หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Soundless [Twincest] (21/04/2019 Ch.1 up!)

[ต้นเกลือ]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

[ต้นเกลือ]

บทที่ 1

 

สายลมยังคงพัดพา ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทา พื้นที่เต็มไปด้วยหิมะนั้นยังมีชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้ที่ไร้ใบ แม้ว่าความหนาวเหน็บจะแทรกเข้าไปร่างกายของเขามากเท่าใด แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาสะท้านเท่ากับความเจ็บปวดที่กำลังกัดกลืนหัวใจของเขาจนด้านชา

ภาพเมื่อของวันวานยังคงฉายไปมาผ่านม่านตา เสียงหัวเราะยังคงดังอยู่ข้างๆหู ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางที่จะสามารถลบเลือนภาพเหล่านั้นออกจากความทรงจำได้เลย

แก้วโกโก้ที่วางอยู่บนโต๊ะ กรอบรูปที่กระจกแตกมุมข้าง เปียโนที่เอาผ้าคลุมเอาไว้ หรือแม้กระทั่งเตียงสีขาวสะอาดตา ทุกอย่างอยู่ในที่เดิมเช่นเดียวกับวันที่เจ้าของนั้นได้จากไป เขาทำใจที่จะทิ้งไปไม่ได้ นั่นคือสิ่งเดียวที่พิสูจน์ว่าใครอีกคนนั้นเคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้

เขามองไปที่ต้นไม้ เห็นใบอ่อนที่กำลังแตกยอดออกมา นั่นทำให้เขายิ้มออกนิดหน่อย นั่นแปลว่าฤดูใบไม้ผลิกำลังมา ถึงที่นี่จะหนาวเหน็บแค่ไหนแต่ต้นไม้ก็สามารถเจริญเติบโตขึ้นได้ เว้นเพียงแต่ต้นนี้ที่ไม่มีใบหรือกิ่งก้านใบงอกมานานมากแล้ว ถ้าให้นับก็คงตั้งแต่อีกคนหายไป ทุกอย่างมันแย่ลงไปหมด แต่ปีนี้มันคงจะดีขึ้นแล้วล่ะ เขามั่นใจ

เขาหลับตาลง แล้วค่อยๆปล่อยให้ตัวเองย้อนกลับไปในวันวานที่เต็มไปด้วยความเศร้า...

และความสุขในเวลาเดียวกัน

.

..

วันนั้นเป็นวันที่หิมะโปรยปราย เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นเมื่อเหยียบหิมะผืนล่างนั้นแสดงออกถึงว่าที่นี่มีสองคน ทั้งคู่เป็นฝาแฝด คนหนึ่งเป็นพี่ชายที่ตัวเล็กกว่านิดหน่อย ร่างกายท่าทางอ่อนแรงแต่ไม่ได้อ่อนแอ ส่วนอีกคนเป็นน้องชายที่ร่างสมส่วน กำลังยืนถือผ้าพันคอและเดินตามพี่ชายตัวเองเพื่อพันผ้าพันคอให้

ฝ่ายพี่ชายหัวเราะ แม้ว่าเสียงจะสั่นเพราะความหนาว น้องชายส่ายหน้าด้วยความระอา บอกกับพี่ชายตัวเองว่าอย่าทำอะไรที่เกินตัว เดี๋ยวสุขภาพจะย่ำแย่ลง แต่มีเหรอที่อีกคนจะใส่ใจ ก็วิ่งเล่นสนุกเป็นเด็กอยู่แบบนั้น

พวกเขาทั้งสองคนอาศัยอยู่ที่บ้านหลังเล็กๆนอกหมู่บ้าน เพื่อหลบเลี่ยงสายตาของคนอื่นที่อาจจะเห็นพวกเขานั้นทำบาปมหันต์ พวกเขาไม่ได้ฆ่าใคร พวกเขาไม่ได้ขโมยของใคร พวกเขาเพียงแค่รักอีกฝ่ายเท่านั้น

ใช่ พวกเขารักกันเกินกว่าที่พี่น้องจะรัก แถมยังเป็นผู้ชายทั้งคู่

ยามค่ำคืนพวกเขานอนกอดก่ายบนเตียง หยาดเหงื่อไหลลงด้วยไฟราคะ มันจึงกลายเป็นบาปที่เกินให้อภัย แม้ว่าในตอนนี้ระหว่างพวกเขาทั้งคู่จะไม่มีเรื่องแบบนี้แล้วก็ตามเนื่องจากจู่ๆอีกฝ่ายนั้นก็มีอาการป่วย แถมยังเรื้องรังมาเรื่อยๆจนกระทั่งไม่สามารถไปทำงานได้อีก

น้องชายมองดูต้นไม้ใหญ่ที่ปกติจะมีใบแม้กระทั่งในฤดูหนาว แต่ทว่าในปีนี้ใบไม้เหล่านั้นกลับร่วงหมด อาจจะเป็นเพราะปีนี้หนาวกว่าปกติ

ส่วนพี่ชายก็วิ่งเล่นโดยไม่สนใจว่าตัวเองกำลังป่วย

เอาเถอะ

วันนี้มันก็เป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่งนี่นา

.

..

น้องชายบรรจงจรดนิ้วไปตามคีย์เปียโน เพื่อสร้างบทเพลงที่ดีที่สุดในพี่ชายตัวเองที่นอนฟังอยู่บนเตียง ในมือของพี่ชายถือแก้วโกโก้ร้อนเครื่องดื่มโปรดเอาไว้ ตั้งแต่จำความได้พวกเขาดื่มโกโก้ด้วยกันมาตลอด

ฝ่ายพี่ชายจ้องน้องชายไม่วางตา นึกถึงวันวานที่พวกเขาเล่นดนตรีด้วยกัน แต่ทว่ามีเพียงแค่อีกคนที่เล่นมาจนถึงทุกวันนี้ ส่วนเขานั้นชอบเขียนหนังสือเขียนมากกว่า ดังนั้นเวลาที่ใช้ส่วนใหญ่นั้นจึงเป็นการขีดเส้นน้ำหมึกลงบนกระดาษสีขาวแล้วนำเอาไปส่งให้ตีพิมพ์ เขาไม่ใช่นักเขียนที่มีชื่อเสียง แต่น้องชายของเขาก็จะมอบรางวัลให้เสมอที่หนังสือของเขาวางขายตามร้านหนังสือ

ส่วนน้องชายที่กำลังเล่นเปียโนนั้นกำลังเจ็บปวดทุกครั้งที่วางนิ้วลงไปบนคีย์ เขาไม่รู้ว่าบทเพลงนี้จะกลายเป็นเพลงสุดท้ายของเขาหรือไม่ ในใจของเขากำลังกลัวไปเสียทุกอย่าง แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ต้องการให้คนพี่มีความสุขมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

.

..

กรอบรูปตกลงพื้น

น้องชายค่อยๆก้มตัวเก็บกรอบรูปที่มีรูปขาวดำของฝาแฝดขึ้นมา ลูบมันด้วยความบางเบา ภายในใจรู้สึกหวิวแปลกๆ ราวกับว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น  พี่ชายก็ไม่อยู่เนื่องจากเดินทางไปส่งต้นฉบับด้วยตัวเอง เขาพยายามบอกว่าจะตามไปด้วย สุดท้ายพี่ชายก็เป็นฝ่ายบอกว่าไปเองได้ ระยะทางแค่นี้

เขา...ควรจะออกไปดู

.

..

พี่ชายของเขาแค่แวะร้านกาแฟ เขาจึงโล่งอก

น้องชายกังวลไปเอง พี่ชายว่าอย่างนั้น แต่อย่างไรก็ไม่สามารถวางใจเอาไว้ได้ ช่วงนี้ยิ่งมีลมหนาวรุนแรงพัดด้วย อาจจะทำให้เดินทางลำบากกว่าเดิม แต่พี่ชายก็สัญญาแล้วว่าจะไม่ออกไปไหนไกลๆช่วงนี้

หลังจากนั้นน้องชายก็ได้มอบจุมพิตให้กับพี่ชายเป็นรางวัล

.

..

พี่ชายไอเป็นเลือด

มันน่ากลัว เขาอยากช่วย แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไรนอกจากการไปหาหมอ ซึ่งหมอประจำหมู่บ้านก็บอกว่าไม่สามารถบอกได้เหมือนกันว่าพี่ชายของเขานั้นรับเชื้ออะไรเข้าไป และด้วยจากสุขภาพที่อ่อนแออยู่แล้วจึงได้แนะนำให้ไปโรงพยาบาลในเมืองใหญ่

ทว่าโรงพยาบาลนั้นมันอยู่ห่างไกลเหลือเกิน ต้องขึ้นรถไฟหัวไอน้ำที่อยู่ในเมืองที่ห่างออกไปสิบกิโลจากที่นี่ และยังต้องนั่งรถไฟไปอีกสองวันเต็มๆ

พี่ชายเป็นฝ่ายบอกว่าไม่ต้องไปเพราะเดี๋ยวก็ดีขึ้น ทั้งๆที่เขาเองก็รู้ตัวดีว่าโรคนี้มันเป็นโรคเรื้องรังที่มาแสดงอาการเอาเสียตอนนี้ เขาพูดเพื่อให้น้องชายสบายใจและไม่ต้องมาเสียเงินเก็บที่มีไม่ค่อยมากนักไปกับเขา

ความจริงเขาเองก็รู้ตัวดีอยู่แล้วล่ะ

รู้ตัวดีอยู่แล้ว..

.

..

พี่ชายหายตัวไปอีกแล้ว

วันนี้เป็นวันที่มีพายุตกหนัก เขากำลังค่อยๆเดินไปตามพื้นสีขาว ทุกย่างก้าวของเขานั้นหนักจากหิมะที่ละลายเข้าไปกลายเป็นน้ำในรองเท้าของเขา แต่เขาไม่ยอมแพ้ ล่าสุดพี่ชายฝาแฝดบอกเขาว่าจะไปนั่งเล่นแถวๆต้นไม้ใหญ่ เขาเลยเดินไปสำรวจจุดนั้นที่แรก

เขาเห็นร่างของพี่ชายกำลังนอนอยู่ตรงนั้น

นอนหงายหน้า...รับหิมะสีขาวโพลนที่ร่วงลงมาจากท้องฟ้า

เขาตะโกนเรียกชื่อของพี่ชาย แต่สุดท้ายร่างของพี่นั้นก็ไม่ขยับเขยื้อน เขาพยายามโกหกตัวเองว่านี่เป็นแค่ภาพลวงตา แต่สุดท้ายต่อให้เขาตบหรือหยิกตัวเองมากเท่าไหร่ก็ยังเห็นเป็นภาพเดิม

พี่ชายหลับตาพร้อมกับรอยยิ้มสวยงาม ไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีเสียงลมหายใจ

เป็นเพียงแค่ร่างไร้วิญญาณ

.

..

หลังจากนั้นมา เขาก็ร้องไห้ทุกคืน ร่างของพี่ชายฝาแฝดถูกฝังไว้ใต้ต้นไม้นั้น พร้อมกับคนที่มาร่วมงานศพเพียงไม่กี่คน ทุกคนบอกให้เขาย้ายออกจากบ้านหลังนั้นเพื่อกลับไปอยู่กับครอบครัว แต่เขาไม่ทำ เขาดื้อรั้นที่จะอยู่ในบ้านไม้เล็กๆนี้คนเดียว และมันเป็นการตัดสินใจที่ทำให้เขาเจ็บปวดเหลือเกิน

ข้าวของทุกอย่างของพี่ชายนั้นยังอยู่ที่เดิม..

เขายังได้ยินเสียงของพี่ชายหัวเราะข้างหู..

รับรู้ถึงไออุ่นของกันและกันบนเตียงสีขาว..

รสจูบที่แสนหวาน..

เขา..เขาคิดถึงพี่ชายมาก จนแทบจะตายได้ แต่เขาจะไม่ทำ พี่ชายของเขาไม่ปรารถนาเช่นนั้นแน่ เขาต้องมีชีวิตต่อไป เพื่อวันที่ดีกว่านี้

เพื่อพบกับวันที่สวยงามกว่านี้

.

..

เขาค่อยๆลืมตาขึ้น เก็บความรู้สึกทั้งหมดลงไป วันนี้เป็นวันที่เขาตัดสินใจจะออกจากบ้านหลังนั้น ไปใช้ชีวิตที่อื่น เขาจะทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่

เขาจะมาลาพี่ชายของตัวเอง

เอ่ยถ้อยคำที่เป็นทำนองเพลงออกมา เพื่อพี่ชายที่จากไปไม่มีวันกลับ

เอ่ยถ้อยคำที่เป็นคำบอกรัก เพื่อการบอกลาที่ทำได้ยากที่สุด

แต่เขาต้องเดินหน้าได้แล้ว

เขาต้องเดินออกจากอดีต เพื่อค้นพบสิ่งใหม่ๆ เพื่อค้นพบเรื่องราวใหม่ๆ

เพื่อให้สิ่งที่เคยเกิดขึ้น...กลายเป็นความทรงจำที่แสนดีไปตลอดกาล

เพื่อฝังความรักไว้ใต้ต้นไม้นี้ และให้มันงอกงามในปีต่อๆไป

และที่สำคัญ

เพื่อให้ตัวเขานั้นได้รู้ว่าครั้งหนึ่งเคยมีความรักที่แสนวิเศษมากแค่ไหน

“ขอบคุณนะ...ที่เกิดมาด้วยกัน”

.

..

ถ้าชาติหน้ามีจริง...

พวกเรามาเล่นด้วยกันอีกนะ

 

 ==========


ช้าก่อน ยังมีพาร์ทในส่วนของพี่ชายนะจ้ะ เดี๋ยวมาดูกันว่าในส่วนของพี่ชายนั้นจะบอกเล่าอย่างไร รวมถึงโรคที่ตัวเองเป็นด้วย เย้

ใครที่สนใจจะไปคุยกับต้นเกลืออันเชิญได้ที่ @SmolMety เลยค่ะ มาช่วยกดดันให้อัพนิยายด้วยก็ดีนะคะ กร๊าก

[ืniyataan]