พิมพ์หน้านี้ - ❤️หากจะรักอีกครั้ง……..
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: Dearkness5861 ที่ 04-09-2021 21:58:52
-
ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-
Intro
“นั่งเหมออีกแล้วนะ คิดถึงคนนั้นอยู่หรอ”
“อืม ก็ยังคิดถึงแหละ”
“บอกแล้วไง ว่ามึง เหมาะกับการอยู่คนเดียว มากกว่าการมีคู่ กูเห็นมึงมีแฟนทีไรรักเค้าจนหมดใจ สุดท้ายเค้าก็คบมึงเพื่อหวังอะไรในตัวมึง หรือไม่ก็แค่ทางผ่านเพื่อลืมหรือรอคนเก่าเค้ากับมาเท่านั้นแหละ เลิกคิดถึงเค้าได้แล้ว ไป ไปเรียนอาจารย์จะเข้าแล้ว”
ก็จริงอย่างที่มันพูดนะ ตั้งแต่ผมมีความรักมาไม่เคยมีรักครั้งไหนเลยที่ ผมไม่ทุ่มเทให้คนที่ผมรักไปหมดทั้งหัวใจ แต่สุดท้ายทุกคนที่เข้ามาก็เพื่อหวังอะไรบางอย่างในตัวผมเท่านั้น หรือไม่ก็เพื่อให้ตัวเค้าเองลืมคนเก่าแล้วก็ทิ้งผมไปอยู่ดี หรือผมควรที่จะอยู่คนเดียวแบบที่ไอ้เพื่อนรักผมบอกกันนะ เฮ้อ คิดละเศร้า
.....เลิกคิดถึงเค้าแล้วขึ้นเรียนได้แล้ว ผมบอกกับตัวเองแล้ว หยิบกระเป๋าที่วางข้างๆตัวละวิ่งตามไอ้เพื่อนรักผมไป....
ผมชื่อ กุลธร เรืองวุฒิ ชื่อเล่น แบงค์ ครับ นักศึกษาวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์ ชั้นปีที่ 2 มหาลัยเอกชนชื่อดังที่ค่าเทอมแพงที่สุด (บ้านผมไม่ได้รวยหรอกครับเพียงแต่ผมหนีที่จะไม่เรียนคณะที่ผมเอ็นทรานติดตอนจบ ม.6 เท่านั้นเอง เลยโดนที่บ้านให้เรียนที่นี่เพราะใกล้บ้านที่สุดละ) ส่วนไอ้เพื่อนรักของผม ชื่อ ชลย์ธร กุลประภาส ชื่อเล่น เหรียญ (เป็นไงครับชื่อผมกับชื่อมันคล้องจองกันไหมครับ ทั้งชื่อจริง และชื่อเล่น) เพื่อนสนิทผมตั้งแต่ เรียน ม.ต้นด้วยกัน แต่ก็ยังตามกันมาเรียนที่เดียวกันจนได้ แต่มันต่างกับผมบ้านมันโคตรรวย พ่อแม่ มันไม่ค่อยกังวลเรื่องที่เรียนเท่าไหร่ขอแค่มีใบประกาศให้พ่อแม่มันก็พอ
“เหรียญ รอด้วย จะรีบเดินไปไหนวะ” แม่งเดินเร็วไปไหนวะ ผมนี่วิ่งหอบเลยกว่าจะถึงตัวมันเนี้ย
“เลิกคิดถึงคนอื่นแล้วหรอตัวเอง ถึงมาง้อเค้าได้” มันไม่พูดเฉยยังทำท่า งอล ใส่ผมด้วย ตกลงมึงสาวจริงใช่ไหม
“เหรียญ มึงเลิกพูดแบบนี้ได้ปะวะ กูจะอ้วก ละมึงเห็นไหมคนอื่นเค้ามองกันหมดแล้ว”
“แคร์ ทำไม ตัวเองก้รู้ ว่าเราเป็นไรกันทำไมเราต้องแคร์ คนอื่น ดีสะอีก คนอื่นจะได้ไม่มีคนจีบตัวเองไงละ” เสร็จแม่งเอามือมาดึงแก้มผมไปมาอีก
“มึงไม่อยากให้กูมีแฟน มากขนาดนั้นเลยหรอวะ”
“แฟนอะ กู ก็อยากให้มึงมีนะ แต่กูไม่อยากให้เค้ามาหลอกมึงเหมือนคนอื่นๆที่ผ่านมาของมึงต่างหาก”
“ทำไมมึงเป็นห่วงกูหรอ”
“เออ สิ กูกับมึงเป็นเพื่อนกันมากี่ปี กูเห็นมึงเจ็บมากี่ครั้ง มึงจำไว้นะ กูอะเพื่อนมึงห้ามหัวใจมึงให้รักใครไม่ได้หรอก มันขึ้นอยู่ที่มึง เพียงแต่ตอนนี้ กูไม่อยากเห็นมึงเจ็บก็เท่านั้น กูขอได้ไหม ขอให้หัวใจมึงเองได้พัก ขอเวลาให้มันฟื้นฟูตัวเองหน่อย แล้วกูจะไม่ห้ามมึงเลย แต่กูจะคอยอยู่ข้างๆมึงเหมือนทุกครั้ง”
“เหรียญ มึงพูดสะกูซึ้ง น้ำตาจะไหลเลยวะ”
“ไม่ต้องซึ้ง กูแค่ไม่อยากเสียเงินพามึงไปหาหมอ เหมือนตอนที่มึงอกหักละแดกเหล้าไม่ดูตัวเองอะ เสียเวลากูด้วย”
“แม่ง นึกว่าห่วงกู”
ฉันไม่ได้อยากรู้จักเด็กน้อย
“ตอนเย็นไปรับน้องไหม” คำถามจากไอ้เพื่อนรักคนเดิมของผม
“น่าจะไปดูน้องซ้อมหลีดอะ แล้วมึงละจะเข้าไหม หรือจะนอนอยู่หอ”
“ไม่รู้วะ ยังคิดไม่ออก แล้วจะไปกินข้าวที่ไหน ข้าง ม ไหม ละไปนอนที่หอก่อนค่อยเข้าเย็นๆก็ได้มั้ง อีกตั้งหลายชั่วโมง”
“กินที่โรงอาหารวิดวะได้ไหม ขี้เกียจเดินไกลอะ จะไปห้องสมุดด้วย”
“ไม่กลัวเจอไอ้นั้นหรอ จะไปกินถิ่นมันอะ”
“คงไม่เจอหรอก เค้าไม่ค่อยกินข้าวที่โรงอาหารนิ”
“ยังจำแม่นจังนะ เรื่องไอ้นั้นอะ”
“พูดเรื่องเค้าทีไร อารมณ์เสียตลอดเลยนะมึงอะ”
“ก็กูแค้นนิหว้า มันทำเพื่อนกูเจ็บนะโว้ย”
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราเริ่มดีขึ้นแล้ว”
“ดีขึ้นกับเตี่ยมึงสิ เมื่อเช้ามึงยังเศร้าอยู่เลย ไหนจะในเฟสที่เพ้อถึงเค้าอีก อย่าคิดว่าไม่เห็นนะ แค่ไม่พูด”
“เอ่อน่า แล้วจะไปไหม ถ้าไม่ไปก็กลับหอไปเลยไป”
“ไปค๊าฟฟ หิวละบ่นจังวะ”
“แบงค์ เหรียญ”
“ว่าไง นุ่น”
“เย็นนี้ ใส่เกงเล เสื้อรุ่นเรานะ พอดีมี ชนสัน กับวิดวะอะ เพื่อนพึ่งบอกเมื่อกี้”
“แต่เรามีดูหลีดนะ อาจจะไม่ได้ไปหรอก”
“เห็น จ๋า บอกวันนี้ไม่ซ้อม ให้น้องหลีดไปปลดปล่อยด้วย”ผมนี่ยิ้มเลย
“น้องหลีดหรือพี่หลีดอยากไปกันแน่”มาแล้วไอ้ตัวแขวะ พูดถึงวิดวะไม่ได้เลย หุบยิ้มแทบไม่ทัน
“ทำไมต้องอารมณ์เสียด้วยละเหรียญ น้องหลีดขอไปเองนะ”
“อย่าไปสนใจเลยนุ่น ปล่อยมันบ้าไปคนเดียว แล้วนัดน้องกี่โมง”
“สี่โมงเย็น ใต้ตึกจ้า เดี๋ยววิดวะมาที่คณะเรา”
“โอเคร ไงเจอกันนะ ไปกินข้าวกับเราไหม กำลังจะไปกินโรงอาหารวิดวะอะ”
“ไม่เป็นไรแบงค์ ดูท่ามีคนไม่อยากให้เราไปด้วยเท่าไหร่นะ ดูจากน่าสิ น้องเดินผ่านยังกลัวเลย คนบ้าไรไม่รู้ หล่อก็หล่อ แต่ยิ้มไม่เป็น”นุ่นแขวะเสร็จ มันรีบหันมองจะยิ้มแบบประชดใส่ทันที
“ยิ้มแล้วพอใจไหม ไปจะกินไหมข้าวไหนบอกหิวละจะไปห้องสมุดไง ชักช้าอยู่ได้”พูดเสร็จมันรีบเดินนำไปเลย
“เอ่อ เราไปก่อนนะนุ่น ช่วงนี้เหรียญมันได้ยินชื่อคณะวิดวะไม่ได้ อารมณ์เสียตลอดเลย”
“จ้า ไงเจอกันนะ”
โอ้ยยยย จะรีบเดินไปไหนของมันวะ กลัวข้าวหมดหรือไงกัน นี่พึ่ง 11.00 เอง นักศึกษายังไม่เยอะสะหน่อย เหนื่อยนะเนี้ย
กว่าจะตามมันทัน มันนั่งหน้าบึ้งจองโต๊ะรอแล้ว
“เป็นไรอีกเนี้ย จะรีบเดินไปไหน เหนื่อยนะโว้ย”
“ไม่ให้ไป อ่านหนังสือเสร็จกลับบ้านเลย ไม่ต้องไปชนสัน เข้าใจไหม”
“ไม่เข้าใจ ทำไมต้องห้ามไม่ให้ไป”
“เด๋วก็ไปเจอไอ้นั้น ก็มาเศร้าอีก ยังไงก็ไม่ให้มึงไป”
“เหรียญ เค้าอยู่ปี 3 แล้วเค้าจะมายุ่งอะไรกับ ชนสัน ปี 1 ปี 2 อย่าพาลได้ไหม ละอีกอย่างเราก็ดีขึ้นแล้ว ถึงไม่เจอวันนี้ วันน่าเราก็ต้องเจออยู่แล้ว เพราะยังไงก็เรียน มหาลัยเดียวกัน”
“โว้ยยย ดื้อจริง จะกินไร จะได้สั่งทีเดียว” เถียงไม่ได้ทีไรเปลี่ยนเรื่องทุกที
“เอาเหมือนเดิม น้ำเปล่าไม่เย็นด้วยนะ”
“กินอย่างอื่นไม่เป็นหรอ วันนี้ไม่ต้องกินเผ็ดละกันเด๋วแม่งปวดท้อง ข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน”
“เคร”
ผมไม่รู้ตัวเลยว่าการสนทนากับไอ้เพื่อนตัวดีของผมจะอยู่ในสายตาของเด็กวิดวะคนนึง
หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็แยกกับ เหรียญ เพื่อเดินไปห้องสมุด ว่าจะไปทบทวนที่อาจารย์สอนวันนี้สักหน่อยก่อนที่จะไปรับน้อง จริงๆ ไอ้เหรียญจะให้ผมไปอ่านที่ห้องแหละ แต่ผมไม่ไปเพราะถ้าไปนะคงได้นอนมากกว่าที่จะได้อ่านหนังสือ ถึงห้องสมุดผมก็ขึ้นไปชั้น เกือบบนสุด เพราะเป็นชั้นที่ไม่ค่อยมีคนขึ้นเท่าไหร่มันเงียบสงบดี เหมาะแก่การหนังสือมาก และผมก็เดินไปมุมเดิมที่ผมอ่านประจำ เป็นโต๊ะที่อยู่มุมสุดของชั้นเลย วางกระเป๋าเสร็จ เสียบสมอทอกเปิดเพลงในโทรศัพท์ฟัง พร้อมกับอ่านหนังสือไปด้วย ถ้าไม่เปิดเพลงฟังอ่านหนังสือไม่ค่อยรู้เรื่อง
............อยากหลับตาอยู่อย่างนั้น
ทำอยู่อย่างนั้นฝันถึงเธอเรื่อยไป
เพราะว่าความจริง
ไม่มีทางใด ทำให้เราได้รักกัน
ทำได้แค่นั้น ทำได้แค่นี้
ทำได้เพียงแค่ฝัน
ต้องหลอกตัวเอง
ฝันไปวันวัน
ไม่มีทางที่ฝันมันเป็นจริง
เพราะไม่เคยอยู่ในสายตา
ไม่ว่าเวลาจะนานจะผ่านซักเท่าไร
ทุกค่ำคืนต้องทนเหงาใจ...... เรื่องบนเตียง - Boy Peacemaker (บอย พีชเมกเกอร์)
ผมเปิดหนังสือค้างอยู่หน้าล่าสุดไว้นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่รู้ว่าที่หนังสือมีหยดน้ำ 2-3 หยุดอยู่บนหนังสือ อยู่ๆ มีผ้าเช็ดหน้า พร้อมกับกระดาษส่งมา
......เช็ดสะ ห้องสมุดเค้าให้เอาไว้อ่านหนังสือไม่ใช่มานั่งทำ MV พึ่งแยกกับแฟนมาแต่แอบมาร้องไห้หรอ.....
รีบปาดน้ำตาพร้อมกับละสายตาจากหนังสือ มองหน้าเจ้าของผ้าเช็ดหน้า ที่ตอนนี้ถือวิสาสะหนังลงเก้าอี้ตรงข้ามผมแล้ว
“ใครแยกกับแฟน มิทราบ”
“ก็ที่โรงอาหาร เห็นซื้อข้าวให้กัน เหมือนจะงอลกันด้วยนิ ทำไมไม่ไปง้อเค้าละ แยกมาร้องไห้คนเดียวทำไม” ไอ้เด็กคนนี้คงหมายถึง เหรียญ แน่ๆๆ
“ยุ่ง”
“อ้าว พูดด้วยดีๆๆ ละอยู่คณะไหนเนี้ย อยู่ปี 1 ทำไมไม่ใส่ที่รุ่นพี่ทำให้ละ รุ่นพี่ไม่ว่าหรือไง นี่ยังอยู่ใน ม. อยู่เลยรุ่นพี่ไม่บอกหรอต้องใส่ จนกว่าจะจบรับน้องอะ”
มันพูดเสร็จผมก็เลยมอง อ่อ เด็ก ปี 1 คณะวิดวะนี่เอง ไม่อยากยุ่งเลยเด็กคณะนี้ ไปหาไอ้เหรียญที่ห้องดีกว่า คิดเสร็จผมก็เก็บของใส่กระเป๋า ไม่ตอบมันสักคำ
“คนเราอะเนอะ พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย งี้แหละเด็กเข้าใหม่ แล้วมีแฟนตั้งแต่ ปี 1 จะคบกันยาวไหมหนอ ทะเลาะกันแต่ต้นเทอมเลย คนอื่นคุยด้วยก็ไม่สนใจ”ผมนี่หันขวับไปมองน่ามันทันทีหลังจากที่มันพูดจบ
“พอดีว่าเลือกคุย ไม่ใช่จะคุยไปทั่ว ละไม่รู้จักกันสักหน่อยทำไมต้องมานั่งโต้ตอบอะไรด้วย เพื่อนก็ไม่ใช่ ไม่เคยอยากรู้จักเลยด้วยซ้ำ ยิ่งคณะวิดวะ ยิ่งไม่อยากรู้จักเลยไม่ต้องมาแนะนำ และขออย่าให้เจอกันอีกเลย อ่อ ผ้าเช็ดหน้าอะเก็บไว้เช็คเองเถอะ เคยซักบ้างหรือป่าวก้ไม่รู้แต่จะเอามาให้คนอื่นเช็ดอีก” พูดจบผมรีบเดินออกจากตรงนั้นเลยไม่มองหน้าไอ้เด็กคนนั้นอีก เห้อไอ้เรากะจะหาที่อ่านหนังสือเงียบๆ คนเดียวสะหน่อยทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี้ย
แต่อีกฝั่งกับมีคน นั่งยิ้มอยู่คนเดียวกับนั่งมอง มองเช็ดหน้าที่ยื่นให้อีกคนแต่ไม่รับ
“อะไรของมึงเนี้ย ไอ้ปัน นั่งมองผ้าเช็ดหน้าละยิ้มคนเดียว”
“กูว่า กูสนใจคนนึงอยู่วะ”
“มึงสนใจใคร คณะไหน ปีไหน ชื่อไร”
“ใจเย็นเพื่อน กูไม่รู้วะว่าปีไหน คณะไหน ชื่ออะไร รู้แต่ว่ามีแฟนแล้ว แต่น่าจะทะเลาะกันวะเห็นมานั่งร้องไห้”
“อ้าว ไอ้คุณเพื่อนครับ มึงไม่รุ้ไรเกี่ยวกับเค้าเลย แถมเค้ามีแฟนแล้วด้วย มึงไปสนใจเค้าเพื่อ”
“จีบคนมีแฟนคู่แข่งมีแค่คนเดียว จีบคนโสดคู่แข่งเป็นร้อย จำไว้ไอ้เพื่อน ไป ไปคณะวันนี้ต้องไปชนสันกับวิทแพทย์โว้ย”
“เป็นเอามากเพื่อนกู สงสัยจะชอบจริง”
-
ตอนที่ 2 (ไม้กันหมา)
ผมเดินเข้าห้องเหรียญ โดยใช้คีย์การ์ดที่มันเคยให้ไว้ เพราะมันอ้างว่าถ้าเกิดมันไม่อยู่แล้วผมต้องมา ม.คนเดียวจะได้ขึ้นมานอนพักบนห้องได้ แต่กว่าจะเดินถึงห้องมันได้ โคตรร้อนเลย ผมเลยจัดการหยิบผ้าเช็ดตัวหาชุดผมที่ทิ้งไว้ห้องมันแล้วเข้าห้องน้ำ เมื่อละอองน้ำโดนตัวรู้สึกสบายตัว จากอาการร้อนและอาการหงุดหงิดจากไอ้เด็กนั้นได้ดี พอทำธุระส่วนตัวเสร็จ เปิดประตูก็เจอไอ้เพื่อนรักยืนทำน่าสลึมสลืออยู่หน้าประตูห้องน้ำ
“ใช้ยาสระผมอันไหนทำไมหอมจัง”ไม่พูดเฉยทำท่าจะก้มมาหอมหัวผมอีก
“หยุดเดียวนี้เลยนะมึง กูถีบจริงนะ’
“ทำไมใจร้าย”
“อย่ามากวนตีนได้ไหม ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่”
“เป็นอะไร อารมณ์ไม่ดี ไหนบอกจะไปอ่านหนังสือห้องสมุดไง ทำไมรีบกับมาอีกตั้งนาน”
