ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************
'บางที สิ่งที่ร้ายแรงกว่าฤทธิ์เหล้าอาจเป็นยาพิษที่เรียกว่าความรัก'
[/size]
"เมาเหล้า" กับ "เมารัก" สองอย่างนี้บางทีก็คล้ายกัน เพราะเมื่อได้ลองลิ้มรสชาติไปแล้วมันก็ยากที่จะเลิกมัวเมาไปกับมันเหมือนกันทั้งคู่
[/color][/size]
: Warning (คำเตือน) :
- นิยายเรื่องนี้เป็นแนว Yaoi และมีเนื้อหาที่ดราม่าปวดตับ
- ตัวละครในเรื่องเป็นได้ทั้งโพรุกและโพรับ มีทั้งสลับโพ และ 3P หากรับไม่ได้ขอความกรุณากดกากบาท X ปิดนะคะ
- เนื้อหาทั้งหมดเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละคร และสถานที่ เป็นเพียงเรื่องสมมุติขึ้นเท่านั้น
- โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Hell Lord ราชาผู้ปกครองนรก เขาและสมุนมือขวาบุกขึ้นมาบนโลกและได้ช่วงชิงวิญญาณของเหล่ามนุษย์บนเกาะเซฟิลซึ่งมีทั้งการทำพิธีคืนชีพคนตายและทำให้มนุษย์เป็นอมตะ การดูหมิ่นความตายถือเป็นการดูหมิ่นราชาแห่งนรก เจ้านรกจึงได้ริบดวงวิญญาณเหล่านั้นไว้เป็นตัวประกันทั้งยังบีบบังคับให้เจ้าเมืองเข้าร่วมจัดเกมการแข่งขันหากต้องการชิงวิญญาณชาวเมืองกลับคืนไป เป้าหมายที่แท้จริงของเขาที่จัดเกมการแข่งขันนี้ขึ้นมานั้นคืออะไรกันแน่....?
Schney เหตุผลในการมาเข้าร่วมสงครามของเขาคือ 'เจ้านรก' ใช่...ฟังไม่ผิดหรอก ความหลงใหลในตัวบุรุษจากนรกผู้นั้นถึงกับดึงดูดให้เขาถ่อมาไกลถึงที่นี่แม้อาจจะต้องตายก็ตาม แต่ทว่า...เขากลับโดนเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกคนเข้ามาบุกรุกจนตั้งตัวไม่ทันเสียนี่...
Awaken นักฆ่าที่โดนถีบหัวส่งมาร่วมเกมการแข่งขันที่ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แต่ก่อนจะได้เอาชีวิตไปทิ้งกับเกมที่ไม่รู้ว่าจะรอดกลับไปครบสามสิบสองหรือไม่ เขาก็ได้พบกับคนที่ทำให้หัวใจหวั่นไหวทั้งๆ ที่กำลังจะตายวันตายพรุ่งอยู่แล้ว
---------------------------------
เรื่องนี้เคยลงเมื่อสามสี่ปีมาแล้ว แต่ช่วงนั้นเราเขียนตอนจบไม่เคลียร์เลยมีสถานะเป็นนิยายที่โพสต์ไม่จบไป
:pig4:
2 years later
สองปีหลังสิ้นสุดสงคราม ทุกสิ่งเปลี่ยนไป แต่ความรู้สึกของบางคนไม่เคยเปลี่ยน
สำหรับบางคน การมีชีวิตอยู่ก็เหมือนกับตายไปแล้ว
กาลาเทียมองพี่ชายของเธอที่...จะว่าไงดี ถึงจะดีใจที่พี่ชายกลับมาได้ครบสามสิบสองและเลิกเที่ยวเอาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสนามรบ แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนวิญญาณของพี่ชายไม่ได้กลับมาบ้านด้วย
ตั้งแต่กลับมาจากการแข่งที่เกาะเซฟิล ชเนย์พี่ชายของเธอก็มีท่าทีเปลี่ยนไป ปกติพี่มักจะปล่อยให้บ้านรกไม่เป็นระเบียบอยู่บ้าง แต่ทุกวันนี้หนักกว่าเดิม หากเธอไม่กลับมาบ้านแค่อาทิตย์เดียวข้าวของก็จะเละเทะไปทั่ว แถมที่แย่กว่าก็คือ...พี่ชายเธอเล่นพาผู้ชายเข้าบ้านแทบไม่ซ้ำหน้ากันเลย! แถมยังเปลี่ยนคนแทบจะรายวันยิ่งกว่าเปลี่ยนชั้นในอีก!
แรกๆ ก็พอจะเข้าใจหรอกว่าพี่คงต้องการอ้อมกอดของคนอื่นมารักษาแผลใจหรืออะไรก็ตามที่ไปเจอมา แต่เธอก็อยู่ที่บ้านไม่เป็นสุขเหมือนกัน วันดีคืนดีทำงานเหนื่อยๆ จากวังกลับมาบ้านก็ยังได้ยินเสียงครางสยิวกิ้วต้อนรับแทนที่จะเป็นเสียงพี่ชายกับกลิ่นอาหารหอมๆ ถึงเธอจะเป็นนักรบที่ต่อสู้อยู่ท่ามกลางเหล่าสหายชายล้วนมากมาย แต่มาเจอผู้ชายของพี่เดินล่อนจ้อนในบ้านทุกเช้าเย็นมันก็ไม่ไหวนะ!
ที่น่าปวดหัวก็คือ...ลำพังแค่พาผู้ชายมานอนด้วยคนเดียวยังไม่เท่าไหร่ ล่าสุดเธอนี่แทบช็อกเพราะเจอพี่ลากพวกเพื่อนๆ มาปิดบ้านเล่นเป็นหมู่คณะเสียงดังซะจนเพื่อนบ้านข้างๆ ต้องขนของย้ายหนีไปหมด
นี่บ้านนะไม่ใช่โรงน้ำชา!!
สุดท้ายกาลาเทียก็ทนไม่ไหวต้องลากพี่ชายมานั่งจับเข่าคุย ก่อนที่เธอจะเป็นตากุ้งยิงเข้าสักวัน!
สองปีก่อน หลังสิ้นสุดเกมการแข่งขัน ณ สุสานของผู้ล่วงลับบนเกาะเซฟีล
ดวงตาที่ปราศจากแว่นกันแดดลืมตาขึ้นมองไปรอบๆ ร่างกายที่หนักอึ้งจนขยับเขยื้อนแทบไม่ได้กลับมาเป็นปกติดังเดิมแล้ว แต่สภาพแผลที่บาดเจ็บหนักจากการต่อสู้ก็ยังสาหัสอยู่ดี บรรยากาศรอบๆ ที่ไม่น่าขนลุกเท่าตอนแรกที่มาเยือนเกาะ ท่าทางเรื่องทุกอย่างคงจบแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นก็ตาม…
เสียงจ้อกแจ้กรอบๆ และสถานที่เต็มไปด้วยกลิ่นฉุนของยาฆ่าเชื้อ ดูเหมือนว่าชเนย์จะอยู่ในเต็นท์พยาบาลชั่วคราวที่กำลังวุ่นวายกับการปฐมพยาบาลผู้คนที่บาดเจ็บ เขามองสำรวจไปรอบๆ แต่ไม่เจออเวเค่น แสดงว่าคงไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย เขาพยายามลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลแต่พยาบาลนางหนึ่งได้เข้ามาห้ามไว้
“อย่าเพิ่งขยับนะคะ ต้องนอนพักนิ่งๆ ก่อน” น้ำเสียงของพยาบาลกล่าว แต่ชเนย์ไม่คิดจะฟังคำเตือนนั้น และพาร่างของตัวเองออกไปจากสถานที่แห่งนี้
ดวงตาที่ไร้กรอบแว่นกันแดดสีเข้มมองไปรอบสุสาน ไม่ได้มีเพียงแค่เขาคนเดียวที่มาไว้อาลัยให้แก่ผู้ล่วงลับทั้งมิตรและศัตรู เหล่านักสู้ผู้เข้าแข่งขันที่มารวมตัวกันในครั้งนี้บนเกาะเซฟีล มีตัวแทนของทั้งสองฝั่งที่เสียชีวิตไปในระหว่างแข่งเป็นจำนวนไม่น้อย แม้จะมีคนที่รอดเพราะถอนตัวกลางคัน แต่ทุกคนล้วนได้รับบาดแผลที่ยากจะเยียวยา และบทสรุปของเกมนรกกลับไม่ได้จบอย่างสวยงามนัก
เพราะ...ไม่มีฝ่ายไหนเป็นผู้ชนะในเกมนี้
ทุกๆ อย่าง ทั้งหมด...เป็นเพียงการละเล่นของปิศาจ
ก่อนจะเริ่มการแข่งขัน ไคม์ ได้ใช้เล่ห์กลลักพาตัวเจ้าเมืองไปซุกซ่อนไว้ยังมิติอื่นทำให้ไม่สามารถมาตกลงเจรจากติกาการแข่งกับเจ้านรกได้ทันเวลา ราชาแห่งนรกภูมิที่ถูกท้าทายจึงได้กำหนดกฎสุดแสนโหดร้ายเพื่อสนองความบ้าคลั่งของตน
...หากตายในการแข่ง วิญญาณจะถูกริบเป็นของกำนัล
...แม้จะสิ้นชีพสักกี่ครั้งก็จะต้องลุกขึ้นมาต่อสู้ไม่จบสิ้น
...สังเวยชีวิตเพื่อนพ้องหากถูกจับมาลงสนามต่อสู้เดียวกัน
...สุดท้ายก็ล้มหมากทุกตัวทิ้งแล้วปล่อยให้ฆ่ากันเองจนกว่าจะเหลือรอดคนเดียว!
แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะวอดวายสิ้นในเกมนรก ไคม์ได้โผล่มาขัดขวางความหฤหรรษ์ด้วยการท้าสู้กับนายเหนือหัว ด้วยแผนการที่วางไว้ตั้งแต่กาลก่อนจะมาเยือนเกาะเซฟีล เขาได้ช่วงชิงพลังของเจ้าเมืองและเจ้านรกมาเป็นของตัวเองและตั้งใจจะลบทุกอย่างในเหตุการณ์นี้ให้สิ้นไป นักสู้ที่ยังเหลือรอดอยู่ทั้งสองฝ่ายได้ร่วมมือกันใช้พลังเฮือกสุดท้ายและสละชีวิตของตนเพื่อหยุดยั้งหายนะ
แม้ว่าสุดท้ายแล้วจะไม่สามารถโค่นไคม์ที่ครอบครองพลังที่เกินหยั่งถึงลงได้ แต่...ท่าทีของฝ่ายนั้นก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาที่ว่างเปล่านั้นไม่รู้เลยว่ากำลังคิดอะไรอยู่…ก่อนจะจากไปโดยที่ไม่พูดอะไร
เมืองเซฟีลจึงรอดพ้นจากหายนะครั้งนี้ไปได้ราวกับโชคช่วย
สภาพเมืองแต่ละพื้นที่ซึ่งถูกนำไปใช้เป็นสนามแข่งได้รับการซ่อมแซมฟื้นฟูด้วยพลังเวทมหาศาลของเจ้าเมืองที่ได้กลับคืนมาหลังจากถูกไคม์ดึงเอาออกไปใช้ก่อนหน้านี้
ชเนย์เองก็เข้าไปช่วยรักษาคนบาดเจ็บ เผื่อว่าจะบังเอิญเจออเวเค่นถูกส่งตัวมารักษาที่เต็นท์พยาบาล แต่สุดท้ายก็ไม่เจอจนต้องถอดใจ
แม้ผู้คนในเมืองส่วนใหญ่จะได้รับวิญญาณที่ถูกยึดไปก่อนหน้านี้คืนมา แต่ก็ยังมีตัวแทนนักสู้จากทั้งสองฝ่ายที่เสียชีวิตไปในระหว่างเกมการแข่งขันครั้งนี้ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ชเนย์ยืนนิ่งอยู่หน้าหลุมศพของอเวเค่นที่เขาทำขึ้นมาอย่างเรียบง่าย ทว่าถึงจะมีป้ายหลุมศพแต่ข้างใต้นั้นก็หาได้มีโลงศพหรือร่างไร้วิญญาณของเจ้าของชื่อฝังอยู่ เขาไม่รู้ว่าอเวเค่นยังมีชีวิตอยู่หรือว่าตายไปแล้ว เพราะไม่ว่าจะเดินตามหาจนทั่วเมืองเท่าไหร่ ชเนย์ก็ไม่พบแม้แต่เงาของนักฆ่าคนนั้นเลย
“หรือจะหนีออกจากเกาะไปแล้วนะ...” ชเนย์ได้แต่คิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งเดียวนั้น ครั้นจะไปถามเอาจากเจ้านรก ทว่าก็หายเข้ากลีบเมฆไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้อีกคน
ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาก็ไม่มีธุระอะไรบนเกาะนี้อีกแล้ว...
ดวงตาสีชมพูหม่นเอ่ยคำลากับป้ายหลุมศพว่างเปล่า
"ลาก่อนครับ อเวเค่น"
ปังงง!!
เสียงลั่นไกปืนของนักฆ่าที่ตั้งใจจะระเบิดสมองตัวเองเพื่อจบเกม ทว่ากลับไม่มีเลือดกระเซ็นแม้แต่หยดเดียว จะมีก็แต่ปืนและลูกกระสุนที่ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศราวกับอยู่ในสภาวะไร้แรงโน้มถ่วง
“...ฝีมือคุณรึ? ชเนย์” อเวเค่นที่ตั้งใจจะปลิดชีวิตตัวเองหันมาถามหลังจากที่เจ้าของชื่อโผล่หน้าออกมาจากข้างหลังประตูดาดฟ้า มือข้างซ้ายที่วาดไปมาอยู่บนอากาศขยับเพียงเล็กน้อย กระบอกปืนอันตรายที่ลอยคว้างกลางอากาศก็โดนพัดหายไปราวกับเศษกระดาษที่โดนลมซัดปลิว
“...ก็ไม่ได้อยากจะใช้ของแบบนี้หรอกนะครับ แต่มันช่วยไม่ได้นี่” พูดจบก็วาดมืออีกข้างลง จู่ๆ นักฆ่าผมแดงก็รู้สึกเหมือนกับร่างกายหนักขึ้นหลายสิบเท่าจนขยับตัวไปไหนไม่ได้ ร่างสูงโปร่งพ่นลมหายใจยาวก่อนเปิดกระเป๋าหยิบยาฟื้นสภาพที่เหลือน้อยเต็มทีใส่ปากตัวเองเพื่อรักษานิ้วมือที่เสียไป ดวงตาที่อยู่หลังแว่นกันแดดสีเข้มจ้องมองเขม็งมาที่คู่แข่งของตน
“ทำหน้าโมโหแบบนั้นก็เป็นด้วยเหรอ? ” แม้ขยับตัวไม่ได้แต่ปากก็ยังพูดดีได้อยู่ แต่ไอ้ที่ขยับตัวไม่ได้ลุกก็ไม่ขึ้นนี่เพราะยาหมดฤทธิ์ร่างกายกำลังเป็นอัมพาตหรืออีกฝ่ายเล่นกลใส่เขากันแน่นะ
ถึงแม้จะเคยเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังไปหลายครั้งแล้ว แต่เรื่องหนึ่งที่ชเนย์ยังไม่เคยเล่าให้อีกฝ่ายรู้ก็คือเรื่องที่เขาเป็นผู้ใช้เวทควบคุมแรงโน้มถ่วงด้วย ถึงจะไม่เก่งกาจเชี่ยวชาญนักเพราะทิ้งวิชาไปนาน แต่แค่ที่ใช้อยู่ตอนนี้ก็ทำให้นักฆ่าธรรมดาตรงหน้าลุกขึ้นมาทำอะไรเขาและฆ่าตัวตายไม่ได้แล้ว
ส่วนสาเหตุที่ไม่อยากใช้พลังนี้ในการแข่งก็เพราะเป็นเวทมนตร์ประจำตระกูลนี่แหละ ตัวเขาซึ่งต่อต้านครอบครัวของตัวเองยิ่งกว่าอะไรดีก็เลยไม่ยอมใช้มันจนถึงเมื่อกี้ คิดแล้วก็อดหงุดหงิดคนตรงหน้าไม่ได้ที่ทำให้เขาต้องงัดวิธีนี้มาใช้
“นี่...ถ้าไม่รีบลงมือเดี๋ยวจะหมดเวลาซะก่อนนะ” ดวงตาสีทองบอกคนที่ยืนค้ำหัวตนอยู่ พร้อมกับหลับตาลงรอรับชะตากรรม ไหนๆ ก็ฆ่าตัวตายไม่สำเร็จแล้วจะดิ้นรนต่อสู้ต่อไปก็ใช่ที่ เกมการแข่งนี่มันงานรวมตัวพวกเหนือมนุษย์ชัดๆ คนธรรมดาอย่างเขาจะเอาอะไรไปสู้ได้
“ไหนคุณบอกจะไม่ยอมให้ผมฆ่าคุณง่ายๆ ไงครับ” นักเวทหนุ่มทวนคำพูดที่อีกฝ่ายเคยบอกเขาไว้ในช่วงเวลาแสนสงบสุขในปราสาทที่เพิ่งผ่านพ้นมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้
“... รีบๆ ทำให้มันจบไปซะทีเถอะน่า” คนที่ขี้เกียจสู้แล้วพูดตัดรำคาญ
“...แล้วที่สัญญาไว้นั่นก็โกหกงั้นเหรอครับ? ”
“คนที่เชื่อสัญญาปากเปล่าพรรค์นั้นคงมีแค่คุณคนเดียวแหละ”
“คุณมัน...แย่ที่สุด”
เสียงพูดสั่นและเหมือนจะกัดฟันไว้แน่นแบบนั้น...ให้ตายสิ จะอ่านง่ายไปถึงไหน
“ฮะๆ ๆ ” แม้อเวเค่นจะไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง แต่ก็นึกหน้าอีกฝ่ายออกได้ไม่ยาก “เพิ่งจะรู้รึไง”
“.......”
“คุณกำลังทำให้เกมที่เจ้านรกของคุณดูอยู่กลายเป็นละครน้ำเน่านะ” นักฆ่าหนุ่มกล่าวด้วยเสียงที่อ่อนแรงลงเรื่อยๆ
มือที่ควบคุมคลายเวทออกและดึงคอเสื้อคนที่นอนหมอบขึ้นมาให้เผชิญหน้ากัน ดวงตาสีทองที่ตอนนี้มองเห็นได้แค่ข้างเดียวลืมตาขึ้นจ้องเพชฌฆาตที่เอาแต่รีรอไม่ยอมลงดาบเสียที
“...คุณจงใจรึเปล่าครับ? ”
“หือ? ”
“คุณน่ะไม่ได้คิดจะสู้กับผมจริงๆ เลยตั้งใจจะตายไปทั้งอย่างนี้ ใช่รึเปล่าครับ? ”
“คิดเข้าข้างตัวเองไปแล้ว” คนที่หมดแรงจะสู้หัวเราะออกมาจนคนที่ถามแอบหน้าเสียไปเล็กน้อย “...อา ก็นิดหนึ่ง”
พอได้ยินดังนั้น ชเนย์ก็มองหายาฟื้นสภาพที่เหลือในกระเป๋า และหยิบใส่ปากคนบาดเจ็บที่ไร้แรงต่อต้าน นักฆ่าหนุ่มจำใจกลืนเม็ดยาลงคอแม้ว่าใจจะไม่อยากได้ความเมตตานี้ก็ตาม
“...ยาเหลือน้อยแล้วยังจะใจดีไม่เข้าท่าอีกนะ” อเวเค่นถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อความเจ็บปวดของร่างกายเริ่มบรรเทาลง เขาล่ะยอมแพ้ให้กับความใจอ่อนของอีกฝ่ายเลย
“ผมจะพาคุณออกไปเอง”
“ยังไงล่ะ? อย่าลืมสิว่าพวกเราติดอยู่ในโลกคนตายนะ นู่น...มากันให้เพียบแล้ว” นักฆ่าหนุ่มพยักหน้าไปทางประตูที่พวกคนตายในโลกนี้กำลังทยอยโผล่มา ชเนย์ลุกขึ้นยืนแล้วผสมวัตถุดิบทำลูกบอลน้ำแข็งปาใส่ประตูดาดฟ้าปิดทางไม่ให้พวกมันเข้ามาได้
“ก็...ไม่รู้สิครับ แต่มันต้องมีสักทางล่ะ” มือเปิดกระเป๋าที่ห้อยไว้ด้านข้างออกเพื่อเช็กปริมาณยาที่เหลือไปพลางๆ
“...คุณคิดว่ามันแปลกๆ มั้ย ทำไมเราทั้งคู่ถึงมาเจอกันเองล่ะ? ” นักฆ่าหนุ่มที่พอจะมีเรี่ยวแรงกลับมาหลังได้ยารักษาของอีกฝ่ายเอ่ยถามขึ้น “ฝีมือของเจ้านรกงั้นเหรอ? ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เพราะงั้นเลยจะไปถามอยู่นี่ไงล่ะ”
“คุณบินได้รึไง? ” แขนขวาที่เหลือข้างเดียวชี้ไปบนฟ้า ร่างของเจ้านรกที่อยู่สูงเสียดฟ้าเหนือเกาะเซฟีลลอยอยู่ลิบลิ่ว
“ถ้าสูงแค่นั้นก็คงจะพอใช้เวทลอยขึ้นไปไหวอยู่นะครับ”
“เดี๋ยวก็โดนสอยร่วงเป็นดาวตกหรอก”
“ฮ่ะๆ ๆ หือ? ดาวตก…? ” ชเนย์หันมามองหน้าคนพูด แต่ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรต่อ เสียงระเบิดกึกก้องกัมปนาทก็ดังไปทั่วทุกที่บนเกาะ
เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากนั้น เขาก็ไม่พบอเวเค่นอีกเลย...
..นั่นเป็นภาพสุดท้ายก่อนที่เขาจะไม่ได้เห็นเจ้าของผมสีแดงที่เหมือนกับเปลวเพลิงคนนั้น
...ฉากเดิมๆ ที่วนลูปซ้ำในฝันราวกับจะตอกย้ำไม่ให้ลืมเลือน
...บางที อาจจะไม่อยู่ที่ไหนในโลกนี้แล้วก็ได้
...อย่างน้อยก็ช่วยมาเข้าฝันบอกกันหน่อยก็ยังดี
...
..
[ เจ้านั่นยังไม่ตายหรอก ]
ชเนย์สะดุ้งตื่นสุดตัวจนเพื่อนที่นอนอยู่ด้วยถึงกับถามว่าเป็นอะไร
“ฝันเหรอ? ” น้ำเสียงที่ยากจะลืมลงนั่น...จะเป็นใครไปได้นอกจากคนคนนั้น
[ ไปตามหาสิ ถ้าเจ้าอยากเจอล่ะก็นะ ]
หากว่าไม่ใช่ความฝัน แสดงว่าทั้งสองก็ยังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่ง...
แต่...เขาคิดถึงใครกัน ระหว่างเจ้าของเสียงที่แว่วดังในภาพฝัน หรืออีกคนที่ซ่อนเร้นอยู่ในที่ห่างไกลสุดแสน