DreamWorld เดทกันวันหยุด
“สวัสดีครับนักเรียน” อาจารย์ที่ปรึกษาก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับทักทาย พวกเพื่อน ๆ ในห้องที่วิ่งเล่นบ้าง นั่งล้อมวงกันอยู่หลังห้องบ้างก็รีบพากันไปนั่งประจำที่ของตัวเอง ผมที่กำลังฟุบหน้านอนอยู่กับโต๊ะก็ถูกคนข้างๆใช้ข้อศอกสะกิดให้เงยหน้าขึ้น
“นักเรียน เคารพ” ผมเอ่ยเสียงงัวเงียด้วยความโคตรง่วงนอน
“สวัสดีครับบบ” ทุกๆคนทักทายอาจารย์ที่ปรึกษาพร้อมกับมีเสียงหัวเราะกันเล็กน้อยที่เสียงผมเหมือนคนจะหลับอยู่รอมร่อ ก็นะ พึ่งได้นอนเมื่อตีสามเอง ไม่ได้ขยันอ่านหนังสือหรือทำการบ้านอะไรหรอกครับ มัวแต่เล่นเกมเพลินนั่นแหละ
อาจารย์ประจำชั้นผมชื่ออาจารย์ปีใหม่ เป็นอาจารย์ที่พึ่งบรรจุปีนี้เอง ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาอายุห่างกับพวกผมเท่าไหร่ แต่หน้าตาอาจารย์ดูแก่กว่าพวกผมไม่กี่ปีและเพื่อความสนิทสนมพวกผมก็มักจะเรียกว่าอาจารย์พี่นิว หรือบางทีก็เรียกว่าพี่นิวเลย มาจากนิวเยียร์ที่เ็นชื่อเล่นของเขา
“พี่จะมาแจ้งข่าวพวกเรา 1 เรื่องนะ ข่าวดีคือวันอังคารกับวันพุธโรงเรียนจะหยุดเนื่องจาก…”
“เย่~~~~~”
“วู้วววว~~”
พี่นิวยังไม่ทันจะพูดจบเพื่อนๆก็พากันร้องโห่ด้วยความดีใจแบบไม่ฟังกันต่อ
“ฟังจารย์พูดให้จบก่อนไอ้ห่า” ผมปรามพวกมัน เมื่อเสียงเงียบลงพี่นิวก็พูดต่อ
“ขอบใจมากมังกร” พี่นิวบอกผมพร้อมถอนหายใจเบื่อ ๆ พวกมัน แล้วพูดต่อ “เนื่องจากน้องๆม.หนึ่ง สอง และสามไปเข้าค่ายลูกเสือกัน และมีอาจารย์หลายท่านที่ต้องไปคุมเด็กๆที่ค่าย รวมทั้งอาจารย์ที่สอนม.ปลายก็ไปช่วยคุม เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้ไม่ต้องมานะครับ ไม่มีคนสอน จะไปไหนก็ไป”
“คืนนี้กูจะเล่นเกมยันเช้าเลยโว้ยยยยย” ไอ้คิมลุกขึ้นยืนชูแขนสองข้างตะโกนลั่นห้อง
“เล่นด้วยไอ้สัด ไปบ้านมึงนะคอมกูไวรัสแดก” ไอ้กี้บอก คิมหันมาพยักหน้าตอบตกลง ส่วนพี่นิวก็ทำหน้าเอือมๆ กับพฤติกรรมพวกมัน สนิทมากไปก็งี้ ไม่มีเกรงใจ แต่พี่นิวก็ไม่ได้โกรธอะไรนะ ติดจะรำคาญซะมากกว่า
“ไอ้กรมึงจะเล่นป้ะ” ไอ้ซันที่นั่งด้านหลังเอาตีนเตะขาเก้าอี้ผม เป็นการสะกิดเรียกแบบซันๆ ผมชินละ
“จะเล่นไร ดอท?” ผมถามกลับ
“ไม่อาวว อยากเล่นไม่ Overwatch ก็ ดบดล” ไอ้คิมบอก
“ดบดล” ผมตอบกลับ พวกมันก็ตกลงตามนี้
“แล้วพี่นิวไปค่ายแบบครูคนอื่นๆด้วยป้ะ” ไอ้ซันถาม พี่นิวส่ายหน้า
“หึ ขี้เกียจ”
“จริงจัง?”
“จะบ้าหรอ เขาบอกไม่ต้องไปเพราะรถเต็มเลยให้อาจารย์หมวดวิทย์ไม่ต้องไป”
“งี้พรุ่งนี้ก็ว่างดิ่ครับ” ไอ้ซันถามต่อ
“มีไรอะ”
“ไปดูหนังกับผมป้ะ” ไอ้ซันยิ้มโปรยเสน่ห์แบบที่มันชอบทำ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงหลงแหละนะ แต่พี่นิวแสยะยิ้มร้ายพร้อมกับตอบไปว่า…
“อ่อ ไม่ว่าง
ไปกับผัว”
…ยกที่ 1 พี่นิวชนะน็อคไปอย่างสวยงาม... ตลอดทั้งวันผมไม่ได้เรียนสักวิชาเพราะนอนอย่างเดียว แรกๆเชนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มันก็สะกิดปลุกให้ตื่นมาบอกทำความเคารพอยู่หรอก แต่พอคาบบ่ายมันคงสงสารมั้ง เลยรับหน้าที่หัวหน้าห้องไปแทนผมซะเลย
ทำดีมากไอ้หมา เมื่อเสียงสัญญาณออดดังขึ้นในคาบสุดท้าย ผมก็เงยหน้าขึ้นมาบอกให้เพื่อนๆทำความเคารพ
“ไปฉี่แปปนะ เก็บของให้ด้วยดิ่” ผมบอกเชนที่นั่งอยู่ข้างๆ มันพยักหน้ารับ
“อือ เจอกันหน้าห้องน้ำ”
ผมเดินเร่งฝีเท้ามาที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว โชคดีที่ไม่ค่อยมีคนเลยไม่ต้องรอคิว เสร็จเรียบร้อยก็เดินไปล้างมือแล้วก็ล้างหน้าให้สดชื่น จริงๆยังง่วงอยู่เลย ถึงแม้จะนอนทั้งวันก็เถอะแต่ก็เหมือนไม่ได้นอนนั่นแหละ เสียงอาจารย์สอนบวกกับเสียงเพื่อนคุยกัน(ดังกว่าอาจารย์สอนอีก)ใครหลับสนิทได้ก็แย่ละ
“มาฉี่หรือมาหลับต่อ”
“เสร็จแล่ว” บอกทำปากยู่ “แปปเดียวเอง ขี้บ่นว่ะ” ผมยื่นมือไปรับกระเป๋านักเรียนของผมที่มันถือมาให้
“แปปมากครับ กูเก็บของกู เก็บการบ้านให้มึง แล้วมายืนรอหน้าห้องน้ำจะแปดชั่วโมงแล้วเนี่ย”
“เว่อร์” ผมผลักไหล่มันไปเบาๆ เดินนำอีกคนออกมาจากห้องน้ำแล้วก็พบว่าตึกโคตรโล่ง คนคงลงกันไปเกือบหมดแล้ว นี่ผมเข้าห้องน้ำนานขนาดนี้จริงดิ่ แค่ฉี่กับล้างมือล้างหน้าเองนะ
“แล้วหายง่วงยัง” เชนถาม ผมส่ายหน้า “อย่าเล่นเกมดึกอีกนะ คืนนี้รีบนอนไปเลย”
“นัดพวกไอ้ซันไว้แล้ว”
“…”
“อย่าเงียบเด่ะ”
“เหอะ…ก็แล้วแต่”
“โอเคครับ ไม่เล่นแล้ว กูจะรีบนอนตั้งแต่หนึ่งทุ่มเลยอะ”
“ให้มันจริง”
“จริงแน่นอน แต่ว่าพรุ่งนี้พาไปเที่ยวหน่อยดิ” ผมยิ้มอ้อนๆ มันยกมือขึ้นขยี้หัวผมเบาๆ
“อยากไปไหน”
“อืม..อยากไปสวนสนุก Dream World แล้วกัน ใกล้ดี”
สิบโมงเช้าของวันต่อมา ผมตื่นด้วยอาการสดชื่นต่างจากเมื่อวานมากกก เพราะหลับตั้งแต่หกโมงเย็นเร็วกว่าที่สัญญากับเชนไว้อีก
ครืดด ขณะที่กำลังจะหยิบเสื้อมาสวม โทรศัพท์ก็สั่นแจ้งเตือนข้อความจากไลน์เข้า ผมเดินไปหยิบมือถือที่ชาร์จแบตไว้หัวเตียงมาดูก็พบว่าเป็นไลน์จากไอ้เชน
Chenn Chitakorn : แต่งตัวยัง
Mangkorn Dragon : กำลัง
Chenn Chitakorn : อย่าพึ่ง
Chenn Chitakorn : เอาชุดมาให้
Chenn Chitakorn : กูอยู่หน้าบ้านมึงแล้ว ลงมาเอา
Mangkorn Dragon : *สติกเกอร์แมวถือป้าย OK*
ผมเดินลงไปข้างล่างด้วยสภาพเสื้อยืดสีดำที่ตั้งใจว่าจะใส่ในตอนแรกกับกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้น พอเชนมันเห็นก็ขมวดคิ้วใส่ มองไปบ้านข้างๆมีพี่ซิน พี่ชายของไอ้ซันยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ก็รีบดันหลังผมให้เดินเข้าบ้าน
“เดี๋ยวจะโดน” มันบอกแค่นั้นผมก็เข้าใจรีบอธิบาย
“ก็รีบมาหามึงไงครับ ไม่เคืองดิ่ ไม่รู้ว่าพี่ซินรดน้ำต้นไม้อยู่”
“ช่างเถอะ ไปเปลี่ยนชุดไป” มันยื่นถุงกระดาษสีขาวให้ ผมยื่นมือไปรับแล้วเดินขึ้นบ้านไปเปลี่ยนชุดที่ห้องตัวเอง เป็นเสื้อยืดสีขาวคอวีกับกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลอ่อน แต่ตัวเสร็จก็รู้สึกว่าชุดมั้นคุ้นแปลกๆ พอเดินลงมาเท่านั้นแหละ ชัดเลย…มันชุดเดียวกับไอ้คนที่นั่งรอผมอยู่ที่โซฟานี่ไง
“อารมณ์ไหนวะ ใส่ชุดคู่เนี่ย” ผมเลิกคิ้วถาม มันยิ้มนิดๆ
“ชอบป้ะ”
“ก็ดี” ผมแกล้งพูด ความจริงโคตรชอบเลยเถอะ เห็นนิ่งๆ งี้ก็หวงผัวนะเออ ไปเที่ยวกับมันทีไรคนก็ชอบคิดว่าเป็นเพื่อนกันไง ซึ่งผมไม่ได้ซีเรียสตรงนั้นหรอก แต่เซ็งเวลาคนอื่นส่งสายตาให้มันต่างๆ คือกูแฟนมันยืนหัวโด่อยู่เกรงใจบ้างไรบ้างเถอะ แต่ก็นะ คนอื่นคงไม่คิดว่าพวกผมเป็นแฟนกันมั้ง ถ้าใส่ชุดคู่กันงี้ก็เหมือนประกาศแสดงความเป็นเจ้าของกันให้ชัดๆไปเลย
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพวกเราก็มาถึง Dream World กันแล้ว ผมยืนรอเชนเดินไปซื้อบัตร ถึงจะขอให้มันพามาแต่ก็ไม่ให้มันจ่ายค่าบัตรให้หรอก ถึงแม้อีกฝ่ายจะอยากออกให้มากก็เถอะนะ ก็ผมอยากมาด้วยกันเฉยๆนี่นา ไม่ได้อยากให้เลี้ยง อีกย่างยังขอเงินพ่อแม่กันทั้งคู่ด้วย เอาไว้มันทำงานหาเงินใช้เองได้เมื่อไหร่เดี๋ยวผมค่อยผลาญเงินมันตอนนั้น หึๆ
“อ่ะ” เชนยื่นบัตรให้ ผมรับแล้วเดินนำไปที่ทางเข้า ยื่นตั๋วให้พนักงานฉีก ตามด้วยเชนที่เดินตามหลังผมมา
โชคดีที่วันนี้เป็นวันธรรมดา คนเลยไม่เยอะเท่าไหร่ ส่วนมากเป็นนักท่องเที่ยว แอบเห็นกลุ่มเพื่อนที่โรงเรียนด้วย แต่ไม่สนิทเท่าไหร่เลยไม่ได้ทัก แค่เคยเจอผ่านๆที่โรงเรียน
เราสองคนเดินกันมาจนถึงบ้านยักษ์ฝนก็เทลงมา เชนมองเสื้อผมแล้วขมวดคิ้ว
“เข้าบ้านยักษ์ก่อนแล้วกัน รอฝนหยุด” เชนเอ่ยพลางจับข้อมือผมให้เดินตามไป ยื่นตั๋วให้พนักงานฉีก พี่เขามองพวกผมสองคนแล้วยิ้มแซวๆ แอบเขินอยู่เหมือนกัน ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ คนปกติเขาแค่ใส่เสื้อคู่ แต่พวกผมนี่แต่งเหมือนกันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มึง เขินอะ” พอเดินเข้ามาในบ้านยักษ์ ผมก็กระตุกชายเสื้อเชนยิกๆ
“ฮ่ะๆ รู้ มึงเล่นหน้าแดงซะขนาดนี้”
“ไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยอะ พี่เขายิ้มแซวด้วยมึงเห็นใช่ปะ งื่ออออ”
“อยากเปลี่ยนไหมข้างนอกมีเสื้อขาย กูออกไปซื้อให้” เชนบอก ผมส่ายหน้า
“ไม่ต้องอะ เขินแต่กูแบบ..ก็ชอบ” ผมบอก เกาหัวอายๆ ตั้งแต่คบกันมาส่วนมากไม่ค่อยหวานใส่กันเท่าไหร่หรอก ไม่ใช่แนวผมเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้แมนๆอะไรตลอดเวลา บางทีอยากอ้อนมัน หรืองอนมันก็เผลอง้องแง้งบ้างอะไรบ้าง
นั่งเล่นกันอยู่ในบ้านยักษ์ราวๆสิบห้านาทีผมก็ชวนมันออก ไม่รู้หรอกว่าฝนหยุดตกหรือยัง แต่หนาว แม่งมีแค่พวกผมสองคนแอร์เลยเย็นมากก โชคดีที่พออกมาก็พบว่าฝนหยุดตกพอดี เดินกันมาสักพักก็เจอไวกิ้ง คนข้างๆใช้ข้อศอกสะกิดแขน ผมส่ายหน้าทันที ให้ตายยังไงก็ไม่เล่น แค่มองที่คนกำลังเล่นกันอยู่ผมก็เวียนหัวแทนแล้ว ผมเลยชี้ไปที่รถบั๊มพ์แทน
“เล่นอันนั้นอะ”
“อือ เอาดิ่ วันนี้ตามใจมึง”
“ไม่เอา มึงอยากเล่นไรก็บอก ไม่ต้องตามใจกูคนเดียวเลย”
“แน่ใจ?”
“อือ”
“ป่ะ ไวกิ้ง!”
“กิ้งพ่อง กูยืนดูข้างล่างนี่แหละ”
“ฮ่าๆๆ กูล้อเล่นน่า ไปเล่นรถบั๊มพ์นั่นแหละ เดี๋ยวเดินไปเจออะไรที่กูอยากเล่นเดี๋ยวบอก”
เราสองคนเดินไปต่อแถวรถบัมพ์ เพราะคนไม่เยอะเลยได้เล่นรอบต่อไปเลย ไม่ต้องรอนาน รอบที่ผมเล่นมีผม เชน ชาวต่างชาติสี่คนกับบเพื่อนที่โรงเรียนอีกสี่คน
ปึ้ก!!
พอเริ่มเล่น ผมยังไม่ทันจะได้เหยียบคันเร่งก็โดนใครสักคนขับชนด้านหลังเต็มๆ หันไปดูก็พบว่าเป็นเพื่อนที่โรงเรียนนั่นแหละ รู้สึกจะชื่อจีมั้งถ้าจำไม่ผิด มันยิ้มแล้วยักคิ้วกวนๆ ผมหัวเราะ เตรียมจะขับหนีแต่ก็โดนมันกระแทกซ้ำ ไม่ใช่เพราะมันกระแทก แต่เป็นเชนชนจี แล้วจีเลยมาชนผมต่ออีกที จีหันไปมอง พอเห็นว่าเป็นเชนก็หัวเราะนิดๆแล้วขับเลี่ยงออกไป ผมเหยียบคันเร่งออกตัวมาแล้วตีโค้งกลับไปแก้แค้นจี ชนแรงๆไปทีนึงให้สะใจ ยังไม่ทันจะขับหนีใครก็ไม่รู้ดันกระแทกมาข้างหลัง ผมหักพวงมาลัยมาทางขวา แต่แล้วชาวต่างชาติคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาชนเข้าเต็มๆ
จำเป็นต้องรุมกูทุกทิศทางขนาดนี้มั้ยห๊ะ! ขับๆชนๆกันอยู่สักพักก็หมดรอบ ผมกับเชนลงจากรถแล้วเดินมาหากันแล้วผมก็เดินนำไปที่ทางออก
“ตอนเล่นกูเห็นเหมือนเข่ามึงกระแทก” เชนเอ่ย ผมพยักหน้า
“อือ ดีที่ไม่เขียว” ผมยกเข่าให้มันดูเป็นหลักฐาน แต่อีกฝ่ายก็ขมวดคิ้วอยู่ดี
“ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า”
“ไม่ค่อยอะ เดินได้ปกติ ไปเล่นอย่างอื่นต่อกัน” ผมเปลี่ยนเรื่อง มันเป็นอย่างนี้ทุกที ชอบห่วงผมเกิ๊น แต่ไม่รำคาญนะ ชอบ ลองไม่ห่วงกูดูสิ่มึง
“สิบเอ็ดโมงละ กินอะไรไหม”
“เอาๆ อยากกินสายไหม” ผมชี้ไปที่ร้านขายสายไหมนุ่มๆฟูๆ แล้วก็ได้รับสายตาเอือมๆกลับมา
“กินอาหารหลักก่อน ค่อยกินขนม”
“งั้นเคเอฟซี”
พอเดินเข้าไปในร้านก็เห็นมีคนนั่งอยู่แค่ไม่กี่โต๊ะ โล่งมากจริงๆ เลยไม่ต้องนั่งจองที่ พวกผมสองคนเลยไปสั่งอาหารด้วยกัน สุดท้ายก็ได้ชุดไก่จุใจมา มีไก่ทอดหกชิ้น เฟรนด์ฟราย นักเก็ต ไก่ป๊อปสอง เป๊ปซี่สอง อย่าห่วงว่าจะกินไม่หมด ผมกับมันกินจุกันทั้งคู่ แค่นี้ไม่สะเทือนกระเพาะหรอกบอกเลย นั่งกินไม่นานเชนก็ลุกออกไป ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก คิดว่าคงจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ว่าไม่ใช่ มันเดินไปซื้อสายไหมสีฟ้า!
“อะ กินไก่เสร็จค่อยกินสายไหมนะ” เชนยื่นถุงสายไหมมาให้ ผมยิ้มแก้มปริ ชอบที่มันใส่ใจผมอยู่ตลอด ไม่ลืมด้วยว่าผมอยากกินสายไหม แฟนใครวะโคตรน่ารัก
กินไก่เสร็จเราสองคนก็ออกมาหาเครื่องเล่นเบาๆเล่นกัน ถ้าเล่นอะไรหนักๆเลยมีหวังไก่ที่พึ่งกินมาเมื่อกี๊ไปหมดแน่
“มึงอยากเล่นไร” ผมถาม เชนส่ายหน้า
“คิดไม่ออก เดินไปเรื่อยๆก่อนแล้วกัน” ผมพยักหน้ารับ เดินต่อมาเรื่อยๆ สักพักเชนก็ชี้ไปที่แกรนด์แคนยอน ผมกำลังจะบอกเลย
“อันนี้ไหม” มันถาม
“เอาๆ อยากเล่นพอดี” ผมสองคนเดินไปต่อแถว ด้านหน้ามีเพื่อนที่โรงเรียนที่เจอตอนเล่นรถบั๊มพ์(พวกจีนั่นแหละ)กำลังจะเล่นเหมือนกันก็เลยตกลงนั่งด้วยกันเลย เพราะมันมีแปดที่นั่ง ถ้าผมกับเชนจะนั่งกันสองคนก็คงโล่งเกินไปหน่อย อย่างน้อยหกคนก็ยังดี
ผมยื่นบัตรให้พนักงานฉีกเหมือนปกติ แต่ก็แอบชะงักเมื่อเห็นพนักงานหน้าหวานแถมยังผิวนุ่มอีกต่างหาก (มือแอบโดนกันตอนยื่นตั๋วให้พี่เขาฉีก) แก้มพองๆน่าหยิกมากเลย ดูท่าทางไม่ใช่พนักงานประจำแน่ๆ คงจะมาทำพาร์ทไทม์มั้ง ผมยิ้มให้แล้วเอ่ยขอบคุณเมื่อเขาฉีกตั๋วเสร็จแล้วส่งคืนกลับมาให้ผม พี่เขายิ้มกลับให้ผมโคตรน่ารัก ถ้าไม่ติดว่ามีแฟนนะขอไลน์ไปแล่ว นี่ไอ้คนข้างหลังคงจะผิดสังเกตเลยยกมือขึ้นเคาะหัวผมเบาๆก่อนจะโอบไหล่เอาไว้หลวมๆแล้วส่งตั๋วให้พี่พนักงานฉีก พี่เขามองชุดผมสองคน เลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วก็ยิ้มแซวๆ ฮึ่ยยย ไม่แซวสักคนได้ไหมล่ะ
พอเล่นแกรนด์แคนยอนเสร็จก็เปียกกันไปตามระเบียบ สนุกดีนะผมชอบ แต่ดูเหมือนคนข้างๆจะเริ่มหัวเสียแล้วเมื่อเห็นว่าเสือผมเปียกแนบลู่ไปกับผิวเลย เห็นจีมองหื่นๆมันรีบลากผมให้เดินตามไปที่ห้องน้ำแล้วสั่งให้รออยู่ในนั้นจนกว่ามันจะมา
ผมนั่งรอบนฝาชักโครกในห้องน้ำ หยิบมือถือขึ้นมาไถๆ facebook เล่นรอ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “มังกร เปิดหน่อย” เสียงเชนเอ่ย ผมเปิดประตูออกไปก็เจออีกฝ่ายยื่นถุงกระดาษสีขาวมาให้ ด้านในมีเสื้อสีดำอยู่
“แล้วของมึงอะ” ผมถาม เพราะเสื้อของมันก็เปียกด้วย หวงเหมือนกันนั่นแหละ ไม่ใช่ว่ามันหวงผมคนเดียวที่ไหนกัน
“ซื้อแล้ว เหมือนของมึงนั่นแหละ” มันยกมืออีกข้างทีมีถุงกระดาษอีกถุงให้ดู
“อือ เปลี่ยนเลยนะ” ผมปิดประตูห้องน้ำ ถอดเสื้อตัวเดิมออกแล้วใส่เสื้อตัวใหม่แทน พับเสื้อตัวสีขาวใส่ถุงกระดาษเอาไว้แล้วค่อยเปิดประตูห้องน้ำออกไปก็เจออีกคนยืนพิงอ่างล้างหน้ารออยู่แล้ว
“อยากเล่นอะไรต่อ” เชนถาม
“ไม่รู้อะ แต่ตอนนี้อยากกินสไปรท์” ผมบอก แน่นอนว่ามันก็พาเดินมาซื้อทันที ผมกำลังจะบิดฝาขวดเพื่อเปิดแต่อีกฝ่ายก็แย่งไปทำให้
“เดี๋ยวมือก็ถลอกอีก” มันว่า แล้วส่งขวดสไปรท์กลับมาให้ ผมยิ้มรับ
ครั้งล่าสุดที่กินสไปรท์ผมเปิดไม่ออกแต่ก็พยายามเปิดอยู่นั่น จนฝามันครูดฝ่ามือถลอกเลือดซิบๆ โดนมันดุว่าทำไมไม่ให้ช่วย หลังจากนั้นเวลาผมจะเปิดฝาขวดน้ำทีไร ถ้ามันอยู่แถวนั้นด้วยก็จะเปิดให้ผมตลอด
“ดู 4D ADVENTURE กัน ” ผมชวนเพราะเดินผ่านพอดี
“อือ เอาดิ่” เชนพยักหน้าตอบแล้วเดินเข้าไปด้วยกัน
ไม่รู้ว่าคาดหวังมากไปหรือมันไม่สนุกจริงๆ คือ เอฟเฟกต์4D ก็ดีนะ แต่เนื้อเรื่องมันค่อนข้างน่าเบื่อๆ เลยเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นอีกทีก็ตอนมันจบแล้วเชนปลุกนี่แหละ
“หึๆ หนุกปะ” มันถามหลังจากเราสองคนเดินออกมาแล้ว
“อย่ามาซ้ำเติมมม ก็กูคิดว่ามันจะสนุกนี่” ผมยู่ปาก มันหัวเราะแล้วเดินไปที่ร้านขายวาฟเฟิล
“อ่ะ” มันยื่นวาฟเฟิลไส้ช็อคโกแล็ตให้ผม เราสองคนไปนั่งกินกันที่เก้าอี้ที่สวนสนุกจัดเตรียมไว้ใต้ต้นไม้
ผมเริ่มมึนหัวนิดๆ คิดว่าคงจะไม่สบายเพราะโดนฝนเมื่อตอนเข้ามา แล้วเข้าห้องแอร์ที่บ้านยักษ์ แล้วไปตัวเปียกที่แกรนด์แคนยอนแล้วมาเข้าห้องแอร์ที่4D ADVENTURE อีก เดี๋ยวเปียกเดี๋ยวเย็น ไม่ป่วยก็ถึกเกินไปละ ซึ่งคนถึกนั่นคือไอ้คนข้างๆนี่แหละ ส่วนผมยอมแพ้ครับ ถึกสู้มันไม่ไหว
“มึง เหมือนจะไม่สบายอะ” ผมบอก มันรีบยกมือมาอังที่หน้าผาก
“ตัวยังไม่ร้อน แต่อุ่นนิดๆ มึงปวดหัว?”
“อืม”
“งั้นวันนี้กลับก่อน ไว้วันหลังค่อยมาเล่น” มันบอก ผมเบ้ปาก ยังอยากอยู่ต่อนะ แต่สังขารก็ไม่เอื้ออำนวยแล้วอะ ไม่ดื้อดีกว่า
“วันหลังต้องพามานะเว่ย” ผมย้ำ มันยกยิ้ม พยักหน้าลงแล้วหยี้หัวผมเล่นก่อนจะเดินข้างกันกลับไปที่ทางออกซึ่งอยู่ทางเดียวกับที่เข้ามา
“อยากจับมือ” อีกฝ่ายพูดขึ้นลอยๆ ริมฝีปากผมเผลอยกยิ้มขึ้นอัตโนมัติ
“คนเยอะ” ผมบอก อีกฝ่ายกวดสายตามองรอบๆ
“…อือ” มันตอบมาแค่สั้นๆ จำเป็นต้องทำหน้าหมาหงอยอะไรขนาดนั้นหืออ
“แต่ถ้า..แบบนี้ก็ได้อยู่” ผมขยับมือไปใกล้ ๆ มือของเชน ใช้นิ้วก้อยเกี่ยวเข้ากับนิ้วก้อยของอีกฝ่ายเอาไว้ เชนหันมามองอึ้งๆ ผมรีบหันหน้าหนี โครอายเลย แต่ก็ได้ไม่ปล่อย
เราสองคนเดินเกี่ยวก้อยกันไปจนถึงที่รถ ผมรีบผละหนีขึ้นไปนั่งบนรถทันที ได้ยินเสียงหัวเราๆเราะไล่หลังมา แล้วเชนก็ขึ้นมาบนรถตามมา ออกตัวไปได้สักพักอีกฝ่ายก็จับพวงมาลัยด้วยมือขวาข้างเดียวแล้วใช้มือซ้ายคว้ามือผมไปกุมไว้ เชนใช้นิ้วโป้งลูบหลังมือผมอย่างแผ่วเบา เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันแต่บรรยากาศในรถกลับฟุ้งไปด้วยความหวานตลบอบอวล หัวใจของผมเต้นเร็วจนแทบจะเป็นบ้า ใจหนึ่งก็อยากให้ถึงบ้านเร็วๆเพราะเขิน แต่อีกใจหนึ่งก็ยังอยากจับมือกันเอาไว้แบบนี้นาน ๆ
“เดี๋ยวๆ นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านกู” ผมรีบพูด เมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบว่ามันมาอีกทาง ซึ่งไม่ใช่ทั้งบ้านผมและบ้านมัน
“แล้วใครบอกจะไปส่งบ้านล่ะ”
“แล้วจะไปไหน”
“คอนโดกูดิ่”
“หะ?” ไปทำอะไรวะ
“อยากนอนด้วย”
“เฮ้ย นะ…นอนทำไม..คือ..หมะ..หมายถึง”
“อยากนอนกอดเฉยๆ ไม่ลวนลามมึงหรอกน่า”
“อะ…ก็….”
“คิดอะไรหื่นๆอยู่ป้ะเนี่ย” มันยิ้มล้อ ผมทุบแขนมันไปที
“ไอ้เหี้ย ไม่ได้คิด!”
“ครับๆ คนไม่คิดกำลังหน้าแดง แดงถึงหูแล้ว หึๆ” มันยังล้อผมไม่เลิก
“ขับรถไปเลยมึงน่ะ! เดี๋ยวก็ได้เสยเสาไฟฟ้าพอดี ฮึ่ย!”
--------------------------------------------- จบ ------------------------------------------------
แก้คำผิดแล้วค่า ถ้าเจอเพิ่มบอกเลยนะ
แรงบันดาลใจเรื่องนี้มาจากเมื่อวานไปเที่ยวดรีมกับเพื่อนค่ะ ละเจอผช.สองคนใส่ชุดคู่กันมานี่ก็ฟินแล้ว ผม เสื้อ กางเกง ถุงเท้า รองเท้าเป๊ะเลยย(แอบถ่ายเก็บไว้ด้วย 55555) ทีนี้เดินสวนกันอีกรอบนี่ก็หันมองตาม คนตัวเตี้ยกว่าเอามือแกว่งไปใกล้ๆมือคนตัวสูงกว่า แล้วเขาก็เกี่ยวก้อยกันเดิน อื้อหืออ!! อีนี่ก็ฟินไปสิ่ 555555555 ละชะนีที่ไปกันทั้งฝูงแบบหวีดแรงมาก เพราะสาววายทั้งกลุ่ม 555555
นางหล่อด้วยอะ ขาเนียนมั่กกก แล้วคือดูแมนๆทั้งคู่ ตอนแรกก็คิดว่าเอออาจจะเพื่อนหรือพี่น้อง แต่คือพอเห็นเดินเกี่ยวก้อยกันนี่ไม่ใช่แล้วแก๊ ชั้นฟิน 555555555555 ไม่คิดว่าจะเจออะไรตะมุ้งตะมิ้งงี้แบบจะๆอะ พล็อตเข้ามาเต็มหัวเลย ถึงบ้านปุ๊บเปิดคอมเขียนปั๊บ เขียนเสร็จอัพเลย 5555555555
หวังว่าจะชอบและขอบคุณที่เข้ามาร่วมฟินเป็นเพื่อนกันนะคะ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]DreamWorld เดทกันวันหยุด [ตอนเดียวจบ] (อ่าน 14475 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก