พิมพ์หน้านี้ - △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: สาววายรำพัน ที่ 20-07-2019 20:17:08

หัวข้อ: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: สาววายรำพัน ที่ 20-07-2019 20:17:08
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม





ผลงาน

- บ้ า น ซ่ อ น ศ พ -
นิยาย / Romantic Thriller / จบแล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50956.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50956.0)

ภพ พราก จาก ตาย
เรื่องสั้น / Thriller (Mpreg) / จบแล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54904.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54904.0)

♪ ♫  อยากให้เพลงนี้... ไม่มี 'ผี' ร้าย  ♫ ♪
นิยาย / Romantic Horror / จบแล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55828.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55828.0)

▼ Bedtime Story ▲
นิยาย / Erotic-Drama-Thriller / จบแล้ว
- Deleted-

△▽ Rush Hour △▽
เรื่องสั้น / Romantic / จบแล้ว
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70696.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70696.0)

Bloody Buddy X เล่นให้ได้เลือด
นิยาย / Romantic-Thriller / ยังไม่จบ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70947.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70947.0)

- โ ล กี ย วิ สั ย -
รวมเรื่องสั้น / Erotic / ยังไม่จบ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=71103.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=71103.0)


หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: สาววายรำพัน ที่ 20-07-2019 20:28:07
Mindy-Mind : แก 9.45 AM

Mindy-Mind : ไปสัมภาษณ์งาน ใช่ไม่ใช่ 9.45 AM

Mindy-Mind : ตอบ! 9.45 AM



               ชุดข้อความที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสงสัยใคร่รู้ถูกส่งมายัง ฝาย ชายหนุ่มผิวขาวผ่องดูมีน้ำมีนวลในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่เริ่มมีร่องรอยความชื้นของเหงื่อด้วยอากาศที่ร้อนจนแทบเป็นบ้า เขาเผลอปล่อยรอยยิ้มกว้าง คงเพราะไม่คิดว่าการส่งข้อความไปแจ้งลาป่วยกับหัวหน้างานเมื่อช่วงเช้าจะไม่แนบเนียนเอาซะเลย


FFAI : 555555 9.46 AM

FFAI : ก็ลองดู 9.46 AM



               เขาไม่โกหกมายด์ เพื่อนร่วมงานที่สนิทที่สุดของเขาอยู่แล้ว


Mindy-Mind : ขอให้ได้ขอให้โดนนะยะ 9.46 AM

FFAI : ขอบคุณมากแก 9.46 AM



               ฝายทำงานที่บริษัทนี้มาเกือบสองปีแล้ว และคิดว่าน่าจะสมควรแก่เวลา ถึงจะยังคงสมัครและถูกเรียกสัมภาษณ์ในตำแหน่งเดิม ก็ถือว่าได้ขยับขยายไปในบริษัทที่มีชื่อเสียงมากขึ้น


               แต่นั่นอยู่บนเงื่อนไขที่ว่า เขาต้องไปถึงบริษัทให้ทันเวลานัดหมายซะก่อน


               และใช่…


               เขาเหลืออีกแค่สิบสี่นาที


Mindy-Mind : ไปสัมฯ ที่ไหนเนี่ย 9.46 AM

FFAI : วีไนน์ 9.47 AM

Mindy-Mind : อ้าว ไม่บอก 9.47 AM

Mindy-Mind : ฉันเคยฝึกงานที่นั่น 9.47 AM



               เขาชะลอฝีเท้าลงเล็กน้อยเมื่อเห็นคำตอบของมายด์ ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปพร้อมกับออกแรงเดินจ้ำอ้าวบนทางเท้าของถนนอโศกมนตรีอีกครั้ง


FFAI : เฮ้ย จริงเหรอ 9.47 AM

FFAI : เป็นไงบ้างอะ ดีปะ 9.48 AM

Mindy-Mind : ดีแก 9.48 AM

Mindy-Mind : ครีเอทีฟ 9.48 AM

Mindy-Mind : ชื่อ พี่คิน 9.48 AM

Mindy-Mind : หล่อมากกกกกกกกกก 9.48 AM



               เขาเผลอหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะหยุดฝีเท้าลงที่ริมฟุตบาท ท่ามกลางผู้คนนับยี่สิบที่กำลังรอให้ตัวเลขดิจิตอลสีแดงเคลื่อนถอยหลังลงไปจนถึงศูนย์ ตรงหน้าของเขาคือทางม้าลายที่ทอดยาวไปยังอีกฝั่งของถนน ถัดออกไปคืออาคารสูงสีไข่ไก่ที่เป็นจุดหมายของเขาในวันนี้


               ใกล้แล้ว…


FFAI : 55555 9.49 AM

FFAI : อย่าเพิ่งไปเรื่องผู้ชายสิวะ 9.49 AM



               เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองสัญญาณไฟเป็นระยะ ยอมรับว่าความร้อนใจเริ่มก่อตัวเพราะเวลานัดหมายใกล้เข้ามาทุกขณะ แต่เมื่อพบว่าตัวเลขกำลังนับถอยหลังจากห้าสิบก็พอจะโล่งใจอยู่บ้าง เชื่อว่าหากข้ามถนนเส้นนี้ไปได้ในอีกหนึ่งนาทีข้างหน้า ก็น่าจะขึ้นไปถึงบริษัทได้ทันเวลาพอดี


               คนส่วนใหญ่ที่ยืนรออยู่รอบๆ น่าจะเป็นพนักงานของบริษัทในย่านนี้ คงจะมีแต่ชายชราที่ยืนอยู่ข้างตัวเขาเท่านั้นที่ดูแตกต่างออกไป


               ไม่ใช่แค่ผมสีดอกเลาหรือแผ่นหลังที่ค้อมลงตามอายุ แต่ดวงตาของชายชรายังบอดสนิททั้งสองข้าง มือด้านที่ถนัดยันไม้เท้าไว้กับพื้นอย่างหลวมๆ


               เขาไม่แน่ใจนักว่าชายคนนี้จะรับรู้สัญญาณไฟได้อย่างไร แต่คาดเดาเองว่าตำรวจจราจรที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดคงเป่านกหวีดเมื่อตัวเลขดิจิตอลสีเขียวปรากฏขึ้น และคุณตาคงเริ่มก้าวออกไปในเวลานั้น


Mindy-Mind : อย่างอื่นแกไม่ต้องรีบรู้หรอก 9.51 AM

Mindy-Mind : แต่ผู้ชายอะ ดีจริงๆ 9.51 AM

Mindy-Mind : แต่เค้าดูเก๊กๆ หยิ่งๆ นะ 9.51 AM

Mindy-Mind : เหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับคนที่ไม่สนิทอะ 9.52 AM

FFAI : งั้นก็ไม่ดีดิ 9.52 AM



               แม้ว่าฝายจะเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน แต่เขาก็ไม่เคยเห็นความดีงามของคนที่คิดว่าตัวเองหล่อเสียเต็มประดาเลยสักนิด…


               คนที่มีน้ำใจและใส่ใจต่างหาก ที่น่าหลงใหล


Mindy-Mind : ดีแก หน้าดี ดีมากๆ 9.53 AM

Mindy-Mind : แกต้องกรี๊ดแน่ๆ 9.53 AM



               เขาส่ายหน้าเบาๆ แต่ยังเผยรอยยิ้มให้กับความคลั่งไคล้ของเพื่อนสนิท ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสำรวจสัญญาณไฟอีกครั้งเมื่อเริ่มรู้สึกได้ว่ากลุ่มคนที่ยืนอยู่รายรอบค่อยๆ ขยับตัวไปด้านหน้า


               และใช่… เขาคงต้องหย่อนโทรศัพท์มือถือลงในกระเป๋ากางเกงแล้ว เพราะตัวเลขดิจิตอลสีแดงกำลังนับถอยหลังจาก


               ห้า


               สี่


               สาม


               สอง


               หนึ่ง


               “ปิ๊ด!” เสียงนกหวีดดังขึ้นจากตำรวจจราจรที่เดินนำออกไปเป็นคนแรก “ข้ามได้ครับ”


               ในที่สุด ก็ถึงเวลาที่ฝายจะได้ก้าวเท้าออกไปซะที เขารู้ดีว่าต้องรีบสักหน่อย ไม่อย่างนั้นคงไปถึงบริษัทไม่ทันเวลาแน่


               “แกร๊ง!”


               แต่ในระหว่างที่เขากำลังพุ่งตรงไปหน้า หูกลับได้ยินเสียงคล้ายสิ่งของบางอย่างตกลงกระแทกกับพื้น นั่นทำให้ฝายเหลือบมองทั้งซ้ายและขวาโดยอัตโนมัติแม้ว่าสองเท้าจะยังคงก้าวเดิน


               แต่ปลายหางตาของเขากลับมองเห็นว่าชายชราที่เคยยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้เดินตามมาด้วย เขาจึงหยุดฝีเท้าแล้วหันหลังกลับไปมอง ก่อนจะพบว่าชายคนนั้นกำลังก้มลงช้าๆ คงตั้งใจจะควานหาไม้เท้าที่ตกอยู่บนพื้นถนน


               ในช่วงเวลาที่รีบเร่ง ผู้คนจากสองฝั่งของถนนต่างวิ่งสวนกันเพื่อแข่งขันกับเวลา แน่นอน ไม่มีใครสังเกตเห็นคุณตาที่กำลังยื่นสองมือสั่นระริกลงแตะพื้น เพื่อหวังจะสัมผัสกับของใช้ที่หล่นหายด้วยท่าทางงกๆ เงิ่นๆ…


               ยกเว้นเขา

               .

               .

               .

               ไม่มีทางเลือกอื่น...


               เขาจึงวิ่งกลับไปยังถนนฝั่งเดิม ก่อนจะเอื้อมมือออกไปเพื่อหยิบไม้เท้า แล้วประคองชายชราขึ้นจากพื้น


               “ไปครับ เดี๋ยวผมพาข้าม” ฝายบอกกับคุณตา แล้วเริ่มก้าวลงจากฟุตบาทอีกครั้ง


               “ปิ๊ด! ปิ๊ด! ปิ๊ด!”


               แต่กลับถูกตำรวจคนเดิมห้ามไว้ด้วยเสียงนกหวีดดังลั่น


               ฝายช้อนตาขึ้นมองพื้นถนนและพบว่ารถยนต์ที่จอดสนิทเมื่อครู่เริ่มออกตัวผ่านทางม้าลายตามสัญญาณไฟคนข้ามที่เปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้ง


               “อ้าว!” และนั่นทำให้เด็กหนุ่มร้องขึ้นทันที


               แน่ละ… เขาควรจะเซ็งแบบสุดขีด ไม่คิดเลยว่าสายตาของตัวเองจะต้องสะท้อนตัวเลขดิจิตอลที่กำลังนับถอยหลังจากหนึ่งร้อยแปดสิบอีกเป็นรอบที่สอง เพราะนั่นหมายความว่าเขาต้องรออีกถึงสามนาที กว่าจะสามารถข้ามถนนได้อีกครั้ง


               และใช่… เขายิ่งรู้สึกร้อนรนมากขึ้นเป็นเท่าตัว หลังจากเห็นเข็มเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาข้อมือ


               เก้าโมงห้าสิบสี่นาที


               หากบวกไปอีกสามนาที เขาจะได้ข้ามทางม้าลายในเวลาเก้าโมงห้าสิบเจ็ดนาที ต่อให้วิ่งเร็วที่สุดในชีวิต ก็ไม่มีทางขึ้นไปถึงออฟฟิศได้ทันเวลา


               หมดหวังชะมัด…


               แม้จะเป็นการมาสายเพียงไม่กี่นาที แต่ก็ถือว่าสายอยู่ดี ยิ่งตำแหน่งที่เขาสมัครคือแอคเคาท์ เอ็กเซ็กคิวทีฟ (Account Executive) ที่จะต้องออกไปพบลูกค้าเพื่อเสนอขายงานโฆษณาด้วยแล้ว การตรงต่อเวลายิ่งสำคัญ


               “เฮ้อ!” เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจออกยาวอย่างสุดกลั้น ก่อนจะหลับตาลงสักครู่เพื่อระงับความหงุดหงิด แล้วหันกลับไปทางชายชราที่ยังคงยืนนิ่งด้วยความงงงัน


               “ตอนนี้ไฟแดงแล้วครับคุณตา เดี๋ยวรออีกแป๊ปนึงนะครับ” ลืมไปเสียสนิทว่าชายข้างกายมองไม่เห็นสัญญาณไฟตรงหน้า ฝายจึงรีบอธิบายเหตุการณ์ด้วยน้ำเสียงสุภาพ


               เขาคงโทษใครไม่ได้ เพราะเป็นคนตัดสินใจกลับมาช่วยคุณตาเอง และหากเขาไม่ทำ คงรู้สึกติดค้างในใจไปตลอด


               เอาเถอะ…


               ถ้าไม่ได้งานจริงๆ ก็ถือซะว่าได้ทำความดียามเช้าแล้วกัน




(มีต่อด้านล่าง)
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: สาววายรำพัน ที่ 20-07-2019 20:36:56
(ต่อจากด้านบน)




               สุดท้าย ฝายก็ได้กดปุ่มเรียกลิฟต์สมใจ หลังจากพาชายชราเดินข้ามถนน และวิ่งฝ่าผู้คนที่เดินขวักไขว่เข้ามาภายในอาคารสำนักงานอย่างทุลักทุเล


               นั่นทำให้ทั้งร่างของเขาโยกไปตามแรงหอบหายใจ แต่แน่นอน… ความเหนื่อยอ่อนยังไม่กระทบจิตใจเท่ากับการมองเห็นเวลาจากนาฬิกาข้อมือ


               สิบโมงสามนาที


               ท่าทางที่ตามมาจึงเป็นการส่ายหน้าเบาๆ เพื่อขับไล่ความตึงเครียด เพราะรู้ดีว่าควรปล่อยวาง และทำจิตใจให้สงบก่อนจะเข้าสัมภาษณ์


               แต่ก่อนที่เขาจะหยิบแฟ้มใสออกมาจากกระเป๋าสะพายเพื่อตรวจสอบเอกสารสมัครงานที่เตรียมมาอีกครั้ง ปลายหางตากลับมองเห็นร่างสูงโปร่งที่เดินเข้ามาใกล้แล้วหยุดฝีเท้าลงข้างเขา


               ฝายไม่ทันได้เห็นใบหน้าของชายคนนั้น และคงไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองในระยะประชิดด้วย จึงมีเพียงกลิ่นน้ำหอมที่ระเหยออกมาจากตัวของชายหนุ่มเท่านั้นที่ดึงดูดความสนใจของเขาได้แทบจะทันที


               กลิ่นสดชื่น แต่แฝงไว้ด้วยความอบอุ่น แม้จะปนกับควันบุหรี่ที่เจ้าตัวเพิ่งสูบมา ก็ไม่อาจลดทอนความละมุนละไมลงได้
               

               และนั่นทำให้เด็กหนุ่มเริ่มจินตนาการถึงรูปร่างหน้าตาของคนข้างกายโดยอัตโนมัติ


               ต้องหล่อแน่ๆ แต่อาจจะเจ้าชู้ ยิ่งคาดเดาว่าน่าจะสูงกว่าเขาเกือบสิบเซนติเมตรทั้งที่ความกว้างของลำตัวใกล้เคียงกัน ยิ่งทำให้ภาพของนายแบบที่เคยผ่านตาปรากฏขึ้นในสมอง


               แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเหลือบมองผิวพรรณของชายหนุ่มได้อย่างถนัด เสียงกริ่งจากลิฟต์ตรงหน้ากลับดังขึ้นขัดจังหวะ


               “กริ๊ง!”


               และเมื่อประตูลิฟต์เปิดออกกว้าง ฝายก็มองเห็นใบหน้าของคนข้างกายได้ทันทีจากกระจกบานใหญ่ที่ติดอยู่บนผนังของลิฟต์โดยสาร


               หล่อมาก!


               ฝายเดินนำเข้าไปด้านในแล้วพิงแผ่นหลังแนบกับผนังด้านซ้าย เพื่อให้สายตามองเห็นชายหนุ่มที่จับจองพื้นที่หน้าแผงปุ่มกดตัวเลขชั้นทางฝั่งขวาได้อย่างชัดเจน


               หล่อจริงๆ… เขายืนยันกับตัวเองด้วยหัวใจที่เริ่มเต้นกระตุก


               โครงหน้าเรียวรี ดวงตากลมโต จมูกโด่งแบบธรรมชาติ ริมฝีปากอวบอิ่มได้รูป เมื่อประกอบกับผิวสีแทน ยิ่งเสริมให้ดูคมเข้มแบบชายไทย


               แต่เด็กหนุ่มรูปร่างจ้ำม่ำที่เสื้อเชิ้ตเปียกชื้นด้วยเหงื่ออย่างเขาจะทำอะไรได้ นอกจากก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นรอยยิ้ม


               “ชั้นอะไรครับ”


               แม้ว่าน้ำเสียงของชายหนุ่มจะเรียบเฉยจนน่าตกใจ แต่เขาไม่อยากใส่ใจนัก เพราะมีเรื่องที่สำคัญกว่า…


               นั่นคือชั้นที่ตั้งของบริษัท


               แย่แล้ว... เขามัวแต่รีบร้อนจนลืมสำรวจป้ายรายชื่อบริษัทที่ติดอยู่ชั้นล่างสุดของอาคารไปเสียสนิท


               ทำอย่างไรดี ในอีเมล์ที่พี่แผนกบุคคลส่งมาจะระบุไว้หรือเปล่านะ


               “เอ่อ…” เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดบนหน้าจอทันที


               แต่เสียงตวัดห้วนกลับดังสวนขึ้นอีกครั้ง “บริษัทอะไร”


               ฝายเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำถามที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเฉยชา ซ้ำยังพบว่าชายหนุ่มตรงหน้ากำลังเหลือบมองเขาด้วยหางตาราวกับไม่ต้องการผูกไมตรีใดๆ


               “เอ่อ…ว… วีไนน์ครับ”


               ชายหนุ่มจึงใช้นิ้วจิ้มลงบนปุ่มหมายเลขสิบแปดทันที ก่อนจะหันกลับไปโดยไม่สนใจเขาอีก


               ส่วนฝาย… ก็ได้แต่ละสายตาจากคนตรงหน้าไปยังทิศทางอื่น ก่อนจะพบว่าปุ่มเดียวเท่านั้นที่มีแสงไฟสีเขียวปรากฏขึ้นโดยรอบ…

 
               คือปุ่มหมายเลขสิบแปด


               แสดงว่าชายหนุ่มก็คงทำงานอยู่ที่ชั้นสิบแปดเหมือนกันสินะ


               ฝายไม่เคยมาที่นี่ จึงไม่แน่ใจนักว่าแต่ละชั้นบรรจุออฟฟิศไว้มากน้อยแค่ไหน แต่จากลักษณะของคนตรงหน้า ก็ทำให้สมองของเขากลับนึกย้อนไปถึงข้อความของเพื่อนสนิทอย่างเลี่ยงไม่ได้


               ‘ครีเอทีฟ’

               ‘ชื่อ พี่คิน’

               ‘หล่อมากกกกกกกกกก’

               ‘แต่เค้าดูเก๊กๆ หยิ่งๆ นะ’

               ‘เหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับคนที่ไม่สนิทอะ’



               หรือว่า…


               “มาสัมภาษณ์เหรอ”


               ฝายเผลอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงเรียบดังขึ้นขัดจังหวะ คงทั้งตกใจระคนดีใจด้วยไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนา


               “ค… ครับ” เขาจึงตอบอย่างสุภาพ แล้วกลั้วด้วยเสียงหัวเราะเขินๆ ในช่วงท้ายของประโยค “แต่เหมือนผมจะมาสายไปหลายนาทีเลยครับ”


               เป็นธรรมดาที่คู่สนทนาโดยทั่วไปจะคาดหวังคำตอบแบบสั้นๆ หรือแม้แต่รอยยิ้มให้กำลังใจ


               แต่ในความเป็นจริง…


               เขากลับได้รับเพียงความเงียบสนิท


               เพราะชายหนุ่มหันกลับไปแล้ว และไม่มีท่าทีจะพูดคุยกับเขาอีก


               และนั่นทำให้เขาหุบยิ้มลงอย่างงงงัน ก่อนที่ข้อความจากเพื่อนสนิทจะตอกย้ำให้เขามั่นใจอีกครั้ง


               ‘แต่เค้าดูเก๊กๆ หยิ่งๆ นะ’

               ‘เหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับคนที่ไม่สนิทอะ’



               คนนี้แหละ…


               พี่คิน ครีเอทีฟสุดหล่อที่เพื่อนของเขาเพ้อถึงแน่ๆ


               ฝายถอนหายใจเบาๆ ในใจยอมรับเลยว่ารู้สึกเสียดายใบหน้าอันหล่อเหลาของคนตรงหน้ามากทีเดียว หากไม่แสดงท่าทีเหยียดหยิ่งแบบนี้ ชายหนุ่มคงดูมีเสน่ห์และน่าหลงใหลขึ้นอีกหลายเท่าตัว


               และไม่แน่…


               เขาอาจเป็นอีกคนที่ตกหลุมรักพี่คินก็ได้


               “กริ๊ง!”


               เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับประตูลิฟต์ที่ค่อยๆ เลื่อนออกจากกัน ชายหนุ่มนำออกไปก่อน โดยไม่สนใจฝายรีบเอื้อมมือไปกดปุ่มเปิดลิฟต์ไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองถูกประตูหนีบแล้วก้าวตามออกมาทันที


               ‘นั่นไง พี่คินชัวร์’


               ฝายคิดในใจเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มผลักประตูกระจกด้านหน้าบริษัท วีไนน์ แอดเวอร์ไทซิ่ง จำกัด แล้วเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว


               เขาคงต้องเล่าถึงวีรกรรมของชายหนุ่มให้มายด์ฟังเสียแล้ว…


               หวังว่าจะทำให้เพื่อนสนิท ‘หลงรูป’ น้อยลงได้นะ




▧ ▨ ▧ ▨ ▧ ▨ ▧ ▨ ▧ ▨




               “ขอบคุณมากนะ เดี๋ยวได้ผลสัมภาษณ์แล้วพี่ติดต่อกลับไป” แนน หัวหน้าแผนกบุคคลพูดขณะเดินนำฝายออกมาจากห้องประชุม


               “ได้ครับ” ฝายพยักหน้ารับ ก่อนที่ทั้งคู่จะหยุดฝีเท้าลงตรงหน้าเคาน์เตอร์รับรองผู้มาติดต่อ “เอ่อ… ผมขอโทษด้วยนะครับ ที่มาสายไปตั้งสิบนาทีแหนะ”


               ใช่… ฝายยังคงติดใจกับความผิดพลาดของตัวเอง คงเพราะรู้ดีว่าการตรงต่อเวลาเป็นความประทับใจแรกที่ผู้สัมภาษณ์จะสัมผัสได้ และตัวเองก็ไม่เคยมาสายในนัดสำคัญ


               ยกเว้นครั้งนี้


               “ไม่เป็นไร ก็เราไปทำความดีมานิ”


               “ฮะ!?” เขาได้ยินผิดไปหรือเปล่า “อะไรนะครับ”


               “อ่าว… ก็เราไปช่วยพาคนตาบอดข้ามถนนไม่ใช่เหรอ”


               “พี่เห็นด้วยเหรอครับ” เขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะมองเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ด้วย


               “เปล่า พี่ไม่ได้เห็นหรอก” แนนตอบอย่างฉะฉาน “พี่คินเล่าให้ฟัง”


               พี่คิน… คนที่เขาพบเมื่อครู่น่ะเหรอ จะพบเห็นและยี่หระต่อการกระทำของเขา


               แต่หัวหน้าแผนกบุคคลยังคงเล่าต่อด้วยรอยยิ้มกว้าง “เนี่ย มันบังคับพี่ด้วยนะ ไม่ให้บอกพี่ที่สัมภาษณ์ว่าน้องฝายมาช้ากว่าเวลา”

 
               “ห… เหรอครับ” เด็กหนุ่มยิ้มรับน้อยๆ แม้ความประหลาดใจจะคับแน่น


               “ใช่ๆ” หญิงสาวยังคงยืนยัน ก่อนจะพลิกข้อมือขึ้นเพื่อสำรวจหน้าปัดนาฬิกา “งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะ”


               “อ่อครับ… สวัสดีครับ” ฝายพยักหน้าหงึกๆ แล้วยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะเดินออกมาจากบริษัทอย่างมึนงง ทว่าใบหน้ายังคงเปื้อนรอยยิ้ม


               เมื่อไม่กี่นาทีก่อน เด็กหนุ่มยังเห็นด้วยกับคำบอกเล่าอยู่เลย


               แต่ตอนนี้…


               เขาไม่คาดคิดว่าพี่คินมองเห็นเขาที่ยืนอยู่อีกฝั่งของถนน ไม่คาดหวังว่าพี่คินจะใส่ใจคำตัดพ้อที่เขาพูดขึ้นในลิฟต์ และไม่คาดเดาว่าพี่คินจะช่วยเหลือทั้งที่เขาไม่ได้เอ่ยปากขอ


               ฝายเริ่มรู้สึกว่าตัวเองโชคดีกว่าเพื่อนสนิทหลายเท่า เพราะมีโอกาสได้เห็นมุมที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาแต่เย็นชา มุมที่แม้แต่นักศึกษาฝึกงานอย่างมายด์ยังไม่เคยเห็น


               และใช่... เขาเริ่มอยากทำงานที่นี่จริงๆ แล้วละ


หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: Philosophy ที่ 20-07-2019 21:41:20
จบแล้วหรอออ ยังไม่รู้ผลสัมภาษณ์งานเลย
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: yunnutjae ที่ 21-07-2019 00:11:24
ก็จะแบบค้างหน่อยๆๆ  :ruready
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 21-07-2019 13:55:56
จบ...แบบแอบประทับใจแค่นั้น???   :ruready
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: ืืnanana21 ที่ 21-07-2019 14:39:53
เราว่าน่าจะมีต่อน้าา
ได้คุยกันนิดเดียวเอง
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: สาววายรำพัน ที่ 21-07-2019 15:06:48
จบแล้วหรอออ ยังไม่รู้ผลสัมภาษณ์งานเลย

สำหรับเรื่องสั้นจบแล้วค่ะ แต่คู่นี้จะเป็นตัวละครในนิยายที่เรากำลังเขียนอยู่ค่ะ
เพราะฉะนั้น สปอยล์เลยก็ได้ ว่าได้งานค่ะ ^^

ก็จะแบบค้างหน่อยๆๆ  :ruready

อาจจะจบปลายเปิดนิดนึง ถ้ารู้สึกว่าไม่สนุกก็ขอโทษด้วยค่ะ

จบ...แบบแอบประทับใจแค่นั้น???   :ruready

สำหรับเราถือว่าจบแล้วค่ะ การแอบประทับใจกันก็น่าจะเป็นหนึ่งในเรื่องโรแมนติกที่เกิดขึ้นได้ในชีวิตจริงนะคะ
แต่ถ้ารู้สึกว่าไม่สนุกก็ขอโทษด้วยค่ะ

เราว่าน่าจะมีต่อน้าา
ได้คุยกันนิดเดียวเอง

สำหรับเรื่องสั้นจบแล้วนะคะ แต่คู่นี้จะเป็นตัวละครในนิยายที่เรากำลังเขียนอยู่ค่ะ
เค้าจะได้คุยกันแบบยาวเหยียดแน่นอนค่ะ 5555
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 10-08-2019 21:08:16
เราว่าเรื่องสั้นนี้จบปลายเปิดก็ดีไปอีกแบบ ทำให้ได้โฟกัสไปตรงความสัมพันธ์หรือมุมมองอื่นๆ ด้วยไม่ใช่เพียงความรักของคนสองคนอย่างเดียว เหมือนเป็นการฉายภาพให้เห็นอุปนิสัยของฝาย ให้ฝายได้เห็นมุมอีกมุมหนึ่งของพี่คิน อาจกล่าวได้ว่าทั้งสองฝ่ายต่างก็มี impressions ต่อกัน คินได้เห็นฝายทำความดี ส่วนฝายก็ได้รู้ว่าจริงๆ แล้วแม้คินจะ...เอาตามคำพูดเพื่อน...เป็นคนหยิ่ง, ไม่ค่อยอยากสนทนากับคนที่ไม่สนิท ทว่าเขาก็ยังให้ความสำคัญกับคนทำความดี เราว่าจุดนี้เป็นจุดเล็กๆ ที่ทำให้อ่านเรื่องนี้แล้วยิ้มออกมาเลยละค่ะ

ขอบคุณคุณสาววายรำพันสำหรับเรื่องสั้นน่ารักๆ นี้นะคะ
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: Ramnoii ที่ 11-08-2019 02:09:03
คือดีอ่ะ พี่คินคือดีอ่ะแกรรรร

หวีดร้องอย่างบ้าคลั่ง  :hao7: :hao7:

ส่วนฝายก็น้ำใจงาม เขาควรได้(รัก)กัน

ว่าแต่..
สองคนนี้จะไปเป็นตัวหลักเรื่องอะไรหรอคะ
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: NormalVee ที่ 11-08-2019 22:14:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: febusapollo ที่ 04-09-2019 10:58:39
น่ารักมากเลยค่ะ ทั้งน้องทั้งพี่คิน คนเราจะตัดสินกันถายนอกหรือจากอะไรด้านเดียวก็ไม่ได้อ่ะเนอะ
 :pig4: :mew1:
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: Ti0590 ที่ 25-10-2019 19:58:44
ฮือออออออออออ  ไม่น่ามาที่นี่เลยเจ้าฝายยยย :katai1:
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 25-10-2019 23:13:34
พี่คินก็เป็นคนดีในระดับนึงแหละน้าา
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 26-10-2019 01:30:49
เรื่องนี้แค่ปลื้ม ส่วนเรื่องโน้น ฮิ ฮิ  :pigangry2:
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: mhaparn ที่ 30-10-2019 19:23:57
ภายใต้ใบหน้านิ่งๆแต่ลึกๆก็ใจดีน๊า
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: lostinthelight ที่ 02-11-2019 03:38:48
อยากอ่านต่อเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 02-11-2019 20:15:46
เพราะฝายทำดีไงพี่คินถึงดีด้วย
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 06-11-2019 01:45:57
แต่งดีค่ะ กำลังเพลินๆ เลย  อยากยุให้แต่งยาววววว ง่าาาาาาาาา
เค้าไม่อยากจิ้นเองอ่าาาาา :z3:
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 12-12-2019 16:37:36
เหยยย คือไปอ่านเรื่องอยาวก่อนแล้วค่อยมาเปิดเรื่องสั้น นี่มันรักแรกพบรึเปล่าเนี่ยยยย  :-[
หัวข้อ: Re: △▽ Rush Hour △▽ (เรื่องสั้น l ตอนเดียวจบ l 20/7/2019)
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 12-12-2019 19:18:59
ค้าง :ling1: