ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ลังเล
หากเขาคนนั้นยังสำคัญ....ก็ขอให้ระหว่างเราเป็นแค่เพียงความทรงจำก็พอ....รอบกายตอนนี้ผมเงียบสงัดยิ่งในรถที่คับแคบยิ่งทำให้อึดอัดเข้าไปอีกแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมละสายตาไปจากผู้ชายสองคนที่ยืนกอดกันแน่นอยู่ข้างหน้ารถโดยไม่ได้สนใจเลยว่ามีผมที่นั่งมองพวกเขาอยู่
หน่วง...เจ็บลึกๆ ที่ใครหลายคนเคยบอกเคยนิยามพรรณาไว้
ในวันนี้ผมได้รู้ซึ้งถึงความหมายของมันแล้ว....แม่งโคตรรู้สึกแย่เลย...
พวกเขาผละกันออกก่อนที่คนตัวสูงจะใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้ชายหนุ่มหน้าตาคล้ายผมเบาๆสายตาที่ดูห่วงใยและการกระทำแสนรักของคนทั้งคู่ทำให้ผมเบือนหน้ามองไปยังแม่น้ำอันกว้างใหญ่อย่างน้อยก็ไม่ต้องทนมองภาพบาดตาบาดใจนั่น
อาการปวดหนึบที่ใจพาให้ขอบตาของผมร้อนพราวขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่...
เกลียด...เกลียดที่ต้องมาเห็นเขาสองคนที่ยังมีความรักความห่วงหาให้กัน
ทั้งๆที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆเกี่ยวข้องกันแล้ว.....พวกเขาต่างเป็นอดีตของกันและกัน...แล้วทำไมปัจจุบันอย่างผมต้องเป็นฝ่ายเจ็บ...ไม่เข้าใจ
ผมหันกลับมาทำตัวปกติเมื่อเห็นเข้าทั้งคู่เดินมายังรถและเปิดประตูเข้ามานั่ง
ส่วนคนตัวเล็กอีกคนก็นั่งเบาะหลัง
“ขอโทษนะ...วันนี้ให้อุ่นไปนอนที่คอนโดด้วยได้ไหม..”ผมหันไปมองใบหน้าดูดีสมเป็นนายแบบของภีมคนที่ได้ชื่อว่าเป็น’คนรัก’ผม ..
สีหน้าและแววตาอ้อนวอนแบบนั้นผมคงปฏิเสธอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้าเบาๆ เขายกยิ้มให้ผมและส่งผ่านไปถึงคนหลังเบาะ ถึงไม่ได้เห็นแต่ก็พอจะรู้ว่าพวกเขายิ้มให้กัน...รอยยิ้มของความสุข....
อะไรจะดีใจขนาดนั้น....คงโหยหากันมากสินะ...
พอแล้วอิงฟ้า....แค่นี้พอแล้ว...หยุดเสียที
หัวใจเจ้ากรรมหยุดเจ็บเสียที!!!
ทันทีที่รถคันหรูขับมาจอดหน้าคอนโดผมรีบเปิดประตูลงมาก่อนจะตรงดิ่งไปยังลิฟต์ได้ยินเสียงตะโกนชื่อผมดังแว่วตามหลังมาแต่ตอนนี้ผมไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้ว และเมื่อประตูลิฟต์ปิดสิ่งที่อัดอั้นมาทั้งหมดก็ไหลออกมาจนหมด
“ฮึก...ทำไมวะ!! หยุดดิ!! หยุดๆๆๆๆ!”
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ!
กำปั้นที่ทุบลงตรงอกหวังจะบรรเทาอาการเจ็บในใจก็ไม่ได้ช่วยอะไร
หนำซ้ำจะเจ็บหนักกว่าเดิม
ถ้าวันนี้...ถ้าวันนี้ไม่ใช่วันครบรอบของผมและเขาผมจะไม่เสียใจขนาดนี้เลย..
เค้กที่ถูกจุดกำลังจะเป่าแล้วแท้ๆ...แต่ผู้ชายคนนั้น....อดีตคนรักของเขาก็โทรเขามา..
แสงเทียนดับไปเพราะลมจากตัวเขาที่รีบหมุนตัวออกไปเพื่อไปหาไออุ่น...ผู้ชายคนนั้นที่ดูยังไงก็คล้ายผม คล้ายจน...เหมือนผมเป็นตัวแทนของเขา..
ติง!
ผมลุกขึ้นปาดน้ำตาเดินออกมาจากลิฟต์ตรงไปยังห้องของที่ผมและภีมอยู่ด้วยกัน ล้วงเอาคีย์การ์ดในกระเป๋ากางเกงที่เขาให้ผมไว้ในวันเกิด
และวันนี้รู้สึกขอบคุณตัวเองอย่างมากที่รับมันเอาไว้
อย่างน้อยก็ทำให้ผมได้เข้ามาเก็บความทรงจำของเรา...เป็นครั้งสุดท้าย
ผมเดินเข้าไปในห้องนอนสายตากวาดไปทั่วห้องก็พลันใจหาย..
มุมหนังสือที่เราเคยนั่งอ่านด้วยกัน ระเบียงที่เรากอดกันดูพระจันทร์และดวงดาวหรือดวงตะวัน เตียงนอนที่เรานอนกอดกันแน่นจนแทบจะเป็นคนคนเดียวกัน.....หากจะไม่ได้ทำแบบนั้นแล้วก็ขอแค่ได้สัมผัสเป็นครั้งสุดท้ายก็พอ..
‘ภีม นางเอกเรื่องนี้น่าสงสารอ่ะ....ฮึก....พระเอกแม่ง! ใจร้าย’
‘ฮ่าๆๆมันอินขนาดนั้นเลยเหรอ โอ๋ แฟนภีมไม่ร้องนะครับ มาให้ภีมกอดปลอบเร็ว’
‘ภ ภีม ตัวห้ามใจร้ายแบบพระเอกเรื่องนี้นะ...ห้ามไม่สนไม่แคร์อิงนะ ห้ามรักใครมากกว่าด้วย!’
‘โหยย แฟนดุขนาดนี้ไม่กล้ารักใครหรอก สัญญา!’
‘ภีมๆๆๆ ดาวๆๆ ดาวตก!’
‘!?...ที่ไหนละอิง นั่นมันจรวด!’
‘อ...อ้าว! โห่ อุตส่าห์จะขอพร...’
‘ฮ่าๆๆเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วย! แล้ว...ถ้าขอ จะขออะไรครับ..’
‘อืม...ขอให้เรารักกันตลอดไปเล๊ยย! ดีไหม?’
‘ครับ...เราจะรักกันตลอดไปเลย ภีมจะทำให้พรของอิงเป็นจริงเอง…’
‘ภีม...อิงรักภีมนะ...ถ้าวันไหนหมดรักกันแล้วหรือมีใจแบ่งให้ใคร...บอกกันนะ อิงจะได้เตรียมใจ’
‘พูดแบบนั้นทำไม....ภีมรักอิง...จะไม่รักใครอีกเลย...ภีมสัญญา’“ภีม...คำสัญญามันไม่มีจริงๆใช่ไหม...ภีมบอกอิงสิ...ภีมไม่ได้ให้พรอิงตามที่อิงขอใช่หรือเปล่า....”
แอด..
ปึง.
“...อิง...”
เสียงเรียกแผ่วเบาของเขาที่เพิ่งเข้ามาทำให้ผมรีบปาดน้ำตาทิ้ง เขาเคยบอกว่าน้ำตาของผมทำให้เขาไม่สบายใจ ผมหันไปสบตากับเขาไม่เห็นใครอีกคนในห้องแล้วฝืนยิ้มให้ เขาไม่โง่...ตาผมแดงแค่ไหนเขาคงจะเห็นแต่ถึงอย่างนั้นผมก็อยากยิ้มให้เขาอยู่ดี..
..อย่างน้อยก็ยิ้มสุดท้าย...
ร่างสูงเขาเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าผมลมหายใจของเขาเป่ารดตรงหน้าผาก
เราใกล้กันมากแทบจะติดกันด้วยซ้ำ
“อิง...ร้องไห้ทำไม หือ..? ร้องทำไมครับ”เขาว่าพลางยกมือเกลี่ยน้ำตาผมออกเหมือนกับที่ทำให้ใครบางคน ผมเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาที่ก็ไม่รู้ว่าสื่อแบบไหนออกไป
ตัดพ้อ....เคืองโกรธ.....หรือเสียใจ....
“ภีม...วันนี้...อิงขอถามภีมได้ไหม...ว่ายัง...รักกันอยู่หรือเปล่า?”
“รักสิ ภีมรักอิงนะ ไม่ร้องนะครับ...ไม่ชอบเลย..”
“แล้ว....ยังรักแค่’อิง’...ใช่ไหม..?”
จบประโยคมือที่เช็ดน้ำตาของผมก็หยุดชะงักทันที สีหน้าของเขาทำให้ใจผมเจ็บอีกครั้ง....มันโลเล....และลังเล....ไม่ใช่สินะ ไม่ใช่แค่อิงสินะ...
“อ...อิง คือภีม...ภีมไม่- แม่ง! คะ..คือ...ภีมก็
ก็รักอิงด้วย ยังรักอิงเสมอ...”
ก็ยังรัก....ด้วย?
เข้าใจแล้ว....ผมเข้าใจแล้ว..
“ภีมจ๋า....ฮึก...ภีมจำที่อิงบอกได้ใช่ไหม...ถ้าไม่ได้มีแค่อิง ถ้ารักเราถูกแบ่งหรือ มะ ไม่ได้....รักกันแล้ว...บอกอิง”รู้ตัวว่าเสียงตัวเองสั่นจนสะอื้น...แต่ใจตอนนี้มันบอบช้ำเหลือเกิน...
“อิง....”เสียงครางแผ่วราวคนเจ็บปวดแต่ก็รู้สึกผิดในคราเดียวกัน
ผมทรุดตัวลงกับพื้นแล้วฟุบหน้าลงปลายเตียงปากกัดผ้าปูเตียงแน่นมือก็เหมือนกัน
แค่อยากระบายความเจ็บปวดออกไปเท่านั้น...
นึกหวนถึงอดีต...ทำไมไม่เอะใจสักนิด....
ภีมเก็บรูปไออุ่นไว้ในโทรศัพท์....ภีมคบกับเขาเพราะหน้าคล้ายไออุ่น....
วันปีใหม่ซื้อนาฬิกาให้...ทั้งๆที่เขาไม่ได้ชอบหากแต่เป็นอีกคน...
และแม้แต่ชื่อยามเขาละเมอ...ก็ยังคงเป็น.....’
ไออุ่น’
ไม่สิ....จริงๆเขารู้ต่างหาก....แค่อยากจะปลอบใจตัวเอง..และเชื่อใจคนรักให้มากๆเท่านั้น....ไม่เคยนึก....ว่าจะได้มาเจอะเจอกับเหตุการณ์จริง..ตรงๆอย่างนี้....
“ภีม อิง....เราขอโทษ”
เสียงเรียกแผ่วดังขึ้นจากหน้าประตูไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเขาคือใครคนนั้น...ที่ภีมไม่เคยลืม
มาทำไม....มาตอกย้ำกันทำไม!....แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้ว...
“อุ่น…”เสียงภีมเรียกใครคนนั้น
ผมเงยหน้าขึ้นก็เห็นภาพสะท้อนจากกระจกหน้าต่างบานใหญ่ที่ทำให้ความเจ็บแล่นจี๊ดมายังอกด้านซ้าย
ภาพของภีมกำลังเดินเข้าไปกุมมือเขาคนนั้นแทนที่จะเป็นผมที่นั่งร้องไห้ตรงนี้....
“ไม่มีอะไรอุ่น ไม่ต้องขอโทษนะ....”น้ำเสียงปลอบโยนของเขาที่มีให้อีกคนดั่งเข็มทิ่มใจผม
“อิง....อุ่นไม่เคยจะแย่งภีมมาจากอิงเลยนะ... อ อุ่น ฮึก ฮืออ...อุ่นขอโทษ คือเราทะเลาะกับครอบครัว...ฮึก เราแค่ต้องการใครอยู่...ข้างๆ...แค่นั้นจริงๆ...”
“ก็เลยต้องเป็นแฟนเรางั้นเหรอ?! ทำไมไปแล้วไม่ไปลับละ กลับมาทำไม!!”ผมโกรธจนเผลอหันไปตวาดใส่เขาจนร่างเล็กสะดุ้งตกใจโผล่กอดเจ้าของร่างสูงและเขาก็เต็มใจต้อนรับอีกคนด้วยการโอบไหล่เล็กไว้ก่อนจะหันมาจ้องผมทันที
“อิง! ไม่เห็นต้องขึ้นเสียงเลย อุ่นเขาพูดดีๆด้วยนะ”
“ก็อิงไม่พูด! มันจะกลับมาทำไม! กลับมาตอกย้ำอิงหรือไง ว่าที่ผ่านมาอิงเป็นตัวแทนของมัน!!”
สีหน้าตกใจของภีมทำให้ผมยิ้มเยาะตัวเองทั้งๆที่เจ็บเจียนตาย
“ทำไม? อิงพูดถูกใช่ไหม?”
“เอาอะไรมาพูดอิง ภีมรักอิงก็เพราะเป็นอิง ไม่ใช่ใคร!”เป็นครั้งแรกที่เขาพูดเสียงแข็งใส่ผม อ้อมกอดของเขากระชับร่างเล็กของอีกคนไว้แน่นกว่าเดิมราวกับว่ากลัวผมจะเข้าไปทำร้ายคนคนนั้น
ย้อนแย้งสิ้นดี....ทั้งคำพูดและการกระทำ
“ชื่ออุ่นกับอิง...หน้าตาก็คล้ายกันจนนึกว่าพี่น้อง....ของขวัญก็ซื้อให้ผิดเพราะจำได้แค่ของคนเก่า...เพ้อถึงอุ่นทั้งๆที่มีอิงแล้วไหนจะรูปของเขาเต็มเครื่องแต่รูปอิงไม่เคยคิดแม้แต่จะถ่าย จะให้อิงคิดยังไงวะภีม...บางครั้งอิงก็อยากแกล้งโง่ แกล้งลืม แกล้งทำเป็นไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น...แต่ตรงนี้! ตรงนี้ของอิงมันรู้สึก! มึงเข้าใจไหม! มันเจ็บเป็น ใจของกูไม่ได้มีหินหุ้มเป็นเกราะไว้นะเว้ย! ฮืออ...ใจ ฮึก ใจ ขะ ของกู! มันมีความรู้...สึก...”
“อิง...”
“หยุด...อย่าเข้ามาเลย...กอดกันให้พอเถอะ...หลังจากนี้ก็ขอให้กอดกันให้พอ...”
ผมยกมือขึ้นปาดน้ำตาลวกๆก่อนจะหยิบกระเป๋าใบใหญ่กวาดเอาเสื้อผ้าในตู้เก็บลงกระเป๋าให้หมด ภีมคลายอ้อมกอดออกจากอีกคนตรงเข้ามากระชากมือผมจนเซไปชนกับอกแกร่งของอีกฝ่าย
“จะทำอะไร! ภีมไม่ให้ไป! อิงจะไปไหน?! บ้านก็ไม่มี ห้องเก่าก็ปล่อยให้คนอื่นเช่า จะไปที่ไหน!!”
ปึก!
“ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีมึง! กูไม่ทนไม่เอาแล้ว กูเป็นอิง! ไม่ใช่ตัวห่าที่ไหน กูแทนคนในใจมึงไม่ได้ กูจะอยู่ทำไม!!!!”
ผมสะบัดออกจากเขาแล้วผลักร่างสูงไปไกลๆหันกลับมาเก็บกระเป๋าต่อ
เก็บหมดก็ปิดกระเป๋าหันมาประจันหน้ามันอีกครั้ง
“รักกันให้พอ...อิงเหนื่อยแล้วภีม....
......กู เหนื่อย แล้ว...”
ผมยืนจ้องตาคมของภีมจนต้องเป็นฝ่ายหลบ สายตาที่บ่งบอกถึงความเสียใจ รู้สึกผิดหรือแม้แต่เจ็บของมันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไรแม้จะใจสั่นแต่เชื่อเถอะผมเจ็บกว่าเยอะที่ตลอดเวลาที่ผ่านมามันมองผมเป็นใครอีกคนมาตลอด
หากแต่ผมก้าวขาออกจากห้องแล้วมันมารั้งผมไว้สักนิดคงจะคิดว่ามันก็รักกันจริง...แต่มันก็เลือกที่จะกอดใครอีกคนในห้อง....ที่ไม่ได้เจ็บเท่าเสี้ยวความรู้สึกของผมเลย...แต่มันก็ยังเลือกคนคนนั้นไว้ในอ้อมกอดของมัน..
..ใคร....
ที่ไม่ใช่ผมคนนี้...
สองปี....สองปีนี้ขอให้เป็นบทเรียนนะอิง
‘รัก’ คำนี้มันเชื่อง่ายๆไม่ได้แล้วนะ
คิดเยอะๆรักตัวเองมากๆ
รักที่ให้ตัวเอง..มันเชื่อได้เสมอ
และมันจริงใจเสมอ..
พอกันที....อย่าพบอย่าเจอกันอีกเลย.. 
แงงง จบแล้วว 
ขอโทษเป็นอย่างสูงที่เนื้อเรื่องอาจจะดูรวบรัด
แจมแต่งบรรยายด้วยตัวละครเป็นครั้งแรกดราม่าเรื่องแรกด้วย
ถ้าแปลกๆขอโทษจริงๆค่ะ ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ
ฝากติดตามเรื่องยาวที่กำลังจะลงเร็วๆนี้ด้วยนะคะ(บรรยายจากตัวนักเขียนเอง)
หัวข้อ: เรื่องสั้นดราม่า //ลังเล// {ตอนเดียวจบ} 26.09.2017 (อ่าน 6667 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก