ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
--------------------------------------------------
►3KINGS ตอน ประมุข◄
ความรักสามรูปแบบของพี่น้องสามคิง จักรพรรดิ ฮ่องเต้ ประมุข
ไม่ใช่นิยายแฟนตาซีนะคะ ฮาาา
'ต่อให้พื้นที่ข้างคุณอันตรายกว่านี้อีกเป็นล้านเท่าผมก็ไม่สนใจ ขอแค่ให้เราได้รักกัน...เท่านั้นก็พอแล้ว'
Fan Page: Chesshire. (https://www.facebook.com/Chesshire04/)
Twitter: @Chesshire04 (https://twitter.com/Chesshire04)
.
.
นิยายของเรา
Oxygen ออกซิเจน #โซโล่กีล์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56726.0)
Nitrogen ไนโตรเจน #คุณภูชายเก้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59678.0)
ANAKIN อนาคิน #ภามเจได (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66695.0)
3KINGS ตอน จักรพรรดิ #สามคิง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61835.0)
3KINGS ตอน ประมุข #สามคิง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68472.0)
คู่ที่ 2 ของสามพี่น้อง
[เกรย์ x ประมุข]
-0-
[GRAY]
เราพันผูกกัน...ด้วยชีวิตและจิตวิญญาณ
“รู้ไหมว่าคุณกำลังทำให้ผมเสียเวลา มิสเตอร์ทอม”
ใบหน้าคมคายของชายผู้ได้รับการโหวตให้เป็นหนึ่งใบบุคคลที่มีอิทธิพลที่สุดในฝรั่งเศสสามปีซ้อนประดับประดาไปด้วยรอยยิ้ม เส้นผมสีเทาซึ่งถูกเซตอย่างเป็นระเบียบเริ่มลู่ลงละใบหน้าเพราะเจ้าของรำคาญจนต้องยกมือสางอยู่หลายครั้ง และนั่นเป็นสัญญาณบ่งบอกให้ทุกคนในห้องรู้ว่าการประชุมครั้งนี้ควรจบลงได้แล้ว
“เอ่อ...หมายความว่ายังไงหรือครับท่าน” ชายร่างท้วมซึ่งกำลังนำเสนอผลงานอยู่หน้าห้องสะดุ้งจนเกือบหงายหลังเมื่อได้มองสบกับดวงตาสีฟ้าเย็นเยียบคู่นั้นเข้าอย่างจัง หากเพียงวินาทีเดียว ผู้เป็นใหญ่ที่สุดในห้องกลับเปลี่ยนสีหน้ากลับไปยิ้มแย้มเหมือนเดิมได้อย่างรวดเร็ว...แม้รอยยิ้มนั้นจะส่งไปไม่ถึงดวงตาก็ตาม
“ไม่ผ่าน กลับไปคิดมาใหม่”
ร่างสูงสง่าผุดลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง ใบหน้ายิ้มแย้มกวาดมองไปโดยรอบราวกับจะถามว่ามีใครจะขัดอะไรอีกไหม เมื่อพบว่าทุกคนต่างก้มหน้าลงต่ำ ไม่มีใครพูดอะไร เขาจึงหมุนกายเดินไปที่ประตูโดยมีเลขาคนสนิทตามออกไปพร้อมกัน
“นายครับ” จิมส่งเสียงเรียกเจ้านายของตนขณะที่กำลังเดินตามอีกฝ่ายไปที่รถ “เรื่องที่บริษัท...”
“ฉันรับปากว่าจะช่วยแม่ดูแลแค่สองอาทิตย์” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ใบหน้าไม่มีรอยยิ้มหลอกลวงปรากฏเมื่อได้อยู่กับคนสนิทที่รู้จักกันดีมาตั้งแต่เด็ก
“ทราบแล้วครับ”
“ฉันจะบินคืนนี้ เตรียมตัวให้เรียบร้อย”
“แต่คืนนี้นายมีนัดทานข้าวกับคุณผู้หญิงนะครับ”
“เลื่อนไป” ผู้เป็นนายพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดราวกับไม่ต้องการให้ถามต่อ ได้ยินดังนั้นจิมจึงค้อมหัวลงต่ำ ก่อนจะเดินไปประจำตำแหน่งข้างกายของอีกฝ่ายเมื่อกำลังจะพ้นออกจากประตูบริษัท
บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำท่าทางทะมัดทะแมงเกินห้าคนเดินเข้าประกบรอบกายเจ้าของร่างสูงสง่าไว้อย่างพร้อมเพรียง มองดูคล้ายกับบุคคลสำคัญที่ต้องได้รับการคุ้มกันตลอดเวลา ซึ่งด้วยสถานะของ ‘เกรย์’ คำว่าบุคคลสำคัญคงไม่อาจเรียกได้ว่าเกินจริงนัก
บรรดาพนักงานที่แอบเหลือบมองความยิ่งใหญ่ของลูกชายเจ้าของบริษัทอัญมณีระดับประเทศต่างซุบซิบพูดคุยกันอย่างออกรส ส่วนใหญ่หนีไม่พ้นเรื่องอำนาจและความหล่อเหลาของเจ้านาย ที่แม้จะไม่ได้เข้ามารับตำแหน่งเต็มตัว แต่กลับได้ความเคารพนับถือจากทุกผู้ทุกฝ่าย
“ถ้าฉันได้คุณเกรย์เป็นแฟนคงเหมือนขึ้นสวรรค์เลยละแก” พนักงานคนหนึ่งของบริษัทกระซิบกระซาบกับเพื่อนสาวขณะมองตามหลังรถคันหรูที่เพิ่งออกตัวไปอย่างเพ้อฝัน
“ฝันไปเถอะ...แม่เป็นเจ้าของบริษัทอัญมณีระดับประเทศ พ่อเป็นนักการทูต แล้วแกเป็นใครคิดจะไปเป็นแฟนเขา”
“ขอฝันหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า”
ทุกคนต่างรู้ดีว่าชายคนนั้นไม่เคยเปิดตัวคนรักเลยสักครั้ง แม้แต่คู่ควงก็ไม่มีให้เห็น เธอเคยไปงานเลี้ยงที่ได้พบกับคุณเกรย์อยู่ครั้งหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาทั้งยังสุภาพอ่อนโยนของเขาทำให้ใครหลายคนตกหลุมรักได้ไม่ยาก สาวๆ ในงานต่างพยายามเข้าหา หากผ่านมานานหลายปีก็ยังไม่เห็นตัวจริงของเขาเสียที แล้วจะแปลกอะไรหากเธอจะคิดว่ายังมีหวัง
หากยังไม่ทันได้เพ้อไปมากกว่านั้น หญิงสาวอีกคนซึ่งมองเห็นท่าทีของเพื่อนกลับยกมือขึ้นฟาดไหล่บางเป็นการดับฝันแบบฉับพลัน
“ไม่ได้!” เธอขยับเข้าไปแนบชิด ก่อนกระซิบข้างหูเพื่อนสาวซึ่งกำลังลูบไหล่ตัวเองป้อยๆ “ฉันได้ยินมาว่าตัวตนที่แท้จริงของคุณเกรย์น่ากลัวมากเลยนะ แล้วที่สำคัญ...ดูเหมือนเขาจะมีคนรักอยู่แล้วด้วย”
คนรักของคุณเกรย์...ตำแหน่งที่ใครหลายคนฝันถึง ถ้าได้เป็นคนคนนั้นจะโชคดีขนาดไหนกันนะ
“จิม นายคอยเคลียร์งานอยู่ที่นี่ระหว่างที่ฉันไม่อยู่”
“ผมขออนุญาตถามได้ไหมครับว่านายจะไปไหน” ในฐานะเพื่อนและเลขาคนสนิท จิมได้รับสิทธิ์ที่ไม่มีใครเคยได้รับ โดยเขาสามารถถามคำถามเจ้านายของตัวเองได้โดยไม่โดนมองด้วยแววตาเย็นเยียบ ถึงเจ้าตัวจะไม่แน่ใจนักว่าไม่โดนมองหรือโดนจนชินแล้วก็ตาม แต่อย่างน้อยการที่เกรย์ยอมตอบคำถามก็นับเป็นเรื่องดี
“ไทย”
“ไทย?” เลขาคนเก่งถึงกับขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ
“ลูกแกะจะแสดงละครเวทีทั้งที...ฉันจะพลาดได้ยังไง” ชั่วพริบตาใบหน้าเย็นชาพลันแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน ดวงตาคู่สวยทอดมองรูปถ่ายเก่าๆ ในมือที่ถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีนิ่งงัน “ฉันสัญญากับคิงว่าจะไม่ยุ่งกับเด็กคนนั้นก่อนเวลา แต่ตอนนี้มันนานเกินพอแล้ว”
ขืนเขายังเล่นตัวอยู่แบบนี้ เห็นทีลูกแกะคงงอนยาวแน่ๆ
“นาย โทรศัพท์สั่นครับ” จิมเอ่ยเตือนคนที่กำลังเหม่อ เมื่อสายตาเหลือบเห็นว่าใครที่ทักเข้ามาในโทรศัพท์ของผู้เป็นนาย
ถ้าไม่เตือนแล้วนายตอบช้าจนอีกฝ่ายหายไปก่อน ถึงตอนนั้นคิ้วเข้มคู่นั้นต้องขมวดมุ่นแล้วพาลไปลงกับเรื่องอื่นแน่
เกรย์ยกโทรศัพท์ขึ้นดูก่อนจะรีบกดเข้าไปในโปรแกรมแชทที่ใครบางคนทักมา ริมฝีปากหยักยกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มจริงใจอันหาได้ยาก ยามเห็นข้อความที่ปรากฎบนหน้าจอ
GP.MUK : คุณจะมาดูผมจริงๆ เหรอ
M.GRAY : ฉันสัญญาไปแล้วนี่
GP.MUK : ผมคิดว่าคุณลืมไปแล้ว...
M.GRAY : ฉันไม่เคยลืมทุกเรื่องที่เกี่ยวกับนาย
GP.MUK : ขอบคุณนะครับ *สติกเกอร์ยิ้มกว้าง*
M.GRAY : รออีกนิดนะ ลูกแกะของฉัน
GP.MUK : ครับ ผมจะรอคุณ
จิมลอบถอนหายใจเมื่อเห็นท่าทียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของเกรย์ เขาเป็นหนึ่งในคนสนิทที่รู้เรื่องเกี่ยวกับ ‘คนของนาย’ เป็นอย่างดี ทั้งยังเป็นคนที่ได้รับมอบหมายให้คอยส่งจดหมายให้คนคนนั้นบ่อยๆ ในช่วงแรกก่อนที่ทั้งคู่จะติดต่อกันผ่านทางโซเชียลมีเดีย บรรดาคนสนิทต่างรู้ดีว่าสถานะและความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในจุดที่เรียกว่าคนรู้จัก แต่มันเกินกว่านั้นไปไกล
เขาเคยคิดว่าที่เกรย์ยังไม่ปรากฎตัวให้คนคนนั้นเห็น เป็นเพราะห่วงว่าอันตรายจะย่างกรายไปถึงคนที่อยู่อีกประเทศ หากความจริงแล้ว เหตุผลที่นายยังไม่แตะต้อง เป็นเพราะสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนสนิทอย่างคุณคิงต่างหาก ในตอนแรกเขาไม่แน่ใจนักว่าสำหรับนาย...คนคนนั้นไม่สำคัญพอจะต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัย หรือสำคัญมากจนอยากให้มาอยู่ข้างกายกันแน่
มาถึงตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว...
“บอกให้ทีมเอไปกับฉันทุกคน ส่วนทีมบีคอยดูแลอยู่ฝั่งนี้ อำนาจการสั่งการทุกอย่าง ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญนายตัดสินใจแทนได้เลย” คำสั่งสบายๆ ไม่มีวี่แววของความเข้มงวดเหมือนทุกทีดังขึ้นจากปากของคนอารมณ์ดี จิมพยักหน้ารับคำ ก่อนกดโทรศัพท์โทรออกเพื่อสั่งงานตามที่ได้รับมอบหมาย
ถึงขนาดเอาทีมเอไปด้วย...
เห็นทีเขาคงได้ต้อนรับนายคนที่สองเร็วๆ นี้
สำหรับเกรย์...หากได้รักแล้วเขาจะไม่มีวันปล่อยมือ
สิ่งเดียวที่จะพรากเราออกจากกันได้...มีเพียงความตายเท่านั้น
————————————
[อ่านต่อด้านล่าง]
-0-
[LAMB]
เราเป็นของกัน...ทั้งตัวและหัวใจ
ในช่วงเวลาที่กำลังจะมีการจัดงานกิจกรรมใหญ่ของมหา’ลัยแบบนี้ ภาพของบรรดานักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ซึ่งกำลังซ้อมละครเวทีอยู่ใต้ตึกเป็นภาพที่เห็นได้จนชินตา อาจเป็นเพราะห้องซ้อมถูกปิดปรับปรุงชั่วคราวจากเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เหล่านักแสดงจึงจำเป็นต้องออกมาอวดโฉมซ้อมละครกันอยู่ใต้ตึกเรียนที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมามากมาย แม้หนึ่งในทีมจะบอกให้หาห้องเรียนซ้อมกันแทน แต่ผู้กำกับก็ยังเลือกที่จะซ้อมอยู่ใต้ตึกเหมือนเดิม และให้เหตุผลว่าเป็นการโปรโมทไปในตัว
“หมดเวลาพัก ซ้อมต่อได้แล้ว!” เสียงกึกก้องของสาวประเภทสองผู้รับหน้าที่เป็นผู้กำกับดังสนั่นจนทำเอาใต้ตึกที่มีผู้คนพลุกพล่านเงียบสงัดไปชั่วอึดใจ เหล่านักแสดงต่างพากันลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมอย่างกะตือรือร้น ไม่มีท่าทีสะดุ้งสะเทือน เพราะเคยชินกับเสียงแปดหลอดของเจ้าหล่อนแล้ว “โอเค ถ้าพร้อมแล้วก็มา...”
“พี่ดีดี้คะ...” หญิงสาวหน้าตาสะสวยผู้รับบทเป็นนางเอกของเรื่องยกมือขออนุญาต “คือ...คนยังมาไม่ครบเลยค่ะ”
“ขาดใคร!” ใบหน้าสะสวยของดีดี้เปลี่ยนเป็นทะมึงทึงแทบจะทันที เธอย้ำแล้วย้ำอีกว่าเวลาเป็นเรื่องสำคัญ นี่จะต้องแสดงจริงในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าจะยังมีคนสาย...
“พี่ประมุขค่ะ” หนิงพูดเสียงอ่อยแล้วพยักพเยิดไปด้านหลัง ที่ซึ่งมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งกดโทรศัพท์ไม่สนใจโลกอยู่ พลันใบหน้าของผู้กำกับสาวแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสี ยามขยับกายเดินเยื้องย่างเข้าไปหาเจ้าของชื่อที่ยังไม่รู้สึกตัว
“มุขจ๊ะ”
“อ้าว...ดีดี้” เจ้าของใบหน้าใสเงยหน้าขึ้นมองคนเรียกงงๆ ก่อนจะเบิกตาขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่านักแสดงเข้าแถวกันเรียบร้อยแล้ว “ขอโทษด้วยนะ เราตอบแชทอยู่เลยไม่รู้เรื่องเลย”
ใบหน้าซื่อๆ ของพ่อหนุ่มเสน่ห์แรงขวัญใจสาธารณชนทั่วมหา’ลัยฉายแววสำนึกผิดขณะวางโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นยืน เห็นแบบนั้นแล้วใครจะโกรธลงได้อีก...นอกจากดีดี้
เพียะ!
“อีมุข หยุดคุยกับผัวแล้วมาซ้อมก่อนได้ไหมยะ!”
“โอย...หลังจะหัก” ประมุขคู้ตัวลงอย่างน่าสงสาร ท่าทางเกินจริงที่เรียกร้องความสนใจจากใครต่อใครทำให้ผู้กระทำดูเป็นนางมารร้ายมากขึ้นทุกที
“หลุดตอแหลแล้วลุกมาสักที” ดีดี้ดึงโทรศัพท์ออกจากมือเพื่อนสนิท ก่อนจะลากแขนอีกฝ่ายให้ลุกตามไปเข้าแถวรวมกับคนอื่น แล้วดูสิ...ดูแต่ละคนมองมันด้วยแววตาสงสารและอยากจะเข้าไปกอดปลอบเสียเต็มประดา
ดูไม่ออกหรือไงว่ามันมารยา!
‘ประมุข’ คือบุคคลที่ได้รับการโหวตให้เป็นขวัญใจคนทั้งมหา’ลัยติดอันดับสามปีซ้อน อาจเพราะเป็นคนหน้าตาดีอยู่แล้ว เมื่อผนวกเข้ากับดวงตาเอ๋อๆ ซื่อๆ คล้ายจะตามคนไม่ค่อยทันเลยทำให้เขาดูเหมือนเด็กปีหนึ่งทั้งที่อยู่ปีสาม หลายคนจึงให้ความเอ็นดูและอยากปกป้อง จนกลายเป็น ‘เจ้าชายน้อย’ ของสาวๆ ไปแล้ว
“ถ้ากูไม่ใช่เพื่อนสนิทมึง ขากลับบ้านต้องโดนดักตบแน่ๆ” ดีดี้กระซิบกระซาบข้างหูเพื่อนระหว่างที่คนอื่นกำลังซ้อมบท
“น่าเสียดาย...ถ้ามึงโดนกูจะได้สมน้ำหน้าสักหน่อย” ประมุขหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางเหมือนอยากจะเข้ามากัดหัวกันของเพื่อนรัก
“หุบปากไปเลย ว่าแต่...คุณคนนั้นของมึงทักมาหรือไง ถึงไม่ได้ยินแม้แต่เสียงกูตะโกนเรียก”
คนฟังอมยิ้มจนแก้มตุ่ย เหมือนจะอารมณ์ดีมากเกินจนดีดี้นึกหมั่นไส้ เธอเลยจัดการผลักหัวคนบ้าเป็นการเรียกสติหนึ่งครั้งเพื่อให้มันหันกลับมาสนใจกัน
“อือ...เขารับปากว่าจะมาดูกูแสดง”
“ไหนตอนนั้นมึงบอกว่าเขารับปากไปส่งๆ ไง”
“ก็ถ้าเขาย้ำแบบนี้...น่าจะมาแหละมั้ง” ชายหนุ่มเม้มปากเมื่อโดนถามซ้ำ จากที่มั่นใจในตอนแรกเริ่มใจฝ่อลงเล็กน้อย กลัวเหลือเกินว่าคนคนนั้นจะมาบอกกะทันหันว่าไม่ว่างอีก
แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะได้เจอกันเสียที...
รอมานานจนจะเรียนจบอยู่แล้วนะ
“ถามจริงเหอะมุข ถ้าเขาอยากเจอมึงจริงๆ ทำไมต้องรอนานขนาดนี้ด้วยวะ”
ในฐานะของเพื่อนสนิทที่รู้เรื่องราวทุกอย่าง ตามติดตูดกันมาตั้งแต่เรียนอยู่ประเทศอื่น จนกระทั่งกลับมาอยู่ไทยแล้วยังบังเอิญมาเจอกันอีก ดีดี้นึกเป็นห่วงเพื่อนรักแสนซื่อของเธอไม่น้อย กลัวว่ามันจะไปโดยคุณคนนั้นของมันหลอกให้ความหวัง ถึงเวลาถ้าต้องเจ็บช้ำขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันว่าคนสดใสอย่างมันจะเป็นยังไง
“กูเชื่อว่าเขามีเหตุผล” หากประมุขก็ยังตอบด้วยความมั่นใจ “เขาสัญญาว่าถ้าเราได้เจอกัน เขาจะเล่าทุกอย่างให้กูฟัง”
“มึงเชื่อคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันเลยสักครั้งเนี่ยนะ”
เจ้าของใบหน้าใสสะอาดยิ้มกว้าง แววตาทอประกายระยิบระยับไร้วี่แววของความลังเล
“เชื่อสิ”
ดีดี้ถอนหายใจยาวเหยียด อยากจะโบกหัวทุยๆ ของคนที่เอาแต่ยิ้มดูสักที หรือถ้าจะให้ดีเธออยากแหวกหัวมันออกมาดูเลยด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายไม่แบ่งสมองมาให้มันบ้าง
“แล้วถ้าเขาเป็นตาแก่ลงพุง ตัวอ้วน หน้าสิว แบบนี้มึงจะทำยังไง”
“ไม่มีทางหรอกน่า” ประมุขโบกมือปฏิเสธ
“มึงรู้ได้ไง”
“ใจบอก”
“ปวดหัว...” ใบหน้าสะสวยบิดเบี้ยว มือสองข้างยกขึ้นกุมขมับแทบจะทันทีที่ได้ยินคำตอบของเพื่อน “กูอยากจะบ้าตายกับมึงจริงๆ”
“เลิกชวนกูคุยแล้วไปดูซ้อมไป” ประมุขโบกมือไล่เพื่อนสาวแล้วเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูอีกครั้ง รอยยิ้มสดใสปรากฎบนใบหน้าแทบจะทันทีที่เห็นว่ามีข้อความในแชทเพิ่มขึ้นมา ทำเอาบรรดาคนที่กำลังแอบมองตาพร่ากับออร่าใสสะอาดนั้นกันเป็นแถบๆ
M.GRAY : ซ้อมอยู่เหรอ
GP.MUK : ใช่ครับ รอคิวอยู่
M.GRAY : วันนี้จะกินอะไร
GP.MUK : ผมมีมาม่าอยู่ที่ห้อง
M.GRAY : มาม่าอีกแล้วเหรอ
GP.MUK : ทำไงได้ ก็ผมทำกับข้าวอะไรไม่เป็นเลยนี่นา
M.GRAY : ถ้าบอกว่าไม่ให้กิน ยังจะกินอยู่ไหม
GP.MUK : เอาเป็นว่าถ้าได้เจอคุณเมื่อไหร่ผมจะเลิกกินแล้วกัน
GP.MUK : ผมไปซ้อมก่อนนะ
M.GRAY : ไว้เจอกัน
GP.MUK : บายยยยย *สติกเกอร์แกะโบกมือ*
M.GRAY : นี่
GP.MUK : ครับ
M.GRAY : กลับไปอย่าลืมบอกลามาม่านะ : )
สำหรับประมุข...หากได้รักแล้วเขาจะรักให้ถึงที่สุด
สิ่งเดียวที่จะพรากเราออกจากกันได้...มีเพียงยามคนคนนั้นไม่ต้องการเขาแล้วเท่านั้น
————————————
TALK: นิยายเรื่องนี้เป็นคู่ที่สองจากเซตสามคิง คู่แรกเขียนจบไปแล้วเป็นคู่ของพี่ใหญ่จักรพรรดิ
(อ่านแยกได้ทุกเรื่องค่ะ)
มีความรู้สึกอยากเขียนอะไรเวอร์ๆ จนได้คุณเกรย์ออกมา นี่จะเป็นพระเอกที่มีอำนาจมากที่สุดของเราค่ะ เห็นพระเอกมีอำนาจแล้วมันกร๊าวใจเหลือเกิน