:: บทที่ 8 คำสัญญา ::
ไข้ฝุ่นลดลงเป็นลำดับ พอตกเย็นควายถึกของผมก็ลุกได้ มันอยากอาบน้ำเพราะเหนียวตัว ผมปล่อยเพราะก่อนหน้านี้เหงื่อมันออกเยอะมาก มันคงจะเหนียวตัวมากจริงๆ
ฝุ่นเดินหน้าซีดๆ ออกมาแต่งตัว
“มึงไม่น่าเสียการเรียนเพราะกูเลยพล”
ผมพ่นลมหายใจแรง
“บ่นอีกคำเดียว กูจะปิดปากมึงด้วยปากกูเอง”
มันเม้มปากแน่นมองมาตาขวาง ผมหัวเราะหึๆ
“เดี๋ยวกูไปซื้ออะไรมาให้กิน อยากกินอะไร”
“เดินไปด้วยกันก็ได้” มันทำท่าจะเดินมา ผมหันกลับไปผลักมันล้มลงบนเตียง คร่อมร่างมันไว้ ทำในลักษณะคุกคามหน่อยๆ
“มึงอยู่เฉยๆ ให้กูดูแลเลยเมียรัก”
“กูไม่ใช่…” ผมปิดคำว่า ‘เมียมึง’ ของมันไว้ในปาก คลายปล่อย ยิ้ม
“รออยู่นี่ เดี๋ยวกูมา” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ขยับออกจากตัวมันก็ได้ยินเสียงรัวเคาะห้องแรง ผมลุกไปเปิด พวกไอ้ไมค์พากันโผล่หน้าเข้ามา
“เป็นไงบ้างฝุ่น โห…” มันถามแล้วพากันจ้องมองประติมากรรมที่ผมสร้างเพิ่มเมื่อคืน
“พล…” กู้กำลังจะอ้าปากบ่น ผมรีบเบรกมันไว้ก่อนทันที
“กูโดนไอ้แมทมันจวกมาเซตใหญ่เมื่อเช้าแล้ว กูไม่อยากฟังอีก เดี๋ยวกูจะไปซื้อข้าว พวกมึงจะเอาด้วยไหมล่ะ”
“ไม่ต้องไปหรอก แมทกับดิวมันกำลังซื้ออยู่ อีกเดี๋ยวคงตามมาติดๆ”
ผมพยักหน้าเข้าใจ
“มึงเป็นไงบ้างล่ะฝุ่น”
“ดีขึ้นแล้ว ขอบใจที่เป็นห่วง”
พวกมันพยักหน้า พวกเราผู้ชายก็งี้แหละ ห่วงกันขนาดไหนก็แสดงออกกันแบบหยาบๆ พวกมันพากันจับจองพื้นที่รอบๆ ห้องนั่งกันหน้าสลอน เชี่ยไมค์ดึงกล่องใส่ซีดีเอวีของผมออกมาจากใต้เตียง กู้ดึงกล่องหนังสือ
“มีแผ่นใหม่บ้างไหม”
ผมส่ายหัว ฝุ่นมันนั่งกึ่งนอนพักบนเตียง ผมทิ้งตัวลงไปนั่งข้างๆ อังมือกับหน้าผากมันเบาๆ มันมองตาผมแล้วเสหลบ
“อยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าล่ะ จะได้ให้พวกนั้นซื้อมาทีเดียว”
มันนิ่งคิด
“อยากกินน้ำขิง”
ผมพยักหน้า รีบหยิบมือถือมาโทรหาแมท ฝากมันซื้อน้ำขิงเพราะฝุ่นอยากกิน แมทยังไม่วายกัดผมให้เจ็บเบาๆ
“ฮึ่ย แผ่นนี้กูยังไม่เคยดู ได้ข่าวว่าแหล่ม” กู้มันยกหนึ่งในคอลเลคชั่นโปรดให้ผมดู
“เอาไปสิ กูยกให้”
พวกมันพากันหันพรึ่บมามอง
“ว่าใหม่สิพล”
“กูยกให้ กูไม่อยากดูแล้ว อยากได้อันไหนเอาไปเลย”
พวกมันตาโต
“นี่มึงได้ผู้ชายแล้วหมดอารมณ์กับผู้หญิงแล้วเหรอพล”
ผมหันไปมองฝุ่นที่มองผมอยู่เหมือนกัน ยิ้มให้มันที
“เปล่าหรอก แต่กูไม่อยากได้พวกนั้นแล้ว อยากดูของคนคนเดียวพอ” ผมพูดพร้อมมองตาให้รู้ความหมาย พวกมันพากันโห่ฮิ้ววอย่างรู้ความนัย แย่งกันราวกับสัมภเวสีหิวอาหาร
“ไม่เก็บเอาไว้บ้างล่ะพล” ฝุ่นมันติง ผมส่ายหัว
“มองมึงคนเดียวก็พอแล้ว”
“แต่กู…”
“หนังสือด้วยไหม!”
ฝุ่นพูดยังไม่ทันจบประโยคกู้ก็ถามแทรกเข้ามาก่อน ผมหันไปพยักหน้า พวกมันรุมแย่งกันอีกรอบ
“แต่กูไม่อยากให้มึงมอง” ฝุ่นดึงแขนผมไปพูดต่อให้จบ ผมยิ้มในดวงตา แทนคำตอบว่าต่อให้มันปฏิเสธก็เอาชนะความดื้อของผมไม่ได้
สิบนาทีต่อมาแมทกับดิวก็โผล่ หิ้วถุงของกินมาพะรุงพะรัง ผมกับไวท์เดินเข้าไปรับ ช่วยกันหยิบจานชามมาวางพื้น เทสิ่งที่อยู่ใน
ถุง ฝุ่นมันจะช่วยแต่ผมไล่ให้มันไปนอนเฉยๆ ผมจัดให้ฝุ่นก่อน
“อะไร ซีดีกองเต็มพื้น” แมทมันถาม
“พลมันยกให้”
แมทกับดิวตาโต
“แบ่งให้กูบ้างดิ”
“หมดแล้ว ขอแบ่งกันเองละกัน” แล้วพวกมันก็พากันตบตีแย่งชิงหนังสือโป๊กับซีดี
แอบเสียดายนิดๆ เหมือนกัน แต่ไม่เป็นไร ผมมีน้องเอมิส่วนตัวอยู่แล้ว
“แน่ใจเหรอพล” แมทถามในขณะที่แย่งได้น้องเอมิของผมไป ผมเดินไปหยิบที่ซุกๆ ไว้ตามชั้นมายื่นให้พวกมันอีก
“แน่ใจ”
ไม่มีใครถามอะไรต่อ พอกินข้าวอิ่มผมก็หยิบยามาให้ฝุ่นกิน
“นอนก่อนก็ได้ ถ้าพวกนี้น่ารำคาญจะไล่กลับให้”
ฝุ่นมันหัวเราะ
“ไม่ต้องหรอก” มันนั่งมองพวกผมอยู่พักหนึ่งตาก็ปรอย อาจจะด้วยฤทธิ์ยา มันทิ้งตัวลงนอน ในขณะที่พวกผมก็เฮฮานั่งคุยกันสัพเพเหระ
พอห้าทุ่มพวกมันก็พากันกลับ
“แน่ใจนะสำหรับพวกนี้” กู้ถามอีกรอบ แต่เสือกกอดถุงซีดีแน่น
“แน่ใจ”
กู้มันตบไหล่ผมเบาๆ
“ดูแลฝุ่นมันดีๆ หน่อย”
ผมพยักหน้าอีกรอบ กลับเข้าห้องไป ไม่รู้ว่าฤทธิ์ยามันหมด หรือว่าเพราะผมปิดประตูเสียงดัง คนที่นอนอยู่ถึงได้สะลึมสะลือ
ลืมตาตื่น
“ตื่นแล้วเหรอ หิวหรือเปล่า มีของกินเหลือนะ”
มันส่ายหัว ขยับลุก
“จะเข้าห้องน้ำเหรอ” ผมรีบเข้าไปช่วยพยุง มันดันตัวผมออกเบาๆ ผมจับหน้าผากมัน
“รู้สึกยังไงบ้าง”
“ดีขึ้นแล้ว กูจะเข้าห้องน้ำ”
ผมพยักหน้า มันเดินเซๆ เข้าห้องน้ำไป ออกมาแทนที่จะเข้านอนต่อกลับเดินไปที่โต๊ะเรียน ทิ้งตัวลงนั่ง หยิบเลกเชอร์ที่ดิวเอามา
ฝากทำท่าจะอ่าน
“จะทำอะไร” ผมรีบดึงเลกเชอร์มันออก
“กูจะทบทวนเลกเชอร์ พรุ่งนี้มีเทสต์”
“มึงยังไม่ดีขึ้นนะ ขืนอ่านได้ไข้กลับ”
“กูไม่เป็นไร”
ผมดึงหนังสือออก
“พล กูต้องการทบทวนนะ” มันจ้องมาด้วยสีหน้าเพลียๆ แต่ดวงตามุ่งมั่นสุดๆ
“เอางี้ เดี๋ยวกูอ่านให้ฟัง มึงฟังเฉยๆ ไม่เข้าใจตรงไหนให้ถาม นั่งอ่านกับนอนฟังเฉยๆ อย่างหลังน่าจะสบายกว่า”
“ลำบากมึงเปล่าๆ”
“จะฟังกูอ่านให้ฟังหรือจะไม่ได้แตะไอ้นี่เลยเลือกเอา” ผมบังคับ มันมองผมตาขวาง
“ตามใจ จะอ่านได้ถึงสองหน้าหรือเปล่าเถอะ” คำหลังมันขมุบขมิบพูด ซึ่งผมก็ยังเกรงๆ อยู่เหมือนกันว่าตัวเองจะไปรอดรึเปล่า
แต่มันป่วยมาทั้งวันแล้ว ผมต้องรับผิดชอบเรื่องนี้
“ไปนอนพักบนเตียงเลย”
มันไม่เถียงอะไร เดินไปนั่งกึ่งนอนบนเตียงดีๆ ผมหันซ้ายหันขวา กำลังคิดอยู่ว่าจะนั่งอ่านตรงไหนดี ถ้านั่งอ่านบนเก้าอี้เรียน มันสงสัยอะไร คงลุกมาถามกันลำบาก ผมจึงเดินไปนั่งข้างๆ มัน เริ่มต้นอ่าน แรกๆ แกะลำบาก จดธรรมดาก็อ่านยากอยู่แล้ว เลกเชอร์รีบๆ ยิ่งไปกันใหญ่ ฝุ่นมันตั้งใจฟัง
หัวผมเบลอไปหมด ตาปรือด้วย แต่ก็ฝืนอ่านไปจนถึงแผ่นที่สอง
ผมไม่ไหวแล้วครับ แก้ง่วงด้วยการลากฝุ่นมานั่งตรงหน้า มันขยับจะหนี แต่ผมโอบเอวมันยึดไว้
“ทำแบบนี้แหละกูจะได้ตื่น”
“มันจะไม่ตื่นแค่มึงน่ะสิพล” มันมองผมตาแข็ง ผมมองกลับ
“กูสัญญาว่าถ้าน้องกูตื่น กูจะเดินเข้าห้องน้ำ ไม่แตะตัวมึงแม้แต่นิดเดียว”
“คำสัญญาของมึงเคยเชื่อได้ด้วยเหรอ”
ผมสะอึก ไม่ฟังมันพูดอีก มือหนึ่งโอบเอว อีกมือถือเลกเชอร์อ่านให้มันฟัง ได้ผลดีมาก กลิ่นตัวหอมๆ และความใกล้ชิดทำให้ผมตาตื่นจริงๆ (อย่างอื่นอยากตื่นด้วยแต่ผมพยายามระงับมันไว้)
อันไหนไม่เข้าใจฝุ่นมันก็ทวนอ่านต่อ จนไปๆ มาๆ มันก็นั่งอ่านของมันเอง เพราะทำความเข้าใจได้เร็วกว่าผมอ่านให้ฟัง แต่ผมไม่ปล่อยมันออกไปจากอ้อมแขน นั่งฟังมันบ่นงึมงำอะไรของมันไป
ผมชอบความใกล้ชิดแบบนี้ดีนะ
ผมกระชับกอดมันแน่นขึ้น แอบหอมแก้มมันด้วย เนื้อหาคงกำลังซีเรียสอยู่ มันไม่ได้สนใจ เพียงแต่เอียงหน้าหนีคล้ายกับรำคาญ ผมกวนแค่นั้น ที่เหลือกอดมันไว้ในอ้อมแขนเฉยๆ
ผมลอบมองฝุ่นเป็นพักๆ มันยังไม่ใส่ใจ ผมยิ้มบาง ค่อยๆ วางปลายคางลงบนหัวไหล่มัน เฝ้าฟังเสียงงึมงำของมัน
ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าแค่ได้อยู่ใกล้ๆ แค่นี้ ฟังเสียงมันแบบนี้จะทำให้มีความสุขได้ขนาดนี้
ง่วงครับ ดวงตาผมปรือต่ำลงเรื่อยๆ เสียงฝุ่นค่อยๆ จางหายไปเช่นกัน
“พล ตื่นเถอะ”
ได้ยินเสียงเรียกเบาๆ ผมลืมตา เลกเชอร์ฝุ่นวางอยู่ข้างตัว หน้ามันเอี้ยวมามองนิดๆ มือพยายามจะแกะมือผมที่เอวมันออก
“โทษที เผลอหลับ” เหลือบมองเวลา ตีหนึ่งกว่าแล้ว
“ไปนอนดีๆ ป่ะ”
ผมพยักหน้า คลานไปยังที่นอนฝั่งตัวเอง ในขณะที่ฝุ่นลุกเอาเลกเชอร์ไปเก็บและเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมยังไม่ได้หลับ รอกระทั่งมันเดินกลับมาทิ้งตัวลงนอนอีกรอบ ผมรวบมันมากอดแน่นในอ้อมแขน
“อึดอัดพล ต่างคนต่างนอน ดึกแล้ว”
“ขอกอดหน่อย”
มันดิ้นขลุกขลักก่อนหยุดดิ้นเพราะร่างกายมันก็ยังไม่ดี
“กูจะปิดไฟ” มันพูดอย่างยอมแพ้ ผมทำหน้าที่นั้นแทน เอื้อมปิดไฟ
“ฝุ่น”
“ถ้าจะหื่น ไปเข้าห้องน้ำ”
ผมหัวเราะหึๆ มันคงกลัวผมตื่นมากจริงๆ เพราะตัวมันเกร็งเลย
“เปล่า กูยังไม่หื่น”
“มีอะไร” มันถามเสียงแข็งแต่เบาลง
ผมกระชับกอดมันแน่นขึ้น นิ่งคิด ถามตัวเองในใจ รอเวลาให้นานกว่านี้อีกดีไหม หรือจะทำตามสิ่งที่ใจกำลังเรียกร้องดี
ผมกอดมันแน่นขึ้นไปอีก
“พล กูหายใจไม่ออก” มันพูดอย่างอึดอัด ผมคลายปล่อย
“เป็นเมียกูนะ”
“กูไม่เป็น” มันตอบกลับแทบจะทันที ผมนิ่งคิด
“กูหมายถึง เรามาคบกัน คบกันจริงๆ แบบแฟน แบบคนรัก แบบที่กูจะมีมึงคนเดียว และมึงก็ต้องมีกูคนเดียวด้วย”
มันนิ่งไปชั่วอึดใจ
“ไม่” แล้วตอบปฏิเสธออกมาตรงๆ ผมถอนหายใจแรง ไม่คาดหวังว่ามันจะตอบรับอยู่แล้ว ผมก้มหอมแก้มมันฟอดใหญ่
“งั้นกูก็จะตื๊อขอมึงเป็นแฟนแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่ามึงจะตอบตกลง”
“มึงมันเลวมากพล เห็นแก่ตัว กูบอกว่าไม่ก็ไม่ดิ”
“อย่าดิ้นมากน่า เดี๋ยวน้องกูก็ตื่นหรอก”
มันหยุดดิ้นลงตามคำขู่ ผมหัวเราะ กระชับกอดมันใหม่ แต่ทำแบบนุ่มนวล ผมเลื่อนปากขึ้นจูบขมับ หอมหัว ลงมาที่แก้มอีกรอบ จบด้วยการแนบริมฝีปาก
“พล!” มันพูดได้แค่นั้น เพราะเสียงทั้งหมดถูกผมดูดกลืนไว้หมดแล้ว
จูบที่ผมมอบให้มันวันนี้ เป็นจูบแทนคำมั่นว่าผมจะมีสติและเห็นแก่ตัวให้น้อยลง
...เพื่อให้ผม เป็นคนที่คู่ควรกับมันที่สุด…
เช้ามาควายถึกของผมก็หายเป็นปกติ ราวกับไม่เคยป่วยมาก่อน แมทมันช่วยเหลือเพื่อนเรื่องรอยบนคอฝุ่นด้วยรองพื้นสีเดียวกับผิวมัน แอบเคืองครับ ผมรึก็อุตส่าห์ตั้งใจสร้างสรรค์ ตอนนี้ดูแทบไม่ออก แต่แค่ที่โผล่ออกมานอกร่มผ้า ใต้เสื้อมันนี่ไม่ได้ทาครับ
ผมขอตัวเข้าอาบน้ำก่อน ซึ่งมันไม่ว่า พอเรียบร้อยก็พากันเดินออกไป
ปกติต่างคนต่างออก (ถ้าไม่ได้นัดแก๊งรวมพลกินข้าว) มันไปกินข้าวคณะมัน ผมก็ไปคณะผม แต่วันนี้ผมตั้งใจจะไปส่งมันครับ
“เดี๋ยวกูไปส่ง ไปกินข้าวกับมึงด้วย”
มันมองตาผม ไม่ปฏิเสธอะไร ผมเดินเคียงไปกับมัน เช้าๆ อากาศดี ลมโกรกนิดๆ จนเส้นผมของฝุ่นปลิวสะบัด ผมขยับไปเดินใกล้ๆ แต่มันเคลื่อนหนีให้มีระยะห่างระหว่างเรา ผมไม่ยอมแพ้ขยับเข้าไปชิดอีก
“เดินห่างๆ หน่อยอึดอัด”
ผมไม่ฟัง เว้นระยะให้มันหายใจแค่คืบเดียวเท่านั้น ชวนมันคุยเรื่องสัพเพเหระ กระทั่งมาถึงคณะมัน โรงอาหารคณะฝุ่นอร่อยอยู่หลายร้าน ผมเคยมากินบ่อยๆ ทั้งมากับเพื่อนๆ (เราวนกับแทบทุกคณะนั่นแหละ) หรือมากับสาวๆ
ฝุ่นเดินตรงไปยังร้านที่มันต้องการ ผมตามไปติดๆ
“กะเพราไก่ไข่ดาวครับ” มันสั่งเมนูสิ้นคิดของมนุษย์ชาติชาวไทย ผมยิ้มหล่อให้แม่ค้า
“ขอแบบเดียวกันครับ แต่เพิ่มไข่ดาวเป็นสองฟอง” อ้าว ผมเป็นคนไทยนี่ จะสั่งเมนูนี้ก็ไม่แปลกใช่ไหมล่ะ
แม่ค้ายิ้ม หันไปลงมือทำ ผมยืนคอยเคียงข้าง ถ้าเป็นสมัยก่อน ผมคงยืนมองสาวๆ แต่ตอนนี้สายตาผม มองแต่คนข้างๆ เท่านั้น
“หน้ามึงยังซีดอยู่เลยนะ” ผมจับปากมันเบาๆ “ยังรู้สึกเพลียอยู่รึเปล่า”
“นิดหน่อย”
“หยุดอีกวันไหม”
มันส่ายหัว ได้ยินเสียงผัดดังซู่ๆ พร้อมกลิ่นกะเพราหอมๆ ที่นี่เขาทำงานกันค่อนข้างเร็ว มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งมาต่อคิวตะโกนสั่ง ผมจึงดึงฝุ่นมายืนด้านหน้า กั้นมันจากคนอื่น แอบแต๊ะอั๋งมันนิดๆ หน่อยๆ ด้วย
“ยืนห่างๆ หน่อยพล”
ผมทำเป็นไม่ได้ยินเสีย
“กะเพราสองที่ได้แล้วค่ะ”
ผมอาศัยความเร็ว ดันมันไปอยู่ด้านหลัง ยื่นเงินให้พร้อมยกข้าวขึ้นมาถือเองทั้งสองจาน
“คิดรวมเลยครับ”
ฝุ่นมันทำท่าจะเข้ามาถือจานตัวเอง แต่ผมเบี่ยงหนี
“รับเงินทอนให้กูหน่อย” แล้วผมก็เดินออกมาก่อน ฝุ่นรับเงินทอน เดินตามออกมา ผมไม่คอยท่า เดินนำไปที่ร้านขายน้ำ ออกปากสั่ง
“แดงโซดาหนึ่ง น้ำเปล่าไม่เย็นหนึ่งขวดครับ” ผมสั่งเพราะรู้นิสัยฝุ่นดี มันยื่นเงินทอนในมือที่ถืออยู่ให้แม่ค้าแล้วรับน้ำที่ผมสั่งไปถือเองอย่างรู้งาน
เราหันหลังกลับ มองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่นั่งจนเห็นว่างอยู่ที่หนึ่ง เราเห็นพร้อมกัน จึงชวนกันไปนั่งตรงนั้น พอนั่งได้ ฝุ่นมันก็ล้วงเงินมาคืนให้ ตามค่าข้าวค่าน้ำที่ผมจ่ายไป ผมดันคืน
“กูเลี้ยง”
“ไม่ต้อง กูเลี้ยงตัวเองได้”
ผมจ่อหน้าเข้าไปใกล้ พูดกับมันเบาๆ
“มันเป็นหน้าที่ของผัวที่ดีนะฝุ่น เมียตัวแค่นี้เลี้ยงได้สบายๆ ถึงบ้านไม่รวย แต่ใจป๋าครับ”
มันเคาะหัวผมด้วยช้อน ผมกุมเบาๆ
“ยังหาเงินเองไม่ได้ ยังคิดใช้เงินฟุ่มเฟือย ไม่สงสารพ่อกับแม่บ้างรึไง ใช้เงินเปลืองเกินเหตุ”
ผมหัวเราะ
“งั้นมึงมาช่วยบริหารการใช้เงินของกูสิ กูใช้คนเดียว กูใช้เปลือง”
“เรื่องของมึง บริหารเอง”
“ไหนว่าสงสารพ่อแม่กู ไม่ช่วยสั่งสอนกูแทนพ่อแม่เหรอ”
มันมองผมตาขวาง
“เก็บเงินจำนวนนี้เข้ากระเป๋า แล้วเลิกใช้เงินฟุ่มเฟือย”
“ก็ได้ แต่ฝากเก็บไว้ในกระเป๋ามึงนะ ถ้าฝากไว้ในกระเป๋ากู กูคงใช้ไม่อั้น”
“พล!”
“ครับ…เมียจ๋า” คำหลังผมแค่ขยับปากให้มันได้ยินเพียงคนเดียว
“เรื่องของมึง!” มันกระแทกพูดแค่นั้น ก้มหน้ากินข้าวต่อ ผมหัวเราะหึๆ กินของตัวเองบ้าง
“อะนี่ของโปรดมึง กินเยอะๆ จะได้หายเร็วๆ จริงสิ” ผมตักแบ่งแตงกวาหั่นชิ้นให้ไปสองชิ้น ก่อนนึกอะไรออกดีดตัวลุกยืน
“รอเดี๋ยวนะ” ผมวิ่งลิ่วๆ ไปยังร้านขายผลไม้ รัวปากสั่งเอาสับปะรดมาสองถุง”
พอหันกลับ ขนบนหลังคอผมก็ลุกชัน เพราะตอนนี้มีใครก็ไม่รู้มานั่งอยู่ข้างๆ ฝุ่นแล้ว ผมรีบสับขากลับไปที่โต๊ะทันที
อ้อ ไอ้ผู้ชายที่ผมเห็นในห้องสมุดนั่นเอง
“พล นี่พี่เรย์ ลูกพี่ลูกน้องพี่รหัสกูเอง ส่วนนั่นพลครับ รูมเมตผมเอง” พอมองใกล้ๆ แล้วผู้ชายคนนี้โคตรหล่อ น่าจะเป็นลูกครึ่ง
ผมรู้แค่ว่าพี่รหัสมันซิ่วไปเรียนที่อื่น แต่ไม่ยักกะรู้ว่ามันสนิทกับลูกพี่ลูกน้องพี่รหัสตัวเองขนาดนี้ (จริงๆ แล้วคือผมไม่ใส่ใจมาก่อนหน้านั้นต่างหาก ที่รู้ได้เพราะพวกไอ้ดิวมันซอกแซกถามตอนอยู่ในกลุ่มนี่แหละ)
“พลหล่อจัง น้องรหัสพี่ปลื้มพลมากนะรู้ไหม พี่เชียร์ให้รุกจีบเขาก็ไม่กล้า ยังไม่มีแฟนใช่ไหม พี่ติดต่อให้น้องรหัสพี่ได้รึเปล่า”
ผมนั่งกรุ่นอยู่ภายใน
“แต่ก่อนไม่มีครับ แต่ตอนนี้มีแล้ว”
พี่เรย์เลิกคิ้วสูง ยิ่งพยุงหน้าสไตล์ลูกครึ่งให้ดูโดดเด่น
“ว้า เสียดายจัง ใครนะเป็นผู้โชคดีคนนั้น”
“ก็ โอ๊ย!” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบก็รู้สึกเจ็บที่หน้าแข้ง ฝุ่นมองผมตาขวาง
“คนใกล้ตัวนี่แหละครับ แต่ขอปิดไว้เป็นความลับก่อน พอดีเขาไม่อยากกลายเป็นคนดังในมหา’ลัย”
พี่เรย์หัวเราะ เป็นคนยิ้มง่ายจริงๆ มิน่าล่ะ ฝุ่นถึงได้ยิ้มง่ายหัวเราะง่ายเวลาอยู่กับผู้ชายคนนี้
คันหัวใจครับ ไม่รู้ว่าสนิทกันขนาดไหน รู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้ต้องเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งของผมแน่ๆ
“เมื่อวันก่อนพี่เล่าให้ริวฟังว่าเจอเราในห้องสมุด รายนั้นบ่นคิดถึงใหญ่ เราไม่โทรหาริวเลย”
“ผมไม่กล้ารบกวน เรียนหมอหนักจะตาย”
“หนักขนาดไหน แต่เพื่อฝุ่น พี่ว่าริวยอมวางมีดผ่ากบมารับสายเราแน่ๆ” แล้วสองคนนั้นก็หัวเราะร่วนอีกรอบ
ผมนั่งหูร้อนยิ่งกว่าเดิม เห็นฝุ่นมันเนิร์ดๆ ดูไม่เป็นที่สนใจของใคร แต่ไหงมีแต่คนสนใจมันนะ น้องแตงโมก็คนหนึ่ง ไอ้พี่เรย์ตรงหน้านี้ อดีตพี่รหัสที่ซิ่วไปแล้วอีก
“เดี๋ยวตอนเย็นผมจะโทรหาเขาเอง”
“โทรไปอ้อนมันบ้าง มันเรียนหนัก ได้กำลังใจจากเราน่าจะหายเหนื่อยเร็วขึ้น”
“ผมเคยอ้อนใครที่ไหน”
“นั่นน่ะสิ พี่ก็ลืมไป ไม่คิดว่าจะเจอเราเร็ว พี่มีของมาฝากด้วย แต่เดี๋ยวจะนัดเจอและให้อีกที”
ฝุ่นพยักหน้า
รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นคนนอกเข้าไปทุกที เพราะแทบไม่มีบทสนทนาไหนกระเด็นมาถึงผมเลย
“ทำไมหน้าซีดๆ” เขาคงเพิ่งสังเกตเห็น “ดูสิ ปากซีดหมดแล้ว” แตะปากฝุ่นเบาๆ ผมนั่งไฟลุก
“ไม่สบายนิดหน่อยครับ”
“เหรอ มียารึยัง เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้”
“มีแล้วครับ” ฝุ่นตอบยิ้มๆ พี่เรย์ขยี้หัวมันเบาๆ หยิบน้ำของฝุ่นมาแกะพลาสติกรอบฝาขวดออก เปิดฝา จิ้มหลอดใส่ลงไป เลื่อนไปให้
อะไรจะดูแลกันดีขนาดนั้น ได้ข่าวว่าเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องของอดีตพี่รหัสไม่ใช่เหรอ
“โทษทีนะ ฝึกงานจนไม่มีเวลามาดูแลน้องรหัสหรือเราเลย”
“เพื่ออนาคตนี่ครับ ได้ข่าวว่าโดนจีบเยอะนี่”
“สาวๆ หรือบริษัท”
“บริษัทสิ ผมรู้ว่าพี่ไม่สนเรื่องสาวๆ อยู่แล้ว”
ผมหูกระดิก ไม่สนเรื่องสาวๆ?
หรือว่าเป็นเกย์ อย่างนี้ฝุ่นยิ่งอยู่ในข่ายอันตราย
“พอๆ กับเรานั่นแหละ” เขาจับหัวฝุ่นขยี้แรง แล้วชะงัก “ไม่ใช่สิ ฝุ่นมีแล้วนี่ เจ้าของรอยบนคอ อ้าว หายไปไหนหมดแล้ว” แล้วเขาก็มือซน ใช้นิ้วเกี่ยวคอเสื้อนักศึกษาฝุ่นเพื่อดูภายใน
ครับ ต่อให้ภายนอกเนียนด้วยรองพื้นสีเดียวกับผิว แต่ฝุ่นมันประมาทเองที่ไม่ทาด้านในด้วย เต็มพรืดครับ ฝุ่นรีบรวบคอเสื้อ ดันมือพี่เรย์ออกเบาๆ
พี่เรย์มองอึ้ง
“สาวคณะไหนเหรอ”
ฝุ่นนั่งอึกอัก ผมมองตาขวางยิ่งกว่าเดิม
“อะๆ ไม่บอกก็ไม่บอก ไว้พร้อมแล้วค่อยบอก” แล้วพี่เรย์แกก็หัวเราะ หันมาทางผม “เป็นรูมเมตพอรู้บ้างไหม”
“รู้ครับ” ผมตอบรับตรงๆ ฝุ่นตาโต ผมหัวเราะในใจ
“ใคร” พี่เรย์รีบถาม
“ความลับครับ รอให้ฝุ่นเป็นคนเปิดเผยเองดีกว่า”
“อ้าว” พี่เรย์เกาหัว
ผมอารมณ์ดีขึ้น อย่างน้อยพี่เรย์ก็รู้ว่าฝุ่นมันมีแฟนแล้ว ต่อให้ฝุ่นไม่พูด แต่ก็ไม่ปฏิเสธ ลองปฏิเสธสิ เรื่องยิ่งเยอะกว่าเดิม เพราะฝุ่นไม่ใช่คนเที่ยว ถ้าไม่มีแฟนแล้วใครเป็นเจ้าของรอย จะบอกว่าแค่นอนกันเฉยๆ ยิ่งไม่ใช่นิสัยฝุ่นเข้าไปใหญ่ ฝุ่นไม่ตอบอะไรเพราะน้ำท่วมปาก ผมจึงโชคดีไป
ผมนั่งกินอารมณ์ดีขึ้น มีหงุดหงิดนิดหน่อยกับความสนิทสนมที่พี่เรย์มีให้ฝุ่น
“เอ้า สับปะรดกินเยอะๆ จะได้หายไข้” ผมดันสับปะรดที่ซื้อมาให้ไปทางฝุ่น พี่เรย์มองหน้าฝุ่น อังมือกับหน้าผาก หลังคอ เห็นแล้วตัวผมร้อนขึ้นมาอีกรอบ
“กินเถอะ” พี่เรย์จิ้มสับปะรดยื่นให้ฝุ่นชิ้นหนึ่ง ฝุ่นรับไปถือกัดกิน
“ว้า ตอนแรกว่าจะชวนฝุ่นไปดูหนังด้วยกันซะหน่อย แต่ฝุ่นป่วยอยู่แบบนี้ กลับไปนอนดีกว่า ไว้วันไหนหายไปดูหนังกับพี่นะ”
ฝุ่นพยักหน้า
ผมหยิบสับปะรดมากัดกินบ้าง ดับความหงุดหงิด พอกินข้าวอิ่ม ฝุ่นมันก็กินยา และถึงเวลาที่คนนอกอย่างผมต้องออกไป ผมบอกลาฝุ่น เหลียวกลับไปมอง ฝุ่นมันไม่สนใจผม ยิ้มและหัวเราะกับพี่เรย์เท่านั้น
ฝุ่นเป็นของกูเว้ย ลูกพี่ลูกพี่น้องของอดีตพี่รหัสไม่มีสิทธิ์มาแย่ง!!!
TBC
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์จ้าาา
หัวข้อ: ►Love me #จับเพื่อนทำเมีย : ตอนที่ 24 บทส่งท้าย 100% [23-8-18] (ตอนจบ) (อ่าน 332373 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก