เมื่อคนบ้า มาเจอกับคนใบ้ อะไรจะเกิดขึ้น!! มานะคือยาวิเศษ แต่กับดลเขาคือยาเบื่อหนู โชคชะตานำพาให้เขาทั้งคู่มาเจอกัน เพื่อสะสางอดีตที่เลวร้าย
มานะ อายุ19 ปี บ้านยากจน
มีอาชีพรับจ้างทั่วไปกับเก็บของเก่าขาย
นิสัยร่าเริง เป็นคนคิดบวก เอาการเอางาน
มีความรับผิดชอบสูง เป็นคนสมาถะ ประหยัดอดออม ใจเย็นดั่งสายน้ำ
ความสามารถพิเศษ:เป็นไบ้
นดล อายุ 27 รูปหล่อ บ้านรวย
นิสัย ตรงข้ามกับมานะทุกประการ
ความสามารถพิเศษ: เป็นบ้า
คุณพ่อบ้าน มิน อายุ 27 ปี
นิสัย เจ้าระเบียบรักสะอาด ปากจัดกัดเก่งทำงานเก่งด้วยเป็นทั้งเลขา เพื่อน พ่อ พี่ เป็นทุกอย่างให้เธอแล้วกับนดล
ความสามารถพิเศษ: พ่อบ้านระดับพรีเมี่ยม
จักร อายุ 20 เป็นคนขับรถ เป็นเพื่อนด้วย
นิสัย ตรงข้ามกับมิน เข้ากับคนง่าย
ความสามารภพิเศษ: ขับรถ(โปรดเรียกผม ว่าดอมินิก โทเรสโต้แห่งสยามครับ)
ดาวี หรืออีหวีที่คุณพ่อบ้านชอบเรียก อายุ19เป็นหลายคุณพ่อบ้าน
นิสัย ตุ๊ดหัวโปก แด็ดแด๊ แต่จริงใจกว่าใคร รักเรียน ใฝ่ดี มีคุณธรรม แอบชอบมานะ
และเดอะแก้งอีกมากมาย เขียนไม่ไหมดไว้ค่อยเจอในเรื่องนะ
ปล. นิยายเรื่องนี้เขียนเพื่อความบันเทิงและหาสาระไม่ได้ เนื้อเรื่องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับอิมเมจ มันเป็นเพียงบทบาทสมมุติขึ้นเขียนจากจินตนาการล้วนๆ นะคะ
เรื่องนี้มีคำหยาบ เพื่ออรรถรส มีฉากบั้วบ๊ะปะจึ้งคึ้งอยู่ เด็กน้อยมิควรเอาเป็น
เยี่ยงอย่าง [/pre]
เรื่องนี้พระเอกเป็นบ้า 00
หลายชีวิตเกิดมามีวาสนาไม่เท่ากัน ล้วนแล้วแต่บุญแต่กรรมที่สั่งสมกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน อย่างเช่น ไอ้ไบ้ พ่อแม่มันคงจะทำบุญมาน้อย เลยไม่เคยได้ยินเสียงมันมาตั้งแต่อายุได้ขวบกว่า ตอนคลอดมันก็ร้องปรกตินะ แต่สักพักมันก็ไม่ร้อง โตมาหน่อยมันก็ไม่พูด เลยโดนหาว่าเป็นไบ้ อันที่จริงไบ้มีชื่อที่พ่อกับแม่ตั้งให้ตั้งแต่เกิดว่า "มานะ" โตมาจะได้มีความมานะอดทน แต่ทว่ากลับไม่เคยมีใครเรียกชื่อมันว่ามานะเลยเรียกแต่ไอ้ไบ้ๆจนมันชินไปแล้ว
ครอบครัวของมานะ มีอาชีพเก็บของเก่าขายวันหนึ่งมีรายได้ไม่กี่ร้อยบาท ไม่พอเลี้ยงคนห้าหกคนหรอก มานะเลยต้องเสียสละ ลาออกจากโรงเรียนมาช่วยพ่อแม่ทำมาหากินตั้งแต่จบม.3 พ่อกับแม่บอกมานะว่า แค่อ่านออกเขียนได้ก็พอ เพราะอยากให้น้องได้เรียนหนังสือบ้างมานะถึงได้ตัดใจจากสิ่งที่ตนเองรัก มานะชอบเรียนหนังสือ มานะเรียนเก่ง สอบได้ที่หนึ่งมาตลอด เสียดายที่ฝันของมานะไปถึงปลายทาง มานะมันอยากเป็นหมอ
มานะเป็นพี่คนโต มีน้องชายสองคนแล้วมีน้องคนเล็กเป็นผู้หญิงอายุพึ่งได้ขวบกว่าๆ กำลังซนเลย มานะต้องออกไปช่วยพ่อแม่เก็บขยะตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างกลับมาก็แทบจะมืดค่ำ ดีที่น้องของมานะเริ่มดูแลตัวเองและน้องๆ ได้เขาเลยหมดห่วงไปบ้าง วันนี้เก็บขยะได้น้อยเงินก็น้อยตาม
ไหนจะต้องเอามาจ่ายดอกรายวันให้กับเจ้าหนี้ที่จะมาเก็บทุกๆ เย็นอีก วันนี้ก็ไม่รู้ว่าเงินจะพอซื้อนมซื้อกับข้าวพอไหม เห็นเมื่อเช้าเจ้านทมันบ่นว่าข้าวสารจะหมด
“พี่นะ พ่อกับแม่ละ ไม่เห็นเลย” นทน้องชายวันสิบสองเดินออกมารับเขาหน้าบ้านโดยอุ้มน้องน้ำออกมาด้วยเอ่ยถามพี่ชายที่ยืนล้างหน้าอยู่ตรงโอ่งน้ำหน้าบ้าน ที่ปลูกด้วยสังกะสีเก่าๆ ในบ้านไม่มีของใช้มากมายมีแค่ตู้เย้นเก่าๆกับทีวีขาวดำกับพัดลมตัวเล็กๆที่เก็บได้จากกองขยะเท่านั้น ส่วนเจ้านบน้องคนที่สองนั่งทำการบ้านหน้าดำคล่ำเครียดอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือเก่าๆ ที่พ่อไปเก็บมาจากกองขยะมาให้ แสงสว่างเดียวที่มีคือหลอดไฟนีออนเหนือหัว
“อะ..” มานะตอบกับน้องโดยการส่ายหน้า แล้วใช้ภาษามือโต้ตอบ ว่าไม่รู้ รอยขมวดที่หัวคิ้วเริ่มมุ่นลง
“สงสัยแวะซื้อกับข้าวมั้ง นทอาบน้ำให้น้องแล้วนะพี่”
“อื้อๆ”
“เอ่อพี่นะวันนี้บังมันมาเก็บค่าดอกแต่พวกพี่ยังไม่กลับ เห็นมันบอกว่าเราค้างค่าดอกมาหลายวันแล้ว มันหมายความว่ายังไงอะพี่ ผมเห็นพี่ก็จ่ายให้มันทุกวัน” เจ้านทเอ่ยถามเพราะเงินดอกพี่นะไม่เคยขาดจ่าย อาจจะช้าบ้างแต่ไม่เคยขาด
“....” ไม่จริงหรอกพี่ให้เค้าทุกวัน มานะทำมือบอกกับนบ
“ก็ใช่ไงพี่นะ นบยังงอยู่เลยเนี้ยะ”
“ไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวพี่ดุน้ำให้” มานะทำมือบอกให้นบไปอาบน้ำแล้วเขาจะดูน้องให้แทน นบทำตามอย่างว่าง่าย ถึงมานะจะพูดไม่ได้แต่หูเขาได้ยินชัดเจน ภาษามือก็ใช้แบบบ้านๆ เอาที่เข้าใจกันได้ในครอบครัว ถ้าจะสื่อสารกับคนอื่นก็ใช้เขียนเอา
สามวันต่อมา
“พี่นะ ทำไมพ่อแม่ยังไม่กลับบ้านอีกละ หายไปไหน ตามหาก็ไม่เจอ” เสียงเจ้านทน้องชายคนที่สองถามกับมานะที่มีสีหน้าที่เป็นกังวล
“พี่ไม่รู้” มานะโบกมือไปมา
“ข้าวสารหมดแล้วพี่ นมน้องน้ำก็หมด” นบเดินมาบอก ทั้งสามพี่น้องมีสีหน้าที่เครียดลง เพราะถ้าพ่อกับแม่ไม่กลับมา เท่ากับว่าพวกเขาไม่มีพี่พึ่งอีกต่อไป ใจหนึ่งก็กลัวว่าพ่อกับแม่จะเป็นอะไรไป แต่อีกใจก็คิดว่าพ่อแม่อาจจะไปหาเงินมาจุนเจือครอบครัวเลยไม่กลับมาบ้าน
เมื่อพ่อกับแม่หายไปคนที่ต้องแบกรับภาระหน้าที่ทุกอย่างไว้บนบ่าก็คือมานะ เด็กชายวัยเพียง15ปี ที่ตอนนี้ต้องทำงานทุกอย่างตั้งแต่รับจ้างล้างจาน คนสวน เด็กส่งของ อะไรก็ตามที่ทำแล้วได้เงินมานะไม่เกี่ยง เพราะยังมีอีกสามชีวิตรอคอยเขาอยู่ที่บ้าน วันหนึ่งมานะเดินเก็บขยะเข้าไปในป่าลึกทึบที่ไม่มีใครเคยได้เข้าไป เพราะมีข่าวลือแปลกๆ ว่า ในป่าทึบนั่นมีบ้านผีสิง หลายคนเคยเข้าไป แต่ก็ต้องวิ่งป่าราบออกมาจับไข้หัวโกร๋นกันเป็นแถวๆ เรียกได้ว่าเฮี้ยนหนัก มานะเดินเพลินไปหน่อยจนเลยเถิดเข้ามา ดวงตากลมกวาดมองไปรอบๆ ด้วยใจที่หวาดหวั่น มานะกลัวผี กลัวมากถึงมากที่สุด แถมบรรยากาศโดยรอบก็เป็นใจ ให้ซะเหลือเกิน มันทั้งอึมครึม ทั้งเย็นๆ เหมาะแก่การที่ผีจะปรากฏตัวให้เห็น แต่ว่า ขวดแก้วที่วางเรียงรายมันล่อตาล่อใจมานะมาก เก็บจนกระสอบป่านใบใหญ่เกือบจะเต็มหนักจนต้องลากไปตามพื้นแทนการแบกไว้บนหลัง
ขวดพวกนี้เหมือนเศษขนมที่หลอกล่อให้เด็กน้อยอย่างมานะเดินตามเก็บไปยังบ้านขนมหวานของแม่มดชั่วร้าย กว่ามานะจะเงยหน้าขึ้นมามองได้ ร่างบางๆ ก็หยุดยืนอยู่ที่ประตูรั้วเก่าๆ สนิมเขรอะ มีป้ายห้ามเข้าป้ายเตือนสารพัด ว่าผีแมร่งโคตระดุ ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ ปากสบถไร้เสียงออกมาว่าเหี้ยแล้วไอ้นะ ระหว่างที่กำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ ประตูรั้วเก่าๆ มันก็ลั่นเอี้ยด แล้วค่อยเปิดออกต่อหน้าต่อตาเขาทั้งๆ ที่ไม่มีใครไปแตะ ขาเล็กเริ่มสั่น มือกำกระสอบที่ใส่ขวดไว้แน่น
“ขอร้องอย่าพึ่งมานะ ให้ผมได้วิ่งก่อน” มานะพูดโดยไร้เสียง
ปึง!!
“ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” แหกปากไร้เสียงพร้อมกับแบกกระสอบขึ้นหลังแล้วโกยอ้าววิ่งออกมาจากที่ตรงนั้นด้วยความหวาดกลัว ลืมแม้กระทั้งว่าไอ้ที่แบกอยู่บนหลังมันหนักขนาดไหน วิ่งจนรองเท้าหูคีบคู่ใจขาดกระเด็นหาย นี่แหละถึงมีคนบอกไว้ว่า เสียอะไรก็เสียได้แต่มานะจะไม่ยอมเสียขวดให้ใคร!
จากสามวัน เป็นสามปี ที่พ่อกับแม่เค้าหายไป มานะต้องกลายมาเป็นเสาหลักของครอบครัว หาเงินส่งเสียเลี้ยงดูน้องๆ ทั้งสามคนด้วยตัวเองเพียงลำพัง จนกระทั้งมีญาติห่างๆ จากเมืองแพร่ลงมาหาเขาในกทม มารับเอาน้องน้ำไปเลี้ยง เพราะรู้ข่าวว่าพ่อกับแม่ทิ้งพวกเขาไป แต่จะให้รับเลี้ยงทั้งสามคนคงไม่ไหว เพราะทางนั้นก็ไม่ได้ร่ำรวยหาเช้ากินค่ำไม่ต่างกัน เอาเป็นว่าตอนนี้เหลือเขาแค่สามคนพี่น้องเท่านั้น
นบ เรียนอยู่ป.4 นทเรียนอยู่ป.6 สองคนนี้มีหน้าที่ทำงานบ้านและทำกับข้าวและช่วยหาของเก่าขายในวันเสาอาทิตย์ โดยที่พวกเขายังต้องหาเงินมาจ่ายหนี้ที่พ่อกับแม่กู้มาแบบรายวันอีก มานะไม่ได้มีทางเลือกอะไรมากมาย เรียนมาก็น้อยใครเขาจะให้ทำงาน เงินเดือนรายหมื่นอย่าหวังเพราะเขาเรียนจบแค่ม.3 อย่างมากก็งานในร้านสะดวกซื้อ กับงานใช้แรงงานทั่วไป
แต่ดูเหมือนเทวดาจะเห็นใจในความดีของมานะ พระเจ้าเลยส่งตัวช่วยมาให้
แปะ!
อะไรวะ? จู่ๆ ใบปลิวเก่าๆ ก็ถูกกระแสลมพัดเข้ามาปะทะใบหน้าสวยๆ ของมานะ สองมือเล็กหยิบขึ้นมาอ่านก่อนที่เขาจะเผยรอยยิ้มกว้าง
รับสมัคพ่อบ้าน รายได้ดี ไม่จำกัดวุฒิ และเพศ ขอแค่มีความอดทนและขยัน รายได้ 20000/เดือน ไม่รวมโอที สนใจติดต่อ 085 6xxxxxx k.มิน
[/pre]
:pig4: :pig2: :pig2: