ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
_______________________________________________
#เรื่องค่อนข้างสั้นสิบเก้าสิงหา
เรื่อง Behind that mask
RATE 20+
เรื่องนี้มี 2 ตอนย่อยค่ะ เป็นเรื่องสั้นที่เราเคยทำเป็นแฟนฟิคชั่นมาก่อนค่ะ
แล้วได้ทำการรีไรท์ รวมถึงเปลี่ยนตอนจบของเรื่อง
ทำให้มีความแตกต่างกันในบางส่วนค่ะ
ถ้าใครตามแฟนฟิคเราอาจจะคุ้น ๆ อยู่บ้าง
อีกทั้งเรื่องนี้เราได้แรงบันดาลใจจาก American horror story ค่ะ
(ถ้าใครคิดว่าไม่สมควร แจ้งได้ค่ะ)
ถ้าใครชอบ อย่าลืมคอมเมนต์ให้กำลังใจหรือถ้าเล่นทวิตเตอร์ก็สกรีมได้ทางแฮชแท็ก
hashtag : #เรื่องค่อนข้างสั้นสิบเก้าสิงหา
twitter : @19august___
ปล. #เรื่องค่อนข้างสั้นสิบเก้าสิงหา คือแท็กรวมเรื่องสั้นต่าง ๆ ที่มีตามโอกาสและความขยันของเราค่ะ
_______________________________________________
คำเตือน : เรื่องนี้มีความรุนแรงทางเพศ การกระทำ และการใช้ภาษา
เด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำนะจ๊ะ
BEHIND THAT MASK (1/1)
ออกัสเดินก้าวเท้าเข้ามาภายในเคหาสน์หลังใหญ่ที่จะกลายเป็นบ้านหลังใหม่ เขาและคนรักย้ายจากบ้านเช่าในเมืองออกมาแถบชานเมืองเพราะต้องการหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย บ้านหลังนี้แม้จะดูใหญ่เกินกว่าที่คนสองคนอยู่กันลำพัง แต่เพราะเงินก้อนใหญ่ก้อนนี้เป็นเงินที่เราทั้งคู่ตั้งใจเก็บกันมาหลายปีและวาดฝันว่าจะได้มีบ้านเป็นของตัวเอง
“บ้านหลังนี้มีอายุมากกว่า 30 ปีค่ะ เป็นบ้านทรงปราสาทอังกฤษโบราณ เจ้าของดั้งเดิมเป็นคนอังกฤษที่ย้ายมาอยู่แคนาดาค่ะ เจ้าของคนก่อน ๆ รีโนเวททำให้มันยังอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ ถ้ายังไงมีอะไรก็ติดต่อมาที่ดิฉันได้เลยนะคะ ขอให้มีความสุขกับบ้านหลังใหม่ค่ะ” นายหน้าผู้เป็นคนขายบ้านพาเข้ามาในบ้านพร้อมแนะนำคร่าว ๆ ก่อนจะยื่นกุญแจบ้านแล้วกลับไป
เขาเดินตรวจสอบรอบบ้านอย่างละเอียด จะหาว่าสะเพร่าก็ได้เพราะตอนที่ตัดสินใจซื้อนั้นพวกเราดูเพียงภาพจากที่นายหน้าถ่ายส่งมาเท่านั้น บ้านหลังโตท่าจะเปลี่ยนเจ้าของมาหลายมือ แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรนักเพราะทุกอย่างภายในบ้านยังอยู่ในสภาพที่ดีมากเลยทีเดียว
การตกแต่งเป็นไปอย่างแนวอังกฤษโบราณขนานแท้ ทั้งลวดลายเฟอร์นิเจอร์ วอลเปเปอร์ผนังบ้าน สีบ้านที่ออกน้ำตาลเข้มไปจนเกือบดำ มีเตาผิงอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกับโซฟาหนังฟอกสีอ่อนรวมไปถึงนาฬิกาโบราณเรือนเบ้อเร่อ
แรงโอบรัดกระชับเข้าที่เอวในขณะที่ยืนดูรูปวาดสีน้ำมันบนฝาผนัง ออกัสทาบมือตัวเองลงทับฝ่ามือใหญ่ของคนรัก เอี้ยวตัวไปยิ้มหวานให้อย่างอารมณ์ดี อาจเพราะเขาทำงานด้านนี้จึงหลงใหลศิลปะภายในบ้านเสียเหลือเกิน
“ชอบไหมครับ” ฟรานซิสถามพลางคลอเคลียคนรักไม่ห่าง
ฟรานซิส คือผู้ชายร่างสูงใหญ่ วัยสามสิบสองปี ใบหน้าคมคร้ามยิ่งดูดีเมื่ออายุมากขึ้น ทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ เราทั้งคู่คบกันมา 7 ปี ก่อนจะตัดสินใจอยู่ด้วยกันมาแล้ว 4 ปี ออกัสรักผู้ชายคนนี้มากและเชื่อว่าอีกฝ่ายก็คิดไม่ต่างกัน
“ชอบมากเลย” ออกัสหมุนตัวหันกลับมาหาคนรัก ท่อนแขนหนาดึงให้คนตัวเล็กกว่าเข้ามาชิดกันมากกว่าเดิมแล้วก้มลงมอบจุมพิตแสนรักด้วยความแผ่วเบาแต่หนักแน่นทางความรู้สึก เขาเพลิดเพลินไปกับจูบของคนรักจนเมื่อฝ่ามือใหญ่แตะลงบนผิวเนื้อ กายบางก็สะดุ้งราวกับโดนของร้อน
ฟรานซิสผละออกจากริมฝีปากนุ่ม ๆ ก่อนจะแตะสัมผัสซุกไซร้ลงไปทั่วหน้าเรื่อยลงไปถึงซอกคอ ขบเม้มเบา ๆ พร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปทั่วกายหอม อารมณ์วาบหวามถูกจุดติดขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่แล้วกิจกรรมทั้งหมดก็ต้องยุติลง เมื่อออกัสเหลือบไปเห็นใครบางคนยืนอยู่ด้านหลังคนรัก
“อ๊ะ ดะ เดี๋ยวฟรานซิส” คนตัวเล็กดันตัวคนรักออก ฟรานซิสหันมองตาม เรียวคิ้วเข้มขมวดอย่างไม่ชอบใจ ดันให้ออกัสหลบอยู่ด้านหลังเพื่อความปลอดภัย ชายคนแปลกหน้าที่เสี้ยวหน้าด้านข้างยับเยินจนไม่น่ามอง ชูสองมือขึ้นเสมอใบหู
“คุณเป็นใคร เข้ามาที่นี่ได้ยังไง”
“ผมอยู่บ้านข้าง ๆ เห็นพวกคุณย้ายเข้ามาใหม่เลยมาทักทาย ขอโทษที่ผมถือวิสาสะเข้ามา เผอิญเรียกแล้วแต่ไม่มีเสียงตอบรับ”
“แต่—” ฟรานซิสที่กำลังจะต่อว่าก็ชะงักเมื่อคนรักลูบไหล่เป็นเชิงขอให้ใจเย็น ก่อนจะเดินออกจากหลังของคนรักเผชิญหน้ากับคนมาใหม่ด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร หากเป็นเพื่อนบ้านก็ควรจะผูกสัมพันธ์เอาไว้
“ไม่เป็นไรครับ แต่ครั้งหน้ารบกวนอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ”
“ครับ ขอโทษจริง ๆ ครับ”
“ผมชื่อออกัส ส่วนนี่ฟรานซิส เป็นคนรักของผม ไม่ทราบว่าคุณชื่อ?”
“เดฟครับ” เดฟยื่นพิซซ่าทำมือด้วยตัวเองให้กับเพื่อนบ้านคนใหม่พร้อมรอยยิ้มติดหน้าเล็กน้อย ออกัสกำลังจะก้าวเข้าไปรับแต่ฟรานซิสตัดหน้าเสียก่อน คนตัวโตรู้สึกไม่ไว้ใจเลยสักนิด รู้สึกแปลก ๆ อย่างไรไม่รู้
“ขอให้อยู่กันอย่างสงบสุขนะครับ” เดฟเอ่ยปิดท้ายพร้อมเดินออกจากบ้านไปทันที ไม่ทันให้คู่รักได้ตอบรับหรือขอบคุณสักคำ และไม่ทันได้ฉุกคิดกับคำพูดแปลก ๆ นั่น
“ที่รักต่อไปนี้ล็อคบ้านให้ดีนะ คนอะไรไร้มารยาทชะมัด” ฟรานซิสยังคงหัวเสียไม่เลิกบ่นเสียงเครียดระหว่างเดินไปเช็คกลอนประตูและหน้าต่างอีกครั้ง ออกัสส่ายหัวน้อย ๆ กับความขี้กังวลเกินเหตุ ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว นำพิซซ่าที่เพื่อนบ้านให้ไปเก็บ
“ที่รัก! มาดูสิว่าผมเจออะไร” เสียงตะโกนของฟรานซิสดังมาจากแถวบันได ออกัสที่ถูกเรียกก็เดินลากสลิปเปอร์เอื่อย ๆ ก่อนจะมาหยุดที่หน้าประตูบานไม่ใหญ่มากนักความสูงเลยหัวเขาไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น ชะโงกหน้าผ่านบานประตู พบแสงไฟกะพริบติด ๆ ดับ ๆ
“มีห้องใต้ดินด้วยเหรอ?” คนตัวเล็กพึมพำอย่างสงสัย ไม่เห็นนายหน้าแจ้งไว้
“ฟรานซ์!”
ออกัสร้องเรียกคนรัก ไม่กล้าลงไปด้วยนิสัยกลัวความมืด เมื่อเรียกแล้วไม่ได้ยินเสียงตอบรับ ใจคอเริ่มไม่ค่อยดี มองจากหน้าประตูไปได้กลิ่นแต่ความอับชื้นและฝุ่น ดูก็รู้ว่าข้างล่างนี้ไม่ได้ถูกทำความสะอาดเป็นเวลานาน หากข้างล่างมีสัตว์หรืออะไรที่อันตรายก็เกรงว่าคนรักจะไม่ปลอดภัย
“ฟรานซิสขึ้นมาเดี๋ยวนะ เราไม่ตลกนะ ฟรานซิส!!” ออกัสละล้าละหลังที่จะลงไปตาม หันซ้ายหันขวาเดินหาตัวช่วยเพิ่มแสงไฟ แต่ก่อนจะได้ตัดสินใจ เงาดำก็วูบอยู่ตรงหางตา ใบหน้าหวานค่อย ๆ หันกลับมาที่หน้าประตู ก่อนจะหลุดเสียงอุทานลั่น ร่างบาง ๆ ทรุดลงกับพื้นด้วยความขวัญเสีย
ร่างสูงใหญ่ในชุดหนังสีดำสนิทยืนถือโซ่เส้นยาวระพื้นดูคล้ายกับชุดพวกซูเปอร์ฮีโร่ แต่มันให้ความน่าหวาดผวามากกว่า และก่อนที่ออกัสจะได้ตั้งสติ มือใหญ่ภายใต้ชุดหนังก็กระชากหน้ากากออกเผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นตา
“เล่นบ้าอะไรวะ!” ออกัสเอ่ยด้วยอารมณ์ขุ่นมัวขั้นสุด รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ชอบ ทำไมยังทำ คนตัวเล็กลุกขึ้นแล้วเดินหนีออกมา
“ออกัสครับ ที่รัก โธ่ ผมขอโทษ ผมเห็นว่ามันสวยดีเลยอยากลองใส่” คนตัวโตที่รู้ว่าผิดรีบเร่งเดินคอตกเข้าไปหาคนรัก จากชายหนุ่มซูเปอร์ฮีโร่ผู้น่าหวาดหวั่นกลายเป็นลูกหมาตัวน้อยไปเลยเมื่อเจอพายุอารมณ์ของออกัส
“มันใช่เรื่องเล่นไหม? ฟรานซิสก็รู้ว่าเรากลัว ถอดเอาไปทิ้งเดี๋ยวนี้เลย!” ออกัสทิ้งตัวนั่งบนโซฟาอย่างแรงเพราะอารมณ์โมโหพลางตวัดสายตาเหลือบมองคนรักอย่างขุ่นเคือง หากเป็นชุดซูเปอร์ฮีโร่ของจริงนั้นเขาจะไม่ว่าสักคำ แต่นี่ชุดมันดูคล้ายกับชุดของพวกมาโซคิสม์ที่ชอบใส่กันอะไรทำนองนั้น
“แต่ว่า— ครับ ทิ้งเดี๋ยวนี้เลย เอ้ออ ใครมันจะไปเก็บไว้เนอะ ๆ” ฟรานซิสที่กำลังจะปฏิเสธรีบกลับคำเมื่อเห็นสายตาของคนตัวเล็ก รีบวิ่งกลับลงไปหยิบเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งไว้ในห้องใต้ดินแล้วถอดชุดหนังนี้ออกก่อนจะนำไปทิ้งในถังขยะใหญ่หน้าบ้าน
“ทิ้งแล้วเรียบร้อยครับผ๊ม!” ฟรานซิสฉีกยิ้มกว้างอย่างเอาใจเข้ามากอดออเซาะเพื่อง้อคนรัก ออกัสพ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย อายุก็ปูนนี้แล้วยังชอบเล่นอะไรสนุกเป็นเด็ก ๆ ไม่เคยเปลี่ยน ชอบเอาเงินไปซื้อของเล่นแต่ละอย่างก็แสนจะแพง อย่างพวกฟิกเกอร์ตัวการ์ตูน รถบังคับที่ต่อรางยาวแทบเต็มพื้นที่ห้อง ชุดซูเปอร์ฮีโร่มาร์เวล สารพัดจะสรรหามาเล่น
…
แม้บ้านหลังใหญ่นี้จะอยู่ห่างจากบริเวณชุมชนค่อนข้างมาก รอบข้างมีบ้านเพียงไม่กี่หลัง แต่รัฐบาลท้องถิ่นก็ยังคงจัดไฟสวย ๆ มาให้จนถึง ทำให้คนที่มัวแต่หมกมุ่นอยู่กับงานวาดภาพตามออเดอร์ลูกค้าอย่างออกัสได้รับรู้ว่า วันนี้วันที่ 31 ตุลา เทศกาลวันฮาโลวีน รอยยิ้มแต้มอยู่มุมปากเมื่อคิดไปถึงปีก่อน ๆ สมัยยังเรียนมหาวิทยาลัย
ไอ้ชุดซูเปอร์ฮีโร่ที่ฟรานซิสเคยซื้อมาเป็นล้าน ๆ วอน ก็เพราะไอ้เทศกาลนี้นั่นแหละ หากจำไม่ผิดก็คงจะเป็นชุดเดดพูลอยู่ปีนึง กับชุดไอรอนแมนปีถัดไป ใส่ชุดเดินร่อนไปทั่วอเวนิวกับแก๊งเพื่อน ส่วนเขาก็ใส่เพียงชุดแฟนซีเล็กๆ เพื่อเอาใจคนรักอยู่ที่ห้องเท่านั้น
คิดมาถึงตรงนี้แล้วก็หน้าร้อน ตั้งแต่คบกันมาฮาโลวีนแทบทุกปี ฟรานซิสและเขามักมีบทรักที่ร้อนแรงกันเสมอ และเรามักจะมีอะไรกันในระหว่างที่ใส่ชุดแฟนซีพวกนั้น มันให้อารมณ์ไปอีกแบบเหมือนกัน แค่คิดส่วนกลางของเขาก็ปวดหนึบขึ้นมาเสียแล้ว
ปีนี้จะมีอะไรมาให้เล่นกันนะ— ออกัสคิดถึงคนรักที่ป่านนี้คงกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ในออฟฟิศที่ห่างจากบ้านไปไม่กี่กิโลเมตร
เขาลุกขึ้นบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบหลังจากนั่งหลังแข็งวาดรูปบนกระดานมาเป็นชั่วโมง เหม่อมองไปนอกหน้าต่าง ชมนกชมไม้คลายสายตา ก่อนจะเหลือบเห็นใครบางคนยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมรั้ว พยายามเพ่งสายตามอง แต่เพียงชั่วพริบตาใครคนนั้นก็หายไป
“คงตาฝาดล่ะมั้ง”
Rrrrrrrrrrrrr
“ฮัลโหลว่าไงฟรานซ์” ออกัสละจากหน้าต่างเอ่ยทักสายสนทนาจากคนรัก
(ที่รักช่วยจัดกระเป๋าให้ผมที มีงานด่วนเข้ามาต้องเข้าเมืองไปที่บริษัทสาขาใหญ่สองวันครับ) น้ำเสียงตึงเครียดของคนรักทำเอาออกัสรู้สึกไม่ดี
“งานมีปัญหาหรอ”
(ใช่ครับ ตามจริงต้องเป็นพี่อีกคนไป แต่เขาดันลา ผมเลยต้องไปแทน)
“อ่าได้ ๆ แล้วเธอจะกลับมาเอาหรือจะให้เราเอาไปให้”
(เดี๋ยวผมแวะไปเอาก็ได้ครับ)
ออกัสตอบรับคำก่อนจะวางสายแล้วลุกขึ้นไปจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้ตามคำขอ อดจะเสียดายไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรหรอก ให้ฟรานซิสเคลียร์งานกลับมาค่อยชดเชยก็ได้ คิดเช่นนี้ก็ยิ้มเขิน ๆ กับตัวเอง ก่อนจะรีบเก็บของให้คนรัก เพื่อไม่ให้ต้องเสียเวลาขับรถจากนี่ไปในเมืองก็ใช้เวลาหลายชั่วโมงอยู่เหมือนกัน
ออกัสแบกเป้ใบใหญ่ลงมาด้านล่างรอไม่นานเสียงรถก็แว่วมา ก่อนประตูบ้านจะถูกเปิด ใบหน้าหล่อเคร่งเครียด ดูท่าปัญหาจะหนักจริง ๆ
“อยู่บ้านดี ๆ นะครับ ล็อคบ้านดีๆ ด้วย เดี๋ยวไว้ถึงนู้นแล้วชานจะโทรหา” ฟรานซิสรับกระเป๋าไปถือไว้พร้อมกับโน้มตัวลงมากดจูบที่ริมฝีปาก
“อื้อ ขับรถดี ๆ นะ” ออกัสกอดคนรักแน่น ๆ หนึ่งทีแล้วผละออกมา พร้อมเดินไปส่งฟรานซิสขึ้นรถ คนตัวโตเข้าในห้องโดยสารแล้วปิดประตูก่อนจะลดกระจกลงพลางยื่นหน้าออกไปหาคนรักที่โน้มตัวลงมาหา
“ฮาโลวีนปีนี้ขอยกยอดไปก่อนนะครับ เดี๋ยวกลับมาจะจัดหนักให้เลย” ฟรานซิสขยิบตาอย่างทะเล้นแล้วกดจูบข้างแก้มเพื่อบอกลา ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
ออกัสขำกับคำพูดชวนคิดลึกของคนรัก ขณะที่กำลังจะเดินกลับเข้าไปสายตาก็พลันเหลือบเห็นเงาตะคุ่มอยู่ด้านในบ้าน รีบวิ่งเข้าไปด้วยเกรงว่าจะเป็นขโมย แต่ลืมไปสนิทว่าถ้าเป็นขโมยขโจรจริงจะสู้ได้อย่างไร ทั้งไร้อาวุธและตัวเล็กกว่ามาตรฐานชายแบบนี้
ถึงกระนั้นเมื่อเข้ามาเดินรอบบ้านก็ไม่เห็นเงาแล้ว ไม่พบใคร หรืออะไรสักอย่าง พลางคิดว่าวันนี้เขาเองคงทำงานหนักเกินไปจึงตาฟ้าตาฟางตาฝาดมองนั่นมองนี่พลาดอยู่เรื่อย หันไปล็อคประตูลงกลอนแน่นตามคำสั่งของคนรักก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อหาอะไรใส่ท้อง
“ลืมปิดประตูครัวเหรอ” ออกัสพึมพำกับตัวเองอย่างงุนงง ตั้งแต่เช้าเข้ามาในครัวเพียงแค่ตอนมาชงกาแฟก่อนจะขึ้นไปวาดรูปเองนะ
“คงเป็นฟรานซ์ล่ะมั้ง” คิดพลางเดินไปปิดประตูเอาไว้แล้วกดล็อค หยิบน้ำผลไม้ที่คั้นเก็บไว้ในตู้เย็นออกมาเทใส่แก้วและเดินกลับขึ้นไปที่ห้องทำงาน ในเมื่อวันนี้ไม่มีกิจกรรมพิเศษ เขาก็ตั้งใจว่าจะเร่งมือทำงานออเดอร์นี้ให้เสร็จก่อนที่คนรักกลับมาจะได้มีเวลาร่วมกัน
กลางดึกคืนนั้นออกัสเข้านอนตั้งแต่สี่ทุ่มด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากการปั่นงานทั้งวัน ร่างเล็กกลิ่นกายหอมฟุ้งตามประสาคนดูแลตัวเองอย่างดี กายเล็กภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่ยึดมาจากคนรักและกางเกงนอนขาสั้นเหมือนทุกคืน ผิวขาว ๆ ตัดกับผ้าปูสีครามชวนน่ามอง จับสายตาร่างสูงที่ยืนอยู่ปลายเตียงนัก
ความรู้สึกถูกรัดตรึงไปทั่วร่างทำให้ออกัสต้องฝืนลืมตาตื่นจากนิทรา ก่อนจะเห็นว่าตัวเองกำลังตกอยู่ภายใต้อาณัติของใครสักคนในชุดหนังสีดำ มันออกจะคุ้นตาไม่น้อยเมื่อมองให้ถนัดถนี่ จากตอนแรกที่ผวาก็ค่อยๆ หัวเราะออกมา
“หลอกเรานี่หน่า”
ออกัสยื่นมือทั้งสองโอบไปรอบใบหน้าแล้วดึงเข้ามาก่อนจะกดจูบลงไป ไม่ทันได้ผละออก อีกฝ่ายก็จูบตอบกลับมาอย่างรุกล้ำและร้อนแรงเต็มไปด้วยพายุอารมณ์ เพียงจูบก็ทำให้ออกัสสะท้านไปทั้งร่าง ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเมื่อคนตัวโตภายใต้ชุดหนังซุกซอกคอและขบเม้มอย่างรุนแรง พร้อมจับแขนของเขาชูขึ้นไปเหนือหัวแล้วมัดหลวม ๆ ไว้ด้วยโซ่
แม้รสสัมผัสที่รุนแรงจะน่าแปลกใจแต่ออกัสก็ยอมให้คนรักโดยดี เพราะนานครั้งจะมีสักหนที่ฟรานซิสจะไม่อ่อนโยนเวลาทำรักกับเขา ใบหน้าภายใต้หน้ากากหนังเคลื่อนลงต่ำกระชากกระดุมจนสาบเสื้อแหวกออกเผยให้เห็นผิวขาวเนียนส่องสว่างแม้ไม่ไร้แสงไฟ
จนกระทั่งริมฝีปากรองรับตัวตนของเขาเข้าไปจนหมด พายุอารมณ์พัดโหมกระหน่ำ ความร้อนแรงของสัมผัสทำเอาออกัสสมองพร่าเบลอคิดอะไรไม่ออก ทำเพียงแค่แอ่นร่างกายตอบรับการสัมผัสจากคนรักเท่านั้น เสียงรูดซิปดังขึ้นแต่ไม่ทันที่เขาจะได้ทันมองว่าอะไรเป็นอะไร ตัวตนก็กระแทกเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ฟะ ฟรานซ์ อะ อื้อ” ออกัสครวญครางจนเสียงแหบแห้ง บทรักครั้งนี้แตกต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา อาจเพราะร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขาเสียดสีกับผ้าหนังที่มันลื่นให้อารมณ์แปลกใหม่ ยิ่งอีกฝ่ายไม่ถอดอาภรณ์แม้กระทั่งหน้ากากก็เร้าอารมณ์ไปอีกแบบ
ในชีวิตรักตั้งแต่คบกับฟรานซิสมา ออกัสคงจะต้องโดนความร้อนแรงจากซูเปอร์ฮีโร่ทั้งจักรวาลเลยล่ะมั้ง แค่คิดใจมันก็หวิวพลางตื่นเต้นแปลก ๆ รสนิยมเรื่องเซ็กส์เป็นอะไรที่พูดยาก แต่มันก็สำคัญและสร้างสีสันให้กับชีวิตรักไม่น้อย
กินเวลานานจนกระทั่งขึ้นวันใหม่ และพายุลูกสุดท้ายก็มาพร้อมถาโถมเข้าใส่ก่อนทุกหยาดหยดจะปลดปล่อยภายในกายของเขา ออกัสไม่สามารถประคับประคองสติตัวเองได้อีกต่อไป เหนื่อยล้าและอ่อนเพลียมากเหลือเกินก่อนจะสลบไสลเข้าห่วงนิทราไปทันที
แสงแดดกระทบเข้าเปลือกตา คนตัวเล็กค่อย ๆ ฟื้นจากห้วงความฝัน ขยับตัวอย่างเมื่อยล้าความวูบโหวงภายในช่องทางด้านหลังทำให้อดจะแอบอมยิ้มไม่ได้ เขาลุกขึ้นจากเตียงมองนกมองไม้อย่างอารมณ์ดี เสียงดังโช้งเช้งมาจากด้านล่างพร้อมกับรถยนต์ที่จอดอยู่หน้าบ้าน ทำให้รู้ว่าฟรานซิสกลับมาแล้วจริง ๆ
“เจ้าเล่ห์นัก”
ออกัสไปจัดการทำความสะอาดร่างกายตัวเอง ก่อนจะลงไปหาคนรักด้านล่าง ไม่คิดจะแย็บถามเรื่องเมื่อคืนให้เขินอายเสียหรอก เพราะคิดไว้ว่าฟรานซิสคงอยากจะเซอร์ไพรส์ หากไปแซวเดี๋ยวพี่แกจะหงุดหงิดเอา
“คนขี้เซา~” ฟรานซิสส่งเสียงแหย่คนรักที่เดินยิ้มลงมาจากด้านบน ออกัสโผเข้าไปกอดอีกคนแน่น ก่อนจะเงยหน้ารับมอร์นิ่งคิส
“ทำไมกลับเร็วล่ะ ไหนบอกสองวัน” ออกัสเอ่ยถามขณะพากันเดินไปที่ห้องครัว
“งานเสร็จเร็วน่ะ ดีที่นู้นมีคนเป็นงานเลยช่วยกัน พอเสร็จก็รีบกลับมาทันทีเลย” คนตัวสูงตอบพร้อมดันให้คนตัวเล็กให้นั่งลงและเสิร์ฟอาหารเช้าที่ทำเองกับมือ รอคอยจนกระทั่งทานจนอิ่มก็ตวัดแขนอุ้มให้ออกัสนั่งลงบนเคาน์เตอร์กลางห้องครัว แล้วถาโถมร่างกายเข้าใส่อย่างหื่นกระหายแต่ก็แฝงความอ่อนโยนตามประสา
“อื้อ อ่า” ออกัสยิ้มขำกับอาการของคนรัก เมื่อคืนก็ทำจนฟ้าแทบสว่าง ตอนเช้าก็ยังมีแรงทำต่อไหวอีก ถึงจะบ่นแต่ก็ยอมโอนอ่อนตามใจ ไม่ได้สนใจว่าจะมีใครแอบมองลอดหน้าต่างเข้ามาหรือไม่ แอ่นร่างกายรับทุกสัมผัสอันแสนจะอ่อนโยนอย่างเต็มใจโดยดี
ทุกพื้นที่ ทุกตารางนิ้วภายในบ้านกลายเป็นที่ทางให้ฟรานซิสพาเขาไปสัมผัสตอบรับบทรักอันแสนจะหอมหวานและรัญจวนใจให้หวั่นไหวและวาบหวาบ
แต่ทั้งสองกลับไม่ทันได้สังเกตเลยว่า ใครบางคนที่แอบมองมาจากด้านนอนใกล้ริมรั้วกำลังถือชุดหนังสีดำและโซ่ในมือไว้แน่นด้วยความอิจฉาอยากจะอยู่แทนที่ตรงนั้นพร้อมกับความกระเหี้ยนกระหือรือทางเพศจนล้นปรี่
TBC.
___________________________________
talk : ย่อยเป็น 2 ตอนจบนะคะ
#เรื่องค่อนข้างสั้นสิบเก้าสิงหา
BEHIND THAT MASK (2/1) END
Rate 20+
นับตั้งแต่คืนวันฮาโลวีนก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว ฟรานซิสและออกัสยังคงอยู่ภายในบ้านหลังนั้นอย่างปกติสุขเหมือนเดิม อันที่จริงก็มีบางอย่างที่ไม่ค่อยเหมือนเดิมนั่นคือตัวออกัสเอง
ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยเลยสักครั้งที่ออกัสจะรู้สึกไม่พอใจกับรสชาติเซ็กส์ของคนรัก แต่หลังจากวันฮาโลวีนคืนนั้นกลับกลายเป็นว่าเขาเสพติดเซ็กส์ที่ดุดันและรุนแรงไปอย่างไม่รู้ตัว แทบทุกครั้งที่มีอะไรกันก็เป็นเขาเองที่ร้องขอให้ฟรานซิสทำรักแรง ๆ
แต่ถึงอย่างนั้นออกัสกลับรู้สึกว่ามันไม่พอ มันยังไม่ใช่ แม้ฟรานซิสจะเพิ่มระดับความรุนแรงมากขึ้นแต่มันกลับให้ความรู้สึกแตกต่างจากคืนนั้นอย่างสิ้นเชิง พาลมีความคิดแปลก ๆ แล่นเข้ามาในหัวว่า หรือคืนนั้นจะไม่ใช่ฟรานซิส
บ้าหน่า จะไม่ใช่ฟรานซิสได้ยังไง
“ที่รักครับ คืนนี้ไอ้จัสตินมันชวนไปดื่ม ผมขอไปได้ไหมครับ” ฟรานซิสเข้ามาคลอเคลียคนรัก ออกัสพยักหน้าตอบรับอย่างไม่คิดอะไร ฟรานซิสไม่เคยนอกลู่นอกทางเลยไม่จำเป็นที่เขาต้องห้ามปรามอะไร อีกอย่างกลุ่มเพื่อนฟรานซิสเขาก็รู้จักดีทุกคน
“ถ้ากลับไม่ไหวก็โทรบอกนะ เดี๋ยวเราไปรับ”
“โอเคครับ!” คนตัวโตกดจูบลงที่ปากคนรักอย่างแรง ๆ หนึ่งทีเป็นการขอบคุณก่อนจะผละออกเพื่อเตรียมตัวออกจากบ้าน
“อยู่บ้านดี ๆ นะครับ ไม่เกินเที่ยงคืนจะรีบกลับ”
“อื้อ ไม่ต้องห่วงเราหรอกหน่า ไปเถอะ ขับรถดี ๆ” ออกัสหอมแก้มคนรักฟอดใหญ่ ฟรานซิสยังคงน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ไปเที่ยวกลางคืนก็จะรีบกลับภายในเที่ยงคืนเพื่อไม่ให้เขาเป็นห่วงแถมยังรายงานตัวตลอดด้วย
เมื่อส่งคนรักจนรถพ้นสายตา เขาก็เดินกลับเข้ามาในบ้านจัดการล็อคบ้านอย่างเรียบร้อย แล้วขึ้นมาทำงานต่อที่ห้องนอน ทำจนลืมเวลาเหมือนอย่างทุกทีพอนึกขึ้นได้ก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พบข้อความจากคนรักเข้ามาเป็นสิบ รีบกดเข้าไปตอบก่อนที่อีกฝ่ายจะโกรธเอา
กึก!
ออกัสสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงเหมือนมีคนอยู่ข้างล่าง เรียวคิ้วขมวดมุ่น หรือจะเป็นฟรานซิส? ตั้งแต่ตอบข้อความไปก็ยังไม่ส่งอะไรตอบกลับมา อาจจะเห็นเขาเงียบหายไปนานเลยรีบกลับมาดูก็ได้ คิดดังนั้นจึงวางงานและโทรศัพท์ก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง
ทั่วทั้งบ้านมืดสนิทเพราะเขาไม่ได้เปิดไฟเอาไว้ ลงมาจนถึงบันไดเกือบขั้นสุดท้ายก็กวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ ทันที่กำลังจะเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์ไฟ แรงกอดรัดจากด้านหลังก็ทำเอาชะงัก
“ฟรานซ์? ทำไมกลับเร็วนักล่ะ เราไม่ได้ยินเสียงรถเลย” ออกัสพยายามหมุนตัวหันมาหา พลางส่งเสียงถาม แต่คนรักกลับไม่ตอบคำถาม ระหว่างนั้นก็ถูกดันตัวไปจนถึงโซฟาเบดตัวใหญ่กลางบ้านก่อนจะถูกผลักให้นอนลงไป
“เอ๊ะ ยังไม่ทิ้งชุดนี้อีกหรือไง ติดใจอะไรขนาดนั้น” คนตัวเล็กเอ่ยถามเมื่อเห็นคนรักใส่ชุดหนังมันเลื่อมชุดเดิมอีกครั้งด้วยความแปลกใจ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมตอบรับอะไรทั้งนั้น
ระหว่างที่กำลังจะอ้าปากพูดอีกครั้ง คนตัวโตก็โถมลงมาคร่อมทับและจูบปิดปากทันทีอย่างเร้าร้อนและรุนแรง ออกัสขมวดคิ้วอย่างสงสัยไม่น้อยแต่ก็จูบกลับไปอย่างไม่อิดออด ใบหน้าภายใต้หน้ากากเลื่อนลงมาซุกซอกคอขาวดอมดมความหอมหวานอย่างย่ามใจ
มือทั้งสองข้างที่ว่างก็ปลดชุดของคนใต้ร่างออกอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยริมฝีปากที่ลงมาครอบครองจุดสีอ่อนทั้งสอง แม้ทุกอย่างจะชวนให้สับสนและรวดเร็วเหลือเกิน แต่ออกัสก็โอบรัดรอบศีรษะพลางแอ่นอกให้อย่างเต็มที่ ริมฝีปากร้อนไล่ลงไปจนถึงแกนกายก่อนจะรับตัวตนของเขาเข้าไปในโพรงปาก พร้อมกับก้านนิ้วที่สอดเข้าไปในช่องทางพร้อมกันทีเดียว 3 นิ้ว
“เฮือก! จะ ใจเย็น อ่า ฟะ ฟรานซ์”
เรียวขาขาวทั้งสองข้างถูกจับให้ขึ้นไปวางบนบ่า แต่ก่อนที่อะไร ๆ จะมากไปกว่านี้ เสียงประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับแสงไฟที่สว่างไปทั่วบ้าน
“นี่มันอะไรวะ!!!!” ออกัสสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงตวาดลั่น เขารีบถดกายขึ้นนั่งด้วยความมึนงง มองฟรานซิสกับชายชุดหนังที่ตัวเองคิดว่าเป็นคนรักสลับไปมาด้วยความสับสน
“มึงเป็นใครวะ!!! ทำเหี้ยไรเมียกู!!” ฟรานซิสกำลังโกรธจนแทบระเบิด เดินดุ่มไปคว้าคนที่ขึ้นชื่อว่าชู้ไว้อย่างแรงก่อนจะรัวหมัดใส่จนอีกฝ่ายนอนนิ่ง
“ นี่มันอะไรกัน!! นอกใจผมเหรอ!! ทำไมทำกันงี้วะ!” ฟรานซิสมองคนรักด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและผิดหวัง ไม่คิดเลยว่ากลับบ้านมาจะเจอภาพบาดตาแบบนี้ ตอนที่เห็นคนรักนอนครวญครางอยู่ใต้ร่างของใครก็ไม่รู้ ทำเอาเจ็บแทบบ้า
“ฮึก มะ ไม่นะ ฮึก ฟรานซ์มาได้ยังไง ละ—แล้ว คนนี้เป็นใคร ฮึก” ออกัสนั่งกอดร่างเปลือยเปล่าตัวเองพร้อมน้ำตาที่ไหลเป็นทาง พยายามส่งสายตาบอกคนรักว่ามันไม่ใช่อย่างที่เห็น
“หึหึ” เสียงหัวเราะที่ดังแทรกขึ้นมา ทำให้ทั้งคู่หันไปมองคนที่นอนหัวเราะอยู่บนพื้นด้วยสายตาไม่เข้าใจ ฟรานซิสลุกขึ้นกระชากอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะดึงหน้ากากหนังนั่นออก
“มึง!!!!!!” ผู้ชายคนนั้นคือรอน เพื่อนบ้านอีกหลังของคนทั้งคู่ที่มองฟรานซิสด้วยแววตาเยาะเย้ยแล้วเบนสายตามามองออกัสด้วยความหื่นกระหาย
“เมียมึงเด็ดดีชิบหาย”
“ไอ้เหี้ย!!! มึงตาย!!!” ฟรานซิสไม่รอช้าที่จะกระทืบจนคนปากดีนอนกุมท้องกับหน้าตัวเองอย่างหมดสภาพ ออกัสที่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกชาไปทั่วร่าง หมายความว่าเขามีอะไรกับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ แล้ววันฮาโลวีนล่ะ?
“ฮาโลวีน ...”
“หึ ใช่”
“ฮาโลวีนทำไมกัส เกิดอะไรขึ้น”
“ฮึก!! ฮือ!!!!! ไม่!!!! ไม่ ๆๆๆ ฮืออออ!!!!” ออกัสคล้ายจะเสียสติ เขารู้สึกขยะแขยงร่างกายตัวแทบบ้า ไม่เคยคิดเลยสักนิดว่าจะเกิดเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ขึ้นกับตัวเอง เขาไม่เคยคิดที่จะนอกกายหรือนอกใจคนรักเลยสักนิด ทำไมเขาถึงไม่เอะใจอะไรเลยว่ามันจะไม่ใช่ฟรานซิสก็ได้
ฟรานซิสที่เห็นคนรักร้องไห้คลุ้มคลั่งทุบตีตัวเองก็ได้แต่รีบกระโจนเข้าไปกอดปลอบ ดูจากสภาพคนรักแล้วไอ้เหี้ยนั่นต้องมาสวมรอยเป็นเขาอย่างแน่นอน ออกัสดีดตัวไปมาไม่ยอมให้คนรักกอด จนต้องล็อคเอาไว้ให้แน่นแล้วกดจูบซ้ำ ๆ ที่ข้างขมับ
“ใจเย็น ๆ นะที่รัก ไม่เอาครับ ไม่ร้อง ผมอยู่นี่แล้ว ผมไม่โกรธแล้วครับ ไม่ร้องนะ ใจเย็นๆ ” ฟรานซิสพยายามพูดปลอบประโลมคนรักให้สงบลง ก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออกแล้วเอามาคลุมร่างกายของคนในอ้อมแขนไว้
“จะร้องไปทำไมล่ะ ผมรอนผัวอีกคนของคุณไง วันนั้นเรามีความสุขกันดีไม่ใช่หรอ รูของคุณมันตอดรัดจนไอ้หนูของผมแทบขาดใจเลยล่ะ ฮ่ะฮ่า”
“ไอ้เหี้ย!!!!” ฟรานซิสกระโจนเข้าไปถีบอกจนคนปากดีหงายหลังก่อนจะลงไปต่อยซ้ำอย่างแรงและรัวแบบไม่คิดชีวิตว่ามันจะตายด้วยมือของตัว
“ฮ่ะ ๆ กะอีแค่แบ่งเมียให้กูเอามึงจะโวยวายไปทำไมวะ ทีตอนมึงเอากันไม่ปิดม่านมึงยังไม่เห็นอายเล้ย เชี่ยเอ๊ย พูดละอยากเอาอีก”
“สัตว์นรก!!” ฟรานซิสไม่สามารถพูดอะไรมากไปกว่าคำสบถด่า เขาลุกขึ้นกระทืบคนชั่วช้าจนมันกระอักเลือด แต่นั่นยังไม่พอใจเขาเลยสักนิดเมื่อเทียบกับสิ่งที่คนรักได้เจอ ยิ่งเมื่อหันไปเห็นคนรักที่แสนน่ารักของตัวเองนั่งร้องไห้แทบขาดใจมันก็ยิ่งทำให้น้ำหนักความโกรธพุ่งขึ้นสูงมากขึ้น
ฟรานซิสหันซ้ายหันขวาก่อนจะเจอกรรไกรวางอยู่บนโต๊ะก็คว้ามันมาถือไว้ในมือ พลางนั่งยองคร่อมทับตัวคนก่อเวรก่อกรรม
“ไอ้แท่งสารเลวนี่ใช่ไหมที่ทำร้ายเมียกู ดี! ต่อไปนี้มึงจะได้ไม่มีอะไรไปทำเหี้ยกับคนอื่นอีก!!!”
เพราะคนร้ายไม่เคยรู้ว่าฟรานซิสเวลาโมโหคือความน่ากลัวที่สุดที่แม้แต่คนรักอย่างออกัสก็ไม่เคยคิดอยากจะเห็น เป็นเด็กเกเรมาก่อน ชกต่อยตีรันฟันแทงมาหมดแล้วแต่เพราะได้เจอคนรักดี ๆ ฟรานซิสจึงเลิกราทุกอย่างทั้งหมด แต่เพราะครั้งนี้มันมีคนลองดีก็จะได้เห็นดีเข้าจริง ๆ
ฟรานซิสใช้นิ้วคีบอวัยวะเพศชายที่ห่อเหี่ยวลงไปด้วยความหวาดกลัวของเจ้าของขึ้นมาด้วยท่าทางแสนจะรังเกียจ ก่อนจะง้างกรรไกรแล้วตัดฉับเข้าไปที่โคน ไม่เหลือแม้แต่ซาก เลือดกระฉูดเปรอะเปื้อนจนน่ากลัวแต่ฟรานซิสกลับไม่สนใจมัน แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรต่อเสียงใครบางคนก็ดังขึ้นที่หน้าประตู
“พอก่อนเถอะครับ เดี๋ยวมันตาย”
“คุณเดฟ?”
“ครับ เฮ้อ ผมเคยอวยพรไปแล้วแท้ ๆ แต่สู้ความบาปคนเราไม่ได้เลย”
“คุณหมายถึงอะไร”
“มันเป็นโรคจิตสารเลวที่แฝงตัวอยู่ในแถบนี้ ไอ้นี่น่ะมันเคยทำแบบนี้มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง โดนจับไปแล้วก็หนีออกมาได้ บางครั้งก็จับไม่ได้บ้าง เมียผมก็เคยโดนมันข่มขืนเหมือนกันแผลบนหน้าก็มาจากที่สู้กับมันนี่แหละ” เดฟเล่าเอื่อย ๆ แต่ทุกคำตอกย้ำความเจ็บปวดในวันวานของตัวเองได้เป็นอย่างดี สายตาที่มองร่างที่นอนหายใจรวยรินมีแต่ความแค้นและสะใจ
“ผมช่วยดูให้ทุกคืนเวลาคุณกลับดึก แต่ฮาโลวีนที่ผ่านมาผมกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ ส่วนคืนนี้ผมออกไปค้างนอกกับเพื่อนมา ไม่คิดว่ามันจะฉวยโอกาสนี้ทำร้ายคนรักของคุณ เอาล่ะคุณฟรานซิสถอยออกมาเถอะไปปลอบคนรักคุณซะ ผมเรียกตำรวจมาแล้วอีกไม่นานน่าจะถึง เดี๋ยวผมจะเป็นพยานทั้งหมดให้เอง”
เดฟก้าวเข้ามาใกล้ร่างที่ชุ่มไปด้วยเลือดด้วยสายตาเกลียดชัง เท้าเขี่ยไปตามลำตัวเพื่อคอยเช็คก่อนที่คนสารเลวจะได้รับผลกรรม ส่วนฟรานซิสก็ถอดเสื้อเปื้อนเลือดออกพร้อมกับวิ่งไปล้างมือแล้วออกมาหาคนรัก กอดปลอบคนตัวเล็กที่ยังสั่นสะท้านเพราะผลการกระทำของคนชั่ว
รอไม่นานตำรวจก็เข้ามาจัดการ โชคดีที่พยานยืนยันรวมถึงออกัสที่พยายามตั้งสติและให้การแทนคนรักว่าเป็นการป้องกันตัวเอง เพราะถ้าให้ฟรานซิสเป็นคนพูดมันอาจจะเป็นการทำเกินกว่าเหตุอาจทำให้โดนจับก็เป็นได้ ตำรวจนำตัวคนร้ายส่งโรงพยาบาลและคุมตัวอย่างแน่นหนาแล้วจากไป
“ขอบคุณมากนะครับ ถ้าไม่ได้คุณเป็นพยานคงลำบาก”
“ไม่เป็นไร ผมก็รอให้มันได้รับกรรมอยู่เหมือนกัน แอบสะใจชะมัดที่คุณตัดไอ้จ้อนของมัน คงไม่มีปัญญาทำอะไรใครได้อีกแล้ว”
“ถ้ายังไงคุณพาคุณออกัสไปตรวจกับจิตแพทย์หน่อยก็ดีนะครับ สภาพจิตใจอาจจะแย่ถ้ารักษาไม่ทันกลัวจะเป็นแบบคนรักผม”
“ขอโทษนะครับ คนรักคุณเป็นอะไรหรือ?”
“ซึมเศร้าครับ จนฆ่าตัวตาย”
“เสียใจด้วยนะครับ ผมจะพาเขาไปหาหมอแน่นอน ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ” ฟรานซิสยืนส่งเพื่อนบ้านก่อนจะเดินกลับเข้ามาทำความสะอาดเลือดที่เจิ่งนองและกลิ่นคาว สลับกับมองคนรักที่หลับใหลอยู่บนโซฟาไม่ไกล เขาไม่กล้าปล่อยให้คนรักอยู่ไกลหูไกลตาไกลตัวเองอีกแล้ว
ใช้เวลาทำความสะอาดนานจนเกือบจะเช้าวันใหม่ บ้านจึงกลับมาสะอาดอีกครั้งแม้ยังมีกลิ่นคาวเลือดอยู่บ้าง เขาก็ใช้วิธีแง้มหน้าต่างระบายอากาศและสเปรย์ปรับอากาศ ตรวจตราทุกอย่างเรียบร้อยก็กลับมาคนรักยังนอนขดอยู่ ทิ้งตัวลงนั่งด้านล่างโซฟาพลางกอบกุมมือเล็กนั่นเอาไว้อย่างทะนุถนอม เขาเจ็บไปทั้งใจเพียงแค่คิดว่าคนรักจะรู้สึกแย่ขนาดไหน ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนรักที่บกพร่องเหลือเกิน
ตกตะกอนความคิดอยู่สักพักจึงตัดสินใจโทรบอกนายหน้าคนเดิม เพื่อแจ้งการย้ายออกและขายบ้านหลังนี้ต่ออีกครั้ง แม้จะใช้เวลาอยู่บ้านที่มาจากน้ำพักน้ำแรงตัวเองได้ไม่ถึงเดือนแต่จะเมื่อเทียบกับความสบายใจ บรรยากาศแย่ ๆ ที่คละคลุ้งชวนกระตุ้นความทรงจำไม่ดีให้กับคนรัก ฟรานซิสเลือกที่จะยอมเสียเงินหลายล้านนั้นไปดีกว่า
“ขอบคุณครับ สวัสดีครับ” กดวางโทรศัพท์แล้วถอนหายใจออกมาอย่างต้องการระบายความเครียด ในหัวตอนนี้กำลังพยายามคิดคำนวณรายรับ-รายจ่ายอย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง อาจจะต้องกลับไปเช่าห้องอยู่ก่อนสักพักเริ่มเก็บเงินใหม่อีกรอบ อาจต้องเหนื่อยเพราะการทำงานแต่เพื่อคนรัก เขายอม
“ฟรานซ์” เสียงแหบแห้งดังขึ้นจากด้านหลัง
“ตื่นแล้วหรอครับ เป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นไหม”
“ฮื่อ” ร่างเล็กมองหน้าคนรักพร้อมกับน้ำตาคลอหน่วงที่แก้วตาสีน้ำตาลอ่อน พยายามจะไม่คิดแต่เพียงแค่ตื่นขึ้นมาความทรงจำเลวร้ายและความรู้สึกขยะแขยงตัวเองก็กลับมาเล่นงานอีกระลอก
“โอ๋ ๆ ร้องจนตาบวมหมดแล้วคนดี เดี๋ยวไปหาหมอกันนะครับ ไปตรวจร่างกายเสียหน่อยแล้วก็พบจิตแพทย์ด้วย ที่รักโอเคไหมครับ” ออกัสพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เขายังพอมีสตินึกรู้สภาพตัวเองตอนนี้ดีว่าไม่ว่าจะร่างกายหรือจิตใจมันกำลังย่ำแย่ขนาดไหน
“แล้วก็ผมคุยกับนายหน้าเรียบร้อยแล้วนะ เราเสียค่าสัญญานิดหน่อย แต่เขายอมรับงานขายบ้านหลังนี้ต่อให้เรา เดี๋ยวผมจะลองติดต่อกับพรรคพวกดูว่ามีห้องเช่าที่ไหนที่เราจะพอย้ายไปอยู่ได้เร็วที่สุดบ้าง”
“ขอบคุณนะฟรานซ์ ขอบคุณนะที่รัก ขอบคุณจริง ๆ ฮึก”
“ชู่วว ไปอาบน้ำกันดีกว่า เดี๋ยวผมอาบให้” ออกัสต่อต้านและขืนตัวเองออกจากอ้อมแขน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนช้อนขึ้นมองคนรักด้วยความสั่นระริกและหวาดผวา
“มะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราอาบเอง เราไม่อยากให้เธอมาเห็นรอยน่ารังเกียจนั่น”
“ไม่เอาครับที่รัก เราเป็นคน ๆ เดียวกันแล้วนะจำไม่ได้หรอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็ไม่เคยรังเกียจเลย มาครับมาไปอาบน้ำกันดีกว่าแล้วพวกรอยที่ที่รักไม่ชอบใจนั่น เดี๋ยวผมจะจัดการลบพวกมันให้เอง”
…
ภายในอ่างอาบน้ำขนาดกลางที่มีผู้ชายสองคนนั่งซ้อนก่อนอยู่ ฟรานซิสใช้บาธบอมบ์ที่มีกลิ่นหอมสดชื่นเพื่อช่วยผ่อนคลายให้คนรัก มือหนาตีสบู่จนเป็นฟองนุ่มก่อนจะใช้มันลูบไปทั่วร่างกายขาวเนียน สัมผัสทุกจุดไม่มีละเว้นไม่นึกรังเกียจหรือคิดอะไรเช่นนั้นสักนิด
เมื่อนิ้วยาวปัดผ่านตุ่มไตสีอ่อนขนบนร่างกายก็ลุกชันขึ้นมา ออกัสเอนตัวพิงคนรักอย่างอ่อนแรงเมื่อมือหนาถูไถลงไปด้านล่าง กอบกุมส่วนกลางของเขาเอาไว้ด้วยฟองน้ำนุ่มจากที่นิ่งสงบเพราะความรู้สึกแย่ ๆ แต่เมื่อได้พบกับสัมผัสที่คุ้นเคยก็เริ่มตอบสนองจนแข็งขืนภายใต้ฟองน้ำ
“ไม่ต้องคิดอะไร คิดถึงแค่ผมคนเดียวก็พอ” เสียงทุ้มชวนให้รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเสมอกระซิบชิดข้างริมหูก่อนใบหูที่ขึ้นสีแดงนั้นจะถูกงับและเลียเพิ่มอารมณ์ร่วม
“อ่า ฟ ฟรานซ์ จูบ ... จูบเรา” ออกัสเอี้ยวใบหน้าหันไปหาคนรักพร้อมร้องเรียกจูบ คนที่รักคู่ชีวิตมากอย่างฟรานซิสมีหรือจะปฏิเสธ ริมฝีปากหนาเข้าประกบอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะเพิ่มความจาบจ้วงเข้าไปเกี่ยวลิ้นทั้งสองไว้ด้วยกัน มือทั้งสองก็ยังคงปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง
ฟรานซิสจับคนรักให้นั่งอยู่บนปลายอ่างเอนหลังพิงกำแพงอีกฝั่งเอาไว้ ส่วนตัวเองก็กระเถิบเข้าไปใกล้แทรกไประหว่างขาทั้งสอง กดจูบดูดซับขาอ่อนเบา ๆ แต่ทิ้งร่องรอยเอาไว้ ขยับใบหน้าไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงจุดกึ่งกลางของคนรักพร้อมกับรับมันทั้งหมดเข้าไว้ในปาก เล่นลิ้นหยอกเย้าพลางใช้นิ้วค่อย ๆ ชำแรกตามรอยพับจีบเข้าไปอย่างเชื่องช้า ความรุนแรงไม่เคยมีอยู่ในหัวคนอย่างเขาอยู่แล้ว
เมื่อได้ยินเสียงครวญครางและอุ้งเชิงกรานที่เริ่มขยับอย่างผ่อนคลาย ฟรานซิสก็ลุกขึ้นหยิบเจลหล่อลื่นที่ทิ้งไว้ตามที่ต่าง ๆ ในบ้านและในห้องน้ำก็มีเช่นกัน เขาใช้มันกับส่วนรักของตัวเองเพื่อเพิ่มความลื่นไหลและช่องใช้กับทางของออกัสเล็กน้อย ดวงตาคมมองหาถุงยางอนามัยที่เมื่อครู่คิดว่าหยิบติดมือมาแต่ตอนนี้กลับหาไม่เจอ จำไม่ได้ว่าเผลอโยนไปตรงไหน
“ฟรานซ์ ... เอาเข้ามา อึก เข้ามาเลย”
“เอางั้นหรอ”
“อื้อ” ออกัสใช้เสียงแหบแห้งของตัวเองพูดอย่างยากลำบากเพราะคอยแต่จะครางอยู่เรื่อย ดวงตาคู่สวยปรือปรอยและเต็มไปด้วยหยาดน้ำทำเอาคนหลงเมียแทบคลั่งตาย ส่วนที่แข็งขืนนั้นขยายใหญ่ยิ่งกว่าเดิม
เมื่อถูกร้องขอฟรานซิสจึงตัดสินใจดึงให้คนรักลุกขึ้นยืนออกมาจากอ่างแล้วหมุนหันหลังเท้าแขนไว้กับขอบอ่าง จับเอวแอ่นสะโพกเข้าหาตัวเองก่อนจะค่อย ๆ แทรกกายเข้าไปอย่างช้า ๆ จนกระทั่งชิดโคน
ทุกจังหวะที่กระแทกกระทั้น ทุกรอยจูบ ทุกการสัมผัส เขาทำมันด้วยความอ่อนโยน เพื่อปลอบประโลมและทำให้ทุกห้วงในความคิดและความรู้สึกของออกัสจดจำเพียงแค่ร่องรอยของเขาเท่านั้น เหตุการณ์ครั้งนี้จะเป็นเพียงแค่ฝันร้ายเท่านั้น หรือต่อให้ต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อลบเลือนความเลวร้าย เขาก็เต็มใจที่จะทำมันจนกว่าคนรักของเขาจะดีขึ้น
“อ่า แรง แรงหน่อย” และนี่คงจะเป็นอีกหนึ่งผลกระทบจากฝันร้ายครั้งนี้ที่เขาเพิ่งจะเข้าใจรสนิยมในเซ็กส์ที่เปลี่ยนไปของคนรักตลอดหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา
คนตัวโตเพิ่มความเร็วและความรุนแรงในการกระแทกกระทั้นมากกว่าเดิม ฟันคมขบกัด ริมฝีปากดูดดึงจนเกิดร่องรอยไปทั่วแผ่นหลัง มันออกจะดูน่ากลัวไม่น้อยแต่นั่นกลับเรียกเสียงพึงพอใจจากคนรักของเขาได้เป็นอย่างดี
“เรียกชื่อผมสิที่รัก อ่าห์ เรียก” ฟรานซิสเรียกร้องในจังหวะสุดท้าย
“ฟรานซ์ อ๊ะ! ฟรานซิส!!”
นี่แหละที่เขาต้องการ เพราะทุกความรุนแรงที่ทำอยู่เขาได้สอดแทรกความอ่อนโยนเข้าไปด้วยเช่นกัน เพื่อให้ออกัสได้รับรู้ว่า ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้คือเขา ฟรานซิสคนนี้ ไม่ใช่ใครอื่น
END