ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...
____________________________________
Bitter
-BlackQueen-
ผมดูดกาแฟดำในมืออย่างเซ็งๆเมื่อแฟนผมกำลังทักทายเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมาเสียนาน
"ยังชอบกินกาแฟเข้มๆเหมือนเดิมเลยนะ" ชายร่างเล็กสวมแว่นกลมที่บังใบหน้าไปเกือบครึ่ง แต่ถ้ามองดูดีๆก็จะรู้ว่าเจ้าตัวหน้าตาดีแค่ไหน ตาชั้นเดียวแต่ได้ทรงกับปากเล็กๆที่มีสีอ่อนเรื่อเป็นธรรมชาตินั่น
"ก็เหมือนเดิมทุกอย่างนั่นแหละ" คนของผมก็ดันเสือกไปยิ้มละมุนตอบกลับไปอีก ผมรู้สึกได้เลยว่ามันละมุนละไมกว่าเวลาพูดกับผมล้านเท่า แถมไอ้ยิ้มหล่อละลายนั่นมันชวนหงุดหงิดเป็นที่สุด
"แล้วเนี่ยเป็นไงบ้าง ยังปวดหัวบ่อยๆอยู่หรือเปล่า" ผมกัดหลอดกรอดอย่างอดทน แกล้งเบนสายตาออกไปมองร้านค้ารอบๆแทน ผมไม่ชอบใจความสนิทสนมนั่น คำพูดที่ราวกับจะบอกว่ารู้จักกันดีมากมาก่อนนั้นทำให้ผมหวงอย่างบอกไม่ถูก
"ไม่ค่อยแล้ว ออกจากที่ทำงานเก่าแล้ว ดีขึ้นเยอะเลย" ผมแทบทำแก้วกาแฟร่วงเมื่อหันกลับมาเจอแฟนหนุ่มของผมกำลังช่วยจัดเนคไทด์ให้กับเพื่อนเก่าของเขา
เพื่อนที่เคยสนิทกันมาก เพื่อนที่เคยร่วมเตียงกัน เพื่อนที่เคยรู้ใจ พูดง่ายๆก็คือแฟนเก่านั่นแหละ
ผมเกือบจะห้ามตัวเองไม่ให้ไปกระชากแขนนั่นออกมากอดไว้ไม่ไหว แต่ผมจะหักหน้าเขาไม่ได้เหมือนกัน ผมจึงต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่แล้วหันมาระบายอารมณ์ใส่แก้วในมือแทน
"ขอบใจนะ ไว้ว่างๆมาเจอกัน คิดถึง" อีกฝ่ายเผยรอยยิ้มร่าเริงออกมา ผมตีหน้ามึนใส่ทันที แต่เมื่อผมลอบมองใบหน้าของแฟนตัวเอง ผมก็ต้องยอมแพ้ แววตาของเขาสะท้อนภาพของอีกคนอย่างอ่อนโยน มันเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความรัก ในแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
ความรู้สึกจี๊ดๆวิ่งเข้ามาแทงหัวใจ มันทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ ทั้งอิจฉา เหมือนเอาทุกความรู้สึกด้านลบมาหลอบรวมกันแล้วฟาดใส่ผมอย่างจัง แล้วมันก็แสดงผมออกมาเป็นความผิดหวังในใจผมเอง
ผมไม่ได้ฟังคำตอบจากปากเขา ผมแค่เดินออกไปจากตรงนั้นเงียบๆ พาเจ้าแก้วน้ำในมือไปทิ้งพลางขอโทษที่บีบมันซะจนบิดเบี้ยวไปด้วยในใจ ผมเดินต่อไปอย่างเลื่อนลอย ไม่ได้มองกลับไปข้างหลัง เพราะผมไม่ได้หวังให้เขาตามมา หรือด้วยความสัตย์จริง ผมหวัง ผมจึงกลัวว่าถ้าหันกลับไปแล้วจะไม่เจอเขาต่างหาก
สุดท้ายผมก็ทิ้งก้นลงบนเก้าอี้สำหรับนั่งพักของทางห้าง ปล่อยความคิดในหัวให้มันไหลไปจนกระทั่งว่างเปล่า ผมนั่งอยู่นาน นานมาก นานจนเวลาล่วงเลยไปจนดึก ใกล้ได้เวลาปิดทำการแล้ว ผมได้ยินเสียงหวานประกาศขอบคุณผู้มีอุปการคุณ
ให้ตายสิ สุดท้ายผมก็นั่งอยู่อย่างนั้นคนเดียว
ผมกลับบ้านด้วยแท็กซี่ โชคดีเหลือเกินที่ผมเป็นลูกครึ่งหน้าฝรั่งจ๋าเขาถึงยอมจอดรับ ตลอดทางผมเงียบสนิทหลังจากที่บอกจุดหมายให้กับคนขับไปแล้ว
โทรศัพท์ผมอยู่ไหนกันนะ อ่อ ในกระเป๋าเอกสารของเขา
กระเป๋าตังค์ล่ะ ซวยละ อยู่กับเขาหมดเลยนี่หว่า
ผมรีบล้วงกางเกงหาเศษเงิน ยังดีที่ทีเศษเงินอยู่สองสามร้อย ผมถอนหายใจแล้วเหม่อมองทิวทัศน์เมืองนอกหน้าต่างแทน
ผมไม่น่าเดินออกมาอย่างนั้นเลย เขาต้องคิดว่าผมเด็กมากแน่ๆ และในความจริงก็ใช่ ผมเด็กกว่าเขามาก เพราะอย่างนั้นไงผมถึงพยายามอย่างมากที่จะเป็นผู้ใหญ่
ผมรู้ว่านั่นคือแฟนเก่าเขา แฟนเก่าที่รักกันมาก แต่ก็เลือกที่จะเลิกกันเพราะอีกคนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เพราะตอนนั้นยังเด็กกันเกินไป เพราะว่ายังไม่พร้อม เพราะว่าอะไรก็ตามที่ไม่ใช่หมดรักกัน ไม่แน่นะ บางทีเขาอาจจะมีสัญญาใจอะไรสักอย่างกันก็ได้ อย่างไว้โตพอเราค่อยกลับมาคบกัน พร้อมเมื่อไหร่ค่อยเจอกัน หรือไม่ก็ถ้าบังเอิญได้เจอกันอีกในตอนที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว เราจะแต่งงานกัน
ผมจินตนาการเพ้อเจ้อไปอย่างนั้นแล้วก็หัวเสียขึ้นมาเอง ผมสบถเป็นภาษาดัตช์บ้านเกิดพ่อ มันคงจะดังมากจนพี่แท็กซี่ถึงกับสะดุ้งตกใจ
"โทษทีครับพี่ ผมหงุดหงิดไปหน่อย" ผมเอ่ยขอโทษก่อนที่เราจะเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง
ผมไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย ผมรู้สึกเหมือนไม่สามารถควบคุมอะไรได้สักอย่าง บางทีมันอาจจะผิดพลาดตั้งแต่วันที่ผมเดินเข้าไปขอชนแก้วกับเขาในคืนนั้นแล้วก็ได้
ผมมาถึงบ้านในเวลาเลยเที่ยงคืนไปมากโขแล้ว ผมอยู่คอนโดกับเขา น่าแปลกที่วันนี้ผมรู้สึกไม่เหมืนคนได้กลับบ้าน สิ่งที่ผมสัมผัสได้ไม่ใช่ความคุ้นเคยแบบเก่า อะไรบางอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป
ผมเปิดประตูในที่สุด ห้องรับแขกมืดสนิท มีแต่ความเงียบ เขาคงนอนไปแล้ว ผมเลือกที่จะเข้าห้องตัวเองที่กลายสภาพเป็นห้องทำงานไปแล้ว ก็ปกติผมนอนกับเขานี่
อย่างน้อยเตียงในห้องก็ยังพอมีที่ว่างให้นอนได้ ผมทิ้งตัวลง วันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยล้ากว่าวันที่ทำงานหนักเสียอีก ผมหลับตาและเมื่อลืมตาอีกครั้งฟ้าก็สางแล้ว
"จะนอนอีกนานไหม" ผมยันตัวขึ้นนั่ง เห็นคนรัก'ของผม'ยืนกอดอกพิงกรอบประตูอยู่
"อรุณสวัสดิ์ครับ" ผมพูดมันออกไปโดยอัตโนมัติ
"อืม มากินข้าวได้แล้ว" ผมเดินตามเขาออกไปที่โต๊ะอาหาร เรานั่งกินกันเงียบๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"มันเริ่มแล้วสินะ" เขาถอนหายใจขณะที่ทิ้งขนมปังทาแยมลงบนจาน ผมแสร้งไม่เข้าใจคำพูดนั้น
"ครับ?"
"ทำไมถึงแยกห้องนอน" เขาถาม ผมวางไส้กรอกลงคืนในจานแล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มองเขาด้วยความสิ้นหวัง
"ผมไม่ควรเข้าไปนอนกับพี่ตั้งแต่แรก ไม่ควรย้ายมาอยู่กับพี่ ไม่ควรจีบพี่ เราไม่ควรเจอกันเลยด้วยซ้ำ" ผมยมแก้วกาแฟมาจิบก่อนจะวางลงแล้วพูดต่อ "มันไม่เคยเป็นที่ของผมเลย ผมไม่เคยใช่สำหรับพี่"
เขาเงียบ ผมพาลน้ำตาจะไหล หากเขาปฏิเสธมันสักนิด หากมีท่าทีไม่ยอมรับมันสักนิด ผมคงจะหายโกรธได้ทันที
"อาจจะจริงก็ได้" เขาเริ่มพูดออกมา ผมไม่อยากฟัง แต่ก็ไม่สามารถขอให้เขาหยุดได้ การพูดอะไรออกมาในตอนนี้ดูจะเป็นเรื่องยากลำบากสำหรับผม
"ตลอดมาฉันก็ยังรักเขาอยู่จริงๆ มันไม่เคยเปลี่ยนมาตั้งแต่แรก" ผมมองอาหารที่เหลือในจานพลางคิดว่าถ้าเป็นวันปกติ ป่านนี้มันคงหมดไปแล้ว แล้วผมก็จะไปแย่งขนมปังของเขามากินต่อ ในขณะที่เขาลุกไปชงกาแฟเพิ่ม
"และฉันก็ไม่เคยคิดจะเลิกรักเขาเลย" ผมพรูลมหายใจออกมา
"เมื่อไหร่ล่ะ" ผมถาม
"หมายถึงอะไร?"
"นัดครั้งต่อไปของพี่กับเขา" ผมไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ ผมกลัวว่ามันจะเฉยชาไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร ผมกลัวว่ามันจะแสดงออกชัดเจนว่าไม่ต้องการผม
"เมื่อไหร่ล่ะ" ผมย้ำ "เราจะได้จบๆกันไปให้พี่พร้อมจะกลับไปหาเขาสักที"
ผมกัดริมฝีปากตัวเอง ผมไม่เคยอยากเลิกกับเขา ไม่เคยคิดเลย แต่ผมกลับพูดมันออกไป ผมอยากฉีกปากตัวเองทิ้งไปจริงๆ แต่มันอาจจะดีสำหรับเราที่สุดแล้วก็ได้
เขาได้กลับไปหาคนที่รัก ผมก็ไม่ต้องมาเจ็บปวดกับสถานะที่ไม่เคยได้ใจอีกฝ่ายมาครอง
"พูดอะไรออกมาน่ะ รู้ตัวรึเปล่า" เขาถามเสียงเรียบนิ่ง กลายเป็นผมที่พูดไม่ออก ได้แต่นั่งมองจานตรงหน้า
"อยากเลิกจริงๆน่ะเหรอ ได้สิ" เขาตอบด้วยท่าทีสบายๆ ผมปวดร้าวจนไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมองเขาได้เลย รับรู้แค่เพียงเขาเดินไปหยิบเสื้อคลุมกับของติดตัวแล้วออกจากห้องไป
ผมเก็บจานไปล้างอย่างเรียบร้อยก่อนจะมานั่งเก็บของลงกระเป๋า ผมโทรหาเพื่อนสนิทไว้แล้ว ผมจะไปนอนกับมันก่อนจนกว่าจะหาที่อยู่ใหม่ได้
ผมลากแบกเป้ใบใหญ่ออกมาวางไว้ที่ทางเดิน ผมอยู่ที่นี่มานานเกินกว่าจะเก็บของทั้งหมดไปได้ในทีเดียว นานจนผมไม่สามารถเดินออกไปได้โดยไม่คิดถึง
ผมทิ้งตัวลงบนโซฟา คิดถึงเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่ เต็มไปหมด และทุกเรื่องมีเขา ผมมองเพดาน ผ้าม่าน หน้าต่าง ทีวีจอใหญ่ พื้นไม้ พรมนุ่ม แล้วก็มาหยุดที่เท้าตัวเอง ผมเกลียดที่ผมรักที่นี่...รักเขา
ถ้าผมออกไปแล้วเขาจะคิดถึงผมไหม ผมกลัวว่าเขาจะไม่รู้สึกอย่างนั้น แต่ช่างมันเถอะ ผมควรต้องไปได้แล้ว
ผมแบกเป้ขึ้นหลัง วางคีย์การ์ดไว้ที่โต๊ะหน้าประตู ผมคงไม่ได้กลับมาที่นี่บ่อยนัก
ผมเดินออกไปตามทางเดินที่คุ้นเคย ลงลิฟต์ ผ่านล็อบบี้ เข้าสู่โรงรถ ผมตรงไปที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ ดูคาติคันโปรดของผมอยู่ที่นั่น...คนโปรดของผมก็เช่นกัน
เขานั่งสูบบุหรี่อยู่บนรถ สีหน้าเขาดูไม่ดีไปกว่าผมนัก ที่พื้นมีก้นกรองบุหรี่ทิ้งเกลื่อน
"สูบไปกี่มวนแล้ว" ผมเดินเข้าไปแย่งบุหรี่ออกจากมือเขา
"สองซอง" เขาตอบขยะยื้อแย่งมันกลับไป
ผมรั้งแขนเขาเอาไว้ ถ้าเขาจะไม่รักผม อย่างน้อยก็ขอให้เขารักตัวเองบ้าง
"ทำไม ไม่เกี่ยวกับนายแล้วนี่" เขาพูดอย่างนั้น แต่ตาเขากลับแดงก่ำขึ้นมา ผมไม่แน่ใจว่ามันเพราะอารมณ์หรือเพราะควันบุหรี่
"ขอล่ะ" ผมขอร้องเขา เขายอมทิ้งบุหรี่ที่ยังสูบไม่หมดลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้ดับ
"งั้นฉันขอบ้าง" เขาแบมือออกมาข้างหน้าเหมือนรอคอยบางอย่าง
"อะไร" ผมไม่เข้าใจ ได้แต่มองสองมือนั้นงงๆ มืออุ่นที่ผมสัมผัสมาแล้วไม่รู้กี่ครั้งนั่น จากนี้ไปคงต้องห่างกันแล้ว พอคิดว่าอาจจะไม่ได้จับอีกก็อดโหวงในใจไม่ได้
"อย่าไป" เขาพูดออกมาแผ่วเบา สองมือนั้นเอื้อมมาคว้าผมเข้าไปกอด "อย่าไปเลยนะ"
"ฉันไม่ได้ตอบตกลงนัดกับเขา"
"ฉันมีนายอยู่ทั้งคน ไอ้โง่"
"ฉันอาจจะยังรักเขาก็จริง ขอโทษนะ"
"แต่ว่าฉันก็ไม่เคยไม่รักนายเลยสักวัน"
ผมโอบกอดเขาตอบ ดีใจเหลือเกินที่ในใจผมมีเขา เรากอดกันแน่น ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายผละออกก่อน
"ผมรักพี่นะ" ผมยิ้มอย่างยากลำบากเมื่อน้ำตาผมไหลออกมา
"ผมรักพี่มาก แต่ผมไม่ไหวแล้ว"
"ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่มันกลายเป็นความฝืน ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว"
"ผมไม่อยากกอดพี่ทุกคืนทั้งที่ในใจมีแต่คำถาม"
"ผมไม่อยากใข้ชีวิตทุกวันอยู่ร่วมกับคนที่ผมไม่เคยแน่ใจ ไม่เคยมั่นใจเลยว่าเขารักผม"
"ผมรักพี่นะ ยังรักอยู่และคงจะรักต่อไปอีกนาน จริงๆก็ตลอดชีวิตนั่นแหละ"
"แต่ผมจะไม่อยู่ตรงนี้อีกแล้ว"
"อย่าไป..." เขาอ้อนวอน ตอนนี้เขาก็ร้องไห้ไม่ต่างกับผม สองมือนั้นดึงรั้งเสื้อผมเอาไว้ แววตาของเขาที่มองมามันเป็นแววตาแบบที่ผมรอคอยมาตลอด แต่ตอนนี้ผมเลิกรอมันไปแล้ว ถ้าเป็นเมื่อวานหรือเมื่อเช้า มันอาจจะได้ผล แต่ตอนนี้ผมทำใจมาแล้ว ผมพร้อมที่จะเดินต่อไปโดยไม่มีเขาแล้ว
"ถ้าวันข้างหน้า ผมโตพอที่จะเข้าใจพี่ทุกอย่างเมื่อไหร่ แล้วถ้าวันนั้นพี่ก็ยังรักผมอยู่เหมือนกัน เราอาจจะกลับมาเป็นอีกครึ่งนึงของชีวิตกันและกันที่มันดีกว่าตอนนี้ก็ได้นะ"
ผมขี่ดูคาติคู่ใจออกมาในขณะที่หัวใจผมทิ้งไว้ที่เขาผู้ยืนร้องไห้อยู่เบื้องหลัง เขาโบกมือลาผมอย่างคนเป็นผู้ใหญ่แล้ว ผมจากมาเพื่อที่สักวันจะกลับไป
ผมหวังว่าสักวันนั้นเมื่อผมกับเขาได้ย้อนกลับมาเจอกันอีกครั้ง ผมจะรู้สึกว่าตัวเองได้กลับบ้านที่แท้จริง หวังว่าเขาจะเป็นบ้านหลังนั้นของผม
...END...
สวัสดีค่ะทุกคน กลับมาหลังจากที่หายไปสักพัก ยอมรับว่ารู้สึกน้อยใจและแย่กับตัวเองอยู่บ้างที่เรื่องก่อนหน้านี้ได้รับผลตอบรับไม่ดีเลย แล้วรีนก็ไม่รู้ว่ามันดีแย่ยังไงเพราะไม่มีใครบอกอะไร รีนท้อมาก มากจนบอกกับตัวเองว่าจะพอแล้ว แต่พอมาคิดอีกที การเขียนเป็นความสุขของรีน ผลตอบรับอย่างคอมเม้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของกำลังใจ สุดท้ายรีนก็แค่อยากทำอะไรที่รีนรัก ที่รีนมีความสุข รีนเลยกลับมา
หวังว่าจะมีความสุขกับงานของรีนนะคะ
หัวข้อ: Bitter..... [ตอนเดียวจบ] (อ่าน 2954 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก