23.59 pm.
Moon says
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กชายนามว่าลลัล เขามีน้องสาวเพศหญิงชื่อว่าลิลลา มีคุณพ่อเป็นคนไทยและคุณแม่เป็นคนสเปน พ่อแม่ของเขาพบรักกันที่ไทยและแต่งงานกัน ตั้งรกรากถิ่นฐานอยู่ที่จังหวัดทางตอนเหนือของประเทศไทย พวกเขามีฐานะร่ำรวยพอสมควร การใช้ชีวิตแต่ละวันไม่เคยยากลำบาก เด็กชายมีบ้าน มีครอบครัวที่อบอุ่น เติบโตมาอย่างเพียบพร้อมจนกระทั่งเขาอายุได้เก้าขวบ คุณพ่อกับคุณแม่ก็แยกทางกัน
คุณแม่นำลิลลากลับไปอยูด้วยกันที่ประเทศบ้านเกิด ส่วนเขาและคุณพ่ออยู่บ้านหลังเดิม เด็กชายที่ไม่มีน้องสาวเป็นเพื่อนเล่นอีกต่อไป และน่าเสียดายที่เขาไม่ใช่คนพูดเก่ง เด็กน้อยจึงเริ่มไร้เพื่อนเข้าหา จากเด็กที่ร่าเริงสดใสเปลี่ยนเป็นเก็บตัวเงียบไม่พูดจากับใคร
ดวงตาสีฟ้าสวยงามบัดนี้กลายเป็นเพียงของแปลกตา
ไม่มีใครกล้าเข้าหาลัลเพียงเพราะเขาไม่เหมือนคนอื่น เด็กชายไม่ได้ถูกรังแกเพราะมีสีตาที่ผิดแผลก แย่กว่านั้น...เขาไม่ได้รับความสนใจใดๆ เลย ทุกคนทำเหมือนเขาไร้ตัวตน ทำเหมือนว่าการพูดคุยกับคนที่แตกต่างอาจทำให้พวกเขามีปัญหา ไม่ใช่ว่าลัลไม่เคยพยายาม เขาลองเข้าหาเพื่อนใหม่แล้ว แต่ปฏิกิริยาของแต่ละคนที่แสดงออกมาก็ตอกย้ำความคิดเด็กน้อยว่าเขายอมถอยออกมาอยู่คนเดียวจะดีกว่า
ลัลไม่สุงสิงกับใคร กลายเป็นคนพูดน้อย พูดเท่าที่จำเป็น เขาแทบไม่ได้คุยกับเพื่อนหรือครูคนไหน รวมไปถึงกับพ่อตัวเอง
คุณพ่อของเด็กชายทำงานหามรุ่งหามค่ำจนไม่มีเวลาใส่ใจลูกชายตัวเองเหมือนแต่ก่อน เด็กชายลัลจึงได้แต่อยู่เฝ้าบ้านคนเดียวเงียบๆ เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เขาสังเกตว่าพ่อของตนเริ่มไม่ค่อยกลับบ้านบ่อยขึ้น
และเขาก็อยู่คนเดียวมากขึ้น
จนกลายเป็นความเคยชิน ท้ายสุดแล้วเขาก็รู้จักคุณพ่อของเขาที่เป็นเพียงตัวเลขในบัญชี
จนกระทั่งลัลเข้าม.หนึ่ง โรงเรียนใหม่และสังคมใหม่ทำให้เขาต้องเริ่มปรับตัวใหม่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ยากเท่าครั้งแรก เด็กชายลัลพอจะรู้แล้วว่าต้องทำตัวเช่นไร
เขานั่งเงียบเหมือนไร้ตัวตน
แต่อย่างไรเสีย ดวงตาสีฟ้าของเขาก็เป็นที่น่าสนใจและแปลกใหม่ต่อเพื่อนร่วมห้องหลายๆ คน
โรงเรียนใหม่ไม่ได้ดีกว่าเดิม เพื่อนร่วมห้องไม่ให้ความร่วมมือกับการเป็นมนุษย์ล่องหนของเขา เด็กผู้หญิงมักเข้ามาพูดคุยส่งเสียงหนวกหู ส่วนเด็กผู้ชายก็เข้ามาหยอกเย้ากลั่นแกล้ง เพียงเพราะเขาแตกต่าง ลัลไม่เคยโต้ตอบอะไรกลับไป แต่นั่นทำให้เพื่อนร่วมห้องของเขาไม่พอใจมากขึ้นเมื่อเด็กชายไม่มีปฏิกิริยาอย่างที่พวกเขาต้องการ เขาเริ่มถูกใช้ความรุนแรงจากกลุ่มเด็กผู้ชายวัยซุกซน
เขาไม่เคยโต้ตอบใคร แต่ใช่ว่าจะไร้จิตใจ ความรู้สึกเกลียดชังโลกใบนี้ของเขามีมากขึ้นเรื่อยๆ ความดำมืดในใจค่อยๆ กัดกินตัวตนเขาทีละนิด และก่อนที่จะหมดความอดทน เขาก็พบกับฮิม
เด็กชายฮิมเป็นเสมือนฮีโร่ของเขาในยามนั้น ขณะที่ลัลโดนลากตัวออกมาจากห้องเรียน ถูกกลั่นแกล้งสารพัดในที่ลับตา ไม่เคยมีใครเข้ามาช่วยเหลือเขาไม่ว่าจะทางไหน มีแค่ฮิมที่เข้ามาเปลี่ยนโลกของเขา
ฮิมไม่เคยรังเกียจในสิ่งที่เขาเป็น คอยเป็นห่วงดูแลไม่ให้คนที่คิดร้ายเขาเข้าใกล้ นอกจากคอยให้ความช่วยเหลือหลายอย่างแล้ว ฮิมยังเป็นคนแรกที่ออกตัวว่าเขาเป็นเพื่อน เด็กชายลัลไม่เคยได้รับสิทธิ์นี้กับใครมาก่อน เขาถือให้ฮิมกลายเป็นเทพเจ้าในใจ ลัลยับถือฮิมในหลายๆ อย่าง ฮิมเข้มแข็งและเป็นตัวของตัวเอง ไม่ยอมให้ใครเข้ามารังแก แต่ไม่ได้เป็นคนจิตใจโหดร้าย
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นไปได้ด้วยดี เมื่อทั้งเขาและฮิมต่างเปิดใจเล่าเรื่องราวให้กันและกันฟัง
เพื่อนคนนี้มีอะไรหลายๆ อย่างคล้ายลัล คุณพ่อคุณแม่ของฮิมเองก็แยกทางกัน แต่ฮิมไม่ได้อยู่ร่วมอาศัยกับใคร เด็กชายเลือกที่จะออกมาอยู่หอเพียงคนเดียวตั้งแต่ม.หนึ่ง ไม่มีใครขัดใจเขา และทุกคนในบ้านคิดว่าดีเสียอีกที่เขาออกมาใช้ชีวิตเอง จะได้ไม่ต้องเป็นอยู่เป็นที่รังเกียจหรือเป็นภาระของใคร
ฮิมรู้จักพ่อกับแม่ในนามของบัตรเครดิตและเงินสด
เขาไม่คิดจะร้องขอความรักจากทั้งคู่อีก และคิดว่าชีวิตตัวเองสมบูรณ์แบบแล้ว ฮิมเข้มแข็งพอจะอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียว ต่างจากลัลที่แม้จะไม่พูด แต่มักจะกรีดร้องในใจเงียบๆ การที่ได้พบกับฮิมเหมือนเป็นการเติมเต็มชีวิตที่ขาดหายให้กับเด็กน้อย
ฮิมคอยดูแลเขาอย่างดี สอนการใช้ชีวิตหลายๆ อย่างให้ แม้บางอย่างอาจโดนมองว่าเป็นเด็กเกเร แต่ลัลก็ยังคงนับถือฮิมจากใจ ช่วงเวลาไหลผ่าน เด็กชายลัลมีเพื่อนใหม่และโลกใบใหม่ พรั่งพร้อมด้วยความสุขอีกครั้ง
จากเด็กชายสู่ชายหนุ่ม
ฮิมก็ได้สอนให้ลัลได้รู้จักเซ็กซ์ ตอนนั้นเองที่เขารู้ว่าตนไม่ได้รู้สึกรักชอบผู้หญิง ลัลปฏิเสธที่จะร่วมรักกับพี่สาววัยมหาลัยที่ฮิมหามาให้ เขาไม่ได้มีอารมณ์หรือรู้สึกตื่นเต้นกับเรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาว กลับกัน เขาใจเต้นกับร่างกายสมชายชาตรีของเพื่อนสนิท ลัลไม่เคยเปิดเผยเรื่องนี้
วัยหนุ่มของพวกเขาเต็มไปด้วยกามารมณ์ ฮิมหลับนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็เกิดเบื่อหน่ายขึ้นมา เชิญชวนให้ซี้สหายลองหลับนอนกับเขาดูสักครั้ง
ลัลมีทีท่าลังเลในตอนแรก แต่ในวัยอยากรู้อยากลอง รวมถึงหัวใจที่เริ่มเต้นผิดจังหวะทำให้เขาไม่ปฏิเสธ
“มึงโอเคมั้ย ไม่ว่าจะยังไงมึงก็จะเป็นเพื่อนกูนะ”
“อืม สัญญา”
คำมั่นสัญญาก่อนร่วมรักกันเขาจำมันได้ขึ้นใจ ไม่ว่าอย่างไรตนจะเป็นได้แค่เพื่อนของอีกฝ่ายเท่านั้น ถึงอย่างนั้นเขาก็เต็มใจ มอบตัวเองให้เพื่อนสนิทคนแรก ที่เป็นทั้งจูบแรก เซ็กซ์ครั้งแรก และรักแรก...
บทเพลงรักของฮิมราวกับล่องลอยอยู่ในความฝัน เขาอิ่มเอม สุขสม คนตรงหน้าช่วยเติมเต็มเขาได้ในทุกๆ อย่าง จนหนีไปไหนไม่รอด เซ็กซ์ของฮิมบางทีก็ร้อนแรง รุ่มร้อน บางทีก็อ่อนหวาน นุ่มนวล ไม่ว่าจะทางไหนเขาก็รักสัมผัสของฮิม รักรสจูบของฮิม รักตัวตนของฮิมจนไม่สามารถให้ใครอื่นมาแตะต้องร่างกายได้อีก แม้ว่าฮิมจะยังคงเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายพวกเขาก็จะกลับมาร่วมรักกันอยู่ดี
ลัลพยายามแล้ว เขารู้ตัวว่าไม่มีทางได้ครอบครองหัวใจเพื่อนสนิท จึงพยายามที่จะตัดใจ หาใครคนใหม่มาดูแลหัวใจ ทว่าไม่เคยได้ผล เขารักฮิมมากเกินกว่าจะยินยอมให้ใครแตะเนื้อต้องตัวได้ เพียงแค่คิดว่าตนจะต้องร่วมรักกับคนอื่นที่ไม่ใช่ฮิม เขาก็แทบจะอาเจียน ดังนั้น...นอกจากฮิมแล้ว เขาไม่เคยร่วมรักกับใครอีก
รวมถึงไม่เคยรักใครอีก
ลัลคิดจะตัดใจอยู่หลายครั้ง ทว่าความใกล้ชิดทำให้ความพยายามของเขาล้มเหลวเสมอ เขาไม่เคยตัดใจได้ ซ้ำร้าย เมื่อพวกเขาย้ายมาอยู่บ้านลัลด้วยกันตั้งแต่ม.สี่ ลัลก็ไม่สามารถหนีจากฮิมไปไหนได้อีก ความผูกพันที่ลัลมีต่อเพื่อนคนแรกมีแต่มากขึ้นจนไม่สามารถตัดให้ขาดได้อีกต่อไป
พวกเขาเลือกเรียนคณะเดียวกันและมหาลัยเดียวกัน ครานี้พวกเขาย้ายจากบ้านไปสู่หอพักเพื่อความสะดวกในการเดินทาง ลัลยังคงอยู่กับฮิม ตัวติดกันเหมือนเดิม หลังเข้ามหาลัย ทุกคนต่างรู้ว่าพวกเขาสนิทกันมากแค่ไหน และเมื่อเวลาผ่านไป ทุกคนก็รู้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับฮิมลึกซึ้งกว่าเพื่อนทั่วไป ทว่าไม่มีใครเคยเอ่ยออกมา เพราะฮิมยังคงเปลี่ยนหญิงไปทั่ว จะมีก็แต่ลัลที่ไม่เคยเห็นว่าไปมีสีมพันธ์สวาทกับใครที่ไหน
ถึงอย่างนั้น ลัลก็มีความสุขกับชีวิตดี เขาเคยชินกับการที่ฮิมออกเที่ยวล่าเหยื่อ เปลี่ยนคนควงเดือนละครั้ง เพราะอย่างไรเสีย สุดท้ายแล้วฮิมก็จะกลับมาหาเขา ลัลรู้ว่าเขาเป็นได้แค่เพื่อน แต่ฮิมก็ไม่เคยมีใครที่ทำให้เขารู้สึกด้อยค่ากว่า ใคร ฮิมปฏิบัติกับเขาเป็นคนพิเศษเสมอไม่ว่าจะตอนไหน
จนเข้าสู่ปีที่ห้า
ฮิมเปลี่ยนไป
เขารู้ว่าฮิมไล่ตามตื๊อเด็กปีสองคนหนึ่งอยู่ แต่ก็เป็นปกติของฮิมอยู่แล้วจึงไม่ได้สนใจ ไม่เคยคิดว่าเด็กคนนี้จะมาพรากโลกของเขาไป ลัลไม่เคยคิดฝันถึงวันที่โลกของตนจะถูกทำลาย
จนกระทั่งฮิมเลิกยุ่งกับเขาอย่างสิ้นเชิง เขาพลันรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิด
ฮิมชอบโย
ชื่อของคนที่ฮิมบอกว่าชอบไม่ใช่ชื่อของเขาที่อยู่ด้วยกันมานับสิบปี แต่กลับเป็นใครที่ไหนไม่รู้
โลกของเขาสั่นคลอน ฮิมไม่สนใจเขา แต่ใช่ว่าเขาจะเลิกสนใจฮิม ลัลแอบตามเพื่อนสนิทตัวเองไปเพื่อพบว่าฮิมไปอาศัยอยู่กับโยธา ทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกัน และฮิมดูมีความสุข
รอยยิ้มที่เปื้อนหน้าของฮิมไม่เคยปรากฏขึ้นกับเขา
ในตอนนั้นเองที่โลกอันแสนสุขของลัลได้พังทลาย
ฮิมสร้างโลกใบใหม่ให้เขา แต่คนที่ทำลายมันคือโย
จ๊ากเป็นคนที่เข้ามาอธิบายทุกอย่าง แต่นั่นจะสำคัญอะไรอีก ฮิมเจอหัวใจของตัวเองแล้ว คนที่ฮิมต้องการจะอยู่ด้วยไม่ใช่เขา คนที่ฮิมมอบรอยยิ้มให้ไม่ใช่เขา คนที่ทำให้ฮิมมีความสุขได้...ไม่ใช่เขาอีกต่อไป
ฮิมเข้ามาพูดคุยกับลัลก่อนจะย้ายไปอยู่กับโยอย่างถาวร เขาขอโทษสำหรับทุกอย่าง พลางตอกย้ำถึงคำมั่นสัญญาว่าเขาจะเป็นแค่เพื่อนของลัลตลอดไป คำสัญญาที่ลัลไม่เคยอยากทำตาม แต่เข้าใจทุกอย่างแล้วว่าต่อจากนี้ไปจะไม่มีฮิมอยู่เคียงข้างเหมือนเคย จะไม่มีฮิมที่คอยมอบอ้อมกอดให้เขาอีก จะไม่มีฮิม...ให้ลัลหลงรักอีก
เมื่อโลกทั้งใบแตกสลายลง ลัลไร้ซึ่งผืนแผ่นดินจะยืน เขาดำดิ่งลงไปในห้วงอวกาศสีดำมืด ไร้ทั้งแสงเสียงใด ทำเพียงล่องลอยเคว้งคว้างไปอย่างไร้จุดหมาย ยิ่งฮิมมั่นคงกับโยมากเท่าไหร่ เขายิ่งจมลึกลงไปมากขึ้นเท่านั้น
ฮิมที่เป็นคนแรกให้ทุกอย่างของเขาไม่มีอีกต่อไป
ทุกอย่างของเขาดับสูญ เขาหลงทาง สับสน หาทางออกไม่เจอ วิ่งวนอยู่ในเส้นทางมืดมิด ปล่อยให้ความเศร้ากัดกินหัวใจ จนเกือบจะเรียนไม่จบภาคการศึกษา โชคดีที่เขามีเพื่อนอย่างจ๊ากคอยให้ความช่วยเหลือ ฉุดกระชากลากถูจนเรียนจบมาได้ด้วยสภาพพังยับเยิน เขาไม่รู้อีกแล้วว่าจะหาความหมายของชีวิตได้จากที่ไหนอีก
จ๊ากคอยช่วยเหลือเขาหลายอย่าง แต่มันไม่ได้ดีขึ้น โลกที่ไม่มีฮิม สำหรับเขาแล้วทุกอย่างดูหม่นหมองไปหมด ซ้ำยังน่าเศร้าตรงที่เมื่อเรียนจบ ลัลต้องย้ายกลับมาอยู่ในบ้านหลังเดิม บ้านที่เคยมีแค่เขากับฮิม ห้องนอนของเขาที่เคยมีฮิม เตียงของเขาที่เคยนอนกอดกับฮิม และฮิมที่ไม่เคยเป็นของเขาตลอดมา ทุกอย่างพุ่งเข้าโจมตีใส่เด็กหนุ่มจนหัวใจพังพินาศ ยับเยิน และเหวอะหวะ เขาไม่สามารถผ่านพ้นช่วงเวลาที่ไม่มีฮิมไปได้เลย
เขาดื่มจนเมาหัวราน้ำ ต้องการลบความทรงจำที่เคยมีกับฮิมให้หมดสิ้นอย่างถาวร เพียงแต่ต่อใหเขาเมามากเท่าไหร่ รุ่งเช้าวันถัดมาเขาก็ยิ่งระลึกได้ว่าตนรักฮิมมากเท่านั้น มันไร้ประโยชน์ เขารู้ เพียงแต่ขอแค่สักพัก ขอแค่ช่วงเวลาหนึ่งที่ทำให้เขาลืมฮิมได้ เขาก็ยินยอม แม้จะรู้ตัวว่าตนเป็นภาระให้จ๊ากบ่อยๆ แต่ก็ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง
พยายามหาใครหลายคนมาดามหัวใจ คนเพิ่งเคยอกหักไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไรถึงจะลืมรักครั้งแรกได้ เขาสุ่มผู้ชายจากร้านเหล้าได้คนหนึ่ง ทว่าพออีกฝ่ายเริ่มแตะเนื้อต้องตัวเขา ลัลก็รีบผลักออกทันทีราวกับต้องของแสลง เขาไม่สามารถนอนกับใครก็ได้เหมือนฮิม เขาไม่สามารถให้ใครสัมผัสได้เหมือนฮิม
จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อโลกทั้งใบของเขาคือฮิม
หลังจากจบจากการศึกษา เขาได้กลับมาพบกับฮิมอีกครั้งเมื่อมีกินเลี้ยงส่งว่าที่บัณฑิต ลัลนั่งติดกับจ๊าก โดยที่ฮิมนั่งห่างออกไป แม้จะอยู่ไกลสายตา แต่ลัลยังคงมีดวงตาคู่สวยนี้ไว้มองแค่ฮิมเสมอ เขาจับจ้องหัวใจที่ตอนนี้เป็นของคนอื่นไปแล้ว ฮิมร่าเริง ยิ้มแย้มอย่างที่เขาไม่เคยทำให้ฮิมได้ เจ้าของหัวใจหัวเราะมีความสุขไปกับคนที่ชื่อโยธาอย่างที่เขาไม่สามารถเข้าไปแทรกแซง
ตั้งแต่ฮิมหลงรักโย ทุกอย่างของฮิมเหมือนจะดีขึ้น ฮิมสุภาพมากขึ้น ใจเย็นลง ใช้เหตุผลมากกว่าเดิม ไม่ขี้หงุดหงิด ไม่เย็นชา ไม่เห็นแก่ตัว ไม่เที่ยวควงใครอีก ซื่อสัตย์ต่อคนรักของตน เขาดูน่าเข้าหามากขึ้น มีเพื่อนฝูงเพิ่มมากขึ้น ในขณะที่ลัลยังคงตัวคนเดียว และมีแต่จะดำดิ่งลงเรื่อยๆ
ยิ่งคิด เขายิ่งเจ็บใจที่ตนไม่สามารถเป็นคนนั้นให้ฮิมได้ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถบังคับให้ฮิมมารักเขาได้ เหมือนที่ฮิมเองก็ไม่สามารถบังคับให้เขาเลิกรักฮิมได้เช่นกัน
ยิ่งฮิมมีความสุข เขายิ่งเจ็บปวด
ยิ่งฮิมรักโยมากเท่าไหร่ ยิ่งตอกย้ำให้เขารู้ว่าตนเองไม่มีใคร
อาจผิดที่เขาเองเผลอไปหลงรักฮิม แต่ถ้าความรักมันห้ามกันได้ นั่นคงไม่ใช่ความรัก เขารู้ว่าเขาพลาดที่ตกหลุมรัก ถึงอย่างไรก็กลับไปแก้ไขไม่ได้ หรือต่อให้กลับไปแก้อดีตได้ เขาก็คงตกหลุมรักฮิมอยู่ดี
ลัลถอนหายใจใส่แก้วใสที่บรรจุเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เต็มแก้ว ในระหว่างที่กำลังครุ่นคิด ใบหน้าอันคุ้นเคยมายืนตรงหน้า
ไม่ใช่ฮิม แต่เป็นคนที่เขาลอบมองอย่างริษยามาตลอดระยะเวลาที่ฮิมจากเขาไป
โยธา
ลัลไม่เคยพูดกับโยธา แทบจะไม่เคยรับรู้ว่ามีคนนี้อยู่ร่วมคณะ เขาไม่เคยสนใจใครนอกจากฮิม จนกระทั่งฮิมฝากหัวใจไว้ที่เด็กคนนี้ ทำให้เขาจำหน้าได้ทันที
คนที่แย่งโลกทั้งใบของเขาไป
โยอ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง ก่อนเอ่ยออกมาอย่างตะกุกตะกัก
จับเนื้อความได้ว่าโยมาแสดงความยินดีที่จบการศึกษา ซ้ำยังบอกอีกด้วยว่าเขาเป็นคนที่โยปลื้มมาโดยตลอดตั้งแต่ปีหนึ่ง เมื่อลัลไม่ได้เอ่ยอะไรกลับไป คนเด็กกว่าจะเริ่มพูดถึงฮิม เขาบอกว่าฮิมยังคงเห็นลัลเป็นคนพิเศษเสมอ และคงจะดีถ้าลัลกับฮิมกลับมาเป็นเพื่อนกันดังเดิม
ไร้เสียงตอบรับ โยเอ่ยปิดท้ายด้วยการขอชนแก้ว
ลัลตอบแทนด้วยการสาดน้ำเหล้าในแก้วใส่หน้าคนเด็กกว่าจนเปียกชุ่ม
พร้อมกับเดินออกจากร้านไปในเวลาเที่ยงคืน
อนิจจา...ซินเดอเรลล่าผู้น่าสงสารทำหัวใจหล่นไว้ ทว่าไม่มีเจ้าชายคนไหนออกตามหา
❍
คิดว่าหลายๆ คนคงเดาออกแล้ว
แต่มายืนยันอีกทีว่าเรื่องของฮิมกับโยเกิดก่อนเรื่องของลัลกับคุณไปปีนึงค่ะ
ตอนนี้ก็เฉลยเรื่องของลัลกับฮิมแล้วนะะะ
ฮิมอาจจะไม่ผิดเพราะลัลไม่ใช่คนที่รัก ส่วนลัลอาจจะผิดที่ไปหลงรักคนที่ไม่สมควรรัก
หรือจริงๆ ก็ไม่มีใครผิดถุกทั้งนั้น
ชีวิตมันซับซ้อนแบบนี้เสมอเลย
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
#ณพระจันทร์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
