หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[Apisitbuo]

โอ๊ยได้อ่านตอนที่ว่าหมวดบูมกลับแล้วยังไม่ตาย ผมนี้ร้องไห้เลยอ่ะ
คือมันเหมือนไม่ใช้นิยายแต่มันเหมือนเรื่องเล่าของคนที่มีชีวิตอยู่จริงๆ
พอได้กลับมาอ่านอีกแล้วบูมไม่ตายโอ๊ยโตรตจะดีใจ
คือตอนที่ว่าบูมไปรบแล้วตายน่ะผมนี้เสียใจมากกร้องไห้ก็มี
แล้วก็พอเปิดมาเจอนิยายเรื่องนี้ทีไรก็เศร้านะ เศร้าแบบทำไมต้องเป็นแแบนี้ด้วยน่ะ ทำไมบูมต้องตาย
คุณเข้าใจมั้ยว่าผมนี้อยู่กับนิยายเรื่องนี้มาก็2-3ปี. เศร้าทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้
แล้วเจอบูมตายอีกโอ๊ยเนอะแย่สุด
คุณรู้มั้ยว่าแต่ก่อนที่ยังไม่อ่านนิยายเรื่องนี้ผมไม่เคยคิดว่าเป็นทหารมันดีเลยน่ะ
ผมคิดว่ามันแย่ที่ต้องไปเป็นทหาร แต่พอได้อ่านได้รู้ได้รับอะไรในนี้มันเปลี่ยนความคิดของผมไปเยอะเลย
ว่าการที่จะเป็นทหารไม่ได้แย่สักหน่อย
ตรงๆคือนิยายเรื่องนี้ทำให้ผมโตขึ้นเยอะ
จะรออ่านตอนต่อไปน่ะครับ

[aom2529]

 

[k2blove]

ครอบครัวอบอุ่นนะ
ชอบตัวละครทุกตัวยังมีบทบาทไม่หายไปไหน
อีหนู พี่เจิด มหา และคนอื่นๆ ปลื้มมากๆ เลย
บอมเองก็ มาในแนวผู้ใหญ่ที่อ่านแล้วให้ความรู้สึก
เป็นอะไรที่อยากมีพ่อแบบนี้บ้างจัง
บูม กลับมาแล้วการพูดคุยกันกับบอมไม่งุ้งงิ้งแบบเด็กๆ
อยากบอกว่าชอบจัง
 

[naumi]

บรรยากาศระหว่างบอมบ์กับบูมอบอุ่นจัง เรื่อยๆค่อยเป็นค่อยไป ดีอ่ะ

[thanza1970]

เรื่องนี้ประทับใจมิลืมเลือนเลยครับ

 

[Sohso]

ปลื้มที่บูมได้กลับมา

[jenjen]

หมวดบูมกลับมาแล้ว

[[€]ŝĊörŦ]

ไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีไปกว่าคำว่า "ขอบคุณ"
ขอบคุณที่มาต่อตอนใหม่ ขอบคุณความประทับใจในทุก ๆ ตอนครับ

[Der Adler]

ชอบทุกครั้งที่กลับมาอ่านนนนนน

[Thunder]

เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว แต่ตอนนั้นคืดว่าหมวดบูมกลับบ้านเก่า เพราะหลังๆ หมวดไม่โผล่มาแถมบอมบ์ยังบรรยายแปลกๆ นึกว่าหมวดตาย  พอมาอ่านใหม่อีกที หมวดยังอยู่
  ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ อ่านเพลินมาก

[อยากอ่าน]

หมวดบูมยังอยู่เหรอ?!!

ดีดิ นิยายดีมาก อ่านตอนพี่ชายโดนทหารใหม่ๆอินจัดต้องไปเยี่ยมถึงกรม

นิยายดีมากจริง ๆ ดีไปอีกที่ไม่มีใครตาย
เดี๋ยวกลับไปอ่านนะ เมื่อก่อนอ่านไปสองครั้งแล้วร้อง555
ขอบคุณที่มีคนแต่งเรื่องดีๆนิยายดีๆ

[SuperBB]

เข้ามาดูแทบทุกอาทิตย์ หลังว่าจะมาอัพต่อ รออัพต่ออยู่น่ะคะ

[Elf_Carat]

  พี่เมฆกลับมาต่อหน่อยยยยย คิดถึงบอมบ์บูมมากกกกกก

[ToeY_@_KP]

รอการกลับมาอยู่นะครับ

[kasarus]

เจอประโยคสุดท้ายเข้าไป “แต่ใจกูไม่เคยเปลี่ยนนะบูม” คนอ่านก็ตายกันหมดสิครับ

[tomnub]

รอๆๆนะคับ

[Mura_saki]

กลับมาอ่านอีกครั้ง

ด้วยความคิดถึง  

ยังรอเสมอค่ะ

[SuPeRDonGDanG]

กลับมาอ่านอีกรอบ อ่านทีไรก็ยังร้องไห้กับตอนที่รู้ว่าหมวดบูมตาย แม้จริงๆแล้วไม่ได้ตายก็เถอะ

มาต่อเร็วๆนะคะ ยังรอคนแต่งอยู่เหมือนเดิม

[JUST_M]

คิดถึงครอบครัวนี้จังเลย คนเขียนแวะมาบ้างนะ

 

[fahsida]

คิดถึงน้องแฝดจังค่ะ แวะมาบ้างนะคะคุณผู้แต่ง

[Poseidon]

คิดถึงงง

[ชะนีแก่]

เข้ามาทีไร ต้องมาดูว่าเพิ่มตอนหรือยัง รออยู่นะจ๊ะ

[SuperBB]

โอ๊ย คิดถึงจะแย่ เข้ามารอดูทุกวันเลยยยย

[miya_pp]

ปีหนึ่งเลย

[JUST_M]

แวะมาบอกว่าติดถึงบ้านนี้

[Der Adler]

อ่านกี่รอบๆต่อกี่รอบก็ยังชอบอยู่ดี

[nbom_pkai]

ยังรออยู่นะคะคุณเมฆ

[ana26]

เป็นนิยายที่อ่านแล้วเหมือนไม่ใช่นิยาย ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกถึงจิตวิญญาณ ในเรื่องราว

คุณเฆขใส่รายรายละเอียด ทุกๆอย่างลงไปรวมทั้งเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ที่ผู้อ่านอย่างเราไม่เคยรู้มาก่อน เกี่ยวกับทหาร และคติสอนใจในเรื่องต่าง ให้ผู้อ่านได้มีแง่คิดดีๆ แท็คชั่นเรื่องฮาๆ เรื่องผี โดยเฉพาะผีหัวขาดนี่ โครตสยอง

เราชอบการเล่าเรื่อง ความรักและสามัคคีกันภายในครอบครัว ที่ส่งผ่านกันมารุ่นสู่รุ่น อันนี้เรารับรู้ถึงความรู้สึกที่อบอุ่นมาก ทุกๆครั้งที่อ่านถึงตอนทุกๆคนรวมตัวกัน กลับบ้านไปวัดทำบุญหรือไปเที่ยวนี่แบบ พลังงานบวกมันไหลผ่านตัวหนังสือออกมาอย่างเด่นชัดมากๆ

การเล่าเรื่องที่เหมือนทำให้ผู้อ่าน รู้สึกว่าตกอยู่ในสถานการณ์ ที่ตัวละครเป็นอยู่ ในช่วงชีวิตของตัวละครนั้นๆ

ยิ่งได้อ่านรีแอ็คชั่นของแต่ละท่านในนี้แล้ว ยิ่งรู้เลยว่าทุกๆคน อินในเรื่องราวระหว่าง บอมบ์และบูม อย่างที่สุด เราชอบอ่านที่ทุกๆท่านเม้นมากๆ มันยิ่งทำให้เรา รู้สึกมีอารมณ์ร่วมและอินตามไปด้วย

ครั้งแรกที่เห็นชื่อเรื่อง ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร เราพุ่งเข้ามาอ่านก่อนเลย เพราะส่วนตัวชอบทหารอยู่แล้ว พอดีเราชอบ(อม)ผู้ชายในเครื่องแบบ55555

และพอข้ามาอ่านครั้งแรกคิดว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะยาว แต่ที่ไหนได้ล่อไปร้อยกว่าบท คุณพระ และที่น่าแปลกก็คือ ยิ่งเราได้อ่านเรายิ่งติด จนหยุดไม่ได้ บร้าาไปแล้วชั้น

ชอบความหน้ามึนของบอมบ์ ที่เข้าหาหมวดบูมในห้องน้ำ ฟิลลิ่งได้มากๆ สองคนนี้จีบกันเป็นอะไรที่ดีงามมากๆ

ขอกราบเพื่อนๆของบอมบ์

จ่าวินที่ไม่หวั่นต่อความไม่ถูกต้อง จ่าวินแสดงจุดยืนได้น่าเคารพมากๆ

เจ๊หนูที่คอยเป็นห่วงเป็นใยบอมบ์  สะใจมากๆ ที่เจ๊หนูตบต่อยเตะไอ้อาร์ต ถ้าเราอยู่ตรงนั้นจะช่วยเจ๊ยำตีนใส่มันด้วยอีกแรง

มหาที่คอยพูดเตือนสติหมวดบูม เราโครตซึ้งใจแทนบอมบ์มากๆ และคนอื่นๆอีกที่คอยช่วย

ตอนอ่านถึงหมวดบูมตายนี่ เรานี่แทบสตั้นไปเลย แบบใจหวิวสุดๆ ตอนแรกว่าจะเลิกอ่านเลยด้วย เพราะทำใจไม่ได้ จำได้ตอนนั้นโครตสับสน ไม่น่าเชื่อว่ามันจะมีอิทธิพลต่อเรามากขนาดนี้

ตอนหมวดบูมกลับมานี่ เราน้ำตาไหลเลยจร้า ไหลออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยด้วย ซึ่งนี่มันเป็นฟิลลิ่งที่สุดมหัศจรรย์มากๆ เพราะไม่เคยอ่านนิยายแล้วร้องให้ซักครั้งนึงเลยในชีวิตนี้ มันเหมือนความรู้สึกอัดอั้นได้ถูกปลดปล่อย ตอนที่รู้ว่าหมวดบูมยังไม่ตาย แล้วกลับมาหาทุกๆคนแล้ว มันเหมือนเป็นของขวัญของคนอ่าน ที่ได้ถูกเติมเต็มความรู้สึกในใจ


ขอบคุณเล้าเป็ด

ขอบคุณเพื่อนผู้อ่านด้วยกันในนี้

ขอบคุณ คุณเมฆ คุณยอดเยี่ยมจริงๆ ขอบคุณอย่างหาที่สุดไม่ได้

[เป็ดอนุบาล]

          ยังคงคิดถึงทุกตัวละครนะค่ะ

กลับมาส่งข่าวบ้างนะค่ะผู้แต่งว่าพวกเค้าเป็นอย่างไรบ้าง....คิดถึงค่ะ

[SuperBB]

คิดถึงมาก  ยังรออยู่เสมอนะคะ คืออ่านหลายรอบมาก อ่านวนๆซ้ำๆ ไม่เคยเบื่อเลย อ่านเกิน5 รอบ555