►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ)  (อ่าน 332401 ครั้ง)

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
เข้าข้างพี่เรย์เลย พี่เรย์พูดได้ใจมาก พลเห็นแก่ตัวมากเกินไปและไม่เคยเห็นใจฝุ่นเลย
คิดถึงแต่ตัวเอง บีบบังคับมากเกินไป ฝุ่นเตือนอะไรว่าอะไรไม่เคยเชื่อเลย
อยากให้พลแม่งต้องน้ำตาตกในจริงๆ เลยว่ะ

ออฟไลน์ Nung66669

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
หวังว่าคงจะเตือนสติได้บางนะพล ไม่รู้จะเห็นใจใครดี

ออฟไลน์ Bringmelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พลเห็นแก่ตัวจริงๆนะ พลอยากพลก็ทำไม่คิดถึงฝุ่นเลยอ่ะ ตอนพลคิดจะเดินหน้าต่อพลยังไม่คิดเลยว่าฝั่นจะโอเคมั้ยพลชอบบังคับอ่ะ

ออฟไลน์ Bringmelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พลแม่งนอกจากหื่น โรคจิต ยังเอาแต่ใจอีก นี่ก็ไม่ค่อยชอบพี่เรย์วุ่นวายกับฝุ่นจังจะเอายังไง

ออฟไลน์ Bringmelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พี่เรย์เยอะ แต่เค้าก็สนิทกันกับฝุ่นนั้นแหละ พลรีบประกาศตัวสิ

ออฟไลน์ Bringmelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เวลาพลหยุดเรื่องบนเตียงไปดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาเลย 55555555 ชอบตู่ว่าฝุ่นเป็นแฟนน เนี่ยแล้วน้องฝันจะไม่รู้หรอก็มาบ้านเค้านะ

ออฟไลน์ Bringmelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
จริงๆคือเราไม่โอเคที่เหมือนพลตามตื้อฝุ่นคนเดียวเลย คือมันไม่ฝีดแบคกลับมาแน่นอนเท่าไหร่ ยิ่งมีคนที่ดีกว่าเข้าใากวนบ่อยๆมันก็เฟลได้ แล้วฝุ่นก็ชอบไปยิ้มให้พี่เรย์ แบบตอบรับทุกอย่างอ่ะ พี่เรย์นี่ยังไงให้ฝุ่นเยอะเกินไปอ่ะ

ออฟไลน์ Bringmelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ถ้ารูปหลุดนะพล จะให้คนมารุมกระทืบเลย หวานไปหมดน้ำทะเลจากเค็มๆ พลขี้อวดแฟนอวดนู้นนี่ลงเฟซทุกอย่าง 55555444

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ memew

  • ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้าาา
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 456
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +382/-10
    • :: Memew แฟนเพจ :
:: บทที่ 20 จูบรสหวานของเราสองคน ::


วันนี้ผมติดธุระกับสายรหัสยาว กว่าจะแล้วเสร็จก็ดึก พวกมันแซวผมเรื่องไปเที่ยวใหญ่ ผมว่าผมต้องเพลาๆ เรื่องการอัปภาพอย่างที่ฝุ่นมันว่าจริงๆ

ผมไลน์รายงานฝุ่นเป็นพักๆ ว่าทำอะไรอยู่ที่ไหน และล่าสุดบอกไปแค่ว่ากำลังจะกลับหอแล้ว

มันไม่ตอบกลับอะไรมาทั้งนั้นทั้งที่ขึ้นข้อความว่าอ่านแล้ว ผมถอนหายใจแรง แต่ริจะจีบคนต้องห้ามยอมแพ้ จีบผู้ชาย ต้องหนักแน่นขึ้นไปอีก

ผมแวะซื้อน้ำเต้าหู้เจ้าอร่อยกลับเข้าหอ เข้าไปก็เห็นมันอาบน้ำแล้ว นั่งทำรายงานอยู่ มันหันมามองแล้วหันกลับไปทำสิ่งที่ทำอยู่ต่อ ไม่รู้ว่ามันหายโกรธผมรึยัง

“กูซื้อน้ำเต้าหู้มาฝาก กินเลยไหม เดี๋ยวกูแกะให้”

มันหันมามอง ลุกขึ้นยืน ผมใจเต้น กลัวว่ามันจะยังโกรธอยู่แล้วลงไม้ลงมือ ไม่ได้กลัวเมียครับ แต่ไม่อยากให้เมียโกรธ

“มึงไปอาบน้ำละกัน เดี๋ยวกูเทให้”

ผมฉีกยิ้มกว้าง ยื่นให้มันดีๆ เดินลิ่วเข้าห้องน้ำไป ออกไปมันก็ลากโต๊ะญี่ปุ่นออกมาวางกลางห้อง เพราะเราไม่มีโต๊ะกินข้าวกันจริงๆ จังๆ อาศัยกินข้างนอกเป็นหลักมาตลอด ผมรีบแต่งตัวแล้วเดินไปหย่อนตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม นั่งกินด้วยกัน

ผมกินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข

“มีความสุขอะไรนักหนา”

“ได้กินข้าวกับคนที่เรารัก มันย่อมมีความสุขเป็นธรรมดาไม่ใช่รึไง”

มันหลบสายตา ก้มตักกินต่อ

ผมตักกินไป มองคนตรงหน้าไป น้ำเต้าหู้ขาวๆ เลอะมุมปากมัน ฝุ่นตวัดลิ้นเลียกิน ดวงตาผมพร่าไปชั่วขณะ

อะไรมันจะเอ็กซ์ขนาดนั้น

“พล!!”

ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ก็โดนตีต้นแขน

“อะไร” ผมถามงงๆ

มันกัดปากแน่น มองผมตาขวาง แต่แก้มแดงก่ำ

“เลิกมองกูด้วยสายตาโรคจิตแบบนั้นสักที”

ผมทำหน้าเหรอหรา นี่ผมเผลอแสดงสีหน้าหื่นๆ อะไรออกมาเหรอเนี่ย ผมยิ้มแหะ

“ก็น้ำเต้าหู้ขาว ๆ มันทำให้กูนึกถึง เอ่อ…”

มันรีบยกน้ำเต้าหู้กรอกปากแบบเทลงคอ อมเอาเครื่องที่เหลือๆ ไว้ในปาก ลุกขึ้นเดินเอาไปล้าง

ผมยังนั่งกินอยู่ที่เดิม ตัดภาพที่มันกรอกปากเมื่อกี้ทิ้งไปเหลือไว้แค่ท่าเลียริมฝีปากเอ็กซ์ๆ เท่านั้น

ผมรีบสลัดความหื่นทิ้ง รีบกินรีบเอาไปล้างแล้วมานั่งเล่น

“กูเปิดทีวีนะ รบกวนหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไร” แล้วมันก็หยิบที่อุดหูมาอุด ผมยิ้ม เปิดหาอะไรดู ผมลงมานั่งบนพื้นแถวปลายเตียง พิงหลังกับขอบเตียง

สักพักฝุ่นก็ปิดหนังสือ วันนี้มันอ่านหนังสือน้อยแฮะ ผมกำลังติดพันดูรายการเกี่ยวกับผี กำลังลุ้นเลย ฝุ่นเดินเข้าห้องน้ำ ออกมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ พิธีกรกำลังบรรยายซะขนลุก

ฝุ่นจ้องเป๋ง ผมเขยิบเข้าชิดตอนที่มันกำลังใช้สมาธิ บรรยากาศกำลังเคลิ้มๆ ผีจริงผีปลอมในรายการกำลังจะคืบคลานออกมา ผีทะเลอย่างนายธนพลจึงค่อยๆ เลื่อนมือเข้าหาบั้นเอวของฝุ่นช้าๆ แล้ว…

“แฮ่!!”

“เฮ้ย!!” คนที่กำลังนั่งลุ้นอยู่สะดุ้งสุดตัว ผมหัวเราะลั่น มันหันมาทุบผมแรง ผมรับมือมันไว้

“เล่นอะไรพิเรนทร์ เกิดกูหัวใจวายตายขึ้นมาทำไง”

“เดี๋ยวกูปั๊มหัวนมให้”

“พล!!”

“ผายปอดก็ได้เอ้า”
มันทุบอกผมอีกรอบ

“ฉีดยาก็ทำได้นะ เข็มกูใหญ่”

คราวนี้มันไม่ใช้มือแล้วครับ เท้ายันเลย ผมหัวเราะร่วน มันหยิบรีโมตมากดเลื่อนดูช่องอื่น คราวนี้เป็นหนังฝรั่งครับ พระนางกำลังนัวเนียกันบนเตียงกว้าง เสื้อผ้าของคนทั้งคู่หายไปหมดแล้ว ภาพถ่ายให้เห็นแค่แผ่นหลังโดยมีนางเอกกำลังแลกจูบพระเอกอยู่ด้านบน ฝุ่นกำลังจะกดเลื่อนไปช่องอื่น ผมรีบยึดมือมันไว้ทันที

“กูอยากดูช่องนี้พอดี”

“งั้น ดูไป กูจะนอน” มันทำท่าจะลุก แต่ผมฉุดข้อมือมัน พลิกตัวกักมันไว้ในอ้อมแขน ผมหยิบรีโมตมากดปิดทีวีโดยไม่หันไปมอง ทั้งห้องตกอยู่ภายใต้ความเงียบทันที

“อย่าคิดแตะต้องเนื้อตัวกูเป็นอันขาด”

ผมยิ้ม เกลี่ยแก้มมันแผ่วเบา

“ความหื่นกับกูเป็นของคู่กันนะฝุ่น”

“ห้องน้ำพล สามนาทีมึงก็เบาแล้ว”

ผมยิ้มกับคำมัน แนบปากกับแก้มเลื่อนต่ำลงไปที่ซอกคอ ฝุ่นยังนั่งอยู่พื้นหลังแนบขอบเตียง สองมือกั้นอกผมไว้ ยกเข่าขึ้นมาช่วยกันขวาง ผมอยู่ตรงหน้ามัน ท่อนล่างพร้อมใช้งาน

“พล ฟังกูบ้าง”

ผมงับต้นคอมันเบาๆ ไล่ไปที่ติ่งหู

“พล อืม…”

ถ้ามึงจะห้ามด้วยน้ำเสียงน่ารักแบบนี้ กูคงทำตามหรอก ผมเลื่อนมือสอดแทรกชายเสื้อเข้าไปควานหายอดเม็ดเล็กๆ พอเจอก็คลึงเคล้นกระตุ้นเร้า ฝุ่นมันพยายามจะหยุดมือผมไว้

ผมเลื่อนปากต่ำลงไปด้านล่าง แทนที่นิ้วมือด้วยฟันคมงับเบาๆ มันครางรับทันทีจับหัวผมบีบแน่น ผมตวัดปลายลิ้น
เล็กแต่เล่นเพลิน ฝุ่นมันซี้ดปาก ผมไม่ได้รีบร้อน ไม่ได้ทำท่าหื่นกระหายใส่ด้วย อยากนัวเนียมันแบบในหนังฝรั่งนั่นแหละ ผมเลื่อนปากสูงไปที่คอหอย งับเบาๆ ฝุ่นเงยหน้าขึ้นครางสะท้าน

“เป็นของกูนะ” ผมกระซิบร้องขอ มันหลับตาลงกับรสหวิวที่ผมคลึงอยู่ในมือ

ผมทิ้งตัวลงไปนั่งแทนที่ นั่งเหยียดขายาวกับพื้น จับฝุ่นขึ้นมานั่งบนตัก แผ่นหลังมันแนบแผ่นอกผม ผมงับติ่งหูมันเบาๆ ไล่ต่ำลงไปซุกซอกคอ จูบซับแก้ม มือไม่หยุดเย้าหยอกสองติ่งไตเล่น ก่อนไล่มือลงไปหาหนอนน้อยของมัน กอบกุมไว้ ดึงมันออกมาขยับให้เบามือ

ฝุ่นครางสะท้าน เอียงหน้าให้ผมซุกซอกคอดีๆ มือหนึ่งจับหลังมือผมที่บีบนม อีกมือจับข้อมือผมที่จับน้องมันอยู่

“พล พอแล้ว กู…” มันร้องขอ แต่ผมไม่ได้ทำตาม นั่งคลึงไม่ได้หวังให้มันเสร็จ แต่ต้องการเพลิดเพลินกับช่วงเวลาดีๆ แบบนี้มากกว่า สองเท้ามันสไลด์จิกพื้น เลื่อนมือขึ้นมาโอบหัวผมไว้คลึงเบาๆ

“เมียกูเซ็กซี่มาก” ผมกระซิบชม น้องปวดบวมเป่ง อยากแทรกเข้าไปในตัวมันเร็วๆ แต่ก็อยากดื่มด่ำกับช่วงเวลาดีๆ แบบนี้นานๆ

“กูรักมึงนะ รักมาก อยากกลืนกินมึงไปทั้งตัว” ผมกระซิบแผ่วข้างใบหู มันครางรับ

ผมรีบจับฝุ่นปลดกางเกง ถอนน้องตัวเองออก ไม่ตงไม่เตรียมความพร้อมอะไรล่ะครับ คุ้ยน้ำบ่อน้อยจุ่มกลีบนิ่มด้านล้าง แล้วค่อยๆ ยกฝุ่นขยับแยกกลืนกินน้องผมทันที ผมพยายามอดทนไม่ทำรุนแรงกับมัน พยายามทำให้มันรู้สึกดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
พอมันกลืนผมได้จนหมดผมก็ยังไม่ขยับ จูบซับแก้ม เลื่อนไล้กลีบปากกับเรือนผมนุ่ม ซุกซอกคอ จนภายในของมันบีบรัดแน่นผมถึงได้ครางอย่างพอใจ จับสองเอวมันเริ่มต้นขยับเบาๆ 

“น่ารัก” ผมกระซิบชม ปากไซ้อยู่ไม่ห่างซอกคอขาว ผมกระชากดึงเสื้อมันออก เพื่อจะได้เพลิดเพลินกับเรือนร่างของมันได้เต็มที่ ผมเลื่อนมือขึ้นมาบีบสองติ่งไตของมันด้านบน

พอผมไม่จับมันบรรเลง ฝุ่นก็เริ่มขยับของมันเอง

“ดีอย่างนั้น” ผมกัดกรามแน่น เลื่อนมือลงไปช่วยปรนเปรอน้องมันด้านล่าง

ผมไม่ได้ทำริ้วรอยอะไรไว้บนตัวฝุ่นเลย เพราะไม่อยากสร้างความลำบากอะไรให้มันอีก แต่จงใจมอบรอยจูบไว้บนผิวเนื้อของมัน จูบซับอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล

ผมจับฝุ่นพลิกหันกลับมาเผชิญหน้าทั้งที่ยังสอดผสาน สองแขนโอบรอบลำตัวมันไว้ บังคับเบาๆ ให้ร่างกายมันขยับ

ดวงตาฝุ่นปรอยจนฉ่ำ เสียงครางของมันเร้าอารมณ์

“ฝุ่น จูบกูหน่อยที่รัก” ผมกระซิบร้องขอ ฝุ่นมองผมตาปรอย ก่อนแนบริมฝีปากเข้ามา มันเร่าร้อนสุดๆ

สองมือฝุ่นเลื่อนมาโอบรอบลำคอผม สองกลีบปากเรายังไม่ขยับเขยื้อนไปไหน แลกน้ำลายกันและกัน

ฝุ่นเป็นฝ่ายดึงปากออกก่อน กลีบปากมันบวมจนเจ่อ ผมยิ้ม เลื่อนปากต่ำลงไปยังเนินอก จัดการลงลิ้นบนตุ่มไตนั้น

ฝุ่นครางเสียงดัง ท่อนล่างบีบรัดผมแน่น ผมจับสะโพกมันโยกไหวแรงขึ้น

ผมเคยได้ยินมาว่า ถ้าอยากให้ใครสักคนตกหลุมรัก เราต้องมองตาคนนั้นค้างไว้ 15 วินาที ผมยกฝุ่นพลิกลงไปนอนหงายบนเตียง สองมือมันยังคล้องไว้ที่ลำคอผม ผมยิ้ม มือหนึ่งคล้องรอบเอวมันเพื่อให้เรือนร่างของเราแนบแน่น อีกมือเกลี่ยลงบนผิวแก้มนิ่มๆ นั้น จ้องตาฝุ่น

ผมไม่รู้ว่ามันได้ผลไหม แต่วินาทีที่ 15 ภายในของฝุ่นก็บีบรัดผมแน่น ผมมองฝุ่นตาเยิ้ม ก้มลงไปกดจูบ ฝุ่นโอบกอดผมแน่นขึ้น ขยับเรือนร่างให้รู้ว่าผมควรจะทำให้มันมีความสุขยิ่งขึ้นกว่าเดิมได้แล้ว



ห้าวันที่ผมยังทำหน้าที่คอยไปรับไปส่งฝุ่นทุกวัน ผมยังคงอัปเฟซเหมือนเดิม แต่ไม่ได้อัปอะไรที่เกี่ยวกับฝุ่นจนบางคนพากันสงสัยว่าผมกับแฟนเลิกกันแล้วเหรอ ผมไม่ได้สนใจคำถามเหล่านั้น ยังคงสถานะมีแฟนแล้วไว้เหมือนเดิม

วันนี้ผมขึ้นสถานะสั้นๆ เป็นการตอบคำถามให้ทุกคนได้รู้

‘ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วครับ’
.
.
.
.
‘ผมกับแฟน….เรา….’
.
.
.
‘รักกันมากขึ้นกว่าเดิมครับ’

ทำเอาหลายคนใจแป้วไป ผมหัวเราะหึๆ เก็บมือถือเงยหน้ามองคนที่กำลังเดินออกมาจากคลาส เอาตามจริงตอนนี้คนเริ่มสงสัยกันแล้วล่ะครับว่าแฟนลับๆ ของผมคนนั้นน่าจะเป็นฝุ่น เพราะผมเล่นมาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็น

ผมไม่ได้ตอบคำถามใคร พอมันเดินเข้ามาใกล้ ผมก็เดินสวนเข้าไปหา เสาร์อาทิตย์นี้พวกเรา

ย้ำว่า ‘พวกเรา’

จะไปเที่ยวเชียงใหม่กันครับ

ตอนแรกฝุ่นมันจะไปกับพี่เรย์สองคนตามที่นัดกันไว้ พวกเพื่อนๆ ผมมันอยากไปกันด้วย พอเห็นว่าไม่มีโปรเจกต์อะไรเร่งด่วนมากจนคอขาดบาดตายจึงตกลงไป ซึ่งพี่เรย์สุดหล่อพ่อประเสริฐนั่นก็ยินดีต้อนรับขับสู้ ตอนแรกจะไปรถทัวร์ แต่พี่เรย์บอกว่าคนเยอะ เหมารถตู้ไปกันดีกว่า ไอ้แมทมันเลยโทรสั่งคนที่บ้านให้จองรถทัวร์แทน ค่ารถก็เก็บกับเพื่อนๆ คนละไม่กี่ร้อย ที่เหลือมันออกเอง
เราจะออกเดินทางกันตอนสามทุ่มเพื่อไปถึงที่นู่นกันราวๆ หกโมงเช้า เที่ยวต่อได้เลย

ผมพาฝุ่นแวะหาไรกินข้างทางก่อนพากันกลับห้อง อาบน้ำอาบท่าแพ็กของ แล้วเสร็จกันภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง พอสองทุ่มครึ่งผมก็พาฝุ่นถือกระเป๋าคนละใบออกไปรอพวกไอ้แมทกันหน้าหอ ดิวกับกู้รออยู่ก่อนในสภาพเสื้อยืดย้วยๆ กางเกงขาสั้น มีเป้คนละใบวางไว้ข้างเท้า ใกล้กันเป็นถุงของกินที่ใหญ่กว่าเป้อีก

“นี่มึงจะไปเชียงใหม่หรือจะกลับขึ้นไปนอนกัน” ผมทักพวกมันสองคนทันที

“นอนไปเชียงใหม่ไง ค่อยเปลี่ยนอีกทีพรุ่งนี้”

ผมส่ายหัว ไม่เอากับพวกมันด้วยหรอก แมทกับไมค์นี่มาตรงกันข้ามกับสองตัวแรกเลยครับ พวกมันเหมือนแต่งตัวไปเดินสยาม เสื้อผ้าหน้าผมจัดเต็ม ดูดีตั้งแต่หัวยันเท้า

“เหมือนพวกเราไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันเลยว่ะ”

ผมหัวเราะเมื่อเห็นสภาพเพื่อนๆ แต่ละคน ผมกับฝุ่นเราเลือกเสื้อยืดกางเกงขาสามส่วน คือนอนก็สบาย หรือถ้ามีเหตุจำเป็นให้ต้องพบปะผู้คนก็จะดูไม่น่าเกลียดมาก

พักหนึ่งไวท์ก็แบกเป้วิ่งตุบๆ เข้ามาสมทบ

“แต่งตัวอะไรของพวกมึงวะ” ไวท์มันถามดิวกับกู้

“ชุดเตรียมนอน ตื่นค่อยเปลี่ยน” ดิวตอบแบบไม่ใส่ใจ

ปิดท้ายด้วยพี่เรย์ มีคนเดินตามพี่เรย์มาด้วยสองคน คนหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นมิค น้องชายของไมค์ อีกคนหน้าตาคล้ายพี่เรย์มาก แต่หน้าเข้มและดูแบดบอยกว่า 

“พี่ริว!” ฝุ่นวิ่งถลาเข้าไปหากลุ่มคนที่เดินเข้ามาใหม่ทันที 

อ๋อ อดีตพี่รหัสมัน ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เรย์ มิน่า หน้าคล้ายกัน ฝุ่นยกมือไหว้ พวกผมรีบทำตาม

“คิดถึง” แล้วมันก็สวมกอดคนตัวใหญ่กว่าแน่น รายนั้นกอดตอบแนบแน่นเช่นกัน 

“ไปไงมาไงเนี่ยพี่”

“นู่น เห็นรายนู้นจะชวนเราไปเที่ยวเชียงใหม่ พี่เลยโดดเพื่อไปกับเราบ้าง พักสมองก่อนเข้าช่วงนรกหลังจากนี้ด้วย”

ถ้าผมจำไม่ผิด พี่ริวน่าจะเรียนแพทย์นะ แล้วสองคนนั้นก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนเท้าผมกระตุกยิกๆ มองตาขวาง

ไมค์เดินเข้าไปหาน้องมัน

“โผล่มาได้ไง”

“สวัสดีครับ” มิคยกมือไหว้เพื่อนๆ พี่มันรอบวง รวมถึงผมด้วย หันไปตอบพี่ชาย “พี่เรย์ชวน ก็พี่ไมค์ไม่ชวนมิคบ้าง”

ไมค์มันทำหน้ากระอักกระอ่วน

“พอดีพี่ไปกับเพื่อนๆ กลัวเราไม่สะดวกใจ”

มิคฉีกยิ้ม

“ไม่เป็นไร มิคตั้งใจไปกับพี่เรย์อยู่แล้ว”

ไมค์เงยหน้ามองพี่เรย์ รายนั้นยิ้มละมุน ไมค์ลูบหัวน้องตัวเองเบาๆ มิคฉีกยิ้มหวาน 

ผมไม่รู้ว่ามิคเกิดหลังไมค์กี่ปี รู้มาแค่ว่าพัฒนาการของมิคค่อนข้างช้า เรียนตามคนอื่นไม่ค่อยทันจนสอบตกอยู่บ่อยๆ ตัวเล็กกว่าไมค์มาก แค่อกพี่มันเอง

ฝุ่นแนะนำให้ใครที่ยังไม่รู้จักพี่ริวได้รู้จัก พี่ริวทักทายทุกคนรอบวง แล้วจ้องนิ่งมาที่ผม 

“คนนี้ใช่ไหม แฟนฝุ่น”

ฝุ่นตาโต พี่ริวหันไปมองฝุ่น

“เรย์เขาบอกน่ะ” เขาเดินเข้ามาใกล้ผมด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ทุกคนเงียบ ผมเตรียมพร้อมหากอดีตพี่รหัสมันคิดจะปกป้องน้องด้วยการต่อยผมขึ้นมา

“หน้าตางั้นๆ ทำไมไม่หาหล่อๆ กว่านี้หน่อยฝุ่น”

ผมอ้าปากค้าง 

“ผมกับมันไม่ได้เป็นแฟนกันนะพี่ริว!”

“อ้าว ก็เรย์เขา…”

“ครับ ผมกับฝุ่นไม่ได้เป็นแฟนกัน” ผมตอบกลับตาขวาง

เห็นเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่นิสัยผิดกันลิบลับ พี่เรย์ดูเป็นพี่ชายใจดี อบอุ่น พร้อมปกป้อง แต่คนนี้ไม่ใช่เลย ท่าทางดูกวนประสาทพร้อมหาเรื่องคนได้ตลอด

ทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว ผมยกยิ้ม

“แต่เป็นผัวเมียกันต่างหาก”

ปฏิกิริยาอัตโนมัติของฝุ่นคือหาทางทำร้ายร่างกายผมแน่นอน แต่ผมรู้แกวจึงยึดไว้ได้ ฉุดมันเข้ามาใกล้ แต่เดี๋ยวเดียวฝุ่นก็ถูกพี่ริวดึงกลับ รายนั้นตะปบมือลงบนสะโพกฝุ่นเบาๆ

“ไปยอมมันทำไม”

ยังไม่ทันที่ฝุ่นจะขยับผมก็ถลาไปดึงฝุ่นออกมาจากผู้ชายตรงหน้า ผมมองด้วยสายตาไม่ไว้ใจ

“เฮ้ย ทุกคน รถมาแล้ว ไปกันเถอะ ไปคุยกันต่อบนรถพี่” แมทเป็นคนยุติการทะเลาะวิวาทกลายๆ นี้ลง

“ฝุ่นมาเดินกับพี่มา”

ฝุ่นมันทำท่าจะเข้าไปหาพี่ริวอีกรอบ แต่ผมฉุดไว้

“อย่ายุ่งกับคนของผม”

“นั่นน้องรหัสกู”

“อดีต ปัจจุบันมันเป็นเมียผม”

“พอๆ ฝุ่นมานี่มะ ไมค์ฝากมิคที” พี่เรย์ดึงฝุ่นเข้าไปเดินคู่ จับแขนมิคดันไปทางพี่ชายตัวเอง ซึ่งไมค์ก็พยักหน้า โอบหัวน้องชายพาเดินนำ พอเป็นพี่เรย์ผมจึงยอมคลายใจ พอๆ กับพี่ริวที่ยักไหล่ หันไปทักแมทที่ยืนอยู่ใกล้สุดแทน

ผมยอมเดินตามแบบตาขวางๆ เพื่อตรงไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ไม่ห่างหอเท่าไหร่

สรุปทริปนี้มีไปกันทั้งหมด 10 คน ผม ฝุ่น แมท ไมค์ ดิว กู้ ไวท์ พี่เรย์ พี่ริว แล้วก็มิค

รถทัวร์ที่ถูกเพ้นต์ด้วยลายการ์ตูนจอดเทียบไว้ข้างถนน คนขับลงมายืนรออยู่ข้างๆ ยกมือไหว้พวกเราทั้งที่ยังเด็กกันอยู่ แมทบอกเป็นรถที่เอาไว้ขนพนักงานที่บริษัทมันไปเที่ยวนั่นแหละ สรุปคือรถทัวร์ของบ้านมันเอง

เป็นรถทัวร์ขนาด 24 ที่นั่ง เบาะแต่ละเบาะกว้างขวาง เหมือนพวกรถทัวร์ชั้น Super VIP ทั่วไป ปรับนอนได้ พวกเราพากันทยอยขึ้นรถ คนแค่สิบคน จำนวนที่นั่งจึงเหลือเฟือ ใครอยากนั่งตรงไหนก็นั่ง ฝุ่นนั่งเป็นคนแรกๆ ข้างพี่เรย์ มันนั่งด้านนอกพี่เรย์นั่งใน ผมเลือกนั่งเบาะถัดจากเบาะมัน จริงๆ อยากนั่งฝั่งตรงข้าม แต่พี่ริวแย่งไปเสียก่อน ผมเขม่นมอง รายนั้นยกคิ้วกวนๆ พวกเรายัดกระเป๋าไว้ยังที่เก็บเหนือหัว

ฝั่งตรงข้ามผมหรือถัดจากพี่ริวมาด้านหลังคือแมทกับไวท์ แมทนั่งนอกไวท์นั่งใน ถัดจากแมทกับไวท์เป็นดิวกับกู้ที่นั่งคู่กัน ด้านหลังผมคือไมค์แล้วก็น้องมันเอง

“พร้อมนะครับ” คนขับตะโกนถาม พวกเราจึงตะโกนว่าพร้อมแล้ว รถคันใหญ่สภาพนุ่มนิ่มจึงค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป ผมเอื้อมมือไปสะกิดฝุ่นจากทางด้านหลัง ฝุ่นหันมามอง 

“มานั่งกับกูเถอะ”

“ไม่เอา กูจะนั่งกับพี่เรย์”

พี่ริวหันมามองด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่ผมไม่สนสายตานั้น อยากนั่งกับเมียตัวเองครับ

“นั่งคนเดียวกูเหงา” ผมบอกเสียงเบา

“โตแล้วพล” แล้วมันก็หันมองตรงไม่สนใจผมอีก อยากใช้วิธีบังคับเหมือนกัน แต่เดิมทริปนี้เป็นทริปที่ฝุ่นต้องไปกับพี่เรย์สองคนอยู่แล้ว ทุกคนนี่คือสวนเกินล้วนๆ

ผมยอมแพ้กลับมานั่งดีๆ ตามเดิม ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะจากพี่ริว ผมเหลือบมอง รายนั้นยกยิ้ม ทำหน้ากวนตีนใส่อีก
ผมว่าดีแล้วที่คนนี้ซิ่วไปเรียนที่อื่น ขืนอยู่มีหวังผมได้ต่อยคนแบบนี้คว่ำแน่

ผมเลือกเขยิบเข้าไปนั่งเบาะใน เผื่อฝุ่นเปลี่ยนใจมานั่งด้วย มันคุยกับพี่เรย์และพี่ริวอย่างออกรส ผมยิ้ม ฟังเสียงของมันไป พอๆ กับดิวและกู้ที่คุยเรื่องเกมที่เล่นค้างกันไว้ ไมค์กับมิคที่ผมฟังไม่ออกว่าคุยอะไรกัน ผมมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงยามค่ำคืนวิ่งผ่านสายตา

พักผ่อนไปละกันพล พรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาเที่ยวแบบสดใส ผมหลับตาลง  รู้สึกหนาวนิดๆ ผมยกมือกอดอกขับไล่ความหนาวทิ้ง เสียงคุยค่อยๆ หายไปพอๆ กับสติของผม

ท่ามกลางความหนาว รู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆ ทาบทับลงมาบนตัว ผมลืมตามอง

ไฟกลางเดินถูกปิดสนิท แสงจากหลอดไฟข้างทางสาดแวบเข้ามาเป็นพักๆ เสียงจ้อกแจ้กจอแจก่อนหน้าหายไปหมด เหลือไว้แค่เสียงเครื่องยนต์ดังเบาๆ ผสานเสียงกรนของแต่ละคนในรถ

และคนที่ควรจะนั่งอยู่ข้างพี่เรย์ตอนนี้กลับมาอยู่ที่เบาะข้างๆ แล้ว มันไม่ได้นั่งครับ คุกเข่าเพื่อห่มผ้าห่มให้ผม ผมก้มมอง

“เขามีผ้าห่มให้ ถ้าหนาวก็เอามาห่มได้” มันบอกเสียงเบา ผ้าห่มสีแดงเลือดหมูห่มตั้งแต่ไหล่ผมลงไปให้ไออุ่น มันขยับลุกผมรีบจับแขนมันไว้ทันที 

ฝุ่นไม่ได้ขัดขืน คงรู้ว่าถ้าทำแบบนั้น เสียงจะไปรบกวนคนอื่น ผมมองเพื่อนๆ แต่ละคน ทุกคนมีผ้าห่มคลุมกันหมด หันกลับมามองคนตรงหน้าผมอีกครั้ง

“ขอบใจ” ผมกระซิบ มันพยักหน้า ปากเราห่างกันแค่คืบเท่านั้น

“ปล่อยได้แล้ว กูจะกลับไปนั่งกับพี่เรย์”

“นั่งกับกูไม่ได้เหรอ”

“พล”

“โทษที” ผมค่อยๆ คลายปล่อย แต่ก่อนที่ตัวมันจะหลุดจากมือ ผมดึงมันกลับมาอีกรอบ

ฝุ่นไม่ได้ขัดขืน และผมก็ไม่ได้ฉุดรั้งมันแรงเกินไปด้วย เราจ้องตากัน เป็นเวลานานมากพอให้หัวใจผมรู้สึกเต้นไร้จังหวะ ผมโอบกอดมันเข้ามาชิด มือเสยจับคาง แล้วทาบริมฝีปากเข้าหากัน 

จูบรสหวานของเราสองคน

ผมว่าฝุ่นมันคงจะชินแล้ว เพราะพอผมเข้าใกล้มันทีไร ผมต้องขอจูบมันรสหวานแบบนี้ประจำ ถ้ามีโอกาสและอยู่ในที่ที่เป็นส่วนตัวหน่อย อย่างที่ผมบอก จูบแบบนี้ จูบเป็นชั่วโมงน้องผมก็ไม่ตื่นหรอก ฝุ่นมันถึงได้ไม่ขัดขืนอะไรมาก หนำซ้ำยังตอบรับเป็นอย่างดีด้วย

ผมค่อยๆ คลายปล่อยริมฝีปากมันอย่างเชื่องช้า อ้อยอิ่งกลิ้งปลายจมูกไว้บนปลายจมูกมัน ไล่ไปที่พวงแก้มนิ่ม ฝังลึกจนแก้มบุ๋มสูดเอากลิ่นหอมเข้าไปในปอด

“นอนหลับฝันดีนะ พักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาสดใส”

มันพยักหน้า ผมช่วยดันมันลุก ฝุ่นขยับไปนั่งข้างพี่เรย์ตามเดิม ผมยิ้ม ลูบริมฝีปากตัวเองแผ่วเบา กระชับผ้าห่มที่อยู่บนตัวปิดเปลือกตาลง



ผมตื่นอีกทีเพราะเสียงจอแจจากในรถ พอลืมตาก็เห็นว่านอกรถเริ่มเห็นแสงรางๆ แล้ว เหลือบมองเวลา ตีห้าครึ่งแล้วครับ ทุกคนทยอยตื่นแล้ว

“คนขับได้พักบ้างรึเปล่า” ผมหันไปถามแมท

“พักตอนตีหนึ่งประมาณ 30 นาที แกชินแล้ว”

นี่ผมหลับสนิทจนไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ ผมพับผ้าห่ม ดูเหมือนทุกคนจะตื่นกันหมดแล้ว ฝุ่นลุกขึ้นยืนหัวฟู ผมยิ้มให้มันที มันมองนิดหนึ่งแล้วเสหลบเสีย พับผ้าห่ม พี่ริวลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ขยี้หัวฝุ่นเบาๆ ฝุ่นยิ้มให้

ตอนแรกก็อยากน้อยใจเหมือนกันที่ฝุ่นมันยิ้มให้กับทุกคนยกเว้นกับผม

แต่ผมพอจะรู้สาเหตุ…

ฝุ่นมักอายเสมอเวลาจ้องตาผม ท่าทางประดักประเดิดนั้นมีให้ผมเพียงคนเดียว

ฝุ่นไม่ใช่หนุ่มขี้อาย แต่ท่าทางมันเหมือนจะละลายทุกครั้งที่สบตาผม ถึงจะเสียใจที่เป็นคนทำรอยยิ้มมันหาย แต่ก็ดีใจที่ทำให้มันอายได้

หกโมงสิบนาทีตามเวลา รถทัวร์พาเรามาจอดที่ปั๊มน้ำมันเพื่อให้ทุกคนได้เข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เราจะยังไม่เข้าที่พักกัน แต่จะเริ่มต้นเที่ยวกันเลยเพราะเวลามีน้อย ผมเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันไม่ต่างกับเพื่อนๆ ในกลุ่ม ดูเป็นที่โกลาหล

เดินออกไปข้างนอกเมื่อแล้วเสร็จ เห็นฝุ่นมันยืนยืดอกสูดลมหายใจเข้าปอดอยู่ อากาศเชียงใหม่ดีมาก เช้าๆ แบบนี้ยิ่งดี ผมสวมกอดมันจากทางด้านหลัง ก้มหอมแก้มเบาๆ ที

“อรุณสวัสดิ์ฝุ่น”

มันรีบดันตัวออกทันที ผมไม่เหนี่ยวรั้ง ตีเนียนสูดลมหายใจแบบมันบ้าง มันมองกึ่งจะตำหนิกึ่งๆ อาย 

“อากาศดีเนอะ”

มันพยักหน้า พอทุกคนออกมาครบพวกเราก็ก้าวขึ้นรถอีกรอบเพื่อเริ่มต้นเที่ยว ดิวกับกู้พากันแปลงร่างแล้ว อย่างหล่อเชียว

เราจะเริ่มทริปแรกกันด้วยการไปดอยสุเทพ เอากันแต่เช้าเลย แต่ก่อนไปต้องหาอะไรใส่ท้องก่อน กองพลทหารจำนวนสิบนายถูกคนขับโดยมีเจ้าถิ่นอย่างพี่เรย์พาไปหาของกินกันระหว่างทางที่จะไปดอยสุเทพ เป็นโจ๊กรสอร่อย ผมกินไปสองชามโตๆ แต่กู้มันล่อไปสี่

ท้องหลุมดำมาก ตั้งแต่ผมทักฝุ่นล่าสุด ป่านนี้ผมก็ยังไม่ได้เข้าใกล้ฝุ่น เพราะพอจะเข้าไปหาก็ถูกดักไว้ด้วยพี่ริว

พี่มันจงใจแน่ๆ เพราะพอปาดหน้าสำเร็จ พี่มันจะหันมายักคิ้วกวนตีนใส่ผม

สาบานได้ว่าคนนี้เป็นว่าที่แพทย์ รักษาโรง’บาลไหน ผมจะไม่ไปโรง’บาลนั้นเด็ดขาด ฝุ่นยังไม่รู้ตัว มันยังยิ้มร่าเริงของมันไปตามประสา

ผมพยายามปลอบใจให้เย็น ผมอยู่กับมันทุกวัน ในขณะที่พี่ริว ถ้าฟังจากที่รู้มา นี่เป็นการเจอกันในรอบปีเลย

พี่เรย์ต้อนให้พวกเรากลับขึ้นรถ ล้อหมุนอีกรอบตอนแปดโมง ทุกคนเตรียมงัดกล้องออกมาถือ ผมได้กล้องมือถือของตัวเองตามเดิม ยิ้มเมื่อเปิดกล้องมาแล้วเจอหน้าฝุ่นเป็นวอลเปเปอร์

เชียงใหม่เป็นจังหวัดที่สวยมาก ผมตื่นตาตื่นใจกับทุกวินาทีที่รถวิ่งผ่าน เพราะอะไรก็ดูสวยงามน่ามองไปหมด ทั้งบรรยากาศ บ้านเรือน และผู้คน รถวิ่งลิ่วๆ พาเราผ่านสวนสัตว์เชียงใหม่ กู้ตะโกนบอกคนขับเสียงดัง

“พี่ๆ จอดก่อน เราต้องพาสัตว์กลับเข้ากรง”

“ใครคะ ผัวขา” ผีอีดิวลูกคู่มันรีบถามทันที (รู้สึกพวกมึงจะเล่นกันบ่อยนะช่วงนี้)

“กระทิงไง เอ้าพล ลงรถไปดิ”

ผมหัวเราะ ยกนิ้วกลางข้างขวาขึ้นเหนือเบาะให้มันเห็น ทุกคนหัวเราะร่วน รถพาไต่เขาขึ้นมาอีกเล็กน้อยก็เข้าไปจอดยังที่จอดรถขนาดใหญ่เพื่อให้เราได้สักการะครูบาศรีวิชัยกัน ทุกคนลุกยืน

พี่ริวหันไปถามแมท “ทำไมต้องเป็นกระทิง”

“ถามมันเองดิพี่ ผมคนนอก ตอบไม่ได้”

“อ้าว…” พี่แกทำหน้าเงิบๆ มองตามหลังแมทที่ก้าวลงรถไปแล้วหันมาทางฝุ่นแทน “เพราะอะไรฝุ่น”

ฝุ่นมันนิ่งไป มองผมแล้วเลือกเดินลงรถไปโดยไม่ตอบคำถามใดๆ ทั้งสิ้น

“อ้าว” พี่ริวเกาหัวแกรก 

ผมหัวเราะหึๆ เลี่ยงได้สมกับเป็นฝุ่นจริงๆ

“อยากรู้เหรอพี่” ผมเดินเข้าไปใกล้ พี่มันพยักหน้าท่าทางดูชังน้ำหน้าผมอย่างเห็นได้ชัด

“เวลาเห็นฝุ่นเปลือยแล้วผมมักกลายร่างเป็นกระทิงเปลี่ยวน่ะ ขวิดจนฝุ่นเลือดตกยางออก ตัวแดงเป็นจ้ำๆ” ผมยกยิ้มหลังพูดจบ
ก้าวลงจากรถไป

ฝุ่นยืนสูดลมหายใจอยู่ข้างล่าง ผมก้าวตามลงไปยืนอยู่ข้างๆ พี่ริวเดินหน้าบูดลงมา

“เป็นไรพี่ริว” ฝุ่นถามอดีตพี่รหัสมันเอง รายนั้นไม่ตอบ จ้องหน้าผมให้รู้ว่าไม่พอใจใคร จับแขนฝุ่นเข้าไปยืนใกล้ๆ ผมไม่อยากให้
เป็นเรื่องเป็นราวจึงยอมปล่อยไป ฝุ่นถูกขนาบด้วยพี่เรย์อีกคน

เราพากันเดินตรงไปซื้อพวงมาลัย แม่ค้าพากันตะโกนแย่งเรียกลูกค้า ก็แล้วแต่ว่ากุมารร้านไหนจะฤทธิ์แรงกว่ากัน เรากระจายกันซื้อ เพราะมุงร้านเดียวไม่พอ

ผมได้มาหนึ่งพวง ขนกันไปจุดธูปไหว้ครูบาฯ ผมตั้งจิตอธิษฐานขอพร

แน่นอน ว่าผมขอให้ฝุ่นมันรักและใจอ่อนกับผมเร็วๆ แค่นั้นเป็นพอ

หมดจากครูบาฯ เราก็พากันขึ้นรถ มุ่งตรงสู่ดอยสุเทพ แต่ระหว่างทางเห็นมีน้ำตกห้วยแก้ว เราจึงสั่งรถให้จอดเพื่อลงไปดูวิวและถ่ายรูปกัน

น้ำตกสวยดีครับ บรรยากาศร่มรื่นสุดๆ น้ำไหลลงมาเป็นทาง ผมจุ่มมือลงไปวัดอุณหภูมิ เย็นมาก

ส่วนใหญ่เราจะเน้นถ่ายรูปกันมากกว่า ผมอยากถ่ายรูปคู่กับฝุ่นนะ แต่พี่ริวพาฝุ่นหนีผมไปไกล ขืนผมเข้าไปแย่ง พนันไว้ร้อยคูณร้อย ผมกับพี่ริวต้องต่อยกันแน่นอน

หลังจากนั้นเราก็พากันขึ้นรถอีกรอบ เส้นทางอันคดโค้งพาเอาหวาดเสียวพอสมควร ถนนลื่นด้วย เพราะเหมือนฝนเพิ่งตก แต่คนขับใจเย็น ถามว่าคนขับจะหลับตอนไหน ก็บอกว่าหลับระหว่างรอพวกเราเที่ยวนั่นแหละ

ไม่นาน รถคันใหญ่ๆ ก็มาถึงวัด พวกเราพากันถ่ายรูป แล้วเริ่มต้นก้าวขึ้นบันไดกันทีละขั้น ผมไม่รู้ว่ามีกี่ขั้น เพราะไม่ได้ศึกษา ต่อให้เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ระยะทางที่ขึ้นตลอด ทำเอาขาล้าได้เหมือนกัน แต่พวกเราไม่ได้เร่งรีบค่อยๆ ก้าวกันทีละก้าว เกาะกลุ่มกันไป สลับกับยืนถ่ายรูปกันบ้าง เป็นการพักขาไปในตัว

พี่ริว ฝุ่นและพี่เรย์เดินนำกลุ่มแรก ถัดมาเป็นผม แมทแล้วก็ไวท์ ต่ำลงไปเป็นดิวกับกู้ ปิดท้ายด้วยไมค์ที่กำลังก้าวเคียงน้องมันมาทีละก้าวช้าๆ เพราะมิคแรงน้อย

สักพักพี่เรย์ก็ปล่อยฝุ่นแล้วไปเดินประกบมิค สีหน้าดูเป็นห่วงเป็นใยกันสุดๆ

ฝุ่นกับพี่ริวถึงที่หมายก่อนใครเพื่อน มันยืนพัก แล้วหยิบกล้องขึ้นมากดถ่ายรูป ผมกับแมทและไวท์เป็นกลุ่มถัดไป ตามมาติดๆ ด้วยกู้และดิว

เรายืนรอกันพักใหญ่สามคนที่เหลือจึงตามขึ้นมาสมทบ




Tbc..
ขอบคุณค่าาา >///< 


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-08-2018 06:15:17 โดย memew »

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
อ๊ากกกก ฝุ่นตกหลุม(รัก)อิกระทิงแน่ๆเลย

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
แหม......ละมุมละม่อมเหลือเกินนะ  ผิดวิสัยกระทิงอ่ะ  แต่ควายถึกน่าจะชอบเน๊อะ   :hao7:

ออฟไลน์ arissara

  • ดาดาเดเด
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-2
อยากอ่านพาร์ทฝุ่นบ้างจัง สนุกกกก

ออฟไลน์ mypink801

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
ฝุ่นนนนนนนน ตกหลุมกระทิงเข้าแล้ววว

ออฟไลน์ tiger2006

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
กระทิงดุออกโรงละจ้า 555

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
เออ..... อืมมมมมมมมม..... อาาาาาาาาาา  :hao6: :haun4:

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
พลชอบบังคับเกินไปก็จริงแต่เราก็รู้ว่ามันรักฝุ่นมากนะ มากจนบางทีฝุ่นก็ทำอะไรทำร้ายหัวใจพลมันเหมือนกัน อ่านๆแล้วก็อยากให้พลถอยออกมาบ้างนะให้ฝุ่นมันได้คิดจริงๆว่ารู้สึกยังไงกันแน่

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
อิกระทิงโหมดละมุน
ปล.พี่ริวแบดมาก เหมาะที่จะปะทะกับกระทิง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
ถ้าพลยังทำตัวเด็ก แพ้แน่นอน

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2

ออฟไลน์ Bringmelove

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ฝุ่นไม่เคยยอมรับว่าเป็นแฟนกับพลสักที เป็นเราเราเสียใจนะ พี่ริวอย่าทำเกินตัวเลยคนเค้ามีแฟนแล้วอ่ะเกรงใจกันหน่อย

ออฟไลน์ mypink801

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
นั่นสิ ฝุ่นไม่เคยยอมรับพลเป็นแฟนสักที เสียใจแทนพลนิดๆ แต่พลต้องสู้!! ทำกับฝุ่นไว้เยอะ
พี่ริวววววววว คู่แข่ง(?)ที่น่ากลัวววว
หวานละมุนน ฝุ่นน่ารัก มีเป็นห่วงแต่ยังปากแข็ง  :hao6:

ออฟไลน์ wutwit

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 259
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
อยากอ่านพาร์ทฝุ่นบ้าง

ออฟไลน์ Hananijinji

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 82
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
รอคืนวันที่กระทิงเปลี่ยวจะออกโรงค่าาาา

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
พี่ริวคงจะหวงน้องมากกว่า ส่วนพี่เรย์นี่คิดอะไรกับน้องมิคหรือเปล่า

ออฟไลน์ tiger2006

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0

ออฟไลน์ mypink801

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1580
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
โถฝุ่น เขินพลแต่รอยยิ้มหายซะงั้น
อยากเห็นยิ้มให้พลบ้าง กระทิงเปลี่ยวคงดีใจ  :hao3:

ออฟไลน์ tiwai_fern

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ตั้งแต่อ่านมา นอกจากเรื่องเอาแต่ใจ ชอบบังคับ กับอดีตที่แก้ไขไม่ได้ที่เคยเจ้าชู้มา ก็ไม่ได้รู้สึกว่าพลเป็นคนที่แย่เลยนะคะ ออกจะมองว่านังเป็นคนน่ารัก คิดอะไร รู้สึกอะไร ก็ทำ ก็แสดงออกไปแบบนั้นตรงๆด้วยซ้ำ ซึ่งไอ้นิสัยแบบนี้ ถ้าพลไปทำกับคนที่เขาไม่มีใจ มันคงน่ารำคาญและขี้ตื๊อมากกกกกกกกกกกกก แล้วก็น่าจะโดนเขารังเกียจ ด่าพ่อล่อแม่ ไม่ก็ลากไปรุมกระทืบซะตั้งแต่สามสี่ครั้งแรกแล้ว ซึ่งที่ผ่านมา ฝุ่นก็ไม่ได้ทำแบบนั้นนี่ แล้วเรื่องที่พลขู่ มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดที่ฝุ่นจะหนีไม่ออกขนาดนั้นเลยนะ ตอนนี้ก็เลยรู้สึกว่าฝุ่นดูจะใจร้ายไปหน่อยที่ทำตัวอึนๆไปเรื่อยๆแบบนี้

ฝุ่นอาจจะไม่ได้รักพลเลย ซึ่งอันนี้ก็คงว่ากันไม่ได้จริงๆ แค่เพียงแต่ไอ้สิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้ของฝุ่นกับพล มันทำให้พลมีความหวังมากๆนะ ถ้ารักไม่ได้จริงๆก็บอกพลมันไปตามตรงเถอะ การมาจมอยู่กับฝุ่นก็เสียเวลาพลเหมือนกัน แทนที่จะรีบอกหัก รีบตัดใจ ซึ่งก็ไม่รู้จะต้องใช้เวลาแค่ไหน แล้วเริ่มต้นใหม่ได้สักที กลับต้องมาอยู่ในวังวนอะไรไม่รู้ เป็นแฟนเขาไปข้างเดียว อีกคนเขาไม่รับรู้ด้วยแบบนี้

หรือถ้าฝุ่นไม่รู้ ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่ไว้ใจพล ไม่เชื่อว่าพลรัก อันนี้ฝุ่นก็ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง แต่การยึกๆยักๆ เอาดีไม่เอาดี อมพะนำ ไม่พูด ไม่แสดงออกแบบนี้มันก็ไม่ช่วยหรอก พลมันก็ทำชัดเจนเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำได้แล้วนะ กลายเป็นฝุ่นซะอีก ที่ไม่รู้ทำอะไรอยู่ ถ้ากลัววันนึงพลนอกใจ แล้วฝุ่นต้องเสียใจ การอยู่กันไปแบบนี้ แล้วรู้สึกต่อกัน ผูกพันกันมากขึ้นทุกวัน แต่วันนึงพลมันไปมีใครใหม่จริงๆ ฝุ่นก็ไม่ได้เสียใจน้อยลงไปกว่าเดิมหรอก มีแต่จะยิ่งรู้สึกแย่เพราะตัวเองมีสิทธิ์จะรั้งเขาไว้ด้วยคำว่าแฟน ว่าคนรักตั้งแต่แรก แต่มัวแต่กลัวเลยไม่ได้ทำ เท่ากับเปิดโอกาสให้เขาไปหาคนใหม่เองนี่นา

การเลือกรักใคร หรือเลือกใครเป็นแฟน แม้แต่คนที่แต่งงานแล้ว ทุกวันมันก็คือความเสี่ยงป่ะวะ เราไม่รู้หรอกว่าเขาจะนอกใจเราขึ้นมาวันไหน จะเจ้าชู้ขึ้นมาเมื่อไร คนที่ดีมาทั้งชีวิตก็นอกใจคนรักได้ มันไม่มีอะไรมาเป็นเครื่องยืนยันเลยสักนิดเดียว ต้องเสี่ยงเอาทั้งนั้น ฝุ่นก็แค่ต้องชั่งน้ำหนักว่าคุ้มไหมกับการที่วันนึงอาจจะต้องเสียใจ หรือคุ้มค่ากับสายตาสังคมที่มองมาไหม ถ้ายังไงก็ไม่คุ้ม ฝุ่นก็เทแม่ง พลจะไปไหนก็ไป พูดกับมันตามตรงดีๆ ว่าพอเหอะ มันไม่ได้ว่ะ ถ้ามันดึงดัน ฝุ่นก็ต้องนิ่งให้ได้ ไม่ใช่ไปยอมให้เขาอึ๊บเอาทุกวันๆ ห้ามปรามแค่พอเป็นพิธีแบบนี้

แต่ถ้าฝุ่นคิดว่ามันคุ้มแหละ ก็แค่ต้องไปต่อ ให้มันเป็นเรื่องเป็นราว ให้ชัดเจนว่ากูขอเวลา หรือกูไม่ได้รู้สึกกับคนอื่นเหมือนที่รู้สึกกับมึง หรือกูพร้อมแล้ว เอาเลย อะไรก็ว่าไป ให้พลมันเข้าใจหน่อยว่านี่เรากำลังทำอะไรกันอยู่ ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง แล้วปล่อยเวลาผ่านไปวันๆแบบนี้ ยิ่งนานมีแต่จะยิ่งแย่นะ ไม่ว่าจะรักไม่รักก็แย่ เพราะระยะเวลามันมีผลกับความผูกพัน ซึ่งอันตรายกว่าความรักอีก และถ้าโอเค ยอมรับแล้วว่ารักพล แต่ก็กลัวเสียใจเหลือเกินนน อันนี้ฝุ่นก็แค่ต้องรักให้เป็น การเผื่อใจเป็นเรื่องที่ควรทำ และทำง่ายที่สุดแล้ว เพราะใจเรา เราควบคุมมันได้ดีที่สุด ง่ายกว่าไปควบคุมใครหรือใจคนอื่น ถ้าวันนึงพลมันทำให้เสียใจ ก็แค่กลับมารักตัวเอง ถ้ามันเลวจริง มันก็ไม่มีค่าให้ฝุ่นฟูมฟาย แค่นั้นเอง

ส่วนเรื่องที่อาจจะกังวลว่าสังคมจะมองยังไง พ่อแม่จะยอมรับมั้ย อันนั้นคงต้องอยู่ที่ว่ารักกันมากพอมั้ยมากกว่า เรื่องสายตาคนมองนี่ต้องแก้ที่ใจตัวเองก่อน ถ้าเรารับตัวเองได้ สายตาคนอื่นขี้หมามาก ไม่มีค่าอะไรเลย เป็นแค่ใครก็ไม่รู้ ส่วนพ่อแม่ ถ้าเขารับไม่ได้ อันนี้ต้องใช้เวลา เรื่องคนอื่นนอกเหนือจากพลกับฝุ่น ทั้งสองคนคงไปบังคับใจใครไม่ได้ ที่ทำได้ตอนนี้คือจัดการกับใจตัวเองกันก่อน ว่าพร้อมรับมั้ย พร้อมจะเสี่ยงมั้ย ถ้าไม่ ก็จบความสัมพันธ์ ถ้าอยากเก็บความสัมพันธ์ไว้ ก็ไปต่อ แล้วไปสู้กันเอาวันข้างหน้า อย่าฟูมฟายล่วงหน้า ตีตนไปก่อนไข้ คิดมากกันจนเสียเรื่อง ไม่มีประโยชน์

ที่ผ่านมาไม่ได้รู้สึกว่ามีตัวละครไหนงี่เง่าเลยนะคะ และหวังว่าต่อไปก็จะไม่เจอนิสัยแบบนั้นในพลหรือฝุ่นด้วย 5555 ส่วนพลในตอนนี้ คงต้องพยายามอีกสักระยะ ตอนนี้มันอาจจะนานไม่พอ แล้วจากนั้นก็ควรจะอยู่นิ่งๆบ้างได้แล้ว ไม่งั้นฝุ่นคงไม่เข้าใจ ว่ามีพลเป็นเพื่อน กับมีพลเป็นผัว มันต่างกันยังไง แล้วฝุ่นก็คงคิดไม่ได้สักที คงยังทำตัวไม่รู้ไม่เรื่องอยู่แบบนี้ไปเรื่อยแหละ อึดอัดใจกันไปหมด จะหวานก็ไม่เต็มที่ ฝุ่นดูเดี๋ยวมีใจ เดี๋ยวไม่มี ขึ้นลงแท้ค่ะคุณน้อง :katai1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด