พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้นตอนเดียวจบ : คน(ไม่)รู้จัก (05.07.21)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Achaya ที่ 05-07-2021 22:36:09
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
คน(ไม่)รู้จัก
(ไม่)รู้จักครั้งที่ 1
คุณเคยไหม ไม่รู้จักคนคนหนึ่งแต่เหมือนรู้จัก เจอหน้ากันทุกวัน กลับบ้านด้วยกันทุกวัน แต่.. เราไม่รู้จักกัน
ใช่ ผมกับเขาเป็นแบบนั้น
เราเรียนพิเศษที่เดียวกัน มันค่อนข้างไกลจากบ้าน และน่าแปลกคือดันมีคนเลือกเรียนพิเศษไกลเหมือนผมด้วย ผมเห็นเหมือนเขาเรียนวิชาภาษาอังกฤษขณะที่ผมเรียนภาษาสเปน
เวลาเลิกคลาสเย็นของเราเป็นเวลาเดียวกันเพราะฉะนั้นต่อให้คลาสใดคลาสหนึ่งเลิกช้าหรือเร็วก็แตกต่างกันไม่มาก สุดท้ายก็มายืนรอรถเมล์ด้วยกันอยู่ดี
ผมไม่แน่ใจว่าเราเจอกันมากี่ครั้งแล้วแต่เริ่มสังเกตเขาเมื่อเริ่มอาทิตย์ที่สามของการเรียน
ในวันที่ป้ายรถเมล์แทบจะไม่มีใครแล้ว เราพุ่งขึ้นรถเมล์คันเดียวกันเพราะมันเป็นสายเดียวที่ตรงถึงหน้าหมู่บ้านได้โดยไม่ต้องต่อรถ และนั่นทำให้ผมรู้อีกว่า
เราอยู่หมู่บ้านเดียวกัน
จะว่าโลกกลมหรือไง หมู่บ้านเราคนก็ไม่น้อยมีร้อยกว่าหลังคาเรือน การจะมีเด็กมัธยมปลายวัยเดียวกันที่ไปเรียนพิเศษบ้างคงไม่แปลก อืม แต่ถึงขั้นเรียนพิเศษที่เดียวกัน เลิกพร้อมกันนี่มัน… ก็ออกจะโลกกลมจริงๆ นั่นแหละ
พวกเราจะเดินทิ้งระยะออกจากกันเล็กน้อยไม่ว่าใครจะเดินอยู่หน้าหรืออยู่หลัง ระยะห่างของเรายังเท่าเดิม เขามักเลี้ยวไปในซอยหลักอีกซอยที่ลึกกว่าซอยของผม จบการเดินทางที่ไร้บทสนทนาต่อกัน
และเจอกันอีกครั้งในเย็นของวันเรียนพิเศษครั้งต่อมา
(ไม่)รู้จักครั้งที่ 2
การเรียนพิเศษในช่วงท้ายๆ แต่ละคอร์สเริ่มเลิกดึกขึ้นและเลยเวลาเรียนปกติไปค่อนข้างมาก นั่นทำให้ที่นั่งบนรถเมล์เหลือว่างมากขึ้นเรื่อยๆ วันนี้ผมได้นั่งเมื่อเลยจากป้ายที่ขึ้นมาสามป้ายและป้ายต่อมาที่นั่งข้างผมก็ว่างลง ผมเหลือบไปมองคนไม่รู้จักที่คุ้นเคยที่ยืนอยู่เยื้องออกไปก่อนจะขยับตัวไปชิดหน้าต่างก็ยื่นมือไปสะกิดคนตัวสูง
“นั่งไหม”
ใช่ นั่นคือบทสนทนาแรกระหว่างเรา
จริงๆ จะเรียกว่าการพูดคุยได้รึเปล่าก็ไม่รู้เพราะเขาตอบมาเพียงสั้นๆ ว่า
“อืม”
จบบทสนทนาแรกของพวกเราเพียงเท่านั้น
หลังจากวันนั้นบนรถอาจจะมีที่ว่างบ้างแต่เราก็ไม่ได้นั่งข้างกันอีก ทันทีที่นั่งเขามักจะหลับ หลับแบบไม่สนใจไยดีว่าจะถึงป้ายแล้วหรือยัง
หรือเพราะ.. มั่นใจว่าจะมีคนปลุก
ทุกครั้งที่จะลงแล้วยังเห็นใครบางคนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวก็อดไม่ได้ที่จะยื่นนิ้วชี้ออกไปจิ้มแรงๆ ที่ต้นแขนคนหลับ เขาจะงัวเงียเล็กน้อยก่อนจะโซซัดโซเซพาร่างสูงๆ มายืนรอที่หน้าประตูถัดจากผมไปนิดหน่อย ก่อนที่เราจะลงจากรถไปพร้อมกัน
(ไม่)รู้จักครั้งที่ 3
ผมเป็นคนชอบฟังเพลง ยิ่งตอนที่นั่งรถไกลๆ แบบนี้ยิ่งต้องฟัง มันเพลินดี ไม่งั้นผมจะมัวแต่พะวงว่าเมื่อไหร่จะถึงจนหงุดหงิดใจ ผมไม่รู้เหตุผลของเขาจะเหมือนผมหรือเปล่าแต่เขาก็มักจะเสียบหูฟังแล้วนอนหลับเสมอ
เสียงขยุกขยิกของผมทำให้เขาที่นั่งเยื้องไปด้านหน้าหันมามอง ผมกำลังหาหูฟังที่ยัดไว้ในกระเป๋าแต่หาเท่าไร่ก็ไม่เจอ เสียงฝนตกกระทบกับหน้าต่างรถดังขึ้นในจังหวะเดียวกับที่ผู้โดยสารที่นั่งข้างผมลุกขึ้นเพื่อรอลงจากรถแต่ผมไม่ได้สนใจ รู้สึกถึงใครบางคนที่นั่งลงมาข้างผมแทนที่ผู้โดยสารคนเดิม
สติของผมยังคงจดจ่ออยู่กับการหาของในกระเป๋า สมองคิดทบทวนการใช้ครั้งสุดท้าย ผมว่าผมต้องวางไว้ใต้โต๊ะตัวเองในห้องเรียนแน่ คิดได้ดังนั้นก็พ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาอย่างหงุดหงิดปิดกระเป๋านักเรียนแรงๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมา
เพื่อพบว่า
เขามานั่งข้างๆ ผมแล้ว
เจ้าตัวขยับตัวเหมือนหาจังหวะให้นั่งหลับได้พอดี เขาเหลือบตามองมาที่ผมเล็กน้อยและทำสิ่งที่ผมได้แต่นิ่ง
เขาปลดหูฟังข้างหนึ่งของเขายื่นมาให้ผม สีหน้าไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ตาของเขาปรือลงเหมือนคนที่พร้อมจะหลับจนผมไม่แน่ใจว่าเขารู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไร จะให้ผู้ชายสองคนนั่งใช้หูฟังคนละข้างฟังเพลงเหรอ โรแมนติกเกินไปจนขนลุกเลยล่ะ
และที่สำคัญ คือเราไม่ได้รู้จักกันด้วยซ้ำ
.
.
แต่ที่แปลกที่สุด
คงไม่พ้น...
ผม...ที่เอื้อมมือรับมันมาแต่โดยดี
(ไม่)รู้จักครั้งที่ 4
ในวันต่อๆ มา ไม่รู้โชคดีหรือเพราะเขามักจะเปลี่ยนที่ เราถึงได้นั่งข้างกันบ่อยขึ้นแต่ทุกอย่างก็ยังไม่เปลี่ยน เขายังคงหลับขณะที่ผมก็แค่ฟังเพลงเล่นเกมไป อ๋อ ผมใช้หูฟังตัวเองนะ ไม่ได้ลืมแล้ว
ผมคิดแค่ว่าเขาคงมานั่งใกล้เพื่อให้ผมได้ปลุกถนัด หรือไม่..ก็นั่งดักทางออกผมไว้เผื่อวันไหนผมแกล้งไม่ปลุกเขาขึ้นมา
แต่ผมไม่ชอบ.. ที่ใครจะมาไว้ใจผมแบบนี้เลย
เพราะบางครั้ง
ผมก็เหนื่อย
.
.
และก็เผลอหลับไปด้วยเหมือนกันน่ะสิ!!
“เห้ย!”
ผมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงอุทานของคนข้างๆ และการขยับตัวของเขาที่ทำให้ไหล่เรากระแทกกัน ผมรีบมองออกไปนอกหน้าต่าง ทางไม่คุ้นแล้ว ไม่สิ ไม่ใช่ทาง สถานที่ต่างหากเพราะรถจอดลงที่อู่แล้วไงล่ะ
กระเป๋ารถเมล์ที่เหมือนกำลังจะเดินมาปลุกชะงักแล้วเดินกลับไปเมื่อเห็นว่าพวกผมตื่นแล้ว
“ไม่ทำหน้าที่เลยอ่ะ”
เสียงคนนั่งข้างบ่นลอยๆ ขึ้นมาจนผมเผลอตวัดค้อนให้หนึ่งที
ไม่ใช่นาฬิกาปลุกส่วนตัวนะเว้ย!
และก่อนที่จะรู้ตัวข้อมือผมก็ถูกคว้าแล้วลากลงมาจากรถ พวกเรามายืนคว้างอยู่กลางอู่ เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกาแล้วพึมพำเบาๆ
“ไม่น่ามีรถเหลือแล้ว แท็กซี่แล้วกัน” ประโยคหลังหันกลับมาพูดกับผม
เราเดินออกมาหารถที่ริมถนน ไม่รู้ว่ายังง่วงอยู่หรือยังตกใจอะไร ผมถึงยังปล่อยให้เขาจับข้อมือลากไปไหนมาไหนตลอด จนมาปล่อยเมื่อเราขึ้นนั่งบนแท็กซี่
เขาบอกทางกลับหมู่บ้านเราไปตลอดทางจนมาปล่อยพวกเราลงที่หน้าหมู่บ้าน จริงๆ ให้แท็กซี่ไปส่งหน้าบ้านเลยก็ได้ แต่ยังงงๆ ว่าจะให้ส่งหน้าบ้านใคร สุดท้ายก็ให้ส่งหน้าหมู่บ้านเสียเลย
เราหารกันจ่ายค่าแท็กซี่ แล้วเดินแยกกันกลับเหมือนทุกวัน
ใช่
ก็เหมือนกับทุกวัน
.
.
แต่ทำไม เหมือนจะมีความรู้สึกแปลกเกิดขึ้นเล็กๆ กันนะ
(ไม่)รู้จักครั้งสุดท้าย
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของคอร์สภาษาสเปนที่ผมเรียนอยู่ เนื้อหาอะไรที่สอนไม่ทันก็อัดมาจนเต็มเล่นเอากว่าจะเลิกก็เลยเวลาเลิกปกติมาเป็นชั่วโมง กว่าจะขึ้นรถจนมาถึงหมู่บ้านได้ก็ดึกมากแล้ว แต่แปลกที่ผมกับเขาคนนั้นก็ยังได้นั่งรถคันเดียวกันกลับอีกเหมือนเคย ผมลากเท้าเดินเข้าหมู่บ้านด้วยความเร็วช้ากว่าปกติ คงเพราะเหนื่อยจนสมองตื้อแต่ก็ไม่กล้าหลับบนรถอีก กลัวจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยกับคราวก่อน
ผมยังรู้สึกได้ถึงเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่วันนี้ก็เดินช้าเหมือนกันกับผมดังเยื้องไปด้านหลัง แปลกใจหนักขึ้นไปอีกเมื่อนึกขึ้นได้ว่านี่มันเลยซอยที่เขาจะต้องแยกไปแล้ว แต่ทำไมถึงยังมีเสียงเดินของเขาตามมาอีก
หรือว่าเรียนหนักจนเบลอกลับบ้านไม่ถูกแล้วหรือไง
ผมส่ายหน้าไล่ความคิดไร้สาระของตัวเองก่อนหยุดลงที่หน้าบ้าน ไขกุญแจบ้านได้ก็หันกลับไปมองคนที่หยุดเดินห่างจากผมไปไม่ไกล
เขามองซ้ายมองขวาเหมือนสำรวจสภาพรอบๆ แล้วมาหยุดสายตาลงที่บ้านเลขที่ของผม ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับไปสายตาของเราสบกันชั่วครู่ เขาหันหลังเดินไปเพียงสองก้าวก็หยุดชะงักทำให้ผมที่มองเขาอยู่ชะงักค้างไปเช่นกัน
“วันนี้…” เขาหันกลับมาหาผมอีกครั้ง
ไฟหมู่บ้านที่ตั้งห่างๆ กันทำให้ผมมองเห็นหน้าของเขาไม่ชัดเจนนักแต่เหมือนผมจะเห็นความลังเลจากเขาพริบตาหนึ่ง “...ของฉันปิดคอร์สแล้ว”
ผมยังยืนงงเล็กน้อยกับสิ่งที่เขาพูดออกมา เสียงทุ้มๆ ของเขาที่เคยได้ฟังแม้ไม่บ่อยนักยังทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ เสมอ แต่เมื่อความเงียบหลังคำพูดของเขาเกิดขึ้น ผมก็ตอบออกไปเบาๆ ไม่ให้เสียมารยาท
“อืม… เหมือนกัน”
จากนั้นความเงียบก็เกิดกับเราสองคนอีกครั้ง เขาดูอึกอักที่จะพูดอะไรบางอย่าง ผมเห็นเขาก้มหน้าเม้มปากก่อนเงยขึ้นมาหาผมอีกครั้ง
“แต่.. ฉันว่าจะลงเรียนคอร์สต่อไปด้วย”
“...”
“...”
“อืม...”
สายตาของเขาที่มองมาเหมือนยังรออะไรบางอย่างมากกว่าคำตอบรับของผม ก่อนที่เขาจะหลุบตาลงแล้วหันหลังกลับไป ผมจึงพูดประโยคเดิมที่ค้างไว้จนสุด
“... เหมือนกัน”
ผมตอบไปเพียงแค่นั้นจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไม เขาถึงได้หันกลับมาแล้วยิ้มกว้างให้ผมเสียขนาดนั้น ยิ้มที่หวานไปถึงดวงตาที่พาลให้ผมรู้สึกว่ารอบตัวสว่างขึ้นมานิดหน่อย
และก็ไม่รู้ทำไม..ผมถึงรู้สึกว่า
มุมปากของผมก็ยกยิ้มขึ้นมาเหมือนกัน
END
Achaya (Writer) :
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นตอนเดียวจบที่เคยแต่งไว้นานแล้ว แต่ไปๆ มาๆ เราดันเอาไปผสมกับอีกพล็อตจนกลายเป็นเรื่องยาวเรื่องหนึ่งแล้วดันลงเรื่องยาวนั้นก่อน พอตอนนี้ดันรู้สึกอยากลงแบบเรื่องสั้นเพียวๆ ของมันดู
ใครอยากลองอ่านเรื่องยาวตามนี้เลย >> ความลับในม่านหมอก (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=72117.0#gsc.tab=0)
ปล. แต่ถ้าใครอ่านเรื่องสั้นนี้ไปก่อนอาจจะเป็นการ ’สปอยด์’ เรื่องยาวนั้นได้เหมือนกันนะ เริ่มมาอาจจะงงว่าเรื่องเดียวกันเหรอแต่เชื่อเถอะเรื่องเดียวกัน ใครเจออะไรหรือจับโป๊ะอะไรในภาคหลักได้ก่อนจะอ่านภาคความจริงก็เข้าไปคอมเมนต์กันได้นะ
(จะว่าเป็นการประชาสัมพันธ์เรื่องยาวก็มีส่วนเพราะเราไม่เล่นทั้ง facebook twitter ส่วนแนวคิดเรื่องยาวนั้นเกิดจากการพายเรือในการ์ตูนหรือนิยายที่มันไม่ BL แต่เราจิ้นเองสุดท้ายก็ไม่ถึงฝั่ง เลยแต่งนิยายที่ดูเหมือนไม่ BL แล้วสร้างตอนจบให้ถึงฝั่งซะเอง ใครเป็นเหมือนกันลองไปอ่านไปลุ้นกันได้ 55555)
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
-
:o8:
-
ขอบคุณคะได้ความรู้มาก ๆ เลยถ้าไม่เข้ามาดูหรือมาอ่านอะไรแบบนี้ก็ไม่มีความรู้เลย อีกอย่างเป็นสิ่งใหม่ๆ ที่ต้องเรียนรู้ เราคิดมาเสมอว่าต้องรู้สึกต่างๆ ให้มากขึ้น ลึกขึ้น ข้อมูลบางอื่นก้เป็นประโยชน์ ในการนำไปใช้จริงได้ดี มีความเข้าใจอย่างมาก อ่านแล้วรู้สึกซึบซับสิ่งที่ต้องการจะสื่ออกมาได้เป็นอย่างดี ทั้งนี้เราต้องขอบคุณมากๆ อีกครั้งที่แบ่งปันข้อมูลมาให้คะ