สวัสดีจ้าเพื่อน ๆ รบกวนอ่านข้อตกลงด้านล่างก่อนนะ
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
____________________________________________
ข้ามมิติลิขิตรักคุณชายจอมป่วน ♥
เล่มที่ 1 ตอนที่ 1 อัจฉริยะเกิดใหม่
ณ ห้องผู้ป่วยที่เงียบและวังเวง กลิ่นยาฆ่าเชื้อลอยฟุ้ง
นอกห้องผู้ป่วย พยาบาล 2 คนที่เข้าเวรกำลังคุยสัพเพเหระกันอยู่
“คุณชายในห้องพิเศษหล่อมากเลยนะ”
“หล่ออะไรล่ะ เขาเป็นโรคจิตละสิไม่ว่า กำลังจะหมั้นอยู่แล้ว ยังออกไปเที่ยวผู้หญิง เพิ่งถูกจับได้จนกลายเป็นข่าวอื้อฉาวใหญ่โตเชียวล่ะ”
“ได้ยินว่าถูกจับมาเพราะเล่นยา ลูกคนมีเงินก็เป็นอย่างนี้แหละ!”
…
เย่ฝานนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยกลอกตาไปมา ไม่เข้าใจว่าตนเองมาอยู่ในร่างของคนที่มีชื่อแซ่เหมือนกันได้อย่างไร
เย่ฝานเกิดในสำนักที่มีบิดาเป็นผู้อาวุโส มีปู่เป็นเจ้าสำนักเมฆครามในอาณาจักรชางเสวียน พี่ชายเป็นศิษย์ผู้ยอดเยี่ยมและเป็นผู้สืบทอดรุ่นที่สอง
ตอนที่เย่ฝานเกิดได้ปรากฏเหตุการณ์อัศจรรย์ขึ้น มีดาวจื่อเหวยตกลงมาจากท้องฟ้า ทั่วทั้งสำนักสั่นสะเทือน ทุกคนต่างก็เชื่อว่าเย่ฝานจะสามารถฝึกฝนจนเป็นอัจฉริยะได้
น่าเสียดายที่ตอนอายุ 5 ขวบ เย่ฝานได้ทดสอบรากวิญญาณ แต่ปรากฏว่าเขาไม่มีรากวิญญาณอยู่เลย
ลิขิตฟ้ามักเล่นตลกกับคนอยู่เสมอ แม้เขาจะไม่มีรากวิญญาณ แต่ร่างกายกลับมีวิญญาณธาตุเก้าสี
ผู้ที่มีวิญญาณธาตุเก้าสีในโลกของผู้ฝึกตนล้วนแล้วแต่เป็นอัจฉริยะ ไม่ว่าจะเป็นด้านการปรุงยา ด้านตีเหล็ก ด้านอักขระ ด้านกลยุทธ์หรือด้านฝึกสัตว์ แต่เสียดายที่เขามิอาจฝึกตนได้ เมื่อไม่สามารถฝึกตนได้หลังจากผ่านไปร้อยปีร่างก็จะสลายไปตามกาลเวลา ไม่ว่าสิ่งใดล้วนต้องกลับสู่ความว่างเปล่า
เย่ฝ่านโชคดีที่เกิดในครอบครัวที่อบอุ่น พ่อของเขามิได้ทอดทิ้งเขาเพียงเพราะเขาไม่สามารถฝึกตนได้
แม้เขาจะมิอาจฝึกตนได้ แต่สามารถเข้านอกออกในหอตำราของสำนักได้อย่างอิสระ ในเวลาไม่กี่ปีเย่ฝานก็อ่านตำราของสำนักจนหมด จนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านทฤษฏี
คำพูดเพียงประโยคเดียวของเขาช่วยขจัดปัญหาของเจียงหานจูผู้เป็นแม่ ทำให้นางกลายเป็นผู้อาวุโสขั้นจินตันได้ คำพูดของเขาได้ช่วยทลายพันธนาการในการปรุงยาให้กับผู้อาวุโสปรุงยาประจำสำนัก ทำให้ผู้อาวุโสท่านนั้นปรุงยาได้สำเร็จมากขึ้น 2 เท่า และคำชี้แนะของเขาทำให้พี่ชายเย่ฉี่เสียน สำเร็จเคล็ดวิชาเก้ากระบี่
ทว่าเมื่อเขามิอาจฝึกตน อย่างไรก็เป็นผู้อ่อนแออยู่ดี แค่เพียงออกไปพบคู่หมั้นเพื่อถอนหมั้น กลับถูกดึงเข้าไปในวงล้อมการต่อสู้ของนักพรตสองคนและตายจากผลพวงของการต่อสู้นั้น
เย่ฝานนอนอยู่บนเตียงยิ้มที่มุมปาก นัยน์ตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น การฝึกตน ต้องนำให้ลมปราณไหลเวียนไปยังจุดตันเถียน การเริ่มขั้นตอนนี้เขาลองมาหลายพันครั้งในชาติที่แล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สำเร็จ ทว่าในสภาพที่ไร้ลมปราณเช่นนี้เขากลับทำสำเร็จได้
เย่ฝานขมวดคิ้วพูดอย่างแผ่วเบาว่า ที่แห่งนี้พลังปราณอ่อนจริงๆ แต่ขอเพียงสามารถฝึกลมปราณได้ คงจะขออะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
เย่ฝานหยิบเสื้อผ้าที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมา เวลาห้าวันที่ผ่านไป เพียงพอให้เย่ฝานเรียกความทรงจำจากร่างเดิมกลับคืนได้ทั้งหมด
ร่างเดิมของเขาไม่อาจพูดว่าไม่โดดเด่น ในเมืองชางเฉิง มี 4 ตระกูลใหญ่ได้แก่ ตระกูลเย่ ตระกูลอู่ ตระกูลเลี่ยวและตะกูลเกา พ่อของเย่ฝานเป็นคนตระกูลเย่ ส่วนแม่เป็นคนตระกูลอู่ ตามหลักแล้วตระกูลใหญ่ดองกันเย่ฝานควรจะมีฐานะสูงส่ง แต่เขากลับเคราะห์ร้าย แม่ของเย่ฝานเสียชีวิตตอนที่คลอดเขา ตระกูลอู่คิดว่าเขาเป็นต้นเหตุทำให้แม่ตายจึงปฏิบัติต่อเขาไม่ดีนัก ตอนเย่ฝานอายุหนึ่งขวบ พ่อของเขาพาน้องชายที่อายุน้อยกว่าไม่มากเข้ามาในบ้าน พี่ใหญ่อย่างเย่ฝานจึงถูกเลี้ยงดูด้วยแม่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก
ถึงแม้ว่าต่อหน้าแม่เลี้ยงจะดีกับเย่ฝาน แต่ลับหลังกลับแอบสร้างเรื่องอยู่ตลอด เช่นคดีเที่ยวผู้หญิงในครั้งนี้ เย่ฝานไปร่วมกินเลี้ยงตามคำเชิญยังสถานที่แห่งหนึ่ง แต่กลับถูกจัดฉากให้เข้าไปอยู่ในห้องของหญิงสาวที่ถูกทารุณกรรม จึงถูกตำรวจจับไปในที่สุด
อันที่จริงเจ้าของร่างเดิมเสียชีวิตเพราะกินยานอนหลับ แต่ไม่รู้ทำไมจึงถูกลือว่าเป็นเพราะเล่นยาได้
เย่ฝานลืมตาขึ้น พลิกตัวลงมาจากเตียง ร่างกายฟื้นฟูเกือบทั้งหมดแล้ว เย่ฝานจึงตัดสินใจออกจากโรงพยาบาลและไปที่ร้านขายสมุนไพรเพื่อหาว่ามียาสมุนไพรตัวใดที่พอใช้ได้
ในมือเย่ฝานมีบัตรเอทีเอ็มหนึ่งใบ ในบัตรมีเงินประมาณ 5 แสนหยวน นี่คงเป็นเงินทั้งเนื้อทั้งตัวของเจ้าของร่างเดิม
หลังจากเจ้าของร่างเดิมก่อเรื่องอื้อฉาว เขาก็ถูกขับไล่ออกจากตระกูล เย่ฝานจึงไม่อยากข้องเกี่ยวกับบ้านตระกูลเย่อีกต่อไป เพราะร่างเดิมไปทำให้พวกเขาเสื่อมเสียขนาดนั้น ทว่าหากคนของตระกูลเย่มาหาเรื่อง เขาก็ยินดีจะสั่งสอนพวกนั้นบ้าง
เล่มที่ 1 ตอนที่ 5 เต่ากักพลังปราณ
เย่ฝานเก็บบัตรที่มีเงินล้านไว้ในกระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็ไปยังตลาดดอกไม้และสัตว์เลี้ยง
ในตลาดดอกไม้และสัตว์เลี้ยงมีต้นไม้วางขายอยู่ไม่น้อย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เย่ฝานสนใจ เย่ฝานเดินดูไปทั่วตลาด ขณะที่เขากำลังคิดว่าจะไม่ได้อะไรกลับไปแล้วนั้น ก็มีพลังปราณเบาบางดึงดูดเขาไว้
เย่ฝานตามกระแสพลังปราณนั้นไป จนมาถึงร้านขายสัตว์น้ำแห่งหนึ่ง
“เถ้าแก่ เต่าบกตัวนี้ราคาเท่าไร!”
นัยน์ตาทั้งสองของเย่ฝานเป็นประกายขึ้นมา เขานึกไม่ถึงเลยว่าในที่ที่ขาดแคลนพลังปราณอย่างนี้ จะได้เจอกับเต่ากักพลังปราณ สิ่งที่เรียกว่าเต่ากักพลังนั้นคือ เต่าที่สามารถช่วยในการรวบรวมพลังปราณได้นั่นเอง พบเห็นได้ยากบนชั้นฟ้า ใต้หล้าและในโลกเดรัจฉาน หากปรากฏขึ้นในแผ่นดินของผู้ฝึกตน แน่นอนว่าจะเกิดการแย่งชิงอย่างเอาเป็นเอาตาย ที่เย่ฝานเคยอยู่นั้นก็ไม่เคยพบเห็นเต่ากักพลังปราณ แต่ศัตรูคู่อาฆาตอย่างสำนักกระบี่พิสดารกลับมีเต่ากักพลังปราณอยู่ในครอบครองหนึ่งตัว
น่าเสียดายที่ในโลกนี้ไม่มีผู้ฝึกตน คนทั่วไปไม่อาจสัมผัสได้ถึงพลังปราณ จึงไม่อาจล่วงรู้ถึงคุณค่าของเต่ากักพลังปราณ แน่นอนว่าเมื่อเป็นเช่นนี้จึงเข้าทางของเย่ฝาน
"นายท่านช่างตาแหลมคมนัก เต่าตัวนี้เป็นเต่าป่า ดูสีแวววาวของมันสิ กระดองหนาขนาดนี้ ถ้าคุณอยากได้ก็จ่ายมาหนึ่งพันหยวนแล้วเอากลับบ้านไปได้เลย..."
เย่ฝานพยักหน้าแล้วตอบกลับไปว่า "ตกลง!" เย่ฝานกระหยิ่มยิ้มย่อง คาดไม่ถึงว่าจ่ายแค่หนึ่งพันหยวนก็สามารถครอบครองเต่ากักพลังปราณได้แล้ว ช่างโชคดีจริงๆ
เจ้าของร้านมองหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ของเย่ฝานแล้ว ก็แอบคิดในใจว่า : ตั้งราคาต่ำไปซะแล้วเรา!
ถึงแม้ว่าเจ้าของร้านจะรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง แต่ก็ไม่กลับคำขึ้นราคา "นายท่าน เต่าตัวนี้ตั้งใจจะซื้อกลับไปตุ๋นหรือว่าผัดไฟแดงล่ะ! บำรุงร่างกายได้ดีทีเดียว จะให้เฉือดเลยดีไหม"
เย่ฝ่านรีบโบกมือปฏิเสธ "ไม่ล่ะ เต่านี่ฉันจะเอากลับไปเลี้ยง ได้ยินว่าเลี้ยงเต่าแล้วจะอายุยืนนี่”
เย่ฝานมองไปยังเต่าที่อยู่ในตู้ปลาด้วยความสงสารแล้วส่ายหน้า พลางนึกในใจว่า : เต่าตัวนี้ช่างน่าสงสารยิ่งนัก! ในโลกของผู้ฝึกตนเต่ากักพลังปราณเป็นสิ่งล้ำค่าที่ได้รับการบูชา แต่อยู่ที่นี่กลับกลายเป็นผักปลาไว้ปรุงอาหาร โชคดีที่เต่าตัวนี้ได้พบกับเขา มันจึงรอดตายในครั้งนี้
เจ้าของร้านพยักหน้าแล้วพูดว่า “อืม นั่นมันเต่าพันปีเชียวนะ เลี้ยงเต่านี่แล้วก็จะเป็นสิริมงคลกับเจ้าของเอง”
เย่ฝานนำอ่างที่มีเต่าอยู่ภายในไปไว้ในรถ แล้วขับรถกลับอะพาร์ตเมนต์ด้วยความตื่นเต้น
อะพาร์ตเมนต์ที่เย่ฝ่านอาศัยอยู่เป็นสมบัติที่แม่ทิ้งไว้ให้ พื้นที่ 160 ตารางเมตรสำหรับเย่ฝานแล้วนับว่าไม่เลวเลย ถึงแม้ว่าอะพาร์ตเมนต์แห่งนี้จะแตกต่างกับคฤหาสน์ของตระกูลเย่ราวฟ้ากับดินก็ตาม
…
ณ บ้านตระกูลเย่
"ตอนนี้เย่ฝานอยู่ที่ไหน?"
หวังเสี่ยวเฟยอดงงงวยไม่ได้ เย่หงเหวินไม่ชอบเย่ฝานมาโดยตลอด ทุกครั้งที่พูดถึงเย่ฝานมักจะไม่พอใจเท่าไรนัก หวังเสี่ยวเฟยไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆ เย่หงเหวินถึงได้พูดถึงชื่อนี้ขึ้นมา ทั้งๆ ที่เย่ฝานได้ก่อเรื่องอื้อฉาวใหญ่โตถึงขนาดนี้
หวังเสี่ยวเฟยยังไม่ทันได้เปิดปากพูด เย่อิ้งหลันก็กล่าวออกมาก่อนว่า “คุณพ่อจะพูดถึงไอ้คนไม่เอาถ่านคนนั้นทำไมคะ? เขามั่วผู้หญิงจนทำตระกูลเย่ของเราต้องอับอายกันไปหมด”
“เพื่อนของฉันบอกว่าเย่ฝ่านเปิดแผงขายยันต์อยู่ใต้สะพานลอย ขายของหลอกลวงต้มตุ๋นชาวบ้าน” เย่หงเหวินพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
สีหน้าของหวังเสี่ยวเฟยเปลี่ยนไปทันที ถึงอย่างไรเย่ฝานก็ยังเป็นคนของตระกูลเย่ เขาค้าขายหลอกลวงผู้อื่นแบบนี้ ตระกูลเย่ก็พลอยขายหน้าไปด้วย
“คุณพ่อจะไปสนใจเขาทำไมครับ ใครทำคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบ” เย่จื้อเจ๋อกล่าว
เย่หงเหวินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขามองไปที่เย่อิ้งหลันแล้วพูดว่า “เธอเอาเงินไปให้เย่ฝานหนึ่งแสนหยวน เขาจะได้รู้จักสงบเสงี่ยมและไม่ก่อเรื่องให้ต้องขายหน้าอีก”
เย่อิ้งหลันรู้สึกว่าการที่เย่หงเหวินจะมอบเงินให้กับเย่ฝานนั้น เป็นเรื่องสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์ แต่ชั่วขณะนั้นเองเธอก็ยิ้มพลางพูดขึ้นว่า “ยังไงเขาก็เป็นญาติผู้พี่ เห็นเขาตกต่ำแบบนี้หนูเองก็รับไม่ได้เหมือนกัน”
เย่อิ้งหลันรับบัตรมาจากเย่หงเหวิน แล้วพูดกับตนเองว่า : ช่วงนี้กำลังมองๆ กระเป๋าชาแนลอยู่ แต่เพราะเงินขาดมือเลยยังซื้อไม่ได้ คราวนี้ก็ซื้อได้สักที
…
เย่ฝานทำการเก็บกักกำลังภายใน จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวมือและเท้า เมื่อมีเต่ากักพลังปราณประสิทธิภาพในการฝึกจึงสูงขึ้นมาก แต่ในหนึ่งวันเย่ฝานฝึกฝนไปชั่วโมงสองชั่วโมงร่างกายของเขาก็ได้รับพลังปราณจนอิ่มตัวแล้ว จึงไม่สามารถดูดซับพลังได้อีก
เย่ฝานหยิบกระดาษลงอักขระออกมาแล้วเริ่มวาดยันต์ ถึงแม้ว่าการขายยันต์จะไม่ราบรื่นนัก แต่ก็ยังดีกว่านั่งกินนอนกินโดยไม่ยอมทำอะไรเลย ดังนั้นยันต์ก็ยังคงต้องขายต่อไป แน่นอนว่าหากยันต์ยังขายไม่ออกในสองสามวันนี้ เขาก็คงต้องคิดหาทางค้าขายอย่างอื่นจริงๆ
เย่ฝานอุ้มถังไก่ทอดมานั่งอยู่ตำแหน่งเดิมตรงใต้สะพานลอย
“น้องชาย นายหายไปหลายวันเลยนะ!”
เย่ฝานพยักหน้าแล้วตอบว่า “ก็ใช่นะสิ! หลายวันอยู่เหมือนกัน”
“น้องชาย เงินหนึ่งล้านหยวนคงใช้ใกล้หมดแล้วสินะ?” อาจารย์หยวนเอ่ยถาม
เย่ฝานพยักหน้าพลางตอบกลับไปว่า “ก็ใช้ไปประมาณหนึ่งแล้วล่ะ” เย่ฝานเสียเงินไปกับการซื้อยาวิเศษไม่น้อย เมื่อปีที่แล้วซื้อสมุนไพรไปหลายหมื่นหยวนเลยทีเดียว เขาต้องแช่น้ำโอสถทุกวันทำให้ค่าใช้จ่ายสูงถึงหลักแสน
อาจารย์หยวนฟังคำพูดของเย่ฝานแล้วยกยิ้มมุมปาก แอบพูดในใจว่า : นี่มันลูกไม่เอาไหน ผลาญเงินพ่อแม่ไปวันๆ ชัดๆ
ชายหนุ่มแต่งกายหรูหรา ใบหน้าหมองคล้ำ เดินลงมาจากรถปอร์เช่
“อาจารย์รับทำนายดวงชะตาไหม?”
อาจารย์หยวนเอามือลูบเครา แล้วตอบกลับไปว่า “รับสิ”
“น้องชายเกิดมาในตระกูลที่สูงส่ง แต่ปีนี้เป็นปีชงมีพระเสาร์เข้าแทรก เกรงว่าปีนี้ทั้งปีจะไม่มีอะไรราบรื่นเลย!”
ชายหนุ่มเบิกตากว้าง พลันพูดว่า “ผมกำลังมีปัญหาจริงๆ ด้วย อาจารย์ ท่านคิดว่าผมควรทำยังไงดี!”
เย่ฝานแอบกลอกตามองบน อาณาจักรสวรรค์มีสำนักแห่งหนึ่งชื่อว่าสำนักเทียนจี ว่ากันว่าเมื่อหมื่นปีที่แล้ว สำนักเทียนจีมีความยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งมาก แต่เป็นเพราะแพร่งพรายความลับของสวรรค์เบื้องบนมากเกินไป จึงทำให้ถูกโค่นล่มไปในที่สุด
เล่าลือกันว่าสำนักเทียนจีมีเจ้าสำนักที่สามารถทำนายชะตาให้ผู้คนมากมาย ทว่าการดูดวงชะตานั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก ผู้ที่ทำนายดวงชะตาให้ผู้อื่นมักจะถูกบั่นทอนอายุขัยของตนเอง กระทั่งรุ่นลูกรุ่นหลานก็อาจพลอยเดือดร้อนไปด้วย ดังนั้นหมอดูมีชื่อเสียงหลายคนจึงไม่ยอมทำนายดวงชะตาแก่ใครโดยไม่จำเป็น
เย่ฝานไม่แน่ใจว่าอาจารย์หยวนคนนี้กำลังพูดโกหกอยู่หรือไม่ สิ่งที่กล่าวถึงนั้น เย่ฝานเองก็สามารถทำนายออกมาได้ ชายหนุ่มผู้นี้สวมใส่เครื่องแต่งกายแบรนด์ดังทั้งตัวและขับรถหรู แน่นอนว่าต้องเป็นลูกผู้มีเงิน แล้วยิ่งมาดูดวงด้วยความกังวลอย่างนี้ด้วยแล้ว แสดงว่าต้องมีเรื่องกลุ้มใจ คนทั่วไปมักไม่ค่อยมาดูดวง จะมีก็แต่คนที่มีปัญหาเท่านั้นที่หวังพึ่งพาการดูดวงเพื่อขจัดปัญหา แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าอาจจะไม่ใช่วิธีที่ดีเท่าใดนักก็ตาม
แน่นอนว่า เย่ฝานมองเห็นบางสิ่งที่แตกต่างออกไปจากชะตาของชายหนุ่มคนนี้ แต่จะทำอย่างไรเล่า เพราะเขาไม่ได้มาหาเย่ฝาน และอีกอย่างเย่ฝานก็ไม่อยากจะแย่งลูกค้ากับอาจารย์หยวนด้วย
.....โปรดติดตามตอนต่อไป.....
:pig4: