11
เมื่อได้ยินเสียงมิลค์ถึงกับถอยกรูไปชิดกำแพงห้อง ดวงตาเรียวมองประตูห้องอย่างหวาดหวั่น ขอบตาร้อนผ่าวเพราะความกลัวจับใจ พยายามตั้งสติแล้วคว้าโทรศัพท์มือถือที่เผลอปล่อยไปเมื่อครู่มาพูดคุยกับแทนต่อ เพราะอีกฝ่ายยังถือสายเขาไว้
[มิลค์! มิลค์เป็นไรหรือเปล่า!] ฝั่งคนที่อยู่ในสาย ตะโกนเรียกชื่อมิลค์ด้วยความเป็นห่วง หลังเห็นว่าคนปลายสายเงียบไปยิ่งกังวล ประกอบกับเห็นความผิดปกติมาตั้งแต่วันก่อน ทำให้แทนเลือกที่จะออกจากผับ ตรงดิ่งไปยังรถ เพื่อไปหามิลค์ทันที
“ท—แทน รีบมานะ ๆ” มิลค์ละล่ำละลักบอกปลายสาย พยายามควบคุมสติตัวเองให้มากที่สุด แต่มันน่ากลัวกว่าที่มิลค์เคยคิดไว้ เมื่อโรคจิตที่ว่ารุกล้ำความเป็นส่วนตัวของมิลค์มากเกินไป จนกลายเป็นว่าเขาหาความปลอดภัยในชีวิตแทบไม่ได้
[แทนกำลังไปนะ อย่าเพิ่งวางสายจนกว่าแทนจะไปถึง]
“อ—อือ รีบมา” คิวท์ บอยตัวเล็กพูดกับปลายสาย ขณะที่จ้องประตูห้องไปด้วย
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“อื้อ แทน!” มิลค์ตะโกนเรียกชื่อแทนไทอีกหน เมื่อเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นอีกแล้ว คราวนี้ไม่ใช่แค่เสียงเคาะธรรมดา แต่รวมไปถึงการเขย่าประตูห้องอีกด้วย นั่นยิ่งทำให้มิลค์ประสาทเสียยิ่งกว่าเดิม
‘เปิดประตูสิ น้องมิลค์ของพี่’
‘พี่บอกแล้วไงว่าจะมาหา เล่นตัวไปได้’
มิลค์เปิดอ่านข้อความแล้วแทบเป็นลม ใช่มันแน่ ๆ! ไอ้โรคจิตนั่นอยู่หน้าห้องเขาตอนนี้แน่ ๆ มิลค์กลัวจนไม่รู้จะกลัวยังไงแล้ว
ตอนนี้มิลค์อยากเจอแทนให้เร็วที่สุด แต่ก็ไม่อยากเร่งอีกฝ่าย เนื่องจากเป็นห่วงความปลอดภัยด้วย คนตัวเล็กพยายามเค้นหาทางออกอีกครั้ง เขาควรจะทำอะไรได้บ้าง นอกจากขอความช่วยเหลือจากแทนเพียงฝ่ายเดียว ก่อนจะควานหาสมุดเล็ก ๆ ที่จดเบอร์ผู้ดูแลหอ หมายจะแจ้งให้อีกฝ่ายขึ้นมาจัดการ
[มิลค์ แทนอยู่หน้าหอแล้วนะ] ไวอย่างใจอยาก รอเพียงไม่นาน คนที่มิลค์อยากเจอตัวมากที่สุดก็มาถึงหน้าหอแล้ว คนตัวเล็กรีบเปิดประตูหน้าต่าง โยนคีย์การ์ดอย่างที่เคยทำไปให้แทนทั้งน้ำตา
เสียงเคาะประตูนั่นเงียบไปแล้ว มิลค์รวบรวมความกล้าลุกขึ้นไปส่องตาแมวดู เผื่อจะได้รู้ว่าไอโรคจิตนั่นเป็นใคร จะได้แจ้งความได้ถูกคน ทว่าเขาพบกับความว่างเปล่า ไม่มีใครรอเขาอยู่หน้าห้องเหมือนที่กลัว รอเพียงไม่นานแทนไทก็มาถึงห้องพร้อมกับป้าเจ้าของหอ
