หัวข้อ: เด็กเกษตรของนายวิศวะ ( Special 2 ( End ) : 13/01/63 )

[วายซ่า]

เป็นแฟนกันแล้ว ยิ่งมุ้งมิ้งขึ้นไปอีก. 

[iceman555]

 

[DrSlump]

 

[Billie]

 

[Blackcrow]

Special (2)
Aid'Part




ผมมองคนที่นั่งหน้างออยู่ข้างๆ อย่างอารมณ์ดี เจ้าตัวคงไม่รู้หรอกครับว่าแสดงอาการอะไรออกมาแต่ที่ผมรู้คือมันเรียกว่าหึงชัดๆ

เริ่มจากที่วันนี้เป็นวันรับน้องใหม่วันแรกและพวกปีสามอย่างผมก็แวะมาดูน้อง จึงถูกปีสองลากเข้าไปร่วมกิจกรรมกับน้องๆ เล็กน้อย แต่สิ่งที่ทำให้ผมซวยคือมีน้องคนหนึ่งแซวผมแถมยังขอไลน์ท่ามกลางคนที่มาเข้ารับน้องด้วยและที่สำคัญน้องคนนั้นเป็นผู้ชาย จังหวะนรกคือลมมาหาผมพอดี พอได้ยินแล้วก็เงียบใส่เลย ถามว่าคิดมากหรอก็บอกว่าไม่แต่หน้าตานี่ไม่ได้เป็นอย่างที่พูดเลยสักนิด

ลมไม่หึงผมกับผู้หญิงแต่มักจะหึงกับผู้ชายมากกว่าผิดกับผมที่หึงไปซะหมด ใครมาใกล้ก็ไม่โอเคทั้งนั้นแหละครับ

“หึงหรอ”

“เปล่า” เปล่าได้เสียงแข็งมากครับ

“แล้วเป็นไร”

“หิว” มามุขนี้ตลอดไอ้มุขโมโหหิวเนี่ย แต่เผื่อหิวจริงๆ ผมควรพาไปหาอะไรกินดีกว่าครับเพื่อความปลอดภัยของชีวิตและทรัพย์สิน

“อยากกินอะไร” ผมยีหัวอีกคนอย่างเอ็นดูก่อนจะถาม เวลาโกรธลมจะเหมือนเด็กน่ารักมากด้วยพูดแล้วจะหาว่าหลงแฟนแต่ก็หลงจริงๆ นั่นแหละครับ

“ก๋วยเตี๋ยว”

“งั้นลุกเร็วเดี๋ยวพาไปกิน”

“ข้างนอก?”

“หรือจะอยู่ให้เด็กมันมอง” ผมยักคิ้วใส่อีกคน

ลมไม่ตอบแต่เดินนำไปที่รถทันที

วันนี้ผมเอารถยนต์มาพาแฟนมาทั้งทีก็อยากให้นั่งรถดีๆ บ้าง ไม่ใช่ว่าจักรยานไม่ดีนะครับแต่รถยนต์น่าจะไปไหนมาไหนได้สะดวกกว่า จักรยานเอาไว้ปั่นตอนว่างๆ น่าจะดีกว่า

“นี่”

“ว่าไง”

“อารมณ์ดีขึ้นบ้างรึยัง” ตอนนี้เปลี่ยนไปเล่นเกมแล้วครับ พออารมณ์ไม่ดีหรือหงุดหงิดลมก็จะหาอะไรทำ จะนั่งเงียบๆ ให้ตัวเองใจเย็นลงเอง

ลมน่ะจัดการกับอารมณ์ตัวเองเก่งต่างจากผมที่แสดงออกไปซะหมด

“ดีแล้ว แต่หิว”

ผมยิ้มให้กับคนที่นั่งข้างๆ บางทีก็หลายอารมณ์ดี แต่ก็ดีกว่าเย็นชาใส่กันล่ะนะ




“ไม่กินลูกชิ้นหรอ” ผมถามคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม

“ไม่อะ”

“เดี๋ยวกูกินเอง” ผมตักลูกชิ้นจากถ้วยของลมเข้าปากตัวเองทันที

“กินดีๆ หน่อยเลอะหมดแล้ว เป็นเด็กรึไง” ก็เป็นซะแบบนี้จะไม่ให้ผมอยากเป็นเด็กได้ยังไง

