แค่รักกันก็พอแล้ว (ตอนเดียวจบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: แค่รักกันก็พอแล้ว (ตอนเดียวจบ)  (อ่าน 1109 ครั้ง)

ออฟไลน์ yndcutiepie

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************





แค่รักกันก็พอแล้ว

ถ้าแค่นั้นมันพอจริงๆ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเขาคงไม่จบลงแบบนี้หรอก
 
ความสัมพันธ์ของผมกับเขา เขาคนที่เหมือนกันจนน่าใจหายในบางเรื่องและต่างกันราวฟ้ากับเหวในบางเรื่อง มีคนเคยบอกผมไว้ว่าให้หาคนที่เหมือนและต่างกันมากพอ ในการใช้ชีวิตด้วยคน
ตอนนั้นตอนที่ผมพบกับเขา แรงดึงดูดมหาศาลเกิดขึ้นระหว่างเรา ผมมองหน้าเขา คิดหาวิธีมากมายที่จะเข้าไปทำความรู้จัก และอาจจะ-แค่อาจจะ-เขาคงจะรู้สึกเช่นเดียวกับผม เพราะเขาไม่ได้มีท่าทีตกใจหรือประหลาดใจในตอนที่ผมเริ่มต้นทักทายแบบที่ไม่ได้ใกล้เคียงคำว่าเป็นธรรมชาติแม้แต่น้อย
ในตอนที่โลกของเรายังเป็นสีชมพู ในตอนที่โลกมีเราแค่สองคน ในตอนที่ทุกอย่างของเขาดีทั้งหมด ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนกับว่าความรัก ความลุ่มหลงที่ผมมีให้เขามันมากมายจนจะล้นทะลักออกมา ผมอยากใช้เวลาทั้งวันกับเขา ไม่อยากปล่อยมือเขาให้เข้าบ้าน ผมอยากได้ยินเสียงได้เห็นหน้าเขาตลอดทั้งวันขนาดที่ว่าเวลาว่างของเราถูกใช้ไปกับการวิดีโอคอลแทบทั้งหมด ผมไม่อยากให้มีใครเห็นว่าคนของผมน่ารักมากแค่ไหน ไม่อยากให้ใครเห็นผิวขาวๆ ใบหน้าสวยๆ รอยยิ้มหวานๆ

ผมอยากเก็บทั้งหมดไว้คนเดียว

จนเวลาผ่านไป เขาไม่ได้น่ารักน้อยลง เราไม่ได้มีเวลาให้กันน้อยลงเช่นกัน ทุกอย่างยังคงเหมือนกับตอนที่โลกของเราเป็นสีชมพู แต่ต่างกันที่สีชมพูของเรามันจางลงไป

และในขณะที่สีชมพูจางลงผมมองเห็นอะไรมากขึ้น

ผมมองเห็นข้อเสียของเขา

แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเขาน่ารักน้อยลง-เขายังน่ารักมากๆเหมือนเดิมแต่ผมแค่เห็นข้อเสียของเขาเท่านั้นเอง ผมเชื่อว่าในตอนนั้นเขาก็เห็นข้อเสียของผมเหมือนกัน เขาคงได้เห็นว่าขึ้หึง ขี้หวงมากขนาดไหน โลกของเรากลับมาเป็นเหมือนปกติ สีชมพูที่เคยหนาตาตอนนี้กลับเบาบางจนแทบมองไม่เห็นแล้ว สิ่งที่เรามองเห็นตอนนี้คือความเป็นจริง มันยังสวยงามแต่มันไม่ได้สวยงามทั้งหมด เราลองพยายามกันต่อ เราไม่ได้เลือกที่จะมองข้ามข้อเสียเหล่านั้น แต่เราพยายามเข้าใจกันและกัน และเราพยายามแก้ไขมัน-พยายาม
ผมยังจำได้ ตอนเย็นวันอังคาร วันที่ฝนตกหนัก ผมกลับมาถึงห้องก่อน ทั้งส่งข้อความ ทั้งโทรไปหาเขา เขาคนที่ยังไม่ถึงห้องและเขาคนที่ดื้อเงียบ ผมบอกในตอนเช้าว่าวันนี้ดูเหมือนฝนจะตกให้เอาร่มใส่กระเป๋าไปด้วย เขารับร่มที่ผมส่งให้ไปแต่ไม่ได้ตอบอะไร ผมคิดว่าเขาคงเอาใส่กระเป๋าไปแล้ว แต่ตอนนี้ร่มคันนั้นวางอยู่บนโต๊ะหน้าทีวี ผมเป็นห่วงเขามากกว่าโกรธที่ไม่เชื่อฟังกัน เขาเป็นหวัดง่าย ผมไม่อยากให้เขาเดินตากฝนมา ในขณะที่ผมยังไม่ละความพยายามในการติดต่อเขา ประตูห้องก็เปิดออก เขาไม่เปียกอย่างที่ผมคิด เขาบอกว่าเพื่อนมาส่ง เพื่อนคนที่ผมพยายามขอให้เขาตีตัวออกห่าง เพื่อนที่แอบชอบเขา แต่จะพูดว่าแอบชอบก็ไม่ถูกนักเพราะเขารู้ว่าเพื่อนคนนั้นชอบ ผมเข้าใจดีว่าเขาอยากรักษาความสัมพันธ์ มันยากที่จะตัดใครออกจากชีวิตโดยเฉพาะเพื่อน
ในตอนนั้นผมทั้งหัวเสีย หงุดหงิด เป็นห่วง ทั้งหึงทั้งหวง หลายอารมณ์มันตีกันอยู่ในหัวผม ผมเริ่มโมโหใส่เขา เขาก็ยังเป็นเขา เงียบ เงียบจนน่าหงุดหงิด ความเงียบเป็นเหมือนเชื้อเพลิงเติมความร้อนในตัวผม ผมขึ้นเสียงใส่เขาไป ก่อนหน้านี้เราเคยคุยกันแล้วว่าผมจะพยายามใจเย็นขึ้นและเขาจะพยายามพูดอธิบายมากขึ้น แต่มันก็จบที่การคุยกันครั้งนั้น

เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกันผมก็ใจร้อนและเขาก็เงียบอยู่ทุกครั้ง
 
ผมโมโหใส่เขาจนเหนื่อย เขาเงียบ เงียบและเงียบจนผมเงียบบ้าง

เป็นเหมือนพายุอารมณ์ที่พัดผ่าน มีบางอย่างเสียหาย มีบางอย่างแตกสลาย แต่เพราะความเงียบนั้น ไม่มีใครพูดออกมาว่าบางอย่างนั้นคืออะไร เราเข้านอน ตื่นนอนและใช้ชีวิตราวกับว่าพายุนั้นไม่ได้สร้างความเสียหายอะไร ทั้งที่เราต่างรู้ดีว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น
ในวันที่ผมพาเขาไปเจอกับที่บ้าน แม่ผมบอกว่ารักกันได้ คบกันได้ แม่ไม่ว่าเลยที่ผมพาผู้ชายเข้าไปหา ไปทำความรู้จักในฐานะคนรัก แม่ย้ำเราสองสามครั้งว่าคบกันแล้วให้พากันไปในทางที่ดีขึ้นด้วย จะผู้หญิงผู้ชาย แม่ขอแค่ให้พากันดีขึ้น ผมกับเขารับปากแม่ไป
ตอนที่แยกย้ายกับพ่อแม่ผมแล้ว ผมขอร้องให้เขาเปิดใจคุยกับผมสักครั้ง เขาไม่ได้ขัดอะไร เขาพูดกับผมแต่เขาไม่ได้เปิดใจ ที่สุดของความดื้อเงียบ เขาไม่ค่อยขัดอะไรผมแต่แค่ไม่ทำตาม ผมขอร้องอีกครั้งว่าให้พูดความรู้สึกของเขาออกมา ผมยกคำพูดแม่มาอ้าง ผมบอกไปว่าถ้าเราไม่คุยกันแล้วเราจะพากันไปในทางที่ดีขึ้นได้ยังไง คำตอบของเขาทำเอาผมนิ่งไป เขาบอกผมว่าจะถามในเรื่องที่รู้อยู่แก่ใจดีทำไม เหมือนผมลืมวิธีพูดไป ผมนิ่ง น่าแปลกที่ครั้งนี้ผมไม่ได้โมโหเขา ไม่ได้แสดงความรู้สึกออกมาในรูปแบบของความก้าวร้าว เหมือนโดนเขาเอาความจริงมาตบหน้า

ความจริงที่ผมรู้อยู่แก่ใจ

ความจริงที่ว่าเราไม่ได้พากันไปในทางที่ดีขึ้นเลย

ผมขี้หึง ผมใจร้อน ส่วนเขาก็ไม่เคยอธิบาย พอเขาไม่พูด ผมก็ยิ่งคิดไปในทางลบยิ่งโมโหขึ้นเรื่อยๆ ผมหึงหวงเขากับเพื่อนแทบจะทุกคนของเขา ผมมองว่าเขาน่ารักมากๆ ผมเลยคิดไปว่า ใครเข้าหาเขาก็เพราะชอบเขาในแบบที่ผมชอบเขา ส่วนเขาก็ไม่พูด ไม่เคยเถียง ไม่เคยอธิบายมากมายไปกว่าบอกว่ามันไม่มีอะไรเลย ผมโมโหและโมโหขึ้นเรื่อยๆ เขาก็เงียบและเงียบขึ้นเรื่อยๆ ผมตามหึงหวงเขาจนเราเริ่มไม่มีความสุข

ผมเหนื่อย

เขาก็คงไม่ต่างจากผมนัก อีกทั้งคำพูดใจร้ายมากมายที่ออกจากผมตอนที่โมโห ในตอนนั้นผมคิดได้แล้วว่าแบบนี้มันไม่ใช่แล้ว ผมยังรักเขามากๆ เขาก็ยังรักผมมากๆ เรายังรักกัน แต่เราไม่ได้พากันไปทางที่ดีขึ้นเลย แย่กว่านั้นคือเราพากันแย่ มันเป็นความต่างที่ไม่ได้เติมเต็มกัน มันเป็นความต่างที่ไม่ลงล็อกกัน ผมถามเขาออกไปว่ายังอยากพยายามอีกรอบมั้ย เขายิ้มทั้งน้ำตา เขาบอกผมว่าเขารักผม เราพยายามกันมานานมากแล้ว แต่เวลาหลายปีมานี้เราไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ไม่เลย ผมเข้าใจทั้งหมด เพราะมันคือความจริงที่ว่าเราไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

ถ้าเขายังเป็นเขาในแบบเดิมแล้วผมยังเป็นผมในแบบเดิม ความสัมพันธ์มันก็คงจะวนกลับมาเป็นเหมือนเดิม

เขาถามผมต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่าเหนื่อยมากมั้ย คำถามนั้นมันสะกิดส่วนลึกที่สุดของความรู้สึกผม ผมพยักหน้ารับ เขาโผเข้ามากอดผมพร้อมบอกว่าขอโทษนะ แต่เขาก็เหนื่อยมากเหมือนกัน ในตอนนี้เราเปลือยเปล่าทางอารมณ์ เขาพูดออกมาทั้งหมด ทุกความรู้สึก ทุกความคิด ประโยคนึงที่ผมจำได้แม่นที่สุดก็คือ รักเธอนี่มันเหนื่อยขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหนกันนะ ผมพยายามพูดออกมาให้เป็นคำมากที่สุดแล้วบอกเขาไปว่าผมรักเขามากๆ แต่ผมก็เหนื่อยมากๆเหมือนกัน เราขอโทษกันไม่หยุด ขอโทษที่พากันมาจนถึงจุดนี้

เราต่างต้องการจะโอบกอดทุกความแตกสลายของอีกฝ่ายไว้ แต่ตัวเราเองก็แตกสลายเกินกว่าจะทำอย่างนั้น
เราต่างต้องการจะเป็นที่รองรับในตอนที่อีกฝ่ายร่วงหล่น แต่เรากลับร่วงหล่นในเวลาเดียวกัน
 
เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เราเปิดใจคุยกัน เราแตกสลายเกินกว่าจะเยียวยากันอีกครั้ง เราเหนื่อยเกินจะพยายามกันอีกครั้ง สุดท้ายความสัมพันธ์ของเราก็จบลงตรงนั้น จบในตอนที่เรายังรักกัน ผมได้เรียนรู้จากความรักครั้งว่าแค่รักมันไม่พอ ในการใช้ชีวิตร่วมกับใครสักคนมันมากกว่านั้น ผมไม่เสียดายเวลาที่เราใช้ร่วมกัน กลับกัน ผมรู้สึกยินดีที่ครั้งหนึ่งมันเคยเกิดขึ้น และขอบคุณสำหรับบทเรียนที่มันทิ้งไว้ให้ผมว่าแค่รักกันมันไม่พอจริงๆในการใช้ชีวิตร่วมกับใครสักคน
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
แค่รักกัน...มันไม่พอ  :m15:

ออฟไลน์ สีหราช

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-1

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด