ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
เรื่องสั้นก่อนๆของเราเอง จบหมดแล้วววน้า :katai2-1:
จีบหมอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53261.30)
อะไรของแม่งวะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57125.0)
ต่อยเองนักเลงพอ
"เฮ้ย มึงต่อยกูทำไมวะ!"
"เรื่องของกู.."
(http://i66.tinypic.com/s405qd.jpg)
Cr.http://www.thaishop.in.th/image.php?id=30509655
“สวัสดีครับวันนี้น่ารักเหมือนเดิมเลยน้าน้องดาวววว
แต่สีหน้าดูเหนื่อยๆแต่เช้าเลยนะครับ
สงสัยจะเหนื่อยเพราะน้องดาวมาวิ่งเล่นในใจพี่ตลอดเวลาเยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ป้าบ!
“หนูเหนื่อยเพราะเห็นหน้าพี่แต่เช้าเนี่ยแหละค่ะไอ้สัด”
จึ้ก
โดนไป 1 ดอก
น้องดาวปากหมาจังเลยยยยย
ผมหัวเราะแห้งๆ ให้กับน้องดาวคนน่ารักแต่ปากจัดยิ่งกว่าหมาหน้าปากซอย เป็นปกติแหละครับ ชินแล้ว
ผู้หญิงที่นี่ ต้องปรับตัวให้โหด โฉด ดุ สมกับเป็นผู้หญิงเพียงไม่กี่คนในโรงเรียนสหศึกษาแห่งนี้
นี่มึงยังกล้าเรียกตัวเองว่าโรงเรียนสหอีกเรอะ! ผู้หญิงแม่งน้อยยิ่งกว่ามาม่าเวลาน้ำท่วม
เพราะโรงเรียนแห่งนี้คือ....
“โรงเรียนนักเลง”
....จริงๆแล้วไม่ใช่ชื่อโรงเรียนหรอกครับ เป็นแค่คำพูดติดปากที่คนเค้าใช้เรียกกัน ซึ่งก็นั่นแหละ โรงเรียนที่ผมอยู่แม่งเป็น
โรงเรียนของนักเลงจริงๆ สมกับคำขวัญโรงเรียน “ปัญญาชนน้อยนิด เน้นผลิตกำลังแรงงาน”
สาสสสสส ดูเป็นโรงเรียนที่น่าอยู่มากๆเลยใข่มั้ยล่ะครับ กูมองเห็นอนาคตอันสว่างไสวของตัวเองเลย!
ทุกวันนี้ยังนึกงอนแม่ในใจตลอดเวลาที่มาเรียนว่าแม่ส่งให้กูมาโรงเรียนนี้ทำไม หรือแม่ไม่รักกู
โรงเรียนนี้ มีสิ่งแปลกๆเยอะๆ นักเรียนส่วนใหญ่ของที่นี่ไม่ต่างอะไรกับพวกนักเลงดีๆเลย ที่นี่เราอยู่กันเป็นแก๊ง คนเยอะคนน้อย
ก็แล้วแต่แก๊งกันไป แต่ใช่ว่าทุกแก๊งจะเก่งและมีกำลังวังชามากมายไปซะหมด
ยกตัวอย่างเช่นผมไง!
นอกจากหน้าตาดีแล้วกูก็ไม่มีอะไรดีอีกเลย กร๊ากกกกกกก
ผมชื่อขุน มีชื่อเต็มๆว่าขุนพล เหยด โคตรเท่ แค่ชื่อก็ดูหล่อล่ำบึ้ก สมาร์ทแมนแอนด์แฮนด์ซั่ม แต่จริงๆแล้วผมแม่งเป็นคนกาก
ของโรงเรียน กำลังก็มีบ้าง เอาไว้ดักไถตังเด็ก น้อง! ส่งมา5บาท ถ้าค้นเจอเอาหมดนะเว้ย....
ตัวสูงโปร่งแต่กล้ามเนื้อไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ แต่เห็นกากๆแบบนี้ ... แก๊งนักเลงก็มีว่ะพูดเลย มีสมาชิกแก๊งทั้งหมด 3 คน
ถ้วน หนึ่งคือไอ้ฉิม และสองคือไอ้ฉัตร สองคนนี้เป็นลูกกระจ๊อกผมเอง ส่วนผม ก็มีตำแหน่ง...แถ่นแทนแท๊น หัวหน้าแก๊งสบู่ขาว
นั่นเองงงงง ถามว่ามันสองคนเป็นคนเลือกผมเป็นหัวหน้าเหรอ ? เปล่า กูสมัครเอง เลือกเอง แต่งตั้งเอง ถุย!!!
และด้วยความที่กำลังไม่ค่อยมี ถึงจะหน้าตาดีแต่สาวที่นี่ก็ไม่สนใจ ผมจึงได้แต่เต๊าะนิดหยอดหน่อยไปวันๆ ถือคติ น้ำหยดทุกวัน
เหล็กยังกร่อน.... อ้าวไม่ใช่เหรอ เออผมยึดคำขวัญโรงเรียนไง ครูสอนให้ใช้สมองให้น้อยที่สุด
แต่การเป็นชนกลุ่มน้อยก็ดีเหมือนกันนะ แก๊งเล็กๆที่ไม่มีใครสนใจ ใช้ชีวิตเฮฮาไปวันๆ ไม่ต้องไปมีเรื่องกับใคร เพราะไม่มีใครรู้จัก
การเป็นปมด้อยของโรงเรียนแม่งดีอย่างนี้นี่เอง ฮ่า...
“เฮ้ย ไอ้ขุน มาแล้วว่ะ”
ไอ้ฉิม ลูกกระจ๊อกเบอร์1หันมากระซิบข้างๆหูผมที่กำลังเดินก้มหน้าเช็คขี้ฟันอยู่กับหน้าจอไอโฟน ยังไม่ทันจะได้เงยหน้าถามไอ้
ฉิมดีว่ามันพูดถึงอะไร หมัดหนักๆก็ถูกประเคนมาบนหน้าผมซะก่อน
ผัวะ!!!!!!!
“เหี้ย!”
ผมสบถออกมาด้วยความตกใจ มือกุมที่แก้มขวาอย่างเจ็บปวด มองใบหน้าคนตรงหน้าด้วยความโกรธ
“ไอ้สัส มึงอีกแล้วหรอ! เป็นไรกับกูมากปะวะ”
ผมชี้หน้าด่ามันอย่างเดือดดาล ไอ้คนข้างหน้านี่คือตัวเหี้ยไรไม่รู้ซึ่งแม่งชอบเดินมาต่อยหน้าผมทุกทีที่เดินสวนกัน
คือจนตอนนี้ที่ผมโดนมันต่อยไปกี่ครั้งแล้วไม่รู้ ก็ยังไม่รู้ว่าไอ้เหี้ยข้างหน้านี้มันต่อยผมด้วยเหตุผลอะไร
รู้แค่เวลาเดินสวนกันที่ทางเดินทีไรไอ้นี่แม่งจะเดินมาต่อยผมตลอด
เวลาถามถึงเหตุผล อย่างเช่นในขณะนี้ ไอ้เหี้ยหน้านิ่งนี่ก็จะมองผมอย่างสุขุมแล้วตอบกลับมาด้วยเสียงเย็นๆว่า
“เรื่องของกู”
จบ แล้วแม่งก็เดินจากกูไปพร้อมลูกกระจ๊อกนับสิบที่เดินตามตูดมัน
สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงคิดว่าแก๊งมึงใหญ่แล้วมึงจะทำอะไรก็ได้หรา!!!!!!
ผมกุมแก้มขวาที่โดนชกด้วยความเจ็บใจ แผลเมื่อวันก่อนที่มึงต่อยมายังไม่หายดี อย่างน้อย มึงเปลี่ยนข้างไม่ได้เหรอวะ ใจร้าย
สัด
“วันนี้อีกแล้วเหรอวะไอ้ขุน” ไอ้ฉัตรที่เพิ่งมาโรงเรียนรีบวิ่งมาหาผมที่ยืนไฟลุกด้วยความแค้นอยู่กับไอ้ฉิม
“เออดีว่ะ ไอ้สัด กูไปทำไรให้แม่งวะ สงสัยชิบหาย”
“เออดิ เนี่ย เมื่อวานกูไปตามดูบัญชีหนังหมีของแก๊งเราชาวสบู่ขาวว่าไปทำเลวอะไรกับใครไว้บ้าง กูจดไว้เดี๋ยวกูหยิบแปป”
“เออ เอามาดูดิ้ ว่ามีที่เกี่ยวข้องกับแก๊งหงส์ดำของแม่งหรือเปล่า”
“ไม่มีเลยเว่ยไอ้ขุน มึงดู แก๊งเรามีแต่ไปเตะหมา ดักไถตังเด็ก ขโมยดินสอเพื่อน นินทาครู ขี้แล้วไม่กด เปิดกระโปรงน้องดาว
แล้วก็...”
“เฮ้ย เดี๋ยวๆไอ้สัด กูไม่ได้เปิดกระโปรงน้องดาว บอกกูมาเดี๋ยวนี้ว่าใครเปิด!” ผมตวาดขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด
“แหะๆ... กูเอง” ไอ้ฉิมยกมือขึ้นเกาหัวแห้งๆ
“หน็อย ไอ้สัด มึงข้ามหน้าข้ามตาหัวหน้าแก๊งอย่างกูไปได้ไง!”
ผัวะ!
“หัวหน้าพ่อง นั่นมึงแต่งตั้งเองกูไม่นับโว้ยยยย” ไอ้ฉิมตบหัวผมแล้วโวยวาย
“เออๆ เรื่องน้องดาวเดี๋ยวค่อยเคลียร์ แต่จากที่กูดู แก๊งเราไม่มีเรื่องกับแก๊งหงส์ดำเลยนะเว้ยไอ้ขุน” ไอ้ฉัตรพูด
“เออ กูก็ว่างั้น แก๊งมันดังแล้วก็ใหญ่คับโรงเรียน คนอย่างเราไม่หาเรื่องให้เปลืองแรงหรอกเว้ย”
ผมพูดอย่างฉุนเฉียว
“ไอ้ขุน หรือว่า...”
“อะไรวะ”
“มึงเคยไปแย่งแฟนมันป่าววะ”
“เห้ย กูเปล่า มึงก็รู้กูมีแฟนล่าสุดก็ตอนป.5 ที่เลิกกันไปเพราะกูทำหนังยางกระโดดของเค้าขาดไง จำไม่ได้เหรอวะ”
“เออ ก็จริง ถึงมึงจะหน้าตาดีแต่มึงโง่ จีบสาวไม่ติดหรอก”
“อ้าว ไอ้สัด มึงด่ากูอ่อ” ผมหันไปถลึงตาใส่ไอ้ฉัตร มันหัวเราะน้อยๆก่อนจะตบบ่าผมเบาๆ
“ช่างมันเหอะ กูก้ช่วยมึงไม่ได้และ ไม่รู้แม่งไปโกรธมึงมาจากไหน”
เออ เห็นด้วยในใจ
นึกย้อนไปเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว เปิดเทอมม.6ใหม่ๆชีวิตยังแฮปปี้ดี๊ด๊า หน้าไร้แผลฟกช้ำ ที่ช้ำคงมีแต่ใจเราที่ไม่มีใครเอาสักที
เฮ้อ.....
อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่กำลังเดินกินหมูย่างร้านข้างโรงเรียนอยู่กับไอ้ฉิมฉัตรดีๆ อยู่ๆก็รู้สึกได้ถึงสายตาเย็นๆที่มองพุ่งตรงมาที่ตัวผม
เงยหน้าขึ้นไปก็เจอไอ้หัวหน้าแก๊งหงส์ดำที่มีชื่อลือชาเนี่ยแหละ อยู่มาหลายปีเพิ่งเคยเจอวันแรกก็วันนี้ หน้าตาไม่เหมือนที่คิด
ไว้ น่าจะสูงร้อยเจ็บสิบปลายๆ กล้ามใช้ได้อยู่ ใส่เสื้อแล้วเท่ไม่หยอก แต่หน้าดูไม่ค่อยล่ำบึ้กถึกทึนเลย
ดูเป็นคนธรรมดากว่าที่คิดไว้
ในตอนนั้นผมคิดว่าผมอาจจะจ้องมันมากไป มันถึงส่งสายตานิ่งๆจ้องผมกลับมาแบบนั้น ด้วยความเป็นคนดีอยากผูกมิตร เผื่อแก๊ง
สบู่ขาวของเราจะได้ก้าวไกลไปขึ้นแท่นท็อปไฟฟว์ของโรงเรียนบ้าง เลยส่งยิ้มให้ไอ้หน้านิ่งที่ยืนอยู่อีกฝั่งพร้อมยกไม้หมูย่างขึ้น
พร้อมพูดว่า “หมูย่างไหม”
เท่านั้นแหละ ไอ้เหี้ยนิ่งนั่นเดินสับเท้าฉับๆๆตรงเข้ามาหาผมอย่างเร็วรี่ ไอ้เรารึก็นึกว่าห่านี่มันหิวมาก อยากแดก ผมจึงยื่นไม้หมู
ย่างไปข้างหน้าอย่างไวว่อง แต่แทนที่จะได้รับคำขอบคุณกลับเป็นหมัดหนักๆที่สวนมาอย่างฉับพลัน
ผลั่ก!!!!!
“เฮ้ย!!!”
นั่นเป็นหมัดแรกที่ผมได้จากมัน หลังจากนั้น3 เดือนต่อมาจนถึงทุกวันนี้ หน้ากูไม่ได้พักอีกเลย
อีกนิดนึงNASAคงมาวิเคราะห์หน้ากูแทนแล้วเนี่ย หน้าคนหรือผิวดวงจันทร์ ไอ้สัด ต่อยกูจนแก้มจะบุบเป็นหลุบยุบแล้วโว้ย
ยยยยย
แค้นนี้ต้องมีชำระ ไอ้นาวา แก๊งมึงจะไม่ได้พักผ่อนอีกต่อไป!!!!
....แต่รอแก๊งกูเก่งแปป