ตอนที่ 18
Desire
แต่งโดย : Ppigotexo
ลงวันที่ 20/04/61
เนื้อหาในตอนนี้มีบางส่วนที่เรท 18+ หากอายุยังไม่ถึงหรือไม่ชื่นชอบกรุณาเลื่อนผ่านหรือกากบาทออกหน้าแรกตอนก่อนหน้าตอนถัดไปแกร๊ง!
เสียงโซ่ตรวนกระทบกันดังก้องไปทั่วห้องขัง สิ่งมีชีวิตคลุ้มคลั่งถูกตรึงร่างติดกับผนังเพื่อป้องกันไม่ให้ปีศาจที่ถูกพันธนาการอยู่ได้ออกไปทำร้ายผู้อื่น
ปราการเหล็ก 9 ชั้น
ห้องขังที่โกสท์นามยูคยอมสั่งให้สร้างขึ้นเพียงเพื่อขังสัตว์เลี้ยงประจำตระกูลของเขา หัวหน้าแวร์วูฟ เจบี
“แฮ่...” แวร์วูฟหนุ่มโน้มตัวไปด้านหน้าพลางออกแรงดึงให้แขนของตนเองหลุดจากกุญแจมือเหล็กที่ตรึงติดไว้กับผนัง
กึก...เคร้ง!
ความพยายามของเขาสำฤทธิ์ผลเมื่อผนังที่ถูกเหล็กยึดเกาะได้ร้าวและพังลงมา 72 ชั่วโมงในปราการเหล็กแห่งนี้ แวร์วูฟเจบีได้พังเครื่องพันธนาการตนเองไปแล้วถึง 18 ครั้ง หากแต่ทุกครั้งที่มันพังทลายลง ผู้เป็นนายจะเข้ามาในห้องขังแล้วจับเขาตรึงติดกับผนังไว้ดังเดิม
“มาร์ค...” เสียงแหบพร่าเรียกหาผู้ผูกจิตด้วยความโหยหา
แม้จะหลุดจากกุญแจมือได้ก็ต้องเจอกับโซ่ตรวนที่ล่ามตัวไว้ไม่ให้ขยับไปไหน อีกทั้งข้อเท้ายังถูกตรึงไว้กับลูกตุ้มเหล็กหนักหลายตัน ร่างของเจบีทรุดลงกับพื้น ตัวขดงอดีดดิ้นอย่างทรมาร ความต้องการของแวร์วูฟเป็นที่กล่าวขานกันในหมู่ปีศาจด้วยกันเอง ปีศาจมากตัณหา ผู้โหยหาเซ็กส์มากกว่าซัคคิวบัสและอินคิวบัส แวร์วูฟเจบี...
“บ้าเอ๊ย!” กำปั้นทุบลงกับพื้นเหล็กเย็นเฉียบจนกระดูกลั่นเกรียว เขาไม่สนใจว่าแขนของตัวเองจะหักหรือเอ็นที่ข้อต่อจะขาดสะบั้นเพราะไม่นานพวกมันก็กลับเป็นเหมือนเดิม เขาออกแรงกระชากอีกรอบ โซ่เหล็กบางเส้นขาดสะบั้นลงเพราะพละกำลังมหาศาลของแวร์วูฟ เจบีเดินลากลูกตุ้มเหล็กไปจนถึงกรงขัง สีดำเงาของตารางเหล็กสะท้อนหยอกล้อกับแสงไฟจากหลอดนีออนราวกับกำลังเย้ยหยันผู้ที่ถูกกักขังไว้ในปราการนี้ แวร์วูฟคว้าหมับเข้าที่ประตูกรงก่อนออกแรงเขย่าจนมันสั่นกึก
ปราการชั้นแรกกำลังถูกทำลาย...
ภายในห้องกว้าง บนเตียงขนาดใหญ่มีร่างของผีดิบนอนขดตัวอยู่ ความโหยหาที่มีนั้นยากเกินจะหักห้ามใจ น้ำตาไหลรินลงอาบแก้มแสดงถึงเศร้าโศก เขารับรู้ถึงความรู้สึกของเจบีทุกอย่าง ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังทรมารเขาเองก็ทรมารเช่นกัน
“ฮือ...เจบี” รู้สึกจุกอกจนแทบหายใจไม่ไหว ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตนเองในตอนนี้ต้องการเจบีเหลือเกิน
อยู่ห่างจากมันให้มากที่สุด
คำเตือนของคุณตาผุดขึ้นมาในหัว มาร์คได้แต่ส่ายหน้าลงกับหมอน ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะยากเย็นขนาดนี้ เขาต้องเลือกระหว่างเด็กดีกับจิตใต้สำนึกตัวเอง
มาร์คยันตัวให้ลุกขึ้นจากที่นอน หลังมือถูกยกขึ้นเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆก่อนสองขาจะพาร่างเดินออกมาจากห้องเพื่อมุ่งหน้าไปยังห้องขัง...
เขาเลือกที่จะทำตามความต้องการของตนเองมากกว่าการเป็นเด็กดีอยู่ในโอวาทของโกสท์
ประตูห้องขังถูกล็อคไว้ด้วยแม่กุญแจหลายชั้น ดวงตาสีแดงปรากฏขึ้นก่อนสิ่งที่อยู่ตรงหน้าจะถูกทำลายลง เมื่อผ่านประตูแรกไปได้ก็พบเจอกับลูกกรงเหล็กทันที
สัญชาติญาณดิบในกายถูกปลุกขึ้นทันทีหลังย่างก้าวเข้าไปในปราการเหล็กกล้า ร่างกายร้อนรุ่นราวกับเลือดในกายกำลังเดือดพล่าน สายตาเหลือบไปเห็นแวร์วูฟอยู่อีกฝั่งหนึ่งของกรงสองแขนก็เริ่มง้างแท่งเหล็กตรงหน้าออก
“เจบี...” เสียงเรียกแผ่วเบาของมาร์คนั้นดังพอที่เจบีจะได้ยิน
ปราการเหล็กชั้นที่สามถูกตัดออกเป็นเสี่ยงๆด้วยกรงเล็บของแวร์วูฟ เจบีสะบัดแขนที่ถูกหนามเหล็กแทงเบาๆก่อนดึงมันออกมาแล้วโยนทิ้งไป เลือดที่เกิดจากบาดแผลทะลักออกมาฉาบเหล็กเย็นเฉียบให้กลายเป็นสีแดงฉาน
“เจบี! แขนนาย...”
มาร์คตกใจจนแทบเสียสติ หมอนั่นบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมถึงได้ทำร้ายตัวเองขนาดนี้
“มาร์ค...” เจบีใช้มือกดบาดแผลของตนเองไว้ แม้แวร์วูฟจะเป็นปีศาจแต่กลับมีพลังในการฟื้นฟูบาดแผลค่อนข้างช้าอีกทั้งร่องรอยที่หนามเหล็กฝากไว้นั้นใหญ่พอสมควร
ผีดิบฝ่าปราการเหล็กชั้นแรกเข้าไปได้ กรงยักษ์ที่ขวางกั้นพวกเขาอยู่เหลือเพียงสามชั้นเท่านั้น...
“เจบี ฮึก...ขอร้องล่ะ อย่าทำแบบนี้” มาร์คงัดตารางเหล็กทั้งน้ำตา ความเจ็บปวดแล่นเข้าสู่จิตใจทันที
ราวกับถูกมีดกรีดแทงหัวใจเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า แวร์วูฟที่ตะเกียกตะกายพาร่างของตนเองไปยังกรงเหล็ก ลูกตุ้มที่รั้งข้อเท้าไว้กับเลือดของตนเองที่ฉาบบนพื้นทำให้เขาลื่นล้ม
เจบีได้ยินทุกคำที่มาร์คพูดแต่เขาไม่สามารถหักห้ามใจตนเองได้
อยากกอด
อยากจูบ
อยากทำให้ร่างตรงหน้านั้นเป็นของเขา...แต่อีกใจหนึ่งก็กลัว...
“เจบี! ไอ้หมาบ้า ฮือ...ไม่ได้ยินที่พูดหรือไง!” มาร์คทุบปราการเหล็กตรงหน้า กรงยักษ์สั่นไหวไปตามแรงกำปั้นของผีดิบ เขายกขาขึ้นยันจนเกิดเสียงดังลั่น จากแรงปะทะมากพอที่จะทำให้เหล็กงอและเกิดช่องพอให้ตัวเขาลอดผ่านไปได้
อีกเพียงสองชั้น...
“อย่า...อย่าเข้ามา” มาร์คหยุดการกระทำของตัวเองลงทันทีหลังอีกฝ่ายห้ามไม่ให้เข้าไปใกล้
เกิดอะไรขึ้นกับเจบีกันแน่...
“เจบี...” ร่างเล็กหยุดยืนนิ่งต่อหน้าเจบี
ปราการอีกสองชั้นที่ขวางกันทั้งคู่ไว้ ในไม่ช้ามันจะถูกทำลายลง
“ฉันไม่อยาก...ทำร้ายนาย” ทั้งที่อยู่ต่อหน้าแท้ๆแต่กลับกลัวเกินกว่าที่จะแตะต้องร่างนั้นได้
เจบีกลัวการร่วมรักกับผู้ผูกจิต เขารู้ดีว่าตนเองมีความต้องการมากแค่ไหน กลัวจะทำร่างนั้นแหลกสลายด้วยเงื้อมมือตัวเอง กลัวการถูกเกลียดจากผู้ที่ตนผูกพันด้วย....ทั้งหัวใจ...
“พูดบ้าอะไรของนาย! ฮึก...ฮือ” สะอื้นไห้จนร่างสั่นไหว ถึงแม้จะถูกห้ามไม่ให้เข้าไปแต่จิตใต้สำนักกำลังตะโกนบอกเขา จงเดินไปหาแวร์วูฟตรงหน้า
“อึก...ฉันบอกว่าอย่าเข้ามา!” เจบีขว้างลูกตุ้มเหล็กใส่ลูกกรงยักษ์จนปราการอีกด่านพังทลายลง
ลูกบอลเหล็กยักษ์เด้งกลับไปกระแทกตัวของแวร์วูฟจนร่างกระเด็นถอยเข้าไปชนกรงด้านหลัง หมดแล้วซึ่งความอดทน ผีดิบกัดฟันแน่นก่อนออกแรงง้างปราการชั้นสุดท้ายออก มาร์คย่างก้าวเข้าไปหาเจบีช้าๆ ยืนมองร่างชุ่มเลือดของอีกฝ่ายด้วยความเจ็บปวด
ไอ้หมาโง่...
ฉันมาหาแล้วนะ
“เจบี...ฉันมาหาแล้วนะ” เจบีเงยหน้าขึ้นมาแยกเขี้ยวใส่ ทั้งที่ห้ามไปแล้วแท้ๆว่าอย่าเข้ามา ทำไมผีดิบถึงได้ดื้อขนาดนี้นะ ไอ้เด็กโง่เอ๊ย...
“ออกไปซะ...ก่อนฉันจะทนไม่ไหว” แวร์วูฟพยายามระงับอารมณ์ตนเองไว้แม้มันจะยากเย็นแค่ไหนก็ตาม
มาร์คเมินเฉยต่อคำสั่งของเจบี เขานั่งลงข้างกับร่างที่หายใจหอบระรัวช้าๆ มือขวาเลื่อนไปกุมมืออีกฝ่ายแล้วดึงมันมากอดไว้ ในที่สุดเขาก็จำได้ แวร์วูฟที่เจอกันเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน
คือเจบี...
“เด็กบ้าเอ๊ย!” เจบีผลักมาร์คจนร่างกระแทกเข้ากับตารางเหล็ก ร่างเล็กช้อนตามองอีกฝ่าย ไม่มีแม้ความขุ่นเคืองหรือหงุดหงิดใจ
เขาเลือกที่จะเดินเข้ามาในนี้ด้วยตัวของเขาเอง จะหนีออกไปตอนนี้น่ะ
มันไม่ทันแล้ว
_________________________________ NC _________________________________
“เจบี...อื้ม” ปากอิ่มสีเชอร์รี่ถูกบดขยี้ทันทีหลังเอ่ยชื่อของอีกฝ่าย เรือนร่างบางถูกลูบไล้ผ่านเนื้อผ้าสร้างสัมผัสแปลกใหม่ให้กับคนถูกกระทำไม่น้อย
“ฉันจะไม่ปล่อยนายไปแม้นายจะร้องว่าไม่ไหวแล้วฉันก็จะไม่หยุด” เจบีพรมจูบไปทั่วลำคอขาวเนียนพลางสะกิดติ่งไตสีชมพูหวานของอีกฝ่ายไปด้วย
“อา...โอ๊ย! อย่ากัด” มาร์คร้องเสียงหลงเมื่อฟันคมกัดลงบนไหล่ ลิ้นร้อนถูกแลบออกมาโลมเลียตามรอยฟันช้าๆ กวาดเอาเลือดที่ไหลซึมเข้าไปลิ้มรสภายในปาก
“ฮ่าห์...” เจบีเชิดหน้าขึ้นหลับตาพริ้มหลังได้ลิ้มรสเลือดของมาร์ค บาดแผลค่อยๆสมานตัวจนกลับเป็นปกติ
‘เซ็กส์’ คือยาชั้นดีสำหรับแวร์วูฟ
แคว้ก!
เสื้อยืดตัวบางถูกฉีกกระชากจนขาดวิ่น ปลายนิ้วสากไล้ผ่านร่องอกเลื่อนลงมาจนถึงหน้าท้อง เจบีปล่อยหูและหางออกมา เมื่ออยู่ในร่างมนุษย์แวร์วูฟจะยอมให้หางของหมาป่าออกมาก็ต่อเมื่อพวกเขาตื่นเต้นหรือกำลัง...เกิดอารมณ์
“โว้ว! ใจเย็นๆ” มาร์คร้องท้วงเมื่อเจบีเหวี่ยงร่างของตนเองให้นอนราบไปกับพื้นเหล็กเย็นเฉียบ
ความเย็นของพื้นทำเอาสะดุ้งเมื่อแนบกับแผ่นหลังเปลือยเปล่า
“อื้ม...อืม” ปากอิ่มถูกประกบอีกครั้ง ลิ้นหยาบโลนรุกล้ำเข้าไปตักตวงความหวานภายใน มาร์คขมวดคิ้วมุ่นหลังตวัดลิ้นหยอกล้อกับอีกฝ่าย พื้นผิวบนลิ้นของแวร์วูฟแตกต่างไปจากลิ้นของปีศาจทั่วไป...
“ฮื้ม...” คนตัวเล็กครางท้วงเมื่ออีกฝ่ายเริ่มดึงกางเกงของเขาลงจนหลุดสะโพกไป เจบีละจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ยกหลังมือขึ้นเช็ดน้ำลายเหนียวที่ไหลเยิ้มลงมาถึงปลายคางลวกๆ
หลังจากถอดให้คนตัวเล็กหมดแล้วก็ถึงคราวตัวเองต้องถอดบ้าง
“ให้ฉันถอดอยู่คนเดียว ไอ้หมาป่าขี้โกง” มาร์คผลักเจบีให้เป็นฝ่ายนอนราบไปกับพื้นก่อนส่งร่างตัวเองขึ้นไปนั่งคร่อมทันที
ส่วนที่แข็งถูไถไปกับก้นของมาร์ค เจ้าตัวสะดุ้งทันทีหลังรู้สึกถึงสิ่งแปลกประหลาดที่กำลังชูชันอยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ เขารีบลุกออกจากตัวคนข้างล่าง ปลดกระดุมออกแล้วล้วงเข้าไปจับความเป็นชายของเจบีออกมา
“..........” มาร์คนั่งอึ้งไปพักหนึ่งหลังเห็นแก่นกายของอีกฝ่าย
ไม่ใช่ขนาดที่ทำให้เขาตะลึงแต่เป็นเพราะแท่งเนื้อที่กำลังจับอยู่นี่...มันฝังมุกต่างหาก
“เจบี...” มาร์คมองหน้าเจบีด้วยความอึ้ง เขาต้องถูกเจ้านี่กระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างงั้นเหรอ...ครั้งแรกของเขาแต่กลับเจอศึกหนักขนาดนี้มัน...
“หึ...” เจบีครางหึในลำคอก่อนกดหัวมาร์คให้หน้าแนบไปกับแก่นกายของตัวเอง เขาง้างปากอีกฝ่ายออกแล้วยัดเยียดความเป็นชายของตัวเองเข้าไปจนมิดคอในครั้งเดียว
“แค่ก! ฮื้อออ!” มาร์ครีบผละออกแต่ก็โดนอีกคนกดหัวไว้ หน้าและตาแดงเพราะอาการสำลักเมื่อครู่ คนตัวเล็กส่งสายตาดุให้กับแวร์วูฟเอาแต่ใจที่จู่ๆก็ยัดท่อนเอ็นเข้ามาโดยไม่บอกกล่าว
ความขรุขระของแท่งเนื้อร้อนเสียดสีกับผนังคอทำให้มาร์ครู้สึกพะอืดพะอมกับมัน เขาพยายามดันสิ่งที่อยู่ในปากออกแต่ก็ไม่สามารถเอาชนะแรงกดของอีกฝ่ายได้
“ฮืม...” เจบีดันความเป็นชายของตัวเองเข้าไปลึกกว่าเดิมก่อนกระชากหัวของมาร์คขึ้นมาจนสิ่งที่คนตัวเล็กอมอยู่หลุดปากไป
“แค่กๆ...ฮ่าห์...” มาร์คสำลักจนหูแดงไปหมด พยายามกอบโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุดแต่พักหายใจได้ไม่ทันไรก็ถูกดันให้นอนราบลงกับพื้นเหล็กอีกครั้งขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันเผยให้เห็นช่องทางสีหวานที่กระตุกราวกับกำลังเชิญชวนแท่งเนื้อร้อนให้ลุกล้ำเข้ามา
เจบีจ่อแก่นกายที่ปากทางเข้า ส่วนหัวเสียดสีกับช่องทางด้านหลังเบาๆทำเอาคนใต้ร่างสะท้าน
“JB…wait…” ความกลัวเข้าครอบงำจิตใจจนต้องร้องขออีกฝ่าย
นัยน์ตาสั่นไหวจ้องมองสิ่งที่จ่อกับช่องทางด้านหลังของตัวเอง ไร้ซึ่งการเตรียมใดๆ มีเพียงน้ำหล่อลื่นที่ออกมาจากแก่นกายของเจบีเท่านั้นที่ช่วยลดความฝืด
“Be a good boy” พูดจบเจบีก็ดันแก่นกายของตนเองเข้าไปทันที
“โอ๊ย! มันเจ็บ เอามันออกไป!”
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือปะทะเข้ากับหน้าของหมาป่าเอาแต่ใจจนหน้าหันไปตามแรงที่ส่งไป เจบีเหลือบมองคนใต้ร่างด้วยสายตาหื่นกระหาย ความรุนแรงหยุดปีศาจอย่างเขาไม่ได้หรอก
“อยู่นิ่งๆ” พูดพลางกระแทกความเป็นชายใส่ช่องทางอ่อนนุ่มโดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายปรับตัวเข้ากับสิ่งที่รุกล้ำเข้าไปเลย
มาร์คสั่นสะท้านไปทั้งร่าง กัดฟันแน่นเพราะความเจ็บและความรู้สึกประหลาดที่แล่นเข้าปะทะจนแทบคลุ้มคลั่ง ผิวขรุขระของแก่นกายเจบีเสียดสีกับผนังด้านใน เขายกสองมือขึ้นปิดหน้าก่อนหวีดร้องออกมาอย่างเหลืออด
“ฮึก อ๊า!!!! อ๊า” น้ำใสคลอหน่วงที่ขอบตาตอนนี้ได้ไหลลงมาแล้ว ร่างเล็กหอบหายใจระรัวพร้อมเสียงสะอื้นไห้ แก่นกายที่กระแทกเข้ามาไม่มีท่าทีว่าจะผ่อนจังหวะลงเลย
เจบีขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นที่เริ่มซึมออกมาจากช่องทางด้านหลัง เขาก้มมองสิ่งที่หลั่งไหลออกมา เหมือนสติถูกดึงให้กลับคืน แวร์วูฟหยุดขยับสะโพกทันทีหลังเห็นสีแดงฉานของเลือดเคลือบบนแก่นกายของตนเอง
“ฮึก...อึ้ก ฮือ...” คนใต้ร่างร้องไห้พลางสะอื้นแทบขาดใจ เจ็บจนอยากจะหยิบแท่งเหล็กมาแทงทะลุหัวใจให้ตายไปเสียเดี๋ยวนี้
“ฮ่าห์...ฉัน...ขอโทษ”
เจบีโน้มตัวลงไปจูบหน้าผากคนใต้ร่างช้าๆพลางดึงมือที่กำลังบดบังในหน้าน่ารักของอีกฝ่ายออก
ดวงตาสองสีสบเข้ากับนัยน์ตาสีน้ำตาลของคนตัวเล็ก ดวงตาของอีกฝ่ายสื่อถึงความเจ็บปวดที่ได้รับจนคนมองรู้สึกเจ็บไปด้วย
เจบีจูบซับน้ำตาให้เบาๆ ท่อนเนื้อร้อนยังคงฝังอยู่ในตัวของมาร์ค มือหนาสอดประสานมือเล็กแล้วกุมมันไว้เพื่อสร้างความเชื่อใจให้กับอีกฝ่าย
ความกลัวที่เคยมีก่อนหน้านี้ค่อยๆมลายหายไป น้ำตาเริ่มเหือดแห้งจากดวงตาคู่สวย กลีบปากสีสดถูกเจบีเล็มเลียก่อนมอบรสจูบอันอ่อนโยนให้กับร่างตรงหน้า
“เจ...บี อึ้ก!...” มาร์คกุมมือของเจบีแน่นเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆขยับสะโพก
“มองตาฉัน” มาร์คทำตามคำสั่งของเจบี ดวงตาคู่สวยที่ถูกเคลือบไปด้วยน้ำตาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย ร่างเล็กหลับตาพริ้มเมื่อปุ่มนูนครูดเข้ากับจุดกระสัน คิ้วเรียวขมวดมุ่นพร้อมกับเขี้ยวคมที่ฝังลงกับริมฝีปากตนเองด้วยความเผลอไผล
“อึก...รัดแน่นชะมัด ตรงนี้เหรอ” เจบีลองกดย้ำแก่นกายของตนเองลงกับจุดเมื่อครู่อีกครั้ง
“อ๊ะ! อา...อย่าโดนตรงนั้น...มันแปลก...” เสียงห้ามหวานกระเส่าของมาร์คยิ่งปลุกความหื่นกระหายในตัวเจบีให้มากขึ้นไปอีก
“ฉันบอกนายแล้วใช่ไหม” เจบีก้มลงดูดดุนติ่งไตสีชมพูเย้ายวนตรงหน้า ริมฝีปากขบเม้มยอดอกพลางแลบลิ้นออกมาโลมเลียจนมันเริ่มเต่งขึ้นมา
“ถึงนายจะบอกให้หยุด ฉันก็ไม่หยุดหรอก” ร่างบางตัวบิดเร่าด้วยรสสัมผัสวาบหวามที่ไม่เคยได้รับ เล็บคมจกลงบนลำแขนแกร่งของเจบีทันที
“อ๊ะ อื้อ...อา” เสียงหอบหายใจที่ดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับเสียงครางหวานดังประสานกัน ช่องทางด้านหลังที่เริ่มชินกับท่อนเอ็นของอีกฝ่ายตอดรัดเป็นจังหวะถี่ขึ้น มือหนาเลื่อนไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กกว่า
เขาเร่งเร้ามอบความเสียวซ่านให้กับคนใต้ร่างจนมาร์คขาสั่นพั่บ
“อ๊า! เจบี ฮึก...อย่ารูด” มาร์คเกร็งจนเจบีขมวดคิ้วกับช่องทางด้านหลังที่บีบแน่นทำให้เขาขยับเข้าออกยากขึ้น
“ชู่ว...ไม่เป็นไร อย่าเกร็ง” แตะริมฝีปากลงบนปากอีกฝ่ายเบาๆ ฟันคมงับริมฝีปากล่างแล้วดึงให้มันค่อยๆครูดไปกับผิวฟันอย่างอ้อยอิ่ง
นิ้วเรียวสะกิดยอดอกของมาร์คเบาๆก่อนบิดและดึงจนหลุดปลายนิ้วไป ความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้าใส่ทำเอามาร์คส่ายหน้ารัว
“นี่มัน อ๊ะ! ซี้ด...” ประโยคขาดหายเพราะความสุขสมที่เจบีมอบให้ เจบีช้อนตัวมาร์คขึ้นมาอุ้มไว้ก่อนนอนราบลงกับพื้นให้คนตัวเล็กนั่งคร่อมบนแก่นกายของตัวเอง แท่งเนื้อร่อนที่กระแทกเข้าไปลึกกว่าเดิมทำเอาร่างเล็กสั่นสะท้าน
“oh my god…” สองมือวางลงบนอกแกร่งของร่างโปร่งเพื่อใช้เป็นหลักค้ำยันไม่ให้ตัวเองล้มลงไปทับตัวของอีกฝ่าย
มาร์คมองหน้าเจบีพลางส่ายหน้าเบาๆ ท่านี้น่ะ...เขาไม่ไหวหรอก
“อ๊ะ! อ๊า ฮึก โอ้ว...” เสียงหวานครางกระเส่าดังระงมไปทั่วห้องขัง เจบีรัวกระแทกความเป็นชายของตัวเองกดเน้นย้ำไปยังจุดกระสันของคนตัวเล็กซ้ำๆ
“อ๊า ฮึก ร...เร็วไปแล้ว” เจบีใช้มือดันตัวไม่ให้มาร์คล้มลง มืออีกข้างที่ว่างก็ลูบคลำสะโพกมนอย่างหื่นกระกาย
ท่อนเอ็นร้อนขยับเข้าออกช่องทางสีหวานตามกามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเมื่อความเสียวซ่านพุ่งขึ้นจุดสูงสุด
“อ๊ะ...อา” ของเหลวสีขาวถูกปลดปล่อยออกมา บางส่วนพุ่งไปจนเปรอะคางของเจบี
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายชัดบนใบหน้าหล่อเหลา เจบีจับอีกคนให้หมุนตัวไปอีกทางทั้งที่ความเป็นชายของตัวเองยังเสียบคาอยู่
“โอ้ว...อึก” มาร์คคว้าตารางเหล็กไว้ก่อนเจบีจะเด้งตัวลุกขึ้นแล้วกดหัวอีกคนให้แนบไปกับพื้น
สะโพกมนถูกยกขึ้นสูงก่อนแก่นกายร้อนจะกระแทกเข้าไปช้าๆ เจบีควงสะโพกสร้างความเสียวซ่านให้กับมาร์คจนต้องหาที่ยึดเกาะ มือเล็กกำซี่ลูกกรงแน่น แรงกระแทกที่ส่งมาจากด้านหลังทำเอาตารางเหล็กสั่นกึก
ปุ่มเนื้อนูนออกมาเพราะมุกที่ฝังไว้ในแก่นกายเสียดสีไปกับจุดเสียวของร่างเล็ก เสียงครางดังกระเส่าไปทั่วทั้งห้องขังพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบกันที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
“อ๊า อ่ะ...อึก นายจะไปฝังมุกทำไมเนี่ย อ๊ะ...ฮึ๊ก...” ทั้งครางทั้งสะอื้นไปพร้อมกัน เขาคงจดจำครั้งแรกนี้ไปอีกนาน
“นายไม่ชอบมันเหรอ” เจบีโน้มตัวลงให้แผงอกแนบไปกับแผ่นหลังของอีกฝ่าย เสียงทุ้มคอยกระซิบหยอกล้อข้างหูร่างเล็ก ทั้งเขินทั้งอายจนทำตัวไม่ถูกได้แต่ส่งเสียงครางแปลกๆออกไป ในใจก็คิดไปว่าหมาป่าตัวนี้มันช่างร้ายนัก
“อย่ามายุ่ง อ๊ะ...ก...กับหูของฉัน อื้ม!” ทั้งเขินทั้งจั๊กจี้จนต้องหดคอหลบการโลมเลียของคนตัวโตกว่า มือข้างหนึ่งปล่อยกรงเหล็กแล้วเลื่อนมาปิดหูไว้
หมาป่ายิ้มอย่างพอใจที่แกล้งร่างตรงหน้าได้ ลมหายใจอุ่นเป่ารดต้นคอเบาๆ ช่วงล่างยังคงทำหน้าที่ของมันได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ช่องทางที่เริ่มปรับตัวเข้ากับสิ่งแปลกปลอมได้กำลังตอดรัดถี่รัว จนเจบีต้องส่งเสียงซี้ดออกมาเป็นระยะ
“เริ่มชินแล้วนี่” แกล้งพูดประโยคลามกให้อีกคนเขินเล่นและก็เป็นไปตามคาดเมื่อพวงแก้มน่ารักขึ้นสีแดงระเรื่อ
“อึก...หนวกหูน่า!” ถึงแม้ปากจะตะโกนออกไปแบบนั้นแต่ปฏิกิริยาที่ตอบสนองกลับเป็นไปตามที่เจบีพูด
“หยุดบ่นแล้วครางดังๆให้ฉันฟังหน่อย” พูดไปพลางรัวกระแทกกระทั้นความเป็นชายใส่ช่องทางสีหวาน คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกหลังปุ่มขรุขระครูดกับจุดนั้นเข้าอย่างจัง เล็บคมจิกลงกับพื้นเหล็กก่อนลากเข้าหาตัวจนเกิดเป็นรอยข่วนชัดเจน
“บอกให้ครางดังๆไง” มือหนาขยุ้มผมนุ่มก่อนออกแรงกระชากให้อีกคนลุกขึ้นมา
“ฮึก...ไอ้บ้าเอ๊ย! เข้าใจคำว่าเสียวจนร้องไม่ออกไหม! อ๊ะ” หันไปด่าหมาเอาแต่ใจสักหน่อยแต่ด่าได้ไม่ทันไรก็ดันส่งเสียงแปลกๆออกมาอีกแล้ว
“น่ารัก” อยากจะหันไปตบปากของแวร์วูฟกวนประสาทที่พูดอะไรไม่เข้ากับสถานการณ์ในตอนนี้เอาเสียเลยแต่ก็ทำได้แค่เพียงก่นด่าในใจ
“อ๊า! เจบี เบาๆหน่อย” ร่างบางร้องท้วงหวังให้อีกฝ่ายยอมผ่อนแรงลงแต่ก็ไร้ผล หมาป่าตัวนี้ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เขาพาตัวเองเข้ามาอยู่ในสถานการณ์ที่โหดร้ายเสียแล้วสิ
“ไม่” ปฏิเสธคำขอของคนตัวเล็กโดยไม่คิดเลยแม้แต่น้อย แท่งเนื้อร้อนถูกดึงออกจากช่องทางอ่อนนุ่มพรวดเดียวจนคนถูกกระทำต้องฟุ่บหน้าลงกับพื้น เจบีพลิกให้มาร์คหันหน้าเข้าหาตนเองก่อนอุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปพิงตารางเหล็กทันที
“No! JB don’t!” ถึงกับร้องห้ามเมื่อหมาป่าเอาแต่ใจเกิดอยากลองทำท่าใหม่ขึ้นมา
“หึ” รอยยิ้มกวนประสาทถูกส่งให้กับคนตัวเล็กก่อนแท่งเนื้อร้อนจะดันกลับเข้าไปในช่องทางเดิมทีเดียวมิดด้าม
“เฮือก...ไอ้...” ร่างกระตุกวูบก่อนถึงฝั่งฝันอีกครั้ง คำด่าเตรียมพ่นออกมาจากปากแต่ก็จุกเกินกว่าที่จะเปล่งเสียงออกไป มาร์คส่งสายตาคาดโทษให้เจบีที่หลังจากสอดใส่เข้ามาแล้วก็ขยับแก่นกายเข้าออกอย่างเอาแต่ใจทันที
แม้จะจุกแต่ภายในความทรมารกลับมีความรู้สึกวาบหวามแฝงอยู่
“ท่านี้เข้าได้ลึกดี” เจบียังคงเล่นงานคนตัวเล็กด้วยคำพูดลามก มาร์คทุบอกแกร่งไปหนึ่งทีแรงๆด้วยความหมั่นไส้ ถ้าเขารู้ก่อนว่าเจ้าหมาป่าหื่นกามขนาดนี้จะไม่มีทางหลวมตัวเข้ามาในกรงนี่เด็ดขาด
แต่ก็ทำได้เพียงคิดเพราะมันสายเกินไปเสียแล้ว...
“...ไอ้บ้า” ร่างเล็กก้มหน้างุดหลบสายตาของเจบีทันทีหลังรับรู้ถึงแท่งเนื้อที่อยู่ในกายใหญ่ขึ้นกว่าเดิม
ยังจะใหญ่ได้มากกว่านี้อีกเหรอไอ้หมานี่...
“ในนี้แน่นกว่าเดิมอีกนะ” เจบีแกล้งแหย่ให้มาร์คโมโหเล่นและดูเหมือนมันจะได้ผลเสียด้วยสิ
“ของนายมันใหญ่ขึ้นต่างหากโว้ย! อ๊ะ! ตรงนั้น...ซี้ด...” แวร์วูฟค้นพบวิธีหยุดคนขี้บ่นได้แล้ว แถมเสียงที่มาแทนยังน่าฟังมากเสียด้วย
“ชอบใช่ไหม...ตรงนี้” แกล้งถูไถแก่นกายเน้นย้ำไปยังจุดนั้นซ้ำๆ
คนโดนแกล้งเชิดหน้าขึ้นมองเพดานทันที เพิ่งจะปลดปล่อยไปแท้ๆแต่ก็ยังถูกปลุกเร้าให้เกิดอารมณ์ขึ้นมาใหม่
“ชอบ...” เจบีชะงักการกระทำไปครู่หนึ่งเมื่อจู่ๆมาร์คก็เกิดปากตรงกับใจขึ้นมาซะงั้น
แวร์วูฟกระชากโซ่เหล็กที่ล่ามตัวไว้ออกมาเส้นหนึ่งก่อนใช้มันคล้องคออีกฝ่ายแล้วดึงเข้าหาตัวทันที ริมฝีปากหน้าบดเบียดปากสีสดของคนตัวเล็กจนเจ่อไปหมด ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดพัวพันกันอย่างหื่นกระหาย
สองแขนเล็กเลื่อนไปโอบรอบคออีกคนไว้แน่น เล็บถูกจิกลงกลางแผ่นหลังแล้วลากเป็นทางยาวจนเกิดรอยแดง
“อือ...อื้อ!” ความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นทำให้มาร์คเผลอกัดลิ้นของเจบีจนได้ลิ้มรสเลือดของอีกฝ่าย
“ฮืม...” คนถูกกัดครางท้วงในลำคอเบาๆก่อนดูดลิ้นร่างเล็กแล้วละจูบออก ริมฝีปากย้ายลงไปดูดเม้มซอกคอขาวแทน ร่องรอยในคืนพระจันทร์เต็มดวงยังคงหลงเหลืออยู่
เจบีดูดเม้มทับรอยเก่าให้สีกลับมาชัดดังเดิม ร่างตรงหน้านี้เป็นของเขาแล้ว ของเขาแต่เพียงผู้เดียว จะไม่ยอมให้รอยสีกุหลาบนี้จางหายไปจากตัวของอีกฝ่ายเป็นอันขาด
“อึก อ๊ะ อ๊า! เจบี ฮึก...” เสียงครางกระเส่าที่ดังข้างหูยิ่งปลุกปั่นอารมณ์ของเจบีให้คุกรุ่น ร่างเล็กหายใจหอบระรัวพร้อมเสียงครางสุขสมที่ดังขึ้นเรื่อยๆ
“Ah! Good…”
มาร์คเอนตัวพิงกรงเหล็ก มือกำซี่ตารางแน่นก่อนร่างกายจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
น้ำกามขาวขุ่นพุ่งเปรอะไปทั่ว ของเก่ารวมกับของใหม่ฉาบหน้าท้องของร่างเล็กให้เต็มไปด้วยของเหลวขุ่น มาร์คหอบหายใจแรงพลางส่ายหน้าให้เจบี
มันมากเกินไป
จะทนไม่ไหวแล้ว
เจบีไม่พูดอะไร คนตัวโตกว่าอุ้มอีกคนกลับมานอนราบไปกับพื้น เขาโน้มหน้าลงไปจูบซับเหงื่อให้กับมาร์ค จมูกโด่งลากไล้จากหน้าผากผ่านเปลือกตาลงมาที่พวงแก้มสีแดงระเรื่อ
“ฉันหยุดไม่ได้หรอก” กระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำก่อนขบเม้มเบาๆให้อีกฝ่ายสะดุ้ง
แกร๊ง!
เสียงโซ่เหล็กหล่นกระทบพื้นราวกับเสียงลั่นระฆังอีกยก สะโพกแกร่งควงแก่นกายขยับเข้าออกช่องทางอ่อนหนุ่ม ทั้งแรงแหละหนักหน่วงจนคนตัวเล็กน้ำตาเล็ด จังหวะการกระแทรกรัวจนมาร์คหายใจไม่ทัน อากาศที่สูดเข้าปอดได้เพียงน้อยนิดทำให้เขาเริ่มมึนหัว
“เจบี ไม่ไหวแล้ว ฮือ...ฮึก” มาร์คส่ายหน้ากับพื้นเหล็กเย็นเฉียบ เริ่มหายใจไม่เป็นจังหวะเข้าไปทุกที
ลมหายใจของมาร์คเริ่มรวยริน เสียงครางที่แผ่วเบาลงเรื่อยๆพร้อมภาพเบื้องหน้าที่เลือนรางไป
เขาหมดสติไปแล้ว
_________________________________ NC _________________________________
ติดตามตอนต่อไป
ข้อฝากจากผู้แต่ง
1. ใครเล่นแท็กในทวิตเชิญตามมาที่ #ฟิคยจก
2. ฝากคอมเมนท์ให้กำลังใจผู้แต่งด้วยนะคะ
3. นิยายเรื่องนี้อัพเดททุกวันศุกร์
4. แต่งโดย Ppigotexo
หัวข้อ: GHOST Update Chapter 40 [08/06/61] (อ่าน 16666 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก