อ้อนรักครั้งที่ 10
นับตั้งแต่วันนั้นที่คุณริสาใจดีทำกับข้าวมาให้ เธอก็ใจดีทำมาให้เรื่อยๆทุกวันๆจนตอนนี้แม่ครัวผมแทบจะไม่ต้องทำอาหารเช้าให้ผมกับพ่อเลี้ยงทานแล้ว จนตอนนี้คนงานในฟาร์มเริ่มจับกลุ่มนินทาเรื่องของคนริสากับครอบครัวของผมแล้ว
ใช่ครับครอบครัวของผมภรรยากับสามีก็คือครอบครัว แต่พอมีคุณริสาเข้ามาคนข้างนอกเขาก็เริ่มมองเป็นสามคนผัวเมีย ง่ายๆก็คือเขาคิดกันว่าพ่อเลี้ยงมีเมีย2นั้นแหละครับ
จากวันเป็นสองวันและมากขึ้นเรื่อยๆจนเกือบจะครบสัปดาห์แล้ว บอกเลยผมไม่โอเคแต่ผมไม่ได้พูดบอกพ่อเลี้ยงไปหรอกนะครับหวังให้พ่อเลี้ยงคิดได้ว่าควรเอ่ยห้ามไม่ให้คุณริสาทำตัวเหมือนภรรยาคนที่สองของพ่อเลี้ยงแบบนี้
แต่พ่อเลี้ยงก็ไม่ได้พูดหรือห้ามอะไรเลยแม้แต่น้อย
"สงสัยคงถึงเวลาที่ต้องเคลียร์ส่วนเกินออกไปจากบ้านหลังนี้ได้แล้วหละมั้ง"
รู้สึกจะเยอะเกินไปละมาตั้งแต่ 7 โมงเช้ากลับ 6โมงเย็นหรือ 2 ทุ่ม แม่คุณทำไมไม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยหละ
นั้นไงคายยากกว่านี้มีอีกไหม นินทาในใจปุ๊บโผล่หน้ามาปั๊บเลยนะ
"สุดยอดจริงๆ เฮ้ยย ทำไมหอบกระเป๋าเดินทางมาด้วยวะนั้น จะย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆเหรอวะนั้น"
"ไม่ได้การแล้ว"
"ยอมไม่ได้เด็ดขาดเลย"
ผมทำเดินเอื่อยๆออกจากห้องเหมือนทุกวันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ห้องของเราสองคนที่พ่อเลี้ยงลุกออกไปดูฟาร์มตั้งแต่ตี5 ตื่นมาผมไม่เคยจะเจอพ่อเลี้ยงนอนอยู่ข้างๆผมหรอกครับ
"สวัสดีครับคุณริสา วันนี้ก็มาแต่เช้าเลยนะครับ"
"เอ่ออ… อึก...ค่ะ"
หืมมม วันนี้มาแปลกพูดคะขาเสียด้วย อ่ออ เพราะมีพวกคนงานในบ้านอยู่ด้วยนี่เองต้องคีพลุคสินะ
"อ้าว แล้วกระเป๋าพวกนั้นมันอะไรกันครับนั้น โดนพ่อแม่ไล่ออกจากบ้านมาเหรอครับ"
"เปล่า เอ่อ.. ไม่ใช่นะคะคุณอ้อนคือริสาทะเลาะกับคุณพ่อคุณแม่ เรื่องที่ท่านจะจับริสาแต่งงานกับคนที่ริสาไม่ได้รัก ริสาเลยหนีออกจากบ้าน"
"แล้วคุณริสาจะไปอยู่ที่ไหนครับเนี่ย บ้านเพื่อน? "
"ริสาไม่ค่อยมีเพื่อน ที่สนิทที่สุดก็คงเป็นศินทร์"
เดี๋ยวนะแล้วยังไงกัน ต้องยอมไหมเนี่ยจะอะไรก็ไม่รู้แหละที่แน่ๆผมจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้พักที่บ้านของเราเด็ดขาด ใครจะว่าใจแคบหรืออะไรก็ตาม ผมยอมไม่ได้จริงๆ
"อ่ออ คุณริสาไม่ค่อยมีคนคบ เอ้ยไม่ใช่ไม่ค่อยคบคนนี่เองสินะครับ"
"ขอเข้าไปข้างในนะคะแดดข้างนอกเริ่มร้อนแล้วเดี๋ยวริสาดำ นี่พวกเธอที่ยืนมองอยู่นั้นหนะมาขนกระเป๋าฉันไปเก็บข้างในสิ"
พูดจบก็เดินผ่านหร้าผมเข้าไปในบ้านทันที นี่บ้านใครกันแน่นะ โป๊ะแตกไปอีก
"เอ่ออ"
"ห้องรับแขก"
"ค่ะคุณอ้อน"
ให้วางกระเป๋าแต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะได้พักที่นี้นะจะบอกให้ วันนี้แหละจะจัดการไม่สิให้พ่อเลี้ยงจัดการให้เด็ดขาดให้ดู
ไม่นานหลังจากนั้นพ่อเลี้ยงก็กลับมาเพื่อทานข้าวเช้ากับผมเหมือนทุกวันและก็มีตัวแถมคือคุณริสาเหมือนเช่นเคย
พ่อเลี้ยงมองกระเป๋าใบใหญ่ทั้งสามใบอย่างสงสัย ผมบุ้ยปากไปทางคุณริสาด้วยความไม่พอใจนัก ส่วนพ่อเลี้ยงก็หน้าตึงขึ้นมาทันทีทันใดก่อนจะหันไปจ้องคุณริสาตาเขม็งแต่คนถูกจ้องกลับไม่รู้ตัวสักนิด
"กินข้าวกันเถอะวันนี้ให้ทิมทำของโปรดไว้เยอะเลย"
"ทิมทำ"
"อ่าหะ คุณจะไม่กินก็ตามใจนะหรือจะกินของคุณริสาก็ตามสบาย"
"เยอะ เมียกินอะไรก็ตามนั้นแหละ"
เกินไปป่ะ ความจริงแล้วมันไม่ใช่หรอกบางอย่างที่ผมกินพ่อเลี้ยงไม่กอนก็มีเยอะแยะไปมาทำเป็นเอาอกเอาใจ โธ่
"เชิญครีบคุณริสาทานข้าวกัน"
"ค่ะ ดีนะคะเนี่ยวันนี้ริสามาแบบไม่มีกับข้าวติดมือมาเพราะออกมากะทันหัน ขอโทษด้วยนะคะศินทร์"
"ไม่เป็นไร ผมบอกแล้วไม่ต้องทำมาก็ได้"
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเช้าวันนี้ช่างเงียบและอึมครึม ไม่มีเสียงพูดคุยหรือสนทนาใดเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย มีเพียงเสียงของช้อนซ้อมที่กระทบกับจ้านข้าวเพียงเท่านั้น
พอทานข้าวเสร็จคุณริสาก็ขอคถยกับพ่อเลี้ยงเป็นการส่วนตัว แน่นอนพ่อเลี้ยงไม่มีทางปฏิเสธอิสตรีอย่างคุณริสาได้ เดินนำไปแล้วนู้น
ส่วนผมเหรอครับ นั่งกินลอดช่องน้ำกะทิอยู่ห้องนั่งเล่นพร้อมดูทีวีไปพลางๆระหว่างรอพ่อเลี้ยง เรื่องที่คุยก็คงไม่พ้นเรื่องขอมาอาศัยอยู่ที่นี่สักพักเป็นแน่
ไม่นานพ่อเลี้ยงก็เดินเข้ามาหาผมด้วยใบหน้าเคร่งเครียด อะไรมันจะเครียดขนาดนั้นวะคุยเรื่องอะไรกันแน่ละนั้น
"อ้อนรัก"
"ครับ"
"ไปคุยกันบนห้องเราเถอะ ตรงนี้ไม่ค่อยส่วนตัวเท่าไหร่"
"หืมมม"
"วาง"
พ่อเลี้ยงดึงถ้วยลอกช่องออกจากมือผมแล้วดึงมือผมให้ลุกขึ้นเดินตามขึ้นไปข้างบนโดยมีคนริสาที่พึ่งเดินเข้ามามองตามหลัง อะไรอีกละเนี่ย
"อ้อน ริสาเขา"
"ขออยู่ด้วย"
"อืม"
"ไม่ อ้อนไม่ให้อยู่"
"ขอเหตุผล"
ผมนั่งลงบนเตียงแล้วยกมือกอดอกตัวเองก่อนจะก้มหน้าลงแล้วคิดว่าอะไรเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมไม่ต้องการให้คุณริสาอาศัยอยู่ร่วมกันที่บ้านหลังนี้ ซึ่งมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว
"อย่างแรก คุณริสาเป็นผู้หญิงและที่สำคัญเป็นผู้หญิงที่ต้องการเป็นมากกว่าเพื่อนกับพ่อเลี้ยง"
"..."
"ข้อสองถ้ายอมให้คุณริสาอยู่ที่นี่ด้วยไม่พ้นคำครหาของคนงานและชาวบ้านแน่ว่าพ่อเลี้ยงมีสองเมีย"
"..."
พ่อเลี้ยงก็ยังคงเงียบและตั้งใจฟังที่ผมพูดอยู่โดยที่ไม่พูดขัดผมเลยแม้แต่ข้อเดียว
"ข้อสุดท้าย ความรู้สึกอ้อนเองที่ไม่โอเคอ้อนรู้สึกว่าพ่อเลี้ยงไม่ให้เกียรติอ้อนเลยสักนิด"
"ตรงไหนที่ฉันไม่ให้เกียรติเธอ"
ยังจะมาถามกลับอีก ที่ตัวเองทำๆมาไม่รู้ตัวเลยหรือยังไงกันนะ
"การที่พ่อเลี้ยงยอมปล่อยให้คุณริสาเข้าออกบ้านหลังนี้ได้ตามใจชอบและใกล้ชิดกับพ่อเลี้ยงเกินความจำเป็น ปล่อยให้เขาล้ำเส้นและต่อว่าอ้อนครั้งแล้วครั้งเล่าว่าแย่งพ่อเลี้ยงมา เขาประกาศอยู่ปาวๆว่าจะมาเอาพ่อเลี้ยงไป"
พ่อเลี้ยงรู้ รูัทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทุกเรื่องที่คุณริสามำกับผมแต่ไม่มีเลยสักครั้งที่พ่อเลี้ยงจะอยู่ข้างผมไม่มี ถ้าผมไม่ลุกขึ้นมาปกป้องตัวเองก็คงต้องถูกรังแกไปตลอดแน่ๆ
"แต่พ่อเลี้ยงก็ยังยอมที่จะให้เธอเข้ามาวนเวียนอยู่รอบตัว มาวันนี้พ่อเลี้ยงยังอยากจะให้อ้อนยอมให้เธอเข้ามาอยู่ที่นี่อีกงั้นเหรอ ที่นี่คือที่ของอ้อน พ่อเลี้ยงก็ของอ้อนทำไมอ้อนต้องแบ่งของของอ้อนให้คนอื่นด้วย"
ไม่ยอมหรอกไม่ยอม ยอมไม่ได้จริงๆผมเงียบผมไม่ตอบโต้เพราะกลัวจะทำให้พ่อเลี้ยงลำบากแต่ดูผลที่ผมได้รับสิ เหอะมีอะไรแย่กว่านี้อีกไหม สามีจะเอาผู้หญิงที่คิดไม่ซื่อกับตัวเองเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยไม่แคล้วต้องเสร็จเขาเข้าสักวัน
" ใจเย็นก่อน"
"ไม่ยงไม่เย็นมันแล้ว"
"อ้อนรัก"
นานแล้วที่ไม่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมาเต็มที่ขนาดนี้ นานแล้วนะที่ไม่ได้พูดความในใจออกมาทั้งหมดแบบนี้ เหนื่อยชะมัดยาด
"..."
"โอเค แต่ว่าในครั้งนี้ริสาเขาลำบากจริงๆนะ"
"งั้นพ่อเลี้ยงก็เลือกเอา"
"เลือกอะไร"
"เลือกเอาว่าจะให้อ้อนอยู่หรือคุณริสาอยู่"
"หมายความว่ายังไง"
"ถ้าพ่อเลี้ยงให้คุณริสาอยู่ที่นี่อ้อนจะกลับบ้านทันที"
ใครจะว่างี่เง่าหรือใจร้ายอะไรก็ตาม แต่อ้อนรักคนนี้ยอมไม่ได้จริงๆ
#################################
เอาตอนที่ 10 มาให้แล้วว สั้นหน่อยน้า55
ช่วงนี้ๆม่ค่อยมีเวลาว่างเลยย แล้วเจอกันใหม่น้าทุกคนน จะพยายามมาอัพทันทีที่ว่างเลยย
หัวข้อ: อ้อนรักพิชิตใจคุณสามี #อ้อนรักครั้งที่ 12 #Up(09/08/2563) (อ่าน 8750 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก