◑
คุ ณ ไ ม่ ต ร ง ป ก
ตอนที่ 13 : คืนฝนตก
_________
หัวใจเขาเต้นแรงอย่างหนักในตอนที่ย่ำเท้าไปข้างหน้า คุณยังไม่ละสายตาไปไหน แถมยังกำมือข้างซ้ายไว้แน่นเพื่อระงับอารมณ์
เขาพยายามจะใจเย็นให้มากที่สุดสำหรับเรื่องของเราทั้งสอง แต่ดูเหมือนว่าสัญชาตญาณที่ปกปิดเอาไว้จะไม่รู้เห็นเป็นใจด้วยเลย
เพราะกว่าจะรู้ตัวอีกที ตัวเองก็นั่งอยู่บนตักของคีรติเป็นที่เรียบร้อย
“กลัวไหม?”
คนตัวสูงเอ่ยถามพร้อมกับเลื่อนมือมาวางไว้บนแก้ม ลูบไล้นิ้วโป้งอย่างแผ่วเบากลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ ความเป็นจริงแล้วคำตอบของคำถามที่ส่งให้มันมีในใจอยู่แล้ว แต่ใครบางคนแค่กำลังคิดพิจารณาว่าจะเลือกเดินไปทางไหน
หนึ่งคือทางที่ตอบว่าใช่
และสองคือไม่แน่นอน
“…ไม่ครับ...” เสียงแหบแห้งเอ่ยตอบ เขาหอบหายใจอย่างหนัก
“ถ้าภัทรกลัวผมก็จะไม่ให้กลับแล้วนะ” พูดพร้อมกับเลื่อนมือไปวางไว้บนไหล่ วนไล้มันไปมาอย่างพินิจพิจารณา สายตาเรียวรีจับจ้องเสื้อเชิ้ตสีขาวที่แนบไปกับผิวเนื้ออยู่นาน ก่อนจะหันกลับมามองหน้าเขาอย่างคนมีความต้องการที่แจ่มชัด
ไม่ต่างกันมากนักกับตัวเองเช่นกัน
ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าใกล้ แลกเปลี่ยนลมหายใจที่รินรดอย่างอ้อยอิ่ง คล้ายกับว่าเราทั้งสองเล่นเกมที่วางเดิมพันเอาไว้ด้วยของรางวัลที่สูงส่ง และคนแพ้คือคนที่มักจะเดินเกมก่อน
และใช่
เขาไม่ถนัดเรื่องเล่นเกมสักเท่าไหร่
การแพ้เลยเป็นอะไรที่มักจะเกิดขึ้นเสมอ
สัมผัสจากริมฝีปากบางทำให้ใครบางคนหายใจติดขัด อกแกร่งยกขยับตามจังหวะที่แรงกว่าเก่า ภัทรไม่ได้บดเบียดมันมากนัก เพียงแค่จุมพิตเบาๆ เนิ่นนานก่อนจะผละออก
จมูกเราคลอเคล้ากันไปมาคล้ายกับจะเตือนว่านี่คือจุดเริ่มต้น ลมหายใจเขาขาดห้วง แตกต่างจากอีกคนที่พ่นมันออกมาอย่างแรงอยู่เสมอ และในตอนที่เขาขยับยกตัวขึ้นนั่งจนส่วนล่างทาบทับไปกับบางอย่างที่แข็งขืน
จูบอันร้อนแรงก็ได้จุดติดจากถ่านที่มันรอวันปะทุ
ลิ้นร้อนกวัดเกี่ยวภายในจนชื้นแฉะ ได้ยินเสียงมันดังจนรู้สึกน่าอาย แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ลดละที่จะผ่อนปรนจังหวะมันเลยสักนิด เอวบางขยับยกพร้อมกับเอียงหน้าให้ได้องศาที่พอเหมาะ บดเบียดกลางกายลงไปอีกครั้งและอีกครั้ง เสียงครางอื้ออึงของเราผลัดเปลี่ยนกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“อืมมม”
มือเล็กเอื้อมไปยังหัวเข็มขัดแล้วดึงรั้งมันอย่างเร็วไว จนกระดุมเม็ดใหญ่บนกางเกงหลุดลุ่ยไปไม่ต่าง พร้อมกันกับกระดุมเสื้อเม็ดบนสุดของเขาเองที่มันหลุดออกไปจากมือที่ตั้งใจแกะมันอย่างบรรจง
คีรติใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้ออกแรงเพียงเบาๆ
แค่นั้นก็ทำให้กระดุมเม็ดที่สอง สาม...และสี่ เป็นอิสระจากสาบเสื้อทางด้านซ้ายเช่นกัน
“อืออ”
ลิ้นร้อนลากตามริมฝีปากหยักลงมายังปลายคาง เชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างยั่วเย้า ฝ่ามือซุกซนทาบทับเข้ากับส่วนแข็งขืนด้านล่างเป็นอย่างดี
และคีรติก็เพิ่งรู้เหมือนกัน
ว่ากางเกงของเขาถูกปลดออกอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
คนที่นั่งบนตักลากจูบอย่างเชื่องช้า ส่งผลให้ลมหายใจของอีกฝ่ายที่ดังตามมาช่างดูติดขัด ขยับด้านล่างหลีกหนีเล็กน้อยเพื่อให้มือสามารถบุกรุกเข้าไปหาส่วนเร้นลับได้อย่างราบรื่น อุณหภูมิจากฝ่ามือทำเอาเจ้าของส่วนแข็งทื่อครางฮือตอบรับ กำหมัดไว้แน่นยังเบาะเพื่อระบายอารมณ์
การเคลื่อนไหวขึ้นลงทำเอาเจ้าของห้องแหงนหน้าขึ้นสูง กลับตาลงแน่นแม้จะยังไม่ผ่อนปรนเสียงครางนั้นเลยสักนิด คล้ายกับเจ้าตัวพึงพอใจกับจังหวะที่เขามอบให้จนในบางครั้งก็ขยับเอวตอบรับมันอีกที
ร่างกายเขาเริ่มขยับลงต่ำ
และในจังหวะที่สบเข้ากับดวงตาเรียวรีคู่นั้น
ภัทรก็ต้องขมวดคิ้วในทันทีจากสิ่งที่จะทำต่อไป
ในใจเขามีภาพที่ตัวเองกำลังนั่งลงระหว่างขาแกร่งของคนตัวสูง ก้มลงละเมียดละไมกับสิ่งตรงหน้าที่ตั้งชันขึ้น ใช้ลิ้นตวัดรัดส่วนปลายจากซ้ายไปขวา ผ่านรอยหยักอันเป็นที่รักและเส้นชีพจรที่เป็นจุดอ่อนไหว กอบกุมมันเอาไว้ก่อนที่จะมอบความอุ่นส่งเข้ารัดรอบ จนกว่าจะได้รับสิ่งตอบแทนเป็นของแสนหวานที่อยากจะทานมันให้หมด
แต่...
ถ้าทำแบบนั้นคีรติต้องแปลกใจกับการกระทำของเขาเป็นแน่
เพราะเลขาคนทึ่มคงไม่ชำนาญเรื่องบนเตียงมากถึงเพียงนี้
เอาไงดี
“...”
“…”
เขาเงียบ คีรติก็กำลังชั่งใจอยู่แสนนาน จนกว่าที่มือใหญ่ทั้งสองข้างจะกอบกุมเข้าที่ใบหน้า ภัทรจึงยิ้มเยาะก่อนจะปรับแววตาที่มีมาตั้งแต่ต้น
ขอโทษด้วยละกันในเมื่อมันจะเป็นวันสุดท้าย
ความจะแตกยังไงเขาคงไม่สน
เพราะเซ็กส์ที่แสนจืดชืดแบบนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นกับคนชื่อ ‘ภัทร’ อย่างเด็ดขาด
“…ซี้ดส์...”
เสียงแหบแห้งที่ดังจากลำคอแกร่งทำเอาใครบางคนชอบใจ ก้มลงวนไล้ส่วนปลายอย่างหนัก มือทั้งสองข้างกอบกุมเข้ากับแท่งร้อนตรงหน้า ขยับไปมาตามอำเภอใจเหมือนรู้ว่าแบบไหนที่เจ้านายมันจะชอบ
ทั้งมัวเมา
และลุ่มหลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
มือใหญ่วางไว้บนศีรษะเพื่อบังคับ สบตากับดวงตากลมโตคู่นั้นที่ฉายแววเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าครั้งไหน ภัทรถอดถอนริมฝีปากออกช้าๆ ให้มันครูดกับผนังบางด้านในอย่างจงใจ และในตอนที่ใครบางคนกัดฟันจนเส้นเลือดผุดเป็นทางที่ลำคอ ลิ้นร้อนก็ลากไว้ตั้งแต่ต้นจนปลายแล้วหยุดลงด้วยท่าทางออดอ้อน
และทั้งหมดนั้นเรายังสบตากันอยู่ตลอดไม่ได้ละไปไหน
พรึบ!
“อ๊ะ!”
ร่างบางเผลอร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อลำตัวลอยหวือไปตามแรงจากแขนแกร่ง คีรติดึงเขาให้ลุกขึ้น รุกไล่จูบจนต้องเดินถอยหลังอย่างรวดเร็วไปยังห้องนอนที่เปิดประตูไว้ อีกคนช่วยประคองไว้จากทางด้านหลัง มืออีกข้างจับเอวไว้มั่นเพื่อตามติด
“อืออ”
แสงไฟสว่างเป็นทางตามระบบอัตโนมัติของ เห็นเจ้าของมันกดปุ่มสักอย่างบนผนังที่เดินผ่านจนทั้งห้องมีเพียงแค่แสงสีส้ม
ตุบ
เขาล้มตัวนอนลงบนเตียงแสนนุ่ม เฝ้ามองคีรติที่ถอดกางเกงออกบริเวณปลายเตียงด้วยความใจร้อนที่เก็บเอาไว้ไม่ได้ ร่างกายกำยำปรากฏในสายตาจนต้องกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก คล้ายกับอีกคนก็ดูแลตัวเองเป็นอย่างดีจากการออกกำลังกายอย่างหนัก หลักฐานคือหน้าท้องที่ขึ้นลอนเด่นชัดตรงหน้า
ร่างกายเปลือยเปล่าเข้ารุกไล่ตามมาติดๆ จนตอนนี้หลังเขาพิงหัวเตียงเอาไว้ สองมือคล้องคออีกฝ่ายเพื่อทรงตัว
“อ้อนให้มากระวังผมจะห้ามใจไม่อยู่นะครับ” คีรติพูดพลางไล่ไปตามลำคอ กดจูบไปทั่วพื้นที่ที่ยังไม่สำรวจบนร่างกายขาว
“…งั้น..อืออ..ก็ไม่ต้องห้ามสิครับ..อ๊ะ”
คล้ายกับอีกคนใช้จังหวะที่เผลอสอดนิ้วเข้าไปยังช่องทางด้านหลัง หน้าเขาบิดเบี้ยวไปด้วยสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยจนคิ้วขมวด แต่ถึงอย่างนั้น คีรติก็ยังไม่ยอมผ่อนปรนแถมช่วยส่งมอบอารมณ์ให้พุ่งสูงขึ้นโดยไม่ขาดช่วง
“อื้ออ”
แผ่นหลังกว้างมีรอยเล็กครูดเป็นทางจนเกิดรอยแดง คีรติยิ้มเยาะอย่างพอใจ กดจูบเบาๆลงบนแก้มใสก่อนจะขยับนิ้วให้รัวแรงมากขึ้น
“…อา...คุณคี..”
“ครับ”
“อืมมม”
มือเล็กผละออกจากลำคอเพื่อไปขยับบนแท่งร้อนของอีกฝ่าย เราขยับวนไล้อยู่ไม่นานก็รู้สึกถึงปากทางที่มีของแข็งมาจ่อทับ
ร่างกายเขาเปลือยเปล่าไม่ต่าง
ค้างไว้เพียงแค่เสื้อเชิ้ตเท่านั้นที่คีรติไม่ยอมให้ถอด
ภัทรใช้สติที่พอมีแย่งเครื่องป้องกันจากมืออีกฝ่ายนำมาใส่ให้เอง ขาซ้ายอ้ากว้างเล็กน้อยเพื่อให้ใครบางคนขยับตัวเข้าแทรก และหลังจากที่ชโลมเจลหล่อลื่นแบบผ่านๆ คีรติก็แทรกตัวเข้ามาทันควันจนเราสั่นไหวไปทั้งตัว
“...ฮ..คุ—”
“อืมม”
“อ๊า”
ร่างกายเขาขยับไปตามแรงที่ส่ง คนตัวสูงกักกันเขาเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ไม่นานก็กดตัวลงเมื่อเอวหนาเร่งความเร็วอย่างไม่ปรานี
และเขาก็ตอบรับเอาไว้ด้วยทุกอณูร่างกายที่มันรัดรอบ
“..อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ”
ส่วนกลางลำตัวขยับเข้าออกกับช่องทางร้อนคล้ายกับมันเป็นสิ่งเสพติด
ไม่สามารถหยุดได้
และไม่สามารถหักห้ามใจได้
หลงใหลอยู่ในวังวนที่ไม่มีทางออก
ผนังนุ่มที่ตอดรัดทำเอาคีรติครางอย่างไม่เป็นภาษา ผลัดเปลี่ยนท่าไปตามใจหมาย
บางครั้งร่างบางก็เป็นฝ่ายกำบังเหียนเอาไว้ โบกโยกมันอย่างรันจวนใจไม่รู้จบ
และเขาก็ไม่อยากให้มันจบลงเลยสักนิด
“อ๊า อ๊ะ คุณคี”
“..ฮ..”
“ขอแรง...อึก...ภัทรขอ..กว่านี้...อ๊า”
#คุณไม่ตรงปก
020719
before30october
ไม่ถนัดแต่งฉากคัทเท่าไหร่เลยค่ะ /ปาดเหงื่อ
ถ้ามีความคิดเห็นยังไงติชมได้นะคะ
จะได้เอาไปแก้ไขต่อไปเนาะ TT
หัวข้อ: ◑ คุ ณ ไ ม่ ต ร ง ป ก ( ต อ น ที่ 2 4 : ค ว า ม ลั บ) | 20/ 01/20 - P. 1 6 (อ่าน 116549 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก