ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
▌ The Taste of Cuban Cigar ▐
Title : The Taste of Cuban Cigar
Author : ณ นีเอ ( nievamor )
Rate : R หรือ NC-17 ก็ไม่รู้ค่ะ
Genre : Almost PWP ; RPS ; AU
,,
ผลงานอื่นๆของเรา
▌ You've Stolen My Heart ; แผนชิงหัวใจไอ้ชายชู้ ▐
C L I C K (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69160)
.
.
.
▌ The Taste of Cuban Cigar ▐
เอ็ดเวิร์ด เรดเมย์น จุดไม้ขีดก้านยาวที่ทำจากไม้สน ก่อนใช้มืออีกข้างหมุนวนมวนซิการ์คิวบายี่ห้อดังอย่างไม่รีบร้อนจนกระทั่งส่วนปลายถูกเผาไหม้อย่างสม่ำเสมอ แล้วจึงยื่นให้ 'มิสเตอร์เดปป์' ผู้ทรงอิทธิพลแห่งวอลสตรีท
ชายวัย 48 ปีใช้นิ้วกระหวัดรับซิการ์มาไว้ในมือโดยไล้ผ่านนิ้วเรียวสวยแบบที่คนโดนสัมผัสไม่อาจปฏิเสธหรือยืนยันว่าเป็นความจงใจ
'มิสเตอร์เดปป์' หรือ จอห์น คริสโตเฟอร์ เดปป์ที่สอง เป็นบุรุษมากเสน่ห์สำหรับคนทุกเพศทุกวัย ทั้งในฐานะนักธุรกิจ, ผู้มีอิทธิพล หรือกระทั่งผู้ชายคนหนึ่ง
ประชาชนในแมนฮัตตัน 'รัก' มิสเตอร์เดปป์เสียยิ่งกว่าตำรวจ
เขาเป็นผู้ปกครองที่สุขุม นุ่มนวล และดูมีเหตุมีผล ในสายตาคนภายนอก
แม้ลูกน้องใกล้ชิดแทบทุกคนจะรู้ดีว่า นั่นเป็นเพียงหน้ากากพ่อพระที่ถูกสวมไว้เพื่อปกปิดความโหดเหี้ยมที่แม้แต่หน่วยงานรัฐยังต้องเกรง
ควันจากซิการ์คิวบาพวยพุ่งเป็นสายออกจากกลีบปากอันน่าหลงใหล ภาพที่เอ็ดเวิร์ดเห็นดูเหมือนงานศิลปะชั้นเยี่ยมที่ถูกจัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์
กระทั่งมิสเตอร์เดปป์ตวัดสายตาจ้องกลับมา ชายหนุ่มจึงค่อยรู้สึกตัวว่าเขาลอบมอง 'เจ้านาย' มาระยะหนึ่งแล้ว
ดวงตาสีเข้มมีมนต์สะกดนั้นเหมือนจะทั้งโอบรัดและทิ่มแทงชายหนุ่มวัย 29 จนรู้สึกเหมือนขยับตัวไม่ได้
แล้วมิสเตอร์เดปป์ก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
"หน้าฉันมีอะไรติดหรือ ?"
"ป..เปล่าครับ"
ชายหนุ่มรีบก้มหน้าหลบสายตา ..เป็นกิริยาที่มิสเตอร์เดปป์เคยบ่นบ่อยๆว่ามันดูไม่ดีนัก
อาจเป็นเพราะเอ็ดเวิร์ดไม่อาจทนจ้องดวงตาที่ดูมีพลังอำนาจเหมือนจะดูดกลืนทุกสิ่งอย่างเข้าไป
หรืออาจเป็นเพราะกลัว...เอ็ดเวิร์ดกลัวสายตาของตนจะปิดไม่มิดว่าแท้จริงแล้ว..
เขาเป็นตำรวจ..
ชายชาวอังกฤษคนนี้ย้ายตามพ่อแม่ของเขามาที่นิวยอร์คตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย
เอ็ดเวิร์ดชอบงานสืบสวน รักความถูกต้อง ศรัทธากฎหมายและความยุติธรรม
เขาแค่อยากพิสูจน์ให้ทุกคนที่นี่เห็นว่าถ้าหน่วยงานรัฐตั้งใจจริง ต้องสามารถโค่นอำนาจมืดของมิสเตอร์เดปป์ได้แน่
แผนการปลอมตัวเข้ามาทำงานกับมิสเตอร์เดปป์ เป็นแผนบ้าบิ่นของเขาเองโดยไม่ฟังเสียงทัดทานจากตำรวจทั้งกรม
และไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรือร้ายที่ผู้ช่วยส่วนตัวคนเก่าของมิสเตอร์เดปป์หายตัวไปอย่างลึกลับ ชายหนุ่มจึงได้เลื่อนขึ้นมาทำแทน
เอ็ดเวิร์ดแฝงตัวเข้ามาทำงานกับมิสเตอร์เดปป์ได้ 3 เดือนแล้ว เขาพอรู้ไลฟ์สไตล์ส่วนตัวของนักธุรกิจคนดัง แต่ไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่จะล่วงรู้รายละเอียดงานผิดกฎหมาย ชายหนุ่มจึงยังต้องแฝงตัวต่อไปเรื่อยๆเพื่อให้มิสเตอร์เดปป์ไว้ใจให้เขาทำอะไรมากกว่านี้
"..คุณจู๊ด ลอว์ โทรศัพท์มาหาคุณครับ มิสเตอร์เดปป์"
คือสิ่งที่เอ็ดเวิร์ดตั้งใจจะพูดเมื่อครู่
"เขาว่ายังไง"
"เขาว่านัดคืนนี้เห็นจะไม่สะดวก เพราะเขาต้องไปร่วมงานกาล่า"
"เพิ่งแจ้งมาหรือ"
"ครับ ก่อนคุณกลับมา"
ผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์จึงเลิกคิ้วนิดหนึ่งแทนคำตอบรับ
คุณจู๊ด ลอว์ที่ว่า คือนักแสดงเจ้าบทบาทวัย 38 ปีผู้แทบจะเรียกได้ว่ามีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในฮอลลีวู้ด
ข่าวกอสซิปเล่าลือกันว่ามิสเตอร์เดปป์พยายามเอาชนะใจเขาอยู่
แต่จากการทำงานให้มิสเตอร์เดปป์มาสามเดือน เอ็ดเวิร์ดรู้มากกว่านั้น
เขาไม่อาจล่วงรู้ว่ามิสเตอร์เดปป์สามารถ 'เอาชนะใจ' คุณจู๊ด ลอว์ได้ไหม แต่ที่แน่ๆ เจ้านายของเขาคง 'ครอบครองกาย' นักแสดงคนดังมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน เมื่อพิจารณาจากเสียงครางสุขสมที่บางคราก็ติดเร่าร้อนจนแทบนึกภาพตามได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
"อันที่จริง คุณจู๊ดบอกฉันเหมือนกัน..." มิสเตอร์เดปป์ค่อยๆยืนขึ้น
"...ว่านายเป็นตำรวจ!.."
หัวใจคนฟังเต้นเร็วรัวยิ่งกว่าที่เคย
"...ผม.." เขานึกหาคำแก้ตัว แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
"เขาว่าหลังจากที่นายมาทำงานใกล้ชิดฉัน ฉันปฏิบัติกับเขาไม่ดีเท่าเดิม และเขาไม่ชอบใจ"
มิสเตอร์เดปป์หยิบปืนออกมาจ่อเข้าที่ขมับเอ็ดเวิร์ด พลางพ่นควันซิการ์ใส่หน้าเขาไปด้วย
"เขาเลยจ้างคนไปสืบว่านายเป็นใคร จนได้รู้ว่าเป็นตำรวจใหม่แห่งกรมตำรวจนิวยอร์ค.... คิดจะแฝงตัวเข้ามาจับฉันหรือเอ็ดเวิร์ด ?"
เจ้าของชื่อกลืนน้ำลายอึกใหญ่
บางที คัลลัม—คู่หูของเขา อาจพูดถูก เขาไม่ควรเข้ามาทำงานนี้ตั้งแต่แรก มิสเตอร์เดปป์เป็นคนอันตรายเกินไป แถมยังมีเครือข่ายอยู่ทั่วเกาะแมนฮัตตัน
แต่ทุกครั้งที่คิดจะเปลี่ยนใจ กลิ่นน้ำหอมและซิการ์คิวบาซึ่งผสมกันจนกลายเป็นกลิ่นประจำตัวของคนตรงหน้าก็มักทำให้เอ็ดเวิร์ดสับสน
มิสเตอร์เดปป์ผลักให้แผ่นหลังผอมบางกระแทกกับผนังด้านหนึ่งในห้องทำงาน ก่อนที่ปลายกระบอกปืนในมือจะตามไปจรดชิดอยู่ติดหน้าผาก
ตอนนี้ตำรวจหนุ่มหมดทางสู้
เขาไม่มีปืนอยู่กับตัว ไม่กล้าเสี่ยงต่อสู้ดิ้นรนเอาชีวิตรอดเพราะรู้ว่าทั้งคฤหาสน์นี้มีแต่คนของอีกฝ่าย
เจ้าของคฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุดในวอลสตรีทลดอาวุธลงมาตามใบหน้าแล้วจึงบดปลายกระบอกปืนลงบนริมฝีปากบางเบาๆพอให้เผยอออก ก่อนจะบังคับดันมันเข้าไปภายใน
เอ็ดเวิร์ดตัวสั่นเทิ้มหนักขึ้น ชายหนุ่มหลับตาแน่นเตรียมใจไว้ว่าในอีกไม่กี่วินาที มิสเตอร์เดปป์คงลั่นไกระเบิดคอหอยของเขา !
"จู๊ดคงพูดถูก.." เสียงนุ่มของมิสเตอร์เดปป์ดังอยู่ไม่ห่าง "ฉันเสียสมาธิไปเยอะตั้งแต่นายเข้ามาทำงาน.. ฉันเอาแต่มองร่างผอมๆ ท่าทางงกเงิ่นของนาย จนบางครั้งยังนึกถึงมันแม้แต่ตอนทำกับเขา"
แทนที่จะกลัวจนทำอะไรไม่ถูก เอ็ดเวิร์ดที่ได้ยินดังนั้นกลับมีความรู้สึกเขินแทรกอยู่นัยหน้า
"อยากเข้าไปในตัวนายจนแทบทนไม่ไหวเลย เอ็ดเวิร์ด"
เข่าทั้งสองของคนร่างผอมถูกแยกให้อ้ากว้างออกโดยขาของมิสเตอร์เดปป์ สิ่งนั้นของอีกฝ่ายบอกว่า 'แทบทนไม่ไหว' จริงอย่างปากว่า เมื่อมันบดเบียดเข้ากับแก่นกายของเขาพอดิบพอดี
พวงแก้มของเอ็ดดี้ปรากฎสีเรื่อชัดทันทีที่สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่ง
นักธุรกิจหนุ่มขยับเอวเล็กน้อยให้ทั้งสองสิ่งสัมผัสกันผ่านกางเกงสแลค
"นายเองก็แข็งแล้วหรือ ?"
หน้าอาย .. อยู่ๆร่างกายก็ตอบสนองเอง
"..อื้อ.." เอ็ดเวิร์ดอยากตอบว่า ไม่ แต่อาวุธที่คาอยู่ทำให้เขาส่งเสียงออกมาได้เพียงแค่นั้น
ชั่วอึดใจ มิสเตอร์เดปป์กระชากปืนออกจากปากของเอ็ดเวิร์ดแล้วประทับริมฝีปากตนลงไปแทนแทบจะในทันที
ปืนที่เปียกชุ่มน้ำลายของคนอ่อนวัยกว่าถูกลากเลื้อยลงมายังเสื้อและกดวนๆบนยอดติ่งไตข้างหนึ่งจนเจ้าของร่างที่ถูกประกบปากอยู่ต้องครางออกมาเบาๆ จากนั้นไม่นานปืนก็ถูกลดตำแหน่งลงเบื้องล่าง มิสเตอร์เดปป์ใช้นิ้วที่เหลือจากการจับปืนจัดการปลดซิปกางเกงของคนที่ถูกเบียดชิดกับผนังพลางล้วงเข้าไปลูบคลำส่วนร้อนผ่าวผ่านกางเกงชั้นใน
ตำรวจหนุ่มยังคงหลับตาแน่น หากเขาก็รับรู้ได้ถึงทุกสัมผัสของมิสเตอร์เดปป์ ไม่ว่าจะเป็นริมฝีปากรสซิการ์ ความสากจากหนวดเครา หรือมือร้อนที่เกี่ยวปืนเอาไว้
ลิ้นอ่อนนุ่มละเลงรัวอยู่ในโพรงปากของเขา กลิ่นและรสของซิการ์ชั้นดีอันคุ้นเคยอบอวลจนทำให้รัญจวนใจ
หรืออาจเป็นที่มิสเตอร์เดปป์ ไม่เกี่ยวกับซิการ์..
ความรู้สึกในห้วงคำนึงของเอ็ดเวิร์ดตีกันระหว่างความกลัว, ความต้องการจะหนี, ความสุขสม และความตื่นเต้น ที่มิสเตอร์เดปป์มอบให้
ในที่สุด ความรู้สึกในเชิงบวกเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันก็เอาชนะได้ทั้ง 'หน้าที่' และ 'ความหวาดกลัว'
ลิ้นอุ่นเปียกชื้นของเอ็ดเวิร์ดถูกดูดดุนออกไปเกี่ยวกระหวัดพันพัวในปากของชายผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์บ้าง ตำรวจหนุ่มเหมือนได้ยินเสียงชอบใจผ่านออกมาทางลำคอของคนตรงหน้า
ใครเล่าจะต้านทานเสน่ห์ของมิสเตอร์เดปป์ได้
เปลือกตาที่เคยยับย่นจากการหลับแน่นของเอ็ดเวิร์ดคลี่ออก ชายหนุ่มซึมซาบทุกสัมผัสที่เขาได้รับจนกางเกงชั้นในเริ่มเปียกชื้นเพราะเหงื่อและความกระสันจากส่วนปลาย
โดยไม่ได้รู้ตัวว่าสองแขนอันสั่นเทาของตนโอบรอบคอมิสเตอร์เดปป์เหมือนหญิงสาวที่พยายามร้องขอความรักจากชายหนุ่ม
ดูเหมือนว่า.. เขาคงกระหายสิ่งนี้มาเนิ่นนาน..
เอ็ดเวิร์ดสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสจากมือของมิสเตอร์เดปป์ไม่ได้เกิดขึ้นผ่านกางเกงชั้นในอีกต่อไป
ปืนซึ่งกลายเป็นสิ่งเกะกะถูกโยนทิ้งไปยังเบาะที่มิสเตอร์เดปป์เพิ่งลุกมาเมื่อไม่นาน มือหนากอบกุมส่วนนั้นของเขาอย่างทะนุถนอมก่อนจะบดขยี้ส่วนปลายจนทำให้ตำรวจหนุ่มต้องบิดเร่าด้วยความต้องการที่เอ่อท้น
จากนั้นไม่นาน มิสเตอร์เดปป์ก็ใช้นิ้วชี้ชำแรกผ่านช่องทางที่เอ็ดเวิร์ดรู้ดีว่าเป็นจุดหมายสุดท้ายซึ่งจะทำให้กิจกรรมนี้สำเร็จลุล่วง
ความเจ็บเสียดแล่นปลาบไปทั่วบริเวณจนทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งยิ่งกว่าที่เคย แต่สิ่งหล่อลื่นอันเป็นผลจากความต้องการของเขาเองซึ่งติดอยู่ปลายนิ้วยาวของมิสเตอร์เดปป์ก็ช่วยให้มันง่ายขึ้น
"ฉันคิดแล้วว่าของนายต้องตอดรัดแน่นขนาดนี้"
มิสเตอร์เดปป์ถอนจูบออกมากระซิบจรดริมฝีปาก
"ผม..เจ็บ.." เอ็ดเวิร์ดพูดทั้งที่ยังหลับตา
"..นายเฝ้าฝันถึงมันตลอดเวลาไม่ใช่หรือ ?"
นักธุรกิจหนุ่มพูดเหมือนอ่านใจเขาออก
"ฉันเห็นมันในแววตาของนายตั้งนานแล้วเอ็ดดี้"
คำพูดไล่ต้อนกลายเป็นแรงกระตุ้นชั้นดีให้กับเอ็ดเวิร์ด โดยเฉพาะเมื่อเสียงนุ่มเอ่ยเรียกเขาด้วย ชื่อเล่น
อยู่ๆมิสเตอร์เดปป์ก็เอามวนซิการ์ซึ่งอยู่ในมืออีกข้างมาตลอดยัดใส่ปากให้เขาสูบ
ซิการ์รสเดียวกันกับที่มาจากริมฝีปากเจ้าเสน่ห์
เอ็ดเวิร์ดปรือตามองเล็กน้อย แล้วจึงเห็นว่ามิสเตอร์เดปป์มองเขาด้วยสายตาอ่อนโยน ทว่าเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ
อันที่จริง.. เป็นสายตาคู่เดิมคู่นี้ตลอดมานับแต่เขาได้สบตากับอีกฝ่ายครั้งแรก
นี่จึงอาจเป็นเหตุผลแท้จริงที่ทำให้เขาไม่อาจสบประสานมันตรงๆได้สักครั้ง
เมื่อมิสเตอร์เดปป์ดึงซิการ์ออกจากปาก เอ็ดเวิร์ดก็อมควันไว้ก่อนครู่หนึ่งตามขนบการสูบซิการ์ หากผู้เป็น 'เจ้านาย' รีบใช้ริมฝีปากตนแทนที่ระยะห่างทั้งปวง
และนั่นทำให้เอ็ดเวิร์ดต้องปล่อยควันสีจางเข้าปากอีกฝ่ายเพื่อไม่ให้ตนสำลัก
มิสเตอร์เดปป์รับควันซิการ์เข้ามาในปากจนหมด ก่อนจะค่อยๆเบี่ยงหน้าออกมาพ่นควัน แล้วกลับไปจัดการกับลำคอระหงต่อ
จะยั่วกันไปถึงไหน แค่นี้เขาก็จะบ้าตายอยู่แล้ว.. เอ็ดเวิร์ดคิด
หยาดน้ำใสจากส่วนปลายของคนอ่อนวัยกว่าค่อยๆไหลตามโคนลงไปยังบริเวณที่นิ้วของมิสเตอร์เดปป์กำลังเข้าออกช้าๆ มันช่วยให้ทุกอย่างง่ายขึ้น
"อื้อ...อ.." เมื่อเริ่มเข้าที่ ความสุขสมก็คืบคลานเข้ามาแทน
มิสเตอร์เดปป์เป็นผู้ชำนาญการ ไม่เช่นนั้นคุณจู๊ด ลอว์คงไม่ร้องครางเสียงหลงได้ทุกครั้ง
เอ็ดเวิร์ดนึกไปแล้วก็ทั้งเขินและกระสันซ่านอย่างไม่เคยเป็น
เพียงแค่คิดว่าอีกไม่นานเขาก็จะกลายเป็นของมิสเตอร์เดปป์..
เพียงแค่คิดว่า... เขาจะได้ครอบครองส่วนนั้นที่คุณจู๊ด ลอว์เคยได้รับมานับครั้งไม่ถ้วน
นี่คงเป็นแผนการแฝงตัวที่ล้มเหลวที่สุดเท่าที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์ เพราะไม่ว่าจะถูกจับได้หรือไม่ เอ็ดเวิร์ดก็ต้องยอมรับว่าเขาหลงเสน่ห์มิสเตอร์เดปป์เข้าเต็มเปาจนน่าจะเป็นฝ่ายทำพังเสียเอง
กางเกงสแลคสีดำถูกรูดรั้งลงไปยังปลายเท้า เอ็ดเวิร์ดรู้งานว่าเขาต้องยกขาขึ้นเพื่อให้มันหลุดออกไปโดยสิ้นเชิง
ขาผอมถูกจับให้แยกออกกว้างกว่าเดิม ขณะที่ส่วนอุ่นร้อนถูกดุนดันเข้าไปอย่างรุนแรง มิสเตอร์เดปป์เร่งจังหวะของตน หลังจากใช้ความละมุนละไมเพื่อเบิกช่องทางอยู่นาน
เสียงเอ็ดเวิร์ดแทบไม่ต่างอะไรกับเสียงของคุณจู๊ด ลอว์ ในยามเข้ามาห้องนี้กับมิสเตอร์เดปป์
นอกจากสองแขนที่โอบรอบคออีกฝ่ายเอาไว้ เรียวขาสองข้างของตำรวจหนุ่มชาวอังกฤษก็ยกขึ้นไปเกี่ยวกระหวัดเข้าที่เอวของมิสเตอร์เดปป์เช่นกัน
หมดสิ้นแล้วซึ่งอุดมการณ์อันอยากจะเปลี่ยนแปลงสังคม ตอนนี้เอ็ดเวิร์ดทำตัวเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ต้องการครอบครองความสนใจของผู้ใหญ่เจ้าเสน่ห์คนนี้ไว้แต่เพียงผู้เดียว
ชายผู้อ่อนวัยกว่าครางเสียงสั่น เพราะส่วนปลายของมิสเตอร์เดปป์ครูดผ่านจุดกระสันที่อยู่ภายในของเขา
นี่เป็นครั้งแรกของเอ็ดเวิร์ดสำหรับการร่วมรักลักษณะนี้ แต่เพียงแค่ครั้งแรก มิสเตอร์เดปป์ก็พาเขามาถึงจุดที่ไม่เคยถึงมาก่อนในชีวิต
แรงกระแทกตามกำหนัดทำให้ทั้งร่างกายและวิญญาณของนายตำรวจหนุ่มถูกปลดปล่อยจนคำพูดน่าอายทั้งหลายพรั่งพรูออกจากปาก..
"..แรงอีก "
"..เอาผม "
"..ผมชอบ..ของคุณ "
"..จ..จูบผม "
เอ็ดเวิร์ดร่ำร้องทั้งที่ยังหลับตา
มิสเตอร์เดปป์ประคองใบหน้าของเขาด้วยมือข้างที่ถือซิการ์ ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปอย่างนุ่มนวลตามคำขอ
และสลับให้เอ็ดเวิร์ดได้ลิ้มลองซิการ์คิวบาในมือครั้งแล้วครั้งเล่า
ขณะที่สติยังถูกบดบังด้วยสัญชาตญาณดิบ เอ็ดเวิร์ดแอบคิดว่า นี่ไม่ใช่การลงโทษจากมิสเตอร์เดปป์
ไม่ใช่เลย...
อีกฝ่ายเหมือนจะรุนแรงแต่ก็ถนอมเขาจนเหมือนคนสำคัญ
แต่มันจะเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่า..
หลังเสร็จสิ้นกิจกรรม เอ็ดเวิร์ดก็รีบละล่ำละลักสวมกางเกงกลับคืนตามคำสั่ง ก่อนที่มิสเตอร์เดปป์จะลากเขาออกจากห้อง ทันใดนั้น ความรู้สึกกลัวตายที่หายไปก็แล่นกลับเข้ามาอีก
มิสเตอร์เดปป์ผลักเอ็ดเวิร์ดเข้าไปในรถส่วนตัว และขับมันออกไปด้วยตนเอง
ไร้ซึ่งคนขับรถเหมือนยามปกติ..
ตลอดทางไม่มีคำพูดใดออกจากปากคนทั้งสอง
ในที่สุดรถก็มาจอดยังหน้าที่พักของเอ็ดเวิร์ด
ชายหนุ่มหันมองผู้พามาส่งอย่างไม่มั่นใจนักว่าต้องการให้เขาทำอะไร
และมิสเตอร์เดปป์ทำเพียงตวัดมือเป็นสัญญาณไล่ให้ลงจากรถ
"อย่ามาเฉียดใกล้คฤหาสน์ฉันอีก!"
เสียงผู้ปกครองสั่งก่อนที่เอ็ดเวิร์ดจะปิดประตูรถคืนให้
นายตำรวจหนุ่มสับสน สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นเหมือนความฝัน
ความเร็วฝีเท้าค่อยลดลง เมื่อตระหนักได้ว่าในความเป็นจริง แผนบ้าบิ่นของเขาได้จบลงแล้ว พร้อมกับตราประทับบางอย่างที่มิสเตอร์เดปป์ฝังมันลงในจิตใจ
"เอ็ดดี้..."
เอ็ดเวิร์ดหันมองตามเสียงเรียกอันคุ้นเคย
คัลลัม เทอร์เนอร์ คู่หูของเขาเดินเข้ามาใกล้
เหมือนแรงเฮือกสุดท้ายของเอ็ดเวิร์ดหมดลง ชายหนุ่มทิ้งตัวลงกะทันหันจนร่างสูงใหญ่ต้องรีบเอื้อมมือมารับ
สภาพของเอ็ดเวิร์ดตอนนี้ดูไม่จืด เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ใบหน้าซีดเผือด พร้อมด้วยกลิ่นซิการ์รุนแรงที่พรมอยู่ตามตัว
คัลลัมกอดร่างที่เล็กกว่าเขาด้วยความตกใจ
เกิดอะไรขึ้นกับเอ็ดดี้ ..มิสเตอร์เดปป์นั่นทำอะไรคู่หูเขา
"เอ็ดดี้.."
เสียงเรียกดังขึ้นอีกครั้ง ทว่ารอบนี้สั่นเครือเพราะคนพูดใจไม่ดีนัก
ลางสังหรณ์ของตำรวจบอกคัลลัมว่าอีกฝ่ายเพิ่งประสบเหตุการณ์ที่หากเขาเลือกได้ ก็อยากขอให้มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะเกิดขึ้นกับเอ็ดดี้
เอ็ดดี้ที่เขาเฝ้ารักมาตั้งแต่แรกเจอ..
อ้อมกอดที่แน่นขึ้นของคนที่ทรุดตัวลงแทบทำให้คัลลัมใจสลายตามไปด้วย
เขาเตือนอีกฝ่ายหลายครั้งแล้วว่าไม่ให้ทำงานนี้
เขาเตือนแล้ว...
ในที่สุดคัลลัมก็กอดประคองร่างเจ้าของบ้านให้เข้ามานั่งยังโซฟาด้านใน
เอ็ดดี้ยังไม่หยุดกอดเขา อีกฝ่ายตัวสั่นเล็กน้อย แบบที่เขาก็ไม่อยากคิดต่อว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น
สิ่งที่ทำได้มีเพียงกระชับอ้อมกอดนั้นให้อบอุ่นที่สุด เพียงหวังว่าความรักและความห่วงใยของตนจะถูกส่งไปถึงใจของเอ็ดดี้เสียที
"ฉันอยู่นี่ เอ็ดดี้.."
เสียงกระซิบบางเบาก่อนจะประทับจูบลงบนกระหม่อม
แต่เอ็ดเวิร์ดเหมือนไม่ได้รับรู้ถึงสัมผัสต่างๆเลยแม้แต่น้อย..
สัญลักษณ์บางอย่างที่มิสเตอร์เดปป์เพิ่งตีตราลงบนจิตใจเขาสดๆร้อนๆ สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
ชายหนุ่มเองก็ไม่มั่นใจนักว่าทำไมเขาถึงหมดแรง
คำพูดสุดท้ายจากมิสเตอร์เดปป์ให้ความรู้สึกโหวงแปลกๆ เอ็ดเวิร์ดไม่รู้ว่าเขาเสียดายที่ทำงานพลาด, ยังตื่นตกใจที่เพิ่งโดนล่วงละเมิดทางเพศ หรือใจหายที่จะไม่ได้จุดซิการ์ให้มิสเตอร์เดปป์อีกต่อไปแล้ว ...
【 END 】
.
.
.