“ก็เจอไอ้เด็กเปรตสิ อยู่ๆๆก็มากวน บอกห้องสมุดเค้าใช้อ่านหนังสือไม่ใช่ที่ทำ MV และพึงแยกกับแฟนมาจะมานั่งร้องไห้ทำไมไม่ไปง้อแฟนละ”
“55555”
“หยุดขำเลยนะ เพราะมึงแหละชอบแกล้งกูอะ เห็นไหมคนอื่นเข้าใจผิดหมดแล้ว กูจะขายออกไหม”
“ดีแล้วทำไมต้องขายออก จะขายเท่าไหร่ว่ามากูจะบอก พ่อกับแม่กูไปซื้อมึงเอง”
“โว้ยมึงพูดไรเนี้ย ขนลุก”
“กูพูดจริง แล้วไอ้เด็กเปรตมึงอะคณะไหน”
“วิดวะมั้ง เห็นสัญลักษณ์รูปเกียร์นะ”
“โอ้ยยย เพื่อนกูจะพ้นวิดวะไหมเนี้ย สงสัยเพื่อนกูคงได้แฟนวิดวะแน่ๆๆเลยวุ้ย”
“หยุดพูด ละถอยไปได้แล้วจะอ่านหนังสือ ละจะนอนต่อไหม เพราะจะเปิดเพลงนะ”
“นอน ก็เปิดเบาๆๆ ห้ามเปิดเพลงเศร้า และดังด้วย”ไอ้นี้ไม่ชอบเลยเพลงเสียงดัง ถ้าจะนอนต้องเงียบที่สุดมันถึงจะหลับ
“ค๊าฟฟ พ่อ แล้วจะไปรับน้องด้วยไหม ชนกับวิดวะนะ”ผมเน้นคำว่า วิดวะ มันรีบหับขวับทันทีพร้อมทำน่าดุๆๆใส่
“กู จะ ไป จบ นะ”55555 ถ้าชนกับคณะอื่นมันไม่มีทางไปหรอก มันไม่ชอบอะไรแบบนี้แต่ที่มันไปเพราะผมแหละ มันหวงผมกับคณะนี้จะตาย อิอิอิ
15.30 น.
ผมละสายตาจากหนังสือที่อ่านละหันไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียง คงกำลังฝันดีละสิ
“เหรียญ ตื่นเปลี่ยนชุดเร็วจะไปไหม”
“หืม ไม่ไปได้ไหม”
“ได้งั้นนอนไปนะ เด๋วเสร็จละโทรหา”
“อืม โทมานะ”มันคงลืมว่าต้องไปชนสันกับวิดวะแน่ๆๆคงคิดว่าผมแค่ไปซ้อมหลีด
“อืม เด๋วชนสันเสร็จ โทหานะ”เด้งตัวจากเตียงทันที สงสัยนึกได้แล้ว
“มึงหยุดเดียวนี้ไอ้เตี้ย รอก่อน”นั้นไง หงุดหงิดทีไรกูเตี้ยทุกที
มันวิ่งเข้าห้องน้ำ สงสัยจะรีบอาบน้ำออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวพันเอว จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ พร้อมหยดน้ำที่เกาะอยู่บนตัวขาวๆๆและชิกแพคมัน ถ้าสาวๆๆเห็นคงละลายไปแล้วแต่ผมเฉยๆๆเห็นจนชินแล้วเป็นเพื่อนกันมากี่ปีเห็นมาหมดแล้ว แต่ไม่เคยเห็นมันถอดเสื้อในที่สาธารณะสักที ขนาดไปเล่นน้ำมันยังใส่ชุดที่เป็นเสื้อเลยแถมบังคับให้ผมใส่แบบมันด้วย
“เตี้ย จะไปไหม กูเสร็จแล้ว’
“เอ่อ ไป”
“แอบดูซิกแพคเค้าละคิดไปไกลหรอจ๊ะ”
“แหวะ ใครจะไปคิด หลงตัวเอง ไปรีบเดิน ต้องไปฟังเพื่อนอีก”
กว่าจะถึงคณะ ร้อนชิปแดดแรงมาก
“อุ้ย เหรียญ มาด้วยหรอ ร้อยวันพันปี ไม่เคยเห็นจะเข้า”เสียงนุ่นเพื่อนในสาขา
“เห็นยืนอยู่ปะละ ถ้าเห็นก็คือมา”
“ไม่คุยด้วยละ ผู้ชายอะไรปากดีจัง นี่แหละเค้าถึงไม่เอาเป็นเดือนคณะสม”
“ก็ไม่ได้อยากเป็นสะหน่อยน่าเบื่อ”เสร็จมันก็เดินไปหลังห้องไม่สนใจอะไรเลย
วันนี้ผมต้องชนรอบสุดท้ายกับน้องที่เป็นหลีด โดยรอบแรกให้น้องในสาขาชนไปก่อน พอรอบสุดท้ายจะให้น้องๆแยกแถวตรงกลางออก จะมีปี 2 กับพวกหลีดบางส่วนเดินไปอยู่แถวหน้าค่อยแปรแถวกลับทีเดิม เพราะรอบสุดท้ายจะสนุกสุด หรือเรียกง่ายๆๆจะแรงสุดนั้นเอง ประชุมเสร็จบางส่วนก็เดินไปคุมน้องที่เหลือก็นั่งแต่งตัวอยู่ในห้อง มันก้ไม่มีอะไรมากหรอกแต่งตัว แค่พับขากางเกงเลให้สั้นขึ้นมา ละก็ขับแขนเสื้อให้เหมือนเสื้อแขนกุดแค่นั้นเอง ผมที่ไม่เคยให้ใครเห็นขาอ่อน เพื่อนที่อยู่ด้วยกันก็ตกใจเป็นธรรมดา
“อุ้ย แบงค์ ทำไมขาขาวจังเนียนด้วยอะ”เพื่อนพูดไม่ทันจบ
“เอาลงเดียวนี้ ใครให้เอาขึ้นขนาดนั้นไม่ทราบ” มาตอนไหนวะมาพร้อมรังศีอำมหิตด้วย
“เอาลงทำไมเหรียญ แบงค์จะได้เต้นสะดวก”
“กูบอกให้เอาลงไอ้เตี้ย”มันไม่ฟังที่เพื่อนพูดเลยใช่ไหม
“ไม่เอาลงได้ไหม ใส่แบบนี้สบายดีออกนะนะ”
“โว้ยยย เอ่อ”มันพูดเสร็จมันก็เดินน่าบึ้งไปเลย
“แบงค์ เหรียญเป็นไรอะ น่าบึ้งออกไปเลย”เสียงเจนที่เดินสวนจากเหรียญเมื่อกี้
“ไม่รู้ดิ เด๋วคงมาแหละมั้ง”
“มันหวงแบงค์สิ แกก็ลองดูที่ขาแบงค์สิ ขาวขนาดนั้นเป็นใคร ใครก็หวงไหม”
นุ่นพูดเสร็จก็ก้มลงมองขาผมที่พับกางเกงเลขึ้นสูงอยู่
“แหม่หวง ยังกะเป็นแฟนกันเลยนะ”
“จะบ้าหรอเจน เพื่อนกัน ไปออกไปดูน้องกัน”
“จร้า เพื่อนกันเนอะ”เจนพูดเสร็จก็หัดไปยิ้มกันนุ่น
แต่งตัวเสร็จก็เดินออกไปดูน้องที่ใต้ตึกกัน เห็นว่าวิดวะกำลังจะเดินมา พอถึงผมก็หาที่นั่งรอเพราะกว่าวิดวะจะถึงจะทำไรเสร็จ และอยู่ๆๆก็มีเสื้อแขนยาวหล่นลงใส่ขาผม
“เอาคุมไว้ นั่งหุบๆๆหน่อยเป็นไหมเค้าเห็นไหนต่อไหนแล้ว ไม่เห็นหรือไงวิดวะเค้ามองอยู่นั้นนะ”
ผมก็หันไปตามเสียงเจ้าของเสื้อแขนยาว มันคงเดินกลับหอไปเอาเสื้อมาแน่ๆๆ หน้าแดงเชียว
“ไปเอาเสื้อมาหรอ กลับไปทำไมไม่ร้อนหรือไง ชนสันแปปเดียวเองเด๋วก็เสร็จ ร้อนไหมเด๋วไปเอาน้ำมาให้นะ”
“ไม่ต้อง นั่งดีๆดิ คุมขาไว้ด้วย”มันพูดเสร็จมันก็ล้มตัวนอนบนตักผมเลย
“ไอ้ปันมึงจ้องพี่เค้าทำไมวะ”
“คนนี้ไงที่กูเจอที่ห้องสมุด แม่งนึกว่าอยู่ ปี 1 แม่งอยู่ปี 2 นี่หว้า”
“ละที่นอนบนตักเค้าแฟนเค้าหรอวะ”
“ไม่รู้โว้ย กูรุ้แต่ว่าขาว และกุจะจีบเค้า”
“มึงบ้าหรอ เหนไหมเค้าหวงขนาดนั้น มึงคงจะจีบติดหรอก”
“เค้าแฟนกันป่าวไม่รู้แต่ที่รู้กูชอบ”
“เอาโว้ย ปี 1 ฟังดีๆ วันนี้เรามาชนสันกับ วิดแพทย์ อย่าทำให้เสียชื่อเสียงวิดวะนะโว้ย จัดเต็ม แต่ห้ามมีเรื่อง เอาที่พอเหมาะ ถึงพวกเราเป็นผู้ชายเถื่อนแต่ต้องระวังตัวดีๆๆนี่ถิ่นเค้า และคณะเค้ามี ผู้หญิงสะส่วนใหญ่ อย่าทำอะไรน่าอายนะโว้ย”
“พี่ครับแล้วถ้ากับผู้ชายนี่ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”
“เออ แต่อย่าโดนตีน กับมาละกัน โดยเฉพาะ กับ พี่ปี 2 ที่ชื่อ แบงค์ คนนี้ ห้ามเด็ดขาด”
“ทำไมวะพี่ พี่แบงค์ ทำไม ละคนไหน”
“นั้นไงคนที่มีคนนอนหนุนตักอยู่อะ ขาวๆน่ารักๆอะ แต่หมาคุมมันดุระวังกันให้ดีอย่าทำไรเกินเลยละ”
อ่อ ชื่อ พี่แบงค์นี่เอง
“มึงคิดอะไรไอ้ปัน อย่าบอกนะว่ามึงจะ”
“เดียวมึงคอยดู กูไอ้เพื่อนรัก”
ชนสันจนมาถึงรอบสุดท้ายละ พี่ๆปี 2 ก็แจกน้ำ ยืนพัดให้น้อง อธิบายชนรอบสุดท้ายเพราะ เมื่อชนสันเสร็จต้องต้องมีการบูมของมหาลัยรวมกับวิดวะ
“แบงค์ จร้าไปเร็วจะชนรอบสุดท้ายแล้ว เอาให้เต็มที่เลยนะ”เสียงนุ่นเดินมาเรียก
“เหรียญ ลุกก่อนจะไปชนสันแล้ว ไปด้วยกันไหม”
“อือ ไม่ไป รอตรงนี้นะ ห้ามทำไรไม่ดีละ”
“แหม่ หวงจังนะคนนี้”เสียงนุ่นแขวะ
“ยุ่งวะ”
เสียงกลองเปิดตัวของวิดแพทย์เปิดตัว แถวปี 1 แหวกให้ปี 2 ที่อยู่ท้ายแถวเดินออกมา
“ฮิ้วววว ขาวจังเลยครับ จีบได้ไหม มีแฟนยังครับ”เสียงวิดวะส่งเสียงแซว เพราะคนที่เดินนำมาคือแบงค์
....มะหมี่ มะหมี่ มะหมี่ ขูดมะพร้าวทำกับข้าวอยู่ในครัว มะหมี่ไม่รู้ตัวถูกคนชั่วลากตัวไป....
“ขอเป็นคนชั่วคนนั้นได้ไหมครับ” ลูกคู่จากเด็กปี 1 วิดวะ
.....เอาไม้แหย่รู ถู ถู ไถ ไถ เอาออกก็ไม้ได้ใครก็ได้ช่วยหนูที มะหมี่ มะหมี่ มะหมี่ ขูดมะพร้าวทำกับข้าวอยู่ในครัว มะหมี่ไม่รู้ตัวถูกคนชั่วลากตัวไป.....
ปี 2 ที่อยู่แถวหน้าก็เต้นยั่วเด็กวิดวะ ทำให้เด็กวิดวะที่อยู่แถวหน้าต้องลุกขึ้นมาเต้นกับ ปี 2 ด้วย แต่ที่ซวยกว่านั้นคือ เด็กวิดวะที่อยู่ตรงหน้า แบงค์ คือไอ้เด็กที่เจอห้องสมุด แต่จะทำไงได้ต้องเต้นให้จบเพลงไม่งั้นต้องสงสัยแน่ แต่ทำไมไอ้นี้มันเต้นใกล้จังวะ
“มานี่”ใครมากระชากวะ
“พอ ไม่ต้องเต้นแล้วไม่เห็นหรือไง เค้าโดนเนื้อ โดนตัวขนาดนั้นอะไม่หวงตัวบ้างเลยมึงเนี้ย”
“เหรียญ เบาๆๆเจ็บ”
“เอากางเกงลง เดียวนี้ ละกับเลยไม่มีซ้อมหลีดใช่ไหม”
“ไม่มี”
“จะกลับบ้านเลยไหม หรือจะไปเปลี่ยนชุดที่ห้องก่อน”
“กลับบ้านชุดนี้แหละ ขี้เกียจเปลี่ยน ไปกินข้าวก่อนไหม”
“อืม ไปกินน่า ม ละกันอยากกิน ก๋วยเตี๋ยว แล้วจะให้ไปส่งบ้านไหม”
“ไป ไปส่งบ้านด้วย”
“งั้นเดินไปจองโต๊ะไว้ เดี๋ยวกลับไปเอารถที่หอก่อน”
“เคร จะกินไรจะได้สั่งไว้ให้”
“เหมือนเดิมแหละ”
“เคร”
ผมเดินแยกกับเหรียญ เพราะต้องไปคนละทางผมก็หยิบโทรศัพท์มาเล่นพลางๆ ระหว่างเดินไปหน้า ม
“ยังหวงกันไม่เลิกเลยนะครับ น้องแบงค์”
“พี่กร”คนที่ผมไม่อยากเจอทำไมต้องมาเจอ วันนี้พี่เค้าต้องไม่อยู่ ที่ ม สิ ทำไมเค้าถึงมายืนอยู่ตรงนี้
“สบายดีไหมครับ น้องแบงค์”
“สบายดีครับ ถ้าไม่มีไรแล้วผมไปก่อนนะครับ” พยายามเดินหนี เพราะไม่อยากเห็นหน้าพี่เค้าอีก
“คุยกับพี่ก่อนสิ พี่มีไรจะคุยกับเรา”พี่เค้าดึงแขนผมไว้ เดินสิแบงค์ เดินไปอย่าหันกลับไปมอง
“ปล่อยเถอะครับ ผมไม่มีไรต้องคุยกับพี่อีก”
“แต่พี่มี แบงค์ฟังพี่ก่อน”พี่กรดึงผมมากอดไว้
เพี้ยะ
“หน้าด้านเลิกกันแล้วยังจะมาอ่อยแฟนคนอื่นอีก หน้าไม่อาย”
“เห้ย ทำไรวะ อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงละกูไม่กล้านะโว้ย พี่ด้วยผมเห็นเป็นรุ่นพี่ อย่าคิดว่าผมไม่กล้ามีเมียแล้วจะมายุ่งกับคนอื่นทำไมวะ”
“อ่อ ผัวใหม่หรอ หาได้ไวดีนิ ละเพื่อนรักที่มากกว่าเพื่อนไปไหนแล้วละ เปลี่ยนไวจังนะ”
“มึงเงียบปากไปเลย ก่อนที่กูจะต่อยปากมึงตรงนี้”
“มึงจะเกินไปละ กูรุ่นพี่ที่สาขามึงนะ ทำไรเห็นหัวกูที่เป็นรุ่นพี่มึงด้วย”
“ผมไม่ได้อยากมีเรื่องกับพี่ แต่พี่ดูเมียพี่ด้วยไม่ใช่มาระรานคนอื่นแบบนี้”
“ลุกไหวไหมพี่ ไปผมไปส่ง”
“อืมขอบใจนะที่ช่วย แต่ไม่เป็นไรแค่นี้สบาย ไปก่อนนะ”
ผมรีบเดินออกจากตรงนั้นให้ไวที่สุด ที่จริงผมไม่ใช่คนอ่อนแออะไรหรอก แต่เห็นว่าเป็น ผู้หญิงผมเลยไม่อยากทำอะไรเพราะยังไงผมก็ ผู้ชาย ทำอะไรลงไปคงไม่ดีเท่าไหร่
“เดินหรือคลานไม่ทราบนานมาก รอจนหิวแล้ว”
“โทดที พอดีมีเรื่องนิดหน่อย”
“เป็นอะไร ไปมีเรื่องกับใครมา”
“ป่าวหรอก รีบกินเถอะ อยากกับบ้านแล้ว”
“ค๊าฟฟฟฟ เด๋วกระผมจะไปส่งเองนะค๊าฟฟฟ”
แค่มันคนเดียวนี่แหละที่ทำให้ผมยิ้มออก หวังว่าเรื่องจะจบลงแค่วันนี้วันสุดท้ายนะขออย่าให้มีอะไรอีกเลยผมไม่อยากให้ไอ้เพื่อนผมต้องอารมณ์เสีย เพราะถ้ามันรู้มันไม่อยู่เฉยแน่ๆ
-
:pig4:
:3123:
ติดตามน๊าา
-
ตอนที่ 3 เพื่อนที่แสนดี
“แบงค์ จะเข้าบ้านเลย หรือจะให้จอด 7-11 ก่อน”
“แบงค์”
“แบงค์”
“ไอ้เตี้ย”
“จะตะโกนทำไมเหรียญ อยู่กันแค่นี้”
“กูเรียกมึงเป็น 10 รอบละ นั่งเหมออะไร มีไรปิดบังกูอยู่หรือป่าว กูเห็นมึงนั่งมองนอกรถตั้งแต่ออกจากร้านก๋วยเตี๋ยวละ” เหรียญมันไม่พูดเฉยๆๆมันจอดรถข้างทางเลย เพราะถ้ามันมีอะไรสงสัยมันต้องรู้ให้ได้ทันที
“ไม่มีอะไรหรอก คิดมากไปไหม”
“พูดออกมาเตี้ย ถ้ามึงไม่มีอะไรในใจทำไม มึงไม่หันหน้ามามองหน้ากู หันหน้าหนีทำไม”
“ไม่มีไรจริงๆ”พูดยังไม่จบ มันจับหน้าผมให้หันไปสบตากับมันทันที
“โอ้ย ทำไรเนี้ยเจ็บนะ”
“ไอ้เตี้ย หน้ามึงไปโดนอะไรมา”
“ไม่มีไร หรอก คงตอนชนสันละไปโดนมือใครเข้ามั้ง”
“อย่ามาโกหกกู หรือกุไม่ใช่เพื่อนมึง ไม่ใช่คนที่ทำให้มึงสบายใจเวลามีปัญหาแล้วใช่ไหม”
“ไม่ใช่แบบนั้นมึง แต่มันไม่มีอะไรจริงๆๆ ไปรีบกับบ้านเถอะ เด๋วมึงต้องกลับหออีก มันจะดึก”
“กูไม่กลับ เพราะวันนี้กูนอนกับมึง กูโทไปหาแม่มึงเรียบร้อยแล้ว แม่มึงไม่ได้ว่าอะไร”
“ตกลงมึงหรือกูคือลูกเค้าวะ เวลามึงพูดอะไรเชื่อหมดเลย”
“ก็มึงมันลูกเก็บมาเลี้ยงนิ ทำใจนะจ๊ะ”
“ใช่สิ ไปรีบกลับบ้าน อยากอาบน้ำเหนียวตัว เหม็นเหงื่อจะแย่”
“ไหนขอดมหน่อย ว่าเหม็น จริงไหมนะ” มันไม่พูดเฉย ยังมีน่าจะโน้มตัวมาดมจริงๆด้วย
“ถ้ามึงเข้ามาใกล้อีก กูถีบนะ”
“คนไรวะใจร้ายจัง มาส่งก็มาส่งฟรี ไม่มีของตอบแทนเลย”
“จะไปได้ยัง”
“ค๊าฟฟฟ ไปแล้วค๊าฟ ท่านชาย”
ถึงบ้านผมรีบจัดการอาบน้ำให้ไวที่สุด เพราะอยากให้สายน้ำเย็นๆมันช่วยพาความรู้สึกเมื่อเย็นให้หายไป อาบน้ำเสร็จออกมาก็เจอเพื่อนรักยึดเตียงนอนไปเรียบร้อย พร้อมกับเปิดแอร์ในห้องเป็นที่เรียบร้อย
“เหรียญ ลุกไปอาบน้ำก่อน เด๋วเตียงเหม็น”
“อืม ขอพักสายตาแปปนึงนะ”
“เร็วๆนะ จะลงไปข้างล่าง จะให้เอาน้ำขึ้นมาให้ด้วยไหม”
“เอามาขวดนึงก็ได้”
ผมกลับขึ้นไปบนห้องอีกทีก็เห็นเหรียญนอนห่มผ้าอยู่บนที่นอน พร้อมกับใส่ชุดนอนของผมอยู่ สงสัยคงอาบน้ำแล้ว ผมเลยเดินไปปิดไฟแล้วล้มตัวนอนลงข้างๆ มัน
“มั่วคิดอะไรอยู่ ทำไมนานขึ้นมาจัง แค่ไปเอาน้ำแปปเดียวนิ”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นละ”
“ก็เห็นไม่นั่งที่สวนตั้งนาน คงมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ใช่ไหม” เสียงที่มันพูดออกมา มันอ่อนลงจากเมื่อตอนเย็นอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่มีไรหรอก นอนเถอะ ฝันดีนะ”
“ไปเจอพี่เค้ามา ใช่ไหม”
“เจอใคร” พยายามที่จะไม่พูดถึงแล้วนะ
“แบงค์ กูกับมึง เป็นเพื่อนกันมากี่ปี ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงเป็นอะไร มีอะไรทำไม มึงไม่คิดจะบอกกู ต้องให้กูรู้จากคนอื่นตลอดใช่ไหม ทำไมอะ เป็นกูไม่ได้หรอที่มึงจะระบายออกมาคนแรก เป็นกุไม่ได้หรอที่มึงจะพูดให้ฟังเป็นคนแรก”
“ไม่ใช่แบบนั้น เหรียญ กูไม่อยากให้มึงคิดมาก เพราะมันไม่มีอะไรจริงๆ”
“มันไม่มีอะไรจริงหรอ คำว่าไม่มีอะไรของมึง คือการที่มึงไปเจอเค้า แล้วมึงโดนเมียใหม่เค้าตบมา มันคือการไม่มีอะไรสำหรับมึงหรอ”
“มึงรู้เรื่องนี้ได้ไง ใครบอกมึง”
“เตี้ย มึงฟังกูนะ มึงไม่ใช่คนที่ไม่มีอะไรเลย คนที่ติดตามมึงเค้าก็มี คนที่เป็นห่วงมึงนอกจากกุก็มี มึงไม่เคยสงสัยหรอว่า เรื่องทุกเรื่องของมึงที่มึงไปเจอตอนที่ไม่ได้อยู่กลับกุ แล้วทำไมกูรู้เองโดนที่มึงไม่ได้บอก เพราะว่ามึงมีคนคอยติดตามอยู่”
“ยังไงวะ ไม่เข้าใจอะ”
“มันมีคนสร้างเพจ ของมึง คอยติดตามชีวิตมึง แต่เข้าไม่ได้เข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตมึงเฉยๆๆ เค้าแค่คอยอัพเดทว่ามึงทำอะไร ในแต่ละวันก็เท่านั้น”
“แล้วทำไมเค้าต้องมาติดตามกูด้วยอะกุไม่เข้าใจ”
“ก็เพราะมึงน่ารักไง ไอ้เตี้ย มึงไม่รุ้ตัวหรอเวลามึงยิ้ม มันน่ารักแค่ไหน”
“ไม่รู้ และไม่เคยคิดด้วย”
“ก็ไม่ต้องคิด นอนได้ละ พรุ่งนี้กูมีเรื่องต้องไปทำที่คณะวิดวะอีกหลายอย่าง และไม่ต้องห้าม มึงอยู่เฉยๆ”
“จะไปทำไรที่คณะวิดวะ”
“กูมีเรื่องต้องไปจัดการสักหน่อย ต้องทำอะไรสักอย่างละ อยู่เฉยๆมานานแล้ว”
“มึงจะไปหาพี่กร หรอ”
“ไม่ใช่แค่ไอ้เหี้ยนั้น แต่มีอีกคนที่ต้องไปเคลีย”
“ใครอีกคนที่ต้องไปเคลีย”
“มึงไม่ต้องรู้หรอกเตี้ย นอนได้แล้ว ดึกแล้ว พรุ่งนี้มึงก็รู้เองแหละ”
“อีกแล้วนะมึงอะ ปิดบังกูตลอด”
“เตี้ย มึงไม่ต้องมานอยกู นอน ถ้าไม่นอนกูจะจับมึง กด เดี๋ยวนี้ละนะ”
“อย่าแม้แต่จะคิด ถ้ามึงไม่อยากลงไปนอนใต้เตียง” นอนก็ได้ ไอ้นี้ชอบทำอะไรพิเรจน์อยู่ มันพูดจริงทำจริงถ้าห้ามไมทันนี่โดนแน่ๆๆ แต่ว่าพรุ่งนี้มันจะไปทำไรที่ตึกวิดวะด้วยวะ จะไปคุยไรกับพี่กรวะ หวังว่าจะไม่ไปมีเรื่องไรรุนแรงนะ
เช้าวันต่อมา
“กินข้าวก่อนสิลูกเหรียญ แม่เตรียมไว้แล้ว”
“แม่ ตกลง แบงค์หรือเหรียญ เป็นลูกแม่กันแน่ ชวนแต่ไอ้เหรียญ” อาการน้อยใจแม่มาแต่เช้าเลย ทั้งๆที่เดินลงมาด้วยกัน
“ว้าย น้อยใจ เค้าลูกแม่ คุณเป็นใคร มานอนบ้านผม”นั้นสอดมาทันทีไอ้ตัวดี
“งั้นเชิญ คุณทานไปนะครับผมไปแล้ว แม่สวัสดีครับแบงค์ไปเรียนก่อนนะ”พูดเสร็จผมก็หยิบแซนวิสเข้าปากละเดินออกมาเลย
“แบงค์โว้ย รอก่อน”
“ไม่โว้ย จะกินก็กินไปสิ”ผมรีบเดินออกจากบ้านทันที
.
.
.
“แบงค์ มาขึ้นรถ งอลเป็นเด็กไปได้”
ผมก็งอลไปงั้นแหละสุดท้ายก็เปิดรถขึ้นไปนั่งอยู่ดี แต่ต้องรักษาภาพพจน์สะหน่อย งอลมันอยู่ ซึ่งกว่าจะถึงมหาลัยก็เกือบสาย เพราะรถติดมากแต่ยังมีความโชคดี คืออาจารย์ยกคลาส เลยเป็นผลพลอยได้ไม่ต้องรีบเข้าเรียน แต่รู้สึกสังหรใจแปลกๆว่าจะเกิดเรื่องแน่ๆ แต่ผมคิดไม่ทันจบก็
….คณะวิศวกรรมศาสตร์…..
“เหรียญมาทำอะไรคณะนี้”ทั้งที่รู้แต่ก็แอ๊บถามไปดู
“มึง นั่งนิ่งๆ อย่าห้าม วันนี้กูจะเคลียให้จบ”
“เคลียอะไรเหรียญ”
“มึงมีตารางเรียนไอ้กรใช่ไหมวันนี้มันเรียนอะไร”มันไม่ตอบในสิ่งที่ผมถามสักคำ
“มีเรียน ห้อง 402 ตอน 10.00 น. ทำไมหรอ”
“ยังพอมีเวลา ไปมึงไปกับกู”
“ไปไหน เหรียญ”
“ไปหาไอ้พี่กร”
“ไม่ไปได้ไหม ทำไมต้องไปหาเค้าละ”
“กูบอกให้ไปก็ไป อย่าเรื่องเยอะ”เมื่อเช้าแม่เอาอะไรให้มันกินวะ ทำไมดุขนาดนี้ ปกติไม่เคยดุผมนิ
หน้าห้อง 402 คณะวิศวกรรมศาสตร์
………….
-
:pig4:
:3123: