-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
❤ วิ ศ ว ก า ม ! ❤
(https://www.img.in.th/images/76da7e4b664137298f9edeabef736933.png)
* คำเตือน *
สถานที่ และตัวละคร ไม่มีอยู่จริงทุกอย่างคือจินตนาการผสมกับประสบการณ์
สถานการณ์บางสถานการณ์ที่พบเจอมาเท่านั้นนะคะ
" เกียร์ไม่ใช่หัวใจ แต่คนที่ได้ไปคือคนสำคัญ "
ช่องทางการติดตาม TWITTER : @BeliefQz94
สารบัญ
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3708941#msg3708941)
บทที่1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3709942#msg3709942)
บทที่2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3712874#msg3712874)
บทที่3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3719041#msg3719041)
บทที่4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3729732#msg3729732)
บทที่5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3744135#msg3744135)
บทที่6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3761801#msg3761801)
บทที่7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3771450#msg3771450)
บทที่8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3776138#msg3776138)
บทที่9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3790312#msg3790312)
บทที่10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3798314#msg3798314)
บทที่11 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3850196#msg3850196)
บทที่12 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3858101#msg3858101)
บทที่13 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.msg3939738#msg3939738)
-
จิ้มๆๆๆๆๆ
รออออ
-
บทนำ
เมือง นคร อัครเดชา
หรือที่ใครๆต่างก็เรียกว่า พี่เมืองโยธาในตำนาน ดีกรีว่าที่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทองของคณะวิศวกรรมศาสตร์ พ่อคือเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ของจังหวัด แม่ทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ งานอดิเรกคือเล่นหุ้น ติดโผ 10 อันดับ #ลูกเศรษฐีหล่อบอกต่อด้วย ตั้งแต่อายุ 16 ว่ากันว่ามีทรัพย์สินส่วนตัวที่ไม่รวมในส่วนที่เป็นของพ่อกับแม่ราวๆหกสิบสี่ล้านบาท เป็นเพล์บอยตัวพ่อที่หาตัวจับยาก และที่สำคัญ หล่ออย่างร้ายกาจ หากเปรียบเทียบผู้ชายคนนี้เป็นสัตว์สักชนิดก็คงจะเปรียบได้กับ เสือ
เสือ ผู้ที่อุทิศใจและกายทั้งชีวิตเพื่อเป็น นักล่า
“ ไอ้ตาว!! ”
“ แค่กๆ คะ ครับ ” เจ้าของชื่อผู้โดนเรียกอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยสำลักน้ำที่กำลังดื่มอยู่จนต้องไอออกมาก่อนจะเอ่ยเสียงตอบรับผู้ที่เรียกตนเอง
“ มึงบอกว่าเมื่อวานมีคนเดินมาขอเบอร์มึง? ”
“ อือ ” ใบหน้าเล็กที่ดูอ่อนกว่าวัยชนิดที่หากไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษาคงแทบจะดูไม่ออกว่าตอนนี้เขาเข้ามหาลัยแล้วพยักหน้าหงึกหงักในคำที่เพื่อนเอ่ยถาม
“ แล้วมึงก็บอกกูว่าหน้าเหมือนคนในรูปนี้ ” นิ้วเรียวของเพื่อนสนิทเพียงไม่กี่คนในมหาลัยชี้ลงไปบนนิตยาสารรายเดือนของมหาวิทยาลัยที่กำลังถืออยู่ในมือ
“ อือ ” และก็เป็นอีกครั้งที่ ตาว ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักตอบเพื่อนรักกลับไป
“ เชี่ย!! พี่เมืองเนี่ยนะขอเบอร์มึง ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างใบหน้าแสนน่ารักขัดกับนิสัยทำหน้าเหลือเชื่ออย่างกลับว่าไม่เชื่อในสิ่งที่เขาบอก
“ ชื่อเมืองเหรอ ชื่อแปลกดีแฮะ ” เสียงเรียบนิ่งไร้ความตื่นเต้นพึมพำเบาๆกับตนเอง
“ โอ้ยยยอีตาวมึงช่วยมีอารมณ์ร่วมกับพวกกูได้ป่ะคือมึงแน่ใจนะว่าคนที่ขอเบอร์มึงเมื่อวานคือคนในรูปนี้จริงๆอ่ะ ”
“ ก็ไม่ค่อยเหมือนในรูปเท่าไหร่นะ ”
“ กูว่าละมึงจำผิดใช่ป่ะ หรือไม่ก็เมื่อวานมึงลืมใส่แว่นใช่ไหมล่ะกูก็ว่าอยู่แล้วเชียวคนอย่างพี่เมืองเนี่ยนะจะเดินมาขอเบอร์มึงบอกว่าพี่เมืองนั่งกินขี้กลางห้องสมุดกูยังเชื่อมากกว่าเลย ”
“ ที่บอกว่าไม่ค่อยเหมือนในรูปเพราะตัวจริงหล่อกว่าในรูปนี้ต่างหากล่ะ ตัวสูงๆ ผิวแทนๆ แล้วก็ตอนยิ้มมีลักยิ้มด้วยนะ ” เสียงเรียบนิ่งว่าขึ้น
“ เชี่ย!! พี่เมืองจริงๆด้วย กรี๊ดดดดด อีตาว ตัวจริงหล่อมากใช่ป่ะโอ้ยเนี่ยมึงรู้ไหมพอนมกูเริ่มตั้งเต้ากูก็รู้เลยว่าอยากได้พี่เขาเป็นผัวอ๊ายยย ”
“ บอย บอยเป็นผู้ชายนะจะไปอยากได้เขาเป็นผัวทำไม ”
“ กูชื่อบี๋!! ”
“ ตอนปอหกยังชื่อบอยอยู่เลย ” ตาวเถียงกลับเพื่อนตัวสูงที่ถลึงตาใส่เขาพร้อมกับประโยคที่ส่งผ่านสายตากลับมาว่า ‘ มึงตบกับกูไหมจะได้จบๆ ’ ทำเอาตาวต้องรีบหลบตายิ้มแหยๆให้แทบไม่ทัน
“ หยุดตีกันสักทีค่ะ กูรำคาญ!!! ” พอใจหญิงสาวหนึ่งเดียวในกลุ่มเอ่ยขึ้นอย่างห้ามศึก “ แต่ว่าก็ว่านะเดินมาขอเบอร์มึงขนาดนี้ ชอบมึงชัวร์ ”
“ พอใจเราไม่ใช่เกย์นะ ” ตาวเถียงกลับอย่างไม่พอใจ
ผู้ชายจะมาชอบผู้ชายด้วยกันได้ยังไงกันล่ะ พอใจก็พูดไปเรื่อย...
“ ต่อให้มึงไม่ได้เป็นเกย์มันก็ไม่ได้ต่างอะไรหรอกถามจริงนะมึงตกหลุมรักผู้หญิงคนล่าสุดเมื่อไหร่เหรอถ้าไม่รวมอีน้อยหน่าที่ตอนอนุบาลสองมึงเอาลูกอมซูกัสสีชมพูไปให้เขาเพราะเขายอมกินนมโรงเรียนแทนมึงอ่ะ ดูสารรูปมึงด้วยค่ะชีวิตมึงอ่ะมีแค่สองทางเลือกเท่านั้นแหละไม่ขึ้นคานก็มีผัว จรัม!! ” ว่าพร้อมกับนิ้วชี้เรียวๆที่จิ้มลงมาบนหน้าผากมนจนแทบหงาย
“ โหเพื่อนรัก มึงเก็บกดเบอร์ไหนเนี่ย ” บอยแซว
“ ไม่ใช่ซีนมึงอีบอย หลบ ” พอใจผลักหัวของบอยให้พ้นทางเพื่อที่จะมองหน้าตาวได้ชัดๆก่อนจะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาภายใต้กรอบแว่นอันหนาเตอะของตาวที่สวมใส่อยู่
“ อะ อะไรเหรอ ” ตาวถามเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ผู้หญิงที่ตาวกลัวรองจากม่าม๊าก็คือพอใจเนี่ยแหละ
“ เล่ามาให้หมดว่าเมื่อวานเขาทำอะไรมึงบ้าง ”
“ ระ เราไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดแล้วอยู่ดีๆเขาก็เดินมาหาเราที่โต๊ะบอกว่าขอเบอร์หน่อย ”
“ แล้วมึงก็ให้เขา? ”
“ อือ ” ตาวพยักหน้ารับ “ สงสัยเขาคงมีธุระกับเราแหละมั้งเลยมาขอเบอร์ไว้ติดต่อ ”
“ ตาวคือมึงเรียนทันตะ ส่วนพี่เขาเรียนวิศวะมันจะมีธุระเหี้ยอะไรให้ต้องติดต่อกัน ” พอใจเหลือกตามองบนอย่างเหนื่อยใจ
ตาวเป็นคนเก่ง.....เก่งแค่ในตำราเรียนอ่ะนะ
“ จะไปรู้เหรอ ถ้าพอใจอยากรู้ว่าเขามีธุระอะไรกับเราพอใจก็ลองไปถามเขาดูสิ ”
“ โอ้ยยยอีตาวนั่นพี่เมืองโยธาในตำนานนะคะไม่ใช่ตาสีตาสาที่มึงจะได้เดินไปแดกข้าวแล้วเจอได้ง่ายๆอ่ะ มึงเคยได้ยินประโยคนี้ป่ะ คนหล่อในมอก็เหมือนผี รู้ว่ามี แต่ก็ไม่เคยเจอ พวกเดือน คนหล่อ คิวบ์บอยในมออ่ะเรารู้ว่าเขามีตัวตนในมอเราก็แค่จากโปสเตอร์ต้อนรับน้องใหม่หรือไม่ก็โปสเตอร์โปรโมทมหาลัยเท่านั้นแหละโว้ยยย ” บอยที่เหลืออดมานานว่าขึ้นบ้าง
“ ก็เราไม่รู้จริงๆนี่ว่าเขาขอไปทำไม พอเราเขียนเบอร์โทรให้เขา เขาก็เดินหายไปเลยแม้แต่ชื่อยังไม่บอกเราสักคำเราก็คิดว่าเขาคงมีธุระที่ต้องติดต่อเราน่ะสิ อีกอยะ... ”
“ เขาจีบมึง ” พอใจพูดขัดขึ้นมาก่อนที่ตาวจะทันได้พูดจบ
“ จะบ้าเหรอพอใจเราเป็นผู้ชายนะ ” ตาวร้องค้านเพื่อนเสียงหลง
“ พี่เมืองก็ผู้ชายแถมหล่อด้วย ” บอยว่ากลับ
“ ต่อให้หล่อยังไงเราก็ไม่เอาหรอกเราชอบผู้หญิงนะและอีกอย่างเราก็ยังไม่อยากมีแฟนเดี๋ยวเรียนไม่จบ พ่อบอกว่าแฟนอ่ะทำงานแล้วค่อยมีก็ได้ ”
“ ตาวมึงเคยอ่านนิทานเรื่องเสือกับกระต่ายป่ะ ”
“ เราเคยอ่านแค่กระต่ายกับเต่าอ่ะ ”
“ ว่ากันว่าเสือเวลาเจอเหยื่อมันจะเฝ้ามองอยู่นานจนแน่ใจหลังจากนั้นมันถึงจะตะคลุบกินไม่ให้เหลือ ”
“ พูดอะไรอ่ะไม่เห็นเข้าใจเลย ”
“ เดี๋ยวเมื่อถึงเวลามึงก็จะเข้าใจ ”
“ แล้วมันเมื่อไหร่ล่ะ ”
“ เมื่อมึงมีผัวชื่อ เมือง นะ - คะ –ระ อ่ะ ”
ลงบทนำไปแล้วหวังว่าจะชอบกันนะคะเป็นมือใหม่หัดเล่นเล้าเป็ด ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเด้อออออ
-
ตาวน่ารักกก รอตอนต่อไป รอเจอพี่เมืองงง :hao6: :hao6: :hao6:
-
ทำไมชื่อเรื่องขัดกับความใสของนุ้งตาวแบบเน้ พี่เมืองอย่าทำนุ้งตาวรุนแรงน้าา
/แค่บทนำก็น่าติดตามแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จากชื่อเรื่องแล้วพี่เมืองต้องมาสายกามแน่ๆ รอตอนน้องตาวได้ผัวชื่อนะ-คะ-ระเลยค่ะ :hao7: :hao7: :hao7:
-
จิ้มมม เรื่องนี้น่าสนุก
-
โอย
-
รอ กระต่ายถูกเสือกิน :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ถ้าน้องต่ายจะซื่อปานนี้อะนะ ไม่เหลือ
-
:hao6: นี่แค่เริ่มนะ...เราก็ติดมากกกกกแล้ว.... :katai1: มาต่อเร็วๆและยาวๆนะ.... o13
-
ตาวโดนกินแน่ อ๊ากกก ไรมาต่อไวๆน้า
-
ปูเสื่อรออ :hao7:
-
ชื่อเรื่องกามดี เราชอบ 5555 นอตอนต่อไปนะคะ
-
ปูเสื่อรออ :hao7:
-
o13
-
ปูเสื่อรอ หน้าเวทีก่อนเลย o13
-
ติดตามมม
-
น่าติดตามค่ะ :katai2-1:
-
ตาว กระต่ายน้อยน่ารัก :mew1: :mew2: ตามจ้าาาา
-
ติดตามจ้า
-
อยากรู้คนกามคือใคร -.,-
-
ติดตามค่าาาา น่าสนใจมากเลย
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
โหหห น้องตาวน่ารักกกกก ใสๆซื่อๆ :mew3:
-
:katai2-1:
-
ชอบความซื่อบื้อที่น่ารักของตาว 555555
-
:hao7: :hao6:ตามๆๆๆ
อยากอ่านอีก
-
กรี๊ดดด ฉันชอบบบบ
-
ปักหมุดรอ.... หานิยายสนุกๆอ่านง่ายๆได้แล้ว :hao5:
-
พึ่งสมัครสมาชิกก็จิ้มเข้ามาเรื่องนี้เบยย ปักหมุดรอเลยจ้าา :katai2-1: :katai2-1: :hao7: :hao7:
-
ตาว ใสซื่อจังเลยลูก คงไม่รอดอีพี่เมืองแน่ๆ :hao6: :hao6: :hao6:
-
:katai5:
-
ไหนนนล่ะตอนต่อไป ค้างมาก อิอิ
-
ไม่น่าเข้ามาอ่านเลย เพิ่งลงแค่บทนำ อยากอ่านค่อแล้ว
-
กรี๊ดดดดชอบบบ แค่บทนำเองนะเนี่ย น้องตาวน่ารักกก
-
รอๆ แค่บทนำก็ทนไม่ไหวแล้ววว
-
น่ารักอ่าาาาาาาาาา น้องต้องเป็นกระต่ายน้อยใสๆๆๆมากๆๆๆๆแน่ๆ
โอ๊ยยนน จะโดนเสือขย้ำในเร็ววันปะะะ :hao7: :hao7:
-
เออ เรื่องนี้น่าสน อย่าโปรยแล้วหายน่ะจ๊ะ :mew1:
-
อยากอ่านต่อแล้วววววว :ling1:
-
เปิดเรื่องมาได้น่าติดตามมากเลยอ่าาา
รอตอนต่อไปนะ :)
-
น่าสนุกค่ะ นุ้งตาวจะใสอะไรขนาดนั้น
พี่เมืองต้องมาแนวกามแน่ๆ จากชื่อเรื่อง
น้องตาวจะตามทันไหม
แก้คำผิดให้ค่ะ
นักเรียนแลกเปลี่ยน
ตะครุบ
มาต่อเร็วๆนะคะ :pig4:
-
ชอบๆๆๆๆ
-
เข้ามา รออัพ
-
คำผิดนะคะ
นักเรียนแรกเปลี่ยน - นักเรียนแลกเปลี่ยน
นิตยาสาร - นิตยสาร
เนื้อเรื่องน่าติดตามค่ะรอตอนต่อไปนะคะ
-
:katai5:
-
น่าติดตามมมมม รอออ :katai5:
-
กรี๊ดขอตอนต่อไปด่วนๆเลยค่ะ
ไม่น่าหลงเข้ามาเลย หยั่กอ่านแล้วววววววว :z3: :z3: :z3:
-
บทที่ 1
คณะวิศวกรรมศาสตร์ เป็นคณะที่แบ่งแยกเป็นหลายสาขาไม่ว่าจะเป็น โยธา ไฟฟ้า เครื่องกล และอื่นๆอีกมากมาย แน่นอนว่าเมื่อพูดถึงวิศวะสิ่งแรกที่ต้องนึกถึงคือ ผู้ชาย ว่ากันว่าคณะวิศวะคือคณะที่มีประชากรผู้ชายมากที่สุดในมหาวิทยาลัยเอาง่ายๆคือ 90% ของทั้งคณะเป็นผู้ชาย สิ่งที่จะตามมารองจากคำว่าผู้ชายก็คงจะหนีไม่พ้นคำว่า สุรา และ นารี
สุรา เปรียบดั่งยาวิเศษแดกได้ทุกโอกาสตั้งแต่งานบวชเพื่อน ยันติวหนังสือสอบ โดยมีคติประจำใจว่า แดกเหล้า แต่อย่าให้เหล้าแดกเรา ถือปฏิบัติกันมาช้านานยันปัจจุบันเหมือนกับที่รุ่นพี่คนหนึ่งได้กล่าวเอาไว้ว่า ตีกันแทบตายแค่เหล้าเข้าปากก็เป็นเพื่อนกันได้ ดังนั้นสุราจึงถือเป็นเครื่องกระชับมิตรชั้นเลิศของเหล่าวิศวะ
นารี 65% ของทั้งมหาวิทยาลัยกรี๊ดผู้ชายวิศวะ แค่ใส่ช็อปก็ใจสั่น แค่ช็อปสีน้ำเงินก็ทำให้ดูดีขึ้นเป็นเท่าตัวแล้ว แถมยังเป็นคณะที่รวมผู้ชายหน้าตาดีเอาไว้เยอะมีเหรอที่สาวๆจะไม่ไหวหวั่นไม่เว้นแม้กระทั่งกลุ่ม ‘ชายโฉด’ กลุ่มนี้
“ สัสเมืองมึงไม่มาตอนพวกกูกลับเลยล่ะ ” เสือ หนึ่งในกลุ่มชายโฉดพูดขึ้นเมื่อเห็นเมืองเพื่อนรักตัวสูงเดินหน้าง่วงมาแต่ไกลด้วยสภาพที่เหมือนพึ่งตื่นนอน
นาย นคร อัครเดชา หรือที่ใครๆต่างก็เรียกเมือง ไอ้เมือง เหี้ยเมือง สัสเมือง แล้วแต่ระดับความสนิทสนม เจ้าของร่างสูง 185 เซนติเมตร ไหล่กว้าง ขาเรียวยาว และที่สำคัญกล้ามแน่นสมส่วนไม่มากและไม่น้อยเกินไป ใบหน้าได้รูปคิ้วเข้มเป็นรูปสวยได้แม่ ดวงตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบาง และที่สำคัญเวลายิ้มจะมีลักยิ้มบุ๋มลงที่แก้มข้างซ้าย ผิวสีแทนพอดีปกติของชายหนุ่มวิศวะที่ชอบลุยงานกลางแจ้งยิ่งเป็นที่หมายปองของใครหลายๆคน
“ ได้เหรอ? งั้นกูกลับละ ” เมืองพูดขึ้นด้วยท่าทางกวนประสาทก่อนจะหันหลังกลับ
“ มึงกลับกูตัดชื่อเอาดิ ”
“ เสือนี่เพื่อนไง เมืองเอง ” ร่างสูงว่าพร้อมเดินมาทรุดตัวนั่งลงข้างๆกับเพื่อนรักที่นั่งพิมพ์งานหน้ายุ่งอยู่ แขนยาวกอดคอเพื่อนรักอย่างเอาใจ
“ ไงมึงหนักเหรอเมื่อคืนคาบเช้าถึงไม่เข้า อ.ชัช ถามหามึงด้วยแดกเอฟแน่มึง ” เจมส์ เพื่อนในกลุ่มอีกคนว่าขึ้น
“ นิดหน่อย จีจี้แม่งตื้อกูไม่เลิก ”
“ อ่าวกูก็นึกว่าพวกมึงเลิกกันไปนานละ ”
“ กูอ่ะเลิก แต่จีจี้ไม่ แม่งเอ้ยพอกูจะเป็นคนดีหน่อยทำไมมารมาขว้างเยอะแบบนี้วะ ” เมืองบ่นอย่างหัวเสีย
“ เออๆช่างเรื่องนี่ก่อน สัสเมืองในฐานะที่มึงยังไม่ได้ทำงานอะไรมึงไปหาหนังสือสองเล่มนี้ที่ห้องสมุดภาคให้กูหน่อยกูจะเอาข้อมูลมาใส่รายงานเรา ” เสือว่าพร้อมกับยื่นกระดาษที่จดชื่อหนังสือและเลขหนังสือให้เมืองที่นั่งทำหน้าง่วงอยู่ข้างๆ
“ กูเข้าห้องสมุดละร้อนมึงใช้ไอ้ฟาร์ ดิ ” เมืองโบ้ยให้เพื่อนตัวสูงที่นั่งทำหน้าง่วงไม่ต่างจากเขา
“ งั้นไอ้ฟาร์มะ... ”
“ เอ่อขอโทษนะครับ ” เสียงที่ดังขัดขึ้นมาจากด้านหลังโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่ทำให้ชายหนุ่มทั้งหมดต้องหันหน้ากลับไปมองก่อนจะพบกับชายหนุ่มที่ตัวเล็กกว่าพวกเขามากโขในชุดนักศึกษาขาวสะอาดพอดีตัวถูกระเบียบเป๊ะตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับแท็กชื่อข้างอกที่บ่งบอกได้ดีว่าคน คนนี้เรียนทันตแพทย์แน่นอน ผิวขาวอย่างคนที่ไม่ค่อยเจอแดด ใบหน้าเนียนใส พร้อมกับแว่นตาทรงกลมที่กำลังเป็นที่นิยมแต่คาดว่าเลนส์ของแว่นน่าจะหนาอยู่พอสมควร
ว่าแต่...
ทันตะมาทำอะไรที่วิศวะ?
“ มีอะไรรึเปล่าครับ ” เจมส์ที่ดึงสติได้ก่อนเพื่อนเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นหมอตัวเล็กๆตรงหน้าทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกเพราะพวกเขาเอาแต่มองคนตรงหน้าไม่พูดอะไรสักคำ
“ คือเราจะถามว่าห้องสมุดคณะวิศวะไปทางไหนเหรอ ”
“ เดินตรงไป เลี้ยว... ”
“ กูกำลังจะเดินไป ไปพร้อมกูก็ได้ ” เมืองลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพูดขึ้นทำเอาเพื่อนทั้งกลุ่มหันมองหน้ากันอย่างงงงวย
“ ไหนมึงบอกมึงเข้าห้องสมุดแล้วร้อนไงวะ ”
“ ใครพูด เชี่ยฟาร์มึงพูดเหรอ ”
“ ห๊ะ!! กูเหรอ ” ฟาร์ทำหน้างงพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเมื่อโดนเพื่อนโยนขี้ก้อนใหญ่ให้อย่างไม่ทันได้ตั้งตัวสักนิด
“ เออมึงนั่นแหละ ไหนล่ะหนังสือที่จะให้กูหาเอามาเร็วๆกูอยากไปห้องสมุดแล้วเนี่ยเดี๋ยวมันปิดก่อน ”
“ ห้องสมุดปิดหกโมงเย็นนี่มันพึ่งบ่ายสองไอ้สัส!! ”
“ อ่าวหรอ โทษๆกูลืม ” ปากบอกขอโทษแต่หน้าตากวนตีนชิปหาย
“ เอ่อคือบอกแค่ทางมาก็ได้เดี๋ยวเราไปเอง ” ตาวที่ยืนฟังอยู่นานว่าขึ้นอย่างเกรงใจเขารู้สึกเกร็งและไม่คุ้นชินกับภาษาฉบับพ่อขุนรามมาเองสักเท่าไหร่แม้ว่าเพื่อนของเขาจะพูดแบบนี้เช่นกันแต่ก็ไม่ถึงระดับที่เขากำลังเจอในตอนนี้อีกอย่างตาวกำลังมีความคิดว่า
ผู้ชายกลุ่มนี้เจ้าเล่ห์แปลกๆ
เหมือนคุยกันผ่านทางสายตาในแบบที่ตาวเดาไม่ได้
“ ไปเองทำไม เดินไปด้วยกัน ดีกว่านะ ป่ะไปกัน ”
**************************************
“ อ่าวต้องใช้บัตรนักศึกษาของวิศวะเหรอเนี่ยถึงจะเข้าได้แย่จัง ” ตาวพึมพำเมื่อเดินมาถึงทางเข้าห้องสมุดแต่สแกนบัตรเข้าไม่ได้สักทีจนเหลือบไปเห็นกฎการใช้ห้องสมุดที่แปะติดอยู่กำแพงด้านข้างใบหน้าเล็กงอง้ำอย่างเสียดาย
อุตส่าห์มาถึงที่นี่แล้วแท้ๆ
“ อ่ะเอาไป ” บัตรนักศึกษาถูกยืนมาตรงหน้าของตาว
“ ไม่เป็นไรครับ ” ตาวโบกมือปฏิเสธผู้ชายตรงหน้าอย่างเกรงใจ
“ ดื้อจังวะ ”
“ ผมไม่ได้ดื้อนะแต่ถ้าผมเอาบัตรคุณแล้วคุณจะเข้าไปข้างในยังไงล่ะคุณก็จะไปหาหนังสือเหมือนกันนี่ ”
“ ไม่ต้องห่วงกูหรอกระดับกูแล้วเข้าได้สบายมาก ” เมืองว่าพร้อมกับยักคิ้วให้คนที่ตัวเล็กกว่าเขา
“ ….. ”
“ ไม่เชื่อเหรอ? งั้นดูนี่นะ ” คนตัวสูงว่าพร้อมกับเดินออกไปยืนตรงลานกว้างที่มีนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์กำลังเดินไปมา “ เฮ้ย!! มึงน่ะ ” เสียงเข้มร้องเรียกเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งเพราะยังมีป้ายชื่อติดอกอยู่ให้เดินเข้ามาหาตนเอง
“ ครับเฮียเมือง ”
“ เอาบัตรนักศึกษามึงมา เร็วๆให้ว่อง ”
“ ครับๆ นี่ครับ ” เด็กปีหนึ่งพยักหน้าหงึกหงักพร้อมกับยื่นบัตรนักศึกษาให้
“ เห็นไหมง่ายนิดเดียว ”
ก็ง่ายน่ะสิ เล่นขู่บังคับเอาซะขนาดนั้น...
**************************************
“ นี่คุณนคร ”
“ กูชื่อ นะ – คะ – ระ ” เมืองพูดเน้นทีละคำ
“ เออนั่นแหละครับช่วยหยุดมองผมแล้วก็อยู่เงียบๆได้ไหมผมจะอ่านหนังสือ ” ตาวที่อดทนไม่ไหวว่าขึ้นเพราะตั้งแต่เข้าห้องสมุดมาไม่นับช่วงที่เดินไปหาหนังสือที่ตัวเองต้องการผู้ชายที่ชื่อ นคร ที่ไม่ได้อ่านว่า นะคอน แต่อ่านว่า นะคะระ ก็เอาแต่ตามติดเขาไม่ไปไหนสักที
“ มึงจำกูไม่ได้จริงดิ ”
“ เฮ้ออ ไม่ครับ ” ตาวถอนหายใจพรืดอย่างอ่อนใจนี่ขนาดเขาบอกให้อยู่เงียบๆแล้วแท้ๆยังเอาแต่ถามเขาด้วยประโยคเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาอยู่ได้
“ กูชื่อเมืองไงที่เดินไปขอเบอร์มึงเมื่ออาทิตย์ก่อนอ่ะ ”
“ อ๋อครับ ” ตาวพยักหน้ารับอย่างขอไปที
“ แค่อ๋อครับเนี่ยนะ กูเมืองเลยนะเว้ย ”
“ จะเมือง ภูมิภาค หรือว่าประเทศผมก็ไม่สนทั้งนั้นแหละถ้าจะมาพูดอยู่แบบนี้ก็แยกกันนั่งเถอะถ้าคุณไม่ไปผมจะไปเอง ” ตาวว่าพร้อมกับลุกขึ้นยืนหอบหนังสือไว้ในอ้อมแขน
“ โห ดุเป็นด้วย ”
“ คุณเมือง!! ”
“ โอเคๆ กูยอมแพ้แล้ว ” เมืองยกมือขึ้นเหนือศีรษะอย่างยอมแพ้เมื่อดูท่าว่าคนตัวเล็กตรงหน้าคงจะเริ่มโมโหเขาจริงๆแล้ว “ แต่กูมีข้อแม้นะ ”
“ ….. ”
“ กดรับเฟสกูก่อนดิ ขอมึงไปเป็นอาทิตย์แล้วไม่เห็นกดรับสักทีเลย ”
“ ผมรับแค่คนที่ผมรู้จักครับ ”
“ มึงก็รู้จักกูแล้วไงหรือว่าอยากรู้จักมากกว่านี้ไปไหว้พ่อแม่กูเลยไหมล่ะ ”
“ คุณเมืองนั่นมันไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาพูดเล่นๆนะครับ ”
“ แล้วหน้ากูมันเหมือนคนพูดเล่นมากเหรอ ”
ดวงตาคมที่จ้องมองมาทำเอาตาวพูดไม่ออกไม่รู้จะพูดอะไรต่อคนตัวเล็กทำได้แค่วางหนังสือที่หอบอยู่ในตอนแรกวางลงบนโต๊ะปลดกระเป๋าเป้ของตนเองออกจากไหล่ก่อนจะควานหาโทรศัพท์เครื่องสวยของตนเองในกระเป๋าขึ้นมาเข้าแอปพิเคชั่นรูปตัวเอฟสีฟ้ากดเข้าไปแจ้งเตือนที่บ่งบอกว่ามีคนมาขอเป็นเพื่อนพร้อมกับกดยืนยันการขอ
“ ผมกดรับแล้วโอเคแล้วใช่ไหมครับงั้นผมไปนะ ” ตาวว่าพร้อมกับหอบหนังสือจากไป
Taw Traikhun ได้เป็นเพื่อนกับ Nakara Akkaradecha แล้ว
1,200 ไลค์ 430 คอมเม้น
Sue Sorawich ไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อนม้างงงงง
Far Papob eiei อ๋อกูก็ว่าหน้าคุ้นๆตอนนี้คิดออกละ
Jame Jamessu หูยยยยย ตาวตาว
Nakara Akkaradecha มึงชื่อเมืองเหรอไปเรียกเขาตาวตาว Jame Jamessu
Jame Jamessu เออกูย๊อมมมมมมมมมม #RIPกู
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ เกินคาดมากเลย ขอคุณที่ติ และแก้คำผิดด้วยแต่เราพึ่งหัดเล่น
เดี๋ยวจะหาดูว่ากดแก้ไขตรงไหนแล้วจะรีบแก้ไขนะคะ ขอบคุณที่ของ พี่เมืองกับน้องตาวน๊าา
พูดถึงในสื่อโซเชียวอื่นๆสามารถติด #เมืองตาว ได้นะคะ เดี๋ยวตามไปอ่าน อิอิ
-
คุณนักขียนคะ เรามีคำถามค่ะ / แจ้งคำผิด (พอดีมันอยู่ในบรรทัดพอดี)
ดีกรีอดีตนักเรียนแรกเปลี่ยน USA สองปีซ้อน
(คำผิด: แรก=>แลก)
อันนี้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอะไรอ่ะคะ จะว่า AFS คงไม่ใช่ หรือแลกเปลี่ยนตอนเรียนมหาลัยแล้วรึเปล่า หรือยังไง
อยากทราบโปรไฟล์นางเพื่อความเข้าใจสมจริงของเราเอง แฮะแฮะ o18
-
งุ๊ยยยย...น่ารัก
-
รออ่านอีกค่ะ
-
:o8: อ๊าย...มาแล้ววว... o13 น้องตาวพี่เมือง...น่ารักน่าหยิกากกกก...รอค่ะ...มาบ่อยๆยาวๆนะค่ะ....
BTW: คนพี่หายไปไหนมาเป็นอาทิตย์ค่ะ... ถ้าคนน้องไม่ไปห้องสมุดก็ไม่เจอคนพี่สิ :m16: พี่เมืองนะพี่เมือง..ขอเบอร์ไปบูชาหรือไงเนี้ย....
-
ตาวตาวของเมืองเมือง o18
-
โอ้โหหหหหหหห
น้องตาวเหมือนมหาเลยลูก
-
ขอเบอร์แล้วไม่โทรไปเหรอ นี่ถ้าเขาไม่มาจะได้คุยกันมั้ยเนี่ยยย
-
ตาวตาวน่ารักกกกก
-
ชอบครับ รอติดตามตอนต่อไป
:mew1: :mew1: :mew1:
-
รอตอนต่อไปค่ะ^^
-
คือชอบนายเอกแบบนี้อ่ะ อึนๆกับพระเอกดี
ส่วนพระเอกก็ดูมั่นใจว่า นายเอกต้องตื่นเต้นหรือชอบ แต่เปล่าเลย
รอตอนต่อๆไปนะ
-
แค่ตอนแรกก็รู้สึกหมั่นไส้พระเอกอย่างพี่เมืองทันทีเลยค่าาา
ส่วนตาว น้องน่ารักมากก มึนๆแบบนี้น่าลากไปปู้ยี่ปู้ยำ อุ้ย... :hao6: :hao6: :hao6:
-
ตาวน่ารัก :o8:
-
โหหหห น้องตาวน่ารักมากเลยลูกก :hao5:
-
:impress2:
-
:katai2-1:
-
:z1: :z1: :z1:
-
พี่เมืองเข้าห้องสมุดจะร้อนแต่ถ้ามีตาวไปด้วยก็ไม่าะเทือนผิวหรอก 55555
ชอบค่ะ น่ารักดี รออ่านน้าาา
-
น่ารักกกกกก
-
น่ารักอ่าาา น่ารักมากๆเลยยยย รีบมาต่อนะจ๊าาาาา :hao7:
-
แอดเป็นแฟนเลยมั้ยคะพี่เมืองงง~
:hao7: :hao7: :hao7:
-
แหมมม เมืองเมืองร้ายว่ะ
-
ชอบตาว อย่าไปสนใจอิพี่เมือง มั่นไส้มัน 555555
-
ตาวน่ารักกกกก เมืองต้องเล็งตาวมานานมากๆแล้วแน่เลย พอมีโอกาสรุกใหญ่เลย มาต่อไวๆนะคะ เราอยากอ่าน
-
น้องตาวน่ารักมากกก เอ็นดูน้องมากกกก
อ่านแล้วแบบกรีดร้องในใจว่า ลูกกก น้องงง งี้เลย
ใสๆ ซื่อๆได้ขนาดนี้เลยหรอลูกก
อิพี่เมืองคือโปรไฟล์ดีแต่มีความผีบ้าอยู่เยอะมาก วอแวสุดด
จากชื่อเรื่องก้รู้เลยนะคะว่าใครกาม น้องตาวใาๆนี่รอดพ้นมาชิลๆอยู่แล้วว
น้องตะรู้ตัวเมื่อไหร่นะว่าอิพี่มันมาจีบเนี่ยย
รอค่าาาา
-
น่าสนุก รอติดตามค่ะ
-
รีบเลยนะเมือง ห้องสมุดไม่ร้อนแล้วเหรอ น้องตาวน่ารักกกกกกกกก :impress2:
-
ชอบความน้องตาวมาก พี่เมืองก็พี่เมืองเถอะ จีบยากหน่อยนะเพราะน้องเค้าไม่รู้จักเอ็ง :hao7:
-
อยากรู้ว่าตอน "เสือ" จะกินเหยื่อ สภาพตาวจะเป็นยังไง :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สั้นปายหนายยยยย
-
อื้อหืออ่านจบละจะลงแดง
-
ติดตามจ้า :L2:
ตาวน่ารักอ่ะ
-
รอค่ะ :pig4:
-
น่ารักดีจัง ปักรอครับ
-
เมืองเหมือนหวงตาวอยู่นะ :hao7:
-
มันต้องตามมมม
-
ชอบบบบบ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตาวหน้ารัก ติดตามๆ :mew1:
-
น่าร๊ากกกกก ชอบความไม่หือไม่อือของตาวตาว :katai2-1:
-
โง้ยยย ชอบความตาวตาว นั่นเมือง วิศวะ เลยนะ ทำไมถึงได้เมินเฉยกับเมืองแบบนี้ 5555555
เอ้าา!! สู้นะเมือง ตาวตาวรับแอดเฟซแล้ว สู้เด้อออ
:katai2-1: :katai2-1:
-
ติดตามน้องตาวด้วยคนฮะ
-
ฮืออออออ น่ารัก :ling1:
-
ติดตามค่ะ น่าสนใจ แอบขัดใจตรงคำผิดอ่ะ ผิดแบบไม่น่าผิด ยังไงก็ลองแก้ดูหน่อยนะคะ จะได้อรรถรสกว่าเดิม ติดตามค่า
-
รออ่านอยู่น้าาา ชอบเรื่องนี้ น่ารักกกก
-
ขอแปะะ :hao3:
-
สนุกกกก น่าติดตามมม อย่าลืมใส่เลขหน้าตอนที่อัพด้วยนะคะ :L2:
-
น่ารักก ชอบๆ ตามมมม รอตอนใหม่นะคะ :katai5:
-
รอติดตามมมมม
-
:impress2: อยากอ่านต่อล้าวว รอออออ
-
บทที่ 2
“ ฮัลโหลครับ ”
[ พี่ตาวคะพรุ่งนี้โบโบ้ไปเป็นเคสให้พี่ตาวไม่ได้แล้วนะคะอาจารย์นัดสอบด่วนอ่ะ ]
“ อือๆไม่เป็นไร ”
[ ฮือ พี่ตาวอย่าโกรธโบโบ้น๊าน้องขอโทษ ]
“ ไม่โกรธๆ โบโบ้ก็ตั้งใจสอบนะ ”
[ โอเคค่ะงั้นแค่นี้ก่อนนะโบโบ้ต้องไปเรียนต่อแล้ว ]
“ ครับ ” ตาวพูดทิ้งท้ายก่อนจะกดวางสายจากรุ่นน้องโรงเรียนที่พึ่งเจอกันเมื่อวันก่อนเลยขอให้มาเป็นเคสของภาควิชาขูดหินปูน แต่ก็เป็นอันโดนเทเคสซะงั้น
“ ตาวมึงเป็นอะไรเนี่ยนั่งหน้าหง่อยเชียว ” พอใจที่กำลังนั่งโซ้ยก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำอย่างเอร็ดอร่อยว่าขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนตัวเล็กเอาแต่นั่งทำหน้าหง่อยไม่ยอมตักข้าวเข้าปากสักที
“ พอใจเราโดนเทเคส ” ตาวช้อนตามองเพื่อนด้วยใบหน้าหง่อยขั้นสุด
เหมือนลูกแมวตาแป๋วๆที่คนชอบแชร์ในเฟสบุ๊คอ่ะนั่นแหละหน้าตาวตอนนี้...
“ โหใครหน้าไหนมันกล้าเทท็อปชั้นแบบมึงเนี่ย ” พอใจตาโตวางตะเกียบลงถ้วยซะน้ำแทบกระเด็น
“ น้องโบโบ้เค้าบอกว่าเค้าติดสอบ เราจะทำไงดีล่ะ ”
“ พรุ่งนี้มึงมาช่วยทำเคสกับกูก็ได้ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมากดิวะจะเครียดอะไรขนาดนั้นคราวหน้าค่อยลงเก็บใหม่ก็ได้ ” บอยว่าปลอบใจเพื่อน
“ ก็เราอยากรีบๆเก็บให้เสร็จจะได้เผื่อเวลาอ่านหนังสือได้เยอะๆ ”
“ งั้นเอางี้เดี๋ยวกูโพสต์หาให้ เพื่อนในเฟสกูเยอะใครทักไปหามึง มึงก็ตอบเขาด้วยล่ะเข้าใจไหม ” พอใจว่าพร้อมกับยกโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมากดหยุกหยิกๆพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะวางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะแล้วโซ้ยก๋วยเตี๋ยวต่อ
พอใจไง จะใครล่ะ ได้โพสต์สถานะของเธอเมื่อ 1 นาที ที่แล้ว
ประกาศ!! เพื่อนโดนเทเคส ใครสนใจอยากขูดหินปูนทักแชท Taw Traikhun ไปเลยค่ะ เพื่อนเป็นท็อปชั้นค่ะรับรองทำดีหายห่วงแน่นอน
104 คนถูกใจ 0 คอมเม้น
********************************************************
21.30 น.
Nakara Akkaradecha : ตาว
Nakara Akkaradecha : ตาวตาว
Nakara Akkaradecha : เห็นเพื่อนมึงโพสต์ว่าโดนเทเคสเหรอ
Nakara Akkaradecha : เอากูก็ได้นะ
Nakara Akkaradecha : ไม่ คือกูไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะเว้ยคือกูหมายถึงเอากูไปเป็นเคสมึงก็ได้นะ
Nakara Akkaradecha : อ่านแล้วทำไมไม่ตอบ
Nakara Akkaradecha : จะเล่นงี้เหรอมึงไม่ตอบกูรัวสติกเกอร์นะเอาดิ
Taw Traikhun : คุณเมืองผมจะอ่านหนังสือ
Taw Traikhun : ช่วยหยุดกวนด้วยครับ
Nakara Akkaradecha : มึงย้อนขึ้นไปอ่านมีประโยคไหนที่กูกวนมึง
Taw Traikhun :ก็ไอ้ที่รัวแชทมาเยอะๆแบบนี้นี่แหละครับที่เขาเรียกว่ากวน
Nakara Akkaradecha : กูก็แค่เป็นห่วงอยากช่วยมึงพรุ่งนี้กูว่างนะเรียกใช้ได้
Taw Traikhun : ไม่เป็นไรครับ
Nakara Akkaradecha : เป็นเถอะ....อยากเจอ *สติกเกอร์นิ้วจิ้มกัน
เมืองคือผู้ชายที่ร้ายกาจยันคำพูดจริงๆสินะ...
********************************************************
“ ตาวเมื่อวานมีคนทักมึงไปไหม ” พอใจถามเพื่อนพร้อมกับจัดการรวบผมยาวๆของตัวเองขึ้นมัดให้เรียบร้อยเพราะอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาที่พวกเขาจะเก็บเคสของภาควิชาขูดหินปูนแล้ว
“ ก็มีแหละ ” ตาวว่าพร้อมกับตรวจเชคตัวเองให้เรียบร้อยเพื่อสุขอนามัยที่ถูกต้องและสะอาดที่สุดก่อนที่จะลงมือรักษาคนไข้
“ ใครเหรอมึง ผู้ชายป่ะ ” บอยแทรกหน้าเข้ามาถาม
“ ก็... ”
“ ตาวตาว ” เสียงที่ร้องเรียกมาแต่ไกลพร้อมกับชายร่างสูงร้อยแปดสิบอัพในชุดเสื้อช๊อปสีน้ำเงินเข้าในกางเกงกับกางเกงยีนต์สีเข้มที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาทำให้คนทั้งสามต้องหันหน้าไปมอง
“ เชี่ยพี่เมือง!! ” บอยอุทานพร้อมกับอ้าปากค้าง
“ รอนานไหมกูพึ่งหาที่จอดรถได้อ่ะแล้วก็รีบวิ่งมาเลย ” เมืองว่าพร้อมกับเสยผมที่ชื้นเหงื่อของตัวเองอย่างไม่ใส่ใจแต่ทำเอาบอยและคนที่อยู่แถวๆนั่นจ้องมองจนตาค้าง
กับแค่เสยผมลวกๆแต่กลับดูเซ็กซี่จนอยากจะพุ่งเข้าใส่ซะงั้น...
“ ไม่เป็นไรครับ ” ตาวบอกคนตรงหน้าก่อนจะหันมาพูดกับเพื่อนทั้งสองที่ยังจ้องมองคนตัวสูงอย่างตื่นๆอยู่ “ พอใจ บอย เดี๋ยวเราพาคุณเมืองไปทำเรื่องเอกสารก่อนนะไว้เจอกันในห้องเลยไปละ ”
“ อ่ะ อ๋อ อือ เออได้ ” และนั่นคือเสียงของพอใจหญิงแกร่งที่ไม่คิดว่าจะมองชายใดที่เอ่ยออกมาอย่างตะกุกตะกัก
หลังจากที่พาเมืองมาทำเรื่องกรอกประวัติอะไรเรียบร้อยตาวก็เดินนำคนตัวสูงเข้ามาในห้องที่จะใช้ในการขูดหินปูดซึ่งก็มีเพื่อนหลายคนที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้แล้วเพื่อนบางคนที่เห็นคนตัวสูงเดินเข้ามาก็แทบหยุดชะงักการกระทำอื่นๆแม้แต่คนไข้บางคนยังรีบดึงผ้าที่คลุมหน้าอยู่ออกมาดูเลยเมื่อได้ยินคนพูดว่าเมือง แต่สำหรับนายนครที่ชินชากับเรื่องแบบนี้แล้วกลับทำเพียงเดินตามคนตัวเล็กที่อยู่ในชุดกราวน์สีขาวสะอาดตา ใส่หมวกคลุมผม แมสปิดปาก และแว่นตาทรงกลมที่เลนส์โคตรจะหนามาอย่างชิวๆเท่านั้น
“ เตียงนี้แหละนอนลงเลย ” ตาวว่าพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ของตนเอง
“ ให้นอนลงเลยเหรอ ตาวจะทำเองเลยเหรอ ”
“ ใช่ ” ตาวพยักหน้า
“ หูย แซ่บว่ะ ”
“ คุณเมืองนอนลงไป!! ” ตาวที่สูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดแล้วผ่อนออกมาเสียงดังพูดขึ้นอย่างเหลืออดไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนใสๆถึงขนาดไม่รู้นะว่าคำพูดของผู้ชายคนนี้มันสองแง่สองง่ามขนาดไหนแต่ยังไงก็ช่วยเล่นให้มันรู้เวลาบ้างไม่ได้รึไงกันนะ
“ ครับๆนอนละครับ ” เมืองหน้าหงอลงทันทีเมื่อโดนดุ สะโพกแกร่งทรุดตัวลงนั่งบนเตียงก่อนจะเอนหลังนอนราบไปกับเตียง
“ ยิ้มอะไรครับ ”
“ ได้มองหน้าตาวมุมนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันเนอะ ” เมืองที่นอนราบช้อนตายิ้มจนเห็นลักยิ้มบุ๋มที่ข้างแก้มให้กับตาวที่นั่งอยู่เหนือศีรษะของตนเอง
“ เหรอครับ ” ตาวว่าพร้อมกับเอาผ้าสีเขียวมาคลุมหน้าของคนที่เอาแต่จ้องหน้าของเขาเอาไว้ให้เหลือแค่ตรงช่องปากที่จะทำการขูดหินปูนเท่านั้น
“ อ่าวนักศึกษาใครที่พร้อมแล้วลงมือปฏิบัติได้เลยค่ะ ” เสียงของอาจารย์หมอที่ดังขึ้นทำให้นักศึกษาที่พร้อมแล้วเริ่มลงมือทำเคสของตัวเองโดยจะมีอาจารย์หมอคอยเดินดูและแนะนำเป็นคนไปหากยังทำไม่ดีพอ
“ ถ้าเสียวบอกผมนะครับ ” ตาวก้มลงบอกคนที่นอนอยู่
“ ห๊ะ!! ”
โป้ก!!
“ โอ้ย! ” ตาวยกมือขึ้นกุมหน้าผากของตนเองที่อยู่ดีๆคนตัวสูงก็ร้องลั่นลุกขึ้นมาทำให้เขาที่กำลังก้มหน้าโดนใบหน้าของคนตัวสูงชนหน้าผากเข้าอย่างจัง
“ ตาว! เป็นอะไรรึเปล่าขอโทษๆ ก็เมื่อกี้กูกำลังเคลิ้มๆจะหลับอยู่ดีๆมึงก็มาพูดอะไรเสียวๆกูก็ตกใจดิ ” เมืองรีบแก้ตัวเมื่อเห็นดวงตากลมโตภายใต้แว่นตากรอบหนากำลังจ้องเขาอย่างโมโห
“ ผมหมายถึงตอนที่ผมกรอฟันถ้าเสียวให้บอก ”
“ อ๋อๆ งั้นต่อเนอะ ” เมืองว่าพร้อมกับล้มตัวลงนอนใหม่
“ อ้าปากกว้างๆครับ ”
“ ตาวเสร็จนี้แล้วมีเรียนต่อไหม ”
“ อ้าปากครับ ”
“ ถ้าไม่มีไปกินข้าวเย็นด้วยกันไหม ”
“ คุณเมืองช่วยอ้าปากแล้วอยู่นิ่งๆด้วยครับ ”
“ ก็ตอบกูมาก่อนสิ ”
“ ตอนเย็นมีเข้าแลปต่อครับไม่ว่าง ” ตาวตอบ
“ วันหน้าก็ได้ตอบแทนที่กูมาเป็นเคสให้ไง นะ ”
“ ช่วยอ้าปากแล้วอยู่นิ่งๆก่อนได้ไหมเดี๋ยวมันจะไม่เสร็จก่อนสี่โมงเย็นนะ ” ตาวว่าเพราะการเก็บเคสในครั้งนี้มีเวลาแค่สามชั่วโมงคือบ่ายหนึ่งถึงสี่โมงเย็นเท่านั้นแล้วอาจารย์หมอจะลงตรวจและเซ็นผ่านให้ทีละคน
“ ก็ตอบตกลงก่อนดิ นะครับตาว ”
ใครบอกวิศวะแข็งกระด่าง...ขี้อ้อนที่หนึ่งล่ะสิไม่ว่า
“ เฮ้อ ครับ ” ตาวตอบรับในที่สุดก่อนที่ริมฝีปากที่โผล่พ้นผ้าสีเขียวออกมาจะฉีกยิ้มกว้างและอ้าปากอยู่นิ่งๆให้ตาวได้ทำงานถนัด
เวลาที่ค่อยๆผ่านไปทำให้เมืองแทบเคลิ้มหลับไม่รู้ว่าเป็นเพราะตาวมือเบาหรือเป็นเพราะกลิ่นหอมๆที่ลอยออกมาจากตัวของตาวกันแน่ที่ทำให้เขาแอบสูดดมเข้าเต็มปอดมันซะทุกครั้งที่ตาวก้มลงมาใกล้ๆ หูของเขาคอยฟังเสียงตาวหยิบจับเครื่องมือ พูดคุยกับเพื่อนในศัพท์ทางการแพทย์ที่เขาไม่เข้าใจแต่พอได้ยินเสียงตาวหัวเราะกับเพื่อนร่วมคลาสในบางครั้งมันก็ทำให้เขาอดยิ้มไปด้วยไม่ได้หรือตอนที่ได้ยินเสียงอาจารย์เดินมาตรวจเขาก็ยังเกร็งแทนตาวเลยเขาถึงกับคิดในใจว่าถ้าอาจารย์ดุตาวเขาคงลุกพรวดขึ้นมาเถียงให้ตาวแน่ๆ
สำหรับเมือง ตาวไม่ผิด..
ตาวถูกเสมอ...
“ เสร็จแล้วครับ ” ตาวว่าพร้อมกับดึงผ้าที่คลุมหน้าของเขาอยู่ออก
“ ขอบคุณครับ ”
“ เดี๋ยวเดินไปล้างปากในห้องน้ำแล้วก็ไปจ่ายเงินที่เคาว์เตอร์ข้างหน้าได้เลยนะ ” ตาวว่าพร้อมกับก้มหน้าถอดถุงมือที่สวมใส่ออกโดนไม่หันมาสนใจเขาเลยสักนิด
“ เดี๋ยวตาว ” เมืองร้องขึ้นตอนที่ตาวกำลังทำท่าจะเดินจากไปทำเอานักศึกษาทันตแพทย์แทบทั้งห้องหันมามองอย่างสนใจ
“ อะไรเหรอ ” ตาวหันกลับมาถาม
“ พรุ่งนี้กูโทรหานะ ” เมืองว่าพร้อมกับทำมือเป็นรูปโทรศัพท์ใส่หู
“ หูยยยย มาว่ะ ” เสียงบอยพูดเบาๆ
“ แล้วก็... ”
“ ..... ”
“ ตัวตาวหอมมากกูไปละ ” เมืองพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไปทำเอานักศึกษาทันตแพทย์ในห้องแทบกรี๊ดร้องกับการยิ้มที่มุมปากและคำพูดของเขา
เสือตัวนี้ร้ายไม่เบาเลยสินะ...
***************************************************
พอใจไง จะใครล่ะ ได้โพสต์สถานะของเธอเมื่อ 15 นาที ที่แล้ว
ว่าไงคะนักศึกษาทันตแพทย์ภาควิชาขูดหินปูนเซคบ่ายพร้อมไหมคะ ถ้าพร้อมแล้วก็เอ้าเริ่ม!!! Taw Traikhun
969 คนถูกใจสิ่งนี้ 102 คอมเม้น
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ หูยยยยยรุกหนักเวอร์
Park Pakorn เพื่อนครับๆขอรายงานเคสครับ ผู้ป่วยชายไทยสูงร้อยแปดสิบกว่าๆกำลังจะทำนักศึกษาทันตแพทย์มี complete life ครับ
Beem Dr. O/E: gingiva is slightly love..
Mark Moon Dx: love induce gingivitis recheck ไม่ผ่านแน่ๆเพราะคนไข้คงอยากมาเจอหมอบ่อยๆ
พอใจไง จะใครล่ะ ขอเพื่อน Taw Traikhun ตรวจในขั้นตอน Scaling and family planning ด้วยค่ะ เผื่อว่านักศึกษาวิศวกรรมศาสตร์เค้าจะอยากสร้างอนาคตด้วย อุ๊บซ์
Mapraw Maliwan ขอหมออธิบายกลไกการเกิดโรคนี้หน่อยนะคะ คาดว่ามันน่าจะเริ่มจากการสะสมความรัก เริ่มจาก Mild หากปล่อยทิ้งไว้จะพัฒนาขึ้นเป็น Moderate แน่ๆค่ะ อรั้ยยย
Taw Traikhun อะไรกันเนี่ยไม่อ่านหนังสือกันหรือไง เลิกเล่นกันได้แล้ว
Oh Oran ทอล์ก ออฟ เดอะ ทาวน์ ของชั้นปีขนาดนี้ทำไมกูพลาดดดด กรี๊ดดดดด อิตาวเล่ามาเดี๋ยวนี้นะ Taw Traikhun
Taw Traikhun มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละโอ้พวกนี้แกล้งเราอ่ะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ เหรอจ๊ะตาวตาว แล้วที่เขาว่าตัวหอมนี่จริงป่ะจ๊ะ
Oh Oran กรี๊ดดดดเขินแทนอิตาวจะมีผู้
Mark Moon ว่าแต่..ไม่ทราบว่านักศึกษาทันตแพทย์จะเอายังไงต่อเหรอครับ จะรับเป็นเคสพิเศษถาวรเลยรึเปล่านะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ หูยยย งานดีเบอร์นี้รับเป็นเคสแบบตลอดชีวิตเลยเถอะค่ะ
Kunraya Suwankul อ๋ออย่าลืมพาเขาไปกินข้าวล่ะ ตาวตาว
Taw Traikhun หยุดล้อกันได้แล้วเราไม่ได้ชอบผู้ชายนะ
Nakara Akkaradecha แต่กูชอบมึงนะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ อห. #โคตรคนจริง2017 กรี๊ดดดดดดดดดด
Taw Traikhun เลิกป่วนได้แล้วครับ Nakara Akkaradecha
Nakara Akkaradecha ก็มึงไม่ยอมรับโทรศัพท์กูอ่ะ
พอใจไง จะใครล่ะ หูยย มีโทรหากันด้วยอ่ะ
Taw Traikhun ผมไม่ว่าง Nakara Akkaradecha เลิกแซวได้แล้วพอใจ พอใจไง จะใครล่ะ
Nakara Akkaradecha ไม่ว่างแต่ตอบเฟสได้ โอเค๊ งั้นกูคุยกับเพื่อนมึงในนี้รอมึงว่างก่อนก็ได้
Taw Traikhun ผมบอกว่าให้เลิกป่วนไงเพื่อนผมเข้าใจผิดกันหมดแล้วเนี่ย
Nakara Akkaradecha ก็รับโทรศัพท์กูก่อนดิ
Taw Traikhun โอ้ย @#^$#$%%^*O)((^$#@@
Nakara Akkaradecha ไม่รับกูไม่ไปนะ กู-จะ-อยู่!!
พอใจไง จะใครล่ะ อ่ะดีลกันในโพสต์กูไปอีกค่ะ #ทีมพี่เมือง
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ ลีฟต์กลุ่มกันค่ะพวกมึงโยธาเค้าจะจีบหมอ อุ๊บซ์!! พอใจไง จะใครล่ะ Kunraya Suwankul Mark Moon Oh Oran Mapraw Maliwan Beem Dr. Park Pakorn #ทีมพี่เมือง
Taw Traikhun *สติกเกอร์หน้านิ่ง
Nakara Akkaradecha สรุปจะรับไม่รับ Taw Traikhun
Taw Traikhun โอเคๆ รับแล้วๆ
Nakara Akkaradecha ถ้ามึงรับแล้ว งั้น.....กู รุก นะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ GAME OVER พี่เมืองชนะขาดคร้า กรี๊ดดดด ผัวมาก คำพูดผัวมากกกกก
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ เราอยากสร้างสารบัญให้ง่ายต่อการกดอ่านนะคะแต่ทำไม่เป้นหากใครทำเป็นช่วยคอมเม้นบอกวิธีให้หน่อยนะคะ อ่ายให้สนุกคร้า พูดคุยอย่าลืมติด #เมืองตาว ด้วยน๊าเดี๋ยวไปส่อง
-
อยากให้มาต่อถี่ๆๆค่ะ จะได้กรี้ดดทียาวๆๆ
-
:hao6: :hao6: :hao6: อีพี่เมืองตื้อจริงๆ
-
:L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เมืองรุกหนักมากโอ๊ย :hao7: :hao7: :hao7:
-
:impress2:
-
ตาวตาว น่ารักมากเวอร์ อิพี่เมืองก็รุกเต็มที่
มาต่อบ่อยๆนะคะ
-
น่าร้ากกกพี่เมืองน่ารักกกก
-
กรี๊ดดด ฉันจะไม่ทนกับความฟินนี้
อ่านไปยิ้มไปอย่างกับคนบ้า
-
น่ารัก คุณเมืองจีบได้น่ารักมาก น้องตาวดูใจแข็งและสตรอง ไม่สนความหล่อความดังใดๆ
เอาใจช่วยเด้อคุณเมือง
ขอบคุณค่ะ
-
:pig4: มีความฟิน อิอิ
-
ชื่อเรื่องแอบแรง
ชอบๆๆๆ
:hao6:
-
ชอบบบบบบ รอตอนต่อไปค่ะ
-
โอยยยย.. สนุกอะ รอนะรอติดตาม
-
สนุกอ่ะ งานหนักค่ะคุณวิศวะ ถถถ ว่าที่คุณหมอเค้ามีกำแพงด้วย
-
กรี๊ดดดดด พี่เมืองรุกหนักมากเด้อออออออ ><
อยากเป็นเคสให้หมอไปตลอดชีวิตใช่มั้ยคะ อิอิ
รอติดตามตอนต่อไปน้าาา :)
-
พี้เมืองรุกแรงมากค่ะ ตาวตาวจะรับมือยังไงดี ชอบการเรียกชื่อของตัวเอกอ่ะ น่ารักดี คุณเมือง ตาวตาวงี้ กรี๊ดๆๆๆ กราวใจมากๆ
-
เอาแล้ววววว เอาแล้วพี่เมืองง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านไปยิ้มไป ชอบครับ #ทีมเมือง
-
โฮียยยยยยยย น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7: :hao7: :hao7:
อะไรคือการที่รุกหนักขนาดนี้ น้องตาวจะใจอ่อนหรือรำคาญ ไม่แน่
แต่น่ารักมากกกกกกกกกกกก :katai4: :katai4:
รีบมาต่อน้าาาาา ใจจิขาดดดดดด :z3:
-
พรี่เมืองงงงงงงงงง เกร้ดดดดดดดดดด
โอ๊ยเขินอ่ะ หยอดแรง รุกแรง น่ารักดี
ตาวตาวใจอ่อนบ้างยังงงงงง o18
-
:-[ :-[ :-[ รุกเลยค่า #ทีมพี่เมือง
-
ตาวนิ่งๆไม่หวั่นไหวเลยยย :hao7:
-
โอ้ยยยย ดาเมจรุนแรงต่อใจมากค่ะ งื้ออออออออ
-
พี่เมืองคือผีบ้ามากกก ความหล่อไม่มีผลใดๆอะถ้าจะผีขนาดนี้
น้องตาวมานิ่งๆมั่นๆ โนสนโนแคร์สุดด
ปัดพี่เมืองทิ้งเหมือนพี่มันเป็นเศษกระดาษอะ วงวารรร
รุกหนักมากกค่ะพี่เมือง แต่ไร้ผลกับน้องตาวมาก
ได้ผลคือได้กองเชียร์เพิ่ม แค่นั้นเลยยย
ส่วนวิธีทำสารบัญลองเข้าไปดูในนี้ดูนะคะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35910.msg2223184#msg2223184)
-
อิพี่เมือง..อาการหนักแล้ว ตก-หลุม-รัก หนักม๊าก...กกกกกกกก :m3: :m3: :m3:
-
พี่เมืองรุกแรงงง เขินๆ น่ารักนะคะ ทั้งพี่เมืองและตาว 555555555
-
:hao7: มาบ่อยๆๆ นะค่ะ....รอออ :hao6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อิพี่เมืองก็รุกจัง เพื่อนก็เชียร์จริง ตาว ตาว จะใจแข็งไปได้นานขนาดไหนน้อ :hao3:
-
เมืองรุกแรงมาก ฮือออออ ;-;
-
ขออยู่ #ทีมพี่เมือง ด้วยคน อะไรจะรุกแรงปานนี้คะ
o18 o18 o18 o18
-
เมืองรุกหนักมาก ชอบความนิ่งของตาว 55555
-
รุกแรงงงงงพี่เมืองงงง
-
พี่เมืองมันคนจริง2017 :hao6:
-
ชอบมาก ขำตลอด ตอนจีบกันมันก้อแบบนี้ล่ะนะ กร๊าวใจตลอด
-
:o8:เพิ่งได้ข่าวมาอ่าน แบบว่า..คือดีอ่ะ... ติดตามคร่า
-
พี่เมืองโคตรคนจริง o13 o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หูยยย ติดตามเลยจย้า พี่เมืองคนแซ่บเว่อ
ว่าแต่แอบสงสัยนิดนึงค่ะ คุณนครต้องเสียเงินค่าอะไรเหรอคะ
นึกว่าเป็นเคสแล้วตาวจะทำให้ฟรีซะอีก
-
พี่เมืองคนจริง รึกเร็วเวอร์ ระวังตาวตาวกลัวนะ5555555 เกลียดมกมึงรับ กูรุกมาก หมั่นไส้แรง5555555
-
กรี๊ดดด นังพี่เมืองงง :z3: :mew2:
-
:o8:แงงงง นิยายน่ารักใสๆมาแล้ววววว รอตอนต่อไปเลยค่าาา น้องตาวเล่นตัวนานๆนะคะ หมั่นไส้คนมั่นนคุณเมือง
-
#ทีมพี่เมือง คนจริง 2017
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ค่ะ
-
หูยยยสนุกอ่า :pig4: อ่านแล้วนั่งอมยิ้มมีความสุข
-
ตอนแรกอ่านชื่อพระเอกว่า เมือง นะ-คอน
n(_ _)n #หนูขอโทษพี่เมืองนะ-คะ-ระ เกลียดถ้ามึงรับงั้นกูรุกมาก 5555555
-
เขินพี่เมืองอ่ะ
-
พี่เมืองรุกหนักมาก :-[
-
:z1: ชอบทั้งเมือง ทั้งตาว
รอจ้าา
-
ทำปั่นป่วนไปหมด
-
ขอตอนต่อไปด่วนนนนนนนนนนนนนน :katai4: :katai4:
-
รุกหนักมาก พี่เมือง นคร,,
-
อย่าดีแตกน้าค้าพี่เมือง ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :mew3: :mew3:
-
:o8: :-[ :impress2: พี่เมืองนี้ทัพหน้ามากกก..บุกน้องตาวไม่ยั้ง... o22 ชอบค่ะ มาต่อบ่อยๆยาวๆนะค่ะ...รอค่ะ :hao7:
-
วอแวมากกกกก :z2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน คือชอบบบ!!!
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่เมืองรุกแรง :hao6: :hao6:
-
โอ้ยยยย อิพี่เมืองนี่ไม่ได้มาเล่นๆนะจ๊ะ รุกน้องตาวหนักมากจ้าาา :hao7:
-
ประโยคสุดท้ายแอคแทครุนแรงมากๆค่า
ฟินกันไปยาวๆ
-
รอน้าาาา
-
คืออยู่ๆก็มาชอบตาวงี้เลยหรอ
-
อ๊ายยยยเรื่องนี้น่ารัก :mew2:
-
:o8: :o8: :o8:
รอรอรอนะคะ
-
น่ารักมากกก
พี่เมืองรุกสุดๆ และแอบรั่วๆ น่าร๊าก
ติดตามๆ
-
รุกหนักมากค่ะ
-
:ling3:
-
:hao7: น้องตาววววววว
-
โอ้ยยยยยยยยยยย
ชอบบบบบบบบบบบ
-
วิ่งมากรี๊ดพี่เมือง ถ้าจีบตาวตาวเสร็จอย่าทำให้เสียใจนะ คูมหมอน่ารักจังเลย
-
คิดถึงตาวตาวละนะรออยู่ววว
-
น่ารักกกกก เพื่อนเชียร์มาก แต่ละคน
-
:pig4:
-
:mew1:
-
บทที่ 3
“ ตาวไปกินส้มตำกับพวกกูป่ะ ” บอยที่เดินออกจากห้องเรียนมาพร้อมกับตาวพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นนวดบริเวณลำคอของตนเองซึ่งเกิดจากการฝืนตัวเองไม่ให้หลับตลอดทั้งคาบจนรู้สึกเมื่อยไปหมดเพราะกลัวจดไม่ทันในสิ่งที่อาจารย์สอนไม่รู้ว่าคณะอื่นจะเป็นเหมือนคณะของพวกเขาไหมแต่อาจารย์ในคณะของพวกเขาแต่ละคนนี่สอนเร็วอย่างกะฟาสแปด พูดรัวเร็วชนิด โชว์มีเดอะมันนี่ หรือแรปอิทนาว ยังต้องก้มลงกราบกันเลยหล่ะ
“ เรามีนัดแล้วอ่ะ ”
“ กับใคร ” พอใจหันขวับมาถามเพื่อนตัวเล็กพร้อมกับหลี่ตามองอย่างจับผิด
ตึ้ง!!
Nakara Akkaradecha : กูรออยู่หน้าตึกละนะ
“ อ๋อ ว่าที่ผัว ” พอใจพยักหน้าหงึกหงักพึมพำกับตัวเองอย่างเข้าใจเมื่อเห็นตาวยกมือถือที่มีเสียงเตือนของโปรแกรมแชทขึ้นมาเปิดอ่าน
“ ถามจริงนะอิตาวมึงหวั่นไหวกับพี่เขายังเนี่ยหล่อเบอร์นั้นเป็นกู กูคงเสียตัวให้พี่เขาไปแล้วตั้งแต่วันแรก ” บอยว่า
“ หวั่นไหวอะไรกันบอยเราก็บอกแล้วไงว่าเราชอบผู้หญิงนะ ”
“ เชื่อได้เหรอมึงมันก็แค่กระต่ายโง่ๆจะไปทันเหลี่ยมเสือแบบพี่เมืองได้ยังไง ”
“ เชื่อเถอะน่าถึงเขาจะหล่อขนาดไหนก็ไม่ใช่แบบที่เราชอบหรอก ” ตาวว่า
“ สาธุ ไม่ใช่โผล่มาอีกทีมาบอกกว่าท้องกับเขานะกูจะตบให้ ” บอยพูดพร้อมกับยกมือไหว้ท่วมหัว
“ บอยเราเป็นผู้ชายจะท้องได้ยังไงกัน! ”
“ กูประชดไหมล่ะบางที ”
“ หยุดทะเลาะกันได้ละพวกมึงสองคนเนี่ย ” พอใจพูดห้ามศึก “ นั่นอิตาวพี่เมืองเดินไปหาเขาซะก่อนที่เขาจะโดนกระเทยทั้งคณะแดกหัว ” ว่าพร้อมกับผลักหลังของตาวให้เดินไปหาคนที่ยืนพิงเสาหน้าคณะโดนที่ในมือเรียวกำลังก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่
******************************************************************
“ คุณเมือง ” ตาวเรียกคนตัวสูงที่ไม่มีทีท่าว่าจะเงยหน้าขึ้นมามองตาวเลยสักนิด
“ แปบหนึ่งนะตาวป้อมมันใกล้แตกละ ”
“ ถ้าสนใจเกมส์ก็เล่นไปเถอะครับผมกลับละ ” ตาวว่าพร้อมกับหันหลังกลับไม่ใช่ว่าเขาเป็นพวกแอนตี้คนเล่นเกมส์นะเพียงแต่ว่าหากนัดเขามาแล้วจะให้เขามานั่งรอเฉยๆโดยที่อีกคนเล่นเกมส์นี่เขาขอกลับดีกว่าเพราะมันเสียเวลาอ่านหนังสือ
“ โธ่ตาวเสร็จแล้วๆ ” เมืองรีบยัดโทรศัพท์มือถือใส่กางเกงเมื่อตีป้อมจนชนะพอดิบพอดีไม่รู้ว่าจะขอบคุณฝั่งตรงข้ามที่เสือกตายหมด หรือขอบคุณคีบที่เป็นตัวล่อให้เขาพุ่งเขาไปตีป้อมแตกดีกันแน่ที่ทำให้เขาจบเกมส์ได้ทันเวลาก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินไปไกลกว่านี้
“ ครับ ” ริมฝีปากเล็กเอ่ยสั้นๆ
“ มากูช่วยถือ ” เมืองว่าอย่างเอาใจพร้อมกับดึงเอากล่องอุปกรณ์ทำฟันที่นักศึกษาทันตแพทย์ทุกคนจะต้องมีเป็นของตัวเองเอามาถือไว้ซะเอง
เรื่องเอาใจนี่เก่งที่หนึ่งเลย..
“ ไม่เป็นไรครับเอาคืนมาเถอะผมถือเองได้ ” ตาวว่าพร้อมกับแบมือให้คนตรงหน้าเพื่อบ่งบอกว่าให้ส่งกล่องเครื่องมือแพทย์มาให้เขา
“ ตาวรู้ป่ะความสุขของการเป็นแฟนหมอฟันคืออะไร ”
“ ไม่รู้ครับ ”
“ มันก็คือการได้ถือกล่องเครื่องมือให้เขา มารอรับเขา ยื่นแขนให้เขาคล้องเสื้อกราวน์ของเขาพาดพักไว้ หมออย่างตาวน่ะเหนื่อยแค่กับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องคนไข้แค่นั้นพอเดี๋ยวเรื่องอื่นกูจะเหนื่อยแทนเอง ”
“ ...... ”
“ แหนะ เขินจนอึ้งไปเลยอ่ะดิ หูยยยย ”
“ คุณเมือง ”
“ ครับตาวตาว ” เมืองฉีกยิ้มกว้างมองคนตรงหน้าคิดไว้ในใจแล้วว่ายังไงตาวก็ต้องหวั่นไหวกับคำพูดของเขาแน่ๆ
“ ตื่นนะครับ! ”
******************************************************************
ณ ร้านไก่ ชิคชิค
ตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในร้านผู้คนรอบข้างต่างก็พากันเหลียวมองไม่ใช่ว่ามองหมอสวมชุดกราวน์แว่นหนาเตอะแบบตาวหรอกแต่มองคนที่เดินตามหลังเข้ามาด้วยใบหน้าบึ้งตึงเหมือนหมีโดนผึ้งต่อยต่างหากล่ะ วันนี้เมือง นคร มาในคอนเซป ออลแบล็ค เพราะตั้งแต่หัวจรดเท้าเป็นสีดำทั้งหมด กางเกงยีนส์เข้ารูปสีดำสนิท เสื้อยืดคอกลมสีดำที่มีช็อปสีกรมท่าสวมทับแบบไม่ติดกระดุมอีกทียิ่งทำให้เขาดูเป็นผู้ชายที่น่ามองจนคอแทบหักขึ้นไปเป็นเท่าตัว
“ คุณเมืองกินสิครับ ” ตาวว่าพร้อมกับเลื่อนจานน่องไก่ที่ราดซอสเกาหลีไปตรงหน้าร่างสูงที่ยังคงนั่นนิ่งไม่ยอมกินอะไรทั้งนั้น
หรือว่าคำพูดที่ตาวพูดไปก่อนหน้านี่มันจะดูแรงไปจนทำให้เมืองโกรธกันนะ..
“ ไม่กิน ”
“ งั้นผมกลับ ” ตาวว่าพร้อมกับจะลุกจากที่นั่ง
“ เฮ้อออ โอเคๆกินแล้วๆ ” เมืองถอนหายใจพยักหน้าอย่างยอมแพ้เมื่อตาวทำท่าจะกลับจริงๆ “ ใส่ให้หน่อยดิ ” ว่าพร้อมกับยื่นมือไปให้ตาวใส่ถุงมือพลาสติกที่ทางร้านเตรียมเอาไว้ให้
“ คนอะไรตัวอย่างกะยักษ์แต่ขี้ใจน้อยอย่างกะมด ” ตาวว่างึมงำแต่ก็จำยอมใส่ถุงมือให้กับร่างสูงเพราะขี้เกียจจะมาทะเลาะอะไรอีกเขาก็แค่อยากรีบกินรีบกลับไปอ่านหนังสือแค่นั้นเอง
“ เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ ”
“ บอกว่าเวลาคุณเมืองกัดน่องไก่เข้าปากดูดีมากเลยครับ ”
“ จริงเหรอ งั้นกูจะกินเยอะๆเลย ” เมืองเผยยิ้มกว้างอีกครั้งเมื่อโดนชม
ก็พึ่งรู้วันนี้เหมือนกันว่าคนหล่อก็บ้ายอ...
“ ครับรีบๆกินไปเลย ”
Nakara Akkaradecha ได้โพสต์สถานะของเขาเมื่อ 45 นาทีที่แล้ว
ตัวกินไก่ Taw Traikhun
*แนบรูปตาวนั่งก้มหน้าโดยมีจานไก่วางอยู่ตรงหน้า
1,609 คนถูกใจสิ่งนี้ 54 คอมเม้น
Far Papob eiei นั่นเขาเอาไว้เรียกเหี้ยไอ้สัส!
Sue Sorawich ง่อววว มีการพาเขาไปกินไก่ร้านดังเด้อ
Jame Jamessu เดี๋ยวนะสัสเมือง
Jame Jamessu มึงแพ้ไก่?
Far Papob eiei เออใช่เหี้ยเมืองมึงแพ้ไก่นี่
Sue Sorawich มึงไม่ได้กินใช่ไหมมาตอบพวกกูหน่อย Nakara Akkaradecha
Pomipak Akkaradecha เหี้ยไหนเอาไก่ให้น้องกูกิน กูจะไปกุดหัวมัน!!
************************************************
23.03 น.
“ ฮัลโหลครับ ”
[ ชื่อไร ]
“ โทรมาแล้วทำไมถึงไม่รู้ล่ะครับว่าผมชื่ออะไร นี่จะโทรมากวนผมอีกแล้วใช่ไหมคุณเมืองผมไม่เล่นด้วยนะอ่านหนังสืออยู่ ”
[ ไม่ได้ชื่อเมืองตอบมาเร็วๆชื่อไร ]
“ ชื่อตาวครับ ” ตาวว่าพร้อมกับถอดแว่นสายตาที่สวมใส่อยู่ออกหลับตาลงเพื่อพักสายตาพร้อมกับยกมือขึ้นบีบนวดบริเวณสันจมูก
[ ต้องตาวตาวดิไม่ใช่ตาวครับ ]
“ จะกวนกันใช่ไหมครับ ” ตาวถามอย่างเริ่มโมโหเมื่อคนปลายสายดูท่าจะพูดกันไม่รู้เรื่อง
[ แล้วชื่อตาวตาวไหมล่ะ ]
“ ครับๆ ชื่อตาวตาวก็ได้ครับมีอะไร ” ตาวยอมแพ้ในที่สุด
[ กูเห็นเมืองโพสต์เฟสไปกินไก่กับมึงแล้วมันก็เอาแต่พูด ตาวๆๆๆ กูก็เลยค้นโทรศัพท์มันจนเจอเบอร์มึง ]
“ แล้ว? ”
[ แล้วเหี้ยไร คีพลุคขรึมเป็นผู้ชายคูลๆเหรอมึงอ่ะ คิดว่าเท่ห์เหรอรู้รึเปล่าว่ากูเป็นใครแน่จริงมึงออกมาดวลกับกูไหมตัวๆเลยไหม กูใจพอไม่หมาหมู่ ]
“ ชื่ออะไรครับ ”
[ ภาค ภูมิภาค พ่อกูใหญ่มากมึงจะทำไม ]
“ คุณภาคสวดมนต์เป็นไหมครับ ”
[ ทำไม คิดว่ากูโง่ขนาดสวดมนต์ไม่เป็นเหรอ เห็นงี้กูจบนักธรรมเอกมาแล้วนะโว้ย ]
“ นั่นแหละครับสวดมนต์ นั่งสมาธิแล้วไปนอนซะนะ ผมไม่รู้ว่าคุณโทรมาทำอะไรแต่ว่าผมไม่ว่าง ผมจะอ่านหนังสือ และมารยาทที่ดีคุณก็ไม่ควรโทรหาใครก็ไม่รู้ในยามวิกาลแบบนี้อีกเข้าใจแล้วใช่ไหมครับงั้นแค่นี้นะ บาย ”
“ เฮ้ยเดี๋ยว เดี๋ยว เฮ้ย !! ”
“ ภาคคุยกับใคร แค่ก แค่ก ”
“ มึงตื่นมาทำไมเนี่ยดึกแล้วนอนๆไปเดี๋ยวไข้ก็ขึ้นอีก ”
“ กูตื่นเพราะเสียงมึงเนี่ยแหละ สรุปเมื่อกี้มึงคุยกับใคร ” เมืองถามขึ้นอีกครั้ง
“ คนชื่อตาวตาวที่มึงเพ้อหาตอนไข้ขึ้นไง กูไปท้าตีกับมัน แม่งหมั่นไส้ทำมาคีพลุคนิ่งพูดน้อยใส่กู คอยดูนะเจอหน้าเมื่อไหร่กูจะซัดให้หมอบเลย ” ภาคว่าพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหงุดหงิด
“ สัสภาค!!! ” เมืองร้องเสียงหลงอย่างตกใจจนภาคสะดุ้ง
“ อะไร!! กูพี่มึงนะพูดเพราะๆเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูจะฟ้องคุณยาย ” ภาคชี้หน้าคนที่นอนราบบนเตียงผู้ป่วยโดยมีเข็มน้ำเกลือแทงอยู่ที่แขน
“ โอ้ยยยยย ” เมืองยกมือขึ้นทึ้งหัวของตนเอง
“ เมืองเป็นไรปวดหัวเหรอให้กูเรียกพยาบาลไหม ” ภาครีบวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาน้องชายด้วยสีหน้าเป็นกังวลเมื่อเห็นน้องชายมีท่าทีเหมือนปวดหัวอย่างหนัก
“ กูปวดหัวกับมึงเนี่ยภาค ” เมืองว่าออกมาอย่างสุดทน
“ ไหงเป็นกูวะ ”
“ ก็ตาวตาวคนที่มึงโทรไปท้าตีเขาน่ะคือคนที่กูกำลังจีบอยู่ไงไอ้พี่เวร ”
“ ห๊ะ!! คนที่มึงไปบอกคุณยายว่าน้องเมืองอยากมีแฟนแล้วอ่ะนะ ” ภาคร้องเสียงหลง
“ เออดิ มึงโทรหาเขาเดี๋ยวนี้เลย โทรไปขอโทษเขาแล้วบอกว่ากูป่วยหนักใกล้ตายแล้ว เข้าขั้นโคม่าให้เขารีบมาหากูด่วนๆเลย ” เมืองว่าพร้อมกับจัดแจงบอกบทให้พี่ชายเสร็จสรรพ
“ เมือง มึงโคตรชั่วเลยว่ะ ” ภาคว่าพร้อมกับกดโทรออกแค่มองตากับน้องชายก็เป็นอันเข้าใจกันแล้วว่าน้องชายต้องการอะไรและมีเหตุผลอะไรให้ต้องโกหกคนชื่อตาวแบบนี้
“ เออ กูชั่วได้พี่ ” เมืองว่ากลับ
“ ไอ้สัส!! ”
[ ห๊ะ !!! ]
“ เห้ยๆ ไม่ได้ว่าตาวตาวนะเว้ย ” ภาคร้องเสียงหลงเมื่อคำพูดของเขาที่กะจะด่าน้องชายตัวดีดันเป็นจังหวะเดียวกับที่คนปลายสายกดรับซะงั้น
[ ผมบอกให้ไปสวดมนต์ละนอนไง ไหนบอกจบนักธรรมเอกยังมาพูดไม่เพราะแบบนี้ใช้ได้เหรอ แค่นี้นะครับผมจะนอนแล้ว ]
“ เดี๋ยวๆ ไอ้เมืองมันป่วย ”
[ ครับ? ว่ายังไงนะครับ ]
“ มันแพ้ไก่มาก ถ้ามันจะกินไก่มันต้องกินยาแก้แพ้ต้านไว้ก่อนยี่สิบนาทีถึงจะกินไก่ได้แต่ก็กินได้ในปริมาณที่กำหนดเท่านั้นแต่วันนี้กูเห็นมันโพสต์เฟสไปกินไก่กับมึงพอกลับบ้านมาก็เริ่มคันเกาตัวจนเป็นแผล ไข้ขึ้นสูง จนต้องเข้าโรงพยาบาลทั้งหมดเป็นเพราะมึงเลย ตาวตาวตัวกินไก่ ”
[ ก็เค้าไม่ได้บอกผมนี่ว่าแพ้ไก่ ]
“ ก็มันจีบมึง เมื่อมึงบอกว่าจะกินไก่เป็นมึง มึงจะกล้าปฏิเสธไหมล่ะ ตอนนี้อาการมันโคตรแย่ไม่รู้จะอยู่ได้ถึงพรุ่งนี้ไหม หมอบอกว่ามะ.... ”
[ ตอนนี้อยู่โรงบาลไหนครับ ]
“ โรงบาล XX รีบๆมานะ ”
[ ครับ ]
“ เป็นไงการแสดงกู ” ภาคกดวางสายพร้อมกับหันมายักคิ้วให้น้องชาย
“ เหี้ย เอ้ย เยี่ยมจริงๆ ” ว่าพร้อมกับยกนิ้วกลางให้พี่ชายเป็นรางวัล
“ แต่ว่าก็ว่านะยังไงกูก็เคืองมันอยู่ดีที่พามึงไปกินไก่ถ้ามาแล้วขอกูด่าสักคำเถอะ ”
“ มึงด่าเค้าไม่ลงหรอก ”
“ ทำไม ”
“ เดี๋ยวก็รู้ ”
พึ่งสอบเสร็จค่ะเลยหายไปนานเลย ขอโทษน๊า หวังว่าจะอ่านอย่างสนุดจร้า อิอิ
-
ELLO HELL ปวดหัวกับสองพี่น้องจริงๆค่ะ :m20:
-
ตาวตาวตัวกินไก่ ชื่อนี้ไม่ได้ได้มาเพราะโชคช่วย 555555
-
พี่เมือนคนคูล อยู่บ้นเป็นน้องเมืองเหรอ เห็นแววว่าต้องมีคนเกียมัว 555
-
เป็นคู่พี่น้องที่หรรษาดีแท้5555
-
เกลียดการที่เรียกน้องว่าตัวกินไก่55555555
พี่เมืองนี่ทุ่มเทกับการจีบน้องมาก เต็มสิบให้เก้า หักหนึ่งคะแนนเพราะแอ๊บบอกว่าโคม่า :hao7:
-
ตัวกินไก่. นึกว่ากินแล้วปวดเก้าท์
555
-
อ่อย สนุก น่าติดตามค่า รอๆ
-
แค่รับมือกับน้องเมืองก็ว่าหนักละ ยังจะมีพี่ภาคมาเสริมทัพอีก จะไหวไหมตาวตาว
กราวน์ =ผิด
กาวน์ =ถูก
-
น้องตาวตาวน่ารักอ่ะ พี่น้องคู่นี้ดูจะมาพร้อมกับความป่วง..งงงงง 555 กลับมาแล้ว #คิดตึ๊ง :m18: :m18: :m18:
-
คุณพี่ชายมีความโอ๋น้องมากกก
แต่เดี๋ยวเจอตาวตาวแล้วน่าจะรู้ว่าควรอยู่ข้างไหน 5555
-
อิพี่น้องสองคนนี้คืออัลไลค้าาาา บ้าบอมากกก
ตาวตาวลูกแม่เจอศึกหนักปวดกบาลแน่
-
ชอบๆ เข้าใจตั้งชื่อ ภูมิภาค 555 อย่าลืมหาคู่ให้นะคะ
ส่วนน้องเมือง เรียกแทนชื่อตัวเองแบบนี้กับคุณยาย จริงอ่ะ
รีบมาต่ออีกบ่อยๆ นะคะ
-
คุณพี่จะท้าตีคนง่ายๆแบบนี้บ่ได้เด้อ
-
ขอยาวๆหน่อย อยากอ่าน :L1: :pig4: :pig4:
-
ขอยาวๆหน่อยยยยยย สั้นเหมือนคำพูด ตาวตาวเลย
-
ไรท์คับ มาต่อไวๆนะคะ..
อยากอ่านต่อแย้ววววว...
-
เอ่อมมม สองพี่น้องพอกันเลย 555
-
555555555 ตลกอ่ะ
อยากรู้ทำไมเมืองถึงมาจีบตาว
-
:call: :z10:
-
:m20: :m20:
-
โธ่ น้องเมืองงงงง น่ารักเชียว น่าจะเป็นลูกคนเล็กด้วย ตาวตาวบุกเลยลูกกกก
ปล. หรี่ตา ใช้ ร นะคะ ถ้า หลี่แบบนี้ ผิดเด้อออ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่าาา o13
-
น้องน่ารักจนด่าไม่ลงไงพี่ภาค แหม่ๆๆ บ้านนี้ตลกว่ะ มีความน้องเมืองดั้ว
ตลกตาวไล่ภาคไปสวนมนต์ ดูพี่ภาคเพ้อเจ้อไปเลยอ่ะ กร้ากกก
อีน้องเมืองเตรียมตัวโดนตาวสวด แพ้ไก่ไม่บอก
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เมืองควรเปลี่ยนแคปชั่นไอจี55555
ภาคด่าตาวตาวไม่ลงหรอกก น้องน่ารักกกก
-
“ ตาวรู้ป่ะความสุขของการเป็นแฟนหมอฟันคืออะไร ”
“ ไม่รู้ครับ ”
me : พิเมืองต้องบอกว่าคือการได้ฟันหมอแน่
.
.
.
.
“ มันก็คือการได้ถือกล่องเครื่องมือให้เขา มารอรับเขา ยื่นแขนให้เขาคล้องเสื้อกราวน์ของเขาพาดพักไว้ หมออย่างตาวน่ะเหนื่อยแค่กับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องคนไข้แค่นั้นพอเดี๋ยวเรื่องอื่นกูจะเหนื่อยแทนเอง ”
......น่อวววววววว หยิงกลายเป็นคนหื่นกามขึ้นมาทันที :hao6: :hao6:
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เมืองเอ๊ย........จะชมว่าตาวกินไก่ได้อย่างเอร็ดอร่อย
เขาไม่ชมกันว่า ตัวกินไก้หรอก
ตัวกินไก่น่ะมัน ตัวเ-ี้ย นะเมืองนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมืองจะได้คะแนนเพิ่ม หรือลดกันนะนี่
ที่แพ้ไก่ แล้วยังยอมกิน :hao3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จะรอดูพี่ภาคสยบน้องสะไภ้นะคะ ถ้าเก่งเหลือเกิน555555 ท่ทางถ้ามีคู่พี่ภาคน่าจะโดดกดนะคะ คิๆๆๆ
-
หนูตาวกลายเป็นตัวกินไก่ไปซะละ :hao7:
-
พี่ชายน่ารักอ่ะ 55555555
-
สั้นอีกล้าววววววววววววว :z3: :z3: :z3:
ชอบเมืองอ่าา จีบได้น่ารักมากเลยยยย ง่อวววว :hao7:
-
พี่ภาคเดี๋ยวรู้เลยยยยยย 5555555555
เอ็นดูพี่เมือง ตามใจตาวตาวได้ทุกเรื่องจริงๆ
-
ไหนรอดูซิถ้าพี่ภาคเจอน้องตาวตาวจะด่าลงมั้ยอิอิ
-
พี่ภาคตลก 5555555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตาวตาว
มึนๆดีอ่ะ
ชอบบบบบบบบบบบ
-
รอดูว่าพี่ภาคเจอตาวแล้วจะกล้าด่ากล้าว่าอะไรตาวไหม
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ภาคตลกเด้อออ เดี๋ยวเจอตาวตาวของพี่เมืองแล้วจะขำไม่ออก อิอิ
:hao6: :hao6:
-
พี่น้องอยู่ด้วยกันนี่ป่วนพิลึก :hao3:
-
โง้ยยย ติดตามๆ เมืองรุกแรงงง หลงแรงงง
-
ยกให้เป็นคนซึน2017เลยน้องตาวตาว
ชอบในความพูดน้อยต่อยหนักของนาง
ชอบที่ไล่พี่ภาคไปสวดมนต์
ว่าแต่เจอตัวจริงก็คงด่าไม่ลงอย่างที่คุณเมืองว่านั้นแหละ
เพราะactionไป10 reactionกลับมา0.28
โวยวายไปคงเหมือนคนบ้า --''
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
พี่ภาคเจอหน้าน้องตาวตาวแล้วด่าเลยนะ ด่าเยอะๆ เลย :m20:
-
ตลกพี่ภาค
ชอบความตัดบทของตาว รับรู้ได้ถึงความมองบน555555
-
สนุกจริงๆเลยค่ะ มีน้องภาพมาเสริมทัพน้องเมือง สงสารตาวตาวเลยอ่ะ o18
-
ชอบจริง ๆ คนแบบพี่ภาค (ตลก) 5 ดาวเนี่ย :laugh:
-
โถถถถถถถถถถถ่ พี่เมืองคนเท่ ทำไมดูกระจอกงี้วะ :ling1:
-
สอบเสร็จแล้วมาต่อรัวๆๆๆๆเลยนะคะ ติดตามอยู่ค่าาา
-
:pigha2: โอ้ยยย พี่ภาคคะ พี่จะฮึกเหิมผิดที่แล้วมังคะนั่น
-
รอค้าาาาาาาาาาาา
-
:katai5:
-
รอตาวตาว
-
โอ๊ย... ตอน4มาอย่างด่วนๆๆๆ
-
ตาวๆ น่ารักจัง
-
น้องตาวต้องดูแลพี่เค้านะ :mew1: :mew1:
-
โอ้ยชอบบบ ตาวตาวน่ารัก ชอบเมืองอะ รออยู่นะคะ :mew2:
-
รอดูพลังตาวตาว
-
:-[
-
ติดตามนะคะ สนุกกกกกกกกกก
-
สนุกมากค่ะตาวตาวน่ารัก :-[ :-[ :-[ รอติดตาม
-
พี่ภาคเจอตาวตาวจะด่าออกหรือ #เมืองตาว
-
เข้ามาเพราะชื่อเรื่อง
พออ่านไปหลงตาวๆด้วยคน
-
รอจ้าาาาาาาาาา
-
ฮาพี่ภาคอ่ะ 555
-
ใช่ๆ จะด่าน้องลงหรอ
-
:pig4:
-
รอค่าาาาาทา
-
พี่ภาคด่าตาวไม่ลงหรอก :hao3:
-
ชอบตาวววววว
-
คือดีอ่า ฮือออออ :katai3:
-
ฮืออออ สนุกกก 555555
ความจบนักธรรมเอกของพี่ภาค5555
ชอบค่ะชอบมาก สนุก
-
สนุกๆๆๆ
-
:z3:
-
โอ้ยย จะฮาหรือจะสงสารก่อนดี :m20:
-
มาต่อทีค่าาาาาาาา
-
นานไปแล้ววววววว
-
เสืออย่างเมืองยังต้องยอมลงให้ตาวตาว แล้วพี่ภาคจะเหลือเหรอเนี่ย คาดว่าไม่น่าจะรอดทั้งพี่ทั้งน้อง พี่เมืองรุกจีบใหญ่เลยเว้ย ท่าทางเอาจริงเอาจัง แสดงว่าที่เปลี่ยนตัวเองเลิกเจ้าชู้ ที่บอกกับที่บ้านว่าจะมีแฟน ก็เพราะตาวเลยสินะ แต่ว่าก็ว่าเถอะ อิพี่เมืองขอเบอร์ตาวมาก็สักพักนึงแล้ว ไม่ยอมโทร ไม่ยอมส่งสัญญาณใดๆ เลยนี่ยังไง หรือจริงๆกำลังวางแผนอยู่ แต่บังเอิญตาวมาให้เจอถึงที่ซะก่อน ถึงได้มีโอกาสรุกหน้าจีบแบบไม่สนอะไรใดๆทั้งนั้น แกรนด์โอเพนนิ่งสุดๆ ตาวก็ดูมึนๆงงๆดี งานนี้สงสัยจะงานหินสำหรับอิพี่เมืองซะแล้วมั้ง
-
ตัวกินไก่เมื่อไหร่จะมา
-
พี่ภาคมึง 5555555555
ตาวกวนแบบมึนๆ
-
รออัพอยู่นะคะ น่ารักกก
-
เนื้อเรื่องน่ารักมากเลยค่ะ รออ่านเสมอนะ สู้ๆค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao3: :hao3: :hao3:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องแล้วำม่กล้าอ่าน55555 ชอบมากๆๆ พี่เมืองดูเป็นคนหงอไปเลยเมื่ออยู่กับตาว รอติดตามนะคะ
-
บทที่ 4
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูในเวลาเกือบเที่ยงคืนดังขึ้นภายในห้องพักผู้ป่วยที่กำลังมีสองหนุ่มนั่งอยู่ภายในห้องหนึ่งคนกำลังดูหนังแอคชั่นจากโทรทัศน์จอแบนเครื่องใหญ่พร้อมกับถุงขนมที่กระจายอยู่เต็มเตียง ส่วนอีกคนกำลังนั่งเล่นเกมส์ที่โซฟาตัวกว้างอย่างเมามัน
“ ภาคมีคนมา ” เมืองพูดขึ้น
“ เออๆ ” ภาครับคำแบบขอไปทีพร้อมกับก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ ไปเปิดประตู!! ” ว่าพร้อมกับที่ถุงขนมมันฝรั่งยี่ห้องดังลอยฟาดเข้ากับหัวของผู้เป็นพี่ชายบังเกิดเกล้าเข้าอย่างจัง
“ ไอ้เมือง! กูพี่มึงนะ! ” ภาคเงยหน้าขึ้นมาจ้องมองน้องชายอย่างโมโห มันทำเขาเกือบแพ้เกมส์แล้วไหมล่ะ
“ กูก็น้องมึงนะ! ” เมืองเถียงกลับผู้เป็นพี่จ้องตากันชนิดที่ว่าถ้ามีมีดอยู่คนละเล่มคงวิ่งแทงกันให้ตายๆกันไปให้มันรู้แล้วรู้รอดไปซะตอนนี้เลย
“ ห้องมึง มึงก็เดินไปเปิดเองดิวะ ” ภาคว่าอย่างหงุดหงิด
“ กูป่วยอยู่มึงเห็นสายน้ำเกลือไหมเนี่ย ” เมืองว่าพร้อมกับชูมือข้างที่มีสายน้ำเกลือเสียบอยู่ขึ้นให้พี่ชายดู
“ แต่กูเล่นเกมส์อยู่ ทีมต้องการกูมึงแม่งไม่เข้าใจหรอก ”
“ เอามานี่กูจะเล่นรอ ” ว่าพร้อมกับแบมือขอโทรศัพท์มือถือจากพี่ชาย
ก๊อก ก๊อก
“ เออๆรู้แล้วโว้ยยย จะเคาะหาอะไรนักหนาวะแม่ง ” ภาคบ่นอย่างหัวเสียพร้อมกับลุกจากโซฟาเดินเอามือถือมาให้ผู้เป็นน้องชายได้เล่นเกมส์ต่อจากเขาพร้อมกับชี้หน้าขู่ “ เล่นดีๆนะมึง ”
ภาคเดินหน้าง่วงๆพร้อมกับเกาหัวแกรกๆด้วยใบหน้าที่ไม่เต็มใจแบบสุดๆไปที่ประตูห้องพักเขาคิดในใจแล้วว่าหากคนมาเคาะ มาเคาะแบบกวนตีนไม่ได้มีประโยชน์ห่าเหวอะไรเขาจะท้ามันต่อยหน้าโรงบาลแน่ๆ
“ ที่บ้านไม่สอนเหรอว่าไม่ให้มาเคาะห้องคนอื่นตอนจะเที่ยงคืนน่ะห๊ะ ” นั่นคือประโยคแรกที่ภาคพูดขึ้นหลังจากเปิดประตูห้องพักโดยที่ยังไม่เห็นหน้าของคนเคาะเลยด้วยซ้ำ
“ ...... ” คนตรงหน้าภาคไม่ตอบเอาแต่จ้องหน้าของภาคนิ่งๆ
“ มาหาใคร ” ภาคกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอเมื่อมองพิจารณาคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า คนตรงหน้าตัวสูงเลยบ่าของภาคขึ้นมาแค่นิดเดียว ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าเนียนไร้เครื่องประทินโฉมใดๆ จุดเด่นคงจะเป็นดวงตากลมโตที่โคตรจะหวานทั้งๆที่เป็นผู้ชายภายใต้กรอบแว่นตากลมๆนั่น ในชุดนอนเสื้อยืดตัวยาวโคร่งเกือบตกบ่า กางเกงนอนขายาวลายตารางสีน้ำเงินเข้ม สวมทับด้วยเสื้อแขนยาวไหมพรมตัวยาวสีเทา และรองเท้าแตะดาวเทียมหูคีบสีน้ำเงิน
“ คุณเมือง ” เสียงเรียบๆเอ่ยตอบ
“ เป็นไรกับมันจะว่าเพื่อนก็ไม่ใช่กูรู้จักเพื่อนมันทุกคน เด็กในสต็อกมันกูก็รู้จักหมดนอกซะจากว่ามึงจะเป็นพวกวันไนท์ เห้ยจริงดิ หน้ามึงดูอ่อนต่อโลกแบบโง่ๆอ่ะไม่น่าเลยคือกูแบบ... ”
“ คุณภาค! ”
“ เชี่ย!! รู้จักชื่อกูด้วย ” ภาคตาโตเท่าไข่ห่านเมื่ออยู่ดีๆคนตรงหน้าก็เรียกชื่อเขาขึ้นมาแทรกคำที่เขากำลังพูด
“ รู้สิก็เราพึ่งคุยกันไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนทีแรกก็คิดว่าไม่ใช่แต่พอได้ยินคำพูดเท่านั้นแหละรู้เลยนี่สินะ ภูมิภาค อัครเดชา ทีนี้จะเปิดประตูให้ผมได้รึยัง ”
“ คุยกับกู? กับกูเนี่ยนะ ” ภาคชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “ มึงเป็นใครวะเนี่ย ”
“ ชื่อตาว ” ตาวว่าด้วยใบหน้าที่นิ่งสนิทพร้อมกับยกมือขึ้นกอดอกมองคนตรงหน้านิ่งๆ
“ ตาว เด็กกูไม่มีคนชื่อตะ ห๊ะ!! ตาว!! ” ภาคร้องขึ้นเสียงหลงเมื่อพึ่งคิดอะไรออก “ ตาวตาวตัวกินไก่ป่ะ! ”
“ แค่ตาวเฉยๆก็พอมั้งทีนี้ผมจะเข้าไปได้รึยังครับ ” ตาวว่า
“ ดะ ได้ คงได้แหละ ” ภาคว่าพร้อมกับยิ้มแหยๆให้คนที่ทำหน้านิ่งใส่เข้าอยู่ ร่างสูงรีบเปิดประตูกว้างหลีกทางให้คนที่ตัวเล็กกว่าได้เดินเข้าไปภายในห้องพักผู้ป่วยพร้อมกับ RIP น้องชายอยู่ในใจ
ชิปหายแล้วไอ้เมืองเอ้ย...
“ ภาคใครมาวะคุยกันซะนานจนกูเล่นเกมส์จะจบตาที่สามละเนี่ย ”
“ พึ่งรู้นะครับว่าคนที่เค้าบอกว่าอาการโคม่าเค้านอนเล่นโทรศัพท์แบบนี้ได้ด้วย ”
ปึก !!
“ ไอ้เมืองโทรศัพท์กู! ” ภาควิ่งไปรับโทรศัพท์ลูกรักของตนเองแทบไม่ทันเมื่อเมืองโยนโทรศัพท์ทิ้งทันทีที่ได้ยินเสียงของตาว
“ ตาว ” เมืองอุทานอย่างตกใจ
“ สงสัยคุณเมืองคงจะหายแล้วงั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ”
“ อย่าพึ่งตาว ” เมืองว่าพร้อมกับคว้าข้อมือเล็กเอาไว้
ตาวมองข้อมือเล็กของตนเองที่มีฝ่ามือที่ใหญ่กว่ากุมเอาไว้เค้าโมโหคนตรงหน้าที่ทำให้เขาเป็นห่วงถึงขั้นที่รีบออกมาหาโดยไม่ได้แม้แต่จะเปลี่ยนชุดเลยด้วยซ้ำ เขาเป็นห่วงและรู้สึกผิดที่เป็นสาเหตุที่ทำให้คนตัวสูงต้องมานอนป่วยอยู่แบบนี้แต่สิ่งที่เค้าเดินเข้ามาเห็นกลับเป็นร่างสูงที่นอนเล่นเกมส์อย่างสบายใจ รอบข้างเต็มไปด้วยถุงขนมเหมือนคนไม่ได้ป่วยอะไร เค้าอยากจะด่าคนตรงหน้าชะมัดถ้าไม่ติดที่ว่าเขารับรู้ได้ถึงสัมผัสอุ่นๆของอุณหภูมิที่สูงเกินกว่าคนปกติจากฝ่ามือหนา และดวงตาเหมือนหมาหงอยนั่น
“ คุณเมืองปล่อยก่อนเดี๋ยวสายน้ำเกลือหลุด ” ตาวว่าพร้อมกับพยายามที่จะแกะมือหนาข้างที่เจาะน้ำเกลือของเมืองออกจากข้อมือของตนเองเพราะเขาสังเกตเห็นว่ามันเริ่มมีเลือดไหลย้อนกลับเข้าไปในสายน้ำเกลือแล้ว
“ ถ้าปล่อยแล้วตาวจะกลับไหม ”
“ ผม.. ” ตาวอยากจะพูดว่ากลับแต่พอเห็นแบบนี้แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ “ เฮ้อ ไม่กลับก็ได้ครับ ”
“ มึงพูดเองละนะ ภาคมึงเดินไปล็อคประตูเลย ” ประโยคแรกพูดกับตาวแต่ประโยคหลังเขาหันไปบอกผู้เป็นพี่ที่ยังคงรำพึงรำพันกับโทรศัพท์ลูกรักยังไม่เสร็จ
“ นี่กูยังจำเป็นอยู่เหรอ ” ภาคถามประชด
“ จริงๆก็ไม่ ใจกูอยากบอกว่า เห้ยภาคมึงไสหัวออกไปจากห้องนี้ก่อนได้ไหม แต่มึงเป็นพี่กูไงกูเกรงใจ ”
“ โห มึงพูดขนาดนี้มึงไม่ต้องคิดว่ากูเป็นพี่มึงก็ได้เมือง ไอ้น้องเวร ” ภาคว่าพร้อมกับชูนิ้วกลางให้ผู้เป็นน้องชาย “ ไงเสร็จแล้วโทรหากูละกันเดี๋ยวหาแดกโจ๊กรอบดึกรอ ” ว่าพร้อมกับเดินออกจากห้องพักไป
“ เชื่อเลยว่าพี่น้องกันจริงๆ ” ตาวว่าพร้อมกับส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ
“ หล่อเหมือนกันอ่ะดิ ”
“ กวนประสาทเหมือนกันต่างหากล่ะครับ ” ตาวว่า
“ ไอ้ภาคคนเดียวเหอะกูไม่เคยกวนมึงเลยนะ ” เมืองเถียง
“ ช่างเถอะครับว่าแต่หมอว่าไงบ้างแล้วแพ้ไก่ทำไมถึงไม่บอกผม ” ตาวว่าพร้อมกับทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างๆเตียงผู้ป่วย
“ ก็แพ้ปกตินั่นแหละ ทีนี้กินหนักหน่อยเลยไข้ขึ้นด้วยแต่มึงไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวกินยา ทายาก็หายละกูเป็นบ่อยชินแล้ว แล้วก็เรื่องที่ไม่บอกมึงว่าแพ้ไก่กูก็แค่เห็นท่าทางมึงเหมือนจะชอบกินไก่มากๆก็เลยไม่อยากขัดจริงๆกูก็กะว่าจะไม่กินไปนั่งมองมึงกินเฉยๆแต่ว่ามึงบอกว่าตอนกูกัดน่องไก่มันดูหล่อกูก็เลย... ”
“ กินแหลกจนไม่ดูตัวเอง ” ตาวต่อให้
“ แหะๆ ” เมืองได้แต่ยิ้มแหยๆให้กับคนที่นั่งทำหน้าดุใส่เขา
“ นี่มันชีวิตคุณ ร่างกายคุณนะครับ ทำไมไม่รักมันบ้าง ขนาดตัวเองยังรักไม่ได้เลยแล้วจะไปรักใครได้ ”
“ นี่คือขั้นแรกของการแอบบอกทางอ้อมว่าเปิดใจป่ะ ” เมืองว่าพร้อมกับยิ้มมองคนที่นั่งอยู่ข้างเตียง
“ คุณเมืองผมจริงจังอยู่นะ ”
“ ทำไมอ่ะ คบกูวันนี้แถมฟรีเป็นเคสคนไข้ให้มึงยันเรียนจบเลยนะสนป่าว ”
“ คุณนี่มันจริงๆเลย ”
“ ยังไม่สนเหรองั้นแถมตัวกูก็ได้เอ้า อยากปู้ยี้ปู้ยำยังไงตามสบายกูจะไม่ขัดขืนหรือโวยวายเลยสักคำ ”
“ ผมว่าคุณคงหายแล้วล่ะพูดเก่งแบบนี้งั้นผมขอตัวกลับเลยดีกว่าดึกแล้ว ”
“ เดี๋ยวดิตาวววว ” เมืองเรียกชื่อคนตัวเล็กเสียงยานอย่างออดอ้อนชนิดที่ว่าหากพวกเพื่อนแก๊งชายโฉดของเขามาได้ยินพวกมันคงพากันทำตาเหลือกคิดว่าเขาโดนผีคิตตี้เข้าสิงแน่ๆ
“ คุณเมืองมันดึกแล้วอีกอย่างพรุ่งนี้ผมก็มีเรียน ” ตาวอธิบายอย่างใจเย็น
“ งั้นอยู่จนกว่ากูจะหลับก่อนได้ไหม ” เมืองว่าพร้อมกับใช้สายตาอ้อนในแบบที่ตาวปฏิเสธไม่ได้
“…. ”
“ นะ นะครับ ”
“ ก็ได้ครับ ” ตาวรับปากในที่สุด เมืองฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้คำตอบที่ถูกใจเหมือนเด็กประถมที่แม่ยอมซื้อการ์ดยูกิให้อย่างไงอย่างกัน
ตาวลุกขึ้นจากเก้าอี้เมื่อเห็นร่างสูงตรงหน้าหลับตาลงแล้ว มือเล็กหยิบผ้าห่มที่คลุ่มอยู่บริเวณเอวแกร่งให้มาห่มไว้บนหน้าอก
หมับ!!
ผ่ามือหนาที่คว้าหมับเข้าที่ข้อมือของตาวในช่วงที่ตาวจัดการห่มผ้าให้ทำให้ตาวหยุดชะงักเขาอยากจะชักมือกลับหากทว่ากลับต้องหยุดนิ่งเมื่ออยู่ดีๆคนที่หลับตาพริ้มก็เอาฝ่ามือของเขาไปแนบไว้กับแก้มของตนเองพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข
“ มือมึงนุ่มจัง อุ่นด้วย ” ว่าพร้อมกับเบียดใบหน้าของตนเองเข้าหาฝ่ามือเล็กมากขึ้นกว่าเดิมจนตาวไม่กล้าที่จะชักมือออก
“ …… ” ตาวไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรถึงได้เลือกยืนนิ่งให้คนตัวสูงได้ทำแบบนี้กับเขา เขารู้แต่ว่าสายตาของเขากำลังจ้องมองใบหน้าที่หล่อแบบร้ายกาจที่หลับตาพริ้มแล้วแนบใบหน้าลงกับฝ่ามือของเขาอย่างอ่อนโยนมันทำให้ใจของเขากระตุกผิดจังหวะอย่างไม่ทราบสาเหตุ
เขาคงไม่ได้กำลังหวั่นไหว กับเสือร้ายตัวนี้หรอกนะ
ใช่ไหม...
“ แล้วก็อีกอย่างที่อยากบอกชุดนอนที่มึงใส่วันนี้คอกว้างมากและหัวไหล่มึงก็เนียนมากโคตรขาว ”
เกือบจะดีอยู่แล้วเชียว
ละมุนไม่ได้ถึงห้าวิ ก็ชีกอจนได้...
“ คุ.... ”
“ รู้นะว่ามึงกำลังจะด่ากู ด่าไปเถอะต่อให้เป็นคำด่าแค่เป็นเสียงมึงกูก็โคตรมีความสุขละ ”
“ เลิกพูดแล้วก็นอนสักทีเถอะครับไม่งั้นผมจะกลับละนะ ” ตาวดุเมื่อเห็นร่างสูงที่หลับตาแล้วแต่กลับไม่ยอมนอนสักที
“ ฝันดีครับตาวของเมือง ” สัมผัสอุ่นๆจากริมฝีปากของเมืองที่จูบแผ่วเบาอย่างนุ่มนวลลงบ่นฝ่ามือของตาวทำให้ตาวตัวชาวาบทำตัวแทบไม่ถูก เขาไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่ดูใช้ชีวิตห่ามๆมาทั้งชีวิตจะมีมุมแบบนี้
มุมที่ทำให้ใจของตาวกระตุกเป็นรอบที่สองในรอบวัน...
คำว่าครับมันดูเพราะและไม่ได้พิเศษอะไร แต่มันกลับดูแปลกตาและพิเศษจนใจสั่นเมื่อคนที่แทบไม่เคยจะได้ยินคำพูดเพราะๆออกจากปาก พูดว่าครับ พร้อมกับสัมผัสละมุนราวปุยนุ่นแบบนี้
***************************************************
“ น้องเมืองลูก ”
“ คุณยาย ” เมืองที่ถูกรายล้อมไปด้วยเพื่อนๆในบ่ายของวันใหม่ขานรับผู้ที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยของเขา
“ คุณยายสวัสดีคร้าบบบบ ” แก๊งชายโฉดพร้อมใจกันพนมมือไหว้ผู้สูงอายุด้วยกันอย่างพร้อมเพียง
“ สวัสดีจ๊ะเด็กๆไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะหล่อขึ้นกันทุกคนเลยรึเปล่าเนี่ย ” หญิงชราทักทายเพื่อนของหลายชายอยางอารมณ์ดี พร้อมกับเอื้อมมือไปลูบไหล่ของเจมส์อย่างเอ็นดูก่อนจะหันมองจ้องหลานชายที่นั่งอยู่บนเตียงคนไข้ “ แล้วเรานี่ยังไงหึ เข้าโรงพยาบาลขนาดนี้แล้วทำไมไม่บอกยายครับน้องเมือง ”
“ น้องเมืองก็แค่ไม่อยากให้คุณยายเป็นห่วงอีกอย่างก็ไม่ได้เป็นอะไรมากด้วยนี่หมออนุญาตให้กลับบ้านได้แล้วนะไม่เชื่อคุณยายถามพี่ภาคดูก็ได้ ” เมืองว่าตอบผู้เป็นยาย คำว่า ‘ พี่ภาค ’ ที่หลุดออกจากปากของเมืองทำเอาตาวที่ยืนเงียบๆอยู่ถึงกับทึ่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เมืองนี่นะเรียก ภาค ว่าพี่ หิมะจะตกที่ประเทศไทยไหมเนี่ย
“ น้องภาคก็เหมือนกันทำไมไม่ดูแลน้อง ” หญิงชราหันไปดุพี่ชายคนโต
“ น้องภาคไม่ผิดนะคุณยาย ก็ไอ้ เอ้ย น้องเมืองมันไปกินไก่เอง ก็ใครบอกมันอยากโชว์แมนอวดตาวตาว เองล่ะ ” ภาคโวยกลับ
“ เอะ ตาวตาว ชื่อคุ้นๆ นะ ”
“ เอ้า คุณยาย ก็นี่ไงตาวตาว ” ภาคว่าพร้อมกับผลักหลังของตาวที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังให้ขึ้นมาข้างหน้าให้หญิงชราได้เห็นหน้าชัดๆ “ คนที่ทำให้น้องเมืองมันอยากมีความรักไงคุณยาย ”
“ สะ สวัสดีครับ ” ตาวยกมือสวัสดีอย่างทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองภาคอย่างคาดโทษแต่ภาคก็หาได้เกรงกลัวไม่สนุกนักล่ะได้แก้เผ็ดคืนเขาเนี่ย
“ อ๋อ คนนี้เองเรอะ ” หญิงชราว่าพร้อมกับจ้องมองตาวตั้งแต่หัวจรดเท้าจนตาวทำตัวไม่ถูกเหงื่อซึมฝ่ามือไปหมด เขาไม่น่าตกลงมาเยี่ยมเมืองพร้อมกับแก๊งเพื่อนๆของเมืองที่ถ่อไปชวนเขาถึงคณะเลยจริงๆให้ตายสิ
เกร็งชะมัด...
“ คุณยายอย่ามองแบบนั้นดิเขากลัวหมดแล้วเนี่ย ” เมืองว่าพร้อมกับฉวยโอกาสดึงมือของตาวที่กุมกันอยู่มาจับเอาไว้ ตาวอยากจะชักมือกลับแต่ก็เกรงสายตาของหญิงชราที่ท่าทางจะรักหลานชายมาก กำลังจ้องมองเขาอยู่จึงต้องปล่อยเลยตามเลยให้เมืองได้กุมมือของเขาเอาไว้
“ โหหหห ขนาดนี้เพื่อนก็ไม่จำเป็นละม้างงง ” เสือเอ่ยแซว
“ อย่าว่าแต่เพื่อนเลยพี่ก็คงไม่จำเป็นตั้งแต่เมื่อคืนละล่ะ ” ภาคพูดเสริม
“ เอะ เมื่อคืน? ” ฟาร์จ้องหน้าเพื่อนอย่างจับผิด
“ แหนะ เมื่อคืน? ” เจมส์เอาด้วยอีกคน
“ พอๆ คุณยายอยู่เนี่ยเห็นไหมรีบๆขนของไปรถเลย อยากกลับห้องจะแย่ละ ” เมืองไล่เพื่อนๆ
“ แล้วนี่จะกลับกันยังไงหมดล่ะหืม ” หญิงชราเอ่ยถาม
“ พี่ภาคเอารถมารับครับคุณยาย ส่วนพวกนี้ ” เมืองชี้ไปยังเพื่อนๆของเขาที่กำลังเคลียร์ของออกจากห้องพัก “ มันพากันเอารถมาเอง ”
“ น้องเมืองโอเครึยังนอนใส่น้ำเกลืออีกสักคืนไหม หรือว่าให้ยายไปนอนเป็นเพื่อนที่ห้องด้วยดี ”
“ ไม่เป็นไรครับคุณยายน้องเมืองหายแล้วอีกอย่างตาวตาวเป็นหมอ ตาวตาวดูแลเมืองได้ จริงไหมตาวตาว ” เมืองว่าพร้อมกับหันไปยิ้มหวานสบตาตาวที่กำลังยืนงงชี้นิ้วเข้าหาตัวเองว่าเขาไปรับปากว่าจะไปดูแต่เมืองตอนไหนกันอีกอย่างนะที่เมืองอาจจะลืม
เขาเป็นหมอฟัน....ไม่ใช่หมอคน
เกือบสามอาทิตย์แล้วที่เมืองยังคงวนเวียนอยู่ในชีวิตของตาวทักมากวนประสาทให้ตาวได้โมโหแล้วด่าบ้าง บางทีก็เดินมาหาถึงที่คณะขนาดโดนตาวด่า หรือบอกว่ารีบมีเรียนคนอย่างเมืองยังสามารถตีหน้ามึนแล้วบอกว่าไม่เป็นไรมาให้เห็นแค่หน้า แค่นิดเดียวก็ยังดี ตาวล่ะยอมใจจริงๆเลย
“ ตาว พักก่อนพวกกูมึนไปหมดแล้วเนี่ย ” บอยพูดขึ้นก่อนจะรีบยกมือห้ามตาวที่กำลังจะเปิดชีทไปอีกหน้า ช่วงนี้เป็นช่วงใกล้สอบแม่คณะอื่นจะบอกว่าเหมือนอีกตั้งสองอาทิตย์กว่าๆค่อยอ่าน แต่สำหรับทันตะแพทย์แล้วมันไม่ใช่ถ้าไม่อ่านตอนนี้เก็บไว้อ่านตอนหนึ่งวันก่อนสอบมีหวังตายแน่ๆพวกขาจึงได้นัดติวกันโดนมีตาวเป็นคนติวให้เพื่อนทั้งกลุ่ม
“ เอางั้นก็ได้ ” ตาวว่าพร้อมกับถอดแว่นสายตาของตนเองออก ยกมือเรียวขึ้นนวดระหว่างคิ้วของตนเอง พอหลังจากที่ตาวพูดแบบนั้นเพื่อนแต่ระคนก็ทำหน้าระรื่นอย่างกะถูกหวยบ้างก็ฟุบหน้าหลับลงกับโต๊ะ บ้างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
Taw Traikhun ได้โพสต์สถานะของเขาเมื่อเร็วๆนี้
หิวเครปชาโคลฝอยทองราดนมหวานๆ กับโกโก้ปั่นสักแก้วจัง
5 คนถูกใจ 0 คอมเม้น
Rrrrrrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrrr
“ อ่านหนังสืออยู่ครับไม่ว่าง ” ตาวกดรับสายพร้อมกับกรอกเสียงลงไปเมื่อรู้ว่าคนที่โทรขาเขานั้นเป็นใคร
[ อยู่ไหน ]
“ โรงอาหารคณะครับ ”
[ ดึกป่านนี้เนี่ยนะ ยุงไม่กัดรึไงทำไมไม่พากันไปอ่านที่อื่น ห้องสมุดก็ได้ ]
“ คนมันเยอะครับไม่มีสมาธิ คุณเมืองมีธุระแค่นี้ใช่ไหมงั้นผมวางนะ ”
[ เดี๋ยวตาวอย่าพึ่งวาง ]
“ ครับ ” ตาวชะงักพร้อมกับขานรับ
[ สู้ๆนะ ]
-///-
“ อ่ะว่าไงคะคุณติวเตอร์ทำไมวางสายจากผู้แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวคะแหมมมม ” พอใจที่จ้องมองเพื่อนตัวเล็กตั้งแต่ช่วงที่คุยโทรศัพท์พูดขึ้น
“ เราไม่ได้ยิ้มสักหน่อย ”
“ อิตาว อิตอแหล ” บอยที่ทนไม่ไหวว่าขึ้นพร้อมกับจิ้มหน้าผากเนียนจนตาวแทบหงาย
“ บอยเราเจ็บนะ ” ตาวว่าพร้อมกับยกมือขึ้นกุมหน้าผากของตนเอง
“ มีผู้หล่อเบอร์นั้นมาจีบจะเป็นเดือนเลิกเล่นตัวได้ล่ะคะมึงไม่ได้สวยเหมือนใหม่ ดาวิกา อย่าเลือกมาก!! ”
“ ถามจริงนะที่มึงสร้างกำแพงกับเขาไม่ยอมเปิดใจอยู่แบบนี้เป็นเพราะมึงกลัวใช่ไหม ตาวกูว่ามึงเป็นโรค Philophobia แน่ๆเลยว่ะ ” พอใจว่าขึ้นอีกคน
“ เรา... ”
“ ตาว! ” เสียงทุ่มที่เรียกขึ้นขัดบทสนทนาของพวกเขาทำให้พวกเขาต้องหันไปมองยังต้นทางของเสียงก่อนจะพบกับผู้ชายผิวไม่ขาวมากในชุดเสื้อบาสสีขาวกับกางเกงบอล ผมยุ่งๆเดินถือถุงอะไรสักอย่างเข้ามาหาพวกเขา
“ หูยย นี่พี่เมืองหรือแด๊กคูล่าอ่ะตายยากชิปหาย ” บอยกระซิปพูดกับพอใจที่พยักหน้าเห็นด้วยทันที
“ มาทำไมผมบอกว่าอ่านหนังสือไม่ว่างไง ” ตาวหันไปว่าคนตัวสูง
“ เอาเครปมาให้เฉยๆเห็นบ่นว่าหิว แต่เที่ยงคืนมันหาซื้อโกโก้ปั่นไม่ได้แล้วว่ะร้านปิดหมดแล้วกูก็เลยซื้อไมโลเซเว่นมาแทนพอกินได้ไหม ” เมืองว่าพร้อมกับวางถุงเครปชาโคลลงตรงหน้าของตาวพร้อมด้วยปักหลอดลงบนกล่องไมโลให้ตาวอีกต่างหาก
“ โอ้ยอิตาวถ้ามึงไม่เอากูจะเอาเองละนะ พ่อคุณ พ่อเทพบุตรของบี๋ ” บอยว่าพร้อมกับเนียนเดินมากอดลำแขนแกร่งของเมืองเอาไว้
“ อิบอยอิแรดนั่นผู้เพื่อนออกมา!! ” พอใจลากบอยให้กลับมานั่งลงที่เดิม
“ ฮาๆไม่เป็นไรๆงั้นพี่ไปละนะ ไม่รบกวนละ ” เมืองหัวเราะอย่างไม่ถือสาพร้อมกับโบกมือลา
“ คุณเมือง ”
“ หืม? ” เมืองเริกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นตาวเรียกตน
“ ขอบคุณนะครับ ” ตาวก้มหน้าพูดเสียงแผ่ว
“ ไม่เป็นไร ” เมืองว่าก่อนจะค่อยๆยิ้มออกมา “ กูเต็มใจ ”
“ อิตาวทำไมมึงไม่กินเครปสักทีเอาไว้นานๆไม่กรอบไม่อร่อยนะเว้ย ” บอยว่าขึ้นหลังจากที่เมืองกลับไปพวกเขาก็กลับเข้าสู่โหมดติวหนังสืออีกครั้งจนหยุดพักอีกรอบแต่ตาวก็ยังคงไม่กินเครปที่เมืองซื้อมาให้สักที
“ ผมยังไม่ค่อยหิว ” ตาวตอบ
“ จริงเหรอ ไม่ใช่ว่าจะกลับเอาไปเก็บใส่ตู้เย็นไม่ยอมกินเพราะพี่เมืองซื้อมาให้หรอกนะ ”
“ บ้าเหรอบอยใครเค้าจะไปทำแบบนั้นกัน ”
“ มึงไง ” บอยชี้นิ้วไปยังคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขา
“ เรากินแล้วนี่ไงเห็นไหม ” ตาวที่ไม่รู้ว่าจะเถียงอะไรกลับจึงหยิบเครปชาโคลฝอยทองขึ้นมากัดกินคำใหญ่ให้บอยได้เห็นแต่แล้วพอกินไปเรื่อยๆเขาก็ต้องหยุดชะงัก
“ อะไรอิตาว มีจิ้งจกในเครปเหรอ ” บอยที่มองอยู่ถามขึ้น
“ เปล่า คือ.. ”
“ ไหนกูดูซิมีอะไร ” พอใจแย่งเครปในมือตาวขึ้นมาดูพร้อมกับบอยที่เอียงหัวเข้ามาดูด้วย ทั้งสองเบิกตากว้างก่อนที่จะกรี๊ดออกมาพร้อมกันในที่สุดเมื่อพบลายมือที่แทบอ่านไม่ออกเขียนไว้ตรงที่ใส่เครปว่า...
ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับคนดีของเมือง
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พบญาติผู้ใหญ่แล้ว ที่เหลือก็ฉุดเลยค่ะน้องเมือง 555+ ว่าแต่คนแต่งใส่วันที่ด้วยได้ไหมค่ะ จะได้ง่ายต่อการเข้ามาอ่าน ดีนะจำได้ว่าตอนล่าสุดมันตอนที่ 3
-
:-[ :impress2: :impress2:
-
ตาวตาวตัวกิงไก่มาแล้วววว
-
รอตอนต่อไปจ้า
-
:-[ :-[ :-[
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
กรี้ดดดด้วย พี่เมืองแม่งตื้อแบบหน้ามึนมาก
-
หยอดได้หยอดดี ขยันหยอดมากๆ แถมมีการเปิดตัวกับครอบครัวแล้วอีก
แหมมมมมมมมม
-
หยอดขนาดนี้ ไม่พลาดสักชอตเลยนะพี่เมืองงงง
-
:pig4: :pig4:
-
นั่งขำตรงที่บอก ลายมือที่อ่านไม่ออก o18
-
:z1: :z1: :z1:
-
พี่เมืองนี่หยอดเก่งงง!! เรียนจบแล้วควรเปิดร้านขายขนมครก 55555
แต่.. ตาวตาวลูกกก น่ารักกกกกก เริ่มหวั่นไหวกับพี่เมืองแล้วใช่ไหมมม อิอิ :-[ :-[ :-[
-
คนดีของเมือง ฮิ้วววว หวานได้อีกอีพี่เมือง น่ารักเนอะ น้องตาวก็ไม่ค่อยดื้อกับพี่ละ สนิทกันมากขึ้น
น้องเมือง น้องภาค โอ้ย ละมุนจัด น่ารักโนะบ้านนี้
ขอบคุณค่ะ
-
คนดีลลลลลล :z3 :z3: :z3:
-
น้องเมือง พี่ภาค น่ารักอ่ะ :impress2:
-
หวานกว่าเครปชาโคลฝอยทอง ก้ออิพี่เมืองคนเถืิ่อนนี่แหละ +1 :5775:
-
หลานเมือง ถ้าจะหยอดขนาดนี้ ไปขายขนมครกเถอะ เด๋วคนแก่เป็นคนแคะให้เอง :m3:
-
หยอดตลอด คุณเมืองของน้องตาว
-
:pig4:
-
โอ๊ยยยยยย อิพ่อเมือง~
ทำดีมากค่ะ ทำดีต่อไป สู้เค้าาาาา
-
พี่เมืองงง โอ๊ยยย 5555
-
คนอะไรหยอดแรงตลอดดดดดด อ่อออ คนแบบพี่เมืองไง :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่เมืองน่ารัก
-
อิเมือง เสี่ยวเอ้ยมากๆ
-
เครปยัดใส้,,, พี่เมืองจีบหนักมาก
-
พี่เมืองพออยู่กับตาวแล้วคนละลุคตอนอยู่กับเพือนเลย แล้วมาหยอดตาวตาวผ่านเครปอีก :katai2-1: :katai2-1: :pig4:
-
เขินนนอิพี่เมืองงง
ทำไมเปนคนแบบนี้นะะ
รุกเกินนนน น่ารักกก
-
น่ารักอ่ะ
เมือง เดินหน้าเต็มกำลัง
ตาว ยอมใจอ่อนซะทีเถอะ
ความรักไม่ได้จบที่การเป็นแฟนกัน มันคือการเริ่มต้นต่างหาก
-
ตาวตาวเริ่มหวั่นไหวแล้วล่ะสิ :katai2-1:
เอ็นดูร่างน้องเมืองตอนอยู่กับคุณย่ามากๆ น้องเมืองอย่างนู้น น้องเมืองอย่างงี้
-
เจ้าพ่อนักหยอดดดดดดด หยอดอะไรเบอร์นี้ ยอมมเถอะะลูกตาววว ยอมเป็นของเขาเถอะนะะะะ :hao7: :hao7:
-
จ้าาาาเมืองจ้า ตอนนี้นมข้นหวานก็ไม่สู้ละจ้าาา ฮ่าๆๆ :hao7:
-
:impress2: :impress2:
-
:pig4:
-
กรี๊ดดดดด อิพี่เมืองคือเต๊าะแบบสุด
ชอบๆๆ
-
อห แล้วชะนียังจำเป็นิยู่ไหมเนี้อ
ชั้นก็อยากมีพี่เมืองเป็นของตัวเองบางงงงงงงงง
-
ในที่สุดก็มาซะที
พี่รอตาวตาวทุกวันเลยนะ
ฟินตัวแตกมากตอนนี้
น้องเมืองคนดีกับตาวตาวคนกินไก่
-
:o8:เสี่ยวไม่มีใครเกิน ก็คุณเมืองนี่แหละ
-
พี่ภาค น้องเมือง5555
-
"คนดีของเมือง"แหมมมมมมม :-[ :hao3:
-
รุกแรงขึ้นทุกตอนนนน :hao7:
-
วิธีจีบของเมือง เลิศล้ำ :ling1:
-
โอ้ยพี่เมือง พ่อเทพบุตรของบ่าวจริงๆ :m1:
-
จ้าาาาา
-
:pig4:
-
พี่เมืองของน้องตาว555 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่เมืองน่ามึน5555
-
อีพี่เมืองมันก็ขยันเติมอ้อยเข้าโรงงานน้ำตาลนะค่ะ
-
กรี๊ดดดดด หยอดซะระทวยเลย พี่เมืองของตาวตาว
-
พี่เมืองงงงงง จะเอาๆๆ จะเอาคนนี้ :hao7: :hao7:
เหมือนเห็นนักเขียนถามวิธีทำสารบัญ
[url=ลิงค์] ชื่อตอนที่ [/url]
บทที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.0)
บทที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62147.90)
ประมาณนี้นะคะ
-
ตาวตาว น่ารัก >.<
เพื่อนๆก็น่ารัก ฮาดี 55
ขอบคุณนะคะ
-
แพ้พี่เมืองเวลาทำตัวอ่อนโยนเด้อ
-
เขินแทนน้องตาว งือออ
รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะ o13
-
ตาวตาวหวั่นไหวซะแล้ว :-[
-
หยอดเก่งงง เห็นตาวตาวเป็นหลุมขนมครกหรอคะพี่เมืองง :-[ :hao7:
-
อ๊ากกก
อิพี่เมืองงงงงงงง
-
คิดถึงตาวตาว จังเลยลูกกกกก
อิพิเมืองมีแววจะได้น้องตาวไปในเร็ววัน
น้องตาวของแม่ หืม? 555555
:katai2-1: :katai2-1:
-
โอ้ยยยย น่าเอ็นดูมากพี่เมือง 5555
-
โอยยยย สติ ฮือออออ คือแบบนี้ใจบางแทนตาวตาวอ่ะบอกเลออออ :heaven
-
คุณเมืองคนละมุน (เฉพาะกับตาวตาวนะ)
เอาใจใส่สุดๆ น่ารักเนอะตาวเนอะ อิอิ
หวั่นไหวละจิๆ
-
:L2:
-
"คนดีของเมือง"อ่านแล้วเขิน :-[ :-[ :-[ :-[ 555555
-
ฮือออออออออออออออออ พี่เมืองคะ อยากได้ มีขายที่ไหนอีกมั๊ย 5555555
นี่น่ะหรอเพลย์บอย เห็นแต่เด็กน้อย :hao6:
-
ยอมพี่เมืองเค้าค่ะ ทุ่มเทเว่อร์~~~
ตาวก้อตาวเหอะ 55555555
-
:katai2-1:ชอบเรื่องนี้มากๆ ติดตามๆๆๆ เปนกำลังใจให้พี่เมืองพิชิตใตตาวตาว
-
คิดถึง คุณเมือง คนเสี่ยว2017แล้วค่าาา :katai2-1:
-
แบบพี่เมืองแบบตาวนี่ จะหาได้ที่ไหนเนี่ย
-
อยากกินเค้กฝอยทองเลยอ่ะ
สารภาพว่ากลัวชื่อเรื่องเลยไม่เข้ามาอ่าน
ดีใจที่ได้เข้ามานะคะ
-
เจอพี่เมืองเข้าไป ยอมจ้า ยอม เหี้ยยย เขินระดับ 10
-
สนุกมากเลยครับถ้ายังไงอัพวันทีด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ
-
ดีต่อจายเหลือเกินค่าาา พ่อคุณ
ชอบนิสัยตาวมากเลยอ่ะ
หยอดได้หยอดดีจริงๆ แต่ตาวก็เริ่มหวั่นไหวแล้วหล่ะ
:hao7: :katai2-1:
-
พี่ภาค น้องเมือง ฮ่าาาาา
-
:z3: หยอดขนาดนี้ที่บ้านขายขนมครกหรอพี่เมือง555555
-
:katai4:
-
โอ้วยยยยยยยยยยน่ารักมากๆๆๆ
-
มารอ
-
บทที่ 5
เกือบอาทิตย์แล้วที่ชีวิตของตาววนเวียนแค่กับการอ่านหนังสือ สอบ นอน อ่านหนังสือ สอบ นอนวนอยู่แบบนี้ใครๆอาจจะบอกว่ามันปกติมากกับการเป็นนักศึกษาทันตแพทย์แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่านักศึกษาทันตแพทย์ก็คนมีหลายครั้งที่เค้าฝืนตัวเองอ่านหนังสือจนร่างกายไม่ไหวต้องพึ่งกาแฟรสขมทั้งๆที่ไม่ชอบมันสักนิดแต่ก็ต้องทนเพื่อที่ให้การสอบนี้ได้ผ่านพ้นไปให้ไวที่สุดและสุดท้ายวันนี้ก็มาถึงวันที่เขาสอบเสร็จสักที
“ อิตาวสอบเสร็จละไปไหน ” บอยที่ก้มเก็บกระเป๋าหลังออกจากห้องสอบเอ่ยถามขึ้น
“ นอนครับ ” ตาวตอบอย่างไม่ต้องคิดหลังสอบเสร็จจะมีอะไรที่วิเศษไปกว่าการได้นอนล่ะ
“ ชีวิตจืดชืดอ่ะ ตอนเย็นไปร้านเหล้ากับพวกกูเลย ” บอยว่า
“ บอยก็รู้เราไม่ชอบไปร้านแบบนั้น ” ตาวตอบ ไม่ใช่ว่าเขาแอนตี้ร้านเหล้าหรือคนดื่มเหล้าถามว่าเขาดื่มเป็นไหมบอกเลยว่าเป็นเพราะป๊าของเขาสอนให้ดื่มตั้งแต่จบมอหกโดยให้เหตุผลว่าจะได้รู้จักและดื่มเป็น เขาดื่มแค่พอให้ได้เรียนรู้มัน ไม่ใช่ดื่มถึงขั้นคอทองแดงแต่ก็พอดื่มได้บ้าง แต่สาเหตุที่ไม่ไปคงเพราะเค้าไม่ชอบที่มืดๆคนเยอะๆ และกลิ่นควันบุหรี่ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้มันทำให้บางทีเขารู้สึกหายใจลำบาก
“ นานๆทีไงปลดปล่อยบ้างเถอะมึงน่ะ ดูหน้าดิเครียดจนหน้าหมองหมดแล้ว ” พอใจที่พึ่งคุยโทรศัพท์เสร็จหันมาว่าเสริม
“ ก็ได้แต่ไม่กลับดึกนะ ”
“ โอเคตามนั้น ”
21.34 น.
ณ ฟอลโล่ผับ
“ อิตาวมึงมาเดินตรงกลาง ” บอยว่าพร้อมกับดึงมือตาวให้มาเดินอยู่ตรงกลางระหว่างบอยและพอใจ ด้วยความที่พวกเขามากันค่อนข้างดึกจึงทำให้ร้านเต็มไปด้วยผู้คนจนต้องเดินเบียดเข้าไปข้างในร้านเพื่อหาที่นั่งที่ยังว่างอยู่ บอยที่ตัวสูงที่สุดในกลุ่มดึงมือตาวให้มาอยู่ตรงกลางโดยมีพอใจผู้เชี่ยวชาญกับร้านนี้เดินนำหน้าเพื่อหาที่นั่ง
“ มากี่คนครับ ” พนักงานร้านเดินเข้ามาถาม
“ สามพี่มีที่นั่งไหม ” พอใจถาม
“ มีๆ ซ้ายของร้านแถวกลางๆ ” พนักงานที่ดูท่าทางจะรู้จักกับพอใจว่าพร้อมกับชี้นิ้วให้ดูตรงที่ว่าง
“ โอเค ขอบคุณมากพี่ ” พอใจยกมือไหว้พร้อมกับเดินนำหน้าเข้าไปที่โต๊ะแต่กว่าจะถึงโต๊ะได้ก็ทำเอาตาวอึดอัดแทบแย่ก็อย่างที่ว่า พอใจ ญาติเยอะ รู้จักคนแทบทั้งมอกว่าจะเดินถึงโต๊ะไม่รู้หยุดคุยหยุดไหว้ไปกี่โต๊ะแล้วก็ไม่รู้
“ เอาโปรที่มีตอนนี้หนึ่ง น้ำแข็งหนึ่ง โค้กสอง ” พอใจสั่งกับพนักงานที่ยืนรออยู่ที่โต๊ะอยู่แล้วอย่างชำนาญ
“ พอใจมึงสั่งโค้กทำไมใครจะแดก ”
“ ตาวไงขืนปล่อยให้แดกเหล้าเพียวๆพ่อมันได้ขับรถมาฉีกอกกูพอดี แดกผสมโค้กไปแหละจะได้เมาช้าๆ ”
“ เออแม่งแต่ว่าก็ว่านะข้อสอบเจ๊อโนวันนี้ กูแบบอยากจะฉีกแล้วเอาไปปาหน้าชีชิปหายออกบ้าอะไรโคตรยากอยากจะออกตั้งแต่สามสิบนาทีแรกแต่พอมองไปที่อิตาวเห็นนั่งเขียนเอาๆกูนี่แบบอายเลย ” บอยว่าพร้อมกับเป็นคนชงเหล้าให้เพื่อน
“ ตาวมึงจะดึงมีนเพื่อนอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย ”
“ ป่าวนะเราก็ทำไม่ได้ทุกข้อหรอก ” ตาวส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับรับแก้วเครื่องดื่มที่บอยยื่นให้ขึ้นมาจิบ รสขมปร่าปนหวานที่ไม่ได้ลิ้มลองมานานไหลลงลำคอจนตาวต้องเบ้หน้าออกมา
“ ทำไมวันนี้วิศวะเยอะจังวะ ” พอใจบ่นพร้อมกับมองไปรอบๆร้านที่เต็มไปด้วยเสื้อกีฬาที่สกรีนข้างหลังว่า ENGINEER บ้างล่ะ เสื้อแขนยาวปักรูปเกียร์บ้างล่ะ ประหนึ่งร้านนี้คือถิ่นวิศวะ
“ ไม่แปลกมั้งมึงก็วันนี้เป็นวันศุกร์หรรษาอีกอย่างเจ้าของร้านก็จบวิศวะ ” บอยบอก
“ พูดถึงวิศวะแล้วนี่กูไม่เจอหน้าพี่เมืองมาเป็นอาทิตย์ละนะ อิตาวมึงไม่ได้ไปว่าอะไรพี่เขาใช่ไหม ” บอยชี้หน้าอย่างคาดโทษ
“ เราจะว่าอะไรล่ะ เราก็ยุ่งแต่เรื่องสอบอย่างอื่นแทบไม่ได้แตะเลยด้วยซ้ำ ” ตาวตอบ
“ ได้ยินว่าพูดถึงเพื่อนพี่มีอะไรรึเปล่าครับ ” เสียงที่ดังมาจากข้างหลังของพอใจต้องทำให้ทุกคนหันไปมอง
“ กรี๊ด พี่เจมส์ ” บอยทำตาเป็นประกายพร้อมกับที่เจมส์ส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรยื่นแก้วเหล้าชนกับบอยพอใจและตาว
“ ไม่ยักรู้ว่าตาวตาวก็มาร้านเหล้ากับเขาด้วย ” เจมส์พูดขึ้นแต่ชื่อที่เรียกทำเอาตาวแทบอยากจะมองบนก็เพราะเมืองนั่นแหละที่เอาแต่เรียกเขาแบบนี้เลยทำให้คนอื่นพลอยเรียกไปด้วยตั้งแต่เพื่อนของเมือง ภาค และคุณยายของเมืองเอง
จนสุดท้ายตาวก็ขี้เกียจจะเถียงยอมให้เรียกตาวตาวอย่างจนปัญญา...
“ ทำไมครับที่นี่เค้ามีป้ายห้ามผมเข้าเหรอ ” และนั่นแหละความปากร้ายของตาวทำเอาเจมส์แทบยิ้มแห้ง
“ เพื่อนพี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นครับ แต่ลุคน้องตาวมันดูเหมาะกับร้านนมมากกว่าไงเลยถามดู ” เสือที่โผล่มาช่วยเพื่อนรีบว่าขึ้น
“ แถมวันนี้เปลี่ยนลุคซะด้วยถ้าไอ้เมืองเห็นอกแตกตายแน่ๆ ” เจมส์ว่าเสริมพร้อมกับมองคนที่ตัวเล็กกว่าพวกเขาที่วันนี่มาแปลกเพราะตาวไม่สวมแว่นตาแถมยังไม่ใส่เชิตที่ใหญ่เกินตัวแบบที่ชอบใส่ชุดนักศึกษาอีกต่างหาก มันยิ่งทำให้รู้ว่าตาวเป็นคนตัวผอมบางแค่ไหน แม้ว่าทรงผมจะไม่ได้เซ็ตทรงใดๆแต่แค่ดวงตากลมโตหวานฉ่ำไร้กรอบแว่นเวลาต้องแสงไฟในร้านราวกลับแสงดาวที่ต้องพื้นน้ำเกิดประกายระยิบระยับก็ทำเอาหลายๆคนแอบจ้องมองได้แล้ว
“ อ่าวแล้วพี่เมืองไม่ได้มาด้วยเหรอคะพี่ๆ ” บอยถามอย่างสงสัย
“ ไม่มา มันบอกพวกพี่ว่ามันเทิร์นตัวเองเป็นคนดีแล้ว ฮาๆๆ ” เจมส์หัวเราะอย่างขำขัน “ งั้นพวกพี่ขอตัวก่อนนะขาดเหลืออะไรบอกได้เดี๋ยวพี่ลงบัญชีไอ้เมืองให้ ไปละ ” เสือว่าพร้อมกับกอดคอเจมส์เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตนเอง
********************************************
“ พวกมึงไปไหนมาเนี่ยยังไม่ถึงเที่ยงคืนจะหาเหยื่อแล้วเหรอวะ ” ฟาร์เอ่ยทักเพื่อนสองคนที่พึ่งเดินกลับเข้ามาที่โต๊ะด้วยใบหน้าที่มีความสุข
“ ไม่ใช่เว้ย มึงรู้ไหมเมื่อกี้กูเจอใคร ” เจมส์ถามพร้อมกับยักคิ้วกวนๆให้เพื่อน
“ ใคร? ”
“ ตาวตาว ” เสือว่าพร้อมกับชูภาพที่แอบถ่ายตาวตอนเผลอเมื่อกี้ให้เพื่อนดู
“ หูยยแต่งตัวแบบนี้น่ารักกว่าเดิมอีกว่ะ เชี่ยเมืองคลั่งแน่ๆ อย่างงี้ต้องปั่นประสาทเดี๋ยวกูเปิดเอง ” ฟาร์ว่าพร้อมกับล้วงหยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมา
Far Papob eiei : เชี่ยเมือง
Nakara Akkaradecha : เรียกทำไมกูไม่ไปไม่ต้องมาตื้อกูเป็นคนดีแล้ว
Jame Jamessu : กูให้มึงพูดอีกครั้งมึงจะไม่มาจริงๆอ่ะ
Jame Jamessu : * สติกเกอร์ตาแป๊ว
Nakara Akkaradecha : เออไม่ไปกูจะอาบน้ำนอนละ
Sue Sorawich : โอเคมึงไม่มาเนอะ
Sue Sorawich : * รูปใบหน้าด้านข้างของตาว
Nakara Akkaradecha : สัสเสือ ตาวตาวไปร้านเหรอ
Nakara Akkaradecha : ไอ้เหี้ย! ตาวตาวอยู่ที่นั่นเหรอ ตอบกู สัสอ่านละไม่ตอบ กวนตีนเหรอ
Nakara Akkaradecha : พวกเหี้ย!!!!
Nakara Akkaradecha : * สติกเกอร์ชูนิ้วกลาง
“ ฮาๆ เชื่อเลยอีกไม่เกินสิบนาทีเหี้ยเมืองถึงร้านแน่ๆ ” ฟาร์ว่าพร้อมกับยัดโทรศัพท์เก็บลงกระเป่ากางเกงหลังจากได้กวนประสาทเพื่อนจนพอใจแล้ว
“ พวกมึงก็ไปแกล้งมัน ” รุ่นพี่คนหนึ่งในกลุ่มว่าขึ้น
“ ขำๆพี่ พี่อยากเห็นไอ้เมืองเปลี่ยนโหมดเสียงสองไหมล่ะถ้าอยากพี่คอยดูเลย ”
“ พวกเหี้ย! ตาวตาวอยู่ไหน ” เมืองที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในร้านพูดขึ้น
“ พวกเหี้ยนี่ไม่ได้หมายรวมกูใช่ไหม ”
“ พี่ณะหวัดดีพี่ ผมว่าพวกนี้พี่ไม่เกี่ยว ” เมืองยกมือขึ้นไหว้รุ่นพี่ของตนเองพร้อมกับชี้ไปที่เพื่อนของเขาที่ยังคงนั่งดื่มเหล้าอย่างสบายใจเฉิบ
“ ใจเย็นก่อนดิวะนั่งลงก่อน ” เจมส์ว่าพร้อมกับฉุดมือเพื่อนให้นั่งลง “ มึงคิดว่าถ้ามึงรู้ว่าเขานั่งไหนแล้วมึงจะเดินเข้าไปหาเขาแล้วมึงจะทำอะไรเขาได้วะ อย่าลืมนะว่ามึงยังไม่ได้เป็นอะไรกับเขา ” คำพูดของเพื่อนทำให้เมืองที่แข็งข้อในทีแรกอ่อนและยอมนั่งลง
“ กูก็แค่เป็นห่วง ”
“ เป็นห่วงอย่างห่างๆได้มึงอย่าไปทำให้เขาอึดอัด ยิ่งเขาอึดอัดเขายิ่งจะหนีเข้าใจไหม ” ณะสอนพร้อมกับตบบ่าน้องคณะอย่างเห็นใจ
“ ครับพี่ ” เมืองพยักหน้าอย่างเข้าใจพร้อมกับรับแก้วเหล้าจากเพื่อนที่รินมาให้กระดกดื่มสายตาคมจ้องมองไปยังตำแหน่งโต๊ะที่เพื่อนชี้บอกว่าตาวของเขานั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไม่วางตา
เมืองสาบานเลยว่าหากใครกล้าไปยุ่งกับตาว เขาได้วิ่งแหลกไปต่อยมันแน่...
เมืองเป็นคนขี้หวง...นั่นคือข้อเสียของเขาที่เขารู้ตัวดี
แต่ความขี้หวงของเขาไม่ได้เกิดขึ้นพร่ำเพื่อ...เขาหวงแค่กับคนสำคัญ
และหนึ่งในนั้นคือ...ตาว
********************************************
ไม่รู้ว่าเป็นเวลากี่ชั่วโมงแล้วที่ทั้งสามคนอยู่ในร้านเหล้าแห่งนี้ตาวเริ่มตาเยิ้มก้มหน้ามองแก้วเหล้าเมื่อเริ่มมึนหัวกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เข้าไปในร่างกายส่วนบอยและพอใจก็เมาได้ที่ลุกขึ้นเต้นตามจังหวะเพลงอย่างสนุกสนาน
“ ขอโทษนะครับมาคนเดียวเหรอ ” ใครก็ไม่รู้ที่อยู่ๆก็มาทรุดตัวนั่งลงข้างๆของตาวในระยะประชิดในช่วงที่บอยและพอใจลุกออกไปเต้นที่กลางฟอร์ทำให้ตาวต้องหันหน้าไปมอง
“ มากับเพื่อน ” ตาวตอบพยายามควบคุมตัวเองให้มีสติมากที่สุด
“ งั้นเราขอชนแก้วด้วยได้ไหม ”
“ หมดแล้ว ” ตาวว่าพร้อมกับชูแก้วของตนเองที่เหลือเพียงน้ำแข็งเปล่าๆให้คนที่นั่งข้างๆดู
“ ไม่เป็นไรเอาที่โต๊ะเราก็ได้ เอาแก้วมาเราชงให้ ” ชายหนุ่มว่าพร้อมกับแย่งแก้วในมือของตาวไปชงเหล้าที่โต๊ะของตนเองแล้วเดินเอากลับมาให้ตาวอีกครั้ง “ ทีนี้จะชนแก้วกับเราได้รึยัง ”
“ อื้อๆ ชนแล้วจะไปไหม อยากอยู่คนเดียว ”
“ ได้ดิแต่นายต้องดื่มให้หมดก่อนนะแล้วเราจะไป ” ว่าพร้อมกับยกแก้วชนกับตาวที่เริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวแล้วและไม่อยากสุงสิงกับใครคนตัวเล็กเลยรีบชนและรีบดื่มให้หมดแก้วจะได้จบๆและคิดว่าอีกไม่นานเมื่อบอยและพอใจกลับมาที่โต๊ะเขาจะได้ชวนกลับสักที แต่พอแอลกอฮอล์แก้วนี้ไหลผ่านลำคอตาวก็รับรู้ได้ทันทีเลยว่ามันคือแอลกอฮอล์เพียวๆที่ตนเองไม่เคยดื่มมาก่อนมันทำให้ตาวมึนแทบตั้งคอไม่อยู่อยากฟุบลงกับโต๊ะมันซะเดี๋ยวนั้น
“ เฮ้ย มึงทำอะไรวะ ” เมืองที่เผลอแค่แปบเดียวเพราะเดินไปเข้าห้องน้ำรีบเดินเข้ามาที่โต๊ะของตาวเมื่อเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วเพื่อนของเขาบอกว่าตาวมีคนมาขอชนแก้ว
“ อ่าว ไอ้เมือง ”
“ เออกูเอง มึงมาทำอะไรกับ คนของกู ไอ้ชิน ”
“ กูก็แค่มาขอชนแก้วตามประสาคนมาร้านเหล้าปะวะ สนุกๆขำๆมึงซีเรียสอะไรเนี่ย ” ‘ ชิน ’ หนุ่มหล่อประจำคณะบริหารว่าขึ้น เขารู้จักกับเมืองดีเพราะพ่อแม่ต่างก็อยู่ในแวดวงธุรกิจเหมือนกันเวลาไปงานเลี้ยงเลยทำให้พวกเขาได้เจอกันอยู่บ่อยครั้ง
“ ไม่ใช่แค่กูหรอกที่ซีเรียส ถ้าเมียมึงรู้ก็จะซีเรียสด้วยแน่ๆ รีบไสหัวไปไกลๆตีนกูเลย ”
“ เออๆ กูไปก็ได้ทีหลังก็ดูแลดีๆหน่อยล่ะเพื่อนก็ไม่อยู่ นี่ก็เมาง่ายกูให้ดื่มแก้วเดียวก็จอดแล้วเพื่อนยังกล้าปล่อยให้อยู่คนเดียวอีก ” ชินบ่นพร้อมกับเดินจากไป
“ ตาว ตาว ตาวได้ยินกูไหม ”
“ อื้อ บอกว่าอยากอยู่คนเดียวไง ไม่รู้เรื่องเหรอ ” ตาวว่าเสียงอ้อแอ้พร้อมกับใช้แรงเท่าที่มีผลักอกแกร่งตรงหน้าออก ตอนนี้สติของตาวไม่หลงเหลือแล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่กำลังเขย่าร่างของตนเองอยู่คือใคร
“ เป็นไงบ้างวะ ” เสือที่เป็นห่วงเพื่อนเดินตามเข้ามาถาม
“ เดี๋ยวกูจะพาตาวกลับก่อนฝากมึงบอกเพื่อนตาวด้วยนะ ” เมืองว่าพร้อมกับพยุงตาวให้ลุกขึ้น
“ เออๆ ” เสือพยักหน้าพร้อมกับตบบ่าเพื่อน
Mueng’s Part
“ ตาวอยู่นิ่งๆ ” ผมบอกกับคนตัวเล็กที่ผมพาขึ้นมานอนบนเตียงนอนของผมเพราะมันใกล้กว่าอีกอย่างตาวก็อ้วกจนเลอะถ้าต้องไปจนถึงหอตาวคงไม่ไหวแน่ๆ
“ อย่ามายุ่งนะ ออกไป ไม่ให้ถอดนะ ฮือ จะบอกเมือง ” มือขาวๆที่โคตรจะเรียวของตาวพยายามจะปัดมือของผมที่กำลังจะปลดกระดุมเสื้อของเขาออกเพราะมันเลอะอ้วก
“ ก็กูนี่แหละเมือง ”
“ ไม่เอา ไม่ใช่เมืองนะ จะบอกเมืองมาต่อยๆ เมืองเรียนวิศวะนะเมืองต่อยเก่ง แกตายแน่ ” สิ่งที่ตาวพูดออกมามันทำเอาผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ ริมฝีปากของผมจุมพิตลงที่หน้าผากของตาวอย่างอัตโนมัติเพราะรู้สึกเอ็นดู ผมรู้ว่าตาวเป็นคนใจแข็ง ปากแข็ง และมีกำแพงสูงยิ่งกว่ากำแพงเมืองจีน แต่เวลาเมากลับเอาแต่เรียกหาผมแค่นี้ก็คงเป็นการบอกได้แล้วว่าตาวกำลังค่อยๆเปิดใจและยอมรับผม
“ ครับๆ อยู่นิ่งๆก่อนนะ ”
“ ฮือออ อย่าทำอะไรเราเลยนะ เมืองจะว่านะ อึก ฮือออ ” อยู่ดีๆตาวก็ร้องไห้ออกมาจนผมที่พึ่งขโมยจุมพิตเขาไปหยุดชะงักทำตัวไม่ถูกขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ตาวคงได้นอนเลอะอ้วกจนถึงเช้าและก็คงจะร้องไห้ไล่เขาออกจากห้องไม่หยุดแน่ๆ
ผมหยุดคิดก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องนอนไปนับหนึ่งถึงห้าอย่างใจเย็นสูดลมหายใจเข้าลึกๆพร้อมกับกำลูกบิดประตูห้องแล้วเปิดเข้าไปในห้องอีกครั้ง
“ เมืองมาแล้ว ” ผมร้องตะโกนเสียงดังที่สุดเพื่อให้ตาวที่นอนเมาแอ๋อยู่บนเตียงได้ยิน
“ เมืองงงงงงงงงงง ฮึก ” ตาวร้องเรียกผมเสียงยานค้างแบบไม่เคยได้ยินมาก่อนพร้อมกับสะอื้นฮึกฮักในขณะที่ดวงตาคู่สวยทำท่าจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ทำเอาผมใจสั่นไปหมด ขาของผมรีบก้าวเดินไปหาคนบนเตียงอย่างรวดเร็วก่อนที่ตาวจะกระโจนเข้ากอดผมหมับจนผมแทบจะตั้งตัวไม่ทัน
“ เมืองอยู่นี่ไง ” ผมว่าพร้อมกับลูบแผ่นหลังเล็กอย่างปลอบประโลมแม้ว่าเสื้อของผมจะเปื้อนอ้วกที่ติดอยู่ตามตัวเขาไปด้วยก็ตาม
“ ฮึก มะ เมื่อกี้มีใครก็ไม่รู้จะมาถอดเสื้อน้อง ฮึก เมืองไปต่อยๆนะ น้องกลัว ” ตาวพูดเสียงอู้อี้เพราะความเมาแต่ทำเอาคนไม่เมาใจสั่นยิ่งกว่าแผ่นดินไหว
อดทนไว้กู อดทนไว้
น้องเมา
น้องเมา
น้องเมาโว้ยยยยยย
“ ตาวอยู่นิ่งๆก่อนนะเมืองจะเช็ดตัวเปลี่ยนชุดให้โอเคไหม ” ผมค่อยๆพูด
“ อื้อ ” ตาวร้องในลำคอพร้อมกับอยู่นิ่งๆให้ผมได้ปลดกระดุมเสื้อเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้เขา ตาวเป็นคนที่ผิวขาวอมชมพูและแทบจะไม่มีขนที่ผมคิดว่าน่าจะได้มาจากกรรมพันธุ์แถมยังเป็นคนที่ตัวผอมมากอาจเป็นเพราะเรียนหนักและไม่ค่อยได้กินข้าว ทุกอย่างที่รวมเป็นตาวทำเอาผมใจสั่น ผมค่อยๆเช็ดตัวให้เขาอย่างแผ่วเบาเพื่อถนอมผิวบางๆของเขาให้มากที่สุดถามว่าผมมีโอกาสขนาดนี้แล้วหากผมจะทำอะไรตาวผมทำได้ไหม ตอบเลยว่า ทำได้ แต่ผมเลือกที่จะ....ไม่ทำ
ถามว่าผมไม่มีอารมณ์ ไม่มีความรู้สึกเหรอ ตอบเลยว่า มี แต่มันจะมีค่ามากกว่าไหมถ้าวันนั้นเป็นวันที่ตาวเปิดใจให้ผมแล้วจริงๆ เราทำทุกอย่างร่วมกัน โดยที่ผมไม่ได้บังคับเขา เขาไม่ได้บังคับผม เราเต็มใจ และเป็นของกันและกัน ตื่นขึ้นมายิ้มให้กันพร้อมกับจุมพิตอรุณสวัสดิ์ ดีกว่าทำวันนี้แล้วตื่นขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาของตาว หรือคำพูดของตาวที่ผมรับไม่ได้ผมคงขาดใจแน่ๆ
คุณคงคิดว่าทำไมผมถึงดูเป็นคนดีขนาดนี้ใช่ไหมล่ะ
แต่ผมจะบอกว่า...ไม่หรอก
ผมไม่ใช่คนดี...
แต่เพราะตาว...
ตาวสอนให้ผมรู้จักคำว่า...รักแท้
รักแท้มีจริง
และมันกำลังเกิดขึ้นแล้ว....ณ ขณะนี้
...........................................................................
ช่วงนี้สอบนะคร้าบบบเลยอาจหายหน้าหายตาไปบ้างแต่จะพยายามมาบ่อยๆ ฝากพี่เมือง กับน้องตาวด้วยนะคะ
พูดถึงติด #เมืองตาว #วิศวกาม ได้นะ เดี๋ยวจะไปส่อง
-
คนดีศรีสังคมแบบนี้เอาโลห์ไปเลย
-
o13
-
พึ่งอ่านบนนำก็ชอบแล้ว :ling1:
-
ชอบตอนคุยในเม้น >>มึงชื่อเมืองหรอไปเรียกเขาตาวตาว555
-
น้องตาวแทนตัวเองว่าน้อง.. น่ารัก.. อ่ะ
-
5555คนจริง2017 ถ้ามึงรับกูรุกนะ
-
ขำอะะะ
เมืองมาแล้วววววววววววววว :เฮ้อ:
เห้นภาพอะะ น่าร้ากกกกกกกก 5555555 :hao7: :hao7:
รีบมาต่อน้าาาาาา กว่าจะมานี่ต้องแทบอ่านทวนความจำเลออ :katai5:
-
เออๆๆๆ เมาละน้องก็มาว่ะ 5555555
ตามเอ้ยยยยย เมาละอ้อนน่ารักมาก อยากเห็นตอนเป็นแฟนกันแล้วอ้อนพี่เมืองแบบนี้จุงเบยยยย :impress2:
-
:-[ เมืองทำตัวดี o13
-
คนดี
รอเลย
ตาวตาวเมาน่ารัก
-
ตาวตาว เมาแล้วอ้อย..ยยยยย น่ารักมาก..กกกกกกกกกก + 1 :5775:
-
อู้ยย ตาวตาวเมาน่ารักเชียว
อิพี่คนดีแดนเกียร์วิศวะ
-
น้องตาวเมาได้อ่อยมากลูกเอ๊ยยยย พี่เมืองคนดีศรีสังคมมากค่ะ ประทับใจ :katai2-1:
-
ตลกฉากที่ออกไปแล้วเข้ามาใหม่อ่ะ55555
เมืองมาแล้วววว ฮือออออ คนแบบนี้ก็มีด้วย
-
:katai2-1:
-
อะไรคือ ออกไปแล้วเปิดประตูเข้ามาใหม่ค้าาา คุณเมื๊อออออง
-
ตาวโหมดนี้น่าเอ็นดูจังเลย แทนตัวเองว่าน้องนี่เราก็ใจบาง ฮือออออ
-
" เมืองไปต่อยๆนะ น้องกลัว " เมืองเป็นพระเอกที่อดทนมากกกกกกกก o13 o13 o13 o13
เจอตาวแทนตัวเองว่าน้องยังทนไม่กินน้องตาวได้ด้วย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao3:วหมั้นใส้คนมีเมืองเป็นของตัวเอง
'ฟ้องเมือง เมืองต่อยเก่ง'เหม็นความรักและความหลงของพี่เมืองด้วย555
-
อิพี่เมืองคนดีศรีสังคมมมมม
:impress2:
-
ทำมาเป็นคนดงคนดี เเหมะ!
-
พี่เมืองคนดี ทำดีค่ะ!!
ตาวตาวเมาแล้วโคตรน่ารักเลยยยย //////
:o8: :-[
-
:pig4:
-
พี่เมืองคนดีของน้องตาตาว ชอบตาวแทนตัวเองว่าน้อง :impress2:
-
น่ารักกกกมากกกก
-
ตอนนี้หวานละมุนซะ ไว้รอดูตอนตาวหายเมา o4
-
ชอบน้องตาวตาวตอนนี้มากกกก โอ๊ยยย เมาแล้วน่ารักจังลูกกกก ><'
สู้ๆ กับการสอบนะคะไรท์ :)
-
มีจะฟ้องด้วย 655. มีใจกับเค้าแล้วใช่มั้ยล่ะ ตาวตาว
-
พี่เมืองโคตรใจเลย ตาวๆอย่าเมาบ่อยนะสงสารพี่เมือง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
ตายแล้วววว ตายยยยยยยน้องตาวววววว :hao6:
-
ตาวตาวเมาแล้วขี้อ้อน น่ารักอ่ะ เดี๋ยวให้เมืองต่อยๆเลย55555 พี่เมืองคนดีศรีสยามหลงไปอีก o18
-
ลั่นเลย>>ตัวกินไก่55555 :m20:
-
ดีให้ตลอดนะ
-
พี่เมืองคนดีมาก
พ่อพระเอกของเรา
-
เฮ้ย..น่ารักก
-
อื้อหือ เมืองความคิดหล่อมาก
ตาวตาวเมาแล้วเรียกหาเมืองก็รู้แล้วแหละนะว่ายังไง
-
โอ้ยน้องงงงงง เมาแล้วเพ้อหาพี่เมืองด้วย น่ารักๆๆๆ :hao7:
-
มั่นไส้คนดีศรีอยุธยามาก
55555
-
น้องตาวน่ารักค่อดด :o8:
-
พี่เมืองคนแมนนนนนนนน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
แทนตัวเองว่าน้อง โอ๊ยยยยยยยยยยยยย หลงเลยค่ะ :impress2: :man1:
พี่เมืองคนดี พี่เมืองคนแมนของน้อง :mew1:
-
ตาวน่ารนักมาก :o8:
-
ไปต่อยเลยค่ะพี่เมือง น้องกลัวมาก 555+
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
>>คนดีของเมือง(ตาวตาวตัวกินไก่)ละมุม :katai2-1:
-
น้องเมานะคะ
น้องเมา
-
น้องตาวตอนเมาน่ารัก :-[ :-[
คนเมาไม่โกหกเนาะ
ร้องเรียกหาแต่พี่เมือง :mew4:
สิ่งที่พี่เมืองใกล้จะเป็นความจริงแล้วเนอะ
-
พี่เมืองเปิดโหมดคนดีหรอจ๊ะ :haun5:
-
ป๊ะดิโถ้ จบตอนอีกละกำลังติดลม ตาวๆลูก อยากห่อกลับบ้าน :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao5: :hao5: :hao5: :ling1: :ling3:
-
น้องตาวน่ายั้กกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่เมืองคนดี แมนเกินร้อย อย่างนี้น้องตาวรักตายเลย
-
เอ็นดูน้องตาวตาว ขี้อ้อนเหลือเกิน พี่เมืองอย่างงั้น พี่เมืองอย่างงี้ หนูลูกกกกก
ปล.อยากให้คนเขียนช่วยใส่วันที่ที่อัป กำกับไว้บนหัวเรื่องด้วยนะคั จะได้รู้ว่าอัปตอนใหม่แล้ว :L2:
-
ดีนะที่เมืองมา เลยได้รุ้ความในใจของตาว :mew1: :mew1: :mew1:
ที่แท้ลึกๆในใจของตาว
ที่ทำเฉยๆ มีเมืองเป็นไอดอล
พอเมาเลยปล่อยออกมา แบบนี้พี่เมืองหลงตาย
เมืองต่อยเก่ง น้องอย่างนั้น เมืองอย่างนี้ ฟินนนนนน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
งือน้องงงง
-
อูยยยย พี่เมืองคนสุภาพบุรุษคนนี้คือใครค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ :m20:
-
น้องเมาแล้วน่ารักอ่ะ
-
น้องอย่างนั้น น้องอย่างนี้ โอ้ยยยยยน่ารักอ่ะน้องตาว แอยหมั่นไส้อิเมืองพ่อคนดี o13
-
ตาว ตาว
จะเอา จะเอา
น่ารัก แง
-
น่ารัก
แต่ละตอนห่างกันนานเกิน ถึงขนาดต้องย้อนปลับไปอ่านตอนเก่าๆ
-
น้องตาวพี่เมืองฟินมากค่าาาาา
-
น้องเมาาาาาาาาาาาาาาาาา
:katai5: :katai5: :katai5:
-
ถ้าเราเป็นเมืองเราจะไม่ทนนนนนน55555555 น่ารักอะไรเบอร์ แทนตัวว่าน้องใจเราเหลววววววว
-
ทำไมแทนตัวเองน่ารักจังลูก ตาวตาว
-
อ่านถึงฉากที่เมืองออกฉากห้องแล้วเข้ามาใหม่ นี่แบบ หนูลูกกกกก 5555555555555 เอ็นดู ส่วนน้องตาวคืออ้อนเว่อ แผ่นดินไหวแต่เจ๊ไม่ไหว
-
ตาวตาวเมาน่ารักมากเลย
-
จ้าพ่อเมืองคนดี
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ตาวตาวน่ารักกกก เมาแล้วแทนตัวเองว่าน้องงงง
พี่เมืองคนดี2017 โลกต้องจารึก
-
ฟินอะไรเบอร์นี้ เป็นนิยายที่มีแค่5ตอนแต่หน้าไปถึง14แล้ว มาต่ออีกเร็วๆนะ
-
ตาว ตาวยอมเป็นแฟนเถอะถ้าเมืองจะแสนดีขนาดนี้
-
น้องตาวตาว ทำไมหนูน่ารักอย่างนี้ล่ะลูก รอตอนต่อไปนะคะ
-
อู้ยยย น้องเรียกหาตอนเมาด้วย พี่เมืองฟินเฟร่อ ฟินไปถึงโลกหน้า น้องตาวตาวตอนเมาน่ารักน่าปล้ำ
แทนตัวเองว่าน้องด้วยจะบ้าตาย จุ๊บเหม่งแป้บ
ขอบคุณค่ะ
-
มาติดตามๆจ้า~
-
งื้อ น้องงงงง น่ารัก อ้อนพี่เมืองเยอะๆน๊าาา น่ารักน่าจับฟัดจังง 55555 พี่เมืองเลิกเจ้าชู้ยังเนี่ย มาตามจีบน้องอ่ะ
-
คิดถึงตาวตาว เด้อ
-
เมื่อไหร่ตาวตาวจะมา ให้หายคิดถึงน้า
-
นังพี่เมือง จะเล่นกับน้องตาวเราแบบนี้ใช่ไหม...แต่ละอย่าง โอ๊น!!! สองแง่สามง่ามจริงๆ เดียวก็ เอากูก็ได้นะ เดียวก็ตาวจะทำเองเลยเหรอ ล่าสุด ถ้าตาวรับแล้วงั้นเรารุกนะ อิบ้าไหนเปิดเรื่องมาเป็นเสือผู้หญิงไงว่ะ นี้ไม่รุกธรรมดาแล้วรุกหนักมากอ่ะอิพี่เมือง นะ คะ ระ
-
เมื่อไรจะมาาา
-
พี่เมืองคนดี~ ชอบที่ออกจากห้องแล้วเข้ามใหม่ ฮืออออ รัก :mew1:
-
พี่เมืองคนดีศรีสังคมมาก 55555
ตาวตาวเมาน่ารักเฟ่อร์อ่าาาา
-
รอพี่เมืองกับน้องตาวตาวอยู่นะ :o8:
-
ตาว ลูกกกกกกก น่ารัก :กอด1:
จะให้เมืองไปต่อยๆ 55 ชอบ
-
พี่เมืองน้องตาวยังไม่มาอีกเหรอ คิดถึงแล้วน๊า
-
:pig4:
-
แงงง
เค้ารอตาวตาวอยู่นะ
-
:mew1: :mew1:
-
:hao6: กรีีดดดหนูตาวเวลาเมาแล้วทำไมน่ารัก เรียกแทนตัวว่าน้องด้วยอย่างนี้อิพี่เมืองใจสั่นไปสิบริกเตอร์ล้าวว // อยากรู้จังทำไมเมืองเมืองถึงมาชอบตาวตาวได้นะ มันต้องมีที่มามากกว่ารักแรกพบสิ
-
น้องเมาแล้วน่ารักชะมัดมีความแทนตัวเองว่าน้อง :m3:
ต้องอดทนขนาดไหนคะพี่เมือง o18
-
หายนานมากๆๆๆๆๆ
สงสัยคนแต่งเบี้ยวไม่มาแน่ๆๆๆ
-
เมื่อไหร่ตาวจะมาซะทีคะไรท์
-
บทที่ 6
แสงแดดอ่อนๆที่ส่องผ่านผ้าม่านผืนบางเข้ามาภายในห้องกว้างทำให้คนที่นอนหลับตาอยู่ค่อยๆรู้สึกตัว มือสวยวาดสะเปะสะปะควานหาโทรศัพท์มือถือทั้งๆที่ดวงตาหวานฉ่ำยังไม่ทันได้ลืมขึ้นด้วยซ้ำตามความเคยชินที่ทำเป็นประจำทุกวันเพราะเป็นคนที่หลับลึกจึงชอบตั้งนาฬิกาปลุกในมือถือและวางไว้ข้างหมอนตัวเองจะได้ยินพอตื่นก็จะได้เชคเวลาและข้อความต่างๆด้วยแต่แล้ววันนี้มันกลับต่างออกไป ตาวไม่แม้แต่จะได้ยินเสียงของนาฬิกาปลุกแถมควานหามือถือจนทั่วก็ยังไม่พบอีก เรียวคิ้วโค้งสวยได้รูปค่อยๆขมวดเข้าหากันพร้อมกับแพรขนตาที่ค่อยๆกระพริบปรับให้ชินกับแสงแดดที่ส่องเข้ามา
“ ที่นี่ ที่ไหนเนี่ย ” เมื่อได้ตื่นเต็มตาและได้มองห้องกว้างอย่างชัดเจนตาวก็อุทานออกมาอย่างมึนงง ที่นี่ไม่ใช่ห้องของเขา การตกแต่งห้อง โทนห้อง หรือแม้แต่เตียงก็ไม่ใช่ ฝ่าเท้าเล็กหย่อนลงจากเตียงก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับมุ่งตรงไปยังประตูของห้องนอน
พรึบ!!!
“ เหี้ย!!! ” เสียงอุทานดังลั่นพร้อมกับร่างของผู้ชายตัวหนาที่ใส่เพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวสั้นแค่คืบยกมือขึ้นกากบาทกอดอกตัวเองราวกลับสาวน้อยวัยแรกแย้มที่เนียมอายตอนแก้ผ้าแล้วผู้ชายเปิดเข้ามาเจอทำเอาตาวแทบอยากจะมองบนถ้าหากว่าตอนนี้มันไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ชวนมึนงงแบบนี้น่ะนะ
“ ผมชื่อตาว ” ตาวหน้ามุ่ยเมื่อโดนคนตรงหน้าพ่นคำว่าเหี้ยใส่เต็มๆหน้า
“ เออ นั่นแหละๆ ” ภาคโบกมือปัดๆพร้อมกับกอดหน้าอกของตัวเองแถมยังหนีบขาไว้ราวกลับกลัวตาวจะเข้าไปปล้ำยังไงยังงั้น
“ ...... ” ตาวไม่ได้พูดอะไรต่อแต่สายตากำลังสำรวจร่างของคนตรงหน้าที่ทำท่าทางราวกลับสาวน้อยที่ไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชาย
อะไรกันตัวก็ตั้งแมน ทำอายไปได้
“ อะ อะไร มองไร กูรู้หรอกว่ากูหล่อ และคนแบบกูก็เป็นคนมีเซ็กแอพพีลสูงจนบางทีมึงเห็นแล้วอาจจะอดใจไม่ไหวแต่โทษทีว่ะมึงไม่ใช่สเปคกูและที่สำคัญคนของน้องกูไม่ยุ่ง ”
“ เฮ้อ ไร้สาระจริง ” ตาวพ้นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะเดินผ่านร่างสูงที่ยกมือปกปิดร่างกายตนเองไปมาด้วยสายตาที่เย็นชาแบบสุดๆ
“ เฮ้ เห็นงี้กูเดือนมหาลัยเลยนะโว้ย ” ภาคโว้ยวายเดินตามคนตัวเล็กมานั่งลงที่โต๊ะอาหารที่ตาวพึ่งนั่งลงเมื่อกี้ ตั้งแต่เกิดมาเขาโดนชมมาตลอด ใครๆก็บอกว่าเขาหล่อ เขาคือหน้าตาของมหาลัย เขามือสมบัติของมอ แล้วไอ้เตี้ยตัวกินไก่นี่มันยังไงกันสายตาเสื่อมสมรรถภาพรึไงกันวะ
ภาคไม่เข้าใจ...
ภาคจะฟ้องคุณยาย!!!
“ ผมจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอครับ? ” น้ำเสียงเรียบๆถามต่อ
“ ก็ไม่จำเป็นแต่กูอยากบอก ”
“ ที่นี่ ที่ไหน ”
“ แล้วนี่มึงมาอยู่ห้องน้องกูได้ไง ”
“ ห้องคุณเมือง? ”
“ ใส่เสื้อผ้าน้องกูซะด้วย ”
“ แล้วคุณภาคมาอยู่ในห้องคุณเมืองได้ไง ”
“ อย่าบอกนะว่ามึงกับสัสเมือง.... ” ภาคตาโตชี้นิ้วมาตรงหน้าตาวอย่างเหลือเชื่อ
“ คุณเมืองไปไหนครับ ”
“ จึกจึกกันแล้วเหรอ!! ไอ้เหี้ยร้ายลึกนี่หวา เห็นเงียบๆแต่ฟาดเรียบเหรอมึงอ่ะ หูยยยเด็ดว่ะ ”
“ คุณภาคช่วยหยุดคิดไปเองแล้วพูดเรื่องเดียวกันกับผมสักทีได้ไหมครับ! ” ตาวพูดออกมาอย่างเหลืออด
“ พูดแค่นี้ทำไมต้องดุด้วยวะคิดว่ามึงน่ากลัวเหรอหน้าอย่างกะตำบลโกรธเวลาคุณยายไม่ยอมให้แดกปลาทู ”
“ ตำบล? ” ตาวทวนชื่อใหม่ที่พึ่งได้ยินครั้งแรก อะไรกันบ้านนี้นอกจาก ภูมิภาค นคร แล้วยังจะมี ตำบลอีกเหรอ อีกหน่อยไม่มีอำเภอ หมู่บ้านมาเลยเหรอเนี่ย
“ เออแมวของกูกับไอ้เมืองเองแต่ฝากคุณยายเลี้ยงแล้วนี่เป็นเหี้ยอะไรขยี้ตาอยู่ได้ ”
หน้าแบบนี้เนี่ยนะพากันเลี้ยงแมว....หิมะจะตกที่ประเทศไทยไหมเนี่ย
“ เจ็บตาสงสัยเพราะไม่ได้ถอดคอนแทคเลนส์ตั้งแต่เมื่อคืนแน่เลย ” ตาวบ่น
“ แล้วทำไมไม่ถอดบ้าเหรอใส่ได้ไงทั้งคืนตาอักเสบกันพอดี ถอดๆ ”
“ ถอดไม่ได้ ถอดแล้วผมมองไม่ชัดไม่ได้เอาแว่นมา ” ตาวปัดมือของภาคที่พยายามเอื้อมมาจะจับใบหน้าของเขาทิ้ง
“ ไม่ได้ ยังไงก็ต้องถอด ถอดเดี๋ยวนี้ ”
“ ถอดเหี้ยไร! ” เสียงคนมาใหม่ที่ดังขึ้นทำให้ทั้งตาวและภาคหันไปมองพร้อมกับที่สายตาทั้งสองคู่หยุดอยู่ที่ร่างสูงในชุดเสื้อบาสแขนกว้างจนเห็นผิวเนื้อด้านในไปกว่าครึ่งตัวสีดำกับกางเกงบอล รองเท้าแตะดาวเทียมหัวคีบสีน้ำเงิน ผมยุ่งๆ และในมือถือถุงน้ำเต้าหู้ปลาท่องโก๋อยู่
“ ก็เมียมึงดินอนไม่ถอดคอนแทคเลนส์ดูดิตาเริ่มแดงละบอกให้ถอดก็ไม่ยอม ” ภาคฟ้อง
“ ไม่ใช่เมีย ” ตาวเถียงกลับ
“ ไม่ต้องอายหรอกน่าตาวตาว เห็นไอ้เมืองดูหน้าเหี้ยๆแบบนี้แต่มันมีความรับผิดชอบนะได้กันแล้วบ้านไหนเขาก็เรียกผัว เมีย ทั้งนั้นแหละไอ้เมืองมันไม่ว่าหรอกใช่ไหมเมือง ” ภาคว่าพร้อมกับหันไปถามความคิดเห็นของเมือง
“ งั้นมั้ง ” เมืองตอบส่งๆพร้อมกับอมยิ้มเดินไปโซนห้องครัวหยิบแก้วพร้อมกับจานมาวางไว้บนโต๊ะที่มีร่างสองร่างนั่งอยู่ก่อนหน้านี้ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆพี่ชายของตนเองโดยมีตาวนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
ตาวกวาดสายตาสำรวจสองพี่น้องที่นั่งคู่กันตรงหน้าปฏิเสธไม่ได้เลยว่าลูกชายตระกูล อัครเดชา หล่อร้ายกาจทั้งคู่ ถ้าพวกแฟนคลับที่คลั่งสองคนนี้มากๆหรือแม้แต่ตัวบอยเพื่อนของตาวเองมาเห็นสองคนนี้ในสภาพที่คนหนึ่งไม่ใส่เสื้อ ส่วนอีกคนก็ใส่เสื้อบาสที่ทั้งแขนกว้าง คอกว้างจนแทบปกปิดอะไรไม่ได้ตอนนี้ล่ะก็ได้กรี๊ดจนสลบเป็นแน่ ภาคกับเมืองถ้ามองเผินๆก็ดูเหมือนจะคล้ายกันจนนึกว่าแฝดแต่พอมองดูดีๆจะรู้ว่าสองคนนี้ต่างกันมากทั้งไลต์สไตล์ การแต่งตัว ซึ่งตาวคิดว่ามันคือความแตกต่างที่ลงตัว ก็ไม่อยากจะชมหรอกนะแต่ว่าความเป็นพวกเขาที่แตกต่างมันกลับเป็นการแตกต่างที่เป็นจุดเด่นของพวกเขาเอง และทำให้พวกเขาดูดีทั้งคู่
“ งั้นมั้งอะไรครับ เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะ ”
“ จริงเหรอ แต่เมื่อคืนมึงบอกว่าชอบกูด้วยนะ ” เมืองว่าพร้อมกับยิ้มให้อย่างเหนือกว่า
“ ไม่มีทาง ” ตาวค้านเสียงเข้มเขายอมรับว่าเมื่อคืนเขาอาจจะดื่มหนักไปจนเมามากจำเรื่องเมื่อคืนแทบไม่ได้แต่ก็มั่นใจว่าคนแบบเขาไม่มีวันพูดอะไรแบบนั้นออกไปแน่นอน
“ อ๋อเมื่อคืนมึงแทนตัวเองว่าน้องด้วยนะ ” เมืองว่าเสริม
“ แค่กๆ ” ตาวสำลักน้ำเต้าหู้ที่พึ่งยกขึ้นดื่มจนหน้าแดงเพราะสิ่งที่เมืองพูดมามันทำให้ตาวเริ่มไม่มั่นใจว่าเมื่อคืนเขาทำไรลงไปบ้าง สรรพนามคำว่าน้องเป็นคำที่ตาวใช้เรียกแทนตัวเองเวลาคุยกับพ่อและแม่ซึ่งน้อยคนมากจะรู้ถ้าไม่ได้ใกล้ชิดกับตาวก็คงจะไม่รู้แต่ว่า.....ทำไมเมืองรู้ล่ะ
“ หูยยย น้องตาวตาว ” ภาคยิ้มล้อ
“ ทำไมชอบทำตัวเย็นชากับกูนักล่ะเวลาอ้อนน่ารักจะตายทำใจกูสั่นไปหมด เมื่อคืนมึงพูดว่าไรนะ น้องกลัว เมืองต่อยๆ มะ.... ”
“ พูดมากจริง!! ” ตาวว่าพร้อมกับยัดปลาท่องโก๋เข้าปากเมืองให้หยุดพูดเรื่องน่าอายให้เขาเขินไปมากกว่านี้ สาบานเลยว่าต่อไปนี้ตาวจะเลิกดื่มเหล้าอย่างถาวร
“ หึหึ น่ารักนะเราน่ะ ” เมืองหัวเราะคนตัวเล็กที่เขินจนหน้าแดงลามไปถึงใบหูที่กำลังกระดกน้ำเต้าหู้อย่างเอาเป็นเอาตาย
“ เห้อหมาอีกละกูไปดีกว่า ” ภาคว่าอย่างเซ็งๆ
“ มึงควรจะไปตั้งนานละภาค ”
“ น้องเวร ” ภาคว่าพร้อมกับชูนิ้วกลางให้เมืองที่ทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรอยู่แล้วก่อนจะหันไปหาตาว “ ตาวตาวปิดตา ”
“ แค่กๆ ปะ ปิดทำไม ” ตาวที่ก้มหน้าก้มตาดื่มเต้าหู้อย่างไม่มีสติสำลักเพราะตกใจทันทีที่โดนภาคเรียกชื่อ
“ ก็กูโป๊กูจะเดินเข้าห้อง มึงปิดตาเลย ”
“ มึงเลิกปัญญาอ่อนได้ละภาค ” เมืองด่าพี่ชายของตนเองอย่างเอือมระอา
“ นี่กูจริงจังนะเว้ยถ้าเมียมึงเกิดติดใจกูขึ้นมาทำไง ศึกพี่น้องกูไม่เอาด้วยนะเว้ย ”
“ ต่อให้มีสิบคุณภาคผมก็ไม่สนหรอกไว้ใจได้เลย ” ตาวว่า
“ อ๋อเพราะสนคุณเมืองไปแล้วใช่ป่ะตาวตาว หูยยยมั่นคงเวอร์ ”
“ คุณภาค!!! ”
“ ฮาๆ โอเคๆ ไปแล้ว ” ภาคยกมือขึ้นเหนือหัวอย่างยอมแพ้ก่อนจะเดินเข้าห้องของเขาไป
“ ยิ้มหน่อย ” เมืองว่าพร้อมกับยื่นมือไปบีบแก้มย้วยๆของคนตัวเล็กที่ทำหน้าบึ้งเพราะถูกกวนอารมณ์ตั้งแต่เช้า
แชะ!
“ คุณเมือง! ” ตาวขึ้นเสียงใส่คนตัวโตที่แอบถ่ายภาพเขาอีกแล้ว เมืองตีหน้ามึนยิ้มใส่คนตัวเล็กที่ทำหน้าดุใส่อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรพร้อมกับกดโทรศัพท์หยุกหยิกก่อนจะยื่นให้ตาวดู
Nakara Akkaradecha ได้โพสต์สถานะของเขาเมื่อ 1 นาที ที่แล้ว
Good morning, bae
*รูปมือของเมืองที่เอือมไปบีบแก้มของตาวที่นั่งก้มหน้าอยู่
34 คนถูกใจ 0 คอมเม้น
“ น่ารักออก ” เมืองว่า
“ ทำแบบนั้นคนยิ่งได้เข้าใจผิดกันไปใหญ่พอดี ”
“ งั้นก็ทำให้เข้าใจถูกซะสิ ” เมืองว่ากลับ
“ งั้นก็ลบโพสต์สิครับคนจะได้เข้าถูก ”
“ มันมีวิธีที่ง่ายกว่านั้น ”
“ อะไรล่ะครับ ”
“ เราก็แค่ ” เมืองเว้นช่วงพูดก่อนจะหันมาจ้องตาของตาว “ เป็นแฟนกันจริงๆ ”
-///-
***********************************************************
พอใจไง จะใครล่ะ : ตาวมึงอยู่ไหน
พอใจไง จะใครล่ะ : ตาวตอบกูเดี๋ยวนี้นะ
พอใจไง จะใครล่ะ : เมื่อคืนมึงไปนอนกับพี่เมืองเหรอ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : กรี๊ดดดดเพื่อนกูมีผัวแล้ว
พอใจไง จะใครล่ะ : ใช่เรื่องมาดีใจป่ะอิบอยนี่ลูกสาวมึงเสียตัวให้ชายอื่นนะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : เออว่ะกูลืม ลูกสาวมาตอบแม่ซิ
Taw Traikhun : อืม
พอใจไง จะใครล่ะ : อืมอะไร เดี๋ยวกูตบให้คว้ำเลยไอ้พี่เมืองมันอยู่ไหนพรุ่งนี้กูจะไปเอาเลือดหัวมันออก
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : พอใจมึงใจเย็นนั่นพี่เมือง นคร เลยนะเว้ย
พอใจไง จะใครล่ะ : กูไม่สนกูโมโหลูกกูเสียตัวมันต้องรับผิดชอบ
Taw Traikhun : แต่เมื่อวานพอใจกับบอยเมาแล้วทิ้งเราไว้คนเดียวเองนะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : เออว่ะ นี่กูยังงงอยู่เลยว่ากูกลับมานอนกองกับอิพอใจที่ห้องได้ไง
พอใจไง จะใครล่ะ : ไอ้พี่เมืองทำอะไรมึงบ้างเล่ามาให้หมด
Taw Traikhun : ไม่ได้ทำอะไร
พอใจไง จะใครล่ะ : ไม่ได้ทำอะไรบ้านมึงสิใส่เสื้อผ้าเขา นั่งแดกน้ำเต้าหู้ผมยุ่งๆในห้องเขาตอนเช้าแล้วปล่อย
ให้เขาจับแก้มขนาดนั้นน่ะห๊ะ!!
Taw Traikhun : นี่พี่เมืองเองนะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : กรี๊ดดดด สุดที่รักของบี๋
พอใจไง จะใครล่ะ : อิตุ๊ดเงียบ!!
Taw Traikhun : พี่ไม่ได้ทำอะไรตาวจริงๆ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : ไม่ใช่คนเสียหายพี่จะพูดไงก็ได้หนิ ตาวมันหัวอ่อนจะไปทันอะไรคนแบบพี่
Taw Traikhun : แล้วจะให้พี่ทำยังไง
พอใจไง จะใครล่ะ : 11 โมงตรงเจอกันที่ 1987 café’ เคนะ
“ ไปอาบน้ำแต่งตัว ” เมืองว่าพร้อมกับยื่นโทรศัพท์คืนให้คนตัวเล็กกว่าที่เขาแย่งมาตอบเองในตอนแรกเพราะทนเห็นตาวทำหน้าเครียดพร้อมกับเสียงเด้งแชทที่ดังขึ้นรัวๆอย่างกดดันแบบนั้นไม่ไหว
“ จะไปไหนครับ ” ตาวรับโทรศัพท์ของตนเองกลับมาถืออย่างงุนงง
“ ไปหาเพื่อนมึง ”
“ คุณเมือง ”
“ ว่า? ”
“ เรื่องเมื่อคืนอย่าว่าสองคนนั้นเลยนะ ผมอยากไปเองแหละ ”
“ กูชอบมึงนะตาวแต่ความชอบของกูไม่ใช่ชอบจนต้องตามใจมึงไปซะทุกอย่าง พวกมึงทำตัวไม่ดีกูโตกว่าก็ต้องว่าบ้างไม่งั้นพวกมึงก็จะไม่รู้ว่าทำแบบนี้มันไม่โอเค ที่กูพูดกูก็หวังดีทั้งนั้นแต่ถ้าสิ่งที่กูพูดมันทำให้มึงอึดอัดกูก็ขอโทษละกัน ” เมืองว่าเสร็จก็ทำท่าจะเดินออกไปจากตาวทำเอาคนที่นั่งก้มหน้ากัดปากอย่างสำนึกผิดแทบทำตัวไม่ถูก ตาวก็พึ่งเคยเห็นเมืองโหมดระเบิดแตกครั้งนี้ก็ครั้งแรกเลยล่ะ
“ คุณเมืองจะไปไหน ” ตาวผวาคว้าชายเสื้อของคนที่ทำท่าจะเดินจากตัวเองไปเอาไว้
“ กูจะไปอาบน้ำห้องไอ้ภาคถ้ามึงอาบเสร็จก่อนก็ออกมานั่งรอเลย เสื้อผ้ามึงกูซักแห้งให้แล้ววางอยู่ตรงเก้าอี้หน้าตู้กระจก ”
“ ไม่โกรธจริงๆใช่ไหม ” ตาวช้อนดวงตาสำนึกผิดขึ้นมองเมืองอย่างขอร้องตาวรู้ว่าตัวเองผิดแต่ตามนิสัยปากแข็งของเขาก็ไม่รู้ว่าควรขอโทษหรือง้อเมืองยังไง
“ อืม ” เมืองตอบรับในลำคอ
“ ไม่อืมไม่ได้เหรอ ” ตาวว่าอีกครั้งแค่คำว่า อืม ของเมืองทำไมมันทำให้ตาวใจแป้วได้ขนาดนี้กันนะ
แต่ตาวคงไม่รู้หรอกว่าคำพูดของตาวกับน้ำเสียงแบบนั้นมันทำให้เมืองใจยวบไปหมด..
เมืองยอมแล้วทุกอย่าง โมโหเหี้ยไร ตาวถูกเสมอ...นั่นคือสิ่งที่เมืองคิดในหัวตอนนี้
“ เป็นไรโดนว่าแค่นี้หงอเลยเหรอ หึหึ กูไม่ได้โกรธมึงหรอกนะวางใจได้แค่พอพูดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วอารมณ์มันขึ้นนิดหน่อยจริงๆมันก็ไม่ใช่ความผิดของมึง ”
“ แต่มันก็ถูกแบบที่คุณเมืองว่า ”
“ อะไรทำไมทำหน้าหงอยขนาดนั้น กลัวกูโกรธ? ”
“ ก็คุณเมือง.. ”
“ แคร์กูมากเลยดิ ”
“ ไม่ใช่นะครับผมก็แค่ไม่อยากให้ใครมองผมไม่ดี ” ตาวส่ายหน้าปฏิเสธ
“ ปากมึงนี่แข็งจังนะ ” ว่าพร้อมกับยื่นมือไปบีบริมฝีปากเล็กสีชมพูธรรมชาติอย่างหมั่นเขี้ยว
“ อื้อ คุณเมือง ” ตาวส่งเสียงร้องอย่างขัดใจพร้อมกับพยายามจะดึงมือหนาออกจากริมฝีปากของตนเอง
“ เอโคๆไม่แกล้งละ ไปอาบน้ำได้แล้วไปเรายังต้องเจอศึกหนักอีกเยอะ ”
“ ศึกหนักอะไรครับ ”
“ ก็คุณแม่จอมหวงเพื่อนทั้งสองของมึงไง ”
************************************************
“ คุณเมืองห้ามว่าบอยกับพอใจนะ ” ตาวเตือนเมืองอีกครั้งหลังจากที่มาถึงที่นัดหมาย
“ มีแต่เพื่อนมึงน่ะสิจะยำกูจนเละ ”
“ พอใจกับบอยไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย ” ตาวพูดงึมงำแก้ตัวแทนเพื่อนของตนเอง
“ ตาว ”
“ ครับ? ”
“ มึงเคยได้ยินทฤษฎีขนมครกไหม ”
“ ไม่ครับ ”
“ มีอาจารย์คนหนึ่งเคยเล่าให้กูฟังว่าผู้ชายคนหนึ่งไปจีบผู้หญิงที่ตัวเองชอบโดยการซื้อขนมครกไปให้ผู้หญิงคนนั้นในเวลาเดิมๆทุกวันจนครบ 21 วันและผู้ชายคนนั้นก็หายไป มันทำให้ผู้หญิงคนนั้นเริ่มมองหาผู้ชายคนนั้นในเวลาเดิมๆว่าเขาหายไปไหนทำไมไม่มาอีก ผู้หญิงคนนั้นเริ่มคิดถึง และอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมาผู้ชายคนนั้นก็กลับมาและมันทำให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเธอได้เริ่มตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นไปแล้วพวกเขาจึงได้ตกลงคบกันในที่สุด ”
“ แต่ผมเคยอ่านมาว่าเรื่องแบบนี้มันก็แค่ทฤษฎีทางจิตวิทยาที่เกี่ยวกับการทำอะไรซ้ำๆจนเกิดเป็นความเคยชิน ”
“ ถ้าเกิดสมมติเพื่อนมึงบอกว่าให้กูเลิกยุ่งกับมึงล่ะ แล้วถ้าวันหนึ่งกูหายไปบ้างมึงจะคิดถึงกูไหม ”
“ ผมไม่รู้ครับ ” ตาวตอบตามที่คิดเพราะเข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหากวันหนึ่งที่เมืองหายไปเขาจะรู้สึกอย่างไรอาจจะเฉยๆเพราะก่อนหน้าที่จะเจอเมืองเขาก็ยังอยู่ได้ปกติดี หรืออาจจะคิดถึงก็ได้อันนี้ใครจะไปรู้ก็เพราะว่าเมืองยังไม่เคยหายไปและวนเวียนอยู่ใกล้เขาตลอดเวลานี่เนอะ
“ คำตอบสมกับเป็นมึง หึหึ ”
“ คุณ... ” ตาวเม้นปากบีบมือของตนเองแน่น “ จะถอดใจเหรอครับ ”
“ หืม? พูดแบบนี้หมายความว่าไง ” เมืองหันมาจ้องหน้าคนที่ตั้งคำถามกับเขาในใจลึกๆเมืองรู้แหละว่าจริงๆแล้วตาวก็เริ่มชอบเขาแล้วเหมือนกันแต่สิ่งที่เมืองอยากได้ก็คือความแน่ชัด เมืองก็แค่อยากให้ตาวพูดออกมาตามที่ตัวเองรู้สึกบ้าง
บางทีตาวก็ทำตัวเหมือนคนเป็นโรค...กลัวความรัก
ถ้าเขาผลัก ตาวจะดึง...แต่ถ้า เขาดึง ตาวกลับผลัก จนเขาไม่รู้แล้วว่าตาวต้องการอะไรกันแน่
“ อะ อากาศดีจังเลยนะครับ ” ตาวรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง
“ บ้านมึงเรียกอากาศที่ฝนตกในฤดูหนาวว่าอากาศดีเหรอ? ” เมืองยิ้มอย่างขำๆในท่าทางที่ทำตัวไม่ถูกของคนตัวเล็ก
“ ก็..... ”
“ คุณเมืองอย่าถอดใจได้ไหม พูดแบบนี้ จะเขินไรนักหนาบ้านมึงผลิตยาเขินรึไงใช้เปลืองจัง ตรงบ้างก็ได้กูไม่ถือหรอก ”
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น้อวตาวใจอ่อนแล้ว
-
รอลุ้นให้คบกันจ้า
-
น้องตาวตาวเริ่มหวั่นไหว...เอาใจช่วยพี่เมืองสู้พลัง :m3: :m3: :m3:
-
:pig4:
-
:pig4:
-
เอาแล้ว คุณเมืองจะไปพบแม่ เอ๊ย!! เพื่อนตาวแล้ว
ตาวตาว น่ารัก อ้อนเยอะๆนะ เราชอบ 55 :o8:
:pig4: :3123: :pig4: :3123:
-
รอน้องตาวจ้าาาาาา
-
:pig4:
-
พี่ภาคตลกดีนะ 55555
ตาวตาวน่ารักกกก หมั่นไหวแล้ววว บอกไปตรงๆเลย---
คิดถึงเรื่องนี้มากเลยยยย
-
กว่าจะมา มาทีฟินกันเลยทีเดียว ชอบๆ ตาวๆๆๆๆ มาต่ออีกนะครับรอๆ
-
เมืองใจอ่อนกับตาวตาวอีกแล้ว ส่วนภาคนี้สาวได้ใจมาก :laugh:
-
ตาวๆยังคงสเต็ปความน่ารักเสมอ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เจอหมัดฮุคไปจ้าตาวตาว
อิพี่ภาคบ้าบอมากก เกลียดความกระแดะปิดนมของนาง ฮ่าๆ
-
มาแล้วววว ตาวตาว :mew1:
-
ตาวตาว ยอมรับใจตัวเองหน่อย
-
น่ารักกกก :mew1:
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
:pig4: :pig4:
-
มาบ่อยๆๆๆได้ไหม
-
พี่เมืองไม่ถอดใจหรอกจ้าตาวตาว นี่ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว5555 เอาชนะใจตาวตาวให้ได้นะพี่เมือง สู้ๆ
ชอบพี่ภาคอ่ะ ภาคจะฟ้องคุณยาย55555
-
:เฮ้อ: :กอด1: :กอด1:
-
ตาวจะใจอ่อนยังน้า~
-
น้องตายอมๆ พี่เมืองเค้าไปเหอะ เป็นแฟนพี่เค้าไปเหอะ
-
พี่ภาคเป็นคนตลก รั่วมาก แต่ก็ดูเข้ากับน้องสะใภ้ได้ดี
น้องตาวตัวเล็กนี่ดื้อและปากแข็งเนอะ แต่ก็น่ารักแหละ
พี่เมืองใจอ่อนยวบๆ
ขอบคุณค่ะ
-
โอ้ยยย อย่าพึ่งถอดใจนะคะ
-
น้องตาวลูกกกก ~ ใจแข็งกับพี่เมืองจริงๆ
แต่พี่เมืองก็อย่าเพิ่งถอดใจเด้อออออ
เหมือนน้องตาวเริ่มจะมีใจล่ะะ อิอิ
-
จะฟ้องคุณยาย ถถถถถถ ตลกพี่ภาคจังค่ะ555
-
ยังงัยต่อนะ
-
จะโดนยำเละรึป่าวนะ??
-
:oo1: พี่เมืองเริ่ดมาก
-
คิดถึงตาวตาว
-
:mew1: :mew1:
-
ติดตามนะจร่ะ
เมืองตาวน่ารักกก
-
พี่ภาคนี่มันพี่ภาคจริงๆเลย :m20:
ไม่ใช่แค่พี่เมืองนะคะที่ใจบางเราก็ใจบางตาวตาวนี่น่ารักจริงๆ :mew1:
-
ตาวตาวมาแล้วววววววววววว :impress2:
-
งุ้ยย ฟินอ่ะ
:-[ :-[ :-[
-
ตาวตาว เขินนนน นะ...
-
ลุ้นๆๆช
-
งื้อออ ทีมคุณแม่น้องตาวออกโรงล้าววว พี่เมืองสู้ๆ อย่าไปดุทีมคุณแม่เลยนะคะ // น้องตาวตาวเริ่มจะมีความรู้สึกยุบยิบในหัวใจแล้วแหละ พี่เมืองรีบเดินหน้าต่อนะ สู้ๆๆๆ
-
แค่บอก. ชอบ ออกไปน้องตาว
-
ตาวตาวน่ารัก แต่คุณเมืองน่ารักกว่า
และอิพี่ภาคเกรียนที่สุดดดดดดด ฮ่าา
-
น้องตาวน่ารัก กลัวพี่เมืองถอดใจซะด้วย
พี่เมืองจะถอดใจได้ไง รักมากขนาดนั้นเนาะ
ฮาอิพี่ภาค เกรียนมาก แกล้งว่าที่น้องสะใภ้ได้ไงคุณพี่ 5555
-
บทที่ 7
1987 café
บรรยากาศอบอุ่นที่ดูไม่วุ่นวายคลอเสียงเพลงแผ่วเบานิดๆเพื่อให้บรรยากาศในร้านดูผ่อนคลายเหมาะแก่การนั่งทำงานหรืออ่านหนังสือ เป็นแหล่งที่นักศึกษามักนัดมาพบปะพูดคุยกันที่มุมหนึ่งของร้านกลับมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ นั่งมองหน้ากันเงียบๆโดยไม่ทำอะไรทั้งสิ้น
“ อะ เอ่อสั่งอะไรไหม ” ตาวที่ทนความเงียบไม่ไหวพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนของเขาเอาแต่จ้องหน้าของชายหนุ่มร่างสูงนามว่าเมืองอย่างไม่ละสายตา ส่วนเมืองก็ทำหน้านิ่งปล่อยให้เพื่อนของตาวมองโดยไม่คิดจะพูดอะไรสักคำ
เหมือนต่างฝ่ายต่างลองเชิงซึ่งกันและกัน
“ กูเอาเหมือนเดิม ” พอใจพูดในขณะที่ดวงตากลมโตก็ยังจดจ้องใบหน้าของเมืองอยู่อย่างไม่ลดละ
“ กูเอาแบบอิพอใจ ” บอยที่นั่งข้างๆพอใจว่าขึ้นพร้อมกับยิ้มแหยๆอย่างให้กำลังใจตาว
“ เอ่อแล้ว... ”
“ คาปูชิโน่เย็นก็ได้ ” เมืองพูดเสียงเรียบ และทุกอย่างก็กลับมาเงียบอีกครั้งอย่างอึดอัดตาวส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากบอยเพื่อให้คลายบรรยากาศอึดอัดนี้แต่บอยเองก็ได้แต่ทำหน้าแหยส่งสายตามาบอกว่า กูขอโทษ
“ ละ แล้วของกิน.. ” ตาวเอ่ยปากขึ้นอีกครั้งเมื่อความเงียบรอบข้างมันดูกดดันมากเกินไป จนพอใจต้องถอนหายใจพรืดหันมาจ้องหน้าเพื่อนสนิทเขม่งจนตาวกลัวแทบคอหด
น่ากลัวยิ่งกว่าแม่อีก..
“ มึงจะเอาอะไรก็เอามากูกินได้หมดแหละ ไปเอามาเลย ไปๆ ” พอใจว่าพร้อมกับผลักแขนเพื่อนตัวเล็กที่ดูท่าทางจะกลัวเขาจนหัวหดให้ลุกขึ้นยืนไปสั่งเครื่องดื่มและเลือกขนมสักที
“ เอางั้นเหรอ ”
“ เออ!! ” พอใจและบอยร้องขึ้นมาพร้อมกันตาวจึงทำได้เพียงแค่พยักหน้าหงึกงักลุกขึ้นยืนเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อสั่งเครื่องดื่มและอาหาร
“ เอาล่ะตาวมันไปละ ตกลงพี่จะเอายังไง ” พอใจเปิดประเด็นทันทีที่คิดว่าตาวเดินออกไปไกลเกินกว่าที่จะได้ยินในสิ่งที่พวกเขาพูดกันแล้ว
“ แล้วจะให้พี่เอายังไงล่ะ ” เมืองถามกลับ
“ เอ๊ะนี่พี่กวนตีนหรอ ”
“ พี่ไม่ได้กวนตีนที่พี่ถามเพราะพี่อยากรู้จริงๆ ”
“ เอางี้ง่ายๆพี่ชอบอิตาวไหม ” บอยที่นั่งเงียบอยู่เอ่ยถามขึ้นบ้าง
“ ชอบ ” เมืองตอบแบบแทบไม่ต้องคิด ถ้าไม่ชอบเขาคงไม่ลงทุนมาตามตาวต้อยๆทุกวันแบบนี้ เด็กพวกนี้คงไม่รู้หรอกว่าคนอย่างเขาแค่ยิ้มสาวก็เดินตามแล้ว แล้วมันจะมีเหตุผลอะไรอีกล่ะที่ทำให้เขามาเดินตามตาวเองโดยที่ตาวไม่เคยร้องขอจากเขาด้วยซ้ำนอกจาก
เขาชอบตาว
ชอบมานานแล้วด้วย...
“ พี่คิดว่าตาวมันเป็นไง ” พอใจพยักหน้าอย่างพอใจในคำตอบก่อนหน้านี้จากประสบการณ์ของเธอเองมันบอกเธอว่าผู้ชายหล่อลากดินตรงหน้าไม่ได้โกหกเธอแม้คำพูดว่าชอบแบบสั้นๆทื่อๆจะดูแสนธรรมดาแต่ดวงตาที่สบกันอยู่อย่างมั่นคงไม่สั่นไหวมันก็บอกเธอได้ว่าผู้ชายคนนี้พูดจริง
“ น่ารักดีดูซื่อๆ แต่ก็ปากร้ายใช่เล่น ”
“ ตาวมันเป็นลูกคนเดียว ” พอใจเอ่ยขึ้น
“ ถึงว่าล่ะเค้าดูเป็นคนหวงของ ” เมืองว่ากลับ
“ มันได้รับความรักจากทุกคน ทุกคนประคบประหงมมันตั้งแต่ปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ ยันคนงานในไร่พ่อมันก็รักมัน มันเป็นศูนย์กลางของความรัก และก็เป็นความหวังของทุกคน ”
“ ก็เลยดูเป็นคนที่จริงจังกับทุกเรื่องสินะ ” เมืองพึมพำอย่างเข้าใจ
“ ใช่มันจริงจังกับทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องครอบครัว เพื่อน การเรียน หรือความรัก ”
“ ...... ”
“ สุดท้ายความที่มันจริงจังกับทุกเรื่องก็เลยทำให้มันทำได้หมดทุกอย่าง มันเป็นความรักของครอบครัว เพื่อนทุกคนรักมัน เป็นท็อปชั้น แต่มันกลัวความรัก ”
“ ทำไมล่ะ ” เมืองขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย เพราะแบบนี้เองใช่ไหมตาวถึงดูเหมือนมีกำแพงกับเขาทำให้เขาเข้าไม่ถึงตาวสักที
“ เพราะความที่มันทำได้ดีหมดทุกอย่างมันเลยกลัวว่าถ้ามันมีความรักแล้วมันจะผิดหวัง มันเคยเห็นเพื่อนผิดหวังจากความรัก ร้องไห้เสียใจและมันไม่อยากเป็นแบบนั้น เอาง่ายๆก็คือมันไม่อยากเสียใจ ”
“ ทำไมพวกเราถึงเอาเรื่องตาวมาบอกพี่ล่ะ ” เมืองถามเอาจริงๆมันก็ใช่อยู่ว่าที่พวกเขานัดเจอกันในวันนี้ก็เพราะเรื่องตาวแต่ทั้งนี้ทั้งนั้นที่พูดมาทั้งหมดมันก็ดูจะผิดประเด็นไปหน่อย
“ ก็เพราะพวกเราคิดว่าตาวมันกำลังจะตกหลุมรักพี่ไง ”
“ …… ” เมืองเงียบกับคำตอบที่ได้รับ
“ พี่เป็นคนหล่อนะพี่เมืองหล่อแบบโคตรๆเลยอ่ะ ฐานะทางบ้านก็ดี การเรียนก็ดี และคนแบบพี่คิดอยากได้ใครแค่ส่งยิ้มให้ก็คงได้มาแบบง่ายๆถ้าพี่ไม่คิดจะจริงจังกับมัน แค่มาเล่นๆสนุกๆ พี่ก็หยุดเถอะถือว่าพวกหนูขอเห็นมันเหมือนคนใจแข็งแบบนี้น่ะจริงๆแล้วเวลามันล้มมันน่าสงสารมากเลยนะอย่าทำร้ายใจมันเลย ” บอยพูดจริงจังหมดมาดตุ้งติ้งขึ้นเป็นครั้งแรก
“ งั้นคิดกลับกันนะถ้าพวกเราบอกว่าพี่แค่ส่งยิ้มให้ใครก็คงได้คนนั้นมาแบบง่ายๆแล้วถ้าพี่ทำแบบนั้นได้ง่ายๆมันจะมีเหตุผลอะไรล่ะที่ทำให้พี่ยอมมาเดินตามตาว ยอมทุกอย่าง ทำทุกอย่างเพื่อตาวแบบนี้ พี่ว่าคำตอบพี่มันก็ชัดเจนตั้งแต่ประโยคแรกที่พวกเราถามพี่ละนะว่าพี่ชอบตาว ชอบจริงๆ ”
“ พี่พูดมาแบบนี้แปลว่าพี่จะคบกับมันใช่ป่ะ ”
“ ถามเพื่อนพวกเราดีกว่าไหม ”
“ อิตาวมึงจะคบกับพี่เมืองป่ะ ” พอใจพูดขึ้นเสียงดังชนิดที่คนแทบทั้งร้านหันมามองยังพวกเขาเป็นตาเดียว
“ ห๊ะ! ” ตาวเบิกตากว้างอย่างตกใจที่พอเดินเข้ามาหลังจากหนีออกไปสั่งอาหารและแวะเข้าห้องน้ำเพื่อหนีความอึดอัดก็โดนพอใจยิงคำถามใส่ซะแทบทำตัวไม่ถูกแถมคนทั้งร้านก็กำลังจ้องมองเขาอยู่
น่าอายชะมัด..
“ คบอะไรกันพอใจบ้าเหรอคนมองกันหมดแล้วเบาหน่อย ” ตาวดุเพื่อนพร้อมกับทรุดตัวนั่งลงข้างเมืองที่อมยิ้มขำจนตาวอยากจะหยิกเข้าให้
“ ก็พะ... ”
“ อาหารที่สั่งได้แล้วครับ ” เจ้าของร้านที่ดูเซอร์ๆในลุคผมยาวปะบ่าเดินมาเสริฟเครื่องดื่มและอาหารก่อนที่พอใจจะได้ทันพูด
“ อันนี้ผมไม่ได้สั่งนะครับ ” ตาวแย้งเมื่อเมื่อจานบราวนี่วางลงบนโต๊ะตรงหน้าเขา
“ ให้ฟรีครับ ” เจ้าของร้านว่าพร้อมกับยิ้มหวานให้
“ ขอบ...”
“ ไม่เอาครับ ” เมืองชิงว่าขึ้นมาก่อนที่ตาวจะบอกขอบคุณจนตาวหันมามองคนข้างๆอย่างงุนงง เขาให้ฟรีก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอไงจะได้ไม่ต้องเปลืองเงิน
“ ผมให้น้องคนนี้ครับไม่ใช่คุณ ”
“ ไม่เป็นไรครับแฟนคนเดียวผมเลี้ยงได้พอดีบ้านผมรวย ” เมืองว่าพร้อมกับวางแบล็คการ์ดที่พ่อของเขาเอาให้วางมันลงบนโต๊ะและมองหน้าของเจ้าของร้านอย่างไม่เป็นมิตร ดูแค่ตาก็รู้ว่ามันชอบตาวส่วนตาวก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยมันน่าหงุดหงิดชะมัด
“ หูยยยยยยขิงว่ะ ” พอใจกระซิบกับบอย
“ อ่าวมีแฟนแล้วเหรอครับ ” เจ้าของร้านถามพร้อมกับมองหน้าของตาว
“ ครับมีแล้วรักกันมากด้วย ” เมืองตอบแทนพร้อมกับก้มลงหอมแก้มของคนที่นั่งข้างเขาแบบหน้าด้านๆ ทำเอาเจ้าของร้านหนุ่มอึ้งก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วเดินจากไป
“ คุณเมือง!! ” ตาวเรียกชื่อคนด้านข้าง
“ อะไร ” เมืองหันหน้ามาหาตาวอย่างยียวนกวนประสาท
“ ผมไปเป็นแฟนคุณตอนไหน ”
“ ก็ตอนนี้ไง ” เมืองตอบหน้าตาย
“ บ้าเหรอ ผมไม่ได้เป็นสักหน่อย ”
“ ก็เป็นซะสิ ”
“ กรี๊ดดดดดอิพอใจกูไม่ไหวแล้วกูเขิน โอ้ยยพี่เมืองกรี๊ดดดด ”
**************************************************
“ ไงแฟนพี่เมือง ”
“ ไงจ๊ะแฟนคนดัง ”
“ หวัดดีตาวตาววันนี้มาเร็วนะเราพี่เมืองมาส่งหรอ ”
สารพัดคำทักทายที่เพื่อนในเซคเอ่ยแซวเขาหลังจากวันนั้นที่เมืองดันขอเขาเป็นแฟนในร้านกาแฟนไม่รู้ว่าใครที่ไหนแอบถ่ายรูปแล้วเอาไปโพสต์ลงเพจเซ็กซี่กายของมหาลัยเขาเลยกลายเป็นคนดังในพริบตาโดนแซวตั้งแต่เดินเข้ามาในคณะจนแทบจะมุดเข้าไปในหนังสือให้มันรู้แล้วรู้รอด
“ หูยแซวแค่นี้เองอย่าทำหน้าบึ้งดิ ” พอใจว่าพร้อมกับกอดคอเพื่อนรักอย่างเอาใจ
“ ก็เราไม่ชอบนี่น่าเราอยากอยู่แบบสงบๆรู้ไหมขนาดเมื่อเช้าเราเดินมาซื้อหมูปิ้งแค่โรงอาหารป้าคนขายยังพูดเรื่องนี้เลยให้ตายเถอะ ” ตาวบ่นพร้อมกับจัดอุปกรณ์ของตนเองเตรียมทำฟันให้เคสของตนเองในบ่ายนี้
“ เอาน่าเป็นแฟนคนดังก็แบบนี้แหละเหนื่อยหน่อยแต่คุ้มนะมึงเห็นนิตยาสารเดือนก่อนของพี่เมืองป่ะกล้ามนี่มึงเอ้ยเป็นมัดๆเลยอิตาวกูว่าชาตินี้มึงใช้แต้มบุญหมดละล่ะได้ของแซ่บขนาดนี้ อุ๊ย พูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บเลยอ่ะ ” บอยว่าพร้อมกับมองคนตัวสูงในชุดเสื้อช๊อปสีน้ำเงินชายเสื้อเข้าในกางเกงยีนส์สีดำเข้มที่ก้าวขายาวๆเข้ามาในห้องทำฟันของนักศึกษาทันตแพทย์
“ หวัดดีครับคุณหมอ ” เมืองทักทายคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาจัดอุปกรณ์ตรงหน้าทำท่าทางเหมือนไม่สนใจเขา
“ หวัดดีค่ะพี่เมือง ” บอยเอ่ยทักทายแทนเพื่อน
“ ครับน้องบี๋ ” เมืองพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มให้
“ กรี๊ดดดอาจารย์หนูอยากเปลี่ยนเคส ” บอยที่โดนรอยยิ้มแอดแทคยกมือกุมหน้าตัวเองแล้ววิ่งหนีไปอย่างเขินจัด
“ ฮาๆน่ารักดีเนอะ ” เมืองทรุดตัวนอนลงบนเตียงคนไข้พร้อมกับพูดขึ้น
“ บอยมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ ” ตาวว่าพร้อมกับเอื้อมมือหยิบผ้าสีเขียวขึ้นมาปิดใบหน้าของเมืองเอาไว้
“ กูหมายถึงมึง ”
-///-
“ หินปูนเกาะเยอะเลยนะครับ ” ตาวเปลี่ยนรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ เยอะแล้วต้องทำไงเหรอ ”
“ ก็ต้องขูดออกสิครับ ”
“ งั้นฝากด้วยนะครับ ”
“ อะไรครับ ”
“ ฝากดูแลผมด้วยนะครับคุณหมอ ” น้ำเสียงเรียบๆพร้อมกับร้อยยิ้มจากริมฝีปากที่โผล่ออกมาจากผ้าสีเขียวที่ปิดบังใบหน้าเอาไว้ทำเอาตาวหยุดชะงักเครื่องมือที่จับอยู่ในมือแทบหล่น
เป็นคนขายขนมครกรึไงกันนะ...หยอดเก่งชะมัด
“ อ่าวไตรคุณเสร็จละเหรอทำไมคุณหยุดมือล่ะ ” อาจารย์ผู้คุมห้องเดินเข้ามาทัก
“ ยังครับอาจารย์ ” ตาวเงยหน้าขึ้นมาบอกอาจารย์ที่ยืนอยู่ข้างตนเอง
“ ไหนอาจารย์ดูซิ ” ว่าพร้อมกับทรุดตัวนั่งที่เก้าอี้ตัวข้างๆของตาว “ อืมอุดตรงนี้อีกนิดนะ หินปูนเริ่มเยอะแล้วนี่ครั้งหน้าก็นัดเขามาเป็นเคสต่อเลยสิจะได้ไม่ต้องไปหาเคสยาก ”
“ เค้าคงไม่ว่าง ”
“ ว่างครับ ” คนที่นอนอ้าปากอยู่เงียบๆในตอนแรกว่าขึ้นพร้อมกับยิ้มหยิ่งฟัน
“ โอ๊ะยิ้มสวยซะด้วย ”
“ หล่อมากด้วยค่ะอาจารย์ ” พอใจที่นั่งถัดจากเตียงของตาวสไลด์เก้าอี้มากระซิบข้างหูอาจารย์
“ งั้นดีเลยอาทิตย์หน้าที่เราจะถ่ายวิดีโอกันอาจารย์เอาคนนี้แหละฝากด้วยนะไตรคุณอย่าทำให้อาจารย์ผิดหวังล่ะ ” อาจารย์ตบบ่าของตาวอย่างคาดหวังพร้อมกับเดินจากไป ตาวส่งสายตาดุพอใจที่ยิ้มจนตาหยีแม้จะมีผ้าปิดปากเอาไว้อยู่ก็ตามพร้อมกับชูสองนิ้วให้ตาวอย่างให้กำลังใจ
“ ถ่ายวิดีโออะไรเหรอ ” เมืองถามขึ้น
“ ไม่มีอะไรครับ หยุดพูดแล้วก็อ้าปากอยู่นิ่งๆได้แล้ว ผมจะกรอฟันถ้าขืนพูดอีกกรอพลาดไม่รู้ด้วย ” ตาวดุคนตัวโตพร้อมกับจับเครื่องมือกรอฟันขึ้นมาจับเอาไว้ จากการตรวจเบื้องต้นเมืองฟันผุไม่มากนั่นอาจจะเป็นเพราะว่าคนตัวโตแปลงฟันไม่สะอาดเศษอาหารอุดตันในฟันเลยทำให้ฟันผุต้องทำการกรอฟันนิดหน่อยเพื่อให้ส่วนที่ผุหายไปเหลือเพียงส่วนที่เนื้อฟันยังคงแข็งแรงตาวจึงจะใส่อมัลกัมลงไปอุดช่องฟันที่หายไปให้ก็ถือว่าเสร็จแล้ว
ตาวใช้เวลาพอสมควรในการอุดฟันให้คนตัวสูงมีบางครั้งที่ตาวสังเกตว่าเมืองกำขากางเกงตัวเองซะแน่นจนตาวอดขำซะไม่ได้คงเป็นเพราะการกรอฟันบางครั้งมันจะทำให้คนไข้รู้สึกเสียวฟันล่ะมั้งเมืองถึงได้มีอาการแบบนั้น ตาวจึงได้หยุดพักบ้างให้คนตัวโตได้ผ่อนคลายและทำต่อสลับไปแบบนี้จนเสร็จ
“ เสร็จละครับไปบ้วนปากแล้วก็ไปรอจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ข้างหน้าได้เลย ” ตาวว่าพร้อมกับถอดถุงมือยางของตนเองออกปล่อยให้ร่างสูงลุกขึ้นพยักหน้าและเดินเข้าห้องน้ำไป
“ กลับเลยไหม ” เมืองที่ดักรอตาวอยู่ในห้องน้ำเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินเข้ามาล้างมือ
“ งานผมยังไม่เสร็จครับ ยังไม่ได้ล้างเครื่องมือ ” ตาวตอบ เพราะความที่นักศึกษาทันตแพทย์ทุกคนมีเครื่องมือเป็นของตัวเองเพราะฉะนั้นในการใช้งานทุกครั้งหากใช้ตัวไหนก็ต้องรับผิดชอบและทำความสะอาดมันเอง
“ ไม่เป็นไรนั่งรอก็ได้ ”
“ แต่ว่า... ”
“ อิตาวอย่าปฏิเสธเชียวนะมึงท่องไว้วิดีโอ วิดีโอ ” บอยที่บังเอิญได้ยินรีบเดินมากระซิบข้างหูตาวทันที ตาวกัดปากตัวเองอย่างคิดหนักก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ ก็ได้ครับ ”
********************************************************
“ คุณเมือง เอ่อ เรื่องวิดีโอ ” ตาวเริ่มประโยคการสนทนาทันทีที่ขึ้นมานั่งบนรถยนต์คันหรูของเมือง
“ อ๋อที่อาจารย์มึงพูดอ่ะนะทำไมมีอะไรเหรอ ” เมืองว่าพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงเข็มขัดนิรภัยขึ้นมาคาดให้คนตัวเล็กที่ได้แต่นั่งกลั้นหายใจเพราะไม่คิดว่าเมืองจะจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวแบบนี้แถมใบหน้ายังห่างกันแค่คืบ “ ใจกูก็อยากพูดว่าดูแลตัวเองหน่อยสิแต่ก็พูดแบบนั้นไม่ได้เพราะต่อให้มึงไม่ดูแลตัวเองกูก็เต็มใจจะดูแลมึงเอง ” เมืองฉีกยิ้มพร้อมกลับไปนั่งประจำที่คนขับตามเดิม
“ ……. ” ตาวพูดไม่ออกเรียวแขนเล็กกอดกล่องอุปกรณ์เครื่องมือทำฟันในตักของตนเองแน่พร้อมกับหัวใจที่เต้นเร็วเกินกว่าปกติ
“ เอ้าเงียบซะงั้นเมื่อกี้เราพูดถึงไหนละนะ ” เมืองยิ้มขำคนข้างๆ
“ กะ ก็เรื่องวิดีโออย่างที่คุณเมืองได้ยินคือทางคณะจะทำวิดีโอสอนแปรงฟันแล้วก็โปรโมทคณะหาทุนเพื่อไปค่ายตอนปิดเทอมนี้อาจารย์ก็เลยอยากได้คุณมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้แต่ว่าถ้าคุณเมืองไม่ว่างก็... ”
“ เอาดิ ”
“ ครับ? ” ตาวหันมามองใบหน้าด้านข้างของคนที่กำลังขับรถอยู่
“ แลกกับมึงมากินข้าวเป็นเพื่อนกูทุกวัน ดูแลอาหารการกินให้กู มึงบ่นเองไม่ใช่เหรอว่ากูแปรงฟันไม่สะอาดหินปูนเยอะ ฟันก็เริ่มเหลืองเพราะกินแต่กาแฟกูได้ยินนะตอนมึงทำฟันให้กูน่ะ ”
“ ผมก็ว่าผมพูดค่อยๆเองนะ ” ตาวบ่นพึมพำเขายอมรับว่าตอนทำฟันเขาบ่นคนตัวสูงจริงๆอาจจะเป็นเพราะด้วยเขาเป็นนักศึกษาทันตแพทย์มันจึงทำให้เขาติดนิสัยการดูแลช่องปากให้สะอาดพอมาเจอใครที่ไม่ดูแลเอาใจใส่เลยอดจะบ่นเสียไม่ได้
“ หึหึ น่ารักว่ะ ” เมืองว่าพร้อมกับเอื้อมมือมายีผมคนที่บ่นงึมงำกับตัวเองพร้อมกับทำหน้ายุ่งที่โดนเขาจับได้อย่างเอ็นดู
“ หยุดกวนผมได้แล้วไม่ขำนะครับ ” ตาวว่าพร้อมกับยกมือจัดทรงผมของตนเองที่โดนเมืองยีจนยุ่งไปหมด “ แล้วนี่เราจะไปไหนครับ ”
“ คณะกู ”
“ อ่าวถ้ามีงานที่คณะทำไมไม่บอกผมล่ะครับ ผมจะได้กลับเอง ”
“ บอกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะถึงแล้วลงมาดิ ”
ณ คณะวิศวกรรมศาสตร์
เมืองก้าวขายาวๆเข้ามาใต้ถุนคณะโดยมีตาวเดินตามหลังมาติดๆในทีแรกเข้าบอกเมืองว่าให้เข้าไปในคณะเลยเขาจะกลับเองแต่เมืองกลับยึดกล่องเครื่องมือทำฟันของเขาเอาไปเก็บไว้ท้ายรถแถมยังกดล็อครถอย่างหน้าตาเฉยมันจึงไม่มีทางเลือกที่ตาวต้องเดินตามคนตัวสูงเข้ามาในคณะที่ 90% เป็นผู้ชาย ใส่เสื้อช๊อปหลากหลายแล้วแต่ภาควิชาของตนเองส่วนกางเกงมีตั้งแต่กางเกงทรงกระบอกถูกระเบียบมหาลัย กางเกงยีนส์ดำ น้ำเงิน ซีด ไปยันขาดเข่า ในขณะที่ตัวของตาวเองแต่งชุดนักศึกษาถูกต้องตามระเบียบของของมหาลัยพร้อมกับสวมใส่เสื้อกราวน์ตัวสั้นตามยูนิฟอร์มของนักศึกษาทันตแพทย์
“ กว่าจะมาได้นะมึงพวกกูแทบจะแดกตะกั๋วแทนข้าวละไอ้หะ...ตาวตาว ” เสือที่เตรียมจะพ่นคำด่าใส่เพื่อนรักหยุดชะงักทันทีที่เห็นว่าใครเดินตามเพื่อนของเขามา
“ สวัสดีครับ ” ตาวยกมือไหว้ทุกคนที่คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนของเมือง
“ หูยมารยาทงามไม่น่าเลย ไม่น่ากรรมเยอะมาเจอคนแบบไอ้เมืองเลย ” เจมส์ว่าพร้อมกับแสร้งทำหน้าเศร้า
“ กวนตีนละสัส ” เมืองว่าพร้อมกับตบหัวเพื่อนรักไปหนึ่งทีสาเหตุพูดกวนตีเขาเกินไป
“ แต่จะว่าก็ว่านะรู้จักกันมาตั้งนานพวกเรายังไม่เคยแนะนำตัวอย่างเป็นทางการให้ตาวตาวได้รู้จักเลยหนิเนอะ งั้นเริ่มเลยละกันพี่ชื่อเจมส์นะเป็นคนดีที่สุดในกลุ่ม ส่วนไอ้หัวเอียงๆเอาแต่สะบัดผมนี่ชื่อฟาร์ แล้วก็ไอ้คนที่ยิ้มเหมือนคนบ้านั่นชื่อเสือ ส่วนไอ้พวกที่เหลือนั่งหน้าเหมือนเมายาอยู่นี่รุ่นน้องพวกพี่เอง เอ้าพวกมึงสวัสดีตาวตาวสิวะไอ้เหี้ย ”
“ สวัสดีคร้าบบบบบบบ ตาวตาว ” สิ้นคำพูดของเจมส์เด็กวิศวะที่นับจากทางสายตาน่าจะประมาณสิบคนก็ยกมือขึ้นสวัสดีตาวซะเสียงดังลั่นชนิดว่าไม่เกรงกลัวใครที่ไหน อารมณ์พี่กูใหญ่ ที่นี่ถิ่นกู ยังไงยังงั้น
“ อ่ะ เอ่อ วะ หวัดดี ” ตาวยกมือรับไหว้พร้อมกับยิ้มแหยๆให้ก่อนจะเอื้อมมือไปกระตุกเสื้อของคนตัวสูงอย่างขอความช่วยเหลือ
“ ไปกันได้แล้วพวกเหี้ยถ้าร้านเต็มก่อนกูไม่เลี้ยงนะโว้ย ” เมืองว่าพร้อมกับยกมือไล่
“ ไปไหนครับ ” ตาวถามอย่างงุนงง
“ แดกหมูกระทะ ”
“ ทั้งหมดนี่เลยเหรอครับ ” ตาวว่าพร้อมกับกวาดสายตามองชายหนุ่มในชุดช๊อปสิบกว่าคน
“ เออดิ ”
“ งั้นไปส่งผมก่อนได้ไหมครับ ผมเป็นคนนอกคิดวะ.... ”
“ คนนอกอะไรกันเมียเพื่อนก็เหมือนเมียเราใช่ไหมพวกมึงงงง ” ฟาร์ว่าพร้อมกับหันไปขอเสียงจากรุ่นน้อง
“ ใช่คร้าบบบบบ ”
“ ลามปามละพวกมึงน่ะไปรีบไปก่อนที่กูจะเตะเรียงคน ”
“ อ่ะหวงๆ ทำไมอ่ะ ทำไมเมืองไม่อ่อนโยนกับฟาร์เลยอ่ะ ” ฟาร์ทำเสียงแบ๊วเข้าหา
“ มึงชื่อตาวตาวเหรอกูถึงต้องอ่อนโยน ”
-///-
...................................................................................................
พูดถึงในทวิตอย่างลืมใส่ #วิศวกาม #เมืองตาว ด้วยน๊าเดี๋ยวเข้าไปส่องอิอิ
เลิฟยูวววว ออลลลลลลลลลลลลลลลล
-
ตาว ตาว น่ารัก อยากไปร่วมวงหมูกะทะด้วยอ่า
-
ตาวตาวตัวกินไก่จะไปกินหมูทะแล้ววววว ตาวตาวตัวกินหมู
-
:mew1: :mew1:
-
ว๊าย ๆๆๆๆ ตกลงเป็นแฟนกันม๊ายยยย
-
:mew1:
-
:pig4:
-
นี่ก็อยากชื่อตาวตาวเลย อยากให้พี่เมืองอ่อนโยนด้วย
ตาวตาว น่ารักจังเลยลูกกกกก
-
เป็นแฟนกันแล้วอ่ะ มีเปิดตัวด้วย :hao7:
พูดแล้วก็อยากหมูกะทะ ฮื่ออออ
-
รอครับ
-
:z1:
-
เป็นเรื่องที่ฟิลกูดคะ แต่ดูเพ้อฟุ้งไปนิด ถึงจะงั้น แต่ปลื้มคะ
-
เป็นแฟนกันแบบงงๆ 5555
-
พี่เมืองจะอ่อนโยนกะตาวตาวคนเดียว...ฮิ้ว..ววววววว :hao6: :hao6: :hao6:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆ อยากให้อัพบ่อยๆ :3123:
-
เขิลๆๆ :-[
-
:pig4:
-
เป็นแฟนกันแล้ว?
-
ตาวตาวน่ารักจังเลย
-
อยากมีเพื่อนแบบพอใจกับบอยจังเลย เหมือนมีแม่เพิ่มมาอีก 2 คน :กอด1:
-
น่าร้ากกกกกกกกกกก
-
เขาเป็นแฟนกันแล้วววววว สงสารตาวตาวโดนแซวเยอะจัด :-[
-
ตาวตาวน่ารักกก
อิพี่เอะอะหยอดตลอด
-
ตาวเมือง เพื่อนๆ อย่างมึนอ่ะ
-
ตาวตาว เขินมากไหม
:mew3: :mew3:
-
หูยยย เปลี่ยนชื่อเป็นตาวตาวแป้บ พี่เมืองจะได้อ่อนโยนนนนน :laugh:
-
5555 ชอบพี่เมือง
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่เมืองคนจริง>\\<
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
เอ้อออออไม่ได้ชื่อตาวๆก็ให้มันรู้ไปปป 5555555
-
เมือง เข้าใจตัวตนตาว แล้ว :mew1:
พี่เมือง ตาวตาว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กรี้ดดดดด ทีมคุณแม่ของตาวตาวอนุญาตพี่เมืองแล้ว พี่เมืองก็รุกหรัดเลยนะคะ ไม่ให้ตาวตาวน้อยตั้งตัวเลยยย เอามาเปิดตัวกับเดอะแก๊งค์อีกกกก สงสัยงานนี้ตาวตาวหัวใจทำงานหนักแล้วล่ะ
-
อยากชื่อตาวตาว พี่เมืองจะได้อ่อนโยนด้วย5555
-
น่าร๊อคอ๊าาาาาาาาาา :hao7: :hao7:
แต่ว่ามาบ่อยๆได้ไหมม คิดถึงงงง :o8:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
#ทีมพี่เมืองค่ะ 555 พิเมืองผู้มั่ยอ่อนโยน ยย
-
น่ารักมากๆๆๆ
-
ชื่อตาวตาว ค่ะ อ่อนโยนกับตาวตาวด้วยน้าาาา :ling1:
-
"มึงชื่อตาวตาวหรอกูถึงต้องอ่อนโยน" เจอประโยคเข้าไป เราอยากเปลี่ยนชื่อเลยอ่ะ 555555555
-
งืออ ชอบมากกก รอเลย :L1:
-
พี่เมืองคนโหด แต่น่าร๊ากกกับตาวตาว
เขินแทนตาวตาว
นี้คือตาวตาว เป็นแฟนพี่เมืองแล้วหรอลู๊กก
-
งื้อออ~ น่ารักกก ><
-
หยอดทุกครั้งที่มีโอกาส :-[
-
กรี้ดเป็นแฟนกันแล้ว :hao7:
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้วจ้า ฉลอง
-
มาเป็น fc น้องตาวตาวว
-
ภาวนาให้น้องตาวเค้าตกลงเป็นแฟนกับพี่เมืองเร็ว ๆ อยากเห็นน้องตาวแทนตัวเองว่าน้องกับคนพี่ :-[
-
แหม่..อยากจะเปลี่ยนชื่อเป็ฯ "ตาวตาว" บ้าง 5555
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
ตาวตาวเลิกซึนเถอะอยากเบาหวานขึ้นนนนนนน
-
มีความน่ารัก
-
ตาวตาวน่ารัก อยู้ในดงวิศวะยิ่งน่าถนอม
รักกันเร็วๆนะ ตาวตาวอย่าไปกลัวววววความรัก
-
บทที่ 8
“ เฮียเมืองแม่งโคตรแต้มบุญสูงเลยว่ะได้แฟนทั้งทีแม่งสอยของสูงเลย ”
“ กูเห็นครั้งแรกแม่งโคตรอึ้งเสื้อกราวน์ขาวๆเดินมา โหกูนี่แทบกราบโคตรไอดอลกู ”
“ แล้วมึงเห็นป่ะตอนยังไม่จบเชียร์แม่งว๊ากเอาๆจนกูไฮเปอร์จะขึ้นพออยู่กับพี่หมอแม่งหงอยิ่งกว่าหมา กูนึกว่าคนละคน ไอ้เหี้ยหรือเฮียแม่งเป็นโรคหลายบุคลิกวะ ”
เสียงพูดแว่วๆที่ดังมาจากทางปลายโต๊ะแม้จะได้ยินไม่ค่อยชัดแต่ตาวก็พอฟังออกว่าพวกเขากำลังพูดเรื่องเกี่ยวกับตนเองอยู่ ตาวนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ทำเป็นไม่สนใจเพราะต่อให้เงยหน้าขึ้นก็ไม่รู้จะพูดอะไรเพราะทั้งโต๊ะไม่มีใครที่ตาวจะรู้จักเลยด้วยซ้ำส่วนเมืองก็กำลังไปคุยกับผู้จัดการร้านเรื่องที่นั่งเพราะดูเหมือนว่าโต๊ะจะไม่พอดีกับคน
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีวันนี้วันที่ใส่เสื้อกราวน์มานั่งกินหมูกระทะท่ามกลางผู้ชายชุดช๊อปสีน้ำเงินมากกว่าสิบ ตาวไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนเดินเข้ามาในร้านมันโคตรจะเด่นและเขาก็โคตรจะอายเพราะทุกคนในร้านหันมามองกันหมด
“ เลิกเล่นได้แล้วมั้งโทรศัพท์น่ะ ” เสียงทุ้มๆที่ดังขึ้นข้างๆหูทำให้ตาวเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ขึ้นมามอง เอาตามจริงเขาก็ไม่ได้อยากเล่นโทรศัพท์นักหรอกเพราะปกติก็ไม่ใช่คนที่ติดโซเชียลอยู่แล้วแต่ที่เขาต้องเล่นเพราะเขาอายสายตาผู้คนและไม่รู้จะทำอะไรดีต่างหากล่ะครั้นจะให้หันไปคุยกับรุ่นน้องของเมืองก็ดูจะไม่เข้าท่าเพราะเขาก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าจะชวนคุยอะไรดี
“ ได้โต๊ะเพิ่มไหมครับ ” ตาวเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าพร้อมกับเอ่ยถาม
“ อืม เดี๋ยวเขาจะเอามาต่อเพิ่มให้ ” เมืองว่าพร้อมกับกวาดมือวางไว้ข้างหลังเก้าอี้ของตาวถ้ามองดูเผินๆคงคิดว่าเมืองกอดบ่าตาวเป็นแน่ ร่างสูงปลดกระดุมเสื้อช๊อปของตนเองลงอีกเม็ดพร้อมกับดึงไปมาแถมยังบ่นว่าร้อนไม่หยุด
“ น้องจะมาเพิ่มอีกเยอะเลยเหรอครับ ” ตาวว่าพร้อมกับหยิบทิชชู่ที่พกติดตัวขึ้นมาซับใบหน้าที่มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาตามขมับของเมืองดูท่าว่าร่างสูงข้างๆเขาคงจะเป็นคนขี้ร้อนน่าดูนั่งแค่แปบเดียวก็เหงื่อท้วมตัวซะแล้ว
“ แค่กๆ โอ้ยทำไมหมูร้านนี้แม่งหวานจังวะ ” เสียงเจมส์ที่ร้องขึ้นมาทำให้ตาวหยุดชะงักใบหน้าเห่อแดงเพราะพึ่งนึกได้ว่าตนเองเผลอทำในสิ่งที่ไม่ควรออกไป
“ มีให้แดกก็แดกไปอย่าพูดมากไอ้สัส ” เมืองด่าเพื่อนอย่างหงุดหงิดพร้อมกับโยนก้านผักบุ้งใส่เพื่อนที่ทำให้เขาอดการดูแลแบบลืมตัวของตาว
“ โหดๆ ” เจมส์หยิบก้านผักบุ้งที่เพื่อนโยนมาทิ้งพร้อมกับมองหน้าเพื่อนอย่างล้อๆ “ ตาวตาวกินกุ้งไหมครับ ” เจมส์หันไปถามตาวที่กินอย่างกลับแมวดมต่างจากพวกเขาและรุ่นน้องทั้งหลายที่ลงมือกินกันอย่างกะกลัวว่าร้านเขาจะขายของไม่หมด
“ ไม่เป็นไรครับ ” ตาวเงยหน้ายิ้มให้อย่างขอบคุณ
“ ทำไมแพ้เหรอ ” เมืองเอ่ยถาม
“ เปล่าครับแค่ขี้เกียจแกะก็เลยไม่กินดีกว่า ” ตาวตอบ
“ อ๋อ ” เมืองพยักหน้าอย่างเข้าใจและไม่ซักไซ้ต่อแต่หลังจากนั้นกุ้งที่ถูกแกะเปลือกย่างดีก็ถูกวางลงที่จานของตาวแบบนับไม่ถ้วนทำเอาคนรอบข้างที่นั่งร่วมโต๊ะต้องกระทุ้งศอกพยักพเยิดเชิญชวนกันให้มองเป็นแถว
“ พอแล้วคุณเมืองผมทานไม่หมดแล้ว ” ตาวยกมือห้ามคนตัวสูง
“ ร้อยวันพันปีคุณชายเมืองแห่งวังอัครเดชาแทบไม่เคยแกะกุ้งแดกเองแล้วทำไมวันนี้ถึงยอมมือเปื้อนนั่งแกะงกๆไม่บ่นสักคำน้อ ”
“ ไอ้สะ... ”
“ คุณเมือง ” ตาวร้องห้ามคนตัวสูงที่ทำท่าจะวางมวยกับเพื่อนตัวเองเพราะไม่อยากให้เสียบรรยากาศสนุกๆที่นานๆทีพี่น้องชาววิศวะจะได้มาพบเจอกัน
“ อุ๊บซ์กลัวเมียด้วยว่ะ โหเฮดว๊ากกูไปแล้ววว ”
“ เออกูกลัวเมียแล้วมันหนักหัวคิ้วมึงป่ะ ”
“ สัสเมืองนี่กูล้อให้มึงเขินนะไม่ใช่ให้มึงมายอมรับหน้าด้านๆ ” เสือว่า
“ ด้านได้อายอดมึงไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอ ” เมืองว่าพร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนของตนเองอย่างผู้ชนะ
“ ฮี้ววววว พี่ผมคร้าบบพี่โผมมมม ” เด็กปีหนึ่งที่นั่งฟังเงียบๆในตอนแรกร้องเฮลั่นอย่างสนุกสนานจนคนทั้งร้านหันมามอง
“ อะไรๆ เกิดอะไรขึ้นวะ ” ร่างเล็กๆที่วิ่งหอบเข้ามาถามขึ้นอย่างหน้าตาตื่นเพราะเสียงมันดังออกไปจนได้ยินถึงหน้าร้าน
“ สัสวิวมึงมาสายอีกแล้วนะเนี่ย อดแซวพี่เมืองกับเมียเลยมึงอ่ะ ”
“ เมีย? ”
“ อ่าวไอ้วิวมาละเหรอ มึงมานั่งข้างๆกูนี่ ” เมืองกวักมือเรียกคนตัวเล็กให้ไปนั่งข้างๆตนเองที่เก้าอี้อีกข้างที่ยังว่างอยู่
“ หวัดดีครับพี่เมือง พี่เจมส์ พี่ฟาร์ พี่เสือ พี่.... ” วิวยกมือขึ้นไหว้รุ่นพี่ก่อนจะหยุดชะงักกับคนที่นั่งข้างๆเมืองอีกข้างที่แต่งตัวผิดแปลกจากพวกเขาโดยการสวมเสื้อกราวน์สีขาวซึ่งบ่งบอกว่ายังไงก็ไม่ใช่รุ่นพี่ในคณะ
“ ตาวนี่วิวน้องรหัสกู ส่วนนี่ตาวเป็น... ”
“ เมียเฮียยยยยย ” เสียงของเด็กปีหนึ่งพูดขึ้นอย่างพร้อมเพียงก่อนที่เมืองจะทันได้แนะนำจบ
“ พี่เมืองไม่เคยเห็นบอกว่ามีแฟน ”
“ โธ่ไอ้วิวก็คนนั้นไง คนที่เฮียแม่งชอบถ่ายรูปอัพลงเฟสบ่อยๆอ่ะแต่ชอบถ่ายไม่เห็นหน้าเขามึงเลยจำไม่ได้อ่ะดิ ” เสียงเพื่อนของวิวว่า
“ ก็กูไม่ได้สนใจ ”
“ อะไรมึงไม่สนใจกูเหรอเดี๋ยวเถอะกูจะตัดมึงออกจากสาย ”
“ ไม่ใช่นะ ผมหมายถึงผมไม่ได้สนใจรูปพวกนั้นต่างหากล่ะ ” วิวส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับแก้ตัว “ เฮียอยากกินกุ้งอ่ะ ” วิวทำเสียงอ้อนพร้อมกับชี้นิ้วไปยังกุ้งที่ต้มอยู่ในกระทะ
กึก กึก
“ ว่า? ” เมืองหันมามองคนอีกข้างที่กระตุกเสื้อเขา
“ อยากกินกุ้ง ” ตาวพูดเสียงเรียบ
“ ก็ไหนมึงบอกว่าพอแล้ว ” เมืองทำหน้างงก็เมื่อสิบนาทีก่อนที่เขาแกะกุ้งให้ตาว ตาวยังบอกให้เขาพออยู่เลยเพราะกลัวจะกินไม่หมดแล้วไหงตอนนี้มาอยากกินกุ้งอีกล่ะ
คุณยาย!!! น้องเมืองงง
“ ก็ตอนนี้หิว ไม่ได้เหรอครับ ” เสียงเรียบๆที่แปรผกผันกับดวงตาที่ส่งมาอย่างกดดันทำเอามือที่ถือตะเกียบอยู่แทบสั่น
“ ได้ งั้นเดี๋ยวกูแกะให้ไอ้วะ... ”
“ เดี๋ยวนี้ครับ ”
มีคน คนหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่าลูกคนเดียวมักจะเป็นคนขี้หวงของ หวงทุกอย่างที่เป็นของตนเองและเป็นของที่ตนเองรัก
และใช่....
ตาวเป็นลูกคนเดียว...
*****************************************************
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : อิตาวได้ข่าวว่ามึงไปกินข้าวกับวิศวะทั้งฝูงเหรอกรี๊ดดดด
Taw Traikhyn : บอยรู้ได้ไง
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : รูปมึงว่อนเพจมหาลัยแล้วมั้งกราวน์ขาวนี่เด่นเชียวกูอิจ!
พอใจไง จะใครล่ะ : แล้วนี่มึงกลับยังอ่ะตาว
Taw Traikhyn : ยังๆ รอคุณเมืองถ่ายรูปกับรุ่นน้องอยู่ครับ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : มีความรอผะอัวถ่ายรูปเด้อ *Gifเบะปากมองบน
พอใจไง จะใครล่ะ : แต่ว่าก็ว่านะพี่เมืองแม่งโคตรฮอตอ่ะนี่ขนาดไปนั่งกินหมูกระทะยังมีคนแอบถ่ายรูปมาลง
เพจเลยคนนี่มาคอมเม้นกันระนาว ยิ่งอิพวกเด็กปีหนึ่งนะโคตรเยอะมึงก็เหมือนกันอิตาว
ระวังตัวไว้ดีๆ
Taw Traikhyn : ระวังอะไรครับ
พอใจไง จะใครล่ะ : ก็พวกสาวกของพี่เมืองพวกเด็กๆที่ชอบพี่เมืองอ่ะดิพี่แกฮอตจะตายมึงต้องแสดงความ
เป็นเจ้าของบ้างไม่งั้นนะพวกนั้นได้ทำตัวเป็นเจ้าของแย่งมึงไปแน่ๆ
Taw Traikhyn : พอใจก็พูดเกินไป
พอใจไง จะใครล่ะ : ไม่เกินไปค่ะไม่เชื่อมึงคอยดูยิ่งพวกคณะเดียวกันใกล้ชิดกันได้ง่ายๆนี่ยิ่งร้าย
“ ตาวป่ะกลับกัน ” หลังจากที่ถ่ายรูปกับรุ่นน้องจนเสร็จเมืองก็เดินกลับมาที่โต๊ะร่างสูงสะกิดบ่าคนตัวเล็กที่ยังก้มหน้ากดมือถืออยู่ให้ลุกขึ้น
“ แปบนะครับ ” ตาวเงยหน้าขึ้นบอกพร้อมกับก้มลงกดโทรศัพท์ต่อ
Taw Traikhyn : คุณเมืองมาแล้วไปก่อนละ ไว้ค่อยคุยกันนะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : จร้า ฝากบอกพี่เมืองด้วยว่าเมียคนนี้คิดถึง กรี๊ดดด
พอใจไง จะใครล่ะ : อิแรด!!!!
“ คุยกับใครทำไมทำหน้าแบบนั้น ”
“ บอยเค้าฝากบอกว่าคิดถึงนะครับ ” ตาวว่าพร้อมกับยื่นแชทที่คุยกันให้เมืองดูเมืองอ่านแล้วยิ้มขำ
“ เออตาวเดี๋ยวไอ้วิวมันจะกลับด้วยนะ ”
“ ครับ ” ตาวตอบรับ
“ มึงโอเคใช่ไหม ”
“ ถามอะไรเนี่ยนั่นรถคุณนะครับ คุณจะให้ใครกลับด้วยก็ได้จะมาถามผมทำไม ”
“ ก็มึงเป็นแฟนกูนี่ ” เมืองว่ากลับ
“ ผมยังไม่ได้ตอบตกลงสักคำ ” ตาวเถียง
“ แต่เค้าว่ากันว่าการเงียบคือคำตอบที่แปลว่าตกลง ”
“ เค้าไหนครับ ”
“ เค้ากูเอง ” เมืองชี้นิ้วเข้าหาตัวเองพร้อมกับยิ้มกว้าง
“ คุณนี่จริงๆเลย ” ตาวส่ายหน้าอย่างเอือมระอาให้กับความหน้ามึนของเมืองแถวยังยิ้มกว้างให้เขาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรคงคิดว่าตัวเองหล่อมากเลยสินะ แต่ก็จริงนั่นแหละเมืองเป็นคนหล่อและก็มีรอยยิ้มที่สวยจนทำให้ใจสั่นเลยทีเดียว
“ พี่เมือง!! ” เสียงเรียกพร้อมกับเจ้าตัวที่วิ่งมาหาพวกเขาที่รถทำให้ให้ทั้งสองคนหันไปมอง
“ หอบเป็นหมาเลยมึง ” เมืองว่าพร้อมกับยีหัวของคนที่ตัวเล็กกว่าเขา
“ ก็ผมกลัวพี่ไม่รอผมนี่ ”
“ กูเคยไม่รอมึงรึไง ” เมืองว่าก่อนจะหันไปพูดกับตาวที่ยืนมองอยู่อย่างเงียบๆ “ ป่ะตาวขึ้นรถ ”
ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง
เสียงแชทที่ดังขึ้นระรัวทำให้ตาวยกโทรศัพท์ที่กำอยู่ในมือขึ้นมาดูจึงพบว่าพอใจและบอยรัวข้อความมาหาเค้าเต็มไปหมดจนตาวอดไม่ได้ที่จะต้องเปิดดู
พอใจไง จะใครล่ะ : อิตาว อินี่ใครถ่ายรูปกับพี่เมืองแถมยังแท็กหาพี่เมืองด้วย
ตาวกดเข้าไปดูในรูปที่พอใจแคปมามันเป็นรูปเมืองที่ถ่ายคู่กับวิวโดยที่วิวเกาะแขนคนตัวโตและเอียงหัวซบไหล่กว้างพร้อมกับแคปชั่น ‘ ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีที่เลี้ยงข้าว รักมากที่สุดเลยคนนี้ ‘ ตาวเม้มปากพร้อมกับเหลือบมองคนข้างๆที่ขับรถอยู่ก่อนจะกดตอบพอใจ
Taw Traikhyn : น้องรหัสคุณเมือง
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : บอกเลยนะคะจากประสบการณ์ตรงของกู น้องรหัสคิดไม่ซื่อแน่นอน
พอใจไง จะใครล่ะ : กูก็ว่างั้นอ่ะแคปชั่นกับรูปนี่หวานเชียวนี่ถ้ากูไม่รู้ว่าพี่เมืองชอบอิตาวอยู่กูคงนึกว่าพี่เมือง
กับอิเด็กนี่เป็นแฟนกัน
Taw Traikhyn : ฮาๆคิดกันไปไกลแล้วไม่มีอะไรหรอกมั้ง
พอใจไง จะใครล่ะ : เชื่อได้เหรอ ว่าแต่มึงถึงห้องยัง
Taw Traikhyn : ยังครับกำลังจะกลับพอดีคุณเมืองต้องไปส่งน้องรหัสเค้าด้วย
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : นั่นไงกูว่าแล้ว
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : อิตาวฟังแม่นะลูกมึงต้องระวังอินี่ดีๆเลยห้ามปล่อยให้อยู่กับพี่เมืองสองต่อ
สอง
พอใจไง จะใครล่ะ : ใช่ๆ
Taw Traikhyn : ทำไมต้องระวังด้วยล่ะผมกับคุณเมืองยังไม่ได้เป็นระไรกันนะอีกอย่างถ้าคุณเมืองชอบผมจริงเค้าก็คงไม่
ทำอะไรกับน้องหรอกมั้งครับ
พอใจไง จะใครล่ะ : พี่เมืองน่ะอาจจะไม่ แต่เด็กนั่นอ่ะไม่แน่
Taw Traikhyn : ฮาๆ
พอใจไง จะใครล่ะ : นี่มึงไม่เชื่อพวกกูเหรอ
พอใจไง จะใครล่ะ : คอยดูเถอะเล่นตัวมากๆจะโดนเขาแย่งไป รู้สึกอะไรยังไงก็แสดงออกไปบ้างเถอะ
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : เป็นกูนะป่านนี้ประกาศให้โลกรู้ไปแล้วค่ะว่าพี่เมืองเป็นของกู
“ พี่เมืองไปส่งพี่ตาวก่อนก็ได้นะละเราค่อยกลับกัน ” เสียงที่แทรกขึ้นมาทำให้ตาวต้องเงยหน้าหันไปมองวิวที่นั่งอยู่เบาะหลังแล้วยื่นหน้ามาข้างหน้าตรงเบาะคนขับเพื่อคุยกับเมือง
เรา....งั้นเหรอ
‘ บอกเลยนะคะจากประสบการณ์ตรงของกู น้องรหัสคิดไม่ซื่อแน่นอน ’
“ มึงว่าไงตาว ” เมืองหันไปถามความคิดเห็นของคนที่นั่งเงียบมาตลอดตั้งแต่ขึ้นรถ
“ ก็ไปส่งน้องก่อนก็ได้นี่ครับผมไม่ได้รีบกลับอะไร ”
“ เอางั้นก็ได้ ”
“ แต่หอผมอยู่ใกล้คอนโดพี่เมืองให้พี่เมืองไปส่งพี่ตาวก่อนแล้วผมค่อยกลับพร้อมกันกับพี่เมืองก็ได้นี่ครับทำไมต้องให้พี่เมืองขับรถกลับไปกลับมาให้ยุ่งยากด้วยล่ะ ”
อ๋อ...อยู่ใกล้กันด้วย
‘ กูก็ว่างั้นอ่ะแคปชั่นกับรูปนี่หวานเชียวนี่ถ้ากูไม่รู้ว่าพี่เมืองชอบอิตาวอยู่กูคงนึกว่าพี่เมืองกับอิเด็กนี่เป็นแฟนกัน ’
“ เออจริงว่ะ งั้นไปส่งมึงก่อนละกันเนอะ ”
“ แต่วันนี้เราจะไปนอนห้องคุณเมืองกันนี่ครับ ”
“ ห๊ะ เรา? มึง? กู? ” เมืองแทบเหยียบเบรกพูดกุกๆกักๆอย่างงุนงง
วอท แฮปเพน ตาวตาว?
“ พี่เมืองเคยบอกว่าไม่ชอบนอนกับคนอื่นเพราะอึดอัดไม่ใช่เหรอครับ ” วิวเอ่ยขึ้น
‘ อิตาวฟังแม่นะลูกมึงต้องระวังอินี่ดีๆเลยห้ามปล่อยให้อยู่กับพี่เมืองสองต่อสอง ’
“ ก็พี่ไม่ใช่คนอื่นนี่ครับ ” ตาวว่าพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับน้องรหัสของเมือง “ จริงไหมครับคุณเมือง ”
“ อะ แอร์แม่งร้อนเนอะ ” เมืองว่าพร้อมกับดึงเสื้อตัวเองไปมาอย่างทำตัวไม่ถูกเขารับรู้ได้ถึงบรรยากาศแปลกๆแต่ก็ไม่ทราบได้ว่ามันแปลกเพราะอะไรรู้แค่ว่ามันโคตรอึดอัดและร้อนเหมือนอะไรมาเผาใส่กันในรถของเขาก็ไม่รู้
“ เอาทิชชู่ซับเหงื่อไหมครับวิวมี ”
‘ เป็นกูนะป่านนี้ประกาศให้โลกรู้ไปแล้วค่ะว่าพี่เมืองเป็นของกู ’
“ พี่ก็มีครับ คนของพี่ พี่ดูแลเองได้เนอะ ”
Taw Traikhun ได้โพสต์สถานะของเขาเมื่อ 10 นาที ที่แล้ว
คนอะไรขี้ร้อน Nakara Akkaradecha
*รูปฝ่ามือแกร่งตรงข้อมือใส่นาฬิกายี่ห้อดังราคาเหยียบแสนของเมืองที่วางแหมะอยู่บนขาของตาว
104 คนถูกใจสิ่งนี้ 61 คอมเม้น
เช่อบี๋ค่ะ เม้นเม้นเด๋วทักกลับ : กรี๊ดดดดดดด แซ่บไม่แซ่บ?
*****************************************************
จริงๆน้องตาวตาวก็ไม่ได้ใสซื่ออย่างที่คิด ฮาๆ แซ่บไม่แซ่บ?
น้องตาวเป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งค่ะ มีรัก มีโลภ มีโกรธ มีหลง เพียงแค่สิ่งรอบข้างหล่อหลอมให้น้องดูสะอาดดีงาม
แต่ก็ใช่ว่าเมื่อถึงเวลาสู้น้องจะสู้ไม่เป็นนะจ๊ะ #วิศวกาม #เมืองตาว
-
เอ้อออออ แซ่บไม่แซ่บ เอาอี๊กกก ตาวตาว เอาอี๊กก
-
งื้อน่ารักกกพี่เมืองยังดีอยู่มั๊ยคะฟินตายเลยตาวตาวออกตัวขนาดนี้ :hao3:
-
หื้อออตาววว....เอาให้จอดเลยย
-
กรีดดดด...ตาวตาวสู้เค้านะลูกแต่จะไปนอนกับพี่เมืองจริงๆหรอ?ไม่อยากคิดเลย555มาต่ออีกนะคะ :katai4:
-
มืที่สามแสดงตัวชัดเจน หวังว่าเมืองคงไม่พลาดท่า เป็นกำลังใจให้ตาวตาว มาต่อบ่อยๆนะ :mew2:
-
แซ่บเว่ออออออ
คนของพี่ เลยอ่ะตาวตาว ฮืออออออ เนี่ย ละลายแทนคุณเมืองแล้ววววว
-
ตาวสู้ๆๆๆๆๆ อย่าให้อีเด็กวิวมีโอกาสนะ
-
วิวเอย หยุดแค่นี้เถอะ ก่อนที่ศพหนูจะไม่สวยไม่หล่อ :hao3:
-
ปรบมือค่ะ
-
แซ่บ ชอบ
-
เคะราชินีไปอี้กก
-
เอาเซ่...แซ่บไม่แซ่บ
-
ตาวตาวลูกแม่ กรี๊ดดดดดด
-
o13 o13 o13
ตาวตาว.....แซบมากกกกกก......
-
น้องตาวชนะเลิศค่ะ เอาให้วิวจมไปเลย คนของน้องตาวน้องตาวดูแลเองได้ หึหึ
-
โชว์ไปเลย
ฮ่าาาาาาาาาาา
ตาวตาวของพรี้
:hao7: :hao7: :hao7:
-
นึกว่าคิดไปเองคนเดียว ที่แท้น้องรหัสก็คิดไม่ซื่อจรองๆ แหม...ที่ไม่สนใจรูปที่เมืองลงก็เพราะหน้าหรืออยากเก็บผู้ไว้มโนลูก (อินมาก ณ จุดนี้ประหนึ่งโดนวอแวเอง)
-
ตาวตาวแสดงความเป็นเจ้าของได้น่ารักมาก
เข้าใจถ่ายรูปโพสดีเน้อออออออ
-
ตาวตาวมีหึงหวงด้วยงานนี้เมืองจะรอดหรือซวยล่ะ
เมืองก๋ชัดเจนด้วยนะน้องคือน้แงแฟนคือแฟน ไม่งั้จับตาวไม่ติดแน่
-
เมือง คิดได้ไวๆนะ :hao3:
ไม่งั้นน้องรหัสจะทำเรื่องพัง :mew2:
-
5555 ชอบตาวตาวเวอร์ชั่นนี้
-
ตาวลูก 5555 o13
-
ชอบคนหวงของแบบลูกคนเล็กแบบนี้
-
ตาวตาววววววววว :katai4:
-
o13 o13 o13 ชอบตาวตาวแบบนี้ นู๋วิวควรจะรู้ที่ตัวเองแล้วนะคะ :bye2:
-
ตาวๆๆๆๆๆๆๆแซ่บมากกกลูก
-
o13 o13 o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สิ่งรอบข้างหล่อหลอม คือ เพื่อนเสี้ยมกับสถานการณ์ เนอะ ฮ่าาาาา เหมือนเราคอยยุเพื่อนว่าอย่าเล่นตัวเมิง ขบวนสุดท้ายแล้ว
-
สงสารเมือง 5555555
-
ตาวตาวไม่ธรรมดาาาา
-
จัดว่าสูสีมาก น้องวิวกับตาวตาว คุณเมืองแย่แน่ ๆ
-
o13 o13 o13
-
เก่งมากค่ะลูกสาว ต้องยังงี้ซิ :m4:
-
น้องตาวตาวแซ่บมากค่ะ อย่าไปยอมนะคะ
-
กรี๊ดดดกกกๆ ตาวตาวแซ่บไม่แซ่บไม่รู้ ชอบนางบทนี้มีความแอบแซ่บ รักนางเลยยน :katai2-1:
-
ตาวตาวสู้ๆ เชียร์ตาว
-
ว่าแล้วน้องรหัสต้องคิดไม่ซื่อ
น้องตาวตาวทำดีมากลูก
ประกาศไปแสดงตัวไปว่าพี่เมืองเป็นของตาวตาวเนอะ
จัดการให้น้องรหัสพี่เมืองกระเด็นไปเลย
-
:fire:ชอบค่ะ ตาวก็สู้คน
-
ตาวแซ่บมาก!
-
พี่เมืองงงอย่ามัวแต่ร้อน ตาวตาวหึงขนาดนี้รีบๆ จัดการน้องรหัสแล้วมัดตาวตาวไว้เลย
-
แซ่บไม่แซ่บแต่มีผัว จบนะ
-
ตาวตาวแซ่บมาก :pig4: :pig4:
-
ตาวเงียบไม่ได้แปลว่าตาวยอมม กรีดร้องลั่นบ้านนน
แซ่บเว่อวังไรเบอร์นี้คะคุย อีวิวอีแรดดด เกลียดดดดดดดดด
-
น้องตาวววววววววววววว ร้ายกาจจจจจจจจจจจจจจจจ
-
:pig4:
-
เมือง คงไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว แต่น้องรหัสนี่ดิ ไม่ไหวจริงๆ
เริ่มชอบตาวแระ เป็นนายเอก ต้องแซ่บๆหน่อย อย่าซื่อนัก ไม่ไหวจริงๆ
-
o13 o13 o13
-
ตาวนี้บทจะซื่อๆก็ซื่อจริงๆ แต่อย่าให้ร้ายนะ
ฮุยยยยย กลัวววว
-
เออๆๆๆๆๆๆ ตาวตาวตัวแม่ว่ะ :laugh: o13
น้องวิวหนูไปเรียนมาใหม่นะลูก :hao6:
-
ตาวตาว ซื่อแต่ม่ะเซ่อ นะจ๊ะ
แซ่บม่ะแซ่บ? กรี๊ดดดดดดดร้อง :laugh:
-
แพ้ก็คือแพ้ ยอมรับนะคะหนู คนมีเจ้าของแล้วก็ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ 55555
-
โอ๊ยยย แซ่บ! ชอบ!
-
วิวนีต้องปรับทัศนคติด่วนๆ
-
ขี้หวงนะเราอ่ะตาวตาว ถ้าอิพี่รู้นี่ยิ้มเหงือกบานแน่ แซ่บค่ะ o13
-
ขำพี่เมืองสัมผัสได้ถึงความมาคุ..น้องตาวแซ่บ..บบบบบบบบบบบบบบบบ o13 o13 o13
-
ทีมตาว สู้ๆ ลูก อีน้องวิวชัดเจนเกิ้นนนน พี่เมืองก็เอ๋อเกิน ความไม่คิดไรไง
ไม่รู้ล่ะพี่เมืองกำไร คืนนี้ได้นอนด้วยกัน
ขอบคุณค่ะ
-
เป็นลมแปปปป 55
แอบร้าย ลูกคนเดียวขี้หวงนี่เนอะ
-
เมืองรู้หรือแกล้งไม่รู้กันจ๊ะ
-
ถ้าพี่เมืองโง่ หนูจะเอาน้องตาวมาเลี้ยงเองง
ฮืออออ น่าบีบที่สุดดด ตัลล้าคคค ><
-
เพิ่งเข้ามาอ่านแค่บทนำก็น่าติดตามแล้ว ผิดคาดนิดหน่อยที่นึกว่านายเอกจะเอ๋อๆมึนๆตามใครไม่ทันแต่ก็ไม่ใช่น้องตาวมีความร้ายมากกว่านั้น พี่เมืองเตรียมใจเป็นพ่อบ้านใจกล้าได้เลยจ้า ฮ่าๆ
-
เผ็ขขชช พริกยกสวนคร่าา วิว ค่ะ เชิญป้านหน้าเนอะ หมอฟัน กะ วิศวะเค้าจะจีบกัน
ไป ไป๊ อย่ามา กอง ขี้ ควาย ตรงนี้ ไปนั่งเล่นตรงกองฟางตรงนู้นนนนนน เนอะ
-
เดี๋ยวเจอตาวตาวนะน้องวิวจะหาว่าพี่ไม่เตือน
-
ตาวตาว เงียย แต่สุ้คนนะยะ
นางเองมากค่ะ แบบนี้แหละนางเอกที่ใฝ่ฝัน 555
-
ตาวตาวแซ่บมากลูก เอาอีกค่ะ จัดอีก
-
มันต้องอย่างนี้,,,ตาวตาว
-
เออเอ้าสิ้
-
บอกเลยเลยว่าตาวทำได้โดนใจอิช้อยมาก ไม่ใช่นายเอกแบบนิยายทั่วไปที่แบบใสๆเกิ้นนนน
ชอบๆ โอ้ยยย อิช้อยสะใจมากค่ะคุณหนูตาวเจ้าขา 5555
ปล.อิพี่เมือง ทีงี้หล่ะซื่อบื้อทันทีนะ55555
-
ตาวตาวววแซ่บบบ
อย่าไปยอมมันค่ะลูกกก
เอาให้กระเด็นน
อิพี่เมืองควรรู้ตัววอะ
-
สู้เขานะลูกอย่าไปยอมๆ #ทีมน้องตาว
-
ต้องงี้สิตาวตาว
-
ให้มันได้อย่างนี้ซิ ตาวตาว o13
สู้มันเลย เอาให้น็อกไปเลย 555 :hao3:
-
แซ่บมากตาวตาว อิอิ
น้องวิวเงิบเลยจ้า เงิบแน่นอนน
-
ตาวดีงามมากกกกก o13
คุณเมืองอย่ามาทำใสไม่รู้ไม่ได้นะจัดการด่วนนนนนน
-
ตาวตาว ของเจ้ ต้องแบบนี้สิลูก!!! :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รักลูกตาวค่ะ ทำดีมากเลยลูก
-
อิเด็กวิวแหม!!!!
นังเมืองจัดการเดี๋ยวนี้เลยนะย่ะ
-
บทที่ 9
ตาวเดินตามหลังร่างสูงที่เดินนำหน้าออกจากลิฟต์อย่างอารมณ์ดีผิวปากอย่างสบายใจแถมยังควงกุญแจรถในมือไปมาจนตาวแทบอยากจะเอากล่องเครื่องมือทำฟันในมือปาหัวให้มันรู้แล้วรู้รอด ไม่รู้ว่าตาวคิดผิดคิดถูกกันแน่ที่ตัดสินใจว่าจะมานอนที่นี่กับเมืองในช่วงเวลานั้นตาวรู้แค่ว่าต้องทำทุกอย่างไม่ให้เมืองได้อยู่กับน้องรหัสสองต่อสองแต่พอเผลอพูดว่าจะมานอนที่ห้องเมืองแบบนั้นแล้วตาวก็แทบอยากจะตบปากตัวเอง
ไม่น่าปากไวกว่าความคิดเลย..ให้ตายเถอะ
“ คุณภาคล่ะครับ ” ตาวเอ่ยปากถามเมื่อเดินเข้ามาในห้องแล้วยังเห็นไฟทั้งห้องยังปิดสนิทอยู่ อย่างน้อยมีภาคอยู่ด้วยก็คงดีกว่าอยู่สองคนนั่นคือสิ่งที่ตาวคิด
“ มันไม่อยู่ ” เมืองเอ่ยตอบพร้อมกับวางกุญแจรถไว้บนโต๊ะ
“ กลับดึกเหรอครับ ”
“ คงงั้นมั้ง ”
“ แล้ว... ”
“ กูชื่อเมือง ” เมืองว่าพร้อมกับเดินเข้ามาประชิดตัวตาวพร้อมกับตาวที่ก้าวเท้าถอยหลังไปเรื่อยๆจนแผ่นหลังเล็กๆชนกับผนังห้อง “ อยู่กับกูก็ถามแต่เรื่องกูสิจะถามหาผู้ชายอื่นทำไม ” เมืองว่าพร้อมกับยกมือขึ้นยันกับผนังห้องเอาไว้
“ กะ ก็ ” ตาวหน้าเริกรักทำตัวไม่ถูกเมื่อเจอคนตรงหน้าจ้องมองในระยะประชิดขนาดนี้
“ ก็? ” เมืองทวนคำของตาวพร้อมกับที่เคลื่อนใบหน้าของตนเองเข้าไปใกล้ตาวมากขึ้นเรื่อยๆ ความใกล้กันในระยะที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆของกันและกันพร้อมกับเสียงเต้นของหัวใจที่รัวกระหน่ำราวกลับจะทะลุออกจากอกทำให้ตาวหลับตาปี้
“ หมูกระทะ! ”
“ ห๊ะ!! ” เมืองร้องร้องขึ้นเมื่ออยู่ดีๆในจังหวะที่เขากำลังจะขโมยจุมพิตคนตัวเล็กกว่า ตาวก็ร้องตะโกนคำว่าหมูกระทะขึ้นมาซะงั้น
“ กะ กลิ่นหมูกระทะเหม็นชะมัดเลยผมว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่านะครับ ” ตาวว่าพร้อมกับผลักคนตัวสูงกว่าให้พ้นทางแล้วเดินไปทรุดตัวนั่งลงบนโซฟากลางห้องกอดกล่องอุปกรณ์ทำฟันของตัวเองเอาไว้แน่นอย่างใจสั่น
เกือบไปแล้วไหมล่ะตาว...
“ หึหึ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ เรา งั้นเหรอ ”
“ คุณเมือง! ” ตาวร้องเสียงดุดวงตาจ้องมองคนตัวสูงเหมือนลูกแมวตัวน้อยที่กำลังโดนขัดใจ
“ โอเคๆ ยอมแพ้ละ ” เมืองยกมือขึ้นเหนือศีรษะอย่างยอมแพ้ “ งั้นมึงไปอาบห้องกูละกันเดี๋ยวกูไปอาบห้องไอ้ภาค ” ตาวพยักหน้าก่อนจะเดินผ่านร่างสูงๆของเมืองเข้าไปยังห้องนอนของเจ้าตัว
“ เดี๋ยวครับคุณเมือง ”
“ หืม เปลี่ยนใจเหรอ? จะอาบด้วยกันใช่ป่ะ ได้เลยๆ แก้ผ้ากันเลยปะ ” เมืองว่าพร้อมกับถอดเสื้อช๊อปตัวนอกของตนเองออกอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าฟาสแปดพร้อมกับทำท่าจะถลกเสื้อยืดคอกลมสีดำที่ใส่อยู่อีกตัวของตนเองขึ้น
“ ผมแค่จะบอกว่าผมไม่มีชุดเปลี่ยนยังไงก็ขอยืมชุดของคุณเมืองด้วยละกันนะครับ ”
“ อ่าว กูก็นึกว่าเราจะ... ” ว่าพร้อมกับยกนิ้วชี้ขึ้นจิ้มกันอย่างเขินอายจนน่าหมั่นไส้
“ คุณนี่มันจริงๆเลย ” ตาวส่ายหัวให้เมืองอย่างเอือมระอาก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไปปล่อยไว้เพียงเมืองที่ยืนค้างอยู่กลางห้อง
ปกติตาวเป็นคนอาบน้ำไม่นานแต่มักจะเสียเวลากับการแปรงฟันเนื่องจากติดนิสัยของนักศึกษาทันตแพทย์ที่เรื่องฟันต้องมาเป็นอันดับหนึ่งและต้องขอบคุณเมืองด้วยที่ยังมีแปรงสีฟันที่ยังไม่ได้แกะกล่องวางเอาไว้ในห้องน้ำตาวเลยถือวิสาสะแกะออกมาใช้ คนตัวเล็กยิ่งฟันให้กับกระจกบานใหญ่ตรงหน้าหลังจากบ้วนน้ำแล้ว ดวงตาสวยตรวจเช็คความสะอาดของช่องปากก่อนจะยิ้มให้กับตัวเองเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นที่น่าพึงพอใจแล้ว เรียวขาเล็กภายใต้กางเกงนอนลายตารางขายาวสีน้ำตาลอ่อนที่ต้องพับขากางเกงขึ้นมาอีกหลายทบเพราะเจ้าของชุดเป็นคนขายาวเกินชาวบ้านแต่คนใส่ดันขาสั้นไม่พอดีกางเกงก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ สิ่งแรกที่สายตาปะทะเข้าก็คือร่างสูงที่นอนหลังพิงหัวเตียงขาเหยียดยาวภายใต้กางเกงวอร์มตัวเดียว ย้ำว่าตัวเดียว ไร้ซึ่งเสื้อเผยให้เห็นซิกแพคพอดีสวยและผิวสุขภาพดีนั่น
“ ตาว ” คนที่ก่อนหน้านี้ยังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่เงยหน้าขึ้นมามองคนตัวเล็กเมื่อรับรู้ได้ว่าเขาได้เดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว
“ คะ ครับ ” ตาวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างใจสั่น
“ พอใส่ชุดกูแบบนี้แล้วมึง.... ” เมืองมองสำรวจคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้ากางเกงนอนขายาวที่ได้พับชายขากางเกงหลายทบพร้อมกับเสื้อนอนที่ใหญ่กว่าตัวของตาวมากโขจนดูแทบจะกลายเป็นกระโปรงชุดนอน ไหนจะแขนเสื้อที่ยาวเลยมือนั่นอีก “ โคตรน่ารักเลยว่ะ ”
-///-
“ เพ้อเจ้ออะไรของคุณเนี่ย มันดูตลกจะตายแต่เป็นเพราะเสื้อผ้าคุณมีแต่ไซต์ยักษ์ๆแบบนี้หรอกนะผมเลยจำเป็นต้องใส่ ”
“ งั้นไม่ต้องใส่เลยดีป่ะ ” คนเจ้าเล่ห์พูดเสนอ
“ แล้วจะให้ผมใส่อะไรล่ะครับ ”
“ ก็ไม่ต้องใส่ไง กูว่านะถ้าไม่ใส่ต้องโคตรน่ารักมากๆกว่านี้แน่ๆเชื่อดิมึงไม่คิดงั้นเหรอวะ ”
“ หลายครั้งแล้วนะคุณเมือง ” ตาวมองคนที่ทำหน้าตาดี๊ด๊าจนน่าหมั่นไส้ตาเขียวปัด “ แล้วก็นะ ไปหาใส่เสื้อนอนดีๆได้แล้วไป ”
“ อ่าว ” เมืองร้องขึ้น
“ จะเล่นอะไรอีกล่ะ ” ตาวถามอย่างเพลียใจ
“ ก็เห็นมึงโพสต์เฟสว่ากูขี้ร้อนไม่ใช่เหรอตาวตาว ” เมืองยิ้มล้อ
“ ผะ ผมง่วงแล้ว ” ตาวเปลี่ยนเรื่อง
“ ก็มานอนดิใครดึงขามึงไว้เหรอ ”
“ จะให้ผมนอนไหนล่ะก็คุณเมืองจองบนเตียงแล้ว ”
“ ก็นอนบนเตียงกับกูไง ทำไมมึงไม่บริสุทธิ์ใจเหรอ อย่าบอกนะว่ามึงคิดหื่นจะปลุกปล้ำกูกลางดึก เห้ย ” เมืองว่าพร้อมกับทำท่าปกปิดหน้าอกเปลือยเปล่าของตนเอง
“ มีแค่คุณเมืองคนเดียวแหละครับที่คิดบ้าบอแบบนั้น ”
“ งั้นถ้ามึงบริสุทธิ์ใจก็มานอนด้วยกันดิ ”
“ ก็ได้ครับ ” ตาวว่าพร้อมกับเดินไปทรุดตัวนอนลงบนเตียงอีกข้างที่ยังว่างอยู่พยายามดึงผ้าห่มมาพันรอบตัวเองไว้ให้ได้มากที่สุดก่อนจะหลับตาลง
รีบหลับ พอหลับ อีกแปบเดียวก็เช้า...ท่องไว้นะตาว
“ หลับละจริงดิ ” เสียงที่เหมือนถูกกระซิบอยู่ข้างหูทำเอาตาวทำตัวไม่ถูกได้แต่กำผ้าห่มแน่นไม่กล้าลืมตา
“ ....... ”
“ งั้นถ้าหลับแล้วคงไม่ได้ยินสิ่งที่กูจะพูดหรอกมั้งเนอะ ” เมืองว่าพร้อมกับยิ้มขำคนตัวเล็กที่หูแดงเถือกเพราะโดนเขาเป่าลมเบาๆใส่ใบหูเล็ก “ กูแค่จะบอกว่าเวลามึงหวงกูนี่น่ารักดีเนอะกูโคตรชอบเลยว่ะ ”
“ ผมไม่ได้หวงนะ!! ” ตาวที่ลืมตัวเผลอพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้ามาปะทะกับใบหน้าของร่างสูงจนชะงัก ใบหน้าของทั้งสองคนห่างกันแค่คืบชนิดที่ปลายจมูกโด่งแทบจะชนกัน
“ อ๋อไม่ได้หวง ” เมืองพยักหน้าหงึกหงัก
“ ใช่ ” ตาวเชิดหน้าตอบ
“ ก็แค่ไม่อยากให้กูแกะกุ้งให้น้องรหัส ”
“ …. ”
“ ก็แค่ไม่อยากให้กูไปส่งน้องรหัส ”
“ ….. ”
“ ก็แค่ไม่อยากให้น้องรหัสได้อยู่กับกูสองต่อสอง ”
“ ….. ”
“ ก็แค่ไม่อยากให้น้องรหัสเอาทิชชู่ของเขาให้กู ”
“ ….. ”
“ ก็แค่ไม่ชอบที่เขาโพสต์ภาพแล้วแท็กกู ”
“ ….. ”
“ ก็แค่.... ”
“ พอได้แล้ว ” ตาวยกมือของตนเองขึ้นปิดปากคนตัวสูงที่เอาแต่พูดแถมสายตาคมๆนั่นยังจ้องมองเขาอย่างรู้ทันอีก โคตรจะเจ้าเล่ห์ชะมัดเลย
“ หวงก็บอกว่าหวงดิ ถ้าเป็นมึงกูยอมให้หวงอยู่แล้ว ” เมืองดึงมือเล็กๆของตาวออกจากปากของตนเองแล้วพูด
“ ผมหวงไม่ได้ ”
“ ทำไมล่ะ ” เมืองขมวดคิ้ว
“ ระ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ”
“ แล้วอยากเป็นไหมล่ะ ”
“ ผม... ” ตาวกัดริมฝีปากของตนเองเขาไม่รู้ว่าควรจะตอบออกไปอย่างไรดีทุกอย่างรอบข้างมันดูกดดัน เขากลัว กลัวโดยที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจว่ากลัวอะไร
“ ตาว ” เมืองเรียกชื่อคนตรงหน้าอีกครั้งเพื่อต้องการคำตอบ
“ ผมไม่รู้ ฮึก ” หยาดน้ำสีใสไหลออกมาจากดวงตากลมโตก่อนจะปล่อยโฮออกมาในที่สุด ความคิดร้อยแปดเริ่มตีเข้ามาในหัวของตาวจนทำให้เขารู้สึกกดดัน มันอึดอัด อึดอัดจนทนไม่ไหวจนต้องระบายมันออกมาด้วยรูปแบบของน้ำตา
“ ตาวไม่เอาไม่ร้อง ” เมืองเบิกตากว้างอย่างตกใจที่อยู่ดีๆคนตัวเล็กก็ร้องไห้ออกมาร่างสูงผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะดึงร่างเล็กๆของตาวให้ลุกขึ้นนั่งด้วยแล้วโอบกอดร่างสั่นเทานั้นเอาไว้จากประสบการณ์และจากเรื่องเล่าต่างๆที่เมืองได้ฟังจากเพื่อนของตาวทำให้เขาเข้าใจว่าตาวคงรู้สึกสับสน วิตกกังวล และกลัว
“ ทำไงดี ฮึก ตาวกลัว ตาวไม่รู้เรื่องพวกนี้ ครอบครัวตาวล่ะ ถะ ถ้าพ่อรู้ ฮึก พ่อต้องโกรธมากแน่ๆ ตาวไม่อยากให้พ่อโกรธ ฮือออ พ่อกับแม่จะเสยใจไหม ฮึก จะผิดหวังในตัวตาวไหม ” ร่างน้อยๆพูดเสียงอู้อี้สะอึกสะอื้น
เวลาสติไม่ครบทีไรเผลอแทนตัวเองด้วยชื่อแบบนี้ทุกทีสินะ...
“ ไม่เป็นไรๆ ” เมืองลูบแผ่นหลังเล็กๆเพื่อปลอบประโลม
“ ตาวเป็นอะไรก็ไม่รู้ใจมันเจ็บเวลาคุณเมืองสนใจคนอื่น ตาวไม่ชอบเวลาคนอื่นชอบคุณเมืองแล้วตาวจะชอบทำนิสัยไม่ดี ฮึก พอใจกับบอยก็เอาแต่บอกว่าถ้าเป็นแบบนี้อีกหน่อยคนอื่นก็จะเอาคุณเมืองไปแล้วใจตาวมันก็เจ็บ ฮึก ตาวเป็นอะไร ฮือ เป็นอะไร อึก ฮือออ ” เมืองยิ้มกว้างกับคำสารภาพแบบไม่รู้ตัวของคนตัวเล็กๆในอ้อมกอดของเขาถ้าเป็นเวลาปกติคงฝันไปเถอะว่าจะได้เจอตาวในโหมดนี้
ว่าแล้วก็อยากเอากล้องมาถ่ายเก็บไว้ชะมัด...
“ มึงชอบกูไง ” เมืองตอบ “ เหมือนที่กูชอบมึง ”
“ ตาวไม่อยากชอบ ฮึก ” ว่าอย่างเอาแต่ใจพร้อมกับสะอื้นจนเมืองต้องกลั้นขำมีที่ไหนชอบแล้วแต่บอกตัวเองไม่อยากชอบก็ได้ด้วยคนเรา
“ การชอบใครสักคนมันไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวนะตาว ” เมืองดึงคนในอ้อมกอดออกมามองหน้ากัน ใบหน้าเล็กๆเหมือนเด็กมัธยมของตาวยังคงเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ริมฝีปากเล็กๆพร้อมจะเบะทันทีหากไปพูดอะไรสะกิดใจเข้าเพียงนิด
“ ตาวกลัว ” ดวงตาที่มองสอดประสานมีแววสับสน
“ ถ้าหมายถึงเรื่องครอบครัวมึง ถ้าถึงวันนั้นกูจะอยู่ข้างมึงกูจะไม่ทิ้งมึงโอเคไหม ”
“ คุณเมือง ” ริมฝีปากแดงๆเม้นเข้าหากัน “ ผมจะเสียใจไหม ”
“ เชื่อใจกูไหม ”
“ ผมไม่รู้ ” ตาวส่ายหัวพร้อมกับสูดน้ำมูกจนเมืองอยากจะบีบจมูกแดงเล็กๆนั่นอย่างเอ็นดู
“ งั้นเอางี้ มองตากูนะ ” เมืองบอก “ แล้วปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามที่ใจมึงรู้สึก ”
ริมฝีปากของเมืองค่อยๆทาบทับลงบนริมฝีปากนุ่มของตาวเมืองไม่ได้พยายามจะรุกล้ำจนตาวตื่นกลัวเพราะเขาเข้าใจดีทุกอย่างยังคงเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับตาว เมืองจูบย้ำๆที่ริมฝีปากอมชมพูธรรมชาตินั้นก่อนจะประทับเอาไว้นิ่ง ตาวมีท่าทีตื่นกลัวในตอนแรกก่อนจะค่อยๆหลับตาลงปล่อยทุกอย่างไปตามที่รู้สึกในแบบที่เมืองบอก ริมฝีปากเล็กเผยอขึ้นน้อยๆตามสัญชาตญาณของร่างกายมันทำให้เมืองรู้ว่าคนตัวเล็กของเขาพร้อมแล้ว ริมฝีปากของเมืองค่อยๆขบเม้มอย่างเชื่องช้าไม่เร่งรีบเขาอยากจะให้ตาวค่อยๆเปิดใจและเรียนรู้ทุกอย่างไปกับเขา อยากให้ตาวสัมผัสได้ถึงใจของเขา อยากให้ตาวรู้สึกได้เท่าที่เขารู้สึก อยากให้เราได้เดินไปพร้อมๆกัน
สาบานเลยว่าตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้....
นอกจากครอบครัวแล้ว
ตาวคือคนที่เขารักมากที่สุด
การจูบกันครั้งนี้มันไม่ได้ให้คำตอบเพียงแค่กับตาว...แต่สำหรับเมืองแล้วเขาก็ได้คำตอบให้กับตัวเองเช่นกัน
เขา....ไม่ได้ชอบตาว
แต่เขา...
รักตาวเข้าแล้วอย่างเต็มเปา
********************************************
น้องตาวยังใหม่กับเรื่องความรัก ตามประสาคนไม่เคยมีแฟน ยังไงก้ให้กำลังใจน้องด้วยนะคะ
รัก
พูดถึงติดแท็ก #เมืองตาว #วิศวกาม ได้เด้อเดี๋ยวไปส่อง
-
อย่าหายไปนานๆๆสิ
-
ไม่เจ๊อะกันนาน..คิดถึงจังเล๊ย..ยยยยยยยย
น้องตาวตาวน่าเอ็นดู :L2: :L2: :L2:
-
เมืองอยากถ่ายรูปตาวตาวใช่ปะ มา เด๋วคนแก่ถ่ายให้นะ :m24:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:-[ :-[ :-[
-
ตาวตาวน่ารักจังเลยลูก
-
:o8: ตาวตาวสับสนและหวาดกลัวเรื่องครอบครัวหรอรู๊กขาาาา
-
แงงงงงง้ น้องตาวตาว เอ็นดูมั่กกก
-
น้องตาวน่าเอ็นดูมากๆเลย
-
น้องตาวน่ารัก ค่อยๆเรียนรู้กันไปเนอะ
-
อย่าหายไปนานซี่
-
ปกติก็น่ารักมากอยู่แล้ว พอเวลาแทนตัวแบบนี้แล้วยิ่งละลายเลยตาวตาว
กอดน้องตาว
-
:hao6:
-
โอ้ยยยย คิดถึงน้องตาว
-
:L2: :3123: :L1: :pig4:
-
แทนตัวเองว่าตาวแล้วใจบางเลยอะเอ็นดูวววว :katai2-1:
-
เมืองห้ามมากกว่าจูบนะน้องตาวยังเด็ก :o8:
-
กรี๊ดดดดดดด เขาจูบกันแล้ววววววว ><
น้องตาวลูกกก เอ็นดูมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำยังไงดี มันเขินไปหมดดดด
กรี๊ดดดด รอตอนต่อไปนะคะ อยากรู้ว่าหลังจากจูบกันแล้วน้องตาวจะตอบว่าอะไร อิอิ
-
ร้องไห้แล้ว สบายใจแล้ว น้องตาว คงจะ หลับ ได้ล่ะนะ :jul3:
-
เอ็นดูตาวตาวตัวกินไก่ :กอด1: :กอด1:
-
รอตอนต่อไป~
-
คนเงียบๆนี่หวงน่ากลัวเนอะะ หื้มมม ชอบตาวเวอร์ชั่นนี้อะะะ :hao7: :hao7:
-
เมือง ตาว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ตาว บอกความรู้สึกอึดอัดในใจให้เมืองรู้หมดเลย
เมืองยิ่งเห็นความน่ารัก ใสซื่อของตาว
แล้วเมือง ก็ได้ใกล้ชิดตาวสุดๆ :o8: :-[ :impress2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
-
น่ารักไปอีก
รอตอนต่อๆไปนะครับ
-
ตาวตาวน่ารักมากเลย เมืองอ่อนโยนกับน้องหน่อยย
-
น้องตาวน่ารักจังเลย
-
โอ๋เอ๋นะลูกกก แงงงงงงงงง
-
หลอกเด้กก
-
โถถถ ตาวตาวของอิแม่
-
ไม่ต้องกลัวลูกตาวตาว
ป้าจะอยู่ข้างๆหนูเอง
-
เป็นของพี่เมืองแล้วน้องตาวจะได้มีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวพี่เมือง หึง หวง ห่วง และห้ามได้
-
:-[
-
ตาวน่ารักเกินไปแล้ววว
-
ต้อนจนน้องร้องไห้เลยอิคุณเมือง แต่ก็ได้เรื่องละนะ ตาวตาวเปิดใจแล้ววววววว :impress2:
-
งือ รักคุณเมือง น่ารัาก
-
น้องตาวน่าร๊ากกกกก
-
ตาวๆ ผู้ซื่อใส บริสุทธิ์. 5555
-
:impress2: ฮือ ตาวไม่รู้ ตาวสับสนนน ้ทำไมลูกเราน่ารักอย่างนี้กันนะ เราเริ่มห่วงแล้วล่ะ เจ้าเมืองต้องดูแลลูกเราดีๆนะ วันนี้ได้พิสูจน์ไปแล้ว่ารู้สึกชัดเจนกับูกเรา อยาทำตาวตาวเสียใจนะะะ
-
โอ้ย!!! ตาวลูก ไม่ต้องร้องนะ
สงสาร :กอด1:
-
เปิดใจแล้วววว
-
งื้อออออ ตาวตาวอย่ากลัวได้กับเมืองคือเรื่องดี
คนอ่านจะได้ฟิน 555 :hao6:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
งืออออ จูบกันแล้ว
น้องตาวของพี่เมือง :mew3:
-
ตาวตาวน่ารักก เมืองอย่าทำน้องกลัวนะ
-
โถน้องตาวตาว ไม่เป็นไรนะค่อยๆเรียนรู้ไป :z2:
-
โอ้ยยยยลูกกกก
ตาวตาวร้องไห้เลยอะ หนุน้อยยย
อิพี่เมืองแกล้งน้องง!! รับผิดชอบเลยย
โอ๋น้องง กอดน้องง ปลอบน้องเดี๋ยวนี้
-
โถๆ น้องตาวตาวลูก ทำไมน่ารักแบบนี้
มิน่าพี่เมืองถึงได้รักเนาะ
ค่อยๆ เรียนรู้ไป ให้พี่เมืองสอนเนอะไม่ต้องกลัวๆ
-
ค่อยๆเรียนรู้กันไปนะ :o8:
-
โถ ตาวน้อยก็มีความสับสนเกิดขึ้น ต้องกอดปลอบชุดใหญ่ล้าว
ขอบคุณค่ะ
-
บทที่ 10
“ ไอ้เมืองมีอะไรกินบ้างวะ ” ภาคที่เปิดประตูห้องเข้ามาด้วยอาการเหนื่อยล้าจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่พูดพร้อมกับทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างหมดสภาพ
“ คุณภาคทำไมพึ่งกลับห้องล่ะครับ ” เสียงที่ตอบกลับมาทำให้ภาคขมวดคิ้วมุ่นเพราะไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอนที่น้องชายของเขาจะเรียกเขาว่าคุณนอกซะจาก...
“ ตาวตาว ” ภาคลืมตามองคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเขามากนัก
“ อืมผมเอง ” ตาวพยักหน้ารับ
“ มาได้ไงวะ ” ภาคพึมพำกับตัวเองแต่คงจะดังไปจึงทำให้เมืองที่พึ่งเดินออกมาจากห้องนอนได้ยิน
“ กูพามาเอง ” เมืองตอบ
“ หืม อะไรยังไง คบกันแล้ว? ”
“ ก็ไม่เชิง ”
“ ไม่เคลียร์ ” ภาคส่ายหัวก่อนจะหันไปมองที่ร่างเล็กๆของตาว “ ยังไงครับคุณตาวตาวมาห้องน้องผมบ่อยขนาดนี้เป็นไรกับมันหรอ ” ภาคเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกวนประสาท จนเมืองอยากจะตบกะโหลกเข้าให้สักทีถ้าไม่ติดว่าเขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าตาวจะตอบคำถามนี้ของพี่ชายเขาว่าอย่างไร
“ เราคุยๆกันอยู่ครับ ”
“ ตอบดาราสัส ”
“ คุณภาคเป็นดาราเหรอครับถึงรู้ว่าแบบนี้คือตอบเป็นดารา ” ตาวย้อนถาม
“ อ่ะยอกย้อนกูอีก เออกูย๊อม ” ภาคยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้ “ มองจิกกัดกูขนาดนั้นก็เดินเอามีดมาแทงกูให้จบๆเถอะ ”
“ ได้เหรอครับ ”
“ กูก็ประชดไหมล่ะบางที ” ภาคว่า “ เฮ้อ ขี้เกียจเถียงกับมึงละกูเหนื่อยขอนอนก่อนละกันไว้มีแรงแล้วจะมาสู้ใหม่นะ ฝันดี ” ว่าพร้อมกับเอนหัวลงนอนราบบนโซฟาไปหน้าตาเฉย
“ สัสภาคเข้าไปนอนในห้องมึงดีๆ ” เมืองยกเท้าขึ้นเขี่ยขาของพี่ชายตนเอง
“ พอแล้วครับคุณเมือง ” ตาวร้องห้ามเพราะดูจากสภาพของภาคแล้วคงจะหลับลึกเป็นตายไปแล้วล่ะ “ ดูคุณภาคล้าๆปลุกยังไงก็คงไม่มีแรงลุกแล้วล่ะครับ ”
“ ถ้าคุณยายรู้นะมันโดนบ่นเละแน่ๆ ”
“ ก็น่าบ่นนะครับไปเที่ยวยังไงกันกลับมาซะเช้าเลย ”
“ มันไม่ได้เที่ยวหรอก ”
“ ครับ? ” ตาวขมวดคิ้วอย่างสงสัยหากไม่ได้เที่ยวแล้วภาคไปทำอะไรกันถึงกลับซะเช้าแบบนี้
“ เรื่องเรียนมันนั่นแหละปีสุดท้ายแล้วก็แบบนี้ ” เมืองบ่นพร้อมกับส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจแต่สิ่งที่เมืองบอกเล่ามันยิ่งทำให้ตาวขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมก็ในเมื่อตัวเมืองเองก็เรียนปีสุดท้ายแล้วภาคจะยังเรียนปีสุดท้ายได้อย่างไรก็ในเมื่อภาคเป็นพี่ของเมือง
แม้ว่ามันจะดูเป็นไปได้เพราะขนาดตัวเมืองและตาวเองยังเรียนชั้นปีเดียวกันทั้งๆที่เมืองเป็นพี่และรหัสนักศึกษาของเมืองก็เป็นปีก่อนตาวแต่นั่นก็เป็นเพราะว่าเมืองไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศมา แล้วภาคล่ะทำไมกันต่อให้บอกว่าไปแลกเปลี่ยนมาเช่นกันแต่ก็ควรจะจบได้แล้วไม่ใช่หรือ รึว่าภาคติดเอฟหลายตัว บ้านนี้นี่อะไรกันชอบเรียนล้าหลังรึไงกันนะตาวได้แต่คิดแล้วก็สงสัยไม่กล้าจะเอ่ยปากถามออกไปเพราะกลัวจะเป็นการไม่เหมาะสมมากเกินไป
“ อ๋อครับ แล้วนี่คุณเมืองจะกินอะไรครับผมจะได้ทำถูก ”
“ กินมึงได้ป่ะ ”
“ คุณเมือง ” ตาวเบิกตากว้างแก้มเห่อแดง เมืองกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงลืมไปแล้วรึไงว่าเราไม่ได้อยู่กันเพียงแค่สองคน
“ อะไรล่ะ ไอ้ภาคมันไม่ได้ยินหรอกป่านนี้เฝ้าพระอินทร์ฝันเห็นนางเอกเอวีไปเป็นสิบละมั้ง ” เมืองว่าเมื่อโดนตาวขึ้นเสียงใส่
“ คนแบบคุณเมืองนี่มันจริงๆเลย ” ตาวส่ายหัว
“ คนแบบกูมันทำไมเหรอ ” เมืองเดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็กพร้อมกับจ้องตาเหมือนแกล้ง “ คนแบบกูนี่มันหล่อกระชากใจเลยป่ะ ”
“ หลงตัวเอง ”
“ หลงไม่หลงไม่รู้ รู้แต่ว่ามีคนหวงจนร้องไห้ก็แล้วกัน ” เมืองยิ้มล้อ
“ ผะ ผมจะไปทำอาหารแล้ว ” ตาวรีบพูดแล้วเดินเข้าครัวไป
“ หึหึ ร้ายนะมึงไอ้น้องชาย ”
“ เหนื่อยก็นอนไปสัส อย่ามายุ่งเรื่องของคนมีคู่เค้า ”
“ อย่ามาแซะกู คนแบบกูเค้าเรียกอยู่หล่อๆคนเดียวให้คนเสียดายเล่นโว้ย มึงก็เหมือนกันไอ้เสือมีเรื่องต้องเคลียร์กับกูเยอะแน่มึง ”
“ เคลียร์เหี้ยไรล่ะกูไม่มีไรจะเคลียร์โว้ย กูจะไปช่วยตาวทำอาหาร ”
“ บอกตาวชงโกโก้กับขนมปังให้กูสักแผ่นด้วยนะ ”
“ มีสิทธิ์ไรมาใช้เมียกู ”
“ มึงได้เขาละเหรอทำมารียกเมีย หึ ไอ้กาก ”
“ ภาค ” เมืองเรียกพี่ชาย
“ ไร ” ภาคเงยหน้าขึ้นมามองน้องชายก่อนจะเจอเมืองแจกนิ้วกลางให้เต็มๆหน้าพร้อมกับคำพูดที่ไม่ออกเสียงแต่ดูออกว่าน้องชายของเขาด่าเขาว่าอะไร “ สัสเมืองกูพี่มึงนะโว้ยยยย ” ภาคร้องตะโกนไล่หลังเมืองที่วิ่งเข้าครัวไปอย่างอารมณ์ดี
*************************************************
เมืองที่ทิ้งระเบิดกวนประสาทไว้ให้พี่ชายแล้วกำลังยืนกอดอก สะโพกแกร่งพิงกับเคาน์เตอร์ครัวจ้องมองแผ่นหลังเล็กๆที่กำลังยุ่งกับการทำอาหารอยู่ สายตาของเขาจ้องมองคนตัวเล็กที่หยิบจับของในครัวที่คุณยายของเขาเป็นคนซื้อเข้ามาไว้ให้แต่เขาแทบไม่มีโอกาสจะได้ใช้เลยอย่างเพลินตา พอมามองแบบนี้เมืองถึงได้รู้ว่าตาวตัวเล็กกว่าเขามากแค่ไหน ตาวสูงเพียงแค่หน้าอกของเขา ไหล่แคบ และเป็นคนกระดูกเล็กจึงดูผอมมากแต่ผิวขาวละเอียดกลับทำให้ตาวดูน่ามองแบบที่เขาไม่รู้สึกเบื่อ มันก็อาจจะคล้ายกับคำพูดที่ว่า หากที่ไหนมี wifi คนเราก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ที่นั้นได้ไม่มีเบื่อ เขาก็คงเช่นกันหากที่ไหนมีตาวฟันธงได้เลยว่าเขาก็ไม่มีทางที่จะเบื่อเช่นกัน
เมืองตกหลุมรักตาวตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเค้าไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้เค้าจะรู้สึกจริงจังกับใคร เพื่อนหลายๆคนต่างเอาแต่ถามเขาว่าเปลี่ยนคนควงไปเรื่อยๆไม่ยอมคบกับใครเพื่ออะไร เขาตอบเพื่อนไปว่าเพราะเขายังไม่เจอคนที่ใช่ และพวกนั้นก็ถามเขาต่อว่าแล้วคนที่ใช่สำหรับเขาเป็นแบบไหน เขาจึงตอบออกไปว่าเป็นแบบคุณยายของเขา
คุณยายของเขาเป็นคนรักสัตว์...
ครั้งแรกที่เขาเจอตาวในวันที่แดดของประเทศไทยโคตรจะร้อนระอุต่างคนต่างเร่งรีบเพื่อไปยังที่เรียนแต่พอสัญญาณไฟเป็นสัญญาณสีเขียวสำหรับให้คนเดินรถทุกคันก็ต้องหยุดเพื่อให้ผู้คนมากมายได้เดินข้ามถนนไปก่อน เมืองที่พึ่งกลับมาเรียนที่เมืองไทยอีกครั้งหลังจากไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศมานั่งอยู่ในรถยนต์คันหรูของตัวเอง เคาะนิ้วมือกับพวงมาลัยรถอย่างร้อนใจเพราะกลัวว่าเขาอาจจะไปเข้าเรียนสายในคาบนี้ และสิ่งที่เขาเห็นในเสี่ยวห้าวินาทีก่อนที่สัญญาณไฟสีเขียวให้รถวิ่งได้จะมาถึง ร่างเล็กๆของใครคนหนึ่งในชุดเสื้อกราวน์ตัวสั้นสีขาวสะอาดตาก็วิ่งมาอุ้มลูกหมาตัวเล็กที่พลัดหลงมาจากที่ไหนก็ไม่รู้มันกำลังทำหน้ามึนงงอยู่กลางถนน ร่างเล็กๆนั้นโอบอุ้มลูกหมาตัวน้อยขึ้นมาแนบอกโดยไม่กลัวว่าเสื้อสีขาวของตนเองจะเปื้อนก่อนจะรีบวิ่งข้ามถนนไป
คุณยายของเขาเป็นคนอ่อนโยน...
ครั้งที่สองที่เขาเจอตาวคือวันที่เขาพาไอ้เจมส์เพื่อนของเขาไปหาน้องสาวที่คณะทันตแพทย์ศาสตร์ ร่างเล็กๆของผู้ชายในชุดกราวน์ตัวสั้นสีขาวสะอาดตาคนเดิมกำลังโอบอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่กำลังร้องไห้งอแงซึ่งเขาเดาว่าน่าจะงอแงเรื่องมาหาหมอฟันเพราะอย่างที่ใครๆก็รู้กันว่า เด็กมักกลัวหมอฟัน ในช่วงที่เขาเดินผ่านตรงที่ร่างเล็กๆนั้นยืนอยู่เขาแอบเหลือบตามองมันเป็นช่วงจังหวะที่เด็กน้อยในอ้อมแขนกำลังดีดดิ้นและกรีดร้องจนแขนเล็กๆฟาดเข้ากับใบหน้าของคนตัวเล็กนั่นจนแว่นตาที่สวมใส่แทบหลุด คุณแม่ของเล็กน้อยอุทานอย่างตกใจก่อนจะขอโทษขอโพยกับร่างเล็กแต่น้ำเสียงที่เมืองได้ยินกลับมากลับมีแต่ความอ่อนโยนไม่มีแววโกรธเคืองเลยสักนิด คนตัวเล็กพูดว่าไม่เป็นไรครับคุณแม่พร้อมกับยิ้มให้หญิงวัยกลางคนพร้อมกับกอดปลอบและชวนเด็กตัวน้อยพูดคุยดูนั่นดูนี่และในครั้งนั้นก็เป็นครั้งที่ทำให้เขารู้ว่าผู้ชายตัวเล็กคนนั้นเรียนทันตแพทย์
เขาพยายามหาครั้งต่อไปเพื่อที่จะได้พบเจอกับตาวเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆไม่ว่าจะด้วยความบังเอิญหรือตั้งใจ ต้องขอบคุณไอ้เจมส์ที่มีน้องเรียนที่คณะนี้มันจึงเป็นเรื่องง่ายขึ้นที่อีกไม่กี่วันต่อมาเขาก็ได้รู้ว่าคน คนนี้ชื่อ ตาว เพื่อนในกลุ่มต่างตาโตและประหลาดใจที่เห็นเขาเริ่มเปลี่ยนไปทำตัวเหมือนสตอกเกอร์แอบตามมองคน คนหนึ่งอยู่เป็นเดือนๆและชอบนั่งยิ้มเหมือนโรคจิตอยู่คนเดียว พวกมันแทบจะหามเขาไปโรงบาลบ้า หรือ ศาลทรงเจ้าสักทีเพราะลงความเห็นกันว่าเขาอาจถูกผีเข้า เขาได้แต่ยกนิ้วกลางให้พวกมันและบอกออกไปว่าผมไม่ได้บ้า
แต่เขา...
กำลังมีสิ่งที่เรียกว่า....ความรัก
พวกมันร้องคำว่าเหี้ยขึ้นพร้อมกันและเป็นไอ้เสือที่ถามขึ้นเป็นคนแรกว่าใครคนนั้นที่เหมือนคุณยายของมึงคือใครและก็เป็นไอ้เจมส์ผู้ที่รู้ทุกอย่างตั้งแต่ต้นตอบขึ้นมาว่า เขาชื่อ ตาว เป็นนักศึกษาทันตแพทย์ ที่อ่อนโยน รักสัตว์ และทำให้เสืออย่างเขาตกหลุมรักมาเกือบเดือน ในวันที่พวกมันรู้กันหลังเลิกเรียนมันตามเขาไปแอบดูตาวที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่มันคะยั้นคะยอให้เขาเดินเข้าไปหาตาว แต่เสือร้ายแบบเขาพอตกหลุมรักใครสักคนกลับรู้สึกเหมือนตัวหดเหลือเพียงแค่สองนิ้ว เขินอาย ใจสั่น และมีแต่คำว่าไม่กล้าผุดขึ้นมาในหัว และยิ่งพวกมันเห็นเขาประหม่าจนเหงื่อตกแบบนั้นพวกมันก็ยิ่งไซโครเขา สุดท้ายวันนั้นก็เป็นวันที่เขาเดินเข้าไป ขอเบอร์ตาว และทำความรู้จักกับตาวเป็นครั้งแรกจากคำยุยงของเพื่อนสนิท
“ คุณเมืองมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย ” ตาวที่ยกกระทะออกจากเตาพร้อมกับหันหลังมาเจอคนตัวสูงที่กอดอกพิงเคาน์เตอร์อยู่ถามขึ้น
“ สักพักแล้ว ” เมืองตอบ
“ อ่าวแล้วทำไมไม่ส่งเสียงเลยล่ะ ” ตาวว่าพร้อมกับก้มลงใช้ทัพพีค่อยๆตักไข่ดาวที่พึ่งทอดเสร็จลงใส่จานที่วางเตรียมเอาไว้แล้ว
“ ไอ้ภาคมันบอกว่าทำเผื่อมันด้วย ของมันเอาโกโก้ด้วยนะ ”
“ อืม ” ตาวตอบรับ “ คุณเมืองมาชิมกาแฟของคุณเมืองหน่อยสิครับ ผมไม่รู้ว่าคุณเมืองดื่มแบบไหนเลยเดาเอามาชิมหน่อยเร็ว ”
“ ชิมมึงก่อนได้ป่ะ ” เมืองว่าพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างค้ำยันกักตาวเอาไว้ในอ้อมแขน
“ จะบ้าเหรอ ” ตาวเบิกตาโพลง “ ไม่เอานะคุณเมือง อื้อ ” ริมฝีปากที่ฉกเข้ามาในช่วงที่ตาวกำลังร้องปฏิเสธมันทำให้ตาวเผลอยกมือขึ้นเกาะบ่าของคนตัวสูงเอาไว้เมื่อรู้ว่าตัวเองเริ่มจะทรงตัวไม่อยู่ คนชำนาญเกมส์รักค่อยๆจูบซับริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะค่อยๆสอดแทรกลิ้นของตนเองเข้าไปในโพรงปากของตาว ตาวกำเสื้อบริเวณบ่าของคนตัวสูงอย่างรู้สึกประหม่าร่างน้อยๆสั่นไหวจนเมืองสัมผัสได้ แขนแกร่งเปลี่ยนที่จากตอนแรกที่ใช้ค้ำเคาน์เตอร์ครัวมาเป็นกอดรอบๆเอวเล็กเอาไว้อย่างทะนุถนอม เรียวลิ้นของเมืองเกี่ยวกระหวัดลิ้นของตาวที่ยังคงลอกแลกไปมาเพราะความไร้ประสบการณ์มันไม่ได้ทำให้เมืองรู้สึกรำคาญหรือหงุดหงิดแต่มันกลับยิ่งทำให้เมืองยิ้มมุมปากอย่างพอใจกับความไม่ประสาของตาว
ตาวคือความบริสุทธิ์ที่เมืองโคตรจะหวงแหน...
ปึก!!
“ เชี่ย!! ” เสียงที่ดังขึ้นทำให้ตาวได้สติแล้วรีบผลักเมืองออกก่อนจะหน้าเห่อแดงเข้าไปใหญ่เมื่อเจอภาคผู้ที่เป็นเจ้าของเสียงร้อง
“ คือกูคอแห้ง เลยมาหาน้ำแดก ”
“ ….. ”
“ ละ แล้วคือแบบกูเดินไม่ระวังเลยเผลอเดินเตะเคาน์เตอร์ กูไม่เห็นอะไรเลยนะเว้ย กูไม่ได้เผลอมองอย่างอื่นจนลืมมองทางเลยสักนิดจริงๆนะเว้ยตาว ” ภาคพูดแก้ตัวมันยิ่งทำให้ตาวกัดริมฝีปากของตนเองแน่นมากขึ้น
“ ไอ้ภาค! ” เมืองร้องเสียงดุใส่พี่ชายของตนเองเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กข้างๆทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เพราะเขินจัด
“ เออๆกูไปก็ได้ เชิญพวกมึงกินไส้กรอกกัน เอ้ย กินไข่ ”
“ ภาคอย่ากวนตีน ”
“ ไข่ดาวไงไข่ดาว โด่วคิดไรว๊า ”
“ ถ้ามึงยังไม่ออกไปกูจะโทรฟ้องแม่เรื่องที่มึงหนีเที่ยวหายหัวหนีเข้าป่าเป็นอาทิตย์แถมออกมายังเป็นไข้เกือบตายแน่ ”
“ สัสเมืองนี่มึงเล่นแม่เลยเหรอวะ ”
“ เออ มึงจะทำไม ”
“ เออๆกูไปก็ได้ แต่อย่าทำกันนานนะเว้ยกูหิว ” ภาคว่าก่อนจะเดินเข้าไปกระซิบข้างๆตาวว่า “ ตาวตาวก็ออมๆแรงหน่อยนะครับช่วงนี้น้องชายพี่มันห่างหายฟิตเนสไปนานอาจจะเหนื่อยง่าย ไว้ชีวิตมันหน่อยนะ ”
“ ไอ้เหี้ยภาค!!!! ” เมืองร้องตามไล่หลังผู้เป็นพี่ชายที่วิ่งหนีออกจากห้องครัวไปอย่างอารมณ์ดี
“ …… ”
“ อย่าไปใส่ใจคำพูดมันมากเลยไอ้ภาคมันก็เป็นแบบนี้แหละมันแกล้งมึงขำๆ ” ภาคหันมาบอกคนตัวเล็กที่กัดริมฝีปากตัวเองแน่นดวงตาสั่นไหว
“ ผมรู้สึกไม่ดีเลย มันดูไม่เหมาะที่มายืนจูบกับผู้ชายในห้องครัวให้คนอื่นเห็น ” ตาวบอก
“ คนอื่นที่ไหนกันนั่นไอ้ภาคนะมันเป็นพี่ชายเมืองก็เหมือนพี่ชายของตาวเราเป็นครอบครัวด้วยกันไง ”
“ แต่คุณภาคคงไม่อยากได้ผมเป็นน้อง ” ว่าพร้อมกับน้ำตาหยดเล็กที่ร่วงแหมะลงมา ริมฝีปากเล็กเบะออกราวกลับเด็กน้อยวัยอนุบาล
“ ใครบอกล่ะมันชอบตาวจะตาย ” เมืองว่าพร้อมกับยกมือปาดน้ำตาออกให้เด็กน้อยของเขา
“ ก็คุณภาคชอบแกล้งผม ”
“ งั้นเดี๋ยวกูพาแกล้งมันคืนดีไหม ”
“ ยังไงครับ ”
“ แก้วโกโก้มันอยู่ไหน ” เมืองถาม
“ นี่ครับ ” ตาวว่าพร้อมกับเลื่อนแก้วเปล่ามาให้เมือง
“ มึงอยู่เฉยๆเดี๋ยวกูจะชงให้มันเอง ” เมืองว่าพร้อมกับหยิบกระปุกผงโกโก้ขึ้นมาตักใส่พร้อมด้วยนมและน้ำตาล
“ เดี๋ยวครับคุณเมืองนั่นกระปุกกาแฟนะ ” ตาวแตะมือคนตัวสูงเมื่อเห็นเมืองกำลังจะตักผงกาแฟลงไปในแก้วของภาค
“ ก็เออดิ ”
“ ทำแบบนี้คุณภาคก็นอนไม่หลับกันพอดีสิครับยิ่งพึ่งกลับมาห้องท่าทางเหมือนคนไม่ได้นอนอยู่แล้วด้วย ”
“ ก็ดีไงให้แม่งตาค้างไปเลยอยากแกล้งมึงดีนัก ”
“ คุณเมืองเจ้าเล่ห์ ” ตาวตีแขนคนตัวสูง
“ แล้วชอบไหมล่ะ ”
“ ..... ” ตาวหลุบตาต่ำไม่สบตาของเมือง
“ ไม่ตอบแปลว่าชอบ ” เมืองพูดพร้อมกับยิ้ม
“ นี่!! ”
“ ขึ้นเสียงแปลว่ารักมาก ”
“ คนบ้า!! ผมไม่คุยด้วยแล้ว ” ตาวว่าพร้อมกับรีบเดินออกไปจากห้องครัว
“ บ้าก็บ้ารักมึงนะตาว!!! ”
****************************************
RIP อิพี่ภาค 5555555
อิพี่เมืองก็หยอดได้หยอดดี หยอดจนน้องเขิไปหมดแล้ว
มีช่องทางการติดตามละเด้อเย้!!!! ปิ้วๆๆๆ
สามารถติดตามเราได้ที่ทวิตเตอร์ @BeliefQz ทวิตเตอร์นี่จะเอาไว้แจ้งอัพเดตนิยาย และอะไรต่างๆทุกอย่างเกี่ยวกับนิยายเด้อ
ส่วนใครอยากจะหวี๊ดนิยายก็หวี๊ดได้ที่ #วิศวกาม #เมืองตาว แท็กไหนก็ได้เดี๋ยวเราจะตามไปส่องแล้วรีทวิต อุอิ
สุดท้ายนี้ ระนะ
-
:katai2-1:
-
จ้าาาา
-
มาเบา ๆ แต่หวานนะ
-
สมน้ำหน้าอิพี่ภาค อยากแกล้งน้องตาวตาวดีนัก
พี่เมืองเค้าช่วยเอาคืนให้น้องตาวตาวและ
ตาค้างไปเหอะ โชคดีนะพี่ภาค
-
อิพี่ภาคคคค ทำน้องร้องไห้แล้วไหมล่ะ เหอๆๆ
-
เหม็นความรักจ้าาาา
สงสารอิพี่ภาค ฮ่าๆ
-
ไม่ใช่แค่พี่ภาคที่ชอบแกล้งตาวตาว อิพี่เมืองนี่แหละตัวดีเลย! 5555
-
ชอบโมเม้นท์แอบชอบน้อง แอบมองมานานแล้วงี้ น่ารักดี
ขอบคุณค้ะ
-
ตาวตาวน่ารัก
-
:mew1:
-
จ้าาาา เต็มที่จ้าภาคค เอาเลยยยเอาเลยยย
-
หาคู่ให้พี่ภาคเถอะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มีจ่งมีจูบนะ.. :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สงสารภาคจังเลย อยากหลับก็คงไม่ได้หลับ ได้แต่นอนตาค้าง หูคอยฟังเสียงจูจี้ของเมืองกับตาว :o12:
-
ภาคจะรู้มั้ยว่าโดนแกล้งง
-
ฮ่าๆๆ ชอบไอเดียนี้ ชงกาแฟให้คนง่วงนอนกิน ตาค้างล่ะทีนี่ แสบมาก
-
:mew3: :mew3:
ตาวตาวน่ารัก
-
ตาวตาวคนน่ารักกกกด เมืองคนขี้อ่อยเมียยยยยย
-
ตาวน้อยยย หนูจะยอมเป็นของอีพี่เมืองจริงเหรอลูก
-
มีความเขินแทนตาวตาวอ่ะ >///<
-
ตาวตาวอ่อนไหวมาก น่ารักกกกก อยากกอดๆตาวตาว :man1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ตาวน่ารักสุดๆ
-
:o8:
-
RIP พี่ภาค :laugh:
-
สงสารอิพี่ภาค 555555
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอมยิ้มทุกตอน อมยิ้มกับความน่ารักของน้องตาว อมยิ้มกับความเอาใจใส่ของพี่เมือง
-
:laugh: อยากให้พี่ชายได้ลองกาแฟมอคค่าก็บอกมาเถอะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ติดตามจ้า :L2:
-
ตาวน่ารัก
-
แอบชอบตามมาก่อนนี่เองอิพี่เมือง
-
พี่น้องคู่ยี้ เขารักกันดีนะคะ 555
-
อีพี่ภาคเริ่มน่าสงสารขึ้นมาละ555
-
ภาคคคคคคคคคคค
-
เหม็นความรักกก ~ และไว้อาลัยพี่ภาคนะคะ แก้งตาวตาวคนดีของเมืองก็จะโดนแบบนี้แหละ 555555
-
ตาวตาวน่ารัก
-
คนแต่งน่ารัก
:L2:
-
ถ้าพี่ภาคไม่มา ตาวตาวจะรอดมืออิพี่เมืองหรือเปล่าน้อ
-
สมน้ำหน้าคุณภาคค่า
-
มันใช่เวลามะพี่ภาค คนเค้ากำลังกินไส้กรอก เอ้ย กำลังจะชงโกโก้ให้อยู่แล้ว สมควรโดนพี่เมืองแกล้ง :laugh:
-
5555555555 สมน้ำหน้าพี่ภาคสุดๆ
ส่วนน้องตาวนั้น เขินแรง
รอติดตามตอนต่อไป o13 o13
-
วรั้ยยยย พี่ภาคคคค รีบปฏิเสธเลยนะว่าไม่เห็น ง้อววว แกล้งตาวตาวจนน้ำตาร่วงเลยง่ะะะ คุณเมืองปกป้องที // หู้ยยย เขินง่ะ ทำไมคุณเมืองรึกหนักยั่งงี้ ชิมตาวตาวก่อนได้มั้ย อ้ายยย ใจบางงง~
-
เนื้อเรื่องน่ารักกก ติดตามมมมมมมมมม
-
อย่าแกล้งพี่ภาค .....555555+
-
คิดถึงตาวๆแล้วจ้า เมื่อไหร่จะมาน้าคนเขียน
-
เกลียดคนมีคู่ที่สุด 55555
-
"ไม่ได้เผลอมองอย่างอื่นจนลืมมองทางเลยสักนิด" พี่ภาคคะ 5555555555
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักถึงแม้จะดูบ้าๆรั่วๆก็ตาม :laugh: :laugh:
-
คิดถึงน้องตาวกะพี่เมืองแล้ว~~
-
คิดถึงตาวตาวม๊ากมากกกกกก :hao5:
-
:call:
-
:mew1:
-
เขินนนนนนนนน
ตาวตาวอย่ากลัวน่าาาาาา
พี่เมืองจะดูแลน้องตาวอย่างดี
RIP พี่ภาค
-
อิพี่ภาค เปนไงบ้างเนี่ยย
-
ชุดกาวน์ใส่ออกข้างนอกไม่ได้ไม่ใช่หรอคะ มอเราเห็นว่าใส่ออกนอกแลปไปกินข้าวก็โดนอาจารย์หักคะแนนแล้ว
-
:call:สาธุ
-
โชคดีนะภาค :t3:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:กอด1:
-
หลงเข้ามา ฮืออออ จะมาแต่งต่อใช่มั้ยคะ ชอบพี่เมืองกับตาวตาว :hao7:
-
บทที่ 11
“ หมาอะไรเอ่ยโดนเมียทิ้ง ”
“ ก็หมาเมืองน่ะสิวะ ฮาๆๆๆ ”
เคร้ง!
“ สัส! ”
“ เอาน่าเพื่อนรักก็แค่เมียไปเข้าค่ายเองอย่าหงอยเลยเดี๋ยวตอนเย็นกูพาไปตื้ด ” เจมส์ว่าพร้อมกับเดินเข้ามาโอบบ่าของเพื่อนตัวสูงที่ทำหน้าไม่รับแขกตั้งแต่เดินเข้าคณะมาเรียนยันเรียนเสร็จ
“ แม่งทำอะไรอยู่วะโทรไปก็ไม่รับสาย ” เมืองบ่นพึมพำใส่โทรศัพท์ของตนเองหลังจากที่คนปลายสายที่เขามาส่งขึ้นรถทัวร์ที่หน้าคณะตั้งแต่ตีห้าไม่ยอมรับสายสักที
การไปของตาวครั้งนี้มันทำให้เขาหงุดหงิด เขามารู้ว่าจะต้องไม่เจอหน้าตาวตั้งหนึ่งอาทิตย์เมื่อสองวันที่แล้ว ตาวเป็นคนเปิดประเด็นบอกกับเขาเองหลังจากทานข้าวเย็นด้วยกันเสร็จคนตัวเล็กให้เหตุผลง่ายๆแสนเบสิกว่าลืมเมื่อเขาซักถามว่าทำไมพึ่งมาบอกมันน่าฟาดให้ก้นลายชะมัดแต่ก็ทำไม่ลงเมื่อคนตัวเล็กหลังจากที่บอกเสร็จก็ช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างกล้าๆกลัวๆว่าตนเองจะถูกดุ เขาได้แต่ถอนหายใจแล้วบอกว่าจะไปส่งขึ้นรถอย่างจำใจ แถมยังโดนภาคพูดย้ำเยาะเย้ยทุกครั้งที่เจอหน้าอีก
มันน่าจับกรอกกาแฟให้ตาค้างเหมือนวันนั้นอีกชะมัด...
เมื่อเช้าก่อนที่ตาวจะเดินขึ้นรถทัวร์คันใหญ่ประจำคณะทันตแพทย์คนตัวเล็กยกมือนุ่มๆขึ้นลูบแก้มของเขาแล้วพูดว่า ‘ แค่อาทิตย์เดียวเอง ยิ้มให้ผมหน่อยเร็ว ’ แล้วคนอย่างไอ้เมืองจะไปทำอะไรได้นอกจากยิ้มประหนึ่งว่าแม่ถูกหวยสามสิบล้านให้คนตัวเล็กทั้งๆที่ในใจอยากโวยวายแทบตายว่าไม่อยากให้ตาวไป
“ เออได้ข่าวว่าไปค่ายรวมหมอด้วยนี่หว่า หมอคน หมอหมา หมอฟัน หมอยา โห แหล่งพบรักของชาวหมอชัดๆ ” ฟาร์ว่าขึ้นพร้อมกับแกะถุงเลย์ที่วางอยู่บนโต๊ะ
“ สัสฟาร์ มึงนี่นะ ” เจมส์ชี้หน้าเพื่อนเมื่อมองตาแล้วรู้ว่าฟาร์กำลังเล่นเกมส์ประสาทกับเมือง
“ ตาวไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกมึง ขนาดมึงหล่อแทบตายกว่าตาวจะยอมคุยดีๆด้วยยังตั้งนานเลย ” เสือว่า
“ ก็ไม่แน่นะโว้ย มึงไม่เคยได้ยินคำว่า รักแท้ แพ้ใกล้ชิดเหรอวะ ”
ปึก!
“ กูจะไปหาตาว ” เมืองทุบโต๊ะพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“ มึงจะบ้าเหรอ ใจเย็นก่อนพวกเหี้ยนี่แค่พูดเล่น ” เจมส์ว่าพร้อมกับดึงแขนเพื่อนเอาไว้ เพื่อนเขาเป็นคนใจร้อนข้อนี้ทุกคนต่างรู้ดี
“ เออกูพูดเล่น มึงจะไปหาเขาได้ไงเขาไปกับคณะ ไปทำงาน ” ฟาร์ว่าเสริม
“ แม่งเอ้ย ” เมืองสบถอย่างหัวเสียก่อนจะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดอีกครั้ง
Rrrrrr Rrrrrr Rrrrr
[ ไม่ว่าง แค่นี้นะ ]
“ สัสภาคอย่าพึ่งวาง ”
[ เชี่ยเมืองกูจะทำงาน ]
“ ตาวไปไหน ” เมืองถามเข้าประเด็น ทำเอาเพื่อนรอบข้างยืนงงเป็นไก่ตาแตกว่าเมืองถามคำถามนี้ทำไม ก็ในเมื่อรู้ๆกันอยู่ว่าตาวไปค่าย
[ กูจะรู้ไหมล่ะ นั่นเมียมึงนะไม่ใช่เมียกูอยากรู้ก็ไปถามกันเองสิโว้ยอย่ามายุ่งกับกู คราวก่อนที่พวกมึงชงกาแฟให้กูแดกจนตาแข็งกูยังไม่คิดบัญชีเลยนะไอ้พวกคู่นรก ]
“ ตาวไปค่าย ”
[ เอ้า ก็รู้คำตอบนี่ แล้วถามกูหาพ่อมึงเหรอ! ] ภาคว่าพร้อมกับบ่นพึมพำเหมือนพึ่งคิดได้ว่าพ่อของเมืองก็พ่อภาคเหมือนกัน
“ เออกูรู้ แต่ว่ามันที่ไหนล่ะมึงตอบมา ”
[ กูไม่รู้โว้ย กูไม่ได้ไปกับเขา ]
“ มึงต้องรู้! ”
[ กูไม่รู้ ]
“ สัสภาค ”
[ อย่ามาทำเสียงกดดันกู กูพี่มึงนะ ]
“ ทำไมมึงไม่รู้ก็มึง.... ”
[ เมืองมึงหยุดงอแง หยุดโวยวายแล้วตั้งสติ เขาไปค่ายนั่นหมายความว่าไปค่ายกับคณะกูเดาถูกไหม ]
“ อืม ” เมืองตอบรับผู้เป็นพี่ชาย
[ นั่นแสดงว่าเขาไปทำงาน ไปเพราะการเรียนของเขาถูกไหม ]
“ อืม ”
[ ก็ใช่ไง แล้วมึงจะมาโวยวายหาส้นตีนอะไรมึงอยากกลายเป็นคนงี่เง่าให้เขาเสียการเรียน ตามไปหาเขาเพราะความใจร้อนห่าเหวอะไรของมึงให้เขาอายเพื่อนเหรอ ]
“……. ”
[ เมืองตอบกู ] ภาคพูดเสียงจริงจังเมื่อน้องชายของเขาเงียบ
“ ไม่ ” เมืองตอบพร้อมกับกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ “ กูแค่.....คิดถึงตาว ”
[ อดทน มึงต้องเข้าใจว่าอาชีพพวกนี้มันก็เป็นแบบนี้ ถ้าคิดจะรักคนในอาชีพนี้แล้วมึงก็ต้องเข้าใจและอดทน เข้าใจที่กูพูดไหม ]
“ อืม ”
[ ดีมากงั้นก็แค่นี้นะกูจะทำงาน แล้วก็ตอนเย็นไปนอนบ้านด้วยคุณยายบ่นคิดถึง ]
“ เออ เกลียดมึงนะไอ้พี่เหี้ย ”
[ เกลียดมึงเหมือนกันไอ้น้องชั่ว ]
******************************************
“ ตาวนี่โทรศัพท์ตาวป่ะ ” เพื่อนร่วมคณะเดินเข้ามาพร้อมกับร้องถามตาวที่กำลังง่วนอยู่กับการแต่งบอร์ดเพื่อให้ความรู้กับชาวบ้านเล็กๆน้อยๆในวันพรุ่งนี้
“ อ่าวไปอยู่กับมะนาวได้ไง ”
“ เราเจอมันวางอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างนอกอ่ะ จำได้ว่าเคยเห็นตาวใช้เคสแบบนี้เลยมาถามคราวหน้าก็อย่าเอาวางไว้มั่วแบบนี้อีกนะถ้าพวกที่จ้องจะขโมยเจอล่ะแย่เลย ”
“ แหะๆ พอดีเรายุ่งๆอ่ะเลยหลงๆลืมๆไงก็ขอบคุณนะ ” ตาวว่าพร้อมกับยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์
“ ไม่เป็นไรจร้า ” มะนาวยิ้มรับ “ อ๋อแล้วก็อย่าลืมรับสาย ผัวมึงอ่ะ ด้วยนะเห็นขึ้นไม่ได้รับตั้งหลายสายแหนะ ” มะนาวยิ้มขำ
“ วอท เดอะ ผัวมึงอ่ะ คะอิตาว ” บอยที่นั่งตัดกระดาษอยู่ข้างๆเงยหน้าขึ้นมาถามทันทีที่มะนาวพูดจบ
“ ไม่มีอะไร ” ตาวว่าพร้อมกับกดปลดล็อคมือถือดู เดาได้ไม่ยากเลยว่าผัวมึงอ่ะที่ว่านั้นเป็นใคร ไม่รู้ว่าเมืองแอบมาเมมชื่อของตัวเองเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่มันน่าด่าให้หลาบจำชะมัด
“ ค่ะ! ” บอยกระแทกเสียงพร้อมกับเปะปากแบบพี่กิ๊กสุวัจนีใส่บอกเป็นนัยว่า กูไม่เชื่อ
ตืด
เสียงแจ้งเตือนเฟสบุ๊คดังขึ้นทันทีที่ตาวกดเปิดเน็ตมือถือ นิ้วเรียวสวยกดเข้าแอปพิเคชั่นรูปตัวเอฟสีฟ้าก่อนจะกดดูการแจ้งเตือน พร้อมกับกลั้นยิ้มจนบอยและพอใจต้องสะกิดกันมอง
Nakara Akkaradecha อัพเดตสถานะเมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้ว
คิดถึง D-1 With Taw Thaikhun
ถูกใจ 12,787 แสดงความคิดเห็น 787
Taw Thaikhun คิดถึงเหมือนกันครับ
เช่อบี๋ เม้นๆเด่วทักกลับ เบะปากมองบนค่ะ!
พอใจไง จะใครล่ะ ห่างกันยังไม่ถึง 24 ชม. เลยป่ะ
มะนาว หวานไหม อาจารย์คะๆ ขอ นศ.ทพ. รายงานเคสหน่อยค่ะ มีผู้ป่วยชายไทย ทราบชื่อ ผัวมึงอ่ะ เขาบอก
คิดถึง นศ.ทพ. นี่ต้องรับเคสต่อไหมคะ
Mark Moon หมอครับๆมาค่ายครั้งนี้มากะเทาะฟันนะครับไม่ใช่กะเทาะใจ
Bowwie นศ.ทพ. อะไรเอ่ย ขิงแฟน
มะนาว หวานไหม ก็ นศ.ทพ. ไตรคุณ ไงจ๊ะ
Mark Moon ฮี้ววววว
“ แหนะ จะไปไหน ” พอใจพูดดักขึ้นเมื่อเห็นตาวลุกขึ้นยืน
“ จะไปเข้าห้องน้ำ ” ตาวตอบ
“ ไปโทรหาแฟนก็บอกว่าไปโทรหาแฟนอย่าเอาห้องน้ำมาอ้าง ” มาร์คที่นั่งทาสีอยู่ข้างๆพอใจเอ่ยแซวขึ้นบ้าง
“ ก็... ”
“ ก็? ” เพื่อนๆที่นั่งล้อมวงตัดกระดาษกันอยู่ทวนคำถามของตาวขึ้นมาพร้อมกันด้วยสายตาล้อเลียนอย่างรอคอยคำตอบที่ตาวจะหามาแก้ตัว
“ อืม ก็ได้ เราจะไปโทรหาคุณเมือง ไปนะ ” ว่าพร้อมกับรีบวิ่งออกจากห้องเพราะรู้แน่ว่าหากยังยืนอยู่ต่อได้โดนแซวจนทำอะไรไม่ถูกแน่ๆ นี่ขนาดว่ารีบวิ่งออกมาตาวยังได้ยินเสียว ฮี้ว เสียงหัวเราะ โห่แซวอย่างชอบใจเลย
******************************************
Rrrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrr
“ เชี่ย !!! ” เสียงอุทานที่ดังขึ้นทำเอาภาคที่กำลังกระดกเมล็ดทานตะวันใส่ปากแทบสำลักหันไปมองผู้เป็นน้องชายที่เมื่อคู่ยังนั่งกอดหมอนอิงหน้าเหมือนคนซังกะตายอยู่เลยด้วยความงงใจ
“ เป็นไรเว็บพอนโดนแบนอีกแล้วรึไง ” ภาคเอ่ยถามผู้เป็นน้อง
“ ตาวตาวโทรมา ” เมืองฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับโชว์หน้าจอโทรศัพท์ที่ขึ้นชื่อว่า หนึ่งเดียวในใจเมือง ให้ภาคดูอย่างตื่นเต้น ภาคได้แต่เบะปากมองบนส่ายหัวอย่างเอือมระอาให้กับผู้เป็นน้องชาย นี่มันคิดว่าแฟนมันเป็นกาแฟเบอร์ดี้ รึไง ตั้งชื่อโคตรลิเก
“ ก็กดรับดิสัส มึงจะรอให้ลูกมึงบวชนาคก่อนรึไง ”
“ ไม่เอาดิภาค โสดแล้วอย่าพาลดิ ” เมืองว่าเยาะเย้ย
“ ค_ย กูไปละเชิญมึงตามสบาย ”
“ ไม่ได้มึงต้องอยู่กับกู คุณยายสั่งห้ามไม่ให้มึงไปไหน มึงไม่ได้ฟังเหรอ ” ว่าพร้อมกับเอนตัวลงนอนราบกับโซฟาตัวยาวแถมยังเอาเท้าพาดไว้บนตักของผู้เป็นพี่ชายก่อนจะกดรับโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี “ ครับตาว ”
[ คุณเมืองทำอะไรอยู่ครับผมรบกวนรึเปล่ายุ่งอยู่เหรอทำไมถึงรับสายช้าล่ะ ]
“ เปล่าๆไม่ยุ่งเลย เมื่อกี้กูคุยกับไอ้ภาคเลยรับช้า ”
[ อ่าวอยู่กับคุณภาคเหรอครับ ]
“ ใช่ดิ วันนี้มานอนบ้านคุณยายเนี่ยเลิกเรียนแล้วก็รีบกลับบ้านเลย ” เมืองว่า
[ เรียนเป็นไงบ้างครับเหนื่อยไหม ]
“ เหนื่อยดิ เนี่ยเหนื่อยจะตายแล้วก่อนกลับก็ไปคุยโปรเจคกับอาจารย์โดนสั่งแก้ตั้งเยอะ ไม่มีกำลังใจทำเลย ”ภาคหันหน้าไปมองผู้เป็นน้องชายก็ได้แต่ทำปากแบบไม่มีเสียงให้น้องชายอ่านว่า ตอแหล
[ อดทนนะครับเดี๋ยวก็จบแล้วเนอะ ]
“ ถ้ามึงอยู่ด้วยก็คงจะดี กลับมาเลยไม่ได้เหรอ ” เมืองว่าพร้อมกับทำน้ำเสียงออดอ้อนราวกลับเด็กน้อยจนภาคแทบจะไม่เชื่อหู ร้อยวันพันปีเมืองเคยใช้เสียงสองแบบนี้กับใครที่ไหนล่ะนอกจากกับคุณแม่ และคุณยาย
[ ได้ไงกันผมมาออกค่ายกับคณะนะกลับไม่ได้หรอก อีก 4 วันเอง คุณเมืองอย่างอแงสิ ] ตาวว่าอย่างใจเย็นเพราะจากที่ได้เรียนรู้มาหากตาวยิ่งแข็งกลับเหมืองจะยิ่งร้อน คนอย่างเมืองต้องเอาความเย็นเข้าสู้
“ ก็แค่กับมึงแหละตาว ”
“ แค่ก แค่ก เมล็ดทานตะวันเจ้านี้แม่งเลี่ยนจังโว้ยยยยย ” ภาคว่าขึ้นอย่างทนไม่ไหว จนเมืองต้องเอาเท้าที่วางพาดตักพี่ชายเตะหน้าตักพร้อมกับทำนิ้วให้เบาเสียงลงอย่ารบกวน
[ คุณภาคคงรำคาญแล้วงั้นแค่นี้ก่อนนะครับผมต้องไปช่วยเพื่อนทำงานต่อแล้ว ]
“ ช่างไอ้ภาคมันดิ ตาวอย่าพึ่งไป ”
[ ผมออกมานานแล้วเกรงใจเพื่อน คุณภาคก็อยู่บ้านทานข้าวกับคุณยาย อาบน้ำแล้วก็เข้านอนเร็วๆนะครับ ]
“ ตาว ”
[ ครับ? ]
“ คือ กู..... ”
[…….. ]
“ กู..... ”
[ ครับ คุณเมืองมีอะไรรึเปล่าผมต้องวางแล้วนะ ]
“ คิดถึง ” เมืองว่าเสียงแผ่วพร้อมกับลุกขึ้นนั่งเอาหมอนอิงฟาดไหล่ผู้เป็นพี่อย่างเขินจัด ภาคจ้องมองน้องชายอย่างทึ่งๆ
คนแบบไอ้เมืองเนี่ยนะเขิน แม่ง ล้อมผ้าแล้วขายบัตรให้คนมาดู คงจะรวยน่าดู ภาคคิด
[ อืม ]
“ อืม คือ? ” ว่าพร้อมกับกอดหมอนอิงไว้แนบอกรอลุ้นคำตอบราวกลับหนุ่มน้อยวัยหัดรัก
[ คิดถึงเหมือนกัน ]
***********************************
ขอโทษที่หายไปนาน มีเรื่องให้ต้องทำมากมายหลายอย่างในช่วงที่หายไป แต่เรื่องนี้ลงจนจบแน่นอนค่ะ เป็นกำลังใจให้กันด้วยเด้อ ฮาๆๆๆ รักทุกคน รักพี่ภาค รักพี่เมือง อยากได้ อุ๊บซ์!!!!!
แล้วเรื่องเสื้อกราวน์ที่มีคนถาม ที่น้องตาวใส่ออกมาข้างนอกได้เป็น กราวน์แบบสั้นแขนสั้นนะคะ หรือเอาง่ายๆก็ที่คล้ายๆช๊อปแต่สีขาวค่ะ ไม่ใช่กราวน์ยาวที่ใช้ในห้องแลปอันนั้นใส่ออกมาข้างนอกไม่ได้เดี๋ยวมีเชื้อโรคเกาะใส่กราวน์เยอะ
ปล. พูดถึงนิยายได้ใน #วิศวกาม เด้อออออออออออ
-
ขำตอนพี่เมืองเขิน :m20: พี่ภาคล้อพี่เมืองหน่อยสิ ตลก :m20:
-
มาแล้ววววว รออ่านนะ
-
:กอด1 :กอด1: :กอด1:
-
คนเขาหวานกัน สงสารพี่ภาค 55
-
กรีดดดดดดเมืองน่ารักมาก...จะมีเรืองของภาคหรือปล่าวน้า? สู้นะคะเป็นกำลังใจให้
-
กลับไปอ่านย้อนตั้งแต่ตอนแรก เกือบลืมว่ามันเป็นมายังไง ดีใจจังมาต่อแล้ววววว สนุกมากๆค่ะ
นี่ชอบพี่ภาคมากกวนตีนน้องสุดๆ 5555+
แหมๆ มีเขินนะคะคุณเมือง
-
เขินขนาดนั่นเลยหรอพี่เมือง ว่าแต่หมั่นไส้คนขิงแฟนเนอะ มีเดย์วงเดย์วัน แหมมมมมมม
-
เมือง คนติดเมีย 2561 :laugh3:
-
น้องตาวกับพี่เมืองกลับมาแล้ว เย้ๆๆ
-
พี่เมืองน้องตาวกลับมาแล้ว
พี่เมืองความคิดถึงแฟนมากกกกกก ตั้งอาทิตย์ต้องอดทน
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
เข้าใจความรู้สึกพี่ภาคอ่ะ เลี่ยนอิพี่เมือง. :laugh:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เย้กลับมาแล้วนึกว่าจะหายไปเฉยๆซะแล้ว :กอด1:
-
แหมเขินได้น่ารักมากคุณพี่เมือง 555
-
มาต่อแล้วว นึกว่าฝันไปป ตกใจเลยที่พอมาอ่านแล้วนิยายหยุดอัพไปนาน เย้ๆๆๆ
ขำเมืองตอนเขินจริงๆ 5555555555555555 นึกภาพตามแล้วตลก
-
มาต่อแล้ววว มาบ่อยๆนะคะ555555
-
คิดถึง~
-
จ้าาาา
-
หมั่นไส้เมืองแทนพี่ภาคค่ะ 5555
-
ห่ะ!! เขินแรง,,,
-
เมือง น่ารัก ห่างตาวไม่ทันไรก็คิดถึงซะละ :z3:
เมือง ตาว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอแก้ที่ผิดนะ
เสื้อกราวน์ ------ เสื้อกาวน์ (gown)
-
พระเอกก็เขินเป็นแถมยังน่าหมั่นไส้อีก :laugh: :laugh:
-
หวานกันเข้าไป ให้ใครๆอิจฉา โอ๊ย ตาร้อนมากอ่ะบอกเลย
-
:mew1:
-
ตอนเมืองเขิน ทำไมเรานึกถึง หมีตัวใหญ่จับปลามาฟาดโขดหิน 555+ คาดว่าพี่ภาคน่าจะเห็นแบบเดียวกัน
-
เวลคัมแบ็คค่าาาา
ยังคงน่ารักอย่างต่อเนื่อง
น้องตาวนี่จัดการคุณเมืองอยู่หมัดเลยนะ
-
ฮื้อออ~ กลับมาต่อแล้วววว คิดถึงเมืองตาวมากๆ :mew1:
-
:mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
บทที่ 12
เช้าวันเสาร์ที่มีฝนตกลงมาปรอยๆให้บรรยากาศเย็นจนน่านอนคลุมโปงอยู่บนเตียงทั้งวันเป็นอันต้องยุติลงเมื่อมีคำสั่งประกาศิตจากผู้ที่ได้ชื่อว่าแม่ประกาศลงมาว่าหากลูกทั้งสองยังไม่ตื่นและแต่งตัวลงมาทานอาหารเช้าภายในสามสิบนาที จะทำการตัดบัตรเครดิต ยึดรถ และกักบริเวณหนึ่งอาทิตย์ ทำเอาร่างสูงๆของผู้เป็นน้องอย่างเมืองที่มีภารกิจต้องไปรับตาวที่จะกลับมาจากค่ายตอนเย็นต้องรีบเด้งตัวตื่นลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวและรีบวิ่งไปห้องของผู้เป็นพี่ชายเพราะเชื่อจนสุดใจว่าพี่ชายอย่างภาคจะยังไม่มีทางตื่นแน่นอน คนอย่างภาคถ้าให้ได้นอนจริงๆแล้วก็เหมือนซ้อมตาย ต่อให้มีคำขู่ล้านแปดก็หาได้สนไม่
“ ไอ้ภาคตื่น ” เมืองว่าพร้อมกับกระชากผ้าห่มผืนหนาที่ภาคใช้คลุมตั้งแต่ใบหน้าจรดปลายเท้าออกจากตัวของภาค
“ อีกห้านาที ” น้ำเสียงงัวเงียว่าขึ้นพร้อมกับพลิกตัวหันหลังให้ผู้เป็นน้องชายที่ยืนอยู่ข้างเตียง
“ ไม่ได้โว้ย ”
“ ขอล่ะสัสเมืองกูพึ่งได้นอนไม่เท่าไหร่เอง กูไม่ไปด้วยได้ไหมวะ มึงไปบอกแม่ว่ากูไข้ขึ้น ใกล้จะช๊อกตายห่าเหวอะไรก็ได้ไป ”
“ มุขนี้มึงใช้มาแปดสิบเก้ารอบละไอ้สัสแม่ไม่เชื่อมึงแล้ว ลุกเร็วๆ ” เมืองว่าพร้อมกับใช้เท้าถีบขาของผู้เป็นพี่ชายเพื่อปลุกอีกแรง
“ ........ ” ไร้เสียงตอบรับจากภาค
“ ถ้ามึงยังไม่ตื่นภายในสองนาทีนี้กูจะไปบอกคุณแม่เรื่องที่มึงไปอ้อนขอเงินคุณย่าอาทิตย์ก่อนไปเปย์สาว ถ้าคุณแม่รู้เรื่องนี้มึงตา..... ”
“ เออๆ โว้ยยย ” ภาคลุกขึ้นนั่งบนเตียงพร้อมกับขยี้หัวจนผมยุ่งที่เขาจนมุมให้น้องชายอีกครั้ง “ มึงแม่งชอบเอาเรื่องคุณนวลมาต่อรองกับกูตลอดเลย มึงก็รู้ว่ากูอ่อนไหวง่ายไอ้น้องนิสัยไม่ดี ”
“ มึงแม่งก็เป็นพี่นิสัยไม่ดีเหมือนกันแหละ รู้ทั้งรู้ว่าวันนี้กูต้องไปรับตาวที่กลับจากค่ายยังมาทำตัวแบบนี้อีกถ้าแม่กักบริเวณขึ้นมาจริงๆกูก็อดเจอตาวดิ ” เมืองบ่นบ้าง
“ แล้วนี่แม่ให้เราตื่นเช้าไปทำไรวะวันหยุดแท้ๆ ” ภาคเอ่ยปากถามผู้เป็นน้องชายพร้อมกับถอดเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำไปด้วย
“ ไม่รู้ อยากรู้มึงก็ลงไปถามแม่เอง ” เมืองว่าพร้อมกับทรุดตัวนั่งลงบนเตียงของผู้เป็นพี่ชาย
“ กูว่าแม่ต้องหลอกเราไปทำอะไรอีกแน่ๆฟันธงเลย ”
***********************************************************
แชะ แชะ แชะ แชะ
“ ดีครับ น้องเมืองเอียงหน้าอีกนิดครับ โอเค นั่นแหละครับ ”
แชะ
“ น้องภาคยิ้มหน่อยครับ ดีครับ ”
แชะ
“ โอเค เปลี่ยนเซ็ตครับ ”
สิ้นคำของผู้เป็นตากล้องหลัก สองพี่น้องที่ยืนอยู่หน้ากล้องก็แทบถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งจัด จะอะไรไปได้นอกจากผู้เป็นแม่ของทั้งสองคนที่หลอกล่อให้พวกเขามาถ่ายแบบการกุศลให้กับสมาคมของแม่เขาเอง คั้นจะบอกว่าไม่ไป ไม่ทำ ผู้เป็นแม่ก็ทำหน้าเศร้าเหมือนผิดหวัง น้อยใจ บีบน้ำตาเอาซะพวกเขาไปไม่เป็นและต้องยอมตกลงในที่สุด โดยมีผู้เป็นพ่อโบกมือลา พร้อมกับใบหน้าขำขันมาให้
“ พี่ครับเหลืออีกเยอะไหมครับ ” เมืองเอ่ยถามช่างแต่งหน้าที่กำลังเติมหน้าให้พร้อมกับยกมือถือขึ้นมากดดูเวลา เขาเข้ามาถ่ายแบบที่นี่กับผู้เป็นแม่และพี่ชายตั้งแต่ 10 โมงเช้า จนตอนนี้ 4 โมงเย็นแล้ว ซึ่งเขามีนัดไปรับตาวตอน 6 โมงเย็น เขากลัวตาวจะรอ และแน่นอนว่าเมืองไม่อยากให้ความกลัวที่เขาคิดเป็นจริง
“ เซ็ตสุดท้ายแล้วจ๊ะสุดหล่อ ” พี่ช่างแต่งหน้าที่เป็นสาวสองบอกกับเขา
“ รีบไรขนาดนั้นมึงไปไม่ทัน เขาก็มีหนุ่มหมอเยอะแยะไปส่งหน่า ” ภาคว่าพร้อมกับยกมือขึ้นตบบ่าผู้เป็นน้องปุๆ
“ อะไรกันคะรีบไปรับแฟนเหรอ หูยอย่างงี้พวกพี่ก็อกหักกันสิเนี่ย ” ช่างสาวสองที่แต่งหน้าให้เมืองอยู่เอ่ยแซวขึ้น
“ นั่นสิคะ หน้าดีขนาดนี้ไม่น่ารีบมีเจ้าของเร็วเลย โสดไว้ให้พวกพี่มโนเป็นแฟนไปนานๆหน่อยก็ไม่ได้ ”
“ ถึงผมจะมีเจ้าของแล้ว แต่ไอ้ภาคยังไม่มีนะครับ ”
“ หืมม จริงไหมเนี่ย ”
“ กรี๊ดดด น้องภาคของพี่จีจี้ ”
“ เออคือผมนับถือพระถังซัมจั๋งครับพี่ ” ภาครีบพูดพร้อมกับใช้มือดันอกของช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองนามว่าจีจี้ที่ทำท่าจะพุ่งมากอดเขาเอาไว้
“ คะ? ” จีจี้ทำหน้างง พอๆกับเมืองที่หันมามองหน้าผู้เป็นพี่ชายพร้อมกับคำถามในใจที่ว่า มึงพูดเหี้ยไรสัสภาค
“ เออ คือ...ศีลข้อที่ 13 บอกว่าห้ามใกล้สีกาสวยๆน่ะครับ ” ภาคอธิบายเหตุผลพร้อมกับพรูลมหายใจ
“ ต๊ายยย น้องภาคเนี่ยปากหวานจริงๆเลย ” ว่าพร้อมกับยกมือปิดปากหัวเราะอย่างมีจริต “ มาค่ะเปลี่ยนชุดกัน ”
“ โอ้ยยยยย พ่อคุณ พ่อทูนหัวของเจ๊หุ่นแซบมาก ” เจ๊จีจี้ว่าหลังจากที่พาสองหนุ่มไปเปลี่ยนชุด ซึ่งเซตสุดท้ายชุดที่สองหนุ่มถ่ายก็คือกางเกงยีนส์แบรนด์ดังที่ส่วมใส่แล้วเผยให้เห็นขอบของยี่ห่อกางเองชั้นในชื่อดัง ส่วนเสื้อทีแรกเจ๊จีจี้จะให้ใส่เสื้อเชิ๊ตปลดกระดุมแต่พอไปเปลี่ยนชุดเจอซิกแพกเข้าไปเลยเปลี่ยนใจให้ไม่ต้องใส่เสื้อซะงั้น
“ เอ่อ หนูลูกคุณแม่ว่าแบบนี้มันโชว์เกินไปไหมคะ น้องภาคกับน้องเมืองยังเรียนอยู่เลย ” คุณแม่ของสองหนุ่มที่ลงทุนตามมาคุมผู้เป็นลูกชายทั้งสองว่าขึ้น
“ หูยย มีลูกชายหุ่นแซ่บๆแบบนี้ต้องอวดเลยค่ะคุณแม่ เชื่อจีจี้นะครับรับลองเลยว่าต้องปัง แล้วเขาก็จะถามหาว่าคุณแม่เป็นใครทำไมเลี้ยงลูกได้ดูดีขนาดนี้ ถ้าลูกยังหล่อขนาดนี้ แปลว่าคุณแม่ต้องสวยมากๆแน่นอน ”
“ หุหุ หนูจีจี้ก็เอาความจริงมาพูดอยู่เรื่อยเลย ”
“ ก็มันจริงนี่คะ ดูสิคะน้องภาคก็ขาวใสหล่อสะอาดอปป้าพิมพ์นิยมของสาวๆสมัยนี้ ส่วนน้องเมืองก็หล่อแทนนิดๆแบดบอยหน่อยๆที่สาวๆเขากรี๊ดกัน นี่ขนาดจี้เห็นจี้ยังจะละลายเลยนะคะ พอนิตยาสารวางแพงคงมีเหมาหมดแผงกันไปข้างแน่ๆเลยค่ะคุณแม่ ”
“ จ๊ะๆ งั้นถ่ายเลยจ๊ะ เอาสวยๆนะ คุณแม่จะขอรูปไปอัดกรอบไว้ที่บ้านด้วย ”
“ แม่มึงนี่อวยง่ายเนอะ ” ภาคกระซิบกับผู้เป็นน้องชายพร้อมกับทำหน้าเอือมระอายกับแม่ของตนเองที่ยิ้มหน้าบานเพราะโดนชม
“ แม่มึงเหมือนกันแหละสัส รีบไปถ่ายได้ละเดี๋ยวกูไปสาย ” เมืองว่า
แชะ
“ น้องภาคเอามือเกี่ยวขอบกางเกงนิดๆครับ ใช่อย่างนั้น น้องเมืองพี่ขอกัดปากล่างแบบยั่วๆนิดๆครับ ” ช่างกล้องสั่ง
“ ยังไงครับพี่ ” เมืองร้องถาม
“ แบบที่เวลาน้องอยากได้ใครสักคนแต่เขาไม่สนใจน้อง น้องเลยต้องทำให้เขาสนใจ เอาง่ายๆก็คือ การอ่อยใครสักคนนั่นแหละครับ คิดว่าเลนส์กล้องเป็นคนที่น้องกำลังอ่อยอยู่ก็ได้ ให้สายตาสื่อความหมายออกมา ”
“ ที่พี่เขาพูดมาอารมณ์เหมือนเวลาที่มึงชอบอ่อยตาวตาวเลยว่ะ ” ภาคกระซิบผู้เป็นน้อง
“ กูไม่เคยเหอะ ”
“ ไม่เคยเชี่ยไร มองเขาแต่ละที สายตามึงนี่สื่อได้คำเดียวคือ กินผมสิตาว กินผม ขย้ำผม ยึ๋ยขนลุก ” ภาคว่าพร้อมกับลูบแขนของตัวเอง
“ สะ... ” ไม่ทันที่เมืองจะได้เอ่ยปากด่าผู้เป็นพี่เสียงของตากล้องก็ดังขึ้น
“ อ่ะโอเค น้องเมืองเข้าใจแล้วนะงั้นพี่ขออารมณ์แบบนั้นเลยนะ ส่วนน้องภาคก็เป็นอารมณ์หยิ่งๆนิ่งๆให้คนรู้สึกว่าอยากได้เพราะผู้ชายคนนี้ยากและท้าทายโอเคนะ ”
“ ครับ ” เมืองและภาคพยักหน้ารับ
แชะ
“ ดีครับ ”
แชะ
“ โอ้ยยยอิจี้น้ำเดินแล้วกูจะหล่อไปไหนลู๊กกกกก ”
แชะ แชะ แชะ แชะ
“ โอเค เสร็จครับ ” ช่างกล้องว่าพร้อมกับปรบมือและก้มหัวขอบคุณคุณแม่ของสองหนุ่ม พร้อมกับบอกเลิกกองให้สองหนุ่มไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับบ้านได้
*******************************************************************
“ น้องเมืองขับรถดีๆนะลูกอย่ารีบเดี๋ยวเกิดอุบัติเหตุ ” ผู้เป็นแม่บอกกับลูกชายหลังจากที่เปลี่ยนชุดและออกมาจากสตูดิโอที่ใช้ถ่ายแบบแล้ว
“ ครับแม่ ” เมืองพยักหน้ารับคำผู้เป็นแม่ “ ภาคก็อย่าขับเร็วนะดูแลแม่ด้วยไปละ ” ว่าพร้อมกับกดปลายจมูกโด่งลงที่แก้มนวลของผู้เป็นแม่อย่างเติมพลังให้ชื่นใจ
“ เออ รีบๆไป แล้วพากลับมาบ้านด้วยนะ ไม่เจอเป็นอาทิตย์อยากกอดตาวตาวของพี่ภาคใจจะขาดแล้ว ” ภาคว่ายั่วอารมณ์หึงหวงของผู้เป็นน้อง
“ ภาค! ” เมืองกัดฟันเรียกชื่อพี่ชาย ถ้าไม่ว่าแม่ยืนอยู่ด้วยเมืองคงได้ด่าคำหยาบใส่ผู้เป็นพี่ไปแล้ว
“ เอ๊ะพี่ภาคนี่ชอบแกล้งน้องอยู่เรื่อยเลย ” ว่าพร้อมกับยกมือตีแขนของลูกชายคนโต “ น้องเมืองรีบไปได้แล้วค่ะอย่าไปสนใจพี่ภาคเลย เดี๋ยวน้องจะรอนะ ” คนเป็นแม่ว่าพร้อมกับดันหลังลูกชายให้ขึ้นรถไป
*********************************************************
“ คุณเมืองทางนี้ครับ ” ตาวร้องเรียกผู้ชายร่างสูงที่วันนี้ดูท่าจะหล่อเป็นพิเศษเพราะไปถ่ายแบบมา เมื่อตอนกลางวันก็ยังโทรมาบ่นกับตาวอยู่เลยว่าโดนแม่หลอกไปถ่ายแบบแล้วดูสิพอมารับตาวคงจะรีบมากผมก็ยังเซ็ตเป็นทรงสวย หน้าก็ยังแต่งอยู่เลย
“ ทำไมยืนอยู่คนเดียว ” เมืองถามขึ้นทันที ที่เดินมาถึงตรงที่คนตัวเล็กยืนอยู่
“ พอดีรถมาถึงมอก่อนเวลาน่ะครับ เพื่อนๆคนอื่นก็เลยกลับกันหมดแล้ว ผมบอกเพื่อนว่าคุณเมืองจะมารับก็เลยบอกให้เพื่อนกลับก่อน ” ตาวอธิบาย
“ เหนื่อยไหม ” เมืองถามคนตัวเล็กพร้อมกับยีผมนุ่มอย่างเอ็นดู ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของตาวมาถือไว้ซะเอง
“ ไม่ครับ สนุกดีผมชอบ ” ตาวว่าพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง
เมืองจ้องมองใบหน้าเล็กๆเนียนสะอาดพร้อมกับรอยยิ้มกว้างและแววตาที่สุกใสบ่งบอกว่าคนตัวเล็กของเขามีความสุขแบบที่พูดจริงๆ มันทำให้เมืองพูดไม่ออก
รอยยิ้มพร้อมกับแววตาที่มีความสุขของตาวมันทำให้เมืองใจเต้นรัว
คิดถึงจัง เขาคิดถึงตาว คิดถึงรอยยิ้มและดวงตาที่เป็นประกายคู่นี้
“ คุณเมืองเป็นอะ.... อื้อ ” เมืองทิ้งกระเป๋าเสื้อผ้าของตาวลงข้างตัวก่อนจะดึงคนตัวเล็กเข้ามาจูบ ริมฝีปากแสนเอาแต่ใจประกบแนบชิดริมฝีปากบางอย่างโหยหา ลำแขนแกร่งข้างหนึ่งยกขึ้นโอบกอดเอวเล็กเอาไว้ส่วนอีกข้างยกขึ้นประคองท้ายทอยเล็กให้รับองศาการจูบได้ถนัด เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในริมฝีปากของตาวช่วงชิงดูดลิ้มลองความหวานที่โหยหาอย่างเอาแต่ใจ ตาวเข้าใจความรู้สึกนั้นและอยากทำตามทางที่หัวใจของตาวเองก็เรียกร้องเหมือนกัน
ในช่วงขณะที่เมืองจะระริมฝีปากออกจากริมฝีปากของตาว ปลายเท้าเล็กๆเขย่งขึ้นจนสุดตัว พร้อมกับยกมือเล็กกดศีรษะของคนตัวสูงเอาไว้ไม่ให้ผละออกพร้อมกับเป็นคนประกบจูบอีกครั้งซะเอง จูบของความคิดถึง โหยหา และทำตามใจที่ตนเองต้องการเป็นครั้งแรก
“ ตาว ” เมืองเรียกชื่อคนตรงหน้าอย่างตกตะลึงหลังจากที่ตาวผละริมฝีปากออก
“ ครับ? ” ตาวช้อนตามองคนที่สูงกว่า
“ คะ คือกู เอ่อ ”
“ ….. ”
“ แดกบ้าน แล้วกลับข้าวไหม เอ้ย ”
“ …… ”
“ ไม่ใช่ คือกู....คือกู ”
“ คุณเมืองเขินเหรอครับ ” ตาวยิ้มขำที่เห็นคนตรงหน้ารนรานทำตัวไม่ถูก ทั้งๆที่ความจริงมันควรจะเป็นเขาเองไม่ใช่เหรอที่ควรจะเขินแต่พอมาเห็นแบบนี้แล้วจากที่เขาจะเขินกลับเป็นขำเพราะความเอ็นดูคนตรงหน้าซะงั้น
“ กูไม่ได้เขิน ” เมืองปฏิเสธ
“ จริงเหรอครับ ”
“ เออดิ เรื่องแบบนี้กูเจอมาเยอะ มะ มันทำไรกูไม่ได้หรอกเว้ย ” เมืองเถียงเสียงตะกุกตะกัก
“ โอเคไม่เขิน ป่ะงั้นเรากลับบ้านกัน ” ตาวว่าพร้อมกับหันหลังเดินนำหน้าเมืองไปก่อนจะหยุดเดินและหันมามองเมืองอีกครั้ง “ อ๋อ คุณเมือง ”
“ อะไร ” เมืองเงยหน้าขึ้นมองคนที่หยุดเดินแล้วหันมามองตน
“ หูแดงมากเลยนะครับรู้ตัวไหม ” ตาวชี้ที่หูของเมืองพร้อมกับยิ้มขำก่อนจะหันหลังกลับเดินไปรอที่รถ ส่วนคนตัวสูงก็ยิ่งหูเห่อแดงขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อโดนจับได้
ตาวยืนกอดยกมองคนตัวสูงที่ทำอะไรเปิ่นๆแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนอย่างขำปนเอ็นดูในท่าทาง ต่อให้เมืองจะดูเป็นเสือร้าย หรือดูร้ายกาจในสายตาใคร แต่สำหรับตาวแล้วเมืองก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่ดูท่าทางจะตกหลุมรักตาวขั้นหนักชนิดที่ว่าถอนตัวไม่ขึ้นแล้วล่ะมั้ง
*******************************************
มาแล้ววววววววว ใครบอกผู้ชายตัวโตเขินไม่เป็น
นี่ไงดูไว้
เขาแค่ไม่เขินพร่ำเพื่อ เขาเขินแค่กับคนที่ทำให้เขาใจสั่นเท่านั้นแหละ หุยยยยยยย
สำหรับวันนี้ฝันดีจร้า
แล้วก็เจ้าหมูป่าทั้ง 13 ขอให้รอดปลอดภัย เป็นเด็กดีของประเทศชาติต่อไปในอนาคตน๊าาาาา
รักนะคะคนอ่าน ^_^
-
แพ้ตาวตาวอย่างจัง เขินซะหูแดงเลยยยยย
น่าเอ็นดูจริงๆ
-
เขินหูแดงเลยยยย ><
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เชี่ยวขนาดนั้น ยังเขินได้เลยแฮะ เสน่ห์นุ้งตาวนี่ไม่ทำดาจริง ๆ
-
ฮิ้ววววววว คุณเมืองโดนตาวรุกกลับ ไปไม่เป็นเลยนะ
-
:-[ :o8:
-
o18 o18 o18
-
ตอนนี้คุณเมืองน่ารัก
-
เจอตาวตาวเข้าไป ไปไม่เป็นเลยอะดิ,,,
-
ไหวไหมคุณเมือง 5555
-
ช่วงนี้พี่เมืองขยันเขินนิ :mew1:
-
อูยยยยยย...........ชอบบบบบบบบบ :o8: :-[
เมือง คนแมน โดนตาวรุกหน่อยเขินซะไปไม่เป็นเลย o22
แต่เขินหูแดงนี่เมืองชอบมาก ใจพองโตเลย
เมือง ตาว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จ้าาาาา
-
ว้ายๆๆๆ. ตาวตาวมีรุกด้วย ทำเอาพี่เมืองเขินไปต่อไม่เป็นเลย. น่ารักอ่า. :-[
-
:z1: :z1: :z1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เขินจนหน้าแดง หูแดง พูดผิดๆถูกเลยนะ 55555
-
ไม่น่าเชื่อว่าพระเอกจะมาสายน่าเอ็นดู :laugh: :laugh:
-
คนอะไรเขิน เมืองไงจะใึครล่ะ :-[
ฮ่าๆๆ เจอแบบนี้เข้าไปไปไม่เป็นเลยนะเมือง
-
น้องตาวลูกกกกกกกกกกกกกก
-
:-[ดีต่อใจมากๆค่ะ ช่อตเน้
-
อยากเห็นหน้าอ่อยๆ ของพี่เมือง นิตยสารนี้มีขายที่ไหนคะ o18
-
เขินหรอคะพี่เมือง
-
ตอนนี้ น่ารักจังเลยครับ
:impress2:
-
เขินนนน~
-
5555 ตาวทำเอาเมืองไปไม่เป็นเลย
-
:z2: ขอพี่เมืองที่นึงค่ะ 555
-
อิคุณเมืองเขิน 5555 :hao3:
น้องตาวตาว น่ารักเหมือนเดิมเลย :กอด1:
ขอบคุณนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew6: ยังรออยู่นะ
-
ไปส่งกันถึงไหนแล้วววว :hao3:
-
ยังรออยู่นะงับบบบ :mew1: :mew1:
-
ใจอิชั้นก้อพัง ไม่ใช่แค่เมืองงง ตาวลูกกกก
-
ขำแรงมาก นับถือพระถังซัมจั๋ง ว้อยยยยยย :laugh:
-
มีความมุ้งมิ้งกิ๋วก๋าว :กอด1:
-
รอๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew6: :mew6: ยังรออยู่นะตาวตาว
-
:call: :call: :call:
-
:o8: :o8: :o8:
บอกได้คำเดียวเลย "เขิน"
งื้อออออคุณตาวกับคุณเมือง o13
-
:hao3:เอ็นดู.....รอนะคะ
-
เขินนนน :ling1: :katai5:
-
:call: :call: :call:
-
:impress2:
-
o13 :pig4:
-
รอๆๆ คิดถึงตาวๆ
-
งื้ออออออออ :hao7: :hao7:
-
บทที่ 13
“ เอ๊ะ คุณเมืองครับนี่ไม่ใช่ทางกลับหอผมนี่ ” ตาวขมวดคิ้วยุ่งพร้อมกับหันไปมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของคนที่ขับรถอยู่
“ อืม ก็ใช่ไง ” เมืองพยักหน้าพร้อมกับเอ่ยตอบรับ
“ ก็ใช่ไง อะไรกันครับ ผมงงไปหมดละนะ ”
“ คุณยายเค้าอยากเลี้ยงข้าวขอบคุณมึงที่ดูแลกูตอนป่วยคราวนั้นไง ”
“ ขอบคุณอะไรกันครับ ผมแทบไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำ ” ตาวว่า พร้อมกับนึกถึงช่วงอาทิตย์ก่อนหน้าที่เมืองแพ้ไก่หนักจนต้องเข้าโรงพยาบาล สาบานเลยว่าตาวแทบไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำนอกจากที่ไปเยี่ยมคนตัวสูง คนที่ทำมากกว่าตาวก็คือภาคต่างหากที่อยู่เฝ้าเมืองแทบจะตลอดเวลา
“ ทำดิ ” เมืองเถียงกลับ
“ ผมทำอะไรครับ ”
“ ยาใจชั้นดีไง ” เมืองว่าพร้อมกับหันหน้ามายิ้มหวานใส่คนตัวเล็กที่อ้าปากหวอนึกไม่ถึงกับคำพูดสุดแถที่เลี่ยนสุดๆของใบหน้าหล่อๆนั่น
“ ประสาท! ” เบะปากใส่คนที่ยิ้มหวานใส่เขา “ ยิ้มอะไรครับ ขับรถไปเลยไปเดี๋ยวก็แหกโค้งไม่ถึงบ้านหรอก ” ตาวยกมือขึ้นผลักหน้าของเมืองให้กันกลับไปมองถนนเบื้องหน้า
“ กิ้วๆ เขินอ๋อ ” เมืองปล่อยมือจากพวงมาลัยข้างหนึ่งขึ้นมากุมมือเล็กที่ผลักหน้าเขาพร้อมกับเอ่ยแซว
“ คุณเมือง!! ” ตาวขึ้นเสียงพร้อมกับพยายามจะชักมือที่โดนกุมเอาไว้กลับ
“ ครับๆ ไม่ล้อแล้ว ” เมืองยิ้มอย่างอารมณ์ดี กุมมือเล็กที่แสนนุ่มวางไว้หน้าตักของตัวเอง
ในทีแรกที่ตาวพยายามจะชักมือกลับแต่ฝ่ามือที่ใหญ่กว่าของเมืองก็ดือดึงไม่ยอมปล่อยจนตาวเหนื่อยใจเลยปล่อยให้เมืองได้กุมมือของเขาเอาไว้แบบเลยตามเลย บรรยากาศในรถเงียบลงอีกครั้งจะมีก็เพียงแต่เสียงเพลงในรถที่เมืองเปิดคลอเบาๆ และมีแค่บางช่วงเท่านั้นที่เมืองพึมพรำเพลงออกมาบ้างให้ได้ยิน
“ ผมต้องไปทานข้าวจริงๆเหรอครับ ” ตาวเอ่ยถามขึ้น บอกตามตรงว่าเขายังไม่พร้อมมันกระทันหันเกินไปแล้วดูสภาพเขาตอนนี้สิ พึ่งกลับมาจากค่าย สภาพโทรมสุดๆ แถมอะไรก็ไม่ทันได้เตรียมสักกะอย่าง
“ จริงดิ ” เมืองพยักหน้า
“ แต่คุณเมืองผมยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยนะครับ ” ตาวว่าอย่างกังวล อย่างน้อยการไปพบผู้หลักผู้ใหญ่ก็ต้องเตรียมตัวกันบ้างไม่ใช่เหรอ
“ ไม่เป็นไรหรอก เป็นธรรมชาติในแบบที่มึงเป็นนั่นแหละ ”
“ แต่คุณเมืองผมพึ่งไปค่ายมานะ ดูสภาพผมสิ โทรมสุดๆ ” ตาวว่าพร้อมกับก้มลงมองสภาพตัวเองที่ใส่เสื้อยืดคอกลมสีเขียวอ่อนธรรมดาๆมีสกรีนข้างหลังเป็นชื่อค่ายที่พึ่งไปมาพร้อมกับขางเกงยีนต์ขาเดฟสีดำธรรมดา รองเท้าผ้าใบสีขาว เสื้อกาวน์ที่พึ่งถอดวางพับไว้บนตักและกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่อยู่หลังรถ
“ น่ารักแล้ว ”
“ ครับ? ” ตาวถามย้ำอีกครั้งเมื่อฟังไม่ชัดในสิ่งท่คนตัวสูงพูดไปเมื่อสักครู่นี้
“ กูบอกว่าแค่นี้ก็น่ารักแล้ว อย่าน่ารักไปกว่านี้เลย ถ้าน่ารักไปมากกว่านี้หัวใจกูคงวายตายพอดี ”
มีคนเคยกล่าวไว้ว่า.... คำพูดสามารถฆ่าคนให้ตายได้
และตาวคิดว่ามันจริง
เพราะตอนนี้หัวใจของตาวมันเต้นแรงจนรู้สึกว่าอีกไม่นานมันคงระเบิดออกมา...
***********************************************************
ตาวไม่รู้ว่าบ้านของเมืองมีขนาดกี่ไร่ แต่สิ่งหนึ่งที่ตาวรับรู้ได้คือมันหลังใหญ่มากตัวบ้านสีขาวสะอาดตาสไตล์ตะวันออกที่ดูเหมือนว่าคงอยู่กันมาเป็นรุ่นสู่รุ่นและค่อยๆตกแต่งให้ทันสมัยเพิ่มขึ้นตามแต่ยุคนั้นๆ รอบตัวบ้านล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ ดอกไม้ และสนามหญ้าสีเขียว ซึ่งบ่งบอกได้ว่าเจ้าของบ้านต้องรักธรรมชาติและดูแลพวกมันเป็นอย่างดี
“ เดินเข้าไปสิ ” เมืองว่าพร้อมกับผลักแผ่นหลังของตาวเบาๆให้เดินเข้าไปในบ้านหลังจากที่ทำการจอดรถและลงจากรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ เอ่อ คือ....ผมว่าเอาไว้วันหน้าดีกว่าไหมครับ ” ตาวว่าพร้อมกับจะหันหลังกลับ
“ วันนี้แหละ ” เมืองว่า “ ไม่ต้องกลัว กูอยู่นี่ไงไม่ทิ้งมึงหรอก ” เมืองว่าพร้อมกับจ้องตาคนตัวเล็กให้เชื่อมั่นในตัวเขา
“ อืม ” ตาวพยักหน้า
“ ตาวตาว คิดถึงงงงงงงง ” ภาคที่วิ่งมาแต่ไกลในสภาพเสื้อยืดคอกลมย้วยๆพร้อมกับกางเกงบ๊อกเซอร์สวมกอดตาวแน่น “ ขอหอมทีดิ ”
“ มากไปละสัสภาค ” เมืองว่าพร้อมกับดึงตัวภาคให้ออกจากตาวที่ยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเพราะโดนกอดแบบไม่ทันตั้งตัว
“ เอ้า ก็กูคิดถึงของกู ” ภาคว่า
“ คุณภาคยังไม่อาบน้ำอีกเหรอครับ ” ตาวทักเมื่อได้สติ
“ อาบแล้ว นี่พึ่งไปเปลี่ยนชุดมาตอนรับตาวตาวเลยนะเนี่ย ”
“ ด้วยชุดนี้เหรอครับ ” ตาวมองภาคตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ อะไรตาวตาวนี่มึงเหยียดเสื้อตราห่านคู่กูเหรอ กูจะฟ้องคุณยาย ”
“ อะไรกันหืม มีใครเรียกยาย ” หญิงชราร่างท้วมที่ยังดูแข็งแรงสุขภาพดีเดินเข้ามาในวงสนทนา
“ เอ่อ สวัสดีครับ ” ตาวยกมือขึ้นไหว้หญิงชราอย่างนอบน้อม
“ ก็ตาวตาวน่ะสิครับคุณยายเค้าเหยียดเสื้อตราห่านของน้องภาค ” ภาคว่าพร้อมกับซบหัวลงบนไหล่ของหญิงชราอย่างออดอ้อน
“ ผมเปล่านะครับ ” ตาวส่ายหน้าปฏิเสธ “ ผมก็แค่ทักว่าคุณภาคยังไม่อาบน้ำเหรอแค่นั้นเอง ”
“ ฮาๆๆๆ อืม ยายว่าก็จริงแบบที่น้องตาวตาวพูดนะ ดูซิน้องภาคแขกมาบ้านทั้งทีเราใส่ชุดอะไรเนี่ยโตเป็นหนุ่มแล้วนะจะมาใส่บ๊อกเซอร์เดินทั่วบ้านแบบเด็กๆได้ไงไปเปลี่ยนเลยไป ”
“ โธ่ คุณยาย ” ภาคทำหน้าเศร้า
“ รีบไปเลยไม่ต้องมาอ้อน ” หญิงชราว่าพร้อมกับดันหัวของหลานชายสุดที่รักออกจากไหล่ของตนเอง ภาคทำหน้างอนก่อนจะเดินจากไป “ เราก็เหมือนกันน้องเมืองไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนชุดได้แล้วไป ยายเห็นกลิ่นสเปย์ฉีดผมเราจะแย่ แม่เรานี่ก็ยังไงนะโดนยอเข้าหน่อยล่ะพาลูกไปทำนั่นทำนี่เรื่อยเลย เวลาพักก็ไม่ค่อยจะมีกันแท้ๆ ”
“ ครับคุณยายงั้นน้องเมืองฝากตาวไว้กับคุณยายนะ ” เมืองว่า
“ จ๊ะ ” หญิงชรายิ้มพร้อมกับยักหน้า เมืองเดินเข้าไปสวมกอดหญิงชราพร้อมกับหอมแก้มหนึ่งฟอดก่อนจะเดินจากไปอีกคน
“ เอ่อ คือ.... ” ตาวรู้สึกอึดอัดเหงื่ออกตามฝ่ามือไหนเมืองบอกว่าจะไม่ทิ้งตาวไง
“ ทำอาหารเป็นไหมจ๊ะ ” หญิงชราเอ่ยปากถามพร้อมกับมองสำรวจคนผอมบางตรงหน้าที่หลานชายของเขาพาเข้ามาในบ้านหลังนี้เป็นคนแรก
“ พะ พอได้ครับ ” ตาวตอบเสียงแผ่วอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ งั้นมาเป็นลูกมือยายหน่อยนะ ยายกำลังทำอาหารไว้คงพอดีสองหนุ่มนั่นอาบน้ำเสร็จกัน ”
“ ครับ ” ตาวพยักหน้ารับพร้อมกับเดินตาวหลังหญิงชราไป
***********************************************************
“ หืม เก่งนี่จ๊ะ รู้ด้วยว่าปาดเนื้อทางไหนเนื้อถึงจะไม่หยาบ ” หญิงชราเอ่ยชมหลังจากที่เฝ้าสังเกตพฤติกรรมของคนร่างบางไม่ให้เจ้าตัวรู้ตัวอยู่สักพัก
“ ครับ พอดีตอนอยู่ที่บ้านตาวชอบเข้าครัวช่วยคุณแม่กับคุณยายทำกับข้าวอยู่บ่อยๆ ” ตาวตอบ
“ แล้วตอนนี้เรียนอะไรอยู่จ๊ะ ปีไหนแล้ว ”
“ เรียนทันตะครับปีสี่แล้ว ”
“ เท่าน้องเมืองเลย แต่รายนั่นน่ะอินดี้ จริงๆก็น่าจะเรียนจบแล้วนะแต่ตอนจบปีหนึ่งนึกอะไรก็ไม่รู้เดินเข้าไปหาคุณพ่อ คุณแม่แล้วบอกว่าหมดแพสชั่นในการเรียนเลยขอดรอปหนึ่งปีแล้วก็หนีไปเป็นจิตอาสาอยู่แอฟริกานู่นแหนะ ยายล่ะอยากตีจริงๆเชียว ”
“ ถึงว่าล่ะครับเห็นตอนแรกคนเรียกเค้าว่าพี่ เพื่อนตาวก็เรียกว่าพี่ ทีแรกตาวก็งงว่าปีเดียวกันทำไมเรียกพี่ แต่ตอนนี้เข้าใจละครับ ” ตาวว่าพร้อมกับเงยหน้ายิ้มให้หญิงชรา พอยิ่งได้คุยตาวก็ยิ่งรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเพราะคุณยายของเมืองคุยกับตาวอย่างเป็นมิตรและยิ้มแย้มให้ตาวเสมอ
“ ยิ้มสวยนะเราเนี่ย ถึงว่าน้องเมืองถึงชอบ ” คุณยายเอ่ยปากชม
“ มะ ไม่ หรอกครับ ” ตาวปฏิเสธเสียงสั่น เขากลัวเหลือเกินว่าหากหญิงชรารู้ว่าพวกเขารักชอบกันเกินกว่าเพื่อน หรือพี่น้องกัน เธอจะรังเกียจและผลักไสเขา
“ ไม่เป็นไรหอก ยายโอเค ” คุณยายว่าอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับยกนิ้วทำท่าโอเคให้ตาวได้ยิ้ม
“ คุณยายไม่รัง เอ่อ รังเกียจเหรอครับ ”
“ ทำไมล่ะจ๊ะ ความรักไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจสักหน่อย ” คุณยายยิ้ม “ แต่ยายก็ยอมรับนะว่าตกใจตอนที่น้องเมืองเข้ามาบอกตอนแรกว่าน้องเมืองกำลังมีความรัก และเป็นผู้ชาย แถมยังบอกว่าถ้ายายได้เห็นยายจะต้องชอบเขามากแน่ๆน้องเมืองคอนเฟิร์ม ทีแรกยายก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะ แต่พอได้มาสัมผัสวันนี้ยายก็ว่ายายชอบนะ ”
“ คุณยาย ” ตาวเงยหน้าขึ้นมองหญิงชราด้วยดวงตาแดงก่ำอย่างตื้นตันจะมีคนสมัยก่อนสักกี่คนนะที่เปิดโอกาสและยอมรับได้ในสิ่งที่ลูกหลานเลือกที่จะเป็นได้แบบนี้
“ ยายฝากน้องเมืองด้วยนะลูก ” มือเหี่ยวย่นของคนที่แก่กว่าเอื้อมไปจับมือเล็กอย่างฝากฝัง
“ คือ ผม... ” ตาวไม่รู้จะตอบยังไงเพราะจะให้ตอบตกลงไปเลยก็ไม่ได้เพราะเขาสองคนอันที่จริงแล้วก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
“ ยังไม่ต้องตอบตอนนี้ก็ได้จ๊ะ ยายเข้าใจ ” หญิงชรายิ้มให้อย่างอ่อนโยน “ น้องเมืองน่ะ ถึงจะดูเถรตรง มุทะลุ ดูลุยๆเอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็เป็นคนมั่นคงนะ ถ้าได้รักใครแล้วก็ไม่เปลี่ยนใจหรอกเชื่อยายสิ รับหลานชายของยายไว้พิจารณาด้วยนะจ๊ะ ”
ตาวไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นอย่างไร เค้ากับเมืองจะได้คบกันไหม
แต่หัวใจของเขาตอนนี้มันกลับรู้สึกเอ่อล้นและตื้นตัน การที่ครอบครัวของเมืองเปิดใจและยอมรับในตัวเขา ในอย่างที่เราและเมืองเป็นนั่งถือว่าเป็นความโชคดีสุดๆแล้ว มันทำให้ตาวก้าวผ่านความกลัวได้อีกสเตปหนึ่ง
ไม่ว่าต่อไปในวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ตาวจะลองเก็บหลานชายของคุณยาย
ไว้พิจารณา
เป็นคนรัก
เป็นคู่ชีวิต
เป็นความสบายใจ
ละกันนะ...
***********************************************************
“ ตอนที่กูขึ้นไปอาบน้ำคุณยายพูดอะไรกับมึงบ้าง ” เมืองว่าขึ้นในขณะที่กำลังจะขับรถไปส่งตาวที่บ้านหลังจากทานข้าวด้วยกันเสร็จแล้ว
“ คุณยายเล่าว่าคุณเมืองไปขอดรอปเรียนครับ ”
“ อืม แค่นี้เหรอ ” เมืองพยักหน้ารับรู้
“ แล้วก็บอกว่าตอนเด็กๆคุณเมืองนิสัยไม่ดีแถวยังขี้เหร่มาก ”
“ ห๊ะ! มึงอำกูป่ะเนี่ย ” เมืองถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ ผมเปล่านะ ”
“ คนอย่างกูไม่เคยมียุคมืดเหอะ ” เมืองว่า
“ มั่นใจจังเลยนะครับ ”
“ มึงมองหน้ากูนะแล้วพูดดิว่ากูไม่หล่อ ” ในช่วงขณะที่รถติดไฟแดงพอดี เมืองหันหน้ามาจ้องคนตัวเล็ก เอื้อมมือไปกอบกุมใบหน้าของตาวเอาไว้ให้มองตนก่อนที่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
“ ใกล้ไปแล้วครับคุณเมือง ” ตาวว่าปรามเมื่อรู้สึกว่ายิ่งนิ่งเมืองยิ่งยื่นหน้าเข้ามาใกล้เขามากขึ้น
“ ก็ตอบมาดิ ” เมืองพูดเสียงแผ่วและเพราะความที่อยู่ใกล้กันมากมันทำให้สัมผัสและรับรู้ได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
ใบหน้าหล่อจัดในระยะประชิดทำให้ตาวทำตัวไม่ถูก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเมืองเป็นคนที่หล่อ หล่อเอามากๆในสายตาของตาว คิ้วดกเข้มรับกับดวงตาคม จมูกโด่งๆนั่ง และยังริมฝีปากสีจางๆที่ตาวเคยสัมผัสมันมาแล้วนั้นว่ามันร้ายกาจขนาดไหน พอนึกถึงตอนที่เราได้จูบกันใบหน้าของตาวก็รู้สึกร้อนขึ้นมาแบบไร้ความหมาย หัวใจเต้นแรงแทบควบคุมไม่อยู่
“ กะ ก็ ”
“ ตาว ” เมืองเอ่ยเรียกคนตรงหน้า
“ คะ ครับ ”
“ อยากจูบว่ะ ”
“ คุ....อื้อ ” เมืองแตะปากลงบนริมฝีปากเล็กน่ารักนั้นอย่างไม่ต้องการรอคำตอบ ยิ่งเข้าจ้องมองใบหน้าของตาว ยิ่งมองใกล้ก็เหมือนเขายิ่งมัวเมาในความเป็นตาว ไม่ว่าจะเป็น ดวงตา จมูก ริมฝีปาก เขาก็หลงมันไปหมด อยากจะกกกอดเก็บไว้ไม่ให้ใครได้เห็นความน่ารักนี้ อยากจะกลืนกินตาวไปให้หมด
ปรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผลัก !!
“ คุณเมืองไฟเขียวแล้ว!! ” ตาวสะดุ้งตกใจกับเสียงแตรรถจากรถคันหลังที่บีบใส่ คนตัวเล็กยกมือขึ้นผลักร่างสูงออกจากตนเองอย่างหน้าตาตื่นจนหัวเมืองชนกับกระจกรถ
“ โอ้ย ตาว ” เมืองกุมหัวของตัวเอง
“ ไฟเขียวแล้วครับ ขับรถก่อน ” ตาวว่าพร้อมกับก้มหน้าหงุดอย่างทำอะไรไม่ถูกปากก็ร้องบอกเมืองอย่างรนๆเพราะยังตกใจกับเสียงบีบแตรรถคันหลังไม่หาย
เมืองออกรถอย่างอารมณ์เสียจัด และปฏิณาณตนในใจว่านับตั้งแต่ต่อไปนี้ถ้าเขาเจอไฟเขียวที่ไหนเขาจะไปท้าต่อยกับมันให้รู้แล้วรู้รอดกันไปข้าง
ขัดจังหวะได้โล่ เวลาเข้าด้ายเข้าเข็มแท้ๆ
เกลียดไฟเขียว โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
***********************************************************
ห่างหายไปนานเลย แต่กลับมาแล้ววววว สัญญาว่าจะต่อให้จบ ติดตามและคอมเม้นให้กำลังใจกันด้วยน๊าา
รักทุกคน
-
พี่เมืองตาวตาว
-
เย้ๆมาแล้ว o13 :pig4: :mew1: :katai2-1: :mc4:
-
:pig2: จ้าาาา รออ่านนะคะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มีแต่เขาชอบไฟเขียว เมืองกลับเกลียดไฟเขียว o18
คราวหน้าจูบตาวตอนไฟแดงนะ :-[
-
มาต่อแล้วว :mc4:
อดใจไว้ก่อนนะเมืองนะ
-
เย้ๆมาแล้วววว ครอบครัวไฟเขียวแล้วว
เมืองของตาวตาวเป็นแฟนสักทีสิอิอิ
-
มาต่อแล้ววว :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เวลคัมแบ็ค แทบลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว
สงสัยต้องย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้นใหม่ หุหุ
-
ภาคแกตลก 5555++
คิดถึงมากกกกกกกกกกกก ขอบคุณที่กลับมาค่ะ
-
:pig4:
-
นานมากกกก
-
ลืมเรื่องไปละ แต่ต่อติดอยู่ รออ่านต่อนะคะ
น้องเมืองงงงง แหม่ :laugh:
-
ภาคคคค โผล่มาแค่เนี้ยหรอ :hao4:
-
กลับมาแล้วรอตั้งนาน
อิเมืองทำอะไรของแกทำอะไรไม่เกรงใจไฟเขียวเลย ภาคตกลงแกเป็นพี่หรือเป็นเด็กสามขวบทำตัวได้ต๊องมาก
-
กลับมาแล้ว..วววว ดีใจ :m11: :m11: :m11:
-
ตลกคุณเมืองของตาวตาว
-
มาแล้วๆๆๆ ตาวตาว คิดถึง,,,
-
ตาวตาวมาแย้วววววว
-
ตาวตาว คิดถึงงงงงงง
-
พอเมืองกับตาม อยู่ด้วยกันแล้วมันเขินๆ :mew1: :mew1: :mew1:
-
จ้าาาา
-
ตลกคุณเมืองจริงๆเลย น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ
รีบมาต่อนะคร๊าบบ ช๊อบชอบ
อ่านไป ยิ้มไป :-[
-
นานๆจนจำไม่ได้เลยงี้ สงสัยต้องย้อนอ่านใหม่
-
เวลคัมแบ็คจ้าาาาา
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังด้วยน้า
น้องตาวนี่น่ารักสม่ำเสมอมาก
คุณเมืองเอง ก็ชัดเจนตลอด จริงๆเป็นคนจริงจังใช้ได้เลยนะนี่
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
-
คิดถึงจังเลย
-
รอออออ
-
:pig4:
-
:กอด1: :L2:
-
ตาวตาวน่ารักกก ><
-
ชอบเรื่องนี้มาก รออยู่นะมาต่อเถอะ
-
:-[ คู่คนละขั้ว แต่ก็น่ารักดี :katai2-1:
-
:mew2: :mew2: หายไปนานจัง :katai5:
-
รออออ
-
รอครับผม
-
เข้ามาอ่าน เจอนักเขียนขุดหลุมดักเอาใว้ ติดใจเลยทีนี้ ภาวนาให้มาต่อเร็วๆนะ
-
คิดถึงตาวตาวววววว
-
:-[ :o8:
:-[ :impress2:
ตาวตาวกับต้าวเมืองน่ารัก
-
มาต่อๆอยากอ่านแล้ว
-
:3123:
:mew1:
-
มาต่อเถอะนะ คิดถึงตาวตาว :ling1: :ling1: