ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0----------------------------------------------------------------------------------
ความเดิมตอนที่แล้ว.......(จากเรื่องของคนสองคน....หรือหลายคน)
หลังจากที่ผมขับรถไปส่งดิวขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้ว ความรู้สึกของผมก็ล่องลอยเหลือเกิน
ผมทำถูกแล้วใช่ไหมที่ผมทำแบบนั้น ผมไม่สามารถรั้งตัวของดิวไว้ได้ เพราะใจของดิวอยู่กับคนอื่น
ผมไม่เสียใจเลยที่คนที่ผมรักทั้งสองคนจะมีความสุข
ผมขับรถมาไกลเท่าไหร่แล้วนี่ เมื่อรุ้สึกตัวอีกที ผมก็ออกนอกกรุงเทพมาแล้ว
ไหนๆก็ขับมาแล้ว ผมก็ขอปลดปล่อยให้สบายใจสักวัน ผมขับรถหาโรงแรมพักในตัวเมืองได้แล้ว
ก็คิดได้ว่า มีเพื่อนที่คณะตอนเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ที่นี่ ผมจึงโทรหามันทันที อย่างน้อยก็ไม่ต้องอยู่คนเดียว
“ไอ้เอ มึงอยู่ไหนวะ”
“อยู่ที่ร้านดิ ทำไมวะ” ไอ้เอเพื่อนผมมันเปิดร้านถ่ายภาพ สตูดิโออยู่ ผมก็ดีใจกับเพื่อน ถึงมันจะเป็นแค่งานอดิเรกที่มันรัก แต่มันก็สามารถสร้างเป็นอาชีพที่มั่นคงของตัวเองได้
“กูอยู่แถวบ้านมึงเนี่ย ออกมาหากูหน่อยดิวะ”
“มึงอย่ามาตลก ร้อยวันพันปีไม่เคยโผล่มาให้เห็น อย่ามาอำกู แล้วอีกอย่างกูไม่ได้มีเวลาว่างมากนะมึง”
อ้าว ไอ้เพื่อนเวรนี่ ไม่เชื่อแล้วยังมาด่าอีก
“เฮ้ย กูพูดจริง กูพักอยู่โรงแรม...... มึงจะให้กูเอาเบอร์โรงแรมโทรไปเลยไหม”
“จริงหรือวะ มึงอย่ามาล้อเล่นนะเว้ย” น้ำเสียงของเพื่อนผมเริ่มเบาลงเล็กน้อย แสดงว่ามันเริ่มจะเชื่อ
“ก็จริงสิวะ จะโกหกทำแมวอะไร”
“โอเคๆ งั้นกูว่างละ เดี๋ยวไปหา” เมื่อกี้ยังบอกว่ายุ่ง ตอนนี้ว่างขึ้นมาทันทีเลยนะมึง
ผมกับไอ้เอเรียกว่าสนิทกันพอสมควร ปกติจะโทรคุยกันเสียมากกว่า ไม่ค่อยจะได้มาเจอกันเท่าไหร่ แต่คราวนี้ผมอยากมาพักผ่อนหัวใจ ไหนๆก็ขับรถมาจะถึงจังหวัดมันอยู่แล้ว ก้เลยขับต่อมาอีกสักหน่อย มาเจอเพื่อนบ้าง เผื่อความรู้สึกผมมันจะดีขึ้นมา
“มึงคิดไงมาหากูวะ”
“ไม่ได้คิด รถพากูมาเอง” ผมตอบแบบกวนๆ ก็มันเป็นแบบนั้นนี่ครับ ใจลอยไม่ได้คิดอะไร แล้วรถมันก็พามาถึงที่นี่เอง
“กวนนะมึงเนี่ย” ผมกับไอ้เอเถียงกันก่อนจะเข้าร้านกาแฟที่มันพามา
“ไอ้เอ ห้องน้ำไปทางไหนวะ” ผมอยากล้างหน้าแล้วก็เข้าห้องน้ำด้วย เลยถามไอ้เอหลังจากนั่งที่โต๊ะ
พอผมเดินไปถึง ประตูห้องน้ำปิดอยู่ ผมจึงเอื้อมมือไปลองบิดดุว่ามีคนอยู่หรือเปล่า แต่ก่อนที่มือผมจะถึงลูกบิด ประตูห้องน้ำก้เปิดออกก่อน ทำให้ผมยืนจ้องกับคนที่ยืนอยู่ข้างใน
ภาพที่ผมเห็น เป็นเด็กนักศึกษาท่าทางกวนๆ ตัดผมรากไทรคลุมคอ ละลงมาถึงไหล่ สีน้ำตาลที่ตัดกับ ผิวขาว ๆตาโต ที่เด่นที่สุดก็ตรงปากสีแดงอมชมพู ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ สูงพอสมควรกำลังเหมาะกับรูปร่างที่ผอมเพียว อืม จัดว่าเป็นเด็กที่น่ารักคนนึงเลยนะเนี่ย
“จะยืนขวางอีกนานไหมลุง” อ้าวไหงปากอย่างนี้หละ ไอ้เด็กน่ารักเมื่อกี้ทำหน้าบึ้งแสดงว่าไม่พอใจ พร้อมถามด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
“เอ่อ โทษที” ผมเบี่ยงตัวหลบไอ้เด็กปากเสียคนนั้น กลิ่นหอมจากแป้งเด็กมันลอยเข้าจมูกผม เวลาที่ไอ้เด็กปากเสียคนนี้เดินผ่าน กลิ่นแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกสบายอย่างบอกไม่ถูก
“เฮ่อ....คิดอะไรวะเนี่ย” ผมส่ายหัวไล่ความคิดของตัวเอง
พอผมเดินกลับไปที่โต๊ะ ก็พบว่ามีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาอีก 1 คน
“พี่เอ พี่คิดดูดิ มันมองหน้าผม จ้องเลยนะพี่ แบบนี้มันกวนกันชัดๆ”
“เห็นว่าตัวใหญ่กว่าหรือไงวะ ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะมองอะไรนักหนา”
“หรือว่ามันจะโรคจิต หรือไม่ก็ประสาทแน่ๆเลยพี่ว่าไหม” เสียงไอ้เด็กปากเสียมันกำลังพร่ามถึงผมอย่าสรรเสริญ แต่เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่าคนที่กำลังถูกนินทา ได้มายืนอยุ่ข้างหลังแล้ว ส่วนไอ้เอ ผมแค่ทำท่าทางบอกว่าให้นั่งเฉยๆ พอผมเห็นจังหวะที่ไอ้เด็กปากเสียยกแก้วกาแฟขึ้น
“หมายถึงผมหรือเปล่าครับ” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูไอ้เด็กปากเสีย
เมื่อเจ้าตัวหันมาเห็นผม ถึงกับอึ้ง ตาโตจ้องหน้าผมสักพัก หลอดกาแฟยังคาอยู่ที่ปาก ส่วนผมก็จ้องตากลับเหมือนกัน
“แคร่กๆๆๆ อะ.....”อยู่ๆไอ้เด็กปากเสียก็สำลัก ผมหละอยากจะขำจริงๆ
“นินทาคนอื่นลับหลังมันไม่ดีนะ” พูดเสร็จผมก็นั่งลงด้านข้างไอ้เอ ซึ่งตรงหน้าไอ้เด็กปากเสียพอดี
“เออๆ ขอโทษแทนน้องด้วยแล้วกันวะ” ไอ้เอหันมาขอโทษผม ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มกับท่าทีวางตัวไม่ถูกของเด็กปากเสีย
“หนูชื่ออะไรครับ” ผมแกล้งแซวไอ้เด็กปากเสีย
“พี่เอ!!” ไอ้เด็กปากเสียหันไปตะโกนเรียกเพื่อนผม พร้อมกับเอามือชี้มาที่ผม ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มชอบใจพร้อมกับเอนตัวไปพิงพนักด้านหลัง เหมือนไม่ใส่ใจ
“พอแล้วน่า....เมื่อกี้ก็ว่าเค้าไว้เยอะนี่นา”ไอ้เอหันไปปรามเด็กปากเสีย
“ไอ้ใหญ่มึงก็เลิกแหย่ได้แล้ว” อ้าว หันมาว่ากุอีก
“บี ยกมือไหว้พี่เค้าซะ นี่พี่ใหญ่ เพื่อนพี่เอง” ไอ้เด็กปากเสียชื่อบี ทำหน้าเหมือนจะบีบคอไอ้เอเสียให้ได้ แถมทำตาโตจ้องอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ แต่สุดท้ายก็ต้องยกมือไหว้แบบเสียไม่ได้
“ไอ้ใหญ่นี่น้องชายกู ชื่อบี เรียนอยู่ปี 3 แล้ว”
“มึงมีน้องด้วยหรือวะ” เพราะตั้งแต่ผมคบกับมันมา มันไม่เคยบอกเลยว่ามีน้องชายด้วย
“มีสิวะ ดูแลมันมาตั้งแต่เด็ก ไม่งั้นจะปราบมันอยู่หรอ” ไอ้คนที่ถูกพาดพิงเริ่มแสดงอาการไม่พอใจ ใช้หลอดกระแทกน้ำแข็งในแก้วอย่างแรง
“ก็ดื้อ แบบนี้นี่นะ แบบนี้มันต้องหาคนกำหราบ” ไอ้เด็กปากเสีย พอได้ยินที่ผมพูด ก็ถลึงตาใส่ผมทันที
ระหว่างที่ผมนั่งคุยกับไอ้เอ ผมก้แอบสังเกตุไอ้เด็กปากเสีย ตอนนี้เอาแต่ทำแก้มป่องด้วยอารมณ์โกรธ สายตามองออกไปนอกกระจก ดูๆไปก็น่ารักเหมือนกันนะนี่ แต่ท่าทางจะขี้งอนใช่เล่น
“เออ ที่บริษัทมึงรับเด็กฝึกงานหรือเปล่าวะ”อยู่ๆไอ้เอก็ถามขึ้นมา
“ทำไม จะฝากกิ๊กคนไหนมาฝึกหละ”
“มึงจะบ้าหรือไง มีที่ไหนหละกิ๊กนะ กูจะฝากไอ้ตัวแสบนี่ต่างหาก” ผมและไอ้เด็กปากเสียหันมามองหน้ากันพอดี หลังจากได้ยินไอ้เอพูด
“ไม่เอานะพี่เอ ผมไม่ไปอยู่กับคนโรคจิตหรอก”
“น้องมึงเรียนอะไรหละ” ผมทำเป็นไม่สนใจคำพูดของไอ้เด็กปากเสีย
“เรียนบริหาร นะถือว่าเห็นแก่กู ฝากหน่อยแล้วกัน กูจะได้สบายใจ” ถึงมึงไม่ฝากกูก็อยากดูแลอยู่แล้วหละ.... อ้าวนี่ผมคิดอะไรเนี่ย
“พี่เอ ไม่เอานะพี่” ไอ้เด็กปากเสียยังโวยวายไม่เลิก
“แล้วจะมาเมื่อไหร่หละ” ผมกับไอ้เอก็ยังไม่สนใจเสียงโวยวายอยู่ดี
“เทอมหน้าก็จะขึ้นปี 4 แล้ว ฝึกงาน 1 เทอม ยังไงก็ช่วยดูแลมันหน่อยนะ”
“ได้อยู่แล้ว น้องเพื่อน ก็เหมือนน้องกู” ผมบอกกับไอ้เอ
“พี่เอ.........”
“พอได้แล้วไอ้ตัวแสบ พี่ตัดสินใจแล้ว ทำตัวดีๆหละ อย่าให้เค้าว่ากลับมา” ไอ้เอพูดเป็นอันยุติการงอแงของไอ้เด็กปากเสีย
“ถ้างั้นพักที่บ้านกูแล้วกัน จะได้สะดวก เช้าก็ไปทำงานพร้อมกูเลย” ผมเสนอความคิด เพราะผมรู้สึกว่า เวลาอยู่กับเด็กคนนี้แล้วทำให้ผมยิ้มได้ตลอดเวลา
“ไม่เป็นไร เกรงใจวะ เดี๋ยวกูหาหอพักให้ไอ้บีเอง”
“ไม่ต้องเกรงใจ กูจะได้ดูแลให้ไง น้องมึงทั้งคนนะเว้ย กูจะปล่อยทิ้งๆขว้างๆได้ไง” ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เด็กหน้างอตรงข้าม
“เอางั้นก็ได้ ขอบใจวะ งั้นเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” พอไอ้เอลุกไป ผมก็ก้มหน้าไปหาไอ้หนูบี
“พี่จะให้เรามาฝึกงานเป็นเลขาพี่ จะได้อยู่กับพี่ตลอดเวลา”
“นี่ลุงคิดอะไรกับผมเนี่ย” ไอ้เด็กปากเสียก้มหน้ามาหาผมเช่นกัน
“แล้วเราคิดว่าไงหละ”
“ลุงจะจีบผม.......ใช่ไหม”
“ก็แล้วจะให้จีบไหมหละ”
“อย่าหวังเลย ผมไม่ชอบคนแก่”
“ก็อย่ามาเผลอใจรักคนแก่ก็แล้วกัน ไอ้หนูน้อย”พูดเสร็จผมก็เอาหลังพิงพนัก ส่วนไอ้หนูน้อยก้ได้แต่ทำตาเขียวใส่ผม เห็นแล้วมันน่าแกล้งอะไรแบบนี้ เฮ้อ..................ต่อจากนี้ ผมคงจะมีอะไรสนุกๆในชีวิตแล้วสิ
-----------------ไอ้หนูบี--------------------------
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
