บทที่ 20 คุณพี!
[/b]
“แฟนคลับช็อก พี พีรภัทรควงสาวฝากครรภ์ที่ รพ. xxx!”
อ่านต่อหน้า 14
PCY @pcypcy
นี่มันคุณพีจริงๆ ด้วย เราจำหัวเต่าๆ แบบนี้ได้!
ยักอิงพี @lily
ไม่นะคุณพี ฮืออ อย่าคว่ำเรือกันอย่างนี้
Lady @ladyY
อย่าบอกนะว่าทำผู้หญิงท้อง!
“ทุกคนคร้าบ นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดนะฮะ ผมไปฝากท้องเป็นเพื่อนเขาจริงฮะ แต่ผมกับเขาเป็นเพื่อนกัน เพื่อนผมเขาแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วครับ แต่สามีเขาไม่ว่าง ผมบริสุทธิ์ใจไงเลยไปเป็นเพื่อน”
“ผมไม่ซีเรียสนะ แต่ก็ไม่อยากให้เขียนข่าวลือไปจนเป็นเรื่องเป็นราว ผมเกรงใจสามีเพื่อนนะ”
แล้วมึงไม่เกรงใจสามีตัวเองเหรอไอ้พี!
ผมยืนมองข่าวที่ฉายผ่านโทรทัศน์ในห้องแต่งตัวในขณะที่กำลังทำผม ข้างกันเป็นไอ้ตัวต้นเรื่องที่นั่งแต่งหน้าอยู่ ผมยังไม่มีจังหวะคุยกับมันตามลำพัง เพราะมีคนอยู่เต็มห้อง วันนี้เรามีถ่ายทีเซอร์โปรโมทงานโฆษณาผลิตภัณท์ยี่ห้อหนึ่ง ก่อนที่จะถึงวันงานก็ต้องทำคลิปเรียกแฟนคลับกันก่อน
ไม่รู้ว่าตอนนี้พีหายโกรธผมรึยัง คลิปหว่างบอยส่งถึงและขึ้น read แล้ว แต่เจ้าของมันไม่ยอมตอบกลับ ตัวผมก็ไม่ว่างไปเคลียร์เพราะติดถ่ายซีรีส์เดี่ยว
“พี่ เดี๋ยวนี้แมวผมมันกินข้าวน้อยมากเลยอะ”
ผมทำทีเป็นชวนพวกพี่สต๊าฟที่อยู่ในห้องคุยเรื่องหว่างบอย หรือคุณสว่างไสวของไอ้พีมันนั่นแหละ
“อ้าว มันป่วยป้ะ”
“ไม่รู้ดิพี่ มันดูเหงาๆ อะ”
“แกทิ้งมันไว้ตัวเดียวนานเกินไปรึป่าว”
“ผมก็ไม่ได้อยากทิ้งนะ แต่พี่ก็รู้ว่าเวลาจะนอน ผมยังไม่ค่อยมีเลย”
“น่าสงสารอะ ปกติแมวมันอินดี้จะตาย ถ้าซึมขนาดนั้นก็น่าห่วงนะ”
“นั่นสิพี่ ผมก็หนักใจอยู่เหมือนกัน เฮ้อออ”
ผมแกล้งถอนหายใจเกินความจริง ไอ้หว่างบอยน่ะเหรอซึม เป็นแมวที่เล่นตัวเดียวเก่งมากอะ มีแต่ผมนี่แหละเหงา...
แม่ง ไม่อยากยอมรับเลย แต่เหงาจริงๆ ก็คนมันไม่มีเพื่อนเล่นเกมนี่หว่า
“ไปหากินข้าวกินปลาก่อนไป แล้วค่อยมาเติมลิปถ่าย”
แล้วทุกคนก็แยกย้ายไปหาอะไรกิน ผมรีบคว้ามือไอ้พีไว้ก่อนที่มันจะฉวยโอกาสหนี ผมลากมันไปที่ห้องหนึ่งที่ไม่มีใครอยู่ มันทำท่าฮึดฮัดแต่ก็สะบัดไม่ออก จนผมกดมันให้นั่งลงบนโซฟาแล้วยืนกันมันไว้นั่นแหละถึงยอมปล่อยมือ
“มีอะไร”
“คิดถึง”“...”
“คิดถึง”
“...ไอ้พี่อิง”
“คิดถึง”
“ฮื่อ พี่แม่ง ทำไมชนะทุกทีเลยวะ”
“ป่าว กูแพ้อยู่อย่างนึง”
“ผมเหรอ”
“รู้แล้วถามทำไม”
“โอ๊ยย! เออ ผมยอมแล้วๆ แม่งเอ๊ย! เอาเวลาที่ผมอดทนไม่ตอบพี่คืนมานะเว้ย!”
“เดี๋ยวพี่จะชดใช้ให้ครับ ตอนนี้มาคุยกันดีๆ ก่อน”
ผมนั่งลงข้างๆ แล้วจัดการรวบตัวคนขี้โวยวายมากอด ไม่ใช่ว่าอยากโรแมนติกอะไรหรอกครับ แต่การกอดคือการป้องกันที่ดีที่สุด ทั้งทางกายและทางใจ
“พี มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูไม่เคยมีแฟน”
“อือ”
“กูไม่อยากพูดคำว่ารัก ทั้งที่ไม่รู้จักมันดี แต่ที่เป็นอยู่นี่มันก็ไม่ใช่ไม่รัก”
“...”
“มึงเป็นคนที่กูอยากอยู่ด้วยทุกวัน และก็จะเป็นคนที่กูอยากอยู่ด้วยในวันพรุ่งนี้ต่อๆ ไป”
“แบบนี้เรียกรักปะวะ”
“กูไม่รู้”
“ผมก็ไม่รู้”
ไร้คำพูดใดต่อจากนั้น เป็นอารมณ์ที่ตรึงเราไว้ระหว่างความจริงกับความฝัน พีหลับตา ผมก็เช่นกัน เราทั้งคู่ต่างใช้ร่างกายเป็นตัวเชื่อมกัน
เป็นจูบที่เกิดจากจิตวิญญาณนำทาง
“โอ๊ยยย! นี่คุณน้องไปทำอะไรกันมาทำไมหน้ามันเลอะเทอะแบบนี้ห้ะ!”
“ข้าวมันอร่อยไปหน่อยน่ะครับ แหะๆ เลยมูมมามไปนิด”
ผมส่ายหัวให้กับความลื่นไหลของพี ก่อนจะเริ่มถ่ายทำกัน ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ ดีจริงๆ ที่เคลียร์กันได้ก่อนเริ่มงาน ไม่งั้นยาวแน่ ระหว่างที่พีเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมก็เอาข้าวของมันไปใส่รถไว้ กันมันหนีกลับบ้านอีก
ใครบอกว่าผมติดเมีย อย่ามามั่วนะ ผมแค่สงสารหว่างบอยเฉยๆ
(หว่างบอยที่ร่าเริงมาก แม้ไม่มีใคร)
“พี่ไปไหนมาอะ”
ไอ้พีกอดอกถามผมหน้ามุ่ย
“เอากระเป๋ามึงไปเก็บในรถ”
“แล้วทำไมไม่บอก ปล่อยให้หาตั้งนาน”
“กลับบ้านเราเหอะ”
“บ้านเรา?”
“กูหมายถึงคอนโดน่ะ”
มันพยักหน้านิดๆ ก่อนจะเดินนำผมไป มือก็กดโทรศัพท์ยิกๆ ในนั้นมันมีอะไรให้สนใจนักหนาวะถึงได้คุยไม่หยุด ขณะที่ผมกำลังเร่งความเร็วของฝีเท้าหมายจะเข้าไปบ่นก็มีเงาร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาหาไอ้พีซะก่อน
ไอ้แกรม
ถ้าคุณคิดว่าผมจะยืนกำหมัดเท่ๆ ล่ะก็เลิกคิดไปได้เลย ผมเดินเข้าไปยืนข้างไอ้พีทันที แกรมมีสีหน้าขัดใจเมื่อเห็นผมเข้ามาในกรอบการสนทนา
ทำไมมันดูเครียดกันแปลกๆ
“พี กูพูดจริงนะ”
พูดอะไรวะ หรือมันจะสารภาพรักกับพีแล้ว
“กูไม่นึกว่ามึงจะ... มึงมาคุยกับกู ส่วนพี่กลับไปก่อน”
“เฮ้ย! ได้ไง”
“ต้องได้ กลับไปซะ”
3 ชั่วโมงผ่านไป
พีก็ยังไม่มา แถมยังติดต่อไม่ได้ด้วย เพราะแบตสำรองมันอยู่ในกระเป๋าที่ผมเอามาด้วย
ผมที่ไม่ค่อยใช้เวลาว่างเล่นโซเชียล จำต้องไถทวิตจนมือหงิกอย่างจำใจเพราะเป็นทางเดียวที่ผมจะรู้ความเคลื่อนไหวของมันได้
มิบมิบ @mimmimb
เจอพี่พีกับพี่แกรมที่ห้าง xxx ด้วย หวีดมากกก #เรือผี #แกรมพี
เดะดอยใจดี @didekdee
อยากเข้าไปขอถ่ายรูปอะ แต่ดูหน้าเครียดๆ กันยังไงไม่รู้ #แกรมพี
ยักอิงพี @loveeingpee
โหย ช่วงนี้คุณพีขายดีจัง หนักใจแทนพี่อิงเลย #แกรมพี #อิงพี
“ไอ้พี กลับมามึงโดนแน่!”
LingLom : พี่อิงจะดราม่าแบบพระเอกหน่อยไม่ได้เลยเรอะ มึงเนี่ยเล่นบทตัวร้ายดีตลอดเลย
เออคุณรู้มะว่าเราเอาชื่อ "กิ่ง" มาจากไหน
คือเราเอามาจากน้องร้านกาแฟเว้ย คิดไม่ออกอะ อะชื่อคนขายกาแฟที่สนิทกันละกัน 55555555555 กิ่งพี่ขอโทษนะ 555555555555555555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
