ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
เรียน ท่านสมาชิกทุกท่านทราบและโปรดดำเนินการอย่างเคร่งครัด
เรื่อง กฎกติกาและมารยาท
กรุณาอ่านข้อความข้างล่างที่แนบมาด้วยข้าล่างนี้ ด้วยความระมัดระวังยิ่ง
เพราะเป็นบรรทัดฐานที่พึงยึดและปฏิบัติตามอย่างไม่สามารถพิจารณาเป็นอื่นได้
หากผู้ใดฝ่าฝืน ทางเราจะดำเนินการลงโทษอย่างเด็ดขาดต่อไป
จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกัน
นับถือ
อิเจ้ โมดุเรเตอร์
..................................................................................................
เพื่อปกป้องโลกผมต้องทำให้ตัวร้ายตกหลุมรัก [PWP]
' เพื่อกลับสู่โลกเดิม เขาจึงต้องปฏิบัติภารกิจพิทักษ์โลกต่าง ๆ ที่กำลังจะล่มสลายเพราะรักสามเส้าระหว่างพระเอก นางเอกและตัวร้าย ด้วยการห้ามไม่ให้ตัวร้ายหลงรักนางเอกเด็ดขาด แม้จะต้องใช้ร่างกายเข้าแลกก็ตาม! '
เพื่อปกป้องโลกผมต้องทำให้ตัวร้ายตกหลุมรัก
ตลอดชีวิตยี่สิบหกปีของเฟรย์ คาร์ตัน ไม่คิดว่าตนเองจะต้องมาเจอเรื่องบัดซบเช่นนี้
หลังจากเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ วิญญาณของเขากลับไม่ได้ถูกส่งไปทั้งนรกหรือสวรรค์
แต่กลับได้ทำสัญญากับระบบพิทักษ์โลก แลกกับการฟื้นคืนชีพหากทำภารกิจสำเร็จทั้งหมด
ภารกิจพิทักษ์โลก
ฟังดูแล้วเหมือนกับว่าเขาได้เป็นซูเปอร์ฮีโร่ไม่มีผิด
แต่ใครจะคาดคิดว่าภารกิจพิทักษ์โลกที่เจ้าระบบบัดซบนั่น จะหมายถึงการที่เขาต้องเข้าไปขัดขวางรักสามเส้าระหว่างพระเอก นางเอก และตัวร้ายเสียอย่างนั้น!
แล้วไอ้ภารกิจขัดขวางที่ว่าก็ไม่ใช่ให้เขาไปจัดการกับตัวร้ายแต่อย่างใด ทว่ากลับทำอย่างไรก็ได้เพื่อให้ตัวร้ายนั้นตกหลุมรักเขาชนิดโงหัวไม่ขึ้น
แม้จะต้องใช้ร่างกายของตนเองเข้าแลกก็ตามที!
ติดตามข่าวสาร
twitter : @Mercymonday0813
hashtag #เรือหายแล้วคาร์ตัน
คำเตือน
*นิยายเรื่องนี้เป็นแนว PWP เน้นฉากการเพศสัมพันธ์ระหว่างตัวละครเป็นหลัก*
Arc 1
ซือจุนและศิษย์ครึ่งมาร
บทนำ1.1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=72629.msg4055972#msg4055972)
บทนำ1.2 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=72629.msg4055973#msg4055973)
บทที่ 1 คำสารภาพของครึ่งมาร (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=72629.msg4055999#msg4055999)
บทที่ 2 พิษราคะกำเริบ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=72629.msg4055999#msg4055999)
บทที่ 3 พิษราคะกำเริบ 1.1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=72629.msg4056067#msg4056067)
บทที่ 3 พิษราคะกำเริบ 2.1 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=72629.msg4056069#msg4056069)
Arc 2
ชูราตัวน้อยและคนงามยันเดเระ (?)
รูทลับ : หลินชิวหรงกับจิตใจที่แปรเปลี่ยน
เปลือกตาสวยลืมขึ้นในเช้าวันใหม่ก่อนจะกระพริบไล่อาการง่วงงุนที่ยังคงไม่จางหายไป ลมหายใจอุ่นถูกพ่นออกมาอย่างช้า ๆ ท่ามกลางความเงียบ ทันทีที่ร่างกายหลุดจากห้วงนิทราความเจ็บเสียดที่ช่องทางด้านหลังก็เริ่มแล่นเข้าเล่นงาน แม้ไม่ได้เจ็บถึงขนาดต้องร้องออกมา หากแต่ก็มากพอให้เหนื่อยล้าและรำคาญใจไม่น้อย
กายขาวขยับคลายความเมื่อยขบก่อนจะเหลือบมองคนที่กกกอดตัวเองมาทั้งคืน แขนแข็งแรงที่พาดอยู่ตรฃช่วงเอวพาให้รู้สึกหนักพอสมควร หากแต่ความความอบอุ่นที่อวลไปทั่วทั้งแผ่นหลังกลับทำให้เขาไม่อยากยกแขนของอีกฝ่ายออก มือบางลูบลงบนหลังมือของอีกฝ่ายที่แปะอยู่ตรงหน้าท้องเบา ๆ ก่อนขยับพลิกตัวเข้าหาครึ่งมารหนุ่มที่ยังคงหลับไหล
วงแขนแกร่งยังคงโอบกอดแน่นหนาพาให้รู้สึกปลอดภัยนัก หากแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่หลี่หรงเหยาให้ความสนใจในตอนนี้ สิ่งที่เขาสนใจคือใบหน้าหล่อที่ไร้พิษภัยของอีกฝ่ายต่างหาก เพราะชาติกำเกิดที่เกิดจากความผิดพลาดของผู้ใหญ่จึงทำให้เด็กหนุ่มคนนี้ต้องมาเจอกับชะตากรรมอันเลวร้าย นอกจากจะเกิดมามีสายเลือดมารแล้วยังต้องมาอยู่ร่วมโลกกับพวกไม่มีสมองอีก ไม่แปลกใจเลยที่กงหยางหลวนซานในเนื้อเรื่องเก่าจะโกรธจนตามฆ่าเซียนมือถือสากปากถือศีลพวกนี้จนหมด
สมน้ำหน้า
เร็วกว่าความคิด มือเรียวสวยยกขึ้นไปแตะใบหน้าของอีกฝ่ายเบา ๆ ก่อนจะไล้นิ้วมือลงบนผิวแก้ม วงแขนแกร่งโอบกระชับแน่นกว่าเก่าขณะที่มุมปากหยักกดลึก หลี่หรงเหยารู้ตัวทันทีว่าตัวเองโดนต้มจนเปื่อยเสียแล้ว แท้จริงเด็กหนุ่มตรงหน้าไม่ได้หลับอย่างที่เข้าใจมาตลอด ตื่นตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่อาจทราบได้
"อ่ะ..." ร่างทั้งร่างถูกรวบกอดแนบชิด ก่อนที่คนกอดจะลืมตาขึ้นมามองหน้าเขาอย่างเจ้าเล่ห์
"เหตุใดจึงซุกซนนักเล่าขอรับ" เสียงทุ้มกล่าวขึ้นขณะที่ดวงตาคมไล่มองใบหน้าของเขาด้วยสายตาที่พาให้วูบวาบไปทั่วสรรพางค์กาย
หลี่หรงเหยาต้องพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อห้ามตัวเองอีกครั้ง เท่านี้ร่างกายนี้ก็ไม่รู้จะฟื้นตัวให้หายเจ็บเสียดได้ตอนไหน อย่าปล่อยให้อาการร่านราคะกำเริบจนถึงกับล้มหมอนอนเสื่อเลยเถอะ
"ข้าเปล่าเสียหน่อย เห็นว่าเจ้าหลับจึงอยากปัดเส้นผมออกให้ก็เท่านั้น" ซือจุนตัวขาวเอ่ยขึ้นก่อนจะหลุบตามองลูกกระเดือกที่เลื่อนขึ้นลงเพราะเจ้าตัวกลืนน้ำลาย สะโพกสวยรู้สึกหวิวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
"จริงหรือขอรับ เช่นนั้นข้าก็ต้องขอบคุณซือจุนแล้ว" จมูกโด่งเคลื่อนเข้ามาคลอเคลียช่วงสันจมูกของเขา พอเหลือบตาขึ้นไปมองก็สบเข้ากับนัยน์ตาที่ยังคงความแดงก่ำซุกซ่อนอยู่ในสีดำซึ่งเป็นสีตาปกติ
เห็นได้ชัดว่าเจ้าครึ่งมารนี่อยากฟัดเขาต่อ และแม้ว่าเขาเองก็อยากโดนขย้ำแค่ไหนแต่ก็ต้องห้ามตนเองเอาไว้อย่างยิ่งยวด แค่เมื่อคืนก็สติแตกทำต่อกันไปอีกสามยกจนฟ้าเหลืองแล้ว หากทำต่อตอนเช้าอีกมีหวังเขาคงนอนเป็นผักไปอีกหลายวัน
"เหตุใดจึงยังเรียกข้าเช่นนั้นเล่า ไหนบอกว่าเจ้าไม่ปฏิเสธคำขอ" หลี่หรงเหยาจำต้องเปลี่ยนเรื่องเพื่อรักษาสวัสดิภาพทางร่างกายของตน กงหยางหลวนซานกระพริบตาปริบ ๆ ใส่เขาราวกับกำลังทวนความทรงจำของตัวเอง เล่นเอาหลี่หรงเหยาเผลอกลอกตาจนแทบกลับหลัง
"ข้าขอโทษ"
เพิ่งบอกกับเขาว่าตัวเองคนโง่อย่างตนนั้นไม่อาจปฏิเสธคำขอหวานปานน้ำผึ้งเช่นนี้ได้ แต่พอตื่นเช้ามาก็ลืมเสียสิ้น นอกจากจะเขียนมาให้ซื่อบื้อแล้วยังเขียนมาให้ความจำสั้นอีกหรือ หลี่หรงเหยายังคงจ้องหน้าอีกฝ่ายนิ่ง ชายหนุ่มจึงยิ่งร้อนรนว่าอาจจะโดนคนงามโกรธเข้าให้แล้ว
"หรงเหยา ให้อภัยความเขลาของข้าด้วยเถิด" มือหนายกขึ้นมาแนบแก้มนิ่ม บังคับให้มองตาตนเองไปด้วย
"ข้าไม่ได้โกรธ" หากโกรธเจ้าก็เสียเวลาทำคะแนนไปโดยเปล่าประโยชน์น่ะสิ หลี่หรงเหยาคิดในใจขณะที่ยกมือของตนขึ้นมากุมมือของชายหนุ่ม "แค่เพียงได้ยินเจ้าเรียกชื่อข้าเมื่อครู่ ใจข้าก็สั่นไปหมด" สายตาหวานเยิ้มถูกส่งไปให้ครึ่งมารหนุ่ม แม้จะมีความประดิษฐ์ประดอยไปบ้างแต่ก็ถือว่าน่าจะสมจริงพอสมควร ไม่เช่นนั้นเจ้าเด็กนี่คงไม่ยิ้มแบบนี้แน่นอน
ด้วยความที่มีใจอยู่แล้ว การจะทำให้รักเพิ่มขึ้นนั้นไม่ใช่เรื่องที่หนักเกินความสามารถเลยสักนิด หลี่หรงเหยายิ้มบางในตอนที่ปากหยักกดจูบลงมาบนเปลือกตาของตน ก่อนจะส่งสายตาแบบเดิมกลับไปให้อีกครั้ง กงหยางหลวนซานหรือจะเก่งกล้าสามารถมาสู้มารยาร้อยเล่มเกวียนของเขาได้
"คนดี ปากของเจ้าหวานเหลือเกิน" นัยน์ตาสีดำขลับของชายหนุ่มหวานหยดไม่ต่างจากแววตาของหลี่หรงเหยาเลยสักนิด ร่างสูงผละออกก่อนจะถดตัวไปด้านล่างแล้วแนบใบหน้าของตัวเองลงบนแผ่นอกบาง ราวกับต้องการหลีกหนี
"ไม่เลยสักนิด ข้าพูดเรื่องจริงทั้งนั้น" หลี่หรงเหยาว่า ขณะที่ยื่นมือไปลูบเรือนผมสีดำขลับของอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู เขาเชื่อเหลือเกินว่าหากไม่มีการให้ร้ายจากคนในสำนักแล้ว เด็กดีอย่างกงหยางหลวนซานไม่มีทางที่จะทำเรื่องแบบในเนื้อเรื่องเก่าแน่ ถึงแม้จะมีสายเลือดมารในตัวก็ตาม
รอยยิ้มละมุนยังคงประดับอยู่บนใบหน้าหล่อ แววตาหวานซึ้งที่แสดงออกถึงความรู้สึกลึกล้ำนั้น หลี่หรงเหยาแปลเป็นอย่างอื่นไม่ออกเลยนอกจากรัก ตอนนี้ภารกิจดำเนินมาถึงหกสิบเปอร์เซ็นก็ถือว่ามากกว่าครึ่งทางแล้ว หากแต่ตราบใดที่เปอร์เซ็นต์ความสัมพันธ์ยังไม่ถูกขานออกมาจากปากของระบบ เขาก็ไม่สามารถที่มั่นใจได้ว่าสิ่งที่กงหยางหลวนซานแสดงออกมานั้นเป็นเรื่องจริง แม้จะใจสั่นมากก็ตามที
[ความสัมพันธ์ระหว่างหลี่หรงเหยาและกงหยางหลวนซานเพิ่มขึ้นเป็น 70 เปอร์เซ็น]
ดวงตาสวยกลอกไปมาขณะที่เม้มปากอย่างขัดเขิน เพิ่งจะคิดว่าใจสั่นอยู่เมื่อครู่พอระบบยืนยันว่าค่าความสัมพันธ์ของกงหยางหลวนซานนั้นเพิ่มขึ้น ใจของเขาก็ยิ่งสั่นเสียจนน่าอาย ยิ่งกงหยางหลวนซานกำลังแนบหูอยู่กับช่วงอกของเขาหลี่หรงเหยายิ่งรู้สึกอยากแทรกแผ่นดินหนี
"ข้าเชื่อแล้วว่าใจของเจ้าสั่น" รอยยิ้มกรุ้มกริ่มผุดขึ้นอีกครั้งยามที่ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งอยู่ในอก หากแต่ยังไม่ทันที่หลี่หรงเหยาจะได้อายมากไปกว่านี้ เสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง
[หลินชิวหรงรู้ความลับของหวางต้าเหลียนแล้วและไม่สามารถยอมรับได้ จึงหวังพึ่งกงหยางหลวนซานเพื่อนคนเดียวที่เหลืออยู่]
[ค่าความสัมพันธ์ระหว่างหลินชิวหรงกับหวางต้าเหลียนลดลงเหลือ 40 เปอร์เซ็น]
[คำเตือน ระวังอันตรายที่ไม่คาดฝันจากศิษย์ร่วมสำนัก]
อะไรอีก!!
อย่าบอกเชียวว่าเรื่องที่ระบบบอกมา ว่าการที่หลินชิวหรงจะมาหวังพึ่งพิงกงหยางหลวนซานเพราะผิดหวังในตัวของหวางต้าเหลียน จนค่าความรักลดลงเกินครึ่งนั้นจะทำให้เกิดเหตุไม่คาดฝันด้วย ศิษย์ร่วมสำนักนี่จะไม่มีสมองเป็นของตัวเองเลยหรืออย่างไร หลินชิวหรงเองก็เหมือนกัน เมื่อรู้ว่าเพื่อนกำลังเดือดร้อนเพราะตัวเองจะไม่เอ่ยปากช่วยเลยเชียวเหรอ เขาจึงต้องมาระวังศึกชิงนางเช่นนี้แทนที่จะได้ทำภารกิจหลัก
สรุปว่าอย่างไรเสียคนเขียนที่สร้างโลกนี้ขึ้นมา ก็ต้องการให้เกิดเหตุร้ายกับกงหยางหลวนซานไม่ว่าทางใดเช่นนั้นนั้นสินะ โรคจิต!!
"หลวนซาน! หลวนซาน! เจ้าอยู่ที่นี่หรือไม่" หลี่หรงเหยาหลับตาลงอย่างระงับอารมณ์ทันทีที่ได้ยินเสียงของหญิงสาวที่ดังมาจากนอกบ้าน ยังไม่ทันขาดคำก็มาโผล่ที่เรือนพักเสียแล้ว ระบบจะให้เขาได้ทำคะแนนอย่างสบายใจบ้างไม่ได้เลยหรือไร!!
"ชิวหรงมาอย่างนั้นเหรอ" ร่างสูงผงกหัวขึ้นมองทางต้นเสียงก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่ง กายแกร่งกำยำปรากฏกล้ามเนื้อชัดเจนมีเพียงกางเกงผ้าตัวเดียวปิดกาย กงหยางหลวนซานจึงตั้งท่าลุกขึ้นเพื่อไปหยิบชุดของตนที่พาดอยู่บนโต๊ะมาสวม หากแต่ยังไม่ทันที่เท้าจะได้แตะพื้นก็กลับโดนมือเรียวรั้งต้นแขนเอาไว้
"ไม่ไปได้หรือไม่ ข้ายังไม่อยากให้เจ้าออกไป" ดวงตาสวยกลับมาหม่นแสงอีกครั้ง หากเพียงครั้งนี้มิใช่เพราะกลัวว่าค่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้จะเพิ่มขึ้น
"หรงเหยา นางอาจมีธุระสำคัญ" กงหยางหลวนซานหันมาจับมือเขาก่อนจะบีบเบา ๆ
"...หลวนซาน ข้าไม่อยากให้เจ้าเจอนาง" หลี่หรงเหยารู้ว่ากำลังงี่เง่าและอาจทำให้ค่าความสัมพันธ์ลดลง แต่นอกเหลือจากความรู้สึกของเขา ก็ยังมีเรื่องความปลอดภัยของกงหยางหลวนซานที่อาจโดนทำร้ายได้ทุกเมื่อหากเข้าใกล้ผู้หญิงคนนั้นอีก
"คนดี...เชื่อใจข้านะ ข้าไม่ได้รักนางแล้วเพราะใจข้าอยู่ที่เจ้าเพียงผู้เดียว" คำบอกรักที่ได้มาโดยไม่ทันตั้งตัวพาให้หลี่หรงเหยานิ่งไป สมองยิ่งว่างเปล่ายามที่ปากหยักได้รูปกดจูบลงบนหน้าผาก
"นางเป็นเพื่อนของข้า การที่นางมาตามหาข้าถึงเรือนพักของเจ้าอาจเป็นเพราะมีเรื่องสำคัญจริง ๆ " ครึ่งมารหนุ่มยิ้มละมุนก่อนจะลุกขึ้นไปสวมเสื้อผ้า แล้วเดินออกไปจากห้องทิ้งให้ซือจุนคนงามนั่งมองตาละห้อย
ค่าความรักที่กงหยางหลวนซานมีให้เพียงสี่สิบเปอร์เซ็นนั้น มีอิทธิพลเสียเหลือเกินจนทำให้ครึ่งมารทิ้งเขาได้เลยเชียวหรือ ร่างบางถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด เรื่องราวมันจะยุ่งเหยิงไปถึงไหน กว่าจะทำให้ปันใจมาให้ได้ก็นานแสนนาน พอทำได้ก็ยังต้องมีอุปสรรคมากั้นขวางนับไม่ถ้วนอีก
หากกงหยางลวนซานออกไปแล้วใครในสำนักมาเห็นเข้า เหตุการณ์วินาศสันตะโรนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีกหรือ หลี่หรงเหยาลุกขึ้นจากเตียงนอนด้วยใบหน้าที่งอง้ำก่อนจะคว้าชุดมาสวมแล้วเดินตามออกไปด้านนอก อย่างน้อยหากมีเขาอยู่ด้วยเจ้าพวกไร้สมองคงไม่กล้าทำอะไรมากนัก
เมื่อออกมาถึงด้านหน้าของเรือนพักหลี่หรงเหยาก็เห็นว่าหลินชิวหรงกำลังพูดคุยอยู่กับกงหยางหลวนซานด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาจับใจความจากเสียงเบาหวิวนั้นได้เพียงหลินชิวหรงเข้ามาถามสารทุกข์สุกดิบของกงหยางหลวนซานเท่านั้น ไม่ได้เล่าเรื่องต้าเหลียนอย่างที่เขาคาดเอาไว้
หลี่หรงเหยาขมวดคิ้วจนแทบเป็นปม ทั้งที่หน้าซีดราวกับหิมะแต่กลับไม่ยอมบอกกงหยางหลวนซานว่าผิดใจอะไรกับหวางต้าเหลียนอย่างนั้นเหรอ ทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรกัน ความลับของหวางต้าเหลียนต้องร้ายแรงถึงขั้นไหนจึงทำให้หลินชิวหรงเลือกที่จะไม่เล่า แม้แต่กับเพื่อนสนิทอย่างกงหยางหลวนซาน
"คารวะอาจารย์หลี่เจ้าค่ะ" หญิงสาวคำนับเขาทันทีที่หันมาเห็นว่าหลี่หรงเหยายืนอยู่ หากแต่ครานี้สายตาริษยาแบบเดิมกลับแปรเปลี่ยนไป หลินชิวหรงรีบรุดเดินมาหาเขาก่อนจะยื่นห่อยาสมุนไพรมาให้ด้วยสองมืออย่างนอบน้อย
"ข้าได้ยาสมุนไพรนี้มาจากคนเก็บสมุนไพรในตลาดเจ้าค่ะ เห็นหลวนซานบอกว่าซือจุนไม่ค่อยสบายจึงซื้อมาฝาก"
"ขอบใจเจ้ามาก ข้าเองดีขึ้นมากแล้ว" หลี่หรงเหยารับยาห่อนั้นมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มหากแต่ใจยังคงไม่คลายสงสัย ในเมื่อระบบบอกว่าหลินชิวหรงมาพึ่งกงหยางหลวนซานแต่กลับไม่ยอมบอกอะไร แถมยังซื้อยามาให้เขาทั้งที่เคยมองด้วยสายตาแบบนั้น ผู้หญิงคนนี้ต้องการทำอะไรกันแน่
"วันนี้ข้าว่างเว้นจากการฝึก จึงอยากจะขออยู่ช่วยกงหยางหลวนซานปรนนิบัติท่านอาจารย์หลี่เจ้าค่ะ"
"เอ่อ..." ปรนนิบัติเขาอย่างนั้นเหรอ...
"ข้าทำได้ทุกอย่างเลยเจ้าค่ะ จะให้ข้าทำอาหาร ทำความสะอาดข้าทำได้ทั้งหมด ขอเพียงท่านอนุญาตเจ้าค่ะ"
หลี่หรงเหยานิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเริ่มมองออกถึงเจตนาที่แท้จริงของหลินชิวหรง คิดเอาไว้แล้วเชียวว่าห่อยาที่หญิงสาวเอามามอบให้นั้นต้องมีการแลกเปลี่ยนที่สมน้ำสมเนื้อ หากเขาไม่รู้เรื่องระหว่างหลินชิวหรงกับต้าเหลี่ยนก็คงคิดว่าศิษย์ผู้นี้ช่างน้ำใจงามน่าเอ็นดูนัก แต่เป็นเพราะเขารู้เรื่องทั้งหมดจึงทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าหลินชิวหรงเพียงหาที่อยู่เพื่อหลบหน้าหวางต้าเหลียนเท่านั้น
เป็นแบบนี้อาจทำให้กงหยางหลวนซานจิตใจสั่นไหวอีกครั้งได้ ซ้ำร้ายหากมีผู้ใดมาเห็นว่าอยู่ด้วยกันที่นี่คงมีเรื่องใหญ่ตามมาในไม่ช้า
"มิเป็นไรหรอกข้าไม่ได้ป่วยหนักแล้ว เจ้ากลับไปพักผ่อนเถิด"
"มิได้หรอกเจ้าค่ะ ท่านอาจารย์หลี่เอ็นดูเพื่อนข้าเช่นนี้ข้าเองก็อยากตอบแทนบุญคุณ หากไม่มีท่านกงหยางหลวนซานคงตกที่นั่งลำบาก" หญิงสาวตอบอย่างหนักแน่นราวกับอยากปรนนิบัติเขาเสียเต็มประดา แล้วอาจารย์อย่างเขาจะสามารถทำอะไรได้ หากพูดถึงขนาดนี้แล้วเขายังปฏิเสธอาจจะโดนกงหยางหลวนซานมองว่างี่เง่าเกินเหตุก็เป็นได้
"เช่นนั้นก็ลำบากเจ้าแล้ว" ดวงตาใสเหลือบมองชายหนุ่มที่ยังคงปักหลักยืนอยู่อีกด้าน รอยยิ้มขอลุแก่โทษถูกส่งมาให้ หากแต่หลี่หรงเหยาเลือกที่จะเมินแล้วเดินกลับเข้าไปด้านในตัวเรือนพักอีกครั้ง เพราะไม่อยากแสดงอาการที่ไม่ควรออกมา
น่าหงุดหงิดไปหมดเสียจริง!!