My SON Special Mother's Day
8 เดือนต่อมา
หลังจากผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาได้ ผม พี่ชาร์ป น้องวิน ก็จะมีสมาชิกใหม่กันแล้วครับ ใช่ครับ ผมท้องลูกคนที่สองแล้วครับ ตอนที่พี่ชาร์ปรู้ว่าผมท้อง พี่แกไม่ไปทำงานเลยครับ ปล่อยให้เจ้าคุณทำแทนทั้งหมดเลย ผมบอกว่าไม่เป็นอะไรก็ไม่ฟังผมเลย ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุครับ ผมจะทำอะไรก็ทำไม่ได้ พี่ชาร์ปทำให้หมดเลยครับ จะออกไปไหนก็ตามติดยิ่งกว่าปลิงเสียอีกครับ เห่อยิ่งกว่าอะไรดี เห่อจนน้องวินงอนไปเป็นเดือนเลยครับ ไม่คุยกับพี่ชาร์ปเลย พี่ชาร์ปก็ง้อทุกวิถีทางที่จะทำได้ ซื้อโน่นนี่นั้นน้องวินก็ไม่สนใจเลยครับ จนต้องเป็นผมเองที่ต้องเข้าไปคุยกับน้องวินให้หายงอน
วันนี้เป็นวันที่หมอนัดผมไปตรวจครรภ์ครับ ผมว่าผมตื่นแต่เช้าแล้วนะแต่มีคนตื่นเช้ากว่าผมอีก
“อ้าววาลตื่นแล้วหรือ พี่ว่าจะไปปลุกอยู่พี่ดี”
“ตื่นแล้วครับ แล้วพี่ชาร์ปละตื่นนานแล้วหรือครับ”
“ก็ไม่นานเองครับ” ไม่นานเองแสดงว่าตื่นนานแล้ว
“อย่ามาโกหกกันนะครับ”
“ก็พี่ตื่นเต้นนิครับ”
“จะตื่นเต้นทำไมกันครับ ตรวจครรภ์ทุกครั้งพี่ก็ไปกับผมทุกครั้ง จะตื่นเต้นทำไมครับ เพศก็รู้แล้ว น้องก็แข็งแรงดี พี่ชาร์ปจะตื่นเต้นไปทำไมครับ”
“ก็พี่ตื่นเต้นนิครับ ก็วันนี้ก็ตรวจครั้งสุดท้ายแล้ว ต่อไปก็รอวันที่จะคลอด พี่ก็ต้องตื่นเต้นสิครับ เพราะว่าตอนที่วาลคลอดน้องวินพี่ก็ไม่ได้อยู่ด้วย” พี่ชาร์ปทำหน้าเศร้าเมื่อนึกถึงอดีตอันโหดร้าย
“อดีตมันผ่านมาแล้วไม่ต้องไปนึกถึงมันหรอกครับ อยู่กับปัจจุบันและอนาคตดีกว่าครับ”
“ครับ ขอบคุณนะครับที่กลับมา และเชื่อใจพี่ และก็ขอโทษที่ทำให้วาลต้องลำบากและพี่ก็ขอโทษอีกทีที่ทำให้วาลเสียใจนะครับ”
“พี่ขอโทษวาลจะเป็นพันรอบละ วาลบอกแล้วว่าไม่ต้องไปยึดกับอดีต เข้าใจนะคะ โอ๊ย”
“วาลเป็นอะไร”
“ไม่เป็นอะไรครับ น้องไวน์ตื่นมาแล้วคงเตะโดนท้องพอดีครับ เลยเผลอร้องออกมา”
“พี่ก็ตกใจหมดนึกว่าวาลจะเป็นอะไรไปอีก”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ น้องคงดิ้นแรงไปเลยตกใจนะครับ”
“ครับ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ ไปล้างหน้าตา อาบน้ำได้แล้วครับ จะได้เตรียมตัวไปโรงพยาบาลกัน”
“ครับผม พี่ชาร์ปหยิบผ้าเช็ดตัวให้วาลหน่อยครับ”
“นี่ครับ รีบอาบนะครับ เดียวสาย”
“ครับผม”
พอได้ผ้าเช็ดตัวจากพี่ชาร์ปแล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปโดไม่ทันสังเกตว่าที่ตัวเองตกใจนั้นมันคือสัญญาณเตือนว่าจะคลอดแล้ว
“เอ๊ะ ทำไมกางเกงถึงเปียกนะ หรือว่า” คิดได้ดังนั้นผมก็ตะโกนหาพี่ชาร์ปเลยครับ “พี่ชาร์ปครับ”
“ครับ ว่าไงครับ”
“พี่ชาร์ปบอกคนเตรียมรถเลยครับ”
“ทำไมละครับ”
“รีบเลยครับ”
“ดะ ได้ครับ” ถึงผมจะเป็นผู้ชายไม่มีช่องคลอดแต่เวลาน้ำคล้ำแตกมันจะออกมาทางรูทวารแทนช่องคลอดครับ ผมเองก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลยเพราะไม่เหมือนที่เคยอ่านมาแต่ก็เคยลองเสิร์ชหาข้อมูลของอาการจะคลอดลูกคนที่สองนะครับ มีบางกระทู้บอกว่าเจ็บกว่าคนแรกก็มี หรือไม่มีอาการอะไรเลยขนาดน้ำคล้ำแตกยังไม่รู้ตัวเลยก็มี ผมเองคงเป็นแบบหลังมากกว่าครับ แบบที่ไม่มีอาการบ่งบอกอะไรแต่อาการแบบนี้น่ากลัวครับเพราะเด็กอาจจะสำลักน้ำคล้ำก็ได้
“เตรียมรถหรือยังครับ”
“เตรียมแล้วครับ ว่ารีบแบบนี้คืออะไรครับ ทำไมต้องให้พี่รีบเตรียมจัง”
“น้ำคล้ำแตกครับ”
“อ่อ หะ อะไรนะ น้ำคล้ำแตกแล้วหรือแล้วทำไมไม่บอกพี่ก่อนหน้านี้ละครับ”
“ก็วาลพึ่งรู้ตัวตอนถอดกางเกงนิครับ”
“แล้วไม่เจ็บท้องเลยหรือ”
“ไม่เลยครับ”
“คุณชาร์ปครับผมเตรียมรถให้แล้วนะครับ”
“ขอบคุณมาก บอกแม่บ้านด้วยให้พาน้องวินตามไปทีหลัง เอากุญแจรถมาเดียวฉันขับเอง”
“นี่ครับ” พอพี่ชาร์ปได้กุญแจรถมาแล้วก็สั่งคนขับรถให้ออกไปทำตามที่สั่งแล้วก็หันมาอุ้มผมตรงดิ่งไปที่รถทันทีครับ พอประตูฝั่งคนขับปิดพี่ชาร์ปก็ออกตัวไปโรงพยาบาลทันทีเลยครับ
“พี่ชาร์ปครับ”
“ครับ”
“ไม่ต้องรีบก็ได้ครับ”
“ไม่ได้ครับ พี่กลัวจะไม่ทันการณ์”
“เอ่อ ครับ แต่ก็ไม่ต้องขับเร็วขนาดนี้ก็ได้ครับ”
“ไม่ได้ครับ จับแน่นๆแล้วกันพี่จะเหยียบแล้วนะครับ”
“พี่ ชะ อะ โอ๊ย”
“วาลเป็นอะไร”
“ผมว่าน้องไวน์คงอยากจะออกมาดูโลกแล้วละครับ”
“อดทนไว้ก่อนนะ พี่จะรีบไปให้เร็วที่สุด”
“คะ ครับ โอ๊ย”
หลังจากที่พี่ชาร์ปขับผ่าไฟแดงมาเป็นสิบๆแยก ก็มาถึงโรงพยาบาลจนได้ครับ พี่ชาร์ปลงจากรถไปก็ไปเรียกบุรุษพยาบาลให้เข็นเตียงคนไข้มารับผมที่รถ พอเข้ามาในห้องฉุกเฉินพยาบาลก็เข้ามาถามอาการแล้วก็ติดต่อห้องคลอดให้ผมทันทีเพื่อเตรียมผ่าคลอดที่ต้องผ่าเพราะผมไม่มีช่องคลอด ถามว่าผมกลัวไหมไม่เลยครับเพราะผมเคยคลอดน้องวินมาแล้ว แต่คนที่กระวนกระวายมากกว่าผมคนเป็นคนที่รออยู่ข้างนอกนั้นก็คือพี่ชาร์ปที่ไม่สามารถเข้ามาในห้องผ่าตัดได้ เพราะพี่แกกลัวเข็มและมีดผ่าตัด เห็นตัวโตๆแบบนี้แต่กลัวในสิ่งที่ไม่น่ากลัวเท่าไหร่เลย เอาละผมขอตัวนอนก่อนนะครับ แล้วเจอกันตอนที่ผมฟื้นนะครับ
ชาร์ป Part
ผมรอที่หน้าห้องคลอดนับตั้งแต่วาลเข้าไปจนตอนนี้ก็ 1 ชั่วโมงเต็มๆแล้วครับ ผมภาวนาให้ทั้งสองปลอดภัย ที่ผมไม่เข้าไปอยู่ในห้องนั้นเพราะผม จะว่ายังไงดี ผมกลัวเข็มครับ และกลัวมีดผ่าตัดด้วย เพราะมันเป็นปมแต่เด็กของผมครับมันฝังใจมาจนทำให้ไม่ลืมครับ เลยกลัวมาตลอด
นั่งรอสักพักก็เห็นพยาบาลเข็นรถเด็กออกมาจากห้องคลอด แล้วเอาเข้าไปที่ห้องพักเด็ก ไม่นานหลังจากที่น้องไวน์โดนเข็นเข้าไปที่ห้องพักเด็กประตูห้องคลอดก็เปิดออกมา บุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงที่มีร่างบางของคนรักของผมออกมาโดยที่ยังหลับตาพริ้มอิ่มใจอย่างมีความสุข เห็นแบบนั้นผมก็ยิ้มออกครับ
“คุณวาลคงดีใจนะครับดูสิขนาดสลบอยู่ยังยิ้มอย่างมีความสุขมากเลย”
“อ้าว เจ้าคุณ ไอ้พีระ มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็มาตั้งแต่เห็นคุณชาร์ปนั่งก้มๆเงยๆอยู่หน้าห้องคลอดนับชั่วโมงแล้วครับ”
“ก็ทำไงได้ละ ก็คนมันเป็นห่วงนิ”
“แต่ก็ปลอดภัยทั้งคู่ละนะชาร์ป”
“ขอบคุณวะเพื่อน เอาละไปรอวาลฟื้นที่ห้อองพักดีกว่านะ”
15 ปี ต่อมา
“แม่ครับ ตื่นได้แล้วนะครับ เช้าแล้วนะครับ”
“มัมมี่ ตื่นๆๆๆๆๆๆ น้องไวน์หิวแล้วนะ”
“วาลครับตื่นได้แล้วนะครับ วันนี้วันอะไรรู้ไหมครับ” วันอะไรหรอ ทำไมทุกคนมาปลุกผมแต่เช้าขนาดนี้นะ
“อือ ตื่นแล้วครับ”
“ตื่นแล้วก็ลืมตาสิครับ”
“มัมมี่ขี้เซา”
“แม่ครับเดียวไม่ทันพระบิณฑบาตนะครับ” ไม่ทันพระบิณฑบาตหรอ เอ๊ะ วันนี้วันอะไรนะ
“พี่วินครับวันนี้วันอะไรครับบอกแม่ครับหน่อยสิ”
“แม่ครับ อะไรเนี่ยลืมได้ยังไง ก็วันเกิดแม่ไงครับ แล้ววันนี้ก็วันแม่ด้วย จะไม่ได้หรือครับ”
“อะ แม่ครับลืมเลย ไปเร็วครับไปเตรียมตัวกันครับ”
“เตรียมตัวกันหมดแล้วครับ เหลือแต่มัมมี่คนเดียวนี่แหละที่ยังหลับอุตุอยู่บนเตียงนอน”
“โอเคครับ เดียวแม่ครับขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
“เร็วๆนะมัมมี่ น้องไวน์ไม่รอนะ”
“วันเกิดใครกันแน่นะ เจ้าลูกคนนี้”
“ป๊าอ่ะ น้องไวน์จะงอนแล้วนะ”
“ป๊าไม่ง้อนะครับ”
“มัมมี่ ป๊าแกล้งน้องไวน์” พ่อลูกคู่นี้ตีกันตั้งแต่เด็กจนโตจริงๆครับ แต่ว่าวันนี้วันเกิดผมหรือนี่ ทำไมเราเป็นคนขี้ลืมแบบนี้นะ เกิดตรงกับวันแม่พอดียังจะลืมอีกนะเรา เฮ้อ อาบน้ำดีกว่า
ณ วัดแถวบ้าน
“อายุ วณฺโณ สุขํ พลํ”
“สาธุ”
“เอาละเด็กๆ เอาน้ำไปเทไต้ต้นไม้เร็วครับ”
“รับทราบครับผม” แล้วน้องไวน์และน้องวินก็เอาน้ำที่ทำการกรวดเสร็จไปเทที่ต้นไม้ด้านล่างศาลาวัดครับ
“ไม่ได้มาวัดตั้งนานเลยนะครับ พี่ชาร์ปว่าไหม”
“จริงครับ แต่ว่ามาทีไรก็ร่มรื่นสุดๆไปเลยนะครับ”
“ใช่ครับ บรรยากาศก็ดีด้วย เราเดินไปที่สระน้ำตรงนั้นไหมครับ”
“อืม ไปสิครับ วาลไปรอก่อนก็ได้ครับเดียวพี่ไปซื้ออาหารปลาก่อน แล้วจะได้ตามเด็กๆด้วยเดียวจะหาเราไม่เจอกัน”
“โอเคครับ รีบมานะครับ”
“ครับผม” แล้วพี่ชาร์ปก็เดินออกไป ผมเองก็เดินไปนั่งที่ศาลากลางน้ำมองดูวิวทิวทัศน์ธรรมชาติไปเรื่อยๆก็เพลินตาดีครับ
“วาลครับพี่มาแล้ว ดูอะไรอยู่หรือครับ”
“มองวิวทิวทัศน์ไปเรื่อยเปื่อยครับ อ้าวแล้วเด็กๆละครับ”
“เดียวตามมาครับ นี่ครับอาหารปลา”
“ขอบคุณครับ”
“บรรยากาศดีจังเลยนะครับ ไม่มีเวลาไปไหนมาไหนกันสองคนแบบนี้นานแล้วเนอะ”
“ใช่ครับ แต่ผมก็มีความสุขมากเลยนะครับ”
“พี่ก็มีความสุขเช่นกันครับ เอาละเราให้อาหารปลากันดีกว่านะ”
“ครับผม”
“แม่ครับ/มัมมี่”
“ครับ ว่าไงครับ ไปไหนกันมาทั้งสองคน แม่รอตั้งนานรู้ไหมครับ”
“รู้ครับ แต่น้องไวน์มีของจะให้ครับ” พอน้องไวน์พูดจบ ลูกชายของผมทั้งสองคนก็น้องคุกเข่าตรงหน้าผม ไม่รู้สิครับคือเด็กๆก็ไหว้ผมทุกวันแม่อยู่แล้ว แต่วันนี้เป็นอะไรที่แปลกไปยังไงไม่รู้มันรู้สึกตื้นตันใจอาจเป็นเพราะน้องวินกลับมาอยู่ไทยแล้ว ผมเลยได้รับพวงมาลับเพิ่มมาอีกหนึ่งพวงจากลูกชายคนแรกของผม ผมรักลูกของผมทั้งสองคนที่สุดเลยครับ
“แม่ครับไม่ร้องไห้สิครับ”
“ก็แม่ดีใจนิครับ น้องไวน์น้องวินครับ มาให้แม่กอดหน่อยสิครับ”
“ครับผม”
“น้องไวน์ครับมาสิครับ”
“มัมมี่ ไม่ร้องไห้นะต่อไปนี้น้องไวน์จะดูแลมัมมี่เองนะ”
“ดูแลตัวเองให้ได้ก่อนเถอะเจ้าไวน์”
“ป๊ะป๊าอ่ะ น้องไวน์จะไม่คุยกับป๊าแล้ว น้องไวน์งอนป๊ะป๊าแล้วนะ”
“ไม่ทะเลาะกันสิครับ ดูสิทะเลาะกันเองทุกวัน เกรงใจคนที่มีทำบุญด้วยสิครับ”
“น้องไวน์ขอโทษครับ แต่น้องไวน์ก็ยังงอนป๊ะป๊าอยู่ดี”
“งานนี้ผมไม่ช่วยนะพี่ชาร์ป ง้อเองแล้วกัน”
“วาลก็”
“เอาละครับ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าเนอะ”
“วันนี้พี่วินเลี้ยงใช่ไหมครับ”
“เจ้าเล่ห์นะเรา ก็ได้ครับ ผมโทรจองร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว ถือเป็นการเลี้ยงวันเกิดแม่ครับด้วย”
“ขอบคุณนะครับ”
“น้องวินก็ขอขอบคุณแม่นะครับที่เลี้ยงน้องวินจนโตมาจนถึงวันนี้ และก็ไม่ทอดทิ้งน้องวินไปไหน และยังสอนในสิ่งดีดีให้น้องวินอีก วันนี้น้องวินได้ทำงานมีเงินแล้ว น้องวินก็อยากจะตอบแทนอะไรแม่บ้างนะครับ”
“แม่ขอแค่น้องวินและน้องไวน์เป็นเด็กดีของแม่ก็พอแล้วครับ รักทั้งสองคนเลยนะ”
“อ้าวไม่รักพี่ด้วยหรือครับ”
“ก็วันนี้วันแม่นิครับพี่ชาร์ป แม่ก็ต้องรักลูกๆสิครับ”
“ได้ครับ ให้วันนึงก็แล้วกันครับ เอาละไปกินได้แล้วครับ เดียวจะสายเอานะครับ”
“ไปกันไปกัน น้องไวน์หิวแล้ว”
สวัสดีวันแม่ครับ
###########################################################################
มาต่อตอนพิเศษให้อ่านกันแก้หายคิดถึงนะครับ
ชอบก็กดไลค์
ใช่ก็คอมเม้นท์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
