ไอรักไม่ได้รับรู้เลยว่าการที่ตัวเองใช้คำแทนตัวที่แสนจะน่ารักนั่นทำให้ร่างสูงต้องอดกลั้นเพียงใดไหนจะร่างนุ่มนิ่มที่เอนกายออดอ้อนอยู่บนตัก
“ทานข้าวก่อน”
“ฮึกคุณคีธกอดหนูก่อน” ให้ตายเถอะ คีธได้แต่ขบกรามแน่นไม่แต่ก็ยอมทำตามที่คนป่วยร้องขอ ตวัดแขนโอบกอดเอวเล็กให้แนบชิดยิ่งขึ้น
“ทานข้าวนะอย่าดื้อ”
“หนูไม่ดื้อนะ อ้า” เสียงแหบขนาดนี้ก็ยังจะเถียงเขาอีก แต่ก็ต้องยอมลงให้กับคนป่วยที่อ้าปากรออาหารเหมือนลูกนก ตาตากลมปรือฉ่ำวาวด้วยฤทธิ์ไข้ คีธค่อย ๆ ป้อนโจ๊กกับคนป่วยอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ทำยังไงได้ก็ไม่เคยป้อนข้าวใครสักคน ทานได้เพียงครึ่งไอรักก็ส่ายหน้าว่าไม่ไหวแล้วขืนกินอีกคำคงจะได้อ้วกออกมา
“ทานยาก่อน”
“หนูไม่กินได้ไหม แค่กๆ” ยังพูดไม่ทันจบไอรักก็ไอจนตัวโยน
“ถ้าไม่กินฉันจะไม่อยู่ด้วย” สิ้นคำขู่หยาดน้ำตาก็ร่วงกราวราวกับเปิดก๊อก
“อึก หนูยอม แค่ก ๆ ยอมแล้ว” ทั้งไอทั้งร้องจนคนขู่นั้นรู้สึกผิด เลยต้องรีบปลอบและเอายาให้ทานแม้จะทุลักทุเลเพราะไอรักไอจนเกือบทานยาไม่ได้แต่ก็ผ่านพ้นไปได้
“นอนลงไปก่อน ฉันจะไปใส่เสื้อผ้า” แม้จะไม่อยากให้ร่างสูงห่างตัวแต่ไอรักก็ยอม คีธห่มผ้าห่มให้กับคนป่วยแล้วจึงไปยังห้องตัวเองเพื่อแต่งตัว เมื่อกลับมาลูกแมวป่วยก็หลับไปแล้ว คีธค่อยๆ สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มแล้วดึงคนป่วยที่นอนกระสับกระส่ายเข้ามากอดเมื่ออยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นลูกแมวน้อยขยับหาที่สบายสักพักก็หลับลง ไม่นานนักร่างสูงก็เข้าสู่นิทราเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง
.
แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านที่ปิดไม่สนิททำให้คนที่ตื่นเฝ้าคนป่วยทั้งคืนนั้นตื่นขึ้น นัยน์ตาดุแม้แต่ตอนตื่นก็ยังน่าเกรงกลัวนั้นก้มลงมองร่างเล็กที่นอนเกยบนอกแขนเล็กนั้นรักอยู่ที่เอวเมื่อคืนเขาต้องลุกขึ้นมาเช็ดตัวให้ถึงสองรอบเพราะไอรักไข้ขึ้นกลางดึกเหลือบมองนาฬิกาที่อยู่หัวเตียงก็เห็นว่าสายแล้วแต่จะลุกก็ลุกไม่ได้
“ไอ ไอรักปล่อยก่อน”
“งืออ” เจ้าตัวไม่เพียงไม่ลุกแต่ส่งเสียงขัดใจพร้อมกับขยับไปมาท่อนขาเปลือยเปล่านั่นเสียดสีกับด้านล่างนั่นทำให้อะไร ๆ ที่ควรตื่นยามเช้าก็ตื่นขึ้นมา แถมลูกแมวตัวน้อยก็เหมือนจะไม่รู้ตัวยังขยับให้เสียดสียิ่งกว่าเดิม ให้ตายเถอะ
“อึก ไอรักตื่น!!” คีธร้องปลุกเจ้าลูกแมวทันที ไอรักสะดุ้งตื่นอย่างงง ๆ
“งืออคุณคีธ ไอง่วงให้ไอนอนนะ” นายง่วงแต่ฉันนะตื่นแล้วตื่นเต็มตาเลยด้วย
“ปล่อยฉันก่อน อึก” ให้ตายเถอะอยากจะตีก้นที่อยู่ไม่นิ่งนั่นสักที อ่า
“อ๊ะ อะไรทิ่มก้นหนู” เพราะตกใจคำแทนตัวที่แสนน่าบีบนั่นก็ถูกใช้หากแต่ตอนนี้คงไม่ถูกเวลาเท่าไหร่
“อึก อย่าขยับ อ่า” เจ้าลูกแมวตัวแสบ ร่างเล็กที่ตื่นขึ้นมาขยับขึ้นมาบนตัวของเขาและหลังคำถามก็ยิ่งขยับให้เสียดสีกันยิ่งกว่าเดิม เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่มีร่างนุ่มนิ่มเปลือยเปล่ามานอนบนตัว อ่า จับแมวจอมซนนี่ทำโทษซะทีดีไหม
พรึบ
“อ๊ะ คุณคีธ” จู่ ๆ ไอรักก็ถูกพลิกให้อยู่ด้านล่างถูกกักขังอยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ คีธมองคนที่อยู่ใต้ร่างด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก ไล่ตั้งแต่ผมชี้ฟูเหมือนขนแมวที่ชวนสัมผัส ดวงตากลมที่ตอนนี้ฉายแววสงสัย จมูกรั้นที่เหมาะเจาะกับใบหน้า ริมฝีปากอิ่มที่เผยอน้อย ๆ ที่ดูเหมือนเชิญชวนและเขาก็ไม่คิดที่ปฏิเสธ
“คุณคะ...อื้อ!!” ริมฝีปากหนากดแนบลงเรียวปากบางที่เขาคิด (เอาเอง) ว่าเชิญชวน ความนุ่มหยุนที่สัมผัสได้นั้นทำให้สติที่เหลืออยู่น้อยนิดนั้นขาดสะบั้นทันที บดเบียดตักตวงความรู้สึกอย่างคนโลภ ไม่สนใจแรงจิกที่ไหล่ เรียวลิ้นไล่เลียตามรอยแยกอย่างอ่อนโยนล่อลวงให้ร่างเล็กเปิดทางให้เขาเข้าไปตักตวงความหวาน
“อืม” เสียงทุ้มส่งเสียงด้วยความพึงพอใจเมื่อรสสัมผัสและการตอบรับอย่างไม่ประสีประสา
หอมหวานจริง
ลูกแมวของเขา ของเขาเพียงผู้เดียว
ปึก ๆ
กำปั้นน้อย ๆ ทุบลงที่ไหล่หนาเมื่อรู้สึกหายใจไม่ทัน ซึ่งร่างสูงก็ยอมปล่อยให้เป็นอิสระหน้าอกเล็กกระเพื่อมแรงเมื่อหอบหายใจแรง ไอรักรู้สึกเหมือนจะขาดใจ
“อ๊ะ คะ..คุณคีธ อือออ” เสียงเล็กๆ ของลูกแมวยิ่งทำให้คนที่ฝังใบหน้ากับซอกคอหอมกรุ่นไม่หยุดคอยขบเม้มจมูกโด่งคลอเคลียสูดดมกลิ่นหอมราวกับเสพติด
“หอม”
“งือ ไอรู้สึกแปลกๆ พะ...พอก่อนคุณคีธ” เสียงห้ามปรามนั่นดูจะไม่เข้าหูเลยสักนิด คีธผละจากซอกคอหอมมองใบหน้าน่ารักที่แดงก่ำดวงตาฉ่ำวาวริมฝีปากนั้นบวมเจอซอกคอขาวมีรอยกุหลาบแต้ม ร่างกายขาวที่นอนหอบอย่างอ่อนแรงนั่นยิ่งทำให้นักล่าอย่างเขาอยากขย่ำกลืนกินจนหมด
“งือ ไม่จ้องหนูสิ” ไอรักยกมือขึ้นปิดหน้าอกและด้านล่างของตน
“ฉันชอบที่แทนตัวว่าหนู”
“เหรอฮะ” แววตากลมเปล่งประกายลืมอาการเขินอายไปหมดเรียวปากแย้มยิ้มด้วยความดีใจ นั่นทำให้คีธทำตามความต้องการก้มลงตักตวงความหวานล้ำที่เขาเสพติดอีกครั้ง มือหนาลูบตามเนื้อตัวนุ่มยิ่งทำให้ร่างเล็กบิดเร้าอย่างทรมานเพราะความรู้สึกแปลกๆ ในร่างกายแถมยังรู้สึกร้อนไปทั่วร่าง
เสียงครางหวานและเสียงทุ้มที่คำรามด้วยความพอใจกับกลิ่นหอม ผิวเนียนลื่นมือการตอบสนองที่บริสุทธิ์เดียงสานั่นทำให้เขาอยากละเลงสีลงไป ฝ่ามือหนาบีบเคล้นเนินเนื้อนุ่ม
“อ๊า...อ๊ะ..คะ..คุณคีธ..อ๊ะ..หนูรู้สึกแปลกๆ อ๊ะ” มุมปากหยักยกยิ้มร้ายอย่างถูกใจเมื่อร่างเล็กนั้นแดงไปทั้งตัวพร้อมกับส่งเสียงร้องอย่างไม่กั้นเสียง
“อ่า รู้สึกยังไงเหรอ”
“ร้อน อืม..และรู้สึก...หนูไม่รู้..” ให้ตายเถอะลูกแมวของเขานั่นช่างยั่วยวน “อ๊า..คุณคีธ อ๊ะ อย่าจับ..อือ ตรงนั้น” มือเล็กกำหมอนแน่นเสียจนขึ้นข้อขาว สะโพกขยับตามจังหวะที่ฝ่ามือหนารูดรั้งแกนกายเล็กของตน
“บอกสิว่ารู้สึกอะไร” คีธกระซิบเสียงพร่าที่ข้างหูดูดดึงติ่งหูนิ่ม ไอรักที่ตอนนี้ถูกเล้าโลมทั้งบนและล่างในหัวนั้นขาวเบลอ
“อ๊า..หนูไม่รู้..คุณคีธหนูปวด”
“หึ เขาเรียกว่าเสียว ถ้ารู้สึกแบบนี้เรียกว่าเสียว” คีธกระซิบบอกแม้ว่าตัวเองนั้นจะแทบอดกลั้นไม่ไหวแต่ก็อยากจะสอนบทเรียนนี้ให้กับลูกแมวน้อยของเขา
“อ๊า..สะ..เสียว หนูเสียว” ไอรักครวญครางเสียงหวาน คีธเร่งขยับมือก่อนที่ไอรักจะหวีดร้อนสุดเสียงและปลดปล่อยออกมา ยกมือที่เปื้อนน้ำสีขุ่นขึ้นเลีย
“หวาน เลียสิ” คีธส่งมือที่เปื้อนแตะริมฝีปากพร้อมกับสั่งให้ร่างเล็กที่ยังนอนหอบหายใจ และไอรักก็ทำตามอย่างไม่อิดออดลิ้นเล็กไล่เลียตามนิ้วอย่างว่าง่ายแม้จะมีรสชาติแปลกๆ ก็ตาม คีธมองภาพนั้นอย่างชอบใจก่อนที่จะผละออก
“ทำให้ฉันด้วยสิ”
“นะ..หนูไม่รู้ว่าต้องทำยังไง” ไอรักตอบด้วยเสียงแผ่วเบา สาวตากลมหลุบมองผ้าปูเตียงเมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างที่นูนเด่น
“ฉันจะสอน..ทุกขั้นตอน” คีธก้มลงกระซิบประโยคสุดท้ายเบาๆ พร้อมรั้งแขนเล็กให้ลุกขึ้นนั่งจับฝ่ามือเล็กทั้งสองข้างวางลงที่แท่งร้อนบังคับให้มือเล็กนั่นลูบไปมา
“อ่า..เอามันออกมาสิ”
“งืออ” แม้จะประท้วงแต่ไอรักก็ยินยอมทำตามแต่โดยดี มือเล็กจับที่ขอบกางเกงนอนเนื้อดีรั้งลงจนสิ่งที่นูนเด่นดีดตั้งตระง่า
“จับมันและขยับอย่างที่ฉันทำให้หนู” ไอรักพยักหน้าหงึกหงักมือเล็กขยับไปจับพร้อมกับขยับขึ้นลงดวงตากลมนั้นเบิกกว้างเมื่อรับรู้ถึงความร้อนและการกระตุกรับทุกครั้งที่ขยับมือ ไอรักก้มหน้าก้มตาทำอย่างแข็งขัน
“อ่า ดี..เร่งอีก.”
“หนูทำถูกไหมฮะ” ไอรักเงยหน้าถามพร้อมกับเร่งมือ
“ถูก อ่า” คีธขบกรามแน่นเมื่อรู้สึกดีเกินไปเสียด้วยซ้ำ “พอก่อน หนูลองเลียมันสิ” คีธเอ่ยเสริมเมื่อไอรักเงยหน้ามองเมื่อเขาบอกให้หยุด
“เลีย?? ยังไงเหรอฮะ”
“เหมือนที่หนูกินไอศกรีมไง” ไอรักขยับตัวนั่งคุกเข่าเบื้องหน้าก่อนที่จะก้มลงใช้ลิ้นเล็กๆ เลียอย่างเงอะงะแต่ในความรู้สึกของร่างสูงนั้นช่างรู้สึกดีจนอยากเป็นฝ่ายควบคุมขยับกระแทกแกนกายเข้าโพรงปากเล็กนั่น
“อืม..อ่า...ดี อมมัน” ไอรักพยักหน้าก่อนที่จะขยับปากกลืนกินแท่งร้อนแต่ก็ผละออก
“งือ มันใหญ่ไป” ให้ตายเถอะทำไมลูกแมวเขาน่าขย้ำแบบนี้
“ใช้มือช่วยสิ” เมื่อได้คำแนะนำไอรักก็ทำตามอย่างว่าง่าย
“อืม... อ่า...อึก” ให้ตายเถอะเขารู้สึกดีจนทนไม่ไหว มือใหญ่เอื้อมไปจับที่ก้อนนุ่มบีบเคล้นอย่างแรงเพื่อระบายความรู้สึกดีนี้ คงไม่นานที่เขาจะได้เข้าไปตอนนี้ต้องสอนภายนอกไปก่อน อ่า สะโพกสอบขยับกระแทกเข้าไปเพราะทนไม่ไหว
“อ๊อก อือ” มือเล็กดันต้นขาแกร่งแต่ก็สู้แรงไม่ไหวปล่อยให้ร่างสูงกระแทกเข้ามา
“อืม...อ่า!!!!!!!!!!”
“แค่กๆๆ” ไอรักไอจนตัวโยนเมื่อร่างสูงปลดปล่อยเต็มโดยไม่ผละออก คีธรั้งเอวบางขึ้นบนตัก
“ขอโทษฉันรู้สึกดีเกินไปจนเอาออกไม่ทัน” หากไอรักเงยหน้าเห็นแววตาคีธคงจะรู้ว่าโกหกแน่นอน ฝ่ามือใหญ่ลูบแผ่นหลังเนียน
“งือไม่พูดแล้ว หนูอาย”
“อายอะไรกัน ไม่รู้สึกดีเหรอ” คีธถามเย้าแหย่
“รู้สึกดีฮะ” แม้จะเบาจนแทบจะกระซิบแต่ไอรักก็ตอบตามตรงและเป็นคำตอบที่ร่างสูงนั้นถูกใจ
“เราไปอาบน้ำกันเถอะ”
“งืออ” เหมือนจะพึ่งระลึกได้ว่าตัวเองนั้นไม่ได้สวมเสื้อผ้าความอายก็ย้อนกลับมา คีธก้มมองลูกแมวที่เขินจนขดเป็นก้อนบนตักเลยถือโอกาสอุ้มเข้าห้องน้ำทันที วันนี้เขาจะสอนแค่นี้ก่อนไว้วันหน้าเขาจะสอนให้ลึกยิ่งกว่านี้
เห็นไหมเขาเป็นคนดีแค่ไหน ที่สอนเรื่องนี้ให้กับลูกแมวตัวน้อยของเขา
ลูกแมวที่ตอบสนองเขาได้อย่างดี
อ่า ชักจะรอวันนั้นไม่ไหวแล้วสิ
******* ******************************
หนีไปลูกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โอ๊ยยยยอีพี่ทำไมร้ายยย
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์เด้อออ
ช่วงนี้ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ
ด้วยรักและเป็นห่วง
หัวข้อ: Adopt me pls อนที่ 11 12/6/2563 (อ่าน 6096 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก