ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Hello there ว่าไงน้องหมวย
[/size][/b]
นิยายเรื่องเป็นเรื่องราวชายรักชาย
หากนักเขียน เขียนผิดประการใด ขออภัยด้วยขอรับ
บุคคล สถานที่ และเนื้อเรื่องไม่มีอยู๋จริง
♥
[/size]
น้องหมวยกับวันสงกรานต์หลงฤดูของเขา (เนื้อเรื่องหลักเราจะรีบคัมแบคใจเย็นก่อนน้า)
[/b]
“ไปเล่นน้ำกันพี่”
“โตแล้วไม่เล่น”
“โตแล้วก็เล่นได้”
“ทำงานแล้วยังจะไปเล่นน้ำอีกหรอ”
“ไปกันเหอะ เรานอนเป็นผักมาหลายวันแล้วนะ”
“พี่ไม่อยากดำ”
“ผมมีกันแดดๆ”
“พี่จะนอน”
“พี่นอนมาสามวันแล้ว”
“พี่ไม่ชอบคนเยอะครับน้องหมวย”
“พี่ไทม์”
“ไม่”
“ไทม์ ไปเล่นน้ำกันนะ”
“ม....”
“ไทม์....” ช้อนตามอง
“ไม่ไปปปป”
.
.
.
.
“พี่ไทม์ อย่ายืนนิ่งให้เขาปะแป้งดิ โหเห็นสาวหน่อยละ ปืนยิงไม่ออกเลยหรอหะ!”
เถียงไม่เคยชนะ
เจอลูกอ้อนตาแมวทีไร
แพ้ยับทุกที
อยู่กันมานานจนผมไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้ เด็กดื้อตาใส พอเถียงไม่ได้ก็มาอ้อนใส่ แล้วถามว่าผมจะยอมหรอ ก็ยอมน่ะสิ ใครใช้ให้มาทำหน้าแมวละ คอยดูเถอะน้องหมวย จะฟัดเช้าฟัดเย็นเลย
แล้วดู ชวนผมมาเองละก็มาโวยวาย เด็กดื้อ น่าจับตี
“พี่ๆแป้งเข้าตาผมอะ ช่วยด้วยๆ” นั่นไง เด็กหมวยตัวยุ่ง จะกี่ปีก็เป็นตัวยุ่งเหมือนเดิม
“พี่บอกแล้วว่าอย่าใส่คอนแทคเลนส์มาเล่น” ผมคว้าสองมือน้องไว้เพราะเขากำลังจะขยี้ตา ลากออกมาด้านข้างตรงที่ไม่มีคน
“ถอดออกมาได้ไหม อย่าขยี้สิ”
“ผมลืมเอาตลับใส่มา” โตแต่ตัวจริงๆเด็กนี่ ผมถอนหายใจก่อนจะหยิบตลับคอนแทคเลนส์ที่ใส่ซองกันน้ำในกระเป๋าส่งให้เขา
“ถ้าพี่ไม่มาด้วยจะทำยังไง หึ”
“ผมรู้ว่ายังไงพี่ก็ต้องมา..” ยังจะมายิ้มอีก
“ไม่ต้องมายิ้มเลย แว่นก็ไม่ยอมเอามา ลืมมันหมดทุกอย่างนั่นแหละ ประมาทเกินไปแล้วนะเรา ยังจะมายิ้มอีก เงยหน้ามา พี่จะใส่แว่นให้” ถอนหายใจไปบ่นไป เด็กดื้อก็ยังขี้ลืมอยู่วันยันค่ำ อายุก็น้อยกว่า แต่ดันเป็นคนแก่ขี้ลืมก่อนผมซะอีก
“เห็นหน้าพี่ชัดแจ๋วเลย ขอบคุณนะครับ ไปเล่นน้ำกันๆๆๆๆ” น้องยิ้มจนตาปิดใส่ผมก่อนจะลากผมไปกลางดงคนอีกครั้ง เล่นมีความสุขขนาดนั้น ใครจะไปโกรธลง ตัวแสบเอ้ย
ผมไม่ค่อยได้เล่นอะไร แค่เดินตามน้องหมวยไปเรื่อยๆ ก็ไม่ได้อยากมาขนาดนั้นแต่แรกอยู่แล้ว แต่ก็คิดถูกจริงๆที่มาตามคำชวนอีกฝ่าย เหมือนได้ย้อนเวลากลับไปเห็นน้องหมวยกลับไปชุดนักศึกษาอีกครั้ง ไม่ได้เห็นเขาสดใสแบบนี้มานานแล้ว
ต่างคนต่างทำงาน พอเลิกงานก็กลับมาอยู่ด้วยกัน วนไปมาทุกวันไม่รู้จักเบื่อ เหนื่อยเครียดแค่ไหน พออีกคนยิ้ม ให้ความล้าทั้งวันก็หาย
เราเป็นครอบครัวให้กันและกัน
เป็นคนที่ทำให้ผมอยากกลับบ้าน เพราะรู้ว่าเขารออยู่
หึ ผมยิ้มให้กับเด็กแสบ ฉีดน้ำใส่คนอื่นเขาแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผม เหมือนกลัวผมหาย เด็กแว่นมีแต่แป้งเต็มหน้าไปหมด แต่พอยิ้มทีก็ยังน่ารักจนผมยิ้มตาม ทั้งที่ไม่ชอบจะตายไอ้การมาอยู่กลางดงคนขนาดนี้
ประโยคอะไรนะ เหมือนในหนังน่ะ* แต่อันนี้คงเป็น
‘น่ารักทะลุแป้งเลย ละมั้ง’
เด็กนั่นจะรู้ไหมว่าผมหลงเขาขนาดนี้...
(* หนึ่งในฉากของหนังเรื่องรถไฟฟ้ามาหานะเธอ พระเอกปะแป้งแล้วยิ้มให้นางเอก จนนางเอกพูดว่าหล่อทะลุแป้งเลย)
“....พี่ไทม์” รู้ตัวอีกที คนที่เอาแต่ลากผมไปนู่นนี่ ก็เดินมาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
“ล้างแว่นให้หน่อย” เด็กแว่นโดนปะแป้งจนเต็มหน้า แถมยังมีคนใจดีเขียนรูปหัวใจไว้บนแว่นให้อีกด้วย
เฮ้อ....
ผมถอดแว่นออกมาแล้วใช้น้ำในปืนฉีดน้ำล้างๆออก ถ้าไม่มีแว่นไม่มีคอนแทคเลนส์ น้องหมวยก็ไม่ต่างอะไรจากคนตาบอด มันทำให้ผมเผลอห่วงเขามากๆอยู่บ่อยๆทั้งที่เขาก็เป็นผู้ชาย
แต่อายุเท่าไหร่ก็เป็นเด็กน้อยสำหรับผมอยู่ดี
“ใส่ให้ด้วยดิพี่” เป็นเด็กขี้อ้อนด้วย ยิ่งโตยิ่งอ้อน แต่ก็ยังเป็นตัวยุ่ง หาเรื่องได้ตลอด ดื้อก็ดื้อ พูดอะไรเคยฟังที่ไหน
“พี่กำลังบ่นผมในใจใช่ไหม ผมรู้นะ”
“...ก็อยากให้รู้ไง”
“ผมรู้ว่าพี่ไม่ชอบเล่น แต่ขออีกแปปเดียวนะ เดี๋ยวกลับเลย แล้วเราไปกินข้าวกันนะ ผมเลี้ยงเอง แปปเดียวสัญญา” อยากเล่นแต่ก็ยังห่วงผม แล้วผมจะไปค้านอะไรได้ ถือว่าพาเด็กน้อยมาเล่นน้ำละกัน นานๆที
“ก็ได้ แต่ต้องจับมือไว้ตลอดนะ”
“ได้สิ โอเคเลย... ” ยิ้มแป้นสบายใจแล้วก็ลากผมไปต่อ
เฮ้อ จะยังไงผมก็แพ้ทางคนเดิมๆตลอดนั่นแหละ
เดินไปสักพักมือที่เล็กกว่ามือผมก็หายไป น้องโดนคนดันจนหายไปในฝูงคน ผมเดินหาด้วยความใจร้อน โทรศัพท์น้องอยู่กับผม เขาไม่สามารถติดต่อผมได้ แล้ววันนี้เรานั่งรถเมล์มาด้วย น้องไม่สามารถไปรอผมที่รถได้
เราเคยพลัดหลงกันครั้งนึงตอนไปเที่ยวต่างจังหวัด ทิ้งผมไปหาของกิน ทั้งที่ตัวไม่มีเงินสักบาท โทรศัพท์แบตหมด กว่าจะหาเจอก็ใกล้มืด ยืนทำหน้าจะร้องไห้ จนผมดุไม่ลง หลังจากนั้นก็ติดจับมือกันตลอดเวลาไปไหน
ตัวยุ่ง รู้ว่าห่วงก็ชอบทำให้ห่วง
ผมเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆจนเจอคนที่ตามหายืนหันซ้ายหันขวาหาผมอยู่
“พี่ไทม์....” ผมเดินไปหาอีกฝ่ายทันที น้องทำตาโตเมื่อเห็นผมเขาเดินมาจับมือผมแน่น เขาทำหน้าเสียเหมือนผ่านอะไรสักอย่างที่หน้ากลัวมา และลังเลที่จะบอกผม เขาเม้มปาก
“ใจเย็นๆ เป็นอะไรบอกพี่”
“ค คือ..”
“....”
“คือว่า..”
“....”
“มีคนมาจับไอ้นั่นผมอ่ะ..”
“....”
“....”
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้!”
ตัวยุ่งรีบซื้อน้ำมาให้ผมกินทันทีตอนเดินไปขึ้นรถเมล์ พาผมขึ้นรถเมล์ เสียสละให้ผมนั่งก่อน
“พี่นั่งเลยๆ ผมรู้ว่าพี่ไม่ชอบยืนเบียดคนเยอะๆ” ผมยอมนั่งเพราะรู้ว่าเขาอยากจะไถ่โทษให้ เขารู้ว่าผมไม่ได้โกรธ แค่ไม่พอใจ ก็ใครมันจะไปชอบ ให้ปะแป้งก็มากพอแล้ว ผมจะไม่ยอมให้เด็กน้อยของผมเปลืองตัวไปมากกว่านี้ ผมคือคนเดียวที่ฟัดเขาได้
เพราะรถติดทำให้เรายังไม่ไปไหนทั้งที่ผ่านไปนานแล้ว ผมเอนตัวพิงคนที่ยืนอยู่ เขาชอบเวลาผมทำตัวเชื่องๆใส่ แต่อีกนัยมันเป็นการแสดงให้เห็นว่าผมอารมณ์ดีแล้ว เด็กน้อยรับรู้ด้วยการยกมือมาเล่นผมเปียกๆของผม
“นี่พี่..”
“หืม?”
“ขอบคุณนะครับ”
“....”
“ทั้งที่พี่ไม่อยากมาแต่ก็ยังมากับผม ไม่ชอบให้คนมาปะแป้งผมแต่ก็ไม่บ่นสักคำ ไม่อยากดำแต่ก็ยอมให้ผมลากไปมา”
“....”
“คิดไม่ออกเหมือนกันว่าถ้าไม่มีพี่ผมจะทำยังไง เพราะงั้น...”
“....”
“อยู่ด้วยกันตลอดไปนะครับ”
รู้ว่าตัวเองน่ารักก็ยังขยันทำตัวน่ารัก เพราะที่นั่งผมเป็นที่นั่งคนเดียวริมหน้าต่าง ผู้คนยืนแออัด แต่ก็ไม่มีใครสนใจเรา ผมเลยคว้าเองอีกฝ่ายจนเซนั่งลงบนตัก น้องหมวยดิ้นขลุกขลักไปมา หูขึ้นสีแดงจนผมอยากจะงับให้ขาด
“ปล่อยนะพี่ นี่บนรถเมล์นะเว้ย ปล่อยยยย” ผมหัวเราะกับเสียงโวยวายของคนบนตัก ทีน้องผู้หญิงสองคนข้างหน้ายังนั่งตักกันได้เลย
“ถ้าอยากให้พี่อยู่ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”
“อะไร” น้องหมวยถามพร้อมส่งสายตาไม่ไว้ใจมองผม
“ถ้าคืนนี้ยอมให้กอด สัญญาจะไม่ไปไหนเลย” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่คนตรงหน้า
“หื่นวะพี่ เมื่อวานก็ทำอะ ” น้องโวยวายแง้วๆใส่หูผม ดิ้นไปมาจนผมต้องยอมปล่อยให้ยืน
น้องไม่ได้โวยวายต่ออย่างที่คิด แถมยังไม่ปฏิเสธอีกต่างหาก เอาหันไปทางหน้ารถ กระเป๋ารถเมล์ตะโกนอะไรสักอย่างที่ผมฟังไม่รู้เรื่อง ท่าทางไม่อยากยอมแต่ก็ไม่ปฏิเสธนี่มันน่ารักจริงๆ ผมตัดสินใจถามหยั่งเชิงอีกฝ่าย เพื่อทำความลังเลให้ชัดเจน
“ไม่ได้หรอครับ?” หูแดงๆนี่มันน่ากัดให้จมเขี้ยว
“ก ก็ได้! แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่โกรธ”
“โกรธอะไรครับ?” ทำหน้าลังเลใส่ผม
.
.
.
“คือ ผมว่าผมพาพี่ขึ้นรถเมล์ผิดสายอะ”
“อะไรนะ!”
“ก็คันมันสีเดียวกันอะพี่!”
เฮ้อ คืนนี้ยอมให้กอดหรอกนะ งั้นพี่ไม่โกรธก็ได้ครับ...
------------------------------
เราขอโทษจริงๆๆๆๆๆๆที่หายไปเลย แต่เรายุ่งจริงๆ ยิ่งตอนนี้เปิดเทอมแล้วด้วย แต่สัญญาไม่เทแน่นอน อาจจะมาช้า แต่มาแน่นอน ขอโทษจริงๆนะคะ ///รู้สึกผิด
แล้วก็ขอบคุณมากๆเลยที่ยังรอกัน เรารู้สึกแบบ ฮือ ทำไมน่ารักกันแบบนี้
ตอนนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลักนะคะ เราเอามาให้หายคิดถึงกัน มาขอโทษด้วยที่หายไปไม่บอกกล่าว
ตอนนี้เราก็ยังไม่ว่างเลย ได้แต่ทำตอนสั้นๆมาให้
เราจะรีบมาเน้อ ///เกี่ยวก้อย
ขอโทษนะทุกคนนนนน
คิดเห็นยังไงบอกกันได้เลยนะคะ รักนะ♥
ตอนพิเศษ : ตอน ถ้าผมมีน้องแมว
คำเตือน เนื้อหาจะมีความแฟนตาซีเล็กน้อยถึงปานกลาง
“กลับมาแล้วครับ”
ร่างสูงเปิดประตูบ้านออก พร้อมส่งเสียงเรียกบอกคนที่รออยู่ จะเรียกว่าคนก็คงไม่ถูกเท่าไหร่ เพราะคนที่ไหนจะมีหูกับหางกันละ
ร่างเล็กเดินมาหาเขาด้วยรอยยิ้มแฉ่งจนตากลายเป็นขีดเดียว หูสีขาวกระดิกไปมาด้วยความดีใจ มือเล็กเดินมาแย่งกระเป๋าของเขาไปถือ
“เดี๋ยวพี่ถือเองครับ น้องถือไม่ไหวหรอก”
“อิณถือให้”
แล้วเจ้าตัวก็แย่งไปถือ พร้อมวิ่งเข้าไปในบ้านจนเขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม
น้องเป็นลูกครึ่งคนกับแมว เพราะแบบนั้นเลยเป็นเด็กผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าเด็กคนอื่น ขนาดโตเต็มที่แล้วยังสูงแค่อกเขาเอง น้องมีหูสีขาวเหมือนผิวเจ้าตัว หางสีขาวแต่ปลายหางสีน้ำตาล
เจ้าตัวไม่สามารถแปลงร่างเป็นแมวได้ แต่ก็ยังมีนิสัยเหมือนแมว ชอบกินปลาทุกชนิด ชอบเล่นซน บางทีก็ขึ้นไปยืนเล่นบนโต๊ะ ทั้งๆที่ตัวก็ไม่ได้เล็กเลย เวลานอนก็ชอบให้ลูบคาง เกาหูเกาหางให้ ดึกหน่อยก็มานอนอยู่บนตัวทุกที
“ไทม์จะกินข้าวเลยไหม อิณทำเสร็จแล้ว”
“ไหนวันนี้น้องอิณทำอะไรให้พี่กินครับ”
“ก็มี ปลาทอดสามรส ต้มส้มปลานิล แล้วก็ผัดผักใส่ปลา”
“หน้าพี่จะเป็นปลาอยู่แล้ว”
เสียงหัวเราะสดใสทำให้เขาหายเหนื่อยจากงาน ตั้งแต่แต่งงานกันมา เขาก็กลายเป็นคนติดบ้านมาตลอด เลิกงานแล้วรีบกลับบ้าน เป็นแบบนี้มา 5 ปี แล้ว
เรานั่งกินข้าวพร้อมกับแลกเปลี่ยนเรื่องราวว่าอีกฝ่ายทำอะไรมาบ้างวันนี้ ปากเล็กเจื้อยแจ้วไปมาจนคนร่วมโต๊ะเผลอมองแล้วอมยิ้มตลอด พอเขาพูดบ้างอีกฝ่ายก็พยักหน้าหงึกหงักเป็นตุ๊กตา น่ารักขนาดนี้จะไม่ให้รักได้ยังไงไหว
แก้มกลมๆเคี้ยวตุ้ยๆไปมาจนเขานึกอยากจับมาบีบๆ ยิ่งมีหูมีหางยิ่งอยากจับจูบให้ช้ำ แต่สงสัยสายตาเขาจะเจ้าเล่ห์เกินไป แมวน้อยเลยรู้ตัว
“อิ่มแล้วก็ไปอาบน้ำสิ”
“อาบด้วยกันไหม”
“ไม่ ไม่ ไม่ ไทม์นอนดึกมาหลายวันแล้วนะ รีบไปอาบน้ำเลย” น้องส่ายหน้าจนผมฟู
“ก็พี่ต้องทำงาน คืนนี้ก็ต้องทำ ขออยู่ด้วยก่อนไม่ได้หรอครับ”
“แต่ไทม์จะนอนดึก”
น้องพูดเสียงอ่อนลงแล้วเริ่มเบะปาก พอเป็นเรื่องห่วงเขาทีไร เจ้าตัวก็อ่อนไหวง่ายตลอด ล่าสุดก็ร้องไห้จ้าเพราะเขาโดนประตูหนีบมือแล้วเผลอร้องเสียงดัง
แล้วพอเห็นเด็กเบะปากก็อดจะใจอ่อนไม่ได้ สุดท้ายก็ช่วยเก็บอาหารบนโต๊ะแล้วรีบไปอาบน้ำ
ห้องทำงานของเขาอยู่ชั้นล่างของตัวบ้าน เขานั่งทำงานดึกดื่นอยู่หลายคืน ไอ้เขาน่ะไม่เป็นไรหรอก ที่แย่คือพอเขายังไม่นอนอีกคนก็พลอยจะไม่ยอมนอนไปด้วย แมวน่ะมันต้องนอนเยอะๆ แต่แมวของเขาน่ะมันแมวดื้อ พอนอนน้อยบ่อยๆก็ป่วยทุกที
เขาละอยากจะลาออกจากงานให้มันรู้แล้วรู้รอด ขัดขวางเวลาครอบครัวชะมัด แต่เพราะตำแหน่งดันเป็นหัวหน้าคนอื่นเขา จะเลี่ยงงานยังยาก จะลาออกก็ยิ่งยาก
เสียงแง้มประตูห้องพร้อมหูขาวๆโผล่ออกมา สายตาดุมองเขาบ่งบอกว่าตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว แล้วน้องก็มาเพื่องอแงให้เขากลับไปนอนสักที
คนตัวเล็กเดินเข้ามาหาเขาพร้อมมุดแขนเข้ามานั่งบนตัก จนต้องโอบเอวไว้ไม่ให้ตก กลิ่นหอมๆทำให้เขายิ่งอยากทิ้งงานตรงหน้าแล้วไปนอนกอดคนรักแทน
“ไทม์ เที่ยงคืนแล้ว”
เสียงที่พยายามดุทำให้เขายิ้มแล้วก้มลงไปหอมแก้ม อีกฝ่ายส่งเสียงฮึดฮัดขัดใจ แต่ก็ไม่ได้ลุกหนี นั่นทำให้เขาก้มลงไปหอมอีกข้าง
“อีกสิบนาทีนะ จะเสร็จแล้วครับ”
น้องพยักหน้าแล้วเอนตัวพิงอกเขา แมวซนนั่งนิ่งไม่ได้ก่อกวน แต่สักพักมือก็เริ่มยุกยิกไปตามตัวเขา เขี่ยไปเขี่ยมาบ้างละ วาดรูปเล่นบ้างละ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ชอบด้วยซ้ำ เวลาน้องทำตัวยุบยิบใส่
“สิบนาทีแล้ว ไปนอนกัน”
“งานพี่ยังไม่เสร็จเลยคนเก่ง ไปนอนก่อนนะ ไม่ต้องรอ เสร็จแล้วพี่จะรีบไปนะครับ”
“ไม่เอา ไทม์นอนน้อย พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า ต้องขับรถ นอนน้อยไม่ได้”
“พี่ต้องทำงานก่อน ไปนอนก่อนนะ ห้ามดื้อ”
“ไม่นอน อิณจะรอ”
“ไม่ดื้อนะ”
“แต่ว่า...”
ร่างสูงส่งสายตาดุๆ ไปหาอีกฝ่าย สุดท้ายน้องก็ยอมแพ้ ทำหน้างอแงใส่เขาแล้วรีบลุกออกไป หางฟูๆสะบัดไปมาแสดงความไม่พอใจ ขออีกแป๊ปเดียว แล้วเดี๋ยวเขาจะรีบไปง้อเลย ก็เขาอยากให้น้องได้นอน ไม่อยากเห็นอีกฝ่ายล้มป่วยอีกแล้ว
และแป๊ปเดียวที่ว่าก็ล่วงเลยมาจนตีหนึ่ง ร่างสูงปิดคอมเตรียมจะลุกขึ้นออกจากห้อง แต่เสียงแก้วแตกจากนอกห้องก็ดังออกมาซะก่อน จนเขาต้องรีบวิ่งออกไปดู
ที่มาของเสียงก็ไม่ใช่จากใครที่ไหน มาจากแมวดื้อของเขาเอง เขารีบไปอุ้มเด็กดื้อออกจากกองเศษแก้วมาวางบนเคาน์เตอร์ รีบสำรวจตามเนื้อตัวว่าเจ็บตรงไหนรึเปล่า แต่เจ้าตัวก็ไร้ร่องรอยบาดเจ็บ
“อิณไม่ได้ทำแก้วแตกนะ หนูมันทำ หนูมันวิ่งมา”
เสียงสารภาพร้อนรน ทำให้เขาเผลอถอนหายใจด้วยความโล่งอก ชีวิตนี้สิ่งเดียวที่เขาห่วงยิ่งกว่าตัวเองก็คือแมวน้อยตรงหน้า เขาคงไม่รู้จะทำยังไงถ้าอีกฝ่ายเป็นอะไรไป ท่าทางหางลู่หูตก กลัวจะถูกดุ ทำให้มือหนาต้องลูบที่ใบหูนิ่มปลอบเบาๆว่าไม่ได้โกรธ
แค่ได้ยินคำว่า หนู เขาก็เข้าใจที่มาของทั้งหมดแล้ว ก็ไม่ใช่แมวทุกตัวหรอกนะที่จะชอบจับหนูน่ะ ยกเว้นแมวตัวนี้ไว้สักตัวแล้วกัน นอกจากจะไม่ชอบจับหนูแล้ว ยังกลัวหนูยิ่งกว่าอะไร เห็นทีถ้าไม่กระโดดขึ้นโต๊ะ ก็ต้องวิ่งหนี ไม่ก็ซุกมุมห้อง หนูมันก็ตัวนิดเดียว ไม่รู้กลัวอะไร
“พี่ไม่ได้จะดุครับ เราไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”
“.....”
“แต่พี่จะลงโทษเด็กดื้อที่ไม่ยอมนอน”
“ก็ไทม์ยังไม่นอน”
“เฮ้อ.. เรานี่นะ”
เขาถอนหายใจ ถ้าสุดท้ายแล้วน้องป่วยมันก็คงเป็นเพราะเขาเอง แต่อีกฝ่ายเหมือนจะเข้าใจผิด น้องก้มหน้าไม่ยอมสบตา หูขาวแทบจะลู่ไปกับผม มือหนาเลยรีบคว้าอีกฝ่ายเข้ามากอดจนจมอก หูขาวๆคลอเคลียอยู่ที่ปลายคางเขา
“ไทม์รำคาญอิณแล้วหรอ”
“พี่ไม่ได้รำคาญ ไม่เคยรำคาญ พี่แค่ไม่อยากทำให้เราป่วย เพราะต้องมานั่งรอพี่ดึกๆ”
“ไม่รำคาญจริงนะ”
เสียงอู้อี้จากอกเขา ยังเจือด้วยความน้อยใจ เขาเลยโยกตัวอีกฝ่ายไปมา เหมือนกล่อมเด็ก
“จริงสิครับ”
สุดท้ายเพื่อย้ำความมั่นใจ เขาเลยงัดอีกฝ่ายที่เอาแต่มุดอกเขาให้เงยหน้า แล้วก้มลงจูบ น้องตอบรับจูบอย่างคุ้นเคย เขาเลยกดท้ายทอยให้ริมฝีปากแนบแน่นมากขึ้นอีก เราจูบกันเนิ่นนานจนบางอย่างก่อตัว
จริงๆเรื่องนั้นก็ไม่ได้ทำนานแล้ว
เพราะงั้น การจูบเลยเริ่มจะดูดดื่มขึ้นเรื่อยๆ พอน้องเริ่มหมดลมหายใจเขาก็ผละออกมาแล้วกดจูบลงไปใหม่ซ้ำๆ สถานการณ์เหมือนจะไม่จบง่ายๆ เราผละออกมาสบตากัน แล้วน้องก็เอาขาเกี่ยวเอวเขาไว้อย่างรู้งาน มือหนาเลยช้อนใต้สะโพก อุ้มคนตัวเล็กจนตัวลอย
บทเพลงรักเริ่มต้นบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก ร่างสูงสอดมือเข้าไปใต้เสื้อ ลูบไล้ผิวเนียนนุ่มของน้อง เขาหลงใหลอีกฝ่ายทั้งตัวทั้งใจ ปากก็ดูดคลึงซอกคอขาว ไล่มาจนยอดอกสีชมพูน่ารัก น้องหลุดเสียงครางเบาๆ ใบหน้าขึ้นสีแดง ยิ่งกระตุ้นอารมณ์เขา เผลอกัดแรงจนน้องต้องขยุ้มผมเขาจนแน่น
“พรุ่งนี้ต้องไปทำงานนะ”
“ช่างหัวงานมันเถอะครับ”
งานที่ไหนจะไปสำคัญเท่าคนตรงหน้า ริมฝีปากบวมเจ่อจากการจูบ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ยอดอกคัดแน่นบวมแดงเพราะแรงกัด แล้วใครมันจะไปทำงานอีกวะแบบนี้ มีวันหยุดให้ลา ก็ต้องใช้ซะบ้าง
สุดท้ายเขาก็เดินหน้าต่อไม่ได้สนใจเสียงทักท้วงใต้ร่าง หางสีขาวสะบัดไปมา ยิ่งทำให้เขาร้อนใจอยากจะฟัดไวๆ เขาจับหางนุ่มให้ปัดป่ายไปมาบริเวณหน้าท้องจนน้องเผลอเกร็งท้องแล้วแอ่นอกให้เขา มือหนาเลยล้วงเข้าไปจับก้อนนุ่มนิ่มสองก้อนใต้กางเกง ก่อนจะชะงัก เพราะรู้สึกเจ็บที่หน้าผาก
แรงเจ็บมากขึ้นเหมือนกำลังถูกตี
ทันใดนั้นภาพตรงหน้าก็เริ่มเลือนราง กลายเป็นสีขาว
แทนที่ด้วย
.
.
.
.
.
.
“โอ๊ย!”
แรงเจ็บจากหน้าผากทำให้ไทม์ลืมตาตื่น
หืม?
เมื่อกี๊ฝันหรอ
ภาพที่เขาเห็นคือน้องหมวยนอนอยู่บนเตียง กำลังสายตาไม่พอใจใส่เขาพร้อมหน้าแดงๆ เสื้ออีกฝ่ายเปิดจนถึงหน้าอก ยอดอกเป็นรอยแดงเหมือนถูกขบกัด มือข้างนึงของเขากุมหน้าผากตัวเองอยู่ ส่วนอีกข้าง
ก็อยู่บนก้นนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย
“ตื่นซะทีนะพี่ ลุกออกไปจากตัวผมเลยนะ!”
น้องโวยวายอะไรสักอย่างที่เขายังไม่รู้เรื่อง รู้สึกเหมือนยังตื่นไม่เต็มที่ แล้วหูขาวๆหายไปแล้ว เขาเผลอจับหัวอีกฝ่ายเพื่อหาหู ส่วนอีกข้างก็คลำไปใต้กางเกงเพื่อหาหาง แต่ก็ไม่มี
“หูกับหางไปไหนแล้ว”
“หางอะไรของพี่ เลิกจับก้นผมได้แล้ว! ไอ้พี่บ้า”
แล้วเขาก็โดนทั้งตบหน้าผาก ทั้งดึงหูจนแดงไปหมด กว่าจะตื่นเต็มตา เขากระพริบตาปริบๆใส่อีกฝ่าย ที่เอาแต่โวยวาย แต่ก็หนีไม่ได้เพราะโดนเขาทับอยู่
“ฝันแต่อะไรหื่นๆ จู่ๆก็มาดูดหน้าอกผมจนผมตื่น แล้วยังมาล้วงกางเกงผมอีก จะมาโทษที่ผมตีไม่ได้นะ”
“ขอโทษที พี่ไม่ได้ตั้งใจ”
“ตื่นแล้วก็เอามือออกจากกางเกงผม แล้วลุกออกไปได้แล้ว มันหนัก”
“แต่ในฝันน้องหมวยมีหูกับหางน่ารักมากเลยนะ”
เขาพูดพร้อมขยำก้อนนุ่มทั้งสองข้าง จนอีกฝ่ายสะดุ้ง
“จะทำอะไรของพี่ เอามือออกไปเลย”
“พี่ว่า เราซื้อหางมาให้น้องลองใส่ก็น่าจะดี” เขาพูดเสียงอ่อน พร้อมส่งนิ้วไปวนเวียนช่องทางด้านหลัง จนน้องเผลอเกร็ง
“ไอ้พี่ลามก!”
ผลจากความหื่นคือเขาโดนน้องหมวยถีบจนเกือบตกเตียง แล้วเจ้าตัวก็ฟึดฟัดเดินออกไป แต่หลังจากวันนั้นเขาก็ตั้งปณิธานในใจแล้วว่า ต้องเห็นหางของจริงจากน้องให้ได้!
*******************************
ตอนนี้ก็เป็นความคิดถึงจากเราเองค่ะ บอกตามตรงว่าสนองนี้ดตัวเองล้วนๆ คืนนี้ฝันดีนะคะ
#พี่ไทม์น้องหมวย
แถมแฟนอาร์ตจากเราเช่นเคย
สำหรับเล้าเป็ด เราไม่สามารถลงรูปได้ สามารถดูได้จากลิงค์
https://writer.dek-d.com/Girin/writer/viewlongc.php?id=1792259&chapter=29
เรามีอะไรจะมาอวด...!
หลังจากที่เนื้อหาของเราได้จบไปนานแสนนาน
และแล้ว....
ในวันนี้...
น้องมีปกแล้วค่ะทุกคน///ปรบมือๆๆๆๆ
(http://)
น้องได้ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ฟาไฉนะคะ ต้องขอบคุณทางสำนักพิมพ์มากๆเลย
คาดว่าน่าจะได้ออกทันงาน BL เดือนมิถุนายนนี้ เย้!
อีกข่าวสารนึงคือ เรามีแอคเคาท์ทวิตเตอร์แล้วค่ะทุกคน ซึ่งเราจะแจ้งอัพเดตข่าวสารทางนี้นะคะ แต่เราก็จะมาแจ้งทางเว็บด้วยเหมือนกัน
ยังไงก็ฝากน้องหมวยไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ และฝากติดตามทวิตเตอร์ด้วย
ขอบคุณทุกๆคนมากเลยค่ะ
♥
twitter : @gigirinn
*** เราไม่แน่ใจว่าเราจะสามารถทำให้ภาพขึ้นได้ไหม ต้องขออภัยจริงๆค่ะ ถ้าหากต้องการจะดูสามารถดูได้ในเว็บของเด็กดีหรือทางทวิตเตอร์ได้เลยนะคะ ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