“เด็กลมปะ”

“กินเข้าไปเลย”

“เขินหรออ” หน้านิ่งกลบเกลื่อนความเขินชัดๆ

ลมไม่ตอบแต่กินก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าแทน ส่วนผมก็มองลมอีกตามเคยผมชอบมองเวลาที่ลมมีปฏิกิริยากับคำพูดของผมมันเพลินดี

“ตอนเย็นไปขับรถเล่นกันไหม”

“ที่ไหน”

“ขับไปเรื่อยๆ จนกว่าพระอาทิตย์จะตกดิน” พูดเหมือนว่างนะครับ แต่ก็ว่างจริงๆ นั่นแหละ

“เอาดิ”

“ให้เอาเลยหรอ” ผมแกล้งแหย่อีกฝ่ายเล่นเผื่อจะตกหลุมพลางผมบ้าง

“ไอ้อิฐ” นอกจากลมจะไม่ตกแล้วผมยังโดนถีบลงหลุมที่ตัวเองสร้างอีกนะ

“โอเคไม่เล่น จะตั้งใจกินแล้วครับบ”

ผมหันมาสนใจก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าเหมือนเดิมก่อนจะเหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิงโต๊ะข้างๆ กำลังยกมือถือขึ้นเหมือนจะถ่ายรูปพวกผม

“มีคนแอบถ่ายรูปเราอะ”

“ถ่ายรูป?” ลมทำหน้างงๆ ก่อนจะหันไปมองตามผม

สาววาย แน่ๆ

“คู่รักแห่งปีงี้ปะมีแต่คนติดตาม”

“ภูมิใจหรอ” ค่อนข้างมากอยู่นะครับ

“อย่างน้อยก็มีคนชอบเรานะ” ลมทำหน้าเอือมๆ ใส่ก่อนจะถาม

“แล้วนี่อิ่มยัง”

“อิ่มแล้ว”

ผมบอกลมพลางลุกขึ้นไปจ่ายตังก่อนจะเดินไปหาคนที่เดินไปรอที่รถก่อนแล้ว



ผมสังเกตมาสักพักแล้วว่าลมชอบดูเพราะอาทิตย์ตกดินเกือบทุกวันลมจะชอบไปนั่งที่แปลงบางวันก็วาดรูป ผมเลยอยากพาไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่อื่นบ้าง

ในเมืองก็ใช่ว่าจะไม่มีที่สวยๆ ให้ไป ผมเคยขับรถผ่านที่ที่บรรยากาศดีๆ อยู่บ้างแต่ก็อย่างที่บอกครับ ขับรถเล่นไปเรื่อยๆ จนกว่าพระอาทิตย์จะตกดิน

ติสมาติสกลับครับเราต้องแปลสภาพตามความชอบของแฟน

“ห้ามหลับนะ” ผมบอกคนที่นั่งข้างๆ ระหว่างขับรถ เวลากินอิ่มแล้วยิ่งชอบหลับอยู่ด้วย

“ไม่หลับหรอกน่า” ปากบอกว่าไม่แต่ตานี่แทบจะปิดอยู่แล้ว

.

.

.

“อยากกินอะไรอีกไหม”

“...”

เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบกลับมาผมจึงหันมองคนข้างๆ เมื่อกี้ยังพูดอยู่เลยว่าไม่หลับผ่านไปยังไม่ถึงสิบนาทีทิ้งผมให้พูดคนเดียวซะแล้ว

หลับง่ายแบบนี้ผมทำอะไรก็คงไม่รู้เลยสินะ

ผมยกมือขึ้นยีหัวอีกคนเบาๆ ก่อนจะหันกลับมาตั้งใจขับรถต่อ ในเมื่อหลับก็พาไปถึงที่ที่อยากให้ไปเลยดีกว่า บรรยากาศข้างทางคงไม่ได้ดูแล้ว



“ลม ลม” ผมขับรถมาจอดในที่จอดรถก่อนจะปลุกอีกคนให้ตื่น

“อือ... ถึงแล้วหรอ” ลมลืมตาก่อนจะขยี้ตาตัวเองพลางมองไปรอบๆ

สถานที่ที่ผมพาลมมาคือสวนดอกไม้มีดอกไม้หลายชนิดคิดว่าลมน่าจะชอบอะไรแบบนี้ด้วยโดยเฉพาะตอนพระอาทิตย์ตกดินลมต้องชอบมากแน่ๆ

เด็กเกษตรกับธรรมชาติก็ต้องไปกันได้อยู่แล้ว

“สวนดอกไม้หรอ” ลมหันมาถามหลังจะที่น่าจะตื่นเต็มตา

“ใช่ ลงไปดูกันดีกว่า” ลมพยักหน้าก่อนพวกผมจะเปิดประตูแล้วลงจากรถ

ผู้ชายกับดอกไม้มันก็ไปกันไม่ค่อยได้อะนะแต่สวนที่นี่สวยจริงๆ แถมตอนเย็นบรรยากาศดีมากๆ เลยล่ะ เหมาะที่จะพาแฟนมาสุดๆ

“สวยดี มึงชอบดอกไม้หรอ” ลมเดินดูก่อนจะหันมาถาม

“ก็ชอบนะ” ผมเดินตามลมไปเรื่อยๆ สงเกตอีกคนว่าจะทำอะไร ลมมองดอกไม้แต่ละต้นเหมือนศึกษาอะไรสักอย่างทั้งยังดูดินที่ปลูกด้วย ก็เด็กเกษตรอะครับแต่ประเด็นคือผมพามาเที่ยวนะไม่ได้พามาศึกษา

“สนใจหรอ”

“อือ”

“เดี๋ยวพาไปถามเอาไหม”

“ไม่ล่ะ มึงพากูมาเที่ยวนี่นา” ลมยิ้มให้ผมแล้วเดินดูดอกไม้แต่ละชนิดและผมก็ไม่พลาดที่จะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปอีกคน วันนี้ผมเอากล้องถ่ายรูปมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะซื้อเพราะอยากถ่ายรูปแฟนนี่แหละ

ผมชอบถ่ายตอนเผลอนะเพราะเราสามารถได้รูปเกือบทุกอิริยาบถของคนที่โดนถ่ายผมว่ามันมีเสน่ห์มากๆ

“ซื้อกล้องหรอ”

“ใช่ เอาไว้ถ่ายมึงโดยเฉพาะเลยนะ”

“จะถ่ายทำไมก็อยู่ด้วยกัน” ผมส่งยิ้มให้ลมก่อนจะพูดว่า

“จริงๆ กูชอบถ่ายรูป...โดยเฉพาะรูปมึง”

“กูคงห้ามไม่ได้สินะ” ผมยิ้มเมื่อลมพูดออกมาแบบนั้น

ลมห้ามผมไม่ได้หรอกยกเว้นผมจะยอมเอง หึๆ

“ตอนนี้อย่าเพิ่งถ่ายไปดูข้างในกัน” รู้สึกว่าลมจะชอบไม่น้อยเลยนะ

ความสุขของผมก็คือคนตรงหน้านี่แหละ ผมอยากเป็นเหตุผลที่ทำให้ลมยิ้มได้

และผมก็ทำมันได้แล้วด้วย ใครจะไปคิดว่าผมกับลมจะได้คบกันจริงๆ เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย

การรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย แต่การทำให้อีกฝ่ายรักเราเหมือนกันนั้นยิ่งยากกว่า

ไม่ใช่ทุกคนที่จะสมหวังในความรักและเราก็ไม่สามารถรักคนทุกคนที่รักเราได้


“กูมีของจะให้” ลมพูดขึ้นขณะที่เรามานั่งรอดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน บรรยากาศดีกว่าที่แปลงอีกครับ

“อะไรอะ” ลมยิ้มให้ผมก่อนจะเปิดกระเป๋าแล้วหยิบกล่องเล็กใบหนึ่งออกมา

เห็นแล้วนึกถึงตอนที่ผมให้ของขวัญวันเกิดลมครั้งแรกเลย

“เด็กเกษตรมีอะไรจะให้เด็กวิศวะหรอครับ”

“เปิดดูสิ” ผมรับกล่องที่ลมยื่นให้

ภายในมีสร้อยคล้ายๆ กับที่ผมเคยให้ลมมันไม่ใช่เกียร์แต่เป็นสร้อยที่คล้องด้วยแหวนสีเงินวงหนึ่ง

“มันเป็นแหวนของกูเองอาจจะไม่มีค่าเท่าไหร่ แต่กูอยากให้มึงเพราะกูชอบแหวนวงนี้มาก”

เหตุผมของลมคือเพราะชอบ วาดรูปผมก็เพราะชอบ ให้สร้อยแหวนก็เพราะชอบ และที่สำคัญคงเป็นเพราะลมชอบผมถึงได้อยู่ตรงนี้

และทุกๆ อย่างที่ลมชอบลมจะให้ความสำคัญเสมอ

“ขอบคุณนะ” ผมว่าพลางใส่สร้อยที่ลมทันทีต่อให้อีกคนถอดสร้อยของผม ผมก็จะไม่ยอมถอดสร้อยเส้นนี้เด็ดขาด

“ขอมือหน่อย” ผมยื่นมือไปตรงหน้าลม ก่อนลมจะทำหน้างงๆ แต่ก็ยอมวางมือตัวเองไว้บนมือของผม

“กูมีโอกาสได้จับมือมึงแล้ว กูสัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือมึงเด็ดขาด” ผมจับมืออีกคนแน่นเพื่อบ่งบอกว่าสิ่งที่ผมพูดออกมานั้นผมพูดจริง

“นั่นมันเป็นเรื่องของอนาคตไม่มีใครรู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น...แต่ก็ขอบคุณนะ” ลมจับมือผมเช่นกันก่อนจะส่งยิ้มมาให้ อนาคตจะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะครับแค่วันนี้และวันต่อไปเราได้อยู่ข้างๆ กันแบบนี้ก็พอแล้ว

ลมมองตรงไปข้างหน้าซึ่งพระอาทิตย์กำลังตกพอดี พร้อมทั้งเราสองคนที่ยังคงจับมือกันอยู่

.

.

.

เชื่อเถอะครับว่าวันธรรมดาจะพิเศษขึ้นมาเมื่อมีคนที่เรารักอยู่ข้างๆ

...เพราะผมก็กำลังรู้สึกแบบนั้นอยู่เหมือนกัน









End Special

______________________________

ขอบคุณนักอ่านทุกท่านนะคะ❤️

[iceman555]

 

[DrSlump]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

 

[tiger2006]

 

[songte]

  น่ารัก หวานกันจริงเลย

[tiger2006]

 

[seaz]

น่ารักอ่ะ >.<

[Nung66669]

 

[Freezz]

   ลมน่ารักจัง  อ่ารวดเดียว ฟินมากครับ

[pogpax]

 

[cutelady]

ชอบอิฐ ที่เป็นคนซื่อตรง กับความรู้สึกของตนเอง และมีความมั่นคง มุ่งมั่น มีความเพียรพยายาม
ชอบลม ที่เป็นคนมีสติ รู้คิดและมีความเป็นติส ได้พอดี ไม่มากหรือน้อยเกินไป

ทั้งคู่เหมาะสมกันดี ขอให้รักกัน..นิรันดร์..

ขอบคุณนักเขียนที่สรรสร้างเรื่องดีๆ มาให้อ่าน แบบสบายๆ และความน่ารักสดใสในความรักที่ซื่อตรง (ไม่ดราม่า)
 

[samsung009]

 

[airicha]

น่ารักดีค่ะเรื่องนี้
ชอบลมมม
ขอบคุณนิยายน่ารักๆค่ะ

[phai]

น่ารักกกก

[p_phai]

 

[konfaibint]

ขอบคุณนะ  ที่แต่งเรื่องดีๆ สนุกๆ แบบนี้มาให้อ่าน

[monoo]

 
 

[mab]

ขอบคุณค่ะ

[KKKwanGGG]

น่ารักมาก ................... ขอบคุณครับ

[nOn†ღ]

 

[ปาลี]

ลมอย่าลืมขอโทษอิฐด้วยล่พที่ลืมนัดกินข้าวน่ะ เห็นเอาแต่โกรธอิฐอยู่ฝ่ายเดียว ความผิดของตัวเองก็มีนะ นอกจากเย็นชา แล้วยังเป็นแบบนี้อีก

[aoihimeko]

ละมุน