ตอนพิเศษนี้จะอยู่หลังตอนพิเศษของตัวละครหลัก
ถ้าใครสงสัยว่าตัวละครบางตัวคู่กันได้ยังไง ขออภัยจริงๆ เน้อ
ไว้ตามอ่านตอนพิเศษของพวกเขาที่เคยแจ้งไว้ในเล่มก็ได้นะครับ
คิดถึงทุกคนจัง จุ๊บๆ
ตอนพิเศษ
ทักรี่เบบี้โซแดมฮอต
สายแล้ว สายแล้ววววว จะทันมั้ยวะเนี่ยยยย
RRRRRRRRR
‘หยากไย่’ ฮืออออ นั่นไงล่ะ ไม่ทันขาดคำ แม่โทรตามแล้ววววว
“ฮัลโหลลลลล”
[กี่โมงกี่ยามแล้วฮะ! ถึงยัง!?]
มันต้องสงสัยแน่ๆ ว่าผมอยู่ไหน “สนามบินแล้วจ้า”
[ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิ]
“อินชอน…”
[มึงจะไปตึกเจวายพีเหรอ] เสียงไอ้ไย่สูงแสบแก้วหู [เร็วๆ ไอ้สัดอย่าล้อเล่น]
“คิกๆ เออ ดอนเมืองนี่แหละ กำลังวิ่งเข้าไปแล้วววว”
ผมจัดการกดวางสาย แล้วรีบลากกระเป๋าสีเหลืองใบโตตามมาติดๆ
เย่! เราจะไปทะเลกันฮะ ในที่สุดก็ได้ใช้กิฟวอยเชอร์จากพี่ปอยสักที ตอนแรกก็นึกว่าจะได้เป็นห้องพักเดี่ยวไรงี้ มารู้ทีหลังว่าเขาให้บ้านติดทะเลทั้งหลังเลยอะ ผลสุดท้ายก็เลยต้องยกโขยงกันมาทั้งกลุ่มอย่างกะทัวร์จีน และนอกจากแก๊งไม่มีใครครบแล้ว เรายังมีสามเด็กพละและอีกหนึ่งหนุ่มวิศวะตามมาในทริปนี้ด้วย
“มาแล้วววววว” ผมโบกมือร่าให้มุนินและหยากไย่ที่ยืนเซ็งเหมือนทำล็อตตอรี่หาย พยายามยิ้มกลบเกลื่อนการมาสายของตัวเอง แหมมมม มาจากบางขุนเทียนนะ ทางเดียวที่จะมาไวๆ คือว้าปมาอะ ฮืออออ
“กว่าจะมา” ไอ้ไย่เบ้ปากใส่ผมเป็นคนแรก วันนี้มันใส่เดรสสีขาวกับรองเท้าส้นสูง ไอ้ห่า ชุดแบบนี้เหมาะกับไปซอยนานามากกว่าทะเลอะ
“มึงเอาอะไรมาเยอะแยะขนาดนั้นอะ” มุนินชะโงกหน้ามาดูของที่อยู่ด้านหลังผม เออ ต้องใส่เสื้อฮาวายแบบนี้สิถึงจะเหมาะกับทะเล
“อุตส่าห์ซื้อน้ำหนักก็ต้องใช้ให้คุ้มสิ” ไม่หลังคาบ้านมาด้วยก็ดีขนาดไหนแล้ว
หยากไย่กอดอก “จะได้เช็คอินกันสักที”
ผมมองซ้ายมองขวา อ้าว ทำไมมันอยู่กันสองตัวอะ “แล้วคนอื่นไปไหนหมดอะ”
“พ่นควัน” มุนินบอก แต่ไม่ทันไรหน้าตามันก็เบิกกว้างซะก่อน “อ้าวนั่นไงมากันแล้ว ข้างหลังมึงอะ”
“ไหน… อ๊ะ เหวอออ”
ยังไม่ทันที่จะหันได้ร้อยแปดสิบองศา ตัวผมก็ลอยขึ้นซะงั้น แงงงงงง ช่วยด้วยยย
แต่กลิ่นสปอร์ตๆ แบบนี้…
ผมพยายามเอี้ยวตัวมามองหน้าคนที่หาญกล้าแบกผมขึ้นบ่า
โอ๊ยยยย ว่าแล้วเชียววว “ไอ้ทักกกก”
“ไงเจี๊ยบๆ” ไอ้เดือนพละยิ้มโชว์ฟัน มันใส่แว่นกันแดดซะด้วย และการที่เห็นว่ามันใส่เสื้อกล้ามสีขาวโชว์วงแขนแบบนี้แล้วนั้น… แอ่ก ตัวอ่อนกะทันหัน เอาเลย แบกเลย ขอละลายอยู่บนบ่าที่แข็งแกร่งนี้ ฮือออออ
“หวัดดีกุ้ง” โมทย์ที่เดินตามเข้ามายกมือทักทาย
“เป็นไงบ้างรูมเมทททท” ผมโบกมือกลับเช่นกัน ก่อนจะแยกเขี้ยวใส่ไอ้คนที่เอาแขนพาดบ่าหนุ่มแว่นอยู่ “ไอ้อู๋ มึงออกไปจากรูมเมทกูเลย”
ป้าบ! ประธานสินกำผู้ตัวล่ำขึ้นสิบเลเวลอย่างกับหมีควายเอื้อมมือมาตบหัว โอ๊ยยย
“มาสายแล้วทำซ่านะมึง”
“พูดมากจัง” ผมบุ้ยปากแล้วสะกิดไอ้ทักให้หันมาฟัง “ทักรี่ๆ โกรธกูที่มาสายปะ”
ไอ้ไดโนเสาร์ยิ้มมุมปาก “เฮ้ย ไม่โกรธเลยจ้า”
แหม่ มันรู้งาน
ผมหันไปทำเหยอกับไอ้อู๋ต่อ “เห็นมะ มันไม่เห็นว่าเลย”
“โถไอ้ควาย” ไอ้อู๋ส่ายหัวขำๆ แล้วหนีผมด้วยการลากโมทย์เดินไปหาไอ้ไย่ แล้วผมก็เห็นหลุยส์กับเก๋ายืนอยู่ด้านหลัง
เด็กโยธาเดินเข้ามาหาผมคนแรก “เฮ้ยยยเป็นไงบ้างอะเรา คิดถึงจังเลยอะ”
“จริงเหรอ” บ้า เขินอะ
“จริงสิ” หนุ่มลูกครึ่งพนักหน้า ก่อนจะเอี้ยวตัวมากระซิบ “แต่ดูเหมือนมีคนคิดถึงกว่านี้ คนนี้ๆ”
ผมหัวเราะคิกๆ ตอนที่เห็นหลุยส์เอานิ้วจิ้มๆ หลังไอ้เดือนพละที่แบกผมอยู่
“เก๋าล่ะเป็นไงบ้าง” ผมเปลี่ยนมาคุยกับคนที่อยู่ถัดไป วันนี้เก๋าแห่งพละแต่งตัวเท่เชียว แถมมีการสะพายกล้องอย่างกับมือโปร โอ๊ยยย ท่าทางทริปนี้ผมจะมีรูปสวยๆ ให้ลงเพียบเลยสิเนี่ยยย
“นครนายกเงียบขึ้นเลยพอไม่มีกุ้งอะ” คนตัวเล็กเขยิบเข้ามาใกล้ “ตอนนี้ทั้งพละ วิศวะ หมอเฉาตายกันทั้งม. ได้แต่อาศัยเสียงหมาเห่าฟังแก้เหงา”
อ้าว ทำไมเทียบกูกับหมาล่ะ
“คุณ เราไปเช็คอินกันเลยมั้ย” หลุยส์ที่ใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นทับเสื้อยืดสีขาวส่งเสียงถามหยากไย่
“เอาสิ”
หลุยส์พยักหน้า เดินไปหาฝ่ายหญิงอย่างมาดแมนแล้วพากันเดินออกไป มีการประคองหลังให้อีกนะ โอ๊ยยยย เหม็นความรัก
“กินข้าวมายัง” ไอ้ทักส่งเสียง
“เอากูลงก่อนจะได้คุยกันถนัดๆ”
แต่พอมันอุ้มผมลงมายืนเท่านั้นแหละครับ ตอนที่สายตาผมเห็นหน้ามันเต็มๆ นั้นเล่นเอาใจเต้นตึกตัก
ฮืออออ จาอาวววว จาอาวววว
“มีอะไรวะ” ไอ้ทักย่นคิ้ว เอามือขึ้นมาลูบหน้าลูบตาสำรวจตัวเองด้วย
“เปล่าๆ”
“ก็มึงมองกูอะ”
อย่าเขยิบเข้ามาใกล้แบบนี้เซ่ อู้วววว “มึงฮอตอะ”
“ฮะ!?”
โอ๊ยยยยย เห็นมั้ยว่าเขินขนาดไหน กัดปากจนย่นเป็นเกี๊ยวซ่าแล้วเห็นมั้ยยย “ไม่พูดแล้วววว”
“เดี๋ยวๆ” มันรั้งแขนผมไว้เมื่อเห็นว่าจะวิ่งหนี แงงง ปล่อยสิ คนอื่นเขาไปเช็คอินหมดแล้วเนี่ยยย “ฮอตอะไรบอกกูก่อน”
“ม่ายยยยย”
“เจี๊ยบบบ” เสียงอ่อนเสียงหวานนักนะ “นานๆ ได้เจอกันทีทำให้ชื่นใจหน่อยได้มั้ยวะ”
“…”
“หันมาๆ”
ฮึ่ยยย หันก็ได้
ฮือออ ไม่กล้ามองหน้ามันอะ “จะยิ้มหาอะไรเล่า!”
“กอดหน่อย” ไอ้เดือนพละอ้าแขนออก
“กะ…กอดทำไม!” คนเยอะแยะเห็นมั้ยน่ะ “มึงจะบ้าเหรอออ”
“แค่กอดไม่บ้าหรอกน่า ไม่กอดอะจะบ้ากว่า”
สำบัดสำนวนเยอะนักนะ ไม่เจอกันนานแพรวพราวเหลือเกินนนนน
เอาเถอะครับ ยอมรับแหละว่าอยากกอดเหมือนกัน
หมับ! “เดี๋ยวๆ” รีบจัง กูยังไม่ได้ทันตั้งตัวเลยยย
ไอ้ทักทำหน้างงๆ ตอนที่ผมยกตัวออกมา “ทำไมอะ?”
“ขอจัดท่าก่อน” ผมหรี่ตาสำรวจรูปร่างคนตรงหน้าเพื่อหาทำเลที่เหมาะๆ ก่อนจะซุกหน้าลงไปอีกครั้ง
หมับ! “อะไรของมึงวะ…”
“เงียบน่า”
แค่อยากให้จมูกจมอยู่กับเนื้อแน่นๆ ข้างๆ หน้าอกด้านขวาเท่านั้นเอง ตรงเนี้ยยย ได้กลิ่นความเป็นไอ้ทักแบบเต็มๆ เลยยยย
ผมคิดถึงมันจัง
“สรุปกินข้าวมายัง” ไอ้คนตัวสูงส่งเสียง
หงึกๆ หงักๆ ผมได้แต่พยักหน้า เพราะจมอยู่กับตัวไอ้ทักไปร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว
“อยากไปเดินดูอะไรก่อนเข้าเกตมั้ย”
“ม่ายอะ” ผมส่งเสียงอู้อี้
“อะไรของมึงเนี่ยเจี๊ยบ จะสิงกูอยู่แล้วสัด” ไอ้ทักคงทนความสงสัยไม่ได้ รีบยกหน้าผมขึ้นมามองให้เต็มตา ตอนนี้เราจ้องกันเขม็งเลย
เวรละ…
“อย่าจูบนะ” ผมกระซิบ
“มึงนั่นแหละที่อยากจูบกับกู”
“ใครบอก” รู้ดีนักนะ
“เสียงมึงสั่น” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ “แล้วกูอยู่กับมึงมานาน กูดูออก”
“…”
“เดี๋ยวถึงที่พักค่อยจูบกันนะ”
“เข้าห้องน้ำมั้ย” “…”
“ปะ…ไปจูบกัน” โอยยยยย สั่นจริงอย่างที่มันว่า กลืนน้ำลายดังเอือกๆ แล้ว
“…”
“คิดถึงอะ”
“เฮ้อไอ้เจี๊ยบ” ไอ้ทักถึงกับส่ายหัว แต่ก็ยังยิ้มอยู่นะ “มึงเคยโรแมนติกบ้างมั้ยวะ”
“…”
“จูบในห้องน้ำ เดี๋ยวก็ตกเครื่องเอาหรอก”
“…”
“มันคงนานน่าดู”
โอยยยยยยยยยย รู้สึกว่าอยู่ๆ ตัวก็ลื่นเหนียวๆ เหมือนปีโป้ กลายเป็นเยลลี่ไปแล้ววววว
ไอ้ทักขยี้หัวผมอย่างมันเขี้ยว “กูก็คิดถึงมึงเหมือนกันแหละ”
ฮือออ เปลี่ยนใจทันนะทัก ยอมซื้อตั๋วใหม่แบบไม่เสียดายตังค์เลยยยย นั่งรถทัวร์ตามไปก็ด้ายยยยยย
“ไปเช็คอินกันเหอะ”
ผมย่นจมูกใส่มันก่อนจะพยักหน้า “ไปก็ไป อยากเจอทะเลแล้วเหมือนกันนนนน”
“โอ้โห” ไอ้ทักร้องออกมาเมื่อแย่งกระเป๋าลากจากมือผมไปจัดการเอง “เอาอะไรมาเยอะแยะวะ”
“ของจำเป็นทั้งนั้นแหละน่า”
“สีเหลืองซะด้วย” ไอ้เดือนพละผิวปาก “วันนี้มึงกะจะเหลืองทั้งตัวเลยหรือไง”
“พูดมากจัง” ผมบุ้ยปาก “ชอบสีเหลืองมันผิดเรอะ”
“ไม่ผิดจ้า” ไอ้ทักยื่นมือมาเกาคาง โว้ยยย คนนะไม่ใช่แมว “ไปๆ เดี๋ยวแม่มึงก็อาละวาดอีก เมื่อเช้าไอ้หลุยส์โดนไปชุดใหญ่”
“อ้าว แล้วหลุยส์ไม่ตะวาดกลับเรอะ” ดูท่าเด็กวิศวะอย่างมันจะไม่ใช่คนยอมใครง่ายๆ นะ
“ไม่อะ เงียบเป็นเป่าสาก ชวนพวกกูไปดูดบุหรี่ทันที” ไอ้ทักทำท่าจะหัวเราะแล้วพาผมเดินไปสมทบกับเพื่อนๆ “ดูท่ากูจะมีคนแชร์แฮชแท็คหงอกับเมียเหี้ยกับเพื่อนแล้วล่ะ”
โถ… น่าสงสาร
แต่เอาเถอะ ใครจะตีกันเดี๋ยวผมจะคอยห้ามทัพเอง
การเที่ยวครั้งนี้มันต้องสนุกมากแน่ๆ เย่!!!
มุนินกับหยากไย่เดินหัวเราะคิกคักเข้ามาหาคนที่เหลือ หลังจากที่มันสองตัวอาสาไปเช็คอินให้ เอ… สายตาพวกแม่งไม่น่าไว้ใจเลยแฮะ
“พวกมึง บ้านของเรามีสี่ห้องพอดีเลย” ไอ้ไย่ยิ้มหวาน
เฮ้ยยยย ดีอะ พอดีคู่ของพวกเราเป๊ะ เดี๋ยวเที่ยวเสร็จต้องโทรไปขอบคุณพี่ปอยซะแล้วววว
ดูเหมือนมุนินจะเห็นผมดีใจออกนอกหน้า มันเลยดับฝันผมทันที “แต่เพื่อความเป็นธรรม เราจะจับฉลากคละเพื่อนร่วมห้อง”
“เฮ้ยยย” ผมนี่ลุกขึ้นยืนเลยครับ “ไม่แฟร์เลยยยยย”
แล้วผมจะได้นอนกอดไอ้ทักมั้ยเนี่ยยยยย แงงงงงง
“ไม่ต้องจับได้มั้ยดาว เราอยากนอนกะไอ้เจี๊ยบมันอะ” เหมือนไอ้ทักจะไม่เห็นด้วยกับแผนนี้เช่นกัน แต่เก็บอารมณ์ความงุ่นง่านได้ดีกว่าผมเยอะ แหงะ
“ไม่ได้นะทัก เราต้องถือโอกาสนี้สนิทกับคนใหม่ๆ สิ” ไอ้ไย่หันไปทางมุนินที่กำลังขยุกขยิกกับกระดาษในมือ “เสร็จยังวะ”
“เรียบร้อยแล้ว” ในมือมุนินมีกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่ม้วนไว้อย่างสวยงาม แถมเดินตรงมาทางไอ้ทักคนแรกด้วยนะ “ทักก่อนเลยจ้า”
ไอ้เดือนพละกระตุกคิ้วขณะมองมาที่ผม มันทำเป็นหลับตาปากก็ขมุบขมิบอย่างกับกำลังสวดอภิธรรม แงงงงง ผมตื่นเต้นไปด้วยเลยเนี่ยยย
แล้วไอ้ไดโนเสาร์ก็คลี่กระดาษออกมา “ไอ้หลุยส์”
“สัด” เจ้าของชื่อถึงกับสบถ
“เราไม่อยากนอนกะมันอะดาว” สีหน้าไอ้ทักหงอยมาก เหมือนกับต้องการอ้อนวอนไอ้ไย่ “ไย่นอนกับมันแทนได้มั้ย”
“ไม่ได้! จะบ้าเรอะ” หยากไย่กอดอก ยิ้มสะใจอย่างกับคนบ้า “ตามึงแล้วกุ้ง”
ผมมองหน้าไอ้ทักก่อนจะยื่นมือไปหยิบกระดาษจากมือมุนิน
ฮืออออออ ทำไมสวรรค์ต้องพรากเราสองคนด้วยยย ทำม้ายยยย
“แฮ่!” “สัด!! ตกใจ!!” ผมถึงกับร้องลั่น ไอ้ห่ามุนินมันทำเป็นหนีบมือผมอะ ใจหายหมด!
เอาล่ะ เรามาดูกันสิว่าจะได้ใคร ผมค่อยๆ คลี่กระดาษออกช้าๆ
“หยากไย่!” ผมพูดตามสิ่งที่เห็น “โหยยยย ไรวะ ไม่เอาอะ”
“อีห่า กูยังอยู่ตรงนี้ค่ะ” ดาวมหาลัยเท้าเอว “ดีแล้ว กูจะได้จำตาดูมึงไม่ให้ทำอะไรดื้อๆ ซนๆ”
ผมกับไอ้ทักตัวเกร็งทันทีเมื่อเห็นสายตาของผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ไอ้ห่าเอ๊ย แม่ของแท้
ต่อไปก็ถึงคราวไอ้อู๋บ้างแล้วครับ…
ไอ้ประธานรุ่นหยิบกระดาษขึ้นมา “โมทย์”
“…”
อ้าว ไหงงั้นอะ!?
ไอ้อู๋ถึงกับฉีกยิ้มกว้างถึงใบหู แถบจะผูกเป็นโบว์ที่ท้ายทอยได้แล้ว “กูชอบจับฉลากแบบนี้นะ ยุติธรรมดีๆ”
โอ๊ยยย กูอยากแหมมมมมมมมมให้ถึงอ่าวไทย
“ไอ้ควาย คุ้มมึงไง!” ไอ้ทักถึงกับเซ็งนั่งเอนติดเก้าอี้
“เท่ากับว่าห้องสุดท้าย เก๋านอนกับมุนินนะ” หยากไย่กล่าวปิดการจับคู่ในครั้งนี้
“กูมีเรื่องสงสัยครับ” ไอ้หลุยส์ที่นั่งถัดไปจากไอ้ทักยกมือขึ้น “ไอ้เก๋ามึงมาเสือกกับทริปนี้ได้ยังไงวะ”
พวกเราหันขวับไปทางเจ้าของชื่ออย่างพร้อมเพรียงเหมือนเตรียมมา เก๋าถึงกับอึกอักตอบอะไรไม่ถูก เอ๊ะ ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่าเนี่ยยยย ไอ้ตอนแรกก็นึกว่าตามไอ้ทักกับโมทย์มาเฉยๆ
“เอ่อ… กู…”
“…”
ไม่ต้องรีบเด้อ ทุกคนรอฟังอยู่
“กู… มากับเมีย” ผมนี่ถึงกับหันซ้ายหันขวาเลยครับ ใครอะ ไหนๆๆๆ ไหนเมียมัน คนไหนได้เป็นเมียไอ้เก๋าพละวะเนี่ย คงขำพรืดหน้าดู คิกๆๆ
เอ่อ… แล้วทำไมมันมองหน้าไอ้มุนินเหมือนกับขอความช่วยเหลืออย่างนั้นอะ!?
เฮ้ยยยย อย่าบอกนะ!!!
“เก๋าเป็นแฟนกับมุนินเรอะ!!”
พรวด!!!! น้ำองุ่นเวลคัมดริ้งที่หลุยส์ยกขึ้นดื่มถึงกับกระฉูดออกจากปาก อี๋!!
“กรี๊ดดดดดด” หยากไย่กระโดดโลดเต้น “จริงเหรอ เพื่อนกูจะมีผัวแล้วเหรออออ”
“ยังไม่ใช่ผัวเว้ย” มุนินก้มหน้างุด
เก๋าถึงกับทำหน้าสงสัย “อ้าว?”
“พอๆ” ตุ๊ดแฟชั่นโบกมือให้ยุ่ง “รีบเอาของเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเล่นน้ำกันให้ไวเลยจ้า”
“ดีใจด้วยนะมึงงงง” ผมถึงกับเข้าไปเขย่าแขนมันเลยอะ แงงงงง ปลาบปลื้ม หลังจากที่ได้ยินมันบ่นเหงามานานนนนน
“อะไรของมึงเนี่ยยย”
“กูตื้นตันนนน”
“ตื้นตันทำบ้าอะไร” ไอ้มุนินเท้าเอว “ไม่ได้จะแต่งงานโว้ยยย”
แหมมม ทำมาเป็นฟอร์ม รู้น่าว่าเขินเหมือนกันแหละ อิๆ
“ไปๆ แยกย้ายกันสักที”
พอทุกคนเริ่มลุก ผมก็กระโดดกลับไปหาไอ้ทักอีกรอบ
“เป็นอะไรอะหน้ามุ่ยยย” ผมจับคางไอ้เดือนพละเขย่าไปมาจนหัวของมันสั่นด้อกแด๊ก
“เซ็ง”
“อ้าว…”
“กูมาเพราะจะได้นอนกับมึงเลยนะ” มันถอนหายใจแล้วก็ลุกขึ้นบ้าง “พ่อมึงก็ไม่ให้กูไปคอนโด พอมาเที่ยวก็โดนกันท่าอีก เบื่ออะ”
“ชู่ววว” ผมรีบชูนิ้วเลยครับ “เงียบๆ เดี๋ยวไย่ได้ยิน”
“เปล่า กูไม่ได้โกรธดาว แค่เซ็งตัวเอง”
โถ… ไอ้หมาชิบะเอ๊ย “เอาน่า เดี๋ยวก็มีที่ทางเองแหละ อย่าเครียดๆ สนุกๆ”
พอมันเห็นผมเอียงคอยิ้มก็กลับมาอารมณ์ดีอีกรอบ “รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหอะจะได้ว่ายน้ำกัน”
ผมพยักหน้า “ได้เลย กูเอาห่วงยางสัปปะรดมาเลยน้า มึงต้องชอบแน่ๆ”
“จ้า ชอบก็ชอบจ้า”
ผมเดินนำให้ไอ้ทักลากกระเป๋าตามมา เห็นว่ามุนินยังทำหน้าบึ้งตึงใส่ไอ้เก๋าอยู่ตรงล็อบบี้อยู่เลย เอ๊า ไหนบอกให้รีบแยกย้ายไง ทำไมช้ากว่าคนอื่นล่ะ
ช่างมันแล้วกัน ผมจะรีบไปเป่าห่วงยางสัปปะรดแล้ววววว อยากเล่นน้ำใจจะขาด
ถึงจะเดินห่างออกมา แต่ผมก็ยังได้ยินการสนทนาจากสองคนข้างหลังชัดเจน โดยเฉพาะเสียงกวนๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของเก๋าเด็กพละ
“อ้าว สรุปว่าเราไม่ใช่ผัวเธอเหรอมุนิน?”ทะเล! ทะเล้!!
บรรยากาศซัมเมอร์ช่วงปิดเทอมการมาทะเลคือโคตรเหมาะจริงๆ อะครับ ที่พักของเราก็ดี้ดี เดินออกมาจากบ้านไม่กี่ก้าวก็ถึงทะเลแล้วเรียบร้อย
หยากไย่กับหลุยส์เป็นสองคนแรกที่ลงไปเล่นน้ำก่อนใคร หยากไย่ในชุดบิกินี่สีแดงคือแสบตาสะใจม้ากกกกกกก หลุยส์คงหวงน่าดูเพราะตามติดแจไม่วางตา ก็แหมมม ฝรั่งมองไย่กันเพียบเลยนี่ครับ แต่ตัวหลุยส์เองก็ฮอตใช่ย่อยนะ การเป็นสมาชิกของแก๊งเด็กกล้ามต้องหุ่นดีทุกคนเลยหรือไงวะ แต่ถึงเด็กโยธาอย่างมันจะหุ่นดีขนาดไหน ก็ไม่ได้ครึ่งของ… O_O
แม่!! เจ้า!! โว้ย!!! กำลังคิดอะไรเพลินๆ ตาดันไปเห็นไอ้ทักกำลังยืนอาบน้ำที่ฝักบัวริมหาดของโรงแรมพอดี
ผมอ้าปากค้างขณะที่จ้องไปยังหน้าท้องเป็นลอนได้รูปอย่างกับลูกระนาดบนถนนอโศก วินาทีที่มันเสยผมเปียกๆ นะ… อื้อหือออออ กำเดาจะไหล ฮือออออ มันไปทำอะไรมาวะถึงหุ่นดีขึ้นขนาดนี้ ดูแขนนั่นดิ ใหญ่อย่างกับน่องไก่บอนชอน และที่สำคัญ การใส่กางเกงขาสั้นแบบนั้นทำให้เส้น V เหนือเอวเด่นหรา ขาของมันก็ไม่เล็กเกินพอดีจนน่าเกลียด ใหญ่สมส่วนแบบผู้ชายเล่นกีฬาที่เห็นแล้วต้องมอง ใครโดนมันเตะมีหวังสลบเหมือดในหนึ่งวินาทีแน่ๆ
โอ๊ยยยย แย่แล้ว แย่แล้วววววว
มือผมเปื้อนไอศกรีมหมดเลย ฮือออ ละลายจนได้ อุตส่าห์วิ่งไล่ตามคุณลุงหวังจะกินริมทะเลฟินๆ
“เหม่ออะไรอยู่เจี๊ยบ”
เฮ้ยยย ไอ้ทักมันมาตั้งแต่เมื่ไหร่วะ!!
ยังไม่ทันตั้งตัว ไอ้ไดโนเสาร์ก็ก้มลงมางับไอศครีมในมือผมจนได้
อ๊า… แย่แล้วววว ทำไงดีฮือออ
“โอ๊ย…”
ไอ้ทักเดินเข้ามาดูอาการ แงงง แล้วการที่มันเลียไอศกรีมที่เลอะปากแบบนี้… โว้ยยยยย
“เป็นอะไรวะมึง”
ยังมีหน้าจะมาถามอีกกกก ตัวงอเป็นกุ้งสมชื่อแบบนี้ ปวดไส้ติ่งม้างงงงงง
เอาวะ ต้องสู้ดิ
หมาตายลอยน้ำ หมาตายลอยน้ำ
“ปะ…เปล่า” ผมยิ้มแห้งๆ “กูโอเค”
“เอาดีๆ กูเป็นห่วงนะ”
โอ๊ยยยย พูดเสียงอ่อนแบบนี้ กูตัวงอขึ้นกว่าเดิมอีกกกก จะกลิ้งเป็นยางมิชลินอยู่แล้วววว
“ยืนตรงๆ”
โอ๊ยยยยย “ไม่ได้!”
“ทำไมวะ”
“ก็บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้… เฮ้ย!” อยู่ๆ ไอ้ทักก็จับผมดัดหลังให้ตัวตรงซะงั้น!!
ผลก็คือ… ฮืออออ ตุงเลยครับ
“เอ่อ…” ไอ้ทักที่เหลือบมาเห็นถึงกับทำอะไรไม่ถูก
“พอใจมึงยังเนี่ยยยย” จะร้องไห้ ฉลามปากขวดลูกพ่อ ขอโทษที่ทำให้ขายหน้า ฮืออออ
แต่ดูไอ้ทักก็ยังยิ้มอย่างพอใจไม่เลิก บ้าเอ๊ยยยย
“จะจ้องอีกนานมั้ยฮะ”
“หึๆ” มันแยกเขี้ยว ตาเป็นมันเลยนะสัดดดด
“สองคนนั้นอะ ไม่มาเล่นน้ำกันรึไง!” ไอ้อู๋ที่กำลังพาโมทย์เดินลงไปในทะเลตะโกนมาถาม
“เอาไง” ไอ้ทักจ้องตาผม
“เอาไงอะไรอ่า”
“จะเล่นน้ำหรือจะไปเล่นกันในห้อง”
“…”
บึ้ม กางเกงขาสั้นลายผลไม้ของผมระเบิดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ฮืออออ จะฟ้องแม่ “เล่นน้ำสิ!”
ไอ้ทักทำสีหน้ากวนใส่ “แน่ใจนะ?”
“เออ!!” ไม่ต้องมาทำตาแบบนั้นเลยนะไอ้บ้าเอ๊ยยยย
“งั้นเล่นน้ำก็เล่นน้ำ” ไอ้ทักเดินไปหยิบห่วงยางสัปปะรดที่ผมวางทิ้งไว้ริมหาดมาให้ผม “บังไว้”
“แปบๆ ขอถอดเสื้อก่อน”
“ไม่ต้อง!”
อ้าว เสียงดังทำไมอะ
ผมที่มือกำลังคาอยู่ที่กระดุมเอียงคอสงสัย “เล่นน้ำก็ต้องถอดเสื้อดิ”
“แต่กูไม่ให้ถอด”
“ไม่เอา ใส่เสื้อเล่นน้ำมันหนักตัว”
“ยัง” ไอ้ทักเข้ามาใกล้ แต่ผมกระโดดหนี “เดี๋ยวก็ดำหมดหรอก”
“กูทากันแดดมาแล้วน่า” ผมบุ้ยปาก และจัดการถอดเสื้อตัวเองโดยไม่รอให้มันมาห้ามอีก
โอ๊วววว ผิวโดนแดดหน้าร้อนมันช่างฟินซะจริงๆ
“เอาห่วงยางมา” ผมยื่นมือไปทางเดือนมหาลัย
อ้าว ทำไมอ้าปากค้างแบบนั้นอะ
ไอ้ทักชักมือหนี แล้วเอาห่วงยางแนบไว้ตรงเอว มีการเหลือบมองกางเกงผมด้วย
“มึงไม่ต้องใช้แล้ว กูขอ” แล้วมันก็หันหลัง เดินลงทะเลไปแบบไม่ลาสักคำ
เอ๊า อะไรของมันเนี่ยยยย
การเล่นน้ำทะเลของเราโหวกเหวกโวยวายมากครับ ส่วนมากเป็นเสียงกรี๊ดของหยากไย่กับมุนิน ผมแวะไปขี่คอโมทย์บ้าง ไอ้หลุยส์บ้าง แต่สุดท้ายไอ้ทักก็จะลากผมออกไปจากกลุ่มเสมอๆ โอ๊ยยยย อะไรมันจะอยากใกล้ชิดขนาดนั้นวะ
ผมเลยถือโอกาสลอยตัวออกมาห่างๆ ขอพลังจากแสงอาทิตย์หน่อยเหอะ
“สบายจัง” ผมที่สอดตัวอยู่ในรูห่วงยางถึงกับฟินพูดออกมาคนเดียวเลยอะ
จ๋อม จ๋อม เอ๊ะ เสียงอะไรวะ…
เงียบ
เอ๊า สงสัยหูฟาด
บุ๋ง บุ๋ง นั่นไง มาอีกแล้ววว หูไม่เพี้ยนแน่
หรือว่า… ฉะ ฉลาม!!
“แว้กกกกกกกกก” ยังไม่ทันจะได้กลัว อยู่ๆ ก็มีอะไรดึงขาผมให้จมลงไปในทะเลอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว ด้วยความกลัวตายมันเลยถีบมันไปสองสามทีจนมันปล่อย และพาตัวเองกลับสู่ผิวน้ำอีกครั้ง
แงงงงงง เพื่อนๆๆๆ ฉลามจะแดกกูแล้ววววว
“ช่วยด้วยยยยยยย”
“ไอ้เจี๊ยบ!!” อะ…อ้าว
ผมหันไปเจอไอ้ทักที่ไอแค่กๆ เพราะน้ำทะเลเข้าปาก
แงงงงง มึงเองเรอะ ก็นึกว่าใครอะ
“ถีบกูแรงเชียวนะไอ้สัด”
โอ๊ยยย หน้าตาแม่งดูเจ็บจริงอะ ผมต้องเข้าไปดูอาการหน่อยแล้ววว
“ขอโทษษษษษ” ผมว่ายเข้าไปประชิดตัวมัน “ก็มึงเล่นอะไรไม่รู้อะ”
“โดนหัวกูจังๆ เจ็บฉิบหาย”
“ไหนขอดูหน่อยยย” ผมเข้าไปใกล้ขึ้นกว่าเดิม
โห… ขมับมันแดงเป็นปื้นเลยอะ แงงง ไม่ได้ตั้งใจนะ โอ๊ยย ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาผมทำลายหน้าหล่อๆ ของมันไปกี่ครั้งแล้วเนี่ยยย
แต่ตอนที่ผมกำลังลูบๆ คลำๆ รอยแดงอยู่นั้น จู่ๆ มันก็จู่โจมผมซะดื้อๆ
ฟอด! เอ๊อะ!! แม่งหอมแก้มผมอะ
“ทักกกกก”
โอ๊ยยย สาดน้ำใส่แม่งเลยนิ
ไอ้ทักจับแขนผมไว้ได้ทัน “หอมแรกตั้งแต่นครนายกเลยนะเว้ย”
“…”
มันช้อนตาจ้องผมซะหวานหยดย้อย “ไม่คิดถึงมันเหรอ?”
แงงงงงง คิดถึงสิ คิดถึงมากกกก คิดถึงทั้งตัวมึงทั้งการหอมแก้มของมึงเลย
“เออ”
“แล้วหนีมาเล่นไกลๆ ทำไม เดี๋ยวก็ลอยไปอินเดียหรอกมันหรอก”
“ก็กูอยากชิลๆ”
“อยู่กับกูไม่ชิลหรือไง”
“มึงชอบกันท่าเวลากูเล่นกับเพื่อนอ่า”
ไอ้ทักถึงกับเลิกคิ้ว “กูอยากให้มึงเล่นกับกูบ้างอะ”
“ใครจะกล้าขี่คอมึง”
“ทำกับไม่เคยขี่กูอย่างนั้นอะ”
หืม… หมายถึงขี่แบบไหนจ๊ะ งงจัง
แต่ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง “หาหออยู่ได้ยังอะ?”
“ได้แล้ว” ไอ้เดือนมหาลัยพยักหน้า “น่านอนมากเลย มึงแวะมาหาดิ”
“พอเลยๆ อันตรายแน่ๆ”
“โธ่ ไรวะ” ไอ้ทักทำเป็นบุ้ยปาก แต่เสียใจ น่ารักไม่ได้ครึ่งนึงของผมหรอก
เฮ้ยเดียวนะ สัปปะรดน้อยของผมหายไปไหนอ่า
“หาอะไรวะ” ไอ้ทักถามเมื่อเห็นผมหันซ้ายขวาให้ยุ่ง
“ห่วงยากกูหายอะ” ฮือออออ จมไปก้นมหาสมุทรแล้วเปล่าวะ แงงง แพงนะโว้ยยยย
“นั่นไง!” ไอ้ทักชี้นิ้วจนผมต้องมองตาม ฉิบหาย… ไกลอย่างกับอีเกียบางนา ทำไมลอยไปถึงโน่นได้วะน่ะ
“ทักกกกกกก” ผมรีบร้องขอความช่วยเหลือ
แม่งก็ดูเหมือนจะรู้ทันซะด้วย “พอเลย ว่ายน้ำเก่งไม่ใช่เหรอเบบี้ชริมพ์ ลองไปเก็บเองดู”
“โหยยยย ไรวะ เก็บให้หน่อยดิ” ผมกระโดดเกาะแขนมัน ทำตาปริบๆ ให้เหมือนน้องแมวในเรื่องเชร็ค
ใจอ่อนเด้ ใจอ่อนหน่อยยยย
“เอ่อ…” ไอ้ทักเริ่มคิด “ถ้าไปหยิบให้แล้วกูจะได้อะไร”
โอ๊ย ทำดีหวังผลจริงๆ ให้ตายดิ
แต่เอาเหอะ ถือโอกาสนี้มอบจุ๊บตะมุตะมิให้มันหน่อยแล้วกัน
จุ๊บ! คริๆ เขินอ่า
ไอ้ทักนิ่งไปเลย ผมนึงว่ามันจะกลายเป็นหินอยู่แล้วเชียวถ้ามันไม่…
จุ๊บ จูบผมสวนมาเหมือนกัน!!
และคราวนี้จูบจริง ไม่ตะมุตะมิ จูบเพราะความโหยหาล้วนๆ
โอ๊ยยยย มันอยากเห็นผมละลายไปกับน้ำเค็มหรือไงเล่า
แต่รู้สึกดีชะมัดเลยอะ แงงงงง
โชคดีชะมัดที่ไอ้พวกไอ้อู๋ไอ้ไย่เล่นน้ำกันอยู่ไกลๆ เลยไม่เห็นว่าพวกเราสองคนทำลังทำอะไรที่โคตรโรแมนติกอยู่ จูบกลางทะเลเนี่ยนะ เชื่อกับแม่งเล้ยยยยย
“พอแล้วววว” ผมผลักตัวมันออก ไอ้ทักมีสายตาผิดหวังอยู่นิดๆ “ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ”
“ค่อยมีกำลังใจหน่อย” มันทำเป็นดัดนิ้วกร๊อบๆ อย่างวางมาด ไอ้บ้าเอ๊ยยยย
“ทักกกกก” มันกำลังจะพุ่งตัวไปอยู่แล้วแต่เสียงผมกลับดึงมันไว้
“…”
ผมแจกรอยยิ้มหวาน “ขอบใจน้า”
ไอ้ทักถึงกับยิ้มกว้าง มันพยักหน้าแล้วพุ่งตัวไปกลางทะเลอย่างกับนักว่ายน้ำมืออาชีพ โอ๊ยยย เห็นความมุ่งมั่นของมันแล้วก็อยากจะส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจดังๆ
“สู้เขาทักรี่ สู้เขา!!”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
หะ…หาววววว แจ้บๆ ใครมันมาเคาะประตูห้องเวลานี้วะ หลับไปหลายตื่นแล้วล่ะเนี่ย
อ้าววว ผมถึงกับแปลกใจเมื่อลุกขึ้นมาแล้วไม่ให้หยากไย่อยู่ข้างๆ หายไปไหนของมันวะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก โอ๊ยยยย รู้แล้ววว กำลังจะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละ รีบจังงงงงง
“เฮ้ยยยย” ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่ยืนอยู่หลังบานประตู
ไอ้เดือนพละใส่ชุดนอนพร้อมสรรพเดินเข้ามาเท้าแขนกับกรอบประตู
“นอนแล้วเหรอ?”
[อ่านต่อด้านล่าง]
หัวข้อ: [จบ]➤└ อย่ามาอยู่กับกุ้ง ┐✿ พิเศษ4/4 : 1 ปีแล้วไง 10 ปีก็ยังได้ (15/2/62) [P.35] (อ่าน 394424 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก