หัวข้อ: (จบ) ภรรยาที่ดีไม่ได้มีแค่คุณธรรม

[lalun]

สงสารน้อง

[iceman555]

 

[mypink801]

เกลียดอิเฮียย ไม่อยากยกน้องให้เฮียละ แงง

[สุนิสา]

ดี

[Kei]

 :z6:นี่คือสิ่งที่อยากทำกะไอ้เฮีย55555

[suck_love]

อิเฮียมันจะได้บทเรียนอะไรไหมอะ

ทิ้งก็ทิ้งเขาก่อน
ถ้านี่เป็นหลิวไม่ทนหรอก โดนทำร้ายจิตใจซ้ำซากขนาดนี้

[greenmeat]

ตอนที่ 10 : งานเลี้ยง (Part 2)






ภรรยาของท่านผู้บริหารหวังในค่ำคืนนี้สะกดทุกสายตาของผู้ร่วมงาน เสี่ยวหลิวอยู่ในชุดที่ตรงข้ามอย่างสิ้นเชิง เสื้อสีขาวคอวีเนื้อผ้าเรียบลื่น ตรงปลายแขนมีชายผ้าห้อยลงมาพลิ้วไหวทุกการก้าวเดิน กางเกงเดฟขาดเข่าสีเดียวกันแนบไปกับเรียวขาสวย รองเท้าหนังสีขาวฉลุลายดอกบัวแปลกตา เสี่ยวหลิวไม่ใช่คนตัวเตี้ยแต่ก็ไม่ได้สูงเท่ากับผู้เป็นสามี เขาสูงกว่าสาว ๆ หลายคนในงานด้วยซ้ำ ผิวขาวเนียน ผมสีบลอนด์ขาวเหลือบฟ้าและชุดที่สวมใส่ทำให้เสี่ยวหลิวเหมือนแมวน้อยขนสีขาวอย่างที่หวังหย่งเหวินมักจะคิดเสมอ ก่อนหน้านี้เสี่ยวหลิวอยูในคำจำกัดความว่า 'หล่อน่ารัก' หรือไม่ก็ 'หน้าหวาน' แต่ตอนนี้ความสวยงามที่เห็นสะกิดใจเส้นแบ่งของคำว่าเพศชายและเพศหญิงอยู่ไม่น้อย


สองสามีภรรยายืนพูดคุยกับแขกในงานเกือบชั่วโมง ตลอดเวลาหวังหย่งเหวินได้แต่มองคนตัวเล็กกว่า เขาปล่อยให้เสี่ยวหลิวพูดคุยกับคนที่เข้ามาทักทาย เอาแต่สำรวจอย่างละเอียดถึงเห็นว่าเสี่ยวหลิวเจาะหูด้วย ที่ใบหูยังมีรอยแดงอยู่เลย ต่างหูเส้นยาวเหมาะกับใบหน้าเล็ก ตอนนี้เขาลืมเรื่องที่เสี่ยวหลิวมาช้าไปเสียแล้ว   


ทักทายแขกในงานเสร็จทั้งคู่ก็พากันเดินมานั่งลงบนโซฟาใหญ่ที่มีแก๊งเสือร้ายนั่งอยู่ก่อน โซนโซฟาเป็นของเจ้าของงานและแขก VIP


“สวัสดีครับ” เสี่ยวหลิวทักทายเพื่อนของสามี ค่อย ๆ นั่งลงเพราะไม่อยากให้กระเทือนส่วนที่บอบช้ำ เขารู้จักทั้งสี่คนมาก่อนหน้านี้แล้ว จะมีก็แต่ลู่เสียนที่รู้จักมานานมากที่สุด เขานับถือชายหนุ่มเหมือนเป็นพี่ชายอีกคน


“ยินดีด้วย ภรรยานายสวยที่สุดในงานเลยวันนี้” ซุนไป่หานเจ้าของรอยยิ้มกระชากใจแขกในงานกล่าวชม เสี่ยวหลิวโดดเด่นกว่าใคร ๆ ในค่ำคืนนี้ แค่สีผมก็ชนะเลิศ


“ยินดีด้วย” เหอซั่วเกอที่มักจะเป็นคนพูดน้อยที่สุดชูแก้วในมือขึ้น “ยินดีด้วยนะ” เจิ้งตงมู่และลู่เสียนเองก็ทำตาม ยิ่งคนที่คอยชงคู่รักตรงหน้าตั้งแต่สมัยมัธยมเห็นเสี่ยวหลิวดูดีขนาดนี้ก็ได้แต่ยิ้มอย่างภูมิใจ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เสี่ยวหลิวดูเปลี่ยนแปลงไป รู้สึกว่าไม่เหมือนเด็กที่อ่อนแอเหมือนแต่ก่อนเลย


หวังหย่งเหวินกล่าวขอบคุณ เขายังนั่งเว้นห่างจากภรรยาเล็กน้อย ทุกคนที่เห็นไม่ได้สงสัยที่เป็นแบบนั้น พวกเขารู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้มีเบื้องหลังยังไง


เสี่ยวหลิวในลุคใหม่ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น เขานั่งเงียบไม่ได้พูดอะไร ยิ้มรับบ้างเมื่อบทสนทนากล่าวถึงตนเอง จนเป็นลู่เสียนที่คิดถึงตั้งแต่ได้รู้ข่าวต้องอ้าแขนออก


“มาหาเฮียหน่อยมา เฮียซื้อขนมมาฝากด้วยนะ” อยากจะกอดให้หายคิดถึง ไม่รู้อยู่กับเพื่อนเขาแล้วเป็นยังไงบ้าง ถ้ากอดแล้วเจอแต่กระดูกจะหันไปถีบหวังหย่งเหวินให้กระเด็น


เสี่ยวหลิวลุกขึ้นอย่างว่าง่าย สวมกอดอดีตรุ่นพี่ที่อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วยความคิดถึง ศีรษะเขาโดนหอมเบา ๆ การกระทำนี้ทำให้หวังหย่งเหวินหันหน้าไปมองทันที


“ฉันก็คิดถึงน้องหลิวเหมือนกัน” ซุนไป่หานคนเจ้าเล่ห์อ้าแขนบ้าง เสี่ยวหลิวงง น้องหลิวงั้นเหรอ จำได้ว่าทุกคนเรียกเขาว่าเสี่ยวหลิว เขาไม่ได้สนิทกับคน ๆ นี้ขนาดนั้น คนเป็นสามีมักจะคอยกันไม่ให้เข้าไปทำความรู้จักตลอด


ซุนไป่หานโดนกระทืบเท้า เจิ้งตงมู่กระซิบ “โจ่งแจ้งไปแล้ว” แผนการที่พวกเขาเตรียมมาจะพังก็เพราะมัน


นึกว่าเสี่ยวหลิวจะกลับไปนั่งที่เดิม เด็กหนุ่มหันมาสวมกอดคนที่แทนตัวเองว่าเฮียอีกคน “คิดถึงเหมือนกันครับ” ตอบกลับไปตามมารยาท แต่แค่นี้ก็ทำให้เพื่อนอีกสองคนที่เหลือเรียกร้องบ้าง “เฮียก็คิดถึงน้องหลิวเหมือนกัน” อ้าแขนกว้างจนแทบโดนหน้าหย่งเหวินที่กลายเป็นเพียงของประดับโซฟาเท่านั้น


เกิดอะไรขึ้นกับพวกมัน เมากันแล้วเหรอไง ?


คนที่ไม่มีบทพูดอะไรมองการกระทำของภรรยาที่เดินกอดเพื่อนพ้องของตัวเองคนนั้นทีคนนี้ที มือกำมือแน่น คิดว่าคงเป็นเพราะอารมณ์หวงเพื่อนกำเริบ อย่ามายุ่งกับเพื่อนเขาจะได้ไหม หัวน่ะก็ให้หอมง่าย ๆ อย่างนั้นเลยเหรอ พวกมันก็เหมือนกัน อุตส่าห์กำชับแล้วว่าอย่าไปคุยด้วย !


เสี่ยวหลิวกอดครบทุกคนเสร็จก็เดินกลับมานั่งที่เดิม แน่นอนว่าเว้นระยะห่างจากคนหน้าดุมากกว่าที่ชายหนุ่มเว้นไว้ก่อนหน้านี้


“ขอบคุณนะครับที่มางานเลี้ยง หวังว่าพวกเฮียจะชอบกัน”


แน่นอนว่าตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “ชอบมาก” กล่าวชมไม่หยุด จากนั้นก็ตามด้วยการถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ เจ้าของชุดสีขาวแม้จะยังแปลกใจอยู่บ้างกับการพูดคุยด้วยความสนิทสนมแบบรวดเร็ว กระนั้นก็ตอบกลับไปอย่างสุภาพ เฮียเสียนยังเป็นคนตลกเหมือนเดิม เจิ้งตงมู่ดูเป็นผู้ใหญ่ อาจจะเพราะแว่นตาและรอยยิ้มอบอุ่นที่ประดับบนใบหน้าเสมอ เหอซั่วเกอแม้จะไม่ค่อยพูดแต่ก็ให้ความสนใจเขาเต็มที่ ส่วนซุนไป่หานนั้นเท่าที่เห็นก่อนหน้านี้ดูเหมือนผู้ชายเจ้าชู้ แต่เพราะเขาเป็นภรรยาเพื่อนถึงได้เก็บสายตาพวกนั้นทิ้งไป โดยรวมแล้วเพื่อนสามีพอได้รู้จักมากขึ้นก็พบว่าทุกคนเป็นคนอัธยาศัยดี น่าเสียดายที่เพิ่งจะได้มาพูดคุยกันจริง ๆ ก็วันนี้


“น้องหลิวได้ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างรึยังครับ”


“ยังเลยครับ พอดีหลิววุ่นอยู่กับการแต่งห้องมากไปหน่อย ไปไกลสุดก็แค่ห้างใกล้โรงแรม คิดว่าหลังจากวันนี้คงมีเวลา เฮียพอจะมีที่ไหนแนะนำบ้างไหมครับ”


“มีเยอะแยะเลยล่ะ อยู่ที่ว่าเราชอบแบบไหน เห็นหย่งเหวินมันบ่นว่ายุ่งเรื่องงาน ถ้าพาไปไม่ได้เดี๋ยวเฮียเป็นไกด์ให้เอง”


ได้ข่าวว่าหวังหย่งเหวินไม่เคยพูดแบบนั้นกับเจิ้งตงมู่ มันมั่วนิ่ม !


หย่งเหวินพยายามส่งสัญญาณให้พวกมันหยุดพูดได้แล้ว


“นี่ ๆ กำแพงเมืองจีนไง !  มาถึงที่นี่ก็ต้องไปดูให้ได้ เดี๋ยวเฮียพาน้องหลิวไปเอง” ซุนไป่หานเรียกน้องหลิวจนชินปากไปแล้ว


“พระราชวังต้องห้ามด้วย เฮียไปหาลูกค้าแถวนั้นบ่อย ถ้าวันไหนว่างเดี๋ยวพาไปถ่ายรูป” เหอซั่วเกอแม้จะพูดน้อยแต่ดันมีบทสนทนาที่ยาวที่สุดเสียงั้น


“ยังเหลือที่ไหนอีกเนี่ย” ลู่เสียนคิดหนัก น้องชายที่รักกำลังจะโดนแย่ง ไม่น่าให้พวกมันร่วมแผนเลย เขาจำได้ว่าตัวเองรู้จักหลายที่นะ แต่ทำไมตอนนี้ถึงคิดไม่ออก


“ฉันเป็นคนถามก่อนนะ”


“แล้วยังไง”


“น้องหลิวอย่าไปฟังพวกนั้นเลย เพื่อนเฮียอยู่ปักกิ่งมานานยังหลงทางแทบทุกวัน มากับเฮียหานปลอดภัยหายห่วง”


“อะไรของนายซุนไป่หาน”


“หลิวหลิว เฮียเสียนคนนี้จะพาเราไปจตุรัสเทียนอันหมิน ปฎิเสธพวกนั้นไปซะ”


“หุบปากของนายลู่เสียน”


“กำแพงเมืองจีน ๆ ”


“พระราชวังต้องห้าม”


“หอสักการะฟ้า”


“กำแพงเมืองจีน”


“จตุรัสเทียนอันหมิน”


“หุบปากของนายเดี๋ยวนี้นะ”


ไม่มีใครเห็นหัวหวังหย่งเหวินเลยสักคน


เจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ขาวเห็นผู้ชายตัวโตสี่คนเถียงกันเหมือนเด็กก็หัวเราะออกมา ทั้งแปลกใจทั้งดีใจ “ใจเย็น ๆ กันนะครับทุกคน” ไม่คิดว่าพวกเขาจะอยากพาตัวเองเที่ยวขนาดนี้ ใจดีกว่าคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีเป็นไหน ๆ “ถ้าทุกคนอยากพาหลิวเที่ยว งั้นเราไปทุกที่พร้อมกันทั้งห้าคนดีไหมครับ”


“ห้าคนนี่มีใครบ้างเหรอ”


“เอ้า ถามมาได้ ก็ต้องมีเสี่ยวหลิว ฉัน ลู่เสียน ไป่หาน แล้วก็เหอซั่วเกอน่ะสิ” ชี้ไปรอบวงจนเหลือเพียงคนที่นั่งเงียบมาตลอด ทุกคนเงียบ เหมือนจะนึกขึ้นได้ เสี่ยวหลิวไม่ได้แก้ต่างอะไร มองแต่ตงมู่ หวังหย่งเหวินเห็นแบบนั้นก็หงุดหงิดขึ้นไปอีก


“หย่งเหวินงานมันเยอะ” ก็บอกแล้วว่าไม่เคยพูด !


“ใช่ ไม่ต้องชวนมันหรอก”


“ไปกันห้าคนนี่แหละ”


“วันไหนดี”


“หลิวหลิวว่างวันไหน”


ทนไม่ไหวแล้ว !  “นี่” กระแอมไอเผื่อพวกมันจะนึกขึ้นได้ว่ามาที่นี่ทำไม หันไปสั่งภรรยา “นายยังไม่ได้ทานข้าวเย็นใช่ไหม ไปตักอาหารสิ ตักมาเผื่อฉันด้วยล่ะ” ให้คนที่หายไปทั้งวันลุกไปก่อนจะได้ถามพวกมันว่าเป็นบ้าอะไรถึงได้พูดไม่หยุดขนาดนี้ ไม่คาดคิดว่าพอพูดจบกลับโดนเพื่อนทั้งสี่คนสวนกลับมา


“รู้ว่าภรรยายังไม่ได้ทานอาหาร แล้วทำไมไม่ไปตักให้ล่ะ” เริ่มด้วยลู่เสียน


“ถ้าตัวเองหิวก็ลุกไปสิ นั่งทำไมอยู่ตั้งนาน มีขาไม่ใช่เหรอ” ซุนไป่หาน


“เป็นสามีภาษาอะไร” เหอซั่วเกอ


“เอ้ายังจะนั่งอยู่อีก ไปไป๊ เร็วสิ ตักมาเผื่อฉันด้วย” ตบท้ายด้วยเจิ้งตงมู่   


เสี่ยวหลิวมองภาพตรงหน้าตาปริบ ๆ จะว่าไงดี ประทับใจที่ช่วยพูดให้รึเปล่านะ 


“เดี๋ยวผมไปเองก็ได้ครับ” ไม่ได้จะช่วยสามีหรอกนะ แต่เห็นว่ามันเป็นหน้าที่ของภรรยาอยู่แล้ว คนอื่นจะมองยังไงถ้าให้คนที่เป็นใหญ่กว่าคอยบริการให้


“หลิวหลิวนั่งอยู่นี่แหละครับ ให้หย่งเหวินมันทำหน้าที่บ้าง” ลู่เสียนยื่นมือไปลูบไหล่เล็ก เหมือนเสี่ยวหลิวเป็นแค่เด็กผู้หญิงบอบบาง หันไปมองเพื่อนด้วยสายตาเข้ม “ไปได้แล้ว เดี๋ยวหลิวหลิวหิวจนเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง เป็นสามีหัดทำตัวมีประโยชน์เสียบ้าง” 


เมื่อเพื่อนที่ควรจะอยู่ข้างเขาเปลี่ยนฝั่งได้หน้าตาเฉยทำให้ชายหนุ่มได้แต่เก็บความโมโหไว้ในใจ โดนว่าขนาดนี้แล้วคงไม่หน้าด้านอยู่หรอก เขารีบลุกขึ้นหมุนตัวเดินไปโซนอาหารอย่างรวดเร็ว


อะไรของพวกมันวะ !








-----------------------------

มาแล้ววววว ขอโทษที่ช้านะคะ ว่าจะเขียนให้เสร็จก่อนเที่ยงคืนดันหลับไปตอนบ่าย ตื่นมาหกโมงแง55555555  ตอนนี้น่าจะเป็นตอนที่หลายคนรอคอย งานเลี้ยงรวมตัวละครที่เยอะที่สุดแล้ว ขนมาทั้งแก๊ง หวังว่าจะไม่ตาลายกับชื่อนะคะ555555555

จากตอนที่แล้วที่ตัดไปก็มาเฉลยแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น น้องตอนนี้ก็แบบที่เห็นเลยค่ะ เมิน ไม่คุย ส่วนเฮียก็โดนเพื่อนเมินอีก ที่สุดของคำว่าเดียวดาย ส่วนใครจะผิดในสายตาใครก็ให้นักอ่านตัดสินนะคะ เราไม่เข้าใครเลย5555 พยายามเป็นกลาง

ขอบคุณทุกคำติชมนะคะ ได้อ่านทุกเม้นท์เลยค่ะ แต่ว่าตอบหมดไม่ได้ TT หวังว่าตอนนี้จะทำให้หลายคนสนุกไม่มากก็น้อยนะคะ เจอกันต่อหน้าค่าาา

ปล. คำผิดน่าจะมีเยอะ หรือประโยคไหนแหม่งๆเราขอมาแก้ตอนตื่นน้า ไม่ไหวแล้ว55555555 รักทุกคนน ฝันดีค่า

[iceman555]

    สมน้ำหน้า

[Snowermyhae]

ว๊ายยยยย คนไม่มีพวกกก 

[yasperjer]

น้อนหลิวแซ่บมากกกกกกกกกก เปลี่ยนลุคผมบลอนด์เจาะหูไปอีก.
สมน้ำหน้าอิเฮีย ว้าย ไม่มีใครสนใจ 55555555555

[BAKA]

โอ้ยยยยย

[B52]

เล่นเยอะเล่นใหญ่ไปเลย

[่patsaporn]

เอาใจช่วยเสี่ยวหลิวสุดใจ เอาให้หลง ให้รัก ให้ต้องเสียใจเหมือนที่ทำกับเสี่ยวหลิวเลย
เฮียใจร้ายมาก อ่านตอนเสี่ยวฉีเล่าว่าน้องเป็นแผลเยอะมากนี่น้ำตาไหล อีผัวชั่ว คนใจร้าย
เพื่อนๆ อยู่ทีมเสี่ยวหลิวนี่ ดีๆ เมินอีเฮียไปเลย ใจร้ายนัก

ขอบคุณค่ะ

[แม่น้องเปา]

น้ำตาไหลตอนอาฉีบรรยายถึงน้องเลยค่ะ อยากเอาค้อนตีหัวอิเฮียมาก  หนูต้องสตรองนะคะลูกไม่ต้องไปใจดีด้วยแล้ว ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนไม่มีหัวใจ สมน้ำหน้ามากโดนเมิน จากนี้น้องหลิวของแม่ต้องรักตัวเองมากๆนะลูก

[orloftin]

ได้กลิ่นคนโดนเท หนึ่งอัตราค่าาาา 

[panpang]

โอ้ยยยยย เจ็บแทน

[SM_day]

แค่มันยังน้อยมากกกกก เอาอีกๆเอาอีกๆ

[พันวา]

น้องหลิวผิดที่ดื้อดึง รู้ทั้งรู้ว่าเขาเกลียดยังดื้อที่จะเอาชนะ  หรือตามหึงหวงจนเกินงามในครั้งก่อน  ที่ทำให้หย่งเหวินอกหัก

แต่หย่งเหวินผิดมากกว่าที่ทำร้ายร่างกายและจิตใจน้องหลิวขนาดนั้น  แม้ว่าจะโกรธจะเคืองที่อีกคนทำให้แฟนบอกเลิก

แต่มองอีกมุมถ้าผู้หญิงคนนั้นรักหย่งเหวินจริงๆ แค่โดนราวีไม่ได้ขนาดทำร้ายร่างกายข่มขู่เอาชีวิต ก็ไม่น่าจะทิ้งกันง่ายๆ

ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รักหย่งเหวินจริงๆเหมือนน้องหลิว เพราะหลิวรักจริงจึงยอม ยอมร้ายยอมเจ็บ 


สรุป อิหย่งเหวิน มันควรจะกระอักเลือกเจ็บช้ำให้มากๆให้สามสมกับการที่มาทำน้องหลิวของข้าเจ็บช้ำทั้งกายและใจ

   

#ทีมเสี่ยวหลิว

[qq_oo]

สมน้ำหน้าเฮีย.

[meteexp]

 

[aiyuki]

น้องหลิวเอาคนให้หนักเลย

[bekeyyy]

โอ้ยยยยยยย สนุกมาก ชอบให้น้องหลิวสู้คน พระเอกเป็นลู่เสี่ยนใช่ป่ะ
อยากจะผลักอิพี่ให้สาสมกับที่ทำน้อง ฉันไม่ใช่น้องหลิวที่จะปกป้องเธอนะ
อยากให้อิพี่อกแตกตายไปเลย น้องหลิวพี่หวังว่าหนูจะแซ่บขึ้นอีก สตรองขึ้นอีก
และเดินสับๆด้วยความมั่นใจออกห่างอิพี่ไปเลย เราสวย ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ ใช่ป่ะ!!!!!

[puiiz]

 

[Kei]

รู้สึกว่าหลิวดีเกินที่จะคู่กะเหวินอยู่ดีค่ะ

[Jiraapp]

อ่านทีแรกก็เห็นใจหย่งเหวินนะ แต่แบบที่ผ่านมาน้องหลิวยอมทุกอย่างทนทุกอย่างแล้วนี่ถึงขั้นน้องเจ็บตัวอ่ะ อยากกอดน้อง
หย่งเหวิน...

[onlyplease]

เข้าใจว่าหลิวรักนะ แต่หลิวต้องรักตัวเองมากๆ อย่าให้ใครทำร้ายเราได้ เขาไม่ได้เลี้ยงดูเรามา เราเอาตัวเองมาให้เขาทำร้ายเราทำไม

ส่วนอิพี่ เกลียดน้องที่ทำให้แฟนบอกเลิก ทำไมไม่คิดถึงตอนทำให้น้องรัก ทำให้น้องมีคุณคนเดียวในช่วงชีวิตวัยรุ่นที่ผ่านมา ทำให้น้องเคยชินกับตัวเอง แล้วทิ้งไปง่ายๆ เหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไร อย่างงี้ไม่ควรเอาน้องมาเป็นของตัวเองแต่แรก ผู้ชายอะไรเห็นแก่ตัวที่สุด!!! #เกลียดดดดดด

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

สงสารน้อง แต่สมน้ำหน้า ได้เกาะขาขอร้องแม่แน่!

[JokerGirl]

สะใจ ทำให้สำนึกซะหลิวหลิว

[weedear]

 

[Jthida]

หนุ่มๆแย่งตัวอาหลิวกันใหญ่ เอ็นดู เหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจ