say-hi ในทวิตเตอร์ ฝากติด #เมื่อหินผาจรดสายน้ำ ด้วยนะคะ
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะ❖ ❖ ❖ ต่อค่ะ 70% ❖ ❖ ❖
“ไปไหนมา” หินผาเอ่ยถามเมื่อเห็นสายน้ำเปิดประตูเข้ามาในห้อง
“ผมไปคุยโทรศัพท์กับแม่มาน่ะครับ แล้วก็เลยนั่งเล่นอยู่ที่ดาดฟ้าด้วยพักหนึ่ง พี่ตื่นนานแล้วเหรอครับ” สายน้ำตอบก่อนจะถามกลับไปเพราะอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทางงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนเลยสักนิดเดียว
“ได้พักหนึ่งแล้วล่ะ แล้วเราล่ะไม่นอนพักหน่อยหรือไง”
“ผมไม่เหนื่อยครับ ผมไม่ใช่คนที่ต้องขับรถแบบพี่หินผานี่นา” สายน้ำพูดแต่ก็เดินไปขึ้นเตียงนอนแล้วมุดเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาให้คนมองยิ้มขำกับท่าทางนั้น
“ไหนว่าไม่เหนื่อย”
“แฮ่...” สายน้ำส่งเสียงพร้อมกับยิ้ม “แต่พักนิดหนึ่งก็ดีเหมือนกันครับ”
“อย่างนั้นก็นอนเถอะ เพิ่งจะบ่ายสองเอง มีเวลาอีกเยอะกว่าจะเริ่มทำมื้อเย็นกันก็คงห้าหกโมงนู้นแหละ อีกอย่างเราเป็นสายกิน ลงไปทีเดียวตอนกินเลยก็ได้”
สายน้ำหัวเราะกับคำพูดของหินผาพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดนั้น เจ้าตัวหยิบโทรศัพท์มากดเล่นไปเรื่อย ๆ แต่สายตาก็คอยแอบมองตามคนที่อยู่ร่วมห้องไปด้วย หินผาลุกจากเตียงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานก็เดินออกมา หินผาทิ้งตัวลงกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงของตัวเอง หยิบโทรศัพท์มาเล่นบ้าง สายน้ำเลยละสายตาจากอีกฝ่ายมาที่หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง เพราะกลัวว่าจะเผลอมองมากเกินไปจนหินผาจับพิรุธได้ว่าเขาแอบมองอยู่
สายน้ำไม่แน่ใจว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน แต่มือที่ถือโทรศัพท์อยู่ก็คล้ายกับอ่อนแรงจนโทรศัพท์เกือบจะหล่นใส่หน้าตัวเองก็ตั้งหลายรอบ ช่วงหนึ่งก่อนที่สติจะขาดหายไปสายน้ำรู้สึกว่าโทรศัพท์ของตัวเองถูกหยิบออกไปจากมือ พร้อมกับผ้าห่มที่ถูกดึงมาคลุมร่างให้จนเกือบมิดอก สายน้ำขยับตัวไปมาเล็กน้อยเพื่อหาท่วงท่าที่สะดวกสบายที่สุดแล้วก็หลับสนิทไปในเวลาต่อมา
ตื่นมาอีกทีตอนได้ยินเสียงคนเดินไปเดินมาในห้อง เจ้าตัวยกมือขยี้ตาเพื่อให้หายงัวเงียแล้วจึงยันตัวลุกขึ้นนั่ง หยิบโทรศัพท์มากดดูเวลา น่าแปลกที่เขาเพิ่งหลับไปได้แค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น แต่คงเพราะหลับสนิทมากถึงรู้สึกดีแบบนี้
“ตื่นแล้วเหรอ กำลังจะปลุกเลย พวกนั้นเรียกลงไปเล่นน้ำกัน” หินผาที่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดีเห็นอีกฝ่ายนั่งอยู่บนเตียงก็เอ่ยทัก เจ้าตัวเปลี่ยนชุดมาใส่กางเกงเซิร์ฟยาวเกือบถึงเข่า มีผ้าขนหนูพาดอยู่บนไหล่ หินผาไม่ได้สวมเสื้อเพราะจะลงไปเล่นน้ำเลยทำให้เห็นหุ่นและกล้ามเนื้อของอีกฝ่ายชัดเจน แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของสายน้ำคือรอยสักที่สะบักหลังด้านขวาตอนอีกฝ่ายหันหลังให้พอดี
“พี่สักด้วยเหรอครับ”
“หือ... นี่น่ะเหรอ” หินผาหันกลับมามองก่อนจะชี้ไปที่หลังตัวเองบริเวณที่มีรอยสัก “ใช่แล้วล่ะ สักไว้นานแล้ว”
“ลายสวยดีครับ”
รอยสักของหินผาเป็นเหมือนรูปกรอบสามเหลี่ยมคว่ำ แต่เส้นสามเหลี่ยมไม่ได้ต่อเนื่องจนเป็นรูปสามเหลี่ยม ข้างในกรอบเป็นรูปบรรยากาศภายในป่า มีทั้งหน้าผา ป่าไม้ ผืนดินแล้วก็สายน้ำ
“มันบ่งบอกถึงตัวพี่ดี” หินผาตอบกลับ “ไปเตรียมตัวเถอะ เดี๋ยวจะได้ลงไปเล่นน้ำกัน”
สายน้ำรับคำ ทั้ง ๆ ที่ในใจอยากจะถามต่ออีกว่ารอยสักที่หลังนั้นบ่งบอกถึงตัวอีกฝ่ายอย่างไร แต่เพราะเขายังไม่ได้สนิทกับหินผามากพอที่จะถามเรื่องราวที่เป็นเรื่องส่วนตัวได้ขนาดนั้นถึงได้เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจแล้วก้าวลงจากเตียงไปเตรียมตัวลงไปเล่นน้ำตามคำบอกของอีกฝ่าย
หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จพวกเขาก็เดินลงไปข้างล่าง ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากทางสระว่ายน้ำ ทุกคนคงลงมากันหมดแล้ว พวกผู้ชายพากันกระโดดน้ำตูม ๆ จนน้ำกระจาย ใยไหมกับใบบัวร้องออกมาเพราะเปียกน้ำไปหมด สายน้ำที่อยู่ในชุดกางเกงเซิร์ฟขาสั้นกับเสื้อยืดสีขาวเดินตามหินผาไปริมสระว่ายน้ำ พี่ ๆ คนอื่นก็แต่งตัวคล้าย ๆ กันเพียงแค่ไม่ได้สวมเสื้อ ยกเว้นเดียร์ที่เจ้าตัวสวมเสื้อยืดสีเทาติดตัวเหมือนกัน ส่วนใบบัวกับใยไหมก็ใส่เป็นกางเกงขาสั้นและสวมเสื้อทับ กำลังนั่งอยู่บนห่วงยางรูปเป็ดสีเหลืองตัวใหญ่คนละตัว
“ลงมาเร็ว ๆ หินผา สายน้ำ” ใยไหมกวักมือเรียกพวกเขาทั้งสองคน พลางหยิบลูกบอลลูกเล็ก ๆ ที่ลอยอยู่เต็มสระปาใส่ไข่เจียวที่มากระโดดน้ำใกล้ ๆ เธอ “ไข่เจียว! น้ำมันกระเด็น ไปกระโดดตรงอื่นเลย”
ไข่เจียวหัวเราะชอบใจเสียงดัง เลยโดยทั้งใยไหมแล้วก็ใบบัวคว้าลูกบอลปาใส่ไม่หยุดจนต้องว่ายหนีไป สายน้ำมองแล้วก็ยิ้มขำตาม เดินไปหย่อนตัวลงน้ำบ้าง ส่วนหินผาก็กระโดดตูมลงน้ำไปแล้ว สายน้ำค่อย ๆ เดินในน้ำไปคว้าห่วงยางเป็ดสีเหลืองตัวเล็กมาเกาะ เขาว่ายน้ำได้ แต่ไม่ได้ว่ายเก่งมากนักเกาะห่วงยางไว้หน่อยก็คงจะดีกว่า
“ที่นอนนอนสบายหรือเปล่า” ใบบัวเอ่ยถามรุ่นน้องคนเล็กของกลุ่ม พยายามที่จะชวนอีกฝ่ายคุยจะได้ไม่รู้สึกเหงามากนัก
“สบายครับ ผมเผลอหลับไปแถมยังหลับสนิทด้วย” สายน้ำยิ้มพลางตอบคำถามของรุ่นพี่ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเสียงน้ำกระจายดังอยู่ใกล้ ๆ น้ำจำนวนมากกระเด็นมาโดนพวกเขาทั้งสามคน
“ป่าไม้! เอาอีกแล้วนะ บอกว่าให้ไปกระโดดฝั่งนู้นไง” ใบบัวหันไปหยิบลูกบอลปาใส่หัวของป่าไม้ทันที อีกฝ่ายหัวเราะชอบใจ
“ลงสระทั้งทีก็มาว่ายน้ำเล่นสิ มานั่งอะไรบนห่วงยาง” เจ้าตัวว่าพลางว่ายน้ำเข้ามาใกล้ ยกมือขึ้นกอดคอรุ่นน้อง “ไงเรา ว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ”
“เป็นครับ แต่ว่ายไม่เก่ง ขอเกาะเอาไว้ดีกว่า”
ป่าไม้พยักหน้ารับ “ไป ๆ ไปเล่นตรงนู้นดีกว่า อยู่กับสาว ๆ ไม่สนุกหรอก”
“ไม่เป็นอะไรครับ ผมอยู่เป็นเพื่อนพี่ใบบัวกับพี่ใยไหมได้”
“ใช่ เธอน่ะไปนู้นเลย แล้วไม่ต้องมากระโดดน้ำแถวนี้แล้วเข้าใจไหม” ใยไหมว่า ควักน้ำใส่เพื่อนตัวเองพลางเอ่ยไล่ “ฉันอยู่กับน้องน้ำได้ย่ะ ไปเลย ไป”
“เห็นผู้ชายเด็ก ๆ หน่อยล่ะไม่ได้เลยนะป้า” ป่าไม้ว่า ว่ายน้ำหนีพร้อมหัวเราะเมื่อใยไหมเรียกเจ้าตัวเสียงดัง
“ให้ตายสิ! ทำใจหน่อยนะสายน้ำ อยู่กับพวกนี้มีแต่บ้ากับบ้า”
“ไม่เป็นอะไรครับ พวกพี่ดูตลกดีครับ ดูสนิทกันมากเลย”
“ก็แน่ล่ะ อยู่กลุ่มเดียวกันตั้งแต่ปีหนึ่ง จบมาแล้วก็หนีกันไม่พ้น ตอนแรกนึกว่าจะหนีพ้นแล้วเสียอีกเรียนจบก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงาน แต่ทำกันได้อยู่แค่ปีสองปีก็ต้องวกกลับมาเจอกันอีก หนีไม่พ้น” ใบบัวพูด
“ทำไมล่ะครับ”
“พวกพี่มาทำงานด้วยกันน่ะจ๊ะ ตาคนนู้น...” ใยไหมชี้ไปที่กันต์ที่กำลังกันแฟนตัวเองออกจากเพื่อน ๆ ที่จะเข้ามารุมแกล้ง “อยู่ ๆ ก็บอกอยากเปิดบริษัทเอง แล้วเจ้าพวกผู้ชายนั่นก็บ้าพอกัน ตกปากรับคำเป็นหุ้นส่วนกันหมด แล้วก็ไปลากพี่สองคนให้มาร่วมด้วย เลยต้องวกกลับมาเจอกันอีก”
“ดีจังนะครับ”
“ก็ดีแหละนะ พวกพี่สนิทกันมาจนรู้ใจกันไปหมด แต่ตอนเปิดบริษัทใหม่ ๆ ก็ปัญหาเยอะเหมือนกัน ทะเลาะกันตั้งหลายรอบ คิดว่าจะไปไม่รอดแล้วด้วยซ้ำ”
สายน้ำลอยตัวคุยกับสองสาวเรื่อย ๆ จนโดนหินผามาลากตัวไปเล่นวอลเลย์บอลในน้ำ ใบบัวกับใยไหมก็ลงมาเล่นด้วยเหมือนกัน ทุกคนเลยตกลงให้สองสาวเป็นหัวหน้าทีมคนละฝั่ง เป่ายิงชุบเลือกลูกทีม สายน้ำอยู่ทีมเดียวกับใบบัว ซึ่งในทีมก็มีหินผา ไข่เจียวแล้วก็ดิวอยู่ด้วย คนอื่น ๆ อยู่ทีมของใยไหม
ลูกบอลที่ใช้เล่นเป็นลูกบอลยางขนาดลูกพอ ๆ กับลูกวอลเลย์ที่ลอยน้ำได้ แต่น้ำหนักเบากว่า พวกเขาเล่นกันอย่างสนุกสนานและเพราะน้ำหนักของลูกบอลมันเบา ตีไปไม่เท่าไหร่โดนลมหน่อยก็ล่วงลงน้ำเลยรีบว่ายเข้ามาแย่งกันสนุก ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นเล่นเกมลิงชิงบอลไปเสียอย่างนั้น
พวกเขาอยู่ในสระนานร่วมชั่วโมง กันต์เป็นคนแรกที่ขึ้นจากสระเพราะแฟนตัวเองเริ่มสั่นด้วยความหนาวเจ้าตัวเลยพาแฟนขึ้นจากน้ำให้ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะไม่สบาย พอมีคนเริ่มขึ้นคนอื่น ๆ ก็ทยอยขึ้นจากน้ำบ้าง แยกย้ายกันไปอาบน้ำแล้วลงมาปาร์ตี้บาร์บีคิวกันที่สนามหญ้าเทียมข้างสระว่ายน้ำ
“เราเข้าไปอาบน้ำก่อนเลย” หินผาไล่สายน้ำให้เข้าไปอาบน้ำก่อน
สายน้ำลังเลแต่พออีกฝ่ายย้ำอีกรอบก็รีบหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ รีบอาบน้ำจะได้เปลี่ยนให้อีกคนเข้ามาอาบน้ำบ้าง สายน้ำใช้ผ้าขนหนูขยี้ผมตัวเองเพื่อเช็ดผมให้แห้งระหว่างรอหินผาที่เข้าไปอาบน้ำพร้อมกับเลื่อนดูรูปที่รุ่นพี่ถ่ายแล้วก็ส่งไว้ในไลน์ไปด้วย อยู่ ๆ ก็โดนลากเข้าไลน์กลุ่มของพี่ ๆ เขาเสียอย่างนั้น กดเซฟไปทุกรูปโดยเฉพาะรูปที่ติดหินผาเขาไม่พลาดที่จะกดเซฟ
นั่งรออยู่ไม่นานหินผาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ อีกฝ่ายใช้ผ้าขยี้ผมตัวเองลวก ๆ ก่อนจะเดินเอาผ้าไปตาก หันมาเรียกสายน้ำให้ลงไปข้างล่างด้วยกัน ปาร์ตี้บาร์บีคิ้วพร้อมแล้วสำหรับคืนนี้
ไข่เจียวกับป่าไม้ช่วยกันยกถังน้ำแข็งออกมา ดิวกับทัชจัดการเทน้ำแข็งที่เพิ่งขับรถออกไปซื้อมาใส่ลัง หยิบขวดเบียร์จากลังมาแช่เอาไว้ในถังนี้ให้เย็น ๆ สองสาวใยไหม ใบบัวกำลังช่วยกันต์กับเดียร์ทำบาร์บีคิวอยู่หน้าเตา ไม่ได้มีแค่บาร์บีคิวสำหรับคืนนี้ มีกุ้งเผาตัวโต ๆ อีกหลายกิโลฯ เลย แล้วก็ยังมีอาหารทะเลอื่น ๆ อีกเพียบ อาหารจัดเต็ม เครื่องดื่มก็จัดเต็มพอกัน ทั้งเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ ไม่ผสมแอลกอฮอล์หลายลังวางอยู่ข้างถังน้ำแข็ง สายน้ำรู้สึกว่าของกินดูจะเยอะมาก เหมือนกับพวกเขามาค้างกันสองสามคืน ทั้ง ๆ ที่จริงแล้วพวกเขาค้างแค่คืนนี้คืนเดียว
“มา ๆ นั่งนี่มา” ป่าไม้ยกมือเรียกน้องชายกับน้องชายคนสนิทสมัยเด็ก ๆ มานั่งด้วยกันที่โต๊ะ น้ำอัดลมเย็น ๆ ถูกเทใส่แก้วที่มีน้ำแข็งอยู่ในนั้นแล้วเลื่อนให้ทั้งสองคน “เพิ่งเริ่มเอาเบา ๆ ไปก่อน กินข้าวก่อนค่อยจัด”
“อือ” หินผาพยักหน้ารับ หันไปมองรุ่นน้องปีหนึ่งคนเดียวในกลุ่ม “เราดื่มได้ใช่ไหม”
“ได้ครับ ไม่มีปัญหาอะไร” สายน้ำยิ้มตอบ นึกตื่นเต้นที่จะได้ปาร์ตี้คืนนี้ ตอนอยู่ต่างประเทศก็มีบ้างที่เขาจะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนในคลาส แม่กับแด๊ดก็ไม่เคยห้ามเรื่องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์บางคืนก็นั่งดื่มกันกับแด๊ดจนเช้าก็มี อีกอย่างที่นู้นคนดื่มแอลกอฮอล์กันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
“ได้แล้วบาร์บีคิว มีหมู เนื้อแล้วก็ไก่นะ สายน้ำกินได้ทุกอย่างไหม” เดียร์ที่ยกจานใส่บาร์บีคิวจานใหญ่มาวางที่โต๊ะถาม
“ได้หมดครับ ขอบคุณนะครับ”
ป่าไม้หยิบไม้เสียบบาร์บีคิวเป็นคนแรก มีทั้งเนื้อสัตว์ สัปปะรด พริกหยวก มะเขือเทศเสียบสลับกันไปมา เน้นไปที่เนื้อสัตว์มากกว่าหน่อย เจ้าตัวยกนิ้วโป้งให้เป็นเชิงบอกว่าเยี่ยม เห็นแบบนั้นหินผากับสายน้ำเลยหยิบมากินบ้าง
“เดี๋ยวอาหารทะเลจะตามมานะ มีสเต็กด้วย พี่กันต์กำลังย่างให้รออีกแปบ” เดียร์บอกกับทุกคนที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ
ตอนนี้ทุกคนมาร่วมตัวกันที่โต๊ะหมดแล้วยกเว้นก็แต่กันต์กับเดียร์ที่ยังง่วนอยู่ตรงหน้าเตาอยู่ สายน้ำเองก็อยากจะลุกขึ้นไปช่วยอยู่เหมือนกันแต่ฝีมือการทำอาหารของเขาค่อนข้างไปทางลบเลยได้แต่นั่งส่งกำลังใจให้อยู่ตรงนี้ เพราะกลัวว่าถ้าเขาเข้าไปช่วยจากที่จะได้ปาร์ตี้สนุก ๆ เป็นต้องยกโขยงไปโรงพยาบาลแทน
ไม่นานหลังจากนั้นทั้งคู่ก็ตามมาสบทบพร้อมจานที่ใส่อาหารทะเลย่างมาจานใหญ่ ทั้งปลาหมึก ทั้งหอย ทั้งกุ้งเต็มไปหมด
“สายน้ำไม่เอาหอยหน่อยเหรอ อร่อยนะ” ทัชถามรุ่นน้องพลางยกจานใส่หอยแมลงภู่ส่งให้
สายน้ำรีบยกมือปฏิเสธทันที “ไม่ครับ พอดีผมแพ้หอยน่ะครับ กินไม่ได้”
“อ้าว! จริงเหรอ แล้วแพ้ทุกชนิดเลยไหมหรือว่ายังไงกัน” ใบบัวกับใยไหมหันมาถามด้วยความเป็นกังวลทันที ไม่รู้ว่าสายน้ำเผลอกินเข้าไปบ้างหรือเปล่า
“ก็เกือบทุกชนิดนะครับ ระดับก็ไม่ได้รุนแรงมากหรอกครับมีผื่นแดงขึ้นแล้วก็คัน ๆ แต่จะมีหอยบางชนิดอย่างหอยแครงถ้ากินเข้าไปจะมีไข้ด้วย อาการหนักอยู่ครับ”
“อย่างนั้นก็ระวังด้วย เอาไปไว้ตรงนู้น” หินผาหันมาพูดกับสายน้ำก่อนจะยกจานที่ใส่หอยแมลงภู่เอาไว้ออก ส่งต่อให้ทัชรับไปวางอีกฝั่งแล้วเลื่อนจานกุ้งย่างมาให้แทน
ผ่านไปเกือบชั่วโมงอาหารในจานก็หมดไปหลายรอบแล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าใครจะอิ่ม สองสาวเปลี่ยนลุกไปย่างบาร์บีคิวกับอาหารทะเลบ้าง แต่คราวนี้เลื่อนเตามาใกล้ ๆ โต๊ะแล้ว ลุกหยิบกันได้ง่าย เครื่องดื่มจากที่เป็นสีเข้ม ๆ ของน้ำอัดลมก็เปลี่ยนเป็นสีอำพันสวยแทน
“จริงสิสายน้ำ พี่รู้มาว่าตอนประกวดดาวเดือน เรากับดาวคณะแสดงความสามารถพิเศษเป็นรำคู่กันใช่ไหม”
“ใช่ครับ ผมรำชุดเมขลา รามสูรกับน้ำริน เพื่อนที่ลงประกวดดาวด้วยกันน่ะครับ” สายน้ำพยักหน้ากับคำถามของพี่ ๆ
“น้องรำเก่งมากเลยพี่ ผมได้ไปดูตอนประกวดด้วย เนอะมึง” เดียร์ยืนยันอีกเสียงหันไปถามความคิดเห็นของเพื่อนทั้งสองคนเพื่อให้ช่วยยืนยัน
“พี่เคยเห็นเป็นคลิปผ่าน ๆ แต่ยังไม่ได้ดูจริงจังเลย” ใบบัวว่าพลางจิ้มเนื้อกุ้งอร่อย ๆ เข้าปาก
“สายน้ำรำเป็นด้วยเหรอ เคยรำมาก่อนหรือเปล่า”
“อ่า... จริง ๆ ก็เคยเรียนรำอยู่ครับ ตอนสมัยเด็ก ๆ พอย้ายไปอยู่ต่างประเทศก็ได้มีโอกาสแสดงรำไทยบ้าง แต่ไม่บ่อย” สายน้ำตอบ “ตอนซ้อมเตรียมประกวดเลยยากมาก ๆ สำหรับผม แถมพี่หินผาก็ยังดุมาก ๆ ด้วยเหมือนกันครับ”
“มึงซ้อมรำให้น้องเหรอ” ป่าไม้ถามน้องชายตัวเองเสียงสูงอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้ตัวนี้มันจะยอมมาเป็นพี่เลี้ยง ดูแลการซ้อมให้แบบนี้
“อือ” หินผาพยักหน้ากับคำถามของพี่ชาย
“แล้วมันเป็นไงสายน้ำ ตอนซ้อมรำกับไอ้หินน่ะ” ป่าไม้หันความสนใจจากน้องชายตัวเองมาเป็นคนตัวขาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แทน
“พี่หินผาโหดมากครับ แล้วยังดุอีกด้วย ผมล่ะโดนให้ฝึกรำท่าเดิมซ้ำ ๆ ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ”
“ก็เราชอบพลาดไหมล่ะ ถ้าไม่พลาดเก่งแบบนี้พี่ก็ไม่ให้รำแต่ท่าเดิม ๆ หรอก” หินผาหันมาเคาะหัวน้องเบา ๆ อย่างแค่อยากจะหยอกเล่นเท่านั้น
“ไม่อยากจะเชื่อว่าน้องชายพี่สอนคนรำเป็นด้วย” ป่าไม้หัวเราะชอบอกชอบใจใหญ่ “ปกติมีแต่มันโดนคนอื่นเขาสอน”
“นั่นมันตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ ไหมล่ะ”
“นั่นสิเนอะ ตอนนี้ไม่เด็กแล้วนี่... เนอะ”
ป่าไม้เนอะกับใครไม่รู้ แต่ทำไมต้องหันมามองสายน้ำแล้วยิ้มแบบแปลก ๆ ให้ด้วยกันนะ เครื่องดื่มในแก้วถูกรินเติมรอบแล้วรอบเล่า ขวดเปล่ามากมายวางเกลื่อนอยู่บนพื้นแต่ละคนดูมีความสุขกับการได้พักผ่อนแบบนี้ สายน้ำเองก็ดื่มไปไม่น้อย แม้เขาจะเอ่ยปฏิเสธไปหลายรอบแล้วก็ตามที แต่เหล่ารุ่นพี่กลับไม่มีใครฟังเขาสักคน พอทำท่าจะไม่ดื่มก็คะยั้นคะยอให้ดื่มจนแทบจะพองตัวเพราะอิ่มน้ำมึนเมาไปแล้ว
สองสาวเป็นคู่แรกที่เอ่ยขอตัวหลังจากที่เวลาล่วงเข้าสู่วันใหม่มาได้เกือบชั่วโมง เหล่าหนุ่ม ๆ อาสาจะพาไปส่งที่ห้องแต่ก็โดนปฏิเสธเพราะพวกเธอสองคนไม่อยากขัดความสนุก อีกอย่างก็ไม่ได้เมามายขนาดไม่ได้สติ สามารถเดินกลับห้องนอนได้อย่างปลอดภัยแน่นอน
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงกันต์ก็พาคนรักไปนอนที่ห้องเพราะเดียร์ทำท่าจะหลับคาโต๊ะแล้วทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวแทบไม่ได้ดื่มเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้เลยเหลือแค่พวกเขาหกคนที่ยังนั่งดื่มไปพูดคุยกันไป แม้ส่วนใหญ่สายน้ำจะทำหน้าที่เป็นผู้รับฟังก็ตามที
“หน้าตาเหมือนคนจะหลับ” ดิวพูดพลางพยักเพยิบมาที่สายน้ำที่นั่งตาปรืออย่างคนง่วงนอน
“ไหวไหมเรา เมาแล้วเหรอ” ป่าไม้หันมามอง ใบหน้าของสายน้ำขึ้นสีระเรื่อน่าจะเพราะจากแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป แต่ท่าทางอีกฝ่ายเหมือนไม่ใช่คนเมา เหมือนคนง่วงนอนที่พร้อมจะหลับกลางอากาศได้เลย
“ไม่เมาหรอกครับ แต่ผมชักจะง่วงนอนแล้ว ปกติผมไม่ใช่คนนอนดึกอะไร” สายน้ำยกมือปิดปากแล้วหาว พูดจารู้เรื่องดีไม่มีน้ำเสียงอ้อแอ้อย่างคนเมาเลย
“ไปนอนไหม เดี๋ยวก็หลับกลางอากาศหรอก”
“แล้วพวกพี่ล่ะครับ...” สายน้ำยังนึกเกรงใจถ้าหากจะหนีไปนอนก่อน
“พวกพี่ก็นั่งกันต่อนี่แหละ” ดิวพูดยิ้ม ๆ ขำขันกับท่าทางของรุ่นน้องเดือนคณะคนนี้ “ไม่ไหวก็ไปนอนเราน่ะ พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน”
“ผมไปนอนได้ใช่ไหมครับ” ถามย้ำกลับไปอีกรอบอย่างไม่แน่ใจ
“อือ! กลับไปนอนได้แล้ว”
สายน้ำลุกขึ้นยืนเอ่ยลาพี่ ๆ ทุกคนแล้วจึงเดินกลับมาที่ห้องนอน เดินเข้าไปอาบน้ำอีกรอบเพราะทั้งกลิ่นเบียร์ กลิ่นอาหารฟุ้งติดเสื้อผ้าไปหมด สายน้ำใช้เวลาในห้องน้ำค่อนข้างนานกว่าจะเดินออกมา หยิบไดร์เป่าผมมาจัดการเป่าผมตัวเองให้แห้งเพื่อที่จะได้ขึ้นไปนอนบนเตียงได้ เขาไม่ได้ปิดไฟจนห้องมืดเผื่อหินผากลับเข้ามาจะได้ไม่มืดเกินไป
ไฟตรงหน้าห้องน้ำถูกเปิดเอาไว้ เขาปิดไฟดวงใหญ่กลางห้องแล้วมาเปิดไฟจากโคมไฟข้างเตียงแทน นอนคว่ำน้ำเหยียดยาวไปกับเตียงนอนหลังใหญ่พลางหยิบโทรศัพท์มากดเล่น
พอได้อาบน้ำไปตาก็สว่างขึ้นมาอีกหน่อยพอให้สามารถตอบข้อความของเพื่อน ๆ ที่ไลน์เข้ามาถามเอาไว้ว่ามาเที่ยวกับรุ่นพี่เป็นอย่างไรบ้าง แอบนึกเสียดายที่เพื่อนในกลุ่มของเขาไม่ได้มาด้วยเพราะกลับบ้าน แต่สายน้ำคิดเอาไว้ว่าสักวันจะต้องชวนทุกคนมาเที่ยวที่นี่อีกให้ได้
ยังมีสถานที่เที่ยวอีกหลายที่เลยที่สายน้ำอยากไป เขาเปิดเจอในอินเตอร์เน็ต แต่ก็ไม่กล้าเรียกร้องอะไรมากเพราะมานี่ก็เกรงใจพวกรุ่นพี่จะแย่แล้ว เขาแทบไม่ต้องออกเงินหรือจ่ายอะไรสักอย่างเพราะพวกพี่ ๆ เขาจัดการให้หมด
ดวงตาของสายน้ำปรืออย่างคนง่วงนอนเต็มที่ก่อนจะเผลอหลับไปแบบไม่รู้ตัว แต่ในช่วงก่อนที่จะหลับสนิทเขาเหมือนได้ยินเสียงคนเปิดปิดประตู และใครบางคนก็เดินมานั่งบนเตียงนอนของเขา ความรู้สึกหนาวนิด ๆ เพราะความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่ทำงานได้ดี บวกกับอากาศภายนอกที่อุณหภูมิลดต่ำลงจนหนาวได้จางหายไปแทนที่ด้วยความอบอุ่นและความนุ่มของผ้านวม
สายน้ำพยายามที่จะลืมตามอง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะความง่วงนั้นมีมากเกินกว่าจะฝืนลืมตาไหว แล้วเจ้าตัวก็หลับสนิทในเวลาต่อมา โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังนั่งมองเขาเวลาหลับอยู่ แล้วก็ได้แต่เผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าสายน้ำขดตัวกลมอยู่ใต้ผ้านวม สายน้ำเป็นคนตัวสูงแม้จะไม่ได้สูงเท่าหินผาแต่ก็จัดว่าเป็นคนสูง เจ้าตัวไม่ใช่คนรูปร่างเล็กบาง หน้าตาไม่ได้น่ารักเหมือนกับเดียร์เพื่อนของเขา ออกจะหล่อเหลาสมกับตำแหน่งเดือนคณะ เดือนมหาวิทยาลัยเสียด้วยซ้ำ แต่พอมาขดตัวนอนหลับสบายแบบนี้ก็ดูเหมือนกับเป็นเด็กคนหนึ่ง... ที่ให้ความคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
หินผาสะบัดหน้าไปมา คิดว่าตัวเองคงจะดื่มเยอะไปถึงได้คิดอะไรฟุ้งซ่านแบบนี้ เลยตัดสินใจลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หวังว่าสายน้ำอุ่น ๆ จากเครื่องทำน้ำร้อนจะช่วยไล่ความคิดแปลก ๆ ในหัวออกไป หินผาใช้เวลาในการจัดการตัวเองในห้องน้ำไม่นานก็เดินเช็ดผมออกมาในชุดพร้อมนอน
เขาจัดการปิดไฟหัวเตียงที่สายน้ำเปิดทิ้งไว้ แต่ไฟตรงหน้าห้องน้ำไม่ได้ปิด เลือกที่จะเปิดเอาไว้แบบนั้นแล้วทิ้งตัวลงนอน อาจจะเพราะด้วยความเพลียทั้งจากขับรถ เล่นน้ำ แล้วก็ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปอีกพอสมควร ไม่ต้องใช้เวลานานเลยหินผาก็หลับตาเพื่อนร่วมห้องที่หลับล่วงหน้าไปแล้ว
และในคืนนั้นก็เป็นคืนที่หินผาฝัน... ฝันแปลก ๆ เหมือนกับฝันเห็นตัวเองในอดีตอย่างไรอย่างนั้น
‘พี่สัญญา พี่จะรอเรากลับมานะ’
‘พี่สัญญาแล้วนะ ไม่ผิดสัญญาแน่นะ’
‘แน่นอนสิ พี่สัญญาเลยว่าพี่จะรอเรา จนกว่าเราจะกลับมา’
‘อือ! เราก็จะรอนะ รอวันที่เราจะได้เจอพี่อีกครั้งหนึ่งเหมือนกัน’
‘สัญญา...’
‘สัญญาเลย!’
❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖ ❖
มาอัปแล้วค่า ตอนนี้น้องก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
แล้วดูนั่น... พี่หินผาทำอะไรคะ ห่มผ้าให้น้อง
นั่งมองน้อง ยิ้มกับท่าทางของน้อง
คืออะไรคะพี่หินผา คืออะไรรรรรรร
พี่หินผาจะคิดอะไรยังไงอันนี้ก็ต้องรอกันต่อไป
จนกว่าจะถึงคิวพี่หินผานะคะ
แล้วเจอกันใหม่ครั้งหน้าค่า
#เมื่อหินผาจรดสายน้ำ
หัวข้อ: Faculty of Love . 2 : เมื่อหินผาจรดสายน้ำ l ครั้งที่ "21" [END] l P.23 07-04-63 (อ่าน 77607 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก