CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: ofious ที่ 03-08-2018 23:27:57

หัวข้อ: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 03-08-2018 23:27:57

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม




 :mew4: :mew6: :mew6: :mew6:

#ดาวอย่ายั่ว




ดาวนั้นสุดแสนจะเเปลก

1. เป็นฝ่ายรับที่หื่นกว่าฝ่ายรุกอย่างเขาไปมาก

2. งานอดิเรกโคตรบันเทิง คอสเพลย์ตอนมีเซ็กส์บ้างล่ะ แล้วไม่ใช่เเค่ชุดนอนไม่ได้นอนนะ พยาบาล นักเรียนญี่ปุ่น ยูคาตะ หูแมว หางกระต่ายพี่เเกสั่งมาใหม่ได้ทุกวันอ่ะ

3. งานหารายได้ของดาวนั้นยิ่งบันเทิงกว่า ว่างๆ ก็นั่งวาดฉาก NC การ์ตูนวายเเถมยังต้องมาลองท่ากับเขาก่อนด้วยนะ เพื่อเปลี่ยนเรื่องจริงให้เป็นจินตนาการ






Intro

เสียงเพลงอึกทึกในผับดัง ที่จริงเด็กอายุเเค่ 17 ไม่ควรเข้ามาได้ แต่ใครใช้ให้พ่อเขาเป็นเจ้าของ จะเดินเข้ามาตรวจตลาดหน่อยก็ไม่เเปลก แต่ลึกๆ แล้วขิงรู้ว่าเขาไม่ได้มาทำตามข้ออ้างนั้น
 
แก้วไวน์ในมือเเกว่งไกวไปตามจังหวะเพลง เขานั่งอยู่ที่บาร์พร้อมขวดแอลกอฮอล์ราคาเเพงในถังเเช่ หัวใจรุ่มร้อนหงุดหงิด มองหาสิ่งที่จะช่วยระบาย เเล้วเขาก็จดจ้องหนึ่งในบุคคลที่ส่ายเอวเบาๆ อยู่กลางฟลอร์
   
ดาริณ เนตไอดอลที่เคยได้ยินคนในบริษัทพ่อพูดถึง แถมยังได้ยินเสียงเม้าท์ด้านลบอีกว่าถูกผู้ชายทิ้งเป็นว่าเล่นเพราะเซ็กส์ห่วย แต่เรียนตามตรงเท่าที่ดูหน้าแล้วก็เอวตอนโยกตามจังหวะเพลง Shape of You แล้วไม่น่าเเย่

เอาเป็นว่าพิสูจน์ดีกว่า

คุณชายระดับวีไอพี เดินถือเเก้วไวน์ที่มันดูขัดตาไปสักนิดบนผับที่ส่วนใหญ่ซัดวิสกี้หรือไม่ก็วอดก้า เดินเข้าไปหาเหยื่อที่มาคนเดียวช้าๆ เขาเเตะเอวใต้เชิ้ตขาวบางเบาๆ แล้วส่งยิ้มที่ละลายหัวใจคนมานับไม่ถ้วนไปให้ ดาริณยิ้มให้เขาเช่นกัน ตาเรียวสวยเหมือนเเมวนั้นช่างดูเซ็กซี่เพราะกรีดอายไลเนอร์ไว้บางๆ

“สวัสดีครับ”

“จะมาจีบหรือจะชวนขึ้นเตียง”

ตรงสัส! ขิงสบถในใจ เขาพยายามหาคำตอบไม่ให้ไก่ตื่น เพราะจะหื่นกันตั้งเเต่นาทีเเรกที่เจอคงไม่ได้

“มา..”

“ถ้าจีบขอเชิญไปหาคนอื่น เเต่ถ้าอยากหื่นกันละก็ผมทนไม่ไหวแล้วครับ”

หือ ซี้ดส์ เผ็ดพริกสิบเม็ดไปเลย

พูดจบแล้วทำตาซนใส่ ขิงจะปล่อยไว้ให้ใครเชยชมก็ใช่ที เขาวางเเก้วไวน์ไว้ที่โต๊ะ ลากข้อมือคนที่ตัวเล็กกว่าลัดเลาะไปนอกร้าน ส่งซิกให้การ์ดนิดเดียวก็รู้กันว่าซูเปอร์คาร์คันสวยควรมาจอดรอที่ทางเข้าร้าน ดาริณปีนขึ้นรถอย่างรู้งาน ขิงประจำที่คนขับ

“ไปห้องคุณหรือห้องผมดี” ขิงถามอย่างสุภาพ

“รถคุณฟิล์มดำใช่มั้ย” ดาริณก้มลงไปดูใกล้ๆ กระจกด้วยท่าทางน่าเอ็นดูเหมือนเด็ก

“ครับ” ขิงตอบ

“อยากลองในรถ คุณว่ามันจะตื่นเต้นรึเปล่า”

โอ้ยใจอย่าเต้นเเรง ขิงแทบจะยกมือมากุมอก ท่าทางเเบ๊วๆ แต่คำถาม 21+

ขิงเลี้ยวฟ้าบเข้ามุมมืดของลานจอดรถพอดี เขากดเลื่อนเบาะให้ออกห่างจากพวงมาลัย ไม่ทันจะได้ที่กว้างดีดาริณก็กระโจนข้ามมาเเล้ว ขิงพึ่งรู้ว่าอีกฝ่ายตัวหอมขนาดนี้ เสื้อเชิ้ตสีขาวโดนริดกระดุมออกโดยไว เผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจที่เเบนราบ กับตุ่มไตสีชมพูอมเเดงแถมยังเจาะอกข้างนึงด้วย กูเจอศึกหนักแล้วคราวนี้ ใบหน้าหวานอมเปรี้ยวก้มลงมาประกบปากอย่างรวดเร็ว เราจูบกันรุนเเรงเหมือนไม่อยากให้เสียเวลา

นี่พี่โดนยามาหรือไร อะไรจะฮอตเบอร์เเรงขนาดนั้น
   
ดาริณซุกไซร้ซอกคอขิงอย่างสนุก กลิ่นหอมของสบู่สปอร์ต แล้วฉีดทับด้วยโคโลนจ์กลิ่นเดียวกันทำให้มันหอมอ่อนไม่เเสบจมูก และก็ทำให้เนื้อคอนั้นน่างับน่าขบอีกเท่าตัว ขิงทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากใช้มือลูบไล้ไปตามเเผ่นอกบาง แล้วสะกิดตุ่มไตสีชมพูอมแดงเรียกเสียงครางฮรืออย่างสะท้านใจ
   
ร่างสูงนึกสนุก เขาเอื้อมมือไปกดเพลง Shape of You เวอร์ชั่นมิกซ์เเล้ว มันเป็นจังหวะย้วยเอวของดาริณที่ทำให้เขาต้องเลียปาก พี่เขากดสะโพกลงมาอย่างสาสมใจ มังกรน้อยนี่ร่าเริงพร้อมรบ เหมือนเจอคู่เทียบตัวฉกาจ

ต้องขอบคุณดาริณที่ผละหน้าออกมาบ้าง ทำให้เขามีโอกาสเเลบเลียตุ่มไตสีสวย มันรสชาติเเปลกกว่าทุกที่เพราะลิ้นเขาต้องสัมผัสกับโลหะสีเงินไปด้วย

มือเรียวโอบรอบคอขิง ละไล้ไปตามเรือนผมราวกับคุ้มคลั่ง เรียวลิ้นที่ตวัดสร้างความรัญจวนใจจนเขาจะทนไม่ไหว และพอมองตากันในความมืดก็รู้เเล้วว่าควรจะทำอะไรต่อ

กลิ่นอายความร้อนยังกรุ่นอยู่ในรถ เล่นเอากระจกขึ้นฝ้า ดีนะไม่ฮีทไปถึงหม้อน้ำให้ลำบากช่างมาลากเข้าอู่ ดาริณยอมลงไปนั่งที่เบาะข้างคนขับเเล้ว แต่ยังไม่ยอมสวมกางเกงยีนส์พอดีตัวให้เรียบร้อย มีเพียงเสื้อคลุมของขิงปิดบังกางเองในทรงกางเกงขาสั้นสีเทาเเบรนด์ดังไว้เท่านั้น ส่วนลำตัวก็มีเสื้อเชิ้ตขาวที่ยังไม่ถอดออกนั้นเเหละคลุมตัวไว้ ขิงจัดการรูดซิปกางเกงตัวเองเสร็จสรรพแล้วหันไปมองคนที่ยังเเก้มแดงตาปรือปรอย

เชี่ยเอ้ยเซ็กซี่จนลูกชายกูคึกคักอีกรอบ แล้วดาริณก็หันขวับมาจับมือ ขิงเหมือนโดนของร้อนสะดุ้งโหยง

“รอบเดียวพอเเล้วหรอ”

ขิงนี่นึกอยากลากคนที่ปรามาสว่าดาริณเซ็กส์ห่วยมาตบเรียงตัว เจอเข้าไปรอบเเรกนี่แทบยกไว้บูชาแล้วพนมมือกราบไหว้เรียกเมียเช้าเย็น เด็ดดวงเสียเหลือเกิน

“คุณไหวหรอ” ขิงถาม เพราะคนที่ออกเเรงรอบเมื่อครู่ คือคนที่คร่อมตักเขาล้วนๆ ทั้งขยับทั้งขย่มจนห่วงว่าเอวบางๆ นั้นจะซ้นให้หมอนวดเขาต้องช่วยคลายเส้น

คิก!

เกลียดนักเสียงหัวเราะแบบช่างยั่วนั้น แถมยังลากมือขิงผลุบหายเข้าไปใต้เสื้อคลุมวางเเปะลงบนหว่างขาตัวเองเเล้วหลอกล่อให้ลูบคลำ

หือ...นอกจากลูกชายเขาจะผงาด น้องชายของดาริณก็เเข็งปั๊กพร้อมรบ โอเคเราสื่อภาษากายกันเรียบร้อย ขิงก็ใช้มือที่ว่างอีกข้างเข้าเกียร์ถอยหลัง พาเจ้าคนยั่วร้ายไปนอนคอนโด The Paradise ที่อยู่ไม่ไกลจากผับ

แน่นอนว่าลูกนักธุรกิจด้านบันเทิง และแหล่งท่องเที่ยวยามราตรี ย่อมมีเงินซื้อคอนโดทิ้งๆ ไว้หลายเเห่ง เเละห้องนี้เขาก็ชอบชื่อมัน เลยมีไว้เพื่อวัตถุประสงค์บางอย่าง   

และขนาดว่าระยะทางแค่สองไฟแดง พี่ดาริณก็ไม่ปล่อยให้ปากเขาว่างเลย

“จูบหน่อย”

อ้อนอยู่นั่นอ่ะ ถ้าชนใครตายห่าไป พี่นั้นเเหละจาอารมณ์ค้างคืนนี้

และพอเลี้ยวเข้าเขตคอนโดหรู คนตัวเล็กกว่าก็เหมือนรู้งาน หยิบกางเกงยีนส์มาใส่ได้อย่างน่าชื่นตาบาน แล้วที่นั่งขาโล่งมาเมื่อสักครู่นี่เพราะอยากให้ขิงตบะเเตกใช่หรือไม่จงอภิปราย









Chapter 01
   

ดาริณเป็นคนนอนดิ้น แล้วเขาก็ม้วนเอาผ้านวมผืนหน้ามาพันกายตัวเองไว้เเก้หนาว จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเสร็จกิจกามก็หลับไปเลยโดยไม่ได้แต่งตัวใหม่ คนข้างๆ เขาไม่ทันได้สนใจ แต่เมื่อยึดผ้านวมมาเเล้ว อีกฝ่ายที่เปลือยพอกันก็คงจะหนาว เลยลากเอาก้อนกลมนั้นมากอด และยังคงไม่อุ่นขึ้นเท่าไหร่ จึงสะบัดเขาออกมาจากก้อนผ้า แล้วกอดรัดเอวไว้แน่น จากนั้นค่อยคลุมทับผ้าใหม่อีกรอบ กลายเป็นก้อนที่อ้วนขึ้น คราวนี้ดาริณไม่ดิ้นเพราะตัวอีกฝ่ายหอม เขาซุกๆ จมูกไปกับอกกว้าง ขบๆ กัดๆ ยอดอกสีน้ำตาลเข้มเพลินฟันไปอีก

“ไม่ซนครับ” เสียงดุงัวเงีย จนดาริณขำคิก โอเคคืนเเรกเขาไม่ควรทำให้ไก่ตื่น นานๆ จะเจอคู่นอนที่ลีลาดุเร้าใจสักที เขาควรถนอมไว้หน่อย ขืนถ้าให้รู้ว่าเขาเซ็กส์จัดจนโดนบอกเลิกมานับไม่ถ้วน คงต้องเสียเวลาไปหาคนใหม่อีก


เช้าวันรุ่งขึ้นดาริณรู้สึกตัวก่อน เขาแกะก้อนผ้านวมออกแล้วคลานลงมาจากเตียง ไร้อาการสะโพกครากอย่างที่อีกคนเป็นห่วง เพราะตัวเขาเล่นโยคะเป็นประจำเส้นเลยยืดหยุ่นดี จัดการคว้าเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยอยู่ข้างเตียงมาใส่มือ เดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระคราบไคลที่ทำให้ตัวเหนอะหนะ เเต่ดวงตาคล้ายเเมวก็ต้องเบิกโพลงเมื่อเห็นตู้เสื้อผ้าที่เเง้มอยู่มีชุดนักเรียนม.ปลาย โรงเรียนเอกชนแขวนอยู่

บ้าน่า! นี่เมื่อคืนเขาพรากผู้เยาว์ไปแล้วรึป่ะ?

คนหน้าสวยเสยผมตัวเองอย่างหัวเสีย อุตส่าห์เจอคนเอวดีศีลเสมอ แต่ดันอายุยังน้อยไปอีก เขาเดินกระย่องกระเเย่งลงเท้าเบาไปที่กระเป๋าตังค์ที่วางอยู่ข้างเตียง แอบเปิดอย่างไม่ตั้งใจจะขโมยเงิน แต่อยากเห็นตัวเลขพ.ศ บัตรประชาชน

บัดซบ! จะโดนจับเข้าคุกเข้าตารางข้อหาทำลายพรหมจรรย์เด็กก็คราวนี้ หลังจากบวกลบคูณหารทั้ง พ.ศ.และ ค.ศ.ก็ได้ความเเล้วว่า 17 ไม่ขาดไม่เกิน จากที่ตั้งใจจะค่อยๆ อาบน้ำ ตื่นมาเเลกไลน์ไว้สานสัมพันธ์ต่ออีกนิดเป็นอันพับเก็บโครงการ เขาเข้าไปวิ่งผ่านน้ำไม่เกินห้านาทีเเล้วก็เเต่งตัวรวดเร็ว วิ่งพรวดหนีออกจากห้องไปทัน

ขิงตื่นตั้งเเต่ดาริณแกะผ้านวมแล้ว แต่เขาก็ยังนอนนิ่งๆ แอบหรี่ตามอง ว่าคนตัวขาวอมชมพู ที่ลายพร้อมไปด้วยรอยขย้ำเมื่อคืนจะทำอะไรบ้าง เขาแทบกลั้นขำไม่อยู่เมื่อเห็นอีกฝ่ายผงะตอนเห็นชุดนักเรียน แล้วก็ขำอีกตอนยกนิ้วนับเลขทะเลาะหงุงหงิงกับตัวเองเมื่อเห็นบัตรประชาชนเขา แล้วไอ้ท่าวิ่งแผ่นเเนบนั้นยิ่งตลก

แต่เชื่อเหอะไม่ถึงห้านาทีก็กลับมา เพราะถ้าไม่มีคีย์การ์ด ลิฟต์คอนโดเขาจะไม่สามารถกดไปชั้นไหนได้เลย ยืนงงในดงลิฟต์ต่อไปนะเจ้าเเมวยั่ว

แล้วก็เป็นไปตามขิงทำนายเป๊ะ เดินหน้ามุ่ยเปิดประตูเข้ามา หัวหูยุ่งเหยิง หมดสิ้นภาพลักษณ์ยั่วเยเเบบเมื่อคืนอย่างสิ้นเชิง เอาอีกเจ้าเเมวตัวร้ายย่องมาที่กระเป๋าตังค์เขาเเล้วทำท่าค้นหาคีย์การ์ดคอนโด ขิงเลยคว้าหมับเข้าให้

“ขโมยหรอ!!” เสียงที่แอคติ้งให้เข้มเเละดุ เล่นเอาเจ้าเเมวโจรสะดุ้งโหยง

“เปล่านะ” เสียงเเหบหน่อยๆ ทำเอาขิงอารมณ์ดี

“แล้วทำอะไร” ขิงลุกขึ้นนั่งห้อยขาลงกับเตียง เผยเเผงอกเต็มด้วยเนื้อเเน่นๆ เพราะเข้าฟิตเนสอัพกล้ามอยู่ช่วงนี้ ดาริณมองอกที่เต็มด้วยรอยข่วนแล้วก็กลืนน้ำลายเอื้อก

มึงห้ามนะ ไอ้สายตามึงห้ามหื่นตอนเห็นกล้ามเด็ก!!

โจรหน้าเเมวหลับตาปี๋แล้วส่ายหน้าดิก

ขิงงง หรือตอนตื่นเขาไม่หล่อว่ะ พี่เเม่งทำเอาเสียความมั่นใจไปหลายดอกแล้ว เขาลุกขึ้น และลืมไปว่าไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอาภรณ์สักชิ้นเดินโทงๆ ไปยังกระจกบานใหญ่ที่สะท้อนสรีระเต็มตัว

เออ กูก็ยังหล่อเหมือนเดิมนี่หว่า เเล้วไอ้พี่เอวดีนี่เเม่งเป็นอะไรนักหนาถึงปิดตาเเล้วส่ายหน้าเป็นเจ้าเข้าขนาดนั้น

“อย่านะ..ดาว ข่มใจไว้มึง” พึมพำห่าไรให้งงอีกว่ะเนี่ย ขิงก้มลงไปจุ๊บเเก้มคนที่ทำตัวตลกเเต่เช้า เท่านั้นเเหละสติดาริณก็ขาดผึง โยนกระเป๋าตังค์ขิงทิ้ง แล้วเลิกสนใจพ.ศ บนบัตรประชาชนไปชั่วขณะนึง

ไหนๆ ก็จะโดนจับเเล้วเช้านี้กูขออีกสองรอบเหอะ!
   

ขิงนอนเเบ่บอยู่บนเตียง เพราะที่ดาริณลั่นวาจาไว้ในใจว่าจะสอง สรุปจัดไปคนละสี่น้ำถ้วนสบายตัวเลยมึง พี่ดาริณคนหน้าเเมว เอวดีแห่งทองหล่อ ก็นอนซบอยู่บนอกของนั่นเเหละ มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเเนวกระดูกสันหลัง คนพี่ก็ครางฮึมฮัมในลำคอ นอนน้วยเป้นลูกเเมวน่ารักสิ้นฤทธิ์ซักที

“ชอบหวะคุณ”

“ชอบอะไรครับ” ดาริณถามทั้งที่ตาหลับพร้ิม

“จัดว่าเด็ดเลยอ่ะ”

“พูดให้รู้เรื่องหน่อยได้มั้ยละ”

คราวนี้ขิงยิ้มบ้าง เขาบีบจมูกรั้นๆ นั้นอย่างเอ็นดู

“ลีลาและความอึดผมให้พี่เต็มสิบเลย”

ปกติดาริณควรภูมิใจ ที่ได้คู่ฟัดบนเตียงที่สมน้ำสมเนื้อ และรองรับความต้องการเขาได้ แต่ไอ้สรรพนามที่เรียกว่าพี่มันเเสลงหูนัก!

“เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ”

เเหม...ยันตัวหนีตั้งท่าพร้อมสู้เลยนะเเมว ขิงยิ้มอย่างกวนตีน แล้วจงใจลากเสียงคำว่า ‘พี่...’ อย่างจงใจ

“นี่คุณรู้!?”

ดาริณตาโตเป็นไข่ จะลุกหนี แต่ขิงก็รวบกดตัวให้นอนลงทับเขาในท่าเดิม

“รู้สิ”

“คุณตั้งใจหลอกผม คุณจะให้ผมโดนจับข้อหาพรากผู้เยาว์ใช่มั้ย นี่ตั้งกล้องไว้ด้วยหรือเปล่า” ดาริณโวยวายเล่นเอาขิงขำใหญ่

“เพ้อเจ้อน่า ผมจะหาเรื่องพี่ไปทำเเป๊ะอะไร พ่อผมใหญ่จะตาย”

“พ่อใหญ่แล้วใครสน สนแต่ว่าไอ้นั้นใหญ่รึเปล่า”

“ดาริณ!!” ขิงเผลอดุคนเเก่ ที่พูดจาสัปดนออกมาหน้าตาเฉย เจ้าเเมวลอยหน้าลอยตาใส่ จนขิงหมั้นไส้กดจมูกลงบนเเก้มไปเเรงๆ หนึ่งที

“ปล่อยได้เเล้ว ผมมีเรียนบ่าย”

“เดี๋ยวไปส่ง”

“ไม่! เอาเเค่คีย์การ์ดมาก็พอ แล้วผมจะฝาก รปภ. ไว้ข้างล่างนะ”

“ทำไม”

“ไม่เอาเด็กเเล้ว เด็กไม่เร้าใจ แบร่!” เเลบลิ้นเสร็จก็วิ่งผลุงลงเตียงหายไปในห้องน้ำ ขิงนอนมองสบายใจเฉิบ วิ่งหนีได้ก็วิ่งหนีไปนะเจ้าลูกเเมว เอาไว้จังหวะเหมาะๆ แล้วเราค่อยเจอกันใหม่




-------------------- TBC ---------------------
สวัสดีค่ะ พึ่งมาลงที่เล้าครั้งเเรก ฝากเอ็นดูพี่ดาวด้วยนะคะ

#ดาวอย่ายั่ว
 :mew3:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____intro + Chapter1_____[3Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Aeflizm ที่ 04-08-2018 01:34:19

พระเอกเด็กๆนี้มันกร้าวใจจริงๆ :haun4:

หัวข้อ: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapter2: ชีวิตบันเทิงของดาว_____[4Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 04-08-2018 20:12:30

:katai4:

Chapter 02







ซวยบรม!

ดาริณหงุดหงิด เขาออกจากคอนโดหรูย่านที่เที่ยวกลางคืนเเล้วนั่งเเท็กซี่มาลงที่คอนโดใกล้มหาวิทยาลัยตัวเอง กลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย แล้วก็อยากเอาหัวทุบกระจก คีย์การ์ดของไอ้เด็กเวรติดกระเป๋าตังค์มาด้วย จะให้ไปคืนตอนนี้ก็จะเข้าเรียนไม่ทัน เขาเลยเก็บไว้ก่อน แล้วรีบออกไปมหาวิทยาลัย

เด็กสาขาอนิเมชั่นหยิบเเว่นตาหนาเตอะมาใส่ทันที ชาวบ้านเขาใส่ให้มองเห็นชัดขึ้น แต่ดาริณนี่ขอใส่ให้เห็นภาพเบลอ เพราะกลัวเผลอใจให้คนหล่อหุ่นเเซ่บที่เดินผ่านมาเเล้วจะเผลอไปเเลบลิ้นเลียปากเสียกริยาให้เขาเห็น

ดาริณก็เเค่ชอบเรื่องบนเตียงเท่านั้น เหมือนที่ผู้ชายทุกคนชอบมีเซ็กส์นั้นเเหละ เเต่พอเขาเป็นฝ่ายรับ แล้วไปรุกฝ่ายรุกเขาเกินงาม ก็จะโดนตราหน้าว่าไร้ยางอาย นี่มันยุค 2018 แล้วนะโว้ย ทุกคนต้องเท่าเทียมสิ แล้วพอเขาคบเป็นคนๆ แล้วเรียกร้องมากเกินไปก็กลายเป็นโดนบอกเลิก เเถมยังกุข่าวลือว่าเซ็กส์เขามันห่วยจนทนคบด้วยไม่ไหว...แม่งกลบปมด้อยตัวเองชัดๆ แล้วไอ้พวกกินในที่ลับแล้วมานินทากันในที่เเจ้งนี่ดาริณเกลียดนัก เเถมยังขยาดการมีเเฟนไปเลยด้วยซ้ำ

หลังจากชีวิตปีหนึ่งใสๆ รักเดียวใจเดียวมันเเย่ พอขึ้นปีสองอายุถึงเกณฑ์เข้าสถานบันเทิงได้ ชีวิตก็บันเทิงสมอายุอ่ะ เปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อย ไม่ต้องผูกมัด แถมไม่เบื่อด้วย

คิดอะไรลั้ลลาอยู่ในใจ แล้วก็ต้องหงุดหงิดอีกรอบ อิเด็กผี! เอาไลน์ส่วนตัวเขามาจากไหนว่ะ

‘พี่คีย์การ์ดอ่ะ เก็บไว้ย่องเข้าห้องผมอ่อ’

ย่องพ่อง!! กูไม่ซ้ำหรอกเว่ย

‘เมื่อเช้ารีบ เดี๋ยวเย็นนี้เอาไปฝากยามไว้ให้’

‘เลิกเรียนกี่โมง’

‘เอาไปซื้อหวยรึไง’

‘เออ หมอดูทักว่าจะได้ลาภ ให้ถามเลขเอาจากคนสูงอายุ’

‘พ่องมึง’

‘ถามไปแล้วพ่อไม่ตอบเลยมาถามพี่’

ไอ้เด็กผีสมชื่อ ดาริณถอดเเว่นออกมาเพื่อให้เห็นหน้าจอชัดขึ้น แล้วพิมพ์ตอบไปอย่างไม่คิดเยอะ

‘สามโมง’

‘3.00 นะ’

‘เออ ถ้าถูกหวยอย่าลืมเเบ่งด้วย’

‘จัดไปครับคนสวย’

เออใช่กูสวย ดาริณยิ้มได้แล้ว ก็ใส่เเว่นกลับเหมือนเดิม เดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนที่นั่งเล่นเกมกันอยู่หน้าคณะ ก่อนจะพากันเข้าห้องสตูดิโอไป

เลิกเรียนมาบ่ายสามเดินลงตึก แล้วเท้าต้องชะงักทันที ออดี้สีส้มแป๋นเเหล๋นขนาดนี้กูจำไม่ลืม ทำท่าจะหันหลังวิ่ง ไอ้คนตัวสูงที่ยืนพิงรถอยู่วิ่งมาหาเขาทันที ขอโทษพันธุกรรมที่เตี้ย ช่วงขาสั้นเกินเกินจะวิ่งทัน

“พี่ อย่าได้แล้วทิ้งดิ” นั่นไอ้เด็กผีเจาะปากมาพูดตะโกนดักเขาทันที

“ช่วยกันจับพี่เขาให้ผมหน่อยครับ

เพื่อนในภาคเเม่งมีอยู่สิบคน เป็นชายเถื่อนไปสิบ เป็นสาวเนิร์ดติดเกมไปเก้า เหลือเเรดสยามอยู่ 1 ตัวคือดาริณนี่เอง แล้วมันไอ้ 19 ตัวนี่ก็เชื่อคำไอ้เด็กน้อยก้าวมาล้อมตัวเขาไว้ฉับ ดาริณมองทุกคนตาปริบ ไร้ซึ่งความสงสาร นอกจากคำประนามที่ว่า

“กินเด็กหรือดาวช่วงนี้”

ฮรือ...คราวหลังจะเช็คบัตรก่อนเช็คขนาดสาบาณ

ไอ้เด็กน้อยยิ้มเผล่มาเเต่ไกล คว้าข้อมือเขาหมับ ซีนอย่างกับละครไทยที่พระเอกใจร้ายลากตัวนางเอกไปกังขังบนเกาะ มึงมาลากตัวกูส่งตำรวจป่ะเนี่ย

“มาทำไม”

“คิดถึง”

“กล้าพูด!”

“พี่ทำให้ผมหลง แล้วอยู่ๆ จะมาทิ้งไปแบบนี้หรือครับ ผมกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ขอบตาดำคล้ำกล้ามเนื้อก็ฟีบหาย ทำไมพี่ใจร้ายกับผมแบบนี้”

เดี๋ยว! ได้ข่าวเราพึ่งเจอกันไม่ครบ 24 ชั่วโมง แล้วกิจกรรมที่ทำร่วมกันก็คือเซ็กส์ประมาณ 7 ครั้งถ้วนเท่านั้น สวรรค์ชั้น 7 มั้ยละมึงทีนี้ จะมาทวงถามความสัมพันธ์ห่าเหวอะไร ปล่อยกูไปเดี๋ยวนี้

ดาริณหันไปส่งซิกหาเพื่อนชายวัยฉกรรจ์ แต่ก็ไม่ได้รับความใยดี ใช่สิพวกมึงคงดีใจถ้าเขาโดนลากเขากรงขังไปก็ไม่มีใครไปเกาะเเกะพวกมัน

“ผมหิว...เฮือก จะเป็นลม ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยนะครับ”

“ปล่อยกู๊วววว” ดาริณร้องเสียงหวน แต่เพื่อนเขาอีกนั้นเเหละที่ช่วยกันจับยัดใส่รถ แล้วออดี้สีสะท้านใจก็ขับหายลับไป

ดาริณงอเเงทันที

“เจ็บเเค้นเคืองโกรธโทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองโกรธ”

ขิงยิ้มขำ เขาหันหน้าไปดูคนที่ใส่เเว่นเเล้วหน้าตาเด๋อด๋า เหมือนพวกเด็กเนิร์ดเด็กเรียน สลัดคราบนังเเมวเมื่อคืนเสียสิ้น

“ผมชอบพี่” ขิงตอบ

“อย่ามา”

“นั่นคือคำพูดดีๆ แต่ถ้าพูดจริงๆ ก็คือเอามันส์อ่ะ อยากได้อีก”

“ฮรือ...อย่าเห็นฉันเป็นสนามอารมณ์ หลอกชิดหลอกเชย หลอกชื่นหลอกชม หลอกฉันจนตรมใจตาย...”

“จะร้องเพลงอื่นอีกมั้ย”

ดาริณหน้างองุ้มเป็นปั๊กโดนขัดใจ ซึ่งขิงว่ามันก็น่ารักดี

“นี่...จะไม่เอาพี่ไปแบล็คเมล์จริงๆ ใช่มั้ย ไม่ใช่ว่าพอเเม่งยอมมีเซ็กส์ด้วยอีก แล้วเอาไปเเฉทวิตเตอร์นะโว้ย”

“บ้าหรอ ดูละครเยอะไปป่ะ”

“นี่ดาริณเนตไอด้อลนะ เผลอทำใครท้องขึ้นมา เสียอนาคตหมดดิ”

ขิงขำก๊าก “เห้ยพี่..สบายใจได้เรื่องนี้ไม่ใช่ Mpreg แล้วผมก็คนเสียบพี่ ถ้าจะท้องก็พี่นั่นเเหละ เคยเช็คบ้างยังว่าตัวเองมีมดลูกบ้างรึเปล่า”

ดาริณหันไปทุบไอ้เด็กที่หัวเราะหน้าเป็น

“เเหนะวันนี้ไม่จับมือไปจับไอนั่นอีกอ่ะ”

“เด็กผี!!” ไม่น่าเสียท่ามันเลย เมื่อคืนเจอในผับเเสงสลัว เเต่งตัวก็ผู้ใหญ่เกินหน้า แถมมึงยังจิบไวน์ดูไฮเอนงานพรีเมี่ยมไปอีก ใครจะรู้ว่าพึ่งสิบเจ็ด

เเต่เด็กสิบเจ็ดสมัยนี้ไซส์มันก็ถึงอกถึงใจดีนะ อิอิ

ดาริณยิ้มบ้างบึ้งบ้างจนขิงตามอารมณ์ไม่ถูก

“กินกัน”

“วะ ว่าไงนะ” ดาริณหันขวับ ขิงหัวเราะอีกรอบ

“ผมถามว่ากินอะไรกันดี”

“อ๋อ หอยนางรมย์ก็ได้ คืนนี้จะได้ฟิต”

ขิงถอนหายใจแรง เเล้วเมื่อกี๊จะทำสะดิ้งเพื่อ!!













TBC

มาเป็นกำลังใจให้น้องขิงสามารถสยบความยั่วในตัวพี่ดาวได้ด้วย

พัก NC กันสักตอนอิอิ

ติดเเท็กให้พี่ดาวด้วยนะคะ #ดาวอย่ายั่ว

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapter2 : ชีวิตบันเทิงของดาว_____[4Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 05-08-2018 20:03:06

Chapter 03



“เร็ว เราว่ามันออกฤทธิ์เเล้ว” ดาริณจะฮีทที่ไหนก็ได้ แต่จะกระตุกมือของขิงไปจับเป้าตัวเองตอนอยู่ในลิฟต์ไม่ได้!!

“พี่ ในนี้มีกล้อง”

“งื้อ” ยังมางื้อ!! คอนโดตัวเองเเท้ๆ ดาริณซอยเท้ายิกๆ เหมือนคนปวดฉี่เเล้วคงเขินเลยเอาหน้ามาซุกๆ กับต้นคอขิง หือเหงื่อออกชื้นๆ พอหอมๆ ขิงก็ว่าหอยนางรมย์ขิงก็ออกฤทธิ์เเล้วเหมือนกัน

ปกติกล่องโดยสารนี่ก็เคลื่อนเร็วดี แต่วันนี้ที่ความร้อนกำลังพุ่ง ชั้น 11 ของดาริณก็ดูเหมือนไกลประมาณโลกถึงดาวอังคาร เราสองคนใช้ไหล่อีกฝ่ายเป็นที่ซ่อนหน้าจากสายตากล้องวงจรปิด พอประตูลิฟต์เปิดถึงชั้นที่หมายก็จูงมือกันวิ่งไปอย่างไว ดาริณกดรหัสเข้าห้องมือสั่น พอประตูเปิด เราก็จูบกันดูดดื่มตั้งเเต่หน้าประตู เสื้อผ้าผลัดกันถอดอย่างรู้งาน ชุดนักศึกษาเเละชุดนักเรียน ม.ปลายถูกสลัดออกจากปลายมือ เเล้วตกลงพื้นในจังหวะสโลว์เหมือนถ่าย MV

ห้องดาริณปิดม่านไว้จนสลัว บรรยากาศดูซีเปียนิดๆ เหมาะกับการถ่ายหนังอาร์ตเรทอาร์

“เหม็นควัน” ดาริณทำจมูกฟุดฟิด เเถวซอกคอขิง ใช่สิก็พี่มึงลากไปนั่งกินบุฟเฟต์ทะเลปิ้งมาไง ปากยังเป็นกลิ่นน้ำจิ้มซีฟู๊ดอยู่เลย

“งั้นอาบน้ำก่อนมั้ยครับ” ถามไปตามมารยาท ทั้งที่จมูกก็ยังซุกไซร้คออยู่ด้วยความร้อนรน

“พร้อมกัน อื้อ จะได้ไม่เสียเวลา” ดาริณจูงขิงเข้าห้องน้ำในสภาพเปล่าเปลือย นี่โคฟเว่อร์เป็นอีฟกับอดัมหรือไร

“อ่างหรือฝักบัว” ขิงประเมินเเล้วว่าอ่างดูจะโรเเมนติคเขาเลยเดินไปกดน้ำอุ่น เเล้วเตรียม Bath Bomb ที่วางอยู่ใส่ลงไป

ดาริณกัดปากปล่อยคาริสม่าเซ็กซี่เต็มที่ เเต่ตัวพี่มีกลิ่นควันซีฟู้ดไง

“ฝักบัวดีกว่า” เสียงเเหบกระเส่าดังปลุกสติของที่จ้องหน้าคนพี่เพลิน เด็กหนุ่มเลิกคิ้วเป็นเชิงว่าขอคำอธิบาย

“ในอ่าง กลัวตอนพีคจมน้ำ เสียจังหวะหมด” ขิงพยายามคิดภาพตาม มันต้องร้อนเเรงขนาดไหนว่ะ ถึงจะจมน้ำตายคาอ่างได้ขณะมีเซ็กส์ แต่เอาเถอะดาริณคือข้อยกเว้นของทุกอย่าง ถ้าพี่มันกลัวเขาก็เดินเข้าไปในห้องกระจกที่มีฝักบัวธรรมดา และ Rain Shower ฝังอยู่

มือขาวบางเลื่อนไปเปิด Rain Flower จากผนัง บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนจากเรทอาร์เป็นเรทเอ็กซ์ทันที เมื่อดาริณชโลมฟองสบู่ไปทั่วตัว เปิดบางส่วนวับๆ เเวมๆ ชวนให้อยากเอามือไปเกลี่ยฟองออก ใบหน้าหวานแต่นัยน์ตาเผ็ดมากมองขิงอย่างเชิญชวน เลื่อนมือมาลูบไล้ไปทั่วเเผงอกกว้างสะกิดตุ่มไตของขิงด้วยหวังจะหยอกเย้า ตัวขิงเองก็ขาวเเต่ค่อนไปทางเหลือง กล้ามเนื้อเเน่นกำลังดี สมกับช่วงกำลังโตเต็มวัยของเด็กเอเชีย ส่วนสูงที่ชะลูด รับกับเอวสอบ ที่เทรนเนอร์ปั้น V Line มาให้อย่างสวย แล้วแถมยังมีอะไรๆ ที่มันใหญ่โตพอดีไม้พอดีมือของดาริณ

คนตัวเล็กไม่กลัวโดนน้องดุเลย เขาเอาตัวเองบดเบียดเข้าไปใกล้ร่างสูงใหญ่ให้มากขึ้นเพื่อจะเเชร์ฟองสบู่ให้กัน แล้วขิงเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ตอนเเรกนึกว่าจะเเค่อาบน้ำให้สะอาดเเล้วไปหาที่รองนุ่มๆ ผลักตัวคนพี่ลงไปนอนเบื้องล่าง

ค่อยจับกระเเทกกระทั้นให้หายอยาก ขิงคิดน้อยไป

ดาริณผลักขิงจนชนผนังเย็นชืด ตัวเลอะฟองสบู่ขยับเข้ามาเบียดเหมือนหวงไม่อยากให้อากาศผ่าน ริมฝีปากสีพีชเงยเเหงนขึ้นมอบความรัญชวนใจให้อีกฝ่ายอย่างไม่หวงเเหน เสียงจูบกันดังลั่นไปทั่วห้องน้ำ มือใหญ่สะกิดห่วงเงินบนยอดอกพี่เบาๆ เท่านั้นน้ำตาคนตาสวยก็เอ่อล้น ดาวจูบขิงดุขึ้นอีก ตวัดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดจนขิงเเทบขาดอากาศ

เปลี่ยนจากหน้าอกขนาดพอดีขย้ำ มือหนาเลื่อนลงไปบีบเค้นตั้งเเต่ช่วงเอวถึงเนื้อก้น บีบเบียดจนคนตัวเล็กครางเครือในลำคอ ดาริณช้อนตามองขิงด้วยรังสีทำลายล้างระดับสิบ ส่งมือไปนวดคลึงเจ้าส่วนที่เขาอยากเรียกร้องให้อวบอ้วนพร้อมทำงาน

ขิงกัดฟันจนสันกรามขึ้นชัดเจน เขาครางหนักๆ ออกมาเพราะเเทบทนไม่ไหวกับเทคนิคปั้นของเหลวให้เป็นของเเข็งของคนพี่ เเล้วพอทนไม่ไหวมากๆ พี่ก็หันสะโพกมาให้เเล้วนาบมือตัวเองลงกับห้องกระจก หันมาจิกตาใส่อีก ขิงกระโจนเขางับหลังคอ แล้วกดส่วนด้านล่างลงไปอย่างง่ายดายเพราะได้ความอ่อนนุ่มของน้ำเป็นตัวช่วย

เท่านั้นเเละทุกคน...น้ำอุ่นกลายเป็นน้ำร้อนทันที

ฟาดกันไปหลายท่า ยืนกันจนเข่าจะเสื่อม คนพี่ก็ชักชวนคนน้องมานั่งลงในอ่่างบ้าง

หอยนางรมย์ที่ว่าเด็ด ก็ยังเผ็ดไม่สู้ดาริณ!!





สนธิสัญญาสงบเซ็กส์

ดาริณมองหน้าคนพูดเหมือนเห็นผี ห้ามเขากินข้าวยังง่ายกว่าห้ามเขาขึ้นเตียง โดนไปอีกสามยกรอบดึกถึงกับเพี้ยนเลยหรอว่ะ คนตัวขาวจัดลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิ ไอ้ที่เปลือยเปล่าล้อนจ้อนนะช่างมันไปก่อน ขอเคลียร์กับไอ้เด็กนี่ก่อน

“คือยังไงนะ”

“ผมไม่ได้ห้ามพี่มีเซ็กส์ ขืนห้ามพี่ผมก็ลงเเดงตายดิ”

ไม่ว่าเปล่าไอ้เด็กที่ทุกอย่างโตเกินอายุก็ลากคนพี่ไปนั่งตัก กอดจูบลูบคลำกันอีกเกือบสิบนาทีกว่าจะพูดต่อ เดี๋ยวเถอะมึง เดี๋ยวยันเช้าก็ไม่ได้เข้าใจกัน

“ผมถูกใจพี่ และคิดว่าพี่น่าจะโอเคกับลีลาผม”

“โอเคอ่ะร่ะ พี่ขึ้นขย่มอยู่คนเดียว”

พูดจาน่าฟัดปาก ขิงคิดแล้วก็ทำเลย ฟัดปากคนพูดน่าเเกล้งไปอีกสิบนาที ต่อด้วยฟัดเเก้มให้หายมันส์เขี้ยวอีกสิบนาที

“พี่ขึ้นอีกแล้วเนี่ย” ขิงว่า เมื่อเห็นว่าคนบนตักเริ่มเอามือไปจับน้องตัวเอง

ดาริณนึกอยากจะโขกหัวกับเสาเตียง อายก็อาย แต่ไอตัวดีมันก็จูบเก่งจริงๆ แล้วมือมึงนี่ก็ช่างสะกิดนมกูเหลือเกิน

“จะรู้เรื่องกันมั้ยวันนี้”

ขิงหัวเราะอารมณ์ดี แล้วค่อยพูดต่อ

“ผมไม่อยากให้พี่ไปนอนกับคนอื่น แบบช่วงที่โอเคกันอยู่ก็อยากนอนกับพี่คนเดียวเหมือนกัน”

“แล้วใครเค้าอยากนอนกับนายคนเดียว”

“แหม...เห็นๆ กันอยู่ว่าฟินขนาดไหน ครางซะบะลึกบะลักอั๊กๆ ขนาดนั้น”

“ภาษาอะไรของเอ๊งงงง!” ดาริณฟาดอย่างหมั่นเขี้ยว ขิงรวบคนพี่กอดไว้เเน่น แล้วหอมเเก้มซ้ายขวา สรุปทำสัญญาสงบเซ็กส์กันนะ พี่นอนกับผมคนเดียว แล้วผมก็จะนอนกับพี่คนเดียว”

“แน่ใจนะว่าจะรองรับความต้องการของพี่ได้”

“หรือต้องให้พิสูจน์ก่อน”

“เออ อย่ามาร้องขอชีวิตละกัน”

“ถ้าผ่านโปรเเล้ว ต้องทำสัญญานะ”

“เออ...ไว้ก่อน ตอนนี้เเม่งมาอีกแล้วอ่ะ” ดาริณผลักขิงให้นอนลง แล้ววาดขาขึ้นคร่อมทันที

ขิงส่ายหน้ากับความไฟเเรงของอีกฝ่าย รั้งคอคนพี่ลงมากดจูบแล้วก็ใช้ปลายนิ้วลูบไล้หน้าอกให้อย่างที่อีกฝ่ายชอบ ถุงยางหลากชนิดถูกนำมาเเผ่กระจายให้เลือก ดาริณกัดปากแล้วหยิบอันที่ชอบขึ้นมา จัดการบรรจงใส่ให้เจ้าตัวมหึมา...หลังจากนั้นก็จัดการทดสอบโปรทันที





“เป็นไงผ่านโปรมั้ย” ขิงถามเมื่อทั้งคู่ตัดสินใจว่าเราควรพอเพราะมีเรียนกันเเต่เช้า ดาริณไม่อยากจะพยักหน้าเลย แต่ก็นะ...ยอมมึ๊งงง ไอ้เด็กอึด

ขิงยิ้มกว้าง หอมเเก้มคนพี่เสียหลายฟอด

“ว่าแต่ชื่อไรอ่ะเรา”

ฟัดกันมาหลายครั้ง แต่ยังไม่ได้แนะนำตัวกันตลกดี

“ผมชื่อขุนเขา ชื่อเล่นขิง”

“พี่ชื่อดาริณ ชื่อเล่นดาว”

“เด็ด”

“ชื่อพี่หรอ”

“ลีลามั้ง!”

ดาริณค้อนตาคว่ำ

“อยากเรียกน้องดาวจัง จะได้น่าเอ็นดู แต่พี่ดันเกิดไวไปหน่อย”

เงื้อมือตบน้องไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้

“เออ ตอนฟินก็อยากเรียกพี่ขิงเหมือนกันอ่ะ แล้วนี่อะไรได้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาเฉย”

“หึ พูดงี้มาให้เด็กฟัดอีกรอบเลยดีกว่า”

“พอก่อน เดี๋ยวก็ตื่นไปเรียนไปไม่ไหวหรอก”

“แล้วพี่อิ่มแล้วหรอ” ขิงไม่ได้หาเรื่องลามกมาล้อ แต่เขาถามความพึงพอใจของดาริณจริงๆ นิ้วยาวเกี่ยวผมดาริณขึ้นมาม้วนเล่น

“ก็โอเเล้ว” คนตัวเล็กพยักหน้า ยอมขยับตัวลงไปจากอกกว้าง แล้วก็นึกอยากอ้อนเด็กขึ้นมา

“อุ้มไปอาบน้ำหน่อยสิ”

ขิงกลั้นยิ้ม “อาบอีกแล้วหรอครับ วันนี้ก็อาบกันจนค่าน้ำจะทะลุห้าพันเเล้วมั้ง”

ดาริณยักคิ้ว ไม่กลัว แล้วก็อ้าเเขนโอบรอบคอคนตัวใหญ่ ขิงช้อนใต้ขาเปลือย ดาริณถูกอุ้มไปในท่าที่ขาสองข้างเกี่ยวเอวขิงไว้ แล้วปากก็ไม่ว่างเลย เพราะต้องก้มมาจูบน้องตลอดเวลา













ดาวมาถึงมหาวิทยาลัยเร็ว เขาเลยนั่งกินขนมรอเพื่อนอยู่ที่โรงอาหารกลางคนเดียว สักพักก็มีกลุ่มนักศึกษาหน้าตาดีสามคนเดินตรงมาหา ขนาดใส่เเว่นสายเบลอ ยังพอมองออกว่าทั้งสามคนหล่อขนาดไหน หุ่นรึก็ด๊ีดี ดาริณเเอบดี๊ด๊าในใจ

“นั่งด้วยได้มั้ยครับ”

เด็กอนิเมฯ ยิ้มรับอย่างเป็นมิตรเเล้วพยักหน้าให้ทันที เขาก้มหน้ากินขนมต่อ โดยไม่คิดอะไร เพราะถึงจะชอบเรื่องอย่างว่า เเต่ก็ไม่ได้นิสัยเเย่จนตรงวิ่งเร่เข้าหาทุกคน

“เอ่อ..” เสียงทะเลาะกันเบาๆ และเกี่ยงกันพูดของสามคนตรงหน้า ทำให้ดาริณเงยขึ้นมามองอีกครั้ง

“อยากลอง 4P กันมั้ย”

คราวนี้ดาริณอ้าปากค้าง ถามว่าสนใจมั้ย ก็เคยอ่านการ์ตูนมาบ้างแต่...จะให้ลองเองก็บอกเลยว่ากลัว!

“คิดเท่าไหร่ว่ามาเลย”

คราวนี้ดาริณโกรธจนมือสั่น เขาชอบมีเซ็กส์แต่ไม่ได้แปลงว่าขายตัวโว้ย คนตัวขาวไม่เก็บสีหน้าไม่พอใจเลยสักนิด มองทั้งสามคนด้วยสายตารังเกียข แล้วรวบถุงขนมตรงหน้าลุกหนี

ผู้ชายสามคนเห็นท่าเเสนพยศนั้นเเล้วก็หงุดหงิด เดินตามมาล้อมไว้ สองคนประกบเเขนสองข้างของดาริณ ส่วนอีกคนก็เอามือมาลูบไล้ที่พวกเเก้ม แถมบีบคางดาริณจนเจ็บด้วย

“เล่นตัวอัพราคาหรือคะคนสวย พี่สามคนก็หล่ออยู่นะ K ก็ไม่เล็กรับรองเต็มปากเต็มมือ หนูไม่อยากมาสนุกด้วยหรอ พร้อมกันสามคนเลยนะ”

ฟังคำพูดเเบบนั้นทำให้ ดาริณรู้สึกรังเกียจอีกฝ่ายขึ้นกว่าเดิม

“ไม่ครับ รบกวนปล่อยผมด้วย”

“ทำไมไม่ง่ายเหมือนที่เค้าบอกกันว่ะ” หนึ่งในสามคนสบถ

“ผมจะนอนกับคนที่ผมพึงพอใจ ไม่ใช่มาบังคับหรือพูดจาหยาบคายเเบบนี้ ขอตัวนะครับ”

“ปากเก่งนักนะ” หนึ่งในนั้นยกมือจะฟาดหน้า แต่อย่าหวังทำให้ผิวใสไร้สิวของดาริณเป็นรอย คนตัวเล็กเเต่เป็นมวยและเคยเรียนเทควันโด เอนตัวยกขาขึ้นถีบจุดจุกทันที จากนั้นก็สลัดข้อมือแล้วผลักให้หัวอีกคนไปฟาดกับเสา ตามด้วยจับไอ้ตัวที่ยืนตาค้างทุ่มลงกับพื้น

“หน้ากูเเพง อย่าคิดเเหยม!!” เตะซ้ำไอ้คนดวงซวยไปอีกป้าบ

“พอใจก็ให้ฟรี เเต่นิสัยเเย่ๆ อย่างพวกมึงเซ็นเช็คมาให้เป็นล้านก็อย่าหวังจะได้เยกู” เตะไปเเม่งอีกที

“ถ้ามั่นใจว่า K ใหญ่มากก็ไปเล่นหนังโป๊ไป ไอ้เหี้ย” กระทืบเเม่งให้จุก ผลั๊ก!!

ดาริณจำหน้าเจ้าคนที่นอนโอดโอยอยู่บนพื้นทั้งสามคนให้ขึ้นใจ แล้วก็เดินสะบัดตูดกลับคณะไป

โชคดีที่เด็กๆ ชอบครูเทควันโดเลยตั้งใจฝึกจนได้สายดำเป็นนักกีฬาเยาวชนของจังหวัด โตมาหน่อยก็แอบชอบครูสอนมวยไทยอีก ไปตามจีบเขาที่ค่ายมวยอยู่หลายเดือนสิ่งที่ได้กลับไม่ใช่หัวใจ เเต่เป็นร่างกายที่ฟิตปั๋ง โตมามหาวิทลัย เลยต้องไปลีนเอากล้ามออก แล้วเล่นโยคะ กับคาร์ดิโอซุมบ้าสวยๆ เเทน

แต่ท่าทางเเข็งเเกร่งที่เเสดงออกไปนั้นกลับตรงข้ามกับจิตใจโดยสิ้นเชิง คำพูดของคนสามคนทำให้ดาริณเริ่มครุ่นคิด หรือเขาจะเดินทางผิด ใครต่อใครเอาเรื่องราวไปนินทาจนเสียหายไปหมดแล้วกระมัง แต่อะไรบางอย่างในหัวก็สวนกลับมาว่าไม่!! มันเป็นเเค่รสนิยมส่วนตัว เพราะทีผู้ชายแมนเจ้าชู้ สาวๆ ยังกรี๊ดเลยว่าหล่อเท่เยดุ แล้วทำไมพอเขาชอบเรื่องแบบนี้บ้างจึงกลายเป็นสิ่งที่ผิด

ถึงจะปลอบตัวเองไปแบบนั้น แต่...ลึกๆ มันก็เป็นเรื่องที่ทำให้เขานอยด์ไปทั้งวัน

วิชาวาดรูปตอนบ่ายเลยป่นปี้ไม่มีชิ้นดี ต้องหอบงานกลับมาทำที่คอนโดเลย





‘เลิกเรียนยัง’ ข้อความจากไอ้เด็กม.ปลายเลิกเรียนสี่โมง แถมยังต้องซ้อมดนตรีกับชมรมอีก นี่หกโมงแล้ว เด็กมหาวิทยาลัยที่ไหนมันจะยังไม่เลิกเรียนบ้างเล่า

‘อยู่คอนโดตั้งนานเเล้ว’

‘คิดถึงผมอยู่รึป่ะ’

ส่งสติ๊กเกอร์จูบจนทรุด

‘ฟาย’

‘im fine หรือด่าผมว่าควาย’

ดาริณอมยิ้มได้นิดหน่อย เพราะความกวนตีนของเด็กขี้เต๊าะ

‘เเล้วเเต่จะคิด’

‘ให้พี่ด่าผมว่าควายดีกว่า เพราะถ้า im fine แปลว่าพี่เเฮปปี้ดี ไม่ต้องมีผมก็ได้’

ฉลาดอ้อนนัก ดาริณทำหน้าหมั่นเขี้ยวใส่โทรศัพท์

‘มีอะไร ไหนเข้าเรื่อง’

‘หิว’

‘ไปกินดิ’

‘อยากกินกับพี่ ไม่อยากกินคนเดียว’

‘เพื่อนอ่ะ’

‘มีเเฟนกันไปหมดแล้ว’

‘เเล้วทำไมเราไม่มี’

‘พยายามจะมีอยู่ ถ้าพี่เลิกใจเเข็งผมก็มีเเฟนอ่ะ’

‘นี่จีบ?’

‘พยักหน้าครับ’

ดาริณเบ้ปาก รู้จักความรักรึยังเหอะไอ้หนู

‘รำคาญเด็ก หิวก็ซื้อข้าวมากินที่คอนโด พี่ขี้เกียจออกเเล้ว’

‘อยากกินอะไรเป็นพิเศษป่าว ผมซื้อไปให้’

‘พี่ไม่กินเนื้อ ที่เหลือได้หมด’

‘มิน่าเลยกินเด็ก’

ส่งสติ๊กเกอร์นัวเนีย

ดาริณเเทบปาโทรศัพท์ระบายความหงุดหงิดจากความกวนตีนของไอ้เด็กผี แต่มันก็เรียกรอยยิ้มเล็กๆ ให้เขาอยู่ดีนั้นเเหละ

ไม่นานขิงก็มาถึง เขาเดินลงไปรับมันที่ชั้นหนึ่งเพราะยังไม่ได้ให้คีย์การ์ดเอาไว้ เห็นหิ้วของกินมาเยอะเชียว

“โห วันนี้ห้องติสท์จังอ่ะ” เจ้าตัวดีว่า เพราะเห็นกระดานวาดรูปวางอยู่กลางห้องนั่งเล่น

ดาริณยักไหล่ เขาเรียนอนิเมชั่น ซึ่งมันคาบเกี่ยวระหว่างความอาร์ตกับการใช้โปรเเกรม เริ่มเเรกก็เริ่มจากการชอบอ่านการ์ตูนก่อน จากนั้นก็เริ่มวาดรูปการ์ตูนไปเรื่อยเปื่อย ตอนม.ปลายจึงไปเรียนศิลปะเพิ่ม แล้วก็เลือกยื่นพอร์ตเข้าคณะนี้นี่เเหละ แล้วฉากที่ชอบวาดบ่อยๆ ก็เป็น NC18+ เสียด้วย มันเลยทำให้เขามีท่าพิศดารมาเล่นบนเตียงเสมอ...เผลอๆ ก็อยากลองอะไรเเปลกๆ เหมือนในการ์ตูนบ้างน๊า เเต่จะให้ 4P เหมือนที่ไอ้ 3 คนนั้นมาเสนอก็คงไม่ไหว

อยู่ๆ ดาริณก็มองขิงตาวาว เล่นเอาคนเด็กกว่าขนลุกซู่

“ถ้าพี่คอสเพลย์การ์ตูนตอนขึ้นเตียงนายจะว่าปะหลาดป่ะ”

“ผมนี้อยากจองตั๋วเครื่องบินไปซื้อชุดที่ญี่ปุ่นให้พี่เลยครับ”

เด็กหนอเด็ก เอาใจเก่ง! ดาริณเบะปากคว่ำ เเล้วหันไปสนใจอาหารที่ขิงซื้อมา ดูจากถุงชื่อร้านเเล้วก็ตาวาว อาหารใต้หรอ เขาเป็นตัวขาวเป็นหยวกก็จริงแต่บ้านเกิดเเท้ๆ นั้นเป็นเกาะทางใต้เลยล่ะ ทว่ามีเชื้อสายจีนเเท้ๆ จากอากงอาม่า ผิวเลยเป็นเเบบนี้

“ทำไมถึงซื้อร้านนี้อ่ะ”

หือ...เห็นผัดสะตอเเล้วน้ำลายสอ

“ก็...ผมแอบดูบัตรประชาชนพี่ เห็นเป็นคนภูเก็ต เลยคิดว่าน่าจะชอบ”

“ใครจะกินสะตอเหม็นปาก” ดาริณเเกล้งว่า

“เอาไปให้ลุงยามก็ได้”

ดาริณยิ้มขำ ทำมันหน้าม่อยได้กูสะใจ

“แล้วซื้อมานี่ตัวเองกินเป็นบ้างสักอย่างป่ะ”

“ก็จะลองหัดกิน”

“หัดทำไม” ดาริณถาม

“ก็...อยากใช้ชีวิตอยู่กับพี่นานๆ เลยอยากเรียนรู้สิ่งที่พี่ชอบไว้บ้าง”

“ปากหวานเก่ง”

“หวานไม่หวาน พี่ก็ชอบดูดปากผมอ่ะ”

ชมมึงไม่ได้เลยเข้าตัวกูตล๊อด!! ดาริณเลิกเถียงกับไอ้เด็กผี จัดการช่วยอีกฝ่ายเทอาหารลงจาน เเล้วเอาข้าวสวยร้อนมาคลุกกับเเกงเหลืองตักเข้าปาก ทำหน้าฟินระดับสิบ

“กินเลอะเป็นเด็ก” ขิงว่า แล้วยื่นมือมาสะกิดข้าวที่มุมปากให้ ดาริณเคยคิดว่าซีนนี้ในละคร หรือในนิยายช่างน้ำเน่า ทำไมนางเอกต้องสกปรกเลอะเทอะ เเต่พอเจอขิงสะกิดเข้าไปใจก็หวิว

ใจเย็นก่อนลูกพ่อ จะมาดุ๊กดิ๊กร่าเริงตอนกินข้าวไม่ได้

ขิงเห็นหน้าปูเลี่ยนของคนพี่แล้วก็ขำ เขาต้องระวังตัวมากกว่านี้เเล้ว เพราะพี่ดาริณของเขาหนะไม่เหมือนใคร



หลังกินเสร็จดาริณรับหน้าที่ล้างจานเพราะไม่อยากเอาเปรียบน้องมากเกินไป ส่วนเจ้าเด็กขิงก็เอาตัวเองเข้าห้องอาบน้ำไปเรียบร้อย เดี๋ยวใครอนุญาตให้มึงนอนนี่ครับ ออกมาพร้อมชุดนอนผ้าซาตินมาดคุณชายเชียว แล้วพอมึงเเต่งตัวแบบนี้กับผมที่เปียกๆ เเนบหน้าก็ดูลุคเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไปอีก ทำไมชอบทำอะไรโกงอายุนักฟระ

ร่างสูงเห็นคนพี่หน้าเเดง ก็มีกำลังใจ เขาเดินเข้าไปใกล้คนที่ยืนมองนิ่งอยู่กลางห้องนั่งเล่นแล้วก็รั้งเอวเข้ามาจูบ แค่ดาริณไวกว่า พ่นกลิ่นสะตอใส่จนขิงเอี้ยวหลบเเทบไม่ทัน คนตัวเล็กหัวเราะคิกคัก ขิงได้แต่ชี้หน้าคาดโทษ

เจ้าของห้องเดินลั้ลลาไปอาบน้ำบ้าง จะว่าไปอยู่กับไอ้เด็กนี้ก็สบายใจดี ไม่ต้องเก็กสวยรวยมารยาทให้เกร็งเหมือนเเฟนคนก่อนๆ ก็อย่างว่าอะนะ ดาริณหน้าเบ้าหน้าคุณภาพ พ่วงตำเเหน่งเดือนคณะ เเถมเป็นเนตไอดอลรับจ้างรีวิวครีมอีก คนที่เข้ามาก็ล้วนเเต่เป็นรุ่นพี่ลูกไฮโซ คบกันไปก็เกร็งกันไป แถมเวลามีอะไรกันก็ต้องกระมิดกระเม้ียนเเกล้งฟินให้พี่เขาดีใจบ้าง ถึงเเม้บางครั้งจะยังไม่ถึงใจก็เถอะ แต่ไอ้เด็กขิงทำลายทุกสถิติเก่าของเขาอ่ะ ทั้งอายุ รูปร่าง ไซส์อาวุธลับ แถมนิสัยก็แบบน่ารักน่าเอ็นดู กวนประสาทได้ทั้งวี่ทั้งวัน แล้วยังบ้ากล้าซื้อสะตอที่ขึ้นชื่อเรื่องกลิ่นมาให้เขากินอีก จะจูบมันคืนนี้เขายังเขินๆ เลย

ดาริณเเปลงฟันอย่าพิถีพิถัน แถมใช้น้ำยาบ้วนปากไปอีกหลายรอบ เพื่อให้มั่นใจจึงยอมออกจากห้องน้ำ



ขิงหยุดยืนอยู่ที่เฟรมวาดรูปของเขา

“พี่วาดรูปนี้เมื่อไหร่”

“ก่อนนายมา”

ขิงขมวดคิ้วแล้วเดินมากอด

“ไม่กลัวกลิ่นสะตอพี่เเล้วหรือไง”

“แฮ่มาแฮ่กลับไม่โกง ผมก็กินจำไม่ได้หรือไง” นี่ไงความน่ารักของเด็ก ดาริณยิ้ม แล้วซุกหน้าลงกับอกกว้างอย่างสบายตัว

“มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่า” ขิงถามเขา เล่นเอาคนฟังเเปลกใจ

“รูปที่พี่วาดดูเศร้า ดูยุ่งเหยิง”

“นี่ด่าว่าพี่ฝีมือห่วยป่ะ”

ขิงส่ายหน้า “ไม่สบายใจอะไรก็บอกได้นะ ถึงผมยังเด็กให้คำปรึกษาพี่ไม่ได้ แต่ผมก็เป็นผู้ฟังที่ดี”

“สายหล่อหรือเราหนะ” ผมเเซว

ขิงโยกตัวผมเบาๆ แล้วจุ๊บหน้าผาก เขาเอาจมูกคลอเคลียคิ้วที่ขมวดของคนพี่ ดาริณอมยิ้มชอบใจ

“ขอบคุณนะ แต่พี่อารมณ์ดีเเล้ว ได้กินของอร่อย”

ขิงเองก็ดีใจที่ทำให้อีกฝ่ายยิ้มได้

“งั้นไปทำเรื่องที่พี่ชอบดีอีกดีกว่า จะได้อารมณ์ดีเเบบสุดๆ ไปเลย” ดาริณฟาดมือลงไปบนไหล่กว้าง เจ้าเด็กโข่งไม่เจ็บหรอก เพราะคนพี่ก็ไม่ได้ลงเเรงเยอะ ขิงก้มลงช้อนตัวเจ้าเเมวของเขาในท่าเจ้าสาว แล้วเอาไปทุ่มลงบนเตียง

ร่างที่สูงเดินร้อยเเปดสิบกระโดดขึ้นคร่อมทันที

“วันนี้ผมบริการพี่เอง” พูดจบก็ซุกหน้าลงบนซอกคอหอม กดจมูกแล้วใช้ปากฟอนเฟ้นเรียกเลือดให้สูบฉีด ขิงมีมารยาทพอจะไม่ทิ้งรอยไว้นอกร่มผ้า แต่บอกเลยว่าหน้าอกหน้าใจที่มาพร้อมติ่งไตสวยๆ นี่เขาไม่พลาด กดจูบ งับเลียสร้างรอยจนดาริณส่งเสียงรัญจวนใจไม่ได้หยุดปาก ร้องสะดือขิงก็ล้อเล่นจนหน้าท้องเรียบเนีนบิดเกร็ง เอบคอดโดนขบเต็มไปด้วยรอยฟัน กางเกงนอนถูกร่นลงไปไว้ที่ข้อขา แล้วคนน้องก็จูบซับมาตั้งเเต่ข้อเท้าเนื้อขาด้านใน

“ขิง..” เสียงกระซิบเรียกชื่อเเสนระทวยยิ่งปลุกเพลิงกามในใจเด็กหนุ่มให้โชติช่วง เขาบรรจงลงปากอย่างเเผ่วเบา ค่อยๆ ปั้นก่อนเนื้อนุ่มหยุ่นให้เป็นทรงสวย จนมีหยาดน้ำใสไหลชุ่ม

ดาริณครางจนเเทบหมดเสียง อิเด็กน้อยมันเก่งเขายอมรับ แถมทำเอาสะโพกอยู่ไม่ติดที่นอนเลย ความอุ่นร้อนที่สัมผัสทางด้านหน้า กับก้านนิ้วยาวที่ค่อยๆ กดลงมาในช่องทางด้านหลัง ทำเอาน้ำตาหลั่ง ไม่ได้ร้องเพราะเจ็บช้ำใดๆ เป็นความฟินล้วนๆ ในความดีงามของเด็กรุ่นน้อง

ขิงรวบขาคนพี่ขึ้นช้าๆ เคลื่อนหน้าไปสบตาสายตาหวานฉ่ำด้วยเเรงอารมณ์ ดาริณยิ้มมุมปากเหมือนเชิญชวนให้ตัวเราสองคนได้เเนบชิดกันกว่านี้ ขิงกัดปากคนพี่ ยั่วเก่งนัก ขนาดไม่ทันทำอะไรเเค่มองตากัน ร่างกายเขาก็ร้อนรุ่มไปหมด ขิงป้อนจูบให้รุ่นพี่อย่างหนักหน่วง พร้อมส่วนด้านล่างที่ตอกลึกเขาไปในถ้ำโพรงเเสนอุ่นร้อน ดาริณเเน่นขนัดจนเเทบขยับไม่ได้

“ใจดีกับผมหน่อย” ร่างสูงเย้าพี่ชายที่ทอดร่างอยู่ข้างใต้

“เด็กดื้ออย่าดุพี่เเรงนะครับ”

หือ...พูดว่าอย่าเเต่หน้าตาที่ชวนย่ำยี ขิงปิดปากคนที่เปี่ยมไปด้วยฟีโรโมนเซ็กซี่อีกครั้ง พร้อมทั้งขยับช่วงล่างให้ตอกตรึงลึงลงไป รอดาริณผ่อนคลายเเล้วเขาก็เริ่มขยับ จากเนิบช้าก็ค่อยๆ รุนเเรงขึ้น จนคนข้างล่างต้องจิกเล็บลงข่วนที่เเผ่นหลัง

การบิดเร้าลำตัว การขยับตอบรับเป็นจังหวะเหมือนซิมโฟนีบทเดียวหัน ไหนจะเสียงหอบหายใจที่ตอบรับกันไปหมด ไม่นานธารอารมณ์ก็รินหลั่ง



ขิงรั้งตัวออกมาถอดเปลี่ยนถุงยาง เขารู้ว่าดาริณไม่พอแค่ครั้งเดียวหรอก ส่วนคนเป็นพี่ก็ลุกขึ้นมากอดเจ้าเด็กยักษ์ ที่ทำให้เขาเเตะขอบสวรรค์อย่างมีความสุข

“ขอบคุณนะที่อ่อนโยนกับพี่”

ขิงก้มลงไปหอมเเก้มคนน่ารัก ดาริณบางครั้งก็เหมือนเด็กน้อยชวนเอ็นดู

“พร้อมจะให้ผมอ่อนโยนด้วยอีกครั้งหรือยัง”

คนน่ารักพยักหน้า ผละจากอกกว้างแล้วแล้วนอนคว่ำลงในท่าเซ็กซี่ที่โคตรกระตุกใจคนดูอย่างรู้งาน ขิงเเลบลิ้นเลียริมฝีปาก เหี้ย...อยู่กับพี่เขาสองอาทิตย์ต้องน้ำหมดตัวตายแน่



TBC 







ตอนนี้ยาวเเทบสิ้นลม ตามน้องขิงไป 

มีคนเข้ามาเอ็นดูพี่ดาวบ้างมั้ยน้อวววววว

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapter3 : สนธิสัญญาสงบเซ็กส์_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Aeflizm ที่ 05-08-2018 20:18:59

ดาวน่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapter3 : สนธิสัญญาสงบเซ็กส์_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 05-08-2018 22:04:40

ร้อนแรงปนน่าเอ็นดู ชอบๆๆๆๆๆๆ
ปล.อย่าลืมลงกฏเล้านะจ๊ะ  :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapter3 : สนธิสัญญาสงบเซ็กส์_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 05-08-2018 22:39:54

Chapter 04





‘วันนี้ไม่เจอนะ’

ขิงหยิบมือถือขึ้นมาดู ดาริณเป็นคนส่งข้อความเข้ามา ถึงจะบอกว่าไม่เจอ แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ที่อีกฝ่ายก็เริ่มสนทนากับเขาก่อนบ้างเเล้ว

‘ไปไหนครับ ถามได้หรือเปล่า’

‘ถ่ายงาน รีวิวครีม’

‘ที่ไหน ให้ผมไปรับมั้ย’

‘เสร็จดึกดื่นเด็กมัธยมกินนมนอนไปเถอะ’

‘อยากกินนมดาว’

‘เด็กผี อยู่ใกล้ๆ จะฟาดให้’

ขิงนึกถึงหน้าพี่ดาริณคนสวยเวลาเกรี้ยวกราด ช่างเหมือนลูกเเมวตัวเล็กที่โดนขัดใจ เขาได้หยอกล้อจนสบายอารมณ์แล้วก็เรียนต่อ ที่จริงวันนี้เขาก็ไม่ว่างเหมือนกันนั่นเเหละ มีไปช่วยเล่นเบสให้วงรุ่นพี่ ที่ขาดคนพอดี น่าจะเป็นร้านเหล้าสักเเห่งรอดูโลเคชั่นอีกที





กองรีวิวครีมของดาริณเลิกประมาณสี่ทุ่มแล้วก็พากันมาเลี้ยงต่อที่ร้านอาหารกึ่งบาร์ คนตัวเล็กมากับทีมงานแล้วก็ต้องตาโต เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่บนเวทีนั้นช่างคุ้นตา ตัวสูงชะลูด ตัวหนามีกล้ามกำลังดี ใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มเเหวกอก ยัดชายเสื้อในกางเกงทรงสวย โชว์ช่วงขายาว เซตผมเปิดหน้า ตาคม สันจมูกโด่ง ริมฝีปากสวย ยกยิ้มร้ายกาจอยู่นิดๆ

“หือ...มือเบสหน้าตาโคตรเเซ่บ”

พี่ช่างเเต่งหน้าในกองเลียปากทันที

“อกอย่างเเน่น เห็นเเล้วอยากโดนกระเเทก อุคิอุคิ”

ดาริณขมวดคิ้วฉับ ไอ้เด็กบ้าไม่เห็นบอกกันเลยว่าเย็นนี้จะไปไหน หลอกให้เขารายงานอยู่ฝ่ายเดียว คนสวยหน้ามุ่ยทันที หันกลับเข้าหาโต๊ะแล้วจ้วงกินอาหารอย่างเมามันส์

“ดูดิได้เหล้าเยอะชิบหาย ชะนีนี่มองกันให้ตาละห้อย”

“ขอเพลงหรือขอเบอร์”

“กูสงสารนักร้องเเล้ว มีเเต่คนเมิน”

เสียงบทสนทนาพาดพิงถึงเจ้ามือเบสหน้าตาดียังคงดังเข้าหูเป็นระยะ ดาริณส่งเสียงเชอะๆ ในลำคอเหมือนลูกเเมว เเละพอเห็นว่าอีกฝ่ายลงจากเวทีก็มีคนเดินตามหลังเข้าไปเป็นพรวน ดาริณไปบ้าง!

สาวๆ รุมขิงอยู่หน้าห้องน้ำ เเถมยังมีหนุ่มๆ หน้าตาน่ารักอีกหลายคนยืนออดอ้อนอยู่ด้วย

“ผมมีเเฟนเเล้วครับทุกคนขอโทษด้วย” น้ำเสียงเอ่ยอย่างสุภาพนั้นทำให้ทุกคนโห่กราว

“ไหนเเฟนคะอย่ามาโกหกเลย” ดาริณที่หลบอยู่หลังเสาหันขวับไปทางผู้หญิงหุ่นน่าฟัดคนนึง

“แฟนผมอยู่ที่บ้านครับ” ขิงยังคงปฏิเสธอย่างสุภาพ ดาริณเบ้หน้า อยากจะเห็นหน้าเเฟนเจ้าเด็กนี่เหมือนกัน มีจริงหรือเปล่า ถ้ามีทำไมมาขลุกอยู่ที่ห้องเขาได้ทุกวี่ทุกวัน

“ขอตัวก่อนนะครับ”

“เดี๋ยวสิค้า...” ฝูงปลาสวายยังคงเซ้าซี้ เเต่ขิงก็เเบกเบสไฟฟ้าขึ้นหลังเดินฝ่าฝูงชนออกมาทันที

“ดาริณ!” เสียงทุ้มเรียกขวับ ดาริณหันซ้ายขวา เชี่ย...ทำไมทั้งร้านมีอยู่ดาริณเดียว

“ไหนบอกไปถ่ายรีวิวครีม ทำไมมาโผล่ร้านเหล้า” ไอ้เด็กเนื้อหอมดุเขาเฉย

“ทีตัวเองมาร้องเพลงยังไม่บอกเค้าเลย” ดาริณตะครุบปากตัวเองไม่ทัน เค้าเคิ้วอะไร กระดากอายมั้ย

ขิงกลั้นยิ้ม ปากมันเลยดูกระตุกๆ เเทนตัวเองว่า ‘เค้า’ นี่ใจบางเลยครับคุณพี่

จุ๊บ!

จูบเเม่งให้หายใจบาง

“กลับบ้านเลยป่ะ”

“กะ กลับเลยก็ได้” ดาริณไม่ชินที่โดนหอมเเก้มต่อหน้าที่สาธารณะ บ้าบอ! ไม่ต่อความยาวสาวความยืดกับขิง เดินไปบอกลาคนในกอง บอกว่าพ่อมารับเเล้ว

“นะนั้นเเฟนพี่หรือคะ” เด็กสาวผู้ไม่รู้อิโหน่อีเหน่กลั้นใจถาม นักดนตรีสุดหล่อหันไปพยักหน้าให้

“กลับบ้านกันครับเมีย” เด็กขิงยิ้มกริ่มให้รุ่นพี่ตัวเล็กที่เดินเข้ามากลางวงเเฟนคลับ แถมยังถือวิสาสะวางมือลงบนเอว แล้วยกมือบ๊ายบายคนที่รุมล้อมเดินออกไปราวกับคืนส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอ

“อิเด็กเลว เอาพี่เป็นไม้กันหมาใช่หรือไม่” ดาริณบิดเนื้อเอวขิง

“ฉลาด”

คนตัวเล็กย่นจมูกใส่

“แล้วถ้าพี่โดนดักตบนะใครรับผิดชอบ”

“หน้าพี่ร้ายกว่ามือตบขนาดนี้ใครจะกล้า”

“นี่ขิงชมพี่อยู่ใช่ม่ะ” บางที่ดาริณก็อยากจะฟาดปากไอเด็กนี่สักที

“ชมครับ พี่ดาริณของขิงน่ารักที่สุด จุ๊บ” ร่างสูงไม่ปล่อยให้ปากงุ้ยๆ นั้นบ่นต่อเขาจูบคนพี่ไปสองสามที ให้พอหน้าขึ้นสี แล้วก็จูงมือไปยังรถออดี้สีบาดตาเหมือนเดิม

“ในรถอีกมั้ยคืนนี้” ขิงเย้า ดาริณทำตาคว่ำ

“ไม่เหนื่อยหรือไง” คนตัวเล็กถาม เห็นอยู่ว่าเล่นดนตรีจนเหงื่อตก

“เจอพี่ก็หายเหนื่อย นึกว่าจะไม่เจอเเล้ววันนี้ ดีใจจัง”

“ไม่เห็นเคยบอกว่าเล่นดนตรีด้วย”

“ผมเรียนโรงเรียนดนตรีครับ ไม่รู้สึกหรอว่านิ้วผมพร้ิวเป็นพิเศษ” ขิงพูดยิ้มๆ แล้วก็ควงพวงมาลัยด้วยมือเดียว ถอยออกจากซอง แล้วกลับรถเข้าสู่ถนนใหญ่

ดาริณมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาเเล้วนึกตามที่ไอ้เด็กยักษ์มันว่าก็เเก้มเเดงก่ำ เออนิ้วเเม่งดี บางทีก็จะเสร็จตั้งเเต่ยังไม่ทันได้สอดใส่

“เเหนะ คิดลามกอีกแล้วดิ” ขิงใช้นิ้วเขี่ยปลายจมูกอีกฝ่าย ดาริณเลยคว้ามือนั้นมาล็อกไว้ที่หน้าตักตัวเอง

“แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่ไปกับคนอื่น พี่ว่าก็มีคนที่โอเคหน้านอนด้วยอยู่นะ”

“อ้าว ก็เราทำสนธิสัญญากันเเล้วไง”

“เหลือเชื่อ มีคนมาประเคนให้ขนาดนั้นก็ยังรักษาสัญญาหรอ”

ขิงยักไหล่ “เจ้าชู้ไม่ได้เเปลว่าเท่ ผมบอกพี่เเล้วว่าอยากคุยด้วยทีละคน”

“เดี๋ยว พูดเหมือนจีบกันอยู่”

ขิงหัวเราะ หันมาดูใบหน้าคนที่เอ๋อเป็นบางครั้ง แล้วมันก็ตรงกับช่วงไฟเเดงพอดี

“จูบหน่อยดาริณ”

คนตัวเล็กทำหน้ามุ่ย เเต่ก็ยอมเอื้อมหน้าไปประกบปากกับคนที่ดูมีเสน่ห์เกินวัย เราจูบกันประมาณ 270 วินาทีถึงผละออกจากกัน คราบน้ำลายใสเปรอะข้างปากดาริณ ขิงก็ยื่นนิ้วมาเช็ดให้ คนพี่เผลออ้าปากอมปลายนิ้วน้องเข้าไป

“ดาวครับ ไม่ยั่วดิ” ขิงปราม ดาริณหัวเราะคิก

“เรียกดาวครับแล้วหัวใจมันกระดุ๊กกระดิ๊ก” ดาริณบอกตามจริง ขิงอมยิ้ม

“ดาวครับ ขิงขอจีบได้มั้ยครับ”

“ไอ้เด็กบ้า พี่เขิน” ดาริณทุบไหล่คนน้อง

“ผมพูดจริง”

“แต่พี่ไม่อยากมีเเฟน คุยกันแบบนี้ก็ดีเเล้ว เป็นพี่น้องกัน”

“หืม...พี่น้องท้องชนกันอ่ะนะ”

“หน้าท้องพี่เเบนราบ ไม่ชนกันหรอก”

“ยอกย้อนเก่ง” ขิงดุดาริณ เจ้าตัวร้ายหัวเราะคิกคัก

“ทำไมไม่อยากมีแฟน”

“ก็ไม่อยากตามหึงตามหวง เลิกกันก็ไม่ต้องร้องไห้”

“งั้นผมก็จะไม่ทำให้พี่หึง แล้วก็ไม่ต้องเลิกกันให้ร้องไห้ด้วย”

“พูดได้ก็พูดไปสิ เราหนะเคยอกหักบ้างรึยังเถอะ”

ขิงพยักหน้า

“ตัวเเค่นี้อ่ะนะ”

“แต่ไอ้นั้นใหญ่นะครับ”

“ขิง!!” ดาริณส่ายหน้า ลากเข้าเรื่องจนได้



ขิงจอดรถที่คอนโดตัวเอง แล้วจูงมือคนพี่ขึ้นห้องสถานการณ์แบบนี้ไม่ต้องบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก ร่างสูงชวนดาริณอาบน้ำพร้อมกัน ระหว่างถูสบู่ก็ลูบไล้เอวบางเนียนนุ่มมือไปด้วย ดาริณเงยหน้าป้อนจูบให้ขิง ปล่อยให้สายน้ำอุ่นสาดรถร่างทั้งสอง ก่อนลำคอเพรียวจะถูกขบกัดด้วยเด็กอายุน้อย ดาริณลากมือขิงไปให้สัมผัสส่วนต่างๆ ที่เขาชอบ เหมือนสอนน้องทางอ้อมว่าต้องทำยังไงพี่ถึงจะพอใจ ขิงเองก็ไม่ขัด เขาตั้งใจเรียนรู้ดาริณ

สะโพกมนโยกย้ายเบาๆ บดเบียดหนั่นเนื้อลงบนเจ้าตัวที่โตเกินวัย ดาริณหยอกน้องเล่นจนเด็กม.ปลายครางต่ำ ใบหน้าหวานปนเฉี่ยวหันกลับมาคล้องเเขนรอบลำคอหน้า ป้อนจูบไปอีกนับครั้งไม่ถ้วน วาดขาขึ้นเกี่ยวเอวร่างสูงไว้ เพื่อพยุงส่วนนั้นให้ได้ระดับเดียวกัน

ขิงเลื่อนมือลงไปกำรอบส่วนน่ารักของอีกฝ่าย บีบรัดเข้ากับส่วนอึดอัดของตัวเอง ขยับมันช้าๆ ก่อนจะเป็นจังหวะรวดเร็ว เรียกเสียงหวานน่ารักของคนเป็นพี่ให้สะท้อนก้องไปทั่วห้องน้ำ





ร่างเปลือยเปล่ากอดรัดกันบนเตียง เหมือนลูกเเมวตัวเล็กฟัดกับลูกหมาตัวเขื่องๆ จากช่วงร้อนเเรงดั่งพายุ ปัจจุบันนี้ลมสงบลงเป็นความมุ้งมิ้งน่ารัก คลอเคลียกันเรียกความอบอุ่นให้หัวใจมากกว่า

ขิงชอบ...และดาริณก็ชอบ มันดีกว่าการสาดซัดอารมณ์ใส่แล้วเเยกย้ายกันไป

“เรื่องที่บอกว่าจะจีบอ่ะจริงนะ” ขอย้ำ ไปพรางกดจูบลงบนหัวไหล่

“อือ...เเต่ไม่รับปากนะว่าจะรับรัก”

“กินเด็กเป็นอมตะนะผมบอกเลย”

“ก็กินอยู่ทุกวันนี่ไง”

“แล้วทำไมไม่ยอมมีแฟนเด็ก”

“ทำตัวดีๆ ให้พี่มั่นใจก่อน แล้วค่อยว่ากัน”

ของตะเบ๊ะรับคำสั่ง แล้วก็เริ่มเพิ่มความร้อนให้ผิวกายคนพี่อีกครั้ง





ขิงกลับจากซ้อมดนตรีกับเพื่อน เเล้วโทรสั่งเดลิเวอร์รี่ กะเวลาว่าเขาจะถึงคอนโดของดาริณตรงเวลาที่อาหารมาส่งทันที ร่างสูงจ่ายเงินกับพนัหงานเเล้วหิ้วอาหารญี่ปุ่นขึ้นห้อง หลังจากบอกว่าจะจีบรุ่นพี่หน้าเเมวเขาก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมาก นอกจากไปมาหาสู่กันมาขึ้น เเลกคีย์การ์ดเเละรหัสเข้าห้องของกันเเละกัน ขิงรู้สึกว่ามันเหมือนข้ามขั้นจากความเป็นเเฟน แล้วกลายเป็นคนที่กินอยู่ด้วยกันมากกว่า ซึ่งเขาก็ชอบที่มันเป็นแบบนี้

นิ้วเรียวกดเลขวันเกิดของเจ้าของห้อง แล้วเปิดประตูเข้ามา เขาได้ยินเสียงเพลงอนิเมะญี่ปุ่นลอยมาสะดุดหู จากนั้นก็ต้องขมวดคิ้วเพราะคนสวยเเต่ชุดยูคาตะนั่งเพ้นท์สีน้ำอยู่กลางห้อง

“ทำอะไรอ่ะดาว” สรรพนามที่เรียกขานก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา ดาวไม่อยากรู้สึกแก่จึงยอมให้ขิงเรียกได้โดยไม่ต้องมีคำว่าพี่นำหน้า

“วาดการ์ตูน”

“แล้วเเต่งตัวเเบบนี้ทำไม” ขิงวางถุงอาหารลงกับเคาเตอร์ครัวเเล้วเดิน เข้าไปยืนซ้อนหลังคนเป็นพี่ ยูคาตะผ้าไหมสีเเดงเลือดหมู ตัดกับผิวขาวจัดของดาริณ แถมคนพี่ยังจงใจสะกิดให้ไหล่ชุดข้างหนึ่งตกลงมาเห็นหัวไหล่น่างับอีก

“ดาว...อย่ายั่ว” ขิงปราบ แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ให้ขมกัดเนินเนื้อน่าสัมผัสนั้นไม่ได้เช่นกัน จมูกโด่งเป็นสันซุกไซร้หลังคอพี่พอให้หายคิดถึง แล้วค่อยมาหยุดดูดีๆ ว่าดาวกำลังวาดอะไรอยู่

การ์ตูนโป๊ไปอีก!!

ดาริณหัวเราะคิดเมื่อเห็นขิงหน้าเเดง เขาวางจานสีและพู่กันลง วันนี้ลงทุนเเต่งตัวแบบนี้เพราะเขามีงานพิเศษวาดการ์ตูน หรือวาดปกนิยายชายรักชายให้สำนักพิมพ์ ซึ่งงานวันนี้มันก็ตีมอีโรติกญี่ปุ่น จึงวาดผู้ชายหน้าสวยใส่ชุดยูคาตะนอนหลับอยู่บนทุ่งหญ้า เสื้อผ้าเเหวกวับเเวมพอให้เห็นเเล้วน้ำลายสอ เเละเพื่อให้โครงร่างในภาพนั้นสมจริง รวมถึงรอยทับความมันเงาของทบผ้าที่แนบเนียน เขาเลยต้องหาต้นเเบบ นั้นคือตัวเอง

ร่างเล็กหันมาซบหน้าลงบนหน้าท้องของคนน้อง ที่ยังเเต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีครีมกางเกงลายสก็อตขายาวตามแบบโรงเรียนเอกชน ขิงก้มลงอุ้มคนพี่ในท่านั่ง เอาขาเกี่ยวเอว แล้วเอามือคล้องคอไปวางบนเคาเตอร์ครัว ชายผ้าที่เเหวกจนเห็นเรียวขาวขาวนวลทำเอาเจ้าเด็กยักษ์ตาพร่าเบลอ

“หิวข้าวหรอ หรือหิวพี่” ดาริณใช้มือลูบไล้สันกรามที่มีไรหนวดจางๆ ของเด็กกำลังโต ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าหล่อเต็มวัยเเล้วจะฮอตเบอร์ไหน

“หิวดาว ยั่วเก่งนัก” ขิงบิดจมูกของคนซน ดาริณหัวเราะคิกคัก

“แต่ดาวหิวข้าว กินก่อนได้มั้ย เดี๋ยวไม่มีเเรงทำให้”

ดาวจะไม่เคยเขินอายเลยใช่มั้ย ฮรือ! ขิงซบหน้าลงกับอกบางขบงับยอดอกอีกฝ่ายผ่านร่มผ้า ดาริณพยายามผลักหัวน้องออกแต่เเอ่นตัวให้..คือยังไง?

ขิงเหลือบตามองหน้าสวยๆ ที่เริ่มจะทนไม่ไหว นั่งไม่ติด เขาหัวเราะเบาๆ ยอมผละปากออกใช้มือบีบขยำหนั่นเนื้อใต้ร่มผ้าให้พอหายหมั่นเขี้้ยวเเล้วรับเอาคนตัวเล็กลงมายืนที่พื้น จัดการแกะอาหารออกมาประเคนให้

พอได้ของกินก็เเมวสุดยั่วก็กลายร่างป๊องเป็นเด็กน้อยทันที ขิงเองก็ทานอาหารญี่ปุ่น แล้วรอกินขนมญี่ปุ่นตรงหน้าเป็นของหวาน





หลังเสร็จสิ้นภารกิจอันร้อนเเรง ดาริณเก็บยูคาตะสีเเดงมาผูกเอวไว้ลวกๆ แล้วลุกไปที่ขาตั้งวาดรูปทันที

“ทำอะไรอีกคนสวย” ขิงถาม เขานอนดูร่างจ้ำเเดงนั้นเดินวนไปมา แล้วหยิบจานสีมาเเก้งานนิดหน่อย

“ท่าที่ขิงยกข้อเท้าดาวพาดบ่ามันดูสวยมาเลยในกระจก เลยจะวาดเพิ่มลงไปหน่อย”

ขิงกรอกตา นี่เขาโดนหลอกมาเป็นเเบบวาดรูปพอร์นป๊ะเนี่ย!!


--- TBC --- 

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapter3 : สนธิสัญญาสงบเซ็กส์_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 05-08-2018 22:41:23

Chapter 05





‘กลับบ้านเร็ว ต้องการความช่วยเหลือ’

ร่างสูงที่เดินมาถึงห้องชมรมเเล้วชะงัก นานๆ ทีดาริณจะส่งข้อความประเภทออดอ้อนมาให้เห็น เขาโผล่หน้าไปเซย์กู๊ดบายเพื่อนร่วมวงทันที พวกมันด่านิดหน่อย เเต่ก็ไม่ได้โกรธเป็นจริงเป็นจัง

ลูกชายนักธุรกิจขับรถความเร็วจี๋กลัยคอนโดว่าที่แฟน (จีบกันมาเป็นเดือนเเล้วพี่เขาก็ยังไม่ยอมใจอ่อน) เปิดประตูผัวะเข้าไป ระหว่างขับรถมาเขาก็จินตนาการมากมายว่า ดาวอาจจะเจอจิ้งจกหรือเเมลงสาปแล้วกลัวตัวสั่นไม่กล้าไล่ หรือหลอดไฟห้องน้ำขาดอาบน้ำไม่ได้ หรือก็ทำงานศิลปะไม่ทันต้องให้เขามาช่วยเหลือ แต่เปล่า...ผิดทุกการคาดเดา เพราะเขาเห็นคนตัวเล็กนอนคู้ตัวน้ำตาซึมอยู่บนเตียง ใครทำอะไรดาว

ขิิงสืบเท้าเข้าไปหาอย่างเป็นห่วง ใบหน้าน่ารักนั้นเเดงก่ำ เหงื่อซึมรอบกรอบเส้นผม ปากบางโดนฟันขบกัดจนเป็นรอย มือใหญ่เอื้อมไปลูบผมเบาๆ ทันที

“ดาวไม่สบายหรอ”

ใบหน้าเล็กๆ ส่ายดิ๊ก แล้วเบะปากเหมือนจะร้อง เอ็นดูจัง ขิงจุมพิตเบาๆ เพื่อจะปลอบคนพี่

“เป็นอะไร ไหนเล่าขิงสิครับ”

“ฮึก ซื้อน้องมาเล่น น้องดุมากเลยไม่กล้าเอาออกเอง ขิงช่วยด้วย”

ขิงเอียงคอฟัง เเละพอทุกอย่างในห้องเงียบกริบเขาก็ได้ยินมอเตอร์ทำงานเบาๆ หือ...ดูหนังเอวีมาก็มากไม่คิดว่าจะได้ประสบพบพานของจริง เด็กม.ปลายกุมขมับ

“อยะ อย่าดุเค้านะ เเค่น้องดุ ดาวก็จะตายแล้ว”

ขิงหมั่นเขี้ยวถึงขั้นต้องบีบบี้ปากเป็ดๆ เขาตวัดผ้านวมออก ท่อนล่างของไอ้คนใส่เสื้อยืดคือเปลือยเปล่า พอไม่มีผ้านวมกั้นเสียงที่ชวนสะเทือนหัวใจก็ดังชัดเจนขึ้น

บันเทิงล่ะมึงไอ้ขิง ขอโคฟเวอร์เป็นประเอกหนังเงินล้านในวงการ GV แป๊บ

“ขะ ขิง ฮึก”

อย่าร้องได้มั้ย เเค่นี้หัวใจเขาก็เต้นรัวเป็นบ้าเเล้ว น้องชายก็กำเริบสืบสาน ตีปีกผับๆ อยากออกมาร่าเริงนอกขอบ Calvin Kline จะเเย่ ดาริณรู้บ้างมั้ยเนี่ยว่าตัวเองขี้ยั่วขนาดไหน

คนที่ยั่วได้ไม่เคยปราณีหัวใจขยับตัวดันสะโพกขึ้นดุ๊กดิ๊กอยู่ตรงหน้า ช่องทางสีชมพูที่มี ‘น้อง’ จับจองอยู่มองยังไงก็น่าเอ็นดู

นี่ต้องการความช่วยเหลือจริงป่าววะ หรือจะยั่วให้เขาขาดใจตาย ดุ๊กดิ๊กไปอีกครับคนดี

เขามองหน้าคนที่นำ้ตาไหลปริ่มๆ แทบจะขาดใจ แล้วเผลอฟาดมือลงไปบนก้นนุ่ม

“งื้อ อย่าทำเค้า”

“เค้าอะไรละ” ขิงดุ

“เอาน้องออกเร็ว ดะดาวจะไม่ไหวแล้ว”

ขิงเช็คสภาพว่าไอ้ตัวดีไม่ไหวจริงหรือเปล่า เอื้อมมือไปคว้าดูก็รู้สึกได้ถึงน้ำที่เปียกนุ่มชุ่มมือ ขิงเลือดขึ้นหน้าทันที ไม่นึกว่าจะมีวันที่ต้องมาหึง ‘น้อง!!!!!!’

“ตอนเล่นละไม่คิด”

“หงึ ดุ”

เห็นหน้าเบ้ๆ งอๆ คนดุก็ดุไม่ลงละ เสียงเข้มอ่อนลงนิดนุง

“โอ๋ๆ ฮึบนะกลั้นใจเเป๊บเดียว” ขิงจุ๊บสะโพกปลอบ คนซนขยับหน้าหงึกหงัก กัดหมอนฮึบตามคำสั่ง

ขิงจับปลายมันเบาๆ แล้วค่อยๆ ดึงไอ้ตัวดื้อออกมา

“อ๊ะ..ฮ่าห์~”

มันสั่นพรวดพราดทันทีที่เจอที่กว้าง แล้วไอ้อาการเเอ่นสะโพกทำหน้าฟินของดาวคืออะไร

“ร้ายนักๆ” ขิงพึมพำเบาๆ เขาปาไอ้ของเล่นเวรที่ลอยหน้าลอยตาเยาะทิ้งจนอะไหล่กระจายเต็มพื้น

“เห้ย! ของมันเเพง” ดาวสบถ

ขิงหงุดหงิดถึงขั้นฟ้าฝ่ามือลงไปบนก้นขาวๆ ของดาว เผี๊ยะ!

“ทำไมขิงดุ ฮึก” ดาวบีบน้ำตาใส่

“ดุเท่าน้องเมื่อกี้หรือเปล่า” คนตัวสูงทาบทับลงไปกัดหลังคอคนที่ยังนอนคว่ำ

คนพี่ตาพราว พลิกตัวมาโอบรอบไหล่ทันที ไอ้น้ำตาเมื่อกี้มันภาพมายาชัดๆ

“อยากให้ดาวตอบแบบไหนหรอ” ไม่พูดเปล่าตวัดขาโอบรอบเอวขิงเรียบร้อย ก้นพี่เขาบดไปมาเป็นจังหวะ Shape of You อีกแล้ว เเถมยังจูบไซร้ที่เเก้มสากด้วย แบบนี้ต้องโดนลงโทษ

“อยากทำโทษเด็กดื้อ เล่นซนไม่รู้เรื่อง ต้องทำยังไงดีครับ” เขาถาม แล้วซุกไซร้ซอกคอหวานหอม เหงื่อที่ไหลออกมาจางๆ เหมือนจะขับเอาโลชั่นน้ำหอมที่ดาริณทาออกมาด้วย

“นอนลง เดี๋ยวดาวจัดการให้” คนตัวเล็กว่า แล้วผลักร่างสูงให้เเบนราบ ทั้งที่ปลายขายังวางอยู่บนพื้น ดาริณถดก้นลงไปตรงส่วนกลางลำตัว นั่งทับขาเเล้วคว้าเอาส่วนเเข็งขืนของขิงเข้าไปแทน ‘น้องดุ’ ทันที

“ดาว..ใจเย๊นนนนนนนนนนนน!!” ของร้องโหยหวน เพราะพี่คนสวยเขาไม่ปราณีเลย!!

“คิก…”

ขอซื้อได้มั้ยไอ้เสียงหัวเราะเเบบนี้











น้ำจะหมดตัวตาย ขิงสาบาณไม่คิดว่าชีวิตจะต้องประสบพบพานกับคำนี้ เวลาดาริณว่างงานก็จัดเขาหนักแบบไม่ยั้งเลย ขิงเป็นเด็กม.ปลาย ที่ยังต้องตื่นไปเคารพธงชาติให้ทันแปดโมง จึงมีอาการนอนไม่พออยู่บ้าง คนเคยหล่อขอบตาคล้ำจนเพื่อนในวงอดทักไม่ได้

เย็นนี้ขิงและเพื่อนมีเตรียมการเเสดงปิดกีฬาสีด้วยกัน

“ซ้อมหนักไปหรือพิขิง ทำไมดูเหนื่อย ให้น้องน้ำบีบนวดให้มั้ย” น้ำ เพื่อนที่เป็นนักร้องนำถาม เขาสนิทกันจนหยอกล้อเหมือนเป็นเเฟนอยู่เสมอ

“หึ”

ขิงไม่ตอบอะไรมาก ยีหัวน้ำเล่นเหมือนปกติก่อนเดินไปเปิดโน๊ตเพลง แล้วส่งสัญญาณให้ทุกคนเริ่มเล่นจะได้รีบกลับบ้านไปนอน

ประมาณหนึ่งทุ่มทุกคนก็เลือกจะเเยกย้าย ขิงเดินไปเอารถที่ลานจอด แอบโดนฝนนิดหน่อยเล่นเอาหนาวสั่นไม่ใช่เล่น

‘ดาวกลับบ้านยัง ไปรับมั้ย ขิงเลิกแล้ว’ เขาส่งข้อความไปหาคนพี่ ที่เเจ้งไว้ก่อนเเล้วว่าวันนี้จะเลิกช้า ปลายทางเองก็บอกว่าจะทำงานที่สตูดิโอมหาวิทยาลัย

‘มาๆ เสร็จพอดี’

ขิงอมยิ้ม แม้เขาจะเหนื่อยเเต่ถ้าได้อยู่ใกล้ดาริณก็มีความสุขดี

รถสปอร์ตคันสวยจอดเทียบที่หน้าลานคณะดิจิตัลมีเดีย ตึกคณะนี้รูปทรงเเปลกตา คนตัวเล็กผิวขาวสว่างโดดเด่นออกมาจากกลุ่มเพื่อน ดาริณไม่ได้เดินมาคนเดียวแต่มีเพื่อนผู้หญิงที่ดูเนิร์ดๆ อีกคนติดมาด้วย

“ขิง ไปส่งเพื่อนดาวหน่อยได้เปล่า พอดีรถเพื่อนเสีย แล้วบ้านก็ไกลด้วย ไม่อยากให้นั่งเเท็กซี่ไปคนเดียว”

ร่างสูงพยักหน้า ดาวให้เพื่อนขึ้นไปนั่งข้างหลัง เเล้วก็กด Gps location หมู่บ้านเเถบชานเมืองส่งให้ รถติดเเหง็กอยู่ชั่วโมงกว่า กว่าพวกเขาสองคนจะกลับถึงคอนโด ขิงมานอนกับดาวอีกแล้ว

“หิวมั้ย” ดาวถาม

“นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว” ขิงพูด ดาวเดินเข้าไปกอดเอวคนน้องอย่างออดอ้อน

“ขอบคุณนะวันนี้ ที่ไปส่งเพื่อน” ดาวรู้ว่ามันไกล และอีกฝ่ายก็ทำให้โดยไม่ปริปากบอกสักคำ

“อยากกินอะไร พี่ดาวทำให้กิน”

“ดาวกินเเล้วหรอ”

“อื้อ ที่คณะสั่ง KFC มา”

“อะไรก็ได้ ง่ายๆ เหมือนจะเจ็บคอหน่อยๆ เลย” ขิงบอก เขาลูบมือคนพี่ที่วางอยู่ตรงหน้าท้อง

ดาวยกมือขึ้นเเตะหน้าผากขิง ตัวรุมๆ จริงๆ ด้วย

“โดนฝนรึเปล่าวันนี้” เขาจำได้ว่าช่วงหัวค่ำ เหมือนจะมีพายุเล็กน้อย

ขิงพยักหน้า ดาวบิดจมูก แล้วรุนหลังคนตัวโตไปอาบน้ำ

“น้ำอุ่นๆ นะ สระผมด้วย”

ขิงทำตามสั่ง ออกมาหัวเปียกซก ดาวที่ต้มข้าวพึ่งเสร็จเดินมารับผ้าขนหนูไปซับให้ทันที เขากดบ่าคนที่ตัวสูงชะลูดให้นั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องเเป้ง แล้วเปิดไดร์เป่าผมอุณหภูมิพอดีมาจัดการให้ ขิงหลับตาเคลิ้มกับมือนุ่มๆ ที่ลูบไล้ไปทั่วศีรษะ

“เสร็จเเล้ว หัวหอม” ดาวจุ๊บลงมาที่กลางกระหม่อม ขิงจับมืออีกฝ่ายมาจูบบ้าง

“ขอบคุณครับ”

“ไปกินข้าวครับ จะได้รีบนอน”

“หืม...วันนี้ไม่ยั่วผมหน่อยหรอ” ขิงรู้ว่าดาวเป็นคนความต้องการสูงเรียกได้ว่าทุกวันอ่ะ ถ้าไม่เข้าไปลึกซ้ึงกันภายใน ก็ต้องให้เขาทำภายนอกให้

“นี่ เด็กยักษ์ของพี่ป่วย ยังจะให้พี่ใจร้ายบังคับขืนใจอีกหรอ” ดาวว่า ขิงยิ้มขำ รวบเอาสองมือของพี่มากดจูบให้ชื่นใจ

“ผมทำให้ได้นะ”

“ขิงอย่าตามใจพี่มากเกินไปสิ ถ้าไม่ไหวก็บอกได้ พี่ก็เข้าเว็บไปทำเองไปได้”

คนน้องหน้าตูมทันที คนพี่หัวเราะ เเล้วเอาสองมือบี้เเก้ม

“วันก่อนก็หึงของเล่น วันนี้ก็หึงอินเตอร์เนตหรอครับ”

“ดาว…" ขิงงอเเง ปากบู้

“โอ๋ๆ นะน้องขิงของพี่ดาว”

“ขิงไม่อยากให้ดาวคิดว่ามีอย่างอื่นมาเเทนขิงได้ ขิงอยากเป็นที่หนึ่งของดาวคนเดียว”

โดนเด็กอ้อนเข้าไปแบบนี้ ดาริณก็เเก้มเเดง เขาเงยหน้าหอมเเก้มคนน้อง แล้วกอดเอวสอบออดอ้อน

“ขิงทำพี่ดาวหลงจะเเย่ พี่ยังจะกล้ายกที่หนึ่งให้ใครได้อีกหรอ โอ๋ๆ นะเก้านิ้วของพี่”

ขิงบีบจมูกดาว ไม่มีใครมาเเย่งที่หนึ่งเขาหนะใช้ เเต่ไอ้สารพัดของเล่นที่สั่งพัสดุมาเนี่ยอย่าคิดว่าเขาไม่รู้ไม่เห็นนะ ซนเหลือเกินตัวเเค่นี้

“โอ๋นะๆ ไปกินข้าวต้ม กินยานอน วันนี้พี่ดาวนอนกอดน้องขิงเฉยๆ ไม่ดูหนังก็ได้” ดาวเอาใจอีก ขิงไม่อยากงี่เง่าเกินไปจึงปล่อยให้คนพี่จูงไปโต๊ะอาหาร





ตกดึงขิงไข้ขึ้นหนัก จนคนพี่ต้องลุกขึ้นมาเเปะเจลลดไข้แล้วเช็ดตัวให้ซ้ำๆ ดาริณไม่เคยต้องดูเเลใครมาก่อน เพราะเป็นลูกคนเล็ก มีคนคอยตามโอ๋ตลอด แต่เขารู้ดีว่าที่เจ้าเด็กยักษ์ป่วยส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะอยากเอาอกเอาใจเขานั้นเเหละ

หลังเช็ดตัวรอบที่สองเสร็จ เขาก็จุ๊บเเก้มคนน้องไปทีนึง เหมือนจะเป่ามนต์ให้หายไข้ขิงสลึมสลือตื่นขึ้นมาลูบหัวเขาเบาๆ

“ดาวร้องไห้ทำไม”

ดาริณพึ่งรู้ว่าตัวเองมีน้ำตา เขารีบป้ายมือกับเเก้มว่องไว

“กลัวขิงตาย”

ดูตอบ คนป่วยนี่เเทบจะเป็นหนักกว่าเดิม

“นานๆ ป่วยทีเดี๋ยวก็หาย” ร่างสูงรู้ตัว ถึงเขาจะไข้สูง แต่ก็ไม่ใช่คนอ่อนเเออะไร ได้พักผ่อนเต็มที่บวกกินยาลดไข้ อาการก็จะอยู่ไม่หลายวันหรอก

“รีบหายนะ” คนพี่อ้อน เกยคางไว้กับเบาะนอน อ้อนทำไม คนป่วยนึกขำ คนที่ควรอ้อนต้องเป็นเขานี่ ร่างสูงลูบกลุ่มผมคนที่นั่งทับขาอยู่ข้างเตียงอย่างเอ็นดู เเล้วเปลี่ยนมาตบที่นอนเบาๆ เป็นเชิงว่าให้คุณพยาบาลขึ้นมานอนได้เเล้ว

ดาริณส่ายหน้าหงุกหงิก แบบว่ากลัวคนน้องจะเป็นอะไรไปต้องเกาะขอบเตียงเฝ้าเเบบนี้

“ดาวครับ ขึ้นมานอนเร็ว” ขิงเสียงเข้มขึ้นอีกนิด ให้คนไม่ป่วยแต่ดื้อกลัว

“แล้วดึกๆ ขิงจะเป็นอะไรอีกมั้ย” คนพี่ถามอย่างลังเล

“ไม่เป็นอะไรเเล้วครับ ขึ้นมาให้กอดเร็ว”

ดาวยอมพยักหน้า เขาเดินอ้อมไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียงเเล้ว มุดตัวเข้าไปใต้ผ้านวมผืนเดียวกับคนตัวสูง อ้าเเขนกอดเอวอย่างน่ารัก จนขิงนึกอยากหายป่วนมาฟัดพี่พยาบาลให้จมเตียง (ยังไม่เจียมสังขารว่าที่ป่วยนี่ก็เพราะเอาเเต่ฟัดพี่เขานั้นเเหละ)

คนตัวเล็กไล้มือไปตามหน้าท้องเเกร่ง ลอนเบาๆ นั้นเพลินมือ เเล้วตัวขิงก็ร้อนกว่าทุกวัน เขาอยากลูบๆ ให้ผิวน้องคลายร้อน

หรา....

“ดาววววว” ขิงลากเสียง ดาวเข้าใจว่าขิงชอบใจจึงลูบๆ ต่ออีก

“ไม่ซนสิครับ” เหนื่อยจะดุ เขาจุ๊บจมูกคนพี่ที่ชอบยั่วตาใส

“ลูบไม่ได้หรอ ป่วยเเล้วหวงตัวหรอ”

ขิงส่ายหน้าในความมืด อ่ะอยากลูบๆ ก็ลูบไม่ว่า ระวังติดไข้จากคนป่วยที่ห้ามใจไม่ได้ก็เเล้วกัน









--- TBC ---

บาปไปมั้ย พระเจ้าจะลงทัณฑ์ไรต์รึเปล่า ฮึก 

เรื่องอื่น เคะโดนกระทำจนไข้ขึ้น เรื่องนี้พิดาวไม่ปราณีน้องขิงเลยค่ะ 

เอ็นดูวว์เหลือเกิน อย่าลืมไปบอกเล่าความน่าเอ็นดูของ  #ดาวอย่ายั่ว ในทวิตเตอร์กันบ้างนะคะ 

เเละสิ่งสำคัญที่สุด ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นต์ เลย อ่านเเล้วพี่ดาวมีเเรงปล้ำน้องขิงเด้อ 

เจอกันตอนหน้าจ้า 

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapterุ6 : ของเล่นของดาว_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 05-08-2018 23:29:41

เรื่องน่าสนใจ...ต้องตามดูพัฒนาการความสัมพันธ์ของคู่นี้แล้ว น่าเอ็นดูเหลือเกิน ^^

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapterุ6 : ของเล่นของดาว_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 05-08-2018 23:41:48

ชอบบบบบบบบบบบบบ   :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapterุ6 : ของเล่นของดาว_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 06-08-2018 00:08:22

รอตอนต่อไปค่าาา สำนวนกับเนื้อเรื่องสนุกมากกก
ชอบพี่ดาวน้องขิงมากๆ อ่านไปขำไป
มาต่อไวๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapter3 : สนธิสัญญาสงบเซ็กส์_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 06-08-2018 00:23:32

อื้อหือ ศีลเสมอกันแท้ๆ
คบเด็กมันกร๊าวใจสิพี่ดาว
น้องขิง คงไม่ขิงธรรมดา แบบนี้เรียกขิงแก่ เผ็ชช

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapterุ6 : ของเล่นของดาว_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-08-2018 13:31:37

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: ดาวยั่วจริงๆ

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapterุ6 : ของเล่นของดาว_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 06-08-2018 19:04:54

อยากเล่นมั้ง เอ้ย น่าลองจัง

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapterุ6 : ของเล่นของดาว_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-08-2018 13:23:28

อื้อหือ!!!!! น้องดาวสายยั่วที่แท้ทรู

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapterุ6 : ของเล่นของดาว_____[5Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-08-2018 15:04:06

เอ็นดูน้องดาวอย่างแรง....งงงง น่าย๊าก..กกกกก    :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: ดาวอย่ายั่ว!!_____Chapterุ6 : พยาบาล (คนพิเศษ)_____[8Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 08-08-2018 16:12:43

Chapter 06



ขิงยังป่วย ดาวเลยโดดเรียนหนึ่งวัน แล้วนั่งทำงานที่บ้านเเทน ช่วงบ่ายๆ หลังจากขิงหลับไปอีกรอบแล้วตื่นขึ้นมาก็ต้องขมวดคิ้ว ร่างเล็กๆ แค่ไหล่เขาเปิดประตูเข้ามาพร้อมกล่องลังขนาดใหญ่ สั่งอะไรมาอี๊ก ร่างสูงไม่ได้ทักออกไป ได้แต่หรี่ตาดูด้วยความเงียบ โชคดีที่เขาเอาผ้านวมขึ้นมาปิดไปครึ่งหน้า ดาริณเลยไม่เห็นว่าเด็กยักษ์ตื่นเเล้ว

ข้อเสียอีกอย่างของดาริณคือชอบเเก้ผ้าแบบไม่อายผีสางเทวดา ยึดมั่นว่าตัวเองก็เป็นผู้ชายอกสามศอกเหมือนขิง นึกอยากจะดึงเสื้อยืดออกจากตัวก็ดึงพรึ่บ กางเกงขาสั้นก็ถอดพั่บ คนป่วยตาวาวด้วยเห็นเนื้อเนียนๆ ที่มีกางเกงในตัวเดียวปกปิด แล้วยังเดินส่ายก้นดุ๊กๆ ไปมาหยิบนู่นจับนี้ไม่ยอมเเต่งตัวใหม่สักที

ดาริณกำลังแกะของในกล่องเเล้วเอาขึ้นมาทาบตัว

การบ้านที่อาจารย์ให้วันนี้คือวาดชุดนางพยาบาลเซ็กซี่หรอ

ขิงกลืนน้ำลายเอื้อก เพราะเมื่อคุณพี่สวมชุดพยาบาลสั้นจุ๊ดเสร็จก็หมุนๆ ตัวไปส่องกระจก โอ้ย กูอยากฉีดยาพยาบาลขึ้นมาทันที

เสือนอนซุ่มเงียบอยู่บนเตียง ปล่อยให้คุณพยาบาลเดินมาวัดไข้ แล้วดาริณก็ชอบวัดเเบบเอาหน้าผากชนหน้าผากก่อนหนึ่งที ค่อยเอาปรอทมายัดใต้รักแร้เขา ขิงปล่อยให้พี่ดูปรอทเสร็จเก็บอุปกรณ์เรียบร้อย แล้วค่อยสำออยร้องครางอืออาในลำคอเหมือนจะเพ้อ

“ขิง!” ดาริณตระหนกเป็นกระต่ายทันที ลนลานมาเปิดผ้านวมดูตัวเขา เท่านั้นเเหละก็โดนตวัดไปอยู่ใต้ร่างใหญ่ยักษ์ทันที

“เล่นบ้าอะไรเนี่ย” คนตัวเล็กดุหน้างอ ขิงหัวเราะร่วน จุ๊บปากที่งอนจนจะติดจมูกอยู่เเล้วนั้นไปที

“ตัวร้อน อยากเอาความร้อนออก”

“จะเช็ดตัวหรอ” ดาริณเริ่มสนใจความเจ็บป่วยของน้องอีกรอบ

ขิงส่ายหน้า

“ผมอ่านเจอในอินเตอร์เนต เขาว่ามีวิธีที่ทำให้หายไข้เร็ว”

คราวนี้คนน่ารักตาโตอีก เออหลอกง่ายจริงพยาบาลกระโปรงสั้นกุด

“วิธีอะไรหรอ”

ขิงกระซิบที่ข้างหูคนพี่ แล้วเเก้มพยาบาลก็เเดงก่ำ

“หลอกป่ะเนี่ย” ปากบางบ่นอุบอิบ ขิงทำตาใสแล้วส่ายหน้าดิก

“ผมไข้จะตายอยู่เเล้ว พี่ยังไม่ช่วยอีกหรอครับ”

ดาริณกลัวน้องตาย เขาเลยพยักหน้าทำตามวิธีที่ขิงบอก คือถอดกางเกงนอนของไอ้คนเป็นไข้ แล้วจัดการลูบๆ คลำน้องน้อยที่ไซส์ไม่ธรรมดา ดาริณขมวดคิ้ว ทำไมน้องไม่นิ่มอย่างที่ควร

“นี่คิดอะไรลามกอยู่รึเปล่า” คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาถามเสียงเขียว ขิงเเทบสำลักขำ อยากจะไล่พี่ไปดูกระจกอีกรอบ ดูเเต่งเนื้อเเต่งตัวเข้า ใครมันจะไม่คิดอกุศลด้วยไหว

“เร็วสิครับคุณพยาบาล คนไข้จะตายอยู่เเล้ว” ขิงเองก็เจ้าเล่ห์ พี่ชุดขาวเขาเลยก้มหน้าก้มตารีดพิษออกจากร่า

กายให้ แล้วบอกเลยว่าสกิลลิ้นดาริณไม่ธรรมดา ขิงนอนดิ้นร้องเป็นหมูถูกเชือดอยู่บนเตียงนั้นเเหละ



คนเป็นพี่เงยหน้าเลียปากเเผล็บ แล้วปีนขึ้นมานั่งตรงอก รอฟังผลการรักษา

“เป็นไงดีขึ้นมั้ยขิง”

ร่างสูงรั้งคอคนน่ารักมารับจูบแทนคำตอบ รสชาติคาวที่ยังคลุ้งอยู่ในปากไม่ได้ทำให้เขารังเกียจเลย แต่กลับไปปลุกอารมณ์ดิบให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง มือหนาเริ่มบีบล้วงเข้าไปใต้กระโปรงสั้น ดาริณขมวดคิ้วมุ่น นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของการรักษาหรอ

“ยังไม่หายหรอขิง”

“ครับ ขออีกสักน้ำสองน้ำนะดาว รับรองไข้จาง”

ดาริณพยักหน้าหงึกๆ แล้วปล่อยให้คนน้องลูบไล้ไปตามอำเภอใจ

เสร็จกิจกรรมรักษาคนป่วย ขิงยังนอนหอบเเฮ่กอยู่บนเตียง แต่ดาริณคนฟิตวิ่งดุ๊กไปล้างตัวในห้องน้ำ แล้วก็มานั่งวาดรูปต่อหน้าโต๊ะคอมทันที

“ดาวทำอะไรอ่ะ” ขิงอดจะคลานลงจากเตียงไปชะโงกดูไม่ได้ เขาก้มลงหอมแก้มนุ่มนิ่มไปด้วย

“อย่าพึ่งมายุ่งกำลังบรรเจิด” ดาวผลักหน้าขิงออกด้วยมือที่ว่าง

“ทำอะไร หื้ม” เขาจะน้วยจนกว่าคนสวยจะตอบ

“วาดฉาก NC ดาวว่าซีนเมื่อกี้มันดีมาก!!” เสียงใสตอบอย่างตื่นเต้น

“นี่งานอดิเรกหรือดาว” ขิงถาม ดูจอที่เริ่มปรากฏลายเส้นขีดเขียน

คนตัวเล็กพยักหน้าเเล้ววางปากกา wacom ลง หันมามองหน้าขิง “ขิงว่าดาวปะหลาดป่ะ อย่าพึ่งกลัวดาวนะ”

ขิงส่ายหน้า “ตลกดีออกไม่เคยเจอ และไม่คิดว่าคนสวยจะเป็นคนแบบนี้ด้วย”

ดาริณหน้างอ ขิงก้มลงจุ๊บขมับเบาๆ “ไม่กวนเเล้ว วาดเถอะ”

ดาริณยิ้มได้ พยักหน้าหงึก แล้วไล่เจ้าเด็กตัวโตไปนอนบ้าง









ใกล้กีฬาสีเข้ามาเเล้ว ขิงดูเเลเรื่องวงโยธวาธิต และยังมีการเเสดงคอนเสิร์ตปิดกีฬาสีกับวงด้วย ช่วงนี้จึงเจอกับดาริณน้อยไปโดยปริยาย ส่วนใหญ่ก็เป็นแค่ไลน์รายงานตัวกันเป็นระยะเท่านั้น

ฝ่ายดาริณเองก็มีโปรเจคสร้างคาเเรคเตอร์การตูน 3D ส่งอาจารย์เช่นกัน จึงต้องไปใช้งานห้องสตูดิโอคณะ เพราะคอมพิวเตอร์ส่วนตัวที่ใช้อยู่ตอนนี้เริ่มงอเเง

‘อยากกินขนม’ ดาริณงอเเงในไลน์กับขิง เพราะเป็นเวลาเกือบสามทุ่มเเล้ว เขายังทำงานที่คณะไม่เสร็จเลย ขิงพึ่งเลิกซ้อม เห็นข้อความก็ตอบกลับไปทันที

‘อยากกินอะไรครับ’

‘ขนมปังไส้กรอก นมขิง >.<’

‘อันนั้นได้กินเเน่ เเต่ตอนเนี่ยเอาที่มันกินได้จริงก่อนได้มั้ย’

ดาวบู้ปาก แต่ก็พิมพ์ไปว่า นมร้อนกับขนมปังสังขยา

‘เดี๋ยวไปส่ง’

พอได้คนตามใจดาริณก็หันไปสนใจงานต่อ โดยลืมเวลาไปเลยว่านานเเล้วทำไมขิงยังไม่โผล่มาสักที

“ไอ้ดาว เด็กมึงฝากหนมมาให้” พจน์เพื่อนร่วมภาคตะโกนลั่นสตู ดาวชะโงกหน้าขึ้นจากจอคอมก็เห็นเเก้วนมร้อน กับขนมปังถุงใหญ่ คนตัวเล็กรีบคว้าโทรศัพท์มาดู ก็เห็นว่ามันเเบทหมดจอดับสนิทไปแล้ว

“น้องอยู่ไหน” ดาววิ่งไปถามเพื่อน

“ข้างล่าง ไม่รู้กลับยัง”

ดาวรับนมมาถือ เเก้วที่ควรร้อนเย็นชืดไม่ต้องเดาก็รู้ว่าขิงคงมาตากยุงรอนานเเล้ว พวกเรารู้จักกันเเค่สองคน ไม่ได้รู้จักกับเพื่อนๆ ด้วย ทำให้ขิงคงไม่รู้ว่าต้องติดต่อใครเมื่อโทรหาเขาไม่ได้

คนตัวเล็กรีบวิ่งลงบันไดตึกลงมาดู รถสีส้มยังจอดอยู่ และขิงก็นั่งอยู่ที่ม้าหินใต้เสาไฟ

“ขิง” ดาวเรียก “ทำไมไม่ขึ้นไปกับพี่เค้า”

“ก็ไม่รู้ว่าขึ้นได้มั้ย ห้องเรียนไม่ใช่หรอ” เสียงเหนื่อยๆ ของคนน้องยิ่งทำให้ดาวรู้สึกผิด เขาเดินเข้าไปหาเด็กผู้ชายที่ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่

“แล้วเราอ่ะกินอะไรบ้างหรือยัง”

โครก~

เสียงท้องเเฉทำให้ดาริณหัวเราะ หนุ่มหล่อฮอตเกินร้อยที่เขาเจอในผับหายไปไหนเสียเเล้วนะ เจอเเต่เด็กน้อยน่าเอ็นดู ดาริณลูบเเก้มขิงเบาๆ คนเป็นน้องก็อ้อนกอดเอาหน้าซุกพุงคนพี่

“เหนื่อยหรอครับ” ดาริณลูบผมขิงเบามือ

ใบหน้าหล่อๆ พยักหงึกหงัก

“รอพี่อีก 30 นาทีไหวป่าว กดเรนเดอร์ไว้”

ขิงพยักหน้า

“ป่ะ ขึ้นไปนอนรอข้างบนมีโซฟา” คนตัวเล็กจูงน้องที่ตัวโตกว่าตัวเองขึ้นไปบนตึก แค่ผลักประตูห้องกระจกเข้ามาก็ได้ยินเสียงเกรี๊ยวกร๊าวใหญ่ ดาริณต้องกางเเขนกันไม่ให้เหล่าเพื่อนผู้น่ากลัวทั้งหลายเเซวขิงไปมากกว่านี้

“ใครอ่ะดาว”

“ไม่ยุ่ง!”

“มีเเฟนยังคะน้อง พี่จีบได้ป่าว”

ดาวลากขิงไปนอนที่โซฟาหลังห้อง โชคดีที่เขาใช้เครื่องนั้นทำงานอยู่ มันห่างไกลคนหน่อย คนพี่นั่งบนเก้าอี้ที่หมุนได้ จึงพลิกตัวมาดูเด็กโขงที่ล้มตัวลงนอนเเล้วเเต่ยังจ้องตาเขาเเป๋ว

“เมื่อไหร่จะเเนะนำเพื่อนว่าเป็นเเฟนได้อ่ะ” ขิงถามเบาๆ ดาริณทำปากยู่ ที่จริงทุกวันนี้ความสัมพันธ์ของเขาสองคนก็เกินคำว่าเเฟนไปมากเเล้วด้วยซ้ำ

“อยากพาดาวไปหาเพื่อนบ้างเเล้วเนี่ย” ขิงอ้อนอีก มือใหญ่ดึงมือเล็กมากุมแล้วเขย่าๆ น่าเอ็นดูมากมั้ย ดาวอมยิ้มไม่ตอบ ปลดมือขิงเพื่อลุกไปหยิบขนมที่ยังวางไว้ตรงโต๊ะกลางมากะจะให้น้องทานรองท้องกิน กว่าจะเคลียร์กับเพื่อนเสร็จเดินกลับมาเด็กตัวโตก็หลับปุ๋ยไปแล้ว

ดาวกินขนมเคี้ยวหงับๆ พร้อมซดนม แล้วก็ดูผลงานตัวเองที่เซฟเก็บเรียบร้อย เขาหันไปดูขิงที่หลับสบายใจจริงไม่อยากปลุกเลย แต่ถ้าดึกกว่านี้ก็จะยิ่งหลับลึก ดาวนั่งคุกเข่าลงไปกับพื้นวางมือบนไหล่น้องเบาๆ

“ขิงตื่นครับ”

น้องขยับหน้าหนีเหมือนรำคาญ

“ขิง ไม่กลับบ้านหรอ” ดาวออกเเรงเขย่าอีกหน่อย คนขี้เซาค่อยสลึมสลือลืมตา แล้วก็ทำปากจุ๊บๆ ราวกับจะให้เขาจูบนั่นเเหละถึงจะมีเเรงลุกขึ้นได้

ดาวตีมือขิงเบาๆ “นี่มหา’ ลัย”

พอดาวดุ เด็กดื้อเงียบก็พลิกตัวหันไปอีกทางทำท่าจะหลับต่อ ร้อนให้คนพี่ต้องรีบรั้งไว้

“จุ๊บก็จุ๊บ แม่งนิสัย!” ดาวบ่นกระฟัดกระเฟียด เเล้วก้มลงไปแต่ปากเร็วๆ ขิงนึกอยากกดท้ายทอยอีกฝ่ายไว้เเล้วจูบให้ดูดดื่มกว่าเดิม เเต่ก็นะ...ยังเกรงใจสถานศึกษา เลยยอมลุกขึ้นเเต่โดยดี พอดาวหันกลับไปมองหน้าห้องเท่านั้นเเหละ ขิงก็โดนฟาดไม่ยั้ง เพราะเพื่อนๆ อนิเมะวิทยาเขตเผือกร้อนๆ นี่ยืนชะโงกอยู่ตามหลุมหน้าคอมเหมือนตุ่นเชียว ทุกคนส่งยิ้มร้ายมาให้ดาริณคนฮอตที่เลิกมีเเฟนไปนานเเล้ว สงสัยตัวจริงจะเริ่มมาอีกรอบ แม้ดาวจะมีเรื่องแบบนี้จนชิน แต่เล่นจูบผู้ชายโชว์เพื่อนพร้อมกัน 38 ตาเเบบนี้เขาก็ไม่ชิน มือเล็กรวบทุกอย่างลงกระเป๋าเเล้วก็ลากข้อมือขิงเดินชนนู่นชนนี่ลงตึกไปอย่างรวดเร็ว

“ขิงทำพี่โดนล้อ” คนตาเเมวคาดโทษทันทีเมื่อขึ้นรถ ขิงยิ้มขำ

“ให้เป็นเเฟน เป็นการทำโทษ”

“ยังไงนะ” ดาริณว่าเขากำลังเสียเปรียบ

“ก็เป็นเเฟนไง เหมือนมีบ่วงคล้องคลอ ผมเสียสละสุดๆ อ่ะ”

“ขิงชอบดาวหรือไง ชวนเป็นเเฟนอยู่ได้”

“ก็อยู่ด้วยเเล้วบันเทิงดี”

“พี่ไม่เห็นบันเทิงเลย”

ขิงหน้างอ ก็ได้เขาเลิกรุก ปล่อยเเมวเข้าป่าไปก่อน

“อยากกินอะไร” ร่างสูงถาม ขณะจะออกรถ จะได้เลือกออกถูกประตู

“ขิงหิวหนิ ตามใจสิ พี่กินหนมมาเเล้วเมื่อกี้”

“งั้นติ่มซำหลังม.แล้วกันนะง่ายๆ”

คนที่บอกว่ากินขนมมาเเล้ว พอนั่งโต๊ะเท่านั้นเเหละก็หยิบใบรายการไปไล่ติ๊กเสียเเทบทุกเมนู หันไปยื่นให้พนักงานเสิร์ฟแล้วก็นั่งยิ้มเเฉ่ง

“ชอบกินติ่มซำหรอ” ขิงถาม

ดาริณยักคิ้ว ใช่สิเขาเด็กภูเก็ตก็เลยกินมาตั้งเเต่เกิด

ร่างสูงจำไว้ในหัวทันที ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกดีทุกครั้งที่ทำให้อีกฝ่ายยิ้มได้

“พี่...คบเเฟนนานสุดกี่ปีหรอ” อยู่ๆ ขิงก็นึกอยากรู้ขึ้นมา

ดาริณชู 1 นิ้วขึ้นมา

“1 ปี”

คนหน้าเเมวส่ายหัวดุ๊ก

“1 เดือน เจ้าชู้จังอะเรา”

คนหน้าย่นจมูกแล้วส่ายหัวอีก

“อย่าบอกว่า 1 อาทิตย์ พีคไป๊!”

ดาริณเตะขาไอ้ตัวเสียงดังใต้โต๊ะแล้วหน้าโคตรมุ่ยอ่ะ หันไปค้อนเอากับช้อนกับตะเกียบจนขิงอยากโอ๋

“ทำไมอ่ะ” ร่างสูงอดถามไม่ได้

“ขิงไม่คิดว่าดาวเเปลกหรือไง” เสียงซึมๆ ถามกลับมา

ขิงพยักหน้า ดาริณนั้นสุดแสนจะเเปลก ในบรรดาคนที่เขาเคยคบมา รวมทั้งคนที่เขารู้จัก ดาริณเเหวกทุกข้อจำกัด

1. เป็นฝ่ายรับที่หื่นกว่าฝ่ายรุกอย่างเขาไปมาก

2. งานอดิเรกโคตรบันเทิง คอสเพลย์ตอนมีเซ็กส์บ้างล่ะ แล้วไม่ใช่เเค่ชุดนอนไม่ได้นอนนะ พยาบาล นักเรียนญี่ปุ่น ยูคาตะ หูแมว หางกระต่ายพี่เเกสั่งมาใหม่ได้ทุกวันอ่ะ

3. งานหารายได้ของดาริณยิ่งบันเทิงกว่า ว่างๆ ก็นั่งวาดฉาก NC การ์ตูนวายเฉย เเถมยังต้องมาลองท่ากับเขาก่อนด้วยนะ เพื่อเปลี่ยนเรื่องจริงให้เป็นจินตนาการ

“เห็นมั้ยอ่ะขิงก็ว่าดาวเเปลก” เอ้า งอเเงเฉย พอเห็นปากบางๆ นั้นเบะคว่ำลงเหมือนเด็กเล็กจะร้องเเล้วร่างสูงก็ต้องลุกไปนั่งข้างๆ ดึงหัวทุยๆ มาซบไหล่

“ก็แปลก แต่ก็รับได้” ขิงปลอบ

“เนี่ย อยู่กับขิงนานกว่าอยู่กับเเฟนทุกคนรวมกันอีก”

โอเค กูควรปลื้มใจ

“ดาวไม่อยากมีเเฟนเเล้ว พอเป็นเเฟนกันก็เลิกหมดอ่ะ รำค๊าญ!” อยู่ๆ ก็ตวาดออกมาลั่นร้าน เหมือนเด็กๆ ที่ยังคุมอารมณ์ไม่ได้ ขิงลูบหัวคนเป็นพี่ที่ทำตัวเด็กน้อยเข้าทุกวันด้วยความเอ็นดู

“ไม่เป็นเเฟนก็ได้ถ้างั้น” เขาเข้าใจเเล้วว่าทำไมดาริณปฏิเสธอยู่นั้นทั้งที่จริงพวกเราก็อยู่ด้วยกันเสียเกือบตลอดเวลาขนาดนี้

“เเต่เป็นคนพิเศษนะ” ขิงให้นิยามดาวเเบบนี้

“คนพิเศษจะไม่ทิ้งกันใช่ป่ะ” ปากเล็กๆ นั้นถาม

ขิงพยักหน้า มองคนพี่ที่จ้องมา หน้าอ๊องได้อีกอ่ะดาวทำไมอยู่ๆ กันไปแล้วไม่ค่อยเห็นฟิลเตอร์ความเซ็กซี่เเล้วอ่ะ จริงๆ พี่เขาก็ดูเป็นเด็กเนิร์ดบ้าการ์ตูนที่เอ๋อๆ ตามโลกไม่ค่อยทันเหมือนกันนะ



TBC

#ดาวอย่ายั่ว

ฝากเอ็นดูคุณพี่เค้าด้วยนะคะ

ดีใจที่ได้เม้น มีอะไรเเนะนำ เชิญได้เลยนะคะ

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update พยาบาล (คนพิเศษ)_____[8Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 08-08-2018 19:26:11

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update พยาบาล (คนพิเศษ)_____[8Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 08-08-2018 20:46:57

เหมือนพี่พาน้องมาเปิดตัวเลย

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update พยาบาล (คนพิเศษ)_____[8Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 08-08-2018 20:52:33

งือๆ คนพิเศษไปอี้ก นี่ถ้าท้องได้คงมีลูกหลายคน

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update พยาบาล (คนพิเศษ)_____[8Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-08-2018 20:59:49

เห็นภาพตอนเพื่อนๆแอบมอง...งงงงง  :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update พยาบาล (คนพิเศษ)_____[8Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 09-08-2018 12:51:57

ตั๊ลล๊ากกก~555

หัวข้อ: ดาวอย่ายั่ว!!_____update 7 คูมหมาป่า_____[10Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 10-08-2018 22:26:28

Chapter 07





‘ขิงขิงขิงขิง’ ดาริณพิมพ์มา ขิงพึ่งเลิกเรียน พอเราสนิทกันมากขึ้น พี่คนสวยก็เริ่มจะคุยเล่นกับเขาเเล้ว

‘ว่าไงคนเเก่’

‘เดี๊ยะ คืนนี้ตายคาอกคนเเก่’

ขิงถึงกับหยุดเก็บของลงกระเป๋า เขานั่งรอดูว่าอีกฝ่ายจะพิมพ์อะไรมาต่อ

‘กลับห้องเร็วป่ะ ฝากเอาพัสดุหน่อย 2 กล่อง แต่อย่าพึ่งเเกะนะ’

ร่างสูงยิ้มกริ่มเห็นเเบบนี้เเล้วรู้เลยว่าคืนนี้เขามีเรื่องสนุกเล่นอีกแล้ว

‘เเล้วดาวเลิกกี่โมง’

‘ทำงานที่คณะอ่ะ น่าจะสักสี่ทุ่ม อาบน้ำปะแป้งนอนไปก่อนเลยนะเด็ก’

‘ให้ไปรับมั้ย จะเสร็จเเล้วโทรมาเดี๋ยวรับไปกินข้าวต้ม’

‘ดูก่อน ถ้ามีเพื่อนผ่าน ให้เพื่อนไปส่ง’

‘โทรมานะ อย่ากลับคนเดียว’

‘รู้เเล้วฮะแด๊ดดี๊’

‘ไม่เป็นพ่อโว้ยอยากเป็นผัว!!’ ขิงส่งกลับไป

พิมพ์มาเเต่ละอย่างนี้อยากขยำก้นนัก ขิงเก็บมือถือลงกระเป๋า เดินยิ้มกริ่มไปห้องชมรม เขามีไปซ้อมเพลงกับวงนิดหน่อย แล้วเดี๋ยวค่อยกลับไปเอาของให้ดาริณ



วงขิงมีสมาชิกคือ ชูครีมมือกลอง นางฟ้าหญิงสาวคนเดียวเล่นคีย์บอร์ด น้ำเล่นกี่ต้าร์เเละร้องนำ หลังๆ มีนักเรียนใหม่ที่น้ำเป็นคนดูเเลชื่อโน่มาเล่นกีต้าร์ด้วยบ้าง

ขิงสนิทกับน้ำมาตั้งเเต่ม.ต้น เเม้จะอยู่คนละห้องเรียน เเต่เพราะเขาเล่นเบส เเละน้ำเล่นกีต้าร์ ทำให้มีเรื่องคุยกันบ่อยๆ นิสัยน้ำก็เหมือนลูกหมาตัวเล็กๆ หน้าตามันก็น่าเอ็นดู เห็นแล้วอยากโอ๋ตลอดเวลา ผูกพันกันมาก็หลายปี แต่คำว่าเพื่อนก็ทำให้ขิงไม่สามารถก้าวข้ามไปมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่าตามใจได้ เขาเฝ้ามองน้ำมานาน ตัวติดกันในหลายๆ โอกาสจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้น้ำ เเละน้ำก็ไม่เคยรู้หรอกว่าเขารู้สึกยังไง เราเล่นหยอกล้อเป็นเเฟนกันบ้าง น้ำมันเล่นไง แต่เขานี่รู้สึกจริง

และเมื่อโน่เข้ามาเรียนกลางเทอม ม.5 โน่ไม่เคยรู้เรื่องที่ขิงหวงน้ำ สองคนนั้นเลยสนิทกันไม่ยาก แถมดูจะรู้สึกเกินเลยกว่าเพื่อนไปอีก ขิงจึงได้เเต่หงุดหงิดอยู่คนเดียว เเล้วเขาก็ไม่เคยขัดใจน้ำ ความสุขของน้ำคือความสุขของเขา

ขิงพยายามทำตัวห่างออกมา เเล้วก็เป็นช่วงที่เขาไปเที่ยวกลางคืนบ่อย เเละได้เจอดาริณ เขาก็นึกสนุกเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปนั้นเเหละ ว่ามีเซ็กส์เหนื่อยๆ จะได้หลับง่าย เจอดาริณเค้าไป เรียกว่าถึงขั้นซ้อมตายเลยดีกว่า

ดาริณขี้ยั่วเเละน่ารัก ใจเขาเลยเริ่มสบายขึ้นเเล้วเมื่อเห็นน้ำหันไปอ้อนโน่เเทน





ขิงซ้อมเสร็จ เมื่อก่อนเขาต้องไปส่งน้ำ หรือไม่ก็พามันไปหาอะไรกิน เเต่เดี๋ยวนี้มีไอ้หนุ่มคนใหม่ทำหน้าที่เเทนไปแล้ว ขิงก็ขับรถกลับคอนโดเลยเท่านั้น ไปเอากล่องมหัศจรรย์ให้ดาริณดีกว่า

มันเป็นลังกระดาษ ตัวอักษรต่างชาติประทับมาเต็มน่าจะเป็นพัสดุที่อีกฝ่ายสั่งมาจากเว็บไซต์ต่างประเทศ คำว่าห้ามเเกะลอยเข้ามาในหัวจนขิงอดเเลบเลียปากไม่ได้ กูอยากเเกะขึ้นมาเลย แอบกรีดดูนิดหน่อยดาริณคงไม่รู้หรอก

เด็กม.ปลายเดินดุ่มๆ ขึ้นห้องเเล้วทำตามใจคิดทันที กล่องเเรกชุดกระต่าย อื้อหือ...จินตนาการเห็นดาริณใส่ชุดนี้เเล้ว อื้อหือ ขาวปมชมพู หูยาว หางปุกปุยนิ่มๆ ลื่นๆ น่าขย้ำนัก อีกกล่องเป็นชุดหมาป่า ออกเเนวขนๆ เหมือนกันเเต่เป็นขนสีเข้ม หน่อยดูร้อนเเรงและดุดัน

ขิงหน้าร้อนทันที มีดาริณอยู่ข้างกาย เหมือนได้โหลดหนังพอร์นประมาณร้อยเรื่องไว้ในจินตนาการ เขาเก็บกล่องเรียบร้อย แล้วล้างหน้าล้างตัว ออกมานั่งทำการบ้านรอเวลาไปรับ ‘คนพิเศษ’

ขิงมองนาฬิกาใกล้ๆ สี่ทุ่มเเล้วดาริณยังไม่โทรมาเลย เขาเลยโทรออกเเทน

“ไหนละดาว”

“หน้าห้อง”

“อ่าว..”

ยังไม่พูดอะไรต่อเสียงปล็ดล็อคก็ดังขึ้น นักศึกษาหน้าขาวใส่เเว่นหน้าเตอะพร้อมถุงหนังสือการ์ตูนเดินเข้ามา ดาริณถอดรองเท้าใส่ตู้ เเล้วก็เอาของมาวางที่โต๊ะห้องนั่งเล่น

“เจ้าเด็กหิวรึเปล่า” คนพี่ถาม ขิงพยักหน้า

“สั่งพิซซ่ามั้ย”

“ก็ได้ พี่เอาอะไรบ้าง”

ดาริณเรียกร้องเเค่ไก่ แล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ ดาริณอาบน้ำนานเพราะปล่อยให้น้ำอุ่นจากฝักบัวชำระความเมื่อยล้าที่นั่งหน้าจอคอมมาเป็นเวลานาน กว่าจะออกมาก็ปาไปครึ่งชั่วโมงเเล้ว พิซซ่าถาดใหญ่ และไก่นิวออลีนถูกวางเตรียมไว้พร้อม คนที่ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นเป็นชุดนอน มานั่งทรุดลงบนพรมหน้าทีวี เตรียมกิน ขิงนั่งอยู่บนโซฟาก็ไถลงมาบ้าง เขานั่งเบียดลงข้างดาริณนั่นเเหละ

“หอม” เสียงทุ้มๆ ว่า” ดาริณยื่นพิซซ่าให้เพราะนึกว่าน้องหิว

“หอมพี่” ขิงเเก้ให้ ก้มลงไปงับเเก้มอีกฝ่ายเเทน

“น้ำลายสกปรก” ดาริณเช็ดเเก้มด้วยทางทางหงุดหงิดเหมือนเด็กๆ ขิงหัวเราชอบใจ ดึงให้คนพี่มานั่งตัก แล้วเอามือข้างนึงเกี่ยวเอวไว้ เขาหยิบรีโมทมาเปิดทีวีดูไปด้วย พร้อมทั้งเเย่งไก่ของดาริณกิน

“ของพี่ห้าม” ดาริณหวงของกิน เขาเลื่อนไก่หนีขิง ขิงก็ยอม ไปกินอะไรที่พี่ไม่ชอบก็ได้ บางทีการที่เรายอมแบ่งของกินอร่อยให้ใครสักคนโดยไม่เสียดายอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของความรักก็ได้ แต่...ดาริณไม่มีทางเข้าใจคำนี่อ่ะ เลื่อนไก่ไปไกลเชียว

กินไปจนเหลือไก่ชิ้นสุดท้าย ดาริณก็มองหน้าขิง

“พี่แบ่งให้” ยื่นน่องเล็กมาให้ขิง จนคนรับมองตาโต หรือในที่สุดดาริณจะเข้าใจคำว่า ‘รัก’ เเล้ว

“เอริ๊ก~” ดาริณเรอเสียงพอน่ารักตัดความหวังของขิงทั้งหมด

“พี่อิ่มกินไม่หมดล่ะ” พูดจบก็ลุกขึ้นสะบัดตูดไปล้างมือ ทิ้งไว้เพียงขิงที่จ้องมองปีกไก่บนด้วยสายน้ำตากลบหน้า โอเคเขาควรจะค่อยๆ สอนให้ดาริณรู้จักความรัก

“จะห้าทุ่มเเล้ว เจ้าเด็กมานอน” ดาริณเดินออกมาจากครัว เเล้วโวยวาย ขิงกำลังรวบเก็บซากของกินไปทิ้ง

“หาอะไรทำย่อยอาหารก่อนสิ” ขิงท้วง

ดาริณยิ้มร้าย ยกมือสองข้างขึ้นขยี้ผมให้ฟูฟ่องเเล้วกัดปาก ขิงขำเขาทิ้งขยะเเล้วดิมไฟห้องนั่งเล่นให้สลัวลงกว่าเดิมทันที

“กล่องพี่อยู่ไหน” ดาริณถามเสียงเเหบ

ขิงรีบยกมาให้ คืนนี้หมาป่าต้องได้ขย้ำกระต่าย แค่คิดในใจยังน้ำลายสอ

ดาริณนั่งทับส้นเท้า เเล้วเปิดกล่อง ตาสวยวาวเป็นประกาย ดันกล่องนึงมาให้ขิง

“คืนนี้เเต่งตัวกันสองคนเลยนะ” เสียงหวานว่าเเบบนั้น ขิงก็พยักหน้าหงึกๆ เขาจะเป็นหมาป่าโครตเท่ที่ได้หม่ำน้องตุ่ยขาวอวบ เเต่พอเปิดกล่องเท่านั้นเเหละ

“ผิดกล่องป่ะดาว” ทำไมกูได้ชุดกระต่ายละ ขิงงง

ดาวขำคิก

“ดาวอยากลองรุกบ้างอ่ะคืนนี้ ขิงยอมดาวหน่อยนะ” ไม่ใช่เรื่องที่จะขอกันฉันเข้าใจ ไม่ใช่เรื่องที่จะขอแล้วให้กันได้ เพลงมา! ...เเต่ขิงว่าพี่ดาวไม่เข้าใจ เเหนะมาทำหน้าอ้อนอีก

“นะ นะ นะ ขิง”

“ดาวโดนทำทุกวัน ฮึก... ดาวมันก็เป็นเเค่ที่ระบาย ฮึก...” เอ๋า ได้ข่าวว่าเวลาฟินก็ฟินกันทั้งคู่ไม่ใช่หรือว่ะ ขิงไม่เคยเห็นเเก่ตัวอยู่เเล้วตอนขึ้นเตียง พอฟังแบบนั้นก็อดหงุดหงิดคนพี่หน่อยๆ ไม่ได้

“ฮึก” เออกัดชายเสื้อโชว์พุงขาวๆ บีบน้ำตาใส่อีก

เล่นกับพี่เขาหน่อยก็ได้ว่ะ...เขาน่าจะสังหรณ์ตั้งเเต่เมื่อเย็นว่าทำไมชุดต่ายถึงไซส์ใหญ่จัง

“ได้ผมเเล้วรับผิดชอบผมด้วยนะ” คนน้องทำปากบึนอุ้มกล่องเข้าห้องน้ำไป

เอาจริงๆ พอเขาใส่ไอ้ชุดบันนี่มีหู ขนฟูรอบเเขนขาเเละมีหางปุกปุยที่กางเกงในก็ดูตลกดี ส่วนดาริณในชุดคุณหมาป่ากลับดูเซ็กซี่น่าฟัดมากกว่าน่าเกรงขาม แล้วจุกหางของดาริณก็ไม่ได้เป็นเเบบหางน้องต่ายของเขาด้วยนะ มันเป็นแบบไหนลองจินตนาการดูนะครับ อุกอุก

ขิงยิ้มกริ่มใส่หมาป่า เขาจะยอมพี่ 1 รอบเท่านั้น แล้วเวลาที่เหลือทั้งคืนหึๆ หมาป่าต้องตกเป็นของกระต่าย!!

ดาริณขู่ฟ่อ ผลักน้องต่ายที่เเสร้งทำเป็นกลัวตัวสั่นขึ้นเตียงทันที ขิงหลับตาปี๋ อินเนอร์นางเอกเอวีที่กำลังจะโดนย่ำยีก็มา ดาริณพุ่งตัวขึ้นคร่อม จับสองมือของขิงขึ้นเหนือศีรษะ ก้มลงใช้ลิ้นลากชิมเนื้อกระต่าย

ขนปุยๆ ที่ข้อมือหมาปอมเเต่อินเนอร์เหมือนตัวเองเป็นเจ้าป่าตัวใหญ่ทำให้ขิงจั๊กจี้ พี่น่าเอ็นดูจนอยากจะจับมานั่งลูบหัวเกาคางให้ทั้งวันอ่ะ

ดาริณหยิบเจลมาโชลมเต็มฝ่ามือ แล้วมุดหายลงไปตรงช่วงกลางลำตัวขิง แล้วก็เริ่มทะเลาะกับตัวเอง

“ต้องทำยังไงอ่ะ”

“งื้อ ทำไม่เป็น”

“โอ้ยขิงอย่างับนิ้วดาว”

“ผ่อนคลายหน่อยครับ คนดี...อิิอิ คำนี้จำมาจากหลายเรื่องเเล้ว”

“โอ๊ย ทำไมคนดีไม่ผ่อนคลาย ขยับนิ้วไม่ได้เลย ขิงเเน่นเกิน!!”

“ไม่เล่นเเล้ว หงึ! ไม่เห็นสนุกเลย”



สรุปคืนนั้นกระต่ายชนะหมาป่าไป 4 ต่อ 1 เซ็กส์เอ้ยเซต

ขิงยิ้มกริ่ม ช่วยคนที่งอเเงเพราะหมดเเรงเต็มทีถอดชุดหมาป่าออก อุ้มเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ เขาเองถอดชุดน้องต่ายไปตั้งเเต่ประมาณเซตที่สาม ที่จริงก็เจ็บส่วนประตูหลังที่คนซนทะลุทลวงเข้ามาอยู่หน่อยๆ เเต่ทำๆ ไปได้ไม่เท่าไหร่หมาป่าก็งอเเงอ่ะ ทำไม่เป็นบ้าง ไม่สนุกแล้วบ้าง กระต่ายเลยต้องจับหมาป่่ามากินเเทน

ล้างตัวให้เสร็จก็จับใส่เสื้อผ้าเป็นชุดนอนผ้าสำลีนุ่มๆ แล้วพาขึ้นเตียง ดาริณหันมานอนซุกต้นเเขนเหมือนทุกคืน เราบอกกู๊ดไนท์กันในความมืด บางครั้งขิงก็เหลือเชื่อตัวเองที่ยอมทำวิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองสุดๆ เพื่อดาริณ เเต่ในห้วงลึกๆ ในใจเเล้วโพสิชั่นก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ฟืนใจขนาดนั้น ถ้าเขาทำให้คนของตัวเองมีความสุขได้ ยอมตามใจบ้างก็ไม่ได้แย่อะไร



ขิงตื่นตามเสียงนาฬิกาปลุก เขามีเคารพธงชาติแปดโมง เข้าห้องเรียนเก้าโมง หลังๆ นี่เริ่มเกเรคือไปถึงก็หนีขึ้นห้องเรียนเลยเพราะเพลียตื่นไม่ค่อยไหว นี่เขาตั้งนาฬิกาปลุกแปดโมงเเล้วเตรียมไปอาบน้ำ คิ้วคมขมวดมุ่นหมาปอมของเขา เอ้ยดาริณหายไปจากเตียง หรือลุกไปเข้าห้องน้ำ เขาเดินไปดูก็ไม่มี จึงไปเเง้มประตูห้องนอนดู เห็นคนใส่เสื้อยืดตัวหลวมโคร่งกับกางเกงขาสั้น เดินไปมาอยู่หน้าเตา เเถมยังเปิดเพลงอีดีเอ็มไว้เบาๆ แล้วโยกตามไปด้วย

ร่างสูงเดินไปรวบเอวนิดเดียวของคนพี่ เอาคางพาดบนไหล่ เเล้วฟัดแก้มผัวะผะให้สะใจ ก่อนจะถาม

“ทำอะไรครับ”

“มื้อเช้าให้เด็ก”

“หือ...เล่นบทเป็นคุณเเม่หรอครับเช้านี้” ขิงถาม

“คุณเมียจ๊ะ” นี่เจอดาริณตอบเข้าไป เข่านี่ระทวยเเทบทรุดลงประนมมือไหว้

“หูยย อยากทำหน้าที่คุณผัวเลยครับ” ขิงเองก็ช่วยตบมุขอย่าให้แพ้กัน

คนพี่ค้อนตาคว่ำ เเต่ขิงเห็นนะว่าเเก้มใสๆ นั้นขึ้นริ้วเเดงอยู่เหมือนกัน

“เจ้าเด็กไปอาบน้ำเร็ว สายเเล้วไม่ใช่หรอ” ดาริณตีไหล่เเน่นเบาๆ ขิงพยักหน้ารับอย่างไม่โกหก ยอมเดินจากมาเเต่โดยดี เขาอาบน้ำอย่างรวดเร็วเเล้วกลับไปที่โต๊ะ ดาริณวางจากใส่ไข่ขาวต้มสี่ฟอง กับอกไก่ย่างโรยเกลือพริกไทนมาให้ มีขนมปังปิ้งอีกสองเเผ่นเเล้วก็นมสด

ขิงเห็นเเล้วก็อมยิ้ม มันเป็นอาหารเน้นโปรตีนของพวกปั้นกล้าม เขาดึงมือดาริณมาน่ังตัก แล้วหอมเเก้ม

“ทำไมเก่ง ทำไมรู้ใจ”

“กล้ามยุบหมดแล้ว” ดาริณว่า จิ้มๆ อกเล่นเอาขิงนึกอยากลาป่วย

“เเค่นั้นหรอ”

ดาริณพยักหน้า เเต่ในใจเขากลับปฏิเสธ ที่จริงก็อยากขอบคุณขิงที่ตามใจเขานั้นเเหละ อุตส่าห์ยอมให้จิ้มก้นทั้งที่ไม่เต็มใจ จะหาเด็กน่ารักขนาดนี้ได้ที่ไหนอีก แล้วเขาก็ห่วงขิงด้วย เด็กกำลังโต อยากให้ได้กินอาหารดีๆ เพียงพอกับพลังงานที่ใช้ในเเต่ละวัน จะให้ดื่มนมเเก้วเดียวไปโรงเรียนได้ยังไง แถมกลางคืนเขาก็ข่มเเหงรังเเกน้องไม่ใช่น้อยเลย

“ทานเร็วครับ เดี๋ยวสายน๊า”

“ดาวไม่ทานหรอ”

“พี่มีอยู่ในกระทะ”

“ตักมานั่งกินด้วยกันนะ”

ดาริณพยักหน้า “ปล่อยสิพี่จะลุก” ขิงหัวเราะ เขาลืมไปได้ยังไงว่ากักเอวอีกฝ่ายอยู่

ขิงอารมณ์ดีไปโรงเรียนเพราะรู้สึกว่าดาริณกำลังดูเเลเขาอยู่ เหมือนกำลังเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่เเค่เรื่องบนเตียง





TBC 

มาเม้นกันให้ฉ่ำชื่นหัวใจเถอะ #ดาวอย่ายั่ว

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update 7 คูมหมาป่า_____[10Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-08-2018 00:33:26

โอ้ยยย ดีต่อใจมาก

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update 7 คูมหมาป่า_____[10Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 11-08-2018 10:56:43

พี่ดาวยั่วเก่งเกินไปแล้วครับ

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update 7 คูมหมาป่า_____[10Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 11-08-2018 11:17:11

นึกว่าพี่จะจิ้มน้องได้จริงๆ 5555

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update 7 คูมหมาป่า_____[10Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 11-08-2018 17:28:58

โดนรุกแล้ว จิ้ม1ที

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update 7 คูมหมาป่า_____[10Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 11-08-2018 17:30:02

ชอบดาว ขิงแอบชอบเพื่อนนี่นา  :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!_____update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 11-08-2018 23:35:55

​

Chapter 08

ตอนเย็นขิงเช็คคิวแล้วว่าดาริณอยู่ห้อง เขาเลยรีบกลับ แล้วสิ่งเเรกที่ได้สัมผัสคือกลิ่นควันธูป วันนี้จะคอสเพลย์ร่างทรงหรอ? จุดแบบนี้เดี๋ยวสัญญาเตือนไฟไหม้ก็ดังลั่นหรอก เขาเดินลึกเข้าไปหาต้นต่อ ก็เห็นดาริณกำธูปไหว้อยู่หน้าคอมพิวเตอร์จอยักษ์

“ดาวทำอะไร”

ใบหน้าหวานหันมาพร้อมน้ำตา

“ควันธูปเข้าหรอ” ขิงหยิบทิชชูไปยื่นให้ ดาริณส่ายหน้า เบะปาก

“ดาวร้องจริง”

“เป็นอะไร!?” ขิงตกใจ เพราะอยู่ๆ คนพี่ก็ปล่อยโฮลั่น มือก็ยังพนมไหว้ปะหลกๆ อยู่หน้าไอแมคเครื่องโต

“คอมพังทำไงดี นี่จุดธูปเรียกวิญญาณอยู่”

ขิงปวดหัว นี่คุยกับคนบ้าหรือคนบ้าว่ะเนี่ย เค้ารวบเอาของสำหรับไหว้สิ่งศักสิทธิ์ไปดับไฟ แล้วทิ้งทั้งกำ จากนั้นก็เปิดหน้าต่างประตูเพื่อระบายควันออกไป ดาริณยืดสูดจมูกงื้ดๆ

“สั่งน้ำมูกออกมา” ขิงดุ แล้วเอากระดาษมารองใต้จมูกให้

“จะเอาไปซ่อมมั้ย”

ดาริณส่ายหน้า “ไม่ทัน ดาวมีต้องทำงานคืนนี้อ่ะ”

ขิงจะให้คอมตัวเองยืมใช้ก็ไม่ได้ เพราะเครื่องที่ดาริณใช้เป็นเสปคสูงที่ต้องรองรับโปรเเกรมปั้น 3D

“แล้วจะทำไง ไปซื้อใหม่มั้ย”

“ไม่มีเงิน” คนพี่เบะปากกว่าเดิม เห็นเเล้วต้องจูบโอ๋ แล้วพอจูบ มือพี่ก็เริ่มอยู่ไม่สุขไหลลามลงใต้ขอบกางเกงคนน้องไปอีก

“ดาวเดี๋ยว คุยกันให้รู้เรื่องก่อน” ดาริณสะดุ้งเหมือนพึ่งได้สติ แล้วชักมือออกมา

“งื้อ...คิดถึง” มองดูมือตัวเองอย่างอาลัยอาวรณ์จนขิงนึกหมั่นไส้

“เอาเงินขิงออกไปก่อน”

ดาริณส่ายหน้า

“ตัวเป็นเเสน ขิงจะมีเงินได้ไง”

โห พูดอะไรช่วยเกรงใจล้อเเม็กออดี้ผมด้วยครับ ขิงนี่อยากจะหยิบเครดิตการ์ดวงเงิน 7 หลักมาฟาดเข้าให้

“ดาวตั้งใจจะเก็บเงินซื้อเองอยู่เเล้ว ไม่คิดว่าน้องจะจากไปเร็วขนาดนี้ ฮือ ปั๊มหัวใจไม่ทันจริงๆ”

“คอมเด้อ พังก็ซ่อมไม่ใช่ปั๊มหัวใจ”

ดาริณเบะปาก กับมุกไม่ฮาพาตัวเองเครียด

“เงินขิงก็ไม่เอา เงินตัวเองก็ไม่มีแล้วจะใช้คอมที่ไหนทำงาน”

“คณะ”

ขิงพยักหน้า ขิงจำได้ว่ามีสตูดิโอที่รวบรวมคอมพิวเตอร์เสปคสูงอยู่

“แต่วันนี้ไม่มีใครอยู่สตูเลย ไม่กล้าไปทำคนเดียว กลัวผี”

แล้วที่พี่มึงจุดธูปในคอนโด กลิ่นมันไม่หลอนกว่าหรอฟระ!

“ทำคืนนี้เลยหรือเปล่า เดี๋ยวขิงไปอยู่เป็นเพื่อนก็ได้”

“เย่ น้องขิงของพี่ดาวน่ารักที่ฉุด”

ขิงกรอกตา ก็เเค่เนี๊ยะ พูดว่าให้ไปอยู่เฝ้าก็จบแล้ว จะอ้อมค้อมเพื่อ

“พี่ดาวจะให้รางวัลน้องขิงก่อนไปซักหนึ่งน้ำ เชิญนอนบนเตียงได้เลยครับ”

“หึ อย่ามาบอกว่าให้รางวัลผม ตัวเองต่างหากละที่หื่นกามหนะ” ขิงบิดจมูกรั้นนั้นด้วยความหมั่นเขี้ยว ดาริณปรับโหมดตาเป็นเซ็กซี่ทันที โถมตัวอ่อนตัวย้วยเข้ามาพิงอกของ แล้วปลดเน็กไทด์จากชุดนักเรียนเขาเบาๆ จากนั้นสองมือก็ริดกระดุมออกทีละเม็ดอย่างเชื่องช้า เปลื้องเอาเสื้อออกไปก่อน เหลือเพียงมัดกล้ามน่าเเทะแง๊บๆ ดาริณกัดปาก ช้อนตามองขิงหนึ่งขยิบ แล้วก็เเลบลิ้นแตะลงไปบนยอดอก

แจ่ะ!

แผล๊บ!

จุ๊บ!

แต่ละเสียงที่ของเหลว ปลายลิ้น และกล้ามเนื้อส่วนนูนสุดของน่าอกหลอมรวมกันล้วนเป็นเสียงชวนจินตนาการวาบหวาม ดาริณขบกัดตุ่มไตสีเข้ม ราวลูกกระต่ายที่คันฟัน เลียมันซ้ำๆ พอให้ชื่นเเฉะเเล้วก็จูบเม้มหนักๆ ลิ้นร้อนลากลงมาตามเส้นกลางลำตัว ไปหยุดเหนือสะดือที่มีไรขนจางๆ ดาริณลงน้ำหนักตรงนี้มากหน่อยจนขิงเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง สายตาซุกซนช้อนสบเหมือนจะรอดูอาการว่าเจ้าเด็กปากดีจะเขาได้อีกสักกี่วินาทีกัน

ดาริณใช้ฟันกันซิปกางเกงแล้วลากลง ใช้ริมฝีปากสัมผัสก้อนนูนที่อยู่ใต้เนื้อผ้า Emporio Amarni ตัวสวยอีกที

แผ่นดินไหว แต่ขิงไม่ไหว

อาการร้อนรนของเจ้าตัวโต ทำให้ดาริณขำคิก เขาจูบเนื้อร้อนๆ ลงไปหนักๆ อีกที เห็นนะว่ามันพองตัวขึ้นมาโดยไม่ต้องสัมผัสด้วยซ้ำ คนซนลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เเล้วเดินยักย้ายส่ายเอวไปนอนรอบนเตียงราวกับนางพญา ขิงสืบเท้าตามไปทันที เขาคว้าข้อเท้าของคนพี่ แต่อีกฝ่ายตวัดหลบอย่างรวดเร็ว ขิงเสียหลักล้มลงหน้าฟาดเตียง ดาริณได้ทีจับพลิกให้นอนหงาย ทันที ร่างเล็กแต่ปราดเปรียวปีนขึ้นมานั่งทับถึงอก แล้วจับสองมือขิงขึงขึ้นเหนือศีรษะ รอยยิ้มปิศาจน้อยทำให้ขิงคันเขี้ยว เขาอยากกัดไปทั่วตัวขาวนั้นให้ขึ้นรอย ดาริณยังมีเสื้อผ้าอยู่ครบถ้วน แต่ความเซ็กซี่น่าขยำกลับเกินพิกัดร้อย

ดาริณหยิบเน็กไทด์ของขิงติดมาตั้งเเต่ตอนไหนไม่อาจเห็นได้ แต่มันถูกตวัดรัดพันเป็นสองทบลงบนข้อมือใหญ่ ขิงถูกล่ามไว้กับหัวเตียง เสียงลมหายใจรุนเเรงถูกจุดติดขึ้นทันที เท่านั้นไม่พอ ดาริณยังเอาผ้าเช็ดหน้าตัวเองมาผูกส่วนตาขิงไว้ด้วย

ตายเเน่อิเด็กน้อย!! ดาริณปรามาสในใจ เมื่อกักขังน้องได้สำเร็จ ดาริณก็กระถดตัวลงไปนั่งบนเตียงที่เป็นส่วนที่ว่างตรงหว่างขาของขิง เขาค่อยๆ ปลดกางเกงนักเรียนม.ปลายของน้องออก ดีนะว่ามันเป็นลายสก็อตขายาว ไม่ใช่กางเกงสีน้ำเงินขาสั้นเหมือนเด็กต่ำกว่า 18 ทั่วไป ไม่งั้นดาริณคงเข้าใกล้คุกใกล้ตารางไปมากกว่านี้ (คือยังไงก็คุกครับพี่!!)

ดาริณดึงกางเกงออกจากสะโพกสอบ ผ่านต้นขาเเข็งเเกร่ง แล้วโยนออกไปให้พ้นข้อเท้า สิ่งที่เหลืออยู่คือกางเกงใน Amarni สุดจะเซ็กซี่สีเทา ที่ปิดกั้นสายตาเอาไว้ไม่เห็น V Line ชัดๆ กับส่วนที่ชอบเอามาตีก้นเขา ทำไมเด็กสมัยนี้ถึงพกไม้เรียวใหญ่จัง

ปากนุ่มก้มลงไปจุ๊บๆ จูบๆ คลำเจ้าไม้เรียวที่ว่าทันที ขิงครางฮ่ึมในลำคอ งานไม่เสร็จนะจะขำให้ มัวเเต่เล้าโลมเล่นอยู่นั้นอ่ะ

ดาวค่อยๆ เกี่ยวขอบกางเกงในขิงลง ร่างสูงยกสะโพกช่วยทันที เจ้าเด็กดื้อเเทบฟาดหน้าคุณพี่เเล้วไม่ละ ดาริณจุ๊ปาก เหมือนจะบอกให้ไม้เรียวช่วยสงบลงหน่อยจ้า จะมาชี้หน้าหาเรื่องกันเเบบนี้ไม่ได้นะ

ขิงสัมผัสได้ถึงความอุ่นชื้นที่พาส่วนกลางลำตัวของเขาเข้าไปลึกล้ำ เพียงเเค่สกิลการใช้ปาก ดาริณก็ทำเขาเห็นสวรรค์อยู่รำไร แต่เขารู้ว่าเจ้าพี่ตัวยั่วไม่มีทางทำแค่นี้ ดาริณปล่อยลูกชายเขาเป็นอิสระเพียงครู่เดียว จากนั้นก็ได้ยินเสียงเปิดลิ้นชักหัวเตียง

เคว้ก! เสียงฉีกฟลอยด์ดัง กล่ินสตอเบอรี่ลอยฟุ้งเข้าจมูก บางอย่างถูกสวมลงมาอย่างเชี่ยวชำนาญ จากนั้นเสียงบีบของเหลวไหลหยดแปะลงบนฟ่ามือ ขิงมองไม่เห็น ไม่รู้ว่าดาริณกำลังทำอะไรกับร่างกายตัวเอง แต่เเค่จินตนาการว่าสองนิ้วเรียวนั้นกับลงกดลงไปบนช่องทางสีชมพูนุ่มของตัวเองเเล้วเลือดลมเขาก็พลุ่งพล่านมาก เขาจินตนาการเห็นดาริณตัวขาวนวลเปลี่ยนเป็นสีชมพูก่ำทั้งตัว ไอร้อนที่ปล่อยผ่านมาทางลมหายใจ ปากบางเผยอออก ครางเปล่งเสียงเเผ่วหวานเเต่ทว่ายั่วยวนเเทบขาดใจ เสียงชื้นเเฉะของของเหลวที่ไหลเข้าออกผ่านส่วนที่เเคบที่สุดของร่างกาย การตอดรัดที่ทำให้เขาเเทบคลั่งตาย บัดนี้คงกำลังบีบเค้นอยู่ที่ปลายนิ้วของดาริณ

“ขิง..ฮึก...ขิง”

เสียงเรียกชื่อที่ดังกระเส่าอยู่ใกล้ๆ

ฟึ่บๆ เสียงขยับมือเสียดสีกับบางอย่าง

ลำตัวที่เบียดเสียดกับผ้าปูที่นอน

“ขิงครับ..อื้อ อื้อออ”

เขาเกลียดดาริณที่ไม่ต้องสัมผัสร่างกายเขาเลยก็แทบทำให้เขาปลดปล่อยธารสวาทออกมาได้ อยากเเก้มัดเเล้วจับพี่มันปล้ำจังโว้ย!!

“ดาว อย่ายั่ว!” ข่มใจกัดฟันดุ เขารู้ว่าเจ้าพี่ตัวเล็กต้องการทำอะไร

“ทน..อ๊า...ไม่..ไหวแล้ว..หรอ...อ๊ะ”

ฟึ่บ ฟึ่บ!

“เก็บสองนิ้วของตัวเองซะเเล้วมาเอาเก้านิ้วของขิงนี้!”

“คนบ้า!!” ดาริณฟากมือใส่ต้นเเขนด้วยน้ำเสียงกระมิดกระเมี้ยนเขินอาย ขิงหัวเราะขำอย่างยากลำบาก อารมณ์เขาก็เเทบสุดทางเเล้วเช่นกัน

“มาเร็วๆ รู้นะว่าชอบใหญ่ๆ มันส์ๆ อ่ะ”

“รู้ดีนัก!!” เขานึกรู้เลยว่าดาริณทำหน้าเเบบไหนอยู่ เสียงผ้าปูที่นอนเสียดสีกับร่างกายดังขึ้นอีกรอบ แล้วเตียงที่ยวบขึ้นลงเพราะใครบางคนเคลื่อนตัวก็ทำให้ขิงตื่นตัวอีกครั้ง เขาลุ้นเเทบตายว่าคนพี่จะนั่งทับลงมาเลยหรือเปล่า เเล้วหน้าท้องเขาก็ปั่นป่วนในทันใด เมื่อบางส่วนของร่างกายถูกโอบอุ้มไว้ด้วยของร้อน

ขิงผ่อนลมหายใจช้าๆ คลายความตื่นเต้น เขาเริ่มขยับสะโพกสวนรับกับดาริณที่นั่งอยู่เบื้องบน เตียงนอนก็กระเด้งกระดึ๋งดี เขาได้ยินดาริณส่งเสียงร้องอิ๊ อ๊ะไม่ขาดปากเลย

“จูบหน่อย” ขิงขอ

“ไม่ให้จูบหรอก หวงตัว!!”

ได้ดาริณได้ งั้นก็ครางให้ดังขึ้นเเล้วกัน

“อ๊า!!”

แม้จะขยับได้แต่ท่อนล่าง แต่ขิงก็สู้รบปรบมือกับคนพี่ได้อย่างถึงใจ แถมผ้าปิดตาที่ทำให้เขามองไม่เห็นอะไร ยิ่งชวนให้วาบหวามขึ้นไปอีก ดาริณหอบหายใจถี่ ปากก็ส่งเสียงเรียกเขาไม่ได้หยุด คนน้องยิ้มร้าย แล้วกระเเทกสวนพี่ไปจนต้องฟุบกับอกครางหงิงเป็นลูกเเมวเชียว

เกือบสามทุ่มกว่าจะได้ฤกษ์เสด็จออกจากห้อง ดาริณเเต่งชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆ ไป แต่ไม่ลืมหอมเสื้อหนาวตัวใหญ่ไปด้วย ส่วนขิงเองก็อาบน้ำพร้อมนอนเช่นกัน เขาขนผ้านวมพร้อมเสบียงใส่ถุงไป บอกเลยว่าเพลียประมาณนึง รอบเดียวสู้กับดาริณคนอึด เหนื่อยประมาณเหมือนเตะบอลไม่ได้พัก 90 นาที

รถสปอร์ตคันหรูไปจอดหน้าคณะ เเล้วเด็กหนุ่มก็ยึดโซฟาหลังคอมเครื่องประจำของคนพี่นอนลง ดาริณได้กินน้ำขิงเเล้วก็ดูจะสดชื่นกระปรี้กระเป๋า คืนนี้คงโต้รุ่งยาวๆ ไป

ขิงรู้สึกตัวมากลางดึก อุณหภูมิแอร์ในห้องดูหนาวขึ้นกว่าเดิม ไฟก็สลัวลงเเล้ว ดาริณฟุบหลับอยู่หน้าคอม ร่างสูงลุกขึ้นไปชะโงกหน้าดู เห็นโปรแกรมกำลัง render งาน ขึ้นว่าเหลือเวลาอีก 3 ชั่วโมง สงสัยดาริณหลับรอ

“ดาวครับ” ขิงกระซิบเรียกเสียงเบา “ไปนอนบนโซฟาสบายๆ ดีกว่า”

คนตัวเล็กงัวเงีย เเถมตอนยกหน้าขึ้นมายังมีน้ำลายยืดตามมาอีก ขิงเอาผ้าเช็ดให้อย่างไม่นึกรังเกียจ ก็เวลานัวกันก็เลอะเทอะเปรอะเปื้อนกันไม่รู้เท่าไหร่ พอเวลาไม่ได้อยู่บนเตียงทำไม่จะดูเเลให้ไม่ได้ ดาวทำหน้าเหมือนอาย เเต่ขิงก็ลูบหัวอย่างเอ็นดู เเล้วพาไปนอนลง ห่มผ้าให้เรียบร้อย

ส่วนตัวเองก็ไปเอนหลังบนเก้าอี้หน้าคอม

“เจ้าเด็กมากอดหน่อย” พี่ดาวอ้อน เสียงงุ้งงิ้งเเบบน้ีสะเทือนหัวใจคนฟังนัก ขิงก้มลงไปใกล้ๆ ให้พี่ได้ทำตามใจ เเต่ดาวกลับส่ายหน้าว่าไม่พอแค่นี้

“นอนกอด”

ขิงประเมิณจากขนาดโซฟา ผู้ชายตัวควายๆ อย่างเขาจะเเทรกเข้าไปได้จริงหรือ ดาวเหมือนรู้ว่าขิงคิดอะไร เลยขยับตัวตะเเคงจนชิดพนักพิงโซฟา ทำถึงขนาดนี้ถ้าไม่ยอมเป็นหมอนข้างให้ก็คงจะใจร้ายไปหน่อย ขิงเเทรกตัวเข้าไปในผ้านวม แล้วรับให้ดาวนอนทับอกตัวเองลงมาครึ่งหนึ่ง คนสวยดูดีใจ ยอมวางเเก้มลงบนอกแล้วหลับไปทันที ขิงอมยิ้ม ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเขาถึงต้องยอมคนนี้มากขนาดนี้

TBC

ลงเหมือนเหงา ลงรัวๆ อ่านขำๆ กันไปเรื่อยๆ นะคะ

วายอารมณ์ดี ขำๆ พอร์นๆ ผสมกันไป

ตอนนี้พึ่งเห็นว่ากามมาก จะบ้าตาย


#ดาวอย่ายั่ว

ไปสะกิดเพื่อนมาอ่านเดี๋ยวนี้

คอมเม้นตต์ให้ด้วยเด้อ ไรต์ยาวๆ ได้ ชวนไรต์คุยได้ ไร้ต์เหงา

ปล. อยากเห็นพี่ดาาวเเต่ชุดอะไรก็รีเควสกันมาได้นะเเจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 12-08-2018 00:13:54

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 12-08-2018 00:25:38

ดาวน่ารัก5555

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 12-08-2018 13:09:51

พี่ดาว น้องขิงน่ารักมากๆๆ

 :pig4: :กอด1: :L1:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ้hahnlp ที่ 12-08-2018 16:47:26

 :z1: :m25: พี่ดาวสายยั่ว น้องขิงสายหื่น เข้ากันดี๊ดี จัดมาได้ทุกชุดจ้า ลีลาพี่ดาวเร้าใจฝุดๆ แต่ไม่ขอมาม่านะ  :3123:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 12-08-2018 18:19:35

ป้าดติโธ่ะ  :haun4:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Ferin1A ที่ 12-08-2018 19:12:57

เรื่องนี้น่ารัก
ชอบคาแรคเตอร์น้องขิงมากกกกกกก
หายากนะ เป็นเด็กแบบดูอ่อนโยน ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าวัย ไปพร้อมๆกับมีความเด็กน้อยแก่แดดแก่ลมอะ เอ็นดู55555
ส่วนพี่ดาวก็แซ่บแม้บางครั้งจะดูไม่เต็ม55555
นักเขียนคุมโทนเรื่องแบบนี้ไปนานๆ ไม่มาม่า5555

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 12-08-2018 21:00:38

น่าร๊าก...กกกกกกกกกกกกกกกกก   :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 12-08-2018 22:25:29

โป๊แต่น่ารักดีอ่าาาา ชอบน้องขิงงงงงงง :-[

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 13-08-2018 03:36:47

เด็กก็หลงพี่ พี่ก็หลงเด็ก
เข้ากั้นเข้ากัน น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 8 รางวัลจากดาว_____[12Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 13-08-2018 19:20:59

Chapter 09





‘ติดต่อถ่ายงานครับ’

ดาริณดู Direct Message ในแอพลิเคชั่น instagram ของตัวเองที่เขาเอาไว้รีวิวสินค้า คนส่งส่งมาใต้ภาพเปลือยเเผ่นหลังนอนอาบเเดด เพื่อรีวิว Sun Block

“เรานี่ขาวชะมัด” ดาริณชมตัวเอง เพราะในภาพสีผิวเขาสว่างจนเเทบจะเลือนหายไปกับเเดดด้านหลัง และก็ก้มหน้าก้มตาจนเเทบไม่เห็นเค้าโครงว่าเป็นใคร ส่วนรูปร่างนั้นก็บอกได้คำเดียวว่า แซ่บ!

คนตัวเล็กนึกสนุก กดแคปเจอร์รูปดังกล่าวส่งไปยั่วน้ำลายเจ้าเด็กขิง ที่ป่านนี้คงนั่งเรียนอยู่

‘ส่งรูป’

‘อยากไปทะเลหรอ’

ดาริณเกาหัว โอ้ยเจ้าน้องใสๆ วัยต่ำกว่า 18 จริงๆ พี่ส่งไปยั่วเยโว้ย เห็นเอวคอดๆ ของกูเเล้วทำไมมึงไม่มีอารมณ์!!

‘เออ อยากไปทะเล’ แม่งจะให้ตอบว่าไง

‘เอ้าดอร์มั้ย ขอหาโรงเเรมวิวดีๆ แป๊บ’

เนี่ย! ต้องเเบบนี้ดิถึงเรียกว่าศีลเสมอกัน ดาริณหัวเราะคิกคัก

‘ว่างหรือเรา เรียนหนักไม่ใช่หรอ จะสอบเเล้วหนิ’

‘งั้นรอสอบเสร็จ ไหวเปล่า ไม่ไหวระเบียงห้องขิงก่อนมั้ยคืนนี้’

คนอ่านข้อความถึงกับเเก้มขึ้นสี เจ้าเด็กนี่ก็ช่างหื่นไม่เเพ้เขาเลย

‘ถ้าขิงชอบก็ลองดูก็ได้’

‘ไม่เอาดีกว่า หวงพี่ เดี๋ยวเผื่อใครขับโดรนบินผ่านมา’

ดาริณรู้สึกอุ่นๆ ขึ้นในใจ เรื่องเซ็กส์ของเขาสองคนผาดโผนก็จริง แต่ในความต้องการของร่างกายนั้น ขิงก็ให้เกียรติเเละดูเเลเขาดีเสมอ เหมือนไม่ใช่สักแต่มาฟาดอารมณ์ใส่กัน และมันทำให้ดาริณรู้สึกว่าจำนวนครั้งที่มีความสัมพันธ์กันนั้นลดลงก็ได้ แต่ในทุกๆ ครั้งเรากลับใส่ดีเทลความสุขให้มากขึ้น เติมเต็มกันเเละกันให้มากขึ้น

ทำไมเขินว่ะเนี่ย เเถมหัวใจก็เต้นเเปลกๆ

‘ตั้งใจเรียนนะเจ้าเด็ก’

‘พี่ทำอะไรอยู่’

‘นั่งกินขนม รอไปเรียน’

‘กินเยอะๆ เจ้าเเมว เจอกันครับเย็นนี้’

ดาริณส่งสติ๊กเกอร์พยักหน้า แล้วก็ยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามีคนดีลงานมา เขาก็เต๊าะเด็กเพลินเนาะ

‘งานสินค้าอะไรครับ’

‘งานจะออกแนวอาร์ตหน่อยนะครับ พอดีเราเห็นรูปร่างคุณเเล้วคิดว่าเข้ากับคอนเซปต์งาน’

‘สินค้าอะไรครับ’

‘ถุงยางยี่ห้อใหม่ครับ เเต่ไม่เห็นหน้านะครับ จะเห็นเเค่ช่วงลำตัวเเล้วก็ไม่โป๊ครับ ทีมงานเซฟอย่างดี เดี๋ยวผมส่ง Reference ของเมืองนอกให้ดู’

ดาริณลังเล เเต่รอดูภาพก่อน

มันเป็นอริยาบทของคู่รักชายรักชายบนเตียงออกเเนวน่ารัก กอดกันบ้าง นั่งตักกันบ้าง เเต่ยังใส่กางเกงอยู่ครบ มีปลดซิปลงนิดหน่อยพอเซ็กซี่ แล้วก็มีถือโปรดักต์ให้เห็น

‘ค่าตัวงานนี้ค่อนข้างสูงครับเพราะเรารู้ว่านายเเบบน่าจะคิดหนัก 555 ตัวเลขนี้นะครับ xxx,xxx’

ดาริณตาโต โอ้โหน้องคอมเครื่องใหม่ พี่นี่พร้อมเปย์สดไม่ต้องผ่อน 0% สิบเดือนเลยจ้า

‘ทางทีมอยากได้คุณดาริณมาร่วมงานจริงๆ นะครับ เเล้วก็เป็นการรณรงค์เซฟเซ็กส์ด้วย ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งบุญน๊า’

เข้าใจโน้มน้าวไปอี๊ก

‘ผมขอคิดดูก่อนนะครับ เเล้วจะรีบให้คำตอบ’

‘ครับ รอนะครับ’

ดาริณวางโทรศัพท์ลง เขาเข้าไปเสริซดูข้อมูลของสินค้าเเบรนด์นี้ เห็นว่าเป็นจากเมืองนอก คงกำลังจะนำเข้ามาที่ไทยกระมัง ดูโฆษณาตัวอื่นๆ ก็อาร์ตสมคำร่ำลือ แล้วก็ไม่เคยเห็นหน้าของนายเเบบจริงๆ ด้วย น่าสนใจเหมือนกันเเหะ

“ต้องรายงานเจ้าเด็กมั้ยนะ” ดาริณพึมพำกับตัวเอง แต่พอดีเพื่อนๆ มาลากไปขึ้นเรียนเสียก่อน เลยไม่ทันได้คิดต่อ





ขิงมีกิจกรรมกับโรงเรียนประปายบางช่วงก็ไม่ได้มานอนกับดาว อาทิตย์นี้ก็เช่นกันขิงกลับไปนอนบ้านเจอหน้าพ่อเเม่บ้าง เเละเห็นว่าวันเสาร์มีนัดกับเพื่อนที่สยาม ดาวไม่ได้งอเเงอะไร ถึงเเม้ว่าคืนไหนขิงไม่ได้นอนด้วยเขาจะรู้สึกหงุดหงิดหัวใจอยู่ตะหงิดๆ ก็เถอะ

‘บ่ายดูหนังกัน พี่จะมาเจอที่สยามเลยได้มั้ย ผมมีคุยกับเพื่อนถึงบ่ายสอง’

‘ได้’

ดาริณอ่านข้อความที่คนน้องส่งมาประมาณสิบโมง แล้วเขาก็ลุกขึ้นอาบน้ำเเต่งตัวเลย ปกติดาริณว่าเขาก็มีรสนิยมการเเต่งตัวที่ดี เเต่ครั้งนี้เหมือนไปเดทครั้งเเรกกับขิง เลยเพิ่มความกระวนกระวายระดับสิบเข้าไป

บนเตียงนอนกองเต็มไปด้วยเสื้อผ้า ดาริณไม่รู้ว่าเขาควรใส่เสื้อผ้ายังไงเพื่อไปเดทกับเด็กอายุ 17

ปกติขิงก็ใส่เสื้อยืดเเบรนด์เนมสีพื้นๆ ที่มีลายโลโก้เล็กๆ ดูลุคคุณชายหน่อย อย่างกอมเดการ์ซง ไม่ก็ VLTN Gucci กับกางเกงยีนส์เข้ารูปแล้วก็รองเท้าผ้าใบแนวคุณชายไปตีกบเอ้ยตีกอล์ฟ สลับกับรองเท้าหนังบ้าง แต่ถ้าวันไหนเจ้าเด็กใส่เสื้อเชิ้ตเก็บชายไว้ในกางเกง คาดเข็มขัด ปลดกระดุมคอโชว์เเผงอกก็จะดูฮอตเข้าไปอีกเหมือนเเด๊ดดี้ที่ไม่ได้เป็นหลัวเเม่เราเเต่เป็นหลัวเรา ดาริณบิดม้วนอยู่หน้ากระจกเมื่อคิดถึงหน้าตา เเละสรีระเกินวัยของ ‘คนพิเศษ’ ของตัวเอง

ฮือ...ไม่ได้ติ่งนักร้องเกาหลี แต่ทำไมต้องมาติ่ง ‘แฟนเด็ก’ ของตัวเองด้วยว่ะ

เเฟนเฟินอะร่ะ ไม่เป็นโว้ย ดาริณทะเลาะกับตัวเองแล้วก็ชกต่อยอากาศอยู่คนเดียว

“งื้อ เจ้าเด็กจะใส่ชุดอะไรน๊า ไลน์ไปถามดีกว่า”

“ไม่ๆ ๆ ๆ ๆ ดาริณ แกจะดูใส่ใจเกินไป”

“แต่...ถ้าเเต่งตัวไม่เข้ากันก็จะดูไม่น่ารักหนะสิ”

“โว้ย!!”

ปัจจุบันนี้ไม่ทะเลาะกับตัวเองหน้ากระจกแล้วแต่ไปนอนดิ้นพลาดๆ เหมือนปลาโดนโยนขึ้นมาจากน้ำอยู่บนเตียงเเทน

ตัดสินใจยากยิ่งกว่าเลือกคณะตอนสอบเอนท์อีกโว้ย!!

‘เจ้าเด็ก ใส่ชุดอะไรมาอ่ะวันนี้’ สุดท้ายก็ยอมกดไลน์ไปถาม

ดาริณคว่ำหน้าอัดหมอนด้วยความเขิน แล้วค่อยเปิดตาข้างเดียวมองคำตอบ

‘ใส่ชุดอะไรก็ได้เพราะหล่อ’

เด็กผี!!

ดาริณต่อยหมอนอย่างหมั่นไส้

‘ทำม่ะ อยากใส่ชุดคู่กันอะดิ๊’

อิเด็กผีผีผีผีผีผีผี!!

ดาริณยกหมอนขึ้นมาฟาดมือถืออย่างทนไม่ไหวในความรู้ทันของเจ้าคนอายุน้อยกว่า ปากบ่นด่าว่าน้องงุบงิบไปเรื่อย แต่ก็ยกขึ้นมาดูอีก เมื่อมีข้อความใหม่เด้งเข้ามา

‘เชิ้ตขาว สเล็กดำ ฮอตเบอร์ร้อย อัพเกรดจากแฟนเด็กม.ปลาย สู่หลัววัยมหาลัย’

ดาริณเขินแทบปามือถือเข้าผนัง ตอบกร้าวใจอะไรเบอร์นี้ อ่านเเล้วนี่อยากไปซื้อกระโปรงลายสก็อตมาใส่ ย้อนวัยกระโปรงบานขาสั้นสักหน่อย ดาวกัดหมอนงึดๆ เด็กน้อยของเขาต้องหล่อมากเเน่เลย

‘ถ้าเจอเเล้วไม่หลัวนะขิง พี่จะมีเเฟนใหม่ตรงนั้นเลย’

‘จะหาหลัวไหนเเซ่บได้เท่าขิง’

ส่งรูปเส้นเลือดที่มือ ในท่ากำขวดน้ำ

อิเด็กเล๊วววววว!!!

ดาริณคว่ำมือถือลง ถ้าขืนเขายังคุยกับขิงต่อ วันนี้คงเเต่งตัวไม่เสร็จ ดาริณไปเลือกเสื้อเชิ้ตขาวของตัวเองออกมาบ้าง แล้ว

คนตัวเล็กเลือกเสื้อเชิ้ตสีขาว มีสกรีนลานตัวอักษรสีดำขนาดใหญ่คาดบนอก สวมสร้อยเงินสั้นไว้ใต้ปกเชิ้ต 1 เส้น สร้อยไม้กางเขนยาวอีก 1 เส้น ด้านล่างเป็นกางเกงขาสั้นเหนือเข่าโชว์ขาขาวสวย เเละรองเท้าผ้าใบหุ้มขอ รวมๆ ให้ความรู้สึกน่าเอ็นดูเเละซุกซนปนสไตล์พังค์ร็อคหน่อยๆ

กรีดอายไลเนอร์ใต้ตาล่างด้วยนี่ เห็นเเล้วขิงต้องสยบเเทบเท้าเขาเเน่นอน

สักพักไลน์คอลก็ดังขึ้น ดาริณกดรับทันทีนึกว่าขิงมีเรื่องด่วน แล้วทำไมต้องใจเต้นเเรง แค่น้องมันโทรมาหา ดาริณยังไม่ทันกรอกเสียงออกไป เพราะตื่นเต้นอยู่ แต่คิ้วเรียวเลยต้องขมวดเเทนเพราะเสียงที่ดังซ้อนมาในสายเป็นเหมือนกลุ่มคนกำลังพูดคุยกันมากกว่า สงสัยขิงมือไปโดน ไม่ได้เจตนาโทร ดาริณจะกดวาง แต่บทสนทนาทำให้เขาชะงัก

“อ้อนขนาดนี้ มาเป็นเมียกูเลยม่ะ”

เสียงขิง?

“พี่ขิงไม่อ่อนโยน น้องน้ำไม่เป็นเมียหรอก”

น้องน้ำ?

“น้องน้ำครับ”

“…”

“ก็กูอกหักจากมึง กูก็ต้องหาคนที่เด็ดกว่าป่ะ”

“ใครอีกอ่ะ”

“พี่ดาริณ”

“เเซ่บกว่ามึงมั้ยตอบ”

เสียงขิง แล้วต่อจากนั้นดาริณก็ไม่ได้ฟังต่อแล้ว ใจที่พองฟูตอนเเรก ฝ่อลงไม่น้อยเลย...ขิงมองเขาเป็นตัวเเทนใครคนนั้นหรอ...เเล้วถ้าเซ็กส์เขาไม่เด็ด ขิงยังจะอยากอยู่กับเขามั้ยนะ

ดาริณดาวน์ตัวเองจาก 100 เหลือศูนย์ อายไลเนอร์แบบดินสอถูกปิดฝาทันทีเเล้ววางลงที่เดิม มือเล็กเอื้อมไปเปิดไอพอดที่ต่อกับลำโพงในห้อง เปิดเป็นเพลง EDM ดังลั่นห้องแก้อาการหดหู่กระทันหันที่เขาได้รับ ดาริณนั่งนิ่งๆ ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างเรา จริงๆ ก็โคตรจะ One Night Stand และ Friend with Benefit เลยนะ





และเมื่อเจอกันที่สยามเท่านั้นเเหละ

“หือ อยากลากเข้าซอกตึก แล้วปล้ำให้ร้องเสียงเเหบเสียงเเห้ง”

ดาริณยิ้มขื่น...ขิงมองเขาเเค่เรื่องแบบนั้นจริงๆ หรอ? แต่ด้วยความเป็นผู้ใหญ่กว่าดาริณก็ฮึบตัวเองไว้ แล้วเเกล้งน้องกลับ

“คุณตำหนวดดด ช่วยด้วย!!”

ขิงบีบจมูกคนพี่ด้วยความหมั่นเขี้ยว วางเเขนโอบไหล่เเสดงความเป็นเจ้าของทันที

“Best Couple สุดๆ ทำไมเราสองคนดูดีขนาดนี้อ่ะดาว” ขิงพูดขึ้นมาเมื่อเดินผ่านกระจก แล้วก็รั้งเขาให้หยุด ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพที่สะท้อนออกมา

ดาริณขมวดคิ้วเเล้วหันไปมองหน้าคนน้อง เออ..กูติ่งหลัวตัวเองก็ว่าเป็นหนักแล้ว หลัวกูนี่..ติ่งคู่ตัวเอง เอ็นดูววว์

เขาเหลือบไปเห็นขิงส่งภาพนั้นไปในไลน์ของใครบางคน....อวดน้ำหรอ นี่เขามาสนิทกับเขาเพื่ออยากเรียกร้องความสนใจจากน้ำหรือเปล่า ดาริณเริ่มไม่สนุกด้วยแล้ว เขาปล่อยให้ขิงจูงไปจนถึงหน้าโรงหนัง

“ฮันนีมูนซีทมั้ย”

“แล้วเเต่ขิง”

คนตัวใหญ่กว่ายิ้มกริ่ม หันไปบอกพนักงานว่าเอาที่เเบบไพรเวท เขาจะฟัดพี่คนข้างๆ ให้หนำใจเชียว เมื่อได้ตั๋ว ขิงก็ชวนดาริณไปซื้อป๊อปคอร์น

“ชอบกินรสอะไรครับ”

“แล้วเเต่ขิง”

คนน้องย่นคิ้ว เเล้วหันมามองดาริณที่ก้มหน้าก้มตา ไม่ร่าเริงเหมือนที่เคย

“หิวหรอ ทำไมไม่ซนเลยวันนี้”

“ขิง ดาวโตเเล้ว”

“ครับรู้เเล้วๆ”

ขิงซื้อป็อปคอร์นรสชีส มาเซตใหญ่ คู่กับน้ำอัดลมสีดำ เขาจูงดาริณเข้าไปในโรงหนังทันที เมื่อนั่งที่นั่งโซนด้านหลังเสร็จสรรพ พนักงานเข้ามาสอบถามว่าจะรับเครื่องดื่มกับขนมอะไรพิเศษบ้าง ดาริณเลือกเค้กบราวนี่ไป ส่วนขิงขอเเค่น้ำเปล่า

ขิงจับมือพี่คนสวยของเขาไว้ข้างหน่ึง อีกข้างก็หยิบป๊อปคอร์นป้อนใส่ปาก แต่ทว่าดาริณกลับทำหน้ายี้

“ไม่ชอบกินชีส”

“อ้าว” ขิงหน้าเสีย เขานึกว่าทุกคนบนโลกชอบกินซะอีก

“มีเเต่ชีสเนี่ย เห็นใครๆ ก็ชอบกัน”

“ใครที่ว่า คือใครหรอ” ดาริณถาม

“ก็เพื่อนๆ”

หึเพื่อนที่ว่านี่น้องน้ำใช่หรือไม่!?

“หรอ ดาวไม่กินอ่ะ ขิงกินไปเถอะ”

“ชอบรสอะไร ขิงไปซื้อใหม่ให้นะ”

ดาริณส่ายหน้า “หนังจะฉายเเล้ว ไม่เป็นไรหรอก”

ขิงเลยกินป็อปคอร์นไม่อร่อยเลย เขารวบศีรษะคนเป็นพี่ให้ซบลงมาที่อก แต่ดาวก็ขืนไว้ “อย่ายุ่ง ดาวจะดูหนัง”

คราวนี้เด็กชายตาโต เขานึกว่าดาวจะชอบนัวเนียๆ หน่อยเสียอีก สถานที่เป็นใจเเท้ๆ แถมยังซื้อที่นั่งที่มันกว้างๆ พอจะให้ดาวน้วยกับเขาได้ แต่ก็ไม่เป็นไรปล่อยพี่ไป ดาริณขยึบตัวไปเสียชิดอีกฝั่ง ขิงถอนใจเบาๆ แล้วขยับตาม ไม่ซบเขา เขาซบพี่เองก็ได้ว่ะ

ดาริณทำท่าจะผลักหัว เเต่ขิงก็ดื้อกอดหนึบ แล้วแถมยังหอมเเก้มไปฟอดใหญ่

“เมนส์มาหรือคะคนดี ทำไมวันนี้ดูอารมณ์บูด”

มือเล็กฟาดน้องไปทีนึงด้วยความหมั่นไส้ อย่ามาคะขาให้ใจระทวยได้มั้ย ไม่ชอบ!!

ดาวหน้างอ จนน้องต้องล็อคคางให้หันมามองเขา ดาริณพองขนเตรียมเป็นเเมวพยศทันที ขิงก้มลงไปจูบปากงุ้ยๆ พอลิ้นเริ่มเเตะโดนกันเท่านั้นเเหละ ดาริณก็ลืมสิ้นว่าโกรธอะไรขิงไว้ เจ้าตัวเล็กเบียดกายเขาไปหาความอุ่นจากเเผ่นอกกว้างทันที มือก็เลื้อยเร็วเข้าไปใต้ขอบกางเกงเเสล็ค ดีนะขิงคว้าผ้าห่มมาปิดช่วงกลางลำตัวของเขาเเละดาวไว้ทัน ไม่นั้นได้เป็นคลิปลงยูไลค์เเน่ มือเรียวเล็กกำรอบสิ่งที่ชอบเเล้วออกเเรงบีบบังคับให้มันพองตัวเต็มที่ ขิงนี่เเทบแดดิ้น เเต่ดาริณก็รั้งท้ายทอยไว้ไม่ให้ใบหน้าหล่อเหลาขยับไปไหน เขาบังคับจูบขิงจนหัตถาครองพิภพได้รีดเร้นเอาน้ำหยดน้อยๆ ออกมาจากเจ้ามังกรตัวเขื่องสำเร็จ

ดาริณยกมือขึ้นเลียเก็บผลงาน ตาเซ็กซี่จัดก็มองใบหน้าคนที่นั่งหอบเเก้มเเดงไปด้วย หึ! รู้สึกสบายใจขึ้นมาหนึ่งเปราะ เจ้าขิง...เเกสิต้องหลงพี่หัวปักหัวปำ จะมาเอาพี่ไปแทนคนอื่นนั่นฝันไปเถอะ

ฝ่ายขิงหลังเก็บลูกชายลงซิปเรียบร้อย ก็ได้เเต่กอดผ้าห่มอยากร้องไห้กระซิกๆ ไปฟ้องพ่อฟ้องเเม่ว่าหนูถูกข่มขืนในโรงหนัง ดาริณดูอารมณ์ดีขึ้นเเล้ว ขยับเข้ามานั่งเกยตักเขาได้สบาย แถมยังเอาเเขนข้างหนึ่งของเขาไปถูไถเเนบเเก้มด้วย

“ป้อนป็อปคอร์นดาวสิขิง”

เเล้วชีสก็อร่อยขึ้นมาเเล้ว ยังไงว่ะเนี่ย ขิงงงไปหมด

“ผสมกับกล้วยปั่นแย้วอย่อย”

ถ้าเป็นลูกเป็นหลานนะจะตีให้ปากเเตก ดูพูดจาเข้า ดาริณหัวเราะคิกคักชอบใจ หันไปดูหนังต่อ ส่วนของก็ทำได้เเค่เป็นผัวทาสปรนนิบัติพัดป้อนนางต่อไป



TBC 

น้องน้ำอยู่ในอีกเรื่องนะคะ ถ้ามีโอกาสจะมาลงค่ะ เป็นช่วงที่ขิงอยู่ในโรงเรียน

กลับมาที่ #ดาวอย่ายั่ว กามกันมาหลายตอน เพิ่มเรื่องตื่นเต้นให้อิคู่นี่หน่อยค่ะ อิอิ 

อ่านขำๆ อย่าซีเรียสน๊า 

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ้hahnlp ที่ 13-08-2018 19:42:09

 :z1: ว่าแต่คู่นี้ไม่เหมาะกับดราม่าจริงๆ แอบหวังให้ดาวไปถ่ายรีวิวกับขิงได้ไหม :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 13-08-2018 20:10:56

รีวิวถุงยางคู่กันเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 13-08-2018 20:39:14

พี่ดาวก้อมีอารมณ์น้อยใจนะขิง ฮึ!!!  :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 13-08-2018 21:55:48

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 13-08-2018 22:36:25

ดาวลูกกกกกกโว้ยยยยยย ไหนลองงอนให้สุดซิคะ 55555555

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 13-08-2018 22:54:31

ดาวน่าจะรีบกลับไปตกลงรับงานถ่ายแบบถุงยาง ยั่วให้น้องหึงแหง

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 13-08-2018 23:48:55

คาดหวังมากกกกกๆว่าน้องขิงจะได้ไปถ่ายแบบถุงยางกับพี่ดาว แล้วก็แอบคิดว่ามันอาจมีมากกว่าที่ส่งreference มาให้ดู ทำไมใจบาปงี้อะเรา55555555

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 14-08-2018 02:32:20

ดราม่าพอกระษัย555

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: กาแฟมั้ยฮะจ้าว ที่ 14-08-2018 16:12:55

ขอบคุณครับ +1 ไปเลยจ้าา :a2:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 14-08-2018 18:30:29

Chapter 10





ขิงมีซ้อมดนตรีประกวดงานโรงเรียนกับเพื่อนๆ ในวง เเล้วดาริณก็รู้ว่าในวงมี ‘น้องน้ำ’ รักครั้งเก่าของขิงสถิตย์อยู่ด้วย ยิ่งคิดยิ่งหัวร้อน กลัวใจว่าใกล้ชิดกันมากๆ แล้วถ่านไฟเก่าจะคุกรุ่นอีก ดาริณฮึ่มฮั่มกับตัวเองในวันที่ขิงกลับดึก

18.59 น. แล้วนะโว้ยเจ้าเด็ก ทำไมยังไมกลับมาซบอกพี่ (นี่คือความดึกของดาริณ) ไม่ได้การแล้ว!!

ดาริณกระวนกระวาย เเล้วเดินไปรื้อกล่องมหัศจรรย์ในตู้

ผู้ชายตัวโตๆ อยากขิงจะชอบตัวอะไรฟระ เขามีกล่องกระต่ายน้อยน่าเอ็นดู มีน้องเเมวหางดำเเดงเซ็กซี่ แล้วก็มีชุดลูกไม้เด็กน้อยสีชมพูโชตะค่อนสุดๆ โฆษณาในเว็บเขียนว่าใส่เเล้วคู่รักของคุณจะรู้สึกเหมือนได้กินเด็กน้อยอายุไม่เกิน 12 ขวบ (เสี่ยงคุกเสียงตารางมาก แต่...อยากลอง)

ชอบรุ่นเดียวกันนักใช่มั้ย เจอเด็กเอ๊าะๆ หน่อยเป็นไง!!

‘ขิงขิงขิงขิง’

ไม่ตอบ ส่งไปสองวิแล้วยังไม่ตอบ! ดาริณอยากจะเเปลงร่าง ณ บัดนี้ (ฺBackground Music Sailor Moon มา!!)

‘ฮึก พี่ขิงมาช่วยน้องดาวหน่อย น้องดาวไขกุญเเจมือไม่ออก’

‘คุณโจรจับน้องดาวขึงไว้บนเตียง’

‘พิตำรวจขิงมาช่วยหน่อยงับ’

‘ถ้าคุณตำรวจขิงมาช้า น้องดาวจะส่ง sos ไปหาพี่ตำรวจคนอื่นนะงับ’



ส่งรูปนั่งหันหลังใส่กางเกงในลูกไม้ กับกุญเเจข้อมือเเบบเข้าขุดกันสีชมพูววว์

ดาริณส่ายก้นดุ๊กดิ๊กเดินไปวางกล่องชุดคุณตำรวจ กับปืนเด็กเล่นไว้ให้ที่ห้องนั่งเล่น จากนั้นก็มีลายเเทงว่าเด็กน้อยในชุดสีชมพูถูกซ่อนอยู่ตรงไหน แล้วขิงต้องทำอย่างไรบ้างเพื่อช่วยเด็กน้อยที่โดนโจรชั่วมัดไว้

ขิงซ้อมเสร็จรีบบึ่งกลับบ้านทันที เหนื่อยซ้อมเเค่ไหนเขาก็หายได้ทันทีด้วยภาพสุดเซ็กซี่จากดาว คุณเมียเหมือนจะเข้าทรงนางเอกหนังแนวโชตะค่อนเข้าไป ขิงต้องกลับไปฟาดเจ้าผีร้ายที่เข้าสิงเมียออก

หึๆ แค่คิดถึงตอนฟาดเสียลูกชายก็คึกคักแล้ว โอ๋ๆ นะลูกพ่อ อย่าพึ่งระริกริกระรี้มาก กางเกงนักเรียนพ่อตุงไปหมดแล้วลูก!

เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนดาริณนั้นมืดสนิท มีเเสงเลเซอร์สานกันไปมา เหมือนในหนังสายลับไม่มีผิด กระดาษแผ่นหนึ่งโดนวางไว้ใกล้ประตู ขิงก้มหยิบมันมาอ่านโดยระมัดระวังไม่ให้โดนเข้ากับเลเซอร์

เออ กูก็เป็นเอามากอย่าว่าเเต่เมีย

ขิงกลิ้งตัวหลบเส้นสีเเดงเข้าไปถึงตัวกล่องกระดาษ หยิบขึ้นมาดูเห็นเป็นชุดคุณตำรวจเเบบที่รัฐเท็กซัสอเมริกา ถอดใส่ได้เลยไม่ต้องเขินอายอะไร เพราะเจ้าของห้องโดนมัดอยู่บนเตียง

ขิงหยิบปืนที่ซ่อนอยู่ตรงเก้าอี้โซฟา กลิ้งตัวหลบเลเซอร์อีกเส้น เเล้วค่อยเปิดประตูห้องนอนเข้าไป หึ! เจ้าโจรชั่วหนีไปแล้วสินะ เเต่จับเด็กน้อยทรมานไว้บนเตียง โอ้ย น้องสีชมพูไปหมดทั้งตัว คุณตำรวจอยากได้ยาดม

มีระเบิดซ่อนอยู่ใน ‘ก้น’ เด็กซึ่งตอนนี้มันทำงานเเล้วด้วย คุณตำรวจต้องกดให้ถูกปุ่ม มิฉะนั้นตัวเด็กจะระเบิด ขิงล้มตัวลงไปขำกลิ้งอยู่กับพื้นประมาณ 3 นาที ดาริณนะดาริณ ไปจำมาจากการ์ตูนเรื่องไหนอีกเนี่ย ร่างสูงปีนเตียงขึ้นมาหาคนสวยที่โดนกุญเเจมือมัดคว่ำหน้าติดไว้กับหัวเตียง มีเพียงกางเกงในลูกไม้ตัวเดียวปกปิดร่างกายอยู่ แล้วก็มีรีโมทคอนโทรลตกอยู่ข้างๆ มีปุ่ม 3 ปุ่ม

ขิงหยิบขึ้นมาทำซีเรียส เหมือนเชอร์ล็อคโฮล์มกำลังไขคดี

“ใบ้หน่อยสิคะว่าคุณตำรวจต้องกดปุ่มไหน”

“ฮึก หนูไม่ยู้ว์”

อิเด็ก อิน้อง โอ้ยเอ็นดูเหลือเกิน!

ขิงปรามหัวใจตัวเองที่เต้นถี่จนเเทบทะลุอกออกมา ใจเย็นๆ หายใจเข้าลึกๆ เมื่อสงบหัวใจตัวเองได้เเล้ว ร่างสูงค่อยๆ ลองกดรีโมททีละปุ่ม โดนเข้าไปปุ่มเเรกน้องโชตะค่อนของเขาก็สะดุ้งเฮือก ตัวงอเป็นกุ้ง ส่ายหน้าอย่างน่าสงสาร

“โอ๊ะ ผิดหรอคะ!” คุณตำรวจตกใจลนลาน เเต่ท่าทางทรมาณของเจ้าตัวน้อยก็อดจะก้มลงไปสูดดมกลิ่นหอมๆ อย่างโรคจิตไม่ได้ เขาจูบซับไปตามเเนวกระดูกสันหลัง สลับกับมองก้นที่ดุ๊กดิ๊กไปมา

น้องตัวชมพูทำหน้าเหมือนจะร้องตัวสั่นงึกๆ ขิงเลยต้องเลื่อนไปกดอีกปุ่มให้อย่างอ้อยอิ่ง จังหวะเสียงการทำงานเปลี่ยนไปเป็นช้าขึ้นทว่าดูหนักหน่วง ขิงใช้มือที่ว่างนวดเฟ้นก้นดาริณไปด้วย แถมยังกดจูบทิ้งรอยสิีกุหลาบไว้ทั่ว ดาริณดิ้นไปมาคงทรมาณได้ที่แล้ว เพราะเห็นพยายามจะคุกเข่าขึ้น ขิงเอื้อมมอไปจับปลายส่วนด้านหน้ากางเกงในลายลูกไม้ชื้นฉ่ำไปด้วยน้ำใสๆ โอเคคุณตำรวจจะต้องเลือกกดให้ถูกปุ่มเเล้ว เขากดปุ่มสุดท้ายที่เหลือ ชนวนระเบิดหยุดทำงานทันที ขิงปลดกุญเเจมือข้างหนึ่งออก ให้หันหน้ามาคุยกันได้

“คุณตำรวจใจร้าย คุณตำรวจไม่เก่ง คุณตำรวจเเกล้งน้อง” ดาริณเบ้ปากอย่างน่ารัก หางตาสวยมีเม็ดน้ำร่วงซึม

มาน้งมาน้อง~

ใจผมพังหมดแล้วครับท่านผู้อ่าน

ขิงก้มลงไปขบเม้มยอดอกสีหวานเสียหนึ่งที่ เสียงกรุ้งกริ้งของห่วงเงินกระทบกับฟันคมๆ ของขิงปลุกอารมณ์วาบหวามให้ดาริณได้ชะงัดนัก คนตัวเล็กเเอ่นอกรับความรัญจวนใจที่คุณตำรวจมอบให้ทันที

“พร้อมให้คุณตำรวจตรวจร่างกายรึยังคะ เจ้าโจรซ่อนอะไรไว้ในตัวหนูอีกมั้ย”

ขิงถามเสียงอ่อนหวาน และคำพูดคะขาราวกับเขาเป็นเด็กน้อยจริงๆ ทำให้ดาริณหน้าเเดงซ่าน

เด็กน้อยพยักหน้า

คุณตำรวจเริ่มตรวจร่างกายจากส่วนปากก่อน เราจูบกันจนน้ำลายเเหบเเห้ง ริมฝีปากปริเเตก จากนั้นก็ผลัดกันขบงับซอกคอ หัวไหล่ ยาวไปถึงหน้าท้อง คุณตำรวจดึงกางเกงในตัวจิ๋วออกไปเผยให้เห็นริบบิ้นใสเส้นบางๆ ผูกมัดส่วนปลายของร่างกายคุณหนูอยู่

“โจรเเกล้งมัดหนูไว้หรอคะ”

ดาริณพยักหน้าหงึก ทำไมคำพูดแบบนั้นมันเร้าอารมณ์จังวะ

“คุณตำรวจช่วยน้องด้วย”

ขิงขบกรามเพื่อระงับอารมณ์ที่พุ่งพล่านของตัวเอง ไม่รู้ว่าอินน์บทหรือน้องน้อยตรงหน้ามันน่าขย้ำให้เนื้อเหลว สัตว์ร้ายในตัวขิงพลุ่งพล่านๆ เหมือนโซ่ตรวนศีลธรรมก็รัดพันไว้ไม่ไหว ดาริณโหมดเด็กน้อยสมควรโดนย่ำยีให้ร้องไห้ แล้วค่อยๆ จูบซับน้ำตายิ่งนัก

“คะ คุณตำรวจ” ดาริณลูบเเก้มสากเบาๆ เท่านั้นความอดทนของขิงก็พังไม่เป็นท่า เขายกขาของ ‘น้อง’ ขึ้น กางเกงในตัวจิ๋วยังค้างอยู่ที่หัวเข่าข้างหนึ่ง แต่ขิงก็ไม่ได้สนใจ เขาหยิบเอาแท่งระเบิดที่คั่งข้างอยู่ออก จังหวะที่มันหลุดพ้นออกจากร่างกายก็ส่งเสียงหยาบโลนออกมาเรียกเเรงตัณหาของขิงอีกระรอก ช่องทางสีชมพูสวย ฉ่ำเยิ้มกำลังดี มันรัดตัวหยุบหยับเหมือนเรียกร้องสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า ขิงสบตาดาริณเป็นเชิงขออนุญาต เเละเมื่อคนเป็นพี่พยักหน้า เขาก็กดเจ้าตัวร้ายลงไปในกาย ดาริณผวาเฮือก สองมือจิกดึงผ้าปูที่นอนเเน่น วันนี้ขิงดูร้อนเเรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เจ้าเด็กจ้วงเเทงลงไปยังจุดที่ลึกซึ้ง ร่างกายเขารัดรึงเเทบไม่ทัน ขิงย้ำจุดที่ดาริณจี๊ดขึ้นสมองเหมือนไปอดอยากมาจากไหน

“อ๊ะ ขิงเบา..เบาหน่อย”

“นี้คุณตำรวจครับไม่ใช่ขิง”

ดาริณค้อนตาเขียว เขาระบายความรู้สึกซ่านไปทั่วร่างกายด้วยการขบงับเข้าที่หัวไหล่ของอีกฝ่าย ขิงจัดการดาริณไม่เบาเลย เเถมยังหลายท่าทางที่สัมผัสกันถึงส่วนที่ลึกมากของอีกฝ่าย

ดาริณกัดปากสลับกับแหกปากอย่างทุรนทุราย ยิ่งคนพี่ร้องดังเท่าไหร่ คนน้องก็ดุร้ายมากเท่านั้น ดาริณยังไม่ฟินสักรอบ เพราะขิงไม่ยอมเเกะริบบิ้นที่ปลายส่วนของน่ารักให้

“คุณ..ตำรวจ..ช่วย ช่วยน้องหน่อย”

“ช่วยยังไงคะ”

“นะน้องดาวถูกมัด”

“ตรงไหน”

“ตรงจู๋”

“โอ้ย ตรงไปน้องดาว”

“ฮึก..ฮึก คุณตำรวจต้องช่วยน้องดาวนะฮับ”

ขิงยิ่งนึกอยากเเกล้ง เขาทำดาวไปจนถึงปลายทางอารมณ์ แล้วเเหย่ดาวเล่นอยู่สองสามนาทีกว่าจะยอมให้อีกฝ่ายปลดปล่อย แล้วเเขนของดาวก็ยังถูกตรึงไว้กับหัวเตียงทำให้คืนนี้คนพี่พลิกตัวขึ้นคร่อมเจ้าเด็กยักษ์ไม่ได้เลย

ดาริณโดนคุณตำรวจตรวจร่างกายอยู่ค่อนคืน จึงยอมปล่อยลงมาจากหัวเตียงได้

“สลบมั้ยคะน้องดาว” ขิงเย้า วันนี้ดาริณดูเยินกว่าปกติ คนสวยเบ้ปากใส่ทันที

“คุณตำรวจใจร้ายมั่กๆ เรย วันหลังน้องดาวไม่เล่นด้วยเเย้ว”

ขิงลากอีกฝ่ายมากอดเเน่นๆ แล้วจุ๊บปากงุ้ยๆ นั้นไปที

“โอ๋นะคะคนเก่ง เจ็บตรงไหนรึเปล่า ขิงทำเเรงไปมั้ย”

ดาวซุกตัวเข้าหาอกกว้างอย่างช่างอ้อน แล้วก็ส่ายหน้า ถามขิงกลับเเทน “สนุกมั้ย”

“ไม่เชิงสนุก แต่แบบเหมือนมันมีอารมณ์มากกว่าปกติ”

ดาวพยักหน้า แล้วหัวเราะหึหึในใจ หลงพี่ให้มากเข้าไว้อิน้อง

“นี่...เเต่ถ้าอะไรที่จะทำให้ดาวเจ็บ ดาวเป็นเเผลต้องบอกขิงนะ เล่นได้แต่ห้ามพิเรณทร์มากรู้เปล่า”

“บ่นเป็นคนเเก่เลย”

“ก็ห่วง” ขิงบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดาวยิ่งกอดขิงเเน่นเข้าไปอีก เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่ขิงพูดนั้นจริงรึเปล่า เเต่ดาวฟังเเล้วรู้สึกดี ดีจนไม่อยากให้ของไปอ่อนโยนเเบบนี้กับใครอีก

“ขิงอุ้มไปอาบน้ำดีกว่า เเช่อ่างมั้ยวันนี้”

ดาวพยักหน้าหงึกๆ สิ่งที่เขาชอบมากกว่าเซ็กส์กับขิง ก็คือการได้ซุกๆ ตัวอยู่กับความอบอุ่นของขิงนี่เเหละ









‘คุณดาริณสรุปว่าคอนเฟิร์มงานนะครับ’

ดาริณอ่านข้อความของเจ้าที่ติดต่อมาให้เขาไปถ่ายโฆษณาถุงยางอนามัย ร่างบางตาโตพึ่งนึกได้ว่ายังไม่บอกขิงเลย ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจว่าเดี๋ยวนี้มีอะไรก็อยากรายงานขิงไปหมด

‘ผมพาเพื่อนไปด้วยได้มั้ย’

‘ต้องขอโทษด้วยนะคุณดาริณ โฆษณาตัวนี้เป็นความลับมากๆ ครับ เราจะส่งรถไปรับคุณเเล้วก็ส่งกลับถึงที่พักปลอดภัยเเน่นอน’

‘อ่า…งั้นรับดาวที่สยามดีกว่า’

ดาริณไม่ชอบให้ใครรู้ที่อยู่ตัวเอง เกิดเป็นพวกเเฟนคลับคล่ังไคล้ขึ้นมาบุกห้องเขาจะลำบากเป็นข่าวอีก

‘ได้ครับ เดี๋ยวผมส่งทะเบียนรถตู้ให้อีกทีนะ’

‘ครับ’

ดาริณเก็บมือถือ เขาเร่ิ่มรู้สึกทะเเม่ง แต่อีกฝ่ายก็ดันโอนเงินมัดจำมาให้เเล้วตั้งสองหมื่นเเหนะ จะเเคนเซิ่ลงานก็รู้สึกผิด เอาเป็นว่าวันงานจริงเขาคงต้องไลน์บอกทะเบียนรถเจ้าเด็กไว้ เกิดหายไปกลางทางเจ้าเด็กจะได้แจ้งตำรวจถูก ดาริณให้กำลังใจตัวเองเสร็จ ก็ลงมือทำงานที่สตูดิโอต่อ



TBC



บาปหนัก ขอลากทุกคนเข้าคุกไปพร้อมๆ กันค่ะ

#ดาวอย่ายั่ว

(https://pbs.twimg.com/media/DkjpNW0V4AAAN7X.jpg)


เป็นรูปที่หาไว้นานเเล้ว และอยากใช้ประกอบมาก อุอุ ตอนนี้เลยร้อนรน อยากลงเป็นพิเศษ
ปล. ลงรูปได้หรือไม่คะ ถ้าผิดกฏสะกิดเตือนได้เลยน๊า

พี่ดาวววว น่าเอ็นดูเหลือเกิน ส่วนใครที่รอพี่ดาวไปถ่ายโฆษณา เจอกันตอนหน้า
 

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-08-2018 19:08:58

 :m25:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-08-2018 19:48:08

 :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 14-08-2018 20:09:20

นังน้อง!!!!

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 14-08-2018 22:41:31

 :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 15-08-2018 00:40:38

หนูดาวรู้กกก :haun4:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 15-08-2018 19:18:17

ขิงหวงแน่นอน ต้องโดนตี ลงโทษ

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 17-08-2018 13:46:01

Chapter 11





‘เจ้าเด็ก เสาร์นี้ดาวมีไปถ่ายงานที่ตจว.นะ’

‘ขิงก็มีซ้อมดนตรี’

ดาริณเส้นเลือดลั่นเปรี๊ยะอีกแล้ว

‘นึกว่าเจ้าเด็กจะว่าง จะได้ไปค้างคืนด้วยกัน’

‘ถ่ายที่ไหน’

‘พัทยา’

‘อ่า…ผมขอลองเลื่อนซ้อมดูก่อนนะ ไม่เเน่ใจว่าได้มั้ย’

‘อืม’

‘ไม่งอนนะดาว’

‘อืม’

‘ดาวววววววววววววว’

‘รู้เเล้วน่า ว่าวงสำคัญ ซ้อมไปเถอะ ดาวไม่ได้งอน ไว้ว่างๆ ค่อยไปเที่ยวกันก็ได้’

‘เก่งมาก มาจุ๊บที’

ดาริณปาโทรศัพท์ลงกับที่นอนทันที เก่งอะไรละ เค้าหนะงอนๆ ๆ ๆ ของจะตายอยู่เเล้ว วันก่อนล่อกลับบ้านได้ด้วยชุดลูกไม้ชมพู พอวันหลังขิงก็รู้ทันไม่เล่นกับเขาเเล้ว เเล้วนี่เขาจะไปต่างจังหวัดก็ไม่ขอตามไปอีก ดาวหงุดหงิด แม่งเง้ย...ถ้านายเเบบที่ถ่ายคู่ด้วยหล่อล้ำไซส์กำลังมันส์นะจะถ่ายรูปมาเย้ยเจ้าเด็กให้คลั่งตายไปเลย

นึกแล้วก็อยากแรด!!





โดยปกติคืนวันศุกร์ขิงจะไม่ค้างด้วย เพราะกลับไปนอนที่บ้าน วันเสาร์ก็จะมีกิจกรรมกับครอบครัว ไม่ก็ออกไปซ้อมดนตรีกับเพื่อนเหมือนเสาร์นี้ ดาริณหน้าตาบูดบึ้งไปสยามเพื่อขึ้นรถตู้ของทีมงานถ่ายโฆษณา

‘รายงานตัวเป็นระยะนะครับ’

‘เป็นอะไรกันอ่ะมาสั่ง’

‘เป็นห่วง’

อิน้องงงงงง!!! ดาริณยกมือขึ้นมาอุดปากเก็บเสียงกรี๊ด ขาก็กระทืบพื้นพึ่บพ่ั่บ ดิ้นจนไม่รู้จะดิ้นยังไง คือหงุดหงิดแหละที่น้องไม่ว่างมาด้วย แต่ไอ้สิ่งที่น้องพิมพ์มาก็กร้าวใจพี่เหลือเกิน บิดอยู่กับตัวเองจนคนใน BTS ขยับหนีไปคนละหนึ่งก้าว

‘เข้าใจมั้ยครับ’

ยัง เอ็งยังรุนเเรงกับหัวใจพี่ไม่พอช่ะ!! มาข้งมาครับ!!

‘รู้เเล้วงับ’ ดาริณลดอายุตัวเองลงทันที เขายิ้มกับหน้าจอแล้วก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นดูรอบข้าง หึ! บ้านพวกเธอไม่มีขิงสินะ ยิ้มร้าย!

ดาริณเดินเหมือนจะเต้นบัลเล่ต์ได้ตลอดเวลาไปที่สยามซอยท้ายๆ รถตู้คันหนึ่งจอดรออยู่เเล้ว เขาพิมพ์เลขทะเบียนส่งไปให้ขิง

‘ผมเปิด find my iPhone พี่ไว้นะ อย่านอกลู่นอกทาง’

‘พูดเหมือนพี่จะลากพี่คนขับไปปล้ำ’

‘ไปกันกี่คน’

‘มีพี่กับพี่คนขับ’

‘ระวังตัว รายงานผมเป็นระยะนะ’

‘รู้เเล้วครับพ่อ’

‘ผัวครับไม่ใช่พ่อ’

‘เกลียดเด็กแล้ว!!’ ดาริณฟาดแขนไปมากับอากาศ เขาต้องเลิกคุยกับขิงเป็นระยะ เพราะเจ้าเด็กมันหยอดเก่งเกินไป พอขึ้นรถได้ดาริณก็เคลิ้มๆ เหมือนง่วงนอนทั้งที่พึ่งตื่นได้ไม่นาน รถตู้เคลื่อนตัวออกไปถึงทางด่วนเเถบชานเมืองดาริณก็ทนฝืนลืมตาไม่ไหว เขาพิมพ์ไลน์ไปทิ้งไว้ให้ขิงว่า

‘ดาวงีบนะ ง่วงมากไม่รู้เป็นอะไร’

ดาวไม่ทันเห็นด้วยซ้ำว่าขิงตอบกลับมารึเปล่า



คนตัวเล็กรู้สึกตัวอีกทีเมื่อแผ่นหลังตัวเองสัมผัสเบาะนุ่ม และมีมือของใครบางคนมาคลอเคลียเเก้ม เขายืดคอให้อีกฝ่ายเการาวกับลูกเเมว แต่ทำไมรู้สึกตัวหนัก และทุกอย่างก็เชื่องช้าไปหมด จะมีเพียวอย่างเดียวคือความวูบวาบที่เเล่นริ้วขึ้นมาทั่วลำตัว เอาแล้วดาริณ มึงจะมีอารมณ์ตอนมาถ่ายงานไม่ได้นะโว้ย คนสวยลืมตาโพลง แล้วก็ต้องกระพริบปริบ เขาอยู่ในห้องเหมือนโรงเเรมราคาถูกตามต่างจังหวัด มีเซตไฟหยาบๆ และตากล้องที่ปิดหน้าปิดตา ก้มมองตัวเองโอเคยังใส่เสื้อผ้าครบ แต่สิ่งที่ทำให้ดาริณตกใจคือผู้ชายราวสิบคนที่ยืนเปลือยท่อนบนล้อมรอบเตียง

หน้าตาไม่เห็นอีโรติคอาร์ตตาม Reference เลยว่ะ ไหนอ่ะฝรั่งเป้าตุงที่ต้องเอามือไปลูบเพื่อสื่อว่ากำลังจะใส่คอนด้อมให้

คิ้วเรียวขมวดมุ่น สมองเขาอึนงง เหมือนคนกินยาเเก้แพ้เข้าไปแล้วนอนไม่พอ พยายามปะติดปะต่อเร่่ืองราว ควรมีใครสักคนมาบรีฟคิวงานเค้ามั้ย หรือยังไง ถ่ายได้เลย

“โทษนะครับ ใช่กองถ่ายโฆษณาถุงยางรึเปล่า” ดาริณขยับปากถาม เสียงเขาแหบพร่าเซ็กซี่เเบบคนพึ่งตื่น คำตอบที่ได้คือรอยเเสยะยิ้มชวนขนลุกจากกลุ่มชายฉกรรจ์

ดาริณจะขยับตัวเเต่มือเขาเหมือนถูกมัดติดไว้ด้วยกัน อ่ะ!! ตามพล็อตกูโดนหลอกล่ะ!!

คนตัวเล็กกวาดตามองไปทั่วเพื่อหาทางออกให้ตัวเอง เเล้วเสียงเย็นเยียบก็ดังมาจากด้านหลังของกลุ่มชายฉกรรจ์ที่กำลังล้วงเอาอาวุธของตัวเองมาชัดรูด ดาริณเบ้ปาก ไม่มีรสนิยมเลย จะหลอกมาถ่ายหนัง GV ทั้งทีก็ขอแบบห้องดีๆ นายเเบบหน้าตาหล่อล้ำน่าปล้ำหน่อยไม่ได้หรือไง

หลอกตัวเองไปว่าไม่กลัว แต่ที่จริงมือเขานี่เย็นเฉียบ หัวใจเต้นเร็วเหมือนจะทะลุอกอยู่เเล้ว

“ว่าไงคะหนูดาว วันก่อนพี่ชวน 4P หนูไม่โอเค วันนี้พี่ให้ 10P เลยนะ”

เหี้ย!! ไอ้ชั่วสามตัวนั้น ดาริณถดตัวขึ้นชิดหัวเตียวเมื่อหนึ่งในนั้นพุ่งตัวมาจับข้อเท้าเขา มึงเอาตีนกูไปแดก!

ดาริณใช้หลังเท้าอีกข้างปัดข้อมืออีกฝ่าย และลงเเรงจนมือมันสะบัด

“ฤทธิ์เยอะนัก จัดการ!!”

“รุมเเบบนี้แหละ แม่งขายดีนัก”

ดาริณส่ายหน้า เขาชอบกิจกรรมบนเตียงก็จริง แต่จะมาขืนใจกันเเบบนี้ไม่ได้นะโว้ย ตำรวจอยู่ไหน เมืองไทยเมืองพุทธ ห้ามข่มขืนนะ!! ผู้ชายสิบคนพุ่งเข้ามาโดยไม่ได้นัดโชคดีที่ทำให้มันชุลมุนหัวชนกันเอง ดาริณดีดตัวขึ้นกระโดดเหยียบหลังคนที่ล้มลงไปจากเตียง ท่าลงไม่ดีนักเลยล้มลงไปทรุดอยู่กับพื้น ห้องเเม่งก็หมุนๆ เหมือนเรี่ยวเเรงคงยังกลับมาไม่ดีนัก ในรถตู้เขาคงโดนรมยาสลบ แต่ถ้าจะให้หลับเป็นท่อนไม้หนังคงไม่สนุก มันเลยกะให้เขาตื่นตอนจะเริ่มเรื่องพอดี ดาริณยันตัวขึ้น สายตาของผู้ชายสิบคนจ้องเขาอย่างหื่นกระหาย

กูรู้เเล้วเว้ยว่าสวย แต่ช่วยคุยกันดีดีได้มั้ย

เขาไม่มีทางชนะไอพวกบ้าหื่นกามสิบคนนี่ได้เลย ไอ้หัวโจกสามตัวนั้นที่มองมาอย่างเหนือๆ เห็นเเล้วยิ่งหงุดหงิด วันนั้นเขาน่าจะจับส่งเข้าซังเตเสียให้รู้เเล้วรู้รอด ไม่น่าคิดว่ามันเป็นเเค่นักศึกษาหื่นกามทั่วไป ที่ไหนได้เอเย่นต์หนังโป๊นี่หว่า นี่มันเข้าข่ายล่อลวงมาทำอนาจารแล้ว

“ไม่ร้องนะคะ สัญญาว่าพี่ๆ ทุกคนจะอ่อนโยนกับหนู”

ไอ้ตัวหัวหน้าเดินเข้ามาลูบเเก้มดาริณ เขาก็พึ่งรู้ว่าตัวเองร้อง ดาริณย่อตัวหลบแล้วเอาหัวโหม่งท้องอีกฝ่าย จุกสิมึง

“โอ้ย จับมัน ไอ้เด็กเหี้ย ฤทธิ์เยอะนัก ถ้ากูไม่กลัวมึงหน้าช้ำออกกล้องนะจะตบให้!”

ยังมีเเรงขู่ ดาริณขอบคุณผู้ชายสิบคนที่โง่พุ่งเข้ามาพร้อมกันอีกแล้ว มันทำให้เบียดกันเอง จนเขาหาช่องว่างดักขาของคนคนหนึ่งให้ล้มหน้าคว่ำ แล้วลอดช่องนั้นออกไป แต่ครั้งนี้เหมือนจะไม่รอด ผมดกดำโดนกระชากจนดาริณหน้าหงาย แทบล้มลงไปกับพื้น เมื่อโดนจับตัวได้ แขนขาก็โดนขึงพืดทันที

“กูขอเปลี่ยนบทหนังเป็นซาดิสม์เเม่ง ตบให้เละเเล้วค่อยเอา”

ดาริณหัวใจสะท้านวูบ จุดต่ำสุดในชีวิตเขาเเล้วหรือไง ต้องไม่ใช่เเบบนี้สิ ในช่วงวิกฤติของชีวิต เขาพึ่งรู้ว่ามีคนคนหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อใจเขาที่สุด

ขิง...

ดวงตากลมกระพริบไล่น้ำตาที่รื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

ไม่รู้ทำไมในหัวเขาถึงมีเเต่ภาพของขิงเต็มไปหมด

.

.

.

หึ อิเด็กผี!!

ที่คิดถึงนี่ไม่ได้มีความซึ้งอะไรทั้งนั้น มีเเต่ความโกรธ...เพราะเเม่งมัวแต่ไปซ้อมวงนั้นเเหละ ดาริณ คนพิเศษจะโดนข่มขืนอยู่เเล้วยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอีก เขาต้องรอดไปด่าเจ้าเด็กขิงให้ได้!!

คิดได้ดังนั้นคนตัวเล็กดิ้นสุดชีวิต ก้มลงกัดมือคนที่อยู่ใกล้เขาที่สุด แต่ก็ยังหนีไม่พ้นอยู่ดี เสื้อเชิ้ตที่เขาใส่โดนกระชากจนกระดุมหลุด แล้วหน้าท้องก็เตรียมโดนกระเเทกด้วยหมัด ดาริณเกร็งตัวรับตามที่เคยได้เรียนมวยไทยมา โชคดีที่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ลงเเรงมากนัก คงเห็นว่าเขาตัวเล็กกลัวไส้เเตกตายไปก่อนได้ปล้ำ ดาริณเเสร้งจุกมากจนเเทบจะตายน้ำตาไหลพลากทรุดตัวลงกับพื้นทันที พวกที่จับตัวเขาไว้ปล่อยมือเพราะเห็นว่าสิ้นฤทธิ์ หนึ่งในนั้นลากเขาไปขึ้นเตียงแล้วทำท่าจะเรียงคนเข้ามา ดาริณงอตัวเเล้วใช้เเรงทั้งหมดที่มีถีบไปที่ยอดอกจนมันหลาย และขอบคุณที่พาเพื่อสองคนล้มไปด้วย พวกตัวใหญ่เกะกะ ดาริณกลิ้งตัวลงจากเตียงอีกข้าง วิ่งหนีไปทางประตูหน้าห้องทัน พวกตากล้องยืนขวางอยู่

“หลบนะ!!” ดาริณโมโห ด่าไปก็ร้องไป คว้าเอาของใกล้มือโยนพุ่งไปหาเลนส์ ซึ่งเเน่นอนว่ามีราคาเเพงพวกตากล้องเลยหลบวูบ

พอดีกับประตูห้องที่ถูกถีบผลัวะ! เข้ามา

“นี่ตำรวจยกมือขึ้น!!”

ดาริณเผลอยกมือด้วย แต่มานึกได้เขาเป็นผู้เสียหายนี่นา เลยรีบวิ่งเข้าไปหาคุณตำรวจ แต่กลับมืออีกข้างหนึ่งมาคว้าข้อมือไปเสียก่อน

“ดาว!!”

“ขิง!!”

“ฮือ ไอ้เด็กบ้าทำไมพึ่งมา!!” ดาริณฟาดมือไปที่ขิงไม่ยั้งทั้งที่ยังถูกมัดอยู่ ร่างสูงใหญ่ก็รวบเขาเข้าไปกอดไว้แน่น เห็นคนเป็นพี่ปลอดภัยก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก

“ไม่เป็นไรเเล้วนะ ไม่เป็นไรเเล้ว” ขิงลูบผมปลอบดาว ที่ตัวสั่นริกอยู่ในอก

เก่งเเค่ไหน พออยู่ในที่ปลอดภัยแล้วก็อดสะอื้นเเรงๆ ไม่ได้

“ไม่เป็นไรเเล้วนะคนเก่ง ขิงอยู่นี่เเล้ว” เสียงนุ่มทุ้มปลอบเเผ่วเบา ให้คนที่ร้องจนเสื้อเขาเปียกชุ่มด้วยน้ำตาสงบลง

ก่อนหน้านี้ขิงเห็นข้อความดาวเเล้วใจไม่ดี เลยเลิกซ้อมเเละขับตามรอย GPS มาทันที แล้วลางสังหรณ์บางอย่างก็บอกให้เขาเเจ้งตำรวจ โชคดีที่พ่อเขาเป็นคนมีชื่อเสียงเเละพอรู้จักตำรวจชั้นผู้ใหญ่อยู่บ้าง เพราะสิ่งที่ขิงเเจ้งเบาะเเสเป็นเเค่ข้อสันนิษฐานของเด็กม.ปลายเท่านั้น เเต่ด้วยความเกรงใจ จึงสั่งสน.ท้องถิ่นให้มาช่วยดู ประจวบเหมาะกับเหมือนเคยมีคนร้องเรียนเรื่องเเก๊งถ่ายหนังอนาจารย์เถื่อนอยู่เเล้ว เลยกลายเป็นว่าได้รับความช่วยเหลืออย่างดี

ตำรวจเข้าควบคุมตัวคนในห้องไปสอบปากคำ

ส่วนดาริณที่เเม้จะอยู่ในอาการตกใจก็ยังคุยรู้เรื่อง ขิงไม่อยากให้อีกฝ่ายเสียขวัญไปมากกว่านี้ จึงให้ดาริณให้ปากคำทั้งหมด แล้วอัดเสียงไว้ เป็นพยานที่ไม่ประสงค์ออกนามจากนั้นก็ให้ดาริณกลับกับขิงทันที





ขิงขับรถพาดาริณมาห้องพักริมทะเลของโรงเเรมหรูห้าดาวที่เขาจองไว้เซอร์ไพรส์ ตอนเเรกว่าจะขับตามดาริณมาช่วงเย็นๆ เเต่ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน แล้วสิ่งที่ดาวให้ปากคำกับตำรวจไปว่ารับงานถ่ายโฆษณาให้กับถุงยางอนามัย แถมยังเห็นรูป Reference ที่มันดูโป๊เปลือยเเล้วเส้นเลือดที่ขมับเขาก็เต้นเเรง ขิงหงุดหงิดแต่ก็เลือกที่จะเงียบมาตลอด

“เจ้าเด็กมาได้ไง” ดาวถามเมื่อโดนจูงเข้ามาในห้องพัก อยู่กันมาตั้งนานทำไมจะไม่รู้ว่าเจ้าเด็กแปลกไป ตั้งเเต่ช่วงที่เขาคุยกับตำรวจ

“…”

“ขิงครับ บอกพี่ดาวหน่อย อย่ามีความลับกันซี่” ดาริณจับข้อมืออีกฝ่ายเเล้วตะเเง๊วๆ แต่กลับไปจุดชนวนระเบิดเข้าให้

“โตขนาดนี้เเล้วยังไม่รู้อีกหรอว่างานแบบไหนมันอันตราย!!”

ดาริณสะดุ้งสุดตัว เขาไม่เคยเห็นขิงโมโหมาก่อน

“ก็...ก็เค้าติดต่อมาปกติ”

“แล้วคิดจะบอกกันมั้ยว่ามาทำงานอะไร หรือเพราะมันเป็นงานเกี่ยวกับเรื่องใต้สะดือพี่เลยชอบ แล้วไม่บอกผมเพราะกลัวโดนห้ามใช่มั้ย ทำไม! ที่อยู่ด้วยกันมันไม่พอหรอ ถึงต้องวิ่งเร่เข้าหาเรื่องแบบนี้อีก”

เจ็บอก...

ดาวไม่คิดว่าขิงจะพูดออกมาเเบบนี้

“เออ...ดาวมันไม่ดี ขิงให้ดาวไม่พอ ขิงไม่มีเวลาให้ดาว ดาวเลยต้องมาหาของคนอื่นนี่ไง!!” ดาริณขึ้นเสียงบ้าง เขาประชดออกไปด้วยความน้อยใจ ทั้งที่จริงเเล้วมันไม่ใช่เลย แค่เงินมันเยอะ และเขาจะเอาไปซืิ้อคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่เท่านั้น

คนตัวเล็กจ้องหน้าขิงแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกรอบ

“พี่แม่ง!!” ขิงโมโหจนต้องออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก เขาไม่อยากหงุดหงิดใส่คนที่พึ่งผ่านเหตุการณ์น่ากลัวมา เเต่การกระทำเเบบนั้นยิ่งทำให้ดาวเข้าใจผิดไปอีก

สุดท้ายในสายตาขิงเขาก็เเค่เป็นคนไม่ดี! มองเขาเเค่เป็นคนกามๆ ไม่ต่างจากคนอื่นหรอก ถ้าเขาเซ็กส์ไม่ถึงใจขิงอาจจะไม่สนใจมายุ่งกับเขาเเบบทุกวันนี้ก็ได้

ทั้งที่เคยคิดว่าจะไม่รักใครเเล้ว เพราะรักไปก็มีแต่ทำร้ายใจตัวเอง เขาอุตส่าห์เปิดใจกับขิงอีกครั้งเพราะดูเป็นเด็กน้อยจริงใจ เเต่สุดท้ายมันก็เหมือนเดิมนั้นเเหละ

ดาวฮึบกับตัวเองให้หยุดร้องไห้ ก่อนจะหยิบเอากระเป๋าเงินออกไปข้างนอก เขาไม่อยากเจอขิงเเล้ว อยากอยู่คนเดียวซึ่งเป็นที่ที่เขาปลอดภัยที่สุด

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปไหน แต่รู้ว่าไม่อยากอยู่ใกล้ขิงเเล้ว...

แต่ระหว่างที่ลงไปหน้าหาด ดาวก็เห็นเด็กคนหนึ่งวิ่งเล่นอยู่ในน้ำ แล้วเหมือนจะวิ่งตามลูกบอลที่ถูกน้ำซัดไกลออกไปเรื่อยๆ ทั้งที่เสียใจอยู่แต่วิญญาณนางฟ้าดาวก็มีอยู่เต็มเปี่ยมเช่นกัน เขาถอดรองเท้าเเตะเเล้ววิ่งลุยน้ำลงไปทันที

“กรี๊ด!! คนจะฆ่าตัวตาย”

ขิงยืนดูดน้ำอัดลมระบายความหงุดหงิดอยู่หลังต้นมะพร้าว ได้ยินก็ขมวดคิ้ว ใครคิดสั้นอีกว่ะ คนพวกนี้เเม่งลำบากสังคม จะตายก็เป็นภาระคนอื่นคิดเเล้วหงุดหงิดเเต่ที่จริงลึกๆ ก็เป็นคนดี เเถมว่ายน้ำก็เก่งด้วย เลยหันไปดูหน่อย

ชิบหาย! ที่ด่าๆ ไปเมื่อกี้เมียกูทั้งนั้น

“ดาว!!!” ขิงตะโกนลั่น รีบกระโจนตัวลงไปในทะเลทันที

เจ้าเด็กน้อยที่ทะเล่อทะล่าตามลูกบอลลงทะเล โดนการ์ดที่เฝ้าชายหาดฉวยตัวไว้ทัน ส่วนดาวที่สำลักน้ำเค็มด้วยความเด๋อ กำลังหลับหูหลับตาควานหาเด็กอยู่ ขิงเข้าไปคว้าตัวดาวทันทีเเล้วจะลากขึ้นฝั่ง พอดาวลืมตาขึ้นมาเห็นว่าเป็นใคร วิญญาณนางเอกละครไทยก็เข้าสิงทันที เด็กเดิกเมื่อกี้มันปลอดภัยไปแล้วก็ได้ทีโวยวายเต็มที่

“ออกไปนะ อย่ามาจับตัวดาว!!”

“หยุกดื้อสักทีได้มั้ย คิดว่าเรียกร้องความสนใจเเบบนี้แล้วผมจะหายโกรธหรอ”

ดาวอ้าปากค้าง! เรียกร้องความสนใจอะไรว่ะ เเต่สายตาของขิงทั้งดุเเล้วก็ต่อว่าเขา เเน่นอนว่าดาวไม่ยอม

“ไม่พอใจก็ปล่อยดาวไปสิ จะมายุ่งกับดาวอีกทำไม!!”

“นึกว่าอยากยุ่งมากมั้ยห๊ะ มีเเต่สร้างความลำบากให้คนอื่นเค้า”

ดาวเจ็บจี๊ดกับคำพูดทำร้ายจิตใจของขิง สุดท้ายก็ไม่มีใครทนนิสัยเขาได้หรอก เขามันลูกคนเล็กชอบเอาเเต่ใจ นิสัยก็ปะหลาด ไม่มีใครยอมรับตัวตนที่แท้จริงของเขาได้สักคน

“ฮือ ดาวมันไม่มีอะไรดี ก็ไม่ต้องมาจับตัวดาว ไม่ให้จับตัวเเล้วปล่อยนะ!!” ดาวฟาดจนน้ำเข้าตาขิงเเสบไปหมด

“อย่าดิ้นนักได้มั้ย”

“ฮือ..ขิงก็เหมือนพวกนั้นนั้นเเหละ อยากได้เเค่ร่างกายของดาว ฮึก ไม่มีใครรักดาวจริงสักคน”

“ไม่น่ารักเลยดาว ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง ขึ้นฝั่ง!!” ขิงลากตัวคนฤทธิ์มากอย่างทุกลักทุเล ดาวที่โกรธอยู่ก็จิกเท้าในทรายเเน่น คำพูดของขิงทำให้ดาวปรอทเเตก ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย

“ฮึก...ดาวไม่ใช่น้ำหนิ ขิงจะได้รักอ่ะ ฮือ”

“เดี๋ยวนะดาว เมื่อกี้พูดว่าไงนะ” คราวนี้เป็นขิงที่ชะงัก เขาว่าเขาเร่ิมเข้าใจอาการงอเเงของดาวล่ะ

“ไม่ได้พูด”

“พูด!!”

“ไม่!!”

“อย่าบอกนะว่าหึงขิงกับน้ำ”

ส่ายหน้ารัว!!

“แล้วนี่พี่รู้จักน้ำได้ไง”

“ตอบ!!”

“อย่าบังคับดาวนะ บังคับอีก ดาวกัดลิ้นตายจริงๆ นะ! "

“โหยดาว หึงก็บอกหึงดิ” สิ่งที่เครียดขึงในตอนเเรกเหมือนโดนสลัดออก

“ไม่!!”

“หึงเหอะ ชอบ รู้สึกดีหวะ” ขิงยิ้มกริ่ม กลับมาเป็นเด็กน้อยเหมือนเดิม

“ขิงบ้าไปแล้ว”

“ถ้าดาวหึง เเปลว่าดาวก็รู้สึกอะไรกับขิงใช่มั้ย เรากำลังใจตรงกันนะดาว”

“ใจตรงบ้าอะไร ขิงพึ่งทิ้งดาวไปแหมบๆ”

“ทิ้งอะไรละ อยู่นิ่งๆ สิ เเล้วจะทำให้รู้ว่าเราใจตรงกัน”

ดาวเเรมต่ำ ตามขิงไม่ทันหรอก

ขิงเคลื่อนตัวมาประชิดหลังแล้วกอดซ้อนพี่ดาวไว้

“ฟังดิ ตำเเหน่งหัวใจผมกับพี่ตรงกันเป๊ะ”

“เต้นเป็นจังหวะเดียวกันด้วย”

“ไม่ใช่คนรักกันไม่มีทางเป็นเเบบนี้นะ”

“ขิงพี่ไม่ใช่เด็กสามขวบนะ”

“ขิงก็ไม่ใช่ ไม่เชื่อพี่ลองหลับตาเเล้วฟัง”

“รัก...รัก....รัก....” คนเป็นน้องกระซิบที่ข้างหู

“ได้ยินอะไรบ้าง”

“รัก”

“เห็นมั้ยหัวใจผมกับพี่เต้นเป็นคำว่ารัก สรุปรักกันเเล้วนะ แล้วก็คบกันเเล้วด้วย เป็นเเฟนกันเเล้วนะ ไม่ต้องหึงน้ำแล้วนะ เพราะผมรักพี่คนเดียว น้ำเป็นเพื่อน แต่ดาวเป็นคนที่ขิงรักนะ”

ขิงร่ายอะไรยาวเฟื้อยไม่รู้ ดาริณรู้เพียงแค่ว่าตอนนี้ตัวเองคล้ายลูกโป่งที่สูบลมจนเต็มเเล้วเตรียมระเบิด กูระเบิดเลยดีกว่า เขินเเม่งเอ้ย!

ขิงอุ้มดาวขึ้นพาดบ่าเเล้วพาขึ้นฝั่งโดยง่ายได้ พัทยามุงที่หน้าหาดโห่ร้องยกใหญ่ ดีใจที่เห็นคู่รักคืนดีกันได้

“มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากันนะลูก อย่าเอะอะฆ่าตัวตาย เสียดายหน้าผัวหล่อๆ ไม่รู้ทำบุญกันยังไง ทำไมสมัยยายถึงไม่เจอนะ”

“หึ...น่าจะตายๆ ไปซะ ผัวจะได้ว่างอยากซบอก”

ดาริณหันขวับ ส่งสายตาเเรงไปให้เจ้าเด็กผู้หญิงผมสั้นเเก่แดดแก่ลม

ขิงลูบก้นคนที่ยังถูกพาดไว้บนไหล่เหมือนจะปลอบให้ใจเย็นๆ เขาอุ้มดาริณกลับไปบนโรงเเรมวิวสวย ฟัดเมียดีกว่า...ทะเลาะกันเเล้วลูกดก มีความสุขจัง



ดาริณถูกนำมาวางลงในอ่างอาบน้ำริมกระจก ที่สามารถมองลงไปเห็นวิวท้องสมุทรสีครามด้านนอกได้ ขิงเปิดน้ำอุ่นลงมาให้มันโอบอุ้มตัวคนพี่ช้าๆ ส่วนตัวเองก็นั่งยองๆ อยู่ข้างอ่างแล้วจับมือดาวไว้ลูบไปมาเบาๆ เหมือนจะอ้อน

“ดาว” เขาเรียกเสียงอ่อน ดาริณปรับอารมณ์ไม่ทัน ทั้งเขินทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจแต่ละประโยคที่ขิงพูดไปก่อนหน้านั้น

“ดาวครับ ขอโทษ”

“ผมเป็นห่วงพี่เเทบบ้า แล้วผมก็โมโหพี่ที่รับงานอันตรายเเบบนั้น แล้วผมก็โมโหตัวเองที่โมโหพี่อีกที ผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย”

“ผมจะบ้าจะตายก็เพราะรักพี่ ไม่โกรธได้มั้ยครับ”

ดาริณหันมามองคนที่ซบเเก้มลงกับฝ่ามือเขา

“ทำไมถึงโมโหพี่ที่รับงานแบบนั้น”

“ผมหวง ผมหึง เเค่คิดว่าพี่ต้องไปถอดเสื้อผ้าให้ใครเห็น หรือนั่งอยู่บนเตียงกับใครผมก็ทนไม่ไหว”

“ขิง พี่...”

“ผมรู้ว่าก่อนหน้านี้มันมี ทุกคนมันก็มีกันหมดเเหละ แต่ตอนนี้เราคบกันเเล้ว ผมมีสิทธิ์หึงสิทธิ์หวงได้ใช่มั้ย”

ดาริณไปไม่เป็นเลยเมื่ออยู่ๆ เด็กอายุ 17 ก็จริงจังกับเขามาก

“อย่าให้ผมคิดไปเองฝ่ายเดียวเลยครับ เมตตาผมหน่อย รับรักผมนะครับ”

ดาริณเบือนหน้าหนี มุมปากเขายกขึ้นอย่างกลั้นไว้ไม่ไหวเลย

กริบ...จนได้ยินเเค่เสียงน้ำไหล

ขิงใจเเป้ว เมื่อกี้ก็ซัดพี่เขาไปเยอะเลย คำพูดคำจา

“พี่ดาว~” ขิงอ้อนเสียงเป็นเด็กเลย นิ้วโป้งก็เกลี่ยหลังมือคนพี่อย่างเว้าวอน

ดาริณที่หุบยิ้มได้แล้ว ตีหน้าเรียบกริบกลับมา

“พี่เเปลกแบบนี้ขิงก็ยังรักหรอ”

“เป็นพี่ เป็นดาริณ ผมเลยรัก”

คนตัวเล็กเม้มปากเเน่น เขาอยากกลั้นยิ้มแต่มันทำยากจัง

“ยิ้มเถอะครับ พี่ยิ้มสวย อย่าร้องไห้เพราะผมอีกเลยนะ”

ดาริณทำไม่ได้ น้ำเสียงที่อบอุ่นนั้นทำเข้าน้ำตาซึมอีกรอบแต่ก็พยักหน้ารับรักขิงแล้วก็ได้ เรารักกันเเล้วก็ได้

“อ๊ะ! เรื่องที่รับงานอ่ะไม่ใช่พี่อยากเเรดนะโว้ย พี่เเค่ต้องการเงินไปซื้อคอมใหม่เเบบเร็วๆ ต่างหาก”

ขิงพยักหน้า “ขอโทษครับที่ผมพูดให้พี่คิดมาก”

ดาริณยิ้มบ้าง ลูบผมเจ้าเด็กของเขาอย่างรักใคร่

“พี่ก็ขอโทษที่พี่ไม่บอก และพี่ก็หึงน้ำมากจริงๆ ช่วงนี้”

“พี่อย่าทำให้ผมคลั่งพี่มากไปกว่านี้ได้มั้ย มันรักจนจะทนไม่ไหวอยู่เเล้ว”

“เจ้าเด็กกำลังหลงต่างหาก คำว่ารักจนทนไม่ไหวอ่ะ เราค่อยๆ สร้างไปด้วยกันเถอะนะ”

“ครับ สร้างคำว่า ‘รัก’ ไปด้วยกัน”

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 17-08-2018 13:46:39

ขิงปลอบโยนดาริณจากเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งปวงอย่างอ่อนโยน เขาอาบน้ำให้ดาริณ จูบซับรอยช้ำทั้งหมดตรงหน้าท้อง และต้องพาดาริณไปหาหมอแม้อีกฝ่ายจะบอกว่าไม่เป็นไรก็ตาม

ร่างเล็กถูกอ้อมมาวางบนเตียงนอนกว้าง ที่ปลายเตียงเป็นวิวทะเลสวย เพลงเเจ๊สหวานๆ โดนเปิดไว้สร้างบรรยากาศ และด้านนอกพระอาทิตย์กำลังจะตก

จูบพลอดรักดำเนินไปอย่างอ่อนหวาน ดาริณถูกถนอมราวกับเป็นเจ้าหญิงซึ่งมันก็เป็นรสชาติแปลกใหม่ดี เพราะปกติพวกเขาก็เข้าช่วงไคลเเมกส์กันไวไร้อารัมภบท

“จูบแบบนี้พี่ชอบมั้ย”

“ใครเค้าถามกัน” ดาริณบีบจมูกคนที่พึ่งถอนริมฝีปากออกจากปากเขา

“ผมอยากให้พี่มีความสุขที่เป็นผม”

“พี่มีความสุขที่เลืิอกขิง”

ตายไปเลย สองร่างค่อยๆ กอดรัดกันอย่างไม่เร่งรีบ ขิงปลดปมชุดคลุมผ้าขนหนูของดาริณเชื่องช้า คนพี่ก็ไม่ใจร้อนค่อยๆ ให้น้องเเกะห่ออาภรณ์ของเขาออก แล้วรับสัมผัสของเรียวลิ้นที่เเตะลงมาตรงช่วงอก

“ขิงครับ...อื้อ..ดี” ดาริณครางต่ำในลำคอ ขิงขบเม้มตุ่มไตนั้นด้วยจังหวะเเรงสลับเบา

จุ๊บ! บางครั้งก็จูบจนขึ้นเสียง ดาริณแอ่นอกเพื่อรับสัมผัสอ่อนหวานทว่าร้อนเเรงนั้นให้มากขึ้น บางทีการเป็นคนใจเย็นก็เหมือนกำลังบำเพ็ญทุกกริยา อยากไม่ไหวแล้วโว้ย!!

นิ้วขิงเเข็งด้านเพราะเล่นพวกเครื่องสาย แต่มันกลับสัมผัสผิวนุ่มลื่นเเล้วให้สัมผัสวาบหวาม เขาลูบไล้ไปตรงเอวคอด ก่อนจะตามด้วยรสจูบ และลิ้นที่ย้ำหนักลงไปให้ท้องของคนพี่หวิวซ้ำเเล้วซ้ำเล่า ดาริณกำลังจะสำลักการปรนเปรอขั้นเทพ อยากถามน้องเหลือเกินว่ากว่าจะเก่งขนาดนี้มึงดูหนังมากี่เรื่อง!!

ดาริณไม่ได้ใส่กางเกงชั้นใน เพราะฉะนั้นพอสาบเสื้อคลุมถูกปัดให้พ้นตัวเขาก็เปลือยเปล่า สายตาของขิงร้อนเเรงจนดาริณหน้าร้อน จะจ้องอะไรขนาดนั้นเล่า ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้ ตาคมกวาดไปทั่วร่างจนเขาเขินอาย แล้วเจ้าเด็กก็ก้มลงปรนเปรอส่วนอ่อนไหวให้ ลามไปจนถึงช่องทางด้านหลังอีก

“ขิง อย่า~” ดาริณห้ามเสียงหวิว ออกเเรงจะผลักน้อง แต่ด้วยลิ้นชั่วร้ายมันก็ทำลายความพยายามของเขาเสียสิ้น ร่างขาวกระตุกเกร็งแล้วต้องทิ้งตัวลงไป กัดปากสกัดกั้นเสียงครางเครือที่พร้อมจะหลุดรอดออกมาโดยไม่ต้องปั้นเเต่ง

“เบาหน่อยขิง” เสียงเเฉะฉ่ำจากน้ำลายเเละเรียวลิ้น วนเวียนอยู่ด้านล่างจนดาริณสะโพกไม่สามารถติดเตียงได้สักวินาทีเดียว ขิงกดย้ำนิ้วเข้ามาทีละนิดแล้วคนพี่ก็แพขนตาชื้น มันรู้สึกดีเกินไปแล้ว

“อย่าหุบขา!” น้องดุ ดาริณพยายามเเล้ว เเต่พอมันเสียวลึกๆ เขาก็อดไม่ได้ ขิงทำให้เขารู้สึกดีเเละเขินอายไปพร้อมๆ กัน ราวกับว่ามันเป็นครั้งเเรกอย่างไรอย่างนั้น ทั้งที่จริงเขาก็ฟาดฟันกันมาไม่รู้กี่สังเวียนเเล้ว

เมื่อเห็นว่าคนพี่รู้สึกจนทนไม่ไหวแล้ว ขิงจึงปลดชุดคลุมออกเช่นกัน แสงซีลูเอทจากด้านนอกทำให้มองเห็นใบหน้าคนตัวสูงไม่ชัด เเต่ทว่าเงารูปร่างที่ทาบทับลงมานั้นทำให้ดาริณเเทบขาดใจ ขิงช้อนใต้ข่าของคนพี่ให้โอบเอวเขาไว้ กดส่วนนั้นลงไปช้าๆ พร้อมทั้งโน้มหน้าไปจูบพรมสร้างความผ่อนคลาย ดาริณคล้องเเขนกับบ่ากว้าง ลูบไล้เเผ่นหลังบรรเทาความเสียวซ่านที่เเล่นหนืดขึ้นมาจนถึงท้องน้อย

ผมขิงชื้นหน่อยๆ เลยให้ความรู้สึกเย็นสบาย เเสงสุดท้ายจากภายนอกค่อยคล้อยต่ำลงพร้อมกับบางส่วนในร่างกายที่ถูกรุกล้ำหนักขึ้น ขิงเริ่มด้วยท่าง่ายๆ ที่ทำให้เราได้คลอเคลียกันไม่ห่าง เสียงเนื้อกระทบเนื้อเริ่มดังขึ้นอย่างช้าๆ

ดาริณนอนสวยอยู่ใต้แสงจันทร์ ผิวเนื้อขาวผ่องราวจะเปล่งแสงออกมาได้ ขิงยืดเเผ่นหลังตรงคุกเข่าขึ้น เพื่อมองร่างกายคนพี่ที่เริ่มจะเรื่อเเดงไปทุกสัดส่วนให้เต็มสองตา ข้อมือแกร่งรวบเอาขาสองข้างของพี่ไว้เเนบบ่า กดจูบลงไปด้านในข้อเท้าจนขึ้นรอยแดง ดาริณเองก็เเก้มเเดงซ่านกับการกระทำนั้น เเต่เขินอายได้ไม่นาน ช่องทางแน่นรัดก็ถูกรังเเกอีกครั้ง ขิงเริ่มขยับเข้าออกลึกล้ำเป็นจังหวะเชื่องช้า แต่ตรงจุดจนดาริณเผลอหวีดเสียงออกมาทุกครั้ง

ทุกการกระทำดวงตาสองคู่สบกันตราตรึงไม่หนีหาย ขิงยิ้มในหน้า ชอบใจที่ได้เห็นสีหน้ากึ่งสุขสมกึ่งทรมาณของคนที่เขามอมเมารสรักให้อย่างอ่อนหวาน

ขิงเปลี่ยนท่าอีกครั้ง เขาให้ดาริณเกี่ยวเอวไว้ แล้วช้อนใต้สะโพกอุ้มลุกหายจากเตียง ส่วนนั้นที่เชื่อมกันกดลึงลงไปจนมือน้อยต้องทุบไหล่ประท้วงน้อง ขิงยิ้ม จูบปากง้อเบาๆ แล้วพาคนพี่ไปนั่งริมหน้าต่างกระจกให้เห็นบรรยากาศภายนอกชัดขึ้น ดาริณนั่งอย่างหมิ่นเหม่เพราะขาไปถึงพื้นมันทำให้คนพี่หวาดเสียง แต่คนน้องที่ยืนเต็มตัวกลับกระเเทกกระทั้นได้มันส์กว่า

ขิงซบหน้าลงกับบ่าเล็กแล้วขยับเอวไม่เบาเลย ดาริณรู้ว่าคงหมดเวลาอ่อนโยนของเขาสองคนเเล้ว มันเหมือนท่อนเพลงที่เปลี่ยนจังหวะจากโมสาร์ทเนิบๆ เป็นฮิปฮอปที่ต้องน้วยก้นให้ลงจังหวะ

เข้าท่อนพีคเพลงเเรกไปหนึ่งครั้ง จากนั้นดาริณก็โดนรับลงมายืนบนพื้นแล้วพลิกตัวให้หันหลัง ขิงปล่อยให้พี่จัดท่าทางส่วนเขาก็เปลี่ยนถุงยางด้วยความไวเเสง 0.3 มม. กดลงไปในช่องทางรักที่ยังอุ่นนุ่ม ดาริณผวาเฮือกข่วนกระจก ขิงกอดรัดคนพี่เเน่นเนื้อตัวเเนบสนิทไปด้วยกัน แล้วดึงจังหวะเอวให้เร็วขึ้น ดาริณหงายหน้าเริด ขาเขาเเทบรองรับความคึกของเจ้าเด็กตัวยักษ์ไม่ไหว

ขิงพลิกใบหน้าพี่มากดจูบ เขาเเลกลิ้นกันไปโดยไม่เสียจังหวะเอวเเม้เเต่น้อย

ดาริณส่งเสียงหวานเท่าไหร่ ขิงก็ดุดันมากเท่านั้น

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า ขิง”

“ดาว เบาหน่อย”

“เสียงดังไปหรอ”

“ตรงนี้พี่อ่ะครับ รัดผมเบาหน่อย”

>.<

และขิงกับดาริณก็เข้าเอวกันได้ดี จบค่ำคืนนี้ซากถุงยากก็เต็มห้องไปหมด ลำบากขิงที่ต้องมานั่งเก็บทิ้ง เพราะพี่ดาริณนอนหลับพริ้มไปแล้ว





“Morning Babe” ขิงกระซิบข้างหูคนที่งัวเงีย ใบหน้าหวานซุนหนีเสียงเขา เเล้วราวจะให้เจ้าหมอนใบใหญ่ช่วยหยุดความวอเเว ขิงไม่ใช่คนใจร้าย เเต่ดาริณตอนนี้น่ารักเกินไป เขาห้ามใจไม่ให้ฟัดเเก้มพี่ไม่ได้เลย แล้วเมื่อจมูกได้แตะเเก้มใส มันก็เรียกร้องจะซุกไซร้หาความหอมอ่อนๆ จากซอกคอ เขาฟัดดาริณเหมือนทาสที่ฟัดพุงเเมว ดาริณออกเเรงผลักเท่าไหร่ขิงก็สู้ เขาจะไม่ยอมเสียสละสักวินาทีออกห่างความนุ่มหอม

กระดุมชุดนอนโดนปลดออกโดยไว อีกส่วนหนึ่งในร่างกายที่ขิงหลงใหลคือยอดอกสีหวาน เขากัดชิมได้ราวกับมันเป็นอาหารที่ทานเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ขบเม้มย้ำๆ เรียกเสียงครางหวานจากลำคอคนพี่เสียจนหนำใจจำค่อยปล่อยออกมาได้

“เด็กหื่น” ดาริณชี้หน้า ขิงเลยโดดงับปลายนิ้วคนพี่ไปหนึ่งคำ

“Morning Kiss ครับ” เขาจุ๊บเเก้มพี่

“รับ Morning Sex ด้วยมั้ยครับ”

ดาริณถีบขิงเต็มเเรง แม่งบ้า!! เมื่อคืนก็ทำเขาจนสะโพกจะคราก ยังมีหน้ามาขอรอบเช้าอีก

ขิงขำกับเเมวน้อยที่ดูพร้อมข่วน เขาเข้าไปรวบคนพี่มากอดแบบจมอก คือมือข้างหนึ่งช้อนหลัง มืออีกข้างก็โอบตรงหน้าขาดันเข่าดาริณให้ชิดตัว เเล้วดึงมาเเนบไว้กับอกตัวเอง เหลืออีกเพียงนิดเดียวดาริณก็จะกลมเป็นก้อนพร้อมกลืน ขิงเครซี่เเฟนหมาดๆ ของตัวเองถึงเพียงนั้น

“หิวแล้วเจ้าเด็ก เลิกนัวเนียสักที” ดาริณดุ ขิงถึงยอมปล่อย

“ไปแปรงฟัน ขิงให้เค้าเอา Breakfast มาเสิร์ฟแล้ว”

“อยากลงไปกินข้างล่างเถอะ”

“ไม่ พี่ตอนพึ่งตื่นดู innocent กระตุ้นต่อมหื่นของผู้ชายมาก รู้ตัวหรือไม่”

ดาริณเอาหมอนปาหน้าขิง แล้วก้มมองตัวเอง เสื้อเชิ้ตขาวตัวใหญ่ๆ กระดุมหลุดลุ่ย เเล้วท่อนล่างก็ว่างเปล่าเพราะเจ้าเด็กขิงไม่ยอมอนุญาตให้หยิบจับกางเกงชนิดใดเลยเมื่อ คนพี่วิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำหลบสายตาร้ายๆ ของเจ้าขิง

ดาริณใจเต้นตึกตัก พอเเปรงฟันเสร็จ ขิงก็ตามเข้ามาทำร้ายหัวใจเขาในห้องน้ำอีก

เอวเล็กถูกรวบให้ขึ้นไปนั่งบนเคาร์เตอร์อ่างล้างหน้า ขิงเเทรกตัวเข้าไปตรงหว่างขาคนพี่เเล้วใช้สะโพกตัวเองพิงขอบไว้หมิ่นๆ ชะโงกหน้าผ่านบ่าดาริณไปดูกระจก

“หนวดขึ้นโกนให้หน่อย”

“ทำไมเด็กขี้เกียจ”

“เด็กอยากอ้อน”

“ปล่อยให้หนวดเด็กคม ก็จะบาดผิวพี่นะ” เอานิ้วเขี่ยเเก้มพี่เบาๆ ประกอบ

ดาริณกรอกตา กูได้ลูกมากกว่าหลัวเเล้วงานนี้










 TBC 

Talk หน่อย ฮี่ๆ ไม่ค่อยได้คุยกัน 

1. ในไฟล์ที่เเต่งเรื่องดาว เราตั้งชื่อภาษาอังกฤษไว้ว่า Lost Star คิดว่าจะมีดราม่าหรือไม่ 555 <--- ไรต์ชั่วมั้ย 

2. เราว่าเรื่องนี้มัน Surreal หน่อยๆ เพราะฉะนั้นพี่ดาวจะเก่ง และมีความไม่สมจริงไปบ้างก้โปรดอย่าหงุดหงิดนะคะ 

3. ถามอีก คิดว่าอ่านเรื่องนี้เเล้วได้สาระมั้ยคะ  

4. ส่วนเมจน้องขิง จิ้นเป็นใครกันบ้างฮะ 

5. ฝากสกรีม #ดาวอย่ายั่ว ในทวิตบ้างเน้อ ตามอยู่ๆ 

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 11 คุณตำรวจต้องมาจริงๆ แล้วล่ะ_____[17Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 17-08-2018 18:56:50

เป็นเราม่าที่เรียกเลือดมาก..กกกก :pighaun:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 11 คุณตำรวจต้องมาจริงๆ แล้วล่ะ_____[17Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 18-08-2018 00:25:52

ดาวได้ลูกชายเพิ่ม555

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 11 คุณตำรวจต้องมาจริงๆ แล้วล่ะ_____[17Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 18-08-2018 23:55:30

3in1 น้องขิงเป็นได้ทั้งพ่อ หลัว และลูกชาย

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 11 คุณตำรวจต้องมาจริงๆ แล้วล่ะ_____[17Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 19-08-2018 10:20:42

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 12 อยากบีบพี่ดาว_____[20Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 20-08-2018 11:17:54

Chapter 12





ตั้งเเต่กลับจากพัทยาครั้งนั้นขิงก็คอยเเต่กำชับให้ดาริณอย่าอยู่คนเดียว ไปไหนก็ไปกับเพื่อนเเล้วก็รายงานตัวกับเขาเป็นระยะๆ ด้วย เพื่อกันการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยอีก แม้ว่าผู้ร้ายจะโดนดำเนินคดีตามกฏหมายไปแล้วก็ตาม ส่วนดาวเองเป็นคนจิตใจเข้มเเข็งไม่ค่อยกลัวอะไรอยู่เเล้ว เมื่อรู้สึกว่าตัวเองปลอดภัยแล้วก็ปรับสภาพอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วไม่มีอาการหวาดผวาอีก สามารถใช้ชีวิตบันเทิงร่าเริงได้ตามปกติ

หลังเลิกเรียนเพื่อนในคณะชวนกันไปร้านหนังสือสัญชาติญี่ปุ่นที่ตั้งอยู่ในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่เพื่อดูการ์ตูนออกใหม่ แล้วก็หนังสืออ่ืนๆ ตามความชอบของเเต่ละคน ปกติดาริณต้องไปตามหมวดหนังสือเเดนอาทิตย์อุทัย จะเป็นหนังสือรวบรวมภาพแบบใสๆ หรือ 18+ บ้างก็ตามความสนใจในวันนั้นๆ แต่วันนี้คนตัวเล็กพุ่งไปสิงอยู่ตรงโซนหนังสืออาหารเเละสุขภาพเฉย เขาเลือกดูเกี่ยวกับเมนูอาหารคลีนแล้วก็พวกวิธีปั้นกล้าม

“ดาวแกจะเทิร์นรุกหรอ” กระเจี๊ยบเพื่อนสาวในคณะที่การ์ตูนวายได้ชักนำให้เรามาสนิทกัน เดินเฉียดมาถาม

“ตบปากตามอายุเดี๋ยวนี้ หยาบคาย”

เสียงหัวเราะอย่างมีจริต สร้างความหมั่นไส้ให้ดาริณยิ่งนัก

“หล่อล่ำได้ใน 28 วันด้วยเมนูเด็ด...อาหารสลายไขมัน...food and body design” กระเจี๊ยบเพื่อนรักอ่านชื่อหนังสือในมือ “เอ๊ะ จะไปปั้นหุ่นลูกชาย”

ดาริณถลึงตาใส่ทันที ขิงเป็นผัวไม่ได้เป็นลูกนะ!!

เพื่อนสาวเห็นหน้ามุ่ยๆ แล้วก็อยากแกล้งต่อ ดาวมันน่าเอ็นดูว์

“ทำไม...หรือนมเด็กมัธยมมันไม่เต็มไม้เต็มมือ”

“กระเจี๊ยบ!!” ดาริณเอาหนังสือฟาดแขนเพื่อน กล้าดียังไงมาสบประมาทสรีระเจ้าเด็กของเขา

“อายุมัธยม แต่กล้ามนมผู้บริหารโว้ย!!” ไม่อยากจะอวด แต่สรีระขิงนี่ขอให้เรียกว่าเเด๊ดดี๊

“อ๋อ....หรือจะเปลี่ยนห้องครัวให้เป็นห้องคราง”

“กระเจี๊ยบ!! เป็นสาวเป็นนาง ตีปากเเตกเลย”

“แหนะ...อย่าบอกว่าแกไม่ซื้อไอเดียฉัน ฉากในหัวแกป่านนี้ไปถึงซีนถอดเสื้อผ้าแล้วมั้ง” เกลียดจังที่เพื่อนสาวรู้ทัน

“ไม่มีฉากถอดโว้ย เพราะฉันจะไม่ใส่ตั้งเเต่เเรก”

“ดาริณเอาปากมาให้ฉันตบเดี๋ยวนี้ สงสารน้องขิงจัง ทำไมต้องมาเจอคนอย่างเเกว่ะเนี่ย”

ดาริณหัวเราะอารมณ์ดีเเล้วหยิบหนังสือเมนูอาหารสุขภาพทั้งหลายมาหย่อนลงตะกร้า ควงเเขนกระเจี๊ยบไปโซนการ์ตูนญี่ปุ่น เลือกดูมังงะสองสามเล่มที่ออกใหม่มาใส่รวมกันก่อนจะเดินไปจ่ายเงิน

เขาเเยกกับกระเจี๊ยบที่โซนซุปเปอร์มาเก็ต และก็ไลน์รายงานขิงให้เรียบร้อยว่ากำลังเลือกซื้อของใช้

ดาริณเข็นรถไปตามชั้นวางของเเล้วก็ต้องยู่ปากเพราะทำไมเขาเห็นเเต่ของใช้เจ้าเด็ก ซื้อเเชมพูให้เจ้าเด็ก สบู่ของเจ้าเด็ก ครีมโกนหนวดเจ้าเด็ก เท่านั้นไม่พอพอเดินไปโซนของสดก็ซื้ออกไก่ให้เจ้าเด็ก เเฮม อะโวคาโด แล้วก็ไข่ไก่ของเจ้าเด็ก ในหัวเขามีเเต่เจ้าเด็กเต็มไปหมดเลย อุเเง้~

พอจะเดินไปซื้อของใช้ให้ตัวเองบ้างก็เป็นโซนถุงยางอนามัยไปเสียนี่ ดาริณยกมือขึ้นมาปิดหน้าเเล้วส่ายไปมาด้วยความเสียใจกับตัวเอง เขาหลงเจ้าเด็กเกินไปแล้ว

หลังหยิบกลิ่นและเเบบที่ตัวเองชอบลงมาใส่รถเข็นเเล้วรีบเดินเร็วๆ ไปคิดเงิน หิ้วของเต็มสองไม้สองมือ ไปรอตรงจุดนัดพบกับขิง รถสปอร์ตสีส้มสะดุดตาโฉบมารับทันที ขิงลงมาช่วยเอาของวางไว้บนเบาะหลัง แล้วค่อยพากันกลับคอนโดดาริณ

เจ้าเด็กอยู่ในชุดนักเรียนมัธยม แต่ก็ยังดูฮอตมากอยู่ดี ดาริณมองหน้าน้องตาวาวขณะที่รถค่อยๆ ขยับอยู่ในการจราจรที่ติดขัดของกรุงเทพมหานคร

“ยังกินไม่ได้ครับ ไม่ได้อาบน้ำ เหงื่อออกเต็มเลย” ขิงสะกิดปลายจมูก เห็นสายตาเเล้วบอกเลยว่ากูเสียวจะได้กันเหมือนวันเเรก

“ใครว่าดาวจะกินขิง” คนพี่ทำปากอูฐ น่ารักจนนึกอยากจูบ

“ก็เห็นมองซะ” คนน้องอมยิ้ม

“เรากำลังอ่อยให้ขิงกินเราต่างหาก”

“โอเคยอม”

ร่างสูงหัวเราะพลางเอามือรองใต้คางให้คนพี่เอาหน้ามาคลอเคลียเล่น

ไม่นานก็ถึงคอนโด ขิงช่วยดาริณหิ้วของทั้งหมดมาวางบนเคาร์เตอร์ครัว เมื่อเสร็จเรียบร้อยดาวก็ไล่ขิงไปอาบน้ำ ร่างสูงยังคงยืนนิ่งไม่ไป เขาเอานิ้วเกี่ยวดูของที่ซ่อนอยู่ในถุงก็พอรู้แล้วว่าคนตัวเล็กกำลังจะน่ารักใส่

“เล่นบทคุณภรรยาอีกแล้วหรอคะวันนี้” ของเข้าไปรวบเอวคนพี่เเล้วก็สูดมกลิ่นหอมจากหลังคอ หอมพิเศษอ่ะ เพราะดาวชอบฉีดน้ำหอมตรงนี้

ดาริณอมยิ้มร้ายเเล้วพลิกตัวมาประจันหน้าของ เขาป้อนจูบให้น้องก่อนตอบคำถาม

“วันนี้จะเล่นบทคุณเมดครับ มาทำอาหารให้เจ้าของบ้าน แต่เจ้าของบ้านทนหิวไม่ไหว กินคุณเมดตั้งยังทำกับข้าวไม่ทันเสร็จ”

ขิงนี่กลืนน้ำลายเอื้อก

“เจ้าของบ้านไปอาบน้ำก่อนนะครับ น้องเมดก็จะไปเตรียมตัวทำกับข้าว”

“ทำไมบทผมดูเป็นคนตะกละ” ขิงเย้า กัดเเก้มพี่เล่น

“งั้นเปลี่ยนบท ให้คุณเมดทนไม่ไหวปล้ำคุณเจ้าของบ้านเเทน ดีมั้ย” ดาริณเลื่อนมือเลื้อยลงไปจับส่วนล่างของคนน้องเเทน ขิงตะปบหมับ แสร้งทำตาดุใส่คนพี่

“คุณเมดไม่ซนครับ”

คิก!

ร่างสูงผละไปอย่างรวดเร็ว เขาชักจะตื่นเต้นกับการ์ตูนของดาวในวันนี้เเล้ว เเต่ด้วยคราบเหงื่อไคลจากการออกเเรงซ้อมดนตรี และเรียนหนังสือมาทั้งวันทำให้ไม่ค่อยมั่นใจนัก เด็กอายุ 17 เข้าไปจัดการกับร่างกายตัวเองให้สะอาดสดชื่นในห้องน้ำ จัดการลง After Shave กลิ่นควันบุหรี่จางๆ ให้ความรู้สึกสุขุมเป็นผู้ใหญ่และเซ็กซี่ที่ซอกคอ (จะทาตรงหน้าอกไม่ได้ เดี๋ยวดาริณเผลอกินเข้าไปแล้วเเพ้)

เมื่อเด็กหนุ่มเช็คร่างกายตัวเองเรียบร้อยแล้วก็สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ เตรียมออกมาสนุกกับบทบาทที่ตัวเองได้รับ

กลิ่นอาหารหอมโชยออกมาด้วยฝีมือคุณเมด ชุดเเนวโกธิกสีดำขาว กระโปรงฟองฟู่ที่ถูกตัดเเต่งให้มันสั้นจุ๊ดจนเเทบจะเห็นเเก้มก้นอยู่เเล้ว แถมยังมีหูเเมวและกระดิ่งที่คอใส่ไว้เพิ่มความน่าเอ็นดู เอาจริงๆ ขิงรู้สึกว่าดาริณดูน่ารักในชุดนั้นมากกว่าเซ็กซี่ เห็นเเล้วอยากเกาคอ เกาพุง แล้วก็ป้อนขนมเเมวให้คนพี่ร้องมี๊ๆ ให้ฟัง

เเต่ไม่ได้!! เขาจะหลุดบทบาทที่ได้รับไม่ได้!!

ขิงตบแก้มตัวเองเเปะๆ เพื่อเรียกสติ ต้องอินน์กับบทเจ้าของบ้านเเสนหิวโหยสินะ ร่างสูงเดินเข้าไปเกี่ยวร่างพอดีมือนั้นไว้ แล้วก็ทำจมูกฟุดฟิดๆ ดมดอมหาของที่จะพอกินรองท้องได้ก่อน

“อย่าซนสิครับผมกำลังทำอาหาร”

หือ...เล่นซะเนียน ขิงยิ่งรู้สึกคึกคัก เมื่อดาริณทำท่าเขินอายหวงตัว

“หิวเเล้ว กินคนนี้ก่อนได้มั้ย” ขิงถาม เจ้าของเเก้มขาวๆ ส่ายหน้าดุ๊กดิ๊ก ตั้งใจคนสตูว์ในหม้อต่อ แล้วเอามือข้างที่ว่างปัดป่ายคนที่มาเกาะเเกะ

“อย่ารุ่มร่ามนะครับ”

ขิงอยากขอเวลานอกไปกรี๊ดอัดโอ่ง แต่ต้องฮึบไว้ ฮึบ!!

“ดาริณครับ” ขิงจูบหลังคออีกฝ่ายๆ พร้อมกับถอดปมผ้ากันเปื้อนของคุณเมดออกช้าๆ มันหล่นลงไปกองที่พื้น คุณเมดทำหน้าเหมือนกำลังโดนคุกคามจากเจ้าของบ้านโรคจิต พยายามจะเบี่ยงตัวหนี แต่มีหรือตัวเล็กๆ เท่านั้นจะสู้เเรงสองเเขนเเกร่งที่เท้ากักไว้กับเคาเตอร์ได้

ขิงมองหลังคออีกฝ่าย ชุดเมดตัวนั้นเป็นแบบรูดซิบหลังทีเดียวหลุด แม้อยากกระชากออกให้ตาย แต่ขิงก็ละเลยมันไปก่อน พี่เค้าน่าจะซื้อชุดมาเเพง จะมาถอดให้เปล่าเปลือยกันง่ายๆ ก็ดูจะไม่ให้เกียรติเสียเกินไป

มือใหญ่บีบบั้นท้ายดาริณผ่านกระโปรงที่ฟูฟ่อง หัวใจเขาเต้นเเรงเหมือนมันจะทะลุออกมานอกอก ทุกครั้งที่เราเริ่มกิจกรรมกันในชุดที่เเปลกไปกว่าชีวิตประจำวัน อารมณ์ขิงเหมือนจะพลุ่งพล่านรุนเเรงกว่าเดิม ดาริณเองก็เริ่มเปล่งเสียงจางๆ ในลำคอ มือเรียวเอื้อมไปปิดเตาไฟฟ้า กันเกิดอุบัติเหตุไม่พึงประสงค์ จากนั้นก็ยืนนิ่งให้ขิงรุกรานตามใจชอบ

“ยอมแล้วหรอคะ” เสียวทุ้มเอ่ยถามผ่านซอกคอ ดาริณพยักหน้าหงึกจริงๆ เขาก็อยากดึงเวลาสนุกกันให้มากกว่านี้ แต่ลมหายใจของขิง กลิ่นกายเซ็กซี่เย้ายวนเเปลกใหม่ คำพูดทุ้มๆ ตามด้วยเเสงยามเย็นในห้องครัว ทุกอย่างที่หลอมรวมกันมันบอกใจดาวว่าอย่าทน!!

แถมยังมีอะไรใหญ่โตที่มันเสียดสีบั้นท้ายเขาทำไมจะไม่รู้ว่าเจ้าเด็กยักษ์กำลังมีอารมณ์ขนาดไหน

เอวบางถูกพลิกให้มาประจันหน้า ขิงพาคนพี่ขึ้นไปนั่งบนเคาร์เตอร์อีกตัวที่ห่างไกลความร้อนของเตา มือใหญ่เลื้อยเข้าไปใต้กระโปรงเเล้วลูบเนื้อต้นขาเนียนนุ่มเเผ่วเบา ปากด้านบนก็ทำงานไปด้วย เขาเงยหน้าขึ้นป้อนจูบบนริมฝีปากที่มีรสชาติสตูว์เนื้อติดอยู่หน่อยๆ ได้ฟาดฟันลิ้นกับดาริณเป็นงานโปรดของเขาอยู่เเล้ว และเจ้าเด็กก็ต้องส่ายหน้าอีกรอบ เมื่อใต้กระโปรงของดาริณที่ควรมีชั้นในอีกตัวกับว่างเปล่า

“ทำไมคุณเมดไม่ระวังตัวเลย”

“คุณเมดรีบ คุณเมดลืมใส่”

ดูตอบเข้า ขิงกัดริมฝีปากล่างคนเป็นพี่เบาๆ อย่างเอ็นดู เขาป้อนจูบให้ดาริณอีกครั้ง แล้วค่อยๆ ปลดกระดุมตรงปกชุดเมดออก เผยให้เห็นเเผ่นอกสีขาววับๆ เเวมๆ พอให้จินตนาการบรรเจิด ขิงลดหน้าลงหมายจะจัดการตุ่มไตของคนพี่ เเต่ดวงตาร้อนเเรงก็ยังตรึงสายตาพี่ไว้ ดาริณตัวร้อนผ่าว ขิงเร้าอารมณ์เขาเกินไป จนเผลอยกขาข้างหนึ่งชันขึ้นกับขอบเคาร์เตอร์ กระโปรงร่นมาถึงเอว

“โป๊ค่ะ” ขิงเอ็ด แต่ดาริณส่ายหน้า บอกว่าถึงดุยังไงก็ไม่ดึงลงเเล้วค่ะจุดนี้

“ไม่ไหวแล้ว” ดาริณกอดคอขิงงอเเง

“ไม่ไหวอะไรคะ” ขิงขำ ดูดซับเอาห่วงเงินที่อกดาริณเข้าปากอย่างหลงใหล ความเจ็บนิดๆ สร้างความเสียวซ่านรัญจวนได้ดีกว่าปกติ แล้วไอ้ท่าทางทนไม่ไหวจนน่าเเกล้งนั้นก็ทำให้ขิงเผลอลงเเรงหนักกว่าเดิม

“อื้อ!” ดาริณร้องลั่น เริ่มปัดป่ายมือไปกับเเผ่นหลังกว้าง เบียดเอาส่วนนั้นของตัวเองไปใกล้ตัวน้องขิงคนเเซ่บมากขึ้น

“ทำไมวันนี้ใจร้อนคะ” ขิงเย้าเบาๆ ยอมสละมือข้างหนึ่งไปกดบี้ส่วนปลายให้คนพี่

“ไม่เล่นเเล้วขิง ดาว..ฮือ...ดาวทนไม่ไหวแล้ว”

“โอ๋โอ๋นะคะไม่ร้อง” ขิงเงยหน้าขึ้นใช้ปลายลิ้นกวาดต้อนน้ำตาของอีกฝ่ายเข้าปาก แล้วเลื้อยมือไปด้านหลังปลดซิปชุดของอีกฝ่ายลงช้าๆ

ขิงก้มไปกระซิบจนริมฝีปากชิดริมหู “I love this dress”

ดาริณพยักหน้าหงึกๆ ซิปด้านหลังลางลงมาจนสุดพอดี

“when you take it off”

ดาริณค้อนในใจ กูซื้อมาเเพงโว้ย จะให้ถอดทิ้งถอดขว้าง

“Please~”

ขิงสั่งเสียงละมุม ริมฝีปากก็คลึงเคล้าหลังหูของดาริณไปด้วย ขนลุกหมดแล้วไอเด็กบ้า ดาริณลืมสิ้นซึ่งเม็ดเงินที่จ่ายค่าชุดไป เขาพยักหน้าหงึกหงักทำตามคำสั่ง โดยไถลตัวลงมายืนบนพื้น ค่อยๆ ปลดเเขนเสื้อลงจากไหล่ แล้วปล่อยให้ทั้งชุดไหลลงไปกองที่ข้อเท้า ใบหน้าหวานเเดงก่ำค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาสบตากับสายตาอันร้อนเเรงของคนเป็นน้อง

“come here” ขิงกระดิกนิ้วเรียก ดาริณก้าวออกจากชุดเมดของตัวเอง กูเห็นร่างอิน้องเเล้วเเทบกลายร่างเป็นเเมวคลานลงไปบนพื้น

“You know what I want”

ดาริณคุกเข่าลง แล้วก็ทำสิ่งที่รู้กัน

เปลี่ยนห้องครัวให้เป็นห้องคราง!!

อู้ววววว์





กว่าจะได้กินมื้อเย็นก็ปาไปเกือบห้าทุ่ม ขิงนั่งป้อนข้าวให้คนพี่ที่นั่งขดอยู่ในอก ผลัดกับตักใส่ปากตัวเอง ดาริณตัวนิ่มเป็นของเหลวเชียว ดูทรงแล้วอยากอ้อนเเหละ แต่ขิงก็เต็มใจจะให้อ้อนด้วย

“เสาร์อาทิตย์นี่ว่างรึเปล่า”

ดาริณเงยหน้าขึ้นมองคนถาม

“จะชวนไปบ้าน”

คราวนี้คนพี่ดีดตัวผับออกจากอกอุ่นๆ ทันที

“ไปเจอพ่อกับเเม่ไง”

ดาริณดิ้นเป็นเเมวเจอหมา เขาทำใจไม่ทัน และไม่ค่อยชอบเข้าหาผู้ใหญ่นัก

“คบกันเเล้วไง ไปไหว้พ่อกับเเม่ขิงหน่อย”

คนตัวเล็กทำท่าเหมือนจะร้อง หลอกลูกเขามาชัดๆ จะโดนเกลียดมั้ยเนี่ย

“ขิงไปเกริ่นไว้เเล้ว พ่อกับเเม่ใจดีนะ อยากเจอ แล้วก็จะได้ไปฝากงานพ่อด้วย พ่อขิงเป็นบอร์ดบริหาร GXX ถ้าพี่เข้าสังกัดน่าจะมีงานเยอะอ่ะ”

บริษัทที่ขิงเอ่ยถึงคือ บริษัทผลิตคอนเทนต์ในวงการบันเทิงขนาดใหญ่ รวมไปถึงมีดารา ไอดอล นายเเบบ นางแบบ ในสังกัดมากมายที่คอยส่งให้ลูกค้าเลือกช็อปมาเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าตัวเอง แถมยังเป็น Production house เองรับถ่ายรายการ หรือโฆษณาเสร็จสรรพ

ดาริณส่ายหน้าพรืด “มันก็เท่ากับเล่นเส้นนะสิ”

“ไม่เส้นหรอก เเค่เอาชื่อไปใส่สังกัดไว้ รับงานจะได้ปลอดภัยด้วยมีคนช่วยดู เดี๋ยวก็โดนหลอกไปถ่ายหนังโป๊อีกอ่ะ” ขิงตีก้นพี่เบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว

หึ...กูต้องกลัวมึงป่ะขิง เดี๋ยวนี้ดุนัก แถมยังมีท่าพิศดารมาให้เล่นจนเขาหวาดเสียวไปหมด ฮือ...มีเซ็กส์กับขิง เหมือนได้นั่ง Roller Coaster ที่เปลี่ยนรูปแบบรางไปทุกวัน

ดาริณกลับมาพิงซบอกเปล่าเปลือยของเด็กเหมือนเดิม ท่าทางหงิมๆ นั้นทำเอาขิงอดเเซวไม่ได้

“ทำไมวันนี้หงอจังอ่ะ”

“ฮือ...เมื่อกี้มันรุนเเรงเกิน หัวใจยังเต้นเเรงอยู่เลย”

ขิงขำ แล้วรั้งดาริณมาหอมหัว “พี่อย่าขยันยั่วผมดิ ดูชุด...เห็นเเล้วแบบสัญชาตญาณดิบลุกโชน”

“รอบหน้ากูจะคอสเพลย์ช้าง เอาให้แม่งปั่นยังไงก็ไม่ขึ้น”

“พี่คอสเพลย์ช้าง ผมก็เป็นช้างตัวผู้ที่ตกมันอ่ะ เอาดิ”

ฮือ...หนีมันไม่พ้นเเล้วทำไงดี!!

TBC 



หยักบีบพี่ดาว!!! หยักบีบหยักบีบไม่ไหวเเล้ว อุเเง้!!! เเต่งไปก็แบบ ใจขิงมันได้ อิจฉาน้องแง๊ อยากบีบพี่ดาวมั่ง
ปล.อย่าลืมคอมเม้นให้พี่ดาวเยอะๆ มาบีบพี่ดาวไปด้วยกันฮะ #ดาวอย่ายั่ว ไปกวักๆ มือเรียกเพื่อนๆ มาอ่านกันบั้งน๊า

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 12 อยากบีบพี่ดาว_____[20Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ้hahnlp ที่ 20-08-2018 12:08:40

 :haun4: :haun4: เป็นนิยายหื่นฮา ที่หาที่ไหนไม่ได้ ซั่มกันทุกตอนแต่ก็มีฮาได้ทุกตอน อ่านแล้วสนุกไม่เอียนกับอาการหื่น ว่าแต่จะมีช่วงไหนที พี่ดาว ไม่อยากเสียตัวบ้างไหมเนี่ย จัดมาให้น้องขิงแต่ละทีนี่ กลัวน้องเซ็กส์เสื่อมก่อนวัยอันควรจริงๆ เพราะพี่เขาใช้งานน้องหนักมาก

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 12 อยากบีบพี่ดาว_____[20Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 20-08-2018 23:17:54

หยักบีบพี่ดาวมั่ง ชักจะยั่วเก่งเกินไปแล้ว

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 12 อยากบีบพี่ดาว_____[20Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 21-08-2018 02:38:26

โอ้ยยย สมแล้วที่ได้กัน 5555

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 12 อยากบีบพี่ดาว_____[20Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 21-08-2018 07:21:20

พี่ก็อ่อย น้องก็จัดเต็ม เหมาะสมกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 12 อยากบีบพี่ดาว_____[20Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 22-08-2018 22:06:59

Chapter 13



ขิงเดินเล่นที่สยามกับเพื่อน เเล้วก็เเวะร้านการ์ตูนกันปกติ เขาหยิบเรื่องที่อ่านประจำมาถือไว้ แล้วสายตาก็ดันเหลือบไปเห็นการ์ตูนวายที่สาวๆ เดี๋ยวนี้นิยมอ่านมาดู อ่านเรื่องย่อด้านหลังเเล้วรู้สึกคุ้นนัก

‘คุณพยาบาลตัวร้ายกับน้องชายวัยมัธยม’

ไม่ต้องสืบเลย Location ในฉากนี่มันคอนโดที่ดาวอยู่กับเขาชัดๆ ขิงรวบเอาเล่มนั้นมาถือไว้ในมือเเล้วจ่ายเงินพร้อมกัน ชูครีมและน้ำที่มาด้วยกันขยับหน้าเข้ามาดูโดยพร้อมเพียง

“NC 18+ เอาไปใช้กับพี่ดาวหรา” น้ำเพื่อนสนิทในวงเเซว

ขิงอยากจะบอกว่าดาวเอาที่เคยใช้กับเขาไปเขียนมากกว่ามั้ง อีกไม่เกินสามเดือนต้องมีเรื่องน้องเมดเซ็กซี่กับเจ้าของบ้านขยี้หัวใจเเน่ๆ

เจ้าน้ำยังพยายามจะดูให้ได้ เขาดันหัวเพื่อนรักออกจากหน้าปกแล้วปล่อยให้เจ้าของร้านคิดเงิน เดี๋ยวต้องไปแอบอ่านเงียบๆ คิดเเล้วแอบเขินเล็กๆ จะมีใครรู้บ้างมั้ยนะว่ามัน Base on true story

ขิงไม่ได้ไปรับดาววันนี้เพราะ อีกฝ่ายบอกว่าเพื่อนจะมาส่ง ร่างสูงไปส่งน้ำที่คอนโดว่าที่เเฟนมัน ก่อนจะกลับไปนอนอ่านการ์ตูนรอที่ห้องนั่งเล่นของดาว เเต่บอกเลยว่า ‘คุณพยาบาลตัวร้ายกับน้องชายวัยมัธยม’ นี่อ่านเเล้วเขินเเรงมาก ต้องไปลากผ้าห่มมาไว้คอยกัดสกัดเสียงกรี๊ด

ดาริณวาดตัวพยาบาลเล็กๆ บางๆ แสนยั่ว แล้วอิน้องชายก็สูงใหญ่เกินวัยไปมาก จับพี่พยาบาลกดหลังคอติดเตียง รั้งสะโพกให้แอ่นขึ้นแล้วขยับเอวไม่ยั้ง หืดหาดจนอ่านได้ที่ละสองช่องเเล้วต้องลดหนังสือลงทาบอกเพื่อหายใจหายคอให้ทั่วท้องก่อนแล้วค่อยยกขึ้นมาอ่านใหม่ หรือปกมันควรจะ 25+ ล่ะเห้ย!!

ดาริณ!! กลับมานะจะทำตามฉาก เอ้ย!! จะตีก้นให้ ทำไมเเก่เเดดนัก

คนตัวเล็กไม่รู้เรื่องรู้ราวเดินลั้ลลาเข้ามาในห้องพร้อมถุงอาหารเต็มสองมือ สวมเเว่นหนาเตอะ ห่างไกลจินตนาการอีโรติกในหัวขิงไปมาก อิป้าที่พึ่งเข้ามานี่ใครว่ะ!

ร่างเล็กมองคนน้องที่เงยหน้ามองตัวเองสลับกับการ์ตูนในมือแล้วก็ต้องมุ่นคิ้ว

เห็นปกลางๆ เท่านั้นเเหละ ฮึ่ย!! ดาริณกองของทุกอย่างไว้ในครัวแล้ววิ่งมาคว้าการ์ตูนในมือขิงเป็นเชิงไม่ให้อ่าน ร่างสูงลุกขึ้นชูหนังสือขึ้นสุดตัวเท่านั้นดาริณก็เเย่งไม่ได้แล้ว ตัวเปี๊ยกเกินไป สงสัยตอนเด็กไม่ชอบกินนม โตมาแม่งก็กินแต่นมข้น!

“ห้ามอ่านนะ!” คนตัวเล็กว่าเเก้มเเดง กระโดดหย็องเเหย็งเเย่งของ

“ทำม่ะ?” ขิงกวนตีนเข้าให้

“อายุยังไม่ถึง ไม่เห็นหรือไงว่าอายุ 18 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป”

ขิงยิ้ม เถียงข้างๆ คูๆ ล่ะเก่งนัก

“ดาวครับ!”

“อะไรเล่า”

“หลงขิงเบอร์ไหนอ่ะ วาดเสียหล่อเชียว แถมหุ่นดี๊ดี”

“ใครเค้าวาดตัวเองกัน”

“แล้วในเรื่องนี่ใคร ตอบ!!” ขิงเเสร้งขึ้นเสียง “ถ้าไม่ใช่ผมนะจะฟาดให้”

“งื้อ” มาง้งมางื้อ น้องมากมั้ยอ่ะ ขิงรวบเอวคนที่ดิ้นขลุกขลักไว้แน่นเเล้วก็จูบให้ลืมดื้อไปหนึ่งช่วงลมหายใจ จากนั้นก็รั้งให้นอนลงมาบนโซฟาด้วยกัน

“บางท่ายังไม่เคยลองเลยอ่ะ ไปเอามาจากไหน!”

ดาริณหน้างอ ขู่อีกแล้ว

“บางท่าก็อยากลองอ่ะ เเต่เด็กกากทำไม่เป็น”

“ได้ดาริณได้!! เอาให้สะโพกครากไปเรียนไม่ไหวเลยพรุ่งนี้”

คนตัวเล็กยิ้มร้าย ลุกขึ้นปีนมานั่งทับอกขิง มันเป็นสัดส่วนที่มือใหญ่โอบรอบบั้นท้ายนุ่มเด้งได้พอดี แล้วใบหน้าคนพี่ก็จูบซุกไซร้ซอกคอคนน้องได้อย่างลงตัว

มือหน้าบีบเค้น พร้อมทั้งค่อยๆ ลดกางเกงของดาริณลงจากเอว ดาริณเองก็เพิ่มความร้อนเเรงด้วยการสู้รบทางลิ้นกับขิงเเบบไม่ออมเเรงเลย

คนน้องพลิกคนพี่ลงไปนอนคว่ำกับโซฟาตัวนุ่ม รั้งสะโพกให้สูงขึ้นมาเเล้วจัดการลงลิ้นกับส่วนลับเเลในร่างกาย

“อ๊ะ ฮ่าห์~ ขิง”

‘คุณพยาบาลตัวร้ายกับน้องชายวัยมัธยม’ เลยได้ออกมาโลดเล่นนอกหนังสือบัดเดี๋ยวนั้น





สภาพห้องนั่งเล่นเหมือนพึ่งมีทอร์นาโดพัดผ่าน เสื้อผ้านี่ปลิวว่อนไปคนละทาง ดาริณโดดลงไปคว้าผ้าเช็ดตัวหนีขิงไปพักยกในห้องน้ำ คนน้องเดินตามมาทุบประตูปังๆ เเกล้งหยอกเข้าไปอีก ไอ้เด็กเเรงควายพอก๊อน!!

“ไงคนเก่งไม่สู้แล้วหรอ”

“ไอ้เด็กยักษ์หื่นกาม บ้าเอ้ย!!” ดาริณขู่ฟ่อเป็นเเมวเลย ขิงหัวเราะเเล้วเดินไปใช้ห้องน้ำนอกห้องนอนชำระร่างกายบ้าง ก่อนจะมาเทอาหารใส่จานอุ่นรอเจ้าของห้อง ดาริณเเต่งตัวมิดชิดมากเดินออกมาจากห้องนอน กลิ่นหอมของอาหารทำเอาคนพี่ลอยมาเกาะขอบโต๊ะอย่างไว

ขิงเดินเข้ามากอด ดาริณมองอย่างระเเวง เเต่พอเห็นเจ้าเด็กยักษ์หูลู่หางตก ก็ยอมให้กอดได้

“ไม่ชอบหรอ” เด็กน้อยอ้อน

ดาริณเเก้มร้อน ไม่ชอบบ้าอะไร ทั้งลึกทั้งอึดแบบนั้น เเต่ถ้าให้ตอบว่าชอบมากเดี๋ยวเเม่งก็ได้ใจอีก

“ชอบใช่มั้ย ร้องเรียกขิงไม่หยุดเลย ขิงครับ อ๊ะ ดาวจะไม่ไหว อ๊ะ ขิงลึกหน่อย เเรงหน่อยครับขิง ขิง” เอ้อ อิเด็กนี่ ดาริณค้อนตาคว่ำ แล้วบิดพุงที่มีเเต่กล้ามเนื้อไม่ติดมันอย่าหม่ันไส้

ขิงจุ๊บปากงุ้ยๆ ของพี่ “เจ็บตรงไหนรึเปล่า สะโพกปวดมั้ย”

ดาริณใจอ่อนกับความรับผิดชอบของขิงทุกที เเม้เวลาอยู่ด้วยกันบนเตียงจะมีดุดันไปบ้าง เเต่มันก็เป็นรสที่พวกเขาสองคนพอใจ ไม่ได้เอาเปรียบซึ่งกันเเละกัน ดาริณกอดตอบขิง จุ๊บเเก้มน้องเป็นรางวัล

“ชอบมากกกกกกกกกกกกก เก่งมากครับ”

“หึ อย่ามาหาว่าเด็กกากอีกนะครับ” ดาริณเบ้หน้า เหนื่อยใจกับความขี้โอ่ของไอ้ตัวยักษ์ เขาบิดบี้เเก้มน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ขิงก็ยอมเเต่โดยดี รอพี่เขาพอใจ แล้วก็พาไปนั่งลงที่โต๊ะ ตักข้าวมาเสิร์ฟให้อย่างรู้งาน





ในที่สุดก็ถึงวันเสาร์ที่ขิงนัดกับพ่อเเม่ไว้ ดาริณตื่นมาเเต่งตัวตั้งเเต่ตีห้า ทั้งที่ขิงนัดมารับสิบโมง นัดตักบาตรกับเพื่อนเขายังไม่ตื่นเช้าเท่านี้เลย ถือคติว่าบุญรอได้ แต่สามีรอไม่ได้

ดาริณควานหาชุดเรียบร้อยในตู้ จริงๆ ก็มีมากอยู่นั้นเเหละ แต่จะเขาก็ไม่รู้ว่าควรเรียบร้อยระดับไหน ทางการไปก็จะดูเป็นคุณลุงมาหลอกกระทำชำเราเด็กม.ปลายรึเปล่า ความสัมพันธ์ของเขากับขิงก็ค่อนข้างเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางอยู่เหมือนกันเเหะ แล้วนี่พ่อเเม่ขิงรู้รึเปล่า เเอบเเจ้งตำรวจดักจับเขาหรือไม่ โอ้ย! ดาริณฟุ้งซ่าน จะโทรไปงอเเงเจ้าเด็กตั้งเเต่ป่านนี้ก็กลัวมันจะยื่นเท้าผ่านหูโทรศัพท์มาถีบให้เขาลงไปกอง แต่พออยู่คนเดียวก็ประสาทเสียชิปหาย

โอเค...พันทิพย์จะเยียวยาทุกสิ่ง

‘เเต่งตัวยังไงให้ครอบครัวสามีประทับใจ’

ดาริณพิมพ์ลงไปโทรศัพท์แล้วก็ต้องมานั่งเขินกัดนิ้วตัวเอง บ้าบอที่สุด พึ่งจะเป็นเเฟนกันเองนะสามีอะไรล่ะ

นั่งหน้ามันอยู่ในดงกระทู้จนถึง 8 โมงเช้า แล้วดาริณก็ต้องกรีดร้องอีกครั้ง ทำไมยังไม่ไปอาบน้ำอีก

‘เจ้าเด็กเเต่งตัวยังไงวันนี้’ อดไม่ได้ ต้องส่งข้อความไปหยอดน้องไว้สักหน่อยนึง

ขิงกดส่งรูป

Underwear Supreme

อ่ะ มึงมาตบกับกูตัวต่อตัวเลยขิง

ดาริณหมั่นไส้ กดเข้าเว็บพอร์นเเล้วเเคปเจอร์รูปพระเอก GV ใส่เเค่กางเกงในตัวจิ๋ว โชว์หุ่นปะล่ำปะเหลือส่งไป

ขิงกดส่งรูปกลับมาสู้

Underwear Supreme ที่ใส่อยู่บนตัวเองเเล้วมา

‘ใครฮอตกว่าตอบ!’

ดาริณเเทบกำเดาพุ่ง ทำไมต้องมารู้สึกพลุ่งพล่านกับหุ่นเเฟนเด็กของตัวเองด้วยนะ นี่ขนาดไม่เห็นหน้า มาเเค่ V line ไรขน ขอบอันเดอร์เเวร์ และเคิร์ฟโค้งแบบโปรเจคไตล์

‘ลบเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าหลุดออกไปให้ใครเห็นละก็ พี่ข่วนหน้ายับแน่’

‘มาลบเอง ตัวเองก็อย่าเซฟเก็บไว้ละ มือพี่ผมก็หึง’

จะมาหงมาหึงอะไรกับมือกู๊วววววว! ดาริณดิ้นปัดๆ อยู่บนเตียงพักใหญ่ เกลียดนักที่ขิงรู้ทัน เเล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเขาตื่นเช้ามาวันนี้เพราะมีภารกิจ ไม่ใช่เพื่อนั่งคุยเรื่องหืดหาดกับอิเด็กผีของเขา

ดาริณมองนาฬิกาอีกรอบโอ้ย 8 โมงกว่าเเล้ว มัวเเต่ไร้สาระกับเจ้าเด็ก เขาวิ่งพรวดเข้าไปอาบน้ำ โบ๊ะครีม ทาโลชั่น เเล้วก็เลือกเอาเสื้อเชิ้ตสีฟ้าเรียบๆ มาใส่ไว้ในกางเกงผ้าที่ยาวถึงข้อเท้า ตบท้ายด้วยรองเท้าทรงอ็อกฟอร์ดอีกคู่ ให้ความรู้สึกเหมือนนักเรียนอังกฤษ แล้วก็ดูน่าเชื่อถือด้วยด้วย ซึ่งที่จริงนั่งวาดการ์ตูนอยู่ที่สาขาอนิเมชั่นย่านวิภาวดีนี่เองจ้า

แล้วเมื่อเดินลงมาถึงล็อบบี้คอนโด รถสีส้มสะดุดตาก็เลี้ยวฟ้าบล้อเบียดถนนให้ชาวบ้านสบถด่ามาจอดถึกตรงหน้าพอดี ขิงเดินลงมาเปิดประตูให้ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ ดาวเขินบิดกับความหลัวระดับพรีเมี่ยม เหมือนได้พระเอกฟิคมาเป็นของตัวเอง

“Central lock เสีย เนี่ยต้องลงมาเปิดมือ”

ขิง...ทำลายจิตนาการดาวพังยับ แต่กระนั้นคนพี่ก็ยังคงมองคนน้องตาไม่กระพริบ วันนี่พวกเขาใส่เสื้อเชิ้ตเหมือนกันต่างที่ขิงปลดกระดุมคอสองเม็ด แขวนเเว่นกันเเดดไว้กับอก ใส่กางเกงเเสล็ก เเละรองเท้าผ้าใบ Low Top Script Sneakers ของ Saint Laurent ถ้าหน้าไม่ดี ใส่นี่จะไม่ต่างจากลุงทำงานออฟฟิส เเต่เมื่อทุกอย่างมาอยู่บนร่างขิง จากเด็กมัธยมวัยใส ก็กลายเป็นแด๊ดดี้ โอปป้า หรือนายแบบจากรันเวย์ฝรั่งเศสไปอีก ทำไมพลังทำลายล้างของเเฟนเขามันสูงจังว่ะ

“มองอะไร”

“หล่ออ่ะ อยากโดน”

ขิงบิดจมูกดาริณที่กระโดดเกาะเเขนเขาหนึบ

“ขึ้นไปกินน้ำบนห้องพี่ก่อนมั้ย”

ขิงยัดดาริณเข้าไปในรถด้วยสภาพทุลักทุเล คนพี่เกาะเขาเป็นลิงเลย มือนี่เหนียวเหมือนกินตุ๊กแกเข้าไป ร่างสูงเดินด้วยท่วงท่าบนเเคทวอล์ค อ้อมด้าหน้ารถให้ดาริณได้เลียปาก แล้วก็เข้ามานั่งในห้องผู้โดยสาร เลื่อนมือมาจับเกียร์ก็โดนมือคนพี่คว้าหมับเข้าให้

“สำรวม” ขิงดุ ดาริณทำหน้ามุ่ยแล้วผละมือจากขิงมาเล่นมือถือตัวเอง

“ดูนี่สิ นายแบบคนนี้หล๊อหล่อ”

“อืม”

“ดูนี่สิ น้องเกาหลีคนนี้เท๊เท่”

“อื้ม”

“ดูพระเอกคนนี้ดิ ล๊ำล่ำ”

“อือหึ”

“เอวมันส์เท่าผมสักคนรึป่ะ”

ดาริณอ้าปากพะงาบๆ เจอประโยคนี้เข้าไปถึงกับเถียงไม่ออก ถึงขั้นต้องเปลี่ยนเรื่อง เดี๋ยวนี้เจ้าเด็กภูมิคุ้มกันดีนัก!

“วะเเวะ เอากระเช้าผลไม้ที่วิลล่าด้วย สั่งเค้าไว้”





เขานั่งซบไหล่คนน้อง สูดกลิ่นน้ำหอมผู้ชายที่ให้ความสงบ สุขุมมาตลอดทาง กำลังเคลิ้มๆ รถคันสวยก็ชะลอจอด ดาริณเปิดประตูลงมาเองอย่างรู้งาน เขาเงยหน้ามองบ้านขิงที่ค่อนข้างควรเรียกว่าคฤหาสน์ นอกจากจะเเซ่บแล้วน้องยังรวยมากๆ ด้วย ไม่เสียเเรงที่พี่ดาวเฝ้าฟูมฟักมากับมือ แต่ดาวต้องไม่ประเจิดประเจ้อ เขาเกร็งตัวเองมากกว่าปกติ เพราะอยากให้พ่อเเม่ของน้องวางใจ ยอมปล่อยน้องมาเป็นลูกเจี๊ยบในกำมือ หึหึ!!

ขิงหยิบกระเช้าผลไม้นำเข้าจากญี่ปุ่นมาถือไว้เอง เเล้วเดินนำดาวเข้าบ้าน กลิ่นหอมอโรม่าจางๆ ลอยมาเเตะจมูกทำให้ดาวผ่อนคลาย แถมยังมีเสียงทำนองบทสวดจีนเปิดคลอไปด้วยจางๆ จะว่าไปก็ให้อารมณ์คล้ายบ้านดาวที่ทางใต้เหมือนกันนะ

หญิงวัยกลางคนแต่หน้าตาเเละรูปร่างสวยประมาณนางเอกละครเดินเข้ามาหา

“แม่นี่ดาว ดาวนี่เเม่ขิง”

“สวัสดีครับ คุณเเม่สวยจัง” คนตัวเล็กชมจากใจจริง เขาสูงกว่าแม่ขิงนิดเดียวเอง ตัวก็ประมาณเดียวกัน

“น้องดาว ก็น่ารักค่ะ พี่ขิงเขาพูดถึงอยู่บ่อยๆ”

อยากจะเหยียบเท้าไอ้คนน้องไว้ ได้บอกแม่รึป่ะ ว่าดาวกำลังกินเด็กอยู่

“แม่ดาวเป็นพี่” ขิงช่วยเเก้ให้ เขาเห็นเส้นเลือดปุดๆ ที่ขมับดาวเเล้ว

“โตกว่าพี่ขิงกี่ปีคะ”

“3 ครับ”

“ตัวนิดเดียวเอง หน้าก็ยังเด็กอยู่เลย แม่นึกว่าเป็นรุ่นน้อง”

“ต้องขอบคุณลาเเมร์ และคลาเเรงส์ครับแม่” ดาวพูดชื่อสกินเเคร์ชื่อดังออกไป

“สงสัยเเม่ต้องชวนไปช็อปด้วยบ่อยๆ แล้ว สนุกแน่เลย”

“ตอนเดินด้วยกัน ผมขออนุญาตเรียกพี่ได้มั้ยครับ ถ้าเรียกแม่กลัวเค้าจะไม่เชื่อกัน”

“ปากหวานอะไรขนาดนั้นอ่ะลูก โอ้ยเเม่เขิน แต่เเม่ก็คิดเหมือนดาวนั้นเเหละ คิกๆ บ้าบอ ทำคนเเก่ดีใจอีกเเล้ว อร้ายยย ไม่สิ พี่สาว น้องชาย เนอะๆ”

ขิงอมยิ้ม ออกจะขำแม่อยู่ไม่น้อย สงสัยจะถูกใจดาวเเล้ว รายนั้นช่างอ้อน และเพราะมีความเจ้าชู้อยู่หน่อยๆ จึงหยอดสาวเก่งไปอีก แม่ก็ไปเชื่อดาว

“คุณพ่อละครับ”

คราวนี้คุณเเม่ขมวดคิ้วฉับ “ยังอยู่ในสวนอยู่เลยค่ะ กล้วยไม้ออกดอก ชมอยู่นั้นล่ะ ไม่รู้สวยกว่าเเม่ตรงไหน บอกให้มารอรับน้องดาวก็ไม่เชื่อ”

“เดี๋ยวผมพาดาวเดินไปหาเองก็ได้”

ถึงจะพูดเเบบนั้นคุณเเม่ก็เดินตามมาด้วยอยู่ดี ขิงยื่นตะกร้าผลไม้ให้แม่บ้าน แล้วพาดาวเดินทะลุไปด้านหลัง ที่เป็นสวนดอกไม้นานาชนิด แล้วพอเดินไปตามทางเดินหิน ก็จะมีเรือนกล้วยไม้อยู่ ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งใส่ชุดกีฬายืนอยู่ในนั้น

“พ่อครับ ดาวมาเเล้ว!” ขิงตะโกนเรียก

“เหี้ย!!!” พ่อตะโกนกลับมาลั่น ดาวหลับตาปี๋ อุเเง้~กลายเป็นลูกสะใภ้ที่ไม่รักตั้งเเต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้า ดาวผิดอะไรทำไมต้องดุด่าตั้งเเต่ยังไม่เข้าใกล้ หันไปมองหน้าเเม่ แม่ก็หันไปมองหน้าขิง ปกติคุณพ่อก็ไม่ใช่คนร้ายกาจ จะว่ารับไม่ได้ที่ขิงมีเเฟนเป็นผู้ชายก็ไม่เชิง เพราะก่อนหน้านี้ก็มีควงเด็กๆ มาให้เห็นบ้าง

“พ่อว่าดาวทำไม”

“ไม่ได้ว่าแฟนเอ็งไอ้ขิงงงงง แต่ตัวเหี้ยเนี่ย ขวางทางพ่ออยู่!!”

“กรี๊ด!” ขิงหันไปเเหกปากกับคุณเเม่

โอเค พ่อเขาเป็นคนกลัวสัตว์เลื้อยคลาน เจอไอ้ตัวยักษ์แบบนั้นเข้า จะหัวใจวายหรือเปล่านะ ขิงตั้งสติมองหาลุงชมคนสวนให้มาช่วยไล่ ชะเง้อยังไงก็ไม่เจอทำท่าจะยกโทรศัพท์โทรหา ก็เห็นดาวถลาลงจากชานบ้าน คว้าหนังสติ๊กของลูกๆ แม่บ้านที่วางทิ้งไว้ติดมือไปด้วย

“ดาวจะปกป้องคุณพ่อเองครับ” ร่างเล็กกระโดดข้ามเข้าสัตว์เลื้อยคลานไปขวางหน้าพ่อไว้ ขิงเหมือนเห็นจา พนมประทับร่างเเฟนรุ่นพี่ของเขา ดาริณเเยกเขี้ยวใส่ตัวเหี้ย แล้วเก็บก้อนกรวดเเถวนั้นวางลงกับอาวุธคู่มือเเล้วเงื้อเเขนอย่างเท่ ก่อนจะเล็งด้วยมาดโคตรนักเลงคุมซอย

คุณเเม่ปิดตาเตรียมกรี๊ด

ไอ้เหี้ยเลวเเลบลิ้นใส่ดาริณแผล็บ! อย่าคิดลองดีกับเด็กบ้านๆ นะโว้ย กูผ่านมาหมดเเล้วแทงกบ ตกปลา ทุบหัวงู เลี้ยงวัวชน ไล่ตัวเหี้ยนี่บอกเลยว่าไม่คณามือดาว

ผั๊วะ!! กระสุนนัดเเรก โดนเฉียดๆ หัว เล่นเอาเจ้าสัตว์เลื้อยคลานตัวเขื่องมีเป๋ เซเเท่ดๆ ไปจะชนกล้วยไม้กระถางของพ่อ

“เหี้ย! ต้นนั้นไม่ได้!!” คุณพ่อเเหกปากลั่น ดาวเลยสไลด์ตัวเข้าไปขวาง ถอดรองเท้าข้างซ้ายทุบหัวมันไปทีหนึ่ง คราวนี้เจ้าตัวเขื่องวิ่งหนีพรวดๆ ออกไปทางหลังบ้านทันที

“คุณพ่อปลอดภัยเเล้วนะครับ” ดาวหันมารายงาน พ่อตบอกตัวเองสองสามทีเรียกขวัญให้ตัวเองแล้วหัันมามองดาว

“ตกลงเจ้าขิงมันเทิร์นรับแล้วหรอลูก”

ดาวแทบหัวเราะออกมาตรงนั้น กระมิดกระเมี้ยนพยักหน้าเเกล้งเจ้าเด็กไปหนึ่งหงึก

“โลกหมุนไวพ่อตามไม่ทันเลย เดี๋ยวนี้ 2018 รุกต้องบางๆ เล็กๆ แล้วรับต้องล่ำๆ กล้ามๆ แน่นๆ ใช่มั้ยลูก”

“ใช่ครับคุณพ่อ” ดาวดี๊ด๊า แทบเข้าไปกอดเเขน ด้วยความเป็นลูกคนเล็กติดอ้อนคนนู่นคนนี้มาเเต่เด็ก กริยาท่าทางการพูดจาจึงหน้าเอ็นดูไปหมดในสายตาคนสูงวัย

“ไปๆ เข้าบ้านให้น้องขิงเค้าปรนนิบัติพัดวี”

ดาวกลั้นขำแทบตาย แต่ก็เดินตามคุณพ่อไป แต่สัญชาตญาณนักล่าเเห่งท้องทะเลใต้ก็ยังระเเวดระวัง กลัวตัวเหี้ยจะอาฆาตแล้วพุ่งเข้าจู่โจมเขากับพ่ออีก

เมื่อถึงชานบ้านขิงก็เดินมาประกบ

“ตัวเเค่นี้ทำไมเก่งจังอ่ะ”

“ก็เมื่อก่อนเด็กผู้ชายเค้าชอบไปล่าสัตว์ตกปลากันอ่ะ จะให้มานั่งเล่นบาร์บี้อยู่คนเดียวก็ไม่ได้เข้าใกล้ผู้ชายดิ”

หือ...ไม่มีคำไหนจะมาสาธยายนอกจาก แฮ่ดแต่เล็กแต่น้อย แต่ขิงก็โอเคที่ทุกอย่างหล่อหลอมดาวมาเป็นเเบบนี้ เขารู้สึกปลอดภัยล่ะ เข้าป่าไม่กลัวเสือ ลงน้ำไม่กลัวฉลาม เพราะมีดาว!!





สรุปว่าการเข้าบ้านขิงของดาวนั้นผ่านฉลุย เพราะได้หยอดคำหวานตกแม่ไปเป็นพวกเเล้วหนึ่ง จากนั้นก็โชว์แมนปกป้องชีวิตพ่อขิงจากตัวตะกวดยักษ์ เรียกได้ว่าพ่อเเทบเปลี่ยนชื่อในมรดกเเล้วยกให้ดาวเเทนลูกชาย ส่วนพี่ๆ ของขิงนั้นไม่อยู่บ้านวันนี้ คงต้องไว้พบกันใหม่โอกาสหน้า ส่วนเรื่องท่ีจะให้เสนอชื่อดาวเข้าไปอยู่ในสังกัดบริษัทพ่อก็โอเค ส่งประวัติไปให้เลขาจัดการได้เลย แถมยังจะฝากงานละครดังให้ด้วย

“หน่วยก้านดีแบบนี้ ไปเป็นพระเอกเรื่องอังกอร์มั้ยลูกดาว น่าจะชอบบุกป่าฝ่าดง ได้สู้กับเสือด้วยนะ”

ขิงเตะสกัดขาใต้โต๊ะทันที เสือผมก็หึง!



TBC 

1.ขอกรี๊ดให้ความเท่ของพี่ดาว ถอดรองเท้าตบหัวตัวเงินตัวท้อง ล้องห้ายเเล้ว กร้าวใจหนูเหลือเกินค่ะ 

2.รู้จักพ่อเเม่เเล้ว พี่ดาวก็ไปน่ารักใส่ไว้อีก มีเเต่คนหลงล้าววว 

3.ม่ายังไม่มา เเต่เดี๋ยวดาวจะเข้าวงการ จะมีความรุงรังตามมา 55 


ปล. อ้อนขอคอมเม้นหรือ #ดาวอย่ายั่ว ในทวิตเตอร์ให้บ้างนะคะ รอส่องอยู่เด้อ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 13 พี่ดาวคนเท่_____[22Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-08-2018 22:30:44

 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 13 พี่ดาวคนเท่_____[22Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 22-08-2018 22:48:14

น้องดาวโชว์แมน มากค่ะลูก
พี่ขิงถึงกับกรี้ดสาวแตกเมื่อเจอเห้.  แต่อยู่กับน้องดาวไม่ต้องกลัวนะ ดาวจะดูแลพี่เอง

ขำคุณพ่อพี่ขิงอ่ะ บ้านนี้น่ารักดี

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 13 พี่ดาวคนเท่_____[22Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 22-08-2018 23:19:30

จะกลายเป็นดาวดังแล้ว สนุกมาก ชอบๆๆๆๆๆ  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 13 พี่ดาวคนเท่_____[22Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 22-08-2018 23:34:22

ตอนนี้พี่ดาวแมนได้ใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 13 พี่ดาวคนเท่_____[22Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 23-08-2018 00:29:37

นี่ดาวหรือ จา พนม 555

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 13 พี่ดาวคนเท่_____[22Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 25-08-2018 22:33:39

Chapter 14 : จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟ้ากฟ้า



ทันทีที่รูปภาพและประวัติดาวถูกนำเข้าระบบ ก็มีลูกค้าสนใจติดต่อมาทันที เป็นคอนโดริมทะเลหัวหิน แล้วที่พีคจนทำขิงประสาทเสียคือถ่ายคู่นายแบบผู้ชาย เป็นคอนเซปต์คู่รัก ที่มาซื้อคอนโดที่นี่อยู่ด้วยกัน (จริงๆ มีทั้งหมดหลากหลายความสัมพันทั้งครอบครัว คู่รักสูงวัย คู่รักชายหญิง หญิงหญิง แล้วก็นี่เเหละดาริณ & นายเเบบลูกครึ่งฟิลิปปินส์บราซิล)

“หรือจะถ่ายด้วยกัน”

ขิงยื่นมะเหงกให้ เขาพยายามเเทรกเเซงแล้ว แต่ลูกค้าไม่ต้องการขาวตี๋หน้าเกาหลี ลูกค้าต้องการคมเข้มผิวเเทน ทันมั้ยขิงถามว่าไปกรีดตาสองชั้น แล้วอาบแดดตอนนี้ทันมั้ย

“กลั้นใจฮึบๆ หน่า ถ่ายเสร็จก็ค่อยทำโทษดาวโอเค๊”

“หนูจะยอมให้พี่ขิงทั้งตี ทั้งดุตลอดคืนเลยค่ะ” ไม่พูดปล่าว นั่งตัก โอบคอ ช้อนตาอ้อน

“หนูดาวววววว” ขิงลากเสียงยาว ถ้าไม่ติดว่ายังทำการบ้านไม่เสร็จนะ พ่อจะปล้ำให้ลุกไปถ่ายงานไม่ไหวเลยคอยดู

คืนนี้ดาวมานอนบ้านขิง ซึ่งตอนเเรกก็เกรงใจพ่อกับเเม่ จะเเยกห้องกันนอนตามสมควร เเต่คุณพ่อที่รักเเละเทิดทูนลูกดาวมากก็บอกว่านอนด้วยกันไปเถอะ ห่างกันสักคืนคงจะโหยหากันทนไม่ไหว แล้วก็ไม่ได้พากันไปทำอะไรเสียหาย เพราะอยู่ในบ้านตัวเอง ดาวก็เลยจะเป็นคนดีให้พ่อดูด้วยการไม่ปล้ำขิงในค่ำคืนนี้

เช้าวันรุ่งขึ้นขิงกับดาวให้รถตู้ทีมงานวนมารับที่ปากซอยบ้าน ขิงไปในฐานะผู้ติดตามดาว เเต่ไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่าเป็นลูกเจ้าของค่าย Entertainment ยักษ์ใหญ่ เดี๋ยวดาวจะดูเป็นเด็กเส้นเปล่าๆ และดาวก็ยังไม่ใช่ดาราดัง เป็นเเค่นายเเบบเกรดโนเนมในสังกัดเท่านั้น ผู้จัดการส่วนตัวยังไม่มีเลย ต้องดูเเลตัวเอง เเต่ก็มีสิทธิ์พาคนอื่นไปเป็นเพื่อนได้ ดาวก็เลยชวนขิงให้ตามไป

พอขึ้นรถได้ไม่นาน สองหัวก็ไหลมาชนกัน หลับไปตลอดทาง ทีมงานคนอื่นๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะพวกกองถ่ายเองก็ชินกับคนหน้าตาดีมามากเเล้ว เห็นออร่าขิงกับดาวก็ถือว่ามีภูมิต้านทาน ไม่เข้ามากรี๊ดกร๊าดให้รำคาญใจ

ตอนบ่ายรถมาจอดยังตึกโครงการที่สร้างเสร็จไปเเล้วส่วนหนึ่ง มีห้องตัวอย่างพร้อมให้ถ่ายทำ

ทีมงานเรียกนายเเบบเซ็ตบ่ายมาทานอาหารรวมกัน และดาวก็ลากขิงมาด้วย มันเป็นอาหารกล่องง่ายๆ แต่ก็เป็นเมนูซีฟู้ดที่ชวนน้ำลายสอ

“เจ้าเด็กกินเผ็ดได้มั้ย มีกระเพราปลาหมึก” ดาวหันไปถามน้อง

“ขิงกินเเค่ไข่ดาวก็ได้”

“โอ๋นะ พี่ดาวเอาปลาหมึกคลุกข้าวให้พริกหลุด แล้วเดี๋ยวเอาให้ขิงกินนะ”

ร่างสูงอมยิ้มกับความใจดีของอีกฝ่าย เขาส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเสร็จงานค่อยไปหาอะไรดีๆ ทานด้วยกันก็ได้

“ใครทานเผ็ดไม่ได้คะ พี่เตรียมปลาทอดมาเป็นจานกลางให้ด้วย” ทีมสวัสดิการตะโกนบอก ราวกับเสียงสวรรค์ ดาวยกมือขิงขึ้นทันที เเละพี่คนนั้นก็ใจดีกวักมือขิงให้ไปรับปลาทอดมาหลายชิ้น

“เจ้าเด็กกินได้เเล้ว” ดาวหันไปพูดด้วยเบาๆ เห็นความน่ารักของดาวเเล้วขิงอยากจะฟัดเเก้มให้น่วม แต่ที่ทำได้ก็คือสำรวมไว้ เขาไม่ควรมาประเจิดประเจ้อในกองถ่าย ให้ใครเอาดาวไปนินทา

หลังทานอาหารเสร็จดาวก็ถูกพาไปเเต่งหน้าทำผม พร้อมกับนายแบบต่างชาติอีกคน คิวเย็นถึงค่ำเป็นของคู่ดาวนั่นเอง เพราะฉะนั้นไม่ต้องเดาเลยก็จะรู้ว่ามีซีนอีโรติกแน่นอน

ขิงกำพระ เเละเริ่มท่องพุทโธตั้งเเต่ตอนนี้

เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อม โปรดิวเซอร์ก็เรียกดาวกับนายแบบที่เซย์ฮัลโหลกันไปแล้วไปเข้าฉาก

“น้องขิงไปนอนรอที่ห้องก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวจะเลือดขึ้นหน้าเอาเปล่าๆ” คุณนายเเบบดาวกระซิบ

ขิงหมั่นไส้ จนขยำบั้นท้ายคนพี่ไปหนึ่งที แล้วออกเเรงผลักให้วิ่งไปเข้ากล้องสักที ดาวอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตฮาวายทรงหลวมๆ กับกางเกงขาสั้นเหนือเข่า ภาพเซตเเรกคือจูงมือกันเดินเล่นริมทะเล ขิงไม่หึงอะไรมากกับนายแบบคนนี้ เพราะอีกฝ่ายมีภรรยาแล้ว เเถมยังมีลูกวัยกำลังน่ารักสองคนตามมาดูคุณพ่อถ่ายเเบบด้วย ขิงที่นั่งรอดาว ก็เข้าไปอุ้มเด็กๆ เล่นนั้นเเหละ พวกลูกครึ่งนี่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูชะมัด

เซตต่อไปเป็นฉากลงไปวิ่งเล่นในทะเล ซึ่งทั้งคู่ก็โพสต์ได้อย่างอ่อนหวานน่าเอ็นดู

ไปจนถึงเซตสามที่ต้องเข้าสู่ฉากในห้องพักของคู่รัก มีฉากทำอาหารเเล้วกอดประคองเอวทางด้านหลัง ยื่นช้อนอาหารให้ชิม ฉากดาวนั่งอยู่บนตู้วักพาหยอกล้อกับนายแบบลูกครึ่ง จนถึงฉากยืนมองวิวด้วยกันที่ริมระเบียง

แล้วก็ไปถึงฉากสระว่ายน้ำ สุดไพรเวท ที่คุณสามารถจูบกันได้โดยไม่ต้องเขินอาย

ขิงกำพระเเน่นกว่าเดิมมาก จนภรรยาของอัลเดรย์เข้ามาจับไหล่ เป็นเชิงว่าใจเย็นๆ อิหนู

ดาวกับอัลเดรย์มองตากันในความมืด (ซึ่งในความเป็นจริงคือไฟกองถ่ายเเรงมาก) ครึ่งตัวอยู่ในน้ำ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อสีเเทนเรียงตัวสวย นายแบบหนุ่มสมาร์ทแบบผู้ใหญ่ที่มีครอบครัวเเล้ว ส่วนดาวก็เป็นตัวเเทนของความสดใสน่าเอ็นดู ผิวขาวน้ำนมมีหยดน้ำเกาะพราว ดาวยังใส่เสื้อเชิ้ตแต่เปียกน้ำอยู่

นายเเบบคนไทยหลับตาพร้ิม รับริมฝีปากของอัลเดรย์ที่ประทับลงมา ไม่มีมุมกล้องอะไรทั้งนั้น เพราะตากล้องใหญ่อยากได้ภาพเรียว เรียกได้ว่าเป็นซีนหยุดหายใจกันทั้งกอง เพราะมันดูขลังมากราวกับเป็นเรื่องจริง

เปรี๊ยะ! เสียงลั่นของเส้นเลือดที่ขมับขิง

“เลิกกอง!!” เสียงโปรดิวเซอร์ประกาศเมื่อเดินไปเชคมอนิเตอร์กับช่างภาพแล้วพบว่าได้สิ่งที่ต้องการเเล้ว

“เฮ!!” ทีมงานส่งเสียงลั่น เพราะก่อนคู่ดาวก็ถ่ายอื่นๆ กันมาตั้งเเต่เช้ามืด (ซีนตักบาตรของครอบครัวสูงวัย เย็นย่ำก็รับพอร์นกันไปในสระน้ำ)

ทีมงานรับดาวขึ้นมาจากสระแล้วห่มผ้าขนหนูให้ อัลเดรย์ก็เช่นกัน ทั้งคู่หันมาขอบคุณกัน ที่ช่วยเหลือกันดีทำให้งานชิ้นเเรกผ่านไปโดยไม่เสียเวลาสักนิด

ขิงกระโจนพรวดเข้าไปลากดาวเข้ามุมมืด ทีมงานไม่ได้ห้ามอะไรเพราะนึกว่าผู้ติดตามจะพาน้องดาวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ความจริงมันไม่ใช่

ริมฝีปากร้อนปิดทับลงมาบนกลีบปากบางทันที ขิงจูบดาวอย่างแสนหวง และหวังลบรอยของคนอื่นออกไปให้หมด ณเดี๋ยวนั้น ดาวที่หนาวๆ มาจากน้ำ เจอความร้อนเเรงของเจ้าเด็กเข้าไปก็อุ่นวาบไปทั้งตัว

“อิน้อง ใจเย็นก่อน น้ำพี่จะเดิน” ดาริณทุบไหล่ขิงปักๆ ๆ คนตัวโตผละหน้าออกมาให้ร้องอุทรณ์ได้เพียวนิดก็จูบต่อ มอบรสจูบที่เเสนมัวเมาให้ดาวอย่างไม่ลืมหูลืมตา

“เป็นไงจูบเด็ก ดีกว่าจูบเค้าหรือเปล่า”

ดาริณยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้าเอาเเต่ใจสุดๆ ของคนอายุน้อยกว่า เขายกมือลูบไล้ไปตามกรอบหน้าหล่อเกินวัย นานๆ จะงอเเงสมอายุนะเจ้าเด็ก

“ขิงของพี่ดีที่สุด” ดาวยิ้ม แล้วโอบรอบคอขิงมามอบจูบให้อีกรอบ เอาจมูกคลอเคลียกันราวกับลืมเรื่องรอบตัวไปเสียชั่วขณะ

“ดาว ดาว เย็นก่อนที่รัก” จนเป็นขิงที่ต้องรั้งไหล่คนพี่ไว้

คิก!

ขิงเกลียดรอยยิ้มเเละเสียงหัวเราะเเบบนี้นัก ดาวเหนือกว่าเขาได้ตลอดเวลา

“หึงพี่ไม่ใช่หรอครับ เมื่อไหร่จะทำโทษพี่อ่ะ บรรยากาศทะเลแบบนี้ เรามาเล่นเรื่องจำเลยรักกันดีมั้ย”

“สปีดโบ๊ท กลางทะเล?” ขิงเย้า สะกิดจมูกเจ้าเเสนซนอย่างเอ็นดู

ดาริณตาวาว “ตื่นเต้นน่าดูู”

“ประชดโว้ย” ขิงหลุดมาดสุขุมทันที เขาล้ออะไรดาวเล่นไม่ได้เลย เอาจริงตล๊อดด!!

“น้องดาว น้องดาวคะ” เสียงเรียกของหนึ่งในทีมงานดังเเว่วๆ จนสองร่างต้องดีดออกจากกันชั่วคราว

“ปากเจ่อป่าวอ่ะ” ดาวหันไปถามขิงให้เช็คเบ้าหน้าให้

“สุดๆ” ขิงตอบจนดาวต้องฟาดมือเเรงใส่ แล้ววิ่งพรวดออกไปหาทีมงาน ส่วนขิงเดินตามออกไปช้าๆ

“คุณอลงกรณ์ ลูกของบอร์ด GXX ถามหาค่ะ”

ดาวขมวดคิ้วทันที พี่ในกองเลยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ใส่ “ร้ายไม่เบานะคะ ไม่มีผู้จัดการส่วนตัวมาคุม แต่มีลูกเจ้าของบริษัทมาหาถึงที่เเทน”

ดาริณตาโตไปอีก ลูกเจ้าของ GXX เขาก็นัวอยู่ด้วยทุกวันนี่ไง แล้วทำไมมีโผล่มาอีกคน พี่ชายขิงหรอ

“มาเร็วค่ะ ให้ผู้ใหญ่รอนานไม่ดี” ดาริณพยักหน้าเดินตามไปอย่างไว ส่วนขิงที่ยืนฟังอยู่ไกลๆ ก็ลากขาตามไปช้าๆ อลงกรณ์ไหนอี๊ก!!

ไม่นานคนตัวเล็กก็ได้พบกับผู้ชายร่างสูงโปร่ง หน้าตาคมเข้มติดไปทางพระเอกหนังไทย ในชุดเสื้อเชิ้ตภูมิฐานกับกางเกงขายาวรองเท้าหนัง เหมือนหลุดมาจากนิตยสารที่ไปถ่ายผู้บริหารรุ่นใหม่ไฟเเรง ผมก็ปาดเจลเสียเรียบเปล้ ยกข้อมือโชว์นาฬิกาเรือนละหกหลักสะท้อนเเสงไฟวิบๆ

“สะ สวัสดีครับ” ดาวยกมือขึ้นพนมก้มศีรษะด้วยมารยาทปะปนกับความงงงวย

“พี่กรณ์นะครับน้องดาว”

“ครับ”

“พี่เห็นน้องดาวมาทำงานในนามบริษัทเราครั้งเเรก เป็นห่วงเลยตามมาดูครับ”

“อ่า ผมถ่ายเสร็จเรียบร้อยเเล้วครับ คิดว่าลูกค้าน่าจะโอเค”

“โอเคมากๆ ครับ เมื่อกี้พี่คุยกับตากล้อง เอเจนซี่ เเล้วก็ลูกค้าคอนโดเเล้ว เขาบอกน้องดาวน่ารักและเก่งมาก สื่ออารมณ์ได้ดี มืออาชีพสุดๆ ยิ่งตอนตัวเปียกๆ เซ็กซี่มาก”

ดาวก้มลงมองตัวเอง ตอนนี้ก็เปียกอยู่

“ครับ ขอบคุณครับ”

“น้องดาวไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามั้ย เเล้วเดี๋ยวพี่ไปทานอาหารทะเลอร่อยๆ หลังจากนั้นก็ไปดื่มกันสักเเก้ว พี่รู้จักบาร์บนดาดฟ้าดีๆ อยู่เหมือนกัน”

“เดี๋ยวทีมงานมีปาร์ตี้ที่หน้าหาดครับ ดาวอยากอยู่ด้วย จะได้รู้จักทีมงานเยอะๆ” ดาริณหาทางหลบเลี่ยง สวยมาตั้งเเต่ 15 ทำไมจะไม่รุ้ว่าอีกฝ่ายมีจุดประสงค์อะไรแอบเเฝง

อลงกรณ์ยังคงยิ้มหวาน แล้วเดินมาประชิด ดวงตาคมที่ดูกรุ้มกริ่มของอีกฝ่ายจ้องตาดาวอย่างมีความหมาย “สนิทกับพี่คนเดียว น้องดาวก็จะมีงานตามมาอีกเยอะเลยค่ะ หรือถ้าน้องดาวขี้เกียจ พี่ก็เลี้ยงหนูได้สบายๆ นะ”

ดาวอึ้ง นี่จีบไปเป็นเด็กเสี่ย?

“พ่อพี่เป็นบอร์ดบริหาร GXX มีหุ้นอยู่ไม่น้อยนะคะ ส่วนพี่ก็เข้าไปทำงานช่วยคุณพ่ออยู่ เงินเดือนและเงินปันผลพอจะให้หนูใช้เล่นสบายๆ อยากไปเที่ยวไหนพี่ก็จะพาไป อยากได้แบรนด์เนมพี่ก็จะพาไปซื้อที่ฝรั่งเศส”

สกิลการจีบห่วยจังอ่ะ ดาริณเบ้ปากอยู่ในใจ

พ่อกูก็รวยมั้ยอ่ะ เจ้าของโรงเเรมที่ภูเก็ต สวนยางจังหวัดใกล้เคียงอีกหลายพันไร่ ฟาร์มกุ้งสามพันบ่อ มียอร์จสำหรับนักท่องเที่ยวด้วยหลายลำ ต้องอวดข่มป่ะเนี่ย

ฝ่ายขิงที่ยืนฟังอยู่นาน นี่ก็อยากจะร่อนบัตรประชาชนออกไปให้ดู เห็นนามสกุลกูแล้วมึงควรเสียบกุญเเจรถเเล้วขับกลับบ้านไป พ่อมึงหุ้น 20% แต่พ่อกูอ่ะหุ้น 65% ใจเย็นนะไอ้ตัวร้าย!!

“ดาวว่าดาวไม่พร้อมจะให้ใครดูแลนะครับ ดาวอยากทำงานด้วยความสามารถมากกว่า” เขาบอกไปตามตรง นี่ขนาดสนิทกับพ่อขิง ยังไม่ขอให้พ่อขิงช่วยป้อนงานเลย

“พี่อาจจะรุกน้องดาวเร็วไป แต่อยากให้รู้นะครับ ว่าพี่อ่ะชอบน้องดาวตั้งเเต่ครั้งเเรกที่เห็นรูป อยากคุยด้วย”

“ครับ”

“ตะ แต่” ดาวหันไปหาขิงให้ช่วยเหลือ

“น้องชายหรือครับ หรือเด็กในกอง” อลงกรณ์ถาม

ขิงมองเเรงทันที

“เเฟน คือดาวมีเเฟนแล้วครับ” ดาวลากเเขนขิงมาควง

“น้องดาว อย่าหลอกพี่ดีกว่าครับ เด็กคนนี้ดูไม่มีอนาคตเลยนะครับ” อลงกรณ์กวาดตามองขิงตั้งเเต่หัวจรดเท้า รองเท้าเเตะไร้ญี่ห้อ เสื้อฮาวายตามตลาดนัด กางเกงเสิร์ฟสตรีทเเบรนด์ในห้างของชนชั้นกลาง นาฬิกาหรือเฟอร์นิเจอร์ทั้งหลายบนตัวก็ไม่มี

เหยียดเก่งจังอ่ะพ่อคุณ!

“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากสร้างอนาคตกับน้อง”

ดาวตอบได้กร้าวใจขิงมาก จนบางทีอยากเปลี่ยนตัวเองเป็นเมียพี่ดาวคนเท่!

“ดาว หมดยุคกัดก้อนเกลือกินเเล้วนะครับ เราอยู่ในยุควัตถุนิยม ดาวไม่อยากใช้เงินสบายๆ หรอ”

ดาวอยากจะตะโกนใส่หน้าว่า มรดกที่พ่อกูยกให้ นอนใช้เรื่อยเปื่อยไปจนถึงอายุ 60 ก็ยังไม่หมดเลยโว้ย ดาริณเริ่มจะหงุดหงิดกับความรุงรังของคุณอลงกรณ์

“คุณกรณ์ครับ ผมว่านิสัยเราคงไม่เข้ากัน ดาวชอบชีวิตสมาถะ กัดก้อนเกลือ ถ้าให้ไปใช้ชีวิตสบายเกินไปดาวจะคันเพราะฉะนั้น เชิญคุณอลงกรณ์ไปยื่นข้อเสนอนี้ให้คนอื่นนะครับ”

“น้องดาว เอานามบัตรพี่ไป แล้วพิจารณาดูดีๆ นะครับ ใครๆ ตั้งหลายคนในบริษัทอยากให้พี่เอ็นดู แต่ตอนนี้พี่เลือกน้องดาวเเค่คนเดียวน๊า”

“ขอบคุณในความหวังดี ดาวขอตัวก่อนนะครับ หนาว” คนตัวเล็กยกมือสวัสดีอีกรอบ แล้วลากขิงออกมาจากตรงนั้น

“เซอร์เรียลจังว่ะ” ดาวบ่นพึมพำไปตลอดทาง

“มันมีคนเเบบนี้อยู่จริงหรือเนี่ย”

ขิงยิ้ม ยกมือขึ้นลูบหัวคนเสน่ห์เเรงของเขา เมื่อกี้เขาก็สะอิดสะเอียนอีกฝ่ายไม่น้อย เเต่ทว่าก็ไม่อยากผลีผลามยังไงพ่อของอลงกรณ์ก็เป็นคุณลุงที่เขาเคารพ และทำธุรกิจด้วยกันมานานตั้งเเต่อาณาจักรยังไม่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ส่วนอลงกรณ์นั้นไม่เคยเจอกับขิง เพราะขิงยังเด็ก และยังไม่ได้เข้าไปช่วยพ่อดูบริษัทให้เป็นเรื่องเป็นราว ปล่อยให้ดาวรับมือ โดยเขาจะคอยซัพพอร์ตอยู่ด้านหลังจะดีกว่า

“เคยเจอเค้ามั้ยเจ้าเด็ก” ดาริณหันมาถาม เมื่อเดินขึ้นไปถึงห้องพัก ซึ่งเป็นโรงเเรมที่อยู่ใกล้ๆ กับตัวคอนโด

ร่างสูงส่ายหน้า “แต่พ่อเค้าอ่ะ ขิงรู้จัก พ่อเค้าก็ไม่ได้ปะหลาดเเบบนี้นะ ดาวระวังไว้หน่อยเเล้วกัน มีอะไรรีบบอกขิง”

“รู้สึกโคตรนางเอก ดึงดูดแต่คนปะหลาดๆ เข้ามาหา”

ขิงจุ๊บปลอบที่หน้าผาก “ไปอาบน้ำให้ตัวอุ่่นๆ เร็ว อยากไปปาร์ตี้ไม่ใช่หรอ หรือจะให้ขิงช่วยอาบให้มั้ย”

ดาวพยักหน้า

“แช่น้ำกัน ลงไปปาร์ตี้เลทหน่อยไม่เป็นไร”

ร่างสูงรับบัญชาทันที เขารู้ว่าเเม้ดาวจะเเข็งเเกร่ง แต่การถูกจู่โจมเมื่อกี้ก็คงรู้สึกไม่ปลอดภัยอยู่บ้าง และขิงก็ดีใจที่ดาวรู้สึกว่าอ้อมกอดของเขาคือที่หลบภัยชั้นดี

น้ำอุ่นกำลังดีถูกปล่อยให้ไหลเต็มอ่าง โรงเเรมระดับปานกลางที่ใช้เป็นห้องพักของทีมงานไม่ได้มีบาธบอมหรือน้ำมันอโรม่าเตรียมไว้ให้ แต่ไม่เป็นไรดาวเเค่ต้องการหาที่พักเหนื่อยเท่านั้น ทั้งคู่ถอดเสื้อผ้าออกที่มุมใครมุมมัน แล้วรูปร่างสมส่วนเเน่นไปด้วยหล้ามเนื้อก็ก้าวลงไปในอ่างก่อน ยื่นมือไปรับคนที่ตัวบางกว่าให้นั่งซ้อนลงมาตรงอก ขิงเอามือโอบรอบเอวดาว แล้วรั้งให้อีกฝ่ายพิงทั้งตัวลงมาบนตัวเขา

“ยังอยากไปปาร์ตี้อยู่มั้ย ให้ขิงเปิดไวน์ แล้วเรานั่งจิบอยู่บนนี้ด้วยกันมั้ยครับ” เด็กหนุ่มสุดเเสนจะเอาใจ

ดาวส่ายหน้า เขาเงยขึ้นไปจุ๊บสันกรามอีกฝ่ายเพื่อขอบคุณ

“ให้ขิงกอดเเป๊บเดียว ดาวก็ชาร์ทพลังเต็มเเล้ว”

ขิงรัดอีกฝ่ายเเน่นขึ้น วางคางไว้ตรงลาดไหล่บางให้ขมับขอเราเเตะกัน ถ้าเป็นที่คอนโด ขิงต่อลำโพงเข้ามาในห้องน้ำ เขาจะเปิดเพลงเเจ๊ซดีๆ คลอไปด้วย แต่ตอนนี้มีเเค่ลำโพงมือถือไปก่อน เปิดเพลง R&B ยอดนิยมในอัลบั้มออนไลน์ฟังไปก่อน

ดาวโคลงหัวไปมาตามเนื้อเพลงอย่างผ่อนคลาย ขิงจูบซับวนๆ ไปทั้งตรงหัวไหล่เเละแนวคอของคนพี่

ชักจะไม่อยากปล่อยดาวลงไปไหนแล้ว

“ลงไปเลทได้แค่ไหน” เสียงทุ้มถาม ในขณะที่ปากแนบชิดตรงหลังคอ

“เจ้าเด็ก~ อืมห์” พี่ดาวเสียงเครือ เพราะการซุกไซร้ของขิงก็ทำให้ร่างกายเขาปั่นป่วน

“ครับ”

จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ

เสียงกดจูบลงไปตามเเนวกระดูกสันหลังดังก้องไปทั่งห้องน้ำ เข้ากันได้ดีกับ R&B ที่ชวนมึนเมา

“เลทได้...สักรอบนึงมั้ง”

“ผมอึดพี่ก็รู้”

ดาริณบิดเนื้อเด็ก

“เสร็จเร็วหน่อยก็ได้ พี่ช่วย”

คนพี่พลิกตัวเข้าหาขิง เเล้วก็กดปากลงจูบอย่างดูดดื่ม เขาชอบรสจูบของขิงมันหวานละมุนในตอนเเรก แล้วก็ค่อยๆ ชักนำเขาไปสู่ความร้อนเเรงที่ผิดบาป ขิงไม่ต้องเปิดไวน์หรอก ปลายลิ้นที่หยอกเย้าของเด็กหนุ่มก็ชักนำให้มึนเมาได้ไม่ต่างกัน สองร่างโถมเข้าใส่กันรุนเเรงขึ้นเรื่อยๆ มันอาจจะเป็นเพราะสถานที่ที่เปลี่ยนไป ทำให้ความต้องการส่วนลึกกระพือพัดขึ้นโดยเร็ว

ขิงรั้งดาวให้ขึ้นมานั่งบนตัก ในอ่างอาบน้ำที่คับเเคบตัวของเขาสองคนซ้อนกันอยู่อย่างทุลักทุเล เเต่ถ้าใจเราบอกว่าฟินได้ ร่างกายมันก็ปรับโพสิชั่นได้เอง ดาวกอดคอขิงไว้หลวมๆ เพราะคนน้องลดหน้าลงไปชิมยอดอกเขาเเล้ว พี่ดาวระบายความรู้สึกร้อนรนตรงหน้าท้องด้วยกันชบงับกล้ามเเขนขิงไม่ต่างจากแมวเด็กซนๆ คนน้องเลยขึ้นมาจูบปากพี่เป็นระยะ แล้วใช้สองมือรวบจับเเท่งหรรษาของทั้งคู่ไว้ด้วยกัน ดาวกระตุกเฮือก บิดตัวรับสัมผัสด้วยจริตน่ารัก

ขิงขยับมือเป็นจังหวะ แล้วก็ค่อยๆ ร้อนเเรงขึ้นเรื่อยๆ

“จะตอนนี้ หรือรอได้”

“ระ..รอ พร้อมขิง” ดาวตอบกระท่อนกระเเท่น ทั้งที่อารมณ์เขาไปจนสุดขอบเหวเเล้ว เเต่ก็ต้องรั้งกลับมา เขาชอบที่จะเสร็จพร้อมเจ้าเด็ก กรีดร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายเหมือนที่อีกฝ่ายพร่ำกระซิบบอกรักเขาเช่นกัน

ขิงยกสะโพกดาวขึ้นให้คนพี่คุกเข่า อ้อมมือไปด้านหลัง ส่งนิ้วเข้าไปในส่วนเร้นลับ กดมันเบาๆ เพื่อเตรียมความพร้อม ดาวน้ำตาซึมกับความหวามไหวที่เข้ามากอดศีรษะที่ซุกไซร้อกเขาไปด้วยแน่น เอาจริงๆ มือขิงก็ใหญ่ไม่ใช่น้อย ช่องทางเล็กๆ ของเขาจึงถูกรังเเกตั้งเเต่ตอนนี้เลย

ขิงเห็นคนพี่เริ่มจะผ่อนคลาย จึงลุกขึ้นจากอ่าง เดินโทงๆ ออกไปด้านนอกเพื่อสวมเครื่องป้องกัน และชโลมเจลมาเล็กน้อยเพื่อไม่ให้คนรักเขาต้องบาดเจ็บ

ดาริณหันไปมองขิงที่มาหยุดอยู่ข้างอ่าง ร่างกายกำยำของคนน้องดูฮอตจนอยากเเปลงร่างเป็นเเมวเเล้วตะกุยๆ เล็บลงไปบนทุกอณูกล้ามเนื้อ ขิงนั่งยองๆ ลงให้หน้าเสมอกับคนพี่ เขาใช้สองเเขนจับขอบอ่างไว้ประคองตัวเเล้วก็ขบเม้มปากดาริณอย่างหมั่นเขี้ยว

จากนั้นขิงก็กระดิกนิ้ว ให้คนพี่ลุกขึ้น ดาริณตัวสั่นเล็กน้อยเพราะอุณหภูมิเหนือน้ำไม่ค่อยอ่อนโยนกับผิวเขาเลย แบบนี้ต้องซุก เจ้าเเมวน้อยกระโดนเข้าไปอยู่ในอ้อมอกคุณชายขิงทันทีร่างสูงตวัดเอวฉับให้ขึ้นไปนั่งอยู่บนขอบอ่างล้างหน้า แล้วก็ยกขาคนพี่ขึ้น ก้มลงไปจูบซับเนื้ออ่อนๆ ตรงต้นขาจนขึ้นสีเข้ม

เพลงที่เปิดอยู่ขยับไปจนถึงเสียง Saxophone ที่เย้ายวนขึ้น เข้าหันได้ดีกับไฟในห้องน้ำที่ไม่สว่างนัก อันที่จริงถ้าเป็นบ้าน ขิงคงปรับให้มันเป็นนีออนสีเเดงอมม่วงแบบหนังอาร์ตอีโรติกซักเรื่องแต่ทำไงได้นี่มันโรงเเรมต่างจังหวัด

ดาริณใช้เเขนโอบรอบคอขิง ดวงตาหวานฉ่ำเปรียบเสมือนงูร้ายที่เเลบลิ้นเตรียมฉกกัด และเเม้กระทั่งรู้ว่ามันมีพิษร้ายกาจขิงก็ไม่ลังเลเลยที่จะกระโจนเข้าไปในบ่วงพิษของดาริณ

ขิงจูบอีกครั้ง ขณะส่งเนื้อกายตัวเองเข้าไปในสะโพกอีกฝ่าย

“ขิง~” เสียงดาริณถูกปรับให้เซ็กซี่ไปตามบรรยากาศ คนเก่งของขิงรู้เเม้กระทั่งวิธีใช้เสียงแบบไหนจะกระตุ้นอารมณ์เขาได้ดีที่สุด

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสะเทือนไปทั้งห้องน้ำคับเเคบ เจือไปด้วยเสียงหอบหนักๆ จากชายหนุ่มวัยรุ่น และอีกคนที่ส่งเสียงแห่บต่ำ เพิ่มรสชาติให้กิจกรรมเข้าจังหวะ

จากที่ดาวบอกว่ารอบเดียว ขิงก็ให้ไม่ได้ตามสัญญา เขาอุ้มดาวมาปิดเกมร้อนบนเตียงอีกหนึ่งครั้งสั้นๆ เล่นเอาดาวค้อนตาคว่ำไปตลอดช่วงที่ทำ เเต่สะโพกนุ่มมือก็ยังให้การตอบรับที่ดี

ขิงถอนตัวออกไปเชื่องช้า สร้างความอาลัยอาวรณ์ให้ดาวไม่น้อย ตอนที่อีกฝ่ายอยู่ในกายมันก็อบอุ่นเเละเติมเต็มดี เพราะพรากจากกันหน่อยเดียวก็อดจะวูบโหวงจนต้องเบียดกายเข้าไปชิดอีกนิดไม่ได้

ร่างสูงกอดปลอบคนที่อารมณ์ยังไม่คงที่ดีด้วยความอ่อนโยน ลูบผมดาวช้าๆ เหมือนปลอบให้ความรุ่มร้อนที่ทะยานเกินอุณหภูมิปกติค่อยๆ ลดลงมา ความถี่ในการเต้นของหัวใจก็เช่นกัน จากที่มันดังกึกก้องก็ค่อยๆ สงบลง

ขิงจูบซับไปทั่วกรอบหน้าอย่างรักใคร่ ดาวเอียงเเก้มอ้อนอย่างชอบใจ

“ยังไงเรา ลงไปข้างล่างมั้ย หรือจะนอนให้ผมกอดแบบนี้”

ดาวย่นจมูก แล้วทำท่าจะพลิกตัวลงจากเตียงเเต่ขิงก็ยังกักเอวไซส์ที่เขาชอบไว้ก่อน

“ลงไปต้องเจอคุณอลงกรณ์อีกรอบ พี่ไหวใช่มั้ย ผม...ยังไงเค้าก็เป็นลูกชายของคู่ธุรกิจของพ่อ ผมไม่อยากให้มีเรื่องผิดใจกัน ผมเป็นห่วงว่าจะกระทบไปถึงงานของพ่อ”

ดาวอมยิ้ม มองหน้าเจ้าเด็กอย่างชื่นชม เขายกมือลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาอ่อนวัย เเต่ความคิดความอ่านไม่ได้น้อยตาม

“ทำไมเจ้าเด็กโต”

ขิงกัดจมูกคนพี่เบาๆ

“ถ้าผมไม่โตพี่จะชอบหรอ”

“รู้หรอว่าดาวหมายถึงอะไร”

“ดาวครับ” ขิงดุ ดาวหัวเราะคิกคัก

“ความคิดโต ส่วนอย่าอื่นหนะ เเค่นี้” ดาวยกข้อมือขึ้นมาให้ขิงดู แล้วค่อยๆ ยื่นนิ้วก้อยออกมายั่ว

“ของผมเเค่ไหน ให้พูดอีกที ไม่งั้นจะต้องพิสูจน์ใหม่” ร่างสูงดุคนขี้เล่น

ดาริณหัวเราะคิกคัก

“เรื่องอื่นผมใจเย็นได้ แต่เรื่องไซส์นี่ผมไม่เย็นนะครับ”

“ดาวรู้หน่า ว่าเท่าปลายเข็มก็ซี้ดส์ได้”

ขิงไม่ทันได้ทำโทษ คนปากเก่งก็กลิ้งพรวดลงจากเตียงเเถมลงผิดท่า หัวทิ่ม สะโพกฟาดพื้นร้องโอดโอยไปอีก

“เจ็บ หงึ ดาวเจ็บ!!”

ขิงส่ายหน้ากับความเเสนดื้อ แล้วเดินลงไปอุ้มรวบเอาร่างนั้นเข้าไปในห้องน้ำ อาบพร้อมกันจะได้ไม่เสียเวลา







TBC

ตัวละคนใหม่มา ฮี่ฮี่

#ดาวอย่ายั่ว

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 14 : จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟ้ากฟ้า_____[25Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 25-08-2018 23:01:16

พี่ดาวเสน่ห์แรง   :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 14 : จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟ้ากฟ้า_____[25Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 26-08-2018 00:10:43

น้องขิงโตพอ แมนพอดูแลพี่ดาวได้นะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 14 : จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟ้ากฟ้า_____[25Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 26-08-2018 01:35:54

น้องดาวคนเรียล

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 14 : จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟ้ากฟ้า_____[25Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 26-08-2018 18:43:22

ดาวน่ารัก

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 14 : จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟ้ากฟ้า_____[25Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 26-08-2018 22:08:05

Chapter 15



ไม่รู้ว่าเพราะพึ่งหลั่งสารเอนโดรฟินหรืออะไร ดาริณที่อาบน้ำแต่งตัวด้วยเสื้อคอวีผ้าฝ้ายสีขาวนวลกับกางเกงขายาวสบายๆ กลับให้ความรู้สึกอวบอิ่มน่ามอง แก้มใสเจือสีชมพูเรื่อๆ แล้วตาเซ็กซี่นั้นก็หวานกว่าปกติ ยิ่งดาริณเป็นคนยิ้มง่าย ใบหน้าได้รูปนั้นยิ่งจับสายตาคนมองได้เป็นอย่างดี

ร่างเล็กเดินไปรวมกลุ่มกับเหล่านายเเบบนางแบบต่างวัย เเนะนำตัวกันอย่างเป็นมิตรเเล้วก็เเลกเปลี่ยนประสบการณ์หารถ่ายทำในวันนี้กัน ขิงนั้นเเยกตัวมาห่างหน่อย เเต่ก็ยังวางโฟกัสตัวเองไว้ที่คนพี่

มีทีมงานเอาจานใส่อาหารทะเลย่างและบาร์บีคิวมาให้คนตัวเล็กที่น่ังรวมอยู่กลับกลุ่มนายเเบบ คนตัวเล็กของขิงเคี้ยวเเก้มตุ้ย พอได้ของกินก็กลายเป็นเด็กน้อยไปเลย เเละดาริณพึ่งใช้เเรงไปมาก หิวจัดก็ไม่เเปลกหรอก

ขิงเดินไปหาโปรตีนมาดับเสียงเรียกร้องของกะเพาะตัวเองบ้าง แล้วก็แยกมานั่งเงียบๆ คนเดียว พร้อมเเก้วไวน์เเดงในมือ มันไม่ใช่ไวน์ที่ดีนัก แต่ก็ดื่มได้เพราะขิงไม่ได้เป็นคนเรื่องมากอะไร ผิดกับอลงกรณ์ มนุษย์เซอร์เรียลโผล่มาอีกแล้ว รอดูเรื่องสนุกได้เลย

ร่างสูงโปร่งหน้าตาคมเข้ม เเบบที่เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากทีมงานได้ดีเดินเข้ามาร่วมผสมโรงที่โต๊ะดาริณ แล้วก็โชว์รวยสั่งบริกรโรงเเรมไปเปิดไวน์เเดงขวดละหลายพันเเช่ถังน้ำเเข็งเพิ่มความเย็นเพื่อให้เข้ากับอากาศเมืองไทยมารับรองกลุ่มนายแบบนางแบบ

สาวๆ กรี๊ดเอาใจไปตามครรลองของการเข้าสังคม ส่วนดาริณนั้นยังเคี้ยวก้อนหมูอย่างไม่สนอะไรทั้งนั้น จนกระทั่งน้ำสีเเดงเข้มรินลงเเก้วเรียบร้อย แล้วอลงกรณ์เป็นคนเดินมายื่นให้

ดาริณตกใจจนหมูติดคอทุบอกตัวเองปั๊กๆ คว้าไวน์มูลค่าหลายหลักซดลงคอเฮือกเดียวหมดเเก้ว ไม่มีการละเลียดชิมรสตามหลักผู้ศิวิไลซ์อะไรทั้งนั้น อลงกรณ์หน้าเหวอ เพราะรอชนเเก้วอยู่ ขิงลอบหัวเราะในใจ นั้นเเหละดาริณเป็นคนพิลึกแบบนั้น เป็นตัวของตัวเองได้อย่างน่ารัก แล้วก็เลือกจะหว่านเสน่ห์ออกมาให้ถูกที่ถูกเวลา โดยเฉพาะยามที่อยู่บนเตียงกับเขา คิดแล้วขิงก็เลียปาก หลงเมียมากขึ้นทุกวัน ต้องรักษากับหมอคนไหนครับสังคม!

“น้องดาวชอบดื่มไวน์หรือคะ” อลงกรณ์ถาม เมื่อดาววางเเก้วเปล่าเปลือยลงกับโต๊ะ บริกรเดินมารินเติมให้ทันที

ดาวพยักหน้าตามมารยาท ไม่อยากจะบอกเลยว่าเมื่อกี้คือน้ำอะไรก็ได้ ช่วยขยายหลอดอาหารกูเป็นพอ

“ไวน์นี่ดีมากเป็นของ XXXX เก็บบ่ม XX ปี ราคา XXXX บาท พี่ว่ามันเหมาะกับเนื้อ XXXX ไว้กลับถึงกทม. ถ้าน้องดาวชอบพี่จะพาไปดินเนอร์ด้วยกันดีมั้ยคะ”

“ดาวไม่ทานเนื้อครับ ขอโทษด้วย”

แหกรอบสอง ขิงที่กระดึ๊บมานั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆ ขำอยู่ในใจ

“อ่า...งั้นทานซีฟู๊ดส์ก็ได้ค่ะ เอาเป็นว่าไปทานอาหารกับพี่สักมื้อนะคะ เเล้วพี่จะโทรไปนัดอีกที”

ดาริณยิ้มๆ ไม่ได้ตอบรับ และก็ไม่ได้หักหน้าปฏิเสธ อลงกรณ์เห็นว่ารุกมากไป แล้วดาริณตั้งป้อมเต็มที่ก็ล่าถอยไปคุยกับทีมงานที่โต๊ะอื่นบ้าง

ปาร์ตี้ดำเนินไปเรื่อยๆ ดึกหน่อยก็มีดีเจมาเปิดเพลงให้เต้นกันสนุกสนาน นายเเบบนางแบบบางส่วนขอตัวกลับขึ้นไปก่อน ดาริณที่เป็นคนรักสนุกยังไม่ขึ้นก็โดนทีมงานลากไปยักย้ายส่ายเอวอยู่กลางฟลอร์

ขิงมองตาม ดาริณเล่นหน้าเล่นตาตลอดเวลา แล้วก็ร้องตามได้เกือบทุกเพลง ท่าเต้นก็น่ารักดุ๊กดิ๊กไปหมด บางเพลงก็เซ็กซี่จน ฮึ่ย! ทำไมเมียถึงดูดีไปหมดได้ขนาดนี้

ดาริณตวัดตามาทางขิงที่นั่งจิบไวน์อยู่ในมุมมืด จ้องเเบบนี้เด็กหนุ่มถึงกับต้องยกมือยอมเเพ้ เขาวางเเก้วเเล้วเดินเเทรกเข้าไปกลางวง ดาววางฝ่ามือบนกล้ามอกคนน้อง เงยหน้ามองตาก่อนจะหันหลังให้ส่ายก้นดุ๊กดิ๊กใส่ พอให้เสื้อผ้าเราเสียดสีกันเพียงนิด ขิงประคองเอวคนพี่ไว้หลวมๆ โยกศีรษะไปตามจังหวะเพลงเบาๆ ประกอบกับองค์รวมของใบหน้าและหุ่นเเล้ว ก็เล่นเอาหัวใจคนที่ได้เห็นเต้นเเรงเป็นเเถบๆ

กลางวันอุตส่าห์ทำตัวโลวโปรไฟล์สุดๆ แต่พอต้องเข้ามาอยู่ใต้เเสงไฟแบบนี้ ผู้ชายที่ชินกับชีวิตกลางคืนก็อดส่องประกายเสน่ห์ที่ซ่อนอยู่ออกมาไม่ได้

ขิงก้มลงมองดาวด้วยสายตารักใคร่

บางจังหวะดาวก็พิงมาบ้าง บางจังหวะก็ไปเต้นกับคนอื่นๆ แล้วค่อยกลับมาพักเหนื่อยที่ขิง ปลายนิ้วเราแตะกันจางๆ แต่พอให้รู้สึกวาบหวามในหัวใจ

“เมาเเล้วมั้งคนเก่ง” ร่างสูงก้มลงไปคุยด้วย ท่าทางเหมือนผู้ชายที่เปี่ยมเสน่ห์จนชาวกองถ่ายเริ่มสะกิดกัน หรือควรเอาเเฟนน้องดาวเข้าสังกัดไปอีกคน

คนน่ารักหันกลับมาแล้วซบหน้าลงไปกับตัวอุ่นๆ ที่เข้าชอบ

“ดาว ขึ้นห้องมั้ย” ขิงกระซิบกับขมับอีกฝ่าย ตอนเเรกก็ว่าจะไม่ แต่สายตาคมกริบที่กวาดไปมองรอบวงก็พอจะเดาความคิดของคนอื่นได้

เจ้าเด็กหล่อจนน่าหวง ดาริณหน้างอ

“เป็นอะไรครับ” ของกระซิบถามที่ริมขมับเหมือนเดิม ลำตัวของทั้งสองคนยังคงโยกเบาๆ ไปตามจังหวะเพลง EDM

คนพี่จุ๊บปลายคางขิง เหมือนเเสดงความเป็นเจ้าของ แล้วกระตุกมือเบาๆ เป็นสัญญาณว่าหลับ

ร่างเล็กหันไปบอกลาทุกคนแล้วก็จูงมือขิงออกมาเงียบๆ

พบลับสายตาคนนิดเดียว ดาวก็รั้งคอขิงลงมาจูบอย่างไม่เบาเลย

“เป็นอะไร อีกแล้วหรอ” ขิงเย้า

ดาวพยักหน้าหงึกๆ เหมือนทั้งหึง และอยากเเสดงความเป็นเจ้าของ และเขาคงเมาไวน์แล้วเเน่ๆ ล่ะ เวลาเมานิสัยปะหลาดก็ออก เขาชอบจูบ เขาอยากนัวเนีย แล้วยิ่งได้กลิ่นขิงอยู่ใกล้ๆ ยิ่งทนไม่ไหว

พวกเขาจูบกันดูดดื่มอยู่ในเงามืดริมชายหาด ไม่ได้สนใจว่าจะมีใครมาเเอบถ่ายไปหรือไม่ เเละเมื่อเห็นว่าดาวจะไม่ไหวแล้วจริงๆ ขิงจึงอุ้มตัวคนพี่ขึ้น เเบกขึ้นไปบนห้อง ขืนปล่อยให้ดาวเดินเองมีหวังปล้ำเขาตั้งเเต่ในลิฟต์อีกแหง

เมื่อเปิดประตูเข้าไปได้ ขิงก็จัดการปราบคนคึกทันที!





เช้าวันต่อมาขิงกับดาวไม่ได้กลับกับรถตู้ทีมงาน ขิงชดเชยวันหยุดให้คนน่ารักด้วยการจองห้องพักพูลวิลล่าระดับ 5 ดาวไว้ให้ดาริณ ส่วนขากลับกรุงเทพฯ ขิงใช้ใบขับขี่ดาวเช่ารถจากบริษัทที่สามารถคืนปลายทางได้ไว้แล้ว และตอนนี้รถก็จอดรออยู่หน้าที่พักของทีมงานเรียบร้อย ขิงช่วยดาริณขนกระเป๋าขึ้นรถ เขาเริ่มตะหงิดใจว่าทำไมมันมีกระเป๋าลากที่ยังไม่ถูกเปิดอีกใบ เเต่ก็ได้เเต่เก็บงำความสงสัยไว้

เมื่อขับมาถึงที่พักแห่งใหม่ พนักงานตอนรับบริการอย่างประทับใจ และพาทั้งคู่ไปยังวิลล่าที่เป็นส่วนตัว มีรั้วไม้ไผ่และต้นไม้ขนาดใหญ่กั้นสายตาจากหลังข้างๆ บ้านเป็นสไตล์ลอฟต์ปูนเปลือย และมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ที่สามารถเปิดประตูจากกระจกห้องนอนเเล้วลงเล่นน้ำได้เลย ดาริณยิ้มกริ่ม ขิงขนลุก

“เตรียมชุดว่ายน้ำมา!” ดาริณพูดอย่างร่าเริง แล้วลากกระเป๋าใบที่ขิงสงสัยมากางเเผ่ ขิงทรุดตัวลงนั่งบนเบาะที่นอนนุ่มนิ่ม ลองออกเเรงเทสสปริงดูก็ว่าเด้งดี คืนนี้เขากับดาริณน่าจะสนุกอีกแล้ว

“Litle Mermaid!!” ดาริณหยิบชุดว่ายน้ำมาทาบกับตัวเองแล้วร้องเสียงดัง

บันเทิงอีกแล้วตัวกู ขิงตบหน้าผาก

ชุดของดาริณ เป็นเหมือนถุงที่ปลายสุดเป็นครีบ ใส่เเล้วคงได้เเต่กลิ้งลงน้ำไป เดินคงไม่ได้ ดาริณยิ้มหวานแล้วมานั่งคร่อมลงบนตัก

“พี่มีชุดของขิงมาให้ด้วย”

“ผมเป็นเจ้าชายหรอ” ขิงโอบเอวเจ้าหญิงเเอเรียลของเขาไว้หลวมๆ

ดาริณส่ายหน้า

“ขิงเป็นปิศาจปลาหมึกยักษ์ต่างหาก ปิศาจเฒ่าหื่นกามที่ชอบดักเงือกหนุ่มๆ มาสมสู่”

ฟังแล้วรู้สึกหืดหาดขึ้นมาทันใด สาย Tentacle ก็มา!

“ไหนดูชุด”

ดาริณวิ่งไปหยิบ อลังการมากเว่อ กางเกงว่ายน้ำเเนบเนื้อลายหนวดปลาหมึก เเถมด้วยถุงมือทรงหนวดปลาหมึกยาวตามนิ้ว แต่ละหนวดก็ติดปุ่มสั่นเเบบเปิดปิดได้

ขิงควานหายาดมทันที คือมันเป็นคอสเพลย์ที่แอดวานซ์จังว่ะ

เด็กหนุ่มรับชุดหมึกหฤหรรษ์ มาสวมอย่างไว ถอดเสื้อยืดตัวเดียวออกโชว์มัดกล้ามน่ามอง ดาริณถอดกางเกงเช่นกันเเล้วก็สวมหางปลาลงไปทันที เงือกหนุ่มไม่มีเปลือกหอยมาปิดหน้าอก ตุ่มไตสีสดเมื่อสัมผัสอากาศหนาวของห้องแอร์ก็เเข็งตัวอย่างน่ารัก ดาริณตัวสั่นนิดๆ ทำให้ห่วงเงินที่สวมอยู่ส่งเสียงหยาบโลนออกมา ขิงเลียปากทันที หมึกยักษ์ช้อนเอวของเงือกหนุ่มขึ้นมาโดยง่าย แล้วเดินพาพวงหนวดของตัวเองไปยังประตูกระจก เขาเเหวกมันออก แล้วปล่อยดาริณลงน้ำทันที

คนพี่ว่ายน้ำป๋อมเเป๋ม แล้วก็สะบัดหางไปตามสระเล็กๆ อย่างสดชื่น เมื่อไปถึงปลายขอบสระก็พลิกตัวหันมากวักมือเรียก

ปลาหมึกยักษ์เคลื่อนตัวไปหาเจ้าเงือกน้อยทันที ดาริณว่ายหนี เจ้าหมึกก็ดำลงไปกักตัวไว้อย่างรวดเร็ว ขิงนึกสนุกดึงเจ้าเงือกให้จมหายลงมาใต้สายน้ำ แล้วดึงใบหน้าหวานเข้ามาใกล้ ก่อนจะประกบจูบลงไป หากมีกล้องใต้น้ำบันทึกอยู่ คงเป็นภาพที่สวยไม่น้อย หางเงือกสะบักพลิ้วเพื่อประคองตัวจนเเทบหมดลมจึงยกมือบีบสันกรามเจ้าตัวร้ายให้ยอมปล่อยปากเขา ปลาหมึกหนุ่มช้อนอุ้มเจ้าเงือกให้ไปนั่งพักที่ขั้นบันได ขิงก้มลงจูบพี่อีกรอบ ความเย็นฉ่ำของสระน้ำเกลือ บวกกับไอแดดสดใสของชายทะเล ทำให้รู้สึกสดชื่นผ่อนคลาย ขิงกับดาวคลอเคลียกันอย่างไม่เร่งรีบ รู้ว่าเรามีเวลาเล่นสนุกด้วยกันทั้งวัน

พอเจ้าเงือกจูบจนเบื่อ ก็พลิกตัวหนีลงไปว่ายน้ำอีกรอบ หมึกยักษ์นั่งเเช่ตัวรออยู่ริมสระตรงที่มีการพ่นน้ำวนออกมานวดผ่อนคลาย เขาดูมือปลาหมึกตัวเองในน้ำแล้วให้รู้สึกจักจี๊ อยากรู้นักว่าถ้ากดนวดมันลงไปบนผิวเนื้อเจ้าเงือกน้อยจะเป็นอย่างไร แล้วหนวดตัวจริงของเขาก็เริ่มจะขยายตัวเเล้วด้วย

ดาริณยังสนุกกับการเล่นน้ำ และสะบัดหางตัวเองไปมา ขิงเบนสายตามองภาพเหล่านั้นอย่างอารมณ์ดี รอให้เงือกหมดแรงก่อน ปิศาจหมึกของเขาค่อยจับมาสมสู่เสียตามบท

ขิงไม่ต้องออกเเรงไล่ตามเลย เพราะไม่นานเจ้าเงือกก็มาลอยคออ่อยเขาอยู่ใกล้ๆ ขิงรอให้ดาริณย่ามใจแล้วค่อยๆ ลดตัวลงไปใต้น้ำแล้วดีดตัวที่เดียวถึงตัวเจ้าเงือก

“จับได้เเล้ว!!”

ขิงรวบแผ่นหลังบางมาชิดอกตัวเอง ลากเอาเหยื่อเข้าไปที่ขอบสระ ให้มือที่ว่างของเจ้าเงือกเกาะประคองตัวไว้ก่อนจะลูบไล้ถุงมือหนวดที่มีปุ่มสั่นไปทาบทับตรงยอดอกทันที

“อ๊ะ!” ดาริณตัวสั่นริก ความรู้สึกจากของเล่นเเปลกใหม่นั้นรุนเเรงไม่ใช่น้อย

ดาริณดิ้นพล่านเมื่อความสั่นไหวนั้นลูบไล้ไปทั่วร่าง เเต่ก็โดนอ้อมแขนเเกร่งรัดไว้เเน่นขึ้น ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ลงไปตรงหลงหู แล้วงับกินอย่างเพลิดเพลิน

“คุณปลาหมึกอย่ากินหูเรานะ” เสียงหวานเเหว ขิงเปลี่ยนตำเเหน่งไปจูบปากช่างเจรจานั้นแทน

“ห้ามกินปากเรานะ”

“คุณปลาหมึกกินอะไรได้บ้าง” ขิงถาม

ดาริณไม่ตอบ เเต่เบียดช่วงสะโพกเข้ามาจนเเนบชิด ‘หนวด’ เบื้องล่าง

ขิงขมวดคิ้ว จะว่าไปครีบปลา หางเงือกแบบนี้มันสมสู่กันทางไหนว่ะ

มือข้างที่ไม่ใช่หนวดล้วงลงไปใต้น้ำ ควานหาจุดลับของเจ้าเงือก ขิิงหาอยู่นานก็ไม่เจอ จนดาริณพ่นลมออกจมูก

“มันมีแควกๆ อยู่ตรงก้น”

“อ๋อ” พอตนพี่ชี้ทางสว่างให้ เขาก็เอื้อมมือผ่านสะโพกมนไปดูเอ้อ...มันมีประตูลับอยู่จริงครับท่านผู้อ่าน ขิงฉีกตีนตุ๊กแกเเล้วเอานิ้วจับๆ มันตรงรูพอดี กราบใจคนตัดชุด อยากรู้ว่าตอนออกแบบอ่ะคิดอะไรอยู่?

ขิงสลับมือทันที เขาว่า ณ จุดนี้ น้องเงือกคงอยากได้คุณหนวด สั่นได้ด้วยดิ

ดาริณผวาเฮือก กอดคอขิง ตาเฉี่ยวเหมือนเเมวฉ่ำชื้นไปด้วยน้ำตา เมื่อหนวดคืบคลานเข้าไปในร่างกาย ดาริณแทบทนไม่ไหว ต้องระบายความรู้สึกลงบนลาดไหล่ของขิง เงือกน้อยทิ้งรอยเเดงไว้รอบอกคุณหมึก

ขิงเชิดปลายคางดาริณขึ้นมา แล้วกดจูบลงไป เขาเเลกริมฝีปากกันอย่างดูดดื่ม เสียงครางต่ำๆ สอดประสานกันไปกับคลื่นน้ำลูกเล็กๆ

“ไหวมั้ย” ขิงก้มลงถามชิดใบหู

ดาริณส่ายหน้า คนถามเห็นปฏิกริยาเเล้วก็จูบปลอบ เขาพลิกลำตัวเจ้าเงือกไปเกาะขอบสระ จากนั้นก็ปลดกางเกงว่ายน้ำของตัวเองลง เพื่อให้ ‘หนวด’ ที่เเท้จริงได้ออกมา

หนวดยักษ์ถูไถก้นงอนๆ อย่างร่าเริง ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปสำรวจภายในร่างกายเงือก

และเพราะอยู่ในน้ำแบบนี้ ขิงเลย ‘ลืม’ ที่จะใส่เครื่องป้องกัน

ดาริณตาพร่าในเเสงแดดยามเที่ยงวัน ความใหญ่โตที่เข้ามาครั้งนี้มันต่างไป เนื้อสัมผัสเนื้อ จนต้องเหลียวหน้ามายู่คิ้วใส่ขิง

“อย่างที่พี่คิดนั้นเเหละ”

ร่างสูงยอมรับ ดาวทำหน้างอใส่ทันที

“เด็กนิสัยไม่ดี”

“ปลอดภัย ผมป้องกันมาตลอด”

“พี่นี่เเหละไม่ปลอดภัย”

“ดาว!!”

“ก็นิสัยไม่ดี ทำไมไม่ถามก่อน ถ้าเกิดพี่เป็นโรคขึ้นมาจริงๆ จะทำไง ทำไมไม่รู้จักคิด”

“ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าพี่ซีเรียส”

“ซีเรียสสิ พี่เป็นห่วงนะ” ดาริณพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ไม่ไปทำกับใครหรอก ทำกับดาวคนเดียว”

ดาริณย่นจมูกใส่เจ้าเด็กที่พูดเสียงหวานจ๋อย อ้อนเขาสูดฤทธิ์ล่ะ

“ให้มันจริงเถอะ ดาวจะรอดูว่าจะคบได้กี่ปี”

ขิงยิ้มที่อีกฝ่ายพูดแบบนั้น เขาจุ๊บปากคนพี่เบาๆ เขาไม่อยากสัญญาลมปาก แต่คิดว่าของเเบบนี้มันควรเเสดงออกด้วยการกระทำ

หลังจากจูบปรับอารมณ์กันเเล้ว ขิงก็กระซิบถามเเผ่วเบา

“เเล้วยอมได้มั้ย”

“ก็คุณหมึกจิ้มหนวดเข้ามาขนาดนี้แล้ว คุณเงือกจะพูดอะไรได้”

ดาวดุ ขิงอมยิ้ม

“ให้คุณเงือกทำโทษเลย รีดพิษคุณหมึกออกมาให้หมดเลยครับ”

“เดี๋ยวสระสกปรก

“พี่ก็กลั้นไว้ก่อน ผมไปเอาออกให้ในห้องน้ำ”

เจ้าเงือกตีเเปะลงไปบนท่อนเเขนที่โอบรอบตัวเขาอยู่ เป็นเด็กที่ชั่วร้ายจริงๆ

ขิงใช่มือหนวดสั่นของตัวเองนวดคลึงไปที่ส่วนหน้าของเจ้าเงือก มันอวบอิ่มตอบรับความสั่นไหวที่วาบหวาม สอดรับกับหนวดยักษ์ที่ขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ ดาริณกัดปากด้วยความรู้สึกที่มากเกินพอดี

น้ำในสระค่อยๆ เป็นระรอกที่ตีวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ และมันก็รุนเเรงขึ้นตามจังหวะสมสู่ของหมึกยักษ์กับเจ้าเงือกน้อย ดาริณค่อยๆ ปล่อยเสียงหวานหูออกมา แล้วโทนเสียงของดาริณก็ดึงเอาสัญชาตญาณดิบของเจ้าขิงออกมาได้อย่างดียิ่ง

จากคลื่นเล็กๆ ริมหาด มันก็จะถาโถมเป็นสึนามิ 10 เมตรอยู่เเล้ว

“ฮึก คุณปลาหมึก” ดาริณสะอื้นได้น่าย่ำยีที่สุด

“ว่าไงครับ”

“เงือก ฮึก..เงือกจะไม่ไหว”

“คุณหมึกก็ว่าคุณหมึกไม่ไหว” ขิงกัดกราม แล้วจัดการกระเเทกกระทั้นหนวดชุดสุดท้ายใส่เจ้าเงือก

ปลายหนวดรีดพิษออกจนหมดตัว

“คุณเงือกฮึบไว้ก่อนนะ อย่าพึ่งคายออกมา”

“คุณหมึกนิสัยไม่ดีเลย” เงือกหน้างอ

ขิงยิ้มกริ่ม รีบอุ้มเจ้าตัวเล็กของเขาขึ้นมาจากน้ำ แล้วเอาไปปล่อยในอ่างอาบน้ำ จัดการถอดหางปลาออก จนเหลือเป็นมนุษย์สองขาแบบเดิม

“คุกเข่าเร็ว เอาออกให้”

ดาริณเบ้ปาก แต่ยอมทำตามโดยดี

สองนิ้วมนุษย์ล้วงลงไปในช่องทางเล้นรับ และเขารุ้ว่าดาริณยังไม่ได้ปล่อยออกจึงใช้อีกมือรวบจับด้านหน้าของคนพี่ให้ด้วย ขยับมือไปมา พร้อมทั้งด้านหลังที่สอดรับกัน

“อ๊ะ ขิง”

“ดีมั้ย”

“ดะดี”

“เพิ่มแรงอีกมั้ย"

“อะ อีก”

“ลึกกว่านี้มั้ย”

“เขินเเล้ว!” ดาริณงอเเง

ขิงอมยิ้ม ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เขาคุกเข่าซ้อนหลังดาริณ ดึงนิ้วออกแล้วเเทนที่ด้วยแก่นกายของตัวเองเเทน

“ขะ ขิง”

“อีกรอบนะดาว ไม่ไหวจริงๆ”

ดาริณพยักหน้า คือเขาก็ไม่ไหวไง แค่อยู่ใกล้ๆ แค่ได้ยินเสียง แค่สัมผัสถึงอุณหภูมิร่างกายอีกฝ่าย ตัวเขาก็มีปฏิกริยาทันที

“ขิง ดี ดีมากเลย” ดาริณเอนตัวไปด้านหลัง ยกแขนโอบล้อมศีรษะอกฝ่ายมาป้อนจูบ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั้งห้องน้ำ แล้วเจ้าเงือกกลายร่างก็โดนเจ้าหมึกร่างมนุษย์พาสู่ช่วงเวลาสมสู่อีกครั้ง!







หลังจากวันที่มีการถ่ายเเบบที่หัวหิน 15 วันต่อมาค่าตัวของดาริณก็ออก คนตัวเล็กกำเช็คเเน่นวิ่งไปขึ้นเงินที่ธนาคาร แล้วก็เอาสมุดเงินฝากตัวเองมาดูยอดทันที โอเคคอมใหม่ลูกพ่อรออีก 5 นาที พ่อจะไปรูดมานอนกอดที่บ้านเเล้วครับ

ดาวให้เจ้าหน้าที่มาส่งของที่ให้ที่คอนโด แล้วก็โทรบอกขิงให้ซื้อเค้กวันเกิดมา Happy birthday ลูกชายคนใหม่ของเขาด้วย

“น้องชื่อ Space Grey หล่อมั้ย” ดาริณเเนะนำทันทีที่ขิงถึงบ้าน ขิงพยักหน้าเออออไปกับคนพี่ เขายื่นเค้กให้ ดาริณเอาไปปักเทียนเเล้วยื่นไปให้เจ้าคอมพิวเตอร์จอยักษ์เป่า ขิงยืนกลั้นขำอยู่กับท่าทางแบบนั้น ดาริณเห็นทุกอย่างรอบตัวเป็นเพื่อนเป็นญาติ เป็นลูกเป็นน้องเป็นพี่ไปหมด

ดาริณชอบเรียกหมอนว่า พี่หมอน เรียกผ้านวมว่า พี่ผ้านวม ตุ๊กตาหมีบนเตียงก็เป็นลุง และสารพัดของเล่นสัปดนก็คือน้อง เหลือเชื่อว่าเจ้าตัวเล็กๆ นั้นอายุ 20 แล้ว ทำไมยังน่าเอ็นดูได้ขนาดนี้

“ลูกไม่ยอมเป่าเลย สงสัยไม่ชอบเค้กที่ขิงซื้อให้”

ขิงทำท่าจะเดินไปทุบเจ้าคอมพิวเตอร์เครื่องโต จนดาริณต้องห้ามไว้

“ห้ามตีลูกนะ”

ขิงหัวเราะร่วน อุ้มดาริณเข้าเอว ทั้งที่ถือเค้กนั้นเเหละไปที่โซฟาด้านนอก เขาอยากฟัดเเม่ของลูกชายสักหนึ่งทีให้จมเขี้ยว

พอได้คอมใหม่มา ด้วยศักยภาพเครื่องที่เร็วสมใจเเล้ว ดาริณก็หมกมุ่นอยู่กับมันจนลืมขิงไปบ้าง เด็กหนุ่มไม่ได้โกรธอะไร เพราะเขาก็มีการบ้านที่ต้องทำ รวมถึงจัดตารางซ้อมเเข่งขันวงดนตรีมัธยมระดับประเทศเหมือนกัน แต่เหมือนดาริณจะอยู่ดึกกว่า เมื่อเสร็จเรื่องของตัวเองขิงจึงไปอุ่นนมร้อนมาเเก้วหนึ่ง แล้วเดินไปยื่นให้ดาริณ

“ทำอะไรเอ่ย” คนน้องก้มลงหอมเเก้มนุ่มฟอดใหญ่ ดาริณถอดกันเเสงวางลงกับโต๊ะแล้วหันมาซุกหน้าเข้ากับพุงเจ้าเด็ก

“ทำพอร์ต จะส่งไปให้บริษัทที่จะไปฝึกงาน”

ขิงเลิกคิ้ว

“จะไปฝึกที่ไหน”

“ว่าจะลองส่งไปสตูดิโอที่ญี่ปุ่นก่อน ถ้าไม่ได้ค่อยส่งของไทย”

ร่างสูงขยี้ผมคนพี่

“ตัวเเค่นี้เก่งจังอ่ะ”

ดาริณเงยหน้าขึ้นมายิ้มน่ารักให้ ขิงก้มลงจุ๊บหน้าผาก

“เจ้าเด็กง่วงรึยังครับ”

ขิงพยักหน้า เขายังเรียนโรงเรียนที่ต้องตื่นไปเคารพธงชาติ ต่างกับดาริณที่ไปมหาวิทยาลัยได้สายกว่า

“นอนก่อนๆ ดาวใกล้เสร็จเเล้ว เดี๋ยวตามขึ้นไปตบตูดเอ๊เอ้”

เด็กหนุ่มพยักหน้า “ดื่มนมซะนะครับ จะได้ไม่ปวดท้องตอนนอน”

เขาส่งจูบกันส่งท้าย แล้วขิงก็ไปขึ้นเตียง ดาริณซดนมหมดเเก้ว ทำงานต่ออีกนิดหน่อยก็ปิดไฟ แล้วเข้าไปซุกตัวเเน่นๆ อยู่กับอกขิง



ไม่นานหลังจากนั้นดาริณก็ถูกเรียกตัวเข้าไปเเคสโฆษณาที่บริษัทขิงอีก เขาบอกเจ้าเด็กไว้ เเต่มันตรงกับวันธรรมดาที่มีเรียน ขิงเลยไม่ได้เเวะมาดู

ดาริณไปรายงานตัว มีเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเขาอีกหลายคนนั่งอยู่ก่อน มันเป็นโฆษณลิปมันของสาวๆ นี่เเหละครับ เเต่....เดี๋ยวนี้คาเเรคเตอร์น้องกำลังมา และต้องเป็นนว้องงงผู้ชายที่เหล่าสาวๆ จะเอ็นดูเป็นลูกเป็นหลานด้วยนะ หน้าเเบบดาริณนี่เเหละ หึหึ ต้องตกแม่ๆ มาเป็นเหยื่อการตลาดได้มหาศาลเเน่นอน คิดกับตัวเองเเล้วก็หัวเราะกึกๆ ดูโรคจิตอยู่คนเดียว ก็ไปรับบทที่จะใช้เเคสมาอ่าน

ระหว่างเดินไปหาเก้าอี้นั่งดาริณก็รู้สึกเหมือนโดนชนไหล่ อีกฝ่ายไม่ได้หันมาขอโทษ คนตัวเล็กไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่าเขาคงเป็นอุบัติเหตุ เมื่อไปนั่งเงียบๆ ทำสมาธิ ก็รู้สึกเหมือนโดนจ้อง เเต่เงยหน้าขึ้นมาดูก็ไม่เห็นใครทุกคนก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสาร

ดาวที่อ่านจบเเล้วเลยยกมือถือขึ้นมาเล่นเเก้อาการหงุดหงิดที่ไม่รู้สาเหตุนี่เเทน

เมื่อถึงคิวเขาก็โดนเรียกเข้าไปในห้องที่มีลูกค้า และทีมงานของบริษัทนั่งอยู่ อ่าห์ คุณอลงกรณ์นั่งอยู่ด้วย ดาวพึ่งรู้ว่าเขามีหน้าที่ดูเเลเเผนกบริหารจัดการศิลปินและไอดอลในบริษัทโดยตรง

ดาริณส่ายหน้าน้ำตาตกกับตัวเอง อนาคตกูรุ่งริ่งเเล้ว เล่นไปสะบัดบ๊อบใส่เสียขนาดนั้น เจ้าเด็กขิงก็คงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายไม่ได้ทำงานอยู่ในบริษัทด้วยซ้ำ แต่ถึงจะเป็นเเบบนั้นดาริณก็ยังเเสดงไปตามบทที่ได้รับอย่างเต็มที่ คาเเรคเตอร์เด็กมหาวิทยาลัยใสๆ ไม่ใช่เรื่องยาก ยิ่งเขาเป็นคนขี้อ้อนงี้ดๆ อยู่เเล้วด้วย ท่าทางที่ออกมาจึงเป็นไปอย่างธรรมชาติ แล้วเสียงลูกค้าชมเเว่วๆ ก็ลอยมาเข้าหู ทำให้ดาริณหัวใจฟูเข้าไปอีก

ตอนขาออกมาจากห้องเขาสวนกับเด็กผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ที่มองมาอย่างอาฆาตจนเสียวสันหลัง ดาริณมุ่นคิ้ว หรือนี่คือน้องน้ำ รักครั้งเก่าของเจ้าเด็กขิง

“อย่านึกว่าเป็นเด็กใหม่คุณกรณ์แล้วจะม่ันหน้าให้มากนักนะ เขาก็หลงเเกเเค่เเป๊บๆ เท่านั้นเเหละ” เสียงพูดแบบกัดฟัน เหมือนจำคาเเรคเตอร์ตัวร้ายในละครมาลอยกระทบหูทันที ดาริณหันขวับ งงเหมือนลิงที่ถูกป้อนสตอเบอร์รี่เเทนกล้วย

“อย่างเเกก็มีดีเเค่ยั่วเก่ง ฝีมือก็คงไม่ดีสักเท่าไหร่หรอก อยากได้งานมากใช่มั้ย เลยเข้าทางคุณอลงกรณ์”

โอ๊ย! ดาริณงง

ร่างนั้นเดินกระเเทกไหล่เขาไปทันทีเมื่อเห็นว่ามีทีมงานคนอื่นเดินเข้ามา ดาริณจำได้ว่าเป็นพี่ที่กองถ่ายโฆษณาคอนโด

“สวัสดีครับ” เขาทักทาย

“น้องดาว” อีกฝ่ายโบกมือมาอย่างร่าเริง “เเคสงานใหม่หรอคะ”

เขาพยักหน้า

“พี่ซิน รู้จักคนที่คุยกับผมเมื่อกี้มั้ยครับ เค้ามาทักเเล้วผมนึกชื่อไม่ออก จะถามกลับก็กลัวเสียมารยาท”

“อ๋อ น้องโพนี่ไง กำลังมาเเรงเลยค่ะ เพราะคุณอลงกรณ์ดัน”

ผมถึงบางอ้อเเถมยังเเขวะต่อในใจ คนบ้าอะไรชื่อโพนี่ ก่อนเข้าวงการมึงต้องใบโพธิ์เเน่ๆ ละ

“เเต่ไม่อยากเม้าท์นะคะ ว่าที่ดันเพราะอะไร”

“แหม มาขนาดนี้เเล้วก็พูดมาเถอะครับ เดี๋ยวผมนอนไม่หลับ” ดาวหยอดกลับ

ซินค้อน ตีเเปะเค้าที่ฝ่ามือเป็นเชิงว่าหมั่นเขี้ยวเจ้าเด็กใหม่หน้าทะเล้น

“คุณกรณ์หนะชอบเด็กหนุ่มๆ หน้าตาเเบบน้องโพนี่ เอ๊ะ! จะว่าไปตอนไปหัวหินก็ตามน้องดาวไปด้วยนี่นา”

พี่ซินยกมือทาบอก ปิดปาก

“ระวังมือตบนะคะ น้องโพนี่นี่เห็นหน้าหงิมๆ นิสัยจริงไม่ใช่เล่นๆ”

“ครับ ผมจะอยู่ห่างๆ คุณอลงกรณ์ไว้” ดาริณก็ไม่โง่ เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดทันที เข้าสู่วังวนเมียน้อยเต็มตัวเเล้วมั้งทีนี้ แล้วเเทนที่เจ้าใบโพธิ์อะไรนั้นจะไปจัดการคุณอลงกรณ์ ก็มาจัดการเขาไปอีก สบายละดาว

“ขอบคุณนะพี่ซิน ผมไปก่อนนะครับ”

เรื่องที่โดนขู่ดาวตั้งใจจะไม่บอกขิงเพราะไม่อยากให้คิดมาก อีกอย่างก็เป็นเรื่องในบริษัทพ่อขิงด้วย ถ้าขืนให้เจ้าเด็กมายุ่งก็จะลำบากใจป่าวๆ







TBC ยาวมากเลยตอนนี้ มี 3 ประเด็นที่ต้องพูดถึงเนาะ 

1.อลงกรณ์ยังคงอยู่ 

2.  Little mermaid คือเเบบ...ก่อนหน้านี้คิดไว้นานมากว่าจะมีคอสเพลย์เงือกดีมั้ยนะ แล้วก็พยายามจิ้นว่ามันจะยังไนะ จนนนนน มีรีดเดอร์ท่านนึงทักว่าอยากอ่านคอสเพลย์น้องเงือก เลยแบบอ่ะ...เเปลว่าไรต์ไม่ได้เพ้อเจ้อไปคนเดียว มันต้องได้สิ แล้วมันก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้ารู้สึกงงๆ หรือเเบบค้านใจก็คิดเสียว่ามันเป็นเเฟนตาซีเด้อ เซอร์เรียลนิดๆ 

3. อลงกรณ์ยังไม่เผ็ดร้อนเท่าโพนี่ ไรต์ชอบความแบบนางร้ายนี้ อลงกรณ์อ่ะขิงดาวผ่านมาได้ แต่โพนี่ ฮรึ่มแฮร่ จะมาทำอะไรน้องดาวหรือเปล่านะ 



#ดาวอย่ายั่ว  

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 15 : มีเเต่คนจะสู้กับดาว_____[2ุุ6Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 26-08-2018 22:39:16

ยัยม้าโพนี่อย่ามาแหยมกับน้องดาวนะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 15 : มีเเต่คนจะสู้กับดาว_____[2ุุ6Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 26-08-2018 23:27:46

ดาวมีศัตรูแล้ว จะโดนแกล้งมั๊ยนะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 15 : มีเเต่คนจะสู้กับดาว_____[2ุุ6Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 26-08-2018 23:29:00

พี่ดาวกับน้องขิงนี่...หื่นเสมอกัน 555  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 15 : มีเเต่คนจะสู้กับดาว_____[2ุุ6Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 26-08-2018 23:32:57

น้องโพนี่มาแบบร้ายลึก ต้องให้พี่ดาวจัดการซะให้เข็ด

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 15 : มีเเต่คนจะสู้กับดาว_____[2ุุ6Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 27-08-2018 00:49:37

ชื่อใบโพธิ์ก็พอกับคนแบบนี้

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 15 : มีเเต่คนจะสู้กับดาว_____[2ุุ6Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 27-08-2018 09:30:38

นว้องงงงงงง

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 15 : มีเเต่คนจะสู้กับดาว_____[2ุุ6Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 29-08-2018 00:21:40

Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!





เดี๋ยวนี้ทุกคืนวันศุกร์ดาวจะมานอนกับขิงที่บ้าน พอวันเสาร์ก็เเยกย้ายกันไปทำกิจกรรมกับบุพการี ส่วนใหญ่ดาวไปชอปปิ้งเป็นเพื่อนคุณเเม่บ้าง หรือไปก็ไปนั่งคาเฟ่น่ารักๆ สไตล์สาวๆ กับเเก๊ง 40 ยังเเจ๋ว ส่วนขิงก็ไปเล่นกีฬากับคุณพ่อ แล้วก็มาทานมื้อเย็นด้วยกันบางครั้งก็ที่บ้าน บางครั้งก็ร้านอาหารข้างนอก ด้วยความน่ารักและช่างเอาใจของดาวพ่อเเม่ขิงเอ็นดูเหมือนเป็นลูกอีกคนของบ้านไปแล้ว

“ลูกดาว ทำงานกับทีมโมเดลลิ่งที่บริษัทโอเคมั้ย” พ่อถามขึ้นขณะทานอาหาร ดาวนี่เเทบพ่นน้ำเปล่าออกมารดหน้าขิง

“ดีครับ”

ขิงเองก็พยักหน้า เขายังไม่รู้ว่าอลงกรณ์ดูเเลแผนกนี้โดยตรง

“เมื่อไหร่เจ้าขิงจะไปช่วยพ่อบ้าง”

“พ่อยังหนุ่มยังเเน่นก้ทำงานไปก่อนสิ ผมยังอยู่ม.ปลายอยู่เลย”

“ให้มันได้อย่างนี้สิ”

“ขิงจะเรียนอะไรต่อหรอ” ดาวหันมาถามน้อง เพราะรู้มาบ้างว่าอีกฝ่ายหนะค่อนข้างเทพในด้านดนตรีเลย แต่ด้วยธุรกิจคุณพ่อสงสัยต้องบริหารเสียแล้วกระมัง

“บริหาร”

“แล้ว...ไม่เรียนดนตรีหรอ”

“นี่ก็เก่งจนไม่รู้จะเก่งยังไงแล้วอ่ะ ต้องเก่งมากกว่านี้อีกมั้ย”

ดาวทุบขาขิงใต้โต๊ะเพราะความหมั่นไส้

“ก็เรียนบริหารนั้นเเหละ เเต่อาจจะไปต่อโทพวกบริหารธุรกิจ Entertainment ส่วนเรื่องดนตรี ขิงก็คงเล่นเรื่อยๆ อยู่ที่บริษัทพ่อก็มีครูเยอะเเยะไป เข้าไปเเจมสนุกๆ กับพวกพี่ๆ นักดนตรีที่เค้าเก๋าๆ ได้”

“เจ้าเด็กเก่งจัง” ดาวยิ้มให้คนน้องอย่างชื่นชม

“พ่อเเม่ยังนั่งอยู่เว้ย อย่างสร้างวิมานสีชมพูกันเเค่สองคน”

ดาริณหันมายิ้มหวานกว่าให้คุณพ่อ แล้วก็ตักกับข้าวใส่จานให้ทั้งสองท่าน อ้อนเก่งเกินใครล่ะคนนี้ ขิงมองภาพนั้นด้วยความสุข ชีวิตเขากำลังลงตัวทุกอย่างเลย คิดแล้วก็มีความสุขจังเลยน๊า





วันอาทิตย์คู่รักต่างวัยนอนขี้เกียจกันอยู่บนเตียงที่บ้านใหญ่ ดาริณนอนคว่ำอ่านการ์ตูนกองใหญ่ ส่วนขิงก็นอนอ่านหนังสือเรียนด้วยการใช้ก้นนุ่มๆ เป็นหมอนหนุน

“ขิงเมื่อยเเล้วเปลี่ยนท่า”

ขิงยกหัวออก แล้วไปนอนหงายพิงหมอนที่หัวเตียงบ้าง ส่วนดาริณก็เอาหัวไปพาดไว้กับหน้าท้องเเน่นๆ แทน ขิงเปิดเเอร์ไว้เย็นฉ่ำ ดาริณเอาผ้านวมมาคลุมตัวไว้ยิ่งทำให้รู้สึกสบายจนเเทบง่วงงุน แต่ว่าเพราะการ์ตูนก็กำลังสนุกเลยละสายตาไม่ได้เลย

“ประวัติศาสตร์ยากจัง” อยู่ๆ เจ้าเด็กก็บ่นเรื่องหนังสืือสอบสำหรับปลายภาคออกมา

“เรียนเรื่องอะไรอ่ะ”

ดาริณขยับตัวมุดลอดเข้าไปใต้เเขนอีกฝ่ายเอาหัวเบียดอยู่ตรงซอกจุ๊กกะเเร้ขิงเพื่อให้มองหนังสือเห็น

ประวัติศาสตร์นานาชาติหรอ เอเชีย แอฟริกาใต้ ยุโรป คนพี่เห็นเเล้วก็ตาโต หยิบมือถือขึ้นมาเข้าร้านในไอจีทันที

“สั่งอะไรอีกอ่ะ ไม่เห็นช่วยขิงติวเลยเนี่ย”

“ใจเย็นค่ะน้องรัก” ดาริณพลิกตัวมาอ้อนเหมือนลูกเเมว กดจมูกไปซุกไซร้ซอกคอขิง ฟุดฟิดรุนเเรงราวกับคนติดดมกาว

ขิงวางหนังสือลงข้างตัว ลูบไล้สะโพกและบีบก้นดาริณหนุบหนับ เพลินมือไม่ต่างกัน

“กลับถึงห้อง พี่จะติวให้ไม่ลืมคลีโอพัตรา และจำฮ่องเต้ได้ทุกองค์เลย คิกคิก”

“ดาวววว” ขิงเรียกเสียงต่ำ

“อื้อมมม” คนพี่ป้อนจูบเรียกน้ำย่อยให้น้อง ดาริณนำเกมไปก่อน เขาดูดคลึงริมฝีปากขิงอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะส่งลิ้นร้อนไปหยอกเย้าด้านใน แล้วก็กลับมาจูบดูดไปมาบนริมฝีปากอีก จนมันเเห้งเหือดด้วยเเรงเสียดสี

“กลับคอนโดเลยดีมั้ยครับ” ขิงถาม เริ่มตาลอยเพราะฤทธิ์เดชของคนพี่

“เด็กไม่ดี บอกว่าจะทานมื้อเย็นกับคุณแม่ไง”

“ขิงอยากติวหนังสือเเล้ว”

“ของมาเย็นๆ นู่น กลับไปก็ยังติวไม่ได้หรอก”

“ใจร้าย ใจวร้าย ใจวร้ายยยย!” ดาริณคีบปากบูดบึ้งของคนน้องอย่างเอ็นดู เขากลิ้งตัวลงไปนอนทับพุงขิงเหมือนเดิม เเอบเหลือบสายตามองเจ้ายักษ์หน่อยนึงว่าหลับหรือ...

“ลูกตื่นหรอ” ดาริณล้วงเข้าไปในขอบกางเกงยางยืดเพื่อพิสูจน์

“ดาวววว!” ขิงปรามเสียงเขียว

คนพี่หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ แล้วก็ปีนมาใช้มือเค้นคลึง ‘ขิงไม่น้อย’ ไปด้วย

“นิสัย!” คนน้องดุ แต่ก็ไม่ทันเเล้ว เมื่อดาวค่อยๆ ล้วงเจ้าไอติมที่ไม่เคยเย็นออกมาจากร่มผ้า เเล้วจัดการทันที

ก๊อก ก๊อก!!

ขิงกับดาวสะดุ้งเเทบพร้อมกัน ไอติมแท่งยังคาปากดาริณอยู่เลย

“อย่ากัด!” ขิงยกมือจะตีพี่ เพราะเจ้าตัวเปี๊ยกของเขาคงตกใจอ่ะ ฟันคมๆ เลยเฉียดผิวให้หน้าเขียวหน้าเหลือง ดาริณค่อยๆ คายออกมาอย่างระมัดระวังเเล้ว เอามือรองไว้ก่อน ลูบๆ ปลอบให้มันไม่หดฟีบ (เขาอุตส่าห์ปั้นมาตั้งนาน)

“ครับ!!” ขิงตะโกนตอบรับไป และเมื่อเห็นว่าน้องคุยได้ปกติ ดาริณก็อมต่อ

“เฮือกก ฮื้มมม” ขิงขบกรามเเน่นเพื่อไม่ให้เสียงครางต่ำๆ ของเขาหลุดรอดออกไป

“แม่ทำของว่างเสร็จเเล้ว เด็กๆ ลงไปทานเร็ว”

ดาริณเร่งจังหวะดูดกลืนสิ่งนั้นให้ไวขึ้นเพราะรู้ว่าขิงต้องรีบ คนน้องดิ้นเร้าๆ เสียวท้องน้อยเเทบขาดใจ แต่กับเเม่ก็ต้องประคองเสียงให้เป็นปกติ ลูกสะใภ้เเม่่ช่างร้ายกาจนัก

“ว่าไงน้องขิงน้องดาว ทำอะไรกันอยู่เนี่ยเเม่เข้าไปได้มั้ย”

“มะ ไม่ได้ครับเเม่!!” ขิงตะโกนอย่างไว แล้วดูไอ้คนพี่สิลอยหน้าลอยตาอมลูกเชอร์รี่เข้าไปซะงั้น

คิก!

“เดี๋ยวขิงกับดาวตามลงไป พี่ดาวสอนการบ้านอยู่”

“ไวไวนะลูก เดี๋ยวไอติมรสเชอร์รี่ละลาย”

หือ...ทั้งขิงทั้งดาวเเทบสำลัก!





หลังผ่านบททดสอบโคตรโหดของพี่คนสวยมาได้ ขิงลูกชายของบ้าน และน้องดาวลูกรักที่น่าจะได้มรดกทั้งหมดไปก็มานั่งหน้าสลอนอยู่ที่โต๊ะในสวนกับคุณเเม่ มีไอศกรีมรสใหม่ และขนมเค้กพึ่งอบสดๆ ทานเเกล้ม

“คุณเเม่เก่งจัง วันหลังสอนน้องดาวบ้าง”

“น้องดาว หนูไม่ไปเรียนพวกเทควันโด้ หรือมวยไทยอะไรแบบนั้นหรอ เเม่นึกว่าชอบบู๊ๆ แบบเด็กผู้ชายเสียอีก”

ขิงขำ ดาวทำหน้าปูเลี่ยน แบบหนูผิดอะไรหรอ นี่น้องดาวไง น้องเอง น้องคนที่น่ารักๆ เเบบเคะในอุดมคติของทุกคนไง จะให้ไปตีรันฟันเเทงกับทุกคนบนโลกไม่ได้นะคุณเเม่!

“น้องดาวเรียนหมดแล้ว เทควันโด้ก็ได้สายดำแล้ว มวยก็ต่อยเก่งแล้วครับ อยากลองฝึกงานในครัวบ้าง”

“โอ้ยน่ารักไปหมด ฉันหลงเธอจังเลยยัยดาว ยัยน้องงงง”

อิ๊! ดาวยิ้มตาเป็นสระอิ

คุณเเม่รวบลูกชายคนใหม่ไปหอมหัว ดาวก็ซุกกอดเเบบเด็กขี้อ้อน ขิงนั่งตักไอติมเข้าปาก เหมือนเป็นคนไร้ตัวตน และไม่ได้นั่งร่วมอยู่ในซีนนี้ด้วย

ผ่านมื้อขนมกันไปได้ไม่นาน เเม่ก็ให้เเม่บ้านตั้งสำรับทานอาหารเย็นกันอีก จากนั้นก็เเพ็คพวกกับข้าวที่สองหนุ่มชอบใส่กล่องพลาสติกไปให้ด้วย ก่อนที่ขิงกับดาวจะกลับไปนอนคอนโด ที่อยู่ใกล้ทั้งมหาวิทยาลับและโรงเรียนมากกว่า

ระหว่างนั่งรถดาวก็เช็คโทรศัพท์ไปด้วยหน้าตาหมกมุ่น

“เห้ย!!”

ดาวเเหกปากเล่นเอาขิงเเทบหักพวกมาลัยเเหกโค้ง

“อะไรดาว”

“ของมาเเล้ว”

“ของอะไร” ขิงไม่ทันนึก

แล้วคนพี่ก็สอดหน้าเข้ามาใต้เเขน จนขิงต้องละมือจากพวกมาลัยไปโอบรอบไหล่

“ชุดติววิชาประวัติศาสตร์ ใส่เเล้วรับรองคนถูกติวตาค้างไปสามวันเเปดวัน!!!”

“ยังไง ไหนดู”

ดาวยื่นหน้าจอโทรศัพท์ไปให้ดู ขิงเเทบชนท้ายรถคันข้างหน้า

กี่เพ้าซีทรู กับชุดคลีโอพัตรา

“พี่ดาวจัดชุดมาร์ค เอนโทนีชู้รักเเห่งอาณาจักรโรมันมาให้ด้วยนะจ๊ะ”

ตบสันกรามขิงเบาๆ เเล้วใช้สองนิ้วเกาให้จั๊กจี้เล่น

ฟังคนพี่เกริ่นเเล้วรู้สึกคึกเป็นม้าเลย ขิงควรเเวะซื้อเครื่องดื่มชูกำลังหรือไม่สังคมโปรดช่วยอภิปราย



เริ่ม!

ดาริณในชุดขาวยาวซีทรูสไตล์อิยิปต์ มีกำไลและเเผงคอพร้อมทั้งวิคผมหน้าม้าตามเเบบภาพร่างพระนางคลีโอพัตราในอุดมคติ รออยู่บนโซฟา

ขิงสวมชุดทหารโรมัน ชุดเกราะอ่อนโชว์มัดกล้ามเเขนยืนประจันหน้า ดาริณยิ้มเย็น ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าวิกิพีเดียและเริ่มร่ายประวัติศาสตร์

“ในปีที่ 42 ก่อนคริสตกาล มาร์ค แอนโทนี หนึ่งในคณะผู้สำเร็จราชการชุดที่สองของโรม ได้ขอให้พระนางคลีโอพัตราเดินทางมาพบ เพื่อเเสดงความจงรักภักดีของพระนางต่ออาณาจักรโรมัน แต่ด้วยความงดงามทรงเสน่ห์ของพระนาง ก็ก่อให้เกิดจิตปฏิพัทธ์ มาร์ค แอนโทนีไม่ได้เดินทางกลับโรมัน เเต่กลับใช้เวลาอยู่กับพระนางในอเล็กซานเดรีย จนมีโอรส - ธิดาฝาแฝด พระนามว่าอเล็กซานเดอร์ เฮลิออส และ คลีโอพัตรา เซเลเนที่ 2"

“ผมว่าข้อสอบไม่น่าออกตรงนี้”

“แต่พี่ว่าเราควรทำลูกแฝดตามประวัติศาสตร์”

“พี่ว่าผมจะได้เกรดเท่าไหร่”

“ขิงเเคร์เกรด หรือเเคร์พี่”

“เกรด”

“งั้นไปนั่งอ่านหนังสือในห้องนอนเลยเจ้าเด็ก”

“แล้วพระนางคลีโอพัตราจะทำอะไร”

“ขัดจรวด!!”

ขิงขำพรวด ตอบอะไรช่วยให้เกียรติวิคผมหน้าม้าของพระนางหน่อยได้มั้ย กลัวใจจะโดนคำสาปจากดินเเดนโบราณนัก

“ให้มาร์คช่วยขัดมั้ย พระนางน่าจะทำไม่เก่งเท่ามาร์ค”

“มาร์คลองมั้ยละ จะได้รู้ว่าพระนางหนะไม่เคยปราณีใคร”

ร่างสูงของแอนโทนี่ยิ้มกริ่ม นั่งลงเคียงข้างสตรีหมายเลขหนึ่งแห่งอิยิปต์ยุคก่อนคริสตกาล

มือเรียวล้วงเข้ามาใต้ชุดเกราะทันที มาร์คเกร็งหน้าท้องรับความรู้สึกเเสนหวาน

“แกตกประวัติศาสตร์เเน่เจ้าเด็ก"

“ทำไมครับคนดี”

“แกใส่กางเกงใน พี่ว่ายุคนั้นมาร์คคงไม่ต้องใส่”

ขิงหันไปหอมแก้มคนปากเก่ง

“มาร์คอาจจะไม่ใหญ่ไง เลยไม่ต้องใส่ก็ได้”

“แล้วของเจ้าเด็กใหญ่มากหรือไง”

“ผมคงต้องถามพี่นะครับ ว่าของผมหนะ...เเค่ไหน”

ดาริณค้อน เขาชักมือกลับ พระนางคงต้องเล่นตัวเสียหน่อย

“อ้าว”

“ไม่ขัดให้เเล้ว”

“แล้วพระนางจะทำอะไร”

“โล้สำเภา”

“เอ้า” ขิงงงไปหมด

“มาร์คช่วยพระนางหน่อย”

“มาร์คจะไปอ่านหนังสือ”

“งั้นโล้ไป อ่านไป”

“ผมจะทำยังไงกับพี่ดี”

ดาริณวาดขาขึ้นคร่อมหน้าขาอีกฝ่าย กระโปรงที่ผ่าข้างเเหวกขึ้นมาจนเห็นขอบกางเกงใน เขาจุ๊บคางขิงก่อนจะชะโงกหน้าไปกระซิบขิดติ่งหูอีกฝ่าย

“เริ่มด้วยท่าตะเเคงกระเเทกไม่ยั้ง โยกนั่งพาเพลิน เทิร์นเธอไว้บนตัก อ้อนรักด้วยน้องหมา โยคะมิชชันนารี ปิดพิธีด้วยหกเก้า”

ขิงละห่วงว่า ‘ดาวอย่ายั่ว’ จะโดนเเบน

“หลายท่าจังอ่ะ”

ดาริณขยับสะโพกเข้าไปชิด ‘น้อง’ ของอีกฝ่ายมากขึ้น แล้วจงใจกดสะโพกลงเบาๆ

“จะได้จำประวัติศาสตร์ได้แม่นๆ ไงครับ”

“ผมจะเขียนอะไรพวกนี้ลงไปในกระดาษคำตอบมั้ย”

“ถ้าเขียนลงไป แปลว่าในหัวเจ้าเด็กมีเเต่พี่ดาวสินะ เขินจัง”

ขิงถอนหายใจกับดาริณ ทั้งนึกโกรธและนึกอยาก ‘รักแรงๆ’ ไปพร้อมๆ กัน

“แต่ถ้าเจ้าเด็กอยากอ่านหนังสือพี่ไม่กวนก็ได้”

ดาริณทำท่าจะลุกขึ้น เเต่ไม่ทันวาดขาออก มือใหญ่ก็กดสะโพกนุ่มไว้หมับ แล้วกระซิบถามเสียงเซ็กซี่ที่ทำเอาดาริณละลายลงไปแทบเท้าทุกครั้ง

“Bed or Couch?”

ดาริณจุ๊บปากคนถามเบาๆ แล้วตอบกลับไปว่า...

“Bed is boring”

งั้นจัดโยกนั่งพาเพลินให้พระนางก่อนเเล้วกัน!

“นี่ติวให้ผ่านหรือให้สอบตกกันเเน่ หื้ม”​
   
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
   
“ไม่อยากให้สอบผ่านเลย ถ้าขิงได้เลื่อนชั้น พี่ดาวก็จะไม่มีหลัวเด็กวัยมัธยมอีกต่อไปนะสิ”
   
เอ้อ...คำตอบสมกับเป็นดาริณ
   
ฟั่บ ฟั่บ ฟั่บๆๆๆ
      

.........​

ช่วงที่ขิงยุ่งอยู่กับการสอบ ดาริณก็ได้รับคำตอบจากโมเดลลิ่งต้นสังกัดว่าสินค้าลิปมันเลือกเขากับโพนี่มาเล่นโฆษณาคู่กัน เป็นเพื่อนรักคาเเรคเตอร์นว้อง ที่พากันไปเลือกลิปมันสองรสมาแลกกันใช้ สถานที่ถ่ายทำคือสตูดิโอที่ตึก GXX นั้นเเหละ ดาริณไปตามนัด แล้วก็เห็นนายเเบบคู่เขานั่งอยู่ก่อนเเล้ว







TBC

ตัดจบแบบเอาตอนหน้ามาล่อคริ! #ดาวอย่ายั่ว

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!_____[28Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 29-08-2018 20:41:10

คนเขี๊ยนนนนนนนนนนนน กลับม๊าาาา :ling1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!_____[28Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 29-08-2018 21:15:07

วิธีติวของคนพี่... :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!_____[28Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 29-08-2018 23:03:05

มิติใหม่ของการติวหนังสือ  :pighaun: คุณนักเขียนรีบๆกลับมาต่อนะคะอยากรู้ว่าเจ้าเด็กจะสอบผ่านมั้ย คิกๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!_____[28Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 30-08-2018 22:37:27

ถ้าน้องได้คะแนนดี เพราะพี่ติว จะมีรางวัลชุดใหญ่ให้พี่มั๊ยนะ.  :impress2:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!_____[28Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 31-08-2018 09:22:28

มารอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!_____[28Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 31-08-2018 19:45:17

นังใบโพธิ์นี่......แฮร่

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!_____[28Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 31-08-2018 23:21:40

Chapter 17 - เงาเเค้น



ช่วงที่ขิงยุ่งอยู่กับการสอบ ดาริณก็ได้รับคำตอบจากโมเดลลิ่งต้นสังกัดว่าสินค้าลิปบาล์มเลือกเขากับโพนี่มาเล่นโฆษณาคู่กัน เป็นเพื่อนรักคาเเรคเตอร์นว้อง~ที่พากันไปเลือกลิปบาล์มสองกลิ่นแล้วทดลองแลกกันใช้ก่อน เพื่อบอกต่อแก่แม่ๆ ว่ามาเปย์สินค้าขิงนว้องด้วยนะฮับ

สถานที่ถ่ายทำคือสตูดิโอที่ตึก GXX นั้นเเหละ ดาริณไปตามนัด แล้วก็เห็นนายเเบบคู่เขานั่งอยู่ก่อนเเล้ว

โพนี่เป็นคนน่ารัก สูงร้อยเจ็ดสิบนิดๆ เท่าดาริณ ตัวก็ลีนๆ กำลังน่ามอง ใบหน้าดึงดูด ตาสวย จมูกโด่ง และปากก็ให้ความรู้สึกว่าอยากลองงับเล่น เหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ เลย ถ้าเขาเป็นฝ่ายรุกดิบๆ สักคนคงนึกอยากย่ำยีบุคคลนี้ไว้ใต้ร่าง

ดาริณคงจ้องเพลินไป โพนี่เลยหันมาเลิกคิ้วด้วยสีหน้าหาเรื่องและคาเเรคเตอร์มือตบเเห่งละครช่องหลากสี ดาริณเบ้ปากถอยเท้าหมุนตัวไปหาช่างเเต่งหน้าของตัวเองทันที ที่ชมในใจเมื่อกี้ขออนุญาตถอนคืนทั้งหมด

และขณะกำลังนั่งให้พี่ๆ ดูเเลความเรียบร้อยของเบ้าหน้าให้ เสียงวี้ดว้ายจากมุมของโพนี่ก็ดังมา

“ทั้งกาแฟ ทั้งขนมเยอะเเยะขนาดนี้ พี่อิจฉาไปหมดแล้วค่ะ” เสียงเมคอัพอาร์ตติสอีกคนที่ดูเเลโพนี่ดังขึ้นมา

“คนโปรดก็แบบนี้เเหละค่ะเจ๊” พี่ผู้ช่วยสนุบสนุนเสียงดังจนได้ยินกันไปทั้งกอง

“คุณอลงกรณ์เค้าเทคเเคร์เก่งครับ ผมอุตส่าห์ไม่บอกตารางงาน ยังอุตส่าห์ให้เลขาแอบเช็คแล้วตามมาส่ง”

“รักมากก็เเบบนี้เเหละค่ะ ต้องดูเเล ไม่เหมือนพวกที่เค้าอยากควงเล่นๆ หรอกค่ะ ดูสินั่งอดอยากไม่มีอะไรจะกินเลย!!”

นี่ใครจ้างเจ้แกมาตะโกนให้ทั้งกองฟังรึป่ะ!!

พี่ซิน PM (Production Manger) คนเดิมเเห่งกองถ่ายเดินปราดเข้ามาเม้าท์กับดาริณทันที

“เค้าเเขวะคุณน้องค่ะ”

ขออนุญาตทราบเรื่องตั้งแต่พี่ไม่มาบอกแล้วครับ

“ต๊าย!! น้องดาว หนูก็เป็นเด็กคุณอลงกรณ์หรือลูก” พี่ช่างเเต่งหน้าก้มลงมาถามทันที ดาวส่ายหน้าผับ

“เบาลูก! เดี๋ยวผมเสียทรง” พี่ช่างผมดุจนดาวหยุดกึก

“แล้วทำไมเค้าเเขวะเราขนาดนั้น ไม่ได้ไปแย่งแฟนใครเค้าใช่มั้ย”

“เเฟนเฟินอะไร๊ หล่อนๆ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าคุณอลงกรณ์เขาก็หว่านไปทั่วนั้นเเหละ นี้ก็มาเต๊าะน้องดาวเสียละมั้ง คุณโพนี่เธอเลยของขึ้นขนาดนั้น แต่จะว่าไปนะพี่ซินก็เชียร์น้องดาวมากกว่า เรียบร้อย น่ารักกว่าเยอะ พี่ว่าคุณโพนี่เค้าดูเเรงเกินไป” พี่ซินว่า

หือ...พี่ไม่เคยเจอดาวเวอร์ชั่นบนเตียงสินะครับ

พี่ซินเกาคางดาวเเถมท้าย คาเเรคเตอร์น้องน้อยๆ ของดาวนี่มันน่าเอ็นดูในสายตาคนอื่นจริงๆ

ดาวหันซ้ายทีขวาทีฟังคนนู่นคนนี้คิดวิเคราะห์เเล้วก็เหนื่อยใจ เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเล้ยยย ไม่อยากจะไปอยู่ในวังวนคุณอลงกรณ์สักนิด

ดาริณอาศัยจังหวะที่พี่ๆ รอบตัวเขาเม้าท์กันต่อ ไลน์หาเจ้าเด็กทันที

‘เจ้าเด็กทำอะไร’

‘ติวก่อนเข้าห้องสอบ ดาวละ’

‘แต่งหน้า’ ขิงรู้อยู่เเล้วว่าเขามากองถ่าย

‘พี่ดาวไม่มีกาเเฟดื่ม ไม่มีขนมกิน จนโดนนายเเบบอีกคนอวดใส่ว่าเเฟนเค้านะซื้อนู่นซื้อนี่มาให้กินเต็มเลย’

‘พี่ก็ไปขอเค้ากินสิ’

เอ้อ...แฟนเด็กกูมันช่างกร้าวใจ ดาริณเบ้ปากใส่โทรศัพท์ทันที

‘เค้าซื้อมาให้เเฟนคนเดียว พี่จะไปกินได้ไงละ ไม่พอแบ่งหรอก’

ดาวก็เล่นกับน้องไปอีก

‘อยู่สตู GXX ใช่ป่ะ ชั้นไหน’

‘ชั้นรักเธอ’

‘พี่เดี๋ยวผมทำข้อสอบไม่ได้’

‘ทำม่ะ’

‘ใจเต้นเเรงเกิน มือสั่น อาการเหมือนคนจะเป็นลม’

‘สอบไปเจ้าเด็ก เอาคะเเนนเต็มมาเเลกท่าแปลกๆ กับพี่’

‘หือ...ผมนี้เปิดเว็บ SM รอเลย’

‘อยากโดนดาวซ้อมก็ลองดู เข้าเว็บอะไรก็เกรงใจสายดำกูด้วย’

‘สายจีสตริง?’

‘มีแต่จีสะตีน เอาม่ะ’

‘โอ๋เอ๋ ล้อเล่น รักรักนะ’

‘รักรักด้วย ไม่กวนเเล้ว จุ๊บจุ๊บ’

ดาวอมยิ้มกับตัวเองแล้วคว่ำโทรศัพท์ลง เขามีเจ้าเด็กคนเดียวก็พอแล้ว ไม่ต้องมีขนมกินให้อิ่มท้องแต่ก็อิ่มใจมากเว่อร์

ดาวนั่งง่วงทำผมต่อไปสักพักก็มีพี่ในกองถ่ายเดินเข้ามาถามหา

“ครับ?”

“มีของว่างมาส่งค่ะ”

“ไหนครับ” ดาริณแอบดีใจ สุดท้ายเจ้าเด็กก็สั่งขนมมาให้ เขาคิดว่ามันคงเป็นกาแฟดำกับพวกคุกกี้พอกรุบกริบ

“กำลังตั้งไลน์บุฟเฟ่ต์อยู่ค่ะ”

“วะว่าไงนะครับ!?”

“ก็เห็นร้าน After Me มาบอกว่ามีลูกผู้บริหาร GXXสั่งให้มาจัดบุฟเฟ่ต์ Afternoon Tea และเบเกอร์รี่ที่สตูค่ะ”

‘เจ้าเด็ก สั่ง After Me มาหรอ’ ดาริณพิมพ์ถามทันที

‘ได้กินยัง’

‘ยังเค้ายังจัดโต๊ะอยู่’

‘กินให้อิ่มๆ นะ แล้วก็ขิงเเจกทุกคน ยกเว้นคนที่กวนตีนดาว’

ดาริณยิ้มขำ

‘เงาแค้นจังอะเรา’

‘ไม่ชอบให้ใครมาเเกล้งดาว ดาวอวดกลับไปเลยนะ ว่าว้ายๆ ที่บ้านเธอไม่มีแฟนขี้เว่อร์สินะ’

‘เป็นคนร้ายๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่’

‘จะดีจะชั่วก็ผัวเธอ’

ดาริณแทบปามือทิ้งไปตรงนั้น

‘อย่ารุนเเรงกับใจพี่นักได้มั้ย'

‘หึ แฟนเค้าอ่อนอ่ะ ซื้อฝากแค่คนเดียว ต้องขิงนี่ เเจกยกกอง’

‘ไปสอบเห๊อะ อิน้อง เหม็นคนรวยอ่ะ’

‘เเต่ขิงอ่ะ เหม็นความรัก...ของเราสองคน’

เกลี๊ยดดดดดด!!! แต่สองฝ่าเท้านี่กระทืบผับๆ ๆ

‘ขิง อวยตัวเองทำไมครับ พี่พาไปหาหมอมั้ย เพ้อๆ นะช่วงนี้’

‘ก็น่ารักให้น้อยลงหน่อย’

‘ไปสอบ!!’

‘เปิดกล้อง 2วิ เอาปากงุ้ยๆ มาเป็นกำลังใจหน่อย’

ดาริณมองซ้ายมองขวาแล้วกด VDO Call ก่อนที่สองคนจะทำปากงุ้ยๆ มาชนกล้องพร้อมกัน

“ร้ายนะคะ” พี่ซินมาอีกแล้ว

“ครับพี่”

“ลูกผู้บริหารสั่งไลน์บุฟเฟต์ขนมหวานมาส่งให้ถึงที่ เเจกคนทั้งกอง เหมือนลากน้องโพนี่ไปตบกลางสี่เเยก”

“อ่า…” ดาวไม่รู้จะอธิบายยังไง

“แล้วลูกผู้บริหาร GXX ก็มีเเต่คุณอลงกรณ์”

ชิปหาย! ดาริณตบหน้าผาก เจ้าขิง เจ้าเด็กของเขามันคุณชายนิรนาม

“คุณโพนี่หน้าซีดสลับเขียวเลยค่ะ”

“เขาปวดอึป่ะครับ”

“ปวดอึอะไรละคะ ปรี๊ดแตกหนะสิไม่ว่า สงสัยคราวนี้คุณอลงกรณ์คงเลือกน้องดาวเเล้วล่ะ บุฟเฟ่ต์จัดเต็มเปรมปรีด์กันทั้งกองแบบนี้”

ขิงงงงงงงงงงงคนเลว~ ขิงไม่หวังดีกับพี่ดาว ขิงอยากให้พี่โดนตบกางกองใช่มั้ยครับ

ดาริณทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ หมดอารมณ์จะกินขนมไปเลย

เมื่อนายเเบบทั้งคู่เเละตัวประกอบเตรียมตัวเสร็จ ผู้กำกับก็เรียกไปบล็อคช็อตแล้วก็ซักซ้อมกันเล็กน้อย ในเรื่องไม่มีบทพูด เพราะจะใช้เสียงโฆษกภาคทับทีหลัง การเเสดงจึงมีเเค่ทั้งคู่เดินมาจากคนละมุม แล้วก็เข้าร้านเครื่องสำอางค์ไป แย่งกันหยิบลิปบาล์มเพราะตอนเเรกเหมือนจะเล็งเเท่งเดียวกัน แต่ก็หันมายิ้มให้กัน แล้วหยิบคนละกลิ่นมาทาริมฝีปากให้อีกฝ่ายเเทน

“3 2 1 Action!”

งานภาพเคลื่อนไหวที่เป็นบทบาทสมมุติแบบนี้ยังใหม่สำหรับดาว เพราะปกติเจาถ่ายคลิปรีวิวครีมก็จะเป็นตัวของตัวเองเต็มที่ การเเสดงจึงยังดูเเข็งไม่เป็นที่พอใจของผู้กำกับ

Cut!!

“เสียเวลา” โพนี่ยิ้มเยาะ ก่อนจะเเยกเดินกลับไปคนละมุมตามที่ผู้กำกับสั่ง ผู้ช่วยผู้กำกับเดินเข้ามาบรีฟดาวใหม่ก่อนจะถ่ายทำรอบต่อไป

“3 2 1 Action!”

คราวนี้ดาวก็เเสดงโอเว่อร์เกินไปอีก

“อ่อน” โพนี่ยิ้มเยอะดาวอย่างกับเดจาวู

ดาวเองก็เริ่มเครียดและกดดันตัวเอง เพราะเล่นไม่ผ่านสักทีทั้งที่เป็นบทง่ายๆ พอเป็นเเบบนี้ ดวงตากลมก็เริ่มสอดส่ายหากำลังใจ ถ้าเจ้าเด็กมาด้วยก็คงโอ๋ๆ เขาได้เป็นอย่างดี แต่นี่เจ้าเด็กไปสอบ ดาวฮึบๆ ตัวเอง เพราะขนาดขิงเป็นน้องยังพยายามทำหน้าที่ตัวเองเต็มที่ดาวเป็นพี่ก็ต้องไม่ให้เเพ้น้องเหมือนกัน

“ทำสมาธินะครับน้องดาว เป็นธรรมชาติ เหมือนวันที่เเคสนั้นเเหละ” ผู้กำกับปลอบมาอย่างใจเย็น

“ครับ” ดาวพยักหน้ารับ นึกถึงหน้าขิงแทนหน้าพระ

แล้วเทคนี้ก็ผ่านไปด้วยดี จนมาถึงจังหวะที่ต้องทาลิปให้กันและกัน

ในเรื่องเขาคือเพื่อนรักที่รู้ใจ แต่ความเป็นจริงโพนี่จ้องจะเเดกหัวดาวเข้าไปอยู่เเล้ว

“อื้อ!” ลิปบาล์มที่อีกฝ่ายทามา มันกระเเทกเเรงจนดาวได้รสเลือดที่ริมฝีปาก

“Cut!”

ผู้กำกับมองในมอนิเตอร์แล้วสะกิดให้ช่างเเต่งหน้าเข้าไปดู

“ขอโทษครับ ผมกะเเรงผิดไปหน่อย” โพนี่ทำหน้าสำนึกผิด

ไม่หน่อยล่ะมึง เล่นเอาทิ่มพรวดมาขนาดนั้น ดาวพยายามไม่หันไปมองหน้าอีกฝ่ายให้ของขึ้น เเน่จริงเจอกันตัวต่อตัวหลังตึกมั้ยละ พ่อจะฟาดให้หน้ายับเหมือนฟาดหน้าเหี้ย เอาให้ไปแคสงานไม่ได้อีกสามเดือนเลยคอยดูสิ

โพนี่มือตบแต่พี่ดาวเนี่ยมือเเตะ เลี้ยงด้วยลำเเข้ง ฟาดหน้าด้วยส้นรองเท้าเเตะนะบอกไว้ก่อน

ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจ แต่สิ่งที่เเสดงออกไปได้คือรอยยิ้มนางฟ้า แล้วบอกทุกคนว่า “ดาวไม่เป็นไร ดาวโอเค”

ดาวให้พี่ช่างเเต่งหน้าทำเเผลให้แล้วก็เล่นเทคใหม่

คราวนี้ผ่านไปอย่างละมุนละม่อม ทาปากให้กันเสร็จ ก็หันหากล้องพรีเซนต์โปรดักต์ ผู้กำกับสั่งเลิกกอง

ดาริณหันไปขอบคุณโพนี่อย่างคนมีมารยาท เพราะยังไงก็ร่วมงานด้วยกัน แต่ฝ่ายนั้นกลับทำเป็นไม่เห็นเดินเมินออกไป

ยังด่าไล่หลังในใจไม่ทันจบก็เห็นโพนี่วิ่งกลับมาหาอีกครั้ง ดาริณขมวดคิ้วด้วยความงง ก่อนจะถึงบางอ้อเมื่อเห็นคุณอลงกรณ์กำลังเดินตรงมาทางนี้ เด็กกองทุกคนเเหวกทางให้อย่างกับเป็นพระเอกของเรื่องไม่ปูพรมแดงให้ก็บุญแล้ว

ร่างสูงโปร่งอยู่ในชุดสูทภูมิฐาน เซตผมเปิดหน้าผากฉายประกายความหล่อมาเเต่ไกล

โพนี่หันมายิ้มเยาะดาว

มึงเยาะกูทำไมเนี่ย!?

“พี่มาชวนเด็กน้อยไปทานข้าวค่ะ”

ชายหนุ่มพูด โพนี่ก้าวไปด้านหน้ากระโดดเกาะเเขนอลงกรณ์แล้วหันมาส่งสายตาร้ายๆ ให้ดาวทันที

ดาวยกมือบ๊ายบายอย่างโล่งอก ไปเถอะทั้งคุ่ไปสู่ประตูสวรรค์

“พี่มาชวนน้องดาวครับ”

เพล้ง!! เหมือนได้ยินเสียงหน้าใครเเตก

หึ ยิ้มเยาะที่หลังกว้างกว่าโว้ย!

“พี่กรณ์” โพนี่ทำเสียงเหมือนจะร้อง

“โพนี่ได้ขนมจากพี่ไปแล้วนี่คะ มือเที่ยงพี่ก็ต้องให้น้องดาวบ้าง”

โพนี่ช็อค อ้าปากพะงาบ

“ไปนะครับ ปฏิเสธผู้ใหญ่ เสียมารยาทนะ”

ดาวก็ไม่อยากเเย่งหรอกนะ แต่เเผลที่ปากนี่ยังปวดปุดๆ ร้ายมาร้ายกลับไม่โกง

“ครับพี่กรณ์ น้องดาวหิวจังเลย~”

อลงกรณ์ยิ้มหวานทันที เขาผายมือเชิญให้ดาวเดินนำไปก่อน ทิ้งโพนี่ให้ยืนตาค้างอยู่ที่เดิม

“มันเป็นใคร!!!” นายเเบบรุ่นพี่อาฆาตเเค้นผ่านสายตาแบบกิ๊กสุวัจนี ดาริณเพิ่งเข้ามาอยู่ในโมเดลลิ่งนี่ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ กล้าดียังไงมาคว้าคุณอลงกรณ์ของเขาไป







TBC 

เกลียดความอวยกันเเละกันแบบ โว้ย โพนี่ก็หึงไปไม่รู้เรื่องรู้ราวอ่ะ 

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 01-09-2018 01:47:45

ขิงเป็นบุคคลปริศนาไปแล้ว5555

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-09-2018 05:02:59

เวรกรรม กลายเป็นอลงกรณ์ได้หน้ากับคนในกองไปซะอีก :hao4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: 19th ที่ 01-09-2018 05:07:30

ตอนแรกแปลกใจที่ดาวคิดว่าถ้าเป็นรุกน่าจะอยากได้แนวโพนี่ แต่พึ่งนึกออกว่าเคยพยายามรุกขิงด้วยนี่นา  :laugh:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 01-09-2018 08:49:52

น้องขิงเป็นบุคคลนิรนามไปซะแร้ว 5555

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 01-09-2018 12:01:16

ขิงรีบโตเร็วลูกกกกก มาช่วยพี่ดาวก่อน

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 01-09-2018 12:31:16

 :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 01-09-2018 17:25:04

เดี๋ยวให้ขิงมาจัดการเลยเนี่ย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 01-09-2018 22:49:19

Chapter 18



ช่วงรอยต่อการสอบปลายภาคของขิง ก็ถึงคราวปลายภาคของดาวบ้าง เขามีสอบวิชาพื้นฐานที่เรียนรวมกับคณะอื่นๆ ส่วนวิชาประจำภาคตัวเองนั้นส่วนใหญ่เป็นสอบปฏิบัติคือทำงานส่งอาจารย์ และเปิดให้เพื่อนวิจารณ์กันในห้องนั้นเอง

ช่วงหมกมุ่นทำงาน ดาวก็เลิกหมกมุ่นเรื่องบนเตียงไปเกือบสองอาทิตย์เช่นกัน

ขิงที่เคยสนุกกับพี่เกือบทุกวัน พอห่างเรื่องแบบนี้ไปก็รู้สึกเเปลกๆ แต่เขารู้ว่าดาวค่อนข้างจริงจังกับFinal Project จึงไม่ได้งอเเงใส่ แถมยังคอยดูเเลส่งข้าวส่งขนมให้อยู่เกือบทุกคืน

เจ้าเด็กของเขาน่ารัก ดาริณรู้ดี

ขณะที่ดาริณนั่งปั้น Motion Graphic อยู่ในคอมพิวเตอร์ เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ใกล้ตัวขิงที่นั่งเล่นเกมอยู่ตรงห้องนั่งเล่นก็ดังขึ้น เด็กหนุ่มละมือจากจอยสติ๊ก แล้วหยิบเครื่องมือสื่อสารไปให้พี่ที่นั่งในห้องนอน

“พ่อโทรมา”

“ขอบใจเจ้าเด็ก” ดาริณที่มัดจุกน้ำพุกลางศีรษะสมควรจะถูกเรียกว่าเจ้าเด็กมากกว่าเขาอีก ในเมื่อเข้ามาในห้องนอนเเล้ว เขาก็ทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง รอเก็บโทรศัพท์ให้ดาริณ

คนตัวเล็กคุยกับพ่อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ฟังดูบทสนทนาเเล้วก็ดูช่างอ้อนน่ารักสมกับเป็นลูกคนเล็ก ขิงขมวดคิ้วนิดหน่อยเมื่อดาริณพูดเรื่องวิชาสอบออกมาในชื่อที่เขาคุ้นว่าเหมือนวิชาของคณะบริหาร แต่อาจจะเป็นวิชาเลือกของดาวก็ได้ จากนั้นคนตัวเล็กก็หยุดฟังพ่อพูดบ้าง ก่อนจะร้องตะโกนดีใจอีกพักใหญ่แล้วก็วางไป

“โวยวายอะไรครับ” ขิงลุกขึ้นไปโอบรอบไหล่ดาว ก้มลงหอมเเก้มที่เริ่มจะมันเพราะนั่งทำงานอยู่หน้าคอมมาตั้งเเต่เช้า

“พ่อบอกว่ามีรายการจะไปสัมภาษณ์พ่อเเหละ”

“สัมภาษณ์เรื่อง?”

“ก็ไปรีวิวรีสอร์ท แล้วก็ทัวร์เรือยอร์ชนะ”

“ฟังดูน่าสนุก ขิงอยากไปบ้างจัง”

“ไว้ปิดเทอมพี่ดาวพาเจ้าเด็กไปเที่ยวบ้านนะ”

“คุณพ่อคุณเเม่ดุมั้ย”

ดาวส่ายหน้า

“แล้วพ่อเเม่พี่รู้เรื่องเรามั้ย”

ดาวยู่ปาก “ดาวยังไม่ได้บอก แต่เค้ารู้ว่าดาวไม่ได้ชอบผู้หญิง เพราะฉะนั้นพาเจ้าเด็กไปแนะนำได้เลยไม่เป็นไร”

“ผมกลัวโดนพ่อตาไล่ยิงจัง”

“พ่อตาอะไรเล่า ยังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”

“ได้เสียเป็นเมียผัวกันมากี่ครั้งเเล้วครับ ต้องให้ผัวช่วยรื้อฟื้นอีกสักครั้งมั้ย”

“เจ้าเด็ก!!” ดาริณว่าเสียงดัง แล้วทำหน้าตกใจสุดขีดเหมือนพึ่งนึกถึงเรื่องคอขาดบาดตายขึ้นมาได้

“จะ เจ้าเด็ก อดอยากมากี่วันเเล้ว เจ้าเด็กยังทนไหวมั้ย”

“ดาวววววว ถ้าเจ้าเด็กบอกว่าทนไม่ไหว พี่ดาวจะให้เจ้าเด็กกินหรอ”

“ไม่อ่ะ เจ้าเด็กต้องอดทนก่อน ร่างกายพี่ไม่พร้อมโดนกระเเทก”

“ฮรือ ดาวไม่อ่อนโยนเลย”

ดาริณหยิบมือถือตัวเองขึ้นมา แล้วจัดการถอดเสื้อยืดออกจากหัวดังพรึ่บ

“เฮ้ย”

แชะ! กัดปาก กดเซลฟี่กล้องหน้าในมุมที่ลึกไปถึงหน้าท้องเเบนราบ แล้วยื่นรูปพอร์นไปให้ขิง

“เจ้าเด็กไปเล่นกับตัวเองก่อนนะ”

ขิงไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองต้องโรคจิตดูหน้าดาวในมือถือ แล้วนั่งขัดจรวดตัวเองในห้องน้ำ!!



ดาวส่ง Final Project ไปแล้ว และได้รับเสียงตอบรับที่ดีตอนพรีเซ้นท์ให้อาจารย์เเละเพื่อนๆ ดู ดังนั้นคนตัวเล็กจึงอารมณ์ดีเป็นพิเศษและอยู่ในช่วงผ่อนคลาย

เจ้าเด็กของเขากำลังมีโครงการใหญ่เช่นกัน ขิงกำลังซ้อมเพื่อไปเเข่งขันวงดนตรีมัธยมระดับประเทศ เเละหากติดหนึ่งในสามก็จะได้ไปเข้าค่ายเก็บตัวเเละประกวดรอบชิงเเชมป์ระดับเอเชียที่ญี่ปุ่น ดาริณเเอบอยากให้ขิงได้ไป เพราะเขาเองก็ยื่นฝึกงานสตูดิโออนิเมชั่นที่นู่นไว้เช่นกัน วันประกาศผลก็ใกล้เข้ามาเเล้ว ถ้าได้รับการตอบรับละก็ จะเป็นช่วงเดียวกับที่ขิงไปเข้าค่ายพอดี

หึหึ เห็นพอร์นๆ กันไปวันๆ นี่ก็มีความจริงจังในชีวิตไม่ใช่ย่อยเหมือนกันนะ

แต่ที่ หึหึ กว่าคือ ไม่อยากจะคิดเลยว่าดาวเเละขิงอินน์เเจเปญจะยกระดับความบันเทิงไปถึงขั้นไหน เขาคงไปเดทกันที่เซ็กส์ช็อปทุกวันอ่ะ แค่คิดก็อิคึอิคึ อิไต้อิไต้ล้าววววว!

กลับไปรอเจ้าเด็กที่ห้องดีกว่า ยังเหลือชุดอะไรน๊าที่เขายังไม่ใส่



ขิงเปิดประตูห้องเข้ามาด้วยความเหนื่อยอ่อน เขาวางกระเป๋าใส่เบสไว้ตรงที่ประจำแล้วหันกลับมาดูในครัว เลือดกำเดาแทบพุ่ง

“ดาว ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า” คนน้องดุ แต่ก็รีบเดินเข้าไปหาอย่างไว

“นี่ไงใส่ผ้ากันเปื้อนเเล้ว”

“พี่ต้องแยกแยะนะว่าผ้ากันเปื้อน กับเสื้อผ้ามันคนละชนิดกัน”

“พี่ใส่ Jockstrap แล้ว นับเป็นเสื้อผ้าป่ะ”

ไอสิ่งที่ดาริณกำลังพูดถึงคือกางเกงในเเบบเกือบเปลือย มีเพียงขอบผ้าชิ้นน้อยที่คอยประคองเเก้มก้นอยู่เท่านั้น และเล็กน้อยเพียงเท่านี้ก็ทำขิงเเทบเลือดทะลักหมดตัวได้ มันรัดเสียจนเนื้อก้นขาวอมชมพูเหมือนตูดเด็กของดาริณเป็นลูกพอดีขยำ

“นั้นก็เสื้อผ้าครับ เเต่คนทั่วไปเขาต้องใส่กางเกงที่มิดชิดทับอีกชิ้น”

“แต่พี่ไม่ใช่คนทั่วไป” ดาริณวางมือจากกระทะย่างสเต็ก แล้วหันมาใช้สองมือคล้องคออีกฝ่าย

“พี่เป็นคนพิเศษ...”

ละมือข้างหนึ่งลงมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตทรงดีของอีกฝ่าย

“พี่เป็นเเฟน”

จูบใต้คาง

“พี่เป็นเมียของขิงนะ”

ซบหน้าลงไปตรงซอกคอ

“ผมเป็นศพครับพี่ ตายสงบศพสีชมพูเลยเจอแบบนี้”

ดาริณหัวเราะคิกคัก หน้าตาเศร้าๆ อ้อนๆ แบบเมื่อกี้ร่าเริงเหมือนมีเขาเเหลมๆ ของเจ้าปิศาจร้ายงอกออกมาก่อนจะหันกลับไปดูอาหารบนเตาต่อ

“ยั่วเก่งจังอ่ะคนนี้” ขิงคล้องเเขนรอบเอวอีกฝ่าย วางคางไว้ตรงหัวไหล่บางแล้วชะโงกหน้าไปดูว่าคนสวยกำลังทำอะไร

“หอมจัง”

“สเต็ก หรือเเก้มพี่” ดาริณหันมาถามแล้วกดจูบลงไปบนขมับเจ้าคนน้อง

“ดาริณหอมทั้งตัว เเต่ดาริณจะหอมเหมือนสเต็กไม่ได้นะครับ”

“แล้วสรุปว่าดาวหรือสเต็กหอมกว่า”

“ดาริณหึงหมูในกะทะหรอ”

คนพี่กดจูบลงไปแรงกว่าเดิม แล้วก็ไซร้หน้าเหมือนมันส์เขี้ยวเจ้าขิง

“พี่ก็หึงทุกอย่างที่ดีกว่าพี่ในสายตาขิง”

“ผมหลงพี่ชิปหายเเล้วเนี่ย” เขารัดเอวดาริณเเรงๆ แล้วสองคนก็หันมาหัวเราะให้กันด้วยความสุข

ขิงเดินไปเลือกไวน์ในตู้เย็นมาเปิดฉลองวันสอบเสร็จของดาริณ เขาเปิดจุกก๊อกอย่างชำนาญ แล้วรินน้ำสีเเดงเข้มลงเเก้วอ้วนสองใบ นำมาวางลงบนโต๊ะอาหาร ส่วนขวดที่ยังเหลือน้ำอยู่ก็จัดการเเช่ลงถังน้ำแข็งอลูมิเนียมวางไว้ใกล้มือ ปกติไวน์เเดงจะดื่มอุณหภูมิห้อง แต่ด้วยอากาศเมืองไทยที่ไม่ได้หนาวเย็นเเบบประเทศต้นตำรับ ขิงมองว่าเเช่ให้มันเย็นหน่อยเถอะ จะได้เพิ่มความชื่นใจ

ดาริณวางจานสเต็กที่ไม่ได้ตกเเต่งหรูหราแต่ดูน่ากินด้วยตัวเนื้อลงบนโต๊ะ ก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนออกทางศีรษะ ใช้มือจัดเรือนผมที่ยุ่งๆ เล็กน้อย

ขิงกลืนน้ำลายดังเอื้อก บางทีกูก็อยากชิมพี่เค้าก่อนชิมเนื้อเนาะ

“ไวน์ดีมั้ย ชิมหน่อย” ดาริณเดินเข้ามาพิงสะโพกตรงโต๊ะข้างๆ ที่ขิงยืนตะลึงอยู่

“อ่ะ” ขิงยื่นเเก้วให้ ดาริณยกนิ้วชี้ขึ้นมาส่ายไปมา

“พี่ชิมไวน์ที่อุณหภูมิปาก”

ยิ่งกว่าตาย กูได้ Fastpass ไปเเดนฉิมพลีเลยทีเดียว

ขิงกระดกน้ำเมาเข้าปาก เขาอมไว้อึกใหญ่ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหาคนพี่ ค่อยๆ ป้อนให้ชิมทีละนิด แบบที่ปากเราเเนบชิดไม่มีอะไรเล็ดลอดออกไปได้

แต่ดาริณก็ยังกระทุ้งลิ้นขิงให้ไวน์มันกระฉอก หกย้อยผ่านริมฝีปาก คาง ลงไปถึงยอดอก ทำไม่ดาริณกินเลอะเทอะ

“หนาว” ดาริณทำท่าสั่นสะท้านราวกับตัวเองเป็นลูกนกตัวจ้อย ขิงหันไปหยิบทิชชู่มาจะซับให้

“ไม่! ระคายผิว”

มึง!! บริษัทผลิตกระดาษที่โฆษณาปาวๆ ว่าอ่อนละมุนต่อใบหน้าร้องไห้แล้ว

“แล้วอะไรที่ไม่ระคาย” เด็กชายรู้ว่าคนพี่เริ่มเจ้าเล่ห์ เขาชิดตัวเองเข้าไปใกล้ผิวอ่อนๆ นั้น

“ลิ้น”

สัสๆ ๆ ๆ ขิงสบถอยู่ในใจ พี่เขายั่วเบอร์เเรงจังว่ะ

“แต่ลิ้นผมสากนะ”

“ดี! พี่ชอบ”

“พี่เเม่ง!” ขิงทำหน้าเหมือนหงุดหงิดเสียเต็มประดา เเน่ล่ะข้าวแม่งก็หิว แล้วดาริณยังยั่วชิบหายอีก อดอยากกันมาก็หลายวัน อิน้องข้างล่างของเขาก็เต้นเเร้งเต้นกายื่นป้ายประท้วงขอออกมานอกร่มผ้าเเล้วเนี่ย

“ซับไวน์ให้พี่เร็วเลอะตัวไปหมดแล้วอ่ะขิง”

ดาริณจงใจให้มันเลอะเหอะ เห็นตาก็รู้เเล้ว ขิงใช้จูบซับเครื่องดื่มสีเเดงออกจากเนื้อกายขาวผ่อง เริ่มจากปลายคาง ร่องกระดูก แล้วก็เนินอก ปลายลิ้นค่อยๆ และเล็มไปรอบฐานสีชมพูสวย

“อึก”

จุ๊บ!

“เเห้งยัง” ขิงถาม

ดาริณส่ายหน้า ขิงจึงบรรจงโอบลิ้นไปรอบเนื้ออกอ่อนๆ นั้นอีกรอบ

อย่าว่าแต่ขิงเลย ดาริณว่างเว้นจากเรื่องแบบนี้ไปหลายวันก็จะทนไม่ไหวเอา และตั้งเเต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ที่จานชามถูกกวาดให้พ้นทาง เเผ่นหลังเปลือยเปล่าถูกผลักให้เอนราบไปกับพื้นโต๊ะ ขิงลากลิ้นลงมาจนถึงเเอ่งสะดือ กดจูบพลางดูดเนื้อคนพี่อย่างหิวโหย สเต็กที่ว่าอร่อยน่าจะยังไม่ฟินเท่าพุงกะทิของดาริณ

ขิงหันไปยกไวน์ขึ้นจิบอีกรอบ กลิ่นเเอลกอฮอลล์ร้อนผ่าวที่ไหลลงไปในช่องท้องทำให้เขาเริ่มมึนเมานิดๆ และอารมณ์กระเจิงไปมากขึ้น สองมือคนหล่อประคองข้อเท้าดาวให้ยกวางขึ้นบนโต๊ะ กดจูบลงไปบนทุกสัดส่วนของร่างกายที่ปากเขาจะลากป่านได้ ก่อนจะเทไวน์ลงไปที่ตรงนั้นจนดาวร้อง อ๊ะ เหมือนเคะทุกเรื่องที่กำลังถูกจับกิน!!

รสสัมผัสเย็นฉ่ำ ตัดกับโพรงปากร้อนๆ เล่นเอาดาวเเทบบ้า ขิงดูดกลืนตัวตนของดาวไปพร้อมกับไวน์ชั้นเลิศที่รินรดลงไป

“อร่อย”

เสียงทุ้มพูดชม แล้วก็ก้มลงไปซุกไซร์ชิ้นเนื้อหวานล้ำจนสะโพกดาวต้องโยกรับแบบแทบไม่ติดพื้นโต๊ะ

ดาวครางต่ำๆ แต่ทว่าเซ็กซี่มากในความรู้สึก ขิงไล้ลิ้นไปเรื่อยพร้อมทั้งบางครั้งก็เลยจนมาถึงส่วนเร้นลับด้านหลัง

“ขะ ขิง มะไม่” ดาวสั่งห้ามเสียงกระท่อนกระเเท่น

“ไม่ชอบหรอคะคนดี” คนน้องถามแต่ก็ยังไม่หยุดปรนเปรอด้วยความอ่อนโยน

“ดะ ดีเกิน ฮึก อื้อ งื้อ ฮือ” ดาวร้องไม่เป็นจังหวะเลย เมื่อขิงรัวลิ้นลงไปหนักๆ

“ฮือ..อย่าฆ่าพี่ด้วยลิ้นของเธอ”

ร่างสูงยิ้มกริ่ม เขาอุ้มเอวคนพี่ลงมาจากโต๊ะ จูบปลอบให้หายตื่นกลัว เเล้วพลิกตัวอีกฝ่ายหันหลัง ขิงกดแผ่นหลังคนพี่ให้เอนลงจนเกือบราบไปกับโต๊ะ ไวน์ในขวดเทราดลงมาบนเเผ่นหลังนวลอีกครั้ง เเล้วมันก็ไหลไปตามแรงโน้มถ่วงให้ขิงตามเก็บชิมอย่างอร่อยปาก

เนื้อนิ่มๆ แกล้มไวน์ขิงดูดซับจนมันไม่เหลือซักหยด ทิ้งรอยสีกลีบกุหลาบงดงามไว้ทั่วเนินเนื้อ ดาริณโดนจับกินของแท้ แล้วเมื่อกลางลำตัวเขาทานทนไม่ไหวแล้ว ขิงก็เลิกละเลียดชิม วางขวดไวน์ลงไปในถังเเช่ดั่งเดิม ปลดซิปกางเกงของตัวเองลง แล้วนำความร้อนรุ่ม ไปซุกลงกับสิ่งที่ระอุไม่เเพ้กัน

“อื้อ” ดาริณกัดปาก ข่วนเล็บไปกับเนื้อโต๊ะ

ขิงค่อยๆ ชักนำมันลงไป ความรู้สึกของการเสียดสีกำลังจะเกิดขึ้น เนื้อสะโพกโดนขิงใช้ฝ่ามือโอบอุ้มไว้ บางครั้งก็บีบขย้ำ บางครั้งก็ตีเบาๆ เร่งเร้าความรู้สึก

ขิงเริ่มขยับ

ดาริณห้ามเสียงไม่ไหว

ขิงขยับไวขึ้น

ดาริณเองก็เร่งเสียงตามความซาบซ่านที่พุ่งสูง

แรงสั่นที่เนื้อกระทบกัน และมันก็ถูกส่งต่อไปยังสิ่งของบนโต๊ะ จานช้อน ซ้อมมีดร้องระงม แก้วน้ำกระฉอกเเเรงจนเลอะหกออกมาภายนอก

หายใจหอบหนัก

หัวใจระรัว

หยดเหงื่อตกกระทบเเผ่นหลัง

สีหน้าทรมานแต่สุขสม

เนื้อตัวเเดงก่ำแต่ไวไปทุกความรู้สึก

ขิงถูกส่วนลึกในร่างกายดาริณหลอมละลายเป็นเถ้าถ่าน

ธารอารมณ์ถูกปลดปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนไปทั่วซอกขา

ขิงจะถอนตัวออก แต่ดาริณส่ายหน้า

ยังไม่พอ...

ร่างกายยังต้องการกันเเละกันมากกว่านี้



(ใส่รูปพักใจ แล้วไปอ่านต่อค่ะ)









หลังจากไม่ค่อยมีเวลาให้กันมาตลอดสองสัปดาห์ เมื่อคืนกว่าจะทานมื้อเย็นกันก็ดึกดื่น เเถมดาริณยังถูกจับกินเสียจนน่วมไปหมดทั้งตัว ถ้าขิงปั้นก้อนพี่ได้ก็คงจับกลืนลงท้องไปแล้ว กลางคืนจึงเป็นเวลาหลับพักผ่อนเต็มที่ สายๆ คู่รักจึงค่อยรู้สึกตัวตื่น

ขิงลุกไปต้มไข่แล้วเวฟอาหารคลีนแบบกล่องที่สั่งมาทิ้งไว้ในตู้เย็นทุกๆ อาทิตย์ เด็กหนุ่มวัยกำลังโตเป็นแบบนี้ หากได้ใช้เเรงมากๆ ไปตอนดึก เช้ามาท้องจะร้องหนักเป็นพิเศษ ส่วนดาริณก็ได้รับอานิสงส์กินของอร่อยกับน้องไปด้วย

เมื่อรองท้องกันเรียบร้อย ขิงก็ชวนดาริณกลับมานอนเปื่อยด้วยกันที่บนเตียงต่อ มันเป็นวันหยุดที่ไม่มีเเพลนอะไรพิเศษ นอกจากใช้เวลา Cuddle กันบนเตียง ดาริณนอนให้ของเกาคางเล่นเป็นลูกเเมวเลย ผลัดกันซุกไซร้ซอกคอ กินหูกันไปมา มองตากัน หัวเราะ บอกรัก แล้วก็นอนทับกัน วนสลับกันไปแบบนี้ไม่รู้จักเบื่อ จนกระทั่ง

กริ๊ก!

เสียงปลดล็อคประตูจากด้านนอก

ดาริณตาโต ผลักขิงออกจากซอกคอตัวเองทันที แต่เจ้าเด็กยักษ์ก็รั้งข้อมือไว้ ไม่ให้คนพี่ดีดตัวลงจากเตียง

“ผมหรือเขาที่เป็นชู้”

ดาริณอยากจะเบิ้ดกะโหลกให้ไอ้เด็กที่หึงไม่รู้จักเวล่ำเวลา

“พ่อโว้ย พ่อมา คนที่เข้าห้องนี้ได้อีกคนคือพ่อ”

เท่านั้นเเหละก็โกลาหล วิ่งลงจากเตียงไปคนละทาง

“ผมต้องไปเเอบในตู้เสื้อผ้ามั้ย หรือปีนลงทางหน้าต่าง”

“พ่อโว้ย ไม่ใช่ชู้ จะหลบทำไม” ดาริณจับเเขนเจ้าเด็กที่ล่กไม่เข้าท่า

“แต่งตัวให้เรียบร้อยก็พอ”

ใช่สิ ตอนนี้พวกเขานะมีเสื้อผ้าติดตัวเเค่คนละชิ้น ดาริณใส่เสื้อ ส่วนของใส่เเต่กางเกง แถมมาจากชุดนอนเซตเดียวกันด้วยนะ เมื่อคืนนัวกันเสร็จก็หลับ เมื่อเช้าหิวๆ คว้าอะไรมาใส่ได้ก็ใส่ไปก่อน

“แล้วทำไมพ่อมาไม่บอกไม่กล่าว” ดาริณบ่นฟ่อดแฟ่ดไปพลางหยิบเสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยมาสวมใส่ โชคดีที่เขาสองคนล้างหน้าแปรงฟันไว้เเล้วเลยไม่ลำบากนัก

“พี่ผมลน” ขิงเดินมือสั่นออกมาเจอดาริณที่เเต่งตัวอยู่หน้ากระจก

“หายใจลึกๆ อิน้อง” ดาริณลูบหลังเด็กตัวใหญ่แต่ใจนิดเดียว

“พ่อตานะพี่ ไม่ใช่คนทั่วๆ ไป ทำไงดีอ่ะ”

“เจอหน้าแล้วก็ยกมือไหว้ ค้อมตัวต่ำๆ แค่นั้นพอ ไม่ต้องอะไรมาก”

“ละ เเล้วผมก็เหมือนชิงสุกก่อนห่าม ปล้ำพี่ก่อนที่จะเอ่อ...คบกันอีก”

“พี่ดาวสมยอม... แต่ใจเย็นเจ้าเด็ก เรื่องบนเตียงของเราก็ไม่ต้องบอกให้พ่อรู้ก็ได้มั้ง”

“ละ เเล้ว เราออกไปจากห้องนอนด้วยกันพ่อตาผมจะไม่สงสัยหรอ”

“ถ้าเเกเรียกพ่อตาได้ไม่กระดากใจอะไรทั้งนั้น จะตื่นเต้นทำซากอ้อยอะไรห๊ะเจ้าขิง”

“กะก็กลัวพ่อเค้าไม่ยกลูกให้”

“เออ ไม่ยกให้ก็ค่อยหนีตามกันโอเค๊ ออกมาได้เเล้ว พ่อดาวรอนานเเล้วเนี่ย”

ดาวเข้าไปลากมือเจ้าเด็ก พึ่งสัมผัสได้ว่ามันเย็นเฉียบจนน่าสงสาร สีหน้าก็ไม่ดีสุดๆ ดาวถอนหายใจด้วยความเอ็นดู หนูรู๊กกกกก มาหอมหัวเหม่งทีนึงจุ๊บๆ ให้กำลังใจเเล้วต้องใจเย็นๆ จูงมือน้องออกไปด้วยกัน

เจ้าของคอนโดเปิดประตูห้องนอนออกไป ผู้ชายวัยกลางคนหน้าตาจีนเเท้คนหนึ่งยืนอยู่กลางห้องนั่งเล่น พร้อมกระเป๋าสัมภาระใบเล็กๆ ลูกชายคนเล็กกระโดดเข้าไปกอดปะป๊าด้วยท่าทางเหมือนตอนสามขวบไม่มีผิด อ้อมกอดอบอุ่นตอบรับมาเช่นกัน มือใหญ่ๆ ตบบ่าลูกชายสองสามครั้ง พร้อมทั้งใช้สายตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองเด็กหนุ่มไม่คุ้นหน้าอีกคนไปด้วย

ขิงกลืนน้ำลายเอื้อก ส่วนดาริณรับความอบอุ่นที่ห่างหายไปนานเสร็จก็ผละออกมา กอดเเขนพ่อไว้แล้วเเนบหน้าอ้อนเป็นท่าไม้ตาย

“ปะป๊า ดาวมีเเฟนแล้ว”

“ฮึ่ม ถ้าไม่มาเจอเองลื้อก็คงไม่บอก”

“ดาวจะพาไปให้ดูที่บ้านอยู่เเล้ว”

“ชื่ออะไร”

“ขิงครับ”

“รุ่นเดียวกัน?”

“น้องครับ” ดาวตอบ “ป๊าอย่าเสียงเข้มนักสิ แฟนดาวกลัวหมดแล้ว”

“น้องเเค่ไหน”

“น้องยังไม่จบม.6” ดาวยิ้มปะเหลาะ เเต่พ่อนั้นกุมขมับ

“ไปล่อลวงเด็กเค้ามา ระวังจะโดนจับนะอาดาว”

“เด็กมาเองหรอก ปะป๊าก็รู้ว่าน้องดาวเสน่ห์เเรงเเค่ไหน”

คนเป็นพ่อส่ายหน้า รับไหว้ขิงที่ยกมือค้างไว้ตั้งเเต่ 5นาทีที่เเล้ว และเมื่อผู้ใหญ่นั่งลงที่โซฟา ดาวนั่งตาม ขิงจึงเดินไปรินน้ำที่ตู้เย็นมาให้

“ลื้อสอบเสร็จเเล้วใช่มั้ย” พ่อถามลูกชายคนเล็กของบ้าน

“ครับ”

“ยากมั้ย”

ดาวส่ายหน้า แล้วยิ้มอ้อน “น้องดาวเก่ง น้องดาวของป๊าทำข้อสอบได้หมดเลย”

“ขี้โม้จัง” พ่อบิดจมูกรั้นๆ นั้นอย่างเอ็นดู

“ป๊าขอดูบัตรนักศึกษาลื้อหน่อยสิ”

ดาวตัวชาวาบ ทำไมอยู่ๆ พ่อก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

“ดูทำไมอ่ะป๊า”

“แล้วทำไมให้ดูไม่ได้”

“ไม่ใช่ให้ดูไม่ได้ รอเเป๊บนะ” ดาววิ่งเข้าไปในห้อง โชคดีที่เขาเคยทำบัตรนักศึกษาปลอมไว้ ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เอามาใช้จริงๆ

“นี่ไง” ดาริณยื่นบัตรพลาสติกแข็งไปให้บิดา

นายดาริณ พิชิตเทวากุล รหัสนักศึกษา XXXXXXXX

คณะบริหารธุรกิจ

“ป๊าขอดูเกรดหน่อยสิ”

“เกรดเทอมนี้ยังไม่ออก”

“เข้าไปดู GPA ของเทอมที่เเล้วก็ได้”

“ป๊าจะดูทำไม ป๊าเเปลกๆ นะวันนี้”

“พ่อขอดูผลการเรียนลูกผิดตรงไหน”

“คอมเสียเข้าไม่ได้”

“มือถือ เข้าเว็บมหาวิทยาลัยได้ป๊ารู้”

“ป๊า..” ดาวโอด ขิงมองสองพ่อลูกคุยกันอย่างไม่เข้าใจ แถมบัตรนักศึกษาที่ดาวยื่นให้ ก็ไม่ใช่ใบที่ขิงเคยเห็น ดาริณเรียนคณะ Digital Media, Major Computer Animation ไม่ใช่หรอ ใช่สิเพราะนั่งวาดนั่งปั้น 3D กันหลังขดหลังเเข็งอยู่ให้เห็นตลอด

ขิงคาดเดาเรื่องราวต่างๆ นานาไปในใจ พอกับดาริณที่ทำหน้าเหมือนกำลังถูกบังคับให้กินยาขม ขณะกดมือถือเข้าไปในเว็บไซต์คณะและกรอกรหัสนักศึกษา มือเรียวพยายามจะเลื่อนเร็วๆ ไปที่GPA เลยเเต่ทว่า...

“ไม่ต้องเรียนมันเเล้วไอ้คณะไร้สาระนี่!!” คุณพ่อของดาวขึ้นเสียงดัง

“ป๊า... ดาวขอโทษ”

ขิงตกใจ ดาริณน้ำตาไหลโดยไม่มีเสียงสะอื้น

“ถ้าไอ้พิธีกรรายการที่มันไปสัมภาษณ์พ่อไม่มาบอกให้รู้นี่ป๊าก็คงโง่ให้ลื้อหลอกต่อไปเรื่อยๆ สินะ”

“ป๊า...ดาวขอโทษ แต่อย่าให้ดาวเลิกเรียนเลยนะ” คนตัวเล็กทรุดลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ขิงทนมองภาพนั้นไม่ไหวถึงกับต้องเบือนหน้าหนี

“อาดาวลื้อนี่มันเกินเยียวยา!”

ดาริณนั่งสะอื้นอยู่กับตัวเอง

“เก็บของ แล้วกลับภูเก็ตกับอั๊ววันนี้เลย”

ดาริณส่ายหน้า “ดาวไม่กลับ”

“กลับ!! นี่ป๊ากับม๊าก็ทะเลาะกันจนจะเลิกกันอยู่เเล้ว เพราะม๊าลื้อต้องช่วยลื้อโกหก”

“มะม๊าไม่เกี่ยว ดาวผิดเอง”

“รู้ตัวก็ดีไปเก็บของ เดี๋ยวนี้!!”

ดาริณไม่สามารถเถียงอะไรได้อีก เขาหลอกพ่อมาตลอดเรื่องคณะที่เรียน พ่ออยากให้เขากลับไปทำกิจการที่บ้าน ส่งให้เขามาเรียนคณะบริหารธุรกิจ เเต่ดาวรู้มาตั้งเเต่เรียน ม.ต้นเเล้วว่าตัวเองชอบอะไร เขาอ่านการ์ตูนมาเยอะ ดูอนิเมชั่นทั้งของญี่ปุ่นเเละฝรั่ง เขามีความฝันว่าวันหนึ่งจะมีชื่อตัวเองบนEnd Credits เรื่องเหล่านั้นบ้าง และดาวก็รู้ฝีมือตัวเองดี เขาเลยกล้าส่งPortfolio ไปขอฝึกงานในประเทศที่เป็นเหมือนไอดอลของเด็กๆ มาหลายยุคหลายสมัย

ดาวอยากเรียนในสิ่งที่...ผู้ใหญ่หลายคนยังไม่เปิดรับ รวมถึงป๊าของเขาด้วย

ส่วนม๊า...ก็ไม่ได้เข้าใจเท่าไหร่ แต่ม๊าเเค่สงสารทนเห็นเขาร้องไห้ไม่ไหว เลยช่วยกันเล่นละครปกปิดความลับ

ดาวลืมไปว่าความลับไม่มีในโลก

แล้วพิธีกรรายการท่องเที่ยวที่ไปบอกความจริงกับป๊าคือใคร?

เขาจะรู้มั้ยนะว่ากำลังพังโลกของดาว

การที่เขากลับไปภูเก็ตครั้งนี้ ก็หมายความว่าจะไม่ได้กลับมาเรียนอีก 3ปีที่ผ่านมาคือสูญเปล่า

ขิงเดินตามดาวเข้าไปในห้องนาน เขาอ้าเเขนรอรับคนที่ไม่ไหวมาไว้ในอ้อมกอด

“ฮึก ดาวหลอกป๊า ดาวหลอกป๊าเรื่องเรียน ฮึก ขิง”

เด็กหนุ่มลูบหลังปลอบเเผ่วเบา เขาเองก็อึ้งกับเรื่องที่เกิดขึ้นจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

“ดาว ฮึก ดาวยังอยากเรียน” เสียงของคนรักที่สะอื้นอย่าน่าสงสาร กับถ้อยความที่กัดกร่อนความรู้สึกนั้นทำให้ขิงเเทบขาดใจตามไปด้วย เขารู้ เขาเข้าใจได้ว่าความฝันที่แรงกล้ามันเป็นยังไง เพราะเขาเองก็เองก็มีความฝันในสายทางดนตรีเช่นกัน

ดาริณคือดวงดาวที่เจิดจรัสอยู่บนท้องฟ้าเเห่งจินตนาการ

ระยิบระยับเพราะความฝันที่ส่องประกายออกมาจากตัวเอง

แต่ความฝันนั้นมันกำลังจะดับลง ดาวคงเจ็บปวดไม่ต่างกับการโดนกระชากจิตวิญญาณออกไปจากตัว

“ถ้าดาวกลับไป สถานการณ์จะเป็นยังไง” ขิงถามเพื่อหาทางหนีทีไล่

“ฮึก .. ก็ ก็คงถูกขัง ยึดโทรศัพท์ไม่ให้ติดต่อใคร จนกว่าดาวจะยอมไปสมัครเรียนใหม่”

ขิงถอนหายใจ เขาลูบหลังดาวอีกครั้ง ให้คิดหนทางช่วยตอนนี้เขาก็ยังคิดไม่ออก แต่มันต้องมีทางสิ ดาริณควรได้อยู่กับความฝันที่ยิ่งใหญ่ของตัวเอง

“ขิง...ดาวฝากเรื่องสำคัญได้มั้ย”

“ได้สิครับ”

“ดาวยื่นฝึกงานไว้ เค้าน่าจะตอบเมล์กลับมาเร็วๆ Password ต่างๆ ดาวเเปะไว้ที่ใต้คีย์บอร์ดคอม”

“ครับ”

“ถ้าเขาตอบรับมาจริงๆ ช่วยให้ดาวได้ไปทีนะ”

มันเป็นคำขอที่เรียบง่ายแต่ทำให้หัวใจหนักอึ้ง

“ได้สิดาว”

ถ้ามันเป็นคำขอของคนรัก ไม่ว่ายากเย็นสักเเค่ไหน ขิงรู้เพียงว่าตั้งทำมันให้สำเร็จ

“ขิง…”

“ครับ”

“แล้วถ้ามันเป็นเเบบนั้น ขิงก็ต้องชนะเเข่งวงนะ เราจะได้ไปเจอกันที่ญี่ปุ่น”

“แน่นอนดาว” ขิงรวบคนพี่เข้ามากอดแล้วจูบหน้าผากอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน ก่อนจะปล่อยดาวไปเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า คนตัวเล็กเอาไปเเต่ของที่จำเป็นเพราะหวังลึกๆ ว่าจะได้กลับมาที่คอนโดเห่งนี้อีก

“ขิง” ดาริณเรียก พร้อมกระเป๋าลากในมือ

“ดาวไม่รู้ว่ามันจะมีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง แต่ถ้าไม่อยากรอดาวเเล้วก็...”

ขิงส่ายหน้า

“มาพยายามให้ถึงที่สุดไปด้วยกันก่อน ผมไม่ปล่อยมือพี่ไปง่ายๆ เเน่”

“ขอบคุณนะเจ้าเด็ก”

“พี่ไม่เหมาะกับน้ำตาหรอก ยิ้มไว้นะ ผมจะต้องหาทางพาพี่กลับมาให้ได้”

ดาวพยักหน้า พวกเขากอดกันเเน่นอีกครั้ง ก่อนจะผละจากกันเพื่อออกไปเผชิญหน้ากับพ่อที่ยังนิ่งเงียบ เเต่ก็รู้ว่ากำลังหัวเสียถึงขีดสุด

ดาริณที่เคยร่าเริงจ๋องเหลือตัวนิดเดียวเลย ขิงอยากจะกอดปลอบไม่ห่าง แต่ก็รู้ว่ามันไม่ควร

“เดี๋ยวผมขับรถไปส่งที่สนามบินนะครับ” ขิงพูดขึ้น เมื่อสถานการณ์มันบีบบังคับ เขาก็ต้องเเสดงความน่าเชื่อถือออกมาบ้างเเม้จะอายุยังน้อยก็ตาม เผื่อวันหน้าที่ต้องเผชิญหน้ากับพ่อดาริณอีก จะได้คุยกันง่ายขึ้น







TBC



ช็อคเลยดิ

#ดาวอย่ายั่ว

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-09-2018 23:34:03

ง่า

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ่KEI_jry ที่ 01-09-2018 23:42:36

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้  :sad4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 01-09-2018 23:59:28

เป็นโพนี่รึป่าว ขอให้เป็นม่าตอนเดียวของพี่ดาวเถอะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 02-09-2018 02:32:14

นังโพดำแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 02-09-2018 06:25:31

งุ๊ยยยย....สงสารดาว โดนพรากจากสิ่งที่รักทั้งเรื่องเรียนและความรัก  อิพิธีกรนั่นมันเป็นใครน้องขิงจัดการมันเลย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 02-09-2018 08:40:57

สู้ สู้ นะดาว ทำให้ปะป๊าเข้าใจ ยอมให้เรียนต่อนะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 02-09-2018 09:37:49

น้องดาวสู้ๆ ทำให้ป๊าเข้าใจความฝันของตัวเองให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 02-09-2018 10:23:05

เฮ้ย..ยยย ดราม่ามาไม่ทันตั้งตัว  :a5:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 02-09-2018 11:57:54

เดี๋ยวขิงเรียนบริหารเองคุณพ่อตา

ดาวลูกคนเล็กทำไมพ่อต้องบังคับเรื่องเรียนด้วยละ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 03-09-2018 22:57:54

Chapter 19



ห้องผู้บริหาร ฝ่ายงานการจัดการนักเเสดง ศิลปินและไอดอล บริษัท GXX

อลงกรณ์มองโทรศัพท์ในมืออย่างหงุดหงิด เขาติดต่อดาวไม่ได้เลย อุตส่าห์มีงานใหญ่เข้ามา และหวังว่าถ้าดาวเข้ามาถ่ายงานที่บริษัทอีกก็จะมีโอกาสสานความสัมพันธ์เพิ่มขึ้นเเท้ๆ ระหว่างที่หัวเสีย เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานก็ดังขึ้น อลงกรณ์กดกริ่งอนุญาต เเล้วเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังเดินเข้ามาเป็นใครก็วางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะ

“ผมซื้อขนมร้านอร่อยมาฝาก” โพนี่ไอดอลในสังกัดเอ่ยทักทายเสียงใส ก่อนจะปิดประตูเเล้วกดล็อกเหมือนที่เคยทำปกติ ร่างโปร่งสมส่วนเดินเข้ามาจนถึงโต๊ะทำงาน อลงกรณ์มองทุกก้าวย่างของอีกฝ่ายด้วยสายตาคมกริบ มันทำให้เด็กหนุ่มหน้าร้อนผ่าว

“คุณกรณ์”

“รู้ใช่มั้ยว่าฉันต้องการอะไร”

โพนี่พยักหน้า สองเเก้มขึ้นริ้วเเดง เขาวางของทั้งหมดลงบนโต๊ะรับเเขกในห้องนั้น ก่อนจะเดินอ้อมไปหลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเก้าอี้ของอีกฝ่าย

“ดีมากเด็กน้อย” อลงกรณ์เอ่ยชม พลางลูบไล้มือไปตามเรือนผมของอีกฝ่าย บางครั้งก็กำมันเเน่นเพื่อควบคุมจังหวะการขยับเข้าออกของใบหน้าดูดีนั้นกับบางส่วนในร่างกายเขา

เเละเมื่อปลดปล่อยออกไปรอบหนึ่งมันก็ยังไม่เพียงพอ

เขาสั่งให้โพนี่กางขาออก แล้วกดหลังอีกฝ่ายให้แบนราบไปกับโต๊ะ จากนั้นเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดก็ดังไปทั่วห้อง

เเต่เมื่อผู้บริหารหนุ่มกำลังจะถึงปลายทางเเห่งอารมณ์ ชื่อเปล่งออกมาจากปากอีกฝ่ายกับเป็น ‘ดาว’

อลงกรณ์ใช้ทิชชูเปียกทำความสะอาดร่างกายตัวเอง แล้วสวมกางเกงกลับเหมือนเดิม โพนี่ก็เช่นกัน ร่างเล็กยังเเดงเรื่อไปด้วยฤทธิ์อารมณ์ พร้อมทั้งเสื้อผ้าที่ยับย่นกว่าตอนเดินเข้ามา แม้จะไม่พอใจอย่างรุนเเรงที่อลงกรณ์เรียกชื่อคนอื่นขณะมีเพศสัมพันธ์กับตัวเองแต่ก็ยังต้องข่มเอาไว้ในใจ สิ่งที่เเสดงออกมาเป็นเเค่รอยยิ้มใสซื่อเหมือนเด็กที่น่าเอ็นดูคนหนึ่ง

“คุณกรณ์ทานขนมหน่อยมั้ยครับ” โพนี่ถามอย่างเอาใจ คนที่โตกว่าพยักหน้า ออกเเรงไปไม่น้อย ท้องเขาก็ร้องอยู่เหมือนกัน

ไอดอลหนุ่มถือวิสาสะเดินมานั่งตัก แล้วค่อยๆ บิขนมปังส่งเข้าปากอีกฝ่าย

“พี่ติดต่อน้องดาวไม่ได้เลย หนูพอจะเจอน้องดาวบ้างมั้ยช่วงนี้”

คนตัวเล็กกว่ายิ่งหงุดหงิดเข้าไปอีก แต่ก็ยิ้มไร้เดียงสากลบเกลื่อน

“มีอะไรกับดาวรึเปล่าครับ ถ้าเจอโพนี่จะบอกให้” เขาต้องเเสร้งว่าตัวเองเป็นมิตรกับอีกฝ่ายในสายตาอลงกรณ์

“งานใหม่นะสิ เค้ารีเควสดาว แต่นี่พี่โทรไปแล้วปิดเครื่องตลอดเลย ไม่รู้หายไปไหน”

“ปิดเทอมรึเปล่าครับ อาจจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด”

“น้องดาวมีบ้านที่ต่างจังหวัดหรอ”

โพนี่พยักหน้า “ครับ พอดีวันก่อนผมทำรายการท่องเที่ยว ไปสัมภาษณ์เจ้าของเรือยอร์ชปรากฎว่าเป็นพ่อของดาว”

“จะไปก็น่าจะเเจ้งทีมงานไว้หน่อย แบบนี้เสียลูกค้าเลยสิ”

“พี่กรณ์ลงส่งนายเเบบในสังกัดเราคนอื่นๆ ไปดูมั้ยครับ เผื่อลูกค้าเปลี่ยนใจ”

อลงกรณ์มองหน้าเด็กน้อยบนตักเขา แล้วก็เดาะลิ้น

“อืม...พี่อาจจะส่งโพนี่ไปให้เค้าดู”

“ขอบคุณพี่กรณ์ที่ให้โอกาสครับ” เด็กน้อยกอดอีกฝ่ายเเน่น เเนบเเก้มลงไปกับอกอย่างเเสนอ้อน เห็นเเบบนั้นเเล้วผู้บริหารหนุ่มที่นิยมเด็กๆ ขี้อ้อนก็อดจะก้มลงไปหอมแก้มไม่ได้

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง อลงกรณ์ส่งสัญญาณให้โพนี่หลบลงไปใต้โต๊ะก่อน ส่วนเขาก็เดินไปเปิดประตู เมื่อเห็นว่าเป็นคุณอรรถพลหุ้นส่วนใหญ่สุดของบริษัทซึ่งเป็นเพื่อนขอพ่อก็รีบทำความเคารพ

อลงกรณ์พึ่งสังเกตเห็นด้านหลังคุณอาอรรถมีเด็กหนุ่มที่เขาคุ้นหน้ายืนอยู่ด้วย วันนี้อีกฝ่ายสวมเสื้อเชิ้ตเรียบร้อยเเต่งตัวภูมิฐานจนเกือบจำไม่ได้ว่าคือคนเดียวกับที่ดาวเคยแนะนำว่าเป็น ‘เเฟน’

“คุณอามีอะไรให้ผมรับใช้รึเปล่าครับ”

“อ๋อ เปล่าหรอก พอดีจะเเวะมาบอกว่าช่วงนี้หนูดาวเขากลับไปอยู่บ้านยาว ยังไม่ต้องป้อนงานให้นะ หรือลูกค้ารีเควสก็ให้เลือกคนอื่นไปก่อน เพราะยังไม่มีกำหนดกลับ”

“ไอดอลในสังกัดคนเดียวต้องให้คุณอาเดินมาบอกผมเลยหรอ”

“เปล่าหรอก ก็...เเฟนเจ้าขิงเค้า ลูกชายอาเอง นี่พี่กรณ์เก่งมาก ขิงต้องมาเรียนรู้งานกับพี่เค้านะ”

ทั้งสองคนทักทายกันตามมารยาท และเก็บเรื่องที่เคยเจอกันไว้จนมิด อลงกรณ์เเอบหงุดหงิด ถ้าดาวเป็นเเฟนเด็กไร้อนาคตสักคนเขาคงเเย่งมาง่ายๆ แต่นี่เป็นถึงลูกชายผู้ถือหุ้นใหญ่แห่งบริษัทGXX แถมยังมีธุรกิจอื่นๆ ประกอบอีกจนเรียกว่ารวยล้นฟ้าเลยก็ว่าได้

พูดคุยกันอีกนิดหน่อยคุณอรรถพลก็ขอตัว พอดีขิงที่ร้อนใจเรื่องดาวเเวะมาหาปรึกษาที่บริษัทหลังจากที่คุยกันเเล้วก็คิดได้ว่าควรเดินมาเเจ้งเรื่องดาวกับแผนกที่สังกัดไว้ และเเจ้งโดยตรงกับอลงกรณ์ที่เป็นผู้ดูเเลสูงสุดน่าจะดีกว่าฝากเด็กๆ มาบอก เดี๋ยวก็ซักไซร้กันจนเป็นข่าวซุบซิบเรื่อยเปื่อยอีก

อลงกรณ์เดินกลับเข้ามาในห้อง ความหงุดหงิดที่พลุ่งพล่านในใจ ทำให้เขาไล่โพนี่ออกไปจากห้องทันที เด็กหนุ่มไม่ได้โมโหอย่างที่ควรเป็นเพราะเมื่อกี้หูเขาดีจนได้ข้อมูลใหม่ หึ เจ้าเด็กดาวนั้น...โดนส่งกลับบ้านไปสมใจอยากเขาเเล้วล่ะ และเป้าหมายใหม่ที่เขาอยากได้เริ่มไม่ใช่อลงกรณ์แล้ว แต่เป็นลูกชายคุณอรรถพลที่ดูเด็กกว่า และรวยกว่าเป็นไหนๆ ถ้าหากเขาทำให้ขิงถูกใจได้ละก็...หึหึ เห็นทีงานทุกอย่างที่เขาอยากได้ก็คงได้มาโดยง่าย หรือเผลอๆ ไม่ต้องทำงานเเล้วด้วยซ้ำ ใช้ชีวิตสบายๆ ได้เต็มที่



วันต่อมาขิงเช็คอีเมล์ของดาริณตามที่อีกฝ่ายขอไว้ แล้วมันก็เป็นอย่างที่คาดไว้ ผลงานของดาวเข้าตาสตูดิโอที่ญี่ปุ่น ขิงโทรหาพี่กระเจี๊ยบเพื่อนสนิทดาวให้ช่วยนัดอาจารย์ที่ปรึกษาของดาวให้ทันที เขาอยากไปขอคำแนะนำเพื่อหาวิธีช่วยกันขอร้องให้ดาวได้รับโอกาสที่ไม่ใช่ว่าจะได้กันง่ายๆ นี้

อาจารย์เขียนจดหมายอธิบายศักยภาพของดาว และโอกาสในอนาคตฝากให้ของไปให้พ่อดาว พร้อมทั้งให้เบอร์ส่วนตัวเพื่อที่เมื่อเด็กหนุ่มเจอผู้ปกครองของอีกฝ่ายเเล้วจะได้โทรหาเพื่อช่วยพูดให้เพราะอาจารย์เข้าใจสถานการณ์ดี คณะ Digital Media พึ่งเปิดในเมืองไทยมาได้ไม่นาน ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสายงานก็ยังอยู่ในวงเเคบ ผู้ปกครองหลายคนยังมองว่าอนาคตไม่มั่นคง รายได้ไม่ดี (เเต่ก็ไม่มีใครเคยไปเปิดสมุดบัญชีของคนอาชีพนี้ดูสักที) สู้พวกอาชีพยอดฮิตอย่างหมอ วิศวะฯ หรือสายงานบริหารธุรกิจไม่ได้ เด็กๆ ที่จะเข้าเรียนนอกจากมีใจรักแล้วก็ต้องมีความพยายาม รวมถึงควรมีกำลังใจที่ดีจากทางบ้านด้วย กรณีของดาริณนี่ก็มีให้เห็นบ่อยๆ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ได้รับอนุญาตตั้งเเต่เลือกสอบเข้าคณะเเล้ว อาจารย์ฝากความหวังไว้กับขิง เเละหวังว่าเด็กอนาคตไกลอย่างดาริณจะได้กลับมาเรียนต่อ

ขิงเอาที่อยู่บ้าน กับเบอร์โทรคุณม๊าจากระเบียนคณะมาด้วย ถ้าจำไม่ผิดเเม่จะช่วยดาริณเรื่องที่ให้เรียนคณะนี้ เด็กหนุ่มกลับไปเก็บเสื้อผ้าไม่กี่ตัว จากนั้นก็จองตั๋วเครื่องบินไปจังหวัดภูเก็ตทันที ระหว่างนั่งรถไปสนามบินเขาก็โทรปรึกษาเรื่องนี้กับมะม๊าดาวไปด้วย และพอทราบข่าวคนพี่กลับมาบ้าง

แค่นึกสภาพตามที่ม๊าเล่าว่าดาวไม่กินไม่นอนใจขิงก็ร้องไห้แล้ว

เมื่อถึงสนามบินภูเก็ต ขิงสอดส่ายสายตาหาคนรถที่มะม๊าดาวส่งมารับ ไม่นานก็เจอเเล้วก็เดินตามไปขึ้นรถเบ๊นซ์กลางเก่ากลางใหม่คันหนึ่ง นั่งไปเรื่อยๆ ประมาณชั่วโมงกว่าก็เข้ามาถึงรั้วคฤหาสน์ขนาดใหญ่ เขาพอรู้ว่าบ้านดาริณก็มีฐานะ น่าจะตะหงิดใจตั้งเเต่หาเงินซื้อคอมพิวเตอร์เองล่ะ ดาวคงไม่กล้าขอเงินหลักเเสนมาซื้ออุปกรณ์การเรียนเพราะโกหกไว้นั่นเอง

แม่ของดาวเดินออกมารับ หน้าตาของหญิงกลางคนที่ผิวขาวใสและยังคงสวยงามเกินวัย แม่ดาวหน้าตาใจดี เเละก็มีอ้อมกอดอบอุ่นมาต้อนรับซึ่งนั้นพอจะทำให้ขิงยิ้มได้บ้าง

“พี่ดาวล่ะครับ”

“ปะป๊าเค้าขังไว้ในห้อง กลัวหนีกลับกรุงเทพฯ” พูดถึงแล้วเเม่ก็ทำตาเเดงๆ อีกรอบ

“แล้วคุณพ่ออยู่มั้ยครับ”

“ออกไปดูงานข้างนอกกับพี่ๆ ของดาว น้องขิงเข้ามาข้างในบ้านก่อน เเม่เตรียมกับข้าวกับขนมไว้ให้เยอะเลย”

“ขอบคุณครับ”

ขิงใจชื้นอย่างนน้อยเขาก็มีเเม่ของคนพี่เป็นแบ็คอัพล่ะ

คุณนายของบ้านไล่เด็กๆ รับใช้ออกไปจากห้องทานอาหาร หลังจากนำสำรับเข้ามาวางเรียบร้อย

“พาน้องดาวหนีไปเลยมั้ย” คนเป็นเเม่ทัก ทำเอาขิงที่กำลังจิบชามะลิเย็นแทบสำลัก

“ม๊าสงสาร” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเครือๆ “ม๊าเลี้ยงมากับมือตั้งเเต่น้องดาวตัวเล็กๆ โอ๋มาตลอดไม่เคยให้ร้องไห้ ไม่เคยจะขัดใจ แล้วดูป๊าเค้าทำสิ น้องดาวร้องไห้จนตาช้ำไปหมด ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน ม๊าหัวใจจะพัง”

“มะม๊า” ขิงเรียกตามดาวบ้าง

“เฮ้อ…” เธอถอนใจ “ป๊าเค้าก็ตามใจดาวนะ ยอมทุกอย่าง มีเเฟนเป็นผู้ชายเค้าก็ไม่ว่า เเต่เรื่องเรียนนี่ไม่ยอมเลย ทะเลาะกันถึงขั้นม๊าบอกว่าจะเลิก ก็ยังรั้นไม่ยอม จะให้น้องดาวเรียนบริหารให้ได้”

ขิงพยักหน้า เขาเข้าใจทั้งดาวทั้งพ่อนั่นเเหละ เพราะบ้านเขาก็ทำธุรกิจส่วนตัวเขาก็ชอบเล่นดนตรี เเต่โชคดีหน่อยที่ธุรกิจของพ่อสอดรับกับความชอบของเขา ส่วนดาวกลับกลายเป็นสายปฏิบัติอยากลงมือทำมากกว่าขึ้นเป็นคนบริหาร

“ม๊าพูดอะไรก็ไม่รู้เนาะ น้องขิงกินข้าวก่อน แล้วเดี๋ยวจะได้ขึ้นไปคุยกับพี่ดาว ไปปลอบเขาหน่อย บอกให้ช่วยกินข้าวที”

“ครับมะม๊า ถ้างั้นผมขึ้นไปกินกับดาวที่ห้องได้มั้ย”

“อ่อ...ดีเลยๆ น้องดาวจะได้กินเยอะหน่อย”

คุณนายของบ้านเรียกเด็กๆ มายกสำรับขึ้นไปบนห้องลูกชายคนเล็ก ที่ปะป๊าเขาล็อกประตูหน้าห้องไว้ เเถมยังให้บอดี้การ์ดมาเฝ้าไว้อีกต่างหาก

ขิงก้าวเข้าไปในห้องนอนที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ มันกว้างขวางและสะดวกสบายสมกับเป็นห้องของคุณหนูคนเล็กของบ้าน มีเเบ่งสัดส่วนเป็นโต๊ะทำงานชั้นวางหนังสือ โซฟาและชุดโฮมเธียเตอร์เหมือนห้องนั่งเล่นย่อมๆ แล้วค่อยมีประตูเล็กเข้าไปสู่ห้องนอนอีกที ร่างสูงผลักประตูเข้าไปตามที่คนเป็นเเม่บอก ส่วนอาหารเธอให้เด็กๆ จัดไว้ตรงระเบียงห้องนั่งเล่น กลิ่นจะได้ไม่รบกวน

รอให้ทุกคนออกไปหมด ของก็ค่อยเข้าไปทรุดนั่งลงบนเตียงที่มีก้อนผ้านวมกองอยู่ตรงกลาง ดาวปิดม่านปิดไฟจนมันสลัวไปหมด

“ดาว...ขิงมาหา” เขาเรียกเบาๆ ไม่รู้ว่าคนพี่หลับอยู่หรือเปล่า

ก้อนผ้าขยับเล็กน้อย มือขาวโผล่มาก่อนที่เรือนผมยุ่งๆ จะโผล่ตาม

“ฝันอยู่หรือเปล่า”

ดวงตาที่เคยสดใสซุกซนบวมช้ำ ใบหน้าน่ารักซูบลงทั้งที่พึ่งจากมาไม่กี่วัน ขิงอ้าเเขนกว้างเป็นเชิงให้คนพี่ลุกมากอด ดาวยิ้มขื่นๆ แล้วขยับตัว

ขิงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่ไหว เขาทนเห็นคนที่เคยเจิดจ้าดุจดาวศุกร์บนท้องฟ้าหม่นเเสงเเบบนี้ไม่ได้เลย

“กลับมั้ยดาว กลับไปกับขิง ไปเรียนต่อให้จบ รอจนกว่าจะทำอะไรได้ดีเเล้วค่อยกลับมาหาป๊า ขิงจะอยู่เป็นกำลังใจให้ เป็นครอบครัวให้ดาวเเทน”

ดาริณที่ซุกตัวอยู่ในเผ่นอกกว้างส่ายหน้า เขาร้องไห้จนไม่มีน้ำตาเเล้ว เเต่พอได้ฟังขิง ไม่รู้ว่าเพราะความตื้นตันหรือคับเเค้นในใจ น้ำตามันเลยไหลออกมาอีกครั้ง ดาริณไม่ได้ฟูมฟายเเต่มันเป็นเพียงความเศร้าเสียใจเงียบๆ

ขิงกอดปลอบไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเข้าใจเเล้วว่าทำไมมะม๊าถึงบอกให้พาดาวหนีไป และมันก็คงทำได้จริงๆ ถ้ามะม๊าออกปากว่าจะช่วย

“ดาวไม่อยากให้ม๊าทะเลาะกับป๊า” เสียงแหบแห้งกระท่อนกระเเท่นจนขิงต้องลูบหลังเบาๆ

ร่างสูงพยักหน้า ดาริณน่ารักถึงเพียงนี้ ทำไมป๊าถึงกล้าใจร้ายใส่นะ

“งั้นกินข้าวก่อนดีมั้ย ม๊าบอกว่าดาวไม่ค่อยกินเลย”

“ดาวไม่หิว”

“งั้นกินเป็นเพื่อนขิงได้มั้ย ขิงเหงา ไม่อยากกินข้าวคนเดียว”

ดาริณเงยหน้ามองคนน้อง ขิงยิ้มอบอุ่น จุมพิตลงมาบนปากเเห้งๆ เเผ่วเบา

คนพี่ยิ้มตอบรู้ว่าน้องกำลังเจ้าเล่ห์ แต่เป็นความเจ้าเล่ห์ที่น่ารัก

เพียงได้อยู่ใกล้ของจิตใจเขาก็สงบขึ้นมาก

ทั้งสองคนนั่งทานมื้อเที่ยงด้วยกันเงียบๆ ที่ระเบียง กลิ่นดอกแก้วโชยมาเบาๆ พร้อมลมเย็น บ้านดาวอยู่ไม่ไกลจากทะเลมากนักจึงทำให้อากาศดี

ขิงยังไม่ได้บอกเรื่องฝึกงานกับดาว เพื่อไม่ให้คนพี่กระวนกระวายมากกว่านี้ กะว่าจะคุยกับป๊าดาวเพื่อหาข้อตกลงให้ได้ก่อนแล้วค่อยให้คนพี่รู้ข่าว

อาหารใต้เชื้อสายจีนที่มะม๊าลงครัวทำเองรสชาติอร่อยและไม่เผ็ด ดาวเห็นคนน้องชอบกินก็ดีใจ ตักหมูค้องกับใบเหลียงผัดไข่ใส่จานให้ไม่ขาด เเกงเหลืองมะม๊าก็ตำเครื่องแกงเองโดยลดพริกลง เด็กกรุงเทพฯ ตัวโตจึงกินได้เยอะ

“กินบ้างเถอะ เอาแต่ตักให้ขิง”

“เห็นเจ้าเด็กกินได้ พี่ดาวก็มีความสุขเเล้ว”

“เจ้าเด็กจะมีความสุขกว่า ถ้าพี่ดาวกินด้วย” ขิงอ้อนกลับ คนพี่ฮึ่มฮั่มเผลอร่าเริงขึ้นมาเมื่อยามได้อยู่ใกล้คนรัก ขิงรีบตักกับข้าวให้เอาใจทันที ดาวเองก็เจริญอาหารกว่าปกตินั่นเเหละ เมื่อได้ขิงมาชวนคุยไปเรื่อย

“เจ้าเด็กมาได้ยังไงนะ” ดาวนึกได้เลยถามถึง

“ขิงโทรหามะม๊าดาว ได้เบอร์มาจากพี่กระเจี๊ยบ”

ดาวพยักหน้า

“มะม๊าฟ้องว่าดาวของขิงเหลือตัวนิดเดียวเเล้ว ขิงเลยต้องมาบังคับให้กินข้าว”

ดาวย่นจมูก นึกหมั่นไส้ในถ้อยคำน่ารักนั้น

“ของหวานมั้ยดาว” ขิงถาม เมื่อเห็นว่าคนพี่ยกน้ำขึ้นดื่ม ดาวส่ายหน้า

“อยากกอดเจ้าเด็กแล้ว”

ขิงยิ้ม ลุกขึ้นจูงคนพี่เข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่น ดาวซุกตัวเข้าหาขิงโดยไว เขารู้ดีว่าเวลาที่จะอยู่กับขิงมีไม่นานหรอก เดี๋ยวพอพ่อกลับมาก็คงต้องเเยกจากกันเเล้ว ช่วงนี้เขาจึงอยากตักตวงพลังหน่อย

“เรื่องฝึกงานดาวว่าไงบ้าง เขาตอบมาหรือยัง”

ขิงปั้นหน้าเรียบเฉย เเล้วตอบไปว่ายัง

“เห้อ...ถ้าไม่ได้ก็ดีนะ ดาวจะได้ไม่รู้สึกเสียใจมากนัก”

ขิงลูบผมของอีกฝ่ายเเผ่วเบา ใคร่ครวญเรื่องที่จะคุยกับพ่อดาวไปด้วย พวกเขานั่งซุกตัวกันนิ่งๆ แบบนั้นโดยไม่พูดอะไรต่อ และพอผ่อนคลายจิตใจได้ ดาริณจึงเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว ขิงกดจูบลงไปบนขมับคนพี่อย่างรักใคร่ เขามองแก้มใสๆ นั้นเเล้วก็ได้แต่ทอดถอนใจ เขารู้จักดาริณไม่นานก็จริงเเต่เพราะความเป็นตัวของตัวเองแบบดาว ไม่สามารถมีใครมาเเทนได้ ความชอบและซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเองทำให้เขาสนุกที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับดาว

และจะว่าไปอีกหนึ่งอย่างที่ทำให้เขารู้สึกศรัทธาในคนรักคือ ‘ความตั้งใจจริง’ ของอีกฝ่าย การที่ใครคนหนึ่งจะหมกมุ่นทำในสิ่งที่ตัวเองรักมากๆ เขาว่าเป็นเสน่ห์ ดาวรักการวาดการ์ตูน และก็ทำมันอย่างจริงจังแม้จะพอร์นไปบ้างแต่ก็เป็นไปด้วยความน่าเอ็นดู

เกิดมาทั้งทีแล้วได้รู้ว่าตัวเองอยู่ไปเพื่ออะไร มันน่าอิจฉาจะตายไม่ใช่หรอ

และที่ขิงเข้าใจตรงนี้ได้ดีเพราะเขาก็รักการเล่นดนตรีเช่นกัน แถมก็มีความฝันก้อนใหญ่ไม่น้อย อยากจะชนะวงดนตรีระดับมัธยมในเวทีระดับเอเชียให้ได้

ขิงเข้าใจใน ‘ความพยายาม’ นั้นมีทั้งความหอมหวานเเละความเจ็บปวด

เขาปล่อยให้ดาริณหลับ เเล้วเดินออกจากห้องมาเมื่อได้รับสัญญาณจากม๊าว่าป๊ากลับมาเเล้ว เด็กหนุ่มกำพระที่ขอมาจากพ่อตัวเองเเน่น เขากำลังทำสิ่งที่ถูก ทำสิ่งที่ดีเพราะฉะนั้นขอให้ทำมันสำเร็จด้วยเถอะ

ร่างสูงใหญ่เกินวัยเดินเข้าไปในห้องทำงานของคุณพ่อดาริณ อีกฝ่ายยังคงหน้าตาไม่ใจดีใส่ได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย พ่อของดาวนั่งลงหลังโต๊ะทำงานไม้ขนาดใหญ่ ขิงนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม พยายามคุมมือตัวเองไม่ให้สั่นเพื่อยื่นซองเอกสารที่บรรจุผลการเรียนทั้งหมดของดาว อีเมล์ตอบรับเข้าฝึกงานจากสตูดิโอญี่ปุ่น และจดหมายของอาจารย์ให้พ่อของดาวดู

คนสูงวัยกว่ารับไปดู เสียงเปิดซองเเละหยิบกระดาษอ่านดังมากกว่าความเป็นจริง เพราะในห้องนี้สงัดมาก ขิงทั้งตื่นเต้นเเละกดดันจนมือเย็นไปหมด ได้เเต่รอด้วยความหวังว่าพ่อของดาวจะอ่อนลงบ้าง

เเต่...

“แล้วยังไง เรื่องรายได้หลังเรียนจบหรืออะไรก็ตามป๊าไม่ได้สนอยู่แล้ว เเต่สิ่งที่ป๊าต้องการคือให้ดาวกลับมาดูเเลกิจการที่บ้าน จึงจำเป็นต้องเรียนบริหาร”

ขิงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หลากหลายคำพูดที่เขาเรียงเอาไว้ในสมองก่อนหน้านี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลย มันหยิบจับมาใช้ลำบากเหลือเกิน

“ถ้าไม่มีอะไรจะพูดแล้วก็ออกไปเถอะ ถ้าขิงเองยังคบกับดาวอยู่จะเเวะมาเยี่ยมหรืออะไรป๊าก็ไม่ว่า แต่ถ้าจะให้ดาวกลับไปกรุงเทพฯ อีก คงไม่ได้”

ขิงเงียบฟังเเต่เขายอมรับไม่ได้ถ้ามันจะจบแบบนี้

“ป๊า อยากได้คนมาช่วยดูเเลกิจการใช่มั้ยครับ”

“ใช่”

“ถ้าเป็นผมแทนดาวได้มั้ย”

คราวนี้คนสูงวัยกว่าเลิกคิ้วเเล้วนิ่งฟัง

“ให้ดาวกลับไปทำในสิ่งที่ดาวชอบเถอะครับ แล้วเรื่องกิจการที่บ้านผมจะกลับมาช่วยเอง ยังไงผมก็จะเรียนบริหารอยู่เเล้ว น่าจะตรงกับที่ป๊าต้องการ”

“คิดดีเเล้วหรอ แล้วที่บ้านขิงไม่ว่าหรือไง”

“ผมคุยกับพ่อเเม่เรื่องนี้เเล้วก่อนมา ถ้าต้องมาทำงานที่ภูเก็ตจริงๆ พ่อผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ถือว่าเป็นการหาประสบการณ์ ส่วนกิจการที่บ้านผมก็ยังมีพี่ชายอีกสองคนช่วยดูเเลอยู่ครับ แล้วถ้าผมโตพอที่จะดูเเลทั้งสองส่วนได้ เดี๋ยวนี้เรามีเทคโนโลยีช่วยซัพพอร์ตมาก จะทำงานผ่านอินเตอร์เนตก็ไม่ลำบาก”

พ่อของดาวพยักหน้า มองขิงในเเง่ที่ดีขึ้นกว่าที่ผ่านมา เพราะเเม้จะยังเด็กไปบ้างแต่ความคิดความอ่านไม่เเย่

“เรียนอยู่ชั้นไหนแล้วล่ะเรา”

“จบม.5ครับ ปิดเทอมนี้ผมมีเเข่งดนตรีอาจจะยังมาช่วยไม่ได้ ยังไงให้ผมเรียนจบ ม.6โรงเรียนเก่าก่อนได้มั้ยครับ แล้วจะมาต่อมหาวิทยาลัยที่นี่ก็ได้ จะได้รีบช่วยป๊าดูเเลกิจการเลย”

“รู้หรอว่าที่นี่ก็มีมหาวิทยาลัย”

“หาข้อมูลมาบ้างครับที่มองไว้คือวิเทศน์ธุรกิจจีน จะได้เรียนภาษาจีนไปด้วยครับ มีประโยชน์มากสำหรับการทำงาน”

คนเป็นพ่อพยักหน้า เขาเองก็เล็งคณะนี้ไว้ให้ดาริณเหมือนกัน

“แน่ใจนะว่าจะทำได้”

“จากใจเลยนะครับ ผมทนไม่ได้ที่เห็นดาวใช้ชีวิตเเบบซังกะตาย ถ้าใช้ชีวิตโดยไม่ความฝันเเบบนั้นก็ไม่ต่างจากตายไปแล้วครึ่งนึง อย่างน้อยก็ให้เขาได้ไปลองก่อนถ้ามันไม่เวิร์คจริงๆ ค่อยให้เรียนปริญญาโทบริหารก็ยังไม่สาย แต่สำหรับผมยังไงก็อยากมาลองทางฝั่งบริหารอยู่เเล้ว เเค่เปลี่ยนมหาวิทยาลัยกับเปลี่ยนรูปแบบธุรกิจก็ยังถือว่าเป็นเรื่องที่ท้าทายน่าสนใจ”

คนเป็นผู้ใหญ่หน้าชาในสิ่งที่ขิงพูด เขาไม่รู้ว่าเจ้าเด็กนี่จงใจจะเเดกดันเขาที่บังคับลูกเกินไปหรือเปล่า เเต่ในเมื่อมันพูดออกมาด้วยความสุภาพเเละเหมือนเป็นสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจ เขาจะไปโมโหให้เสียความน่าเคารพก็ใช่ที่

“ก็ตามนั้น พาเจ้าดาวกลับไปให้มันเรียนให้จบ เเล้วก็ทำงานที่มันอยากทำ ส่วนขิงจบ ม.ปลายแล้วก็มาอยู่ที่นี่ซะ”

“ครับ” ขิงรับคำ อดจะดีใจไม่ได้เเต่ก็ต้องเก็บอาการไว้

“แต่บอกไว้ก่อนนะว่าป๊ายังไม่หายโกรธดาว”

“ครับ ผมจะคอยดูเเลดาวเอง ป๊าไม่ต้องห่วง”

คนเป็นพ่อถอนหายใจ แล้วโบกมือไล่เด็กรุ่นลูกออกไปจากห้อง

คุณดำรงหมุนเก้าอี้ไปมองกรอบรูปที่ชั้นวางหน้าสือด้านหลังโต๊ะ ดาริณตัวเล็กๆ ที่เขาอุ้มไว้ด้วยแขนข้างเดียว พาไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ทั่วภูเก็ต เห็นเเล้วทั้งรักทั้งหงุดหงิดในเวลาเดียวกัน





TBC 


เนี่ยๆ ชอบมาม่าใช่มั้ย พอม่ากันเยอะเลย 555
ให้กำลังใจคู่นี้ไปด้วยกันนะคะ
 #ดาวอย่ายั่ว  

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 03-09-2018 23:24:23

มาม่าไม่เหมาะกะพี่ดาว...ววววว   :impress3:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: todiefor ที่ 04-09-2018 00:05:02

ความนว้องงงนี้ยยย์ ชอบมากกกก โง้ยๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 04-09-2018 13:02:37

น้องขิง  หนูทำเจ้ใจบางไปแล้ววว

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 05-09-2018 06:41:48

สงสารน้องดาว คนร่าเริงสดใสปานตะวัน ต้องเศร้าซึมเหงาหงอยเพราะป๊าจับขัง.  :m15:

น้องขิงแมนมากลูก ดีใจแทนน้องดาวได้แฟนดีอ่ะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 05-09-2018 11:39:43

น้องขิงแมนสุดๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 05-09-2018 15:38:58

ขิงเป็นผู้นำสุดๆ พี่ดาวคงปลื้มน้องมาก

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 05-09-2018 15:40:55

 o13

โชคดีที่ไม่ได้ถอดใจตั้งแต่บทแรกเพราะปกติไม่ชอบเคะลักษณะนี้
แต่เรื่องนี้ ว้าววววววว เหนือคำบรรยาย คงจะประหลาดเหมือนน้องดาว 555+
สรุปว่าเฝ้ารออ่านตอนต่อๆๆๆๆไป

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ppseiei ที่ 05-09-2018 20:55:51

เจ้าเด็กกกกก น่ารักมาก น้องดาวสู้ๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 06-09-2018 21:46:52

Chapter 20



ขิงรับดาริณกลับมากรุงเทพฯ ได้สำเร็จ โดยบอกเพียงว่าเพราะจดหมายจากอาจารย์ที่คณะ และโอกาสที่ดาริณได้รับให้ไปฝึกงานที่ญี่ปุ่น ส่วนเงื่อนไขที่ขิงบอกว่าจะดูเเลกิจการที่บ้านให้นั้น เขาคิดว่าค่อยทยอยบอกตอนที่สภาพจิตใจดาริณดีขึ้นกว่านี้

การกลับมาครั้งนี้ก็เป็นช่วงใกล้วันเเข่งขันวงดนตรีรอบชิงเเชมป์ประเทศไทยของขิงพอดี เจ้าเด็กของดาวออกไปซ้อมเเทบทุกวัน ส่วนดาวก็เตรียมสัมภาระต่างๆ เพื่อไปฝึกงาน ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

และไม่กี่วันก่อนเเข่งขิงก็กลับมาคอนโดด้วยสีหน้าไม่ดีนัก

“มีอะไรหรอเจ้าเด็ก” ดาริณที่กำลังเตรียมอาหารเย็นถาม เขากำลังเคี่ยวหมูค้อง เมนูเด็ดจากคุณม๊าที่เจ้าเด็กติดอกติดใจ

“ดาวจำน้ำได้ป่ะ” ร่างสูงพูดถึงเพื่อนสนิท ที่รับหน้าที่เป็นนักร้องนำในวง

“ขึ้นใจเลยล่ะขิง”

“เป็นเนื้องอกในสมอง”

“ห๊ะ!! จริงรึเปล่า”

“ตอนเเรกก็คิดเหมือนดาวนั้นเเหละว่าหลอกกันรึเปล่า เเต่มันจะไปผ่าหลังเเข่งรอบที่เมืองไทยเสร็จ”

“ยังเด็กๆ อยู่เลย” ดาริณเองก็อึ้งไปไม่เเพ้กัน ก่อนหน้านี้ดาริณเคยรู้จักน้ำมาบ้าง เพราะเป็นเพื่อนในโรงเรียนที่ขิงแอบชอบมานานเเต่ไม่ได้เเสดงตัวออกไป

“แล้วถ้าน้ำไปแข่งที่ญี่ปุ่นไม่ได้ เจ้าเด็กจะทำไง”

ขิงย่นจมูก “ก็มีทีอีกคนในวงร้องเเทนได้ คนที่น้ำชอบนั้นเเหละ เรื่องนี้ก็น่าปวดหัวจะพูดยังไงให้โน่ยอมไปเเข่งต่อที่ญี่ปุ่น ขิงล่ะกลัวมันอาละวาด”

ดาริณดึงเจ้าเด็กของเขามากอดให้กำลังใจ “ขิงทำได้อยู่เเล้ว ขนาดป๊าดาวขิงยังเอาชนะได้เลย”

ร่างสูงพยักหน้า เขากอดตอบคนรัก “ยังไงขิงก็ต้องตามไปเจอดาวที่ญี่ปุ่นให้ได้”

“ฟ้าดินแยกเราเท่าไหร่ไม่ขาด ภพชาติรั้งเราห่างกันไม่ได้...” ดาวฮัมเพลงประกอบละครเรื่องบุพเพสันนิวาสที่ฮิตทั่วบ้านทั่วเมืองออกมาจนขิงขำ เเละเพราะมรสุมที่รุมเร้าเข้ามาช่วงนี้ทั้งเรื่องที่บ้านดาวและเรื่องน้ำ เขาจึงนึกผูกพันกับดาริณมากขึ้นกว่าเดิม เเละอยากใช้เวลาในทุกวันให้คุ้มค่าไปกับดาวก่อนที่อะไรจะสายเกินไป

“วันนี้ทำอะไรให้ขิงกิน หอมจัง” เด็กหนุ่มเปลี่ยนเรื่อง เขากลัวว่าตัวเองจะเเสดงพิรุธให้ดาวเห็น ถ้ายังคุยเรื่องเศร้ากันต่อ

“เมนูที่เจ้าเด็กชอบทั้งนั้นเลย พี่ดาวจดสูตรมาจากคุณม๊า”

“น่ารักเก่งจังเลยคนนี้”

“ไปอาบน้ำก่อนเร็ว อี๊กแป๊บนึงก็พร้อมกินเเล้ว”

“ขอบคุณนะครับ” ขิงจุ๊บเเก้มคนพี่เเล้วเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อล้างเนื้อล้างตัว

หลังจบมื้อเย็นที่ผ่านไปด้วยความเรียบง่าย ขิงก็ช่วยดาริณเก็บล้าง ซึ่งเเค่มายืนรับจานจากดาริณไปคว่ำนั้นเเหละ แต่ก็ถือเป็นความน่ารักที่ดาวประทับใจแล้ว เเละเมื่อเสร็จงานดาริณก็ขอตัวไปอาบน้ำบ้าง

ขิงมารอดาวอยู่ในห้องนอน เเละเมื่อคนตัวเล็กออกมาจากห้องน้ำอีกฝ่ายก็กวักมือให้เดินมาหา เขาถือขวดโลชั่นของดาวไว้ในมือแล้วบอกให้อีกฝ่ายนั่งลงเพื่อทาครีมบำรุงผิวให้ ดาริณเลิกคิ้วด้วยความสงสัยแต่ก็ยอมทำตามโดยดี เจ้าเด็กหยิบเเขนของคนพี่ไปลูบไล้

ร่างสูงหัวเราะเบาๆ เมื่อคนตัวเล็กยังทำหน้างุนงงไม่หาย

“อยากทำให้ อยากดูแล ในวันที่ยังมีโอกาส”

ดาริณย่นคิ้ว เเต่เขาคิดว่าอาจเป็นเพราะขิงพึ่งรับรู้เรื่องอาการป่วยของเพื่อนสนิทมา จึงได้มีพฤติกรรมที่อ่อนหวานเช่นนี้

“เสียใจมากมั้ย” ดาริณถาม

ขิงยังคงลูบผิวเขาไปเรื่อยๆ

“ใจหายกับเป็นห่วงมากกว่า”

“ไหวมั้ยเจ้าเด็ก” ถึงจะเคยเป็นศัตรูหัวใจอันดับหนึ่ง เเต่ดาริณก็เเยกเเยะออกและอดห่วงใจของคนรักไม่ได้

“ไหวดิ ดาวอยู่ด้วยทั้งคน”

“ไม่ต้องเเล้ว มาให้พี่ดาวกอดนะ” ดาริณยกมือห้ามขิงไม่ให้ทาครีมต่อ เเล้วขยับตัวเข้าไปอ้าเเขนรอ ร่างสูงใหญ่ซุกหน้าเข้าหาอีกฝ่ายทันที

“เมื่อไหร่ที่ไม่ไหวก็บอกดาวนะ ดาวจะปกป้องขิงเอง”

“เก่งที่สุดอ่ะคนนี้” ขิงชม แล้วเบียดตัวเข้าไปในอ้อมกอดของคนพี่มากขึ้น

ความรักก็เท่านี้เอง ผลัดกันลุก ผลัดกันล้ม และช่วยดูเเลอีกคนในวันที่อ่อนเเอ



การแข่งขันเป็นไปตามความคาดหมายคือวงของขิงได้รับรางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่งที่ไทย เเละมีกำหนดการต้องไปเก็บตัวที่ญี่ปุ่นเพื่อเเข่งขันรอบชิงเเชมป์เอเชีย ส่วนน้ำก็เข้ารับการรักษาพยาบาล โดยมีพ่อมารับตั้งเเต่หลังรับรางวัลบนเวที

ขิงจะบินไปโตเกียวหลังดาริณ เเต่ทั้งคู่เช็คเรื่องที่พักแล้ว โชคดีว่าอยู่ห่างกันไม่กี่สถานีรถไฟ และขิงเองมีอิสระในการออกมานอกหอพักนอกเวลาซ้อมได้

ขิงกับดาวเคยห่างกันเเล้วช่วงที่ดาวโดนให้กลับภูเก็ตด่วน การจากกันครั้งนี้จึงเป็นไปอย่างเรียบง่าย เพราะรู้ดีว่าอีกไม่กี่วันขิงก็จะตามไปเจอกัน

แต่ความฝันและความเป็นจริงมักสวนทางกันเสมอ จากที่ดาวและขิงจินตนาการไว้ว่าจะได้ตระเวณวิ่งเล่นในโลก18+ ด้วยกันก็เห็นทีจะพังไม่เป็นท่า เนื่องจากดาวที่ไปฝึกงานกับออฟฟิสคนญี่ปุ่นก็ต้องปรับตัวมาก เเค่เรื่องภาษาที่ดาวรู้เเค่งูๆ ปลาๆ ก็ลำบากแล้ว โชคดีที่ในทีมยังมีเพื่อนเพื่อนจากชาติอื่นๆ มาช่วยๆ กันคุยภาษามือกับรุ่นพี่ที่เป็นญี่ปุ่นก็พอจะถูไถทำงานกันได้ ฝ่ายขิงเองก็ซ้อมหนัก เพราะมีโค้ชต่างชาติร่วมพัฒนาฝีมือให้

นานๆ ทีที่ขิงกับดาวจะว่างตรงกัน เวลาส่วนใหญ่จึงใช้ไปกับการออกไปหาของอร่อยทาน แล้วก็นอนพักแต่มันก็ช่วยพิสูจน์ให้เขาสองคนรู้ว่า เรื่องบนเตียงเป็นเพียงสีสันหนึ่งในการคบกันเท่านั้น ความเข้าใจซึ่งกันเเละกันต่างหากที่จะช่วยให้ความรักยั่งยืนยิ่งกว่า

และวันที่ขิงประกวดรอบขิงชนะเลิศ ดาวก็ขอลางานไปให้กำลังใจ เจ้าเด็กของเขาหล่อมากเมื่อขึ้นเวที จังหวะการเล่นที่หนักหน่วง สีหน้าจริงจัง คิ้วขมวดแบบเกรี้ยวกราดไปตามจังหวะร็อคหนักๆ หลอมรวมให้ขิงดูดีจนดาวตาพร่า หูก็ฟังเพลงรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง จะหันไปกรี๊ดกับใครก็ไม่มีเลย เป็นทีมญี่ปุ่นกันหมด แง้~แต่ไม่เป็นไรป้ายไฟเชียร์หลัวของดาวอันใหญ่สุด!!

“And the first runner-up is…..”

ดาริณกุมมือตัวเองเเน่นมาก เหงื่อไหลเต็มไปหมด นึกเกลียดพิธีกรที่ต้องลากเสียงให้ใจตุ๊บต่อม ถ้าขิงไม่ได้รางวัลรองชนะเลิศ ก็เหลืออีกหนึ่งรางวัลให้ลุ้น แต่จากที่ดู Performaceของทีมอื่นๆ แล้ว ทีมไทยก็ดูจะไม่ชนะขาดในสายตาคนดู

“….is Forever and the One from Thailand”

เฮ!!! ที่สองก็ไม่เป็นไร มาไกลมากแล้วเจ้าเด็กของพี่ดาว

ดาริณกระโดดโหยงเหยง พอๆ กับเสียงเฮดังลั่น ขิงนำทีมทุกคนขึ้นเวทีแล้วรับถ้วยรางวัลจากศิลปินชื่อดังชาวญี่ปุ่นที่มาเป็นโค้ชให้ตอนฝึกซ้อมด้วย

ร่างสูงหล่อเหลาจับไมค์แล้วขอบคุณเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงรื่นหู พี่ดาวกรี๊ดจนจะไม่มีเสียงแล้วจ้า

ขิงเริ่มต้นขอบคุณสมาชิกทุกคนในทีม รวมไปถึงทุกๆ กำลังใจจากครอบครัว เเฟนคลับ คุณครูทุกคนที่มาให้ความรู้ในด้านดนตรี และขอบคุณ ‘ความรัก’ ที่เป็นดั่งดวงดาวนำทางให้เขาสามารถเอาชนะทุกอย่างมาได้

ดาวพยักหน้าให้ทุกประโยคของเจ้าเด็ก เขาภูมิใจ รู้สึกเหมือนเห็นอีกฝ่ายเติบโตขึ้นจนเกือบเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเเล้ว

ขิงมีไปเลี้ยงฉลองกับทีมงาน ดาริณส่งข้อความไปบอกว่ากลับก่อนโดยไม่ได้โกรธงอนอะไร แต่อยากให้คนรักได้ไปใช้เวลาช่วงนี้กับวงโคจรทางดนตรีของตัวเองก่อน ส่วนที่จะฉลองกับYour Guiding Star นั้นเดี๋ยวค่อยไปจัดหนักที่ไทยก็ได้



หลังจากวันเเข่งขันเสร็จไม่กี่วันทีมทั้งหมดก็ต้องกลับไทยไปก่อน เพราะมีคิวงานสัมภาษณ์รวมทั้งโชว์ตัวรออยู่เเล้ว ส่วนดาริณยังมีฝึกงานต่ออีกเกือบเดือนถึงจะกลับไปหาขิงที่ไทยได้

มือเบสคนดังที่พึ่งคว้ารางวัลจากต่างประเทศมาหมาดๆ ถูกสืบประวัติทันที แถมยังขึ้นทำเนียบหนุ่มเนื้อหอมเพราะรูปร่างหน้าตาที่เป็นพิมพ์นิยมในปัจจุบัน ผิวขาว เบ้าหน้าดุ ตาโต คิ้วขมวด จมูกโด่งสวย แล้วก็ปากเเดงเเบบไม่ต้องพึ่งลิปสติก

“น้องขิงแม่งเเซ่บ” โปรดิวเซอร์รายการ TV ในเครือ GXX พูดขึ้นกลางที่ประชุม “ไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณอรรถพลจะมีลูกชายหล่อขนาดนี้”

“คนโตกับคนกลางก็หล่อนิ แต่เหมือนจะดูเเลธุรกิจอื่นอยู่ แล้วก็ห่างกับน้องขิงหลายปี” ครีเอทีฟรายการพูดบ้าง ขณะที่ทีมกำลังประชุมกันเรื่องรูปแบบสัมภาษณ์ที่ได้คิวของวงForever and the One มาพรุ่งนี้

อลงกรณ์เดินมาที่เเผนกนี้พอดี เขามองเลยเข้าไปในห้องประชุมที่เป็นกระจกใส บนจอProjector ที่ทีมงานใช้โชว์ข้อมูลมีรูปของขิงโชว์หรา บางครั้งก็เป็นคลิปผลงานของวงที่พึ่งไปแสดงมาที่ญี่ปุ่น และข้างกับอลงกรณ์คือโพนี่ไอดอลในสังกัดที่ยืนมองจอนั้นอยู่ก่อนเเล้ว

“สนใจเจ้าขิงหรอ” อลงกรณ์ถามเสียงเบาที่ให้ได้ยินกันเเค่สองคน เด็กผู้ชายผิวขาวหน้าตาจิ้มลิ้มเปลี่ยนสายตาร้ายกาจของตัวเองให้บ๊องเเบ๊วทันควัน ก่อนจะเงยขึ้นมองคนพูด

“ผมมีเเต่พี่กรณ์ จะไปสนใจใครได้”

ร่างสูงหัวเราะหึในลำคอ เขากับโพนี่คือคู่ขาบนเตียง เจ้าเด็กนี่ทะเยอทะยานเเค่ไหนทำไมจะไม่รู้

“ร่วมมือกันมั้ย โพนี่ได้ขิง พี่ก็ได้น้องดาว”

คนตัวเล็กตกใจแต่ไม่เปลี่ยนสีหน้าเลยสักนิด อลงกรณ์กำลังจะเขี่ยเขาออกไปให้พ้นทางตัวเองชัดๆ เเถมยังใช้ประโยชน์จากเขาด้วย

“วินวินหน่า ถ้าโพนี่ไม่ได้พี่ก็อด ความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ยังเหมือนเดิม แต่ถ้า...สำเร็จละก็ โพนี่ก็ได้เป็นคนรักของลูกเจ้าของบริษัทใหญ่สบายไปทั้งชาติ แถมวันก่อนพี่เจอขิงก็ดูจะเป็นคนรักเดียวใจเดียวและพร้อมจะหยุดที่ใครสักคนไม่เหมือนพี่นะ”

โพนี่พยักหน้าเบาๆ เขารู้อยู่เเล้วว่าอลงกรณ์ร้ายกาจเเค่ไหน และทุกประโยคที่พูดออกมานั้นก็ช่วยตอกย้ำได้เป็นอย่างดีว่าอีกฝ่ายไม่เคยคิดรักเขาเลย

อ่า...จะว่าไปหัวใจเขาก็เจ็บนิดๆ เหมือนกันนะ

“ร่วมมือกันมั้ยละ”

เด็กหนุ่มมองตาคนตรงหน้าที่เเวววาวอย่างชั่วร้ายเเล้วตอบตกลง ไม่สำเร็จเขาก็ไม่เสียหาย แต่ถ้าสำเร็จละก็เหมือนจะหลุดพ้นความเจ็บปวดที่อลงกรณ์มอบให้ไปได้สักที

“เก่งมากเด็กน้อยของพี่” อลงกรณ์เปลี่ยนสีหน้าเป็นอบอุ่นทันทีแล้วขยี้หัวโพนี่เหมือนกำลังเอ็นดูนักหนา เขาเดินเข้าไปในห้องประชุม เลือกใช้อำนาจความเป็นลูกชายหุ้นส่วนดันให้โพนี่เป็นพิธีกรร่วมในการสัมภาษณ์วงของขิงพรุ่งนี้ทันที

ปกติโพนี่เป็นพิธีกรรายการท่องเที่ยวของช่องอยู่เเล้ว ทีมงานจึงเห็นว่าไม่ได้เสียหายอะไรก็รับปากอลงกรณ์ไปได้ในทันที



วันรุ่งขึ้นโพนี่ตื่นมาเตรียมตัวเเต่เช้า เขาวางเเผนหลายอย่างไว้ในหัวมันเป็นการเดิมพันที่เขาอยากชนะขึ้นมาอย่างหนักหน่วง เพราะปัจจัยหลักคืออลงกรณ์และความเเค้นเคืองที่มีต่อดาริณที่ดันไปมีอิทธิพลต่อใจผู้ชายที่เขาอยากรักมากเกินไป

เพราะอยู่ในวงการมานานประมาณหนึ่ง วิธีการเเสดงละครแบบเอาอินเนอร์คนอื่นมาใส่ตัวเองจึงไม่ยากเลยสำหรับโพนี่ เขารู้มาว่าช่วงนี้ขิงไม่ได้อยู่ใกล้ชิดดาวเนื่องจากอีกคนยังต้องฝึกงานอยู่ต่างประเทศ แล้วคนที่อยู่ด้วยกันมาตลอดมันก็ต้องมีโหยหากันบ้านสินะ ไอดอลหนุ่มจึงเลือกจะดึงคาเเรคเตอร์ของดาริณมาใช้ ทั้งการเเต่งตัวเเละวิธีการพูดจา แถมรูปร่างหน้าตาเขายังมีความเป็นไทป์เดียวกับดาริณอยู่บ้าง

‘ซุกซนและน่ารัก’ โพนี่ท่องคำนี้ไว้ในใจ ก่อนจะออกจากคอนโดมาแล้วตรงไปที่ตึกGXX

ทีมงานส่วนใหญ่พร้อมหมดแล้ว รวมถึงเเขกรับเชิญที่ทยอยมา เเละอลงกรณ์ก็จัดให้พวกเขาใช้ห้องMake Up เดียวกัน คนตัวเล็กส่องดูจากนอกประตูผ่านช่องกระจก เห็นขิงนั่งคุยอยู่กับเพื่อนในวง เขาจึงเดินเข้าไปและจงใจผ่านหน้าอีกฝ่ายแบบเร็วๆ ให้เห็นหน้ากันไม่ชัด แต่จงใจทิ้งกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ แบบเดียวกับดาริณใช้เอาไว้ แถมเสื้อผ้าที่ใส่มาวันนี้ก็สไตล์เดียวกันด้วย

“ดาว…”

ไอดอลหนุ่มยิ้มในใจทันทีที่ได้ยินเสียงอีกฝ่ายเรียกเบาๆ เขาหันไปทำตาโตใส่ เอียงคอน้อยๆ ในองศาที่มั่นใจว่ามัดใจคนมานักต่อนักแล้ว

“เรียกเราหรอ”

“อ่า...ขอโทษครับ” อีกฝ่ายทำหน้าสลดไปจนโพนี่ต้องส่งยิ้มสดใสให้

“เราชื่อโพนี่นะ จะได้ไม่เรียกผิดอีก คุณชื่ออะไร”

“ผมขุนเขาครับ เรียกขิงก็ได้”

“ยินดีที่ได้รู้จักน๊า เดี๋ยวเราไปแต่งหน้าก่อน”

ขิงพยักหน้า

“เอ๊ะ ขิงคือวง Forever and the One รึเปล่า” โพนี่ต่อบทสนทนาไปอีกหน่อย

“ใช่ครับ”

“อื้อ เดี๋ยวเจอกันตอนถ่ายนะ ฝากตัวด้วย วันนี้เรามาเป็นพิธีกรคู่พี่ชมพู แต่เราทำการบ้านมาเเล้วน๊า รับรองสัมภาษณ์ดีชัวร์”

“ฮะฮ่าครับ เจอกันครับ” ร่างสูงยิ้มให้ เพราะรู้สึกว่าอีกฝ่ายร่าเริงเเละอัธยาศัยดีมาก ขนาดชูครีมมือกลองในวงที่ไม่ค่อยสนใจใครยังอดเงยหน้าขึ้นมามองไม่ได้

“เหมือนพี่ดาวจังว่ะ” เพื่อนร่วมวงทัก

“เออ โคตรเหมือน ดีนะเมื่อกี้ไม่รวบกอดแล้วซุกไซร้ โว้ยๆ ๆ คิดถึงๆ” ขิงโวยวายเอากับชูครีม จนอีกฝ่ายต้องกรอกตา



เมื่อได้เวลาทีมงานก็มาเชิญทุกคนเข้าฉาก ขิงเป็นหัวหน้าวงจึงได้นั่งใกล้พิธีกรมากที่สุด เเละกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของโพนี่ก็กวนใจเขาตลอดเวลา แต่กระนั้นการถ่ายทำก็ดำเนินไปอย่างสนุกสนานเพราะความมืออาชีพของชมพูผู้ดำเนินรายการคนดังระดับประเทศ โพนี่เองก็ทำการบ้านมาเยอะเหมือนจึงทำให้ถามตอบได้อย่างคล่องเเคล่ว แถมยังเพิ่มภาพลักษณ์การเป็นคนทำงานเก่งในสายตาขิงด้วย

“น้องโพนี่เรามาถามเรื่องหัวใจของหนุ่มๆ กันบ้างดีกว่า” ชมพูหันไปยักคิ้วกับกล้อง เพราะรู้ว่าจะเป็นคำถามที่เรียกความสนใจได้ดี

“มีเเฟนกันบ้างรึยังเอ่ย เเต่ที่รู้มาคือในวงมีคู่จิ้นอยู่เเล้วด้วยนะครับพี่ชมพู” โพนี่คุยกับพิธีกรสาว

“น้องโน่กับน้องนางฟ้าใช่มั้ยครับ ที่ประกาศว่าคบกันตั้งเเต่ตอนเเข่ง” ชมพูถาม ทั้งคู่พยักหน้ายิ้มๆ ไม่ได้ตอบอะไรมาก

“แล้วหนุ่มพูดน้อยของเราละครับ” โพนี่หันไปถามชูครีม รายนั้นส่ายหน้านิ่ง จนชมพูต้องกรี๊ดกร๊าดเเทนสาวๆ ทั้งประเทศที่ยังไม่ได้ดูรายการ

“มาถึงคนสุดท้าย พ่อหนุ่มมากเสน่ห์ของเรา นี่ขึ้นเเท่นเป็นเเฟนมโนอันดับหนึ่งของคนทั้งประเทศเเล้วนะคะ” ชมพูชงให้

ขิงหัวเราะ โบกมือให้กล้องว่าไม่ถึงขนาดนั้น

“แหนะ อย่ามาทำปฏิเสธ จะทำให้สาวๆ อกหักทั้งประเทศรึเปล่าเนี่ย”

“ว่าไงครับน้องขิงมีเเฟนรึยัง” โพนี่ถามแหย่ด้วยท่าทางน่ารักเหมือนรุ่นพี่ขี้สงสัย

“มีแล้วครับ” ขิงพยักหน้าเบาๆ เล่นเอาชมพูทำหน้างอใส่ แถมทีมงานคนอื่นๆ ก็ส่งเสียงโห่เเสดงความเสียใจมาด้วย

“ทำสาวๆ อกหักทั้งประเทศเลยนะคะ”

“ขอโทษด้วยนะครับ แต่เเฟนผมน่ารักมากจริงๆ ครับ รักผมแล้วก็รักแฟนผมด้วยนะคร้าบบบบ!!” ขิงไม่ลืมที่จะอวดเเฟนตัวเองออกกล้องด้วย

“พูดเเบบนี้ น้องขิงดูท่าทางจะหลงแฟนมากด้วยใช่มั้ยครับเนี่ย” โพนี่เเซว

“ก็มากครับ เค้าศรัทธาในสิ่งที่ผมทำ สนับสนุนผมทุกอย่าง แล้วก็ในช่วงที่มีเรื่องไม่สบายใจตอนแข่งเขาก็คอยบอกให้ผมสู้ๆ”

“ผู้ชายรักแฟนแบบนี้ยิ่งเรียกคะเเนนจากสาวๆ ได้ใหญ่เลยนะครับ ว่ามั้ยครับพี่ชมพู” โพนี่อวยเข้าไปอีก ขิงจะได้ไม่ระเเวงว่าเขากำลังวางเเผนตีท้ายครัวอยู่

“อิจฉาแฟนน้องขิงเค้านะคะ แต่น้องชูครีมยังว่าง เพราะฉะนั้นก็กรี๊ดกันต่อได้เลยค่า”

กรี๊ด!! สาวๆ ในสตูฯ ส่งเสียงรับอย่างไว

ปิดท้ายช่วงสัมภาษณ์ด้วยการให้ขิงฝากผลงานของวง แล้วก็เสร็จสิ้นการอัดรายการ

เด็กๆ นักดนตรีขอบคุณทีมงาน พี่ชมพูเข้ามาคุยด้วยอีกนิดหน่อยก็โบกมือลาเพื่อไปอัดรายการอื่นต่อ โพนี่ก็ขอตัวกลับเช่นกัน วันนี้เขาต้องการเเค่ให้ขิงจำหน้ากับรู้จักชื่อก็พอ ส่วนความสนิทสนมนั้นค่อยๆ สร้างไปก็ได้

ขิงเเยกย้ายกับเพื่อนๆ เพราะคนอื่นล้วนมีนัด เขาเเวะขึ้นไปทักทายพ่อที่ชั้นบนสุดแล้วค่อยกลับบ้าน

พอลงไปเอารถที่ลานจอดก็เหงาใจนิดหน่อย ปกติต้องมีตุ๊กตาหน้ารถคอยคุยเล่นด้วยเสมอ แต่มาวันนี้ดาริณยังไม่กลับจากญี่ปุ่นเลย ขับรถใจลอยๆ แต่พอรถกำลังจะเลี้ยวออกจากบริษัทเท่านั้นแหละหางตาของขิงก็สังเกตเห็นโพนี่เดินยกมือบังเเดดออกมาจากตึกพอดี ร่างเล็กๆ ที่ดูคล้ายดาริณมากนั้นทำให้สายตาเขาอดจะมองตามไม่ได้ แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นอีกฝ่ายที่ยืนเหมือนจะรอเเท็กซี่ที่หน้าฟุตบาทกำลังโงนเงนไปมา แล้วกระพริบตาถี่ๆ เขาเคลื่อนรถไปจอดเทียบทันที แล้วก็ต้องตาโตเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังเหงื่อออกเต็มหน้า แล้วก็ปากซีดมาก

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 06-09-2018 21:53:11

“พี่เป็นอะไรรึเปล่า!” ขิงถามด้วยความตกใจ รีบวิ่งไปรับอีกฝ่ายให้ขึ้นรถ โพนี่เอนหลังพิงเเล้วหลับตา

“ไปหาหมอมั้ยครับ”

โพนี่ส่ายหน้า ล้วงยาดมออกมาจากกระเป๋า แล้วอาการก็เหมือนค่อยๆ ดีขึ้นตามลำดับ โพนี่ยกมือลูบหน้าสองสามที ปากก็เริ่มมีสีเลือดให้เห็น

“สงสัยพี่หิวข้าวจนจะเป็นลม” คนตัวเล็กยิ้มอายๆ ออกมา

“เมื่อเช้ารีบมาสัมภาษณ์พวกน้องขิงไง ยังไม่ได้กินอะไรเลย เเล้วเมื่อกี้ทีมงานก็เรียกไปคุยงานต่อด้วย” โพนี่เล่า

เท่านั้นขิงก็หัวเราะ เขาเกือบเอื้อมมือไปขยี้ผมคนท่าทางเเมวๆ นั้นเเล้ว เเต่ก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่สนิทกันมาก จึงยั้งมือไว้ทัน

“งั้นไปทานข้าวกันดีกว่าครับ ผมก็ยังไม่ได้ทานมื้อเที่ยงเลย” ร่างสูงเอ่ยอย่างมีน้ำใจ โดยไม่ได้นึกรู้เลยว่านี่คือเเผนอ่อยระดับเทพ ปากที่ซีดๆ ก็โปะคอนซีลเลอร์มา หน้าชุ่มเหงื่อก็สเปรย์น้ำเเร่ไง แล้วไอ้ที่เเขนเย็นๆ โพนี่ก็ไปอังกับช่องฟรีชในตู้เย็นก่อนออกมาพบขิงโดยไม่บังเอิญเพราะอลงกรณ์ที่เข้าไปคุยงานกับพ่อของขิงรายงานมาเป็นระยะว่าควรต้องออกมาเป็นลมให้ขิงเห็นในจังหวะไหน

“เกรงใจน้องขิงจังเลยอ่ะ” โพสนี่พูดด้วยใบหน้าหงอยๆ เรียกความสงสาร

“ไปเหอะพี่ ผมก็ไม่มีเพื่อนกินข้าวเนี่ยะ” ขิงเป็นคนร่าเริงอยู่เเล้ว จึงเเสดงอาการสบายๆ ออกมาเพื่อให้คนที่พึ่งรู้จักไม่เกร็ง

“ถ้างั้นก็ได้ แต่ให้พี่เลี้ยงนะ พี่เกรงใจอ่ะ กวนเวลาขิงด้วย”

เด็กหนุ่มพยักหน้า “พี่เลี้ยงขนมละกัน แล้วผมเลี้ยงข้าว โอเคมั้ย”

โพนี่ยิ้ม แล้วก็พยักหน้าหงึกๆ ท่าทางเหมือนเด็กๆ นั้นยิ่งทำให้ขิงนึกไปถึงใครอีกคนจนทำให้เขาทำหน้าอ่อนโยนมากๆ ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ท่าทางเเบบนั้นไม่มีทางหลุดพ้นสายตาโพนี่ได้ นักล่าเหยื่อตัวยงเลือกที่จะถอยออกมาก่อน เขาหันออกไปมองด้านข้างรถเเทนเพื่อทิ้งระยะห่างให้เหยื่อชะล่าใจ

รถสปอร์ตคันสวยเลี้ยวเข้ามาจอดในชั้น Super Car ของห้างสรรพสินค้าชื่อดังไม่ไกลจากตึกGXX นัก โพนี่ลงจากรถ พร้อมขิง เด็กหนุ่มเดินนำเข้าไปในตัวอาคาร

“ร้านไหนดี”

“แล้วเเต่ขิงเลย”

“พี่เป็นคนหิวนะ อืม ทานอะไรย่อยง่ายๆ หน่อยดีมั้ย เพราะหิวมากแล้วกินเข้าไปมันน่าจะท้องอืด”

โพนี่พยักหน้ารับ เขารู้สึกชอบในความใส่ใจของอีกฝ่ายขึ้นมามากกว่าเดิม

ขิงพารุ่นพี่ไปร้านโจ๊กและติ่มซำฮ่องกงชื่อดังที่มาเปิดสาขาในไทย

“กินเเบบนี้ขิงจะอิ่มหรอ” โพนี่ทักยังไงก็ผู้ชายตัวโตๆ น่าจะชอบกินอะไรหนักๆ มากกว่า

“อิ่มสิครับ มันมีพวกบะหมี่หมูเเดงอร่อยด้วยน๊า แต่สำหรับพี่ผมอนุญาตให้ทานได้แค่โจ๊ก” ขิงยักคิ้วตามสไตล์ แต่นั้นก็ยิ่งทำให้โพนี่หัวใจเต้นเเรงเข้าไปอีก ความอบอุ่นของขิงไม่ได้มากเกินไป แต่มันสื่อออกมาได้ในปริมาณที่พอจะทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆ หวั่นไหว

โพนี่บอกให้ขิงสั่งอาหารให้ เพราะไม่เคยมาไม่รู้ว่าอะไรอร่อย ส่วนตัวเขาเองก็เเอบจำเงียบๆ ว่าเด็กหนุ่มสั่งอะไรมาทาน เผื่อครั้งหน้ามีโอกาสมาเจอกันอีก เขาจะได้เก็บเเต้มเรื่องความใส่ใจบ้าง

จบจากโจ๊กเบาๆ โพนี่ก็ถามขิงเรื่องของหวาน เพราะอีกฝ่ายบอกว่าจะให้เขาเลี้ยง

“พี่ดื่มกาเเฟมั้ย”

โพนี่พยักหน้า เขาดื่มได้แต่ไม่ชอบมาก

“งั้นผมก็เติมคาเฟอีนหน่อย ง่วงมาก”

“อายุแค่นี้เอง ติดกาแฟแล้วหรอ” โพนี่เอียงคอถาม

“ก็ต้องมีบ้างป่ะล่ะ” ขิงบอก แล้วเดินนำไปยังร้านที่หมายตา เขาสั่งอเมริกาโน่เย็นไม่ใส่น้ำเชื่อมมาเเก้วนึง ส่วนโพนี่สั่งลาเต้อ่อนๆ มาจิบ

“ดื่มอะไรดูโตจัง” โพนี่ทักเมื่อได้เครื่องดื่ม

“ผมก็เด็กๆ นี่แหละ”

“แฟนรุ่นเดียวกันป่ะ” โพนี่ถามเหมือนชวนคุยเรื่องทั่วไป

“รุ่นพี่ครับ”

“เลยต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่หรอ”

ขิงส่ายหน้า ดาริณชอบที่เขาเป็นเจ้าเด็กนี่เเหละ เเต่เพราะเขากิจกรรมเยอะบางครั้งก็มีเรื่องให้ง่วงบ้างระหว่างวัน เลยหันมาพึ่งพากาเเฟนิดหน่อย

“แต่ดูรักแฟนมากเลยอ่ะ ตอนสัมภาษณ์”

“ก็มากครับ เค้าน่ารัก” ขิงตอบยิ้มๆ

“ดูหล่อขึ้นเลย พี่ชอบจังพวกที่รักเเฟนมากๆ ไม่เจ้าชู้” โพนี่ชื่นชมพลางมองตาขิงไปด้วย เด็กน้อยที่เเพ้ทางแนวรุ่นพี่อยู่เเล้วยิ่งยิ้มเขิน

“แล้วพี่อ่ะมีเเฟนรึยัง”

“ก็....มีคนคุยๆ นะ เเต่ยังไม่ได้คบ” โพนี่ตอบให้ตัวเองดูไม่น่าระเเวงในทางชู้สาวและก็เป็นรุ่นพี่ที่ขิงสามารถพูดคุยด้วยได้บ่อยๆ

“น่ารักแบบพี่เนี่ยนะ ไม่มี” ขิงเริ่มสนิทใจเเล้วก็คุยไปเรื่อยเปื่อย

“น่ารักก็ไม่จำเป็นต้องมีรึเปล่าล่ะ พี่โตเเล้วก็ค่อยๆ คุยไปไง ไม่ได้รีบต้องมีหนิ เป็นโสดก็มีความสุขดี”

ขิงพยักหน้า เเนวความคิดของคู่สนทนาก็น่าสนใจดี

“อ้อ ถ้าขิงจะกลับก็กลับได้เลยนะ พี่กวนเวลามาเยอะเเล้ว”

“อ้าว ไม่กลับด้วยกันอ่ะ เดี๋ยวผมไปส่ง”

โพนี่ส่ายหน้า “พี่ว่าจะหาหนังดูสักเรื่องอ่ะ กลับไปคอนโดก็เบื่อๆ ไม่รู้จะทำอะไรดี”

ขิงยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู บ่ายๆ แบบนี้กลับบ้านไปเขาก็นอนเหมือนกัน ไม่ก็เล่นเกม เพราะดาริณยังไม่เลิกฝึกงานเลย

“ผมดูด้วยได้รึเปล่า” ขิงถามออกไป เพราะอยากหาอะไรทำเหมือนกัน

“ได้ดิ พี่ไม่ได้ชวนตอนเเรก เพราะคิดว่ายังไม่ได้สนิทกันมาก เดี๋ยวขิงจะรู้สึกแปลกๆ”

ขิงโบกมือในอากาศ “งั้นไปดูหนังด้วยได้ แปลว่าเราสนิทกันเเล้วนะ”

โพนี่หัวเราะ เหมือนเอ็นดูอีกฝ่ายในฐานะน้องชายจริงๆ

“โอเคๆ สนิทก็สนิท”

ขิงไม่รู้หรอกว่าบรรยากาศพูดคุยสุดสนุกนั้น รวมถึงการเดินถือน้ำเเละป๊อบคอร์นเข้าไปโรงหนังด้วยกันมีคนบันทึกภาพไว้เเล้ว แถมตอนกลับบ้านเขายังอาสาวนไปส่งอีกฝ่ายถึงคอนโดด้วย



“ทำดีมาก” อลงกรณ์ที่มาดักรอไอดอลหนุ่มอยู่ในห้องพักเอ่ยขึ้นทันทีเมื่ออีกฝ่ายเปิดประตูเข้ามา ห้องนี้เขาออกเงินซื้อให้โพนี่ครึ่งหนึ่ง จึงไม่เเปลกที่จะเข้าออกได้เหมือนเป็นเจ้าของร่วม คนตัวทิ้งตัวลงบนโซฟาทำท่าเหนื่อยล้า จะไม่เหนื่อยได้ยังไงละ ก็เขาต้องรักษาคาเเรคเตอร์ให้ใกล้เคียงดาริณตลอดเวลาน่ะสิ

“ให้รางวัลผมหน่อยสิ” โพนี่หันไปพูดกับผู้บริหารหนุ่มที่ยังยืนอยู่กลางห้อง อีกฝ่ายตรงเข้ามากดจูบเเรงๆ จนได้รสเลือดนิดหน่อย

“ไปอาบน้ำ” เสียงติดจะดุกล่าว โพนี่รู้เเล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้มาเพื่อรอชมเชยเขาเฉยๆ หรอก คงหวังจะปลดปล่อยอารมณ์กำหนัดกับร่างกายเขาอีกนั้นเเหละ

โพนี่เดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วทอดถอนลมหายใจเมื่อเทียบเคียงหันในใจแล้วความปรารถนาที่จะครอบครองขิงกำลังเพิ่มขึ้นอีกแล้ว



ฝ่ายขิงเมื่อกลับถึงบ้านก็รีบอาบน้ำอาบท่าทันที เขารอเปิดกล้องคุยกับดาริณตอนอีกฝ่ายทานมื้อเย็น พวกเขาทำแบบนี้เสมอตั้งเเต่ขิงกลับมาไทย

เด็กม.ปลายวิ่งตึงตังลงไปที่โต๊ะอาหารเมื่อดาริณส่งข้อความมาว่าพร้อมคุยเเล้ว ญี่ปุ่นเวลาเดินเร็วกว่าไทยสองชั่วโมง แต่กว่าดาริณจะทำงานเสร็จ และพร้อมทานอาหารก็ปาเข้าไปสองทุ่มดังนั้นที่บ้านขิงจึงหกโมงเย็นพอดี คุณพ่อกับคุณเเม่นั่งพร้อมอยู่ที่โต๊ะอยู่เเล้ว เด็กหนุ่มเลยหมุนกล้องให้ดาวได้สวัสดีผู้ใหญ่ด้วย

ตอนทานข้าวขิงกับดาวไม่ได้พูดคุยอะไรกันมาก เพียงเเค่เปิดกล้องวางไว้ให้เห็นหน้ากัน แล้วก็หันมาบอกกันว่าของที่กำลังกินอร่อยหรือไม่เท่านั้น ขิงทำแบบนี้เพราะเขาไม่อยากให้ดาวรู้สึกเหงา เเละวันไหนที่คนรักออกไปทานกับเพื่อนๆ ขิงก็ไม่ได้วอเเวที่จะโทรไปกวน

เมื่อต่างคนต่างทานเสร็จ ขิงก็ให้ดาวโบกมือลาพ่อกับเเม่ตัวเอง เเล้วสาวเท้าขึ้นบันไดกลับสู่ห้องนอน ร่างสูงทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง วางโทรศัพท์พิงไว้กับหัวเตียงเเล้วกอดหมอนนอนคุยกับคนที่ตัวอยู่ไกล

“คิดถึงจังดาว”

“ไปทำอะไรผิดมารึเปล่า ทำไมวันนี้ดูอ้อนๆ”

“จะไปมีเวลาทำอะไรผิดล่ะ ออกไปถ่ายรายการเเต่เช้า แล้วก็รอคุยกับดาวเนี่ย” ขิงไม่คิดว่าเรื่องของโพนี่สำคัญพอที่จะต้องเล่าดาว เขาเลยข้ามไป

คนที่อยู่ปลายสายยิ้ม ยื่นมือเข้ามาใกล้จอเหมือนจะลูบหัวขิงเหมือนยามที่เราอยู่ใกล้กัน

“พี่ดาวก็คิดถึง รอแป๊บนึงนะ จะกลับไปกอดให้เเน่นๆ เลย”

ขิงทำปากจู๋ส่งกลับไป ดาวก็ทำกลับมา แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะใส่กัน

“พี่...มีเรื่องอยากขอ”

“ว่ามา... นั่นไงทำอะไรผิดมาใช่มั้ย” ดาวยังเล่นมุกไม่เลิก จนขิงต้องขมวดคิ้วหน้าดุ

“อยากลองเซ็กส์โฟนมานานเเล้วอ่ะ ลองได้ป่ะ”

ดาริณขมุบขมิบปากไม่ต้องเดาขิงก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังก่นด่าเขาเเน่ๆ

“นะนะ ถ้าไม่ลองกับพี่ ผมต้องเข้าทวิตไปนัดแอคเค่อหรอ”

“เด็กผี!” ดาริณตวาดเเว้ด แต่ก็อดหน้าเเดงซ่านไม่ได้ เขาก็เขินนะที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ “เปิดกล้องแล้วก็ถอดเสื้อผ้า

หรอ” ดาริณถามอ้อมเเอ้ม

ขิงพยักหน้า

“ปิดไฟได่ป่ะ อายอ่ะ” ดาวขอ คราวนี้ขิงเป็นคนทำปากมุบมิบบ้าง

“ปิดแล้วผมจะเห็นหน้าพี่มั้ยล่ะ”

“งื้อ!”

“ไม่งื้อแล้ว เร็วๆ”

“งื้อ งื้อ” ดาริณเบะปากงอแง แต่เขาก็อยากตามใจขิงบ้างเหมือนกัน

“ถอดพร้อมกันนะ” ดาวว่า

“ตื่นเต้นชิปหาย”

“ตัดจบก่อนนะ ไม่กล้าให้ใครรู้จริงๆ ว่าทำแบบนี้” ดาริณพูดกับคนอ่าน เเล้วบทนี้ก็ต้องพอเเต่เพียงเเค่นี้เเหละ คิก!



TBC 



talk ไม่ค่อยได้ทักทายเนาะ วันนี้เลยเเวะมาเล่าเรื่องนิดหน่อยเเล้วกันค่ะ


1.ไรต์ไม่สามารถเขียนฉากทางโทรศัพท์ได้จริงๆ ต้องขออภัย 

2.ตอนที่เเล้วเม้นกันยาวเชียว ขอบคุณนะคะ   ^^

3.มาคุยเรื่องดาวกันบ้างค่ะ ตอนเเรกจะตั้งชื่อเรื่องว่า Cosplay Love แต่ก็กลัวจะหาชุดมาคอสไม่รอด เลยเปลี่ยนชื่อเรื่องดีกว่า แล้วพอดีได้ชื่อดาว ดาริณ มาก่อน เลยตั้งเป็น ดาวยั่ว แล้วกัน เอ๊ะ เเต่รู้สึกว่าตรงไป เลยกลายเป็นดาวอย่ายั่วค่ะ ... ส่วนชื่อภาษาอังกฤษตั้งไว้ว่า Lost Star แต่ไม่ได้เอามาใช้ ที่เป็น Lost Star เพราะคิดว่าช่วงหลังของเรื่องดาวจะหลงทางหน่อยๆ ค่ะ 

4. กลับมาที่ตอนนี้ โพนี่กับอลงกรณ์ยังคงอยู่ ฮึ่ม ฮั่ม แฮ่ รอดูว่าเเผนของทั้งคู่จะสั่นคลอนพี่ดาวได้หรือเปล่า 

เเล้วเจอกันตอนหน้าจ้า 

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 06-09-2018 23:25:28

ได้กลิ่นมาม่ามาแต่ไกล..ลลลล  :ling2: :ling2: :ling2:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 07-09-2018 02:24:52

ขิงแกจะรอดไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 07-09-2018 10:14:53

กลัวอ่า :hao5:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 07-09-2018 15:46:28

ตบมานนนนนนนนน..บังอาจมาก
คิดจะงาบขิงไปนวดนาบ

ดาวจัดการเลย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 07-09-2018 16:42:14

พี่ดาวต้องออกโรง ดูแลน้องบ้างนะ น้องขิงยังไงก็เป็นเด็กใสๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 07-09-2018 17:31:38

เดี๋ยวน้องโพจะโดนพี่ดาวจัดหนักนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-09-2018 17:35:12

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 07-09-2018 23:35:19

Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง

 :mew4:


ในที่สุดก็ใกล้วันกำหนดกลับของดาว ขิงเลื่อนคิวงานโปรโมทวงตัวเองให้ว่างติดกัน3คืน เพื่อจะบินไปรับคนพี่ที่ญี่ปุ่นทันที

ดาริณส่งกระเป๋าใบใหญ่ไปรอไว้ที่โอซาก้า เพราะเขากับขิงจะเเวะเเช่ออนเซ็นกันที่เกียวโตก่อนกลับไทย เรื่องเรียวกังแบบญี่ปุ่นเเท้ขิงก็จัดการจองมาเเล้วตั้งเเต่อยู่ไทย

คู่รักยิ้มกริ่มให้เเก่กันเมื่อก้าวเข้าสู่เรือนพักแบบญี่ปุ่นโบราณที่มีบ่อน้ำร้อนส่วนตัว รอบข้างรายล้อมด้วยป่าและมีเสียงน้ำไหลจากลำธารธรรมชาติขับกล่อม

ถามว่าที่ยิ้มนี่เพราะชื่นชมบรรยากาศหรอ ก็ไม่ใช่ แต่เป็นเพราะความตื่นเต้นที่ได้นอนในสถานที่เเปลกใหม่ กับชุดยูคาตะสำหรับใส่นอนที่วางอยู่บนฟูกนุ่มมากกว่า

หากนี่เป็นการ์ตูนขิงก็กำลังยิ้มร้ายกาจเเบบพระเอกจอมหื่นทั้งหลาย ส่วนดาริณก็ไม่ได้เขินอายเเละพร้อมกระโจนเข้าไปในกองเพลิงเเห่งราคะกับน้องเหมือนกัน พวกเขาไม่ได้เจอกันแบบตัวเป็นๆ ตั้งหลายอาทิตย์ และดาริณเขินอายที่จะจุดจุดจุดกันผ่านกล้องหน้าโทรศัพท์ เพราะฉะนั้นเเค่มองตาก็รู้กันเเล้วว่าคืนนี้ต้องไม่พลาด จัดหนักจัดเต็มอย่าให้เสียชื่อคู่หื่น2018

“อ่า...มาเหนื่อยๆ เราไปเเช่ออนเซ็นกันก่อนดีกว่ามั้ยครับ” ขิงคีพลุคพระเอกคูลๆ ดาริณยิ้มกระมิดกระเมี้ยนพยักหน้า พวกเขาเลิกสนใจกระเป๋าเป้ที่เเบกกันมาคนละใบ แล้วเดินจูงมือกันไปที่ส่วนบ่อน้ำร้อนกลางเเจ้ง ที่สร้างเป็นส่วนหนึ่งของห้องพัก ใช้ม่านบังตาเป็นต้นไม้น้อยใหญ่เพื่อสร้างความเป็นส่วนตัว

ขิงถอดชุดที่สวมใส่ออกช้าๆ เริ่มด้วยเสื้อยืดตัวเก่ง เผยกล้ามอกแน่นๆ และช่วงหน้าท้องลีนๆ ขับเน้น V Line จนดาริณมองแล้วแก้มร้อนผ่าว

“เจ้าเด็กน่ากินจังอ่ะ” คนพี่พูดออกมาเหมือนเพ้อๆ แล้วขิงเองก็ต้องยันหน้าผากอีกฝ่ายไว้ด้วยความรวดเร็ว ดาริณพุ่งเข้ามาราวกับเป็นซอมบี้

ดาริณทำหน้างอ อ้าปากงับอากาศอย่างน่าสงสาร

“แช่น้ำก่อน ใจเย็นนะที่รัก”

“ตัดพาร์ทไปเลยได้มั้ยอ่ะ”

ขิงก้มลงไปจุ๊บปากงุ้ยๆ หนึ่งที ใครกันที่ทำเสียงน่ารักๆ ใส่เขาตอนอ้อนว่าอยากมาเเช่ออนเซ็น แล้วถ้าไม่ได้เเช่จะงอเเงอีกมั้ย คนน้องยื่นมือไปจับชายเสื้อยืดอีกฝ่าย ดาริณกำมือยกขึ้นเหนือศีรษะเป็นเด็กปล่อยให้ขิงถอดเสื้อให้โดยดี

ใบหน้าหล่อเหลาก้มต่ำลงไปอีกนิด ประทับจูบลงบนตำเเหน่งหัวใจบนหน้าอกบาง

จุ๊บ!

แล้วค่อยขยับปากลงไปงับตุ่มไตที่ฝังห่วงไว้ข้างหนึ่ง

“อะ อื้อ” ดาริณครางต่ำๆ ในลำคอ แค่โดนสัมผัสเบาๆ เท่านั้นเขาก็เกือบเป็นเกือบตายเเล้ว ขิงใช้มือที่ว่างปลดกระดุมกางเกงยีนส์ขายาวที่ดาริณสวมอยู่ ร่นมันลงจากสะโพกสอบของอีกฝ่าย โดยไม่ละปากออกจากอกเลย

“เจ้าเด็ก..ฮึก..ขี้โกง” ดาริณฟ้องเอากับลมฟ้าอากาศ

ถัดจากกางเกงขายาว ก็เป็นกางเกงชั้นในขอบลาย Supreme ที่วันนี้พวกเขาใส่คู่กัน ขิงยังดูดดึงเยลลี่สีหวานไปเรื่อยๆ พร้อมกับเกี่ยวชั้นในตัวจ้อยลง

“มะ ไม่เอานะ”

“ไม่ให้ทำหรอครับ”

“ขิงบอกให้ไปแช่น้ำก่อนไม่ใช่หรอ”

“แต่พี่รู้สึกมากขนาดนี้ ผมจะใจร้ายได้ยังไง”

ดาริณไม่มีโอกาสปฏิเสธเลย เมื่อใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนต่ำลงไปอีก พร้อมกับที่เจ้าตัวนั่งยองลงกับพื้น

“ดะเดี๋ยว..ฮื้อ” ดาริณห้ามน้อง แต่ขิงนั้นไม่ได้สนใจเเล้ว เขาต้องประพฤติตัวเป็นชายใจเหี้ยม กำจัดลูกๆ ของดาริณออกไปบางส่วนก่อน ไม่งั้นนะเจ้าตัวดีก็จะเเรงเยอะ พลังล้นสะกิดเขาจนไม่ได้แช่น้ำกันพอดี

“อื้อ ขิง!”

ลิ้นอุ่นๆ จัดการรีดเร้นอารมณ์ของดาริณให้พุ่งสูง ฝ่ามือขาวขยำไปบนเส้นผมของคนน้องบางครั้งก็ลูบไล้บางครั้งก็บังคับให้อีกฝ่ายเคลื่อนเรียวลิ้นตามที่ตนต้องการ ไม่นานเจ้าเด็กก็ทำสำเร็จ ทอนพลังของคนพี่ออกไปได้มากโข

หลังทำให้คนพี่เเรงน้อยลงได้ ขิงก็ลากเจ้าตัวดีของเขาไปนั่งลงบนเก้าอี้ไม้เตี้ยๆ แล้วเปิดฝักบัวล้างตัวให้อีกฝ่าย ดาริณนั่งนิ่งให้ขิงจัดการ อารมณ์เมื่อสักครู่รุนเเรงจนในสมองเขายังมึนเบลอ ขิงล้างตัวให้ดาริณเสร็จก็บอกให้อีกฝ่ายลงไปแช่ออนเซ็นก่อน

“แล้วเจ้าเด็กอ่ะ” ดาริณที่ร่างกายเปล่าเปลือยถาม

“ผมเเก้ผ้าต่อหน้าพี่เดี๋ยวก็ไม่ได้แช่อีกอ่ะ เดินลงไปก่อน ปิดตาด้วย แล้วเดี๋ยวขิงตามไป”

ดาริณยู่ปากอย่างแง่งอน เดินปัดๆ ลงไปหย่อนขาลงในบ่อหิน ขิงส่ายหน้าเเล้วยิ้มตาม ขี้หงุดหงิดอย่างกับลูกเเมวเเหนะ

เมื่อเห็นว่าคนพี่ดี๊ด๊าไปกับน้ำอุ่นจนลืมสนใจเขาเเล้ว ขิงก็ถอดกางเกงลงบ้าง เขาจัดการล้างตัวตามมารยาทการลงเเช่ออนเซ็นที่ดี แล้วค่อยไปหย่อนตัวลงไปในน้ำอุ่นกว่าอุณหภูมิร่างกาย

ปรับตัวเพียงเเป๊บเดียวจากที่รู้สึกร้อนมากก็เป็นความอุ่นกำลังดี

ควันสีขาวจางๆ ลอยคลอไปกับผิวน้ำ บังโฉมหน้าดาริณไว้บางส่วนทำให้กลายเป็นภาพที่หน้ามอง ขิงทรุดนั่งลงที่ขั้นบันไดหินใต้น้ำ แล้วมองคนพี่ที่เดินไปเดินมาอย่างอารมณ์ดี ไม่นานดาริณก็ก้าวเตาะเเตะมาซุกตัวอยู่ข้างๆ ขิง คนน้องกดจูบลงไปบนเเก้มชมพูนุ่มนิ่ม ดาริณหอมเเก้มอีกฝ่ายกลับเช่นกัน

“ชอบมั้ย” ขิงถาม ใช้นิ้วเกลี่ยจมูกเล็กนั้นไปด้วยความหลงใหล

ดาริณพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มเเทบจะถึงหู “ขอบคุณนะครับ ที่พาพี่มา”

เขาเเค่เปรยๆ ว่าอยากเเช่อ็อนเซ็นท่ามกลางธรรมชาติสวยๆ บ้าง เย็นวันนั้นขิงก็ส่งใบจองเรียวกังมาให้ดู เจ้าเด็กเอาใจคนพี่เก่งที่สุด

พวกเขานั่งชมวิวเเล้วก็พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยกันพักหนึ่งก็ถึงเวลาที่ควรขึ้นจากน้ำ แน่นอนว่าขิงไล่เจ้าพี่ขึ้นไปก่อน พวกเขาสองคนยังไม่ควรสปาร์คกันทันทีหลังเเช่น้ำร้อน เดี๋ยวจะหน้ามืดเอาได้ เมื่อดาริณตะโกนบอกว่าเเต่งตัวเรียบร้อยขิงก็ลุกออกไปบ้าง เขาอาบน้ำอีกครั้งเพื่อปรับอุณหภูมิร่างกาย ขิงเปิดฝักบัวให้สายน้ำไหลผ่านร่างเปลือยเปล่าตั้งเเต่ศีรษะไปจนถึงข้อเท้า เขาหลับตาฮัมเพลงไปด้วย โดยไม่ได้รู้เลยว่าภาพสุดเซ็กซี่นั้นตกอยู่ในสายตาซุกซนของใคร ดาริณยกชายผ้าขึ้นมากัดเพื่อกลั้นเสียงกรีดร้อง เจ้าเด็กของเขาดูฮอตจนน่าหวงไปหมดทำยังไงดี และเมื่อขิงปิดน้ำดาริณก็ต้องกลิ้งตัวกลับไปที่ห้องนั่งเล่น ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ตอนนี้ใบหน้ามันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว ดาริณนั่งทับขาอยู่หน้าโต๊ะเตี้ยๆ ที่มีกาน้ำชาวางอยู่

พอขิงเดินเข้ามา เขาก็ยกถ้วยชาขึ้นจิบทั้งที่มันว่างเปล่า พยายามให้เหมือนนั่งทำพฤติกรรมเเบบนี้มานานเเล้วไม่ได้ไปแอบดู

นัยน์ตาคมจ้องมองท่าทางหลุกหลิกนั้นเเล้วก็ทำคิ้วขมวด ดาริณหันมาเจอหน้ายุ่งๆ ของขิงเข้าไปแล้วอยากจะตายไปเสียเดี๋ยวนั้น เวลาน้องดุทำไมมันกร้าวใจจังอ่ะ เขาหลงเจ้าเด็กจนจะไม่ไหวอยู่เเล้วนะ

ปล้ำหลัวตัวเองผิดมากมั้ยวะ!

“เป็นอะไร” ขิงถาม แล้วเดินมานั่งลงใกล้ๆ ดาริณถอยกรูดไปชิดฝาผนังด้านหนึ่ง

“ดาว” ขิงเรียกเสียงเข้มเเล้วคลานตามไป มันเหมือนหมาป่าตัวใหญ่ที่ไล่ต้อนกระต่ายตัวน้อย

“อยะ อย่าเข้ามานะ” ดาริณหลับตาปี๋ แล้วส่ายหน้าผับ

ขิงยิ่งงง ปกติมีเเต่วิ่งเข้าหา “โกรธอะไรผมหรอ”

“ไม่ได้โกรธ”

“แล้วหนีผมทำไม”

“จะเจ้าเด็กหล่อเกินไป หัวใจพี่ดาวเต้นไม่ทันเเล้ว หัวใจจะวายอยู่เเล้ว งือ”

ขิงขำหลุดยิ้มออกมานิดนึงก็ปั้นหน้าดุเหมือนเดิม เจ้าตัวโตคว้าข้อเท้าคนพี่หมับ มันเป็นส่วนหนึ่งที่เซ็กซี่มากในตัวดาริณก่อนจะยกมันขึ้นจุมพิตลงไปเบาๆ

ดาริณเลือดลมเดินจนหน้าและหูเเดงไปหมด ขิงลากข้อเท้าคนพี่ให้ทั้งตัวสไลด์มาตกอยู่ใต้ร่าง ดาริณยกมือปิดหน้า ขิงจับมือสองข้างนั้นออกเบาๆ แล้วรวบมันไว้เหนือศีรษะ ตาคมกวาดมองใบหน้าเขินอายจนตลกไปหมดของดาริณ

“พร้อมโดนกินหรือยัง” เสียงแหบเซ็กซี่ถาม

คนพี่ตาโต นึกว่าจะกินข้าวเย็นกันก่อน แล้วค่อยทำกันก่อนนอนซะอีก

“หิวแล้วหรอ” เสียงหวานถาม

ขิงพยักหน้า เเช่น้ำร้อนมาเนื้อน่าจะเปื่อยพร้อมเคี้ยวละ

เขาไม่รอให้คนพี่ตอบแล้วก้มลงจูบทันที จูบอ่อนหวานในตอนเเรกแล้วก็ทวีความรุนเเรงขึ้นเรื่อยๆ ขิงขบกินกลีบปากสีอ่อนอย่างชอบใจ

สาปเสื้อยูคาตะค่อยๆ หลุดลุ่ยออกตามเเรงขยับของคนตัวเล็ก เสียงหายใจช้าๆ เริ่มกลายเป็นหอบหนักขึ้นเรื่อยๆ ดาริณผลักขิงออกจากตัว ไม่ได้รังเกียจรังงอนแต่พี่ชอบกระทำ ขิงนอนเเผ่รับเอวเจ้าตัวเล็กที่ปีนขึ้นมานั่งลงตรงช่วงกลางลำตัว

ขิงผ่อนลมหายใจอย่างยากลำบาก อาจจะเพราะเราห่างหายกันไปนาน ส่วนนั้นของดาริณจึงคับเเน่นคูณสาม คนพี่เองก็ทำหน้าทรมาณไม่เเพ้กัน แล้วค่อยๆ ขยับตัวเล่นซุกซนไม่ต่างจากลูกหมา ดาริณก้มลงไปจูบปากขิงบ้าง เเต่จูบไม่ถนัดมากหรอก เพราะส่งเสียงอิ๊อ๊ะในทุกครั้งที่คนน้องขยับเอวโต้ตอบ และวันนี้ขิงก็ไม่มีเวลาเล่นกับดาริณมากเพราะมันจะไม่ไหวแล้วโว้ย

คนน้องผลักไหล่คนพี่ออกบ้าง ดาริณลุกออกไปพร้อมหน้างอเเง แต่ขิงไม่เสียเวลาปลอบใจเหมือนเช่นที่เคยทำ อารมณ์เขากำลังพัดกระพือรุนเเรง ดาริณคลานกลับไปตรงฟูกนอน เพราะรู้ว่าช่วงต่อไปขิงไม่อ่อนโยนกับหัวเข่าเขาเเน่ๆ นุ้งดาวไม่อยากให้หัวเข่าด้านฮะเลยไปหาเบาะนุ่มๆ คอยซับเเรงกระเเทกหน่อยดีกว่า ขิงตามไปทาบทับที่ด้านหลังคนพี่ทันที เขาจับสะโพกนุ่มกลมไว้มั่นแล้วก็เชื่อมต่อส่วนสำคัญกัน ขิงเร่งจังหวะจนดาวต้องส่งเสียงต่ำๆ ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ประสานไปกับเสียงเนื้อบนต้นขาที่กระทบกันดังลั่น

ไม่นานคนน้องก็รวบเอวคนพี่ขึ้นมากอด ไหลเลื้อยมือลามไปตรงหน้าอก บีบเค้นมันไปด้วยจนดาวเเทบห้ามความรู้สึกไม่ไหว มือเล็กๆ ของดาวจับท่อนขาของขิงเเน่นเพื่อบรรเทาอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ใบหน้าหวานยุ่งเหยิง เกร็งตัวเป็นพักๆ เพื่อรองรับหนั่นเนื้อร้อนของเจ้าเด็กที่ตอกตรึงเข้ามาเเบบไม่เว้นจังหวะให้หายใจ

ท่ามกลางเสียงลมพัดใบไม้ไหว ภายในห้องพักกลับคุกกรุ่นไปด้วยเสียงหอบของสองร่างที่สอดประสานกันอย่างลึกซึ้ง

โชคดีที่เรือนโบราณสร้างมาอย่างเเข็งเเรงทนทาน ไม่งั้นเจอเเรงบดเบียดอันเเสนดุดันของน้องขิงเข้าไปเสาเรือนอาจจะทรุดได้

พายุอารมณ์ของคู่รักพัดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งติดต่อกันอีกหลายชั่วโมง ขิงถึงยอมปล่อยคนพี่ให้เป็นอิสระ เขาโอบกอดรอบตัวดาริณไว้ กอดปลอบจนกว่าลมหายใจของดาริณค่อยๆ เข้าสู่ภาวะปกติ จูบซับเหงื่อรอบขมับแผ่วเบาไปพร้อมกับการลูบหลังให้อีกฝ่ายผ่อนคลายลง ทุกการกระทำเป็นไปอย่างอ่อนโยน เพื่อชดเชยการเอาเเต่ใจที่ผ่านมาเมื่อครู่ ขิงคงคิดถึงดาวมากไปหน่อย เล่นเอาคนพี่หมดเเรงครางหงิงๆ เลยทีเดียว

เมื่อดาริณพอจะหายงอเเงแล้ว คนตัวสูงก็รวบสาบเสื้อยูคาตะให้ปกปิดร่องรอยบวมเเดงทั่วร่างที่เขาเป็นคนสร้างขึ้นมา และไม่ต้องเดาว่าส่วนไหนของร่างกายที่ถูกรังเเกมากที่สุด

“อาบน้ำนะ” ขิงบอกคนพี่เบาๆ ดาวจะทำอะไรได้ โดนเขากินจนตัวอ่อนไปหมดก็ได้เเต่พยักหน้า กอดคอน้องเป็นลิงเลย

หลังจากได้พักร่างนิดหน่อยพี่ดาวคนเก่งก็กับมาฟิตเหมือนเดิม ขิงสอดนิ้วเข้าไปในอุ้งมือคนพี่เเล้วจูงเดินเรื่อยๆ ไปยังห้องอาหารของเรียวกัง เขาจองคอร์ส Omakase สำหรับ 2ที่ไว้ ซึ่งเป็นการรับประทานอาหารญี่ปุ่นเเบบดั้งเดิมคือเชฟจะเป็นคนเลือกเมนูมาให้เราเอง ดาริณตัวน้อยตัวนิดตื่นเต้นจนเเทบจะกระโดดดึ๋งดั๋งให้ไปถึงเร็วๆ แต่ขิงนั้นรู้ดีว่าร่างพี่อ่ะไม่อำนวยหรอก ทำมาเองกับมือทำไมจะไม่รู้ว่าสะบักสะบอมเเค่ไหน

ร่างสูงมองตามปากบวมฉึ่งที่พูดจ้อยๆ ไปตลอดทางเเล้วตัวขิงเองก็ต้องบีบเสียงเล็กเสียงน้อยตอบเพื่อให้เข้ากับบทสนทนาของคนพี่ บางครั้งดาริณก็เหมือนเด็กๆ ที่ยังไม่โต มีโลกสดใสเหมือนวิ่งเล่นอยู่ในการ์ตูนมังงะ ขิงมองเเล้วก็ยิ้ม มันเป็นยิ้มจางๆ ที่เขากำลังมีความสุขกับช่วงเวลาตรงนี้ เเต่ก็อดพาลกังวลไปถึงช่วงที่เขาต้องไปอยู่บ้านดาวไม่ได้ ถึงตอนนั้นที่ต้องเเยกกันนานๆ ชีวิตคู่ของพวกเขาจะเป็นอย่างไรบ้างนะ และเมื่อความคิดนี้เเทรกเข้ามาหัวใจเขาก็วูบโหวงแปลกๆ

ในขณะที่ดาริณยังไม่รู้เลยว่า ‘พายุ’ กำลังจะพัดมา

ดาวมีความสุขกับการกินมื้อพิเศษ ตั้งใจฟังเชฟเเนะนำทั้งที่ภาษาอังกฤษกระท่อนกระเเท่นมากเต็มที ขิงเองก็อดจะยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ เขารักใบหน้าที่เเสนสดใสของดาว ถ้าเป็นไปได้เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายมีน้ำตาเลยเเม้เเต่น้อย ดาริณของเขาส่องประกายงดงามที่สุด มันเหมือนดาวสว่างได้ด้วยความหวังและความฝันอันเเรงกล้า

ขิงรักดาวที่เป็นเเบบนั้น รักดาวที่มีความสุขในการใช้ชีวิต

ร่างสูงรู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อมือนุ่มเเตะลงมาบนหัวเข่าเขา พร้อมใบหน้าน่ารักยื่นมามองเขาจนใกล้ ขิงพึ่งรู้ตัวว่าเชฟบรรยายจบเเล้ว

“เจ้าเด็กเหม่ออะไร”

“ผมมองดาวของผมเพลินไปหน่อย”

“โกหก ตาลอยไปไกลเชียว ไม่ได้มองหน้าดาวเเน่ๆ”

“ขอโทษครับ”

ดาวเปลี่ยนมาลูบเเขนคนน้องเบาๆ เเทน

“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ ก็บอกดาวนะ”

ร่างสูงเลือกจะส่ายหน้า ดาวกำลังมีความสุขกับการท่องเที่ยว เขาไม่ควรเอาเรื่องนั้นมาทำลายความสนุกในตอนนี้

“ขิงเเค่คิดว่าพรุ่งนี้จะพาพี่ไปนั่งรถไฟชมวิวสวยๆ หรือจะเเค่เข้าไปเดินเล่นในเมืองดี” นายขุนเขาเลือกที่จะปด

ดาวยิ้มกว้าง “เเค่ได้อยู่ด้วยกันจะไปไหนดาวก็แฮปปี้ทั้งนั้น”

ดาว...

ขิงอดส่งมือไปขยี้กลุ่มผมนุ่มของอีกฝ่ายไม่ได้ ดาวไม่ได้ตอบเอาใจเขา ดวงตานั้นตอบกลับมาด้วยความใส่ซื่อ ขิงเริ่มไม่แน่ใจว่าเรื่องที่เขาตกลงกับพ่อดาวนั้นมันคือทางออกที่ดีเเล้วจริงหรือไม่

คืนนั้นพวกเขานั่งดูท้องฟ้ากันที่ชานเรือน บนฟ้าพร่างพรายไปด้วยดวงดาวสุกสว่าง

“ดาวนำทางของขิงคือดวงไหนหรอ” ดาวถามย้อนไปถึงสิ่งที่ขิงเคยให้สัมภาษณ์บนเวที

ขิงกุมมือคนพี่มาไว้ที่หน้าตัก เขาไม่จำเป็นต้องตอบ ว่าทุกวันนี้ที่ชีวิตเขาดำเนินไปเพราะมีใครคอยให้ความสุขอยู่ข้างๆ

“ดาวของเรา ดาวของขิง” คำว่า ‘เรา’ ขิงไม่ได้หมายถึงตัวเอง แต่หมายถึง ‘ความรักของเรา ที่มีดาวของเขาคอยทำทาง’

ดาริณตีความในใจ แล้วก็อมยิ้ม เขาใช้มือที่ว่างช้อนใบหน้าของขิงไว้ แล้วยืดตัวเองขึ้นไปจูบเบาๆ ที่ปลายคาง

“ขิงของดาว ขิงที่ทำให้ดาวมีความหมาย”

นัยน์ตาของทั้งคู่มีเพียงกันและกันเท่านั้น ซึมซับความอบอุ่นที่ถ่ายทอดออกมารอบตัวอย่างรู้ความหมาย

พออากาศเริ่มหนาวเกินไป ขิงก็ชวนดาวเข้าห้องปิดประตูที่เชื่อมกับชานระเบียงเสีย ดาวคลานลงไปซุกตัวบนฟูกนุ่ม ขิงนอนตาม แล้วเจ้าตัวเล็กตัวน้อยก็พลิกเอาแก้มมาเเนบไว้กับอกขิง มือใหญ่เลื่อนไปจับหูดาวเล่น บางทีก็ลามไปเกาเเก้มนุ่มๆ นั้นบ้าง ดาวมุดหน้าหนีไปกับอก จนเลยเถิดพลิกตัวกอดเกี่ยวเขาไว้ทั้งตัว ดาวเงยหน้าเเล้วยิ้มซนให้ขิง คนน้องลูบไหล่พี่เบาๆ เหมือนจะกล่อมให้นอนได้แล้ว

ดาวหลับตาลงพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ ที่ริมฝีปาก เพียงเเค่ได้สัมผัสตัวเจ้าเด็ก ได้อยู่ใกล้ ความเหนื่อย ความเครียด แรงกดดันที่ได้รับตอนฝึกงานก็กลายเป็นเรื่องเเสนเบาบางราวปุยนุ่น ขิงคือขุมพลังของเขา เเค่มากอดๆ ก็เหมือนได้ชาร์ตเเบตให้เต็ม ดาวรู้สึกอบอุ่นหัวใจจริงๆ ที่ได้อยู่ใกล้ๆ ขิง

“ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ พี่ดาวนะ” ดาวพึมพำเเผ่วเบาอยู่กับอก แต่เพราะในห้องมันเงียบมากทำให้ขิงได้ยินชัดทุกคำ เขาลูบเเขนดาวเบาๆ เป็นเชิงว่ารับรู้ ทั้งที่ในใจกำลังหนักเเสนหนัก

ความรักมั่นคงที่มีให้กันมันจะทดเเทนการอยู่ข้างๆ กันได้หรือไม่นะ?



ขิงเเละดาริณกลับมาถึงเมืองไทยเเล้ว เด็กมัธยมเปิดเทอมก่อนและไม่นานเด็กมหา’ ลัยก็ต้องไปเรียนบ้าง ช่วงม.6ของขิงอาจจะไม่ได้ยุ่งเรื่องเรียนวิชาการมากเพราะเป็นโรงเรียนที่เน้นศิลปะเเละดนตรี เเต่ขิงเองก็ต้องเตรียมตัวสอบเข้าระดับอุดมศึกษา เเถมยังมีเรื่องงานเพลงที่หลังได้รับรางวัล วงของเขาก็เข้าใกล้คำว่าศิลปินมีชื่อเสียงเข้าไปอีกนิด สัญญาทำเพลงเเละโปรโมทมีระยะเวลา10เดือน ดังนั้นกว่าจะหมดก็ตอนขิงเรียนจบม.ปลายพอดีนั้นเเหละ เเละขิงกับเพื่อนๆ ในวงเองก็ไม่ได้มีความคิดจะอยู่ในวงการต่อ ความฟันของพวกเขาถูกเติมเต็มตั้งเเต่ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่งในเวทีระดับเอเชียเเล้ว

ส่วนดาริณ ปีสี่ก็เป็นปีเเห่งการทำโปรเจค Animation ของตัวเองที่กินไปหลายหน่วยกิต ใช้เวลาเตรียมงานมากมายตั้งเเต่ร่าง Story Board ขายงานจนไปถึงปั้น3D ขึ้นมาเป็นการ์ตูนสั้น 1เรื่อง เเต่ดาวก็ยังอยากเจียดเวลารับงานรีวิวสินค้า หรือถ่ายโฆษณาเหมือนเดิมเพื่อหาเงินไว้ใช้ซื้ออุปกรณ์ต่างๆ ป๊าไม่ได้ให้เงินเขามาใช้ทิ้งขว้างไปกับคอมพิวเตอร์หรือเม้าท์ปากกาหรอกนะ

และไม่นานเกินรอดาริณก็มีเข้าไปถ่ายงานที่สตู GXX อีกครั้ง เเน่นอนว่าเป็นไปเพราะเเรงเชียร์ของอลงกรณ์ต่อลูกค้า รวมไปถึงพยายามทำให้ดาริณยุ่งเข้าไว้ โพนี่จะได้มีเวลาทักไปคุยกับขิงบ้างเป็นระยะ หลังจากที่ได้เเลกไลน์กันหลังจากที่ได้เจอกันบ่อยๆ ที่ขิงมาออกรายการ

Pony : น้องขิงคุยได้หรือเปล่า

KKK : ครับ

Pony : ปวดหัวเรื่องคนที่คุยด้วยอีกเเล้วอ่ะ

โพนี่สร้างเรื่องคนในจินตนาการขึ้นมาเพื่อปรึกษาขิงเรื่องความรัก และขิงจะได้ไม่รู้ตัวด้วยว่าเขากำลังวางเเผนจับ!

KKK : จับได้อีกแล้วอ่ะว่าคุยกับคนอื่น

Pony : ไม่เชิง แต่เเบบเค้าห่างๆ ไป ทักไปไม่ตอบ ทั้งที่พึ่งเล่นโซเชียลอื่นๆ

KKK : คิดมากน่า

Pony : หงุดหงิดอ่ะ แบบจะเอายังไงก็บอก พี่เเค่อยากได้ความชัดเจน

KKK : เค้าก็ยังไม่ชัดเจนไง พี่ถอยๆ ออกมาเองดีกว่ามั้ง จะได้ไม่เสียใจทีหลัว

Pony : จะมีคนอื่นก็หยุดคุยกับพี่ไปเลยดิ นี่พอจะห่างเดี๋ยวก็กลับมาง้ออีก

KKK : งั้นบอกเลิกเค้าก่อนมั้ยละ สวยๆ

Pony : เฮ้ย...ความคิดดี เดี๋ยวพิมพ์ไปบอกเลย

KKK : ใจเย็นดิพี่ มีตัวสำรองไว้ยัง เดี๋ยวไม่มีคนคุยด้วยก็เหงาอีกอ่ะ

Pony : สตรองดิ อยู่คนเดียวด๊ายยย สบ๊ายยยย

KKK : ได้จริงก็อย่าเสียงสูงดิ

Pony : ถ้าไม่ไหว เดี๋ยวค่อยไปงอเเงกับขิง

KKK : เอางั้นเลยนะ

Pony : อย่าพึ่งรำคาญนะ

KKK : ไม่หรอกพี่ ว่างก็คุยด้วยได้

Pony : ขอบคุณน๊า ไม่กวนละ ไปบอกเลิกก่อน

KKK : สู้ๆ ครับ

Pony : น้องขิงอย่าลืมลบเเชทที่เราคุยกันด้วยน๊า

KKK : ทำไมละครับ

Pony : ก็เดี๋ยวเเฟนมาเห็น คิดมากเปล่า คุยกับคนอื่น

KKK : แฟนผมไม่เล่นโทรศัพท์หรอก แล้วที่เราคุยกันก็ไม่เสียหายนิครับ

Pony : กันไว้ดีกว่าเเก้ เชื่อพี่ เนี่ยพี่ก็จะลบ เพื่อเค้ามาเห็นเเล้วโวยวายอีก ขี้เกียจอธิบาย

KKK : เอ้า พี่จะเลิกเเล้วไม่ใช่หรอ ยังกลัวอะไรอีก 555

Pony : กั๊กไว้ก่อนดิ เพื่อเรางอเเงเเล้วเค้ากลับมา

KKK : ร้ายมากอ่ะ

Pony : พี่จะไม่ตอบเเล้วนะ ขิงจะได้ลบ

KKK : เคเค ลบก็ได้ครับ

โพนี่คว่ำโทรศัพท์ลงกับหน้าตักแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มันจะไม่เเปลกเลยถ้าไม่ได้นั่งอยู่ในกองถ่ายเดียวกับดาริณ เเล้วเก้าอี้ก็ใกล้กันมาก เมื่อเห็นว่าดาริณไม่ได้สนใจรอบข้างมาก เขาก็หยิบมือถือขึ้นมาทยอยลบข้อความที่ไม่เกี่ยวข้องออก เหลือไว้เเค่

KKK : สู้ๆ ครับ

หึหึ...

“น้องโพนี่ คุยกับคุณกรณ์หรอ ทำไมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขนาดนั้น” เสียงพี่ช่างเเต่งหน้าเเซว หลายคนรู้ว่าเขากิ๊กๆ อยู่กับผู้บริหาร แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังกำลังจับมือกันทำลายความสัมพันธ์ของอีกคู่ต่างหาก

โพนี่คว่ำมือถือลงอย่างเนียนๆ แล้วส่ายหน้า ตอบไว้ให้เป็นปริศนา “เด็กกรุบกรุบ”

“วร้ายๆ กินเด็กเป็นอมตะ”

“เด็กขี้อ้อนด้วย คุยด้วยเเล้วรู้สึกดีจังครับพี่ตา”

“คบกันรึป่ะ หรือเเค่คุยๆ” พี่ตาถามต่ออย่างใส่ใจ

“ไม่รีบครับ คุยๆ กันก่อน”

“แหม...อัพเดทเป็นระยะๆ นะคะ พี่อยากเห็นเเฟนเด็กเเซ่บๆ แล้ว”

“รอดูข่าวเดทเเล้วกันครับ” โพนี่ยักไหล่ แล้วก็เป็นช่วงที่ผู้กำกับเรียกให้ไปถ่ายทำต่อพอดี มันเป็นฉากถ่ายเดี่ยวของโพนี่ เขาจึงลุกขึ้นเเละจงใจทำโทรศัพท์ตกหน้าดาริณชนิดที่ว่าอีกฝ่ายต้องก้มลงช่วยเก็บให้ และถึงให้เป็นคนไม่ใส่ใจเรื่องชาวบ้านให้ตายยังไง ก็ไม่มีทางที่จะไม่เห็น Background Line ที่เซตไว้เป็นรูปขิง พร้อมข้อความที่หลังเหลือไว้เดี่ยวๆ ว่า

KKK :สู้ๆ ครับ

ดาริณส่งโทรศัพท์คือให้โพนี่ คนเจ้าเเผนการณ์ยิ้มขอบคุณนิดหน่อยเเล้วเดินไปเข้าฉาก ดาวเม้มปากครุ่นคิด แต่ก็ช่างเถอะเจ้าเด็กที่บูชาเขาเช้าเย็นแบบนั้น ขิงน่าจะเป็นศิลปินที่ใครหลายๆ คนชอบ จะมีคนเซฟรูปไปใช้บ้างคงไม่ผิด...



หรา...ดาริณ

ความสงสัยเล็กๆ มันเกาะหนึบทำให้หัวใจดาริณคันนิดๆ เขากลับไปคอนโดแล้วก็นั่งกอดอกจ้องประตูทางเข้าห้องเขม็ง

ขิงเลิกเรียนแล้วไม่มีงานที่ไหน ก็กลับห้องกะจะหยอกเย้าดาริณคนฮอตให้สมใจ แต่กลับมาเจอบรรยากาศมาคุตาขวางเเทน ร่างสูงวางเป้ลงบนโต๊ะรับเเขกแล้วทรุดตัวนั่งลงไปบนโซฟาข้างๆ ตัวดาว

“เมนส์มาอีกแล้วหรอแฟน” คนตัวโตถาม เขารวบเอวขนาดกำลังพอดีนั้นมากอด หอมเเก้มนุ่มๆ ไปอีกหนึ่งที นัวเนียดาริณนี่เป็นสิ่งที่ขิงโปรดปราณอันดับหนึ่งล่ะ

“ขอดูมือถือหน่อยสิ” ดาริณอยากจะกัดลิ้นตัวเอง เขาไม่อยากทำตัวเป็นเเฟนงี่เง่าเลย แต่มันก็สลัดความสงสัยว่าเขาสองคนคุยอะไรกันออกไปไม่ได้จริงๆ

ขิงชะงักไป เขาพึ่งคุยกับรุ่นพี่พิธีกรในเครือ GXX ที่เคยเจอกันบ่อยๆ เวลาไปอัดรายการพอดีว่าดาวไม่มีทางเช็คโทรศัพท์หรอก อยู่ๆ วันนี้เจ้าตัวเล็กก็องค์ลงซะงั้น ดาวเเบมือมาตรงหน้ากวักยิกๆ เป็นแมวกวักเลย ขิงกดปล็ดล็อคแล้วส่งให้

ดาวเข้าไปในแอพลิเคชั่นไลน์ทันที ไล่ดูก็ไม่มีบทสนทนากับโพนี่เลย เเต่ขิงมีโพนี่เป็นเพื่อนจริงๆ ด้วย หัวใจคนตัวเล็กพลันเต้นเเรงขึ้นไปอีก เเปลว่าขิงคุยเเล้วเเอบลบข้อความหรอ ถ้าบริสุทธิ์ใจทำไมต้องลบด้วยอ่ะ มีเเต่ความไม่เข้าใจเต็มหัวดาวไปหมด ขิงมองสีหน้าที่เปลี่ยนไปมาตลอดเวลาของเเฟนเเล้วก็ต้องรวบกอดเอวนั้นไว้อีกรอบ

“อยากถามอะไรขิงหรือเปล่า” เขาเกยคางลงไปบนไหล่คนพี่

ดาริณส่ายหน้า จะให้ถามในเรื่องที่ไม่มีหลักฐานได้ยังไง

“ดาวครับ”

ดาริณหันมามองหน้าคนรัก แล้วก็ถอนหายใจ

“ไม่มีอะไรหรอก ดาวงี่เง่าเอง”

ขิงอมยิ้ม กดจูบลงไปบนริมฝีปากน่ารักนั้นหนึ่งที

“งี่เง่าเรื่องอะไรบอกได้มั้ย เราไม่มีความลับกันสิ” ขิงตะล่อมเเล้วก็อยากจะตีปากตัวเอง เขานี่เเหละยังมีความลับที่ไม่ได้บอกดาวเรื่องว่าต้องย้ายไปอยู่ภูเก็ต

“ไม่มีอะไรเเล้ว ขิงรักพี่ดาว ดาวรักน้องขิงเเค่นี้ก็พอเนาะ ไม่ต้องสนใจอย่างอื่นหรอก”

ขิงตามดาวไม่ทันเเล้ว เพราะหลังพูดจบคนพี่ก็หันมากอดเอวอ้อนเขาเเทน

“อยากกินขนมอ่ะ พาไปกินหน่อย”

“ขอเปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะ”

ดาวพยักหน้ารับ

เมื่อขิงลุกจากไป ดาวก็ตบเเก้มตัวเองเรียกสติ “ไม่มีอะไรหรอกดาว อย่ากวนน้ำให้ขุ่นเลย”

หลังให้กำลังใจตัวเองเเล้วดาวก็รู้สึกดีขึ้น พอดีกับขิงเเต่งตัวด้วยเสื้อยืดสบายๆ กับกางเกงขาสั้นออกมา ดาวลุกขึ้นไปเกาะเเขนหนึบ เเล้วก็เดินออกไปจากห้องด้วยกัน



TBC 

 ลงต่ออย่างรวดเร็ว เพราะเห็นคอมเม้นเเล้วแบบ โอ้ยอยากสปอย ชั้นอยากสปอยรีดเดอร์ทั้งหลาย ให้รางวัลไรต์ที่ลงเร็วด้วยนะฮะ ^^ 

คือแต่งๆ มาเเล้วแบบ เป็นนิยายที่สงสารตัวร้ายเหลือเกิน คือไม่ว่าจะพยายามขนาดไหน อิพระนางของเราไม่สนห่าเหวไรทั้งนั้น นัวกันอย่างจริงจังเเละคร่ำเคร่ง คือถ้าโพนี่และอลงกรณ์รู้คือแบบ อกแตกอ่ะ 

คอมเม้นแม่ๆ น้องดาวมาเต็มมากตอนที่ผ่านมา ขอบคุณนะคะ เเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ

ปล. ลาสบอสเป็นคุณป๊าของดาวนี่เเหละ ที่เหลือก็เเค่เเสบๆ คันๆ ฮี่ๆ 

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: TORR ที่ 08-09-2018 01:04:40

เพิ่งอ่านไปแปปๆ มาจ่อแล้วววว กรี้สสส  :hao7:  โพนี่นี่แบบ อ่านแล้วรู้สึกสงสารอ่ะ ดูเป็นคนแบบ wanna be มากๆ
หวังว่าพี่ดาวจะถามไปตรงนะ ไม่อยากให้ดาวร้องไห้  :sad4: อลงกรณ์นี่แย่สุด อะไรมันจะขนาดนั่น  :z6: อ่านแล้วอินมาก.
จิ้มคนเขียนมาต่ออีกนิสสสนึง 555  :z13:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: TORR ที่ 08-09-2018 01:04:56

เพิ่งอ่านไปแปปๆ มาจ่อแล้วววว กรี้สสส  :hao7:  โพนี่นี่แบบ อ่านแล้วรู้สึกสงสารอ่ะ ดูเป็นคนแบบ wanna be มากๆ
หวังว่าพี่ดาวจะถามไปตรงนะ ไม่อยากให้ดาวร้องไห้  :sad4: อลงกรณ์นี่แย่สุด อะไรมันจะขนาดนั่น  :z6: อ่านแล้วอินมาก.
จิ้มคนเขียนมาต่ออีกนิสสสนึง 555  :z13:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 08-09-2018 01:46:13

โพนี่นี่ร้ายสุด น่าตบอะ555555 น้องขิงอย่าไปยุ่งกะมันรู้กกก มันไม่หวังดีกะพี่ดาวของหนูนะ นังร้าย นังเป็นจอมแผนการ สร้างเรื่องตั่งต่างนานามาทำให้หนูดาวงอแง อยากให้ขิงบอกความจริงพี่ดาวได้แล้ว ไม่อยากให้พี่ดาวร้องไห้เสียใจ ชอบที่พี่ดาวเป็นดาวจรัสฟ้าส่องแสงสวยๆมากกว่า คุณป๋าสงสารน้องดาวเถอะน้าาาา

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-09-2018 14:55:35

ดาวอย่ายอม...หมั่นไส้ขิงไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมม้าโพนี่ หึ!!!  :m16:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 08-09-2018 15:39:03

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 08-09-2018 15:44:01

วอนตรีนมากนะจ๊ะโพนี่
ใกล้แระ..พี่ดาวไม่ต้องจัดเอง
ให้เจ้าเด็กจัดการเองเลยจะดีกว่า

แล้วพี่ดาวค่อยจัดการกับเจ้าเด็กทีหลังอีกทีนึง
โทษฐานทำให้พี่ดาวงอน
อิอิ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-09-2018 16:41:15

เรื่องนี้พระนางต้องฉลาดนะรู้ไหม

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 08-09-2018 18:33:11

โอ้ยยย หยุดเผือกไม่ได้แล้ว มาต่อเร็วๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 08-09-2018 21:29:31

พี่ดาวรีบจัดการเลยจ้า ตอนนี้น้องตามคุณโพไม่ค่อยจะทัน

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 08-09-2018 21:38:06

Chapter 21



เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ดาวลืมเรื่องที่กวนใจไปเกือบสนิท เพราะหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เห็นขิงมีพิรุธอะไร ตัวเองก็ยุ่งกับการทำธีสิสมากขึ้นจนบางครั้งก็หายไปอยู่ในสตูดิโอที่มหาวิทยาลัยจนดึกดื่น ส่วนขิงก็อ่านหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัย เเถมยังลงเรียนติวพวกวิชาที่ไม่มั่นใจไว้ด้วย ขนาดอยู่ด้วยกันยังได้เจอกันน้อยลงเลย

ในส่วนของโพนี่ก็ยังส่งข้อความปรึกษาขิงเป็นระยะ เเต่ไม่ได้มากมายจนทำให้เหยื่อรู้สึกเเปลก เหมือนเป็นการเลี้ยงไว้เพื่อรอเวลาลงมือมากกว่า

แต่เเม้ว่าธีสิสจะวุ่นวายสักแค่ไหน ดาวก็พยายามหาเวลากลับมานอนกับขิงที่คอนโด เจ้าเด็กอ่านหนังสือจนดึกดื่น เขาก็จะใส่หูฟังนั่งทำงานไปเงียบๆ เพียงเเค่ให้รู้ว่ามีกันเเละกันเงียบๆ และถ้าคืนไหนขิงนั่งอ่านหนังสืออยู่เกินเที่ยงคืนดาวก็จะไปปิ้งขนมปัง พร้อมอุ่นนมร้อนมาให้ อ้อนนั่งตักน้องบ้าง เพื่อมองเจ้าเด็กทานของว่างใกล้ๆ บางทีก็ไปแย่งขนมมาจากปากน้องบ้าง พอให้กระชุ่มกระชวยหัวใจเล่น

“เจ้าเด็กเลือกมหา’ ลัยอะไรบ้างเนี่ย”

ดาวมองหนังสือที่ขิงอ่าน มันเป็นวิชาที่ใช้ยื่นคณะบริหารนั้นเเหละ ตอนนี้เขานั่งอยู่บนต้นขาขิง จึงไม่เห็นว่าคนที่กอดเอวเขาอยู่ทำหน้ายังไงเมื่อเจอคำถามนั้น

“ดาว…” ขิงเรียกแล้วก็ลังเลที่จะพูด

คนพี่เงียบเพื่อรอฟัง

“ถ้าขิงเลือกม.ที่ไม่ได้อยู่ในกรุงเทพฯ ดาวจะโกรธมั้ย” ถามเเล้วก็ฝังหน้าลงบนหลังคนพี่ เพื่อเลี่ยงไม่ให้ดาวหันมามองหน้าเขา ขืนดาวหันมาตอนนี้ขิงคงทำความทั้งหมดเเตก

“ถ้าเจ้าเด็กอยากเรียนพี่ดาวจะห้ามได้ยังไง มันเป็นชีวิตของขิงนะ เเต่...คณะบริหารในกรุงเทพก็มีน่าเรียนตั้งหลายม.หนิ ขิงจะไปไหนหรอ”

“ผมเเค่ถามดูหนะ ยังไม่ได้ตัดสินใจหรอกว่าจะเลือกที่ไหน”

“เรื่องเรียนเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตัวขิงโดยตรง มันคือสิ่งที่ขิงต้องสนใจและอยู่กับมันไปอีก4ปีนะ คิดดีๆ ล่ะ”

“ครับ พี่ดาวคนเก่ง”

ดาวพยักหน้า

“ดูอย่างดาวสิ ที่คนเห็นว่าเรียนง่ายๆ ไม่เครียด แค่วาดรูปทำโปรเเกรมในคอม ลองมาเรียนดูเเล้วจะรู้ว่ามันไม่ง่ายเลย ทั้งยากแล้วก็กดดัน เพราะทุกคนรอบตัวเก่งไปหมด ต้องเเข่งกับเพื่อนร่วมคณะและที่ยากที่สุดคือเเข่งกับตัวเองเนี่ยแหละเพื่อให้ได้ผลงานที่ดีขึ้นทุกวัน ทำลายขีดจำกัดของตัวเองไปเรื่อยๆ ถ้าไม่รักไม่ชอบจริงๆ อาจจะทนเเรงกดดันพวกนี้ไม่ได้”

ขิงพยักหน้ากับเเผ่นหลังอุ่นๆ

“ครอบครัวขิงไม่ได้บังคับเรื่องเรียน เพราะฉะนั้นถ้ามีสิทธิ์เลือกได้ ก็ตามใจตัวเองให้มากๆ เพราะเชื่อว่าเรียนจบไปแล้ว เราคงไม่มีสิทธิ์ได้ทำตามใจตัวเองอีกหรอก”

ร่างสูงยิ้ม ซุกหน้าเเน่นยิ่งขึ้น ดาริณโหมดจริงจังกำลังสอนเขา เเละขิงเองก็ชอบฟัง มันเหมือนการเเชร์มุมมองความคิดซึ่งกันเเละกัน ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็ผ่านประสบการณ์บางเรื่องมามากกว่าเขา

“...อย่าให้เหมือนดาวเลยนะ” เสียงที่เคยสดใสในตอนเเรกลดระดับลงเล็กน้อย มันทำให้ของต้องกอดเอวอีกฝ่ายเเน่นขึ้น

“ดาวมีความสุขที่เลือกเรียนอนิเมฯ ก็จริง แต่ก็เป็นเหมือนลูกอกตัญญูในสายตาป๊า” คนพี่พยายามปรับเสียงให้ปกติ แต่ขิงเห็นว่าอีกฝ่ายกำมือตัวเองเเน่น

“ไม่คิดเเล้วคนดี” เสียงทุ้มปลอบเบาๆ เขาคว้าเอามือดาวมาเเล้วเเทรกนิ้วเข้าไปไม่อยากให้เล็บต้องจิกเนื้อจนฝ่ามือนุ่มๆ ได้แผล

“มันเหมือนเป็นเเผลในใจอ่ะขิง...” พูดได้เท่านั้นคนที่อยู่บนตักขิงก็เงียบไป แต่ขิงกลับได้สัมผัสเปียกชื้นบนมือเขาเเทน ดาวกำลังร้องไห้ ไม่มีเสียง มีเพียงน้ำตาที่หยดอาบเเก้ม

ดาวของเขาบอบบางถึงเพียงนี้ มันเป็นบางด้านที่เชื่อว่าไม่มีใครเคยได้เห็นหรอก เหมือนดาวพยายามกดมันเอาไว้ให้ลึกที่สุด แล้วกลบด้วยการใช้ชีวิตมีความสุขในทุกๆ วัน

“หันหน้ามาหาขิงมา มาซบไหล่ขิงเร็ว” คนน้องพูดเเค่นั้น คราวเเรกดาวส่ายหน้า แต่คนน้องก็ขืนไหล่ให้อีกฝ่ายยอมหันมาจนได้

“เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นนะดาว ให้เวลาป๊าหน่อย”

ดาวอมยิ้มทั้งน้ำตา

“ขอบคุณนะเจ้าเด็ก ขอบคุณที่พยายามเข้าใจดาว”

ร่างสูงถอนหายใจ กดหลังศีรษะคนพี่ให้ซบลงมาบนไหล่ แล้วลูบแผ่นหลังอีกฝ่ายเเผ่วเบา

ป๊าดาวก็ไม่ผิดหรอก เพียงเเค่เป็นความคิดของคนที่อยู่คนละ generationแล้วไม่ได้อยู่ในเเวดวงอุตสาหกรรมบันเทิงเท่านั้น จึงไม่รู้ว่าสิ่งที่ดาวเรียนอยู่นั้นมันมีข้อดีอย่างไร และคนที่จะประสบความสำเร็จในอาชีพนี้ได้ต้องผ่านความกดดันเเค่ไหน พอมาเจอว่าครอบครัวไม่สนับสนุนอีก ดาวจึงต้องเข้มเเข็งมากเพื่อให้ยืนหยัดอยู่ได้ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำ โดยไม่มีสิทธิ์จะหาหลักยึดใดได้เลย

…แล้วตอนนี้ขิงเเข็งเเรงพอจะเป็นหลักยึดให้ดาวได้หรือยังนะ

…หรือจะเป็นปีกที่โอบอุ้มดาวให้ผ่านพายุร้ายนั้นไปได้

…ต้องเข้มเเข็งขึ้นอีกสินะ เพื่อปกป้องคนพี่เขา

“ดาวขอโทษ” ผ่านความเงียบไปพักใหญ่คนพี่ก็พูดขึ้น

“กวนจนขิงไม่ได้อ่านหนังสือเลย” คนพี่ว่า เขาซับน้ำตาด้วยปกชุดนอนของคนน้องคนเเห้งเเล้วเงยหน้าขึ้นมา ตาแดงๆ จมูกแดงๆ ขิงเงยจุ๊บปากคนพี่เพื่อบอกให้รู้ว่าไม่ได้โกรธเลย และเขาดีใจที่ได้เป็นคนที่อยู่เคียงข้างดาวในวันที่อ่อนเเอ ได้รู้บาดเเผลในใจดาว ได้เป็นคนที่ดาวเปิดเผยตัวตนทุกด้านออกมาให้เห็น คิดได้ดังนั้นก็ดันมุมปากให้เกิดร้อยยิ้มกว้าง แล้วถามด้วยสายตาวับวาว

“คลายเครียดหน่อยมั้ย”

“เจ้าเด็กต้องอ่านหนังสือ”

“พอเเล้ว อ่านมาเยอะเเล้ว ต้องเเบ่งเวลาไปดูเเลเเฟนเเล้วครับตอนนี้”

ดาวค้อน เเต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเเก้มเข้าตุ่ยขึ้นเพราะริมฝีปากมันยกยิ้ม

“ว่าไงครับ เข้านอนตอนนี้คงไม่หลับมั้ง ขิงเองก็...อยากผ่อนคลายเหมือนกัน” เจ้าเด็กเสียงอ้อน แบบพี่ดาวไม่กล้าปฏิเสธเลย มือที่เล็กกว่ายกขึ้นประคองที่ข้างเเก้มของคนน้อง แล้วปากสีเเดงก่ำที่เกิดจากการร้องไห้เมื่อสักครู่ก็ก้มลงมาประทับเจ้าของเสียงอ้อนๆ

ดาริณจูบขิงด้วยความอ่อนโยน ส่วนขิงเองก็เลื่อนมือเข้าไปในเสื้อนอนเเล้วลูบไล้เนื้อตัวของคนพี่เบาๆ ที่จริงเขาไม่ได้มีอารมณ์ใคร่ขนาดนั้น เเต่รู้สึกว่ามันเป็นจังหวะที่ต้องดึงดาวขึ้นมาจากอาการจมลึกไปในความรู้สึกผิด ขิงคิดว่าเซ็กส์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต้องอ่อนหวานสักหน่อย เพื่อให้ดาวได้หลับฝันดีตลอดคืน

ขิงปล่อยให้คนพี่นำเกมไปก่อน จูบนุ่มๆ ถูกป้อนให้เเก่กัน ก่อนที่ดาวจะส่งเรียวลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับขิงที่รอรับอยู่แล้ว มือใหญ่ยังคงลูบเนื้อตัวนุ่มๆ นั้นเเผ่วเบา ไล่ไปตามกล้ามเนื้อขนาดพอดีมือ บางครั้งก็เคลื่อนนิ้วโป้งไปสะกิดยอดอกคนพี่บ้างให้พอรู้สึกวาบหวาม และเมื่อถึงช่วงเวลาที่เหมือนต้องมนต์ สะโพกนุ่มเนื้อของดาวก็เริ่มขยับ มันเป็นจังหวะเหมือนเพลงWaltz ที่เนิบช้าอ่อนหวาน แต่ทว่าบางครั้งก็หนักเเน่นขึ้นมาอีกสองสามจังหวะ ในหูของขิงเหมือนจะได้ยินเพลงเพลงหนึ่งขึ้นมาตามจังหวะที่ดาริณเคลื่อนไหวร่างกายบดเบียดเขา

When you believe somehow you will

You will when you believe

(When you Believe - Mariah Carey)

เขาเองก็เชื่อเเบบนั้น เชื่อว่า ‘ความรัก’ จะเป็นดาวนำทางให้ดาวก้าวผ่านทุกอย่างไปได้ และมีทางออกที่ดีในทุกเรื่อง

ความรักที่ว่า...ก็คือความรักระกว่างป๊ากับดาว และความรักของเขาสองคน

“ผมรักพี่นะ”

ดาวพยักหน้ารับรู้

“ดาวก็รักขิง”

ดาวอบอุ่นหัวใจ และขอบคุณอะไรก็ตามที่ส่งเด็กน้อยคนนี้มาให้เขา

‘เรา’ จูบกันอีกครั้ง ก่อนที่เสื้อผ้าจะค่อยๆ ปลิวหายไปจากร่างแล้วกอดก่ายกันให้แนบเเน่นกว่าเดิม ดวงตาสองคู่สบกันอย่างลึกซึ้ง ดาวยิ้มแล้วพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้ขิงดำเนินการต่อ ริมฝีปากร้อนผ่าวจึงตรงเข้าจองจำยอดอกสีสวยทันที ดาวโอบกอดรอบคออีกฝ่ายด้วยความวาบหวาม เท้าเเทบจะไม่ติดพื้นอยู่เเล้ว ขิงทำให้ดาวปั่นป่วนตั้งเเต่ยังไม่ได้สัมผัสส่วนที่อยู่ต่ำกว่าสะดือ ขิงเพียงทารุณนักโทษในปากไปเรื่อยๆ ใช้เครื่องมือคือเรียวลิ้นที่ช่ำชอง และปลายฟันขบกัดมันอย่างปราณี

เสียงน้ำลายที่หยาบโลน ปลุกใจบาปๆ ให้หลงระเริง ดาริณขบเม้มปากแน่น สลับกับส่งเสียงออกมาเป็นห้วงๆ เขารู้สึกดีจนเเทบจะร้องไห้ ขิงอุ้มดาวจากโต๊ะอ่านหนังสือไปวางลงบนเตียงนอนนุ่ม สถานที่ที่พวกเขาใช้พลอดรักกันเเทบทุกคืน ขิงยันเเขนเพื่อรับน้ำหนักตัวเองไว้ข้างศีรษะดาว จ้องมองใบหน้าเปื้อนสีเเดงนั้นด้วยสายตาร้อนเเรง

“พร้อมให้ผมดูเเลรึยัง” ขิงเย้า ดาริณจ้องหน้าอีกฝ่ายกลับ ขิงดูโตมากๆ โตทั้งเรื่องที่กำลังจะทำกัน กับทางด้านจิตใจที่เป็นหลักยึดให้เขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ดาวให้คำตอบขิงด้วยการหันหน้าไปจูบท่อนเเขนฝ่ายซ้ายของอีกฝ่าย แล้วเคลียเเก้มกับท่อนเเขนฝั่งขวา เหมือนลูกเเมวตัวเล็กๆ ที่ทั้งคันฟันและอยากอ้อนให้โดนรักเเรงๆ

ขิงหัวเราะขำ เขาลดหน้าลงไปจุ๊บปากอีกฝ่ายจนเกิดเสียงดังรุนเเรงไปทั้งห้อง ก่อนจะเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบปราการสำคัญมาสวมใส่ชะโลมเจลหล่อลื่นลงไปในปริมาณที่พอดี เมื่อเตรียมตัวเองพร้อม ก็สไลด์ตัวลงมาเเยกข้อเท้าพี่ดาวออก ยกสะโพกให้สูงขึ้นจนมาวางทับบนหน้าขาแข็งเเรง เเล้วเริ่มกดปลายนิ้วลงไป ‘ดูเเล’ ดาริณ

ค่ำคืนนี้เจ้าเด็กค่อยๆ ทำ มันเลยกินเวลาไปมากโข แต่ดาวก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นรสรักที่น่าจดจำอีกรูปแบบ



ปลายเทอมการ์ตูนสั้นของดาวก็เป็นรูปเป็นร่าง และต้องเตรียมจัดเเสดงผลงานที่ห้างสรรพสินค้าเเห่งหนึ่ง ที่มหาวิทยาลัยติดต่อไว้ เพราะอยากให้งานของเด็กๆ ได้ออกไปสู่สายตาคนหมู่มาก แถมยังสะดวกกับคนในเเวดวงที่เกี่ยวข้องมาส่องผลงานเพื่อดึงตัวว่าที่บัณฑิตเข้าไปร่วมงานด้วย ดาวเองก็เริ่มเล็งๆ บริษัทที่อยากไปร่วมงานไว้เเล้วบ้าง ใจจริงเขาก็อยากไปทำงานที่ญี่ปุ่นนั้นเเหละ เเต่ด้วยความห่วงพะวงทั้งเรื่องครอบครัวเเละขิงเลยทำให้เกิดความลังเลอย่างช่วยไม่ได้

และเมื่อถึงวันจัดเเสดงผลงานธีสิสดาวก็ออกอาการตื่นเต้นจนเก็บไม่มิด ก่อนหน้านั้นขิงก็เห็นแอบจุดธุปมาไหว้เจ้าSpace Gray คอมพิวเตอร์ราคาเเพงอยู่ปะหลกๆ เห็นพฤติกรรมดาวเเล้วก็รู้สึกบันเทิงดี แต่ภายใต้ท่าทางสดใสร่าเริงนั้น มันมีอีกภาพหนึ่ง ที่ทำให้ขิงปวดใจ

เเม้จะยอมให้ดาวกลับมาเรียนต่อให้จบปีสี่ และยอมให้ดาวทำงานที่อยากทำ เเต่กระนั้นป๊าก็ไม่ยอมคุยกับดาวเลยเเม้เเต่น้อย เหมือนตัดขาดกันไป เหลือเพียงมะม๊า ที่ดาวยังโทรไปคุยด้วยเเทบทุกวัน และเขาก็ได้ยินดาวบอกที่บ้านว่าจะมีงานจัดเเสดงผลงานโปรเจ็คจบ

สีหน้าหงอยๆ กับอาการซึมๆ มองโทรศัพท์บ่อยๆ ทำให้ขิงพอจะเดาคำตอบได้ว่าที่บ้านดาวคงไม่มาหรอก ขิงจึงพยายามไปเฝ้าบูทกับดาว เเละชวนเเม่กับพ่อตัวเองมาดูงานด้วยในวันเสาร์

แม่มาพร้อมช่อดอกไม้ ส่วนพ่อนั้นให้ซองดาวไป ข้างในคงเป็นเช็คเงินสดเอาไว้ให้ดาวได้ไปซื้ออุปกรณ์ประกอบการทำงาน

บูทผลงานของว่าที่บัณฑิตทั้งหลาย มีคอมพิวเตอร์ หรือจอทีวีเปิดการ์ตูนสั้นฉายวันไป นอกจากนั้นยังมีเอกสารหรือ Presentation เเสดงเเนวคิดของเรื่อง รวมไปถึงสตอรี่บอร์ดแปะประดับไว้ เพื่อให้เห็นเเนวคิดและกระบวณการทำงานทั้งหมด

พ่อกับเเม่ดูการ์ตูนของดาวด้วยสายตาชื่นชม มันเป็นผลงานที่เล่าเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต เล่าเรื่องโดยผู้ชายตัวโต ที่อุ้มเด็กผู้ชายตัวเล็กไว้ในอ้อมเเขน เดินพาเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆ รอบเกาะ (จริงๆ เเล้วตัวละครนั้นคือดาวกับป๊าที่ไม่มีใครรู้นอกจากขิง)

หลังจากพูดคุยกันสักพัก ก็มีกลุ่มเด็กๆ ม.ปลายเเวะมาดูผลงาน แล้วทำหน้าตาอยากซักถามมากมาย ผู้ใหญ่สองท่านเลยขอตัวกลับปล่อยให้ดาวได้ให้ความรู้กับเด็ดรุ่นใหม่ที่สนใจในคณะนี้เเทน

ดาวจัดเเสดงงานอยู่สามวันก็เก็บกลับ เเละหลังจากนี้ก็เป็นช่วงเวลาว่างๆ รอเกรดออก และเข้าพิธีรับปริญา คนตัวเล็กอยากกลับบ้าน แต่ก็รู้สึกว่ามันน่าจะเป็นบรรยากาศอึดอัดมากกว่าทุกปี เลยเลือกจะอยู่ที่กรุงเทพฯ เพื่อรอไปสัมภาษณ์งานมากกว่า เเม้ว่าขิงจะกลับไปอยู่บ้านเสียเป็นส่วนมากก็เถอะ เพราะว่าเจ้าเด็กเองก็ปิดเทอมเเล้วย่อมต้องไปให้เวลากับครอบครัวบ้าง

เหงาจัง...มันเป็นความรู้สึกลึกๆ ที่ดาวปฏิเสธไม่ได้เลย จะออกไปหาเพื่อนๆ ช่วงนี้หลายคนก็หันไปให้เวลากับครอบครัวอย่างเต็มที่เช่นกัน เพราะเหมือนเป็นวงโค้งสุดท้ายที่จะว่างก่อนจะต้องเข้าสู่โลกแห่งการทำงานที่แท้จริงๆ เเละพวกเขาก็รู้ๆ กันอยู่ว่าอาชีพที่กำลังจะทำมันไม่ใช่การเข้างาน 8โมงเช้า เลิก 5โมงเย็น เเต่มันคือการเนรมิตทุกอย่างให้เกิดขึ้นได้จริง ไทม์ไลน์ไม่มีอยู่จริง เพราะ

กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในหนึ่งวัน แต่ถ้าลูกค้าจะเอากรุงโรมพรุ่งนี้ ก็ต้องเสร็จ!!

Ring Ring Ring

ระหว่างคิดอะไรเพลินๆ ขิงก็โทรมา

“มานอนบ้านขิงมั้ยวันนี้”

ดาวเกรงใจ แต่ปากเขาตอบไปเลยทันทีว่าไป จากนั้นก็ตกลงกันว่าขิงจะมารับ

ทางฝ่ายเด็กหนุ่มเมื่อวางโทรศัพท์ลงแล้วก็ต้องลูบหน้าให้กำลังใจตัวเอง วันนี้เขากำลังจะจิ้มเลือกคณะ เเล้วเเม่ก็ทักขึ้นมาเรื่องที่จะลงไปเรียนที่ภูเก็ตว่าได้บอกดาวหรือยัง ขิงคิดว่ามาบอกดาวที่บ้านน่าจะดี เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้มีพ่อกับเเม่ช่วยพูดกับดาวให้เข้าใจ

และนั่นเเหละกว่าขิงจะรวบรวมความกล้าได้ก็คือตอนที่ดาวเดินมาหยุุดดูเอกสารต่างๆ บนโต๊ะทำงานของขิง

ร่างสูงสาวเท้าเข้ามายืนซ้อนหลัง เเล้วรั้งให้คนพี่พิงมา

ดาวขืนตัวไว้ จ้องตาไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ส่วนปากก็ขยับถาม

“ที่เคยถามว่าถ้าขิงไปเรียนต่างจังหวัด ดาวจะโอเคมั้ย...”

“ขิงจะไปจริงๆ หรอ”

“ครับ”

“มีอะไรมากกว่าอยากเรียนมั้ย อย่าโกหกดาว”

ขิงรู้ว่าการปิดบังคงไม่มีประโยชน์สำหรับตอนนี้ จึงเล่าเรื่องที่ตกลงกับพ่อดาวไป

“ทำแบบนี้ทำไม” ดาวถามเสียงเรียบ จนขิงเเอบหวั่นใจว่าคนพี่จะโกรธ

“ผมรักพี่นะ” ขิงตอบแบบนั้น ไม่รู้สิ...ตอนนั้นดาวขอร้องให้เขาช่วยให้ดาวได้ไปฝึกงานที่สตูดิโอของญี่ปุ่น เขาเลยทำ เขาไม่ชอบเห็นดาวร้องไห้ เขาไม่ชอบให้ดาวผิดหวัง เขาเลยนิยามมันเอาว่า...ทั้งหมดที่ทำไปนั้นเพราะเขารักดาว

“ขอบคุณ” ดาวตอบได้เรียบเย็นกว่าตอนถามอีก

“โกรธผมหรอ” ขิงกอดอ้อนพี่จากด้านหลัง ในขณะที่ดาวยังนิ่งเงียบ

“ขิง พี่อยากกลับไปนอนคอนโด”

คนน้องคลายอ้อมกอด เเล้วพลิกตัวคนพี่ให้มาประจันหน้า แต่ดาวขืนตัวไว้สุดเเรง ขิงเองก็ไม่กล้าทำรุนเเรงไปมากกว่านั้น

“ดึกเเล้ว นอนนี่เถอะนะ ถ้า...ยังไม่อยากให้ผมอยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวผมไปนอนห้องอื่น”

“พี่ไปนอนห้องอื่นเองก็ได้”

สิ่งที่ดาวพูดทำให้ใจขิงเจ็บยิ่งกว่าเดิม ทฤษฎีที่เขาตอกย้ำกับตัวเองมาตลอดว่ามันคือทางออกที่ดีที่สุดเริ่มสั่นคลอน

“ดาว..ขิงขอโทษ ขิงขอโทษ” เขาได้เเค่พูด ตอนนี้ไม่กล้าเเตะตัวคนที่ยังยืนเเผ่นหลังเรียบตรงเลยด้วยซ้ำ

“ไม่เป็นไรหรอก ดาวเเต่ช็อคนิดหน่อยเลยอยากคิดอะไรเงียบๆ” ดาวปรับน้ำเสียงให้ดีขึ้น เพื่อไม่ให้คนน้องใจเสียไปมากกว่านี้

“พรุ่งนี้เราค่อยคุยกันนะขิง ตอนนี้ดาวยังคิดอะไรไม่ออก”

“ให้ขิงกอดมั้ย ให้ขิงอยู่เป็นเพื่อนนะคืนนี้”

“ไม่อ่ะขิง...พี่อยากอยู่คนเดียว”

น้ำเสียงเด็ดขาดนั้น ทำให้ร่างสูงต้องอุ้มหมอนออกไป

เเละเมื่อเสียงประตูปิดลง น้ำตามากมายก็ล้นทะลักออกมาจากดวงตาคู่กลม

ทำไม...ทำไมไม่มีใครถามความต้องการดาวเลย

ทำไม...ทำไมต้องตอกย้ำให้เขารู้สึกว่าทางเดินที่เลือกมานี่มันผิดไปหมด



TBC 

มาลงไวมากเลย ปรบมือให้ไรต์เร็ว อิอิ
ขอบคุณสำหรับนักอ่านทุกท่านที่คอมเม้นให้น๊า กอดๆๆ น๊า แล้วพอดราม่าก็เม้นกันเยอะเชียว 55 ชอบใช่มั้ย

ปล. แล้วก็ใครอยากคุยกับเราอยากถามคำถามก็แวะไปคุยที่ twitter @sweeterthansw ได้นะคะ เราไถเล่นทั้งวันอ่ะ ตอบไว เหงา ชวนคุยเถอะ แล้วก็ #ดาวอย่ายั่ว ได้นะคะ ส่องอยู่ตลอด


เอาล่ะมาคุยเรื่องเนื้อเรื่องบ้าง คือขอบอกว่าตอนที่จะมี turning point ให้ดราม่านิดๆ เนี่ย เรากังวลและกดดันมาก เพราะช่วงเเรกมันจะไม่เครียดเบาๆ สมองใช่มั้ย เราก็กลัวแบบอ่านกันมาเเล้วจะผิดหวัง เเต่พออ่านๆ คอมเม้นของช่วงที่ผ่านมาก็โล่งใจ เย่ ขอบคุณนะคะที่รักน้องดาวกับน้องขิงขนาดนี้ แล้วก็ชอบมากที่ทุกคนวิเคราะห์เนื้่อเรื่งพร้อมก่นด่าโพนี่ (ที่จริงโพนี่เป็นตัวละครที่ไรต์ชอบ เเบบเออร้ายดีนะลูก) คือเรามองว่าความรักถ้าไม่ผ่านอุปสรรคสักอย่างมันจะไม่เห็นคุณค่าที่ได้มา แล้วเราก็ยังยืนยันว่าไม่ใช่เรื่องมือที่สามเนาะที่จะมาสั่นคลอนความรักทั้งคู่ แต่ถามว่ามันเป็นตัวเเปรมั้ยก็มีส่วนค่ะ ดังนั้นตอนนี้ก็ไม่มีโพนี่ออกมา เก็บเธอไว้ก่อน เพราะเเค่นี้เธอก็ออกไปนอกบ้านไม่ได้แล้ว เเม่ๆ น้องดาวดักตบเเน่ 

อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ว่า Last boss เป็นพ่อดาว ก็ยังคงยืนยันนะคะ จะเริ่มเห็น Emotion ของน้องดาวมากขึ้นนะคะ ยังไงก็ฝาก #ดาวอย่ายั่ว ไว้ในอ้อมใจด้วย ขอบคุณมากๆ ที่เป็นกำลังใจให้เราในทุกๆ ตอน รักทุกคนที่เเวะเข้ามาเลยน๊า 

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 21 - ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด__[8 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-09-2018 22:10:03

เข้ามาปรบมือให้ไรต์   :m4: :m4: :m4:
น้องดาว สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 21 - ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด__[8 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 08-09-2018 23:16:27

ดาวใจร่มๆ นะ น้องทำไปเพราะรักดาว อยากให้ดาวได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ เข้าใจเจ้าเด็กหน่อยนะๆๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 21 - ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด__[8 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-09-2018 23:44:48

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 21 - ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด__[8 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 09-09-2018 01:29:33

อยากจะไปโอ๋พี่ดาวเลย ขิงต้องง้อพี่ดาวให้ได้นะ สู้ๆวว

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 21 - ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด__[8 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 09-09-2018 02:02:36

ตอนนี้นังโพนี่มันได้ใจ จัดการมันก่อนไหม?

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 21 - ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด__[8 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 09-09-2018 03:27:33

พี่ดาวอย่าเพิ่งงอนน้องนะ เดี๋ยวน้องขิงจะจัดการง้อพี่ชุดใหญ่เลย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 21 - ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด__[8 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 09-09-2018 20:56:37

Chapter 22



3เดือนต่อมา ขิงไปภูเก็ตได้สักพักแล้ว และดาวก็เข้าทำงานในบริษัทผลิต Computer Graphic ชื่อดังแห่งหนึ่ง โดยดาวอยู่ในแผนก 3D Motion สำหรับเมืองไทยเขาคงไม่ได้มานั่งผลิตอนิเมชั่นเป็นเรื่องที่ใช้ฉายในโรงภาพยนตร์เหมือนดิสนีย์ หรือจิบิหรอก ส่วนใหญ่จะเป็น งาน Motion เพื่อซัพพอร์ตงานโฆษณา มิวสิควิดีโอ งานอีเว้นท์ หรือคอนเสิร์ตมากกว่าที่ทำเงินให้ออฟฟิส นานๆ ทีจะมี Project Animation เข้ามาให้ได้ลองมือ

ซึ่งพอเป็นงานที่ต้องเเข่งกับเวลาและความกดดันสูงอย่างที่เล่าไปข้างต้นเเล้ว ก็ทำให้นักศึกษาพึ่งจบอย่างดาวยิ่งกดดัน ขนาดไปฝึกงานต่างประเทศมาเเล้ว ยังเเทบเอามาใช้ไม่ได้เลย เพราะในโลกการทำงานจริง ศิลปะกับมาร์เก็ตติ้งมันค่อนข้างจะสวนทางกัน และหลายๆ ครั้งเราก็ต้องยอมกัดฟันตามใจลูกค้า เพราะเขาคือคนกุมเม็ดเงิน เรื่องพวกนี้ดาวรับฟังมาเรื่อยๆ คนทำงานตรงนี้ก็ต้องปรับตัวให้ได้ จนกว่าจะเก่งและมีชื่อเสียงระดับหนึ่ง จึงพอจะเอาเเต่ใจแล้วโน้มน่าวให้ลูกค้าเชื่อได้บ้าง ส่วนดาวในตอนนี้จึงได้เเต่ทำงานไปตามบรีฟของ Producer เท่านั้น เเละต้องทำให้ทันกับเวลาด้วย

เขาใช้เวลาวันละ 12-14ชั่วโมงอยู่ในสตูฯ กลับคอนโดมาก็ดึกดื่น ที่เคยคิดจะ VDO Call ทานข้าวกับขิงก็เป็นอันต้องเลิกไป ชีวิตไม่เป็นเวลามากขึ้น ทั้งที่ขิงก็ยังพยายามติดต่อเขามาเรื่อยๆ ส่งไลน์มาทักทายตลอดทั้งวัน เเต่เป็นดาวเองที่ยุ่งจนวางมือถือคว่ำหน้า นานๆ ที่จะส่งสติ๊กเกอร์กลับไปให้ขิง

ช่วงเเรกขิงโทรปลุกเขาตอนเช้า แต่ด้วยความนอนไม่ตรงเวลา บางครั้งการที่ขิงโทรมาตอนเช้าดาวก็เผลอหงุดหงิดใส่ เลยทำให้ขิงรู้ว่าไม่ควรโทรปลุกเเล้ว เเค่ส่งข้อความอรุณสวัสดิ์ทิ้งไว้ก็พอ

บางครั้งดาวหมดพลัง อยากกอดขิง อยากให้คนน้องโอ๋ๆ ก็ทำได้แค่ VDO Call ซึ่งดาวก็รู้สึกไม่พอใจอีก เขาต้องการคนเป็นๆ พอคุยกันผ่านกล้องมันกลับทำให้ว้าเหว่กว่าเดิม

ขิงมาหาดาวเกือบทุกเสาร์อาทิตย์ บินมาคืนวันศุกร์มานอนกับดาว วันอาทิตย์เเวะไปทานข้าวกับพ่อเเม่และบินกลับภูเก็ตช่วงเย็นๆ หลังๆ ดาวก็บอกขิงว่าไม่ต้องมาเเล้ว เขาไม่ชอบการจากลา ที่ต้องรู้ว่าอยู่ด้วยกันได้ไม่กี่ชั่วโมงขิงก็ต้องจากไปอีกแล้ว



ล่วงเข้าสู่เดือนที่ 6ที่ขิงจากไป ดาวเริ่มรู้สึกได้ว่าตัวเองร่าเริงน้อยลงจนหงุดหงิดตัวเองวนไปซ้ำๆ แบบนี้ แถมยังนอนไม่หลับบ่อยๆ เพราะมีเรื่องตีกันวุ่นวายอยู่ในหัวทุกครั้งที่หลับตา

Ring Rin Ring

มันเป็นเบอร์เเปลกที่โทรมาช่วงพักเที่ยง ดาวไม่กล้าไม่รับ เพราะอาจจะเป็นเบอร์ของคนในออฟฟิส

‘สวัสดีครับ’

‘น้องดาว พี่กรณ์เองนะ’

‘อ่าครับ’

‘น้องดาว มีงานใหม่เข้ามารับมั้ยครับ’

‘งานอะไรครับ’

‘โปสเตอร์งานเซลล์ของห้างสรรพสินค้าครับ น้องดาวต้องแต่งตัวเป็นนักเรียน ม.ปลาย’

‘วันเดียวเสร็จใช่มั้ยครับพี่กรณ์’

‘ครับ เป็นโปสเตอร์เซตเดียว ถ่ายสักสามชั่วโมงก็เสร็จเเล้วนะพี่ว่า’

หลังจากถามวันเวลากันเรียบร้อย มันตรงกับวันเสาร์ที่ดาวว่างพอดี เขาเลยรับงานเพื่อหาอะไรทำแก้เบื่อ ดาวคิดว่าตัวเองกำลังเครียดกับการปรับตัวในช่วงชีวิตใหม่เกินไป ถ้าได้กลับไปทำอะไรเหมือนเดิมบางน่าจะทำให้ผ่อนคลายขึ้น





“เสาร์นี้ขิงไปหานะ” คำพูดเดิมๆ ที่ของรู้ว่าดาวจะต้องปฏิเสธกลับมาอีก แต่เพราะไม่ได้เจอหน้ากันมาเกือบเดือนเเล้วขิงเองก็อดจะคิดถึงคนตัวเล็กของเขาไม่ได้เหมือนกัน

“ดาวมีไปถ่ายแบบอ่ะ”

ขิงมองจอภาพที่เเสดงว่าคนตัวเล็กกำลังนอนคุยกับเขาอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้ร่าเริงขี้เล่นเหมือนเเต่ก่อน

“ไม่คิดถึงผมหรอ”

“ขิง! ดาวว่าดาวพูดเรื่องนี้ไปหลายรอบเเล้วนะ”

“ครับ ผมขอโทษ” ขิงตอบกลับมา เด็กปีหนึ่งหมาดๆ ต้องเอาหน้าออกจากจอเพื่อไปแอบถอนหายใจ ดาวย้ำเสมอว่าไม่ชอบช่วงเวลาที่ต้องจากกันอีก สู้ไม่มาเจอเลยเสียยังดีกว่า

“ดะ ดาวขอโทษ” เมื่อคนพี่รู้ว่าเผลอเกรี้ยวกราดเกินไป ก็เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไรครับ ขิงรักดาวนะ” คนน้องบอก แล้วก็จุ๊บปากใส่กล้อง

“กู๊ดไนท์นะที่รัก ขิงนอนล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปดูงานกับป๊าอีก”

ดาวข่มลมหายใจที่หนึกอึ้ง แล้วพยักหน้า

“กู๊ดไนท์เจ้าเด็ก ฝันดีนะ”

และเมื่อกดปิดหน้าจอ ดาวก็ฟุบหน้าลงกับหมอนทันที เขาร้องไห้ น้ำตามันล้นทะลักออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ดาวเป็นเเบบนี้มาสักพักแล้ว เขาร้องไห้ทุกครั้งที่พูดคุยกับขิงผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยมผืนผ้านั่น ใครว่าเทคโนโลยีทำให้คนใกล้ชิดกันง่ายขึ้น ดาวขอค้านหัวชนฝา เขาไม่ชอบเลย เขาไม่ชอบที่สัมผัสตัวขิงไม่ได้ กอดขิงไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน มันเป็นเหมือนสิ่งที่ดาวยังยอมรับไม่ได้ ยอมรับในข้อตกลงของขิงกับพ่อไม่ได้ มันเลยเป็นสิ่งที่ย้อนเเย้งอยู่ในห้วงความคิดดาวตอนนี้



สรุปว่าวันเสาร์ขิงก็แอบมาโดยไม่ได้บอกดาวนั้นเเหละ เขาเเวะไปหาคุณพ่อคุณเเม่ที่บ้านก่อน เปรยเรื่องดาวมีนิสัยเเปลกๆ ไปเหมือนไม่ร่าเริงอย่างเก่าจนเขาเป็นห่วง

แม่เลยออกความเห็นว่าควรจะชวนดาวมาทานข้าวที่บ้านบ้าง หรือให้ย้ายมาอยู่ที่นี่เลยก็ได้ จะได้ไม่เหงาเกินไป ขิงไปอยู่บ้านดาวนั้นมีคนอยู่ด้วยเยอะเเยะ อาหารการกินมะม๊าก็เอาใจไม่ขาด แต่ดาวกลับต้องอยู่คอนโดคนเดียวพาลจะฟุ้งซ่านเอาง่ายๆ แล้วไม่รู้ว่าพึ่งเริ่มทำงานจะเครียดมากหรือเปล่า เธอเลี้ยงลูกมาตั้งสามคน ตอนเจ้าสองคนเเรกเริ่มทำงานใหม่ๆ ก็เห็นมีภาวะจิตตกอยู่เหมือนกัน

พี่สะใภ้คนโตของขิงเป็นหมอ แม้เธอยังไม่เคยเจอดาว เเต่หลังจากที่ฟังขิงเล่าเเล้วก็เริ่มเป็นห่วง จึงทักว่าน่าจะลองเช็คดูว่าดาวมีอาการเหล่านี้บ้างมั้ย

“นอนไม่หลับ เพลียไปหมด หดหู่ รู้สึกเบื่อไม่ รู้สึกไม่มีค่า กินนอนผิดเวลา คิดช้า ไม่มีสมาธิ”

“ถ้ามีบ้าง พี่ก็แนะนำให้ลองพาไปคุยกับจิตเเพทย์ดูนะน้องขิง หมอจะมีวิธีพูดเพื่อดึงเอาปัญหาออกมา แล้วช่วยกันเเก้ปัญหาให้ตรงจุด อย่าคิดว่าเป็นเรื่องเล็กๆ ไม่มีอะไร ยิ่งอยู่คนเดียวด้วย”

“ขอบคุณครับพี่หยก”

เมื่อทานอาหารเสร็จ ขิงก็ให้พ่อเช็คกับเลขาฯ ว่าตอนนี้ดาวถ่ายเสร็จหรือยังเขาจะได้ไปดักรอถูก

พ่อส่ายหน้าเอือมๆ กับความใช้งานของเจ้าคนเล็ก เเต่เพราะเขาเองก็เอ็นดูดาวมากเช่นกัน พอรู้ว่าสถานการณ์จิตใจของน้องดาวไม่ค่อยโอเคจึงอยากช่วยเหลือเต็มที่

“เค้าไปเลี้ยงกองกัน เดี๋ยวเลขาพ่อส่งโลเคชั่นมาให้ในไลน์”

“ขอบคุณครับ”

“ลองไปคุยกับน้องดาวดูดีๆ นะ บางทีที่ิขิงเลือกทำไป อาจจะไปทำลายความมั่นใจเขามากกว่าเดิมก็ได้” พ่อเตือนเเล้วลูบหัวลูกชายเบาๆ เป็นวัยรุ่นมันก็เหนื่อยเเบบนี้เเหละ แต่ถ้าผ่านพ้นอุปสรรคทั้งหมดไปได้ เราก็จะเเข็งเเกร่ง และเติบโตอย่างภาคภูมิใจ

ขิงขอบคุณพ่อที่เตือนสติ เขารออยู่ที่บ้านจนเมื่อได้โลเคชั่นเรียบร้อย ขิงก็คว้าเจ้าส้มคันเดิมของเขาออกไปข้างนอกทันที

ฝ่ายดาวไปสังสรรค์กับกองถ่าย (แบบเบื่อๆ) แต่ก็ด้วยมารยาทจึงไม่อยากปฏิเสธ ฝ่ายอลงกรณ์ก็ตามไปด้วย พ่วงด้วยโพนี่ที่วันนี้ถ่ายด้วยกัน แต่เหมือนอีกฝ่ายจะสงบศึกกับเขาไปแล้วเพราะไม่ได้มาทำตาเหลือกหรือกระแทกไหล่ใส่อย่างทุกที

มันเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นประเภทอิซากายะที่เสิร์ฟพร้อมเบียร์นานาชนิด อลงกรณ์ลงทุนปิดชั้นสองของร้านเพื่อเอาใจทีมงาน ส่วนขิงที่ตามมาเงียบๆ เมื่อข้างบนขึ้นไปไม่ได้ เขาก็เลือกนั่งดักอยู่ที่โต๊ะใกล้ทางออกด้านล่างเพื่อรอรับดาวกลับ แต่ดันเจอโพนี่ที่เดินลงมาจากชั้นสองพอดี คนตัวเล็กไม่ได้บังเอิญหรอก เป็นอลงกรณ์สะกิดบอก ชายหนุ่มรู้ตั้งเเต่เลขาฯ ของพ่อขิงโทรมาถามเเล้วว่าวันนี้กองถ่ายไปเลี้ยงที่ไหนกัน เเล้วเขาก็หลอกถามนิดๆ หน่อยๆ จึงได้คำตอบว่าขิงลูกชายคุณอรรถพลต้องการมาเซอร์ไพรส์เเฟน เขาเลยอยากจัดเซอร์ไพรส์กลับให้เอง

โพนี่เห็นขิงนั่งอยู่จึงทำทีวิ่งเร็วเข้ามาหาเเล้วก็ได้เรื่องชนกับพนักงานที่ถือเเก้วเบียร์สดไว้เต็มถาดพอดี

โครม!

“โอ๊ย!”

ขิงลุกขึ้นไปช่วนประคองโพนี่ที่ล้มไปกองกับพื้น พนักงานหน้าเสียเพราะเเอลกอฮอล์ทั้งหมดรดลงไปบนเชิ้ตสีขาวของลูกค้าเรียบร้อย

โพนี่ลุกขึ้นยืนได้เขาก็ไม่ได้ตวาดกลับตามนิสัยเก่าแต่หันไปขอโทษขอโพยพนักงานเเละผู้จัดการร้านที่เดินเข้ามาดูเเลแทน

“ผมซุ่มซ่ามเอง ขอโทษครับ พอดีจะเข้าไปทักเพื่อนเลยไม่ทันมอง”

ท่าทางโค้งปะหลกๆ นั้นบวกคะเเนนในใจขิงเพิ่มเข้าไปอีก แล้วไอดอลหนุ่มก็หันมาทำหน้ายู่ใส่ขิง

“พี่กำลังจะไปงานอีเว้นท์ของบริษัทเเวะมาเอาของกับเพื่อนที่เลี้ยงกองกันอยู่ข้างบน ทำไงดีอ่ะ เสื้อเลอะหมดแล้ว ต้องรีบไปด้วย คอนโดก็อยู่ไกลขืนกลับไปอาบน้ำต้องไม่ทันเเน่เลย” คนหน้าตาน่ารักพอพูดด้วยน้ำเสียงจ๋อยๆ แบบนั้นใครฟังก็ต้องรู้สึกสงสาร

“คอนโดผมอยู่ใกล้ๆ เอ่อ ถ้าพี่ไม่กลัวนะ ไปอาบน้ำแล้วเลือกเสื้อผ้าผมไปใช้ก่อนมั้ย”

“จังหวะนี้พี่ต้องขอกวนเเล้วล่ะ”

คนตัวเล็กกระโดดเกาะเเขนด้วยท่าทางดีใจที่เนียนกริ๊บเป็นธรรมชาติ ขิงเองก็คิดว่าดาวน่าจะยังทานไม่เสร็จ เเวะไปเปิดห้องให้พี่ที่รู้จักแป๊บนึงก่อนคงไม่เป็นไร

หารู้ไม่ว่าดาวเห็นด้วยหางตา (เพราะคนในกองสะกิดว่าโพนี่คว้าใครออกไป)

“ที่บอกว่ามีคนมารับ หล่อไม่เบานะเนี่ย” หนึ่งในคนที่นั่งข้างๆ ดาวเอ่ยขึ้น

“น้องขิงมือเบสวงนั้นไง...ที่โพนี่ได้สัมภาษณ์บ่อยๆ อ่ะเเก”

“อ๋อ... เนี่ยเมื่อไม่กี่เดือนก่อนนางก็บอกว่าคุยกับเด็กกรุบๆ อยู่อย่าบอกนะว่า”

“โอ้ย! จิ้นหวะเเก น้องขิงเเม่งโคตรหล่อ แล้วโพนี่ก็ยั่วๆ หน่อย คิดดีไม่ได้เลยกู”

“เบาๆ หน่อย เกรงใจคุณอลงกรณ์ด้วย”

“แหม เขาก็เเค่ข่าวลือมั้ยว่าเป็นเด็กคุณกรณ์ ถ้ากล้านัดมารับกันถึงร้านเเบบนี้ฉันว่าน้องขิงนั่นน่าจะเป็นตัวจริงมากกว่า”

“ก็จริงนะ...ไม่งั้นคุณกรณ์นั่งอยู่ด้วยแบบนี้จะกล้าได้ไง”

อลงกรณ์เห็นใบหน้าดาวหมองลงเรื่อยๆ เข้ามาเเตะไหล่

“ตามไปดูมั้ย”

ดาริณพยักหน้า ที่จริงเขาอยากขอตัวกลับสักพักแล้วเลยถือโอกาสนี้แยกตัวเสียเลย เเละพอลงมาก็ทันเห็นรถคันสีส้มเลี้ยวยูเทิร์นเข้าไปในคอนโดฝั่งตรงข้ามร้าน คอนโดขิงไงทำไมจะจำไม่ได้ สถานที่ที่เขามาฟีทเจอริ่งกับเจ้าเด็กเป็นครั้งที่สอง (รถคันสีส้มอ่ะคือครั้งแรก)

“น้องดาวโอเคมั้ยคะ” อลงกรณ์ก้มลงมาถามใกล้ๆ ดาวเงยหน้ามองอีกฝ่าย คงจะชอบใจสินะถ้าเขามีปัญหากับขิง เเต่เเค่เรื่องงานกับเรื่องที่อีกฝ่ายต้องไปอยู่ภูเก็ตมันก็รบกวนจิตใจเขามากพอเเล้ว ยังจะมีเรื่องมือที่สามที่สี่อีกหรอว่ะ

ทำไมอลงกรณ์ใจร้ายกับเขาจัง

มันพอดีไปเสียทุกอย่างเเบบนี้ ใครจะไม่รู้บ้างว่าวางแผน

ดาวเม้มปากเเน่น เขาน้อยใจโลกใบนี้เเล้วมีเเต่คนร้ายกาจอยู่รอบตัวเขา

“ไม่ร้องนะคะน้องดาว ถ้าขิงไม่รักน้องดาวเเล้ว พี่กรณ์พร้อมจะดูเเลหนูนะ”

ดาวซัดสายตาเเรงไปให้คนที่ตัวสูงกว่าแล้วอยากจะด่ากราดออกมาเหมือนเมื่อก่อน เเต่เพราะช่วงนี้ใจเขาไม่ค่อยโอเค เลยทำได้เเค่พูดออกไปว่า

“ผมอยากกลับคอนโดครับ”

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“ไม่กวนพี่กรณ์หรอกครับ พี่น่าจะอยู่กับทีมงานมากกว่านะครับ”

“พี่เป็นห่วงดาว หนูทำหน้าเหมือนจะร้อง”

กูโกรธมึงไง มึงเเม่งใจร้ายทำแผนการณ์ทำร้ายจิตใจกู แง๊~

ดาวคิดในใจเเล้วฝืนยิ้ม มันทำให้เป็นภาพที่น่าสงสารไปอีก

“พี่กรณ์อย่าใจร้ายกับดาวนะครับ เข้าไปเถอะ ดาวโอเค ดาวอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ”

“งั้นถึงบ้านเเล้วโทรหาพี่นะ”

“ไลน์ได้มั้ย ดาวเศร้าจนไม่อยากขยับปาก”

“ได้ครับ ถ้าเป็นน้องดาวพี่ก็ตามใจหมดแหละ”

ดาวยกยิ้ม ยอมให้อีกฝ่ายลูบผมเปาะเเปะเเล้วค่อยเดินไปเรียกเเท็กซี่

พออยู่คนเดียวได้เท่านั้นเเหละ ใครว่าดาวไม่หึง เขาเปิดเเอพลิเคชั่นกล้องวงจรปิดอย่างไว มันเชื่อมสัญญาณไว้กับกล้องห้องขิง เขาสามารถเปิดดูได้ทุกมุมนั่นเเหละว่าเจ้าเด็กกับโพนี่เเอบขึ้นไปเเซ่บกันหรือเปล่า

ขิงนั่งเล่นมือถืออยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนโพนี่ไม่เห็นสงสัยไปอยู่ในห้องนอนซึ่งเป็นห้องเดียวที่ขิงไม่ได้ติดกล้อง เพราะไม่อยากให้เกิดกรณีภาพหลุดออกไป

ดาวสั่งให้พี่เเท็กซี่ขับรถวนรอบเมืองแถวๆ นั้นไปก่อน เผื่อต้องกลับมาตบชู้จะได้ไม่เสียเวลา คนตัวเล็กหมกมุ่นดูจอจนเห็นว่าโพนี่ออกมาจากห้องนอนเเล้ว ยืนคุยกับขิงนิดหน่อย เจ้าเด็กของเขาเก็บไม้เก็บมือเหมือนพระที่ไม่ถูกตัวสีกา

ดาวยกยิ้มแหมคนอาร๊ายยยหล่อทะลุกกล้องได้ขนาดนี้

เดี๋ยว!! ผิดประเด็นแล้วดาว คนตัวเล็กส่ายหน้าแรงเรียกสติก่อนจะมองภาพทั้งคู่ก็เดินออกนอกประตูคอนโดไป

ดาริณสบายใจแล้วจึงบอกทางให้พี่เเท็กซี่ขับกลับไปส่งที่คอนโดตัวเอง แต่ระหว่างที่รถเเล่นไปคำพูดของพี่ทีมงานที่โต๊ะอาหารก็ลอยวนเข้ามาในหัวอีก

“น้องขิงมือเบสวงนั่นไง...ที่โพนี่ได้สัมภาษณ์บ่อยๆ อ่ะเเก”

นอกจากถ่ายโฆษณาเเล้วโพนี่ยังเป็นพิธีกรด้วยหรอ ดาริณเชื่อมโยงบางอย่างในใจ ย้อนไปปีก่อนหลังจากที่โพนี่ประกาศศัตรูกับเขาในสตูดิโอ GXX ไม่กี่วันป๊าก็ขึ้นมาลากเขากลับภูเก็ต แล้วป๊าก็พูดเหมือนรู้เรื่องพวกนี้มาจากพิธีกรที่ไปทำรายการท่องเที่ยวและไปสัมภาษณ์ป๊าในฐานะเจ้าของโรงเเรมและท่าเรือยอร์ช

มือขาวหยิบมือถือขึ้นมาเสิร์ซทันที แล้วไม่นานคลิปก็ปรากฏ มันเป็นรายการท่องเที่ยวปกตินี่เเหละเเต่พิธีกรหน้าละอ่อนดันถามไปถึงครอบครัวของผู้ให้สัมภาษณ์ด้วย ป๊าเขาก็ประกาศเสียปาวๆ ว่าลูกชายคนเล็กเรียนบริหาร

โพนี่!! เเม่งศัตรูหมายเลขหนึ่งที่ดาวหมายหัว ชั่วร้ายมากตามรังควาญถึงบ้าน แถมยังมีอลงกรณ์ที่กำลังร่วมมือกันแยกเขากับขิงแน่ๆ!!?

ดาวรู้สึกหัวร้อนขั้นสุดแต่ก็ยังนึกวิธีแก้เผ็ดทั้งคู่ไม่ออก



tbc 



มาๆ Talk เนื้อเรื่อง คือแบบตอนเเต่งก็รู้เเหละว่ามันมีดราม่าแต่แบบไม่คิดว่ามันจะยาวขนาดนี้ วันนี้มานั่งอ่านตอนนี้ก็แบบ ยังไม่หยุดดราม่าอีกหรอฟระ ทำไมมันหลายตอนจุงอ่ะ ตีตัวเอง นี่ๆๆๆ น่าตีนัก 

ตัดความดราม่าอย่างรวดเร็ว จากตอนที่เเล้วที่เหมือนขิงงอนดาว เราก็ไม่พูดถึงเนาะ เพราะสองคนนี้เขาก็รักกันนั้นเเหละมีเคืองๆ บ้าง เเต่ก็ไม่ได้ทะเลาะไร (เดี๋ยวไปคลี่ให้ตอนหน้าๆ ว่าดาวรู้สึกยังไงบ้างง)

แต่ว่า เรื่องที่ทุกคนจะกลัวว่าโพนี่สร้างข่าว น้องดาวเข้าใจผิดอะไรนี่คือแบบตัดไปได้เลยนะคะ เจ๊ดาวสตรองยิ่งกว่าหน่วย CSI FBI MIB มีหน่วยอะไรอีกมั้ย คือเจ้มีเเอปกล้องวงจรปิดห้องน้องขิง เอ็นดูเเลงอ่ะลูก แบบโพนี่และอลงกรณ์พวกเธอต้องหลั่งน้ำตา ฮรือ (โอ๋ๆ นะโพนี่่)

แต่ที่บอกว่าคู่นี่เป็นตัวเเปร ก็มีนะคะ อยู่ในตอนต่อไป ว่าเค้าจะเเปรยังไง อุบไว้ก่อน 

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้นะ เหลืออีกสัก 3 ตอนก็จะจบเเล้วค่ะ เรามาอยู่ด้วยกันไปให้ถึงตอนนั้นนะคะ 


รักมากๆๆๆ 

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 22 - ศัตรูหมายเลข 1__[9 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 09-09-2018 21:25:34

รีบๆคิดแผนเร็วพี่ดาววว เดี๋ยวนังใบโพธิ์จะจับตัวพระ นังนี่มันร้ายยิ่งนัก ชอบความพี่ดาวรู้ทันแผน แต่ช้าไปนิดนึงง่ะ สู้เค้าพี่ดาว เห็นบอกว่าใกล้จะจบแล้ว งั้นขอสเปไว้ก่อนเลยได้มั้ยคะ555555555.

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 22 - ศัตรูหมายเลข 1__[9 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: sweetie009 ที่ 09-09-2018 21:50:22

 ขิงนางฉลาด  ต้องเอาคืนให้หนัก

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 22 - ศัตรูหมายเลข 1__[9 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 09-09-2018 21:56:40

ดาวเก่ง...ฉลาดมากด้วย ชอบ..บบบบบบ   :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 22 - ศัตรูหมายเลข 1__[9 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 09-09-2018 22:06:15

พี่ดาวเตะให้คว่ำเลยคร่า

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 22 - ศัตรูหมายเลข 1__[9 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 09-09-2018 22:24:44

 o13

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 22 - ศัตรูหมายเลข 1__[9 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 10-09-2018 00:25:44

ดาวเป็นโรคซึมเศร้าป่ะเนี่ย?

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 22 - ศัตรูหมายเลข 1__[9 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 10-09-2018 23:19:05

Chapter 23



ดาริณกลับถึงคอนโด พอเปิดประตูเข้ามาในห้อง เขารู้สึกได้ว่ากลิ่นเเปลกไป เลยเดินเร็วๆ เข้าไปในห้องนอน ไฟส้มถูกเปิดไว้สลัวๆ แล้วพอมองไปจนทั่วก็เจอร่างเด็กที่เเซ่บที่สุดในพระนครนอนกระดิกเท้าอยู่บนเตียง เนื้อตัวเปลือยเปล่าตัดกับริบบิ้นสีเเดงที่ห่อพันไว้รอบอกแล้วมีปมโบว์ตรงตำเเหน่งหัวใจ แถมยังมีกุหลาบช่อหนึ่งวางอยู่ข้างตัวด้วย

“มารับของขวัญไปเร็วครับ”

ทั้งที่หงุดหงิดที่เจ้าเด็กไม่ฟังคำสั่งบอกว่าอย่ามาหาๆ แต่พอเห็นภาพนั้นริมฝีปากมันก็อดจะยกยิ้มไม่ได้ เด็กอะไรน่าไม่อาย ใส่กางเกงในตัวเดียวนอนยั่วอยู่ได้

เเค่นี้เอง...ความสุขของเขาคือผู้ชายคนนี้

ดาริณปีนขึ้นเตียงไปกอดคนน้องไว้เเน่น เหมือนลูกหนูตัวเล็กๆ ที่เบียดตัวเข้าหาเเม่ ขิงยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหัวคนเป็นพี่เบาๆ มืออีกข้างก็ตบก้นดาริณปุๆ ไม่ต่างจากกล่อมเด็ก ดาริณซุนหน้าลงกับอกกว้าง ใช้จมูกบี้ซุกไซร้ไปมา ก่อนจะเเนบเเก้มลงเเล้วหลับตาอย่างผ่อนคลาย

โถ...ปากบอกเขาปาวๆ ว่าไม่อยากให้มา

“ห่มผ้า” เสียงอู้อี้สั่งเพราะเเก้มถูกเบียดจนโย้พูดลำบาก ขิงดึงผ้านวมผืนโตมาห่มให้จนถึงคอคนพี่ เเละมันก็ปิดหน้าอกเขาไปด้วย

ความอบอุ่นเรียบง่ายนี้ทำให้หัวใจที่ว้าวุ่นเรื่องต่างๆ ของดาริณสงบลงอย่างไม่น่าเชื่อ เเค่ได้กอดขิงเงียบๆ แล้วปล่อยให้มีมือลูบเบาๆ บนเรือนผมเขา ทั้งอลงกรณ์ ทั้งโพนี่จะรู้มั้ยนะว่าต่อให้วางเเผนเเทบตายสุดท้ายขิงก็มานอนรอให้เขากอดอยู่ที่ห้องนี่ไง

ดาริณซึ่งนอนไม่พอมาหลายคืนเพราะอาการตาค้างถึงรุ่งสางแล้วก็ต้องรีบตื่นไปทำงาน กลับงีบหลับไปอย่างง่ายดายบนอกกว้าง ขิงปล่อยให้คนพี่ได้พักจากเรื่องวุ่นวายทั้งหมด

ขิงนอนนิ่งให้ดาริณใช้อกเขาต่างหมอน แล้วท่านอนคว่ำเเก้มเบียดแบบนั้นก็ทำให้น้ำลายไหลมาเป็นทาง แต่เด็กหนุ่มไม่ได้นึกรังเกียจเลยเเม้เเต่น้อยมันน่าเอ็นดูมากกว่า เขาเลยใช้เวลานี้งีบหลับไปด้วย

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ขิงเริ่มรู้สึกตัวขึ้นเพราะเสียงเเปลกๆ ที่มาจากคนในอ้อมกอด

“ฮื้อ..”

“ฮึก…”

“ขิง ขิง ไม่ไป..ไม่เอา...อยู่กับดาว...ไม่ไปนะ”

อาการตัวกระตุกเหมือนตกใจอะไรบางอย่าง ทั้งที่ดวงตาหวานยังปิดสนิท ทำให้คนที่เป็นหมอนลืมตาขึ้นมองยังเป็นห่วง ดาริณขมวดคิ้วเเน่น ปากพึมพำไม่ได้ศัพท์ จนขิงต้องใจร้ายปลุก

“ดาว ขิงอยู่นี่”

“อือ”

ดาริณค่อยๆ ลืมตาช้าๆ เงยหน้ามอง ปลายขนตานั้นชื้นจนรู้ว่าอีกฝ่ายของมีร้องไห้เล็กน้อย หน้ายับๆ เริ่มเบะ แล้วกอดขิงเเน่นเหมือนเด็กที่หวงของ

ขิงยู่คิ้ว รวบสองเเขนกอดตัวคนพี่ด้วยความสงสาร

“เป็นอะไรเล่าผมได้มั้ย หรืออยากงอเเง หรืออยากด่าโลกโทษสังคมก็ว่ามา”

ดาวส่ายหน้าเพื่อบอกว่าเขาไม่เป็นไร มันเเค่...ฝันร้ายซ้ำๆ ฝันเห็นภาพขิงเดินจากเขาไปทุกครั้งที่วันอาทิตย์จบลง ความว้าเหว่ยามอยู่ในห้อง แล้วมองเห็นพระอาทิตย์ตกดินไปอย่างช้าๆ อาการจิตตกเย็นวันอาทิตย์ไม่ทันหายไปดี เขาก็ต้องเผชิญกับวันจันทร์ที่เเสนน่าเบื่อ วันอังคารอันเหนื่อยหน่าย วันพุธที่ต้องเร่งทำงานเเทบตาย วันพฤหัสที่อดหลับอดนอน เพื่อจะรู้ว่าวันศุกร์ก็ต้องเเก้งานซ้ำแล้วซ้ำเล่า

Self Esteem เขากำลังลดลงทุกครั้งที่ลูกค้ามีคอมเม้นต์เเก้งาน หรือยังทำงานได้ไม่เร็วพอตามที่โปรดิวเซอร์กำหนดไทม์ไลน์ไว้ เพื่อนเก่าก็ไม่ได้เจอเลย แถมพอกลับห้องมาก็ต้องมีเเต่ความว่างเปล่า

ขิงอยากจะถอนหายใจ ดาวบอกไม่มีอะไร เเต่กลับเหม่อลอยไปนานเหมือนปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปไกลเเสนไกลเสีเเล้ว

“งั้นไปอาบน้ำก่อนมั้ย เดี๋ยวมาคุยด้วย” ขิงเอ่ยเบาๆ “ผมอุ้มไปแช่น้ำนะ”

ดาวพึ่งได้สติ รวบรวมโฟกัสมาที่ใบหน้าขิง เขาพยักหน้า เอาสิใช้เวลากับเจ้าเด็กก็ดีเหมือนกัน

คนตัวเล็กดิ้นดุ๊กดิ๊กออกจากอกของเเฟนเด็ก เเต่น้ำลายที่ยืดติดมาด้วยทำให้ดาวยิ้มเเหย ขิงยันตัวขึ้นมาใช้หัวเเม่มือปาดออกให้จังหวะนั้นเองก็ไม่ลืมจะไล้ริมฝีปากนุ่มๆ ของคนพี่เล่น ดาวสบตาเขา ขิงเเทบห้ามใจไม่ไหว คนที่เคยฟัดกันทุกวันพอห่างกันไปแบบนี้อะไรๆ ก็พุ่งพล่านขึ้นง่ายๆ

ดาริณผลักไหล่ขิงออก ไม่ได้เขินอายอะไร แต่คิดว่าถ้าเเช่น้ำกันอาจเสียเวลาเกินไป

“ดาวไปล้างตัวเเป๊บเดียว” แล้วก็พลิกตัวลงจากเตียงไปเลย พอได้สัมผัสกล้ามเนื้อนุ่มๆ อุ่นๆ ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาอยากนัวเนียกับขิง บางทีได้ใช้ร่างกายเเก้เครียด หลั่งสารเอ็นโดรฟินสักหน่อย อาการจิตตกของเขาอาจจะดีขึ้นก็ได้



ขิงขมวดคิ้วสำรวจร่างของดาริณที่อาบน้ำตัวหอมฉุย ไม่สวมอะไรเลยออกมา

ผอม...พุงกะทิพอดีขยำหายไปไหน

แก้ม...ก็เหมือนจะน้อยลงไปด้วย

ดาริณไม่ล่วงรู้ถึงความคิดของขิงที่นึกเป็นห่วงตัวเองอยู่ ดาวแค่เห็นเจ้าเด็กที่ยังไม่เเกะริบบิ้นออกจากตัว มันทำให้นึกว่าคืนส่งตัวเจ้าสาวเข้าหอ แล้วไงให้เขาเป็นเจ้าบ่าวใช่มั้ยคืนนี้ ดาวปีนขึ้นไปนั่งทับตรงช่วงสะโพกของอีกฝ่ายเเล้วลงมือเเกะเบาๆ ขิงทำท่าเขินอายราวกับเป็นเจ้าสาวจริงๆ การที่เขาเล่นสนุกกันเเบบนี้ทำให้ดาวลืมความเครียดไปช่วงหนึ่ง

เขาก้มลงจูบขิงเป็นการอุ่นเครื่อง พร้อมทั้งลูบฝ่ามือลงไปบนขิงยักษ์ที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงในผ้ายืด ดาริณดูเเลมันเหมือนเกาพุงให้เเมวตัวเขื่องๆ ขิงนอนนิ่งให้ดาวหยอกล้อร่างกายเขาเล่นแต่สันกรามนี้นูนขึ้นมาเป็นระยะเพราะพายุเริ่มก่อตัวในท้องน้อยเขาเเล้ว ขิงกัดฟันเเน่น ส่งเสียงต่ำๆ ออกมาเพราะความเก่งกาจของคนพี่ และเมื่อก้อนเนื้อนิ่มๆ เริ่มกลายเป็นรูปเป็นร่าง ดาวก็ดึงกางเกงในที่โอบรัดเจ้าตัวโตออก ขิงยกสะโพกอำนวยความสะดวกให้ มือขาวค่อยๆ ดึงมันจนหลุดไปกองอยู่ที่ข้อเท้าขิง

คนตัวเล็กกดจูบหน้าขาขิงบ้าง จังหวะเชื่องช้าจนคนที่อึดอัดอยากปลดปล่อยต้องมองเเรง ดาริณที่นั่งคุกเข่าอยู่บนเตียงก้มๆ เงยๆ อยู่หน้าลูกรัก เป็นภาพที่ ฮึ่ย! น่าฟัดเกินห้ามใจ

ริมฝีปากบางๆ ลิ้นสีเเดงเล็กๆ เเลบเลียไปมา อยากจะกัดกระชากให้ขาดเเต่ก็ทำไม่ได้ เพราะตั้งใจไว้เเล้วว่าคืนนี้จะปล่อยให้พี่เขาเอาเเต่ใจให้เต็มที่ ดาริณสังเกตสีหน้าขะมุกขะมัวของขิงเเล้วก็อมยิ้ม เขายืดตัวขึ้นไปแลกจูบที่ส่งเสียงลามกกันอยู่เกือบสิบนาที แค่จูบจูบเเล้วก็จูบไปเรื่อยๆ จนทุกส่วนในร่างกายเสียวซ่านไปหมด ขิงทนไม่ไหว ต้องยกมือขึ้นกดบดบี้ก้อนจุดตรงหน้าอกบางๆ ไปหลายที่

ดาริณหลับตา รับสัมผัสที่มันรุนเเรงต่อใจเหลือเกิน เขารู้เเล้วว่าขิงเริ่มจะไม่ไหว จึงลดใบหน้าลงไปรับเอาสิ่งที่กำลังเครียดเกร็งเข้าโพรงปาก ดูเเลมันจนหน้าท้องบิดเกร็งจนเห็นลอนกล้ามเนื้อชัด ดาวลูบซิกแพ็คของน้องเล่นเพลินมือ บางครั้งก็ซนไปถึงตุ่มไตบนหน้าอกขิง ละริมฝีปากร้อนๆ ไปครอบครองมัน ขบกัดจนขึ้นรอยเเดง ดาริณเองก็ปรนเปรอเก่งไม่ต่างจากขิงนั้นเเหละ และเมื่อเห็นว่าจะทนไม่ไหวกันทั้งคู่เเล้วก็เอื้อมมือไปที่ลิ้นชักหัวเตียงเเต่ขิงคว้าเเขนเอาไว้ก่อน เเล้วยื่นซองถุงยางสกรีนคำว่า Twisted Pleasure มาให้ ดาวเเกะออกมาเเล้วเห็นว่าปลายมันเป็นเเบบเกลียวที่ต่างไปจากปกติ เจ้าเด็กยักคิ้วให้ เขาเเค่หาลูกเล่นใหม่ๆ มาให้คนพี่เเก้เบื่อเท่านั้นเเหละ ดาวจัดการสวมมันลงไปบนอวัยวะกลางลำตัวน้องชาย แล้วค่อยๆ ชะโลมเจลหล่อลื่นตาม เขาเองก็ไม่ได้ Make Love กับขิงมาระยะหนึ่งเเล้ว กลัวว่าจะคับเเน่นจนเกินไป

ขิงตบก้นคนพี่เบาๆ แล้วบอกให้หันมาทางเขา แต่ดาริณส่ายหน้า เเล้วจัดการตัวเองให้ขิงดู จากหนึ่งนิ้ว เป็นสองนิ้ว แล้วก็สาม ขยับมือเป็นจังหวะทั้งที่สายตาปริ่มๆ น้ำนั้นมองมาทางขิง

แม่งเอ้ย! อีโรติกจนเลือดลมพลุ่งพล่าน

จะเสร็จเอาตั้งเเต่ยังไม่ได้รวมร่าง!!

“ฮ้า~” ดาวส่งเสียงอย่างห้ามไม่ไหว

“ดาวอย่ายั่วไปมากกว่านี้!!” ขิงขึ้นเสียง คนพี่กัดปากเบะเหมือนโดนดุ ขิงเห็นเเล้วอยากโอ๋เเรงๆ โอ๋จนครวญครางเป็นชื่อเขาทุกลมหายใจเข้าออกเลยทีเดียว

“ขิง ขิง ฮือ...” เอ้อ...แล้วก็ครางชื่อเขาตั้งเเต่ตัวเรายังไม่เเตะกันอีกละ

“ดาวมานี่ครับ” ขิงเริ่มจะทนไม่ไหวจริงๆ เขาเอื้อมไปจับข้อเท้าคนที่นั่งเปิดให้เขาเห็นไปทุกสัดส่วน

ดาริณคลานอย่างเชื่องช้ามาที่ตัวคนน้องเเล้วก็ปีนขึ้นไปคุกเข่าคร่อมร่างเจ้าเด็ก ใช้สองมือกำเเก้มก้นของตัวเองเเน่นเเล้วค่อยๆ หย่อนตัวลงกลืนกินขิงทีละนิด ความอุ่นร้อนที่วิ่งเข้าปะทะกันนั้นอุณหภูมิสูงราวกับมีไฟเผาผลาญ ดาริณเหงื่อชื้นทั้งที่เเอร์ในห้องเย็นเฉียบ ขิงเองก็เช่นกัน

รอจังหวะหายใจเเป๊บเดียวดาวก็เริ่มเคลื่อนสะโพก ขิงช่วยประคองด้วยความเป็นห่วงเเต่ดาริณก็เร่งจังหวะเสียจนขิงต้องขบกรามจนขึ้นสันชัดเจน

“ฮะ ฮ่า ฮ่าห์” ดาริณวางมือไว้บนหน้าท้องแข็งปั๊ก เพื่อประคองตัวแล้วก็หลับตาเเหงนหน้าเชิดรับสัมผัสที่พุ่งพล่านไปทั่ว ทุกครั้งที่เขากดลงไปเจ้าถุงยางแบบใหม่ของขิงก็ทำให้ปั่นปวนจนเเทบทนไม่ไหว ดาวเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ และคนที่นอนนิ่งก็เริ่มสวนสะโพกกลับมาเช่นกัน

เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั้งห้อง ดาวเอนตัวไปด้านหลังใช้สองมือค้ำยันเตียงนุ่มไว้ ส่วนต่างๆ ที่ควรน่าอายเปิดเผยสู่สายตาขิงเสียสิ้น มันสวยเเละกระตุ้นต่อมหื่นโหยจนขิงเขินเสียเอง ดาริณยังคงฮอตไม่เปลี่ยนเเปลง

เเล้วเมื่อท่า on top เริ่มหมดความมันส์ขิงก็ผลักดาวออก เขารั้งให้คนพี่นอนตะเเคง แล้วดึงหลังนั้นมาชิดอก กอดรัดเเน่น ใช้ปากกดจูบไปทั่วหัวไหล่ ขบกัดมันราวจะกลืนกินลงไป แท่งเนื้อร้อนถูไถอยู่ตรงเเก้มก้นยั่วให้ดาริณอยากมากมาย แต่ก็เเกล้งกันไม่ยอมสอดใส่ ตาหวานๆ เต็มไปด้วยเม็ดน้ำ สะโพกดาริณหมุนวนเเล้วพยายามเบียดเข้าไปให้เเนบชิด หวังเพียงว่ามันจะได้รับการเติมเต็มจากความใหญ่โตอีกครั้ง

“ขิงอย่าแกล้งดาว” ดาริณส่งเสียงอ้อนเอาอย่างน่าสงสาร คนน้องหัวเราะต่ำๆ ในลำคอ เขาอยากกินพี่ช้าๆ บ้างนี่นา เเล้วก็เป็นเหมือนช่วงพักเหนื่อยไง เพราะใส่กันอีกทีจังหวะมันจะได้มันส์ๆ ไปเลย

ดาริณค้อนตาจะคว่ำอยู่เเล้ว เเต่เจ้าเด็กก็ยังใช้ปากไปกับเเผ่นหลังเขาอยู่นั้นเเหละ หิวมากมั้ยละ

ช้าไม่ทันใจ ดารินเลยผลักให้ขิงหงายตัวอีกครั้ง เเล้วนั่งหันหลังให้ใช้สองมือประคองเนื้อร้อนๆ เข้าไปในช่องทางเร้นลับที่ยังขยายตัวอยู่จากศึกครั้งก่อน

ขิงกลืนน้ำลาย ความลามกของกูไม่เคยต่อสู้กับพี่เขาได้เลย อยากจะร้องไห้กระซิก เหมือนเรากระดูกคนละเบอร์อย่างไรก็ไม่รู้ สิ่งที่ิขิงทำได้คือมองเเผ่นหลังที่ขึ้นลายพร้อยสีเเดงจากริมฝีปากเข้าเมื่อครู่ ดาริณโยกตัวไปมาเหมือนเล่นสนุก แต่คนที่ต้องรองรับอารมณ์พี่เขาเนี่ยเเทบสิ้นใจเเล้ว ท่านี้เเม่งเสียวเอาจริง ขิงกัดฟันเเน่น แล้วแข็งใจลุกขึ้นสอดเเขนไปใต้รักแร้ของดาวเเล้วรั้งตัวคนพี่ให้นอนทับลงมา สองขาก็เกี่ยวใต้เข่าคนพี่ให้เเยกออกกว้าง

“ขิง!! ฮื้อ ท่านี้มัน..ประเจิดประจื้อ”

ขิงอยากจะหัวเราะให้ไส้ไหลไม่นึกว่าจะได้ยินคำนี้หลุดออกมาจากปากดาริณ เราสองคนมันเลยประเจิดประเจ้อไปนานเเล้วมั้ย

ดาริณอยากยกมือปิดหน้า เพราะความโล่งที่เรียกได้ว่าน้องชายดาวได้สัมผัสอากาศอย่างเต็มที่ แล้วถูกส่งร่างกายให้ลอยสูงไปในอากาศ ก่อนจะโดนรั้งให้กลืนน้องชายขิงลงไปลึกๆ ฮือ ดาวหน้าบาง ดาวอาย ดาวไม่ชอบท่าเปิดๆ แบบนี้เลย แถมยังมีส่วนที่กระด๊อกกระเด็กอย่างอิสระ ฟาดท้องน้อยตัวเองป้าบๆ อีก บ้าบอที่สุด

“ปล่อยดาวลงเดี๋ยวนี้นะ ฮือ” ดิ้นเเรงเชียวแต่ขิงล็อกทั้งเเขนทั้งขาไว้เเล้วจะหนีไปไหนรอด

ตับๆ กันสะเทือนเตียง

ขิงหัวเราะชอบใจ ที่ได้แกล้งพี่ได้บ้าง ถ้ารู้ว่าดาวกลัวท่านี้นะจัดไปนานเเล้ว

“คนใจร้าย อื้อ ขิงใจร้ายมากๆ เลย อื้อ”

โอ๊ย! หอบโว้ย!

“ไม่ชอบหรอ”

“ชอบ”

เอ๋า! ขิงละงง

“คิก!”

เนี่ยพอหัวเราะเเบบนี้ได้เขาก็สบายใจ ยอมปล่อยพี่ดาวเป็นอิสระ เจ้าพี่รีบคลานลงมานอนคว่ำทันที

“จัดมาเเรงๆ เลยขิง ไม่ไหวละ”

ขออนุญาตเกลียดพี่ดาวได้มั้ยครับ

ถึงคิดแบบนั้นแต่ก็รีบรั้งเอวคนพี่ขึ้นมา ประกบตัวลงไปด้านหลังทันที ขิงขยับเเรงเหมือนนักกีฬาว่ายน้ำที่ดึงตัวช่วงสุดท้ายเพื่อเข้าเส้นชัย

“ฮื้อ..”

“พร้อมกันนะที่รัก”

“ครับ...”

ดาวว่าไปแบบนั้นเเต่ก็เกร็งตัวรับความลึกที่คนน้องถาโถมเข้ามาอย่างไม่คิดจะยั้ง

และในวันที่มีเรื่องเครียดเเบบนี้ ความหวาบหวามอย่างรุนเเรงที่เจ้าเด็กมอบให้ก็ทำให้ดาวเหมือนปลดปล่อยทุกอย่างออกมา สมองเขามีเเสงสีมากมายเเตกกระจายเหมือนอยู่ท่ามกลางดอกไม้ไฟ

ทั้งคู่ปล่อยตัวให้ตกลงมาบนที่นอนนุ่ม ขิงดึงดาวเข้าไปกอด คนตัวเล็กซุกหน้ากับอกกว้างเพื่อประคองลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติ

“เป็นไง รู้สึกดีขึ้นมั้ย” ขิงถามเบาๆ เขากดจูบลงไปบนหน้าผากชื้นเหงื่ออย่างถนอม เมื่อพายุร้อนเเรงผ่านไป มันก็มีเเต่ความอบอุ่นลอยอยู่รอบตัวเท่านั้น

“น่าจะหลับลึกอ่ะคืนนี้”

“ดีแล้ว”



วันรุ่งขึ้นสายๆ ขิงที่รู้สึกตัวก่อนก็ลุกขึ้นไปโทรสั่ง Brunch จากร้านดังมารอดาวตื่น คนน้องอาบน้ำเรียบร้อย แล้วลงไปรับอาหาร เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็เห็นดาวเดินพล่านอยู่ในห้อง ทำหน้าเหมือนจะร้อง

“ดาวเป็นอะไร!?”

“นึกว่าไปแล้ว...” คนพี่พูดเสียงอ่อนจางจนขิงขมวดคิ้ว เขาวางถุงอาหารลงเเล้วรวบดาวเข้าไปกอด เห็นเมื่อคืนดูจะร่าเริงขึ้นเเล้วไม่คิดเลยว่าตื่นมาแล้วยังเป็นแบบนี้อีก

“วันนี้อยากไปไหนมั้ยคนเก่ง”

ดาวส่ายหน้า ไม่ยอมเงยหน้าออกมาจากอกเลย

“อยากอยู่กับขิง นอนเล่นในห้องก็ได้”

คนน้องฟังแล้วพยักหน้ารับ

“ของสั่ง French Toast มาให้ ไปกินกัน”

ดาวยอมปล่อยตัวขิง “ไปล้างหน้าก่อน”

“มอมเเมมจริงเเฟนใครเนี่ย” ขิงลูบผมคนพี่อย่างเอ็นดู แล้วเดินไปส่งถึงห้องน้ำ

ไม่นานดาวก็ออกมาพร้อมสีหน้าที่ดีขึ้น มานั่งโต๊ะอาหารที่ขิงวางของกินไว้ให้พร้อม ดาวจิ้มเข้าปากไปเรื่อยๆ เเต่ดูไม่เอ็นจอยเเบบเมื่อก่อนที่ต้องเคี้ยวตุ้ยๆ ยิ้มตาหยีใส่เขาเวลาได้ของกินอร่อย

“ไม่อร่อยหรอ”

ดาวยู่ปาก ไม่ตอบแล้วหันไปยกกาเเฟดำขึ้นมาจิบเเทน ขิงยังทานไปไม่ถึงครึ่งดาวก็เหมือนจะหยุดกินเเล้ว เจ้าเด็กของดาวเลยลุกขึ้นไปเบียดคนพี่จนเกือบตกเก้าอี้ แล้วช้อนเอาก้นนุ่มๆ นั้นมานั่งบนตักตัวเองเเทน

“ช่วงนี้กินอะไรบ้างมั้ย”

“ข้าวหมูทอดใต้คอนโดเนี่ย กินทุกวันเลย”

“ไม่เบื่อหรอ หื้ม”

“เบื่อ...เเต่ไม่รู้จะกินอะไรดีอ่ะ กินกันตาย เเบบรีบๆ ไปทำงาน”

“แล้วอยู่ออฟฟิสกินอะไรครับ”

“กินขนมนะอยากกินเเต่ของหวานๆ”

ขิงพยักหน้าหงึกๆ

“เบื่อข้าวหรอคะคนเก่ง”

ดาริณย่นจมูกมาคะขาใส่อีกแล้ว

“ไม่ได้เบื่อ...เอ๊ะหรือเบื่อ บางทีก็ไม่อยากกิน”

“แล้วนอนหลับมั้ยช่วงนี้”

ดาริณเอียงคอคิด”

“ก็ไม่ค่อยนะ”

ขิงพยักหน้า จดจำข้อมูลไปด้วย

“เครียดงานหรอ” ขิงจับมือดาวขึ้นมาหอมเบาๆ ดาวทำหน้าเหมือนจั๊กจี้เเต่ก็ปล่อยให้น้องลูบไล้มือไม่ปล่อย

“นิดหน่อย”

“นิดหน่อยเสียจนผอมไปหมด” ขิงว่า

“ก็...เเบบรู้สึกว่าไม่เก่ง ไม่เร็ว ทำเท่าไหร่ก็ไม่ดีสักที ทั้งที่คิดว่าดีเเล้วแต่เเบบ...ไม่ผ่าน มันไม่ใช่สไตล์อ่ะขิง”

ขิงถอนหายใจอย่างเเผ่วเบา เขารู้ดีว่างานในวงการนี้มันกดดันเเค่ไหน เส้นบางๆ ระหว่าง Artist กับ Marketing แต่เด็กจูเนียร์แบบดาวจะติสท์ฝืนทำงานในเเนวตัวเองก็ยังไม่ได้ ยังไงก็ต้องตามใจตลาดก่อน

“เเล้วไม่ไปญี่ปุ่นละ บริษัทที่ดาวเคยไปฝึกงานเขาก็ชวนไม่ใช่หรอ”

ดาวส่ายหน้า

“ดาวไม่อยากอยู่ไกลขิง”

“แล้วทุกวันนี้ไม่ไกลกันหรอ ไปไกลอีกหน่อยไม่เป็นไรหรอก ขิงไม่ได้จะไปมีใครหนิ ดาวอยู่ไหนขิงก็รักเหมือนเดิม”

ดาริณตวัดขาคร่อมตักขิงทันที เขารวบแก้มน้องด้วยสองมือ แล้วกดจูบลงไป

“ดาวก็รักขิง รักจน...บางทีดาวกำลังเห็นเเก่ตัวรึเปล่า”

ขิงส่ายหน้า

“ดาวทำให้ขิงต้องไปอยู่ไกล แบบ...เฮ้อ” ดาวถอนหายใจ แล้วทำท่าจะลุกขึ้น ขิงรั้งมือพี่กลับมาเหมือนเดิม

“อย่ามองว่าเป็นปัญหา มันคือโอกาสนะที่ดาวจะได้ทำตามใจตัวเอง”

“ขิงสนับสนุนทุกอย่างที่ดาวเลือกเสมอ อย่าคิดมาก”

ดาวพยักหน้า

“อย่าเครียด”

“อย่าผอม”

“ถ้าไม่ไหวก็ถอยออกมาก่อน”

“เข้าใจไม่ครับ”

“เจ้าเด็ก”

“ครับ?”

“เก่งจัง “ดาวเอ่ยปากชม ขิงยิ้มอุ่นๆ ให้

“ไม่ได้เก่ง เเต่เพราะขิงไม่ได้อยู่ในปัญหาต่างหาก เลยมองเห็นอะไรได้ง่ายกว่า ดาวก็เเค่ถอยออกมาบ้าง บางทีอาจจะเจอสิ่งที่ดีกว่า ถ้าบริษัทที่ทำมันไม่ตอบโจทย์ชีวิตก็ลองที่ใหม่มั้ย มันจะได้ไม่เสียเวลาทั้งสองฝ่าย ทั้งเค้าเเละเรานะ”

“ตกงานเลยนะ”

“แล้วรีบใช้เงินหรือคนดี เงินจากถ่ายโฆษณาเยอะเเยะแล้วมั้ง” ขิงถาม

ดาวพยักหน้า ใช่เเหละ ถ้าเขายอมรับทุกงานป่านนี้ก็มีเงินเต็มบัญชีแล้ว



เย็นวันอาทิตย์มาถึง ขิงที่เก็บกระเป๋าเป้เรียบร้อย ดาวก็อ้ำๆ อึ้งๆ เหมือนอยากรั้งแต่สุดท้ายต้องยอมให้ไป เสียงปิดประตูห้องดังขึ้นในชั่วขณะที่อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็วจากห้องอุ่นๆ ก็เย็นเฉียบ ใจดาวดิ่งลงเหมือนลิฟต์ที่สลิงขาด

มันหดหู่จนดาวยังนึกเเปลกใจ ใช่ว่าเราไม่เคยห่างกัน ตอนขิงไปญี่ปุ่นก่อนหรือตอนที่เขากลับจากญี่ปุ่นหลังขิง เราก็ห่างกันได้ ดาวพยายามหาคำตอบให้ตัวเอง...อาจจะเป็นเพราะการห่างกันในตอนนี้มันเป็นลูปนรกที่ไม่มีวันจบสิ้น ดาวมองไม่เห็นความชัดเจนว่าเราจะกลับมาอยู่ด้วยกันได้อีกยังไง

อ่า...ทำไมเจ็บหน้าอกจังนะ

ขิงไม่สบายใจเลย ก้าวย่างไปยังลิฟต์อย่างยากลำบาก ลางสังหรณ์เเปลกๆ ทำให้เขาตัดสินใจทิ้งตั๋วเครื่องบินเที่ยวนี้เเล้วเดินกลับมาที่ห้อง เสียงสะอื้นดังเล็ดลอดมาจากช่องประตู

ขิงตกใจรีบกดรหัสห้องเข้าไป เจอดาวนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงซอกข้างประตู ขิงไม่เคยเจอคนพี่เป็นแบบนี้ เขารับมือไม่ถูก

“ดาว!!”

“ฮือ...ขิงไม่ไปได้มั้ย ไม่ไปไหนแล้วได้มั้ย ฮื้อ...”

ดาวร้องแบบคนจะขาดใจ หน้าเล็กๆ นั้นเเดงไปหมด น้ำมูกน้ำตาไหลอย่างไม่รักษาภาพลักษณ์อะไรอีกต่อไป ขิงใจหนักอึ้งเหมือนถูกถ่วงด้วยหินก้อนใหญ่

เขา...เขากำลังทำร้ายดาวหรือไร

เจ้าเด็กรวบตัวคนพี่ไปกอดปลอบไว้ ดาวสะอื้นฮึกๆ จนกลัวจะหายใจไม่ทัน

“สั่งน้ำมูกค่ะคนดี” ขิงหยิบทิชชู่นุ่มๆ มาจัดการให้

“ฟืด~”

“สั่งออกมาให้หมด อย่าสูดเข้าไป”

“งื้อ ไม่ดุได้มั้ย”

ขิงจุ๊บเเก้มเลอะๆ นั้นอย่างเอ็นดูเขาตบก้นคนพี่เบาๆ เหมือนเลี้ยงเด็กให้อีกฝ่ายซุกคอเขาให้พอใจ

เมื่อดาวเริ่มสงบลงขิงค่อยคลายใจหน่อย

ดาวคงร้องจนเพลียเลยหลับไปเอง ขิงอุ้มคนที่ตัวเบาลงมากไปวางไว้บนเตียงห่มผ้าให้เรียบร้อยก็ออกมาโทรศัพท์

“ป๊าครับ ผม..ขออนุญาตกลับช้าหนึ่งวันนะครับ”

“หึ...ทำไม แค่นี้ลื้อก็ไม่สู้เเล้วหรือไง”

“อ่า…” ขิงถอนหายใจยาว ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

“ผมว่า...ดาวไม่โอเคเลยป๊า”

“อาดาวเป็นอะไร สำออยอะไรอีก”

“ดาวไม่ได้สำออยอะไรหรอกครับ เค้าก็พยายามเข้มเเข็งอยู่...” ขิงพูดได้เเค่นั้น

‘อาจจะป็นช่วง Fragile Mood นะน้องขิง ยังไม่ถึงกะซึมเศร้าหรอก แต่ถ้าผ่านช่วงนี้ไปไม่ได้...ก็มีสิทธิ์เป็นนะ’ เสียงของพี่สะใภ้ยังดังชัดในหู คราวที่เขาโทรไปเล่าอาการดาวให้ฟัง

“ขอโทษด้วยครับที่กลับไปตรงกับที่เคยสัญญาไว้ไม่ได้ แต่ผมขออยู่เป็นเพื่อนดาวอีกสักวันแล้วกันนะครับป๊า ผมเป็นห่วงดาวจริงๆ”

คราวนี้ปลายสายเงียบ

“…”

ทุกครั้งที่ขิงพูด เเม้นไม่มีเจตนากระทบกระเทียบเเต่พ่อของดาวก็รู้สึกเหมือนเขาเป็นพ่อที่ไม่ดีขึ้นไปทุกที ทำไมเจ้าเด็กนั่นถึงเเสดงออกว่าทั้งรักและเข้าใจลูกชายคนเล็กเขาได้ขนาดนั้น

“แค่นี้ก่อนนะครับป๊า ผมจะไปอยู่เป็นเพื่อนดาว กลัวว่าตื่นเเล้วไม่เจอใครจะตกใจอีก”

“อืม”

ขิงวางสายไปแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาเคลือบไปด้วยความเคร่งขรึม ถึงเเม้เขาจะเลื่อนวันกลับกับพ่อดาวได้ แต่เขาก็ยังมีเรียนอยู่ดี จะให้ขาดเกินหนึ่งอาทิตย์ก็คงไม่ไหว อาจจะต้องให้ดาวไปอยู่ที่บ้านพ่อเเม่เขาสักพัก อยู่กับคนเยอะๆ ดาวน่าจะสดชื่นขึ้นบ้าง เมื่อคิดวิธีเเก้สถานการณ์เฉพาะหน้าได้ ขิงก็ยิ้มได้ขึ้นมานิดนึง อย่างน้อยเขาก็มีครอบครัวที่เข้าใจและเคารพการตัดสินใจอยู่สินะ

ร่างสูงใหญ่เกินวัยเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ไปรื้อเสื้อผ้าลำลองของตัวเองในตู้เสื้อผ้าดาวมาใส่ แล้วปีนขึ้นไปนอนข้างๆ ดาริณ มืออุ่นๆ เอื้อมคล้องเอวดาวไว้ ให้ไออุ่นจากตัวเขาทำให้ดาวหลับฝันดี

ดาริณตื่นเเบบกระตุกตัวเเรงเหมือนเด็กเล็กๆ ที่ฝันร้าย ขิงมองดูอยู่ก่อนเเล้วก็เอ่ยปลอบเบาๆ

“ขิงอยู่นี่ครับ”

“ดะดาวขอโทษที่งอเเง” ดาวเอ่ย แล้วพยายามลุกขึ้นนั่ง

“ขิงกลับไปเถอะ ดาวไม่เป็นไรเเล้ว” อาจะเป็นเพราะได้นอนอีกงีบ ภาวะจิตใจที่ไม่มั่นคงจึงเบาลงหน่อย

“เดี๋ยวค่อยกลับพรุ่งนี้อยู่กับดาวอีกคืน”

“กลับวันนี้กับพรุ่งนี้ก็มีค่าเท่ากัน!” ดาวพูดเท่านั้นแล้วก็เงียบไป อาการนั้นทำให้ขิงถอนหายใจ

“รู้ใช่มั้ยว่าตัวเองเริ่มไม่โอเค” ขิงถามดาวไปตามตรง เขาขยับไปนั่งใกล้ๆ ดาว แล้วดึงมือคนพี่มาจับไว้

ดาวพยักหน้า เขาเองก็ไม่โง่ทำไมจะไม่สังเกตว่าความร่าเริงมันหายไป โลกสีรุ้ง ทุ่งลาเวนเดอร์ที่เคยวิ่งเล่นมันเริ่มกลายเป็นสีเทาตุ่นๆ ไปหมดเเล้ว

“ไปอยู่บ้านขิงก่อนเถอะช่วงนี้ นะ”

“ดาว..ดาวไม่อยากเจอใคร ดาว...ไม่อยากพูดกับใคร”

นั่นปะไร ได้มาอีกอาการ ขิงลูบมือคนพี่เบาๆ

“ไม่อยากคุยก็ไม่เป็นไร อยู่ในห้องขิง ก็เป็นส่วนตัวเเล้วไม่มีใครมายุ่งหรอก แต่ว่าบ้านนั้นคนเยอะ อย่างน้อยก็มีคนคอยทำอาหารดีๆ ให้กิน ผอมเกินไปขิงไม่ชอบนะ”

“ขิงใจร้ายกับพี่ดาว แค่ผอมลงก็จะไม่รักกันเเล้วหรอ”

“ขิงไม่ได้ใจร้าย ไม่ได้จะไม่รัก ขิงเเค่เป็นห่วง”

“ไปอยู่ที่บ้านนะ ไปวันนี้เลยขิงช่วยขนของ”

ดาวเบะปาก เขา...ยังไงดีล่ะ จะว่าติดที่ก็ได้ และที่สำคัญคือลึกๆ แล้วไม่ชอบการเปลี่ยนเเปลงเลย อย่างน้อยเขาก็รู้สึกว่าห้องเเห่งนี้คือที่ปลอดภัย

“พี่ชอบให้ขิงกังวลหรอ ชอบให้ขิงไม่สบายใจเพราะเป็นห่วงพี่ตลอดเวลาทุกวินาทีหรือไงดาริณ” ขิงเริ่มเสียงเครือบ้าง

“เจ้าเด็ก...” เป็นดาวที่ใจสั่นกับน้ำเสียงอ่อนไหวนั้น

“ไปอยู่บ้านขิง ให้ขิงสบายใจนะครับ”

ดาวทำอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้า













TBC 

talk 

1.สรุปตอนนี้ดาวยังไม่ได้ไปแก้เเค้นสองคนนั้นนะคะ เพราะค้นพบว่าภัยในบ้านตัวเองเนี่ยเเหละ สำคัญกว่าภัยนอกบ้านนัก 

2.คือเราอยากให้เห็นว่าความรักของเขาสองคน สรุปอะไรก็ไม่สำคัญเท่าคนสองคนเนาะ จะเห็นได้เลยว่าสองคนนั้นไม่ค่อยมีผลต่อดาวกับขิงเท่าไหร่ 

3. มีซีนหรรษาเล็กๆ มาเยียวยาจิตใจ แต่เเบบเป็นตอนที่สงสารดาวมากอ่ะ มีคนถามว่าดาวซึมเส้าหรือเปล่า ก็ยังไม่ถึงกับซ฿มค่ะ แต่ว่าอารมณ์เปลี่ยน ไม่ได้ร่าเริงเเล้วชีวิตมีความสุขเหมือนเมื่อก่อน คือเรารุ้สึกว่าดาวมีปมอยู่เเล้วเรื่องโกหกมาเรียนเนาะ แล้วพอต้องมาอยู่คนเดียวเพราะขิงไปอีก แถมเริ่มทำงานใหม่อีก สภาพเเวดล้อมมันเปลี่ยนไปหมด เหมือนเป็นช่วงจิตใจ sensitive มากๆ ยังจัดการกับการเปลี่ยนเเปลงไม่ไหว ก็เลยเป็นเเบบนี้นะคะ 

4. ตอนที่ผ่านมามีคอมเม้นนึงที่ดีมากๆ ทักเรื่องที่ดาวโกรธขิงถึงขั้นเเยกห้องนอนหลังรู้ว่าขิงจะไปภูเก็ต เรายกมาขยี้ให้ในตอนนี้นะคะ อาจจะไม่ได้เห็นตอนเขาเคลียร์กันว่าหายโกรธได้ยังไง แต่อยากให้เห็นว่าที่ขิงทำไปนั้นมันส่งผลกับดาวในด้านจิตใจไม่น้อย 

คือไม่เเน่ใจว่ามีใครเคยเป็นรึเปล่าช่วงเรียนจบใหม่แล้วทำงาน มันจะมี feel low self esteem อยู่ เเล้วประจวบเหมาะกับอยู่คนเดียวอีก เหงาในเหงาอ่ะเนาะ ถ้าใครเป็นก็มาเเชร์กันได้นะคะ 



อ่า ถ้าเรื่องนี้จบไปเราต้องเหงามากเเน่เลย 

ขอบคุณนักอ่านทุกคนนะคะ ทุกความคิดเห็นมีค่ากับเรามากๆ เลย หวังว่าตอนนี้เราก็จะมาเเชร์กันอีกนะคะ ว่าคิดเห็นอย่างไรบ้าง จุ๊บๆ ค่ะ 

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-09-2018 23:37:01

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ammlovey ที่ 11-09-2018 00:01:57

ดาวย้ายไปอยู่กับขิงเลย พักก่อนๆ โอ๋ๆน้าาาา  :mew1:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 11-09-2018 02:11:03

+เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 11-09-2018 07:58:11

น้องขิงเป็นผู้ใหญ่เกินวัยไปมาก เข้าใจ พยายามหาทางออกให้ทุกคน แต่ความที่ดาวเป็นคนเซ้นซิทิฟ (เฉพาะกับคนใกล้ตัว) คิดว่านะ มันก็จะนอยด์ๆ เมื่อต้องอยู่คนเดียว ขาดคนให้พูดคุย หรือให้คำปรึกษาเรื่องงานที่โดนคอมเม้นต์มาทั้งที่เราก็คิดว่าทำได้ดีแล้ว เอาใจช่วยทั้งสองคนนะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 11-09-2018 12:43:34

 :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 11-09-2018 12:59:16

เห็นใจพี่ดาวคงเหงามากตอนอยู่คนเดียว

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 11-09-2018 14:11:47

ถ้าลูกโป่ง เป่าลม ผสมน้อย 
มันจะลอย คล้อยเคลื่อน เหมือนใจหวัง
แต่ผลั้งเผลอ มากเกิน แตกเสียงดัง
ลูกโป่งพัง หยุดลอย ลมน้อยไป

ให้ความรัก อย่าน้อย ถอยจากมาก
มันทำใจ ลำบาก ยุ่งยากไหว
หรือจะมาก แล้วน้อย ถอยจากใจ
หยิบยื่นไว้ ให้ดีดี ชี้ชักพา

เราเม้นท์ในนี้ถนัดกว่าอ่ะ..ทั้งที่ไปอ่านมาจากรีดไรท์
เพราะงั้นขอเม้นท์ในเล้าเป็ดแทนแล้วกันนะ อิอิ#หมามาม่า

ป้อล่อ...อยากให้เอาเรื่องน้ำโน่ มาลงในเล้าจังเลย
อยากจะเม้นท์แบบมันส์มันส์ เพราะเราถนัดในเล้านี้
+1 จ้า

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: full ที่ 11-09-2018 18:54:52

สงสารหนูดาวอยากให้ป๊าเข้าใจหนูดาวเร็วๆ อยากให้หนูดาวกลับมาเป็นแมวขี้อ้อนร่าเริงเหมือนเดิม ขิงสู้ๆนะอย่าท้อรักหนูดาวของพี่ต่อปายยยยย  :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 12-09-2018 23:10:51

Chapter 24 ถ้าเธอไม่เจ็บปวด...

x

ขิงอยู่กับดาวจนครบอาทิตย์ ก็บินกลับภูเก็ตเเละสิ่งเเรกที่เจอคือป๊าของดาวยืนดักเขาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ก่อนถึงบันไดขึ้นชั้นสอง

“สวัสดีครับป๊า”

“ตกลงที่กลับมาช้านี่ลื้ออยู่กับอาดาวหรือไปอยู่กับใคร”

ขิงฟังแล้วขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

“หึ เพื่อนๆ อั้วเซฟรูปส่งมาให้”

ขิงรับไอเเพดที่พ่อดาวยื่นให้มาดู

‘ทายาท GXX ควงเด็กในสังกัดขึ้นคอนโด เเซ่บไม่เเซ่บ!! ก็หายกันไปนานอยู่’ มันเป็นข่าวจากเพจซุบซิบดารา รูปหน้าเขากับโพนี่ชัดเชียวล่ะ ตั้งเเต่เดินออกจากร้านอาหารญี่ปุ่น ยันเดินเข้าคอนโด ชัดขนาดนี้มึงเอาบัตรประชาชนกูมาลงเลยเหอะ

แถมยังขุดไปถึงตอนที่เขาเคยไปดูหนังกับโพนี่ตั้งแต่เมื่อปีก่อนอีก ถือป๊อปคอร์นกันหนุงหนิงเชียว

“หึ ถ้าไม่ได้รักลูกอั๊ว ก็เลิกไปซะ” พ่อดาวว่าเสียงเข้ม

“ในภาพนั้นขิงเองครับป๊า อีกคนก็เป็นเน็ตไอดอลในสังกัดบริษัทคุณพ่อ พอดีพี่เขาเสื้อเลอะเลยขึ้นไปเปลี่ยนที่คอนโดขิงครับ”

“ลื้อก็เห็นอยู่ว่ามันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว ลื้อไปไหนมาไหนกับคนในรูปตั้งหลายครั้ง”

“ครับ”

“คิดว่าอาดาวเห็นแล้วจะรู้สึกยังไง ทำไมต้องทำให้ลูกอั้วเสียใจด้วย!!”

“ผมรักดาวครับ” ขิงย้ำคำไปแบบนั้น

“หึ!!” คุณดำรงกำมือแน่น หน้าแดงก่ำ ท่าทางมั่นคงของขิงยิ่งทำให้ความดันในเลือดเขาพุ่งขึ้นสูง

“มีเรื่องอะไรกัน” ก่อนที่ปากเสียงจะมากไปกว่านี้ เสียงผู้กุมอำนาจอีกคนของบ้านก็ดังขัดตาทัพ

“สวัสดีครับมะม๊า”

“หิวมั้ยขิง ม๊าแกงส้มไว้ให้ ปลาสดๆ เลย”

“เดี๋ยวขิงลงมากินตอนเวลาอาหารเย็นเลยก็ได้ครับ ขอตัวก่อนนะครับ” เด็กหนุ่มยกมือไหว้ลาผู้ใหญ่ทั้งสอง เเล้วก้าวเท้าขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อถึงห้องเด็กหนุ่มก็ทิ้งตัวลงนอนแผ่บนเตียงด้วยความเจ็บปวด

ขิงเครียดเรื่องดาวมาตลอดทางที่นั่งเครื่องบินกลับ แม้ว่าอีกฝ่ายจะพยายามทำตัวร่าเริงขึ้นแค่ไหน เเต่ขิงก็เห็นว่าสายตาดาวไม่ได้เป็นประกายเหมือนก่อน เเถมเห็นงานที่ดาวหอบมาทำที่บ้านจนต้องนอนดึกๆ แล้วก็อดสงสารไม่ได้

ขิงกำลังสับสนว่าที่ตัวเองเสนอตัวมาช่วยงานป๊าดาวที่ภูเก็ตมันถูกต้องหรือเปล่า หรือเขาควรอยู่ให้กำลังใจดาวใกล้ๆ

แล้วพอมาเจอป๊าทักเรื่อง ‘ไม่รักดาว’ มันเหมือนเป็นคำต้องห้ามที่ทำให้หัวใจของขิงบาดเจ็บ ผู้ชายที่ไม่เคยร้องไห้กำลังมีหยดน้ำซึมลงมาที่หางตา ขิงปล่อยให้มันหยดลงไปบนที่นอนอย่างไม่คิดห้าม

ติ๊ง!

มือหนาหยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาดู

‘เจ้าเด็กถึงบ้านยัง’

ทั้งที่เขาสองคนหัวใจยังมั่นคงเหมือนเดิม เเต่สิ่งเเวดล้อมรอบข้างดูจะไม่เป็นใจเลย

“ขิงว่าขิงไม่ไหว...” เสียงเเหบโหยพึมพำ เป็นจังหวะเดียวกับดาวที่เปิดVDO Call มา คนอยู่ไกลเเค่เป็นห่วงว่าเจ้าเด็กที่น่าจะถึงบ้านนานเเล้วทำไมไม่ไลน์หาเขาสักที

ดาวไม่คิดว่าจะเห็นขิง...ร้องไห้

“เจ้าเด็กเป็นอะไร!!”

“เปล่าหรอก...” ใบหน้าเหนื่อยๆ นั้นฝืนยิ้ม ดาวร้อนรน เขานึกโกรธตัวเองที่กอดปลอบคนน้องไม่ได้ ทั้งที่เวลาเขาร้องไห้ ขิงจะโอบตัวเขาไว้เสมอ

“พี่ดาวอยู่ตรงนี้ขิง เป็นอะไรบอกพี่ดาวนะ”

“ไม่หรอก ผมเเค่...เหนื่อย...ได้คุยกับดาวเดี๋ยวก็หายเเหละ”

“เจ้าเด็กของพี่ดาว...” ดาวยกมือลูบหน้าจอ ราวกับมันจะช่วยซับน้ำตาให้ขิงได้

“ร้องเถอะ ถ้าไม่ไหวก็ร้องออกมานะครับ พี่ดาวอยู่ข้างๆ เจ้าเด็กนะ”

ยิ่งพูดเเบบนั้น คนที่เก็บทุกเรื่องไว้ในใจก็ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย

ดาวมองภาพนั้นอย่างสงสาร เขาไม่เคยเห็นขิงร้องไห้เลย ตอนเรื่องน้ำเพื่อนที่ขิงเเอบรักไม่สบายขิงก็เพียงทำหน้าเศร้า เเล้วนี่มันร้ายเเรงอะไรนักหรอ

คนตัวเล็กปล่อยให้น้องใช้น้ำตาระบายเรื่องราวในใจจนพอโดยไม่รบกวน เขาเพียงจ้องหน้าจอเเล้วสังเกตทุกความเปลี่ยนเเปลงบนใบหน้านั้น

“ดาว...ขิงมีข่าวกับพี่โพนี่ ดาวรู้จักมั้ย”

คนตัวเล็กขมวดคิ้ว พอหยุดร้องขิงก็เริ่มเล่า

“ข่าวเรื่อง?”

“ขิงพาเขาเข้าคอนโด มีภาพหลุดไปดูหนังด้วยกัน”

ดาวพยักหน้า

“โกรธสักหน่อยมั้ย”

“โกรธมาก”

“แต่มันไม่มีอะไรเลยนะ ขิงไม่ได้จะนอกใจดาว”

“ขิงโกรธโพนี่กับคุณอลงกรณ์ต่างหาก แม่งเลว!! เพราะสองคนนั้นใช่มั้ยที่ทำให้ขิงร้อง”

ขิงพยักหน้า “แต่ก็รวมๆ เรื่องอื่นด้วยอ่ะ ขิง...ไม่รู้ว่าที่ตัดสินใจมาอยู่ที่นี่เเล้วทิ้งดาวไว้ตรงนั้นมันถูกต้องรึเปล่า ขิงเหมือนกำลังทำร้ายดาวทางอ้อม”

พอพูดเรื่องนี้น้ำตาของเจ้าเด็กก็ทะลักออกมาอีกครั้ง

“ดาว...ขิงขอโทษนะ ฮึก” แม้พยายามจะข่มความอ่อนแอเท่าไหร่ แต่บ่อน้ำตาของของก็ไม่เป็นใจเลย เขาได้แต่สะอื้นเงียบๆ อย่างน่าอายต่อหน้าดาว

แต่น้ำตาของขิงกลับทำให้ดาวคิดได้

ดาวรู้ดี คนที่ทำให้ทุกอย่างแย่ลงก็คือตัวเขาเองนี่เเหละ เขามันคนกากที่คอยเเต่จะโทษบริบทรอบข้าง ทั้งที่ขิงพยายามเพื่อเขามากมาย แต่เขากลับไม่ยอมเข้มเเข็งสักที

“เจ้าเด็ก เจ้าเด็กทำถูกแล้ว อย่าคิดมากเลยนะ”

“ดาว...ผมรู้ว่ามันไม่โอเค”

“มันดีแล้ว สิ่งที่เจ้าเด็กทำ มันดีสำหรับเราสองคนแล้ว”

“ดาว...”

พี่ดาวจะฮึบๆ แล้ว จะไม่งอเเงเเล้ว” ดาริณยิ้มให้ขิง เป็นยิ้มกว้างทั้งน้ำตาเช่นกัน

“ขอบคุณนะขิง ขอบคุณที่..ฮึก..ทำเพื่อดาวขนาดนี้”

“อยากจูบเลยหวะดาว” และประโยคนั้นมันก็เปลี่ยนอารมณ์ทุกอย่างให้หวานขึ้น

“เจ้าเด็กอย่าทำให้พี่คิดถึงไปมากกว่านี้สิ”

“เดี๋ยววันเสาร์ก็เจอกันเเล้วนะ” ขิงบอก แต่คราวนี้ดาวส่ายหน้า

“เสาร์นี้พี่ดาวไปหามั่ง ขิงจะได้ไม่เหนื่อย ผลัดกัน”

“เเฟนใครทำไมน่ารักจัง”

“แฟนขิงสุดหล่อไง”

“ดาววววว อยากบีบให้เเก้มเเตก หมั่นเขี้ยว”

ทั้งคู่ยิ้มให้กัน แล้วสิ่งที่กวนใจดาวมาหลายวันก็เหมือนตกผลึก เขาไม่อยากให้ความพยายามของขิงสูญเปล่าอีกแล้ว

“ขิง ถ้าดาวจะไปอยู่ญี่่ปุ่นสักปีนึงขิงโอเคมั้ย”

“ไปทำงานหรอ”

“อื้อ ดาวอยากลองไปทำดูให้เต็มที่แล้วหลังจากนั้นก็ค่อยออกมาเป็นฟรีเเลนซ์อยู่บ้านช่วยงานป๊าไปด้วย”

“จะมีความสุขใช่มั้ย ถ้ากลับมาอยู่บ้าน” คนน้องถามในเรื่องที่เป็นกังวล

“ดาวอยากอยู่ใกล้ขิงแล้ว ดาวไม่อยากอยู่ห่างกันเเบบไม่มีจุดสิ้นสุดเหมือนตอนนี้ ถ้ามีกำหนดเวลาชัดเจน ดาวจะได้ไม่งี่เง่าอีก”

“ที่ผ่านมาดาวก็ไม่ได้งี่เง่าหรอก” ขิงปลอบ

“แต่ดาวทำให้ขิงเป็นห่วง...”

“รู้สึกดีที่ได้เป็นห่วง”

“ซาดิสม์หรอ” ดาวถาม

คนน้องยักคิ้วอย่างกวนตีนทั้งที่ใจจริงกำลังอิ่มเอมที่สุด ขิงดีใจที่ดาวก้าวผ่านจุดอ่อนเเอของตัวเองมาได้

“ผมดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในความเข้มเเข็งของพี่”

“อื้อ ขอบคุณนะ ที่เป็นส่วนหนึ่งในความเข้มเเข็งของดาว”

ขิงคิดว่านี่คือความรักที่ดี เราเป็นเเค่ส่วนหนึ่งของกันเเละกันเท่านั้นไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตทั้งหมดของอีกคน ดังนั้นเราควรจะมีความสุขด้วยตัวเองให้ได้ก่อน แล้วค่อยอนุญาตให้คนรักกลายมาเป็นความสุขที่เพิ่มมากขึ้น เติมทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ให้สุกสกาวราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

ดาวนำทางของขิง ดาวนำทางของดาริณ ดวงดาวที่เรียกว่า ‘ความรัก’

“รักหวะ รักชิปหาย รักจะเป็นจะตายเเล้วเนี่ย” ขิงสารภาพความในใจออกไป น้อยครั้งที่เขาจะพูดคำหยาบกับดาว เเต่ตัวตนของคนพี่ก็ทำให้เขารู้สึกเช่นที่พูดจริงๆ

ดาวหัวเราะร่วน ถ้าขิงอยู่ใกล้ๆ เขาคงโผเข้ากอดแล้วฟัดขิงจนน่วมคาเตียงเเน่ๆ ให้สาสมกับพูดที่น่าฟังเหลือเกินนั้น

“พี่ก็รัก รักจนทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” มันเป็นคำเดิมที่ขิงบอกเขาคราวที่ขอเป็นเเฟน เเละเกือบสองปีที่คบกันมานี่ เจ้าเด็กก็ทำให้เขารู้สึกเเบบนั้นได้จริงๆ

รักของขิง รักของดาว รักของเรา ที่ยินดีจะให้อีกคนเดินไปตามทางของตัวเองได้อย่างเต็มที่โดยมีเราคอยเดินเคียงอยู่ข้างๆ





วันรุ่งขึ้นขิงเดินลงมาที่โต๊ะอาหารตามปกติ ไม่นานป๊าก็ลงมานั่งพร้อมหน้าตาที่ยังบอกบุญไม่รับ ขิงที่คุยกับดาวเเล้วเข้าใจกันด้วยดีจึงไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดอะไรอีก แต่สิ่งที่เเปลกคือมะม๊ากับพี่ชายของดาวยังไม่ลงมา นานเข้าหน่อยพ่อก็เริ่มฮึดฮัดดูทั้งนาฬิกาสลับกับชะโงกดูบันได

โครก~ ท้องขิงเอง

“อาขิง หิวก็กินไปก่อนเลย อั๊วไปดูม๊าก่อน”

“ครับ” ขิงพยักหน้าเเอบแลบลิ้นในความไม่มีกาลเทศะของท้องตัวเอง

แต่ป๊าไม่ทันจะลุกขึ้นไป มะม๊าก็ก้าวลงบันไดมาพร้อมพี่สะใภ้สองคนของดาว ที่จริงครอบครัวพี่ดาวแยกบ้านไปแล้ว แต่ยังอยู่ในรั้วเดียวกัน เช้าๆ แบบนี้ก็จะเเวะมาทานอาหารรวมกัน เพราะกลัวว่าม๊าที่ไม่ได้ออกไปทำงานจะเหงา

ขิงมองม๊าด้วยความฉงน ส่วนป๊านั้นตาค้างไปเลย

“ลื้อคือตี่ก่อ!?” เสียงเข้มๆ ถามว่าจะไปไหนเป็นภาษาจีนแต้จิ๋วที่ขิงเริ่มจะเเปลอออกบ้างเเล้ว

ป๊าเต้นผ่างเป็นงิ้วลงเเบบนั้นเพราะม๊าเล่นเดินมาพร้อมกระเป๋าเดินทางใบมโหฬารชนิดที่ว่าไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไปหลายวัน

“เกาหลี”

“ทำไมอั๊วไม่รู้ว่าลื้อจะไปอ่ะอาเนี๊ย ไปกี่วัน”

“ยังไม่มีกำหนดกลับ”

“ซี้ซั้วต่า!!”

“อั้วไม่ซี้ซั้วอะไรทั้งนั้นอ่ะ แต่ลื้ออาจจะซี้เลี้ยวอ่า.. ลองอยู่คนเดียวดูบ้างนะอาเฮีย ลองดูว่าไปแยกคนรักกันแล้วรู้สึกยังไง หึ!” ม๊าจากไปอย่างรวดเร็วเหมือนมีลมพายุพัดพร้อมกับพี่สะใภ้ทั้งสองที่พี่ชายดาวเข้ามาช่วยลากกระเป๋าให้

“อาตี๋ แล้วลื้อก็ยอมให้เมียไปง่ายๆ แบบนี้อ่า?”

“ครับป๊า จะรั้งไว้ทำไม ป๊าก็รู้บ้านเราเมียเป็นใหญ่”

ขิงแทบกลั้นขำไม่อยู่

“แล้วนี่ไม่มีใครเจี๊ยะปึงกับอั๊ว?”

พ่อยังเรียกร้องหาคนกินข้าวด้วย ขิงเลยชี้ตัวเองยิกๆ

“ลื้อมัน ฮึ่ย!!” คนพ่อหงุดหงิดลงกับใครไม่ได้เลยชี้หน้าขิงมือสั่นริกๆ ขิงเลยคีบปลานึ่งบ๊วยใส่ถ้วยข้าวต้มกุ๊ยให้ ป๊าจะได้เย็นลงหน่อย

“หอเจี๊ยะ” ขิงพยักเพยิดให้ป๊าชิม the last supper ที่ม๊าทำทิ้งไว้ให้ ก่อนจะก้มลงกินมื้อเช้าของตัวเองเงียบๆ ไม่เเปลกใจเลยที่ดาวจะทั้งเเสบทั้งซนสงสัยจะได้ม๊ามาเต็มที่

เมื่อคืนตอนดึกๆ ม๊าเเวะไปคุยกับเขาเผื่อถามไถ่ข่าวคราวของลูกชายคนเล็ก ขิงเล่าไปตามจริงว่าดาวร้องไห้หนักขนาดไหน หัวใจคนเป็นเเม่แทบจะทนไม่ไหว นึกภาพใบหน้าน่ารักนั้นที่ถนอมมาตั้งเเต่เด็ก พูดจ้อยๆ ว่าน้องดาวอย่างนั้นน้องดาวอย่างนี้.... คิดถึงภาพแบบนั้นเเล้วมะม๊าก็น้ำตาปริ่มๆ กัดขอบผ้าเช็ดหน้าสะอื้นบอกว่าต้องไปคุยกับป๊าให้รู้เรื่องแล้ว

แต่ขิงก็ไม่คิดว่าวิธีที่ม๊าจะเจรจากับป๊าจะเป็นเเบบนี้ เก็บกระเป๋าหนีไปเลย ให้ป๊าอยู่คนเดียวให้เข็ด!

ขิงทานมื้อเช้าเสร็จวางตะเกียบลงบนถ้วย ก็เห็นป๊าที่ยังช็อคไม่หายยังไม่เเตะข้าวต้มในชามสักคำ

“ป๊าครับ ผมไปเรียนก่อนนะครับ”

“อาขิง”

“ครับ?”

“อยู่ห่างอาดาวเเบบนี้ลื้อทนไหวได้ยังไงว่ะ”

อ่าวป๊า....อยู่มาหกเดือนกว่าเเล้วพึ่งมาถาม

“ก็อยู่ด้วยความหวังอ่ะป๊า รอให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ จะได้ไปเห็นหน้าเค้า”

“อั๊วห่างม๊าแค่ 15นาทีก็จะตายเเล้วหวะ”

“ให้ผมโทรห้ามม๊ามั้ยครับ”

“ปล่อยอีไป ให้อีไปพักผ่อนบ้างก็ดี อั๊วเองก็เอาเเต่ทำงานไม่ได้พาอีไปเที่ยวไหนเลย”

“ครับ”

ป๊าทำท่าเหมือนจะพูดอะไรอีก แต่ก็นิ่งไปแล้วก้มลงพุ้ยข้าวเข้าปาก

“ป๊าอย่าลืมกินยาหลังอาหารนะ” ขิงเตือนเพราะปกติม๊าต้องคอยจ้ำจี้จ้ำไชให้กิน พอม๊าไม่อยู่เขาก็กลัวป๊าจะไม่กินอีก ป๊าคิ้วกระตุกทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็ก ขิงละอยากจะขำให้เเต่ก็กลัวบาป ตอนเขากับดาวเเยกกัน ดาวยังไม่งอเเงขนาดนี้เลยน๊า

“เดี๋ยวป้าช่วยดูให้ค่ะ คุณขิงไปเรียนเถอะ” ป้าน้อยเเม่บ้านที่อยู่มานานเดินเข้ามาบอก ขิงกล่าวขอบคุณเเล้วก็เดินไปที่รถที่ป๊ายกให้เขาใช้ตอนอยู่ที่ภูเก็ต

เลิกเรียนขิงกลับถึงบ้าน เตรียมไปช่วยงานป๊า แต่กลับได้ยินเสียงร้องเพลงจีนผิดคีย์มาเเต่ไกล แถมยังดูอ้อแอ้เมามายอีก

เปี๋ยเวิ่นหว่อซื่อเว่ยเสย (โปรดอย่าถามว่าฉันร้องไห้เพื่อใคร)

จิ้วรั่งหว่อวั่งเลอเจ้ออีเชี่ย (จงปล่อยให้ฉันลืมสิ้นทั้งหมดนี้)

อา...เก่ยหว่ออี้เปยวั่งฉิงสุ่ย (อา...ขอน้ำลืมรักให้ฉันสักแก้ว)

ห้วนหว่ออีเยี่ยปู้หลิวเล่ย (แลกกับสักหนึ่งราตรีที่ไม่ต้องเสียน้ำตา)

อ่ะเป็นเอาหนักพ่อตากู เด็กหนุ่มในชุดนักศึกษาเดินไปเกาะขอบตู้ไม้สักฉลุลายมังกร ทีวีจอเเบนขนาดใหญ่ขึ้นภาพคาราโอเกะ เพลงวั่งฉิงสุ่ยหรือน้ำลืมรัก ของหลิวเต๋อหัวมิน่าล่ะเขาถึงเห็นกาเหล้าจีนวางอยู่บนโต๊ะ

“อาขิงงง มาๆ มาดื่มเป็นเพื่อนอั๊วหน่อย”

ขิงจะหันหลังหนีเเต่ไม่ทัน ป๊าลากคอเสื้อเขาเข้าไปร่วมวงเหมือนลูกแมวเลย

“เฮียไปไหนล่ะครับ” ขิงถามถึงพี่ชายของดาว รู้สึกต้องการตัวช่วยตะหงิด

“ช่างหัวอีเหอะ พวกลูกๆ กลัวเมียทั้งหลาย ไม่ได้เรื่อง”

ขิงพยักหน้า ได้ข่าวว่าป๊าก็เป็นเเกนนำเลยนะครับสมาคมกลัวเมียของบ้านนี้

“ดื่ม...ให้ลืมเธอ” ป๊าเทเหล้าใส่จอก แล้วยื่นให้ขิง เราร่ำสุรากันเหมือนจอมยุทธิ์นักรัก

“อีกสักจอก”

“ป๊าเมาเเล้วนะ”

“เอามาทั้งไหเลย อั๊วจะเป็นไอ้หนุ่มหมัดเมา...” ขิงปวดกบาล สงสัยนิสัยชอบคอสเพลย์ของดาวก็คงมีพื้นเพมาจากคนเเถวนี้กระมัง

เพลงในทีวียังวนลูปเป็นเพลงเดิมไปเรื่อย จนถึงเนื้อท่อนหนึ่ง

หรูกั่วหนี่ปู้เฉิงซินซุ่ย (หากเธอไม่เคยใจสลาย)

หนี่ปู๋ฮุ่ยต่งเต๋อหว่อซางเปย (เธอไม่มีวันเข้าใจความปวดร้าวของฉัน)

“มะม๊าลื้อใจร้ายจังอาดาว มะม๊าลื้อใจร้ายกับป๊า...”

“ป๊าเข้าใจเเล้ว ป๊าเข้าใจเเล้วว่าลื้อทรมานแค่ไหน”

ขิงนั่งยองๆ มองป๊าที่คอพับไปกับโซฟาเเล้วพึมพำอยู่ในลำคอว่าจะเอายังไงดีว่ะ

ยังไม่ทันได้เรียกลุงคนสวนมาช่วยกันประคองไปนอนบนห้อง เสียงรถ Alphardประจำครอบครัวก็จอดลงหน้าบ้าน ขิงชะโงกหน้าไปดู ทั้งพี่ชายดาวสองคน พี่สะใภ้แล้วก็มะม๊าเดินเรียกกันเข้ามาครบอย่างกับซีนเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้

ฮาฮ่า~

“มะม๊า!?” ขิงเรียกอย่างงงวย ไหนบอกไปเกาหลีกลับเร็วจังอ่ะ หรือแค่จะไปร้านอาหารเกาหลีแล้วเขาได้ยินไม่ชัด

“เป็นไงอาขิง ป๊าลื้อทุรนทุรายมั้ย”

“มากๆ ม๊า เมาสลบไปเลย”

“หึ!! ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่ใจสลายไม่รู้ถึงความร้าวร้าน”

ขิงคิดในใจแค่ม๊าไปเที่ยวแค่นี้ ทำป๊าใจสลายได้เลยหรือว่ะ เฉียบเกิ๊น!

“ทำอะไรไม่รู้จักคิดถึงใจลูกบ้าง ปากบอกรักๆ เเต่ไม่เคยจะเข้าใจว่าอาดาวต้องการอะไร ไปพรากคู่เค้า เป็นไงกรรมตามสนองเลยเมียทิ้ง!!” ม๊าดูอินน์มากๆ แต่ขิงอยากจะบอกว่าม๊าไปยังไม่ถึง 8ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ

หลังเหตุการณ์ม๊าไปเกาหลี ป๊าก็ดูสงบลงไม่หาเรื่องขิง ไม่กระเเนะกระเเหนดาวอีก และวันเสาร์ที่ดาวบอกว่าจะกลับบ้านก็มาถึง คนตัวเล็กอ้อนม๊าอย่างน่ารักเหมือนเดิม ส่วนป๊าเขาเว้นระยะห่างไว้หน่อย ม๊าเหยียดตามองอย่างสะใจ ไงละ...เมื่อก่อนหนะเป็นคนโปรด อะไรก็น้องดาวๆ จะไปหาปะป๊า อ้อนปะป๊าปากงุ้ยงุ้ยงุ้ย เจอลูกเมินเข้าให้ หน้าซีดเป็นไก่ไหว้เจ้าค้างคืนเลยมั้ย

“ป๊าครับ” ดาวเรียกเสียงเรียบ

“ดาวโดนชวนไปทำงานญี่ปุ่น ดาวจะมาลาไปทำงานเก็บประสบการณ์ เก็บคอนเนคชั่น 1ปี แล้วดาวจะกลับมาเป็นฟรีเเลนซ์ที่บ้าน ควบกับช่วยป๊าม๊าดูเเลกิจการนะครับ”

“คิดได้ก็ดี” ยัง..ป๊ายังเเสร้งทำขรึมจนม๊าอยากบิดพุงให้เขียว

“จะไปตั้งปีเลยหรอคะน้องดาว”

“เเป๊บเดียวเองม๊า”

คนเป็นเเม่ถอนหายใจแล้วถาม “น้องขิงทนได้มั้ย ถามเเฟนรึยังลูก”

ดาวหันมายิ้มให้ขิง เจ้าเด็กของเขาเก่งที่สุด

“ขิงเข้าใจครับ เราจะรอวันที่กลับมาพบกันอีกครั้ง ดาวว่าตอนนั้นเราคงรักกันมากกว่านี้อีก”

มะม๊าน้ำตาคลอ เธอเหมือนเห็นลูกชายโตขึ้นไปอีกขั้น สามารถจัดการกับชีวิตตัวเองได้เเล้ว

“หึ ทำเป็นพูดดีไป ภูเก็ต-ญี่ปุ่นบินไม่กี่ชั่วโมง ไปได้อาทิตย์เดียวคร้านจะวิ่งเเจ้นตามกันไปหา” ป๊าพยายามมีส่วนร่วม ดาวเห็นเเบบนั้นก็อ่อนใจ รีบกลับไปกอดซุกพุงอ้อนเหมือนตอนตัวเล็กๆ

“ถ้าป๊าคิดถึง ป๊าก็เรียกอั๊วกลับมาซี่ น้องดาวจะกลับมาให้ป๊าหอมๆ แล้วค่อยกลับไปก็ได้”

ป๊าน้ำตาซึม ฟังดาวอ้อนเเบบนั้นเเล้วก็คิดย้อนไปถึงวันวาน เจ้าเด็กก้อนๆ ตัวเบาๆ ที่เขาอุ้มได้ด้วยเเขนเดียวบัดนี้โตเสียเเล้ว และยังมีคนที่ดูเเลดาวได้ดีกว่าป๊าเสียอีก เจ้าเด็กขิง...คนที่ไม่เคยทำให้ดาวเสียน้ำตาเลยสักหยด

เเต่เขาเป็นพ่อเเท้ๆ กลับทั้งบังคับทั้งกดดัน แถมยังทำให้เด็กน้อยต้องอยู่คนเดียวอย่างว้าเหว่ด้วย

“น้องดาว..ป๊าขอโทษนะ ปะป๊าขอโทษ”

“ฮรือ…” ดาริณปล่อยโฮอย่างไม่อาย โซ่ตรวณที่รัดพันจนเเน่นอกบัดนี้ถูกคลายออกเเล้ว

ดาวส่ายหน้ากับพุงป๊าเหมือนตอนเด็กๆ เขาไม่โกรธป๊าเลย มีเเต่ขอบคุณที่ป๊าให้อะไรเขามากมายมาตลอดชีวิต ภาพน่ารักๆ ที่เหมือนย้อนวัยไปสมัยเด็กๆ ทำให้ม๊าน้ำตาซึมตาม ในเมื่อสามีเธอเข้าใจโลกสักทีก็ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว

















TBC

 ตอนนี้เม้นให้ชื่นใจหน่อยนะคะ เพราะตอนหน้าจบเเล้วนะ อยากให้จบ 25 ตอนชอบเลขมงคล 555

เราชอบความดาวเเละขิงในตอนนี้มาก ที่แบบพอถึงเวลาที่น้องมันไม่ไหว คนพี่ก็จะเเบบฮึบขึ้นมา แบบไม่ปล่อยให้ใครพยายามอยู่คนเดียว และความรักของขิงที่มีต่อดาว เรารู้สึกว่าขิงแบบชอบในความเป็นดาวอ่ะ ชีวิตเเบบน่าสนใจจัง วาดการ์ตูน คอสเพลย์ มีความมุ่งมั่น ไม่รู้เคยมีใครเป็นมั้ย ที่แบบหลงรักคนๆ นึงเพราะชีวิตเค้าน่าสนใจจังเลย (ไรต์เป็น 555) แล้วก็ขิงรู้สึกว่าดาวเค้าสามารถมีความสุขได้ด้วยตัวเค้าเองเเล้ว แต่การที่มีขิงเข้าไป คือไปทำให้ more than complete ซึ่งเป็นความรักที่ดีนะคะ เเก้ปัญหาการเรียกร้องความสนใจมากกว่าที่จำเป็น

ลากันไปประมาณนี้ มีคาใจประเด็นไหน ถามทิ้งไว้ได้นะ ตอนหน้ามาตอบให้ ส่วนเเก้เเค้นอลง และโพนี่ เดี๋ยวตอนฟน้ามาเเน่ เพราะเรื่องในบ้านเค้าจบละ ไปสู้ศึกนอกบ้านต่อ

สำหรับรูปเล่ม เราส่งสำนักพิมพ์พิจารณาไปแล้วนะคะ รอผลน่าจะ 3 เดือนโดยประมาณไม่รู้จะผ่านมั้ย ถ้ามีอะไรอัพเดทเดี๋ยวคุยกันเรื่อยๆ นะคะ

เราเล่นทวิตเตอร์นะ @sweetherthansw เผื่อใครอยากคุยด้วย หรือ อีเมล wkonlineshopอย่าแสดงเมลบนบอร์ด

เจอกันตอนหน้าค่ะ

ปล. มีอีกเรื่องที่น้องขิง ไปโผล่อยู่ ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมใจนะคะ 

เปลี่ยนเพื่อนให้เป็นเเฟน
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68101.msg3875111#msg3875111

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-09-2018 23:48:51

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 13-09-2018 00:10:51

ตอนนี้ทำเอาเราน้ำตาซึมเลยอ่ะ :hao5:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ammlovey ที่ 13-09-2018 00:21:44

ความรักของขิงดาวเป็นรักที่ดีมากอ่ะ ขอบ้างงงงงง :hao5: :hao5:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ฟาง ฟ่างง ฟ๊างง ที่ 13-09-2018 01:05:12

น่ารักมากๆแง ป๊าน่ารักกกก รอดูจุดจบโพนี่ คนเขียนเก่งมากๆ สู้ๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 13-09-2018 01:15:06

ครอบครัวเข้าใจกัน ดีที่สุด

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 13-09-2018 02:00:05

เป็นตอนที่มีหลายอารมณ์มาก เย่~ในที่สุดปะป๊าก็ดีกะพี่ดาวแล้ว เสียน้ำตาไปเลย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 13-09-2018 06:09:54

น้ำตาซึม ดีใจที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี  :hao5:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 13-09-2018 07:28:37

ซึ้งอ่ะ ที่ในที่สุดก็เข้าใจกันทุกฝ่าย บ้านจะได้มีแต่ความสุข ความอบอุ่น

ที่เหลือก็ไปจัดการเก็บกวาดมารหัวใจ เคลียร์ๆ กันไปเลย.

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 13-09-2018 11:11:28

ปลื้มปริ่มครอบครัวเข้าใจกันดีแล้ว

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-09-2018 15:30:29

พี่ดาวกับเจ้าเด็กขิงจับมือกันแน่นหนาจริงๆ
ไม่มีใครหน้าไหนสามารถทำให้มือสองคนนี้หลุดออกจากกันได้

ไม่สำเร็จ หุหุ ไม่มีทางว้อยยยยยยย
สองคนนี้เคมีเค้าเข้ากันได้สุดๆล่ะ
อิอิ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 13-09-2018 22:00:17

สองคืนก่อนจะตามอ่านทัน!! รอการแก้แค้น2คนของน้องดาวนะคะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 15-09-2018 02:34:14

Chapter 25



ดาวใช้เวลาเตรียมตัวไม่นานก็พร้อมไปเริ่มงานที่ญี่ปุ่น แต่ก่อนไปเขาขอจัดการกับศัตรูหมายเลขหนึ่งกับหมายเลขสองของเขาก่อน

เป้าหมายเเรกโพนี่ ดาวให้ขิงนัดโพนี่ไปเจอที่ร้านกาเเฟใจกลางสยาม แล้วก็เปิดตัวอย่างอลังการด้วยการควงเเขนขิงเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามโพนี่

“น้องขิงคืออะไร” อีกฝ่ายถามอย่างไม่พอใจ ส่วนดาวยักคิ้วแล้วล็อกหน้าขิงให้หันมาก่อนจะจูบโชว์ จูบดูดดื่มมากเด้อ ขิงชักเคลิ้มเอื้อมมือไปลูบเอวดาริณอย่างไม่เเคร์ว่านี่คือกลางสยาม โพนี่กำหมัดเเน่น หน้าสั่นยิ่งกว่าโดนตบกลางเเยกปทุมวันที่มีรถสามล้อวิ่งผ่านไปมา กล้าดียังไงเรียกเขามานั่งดูตัวเองจูบกัน

ดาวจูบขิงจนปากน้องจะเจ่อแล้วค่อยผละออก ก่อนจะหันมาจ้องหน้าโพนี่นิ่ง

“ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้ จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร

ถ้าใจเรายังผูกกัน ใครจะพยายามยุยงให้สั่นคลอน รู้ไว้นะทุกครั้งฉันนอนหลับตาฝัน เห็นแค่ภาพเรารักกันยาวนาน จนถึงวันที่ฉันแต่งงานกับเธอ”

“จัมวรั้ย!!”

ร้องเพลงจบดาวก็กระเเทกเสียงอย่างคนร้ายๆ โพนี่ได้เเต่อึ้ง ไม่คิดว่าลงทุนสร้างข่าวมากมายแต่ดาริณกลับหนังหน้าหนาไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

“แล้วถ้าไม่อยากโดนเเฉ ว่าอ่อยเขาจนถึงห้อง แล้วเขายังไม่เอาอีกละก็อยู่ให้ห่างจากขิงไว้”

ดาริณปารูปถ่ายที่เขาเเคปมาจากกล้องวงจรปิดในห้องขิงใส่โพนี่ด้วยมาดโคตรของโคตรนางร้าย

“อย่าคิดว่าจ้างเขียนข่าวได้คนเดียว แค่ขิงกระดิกนิ้วก้อยเท้า นักข่าวก็พร้อมจะเเห่มาลงข่าวเเย่ๆ ให้นายเเล้วโพนี่ นี่ดาวยังไม่เกลียดมากหรอกนะเลยมาเตือน ขืนยังพยายามขึ้นห้องขิงอีกละก็ เจอกันหน้าหนึ่งไทยรัฐเเน่!!!”

โพนี่กำมือเเน่น แทบจะตบดาวกลางร้าน แต่ก็ยังยั้งมือไว้ เพราะเห็นตากล้องประมาณ10คนยืนจ่อเลนส์อยู่หน้ากระจกร้าน แน่นอนว่าดาวนั้นแหละที่จ้างตัวประกอบอดทนมาแสดง จ้างมาจ้างกลับไม่โกง!!

“ฝะ ฝากไว้ก่อนนะดาริณ” โพนี่ข่มเสียงกัดฟันเเน่น หากยังไม่อยากจบเส้นทางชีวิตไอดอลเขาต้องไม่ทำร้ายดาริณซึ่งๆ หน้า

ดาริณคว้าข้อมืออีกฝ่ายไว้หมับ ขิงนี่ยกสองมือขึ้นปิดตาเเล้ว จะมี Twist Scene ตบสนั่นกลางสยามหรือไม่?

“จริงๆ เราไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับโพนี่นะ คุณกรณ์เราก็ไม่ได้อ่อยเค้าเลย โพนี่ก็รู้ใช่มั้ยว่าจริงๆ แล้วเรื่องนี้ใครเป็นคนผิด”

คนฟังเม้มริมฝีปากเเน่นแล้วแหงนหน้าสูงอย่างถือดี “อย่าคิดว่าเป็นคนโปรดแล้วจะพูดอะไรก็ได้นะ”

“เราแค่อยากให้โพนี่ได้เจอคนรักที่ดีนะ แล้วก็เป็นคนที่เหมาะกับตัวเอง ถ้าเลิกอาฆาตเเค้นเราได้ เราว่าโพนี่น่าจะมีเวลาไปสนใจคนใหม่ๆ เยอะเเยะเลยนะ”

“ไม่ต้องมาสอน!!” เสียงกร้าวกระซิบลอดไรฟันอย่างดุดัน แต่ดาวก็ไม่ได้มีท่าทีกลัวเลยรีบสวนกลับไปอย่างเร็ว

“เราไม่ได้อยากสอน เเต่ก่อนมาเจอขิงเราก็เจอผู้ชายเเย่ๆ ที่เอาเรื่องเราไปพูดเสียๆ หายๆ เยอะเเยะเหมือนกัน เราเเค่อยากบอกว่า เมื่อถึงเวลา คนที่พอดีกับโพนี่ก็จะโผล่มาเองเเหละ โพนี่เองก็หน้าตาน่ารัก จะว่าไปก็ดีกว่าเราด้วยซ้ำ”

“หึ...ยังดีที่รู้จักเจียมตัว”

ขิงนี่แทบจะกดเข้าแอพธนาคารออนไลน์ รอโอนตังค์ไปปิดปากนักข่าว กลัวเเท้ว่าดาริณจะเผลอฟาดหลังมือเข้าให้

เเต่เปล่า...ดาริณยังยิ้มเย็นๆ เหมือนร่างทรงของนางเอกละครในอุดมคติ ขิงผ่อนลมหายใจเบาๆ เเล้วนึกชมคนพี่ในใจ ยามที่โพนี่เต้นเร้าๆ เหมือนเจ้าเข้า ดาริณของเขาก็สงบเรียบเย็นเหมือนเเม่น้ำสายใหญ่

“เรารู้เเล้วว่าเราหน้าตาไม่ดี” ดาริณสนับสนุนความคิดอีกฝ่ายไปอีก แล้วค่อยๆ ตะล่อม “เราแค่ไม่อยากให้โพนี่เอาเเต่คิดหาวิธีเเก้แค้นเราหรือหมกมุ่นอยู่กับคุณกรณ์จนเสียโอกาส”

“โพนี่มีดีกว่าเราหลายอย่างนะ รับรองต้องเจอคนที่ดีกว่าคุณกรณ์เเน่ๆ”

โพนี่จ้องหน้าดาริณราวกับจะค้นหาความจริงใจ แต่สิ่งที่ดาวพูดนั้นมันถูกหมดทุกอย่างนั้นเเหละ ถ้าคิดถึงหลักความเป็นจริงเเล้ว ดาวคบกับขิงที่อยู่ในวัยใกล้เคียงกันย่อมคุยกันง่ายกว่าพี่กรณ์ที่อายุล่วงเข้าไปเลขสาม แถมเครื่องประดับบนร่างกายก็เเทบจะดีกว่าพี่กรณ์เสียทุกอย่าง นามสกุลขิงนั้นร่ำรวยติดอันดับตระกูลเศรษฐีของประเทศเลยก็ว่าได้ ดาริณมีของดีขนาดนี้ในมือทำไมต้องมายั่วพี่กรณ์ด้วย คงมีเเต่ผู้ชายเจ้าชู้ และเซ็กส์รุนเเรงคนนั้นกระมัง ที่ไม่รู้จักพอแล้วก็มองหาคนใหม่ๆ ไปเรื่อย

โพนี่กัดปากอย่างเจ็บใจ ทั้งที่คิดว่าวันนึงอลงกรณ์จะหยุดที่ตัวเองแต่มันดูจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แล้วที่เขาเบนเข็มมาที่ขิงก็หวังว่าตัวเองจะลืมอลงกรณ์ได้ แต่ไม่เลย... ทุกอย่างมันไม่ได้เป็นของเขามาตั้งเเต่เเรก พยายามให้ตายก็รังจะเป็นได้เเค่ตัวร้าย

คิดได้ดังนั้น โพนี่ก็หันไปยิ้มเเข็งๆ แบบหน้าเเน่นโบท็อกซ์ให้ดาว แล้วเอ่ยคำที่คู่รักฝั่งตรงข้ามไม่คิดว่าจะได้ยิน

“ขอโทษ...”

ดาริณยิ้ม พยักหน้าเขาดีใจเเล้วที่เป็นเเบบนี้ เขาไม่ได้อยากสร้างศัตรูนี่นา และทุกครั้งที่มีกรณีผัวน้อยเมียน้อยเข้ามาเอี่ยว เขาอยากนึกโทษที่ต้นเหตุเสมอ

“เป็นเพื่อนกันนะโพนี่”

“เอ่อ...ก็ได้” คนน่ารักอีกคนลังเล เเต่ดาริณก็ยื่นมือไปจับเเล้วเขย่าๆ

“เป็นเพื่อนกันเเล้วอยากเเบ่งของเล่นให้เลยอ่ะ” ดาวหันมาพูดกับขิงเเล้วค่อยหันกลับไปขยิบตากรุ๊บกริ๊บกับเพื่อนหมาดๆ

“ถ้าของขาดก็บอกได้นะ เรากำลังจะไปญี่ปุ่นเดี๋ยวส่งของเด็ดๆ มาให้”

ดู๊ดูความทะลึ่งจนขิงต้องตีก้นเข้าให้ ตัวเองลามกไม่พอยังต้องไปชวนคนอื่นมาร่วมวงการด้วยอีก

“บอกเลยนะว่าของเล่นอ่ะ บางทีก็เด็ดกว่าหลัวเป็นตัวเป็นตนของเรา”

ยัยดาว!! ยัยตัวร้าย!! ขิงนี่อยากจะลากกลับไปทวงคืนความเป็นธรรมที่ห้องนัก

โพนี่มองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่กว้างขึ้น หากตัดฟิลเตอร์ความเเค้นออกไปดาริณก็...ดูเป็นคนที่ไม่ปกติ เอ้ย!! ...น่าคบดี

“ถ้าหลัวไม่โอเค มาเทิร์นรุกกับเราก็ได้นะ” โพนี่บอกทิ้งท้าย ขยิบตาข้างเดียวให้ดาวบ้าง

นึกภาพตามนะครับ เคะตัวเล็กๆ นอนเล่นอิ๊อร๊างกันบนเตียง หืม! ไม่รู้จะจับตีก้นก่อนหรือเช็ดเลือดกำเดาตัวเองก่อนเลย ขิงรับไม่ได้ รับไม่ไหว หัวใจมันอ่อนเเอ!!

เเต่เดี๋ยว!! ลูกแมวเหมียวสองตัวจะมาทิ้งเชื้อไฟใส่กันเเบบนี้ไม่ได้!!

“พี่โพนี่!! นี่ผมไม่ได้ขู่นะครับ แต่ถ้าพี่ชวนดาวไปเล่นเเผลงๆ ละก็ ผมใช้อำนาจมืดในการลบชื่อพี่ออกจากบริษัทจริงๆ นะครับ”

“พี่ล้อเล่นน่าขิง...” โพนี่โบกมือปัดๆ เหม็นเบื่อพวกขี้หวง แล้วค่อยหันไปคุยกับดาวต่อ “แต่ก็ขอบคุณนะดาวที่ไม่เกลียดเรา”

ดาวพยักหน้ายิ้มเหมือนลูกหมาซื่อๆ ตัวหนึ่ง เเถมยังพุ่งไปกอดลาอีกคนยิกๆ ขิงนึกรักคนพี่ขึ้นอีกเป็นกอง มันช่างเป็นวิธีตบหัวเเล้วลูบหลังที่เเท้ทรู แต่ก็ดีนะจบไปแบบนี้เขาก็เลิกเป็นห่วงดาวไปได้เปราะหนึ่ง

โพนี่เดินจากไปแล้ว ถึงคราวของกรณ์บ้าง คราวนี้เจ้าเด็กโดนไล่ไปออกไปก่อน เพราะดาวต้องการเจรจากับศัตรูหมายเลขสองของเขาเพียงลำพัง ขิงงอเเง เเต่ก็นะ... เกิดเป็นเขยตระกูลพิชิตเทวากุล คุณสมบัติเเรกเลยคือต้องกลัวเมียเนาะ

ร่างสูงของอลงกรณ์เดินเข้ามาในร้าน เเม้จะเป็นวันหยุดอีกฝ่ายก็ยังอยู่ในมาดผู้บริหาร เซตผมปาดเจลเว็ตลุค สวมเสื้อเชิ้ตเรียบร้อยรวบชายไว้ในกางเกงสเล็กสีดำ แถมด้วยนาฬิกาข้อมือเรือนละหลายเเสนเหมือนเดิม ดาริณมองอีกฝ่ายที่เนี้ยบตั้งเเต่ผมเส้นเเรกยันรองเท้าหนังมันปลาบเเล้วให้ความรู้สึกอึดอัด คิดเล่นๆ ว่าถ้าเขาต้องคบผู้ชายคนนี้เป็นเเฟนจริงๆ มีหวังชีวิตต้องโคตรหายนะ

“สวัสดีครับน้องดาว” กรณ์ทักแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม ที่จริงเขาค่อนข้างจะไม่ชอบสถานที่พลุกพล่านเเละดูLow Class แบบนี้เท่าไหร่ นึกอยากชวนดาวไปจิบ sparkling wine ที่ห้องอาหารระดับเชฟมิชลินสตาร์สักแห่งมากกว่า แต่เขาก็พับเก็บความคิดนั้นไปก่อน แล้วสนใจกับคนตรงหน้าที่...

“ฮึก...พี่กรณ์ครับ”

น้องดาวของเขากำลังสะอื้นอย่างน่าสงสาร อลงกรณ์ไม่รู้เลยสักนิดว่ามันเป็นผลจากที่ดาริณรีบร้อนทาพิมเสนลงที่ใต้ตา แล้วเผลอทามาเกินไป

“ร้องไห้ทำไมครับน้องดาว”

“ขิง ฮือ..ขิง”

“เจ้าเด็กนั่นมันนอกใจน้องดาวใช่มั้ยครับ” เข้าทางอลงกรณ์ที่ลอบยิ้มอยู่ในใจ จ่ายนักข่าวไปกับมือ มันต้องเห็นพาดหัวกันบ้างสิว่ะ

ดาวส่ายหน้าจนผมปลิว แล้วห่อไหล่ก้มหน้าให้ดูน่าสงสารเข้าไปอีก

“ขิง ขิงบอกว่าดาวเซ็กส์ห่วย งื้อ เเง้ ฮืออออ” ดาวปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย อลงกรณ์เริ่มคิ้วขมวด คือเขาดูภายนอกแล้วน้องค่อนข้างจะมีออร่าของความยั่วเยอยู่ไม่น้อยนะ

“ขิง ขิงบอกว่าดาว...ด้วยแล้วไม่สนุก แข็งเป็นท่อนไม้ ทำยังไงเขาก็ไม่รู้สึก ฮรือ ดาวเสียใจ ดาวเสียใจ ดาวพยายามเเล้ว”

อลงกรณ์เริ่มขมวดคิ้วหนักขึ้น คำว่า ‘ดาริณเซ็กส์ห่วยแตก’ นี่เหมือนจะเคยได้ยินเเว่วๆ มาจากไหนสักแห่ง

“แล้ววะ...วันก่อนดะดาวพยามใช้ปากให้น้องก็เผลอไปกัด”

เฮือก!! อลงกรณ์เริ่มขยับตัวห่าง

“ขิงบอกดาวงับเสียจนขิงเเทบใช้งานต่อไม่ได้ แถมตั้งเเต่โดนกัดขิงก็บอกว่าไม่มีอารมณ์เลย จนต้องไปหาหมอครับ เหมือนดาวกัดไปโดนเส้นประสาทของเขา”

ชิปหาย!!

“แล้วหนูยังมีอะไรแปลกๆ อีกมั้ยที่เอ่อทำให้ขิงกลัว”

“หนู ฮึก วันก่อนหนูเผลอตดออกมาตอนขิงทำ เเต่มันไม่ได้มาเเค่ลมครับ ขิงบอกว่า...ฮือ มันมีอย่างอื่นเรี่ยราดออกมาด้วย แต่พี่กรณ์เข้าใจใช่มั้ยครับว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ กินตำหอยดองมาเเซ่บๆ มันจะมีเล็ดมาบ้างก็ไม่เปลกป้ะครับพี่กรณ์”

โคตรเเปลก!! ดาริณได้คิลทุกความชื่นชมที่กรณ์มีให้ในใจเสียสิ้น

“พี่กรณ์ช่วยน้องดาวด้วยนะครับ ช่วยดาวพิสูจน์หน่อยว่าเซ็กส์ดาวไม่ได้ห่วย”

เมื่อก่อนอลงกรณ์คงโดดเข้าไปช่วยโดยไว กระชากอีกฝ่ายขึ้นเตียงโดยไม่เสียเวลาตรอง แต่ตอนนี้มันไม่ได้!!

“นะครับพี่กรณ์ ช่วยดาวหน่อย”

อลงกรณ์ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เพราะดาริณขยับมานั่งเก้าอี้เดียวกับเขาเรียบร้อยเเล้ว แถมยังเกาะเกี่ยวเเขนเขาเเน่น

“เริ่มจาก..ไปทานมื้อเย็นเป็นส้มตำเเซ่บๆ กันก่อน หือพูดเเล้วอยากโดนทั้งปลาร้า ปูดอง ปลาเค็ม หอยดอง พี่กรณ์ชอบทานมั้ยครับ”

ดาวฉุดกระชากตัวอลงกรณ์ให้ลุกจากเก้าอี้ แล้วเกาะติดหนึบแบบที่ผู้บริหารหนุ่มเริ่มขยาด

“ตำหอยดอง ตำหอยดอง!!” ดาริณกระโดดกระด๊อกกระเเด๊กที่ถ้าคนภายนอกมองมันคงน่ารักมาก แต่อลงกรณ์คิดภาพตามไปตอนที่อย่างอื่นมันทะลักทะลายระหว่างมีเซ็กส์กันอยู่เขาก็เเทบจะอ้วกอยู่เเล้ว

“น้องดาว วันนี้พี่ขอตัวก่อนนะครับ พึ่งนึกได้ว่ามีธุระด่วน”

ดาริณทำหน้ากระเง้ากระงอด เบะปาก

“พี่กรณ์ใจร้าย!”

“ครับ พี่ขอโทษนะครับ ไว้เอ่อ...”

“ไว้เจอกันนะครับ” ดาวต่อประโยคให้แล้วยิ้มกริ่ม แต่อลงกรณ์นี่หน้าเขียวอมม่วงวิ่งพรวดออกไปแล้ว ดาริณขำคิกคักตาม แล้วเป็นขิงที่นั่งฟังเสียงผ่านโทรศัพท์อยู่ที่เดินออกมาหา

“เก่งนักตัวเเค่นี้” คนตัวสูงกว่าบิดจมูก เขาไม่นึกเลยว่าดาริณจะใช้เเผนนี้

“ขิงกินตำหอยดองกัน” คนตัวสูงพรูลมหายใจพรืด

“เอาจริงหรอ”

“รังเกียจกันหรือไง” ดาริณว่า ปากเป็นเป็ดเลย

“ถ้าอยากกินก็จะหัดกินเป็นเพื่อน”

“เด็กน่ารัก” ดาวยิ้มตาหยี

“แล้ว...กล้าขึ้นเตียงหลังกินป่ะ”

ขิงคิดภาพตามที่ดาวเล่าอลงกรณ์แล้วก็สยองไม่น้อยอ่ะนะ

“คือถ้าพี่ทำกับผมเหมือนที่เล่าพี่กรณ์ ผมคงโกรธอ่ะ น่าจะไม่เเข็งไปสัก 4-5วัน”

“เด็กเลว”

“พูดความจริง เเต่ถามว่ารับได้มั้ยก็...มันเป็นเหตุสุดวิสัยอ่ะนะ ทำใจได้ก็น่าจะกลับมาฟัดด้วยได้ใหม่”

ดาวยิ้ม เขาไม่ได้ชอบกินตำหอยดองจริงๆ สักหน่อย

“แต่ดาริณคนเเซ่บของผมคงไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นหรอก ใช่มั้ย”

ดาวบิดเเก้มขิง “เออ คนปวดอึจะราดแบบนั้น เเม่งจะไปมีอารมณ์จุดจุดจุดได้ยังไงว่ะ พี่กรณ์ก็ซื่อเกิ๊น”

ขิงขยี้ผมเจ้าตัวเเสบของเขาอย่างเอ็นดู ดาริณที่น่ารักของเขาก็เเสนซนเเบบนี้เอง





สองปีต่อมา

ในโรงภาพยนตร์ประจำห้างสรรพสินค้าชื่อดังของจังหวัดภูเก็ต ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังทยอยเดินออกนอกโรง ยังมีผู้ชายสองคนนั่งนิ่งอยู่กลางโรง สายตาก็ไล่มองรายชื่อEnd Credits สีขาวบนพื้นดำ แล้วพอมันไหลมาถึงทีมCharacter Design ก็มีชื่อของDarin Pichitthevakul ดาริณเเอบยกโทรศัพท์มาเก็บไว้เป็นที่ระลึกแล้วก็ยิ้มจนเเก้มเป็นก้อน

“เเฟนใครเก่งจัง”

“แฟนน้องขิงสุดหล่อ” ดาริณหันมาตอบ เอาหัวไถๆ หัวไหล่อีกฝ่ายอย่างขี้อ้อน

“ขอบคุณนะขิง ที่ทำให้ความฝันพี่เป็นจริง”

ขิงย่นคิ้ว เขาไม่ได้ไปช่วยอะไรดาริณเล้ยยยย

“ขอบคุณที่ทำให้พี่เข้มเเข็งพอและกล้าไปทำงานที่นู่น”

เด็กหนุ่มที่บัดนี้โตขึ้นมากรั้งหัวคนพี่มาซบไหล่ ดาริณไปทำงานที่สตูดิโอผลิตอนิเมชั่นที่ญี่ปุ่น และด้วยความเป็นมืออาชีพของบริษัท จึงหล่อหลอมให้เด็กที่พึ่งจบอย่างดาริณเก่งขึ้นอย่างรวดเร็ว แถมยังได้เข้าร่วมโปรเจคกับต่างชาติ ทำอนิเมชั่นเรื่องที่ออกฉายไปทั่วโลกด้วย

“ยังมีเรื่องอื่นอีกมั้ย”

ดาริณส่ายหน้า “เรื่องอื่นๆ ที่ได้ทำก็ฉายที่ญี่ปุ่นนะ ไม่น่าจะเข้าไทยล่ะ ดาวค่อยตามซื้อเก็บ”

ขิงพยักหน้า เขาภูมิใจในตัวคนตัวเล็กจัง ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้าไปหาใบหน้าน่ารักอย่างมีความหมาย ริมฝีปากสีสดทั้งคู่เกือบจะเเตะต้องมอบความหวานให้เเก่กัน แต่ก็ตั้งชะงักวืดเพราะเสียงพนักงานที่มาไล่ให้ลุกออกไปได้เเล้ว ดาริณบ่นงุบงิบ ขิงลากคอคนพี่ออกมาเหมือนหิ้วคอลูกแมว

หลังจากเเวะซื้อของใช้จำเป็นนิดหน่อยคู่รักก็ขับรถสปอร์ตคันใหม่ล่าสุดที่ป๊าซื้อรับขวัญดาวกลับบ้านไปยังเพนท์เฮ้าหรูบนหน้าผมวิวทะเลตรงหาดกมลาซึ่งขึ้นชื่อเรื่องวิวสวยที่คนทั่วโลกต้องมาสัมผัสให้ได้สักครั้งในชีวิต

ขิงไม่ได้สร้างเป็นเรือนหอต้อนรับดาวอย่างพระเอกรวยๆ ในนิยายหรอ แต่มันเป็นหนึ่งในกิจการของเครือโรงเเรมตระกูลพิชิตเทวากุล เพนท์เฮ้าราคาเเพงที่ค่าเช่าเดือนละ 6หลัก ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติมาเช่าสำหรับพักร้อนครั้งละ3เดือน 6เดือน แต่หากช่วงไหนไร้ผู้คน ขิงเเละดาวก็จะมาขลุกตัวที่นี่เเทน

ให้เดาว่าเพราะอะไร

ก็มันทั้งเงียบเเละเป็นส่วนตัวหนะสิ ดาวสามารถเเหกปากได้เต็มที่ยามที่คนน้องพยายามจะมุดถ้ำรักเข้ามาให้ได้ เเละเพราะบรรยากาศที่เเสนสบายไฮโซ 6ดาวขนาดนั้นทำให้ทั้งคู่รู้สึกเหมือนฮันนีมูนอยู่ตลอดเวลา ส่วนเรื่องอาหารการกินก็มีเชฟฝีมือเยี่ยมปรุงมาเสิร์ฟให้เสมอ หรือไม่ก็ม๊าก็จะฝากคนขับรถเอามาส่งให้

ดาวมีความสุขกับชีวิตตอนนี้ เขารับงานวาดปกหนังสือบ้างประปราย หรือไม่ก็ขึ้นคาเเรคเตอร์การ์ตูนสำหรับงานโฆ ษณาหรืออีเว้นท์เป็นจ็อบๆ ไป สำหรับงานบริหารธุรกิจต่างๆ ดาวก็รับหน้าที่ดูเเลเพ้นท์เฮ้า6ดาวที่มีประมาณ 10หลังให้ป๊า ส่วนอย่างอื่นก็มีพี่ชายสองคน พี่สะใภ้ และขิงช่วยดูเเลอยู่

มาคิดๆ ดูเเล้ว ที่ป๊าอยากให้เขาเรียนบริหารเเล้วกลับมาอยู่บ้าน อาจจะเป็นเพราะป๊าเหงาก็ได้ อยากมีลูกอยู่ใกล้ๆ ตัว โดยป๊าเเค่ไม่รู้ว่างานวาดการ์ตูนที่เขาชอบสามารถเอากลับมาทำฟรีเเลนซ์ที่บ้านได้ จึงห้ามเสียนักหนา

บางปัญหาพอเวลาผ่านไปและอายุมากขึ้นเราก็มีวิธีรับมือมันได้ดีกว่า แต่สุดท้ายเขาก็ยังนึกขอบคุณขิงอยู่ดีที่อยู่เคียงข้างและทำให้เขาผ่านช่วงเวลานั้นมาได้

น่าจะเทียบเคียงได้กับแนวคิดRomeo and Juliet effectที่เมื่อผู้ปกครองพยายามก้าวก่ายในความรักของหนุ่มสาวมากเท่าใด ก็จะได้รับแรงต่อต้านและผลักดันให้ความรักกลับมาสำแดงฤทธิ์มากขึ้นกว่าเดิม

กรณีของดาวพ่อไม่ได้ขัดขวางเรื่องคนรัก แต่พ่อกลับแยกดาวจากสิ่งที่รัก ทำให้ดาวยิ่งต่อต้านและมุ่งมั่นในอาชีพที่ตัวเองฝันมากกว่าเดิม แต่พอถึงวันที่พ่อยอมรับได้แล้วให้การสนับสนุน ส่ายป่านที่ตึงจนเกือบขาดก็อ่อนนุ่มลง ดาวกลับมาเป็นเด็กดีและอ้อนป๊าเหมือนยามวัยเยาว์ไม่มีผิด แถมยังกลับมาทำงานที่บ้านได้อย่างมีความสุขด้วย

และเรื่องที่น่าเอ็นดูกว่าคือ ป๊าอาจจะอิจฉาขิงไม่น้อยที่เข้าใจและสนับสนุนความฝันของดาวได้มากขนาดนั้น

ดาวจูงมือขิงผ่านห้องนอนที่เป็นกระจกใสรอบทิศ มองออกไปเป็น infinity pool ที่สระน้ำกับผืนสมุทรหลอกตาจนคิดว่าเป็นแผ่นน้ำที่เชื่อมต่อกัน คนพี่จูงมือคนน้องมานั่งห้อยขาริมสระ ที่ที่พวกเขาชอบมาชมวิวท้องฟ้ายามเป็นสีส้มไปด้วยกัน

มีช่วงชีวิตดีๆ แบบนี้ทั้งทีก็ต้องฉลองหน่อยน๊า ดาริณให้บัตเล่อร์ยก Sparkling Wine กับผลไม้เข้ามาให้ มือหนึ่งคีบเเก้วไวน์รสซ่า อีกมือก็วางทับบนมือขิงปล่อยให้ลมโชยพัดผ่านหน้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งฟ้ามืดสนิท

สักพักดาวก็ได้ยินเสียงใบพัดหวึ่งๆ ของอะไรสักอย่างบินเข้ามา

โดรน?

ดาริณจะไม่งงเลยถ้าไม่บินเข้ามา 4ลำเเล้วห้อยผ้าผืนเล็กๆ เขียนคำภาษาอังกฤษไว้

โดรนตัวที่หนึ่งมาคู่กับป้าย You

ตัวที่สอง Me?

ตัวที่สาม Will

ตัวที่สี่ Marry

ขอเเต่งงานธรรมดาโลกไม่จำ แล้วดูสิไอ้โดรนจิ๋วบังคับเนี่ยเรียกคำถูกเสียที่ไหน ดาริณย่นจมูกใส่เจ้าเด็กที่กำลังเกาท้ายทอยเเก้เขิน หูเเดงมากกว่าวันปกติ แล้วก็โน้มลำคออีกฝ่ายให้ปากเราได้ประกบกัน แล้วกระซิบแบบที่ยังเเนบชิดว่า

“Be my husband and I will love all of you for the rest of your life”

“Loving you for the rest of my life” ขิงตอบกลับไปในลักษณะเดียวกัน ก่อนที่จะจ้วงจูบย้ำคำสัญญาอีกครั้ง

ตู้ม ปัง!!

ดาริณตกใจจนต้องย่นคอ ก่อนจะเห็นว่ามองออกไปเหนือน่านทะเลคือพลุสีแดงที่แตกออกเป็นรูปหัวใจหลายๆ ดอก อ่า...เส้นบางๆ ระหว่างความเสี่ยวกับโรแมนติก

“ขิงสั่งจุด?”

คนน้องยักคิ้ว

Oh my man!!

ขอเเต่งงานได้โคตรหล่อ ดาริณนี่นึกว่าตัวเองเป็นดาราฮอลลีวูดไปเเล้ว

“รู้ได้ไงว่าจะตอบตกลง”

“อย่าลืมสิว่าผมรู้ใจพี่ที่สุด”

ขิงจับปลายคางคนพี่ส่ายไปมาเบาๆ

“แต่งกับใครก็ไม่ฟินเท่าเเต่งกับผมหรอก” ขิงย้ำด้วยรอยยิ้มตายิบหยี

ดาริณซึบซับบรรยากาศรอบตัวเเล้วไม่ได้รู้สึกว่าวันนี้พิเศษเลย เพราะขิงทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษอยู่เเล้วในทุกๆ วัน และ...ตามคำมั่นสัญญาของเจ้าเด็ก เขาสองคนจะเป็นคนพิเศษของกันเเละกันไปเรื่อยๆ จนเเก่เฒ่า

“ขอบคุณนะที่เข้ามาในชีวิตพี่”

“ฉันเป็นของของเธอ ถูกสร้างมาไว้เพื่อเธอ~” ขิงร้องเพลงตอบอย่างน่าหมั่นไส้ ดาริณกอดเอวสอบของอีกฝ่ายเเล้วซบหน้าลงไปบนเเขน ก่อนที่เสียงกุกกักโครมครามด้านหลังจะทำให้คนตัวเล็กต้องฉงนอีกรอบ จะมีอะไรที่โลกต้องจำโผล่มาอีกมั้ย

วง Forever an the One วงดนตรีตอนม.ปลายของขิงมากันครบเลย ทั้งโน่ น้ำ ชูครีม นางฟ้า เมื่อถูกหันมาเห็นเเล้วก็เข็นเครื่องดนตรีมาเซตกันเเมนๆ ตรงลานระหว่างสระน้ำกับตัวบ้าน จากนั้นก็มีทีมแคเทอริ่งของโรงแรมยกโต๊ะเอาอาหารเข้ามาจัด

“กระเจี๊ยบ!!” ดาวร้องเสียงดังเมื่อเห็นเพื่อนสนิทสมัยมหาวิทยาลัย ที่มาเป็นกลุ่มราวๆ สิบคน แล้วก็..

“โพนี่!!” อดีตตัวร้ายประมาณ 8ตอนก็มาเเถมควงคู่มากับหนุ่มหล่อมาดธุรกิจที่ไม่ใช่อลงกรณ์ ได้ข่าวเเว่วๆ มาเหมือนกันว่าไปถ่ายโฆษณาเเล้วมีเจ้าของสินค้ามาขอจีบ

“ป๊า ม๊า!!” บุพการีตัวเองที่ถูกจูงมาด้วยพี่ชายเเละพี่สะใภ้

“คุณพ่อ คุณเเม่!!” บ้านขิงก็มาเช่นกัน

ไม่นานบ้านเเสนสงบก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่เขาสองคนรัก ดาริณจะร้องอยู่เเล้วเจ้าเด็กทำอะไรเนี่ย

“ปาร์ตี้สละโสดของเราสองคนไง”

“งื้อ พาทุกคนมากดดันดาวใช่มั้ย!?” คนพี่ว่าเสียงเขียว คนน้องเลยรวบไปกอดไว้กับอกแล้วหอมเเก้มโชว์

“จองเเล้วนะครับ ห้ามไปเเต่งกับใคร” เสียงดาวประกาศดัง ทุกคนเฮลั่น

“น่ารักขนาดนี้ก็ไม่ไปแต่งกับใครเเล้วครับ” ขิงย้ำ

“พี่ดาวก็จะเเต่งกับน้องขิงคนเเซ่บคนเดียวเท่านั้นครับ” ประโยคหลังนี่ดาวยื่นหน้ามากระซิบข้างหู พร้อมมือที่เเอบล้วงเข้าไปในของสงวนแบบไม่เกรงใจวงศาคณาญาติและผองเพื่อนเลย

ดาริณจะหื่นตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องแบบนี้ไม่ได้นะ!!!

“ดาว...อย่ายั่ว!”



--- จบ ---

(เปิดเรื่อง 31 กค จบ 15 กย )



สวัสดีค่ะตอนสุดท้ายเเล้ว ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตั้งเเต่ตอนที่ 1 นะคะ คุยกันมาเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันเลย จบไปเราคงเหงามากจริงๆ เพราะฉะนั้นว่างๆ ก้เเวะมาเม้น มาคุยกันได้น๊า ส่วนใครที่ถามหา facebook เราไม่ค่อยได้เล่นอ่ะเเง้ เราเล่น twitter มากกว่า ถ้ามีอะไรอัพเดทเกี่ยวกับตีพิมพ์เราจะมาตั้งกระทู้ในนี้เเจ้งอีกทีนะคะ 

นอกจากนักอ่านที่น่ารักแล้ว อีกปัจจัยที่อยากขอบคุณคือ ทวิตเตอร์คุณหมีคุกนะคะ ที่ช่วยรีทวีตให้ทุกครั้งที่เเท็กนิยายไป รวมไปถึงท่านอ่ืนๆที่ไปรบกวนให้ช่วยรีทวิตบ่อยๆ ^^ ขอบคุณจากใจจริงๆ ค่ะ



คุยเกี่ยวกับเนื้อหาบ้าง

1. สำหรับตอนนี้ช่วงพาร์ทเเรกก็เป็นการเคลียร์กับทีมตัวร้ายนะคะ น้องดาวก็ได้โพนี่มาเป้นเพื่อน ดาวเล่าเหตุผลไปแล้วเนาะว่าทำไมเเก้เเค้นเเบบนี้ ส่วนอลงกรณ์ก็เลือกที่จะให้เค้าทิ้งไปเอง เพื่อจะได้ไม่ต้องมาวอเเวกันอีก ไม่หักหน้า ไม่กระทบไปถึงเจ้าเด็กกับบ้านเจ้าเด็กด้วย อาจจะไม่มีฉากตบล้างเเค้นให้สะใจ แต่เราว่าพี่ดาวของเราน่ารักแบบนี้เเหละ เป้นคนวร้ายๆ ที่ใจดีค่ะ 

2. คราวนี้มาเเชร์กันดีกว่าว่าชอบเรื่องดาวอย่ายั่วในด้านใด 

3. อยากให้ปรับปรุงส่วนไหนมั้ยคะ 

ตอบหรือเม้นๆ กันสร้างความทรงจำร่วมกันนะคะ แล้วก็คำตอบของเพื่อนๆ เราจะได้เอาไปพัฒนาเรื่องหน้าๆ ด้วยค่ะ ระหว่างนี้ใครเหงาเเวะไปอ่านนิยายเรื่องอื่นเราได้นะ 

- เพราะเธอมันน่าเบื่อ : ดราม่าตอนต้น หวานปลายๆ เป็นเเนวเรียนรู้ความรักไปด้วยกัน มหาลัย

- เปลี่ยนเพื่อนให้เป็นเเฟน : หวานต้นๆ ดราม่าปลาย วัยมัธยมน่าเอ็นดดูค่ะ

- พี่ชายที่ไม่รัก : อันนี่ม่าสลับหัวใจสูบฉีด 

แล้วเจอกันใหม่ เมื่อใจเราตรงกันนะคะ ^^ 

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-09-2018 06:04:14

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 15-09-2018 09:24:50

พึ่งได้ป๊ะกับดาวอย่ายั่วค่ะ
เราเป็นแนวสุขนิยมค่ะ
นิยายก็ฟัดกันจั้กจี้มาตลอด
พออ่านถึงตอนที่โพนี่อ่อยขิง
ใจเต้นแรงแบบ แรงมาก
ในหัวนี่พ่าวๆๆๆ แบบเครียดเลย
ประจวบเหมาะกับการปรับตัวที่ทำงานใหม่ของดาวไม่ได้
คือมันเป็นช่วงที่บีบหัวใจมากๆเลย
นั่นแหละ ชีวิตมันไม่ได้มีแต่ความสุขและก็ใช่ว่าจะทุกข์ตลอดไปนี่เนอะ

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 15-09-2018 11:49:50

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-09-2018 12:04:46

ในที่สุดก็ถึงวันที่จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ.   :katai2-1:

ปรบมือให้กับความอดทน เข้าใจ เข้ากันดี้ดีของคู่นี้ น้องดาวจอมยั่ว น้องขิงสุดแซ่บ เหมาะสมกันทุกประการ

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ครบทุกรสนะคะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 15-09-2018 14:55:33

ดาวน่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 15-09-2018 14:59:32

เป็นอีกเรื่องที่น่ารัก..ไรต์มาอัพบ่อยด้วย ขอบคุณจากใจจริง  :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: por_pla4u ที่ 15-09-2018 20:44:27

เรียกว่ายั่วจนหยดสุดท้ายจริงๆ สนุกมาก ขอบคุณมากนะคะสำหรับนิยายสนุกๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: TheDoungJan ที่ 15-09-2018 21:22:56

แง้ จบแล้ว  ตามมาตั้งแต่ตอนแรกๆเลย ใจหายเหมือนกัน พี่ดาวเป็นคนที่น่ารักน่าหยิกมากเลย ดูรวมๆแล้วน่าจับฟัด น้องขิงก็โซแดมฮอทเวอร์ อยากมีน้องขิงเป็นของตัวเองบ้าง แต่พี่ดาวไม่น่าจะให้ ชอบครอบครัวของทั้งคู่เลย ยอมรับทั้งคู่ ทั้งสนับสนีนคอยซัปพอร์ต ถึงแม้ตอนแรกๆปะป๊าพี่ดาวยังงอแงบ้าง แต่ก็ไม่กีดกันขนาดนั้น เรื่องนี้จะเป็นอีกหนึ่งเรื่องในใจเราเลย ถึงส่วนใหญ่จะพูดถึงเรื่องเซ็กส์แต่ก็ยังมีแง่อื่นอีกด้วย ความรักของพี่ดาวคนยั่วกับน้องขิงคนแซ่บน่าประทับใจมากเลย งืออๆๆ ขอตอนพิเศษด้วยเถอะนะคะ//วิ้งคึๆๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 25 - ดาวจะยั่วจนถึงตอนจับไม่ได้__[15sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 16-09-2018 00:08:23

 ทำเล่มมั๊ย เราอยากได้ อันนี้พูดจริงๆชอบมาก

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: กาแฟมั้ยฮะจ้าว ที่ 17-09-2018 06:16:31

จบแล้วววว  :hao6:
ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ :a2: :katai2-1: o13

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 17-09-2018 16:04:09

ขอบคุณฮะ ทำเอาน้ำตาซึมไปเลยตอนหลังๆ
ดีใจกับดาวที่ได้ขิงคนดีไปอยู่ใกล้ตัว และดีใจกับขิงที่มีคนรักน่ารัก สดใสไว้ข้างตัวตลอดไป
แต่ที่ดีที่สุดคงเป็นพ่อแม่ขิงที่คอยสนับสนุนลูกอยู่เสมอ
ของคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะฮะ

 :pig4:
 :L2:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 18-09-2018 23:33:35

ยินดีด้วยจ้า ขิง ดาว มีความสุขมากๆนะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: benceii ที่ 23-09-2018 01:14:49

เป็นนิยายที่ดีเรื่องนึงเลย อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงความรักและความเข้าใจ อ่านจนรวดเดียวจบ ช่วงตอนหลัง ๆ บอกเลยว่าน้ำตาซึม

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 23-09-2018 13:37:24

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 30-09-2018 11:08:01

ชอบที่โพนี่ไม่ได้ทำให้ความรักสั่นคลอน น้องดาวรู้ทัน 55555555 สนุกมากค่ะ อ่านเพลิน เผลอแป๊ปเดียวจบเลย ขอบคุณมากนะคะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 9 ดาวน้อยใจ_____[13Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 01:41:22

อ่านมาตั้งหลายตอน ไม่ได้แสดงตัวเลย 5555 เข้าเรื่องๆ

กลัวม่า กลัวดาวโดนหลอกไปถ่ายแบบไม่ใช่แต่นั้นอะ แง้

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 10 คุณตำรวจ_____[14Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 01:49:08

ดาววววววววว โดนหลอกแน่ๆ บอกขิงให้ละเอียดนะ

เจอคำผิดค่ะ “นี้คุณตำรวจครับไม่ใช่ขิง”  จะต้องเป็น นี่ ค่ะ

หัวข้อ: Re: ดาวอย่ายั่ว!!__วายเเก้เครียด__update 11 คุณตำรวจต้องมาจริงๆ แล้วล่ะ_____[17Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 02:01:07

คือแบบกำลังม่าๆ เลี้ยวกลับมาแทบไม่ทันตอนเขาสวีทกัน

กลางน้ำทะเล 555 โอ้ย ไอ้เราก็กลัวดราม่าปวดตับ ที่ไหนได้

เสียเลือดอะดิไม่ว่า  ถถถ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 12 อยากบีบพี่ดาว_____[20Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 02:10:20

คำผิดค่ะ  ต้องเป็น วะ ค่ะ

อ้างถึง

ทำไมต้องมาเจอคนอย่างเเกว่ะเนี่ย”

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__update 13 พี่ดาวคนเท่_____[22Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 02:25:56

บู๊แหลกมากอะ  :laugh: คือแบบมีดักซ้ายดักขวา โอ๊ย 55555
-------------------------
คำผิดค่ะ  ต้องเป็น วะ ค่ะ

 

อ้างถึง

อิป้าที่พึ่งเข้ามานี่ใครว่ะ!

อ้างถึง

ทำไมพลังทำลายล้างของเเฟนเขามันสูงจังว่ะ

ส่วนตัวนี้น่าจะพิมพ์ตกค่ะ

อ้างถึง

อ้อมด้าหน้ารถให้ดาริณได้เลียปาก

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 14 : จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟ้ากฟ้า_____[25Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 02:59:11

ตอนนี้เจอคำผิดหลายที่เลย แต่ไม่เป็นไร เราจะช่วยเอง

และอีกคนที่ส่งเสียงแห่บต่ำ เพิ่มรสชาติให้กิจกรรมเข้าจังหวะ
>>> แหบ

เข้าหันได้ดีกับไฟในห้องน้ำที่ไม่สว่างนัก >>เข้ากัน

ไปอาบน้ำให้ตัวอุ่่นๆ >>> อุ่น

ดึงดูดแต่คนปะหลาดๆ เข้ามาหา >>> ประหลาด

พ่อเค้าก็ไม่ได้ปะหลาดเเบบนี้นะ >>> ประหลาด

 รองเท้าเเตะไร้ญี่ห้อ   >>> ยี่ห้อ

“ปากเจ่อป่าวอ่ะ”  >>> เปล่า

นายเเบบคนไทยหลับตาพร้ิม >>> พริ้ม

“หนูจะยอมให้พี่ขิงทั้งตี ทั้งดุตลอดคืนเลยค่ะ” ไม่พูดปล่าว นั่งตัก โอบคอ ช้อนตาอ้อน >>> เปล่า

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 15 : มีเเต่คนจะสู้กับดาว_____[2ุุ6Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 03:29:45

คำผิดค่ะ
-----------------
เเลกเปลี่ยนประสบการณ์หารถ่ายทำในวันนี้กัน >การ

มีทีมงานเอาจานใส่อาหารทะเลย่างและบาร์บีคิวมาให้คนตัวเล็กที่น่ังรวมอยู่กลับกลุ่มนายเเบบ >> นั่ง, กับ

เวลาเมานิสัยปะหลาดก็ออก >>ประหลาด

คือมันเป็นคอสเพลย์ที่แอดวานซ์จังว่ะ  >>วะ

หางเงือกสะบักพลิ้ว >>สะบัด

ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ลงไปตรงหลงหู  >>หลังหู

ควานหาจุดลับของเจ้าเงือก ขิิงหาอยู่นานก็ไม่เจอ  >>ขิง

ขิงใช่มือหนวดสั่นของตัวเอง >>ใช้

จะม่ันหน้าให้มากนักนะ  >>มั่น

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 16 - ติวรัก บทเรียนร้อน!!_____[28Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 03:44:04

คำผิดจ้า   **คำว่า เค้า เราจะมองข้ามไป
-------------
พ่อยังหนุ่มยังเเน่นก้ทำงานไปก่อนสิ >>ก็

อยู่ๆ เจ้าเด็กก็บ่นเรื่องหนังสืือ  >>หนังสือ

กระซิบขิดติ่งหูอีกฝ่าย >>ชิด

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 - เงาเเค้น_____[_31Aug]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 03:54:56

โอ๊ยฮา555 คือแบบขิงแกลืมไปรึว่าลูกเจ้าของนะอีตาอลงกรณ์

เขายังไม่รู้จักเราเลยลูกเอ้ย ไหนจะนึกหน้าขิงแทนพระนั่นอีก 55
-------------------
คำผิดค่ะ

มาเปย์สินค้าขิงนว้องด้วยนะฮับ >>ของ

เพราะปกติเจาถ่ายคลิปรีวิวครีม >>เขา

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 17 -  ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ_____[ 1 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 04:13:37

โอ้ ม่ามาแบบไม่ทันตั้งตัว
-------------
คำผิดค่ะ

และเปิดให้เพื่อนวิจารณ์กันในห้องนั้นเอง >>>นั่น

นั้นก็เสื้อผ้าครับ >>นั่น

พี่เขายั่วเบอร์เเรงจังว่ะ   >>วะ

ดาริณนอนให้ของเกาคางเล่น  >>ขิง

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 19 -  ข้อตกลง_____[3 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 04:26:23

 :angry2: โพนี่!  :beat: ยัยม้าสายรุ้ง! อย่ามายุ่งกับลูกๆ ช้านนน

--------------
คำผิดค่ะ

ชื่อเปล่งออกมาจากปากอีกฝ่ายกับเป็น ‘ดาว’ >>กลับ

“พี่กรณ์ลงส่งนายเเบบในสังกัดเราคนอื่นๆ  >>ลอง

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 -  คนเก่งของพี่ดาว_____[ุ6 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 04:40:43

 :serius2:  ไม่นะ ฮือออออ แกกกก โพนี่! อลงกรณ์!  :z6: :beat:

---------------
คำผิดค่ะ

“ตื่นเต้นชิปหาย” >>>ฉิบหาย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 20 - พี่ดาวไม่งอเเง__[7 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 04:52:26

 :katai1: โอย ชั้นจะบ้าตาย น้ำตาคลอรอแล้วเนี่ย  :monkeysad:

-------------------
คำผิดค่ะ

ความฟันของพวกเขาถูกเติมเต็ม >>>>ความฝัน

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 21 - ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด__[8 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 05:03:01

ใจพพพพพพี่ ฮือ  :z3:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 22 - ศัตรูหมายเลข 1__[9 sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 05:21:05

ดีค่ะ ชอบที่ดาวรู้ทัน แง้ ค่อยหายใจโล่งหน่อย
------------------
คำผิดค่ะ

หรือคอนเสิร์ตมากกว่าที่ทำเงินให้ออฟฟิส  >>ออฟฟิศ

 จึงพอจะเอาเเต่ใจแล้วโน้มน่าว  >>โน้มน้าว

บางทีที่ิขิงเลือกทำไป  >>>ที่

ยังจะมีเรื่องมือที่สามที่สี่อีกหรอว่ะ  >>>วะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 23 - ขิงเป็นห่วง__[10sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 05:38:10

ปวดหัวเลย ฮือ ระแวงยัยม้าโพนี่
------------
คำผิดค่ะ

“ขิง!! ฮื้อ ท่านี้มัน..ประเจิดประจื้อ” >>ประเจิดประเจ้อ

แล้วอยู่ออฟฟิสกินอะไรครับ >>ออฟฟิศ

เข้าใจไม่ครับ >>> ตรงนี้จะพิมพ์ ไหม หรือตกคำว่า หรือ หรือเปล่าคะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 02-10-2018 05:50:44

คือแบบตอนนี้ดึงอารมณ์ตามไม่ทัน 5555 เดี๋ยวสวีท เดี๋ยวหน่วง

ฮร๊อย จะเป็นไบโพล่าร์ละ 555 แต่ก็รอดาวจัดการ 2 คนนั่นนะ
----------------
คำผิดค่ะ

รักหวะ รักชิปหาย  >>>ว่ะ, ฉิบหาย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 02-10-2018 21:54:50

 น่ารัก :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: ofious ที่ 02-10-2018 23:38:39

อ้างจาก: Noname_memi ที่ 02-10-2018 05:50:44  

คือแบบตอนนี้ดึงอารมณ์ตามไม่ทัน 5555 เดี๋ยวสวีท เดี๋ยวหน่วง

ฮร๊อย จะเป็นไบโพล่าร์ละ 555 แต่ก็รอดาวจัดการ 2 คนนั่นนะ
----------------
คำผิดค่ะ

รักหวะ รักชิปหาย  >>>ว่ะ, ฉิบหาย

ฮือ ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวมาทะยอยเเก้นะคะ แล้วพิมพ์ผิดอะไรเยอะขนาดนั้นอ่ะคนเรา
ขนาดก่อนลงอ่านทวนเเล้วเด้อ  บางตอนอ่านหลายรอบด้วยค่ะ
แต่เเบบไม่เห็นจริงๆ ขอโทษด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 03-10-2018 00:51:15

พี่ดาววววว โอ๊ยจะเป็นลม ฮอตอะไรเบอร์นี้

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 07-10-2018 13:55:38

สนุกมากๆ พี่ดาวกับน้องขิงน่ารักน่าเอ็นดูสุดๆ  :กอด1:
หยักบีบดาว  :hao7: ฉาก nc บางทีอ่านไปขำไป  :laugh:  ชอบมากๆ
 :pig4:           :pig4:                     :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: yunnutjae ที่ 07-10-2018 19:55:58

กลมกล่อมมากๆค่ะ ช่วงแรกๆที่เค้าเจอกันนี่แบบแซ่บทุกตอนเด้อออออออ น้องขิงดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัวมากๆอะ ตอนที่ต้องเข้าไปเรียนบริหารแล้วดูแลกิจการให้อีกบ้าน เรานี่แบบฮู้ยยย ความรักจริงๆว่ะ  :hao5: :katai2-1: ภูมิใจแทนพ่อแม่ ป๊าม๊า พี่ดาวเลยเจ้าเด็กคือไม่เด็กกกกก พี่ดาวก็น่ารักสดใสค่ะ  o13 อิจฉาคนมีความรักจังเลยค่ะะะะ ถึงจะเป็นนิยายก็เหอะ 555555555555555

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: Stmmltww ที่ 08-10-2018 02:33:31

ชอบพัฒนาการของตัวละครมากเลยค่ะ ค่อยๆโต ค่อยๆเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ดาวน่ารักมากๆ อยากเห็นน้องโพนี่อีกด้วยค่ะ55555 ชอบเรื่องนี้มากๆที่ดาวไม่เต้นตามเกมคนอื่น มีจังหวะกับสไตล์ของตัวเอง เป็นพี่ดาวที่แซ่บและน่ารักมากๆ ขอบคุณมากเลยค่ะ สนุกมากจริงๆ :hao5:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 09-10-2018 00:49:11

ชอบความรักความเชื่อใจที่มีให้กันจัง ดูอบอุ่นมาก และแซ่บมากเช่นกัน555 ขอบคุณคนเขียนมากเลยนะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: wetter ที่ 10-10-2018 04:37:56

สนุกมากกกก คาแรกเตอร์น่าสนใจสุดๆ
อ่านตอนแรกคิดว่าฉากเรทเยอะมาก แต่มันก็เป็นไปแบบมีเหตุผลนะ5555 พ้อยท์จริงๆคือพัฒนาการความสัมพันธ์ของตัวละครนี่แหละ
อ่านไปยิ้มไปในความฮาของตัวละคร แต่ช่วงที่โพนี่เริ่มตีสนิทขิงคืออ่านไปแล้วหัวร้อนด้วย กลัวด้วย กลัวอิน้องโง่ คือเฟรนลี่เกิ๊น มีการไปดูหนัง โหขึ้นเลย ดีที่ดาวฉลาด
แต่สงสารน้องตอนที่สับสนกับชีวิต จากคนดีดๆพอเป็นแบบนั้นไม่โอเค :sad11: ดาวโชคดีที่มีขิง
ถือเป็นนิยายฮาๆที่แทรกดราม่าพอกรุบๆ ชอบมาก แง้  :L1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 10-10-2018 16:06:12

เพิ่งได้อ่านจ้า  สนุกมากเลยคะ 

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: akajinkame ที่ 10-10-2018 21:46:55

หูยเราชอบมากอ่ะ แบบนายเอกตลกอ่ะ ชีวิตมีสีสันมองโลกในแง่ดีสุด ชอบที่เนียกพระเอกว่า เจ้าเด็ก นิสัยงุ้ยๆดี

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: NnAeMe ที่ 11-10-2018 16:45:40

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกนะคะ

นั่งอ่านแบบรวดเดียวจบเลยค่ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: Parapoyfaii ที่ 12-11-2018 21:57:03

จบแล้ววว น่ารักมากกกก
ตามมาจากทวิตเตอร์ เรื่องนี้มาคลายเครียดได้เลย
ชอบความยั่วแบบอ้องๆของน้องดาว
ฮื่อ อยากบีบน้อง เอ็นดูไปหมด
ขิงกับดาวคือเหมาะกันสุดแล้ว ประคับประคองกันไปได้ดีเลย
ต่างคนต่างสนับสนุนกัน พากันเจริญๆนะรู้ก555555
ตอนโพนี่แอบหงิดๆนิดๆ ดีนะดาวรู้ทันไม่งั้นเสียน้ำตาแน่555
ตอนหลังพอมาดีกันก็คือดี เป็นนว้องเร้กๆ2คน เอ็นดูx2ไปเลย
ขอบคุณนะคะ ที่สละเวลามาแต่งให้อ่าน
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: Chanik ที่ 29-11-2018 23:26:57

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 08-12-2018 17:57:13

โอ่ยยยย แซ่บเวอร์ทั้งพี่ทั้งน้อง  :m25: :m25:
อ่านตอนแรกนึกว่ามีแต่...ทั้งเรื่องแบบไม่มีอะไร อยู่ๆหลังๆมาม่ามันก็มาเว้ยยยย ครบรสไปอี้ก
สนุกมากๆเลยค่า ชอบตัวละครทุกตัวเลย  o13

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 10-12-2018 00:52:28

สนุกมากเลยค่ะ อ่านเพลินเลย  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 10-12-2018 17:48:26

 :pighaun: :pighaun: :pighaun:

คนพี่ก็ช่างยั่ว คนน้องก็ช่างตามใจ และอึดสมใจพี่ดาว คู่นี้สมกันจริงไม่ เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะ ฉากยั่วของพี่ดาวก็เลือดหมดตัวกันไปเลย ขอบคุณนะคะ :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 14-12-2018 23:12:55

เนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ
น่ารักมาก
คนพี่ก็ช่างยั่วคนน้องช่างตามใจแถมเอาใจเก่ง
แล้วคนน้องก็ดูแลคนพี่ดีมากๆ
ขอบคุณนิยายดีๆสนุกๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: Piiiimsen ที่ 21-01-2019 15:10:41

เป็นเรื่องราวความรักที่ดีมาก คอยซัพพอตกัน น่าร๊ากก ขอบคุณมากค่าา

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter 24 - ถ้าเธอไม่เจ็บปวด__[12sep]
เริ่มหัวข้อโดย: airjang ที่ 23-08-2019 20:46:41

ตลกมาก -ตักบาตรตอนเช้า รับพอร์นในสระตอนเย็น-

เรื่องยั่วสมชื่อ เดินเรื่องเหมือนเรื่อยๆแต่ก็มีดราม่าบ้างกรุบกริบ มีการเติบโตทางความคิดของทุกตัวละคร

ถูกใจความตรงแน่วไม่เปลี่ยนใจของเจ้าเด็กขิง

สรุป ชอบๆๆ

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 24-08-2019 23:27:25

งือออ น่าจะให้ม๊าไปเกาหลีซักอาทิตย์นึง เอาให้ป๊าชักดิ้นชักงอไปเลย มาทำร้านใจน้องดาวดีนัก  :katai4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: yochiki1404 ที่ 04-03-2020 21:37:13

เหมือนจะเน้นทางเรื่องของการมีเซ็กส์แต่ในเรื่องเรื่องก็มีการสอดแทรกความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวเข้ามาด้วย ชอบค่ะอ่านสนุกดี เสียน้ำตาเล็กน้อย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 05-03-2020 22:03:41

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: allmysecret ที่ 14-03-2020 02:06:34

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 18-03-2020 11:38:23

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 15-04-2020 10:26:03

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 28-09-2020 12:58:55

เฮ้ยสนุกก! ครบทุกอารมณ์ สองคนนี้ #ขิงดาว โคตรเคมีกันเลย เข้ากันได้ดีตั้งแต่แรกเจอ  :oo1: 55 เด็กขิงเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ อย่างที่ดาวบอกเลย เป็นคนง่ายๆไม่เยอะ คารมดี อยู่ด้วยไม่เหงา แมนๆ เทคแคร์ ดาวก็มึนๆซนๆแปลกๆแต่น่ารัก มันช่าง  :กอด1: ขอบคุณสำหรับนิยาย  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 17-10-2020 22:52:31

อ่านรวดเดียวจบเลยสนุกจนวางไม่ลง
สารภาพอ่านชื่อตอนแรกๆเลื่อนผ่านเพราะคิดว่ามันคงมีแต่เรื่องอย่างว่า แต่พอได้มาอ่านมันมีมากกว่านั้นอีก เช็ดเลือดกันไม่หยุด
55 สรุปว่าชอบค่ะ อ่านแล่วไม่ผิดหวังเลย

หัวข้อ: Re: ---> ดาวอย่ายั่ว!!__Chapter25 >> END <<
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-10-2020 09:44:40

สนุกมากๆเรื่องนี้