ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
75 METERS HIGH
- Darin -
♥ ★ ♥ ★ ♥ ★ ♥ ★ ♥ ★ ♥
75 METERS HIGH คือความสูของตึก 25 ชั้น
ระยะแหงนคอตั้งบ่าจากหน้าร้านกาแฟเล็กๆ ขึ้นไปยังห้องทำงานผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่
ระยะห่างระหว่างพวกเขาจะทำให้ความรักครั้งนี้เป็นจริงได้ไหม
นิยาย feel good หวานละมุนปนฮาเรื่องนี้ จะชวนคุณอบอุ่นหัวใจไปด้วยกัน
ภาค1 : ภีม & ศีล
“ศีล” เป็นพนักงานสารพัดประโยชน์ เขาทำทุกอย่างภายในร้าน
รวมถึงเป็นพนักงานส่งดอกไม้และกาแฟ
วันหนึ่งเขาได้รับออเดอร์ให้ไปส่งกของยังตึกสูงทันสมัยที่อยู่ใกล้เคียง
เมื่อลิฟท์โดยสารตัวที่เขาขึ้นกระชากอย่างแรงและค้างเติ่งอยู่ที่ชั้น 15
อาการตกใจขั้นสุดทำให้พุ่งเข้าไปหาเพื่อนร่วมชะตากรรม
แก้วกาแฟในมือหกรดเสื้อและรองเท้าของชายหนุ่มหน้าขรึมในชุดสูทประณีต
แต่โชคร้ายไม่ได้มาแค่หนึ่ง เมื่อเขารอดชีวิตออกมาจากลิฟท์เจ้ากรรมได้
กลับพบว่าเขาได้ส่งกาแฟและดอกไม้ถึงตัวผู้รับเรียบร้อยแล้ว
"ภีม" เพื่อนร่วมชะตากรรมของเขาคือผู้รับของปลายทาง
และที่แย่ไปกว่านั้นคือเป็นเจ้าของตึกและอสังหาริมทรัพย์ย่านนี้
รวมไปถึงร้านกาแฟเล็กๆ ที่เขาทำงานอยู่
เรื่องราวๆ วุ่นๆ จึงเกิดขึ้นนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
ภาค2 : รามิล & จิน
ในระหว่างที่ยังหางานทำไม่ได้ “จิน” จึงชักชวนเพื่อนสนิท
มาทำงานเป็นพนักงานร้านดอกไม้และกาแฟของญาติ
กิจวัตรประจำวันอย่างหนึ่งที่เขาชอบทำ คือแอบขึ้นไปนั่งพักที่สวนหย่อมบนดาดฟ้า
ของอาคารสำนักงานทันสมัยตั้งอยู่ไม่ไกลจากร้าน เพื่อหลบหนีความวุ่นวาย
จนได้เจอกับ “รามิล” ชายหนุ่มร่างสูงสมาร์ทแต่ขี้อวด
พนักงานบริษัทที่แอบอ้างว่าตนเองเป็นเจ้าของตึกแต่ถูกเขาจับได้เสียก่อน
ความสัมพันธ์ระหว่างพักจึงก่อตัวขึ้นบนดาดฟ้า
คนหนึ่งจริงใจแต่อีกคนหวังเล่นสนุก เรื่องราววุ่นๆ จึงเกิดขึ้น
จะทำอย่างไรเมื่อ “รามิล” ดันตกหลุมรักหนุ่มน้อย
ผู้ประกาศตัวว่าความรวยเป็นสิ่งที่อยู่ไกลและคนรวยไม่น่าเข้าใกล้ที่สุดขึ้นมา
♥ ★ ♥ ★ ♥ ★ ♥ ★ ♥ ★ ♥
•.★* สารบัญ *★.•
ภาค1 : ภีม & ศีล
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3884719#msg3884719)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3885148#msg3885148) ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3885578#msg3885578) ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3885976#msg3885976)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3886415#msg3886415) ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3886816#msg3886816) ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3887300#msg3887300)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3887793#msg3887793) ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3888118#msg3888118) ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3888323#msg3888323)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3888590#msg3888590) ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3888831#msg3888831) ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3889050#msg3889050)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3889271#msg3889271) ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3889530#msg3889530) ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3889766#msg3889766)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3889971#msg3889971) ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3890163#msg3890163) ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3890420#msg3890420)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3890614#msg3890614) ตอนที่ 20[End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3890869#msg3890869)
ภาค2 : รามิล & จิน
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3891424#msg3891424)
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3891999#msg3891999) ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3892436#msg3892436) ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3892954#msg3892954)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3893324#msg3893324) ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3893714#msg3893714) ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3894075#msg3894075)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3894464#msg3894464) ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3894919#msg3894919) ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3895356#msg3895356)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3895357#msg3895357) ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3895359#msg3895359) ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3895893#msg3895893)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3896329#msg3896329) ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3896747#msg3896747) ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3897144#msg3897144)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3897589#msg3897589) ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3897990#msg3897990) ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3898356#msg3898356)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3899029#msg3899029) ตอนที่ 20 [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3899580#msg3899580)
*.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*.:｡✿*
R&J บทนำ[End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68354.msg3891424#msg3891424)
นิยายของดาริน
เรื่องยาว
The Theory ♥♥ Series
- ทฤษฎีโลกกลม เขาว่าคือพรหมลิขิต [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66249.0)
- ทฤษฎีร้อยเล่มเกวียน [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60093.0)
H ! Stranger ไง!คนแปลกหน้า [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66092.0)
Beside ใกล้.ชิด.รัก [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57387.0)
Ma man and his boy บ้านนี้ต้องมีพี่เลี้ยง [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64289.0)
Apple of my eye สุดที่รักของผม [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60800.0)
He is mine คนนี้ของเหมียว [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62400.0)
กามเทพคูณสอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58753.0)
Love Mission ภารกิจพิชิตรัก [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55438.0)
มหารัก [ End] [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53450.0)
Someone LOVES You [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54516.0)
STALKER แอบ.หลง.รัก [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53637.0)
คุณรองประธานกับบอดี้การ์ดตัวอ้วน [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52499.0)
All For You [ End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51939.msg3306884#msg3306884)
เรื่องสั้น
My Friend The Series ♥ [เรื่องสั้นจบในตอน] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52187.msg3319041#msg3319041) ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67621.msg3860989#msg3860989)
*.:｡ ✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*.:｡✿*
ตอนที่ 8 : กะทันหัน
รามิลมองโทรศัพท์ที่วางไว้ข้างตัว เขาไม่เจอจินตั้งแต่วันศุกร์หลังจากแยกกันที่หน้าตึกพีพีอาร์บิวดิ้ง ใบหน้าของเด็กหนุ่มติดอยู่ในใจของเขา สีหน้าที่เศร้าลงแต่ก็ยังยิ้มทำให้เขาไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ ความไม่แน่ใจนั้นทำให้เขาติดอยู่กับเรื่องนี้จนถึงวันนี้
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน ออกไปเดินเล่นบ้างก็ดี เขาอยากบริหารห้างสรรพสินค้าที่ตัวเองรับผิดชอบให้ออกมาดีที่สุด ดังนั้นเขาควรออกไปดูสาขาอื่นบ้าง
รามิลสตาร์ทรถขับออกจากรั้วบ้าน เขาเคาะนิ้วลงกับพวงมาลัย เมื่อความคิดยังคอยวนเวียนอยู่เรื่องเดิม เขาจึงต่อสายไปหาเจ้าตัว
“สวัสดีครับ”
ชายหนุ่มยิ้มแค่เพียงเพราะได้ยินเสียงอีกฝ่าย เขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากเมื่อเสียงที่ตอบรับสดใสตามปกติ
“จิน”
“ครับ ขอโทษครับใครโทรมา”
!!!
“ไม่ได้บันทึกชื่อฉันไว้เหรอ!”
“หึๆ ผมล้อเล่นครับ” ปลายสายหัวเราะ รามิลส่ายศีรษะไปมา ร้ายจริงๆ
“คุณรามิลมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ถ้าไม่มีโทรหาไม่ได้ใช่ไหม”
“โทรได้ครับ แต่ถ้าไม่มีเราจะโทรหากันทำไมละครับ อย่างน้อยก็ต้องอยากคุยเล่น อยากคุยธุระ หรือเราแค่จะหายใจใส่กัน”
รามิลยิ้มกว้าง ความรู้สึกที่ติดอยู่ในใจตั้งแต่บ่ายวันศุกร์หายไปโดยสิ้นเชิง
“ฉันจะถามว่าวันนั้นเป็นอะไร”
“วันนั้น?”
“เมื่อวันศุกร์ เหมือนสีหน้าเราไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“โหตั้งวันศุกร์ผมจะจำได้ไหมครับ” เสียงหัวเราะดังขึ้นมา “ลืมไปแล้วครับ อาจจะแค่ร้อนมั้ง”
“อืม”
“แล้วนี่อยู่ไหน วันนี้ร้านปิดใช่ไหม”
“ใช่ครับ ผมอยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหน หยุดอาทิตย์ละวันเลยอยากพัก”
“ทำหกวันตั้งแต่เช้าถึงดึกก็หนักเหมือนกันนะ”
“ไม่หนักหรอกครับ ผลัดกันพักคนละสองสามรอบ ไม่อย่างนั้นคุณรามิลจะได้เจอผมบนดาดฟ้าเหรอครับ” รามิลอมยิ้มที่จินปกป้องร้านที่ตัวเองทำงานอยู่
“จินบอกว่าเจ้าของร้านเป็นญาติกันใช่ไหม”
“ครับ จริงๆ เป็นญาติห่างๆ แต่เพราะสนิทกันผมเลยเรียกว่าญาติสนิท งงไหมครับ”
“หึๆ ไม่งง แล้วอย่างฉันเรียกอะไร”
“อย่างคุณรามิลเหรอครับ ขอคิดก่อน” ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง
“เรียกว่าคนแปลกหน้าที่สนิทดีไหมครับ”
“หือ ฉันเป็นคนแปลกหน้าที่ไหน”
“เอาจริงๆ เราแทบไม่รู้จักกันเลยนี่ครับ เราไม่รู้ประวัติของกันและกัน ไม่รู้กระทั้งอายุหรือนามสกุล แต่เราก็คุยกันได้ ผมเลยคิดว่าคำนี้น่าจะเหมาะที่สุด”
“นั่นสินะ” รามิลเองไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนั้นเลย แต่ถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอีกฝ่ายเขากลับคุยได้อย่างสนิทใจ หรือแบบนี้ที่เขาเรียกว่าคุยกันด้วยใจไม่เกี่ยวกับสิ่งที่อยู่รอบกาย
“ถ้าอย่างนั้นฉันถามได้ไหม”
“ถามมาสิครับ”
“จินมีพี่น้องกี่คน เรียนจบอะไรมา” รามิลชะงักแต่เขาพลาดไปแล้วได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่โกรธ เรื่องการศึกษาเป็นเรื่องละเอียดอ่อนโดยเฉพาะกับคนที่ไม่แน่ใจว่าเขาเรียนสูงไหม ชายหนุ่มไม่แน่ใจว่าพนักงานร้านกาแฟส่วนใหญ่จบวุฒิอะไรมา
“ผมมีพี่น้องสองคนครับ ผู้ชายทั้งคู่ ผมเป็นพี่คนโต ผมจบเศรษฐศาสตร์มาแต่ยังหางานทำไม่ได้ ผมดักคอไว้ก่อนเผื่อคุณรามิลจะถามว่าทำไมผมมาทำงานร้านกาแฟ และใช่ครับผมจบปริญญาตรีถ้าจะถามซ้ำให้แน่ใจละก็”
เสียงปลายสายล้อเลียน รามิลหัวเราะออกมาเบาๆ เขาเกือบจะทำอย่างนั้นอยู่พอดี ชายหนุ่มนึกอยากเสนองานให้อีกฝ่ายแต่เขาติดเรื่องที่ก่อเอาไว้ ใครจะคิดว่าการเล่นสนุกไหลไปตามน้ำของเขาในวันนั้นจะทำให้หลายอย่างยุ่งยากในวันนี้
“นี่จะซักประวัติผมทางโทรศัพท์จริงๆ เหรอครับ”
“ก็ไม่อยากเป็นคนแปลกหน้าแล้ว”
โทรศัพท์เงียบ ไม่มีใครพูดอะไรต่อ ต่างคนต่างชะงัก
“เป็นพี่แทนได้ไหม ฉันอายุห่างจากจินหลายปี” รามิลหาทางออกให้ตัวเอง
“เป็นพี่ได้ครับเพราะแก่จริง”
“เจ้าเด็กร้ายกาจ”
“ฮ่าๆ ไม่เคยมีใครเรียกผมแบบนี้เลยครับ ผมออกจะน่ารักน่าเอ็นดู”
“เฮ้อ” รามิลถอนใจออกมาดังๆ ตั้งใจให้อีกฝ่ายได้ยิน “พี่ก็อยากเถียงนะแต่นายก็น่าเอ็นดูจริงๆ”
“....”
“จิน” รามิลเรียกเมื่ออีกฝ่ายเงียบไป
“พี่! เหรอครับ”
“หึๆ ใช่พี่” รามิลนึกเอ็นดูอาการตกใจของอีกฝ่าย
“ก็ให้เป็นพี่แล้วไม่ใช่เหรอ เป็นแล้วพี่ก็ต้องเป็นพี่สิ”
“แต่ผมไม่เรียกว่าพี่นะครับ”
“อ้าว ทำไมอย่างนั้น”
“ก็ผมชอบเรียกคุณรามิลนี่ครับ เพราะดี”
“ตามใจเรา ทีนี้ก็ออกมาได้แล้ว”
“ออก ออกไปไหนครับ”
“หน้าบ้าน พี่จอดรถแล้ว”
“หะ!” เขาไม่ค่อยได้ยินจินอุทานไม่สุภาพเท่าไหร่ แต่ครั้งนี้เหมือนเจ้าตัวจะตกใจมากจริงๆ
“วันนี้รถไม่ติด พี่ขึ้นทางด่วนมาลงใกล้ๆ ขับมาแป๊บเดียว ออกมาเถอะพี่วางสายละนะ” รามิลตัดสาย เขายกยิ้มมุมปาก มองตรงไปยังบ้านที่เคยมาส่งอีกฝ่าย ดีที่ทางเข้าไม่ซับซ้อนเขาจึงจำได้
“มาจริงๆ เหรอครับ”
รามิลหัวเราะขำ เมื่อจินวิ่งออกมาและถามเขาด้วยประโยคนี้ ชายหนุ่มเปิดประตูรถลงไป
“ก็มาจริงๆ สิ”
“ไม่เห็นบอกกันเลย”
รามิลไม่ได้บอกเพราะเขาตัดสินใจกะทันหัน พออีกฝ่ายรับสายและบอกว่าอยู่ที่บ้านเขาก็เปลี่ยนเส้นทางทันที
“เข้าไปได้ไหม หรือจะให้ยืนคุยตรงนี้”
“เข้าไปก็ได้ครับ แต่วันนี้ที่บ้านผมอยู่กันครบนะครับ” จินเดินนำอีกฝ่ายเข้าไปในบ้าน
รามิลทำความเคารพพ่อแม่ของจิน น้องชายของอีกฝ่ายยกมือขึ้นไหว้เขา อายุน่าจะห่างจากจินพอสมควรเขาเดาว่าน่าจะอยู่มัธยมปลาย
“นี่พ่อแม่ของผมครับ ส่วนนั่นจอมน้องชายผม คนนี้ชื่อคุณรามิลครับเป็นลูกค้าที่ร้านแต่สนิทกัน”
สายตาของผู้ใหญ่ที่มองเขามีความสงสัยอยู่ในนั้น แต่ทั้งคู่เลือกจะต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้มใจดี
“เชิญนั่งครับ” พ่อของจินผายมือให้เขานั่งลงบนโซฟาตัวใกล้ๆ รามิลค้อมศีรษะก่อนลงนั่ง
“ไม่เห็นเราบอกพ่อว่าวันนี้จะมีคนมาหา พ่อเลยอยู่สภาพนี้เลย” บิดาของจินหัวเราะเมื่อก้มลงมองเสื้อผ้าของตัวเอง เสื้อยืดกับกางเกงเล ไม่ได้ดูน่าเกลียดเลยแต่รามิลคิดว่าอีกฝ่ายคงตั้งใจพูดให้ขำ เพื่อให้บรรยากาศเป็นกันเองขึ้น
“ผมไม่ได้บอกจินเองครับ พอดีผ่านมาแถวนี้จำได้ว่าใกล้กับบ้านจินเลยแวะมา” รามิลโกหกหน้าตาย จะให้เขาบอกได้อย่างไรว่าเขาเปลี่ยนใจทันทีเมื่อได้ยินเสียงของจิน
“อ๋อ แวะมาได้ ว่างก็แวะมา”
“ขอบคุณครับ”
“แล้วนี่มีธุระไปไหนต่อหรือเปล่า ถ้าไม่มีอยู่กินข้าวกลางวันด้วยกันก่อน”
“ไม่มีครับ ขอบคุณมากครับ” รามิลรับคำชวน ทำเป็นไม่เป็นดวงตาเบิกโตของจิน
“พี่จินไม่เห็นบอกเลยว่ามีรุ่นพี่เท่แบบนี้” จอมมองเขาด้วยดวงตาเป็นมิตร ใบหน้าติดรอยยิ้มคล้ายพี่ชาย แต่ดูเหมือนจะทะเล้นกว่า
“ลูกค้า รุ่นพี่ที่ไหน”
“ก็นั่นแหละ พี่รามิลหล่อมากเลยครับ เท่มากด้วย”
“ไปขอเป็นน้องคุณรามิลเลยไหมเรา ทีกับพี่ไม่เห็นเคยชม”
“เอาสิ จอมไปนะ พ่อเซ็นอนุมัติเลย”
“ฮ่าๆ ถามเขาก่อนไหมเจ้าจอม ว่าพี่เขาอยากได้เอ็งไปไหม”
“พี่รามิลครับ ผมถูบ้านกวาดบ้านซักผ้าเป็นนะครับ ล้างจานก็ได้ด้วย ทำงานดี้ดี”
“เหรอ~” สามเสียงประสานขึ้นพร้อมกันตามด้วยเสียงหัวเราะดังทั่วห้อง รามิลพลอยหัวเราะตามไปด้วย
เขานั่งฟังครอบครัวของจินคุยกัน ตอบคำถามพ่อกับแม่ของจินบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นคำถามจากจอมมากกว่า ดูเหมือนน้องของจินจะปลื้มเขาอยู่ไม่น้อย
หลังมื้ออาหารผ่านไป จินพาเขาเดินขึ้นชั้นบน เจ้าตัวมองซ้ายมองขวาเขาจึงมองตาม
“หาอะไร”
รอยยิ้มเขินทำให้รามิลหรี่ตาลง เขาเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่าย “มีอะไร”
“แม่ให้ผมพาพี่รามิลขึ้นมานั่งเล่นครับ บอกสงสารต้องอยู่กับผู้ใหญ่กับจอม”
“พี่อยู่ได้ ทุกคนน่ารักมาก”
“ขอบคุณครับ”
“เดี๋ยว ยังไม่ได้บอกพี่เลยว่ามีอะไรทำไมเมื่อกี้ยิ้มแปลกๆ” รามิลจับไหล่ของจินทั้งสองข้าง ดึงให้หันมาเผชิญหน้ากัน หน้าของจินขึ้นสีแดงเรื่อ แม้เห็นไม่ชัดนักแต่ก็เห็น
“ก็ผมไม่มีที่ไหนให้พาไปนอกจากห้องนอนนี่ครับ แล้วมันก็รกด้วย”
“หึๆ แล้วที่มองหาเมื่อกี้คือกำลังคิดว่าจะเอาพี่ไปทิ้งไว้ตรงไหนใช่ไหม”
“เปล่านะครับ ก็แค่คิดว่าตรงนี้มันพอนั่งเล่นได้หรือเปล่า” จินชี้มือไปที่โถงโล่งหน้าห้อง มีโต๊ะญี่ปุ่นกับโน้ตบุ๊คเครื่องหนึ่งตั้งอยู่
“ไม่ได้”
“ไม่ได้เหรอครับ”
“อันที่จริงแล้วได้ แต่พี่ตอบว่าไม่ได้เพราะอยากเข้าไปดูห้องของเรามากกว่า”
“คนอะไรยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ” เสียงบ่นอุบอิบ เจ้าตัวตวัดตาค้อนเขา แต่ก็ยอมเปิดประตูห้องให้เข้าไป
ห้องของจินสะอาดตา ไม่มีอะไรที่สามารถใช้คำว่ารกได้เลย
“ไม่เห็นรก” รามิลหันไปมองเจ้าของห้อง เขาขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายแดง ชายหนุ่มมองสำรวจห้องอีกครั้ง ริมฝีปากค่อยๆ ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม เมื่อเขารู้แล้วว่าอีกฝ่ายเขินอะไร
ห้องนอนของจินเป็นสีฟ้าอ่อน ผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม ผ้าม่านโทนสีเดียวกับห้อง มีตุ๊กตามากมายวางเรียงอยู่บนเตียง รามิลเดินไปนั่งลงบนเตียง หยิบตุ๊กตาหมีตัวหนึ่งขึ้นมา หน้าของจินก็ยิ่งแดงมากขึ้น
“เป็นไรไป น่ารักดีออก”
“ก็นั่นแหละครับ ว่าแล้วเชียวว่าต้องพูดคำนี้ ไม่เหมือห้องของผู้ชายใช่ไหมครับ”
ถ้าไม่นับสีฟ้าพาสเทลกับตุ๊กตามากมายบนเตียง อย่างอื่นรามิลก็คิดว่าปกติดี
“ไม่หรอก ผู้ชายที่ชอบแบบนี้มีเยอะแยะ มานั่งนี่เถอะ” รามิลตบมือลงบนเตียงข้างตัว
“จำคุณดาได้ไหม” รามิลเริ่มพูดเมื่อจินนั่งลง
“คุณดา คนที่เจอวันนั้นเหรอครับ”
“ใช่”
“จำได้ครับ”
“พี่บอกเธอไปแล้วนะว่าพี่มีแฟน”
มีแฟน! จู่ๆ หัวใจของเขาก็รู้สึกหนักแต่จินยังรักษาสีหน้าไว้ได้อย่างดี เขาระบายยิ้มบนใบหน้า “ไม่เห็นบอกผมมั้งเลยครับ”
“จะบอกได้ยังไงก็พี่ไม่มี”
“อ้าว!” หัวใจของจินกลับมาเต้นตามปกติ “แล้วทำไมถึงบอกคุณดาแบบนั้นครับ”
“พี่คิดว่าพี่ควรบอกเธอ บอกแบบนี้ดีกว่าบอกว่าไม่ได้คิดอะไร”
“ก็พอเข้าใจได้ครับ แบบนี้ก็ดีตรงนี้คุณดาจะได้เริ่มความรู้สึกใหม่กับใครสักคนที่ใช่สำหรับเธอ”
“แล้วจินมีไหม”
“อะไรครับ” ดวงตาสองคู่สบกันนิ่ง
“แฟน”
ไม่มีหรอกครับ ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปหา”
“กับลูกค้าที่มาร้านล่ะ ไม่มีคนไหนที่ชอบเลยเหรอ”
จินคลี่ยิ้มออกช้าๆ มองใบหน้าของเขา “คิดว่าพนักงานออฟฟิศคนไหนจะสนใจเด็กร้านกาแฟเหรอครับ”
“อย่าพูดแบบนั้น” รามิลดุออกไป เขาไม่ชอบฟังเวลาจินพูดถึงตัวเองแบบนี้
“ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ มันเป็นเรื่องจริง ผมก็พูดไปตามจริง ไม่ได้คิดมากอะไร”
“แล้วจินชอบแบบไหน มีสเป็คไหม”
“อืม” จินหยุดคิด “ผมชอบคนที่มีอะไรคล้ายๆ กันครับ ฐานะพอๆ กัน ความคิดคล้ายกัน นิสัยคล้ายกัน ผมว่ามันน่าจะดี”
“ไม่ชอบคนรวยเหรอ คนรวยก็ดีนะ”
“ไม่เอาดีกว่าครับ ผมว่าคนที่พอดีๆ กันน่าจะเข้าใจกัน อยู่ด้วยกันได้ดีกว่า”
“งั้นไม่มีแฟนก็ดี”
“อ้าวทำไมอย่างนั้นละครับ!”
รามิลชะงัก ไม่ใช่แค่จินที่แปลกใจ เขาเองก็แปลกใจตัวเองว่าพูดอะไรออกไป
“เรายังเด็ก เอาอนาคตให้มั่นคงก่อน”
“อ๋อครับ แต่จริงๆ ผมยี่สิบเอ็ดแล้วนะครับ ไม่เด็กแล้ว”
“พี่ยี่สิบเจ็ด..ขืนพูดแก่อีกคำเดี๋ยวเราจะโดน” รามิลดักคอจินเอาไว้ก่อน อีกฝ่ายจึงยิ้มกว้างดวงตาเป็นประกายขำเขา
รามิลมองใบหน้าของจิน สมองของเขาเริ่มทบทวนทุกอย่างช้าๆ ทำไมเขาต้องปฏิเสธดารณี ทำไมเขาถึงร้อนใจแค่เพราะเห็นสีหน้าไม่สบายใจของอีกฝ่าย ทำไมเขามาที่นี่อย่างรวดเร็ว ทำไมเขาต้องเล่าเรื่องที่เขาคุยกับดารณีให้จินฟังราวกับแก้ตัว แล้วทำไมเขาถึงเห็นว่าใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าน่ามอง
“พี่รามิลครับ พ่อให้มาถามว่ามีแข่งวอลเลย์บอลไทยญี่ปุ่นสนใจจะดูด้วยกันไหมครับ” จอมโผล่หน้าเข้ามาในห้อง รามิลจึงหลุดจากภวังค์ เขาส่งยิ้มให้เด็กหนุ่ม
“เอาสิ พี่ดูด้วย”
“งั้นไปกันเลยครับ เชียร์กันหลายๆ คนสนุกดี”
รามิลลุกขึ้นยืน เดินตามพี่น้องสองคนลงมา เขามองแผ่นหลังของจิน มองใบหน้าด้านข้างที่หันไปคุยกับน้องชาย มองรอยยิ้ม มองริมฝีปากที่ขยับไปมา เขามองมันได้ไม่รู้เบื่อ รามิลคิดว่าความสงสัยของเขาได้รับคำตอบแล้ว
เอารูปสี่หนุ่มมาฝากค่า
(https://www.img.live/images/2018/10/02/42500411_311083649693111_1660127786162978816_n.jpg)
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
**แอบแจ้งข่าวว่า..หนุ่มๆ เปิดให้รับตัวแล้วนะคะ แต่เนื่องจากนิยายยังลงไม่จบจึงไม่สามารถลงรายละเอียดได้ สามารถสอบถามเพิ่มเติมได้ที่ สนพ. deep publishing ค่า >>กดที่นี่เลย<< (https://www.facebook.com/Deeppublishingfan/)
Darin ♥ FANPAGE (https://www.facebook.com/Ratidarin-433468596858519/)
Twitter : primdarin (https://twitter.com/primdarin)
ตอนที่ 11 : การเอาคืนเล็กๆ
จินไขกุญแจร้านเข้าไปด้านใน นึกแปลกใจที่ลิลิตมาถึงก่อนเขา เพราะไฟในร้านถูกเปิดเรียบร้อยแล้ว
“ทำไมวันนี้พี่ลิตมาไวจังครับ” จินทักญาติสนิท เสียงประตูร้านดังขึ้นอีกครั้ง ศีลเดินตามเข้ามาหลังจากจอดรถมเตอร์ไซด์เรียบร้อยแล้ว
“ผีเข้าพี่ลิตหรือเปล่าทำไมวันนี้มาไว”
ลิลิตมองหน้าลูกน้องทั้งสองคนโดยเฉพาะศีล “เอ็งทักพี่ดีกว่านี้ไม่ได้หรือไงวะ แล้วหน้าตาสดชื่นมาแบบนี้ปัญหาเคลียร์แล้วเหรอ”
“เมื่อคืนคุณภีมไปหาที่หอ” ศีลอยากเล่าด้วยความตื่นเต้นกว่านี้แต่เขาเกรงใจจิน เพราะอีกฝ่ายยังไม่สบายใจ
“ก็ดีแล้ว”
เสียงฝีเท้าเดินมาจากทางเข้าห้องน้ำเรียกสายตาของจินและศีลให้หันไปมอง ก่อนร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแลคสีดำจะปรากฏต่อสายตา ดวงตาของจินไหววูบ แต่ศีลอ้าปากค้าง
“คุณ! คุณรามิล” ศีลหันไปมองหน้าลิลิต ต้องการคำตอบแบบเร่งด่วน
“คุณรามิลจะมาฝึกงานที่ร้าน”
“หา!”
“สวัสดีครับ” รามิลทักทายทั้งสองคน ดวงตาของเขาจับจ้องใบหน้าของจิน “พี่ฝากตัวด้วยนะ”
“พี่ลิตคุยกันหน่อย” ศีลจับแขนของลิลิต หันไปยิ้มให้รามิล “ขอตัวสักครู่นะครับ” เขาลากลิลิตเข้าไปยังห้องด้านหลัง มีจินเดินตามมาติดๆ
“นี่มันอะไรพี่”
“เอ็งก็ได้ยินแล้วจะถามทำไมวะ” ลิลิตนั่งลงที่โต๊ะทานข้าวขนาดเล็ก
“พี่ลิตมันเรื่องปกติธรรมดาที่ไหน จะตอบแค่นี้ไม่ได้ ไอ้จินมันหน้าซีดแล้วเห็นไหม”
ลิลิตหันไปมองจิน จริงอย่างที่ศีลพูดทุกอย่าง เขาจึงถอนใจออกมาเบาๆ
“เมื่อวานคุณรามิลมาหาจินที่ร้านแต่ไม่เจอก็เลยคุยกับพี่ เขาเอ่ยปากอยากมาทำงานที่ร้านสักพัก ถึงจะฟังไม่เข้าท่าแต่เอ็งจะให้พี่ปฏิเสธยังไงวะ นั่นเพื่อนสนิทคุณภีมนะเว้ย แถมยังเป็นหุ้นส่วนที่ตึกนั้นด้วย” ลิลิตรู้ว่ามันฟังไม่ขึ้นแต่ก็รู้ว่าไม่มีใครขัดเขาได้
“ให้ผมคุยกับพี่ภีมให้ไหมพี่ ผมว่าพี่ภีมเข้าใจ ให้เขาไปคุยกันเองอีกที” ศีลเสนอตัว
“อย่าเลยพี่ไม่อยากมีปัญหา พี่รู้ว่าจินลำบากใจพี่ก็ลำบากใจ แต่ทนๆ เอาหน่อยนะพี่ว่าคงทำได้ไม่กี่วันหรอก”
“พี่ลิตพูดก็ถูก อย่างคุณรามิลจะทำได้แค่ไหนกัน อีกอย่างห้างก็ใกล้เปิดแล้ว ดีไม่ดีบ่ายนี้อาจโดนตามตัวกลับไปก็ได้” ศีลสนับสนุนคำพูดของลิลิต ลึกๆ เขาก็อยากให้ทั้งคู่ได้ปรับความเข้าใจกัน
“อืม รู้แล้ว”
“งั้นก็ออกไปกัน ทิ้งเขาไว้แล้วเดินเข้ามาอย่างนี้มันน่าเกลียด” ลิลิตหันไปมองศีล คนที่ลากเขาเข้ามา
“ไม่ทันแล้วพี่ น่าเกลียดไปแล้ว” ศีลหัวเราะขำ มันช่วยไม่ได้นี่นา
• • • • • • • •
“ให้พี่ทำอะไรดี” รอยยิ้มที่ปรากฏให้เห็นตรงหน้าทำให้จินถอนใจออกมาเบาๆ เป็นครั้งแรกที่อยากให้ร้านอันเงียบสงบของเขาเปลี่ยนเป็นร้านกาแฟที่พลุกพล่าน อยากให้ลูกค้านั่งทานในร้านมากกว่าซื้อขึ้นไปทานบนออฟฟิศ อีกคนจะได้ไม่มีเวลาเดินมากวนเขาเรื่อยๆ แบบนี้
“ไม่มีอะไรให้ทำครับ ผมวาคุณรามิลกลับไปทำงานดีไหมครับ น่าจะใช้เวลาได้มีประโยชน์กว่า ที่นี่งานน้อย”
“ไม่เป็นไร พี่อยากลองทำงานบริการ จะไปทำที่ห้างก็เกรงใจส่วนใหญ่จะรู้ว่าพี่เป็นใคร ไม่มีใครให้ทำงานจริงๆ สักคน จะพูดอะไรก็เกร็งไปหมด แบบนี้ดีกว่า”
“แต่ลูกค้าที่ร้านส่วนหนึ่งก็เป็นพนักงานที่ตึกนะครับ”
“สบายมาก” รามิลยิ้มกว้าง “ตึกนั้นเป็นบริษัทของภีม ไม่มีใครรู้จักพี่เท่าไหร่หรอก”
“ได้ข่าวว่าเป็นตึกของคุณรามิลด้วยไม่ใช่เหรอครับ” จินอดพูดไม่ได้
“อย่าไปนับเลย หุ้นเท่าเศษฝุ่น” ดวงตาคนพูดดูแพรวพราวจนจินอดหมั่นไส้ไม่ได้ ว่าจะไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้วเชียว
“เศษฝุ่นคือกี่เปอร์เซ็นต์ครับ ยี่สิบหรือสามสิบ”
“พี่จำไม่ได้” คนถือหุ้นเกิดจำไม่ได้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ดวงตาของจินสว่างวาบนึกอยากฟาดคนตรงหน้า
“ตกลงอยากทำงานจริงๆ ใช่ไหมครับที่มานี่”
“ทำจริงสิ มีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้เลย”
“งั้นก็ไปส่งกาแฟให้หน่อยครับ มีออเดอร์มาห้าแก้วที่ร้านหนังสือเลิฟบุ๊ค เลยไปทางท้ายซอย เคยเห็นไหมครับ”
“เคย”
“ผมกำลังจะทำ รอสักครู่ครับ”
จินมองคนที่ยืนนิ่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์ไม่ยอมไปไหน อยากทำมากก็ลองทำจริงๆ ดู
“จินคุณรามิลไปไหน” ลิลิตเดินออกมาจากห้องที่ใช้ทำงานและเก็บของด้านหลัง เขาถามลูกน้องเมื่อไม่เห็นรามิลอยู่ในร้าน
“ออกไปส่งของครับ”
“ไปส่งของ!”
“ครับ ผมให้ไปส่งกาแฟที่ร้านเลิฟบุ๊ค”
“แล้วไปยังไง”
“เดินไปมั้งครับ” ร้านอยู่ไม่ไกลมากปกติถ้าจินไปส่งเขาจะเดินไป
ลิลิตมองหน้าเขาก่อนหมุนตัวเดินออกไปนอกร้าน สักพักก็กลับเข้ามา
“รถไม่อยู่ เจริญละจิน ขับรถบีเอ็มดับเบิลยูซีรีส์ล่าสุดไปส่งกาแฟ ลูกค้าไม่มองกันตากลับเหรอ แล้วร้านนั้นมีที่จอดแค่สี่คัน กว่าจะหาที่จอดรถได้อีก”
จินเบิกตากว้าง เขาก็ลืมคิดไป
“ป่านนี้ลูกค้าจะได้ดื่มกาแฟหรือยัง” ลิลิตกับจินสบตากัน ก่อนพวกเขาจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“พี่ไม่ห้ามนะถ้าจินจะให้คุณรามิลไปส่งของ แต่ขอเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่กาแฟเถอะ พี่กลัวน้ำแข็งละลายหมดก่อนลูกค้าได้กิน” ลิลิตพูดติดตลก แต่เขาคิดอย่างนั้นจริงๆ
“ครับพี่ลิต” จินถอนใจออกมาเบาๆ เขาตั้งใจจะแกล้งรามิลนิดหน่อยเพราะหมั่นไส้ ไม่คิดว่าตัวเองจะปวดหัวแทน
“คุณรามิลช่วยไปส่งดอกไม้ให้หน่อยได้ไหมครับ ลูกค้าสองราย”
“ได้ครับผม”
จินเม้มปาก เกลียดเวลาที่รามิลพูดแบบนี้เพราะมันทำให้ใจเขาอ่อนยวบ
“นี่ที่อยู่ครับ” จินหยิบใบส่งของมาให้รามิลดู “ตรงนี้ต้องให้ลูกค้าเซ็นรับแล้วเอากลับมาด้วย”
“โอเค”
“ไกลหน่อยนะครับ”
“ไม่เป็นไร พี่ทำได้”
“ครับ” จินลอบยิ้ม อย่างน้อยเขาก็มีเวลาหายใจหายคออีกหลายชั่วโมงก่อนรามิลจะกลับมา
จินทำงานอยู่ในร้านด้วยความสงบ ไม่มีคนคอยมองด้วยดวงตาที่ทำให้ข้างในเขาหวั่นไหว จินอยากถามว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนี้แต่ก็ไม่ได้ถาม เพราะเขาไม่อยากให้รามิลรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร
เสียงโทรศัพท์ของร้านดังขึ้น จินเอื้อมมือไปรับ
“สวัสดีครับ”
“ร้านso far so good ใช่ไหม”
“ครับ” จินขมวดคิ้วเมื่อเสียงที่ได้ยินบ่งบอกถึงอารมณ์โมโหของปลายสาย
“ผมคือคนที่คุณให้ไปส่งดอกไม้เซอร์ไพรส์วันนี้”
“ครับ” ใจของจินเต้นตุ๊บตุ๊บ ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น หรือรามิลจะส่งดอกไม้ผิดคน หรือมอบการ์ดผิดใบทำให้เกิดความเข้าใจผิด
“คุณให้ใครไปส่งดอกไม้!”
“พนักงานของที่ร้านครับ” จินคิดว่าต้องใช่เรื่องที่เขากังวลแน่ๆ
“เลือกคนหน่อยสิคุณ จะบ้าเหรอผมลงทุนซื้อดอกไม้แพงๆ หวังให้ผู้หญิงประทับใจ กลายเป็นดอกไม้ผมไม่มีความหมาย แม่งไม่มีพูดถึงคนให้สักคำ ลงรูปในไอจีรัวๆ มีแต่ถ่ายคู่กับคนส่งดอกไม้ มันหมายความว่ายังไง แล้วที่ผมลงทุนไปคืออะไร”
จินอ้าปากค้าง
“วันหลังหัดใช้หัวคิดหน่อยสิวะ!”
เสียงปลายสายขาดหายไปแล้ว คงโมโหจนกดวางไป จินยืนถือโทรศัพท์ค้าง กระพริบตาปริบๆ
“เป็นอะไรจิน” ศีลเดินเข้ามาหาเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน
“ให้ตายเถอะ!”
“เกิดอะไรขึ้น” ลิลิตเดินเข้ามาหาอีกคนเมื่อได้ยินจินสบถ ไม่บ่อยหรอกที่ลูกน้องของเขาจะทำแบบนี้
จินมองหน้าศีลและลิลิตนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนระเบิดเสียงหัวเราะจะดังขึ้น เขากลั้นไม่อยู่จริงๆ เล่นเอาอีกสองคนมองหน้ากันงงๆ จินใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งเพื่อหยุดอาการขำ ก่อนเล่าเรื่องที่โดนต่อว่าให้คนที่เหลือฟัง
ศีลหัวเราะออกมาเสียงดัง ขณะนี้ลิลิตมีสีหน้าที่บอกไม่ถูก
“จะบ้าเหรอ เรื่องแบบนี้มาด่ากันได้ยังไง ไม่หล่อเท่าแล้วโวยวายเหรอวะ”
“แต่ก็น่าเห็นใจนะพี่” ศีลหัวเราะจนน้ำตาไหล “คิดภาพตามแล้วแบบ โอ๊ย..ขำ”
“ผมเริ่มคิดแล้วนะครับว่ารายสุดท้ายที่ไปส่งจะเป็นยังไง ผู้หญิงเหมือนกันด้วย คราวนี้ครบรอบวันคบกันอีกต่างหาก” จินยิ้มแหย เริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองทำถูกหรือเปล่า พวกเขาสามคนได้แต่มองหน้ากัน และภาวนาว่าอย่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นอีกเลย
• • • • • • • •
“กลับมาแล้ว”
จินมองรอยยิ้มอบอุ่นของรามิล ร่างสูงยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ไม่ได้รับรู้อะไรเลย
“เป็นไงบ้างครับคุณรามิล” ลิลิตเดินเข้ามาหา พิงตัวกับเคาน์เตอร์มองชายหนุ่มยิ้มๆ แม้แต่ศีลก็ค่อยๆ เขยิบตามมา
“เรียบร้อยดีครับ ไม่ต้องห่วงผมบริการลูกอย่างดี ไม่เสียชื่อร้านแน่นอน” คนพูดทำสีหน้าภูมิใจ ลิลิตกับศีลสบตากัน พวกเขาพยายามกลั้นขำ
“ดีแล้วครับ ขอบคุณมากที่เป็นธุระให้”
“จินมีอะไรให้พี่ทำอีกบอกได้เลย พี่เต็มใจทำทุกคำสั่ง” ดวงตาคนพูดกรุ่มกริ่มจนจินนึกหมั่นไส้ นี่ไม่รู้ตัวเลยใช่ไหมว่าทำอะไรลงไป
“คุณรามิลครับ”
รามิลหันไปมองศีล เมื่ออีกฝ่ายเรียกชื่อเขา
“คนรับดอกไม้สวยไหมครับ”
“ก็หน้าตาดีนะ ยังขอถ่ายรูปกับพี่ด้วย”
“หึๆ” ศีลกลั้นแล้วแต่ยังหลุดเสียงหัวเราะออกมา
“ทั้งสองคนเลย”
“หา!” คราวนี้เป็นเสียงร้องของลิลิต รามิลหันไปมอง คิ้วขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยในปฏิกิริยาของเจ้าของร้าน
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่มีครับ ไม่มีอะไร” ลิลิตยิ้มให้รามิลก่อนหันไปหาญาติของเขา “พี่ไหว้ละนะจินพอเถอะ” ลิลิตพูดทิ้งทายไว้แค่นั้นก่อนเดินกลับไปทำงาน ศีลรู้งานรีบตามไปอีกคน
“มีอะไรหรือเปล่า” เมื่อเหลือคนเดียวให้ถาม รามิลจึงหันไปมองจิน
อีกฝ่ายถอนใจออกมาเสียงดัง “คนที่สั่งดอกไม้ที่คุณรามิลไปส่งให้โทรเข้ามาที่ร้านครับ”
“โทรมาว่า?”
“ใช่ครับโทรมาว่า ว่าว่าทำไมถึงส่งคนหน้าตาดีไปส่งดอกไม้ ผู้หญิงเอาแต่สนใจคุณรามิลไม่สนใจเขาเลย”
รามิลยืนนิ่ง ก่อนจะยกมือขึ้นลูบต้นคอ ยิ้มเก้อๆ “ก็พี่อยากทำให้จินประทับใจ ลูกค้าขอให้ทำอะไรก็ทำ บริการอย่างดีเลย”
จินไม่รู้จะพูดอะไรเขาทำได้แค่ถอนใจดังๆ มีใครให้มากกว่านี้อีกไหม ขับรถหรูไปส่งกาแฟ ไปส่งดอกไม้แต่คนส่งดันน่าสนใจกว่าดอกไม้ โชคดีแค่ไหนแล้วที่สาวๆ ไม่เข้ามาเต็มร้าน
เสียงประตูหน้าร้านเปิดออก ลูกค้าประจำของเขาเดินเข้ามา
“สวัสดีครับ” จินรีบยิ้มทัก ปัดเรื่องนั้นออกไปก่อน “รับเหมือนเดิมใช่ไหมครับ”
“ค่ะ แต่เปลี่ยนเป็นทานที่นี่แทน ดวงตาคนสั่งตวัดไปมองรามิลพร้อมรอยยิ้มเขิน จินได้แต่สบถอยู่ในใจ ให้ตายเถอะ!
• • • • • • • •
“จินกลับยังไง” รามิลถามเพราะวันนี้พีระพัฒน์มารับศีลออกไปแล้ว
“รถเมล์ครับ”
“พี่ไปส่ง”
“ไม่เป็นไรครับ คุณรามิลกลับได้เลย ผมเหลือแค่ล้างตรงนี้ก็เสร็จแล้ว”
“ไม่เป็นไรพี่รอกลับพร้อมจิน”
จินไม่พูดอะไรเพราะรู้ว่าพูดไปก็เท่านั้น เขาทำงานไปเงียบๆ หลังจากเช็คว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี จินปิดไฟในร้านและก้าวออกประตูไป
ร่างสูงเดินตามเขามาเรื่อยๆ จนจินทนไม่ไหวต้องหันกลับไปมอง
“พี่ไปส่ง”
“ไม่ต้องครับผมจะกลับรถเมล์เอง”
“งั้นพี่นั่งรถเมล์เป็นเพื่อน”
จินถอนใจเฮือกใหญ่จ้องใบหน้าของรามิลนิ่ง “ตามใจครับ” เขาหันกลับเริ่มออกเดินต่อ พูดไปก็คงเท่านั้น จินคิดว่าพอเขาไม่ยอมให้ไปส่งจริงๆ เดี๋ยวรามิลก็คงถอยไปเอง
แต่จินคิดผิด ร่างสูงนั่งรอรถเมล์มากับเขา นั่งอยู่ข้างกันแม้ไม่ได้พูดอะไรเลยก็ตาม จินพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เป็นวันที่เขาต้องใช้พลังงานเยอะมาก ผู้ชายคนนี้จัดการไม่ได้ง่ายๆ เลย
เพราะความเหนื่อยอ่อน ดวงตาของจินค่อยๆ หรี่ปรือลง เขาพิงศีรษะกับหน้าต่าง ตัดสินใจพักสายตาสักครู่
ในความง่วง จินรู้สึกถึงความอบอุ่นที่คลุมลงมาบนตัว ศีรษะของเขาถูกจับเอนให้ซบลงบนบางอย่างที่แม้ไม่นุ่มแต่ให้ความรู้สึกสบาย
“จินใกล้ถึงแล้ว” มือเย็นแตะที่แก้มของเขา จินค่อยๆ ลืมตาขึ้น เขาขยับตัวออกห่างอย่างรวดเร็วเมื่อรู้ว่าเขานอนพิงศีรษะอยู่กับไหล่ของรามิล มีมือของอีกฝ่ายโอบอยู่ที่ไหล่ เสื้อสูทที่คลุมตัวเขาตกลงบนตัก
“ป้ายนี้ใช่ไหม ลงกันเถอะ” รามิลจับเสื้อสูทมือหนึ่ง อีกมือคว้ามือของเขาให้ลุกขึ้นยืน ดึงให้เดินตามไปหยุดที่หน้าประตูรถ จินพยายามดึงมือออกแต่มือของรามิลไม่ขยับสักนิด เขาไม่อยากให้คนมองจึงปล่อยให้อีกฝ่ายจับจูง และถ้าไม่โกหกตัวเองเกินไปจินรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
“จากตรงนี้จินเข้าบ้านยังไง”
“วินมอเตอร์ไซด์ครับหรือไม่ก็เดิน”
“พี่ไปส่ง”
“ไม่ต้องครับ ข้างในจะเรียกแท็กซี่ยาก คุณรามิลกลับเถอะครับ”
“พี่อยากเห็นว่าจินถึงบ้านแล้ว”
“ผมกลับบ้านเองมาเกินสิบกว่าปี รับรองว่าไม่หลงไปไหนแน่”
“แต่พี่ก็ยังเป็นห่วง”
จินถอนใจยาว วันนี้เขาเหนื่อยเกินกว่าจะต่อล้อต่อเถียงด้วย “แค่ให้ไปส่งก็พอใช่ไหมครับ”
“ใช่”
จินออกเดินนำ เสื้อสูทถูกคลุมลงมาบนไหล่ของเขาอีกครั้ง
“อากาศเย็นใส่ไว้เถอะ”
“ขอบคุณครับ”
บทสนทนาสั้นๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลง พวกเขาเดินข้างกันไปเรื่อยๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
จินลอบมองใบหน้าด้านข้างของรามิล ถามตัวเองว่าเขารู้สึกอย่างไรกันแน่ โกรธหรือน้อยใจ และสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจจะเลือนหายไปได้จริงหรือ
“ขอบคุณครับ” จินส่งเสื้อให้เมื่อถึงหน้าบ้านของเขา
“พักผ่อนมากๆ พรุ่งนี้เจอกัน”
“ยังไปทำอยู่เหรอครับ”
“ไปสิ พี่อยากเจอจิน”
“กลับบ้านดีๆ ครับ” จินพูดเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่รามิลพูดกับเขา แต่หัวใจกลับทำงานหนัก
“ฝันดีนะ” มือของรามิลวางลงบนไหล่ของเขา ดวงตาอ่อนโยนจ้องเข้ามาในดวงตา ริมฝีปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มอ่อน ก่อนเจ้าตัวจะหมุนตัวจากไป
จินได้แต่มองตามหลังอีกฝ่าย เห็นทีว่าหัวใจของเขากำลังทำงานไปคนละทางกับสมอง ในขณะที่สมองสั่งให้เขาอยู่ห่างๆ หัวใจกลับรู้สึกอบอุ่น เขากำลังใจอ่อนแล้วใช่ไหม จินได้แต่ถามตัวเอง
เอาหน้าตาคุณภีระกับลิลิตมาให้ดูค่า ^^
(https://www.img.live/images/2018/10/03/pm3.jpg)
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪”
Darin ♥ FANPAGE (https://www.facebook.com/Ratidarin-433468596858519/)
Twitter : primdarin (https://twitter.com/primdarin)
ตอนที่ 20 : คนที่โชคดีที่สุด [End]
จินปาดเหงื่อออกจากใบหน้า เขาตามรามิลมาดูความคืบหน้าของห้างสรรพสินค้า เป็นกิจวัตรของจินไปแล้วที่ทุกวันอาทิตย์ต้องทำ
จินไม่ได้บอกใครว่าเขาแอบหวังอยู่นิดๆ ว่าหลังจากการพบกันของผู้ใหญ่เมื่อวานวันนี้รามิลอาจจะพาเขาไปที่ไหนเป็นพิเศษบ้าง เช่นทะเล หรือไปกินข้าวชมวิวกันสองคน แต่ถึงจะไม่ได้ตามที่หวัง จินก็ไม่ได้ผิดหวัง เขามีความสุขดีที่ได้เดินตามรามิลตรวจงาน วันธรรมดาในสายตาของใครๆ ถึงอย่างไรก็ยังเป็นวันพิเศษสำหรับเขาเสมอถ้าได้อยู่ด้วยกัน
“พี่ลืมบอกว่าพี่นัดภีมไว้ที่คอนโด นัดปรึกษาเรื่องงานกัน” รามิลบอกเขาระหว่างเดินกลับไปที่รถ
“โอเคครับ ผมจะได้ไปนั่งเล่นกับศีล”
ศีลย้ายมาอยู่ที่คอนโดของพีระพัฒน์แล้ว ยังไม่เรียกว่าอยู่ด้วยกันเสียทีเดียว เพราะพีระพัฒน์กลับไปค้างที่บ้านด้วย แต่อีกไม่นานคู่นี้ก็คงลงหลักปักฐานกัน จินเชื่ออย่างนั้น
“เข้ามา” ศีลยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเขามากับรามิลด้วย ศีลพาเขาไปนั่งเล่นที่โต๊ะกินข้าวหาอะไรมานั่งกินระหว่างคุย ปล่อยให้ท่านผู้บริหารปรึกษาหารือเรื่องงานกันไป
“ได้คุยบ้างหรือยัง” ศีลยื่นหน้าเข้ามากระซิบใกล้ๆ ทั้งที่จุดที่พวกเขานั่งอยู่ห่างกับรามิลกับพีระพัฒน์พอสมควร
“คุยอะไร”
“เอ้า! ก็เรื่องในอนาคตไง”
“ยัง มันเพิ่งเมื่อวานเองนะ”
“ขอแล้วก็ต้องคุยหรือเปล่าวะ”
“แล้วจะตื่นเต้นไปทำไม” จินหัวเราะศีลที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นยิ่งกว่าเขา
“ก็คนมันลุ้น” ศีลตอบเสียงอ่อย “เมื่อวานบรรยากาศโคตรดี อิจฉา”
“ยังจะอิจฉาอีกเหรอ คุณพีระพัฒน์ดีออกขนาดนั้น”
“ก็พูดไปงั้นเองมันยังอินไง”
“หึๆ จะอินทำไม” ศีลผลักศีรษะของเพื่อนเบาๆ
“แล้วเป็นไงบ้าง ขอแล้วแบบนี้ต่างไปจากเมื่อก่อนไหม”
“อืมมม” จินหยุดคิดชั่วครู่ “ถามว่าต่างไหมเราว่าไม่นะ ทุกอย่างเหมือนเดิม มันไม่มีอะไรเปลี่ยนหรอก”
“นึกว่าจะสวีทมากขึ้น” รอยยิ้มของศีลเจ้าเล่ห์
“นี่กะจะหาเรื่องแซวใช่ไหม” จินหัวเราะเบาๆ “ไม่มี ทุกอย่างปกติ”
“ไม่ลุ้นเลย” ศีลบ่นเบาๆ หยิบขนมเข้าปาก
“เออ ดาดฟ้าที่นี่มีส่วนหย่อมด้วยนะ แต่งสวยพอๆ กับที่ตึกเลยอยากไปดูไหม คู่นั้นคุยงานกันแล้วน่าจะยาว”
“เอาสิ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดี”
ศีลพาเขาขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุด จินมองหาทางหนีไฟหรือบันไดขึ้นชั้นบน แต่ศีลกลับพาเขาไปหยุดยืนที่หน้าประตูห้องหนึ่ง
“ห้องพี่ชายพี่ภีม ตึกนี้เป็นโครงการของเขา”
“อืม” จินเคยได้ยินเรื่องนี้แล้ว
“จินรู้ใช่ไหมว่าคุณรามิลก็ซื้อห้องไว้เกร็งกำไรเหมือนกัน อยู่ชั้นเดียวกับห้องที่เราพัก”
“รู้ว่าซื้อแต่ไม่รู้ว่าห้องไหน”
“ใกล้กันเลย เดี๋ยวขากลับขอคุณรามิลพาไปดูสิ”
“อืม แล้วเรามาทำอะไรที่ห้องนี้” จินสงสัยว่าพวกเขามาทำอะไรที่ห้องของพี่ชายพีระพัฒน์
“ดาดฟ้าที่ว่าไม่ใช่ของส่วนรวมเป็นของห้องพี่ชายพี่ภีม เลยต้องเข้าจากในห้องนี้ เขาให้รหัสไว้เผื่อจะขึ้นไปนั่งเล่นกัน” ศีลกดรหัสผ่านก่อนเปิดประตูเข้าไปด้านใน
“จะดีเหรอ” จินชักลังเล เขาว่าไม่เหมาะที่จะเข้าห้องคนอื่นโดยที่เจ้าของห้องไม่อยู่
“เข้าได้ เพราะห้องไม่มีคนอยู่ ชั้นนี้มีแค่สองห้องใหญ่ ไม่ได้เปิดขายเก็บเอาไว้เองแต่ไม่ได้ใช้”
“อ๋อ” จินเข้าใจแล้วว่าทำไมศีลถึงได้รับอนุญาตให้เข้าได้
“สวย” จินมองวิวนอกกระจก ตัวห้องยังไม่ได้ตกแต่ง ไม่มีเฟอร์นิเจอร์หรือข้าวของใดๆ เป็นเพียงห้องสีขาวสะอาดตา แต่นั่นไม่ทำให้ความสวยของทิวทัศน์โดยรอบน้อยลดลง
“ขึ้นไปข้างบนกัน”
จินเดินตามศีลขึ้นบันไดวนสีขาวไปยังดาดฟ้า มีประตูปิดกั้นอยู่เมื่อเปิดออกไปสวนหย่อมภายนอกแทบไม่ต่างจากที่ตึกพีพีอาร์บิวดิ้ง
“เหมือนกันมากจริงๆ”
“ใช้คนจัดคนเดียวกันกับตึกโน้น” ศีลไขข้อข้องใจให้
“อีกห้องขึ้นมาได้ไหม” จินถามเพราะสวนกินพื้นที่ทั้งหมดของดาดฟ้า
“ไม่ได้ไม่มีทางขึ้น”
“เจ้าของก็ต้องพิเศษกว่าอยู่แล้ว เข้าใจได้”
จินนั่งลงที่เก้าอี้ใต้ร่มไม้ แม้แต่ตรงนี้ก็ยังเหมือนที่ประจำของเขา
ลมเย็นๆ ทำให้พวกเขาคุยกันเพลิน จินไม่แน่ใจว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่เขาสามารถอยู่ที่นี่ได้สบายๆ ถ้ามีหนังสือสักเล่มคงอยู่ได้ทั้งวัน
โทรศัพท์ของศีลมีเสียงข้อความเข้า เจ้าตัวยกขึ้นมาอ่าน จินจึงถือโอกาสนี้เดินไปที่ขอบกั้น เขาก้มลงมองสวนด้านล่าง ถึงแม้ตึกนี้จะไม่สูงเท่ากับตึกพีพีอาร์บิ้วดิ้ง แต่ความสวยของวิวแทบไม่ต่างกันเลย
เขายกแขนขึ้นสูงบิดไปมา สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ได้กาแฟสักแก้วก็ดีสิ...” จินพูดค้างเมื่อหันไปแล้วไม่เจอเพื่อนยืนอยู่ เขามองไปรอบๆ เหลือเพียงเขาแค่คนเดียวเท่านั้น หรือศีลจะลงไปหยิบของ
จินเดินกลับไปที่บันไดเพื่อตามเพื่อนลงไป
เท้าของเขาชะงักเมื่อถึงบันไดขั้นสุดท้าย ดวงตาค่อยๆ เบิกกว้างขึ้น เมื่อห้องสีขาวโล่งๆ มีโซฟาสีขาวตัวใหญ่ตั้งอยู่หันหน้าไปทางกระจก และทั้งห้องเต็มไปด้วยดอกคัตเตอร์บานสะพรั่ง
“ชอบไหม” จินมองรามิลที่เดินเข้ามาหา
“คุณรามิล!” จินมองใบหน้าของคนรักด้วยดวงตาแดงเรื่อ ดอกไม้ที่เห็นทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง
“ยังไม่ตอบพี่เลยว่าชอบไหม” รkมิลสอดมือเข้ากอดเอวของจินหลวมๆ มองใบหน้าของอีกฝ่าย
“คุณรามิลทำให้ผมเหรอครับ”
“ใช่”
“ชอบครับ ผมชอบมาก มันสวยจริงๆ”
“พี่ไม่ได้หมายถึงเฉพาะดอกไม้” สายตาของรามิลที่มองเขาอ่อนโยน
“ไม่ใช่เหรอครับ?” ตาของจินเบิกกว้างยิ่งกว่าเดิม ความคิดของเขาเริ่มสับสน
“จินชอบห้องนี้ไหม ห้องที่มีกระจกล้อมรอบมองวิวได้สุดสายตา”
“คุณรามิล” จินพูดอะไรไม่ออกได้แต่เรียกชื่ออีกฝ่าย ริมฝีปากของรามิลแตะลงข้างแก้มเขาแผ่วเบา
“พี่ขอซื้อห้องนี้ต่อจากพี่ชายของภีม ตื้ออยู่นาน ตอนแรกก็ไม่ยอมขายให้ แต่พี่ไม่อยากได้ที่อื่นเพราะรู้ว่าจินชอบวิวตรงนี้ จะได้อยู่ใกล้กับศีลด้วย หลังจากพยายามอยู่นานสุดท้ายก็ได้มา ห้องของจิน ห้องของเรา”
“ของเราเหรอครับ” น้ำเสียงของจินแผ่วเบา
“ใช่ห้องของเรา”
“คุณรามิลยังจำได้” หยดน้ำสีใสไหลลงมาที่แก้ม รามิลใช้นิ้วค่อยๆ เช็ดมันออก
“จำได้สิ สิ่งที่จินฝันอยากได้ พี่อยากเป็นคนให้มันกับจิน”
“ผมชอบมากเลยครับ ชอบมากๆ” จินพูดวนไปมา เขามีความสุขจนล้น
“เราจะย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกัน พี่ยังไม่ได้ตกแต่งอะไรเพราะอยากให้จินเป็นคนทำ พี่คิดว่าจินคงอยากตกแต่งมันด้วยตัวเอง”
“ครับ ผมอยากทำ” เสียงจินเริ่มสะอื้น เขาไม่ใช่คนที่ร้องไห้ง่ายนัก แต่คราวนี้เขาไม่สามารถหยุดมันได้เลย
“ชอบข้างบนไหม”
“ชอบครับ”
“พี่สั่งให้เขาทำ เพิ่งเสร็จเมื่ออาทิตย์ก่อน”
“คุณรามิลเป็นคนทำเหรอครับ ผมนึกว่า..”
“ใช่พี่เป็นคนทำเอง เดิมด้านบนเป็นดาดฟ้าโล่งๆ ไม่มีอะไร พี่คิดว่าจินน่าจะอยากได้สวนหย่อมไว้ขึ้นไปนั่งพักผ่อน”
“ผมไม่รู้จะพูดอะไรแล้วครับ มันพูดไม่ออก” เขาจุกที่คอ รู้สึกรักผู้ชายคนนี้มากมายเหลือเกิน
“ถ้าไม่รู้จะพูดอะไร..ก็พูดว่ารักพี่สิ”ดวงตาของคุณพูดเป็นประกายวาววับ หน้าที่ยื่นเข้ามาใกล้ทำให้จินหน้าแดงเรื่อ
“จินหลบสายตาลง รอยยิ้มเขินจุดขึ้นที่ริมฝีปาก เขาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ผมรักคุณรามิลครับ”
ใบหน้าของเขาถูกเชยขึ้น บังคับให้สบตา
“อีกทีสิ”
“ผมรักคุณรามิลครับ”
“อีกที”
“ผมรักคุณรามิลครับ”
ริมฝีปากร้อนประทับลงมาบนริมฝีปากของเขา ดูดซับความหวานไปรอบๆ ก่อนที่ปลายลิ้นจะสอดแทรกเข้าไปด้านในเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นของเขา สมองของจินพร่าเบลอ เขาไม่เคยมาไกลถึงขนาดนี้
มือใหญ่ของรามิลสอดเข้ามาภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวหลวม ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเขา
“คุณรามิลครับ” จินได้แต่ประท้วงเสียงพร่า ร่างกายสั่นสะท้าน
“ชู่ว อย่ากลัว พี่ขอแค่นี้เท่านั้นครับ”
ริมฝีปากของเขาถูกบดเบียนลงมาอีกครั้ง จินทำได้เพียงเผยอริมฝีปากออกจากกัน เพื่อให้รามิลได้ลิ้มรสอย่างที่ต้องการ
ร่างสูงซบหน้าลงกับไหล่ของเขาหายใจหอบแรง รู้สึกถึงเนื้อตัวที่สั่นเทิ้มของอีกฝ่าย จินนึกสงสารชายหนุ่ม
คุณรามิลครับ..คือ.ถ้า..”
“ไม่ต้องพูดครับคนเก่ง” ริมฝีปากร้อนแตะลงที่ซอกคอของเขา
พวกเขากอดกันอยู่อย่างนั้นจนร่างกายสงบลง หายใจเข้าออกตามปกติ
“ทำไมครับ” จินซุกหน้ากับอกของรามิล เขาเขินแต่ก็อยากถาม “ทำไมคุณรามิลถึง..”
“เพราะพี่อยากให้ทุกอย่างดีที่สุดสำหรับจิน อีกแค่นิดเดียวพี่ทนไหว รอให้บ้านของเราเสร็จเรียบร้อย รอให้พี่ไปรับจินมาจากคุณพ่อคุณแม่ ถึงตอนนั้นพี่จะไปล่อยจินอีกเลย”
“คุณรามิล”
จินซุกหน้ากับอกของรามิล เขากดริมฝีปากลงไปตรงหัวใจของผู้ชายที่ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุด
ไม่ใช่เพราะห้องสวยหรู แต่เพราะอีกฝ่ายจำความฝันของเขาได้
ไม่ใช่เพราะสวนหย่อมบนดาดฟ้า แต่เเพราะอีกฝ่ายรู้ว่าเขาชอบนั่งพัก
ไม่ใช่เพราะจำนวนดอกคัตเตอร์ที่บานสะพรั่งอยู่เต็มห้อง แต่เพราะอีกฝ่ายจำได้ว่าเขาคือดอกไม้ดอกเล็กนั่น
ทั้งหมดคือความใส่ใจและความรักที่รามิลมีให้ เขาจึงเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุด
“มานี่เถอะ”
รามิลจับมือของเขาพาเดินไปที่โซฟาสีขาวที่ตั้งอยู่ ชายหนุ่มจับไหล่ของเขากดให้นั่งลง จินเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัยเมื่อรามิลไม่ตามลงมานั่งด้วย แต่เพียงครู่เดียวดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ใบหน้าร้อนผ่าว
รามิลคุกเข่าลงกับพื้น เปิดกล่องแหวนและยื่นมาตรงหน้าเขา
“พี่รักจินครับ แต่งงานกับพี่นะ”
“คุณรามิล”
“ตกลงไหมครับ”
“ตกลงครับ ตกลง”
น้ำตาของจินไหลเป็นทาง เขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่มองการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย รามิลสวมแหวนที่นิ้วนางของเขา จรดริมฝีปากลงบนแหวนที่อยู่บนนิ้ว ก่อนลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้แล้วดึงเขาเข้าไปกอด ริมฝีปากของรามิลประกบเข้ากับริมฝีปากของเขา คราวนี้มันให้ความรู้สึกอบอุ่นและอ่อนโยน
จินไม่รู้ว่าเขาจะมีความสุขได้มากกว่านี้อีกไหม หัวใจของเขาถูกเติมเต็มจนล้น สองมือได้แต่กอดรามิลไว้แน่น เขาไม่รู้ว่าจะแสดงออกอย่างไรให้ชายหนุ่มรู้ว่าเขามีความสุขมากแค่ไหน
“คุณรามิลครับ” จินกระซิบเสียงพร่า
“ครับ” ริมฝีปากของอีกฝ่ายคลอเคลียอยู่ที่ริมฝีปากของเขา
“ผมดีใจที่ได้รักคุณรามิล”
“พี่ก็ดีใจที่ได้เจอกับจิน”
ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดอื่นใดอีก ระหว่างพวกเขาความบังเอิญนำพาให้มาพบกัน แต่ความรักและความเข้าใจจะหลอมหลวมพวกเขาให้เป็นหนึ่งเดียว ขอแค่มีกันและกันอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรที่จินต้องการอีกแล้ว
(https://www.img.live/images/2018/10/13/42f2c8d6db20ad2d7cce28de3ce296e7.jpg)
-HAPPY ENDING-
ภีม&ศีล (ซ้าย) รามิล&จิน (ขวา)
(https://www.img.live/images/2018/10/13/pm4.jpg)
ภีระ&ลิลิต
(https://www.img.live/images/2018/10/13/pm3.jpg)
BOX SET
(https://www.img.live/images/2018/10/13/43042314_240863890109849_7570413998512799744_n.jpg)
** ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนจบนะคะ หวังว่าหนุ่มๆ ทั้งสี่คนจะทำให้คนอ่านยิ้มได้ ^^
** แจ้งอีกครั้ง เห็นมีคนสอบถามเข้ามานะคะ ภีระ&ลิลิต มีเป็นเรื่องสั้นสำหรับแถมหนังสือ 75 meters high ไม่มีจำหน่ายแยกและไม่มีลงในเว็บค่า / E-Book มีจำหน่ายเฉพาะเล่มหลักสองภาคนะคะ ไม่มีเล่มพิเศษค่ะ สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม : >>Deep Publishing<< (https://www.facebook.com/Deeppublishingfan/)
** รูปประกอบ ไม่แน่ใจว่าเป็นดอกคัตเตอร์หรือดอกไม้ที่มีลักษณะใกล้เคียงกันนะคะ กลัวเอามาลงผิดรูป เลยแจ้งไว้ก่อนค่า
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE (https://www.facebook.com/Ratidarin-433468596858519/)
Twitter : primdarin (https://twitter.com/primdarin)