“มิลค์!” แทนไทกระชากประตูห้องออก สวมกอดเพื่อนตัวเล็กเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง แค่เห็นว่ามิลค์ปลอดภัยเขาก็โล่งอกแล้ว รอยน้ำตา จมูกแดง ๆ คงบอกได้เป็นอย่างดีว่ามิลค์กลัวแค่ไหน
“เกิดอะไรขึ้น” ชายหนุ่มกระซิบถามคนตัวเล็กที่ยังอยู่ในอาการสั่นอยู่
“เหมือนมีโรคจิตตามเราอยู่ มันรู้จักห้องเรา เมื่อกี้...เหมือนมันมาเคาะห้องเรา เขย่าประตูเหมือนจะบุกเข้ามา” มิลค์ว่าตามที่เจอ ให้ทั้งแทนและคนดูแลหอได้ยินพร้อม ๆ กัน
“โรคจิตที่ว่า....คือคนที่ชอบโทรเข้ามา แล้วมิลค์ไม่รับสายใช่ไหม” แทนตั้งข้อสันนิษฐาน มันต้องเป็นคนเดียวกันแน่ ๆ
“อือ...” มิลค์ขานรับไม่เต็มเสียงนัก ยอมจำนนแต่โดยดี หากตอนนี้มิลค์มีหูบนหัวเหมือนลูกหมา คงได้เห็นมันลู่ลงเป็นหมาหงอยแน่
“แฟนผมโดนรุกล้ำความเป็นส่วนตัว หอไม่มีความปลอดภัยเลยเหรอครับ” แทนยังไม่เล่นงานมิลค์ แต่หันไปคุยกับคนดูแลหอแทน
“อ—เอ่อ ทางหอเราจะมีกล้องวงจรปิดนะคะ แต่มีแค่หน้าประตูหอ เวลาเข้ามาในหอ ถ้าไม่มีคีย์การ์ดก็เข้ามาไม่ได้” คนดูแลหอพูดเสียงแผ่ว ทั้งยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เป็นไปไม่ได้ที่คนนอกจะเข้ามาในหอ หน้าหอก็มียามรักษาความปลอดภัยอยู่แล้ว
“แสดงว่าเป็นคนในหอ?” แทนว่า ก่อนจะหันหน้ามาถามคนข้างตัว “มีคนในหอที่มิลค์รู้จักไหม?”
ฝั่งมิลค์เองก็นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่มีหรอก เราไม่ได้สุงสิงไปใครด้วย มาถึงหอก็เข้าห้องอย่างเดียวเลย” คราวนี้ถึงกับงานหยาบ หากคนนอกเข้ามาไม่ได้ ก็ชัดเจนว่าเป็นคนในแล้วจะหาคนร้ายได้ยังไง
“งั้นเอางี้... พรุ่งนี้ต้องไปแจ้งความก่อน เก็บหลักฐานทุกอย่างไว้ อย่าเพิ่งลบเอาไปแจ้งตำรวจ” มันเป็นสิ่งเดียวที่แทนพอจะคิดออกในตอนนี้ นี่ก็เที่ยงคืนกว่าแล้วจะปลุกคนทั้งหอ เพื่อตามหาไอ้โรคจิตนั่นก็ใช่เรื่อง “แล้วป้าครับ ช่วงเวลาไม่นานมานี้ มีคนเพิ่งย้ายเข้ามาไหมครับ”
“ช่วงสองสามเดือนมานี้ ไม่มีคนเข้ามาพักใหม่ค่ะ ตอนนี้หอเราก็เต็มด้วย”
สุดท้ายทุกคนก็ต้องแยกย้ายกันก่อน เพราะมันดึกแล้ว พรุ่งนี้เช้าแทนจะพามิลค์ไปแจ้งตำรวจไว้ก่อน หากเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยเหลือกันทัน คนตัวสูงเดินเข้าห้องพร้อมกับมิลค์ เพราะคิวท์ บอยตัวเล็กอ้อนขอให้ค้างด้วยสักคืน เนื่องจากยังขวัญผวาไม่หาย
หากเป็นปกติมิลค์คงอิดออดไม่ยอมให้แทนค้างที่หอแน่ แต่ตอนนี้คนตัวเล็กกลับพยักหน้ารับ กวักมือให้แทนเข้ามาในห้อง นอนเป็นเพื่อนซะงั้น
“มิลค์ผิดสัญญานะ ไหนบอกว่ามีอะไรจะบอกคนแรกไง”
“.....”
“ต้องให้เกิดเรื่อง จนมันจะบุกเข้าห้องก่อนใช่ไหม ถึงยอมบอก” หลังเข้าห้องเรียบร้อย แทนก็จัดการสอบสวนมิลค์ทันที เพื่อนตัวเล็กได้แต่ก้มหน้าสำนึกผิด ไม่คิดจะเถียงอีกฝ่ายแต่อย่างใด เพราะมิลค์ผิดคำสัญญาจริง ๆ
“ก็ไม่คิดว่าเรื่องจะใหญ่แล้วมันจะรู้เรื่องเราเยอะขนาดนี้”
“.....”
“เราแค่คิดว่าเราจัดการเองได้ ไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงก็เท่านั้นเอง”
“แล้วเป็นไง จัดการได้ไหมล่ะ” แทนยืนกอดอก ย้อนถามเสียงเข้ม ทั้งห่วงและโมโหมิลค์ในเวลาเดียวกัน
“...ไม่ได้” คิวท์ บอยตัวเล็กว่าเสียงแผ่ว เพราะเหมือนจะร้องไห้อีกรอบ จึงก้มหน้าลงมองพื้นสำนึกผิดแต่โดยดี พยายามอย่างคิดที่จะกลั้นน้ำตา ผู้ชายที่เข้มแข็งต้องไม่ร้องไห้ “ทำอะไรเอง ไม่เคยได้สักอย่าง”
ทันทีที่พูดจบประโยค น้ำตาหยดแรกหลังเพิ่งร้องไห้เสร็จ ก็ไหลหยดลงพื้นอย่างห้ามไม่ไหว ก่อนหยดที่สอง สามจะตามลงมาติด ๆ มิลค์เม้มปากแน่น ตัวเริ่มสั่นหลังร้องไห้ออกมาอีกครั้ง บางทีมิลค์เองก็รู้สึกเกลียดตัวเอง จัดการอะไรเองไม่เคยได้ ต้องให้คนอื่นเข้ามาช่วยจัดการ ทั้ง ๆ ที่มันเป็นชีวิตของเขาเอง
เหมือนมิลค์ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง....
“ไม่ต้องร้อง ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ตอนแรกก็อยากดุมากกว่านี้เหมือนกัน แต่พอเห็นน้ำตาอีกคน แทนไทกลับดุไม่ลง สุดท้ายก็ดึงตัวมิลค์เข้ามากอดแล้วลูบหัวปลอบเหมือนเด็กน้อย “ก็แค่เป็นห่วง ที่หลังมีอะไรต้องพูดออกมาเข้าใจไหม”
“.....”
“อย่าคิดทำอะไรคนเดียว เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่ ไม่ใช่มีแค่มิลค์ที่ควบคุมมันไม่ได้ ทุกคนก็เหมือนกัน มันอันตรายเกินกว่าที่จะจัดการเรื่องนี้เพียงลำพัง เข้าใจไหม” แทนอธิบายเหตุผลให้ฟัง หากเป็นสัตว์เราอาจรู้วิธีรับมือ แต่กับใจมนุษย์เราไม่มีทางรู้ว่าอันตรายมากสุดได้เท่าไหน โดยเฉพาะกับคนที่จิตใจไม่ปกติ
“ถ้าไม่เป็นห่วง คงไม่โมโหแบบนี้หรอกนะ มิลค์มีแค่คนเดียวในโลกนะ” แทนว่าต่อ “อยากเป็นฮีโร่หรือไง จับโจรโรคจิตคนเดียว” เขาว่าติดตลก เพราะไม่อยากให้คนตัวเล็กคิดมาก
“ก็เปล่าสักหน่อย แค่คิดว่าจัดการได้”
“ตัวกระเปี๊ยกเท่านี้ ยังอยากจับโจรโรคจิตด้วยตัวเองอีก”
“ฮือ เราแค่สูงน้อยเอง แต่เราขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ” มิลค์เงยหน้าขึ้นสบตาอีกคน ปล่อยให้แทนเช็ดคราบน้ำตาออกแต่โดยดี “ต่อไปนี้จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว จะบอกแทนทุกเรื่องเลย”
“เชื่อคำได้ไหมเนี่ย”
“ได้ดิ คืนนี้เรานอนกอดกันนะ ๆ ขอโทษที่ทำให้โมโห”
“พูดแล้วนะ ห้ามคืนคำและก็เลิกขอโทษได้แล้วไอ้ตัวเปี๊ยก พรุ่งนี้ก่อนไปเรียน เดี๋ยวจะพาไปแจ้งความ”
“พอเห็นว่าโมโหแล้วอ้อนใหญ่เลยนะ” แทนว่าพร้อมกับยีหัวมิลค์ด้วยความเอ็นดู อ้อนที่ว่าไม่ใช่เอาหัวมาถูไถเหมือนลูกแมวเหมียว แต่เป็นการว่านอนสอนง่าย พูดเพราะไม่เถียง ไม่ดื้อ มองแล้วก็น่ารักไปอีกแบบ
ยิ่งมิลค์เสนอตัวให้เรานอนกอดกัน ยิ่งน่ารัก...
“เปล่าสักหน่อย” มิลค์ปฏิเสธ
“รู้งี้น่าจะโมโหทุกวัน จะได้อ้อนบ่อย ๆ”
“ให้อ้อนบ่อย ๆ ก็ไม่ตื่นเต้นดิ” คิวท์ บอยตัวเล็กอมยิ้ม นาน ๆ ทีถึงได้อ้อนหนหนึ่ง ถ้าอ้อนทุกวันคงไม่ตื่นเต้นแน่ มิลค์สามารถอ้อนได้ทุกคน ไม่ใช่แค่กับแทน แต่บอย ก้องเขาก็ชอบอ้อน เวลาอยากให้พวกนั้นตามใจ
ความหวาดกลัวโรคจิตเริ่มทุเลาลง เมื่อมิลค์รู้สึกว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว เสียงเคาะประตู ข้อความคุกคามทางเพศไม่ได้ส่งเข้ามาอีกแล้ว จริง ๆ แทนสามารถกลับที่พักเลยก็ได้ แต่มิลค์ก็อยากให้อีกคนอยู่ เพราะหากไอ้โรคจิตบุกรุกยามวิกาล อีกฝ่ายจะได้ช่วยเหลือเขาทัน
กลีบปากเล็กเม้มแน่น เมื่อนึกถึงประโยคที่แทนพูดกับคนดูแลหอ แทนนี่เนียนได้โล่ อย่าคิดว่ามิลค์ไม่ได้ยิน เขาได้ยินเต็มสองรูหู อีกฝ่ายเรียกเขาว่าแฟน ฟังเผิน ๆ แล้วจั๊กจี้ยังไงไม่รู้ ถือว่าหยวน ๆ ยอมให้ไป เพราะอย่างน้อยอีกฝ่ายก็อุตส่าห์ละออกจากความสนุก มาหาเขา
“รีบไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้มานอนกอดกันสักที” แทนว่าด้วยสายตาแพรวพราวทำเอาคนมองถึงกับขนลุกซู่ ก่อนที่มิลค์จะพยักหน้ารัก ก้มหน้างุดเดินเข้าห้องด้วยใบหน้าแดงซ่าน
เราเคยนอนกอดกันมาแล้ว แม้มันไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่ไม่รู้ทำไมมิลค์ถึงใจเต้นแรง แทนนอนรอเขาเหมือนครั้งก่อน มองดูแล้วเหมือนเสี่ยนอนรอเด็กอย่างไงอย่างงั้น
พักหลัง ๆ มานี้ ความเขินของมิลค์เกิดขึ้นบ่อยเหลือเกิน ตัวการเป็นคนเดียว คนเดียวเท่านั้นที่มิลค์คุยอยู่ จริง ๆ ก็ไม่เรียกว่าคุยเท่าไร เหมือนเพื่อนกัน แค่เรารู้กันว่ามีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคิดมากกว่าเพื่อนแล้ว
“เสร็จยัง” คิดไปไม่นานเท่าไร แทนไทก็ตบที่ว่างข้าง ๆ ตัว เรียกมิลค์ถึงมานอน เป็นตุ๊กตานุ่มนิ่มให้ตัวเองได้กอด ฝั่งมิลค์เองก็เพิ่งอ่านเลกเชอร์จบ คิวท์ บอยตัวเล็กอยู่ชุดนอนของตัวเอง กางเกงขาสั้นกับเสื้อบอลตัวโปรด ทำเอาคนมองอย่างแทนถึงกับใจกระตุกวูบ อยากสวมบทเป็นหมาป่ากระครุบกระต่าย แต่ก็กลัวจะถูกงอนเข้า
มิลค์รู้สึกว่าตัวเองกำลังหน้าเห่อร้อน เพราะถูกย่างก้าวที่เดินไปยังเตียง แทนก็จ้องตาไม่กะพริบ ไอ้ตัวเปี๊ยกของแทนเริ่มขบริมฝีปากยามรู้สึกประหม่า มิลค์จัดแจงที่นอนเสร็จสรรพ เรานอนแบบเดิมเหมือนครั้งก่อน หลังจัดแจงที่ได้แล้ว เจ้าของห้องก็เอื้อมมือไปปิดไฟ แล้วพลิกตัวไปกอดแทนไทเหมือนที่เคยทำ
กลิ่นหอมอ่อน ๆ ในแบบผู้ชายของแทน ทำเอาคิวท์ บอยตัวเล็กแอบใจเต้นแรง กลิ่นกายคล้าย ๆ กับพ่อมิลค์ มันอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัย ท่อนแขนเล็กโอบเอวหนาเอาไว้ ก่อนจะบอกราตรีสวัสดิ์คนตัวโตเสียงแผ่ว พรุ่งนี้จะเอาไงค่อยว่ากันอีกที
“งือ...มือ” ในช่วงที่ต่างคนต่างเผลอหลับไปแล้ว มิลค์ก็บ่นงึมงำ เมื่อสัมผัสได้ถึงฝ่ามือร้อนที่กำลังสัมผัสหน้าท้องของเขา
“นุ่มดี ขอจับพุงหน่อย” แทนพูดเสียงแผ่ว มิลค์ปล่อยให้อีกคนกอดตัวเองจากด้านหลัง นอนจับพุงเขาเล่น ก่อนที่คนตัวเล็กหันไปกอดแทนเอาไว้ ใบหน้าเล็กแนบชิดกับแผ่นอกอุ่น ท่อนแขนกอดเอวแทนเอาไว้หลวม ๆ ขณะเดียวกัน คนตัวสูงก็กักร่างมิลค์เอาไว้ในอ้อมกอด พร้อมกับดมกลุ่มผมนุ่มไปด้วย
ไป ๆ มา ๆ เหมือนมิลค์ชอบสัมผัสจากแทน ได้นอนกอดแทนก็สบายไปอีกแบบ เพนสะตัวแทนใหญ่ เป็นหมอนข้างที่ดี เสียอย่างเดียวมือไว้ไปหน่อย แต่ก็พอต่อกรได้
เช้าวันต่อมาแทนก็พามิลค์ไปแจ้งความตามที่พูดคุยกันไว้ มิลค์ได้ยื่นหลักฐานต่าง ๆ ให้กับทางตำรวจ ซึ่งทางตำรวจก็ให้ลงบันทึกประจำวันไว้ก่อน พอเข้ามาถึงมอ มิลค์ก็โดนก้องกับบอยบ่นจนแทบไม่อยากฟัง เขารู้ดีว่าเพื่อนทั้งสองเป็นห่วงแค่ไหน จึงได้แต่ก้มหน้ายอมรับผิด จนพวกนั้นเลิกบ่น
“เนี่ย ดูละครเยอะไป จะจับโจรคนเดียว?”
“ถ้าเรื่องไม่แดงขึ้นมาก่อนจะไม่บอกกันใช่ไหม”
“คิดว่าเพื่อนช่วยเหลือไรไม่ได้เหรอ”
“เปล่าน้า” มิลค์รีบส่ายหน้าปฏิเสธ เมื่อเห็นว่าเพื่อนทั้งสองเริ่มน้อยใจแล้ว “เราก็แค่ไม่อยากให้เป็นห่วงกัน ไม่คิดว่ามันจะเล่นแรงแบบนี้อะ”
“แล้วเป็นไงล่ะ นี่ถ้าไอ้แทนไม่ไปหา ไม่ใช่ป่านนี้มันบุกห้องได้เหรอ” บอยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ไม่อยากให้มิลค์คิดมากหรอก แต่ก็อดโมโหไม่ได้ ไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเล็กคิดอะไรอยู่ ถึงไม่ยอมใครทั้ง ๆ ที่ปัญหามันไม่ใช่เล็ก ๆ
“อย่าว่ามิลค์เลย นะ ๆ” มิลค์เกาะแขนเพื่อนสนิท พยายามอ้อนให้เพื่อนเลิกบ่น “ตอนนี้แทนก็พาเราไปแจ้งความแล้ว ทีหลังจะบอกทุกอย่างเลย”
“เออ เดี๋ยวนี้อะไร ๆ ก็ไอ้แทน”
“อ้าว” แทนที่จะหายโมโห กลับกลายเป็นว่าบอยน้อยใจที่มิลค์ให้ความสำคัญกับแทนไทมากกว่าซะงั้น บอยยีผมเพื่อนสนิทด้วยความหมั่นเขี้ยว ถ้ามีเรื่องแล้วไม่ยอมบอกกันอีก เห็นทีอาจต้องใช้ไม้แข็งกับมิลค์
“แล้วนี่แจ้งตำรวจไปแล้ว เราสามารถทำอะไรได้อีก”
“เขาบอกว่า ถ้ามันโทรมาอีกลองข่มขู่ไปดู มันใช้หลายเบอร์โทรมาก่อกวนและดูเหมือนไม่ใช่คนเดียวกันด้วยอะ” มิลค์ว่าพลางขมวดคิ้ว
“ยังไง?”
“ไม่รู้สิ เรารู้สึกเหมือนเบอร์ตัวเองหลุดอะ จริง ๆ เบอร์เราก็หาง่ายนะ เพราะใช้ติดต่องาน แต่ทำไมพวกโรคจิตถึงหาง่ายขนาดนั้น” ถ้าเป็นคน ๆ เดียวโทรมา เขาจะไม่สงสัยเท่าไร แต่มิลค์รู้สึกว่าเบอร์ตัวเองหลุดไปในกลุ่มโรคจิต
“หรือว่ามีคนเอาไปให้พวกมัน” ก้องตั้งข้อสันนิษฐาน ซึ่งมิลค์ก็คิดว่าอาจมีส่วน “แล้วมันจะทำไปเพื่ออะไรวะ ?”
“.....”
“มิลค์เคยทำให้ใครไม่พอใจหรือเปล่า”
หลังจากเรียนเสร็จ มิลค์และพวกเพื่อน ๆ ก็ออกมาหาอะไรกินนอกมอ วันนี้เราเข้าร้านอาหารไทยกัน พอเป็นเรื่องของกิน คิวท์ บอยตัวเล็กก็เกิดอาหารดี๊ด๊าเป็นพิเศษ มีเพียงแค่ของกินเท่านั้นที่ช่วยให้มิลค์คลายความกังวลลงได้ คนตัวเล็กกินผัดไทร้านโปรดอย่างเงียบ ๆ พวกเพื่อนก็สั่งหอยทอด ก๋วยเตี๋ยวเรือคละกันไป
ในขณะที่กินข้าวกันอยู่ แทนไทก็โทรมาพอดี ได้ความว่าอีกฝ่ายไม่มีเรียน ออกดูหนังกับจ็อบ พวกเราเลยนัดเจอกันอีกครั้ง พักหลัง ๆ มานี้เราแทบเจอกันทุกวัน หากเป็นแต่ก่อนมิลค์แทนเจอหน้ากันทีไร เพื่อนทั้งกลุ่มเตรียมปวดหัวกันได้เลย แต่ตอนนี้กลับไม่เป็นอีกแล้ว...
“แหม.... สายตาหวานเยิ้มเลยนะมึง”
“ถ้ากินมิลค์ทางสายตาได้ คงกินนานไปล่ะ มึงกับโรคจิตนี่ใครอันตรายต่อตัวมิลค์มากกว่ากันวะ”
“ปากหาเรื่องนะ ไอ้ก้อง” แทนหันไปมองค้อนเพื่อนปากมอม ก่อนจะหันไปมองมิลค์ต่อ แก้มนุ่มนิ่มพองเพราะกำลังเคี้ยวอาหาร มองแล้วดูน่ารักดีเลยอดใจไม่ไหวที่จะมองนาน ๆ
ฝั่งเพื่อนก็มองสบตากันแล้วพยักหน้าอย่างรู้ ๆ กัน แต่ก่อนจับแยกแทบไม่ทัน ไอ้แทนไทแซะมิลค์ทุก ๆ สิบนาที จนคนดังประจำกลุ่มประกาศกร้าวว่าเกลียดแทนไทเข้าไส้ เวลาไหนนัดแทนไปกินข้าวด้วย มิลค์จะไม่ไปจนต้องขอร้องแกมบังคับถึงยอม แต่ตอนนี้อะไร ๆ ก็เปลี่ยนไปแล้ว แตะนิดแตะหน่อยปกป้องกันออกสื่อ มิหนำซ้ำยังแอบนัดเจอกันนอกรอบอีก
มันน่านัก....
“นี่ถ้ามึงจับโจรโรคจิตได้นะ คงได้ใจมิลค์ไปเต็ม ๆ” บอยอมยิ้ม รับรู้มาได้สักพักแล้วว่าสองคนนี้กำลังคุยกันอยู่ ในตอนแรกเห็นหลบหน้าหลบตาก็นึกว่าทะเลาะกัน ถามมิลค์ว่ามีอะไรหรือเปล่า เพื่อนตัวเล็กก็ปากแข็งไม่ยอมแพร่งพรายอะไรออกมา จนกระทั่งได้ถามฝั่งแทนไทถึงได้รู้ความจริง
“ถามคนให้คะแนนกูโน้น” แทนโบ้ยมาทางมิลค์ ทำเอาคนถูกพาดพิงถึงกับห่อไหล่ หลังเพื่อนทั้งกลุ่มมองมิลค์ด้วยสายตาล้อเลียนจนเขาอาย
เป็นอีกครั้งที่แทนไทอาสามาส่งมิลค์ พวกเขาและกลุ่มเพื่อนแยกย้ายกันตอนทุ่มกว่า ไปที่นั่นที่นี่ เล่นเกมร้านเน็ตกันจนเพลิน
“อ้าว นี่จะมาค้างหอด้วยเหรอ” มิลค์เอ่ยถามอย่างงุนงง เมื่อเห็นภายในรถของอีกฝ่าย มีสัมภาระเหมือนจะไปค้างที่ไหนสักแห่ง ซึ่งมิลค์ก็เดาเอาว่าอาจเป็นหอตัวเองแล้วมันก็ใช่จริง ๆ ด้วย
“ก็มิลค์กำลังไม่ปลอดภัยไง”
“.....”
“ถ้าไม่ยอมไปค้างที่อื่น เดี๋ยวเรามานอนเป็นเพื่อน ช่วงนี้มันอันตราย” แทนว่าเสร็จสรรพ ชายหนุ่มหยิบสัมภาระ พวกเสื้อผ้า ชุดนักศึกษาลงจากรถ หลังตัดสินใจแล้วว่าจะมานอนค้างกับมิลค์สักระยะ จนแน่ใจว่าพวกโรคจิตเลิกรำควานแล้ว
จริง ๆ ชายหนุ่มได้ทำการชักชวนมิลค์ให้ไปพักที่คอนโดของตนเอง ตราบใดที่ยังหาโรคจิตหรือข้อยุติไม่ได้ และถ้ามิลค์ไม่สบายใจไปค้างคอนโดเขาชั่วคราว จะไปค้างหอบอยกับก้องก็ได้ แต่มิลค์กลับยืนยันว่าจะพักอยู่หอเดิม ป้าดูแลหอก็บอกว่าจะติดกล้องเพิ่มให้ เพื่อเพิ่มความปลอดภัยให้ มิลค์จึงคิดว่าไม่มีปัญหาอะไร ถ้ามันยังไม่เลิก เขาคงต้องย้ายออก
แต่ถึงอย่างนั้นแทนก็ไม่สบายใจ จนตัดสินใจย้ายมานอนกับมิลค์เอง
“งั้นก็ตามสบายนะ เราไปอาบน้ำก่อน เหนียวตัว” เมื่อขึ้นมาถึงห้อง มิลค์แทบจะวิ่งเข้าห้องน้ำในทันที ด้วยสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าวแล้วยังต้องไปเรียน ไปนั่นที่อีก ทำให้เขาเหนียวตัวไปหมด ดีหน่อยที่ห้องมิลค์ เป็นห้องแอร์ เลยไม่ต้องลำบากอะไร แค่ไปต่อสู้กับอากาศข้างนอกเอา
“อือ ให้อาบน้ำช่วยปะ”
“ไม่ต้อง อาบเองได้!” มิลค์ว่าเสียงเขียว หันไปมองค้อนใส่อีกคน ก่อนจะคว้าเอาผ้าเช็ดตัว ชุดนอนเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้แทนไทนั่งรออยู่ในห้อง คนตัวสูงไม่รู้จะทำอะไร เห็นโทรศัพท์ของมิลค์วางไว้ จึงเอ่ยขออนุญาตเล่นโทรศัพท์ ซึ่งเจ้าตัวก็อนุญาต
อันดับแรกแทนไทเข้าไปเช็กไลน์มิลค์ เห็นบอกว่าไอ้โรคจิต นอกจากจะคอยโทรหาแล้ว ยังชอบแอดไลน์ส่งรูปของลับ พร้อมข้อความเชิงล่วงละเมิดทางเพศมาอีกด้วย เขาอยากรู้ว่าวันนี้มันส่งมาอีกไหม
และก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ไอ้โรคจิตนั่นส่งมาอีกครั้ง มันส่งมาหามิลค์ตั้งแต่บ่าย แต่คนตัวเล็กไม่ได้เปิดอ่านมัน มันไม่ได้ใช้รูปโปร์ไฟล์ตัวเอง เป็นแค่สีดำเท่านั้น แค่ได้เห็นรูปอวัยวะเพศของมัน แทนไทก็ถึงกับฉุนกึก ทำไมน้องมิลค์ของทุกคนต้องมาต่อกรกับพวกนี้ด้วย มันไม่ควรเลยสักนิด
‘น้องมิลค์ของพี่ ช่วยหน่อย’
‘ใช้ตีนกูแทนไหม?’
‘เล็กขนาดนี้ มึงอย่าเทียวส่งให้ใครอีกนะ’
‘กูว่านิ้วก้อยกูยังใหญ่กว่าของมึงอีก’
‘ ไอ้เวร เลิกยุ่งกับเมียชาวบ้านได้แล้ว เอาตีนกูไปช่วยก่อนแล้วกัน’
หลังพิมพ์เสร็จ แทนไทก็ถ่ายรูปเท้าเป็นภาพประกอบ เท้าเขาใหญ่มิลค์ คงช่วยมันได้ถึงใจแน่ หลังจากที่แทนส่งไป ฝั่งนั้นก็เปิดอ่านทันที ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหัว ทำไมมิลค์ต้องโชคร้าย มาเจอกับพวกแบบนี้ด้วย เมื่อคิดว่าอันไหนเลี่ยงได้ ไม่ให้อีกคนได้เห็น แทนไทจึงจัดการบล็อกผู้ใช้รายนั้นไปและลบข้อความสนทนาออกทั้งหมด
______________
สกรีมแท็ก #พี่แทนน้องมิลค์อย่าลืมไปเล่นแฮชแท็กกันนะคะ
พี่แทนจัดการมันค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
