พิมพ์หน้านี้ - หนาวนี้กอดใคร หนาวไหมขอกอดที // อัพตอนพิเศษ "ออกเรือนตอนจบ" (06/10/20)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: sk_bunggi ที่ 07-08-2020 16:14:39
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่ 1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่ 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ 3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ 4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ 5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง 7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด 7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ 7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ 8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง). 9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ 10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป 11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป 12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด 13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ 14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ 15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ... (1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ (2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง ....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ - ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง) - ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ - ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ - ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์ - ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail 16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข 17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ) ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้ 18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ admin thaiboyslove.com....................................... วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7 วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17 เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม ********************************
บทที่ 1 “แนนขอโทษนะโป้ แต่เราเลิกกันเถอะ” เสียงหวานเปร่งออกมาด้วยอาการเหนื่อยใจ “ทำ ทำไมล่ะแนน....โป้ผิดอะไร” ผมรีบร้อนตอบกลับไปพร้อมส่งมือที่สั่นๆไปจับมือบอบบางไว้ “คือเราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ โป้จู้จี้เกินไปจนเราไม่มีเวลาส่วนตัวเลย ขอโทษนะขอโทษจริงๆ ลาก่อน” หล่อนสาธยายพลางแกะมือผมที่กุมไว้ออกและสะบัดบ๊อบจากไป “เดี๋ยวแนน ม่ายยยยยยยย” ผมยกมือค้างกลางอากาศร้องเรียกเธอหวังจะให้เธอหันกลับมา แต่ภาพที่ผมเห็นคือหล่อนกำลังกระโดดขึ้นคร่อมมอไซค์ของชายคนหนึ่งและจากไปพร้อมควันรถที่กระแทกเข้าโพรงจมูกผม “แค๊กๆ...แม่งเอ้ย มีใหม่ก็บอกตรงๆไม่จำเป็นต้องมาอ้างข้อเสียกูเลย เซ็งโว้ย!” ร่างใหญ่สะบดอย่างอารมณ์เสีย มือหนายีหัวตัวเองจนเสียทรงอีกมือหนึ่งก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ ตาคมมองควันสีขาวลอยพุ่งขึ้นกลางอากาศอย่างเหม่อๆ กี่ครั้งแล้ววะไอ้โป้ที่โดนหญิงทิ้ง คบไม่เคยเกินสองเดือนก็โดนนารีตีจากตลอด คำบอกอ้างเดิมๆในการขอเลิกคือ “โป้จู้จี้เกินไป” แต่ที่ไหนได้สาวเจ้าดันมีผู้ใหม่ก่อนจะเลิกกับเขาตลอด พอแล้ว เขาพอแล้วกับความรัก ไม่มอง ไม่รัก ไม่แคร์เว้ย!! คิดด้วยอารมณ์เซ็งๆก็หยิบโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมากดเบอร์โทรหาเจ้าเพื่อนยาก “ฮัลโหลไอ้วา มึงอยู่ไหนวะ” [อยู่ห้องดิ ทำไมวะ...วาคะ เร็วอีก อ๊ะ ...] “...เปล่า อยู่กับเด็กอีกแล้วเหรอมึง” [เออออ ขอไต่เขาก่อน ซี๊ดดด แค่นี้นะ...ตู๊ดๆๆ] และแล้วเจ้าเพื่อนยากก็ตัดสายอย่างไรเยื้อใยกัน เห็นหญิงดีกว่าเพื่อนตลอด เบื่อเว้ยยยย ผมเดินทอดน่องในมหาลัยไปเรื่อยๆพร้อมกับคีบบุหรี่ในมือไปด้วยจนในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่บึงน้ำแถวคณะหนึ่งเลยตัดสินใจหย่อนตูดลงนั่งบนพื้นหญ้าแถวนั้น บริเวญนี้ไม่ค่อยมีนักศึกษามากนัก คงเพราะมันเริ่มจะใกล้ค่ำแล้วทำให้รอบข้างไม่มีเสียงรบกวนยกเว้นเสียงลมที่พัดใบไม้ปลิวและเสียงผื่นน้ำ ผมหลับตาฟังเสียงธรรมชาติพยามยามทำจิตใจและหัวสมองให้ปลอดโปร่งเคร้ง!! ตุ๊บ ระหว่างกำลังนั่งดื่มด่ำกับธรรมชาติก็มีเสียงบางอย่างกระทบโดนเหล็กอย่างแรง ทำให้ผมที่อยู่ใกล้ๆหันไปมองตึกเรียนด้านหลัง เอ๊ะ อะไรมันตะคุ่มๆอยู่แถวๆประตูเหล็กด้านหน้าตึกวะ?? หะหรือ หะหรือว่า ผอ อี .... ถุ้ย คิดอะไรของมึงเนี่ยไอ้โป้ ผมส่ายหัวให้กับความคิดนั้นถึงแม้ในใจจะกลัวๆก็ตาม ก็เพราะบริเวณนี้ไม่มีใครอยู่เลยนี้ครับ ถึงผมจะตัวใหญ่แต่เรื่องอย่างนี้ก็อดหวั่นไม่ได้นะ อิอิ ผมทำใจดีสู้เสือตัดสินใจเดินไปดูตรงประตูที่เกิดเสียงเมื่อครู่ก็พบว่าเป็นผู้ชายคนนึงกำลังคลำๆที่พื้นเพื่อหาอะไรซักอย่าง เฮ่อออ โล่งอกไปทีกู “เอ่อ หาอะไรอยู่เหรอครับ ให้ช่วยไหม?” “อ่า ครับ พอดีผมเดินชนประตูและแว่นมันหลุด ไม่รู้กระเด็นไปตรงไหนน่ะ” เจ้าตัวตอบกลับมาพร้อมหรี่ตามองผมเล็กน้อย “เดี๋ยวผมช่วยหาละกัน” ผมก้มมองรอบๆกองหนังสือที่หล่นอยู่ข้างๆเจ้าตัวก็ไม่เจอสิ่งที่กำลังมองหา เลยเดินเยื้องออกมาทางจะขึ้นบันไดเล็กน้อยก็พบแสงจากวัตถุบางอย่างแยงเข้าตา ผมเลยรีบเดินไปหยิบให้เขาก่อนเจ้าตัวจะเอ่ยขอบคุณยกใหญ่ “ขอบคุณมากๆนะครับ ไม่ได้คุณนี่ผมแย่แน่เลย” กล่าวเสร็จก็ก้มลงไปเก็บหนังสือที่เกลื่อนพื้นตามเดิม ผมก็เลยก้มลงอีกครั้งเพื่อช่วยเขาเก็บอีกแรง พอสังเกตุดีๆชุดที่เขาใส่ไม่เหมือนชุดนักศึกษาที่ผมใส่นี่นา เสื้อเชิ๊ตคอปกสีครีมกางเกงสแล็คแบบถูกระเบียบไหนจะรองเท้าคัชชูสีดำเมี่ยมที่ใส่อยู่ อาจารย์? “คุณเป็นอาจารย์เหรอ?” ปากพูดออกไปไวเท่าความคิด “อา เป็นครูผู้ช่วยน่ะครับเพิ่งมาวันนี้วันแรก...ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ไว้เจอกัน” ร่างโปร่งยิ้มจนตาหยีให้ก่อนจะแบกกองหนังสือเข้าไว้ในอ้อมกอตามเดิมทำให้ผมมองตามร่างนั้นจนลับหายไปในมุมตึกตื้ด ๆ ๆ “ฮัลโหล โป้ครับ” [ไอ้โป้ โทรมามีอะไรเปล่าวะ] เสียงจากปลายสายส่งมาอย่างคุ้นเคย ผมกรอกตามองชื่อบนหน้าจอพลางถอนหายใจใส่ “เออมี แต่ขี้เกียจพูดตอนนี้ไปที่ห้องมึงแทนได้เปล่า” [อะไรวะ เออๆ จะมาก็มาดิซื้อของมากินด้วยนะกูหิวอยู่พอดี] ไอ้เพื่อนยาก ไอ้เพื่อนเวร กูทุกข์ใจอยู่ยังสั่งให้กูไปหาซื้ออะไรให้กินอี้กกกก “อืม เดี๋ยวเข้าไป” กดวางสายได้ก็ออกตัวไปโดยไม่ลืมแวะเซเว่นเพื่อซื้อเหล้าและกับแกล้ม วันนี้กูจะกินจะย้อมใจให้มันลืมๆผู้หญิงตอแหลไปซะ! และก็ลืมจริงๆครับ เมาซะจนลืมว่าวันต่อไปมีคาบเรียนแต่เช้า “ไอ้ห่าโป้ สายวันไหนไม่สายเสือกสายวิชาจารแม่” “มึงก็ว่าแต่กู มึงก็ไม่ยอมตื่นเหมือนกันนั่นล่ะ” อยากจะยกเท้ากระทืบมันจริงแต่ขาทั้งสองดันไม่ว่าง เราสองคนรีบวิ่งตาลีตาเหลือกมาจนถึงหน้าห้องเรียนแกร๊ก แอด.... .......................................................................... TBC สวัสดีจ้า วันนี้มาเปิดเรื่องใหม่กับพ่อหนุ่มปีโป้ ชื่อหน่อมแหน่มแถมชื่อน่ากินมากกกก :katai5: ขอฝากไว้ในอ้อมใจด้วยนะค้าาาา
บทที่ 2 “ขออนุญาติครับ” ผมและไอ้วายืนก้มหน้าก้มตาทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมเพื่อเตรียมรับมือกับปากกาไวท์บอร์ด ซึ่งเป็นอาวุธคู่ใจที่จารแม่จะชอบเขวี้ยงใส่คนที่มาสายพร้อมกับเสียงแหลมที่เตรียมพรูคำด่าออกมา แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น.... “สวัสดีครับนักศึกษา ธันวากับปรวิทย์ใช่ไหมครับ” พวกผมเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่ยืนพูดอยู่หน้ากระดานตอนนี้ “ครับ / ใช่ครับ” “เช็คชื่อเรียบร้อยครับ แต่คราวน่านักศึกษาต้องมาให้เร็วกว่านี้นะ ไปนั่งที่ได้ครับ” ผมกับไอ้ว่าพะงกหัวรับคำและรีบเดินเข้าไปหาที่นั่งทันที “เขาคือใครวะ” ไอ้วาหันไปถามเพื่อนที่นั่งข้างกัน “จารมาสอนแทนจารแม่อะ เห็นบอกว่าจารแม่มีกำหนดให้ลาคลอดแล้ว” “จริงเหรอวะ โคตรโชคดีเลย?!” ไอ้วาทำท่าดีอกดีใจซะจนออกนอกหน้า ระหว่างที่ร่างโปร่งพูดสอนไปเรื่อยผมก็นั่งพินิจพิจารณาคนตรงหน้าไปด้วย รูปร่างผอมแต่ก็ไม่ได้ผอมแห้ง สูงน่าจะ 175 ซม.แต่ก็ยังเตี้ยกว่าผมอยู่ดี ผิวหน้าขาวสะอาดราวกับคนดูแลตัวเองดี ผมสีดำเข้มทรงธรรมชาติเข้ากับคิ้วเรียวยาวติดจะขมวดนิดๆ นึกย้อนไปก่อนน่านี้ที่เจอกันตอนไม่ได้ใส่แว่นก็ดูน่ารักต่างจากตอนใส่แว่นไปอีกแบบ หื้ม น่ารัก? .... คิดอะไรของมึงวะโป้ นี่มันผู้ชายนะเว้ย “เป็นไรของมึงวะไอ้โป้ เมาค้างเหรอไง?” ไอ้วาหันมาถามผมที่กำลังส่ายหน้าดีรวนกับความคิดของตัวเอง “เปล่า แล้วมึงรู้มั้ยว่าจารเขาชื่ออะไร” มันส่ายหน้าเชิงไม่รู้ก่อนจะหันไปถามเพื่อนคนข้างๆแทน “จารชื่อที ชื่อจริงชื่อทวีกรณ์” ไอ้ภัทรที่นั่งฟังมาตอบแทนไอ้วาที่หันไปถามเจ้าตัว ผมพยักหน้ารับก่อนหันไปสนใจคนข้างหน้าที่ตั้งหน้าตั้งตาสอนต่อ อาจารย์ที... “วันนี้พอแค่นี้นะครับ แล้วอย่าลืมไปหาข้อมูลรายงานเชิงลึกของ AI ที่ให้ไปวันนี้ด้วย ไว้เจอกันใหม่ครับ” ร่างโปร่งเก็บข้าวของขึ้นมาอุ้มไว้และเดินออกจากห้องไป ผมเห็นดังนั้นเลยรีบกวาดของลงกระเป๋าและรีบลุกขึ้นวิ่งตามไปทันที “เฮ้ยไอ้โป้ ไปไหนวะ ไอ้โป้ปปป” เสียงโหยหวนของไอ้วาไล่ตามหลัง แต่ผมไม่ได้สนใจหันกลับไปมอง ยังคงรีบเร่งฝีเท้าตามคนที่หอบหนังสือเดินออกไปพรึ่บ! ผมเดินมาขนาบข้างร่างโปร่งและทำการแย่งกองหนังสือที่เขาอุ้มไว้มาถือไว้ในมือตัวเองแทน “อ๊ะ!” “ช่วยถือ เดี๋ยวเดินชนอะไรอีก” ผมยิ้มให้เขา เจ้าตัวไม่ได้พูดอะไรก่อนจะเดินนำหน้าไปเรื่อยๆจนถึงห้องพักครู “วางไว้ตรงนี้ก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง” มือเรียวชี้จุดที่ให้วางหนังสือลง “ขอบคุณครับคุณปรวิทย์” “เรียกโป้เฉยๆก็ได้จาร” ผมยิ้มให้และหันหลังเดินออกไปจากห้องตี้ด ๆ ๆ [ไอ้โป้อยู่ไหนวะ กูหิวแล้วเนี่ย] “เออๆกำลังไป เจอกันที่โรงอาหารใต้คณะเลย” กดตัดสายมันทิ้งเตรียมตัวเดินไป แต่แล้วขาทั้งสองข้างกลับพาตัวหมุนหันหลังสองมือก็ผลักประตูเปิดกลับเข้าไป รู้สึกตัวอีกทีก็เดินมาหยุดตรงหน้าโต๊ะที่เดิมเสียแล้ว “อาจารย์มีสอนต่อมั้ย” ผมก้มหน้าลงไปถามคนตรงหน้าประจวบเหมาะกับที่ร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นมาพอดี ทำให้ปลายจมูกเราเกือบชนกันจนได้กลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาตามลม คนนั่งอยู่สะดุ้งเล็กน้อย นิ้วเรียวยกขึ้นขยับแว่นและเว้นระยะห่างออกไป ต่างจากผมที่ยังคงคร่อมแขนทั้งสองข้างไว้ที่โต๊ะไม่ได้เขยิบหนีไปไหน หึ ท่าทางเมื่อกี้น่ารักชะมัด “คุณปรวิทย์มีอะไรรึเปล่าครับ” คนตรงหน้ายังคงขยับแว่นแก้เก้อไม่เลิก ก็ใครใช้ให้ร่างหนาเอาหน้ายื่นมาใกล้กันล่ะ ทำเอาเกือบลืมหายใจ... “เปล่าครับ แค่จะบอกว่าเดินระวังๆทางหน่อยนะครับ ผมไปละ” ว่าเสร็จก็เดินยิ้มอย่างอารมณ์ดีไปโรงอาหารหาเจ้าเพื่อนยากที่โทรตามยิกๆ ส่วนคนเป็นครูเมื่อได้ยินคำนั้นก็ถึงกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวดพลางคิดในใจว่าเขาก็ไม่ได้ซุ่มซ่ามขนาดนั้นซักหน่อย .......................................................................... TBCไอ้เจ้าเด็กยักษ์ แกมันนังทัวดีย์ อย่าทำอะไรจารทีของช้านน้าาาา :beat:
บทที่ 3 วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ที่เหล่านักศึกษาจะได้ปลดปลอดความเหนื่อยล้าทั้งภายในและภายนอกร่างกาย แต่ก็คงไม่ใช่กับโป้นักศึกษาชั้นปีที่สามคนนี้ที่ตอนนี้เขากำลังนั่งจมกองรายงานอยู่ในห้องพักตัวเอง ตื้ด ๆ ๆ “ฮัลโหล โป้ครับ” [เมื่อไหร่มึงจะเลิกรับโทรศัพท์แบบนี้ซักทีวะ ขนลุกสัสๆ] ปลายสายว่าขำๆ “เรื่องของกู แล้วมึงมีอะไร” [เออๆ จะถามว่ามึงหาข้อมูล AI ไปถึงไหนแล้ว] “ก็กำลังรวบรวมอยู่ วันก่อนกูไปเจอรายงายตัวอย่างของ AI ในหอสมุดเลยว่าจะยึดตามนั้นเอา” [โหย ไอ้โป้ไอ้ขี้โกง กูไปหามั่งดีกว่าแค่นี้ล่ะ] มันว่าผมและก็กดตัดสายไปเสียดื้อๆ ช่างมันเถอะ ผมรีบปั่นงานผมต่อดีกว่า นั่งปั่นงานไปเรื่อยๆจนเวลาล่วงเลยไปอยู่ๆก็มีเสียงกดออดหน้าห้องทำให้ผมเหลือบไปมองนาฬิกาที่ฝาผนังซึ่งตอนนี้มันได้บ่งบอกว่าเป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว นี่ผมทำรายงานตั้งแต่เช้าจนเลยเวลากินข้าวมาหลายชั่วโมงแล้วเหรอเนี่ย กิ๊งก๊อง ๆ ๆ เสียงกดออดยังคงกดอยู่เช่นเดิม ผมเลยผละออกจากหน้าโต๊ะทำงานเพื่อไปส่องตาแมว เอ๊ะ ใครวะ? ด้วยความมองไม่ชัดจึงเลือกเปิดประตูออกไปถาม แกร๊กกก “ไม่ทราบว่ามาหาใค-...อาจารย์ที?” “อ๊ะ อ้าว ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?” ร่างโปร่งถามคนตัวใหญ่กลับมาพร้อมทำหน้างงงวย จะไม่ให้งงได้ไงกันก็เขามาหาเพื่อนที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่คอนโดนี้เมื่อวันก่อน แต่ทำไมเปิดประตูมาถึงเป็นนักศึกษาร่างยักษ์คนนี้ได้นะ “ผมต้องถามจารมากกว่ามั้ย นี่มันห้องผม” “แต่เพื่อนผมบอกว่าเขาอยู่ห้องเลข 1119 นะ” ร่างโปร่งตรงหน้ายังคงเถียงต่อพร้อมชูข้อความที่คุยกับเพื่อนในมือถือมาให้ผมดู “ผมว่าจารลองโทรถามเขาใหม่ดีกว่ามั้ยครับ ห้องนี้ผมอยู่มาตั้งนานแล้วนะ” คนเป็นครูรีบต่อสายหาเพื่อนตัวการทันที คุยไปคุยมาได้ความว่าอยู่เลขห้องนี้จริงแต่อยู่ตึก B ซึ่งตัวเขานั้นอยู่ตึก A คนมาผิดห้องทำหน้าเลิ่กลักก่อนจะรีบเก็บโทรศัพท์เตรียมตัวจะเดินออกไปโดยไม่พูดไม่จา แต่ด้วยความที่ผมไวกว่าก็รีบขว้าแขนบางไว้ได้ทัน “เดี๋ยวสิจาร จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอครับ?” ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นวอนโดนตี ส่วนร่างโปร่งนั้นคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่นกว่าเดิม “งั้นผมต้องขอโทษด้วยครับคุณปรวิทย์ รบกวนช่วยปล่อย-อ๊ะ” ยังไม่ทันที่ทีจะได้พูดจบประโยค แขนของเขาก็ถูกมือหนากระชากจนเซถลาเข้าใกล้ ทำให้จมูกคนเตี้ยกว่าซุกอยู่ที่ซอกคอของเด็กยักษ์ “จารรู้มั้ย ว่าทำให้ผมต้องเสียเวลาในการทำรายงานมากแน่ไหน” เสียงทุ้มพูดชิดใบหูแดง แขนอีกข้างก็ทำทีโอบรอบเอวบางเพื่อกักตัวไว้ “ปะ ปล่อย-ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะคุณปรวิทย์!” คนที่ถูกรวบตัวพยายามดิ้นให้หลุดจากเงื้อมือเด็กยักษ์ แต่ยิ่งดิ้นแขนแกร่งก็ยิ่งรัดมากกว่าเดิมซะงั้น จนร่างโปร่งสุดจะทนเลยยกเท้าตัวเองกระทืบลงไปที่เท้าหนาอย่างแรง “โอ้ยยยย จาร ผมเจ็บนะ!” ผมรีบปล่อยร่างโปร่งเพราะทนเจ็บเสียไม่ได้ แม้จะรู้สึกเสียดายกลิ่นหอมอ่อนๆของอีกคนก็ตาม “ก็ ก็คุณนั่นแหละทำบ้าอะไร” ผมมองใบหน้าขาวที่ขึ้นริ้วแดงตั้งแต่แก้มจนถึงใบหูลามลงมาที่คอขาวจนเป็นสีชมพูจางๆ อดคิดไม่ได้ว่าคนตรงหน้า....น่ารักอีกแล้ว “ฮ่าๆๆ ขอโทษทีๆ เข้ามาก่อนมั้ยครับ?” ผมแกล้งชวนเขาเข้ามาในห้อง ทั้งที่รู้ดีว่าคงได้รับคำปฏิเสธ “ไม่เป็นไรผมจะไปแล้ว ขอโทษอีกที” ร่างโปร่งพูดเสร็จก็รีบวิ่งไปที่ลิฟต์เพื่อไปอีกตึกทันที “เดินดีๆนะจาร ระวังชนประตูลิฟต์!” ผมอดไม่ได้ที่จะแกล้งแหย่อีกฝ่ายทำให้เขาหันมาทำตาถลึงใส่ก่อนจะรีบเดินเข้าลิฟต์ไป ผมได้แต่ยืนยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่หน้าห้อง เฮ่ออออ อย่างน้อยการแกล้งร่างโปร่งก็ทำให้ลืมเรื่องเครียดๆไปได้ละนะ .......................................................................... TBC คัยเปงคงแกล้งคุงครู!!! ปีโป้หรือป่าว ปีโป้ไม่น่ารักรึป่าวววว คุงครูต้องระวังมากกว่านี้ละนะก๊ะ อิอิ
:pig4: o13
บทที่ 4 “วันนี้เรามีนัดกันส่งรายงาน AI นะครับ และวันนี้ผมจะไม่เช็คชื่อตามกระดาษแต่จะเช็คจากรายงานที่เอามาส่ง ขอให้นักศึกษานำรายงานมาวางไว้ที่โต๊ะข้างหน้าได้เลยครับ” หลังจากร่างโปร่งพูดจบนักศึกษาในห้องก็ทยอยเดินมาส่งรายงานที่โต๊ะด้านหน้าไปเรื่อยๆจนถึงคิวผมที่ยื่นเล่มรายงานมาวางไว้ ทำให้เราทั้งสองสบตากันโดยบังเอิญก่อนที่อีกฝ่ายจะเป็นคนเสตาไปมองทางอื่น “ถ้าเสร็จแล้ว ขอให้นักศึกษาเปิดหน้า 35 บทที่ 2.5 นะครับ” คนตรงหน้ายังคงบรรยายและสอนต่อไปเรื่อยๆ ผมที่นั่งฟังเพลินก็ต้องสะดุดทุกครั้งที่เขาหันมาสบตา และเมื่อเขาเจอว่าผมมองอยู่เขาจะรีบหันหนีไปทางอื่นด้วยท่าทางขมวดคิ้วเหมือนไม่พอใจทำเอาอดขำกับท่าทางแบบนั้นเสียไม่ได้ ตัวผมเองก็ไม่รู้ว่าเผลอจ้องเขานานขนาดไหนหรือว่าทำปฏิกิริยาไม่ดีอย่างไรออกไป คนที่นั่งข้างๆกันถึงได้สะกิดเรียกสติผมที่กำลังจ้องมองร่างโปร่งไม่วางตา “มึงเป็นไรของมึงวะ กูเห็นมึงจ้องจารเขาเขม็งเลย” “อะไร กูก็ฟังที่เขาสอนอยู่ไง” “จะให้กูเชื่อ? หน้ามึงร้ายกาจมากเหมือนตอนมึงจ้องจะเอาสาวอ่ะ” “ก็เหี้ยละไอ้วา กูไม่ได้ทำหน้าแบบนั้นเลย” “ให้กูถ่ายรูปให้ดูมั้ย เก็บอาการหน่อยมึงนั่นอาจารย์นะเว้ย” มันส่ายหัวกับคำเถียงของผม ก็จะไม่ให้ผมเถียงมันได้ไงในเมื่อผมไม่ได้มองเขาแบบนั้นจริงๆนี่นา เอ๊ะ หรือผมมองวะ ช่างมันเถอะ ผมเลิกสนใจมันแล้วหันกลับไปเรียนต่อจนจบคาบ “หิวเว้ยยย ไปกินข้าวกันโป้” “มึงไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป” ผมพูดขนาดจับจ้องคนที่กำลังเดินออกไปจากห้อง “กูรู้นะมึงมองอะไร อ่าว ไอ้โป้! ไอ้ปีโป้ ทิ้งกูอีกแล้วววว” ผมหยักไหล่ไม่ตอบอะไรมันพร้อมกับออกตัววิ่งเพื่อตามร่างโปร่งออกไปโดยไม่สนใจเสียงโหยหวนมันอีกครา ขอโทษทีนะไอ้วาเพื่อนยาก ทีตอนมึงเอากะสาวมึงยังไม่สนใจกูเลย หึ! “จาร อาจารย์ที! รอด้วยสิ” “...คุณจะตามผมมาทำไม จะมาแกล้งอะไรผมอีก” ร่างโปร่งหันมาประจันหน้ากับผมพร้อมกับหรี่ตามองอย่างหาเรื่อง ท่าทางเหมือนลูกแมวกำลังขู่เลย “ยอมแล้วๆ ฮึๆ” “อะ อะไรของคุณ ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัว” “เดี๋ยวสิครับคุยกันก่อน ผมก็แค่จะมาขอโทษที่วันนั้นผมเผลอแกล้งจารไปน่ะ” คนได้รับคำขอโทษเชิดหน้าขึ้นระคนพอใจ ปากกระจับคลี่ยิ้มเล็กน้อยชวนให้คนมองหมั่นไส้ไม่น้อย ....หมั่นไส้เพราะมันน่าจับมากัดนัก “แต่ผมไม่ขอโทษเรื่องกอดนะ...เพราะผมตั้งใจ" ขยิบตาปิดท้ายส่งให้คนที่ยืนทำหน้าเหวอๆอยู่ กำปั้นเล็กยกขึ้นกลางอากาศหมายจะทุบไอ้เด็กยักษ์แต่ก็ต้องวืดไปเพราะเจ้าตัววิ่งหนีออกไปจากตรงนี้เรียบร้อยแล้ว ทีได้แต่ยืนมือสั่นหน้าแดง ไม่รู้ด้วยความโกรธหรือว่าเขินอายกันแน่เพราะเขาเองก็แยกไม่ออกเหมือนกันก่อนจะรีบวิ่งตรงไปห้องพักครูเพื่อสงบสติตัวเอง ...โดนเด็กมันปั่นหัวให้แล้วมั้ยละนายที “มึงไปไหนมาวะ รีบไปสั่งข้าวเลยเดี๋ยวคนเยอะ” ไอ้วาเคี้ยวข้าวไปพูดไป ผมเดินไปสั่งข้าวตามที่มันบอก สักพักก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะที่มีไอ้วาและเพื่อนคนอื่นยังนั่งรออยู่ “ไอ้โป้ กูถามจริงเถอะว่ะ มึงเอาจริงหรือมึงแค่แกล้งจารเขาเล่นวะ” “ทำไมมึงต้องอยากรู้เรื่องกู?” ผมเลิกคิ้วถามไอ้วาซึ่งปกติมันก็ขี้เสือกอยู่แล้ว “ก็ไม่ทำไม กูเห็นว่ามึงเพิ่งเลิกกับแนนมากูกลัวว่ามึงแค่กำลังนึกสนุก” ผมนึกตามคำพูดของมันไป ก็จริงอย่างที่มันพูดเพราะผมเพิ่งเลิกกับแนนไปได้แค่สองอาทิตย์กว่าเอง ที่ผมทำอยู่ตัวผมเองก็แยกไม่ออกเหมือนกันว่าผมแค่สนุกที่มีคนให้แกล้งหรือว่าผมดันถูกใจเขาเข้าแล้วกันแน่ พอนึกย้อนไปผมก็ไม่เคยพิสวาศกับผู้ชายคนไหนมาก่อนแต่ยกเว้นกับอาจารย์คนนี้ที่เพิ่งเจอกันพอๆกับเวลาที่เลิกกับแนน หน่ำซ้ำเขายังเป็นผู้ชายเหมือนผมอีกตั้งหาก ....ผู้ชายที่ผมดันมองว่าเขาน่ารักน่ะนะ “เฮ้ย! เหม่ออะไรอีกเนี่ยไอ้โป้ รีบๆแดกจะได้ไปเรียนต่อเว้ย” “ไอ้วา...หรือว่ากูควรไปขอไลน์เขาดีวะมึง” “ฮ๊ะ มึงว่าอะไรนะ” “กูพูดว่าหรือว่ากูควรจะไปขอไลน์จารเขาดี เข้าใจที่กูพูดมั้ย?” “โป้ สติมึงยังดีอยู่ใช่เปล่าวะ นั้นอาจารย์นะแถมเป็นผู้ชายอีกตั้งหาก” “ก็จารไงเลยถามมึงว่ากูควรมั้ย กูผิดตรงไหนเนี่ย” “เฮ่อออออ เอาที่มึงสบายใจละกันเพื่อน” มันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนมันจะเร่งให้ผมกินข้าวให้เสร็จๆจะได้รีบไปเรียนต่อ ตกลงแล้วกูปรึกษากับมึงได้เรื่องมั้ยวะเนี่ยไอ้วา? เอาวะ โอกาสดีๆค่อยลองตะล่อมขอเอาก็ได้ ยังมีเวลาอีกตั้งเยอะ .......................................................................... TBC ไอ้เจ้าเด็กยักษ์มันทำตัวน่ากลัวขึ้นทุกวันๆ คงจะต้องโทษคุงครูที่ทำตัวน่ารักซะเอง :ling1: ** ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาเม้นท์นะค้าาาาา **
บทที่ 5 วันนี้เป็นวันที่ฝนตกทั้งวัน อากาศที่ค่อนข้างหนาวมาพร้อมกับแอร์เย็นๆจากเครื่องปรับอากาศนี่ทำให้บรรยากาศมันน่านอนมากกว่ามานั่งฟังอาจารย์บรรยายเสียเป็นไหนๆ ผมกระชับเสื้อแจ๊คเก็ตคู่ใจให้แนบตัวมากขึ้นก่อนจะสวมฮู้ดที่อยู่ด้านหลังเสื้อขึ้นมาคลุมหัวและเริ่มเข้าสู่นิทราทันที ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่จนกระทั่งได้ยินเสียงเลื่อนเก้าอี้ของบรรดาเพื่อนร่วมห้องดังขึ้น "ตื่นได้แล้วไอ้โป้ หลับทั้งคาบเลยนะมึง" ไอ้วาที่นั่งข้างกันปลุกผมก่อนที่มันจะหันไปเก็บกระเป๋าของตัวเองเพื่อไปเรียนคาบต่อไป "เออ อากาศดีไปหน่อยเลยเผลอหลับว่ะ" "แหม พอไม่ใช่วิชาของจารทีแล้วมันไม่น่าสนใจขนาดนั้นเลยหรอวะ ฮ่ะๆๆ" ผมได้แต่ส่ายหน้ากับคำแซวมัน ระหว่างที่เราพากันลุกตามเพื่อนคนอื่นๆไปผมก็ขอตัวแยกไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาเล็กน้อย แต่ก็ต้องอมยิ้มเมื่อเจอคนที่ไม่ได้เจอกันมาหลายวันกำลังทำธุระของตนเองอยู่ "สวัสดีครับอาจารย์ที" "อ้าว สวัสดีคุณปรวิทย์" "โหยอาจารย์ บอกให้เรียกว่าโป้ก็ได้ ปีโป้น่ะรู้จักมั้ยครับ" "ผมไม่สะดวกเรียกแบบนั้นหรอกครับ" ร่างโปร่งหลบตากันก่อนจะพูดขึ้น ผมแกล้งเดินเข้าไปใกล้คนตรงหน้ามากขึ้นอีกนิด แต่คราวนี้เหมือนเขาจะรู้ตัวทันเลยรีบถอยหลังหนี แต่น่าเสียดายนะครับอาจารย์หลังคุณได้ติดกับอ่างล้างมือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หึๆ "ไม่สะดวกเรียกแต่สะดวกลองชิมดูก็ได้นะครับ ผมไม่ถือ" ว่าจบก็ขยิบตาให้ร่างโปร่งอย่างเช่นทุกทีก่อนจะลอยหน้าลอยตาเบี่ยงมาล้างหน้าตรงที่ว่างข้างๆแทน "ไอ้ ไอ้เด็กบ้า! นี่แหน่ะ!" "โอ๊ย!" อยู่ๆคนที่ยืนหน้าแดงก็ยกขาขึ้นมาเตะตัดขาผมไปทีและรีบวิ่งแจ้นหนีออกไปจากห้องน้ำ "ระวังสะดุดล้มนะครับจาร ฮ่าๆๆๆ" หัวเราะชอบใจกับอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงของอีกฝ่าย มองยังไงมันก็น่ารักซะจริงเชียว เฮ่ออออ ผมเดินกลับเข้าห้องเรียนด้วยความสดชื่น กำลังมองหาที่ว่างก็หันไปเจอไอ้วาที่นั่งอยู่แล้วกวักมื่อเรียกหยองๆ "ไปเข้าห้องน้ำที่คอนโดมาเหรอมึง นานมากอะ" หลังจากที่ผมหย่อนตูดลงข้างมันปุ๊บมันก็บ่นออกมาปั๊บ ขี้เสือกจริงๆเลยเพื่อนผมเนี่ย "เรื่องของกูน่า เรียนได้แล้ว" "จ้าพ่อจ้า...เออไอ้โป้ พวกไอ้ภัทรมันชวนไปร้านเหล้าเย็นนี้อะ ไปด้วยกันปะ" "อืมไปดิ กำลังเบื่อๆอยู่เลย" "ตามนั้น...เฮ้ยไอ้ภัทร โป้มันไปด้วยนะมึง // โอเค! " ไอ้วารีบตะโกนคอนเฟิร์มกับไอ้ภัทรทันที แหม เรื่องเหล้าไม่เคยพลาดเลยนะพวกมึง หลังจากพวกผมเรียนกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับไปอาบน้ำแปลงโฉมหล่อกันใหม่ พวกเรานัดเจอกันอีกทีที่ร้านตอนทุ่มครึ่ง ซึ่งร้านที่กำลังจะไปเป็นร้านพี่ที่รู้จักของไอ้ภัทรที่ค่อนข้างอยู่ห่างจากคอนโดเล็กน้อย ผมเลยจำยอมต้องขับรถออกไป ตี้ด ๆ ๆ "ฮัลโหล โป้ครับ" [สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าเพื่อนโป้ของกระผมออกจากห้องหรือยังครับ] "กำลังออกครับไอ้เพื่อนเวร จะให้กูแวะไปรับมั้ย" [อุ๊ย เพื่อนโป้ใจดีจังเลยครับ ผมซาบซึ้งในน้ำใจมาก] "พอเลยไอ้ห่า ลงมารอข้างล่างด้วยแค่นี้ล่ะ" ผมกดวางสายมันทิ้งและลงลิฟต์ไปชั้นจอดรถ ก่อนจะแวะไปรับไอ้เพื่อนตัวดีที่หอไม่ไกลกันมากนัก "ไอ้วา ไอ้โป้ทางนี้เว้ย" เสียงตะโกนของไอ้ภัทรที่ยืนรอผมสองคนอยู่ข้างหน้าทางเข้าเพราะไอ้วาจัดการโทรไปบอกให้มันมายืนรอข้างนอกจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเดินหา...ทีนี้ล่ะฉลาดขึ้นมาเชียวนะไอ้เพื่อนยากของผม "มาๆพวกมึง อยากกินไรสั่งเลยแต่อย่าลืมช่วยจ่ายนะ ฮ่าๆๆ" มันชื่อแฟ้มครับ เป็นเพื่อนในคณะเดียวกันแต่คนละห้อง "กูอยากกินยำมาม่าทะเลอะ ไอ้ภัทรเขียนไปหน่อย เอาแบบเผ็ดๆนะ" ส่วนคนนี้ชื่อบอยเป็นเพื่อนกับไอ้แฟ้มและไอ้ภัทร เราทั้งห้าคนนั่งคุยกันไปกินเหล้าและกับแกล้มตามไป พอเริ่มตกดึกหนุ่มๆวัยฉกรรจ์บนโต๊ะก็เริ่มออกโลดแล้นไปตามโต๊ะที่มีสาวสวยอาศัยอยู่ บ้างก็เดินมาขอชนแก้วบ้างซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ส่วนตัวก็ไม่ค่อยดื่มเยอะจนเมามายอยู่แล้วเน้นกินแกล้มกับนั่งจิบๆเหล้าไปมากกว่า ไหนจะต้องเป็นสารถีให้ไอ้เพื่อนยากทั้งหลายอีก "คุณปีโป้ปป เพื่อนวาถามจิงเถอะ คุณปีโป้ชอบจารทีจิงๆหราวะ" อยู่ๆไอ้หมาวาที่คลานกลับมาที่โต๊ะด้วยสภาพเมาเหมือนหมาสมชื่อก็พูดขึ้นกลางวงแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย "ครายคือจารทีวะ" ไอ้แฟ้มที่เมาไม่ต่างกันหันมาถามผมอีกคน ทำให้เพื่อนอีกสองคนที่เหลือหันมามองผมเป็นตาเดียวกัน "ไอ้วา เมาแล้วก็กลับห้องไปนอนไป" "เด๋วดิๆ กูอยากรู้อ่าครายคือจารทีวะ" "กูรู้ละๆ จารที่มาสอนแทนจารแม่ช่ายมะ ฮิๆๆ" "บิงโก! คนนั้นล่ะเพื่อนภัทร อึก เพื่อนโป้เรานี่ถึงวิ่งตามต้อยๆเลยน้ามึง" "ไอ้พวกเมาเหมือนหมา เมาแล้วยังขี้เสือกอีกนะพวกมึง" ผมชี้หน้าพวกมันเรียงตัวก่อนจะลุกหนีไปสูบบุหรี่ด้านนอกแทน ชอบเหรอ...จริงๆจะใช้คำนี้ก็ยังไม่ได้เพราะตัวผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ผมไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนและก็ไม่เคยคิดว่าผู้ชายมันน่ารักซะด้วย แต่กับอาจารย์คนนี้มันทำให้รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนผู้ชายที่อยู่รอบๆตัว บางครั้งก็ดูน่าปกป้องแต่บางครั้งก็ดูดื้อรั้น เฮ่อออ คิดไม่ตกเลยเว้ย เอาวะ ลองดูซักตั้งมันจะเป็นอะไรไปก็ไม่ได้เสียหายอะไรเพราะยังไงก็ผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ คิดไปพร้อมกับดับบุหรี่ในมือไป มองเวลาอีกทีก็เข้าวันใหม่มาได้เกือบครึ่งวันแล้วเลยรีบเดินเข้าไปหาไอ้พวกหมาๆมันเดี๋ยวมันจะสงสัยว่าผมออกไปหาทำแผลงๆอีก .......................................................................... TBC :z6: นี่แหน่ะนังโป้
:pig4: o13
บทที่ 6 ตอนนี้เป็นเวลา 11 โมงครึ่งแล้ว ผมตื่นนอนเพราะความกระหายน้ำ รู้สึกมึนๆพร้อมด้วยอาการขบเมื่อยตามกล้ามเนื้อแขนทั้งหลาย นึกย้อนไปเมื่อคืนที่ต้องแบกร่างควายๆของไอ้เพื่อนทั้งหลายกลับจากร้านเหล้า โชคดีหน่อยที่ไอ้บอยมันไม่ได้เมาหนักเหมือนคนอื่นก็เลยช่วยผมแบกสารร่างของไอ้แฟ้มกับไอ้ภัทรขึ้นไปได้ หลังจากส่งสามตัวนั้นเสร็จผมก็ต้องไปส่งไอ้วาเพื่อนรักเพื่อนร้ายที่ผมโยนมันทิ้งไว้กลางห้องและรีบบรืนรถกลับทันที ลุกจากเตียงได้ก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวให้ตัวเองสดชื่น ว่าจะออกไปหาอะไรกินสักหน่อยเสียงโทรศัพท์ก็ดันดังขึ้น ตี้ด ๆ ๆ "ฮัลโหล โป้ครับ" [พี่โป้อยู่ห้องมั้ยคะ] "อยู่ค่ะ ถามทำไมคะ" [ก็คุณแม่ให้เอากับข้าวไปให้พี่น่ะสิ เป้เลยจะเอาเข้าไปให้] "โอเค งั้นถ้าถึงแล้วโทรมานะคะพี่จะลงไปซื้อของอยู่พอดี" [รับทราบค่า] วางสายจากยัยแสบจบผมก็ตัดสินใจลงไปรอน้องสาวที่ซุปเปอร์ฯบริเวณแถวคอนโดเพื่อซื้อของอื่นๆรอ ทางฝั่งของทีที่กำลังยืนเลือกวัตถุดิบสำหรับทำอาหารอยู่นั้นก็หันไปเจอผู้ชายคนหนึ่งที่ดูคุ้นหูคุ้นตา อดหวั่นๆที่เจอไม่ได้เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะเห็นตนและจะมาแกล้งอะไรแผลงๆเหมือนที่ผ่านมา นึกถึงวันก่อนๆก็อดใจสั่นไม่ได้ทั้งๆที่เด็กร่างยักษ์เป็นลูกศิษย์แท้ๆส่วนตนเองก็เป็นถึงอาจารย์... ระหว่างที่กำลังซุ้มมองเด็กยักษ์ก็เหลือบไปเห็นว่ามีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาเด็กยักษ์ ทั้งคู่พูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ไหนจะท่าทางยิ้มจนปากจะฉีกทำให้คนมองนึกหมั่นไส้ มือใหญ่ที่คอยลูบหัวผู้หญิงข้างกายอย่างอ่อนโยนและพากันเดินหายลับไปจากสายตา...ใครๆมองก็รู้ ว่าการกระทำแบบนี้คือแฟนกัน เด็กๆก็แบบนี้แหละ เขาคงแกล้งเราสนุกเฉยๆเพราะเห็นเป็นไอ้แว้นเฉิ่มตามเคย ตัวเขาเองก็ชินให้แล้วกับการโดนแบบนี้ ...ทั้งที่รู้สึกน่าจะชินแล้วแต่ทำไมมันถึงหน่วงในใจกันนะ "เราจะซื้ออะไรมั้ยพี่จะได้จ่ายเงินพร้อมกันเลย" "ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวมีนัดกับแฟนต่อ อิอิ" "เดี๋ยวเถอะ ทำเป็นมีนัดกับแฟน แก่แดดจริงๆเลย" "อะไรเล่าพี่โป้ เป้ไม่ใช่เด็กแล้วนะ" "เถียงเก่ง เดี๋ยวจับดีดปากเลย" "แบร่! ไปดีกว่า ว่างๆแวะไปที่บ้านด้วยนะ คุณพ่อกับคุณแม่ลืมหน้าลูกชายแล้วมั้ง" "อืม ไว้ว่างๆแวะเข้าไป ฝากบอกพวกท่านด้วย" ผมเดินมาส่งน้องสาวที่ลานจอดรถก่อนจะเดินออกจากซุปเปอร์ฯไปที่คอนโด ระหว่างกำลังข้ามถนนผมก็เจอกับคนๆนึงที่กำลังข้ามกลับไปอีกฝั่งของถนน ผมเลยรีบเร่งฝีเท้าเพื่อให้ถึงร่างโปร่งโดยเร็ว "อาจารย์ บังเอิญจังเลยนะครับ" "...." "มา ผมช่วยถื-" ผมกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบถุงที่ดูท่าจะหนัก แต่แล้วร่างโปร่งก็กระชากแขนออกและเบี่ยงหลบทันที "ไม่ต้อง ผมถือเองได้" "เดี๋ยวก่อนจาร" "...." ร่างโปร่งไม่พูดอะไรยังคงรีบเดินต่อไปโดยไม่สนใจที่ผมเรียก ผมเลยแกล้งเดินตามเขาไปเรื่อยๆจนเลี้ยวเข้ามาในซอยบ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากคอนโดผมมากนัก "คุณจะเดินตามผมอีกนานมั้ย? กลับไปซะที" ร่างโปร่งกล่าวเชิงไล่ขณะกำลังไขประตูรั้วเข้าบ้าน ไม่รู้จะตามมาทำไมคนยิ่งไม่อยากเจอหน้าอยู่ หงุดหงิดจริงเชียว! "ขอเข้าไปหน่อยสิจาร" ทันทีที่พูดจบก็รีบแทรกตัวเข้าไปก่อนที่เจ้าของบ้านจะอนุญาติเสียอีก ทำตัวหน้าด้านเข้าไว้เดี๋ยวโดนไล่ออกมาอีกจะซวยเอา "นี่คุณ! เสียมารยาทมาก ออกมาเดี๋ยวนี้นะ" "ออกให้โง่ จารก็เข้ามาสิยืนตากแดดอยู่ได้" "หึ้ยย!" แล้วร่างโปร่งก็เดินสะบัดตูดเข้าบ้านของตัวเอง เด็กยักษ์มองสำรวจตัวบ้านที่มีลักษณะเป็นบ้านสองชั้นขนาดไม่ใหญ่มาก เหมาะสำหรับอยู่เป็นครอบครัวเล็กๆ ที่ชั้นล่างเป็นจำพวกห้องครัว ห้องกินข้าว ห้องนั่งเล่นและห้องน้ำรับแขก ส่วนชั้นบนน่าจะเป็นพวกห้องนอนตามมาตราฐาน “จารอยู่คนเดียวเหรอ” “….” “จารจะไม่คุยกับผมจริงๆเหรอครับ” ผมเดินเข้าไปใกล้ร่างโปร่งที่กำลังรื้อสิ่งของออกจากกระเป๋าจ่ายตลาดโดยไม่สนใจว่าผมมายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง “อ๊ะ! ถะ ถอยออกไปนะคุณ” “บอกผมมาก่อนว่าทำไมถึงไม่คุยกับผม” “ช่วยถอยออกไปด้วย ผมจะเก็บของ” “ถ้าอาจารย์ไม่บอกความจริง ผมก็ไม่ปล่อยหรอก” ผมรีบล็อคแขนและขาของคนเตี้ยกว่าไว้ ผมไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยหรอกครับอาจารย์ ฮึๆๆ “เลิกแกล้งผมแบบนี้ซักที! ผมรู้ว่าคุณสนุกที่เห็นไอ้แว่นแบบผมทำอะไรเฉิ่มๆ แต่ก็อยากให้เคารพกันบ้างในเมื่อตอนนี้ผมเป็นอาจารย์ของคุณอยู่” เดาได้ว่าคนแก่กว่าคงฟิวส์ขาดเสียแล้ว ความอดทนอดกั้นที่มีเลยประทุดังออกมาทำให้เผลอตะโกนใส่คนสูงกว่าที่ก้มลงมามองกันอย่างตกใจ ตาเรียวพยายามข่มน้ำตาและความกลัวไว้จนไหล่ทั้งสองข้างสั่นสะท้านไปหมด “อาจารย์หมายความว่ายังไง? ใครไอ้แว่น ใครเฉิ่ม?” ผมตอบกลับด้วยอาการงุนงง “พอเถอะ เลิกยุ่งกับผมซักที ผมจะไม่ถือสาคุณก็ได้เพราะคุณยังเป็นนักเรียนอยู่” “ไม่พอ ไม่เลิกยุ่ง! ผมเป็นนักเรียนแล้วยังไง ผมชอบอาจารย์ไม่ได้เหรอไง?!” “คุณพูดอะไรออกมาน่ะคุณปรวิทย์?” “ผมชอบอาจารย์ได้ยินมั้ย...ผมชอบคุณ” “ไม่ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้!” ร่างโปร่งดิ้นไปมาอย่างแรงหวังจะให้ตัวเองหลุดจากสถานการณ์แบบนี้ แต่ไอ้เด็กยักษ์ก็ยังคงไม่ปล่อยเขาง่ายๆแถมยังซุกหน้าลงมาที่บ่าเขาซ้ำยังตะโกนคำเดิมๆอยู่อย่างนั้น “ไม่ปล่อย! ผมชอบคุณ ผมชอบคุณ ผมชอบคุณ” “หยุดนะ ไอ้เด็กบ้า ไอ้เด็กนิสัยไม่ดี มีแฟนอยู่แล้วยังจะมาบอกชอบคนอื่นได้หน้าตาเฉย!” สิ้นคำของร่างโปร่งที่ตะโกนแข่งกับเสียงเด็กยักษ์ก็หยุดลง คนที่โดนว่ารีบเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองคนพูดอย่างไม่เข้าใจ “แฟนใคร?” “ก็ใครล่ะ เฮ่อะ เห็นยืนคุยกระหนุงกระหนิงอยู่กับผู้หญิงพอลับหลังก็มาบอกคนอื่นอีก นิสัยไม่ดี” ร่างโปร่งในอ้อมกอดเชิดหน้าขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ อุตส่าห์ไม่อยากจะพูดไม่อยากจะยุ่งอยู่แล้วเชียว ทำไมต้องมาทำให้พูดออกมาก็ไม่รู้ เด็กอะไรเจ้าชู้เสียจริงแถมนิสัยไม่ดีอีกตั้งหาก เดี๋ยวจับอบรมให้เข็ดซะนี่ ส่วนเด็กยักษ์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็นึกภาพตาม ผู้หญิงคนไหนวะ? กับแนนก็เลิกไปสักพักและก็ไม่ได้คุยกับใครอีกเลย นิ่งพลางคิดย้อนไปก่อนน่านี้ อืมมมม หรือว่าตอนที่อยู่กับยัยเป๋าเป้กันนะ ใช่แน่เลยเพราะอาจารย์ก็ออกมาจากที่ซุปเปอร์ฯเหมือนกัน คิดได้ดังนั้นก็หลุดยิ้มเป็นไม่ได้ อาการอย่างนี้เขาเรียกว่าอะไรกันนะ ....หึง? ใช่หรือไม่ครับ “อยู่นิ่งๆและฟังผมก่อนนะ ผมไม่มีแฟน ผมกับแฟนเก่าเลิกกันไปได้สักพักแล้วและที่คุณเห็นนั่นไม่ใช่แฟนแต่เป็นน้องสาวผมตั้งหาก ชื่อเป๋าเป้ครับ” คนเป็นครูเมื่อไหร่ยินดังนั้นก็หน้าเหว๋อทันที จะพูดก็พูดไม่ออกเพราะรอยยิ้มที่เด็กตรงหน้าส่งมาให้มันช่างกรุ้มกริ่มเสียนี่กระไร ไหนจะท้วงท่าที่เป็นอยู่กันตอนนี้ทำให้ตัวเขาอดที่จะเกิดอาการเก้อเขินเป็นไม่ได้ กำลังคิดอะไรเพลินๆก็ต้องสะดุ้งอีกคราเพราะคนที่อยู่สูงกว่าก้มลงมากระซิบที่ข้างหูกันโดยไม่ทันตั้งตัวจนต้องหดคอหนี “อาจารย์ อาจารย์ทีครับ...” “อื้มมม ได้ยินแล้ว” “ผมชอบอาจารย์ทีนะครับ” จุ๊บ! “!!” “ฮ่าๆๆ ทำน่าตลกอีกละ” ตอนนี้คนที่โดนผมจุ๊บไปที่ใบหูแดงๆได้ตัวแข็งตาค้างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมเห็นดังนั้นเลยปล่อยคนให้อีกคนเป็นอิสระไม่อยากแกล้งมากไปกว่านี้ กลัวคนแก่จะหัวใจวายไปซะก่อน “ผมหิวจังเลยครับ จารจะทำอะไรกินเหรอ...อาจารย์ครับบบบ ผมหิวแล้วววว” “รู้ รู้แล้ว เอ๊ะ ใครอนุญาติให้ทานด้วยกันไม่ทราบ?” “ไม่ได้เหรอครับ นะครับ กินข้าวด้วยคนนะครับ” ทำท่าอ้อนคนแก่กว่าไปไม่รู้ได้ผลหรือไม่แต่ก็ได้รับผลตอบกลับมาเป็นใบหน้าแดงๆหนึ่งอัตรา น่ารักจริงเชียวคนนี้... .......................................................................... TBC คุงครูสู้ๆ คุงครูสู้ตาย นังโป้ไว้ลาย สู้ตาย สู้ๆ อ่าวววว ตกลงเชียร์ใครดีหว่าาาาา 55555 :katai4: :katai4:
สนุกมาก รอติดตามค่ะ :mew4: :mew4:
:hao7: :hao7: :hao7:
บทที่ 7 หลังจากที่ผมฝากท้องไว้ที่บ้านของอาจารย์เสร็จก็ช่วยเขาเก็บกวาดเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะโดนร่างโปร่งไล่ให้รีบกลับเพราะเริ่มค่ำแล้ว ก่อนจะกลับผมก็ได้ทำการออดอ้อนขอแลกไลน์และเบอร์ของเขาเอาไว้ถึงแม้มันจะเหมือนการบังคับมากกว่าขอดีๆก็เถอะ อดเสียดายอยู่หน่อยๆที่ต้องแยกจากเพื่อกลับมาที่ห้องของตนเองซะนี่ เมื่อกระโดดขึ้นเตียงได้ผมก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าแอปพลิเคชั่นไลน์ทันที กดไปดูรูปโปรไฟล์ของอีกคนซึ่งเป็นรูปเจ้าตัวที่ถ่ายกับสุนัขตัวหนึ่งด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง น่ารักน่าชังน่าหยิกแก้มชะมัด!!! “ฮัลโหล ผมถึงห้องเรียบร้อยแล้วนะ” [ครับ...แล้วคุณมาบอกผมทำไม?] “โหย พูดจาห่างเหินกันจังเลย บอกให้เรียกผมว่าโป้ไงจะได้สนิทกันไวๆ ดีมั้ยครับ” [อ่า ผมว่าคงไม่เหมาะมั้งครับ] “เหมาะสิเพราะผมกำลังจีบคุณอยู่ ส่วนผมก็จะเรียกคุณว่า อืมมม ทีเล็กละกัน เล็กแบบตัวเล็กๆน่ะน่ารักดี” [ทีเล็กอะไรเล่า ผมแก่กว่าคุณอีกนะ] “หรือคุณจะเถียงว่าคุณไม่เล็ก? ดูยังไงก็เล็กกว่าผมอยู่ดี” [ไอ้เด็กบ้า ไอ้เด็กทะลึ่ง! ไม่คุยด้วยแล้ว] “ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นน่า แต่ผมจะเรียกแบบนั้นจริงๆนะ เพราะมันน่ารักดี” [ตามใจคุณสิ แต่ผมจะขานไม่ขานก็อีกเรื่องนึง] “ตามนั้นครับทีเล็ก” [...] “อ่าว เงียบซะงั้น” [ก็ผมบอกแล้วขานไม่ขานก็อีกเรื่อง] “ฮ่าๆ หมั่นเขี้ยวเว้ย ถ้าอยู่ด้วยกันละน่าดู” [นิสัยไม่ดี ขี้แกล้ง] “ครับ อาจจะนิสัยไม่ดีกับคนอื่น แต่กับคุณผมนี่เทพบุตรเลยนะ” [เชื่อตายเลย คุณน่ะชอบแกล้งผมตลอด] “ทำไมผมถึงชอบแกล้งคุณรู้มั้ย…เพราะคุณมันน่ารักเลยน่าแกล้งไงล่ะ” [ใครอยากน่ารักกัน! ผมก็เป็นผู้ชายนะต้องหล่อสิถึงจะถูก] “ก็ถ้าอย่างคุณหล่อ ผมก็โคตรของโคตรหล่อแล้วล่ะ หึๆ” [เฮ่อะ คนหลงตัวเอง] พวกเรานั่งคุยนั่งเถียงกันไปเรื่อยจนตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มครึ่ง ร่างโปร่งเลยขอวางสายเพื่อไปพักผ่อนส่วนผมก็ขอไปนอนเอาแรงบ้างเหมือนกันพรุ่งนี้ค่อยโทรไปก่อกวนคนแก่กว่าอีกดีกว่า คิคิ ส่วนวันนี้คงเป็นอีกวันที่ผมได้นอนหลับฝันดีต่างไปจากคืนที่ผ่านมาเป็นแน่ หลังจากวันนั้นที่ผมบอกจะจีบร่างโปร่งก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว กิจวัตรประจำวันในทุกๆคืนของเราสองคนคือโทรคุยกันหรือวิดีโอคอลบ้างบางเวลา ช่วงที่เราอยู่มหาลัยนั้นเราคุยกันนับครั้งได้เพราะร่างโปร่งให้เหตุผลว่า “มันจะดูไม่ดี” ถึงแม้เราจะยังไม่ได้คบกันก็ตาม จริงอยู่ที่ว่าร่างโปร่งเข้ามาสอนแทนอาจารย์ที่ลาคลอดไปเขาเลยได้สอนประจำการอยู่มหาลัยผมแค่สี่เดือนเท่านั้นแต่เขาก็ไม่อยากให้ตัวเองต้องมาเสียประวัติเพราะจะส่งผลถึงอนาคตในการทำงานที่อื่นๆ อีกเหตุผลคือเขาไม่อยากให้ผมถูกมองไม่ดีซึ่งกฏที่ว่ามานั้นเราสองก็เห็นพ้องต้องกันเป็นที่เรียบร้อย ส่วนกับไอ้วาเจ้าเพื่อนยากของผมที่ไม่สามารถปิดอะไรมันได้เลยเพราะความหูไวตาไวเหมือนกับหมา ทำให้ผมต้องจำยอมสารภาพมันออกไป ไอ้วามีท่าทีไม่ต่างจากปกตินักหลังจากที่ผมบอกมันว่าชอบอาจารย์และกำลังตามจีบอยู่ ซึ่งตัวมันก็เฉลยว่ามันดูออกมาได้สักพักเพราะการกระทำของผมค่อนข้างแสดงออกอย่างชัดเจนแต่มันแค่ไม่พูดออกมาเพราะอยากให้ผมเป็นคนบอกเองมากกว่า มันตบไหล่ผมไปทีพร้อมคำอวยพรของมันที่ทำให้ผมจุกอกและหวังว่าจะไม่เป็นแบบนั้นอีกต่อไป“กูขอให้คนนี้ของมึงไม่ทำกับมึงเหมือนคนที่ผ่านๆแล้วกันเพื่อน” ส่วนในทุกๆวันหยุดสุดสัปดาห์ผมก็จะแอบเนียนไปฝากท้องที่บ้านของคนแก่กว่าตลอด จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อว่าที่แฟนผมทำอาหารอร่อยมาก ขอเติมก.ไก่ล้านตัว ไม่อยากจะโม้แต่ขอหน่อยนะครับ อิอิ งานบ้านงานเรือนก็ทำได้หมดเหมาะกับเป็นแม่บ้านแม่เรือนและเหมาะกับการเป็นศรีภรรยาของผมมากจริงๆครับ “ทีเล็กโป้ล้างผักเสร็จแล้วนะ” “อื้อ ใส่ไว้ในตะแกรงเลยเดี๋ยวผมไปหั่น” “ฟืดดด หอมแกงจืดจังเลย ฟอดดด อันนี้ก็หอมเหมือนกัน” เพี๊ยะ! “ทะลึ่ง ออกไปไกลๆเลย” “เดี๋ยวนี้เขินรุนแรงซะด้วย มีอะไรให้โป้ทำอีกเปล่า” “ไม่มีแล้ว เดี๋ยวหั่นผักใส่แกงจืดก็เสร็จแล้วล่ะ” “โอเค งั้นโป้ไปจัดโต๊ะรอแล้วกัน หิวๆๆ” อาจารย์ทีที่ยืนหั่นผักอยู่เหลียวมองตามร่างเด็กยักษ์ที่เดินหยิบนู่นนี่อย่างกับเป็นบ้านตัวเองซะงั้น ตั้งแต่มีโป้เข้ามาชีวิตที่เคยเรียบง่ายและสงบสุขของเขาก็กลายเป็นไม่สงบอีกต่อไปเพราะมีอีกคนมาคอยป่วนตลอด คิดๆไปก็ยืนยิ้มอยู่คนเดียว...คนอะไรโตแต่ตัวจริงๆ หลังจากที่เด็กยักษ์บอกจะจีบเขาก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่นักเพราะเขาทั้งคู่เป็นผู้ชาย แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะรังเกียจเพศเดียวกันเสียที่ไหน ในทางกลับกันโป้กลับทำให้รู้สึกอบอุ่นยามที่อยู่ด้วยทั้งๆที่ตนเองก็เด็กกว่าแต่ก็พยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ คงด้วยลักษณะนิสัยของคนเป็นพี่ชายกระมั้ง แต่บางทีก็ขี้อ้อนเกินตัวไปหน่อยถึงจะเด็กกว่าแต่ก็มีความรับผิดชอบในตัวเองพอตัวดีเหมือนกัน ช่วงแรกๆก็มีดุไปบ้างตามภาษาช่วงวัยที่ต่างกัน แต่คนเด็กกว่ากลับชอบทำหน้าตีมึนและทำเหมือนเขาเป็นเด็กซะเอง ตกลงใครแก่ใครเด็กกันแน่นะ ไม่รู้อีกฝ่ายจะเป็นแบบนี้ไปตลอดมั้ยหรือพอได้เป็นแฟนกันแล้วก็จะหมดโปรเหมือนที่คนอื่นๆชอบบอกกันรึเปล่านะ? คิดไม่ตกจริงๆเลย.... .......................................................................... TBC ช่วงนี้หนูปีโป้ตัวน้อยๆก็จะทำตัวแอบเนียนหน่อยนะก๊าบบบบ :hao3: ********** ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์นะคะ <3 >>> AkuaPink, นางฟ้าน้อย, kong6336
บทที่ 8 "ทีเล็ก วันนี้โป้ขอไปร้านเหล้ากับเพื่อนๆนะครับ" [ครับ? ก็ไปสิมาบอกผมทำไมครับ?] "ไม่อยากให้ไม่สบายใจเลยมาขอก่อนไงครับ" [อื้ม ไปเถอะครับ ผมไม่ได้ว่าอะไร] "โอเค เดี๋ยวคืนนี้โทรหานะครับ จุ๊บๆ" "ตกลงกูไปนะแต่ไม่กลับดึก" "แหม เดี๋ยวนี้ต้องมีขอเมียก่อนด้วยเว้ย" "แน่นอน กูเป็นคนตรงๆอยู่แล้ว" "ง้อลลลล ยอมรับว่าเป็นเมียด้วย ได้กันยัง?" "กวนส้นตีน เรื่องของกูครับเพื่อน" "สภาพอย่างนี้คงยังไม่ได้แอ้มแน่นอน อ่อนมากกกก" "ที่กูไม่ทำเพราะกูให้เกียรติเขาตั้งหาก" ผมชี้หน้าคาดโทษมัน เรื่องอื่นยังพอทนแต่เรื่องนี้ห้ามล้อเว้ย "ครับๆ กูจะคอยดูนะครับสุภาพบุรุษเพื่อนโป้ว่ามึงจะทนได้อีกนานแค่ไหน" "มึงคอยดูแล้วกันไอ้ห่าวา" เราสองคนคุยกันเสร็จก็มุ่งหน้าไปที่ร้านเหล้าร้านเดิมทันที ในค่ำคืนนี้มันช่างแสนสั้นนักเหล้าพร่องไปแค่สองขวดเองเวลาก็ล่วงเลยมาจนห้าทุ่มครึ่งเสียแล้ว นั่งเพลินๆก็รู้สึกว่าเหมือนตัวเองลืมทำอะไรซักอย่าง ด้วยความเคยชินจึงหยิบมือถือตัวเองขึ้นมากดไถ่ไปเรื่อยๆ อ่อออ ลืมโทรหาว่าที่เมียนี่เอง...นึกได้ดังนั้นก็รีบลุกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอกเพื่อเลี่ยงจากเสียงดังจากไอ้พวกขี้เสือกทั้งหลาย [....ฮัลโหล] "ทำไมรับช้าจังครับ นอนอยู่เหรอ" [อ่อ พอดีเข้าห้องน้ำอยู่น่ะ แล้วโป้ล่ะ" "ก็...เริ่มมึนหน่อยๆน่ะ ทีจะนอนรึยัง" [คงอีกแป๊ปน่ะ แล้วมึนแบบนี้จะขับรถกลับได้เหรอครับ?] "ได้ครับ ถามแบบนี้เป็นห่วงโป้หรอ" [...] "ฮ่ะๆๆ ล้อเล่นๆ อีกสักพักก็กลับแล้ว" [อื้อ ขับรถกลับดีๆ....เป็นห่วงนะ แค่นี้ล่ะ!] "อ้าว ฮัลโหลๆ เฮ่อออ วางไปซะงั้น" ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบกลับเจ้าตัวก็รีบวางสายไปซะได้ มาทำตัวน่ารักแบบนี้ระวังจะทำผมอดใจไม่ไหวนะครับอาจารย์ ถึงวันนั้นขอให้หยุดก็คงทำไม่ได้แล้วล่ะ “มึงหายไปไหนมาวะ” “โทรศัพท์มา จะกลับกันได้ยังเมากันหมดแล้วนี่” “เออๆกลับดิ เดี๋ยวเรียกเขามาเก็บเงินเลย” และก็เป็นเหมือนเดิม ผมต้องแบกไอ้พวกเวรนี้กลับเช่นเดิม กูล่ะเบื่อพวกมึงจริงๆวันหลังไม่แดกด้วยละไปหาอยู่กับเมียดีกว่า อิอิ .......................................................................... ต่อด้านล่างเลยจ้า :katai4:
ต่อเลยค่าาา บทที่ 9 ในที่สุดการสิ้นสุดการสอนเดือนสุดท้ายก็ย่างเข้ามา อีกแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นก็จะครบกำหนดเสียแล้วรู้สึกใจหายยังไงชอบกลๆพวกอาจารย์ที่คอยช่วยเหลือกันในภาควิชาก็มีการนัดกินเลี้ยงอำลาให้ก่อนจะถึงกำหนดวันสุดท้ายในการสอน [ฮัลโหล โป้ครับ] “เอ่อ ผมทีนะครับ...คือ...” [ครับ มีอะไรรึเปล่า?] “คือ คืนนี้ผมจะไปกินเลี้ยงส่งกับพวกครูในภาคนะครับ” [อ๋อ ที่ไหนเหรอให้โป้ไปส่งมั้ย] “ร้านAAAครับ ไม่ต้องมารับหรอกเดี๋ยวไปพร้อมกับครูคนอื่นๆน่ะ เท่านี้ก่อนนะครับ” โทรบอกเด็กยักษ์เสียหน่อยเสร็จก็รีบเก็บข้าวของให้เรียบร้อย พวกครูพี่เลี้ยงพากันเดินมารวมตัวในห้องพักครูหลังเลิกงานและพากันไปขึ้นรถที่เรียกเอาไว้ กว่าจะฝ่าฟันรถติดบนถนนจนถึงร้านได้ก็ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าทั้งๆที่ร้านก็ไม่ได้ไกลจากตัวมหาลัยนักแต่พวกเราๆก็คงลืมไปว่าวันนี้คือวันศุกร์วันหฤโหดบนท้องถนน ร้านที่เรามากันนี้เป็นร้านอาหารกึ่งคาราโอเกะ เมื่อมาถึงข้างในห้องเราทั้งเจ็ดคนก็ง่วนอยู่แต่การสั่งอาหารและเครื่องดื่มทันที โดยส่วนตัวร่างโปร่งไม่พิศสมัยในการดื่มของมึนเมาเสียเท่าไหร่นักเพราะสมัยยังเรียนอยู่นั้นเคยโดนเพื่อนๆแกล้งให้ดื่มจนเมาหนักมาก ทำให้หลังจากนั้นเขาก็ไม่แตะของมึนเมาอีกเลย ....แต่ก็ยกเว้นบางโอกาสน่ะนะ "ครูที เอ้า ดื่มเลย ๆ ๆ" เสียงครูหลายๆคนโห่ร้องเชียร์ให้อาจารย์ทีที่เล่นเกมแพ้ดื่มของมึนเมาแบบเพียวๆเข้าไป รสชาติขมฝาดไหลลื่นผ่านลำคอทำให้เกิดความร้อนผ่าวขึ้นทั่วร่างกาย เล่นวนกันไปมาจนไม่รู้เวล่ำเวลาแต่ที่รู้ๆคือแก้วช็อตยังคงส่งให้ร่างโปร่งไม่ต่ำกว่าห้าถึงหกแก้วเข้าไปแล้ว อาการมึนหัวที่เกิดจากอาการเมาพร้อมหนังตาที่เริ่มหนักก็ถามหา แล้วแบบนี้จะกลับได้ยังไงกัน.... ตี้ด ๆ ๆ ๆ โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสแล็คสีครีมแผดเสียงดังแข่งกับพ้องเพื่อนครูที่กำลังร้องเพลงอยู่ เจ้าตัวควักขึ้นมาดูก่อนจะเดินโซซัดโซเซออกจากห้องไปรับสายสำคัญ [ทีเล็กครับ ห้าทุ่มกว่าแล้วจะกลับกี่โมงครับ] รับสายปุ๊บปลายสายก็ส่งเสียงดุๆมาให้ทันที "อื้มมม น่าจะสักพักครับ ทำไมโป้ยังไม่นอนอีก" [รอคนดื้ออยู่ครับ เมารึเปล่าเนี่ยแล้วจะกลับกันยังไง] "ฮื้อออ ทีไม่ดื้อทีไม่เมาด้วยยยย" [....] "ฮัลโหล ปีโป้ๆ ยังอยู่มั้ยยย" [เดี๋ยวออกไปรับ ไปบอกครูคนอื่นว่าจะกลับแล้ว] พูดสั่งให้ร่างโปร่งทำตามเป็นที่เรียบร้อย ร่างสูงก็รีบพุ่งตัวเข้ารถคันโปรดโดยมีจุดมุ่งหมายคือร้านAAAทันที ไอ้อาการของคนเมามันทำให้เขาร้อนใจนัก เขากลัวร่างโปร่งจะเผลอไปพูดแบบเมื่อกี้กับใครเลยต้องรีบไปลักพาตัวกลับมาให้ไวเพราะอยากฟังคำพูดที่น่ารักกับเสียงพูดหวานแบบนั้นใกล้ๆ ถ้าตอนนี้อยู่ด้วยกันคงฟินน่าดู ในฝั่งของร่างโปร่งหลังจากที่วางสายเด็กยักษ์เสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาเสียหน่อยและเดินกลับเข้าไปในห้องคาราโอเกะที่มีครูบางส่วนยอมแพ้นอนราบไปกับโซฟาบ้างก็มี "พี่ๆครับบบ ผมขอกลับก่อนนะไม่ไหวจริงๆ" "จะรีบไปไหนน้องที ยังไม่หมดเลยนะค้าา" ครูพี่ปอคนสวยบอก "ดื่มๆอีกนิดนะไอ้น้อง ฮิฮิ" ครูพี่หนึ่งพูดขึ้น "อึก อึก อ้าส์ พอแล้วครับพี่ๆ ผมไปแล้วน้าาา หวัดดีค้าบบบ" ร่างโปร่งเอ่ยลาครูพี่ๆทั้งหลายก่อนจะผละตัวออกจากห้อง เมื่อเดินพ้นประตูห้องออกมาได้เล็กน้อยโทรศัพท์เก็ดังขึ้นอีกละลอกและก็ไม่พ้นว่าจะเป็นเด็กยักษ์อีกเช่นเคย [ถึงแล้วครับ จอดอยู่ที่ลานจอดรถนะ] "ทีกำลังเดินออกไป โป้รอแป๊ปนึงนะครับ" ร่างโปร่งบอกปลายสายพาร่างมึนๆเดินโซเซไปที่ลานจอดรถ เมื่อเดินออกมาก็เห็นร่างหนายืนสูบบุหรี่รออยู่ข้างรถอีกฝ่ายหันมาเจอเขาที่กำลังเดินออกมาข้างนอกพอดีเด็กยักษ์เลยจัดการดีดบุหรี่ที่สูบทิ้งและเดินตรงเข้ามาจูงมือเขาขึ้นรถ "ทำไมเมาแบบนี้ล่ะ เดี๋ยวจะโดน" เด็กยักษ์ทำหน้ายักษ์สมชื่อเมื่อเห็นคนที่ตั้งใจมารับดูจะเมาหนักใช่เล่น สภาพเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มหลุดออกจากกางเกงสแล็คสีครีมที่มักจะสวมเข้าไปในกางเกงอย่างถูกระเบียบ ไหนจะกระดุมเสื้อด้านบนที่เหมือนโดนปลดออกไปสองเม็ดเผยให้เห็นร่องไหปลาร้าสีนวลแถมหวิดจะเห็นหน้าอกอีกตั้งหาก ตากลมโตใต้แว่นหนาจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ตอนที่เดินเข้ามาหา นี่ดีแค่ไหนแล้วที่เดินออกมาเองได้ไม่งั้นเขาคงได้ต้องเข้าไปอุ้มถึงที่แน่ๆ มันน่าจับตีนักนะ.... ผมรีบพาคนเมาขึ้นไปนั่งข้างคนขับก่อนจับรัดเข็มขัดให้เรียบร้อย ดูท่าคนเมาจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษเอาแต่นั่งหัวเราะคิกคักกับทุกการกระทำของผม คืนนี้คงปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้แน่นอน เฮ่ออออ "ทีไปนอนที่คอนโดโป้นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับ" "คอนโดโป้เหรอ คิคิ" "หึๆ หัวเราะอะไรครับท่าจะเมาหนักแล้ว” "ไม่ ทีไม่ได้เมาน้าาา" คนเมาที่บอกว่าตัวเองไม่เมาหันมาปัดไม้ปัดมือพัลวัน ปากที่เคยเชิดขึ้นตอนนี้กลายเป็นปากจู๋น่าหยิกไปซะแล้ว หารู้ไม่ว่าทุกๆอิริยาบถของคนแก่กว่านั้นได้ตกอยู่ในสายตาเขาเป็นที่เรียบร้อย ไม่รู้หรือไงว่าต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนที่จะต้องอดใจไม่จับคนเมากดระหว่างทาง แต่ที่รู้ๆคือตอนนี้ถึงร้อยก็ต้องเหยียบให้มิด กูอยากให้ถึงคอนโดไวๆแล้วเว้ย! "ที ยืนดีๆก่อน โป้เปิดห้องไม่ได้" "อื้ออออ ปวดฉี่ๆ" "ครับๆ รู้แล้วๆ มาถอดรองเท้าก่อน" คนเมาทำตามอย่างว่าง่าย ถอดเสร็จก็ต้องรีบพยุงกันพาไปเข้าห้องน้ำโดยไม่ลืมยืนซ้อนอยู่ด้านหลังกันไม่ให้คนเมาล้มพับลงไปที่ชักโครกเสียก่อน "โป้ออกไปก่อน ทีจาฉี่นะ" "ก็ฉี่สิ โป้ไม่มองหรอก" คนเมาหรี่ตามองหลังกรอบแว่นทำให้ผมที่กำลังตีเนียนรีบหันหน้าไปมองทางอื่นแทน แต่ก็ไม่ลืมเลื่อนมือลงมาคล้องอยู่ที่เอวบางเพื่อให้อีกคนทรงตัวดีๆ คนที่เมาคงปวดจนทนไม่ไหวจึงเอนตัวพิงผมและรูดซิปกางเกงลงเพื่อปลดปลอดออกมา "ทีนอนรอก่อน เดี๋ยวโป้เช็คตัวให้" "ร้อนนน จะอาบน้ำ" "อาบไม่ไหวหรอก เมาซะขนาดนี้" ผมเดินออกมาพร้อมกะละมังใส่น้ำ บิดผ้าพอหมาดเช็ดไปตามหน้าคนเมาและซอกคอก่อนไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงแผงอกสีขาวอมชมพู คนเมายังคงครางอื้ออึงไม่ได้ศัพท์พยายามปัดป่ายผ้าขนหนูที่เช็ดอยู่ให้พ้นตัว "ที อยู่เฉยๆก่อน" ผมเริ่มขึ้นเสียงแต่เหมือนจะดุไปก็เท่านั้นเมื่อคนเมาไม่ได้ฟังเอาเสียเลย มือใหญ่ไล่แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มทีละเม็ดๆจนลงมาหยุดที่หน้าท้องขาวเนียน ...ท่องไว้ไอ้โป้ สติ สติ โว้ยยยย... “อุ้ก!!” อยู่ๆคนที่นอนสลบไปเมื่อครู่ลุกพร้วดไปที่ห้องน้ำอย่างเร็วทำให้ผมต้องรีบวิ่งตามไปลูบหลังให้ทันที หลังจากอ้วกออกเป็นที่เรียบร้อยก็ดูเหมือนร่างโปร่งจะได้สติขึ้นมาเล็กน้อย ผมหยิบแปรงสีฟันแกะใหม่ออกมาให้เขาแปรงฟันและหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่มาเช็ดหน้าให้ “ไหวมั้ยที เดี๋ยวโป้ไปเอาน้ำมาให้นะ” “อื้อ ขอโทษทีนะโป้” “จะอาบน้ำก็ได้นะถ้าอาบไห-เฮ้ย!” ผมเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมแก้วน้ำเย็นๆในมือ แต่สิ่งที่ผมเห็นเกือบทำให้แก้วในมือหลุดไม่เท่าไหร่หัวใจผมก็จะหลุดออกมาด้วยน่ะสิครับ! .......................................................................... TBC คุงครูเป็นเด็กไม่ดีเลย เมาอย่างนี้ต้องโดนนังเด็กยักษ์จับกิน เอ้ย จับตีแน่นวล!!! ปีโป้เน่าจะไม่ทนนนนน :hao7:
:pig4: :3123:
ตัดจบได้น่าตีมากกกกก เจ้าเด็กยักษ์เห็นอะไรน๊าาาาา :hao3: :hao7:
บทที่ 10 “ทำอะไรน่ะที!” ผมตะโกนถามด้วยความตกใจ “หื้ม ก็โป้บอกให้ทีอาบน้ำได้ไม่ใช่เหรอ?” ผมรีบวางแก้วลงที่โต๊ะทันทีด้วยอาการลนลาน สงสัยคนที่คิดว่าสร่างเมาจะยังไม่สร่างดี จะไม่ให้ตกใจกับภาพที่เห็นได้ยังไงกันเมื่อร่างโปร่งจัดการถอดกางเกงสแล็คสีครีมทิ้งไว้ข้างตัวเรียบร้อย มือบางชะงักมือที่กำลังจะถอดชั้นในออกเมื่อผมตะโกนถาม ตอนนี้ทั้งตัวเลยเหลือแต่กางเกงชั้นในสีขาวที่หมิ่นเหม่เห็นขอบสะโพกกับเสื้อเชิ้ตสีเข้มที่ถูกปลดกระดุมออกหมดแล้ว แม่งเอ๊ย....โคตรขาวเลย ผมลอบกลืนน้ำลายพาสองขาเดินตรงเข้าไปหาคนที่ยืนจ้องกันตาแป๋ว ผมสูดหายใจลึกๆมองสำรวจร่างขาวที่อยู่ด้านหน้าพลางเลียริมฝีปากตัวเองที่แห้งผาด “ทีรู้รึเปล่า อย่างนี้มันไม่ดีเลยไม่ดีเลยจริงๆ” ผมเอื้อมไปลูบแก้มใสของคนแก่กว่า จับปอยผมที่หล่นทัดหู เพื่อให้มองเห็นใบหน้าที่ปราศจากแว่นมากขึ้น “อะไรไม่ดีเหรอโป้…” ปากบางที่กำลังเอื่อนเอ่ยถูกริมฝีปากผมประกบปิด ผมไล่ขบเล็มริมฝีปากอีกฝ่ายไปเรื่อยๆ ลิ้นร้อนแทรกเข้าเลียฟันขาวคล้ายจะขอให้เปิดทางก่อนส่งลิ้นตัวเองเข้าไปเกี่ยวกับลิ้นเล็กไว้ เสียงเล็กครางอื้ออึงพอใจดังผ่านในลำคอ มือทั้งสองข้างลูบไปตามร่างกายของคนตัวเล็กกว่าบีบนวดไปทุกส่วนที่มือหนาปัดผ่าน ด้านคนเมาก็ไม่น้อยหน้ายกแขนเรียวขึ้นมาโอบรอบคอให้ริมฝีปากของทั้งคู่ได้แนบสนิทกัน จนในที่สุดคนแก่กว่าก็ผละหน้าออกก่อนเพราะเริ่มจะขาดอากาศหายใจ “ที / โป้” “โป้พูดก่อนเลย” “คือ ทีเข้าไปอาบน้ำก่อนเถอะเดี๋ยวเอาชุดโป้ไปใส่ก่อนนะ” “อื้อ...แล้วโป้ล่ะ” “เดี๋ยวโป้ไปอาบข้างนอกครับ...นี่ชุดนะ ถ้าเสร็จแล้วก็นอนก่อนได้เลย” ผมยื่นชุดใส่นอนให้ร่างโปร่งและรีบพาตัวเองเดินจากห้องนอนมา ผมยืนสูบบุหรี่เพื่อสงบสติอยู่ด้านนอกตาก็ก้มมามองเจ้าลูกชายตัวดีที่เริ่มขยายตัวคับพองกางเกงวอร์มที่ใส่อยู่แล้วก็ต้องถอนหายใจ...เฮ่ออออ เกือบแล้วมั้ยละไอ้โป้เอ๊ย อุตส่าห์พยายามอดทนมาตั้งนานจะมาตะบะแตกตอนนี้ไม่ได้นะมึง อย่างน้อยๆที่ผมคิดไว้ก็ต้องขอเขาเป็นแฟนให้ได้ก่อนแหละแล้วเรื่องแบบนี้มันก็จะตามมาเอง ไม่งั้นถ้าผมทำลงไปจริงๆมันก็เหมือนผมบังคับให้เขาจำยอมเป็นของผมน่ะสิ หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำให้สมองโล่งซะหน่อย ป่านนี้คนที่อยู่ในห้องน่าจะนอนหลับไปแล้วแน่ๆ แกร็ก... “ทำไมยังไม่นอนอีกครับ?” “อ่อ ผมรอโป้อยู่น่ะ คือ...” “ทำไมครับ มีอะไรรึเปล่า” “โป้...ไม่ชอบที่จูบกับผมเมื่อกี้เหรอครับ” “??” หน้าผมมันคงขึ้นเครื่องหมายคำถามเป็นแน่ เจ้าตัวเลยรีบขยายความต่อ “ก็ ก็โป้หยุด...ไม่ได้ เอ่อ จูบต่อ” ....ให้ตายเถอะ ทำไมถึงได้เป็นคนที่น่ารักแบบนี้วะ ไอ้วากูว่ากูคงได้ผิดสัญญาที่เคยบอกมึงไว้ซะแล้ว “ทีฟังโป้นะ โป้ไม่ได้ไม่ชอบแต่โป้ไม่อยากบังคับทีทั้งที่เรายังไม่ได้ตกลงคบกันเลย อีกอย่างโป้ก็ไม่อยากให้ทีเจ็บถ้าทียังไม่พร้อม” “งั้น...เรามาเป็นแฟนกันนะครับ” “ฮ๊ะ! ทีว่าอะไรนะ” “ก็ขอโป้เป็นแฟนไง” “เดี๋ยวๆ มันต้องเป็นโป้ที่ขอไม่ใช่เหรอที?” “อ้าว มันไม่เหมือนกันเหรอครับ แต่ถึงใครจะขอยังไงเราสองคนก็เป็นแฟนกันอยู่ดีไม่ใช่เหรอครับ?” “เฮ่ออออ เพราะซื่อบื้อแบบนี้ไงถึงได้น่าแกล้ง” “ซื่อบื้ออะไรเล่า แล้วตกลงจะเป็นแฟนกันไหม” “โอ๋ๆ เป็นสิ ใครจะกล้าปฏิเสธได้เนอะรักขนาดนี้แล้วเนี่ย” “งั้นก็จูบต่อได้แล้วน่ะสิ” ร่างโปร่งว่าจบก็ขึ้นมานั่งคร่อมบนตักผมทันที มือสองข้างยกขึ้นเกาะไว้ที่ไหล่กว้างก่อนจะประกบปากนิ่มของตัวเองลงมา ลิ้นเล็กที่พยายามเลียนแบบผมสอดเข้ามาภายในปากอย่างเงอะงะแต่มันก็ทำให้อารมณ์ดิบพุ่งสูงได้ดี เอวบางถูกแขนแกร่งเกี่ยวเอาไว้ก่อนจะโดนจับพลิกให้มาอยู่ใต้ร่างหนาแทนโดยที่ปากทั้งคู่ยังไม่หลุดออกจากกัน เสียงเฉอะแฉะของน้ำลายและเสียงหอบหายใจของเราทั้งคู่ผสานสลับกันไปมา “อื้ม...อ๊ะ” คนใต้ร่างสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกสัมผัสเย็นจากมือหนาลากเข้ามาในเสื้อยืดตัวโคร่ง ร่างโปร่งหลุดเสียงครางหวานออกมาเมื่อมือผมปัดผ่านหน้าอกเล็ก เม็ดชมพูนุ่มนิ่มทั้งสองถูกนิ้วเขี่ยสลับดูดดึงไปมาปากเล็กอ้าออกกอบโกยอากาศเข้าปอดเมื่อความเสียวตีตื้น “โป้...อื้อ” ร่างโปร่งบิดเร้าตัวไปมา เสื้อนอนถูกคนเด็กถอดออกเผยให้เห็นผิวขาวนวลตามฉบับหนุ่มเหนือ มือใหญ่ลูบไล้ไปตามสีข้างให้คนแก่กว่าได้สยิวเล่นก่อนจะเกี่ยวปราการสุดท้ายที่ปกปิดของสงวนออกจากสะโพกมน “โป้ถอดด้วยสิ” “งั้น...ทีช่วยถอดให้หน่อยนะครับ” พูดจบก็ก้มลงหอมแก้มแดงของอีกคน อาจารย์ทีที่กำลังนอนหมดแรงอยู่ลุกขึ้นมาช่วยปลดเสื้อออก มือเรียวลูบไปตามกล้ามอกแน่นตึงของคนดูแลตัวเองไล้ผ่านกล้ามท้องลงมาเรื่อยๆก่อนหยุดที่กางเกงหนา เงยหน้ามองคนเด็กที่ส่งสายตาแพรวพราวมาให้ทีนึงก่อนจะตัดสินใจค่อยๆรั้งกางเกงวอร์มคนตรงหน้าลง ท่อนเอ็นที่อยู่ภายใต้กางเกงดีดตัวออกมาทักทายคนตรงหน้าอย่างแรง ร่างโปร่งมองอย่างเขินอายยกมือขึ้นปิดของสงวนของตัวเองทันที จะไม่ให้อายได้ยังไรกันเพราะของเขานั้นมันต่างจากที่เด็กยักษ์เคยพูดไว้ซะที่ไหน ทีเล็ก… ร่างหนาคว้าเอวคนที่นั่งเขินอายเข้ามาชิดตัวมากขึ้น ก้มจูบลงไปตามโครงหน้าได้รูปลิ้นร้อนชื้นเล็มเลียไล้ลงตามลำคอขาวลากยาวมาถึงบ่าเนียนขบเม้มให้คนใต้ร่างสะดุ้งเล่นเป็นระยะ ใบหน้าขาวเชิดขึ้นเมื่อความรู้สึกแปลกใหม่แทรกเข้ามามือเรียวปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังกว้างหมายจะบรรเทาอาการเสียวแปร๊บในช่องท้อง มือใหญ่เลื่อนลงกอบกุมไปที่แก่นกายเล็กของคนแก่กว่าค่อยๆบดขยี้ส่วนปลายที่ตอนนี้มีน้ำเมือกใสติดอยู่ก่อนจะชักข้อมือขึ้นลงตามความยาวให้เกิดอาการเสียวเล่น “อื้อออ...โป้...เร็วอีก...อึ่ก” มือหนาทำตามคำเรียกร้องทันที ร่างโปร่งที่ตอนนี้กลายเป็นสีชมพูทั้งตัวแอ่นอกขึ้นลงปากอิ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะเจ้าตัวขบกัดด้วยความเสียวซ่าน ดูท่าร่างโปร่งจะใกล้ถึงฝั่งเมื่อมือเรียวเอื้อมมาจับมือผมที่กำลังขยับอยู่ให้ขยับแรงขึ้นกว่าเดิม จนในที่สุดร่างโปร่งก็เกร็งตัวกระตุกปลดปล่อยน้ำกามออกมาเต็มมือผม “โคตรเซ็กซี่เลย” ผมพึมพำขณะฉีกซองถุงยางออกและสวมเข้าที่นิ้วมือทั้งสอง “อ๊ะ! อะไรเย็นๆ” ทีสะดุ้งตกใจเมื่อผมชะโลมเจลล่อลื่นลงไปนวดคลึงบริเวณช่องทางแน่นตึง ริมฝีปากกลับมาทำหน้าที่จูบเพื่อให้คนใต้ร่างผ่อนคลายก่อนจะสอดนิ้วใส่เข้าไปในช่องทางเล็กเพื่อขยายเตรียมความพร้อมสำหรับสิ่งของที่ใหญ่กว่า ผมชักนิ้วทั้งสามเข้าออกเป็นจังหวะเสียงร้องหวานหูยังคงดังก้องอย่างต่อเนื่อง ท่อนเอ็นเล็กที่สงบไปก่อนน่านี้กลับตั้งชันขึ้นใหม่อีกครา ความอดทนครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลงเมื่อนิ้วใหญ่ถูกถอดถอนออกจากช่องทางเล็ก ผมหยิบถุงยางอันใหม่ออกมาคลุมที่ท่อนลำแกร่งของตนเองแทนบีบเจลลงบนถุงยางก่อนจะค่อยๆดันเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนที่กำลังขมิบเชิญชวนผมอยู่ตอนนี้ “อ๊ะ! เจ็บ...ฮื่อ” “ซี้ด…แน่นมาก” “อื้มมมม โป้...อึดอัด” “ทนอีกนิดนะที ใกล้จะสุดแล้ว...อ่าาา” ในที่สุดร่างหนาก็เข้าไปได้จนสุด ท่อนลำถูกแช่ค้างไว้เพื่อให้คนด้านใต้ได้ปรับตัว เมื่อลมหายใจถี่ของร่างโปร่งเริ่มผ่อนคลาย ความเสียวภายในก็แล่นผ่านตามรูขุมขน ขายาวถูกจับให้เกี่ยวรอบเอวสอบไว้ก่อนจะถูกเด็กยักษ์โหมกระหน่ำสะโพกใส่ นิ้วเรียวงจิกเกร็งตามแผ่นหลังกว้างหวังจะทำให้ความเสียวลดลงแต่ดันกลายเป็นการกระตุ้นเด็กยักษ์ให้ตอกสะโพกลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า “โป้...แรงไป...อ๊ะ อ๊ะ...ไม่ไหว” “ให้ตายเถอะที…ทำไมเซ็กซี่แบบนี้วะ” ขาเรียวถูกจับขึ้นตรงก่อนร่างหนาจะกระแทกสะโพกรัวเข้าออกอย่างแรงจนหัวคนใต้ร่างหวิดจะชนกับเตียงเอาเสีย มือใหญ่รูดรั้งแก่นกายเล็กของร่างโปร่งให้เมื่อรู้สึกอีกไม่นานตัวเองก็ใกล้จะเสร็จ ไม่นานร่างบางก็กระตุกตัวอยู่สองสามทีและปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องเห็นดังนั้นคนเด็กจึงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นก่อนจะปลดปล่อยตาม เราสองคนหอบหายใจอย่างแรงเหมือนคนไปวิ่งมาราธอนมา ร่างโปร่งที่นอนอยู่สะดุ้งผวาเมื่อผมดึงตัวตนออกจากช่องทางอุ่น ผมรีบดึงถุงยางที่ใส่อยู่ออกและสวมอันใหม่ลงไปทันที ทีที่ได้แต่นอนมองการกระทำของเด็กยักษ์ก็รีบหันหนีจากภาพน่าอายตรงหน้า ได้แต่คิดกับตัวเองในใจที่โป้ชอบบอกว่าตัวเขาเซ็กซี่...แต่ตัวเองก็เซ็กซี่ไม่ต่างกันหรอก ทีสะดุ้งตัวอีกครั้งเมื่อมือหนาจับที่เอวเปลี่ยนให้ตนหันหลังให้แล้วเริ่มการสอดประสานร่างเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง เสียงครางหวานสลับไปมาของทั้งคู่ดังระงมอยู่ในห้องนอน กลิ่นไอของความสุขลอยครุ้งเหนือทั้งคู่เมื่อบทรักในค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนานจนไม่รู้จะสิ้นสุดลงเวลาไหน .......................................................................... อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วนะค้า แต่ตอนนี้ไม่ไหวจีๆ หมั่นไส้นังปีโป้เน่าที่ริอาจรุนแรงกับคุงครูของช้านนนน :hao7: คุณ kong6336 >>> อย่าตีเค้าน้า ไปตีไอ้เด็กยักษ์แทนเลยค้า 55555
:pig4: :3123:
:pighaun:
บทที่ 11 เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ที่บทรักของเราทั้งสองจบลง แต่ที่รู้ๆคงสายมากแล้วเพราะแดดที่ส่องผ่านฟ้าม่านเข้ามากระทบร่างของเราทั้งสอง ผมตื่นจากการหลับไหลก็ตอนที่มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ข้างหัวเตียงดังขึ้น “...โป้ครับ” [ฮัลโหลพี่โป้ วันนี้จะเข้ามาที่บ้านไหมลูก] “อ่า แม่เหรอครับ...เดี๋ยวโป้บอกอีกทีนะแม่” [โอเค ยังไงโทรมาบอกแม่ด้วยนะ] “ได้ครับ รักแม่ครับ” ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงกว่าแล้วแต่คนขี้เซายังนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมตื่น คาดว่าน่าจะเหนื่อยทั้งจากความเมาและกิจกรรมยามค่ำที่ผ่านมา ผมลูบมือไปตามเรือนผมนุ่มไล่มาตามโครงหน้าได้รูปไปเรื่อยๆแอบขโมยหอมแก้มคนขี้เซาไปด้วย มีความสุขเว้ย อิอิ “อื้อออ...” คนโดนกวนเวลานอนตื่นขึ้น ทีขยี้ตาไปมาด้วยความอ่อนเพลียและเมื่อยล้าตามร่างกาย ลำคอแห้งเมื่อขาดน้ำมาหลายชั่วโมงไหนจะรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวคล้ายจะจับไข้ซะอย่างนั้น “ตื่นแล้วเหรอครับ หิวน้ำไหมเดี๋ยวโป้ไปเอาให้” “...ครับ” เสียงแหบแห้งตอบกับมาเหมือนคนยังไม่ตื่นดี มองตามร่างสูงที่เดินออกไปนอกห้องนอนสักพักก็กลับเข้ามาพร้อมแก้วน้ำใบนึง “ปวดหัวมั้ยหรือปวดท้องหรือเปล่า” “ปวดหัวครับ รู้สึกเมื่อยๆตัวด้วย” “งั้นเดี๋ยวโป้ไปหยิบยาให้กินและนอนต่ออีกหน่อยนะ” ทีพยักหน้าให้ผมเลยเดินไปหายาลดไข้ให้เจ้าตัวก่อนจะเดินกลับมาในห้องอีกครั้ง ดูจากสภาพของทีตอนนี้ท่าจะไม่ค่อยดีนักถ้ากินยาเข้าไปแล้วยังไม่หายคงได้ต้องพาไปหาหมอแน่นอน “นอนลงไปก่อน เดี๋ยวโป้เช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้จะได้นอนสบายๆ” “ผมอยากอาบน้ำครับ เหนียวตัว” “ทีเป็นไข้อยู่ อาบน้ำไม่ได้นะ” “แต่…” “ไม่มีแต่ครับ! เดี๋ยวโป้เช็ดตัวให้นอนอยู่เฉยๆเลย” สิ้นคำดุของเด็กยักษ์ทำให้ทีต้องจำใจนอนลงแบบเดิมเสียไม่ได้ ทำไมชอบทำเหมือนเขาเป็นเด็กนักนะ น่าโมโหจริงเชียว “เสร็จแล้ว เดี๋ยวโป้ออกไปหาซื้ออะไรให้กินนะ กินเสร็จจะได้กินยาอีก” “ขอบคุณครับ” ก่อนจะเดินออกก็ก้มหอมคนป่วยสักทีและรีบเดินออกมาเพราะเจอสายตาพิฆาตเข้าให้ ผมเดินลงมาที่ร้านอาหารแถวๆคอนโด ขากลับก็แวะซื้อผลไม้ไปให้คนป่วยอีกถุงก่อนกลับขึ้นไปบนห้อง คนป่วยไปหลับไปแล้วด้วยความเพลียใจนึงก็อยากให้นอนพักอีกใจก็ต้องปลุกเขาขึ้นกินยาให้เรียบร้อย แต่แล้วก็ต้องตัดสินใจปลุกเขาขึ้นมาอีกครั้ง “ที ทีตื่นมากินข้าวก่อนครับ จะได้กินยา” “หื้อ...ไม่หิว” “ไม่หิวก็ต้องกินครับ ต้องกินยาอีก...มา โป้ป้อน” “เอ่อ ผมกินเองได้ครับ” คนไข้พยายามแย่งช้อนที่ผมจะป้อนไปกินเองแต่ผมยื้อช้อนไว้ทันและจับยัดเข้าไปในปากให้เจ้าตัว ร่างโปร่งทำนิ่วคิ้วขมวดไม่พอใจแต่ก็ปล่อยเลยตามเลยให้คนเด็กกว่าทำตามใจตัวเองเพราะเขาเองก็ไม่มีแรงที่จะไปทะเลาะกับคนแรงม้าแบบนี้ได้อยู่ดี ร่างโปร่งนึกย้อนไปเมื่อคืนที่เผลอทำตามใจตัวเองให้ความมึนเมาครอบครองสตินึกคิดและทำสิ่งที่น่าอับอายออกมา เขาจำได้ดีว่าตนเองทำอะไรลงไปบ้าง ทั้งเรื่องการขอคนเด็กกว่าเป็นแฟนไหนจะทำเรื่องอย่างว่าอีก ยิ่งมองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ก็ผุดภาพซ้อนของเมื่อคืนขึ้นมาพลางสายตาก็ลากไล่มองต่ำลงเรื่อยๆ ฮืออออออ.....ทำไมเขาถึงเป็นคนทะลึ่งแบบนี้นะ ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากร้องไห้ “ทำไมหน้าแดงจัง ให้เปิดแอร์ไหม?” “ปะ เปล่าครับ ผมอิ่มแล้ว” “โอเค กินยาต่อเลยนะจะได้นอนพัก” ผมเอายาให้คนป่วยก่อนจะจัดการเก็บถาดอาหารไปข้างนอกและนั่งจัดการอาหารของตัวเอง รีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จเร็วไวจะได้กลับเข้าไปดูแลคนป่วยอีกครั้ง พอเริ่มตกเย็นผมก็เข้ามาดูอาการคนป่วยอีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าจะไม่หายป่วยง่ายๆเมื่อไข้ยังไม่ลดลงไปกว่าเดิมเลย อาการไม่ดีอย่างนี้คงได้ต้องไปหาหมอเป็นแน่ ผมรีบเช็คตัวให้ร่างโปร่งและแต่งตัวให้เรียบร้อยเสร็จจึงอุ้มร่างโปร่งขึ้นเดินไปคว้ากุญแจรถมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที “หมอ แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ” “เท่าที่ตรวจอาการ ไข้ขึ้นเพราะเกิดจากอาการอ่อนเพลียและอักเสบที่บริเวณช่องทางหลังร่วมด้วยนะ” “อักเสบเหรอครับ?” “ใช่ครับ เกิดการฉีกเล็กน้อยและบวมแดงมาก ยังไงช่วงนี้หมอขอให้งดกิจกรรมไปก่อนนะและให้คนไข้พักผ่อนเยอะๆ หมอจัดยาให้เรียบร้อยแล้วเชิญที่เคาเตอร์ได้เลยครับ” “อ่า ครับ ขอบคุณครับ” ผมตกใจไม่น้อยหลังจากที่ได้ฟังสาเหตุของอาการป่วย มันทำให้นึกย้อนถึงเมื่อคืนที่เผลอรุนแรงกับเขามากเกินไปหน่อยกว่าพายุอารมณ์ของเราจะจบลงก็เกือบเช้า ตามจริงจะโทษผมฝ่ายเดียวก็ไม่ได้นะก็ใครจะไปคิดว่าร่างโปร่งตอนที่เมาแล้วจะทำตัวน่ารักขนาดนั้น ไหนจะท่าทางเซ็กซี่ตอนที่เรามีอะไรกันมันทำให้อดตอกย้ำความเป็นเจ้าของให้เสียไม่ได้ ไหนจะเสียงหวานที่ร้องอ้อนวอนขอให้ใส่เข้ามานั้นยังดังก้องอยู่ในหู ....อ่า แค่นึกก็ทำให้ปวดหนึบที่ลูกชายเสียแล้ว เห็นไหมครับมันไม่ใช่ความผิดของผมฝ่ายเดียวจริงๆนะครับ...เชื่อผมสิ หลังจากที่เรากลับจากโรงพยาบาล ผมก็ให้ร่างโปร่งกินยาและพักผ่อนตามที่หมอสั่งซึ่งตอนนี้คนป่วยก็ได้หลับไหลไปเรียบร้อยแล้ว “อึ้ก...” ผมจัดท่านอนให้เขานอนตะแคงอย่างเบามือ หยิบหลอดยาสำหรับป้ายช่องทางบวมแดงด้วยมือที่สั่นเทา เผลอกลืนน้ำลายเหนียวลงคอเมื่อเผยให้เห็นก้นกลมที่มีรอยช้ำจากกิจกรรมเมื่อคืนหลงเหลือเป็นบางจุด พยายามค่อยๆแหวกแก้มก้นออกอย่างเบามือจนเห็นช่องด้านหลังที่บวมและแดงอย่างชัดเชน ป้ายยาแก้อักเสบลงไปและเกลี่ยครีมไปมาเบาๆร่างโปร่งครางออกมาเมื่อโดนความเย็นของครีมช่องทางเล็กขมิบทั้งที่เจ้าตัวยังหลับสนิทอยู่ เวรละ....อย่าเพิ่งลุกลูกพ่ออย่าเพิ่งลุก แม่มึงไม่สบายอยู่!!! ผมรีบสูดหายใจเข้าลึกๆสงบอารมณ์หื่นกามของตัวเองเร่งมือทายาให้คนป่วยเสร็จก็รีบหันหลังมาบิดผ้าในกะละมังเช็ดตัวคนไข้เปลี่ยนใส่ชุดใหม่กลับเข้าไปและจัดท่านอนให้ใหม่อีกครา ผมเหลือบมองนาฬิกาก็บอกเวลาหกโมงแล้วผมควรติดต่อไปหาที่บ้านบอกเขาว่าวันนี้ผมคงไม่ได้กลับไปหา [ว่ายังไงคะคุณลูกชาย] “แม่ครับ อาทิตย์นี้โป้คงไม่ได้กลับบ้านนะครับ” [อีกแล้วเหรอโป้ แม่จะงอนเราแล้วนะ] “โอ๋ ไม่งอนสิครับแม่ พอดีแฟนโป้ไม่สบายน่ะเลยต้องอยู่ดูแลเขาก่อน” [แฟน? แฟนคนไหนอีกคะพ่อลูกชาย ไม่เห็นบอกแม่บ้างเลย] “ก็เพิ่งคบกันน่ะครับ....แม่ โป้มีอะไรจะบอก” [อย่าบอกนะว่าแกทำแฟนแกท้อง!] “ไม่ใช่แล้วแม่ แฟนโป้ท้องไม่ได้หรอก....คือ แฟนโป้เป็นผู้ชายครับแม่” [….] “แม่ โป้ขอโทษ แต่โป้รักเขาจริงๆแม่อย่าโกรธโป้เลยนะครับ นะครับ” [เลิกอ้อนเลยย่ะ กลับมาเตรียมตัวตอบคำถามที่บ้านได้เลย] “ครับๆ รักแม่นะ” ผมวางสายจากแม่เสร็จก็เดินไปตลาดแถวคอนโดเพื่อหาอะไรกินทั้งของคนป่วยและของตัวเอง ก่อนจะกลับเข้าไปดูคนป่วยอีกครั้งที่ตอนนี้สีหน้าเริ่มดีขึ้นมาบ้างแล้วหลังจากที่พาไปหาหมอมา ผมเลยปลุกเขาให้มากินข้าวกินยาแต่ดูเหมือนว่าพอป่วยคนแก่กว่าดันกลายเป็นคนดื้อเสียอย่างนั้นพอผมดุก็ทำหน้าตาไม่พอใจเหมือนเด็กๆโดนขัดใจซะอย่างนั้น เลยโดนผมทำโทษด้วยกันฟัดแก้มป่องไปหลายทีเชียวล่ะ .......................................................................... คุงครูป่วยแล้วเป็นคนดื้อ ระวังนังเด็กยักษ์จับเลียตูด เอ้ย ตีตูดนะกร๊ะ :hao6: ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาคอมเม้นท์นะค้า ตอนน่าก็จบแล้วเด้อออออ
:pig4: :katai2-1:
:mew1: :mew1:
บทที่ 12 หลังจากที่คนป่วยหายป่วยก็โดนผมบ่นเรื่องดื่มเหล้าเพราะผมห้ามไม่ให้เขาดื่มเด็ดขาด ร่างโปร่งที่โดนดุก็แย้งกลับมาว่ามันจำเป็นแต่ปกติตนเองก็ไม่ดื่มอยู่แล้วซึ่งผมก็เข้าใจและบอกว่าถ้าจำเป็นต้องดื่มจริงๆให้ผสมโซดาเยอะๆเอาเหล้านิดเดียวพอ ร่างโปร่งก็พยักหน้าเข้าใจทันที “สวัสดีครับนักศึกษาทุกคน วันนี้ผมจะมาแจ้งให้ทราบว่าวันนี้เป็นวันสอนวันสุดท้ายของผมนะครับ เพราะฉะนั้นชั่วโมงนี้ผมจะไม่มีการเรียนแต่จะเปิดโอกาสให้นักศึกษาถามคำถามที่อยากรู้เกี่ยวกับการเรียนที่ผ่านมาได้เลย” หลังจากที่ร่างโปร่งประกาศนักศึกษาก็เกิดอาการตกใจเพราะอาจารย์ทีถือเป็นอาจารย์ที่สอนสนุกไม่ทำให้เคร่งเครียดมากเกินไปและทำให้เข้าใจเนื้อหาง่ายมากขึ้นเวลาเรียน นักศึกษาหลายๆคนยกมือถามทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องเรียนซึ่งร่างโปร่งก็ไม่ได้อิดออดอะไร ตอบบ้างไม่ตอบบ้างเฮฮาตามสไตล์ตัวเอง “จารครับ ผมอยากถามว่าจารมีแฟนรึยังครับบบบ” “โห่หหห!!” เป็นเสียงใครไม่ได้นอกเสียจากไอ้หมาวาคนที่นั่งอยู่ข้างๆผมนั่นเอง หลังจากทุกคนได้ยินคำถามมันก็ประเคนเสียงโห่ร้องดังลั่นห้องให้มันไป บ้างก็แซวมันว่าจะจีบคนเป็นครูบ้างล่ะ เปลี่ยนแนวบ้างล่ะ ผมรีบกระทืบเท้ามันแรงๆไปทีแต่มันก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรแถมยังหันมายักคิ้วกวนตีนให้ผมอีกที “ผมขอไม่ตอบคำถามนี้นะครับคุณธันวา” “แสดงว่าไม่มีใช่ไหมครับ!” มันรีบสวนกลับไป “นั้นสิคะ อาจารย์ยังไม่มีแฟนใช่ไหมคะ” เสียงเพื่อนร่วมห้องคนที่หนึ่ง “เอ่อ คือ” “ระวังไอ้วานะจาร มันอ่ะโคตรเสือเลย” เสียงเพื่อนร่วมห้องคนที่สอง “ผม ผมมี....แฟนแล้วครับ” “ฮี้วววววว” หลายๆเสียงตะโกนแซวคนเป็นอาจารย์ที่นั่งเขินจนหูแดงให้คนในห้องเห็น บางคนก็ตะโกนแทรกบอกไอ้วากินแห้วแล้ว “แหม หน้าบานเชียวนะมึงไอ้ปีโป้เน่า” “แน่นอน ก็เมียกูน่ารัก หึๆ” “อ่ะ คายความลับของมึงออกมาเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นมึงจะโดนดี” “เรื่องของกู วันหลังมึงก็ไปอยู่ใต้เตียงพวกกูสิไป” “ไอ้ควายยยย แล้วบอกไม่ทำๆกูให้เกียรติเขา ถุ้ยยยย” “ก็ไม่ทำถ้าเขาไม่เต็มใจ ถ้าเต็มใจกูก็ยินดี” “หมั่นไส้จริงๆ แต่ยังไงกูก็ยินดีกับมึงด้วยนะเพื่อน” ผมยักคิ้วให้มันก่อนจะหันกลับไปมองคนที่บอกว่ามีแฟนแล้วข้างหน้าห้อง จริงๆผมก็ไม่ได้กดดันให้เขาต้องบอกใครต่อใครไปทั่วแต่แค่อยากให้สถานะระหว่างเรามีชื่อเรียกก็เท่านั้น เขาหันมามองสบตากับผมครู่นึ่งพลางขยับแว่นตัวเองเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มที่เป็นยิ้มสดใสส่งมาให้กันส่วนผมก็ยิ้มตอบกลับอีกฝ่ายไปพร้อมขยับปากให้คนที่มองกันอยู่ได้รับรู้“รักนะ” จบ .......................................................................... จบแล้วนะค้า เป็นตอนจบสั้นๆเน้ออออ ขอบคุณที่มาตามอ่านมาจนจบค่ะ :a1: :a1: :a1: ตอนนี้กำลังคิดตอนพิเศษอยู่ ติดตามรอได้เลยจ้า ><
:pig4: :3123:
สนุกมากง่า อยากให้ใีต่อเลย มัยfeel good มากเลยค่ะ มาเขียนต่อมั้ยคะ ชอบแนวfeel goodมากเลย น่ารัก
:กอด1: :impress2: :-[ :impress2:น่ารักจัง อยากให้มีต่อ หรือมียาวๆเลยค่า มัน feel good มากๆเลย
น่ารัก เป็นคำที่นึกได้ทันที ทีอ่านจบ โมเม้นท์น่ารักๆ เบาสมอง ชอบ ชอบ ชอบมาก... ขอขอบคุณและ ส่งกำลังใจให้นักเขียนคนเก่ง... :mew1: :pig4:
ตอนพิเศษ ออกเรือน (1) ตอนนี้ผมกับทีเป็นแฟนกันมาได้อีกไม่กี่เดือนก็จะครบปีแล้ว หลังจากที่ร่างโปร่งกลับไปสอนยังมหาลัยที่เก่าจนตอนนี้ก็ล่วงเลยเป็นเวลาห้าเดือนกว่าและขณะนี้ผมก็ได้เนรเทศตัวเองจากคอนโดมาอยู่ด้วยกันที่บ้านของอีกฝ่ายเรียบร้อย ก่อนน่านี้ที่ผมและเขาต้องเทียวไปเทียวมากันระหว่างบ้านเขาและคอนโดผมหลายครั้ง (ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผมที่มาบ้านเขาเสียมากกว่า อิอิ) ผมก็เลยอ้อนจะขอย้ายตัวเองมาอยู่ที่บ้านของเขา เมื่อได้ยินแบบนั้นทีก็คัดค้านเพราะเขาค่อนข้างจะหวงพื้นที่ส่วนตัวอยู่พอควร ผมเลยอ้างเหตุผลไปว่าจะได้ไม่ต้องไปๆมาๆอยู่นี่ก็จะได้ทำอะไรร่วมกันได้เลยและก็จะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียวอีก แต่ร่างโปร่งก็ยังไม่ตอบตกลงจนผมต้องงัดไม้ตายสุดท้ายคือโทรหาคุณแม่ของผมเอง ผมเคยคุยเรื่องของทีกับแม่หลายครั้งแล้วแต่ยังไม่ได้มีโอกาสพาเข้าไปเจอกับครอบครัว เนื่องด้วยก่อนน่านี้ผมติดสอบและทำรายงานเยอะ ส่วนเขาก็ต้องเตรียมตัวสอนตามหลักสูตรใหม่ทำให้เราสองคนไม่ได้คุยเรื่องนี้กันจนลืมไปแล้ว ผมเคยเกริ่นกับแม่ว่าผมอยากไปอยู่กับทีเพราะเขาอยู่เป็นบ้านและเขาอยู่คนเดียว ตอนแรกแม่ก็ขัดแต่พอผมพูดหว่านล้อมไปหลายๆครั้งและก็บอกอ้างข้อดีของการที่ไปอยู่ด้วยกันจนในที่สุดท่านก็ยอมใจอ่อนหรืออาจจะเพราะเอือมกับการออดอ้อนของผมก็เป็นได้ หึๆๆ ผมต่อสายหาตัวช่วยอย่างแม่เพื่อให้คุยกับร่างโปร่งซึ่งแม่ก็เข้าใจและจะลองช่วยคุยให้อีกแรง ผมส่งโทรศัพท์ให้คนที่นั่งดูทีวีอยู่ เขามองผมแบบงงๆที่อยู่ๆก็ยื่นโทรศัพท์ไปให้ก่อนจะเลิกคิ้วสงสัยเมื่อหน้าจอขึ้นชื่อว่าเป็นบุพการีของเด็กตรงหน้า ร่างโปร่งทำท่าจะไม่คุยแต่ผมรีบยัดมือถือใส่ในมือเขาก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง “สะ สวัสดีครับ” [สวัสดีค่ะ ทีใช่ไหมลูกนี่แม่ของโป้นะคะ] “อ่า ครับ สวัสดีครับ” [งั้นดีเลย แม่จะรบกวนหนูทีให้โป้มาอยู่ด้วยได้ไหมลูก พอดีคอนโดที่อยู่คุณพ่อเขาจะให้น้องเป้ไปอยู่น่ะค่ะ] “...คือว่า” [นะคะ เนี่ย ไม่งั้นโป้เขาต้องไปๆมาๆจากที่บ้านตั้งไกลเลยนะคะหนูที แม่ก็ไม่อยากให้เขาขับรถดึกๆดื่นๆ เวลาอยู่ห้องกินนอนก็ไม่เป็นเวลาแม่จะไปดูแลที่นู่นก็คงไม่ได้เพราะก็ต้องดูแลคนทางนี้อีก มันน่าจับตีจริงๆนะคะปีโป้เนี่ย หนูทีว่าไหมคะ เฮ่อออ] “เอ่อ ครับ ก็-ก็ได้ครับ ให้โป้มาพักกับผมก่อนก็ได้ครับ” [ว้าว! หนูทีใจดีจัง เห็นพี่โป้บอกเราทำอาหารเป็นแถมอร่อยอีกตั้งหากอย่างนี้วันหลังมาทำกับข้าวทานกันที่บ้านกับแม่นะคะ งั้นเดี๋ยวแม่ขอคุยกับพี่โป้หน่อยค่ะ] “ครับๆ ได้ครับ” ร่างโปร่งส่งโทรศัพท์คืนให้เด็กยักษ์ที่ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้ง ว่าไปแล้วแม่ลูกคู่นี้ก็เหมือนกันจริงๆชอบพูดจาออดอ้อนเก่งแถมหว่านล้อมเก่งอีกตั้งหาก แล้วอย่างนี้เขาจะรับมือยังไงดีเล่านี่ หลังจากที่เด็กยักษ์วางสายก็หันมาคุยกับร่างโปร่งที่หรี่ตามองอย่างจับผิด พอคนแก่กว่าอนุญาติให้ย้ายเข้ามาได้ผมก็รีบปลีกตัวบรืนรถกลับมาที่คอนโดทันที ขึ้นห้องได้เท่านั้นก็กวาดพวกเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวที่จำเป็นลงกระเป๋าเดินทางใบนึง อันอื่นช่างมันค่อยมาขนเอาทีหลังแต่ตอนนี้ต้องรีบไปอย่าให้เสียเวลา น้ำขึ้นต้องรีบตักครับ อิอิ อ้อ ที่ขาดไม่ได้อีกอย่างก็...ถุงยางกับเจลสินะ หึๆๆ “โป้นอนห้องนี้นะครับ เดี๋ยวผมมาเก็บกวาดห้องให้” “อ้าว ทำไมให้โป้นอนแยกล่ะ ให้โป้นอนห้องเดียวกับทีนะ นะครับ นะครับ” “ไม่ได้ครับ ห้องผมเป็นพื้นที่ส่วนตัว ห้ามเข้า!” “แต่เราเป็นแฟนกันนะ ทำไมโป้จะเข้าไม่ได้!” “ไม่รู้ล่ะ ถ้าเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติผมโกรธจริงๆด้วย” “ชิ้ ก็ได้...อย่าเผลอแล้วกัน” “อะไรนะครับ?” “เปล๊า ไม่มีอะไรครับ โป้เข้าไปเก็บของก่อนนะ” ร่างโปร่งยืนกอดอกมองอย่างไม่ไว้ใจ ผมรีบทำหน้าทำตาใสซื่อแบบเด็กน้อยใส่ก่อนจะเดินเข้าไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ในห้องนอน ฮึ รอให้มีโอกาสเหมาะๆก่อนเถอะ จะเข้าไปจับปล้ำเลยคอยดู!! “เดี๋ยวผมช่วยแขวนชุดครับ” “ขอบคุณนะ” จากนั้นเราทั้งสองก็ช่วยกันเก็บกวาดภายในห้องจนเวลาล่วงเข้าช่วงเย็น ร่างโปร่งที่ทำหน้าที่จัดเตรียมอาหารชวนผมไปซุปเปอร์ฯเพื่อไปซื้อวัตถุดิบในการทำอาหารของเรา ปกติแล้วพ่อครัวจะซื้อมาแค่พอกินไม่ได้ซื้อกักตุนไว้เท่าไหร่เพราะอยู่คนเดียว แต่ผมบอกไปว่าให้ซื้อเข้าไปเลยจะได้ไม่ต้องออกมาบ่อยๆและจะได้ไม่เปลืองยังไงเหลือกินก็ดีกว่าขาดอยู่แล้ว ผมกับเขาเลือกซื้อของกินทั้งของคาวของสำเร็จรูปและเครื่องดื่มต่างๆโดยที่ผมบอกว่าครั้งนี้ผมจะเป็นคนจ่ายให้ แต่คนแก่กว่าก็ค้านว่าเขาเป็นคนมีเงินเดือนต้องออกให้ ผมเลยตัดปัญหาบอกไปว่าถือว่าฉลองเข้าบ้านใหม่คราวน่าก็ค่อยออกเหมือนเดิม ซึ่งคนแก่กว่าก็ยอมตกลง หลังจากเราทั้งสองทานอาหารกันเสร็จ ผมก็เป็นคนอาสาล้างจานเก็บของให้ซึ่งร่างโปร่งก็ไม่ได้ว่าอะไรแล้วย้ายตัวเองไปนั่งดูทีวีรอ เราสองคนนั่งดูทีวีไปคุยกันไปเรื่อยๆจนคนที่นั่งข้างๆเริ่มตาปรือเข้าให้แล้วผมเลยจัดการปิดเครื่องใช้ทุกอย่างและพาเขาเดินขึ้นไปชั้นบน ผมกำลังทำเนียนจะตามเข้าไปด้วยแต่คนที่เดินอยู่ด้านหน้าดันรู้ตัวเสียได้ ร่างโปร่งหันหน้ามามองผมและเหลือบตามองไปที่ประตูอีกห้องเชิงว่า “เชิญไปทางนู้น” ได้แต่ยิ้มค้างส่งไปให้และเดินเลยไปที่ห้องตัวเองอย่างจำใจ ฝากไว้ก่อนเถอะ...ไม่รอดแน่!! หลังจากที่เข้ามาในห้องผมก็ยังไม่หลับทันที ได้แต่นอนคิดว่าจะทำอย่างไรถึงจะได้เข้าไปนอนกอดคนที่อยู่ห้องข้างๆได้ จนตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มครึ่งแล้วคนที่อยู่อีกห้องคงหลับใหลไปเรียบร้อย ผมจึงตัดสินใจเปิดประตูห้องตัวเองและย่องเบาๆไปหน้าห้องใกล้กัน หยุดยืนที่หน้าประตูห้องของอีกคนก่อนจะลองบิดลูกบิดประตูห้องเพื่อเช็คดูว่ามันจะเปิดได้หรือไม่ กริ๊ก.... เยส!! หวานหมูมึงละไอ้โป้ หึๆๆๆ ผมพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างให้เบาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ตั้งแต่เกิดมา มองไปยังเตียงกว้างที่มีร่างหนึ่งนอนห่มผ้าหลับสบาย ผมนั่งยองมองหน้าคนหลับอย่างหลงใหลอยากจับมาฟัดแรงๆให้รู้แล้วรู้รอดแต่กลัวเจ้าตัวตื่นมาโวยวายเข้าให้ ผมเดินอ้อมไปอีกฝั่งที่มีหมอนข้างขวางไว้ เกะกะจริงๆไอ้หมอนข้างนี่ ผมเลยจับแม่งเหวี่ยงลงไปข้างเตียงและเอาตัวเองแทรกเข้าไปแทนอย่างเบาที่สุด ขยับเข้าไปจนรับรู้ถึงลมหายใจสม่ำเสมอของคนข้างๆที่อยู่ตรงซอกคอตนเอง ก้มลงไปจูบหน้าผากมนก่อนจะพาดแขนโอบกอดเอวบางไว้ให้ชิดกันมากขึ้น ผมทำทุกอย่างให้เบาที่สุดซึ่งคนหลับลึกอย่างทีไม่มีทางตื่นขึ้นมาแน่นอน คืนนี้หลับฝันดีแล้วเว่ยกู อิอิ .......................................................................... มาอัพตอนพิเศษของไอ้เด็กยักษ์จ้า นังเด็กปีโป้ริอาจจะออกเรือน มันต้องมีแผนอะไรแน่นวลลลล :katai1: :katai1:
ตอนพิเศษ ออกเรือน (ตอนจบ) “อือออ” คนหลับลึกเริ่มขยับตัวเล็กน้อยเมื่อร่างกายทำปฏิกิริยาในเวลาเดิมทุกๆเช้า กำลังจะลืมตาตื่นก็รู้สึกถึงอะไรหนักๆมาทับบริเวณช่วงเอวเลยพยายามจะปัดออก แต่พอจับไปที่สิ่งนั้นกลับรู้สึกอุ่นๆแถมพอลองคลำๆก็คล้ายจะเป็นอะไรที่แข็งๆอยู่ เอ๊ะ อะไรน่ะ? ร่างโปร่งรีบลืมตาถกผ้าห่มออกอย่างสงสัย ภายใต้ผ้าห่มหนาปรากฏเป็นร่างของคนที่ต้องนอนอยู่ห้องข้างๆแต่ดันมานอนกอดเอวเขาได้อย่างไรกัน ทีพยายามนึกไปถึงเมื่อคืนก็ต้องกล่าวโทษตัวเองเมื่อเขาไม่ได้ล็อคประตูห้องนอนเพราะด้วยความชินที่อยู่คนเดียวและบวกกับความง่วงเลยลืมคิดไปเสียสนิท ไอ้เด็กฉวยโอกาส... “นี่ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ตื่นๆๆ” “ฮื้ออออ ขอนอนต่ออีกแป๊ป” “ไปนอนต่อที่ห้องตัวเองสิโป้” “ไม่เอา ไม่ไป!” “ลุกออกไปก่อน” “โป้จะนอนกับที ให้โป้นอนนะ นะครับ นะที่รัก” เด็กยักษ์งัดลูกอ้อนที่มักจะชอบทำใส่คนแก่กว่าประจำซึ่งบางทีก็ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้างตามแล้วแต่โอกาส คนเด็กกว่ายังกอดเอวบางแน่นไม่ปล่อยแถมยังเอาหน้าถูไถไปที่หน้าท้องแบนจนทำให้อะไรที่มันนอนสงบอยู่ดันตื่นขึ้นมาซะนี่ “อ๊ะ! โป้ปล่อยก่อน” อยู่ๆก็รู้สึกเสียววาบขึ้นมาบริเวณเบื้องล่างที่ใบหน้าของเด็กยักษ์ปัดผ่านไปมา เหมือนคนเด็กกว่าจะรู้เมื่อสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่กำลังพองตัวใต้กางเกงนอนของคนที่นั่งอยู่ โป้เงยหน้าขึ้นมองทีที่นั่งหน้าแดงและพยายามดันหน้าเขาออกห่าง มุมปากกระตุกจุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างตั้งใจ ปากได้รูปก้มหน้าลงไปจูบเบาๆผ่านเป้ากางเกงนอนพร้อมด้วยมือหนาที่เอื้อมมาดึงกางเกงนอนและชั้นในสีขาวล่นลงมาเล็กน้อยพอให้แก่นกายเล็กโผล่พ้นออกมา “อย่า…อื้อ!” ปากกำลังร้องห้ามแต่กลับต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อแก่นกายเล็กถูกลมหายใจเป่ารดและหลุบเข้าไปในโพรงปากอุ่น ทีนั่งตัวสั่นมือบางยกขึ้นมาหมายจะดันหัวออกแต่กลับไม่มีเรี่ยวแรงเสียอย่างนั้น ขาทั้งสองข้างตั้งชันขึ้นด้วยความเสียวอย่างห้ามไม่อยู่ ริมฝีปากของคนชำนาญยังคงทำหน้าที่รูดขึ้นลงเป็นจังหวะได้ดีเยี่ยมทำให้ร่างโปร่งส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ “อื้อ เสียว...ฮ่ะ” เสียงซู้ดท่อนลำเล็กยังคงดำเนินต่อไปอย่างน่าอาย ก่อนที่มือหนาจะจับขาทั้งสองข้างที่หนีบอยู่ข้างหัวตนไว้ดันสลับให้ร่างโปร่งลงไปนอนส่วนตัวเองขึ้นมานั่งคุกเข่าอยู่ด้านบนแทน จนทำให้ช่องทางเล็กประจันท์อยู่ตรงหน้าพอดิบพอดี เด็กหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างกระหายเมื่อเห็นช่องทางที่ตนกำลังโหยหา เขาก้มลงทำในสิ่งที่คนแก่กว่าต้องอายมากกว่าเดิมเมื่อลิ้นร้อนไล่เลียลงรอบปากทางที่ปิดสนิทโดยที่คนโดนกระทำส่งเสียงห้ามสลับครางไม่หยุด มือบางพยายามดันมือที่ล็อคขาตนออกแต่ก็ไม่หลุดเลยเลื่อนมือมาปิดช่องทางที่ถูกโลมเลียอยู่แทนแต่กลับถูกมือหนาดึงออกและโดนกุมข้อมือไว้ “ฮื้อ...มันสกปรก...หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!” อยู่ๆคนเด็กกว่าก็หยุดสิ่งที่ทำเสียดื้อๆจนทำให้ทีตั้งหลักแทบไม่ทัน “ดะ เดี๋ยว” “ครับ? ก็ทีบอกให้โป้หยุดไม่ใช่เหรอ ^^” อ่ะ ไอ้เด็กบ้า...มาหยุดกลางคันอะไรตอนนี้ ทีได้แต่ถลึงตาใส่เด็กยักษ์ที่นั่งหน้ายิ้มอยู่อย่างเคืองๆเขาตัดสินใจจับไปที่แก่นกายของตัวเองและรูดขึ้นลงเป็นจังหวะช้าสลับเร็วโดยไม่สนใจว่าคนขี้แกล้งจะรู้สึกยังไง เอาสิ แกล้งเขาได้เขาก็ทำคืนได้เหมือนกัน ดูเอาแล้วกันว่าใครกันแน่ที่จะทนไม่ไหว คิดได้ดังนั้นก็ช้อนแววตาหยาดเยิ้มที่ไร้กรอบแว่นให้เด็กยักษ์อย่างยั่วยวน ส่วนมือก็เร่งความเร็วและส่งเสียงครางออกมา “อื้มมม...อ่า” โป้ได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่กับภาพเซ็กซี่ตรงหน้า เอาแล้วไงไอ้โป้มึงโดนเล่นคืนซะแล้ว กะว่าตัวเองจะเป็นต่อแกล้งให้ร่างโปร่งอ้อนวอนเสียหน่อยแต่ที่ไหนได้ตัวเองกลับโดนแกล้งคืนซะเอง ทนไม่ไหวแล้วโว่ยยยยยย!!! “ฮึ้ย! มานี่เลยตัวดี” “ปล่อยนะคนนิสัยไม่ดี!” “ขอโทษครับ ไม่แกล้งแล้วๆ ดีกันเนอะ” คนแก่กว่าสะบัดหน้าหนีก่อนจะค่อยๆพยักหน้าให้เล็กน้อย ผมยิ้มให้รีบคว้าคนขี้งอนเข้ามากอดอย่างเอาใจและจัดการลอกคราบคนตรงหน้าออกด้วยความเร็วสูงจนกระทั่งเผยให้เห็นแค่ร่างเปลือยเปล่าของทีที่นอนตัวแดงตัดกับสีขาวบนเตียงใหญ่ คนเด็กกว่าจับให้คนแก่นอนตะแคงข้างส่วนตัวเองลงมานอนซ้อนด้านหลังอีกที ริมฝีปากพรมจูบไปตามสันกรามที่ใบหูแดงและไหล่นวล มือหนาค่อยๆสอดมือทั้งสองข้างมานวดเฟ้นหน้าอกเต่งตึง นิ้วยาวไล่เขี่ยตุ่มไตเล่นไปด้วยจนทีแอ่นหน้าอกขึ้นด้วยความเสียว ผมละมือจากหน้าอกลงมาชักจูงแก่นกายเล็กที่ยังคงตั้งชันอยู่ส่วนอีกมือก็แหย่นิ้วเข้าไปลูบคลึงสอดใส่ช่องทางด้านหลัง ริมฝีปากหนายังคงทำหน้าที่ขบเม้มลงมาเรื่อยกระทั่งถึงซอกคอชื้นเหงือพลางดูดเม้มอย่างแรงจนขึ้นรอย มือบางคว้าใบหน้าของคนรักให้หันมารับจูบเพื่อบรรเทาอาการเสียวทั้งด้านหน้าและด้านหลังของตัวเอง “ฮื่อออ...จะเสร็จ” ทีละปากจากการจูบเมื่อความรู้สึกอยากปลดปล่อยมันล้นเอ่อ ไม่นานนักร่างโปร่งก็กระตุกตัวสั่นน้อยๆพลางพ่นน้ำพิษของตัวเองเต็มมือเด็กยักษ์ “รู้ตัวมั้ยที ตอนเสร็จทีโคตรเซ็กซี่เลย” ผมพูดพลางเอาน้ำรักของอีกคนที่เปื้อนเต็มฝ่ามือมาป้ายที่แก่นกายตัวเองจับท่อนลำรูดรั้งเตรียมความพร้อม สะโพกหนาถูไถท่อนเอ็นไปกับก้นกลมของคนรักที่นอนแอ่นสะโพกรออยู่ ขาเรียวถูกขาของเด็กหนุ่มเกี่ยวให้อ้ากว้างขึ้นเพื่อง่ายแก่การสอดใส่ “จะใส่แล้วนะ....ซี้ดดด โคตรแน่นเลยที” “โป้...แรง-กว่านี้...ฮ้ะ” เสียงกระเส่าพูดบอกกระท่อนกระแท่นเมื่อรู้สึกถึงจังหวะในการสอดใส่มันเชื่องช้าไม่ทันใจ มือบางกอดแขนแกร่งที่โอบรอบตัวเองแน่นพร้อมกับขยับสะโพกตัวเองสวนขึ้นสู้เมื่อต้องการการเติมเต็มมากกว่านี้ “จัดให้ครับเมีย ฮื้มมม” มือหนากระชับจับขาเรียวไว้แทงสวนขึ้นใส่ร่างโปร่งอย่างแรง ส่วนอีกข้างก็จับใบหน้าแดงมารับจูบอันร้อนแรง ลิ้นชื้นเกี่ยวกระหวัดกันจนน้ำลายไหลเหยิ้มริมฝีปากบางถูกฟันคมของอีกคนกัดเพื่อระบายความใคร่จนทำให้รู้สึกเจ็บ เมื่อร่างโปร่งผละริมฝีปากตัวเองออกได้ก็ก้มกัดแขนคนเด็กบ้างเพื่อเอาคืน คนเด็กกว่าหัวเราะเล็กน้อยกับท่าทางไม่ยอมคนของคนในอ้อมกอด การขับเคลื่อนสะโพกด้วยความเร็วยังคงดำเนินต่อเนื่อง ลาดไหล่เนียนถูกฟันคมขบกัดดูดดึงอีกครั้งเมื่อความรู้สึกข้างในคล้ายจะประทุออกมา คนหนุ่มจึงเลื่อนมือลงไปจับแก่นกายเล็กที่สั่นระริกคล้ายต้องการปลดปล่อยพร้อมรูดรั้งไปตามจังหวะที่ตัวเองขยับสะโพก ไม่นานนักช่องทางหลังก็เกร็งแน่นก่อนร่างโปร่งจะกระตุกตัวปลดปล่อยออกมาอย่างแรง คนเด็กสบถออกมาหนักๆเมื่อช่องทางด้านหลังของคนรักบีบรัดท่อนเอ็นถี่แรงจนทนไม่ไหวจำต้องกระแทกตัวตนเข้าออกไม่กี่ทีก็ปล่อยออกมาเต็มช่องทางรัก “ตกลงให้โป้นอนด้วยแล้วเนอะ ^^” “มะ ไม่ใช่ซะหน่อย ออกไปห่างๆเลยคนฉวยโอกาส” “ก็เลือกเอาแล้วกันว่าระหว่าง...นอนคนละห้องแต่โดนทำแบบนี้ทุกเช้ากับนอนห้องเดียวกันแต่แล้วแต่ความสมัครใจ ทีจะเลือกอันไหนครับ? หึๆ” ร่างโปร่งขมวดคิ้วคิดตามข้อเสนอของเด็กยักษ์ ไม่ว่าอย่างไหนก็มีแต่เขาเท่านั้นที่เสียเปรียบนี่นา! “เฮ่อออ ตามใจแล้วกันครับแต่ตอนนี้พาผมไปอาบน้ำก่อน ลุกไม่ไหวแล้ว!” “เยส! ได้เลยจ๊ะเมียจ๋า” และในที่สุดเจ้าเด็กยักษ์ก็ได้เข้ามามีส่วนร่วมทุกที่ทุกเวลาทุกซอกทุกมุมของทีไปหมด แต่อย่างน้อยๆการมีเจ้าเด็กยักษ์อยู่ในชีวิตก็มีข้อดีคือทำให้เขาเองไม่ต้องทนเหงาเดียวดายอีกต่อไป ถึงจะต้องแลกด้วยการเจ็บกระดูกกระเดี้ยวก็เถอะ จบ TALK: :hao7: บอกแล้วว่านังโป้เด็กยักษ์มันมีแผนนนนน จบแล้วจริงๆจ้า ขอบคุณมากๆเลยนะค้า