***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
ชีวิตฮาๆ ของนายสุร (อ่านว่า สุ-ระ)
ชื่อแปลว่าเทวดา แต่ชีวิตไม่ต่างจากขี้ข้า คือสุรเอง
นิยายตลกเรื่องแรกในชีวิต
คำเตือนนิยายเรื่องนี้อาจไม่ตลก ถ้าคุณไม่ขำ
คำแนะนำ ช่วยขำกันด้วยขอร้องละ ถือว่าช่วยกันทำมาหากิน
คำขอร้อง อย่าบอกว่าไม่ฮา คนเขียนใจบาง
By Symbol A
เปิดเรื่อง 17/1/19
[/color]
ตอน 9
สุรกับมือถือที่ยังผ่อนไม่หมด
“พี่ราช ยะ...อย่าครับ” ไม่รู้ว่าจะห้ามทำไมเสียงสั่นแบบนี้ เงียบไปซะยังจะดีกว่า ผมไม่ใช่เด็กใสๆ รู้ดีว่ากระเส่าเท่ากับอ่อย
“พี่ราช อึก....” มือพี่ว่าทักษะดีแล้วปากพี่ผมว่าเด็ด ไม่เคยมีใครกินไอติมถึงใจเท่านี้มาก่อน ความจริงก็มีแค่ปั่น ประสบการณ์บนเตียงเลยไม่ค่อยโชกโชนเท่าไหร่
ผมกดเสียงต่ำในลำคอ ลากมันไปตามอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิง ทุกส่วนในความรู้สึกที่มาจากสัมผัสของพี่ราช เริ่มฉ่ำชาจนเกินจะกลั้นไหว ความต้องการของผู้ชายอยากจะห้ามใจอยู่แล้ว ปล่อยให้พี่เขากระทำอะไรๆ ตามใจเขา แต่ถึงอยากจะห้ามก็ไม่มีแรงหรอกครับ ไม่น่าไปปั่นยันหว่างเลย โดนปั่นยันหว่างรึเปล่าวะเนี่ยกู
เพิ่งเข้าใจคำว่ารีดน้ำก็ตอนนี้ กี่โมงไม่รู้ แต่ให้เดาคงเลยตีสองมาแล้ว โดนแทะโลมจากพี่หัวหน้าคนใหม่จนน้ำจะหมดตัว ทั้งปากทั้งมือไปทัวร์สวรรค์ชนิดติดๆ เหมือนอยู่หลังบ้านก้าวขาไปนิดก็ถึงอะไรแบบนั้น
“แรงดีนะเรา ขนาดเมาจนลุกไม่ขึ้น” ผมได้แต่อ้าปากซัดลมหายใจ ปาไปในอากาศ พรุ่งนี้จะเป็นยังไง จะมองหน้ากันติดไหม ช่างมัน!!!
“พี่ไม่ขอโทษนะ ยังไม่ได้ทำอะไร น้องยังบริสุทธิ์” ปลายประโยคแผ่วเบาระดับเดียวกับลมหายใจ สำนึกสุดท้ายคือถูกลูบไล้แผ่นหลังลามลงสะโพก ถูกเขาบีบก้นขยำอย่างเพลิดเพลินก่อนจะ zzzZZZZ
เช้านี้ที่สวนมะม่วง ผมรู้ตัวแล้วแต่ยังไม่กล้าลืมตาขึ้นมาเผชิญความจริง เมื่อคืนผมไม่โดนเขาทำอะไรมากไปกว่ารีดน้ำ แต่ก็ปวดหัวนิดๆ เพราะเหล้าหวานมันแรงเป็นบ้า ตอนนี้ผมก็ใกล้บ้าหน่อยๆ จะมองหน้าพี่ราชยังไง ต้องทำงานกับเขาอีก โอ๊ยยยย
“น้องยังไม่ตื่นเลยว่ะ เออๆ” เสียงพี่ราชครูดังอยู่ไม่ไกล น่าจะห้องนี้แหละแต่ไม่ใช่เตียงเดียวกันแน่ๆ
สักพักรู้สึกพื้นที่ข้างเตียงยุบลง ผมควรทำไงดี? สติสรุ เทวดาต้องมีสติ โอเคหนึ่งผมมีเสื้อผ้าบนตัว สองผมเมามาก สามผมไม่พูดพี่ไม่รู้ว่าผมจำได้ โอเคตามนี้
“อืออ” ค่อยๆ เปิดเปลือกตา เคี้ยวปากแจ่บๆ ผมเพิ่งรู้ตัวตื่น เนียนซะไม่มี
“ตื่นแล้วเหรอ ไปอาบน้ำไหวไหม” เขานั่งปลายเตียงส่งเสียงถามมา ทุกอย่างปรกติไม่มีอาการเยิ้มนัยน์ตาให้เห็น เอะหรือว่าผมฝันไป ฝันเปียกกับพี่ราชเนี่ยนะ
“วะ ไหวครับ” แล้วกูจะสั่นทำไม หยุดดดดด
“ดี งั้นพี่ลงไปรอข้างล่างนะ รีบหน่อยละกัน ไก่มันบอกมีธุระด่วน” ผมพยักหน้าสองทีพี่ก็ลุกออกไป ไม่มีสาม ไม่มีสี่ ไม่มีแปด โนเอฟเวอร์รี่ติง
ก้มลงมองตัวเอง ก็ชุดเมื่อคืนนี่หว่า ผ้าปูก็ไม่มีคราบอะไร เดินลงเตียงได้ไม่เจ็บไม่ปวด ยกเว้นหัวมึนและจี๊ดบ้าง รีบจัดการตัวเองด้วยน้ำจนสะอาด แปรงฟันใหม่ยังไม่ได้แกะพี่ราชคงเตรียมไว้ให้ เสร็จก็ลงไปหาเจ้านาย
“เดี๋ยวค่อยไปหาอะไรกินข้างทางเนอะ” คุณโต้งเหมือนขอความคิดเห็น แต่สำหรับเจ้านายผมว่ามันเป็นคำสั่งมากกว่า แล้วผมเลือกอะไรได้ไหม นอกจาก “ครับ”
ขาก้าวขึ้นรถแบบงงๆ เจ้าของบ้านไม่ได้มาส่ง แต่ในนาทีที่รถกำลังจะแล่นออกจากสวนผมก็นึกอะไรออก เมื่อคืนก่อนนอนผมอาบน้ำ และถอดทุกอย่างข้างเตียง แต่ตื่นมาผมใส่ทุกอย่างครบเต็มยศ ความงงหายไป ความสงสัยว่าฝันก็ด้วย
“ค้างไหม อยากอ้วกบอกผมนะ” เจ้านายไก่บอก ดูเขาเป็นห่วงแต่ก็เศร้าพิลึก เมื่อคืนเหมือนคุณเขาจะอกหัก ผมเข้าใจดีว่าอาการมันเป็นยังไง คุณโต้งกลับมาเป็นเจ้านายที่ใจดีที่สุดในโลกของผมแล้วนะ อุตส่าห์หาทางให้ผมบริสุทธิ์ เดี๋ยวนะคำนี้มันคุ้นๆ เมื่อคืนก่อนนอน แม่ง!! เสือกจำได้หมดเลยตอนนี้ ย้ำว่าทุกประโยคเลย อุทานเป็นชื่อสัตว์เลื้อยคลานทุกตัวบนโลกก็คงไม่พอ
“ขอบคุณครับ ผมแค่ปวดหัวนิดหน่อย คุณโต้งขับไม่ไหวเปลี่ยนผมขับได้นะ” เสนอตัวไปแต่ก็แอบกลัว เคยขับตอนอยู่บ้านแต่นานแล้วไม่ได้จับพวงมาลัย
“ไม่เป็นไร นอนไปเถอะ ฟังเพลงไหม” จบคำถามพี่ก็เปิดเพลง ไม่สิเปิดวิทยุคลื่นไหนไม่รู้แต่เสียงดีเจดังมาก่อนเพลง
‘มันจะมีบางวันค่ะ ที่เราอยากให้เรื่องเมื่อวานเป็นแค่ความฝัน แต่อย่าลืมว่าถึงเราไม่อยากยอมรับยังไง ความจริงก็ไม่ได้เห็นใจเราหรอก ช่วงเพลงเก่าเศร้าไม่เลิกวันนี้ มีคนแนะนำเพลงนี้เข้ามาค่ะ คนถูกทิ้ง พี่หมูมูซู’
“ไม่อยากให้ฉันเศร้าใจ...ก็แค่รักลวงๆ เมื่อไหร่จะลืมสักที.....แต่คนถูกทิ้งก็เป็นอย่างเนี๊ยะ......ก็คนที่แพ้ก็ต้องแบบเนี๊ยะ.......จมอยู่กับน้ำตาอาห๊าาา”
“ทำไมอินเพลงอกหักล่ะ” ผมได้สติหันไปมองคนถาม ผมเศร้าออกนอกหน้าแบบนั้นเลยเหรอ
“ก็คนถูกทิ้งก็เป็นอย่างนี้แหละครับ” ความจริงผมแค่อินเพลงไม่ได้เศร้ามากมายอะไร เรื่องเมื่อคืนยังทำให้ผมคิดมากกว่าซะอีก
“ถูกทิ้ง!!”
“ครับ ที่พี่ราชเจอผมคืนนั้น คือเพิ่งไปหาแฟนแต่เจอเธอ...กับคนอื่น” เล่าไปเพราะจะได้ปลอบใจคุณโต้งด้วยว่าผมก็อกหักมาเหมือนเขาแหละ
“อ้าว ไหนว่าคบกับแฝดไอ่ราช” หา!!!! อะไรนะ
“พี่ปราชญ์เป็นเมตผมครับ นอนเตียงเดียวกันต้องคบกันเหรอ ผมเป็นผู้...ชาย” แล้วทำไมคำว่าชายกูเบาเหมือนมีเสมหะขึ้นมากะทันหันแบบนี้
“...............” คุณโต้งเงียบ เพลงเศร้ายังดังขึ้นมาอีกเพลง แต่เจ้านายกลับฮัมเพลงแล้วยิ้ม คือร่ะ ทำใจได้ไวเว่อร์ เอะหรือว่า..เขาอกหักเพราะคิดว่าผมคบกับพี่ปราชญ์ แต่เขามีคู่หมั้นแล้วพี่โอ๋เอ๋บอกผม
“คุณโต้งครับ” มีคู่หมั้นยัง
“ว่าไง หิวเหรอ หรืออยากอ้วก” เสียงเปลี่ยน สายตาอ่อนลง ชัดเจนจนไม่ต้องพูดอะไร ว่าแต่เขามีคู่หมั้นแล้วนะเห้ย
“หิวนิดหน่อย ก็ได้ครับ” ตอบไปก่อนไม่รู้จะเริ่มยังไงดี
“เหมือนคุณมีเรื่องอยากถามผมนะ” เชดดดดดด เก่งไปอีก
“อ่ะ..อืมมม ผม..คือ..” ขณะที่ผมกำลังจะเสียเวลากับคำสิ้นเปลืองไปมากกว่านั้น เจ้านายก็ตบไฟเลี้ยวเข้าร้านข้างทาง ร้านก๋วยเตี๋ยว!! มันทำให้ผมคิดถึงคืนที่เจอพี่ราชที่ป้ายรถเมล์ คิดถึงเขาทำไมเนี่ย
“ตอนนี้สุรโสดใช่ไหม” อ่ะ อะไรนะ
“ครับ?” ครับของผมคืออะไรนะครับ
“ผมก็โสดเหมือนกัน”
“........” ???
“ไปกัน ซดน้ำร้อนๆ จะได้ดีขึ้น”
กลายเป็นว่าผมเปิดทางกับเขาว่าผมโสด คุณ็โสดเราจีบกันเถอะอย่างนี้ไหม บ้าไปแล้ว ทีละคนทีละเรื่องได้ไหม แค่พี่ราชก็ไม่ไหวจะเคลียร์แล้ว
“คุณเอาอะไรสั่งเลย”
“ต้มเลือดหมูครับ” วันนี้ผมไม่อยากกินก๋วยเตี๋ยว
“เอาน้ำผึ้งมะนาวเนอะจะได้สดชื่น”
“ครับ ขอบคุณครับ”
พอของกินมา..
“เป็นไงอร่อยไหม”
“ครับ”
ตอนคุณโต้งเอาอกเอาใจถามนั่น เสนอนี่ให้ผมตอบรับแบบหน่ายๆ เซ็งๆ แต่พอเขาเริ่มพูดถึงใครบางคน ผมนี่หูผึ่งขึ้นมาทันที
“แฝดไอ่ราชหน้าเหมือนกันมากเลยเหรอ”
“มากครับ” ก็ฝาแฝดอ่ะ
“มันเคยพูดถึงแต่ผมไม่เคยเห็นหน้า”
“อ้าว..เหรอครับ” ไหนว่าเพื่อนสมัยมัธยมไง
“พ่อกับแม่มันเลิกกัน ลูกเลยต้องแยกกันเลี้ยง” อ๋ออย่างนั้นเหรอ
“พี่ราชมีแฟนยังครับ” ผมถามคุณโต้งไปแบบนั้น เพราะถ้าเขามีแฟนแล้วจะได้ไม่ต้องคิดมาก เมื่อคืนอาจแค่อารมณ์เปลี่ยวของผู้ชายสองคนที่เมาจนควบคุมตัวเองไม่ได้ก็แค่นั้น
คุณโต้งคีบเส้นจ่อปากค้างสามวิ ก่อนจะมองผมจริงจัง
“เอ่อ..ผมแค่อยากรู้น่ะครับ เดี๋ยวต้องทำงานกับพี่เขา”
“อ้อ..มีแล้วมั้ง เห็นอย่างนั้นสาวมันเยอะจะตาย” ไม่แปลกใจลีลาขนาดนั้น
“หมูนุ่มอร่อยมากเลยครับผมให้” เขาให้ลูกชิ้นผมบ่อยๆ แค่หมูนุ่มผมให้เขาได้ แต่เลือดหมูไม่ให้นะของโปรดผม
เจ้านายดูตกใจ หรือผมไม่ควรทำแบบนั้นวะ ไม่ทันล่ะ
“ผมขอโทษครับ” ไม่กินก็โยนกลับมา
“ไม่ๆ ผมแค่..ขอบใจนะ” คุณโต้งคีบหมูของผมไปเคี้ยวตุ้ยๆ
“อร่อยจริงด้วย เอ่อเดี๋ยวเราจะผ่านวัด คุณอยากแวะไหว้พระไหม” ได้ข่าวว่าคุณเจ้านายรีบไปธุระไม่ใช่รึ
“ไม่เป็นไรครับ พี่ราชบอกคุณโต้งมีธุระ”
“ไม่มีๆ ว่างแล้ว ผมว่างทั้งวันเลย” เมื่อคืนเขาบอกว่า วันนี้ให้ลางานได้หนึ่งวัน แบบไม่มีผลกับเบี้ยขยันด้วย ใจดีสุดๆ แต่ก็อย่างว่าเขาจีบผมนี่นะ เอ...เรื่องเขาจีบผมนี่สรุปจริงใช่ไหม แต่ผมกับเพื่อนเขาเพิ่งจะ....
“ทำหน้ายุ่งเลย เป็นอะไรครับ” เสียงอ่อนโยนกลับมาอีกแล้ว
“ผมว่าผมลืมของครับ” เพิ่งจะรู้ตัวว่าลืมมือถือไว้ที่บ้านพี่ราช ก็ตอนคุณโต้งถามนี่แหละ
“อ้าว สำคัญเลยนะ เอาอย่างนี้เดี๋ยวกลับไปเอา”
“แต่..เรามาไกลแล้ว ไม่เป็นไรครับ จันทร์หน้าค่อยให้พี่ราชเอามาให้” แต่ถ้าคนอื่นติดต่อเรื่องงานก็โทรภายในเอา
“ได้ไง ผมจะโทรหาไม่ได้ดิ”
“คุณโต้งโทรสั่งงานผมที่โต๊ะก็ได้ครับ” แต่ช่วงนี้ผมก็นั่งกับคุณนะ
“หมายถึงถ้าจะโทรหานอกเวลางาน ผมโทรได้ไหม” โทรมาจีบเหรอ
“คุณโต้งมีคู่หมั้นแล้วใช่ไหมครับ” เอาให้ชัดเจนไปเลยเถอะ ขี้เกียจคิดเองเหนื่อย
“อื้มมม คุณรู้ด้วยเหรอ” นั่นง่ะ แล้วจะมาจีบกู เดี๋ยวผมจะอินเนอร์สาวทำไม อีกนิดก็จะเท้าเอวใส่เขาแล้วสุร
“ครับ”
“พ่อกับแม่จับหมั้นเมื่อกลางปีที่ผ่านมา ก่อนจะ..ก่อนที่จะมีเรื่องสุเทพได้ไม่นาน ถ้าผมรู้จักคุณก่อน ผมจะไม่หมั้น” แต่ผมว่าหมั้นก็ดีครับ
“ทำไมล่ะครับ”
“ผมชอบคุณสุร” พนักงานที่ยืนเสริฟ์อยู่โต๊ะข้างๆ กับลูกค้าที่นั่งใกล้กัน คอตั้งมองเราสองคนด้วยหางตา ส่วนผมไม่คิดว่าจะได้ฟังอะไรตรงๆ แบบนี้ในร้านก๋วยเตี๋ยว
“ผม...”
“ไม่ต้องตอบผมหรอก แค่อยากบอกให้รู้ ส่วนที่หมั้น ผมไม่แต่งหรอกถ้าคุณโอเค ผมก็เลือกคุณ ศรเป็นเพื่อนผมตั้งแต่เด็ก มีแฟนเป็นผู้หญิง เราแค่หมั้นให้มันจบๆ ไป”
ไม่ต่างจากตอนผมขึ้นรถสายที่ไม่คุ้นเคย มึนสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูก ทั้งที่รู้แหละว่าเขาคิดยังไงกับผม แต่ผมไม่รู้เลยว่าต้องจัดการหรือตอบเขาว่ายังไง
เราสองคนกินอิ่มก็วกรถกลับทางเดิม เพลงในรถยังดังต่อเนื่องแต่ไม่ได้รับความสนใจจากผมเลย ที่บ้านพี่ราชจะเจอเขาไหม และเรื่องที่เพิ่งโดนคุณโต้งสารภาพรัก ไหนจะเรื่องพี่ธาดาก่อนหน้านี้ มึงฮอตไปไหมสุร
“มึงอยู่ไหม น้องลืมมือถือว่ะ โทรกลับกูด้วยนะ” ท่าทางจะไม่มีคนรับสายเจ้านายเลยฝากข้อความเสียงไว้
“ถ้าพี่ราชไม่อยู่คุณโต้งก็เสียเวลาวกรถเปล่าๆ นะครับ” ผมบอกด้วยความเกรงใจ เขาชอบผม แต่ก็ไม่ใช่แฟน แถมเป็นเจ้านายอีก
“ไม่เป็นไรบอกแล้วไง ผมทำเพื่อตัวเองล้วนๆ ถ้ามันไม่อยู่ ผมซื้อให้ใหม่” ซะ ซื้อให้ใหม่
“ไม่เอาครับคุณโต้ง” เปย์ผมทำไม ของฟรีผมอยากได้ แต่ผมไม่เอาตัวเข้าแลกนะ
“ฮึ” ยังจะขำใส่ผมอีก
รถแล่นผ่านทางเข้าสวนไม่นานผมกับคุณโต้งก็มายืนหน้าบ้านหลังเดิม เราสองคนเดินเข้าไปในตัวบ้าน ประตูไม่ได้ล็อกแปลว่าเจ้าของบ้านยังอยู่ เดินเข้าไปข้างใน คุณโต้งกำลังจะอ้าปากตะโกนแต่ก็ได้ยินเสียงครางซี๊ดซ๊าดดังออกมา
“อื้มมม ราชขาอย่าแรงนักสิ....วันนี้ไปคึกมาจากไหนนะ...เบาๆ ...แววโอ๊ยย ราช” เสียงยังขนาดนี้ แล้วภาพจะขนาดไหน ผมกับคุณโต้งมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย
“ไอ่ราช” คุณโต้งตะโกนทำทีเพิ่งมา สักพักได้ยินเสียงกุกกักดังออกมา และพี่ราชก็เดินออกมารับหน้าพวกเรา
“อ้าว กลับมาทำไมวะ” เขาหันมองผมแล้วนิ่ง ก่อนจะรีบพูดต่อ
“ละ ลืมอะไรไว้เหรอ”
“น้องลืมมือถือ”
“น่าจะตกบนห้องครับ” ผมบอกเขาเสียงปรกติ พี่ราชเดินนำให้ผมขึ้นไปหามือถือ ส่วนคุณโต้งขอเข้าห้องน้ำ ผมเดินผ่านโซนที่มาของเสียงไม่ผ่านการเซนเซอร์ ไม่พบคุณแววเจ้าของเสียง บางทีเธออาจหลบอยู่ในมุมไหนสักที่ ก็ไม่ใส่ใจ ออกจะโล่งใจอย่างน้อยพี่เขาก็ชายแท้ เมื่อคืนก็แค่อารมณ์พาไป
“เอาเบอร์มาพี่จะโทรเข้าดู” ผมบอกเลขสิบหลักเขาไป สักพักเขาบอกฝากข้อความ สงสัยแบตหมด
“จำได้ไหมใช้ครั้งสุดท้ายตอนไหน” เขาถามขณะก้มหน้าก้มตา ช่วยผมหากาแล็กซีโน๊ตเก้าที่ยังผ่อนไม่หมด
“ที่ร้านเหล้าปั่นครับ” ชิบหายแล้ว ไม่นะ!! ผมช็อกไปแล้ว
“เดี๋ยวพี่โทรถามเจ้าของร้านให้” พี่เขาตบบ่าบอกว่าไม่ต้องเครียด ไม่เครียดไม่ได้ครับมันยังผ่านไม่หมดเลย ฮือออ เรื่องอื่นหลบไปเรื่องใหญ่คือโน๊ตเก้าผมหาย
ได้ยินพี่คุยกับใครสักคนในสายอยู่ตรงระเบียงหน้าห้อง สักพักก็เดินเข้ามาบอกผม
“ที่ร้านบอกไม่มี เอาอย่างนี้ พี่มีเครื่องสำรองเอาไปใช้ก่อน เดี๋ยวจะช่วยหาในบ้านอีกทีเคนะ” ผมพยักหน้าแบบจำใจ แต่มือถือสำรองขอไม่เอา ลุกเดินไปแบบไร้ชีวิต ก่อนจะพ้นประตูห้องเขารั้งไหล่ผมไว้
“เดี๋ยวก็เจอ อย่าคิดมาก” เหมือนพี่ราชมีเรื่องจะพูดกับผมมากกว่าที่พูด แต่ตอนนี้ผมไม่อยากรับรู้อะไรมากไปกว่า มือถือผมอยู่ไหน
“ขอบคุณครับ ขอโทษที่รบกวนพี่นะครับ” บอกแค่นั้นแล้วผมก็เดินลงไปหาคุณโต้ง
เจ้านายกับเพื่อนคุณกันไม่กี่คำ เราก็ออกจากบ้านนั้นมา
“เสียดายมากเลยเหรอ มีรูปคนสำคัญหรือไง” คุณโต้งชวนคุย
“เปล่าครับ ผมยังผ่อนไม่หมด” รูปเริบอะไรไม่มีหรอก ผมไม่ชอบถ่ายรูป จะมีก็แต่รูปไอ่แมน มันยืมถ่ายบอกกล้องผมสวย เพิ่งซื้อด้วยรูปปั่นยังไม่มีเลย รหัสล็อกหน้าจอยังไม่ได้ตั้งเพราะมัวแต่คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ เฮ้ออ เสียดาย
คุณโต้งคงรู้ว่าผมไม่มีอารมณ์จะคุย เลยเงียบไปตลอดทาง ไม่ได้แวะวัดอะไรทั้งนั้น
ลากเท้าขึ้นห้องยังไม่ทันได้ไขกุญแจ ประตูก็เปิดออก
“สุทำไมปราชญ์ติดต่อไม่ได้ เป็นห่วงรู้ไหม” เห็นหน้าพี่ปราชญ์ผมก็บ่นทันที
“มือถือสุหาย ปราชญ์คือยังผ่อนไม่หมดเลยอ่ะ เซ็ง เซ็ง โคตรเซ็ง” เหมือนเก็บกดมานานพี่นักปราชญ์ก็ท่าทีอ่อนลง ก่อนหน้านี้เหมือนพ่อยืนรอถามลูกว่ามึงไปไหนมา
“มาๆ กินข้าวมายัง มือถือเดี๋ยวปราชญ์พาไปบนให้หาเจอ อ่ะเอาเครื่องนี้ไปใช้ก่อน”
“บน?” ผมรับมือถือพี่ปราชญ์มา อดยิ้มกับวิธีการของพี่ไม่ได้
“ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นา พี่เคยบนได้จริง ตอนนั้นกระเป๋าตังค์หาย ที่ศาลตายายใต้หอเรานี่แหละ” จริงดิ ผมมาถึงจุดนี้แล้วใช่มะ
“ไข่ดาวไหม เดี๋ยวเราไปซื้อธูปเทียนกัน”
“เอาไม่สุกสองฟอง” เหมือนมีร้านตามสั่งส่วนตัว
“กินไข่เกินวันละสองฟองไม่ดีนะ เดี๋ยวทำแกงกะหรี่ให้ดีกว่า” แต่ตามสั่งของผม สั่งไปก็ใช่ว่าจะได้ตามที่สั่ง
“............” ไม่มีอารมณ์จะอะไร ผมพยักหน้าพี่อยากทำอะไรก็ทำเลยครับ ผมรอกิน
“ไปอาบน้ำไป จะได้หายร้อน”
“ไม่อ่ะ วันนี้ปราชญ์ไม่ไปทำงานเหรอ”
“เริ่มเดือนหน้า ไปอาบน้ำเชื่อปราชญ์สิ”
“เฮ้อออ” ผมถอนหายใจหนัก แต่ก็ลากเท้าไปอาบน้ำตามพี่เชฟสั่ง
สายน้ำฉ่ำเย็น กลิ่นหอมของสบู่และแชมพูสูตรเย็นขจัดรังแค ทำให้ดีขึ้นจริงๆ ของนอกกายไม่ตายก็หาเอาใหม่วะ แต่ผมจะไปลองบนดูนะเผื่อจะเจอ
“มาๆ นั่งๆ” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็ถูกเรียกให้นั่ง แกงกะหรี่ไข่ดาวน่ากินมากเลยครับ ที่สำคัญอร่อยม๊ากกกก
“เป็นไง” ผมยกนิ้วโป้งให้เขาสองนิ้วเลย เขายิ้มให้สายตาเหมือนเอ็นดูเด็ก
“เออ ปราชญ์สุเจอพี่ราชครูด้วยนะ” พี่ทำหน้าตกใจ
“ที่ไหน”
“บ้านที่ราชบุรี ไปกับเจ้านาย เพิ่งรู้ว่าพี่ราชจะมาเป็นเจ้านายคนใหม่ของสุ เรื่องมันยาวคือ....” ผมกินไปเล่าไป กินอิ่มก็เล่าจบพอดี ลุกไปล้างจานกับกระทะ
“สุ” เหมือนพี่เชฟไม่ค่อยสบายใจ เรื่องแฝดน้องเท่าไหร่
“มีอะไรรึเปล่า เล่าให้สุฟังได้นะ”
“สุต้องรับปากนะ จะต้องระวังตัวให้มากคือ...ปราชญ์เป็นห่วง” อย่ามาใช้ประโยคปลุกความเผือกในตัวสุรได้ไหมครับ
“พูดแค่นี้ งงนะ”
“ราชครูมันเจ้าชู้มาก คือแบบ..เฮ้อออ” ผมว่าผมพอเข้าใจ แต่คืออยากฟังมากกว่านี้อ่ะ
“เกี่ยวกับสุรึไง”
“เกี่ยวสิ เนี่ยแบบนี้สเปกมัน”
“หือออ ยังไงปราชญ์เอาดีๆ” พี่ปราชญ์ทำหน้าแบบกูไม่น่าพูดเลย แต่ไม่ทันแล้วพี่ต้องพูดครับกูรอฟังหนักมาก
“สุรู้ใช่ไหมรสนิยมเรื่องอย่างว่า บางคนเขาเรียกว่าไบ คือได้ทั้งหญิงและชาย สำหรับราชครูมันรักสนุกไม่ผูกพัน ผู้ชายที่มันชอบก็...แบบสุอ่ะ ถึงบอกให้ระวังตัว เข้าใจยัง”
ไม่ทันแล้วพี่ ผมทำหน้านิ่งไม่มีพิรุจหรอก อาศัยว่าเป็นคนหน้าเดียวอยู่แล้ว เลยไม่ต้องพยายามมาก
“ปราชญ์ละ” ผมเปลี่ยนประเด็นไปที่พี่เขา จะได้ไม่ต้องหยุดที่เรื่องพี่ราชนาน กลัวเขารู้
“ทำไม”
“ก็ปราชญ์ชอบผู้หญิงหรือ...ได้หมด” คอยดูนะพี่เขาต้องโวยวายใส่ผม
“แค่ชอบ ไม่ต้องสนใจเพศ” ตึงง!!
“.............” ผมยกน้ำขึ้นดื่มอึกๆ ทำหน้าไม่ถูก ที่ผ่านมาเขาหยอดกูจริงป่ะวะ
“กลัวไหม” พี่ปราชญ์ไม่ได้มองหน้าตอนถาม ผมกัดปากคิดนิดหน่อยก่อนตอบตามความจริง
“คือ..ช่วงก่อนที่ปราชญ์จะมาสุอกหัก แฟนผู้หญิงคบมาตั้งแต่มอหก หลังจากนั้นก็มีผู้ชายเข้ามาทำนองว่าชอบ แต่ปราชญ์คือมันแปลกๆ ไม่เชิงรังเกียจ แค่ไม่เข้าใจว่าที่สุกำลังเป็นเรียกว่าอะไร อาจจะแค่เหงา เศร้า ก็เลยรู้สึกไม่ได้ต่อต้านผู้ชาย ทั้งที่คิดว่าตัวเองชอบผู้หญิงมาตลอด”
พูดไปตั้งเยอะน้ำท่วมทุ่งฉิบหายเลย แค่จะบอกเขาว่าอย่าคิดอะไรกับผม ทำไมพูดไม่ได้
“สับสนเหรอ อย่างนี้ก็แปลว่ารู้สึกกับผู้ชายอยู่บ้าง” ผมกำลังทำให้เขามีความหวังไหมนะ
“ไม่ๆ ยังไงก็ยังชอบผู้หญิงอยู่”
“ทำไมไม่ชอบผู้ชายขอเหตุผล ไม่เคยลองคบจะรู้ได้ไงว่าไม่โอเค”
“.......” ความจริงเมื่อคืนก็ไม่แย่นะ หมายถึงกับพี่ราช แต่ผมไม่ได้ชอบพี่ราชนะแค่ชอบที่เขาทำให้เฉยๆ
“ปราชญ์ชอบสุ รู้ใช่ไหม” อ่ะมาเรื่องนี้ได้ไง
“งืม” ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากงืมงำไปแค่นั้น
“ชอบมากตั้งแต่เราอยู่ด้วยกันใหม่ๆ ตอนแรกก็ชอบรูปร่างหน้าตา แต่นิสัยสุน่ะ โคตรน่ารัก ตรงๆ มีน้ำใจ ไม่เรื่องมาก กินง่ายอยู่ง่าย ไม่ขี้บ่น ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเพิ่งเคยได้ยินสุบ่นเรื่องมือถือหายนี่แหละ” เขาว่ายิ้มๆ ผมก็ชอบนิสัยพี่นะ แต่..
“ตอนนี้ปราชญ์เหมือนพี่ชายสุ”
“รู้ ถึงไม่อยากบอก แต่ไหนๆ ก็บอกแล้วไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ปราชญ์ไม่ได้คาดหวังว่าต้องสมหวัง” ผมมีอะไรดีวะ
ยังไม่ทันจะเปิดใจกันต่อ ก็มีสายเรียกเข้ามาหาพี่ปราชญ์ซะก่อน
“เออ แป๊บ” แล้วก็เดินออกไปคุยที่ระเบียง ผมไม่รู้จะทำอะไรเลยนอนมองเพดาน มองไปมองมาตาหนัก แกล้งตายแม่งเลยปัญหาเยอะดีนัก
“สุตื่น” ลืมตาขึ้น นอกข้างเริ่มมืดแล้ว พี่ปราชญ์ว่าไปบนกันเถอะ อ่ะไปก็ไป เขาเตรียมธูปกับมาลัยให้ผมพร้อม
“พูดว่าไงอ่ะปราชญ์” ถามคนที่นั่งยองๆ ข้างกันตอนนี้ คนอื่นที่ผ่านไปมามองเราสองคนกันหมด แต่เพื่อมือถือที่ผ่อนไม่หมด ผมทำได้ทุกอย่าง
“บอกว่าตายาย สุทำมือถือหาย ที่ไหนก็เล่าไป ตายายช่วยหาหน่อย ถ้าหาเจอสุจะเอาอะไรมาถวายหรือจะทำอะไรให้”
“ยาวจัง ขออีกที” ผมสมองปลาทอง
“มา ปราชญ์บนให้” ผมยกธูปกับมาลัยให้เขาไป
“ลูกชื่อนักปราชญ์ มาขอให้ตากับยายช่วยหามือถือให้น้องสุ ถ้าเจอลูกจะไปส่งเขาที่ทำงานในวันที่ไม่มีเวรเช้าเป็นเวลาสามเดือน” ทำไมสั้นจัง
“เดี๋ยวนะ ปราชญ์บนอะไร”
“น่า เงียบๆ”
“ตากับยายช่วยลูกด้วยนะ สาธุ...สาธุสิ” เขายกศอกให้ผม ก็เลยสาธุตามเขาไป
“เสร็จแล้ว ปะ!! กลับห้อง” พี่ยิ้มแบบโล่งใจมาก
“ปราชญ์ที่บนไป ตายายไม่เห็นได้ประโยชน์อะไรเลย ท่านจะช่วยเราเหรอ”
“จะอธิบายยังไงดีล่ะ คือ..สิ่งศักดิ์สิทธิ์อ่ะ ท่านชอบความท้าทาย ยิ่งเราบนอะไรยากที่จะทำได้ ก็จะยิ่งเห็นผลเร็ว เช่นว่าตัดผม หรือบวช อย่างเรื่องไปส่งสุที่ทำงานก็ยาก วันไหนปราชญ์ออกเวรเช้าก็ไปส่งสุต่อ เห็นมะยากมากเลย ต้องเจอมือถือแน่ๆ”
ทำไมผมรู้สึกโดนเขาหลอกยังไงไม่รู้ แต่ถ้าได้มือถือคืน รู้ว่าเขาหลอกผมก็เต็มใจให้หลอกอ่ะนะ
ชีวิตเทวดามันยุ่งเหยิงไปนะ แล้วมือถือหายไปไหน ตายายช่วยได้ไหม เฮ้อออ
สุร ต้องแปลว่า เทวดาเนื้อหอม หอมจริงไหมต้องไปถามพี่ราชครูค่ะ ^__^
อ่านความคิดเห็นแล้วฮาดังๆ ฮากว่าเนื้อหาไปอีก 5555
#ชีวิตเทวดามันจะฮาได้ไง
By Symbol A