[34]
PART 1
“คีน”
“หืม?”
“เป็นอะไรอะ เห็นนอนขมวดคิ้วตั้งนานแล้ว เครียดเรื่องอะไรหรอ” หลังจากที่ไอ้พวกเพื่อนตัวป่วนกลับไป ผมกับไอ้ตัวดีก็ช่วยกันทำความสะอาดห้องอีกรอบ หลังจากนั้นก็พากันเข้านอน ระหว่างที่ไอ้ฟ่าทาครีมอยู่หน้ากระจก ผมก็ได้แต่มองเหม่อไปที่เพดาน จนมันมานอนข้างๆ ถึงเพิ่งรู้สึกตัว
“ฟ่า” ผมพลิกตัวตะแคงข้างไปหา ไอ้ฟ่าเองก็พลิกตัวมาประจันหน้ากัน มองผมตาแป๋วอย่างมีคำถาม
“ว่า?”
“ถ้าสมมติว่ามีคนที่ชอบมึงมานาน ทำบางอย่างเพื่อมึง มาสารภาพรักกับมึง มึงจะทำยังไง” ไอ้ตัวดีขมวดคิ้วบ้างหลังจากได้ยินคำถาม
“ถามอะไรแปลกๆ”
“ตอบกูมาเถอะ” ผมย้ำเสียงแผ่ว มือก็ไล้กรอบหน้าน่ารักแผ่วเบา
“นี่พี่คีน” มันสูดหายใจ ก่อนจะเรียกผมเสียงหวานพร้อมๆ กับยิ้มให้ “ ตอนนี้ฟ่าเป็นแฟนใคร ไม่เอา เป็นเมียใคร เมียพี่ใช่มั้ย” ผมพยักหน้า แน่นอนว่ามันเป็นเมียผม พอได้คำตอบไอ้ตัวน่ารักก็ยืดตัวมาจูบหน้าผากผมแผ่วเบา “แปลว่าเรารักกันใช่มั้ย” ผมพยักหน้าอีกครั้ง เรื่องนี้ไม่ต้องถามก็รู้ว่ามันรักผม เหมือนกับที่ผมรักมัน มันไล้ปากลงมาจูบที่ปลายจมูก “เพราะงั้น ถ้ามีคนมาบอกรัก ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่พี่คีน ฟ่าก็ไม่สนใจหรอก”
“ต่อให้เขาจะทำอะไรให้มึงมากมายหรอ”
“ทำไมดื้อแบบนี้น้าาา” มันบีบปลายจมูกผมอย่างหมั่นเขี้ยว “ถ้าไม่ใช่พี่คีน ต่อให้คนคนนั้นจะไปคว้าเดือนคว้าดาวมาให้” มันจับมือผมไปแนบตรงตำแหน่งหัวใจของมัน “ก็ไม่ทำให้ฟ่าใจเต้นแรงเหมือนแค่ได้นอนมองหน้าพี่แบบนี้หรอก” จบประโยค ผมก็ดึงมันมากอดแน่นจนจมอก ความรู้สึกเต็มตื้นขึ้นมาในใจจนฟูคับอกไปหมด
“เด็กดี. . .ฟังสิ” ผมจับหน้ามันให้แนบอกกว่าเดิม “ฟังว่าหัวใจพี่ก็เต้นแรงแค่ไหน” มันยิ้มกว้าง กอดตอบผมแน่นไม่แพ้กัน
ผมคิดว่า ผมมีคำตอบไปให้ไอ้รบแล้ว...Gay Taste...
“มึงหมายความว่าจะไม่หลีกทางให้กูใช่มั้ย” ไอ้รบถามย้ำอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินคำตอบจากผมไปแล้ว วันนี้ผมกับไอ้ฟ่าต่างก็มีเรียนเช้าทั้งคู่ แต่ผมพอจะมีเวลาว่างก่อนเข้าเรียนวิชาต่อไปประมาณครึ่งชั่วโมง เลยนัดไอ้รบให้มาเจอกันที่มหาวิทยาลัย ตอนแรกมันก็อิดออดว่าทำไมผมต้องรีบขนาดนี้ แต่ผมตื๊อมันให้มาจนได้ ไม่อยากรออะไรทั้งนั้น
“ใช่” ผมตอบอย่างมั่นใจ แม้จะต้องเสียเพื่อนไป แต่ผมก็เสียไอ้ฟ่าไปไม่ได้เหมือนกัน ถึงอีกใจหนึ่งลึกๆ ก็หวังให้ไอ้รบ เพื่อนสนิทตั้งแต่จำความได้คนนี้เข้าใจผมก็ตาม
“แสดงว่าที่มึงเคยบอกกูเมื่อก่อนมึงก็แค่พูดเล่น?” มันเลิกคิ้วถาม ผมส่ายหน้า
“เปล่า กูพูดจริง ถ้ากูกับมึงชอบคนเดียวกันกูก็พร้อมจะหลีกทางให้มึงเสมอ”
“แล้วทำไม?”
“เพราะกูรักมันแล้วมันก็รักกู” ผมพูดเสียงจริงจัง “มึงจะแน่ใจได้ไงว่าถ้ากูหลีกทางให้ แล้วไอ้ฟ่าจะรักมึง”
“ก็ถ้ามึงหลีกให้ กูแน่ใจว่ากูสามารถทำให้น้องรักได้อยู่แล้ว” ผมเงียบบ้าง “คีน. . .”
“กูรักมันจริงๆ”
“ไอ้คีน. . .”
“มึงจะเอาอะไรไปจากกูก็ได้ เพื่อไถ่โทษที่กูผิดคำพูดกับมึง แต่ยกเว้นไอ้ฟ่า กูเสียมันไปไม่ได้จริงๆ” ผมขอร้องเพื่อนอย่างหมดท่า ผมเข้าใจความรู้สึกมันดี มันรู้จัก มันชอบไอ้ฟ่าก่อนผม มันยอมไปเรียนต่างประเทศอย่างที่พ่อมันต้องการเพื่อแลกกับการได้รักไอ้ฟ่า แต่ผมเอง ก็เสียมันไปไม่ได้จริงๆ
“ไอ้คีน. . .มึงฟังกูดีๆ นะ” ผมเงียบ เมื่อเห็นแบบนั้นมันจึงพูดต่อ “ถึงกูจะเหี้ยยังไงกูก็ไม่คิดจะแย่งของเพื่อนหรอก”
“!!!”
“จริงอยู่ กูรักน้องฟ่า กูไปเรียนอเมริกาเพื่อแลกเปลี่ยนกับการได้รักน้อง แต่ทั้งหมดนี้น้องไม่ได้รับรู้ด้วย แล้วเวลานี้คนที่น้องรักก็คือมึง” มันชี้มาที่ผม “ที่กูถามมึงกูแค่อยากรู้ว่ามึงรักน้องแค่ไหนเท่านั้นแหละ ถ้ามึงยอมหลีกทางให้กู แปลว่าความรักของมึงมันไม่ได้มีค่าพอที่จะมีน้อง แต่พอได้ยินคำตอบของมึงวันนี้แล้ว กูคิดไม่ผิดจริงๆ เพื่อน”
“ไอ้รบ”
“ยังไงมึงก็ยังเป็นเพื่อนกูเสมอ”
“ไอ้เหี้ยแม่งเอ๊ย หลอกให้กูเครียดตั้งนาน” ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย ไอ้รบหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ ก่อนจะเอื้อมมือมาตบบ่าผมปุๆ
“ถือว่าเอาคืนเล็กๆ น้อยๆ หน่าเพื่อน กูเล็งของกูตั้งนานมึงเสือกรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวน้องตัดหน้ากูซะงั้น”
“เชี่ยเอ๊ย” แล้วเราสองคนก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุขที่สุด ผมอยากจะขอบคุณมันจริงๆ ไอ้เรือรบ มันคือเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งของผม
...Gay Taste...
รอที่ร้านกาแฟหน้ามอนะผมยิ้มกับข้อความที่ได้รับจากไอ้ตัวดีที่เลิกเรียนแล้ว ผมเองวันนี้ไม่ต้องเข้าเวร เราสองคนเลยนัดกันว่าวันนี้จะไปซื้อของเข้าบ้านกัน
“ไปก่อนเว้ย” ผมบอกลาเพื่อนๆ เมื่อออกจากห้องเรียนแล้ว พวกมันโบกมือหยอยๆ ให้ผม ท่าทางอิดโรยน่าสงสารของไอ้แบงค์ให้ผมหลุดขำ เนื่องจากเมื่อคืนลงเวรปุ๊บ ก็ต้องรีบปั่นรายงานต่อทันที
“โชคดีๆ” ผมพยักหน้ารับคำอวยพรจากเพื่อนๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่ลานจอดรถเพื่อไปต่อที่ร้านกาแฟหน้ามอทันที
เมื่อมาถึง เพียงแค่เข้าไปในร้านก็เห็นไอ้ตัวดีนั่งดูดน้ำช็อกโกแล็ตเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ผมส่ายหน้าขำๆ กำลังจะเดินตรงเข้าไปหามัน แต่กลับต้องชะงักเท้า เมื่อดันมีผู้ชายคนหนึ่งไปหามันตัดหน้าซะก่อน
ไอ้ฟ่ายิ้มกว้างเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนรอยยิ้มหวานกลายเป็นยิ้มค้างและหน้าซีดเผือดในที่สุด ผมหันซ้ายหันขวาหาที่นั่งที่สองคนนั้นจะมองไม่เห็น ก่อนจะเจอ จุดที่ผมอยู่ ถ้ามันไม่ได้กระซิบกระซาบกัน ผมสามารถได้ยินสิ่งที่มันคุยกันอย่างแน่นอน
ที่ทำแบบนี้ไม่ใช่ผมไม่ไว้ใจไอ้ฟ่า เพียงแต่อยากรู้ว่าไอ้คนนั้นมันเป็นใคร ต้องการอะไร ถ้าผมปรากฏตัวให้เห็น ไอ้ผู้ชายคนนั้นอาจจะเตลิดไปก่อนก็ได้
“ฟ่า. . .ฟ่าจริงๆ ด้วย” ผู้ชายคนนั้นพูดเสียงสั่น เหมือนดีใจนักหนา มันเอื้อมมือไปจับมือไอ้ฟ่าที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างถือวิสาสะ จุดนั้นเหมือนทำให้ไอ้ฟ่าได้สติ มันรีบดึงมือหนีทันที ไอ้ผู้ชายคนนั้นยิ้มเจื่อน
“. . .นาย”
“ใช่ นายเอง ดีใจที่ฟ่ายังจำได้” มันยิ้มกว้าง “ฟ่าเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดี. . .มีความสุขดี”
“จริงหรอ. . .แต่นาย. . .ไม่มีความสุขเลย” มันทำหน้าเศร้า
“ชีวิตที่ไม่มีฟ่า. . .ไม่มีความสุขเลยจริงๆ”TBC.
หัวข้อ: Gay Taste รส(เกย์)ลองแล้วระวังติด 13-4-2018 ตอนที่34 PART2 P.31 [END] (อ่าน 195537 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก