พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] บ้านที่ไม่มีประตู
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: larza ที่ 27-08-2018 02:48:23
-
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
-
“เก้า ช่วงนี้ห้ามออกไปไหนเด็ดขาดนะ”
ทันทีที่กลับมาถึงที่บ้านธีร์ก็พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน ในแววตาฉายชัดถึงความกังวลอย่างปิดไม่มิด เพราะไม่รู้ว่าจะปลอบคนตรงหน้าให้ใจเย็นลงอย่างไร เขาเลยสวมกอดอีกฝ่ายเอาไว้หลวมๆ แล้วลูบหลังปลอบ
“เกิดอะไรขึ้น?”
“พวกนั้นจะตามมาฆ่านาย”
แม้ว่าจะไม่เห็นสีหน้าอีกฝ่าย แต่ธีร์กลับรู้สึกได้ว่าร่างกายของเก้าเย็นขึ้น มือที่กำลังลูบหลังปลอบถึงกับหยุดนิ่งไป
“พวกนั้นหาเราเจอได้ไง?”
“คงเพราะพวกเราออกไปด้วยกันวันก่อน” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงก่อนจะสวมกอดเก้ากลับแทน “ไม่เป็นไร รออีกสักพักพวกนั้นก็ไป นายแค่อยู่ที่นี่ ห้ามออกไปไหนแค่นั้นก็พอ”
เก้าไม่ได้พูดอะไรนอกจากพยักหน้ารับ เขาซบใบหน้าลงบนลาดไหล่อีกฝ่าย กลิ่นน้ำหอมจากเสื้อเชิ๊ตที่ใส่อยู่ทำให้เขารู้สึกสงบใจลง
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่มีวันไปไหนแน่ๆ”
…………………………………………………….
……………………………….
ในช่วงเวลากลางวันธีร์มักจะออกไปข้างนอกเพื่อทำงาน ส่วนเขาที่ไม่มีอะไรทำเลยเลือกที่จะเป็นคนรักที่ดีและช่วยอีกฝ่ายทำงานบ้านรวมถึงทำอาหารให้
เก้าไม่ได้มีความรู้หรือเรียนมาสูงเท่าไร ครอบครัวของเขาเป็นหนี้ก้อนโต พ่อกับแม่แยกทางกัน โดยแม่ทิ้งเขาไว้ให้อยู่กับพ่อที่วันๆ เอาแต่ดื่มเหล้า ทำร้ายร่างกายลูกตัวเอง แล้วก็ไม่สนใจจะทำงาน
ในขณะที่ธีร์ทำงานอยู่บริษัทที่เรียกได้ว่าเกือบจะอันดับหนึ่งของประเทศ เรียนมหาวิทยาลัยชั้นนำ ทั้งยังนิสัยดีด้วย
พวกเขาแตกต่างกันราวกับฟ้าและเหว
แต่ถึงอย่างนั้นธีร์กลับเลือกเขา ทั้งที่มีตัวเลือกที่ดีกว่านั้นอีกมากมาย
เมื่อทำงานบ้านเสร็จเก้าก็เดินมานั่งที่โซฟาในบ้าน เขาเลือกหยิบหนังสือจากในชั้นติดมือมาอ่านด้วย เก้าเปิดหนังสือที่เคยอ่านซ้ำหลายครั้งจนกระทั่งเยิน เพื่อฆ่าเวลารอจนกว่าธีร์จะกลับมา
ธีร์ไม่ได้ซื้อทีวีหรือคอมมาเพราะอีกฝ่ายไม่ชอบใช้ ดังนั้นเวลาต้องอยู่บ้านคนเดียว เก้าเลยเหลือทางเลือกเพียงแค่อ่านหนังสือรอ
แต่ว่าเมื่อวานนี้ธีร์สัญญากับเขาว่าจะซื้อหนังสือเล่มใหม่มาให้
เพียงแค่นึกว่าจะได้อ่านหนังสือเล่มใหม่เก้าก็อารมณ์ดี เขาเอนตัวลงนอนลงบนโซฟา ในขณะที่มือชูหนังสือขึ้น แสงไฟจากบนเพดานเจิดจ้าจนเขาต้องหลับตา
เหงา
พอธีร์ไม่อยู่ เขาก็มักจะรู้สึกแบบนี้เสมอ อาจจะเพราะด้วยความที่พออยู่บ้านแล้วไม่ค่อยมีอะไรทำ นับวันความรู้สึกอ้างว้างและโดดเดี่ยวยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ
ถึงจะขอให้ธีร์ช่วยพยายามสอนหนังสือให้ แต่ด้วยความที่เขาค่อนข้างหัวช้าเลยใช้ความทำความเข้าใจค่อนข้างนาน ดังนั้นพอนานๆ เข้าเขาเลยไม่อยากรบกวนอีกฝ่าย
แม้ธีร์จะบอกว่าไม่เป็นไรและเต็มใจสอนให้ก็ตาม ทว่าเก้ากลับยิ่งรู้สึกผิด เขาไม่อยากรบกวนอีกฝ่ายไปมากกว่านี้
แค่ที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ก็ดีพออยู่แล้ว
เด็กหนุ่มหลับตาลง มือวางหนังสือลงข้างตัว แม้จะปิดตาลงแล้วแต่แสงไฟยังคงเล็ดลอดผ่านเข้ามาได้ เก้าพลิกตัวเอียงข้างเพื่อหนีแสงและหันเข้าสู่ความมืดก่อนหลับตาลงเพื่อตัดขาดการรับรู้จากโลกภายนอก
เก้าไม่แน่ใจว่าตัวเองเผลอหลับไปนานเท่าไร เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนที่ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้าน พอเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาด้านในเป็นธีร์ เขาก็โผเข้าไปกอดอีกฝ่ายแล้วกระซิบ
“ดีจริงๆ ที่นายกลับมา” เก้าซบลงบนไหล่อีกฝ่ายอย่างที่ธีร์มักจะชอบให้ทำ “ฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาย”
ธีร์ดูเหมือนจะไม่ทันตั้งตัวเล็กน้อยตอนที่ถูกเขาโผเข้าไปกอด ร่างนั้นจะเซไปด้านหลังนิดหน่อย พอยืนได้อย่างมั่นคงแล้ว อีกฝ่ายก็ขยับยิ้มก่อนจะลูบหัวเขาเบาๆ
“ไม่ต้องกังวลนะ ฉันไม่เป็นอะไรหรอก”
เก้าไม่ได้ฟังคำพูดของธีร์ เขาพูดขึ้นมาลอยๆ
“ถ้านายก้าวผ่านประตูบานนั้นไปเมื่อไร ฉันไม่มีวันรู้เลยว่านายจะกลับมาหรือเปล่า” เก้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง พลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก “อย่าทิ้งฉันไว้”
เขารู้สึกได้ว่าธีร์เงียบไป เหมือนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่ก็พูดไม่ออก อีกฝ่ายลูบหลังเขาเบาๆ ก่อนจะค้นของที่อยู่ในถุงให้
“ฉันซื้อมาให้”
เก้ารีบรับหนังสือมาจากมืออีกฝ่าย หน้าหนังสือนั้นเป็นวรรณกรรมเยาวชน มีคำศัพท์ที่ไม่ได้ยากมากจนเกินไป เขายิ้มกว้างก่อนจะรีบกล่าว
“ขอบคุณ”
“เรื่องแค่นี้เอง” ธีร์ดูเหมือนจะสบายใจที่เห็นว่าเขาชอบ “กินข้าวกัน ฉันซื้อขนมมาให้นายด้วย”
หลังจากนั้นเขากับธีร์ก็กินข้าวกัน พอตกค่ำพวกเราก็นอนเตียงเดียวกัน เก้าจ้องมองโคมไฟที่ถูกปิดสนิทบนเพดานอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพลิกตัวหันไปด้านข้างแล้วกุมมือของธีร์เอาไว้
“นายจะไม่ทิ้งฉันไปแบบพ่อใช่ไหม?”
ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าธีร์จะตอบว่าไม่ทิ้ง แต่สุดท้ายแล้วเพื่อความสบายใจ เก้าเลยอยากถามเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเอง
เขาเคยผิดหวังมาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนที่ทนถูกพ่อทำร้ายทุกวันจนต้องหนีออกมาจากบ้านเพราะความกลัวตาย ดังนั้นหากเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากรู้สึกผิดหวังกับการถูกทิ้งอีก
ธีร์ส่ายหน้าก่อนจะขยับเข้ามาโน้มริมฝีปากประทับลงบนหน้าผากของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงราวกับต้องการปลอบประโลม
“ฉันจะไม่มีวันไปไหน”
เก้าถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาหลับตาลง ไม่นานนักความมืดก็กล่อมให้เขาตกลงสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว
…………………………………
………………….
หลังจากที่เก้าหลับไปแล้ว ธีร์ก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง เขามองอยู่ประมาณสองถึงสามรอบเพื่อเช็คให้มั่นใจว่าอีกฝ่ายหลับไปแล้วจริงๆ
ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินตรงไปหยิบมือถือที่ถูกซ่อนเอาไว้ในลิ้นชักอย่างดี ก่อนจะเปิดดูข่าวในอินเทอร์เน็ตประจำวันนี้
‘พบคนต้องสงสัยเดินอยู่กับเด็กที่หายไปเมื่อหลายสิบปีก่อน’
พาดหัวข่าวนี้สะดุดตาธีร์เป็นอย่างแรก เขากดเข้าไปดูด้านในเพื่ออ่านข่าวและดูภาพ
โชคดีจริงๆ ที่เขายืนอยู่ในมุมอับของกล้องวงจรปิดพอดี เมื่อเห็นว่าภาพไม่น่าจะชี้มาถึงตนได้ ธีร์ก็เลื่อนลงมาอ่านเนื้อหาข่าวด้วยความสบายใจ
เนื้อหาข่าวนั้นไม่มีอะไรมาก ธีร์รู้ทุกอย่างหมดแล้ว เด็กชายเอถูกลักพาตัวตอนเก้าขวบระหว่างที่เดินทางไปโรงเรียน ชายหนุ่มเลื่อนผ่านเนื้อหาข่าวนั้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเลื่อนลงมาดูคลิปที่พ่อให้สัมภาษณ์กับนักข่าวแล้วกดเล่น
ในคลิปนั้นเป็นภาพของพ่อที่ร้องไห้ขณะให้สัมภาษณ์ และบอกว่าดีใจมากที่ลูกชายยังมีชีวิตอยู่เพราะเมื่อก่อนเคยทำผิดกับอีกฝ่ายเอาไว้เลยอยากแก้ตัว
หากคนที่ลักพาตัวอีกฝ่ายไปมาเห็นคลิปนี้ก็อยากให้คืนลูกชายมา
ธีร์เปิดดูคลิปไปได้ถึงแค่นั้นก็กดปิด เขาเสียบมือถือเพื่อชาร์ตแบต ในขณะที่เดินกลับมาที่เตียงแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆ เก้า
“คราวหน้าคงต้องระวังตัวกว่านี้” ธีร์พึมพำขึ้นเบาๆ พลางโน้มใบหน้าเข้าไปกดจูบที่ข้อเท้าของอีกฝ่ายอย่างแช่มช้า
ก่อนจะค่อยๆ ไล่มาจนถึงโซ่สีเงินที่ล่ามข้อเท้าข้างนั้นเอาไว้
-------------------------------------------------------------
-
นึกว่าเป็นดี..ที่แท้เป็นผู้ร้ายลักพาตัว :ruready
-
เป็นคนลักพาตัว แต่ก็ดีนะอย่างน้อยก็ไม่โดนทำร้ายร่างกาย ไม่งั้นคงโดนยาว :pig4:
-
อ้าว..คดีพลิก. 555
-
อ้าว..คดีพลิก. 555
-
ว้าย นี่เป็นเรื่องสั้นแนวหักมุมใช่ไหมคะนี่ อ่านแรกๆ แล้วเหมือนจะหวาน แต่พออ่านมาถึงช่วงท้ายๆ ก็เริ่มตงิดๆ ในใจ แล้วก็...ผ่าง...ปรากฏว่าพ่อคุณลักพาหนูน้อยมาอยู่ด้วย กระนั้น...ก็ไม่อาจแน่ใจว่าความทรงจำที่เก้ามีนั้นจะสมบูรณ์ทั้งหมดหรือไม่ ไม่แน่ว่าธีร์อาจเป็นคนใส่ความทรงจำปลอมบางอย่างทำให้เก้าเชื่อ สิ่งนี้ก็อาจเป็นได้...ซ้ำยังโซ่ตรวนที่ข้อเท้าอีก
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้นะคะ
-
โอ้โห คดีพลิก
-
เราแบบห๊ะะะะะะ :a5:
-
หักมุมเว่อร์ อยากลองให้เป็นเรื่องยาวจังค่ะ
:katai4:
-
พลิกสุดอะไรสุดจ้าาา
-
ใจกระตุกเลยค่ะตอนเฉลยตอนท้าย ยิ่งมีโซ่อีกฟก้กาหห
หักมุมมากก
-
ชอบอะ5555 อยากให้แต่งอีหลายๆตอน อยากรู้ความเป็นมาและความเป็นไปทั้งหมด
-
ห๊ะ! อย่างนี้จริงๆ หรือเนี่ย :a5:
-
อ่านจบแล้วแบบ...ฮะ :a5: :a5: :a5:
อ่านจบแล้วต้องย้อนกลับไปอ่านอีกรอบเพื่อความชัวร์ 5555555
Love
Another Night
:L2: :pig4: :L1: :3123: :กอด1:
-
หักมุมสุดดดดดด แต่ไม่เคลียร์ว่าเก้าหายมาตั้ง 10 ปีแล้ว ธีร์เจอเก้าตั้งแต่ตอนไหน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ธีร์เจอเก้าตั้งแต่ตอนไหน?
ธีร์เจอเก้าตั้งแต่เก้าอายุเก้าปีค่ะ เลยเรียกชื่ออีกฝ่ายว่าเก้า
-
อ่านจบแบบอึนๆ อึนในใจแบบสงสารความเป็นเก้า ถ้าวันนึงไปใช้ชีวิตแบบปกติคงยาก ขอบคุณมากคนเขียน
-
เป็นการจบแบบหักมุมที่คิดไม่ถึงจริงๆค่ะ
แอบจิตเล็กๆ กลัว ล่ามน้องแบบนั้นด้วยอีก ฮืออออออออ
ขอบคุณนะคะ
-
อ่านแล้วอึ้งเลย เราก็ระแวงว่าจะผีหรือเปล่า พออ่านจบแล้วไม่ใช่ :a5: 555555 แต่สนุกค่ะ แต่งให้คนอ่านเดาทางไม่ถูกเลย ลุ้นตอนอ่านมาก
-
อ้าวธีร์ o22 :a5:
-
ลักพาตัวมาตั้งแต่ 9 ขวบ!!! วอทททท
อยากอ่านต่อเลยว่าทำไงยังไงถึงล้างสมองเก้าได้
ขั้นตอนการลบข้อมูลเก่าแล้วใส่ข้อมูลใหม่ แรงจูงใจในการลักพาตัว
แล้วทำไมต้องเลือกเด็กคนนี้ หรือสุ่ม จะเป็นเด็กคนไหนก็ได้
สนใจเขียนเป็นเรื่องยาวไหมคะ นี่จะรออ่านเลย
-
โอ้ววววว มีตอนพิเศษไหมอะอยากอ่านต่อ :ling1:
-
อ้าว :a5:
-
อยากให้เขียนเป็นเรื่องยาวๆเลย น่าจะสนุก
-
อ่านบรรทัดสุดท้ายจบนี่ตัวชาวาบเลย :ling3:
-
สงสารน้องเก้าจังเลยค่ะ :hao5:
เก้าคงมีธีร์เป็นโลกทั้งใบ ใช้ชีวิตอยู่บ้านไปวันๆ เพื่อรอเขากลับมา ทั้งกลัวทั้งอ้างว้าง อยากรู้ว่าถ้าวันหนึ่งความทรงจำที่บิดเบือนนั้นเข้ารูปเข้ารอยขึ้นมาจะเป็นยังไง โลกของเก้าคงสลายน่าดูเลย
ธีร์นี่ก็เหลือเกิน เด็กพึ่งเก้าขวบ :katai1:
-
อ่านจบแบบงงๆ นึกว่ามีต่อ เลื่อนลงมา อ้าวจบแล้ว แงงง ทำไทเก้าไม่รู้ว่าตัวเองโดนลักพาตัวมา หรืออะไรยังไง 5555555
-
คงไม่มีใครน่าสงสารเท่าเก้าอีกแล้ว
อยู่กับพ่อก็ไม่ดี อยู่กับธีร์ก็ไร้อิสระ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ่านจบ อารมณ์ไม่จบอ่ะ
-
:a5: โอ้โหหหห หักมุมขั้นสุด เห็นรีวิวในทวิตว่าอ่านจบแล้วอึ้ง จนต้องมาตามอ่าน อึ้งจริง อึ้งจริงจังมาก
-
ปัดโธ่ พลิกสุด
-
อ่านจบถึงกะร้องคุณพระ!
-
เหมือนเดินอยู่ในป่าที่มาหน้าผาลึก พยายามเดาว่าผาอยู่ทางไหน รู้ตัวอีกทีก็ตกผาตายซะแล้ว ใจหายวูบเลย
:pig4:
-
อ่่านแล้วคำว่า stockholm syndrome ขึ้นมาเป็นอันดับแรกเลย เอ็นดูน้องงง :katai1:
-
...สรุปรักพาตัวมา ตึ่งงงงงงงงงงง
การที่่ทำดีกับคนๆ เดียว รักจริงจังไปจนน่ากลัวเลย
-
อ่านแล้วรู้สึกแบบว่า...ห๊ะ!?!?!?!?
555
-
อ่านจบแล้วก็ได้แต่หืมมมมมมมมมมมมมมมมม มันเป็นยังไงไหนเล่าซิ ธีร์ที่คิดว่าดีมาช่วยน้องจากพ่อขี้เมาชอบทำร้ายร่างกายน้อง แต่กลายเป็นผู้ร้ายลักพาตัวเฉย น้องเก้าก็ดูแฮปปี้ดีที่อยู่กับธีร์ไปอีก แง คงเพราะถูกพามาตั้งแต่ยังเด็กด้วย เป็นสิบปีด้วย น้องจะรู้ตัวมั้ยว่าโดนลักพาตัวมาอ่ะ ฮือ ถ้าน้องแฮปปี้พี่แฮปปี้ด้วยก็ได้ :hao5:
-
What!!!! ทำไมกลายเป็นแบบนี้ หักมุมเกินไปแล้ววว
:pig4: :pig4:
-
ชอบแนวนี้...อยากให้เป็นเรื่องยาวจังค่ะ นายเอกเองก็ดูรักพระเอกมาก
-
เห็นรีวิวบอกว่าประโยคสุดท้ายพีคสุด หักมุมมาก
เราเลยอ่านประโยคนั้นก่อนเลย กลัวสะเทือนใจ555
ดูจิตๆนิดนึง ไม่แน่ใจความรู้สึกตัวละคร ว่ารักรึเปล่าหรือยังไง
-
โอ้โหคือบับ ฟกาเส้วเสนเสดสอมยำสนดาาำนกย ไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้นเลยค่ะ แต่ชอบค่ะ ชอบแบบนี้ มีไฟบ่อยๆนะคะ อยากอ่านอีกเยอะๆเลยค่ะ
-
อ่านจบแล้วย้อนไปอ่านใหม่
...นี่เราพลาดอะไรไปนะ....
ขอบคุณค่าาา
-
ขอตอนพิเศษมาแถลงไขว่าคุณพี่แกไปลักพาตัวน้องมาได้อย่างไร ทำทำไม
ตกหลุมรักน้องตอน9ขวบเหรอ คุณพระ !!
หักมุมมากแม่
ถ้าจะให้ดีต่อเป็นเรื่องยาวเลยก็ดีนะคะ จะรอติดตาม จุฟๆ
-
อ่าว เฮ้ย
-
o13
:3123:
-
ห๊ะ..!! นี่อ่านจบแล้วต้องอุทานคำนี้เลย ^^”
-
ที่แท้ก็เป็นคนลักพาตัวมาอหห พีคมาก :hao7:
-
เอ่ออออ อ่าาา เหม่อออ คดีพลิก ชื่อเก้าเพราะลักพาตัวมาเก้าขวบ โอ้ว่าความรักนี่หนอ :hao5: