(แบม)
“ตอนเย็นพี่จะมารับกลับนะครับ”
ผมพยักหน้ารับมังกรที่มาส่งผมหน้าคณะวันนี้ขี้เกียดเอารถตัวเองมาเลยอาศัยมันมาด้วยถึงจะเลิกเรียนไม่พร้อมกันแต่เดี๋ยวนั่งรอมันแปปเดียวคงไม่เป็นไรเพราะยังไงไอ้เชก็ต้องรอพี่วาอยู่ถือว่านั่งรอเป็นเพื่อนมันด้วย
ซ่าาาา!!!!
ผมลงจากรถรอให้มังกรมันขับออกไปเสร็จกำลังจะเดินเข้าคณะแต่ก็ต้องหัวเสียเพราะแม่งมีน้ำแดงจากบนตึกสาดออกมาโดนผมเต็มๆทั้งตัวเปียกไปหมดไม่มีตรงไหนเลยที่ยังดีมองไปรอบๆผู้คนก็มองมาบากคนก็หัวเราะใส่ไม่มีใครคิดจะเดินมาดูหรือช่วยผมเลยสักคน
“อีแบมอีเหี้ยเล่นอะไรของมึงเนี่ย” หน้ากูเหมือนคนเล่นหรอเจด้าเจด้าเดินเข้ามาหาผมมันคงเพิ่งมาถึง
“ขิงบอกยกคลาสเรียนกลับมั้ยมึงกูล่ะเกลียดการออกจากบ้านแล้วไม่อ่านไลน์กลุ่มของตัวเอง”อ่าวเหมือนกูเลยมาให้โดนน้ำสาดเล่นหรอวะเนี่ยไม่น่าเลยจริงๆรถก็ไม่ได้เอามาคงต้องไปเอารถที่มังกรแล้วขอกลับก่อนแต่จะไปคณะมันสภาพนี้ก็คงไม่ได้
“กูว่าจะไปเอารถที่มังกรแล้วกลับแต่แม่งขอไปล้างตัวก่อนดีกว่าจะเดินไปแบบนี้คนได้ตกใจกันหมด”ผมบอก
“ไปสิกูไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่ต้องอ่ะมึงกลับเถอะ”ไม่ใช่เด็กนะครับที่จะไปไหนต้องไปกันเป็กลุ่มๆอีกอย่างเกรงใจมันจะกลับแล้วต้องมารอเพื่อนเข้าห้องน้ำอีกมันไม่ใช่เรื่อง
“แล้วแต่มึงล่ะกันกูไปนะนัดขิงไว้ไปดูกระเป๋ากัน”เป็นประของพวกมันครับที่ว่างแล้วต้องไปอัพเดตของใหม่กันตลอดมีเพื่อนสายนี้ต้องทำใจผมพยักหน้าเข้าใจแล้วแยกกับมันตรงไปห้องน้ำในคณะ
พอเข้าไปในห้องน้ำก็เกิดความกลัวนิดหน่อยเพราะเเม่งไม่มีคนเลยคงเป็นเพราะเช้ามั้ง
ผมลังเลว่าจะล้างที่อ่างล้างหน้าหรือจะเข้าไปในห้องน้ำดีแต่เป็นเพราะอยากล้างขาด้วยจะถอดกางเกงล้างตรงนี้ก็น่าเกียดเกินเลยเดินเข้าไปห้องด้านในสุด
ในระหว่างที่ผมกำลังล้างตัวก็ได้ยินเสียงน้ำจากด้านนอกคงมีคนมาเข้าผมละจากความสนในนั้นมารีบล้างตัวให้เสร็จจะได้รีบไปเอารถแล้วรับกลับ
กิ๊ก!
หืมเสียงเหมือนดังอยู่หน้าห้องที่ผมเข้าผมเลยรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วเปิดประตู
แต่มัน......เปิดไม่ออก
ปังงๆ!!!!
เลยลองทุบๆมับให้เปิดแต่มันก็ไม่เปิดผมเลยค้นตัวเองหาโทรศัพท์ซึ่งมันหาไม่เจอไม่รู้เอาไปไว้ไหนลืมเอามาจากห้องรึป่าวหรือลืมไว้ในรถ
“แม่งเอ้ย!ขอโทษนะครับมีใครอยู่รึป่าว”
เงียบ เมื่อกี้ยังมีคนล้างมืออยู่เลยออกไปแล้วหรอวะไม่เห็นได้ยินเสีงประเปิด
“ช่วยด้วยครับมีใครอยู่รึป่าวผมเปิดประตูไม่ได้”
รออยู่นานไม่มีใครขานรับผมจึงล้มเลิกความตั้งใจที่จะร้องเรียกความช่วยเหลือจากด้านนอก
นานเข้าผมเริ่มใจเสียมากขึ้นเพราะติดอยู่ในนี้หลายชั่วโมงจากที่ตัวเปียกจนแห้งแล้วทำไมไม่มีใครมาเข้าห้องน้ำเลยสักคนไอ้เหี้ยหิวข้าวนะเว้ยข้าวเช้าไม่ได้กินมาตัวก็เหนียวแม่งอยากร้องไห้มังกรช่วยกูด้วยกูติดอยู่ในห้องน้ำ มึงได้ยินกระเเสจิตกูมั้ยมาช่วยกูที
ฮึกก แม่ง ใครก็ได้ช่วยด้วย
ฮึก เปิดที ใครอยู่ข้างนอกบ้าง
แก๊กก
ผมเด้งตัวเองลุกขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู
“ช่วยด้วยผมติดอยู่ในนี้เปิดประตูให้ที”
“แบมมึงหรอแบมมึงรึป่าว”เสียงเชผมจำได้
เสียงเชดังขึ้นอีกรอบเพื่อรียกผมโชคดีที่มันยังไม่กลับผมเลยรีบตอบกลับมันไปให้รู้ว่าผมติดอยู่ในนี้
“เช กูเองเปิดให้ที”
“มันมีกุญแจล็อคอ่ะแบมกูไปตามแม่บ้านแปปนะมึงรอก่อนนะแบม”
ผมได้ยินเสียงเท้าวิ่งออกไปคงเป็นอย่างที่มันบอกผมรอไม่นานก็มีเสียงเท้าวิ้งกลับมา
“มันเป็นกุญแจจากข้างนอกน่ะหนูต้องตัดออกรอก่อนนะใครมาเล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลย”
ได้ยินเสียงกุญแกถูกตัดออกเชมันเลยเปิดประตูให้ผม
“เฮ้ยทำไมเป็นงี้มังเป็นอะไรรึป่าว”มันจับผมหมุนดูรอบตัว
“ไม่เป็นไรมาขอบใจนะมึง”ผมตอบพรางเดินออกจากห้องน้ำรู้สึกเหมือนมึนหัวหายใจไม่ออก
“ไม่เป็นไรกูเดินจะมาเข้าห้องน้ำเห้นป้ายติดว่าปรับปรุงตอนเเรกจะกลับและได้ยินเสียงคุ้นๆว่าเป็นเสียงมึงเลยเข้ามาดูไปหาพี่มังกรรึป่าวกูจะไปหาวาพอดี”
มันพาผมมาหามังกรที่คณะมีคนมองมาหลายคนจะไม่มองได้ไงล่ะผมเหมือนคนปกติซะที่ไหนเนื้อตัวเต็มไปด้วยน้ำแดงเหนียวๆที่ล้างไม่ออก
“เฮ้ยแบมทำไมเป็นงี้อ่ะ”มังกรมันวิ่งหน้าตาตื่นมาหาผม
“กูอยากกลับห้องแล้ว”ผมพูดออกมาเสียงเบาเพราะกลั้นก้อนสะอื้นไว้เจอหน้าผัวแล้วเหมือนจะร้องไห้ความเข้มเเข็งที่มันหล่นไปตามทางที่เดินมาเเล้ว
“ไปครับกัน”มันจูงมือผมออกจากคณะเพื่อไปที่รถระหว่างทางกลับมันก็ไม่เอ่ยอะไรขึ้นเลยซึ่งเป็นเรื่องดีไม่งั้นผมร้องแน่
“แบมอาบน้ำนะพี่จะลงไปซื้ออะไรให้กิน”
“อื้ม”ผมรับคำแล้วเข้ามาอาบน้ำล้างตัวที่ห้องนอนพอออกมาก็ได้ยินโทรศัพท์ตัวเองร้องเสียงดังอยู่บนเตียง
ว่าแล้วทำไมหาไม่เจอกูเอาไปนี่เอง
“ครับ”ผมรับสายเบอร์ที่ไม่ได้บันทึกไว้ในรายชื่อ
“น้องแบมรึป่าว ซื้ดด อ่าา”
“ใครเนี่ย”
“ข ขายเท่าไร”ปลายสาย
เสียงกุกกักฟังไม่ค่อยชัดเท่าไร
“ขายอะ..”
“ไปถามพ่อมึงโน้นเมียกูไม่ขายไอ้ควายอย่าให้กูรู้นะว่ามึงเป็นใครไอ้สัด”
ติ๊ด!
หัวข้อ: เลิกกันไหมครับ!(คุณแฟนตัวดี) ตอนที่ 30 (13/11/2019) (อ่าน 3863 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก