พิมพ์หน้านี้ - [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: littlepig ที่ 05-06-2017 20:11:57

หัวข้อ: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 05-06-2017 20:11:57
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ

เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ3
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาทของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


คลังนิยายของข้าพเจ้า

 :mc4:จบแล้ว

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.msg3600724#msg3600724 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58878.msg3600724#msg3600724) Which one? รัก||หลอก||เด็ก (แนวกินเด็กและโดนเด็กกิน)

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58331.0)Blind side รัก || ของ || แว่น(แนวแอบรัก)

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0ํ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0ํ)Your Stranger รัก||ไม่||ลืม (แนวความจำเสื่อม)

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60332.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60332.0)How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ (แนวแอบรัก)


 :z13:ยังไม่จบ

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66195.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66195.0) Sugar Daddy เล่น||ของ||สูง(อายุ) (แนวโดนเด็กกิน) rewrite อยู่ coming soon

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70320.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70320.0) Soulmate From Hell ด้วยรักจากนรก (แนวแฟนตาซี)

https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70468.0 (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70468.0) #Newyou สามสิบวันรับประกันคุณคนใหม่










----------------
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 05-06-2017 20:19:31


[แจ้งข่าวค่าาาาาา]

How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์มีขายแล้วนะคะ พร้อมส่งมากเว่อร์
ใครอยากได้นุ้งขวัญไว้ในอ้อมใจ กดสั่งทางนี้ได้เลยจ้า
http://www.hermitbookshop.com/product/503/เรื่อง-how-to-fall-in-love-with-your-boss-คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์-ผู้แต่ง-littlepig (http://www.hermitbookshop.com/product/503/เรื่อง-how-to-fall-in-love-with-your-boss-คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์-ผู้แต่ง-littlepig)


เรื่องนี้ถูกสร้างเป็นSide story ของเรื่อง Your stranger รัก||ไม่||ลืม http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59401.0)เนื่องจากกลัวว่าจะเบียดเบียนเวลาออกอากาศ(?) ของคู่หลักที่หวานน้อยจนน่าหดหู่ แต่จริงๆมันคือส่วนหนึ่งของเรื่องนี่ล่ะค่ะ555555

คิดว่าสามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าอยากเข้าใจฝุดๆก็อ่านคู่กันเน้อ




Introduction: How to use this book









เขาชื่อขวัญข้าว







แม่บอกว่าที่ตั้งชื่อนี้ เพราะแม่สูญเสียลูกสาวคนแรกไปตั้งแต่ยังไม่ลืมตาดูโลก จึงเลือกที่จะตั้งชื่อเขาตามพี่สาวที่ไม่มีโอกาสได้ใช้ชื่อนี้







ชื่อเล่นของเขาคือข้าวหอม






พ่อบอกว่าที่ตั้งชื่อนี้ เพราะพ่อสูญเสียลูกสาวคนที่สองไปด้วยวัยเพียงสิบสองนาทีจากโรคหัวใจ จึงอยากให้พี่สาวคนที่สองของเขาไม่ถูกลืมไปจากโลก






ขวัญข้าวไม่ได้เกลียดชื่อของตัวเอง ถึงแม้จะมีบางครั้งที่เขาหวังว่าชื่อของเขาจะไม่น่ารักหวานแหววขนาดนี้ แต่เมื่อส่องกระจกเห็นร่างเล็กผิวขาวนวลเนียนเจ้าของใบหน้าหวานใส แก้มป่องที่แทบจะขึ้นสีเลือดฝาดอยู่ตลอดเวลา ดวงตากลมโตสีช็อคโกแลตเข้ากับกลุ่มผมนุ่มสีเดียวกัน เขารู้สึกว่าขื่อที่สมเป็นชายชาตรีไม่ได้มีผลกับเขาเท่าไหร่นัก เขาไม่ใช่คนเรียนเก่ง อีกทั้งที่บ้านยังประสบปัญหาหนี้สินจำนวนมาก หลังจากที่พ่อถูกปลดจากตำแหน่งพนักงานกินเงินเดือน แม่ของเขาอาศัยเงินเดือนจากการช่วยน้าซึ่งเปิดกิจการร้านขายแว่นขายของ ขวัญข้าวจึงตัดสินใจสมัครงานในตำแหน่งของพนักงานเดินเอกสารของบริษัททรัพย์ดำรง เพื่อหวังจะเก็บเงินเรียนต่อมหาวิทยาลัยได้โดยไม่ต้องเพิ่มหนี้สินให้กับบิดามารดากว่าที่เป็นอยู่







แต่งานของที่นี่รายได้ดีกว่าที่เขาคิด ไม่นานนัก ขวัญข้าวก็ค้นพบว่างานที่บริษัทนั้นให้รายได้ดีพอสมควร แม้จะไม่ได้มีรายได้เป็นกอบเป็นกำ แต่เมื่อรู้สึกว่าตนสามารถแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ได้โดยไม่ต้องเรียนต่อ ขวัญข้าวจึงเลือกที่จะทำงานต่อมาเรื่อยๆตั้งแต่อายุสิบแปดปี







จนกระทั่งวันหนึ่ง ในตอนที่เขาในวัยยี่สิบเอ็ดปีเดินขึ้นมาส่งเอกสารและเห็นใบรับสมัครเลขานุการหนึ่งตำแหน่ง เมื่อเห็นวุฒิการศึกษาตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกขึ้นไป ร่างเล็กก็รีบตะครุบโอกาสไว้แทบไม่ทัน และนั่นทำให้เขาได้พบกับคุณมธุวัน เลขาของท่านประธานบริษัทที่ผู้คนเล่าลือในความโหดร้าย








"คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติอะไรที่แตกต่างจากคนที่ยื่นใบสมัครมาเป็นร้อยคนในนี้ครับ?" ร่างโปร่งถาม ดวงตาสีเทาเหลือบฟ้าอมเขียวแปลกตาเย็นเยียบจนขวัญข้าวขนหัวลุก







"ผม..." ความมั่นใจของขวัญข้าวฝ่อลงไปจนแทบไม่เหลือ แต่พอนึกถึงพ่อกับแม่ที่หวังพึ่งเขาอยู่ ร่างบางก็ไม่ยอมถอยง่ายๆเช่นกัน "ผมเป็นคนที่เรียนรู้เร็ว มุ่งมั่น แล้วก็อดทนมากๆครับ"






"พอจะยกตัวอย่างให้ผมฟังได้มั้ยครับ?" มธุวันจดบางอย่างลงในใบสมัครของเขาด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง






"ผมเป็นคนเรียนไม่เก่ง..." ขวัญข้าวไม่รู้ว่าการเริ่มต้นแบบนี้จะทำให้เขาโดนคัดออกหรือไม่ "แต่ผมก็พยายามหาสิ่งที่ตัวเองทำได้ดี แล้วใช้ข้อดีของตัวเองทำงานหาเลี้ยงพ่อแม่..."





"สิ่งที่คุณทำได้ดีที่ว่านี่...อะไรเหรอครับ?" มธุวันเลิกคิ้วถาม





"ผมทำตามคำสั่งได้ดีครับ" ร่างเล็กตอบอย่างมั่นใจ แต่นั่นดูเหมือนจะเป็นคำตอบที่ผิด





"งานเลขาไม่ใช่งานที่คุณจะทำตามคำสั่งทุกอย่างนะ คุณขวัญข้าว" ร่างโปร่งว่า "งานของเลขาคือการรับรับสั่งจากเจ้านาย แล้วใช้วิธีของตัวเองเพื่อทำให้คำสั่งนั้นสัมฤทธิ์ผลในเวลาที่รวดเร็วและมีประสิธิภาพมากที่สุด คุณ"
ขวัญข้าวอยากจะมุดลงใต้โต๊ะด้วยความอับอาย แต่เขาจะยอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้





"ครับ ผมทำได้"






ชั่วขณะหนึ่ง ขวัญข้าวไม่มั่นใจว่าตนเห็นรอยยิ้มพึงพอใจที่มุมปากของร่างโปร่งหรือไม่






"ถ้าคุณผ่านการพิจารณา ทางเราจะติดต่อกลับไปภายในวันจันทร์นะครับ ขอบคุณที่สละเวลามา"






"ขอบคุณครับ" ขวัญข้าวยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแล้วลุกขึ้นจากที่นั่ง ถึงแม้อีกฝ่ายจะอายุมากกว่าเขาเพียงหนึ่งปี แถมยังเพิ่งเข้ามาทำงานได้แค่ปีกว่า แต่กลับเป็นหนึ่งในคนที่เป็นที่เคารพของพนักงานในบริษัทมากที่สุด ถึงแม้ขวัญข้าวจะเคยได้ยินมาว่าเป็นเพราะความสัมพันธ์อันคลุมเครือของร่างโปร่งกับประธานบริษัท แต่ดูจากบุคลิกของอีกฝ่าย เขาคิดว่ามธุวันไม่จำเป็นต้องใช้อิทธิพลของใครเพื่อให้ตัวเองได้รับความเคารพยำเกรง








ขวัญเดินออกมาจากห้องสัมภาษณ์ แต่ยังไม่ทันจะได้พ้นประตูร่างเล็กก็ชมโครมเข้ากับร่างสูงใหญ่ที่เดินสวนเข้ามาจนแทบปลิวไปนอนกับพื้นโชคดีที่แขนแกร่งคว้าร่างของเขาไว้ทันเวลา




"เป็นอะไรรึเปล่า?"




เสียงทุ้มถามด้วยความเป็นห่วง ขวัญข้าวส่ายหน้า เงยหน้าขึ้นมองคนที่วิ่งมาชนตัวเอง ภาพตรงหน้าทำเอาร่างเล็กหยุดหายใจไปชั่วขณะ





ร่างสูงในชุดสูทเต็มยศก้มลงมองเขาด้วยสายตาเป็นกังวล ผิวที่เข้มคล้ำตามประสาคนออกแดดมากรับกับผมที่ตัดสั้นเกรียนดูสะอาดตา ใบหน้าคมเข้มทว่าดูอ่อนโยนอยู่ในทีสะกดสายตาเขาไว้จนอยู่หมัด ชายหนุ่มคลายวงแขนจากเอวของเขา กล่าวขอโทษอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปในห้อง ขวัญข้าวเพิ่งสังเกตว่าในมืออีกข้างของร่างสูงมีดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่จัดห่ออย่างสวยงามอยู่






คนที่ได้คงจะดีใจมากแน่ๆ





ขวัญข้าวอดคิดไม่ได้






"เอากลับไปเถอะครับ" เสียงเย็นเยียบของมธุวันดังลอดออกมาจากห้องสัมภาษณ์ ขวัญข้าวไม่ได้อยากจะสอดรู้สอดเห็น แต่ประตูห้องก็ดันเปิดแง้มไว้ให้เขาพอมองเห็นเหตุการณ์ข้างในพอดี





"โถ่ คุณหมอก ไม่สงสารดอกกุหลาบบ้างเหรอครับ รับไว้เถอะนะครับ น้า~" ใบหน้าคมประดับด้วยรอยยิ้ม แม้จะไม่ได้เจิดจ้าเหมือนพระอาทิตย์ แต่ก็อบอุ่นจนคนมองแทบละลาย





แต่ไม่ใช่กับปีศาจน้ำแข็งตนนี้





"ถ้าคุณสงสารมันจริง คุณคงไม่พรากมันมาจากต้นตั้งแต่แรกหรอกครับ" มธุวันก้มลงจดงานในเอกสารต่อ ไม่สนใจร่างที่ยืนถือดอกไม้เก้อซักนิด "เอากลับไปเถอะครับ ผมมีงานต้องทำอีกเยอะ"





ชายหนุ่มร่างสูงยอมแพ้ในที่สุด ถึงแม้ใบหน้าจะยังคงฉาบไว้ด้วยรอยยิ้ม ขวัญข้าวรีบถอยชนิดผนังทันทีที่ร่างสูงเดินออกมา รอยยิ้มที่มุมปากของชายหนุ่มตกลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาของเขาน้อยลงไปเลย





ขวัญข้าวที่นึกว่าจะรอดพ้นจากการถูกเห็นสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายหันมาทางเขา ดวงตาคมฉายแววประหลาดใจ ก่อนที่รอยยิ้มมุมปากนั้นจะกลับมาอีกครั้ง





"ขอโทษด้วยนะที่ชนเธอเมื่อกี้ โอเครึเปล่า?"





"คะ...ครับ" ขวัญข้าวนึกอยากทุบหัวตัวเองที่ตะกุกตะกักหน้าแดงออกไปทั้งที่ชายหนุ่มแค่ถาม ร่างสูงหัวเราะเบาๆ มองเขาด้วยแววตาเอ็นดู ก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้พร้อมรอยยิ้ม




"ถ้าไม่รังเกียจ ช่วยรับไว้หน่อยได้มั้ย?"




"เอ๊ะ...ผะ..ผมเหรอครับ?" ขวัญข้าวชี้หน้าตัวเองเลิ่กลั่ก







"คนน่ารักก็ต้องเหมาะกับดอกไม้สวยๆอยู่แล้ว รับไปสิ" ก่อนจะรู้ตัว มือเรียวก็เอื้อมไปรับดอกไม้ช่อนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมกอดเสียแล้ว





"ขอบคุณครับ"





สำหรับร่างสูง ดอกไม้ช่อนี้คงจะเป็นแค่ของเหลือที่จะทิ้งไปก็เสียดาย แต่สำหรับขวัญข้าว นั่นเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเขาเหตุการณ์หนึ่ง






เขาไม่เคยได้รับของขวัญจากคนอื่นนอกจากพ่อแม่ที่นานๆครั้งจะสามารถเจียดเงินมาซื้อของให้เขา ซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นของมือสองหรือของเก่าที่ไม่มีใครใช้แล้ว ขนาดชื่อของเขายังไม่ใช่ชื่อที่เป็นของเขาเองตั้งแต่แรก ไม่ต้องพูดถึงกุหลาบช่อใหญ่และคำชมที่ว่าเขาน่ารักเลย






นั่นจึงเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกมีความสุขที่ได้รับของเหลือจากคนอื่น








คนคนนั้นชื่อคุณจอมทัพ เป็นหนึ่งในกรรมการบริหารที่อายุน้อยที่สุดในบริษัท







ขวัญข้าวได้รู้ข้อมูลนี้จากการเป็นเลขาฝึกหัดภายใต้การดูแลของคุณมธุวัน วันที่เขาได้รับโทรศัพท์ เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะฝ่าด่านผู้สมัครเป็นร้อยเข้ามาอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ ถึงจะเป็นแค่ช่วงทดลองงานก็ตาม






งานเลขาไม่ได้ยากอย่างที่เขาคิด แต่ขวัญข้าวก็ยังคงมีปัญหามากพอตัวกับการเข้าใจเอกสารภาษาอังกฤษ คุณมธุวันใจเย็นกับเขามาก บางครั้งขวัญข้าวยังรู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่ไม่สามารถทำงานได้คล่องแคล่วเท่าอีกฝ่ายมากกว่าเสียอีก





"จำไว้นะครับว่างานของเลขาไม่ใช่แค่ต้องทำทุกอย่างให้ได้ แต่บางครั้งเราต้องแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเราทำได้ ถึงแม้เราจะไม่รู้เลยก็ตามว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่" มธุวันอธิบาย "อย่ากลัวที่จะขอความช่วยเหลือกับคนที่ไว้ใจได้ แต่อย่าให้ใครใช้สิ่งที่เราไม่รู้มาเล่นงานเรา อย่าตกเป็นเบี้ยล่าง..."






ขวัญข้าวพยักหน้า ห้ามใจตัวเองไว้ไม่ให้ถามสิ่งที่ตนติดค้างอยู่ในใจ










ที่คุณมธุวันไม่เคยร้องขอความช่วยเหลือ เพราะคุณเก่งเกินไป...หรือเพราะคุณไม่ไว้ใจใครกันแน่ครับ?







"ผมแนะนำว่าคุณควรไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มเติม ที่ผ่านมาคุณยังไม่มีปัญหากับมันจนน่าเป็นกังวลก็จริง แต่ถ้าคุณไม่เพิ่มมูลค่าให้ตัวเอง ซักวันคนที่เก่งกว่าจะเข้ามาแทนที่คุณ"







เขายอมรับว่าคุณมธุวันเป็นคนน่ากลัว แต่ทุกคำแนะนำ ทุกคำตำหนิ สามารถนำไปใช้ได้จริงและช่วยให้เขาทำงานได้ดีขึ้นทั้งนั้น





"ครับ คุณมธุวัน" ร่างเล็กพยักหน้า ถือว่าการลงทุนที่คุ้มค่า แต่จนกว่าเงินเดือนเดือนแรกของเขาจะออก ความคิดนั้นคงจะต้องรอไปก่อน






"คุณหมอกกกก ไปทานข้าวกันมั้ยครับ?"






เสียงของจอมทัพดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาเสียอีก ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นจากคอมพิวเตอร์ซึ่งอยู่ห่างจากโต๊ะของมธุวันไปไม่กี่ก้าว ผิดกับคนถูกเรียกที่ทำงานต่ออย่างไม่สนใจ






วันนี้จอมทัพก็ยังคงอยู่ในชุดสูทราคาแพงที่น่าจะสามารถปลดหนี้ครอบครัวของเขาได้ทั้งหมด ขวัญข้าวยกมือไหว้ร่างสูงทันทีที่เห็น แต่สายตาของจอมทัพมีเพียงคนที่ยังคงไม่สนใจเขาเท่านั้น






"คุณหมอก..."






"ผมต้องทำงาน"






ร่างโปร่งปฎิเสธเสียงเรียบ ซึ่งเป็นสิ่งที่คนในบริษัทที่ทำงานอยู่ชั้นนี้เห็นกันจนชินตา ขวัญข้าวก้มลงทำงานต่อ ปล่อยให้คนทั้งสองต่อล้อต่อเถียงกันไปเรื่อยๆจนกว่าจอมทัพจะเหนื่อยแล้วเดินกลับไปเอง ขวัญข้าวยกมือไหว้อีกครั้งเมื่อร่างสูงเดินผ่านเขา แต่ก็เหมือนทุกวัน จอมทัพเดินผ่านเขาไปโดยไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ามีร่างเล็กๆที่ถูกกองเอกสารท่วมแทบเลยศีรษะนั่งอยู่ตรงนั้น







"สิบเอ็ดโมงครึ่ง..." ร่างเล็กได้ยินมธุวันพึมพำเบาๆ ก่อนที่ร่างโปร่งจะลุกขึ้นจากที่นั่งไม่ยังห้องครัวเล็กๆที่อยู่ไม่ไกลออกไป ขวัญข้าวรีบลุกตามไปเผื่อจะถูกใช้งาน แต่มธุวันเพียงแค่ชงกาแฟหนึ่งแก้วกับวางคุกกี้สามชิ้นบนจาน แล้วยกของว่างตรงไปยังห้องทำงานของธีรเชษฐ์ ประธานบริษัทและเจ้าของธุรกิจทั้งหมดในเครือทรัพย์ดำรง






"ท่านประธาน..."






"อย่าเพิ่งยุ่งกับฉันตอนนี้" ร่างสูงที่นั่งทำงานอย่างขะมักเขม้นเอ่ยเสียงเฉียบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา ขวัญข้าวสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มมีเหงื่อชื้นตามใบหน้าทั้งที่แอร์ในห้องเย็นฉ่ำ มือที่รัวอยู่บนแป้นพิมพ์เริ่มช้าลงเรื่อยๆ และดวงตาของธีรเชษฐ์เริ่มเลื่อนลอยจากการทำงานหนัก






มธุวันใช้มือปิดฝาคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของเจ้านายลง แล้ววางของว่างลงบนโต๊ะ





"ทานครับ"





"ฉันไม่หิว" สายตาที่ตวัดมองเลขาทำเอาขวัญข้าวขนลุกเกรียว แต่คนถูกจ้องกลับไม่สะทกสะท้าน




"ทานครับ"




"หมอก!"






มธุวันยังคงจ้องหน้าชายหนุ่มนิ่ง คนอายุมากกว่าถอนหายใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแก้วกาแฟ แต่กลับถูกมือเรียวตีเสียงดังเพี้ยะ






อื้อหือ....






ขวัญข้าวไม่เคยเป็นเลขาก็จริง แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาควรทำกับเจ้านาย







"ทานขนมก่อนครับ เดี๋ยวปวดท้อง"





"ครับแม่..." ขวัญข้าวได้ยินเสียงธีรเชษฐ์บ่นพึมพำ ร่างสูงยกขนมขึ้นมากัด ก่อนจะดื่มกาแฟตาม หลังจากทานทุกอย่างจนหมด มธุสันถึงได้ยกถ้วยและจานรองขึ้นอย่างพอใจ ขวัญข้าวยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าเงียบๆ ภาพของร่างสูงที่ดูผ่อนคลายในการทำงานมากขึ้น และทำงานได้เร็วขึ้นเป็นสิ่งที่น่าประหลาดใจสำหรับเขาเป็นอย่างมาก







“อีกอย่างหนึ่งที่คุณควรจำไว้”





มธุวันเอ่ยขึ้นขณะเอาจานกลับมาล้าง อันที่จริงร่างโปร่งไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ แต่มธุวันก็ยังพับแขนเสื้อแล้วล้างแก้วรวมทั้งภาชนะอย่างอื่นในอ่างจนสะอาด







“หน้าที่อีกอย่างของพวกเรา คือการหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเจ้านาย ถึงแม้บางครั้งนั่นจะไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการก็ตาม”





ขวัญข้าวพยักหน้าหงึกหงัก ดวงตากลมโตเงยมองคนตรงหน้าอย่างชื่นชม












สักวัน เขาจะต้องเป็นสุดยอดเลขาอย่างคุณมธุวันให้ได้!




------

ทางนี้เป็นเรื่องแยกจาก Your sranger ก็จริง แต่ไรท์ถือว่ามันเป็นตอนต่อกัน เพราะงั้นตอนที่ลงเรื่องนี้ก็จะยังไม่ลงเมฆหมอกเน้อ ปั่นไม่ทัน55555 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 05-06-2017 21:34:18
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 06-06-2017 00:16:14
ชอบบบบบบบบบ
น่าจะหน่วงน้อยกว่าเรื่องหลัก
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 06-06-2017 11:50:44
Rule#1 Let him be your everything, but be nothing to him.





“คุณทำได้ดีมากในช่วงทดลองงานที่ผ่านมา” มธุวันเอ่ยขึ้นในวันสุดท้ายของการทดลองงานของขวัญข้าว ร่างโปร่งยังคงก้มหน้าก้มตาทำเอกสารเฉกเช่นทุกวัน ผิดกับขวัญข้าวทีดีใจจนเนื้อเต้นที่จะได้เริ่มงานจริงๆเสียที แต่ก็อดใจหายไม่ได้ที่จะไม่ได้อยู่ในความดูแลของมธุวันแล้ว “จากวันจันทร์เป็นต้นไป ทางฝ่ายทรัพยากรบุคคลจะเป็นคนจัดการว่าคุณจะได้ทำงานให้ใคร ขอให้โชคดีนะครับ”






“ขอบคุณครับคุณมธุวัน”ขวัญข้าวยิ้มอย่างภาคภูมิใจในตัวเอง






“แล้วก็...”เสียงของเลขารุ่นพี่ที่อบรมสั่งสอนเขาอย่างตั้งใจว่าตลอดสามเดือนอ่อนลงเล็กน้อย “ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจ ถามผมได้นะ”






คุณมธุวันใจดีจัง






ขวัญข้าวกล่าวขอบคุณอีกครั้ง เขาแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะได้พบเจ้านายคนใหม่





คุณชาญชัย...






ร่างเล็กพยายามนึกใบหน้าของเจ้าของชื่อทันทีที่เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลบอกเขาเรื่องรายละเอียดงาน กรรมการบริหารร่างท้วมอายุหกสิบปลายๆแต่ยังไม่ยอมเกษียณคนนั้นน่ะเหรอ?







ร่างเล็กนึกถึงข่าวลือที่พี่ๆในออฟฟิศซุบซิบกันเกี่ยวกับเรื่องการถูกชายคนนั้นทำเรื่องไม่สมควรในสถานที่ทำงานแล้วขนลุกซู่ แต่รีบเรียกสติของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว





ไม่ได้นะ เราจะปล่อยให้อคติครอบงำจิตใจไม่ได้!







ขวัญข้าวตบแก้มตัวเองเบาๆเรียกสติ นึกถึงคำสอนทุกอย่างที่คุณมธุวันสอนเขาไว้ แล้วเตรียมพร้อมกายใจสำหรับการเผชิญหน้ากับเจ้านายคนใหม่ของตน






"วันนี้เลขาใหม่จะมาทำงานวันแรกเหรอครับลุง?"






"ใช่ ได้ข่าวว่ามธุวันเป็นคนเทรนเองกับมือ จริงๆไม่น่าลำบากเล้ย แค่หาเลขาสาวๆสวยๆมาเป็นกำลังใจเวลาลุงทำงานก็ชื่นใจแล้วแท้ๆ"






"โธ่ ลุงครับ เลขานะครับไม่ใช่อย่างอื่น หาคนเก่งๆมาก็ดีแล้วนี่ครับ"





เสียงของคนที่เขามักจะแอบมองอยู่ห่างๆดังขึ้น จากด้านในห้อง ขวัญข้าวลังเล ไม่มั่นใจว่าตัวเองควรจะเข้าไปตอนนี้หรือไม่ แต่เขาไม่ได้มีเวลาตัดสินใจมากนัก เพราะประตูห้องของคุณชาญชัยดันเปิดพรวดออกมาพร้อมกับร่างสูงของจอมทัพที่ชนเข้ากับเขา...อีกแล้ว





"โทษทีๆ เป็นอะไรรึเปล่า"





ชายหนุ่มขอโทษขอโพย จับร่างเล็กบิดซ้ายทีขวาทีเพื่อสำรวจบาดแผล ขวัญข้าวส่ายหน้าพรืด




"ไม่...ไม่เป็นไรครับ"





"เหรอ...ดีจัง" จอมทัพยิ้มอย่างโล่งใจ ชายชราที่ยืนอยู่ด้านหลังชะเง้อมองเลขาคนใหม่ของตนแล้วยกยิ้มอย่างพึงพอใจ





"ไม่เลวๆ ผู้ชายก็ใช้ได้นะถ้าแบบนี้ ถึงจะผอมไปหน่อยก็เถอะ"




ขวัญข้าวพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่หันหลังแล้ววิ่งหนีไป แต่ปฎิกิริยาของร่างกายที่ขยับหนีชายแก่ตรงหน้าเล็กน้อยยังคงไม่อาจรอดพ้นสายตาของจอมทัพไปได้ ร่างสูงก้มมองร่างเล็กที่ผอมบางเสียจนเขาสามารถเอาตัวบังจนมิดได้โดยไม่ต้องพยายาม แล้วหันไปหาผุ้อาวุโสที่เขาให้ความเคารพพอสมควร






"ลุงครับ จริงๆถ้าลุงอยากได้สาวๆสวยๆ ผมได้ยินว่าคุณเจนจิรากำลังเทรนเลขาฝึกหัดเหมือนกัน.... ผมว่าลุงรอเลขาของทางนั้นดีมั้ยครับ?"






"อ้าว แล้วลุงจะบอกฝ่ายบุคคลว่าไงล่ะ?" ชาญชัยเลิกคิ้ว






"บอกว่าผมถูกใจเลขาคนนี้ ขอแซงคิวลุงไปก่อนก็ได้ครับ" จอมทัพยิ้มให้ชายชรา "เพราะผมว่า...เด็กคนนี้น่าจะเข้าทางผมมากกว่าลุงนะครับ"






ขวัญข้าวสะดุ้งเมื่อจู่ๆก็ถูกอีกฝ่ายโอบไหล่ แต่ไม่กล้าขยับหนี จึงได้แต่ยืนใบ้อยู่ในอ้อมแขนของจอมทัพ





อุ่นจัง...




หอมด้วย....




ชาญชัยยิ้มอย่างรู้ทัน ส่ายหน้าให้กับคนอายุน้อยกว่า






"ว่าแล้ว เห็นตะแง้วๆว่าจะจีบมธุวันมาหลายเดือน สุดท้ายก็ดีแตกจนได้ไอ้จิ้งจอก"






จอมทัพเพียงแต่หัวเราะตาม ไม่ปฎิเสธหรือแก้ตัวใดๆทั้งนั้น





"แต่ก็ดีแล้วล่ะ ถ้าจะให้แกคบกับพายุน้ำแข็งเดินได้นั่น เด็กนี่ยังเจริญหูเจริญตากว่าเยอะ" ชาญชัยโบกมือไล่ทั้งสองคน





"ไปๆ ลุงจะทำงานทำการ ตอนเย็นมีนัดไปส่องสาว..เอ๊ย! สังสรรค์กับเพื่อน เดี๋ยวเสร็จไม่ทัน"






"ขอบคุณมากครับลุง" จอมทัพยิ้มแป้น รีบดึงร่างที่เขายังคงโอบไหล่ไว้ให้เดินตามมาอย่างรวดเร็ว





แต่เอ๊ะ...คุณเจนจิราไม่ได้กำลังฝึกเลขาทดลองงานอยู่นี่นา....







ขวัญข้าวที่ไม่มีปากมีเสียงอะไรอะไรเลยกับการตัดสินใจของคนทั้งคู่เดินตามมาเงียบๆ เขาไม่มั่นใจว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมจอมทัพถึงกล้าโกหกกรรมการบริหารอาวุโสเพียวเพื่อพาเขาออกมาแบบนี้





"ขอโทษนะ ที่จู่ๆก็ลากเธอออกมาแบบนี้ คงสับสนแย่เลย"






จอมทัพเอ่ยขอโทษอีกครั้งเมื่อพวกเขามาถึงห้องทำงานของชายหนุ่ม ร่างสูงจูงเขามาที่โซฟาแล้วดึงให้ขวัญข้าวนั่งลงข้างกาย






"จริงๆลุงชาญเขาเป็นคนดีนะ มีแค่เรื่องนั้นนั่นแหละที่ทำให้คนอื่นปวดหัวตลอด"





"ครับ" ขวัญข้าวพยักหน้า ถึงแม้จะไม่เชื่อสิ่งที่อีกฝ่ายพูดก็ตาม





"อืม...เอายังไงดี ถ้าอย่างนั้นมาแนะนำตัวกันก่อน ฉันชื่อจอมทัพ ยินดีที่ได้รู้จัก"





ร่างสูงยื่นมือมาตรงหน้าเขาพร้อมรอยยิ้ม แต่แววตาของอีกฝ่ายบ่งบอกว่าจำไม่ได้เลยว่าเคยเจอเขามาก่อน ขวัญข้าวยกมือขึ้นพนมที่อกแล้วก้มหน้าลง





"สวัสดีครับคุณจอมทัพ ผมชื่อขวัญข้าวครับ"





คนที่ยื่นมือค้างรีบเปลี่ยนเป็นยกมือรับไหว้ จอมทัพเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดเล็กน้อย




"ไม่ต้องไหว้ก็ได้ เห็นฉันแก่ขนาดนั้นเลยรึไง"





"ขอโทษครับ" ขวัญข้าวรีบกล่าวขอโทษเมื่อเห็นว่าการกระทำของตนส่งผลในด้านลบเสียอย่างนั้น มือเรียวเตรียมยกขึ้นไหว้อีกครั้งแต่นึกขึ้นได้ จึงโค้งศีรษะให้อีกฝ่ายอย่างสำนึกผิดเอง จอมทัพยิ้ม รู้สึกเอ็นดูร่างเล็กตรงหน้าขึ้นมาถนัดตา





"ขวัญ...ฉันเรียกขวัญได้มั้ย?" เสียงทุ้มที่เรียกขื่อของเขาที่ไม่มีใครเคยเรียกทำเอาร่างเล็กใจเต้นไม่เป็นส่ำ ปกติแล้วคนอื่นจะเรียกเขาว่าข้าว ตามชื่อจริงและชื่อเล่น เมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งรอคำตอบอย่างใจเย็น ขวัญข้าวจึงพยักหน้า พยายามก้มไม่ให้อีกฝ่ายเห็นแก้มที่ขึ้นสีเลือดอย่างรวดเร็ว "ต่อไปนี้ขวัญเป็นเลขาของฉันแล้วนะ เดี๋ยววันนี้ฉันจะเอาเอกสารมาให้ลองแก้ดู ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจถามฉันได้เลยนะ"







รอยยิ้มอ่อนโยนของอีกฝ่ายทำให้ขวัญข้าวยิ่งรู้สึกผิดกับความคิดเกินเลยที่วนเวียนอยู่ในหัวตั้งแต่วันแรกที่ได้รับดอกไม้ช่อนั้น ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ใช่ของของเขาแท้ๆ






ขวัญข้าวอดคิดไม่ได้ ว่าที่จอมทัพช่วยเขาออกมาในวันนี้ เป็นเพราะอีกฝ่ายอาจจะ...





"นี่ คุณหมอกเป็นคนเทรนขวัญจริงๆเหรอ?" จอมทัพถามเขาอย่างกระตือรือร้น "ถ้าอย่างนั้นก็สนิทกันมากน่ะสิ คุณหมอกเคยบอกมั้ยว่าเขาชอบคนแบบไหน..."






ตอนนั้นเองที่ขวัญข้าวตัดสินใจว่าเขาไม่ควรคิดอะไรกับความใจดีของร่างสูง





เพราะคนอย่างเขา ไม่มีทางสู้คุณมธุวันได้ และตราบใดที่จอมทัพยังคงไม่ตัดใจจากร่างโปร่ง สิ่งที่เขาทำได้ มีเพียงช่วยเหลือเท่าที่กำลังของเขาจะอำนวยเท่านั้น







“หน้าที่อีกอย่างของพวกเรา คือการหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเจ้านาย ถึงแม้บางครั้งนั่นจะไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการก็ตาม”






ครับคุณมธุวัน




ผมจะเป็นสุดยอดเลขา ที่ทำให้พวกคุณทั้งสองรักกันให้ได้ครับ!























หลังจากวันนั้น ก็ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว










อย่าว่าแต่รักกันเลย ขวัญข้าวคิดว่าสิ่งเดียวที่ทำให้ร่างโปร่งไม่ถีบจอมทัพกระเด็นไปคงเป็นเพราะยังไม่อยากมีปัญหากับบอร์ดบริหาร แต่กระนั้นคุณจอมทัพก็ยังคงตื้อร่างโปร่งที่ไม่แม้แต่จะชายตามองเขาต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ






โดยมีเลขาอย่างเขาเป็นลูกสมุนคอยคาบข่าวมาบอกอย่างต่อเนื่อง





"คุณจอมทัพ ตื่นรึยังครับ"





ขวัญข้าวเคาะประตูห้องนอนในคอนโดของจอมทัพ ขณะนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงตรง ก่อนเวลาตื่นปกติของร่างสูงครึ่งชั่วโมง แต่จอมทัพไม่ใช่คนตื่นยาก ขวัญข้าวถึงกล้ามายืนเคาะประตูห้องเสียงดังแบบนี้





อันที่จริงจอมทัพให้กุญแจสำรองเขาไว้ทั้งของห้องและของห้องนอน รวมถึงเอกสารสำรองทั้งหมดและกุญแจรถถึงแม้ร่างเล็กจะขับไม่เป็น เรียกได้ว่าถ้าขวัญข้าวเป็นมิจฉาชีพ คุณจอมทัพคงไม่เหลือแม้แต่เหรียญติดตัว แต่ขวัญข้าวยังคงเคารพความเป็นส่วนตัวของเจ้านายมากพอที่จะรอให้อีกฝ่ายลุกมาเปิดให้เขา





"อือ ตื่นแล้ว..."





เจ้าของห้องเปิดประตูออกด้วยสีหน้างัวเงีย ร่างสูงกึ่งเปลือยหาวหวอดพร้อมกับยกมือขยี้ผม มืออีกข้างกำชายผ้าห่มที่จอมทัพนำมาพันรอบเอวเพื่อไม่ให้เกิดภาพอุจาดตา





"วันนี้เลื่อนประชุมเช้าขึ้น จำได้มั้ยครับ? รีบหปอาบน้ำเถอะครับ" ขวัญข้าวเตือน แทรกกายผ่านร่างสูงเข้าไปในห้องนอนที่รกเละเทะทั้งที่เขาเพิ่งเข้ามาเก็บให้เมื่อสามวันก่อน ร่างเล็กเปิดประตูตู้เสื้อผ้าบิวท์อินแล้วหยิบเอาชุดทำงานของร่างสูงออกมาเลือก ฝ่ายคนเพิ่งตื่นก็กระดื้บเข้าไปในห้องน้ำตามที่เลขาของตนบอกอย่างเชื่องช้า ขวัญข้าวยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลจากฝักบัวในห้องน้ำ






"คุณจอมทัพ ผมวางชุดไว้บนเตียงนะครับ"





ร่างเล็กเอ่ยผ่านประตูที่ปิดไว้แล้วออกมาจากห้อง พับแขนเสื้อขึ้นเตรียมจัดการอาหารเช้าให้เจ้านายของตน ในตู้เย็นของจอมทัพมีแค่ของสดที่เขาซื้อมาให้และอาหารที่ขวัญข้าวเป็นคนทำแล้วแช่แข็งไว้ให้อุ่นเท่านั้นชายหนุ่มไม่เคยคิดจะซื้ออะไรเข้ามาเองนอกจากเบียร์กระป๋องกับขนมถุงเป็นครั้งคราวเวลาดูฟุตบอล อันที่จริง ข้าวของในห้องนี้หลายชิ้นก็เป็นของที่ขวัญข้าวเลือกเองกับมือ






"หอมจัง..."






จอมทัพเดินออกมาจากห้องนอน ทำจมูกฟุดฟิดตามกลิ่นอาหารเช้ากับชาคาโมมายหอมกรุ่น ร่างสูงไม่ค่อยดื่มกาแฟ ขวัญข้าวจึงสลับชนิดชาตามเห็นสมควรให้ จอมทัพยกชาขึ้นจิบด้วยสีหน้าเหมือนตนเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก





"ขวัญเนี่ย รู้ใจฉันตลอดเลยน้า"





"ไม่หรอกครับ ผมแค่เดาเก่ง" ขวัญข้าวยิ้มรับคำชม ผ่านมาหนึ่งปี ภูมิต้านทานของเขาต่อรอยยิ้มละลายใจเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด แต่นั่นก็ยังไม่มากพอให้แก้มของเขาไม่ขึ้นสีเลือดจางๆเวลาได้รับคำชม







จอมทัพตักอาหารเช้าเข้าปาก ร่างสูงเรียนรู้จากการทำงานด้วยกันมาเป็นปีเช่นกันว่าขวัญข้าวทานข้าวเช้าตั้งแต่เช้ามืด จึงไม่เคยนั่งกับเขา เวลาที่ร่างสูงนั่งทานอาหารเลขาตัวน้อยของเขาก็จะจัดการกับจานชามในอ่างล้างและทำความสะอาดรอบห้อง






"อร่อยจัง~" ขวัญข้าวอมยิ้มกับตัวเองเมื่อได้ยินคำชม "ฉันอยากให้ขวัญอยู่ทำอาหารให้ฉันกินไปตลอดชีวิตเลย"






ถึงแม้จะดีใจ แต่ทุกครั้ง คำพูดให้ความหวังนั้นก็กัดกินหัวใจของคนที่รู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสจนแทบทนพิษบาดแผลไม่ไหวเช่นกัน







"ถ้าคุณจอมทัพอยากให้ผมอยู่ ผมก็จะอยู่ครับ" ขวัญข้าวตอบโดยไม่หันไปมองอีกฝ่าย เริ่มดูดฝุ่นห้องของร่างสูงอย่าง
ขะมักเขม้น







แต่ถ้าวันไหนที่คุณไม่ต้องการผมแล้ว...






ไม่ต้องออกปากไล่นะครับ...เพราะผมจะเป็นคนที่หายไปเอง






ผมจะจากไปอย่างเงียบเชียบ จนคุณไม่สังเกตว่าผมไม่ได้ยืนอยู่ข้างๆคุณแล้ว








เพราะการรับรู้ถึงสิ่งที่เจ้านายต้องการได้ทั้งที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว เป็นหน้าที่ของเลขาที่ดี จริงมั้ยครับ?







---------
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
 :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
มาแบบตอนสั้นๆละกัน5555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-06-2017 12:28:38
ชอบๆๆๆๆ เรื่องนี้ ถ้าจอมทัพขาดขวัญข้าวขึ้นมาจะรู้สึกอะไรบ้างมั๊ย ขวัญข้าว :กอด1: เจ็บมั๊ยลูกเอ๊ย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 06-06-2017 13:16:07
เจ็บกันวนไปยาวๆ
ถามทีเถอะ ไอ่บริษัทนี่น่ะ
นอกจากมันจะรับแต่เลขาเก่งๆแล้ว
คนมาสมัครยังต้องอาภัพรักกันขนาดนี้เลยหรอ สงสารแรง :hao5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: Tuffina ที่ 06-06-2017 14:12:37
เมฆหมอกนั่นก็หน่วงแล้ว ต้องมาหน่วงคู่นี้ต่ออีกหรอคะ ฮื้อ  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 06-06-2017 14:59:20
แววมืดครึ้มมาแต่ไกล  :sad4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 06-06-2017 16:04:14
เป็นเรื่องที่เหมาะกับอ่านตอนหน้าฝนแบบนี้ที่สุด ชอบทั้งสามเรื่องที่ลงอยู่ช่วงนี้เลยค่ะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 06-06-2017 16:11:56
 :katai1:  ทำไมกลิ่นมาม่าต้ม มันยั่วมาแต่ไกลเช่นเน้  :ling3:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 06-06-2017 16:47:23
เจ็บกันวนไปยาวๆ
ถามทีเถอะ ไอ่บริษัทนี่น่ะ
นอกจากมันจะรับแต่เลขาเก่งๆแล้ว
คนมาสมัครยังต้องอาภัพรักกันขนาดนี้เลยหรอ สงสารแรง :hao5:

เห็นด้วยกับความคิดนี้เหมือนกันค่ะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 08-06-2017 10:28:42
สงสาร น้องขวัญ


แงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 08-06-2017 13:48:27
แงงง หน่วงทุกเรื่องเลย
เราแอบชอบบุคลิกแบบจอมทัพอยู่นะ
เลยค่อนข้างชอบคู่นี้
สงสารหนูขวัญจัง  หือ แอบรักเขาเงียบๆ
ไม่เหมือนเลขาเลย เหมือนภรรยามากกว่า55
นี่คุณจอมทัพ รู้ตัวเร็วๆก็ดีนะ
เดี๋ยวของดีๆจะหลุดมือไป
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 08-06-2017 15:00:35
 :sad4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 08-06-2017 18:24:14
 o13
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#1 คห4
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 09-06-2017 11:54:09
Rule#2 Stand by his side, not in his heart.



“วันนี้ขวัญจะกลับยังไง? ให้ฉันไปส่งมั้ย”




จอมทัพที่ผันตัวมาเป็นสารถีชั่วคราวถามเลขาที่นั่งอยู่ข้างๆ ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นจากเอกสารบนตัก ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างมึนๆ เขาเป็นพวกเมารถง่าย แต่เอกสารของการประชุมหากไม่ทำให้เสร็จอาจจะสร้างความยุ่งยากลำบากให้คุณจอมทัพได้



“ไม่เป็นไรครับ”




ปกติขวัญข้าวจะขี่มอเตอร์ไซค์คันจิ๋วสีชมพูหวานคู่ใจที่แม่เลิกใช้แล้วมาจอดที่ข้างคอนโดของจอมทัพ แต่ถ้าวันไหนไม่สะดวกเขาจะโบกวินมอเตอร์ไซค์มาจากบ้านของพ่อแม่มาที่คอนโดของร่างสูง บางครั้งจอมทัพอาสามาส่งเขาที่บ้านตามประสาคนใจดี แต่ขวัญข้าวมักจะหาเรื่องปฎิเสธเขาอยู่ร่ำไป




ร่างเล็กไม่อยากให้พ่อกับแม่เข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา..นั่นเป็นสิ่งที่ขวัญฟ้าพร่ำบอกตัวเอง






แต่สาเหตุที่แท้จริงที่เขาไม่ยอม เพราะเขาไม่อยากให้ตัวเองเข้าใจผิดความสัมพันธ์ของพวกเขาเช่นกัน





“เลิกทำงานบนรถได้แล้ว เดี๋ยวก็คลื่นไส้หรอก” มือใหญ่ขยี้กลุ่มผมนุ่มอย่างเอ็นดู





เจอแบบนี้ใครจะปฎิเสธลง...





“ว่าแต่ ทำไมวันนี้ถึงให้ใส่สีฟ้าล่ะ ปกติขวัญซิ้อแต่เสื้อสีอ่อนๆให้ฉันนี่”ร่างสูงถามเมื่อพวกเขามาถึงบริษัท ขวัญข้าวก้มลง
หยิบข้าวของที่วางไว้ปลายเท้า เอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสที่ฝึกมาอย่างดีตลอดปีที่ผ่านมา






“คุณมธุวันชอบสีฟ้าหม่นครับ” อย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาได้ยินมา





“จริงเหรอ?”เสียงของจอมทัพฟังดูสนใจทันที ขวัญข้าวพยักหน้า กอดแฟ้มเอกสารกองใหญ่ลงมาจากรถ ก่อนที่ทุกอย่างในอ้อมกอดจะถูกจอมทัพแย่งไปถือด้วยมือข้างเดียว






“คุณจอมทัพ ผมถือเองได้ครับ” ขวัญข้าวพยายามอย่างไร้ประโยชน์ที่จะเอาข้าวของของตัวเองคืน แต่เช่นทุกวัน เจ้านายของเขารีบสาวเท้าหนีไม่ให้เขาแย่งกลับไปได้





“ขวัญตัวเล็กแค่นี้จะให้ถือของเองได้ไง เดี๋ยวก็โดนทับแบนหรอก”ร่างสูงเถียง ก้าวเข้าไปในลิฟท์พร้อมกับร่างของขวัญข้าวที่รีบเดินตามมาเท่าที่ขาสั้นๆจะอำนวย ทั้งสองเดินไปตามทางเดินที่ยังคงไม่มีพนักงานมากนัก จอมทัพหยุดส่องเงาของตัวเองในผนังกระจกใสคร่าวเพื่อเช็คความเรียบร้อย





“ฉันดูโอเครึยัง”





“หล่อมากเลยครับ”ขวัญข้าวตอบพร้อมรอยยิ้ม





“ยอกันเข้าไปคู่นี้” เสียงทุ้มของเจ้าของบริษัทดังขึ้นจากด้านหลัง ขวัญข้าวสะด้ง หันกลับไปเจอธีรเชษฐ์ในชุดสูทราคาแพง เส้นผมสีดำสนิทถูกหวีจนเรียบแปล้ดูเรียบร้อยกว่าทุกวัน ดูจากคุณเลขาคนเก่งที่เพิ่งเก็บหวีเข้ากระเป๋าก็รู้ได้ไม่ยากกว่าใครเป็นคนจัดการ “ทำไมคนของฉันถึงอ่อนโยนไม่ได้เท่าขวัญข้าวนะ”







“เพราะคนของคุณขวัญข้าวเขาไม่ทำให้เขาปวดหัวจนต้องกินพาราแทนอาหารเช้าไงครับ”มธุวันกัดตอบอย่างหงุดหงิด ใช้มือปัดเศษผ้าออกจากเสื้อสูทสีเข้มของเจ้านายเป็นระยะ ธีรเชษฐ์ถอนหายใจ






“นาย แลกเลขากับอามั้ย”






ขวัญข้าวตัวแข็งทื่อ ถึงแม้จะดูออกว่าอีกฝ่ายแค่พูดเล่น แต่ร่างเล็กก็ยังหวาดกลัวกับคำตอบที่จะได้ยินอยู่ดี






“ไม่เอาหรอกครับอาเชษฐ์” จอมทัพที่มีชื่อเล่นว่าเจ้านายส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ก็ขวัญเป็นเลขาของผมนี่นา”






ขวัญข้าวเม้มปากแน่น พยายามซ่อนรอยยิ้มไว้ให้มิดชิดที่สุด





“อีกอย่าง ผมอย่างให้คุณหมอกเป็นอย่างอื่นของผมมากกว่า”จอมทัพยิ้มกริ่มให้ร่างโปร่ง เลขาหนุ่มเลิกคิ้ว





“เป็นผู้เสียหายในคดีการคุกคามทางเพศในที่ทำงานของคุณเหรอครับ”





ร่างโปร่งเดินนำทุกคนเข้าไปในห้องโดยไม่รอคำตอบ ธีรเชษฐ์เดินตามเลขาของตนเข้าไป จอมทัพยิ้มค้าง ยกมือขึ้นเกาศีรษะด้วยความเซ็งเล็กน้อย เป็นภาพชินตาของขวัญข้าวไปแล้ว






“เฮ้อ แห้วตามเคย”





“ขอโทษจริงๆนะครับคุณจอมทัพ”ร่างเล็กเอ่ยเสียงอ่อย รู้สึกผิดที่อีกฝ่ายถูกปฎิเสธ แต่รู้สึกแย่ยิ่งกว่าที่ตัวเองดันเผลอดีใจขึ้นมาวูบหนึ่งที่ร่างสูงพูดว่าไม่ต้องการมธุวัน แต่ชายหนุ่มยิ้มหน้ายิ้มๆ






“ไม่ใช่ความผิดของขวัญหรอก อีกอย่าง แค่ขวัญคิดว่าฉันหล่อก็กำไรแล้ว จริงมั้ย?”





“ครับ คุณจอมทัพหล่อมากเลย” เลขาตัวน้อยของเขารีบเชียร์ หวังให้รอยยิ้มบนใบหน้าของร่างสูงกว้างขึ้นอีกนิดก็ยังดี






นั่นเป็นกิจวัตรประจำวันของพวกเขา...










หลังจากการประชุมอันแสนยาวนาน หน้าที่ขวัญข้าวก็กลับมาสู่การนั่งทำเอกสารที่โต๊ะทำงานซึ่งอยู่หน้าห้องของของคุณจอมทัพเป๊ะ ชนิดที่แค่ร่างสูงเงยหน้าจากประตูกระจกก็มองเห็นเขาอย่างง่ายดาย






แต่ก็ใช่ว่าจะทำให้เขาอยู่ในสายตาอีกฝ่ายมากขึ้น






“ขวัญ วันนี้ฉันมีทานข้าวกับลูกค้าใช่มั้ย?” ร่างสูงเดินออกมาจากห้องแทนที่จะกดโฟนเรียกเขา ขวัญข้าวเงยหน้าจากกองเอกสาร ตอบอย่างมั่นใจโดยไม่ต้องดูปฎิทินตารางงานของเจ้านาย




“ใช่ครับ”






“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็รบกวนหน่อยนะ” ร่างสูงฉีกยิ้มกว้าง ยื่นกล่องช็อกโกแลตกล่องโตและดอกไม้ช่อใหญ่ในเขา ขวัญข้าวรับมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเป็นปกติ “ฉันไปละนะ”






“ไปดีมาดีนะครับ”ร่างเล็กโบกมือให้ชายหนุ่มจนลับสายตา ก่อนจะก้มลงมองของกำนัล(?)ที่เขาจะต้องนำไปให้คุณมธุวันด้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขวัญข้าวหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมากดโทรออก






“ฮัลโหล? พี่สองว่างมั้ยครับ? ผมรบกวนพี่หน่อยได้มั้ยครับ?ครับ...เรื่องเดิมครับ”





เขาพยายามที่จะไม่เป็นคนที่มอบของขวัญพวกนี้ให้มธุวันถ้าไม่จำเป็น เหตุผลหนึ่งเพราะไม่ต้องการให้มธุวันมองว่าจอมทัพใช้ลูกน้องมาทำเรื่องอะไรแบบนี้ในเวลางาน ส่วนอีกเหตุผล เป็นเพราะเขาไม่คิดว่าตัวเองสามารถทนเห็นภาพของที่คุณจอมทัพใส่ใจเลือกอย่างพิถีพิถันถูกทิ้งลงถังขยะอย่างไม่เห็นค่าได้บ่อยนัก






พี่สองเป็นคนที่คอยช่วยเหลือเขาตั้งแต่เข้ามาทำงานที่บริษัทใหม่ๆ เนื่องจากบ้านของพวกเขาอยู่ใกล้กันทำให้ขวัญข้าวเคยติดรถอีกฝ่ายมาลงที่ปากซอยหน้าบ้านบ่อยๆเวลาที่ต้องอยู่ดึก ชายหนุ่มอายุสามสิบต้นๆอาศัยอยู่กับภรรยาคนสวยและลูกสาวตัวน้อยทั้งหมดสามคนด้วยกัน ขวัญข้าวมักจะได้เจอเด็กๆทุกครั้งที่เขาไปเรียนภาษาที่บ้านของอีกฝ่าย







พูดถึงการเรียนภาษา หลังจากได้มาเป็นเลขาของคุณจอมทัพจริงๆ ขวัญข้าวก็ยุ่งวุ่นวายกับทั้งเรื่องงานและการดูแลร่างสูงในเวลาส่วนตัวจนไม่มีเวลาไปเรียนที่สถาบันสอนภาษาต่างๆ โชคดีที่พี่จีน ภรรยาของพี่สองเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษที่โรงเรียนเอกชนแถวนั้น ทำให้เขาได้เรียนกับอาจารย์ดีๆในราคาย่อมเยาเวลาที่เขาว่าง ขวัญข้าวเริ่มอ่านเอกสารได้คล่องขึ้น แม้จะยังติดคำยากๆและยังพิมพ์งานไม่คล่องนัก แต่เขาก็ยังไม่เคยส่งงานล่าช้ากว่ากับหนดให้ต้องถูกตำหนิ






เพิ่มมูลค่าให้ตัวเอง...พูดง่าย แต่สาหัสในการทำมากจริงๆ







“เขาทิ้งดอกไม้อีกแล้วอ่ะข้าว”ชายหนุ่มในยูนิฟอร์มของบริษัทรายงานน้ำเสียงขอโทษขอโพย “แต่เขาให้ช็อคโกแลตพี่กลับมา บอกให้เอาไปให้ลูก”







ขวัญข้าวถอนหายใจ




เพราะคุณมธุวันเป็นแบบนี้ ใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆของคนในบริษัทแบบนี้ ปากร้ายแต่จิตใจกว้างขวางแบบนี้ เขาถึงรู้สึกว่าไม่ว่ายังไงก็เทียบชั้นสุดยอดเลขาคนนั้นไม่ได้เสียที





“ถ้าเขาว่างั้นพี่ก็เอาไปให้เด็กๆเถอะครับ” ร่างเล็กว่า “น้องๆก็น่าจะชอบจริงๆ”






“อ่า ขอบใจนะ ฝากขอบคุณคุณจอมทัพด้วยแล้วกัน” ร่างสูงเกาศีรษะแกรกๆอย่างมึนๆ เดินถือกล่องช็อคโกแลตราคาแพงกลับไปทำงานต่อ






แผนพิชิตใจปีศาจน้ำแข็งของจอมทัพล้มเหลวไปอีกวัน








หัวใจของขวัญข้าว...ก็รอดพ้นจากการถูกบดขยี้ไม่เหลือซากไปอีกวันเช่นกัน




-----

ถามว่าทำไมอัพอันนี้รัวๆ
อยากให้เหตุการณ์มันทันคู่เมฆหมอก5555

อีกอย่าง คู่นี้มันมาตอนสั้นๆ เลยรีบเอามาแปะค่ะ กลัวคนอ่านหาว่าอู้55555 :hao5: :hao5:

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 09-06-2017 13:29:50
มธุวัน นี่ ทันเจ้านายตลอด ทั้งอา ทั้งหลาน เหลือแต่ที่รักที่ยังทำอะไรไม่ได้  :hao5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 09-06-2017 15:05:08
ชอบค่ะ ขวัญกับเจ้านาย น่ารักค่ะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-06-2017 15:55:46
จะรอดไหมขวัญ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 09-06-2017 16:47:44
ไม่ว่าอู้หรอก  :mew1:
จะสั้น ยาว เหงา เศร้า อกหัก หรือสมหวังในรัก
อย่างไหนก็จะรออ่าน ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ
ขอบคุณจ้า :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: Marchyn ที่ 09-06-2017 17:49:39
น่ารักจังเลยครับ ชอบภาษาเขียนมากๆทุกเรื่องเลย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 10-06-2017 10:50:03
งือ น้องข้าวว
สงสารน้องง ฮืออออ
ข้าวต้องสู้นะลูก  หนูเก่งมากเลย
ทั้งการอดทนต่องาน และอดทนต่อใจตัวเอง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 10-06-2017 17:17:09
 :o12:  เจ็บนี้อีกยาว     คุณจอมทัพนี้เมื้อไรจะหันมามองขวข้าวอะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 11-06-2017 09:37:19
สนุกมาก  แต่หน่วงนะ  สงสารขวัญข้าว  งือ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-06-2017 18:35:08
สงสารขวัญ  :hao5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 11-06-2017 18:51:51
ขวัญของเจ๊~~~~~~~~~~   :mew2:  :mew2:  :mew2:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 11-06-2017 19:31:47
คงต้องมีซักวันล่ะที่ขวัญเดินออกมา แล้ววันนั้นก็จะรู้เองว่าตัวเรามีค่ามั้ย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 50% คห16
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 12-06-2017 15:55:05
"คุณจอมทัพ ผมกลับแล้วนะครับ"




ขวัญข้าวโผล่หน้าเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายหลังจากทำงานเสร็จ ปกติทุกวันร่างเล็กจะอยู่รอจนจอมทัพกลับไปแล้วถึงจะกลับบ้างถึงแม้จะไม่มีงานค้างอยู่เลยก็ตาม เผื่อว่าร่างสูงมีอะไรจะเรียกใช้เขา นอกเสียจากว่าจะเป็นวันอย่างวันนี้ที่เขามีเรียนภาษาอังกฤษ





"อ้าว วันนี้กลับเร็วเหรอ?" จอมทัพเงยหน้าขึ้นจากคอมพิวเตอร์ "กลับบ้านดีๆนะ แล้วนี่ขวัญจะกลับยังไง?"





"คุณจอมทัพ แก้มเลอะครับ" คนตาดีสังเกตเห็นความผิดปกติที่ข้างแก้มของเจ้านายอย่างรวดเร็ว ขวัญข้าวหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋า รินน้ำจากเหยือกที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กน้อยแล้วตรงเข้าไปหาร่างสูงอย่างคล่องแคล่ว "ทานอะไรมาครับ สีแดงเชียว..."







เสียงหวานถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อร่างเล็กตระหนักว่ารอยปื้นสีแดงที่ข้างแก้มใกล้กลับมุมปากของร่างสูง เป็นรอยลิปสติกสีแดงสด






"อ้าว มีอะไรเลอะอยู่ด้วยเหรอ? ขอบใจมากนะ" จอมทัพไม่ได้สังเกตขึ้นความหม่นหมองในดวงตาคู่สวยของคนตรงหน้าแม้แต่น้อย "แล้วนี่ตกลงกลับยังไง?"





"เอ่อ...พี่สองมารับครับ?"





"พี่สอง?" จอมทัพขมวดคิ้ว "สอง?แผนกบุคคลน่ะเหรอ? สนิทกันเหรอ?"






น้ำเสียงของอีกฝ่ายไม่ได้ฟังดูไม่พอใจ แต่ก็ฟังดูเหมือนจอมทัพไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดีมากนัก ขวัญข้าวไม่เคยบอกจอมทัพเรื่องการเรียนพิเศษของตน จะว่าเขาคิดมากก็ได้ แต่เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงความลำบากของเขา เขาไม่อยากให้จอมทัพมองเขาเป็นอย่างอื่นนอกจากเลขาคนเก่งที่สามารถทำได้ทุกอย่าง






ส่วนเรื่องที่เขาติดรถพี่สองกลับบ้าน ร่างเล็กไม่ได้คิดจะปิดบังอะไร แค่เขาไม่เคยพูดถึงก็เท่านั้น






"ครับ บ้านอยู่ข้างๆกัน"ขวัญข้าวตอบ หลบสายตาของร่างสูงด้วยไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นถึงความสับสนในดวงตา






ลิปสติกของใคร?






มือใหญ่เอื้อมมาจับมือเรียวเล็กของเลขาของตน ขวัญข้าวที่เหม่อลอยอยู่เมื่อครู่ดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็วกับความอบอุ่นที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างเล็กพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ส่งสายตาเป็นเชิงถามให้อีกฝ่าย





"กลับบ้านกับผู้ชายดึกๆดื่นๆสองต่อสองมันอันตรายนะขวัญ" ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “ตัวยิ่งเล็กๆอยู่ โดนใครอุ้มหายไปขึ้นมาจะทำยังไง ให้ฉันไปส่งมั้ย ฉันทำงานเสร็จพอดี รอก่อนนะ"






“ไม่เป็นไรหรอกครับ” ขวัญข้าวดึงมือของตนออกจากการเกาะกุมอย่างนิ่มนวล ไม่ยอมมองหน้าร่างสูง “ผมกับพี่สองสนิทกันมาก ติดรถพี่สองบ่อย ไม่ต้องเป็นห่วงครับ”






“เหรอ...”จอมทัพลากเสียง แววตาของร่างสูงดูเจ็บปวดอย่างไม่มีสาเหตุ “ฉันก็ยังเป็นห่วงขวัญอยู่ดีนั่นแหละ ถ้าถึงบ้านแล้วโทรมาด้วยนะ”





“ครับ เดี๋ยวผมส่งข้อความมา”ขวัญข้าวตอบ อันที่จริงร่างสูงบังคับให้เขาส่งข้อความบอกทุกคืนอยู่แล้ว






“ไม่เอา ฉันอยากได้ยินเสียงขวัญนี่นา”เจ้านายของเขาดื้อแพ่ง “โทรมานะ”





“ครับ”ขวัญข้าวไม่มีทางอื่นนอกจากตอบรับ เขาต้องการให้บทสนทนานี้จบลงให้เร็วที่สุดก่อนที่คนตรงหน้าจะรับรู้ถึงความอ่อนแอในจิตใจของเขา






ความน่าสมเพชที่แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าประโยคเมื่อกี้มีความหมายแอบแฝงมากกว่านั้น





“ขอตัวนะครับ พี่สองคงรอนานแล้ว” ร่างเล็กว่าอีกครั้ง จอมทัพพยักหน้า มองตามเลขาของตนไปจนลับสายตา






เขาไม่เคยรู้สึกเอ็นดูใครเหมือนที่เขารู้สึกกับขวัญข้าว จอมทัพคิดเสมอว่าเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงของอีกฝ่ายอุทิศให้กับเขา จึงเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการขวัญข้าวในเวลาว่างตอนที่อยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา





นั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกแปลกๆกับเรื่องนี้ก็เป็นได้





ต้องใช่แน่ๆ










“ขอโทษที่ให้รอนะครับ พอดีคุณจอมทัพรั้งตัวไว้”






ขวัญข้าวรีบขอโทษทันทีที่เปิดประตูรถเข้ามานั่งข้างคนขับ ร่างสูงที่สตาร์ทรถรออยู่พักหนึ่งยิ้มอย่างไม่ถือสา เขารู้ดีว่าสำหรับขวัญข้าว จอมทัพสำคัญที่สุดเสมอ





“ไม่เป็นไร อย่าคิดมาก งั้นไปกันเลยนะ”





ขวัญข้าวพยักหน้า จิตใจของร่างเล็กยังคงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวหลังจากเห็นรอยลิปสติกเมื่อครู่ รถยนต์เคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถพนักงานอย่างช้าๆ โดยมีคนขับเหลือบมองรุ่นน้องที่เงียบผิดวิสัยเป็นระยะ ขวัญข้าวเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รับรู้ถึงสภาพรอบกายจนกระทั้งรถของรุ่นพี่ร่างสูงตีไฟเข้าจอดข้างทาง




“พี่สอง? จอดรถทำไมครับ?”




“ชอบเขามากขนาดนั้น ทำไมถึงไม่บอกเขาไปซักทีล่ะ หืม?”





พี่สองเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องความรู้สึกของเขาที่มีต่อเจ้านายของตัวเอง อาจเป็นเพราะค่อนข้างสนิทกัน และขวัญข้าวก็ไว้ใจคนข้างๆระดับหนึ่ง ร่างเล็กจึงไม่คิดจะปิดบังเรื่องนี้หลังจากที่รู้ว่าอีกฝ่ายจับได้แล้ว





“วันนี้...คุณจอมทัพเขามีรอยลิปสติกติดอยู่ที่ข้างแก้ม” ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นเสียงเบา “ผมรู้นะพี่ ว่าผมไม่มีสิทธิ์รู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขา แต่มันยาก...มันยากจริงๆครับพี่...”





“ข้าว...” สองเรียกชื่อร่างเล็กที่เขารักเหมือนน้องแท้ๆอย่างสงสาร




“ผมเกลียดตัวเอง...ผมเกลียดตัวเองที่คิดเรื่องที่ไม่ควรคิด รู้สึกสิ่งที่ไม่ควรรู้สึก...”




“ข้าว หยุดเลยนะ” คนฟังห้ามอย่างไม่พอใจกับสิ่งที่ได้ยิน “ข้าวกำลังทำให้พี่รู้สึกโมโหคุณจอมทัพมากกว่าเดิม รู้มั้ย?”



“เอ๊ะ?”ขวัญข้าวหันไปหาคนข้างๆอย่างไม่เข้าใจ





“ทีแรกพี่ก็เชียร์ให้เขาตาสว่างเลิกไล่ตามมนุษย์หิมะแล้วหันกลับมาหาคนดีๆอย่างข้าวนะ แต่มาเจอแบบนี้ พี่ว่าเขาไม่เหมาะสมกับข้าวเลยว่ะ”ร่างสูงขมวดคิ้ว “ถ้าชอบแค่คุณมธุวันมันก็แล้วไป แต่นี่ก็ไปอะไรๆกับผู้หญิงคนอื่น ผู้ชายโลเล แถมไม่เห็นค่าของข้าวซักนิดแบบนี้ พี่ไม่สนับสนุน”





“คุณจอมทัพไม่ใช่คนแบบนั้นนะครับ!” ขวัญข้าวรีบปกป้องเจ้านายโดยอัตโนมัติ สีหน้าท่าทางจริงจังทำให้ชายหนุ่มเหนื่อยใจเกินกว่าจะพูดเกลี้ยกล่อม ขวัญข้าวเป็นเด็กดี นิสัยน่ารักน่าเอ็นดู ทำงานก็ดีการบ้านการเรือนก็เก่ง ถ้าจะหาแฟนซักคนมันไม่ใช่เรื่องยาก ติดตรงที่เจ้าตัวยังดึงดันจะเอาหัวใจของตัวเองวางไว้ที่ปลายเท้าของคนที่ไม่เห็นค่าให้เขาเหยียบย่ำไปมาอยู่นั่นแหละ







“เอ้าๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่”




ชายหนุ่มออกรถกลับคืนสู่ท้องถนนอีกครั้งด้วยความรู้สึกสงสารขวัญข้าวจับใจ










ถ้าน้องไม่ยอมปล่อยตัวเองเป็นอิสระ คนนอกอย่างเขาจะช่วยอะไรได้...
-----------------

มาต่อสั้นๆให้มันจบตอน555555 :mew1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-06-2017 16:38:47
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 12-06-2017 16:47:51
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 12-06-2017 17:15:21
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 12-06-2017 17:55:42
ยังไงเนี่ยจอมทัพ เป็นพวกไม่รู้ใจตัวเองหรอเนี่ย สงสารขวัญข้าวจังเลย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 12-06-2017 18:02:11
เจ้านายยังไม่รู้ใจตัวเอง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: มะเขือม่วง ที่ 12-06-2017 18:07:30
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: leemenglong ที่ 12-06-2017 18:16:29
ดูสนุกมากนะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-06-2017 19:36:23
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#2 100% คห28
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 13-06-2017 07:41:44
Rule#3 Lunch is not you free time




ครืดๆ





ขวัญข้าวละสายตาจากคอมพิวเตอร์คู่ใจมายังโทรศัพท์ที่ชักดิ้นชักงออย่างเรียกร้องความสนใจข้างกาย บนหน้าจอแสดงชื่อของลูกพี่ลูกน้องที่ร่างเล็กค่อนข้างสนิทด้วย ถึงแม้ว่าหลังจากที่อีกฝ่ายเรียนต่อมหาวิทยาลัยพวกเขาจะแทบไม่ได้เจอกันเลยก็ตาม





"ฮัลโหลแว่น มีอะไรรึเปล่า โทรมาแต่หัววันเชียว"





ขวัญข้าวกดรับสาย ปกติน้องแว่น ญาติของเขาคนนี้แทบไม่เคยโทรศัพท์หาใครหากไม่เป็นเรื่องด่วน ปลายสายมีเสียงคนสองคนพูดคุยกันห่างๆ ก่อนที่แว่นจะกรอกเสียงมาตามสายด้วยน้ำเสียงเกรงใจ





"พี่ข้าว อีกซักครึ่งชั่วโมงว่างมั้ยครับ?"





"อือ ก็ว่างนะ มีอะไรเหรอ?" เลขาหนุ่มถาม




"คือ อาจารย์ประจำชั้นของเลนส์เขานัดผู้ปกครองมาคุยเรื่องพฤติกรรมของน้องในชั้นเรียน แต่แม่ไม่ว่าง ผมเลยมาแทน แล้ว
เขานัดที่ร้านกาแฟใกล้ๆกับบริษัทของพี่ข้าวอ่ะครับ ร้านไอกรุ่น" เลนส์คือน้องชายของแว่น เท่าที่จำได้ตอนนี้น่าจะอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่หก "แล้วผมไปไม่ถูก แม่ก็บอกทางไม่เข้าใจ พี่ขวัญพอจะรู้ทางมั้ยครับ?"





"โห ร้านนั้นลึกเอาการอยู่นะ รถยนต์ผ่านเข้าซอยนั้นไม่ได้ด้วย พี่บอกไปน่าจะหลง เอางี้ เดี๋ยวพี่ไปยืนรอที่ถนนใหญ่ก่อนเข้าซอยร้านแล้วกับ อยู่ก่อนถึงบริษัทซอยนึง แล้วเดี๋ยวพี่พาไป" ร่างเล็กเสนอตัวตามประสาคนชอบช่วยเหลือ







"อ๋อ เอาแบบนั้นก็ได้ครับ พี่กล้าส่งผมลงที่ถนนใหญ่นะ" ประโยคหลังดูเหมือนว่าแว่นจะหันไปพูดกับคนอื่น หากจำไม่ผิดคนที่ชื่อกล้านี่น่าจะเป็นคนที่น้องต้องไปอยู่ด้วยเพราะเป็นต้นเหตุให้อีกฝ่ายโดนแทงจนแขนเข้าเฝือก แต่ทั้งที่ชายหนุ่มถอดเฝือกแล้ว แต่แว่นก็ยังไม่ได้ย้ายออกไปไหน เมื่อคนอื่นไม่ถาม เขาก็ไม่กล้าถามอะไร ขวัญข้าวได้ข่าวมาว่าคนคนนั้นเป็นลูกชายนักธุรกิจใหญ่ที่หล่อลากจนมีแฟนคลับเป็นของตัวเอง






แต่หล่อยังไงก็สู้คุณจอมทัพไม่ได้หรอก





บ้าจริง คิดอะไรของเราเนี่ย?!







คนสติหลุดตำหนิตัวเองในใจ เงี่ยหูฟังเสียงจากปลายเผื่อว่าน้องชายมีอะไรจะคุยต่อ






"ไม่เอาอ่ะ พี่จะไปด้วย”





“พี่กล้าจะไปทำไมครับ?”




“พี่เป็นห่วง...”





“ไม่ต้องห่วงครับ พี่ผมก็อยู่ กลางวันแบบนี้ไม่มีใครทำอะไรผมหรอก”





“แต่พี่ไม่อยากให้แว่นลงไปเดินคนเดียว...”





ร่างเล็กกดตัดสายหลังจากเห็นว่าน้องเพียงแต่ลืมวางสายเท่านั้น ดูจากน้ำเสียงของคนขับรถ น้องของเขาจะดูมีดวงด้านความรักมากกว่าเขาหลายเท่าตัวนัก ขวัญข้าวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วก้มลงทำงานต่อ





"ถอนหายใจบ่อยๆเขาว่าจะอายุสั้นนะขวัญ"





เสียงของคนที่เขาแอบชอบดังขึ้นตรงหน้า ขวัญข้าวรีบเงยหน้าขึ้นอย่างตกใจ ร่างสูงของจอมทัพยืนฉีกยิ้มกอดตุ๊กตากระต่ายตัวโตและถุงใส่ขนมหวานหน้าตาน่าทานมากมาย ขวัญข้าวกระพริบตาปริบๆ






"ผมว่า...คุณมธุวันไม่น่าจะชอบอะไรแบบนี้นะครับ"ร่างเล็กพยายามพูดเสียงนิ่มไม่ให้ร่างสูงเสียน้ำใจ แต่จอมทัพกลับดูไม่สะทกสะท้าน






"ใครว่าฉันซื้อมาให้คุณหมอกล่ะ" เจ้านายของเขาฉีกยิ้มกว้าง ยื่นเจ้ากระต่ายขนฟูสีขาวขนาดเกือบครึ่งตัวของขวัญข้าวให้เลขาของตน "ฉันซื้อมาฝากขวัญต่างหาก"






"ผม?" ขวัญข้าวยิ่งสับสนมากกว่าเดิม คุณจอมทัพเอาของพวกนี้มาให้เขาทำไม





"ช่วงนี้ฉันเห็นขวัญเครียดๆนี่นา เมื่อวานไปประชุมแล้วเห็นเจ้าตัวนี้ที่ห้างใต้โรงแรม เหมือนขวัญมากเลย"






หลังจากที่เห็นรอยลิปสติกที่ข้างแก้มของร่างสูง ขวัญข้าวก็มักจะระมัดระวังไม่ให้แสดงท่าทีอะไรออกไปเกินกว่าที่ควร ไม่คิดว่าจอมทัพจะเข้าใจว่าเขากำลังเครียดเสียอย่างนั้น






ขวัญข้าวมองกระต่ายยิ้มหวานขนนุ่มฟูที่กอดแครอทสีส้มสดใสไว้ ใบหน้าขาวเนียนฝังลงกับขนของเจ้ากระต่ายเพื่อซ่อนรอยยิ้มที่กว้างเสียยิ่งกว่ารอยยิ้มของเจ้าตุ๊กตาตัวโต





"ชอบมั้ย?" จอมทัพถาม แต่รอยยิ้มมุมปากบ่งบอกว่าชายหนุ่มรู้คำตอบนั้นดี





ขวัญข้าวพยักหน้าทั้งที่ยังไม่ผละออกจากของขวัญของชายหนุ่ม





"ฉันซื้อขนมมาให้ด้วยนะ ขวัญชอบกินขนมไทยใช่มั้ย?" จอมทัพชูถุงขนมไทยหน้าตาน่าทานขึ้น "ตอนเที่ยงกินกันมั้ย?"







"เอ่อ...เที่ยงนี้คงไม่ได้ครับ"ขวัญข้าวอึกอัก เขามักจะรู้สึกลำบากใจทุกครั้งที่ต้องปฎิเสธร่างสูง "ผมต้องไปทำธุระให้ที่บ้าน เลยว่าจะหาอะไรกินแถวนั้น"






อันที่จริงร้านกาแฟนั้นไม่ได้อยู่ไกลจากบริษัท แต่ขวัญข้าวยังคงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจที่จะอยู่กับร่างสูงสองต่อสองหลังจากเหตุการณ์นั้น จะว่าไป เขาก็ไม่ได้เข้าไปปลักจอมทัพที่ห้องมาหลายวันแล้วเหมือนกัน





"เหรอ..." จอมทัพมีสีกน้าสลดลงเล็กน้อย ก่อนจะกลับมายิ้มอีกครั้ง "ไม่เป็นไรๆ ไว้วันหลังไปกินข้าวกัน"





"ครับ" ขวัญข้าวรับปาก "ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ"






ร่างเล็กเหลือบมองนาฬิกาที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วรีบเก็บข้าวของเมื่อเห็นว่าใกล้เวลสนัดแล้ว ผงกศีรษะให้จอมทัพแล้วก้าวยาวๆผ่านอีกฝ่ายไป ลับหลังขวัญข้าว รอยยิ้มที่มักจะประดับอยู่ที่มุมปากของร่างสูงตกลง คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างเป็นกังวล เขารู้สึกมาหลายวันว่าขวัญข้าวทำตัวแปลกๆ ร่างเล็กมักจะมีท่าทางเหม่อลอย ไม่ก็มีสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นขวัญข้าวเป็นปกติคือตอนที่อีกฝ่ายเช็ดรอยลิปสติกของลูกค้าสาวที่จู่ๆก็โผเข้ามาหอมแก้มเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว แล้วกลับบ้านไปกับรุ่นพี่ที่อยู่แผนกบุคคล...






หรือว่าขวัญข้าวจะถูกไอ้สองนั่นทำอะไร?!!






ความคิดนั้นทำให้ร่างสูงรู้สึกร้อนรุ่มในใจเหมือนมีไฟแผดเผา แค่ความคิดที่ว่าขวัญข้าวที่ไม่มีทางสู้ถูกใครที่ไหนก็ไม่รู้บังคับฝืนใจ เขาก็แทบจะหน้ามืดพุ่งไปกระชากคอมันมากระทืบเสียตอนนี้ แต่จอมทัพรู้ว่านั่นเป็นเพียงข้อสันนิษฐานของเขา ไม่สามารถใช้ทำอะไรใครได้






หรือว่าจะลองตามไป....





ร่างสูงส่ายหน้า ถ้าขวัญข้าวรู้ว่าถูกเขาสะกดรอยตาม ร่างเล็กจะต้องโกรธเขาแน่ๆ





แต่ถ้าขวัญไม่รู้...





ในที่สุดความกังวลก็เอาชนะทุกสิ่งทุกอย่าง ร่างสูงตัดสินใจเดินตามร่างเล็กไปเงียบๆ โดยเว้นระยะห่างจนอีกฝ่ายไม่สังเกตเห็นเขา






ขอโทษนะขวัญ






แต่ถ้าขวัญไม่กล้าบอกฉันว่าอะไรที่ทำให้ขวัญไม่สบายใจ ฉันก็จะปกป้องขวัญอยู่ห่างๆแบบนี้









เพราะการดูแลคนของเราให้ดีที่สุด เป็นหน้าที่ของเจ้านายที่ดีไม่ใช่เหรอ?


-------

ต้องรีบอัพตอนที่ยังอัพได้55555
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: krayfanxing ที่ 13-06-2017 08:38:52
คุณจอมทัพซื่อบื้อมากค่ะคนเขียน นางหลงรักเลขาตัวเองแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวอ่ะ ทำแบบนี้เหมือนให้ความหวังขวัญข้าวของเราเลย ถ้ายังไม่ชัดเจนในความรู้สึกอย่าทำแบบนี้นะคนแอบรักมันเจ็บมากกกกก ไปจัดการกับความรู้สึกตัวเองด้วยนะคะคุณจอมทัพเรียนมาเพื่อความหวังดีต่อตัวท่านและลูกขวัญของเรา ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 13-06-2017 09:31:07
...เพิ่งมาอ่านค่ะ :ling1: :ling1: :ling1: ขอกรี๊ดดดดังๆ ชอบมากน่ารักมากให้ดิ้นตาย ตรงหน่วงใจก็สะเทือนตับ แอร้ยยยยชอบอะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 13-06-2017 09:35:36
ซื่อบื่อ
ถ้าจะขนาดนี้ก็จะแช่งให้มีคนมาจีบข้าวเลยนะ  :m26: :m26:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 13-06-2017 09:37:56
เราชอบคู่นี้มากเลยยยย แต่คุณจอมทัพเค้ายังคิดว่าตัวเองแค่เป็นห่วงเลขาธรรมดาอีกหรอ นี่มันมากกว่าทำให้เลขาแล้วคุณ! 555555555

สงสารน้องขวัญชอบเขาแถมยังเข้าใจลิปสติกผิดอีก ฮือ ไปร้านกาแฟจะเกิดอะไรขึ้นมั่งน้อ

รออ่านอยู่น้า คนเขียนสู้ๆ นะคะ♡
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 13-06-2017 10:39:56
หื้ออออ ปลอบใจตัวเองงงง  :hao3:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-06-2017 12:26:18
ถึงคราวเจ้านายร้อนร้นบ้างละ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 13-06-2017 13:35:16
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-06-2017 14:28:20
ทำไมขวัญต้องมาหลงรักคนต๊องๆงี้ด้วย

แอบมีคำผิดน้า
ไม่ได้เข้าไปปลักจอมทัพ...น่าจะ "ปลุก" รึเปล่าเอ่ย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 13-06-2017 14:34:11
สงสารขวัญ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 13-06-2017 15:19:29
ชอบคู่นี้ร้องจากฟ้ากับพี่ตินจริงๆ ถถถ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 13-06-2017 15:20:16
อ้อย แบบไม่รู้ตัวอ่ะ ดูแลดีเป็นธรรมชาติมาก ๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 13-06-2017 20:21:27
 :เฮ้อ: ส่ายหัวให้กับความมึนของคุณเจ้านาย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 13-06-2017 22:01:58
โอ้ยยยยยย ใจจะขาดดดดดดดด  รอ ร๊อออออออ  รอออออออออ  รอทั้งสามเรื่อง สี่คู่ ห้าคู่ หือออออออออออออออ   :katai1:  :katai1:  :katai1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 13-06-2017 22:16:43
โถ่ คุณจิมทัพ ห่วงเขาขนาดนั้น
แค่เป็นห่วงจริงๆน่ะหรอ หรือหวงด้วย
ไม่มีใครแอบตามคนอื่นไปเพราะแค่เป็นห่วงในฐานะเจ้านายลูกน้องหรอกน้า
อยากเห็นจอมทัพหึงบ้าง
เอาแบบ เห็นขึ้นรถไปกับกล้าแทนแว่นดีไหม
555555555  ขอบคุณนะคะ
รออ่านตอนต่อไปน้า
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: thanapontigy ที่ 13-06-2017 23:21:56
รอ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 14-06-2017 09:57:12
หูยยยยยหนุกมากกกกกกก
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 14-06-2017 11:17:19
เจ้านายซื่อบื้อออออ
 :katai1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 14-06-2017 14:15:55
โถ่น้องขวัญของแม่ สงสารจริงๆมีเจ้านายซื่อบื้อขนาดนี้
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 14-06-2017 15:31:30
รอ..................................... :ling1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 50% คห37
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 15-06-2017 07:35:53

ขวัญข้าวก้มมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง นึกสงสัยว่าทำไมน้องแว่นถึงได้ยังมาไม่ถึงเสียทีิทั้งที่เกือบจะถึงเวลานัดแล้ว ร่างเล็กหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาคนที่ขอความช่วเหลือจากเขา สายตาก็สอดส่องหาเด็กหนุ่มร่างเล็กตัดผมทรงกะลาใส่แว่นหนากลมเป็นระยะ




“ฮัลโหล พี่ข้าว พี่ที่มาส่งเขาขับรถหลงทางน่ะครับ กำลังหาที่กลับรถอยู่ แต่ตอนนี้รถติดมากเลย ขอโทษนะครับ”เสียงปลายสายขอโทษก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรเสียอีก






“ไม่เป็นไรๆ พี่ยืนรออยู่ตรงนี้แหละ” ขวัญข้าวเอ่ยอย่างไม่ซีเรียส นี่เพิ่งเริ่มพักเที่ยง เขามีเวลาอีกชั่วโมงครึ่งกว่าจะต้องกลับเข้าไปทำงาน






“ขอบคุณมากนะครับพี่ข้าว”






ขวัญข้าวกดตัดสาย ยืนรอน้องชายอยู่ริมถนนท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุต่อไป ร่างเล็กยืนนิ่งรอจนกระทั่งรู้สึกถึงแรงสะกิดที่หัวไหล่






“หือ? คุณมธุวัน?!”





ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อเห็นว่าคนที่สะกิดเขาจากด้านหลังเป็นใคร ร่างโปร่งในชุดสูทสีอ่อนมองเขานิ่ง ทั้งที่แดดแผดเผาจนแทบลมจับ แต่ร่างของชายหนุ่มกลับดูเหมือนแผ่รังสีความเย็นออกมาได้ หากไม่เคยทำงานกับคุณมธุวันมาก่อน ขวัญข้าวคงวิ่งหางจุกตูดหนีไปแล้ว





“มาทำอะไรตรงนี้?”






ร่างโปรงเลิกคิ้วถาม ในมือถือกาแฟเย็นแก้วโตที่พร่องไปเกือบครึ่ง






"เอ่อ ญาติผมเขานัดครูของน้องไว้มาคุยเรื่องการเรียนน่ะครับ แล้วนัดกันที่ร้านกาแฟ แต่น้องเขากลัวหลง ผมเลยมารอพาเข้าไป"






ขวัญข้าวไม่รู้ว่าตัวเองใส่รายละเอียดมากเกินไปหรือไม่ คุณมธุวันจ้องหน้าเขาอยู่พักหนึ่งด้วยสีหน้าว่างเปล่า ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วตบบ่าเขาเบาๆ






หือ?





อะไรอ่ะ?







ขวัญข้าวทำหน้างุนงงกับท่าทีที่แปลกไปของเลขารุ่นพี่ ถึงแม้จะอายุมากกว่าแค่ปีเดียว แต่มธุวันมีบรรยากาศรอบกายที่มักจะทำให้เขาชอบรู้สึกว่าอีกฝ่ายเหมือนญาติผู้ใหญ่มากกว่าเพื่อนร่วมงาน แต่ถ้าเขาเผลอหลุดพูดไป เขาอาจจะโดนแช่แข็งด้วยสายตาก็เป็นได้







"ผมต้องขอโทษแทนน้องชายด้วย เด็กนั่นมัวแต่กังวลว่าจะไม่ได้มาหาผมจนไม่ได้คิดถึงความสะดวกของผู้ปกครองเลย"





เด็กนั่น?






หรือว่าอาจารย์ของน้องเลนส์จะเป็น....






"ไม่...ไม่เป็นไรครับ จริงๆคุณน้าเขาก็เคยมาทานร้านนี้กับผมเลยมาถูก แต่เหมือนวันนี้จะติดธุระเลยให้ลูกมาแทน เลยหลง คุณครูไม่ไม่ผิดหรอกครับ"







เอาจริงๆ หลังจากรู้ว่าอาจารย์ประจำชั้นของน้องเลนส์เป็นใคร ถึงคุณครูจะผิดเขาก็ไม่กล้าเอาเรื่องหรอก เขายังอยากมีงานทำอยู่นะ






"คุณมีรูปของน้องคุณมั้ย?"






ถึงจะไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายถามทำไม แต่สัญชาตญาณที่ถูกคนตรงหน้าสั่งจนทำตามโดยอัตโนมัติทำให้เขายกรูปในมือถือให้มธุวันดูอย่างว่าง่าย ดวงตาสีเทาอมฟ้าเขียวเหลือบมองเพียงครู่เดียวก่อนจะเอ่ยขึ้น







"เข้าไปรอในร้าน ถ้าน้องคุณมาแล้วผมจะพาเข้าไปเอง" มธุวันเสนอตัว เขาเห็นแก้มที่แดงก่ำและหน้าผากชื้นเหงื่อของอีกฝ่ายแล้วรู้สึกใจไม่ค่อยดี กลัวว่าคนตัวเล็กจะล้มพับไปเสียก่อน และหากเป็นเช่นนั้นมันจะเป็นความผิดของเขาด้วยที่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนั้นต่อหน้าต่อตา








"ไม่...ไม่รบกวนหรอกครับ" ขวัญข้าวส่ายหน้าพรืด แต่มธุวันใช้สายตาเย็นเยียบจ้องคนตรงหน้าจนหงอลงไป





"ผมไม่ได้ขอ"







ฮือ...แม่จ๋า หนูกลัว







และนั่นทำให้เขายอมเดินเข้ามาในร้านกาแฟหน้าตาน่ารักบรรยากาศสบายๆอย่างจำยอม ภายในตัวร้านแทบไม่มีคนนั่งอยู่
เนื่องจากสาวๆในออฟฟิศส่วนใหญ่ซื้อกลับไปทานที่บริษัทกัน ขวัญข้าวเคยมาทานอาหารและขนมที่นี่ จัดว่าเป็นร้านที่อร่อยร้านหนึ่งเลยทีเดียว






ที่มุมติดหน้าต่างมีร่างสูงที่ดูจะอายุพอๆกับเขาในชุดทำงานผูกเนคไทค์เรียบร้อยนั่งอยู่ เรือนร่างสมส่วนที่ถูกอำพรางไว้ด้วยเสื้อแขนยาวสีครีมตัดกับผิวสีน้ำผึ้งได้เป็นอย่างดี เส้นผมตัดสั้นเรียบร้อยและใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มที่มุมปากตลอดเวลาช่างแจชตกต่างจากพี่ชายจนขวัญข้าวสงสัยว่าตนกำลังจะทักคนผิด แต่แฟ้มที่มีตราโรงเรียนเด่นหราทำให้เขาคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นคุณครูประจำชั้นของน้องเลนส์






บอกว่าเป็นญาติคุณจอมทัพเขายังจะเชื่อมากกว่า








ถึงแม้เฉดสีผิวของอาจารย์จะเข้มกว่าคุณจอมทัพหลายขุมและโครงร่างเพรียวกว่าจอมทัพอยู่มาก อีกทั้งโครงหน้าที่ไม่แทบไม่มีอะไรเหมือนกัน แต่ถ้าหากให้เขาเลือกว่าคนคนนี้เป็นญาติของใครโดยไม่มีข้อมูล ยังไงเขาก็เลือกคุณจอมทัพอยู่ดี








"เอ่อ...อาจารย์ของน้องเลนส์...น้องนรวีร์รึเปล่าครับ?"






"ครับ คุณนรธีร์ใช่มั้ยครับ?" ร่างสูงมีท่าทีงุนงงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นพนักงานบริษัท ไม่ใช่นักศึกษาอย่างที่เขาเข้าใจ





"เปล่าครับ ผมเป็นญาติของเขา คือตอนนี้น้องเลยที่นี่ไป เลยน่าจะมาช้าหน่อย ต้องขอโทษแทนน้องด้วยนะครับ" ขวัญข้าวกล่าวด้วยสีหน้าสำนึกผิด





"ไม่เป็นไรครับ ผมก็มีส่วนผิดที่นัดที่ที่มายากขนาดนี้ โดนพี่ชายดุยกใหญ่เลย" ชายหนุ่มหัวเราะแห้งๆ "ผมแดนดินครับ"






"ขวัญข้าวครับ" ร่างเล็กยิ้ม รู้สึกผ่อนคลายกับความเป็นเป็นมิตรของอีกฝ่าย "ถ้าอย่างนั้น ก่อนที่น้องผมจะมา ขอนั่งด้วยคนนะครับ"






ขวัญข้าวไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์







แต่ถ้าเขาสามารถล้วงข้อมูลของมธุวันจากคนที่น่าจะรู้จักอีกฝ่ายดีที่สุดได้ ในที่สุดจอมทัพจะได้ตีตื้นทำคะแนนขึ้นมาได้เสียที













"เอ๊ะ คุณมธุวันน่ะเหรอครับชอบชีสเค้ก?"ขวัญข้าวถามด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ แต่เมื่อนึกย้อนไปถึงกาแฟเย็นแก้วโตหน้าตาหวานเลี่ยนเมื่อครู่ก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงไม่สังเกตมาก่อน





"ครับ ยิ่งถ้าเป็นบลูเบอร์รี่นะ กินได้เป็นถาดเลย"แดนดินหัวเราะ "พี่หมอกเคยทำเก็บไว้กินเป็นอาทิตย์ จนแม่ทนไม่ไหวต้องแอบเอาไปแจกคนข้างบ้านเพราะกลัวพี่เป็นเบาหวาน"






ไม่อยากเชื่อว่าคนที่ดูเหมือนรูปสลักน้ำแข็งแบบนั้น จะมีมุมแบบนี้กับเขาด้วย






"แล้ว...คุณมธุวันนี่เขามีคนที่ชอบมั้ยครับ?" ร่างเล็กกลั้นใจถามออกไป ใจหนึ่งก็อยากจะได้ยินคำตอบว่าไม่ แต่อีกใจกลับภาวนาให้ชายหนุ่มคบหากับใครซักคนอยู่





เผื่อว่านั่นจะทำให้เขารู้สึกผิดน้อยลงกับความรู้สึกที่เขามีต่อเจ้านายของตัวเอง






"อืม...ผมก็ไม่มั่นใจนะครับ หลังจากที่เลิกกับแฟนเก่าเมื่อสามปีก่อน พี่หมอกก็ไม่เคยพูดถึงใครอีก"แดนดินไหวไหล่ ยกกาแฟขึ้นดื่มอึกใหญ่แล้ววางลงบนจานรองอย่างเดิม "คนเรานี่ก็แปลก คบกันมาตั้งสี่ปี บทจะเลิกก็เลิกง่ายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"






จริงเหรอ?







เวลาตั้งสี่ปีไม่เปลี่ยนอะไรคนคนนึงซักนิด มันเป็นไปได้ด้วยเหรอ?







"แล้ว...แฟนเก่าคุณมธุวันนี่เป็นคนยังไงเหรอครับ?" ร่างเล็กไม่ได้อยากละลาบละล้วง แต่ความอยากรู้อยากเห็นเอาชนะความรู้สึกผิด เขาอยากรู้จริงๆว่าคนที่สามารถครอบครองหัวใจของคนอย่างมธุวันได้จะต้องเป็นคนแบบไหน







"ก็...เงียบๆ ไม่ค่อยพูด แต่ก็เป็นคนที่อัธยาศัยดีคนนึง ผมเคยเจอตอนพี่หมอกพามาบ้านแค่ครั้งเดียวเลยไม่ค่อยรู้อะไร
มาก....อ๊ะ ดูเหมือนคุณนรธีร์จะมาแล้วนะครับ"







ขวัญข้าวหันกลับไปทางประตูร้าน มธุวันเดินนำน้องชาของเขากับชายหนุ่มร่างสูงอีกคนเข้ามาในร้าน ขวัญข้าวก้มมองนาฬิกา ก่อนจะเอ่ยขอตัวกับร่างสูงอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าตนนั่งอยู่ที่นี่นานพอสมควรแล้ว







ว่าแต่...ถ้าซื้อชีสเค้กกลับไปตอนนี้คุณมธุวันจะสงสัยมั้ยนะ?






-----------------------]

 :z10: :z10: :z10:

อาจารย์แดนดินของเราออกโรงซะที :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: krayfanxing ที่ 15-06-2017 08:01:15
มันค้างค่ะ คนเขียนเราชอบเรื่องนี้มาก ตามอ่านทุกเรื่องเลยชอบเรื่องนี้กับเรื่องของคุณมธุวันที่สุดค่ะ น้องแว่นมาแว่บๆ คิดถึงๆ มาต่อเร็วๆนะคะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 15-06-2017 09:28:54
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 15-06-2017 09:46:39
น้องชายหมอกก็ได้ออกมาด้วยแหละ ว่าแต่จะคู่ใครไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 15-06-2017 11:11:52
นี่้เราไปอยู่ที่ไหนมาถึงเพิ่งมาอ่านนิยายเรื่องนี้!!!!
คนเขียนคะ รีบๆ มาต่อค่ะ มันดีมากกกกกก
อยากอ่านต่อแล้ววววววววววว
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 15-06-2017 12:18:12
 :ling1: ชะชะชะ...จบแล้วยังอ่านไม่อิ่มเยยอะ :ling1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 15-06-2017 13:25:19
โอ๋ น้องขวัญลูกกกกก เอาแต่คิดจะช่วยเจ้านาย ตัวเองก็เจ็บยังอยากให้เขาสมหวังอีกกกกก

น้องชายหมอกจะเข้ามามีส่วนอะไรไหม วอนคนเขียนเห็นใจหาใครมาเล็งน้องขวัญที จากนั้นเราจะดีดคุณจอมทัพไปให้ไกลหูไกลตาเองงง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 15-06-2017 13:42:30
จอมทัพกระทืบพื้นรัวๆ แน่
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 15-06-2017 15:59:48
 o18  แหม จอมทัพน่าจะมาเห็นช็อตสืบความลับของขวัญ  นะ 
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 16-06-2017 08:44:00
ขวัญข้าวเอ๊ยยยย ช่วยให้เขารักกัน แต่ตัวเองช้ำใจ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 16-06-2017 11:25:11
เฮ้อ เราอยากให้ข้าวมรตัวเลือกอื่นมั่งจัง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: มะเขือม่วง ที่ 17-06-2017 01:38:26
สนุกค่ะๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 17-06-2017 18:03:52
รักความจริงใจของน้องอ่ะ พยายามทำให้คนที่เราแอบรักได้รักกับคนที่เขารัก จิตใจต้องแกร่งต้องสตรองเบอร์ไหน
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 19-06-2017 11:29:30
ครูมีคนที่ชอบยังคะ สนใจรับน้องข้าวไปเลี้ยงใหมเอ่ย  :impress2:
อ้า เค้าล้อเล่นอ่ะ  :z2:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 19-06-2017 19:14:38
ค่อยเป็นค่อยไป
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#3 100% คห57 P2
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 22-06-2017 18:41:04
Rule#4 Always know his whereabout.





จอมทัพกำลังอารมณ์เสียอย่างที่ไม่เคยเป็นในรอบหลายปี





ชายหนุ่มสะกดรอยตามเลขาของตนไปห่างๆ ขวัญข้าวเดินออกจากบริษัทแล้วเดินเลียบทางเท้าไปเรื่อยๆโดยมีเจ้านายผลุบโผล่ตามเสาไฟฟ้าและถังขยะประหนึ่งสตอล์กเกอร์โรคจิตอยู่ในระยะสายตา จอมทัพไม่เคยรู้เลยว่าแผ่นหลังของเลขาตัวน้อยของเขาจะดูบอบบางได้ขนาดนี้





ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ ถ้าเขาดึงดันจะไปส่งอีกฝ่ายแต่แรกคงไม่ต้องมานั่งกังวลใจแบบนี้




ร่างเล็กยืนนิ่งอยู่ที่หน้าปากซอยไม่ไกลจากบริษัท ขวัญข้าวหันซ้ายแลขวาเหมือนกับกำลังรอใครบางคนอยู่ จอมทัพโผล่หน้าขึ้นจากกองขยะเป็นระยะแต่ก็ยังไม่เห็นคนที่เลขาของตนกำลังรอ เห็นแค่ใบหน้าขาวเนียนที่เริ่มแดงก่ำจากไอแดด
จอมทัพทนรอจนรู้สึกว่าขวัญข้าวเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ร่างสูงเกือบจะลุกขึ้นไปหาเลขาของตนแล้วหากไม่เห็นร่างโปร่งที่แสนคุ้นตาเสียก่อน





คุณหมอกมาทำอะไรตรงนี้?




ทั้งสองยืนคุยกันไม่กี่ประโยคขวัญข้าวก็รีบเดินหายเข้าไปในซอย จอมทัพใช้โอกาสนั้นผลุบเข้าไปซอยแคบข้างๆที่เชื่อมต่อกัน ในหัวของเขาแทบไม่มีเรื่องของมธุวัน แต่จอมทัพคิดว่านั่นแค่เป็นเพราะเขากำลังเป็นห่วงขวัญข้าวอยู่จึงไม่อยากเข้าไปทักทายก็เท่านั้น





เขาเห็นขวัญข้าวเดินเข้าไปในร้านกาแฟหน้าตาน่ารักที่จอมทัพจำได้ว่าพนักงานในบริษัทชอบแวะมาทาน ร่างสูงขมวดคิ้ว ขยับหลับหลังต้นไม้แล้วโผล่หน้าออกมา





ขวัญข้าวนั่งลงตรงข้ามกับผู้ชายคนหนึ่งที่ดูจะอายุพอๆกับร่างเล็ก จอมทัพไม่เคยเห็นอีกฝ่ายมาก่อน แต่แค่เห็นหน้าเขาก็รู้สึกแล้วว่าคนคนนี้ดูไม่น่าไว้วางใจ





ทำไมขวัญถึงชอบเอาตัวไปยุ่งเกี่ยวกับคนที่ดูไม่ใช่คนดีพวกนี้อยู่เรื่อยเลยนะ?!





ยิ่งเห็นขวัญข้าวหัวเราะส่อกระซิกกับคนที่นั่งตรงข้าม นั่งฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูดอย่างตั้งใจ เขายิ่งรู้สึกอยากตรงเข้าไปกระชากร่างเล็กออกมาจากตรงนั้นเสียเดี๋ยวนี้





จอมทัพลุกออกมาจากตรงนั้นก่อนที่เขาจะหัวร้อนไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มเดินกลับเข้ามาทางซอกซอยเล็กๆอีกด้านเพื่อไม่ให้ขวัญข้าวสังเกตเห็น ถึงจะดูไม่น่าไว้ใจ แต่เขาไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องอันตรายขนาดที่ต้องเฝ้าตลอด จอมทัพเดินผ่านร้านดอกไม้ร้านหนึ่งที่เขาไม่เคยรู้ว่ามีอยู่ ปกติเขาเวลาที่เขาซื้อดอกไม้มาให้มธุวัน เขาจะสั่งดอกไม้ช่อใหญ่จากร้านดอกไม้ชื่อดัง และให้ผู้เชี่ยวชาญของทางร้านคัดเลือกดอกไม้ที่ดีที่สุดจัดเป็นช่อสวยงามส่งมาให้ เขาเป็นคนเลือกดอกไม้ไม่เก่ง จึงไม่เคยคิดที่จะเลือกมันด้วยตัวเอง






แต่ครั้งนี้ชายหนุ่มกลับไม่ได้นึกถึงร่างโปร่งที่เขาตามเทียวไล้เทียวขื่อมานานร่วมปี ดอกไม้สีขาวสลับกับดอกสีม่วงหน้าตาน่ารักทำให้เขานึกถึงร่างเล็กที่มักจะมีดอกไม้ปลอมหน้าตาคล้ายคลึงกันวางอยู่บนโต๊ะ






ขวัญจะชอบมั้ยนะ?





จอมทัพเดินเข้าไปในร้านขายดอกไม้เล็กๆนั้นก่อนจะได้คำตอบเสียอีก





ถ้าเป็นเรื่องของขวัญข้าว เขามั่นใจว่าเขาเดาใจร่างเล็กได้แน่นอน






ขวัญข้าวกลับเข้ามาในบริษัททันเวลาเฉียดฉิว ร่างเล็กวิ่งกระหืดกระหอบกลับมานั่งที่โต๊ะประจำของตนแล้วเริ่มเปิดแฟ้มเอกสารเพื่อทำงานที่คั่งค้างไว้ต่อ





“ขวัญ เข้ามานี่หน่อย”





เสียงของจอมทัพดังขึ้นจากอินเตอร์คอม ขวัญข้าวลุกขึ้นจากโต๊ะของตนแล้วเดินไปเคาะประตูกระจกห้องทำงานของร่างสูง ก่อนจะเปิดเข้าไป





“คุณจอมทัพมีอะไรรึเปล่าครับ?”





“ไปไหนมา?”




เข้าสัมผัสได้ทันทีว่าร่างสูงกำลังอารมณ์เสีย ถึงแม้ขวัญข้าวจะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรก็ตาม




“ไปธุระครับ”





ไปกับใคร?ไปทำไม? ไอ้หมอนั่นมีความเกี่ยวข้องอะไรกับขวัญ?




แม้จะอยากถาม แต่นั่นอาจทำให้เรื่องที่เขาแอบตามอีกฝ่ายไปที่ร้านกาแฟแตกได้ ร่างสูงจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องก่อนที่เขาจะอารมณ์เสียใส่คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ชายหนุ่มก้มลงหยิบช่อดอกไม้ที่ซ่อนไว้ใต้โต๊ะออกมา ก่อนจะส่งให้ขวัญข้าวที่เอื้อมมือมารับโดยอัตโนมัติ






ดวงตาเป็นประกายและรอยยิ้มหวานละลายหัวใจของจอมทัพทุกครั้งที่มอง เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังดูวีดีโอแมวเหมียวหรือลูกหมาที่กำลังทำอะไรน่ารักๆให้คนดูยิ้มตาม ขวัญข้าวมักจะยิ้มแบบนี้ทุกครั้งที่รับดอกไม้ที่เขาซื้อให้มธุวันมาอุ้มไว้ ดูท่าเจ้าตัวจะชอบดอกไม้มากจริงๆ





ส่วนจอมทัพ..เขาเริ่มจะไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองสั่งดอกไม้มาให้มธุวัน หรือสั่งมาเพื่อได้เห็นรอยยิ้มของเลขาตัวน้อยเวลาเห็นมันกันแน่







“ชอบมั้ย?”จอมทัพทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว





“สวยมากเลยครับ นี่เป็นช่อที่สวยที่สุดที่ผมเคยเห็นเลย” ขวัญข้าวยิ้มกว้าง โอบอุ้มช่อดอกไม้ในกระดาษห่อสีม่วงอ่อนอย่างทะนุถนอม





“ฉันเลือกเองกับมือเลยนะ”ชายหนุ่มอวดอย่างภูมิใจ แต่คำพูดนั้นกลับทำให้รอยยิ้มที่แต่งแต้มใบหน้าขาวแข็งค้างโดยไม่ทราบสาเหตุ แม้จะฉุกใจเล็กน้อย แต่จอมทัพคิดว่าอีกฝ่ายคงแค่ประหลาดใจที่เขาเลือกดอกไม้เองได้สวยขนาดนี้ “จริงสิ วันนี้ฉันมีประชุมข้างนอกต่อใช่มั้ย งั้นวันนี้ฉันคงไม่กลับเข้ามาแล้วล่ะ ที่เหลือฝากด้วยนะ”





จอมทัพหมายถึงเอกสารต่างๆที่เขายังสะสางไม่เสร็จ ขวัญข้าวพยักหน้า เดินกลับไปนั่งทำงานต่อพร้อมกับวางดอกไม้ช่อโตไว้บนโต๊ะ ร่างสูงมองตามแผ่นหลังบางไปอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะเก็บข้าวของแล้วออกไปจากห้องทำงานของตนก่อนที่จะสายไปมากกว่า






“เฮ้อ ลืมอะไรไม่ลืม ดันลืมโทรศัพท์ซะได้”





จอมทัพบ่นพึมพำอย่างหัวเสีย ตอนที่เขาไปถึงสถานที่ประชุม ชายหนุ่มเพิ่งรู้ตัวว่าเขาลืมโทรศัพท์มือถือไว้ที่ห้อง เขาจึงตัดสินใจเข้าประชุมก่อน แต่การประชุมกลับใช้เวลายืดเยื้อจนตอนนี้ปาเข้าไปจะสองทุ่มแล้ว เขาเพิ่งเดินมาถึงลานจอดรถของบริษัท





รถคันหนึ่งขับผ่านเขาออกไปจากลานจอดรถ ตัวรถนั้นจอมทัพอาจจะไม่คุ้นเคย แต่คนที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถนั้นเขารู้จักดี
ขวัญ...





ร่างเล็กกำลังก้มหน้า ทำให้เขามองไม่เห็นใบหน้้าของอีกฝ่าย แต่อะไรบางอย่างในหัวบอกเขาว่าร่างเล็กกำลังร้องไห้





บ้าแล้ว นี่เขากังวลมากเกินไปรึเปล่า




ชายหนุ่มสะบัดหัวเรียกสติกลับมา แล้วรีบไปที่ลิฟท์เพื่อไปเอาโทรศัพท์มือถือ เขาจะได้กลับห้องไปนอนเสียที
เมื่อเดินมาถึงห้องของเขาที่ถูกปิดไฟเรียบร้อย จอมทัพสังเกตเห็นมธุวันที่เดินถือดอกไม้ช่อใหญ่ที่แสนคุ้นตาตรงมาทางเขา





“คุณหมอก...”




จอมทัพมองช่อดอกไม้นั่นอย่างสับสน มธุวันที่เพิ่งสังเกตเห็นเขาถอนหายใจ ก่อนจะยัดช่อดอกไม้ใส่อกเขาด้วยแรงไม่เบานักจนกลีบดอกไม้บางส่วนร่วงหล่นลงบนพื้น




“ต้องให้บอกกี่ครั้งว่าผมไม่ชอบ เลิกส่งของพรรค์มาให้ผมได้แล้วครับคุณจอมทัพ นอกจากจะเสียเงิน เสียเวลา แล้วยังทำให้คนของคุณ...” ร่างโปร่งดูเหมือนจะพูดอะไรบางแต่ยั้งปากของตัวเองไว้ได้ทัน “...เสียงานเสียการเอาของมาให้ผมอีก”




จอมทัพก้มลงมองช่อดอกไม้ในมือ ไม่เข้าใจว่าทำไมดอกไม้ที่เขาเลือกให้กับขวัญข้าวโดยเฉพาะถึงได้มาอยู่ในมือของมธุวัน  และยิ่งไปกว่านั้น ไม่เข้าใจว่าทำไมนั่นถึงทำให้เขารู้สึกเจ็บในอกมากกว่าการถูกมธุวันต่อว่าอยู่ในตอนนี้





“ขอโทษครับคุณหมอก...”





“เลิกพยายามเถอะครับคุณจอมทัพ” เสียงที่มักจะเย็นเยียบอยู่เสมออ่อนลงเล็กน้อย “เรื่องของผมกับคุณมันไม่มีวันเป็นไปได้ แล้วถ้าคุณยังไม่เลิกไล่ความจับสิ่งที่ไม่มีตัวตนแล้วเห็นคุณค่าสิ่งที่คุณมีอยู่ ระวังคนที่เขาเห็นจะมาขโมยไปก่อนนะครับ”
จอมทัพยืนนิ่งงัน แต่ก่อนที่เขาจะได้ถามอะไรมากกว่านั้นมธุวันก็เดินจากไปเสียแล้ว ร่างสูงก้มลงมองช่อดอกไม้ที่เริ่มช้ำจากการถูกเปลี่ยนมือไปมา สิ่งแรกที่เขานึกถึงคือรอยยิ้มที่มักจะช่วยปลอบประโลมจิตใจที่ว้าวุ่นของเขาให้สงบลงได้เสมอ





คิดถึงขวัญจัง..






ชายหนุ่มถอนหายใจ ถ้าขวัญอยู่ตรงนี้ คงจะปลอบเขาที่โดนหักอกอย่างไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ได้แน่ๆ








ร่างสูงไม่ได้ฉุกคิดเลยว่า ที่เขารู้สึกเศร้า เป็นเพราะถูกมธุวันหักอก หรือเพราะขวัญข้าวไม่ได้อยู่กับเขาตรงนี้กันแน่





-------

อาทิตย์หน้าสอบบบบบ

ลาฮะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: krayfanxing ที่ 22-06-2017 18:50:39
คุณจอมทัพคนซื่อ โธ่น้องขวัญของเรา เมื่อไรนางจะคิดได้สักที
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 22-06-2017 19:09:42
ใช่แล้ว รีบหันกลับไปมองก่อนที่จะโดนคาบไปรับประทาน  :mew5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 22-06-2017 20:34:14
แค่บอกเพิ่มไปอีก 2 คำ ก็ไม่ต้องน้ำตาตกแล้ว “เพื่อขวัญ“ เนี่ยสั้นๆ เลย โว้ะ ไม่คิดว่าจะซื่อ(บื้อ) ขนาดนี้
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 22-06-2017 21:38:58
คนนึงก็ไม่รู้ตัวว่าเขาสำคัญ อีกคนก็ไม่กล้าคิดข้างตัวเอง คุณจอมทั๊พพพพพพ! หายซื่อก่อนเลย เดี๋ยวน้องตัดใจได้และเจอคนที่ชัดเจนกว่าละจะหงอย

มารอที่หน้าเล้าเป็ดทุกวันเลยนะคะ555555
สอบเสร็จแว้บมาด้วยน้า สู้ๆ ค่ะ♡
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 22-06-2017 22:11:37
มารอเรื่องนี้ทุกวันเลยค่ะ
คิดถึงขวัญ คิดถึงคนเขียน รีบๆมาต่อไวๆ นะคะ

ตั้งใจอ่านหนังสือสอบนะคะ ขอให้สอบได้ค่ะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-06-2017 23:08:41
พอให้หายคิดถึงนิดนึง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 22-06-2017 23:35:31
สงสารขวัญ :กอด1: อิตาซื่อบื้อเมื่อไหร่จะตาสว่างซะที
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 23-06-2017 00:12:16
จอมทัพทำไมไม่บอกให้ละเอียดล่ะว่าเลือกมาให้ขวัญอ่ะ น้องขวัญเศร้าเลย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: lnwcool ที่ 23-06-2017 01:56:36
พระเอกเรื่องนี้ท่าทางจะโง่ เอ้ย! ความรู้สึกช้ามากเลยนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 23-06-2017 11:04:14
เขางอกแล้วลูกเอ้ย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 23-06-2017 11:38:38
ทุกคนดูออก ยกเว้นเจ้าตัวจ้า
แค่บื้อนะคะ ยังไม่เป็นอื่นใช่ไหม
//ไม่ให้ลาได้ไหมคะ ไม่ได้สินะ :ling1: //
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: bangkeaw ที่ 26-06-2017 04:51:37
คุณจอมทัพ ให้แล้วทำไมไม่พูดด้วยล่ะว่าให้ใคร
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 26-06-2017 08:25:01
จอมทัพคนโง่วววววว
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 26-06-2017 10:00:25
น้องขวัญญญ สงสารน้องง งืออ
ไม่เป็นไรนะลูก อย่าร้องไห้เลยนะ
อาทิตย์หน้าสอบหรอคะ ขอให้ทำได้น้า
แต่อดอ่าน ฮืออ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 01-07-2017 14:51:17
อะโหยยย เพิ่งจะมีโอกาสได้อ่าน สนุกดีอะ ชอบๆๆๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: Maple ที่ 02-07-2017 01:02:19
โอ๊ย มันเศร้า เปิดมานี่ ดราม่าได้ที เกือบได้ร้องสมใจอยากเลย
สักพัก เด่วนะนี่พวกแกจะมโนเอาโล่พระราชทานกันหรอ แบบคิดกันไปคนละทาง
ขอให้ขวัญมีคนมาชอบ มาเอาใจ แล้วน้องก้หวั่นไหวด้วย หมั่นไส้พระเอก
มาอัพไวๆน้าาา ชอบเว่ออ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 02-07-2017 03:12:57
กรรม  :katai1: อีกคนก็รักเลยอยากให้อีกคนสมหวัง อีกคนก็ไม่รู้ตัว
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: มะเขือม่วง ที่ 02-07-2017 22:24:30
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 05-07-2017 22:13:21
รอน้องขวัญอยู่น้าาา  :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 50% คห72 P3
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 06-07-2017 20:09:17

“งือ….”




เมฆามองสสารของไหลที่กองยวบอยู่บนโต๊ะที่ก่อนหน้านี้เคยเป็นญาติของเขาอย่างสมเพชเวทนา จู่ๆจอมทัพก็โทรเรียกเขาออกมานั่งดื่มที่บาร์ของโรงแรมหรูแห่งหนึ่งด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่ากรึ่มๆได้ที่ เมฆารู้สึกเป็นห่วงจึงขอให้ติดรถบิดาซึ่งกำลังจะกลับคอนโดมาที่โรงแรมแห่งนี้ ตามคาด จอมทัพที่เข้าสู่สถานะเมาแอ๋นั่งกระดกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ดีกรีแรงเข้าปากราวกับน้ำเปล่าทั้งที่ไม่ได้ดื่มหนักมานาน




“สรุปพี่นายเป็นอะไรครับ?”เมฆาถามย้ำ พอเขาถามคำถามนี้ทีไร ร่างสูงของญาติผู้พี่ก็ฟูมฟายพูดไม่เป็นภาษาจนเขาเริ่มละเหี่ยใจ





“งือ…คุณหมอก..งึมๆๆๆๆ”





ชื่อที่คุ้นเคยของเลขาของบิดาทำให้เมฆาเริ่มให้ความสนใจมนุษย์แมงกระพรุนตรงหน้าอีกครั้ง แต่จอมทัพไม่ได้ใจความอะไรมากนอกจากคำว่า ‘คุณหมอก’ กับ ‘ใจร้าย’ ดูท่าว่าคนแถวนี้จะถูกปีศาจน้ำแข็งหักอกดังเป๊าะเข้าให้
เมฆาพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ขยับยิ้มให้อีกฝ่ายเห็น แต่ดูจากสภาพของชายหนุ่มที่เลื้อยไปตามโซฟา จอมทัพคงจะไม่ได้สังเกตสิ่งรอบข้างเท่าไหร่นัก




“ขวัญ...” เมฆาขมวดคิ้ว แล้วขวัญนี่ใครอีกล่ะ?



“คิดถึงขวัญจางงงง งืออออ”



ขวัญเดียวที่เมฆาพอจะนึกออกคือขวัญข้าว เลขาของจอมทัพที่ตัวเล็กๆท่าทางคล้ายหนูแฮมสเตอร์ขี้ตกใจเล็กน้อยในความคิดของเขา แต่เขาไม่เข้าใจว่าจอมทัพจะพร่ำเพ้อเรียกหาเลขาของตัวเองทำไม





“ขวัญ..อึ่ก...เปนโคนเดียวที่เข้า...อึ่ก..เข้าจายฉานนนน” เสียงทุ้มเริ่มยานคางขึ้นเรื่อยๆ จอมทัพเหลือบมองโทรศัพท์ของร่างสูงที่วางอยู่บนโต๊ะ ทีแรกเขาตั้งใจที่จะเปิดห้องสองห้องแล้วโยนคนเมาไปไว้ในห้องข้างๆเพื่อตัดปัญหา แต่เห็นแก่ความเป็นพี่น้อง ครั้งนี้เขาจะลองทำตัวเป็นกามเทพสื่อรักดูสักครั้งก็ได้








“ข้าว พี่ว่าเลิกเถอะ ผู้ชายเฮงซวยแบบนั้นชอบไปก็ไม่มีอะไรดี”




สองใส่ไฟอย่างมีน้ำโห เหลือบมองน้องรักที่นั่งปาดน้ำตาป้อยๆตั้งแต่ออกมาจากบริษัท มีอย่างที่ไหนสั่งให้น้องของเขาเอาดอกไม้ไปให้คนอื่นครั้งแล้วครั้งเล่า แถมครั้งนี้ยังลงทุนเลือกดอกไม้เองตอกย้ำความใส่ใจให้เจ็บช้ำขึ้นไปอีก ถึงแม้เขาจะรู้ว่าจอมทัพไม่ได้รับรู้อะไรด้วย แต่เขาก็อดโมโหนักธุรกิจหนุ่มไม่ได้




“ผมไม่เป็นไรครับ” ขวัญข้าวพึมพำตอบไม่เต็มเสียง



“ไม่เป็นไรอะไรล่ะ แบบนี้มันเสียสุขภาพจิตมากเกินไปแล้วนะข้าว”ชายหนุ่มสวด “ไม่อย่างนั้นก็ออกไปเจอคนใหม่ พบปะผู้คนบ้าง ไม่แน่ ข้าวอาจจะเจอคนที่ใช่มากกว่าคุณจอมทัพก็ได้ พี่รู้จักคนดีๆเยอะนะ ถึงจะไม่ได้รวยเท่าเขา แต่ทั้งหน้าตา ทั้งนิสัยพี่การันตีได้ว่าพี่หาได้ดีกว่าเขาแน่”




ขวัญข้าวตั้งท่าจะปฎิเสธ แต่เสียงเรียกเข้าโทรศัทพ์ที่เขาตั้งไว้เป็นของจอมทัพโดยเฉพาะดังขึ้นขัดเสียก่อน ขวัญข้าวกดรับสายตามความเคยชิน เสียงเพลงจากปลายสายทำให้เขาไม่ได้ยินเสียงของคนพูดในตอนแรก แต่เมื่อจับเสียงได้ ร่างเล็กพบว่าคนที่กำลังพูดกับเขาไม่ใช่เจ้าของมือถือ ขวัญข้าวเบิกตากว้างเมื่อได้ยินว่าเจ้านายของเขาดื่มเหล้าเมาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยู่ในบาร์ของโรงแรม




“ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”



“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”



คนขับถามเมื่อจับความตึงเครียดได้จากน้ำเสียงของคนอายุน้อยกว่า



“ผมมีงานด่วน พี่สองจอดข้างทางก็ได้ครับ เดี๋ยวผมโบกแท็กซี่ไปเอง”



“ข้าวจะไปไหน เดี๋ยวพี่ไปส่ง แถวนี้มันเปลี่ยว อันตราย”ร่างสูงว่า ขวัญข้าวที่กระวนกระวายใจกับเรื่องของจอมทัพไม่อยากจะเถียง จึงบอกชื่อโรงแรมแล้วปล่อยให้พี่ชายข้างบ้านขับไปส่งอย่างว่าง่าย




“คุณเมฆา ขอโทษนะครับที่ให้รอ”



ขวัญข้าววิ่งกระหืดกระหอบมายังสถานที่ที่เมฆาบอกไว้ รองประธานบริษัทส่ายหน้าอย่างไม่ถือสา ลุกจากโซฟาที่โดนญาติผู้พี่ยึดครองที่ไปเกือบหมดแล้ว




“ฉันเคลียร์ค่าเหล้าให้หมดแล้ว ส่วนคืนนี้ก็ให้พี่นายนอนที่นี่แหละ เปิดห้องไว้ให้แล้ว”



ร่างสูงส่งคีย์การ์ดให้เลขาตัวเล็ก ก้มลงมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก่อนจะหันมาพูดกับขวัญข้าว



“ฉันพอจะมีเวลา เดี๋ยวช่วยหิ้วพี่นายให้ หลังจากนั้นฝากด้วยแล้วกัน”



ขวัญข้าวพยักหน้า รู้สึกดีใจที่มีเมฆาอยู่ด้วยในสถานการณ์แบบนี้ รองประธานหนุ่มช่วยเขาแบกร่างของจอมทัพขึ้นไปบนห้องพัก ซึ่งเป็นห้องสวีทหรูที่ดูน่าจะราคาเอาเรื่องอยู่พอสมควร เมฆาโยนร่างคนเมาลงไปนอนแผ่หลาบนเตียงแล้วหันมาหาขวัญข้าว



“ฉันไปล่ะ”




“ครับ ขอบคุณมากครับคุณเมฆา ขอโทษจริงๆนะครับที่ทำให้เดือดร้อน”




“ช่างเถอะ”



ร่างสูงเอ่ยอย่างไม่ถือสา เหลือบมองญาติผู้พี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป ขวัญข้าวหันกลับมาหาร่างที่นอนอยู่บนเตียง ชั่งใจอยู่นานว่าจะทำอย่างไรกับอีกฝ่าย



"งืออออ คูณหมอกกกก"



ชื่อที่เขารู้ดีว่าจะต้องดังออกมาจากปากของอีกฝ่ายไม่ได้ช่วยให้ขวัญข้าวเจ็บน้อยลงเลยแม้แต่น้อย ร่างเล็กตัดสินใจคุกเข่าลุกบนเตียงนุ่ม ดึงเนคไทค์ของร่างสูงออกอย่างเบามือเพื่อให้อีกฝ่ายหายใจสะดวก จอมทัพขยับตัวเล็กน้อย ขวัญข้าวรีบหยุดมือ แต่เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มคงไม่ตื่นขึ้นมาง่ายๆ เลขาตัวน้อยจึงก้มลงจัดการกับเข็มขัดของเจ้านายเป็นลำดับถัดไป ขวัญข้าวรู้ว่ามือของตนสั่นเทา แต่ร่างเล็กก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่เผลอปัดป่ายมือมากกว่าที่ควร ขวัญข้าวถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเข็มขัดหนังราคาแพงที่เขาเป็นคนเลือกให้คุณจอมทัพถูกดึงออกมาอย่างง่ายดาย เลขาคนเก่งตั้งท่าจะลุกขึ้นจากเตียงจังหวะเดียวกับที่จอมทัพพลิกตัวดึงร่างของเขาเข้าไปในอ้อมกอด




"อือ..."



"คุณ...คุณจอมทัพ.." ขวัญข้าวตัวแข็งทื่อ เสียงหัวใจเต้นรัวดังก้องจนทำอะไรไม่ถูก ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อฟันคมขบที่ติ่งหูเย็นของเขาเบาๆ ริมฝีปากได้รูปดูดดุนติ่งหูนิ่มเบาๆ ความรู้สึกวาบหวามแล่นผ่านทั่วร่างจนขวัญข้าวแทบจะอ่อนยวบไปทั้งตัว ยิ่งเมื่อได้ยินเสียงทุ้มที่กระซิบด้วยความหลงใหลเต็มเปี่ยมในน้ำเสียง



"หวาน.."



"คุณจอมทัพ...เดี๋ยวครับ...อ๊ะ..."



ริมฝีปากร้อนทาบทับลงที่หลังคอ ขวัญข้าวสะดุ้งทุกครั้งที่จอมทัพฝากรอยไว้ตามซอกคอขาว คลอเคลียข้างพวงแก้มขาว ให้ความรู้สึกจั๊กจี้ที่หัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน มือใหญ่สอดผ่านชายเสื้อลูบไล้ไปตามผิวกายขาวเนียน ร่างเล็กเม้มปากสะกดกลั้นเสียงน่าอายที่ก่อตัวขึ้นในลำคอเมื่อนิ้วเรียวยาวไล่ผ่านแนวกระดูกสันหลังขึ้นมาเรื่อยๆแล้วไล่ลงมา ก่อนจะเลื้อยผ่านลงมาที่หน้าท้องแบนราบ ไล่ขึ้นมาหาแผ่นอกที่สะท้อนขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากร้อนยังคงพรมจูบไปตามผิวกายหอมหวานขณะที่นิ้วเรียวสะกิดเขี่ยตุ่มไตเล็กสีชมพูหวานที่ไม่เคยมีใครแตะต้อง ขวัญข้าวผวาเฮือก จับข้อมือของอีกฝ่ายไว้แน่น ทว่าเรี่ยวแรงของร่างเล็กในตอนนี้ไม่มากพอที่จะห้ามมือซุกซนจากการสำรวจเรือนร่างของเขา



"คุณจอมทัพ...หยุดครับ..."



ขวัญข้าวพยายามห้ามเสียงสั่น แต่เขารู้ว่าตัวเองไม่มีแรงพอที่จะขัดขืนอีกฝ่าย



ไม่สิ คนต้องบอกว่าส่วนลึกในจิตใจของเขาต้องการสิ่งนี้มากเกินกว่าที่จะยอมให้ร่างกายขัดขืน


"น่ารัก..."



กระดุมเสื้อทำงานของเขาถูกปลดทีละเม็ด ขวัญข้าวรู้ว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่เขาจะขัดขืน เพราะหากเขาปล่อยให้เรื่องเลยเถิดไปมากกว่านี้ หนทางข้างหน้าจะไม่มีโอกาสให้เขาหันหลังกลับมาอีก



กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออกพร้อมกับเสื้อแขนยาวที่ถูกกระชากออกอย่างไม่ปราณี ขวัญข้าวถูกพลิกตัวให้นอนหงายพร้อมกับริมฝีปากร้อนที่บดขยี้ลงมาอย่างกระหาย ร่างเล็กเผยอริมฝีปากรับลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาอย่างเต็มใจ แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบคอของร่างสูง ปล่อยให้ร่างสูงสำรวจร่างกายที่ไม่เคยได้รับการแตะต้องอย่างอิสระ



"ฮะ...อ๊ะ..."



เสียงหวานเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากที่บวมแดงจากการถูกครอบครองเมื่อเม็ดทับทิมสีชมพูถูกริมฝีปากได้รูปครอบครอง ขวัญข้าวผวาเฮือก มือเรียวปัดป่ายขยุ้มผ้าปูเตียงระบายความรู้สึกเสียวซ่านจากลิ้นร้อนที่เลียวนตุ่มไตแข็งขืนอย่างหยอกเย้า ร่างเล็กไม่รู้ว่าร่างกายของเขาเปลือยเปล่าตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีเมื่อร่างสูงแทรกกายแยกเรียวขาขาวออกจากกัน ดวงหน้าเนียนแดงก่ำอย่างเขินอายกับสภาพของตัวเอง เลขาตัวน้อยพยายามหุบขาเข้าหากัน  แต่เจ้านายหนุ่มยึดหัวเข่าของเขาไว้ จอมทัพยิ้มอย่างพึงพอใจกับปฎิกิริยาของคนใต้ร่าง ดวงตาคมที่ขมุกขมัวจากฤทธิ์แอบกอฮอล์อัดแน่นไปด้วยความกระหายอยากลิ้มลองความหอมหวานจากร่างตรงหน้าให้หมดทุกหยาดหยด



ขวัญข้าวกลืนน้ำลายเมื่อชายหนุ่มแลบลิ้นเลียนิ้วเรียวยาวของจนตั้งแต่โคนจรดปลาย ดวงตาคมจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา ก่อนที่นิ้วที่ถูกเตรียมพร้อมจากถูกแทรกเข้ามาในร่างของเขาทีละนิด




"อ๊ะ...จะ...เจ็บ...."




ร่างเล็กกัดฟันแน่นข่มความเจ็บปวด มือใหญ่สอดเข้ามาในกลุ่มผมนุ่มแล้วกระตุกเบาๆให้เข้าเงยหน้าขึ้นรับรสจูบร้อนแรงที่ทำให้ความเจ็บปวดทุเลาลง ขวัญข้าวยกมือขึ้นเกาะที่ไหล่ของเจ้านายอย่างต้องการหาที่ยึดเหนี่ยว นิ้วเรียวเล็กเผลอจิกเข้าที่ไหล่กว้างอย่างเจ็บปวดเมื่อนิ้วที่แทรกเข้ามาถูกเพิ่มเป็นสามนิ้วอย่างไม่ทันตั้งตัว ขวัญข้าวหน้าซีดเมื่อเห็นว่าตัวเองข่วนอีกฝ่ายจนเลือดไหลซิบ



"เจ็บมั้ยครั...อ๊ะ..."



ร่างเล็กผวากอดชายหนุ่มอีกครั้งเมื่อร่างสูงเริ่มขยับนิ้วควงภายในช่องทางอบอบบางอย่างช่ำชอง ขวัญข้าวจิกเล็กลงบนแผ่นหลังแกร่งเป็นรอยยาว ได้รับรางวัลเป็นรอยเขี้ยวที่ฝังลงบนซอกคออย่างพอดิบพอดี ร่างเล็กถูกดันให้ลงไปนอนราบบนเตียง ก่อนที่เรียวขาขาวจะถูกพาดบนไหล่ทั้งสองข้างของเจ้านาย จอมทัพเลียริมฝีปาก ถูกช่องทางสีหวานที่ถูกเขาเตรียมความพร้อมเชิญชวนจนทนไม่ไหว ขวัญข้าวจิกผ้าปูที่นอนจนแทบขาดเป็นรอยเมื่อความใหญ่โตชำแรกผ่านช่องทางคับแคบที่แม้จะถูกเตรียมพร้อมแต่ไม่ได้ช่วยเขามากนัก คนตัวเล็กกว่าพยายามผ่อนลมหายใจ ขาเรียวที่พาดอยู่บนไหล่หนาเกร็งจนสั่นระริก จอมทัพจุมพิตข้างข้อเท้าเล็กเบาๆอย่างปลอบประโลม ก่อนจะขยับสะโพก กัดฟันกับความแน่นของช่องทางคับแคบนั้น ขวัญข้าวสะอื้นด้วยความเจ็บ แต่เมื่อคนที่ตนแอบรักจนหมดหัวใจก้มลงจูบซับน้ำตาที่ข้างแก้ม ความเจ็บปวดที่รู้สึกก็ค่อยๆเริ่มจางหาย เปลี่ยนเป็นความรู้สึกเสียวซ่านทุกครั้งที่สะโพกสอบขยับเข้าหา




ถึงแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเมา และอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังอยู่กับใคร แต่ขวัญข้าวไม่รู้สึกเสียใจ เพราะอย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิต เขาก็ได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่เขารัก





ร่างเล็กกระตุกเฮือกเมื่อรับรู้ถึงปลายทางที่ใกล้เข้ามา ก่อนที่สติสัมปชัญญะของเขาจะดับวูบไป


----------

ทิ้งไปนานเหมือนนะนี่ ซอรี่ฮะ
เอาน้องขวัญมาสังเวย(?)ให้

ขอบคุณที่รอนะคะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 06-07-2017 20:28:34
บวกเป็ดให้กำลังใจคนเขียนแต่ดีพระเอกนี่กดติดลบให้ได้แมะ   :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 06-07-2017 20:39:33
 :a5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 06-07-2017 20:44:43
หวังว่าขวัญจะลุกไม่ไหวน่ะ จอมทัพจะได้รู้ตัวเร็วๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 06-07-2017 20:46:56
ขวัญยอมคุณจอมทัพไม่แปลกใจ
แต่ แต่ ตอนตื่นมันจะเป็นยังไงงงงงง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 06-07-2017 20:48:48
เอ่อะ ถ้าตอนตื่นแล้วขวัญก็หนีไปอย่างงี้หรอ  :a5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 06-07-2017 21:17:32
น้องขวัญญญญญ TvT
หนูลูก หนูจะทำยังไงต่อดีละลูก
นี่อิตาบอส ถ้ายังไม่หายโง่อีก
จะไม่ยกหนูขัญให้นะะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 06-07-2017 21:44:40
 :เฮ้อ: น้องขัวญทำไงดี
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 06-07-2017 22:01:26
เลือกดอกไม้เองกับมือให้คุณเลขาฯ คุณเลขาฯก็เอาไปให้คุณเลขาฯบอสซะอย่างนั้น ก็คุณเจ้านายดั้นไม่บอกว่าเลือกมาให้เลขาขวัญไม่ได้ให้เลขาฯหมอก เจ็บซ้ำซ้อนดีจริงๆ สมน้ำหน้าดีเน้อะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 06-07-2017 22:05:14
กรรม :katai1: ขวัญลูกกกกกก~~!! :z3: :katai1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-07-2017 22:09:10
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 06-07-2017 22:11:47
เจ็บแล้วเจ็บอีก เพราะรัก นี่แหละ ขวัญข้าว :เฮ้อ:
+1 ให้กับความเจ็บปวดของ น้องข้าว ( ไม่เรียกตามอีตาจอมโง่ดอก ) 555.....
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 06-07-2017 22:23:59
แล้วอยู่ๆ ก็ตัดหาย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 06-07-2017 22:43:22
มาช้าแล้วก็มาสั้นด้วย
ฮือออ อยากอ่านต่อแล้วจ้ะ
ตอนตื่นเขาจะเป็นยังไงนะ

สงสารคุณเลขา
คุณเจ้านายรู้ตัวเองช้าจริงๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 06-07-2017 23:03:28
รอลุ้นต่อปายยย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Tuffina ที่ 06-07-2017 23:21:37
โฮววววว น้องขวัญลูกกกก :hao5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 06-07-2017 23:24:04
โถววน้องขวัญของชั้นนน บอสจะเอาไงคะ!!
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 06-07-2017 23:48:03
น้องขวัญน่าสงสาร ตื่นมาจะเป็นยังไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 07-07-2017 11:05:24
 :katai1: :katai1: โอยยยแล้วจะยังไงละทีนี้ :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 07-07-2017 13:03:10
แล้วทัพก็ตื่นขึ้นมา คิเว่าเป็นหมอก ตึงโป๊ะ 5555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Panizzz3838 ที่ 08-07-2017 15:27:53
 :mew6: :mew5: :mew6:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: abbaba ที่ 09-07-2017 19:00:19
ทิ้งไว้คราวนี้เจ็บกว่าเดิมอีกค่าาาา มาต่อเร็วๆนะคะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 10-07-2017 10:24:59
ค้างงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 10-07-2017 11:59:37
ถามว่าน้องใจง่ายมั้ยที่ปล่อยตัวปล่อยใจก็ใช่ แต่เรารักน้องเราจะไม่ว่าน้อง แง้ รู้สึกเหมือนลูกถูกขโมยไปจากอกยังไงก็ไม่รู้5555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: PAtxxkMxxn ที่ 10-07-2017 18:23:03
อีทัพพพพพ :hao7: :angry2:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 10-07-2017 19:16:48
อิตาจอมทัพจะรู้มั๊ยว่านอนกับน้อง :serius2:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 10-07-2017 20:29:52
สงสารขวัญ
คุณเจ้านายปู้ยี้ปู้ยำเสร็จแล้วก็ดูแลขวัญด้วยนะ
อย่าทำให้ขวัญเข้าใจผิดอีก สงสาร :mew6:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Panizzz3838 ที่ 11-07-2017 00:27:32
 :-[ :o8: :-[
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 11-07-2017 08:40:32
ง่ะ ขอให้หักมุม ขอให้ไม่เป็นต่อไปแบบที่คิด  :katai1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 11-07-2017 14:57:06
บางอารมก็อยากจับอิตานี่ไปผัดๆๆใส่พริกใส่เกลือ หรือเอาอะไรฟาดๆๆๆๆหัวให้สมองเรื่องพวกนี้กระเตื้องขึ้นบ้าง กริ้สสสสสสสสส อยากจับมันทุ่มเว้ยยยย  :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 11-07-2017 15:15:27
ไม่อยากยกน้องขวัญให้คุณจอมทัพเลยยยยยย พระเอกที่สำรองไว้อยู่ไหนคะ ออกโรงได้แล้ว
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 11-07-2017 15:27:52
Rule#5 No one else matters.


"อือ..."



ขวัญข้าวรู้สึกตัวตื่นขึ้นพร้อมความเจ็บระบมที่ช่วงล่างของลำตัว ร่างเปลือยเปล่าขยับตัวลุกขึ้น ทว่าท่อนแขนแข็งแรงที่พาดอยู่ที่เอวทำให้เขาชะงักค้าง ขวัญข้าวกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก หันไปมองเจ้านายของตนที่ยังคงนอนหลับสนิทโดยใช้เขาเป็นหมอนข้าง



ทำลงไปจริงๆด้วย....



ร่างเล็กซุกหน้ากับฝ่ามือ ไม่อยากเชื่อว่าตัวเองปล่อยอารมณ์ให้ครอบงำเหตุผลได้ถึงขนาดนี้



ต้องรีบออกไปจากที่นี่



ขวัญข้าวงัดตัวเองออกจากอ้อมกอดของเจ้านายอย่างระมัดระวัง แล้วรีบเก็บเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมาใส่ ร่างที่เจ็บระบมไปทั้งตัวหันไปมองคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกมาจากห้องพักสุดหรูนั้น ขวัญข้าวหยุดแวะที่ล็อบบี้ของโรงแรม ความเป็นเลขาที่ถูกปลูกฝังมาอย่างดีทำให้เขาไม่สามารถละเลยหน้าที่ของตัวเองได้



"ช่วยเอาอาหารเช้ากับยาแก้ปวดหัวขึ้นไปที่ห้อง754ด้วยครับ"









จอมทัพพลิกกายไปมาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตื่นขึ้นเต็มตาเมื่อรู้สึกว่าเตียงที่นอนอยู่นั้นไม่ใช่ของตน ร่างสูงเด้งตัวขึ้นจากเตียงก่อนจะหงายหลังตึงกลับลงไปจากความปวดจี๊ดที่หัว จอมทัพนอนนิ่งอยู่นานก่่อนจะค่อยลุกกลับขึ้นมานั่งอีกครั้ง ร่างสูงพยายามเค้นความจำถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่จำได้เพียงว่าตนโทรชวนรองประธานบริษัทซึ่งเป็นญาติผู้น้องมาดื่มเหล้าย้อมใจหลังจากถูกมธุวันหักอก และคลับคล้ายคลับคลาถูกใครบางคนหิ้วขึ้นมาที่ห้องแห่งนี้ ก่อนที่เขาจะได้ปลดปล่อยอารมณ์กับคนที่เขาจำไม่ได้แม้แต่ใบหน้า



ทั้งที่อุตส่าห์คิดว่าหากชวนเมฆามาดื่มและหลีกเลี่ยงการไปที่ผับบาร์จะช่วยให้เขาไม่ให้แสดงนิสัยเก่าๆที่เมาแล้วมักจะ...คึกคะนองกว่าปกติ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาโดนน้องเทเสียอย่างนั้น



ทั้งที่ตั้งแต่เมื่อตอนที่ตั้งใจว่าจะจีบมธุวันมา ร่างสูงรักษากฎเกณฑ์ของตัวเองที่จะไม่ยุ่งกับใครได้อย่างดีมาโดยตลอด ไม่คิดเลยว่าเมื่อถูกอีกฝ่ายหักอกจะทำให้เขาเป็นเอามากขนาดนี้



ไม่สิ...ต้องบอกว่า เมื่อถูกอีกฝ่ายชี้ทางสว่างให้คงจะถูกกว่า


เพราะตอนนี้จอมทัพรู้แล้วว่า คนที่นั่งอยู่ในหัวใจของเขาด้วยรอยยิ้มน่ารัก สีหน้าอ่อนโยน และความทุ่มเทที่มีให้กับเขาไม่หยุดหย่อน ไม่ได้ชื่อมธุวัน



เขาไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะโง่เง่าได้ขนาดนี้ ทั้งความรู้สึกผิด ความโมโหตัวเอง และความอับอายทำให้ร่างสูงตัดสินใจออกมาหาเหล้ากิน โดยคิดว่าจะสะสางความรู้สึกของตัวเองทีหลัง



แต่ตอนนี้ เขาไม่กล้าจะไปสู้หน้ากับขวัญข้าวหลังจากที่นอนกับใครไม่รู้ในขณะที่เมาจนไม่รู้เรื่องหรอกนะ



จอมทัพกลอกตามองเพดานสีขาวสะอาดตา นึกถึงภาพเหตุการณ์ในความฝันเมื่อคืนพร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่




เขาฝันเห็นขวัญข้าว



เขาฝันเห็นร่างบอบบางขาวนวลเนียนที่มักจะซุกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อทำงานแขนยาวที่ดูอย่างไรก็เหมือนเด็กขโมยชุดพ่อมาใส่เล่นนั้น หน้าท้องแบนราบและยอดอกสีชมพูน่าลิ้มลอง พร้อมทั้งใบหน้าแดงก่ำที่แม้จะดูหวาดกลัว แต่กลับดูเชิญชวนอย่างน่าประหลาด



นี่จิตใต้สำนึกของเขา อยากจะทำให้ชวัญช้าวที่แสนไร้เดียงสาแปดเปื้อนขนาดนั้นเลยเหรอ?



จอมทัพเริ่มรู้สึกว่าเขาควรนัดพบจิตแพทย์เสียแล้ว



เขาไม่รู้หรอกนะว่าคนที่เขานอนด้วยเป็นใคร แต่เขาก็แอบรู้สึกผิดที่ใช้อีกฝ่ายโดยที่เห็นเพียงแต่ใบหน้าแดงก่ำและเรือนร่างที่บิดเร่าไปด้วยรงอารมณ์ใต้ร่างเขาของขวัญข้าวเท่านั้น แต่เขาก็รู้สึกโล่งใจที่อย่างน้อยคนที่ได้เห็นด้านป่าเถื่อนและชอบตักตวงอย่างไม่รู้จักอิ่มของเขาไม่ใช่ขวัญข้าวตัวจริง เพราะเขาไม่รู้ว่าคนที่ดูบอบบางราวกับแก้วเจียระไนอย่างขวัญข้าวจะสามารถรับมันได้มากแค่ไหน




คิดถึงขวัญจัง...



ร่างสูงสะบัดหัวไล่ความคิดที่เขามีเป็นปกติ แต่วันนี้มันกลับทำให้เขารู้สึกกระดากอายอย่างบอกไม่ถูก จอมทัพค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้สมองปลอดโปร่งขึ้น เมื่อแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดเมื่อคืนที่ถูกพับเป็นระเบียบวางไว้ให้ที่เก้าอี้ข้างเตียง ร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องนอน จอมทัพขมวดคิ้วเมื่อพบกับชุดอาหารเช้าและยาแก้ปวดหัว




โชคดีนะเนี่ยที่ดูเหมือนเขาจะถูกคนดีๆหิ้วขึ้นมา



ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ร่างสูงก็ยังคงเช็คกระเป๋าเงินและโทรศัพท์ของตัวเอง เมื่อเห็นว่าทุกอย่างยังอยู่ครบ นักธุรกิจหนุ่มจึงนั่งลงแล้วเริ่มทานอาหารเช้าเล็กน้อยเพื่อที่จะได้กินยาแก้ปวดหัว ก่อนจะกดโทรศัพท์ในห้องเพื่อให้โรงแรมช่วยเรียกแท็กซี่กลับคอนโดของตน



จอมทัพยังคงลังเลระหว่างการเดินเข้าไปหาขวัญข้าวพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่และขนมกองโต และการทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในหัวใจของเขาในช่วงเวลาไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ไม่ได้เจอกัน สุดท้ายเขาก็เลือกอย่างหลัง ด้วยเหตุผลอันเรียบง่ายที่ว่า



เขาปอดแหก



เขาไม่รู้ว่าขวัญข้าวรู้สึกยังไงกับเขา เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายเห็นเขาเป็นเพื่อน หรือเป็นแค่เจ้านายที่ไม่ได้เรื่องและทำให้ร่างเล็กต้องคอยดูแลอยู่เสมอ เขาไม่กล้าที่จะทำอะไรบุ่มบ่ามทั้งที่ตอนที่เขาจีบมธุวัน จอมทัพไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ แถมยังไม่เรื่องเมื่อคืนเป็นชนักติดหลัง



ขุดหลุมฝังตัวเองแล้วมั้ยล่ะไอ้จอมทัพ










“ขวัญยังไม่เข้าเหรอ?”




เมื่อมาถึงที่ทำงาน สิ่งแรกที่จอมทัพสังเกตเห็นคือความว่างเปล่าที่โต๊ะที่ตั้งอยู่หน้าห้องทำงานของเขา ร่างสูงถามพนักงานที่เดินผ่านไปมา แต่ก็ได้รับคำตอบเป็นเสียงเดียวกันว่ายัังไม่เห็นเลขาของเขาตั้งแต่เช้า ซึ่งผิดวิสัยของขวัญข้าวเป็นอย่างมาก ร่างสูงจ้องโทรศัพท์อย่างเป็นกังวล ไม่มั่นใจว่าควรจะโทรหาอีกฝ่ายดีหรือไม่



“ขอโทษนะครับที่มาสาย”



แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น จอมทัพเงยหน้าขึ้นจากจออย่างตกใจ



“เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ ทำไมวันนี้ถึงมาสายล่ะ?”



“ผม…ไม่สบายนิดหน่อยน่ะครับ”



ขวัญข้าวยิ้มอย่างอ่อนเพลีย รู้สึกโล่งใจที่ดูเหมือนว่าจอมทัพจะจำเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เลย จอมทัพลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินดังนั้น มือใหญ่ยกขึ้นเตรียมจะวางบนหน้าผากของเลขา ก่อนที่มือนั้นจะชะงักกึกกลางอากาศ ปกติจอมทัพไม่เคยคิดมากเวลาแตะเนื้อต้องตัวขวัญข้าว และขวัญข้าวไม่เคยว่าอะไรเขา แต่วันนี้ร่างสูงกลับรู้สึกเขินอายที่จะแตะหน้าผากของอีกฝ่ายขึ้นมาเสียอย่างนั้น



เป็นเอามากนะเรา...



ฉับพลันร่างสูงก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังสั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง รอยรักสีกุหลาบกระจายทั่วต้นคอขาวเนียนโผล่บนเสื้อทำงานของขวัญข้าว ร่างสูงรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะล้มตึงลงไปบนพื้น ขวัญข้าวเห็นท่าไม่ดีจึงรีบประคองเจ้านายไว้อย่างเป็นห่วง




“นั่งก่อนมั้ยครับ ผมว่าคุณดูซีดๆนะครับ”



จอมทัพพยักหน้า ปล่อยให้คนตัวเล็กประคองเขากลับไปนั่ง ทั้งที่สายตาของชายหนุ่มไม่อาจละไปจากต้นคอขาวที่มีรอยตำหนินั้นได้เลย



มันเป็นใคร?!



“ขวัญ เมื่อคืนขวัญได้ไปไหนรึเปล่า”




ร่างสูงถามขึ้นก่อนจะห้ามตัวเองไว้ได้ทัน ขวัญข้าวชะงัก หลบสายตาเขาอย่างมีพิรุธ ก่อนจะตอบกลับมา




“ไม่นี่ครับ ผมก็กลับบ้านกับพี่สองเหมือนทุกวัน”




ภาพร่างเล็กที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้กับพนักงานฝ่ายบุคคลย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ จอมทัพกัดฟันกรอด เตือนตัวเองไม่ให้ทำตัวมีพิรุธให้ร่างเล็กผิดสังเกต




“กลับบ้านแล้วไม่ได้ออกไปไหนเลยเหรอ?”



“ไม่ครับ”ร่างเล็กยืนยัน ยังคงไม่ยอมสบตาเขา



ดังนั้น ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือเจ้าของรอยพวกนี้ คือไอ้พนักงานชีกอที่ชอบมาวอแวกับขวัญของเขาตลอดเวลาคนนั้น!!




จอมทัพเพิ่งเข้าใจเดี๋ยวนี้ ว่าความรู้สึกหวงขวัญข้าวจนอยากจะล่ามโซ่ขังเอาไว้ในห้องของตัวเอง ไม่ใช่ความรู้สึกเป็นห่วงตามประสาพี่ชายที่เอ็นดูน้องอย่างที่เขาเข้าใจ



จอมทัพไม่เคยรู้ว่าก่อนว่าตัวเองเป็นคนขี้หวงขนาดนี้...



“คุณจอมทัพครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะครับ”



ขวัญข้าวเหลือบมองคนที่จู่ๆก็เหม่อไปเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่อย่างเป็นห่วง หรือว่าคุณจอมทัพจะยังเมาค้างจากเมื่อคืนอยู่กันนะ?



“เดี๋ยวก่อนขวัญ” จอมทัพเอ่ยรั้งตัวคนที่กำลังจะเดินออกไปไว้ก่อนจะรู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำอะไรลงไป คนถูกเรียกหันกลับมารอฟังคำสั่ง ร่างสูงอึกอัก ไม่รู้ว่าคนจะพูดอะไรออกไปในตอนนี้ “ฉันเห็นร้านอาหารเปิดใหม่ใกล้ๆนี่ เที่ยงนี้ไปกินข้าวกันมั้ย?”
ขวัญข้าวเม้มปากแน่นจนแทบเป็นเส้นตรง หลุบตาลงต่ำราวกับกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง จอมทัพไม่แน่ใจว่าเกิดอะรขึ้นภายในหัวของร่างเล็ก จนกระทั่งอีกฝ่ายเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก



“ผม..ผมมีนัดกับพี่สองแล้ว ขอโทษนะครับ”



จอมทัพพยักหน้า รู้สึกไม่ถูกชะตากับพนักงานฝ่ายบุคคลที่เขาไม่เคยพูดคุยด้วยจริงจังคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ









ไอ้หมอนั่นจะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ เซ้นส์ของเขาบอกว่าอย่างนั้น

-----

เมตตาคุณจอมทัพด้วยเถิดเจ้าค่ะ :hao5:
รู้สึกพระเอกแต่ละคนนี่น่าตบทั้งนั้นเลย55555
สั้นๆแต่ฉันรักเธอ(?)
มาต่อแล้วนะ ดุ๊กดิ๊กๆ :katai5:
ขอบคุณที่รอค่า
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: krayfanxing ที่ 11-07-2017 16:00:58
อยากจะตะโกนใส่หน้าคุณจอมทัพดังว่า "คุณนั่นล่ะค่ะที่ปล้ำน้องขวัญ!!!!!!!" อยากให้ตุณเมฆาเดินไปบอกจริงๆว่าส่งขวัญไปดูแล หงิดอีพระเอก
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 11-07-2017 16:05:34
เอายาแก้ปวดปาใส่จนกว่าจะตายได้ไหม
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 11-07-2017 16:34:02
 :z3: :z3: :z3:

ขอเซนทรัม บำรุงสมองให้พระเอกหน่อยยยย

 :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-07-2017 18:37:03
ขอพาราให้คนอ่านหน่อยค่ะ  :เฮ้อ: 

ฝากเอาพาราทั้งกระปุกปาใส่พระเอกด้วยยิ่งดีค่ะ ให้กินคงไม่หาย  :mew5:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-07-2017 18:55:45
อยากหาอะไรเขวี้ยงหัวเหลือเกิน
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 11-07-2017 19:03:51
จอมทัพตามสืบหน่อยเถอะว่าตัวเองนอนกับใคร จะได้ไม่น้องหึงหวงหน้ามืดตามัว เดี๋ยวน้องขวัญจะช้ำหนัก
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 11-07-2017 19:20:56
เอิ่ม พูดอะไรไม่ออกกับพระเอก ทำเอง ลืมเอง หึงเอง โยนความผิดเอง  :z3:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 11-07-2017 19:23:26
ชอบไล่อ่านคอมเม้นเรื่องนี้ ดุเดือดดีแท้555555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 11-07-2017 19:27:59
คุณจอมทัพ  งือ  เฮ้อ
สงสารน้องขวัญง่ะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 11-07-2017 22:03:56
เรื่องชักจะยุ่งกันไปใหญ่ คนหนึ่งขอแค่ได้รัก อีกคนก็ท่ามาก  :เฮ้อ:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 11-07-2017 22:21:36
ไม่อยากพูดแรงๆ เลยนะ แต่อินนน
โง่จริงๆคุณหัวหน้า! โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย :katai1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 11-07-2017 22:31:43
เซนท์นายแย่มากทัพ ควรไปถามเพื่อนนายก่อนนะเรื่องเมื่อคืน 555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 12-07-2017 11:57:22
จอมทัพเอ๋ย
ฉลาดทุกเรื่อง
ยกเว้นเรื่องความรัก!!!!!!!
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: Kaavvee ที่ 12-07-2017 12:07:11
คุณจอมทัพ...แกละโว้ยยยยยเป็นคนทำน้องอะ
อะโห ปวดหัวกับพระเอก555555555
ใครก็ได้ส่งปลาไปที คุณจอมทัพเอะใจหน่อยค่ะคุณ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 12-07-2017 12:46:25
เดินเรื่องเร็วมากป้าชอบ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 12-07-2017 16:47:28
 :serius2: อ้าววว!!!ไปกันใหญ่แร้ว
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 12-07-2017 17:19:14
โว้ยยยยยยย โง่มากนายจอมทัพ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 12-07-2017 18:01:05
 :angry2: อยากจะชี้หน้าด่า แกนั่นแหละคนทำ พระเอกนี่มัน...ฮึ่ย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#4 100% คห92 P4
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 12-07-2017 18:39:27
ซะงั้น
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 12-07-2017 20:49:40
พ่อคุณเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว โอ้ย5555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 12-07-2017 21:03:05
เหนื่อยกับดราม่าประเภทเข้าใจไม่ตรงกันเหลือเกินนน ฮือออออ มันอึดอัดใจ อยากจะจับตัวละครมานั่งต่อหน้าแล้วให้คุยกันเหลือเกินค่ะ!
คุณเจ้านายก็ไม่รู้จักถามน้องเนอะว่าหิ้วใครไป มโนชนะเลิศเว่อร์
ส่วนคุณเลขาก็ไม่รู้คิดอะไรอยู่ ท่าทางจะไปกันใหญ่แล้ว โอย ปวดหัวค่ะ 55555555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 12-07-2017 23:55:39
ตามมมมๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 13-07-2017 00:16:54
ฉลาดเรื่องอื่นเลยไม่ฉลาดเรื่องของตัวเองสินะ  :z3:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 23-07-2017 10:07:05
รอตอนต่อไปค่าาา หมั่นไส้จอมทัพมานานละ นุ้งขวัญเอาคืนให้สุดเลยลูก อย่าไปยอม
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 23-07-2017 14:46:49
อิตานี่กินน้องแล้วก็จำไม่ได้ :z6:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 25-07-2017 21:40:23
เมื่อไรตอนต่อไปจะมาหรอ ยังรออยู่นะค่า
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 27-07-2017 11:54:28
มาอ่านใหม่ก็ยังคงเชียร์นุ้งขวัญ สู้ๆลูก55555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 28-07-2017 08:13:18
คุณจอมทัพกลับไปดูกล้องวงจรปิดโรงแรมหรือโทรไปหาเมฆบัดเดี๋ยวนี้เลยค่ะ แล้วกลับมาดูแลนุ้งขวัญด่วนน

ส่วนนุ้งขวัญอย่าเพิ่งตีโพยตีพายกับความคิดตัวเอง อีกฝ่ายเค้าไม่รู้เรื่องด้วย มาหันหน้าคุยกันค่ะ ไม่ก็หนูเดินหน้าจีบเลย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Rule#5 50% คห123 P5
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 29-07-2017 17:37:29

“ข้าวมีอะไรรึเปล่า ทำไมจู่ๆถึงชวนพี่ออกมากินข้าว”



สองถามขึ้นอย่างประหลาดใจขณะที่คลุกเคล้าเครื่องปรุงในก๋วยเตี๋ยวของตัวเอง ขวัญข้าวยกน้ำขึ้นดื่มอย่างอึดอัด จากวินาทีแรกที่เจอกันหลังจากเรื่องเมื่อคืน เขารู้ตัวทันทีว่าตัวเองไม่สามารถมองหน้าจอมทัพได้ โดยไม่นึกถึงเรื่องน่าอายที่เขายอมให้ร่างสูงทำกับเขา เขาไม่สามารถรับรู้ถึงตัวตนของจอมทัพได้โดยไม่นึกถึงลมหายใจที่รินรดต้นคอของเขา ริมฝีปากร้อนที่ฝากรอยรักไว้ตามเรือนร่าง เขาไม่สามารถแยกคุณจอมทัพที่เป็นเจ้านายของเขาออกจากร่างสูงที่แสดงความเป็นเจ้าของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าจนเขาสลบไปได้ และนั่นกำลังจะกลายเป็นปัญหาหากเขาไม่ทำอะไรกับมัน



ร่างเล็กไม่สามารถเปิดโอกาสให้เขาคิดเข้าข้างตัวเองได้หากเขายังต้องการเป็นเลขาของจอมทัพต่อไป




“ที่พี่สองเคยบอกว่ามีคนอยากแนะนำให้ผมรู้จัก...พี่พูดจริงๆใช่มั้ยครับ”




คนอายุมากกว่าสำลักเส้นก๋วยเตี๋ยวจนไอค่อกแค่กหน้าดำหน้าแดง ขวัญข้าวรีบหยิบแก้วน้ำส่งให้อีกฝ่าย สองรับมาดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่อยากเชื่อ แต่ก็ตื่นเต้นอยู่ในทีที่ในที่สุดน้องรักของเขาก็ตาสว่าง




“เอาจริงดิ พูดแล้วห้ามคืนคำนะ...”




เสียงของร่างสูงหายไปในลำคอเมื่อเขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้




“เดี๋ยว..ทำไมจู่ๆข้าวถึงเปลี่ยนใจล่ะ อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนโดนมันทำอะไรมา?”




คนถูกถามส่ายหน้าพรืด



“เปล่าครับ! ผมก็แค่...อยากเปลี่ยนบรรยากาศ”




สองหรี่ตามองคนอายุน้อยกว่าอย่างไม่ไว้วางใจ แต่เมื่อในที่สุดขวัญข้าวก็ยอมเปิดใจให้กับคนอื่นเสียที เขาก็ไม่อยากจะพูดอะไรที่ทำให้น้องเปลี่ยนใจ




“งั้นพรุ่งนี้หลังเลิกงานทำตัวให้ว่างไว้นะ”ชายหนุ่มบอก ขวัญข้าวดูจะตกใจเล็กน้อยกับความรวดเร็ว แต่ก็พยักหน้าแต่โดยดี
ชายหนุ่มรุ่นพี่ก้มลงจัดการกับก๋วยเตี๋ยวของตัวเองต่อ นึกขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ขวัญข้าวนึกเปลี่ยนใจ เพราะน้องรักของเขาควรจะได้เจอกับคนที่เห็นค่าของเขาได้แล้ว







จอมทัพกำลังเดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่นอยู่ในห้องทำงาน ร่างสูงไม่รู้ว่าเขาจะเริ่มต้นจากตรงไหน เขาไม่มีข้อมูลอะไรของผู้ชายคนนั้น นอกจากว่าอีกฝ่ายอยู่แผนกบุคคล ซึ่งทำให้การถามซอกแซกเกี่ยวกับคนคนนี้ยากขึ้นไปอีก




หางตาของเขาเหลือบไปเห็นร่างโปร่งในชุดสูทที่กำลังเดินผ่านห้องทำงานของเขา เหมือนนางฟ้าที่กรีดกรายลงมาจากสรวงสวรรค์เพื่อชี้ทางส่วางให้แก่จอมทัพผู้โง่เขลา ชายหนุ่มแทบจะเปิดประตูกระโจนใส่มธุวันที่ก้าวถอยไปครึ่งก้าวอย่าง
ตกใจ ถึงแม้ใบหน้าเรียบเฉยอยู่ตลอดเวลาจะไม่ขยับแม้แต่มิลลิเมตรเดียวก็ตาม




“คุณหมอก ช่วยผมด้วยครับ!”




“ถ้าคุณก้าวเข้ามาอีกก้าวเดียวผมจะร้องให้คนช่วย”



ร่างโปร่งขู่เสียงเรียบ จอมทัพยกมือทั้งสองข้างขึ้นอย่างยอมแพ้ ก้าวถอยห่างออกจากร่างของเลขาผู้เยือกเย็นของประธานบริษัทเล็กน้อยเพื่อเว้นช่องว่างให้อีกฝ่าย ผายมือไปยังห้องทำงานของตน



“ขอร้องนะครับคุณหมอก เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเรา”



คนฟังเลิกคิ้วสูง ทำเอาคนที่โมเมว่าพวกตนเป็นเพื่อนกันยิ้มแห้ง



“ผมอยากคุยเรื่องขวัญน่ะครับ”



และนั่นทำให้มธุวันยอมตามเขาเข้ามาในออฟฟิศแต่โดยดี จอมทัพพอจะดูออกว่าถึงแม้ร่างโปร่งจะได้รับฉายาว่าปีศาจน้ำแข็งจากคนในบริษัทเพราะดูเหมือนเป็นคนที่ไม่สนใจความเป็นไปของใคร แต่จริงๆแล้วมธุุุวันเป็นคนที่มักจะเผลอใส่ใจคนรอบข้างของตนโดยไม่รู้ตัว ยิ่งขวัญข้าวที่ร่างโปร่งเป็นคนสอนงานกับมือ เขายิ่งรู้สึกว่ามธุวันเอ็นดูเป็นพิเศษ



“ขวัญข้าวทำไมครับ?”



ดังคาด มธุวันยอมตกหลุมพรางอย่างง่ายดายถึงแม้จะมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่ไว้ใจ



“คือ…ผมเป็นห่วงขวัญน่ะครับ ดูเหมือนเขาจะสนิทกับคนที่ชื่อสองจากแผนกบุคคลมากขึ้นเรื่อยๆ”




“คุณสอง? ผมว่าสองคนนั้นก็สนิทกันมานานแล้วนะครับ”มธุวันแย้ง ซึ่งไม่รู้ทำไม ท่าทีไม่แปลกใจของร่างโปร่งยิ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด




“ผมแค่อยากรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง คุณหมอกพอจะรู้จักเขาบ้างมั้ยครับ”




“คุณสองเป็นคนดีมากครับ ขยันทำงาน มีมนุษยสัมพันธ์ดี เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน รักครอบครัว ถึงจะชอบอวดภรรยาจนเพื่อนร่วมงานหมั่นไส้ก็เถอะ”




มธุวันส่ายหน้าอย่างเพลียจิต ขนาดเขาที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครยังรู้กกิตติศัพท์ความหลงภรรยาของเพื่อนร่วมงาน แต่ก็นั่นแหละนะ จอมทัพเป็นถึงกรรมการบริหาร และมักจะเป็นคนที่ถูกวานให้ไปประชุมนอกสถานทที่บ่อยๆจนบางครั้งแทบไม่ได้เข้าบริษัทคงจะไม่เคยได้ยินเรื่องนี้




จอมทัพคิดตามคำพูดของอีกฝ่าย ถ้าคนเข้มงวดอย่างมธุวันยังชมขนาดนี้ หรือว่าเขาจะมองอีกฝ่ายผิดปะ...




เดี๋ยว...ภรรยา??




“คุณสองแต่งงานแล้วเหรอครับ?”




“ครับ รู้สึกว่าจะมีลูกสาวสองสามคน ผมจำไม่ค่อยได้” มธุวันก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ “ผมต้องไปแล้ว แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องของคุณสองหรอกครับ ผมว่าเขาไม่ทำอะไรขวัญข้าวหรอก”




…แต่ถ้าเป็นคุณก็ไม่แน่




เลขามาดนิ่งขอตัวกลับไปทำงาน ทิ้งให้จอมทัพเดินวนไปวนมาในห้องเหมือนหนูติดจั่น ชายหนุ่มไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำตอนที่ร่างในห้วงความคิดซึ่งเคาะกระจกอยู่นานแล้วเปิดประตูเข้ามาหาเขาด้วยความเป็นห่วง




“คุณจอมทัพ เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”



“ขวัญ? กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”



ตั้งแต่ที่เห็นคุณกับคุณมธุวันคุยกันอย่างสนิทสนมในนี้นั่นแหละครับ



แค่ความคิดในหัวก็บอกชัดแล้วว่าเขาขมขื่นแค่ไหน ขวัญข้าวได้แต่ภาวนาว่าความรู้สึกนั้นไม่ได้ฉายชัออกมาบนใบหน้าของเขา




“เมื่อกี้ครับ คุณจอมทัพเป็นอะไรครับ...เครียดเรื่องคุณมธุวันเหรอ?”




จอมทัพสะอึกเมื่อเห็นอีกฝ่ายมองมาด้วยสายตาเป็นห่วง จะตอบรับก็ไม่ได้ปฎิเสธก็ไม่ดี



“เอ่อ...”




“ไม่ต้องห่วงนะครับ คุณจอมทัพน่ะ ทั้งหล่อทั้งเท่ เพอร์เฟ็คต์ที่สุดเลย ยังไงก็ต้องจีบคุณมธุวันติดแน่ๆครับ! ผมจะช่วยเต็มที่เลย!”




หนึ่งปีผ่านไปขวัญข้าวก็ยังคงทึ่งในความสามารถในการแสร้งเชียร์ให้คุณจอมทัพทำสำเร็จด้วยสีหน้าเอาใจช่วยสุดชีวิตทั้งที่ในใจภาวนาในอีกฝ่ายล้มเหลวอยู่ลึกๆของตัวเอง




“…ขอบใจนะ”



เมื่อเห็นเลขาตัวน้อยกระตือรือร้นจะช่วยเขาด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยมแบบนั้น เขาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะพูดอย่างอื่นนอกจากนั้น




ไม่สิ! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องนี้นะ!



เขาต้องกำจัดตัวอันตรายอย่างไอ้สองออกไปจากชีวิตของขวัญข้าวก่อนต่างหาก




“ขวัญ..ฉันมีเรื่อง...”




“อ๊ะ แย่แล้ว อีกสามนาทีจะประชุมแล้วนะครับ รีบไปกันดีกว่า”




ขวัญข้าวก้มมองนาฬิกาข้อมืออย่างแตกตื่น คว้าข้อมือของเจ้านายและแฟ้มเอกสารด้วยมืออีกข้างแล้วลากร่างสูงไปยังห้องประชุมใหญ่ทันที






จอมทัพได้แต่ทำตามอย่างไม่มีทางเลือก ดูท่าเขาจะต้องหาเวลาบอกเรื่องนี้กับขวัญข้าวทีหลังเสียแล้ว




------


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 29-07-2017 18:05:15
เหอๆๆ  จอมทัพจะจีบติดไหมเนี่ย  เฮ้อ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 29-07-2017 18:30:03
ชอบกันแล้วแท้ๆเฮ้อ :z3:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 29-07-2017 18:49:57
รู้สึกอะไรมั้ย?!!!! รู้สึกว่าจอมทัพนี่กากๆ เหมือนกันมั้ย? 555555 #จอมทัพคนกาก
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: sodamint.11 ที่ 29-07-2017 18:57:31
ชอบอ่านแล้วสนุกๆๆแต่อึดอัดกับความซื่อบื้อของพระเอกและความ :serius2:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 29-07-2017 19:10:59
โธ่ สงสารน้องขวัญที่ต้องมาชอบคนซื่อบื้อบรรลัยแบบนี้ :katai1: :katai1:
นี่คุณจอมทัพ อย่ามัดแต่ปอดแหกนะ
ระวังเถอะ นอกจากปอดจะแหกแล้ว
ปากอาจจะเคี้ยวแห้วเต็มปากก็ได้
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 29-07-2017 22:34:51
ความหายไปนานและมาต่อแบบนี้นั้นนนน
ยังอ่านไม่หนำใจโลยยย
โหยหวนนนนนน

อ้อนวอนคนเขียน
ได้โปรดอย่าทิ้งช่วงไปนาน
คนอ่านคิดถึง
อยากอ่านต่อแล้ววว
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-07-2017 22:44:24
 :z3: ขอตอนต่อไปเลยได้ไหม  :z3:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 29-07-2017 23:02:00
จอมท้าพพพพพ
หมามันจะคาบไปแดก ;-;
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: Tuffina ที่ 29-07-2017 23:50:27
คะ คะ คะ ค้างค่ะ... แต่ถ้าจอมทัพยังป๊อดไม่ทำอะไรอีกหละก็ ฮึๆ อดแน่ๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 30-07-2017 00:26:39
ฮืม คนนึงก็จะตัดใจ คนนึงก็จะจีบ รีบหันหน้าพูดตรงๆกันเถอะ ก่อนจะสายเกินไป
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#5 100% คห152 P6
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 04-08-2017 11:31:21
Rule #6: Make yourself happy



วันนี้เขาต้องพูดกับขวัญข้าวเรื่องของสองให้ได้




จอมทัพบอกกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาระหว่างแปรงฟัน อาบน้ำ แต่งตัว และขับรถมาทำงาน  เขาบอกตัวเองอย่างนั้นถึงแม้ว่าขวัญข้าวจะเดินเข้าออกห้องของเขาตลอดทั้งเช้า แต่ก็ยังไม่มีความกล้ามากพอที่จะเอ่ยออกไป




“คุณจอมทัพครับ มีอะไรรึเปล่าครับ ดูไม่ค่อยสบายใจเลย”




ขวัญข้าววางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะ ดึงปากกาที่ร่างสูงควงไปมาไม่หยุดออกจากมือของชายหนุ่มอย่างช้าๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปกุมมือที่ยังขยับไปมาแม้จะไม่มีปากกาแล้วของอีกฝ่ายไว้ให้หยุดสั่น





รู้สึกผิดทุกครั้งที่ฉวยโอากสสัมผัสความอบอุ่นเพียงเล็กน้อยนี้ แต่ก็ไม่อาจหักห้ามใจได้ทันเวลาสักที




“ไม่เป็นอะไรหรอก โทษทีนะที่ทำให้เป็นห่วง”




จอมทัพดึงมือของตวัเองออกจากร่างเล็กเบาๆ เขาไม่อยากใช้ประโยชน์จากความสงสารของอีกฝ่าย ไม่ใช่ตอนที่เขากำลังจะทำร้ายจิตใจของขวัญข้าวแบบนี้




“มีอะไรก็เรียกผมได้นะครับ”




สีหน้าของขวัญข้าวดูเศร้าหมองลง จอมทัพรู้สึกใจหาย คิดว่าอีกฝ่ายคงเสียความรู้สึกที่เขามีความลับ ร่างเล็กหมุนตัวหันกลับไปยังประตูห้อง นั่นเป็นจังหวะที่ลูกบ้าของจอมทัพเริ่มทำงาน




“คุณสองเขาแต่งงานแล้วนะ”




มือที่เอื้อมไปจับที่จับประตูชะงัก ขวัญข้าวไม่มั่นใจว่าข้อมูลนั่นสำคัญกับเขาอย่างไร ร่างเล็กหันกลับมาหาเจ้านายของตนด้วยสีหน้างุนงง




“ครับ ทำไมเหรอครับ?”




น้ำเสียงที่แสดงถึงความไม่แปลกใจของอีกฝ่ายเป็นสิ่งที่จอมทัพคาดไม่ถึง




“เอ่อ...”




แว่บแรกที่เขาคิดคือ หรือว่าขวัญข้าวจะไม่ถือ?




แต่ขวัญข้าวเป็นคนดีเกินกว่าจะยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว เรื่องนี้เขารู้ดี




หรือว่าเขาจะเข้าใจผิดไปเองทั้งหมด รอยที่อยู่ที่คอของร่างเล็กในวันนั้นอาจเป็นเพียงแผลแมลงกัดต่อยที่อยู่ผิดที่ผิดเวลาก็เป็นได้ จอมทัพรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเพียงแค่คิดแบบนั้น




“อ๋อ…แค่คิดว่าคุณสองเขาดูเด็กมาก เลยคิดไม่ถึงว่ามีครอบครัวแล้วน่ะ”




“พี่สองอายุเท่ากับคุณจอมทัพนะครับ สามสิบแล้วมีครอบครัวก็ไม่ได้แปลกอะไรนี่ครับ” ร่างเล็กแย้งอย่างมีเหตุผล แต่จอมทัพกลับทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็กโดนแกล้งขึ้นมาเสียอย่างนั้น




“ฉันแค่ยี่สิบเก้าต่างหาก ยังไม่ขึ้นเลขสามซะหน่อย”





คนที่จู่ๆก็ไม่อยากแก่ขึ้นมาเถียง เขาไม่อยากให้ขวัญช้าวรู้สึกว่าเขาอายุมากเกินไปสำหรับตัวเอง เพราะแค่นี้เขาก็เสียเปรียบมากพอแล้ว




“ครับๆ ยังไม่สามก็ยังไม่สาม”




ขวัญข้าวยิ้ม ไม่คิดจะต่อล้อต่อเถียงกับเจ้านาย แต่รอยยิ้มนั้นยิ่งทำให้จอมทัพรู้สึกงุ่นง่านทำตัวไม่ถูกขึ้นไปอีก
แต่นี่เป็นโอกาสแล้ว หากเขาต้องการจะเริ่มสานความสัมพันธ์กับขวัญข้าวก็ต้องตอนที่ยังไม่มีคู่แข่งแบบนี้นี่แหละ ทางจะได้สะดวก




“ขวัญ ตอนกลางวันไปหาอะไรกินกันมั้ย?”




“เอ่อ..ขอโทษนะครับคุณจอมทัพ วันนี้คงไม่สะดวก...” ขวัญข้าวก้มหน้างุด




“มีงานเหรอ?” ร่างสูงถามหยั่งเชิง ทั้งที่รู้ดีว่าเที่ยงนี้ร่างเล็กไม่มีธุระอะไรที่เกี่ยวกับบริษัท




“เปล่าครับ...” รอยยิ้มกระอักกระอ่วนปรากฏบนใบหน้าขาว “...ผม..มีเดท...”




จอมทัพพยักหน้า อย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะถึงไม่...ห๊ะ!!!!!



กว่าจะตั้งสติได้ร่างเล็กก็กลับออกไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองเสียแล้้ว จอมทัพรู้สึกช็อค นี่เขามีคู่แข่งเป็นตัวละครนิรนามที่ยังไม่โผล่หัวออกมาอีกเหรอ





จอมทัพใจลอยคิดไปถึงบุคคลต้องสงสัยในบริษัทที่เขาคิดว่าจะเป็นผู้ต้องสงสัยในครั้งนี้ ร่างสูงเหม่อลอยอยู่ในโลกอันโหดร้ายในหัวตั้งแต่ตอนอยู่ในห้องทำงานไปจนถึงตอนประชุมบอร์ดบริหารที่สิ่งที่ธีรเชษฐ์พูดไม่เข้าหูเขาเลยสักนิด



จนกระทั่งแรงหยิกที่ต้นขาทำให้เขาสะดุ้งสุดตัว




“เป็นอะไรรึเปล่านาย?”ธีรเชษฐ์เลิกคิ้วเมื่อเห็นหลานของตัวเองสะดุ้งโหยงขึ้นมา



“ปะ…เปล่าครับ...”



จอมทัพยิ้มแห้งๆ ก้มศีรษะอย่างขอโทษขอโทษให้ผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน รวมถึงมธุวันที่นั่งอยู่ข้างๆเขา เจ้าของแรงหยิกที่สะสมไปด้วยความหมั่นไส้เมื่อครู่




“ถ้าอย่างนั้นมาที่เรื่องต่อไป ผมอยากจะของความร่วมมือให้หนึ่งในนี้ไปเข้าร่วมการสัมนาที่จะจัดขึ้นเป็นเวลาสี่วันที่รีสอร์ทภาคเหนือ...”




โอกาสที่เขาจะได้ทำคะแนนให้ขวัญข้าวผุดขึ้นมาในหัว จอมทัพรีบยกมือทันทีก่อนที่ประธานบริษัทจะพูดจบเสียอีก



“ครับ ผมไปเองครับ”




“เหรอ งั้นฝากด้วยนะ”




แม้จะสงสัยกับท่าทีกระตือรือร้นในการทำงานผิดปกติของหลานชาย แต่จอมทัพมักจะเป็นคนที่เขาส่งไปสัมนาตามงานต่างๆอยู่แล้วด้วยบุคลิกที่เป็นคนร่าเริงเข้ากับคนง่าย เขาจึงไม่ได้ขัดข้องอะไร



ที่เหลือก็คงไม่พ้นการสืบหาว่าบุคคลปริศนาที่ขวัญข้าวจะไปหาในวันนี้คือใคร










‘...ผม..มีเดท...’





เขาบอกคุณจอมทัพไปแบบนั้นจริงๆด้วย ทำไงดีอ่ะ ฮือ




ทั้งที่คิดว่าจะเก็บไว้เป็นความลับ แต่จิตสำนึกในด้านมืดที่เขาไม่คุ้นเคยกลับบอกให้เขาโพล่งออกไปแบบนั้น เพียงแค่ต้องการจะดูปฎิกิริยาของร่างสูง แค่คิดว่าจะได้เห็นความรู้สึกหวงแค่เพียงสักนิดก็ยังดี



แน่นอนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น




ตอนนี้เขานั่งอยู่ในร้านกาแฟบรรยากาศดีในห้างหรูแห่งหนึ่งซึ่งห่างจากบริษัทมาพอสมควร พี่สองเป็นคนเลือกสถานที่นัดพบนี้ให้เขา โดยที่ขวัญข้าวไม่รู้เลยว่าฝ่ายตัวข้ามหน้าตาเป็นอย่างไร ไม่รู้ว่าเพราะเขาเชื่อใจรุ่นพี่ของเขาเต็มที่ หรือเพราะเขาไม่อยากรับรู้กันแน่




ว่าแต่...แล้วเขาจะรู้ได้ไงว่าใครคือคนที่พี่สองนัดไว้ให้เขา




 “คุณขวัญข้าวครับ...”




ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียก ร่างเล็กยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือแดนดิน อาจารย์หนุ่มร่างสูง น้องชายของมธุวันในชุดเสื้อคอปกสีอ่อนกกับกางเกงขายาวที่เน้นรูปร่างสมส่วนหุ่นนักกีฬาของชายหนุ่มให้เป็นที่น่าจับตามองของคนในร้านมากยิ่งขึ้น




“อาจารย์แดนดิน บังเอิญจังเลยครับ”



“พี่จีนกับพี่สองไม่ได้บอกเหรอครับ?”



ร่างสูงมีสีหน้างุนงงกับความแปลกใจของขวัญข้าว



“พี่สอง?”ขวัญข้าวกระพริบตาปริบๆ



“ครับ พี่สองกับพี่จีนบอกว่าจะพาเด็กๆไปเยี่ยมพ่อแม่ต่างจังหวัดช่วงปิดเทอม เขามาขอให้ผมช่วยสอนภาษาอังกฤษให้คนรู้จักสองสามครั้ง พอได้ยินว่าเป็นคุณขวัญข้าวผมเลยตอบตกลง....”เสียงของร่างสูงแผ่วลง ก่อนที่รอยยิ้มของแดนดินจะ
เจื่อนลง “...นี่...คงไม่ใช่ว่าพี่เขาพยายามจับคู่ให้ผมอีกหรอกใช่มั้ยครับ”




ขวัญข้าวได้แต่หัวเราะแห้งๆ ไม่สามารถปฎิเสธข้อกล่าวหานั้นได้




“ขอโทษนะครับ ที่ต้องลากอาจารย์เข้ามาเกี่ยวข้อง...”




“ไม่เป็นไรหรอกครับ” แดนดินหัวเราะในลำคอ แล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามของร่างเล็ก “แต่ไม่คิดเลยนะครับ ว่าคนน่ารักๆอย่างคุณขวัญข้าวจะมีปัญหาเรื่องนี้”




“ผมคงต้องพูดแบบั้นกับอาจารย์มากกว่าครับ”



ขวัญข้าวยิ้ม เลิกคิ้วมองร่างสูงที่ดูเหมือนพระเอกละครเตรียมเข้าฉากทุกองศา




“เรียกผมดินเฉยๆก็ได้ครับ”



“ถ้าอย่างนั้นเรียกผมว่าขวัญหรือข้าวก็ได้ครับ”




“ถ้าอย่างนั้น..คุณขวัญพอจะเล่าให้ผมฟังได้มั้ยครับ ว่าอะไรทำให้คุณถูกพี่สองจากคู่นัดบอดให้แบบนี้”




คำเรียกที่มีเพียงจอมทัพคนเดียวที่ใช้ทำให้ร่างเล็กหน้าแดงเล็กน้อย นึกถึงเจ้านายของตนที่มักเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงร่าเริงตลอดเวลา




“คือ…” ขวัญข้าวอึกอัก ไม่แน่ใจว่าควรจะบอกความจริงกับอีกฝ่ายหรือไม่



“ผมเก็บความลับเก่งนะครับ”







ร่างสูงขยิบตาพร้อมรอยยิ้มมุมปากที่อาจทำให้สาวๆในระยะที่มองเห็นเกิดภาวะหัวใจวายเฉียบพลันได้ รู้ตัวอีกที สิ่งที่อัดอั้นไว้ในอกมาเป็นเวลานานก็พรั่งพรูออกมาจากปากอย่างหยุดไม่อยู่


-------------

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 04-08-2017 12:04:42
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 04-08-2017 12:25:04
คุณจอมทัพสู้ๆน้า จีบขวัญข้าวให้ติด
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 04-08-2017 12:41:37
ทำอะไรแบบเปิดเผยไปเลย กล้าๆ หน่อย จะจีบน้องต้องเดินหน้าได้แล้ว :hao3:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 04-08-2017 13:06:54
อ่า แดนดินนี่ก็แพรวพราวพอตัวนะ
อย่าช้านักล่ะคุณจอมทัพ
ไม่งั้นเราอาจจะย้ายฝั่งเชียร์นะ55556
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 04-08-2017 16:00:42
ดูแล้วคุณจอมทัพมีคู่แข่งที่น่ากลัวนะ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 04-08-2017 20:08:36
ชักช้าสุนัขจะคาบไปรับประทานนะคุณจอมทัพ สุนัขดูดีเสียด้วย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 10-08-2017 06:38:36
รออยู่น้า
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 10-08-2017 09:00:08
โถ่ .... คุณจอมทัพ ทำอะไรหน่อยสิ อย่ามัวแต่เอ๋อออออออ :katai1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 10-08-2017 11:47:44
ช้าๆๆ คุณจอมช้าไปแล้ว โดนคาบแน่ๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 10-08-2017 18:53:55
เชียรให้เกิดศึกชิงนางคะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 10-08-2017 21:22:57
เฮ่ยยยยยยยยยย
แดนดินจะเอาขวัญข้าวไปแล้ววววว

เฮ้อ
ตัดฉับกันเสียได้
รอตอนต่อไปจ้ะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 10-08-2017 22:58:26
 :mew1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 50% คห163 P6
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 11-08-2017 12:21:14

จอมทัพเคยรู้สึกว่าการมุดอยู่ในกองขยะเพื่อสอดแนมขวัญข้าวเป็นสิ่งที่ลำบากที่สุดที่เขาเคยทำ แต่ตอนนี้เขานึกอยากได้กองขยะกองโตมาอำพรางร่างของเขาจากสายตาของคนที่เดินผ่านไปมาในห้างหรูใจกลางเมืองในตอนนี้




เขาแอบตามเลขาร่างเล็กออกมาจากบริษัทโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว ก่อนจะใช้วิชานินจาแฝงกายปะปนกับฝูงงชนไม่ให้ขวัญข้าวมองเห็น ร่างสูงขยับหนวดปลอมและแว่นตาดำที่เมฆาให้มาก่อนหน้านี้ตอนที่เดินสวนกัน ถึงจะไม่มั่นใจว่าทำไมญาติผู้น้องถึงมีของแบบนี้ แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองไม่อยากรู้เหตุผล




ท่าทีมีความสุขและการหัวร่อส่อกระซิกกับไอ้ตัวละครปริศนาที่เขาเคยเห็นในร้านกาแฟใกล้บริษัทก่อนหน้านี้ยิ่งทำให้จอมทัพหัวร้อน อยากจะเอาหัวโหม่งกระจกร้านทะลุเข้าไปหาเลขาของตนให้รู้แล้วรู้รอด




แล้วไอ้หน้าหล่อที่นั่งตรงข้ามก็ใช่ย่อย เดี๋ยวก็โน้มตัวมาใกล้ เดี๋ยวก็ช่วยปัดผม เดี๋ยวก็ขยับเข้าใกล้ ดูยังไงก็มนุษย์ขี้หลีชัดๆ ขวัญข้าวนี่ชอบอยู่แต่กับพวกคนอันตรายจริงๆ




“แม่จ๋าๆ มีลุงแปลกๆเกาะเสาอยู่ด้วย เหมือนจิ้งจกเลย”



“ตายแล้ว อย่าไปมองลูก คนบ้ารึเปล่า...”




จอมทัพรู้สึกว่าคนรอบข้างเริ่มไม่ไว้ใจท่าทีหลบๆซ่อนๆของเขาเท่าไหร่ แต่ร่างสูงยังไม่อยากถอนทัพ ไม่อยากปล่อยขวัญข้าวไว้กับผู้ชายคนนั้นคนเดียว



นอกเสียจากว่า....



แผนการชั่วร้ายเริ่มก่อตัวขึ้นในหัว ร่างสูงลูบหนวดปลอมของตัวเองพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะโฉดชั่วประหนึ่งตัวร้ายในหนังออกมา




“หึๆๆๆฮ่าๆๆๆๆๆ”




“แม่จ๋า หนูกลัว”



“รีบกลับกันเถอะลูก ไม่ไหวเลยสังคมสมัยนี้”




ชายหนุ่มไม่สนใจสองแม่ลูกที่ยังคงวิพากษ์วิจารณ์เขาอยู่ห่างๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก แล้วยกโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นแนบหู







Rrrr



“อ๊ะ…ขอโทษนะครับ”



ขวัญข้าวเหลือบมองโทรศัพท์ของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะ ร่างเล็กขมวดคิ้วเมื่อเห็นชื่อของเจ้านายของตนอยู่บนหน้าจอพร้อมกับรูปถ่ายที่เจ้าตัวเป็นคนเอาโทรศัพท์เขาไปถ่ายเซลฟี่กับเขาตอนที่ร่างเล็กง่วนอยู่กับเอกสารบนโต๊ะ อีกฝ่ายยังบังคับเขาอีกว่าถ้าเปลี่ยนรูปสายเรียกเข้าจะหักเงินเดือน ถึงแม้ขวัญข้าวจะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีทางทำแบบนั้นก็ตาม



แดนดินถือวิสาสะเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ของร่างเล็กเช่นกัน ร่างสูงเลิกคิ้วกับท่าทีสนิทสนมเกินกว่าเจ้านายที่จะไม่มีใจให้กับลูกน้องอย่างที่ขวัญข้าวว่า




“ไม่รับโทรศัพท์เหรอครับ?”



“เอ่อ...”


ขวัญข้าวลังเล คุณจอมทัพรู้ดีว่าเขาออกมาทำอะไร ถ้าหากไม่มีธุระสำคัญคงไม่ติดต่อมา แต่เขาก็ไม่อยากได้ยินเสียงร่างสูงให้ความรู้สึกผิดที่เหมือนกับกำลังนอกใจอีกฝ่ายทั้งที่เขาไม่ได้คิดอะไรด้วยมีมากขึ้นไปอีก



“ขออนุญาตนะครับ”



แดนดินหยิบโทรศัพท์ของร่างเล็กขึ้นรับสายก่อนที่เจ้าของเครื่องจะได้อนุญาต ขวัญข้าวอ้าปากค้างมองคนตรงหน้ากรอก
เสียงใส่โทรศัพท์ของตนพร้อมรอยยิ้มอย่างนึกสนุก



“สวัสดีครับ คุณขวัญข้าวไม่สะดวกคุย มีธุระอะไรรึเปล่าครับ”



‘เอาโทรศัพท์ให้ขวัญ’



เสียงเย็นเยียบกับจิตสังหารที่ส่งมาจากปลายสายสามารถฆ่าคนได้ โชคดีที่แดนดินไม่ใช่คนขี้กลัว



“ขอโทษครับ คุณขวัญไม่ว่าง”



ปลายสายเงียบไปอึดใจหนึ่ง ก่อนที่จอมทัพจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง




‘จะเอาโทรศัพท์ให้ขวัญดีๆหรือจะให้ฉันเข้าไปอุ้มขวัญออกมาจากร้าน?’




โดยไม่ให้คนที่อยู่ตรงหน้าผิดสังเกต ร่างสูงเหลือบมองออกไปหน้ากระจกร้านเพื่อหาบุคคลน่าสงสัย ซึ่งดูจากหนวดปลอมขนาดยักษ์กับแว่นตาดำของร่างสูงที่โผล่ออกมาจากหลังเสาต้นยักษ์หน้าร้าน ผู้ต้องสงสัยของเขาช่างสังเกตได้ง่ายเสียจนน่าขัน



“คุณขวัญครับ ‘เจ้านายของคุณ’จะคุยด้วย”



ไม่รู้ทำไม ขวัญข้าวถึงคำว่า ‘เจ้านายของคุณ’ ที่อีกฝ่ายพูดถึงไม่ได้หมายความถึงตำแหน่งของจอมทัพ ร่างเล็กจะเอื้อมมือ
ไปรับโทรศัพท์ แต่ร่างสูงนำเจ้าอุปกรณ์สื่อสารเครื่องนั้นมาแนบหูเขาเสียอย่างนั้น



ขวัญข้าวยิ้มเจื่อน ยกมือขึ้นจับโทรศัพท์ที่แนบอยู่ที่หูพร้อมกับพยักหน้าขอบคุณอีกฝ่าย



“สวัสดีครับคุณจอมทัพ”



เสียงปลายสายมีเพียเสียงหายใจเข้าออก ก่อนที่จอมทัพจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอิดโรย



“ขวัญ ฉันปวดหัว”



“ปวดหัว?ทานยารึยังครับ?” ขวัญข้าวถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงทันทีที่ได้ยินดังนั้น



“ยัง…ฉันหายาไม่เจอ...แค่กๆ...ตอนนี้เวียนหัวไปหมดเลย”



“คุณอยู่ที่ไหนครับ? ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้”



ขวัญข้าวลุกขึ้นเก็บข้าวของของตัวเองทันที ร่างเล็กขมุบขมิบปากเอ่ยขอโทษขอโพยร่างสูงตรงหน้าแล้วหยิบเงินออกมา
จากกระเป๋าเงิน



“ฉันอยู่ที่คอนโด...”



“นอนพักอยู่ในห้องนะครับเดี๋ยวผมจะรีบไปหา”



ขวัญข้าวกำชับก่อนจะกดตัดสาย วางเงินลงบนโต๊ะให้แดนดินด้วยสีหน้าร้อนรน




“ผมขอโทษจริงๆนะครับคุณดิน อยู่ๆคุณจอมทัพก็ไม่สบาย”




“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณขวัญ” แดนดินยิ้มอย่างเข้าใจ “แต่ว่านะครับคุณขวัญ....”




“ครับ?” ขวัญข้าวที่แทบจะพุ่งออกไปจากร้านหันกลับมาหาชายหนุ่ม



“คนที่เขาคิดกับคุณแค่เจ้านายกับลูกน้องน่ะ เขาไม่ขู่ผมฟ่อๆแค่เพราะผมรับโทรศัพท์แทนคุณหรอกนะครับ”





“คุณจอมทัพเขาก็แค่...เป็นเจ้านายที่ขี้หวงแค่นั้นแหละครับ” ขวัญข้าวอธิบาย ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองตามคำพูดของแดนดิน “ผมไปนะครับ”




“ครับ แล้วเจอกัน”



แดนดินโบกมือลาอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้ม นึกขำคนสองคนที่ขนาดคนเพิ่งเคยเจออย่างเขายังรู้ว่าทั้งสองฝ่ายเหมาะสมกันแค่ไหน




ว่าแต่...คนอย่างเขาจะตัดสินใจเล่นเป็นกามเทพ หรือมารร้ายดีล่ะ?




คุณขวัญน่ารักขนาดนี้ซะด้วยสิ...



------------

ฮือออออ อัพเรื่องอื่นเป็นพายุจนไม่มีเวลาอัพเรื่องนี้เบยยยยยย
เอาไปแค่นี้ก่อนนาจา เหอๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 80% คห176 P6
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 11-08-2017 13:47:34
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 80% คห176 P6
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 11-08-2017 16:10:47
เชียร์พี่แดนดิน :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 80% คห176 P6
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 11-08-2017 18:06:57
พี่แดนดินทำตัวมารร้ายไหม อยากเห็นจอมทัพดิ้นมากกว่านี้
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 80% คห176 P6
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 11-08-2017 20:11:14
ตลกเจ้านาย 555555555
เมฆานี่เคยใช่สะกดรอยคุณหมอกมาก่อนรึเปล่าคะ หุหุ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 80% คห176 P6
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-08-2017 20:51:24
แค่ความเจียมตัวกับความคิดของขวัญพี่จอมทัพก็ดิ้นได้แล้วนะ ไม่ใช่จะจีบผ่านง่ายๆ น้องขวัญไม่คิดว่าจอมทัพจะจีบแน่นอน
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 80% คห176 P6
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 11-08-2017 22:50:01
ขอบคุณจ้า
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 80% คห176 P6
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 11-08-2017 22:56:33
เย้ คนเขียนมาอัพคู่นี้แล้ววว
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 80% คห176 P6
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 13-08-2017 20:33:05
จอมทัพวางสายลงด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ ถึงแม้จะขัดหูขัดตากับการที่ไอ้ผู้ชายหน้าตาครึ่งๆกลางๆนั่นกล้ารับโทรศัพท์แทนขวัญข้าวของเขา แถมยังจับนู่นแตะนี่ขวัญข้าวโดยที่จอมทัพไม่ได้อนุญาต แต่ผลลัพธ์สุดท้ายก็คือชัยชนะที่หอมหวานของท่านจอมทัพผู้นี้



ว่าแต่ ขวัญข้าวออกไปแล้ว ถ้าเขาไม่รีบออกไปตอนนี้ ร่างเล็กอาจจะไปถึงคอนโดก่อนเขาก็ได้




เมื่อคิดได้ดังนั้น ร่างสูงก็รีบกลับไปยังลานจอดรถ โดยไม่ลืมที่จะดึงหนวดประหาดที่ให้โทษมากกว่าประโยชน์กับเขาทิ้งไว้ ก่อนจะรีบบึ่งกลับไปคอนโดให้เร็วที่สุดก่อนจะถูกจับได้








“คุณจอมทัพครับ...”




เรียกเมื่อก้าวเข้ามาในห้องนอนของเจ้านาย แอร์ในห้องเย็นเฉียบจนเขายังตัวสั่น ร่างเล็กก้าวเข้าไปหาร่างที่ซุกตัวอยู่ได้
ผ้าห่มอย่างเงียบเชียบด้วยกลัวจะรบกวนการพักผ่อนของอีกฝ่าย




ร่างเล็กทรุดตัวลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ ร่างสูงที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มหน้าแดงก่ำ มีเหงื่อซึมออกมาตามไรผมอย่างน่าสงสาร ขวัญข้าวคิดว่าอีกฝ่ายคงจะป่วยมากถึงได้มีสภาพเหมือนคนเพิ่งวิ่งมาธารอนมาแบบนี้




“อือ…ขวัญ?”




ร่างสูงปรือตาขึ้นทันทีที่มือเย็นทาบลงบนหน้าผากของเขา ขวัญข้าวรู้สึกถึงจังหวะหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นเมื่อร่างสูงยิ้มอย่างดีใจที่เห็นเขา




เพราะคุณจอมทัพเป็นเสียอย่างนี้ เขาถึงตัดใจไม่ได้ซะที



“คุณจอมทัพทานยารึยังครับ?”




ร่างเล็กเอนตัวพิงหัวเตียงของคนป่วย เกลี่ยผมที่ชื้นเหงื่อเล็กน้อยของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน เขาเคยดูแลจอมทัพตอนที่อีกฝ่ายป่วยมาบ้าง ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายยอมเอ่ยปากขอร้องให้เขามาหาก็ตาม




คงจะป่วยหนักจริงๆสินะ น่าสงสาร



“อือ หายาเจอแล้ว”



เสียงแหบพร่าเอ่ยงึมงำ ขยับตัวเข้าหาสัมผัสอ่อนนุ่มของมือเล็กเหมือนที่อีกฝ่ายชอบทำเวลาป่วยหรือตอนที่เพิ่งสะลึมสะลือตื่นหลังจากถูกเลขาร่างเล็กปลุกตอนที่เขาดื้อไม่ยอมตื่นจริงๆ





“เหงื่อออกขนาดนี้อาบน้ำไหวมั้ยครับ?” ร่างเล็กถามด้วยความเป็นห่วง




“ขวัญ...เช็ดหน้าให้หน่อยสิ” ร่างสูงอ้อน “เดี๋ยวหายมึนแล้วฉันไปอาบเอง”




“ได้ครับ”




ขวัญข้าวยิ้ม ใช้นิ้วหัวแม่มือนวดคลึงขมับของคนที่นอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายชอบให้เขาทำแบบนี้ จอมทัพครางเสียงต่ำในลำคอ หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข




น่ารักจัง





ร่างเล็กอมยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปเอาผ้าขนหนูมาช่วยเช็ดหน้าให้อีกฝ่ายตามคำขอ เขาได้ยินเสียงทุ้มร้องประท้วงอย่างไม่พอใจเล็กน้อย แต่ร่างสูงก็ไม่ได้พยายามรั้งเขาไว้




ขวัญข้าวกับมาพร้อมกับผ้าขนหนูชุบน้ำหมาด ก่อนจะเช็ดที่หน้าผากของร่างสูงเบาๆอย่างทะนุถนอม ไล่ลงมาตามใบหน้าคมคายที่มองเท่าไหร่เขาก็ไม่มีวันเบื่อ




ตลอดชีวิตก็ไม่มีวันเบื่อ




แต่เขารู้ว่าตัวเองไม่สิทธิ์ที่จะได้อยู่เคียงข้างอีกฝ่ายตลอดชีวิต




แค่ช่วงเวลาแบบนี้ที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองอาจจะมีโอกาสแข่งกับคนอย่างคุณมธุวันอยู่บ้าง




ทั้งที่บอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าจะตัดใจ สุดท้ายความรู้สึกเก่าๆก็ยังคงกลับมา



“พอแล้วขวัญ..”



มือใหญ่จับหมับเข้าที่ข้อมือของเขาทันทีที่ขวัญข้าวเริ่มแตะผ้าขนหนูตามซอกคอของร่างสูง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ขวัญข้าวเช็ดตัวให้จอมทัพ แต่เป็นครั้งแรกที่ร่างสูงหยุดเขาไว้แบบนี้




“มีอะไรรึเปล่าครับ?”ร่างเล็กถามอย่างเป็นกังวล เขาไม่เคยเห็นร่างสูงเป็นแบบนี้มาก่อน




“เอ่อ..ฉันดีขึ้นแล้ว เดี๋ยวไปอาบน้ำเองดีกว่า”จอมทัพยิ้ม “ขอบใจนะ”




“ถ้าอย่างนั้นผมไปทำอะไรอุ่นๆให้ทานนะครับ”




ขวัญข้าวว่า ก่อนจะลุกออกไปยังห้องครัวที่เขาคุ้นเคยดี




ทันทีที่ประตูปิด จอมทัพถอนหายใจเสียงดังก่อนจะกระชากผ้าห่มออกจากร่างของตัวเอง หลักฐานที่บ่งบอกว่าเขาชอบขวัญข้าวมากขนาดไหนลุกขึ้นประกาศศักดาให้คนเห็นอย่างโจ่งแจ้ง หากขวัญข้าวลงไปต่ำกว่านี้เขาอาจจะทำตัวเองเลอะเทอะเหมือนเด็กวัยรุ่นที่ควบคุมตัวเองไม่อยู่ และนั่นอาจจะทำให้ร่างเล็กมองเขาเป็นพวกโรคจิตไปตลอดกาล




ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้ซักครั้งแท้ๆ









ขวัญข้าวเทข้าวโอ๊ตลงในหม้อตั้งไฟที่ใส่นมสดไว้ ก่อนจะหันไปปอกเปลือกกล้วยหอมสุกงอมแล้วหั่นเป็นแว่นๆก่อนจะเทลงในหม้อ ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อมือให้ของคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จวางลงบนแผ่นหลังของเขา



“ทำอะไรอยู่เหรอ หอมจัง”ร่างสูงก้มลงทำจมูกฟุดฟิด




“ข้าวโอ๊ตครับ ผมรู้ว่าคุณจอมทัพไม่ค่อยชอบ แต่ยังไงก็ต้องทานนะครับ จะได้แข็งแรง”




“ใครว่าล่ะ” ร่างสูงยิ้มกว้าง “ขวัญทำอะไรให้ฉันก็กินหมดนั่นแหละ”




คำหวานหูของอีกฝ่ายที่มักจะทำให้หัวใจของเขาพองโตและเจ็บปวดไปพร้อมๆกันในวันนี้ทำให้การตัดใจยากลำบากขึ้นอีกเท่า ขวัญข้าวขยับหนีอุณหภูมิของมือใหญ่นั้นอย่างไม่สบายใจ ยิ้มให้ร่างสูงเจื่อนๆขณะที่ตักข้าวโอ๊ตร้อนๆใส่ถ้วยให้เจ้านาย




“เสร็จแล้วทานผลไม้ด้วยมั้ยครับ เดี๋ยวผมลงไปซื้อมาให้”



“ไม่ต้องหรอก ขวัญก็มากินด้วยกันสิ”




ร่างสูงจับข้อมือของเลขาของตนไว้ไม่ได้เดินวุ่นไปมา ขวัญข้าวชอบชงชาให้เขาเสมอเวลาที่เขาต้องทำงาน แต่สงสัยว่าวันนี้อีกฝ่ายคงอยากให้เขาพักผ่อนจริงๆถึงได้อุ่นนมแก้วโตให้เขาอีกแก้ว




“ผมไม่หิวครับ”




ร่างเล็กส่ายหน้าปฎิเสธ แต่จอมทัพลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปตักข้าวโอ๊ตใส่ถ้วยแล้วกลับมานั่งพร้อมกับใช้ช้อนตักข้าวโอ๊ตแล้วนำไปจ่อที่รับผู้ปากสีแดงระเรื่อรูปกระจับที่เขาอยากลิ้มลองดูสักครั้งในชีวิต



“อ้าม...”



“คุณจอมทัพ...”ขวัญข้าวยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนใจ เขาเคยชินกับการดูแลอีกฝ่าย ไม่ใช่ฝ่ายที่ถูกดูแล




“น่า…อย่าดื้อสิขวัญ ดูซิตัวนิดเดียวเอง กินเยอะๆจะได้โตไวๆไง”ร่างสูงหยอดเสียงหวาน ขยับช้อนแตะชิดริมฝีปากนุ่มหยุ่น



“ขวัญดูแลฉันมาเยอะแล้ว ให้ฉันได้ดูแลขวัญบ้างเถอะนะ”




หากขวัญข้าวสามารถต่อกรกับการออดอ้อนของจอมทัพได้ เขาคงไม่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ ร่างเล็กอ้าปากรับข้าวโอ๊ตอุ่นๆจากร่างสูงแต่โดยดี




“คุณจอมทัพ...ไม่ทานต่อเหรอครับ”




“ขวัญป้อนหน่อยสิ”คนแกล้งป่วยอ้อนอีกครั้ง




“อ้าว...แต่...”



“นะครับ..น้า...”




ขวัญข้าวมีสีหน้าลำบากใจแต่ก็ยอมหยิบถ้วยของร่างสูงขึ้นมาแต่โดยดี กลายเป็นว่าแทนที่จะได้ทานของใครของมัน คนทั้งสองต้องสลับกันป้อนอีกฝ่ายเสียอย่างนั้น




ให้ตายเถอะ เรื่องแบบนี้ไม่ดีต่อใจของขวัญข้าวเลยจริงๆ










“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวจะดึก”




ร่างเล็กขึ้นหลังจากสังเกตเห็นเวลาบนหน้าปัดนาฬิกา เขาถูกอีกฝ่ายชวนให้ดูหนังด้วยกัน ยิ่งเมื่อเห็นว่าเป็นหนังที่เขาอยากดูแต่ยังไม่มีโอกาสได้ดูขวัญข้าวยิ่งถูกโน้มน้าวใจได้ง่าย แต่ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะนั่งดูยาวจนหนังจบจนลืมเวลาแบบนี้




“เดี๋ยวสิขวัญ ข้างนอกฝนตกอยู่ไม่ใช่เหรอ”จอมทัพทักขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝน



“ไม่เป็นไรครับ แค่วิ่งออกไปเรียกแท็กซี่แป๊บเดียวคงไม่เปียกมากหรอกครับ”ขวัญข้าวพูดให้เจ้านายขี้ห่วงหายเป็นกังวล




“แต่ว่า...”



“ไปแล้วนะครับคุณจอมทัพ”ร่างเล็กรีบตัดบทก่อนที่อีกฝ่ายจะหาเรื่องชวนเขาอยู่ต่อ แต่เมื่อเดินไปถึงประตูห้อง ร่างสูงก็ร้องโอดโอยขึ้นพร้อมกับยกมือกุมขมับ




“คุณจอมทัพ!” ขวัญข้าวรีบวิ่งกลับมาดูอาการของเจ้านาย “เป็นอะไรมากมั้ยครับ?”



“จู่ๆก็ปวดหัวน่ะ สงสัยไข้จะกลับ”คนป่วยตอบเสียงอ่อน “ขวัญ คืนนี้ฉันไม่อยากอยู่คนเดียวเลย...ขวัญอยู่กับฉันได้มั้ย?”




“เอ่อ...”ร่างเล็กลังเล แต่เมื่อเห็นร่างสูงทำท่าเหมือนปวดหัวขึ้นมาอีกรอบจึงรีบตอบตกลง




“ไปที่ห้องนอนกันดีหว่านะครับจะได้นอนสบายๆ”




เลขาตัวน้อยพยุงเจ้านายของตัวเองกลับเข้าไปนอนในห้อง ร่างเล็กนั่งลงบนเตียงของคนที่กลับเข้าไปนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม จอมทัพเอื้อมมือไปดึงมือของคนตัวเล็กแล้ววางมือขาวเนียนบนหน้าผากของตัวเอง ขวัญข้าวอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะนวดคลึงที่ขมับวนไปมาเบาๆให้คนที่คนซมอยู่บนเตียง ถึงแม้ว่าตัวของชายหนุ่มจะไม่ร้อน แต่อีกฝ่ายคงยังมีอาการปวดศีรษะอยู่มากถึงได้อ้อนเขาขนาดนี้





“อือ..สบายจัง....ฉันอยากให้ขวัญอยู่กับฉันแบบนี้ไปตลอดชีวิตเลย”




ร่างสูงยิ้มขณะหลับตาพริ้มรับสัมผัส ขวัญข้าวเม้มปาก เฝ้าบอกตัวเองว่าเขาไม่มีสิทธิ์ก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากของร่างสูงเพื่อบอกกราตรีสวัสดิ์ ถึงแม้จะอยากทำมาเพียงไรก็ตาม ก่อนจะเอ่ยคำตอบที่เขาพูดประจำ จนฟังดูราวกับว่ามันเป็นเพียงคำตอบอัตโนมัติของเขาไปเสียแล้ว




“ถ้าคุณจอมทัพอยากให้ผมอยู่ ผมก็จะอยู่ครับ”



ร่างสูงยิ้มกับคำตอบที่น่าพึงพอใจนั้น



ชื่อของเขาชื่อจอมทัพ จอมทัพผู้นำกองทัพของตนเข้าสู่สงครามเพื่อคว้าชัยชนะด้วยกลยุทธ์ในการทำศึกมากมาย




และสงครามครั้งนี้ เขาจะต้องเป็นผู้ชนะ!!!!


---------
ไหนๆก็ไม่อ่านหนังสือละ อย่างน้อยวันนี้ให้ได้งานก็ยังดี5555
มาให้ครบร้อย
คุณจอมทัพจะรุกแล้วน้าาาา :fire: :fire: :fire:
โดนคนอ่านลำไยมานาน กลับมาเป็นพระเอกซะทีสิว้อยยยยยยย :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

แต่ดูเหมือนคุณเมฆาก็ยังคงครองตำแหน่งพระเอกที่โดนลำไยมากที่สุด55555
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 13-08-2017 20:54:17
สำออยจริงๆ เหอะ!
//ด่าแต่ก็เชียร์ โว้ยยยย สับสนนนน 55555
ตอนนี้ขวัญน่ารักมากเลยยยยยย  :-[
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 13-08-2017 22:09:10
 :mew4:หมั่นไส้คุณจอมทัพมาก
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 13-08-2017 22:39:01
คุณจอมทัพเดินหมากดีๆนะ บอกอะไรให้ชัดเจนเถอะ ขวัญเข้าใจผิดอยู่เลยนะ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 14-08-2017 05:19:00
เวลาอัพตอนใหม่ช่วยลงวันที่ที่อัพบนหัวกระทู้ด้วยได้ไหมคะ มันดูง่ายกว่าเยอะเลย
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 14-08-2017 15:20:25
ความสำออยก็มา :hao3: รางวัลตุ๊กตาทองมั๊ยล่ะ รุกแบบให้น้องรู้ว่าจีบด้วยนะจอมทัพ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 14-08-2017 16:47:50
อ่อยแรงมากกกกก หมั่นไส้คุณจอมทัพจริงๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 14-08-2017 16:50:07
คุณจอมทัพถ้าจะอ้อนขนาดนี้
เลขาตัวน้อยจะรอดได้ไง
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: bigbeeboom ที่ 14-08-2017 16:51:56
อ่อย ได้เบอร์แรงมากกกก พูดเลย  :hao6:
 สนุกมากๆจ้า อ่านรวดเดียว รอตอนต่อไปน้า สู้ๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 14-08-2017 17:07:28
อ้อนแรง  :hao7:
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 14-08-2017 17:58:11
อย่าได้กลับไปโง่ไม่รู้ใจตัวเองอีกละคุณเจ้านาย หึ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 14-08-2017 21:31:48
หมั่นไส้อ่ะ  แหมมม ความสำออยนี้ได้มาจากไหนจ๊ะ 
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 14-08-2017 22:56:43
เป็นจอมทัพที่สำออยจริงๆ
หัวข้อ: Re: How to fall in love with your boss คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#6 100% คห184 P7
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 15-08-2017 09:29:43
Rule #7 Having lunch with your boss can be a disaster.



ขวัญข้าวกลับมาถึงบ้านของตัวเองตอนหกโมงเช้า



ถึงเขาจะโทรบอกมารดาแล้วว่าอยู่ช่วยงานเจ้านาย อาจจะไม่กลับบ้าน แต่แม่ของเขาก็ยังคงเก็บสำรับห่อพลาสติกตั้งโต๊ะไว้ให้เขาในครัว ร่างเล็กยิ้มกับความใส่ใจของผู้หญิงที่ให้กำเนิดเขาออกมา แล้วเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเริ่มเช้าวันใหม่ เมื่อคืนจอมทัพผล็อยหลับไปทั้งที่ยังนอนทับมือของเขา ร่างเล็กไม่อยากให้เจ้านายตื่น จึงตัดสินใจนั่งลงกับพื้นแล้วฟุบหลับอยู่ข้างกายร่างสูงจนถึงเช้า ทำให้เขายังรู้สึเมื่อยเนื้อตัวไม่หายจากการนอนผิดท่า




“ข้าว กลับมาแล้วเหรอลูก”




มารดาของเขามักจะตื่นเช้าเสมอ ทั้งลงมาซักผ้าปัดกวาดทำความสะอาดและเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคนก่อนออกไปทำงาน ถึงแม้ขวัญข้าวจะขอร้องให้อีกฝ่ายหยุดพักผ่อนบ้าง แต่มารดาของเขาไม่เคยยอมทำเสียที




“ครับแม่ แต่เดี๋ยวต้องออกไปทำงานแล้ว ขอโทษนะครับ”




ร่างเล็กที่ผูกเนคไทค์ของตัวเองอย่างคล่องแคล่ว ยิ้มให้มารดาอย่างอิดโรย ไม่ใช่แค่จากความเหนื่อยล้าทางร่างกายจากการดูแลจอมทัพ แต่ทั้งทางด้านจิตใจที่เขารู้ดีว่าเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เขาเพลียแบบนี้




“ข้าว...ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนนะลูก”มารดาของเขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง “พ่อกับแม่ต้องให้ลูกลำบากหาเลี้ยงพวกเรามาหลายปีแล้ว ถ้าหนูเหนื่อย อยากพัก...”




“ผมมีความสุขดีครับแม่” ขวัญข้าวยิ้มกว้างให้มารดา พยายามให้อีกฝ่ายเห็นว่าเขายังไหว




“ข้าวอายุยี่สิบสามแล้วนะลูก...ไม่อยากเรียนมหาวิทยาลัยเหรอ?”



คำถามนั้นกลับมาอีกครั้ง ขวัญข้าวรู้ว่ามารดาเป็นห่วงเรื่องความมั่นคงในอาชีพของเขา เพราะวุฒิการศึกษาของขวัญข้าวมีแค่ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก และมีเด็กจบใหม่อีกมากที่มีความรู้มากกว่าเขา ศักยภาพมากกว่าเขา ซักวันนึงความจงรักภักดีที่มีต่อเจ้านายและองค์กรจะไม่พอที่จะยื้อตำแหน่งที่เขามีอยู่ตอนนี้อีกต่อไป





แต่จนกว่าจะถึงเวลานั้น เขายังไม่อยากไปจากข้างกายของร่างสูง




“ผมเรียนไม่ไหวหรอกครับแม่ อีกอย่าง ผมก็ยังไม่รู้ด้วยว่าอยากเรียนอะไร”ร่างเล็กเอ่ยยิ้มๆ รู้สึกผิดที่ทำให้มารดาต้องกังวลใจ “ไว้ค่อยคุยกันนะครับ ผมต้องไปแล้ว”




“จ้ะ เดินทางปลอดภัยนะลูก”



หญิงสาวให้พร ยืนส่งลูกชายที่ตวัดขาคร่อมจักรยานยนต์สีชมพูคันโปรดไปจนลับตา ถึงแม้ว่าขวัญข้าวจะไม่เคยพูดอะไร แต่เธอก็พอจะมองออก ว่าลูกชายของเธอตกหลุมรักเจ้านายของตัวเองเข้าให้เต็มเปา แค่สังเกตจากดวงตาที่พราวระยับยามพูดถึงคุณจอมทัพ เธอก็รู้แล้ว




เธอได้แต่หวังว่าเจ้านายแสนดีที่ได้หัวใจของขวัญข้าวไปทั้งดวงจะไม่ทำให้ลูกชายของเธอต้องเสียใจมากไปกว่าที่ควรจะเป็น









“ขวัญ ทำไมถึงออกมาก่อนล่ะ เมื่อเช้าตื่นมาไม่เจอขวัญฉันตกใจแทบแย่เลยรู้มั้ย?!”




เสียงร้องงอแงที่ไม่เบานักของจอมทัพเรียกความสนใจของคนที่ผ่านไปมาได้เป็นอย่างดีด้วยคำพูดสองแง่สามง่ามนั้น ขวัญข้าวที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะรีบยกมือปิดปากเจ้านายอย่างตกใจ




“คุณจอมทัพครับ! พูดแบบนั้นเดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดหมดหรอกครับ!”



“อื้อ...”



คนโดนปิดปากส่งเสียงประท้วง ขวัญข้าวที่รู้สึกตัวรีบเอามืออกจากปากของชายหนุ่มด้วยสีหน้ารู้สึกผิด




“ขะ..ขอโทษครับ”




“ไม่เป็นไรหรอก...อีกอย่าง คนอื่นก็ไม่ได้เข้าใจผิดซักหน่อย” จอมทัพเอ่ยด้วยระดับความดังเสียงเท่าเดิม “เมื่อคืนขวัญไปค้างที่ห้องฉันจริงๆนี่”




“โธ่ คุณจอมทัพครับ...”



ร่างเล็กเอ่ยอย่างอ่อนอกอ่อนใจ บางทีเจ้านายของเขาก็ขี้เล่นเกินไปจริงๆ



“ขวัญ วันนี้ฉันหล่อมั้ย?”



จอมทัพยืดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงโชว์ชุดสูทสีดำสนิทสุดเนี้ยบที่ดูดีเกินกว่าจะใส่มาทำงาน เขาจำได้ว่าตัวเองเลือกสูทนี้ให้จอมทัพตอนที่ร่างสูงไปงานปาร์ตี้สละโสดของเพื่อน ชายหนุ่มกลับมาบอกว่ามีแต่คนชม ซึ่งเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว เพราะตอนพาไปลองชุด เขากับพนักงานในห้องลองเทียบจะเกิดอาการหัวใจวายหมู่กันเป็นแถว




เมื่อกี้เขามัวแต่ตกใจกับเสียงของร่างสูงจนลืมมอง แต่ตอนนี้ฟีโรโมนของร่างสูงแผ่กระจายจนเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมคนที่เดินผ่านไปมาถึงได้เหลียวมองหลังกันเป็นแถบแบบนี้




“หล่อครับ หล่อมากเลย” ร่างเล็กชมเสียงใส ชูนิ้วโป้งสองนิ้วให้ร่างสูงเป็นเครื่องการันตี วันนี้คุณจอมทัพของเขาหล่อมากจริงๆ




อ๊ะ...ไม่ได้สิ ไม่ใช่ของเขาซะหน่อย อย่าเผลอๆ




ร่างเล็กเตือนสติตัวเองอย่างหนักแน่น




“หล่อพอที่ขวัญจะยอมตกลงไปกินข้าวกับฉันรึยัง? หืม?”




จอมทัพโน้มเข้ามาใกล้ แววตาออดอ้อนในดวงตาสีรัติกาลทำให้คนขี้ใจอ่อนเผลอพยักหน้าตกลงหลังจากอุตส่าห์บ่ายเบี่ยงมาได้หลายครั้ง




และรางวัลที่เขาได้รับคือรอยยิ้มที่ถึงแม้จะไม่เจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์ แต่ก็ยังคงอบอุ่นเหมือนวันแรกที่พวกเขาเจอกัน





แล้วขวัญข้าวที่พยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาจากหลุมบ่อแห่งความรู้สึกผิดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ก็ถูกรอยยิ้มของร่างสูงถีบตกลงไปอีกครั้ง










“คุณจอมทัพ...พาผมมาร้านแพงๆแบบนี้เนื่องในโอกาสอะไรเหรอครับ?”



ขวัญข้าวมองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ เขาเคยจองภัตรคารหรูระดับนี้ให้จอมทัพกับลูกค้าไม่รู้กี่ครั้ง แต่เขายังไม่เคยมาทานเองเลยสักครั้ง จอมทัพอมยิ้ม มองหน้าเลขาตัวน้อยที่ดูตื่นสถานที่มากๆ




“นานๆจะได้มาทานข้าวกับขวัญทั้งที ก็ต้องพิเศษหน่อยสิ”




สายตาของร่างสูงทำให้ขวัญข้าวรู้สึกประหม่า ร่างเล็กซ่อนใบหน้าที่เขินอายของตัวเองภายใต้เมนูอาหาร ซึ่งจอมทัพก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ก้มลงดูเมนูของตัวเองอย่างมีความสุข




ขวัญยอมมากินข้าวกับเขาแล้ว...




ทางด้านขวัญข้าว ฟันเฟืองภายในสมองของร่างเล็กเริ่มทำงานอย่างรวดเร็วถึงเหตุผลที่อีกฝ่ายพยายามชวนเขามาทานข้าวหลายวันแล้ว จอมทัพเป็นคนใจดีก็จริง แต่เขาอดรู้สึกไม่ได้ว่าร่างสูงมีเหตุผลอะไรแอบแฝงหรือไม่





เรื่องที่คุยกับมารดาเมื่อเช้าผุดเข้ามาในหัว ขวัญข้าวกัดริมฝีปาก อดคิดไม่ได้ว่าที่ชายหนุ่มพยายามชวนเขาออกมาทานข้าวด้วยกันตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้ เพราะอยากเตรียมตัวให้เขาได้เผชิญหน้ากับข่าวร้ายอย่างนุ่มนวลที่สุดรึเปล่า




หากเป็นจอมทัพ เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเสียทีเดียว



“ขวัญ เป็นอะไรรึเปล่า...ทำไมจู่ๆถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ”




คนที่นั่งมองคนตรงหน้าเพลินๆถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นสีหน้ากังวลของเลขาตัวน้อย




ขวัญข้าวลังเลว่าควรจะทำอย่างไร แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจถามอีกฝ่ายตรงๆ ตลอดหนึ่งปีที่อยู่ด้วยกันมา อย่างน้อยเขาก็มีสิทธิ์จะได้รู้ความจริงอย่างตรงไปตรงมา



“คุณจอมทัพ...จะไล่ผมออกเหรอครับ?”



“ฮะ? อะไรนะ? ทำไมถึงคิดอย่างนั้น?”



จอมทัพแตกตื่น ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆร่างเล็กถึงคิดแบบนั้นไปได้




“ก็หมู่นี้คุณจอมทัพ..ดีกับผมกว่าปกติมาก ผมเลยคิดว่าคุณอาจจะรู้สึกผิดที่จะไล่ผมออก” ขวัญข้าวยอมรับ “ตะ..ฉต่ไม่จำเป็นหรอกนะครับ ผมเข้าใจว่าผมไม่ได้มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นเลขาของคุณมาตั้งแต่ต้น...”




“ขวัญ...ขวัญ..หยุดก่อน...”



จอมทัพรีบหยุดคนตรงหน้าไว้ก่อนที่ร่างเล็กจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ นี่ทักษะการจีบคนของเขามันแย่ถึงขั้นขวัญคิดไปถึงนู่นเลยเหรอเนี่ย?




“ขวัญเป็นเลขาที่ดีที่สุดที่ฉันเคยมี และฉันจะไม่มีวันไล่ขวัญออก เข้าใจมั้ย?” ร่างสูงเอ่ยเสียงหนักแน่น ขวัญข้าวพยักหน้า รู้สึกโล่งกับคำยืนยันนั้นแต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าที่เขามาในวันนี้เนื่องในโอกาสอะไรกันแน่




“ถ้าอย่างนั้น คุณจอมทัพพาผมมาที่นี่มีเรื่องอะไรกันแน่ครับ?”



“ขวัญ...เหตุผลที่ฉันจะพาใครซักคนมาที่แบบนี้กับฉันมีอยู่ไม่กี่ข้อหรอกนะ....” จอมทัพยิ้ม “แล้วขวัญคิดว่าฉันพาขวัญมาที่นี่เพราะอะไรล่ะ?”




“เอ่อ...”




“อ้าว คุณขวัญ บังเอิญจังเลยครับ”




แต่ก่อนที่ขวัญข้าวจะได้คิดอะไรกับประโยคที่ร่างสูงเอ่ยกับเขา เสียงทุ้มของคนที่เขาเพิ่งนัดเจอเมื่อวานดังขึ้น ขวัญข้าวหันไปทางต้นเสียงเช่นเดียวกับจอมทัพที่มีท่าทีหงุดหงิดทันทีที่เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร




“คุณดิน สวัสดีครับ บังเอิญจริงๆด้วยนะครับเนี่ย มากับใครเหรอครับ?”




ท่าทีของขวัญข้าวที่ชวนอีกฝ่ายคุยอย่างเป็นกันเองยิ่งทำให้จอมทัพรู้สึกหัวเสียมากขึ้น แต่เขารู้ว่าถ้าตัวเองหลุดทำอะไรออกไป จะเป็ฯการบวกแต้มคะแนนให้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่ยืนอยู่ตรงหน้าทันที




“มากับพี่ชายน่ะครับ พี่เขาเอารถไปรถ เดี๋ยวก็คงมา”



แดนดินตอบ จอมทัพรู้สึกประหลาดใจที่เห็นขวัญข้าวมีสีหน้าแปลกไปเมื่อได้ยินดังนั้น แต่ตอนนี้เขาสนใจเรื่องของไอ้เจ้าเด็กที่ชื่อแดนดินนี่มากกว่าพี่ชายที่เขาไม่เคยเห็นของอีกฝ่าย




“สวัสดีครับ คุณคงจะเป็นคุณจอมทัพสินะครับ” แดนดินหันมาหาเขาเพียงครู่เดียว ก่อนจเหลือบสายตามองขวัญข้าวพร้อมรอยยิ้มอย่างมีลับลมคมใน “ผมได้ยินเรื่องของคุณจากคุณขวัญเยอะเลย”




“แปลกนะ ผมไม่เคยได้ยินขวัญพูดถึงคุณเลย”จอมทัพเลิกคิ้ว เอ่ยด้วยน้ำเสียงใสซื่อ “ความสำคัญมันคงต่างกัน”




“ดิน มายืนทำอะไรตรงนี้ โต๊ะเราอยูทางนั้นนะ...?”




เสียงหวานดังขึ้นจากด้านหลังของแดนดิน ขวัญข้าวพอจะสังเกตได้จากปฎิกิริยาของลูกค้าและบริกรบางคนที่เผลอหันตามร่างโปร่งที่เดินตรงมาทางพวกเขาเช่นเดียวกับตอนที่หลายคนเห็นจอมทัพในวันนี้ แต่พอได้เห็นมธุวันเต็มตา ร่างเล็กถึงกับมองตาค้างทั้งที่รู้ว่าเลขารุ่นพี่ของเขาไม่ชอบ




มธุวันอยู่ในชุดเสื้อคอกว้างสีเทาฟ้าอมเขียมเฉดเดียวกับดวงตาที่วันนี้โดดเด่นเป็นพิเศษจากการที่แว่นไร้กรอบที่ร่างโปร่งใส่ประจำขณะทำงานหายไป คอเสื้อเผยให้เห็นลำคอเรียวระหงส์และเนินกระดูกที่ทำให้ร่างโปร่งดูเซ็กซี่ทั้งที่ไม่ได้เปิดเผยอะไรมากมาย คลุมด้วยเสื้อนอกเขียวยาวสีดำพอดีตัวและกางเกงขายาวที่แม้จะไม่ได้รัดแต่ก็เน้นสัดส่วนให้คนส่เป็นอย่างดี ขวัญข้าวเป็นว่าที่คอของร่างโปร่งมีสร้อยคอเส้นเล็กละเอียดที่มีจี้รูปก้อนเมฆทำจากเงินแท้และฝังเพชรเม็ดเล็กหนึ่งเม็กที่ปลายจี้ เขาจำได้ว่าตอนที่เป็นเลขาฝึกหัดเข้าเคยเห็นสายสร้อยเส้นนี้โผล่ออกมาจากได้เสื้อสูทของร่างโปร่งบ้างเวลาที่มธุวันก้ม แต่เขานึกว่าเป็นสร้อยพระอะไรอย่างนั้นเสียอีก แต่สร้อยเส้นนั้นยิ่งขับเน้นให้ความสนใจของคนมองมาหยุดอยู่ที่ผิวนวลเนียนของร่างบางที่โผล่พ้นคอเสื้อ เรียกได้ว่าหากไม่รู้จักกัน เขาต้องคิดว่าคุณมธุวันเป็นดาราแน่ๆ





หากใครได้มาเห็นปีศาจน้ำแข็งตนนี้ลอกคราบในวันนี้ คงละลายลงไปกองกับพื้นในทันที ถึงแม้ขวัญข้าวจะมีความรู้สึกแตกตื่นกับสิ่งที่เห็นเหมือนตอนเป็นเด็กๆที่ได้เห็นอาจารย์ใส่ชุดลำลองมาเดินตลาดหลังเลิกเรียน แต่ร่างเล็กก็ต้องยอมรับว่าเขาเองก็รู้สึกถึงเสน่ห์ของร่างโปร่งที่แผ่กระจายไปทั่วทุกทิศทางโดยไม่ต้องพยายาม




สังเกตได้จากจอมทัพที่ตอนนี้ยังนั่งอึ้ง อ้าปากค้างเหมือนไม่รู้จะทำตัวอย่างไร




ขวัญข้าวรู้ว่าเขาไม่มีวันสู้คนอย่างคุณมธุวันได้ แต่ร่างเล็กก็อดน้อยใจในโชคชะตาที่ดูเหมือนพยายามจะเตือนเขาถึงเรื่องนี้ตลอดเวลาไม่ได้




“คุณมธุวัน สวัสดีครับ”




ขวัญข้าวเอ่ยทักทายเลขารุ่นพี่ มธุวันพยักหน้ารับ ถึงแม้จะไม่ได้มีสีหน้าเปลี่ยนไป แต่ขวัญข้าวรับรู้ได้จากประสบการณ์ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกหงุดหงิดใจอยู่มาก ซึ่งขวัญข้าวค่อนข้างมั่นใจว่าน่าจะมาจากเรื่องที่ทุกคนในบริษัทพูดถึงกันเมื่อเช้าถึงการทะเลาะกันครั้งใหญ่ของร่างโปร่งกับธีรเชษฐ์ ถึงขวัญข้าวจะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่ได้ยินว่ามธุวันโกรธถึงขั้นเก็บข้าวของย้ายไปอยู่ห้องของคุณเมฆา รองประธานบริษัท จนคนลือกันว่าจะเกิดศึกสายเลือดชิงตัวเลขาคนเก่งหรือไม่




เจอศึกรอบด้านแบบนี้ คุณจอมทัพของเขาจะได้มีโอกาสกับเขาบ้างมั้ยเนี่ย



“ผมแค่มาทักทายคุณขวัญน่ะครับพี่หมอก เมื่อวานขอบคุณนะครับ ผมสนุกมากเลย”




แดนดินหันกลับมาหาร่างเล็กพร้อมรอยยิ้มที่จอมทัพอยากจะต่อยให้หายไปสักหมัด




“จริงสิ เมื่อวานเหมือนขวัญบอกจะไปไหนซักที่นี่นา”จอมทัพเอ่ยขึ้นบ้าง “ขอบใจนะที่รีบมาคอยดูแลฉันจนถึงเช้าเลย...”




“คุณจอมทัพครับ!”




ร่างเล็กรู้สึกอ่อนใจ เมื่อไหร่คุณจอมทัพจะเลิกพูดแบบนั้นสักที ยิ่งอยู่ต่อหน้าคุณมธุวันด้วยแล้ว ยิ่งเสียคะแนนเข้าไปใหญ่




จริงสิ...พูดถึงทำคะแนน...




“คุณแดนดิน คุณมธุวัน นั่งด้วยกันมั้ยครับ?”




ขวัญข้าวรีบหันไปถามอีกฝ่ายท่ามกลางสีหน้าแปลกใจของทุกคน ร่างเล็กไม่ได้คิดอะไรนอกจากอยากให้มธุวันมาร่วมโต๊ะกับพวกเขา ถึงแม้จะรู้สึกเจ็บแปลบในอกแทบจะในทันทีที่พูดออกไป แต่ขวัญข้าวเชื่อว่าหัวใจของตัวเองมีความทนทานมากพอกับแรงกระแทกในครั้งนี้




รึเปล่านะ?




ทางด้านจอมทัพ ร่างสูงยังคงรู้สึกช็อคกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากเชื่อว่าพี่ชายของไอ้ผู้ชายที่พยายามจะแย่งขวัญไปจากเขา คือผู้ชายที่มีแต่คนในบริษัทให้ความเคารพยำเกรงอย่าางมธุวัน




ถ้าคุณหมอกรู้ว่าเขากำลังแย่งขวัญข้าวกับน้องชายตัวเอง เขาจะโดนลุงเชษฐ์เด้งออกจากตำแหน่งมั้ยเนี่ย?



ไม่เป็นไร...ถ้าสุดท้ายเขาได้ขวัญมากเป็นของเขา แค่นั้นเขาถือว่าคุ้ม



“คุณแดนดิน คุณมธุวัน นั่งด้วยกันมั้ยครับ?”




แต่จู่ๆขวัญข้าวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเขาก็พูดออกมาแบบนั้นเสียอย่างนั้น




ทำไม...



“ไม่เป็นไร ผมจองไว้...”



“ถ้าอย่างนั้นก็ขอนั่งด้วยคนนะครับ คนเยอะๆสนุกดีออก”



แดนดินขัดคำปฎิเสธของพี่ชายทันที รีบนั่งลงข้างร่างเล็กก่อนที่มธุวันจะได้ห้ามปรามอะไร สายตาของมธุวันในตอนนี้เหมือนแม่ที่กำลังมองลูกที่เล่นซน ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยความระอาระคนเอ็นดู แววตาที่จอมทัพไม่เคยเห็นในดวงตาที่มักจะเย็นเยียบจนน่าขนลุกนั้น ก่อนที่มธุวันจะเดินอ้อมไปนั่งข้างเขาแต่โดยดี



“….”



ร่างสูงที่เล็งเห็นแล้วว่ามื้ออาหารสุดแสนโรแมนติกมื้อนี้น่าจะพังครืนอย่างไม่เป็นท่าก่อนที่เขาจะได้เริ่มเสียอีกส่งเมนูให้กับมธุวัน วันนี้ร่างโปร่งแต่งตัวได้น่าตื่นตะลึงมากก็จริง แต่หลังจากที่เขารู้ตัวว่าตัวเองชอบขวัญข้าว ต่อให้มธุวันไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ติดกายสักชิ้น ร่างสูงก็มั่นใจว่าตัวเองคงจะไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไร




บริกรยกน้ำดื่มมาเสิร์ฟแขกที่มาใหม่ทั้งสอง มธุวันยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ขวัญข้าวมองตาม คนอะไรขนาดดื่มน้ำยังดูดี



“ว่าแต่...ทำไมวันนี้คุณหมอกหยุดล่ะครับ ลุงเชษฐ์อนุญาตเหรอ?” จอมทัพทักขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ ร้อยวันพันปีร่างโปร่งเคยหยุดในวันทำงานแบบนี้ที่ไหนกัน



ปึ่ก!



แก้วน้ำถูกวางกระแทกลงบนโต๊ะด้วยแรงที่ไม่เบานัก แต่ก็สามารถทำให้ทุกคนบนโต๊ะสะดุ้ง มธุวันตวัดสายตาเหลือบมองจอมทัพที่ขนลุกซู่อย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น




“ผมมีสิทธิ์ลาหยุดตามกฎหมายแรงงาน ทำไมต้องขออนุญาตคนพรรค์นั้นด้วย?”



ดูท่าข่าวเรื่องทะเลาะกันรุนแรงจะเป็นความจริงสินะ...




ขวัญข้าวยกมือเรียกพนักงานมารับออเดอร์เพื่อลดบรรยากาศตึงเครียดบนโต๊ะ ร่างเล็กเลือกที่จะสั่งอาหารหลายอย่างที่เขาคิดว่ามธุวันน่าจะชอบโดยการจิ้มๆเมนูให้บริกรดู หลังจากที่พนักงานกลับไป ทั้งสี่ก็ตกอยู่ในความเงียบ ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองหน้าจอมทัพ ราวกับหวังว่าจะให้ชายหนุ่มเริ่มบทสนทนา แต่เจ้านายของเขาที่มักจะหาเริ่มคุยกับคุณมธุวันอยู่เสมอมาตลอดกลับเบือนหน้าหนีแล้วกอดอกเอนพิงพนักเก้าอี้ ดูเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรสักอย่างอยู่มาก




คุณจอมทัพโกรธเขาเหรอ?




ร่างเล็กใจแป้ว เขาทำอะไรผิดงั้นเหรอ?




จังหวะนั้นเองที่ดวงตาสีเทาอมฟ้าเหลือบมองเขา ก่อนที่มธุวันจะโน้มตัวเข้าไปหาจอมทัพที่สะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ กระซิบ
อะไรบางอย่างที่ข้างหูของร่างสูง จอมทัพมีสีหน้าประหลาดใจ ก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างกลับไปด้วยสีหน้าสับสน
มธุวันถอนหายใจ ก่อนจะวางมือลงบนต้นขาของร่างสูง โน้มตัวเข้าไปใกล้อีกฝ่ายจนขวัญข้าวรู้สึกว่าความเจ็บปวดที่เคยทิ่มแทงแค่หัวใจลามไปทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างที่ทำให้จอมทัพหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากเรียวได้รูปแทบจะเสียดสีกับใบหูที่ขึ้นสีของร่างสูง แล้วขยับกลับมานั่ง แม้จะมองไม่เห็นเนื่องขาโต๊ะบัง แต่ขวัญข้าวก็ดูออกว่ามือเรียวขาวเนียนยังคงไม่ละจากต้นขาของร่างสูง




“ผม..ผมไปห้องน้ำนะครับ”




ร่างเล็กรีบเอ่ยขอตัวก่อนที่เขาจะทนไม่ไหว รีบลุกจากที่นั่งแล้วรีบก้าวยาวๆไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านนอกของห้องอาหาร โดยมีสายตาของจอมทัพมองตามไปอย่างไม่วางตา






------


เกลียดตัวเองที่จะลาทีไรพิมพ์ลื่นปรื้ดดดด ทุกที :hao5: :hao5: :hao5:
นุ้งข้าวหึงล้าวววว :hao6:

ยังคงอยู่ช่วงจำศีลนะเออ
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:


ปล. ขอสอบถามหน่อยได้มั้ยคะว่าถ้านิยายเนี่ย NCแบบไหนคือแรงจนลงในเล้าเป็ดไม่ได้เหรอ
คือไม่คิดว่าตัวเองจะแต่งได้แรงเยี่ยงนั้น แต่อยากรู้ไว้อ่ะฮะ เผื่อเวลาจะแต่งจะได้รู้ว่าแบบไหนคือไม่โอเค555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห193 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 15-08-2017 10:03:03
ทำไมสงสารคุณจอมทัพ ทั้งๆที่ไม่น่าสงสาร ได้เค้าแล้ว แต่ทำตัวเป็นพญานกอินทรีย์ 55555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห193 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: skyberry ที่ 15-08-2017 10:22:24
โธ่ ขวัญข้าวของบ่าววว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 15-08-2017 18:56:40
หมอกบอกอะไรจอมทัพอ่ะ  ขวัยเอ่ยยยขวัญ  คุณจอมทัพเขาพามากินแท้ๆ ทำไมชวนคนอื่นด้วยละลูกกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-08-2017 22:36:09
ยังไม่เคยอ่าน NC ที่แรงขนาดโดนแบนจากเล้า ทั้งที่บางเรื่องเราว่าเนื้อหาก็แรงอยู่

แต่การบรรยายของคนเขียน ใช้คำเลี่ยงคำแทนให้มันเหมาะสม เท่านี้มันก็โอเคแล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 15-08-2017 22:54:23
เจอมุกนี้เข้า ไม่ใครก็ใครละ จะได้อึ้งกันบ้าง  :z1:
มาลุ้นกันดีกว่าว่า ใครจะได้อึ้งก่อนกัน
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ  :L2:
ปล. อย่าทิ้งคู่เมฆกับเจ้าชายน้ำแข็ง นานนะครับ คู่นั้นก็ลุ้นกันจะเหนียวแล้ว  :z2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-08-2017 23:23:05
คุณจอมทัพชักช้า ลีลาอยู่นั่น  ขวัญข้าวยิ่งขาดความมั่นใจอยู่ คิดเองเป็นตูเป็นตะอีกแล้วเนี่ย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 16-08-2017 00:12:26
ยังไม่เคยเห็น NC ที่โดนแบนจากเล้าเลยนะจ้ะ
เนื้อหาบางเรื่องก็แรง โดยเฉพาะฉากอัศจรรย์
แต่ทางเล้าไม่ได้ปิดกั้นจินตนาการของผู้เขียน
เราคิดว่า
ทางเล้าค่อนข้างเสรีกับงานเขียนของคนเขียนนะ
เปิดโอกาสให้คนเขียนสามารถลงนิยายของตนได้
ขอแค่ไม่ละเมิดกฎหมาย
ไม่ใช่คำหนายคายเกอนไปก็คงพอล่ะมั้ง
อันนี้เดาเด้อออ 55555
ขอบคุณจ้า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 16-08-2017 01:33:33
สถานการณ์เป็นใจให้ขวัญเข้าใจผิดหลือเกิน

สู้ต่อไปนะ จอมทัพ //ตบบ่า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 16-08-2017 05:20:42
ติดตามจร้า NC ที่ไม่เหมาะสมคือ พระเอกกะนายจ้องตากันแล้วเบนกล้องไปที่โคมไฟหัวเตียง(อิอิ)
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 16-08-2017 09:01:18
โถ่ ส่งสารขวัญ :katai1:
ปล.เรายังไม่เคยเห็นนิยายเรื่องไหนโดนแบนเพราะแต่งฉากเรทแรงเกินนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 16-08-2017 22:48:00
ฉากเรทที่เกิน30+  มั๊ง อิอิ ไม่มีแบนนร้า ตั้งแต่อ่านมา จอมทัพ หึง ขวัญ หึง ต่างฝ่ายต่างคิด และไม่พูด จะเข้าใจตรงกันมั๊ย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#7 100% คห197 P7 [15/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 17-08-2017 11:50:23
Rule #8 Never get jealous



จอมทัพกำลังงอนร่างเล็กที่ชวนคนอื่นมาร่วมโต๊ะ ทั้งที่เขาอยากจะใช้เวลากับขวัญข้าวแค่สองคนแท้ๆ




จู่ๆ เสียงของมธุวันก็ดังขึ้นข้างหู ร่างสูงสะดุ้งที่คนที่ปกติทำหน้าเหมือนเขาเป็นมดปลวกโปรโตซัวทุกครั้งที่เข้าใกล้ในระยะสามเมตรเป็นฝ่ายเข้าหาเขา และยิ่งตกใจมากกว่าที่ได้ยินประโยที่ร่างโปร่งกระซิบ




“ถ้าคุณยังเอ้อระเหยลอยชายอยู่แบบนี้ ผมจะไฟเขียวให้น้องชายผมจีบคุณขวัญข้าวแล้วนะ”




ว่าไงนะ?





“โธ่ คุณหมอก กว่าผมจะหลอกล่อขวัญให้มากินข้าวกับผมได้ผมก็หืดแทบขึ้นคอ น้องชายคุณยังจะโผล่มานี่อีก จะให้ผมทำยังไงครับ”จอมทัพโวยวายกลับเสียงเบา “แค่ทำให้ขวัญสนใจผมมากกว่าแค่เจ้านายกับลูกน้องก็ยากพออยู่แล้วนะครับ ขวัญเขาไม่ได้รู้สึกอย่างที่ผมรู้สึกซักนิด”





แทนที่จะได้รับความเห็นใจ มธุวันกลับถอนหายใจออกมาราวกับเหนื่อยหน่ายใจเสียเต็มประดาเสียอย่างนั้น





อ้าว...สรุปเขาผิดเหรอ?




ยังไม่ทันจะได้ข้อสรุป มือเรียวก็วางลงมาบนต้นขาของเขา ถึงแม้จะไม่ได้คิดอะไรกับอีกฝ่ายแล้วแต่ร่างสูงก็ยังเป็นผู้ชาย โดนทำแบบนี้ด้วยย่อมสะดุ้งตัวเกร็งเป็นธรรมดา มธุวันขยับเข้ามาใกล้ ใกล้กว่ารอบที่แล้วจนเขารู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของร่างโปร่งที่ทำให้เขากลัวขวัญข้าวจะเข้าใจผิด





“ถ้าคุณขวัญข้าวเขารู้สึกกับคุณแค่เจ้านายกับลูกน้อง เขาไม่ทำหน้าแบบนั้นแค่เพราะผมทำแบบนี้กับคุณหรอก”




จอมทัพเหลือบมองร่างเล็กที่มีสีหน้าเหมือนคนอยากจะร้องไห้ ร่างสูงยังคงรู้สึกถึงอุณหภูมิมือของมธุวันที่วางอยู่บนตักของเขาไม่ไปไหน และดูจากสายตาของร่างเล็ก ขวัญข้าวก็เห็นตำแหน่งที่มือขาววางอยู่เช่นกัน





“ผม..ผมไปห้องน้ำนะครับ”




ก่อนที่เขาจะได้ดึงมือของมธุวันออก ขวัญข้าวก็วิ่งหายไปเสียแล้ว มธุวันชักมือของตนกลับมาตามเดิม ก่อนจะลุกขึ้นแล้วบอกน้องชายที่นั่งมองเหตุการณ์ทั้งหมดโดยไม่คิดจะยื่นมือเข้ามาแทรกสักนิด




“เราไปโต๊ะที่เราจองไว้ดีกว่าดิน”




“ครับพี่หมอก”




คราวนี้ร่างสูงยอมลุกอย่างว่าง่าย เมื่อพ้นจากระยะการได้ยินของจอมทัพ แดนดินก็โอบเอวบางของพี่ชายเข้ามาใกล้แล้วกระซิบถาม




“นี่ตกลงพี่หมอกจะช่วยหรือจะยุให้เขาแตกกันครับ”




มธุวันกระตุกยิ้มมุมปาก  เอื้อมมือโอบรอบคอของน้องชายร่างสูงให้โน้มลงมาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดูอารมณ์ดีขึ้นมาก





“ก็ว่าจะช่วย แต่ขวัญข้าวบังอาจมาหักอกน้องชายพี่ จะให้ลงเอยกันดีๆพี่ก็เป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่องสิ”




“ไม่ใช่ว่าโกรธเจ้านาย เลยเอาอารมณ์มาลงกับคนอื่นหรอกนะครับ” แดนดินเอ่ยอย่างรู้ทัน




“แสนรู้นะเรา”




มธุวันยิ้มให้น้องชายที่รีบมาหาเขาทันทีที่สังเกตได้จากน้ำเสียงว่าเขาอารมณ์เสียทั้งที่ความจริงวันนี้ร่างสูงควรจะได้หยุดนอนอยู่บ้าน




Rrrrr




เสียงโทรศัพท์ของร่างโปร่งดังขึ้น มธุวันหยิบโทรศัพท์ออกมามองหน้าจอก่อนจะขมวดคิ้ว




“ขอโทษนะดิน พี่มีงานด่วน ดินกินไปเลยนะ”



“อ้าว...”




แต่ก่อนจะได้ประท้วงอะไรร่างโปร่งก็เดินลิ่วหายไปเสียแล้ว แดนดินส่ายหน้า ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะที่เขากับพี่ชายจองไว้ ก่อนจะเรียกบริกรมาแคนเซิลอาหารทั้งหมดที่มธุวันสั่ง







ขวัญข้าววักน้ำขึ้นกระทบใบหน้าของตัวเองเพื่อให้ดูสดชื่นขึ้น แต่ในความเป็นจริงแล้วดวงตาที่บวมแดงของร่างเล็กยังคงเป็นที่สังเกตได้อย่างชัดเจน



ขวัญข้าวมองหน้าตัวเองในกระจก หลังจากขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำเมื่อครู่ น้ำตาที่กลั้นไว้ก็เอ่อล้นขึ้นมาเสียดื้อๆ เลขาตัวน้อย
ใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะสงบสติอารมณ์ได้ ตอนนี้แก้มที่ป่องกลมจนเหมือนหนูแฮมสเตอร์ที่เพื่อนชอบแซวดูบวมกว่าเดิมเสียอีก ทั้งที่เขาไม่ใช่คนมีเนื้อมีหนัง แต่แก้มป่องกลมเหมือนเด็กน้อยนั้นมักจะทำให้ขวัญข้าวรู้สึกเสียความมั่นใจเสมอ




ถ้าเขามีใบหน้าเรียวสวยเหมือนคุณมธุวันก็คงดี



แต่คิดหวังไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ร่างเล็กยอมรับชะตากรรมของตัวเองมานานแล้ว ขวัญข้าวสูดหายใจเข้าลึกๆ สางผมของตัวเองลงมาปรกใบหน้าไม่ให้ดวงตาที่แดงก่ำเป็นที่สังเกต ก่อนจะกลับไปเพื่อเตรียมพร้อมเผชิญหน้ากับความเป็นจริง





“ขวัญ เป็นอะไรรึเปล่า ไปห้องน้ำนานจัง”



เมื่อเขากลับมาที่โต๊ะ พี่น้องทั้งสองคนก็หายไปเสียแล้ว เหลือเพียงจอมทัพที่ลุกมาหาเขาอย่างเป็นห่วง ยิ่งเมื่อเห็นดวงตาบวมๆที่เขาพยายามซ่อนไว้ร่างสูงยิ่งมีสีหน้าเคร่งเครียด จอมทัพเชยคางมนขึ้นอย่างทะนุถนอม ดวงตา




“เป็นอะไรขวัญ ร้องไห้ทำไม?”



“เปล่า...เปล่าครับ ภูมิแพ้ขึ้นตา”ขวัญข้าวแก้ตัว ขยับตัวหนีจากร่างสูงด้วยความรู้สึกอึดอัด จอมทัพไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่เดินมาเลื่อนเก้าอี้ของเขาให้



“นั่งก่อนสิ ทานอะไรซักหน่อย เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน จะได้นอนพัก”



“ไม่ต้องหรอกครับ ผมต้องกลับเข้าบริษัท คุณจอมทัพก็ต้องไปพบลูกค้านี่ครับ”



ขวัญข้าวนั่งลงตามที่อีกฝ่ายบอก แต่ยังไม่ลืมเตือนอีกฝ่ายถึงตารางงาน อาหารเริ่มทยอยมาเสิร์ฟเรื่อยๆ ของโปรดของมธุวันหลายอย่างที่เขากะสั่งมาเอาใจให้เลขารุ่นพี่อารมณ์ดีขึ้นถูกวางลงตรงหน้าของร่างเล็ก รวมถึงของโปรดหลายอย่างของเขา ที่เขาไม่ได้สั่ง




ขวัญข้าวเงยหน้ามองจอมทัพอย่างประหลาดใจ



“อย่ามองหน้าฉันอย่างนั้นสิ”จอมทัพยิ้ม “ฉันจำได้ทุกอย่างนั่นแหละว่าขวัญชอบอะไรไม่ชอบอะไร”




ขวัญข้าวรู้สึกว่าหน้าของตัวเองร้อนฉ่าทั้งที่เมื่อครู่ยังนั่งสะอื้นอยู่ในห้องน้ำ การอยู่กับจอมทัพเป็นอะไรที่ท้าทายสภาพจิตใจ
ของเขามากจริงๆ



“ขวัญไม่ชอบชีสเค้กไม่ใช่เหรอ?”



ร่างสูงที่ไปที่ชีสเค้กก้อนนึงที่ขวัญข้าวสั่งมาอย่างสงสัย



“คุณมธุวันชอบครับ เขาชอบทานของหวานสลับของคาว”



ขวัญข้าวรายงาน จอมทัพมีสีหน้าประหลาดใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้น



“ไม่รู้เลยแฮะ”



ปกติเขาจะจำแค่ของชอบบางอย่างของมธุวันเพื่อหวังให้ร่างโปร่งประทับใจแม้จะไม่ได้ผลสักครั้ง ไม่เหมือนขวัญข้าวที่เขาจำได้ทุกรายละเอียด...




มาคิดๆดูจอมทัพนึกประหลาดใจที่ตัวเองไม่คิดออกเร็วกว่านี้ว่าคนที่เขาชอบจริงๆเป็นใคร




“ว่าแต่คุณมธุวันกับคุณดินไปไหนเหรอครับ?”



“ไปแล้วล่ะ”จอมทัพไหวไหล่ “ดีแล้ว ฉันจะได้อยู่กับขวัญสองต่อสองซักที”



จะได้พิสูจน์ซะที ว่าขวัญรู้สึกกับฉันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องอย่างที่คุณหมอกบอกรึเปล่า...




แล้วขวัญรู้สึกับฉัน...มากเท่าที่ฉันรู้สึกกับขวัญมั้ย?




ร่างเล็กตักอาหารเข้าปากเงียบๆ รู้สึกเกร็งกับสายตาที่เหมือนจะมองมาทางเขาตลอดของจอมทัพ




“ขวัญ เลอะแล้ว”



“เอ๊ะ…!!”



ร่างเล็กเบิกตากว้างเมื่อจอมทัพเอื้อมมือมาเช็ดซุปครีมข้นที่เลอะมุมปากของเขาให้ ก่อนจะส่งเข้าปากตัวเองก่อนที่ขวัญข้าวจะได้ตั้งสติว่าเกิดอะไรขึ้น




“คะ..คุณจอมทัพ....”



“หวาน...”



ร่างสูงแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างพึงพอใจที่เห็นแก้มป่องเนียนนุ่มที่เขารู้สึกอยากหอมอยากฟัดอยู่เสมอขึ้นสีอย่างรวดเร็ว
เขามักจะรู้สึกมีความสุขอยู่เสมอเวลาที่เห็นท่าทีเขินอายของขวัญข้าว แค่สมองของเขาไม่เคยปะติดปะต่อได้ว่าอาการเขินอายของเลขาตัวน้อยไม่ได้มาจากการเป็นคนขี้อายอย่างที่เขาคิด




“เอ่อ...ผม...ผมว่าคุณมธุวันน่าจะชอบพวกนี้นะครับ ถ้าคุณจอมทัพจำได้คุณมธุวันจะต้องดีใจแน่ๆ”





ขวัญข้าวรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเพื่อกำจัดความคิดประหลาดในหัวของตัวเอง ก้มลงชี้ไปที่อาหารที่เขาสั่งมาอย่างคล่องแคล่ว




“แล้วขวัญล่ะ?”



เสียงทุ้มแทรกขึ้นก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่อ




“ครับ?” ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจ




“ถ้าฉันจำของที่ขวัญชอบได้ ขวัญจะดีใจมั้ย?”




“ก็..ดีใจครับ”ขวัญข้าวยิ้มเขิน ไม่รู้ว่าจอมทัพต้องการจะสื่ออะไร



“ขวัญ...”จอมทัพเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำเอาขวัญข้าวเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจไปด้วย “ฉันเลิกจีบคุณหมอกแล้วนะ”





“เอ๊ะ?”




ขวัญข้าวเคยคิดเล่นๆว่าหากวันนี้มาถึง เขาคิดว่าตัวเองคงจะรู้สึกดีใจ หรืออาจจะเศร้าไปพร้อมกับร่างสูง แต่เขาในตอนนี้มีเพียงความรู้สึกตกใจ ไม่รู้ว่าควรจะปลอบ หรือแสดงความยินดี หรือควรจะพูดอะไรกับร่างสูง




“ฉันคิดว่า...บางทีฉันอาจจะเข้าใจผิดมาตลอด”




จอมทัพรัวนิ้วกับโต๊ะ ร่างสูงชอบทำแบบนี้บางครั้งเวลา่ที่ตัวเองประหม่า ขวัญข้าวเผลอตัวเอื้อมมือไปกุมมือของอีกฝ่ายไว้โดยไม่ทันคิด เพราะเขามักจะทำแบบนั้นเสมอเวลาอยู่ในประชุมหากจอมทัพรู้สึกตื่นเต้นมาก



จอมทัพมีสีหน้าประหลาดใจ แต่ก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน




“ฉัน…”




Rrrr




ขวัญข้าวปล่อยมือจากมือของร่างสูงแล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา เมื่อเห็นว่าเป็นคุณเจนจิรา หัวหน้าฝ่ายการตลาดก็ขอตัวรับโทรศัพท์ จอมทัพพยักหน้า ถึงแม้จะไม่เต็มใจนักก็ตาม



“ครับพี่แจน”




“ขวัญ ขวัญอยู่ไหน พี่มีเรื่องด่วนต้องรบกวน มาเจอพี่ที่หน้าห้องท่านประธานได้มั้ย ตอนนี้เลย”เสียงของสาวใหญ่ที่สงบนิ่งอยู่เสมอดูแตกตื่นจนเขาตกใจตาม





“ผม..ผมอยู่นอกบริษัทครับ”




“ถ้าอย่างนั้นรีบกลับมาได้มั้ยจ๊ะ ด่วนมาก รีบมาเลยนะ”




ทันทีที่วางสาย ร่างเล็กรีบเก็บข้าวของของตัวเองแล้วลุกขึ้นทันที




“เดี๋ยวสิขวัญ มีอะไร?”จอมทัพถาม ลุกขึ้นตามร่างเล็กที่ลุกลี้ลุกลนเก็บของ




“ที่บริษัทมีเรื่องด่วนน่ะครับ คุณจอมทัพอย่าลืมไปหาลูกค้านะครับ แล้วก็พรุ่งนี้ประชุมนอกสถานที่ทั้งวัน ไม่ต้องเข้าบริษัทก็ได้นะครับ”




ร่างเล็กเอ่ยรัวเร็ว ก่อนจะชะงักเล็กน้อย แล้วเอ่ยขึ้นเสียงเบา




“ไม่ว่าคุณจอมทัพจะชอบใคร หรืออยากให้เวลากับตัวเอง ผมก็จะสนับสนุนเต็มที่ครับ ไม่ต้องเครียดเรื่องคุณมธุวันนะครับ คุณจอมทัพน่ะ เก่งที่สุดในโลกอยู่แล้ว”




ขวัญข้าวชูสองนิ้วให้ร่างสูงพร้อมรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะรีบวิ่งออกจากภัตรคารไป




“เดี๋ยว.....”




จอมทัพรั้งร่างเล็กนั้นไว้ไม่ทัน ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะทรุดตัวลงไปนั่งตามเดิม




อย่างน้อยขวัญก็รับรู้แล้วว่าเขาไม่ได้ชอบมธุวันแล้ว





ถือซะว่าเขาได้ใช้เวลาเพื่อวางแผนสารภาพรักกับร่างเล็กให้ดีขึ้นแล้วกัน








“พี่แจนมีอะไรเหรอครับ?”




ขวัญข้าววิ่งกระหืดกระหอบมาหาหญิงสาวในชุดทำงานที่ยืนรอเขาอยู่หน้าห้องของประธานบริษัทอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ขาเล็กๆจะเอื้ออำนวย เจนจิราที่มีสีหน้ากระวนกระวายดูโล่งใจขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นร่างเล็ก




“ขวัญ วันนี้ช่วงบ่ายกับพรุ่งนี้ทั้งวันคุณจอมทัพไปประชุมนอกสถานที่ใช่มั้ย”เจนจิราถาม




“ครับ” ขวัญข้าวตอบรับงงๆ มันเกี่ยวอะไรกับที่เขาต้องรีบมาที่นี่ด้วยล่ะ




“ดีเลย งั้นวันนี้กับพรุ่งนี้พี่ต้องรบกวนขวัญแล้วล่ะนะ เพราะขวัญน่าจะคุ้นเคยกับการทำงานของคุณมธุวันมากที่สุดในบริษัทแล้ว”




เจนจิรายิ้มกว้าง แต่ก็ยังไม่บอกเขาอยู่ดีว่าสิ่งที่ต้องการรบกวนเขาคืออะไร




“พี่แจนครับ ตกลงว่า...”



หญิงสาวยกมือขึ้นเคาะประตูก่อนที่เขาจะได้ถามจบ ร่างเล็กหุบปากฉับเมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่เย็นเยียบเสียจนเขารู้สึกว่าขนอ่อนที่หลังคอลุกซู่




“เข้ามา”



“ท่านประธานค่ะ ดิฉันหาเลขามาแทนคุณมธุวันชั่วคราวได้แล้วค่ะ”




เจนจิราเปิดประตูห้องทำงานของธีรเชษฐ์ ที่เป็นห้องเดียวในบรรดาห้องทำงานของผู้บริหารที่ไม่ใช่ห้องกระจกออก เผยให้เห็นร่างสูงเกือบสองเมตรของชายหนุ่มลูกครึ่งรัสเซียวัยสี่สิบสองปีที่ถึงแม้จะได้ฉายาว่าเป็นคาสซิโนว่าที่มีแต่สาวๆและบางครั้งหนุ่มๆพากันคลั่งไคล้ แต่ในบริษัทนี้ชายหนุ่มคือราชาปีศาจที่มีปีศาจน้ำแข็งอย่างคุณมธุวันเป็นผู้คุมเฝ้าถ้ำ




“นี่ขวัญข้าวค่ะ เลขาของคุณจอมทัพ” เจนจิราแนะนำ หญิงสาวก็เคยผ่านช่วงเวลาที่เธอเป็นเลขาของธีรเชษฐ์มาก่อนเธอจะผันตัวมาเป็นหัวหน้าฝ่ายการตลาดให้ตรงกับสาขาที่เรียนมา ถึงไม่ได้สะดุ้งสะเทือนอะไรกับด้วยตาสีควันบุหรี่เย็นเยียบไร้อารมณ์ที่ทำให้ขวัญข้าวตัวสั่นเป็นลูกนก




“จะรอดเหรอ?”




นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ร่างสูงเอ่ยขึ้น




“….”




เจนจิราเพียงแต่ยิ้มหวานให้เจ้านายของเธอ ซึ่งสำหรับขวัญข้าว นั่นหมายถึงหญิงสาวไม่ได้มีความคิดอยู่ในหัวเลยว่าเขาจะมีชีวิตรอดกลับไปหรือไม่





เขาเริ่มรู้สึกเสียใจที่ไม่สารภาพรักกับคุณจอมทัพก่อนตายเสียแล้วสิ....


----------------

โถ่วน้องข้าว เพิ่งเห็นกันอยู่หหลัดๆ//เดี๋ยวๆๆๆ
รักคนอ่านน้าาาา :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 17-08-2017 12:43:45
โธ่ ดึงขวัญออกมาทำไม เราอยากให้คุณจอมทัพพูดให้จบก่อน ขอเวลาให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันนาน ๆ หน่อย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 17-08-2017 13:23:23

อ่าว... จอมทัพจะทำยังไงละทีนี้ ยิ่งบื้อๆอยู๋
น้องขวัญก็ดันโดนย้ายไปทำงานกับประธานอีก
แต่ก็ดีนะ เว้นระยะห่าง เผื่อขวัญจะมองเห็นอะไรๆที่มันเปลี่ยนไป
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-08-2017 14:58:53
ช้าไปอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 17-08-2017 16:35:34
จอมทัพทำดีแล้ว สู้ๆ!
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 17-08-2017 17:21:30
จอมทัพสู้ๆ สารภาพรักขวัญให้ได้!!
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-08-2017 19:19:59
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 17-08-2017 19:38:52
โอ้ยเกือบสารภาพแล้ว  ขวัญไม่น่าไปก่อนเลย  แต่อย่างน้อยก็รู้ว่าเจ้านายไม่ได้ชอบหมอกแล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 17-08-2017 22:54:56
แงงงงงง
ลำไยตัวขัดคอแบบนี้
เดี๋ยวคนนั้นมา
เดี๋ยวโทรศัพท์เข้า
กว่าจะรู้ใจกันก็ยาวไปอีกกกก

ขอบคุณนะจ้ะ
ขอโทษที่อินมากไปด้วย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 17-08-2017 23:05:51
โธ่กำลังจะสารภาพอยู่แล้วเชียว :katai1: น้องขวัญดันต้องไปเข้าถ้ำราชาปีศาจซะงั้น  :กอด1: กอดปลอบ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 17-08-2017 23:46:41
หนูขวัญโดนส่งไปเป็นตัวตายตัวแทนของหมอกหรอ จอมทัพรู้ไม่ยอมแน่เลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 17-08-2017 23:49:22
โอยยยยยยย อย่ามีตัวละครมาเพิ่มเลยนะ แค่นี้ก็อลหม่านกันจะแย่อยู่แล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 18-08-2017 06:29:40
 :laugh: ขวัญเอ้ยยย ช่างน่าสงสาร
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 18-08-2017 20:18:31
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 18-08-2017 21:45:35
มัวแต่ง้างธนู ไม่ยิงเสียที  :ling1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#8 100% คห209 P7 [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 19-08-2017 10:15:59
Rule #9 Be tough as a nail.

ถึงจะบอกว่าแค่ชั่วคราวก็เถอะ



“ช้า”




เสียงเย็นเอ่ยขึ้นทันทีที่เขารีบวิ่งเอาเอกสารที่บริษัทย่อยแฟกส์มาให้ทันทีที่ได้รับ ขวัญข้าวก้มหน้าขอโทษ ในช่วงเวลาที่เขาเป็นเลขาฝึกหัดภายใต้การดูแลของมธุวัน ขวัญข้าวค้นพบสัจธรรมที่ว่า นอกจากคุณมธุวันแล้ว คนรอบของคุณธีรเชษฐ์
เปรียบเสมือนธาตุอากาศสำหรับร่างสูง




จะเป็นอากาศดีหรือเป็นมลพิษ นั่นเป็นสิ่งที่ธีรเชษฐ์จะตัดสินใจอีกครั้ง




ขวัญข้าวรู้สึกว่าที่เขาโดนโขกสับให้ทำงานแทบทุกอย่างต่อจากคุณมธุวันโดยที่ไม่มีเวลาได้เรียนรู้งานน่าจะเป็นเพราะร่างสูงน่าจะยังอารมณ์เสียเรื่องที่ทะเลาะกับเลขาของตน แต่บางครั้งเขาก็แอบสังเกตเห็นร่างสูงนั่งเหม่อ แววตาที่ไร้ความรู้สึกในยามปกติกลับดูเศร้าสร้อย....ราวกับกำลังสำนึกผิด




น่าสงสารจัง...




ร่างเล็กอดคิดไม่ได้ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อดวงตาคมตวัดกลับมามองเขาแล้วรีบกลับไปทำงานต่อ




ฮือ...คุณจอมทัพช่วยผมด้วย




หลังจากช่วงบ่ายเมื่อวานที่เขามาเป็นเลขาให้ธีรเชษฐ์ วันนี้คุณมธุวันก็กลับมาแล้ว




ขวัญข้าวไม่เคยคิดว่าตัวเองจะดีใจที่เจอร่างโปร่งขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ชนิดที่อีกนิดเดียวร่างเล็กก็แทบจะพุ่งเข้าไปกอดขาของเลขารุ่นพี่แล้วอ้อนว้อนไม่ให้อีกฝ่ายทะเลาะกับเจ้านายไปตลอดชีวิต




แต่มธุวันกลับเดินผ่านห้องของธีรเชษฐ์ไปโดยไม่หยุดมองด้วยซ้ำ แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งในโต๊ะเลขาซึ่งอยู่ภายในห้องของเมฆา




ส่วนขวัญข้าวก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไปถึงแม้จะคิดถึงเจ้านายที่แสนใจดีซึ่งไม่เคยแม่แต่จะพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นด้วยซ้ำมากก็ตาม




ฮือ...เมื่อไหร่จะถึงพรุ่งนี้เนี่ย



ร่างเล็กเหลือบมองนาฬิกาที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างเซ็งจิต นาฬิกาที่บอกเวลาสิบเอ็ดโมงตรงทำให้เขานึกถึงสมัยที่เขายังเป็นเลขาฝึกหัด ร่างเล็กเดินเข้าไปในครัวเล็กๆด้านข้างแล้วเขย่งปลายเท้าเอื้อมหยิบโหลคุ้กกี้ที่ยังคงอยู่ที่เดิมที่เขาจำได้ แล้วเปิดฝาขวดก่อนจะคีบเอาคุ้กกี้ออกมาสามชิ้น แล้วเดินไปชงกาแฟดำ





“หมอก...”




ธีรเชษฐ์เงยหน้าขึ้นมาทันทีที่เห็นจานคุ้กกี้คุ้นตา ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าคนที่นำขนมมาให้เขาเป็นเลขาชั่วคราวที่ยืมมาจากจอมทัพ




“ของว่างครับ...”



“ไม่หิว”




ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ ก้มลงทำงานของตัวเองต่อไป ขวัญข้าวเหลือบมองคอมพิวเตอร์ที่ร่างสูงจ้องอยู่ ก่อนจะกลั้นใจเอาอาชีพของตัวเองไปแขวนอยู่บนเส้นด้าย เอื้อมมือไปปิดโน๊ตบุ๊คส์เครื่องนั้นเพื่อเรียกร้องความสนใจจากร่างสูง




“เธอ!”



ธีรเชษฐ์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ซึ่งทำให้ขวัญข้าวต้องเงยหน้าจนเกือบคอเคล็ด ร่างเล็กตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แต่ก็ควบคุมสติของตัวเองไว้ได้




“ตะ…ต้องทานนะครับเดี๋ยวไม่สบาย”




ขวัญข้าวเอ่ยด้วยเสียงที่คิดว่ามั่นคงที่สุดแต่กลับออกมาเล็กและสั่นเครือเหมือนจะร้องไห้ ภาพในตอนนี้เหมือนเขาเป็นหนูแฮมสเตอร์ไม่กลัวตายที่วิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปกระตุกหนวดราชสีห์โดยไม่มีทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง




แต่ธีรเชษฐ์เพียงแต่ส่ายหน้าเบาๆแล้วนั่งกลับลงไป ธีรเชษฐ์เอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟ ก่อนจะเปลี่ยนใจเอื้อมไปหยิบคุ้กกี้ขึ้นมากัดด้วยแววตาเหมือนที่เขาเห็นเมื่อวาน




ขวัญข้าวไม่รู้หรอกว่าสองคนนี้ทะเลาะอะไรกัน แต่เขาดูออกว่าหากธีรเชษฐ์อยากจะคืนดีกับอีกฝ่ายเต็มแก่แล้ว
ขวัญข้าวได้แต่ภาวนาว่าทั้งสองจะคืนดีกันในเร็ววัน และส่วนที่หนักที่สุดของการเป็นเลขาให้ประธานบริษัทคนนี้ รวมถึงเป็นส่วนที่ทำให้มธุวันอารมณ์เสียง่ายที่สุด จะไม่ปรากฎตัวขึ้นระหว่างที่เขาอยู่ในหน้าที่วันนี้






แน่นอนว่าคนอย่างเขา ขออะไรมีหรือจะได้สิ่งนั้น





“คุณเชษฐ์อยู่ไหน?! พาฉันไปหาเขาเดี๋ยวนี้!!!”




ขวัญข้าวไม่มีสายตาจิตสังหาร หรือรูปร่างสูงโปร่งมาต่อกรกับหญิงสาวที่สูงกว่าเขาเกือบช่วงหัวถึงแม้ไม่มีรองเท้าส้นสูงหกนิ้วที่เธอกำลังใส่ ร่างเล็กจึงทำได้เพียงใช้ร่างกายของตัวเองขวางประตูไว้ ภาวนาไม่ให้อีกฝ่ายลงไม้ลงมือกับเขามากนัก




“ขอโทษครับ..ท่านประธานยังไม่มา แล้วท่านก็สั่งไว้ว่าวันไม่ให้ใครเข้าพบ”




ขวัญข้าวเอ่ยเสียงแหลมเล็ก ไม่ได้มีความน่าเกรงขามเลยซักนิด แต่เลขาตัวน้อยก็เกาะประตูอย่างเหนียวแน่น ไม่เปิดช่องให้หญิงสาวเข้าใกล้ประตูได้




“หึ เนี่ยเหรอ เลขาที่เขาร่ำลือกันว่าเป็นเมียตัวจริงของคุณเชษฐ์ ไหนว่าน่ากลัวนักหนา มีน้ำยาแค่นี้รึไง”




ขวัญข้าวตัวสั่นเป็นลูกนก แต่ยังคงไม่ยอมขยับหนี หญิงสาวเล็งเห็นแล้วว่าเขาไม่สู้คนจริงๆ ถึงได้แสยะยิ้มออกมา มือที่ไว้เล็บยาวแหลมสีแดงตวัดใส่แก้มของเขาจนหน้าหัน ขวัญข้าวยังไม่ทันจะได้รู้สึกเจ็บกับแรงตบก็ต้องร้องออกมาเมื่อรู้สึกถึงแรงกระชากที่ผมตัวเอง กว่าจะรู้ตัวร่างเล็กก็ลงไปนอนกิงกับพื้นเสียแแล้ว




"มานี่! หน็อย...คิดจะเก็บคุณเชษฐ์ไว้กินคนเดียวใช่มั้ยล่ะ คิดว่าทำตัวใสซื่อสตรอเอบร์รี่แบบนี้แล้วฉันจะหลงกลเหรอ ฉันได้ยินเรื่องของแกมาหมดแล้วมารยาแค่นี้หลอกฉันไม่ได้หรอก"





ส้นสูงส้นเข็มกระแทกลงมาบนมือของร่างเล็กก่อนที่หญิงสาวจะโถมกายลงมาใส่เขา ขวัญข้าวได้แต่ยกมือปัดป้องการกระทำของหญิงสาว ไม่ใช่แค่ตบ เขารู้สึกถึงกำปั้นของเธอที่กระแทกลงมาตามใบหน้าและลำตัว ก่อนที่เสียงกรีดร้องของหญิงสาวจะดังขึ้นเมื่อเส้นผมยาวสลวยถูกกระชากจนหงายไปด้านหลัง





"ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าคุณได้ยินอะไรมาบ้าง...แต่ผมไม่ทำร้ายผู้หญิง"





ขวัญข้าวได้ยินเสียงจากสวรรค์ของคุณมธุวัน ร่างเล็กชันตัวขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก หอบหายใจเข้าออก พยายามข่มความเจ็บปวดไว้อย่างสุดความสามารถ มองคุณมธุวันที่ดันร่างของหญิงสาวกระแทกกับประตูห้องของธีรเชษฐ์แล้วกดเธอไว้อย่างนั้น





"กรี้ด แกเป็นใคร ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย!!!"





หญิงสาวร้องโวยวาย





"ก็อยากฉะกับเมียตัวจริงของคุณเชษฐ์ไม่ใช่เหรอครับ...ผมอยู่นี่แล้วไง..."




มธุวันเอ่ยเสียงเรียบ หญิงสาวเบิกตากว้าง ออกแรงดิ้นมากกว่าเดิม แต่แขนเรียวของมธุวันแข็งแรงกว่าที่เห็น ร่างโปร่งยังคงกดร่างของหญิงสาวติดประตูไว้ แต่ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น




"มาก็ดี ผมก็ติดต่อของเล่นของคุณเชษฐ์คนอื่นมาวันนี้เหมือนกัน รู้สึกวันนี้จะไม่ใช่คิวคุณตรวจ แต่ไหนๆก็มาแล้ว ไปกับเราเลยแล้วกัน"




มธุวันเอ่ยด้วยน้ำเสียงชวนคุย ท่าทีที่เปลี่ยนไปนั้นทำให้ร่างเล็กแปลกใจเล็กน้อย เช่นเดียวกับหญิงสาว




"ตรวจ...ตรวจอะไร?"




"ก็คุณเชษฐ์เขาเลือดบวก แถมไม่เคยกินยา ถึงใส่ถุงยางก็ยังมีโอกาสบ้าง ผมอุตส่าห์ทำตัวเป็นเมียหลวงที่ดี พาทุกคนไปตรวจฟรีๆ อย่าปฎิเสธน้ำใจกันหน่อยเลยน่า..."




มธุวันอธิบายด้วยน้ำเสียงใจเย็น เหมือนกำลังอธิบายเรื่องยากๆให้เด็กอนุบาลฟัง




"มะ..ไม่จริง ไม่จริ๊ง กรี๊ดดดด!!!!"




หญิงสาวกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง จังหวะเดียวกับที่พนักงานรักษาความปลอดภัยหลายคนวิ่งเข้ามาจับตัวหญิงสาวไว้แล้วลากตัวออกไป




"ขวัญ!!!"




ร่างเล็กได้ยินเสียงร้องอย่างแตกตื่นของเจ้านายตัวจริงของตน ก่อนที่ร่างของจอมทัพจะทรุดลงมาข้างๆเขาเพื่อสำรวจบาดแผล





"คุณพาขวัญข้าวไปโรงพยาบาลก่อน ผมจะลงไปคุยกับตำรวจ" มธุวันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่เปลี่ยนแปลง แต่ขวัญข้าวสังเกตได้ถึงความเป็นห่วงในด้วยตาของร่างโปร่ง "ถ่ายรูปบาดแผลไว้ด้วยนะ"




"ขวัญ เจ็บมั้ย เจ็บมากรึเปล่า ขวัญ..."




แต่คนที่ขวัญกระเจิงไปแล้วกลับเป็นจอมทัพที่ถามเขาซ้ำไปซ้ำมาด้วยสายตาเจ็บปวดราวกับตัวเองเป็นคนโดนทำร้าย ไม่ได้ฟังคำพูดของมธุวันซักนิด





"คุณมธุวันครับ.."




ขวัญข้าวเรียกเลขารุ่นพี่เสียงเบา นิ่วหน้าด้วยความเจ็บจากบาดแผลที่มุมปาก เจ้าของชื่อหันกลับมาพร้อมเลิกคิ้วสูง




"เอ่อ...พูดแบบนั้นไปจะดีเหรอครับ ท่านประธานกับคุณจะเสียหาย..."




"ช่างเขาสิ" มธุวันตอบอย่างไม่แยแส ขวัญข้าวยิ่งรู้สึกผิด ทั้งที่ปกติร่างโปร่งไม่เคยลงไม้ลงมือหรือแตะเนื้อต้องตัวคนที่มาโวยวายหาธีรเชษฐ์ซักครั้ง แต่ครั้งนี้ร่างโปร่งกลับต้องมาช่วยเขาทั้งที่เลขาอย่างเขาควรจะจัดการเรื่องแบบนี้ได้แท้ๆ "ผู้ชายนิสัยเสียที่ปล่อยให้เลขาของตัวเองต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรให้รักษามากหรอก"




"หมอก..."




คนในหัวข้อสนทนาที่เพิ่งกลับมาจากออกไปธุระข้างนอกเดินออกมาจากลิฟต์ มองดูสภาพเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างสับสนว่าเกิดอะไรขึ้น มธุวันเบือนหน้าหนีแล้วเดินตามยามที่กำลังลากหญิงสาวออกไป ถ้าเดาไม่ผิดในหัวของร่างโปร่งคงกำลังทำเสียง 'เชอะ!' อยู่เป็นแน่




"ทำแผล...ใช่ๆ ต้องทำแผล..."




จอมทัพที่เพิ่งได้สติพึมพำ ละล้าละลังไม่รู้ว่าควรจับตรงไหนไม่ให้ร่างเล็กรู้สึกเจ็บ ขวัญข้าวพยายามยิ้มให้ร่างสูงหายห่วง แต่ความเจ็บปวดทำให้เขานิ่วหน้าอีกครั้ง




"ขอโทษนะขวัญ"




"ครับ?เหวอ!!"คนเจ็บร้องลั่นเมื่อร่างของตนถูกอีกฝ่ายชอบตัวขึ้นอุ้ม ก่อนที่จอมทัพจะพาเขาไปยังลิฟต์ที่ยังเปิดค้างไว้อยู่





"คุณจอมทัพครับ..."ร่างเล็กเรียก ขวัญข้าวไม่ได้รู้ตัวเลยว่าน้ำเสียงของตัวเองออดอ้อนจนจอมทัพแทบจะอ่อนยวบลงไปแค่ได้ฟัง




"ว่าไงขวัญ..."




"ผมไม่อยากไปโรงพยาบาล ผมไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ มีแค่แผลฟกช้ำ คุณจอมทัพพาผมไปห้องพยาบาลได้มั้ยครับ"
จอมทัพมีสีหน้าลังเล แต่สุดท้ายก็ยอมตกลง ขวัญข้าวโอบแขนรอบคอเจ้านายของตน ส่วนหนึ่งเพื่อกันไม่ให้ตัวเองตก อีกส่วนหนึ่งแค่อยากจะขยับเข้าไปแนบชิดกับแผ่นอกกว้างให้มากกว่านี้




ขอฉวยโอกาสซักนิดคงไม่เป็นไรมั้ง?










จอมทัพพาเขาเข้ามาที่ห้องพยาบาลของบริษัท เจ้าหน้าที่ฝ่ายพยาบาลออกไปพักทานข้าวทำให้ทั้งห้องมีเพียงพวกเขาสองคน ร่างสูงวางเลขาตัวน้อยที่อยู่ในสภาพสะบักสะบอมไปทั้งตัวลงบนเตียงหลังฉากกั้น แล้วเดินกลับไปล็อคห้องอีกครั้งเพิ่งความเป็นส่วนตัว




"คุณจอมทัพ..ทะ...ทำอะไรน่ะครับ?"



ขวัญข้าวที่นั่งห้อยขาอยู่บนเตียงตกใจเมื่อจู่ๆร่างสูงก็ทรุดตัวลงบนพื้นกอดขาเขาไว้




"ไม่เอาแล้ว ฉันไม่ให้ขวัญไปไหนแล้ว" จอมทัพพึมพำเสียงสั่น เอนศีรษะซบลงบนตักของร่างเล็กที่เขามันใจว่าเป็นส่วนที่ไม่มีบาดแผล "ขวัญเป็นของฉัน ฉันไม่ให้ขวัญไปกับคนอื่นอีกแล้ว..."





"ไม่ใช่ความผิดของคุณจอมทัพหรอกครับ...ผมไม่ได้เรื่องเอง"




ถ้าเป็นคนมธุวัน คงจัดการเรื่องนี้เสร็จตั้งแต่แรกโดยที่ไม่ต้องวุ่นวายแบบนี้แล้ว





ขวัญข้าวยกมือขึ้นลูบศีรษะของเจ้านายที่เสียขวัญยิ่งกว่าเขาอย่างอ่อนโยน นิ่วหน้าเมื่อรู้สึกถึงความรู้สึกเจ็บแปลบที่มือข้างนั้น แต่ไม่อยากพูดอะไรให้จอมทัพกังวล





"เดี๋ยวฉัน...ต้องถ่ายรูปเป็นหลักฐานก่อนทำแผล ขวัญถอดเสื้อได้มั้ย..."




จอมทัพถามเสียงเบา ขวัญข้าวพยักหน้า แต่เมื่อร่างสูงไม่ขยับไปไหน เลขาจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอียงอาย




"ออกไปรอหน้าฉากกั้นก่อนได้มั้ยครับ"




"อ่า..ขอโทษที.."




จอมทัพรีบเดินออกไปตามคำขอ ขวัญข้าวถอนหายใจ ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมด้วยมือข้างที่ไม่บาดเจ็บเพียงข้างเดียวอย่างทุลักทุเล เขาไม่ได้อายขนาดนั้นหรอก เพียงแค่ไม่อยากให้จอมทัพเห็นมือที่บาดเจ็บก็เท่านั้น




คงไม่เป็นไรมากหรอกมั้ง










"เสร็จแล้วครับ"




จอมทัพเดินกลับเข้ามาตามเสียงเรียกของเลขาของตน ร่างสูงกลั้นหายใจเมื่อเห็นรอยแผลตามร่างกายของขวัญข้าว ความ
รู้สึกหลายอย่างประดังประเดเข้ามาพร้อมกัน โกรธ โมโห เป็นห่วง รู้สึกผิด....




...รู้สึกผิดที่รู้สึกใจเต้นกับผิวกายขาวเนียนภายใต้ร่มผ้าที่เขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก




แต่ไม่รู้ว่าทำไมเรือนร่างกึ่งเปลือยที่เขาไม่เคยเห็นถึงได้ดูคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก



"ขอโทษนะขวัญ..." ...ที่ฉันปกป้องขวัญไม่ได้




ร่างเล็กที่คิดว่าเขาขอโทษที่จะต้องถ่ายรูปพยักหน้า แล้วให้ความร่วมมือกับร่างสูงเป็นอย่างดี จอมทัพกัดฟันกรอดทุกครั้งที่กดถ่ายภาพ เขาจะให้ผู้หญิงคนนั้นชดใช้ที่กล้าแตะต้องคนของเขาอย่างสาสม!!



จอมทัพทำแผลให้ร่างเล็กเงียบๆ ขวัญข้าวมักจะสะดุ้งแทบทุกครั้งที่เขาแตะ และนั่นยิ่งทำให้ร่างสูงรู้สึกโมโหตัวเองที่ที่ไม่สามารถทำให้ขวัญข้าวไว้ใจมากพอที่จะผ่อนคลายกับสัมผัสของเขา





"เสร็จแล้ว"




ร่างสูงมองสำรวจอีกครั้งว่าตัวเองไม่พลาดอะไร ขวัญข้าวนั่งรอให้เขาออกไป แต่ครั้งนี้จอมทัพยังยืนอยู่ที่เดิม




"ขวัญไม่ต้องอายหรอก ใส่เลย"




จอมทัพว่า ขวัญข้าวอึกอัก ก่อนจะยอมใส่เสื้อแต่โดยดี คนมองสังเกตว่านิ้วมือของร่างเล็กข้างหนึ่งเริ่มบวมแปลกๆ และขวัญข้าวก็นิ่วหน้าทุกครั้งที่ติดกระดุม




"ขวัญ มือเป็นอะไร?"




ขวัญข้าวชะงัก หลบสายตาจับผิดของเจ้านายด้วยสีหน้ามีพิรุธ



"เปล่าครับ..."




"ขวัญ อย่าโกหกฉัน"



จอมทัพเอื้อมมือไปจับมือที่เริ่มบวมของร่างเล็ก ขวัญข้าวสะดุ้งเฮือก ร้องออกมาเบาๆอย่างห้ามไม่อยู่




ว่าแล้วไง...



"ไปโรงพยาบาลกัน"




"มะ...ไม่ไปไม่ได้เหรอครับ?"



ร่างเล็กถามเสียงสั่น




"ขวัญ มันบวมหมดแล้วนะ ไปโรงพยาบาลกันเถอะ" จอมทัพเอ่ยด้วยความเป็นห่วง "นะ ถือว่าฉันขอ"




ขวัญข้าวลังเล ก่อนจะพยักหน้า ได้แต่ภาวนาไม่ให้อาการเจ็บของมือร้ายแรงอย่างที่คิด










"กระดูกนิ้วร้าวน่ะครับ ต้องฉีดยาสามเข็มนะครับ แล้วก็เดี๋ยวดามนิ้วชี้กับนิ้วกลางไว้ เดี๋ยวหมอสั่งยาแก้ปวดให้ แล้วจะนัดมาดูอาการใหม่นะครับ"




คุณหมอเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นภาพเอ็กซเรย์




ว่าแล้ว...ฮือ...




"ถ้าอย่างนั้นตามคุณพยาบาลไปฉีดยาเลยนะครับ เดี๋ยวหมอออกใบรับรองแพทย์เรื่องบาดแผลทั้งหมดเอาไว้ใช้ในศาลด้วย"
คุณหมอเอ่ยอย่างใจดี จอมทัพกล่าวขอบคุณ แต่ขวัญข้าวกลับตัวแข็งทื่อไม่ยอมขยับ




"ขวัญ?"




ร่างสูงเรียกอย่างเป็นห่วง




"ไม่..ไม่ได้เหรอครับ..."คนเจ็บพึมพำเสียงเบา




"อะไรนะ?" จอมทัพก้มลงมาใกล้คนที่ก้มหน้างุด




"ไม่ฉีด..ไม่ได้เหรอครับ"ขวัญข้าวถามเสียงสั่น เมื่อเห็นดวงตากลมโตที่เอ่อท้นไปด้วยน้ำตา จอมทัพรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น




"ขวัญ...กลัวเข็มเหรอ?"




จอมทัพกระซิบถามกลับ ถึงแม้จะอาย แต่คนเจ็บก็พยักหน้าหงึกหงัก และนั่นยิ่งทำให้ร่างสูงรู้สึกสงสารเลขาตัวน้อยของตนมากขึ้นไปอีก ร่างสูงโอบคนที่ทำหน้าเครียดเข้ามาใกล้ กระซิบเสียงเบาแต่หนักแน่นให้ร่างเล็กได้ยิน




"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะปกป้องขวัญเอง ฉันสัญญา"




"ฮึก..."




"คนไข้อยู่นิ่งๆนะคะ ถ้าคนไข้ชักมือหนีแล้วเข็มหักยิ่งเจ็บนะคะ"




คุณพยาบาลขู่หลังจากแขนเล็กกระตุกหนีเข็มเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ขวัญข้าวเอ่ยขอโทษขอโพยทั้งน้ำตา แต่ก็ไม่สามารถหยุดตัวเองได้



"เอ่อ...คุณพยาบาลครับ"




จอมทัพผงกศีรษะเรียกคุณพยาบาลให้เดินมาตรงมุมห้องที่เขายืนอยู่ โชคดีที่เธอดูจะเป็นคุณพยาบาลที่ใจเย็นพอสมควร เพราะสิ่งสุดท้ายที่ขวัญข้าวต้องการในตอนนี้คือคนมาตวาดแว้ดๆใส่เขา




"คะ?"




"คือ ลองแบบนี้ได้มั้ยครับ..." จอมทัพก้มลงซุบซิบกับร่างในชุดกระโปรงสีขาว พยาบาลสาวพยักหน้าอนุญาต จอมทัพจึงเดินไปนั่งลงบนเตียงข้างๆร่างเล็ก




"ขวัญ..."




"ขอ...ขอโทษครับ"




ขวัญข้าวก้มหน้างุด เขาทำให้ทุกคนต้องเสียเวลาอีกแล้ว




"ขวัญ มานั่งตักฉัน"




"เอ๊ะ?"




คนถูกสั่งเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจ ทำไมเขาต้องไปนั่งตักคุณจอมทัพด้วยล่ะ





แต่จอมทัพไม่ยอมให้เขามีทางเลือก ร่างสูงโอบแขนรอบเอวของเขาแล้วดึงให้ร่างที่เบาเหมือนปุยนุ่นขึ้นมาอยู่บนตักเขาอย่างเบามือที่สุด มือใหญ่กดศีรษะของเขาให้ซบลงกับแผงอกแกร่งอย่างเบามือ





"ขวัญ ขวัญเชื่อใจฉันมั้ย?"




ร่างสูงกระซิบถาม ลูบศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมนุ่มนิ่มนั้นอย่างเอ็นดู




ขวัญข้าวพยักหน้า




"ขวัญฟังเสียงฉันนะ ฟังเสียงฉันแค่คนเดียว หลับตาซะนะ ฉันไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรขวัญหรอก..."




ร่างเล็กหลับตาลงอย่างว่าง่าย ฟังเสียงหัวใจที่เต้นอย่างสม่ำเสมอของร่างสูง พยายามข่มใจไม่ให้จินตนาการโลดแล่นไปไกลกว่าความเป็นจริง จอมทัพส่งสัญญาณให้พยาบาลเริ่มฉีดยา




"อึ้ก!"



ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อเข็มฉีดยาเข็มแรกปักเข้ามา แต่จอมทัพใช้แขนข้างหนึ่งโอบเอวเขาไว้แน่น ส่วนอีกข้างก็ใช้นิ้วหัวแม่มือนวดวนบริเวณแอ่งชีพจรแถวคอของร่างเล็ก สร้างความรู้สึกประหลาดแล่นปราดไปทั่วร่างถึงแม้จะยังไม่สามารถกลบความเจ็บปวดได้ทั้งหมด




"อ๊ะ..จะ..เจ็บ..."




เสียงครางหวานหูในความฝันคืนที่เขานอนกับคู่นอนปริศนากลับเข้ามาในหัว จอมทัพขมวดคิ้ว นึกด่าตัวเองในใจที่หื่นไม่ดูเวล่ำเวลา




อาจเป็นเพราะเขาจินตนาการไปว่าคืนนั้นเขากำลังกอดขวัญข้าวอยู่ ทำให้เสียงของคนคนนั้นเหมือนขวัญข้าวเหลือเกิน....




"อดทนหน่อยนะครับขวัญ..."




ร่างสูงคลอเคลียใกล้ขมับของร่างเล็กอย่างปลอบโยน ถึงแม้จะไม่ได้สัมผัสผิวเนียนนุ่มนั้นแต่จอมทัพก็รู้ว่าการกระทำของเขาปลอบโยนคนที่กำลังหวาดกลัวได้ดีแค่ไหน



"อึก..."




"ขวัญเก่งมากเลย..."






จอมทัพชมอีกฝ่ายไม่ขาดปาก ทำให้ร่างเล็กดูจะผ่อนคลายลงจนฉีดยาครบทุกเข็ม จอมทัพอุ้มอีกฝ่ายลงบนรถเข็นที่พยาบาลเข็นมารอ แล้วพาขวัญข้าวกลับไปรอคุณหมอต่อ






-----------

เมฆหมอกรอต่อไป ไม่มีตอนสำรองไว้ในคลังเลย :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 19-08-2017 10:31:00
อยากรู้จังถ้ารู้ว่าคืนนั้นเป็นขวัญ คุณจอมทัพจะทำยังไง :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 19-08-2017 10:31:34
คุณจอมทัพ จำให้ได้สิ รู้ตัวเร็วๆ เข้า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 19-08-2017 11:05:55
ผู้หญิงสมัยนี้ น่ากลัวไป๊  :angry2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 19-08-2017 11:44:22
ขวัญข้าวนี่มันหนูแฮมสเตอร์ตัวเล็กๆจริงๆ 55555 :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 19-08-2017 12:04:35
เมื่อไรจอมทัพจะรู้ว่าคืนนี้คือขวัญน้า ผู้หญิงของธีรเชษฐ์น่ากลัวมากเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-08-2017 12:14:32
 :katai1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 19-08-2017 12:49:10
อยากรู้ว่าธีรเชษฐ์ทะเลาะอะไรกับหมอกมากกว่าอี๊กกกกกกกกกกก

โฮ ความสงสัยทำให้แมวตายได้จริงๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 19-08-2017 13:28:33
น่ารักกก วันนี้พระเอกของเราดูอบอุ่นจังเลย 
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-08-2017 15:17:26
สงสารขวัญ :mew2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 19-08-2017 18:30:42
ขวัญน่าสงสารอะ เจ็บตัวเฉยเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 19-08-2017 19:22:47
คุณเชษฐ์กับหมอกนี่ยั่งกะผัวเมียทะเลาะกัน
ส่วนจอมทัพกับขวัญนี่ก้น้าาา
ไม่ได้รุ้ใจกันซักที เฮ้ออออ รออ่านต่อค่าา
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 20-08-2017 02:11:28
ตามลุ้นต่อไป
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-08-2017 03:56:56
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 20-08-2017 12:05:54
โอ้ยยยยย
เอายาฟื้นความจำหน่อยมั้ยคะคุณจอมทัพ
55555555555555

ขวัญตะมุตะมิจุงงง

ชอบคนแบบมธุวันง่าาา
รักกกกก
รักคนเขียนโด้ยยยย ❤❤❤
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 20-08-2017 14:08:55
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 20-08-2017 15:28:04
ขวัญน่ารักนะ ไม่ควรมาโดนอะไรแบบนี้เลย
ติดตามมาจากเมฆหมอกจ๊าา
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: PHA_ ที่ 21-08-2017 02:16:31
เรื่องนี้น่าร้ากกกกกมากๆเลยค่าา หมอกกะเมฆก็ติดตามอยู่น้าาาาาา
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#9 100% คห224 P8 [19/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 21-08-2017 07:53:29
Rule #10 Be with him when he needs you. Not the other way around.

จอมทัพพาขวัญข้าวมาหาอะไรทานที่ร้านอาหารหน้าตาน่ารักใกล้ๆโรงพยาบาล ตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในร้าน ทั้งสองไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น จอมทัพไม่รู้ว่าข้อความที่เขาต้องการสื่อส่งไปถึงขวัญข้าวรึเปล่า แต่สิ่งที่อยู่ในหัวเขามีแต่เหตุการณ์เมื่อเช้าที่เล่นวนซ้ำไปมาเหมือนฝันร้ายที่ไม่มีวันจบ




จอมทัพเพิ่งประชุมนอกสถานที่ช่วงเช้าเสร็จ ร่างสูงขับรถผ่านร้านขนมไทยเจ้าดังที่ขวัญข้าวชอบ จึงตัดสินใจซื้อไปฝาก และด้วยความที่เขาอยากเห็นหน้าคนที่เขาคิดถึงมาตั้งแต่เมื่อวาน ร่างสูงจึงตัดสินใจแวะไปที่บริษัทก่อน




แต่ขวัญข้าวไม่ได้นั่งอยู่ในที่ประจำของตัวเองหน้าห้องของเขา




"นี่ เห็นขวัญบ้างมั้ย?"




จอมทัพหันไปถามพนักงานที่เดินผ่านมาพอดี




"อ๋อ น้องข้าวย้ายไปเป็นเลขาท่านประธานแทนคุณมธุวันตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ"




หญิงสาวตอบ คำตอบที่ไม่คาดคิดทำให้จอมทัพนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะรีบจ้ำอ้าวไปยังห้องของประธานบริษัทที่มีศักดิ์เป็นอาของเขา




และนั่นเป็นตอนที่เขาเห็นมธุวันดึงร่างของหญิงสาวที่ตัวใหญ่กว่าขวัญข้าวเกือบสองเท่าออกจากเลขาตัวน้อยที่นอนยกมือปัดป้องตัวเองอยู่บนพื้น











"ขวัญ..."





จอมทัพเรียกร่างเล็กที่ก้มลงดูดนมเย็นอึกใหญ่ เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมาทั้งที่ยังงับหลอดไว้ไม่ปล่อย สร้างดาเมจให้คนมองอย่างไม่ทันตั้งตัว




"มาอยู่กับฉันนะ"




แค่กๆๆ




ขวัญข้าวแทบสำลักนมเย็นออกทางจมูก นี่คุณจอมทัพพูดว่าอะไรนะ




"อะไรนะครับ?!"



"ฉันอยากดูแลขวัญ มือเจ็บแบบนี้ทำอะไรก็ไม่สะดวกใช่มั้ยล่ะ?"




จอมทัพให้เหตุผล เขาอยากดูแลขวัญข้าว เหมือนอีกฝ่ายดูแลเขามาตลอด และในตอนนี้ที่เขาพอจะรู้แล้วว่าขวัญข้าวไม่ได้รังเกียจอะไรเขา เขาก็อยากจะแสดงให้อีกฝ่ายเห็นว่าเขาเป็นผู้ชายที่พึ่งพาได้ เป็นอีกตัวเลือกสำหรับการเป็นคนรักของขวัญข้าวได้ไม่แพ้น้องชายของมธุวันเลย




"แต่ว่า..."




"ขวัญไม่อยากให้พ่อแม่เป็นห่วงใช่มั้ยล่ะ" จอมทัพเอ่ยขัดขึ้น "ถ้ากลับไปในสภาพแบบนี้ คุณแม่จะเป็นห่วงเอานะ"




ไม่ได้ด้วยเหตุผลนั้นก็ต้องได้ด้วยเหตุผลนี้นี่แหละ




ดังคาด ขวัญข้าวมีท่าที่เหมือนกำลังพิจารณาข้อเสนอนั้น แต่ก็ยังเกรงใจเขาอยู่ในที





"ฉันรู้สึกเหงาๆอ่ะ ช่วงนี้อยู่คนเดียวแล้วมันโหวงๆยังไม่ไม่รู้ ถ้าขวัญมาอยู่ด้วยคงดีขึ้นเยอะ"




ร่างสูงอ้อน เขารู้ว่าขวัญข้าวไม่มีทางปฎิเสธหากรู้สึกว่าเขากำลังขอความช่วยเหลือ




"..."










"ขอบคุณมากเลยครับคุณแม่"





จอมทัพกล่าวขอบคุณหญิงสาวพร้อมรอยยิ้มกว้าง ขวัญข้าวโทรบอกแม่ว่าเขาติดงานต้องไปค้างนอกสถานที่กับเจ้านาย และขอให้เธอจัดเสื้อผ้าไว้ให้สำหรับหนึ่งสัปดาห์ฝากจอมทัพมาให้เขา ทีแรกมารดาของร่างเล็กรู้สึกเป็นห่วงลูกชายมาก แต่พอได้พูดคุยกับ'คุณจอมทัพ' เจ้านายที่ลูกชายของเธอพูดถึงไม่หยุดปากตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอชายหนุ่ม เธอก็พอจะเข้าใจว่าทำไมขวัญข้าวของเธอถึงได้ตกหลุมรักผู้ชายคนนี้





รวมถึงเรื่องที่ลูกชายที่โกหกไม่ได้เรื่องของเธอกล้าโทรมาหาเธอเองแบบนี้ด้วย




"คุณ..."




"เรียกนายเฉยๆก็ได้ครับคุณแม่"





จอมทัพยิ้มอย่างเอาใจ ในที่สุดเขาก็ได้รู้ที่อยู่ของขวัญข้าว แถมยังได้เห็นรูปน่ารักๆของร่างเล็กในวัยเด็กที่ประดับอยู่ทั่วบ้านอีก ร่างสูงรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขึ้นสวรรค์




"นาย...บอกน้องข้าวนะว่าอยากอยู่กับนายนานแค่ไหนก็ได้ แค่โทรมาหาแม่ทุกวันก็พอ" หญิงสาวยิ้ม "แล้วถ้าทั้งสองคนพร้อมจะมาหาพ่อกับแม่เมื่อไหร่ พวกเรารออยู่นะจ๊ะ"




จอมทัพนิ่งอึ่ง คิดจะแก้ไขความเข้าใจผิดของคนตรงหน้า ก่อนจะเปลี่ยนใจยิ้มรับคำพูดนั้นแต่โดยดี




"ขอบคุณครับคุณแม่ ผมจะบอกขวัญให้นะครับ!"




ร่างสูงแทบจะกระโดดโลดเต้นออกมาจากบ้าน ด่านคุณพ่อคุณแม่ถูกเคลียร์ง่ายดายกว่าที่คิด เหลือแค่เจ้าตัวเนี่ยแหละที่เขายังไม่รู้เลยว่าจะจีบแบบไหนไม่ให้ขวัญข้าวที่แสนดีและอ่อนโยนของเขาตกใจเตลิดหนีไปเสียก่อน









"ขอบคุณนะครับที่เป็นธุระให้"




ขวัญข้าวเอื้อมมือมารับกระเป๋าใส่เสื้อผ้าของตน แต่จอมทัพไม่ยอมและถือเข้าไปวางไว้หน้าตู้เสื้อผ้าของตน




"ถ้าเอาออกจากกระเป๋าจะหยิบของยากมั้ย หรือใส่ไว้ยากกว่า ขวัญว่าไง?"



"เอ่อ เอาไว้ในกระเป๋าก็ได้ครับ"




ขวัญข้าวเอ่ยอย่างเกรงใจ จอมทัพพยักหน้าแล้วทำตามที่ร่างเล็กบอก ขวัญข้าวรู้สึกเกรงใจร่างสูงไปเสียหมด แต่เขาก็ไม่อยากให้คนที่บ้านเห็นสภาพเขาใจตอนนี้จริงๆ นิ้วมือร้าวนิดเดียวเขายังบอกได้ว่าอุบัติเหตุ แต่รอยฟกช้ำพวกนี้ยังไมก็หลอกพ่อกับแม่ไม่ได้แน่นอน




"ตามสบายเลยนะขวัญ ห้องนี้ก็เหมือนห้องของขวัญนั่นแหล่ะ เดี๋ยวฉันลงไปเอาเตียงสนามจากท้ายรถมาก่อน"จอมทัพหันไปบอกร่างเล็ก




"ผมนอนบนโซฟาก็ได้ครับ ไม่ต้องลำบากหรอก"ขวัญข้าวรีบพูด




"หืม? เตียงนั่นของฉันต่างหาก ขวัญนอนเตียงใหญ่นั่นแหละ คนเจ็บต้องพักผ่อนมากๆ"




จอมทัพว่า ขวัญข้าวตั้งท่าจะปฎิเสธแต่โดนเจ้านายของตนตัดบทด้วยการวิ่งดลับออกไป ขวัญข้าวถอนหายใจ ก่อนจะเดินออกไปหาที่นั่งบนโซฟา




ช่างเถอะ...ยังไงซะ จุดประสงค์หลักของการมาที่นี่ก็เพื่อให้คุณจอมทัพวุ่นวายกับการดูแลเขาจนไม่มีเวลาเสียใจเรื่องคนมธุวันแค่นั้นนี่นะ




ทันทีที่ขวัญข้าวได้ยินว่าจอมทัพรู้สึกเหงาเวลาอยู่คนเดียว ร่างเล็กก็รู้ทันทีว่าอาการอกหักจากคุณมธุวันนั้นกำลังเล่นงานเจ้านายของเขา เลขาตัวน้อยแอบรู้สึกโล่งใจที่เขาได้มีข้ออ้างอยู่สังเกตอาการของคุณจอมทัพในช่วงนี้




ถึงแม้จะเห็นแก่ตัว แต่ขวัญข้าวก็ได้แต่หวังว่าจอมทัพจะยังไม่หาคนรักใหม่ในเร็ววัน เขาอยากให้จอมทัพได้มีเวลาให้ตัวเองอย่างเต็มที่บ้างหลังจากที่วิ่งไล่ตามมธุวันมานาน





และระหว่างที่เขาอยู่ที่นี่ เขาจะทำให้แน่ใจว่าจอมทัพได้ทำอย่างนั้น










"ขวัญ ทำอะไรอยู่เหรอ?"




จอมทัพนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงกุกกักในครัว ปกติก่อนหน้านี้เขาก็ไม่ค่อยจะอายอะไรกับขวัญเท่าไหร่อยู่แล้ว แต่พอหลังจากหมายมั่นปั้นมือจะตะล่อมเอาเลขาตัวน้อยมาเป็นของตัวเอง ร่างสูงก็เลยต้องโชว์เนื้อหนังมังสาอวดกล้ามท้องที่เลี้ยงมาอย่างดีบ้าง




"อบมันฝรั่งน่ะครับ คืนนี้มีบอล ผมไม่อยากให้คุณจอมทัพทานของทอดๆกับเบียร์ อีกนิดนึงก็ใช้ได้แล้วล่ะครับ"




ขวัญข้าวตอบ ก้มลงดูมันฝรั่งในเตาอบเป็นระยะ ข้อเสียของการโชว์หุ่นให้ร่างเล็กเห็นบ่อยๆคือขวัญข้าวดูเหมือนจะชินชาเสียแล้ว จอมทัพนึกเสียดายเล็กน้อย




"คนเจ็บก็ต้องพักสิขวัญ ไม่ต้องทำอะไรให้ฉันหรอก"




ร่างสูงนึกอยากจะอุ้มคนอยู่นิ่งไม่ได้ไปล่ามไว้ที่เตียงจะได้พักผ่อนเสียที แต่พอนึกภาพตามจอมทัพก็ต้องรีบสลัดความคิดนั้นออกจากหัวก่อนที่'อะไรๆ'จะโผล่มาทักทายจากใต้ผ้าขนหนู




"ผมไม่เป็นไรหรอกครับคุณจอมทัพ นิ้วเจ็บแค่สองนิ้วแถมยังไม่ได้ข้างที่ถนัด สบายมากครับ" ขวัญข้าวส่งยิ้มละลายใจให้คนมองแทบยกมือกุมอกไม่ให้ใจเต้นทะลุออกมา "ให้ผมตอบแทนคุณจอมทัพบ้างนะครับ"




โธ่ขวัญ ถ้าจะยิ้มให้ฉันแบบนั้นจะขอดาวขอเดือนก็เอาไปเถอะ




จอมทัพแพ้ให้รอยยิ้มหวานๆนั้นอย่างราบคาบ




"ผมซื้อเบียร์ยี่ห้อที่คุณจอมทัพชอบไว้ให้แล้วนะครับ อยู่ในตู้เย็น เดี๋ยวผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ"




ร่างเล็กยิ้มให้เขาเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากยกตะแกรงจากเตาอบมาพักไว้บนเคาท์เตอร์




จอมทัพมองตามคนตัวเล็กที่ยังอยู่ในชุดทำงานไป นึกสงสัยว่าตัวเองคิดผิดรึเปล่าที่ชวนขวัญข้าวมาอยู่ด้วยกันแบบนี้
เขาจะหน้ามืดจับอีกฝ่ายกดลงบนเตียงก่อนจะได้สารภาพรักมั้ยนะ?










ขอบคุณพระเจ้าที่หน้าเขาไม่แดง



ขวัญข้าวนึกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างในโลกหล้าที่ทำให้เขาเหลือบมองผ่านจอมทัพไปโฟกัสที่โซฟาที่อยู่ด้านหลังชายหนุ่มได้อย่างทันท่วงที จึงไม่จำเป็นต้องจดจ้องกับหน้าท้องที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามนั้นมากเกินความจำเป็น






ร่างเล็กถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป





เมื่อเข้ามาในห้องน้ำ ขวัญข้าวก็เปิดฝักบัวอาบน้ำทันทีโดยไม่ลืมยื่นมือข้างที่ดามนิ้วไว้ไม่ให้เปียกน้ำ ร่างเล็กเอื้อมมือไปควานหาสบู่กับแชมพูจากที่วางข้างๆ ก่อนจะตระหนักได้ถึงความจริงที่น่าสะพรึงกลัวอย่างหนึ่ง





เขาเอื้อมไม่ถึงชั้นวาง




จอมทัพเป็นผู้ชายตัวสูง ถึงแม้หากเทียบกับลูกครึ่งรัสเซียอย่างคุณธีรเชษฐ์หรือคุณเมฆาจะไม่ได้จัดว่าสูงขนาดนั้น แต่หากวัดตามมาตรฐานชายไทย จอมทัพอยู่ในกลุ่มมนุษย์ที่สูงจนต้องแหงนหน้ามองสำหรับบางคน






ส่วนขวัญข้าวนั้นจัดว่าตกมาตรฐานชายไทยไปไกลโข หากเทียบเขากับน้องแว่น ลูกพี่ลูกน้องของเขาที่จัดอยู่ในประเภทพกพาสะดวกประหยัดพื้นที่ เขายังตัวเล็กกว่าด้วยซ้ำ แต่ขวัญข้าวไม่ตระหนักถึงหายนะของความแตกแต่างด้านความสูงนั้นเลยจนกระทั่งช่วงเวลานี้





เมื่อไม่มีทางเลือก ขวัญข้าวจึงคว้าผ้าเช็ดตัวมาซับหยดน้ำตามร่างกายออกลวกๆเพียงเพื่อไม่ให้เปียกพื้นห้องน้ำ แล้วเอาผ้าขนหนูผืนนั้นพันรอบเอวบางของตน ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำออกมาด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ





"คุณจอมทัพ รบกวนหน่อยได้มั้ยครับ..."




"ได้สิ มีอะไร...."





จอมทัพเหมือนถูกสาปให้เป็นหินอยู่หน้าประตูห้อง เรือนร่างขาวเนียนที่เขาไม่ได้เตรียมใจจะเห็นเหมือนตอนที่ช่วยทำแผลให้อีกฝ่ายทำให้สายตาของจอมทัพถูกตรึงไว้กับหน้าท้องแบนราบแล้วแผ่นอกขาวเนียนที่โดดเด่นด้วยเม็ดทับทิมสีชมพูที่ยังคงหนาวสั่นจากการอาบน้ำ ดูสดใหม่น่าลิ้มลอง...





"เอ่อ...คุณจอมทัพครับ?"




เสียงของขวัญข้าวเรียกสติของเขาคืนสู่ร่าง จอมทัพกลืนความหื่นกลับลงท้องไปอย่างรวดเร็วก่อนจะถาม




"ขวัญมีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ?"





ถูหลัง...ถูหลัง...ขอให้เป็นถูหลัง....




หยุดๆๆๆ เก็บความคิดอกุศลพวกนี้ทิ้งไปซะ!




"คือ...ผมเอื้อมไม่ถึงสบู่กับแชมพูน่ะครับ"




ร่างเล็กบอกเหตุผลที่ทำให้เขาต้องรบกวนจอมทัด เจ้าของห้องพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบขวดทุกสิ่งทุกอย่างบนชั้นวางลงมาวางบนพื้น




"มีอะไรเรียกได้นะ"




จอมทัพก้าวฉับๆออกมาจากห้องน้ำก่อนที่จะได้เห็นภาพขวัญข้าวก้มหยิบสบู่ ร่างสูงที่เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองจิตใจไม่แข็งอย่างที่คิดถึงกับยกมือกุมขมับกับบ่วงที่ตัวเองเป็นคนผูก





เขาจะรอดมั้ยเนี่ย?



Rrrr




"หืม?"




ร่างสูงก้มมองโทรศัพท์ของตัวเอง เมื่อเห็นว่าใครโทรมาจึงกดรับสายทันที









ขวัญข้าวอาบน้ำเสร็จอย่างทุลักทุเลจากการใช้แค่มือเดียวทำทุกอย่าง หลังจากที่แต่งตัวเสร็จ ร่างเล็กจึงเดินออกมาที่บริเวญของห้องนั่งเล่น




"ครับ...คิดถึงน้องโชที่สุดเหมือนกัน"




ขวัญข้าวชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่ร่างสูงพูดกับโทรศัพท์ หัวใจดวงน้อยตกไปอยู่ที่ตาตุ่มโดยไม่ทันตั้งตัว




"ครับ มะรืนนี้เจอกัน ฝันดีนะครับ จุ๊บ..."




ถ้าเป็นไปได้ ขวัญข้าวนึกอยากให้ตัวเองไม่ได้ยินบทสนทนานี้เพื่อที่อย่างน้อยเขาจะได้หลอกตัวเองให้อยู่เคียงข้างร่างสูงได้อย่างไม่รู้สึกผิดต่อไปได้อีกซักระยะ




ร่างเล็กเดินเข้าไปในครัวเพื่อจัดการโรยเกลือใส่มันฝรั่งหั่นแท่งที่เขาใช้การอบแทนทอดเพื่อรีดเอาน้ำมันออกมา แล้วหยิบเบียร์กระป๋องนึงจัดวางใส่ถาดพร้อมแก้วแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น





---------

อัพอย่างเกรี้ยวกราด555555
พอจริงๆละ ไม่งั้นตกแน่ๆตัวเธอว์ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 21-08-2017 08:08:15
สงสารขวัญที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 21-08-2017 08:14:01
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 21-08-2017 09:33:24
เป็นขวัญมันน่าสงสารแท้
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 21-08-2017 09:53:15
น้องโชนี่เป็นหลานหรือญาติรุ่นเด็ก อะไรแบบนี้หรือเปล่า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 21-08-2017 15:15:17
ขวัญอย่าเข้าใจผิดนะนี่ว่าน้องโชอาจเป็นหลานคุณจอมทัพก็ได้ เฮ้อออออดีนะที่พระเอกเรารู้ใจก่อนชัดเจนกับขวัญไปเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 21-08-2017 15:28:47
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-08-2017 16:24:43
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 21-08-2017 16:49:15
อาการหนักแล้วจอมทัพ 555555 มีความถูหลัง ถูหลัง
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 21-08-2017 17:53:09
จอมทัพอาการหนักมาก นี่คิดไปถึงไหนเนี่ย 5555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-08-2017 21:05:54
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 21-08-2017 21:44:25
โช??? ขวัญอย่าเพิ่งมโน รอความจริงดีกว่านะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 21-08-2017 21:49:46
ใครอีกละเนี่ยยยยย
ขวัญยิ่งไม่มีความหมั่นใจด้วยยย
แค่นี้ก็ไม่คิดว่านายจะจีบละ มีอะไรมาวัดใจเรื่อยๆเลยยยยย
กลัวนางหนีมากกกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 21-08-2017 21:55:17
หืมมมมม น้องอ่ะเปล่าาาา
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 21-08-2017 22:46:49
พี่ทัพเจอน้องเปลือยโชว์จุกถึงกับหน้ามืด :laugh:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 21-08-2017 23:11:40
เมื่อไหร่ที่เจ้านายจะกล้าพูดตรง ๆ กับเลขาฉบับกระเป๋า นะ  :z3:
ส่วนท่านเลขานี่ก็ช่างมโน ไปไกลกว่าความเป็นจริง
+1 ให้กับความใจร้าย ที่ทำร้ายน้องข้าวได้ลงคอ  :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 22-08-2017 00:54:59
สงสารรรรร
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 50% คห242 P9 [21/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 26-08-2017 09:00:34


"ขออนุญาตนะครับ"




จอมทัพที่สายตาจดจ้องอยู่กับการแข่งขันพยักหน้า ดวงตาสีรัติกาลเหลือบมองร่างเล็กที่ย่อตัวลงวางของทานเล่นบนโต๊ะของเขาก่อนจะเบิกตากว้าง




ขวัญข้าวอยู่ในชุดนอนเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวสีขาวลายตุ๊กตาหมี แต่คอเสื้อนั้นกว้างเสียจนตอนที่ก้มเขาต้องเผชิญหน้ากับสิ่งล่อตาล่อใจที่เขาพยายามไม่นึกถึงอีกครั้ง




"ชุด...น่ารักดีนะ..."




คนถูกชมหน้าขึ้นสีทันทีที่ได้ยิน รีบแก้ตัวพัลวัน




"คือ...มันลดราคาน่ะครับ น้าผมซื้อมาให้น้องแล้วน้องไม่ยอมใส่ เลยเอามาให้ผม"




จอมทัพยิ้ม นึกอยากขอบคุณคุณน้าคนนี้ที่ทำให้เขาได้เห็นอะไรดีๆและรู้สึกอยากร้องไห้ที่ตัวเองมีแต่ความคิดอกุศลในหัวตลอดเวลา




อย่างเช่นถ้ากางเกงขายาวผ้านิ่มย้วยนั้นถูกเกี่ยวรั้งในลงไปกองที่ข้อเท้าเล็กตอนที่เขาเลิกชายเสื้อขึ้น....




จอมทัพ!หยุด!




"คุณจอมทัพไม่เปิดเสียงเหรอครับ?"




ขวัญข้าวถามเมื่อหันไปเห็นว่ากางแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว




"เอ่อ.. คือ..คือ... ฉันกลัวขวัญไม่ได้พักน่ะ"




ร่างสูงตอบตะกุกตะกัก พยายามเรียกสมองกลับเข้าร่างจากความคิดติดเรทเมื่อครู่แล้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำลายอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ร่างเล็กสังเกตเห็น





"ไม่ต้องห่วงหรอกครับ เวลาผมนอนน่ะ ผมหลับลึกมาก ใครจะทำอะไรผมก็ไม่ตื่นถ้าไม่ถึงเวลา"




ขวัญข้าวยิ้ม ก้มลงเปิดกระป๋องเบียร์เย็นๆมาเปิดแล้วรินใส่แก้วให้ร่างสูง




ใครทำอะไรก็ไม่ตื่น...




หากความคิดอนาจารทำให้คนติดคุกได้ จอมทัพคงถูกขังลืมไม่ก็ต้องโทษประหารชีวิตไปแล้ว





"จริงสิขวัญ" ร่างสูงเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้




"ครับ?"




เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียก




"พรุ่งนี้ขวัญไปซื้อของกับฉันหน่อยได้มั้ย?"




"ได้สิครับ ไม่มีปัญหา"





ขวัญข้าวยิ้ม ถึงแม้จะติดใจว่าคนที่จอมทัพที่ร้อยวันพันปีแทบจะไม่เคยซื้ออะไรเองจะไปซื้ออะไร ปละเกี่ยวกับ'น้องโช'อะไรนี่หรือไม่




เขารู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์หึง




แต่ก็ห้ามใจไม่ได้สักที




พอแล้วขวัญข้าว... ได้เวลาสุดยอดเลขากลับมาทำหน้าที่กามเทพแล้ว




"ขอบใจนะ"




จอมทัพยิ้มดีใจ ก่อนจะยกเบียร์ขึ้นดื่มอึกใหญ่แล้วหันกลับไปดูบอลต่อ ขวัญข้าวขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดื่มแต่เบียร์ไม่แตะอาหารเลยซักนิด ร่างเล็กพยายามเลื่อนจานให้ แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจ เข้าสู่โหมดคนติดบอลไปเรียบร้อยแล้ว
ช่วยไม่ได้





จอมทัพรู้สึกถึงอะไรบางอย่างใกล้ใบหน้าจึงหันกลับไป เมื่อเห็นว่าเป็นมือของร่างเล็กที่ปีนขึ้นมาบนโซฟาหยิบมันฝรั่งมาจ่อที่ริมฝีปากเขาก็ผงะไปอีกครั้ง กระพริบตาปริบๆอย่างเอ๋อๆ




โอย ขวัญ




จะทำอะไรปรึกษาหัวใจฉันบ้าง




"ทานหน่อยนะครับ ท้องว่างๆเดี๋ยวจะเมาเอา"




เสียงหวานไม่ได้ออดอ้อน แต่สมองของจอมทัพสามารถทำให้หูของเขาได้ยินคำพูดนั้นอย่างแตกต่างออกไปได้โดยไม่ต้อง
พยายาม ร่างสูงอ้าปากรับอย่างว่าง่าย ก่อนจะหันกลับไปสนใจการแข่งขันต่อโดยไม่คิดจะแตะมันฝรั่งอีก เดือดร้อนถึงขวัญ
ข้าวที่เล็งเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายไม่คิดจะทานเองจึงตัดสินใจนั่งลงข้างๆเจ้านายของตัวอย่างถือวิสาสะ แล้วหยิบมั่นฝรั่งป้อนให้ร่างสูงที่คราวนี้อ้าปากรับโดยที่ไม่ละสายตาจากหน้าจอ




ขวัญข้าวรู้ตัวดีว่าไม่ควรทำแบบนี้ แต่อีกด้านของเขาก็แย้งว่าหน้าที่ของเลขาที่ดีคือการดูแลเจ้านายให้ดีที่สุด ซึ่งเป็นสิ่งที่เขากำลังทำ




ไม่เกี่ยวอะไรกับจินตนาการในหัวที่เขามีสิทธิ์อย่างชอบธรรมในการดูแลเอาใจร่างสูงโดยไม่ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกข้างในเอาไว้เลยซักนิด





ทางด้านจอมทัพ ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกจั๊กจี้หัวใจกับการปรนนิบัติดูแลเอาใจใส่ที่อีกฝ่ายทำให้กับเขา แต่ร่างสูงกลัวว่าหากหันไปเขาอาจจะถึงขั้นโพล่งขออีกฝ่ายแต่งงานหรือร้ายแรงกว่านั้น




"อ๊ะ..."




เสียงร้องเบาๆของร่างเล็กและความรู้สึกนุ่มนิ่มที่เขางับได้ทำให้จอมทัพหลุบตาลงมองสิ่งที่เขาเผลองับเข้าปาก




ขวัญข้าวหน้าแดงก่ำ ดึงนิ้วของตนออกมาด้วยสีหน้าอายๆ




"ขอโทษนะขวัญ เจ็บมั้ย?"จอมทัพคว้ามือของร่างเล็กมาสำรวจดูอาการทันที ขวัญข้าวส่ายหน้า



"มะ...ไม่เจ็บครับ"




แต่หัวใจนี่เต้นจนเจ็บแล้ว...




จอมทัพยังคงสำรวจดูความเสียหายของนิ้วเล็ก เมื่อเงยหน้าขึ้น ชายหนุ่มพบว่าเขาอยู่ห่างจากใบหน้าของเลขาตัวน้อยที่ยังคงหน้าแดงก่ำอย่างน่ารัก ก่อนจะควบคุมตัวเองได้ จอมทัพค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปหาริมฝีปากรูปกระจับสีระเรื่อน่าลิ้มลองนั้น ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือไม่ แต่เขารู้สึกว่าขวัญข้าวเผยอริมฝีปากเล็กน้อยราวกับเป็นการอนุญาตให้เขาประทับริมฝีปากลงไป




Rrrrr




ร่างทั้งสองผละออกจากกันทันทีที่โทรศัพท์ของจอมทัพแผดเสียงดังลั่น เจ้าของโทรศัพท์หยิบเจ้าอุปกรณ์สื่อสารนั้นมากดรับแล้วลุกขึ้นจากโซฟาตรงไปยังระเบียงทันที




ไม่ได้หันกลับไปเห็นสีหน้าซีดเผือดและสับสนของคนที่นั่งอยู่บนโซฟา




"เอ้อ ว่าไงไอ้กริช"




"เรื่องที่มึงให้ช่วยเรียบร้อยแล้วนะ กูดูให้เป็นพิเศษเลย"





"ดี ขอบใจมึงมาก"





 เสียงทุ้มเย็นเยียบ แค่นึกถึงรอยตามร่างกายของขวัญข้าว โทสะที่เกือบจะดับมอดไปแล้วก็ปะทุกลับมาอีกครั้ง เขาให้สารวัตรคมกริช เพื่อนของเขาช่วย'ดูแล'ให้แน่ใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะได้รับโทษที่สูงที่สุดที่กฎหมายจะลงโทษได้





"ไม่เป็นไรๆ แล้วเมียมึงเป็นไงบ้าง"





"ดีขึ้นแล้ว แล้วก็ขวัญไม่ใช่เมียกู"...ยังไม่ใช่น่ะนะ




"ฮะ? ตามประคบประหงมเขาขนาดนี้ไม่ใช่เมีย? นี่เขาไม่ได้อยู่ห้องมึงเหรอ?"




"อยู่...แต่กู..."จอมทัพถอนหายใจ "มึง...กูไม่รู้จะทำไง..."




"เริ่มต้นจากการไม่ทำเสียงตุ้งติ้งเป็นชะนีเน่งน้อยไม่เข้าใจโลกก่อน"ปากของสารวัตรคมกริชนั้นเป็นสิ่งเดียวของชายหนุ่มที่คมเหมือนคมกริชจริงๆ "แล้วก็นะ...ไอ้คุณชายจอมทัพที่แค่กระดิกหูซ้ายคนก็โถมตัวเข้ามาหาหายไปไหนแล้ววะ"





"มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยอยากได้ความสนใจพวกนั้น"





จอมทัพแค่ไม่รู้จะปฎิเสธทำไม ในเมื่อตอนนั้นเขาไม่เคยคิดอยากได้ใครมาเป็นคนรักจริงๆจังๆ




"เออๆ เรื่องแบบนี้กูก็ไม่รู้ว่ะ เอาเป็นความถ้ามึงหน้ามืดไปฉุดเขาเมื่อไหร่ก็รีบโทรมา เดี๋ยวกูจะได้หาห้องขังสบายๆไว้รอ"




"โอ้โหไอ้เพื่อนประเสริฐ" จอมทัพหัวเราะ รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย ถึงจะไม่ได้อะไร แต่เพื่อนคนนี้ก็ทำให้หายเครียดได้เสมอ





หลังจากกดตัดสาย ร่างสูงก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะกลับไปเผชิญหน้ากับความเป็นจริง

------------
มาสั้นๆ อิอิ :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 26-08-2017 09:18:56
ขอให้คุณจอมทัพเผลอหลุดบอกรักขวัญข้าวที่เถอะ เพี้ยงๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 26-08-2017 09:39:27
รีบๆ พูดไปเลยว่ารักกกกก
ขวัญข้าวชอบคิดเองเออเองอยู่
พูดไปเลยยยย
แต่ก็ไม่ใช่ว่าพูดไปแล้วขวัญข้าวคิดว่าล้อเล่นนะ
ถ้างั้นล่ะแย่เลย
5555555555555

ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 26-08-2017 10:20:37
คู่นี้นี่มีความน่ารักแต่แบติดเรท และคิดเองเออเองตลอดเวลา 555555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 26-08-2017 11:17:47
นั่งขำอยู่นานมากกับฉากที่จอมทัพภาวนาให้วัญเรียกมาช่วยถูหลัง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 26-08-2017 12:06:16
สมน้ำหน้าจอมทัพ แต่ถ้าเอ็งยังบื้อยิ่งกว่ากระบือแบบนี้ก็สงสารขวัญอ่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 26-08-2017 12:21:57
ความหลงหัวปักหัวปำนี่มันอะไรกัน5555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 26-08-2017 13:09:59
ทัพรีบทำอะไรให้ชัดเจนที  แค่การกระทำอย่างเดียวนะ ไม่พอหรอกนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-08-2017 13:23:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-08-2017 13:23:41
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 26-08-2017 14:30:52
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 26-08-2017 15:05:39
 :katai4: ความเห็นส่วนตัว เข้ามาอ่านบทแรกน่าสนใจ
แต่พอเจอการเว้นบรรทัดอย่างเยอะ ต้องเสียเวลาเลื่อนเม้าส์
เสียอรรถรสในการอ่าน ขอบายละกัน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 26-08-2017 23:36:21
ไม่ทันแล้วละคุณสารวัตร เค้าทำกันไปแล้ว55555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 27-08-2017 04:16:57
โทรมาไม่ดูเวล่ำเวลาเลย  ท่านศาลาวัด
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kong6336 ที่ 27-08-2017 04:31:44
ลงเรื่อง รักไม่ลืม บางสิครับ รอหลายวันแล้ว :katai1: :katai4: :serius2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 27-08-2017 07:54:46
 :เฮ้อ: เห้อ น่าสงสารจริงๆ ต่างฝ่ายต่างชอบกัน แต่ไม่มีโอกาสได้บอกความรู้สึกจริงๆกันซะที
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 27-08-2017 08:34:13
รอให้เค้าจีบกันจริงจังก่อน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 27-08-2017 09:17:26
ใจตรงกันแต่ป๊อดทั้งคู่ =_=
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 27-08-2017 09:46:31
อยากให้เค้ารู้ตัวว่าใจตรงกันซักทีค่ะ อยากเสพความหวานนนน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 27-08-2017 23:46:10
ทำบ้าอะไรอยู่แต่ละคน ไอ้พวกขี้ขัดทั้งหลาย โทรมาไม่รู้จักเวล่ำเวลา จะพูดอะไรก็ไม่ได้พูด เป็นเราปาโทรศัพท์ทิ้งไปแล้ว ใครขัดก็เตะอัดปากมันเลย ไม่งั้นได้เป็นแฟนกันตั้งนานแล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#10 100% คห259 P9 [26/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 28-08-2017 11:18:34
Rule #11 His family is also your concern.

ความจริงที่ว่าขวัญข้าวเข้านอนไปแล้วในช่วงเวลาที่เขาออกไปโทรศัพท์



ประตูห้องนอนของขวัญข้าวถูกเปิดแง้มไว้ คาดว่าร่างเล็กคงกลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก จอมทัพเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ ภาพร่างเล็กนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ของเขาทำให้หัวใจของจอมทัพพองโตอย่างน่าประหลาด



'ไม่ต้องห่วงหรอกครับ เวลาผมนอนน่ะ ผมหลับลึกมาก ใครจะทำอะไรผมก็ไม่ตื่นถ้าไม่ถึงเวลา'



กว่าจะรู้ตัวเขาก็มายืนอยู่ชิดขอบเตียงของตัวเองเสียแล้ว



จอมทัพนั่งลงบนเตียงนุ่ม ค่อยๆโน้มตัวลงไปหาใบหน้าขาวเนียนที่หลับสนิทอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ จุดหมายคือริมฝีปากนุ่มที่ล่อตาล่อใจ ความสงบสุขบนใบหน้าของเลขาตัวน้อยทำให้เขาชะงัก ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะทาบทับลงบนแก้มป่องนุ่มที่เขามักจะคิดถึงโดยไม่รู้ตัวเสมอ



"ฝันดีนะขวัญ"



อย่างน้อยวันนี้ เขาก็ได้ส่งร่างเล็กเข้านอนด้วยจุมพิต



จอมทัพฝันถึงวันที่เขาจะได้จูบขวัญข้าวรับยามเช้าทุกวัน ถ้ามีวันนั้นจริงๆ เขาคงจะเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกแน่ๆ
ร่างสูงยิ้ม ลุกขึ้นจากเตียงอย่างเชื่องช้าทั้งที่ใจนึกอย่างจะทิ้งตัวลงนอนกอดอีหฝ่ายไว้ ก่อนจะเดินกลับออกไปเพื่อปูเตียงสนามในห้องนั่งเล่น




ลับหลังร่างสูง ดวงตากลมโตลืมขึ้นเบิกโพลงอย่างตกใจ ขวัญข้าวเพียงแค่คิดจะแกล้งหลับเพื่อที่จะไม่ต้องเผชิญกับความเป็นจริงหลังจากริมฝีปากของพวกเขาเกือบจะสัมผัสกันโดยไม่มีที่มาที่ไป เขาจึงตื่นอยู่ตลอดเวลาที่ริมฝีปากได้รูปประทับลงมาข้างแก้มของเขา




ร่างเล็กพยายามข่มตาหลับ แต่ในหัวกลับมีเพียงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเล่นซ้ำไปมาราวกับม้วนฟิล์มสะดุด



คุณจอมทัพทำแบบนั้นกับเขาทำไมกัน?




แล้วน้องโชอะไรนั่นล่ะ?



เรื่องตัดใจจากคุณมธุวันล่ะ?



เขาสับสนไปหมดแล้ว








"หอมจังเลย"



จอมทัพมายืนซ้อนด้านหลังคนที่กำลังทำอาหารอยู่อย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง ขวัญข้าวสะดุ้ง ก่อนจะขยับหลบใบหน้าคมคายที่โน้มลงมาดูอาหารในกระทะอย่างตกใจ



"..."



ร่างสูงเม้มปากแน่นเมื่อเห็นปฎิกิริยาของคนตัวเล็ก ขวัญข้าวก้มลงทำกับข้าวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีคำว่าอรุณสวัสดิ์ ไม่มีรอยยิ้มหวานอ่อนโยนที่ทำให้เขาผ่อนคลายอยู่เสมอ จอมทัพตัดสินใจถอยออกมาหนึ่งก้าว ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวาน



ไม่หรอกน่า ถ้าขวัญตื่นอยู่ก็ต้องลุกขึ้นมาแล้วสิ...




"...ตกใจหมดเลยครับคุณจอมทัพ อย่าโผล่มาแบบนี้สิครับ"



ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นในที่สุด แต่รอยยิ้มที่ร่างเล็กมีให้เขามีอะไรบางอย่างผิดปกติที่จอมทัพไม่มั่นใจว่าคืออะไร แต่มันทำให้ร่างสูงรู้สึกใจไม่ดีเลย



"ขวัญ..."



"วันนี้รีบไปห้างกันดีกว่านะครับ ที่จอดรถจะได้ไม่แน่น ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ"



ขวัญข้าวเอ่ยขัด ร่างเล็กวางจานอาหารเช้าลงบนโต๊ะให้เจ้าของห้องแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอน จอมทัพมองตามเลขาของตนไปด้วยหัวใจหนักอึ้ง







ขวัญข้าวรู้สึกลำบากใจ เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างถึงจะดูว่าเขารู้สึกปกติกับเรื่องทั้งหมด



ตั้งสติ ขวัญข้าว จะให้คุณจอมทัพรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเราตื่นอยู่!



อย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะรู้ว่าการกระทำเมื่อคืนหมายความว่าอย่างไร



...และเขาจะเข้าข้างตัวเองได้มั้ย




หลังจากอาบน้ำชำระร่างการเสร็จ ร่างเล็กก็เดินกลับออกมา ขวัญข้าวเห็นเจ้าของห้องที่ปกติกองจานพะเนินเทินทึกกว่าจะล้างยืนล้างจานอยู่อย่างผิดวิสัย



"คุณจอมทัพ ทิ้งไว้ก็ได้ครับ..."



"จะให้ขวัญล้างได้ยังไงล่ะ เจ็บมืออยู่ไม่ใช่เหรอ"



จอมทัพเอ่ยขึ้นก่อนที่ขวัญข้าวจะได้จบประโยคโดยไม่หันกลับมามองเขาด้วยซ้ำ ร่างเล็กรู้สึกใจแป้ว แต่ก็พยายามทำ
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นตามที่ตั้งใจไว้



"ถ้าอย่างนั้นผมช่วยเช็ดนะครับ"



ทั้งสองทำงานอยู่ในความเงียบ เช่นเดียวกับระหว่างทางจากคอนโดมาถึงที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ จอมทัพจอดรถแล้วเปิดประตูวิ่งอ้อมมาเพื่อเปิดประตูให้ขวัญข้าว ร่างเล็กยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างขอบคุณ แต่จากการพักผ่อนไม่เพียงพอ ทำให้เลขาตัวน้อยหน้ามืดไปชั่วขณะตอนที่ก้าวลงมาจากรถ



"อ๊ะ..."



วงแขนแข็งแรงรับเขาไว้ได้อย่างทันท่วงที



"เป็นอะไรรึเปล่าขวัญ เจ็บตรงไหนมั้ย ถ้าขวัญไม่ไหวเรากลับกันก็ได้นะ"



น้ำเสียงเป็นห่วงของจอมทัพทำให้ขวัญข้าวรู้สึกอยากจะซุกกลับเข้าไปในอ้อมกอดอุ่นนั้น แต่ร่างเล็กเพียงแต่ส่ายหน้าแล้วดันตัวเองออกจากอกร่างสูง



"ไม่เป็นไรครับ เราไปกันดีกว่า"



แต่ก่อนที่ขวัญข้าวจะได้ทำอะไร มือใหญ่ก็เอื้อมมาคว้ามือเขาแล้วจับไว้แน่น



"จับไว้แบบนี้แหละ ฉันเป็นห่วง"



จอมทัพเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล ขวัญข้าวค่อยๆดึงมือของตัวเองออกจากการเกาะกุม



"ไม่ต้องจับหรอกครับ ผมไม่ไปไหนหรอก"



บอกแล้วไง....ผมจะอยู่ตรงนี้จนกว่าคุณจะไม่ต้องการผม



พวกเขาเดินลัดเลาะไปตามร้านต่างๆในห้างอย่างไม่มีจุดหมาย ขวัญข้าวที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจอมทัพตั้งใจจะมาซื้ออะไรเดินตามร่างสูงที่ขมวดคิ้วเดินดูร้านขายของต่างๆด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ยิ่งเดินวนเท่าไหร่สีหน้าของจอมทัพก็ยิ่งกังวลขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายคนที่ทนไม่ไหวคือขวัญข้าวที่เอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อของคนที่จมอยู่ในห้วงความคิดเบาๆ



"คุณจอมทัพ...หาอะไรอยู่เหรอครับ?"



"ของขวัญวันเกิดให้หลานชายน่ะ พรุ่งนี้วันเกิดเขา แต่ฉันไม่รู้จะให้อะไรดี จริงสิ พรุ่งนี้ขวัญกลับบ้านกับฉันนะ ฉันจะได้แนะนำให้ที่บ้านรู้จัก"



จอมทัพอธิบาย แต่ขวัญข้าวกลับมีสีหน้าประหลาดใจกับข้อมูลใหม่ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน



เขารู้ว่าอีกฝ่ายมีพี่ชายคนนึงที่ไม่ได้ทำงานในบริษัทนี้ แต่คุณจอมทัพมีหลานด้วยเหรอ?



"จริงสิ ขวัญยังไม่เคยเห็นหลานฉันนี่นะ นี่ๆ น้องโช น่ารักมั้ย"



ร่างสูงที่เข้าโหมดคุณอาเห่อหลาน หยิบโทรศัพท์ออกมากดเปิดรูปถ่ายของเด็กชายอายุประมาณหกเจ็ดขวบ หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ผิวขาวตาโตไม่มีเค้าลางของคุณอารูปหล่อเลยสักนิด



น้องโช?



นี่เขา...เข้าใจผิดไปเองเหรอเนี่ย?



"ครับ น่ารักมาก"



ขวัญข้าวไม่เคยความตัวเองจะสามารถยิ้มกว้างได้ขนาดนี้ ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ร่างสูงราวกับคนบ้า แต่จอมทัพมัวแต่ดีใจที่อีกฝ่ายกลับมายิ้มให้เขาอย่างมีความสุขจนไม่ได้คิดเลยว่าอีกฝ่ายกำลังมีความสุขเรื่องอะไร



"ขวัญยิ้มแล้ว น่ารักจัง"



ประโยคนั้นเหมือนหลุดออกมาจากปากโดยไม่ทันคิด ขวัญข้าวชะงัก ก่อนจะยิ้มอย่างเอียงอายแล้วออกเดินนำหน้าเจ้านายของตัวเอง



"ไปร้านของเล่นกันดีกว่าครับ น้องโชน่าจะชอบ"



จอมทัพเดินตามอีกฝ่ายต้อยๆเหมือนสุนัขขนาดใหญ่ที่เดินตามเจ้านายไม่ให้คลาดสายตา พวกเขาเดินมาถึงร้านขายของเล่นขนาดใหญ่ที่จอมทัพไม่ได้คิดถึงเลยสักนิดทั้งที่ควรเป็นสถานที่แรกที่มา



ขวัญข้าวเดินลัดเลาะดูข้าวของอย่างชำนาญ หันมาสอบถามความชอบของน้องโชจากเขาเป็นระยะ ส่วนคนเป็นอาแท้ๆก็ได้แต่เห็นดีเห็นงามกับทุกอย่างที่ขวัญข้าวเลือกโดยไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง



"ขวัญนี่เก่งจังเลยเนอะ ขนาดเลือกของขวัญให้เด็กยังเก่งเลย สุดยอด"



จอมทัพชมจากใจจริง ทำเอาคนที่กำลังเลือกของขวัญอยู่ยิ้มเขิน



"ผมมีลูกพี่ลูกน้องที่อายุสิบสองคนนึงน่ะครับ ตอนที่น้องเขาอายุเท่าๆกับน้องโช ผมว่าเท่าที่ฟังคุณจอมทัพพูดสองคนนี้ฟังดูคล้ายกันมาก ผมเลยคิดว่าน้องโชน่าจะชอบของแนวๆนี้"



ต่างกันตรงที่สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงพาน้องเลนส์มายืนมองของเล่นราคาแพงพวกนี่ แต่ไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อให้น้องเป็นของขวัญ



แต่ตอนนี้ที่เขามีเงินพอที่จะดูแลครอบครัวและซื้อของให้กับลูกพี่ลูกน้องทั้งสองที่เขารักเหมือนน้องแท้ๆ ทั้งสองคนก็ก่อกำแพงป้องกันตัวเองจากโลกภายนอกไว้หนาเสียจนเขาไม่สามารถสื่อสารกับอีกฝ่ายได้เหมือนแต่ก่อน



น้องแว่นน่ะไม่เท่าไหร่ แต่น้องเลนส์ที่เคยเป็นเด็กร่าเริงและมีแต่คนรักใคร่เอ็นดู ในตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กที่เก็บตัวจากโลกภายนอก ไม่ยอมพูดคุยกับใคร



"ขวัญ แล้วตุ๊กตานี่ล่ะ?"




จอมทัพอุ้มตุ๊กตาหมีตัวใหญ่เกือบๆจะเท่าตัวของขวัญข้าวมาให้ดู ร่างเล็กเห็นแล้วรู้สึกอยากจะพุ่งเข้าไปกอดตุ๊กตาตัวนั้น แต่เขาไม่อยากทำให้สินค้าเสียหาย




"ผมว่าสำหรับเด็กอาจจะไม่เหมาะนะครับ ตุ๊กตาพวกนี้มันอมฝุ่น แล้วก็ขนาดใหญ่เก็บยากด้วย"




คนถูกถามออกความเห็น แต่จอมทัพส่ายหน้า




"ไม่ใช่ ฉันจะซื้อไปใส่ในห้องนอน ขวัญว่าตัวนี้น่ารักมั้ย หรือตัวอื่นน่ารักกว่า" ชายหนุ่มถาม ขวัญข้าวพิจารณาเจ้าหมีตัวใหญ่ในชุดสูทสีเทาที่ดูละม้ายคล้ายคลึงกับชุดสูททำงานของจอมทัพเสียเหลือเกิน แถมยังมีรอยยิ้มถาวรที่ดูเหมือนไม่เคยโกรธใครเลยในชีวิตประดับอยู่บนใบหน้าเหมือนกันอีกต่างหาก




"เหมาะกับคุณจอมทัพมากเลยครับ" ร่างเล็กยิ้ม



"เหรอ... ดีใจจังที่ขวัญชอบ งั้นของขวัญเอาเป็นที่ขวัญเลือกเลยแล้วกัน"



ทั้งสองนำของเล่นทั้งหมดไปคิดเงิน หลังจากเสร็จธุระแล้ว จอมทัพก็พาขวัญข้าวไปหาอะไรทานในมื้อกลางวัน ร่างสูงพาเขาเข้าไปในร้านอาหารไทยอย่างไม่ลังเล เพราะจอมทัพรู้ดีว่าขวัญข้าวไม่ค่อยชอบทานอาหารอื่นเท่าไหร่นัก




"ขวัญ ทำไมกินน้อยจัง อาหารไม่ถูกปากเหรอ?"



ขอมทัพทักเมื่อเห็นว่าเลขาตัวน้อยทานอาหารไปได้ไม่ถึงครึ่งจานก็รวบช้อนส้อมแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม




"เปล่าครับ คือ...ช่วงนี้ผมกำลังไดเอทน่ะครับ"




ร่างเล็กตอบตามความจริง จอมทัพขมวดคิ้วกับคำตอบที่ได้ กวาดสายตาขึ้นลงมองร่างที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาฉงนสงสัย




"แค่นี้ขวัญก็จะปลิวไปตามลมอยู่แล้วนะ ขวัญจะไดเอททำไม?"




"แก้มมันบวมน่ะครับ"




ขวัญข้าวดึงแก้มกลมๆของตัวเองให้ดูเป็นหลักฐาน แต่สำหรับจอมทัพ ใบหน้าของอีกฝ่ายดูสมบูรณ์แบบสำหรับเขาเหมือนทุกวันอยู่แล้ว



"ไม่เห็นจะบวมเลย น่ารักออก ฉันชะ..."




ภาพเหตุการณ์ในห้องนอนของเขาเมื่อคืนแล่นเข้ามาในหัว จอมทัพหุบปากฉับ ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง




"อย่างน้อยก็กินของหวานซักหน่อยนะ ข้าวเหนียวมะม่วงที่นี่อร่อยมากเลย กินเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ"




ขวัญข้าวไม่มีทางเลือกนอกจากพยักหน้า ร่างเล็กยกมือขึ้นจิ้มแก้มของตัวเองเบาๆโดยไม่รู้สึกตัว เหมือนจะเช็คว่าตัวเองควรทานต่อหรือไม่ ซึ่งนั่นทำให้จอมทัพรู้สึกเสียใจที่อีกฝ่ายไม่เห็นความน่ารักของตัวเองอย่างที่เขาเห็น






วันนั้นทั้งวันผ่านได้ด้วยดีโดยที่ยังคงไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนอนของจอมทัพ และครั้งเดียวที่ร่างสูงเข้ามาในห้องตอนที่มีขวัญข้าวอยู่คือตอนที่ร่างสูงนำตุ๊กตาหมีหน้าตาน่ารักนั้นมาวางบนเตียง



"ขวัญจะได้มีตุ๊กตาไว้กอด"




ชายหนุ่มว่า ตบเจ้าหมีปุๆให้ตัวนุ่มฟู ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่รอให้ขวัญข้าวปฎิเสธของขวัญชิ้นโตบนเตียง
คืนนั้น ขวัญข้าวนอนกอดตุ๊กตาหมีตัวยักษ์ในชุดสูท หลับสนิทตลอดทั้งคืนพร้อมด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า





--------------
 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม่น้องเปา ที่ 28-08-2017 13:17:58
 โง้วววววว...น่ารักมากเลย :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 28-08-2017 14:38:44
น่ารักอ่ะ เขินแทนขวัญเลย
คุณจอมทัพรีบๆสารภาพรักได้แล้วนะ
รู้ใจกันแทบทุกอย่างแล้วหนิ :ling1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-08-2017 16:10:13
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 28-08-2017 17:33:34
งุ้ยยย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 28-08-2017 17:56:07
น้องขวัญญ เข้าข้างตัวเองให้เยอะๆเลยจ้า
เป็นเรานะเราจะคิดเข้าข้างตัวเองจนไปถึงดาวอังคารนู่น
555555555555555
คุณจอมทัพตอนนี้ดีมาก แต่อย่าป๊อดมากกว่านี้นะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 28-08-2017 18:33:24
ใจตรงกันขนาดนี้
รีบๆทำความเข้าใจกันน่าาาาาาา
น้องหมีน่ารักกกกกเอากอดแทนตัวจริงไปก่อนเนอะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 28-08-2017 20:57:56
ขวัญน่ารักจังเลยอ่ะะ

ปูเรื่องน้องเลนส์มาขนาดนี้ เดี๋ยวจะมีเรื่องแยกสินะ555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-08-2017 21:15:54
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 28-08-2017 23:34:16
ขวัญน่ารักจัง #ดึงแก้ม :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 28-08-2017 23:52:40
ขวัญเข้าข้างตัวเองก็ดีนะ ใจตรงกันแล้ว จอมทัพก็รีบบอกขวัญเถอะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 29-08-2017 00:07:56
เย้ สักที
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 29-08-2017 06:12:24
เราว่า คณจอมทัพตัดสินใจพูดกับข้าวไปตรงๆเลยดีกว่านะ ไม่งั้นคงไปไม่ถึงไหนแน่ๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 30-08-2017 00:55:48
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: janeyuya ที่ 30-08-2017 14:50:42
 :hao3: คุณจอมทัพต้องอิจฉาน้องหมีแน่ถ้ารู้ว่าโดนขวัญกอดจนเช้า ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#11 100% คห279 P10 [28/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 31-08-2017 09:29:58
Rule#12 Just play along



"อรุณสวัสดิ์ครับคุณจอมทัพ"




ขวัญข้าวเดินบิดขี้เกียจออกมาจากห้องนอน จากที่เมื่อคืนเขานอนไม่หลับ ทำให้วันนี้ร่างเล็กตื่นสายกว่าเดิมเล็กน้อย แต่เขาก็ตัดสินใจออกมาทำอาหารเช้าไว้ก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำ วันนี้จอมทัพบอกว่าจะพาเขาไปทำบุญกับครอบครัวในตอนเช้าเลยในขวัญข้าวปลุกหากตนไม่ตื่น แต่คนที่ปกติจะยังไม่ตื่นกลับนั่งจ้องเขาตาใสอยู่บนโซฟา สายตาของร่างสูงดูเหมือนกำลังคาดหวังอะไรบางอย่าง แต่ขวัญข้าวไม่รู้ว่าอะไร




"อรุณสวัสดิ์"




ชายหนุ่มทักเสียงใส ยังคงจ้องขวัญข้าวตาแป๋ว ร่างเล็กยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างงงๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้า
ขวัญข้าวสังเกตว่าหลังจากนั้นอีกฝ่ายก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เขามัวแต่สนใจกับอาหารจนไม่ได้ถามอะไร คิดว่าจอมทัพอาจจะยังไม่ตื่นดีจากการตื่นเช้ากว่าปกติ แต่ระหว่างทางจากคอนโดไปยังบ้านของร่างสูง อีกฝ่ายก็ยังไม่พูดอะไรกับเขา จนขวัญข้าวคิดว่าตัวเองไปทำอะไรให้ร่างสูงโกรธเข้าแล้วรึเปล่า




“คุณจอมทัพครับ...มีอะไรรึเปล่าครับ?”





ร่างเล็กถามขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ คนที่ขับรถอยู่เม้มปาก ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มฝืนๆ ดวงตายังคงมองตรงไปที่ท้องถนนเบื้องหน้า




“ไม่มีอะไรหรอก แค่ตื่นเต้นที่ได้กลับบ้านนิดหน่อย”




อ๋อ...




ขวัญข้าวพยักหน้าเข้าใจ เห็นแบบนี้คุณจอมทัพก็ถือเป็นมนุษย์บ้างานคนหนึ่งเลยทีเดียว กว่าจะกลับถึงคอนโดก็ดึกแล้ว คงจะไม่ได้กลับมาบ้านบ่อยเท่ากับคนที่กลับบ้านทุกวันอย่างเขา





จอมทัพใช้เวลาขับรถจากคอนโดมาถึงบ้านของตนเกือบชั่วโมง ถึงจะไม่ไกลมาก แต่ก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กันสะดวกนัก บ้านขอจอมทัพมีขนาดค่อนข้างใหญ่พอสมควรและมีสวนที่ร่มรื่นกว้างขวาง แต่หากเทียบกับคฤหาสน์หลายหลังของเหล่าผู้บริหาร บ้านหลังนี้ไม่ได้ถือว่าใหญ่มากนัก





“บ้านใหญ่อยู่ในตัวเมืองน่ะ แต่ช่วงที่พ่อป่วยจนไปทำงานไม่ไหว แม่ก็เลยพาย้ายมาอยู่ที่นี่ จะได้พักผ่อนไม่มีอะไรรบกวน”





จอมทัพอธิบายเมื่อเห็นสีหน้าประหลาดใจของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ขวัญข้าวพยักหน้าเข้าใจ เมื่อประตูรั้วเปิดออป ร่างเล็กที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆคนขับก็ร้องออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปหาคนข้างๆ





“คุณจอมทัพ ไหนว่างานเล็กไม่เป็นทางการไงครับ?”





“ก็นี่ไง งานเล็กๆจัดในสวน ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่ขวัญ”




ร่างสูงตอบอย่างงุนงง ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายตกใจเรื่องอะไร




งานเล็กบ้านไหนมีรูปสลักน้ำแข็งกับเต๊นท์บุฟเฟต์แล้วก็เวทีดนตรีสดด้วยครับ?!!!




ขวัญข้าวอ้าปากค้างกับจำนวนคนที่กำลังเตรียมงาน จอมทัพบอกที่บ้านว่าจะขับรถมาทิ้งไว้ที่นี่แล้วขึ้นรถตู้ของที่บ้านไปด้วยกัน เมื่อเอารถเข้ามาจอดในโรงรถที่มีรถอยู่อีกสองคนและรถตู้อีกหนึ่งคัน ร่างสูงก็วิ่งอ้อมมาเปิดประตูให้เขาเช่นทุกครั้ง ขวัญข้าวเอ่ยขอบคุณพร้อมรอยยิ้มแล้วก้าวลงมา ตัดสินใจทิ้งของขวัญไว้ในรถแล้วค่อยมาเอาตอนกลับมา




ขวัญข้าวรู้สึกประหม่าทุกก้าวที่เดินตามจอมทัพมาถึงประตูหน้าบ้านโดยมันคนงานทักทายพวกเขาไปตลอดทาง จอมทัพพาเขาเข้ามาในตัวบ้าน ซึ่งมีชายหญิงอาวุโสคู่หนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาข้างเด็กน้อยในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ที่คุยจ้อเสียงใสอยู่ข้างๆ ขวัญข้าวจำน้องโชได้ทันทีจากในรูปในโทรศัพท์ของจอมทัพ และเดาว่าสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆคือบิดาและมารดาของเจ้านายของตน




“พ่อแม่สวัสดีครับ”




จอมทัพยกมือไหว้เช่นเดียวกับขวัญข้าวที่ยกมือไหว้ตามแทบจะในทันที ทั้งสองยกมือรับไหว้ลูกชาย แต่สายตากลับจับจ้องมาที่ขวัญข้าวไม่วางตาด้วยความสงสัย




“อานาย!!”




เด็กน้อยที่นั่งอยู่บนโซฟาเมื่อครู่พุ่งตัวเข้ามากระโดดกอดร่างสูงจนแทบเซ จอมทัพกอดหลานรักไว้แน่นพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ




“ว่าไงตัวแสบ ไม่เจอกันตั้งนาน”




“คิดถึงอานายที่สุดเล้ย คืนนี้อานายเล่านิทานให้น้องโชฟังนะฮะ น้องโชไม่อยากฟังคุณย่าเล่าแล้ว”




เด็กชายงอแง คนโดนพาดพิงส่งเสียงประท้วง




“ย่าเล่าไม่ดีตรงไหนน้องโช?”




“ก็เล่าทีไรคุณย่าหลับก่อนน้องโชทุกทีเลยนี่ฮะ”




เด็กชายเอ่ยเสียงงอน ก่อนจะหันกลับมาเอาหน้าถูไถคนที่อุ้มตัวเองอยู่อย่างออดอ้อน จอมทัพหัวเราะ




“เอ้าๆ อย่าเพิ่งอ้อน มาสวัสดีพี่ข้าวก่อน พ่อครับ แม่ครับ นี่ขวัญข้าว เลขาผม”



จอมทัพแนะนำร่างเล็กให้คนในบ้านรู้จัก ขวัญข้าวยกมีอไหว้เจ้าของบ้านทั้งสองอีกครั้ง มารดาของจอมทัพถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟา




“ตานายเอ๊ย ลูกนะลูก นี่แม่เลี้ยงลูกมายังไงถึงไม่รู้จักทำอะไรเองเลยน่ะฮึ? นี่ขนาดวันพักผ่อนของครอบครัวแท้ๆยังจะพาเลขามาอีก ไม่สงสารเขาบ้างเหรอ ดูสิตัวนิดเดียวเอง”




“มะ..ไม่เป็นไรครับคุณนาย ผมเต็มใจ”




ขวัญข้าวรีบแก้ตัวแทนเจ้านาย ส่วนจอมทัพก็รีบแก้ไขความเข้าใจผิดทันที




“ไม่ใช่นะครับแม่ ผมพาขวัญมาร่วมงานวันเกิดน้องโช ไม่ได้ให้มาช่วยงาน”



“อ้อ งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายนะจ๊ะหนูขวัญ เรียกป้าแขก็ได้จ้ะ ไม่ต้องเรียกคุณนายหรอก”




แม้จะมีสีหน้าเคลือบแคลงใจกับเหตุผลของลูกชาย แต่หญิงสูงวัยก็ต้อนรับขวัญข้าวด้วยรอยยิ้ม ลูกชายเธอเป็นคนเข้ากับคนง่ายก็จริง แต่ค่อนข้างชัดเจนในการไม่เอาเรื่องงานมาปนกับเรื่องส่วนตัว จอมทัพคงจะนับเด็กคนนี้เป็นเพื่อนคนนึงถึงได้พามาด้วยแบบนี้





“ขอบคุณครับ”





ขวัญข้าวยิ้มเกร็งๆ ถึงแม้คุณแขไขจะดูเป็นมิตรกับเขามากขึ้น แต่ก็มีบรรยากาศที่ทำให้ขวัญข้าวรู้ว่าเขามาที่นี่ในฐานะตัวแถมที่เธอไม่ได้คิดไว้




“พี่ข้าวฮะ...”เสียงแหลมเล็กดังขึ้นจากด้านล่าง ขวัญข้าวก้มมองร่างเล็กกว่าดึงขากางเกงของเขายิกๆ





“ครับน้องโช สุขสันต์วันเกิดนะครับ”




ขวัญข้าวย่อตัวลงคุยกับเจ้าของวันเกิดตัวน้อย ขวัญข้าวเป็นคนรักเด็ก และเข้ากับเด็กได้ง่าย ทำให้ไม่มีปัญหาในการผูกมิตรกับเด็กๆ




“พี่ข้าวนอนที่นี่ได้มั้ยฮะ”




“เอ๊ะ?”




ขวัญข้าวประหลาดใจที่จู่ๆเด็กน้อยก็ถามออกมาแบบนั้น




“อานายบอกว่าถ้าพี่ข้าวไม่นอนที่นี่อานายก็จะกลับ” เด็กชายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหงาหงอย “น้องโชอยากฟังนิทานที่อานายเล่า พี่ข้าวนอนกับน้องข้าวกับอานายนะฮะ น้องโชจะเป็นเด็กดีไม่ดื้อไม่ซน นะฮะๆ”




“เอ่อ...”





ขวัญข้าวที่จู่ๆก็โดนเจ้าของวันเกิดขอร้องเงยหน้าขึ้นมองตัวต้นเหตุอย่างขอความช่วยเหลือ แต่จอมทัพเพียงแต่ยิ้มให้เขาโดยไม่คิดจะเข้ามาช่วยซักนิด




“นะฮะ...”




น้องโชกระพริบดวงตากลมโตสีช็อกโกแลตของตัวเองด้วยสีหน้าเว้าวอนจนคนมองใจอ่อนยวบ




“ก็ได้ครับ”




ขวัญข้าวทอดถอนใจกับความใจอ่อนของตัวเอง น้องโชกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ ส่วนคุณนายของบ้านก็หรี่ตามองลูกชายคนเล็กอย่างจับผิด แต่จอมทัพกลับยิ้มให้มารดาอย่างไม่สะทกสะท้าน




“แม่ครับ แล้วพี่เอ็มล่ะ”




“รายนั้นน่ะนอนเช้าตามเคย แม่เพิ่งให้คนไปปลุกตอนนี้อาบน้ำอยู่”





คุณแขไขว่าพร้อมกับถอนหายใจ จังหวะเดียวกับที่เสียงฝีเท้าของคนในหัวข้อสนทนาเดินลงมาจากบันได ขวัญข้าวหันไปตามเสียงนั้นอย่างสงสัยถึงหน้าตาของพี่ชายของจอมทัพ ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เหมือนกับจอมทัพแทบทุกกระเบียดนิ้วเดินลงมาจากชั้นบน มีเพียงแค่โครงหน้าที่คมเข้มกว่าเล็กน้อย ทรงผมของชายหนุ่มที่ยาวกว่าน้องชายซึ่งตัดสั้นเกรียนมาโดยตลอด และดวงตาสีรัติกาลที่สงบนิ่งแผ่รังสีเย็นยะเยือกออกมาจนขวัญข้าวอดรู้สึกหนาวๆไม่ได้ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมจอมทัพถึงได้มีภูมิคุ้มกันต่อสายตาพิฆาตของมธุวันนัก





“ป๊ะป๋าตื่นแล้วววว”




น้องโชที่เป็นเหมือนลูกบอลสะสมพลังงานพุ่งเข้าหาป๊ะป๋าของตัวเองทันที แววตาไม่หยี่ระต่อโลกภายนอกของชายหนุ่มร่างสูงอ่อนโยนลงในพริบตาเมื่อมองลูกชายตัวน้อย ขวัญข้าวอดยิ้มตามแววตาที่เหมือนกำลังมองโลกทั้งใบของตัวเองตรงหน้าของชายหนุ่มไม่ได้





“อะแฮ่ม! ขวัญ นี่พี่ชายฉัน พี่จักรภัทร เรียกพี่เอ็มก็ได้”




นะ...น่ากลัวขนาดนั้นผมไม่กล้าหรอกครับ




“สะ..สวัสดีครับคุณจักรภัทร”



ดวงตาคมเหลือบมองเขา ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยตามมารยาท แล้วคุกเข่าลงบนพื้นตรงหน้าลูกชายของตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น ก่อนจะยกมือขึ้นแล้วขยับมือเป็นสัญลักษณ์ต่างๆ




เอ๊ะ?




“ขอบคุณฮะป๊ะป๋า ป๊ะป๋าก็มีความสุขมากๆนะฮะ”




น้องโชยิ้มแป้น กอดคอบิดาของตัวเองไว้ให้อีกฝ่ายอุ้มขึ้นมา ซึ่งชายหนุ่มก็อุ้มลูกชายขึ้นอย่างไม่มีปัญหาราวกับร่างเล็กทำจากปุยนุ่น แต่ขวัญข้าวยังคงสลัดภาพเมื่อครู่ออกไปจากหัวไม่ได้ จักรภัทรที่รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองเขาอยู่หันกลับมาอย่างไม่พอใจ ก่อนจะวางลูกชายลงแล้วเริ่มต้นใช้ภาษามือสื่อสารกับน้องชายอย่างรวดเร็ว




“พี่เอ็ม...ผมอ่านไม่...”




“ผมเป็นเลขาของคุณจอมทัพครับ ต้องของโทษด้วยนะครับที่มารบกวน ผมไม่ได้เจตนาจะจ้องจริงๆครับ ขอโทษด้วย”




ท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน คนที่ตอบกลับเป็นขวัญข้าวที่ขยับมือไปพร้อมๆกับปากของตน แม้จะไม่เร็วมาก แต่ก็เป็นภาษามือที่ชัดเจนและสื่อสารพอเข้าใจ จักรภัทรเลิกคิ้ว จากท่าทีของร่างสูงขวัญข้าวไม่รู้ว่าชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจหรือประทับใจมากกว่ากัน




“ขวัญรู้ภาษามือด้วยเหรอ?”




จอมทัพถามอึ้งๆ




“ครับ เด็กที่เป็นญาติของผมเขามีปัญหาด้านจิตใจ เขาใช้ภาษามือสื่อสารแทนคำพูดมาสองปีแล้ว หมอที่ไปรักษาด้วยเขาแนะนำให้คนรอบข้างใช้ภาษามือสื่อสารด้วย เผื่อจะช่วยให้น้องรู้สึกสบายใจมากขึ้น”




ใบหน้าขาวหม่นลงเมื่อนึกถึงน้องเลนส์ เด็กชายที่เคยสดใสเป็นที่รักของทุกคน ตอนนี้กลับไม่พูดไม่จา ตัดขาดจากคนรอบข้างแทบจะโดยสิ้นเชิง




ยังดีที่ตอนนี้แดนดิน ครูประจำชั้นของเด็กชายที่จบปริญญาด้านจิตวิทยามาด้วยอีกใบคอยช่วยเหลือน้องเลนส์อยู่ตลอด ทำให้เด็กชายดูจะมีอาการที่ีขึ้น




ขวัญข้าวอธิบาย จักรภัทรเลิกคิ้ว เหลือบมองน้องชายที่อายุน้อยกว่าสามปีแล้วขยับมือ




‘แปลว่าคุณใช้เวลาแค่สองปีเรียนภาษามือ?’




“ครับ ตอนที่มีเวลาว่างน่ะครับ”




ขวัญข้าวตอบเมื่อมั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีปัญหาทางการได้ยินร่วมด้วย เขากับเลนส์และแว่นค่อนข้างสนิทกันถึงจะมีอายุห่างกันมาก เขารักเด็กทั้งสองเหมือนน้องแท้ๆ จึงอยากทำทุกทางเพื่อที่จะให้น้องไม่รู้สึกโดดเดี่ยว โชคดีที่ตอนนี้น้าของเขาบอกว่าอาจารย์แดนดิน ครูประจำชั้นของน้องเลนส์มักจะแวะมาหาบ่อยๆและช่วยให้น้องเริ่มมีปฎิสัมพันธ์กับคนอื่นมากขึ้น




‘เด็กคนนี้ใช้เวลาเรียนแค่สองปียังคุยกับฉันรู้เรื่องมากกว่าแกที่เรียนมาทั้งชีวิตอีก’




คราวนี้คุณชายคนโตของบ้านจงใจขยับมือให้ช้าเพื่อที่น้องชายจะได้อ่านคำบ่นของเขาได้อย่างครบถ้วนชัดเจน




“โธ่ พี่เอ็ม หัวผมมันไม่ไปนี่นา แค่รู้ว่าพี่พูดอะไรก็บุญแล้ว อดทนกับผมหน่อยสิ”




จอมทัพท้วงเสียงอ่อย แต่ไม่ได้รับความเห็นใจจากพี่ชายเลยแม้แต่น้อย




“เอาพอแล้วทั้งสองคนเลย วันเกิดน้องโชแท้ๆยังจะตีกันอีก รีบๆไปวัดกันดีกว่ารถจะได้ไม่ติด”





คุณนายของบ้านสั่งทุกคน ขวัญข้าวถูกจัดให้มานั่งข้างจอมทัพที่เบาะคู่โดยมีด้านหลังเป็นบิดามารดาของร่างสูง ด้านหน้าเป็นน้องโชและจักรภัทร ส่วนข้างคนขับมีเด็กรับใช้คนหนึ่งติดรถมาด้วยเพื่อคอยอำนวยความสะดวกให้ทุกคน




“ดีจังเลยนะครับ พาน้องโชมาทำบุญวันเกิดแบบนี้ ปลูกฝังค่านิยมที่ดีให้กับน้องด้วย”




ขวัญข้าวโน้มตัวกระซิบข้างหูของเจ้านายตัวเองอย่างประทับใจ จอมทัพชะงัก ก่อนจะมีท่าทีอึกอักเหมือนกับเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้บอกอะไรกับเขา




“เอ่อ...คืออย่างนี้นะขวัญ...”




“ไม่ได้ทำบุญวันเกิดข้องโชหรอกฮะพี่ข้าว”




ไม่รู้ว่าเด็กน้อยที่นั่งอยู่ด้านหน้าได้ยินเสียงกระซิบของเขาได้อย่างไร น้องโชหันขวับกลับมาเกาะพนักพิงแล้วชะโงกหน้าขึ้นมาหาพวกเขา





“เอ๊ะ?”ขวัญข้าวทำหน้าประหลาดใจ ในขณะจอมทัพในตอนนี้มีสีหน้าสำนึกผิดอย่างสุดหัวใจ






“วันนี้น้องโชมาทำบุญครบรอบวันที่หม่าม๊าไปสวรรค์ต่างหากครับ”

----------

น้องโชออกมาล้าววววว :hao7: :hao7: :hao7:
ใครสนใจรับพ่อลูกคู่นี้ไปเลี่ยง//ผิด55555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 31-08-2017 10:05:38
อ่าวววววว คุณจอมทัพพพพพ หรือว่าแม่น้องเสียตอนคลอด
พี่ชายคุณจอมทัพนี่อาจจะจุดชนวนความหึงได้อีกเรื่อยๆแน่เลย555555
นอนที่บ้านคุณจอมทัพ คิดว่าน้องขวัญไม่น่าได้นอนคนเดียว
คึ รีบๆรุกเร็วกว่านี้ก็ดีน้าา คุณจอมทัพ~
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 31-08-2017 12:49:15
เชียร์พี่ภัทรจักรได้ไหมอ่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 31-08-2017 14:07:11
หล่อเข้มมาแล้ววววววว
ดีใจ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 31-08-2017 14:49:31
โอ้ พี่ชายจอมทัพออกมาแล้ว มีเกี่ยวเนื่องกับน้องเลนส์น้องของแว่น น่าสนใจมากเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 31-08-2017 15:36:27
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 31-08-2017 21:10:32
น่ารักฉลาด เก่ง
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 31-08-2017 22:20:36
พ่อพูดไม่ได้ แม่เสียไปแล้ว แต่น้องโชยังเป็นเด็กน่ารักร่าเริง แสดงว่า คนในครอบครัวดูแลดีมากสินะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 31-08-2017 22:51:09
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-09-2017 03:07:08
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-09-2017 05:49:25
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-09-2017 08:12:13
พี่เอ็มมานิดเดียวแต่ได้ใจเราไปแล้ว :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-09-2017 10:24:19
รู้สึกถึงความลึกลับของคุณเอ็ม อยากอ่านเรื่องคุณเอ็มเลย5555 ลืมคุณจอมทัพเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#12 100% คห294 P10 [31/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 01-09-2017 10:51:53
Rule #13 Don’t make him jealous.



ขวัญข้าวยิ่งรู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทางยามที่นั่งพนมมือฟังพระสวด เขาไม่เข้าใจว่าคุณจอมทัพจะพาเขามาในงานที่ควรจะมีแต่คนในครอบครัวแบบนี้ทำไม ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกสนิทใจกับเขามากแค่ไหนนี่ก็ยังดูไม่เหมาะสมเลยซักนิด




“ขวัญ แตะศอกฉันสิ”





ร่างสูงหันมากระซิบเขาที่หนังอยู่ข้างๆเมื่อถึงเวลากรวดน้ำ ซึ่งขวัญข้าวก็ทำตามแต่โดยดี หลังจากเสร็จการถวายปัจจัยให้พระภิกษุทั้งหลาย ทุกคนก็ตรงไปยังกำแพงวัดที่มีป้ายรูปของมารดาของน้องโชอยู่ ขวัญข้าวได้แต่เกาะจอมทัพแจเพราะไม่รู้ว่าใครจะไปไหนกัน น้องโชที่เห็นเขามีท่าทีประหม่าก็เอื้อมมือเล็กๆมาจับมือเขาไว้แน่น




“พี่ข้าวมากับน้องโชนะฮะ น้องโชอยากพาพี่ข้าวไปอวดหม่าม๊า”




“เอ่อ..ได้สิครับ”




ขวัญข้าวเดินตามแรงจูงของเด็กน้อยที่ก้าวฉับๆนำหน้าทุกคนไปหามารดาของตน จากรูปถ่าย ผู้หญิงตรงหน้าจัดว่าเป็นคนที่สวยมากคนหนึ่ง เค้าโครงใบหน้าสวยหวานถูกถ่ายทอดมาให้ลูกชายจนหมด ทั้งเส้นผมสีน้ำตาลช็อกโกแลตหยักเป็นคลื่นและดวงตากลมโตสีน้ำตาล ริมฝีปากรูปกระจับและผิวขาวเนียน เรียกได้ว่าน้องโชเป็นเหมือนสำเนาเอกสารถ่ายมาจากแม่พิมพ์เดียวกับมารดาเลย




จากวันที่ที่ถูกสลักไว้ หากขวัญข้าวเดาอายุของน้องโชไม่ผิด วันที่หญิงสาวเสียชีวิตคือวันเดียวกับที่เด็กชายลืมตาดูโลก
เด็กรับใช้ของบ้านและคนขับรถช่วยกันปูเสื่อลงบนพื้นแล้วจุดธูปส่งให้คุณหนูของบ้านอย่างรู้งาน น้องโชรับมาแล้วพนมมือไหว้มารดาของตน ก่อนจะปักที่กระถางอย่างระมัดระวังโดยมีทุกคนคอยจับตาดู




“หม่าม๊าสวัสดีฮะ วันนี้น้องโชจะเจ็ดขวบแล้วนะ จะโตเป็นเด็กเก่งแล้ว....”




เด็กชายนั่งจุ้มปุ๊กลงบนเสื่อ ก่อนจะเริ่มกล่าวทักทายและเล่าเรื่องราวต่างๆให้มารดาฟังราวกับอีกฝ่ายกำลังตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูดอยู่ สิ่งที่น้องโชเล่ามีตั้งแต่เรื่องที่โรงเรียน เรื่องของที่บ้าน แม้กระทั่งการ์ตูนสนุกๆที่เด็กชายได้ดู น้ำเสียงร่าเริงแจ่มใสนั้นกลับทำให้ขวัญข้าวรู้ๆสึกจุกในอกอย่างบอกไม่ถูก ร่างบางสังเกตว่าคุณแขไขที่ยืนอยู่ข้างสามียกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับที่หางตา เช่นดวงกับจอมทัพที่มองหลานชายที่เติบโตมาในโลกที่ไม่มีมารดาด้วยแววตาเจ็บปวดทรมานเสียจนขวัญข้าวอยากจะโอบกอดอีกฝ่ายไว้ให้แน่นที่สุกเท่าที่เขาจะจำได้ ในบริเวณนี้ไม่มีใครพูดอะไรนอกจากเด็กชายที่ยังคงพูดคุยเสียงเจื้อยแจ้วกับป้ายที่ไม่มีวันตอบอะไรกลับมา





จักรภัทรทรุดตัวลงนั่งข้างๆลุกชาย ก่อนจะดึงเด็กชายขึ้นมนั่งบนตักแล้วกอดเอาไว้ ใบหน้าคมซุกลงบนไหล่เล็กๆของลูกชายขณะที่น้องโชยังคงเล่าเรื่องต่างๆที่เขาประสบพบเจอไปเรื่อยๆ ขวัญข้าวไม่รู้ว่าลูกชายคนโตของบ้านกำลังร้องไห้หรือไม่ แต่ที่เขารู้คือหางตาของเขาเริ่มรู้สึกร้อนๆแล้ว





หลังจากที่น้องโชหมดเรื่องจะเล่า จอมทัพก็ดึงธูปออกมาจากซองแล้วจุดบ้าง




“พี่หญิง วันนี้ผมพาคนมาแนะนำให้พี่รู้จักด้วยนะครับ”





ชายหนุ่มหันมาทางเขาพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหันกลับไปพูดกับรูปของหญิงสาว




“ผมว่าพี่จะต้องชอบขวัญข้าวแน่ๆเลยครับ เสียดายที่พี่ไม่มีโอกาสได้เจอขวัญ”




ทั้งแววตาและน้ำเสียงของร่างสูงบ่งบอกว่าคิดถึงหญิงสาวในรูป ขวัญข้าวคิดว่าจอมทัพคงจะสนิทกับพี่สะใภ้ของตนพอดู
และนั่นยิ่งทำให้เขาอยากจะโอบกอดแผ่นหลังกว้างนั้นไว้ อยากปลอบประโลมชายหนุ่มให้รู้สึกดีขึ้นสักนิดก็ยังดี





แต่คนที่ดูจะได้รับผลกระทบจากการมาที่นี่มากที่สุดดูจะเป็นสามีของหญิงสาว จักรภัทรได้แต่นั่งกอดลูกชายอยู่อย่างนั้น ไหล่กว้างห่อลู่ลงอย่างหมดแรง แต่กลับไม่ยอมขยับลุกจากตรงนั้น กว่าที่จักรภัทรจะสงบสติอารมณ์ได้มากพอที่จะขยับลุกจากหน้าป้ายชื่อของภรรยาก็ผ่านไปหลายนาที แต่ทุกคนที่มาที่นี่ก็ยินดีที่จะรอ










“ป๊ะป๋าฮะ ถ้าน้องโชเป็นเด็กดี น้องโชจะได้เจอหม่าม๊ามั้ยฮะ”




ระหว่างทางที่นั่งรถกลับ จู่ๆเด็กชายตัวเล็กก็โพล่งขึ้นมาแบบนั้น จักรภัทรที่นั่งเหม่ออยู่ข้างๆลูกชายนิ่งไป เหมือนยังประมวลผลไม่ทันว่าควรตอบอะไรเด็กชายตัวน้อยที่กำลังจ้องเขาตาแป๋วอย่างคาดหวัง




“ได้เจอสิครับ”




ก่อนจะรู้ตัว คำพูดนั้นก็หลุดรอดริมฝีปากของขวัญข้าวไปแล้ว




"จริงเหรอฮะ?"




น้องโชหันกลับมาหาเขาด้วยแววตาเป็นประกาย ขวัญข้าวยิ้มอย่างเอ็นดู




"ครับ คนที่ทำดีจะได้ขึ้นสวรรค์ ถ้าน้องโชเป็นเด็กดี วันนึงน้องโชจะได้เจอกับคุณแม่บนสวรรค์แน่นอนครับ แต่ตอนนี้ น้องโชเป็นเด็กน่ารักให้คุณแม่มองดูบนสวรรค์แบบนี้ต่อไปก่อนนะครับ"




"ครับ!"




ร่างเล็กตอบรับเสียงใส จอมทัพหันกลับมาหาเขา พยักหน้าน้อยๆอย่างขอบคุณ ขวัญข้าวรู้สึกถึงมืออุ่นของเจ้านายที่ขยับกุมมือเล็กๆของเขาไว้แล้วบีบเบาๆ จอมทัพเอนศีรษะลงซบกับไหล่มน




"ขอบคุณนะขวัญ"




เสียงทุ้มกระซิบแผ่วข้างหูของคนตัวเล็ก ขวัญข้าวบีบมือตอบอีกฝ่าย เบือนหน้าหนีมองไปนอกกระจกรถเผื่อไม่ให้ร่างสูงเห็นว่าน้ำหนักบนไหล่และลมหายใจอุ่นที่ระต้นคอของเขาอยู่นั้นมีอิทธิพลต่อเขามากเพียงใด








"ป๊ะป๋าๆ เย็นนี้จะมีสัปปะรดมั้ยฮะ?"




น้องโชถามขึ้นอีกครั้งเมื่อพวกเขากลับมาถึงตัวบ้านที่การจัดเตรียมงานเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้น



"มีสิจ๊ะโช ย่าน่ะเหมามาทั้งสวนเลยนะ มีทั้งข้าวอบสัปปะรด สัปปะรดปั่น พายสัปปะรด แล้วก็เค้กสัปปะรด"




คนเป็นย่าช่วยตอบแทน ดูจะธีมงานที่ประดับประดาด้วยผลไม้เมืองร้อนจนเหมือนเทศกาลผลไม้มากกว่างานวันเกิด ขวัญข้าวเดาว่าเจ้าของวันเกิดคงจะชอบผลไม้พวกนี้น่าดู




"เย้!"



เด็กชายกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ



"น้องโชไปเล่นที่ห้องของเล่นรอก็ได้จ้ะ เดี๋ยวงานเสร็จแล้วย่าจะมาเรียก"



"ครับ! พี่ข้าวฮะ ไปเล่นกับน้องโชหน่อยได้มั้ยฮะ"



เด็กชายกระตุกชายเสื้อของร่างเล็กเบาๆ ขวัญข้าวอึกอัก เขาไม่รู้ว่าจอมทัพจะเรียกใช้อะไรเขารึเปล่า




"ถ้าอย่างนั้นฉันฝากน้องโชด้วยนะจ๊ะข้าว ตาเอ็มก็ไปเล่นกับลูกไป" คุณแขไขหันไปหาลูกชายคนเล็ก



"นาย ไปช่วยแม่ซื้อของ"



"..ครับ"



จอมทัพอยากจะอยู่กับขวัญข้าว แต่ไม่อาจขัดคำสั่งมารดาได้ ขวัญข้าวเดินตามแรงจูงของเด็กชายโดยมีจักรภัทรเดินตามมาไม่ห่าง ห้องของเล่นของน้องโชมีขนาดประมาณชั้นล่างของบ้านขวัญข้าวทั้งหลัง นอกจากโทรทัศน์จอแบนขนาดยักษ์พร้อมระบบโฮมเธียร์เตอร์และกล่องของเล่นมากมายแล้ว ห้องนี้ยังประกอบด้วยชั้นหนังสือที่อัดแน่นไปด้วยวรรณกรรมสำหรับเด็กหลายเล่มซึ่งเขาไม่คิดว่าน้องโชจะสามารถอ่านทั้งหมดนี้ได้ กลางห้องมีลังกระดาษขนาดใหญ่วางอยู่สามใบ ภายในมีของเล่นอยู่ในนั้นประมาณครึ่งกล่อง น้องโชเดินไปยังชั้นวางของเล่นแล้วหยิบเครื่องบินบังคับลำหนึ่งจากชั้นของของเล่นบังคับหลายสิบอันแล้วเอามาใส่ในกล่องใบกลาง




"น้องโชทำอะไรเหรอครับ?"




ขวัญข้าวชวนคุยอย่างสงสัย นั่งลงบนพื้นข้างๆกล่องกระดาษทั้งสาม




"ทุกวันเกิด น้องโชจะได้ของขวัญเยอะแยะเลยฮะ"



เด็กน้อยอธิบาย โน้มตัวลงจัดข้าวของในกล่องให้มีพื้นที่พอจะใส่ข้าวของลงไป โดยมีบิดาจับไว้ไม่ให้ร่างเล็กตกลงไปในกล่องนั้น




"มีลุงๆป้าๆที่น้องโชไม่รู้จักซื้ออะไรก็ไม่รู้ให้น้องโชเต็มเลย น้องโชเล่นไม่ทัน พอถึงวันเกิดน้องโชเลยเก็บของที่ไม่เล่น
แล้วไปให้เด็กที่เขาไม่มีของเล่น"




น้องโชอธิบายการแบ่งกล่องทั้งสามใบพร้อมรอยยิ้มกว้าง




"อันนี้ใส่ของเล่น อันนี้ใส่หนังสือ อันนี้ใส่การ์ตูนที่น้องโชไม่ดูแล้วฮะ พี่ข้าวมาช่วยน้องโชสิฮะ สนุกน้า"



ขวัญข้าวรู้สึกประทับใจความคิดความอ่านของเด็กน้อยคนนี้ เขาเชื่อว่าน้องโชจะเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีคนหนึ่ง เลขาตัวน้อยลงมือช่วยน้องโชรื้อข้าวของ โดยมีบิดาของเด็กชายคอยช่วยหยิบจับอะไรที่อยู่สูงๆให้คนตัวเล็กทั้งคู่




"เอ๊ะ น้องโชอ่านเรื่องนี้ด้วยเหรอครับ? พี่ชอบเรื่องนี้มากเลย"




ขวัญข้าวหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมา มันคือวรรณกรรมสำหรับเยาวชนที่ชื่อ ผจญภัยในแดนเวทมนต์ ซึ่งเป็นหนังสือนิยายเล่มแรกๆที่ขวัญข้าวอ่าน มันเป็นหนังสือที่ทำให้ขวัญข้าวรักการอ่านในวัยเยาว์ และทำให้เขาเชื่อว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปได้หากเราเชื่อมั่นในตัวเองมากพอ ปัจจุบันเขายังคงตามซื้อหนังสือชุดนี้ที่ออกมาสิบเล่มในช่วงสิบกว่าปีนี้ เขาจำได้ว่าเล่มสิบเอ็ดกำลังจะออกปลายปี ขวัญข้าวนึกอยากจะขอบคุณคนที่ทำให้วัยเด็กของเขามีช่วงเวลาดีๆถึงแม้สถานการณ์ที่บ้านจะเลวร้ายเพียงใด แต่ 'จักรพรรดิผู้ต้องสาป' นักเขียนชื่อดังคนนั้นไม่เคยมาแจกลายเซ็นหรือให้สัมภาษณ์ในงานมีทติ้งเลยสักครั้ง





"เปล่าฮะ น้องโชยังอ่านไม่ออก เล่มนั้นของป๊ะป๋า ป๊ะป๋าเป็นคนเขียน"น้องโชตอบ คำตอบนั้นทำให้ขวัญข้าวตัวแข็งเกร็ง ไม่กล้าหันไปมองไอดอลในดวงใจที่นั่งช่วยลูกชายแยกสีของเล่นด้วยสีหน้าขะมักเขม้น




"อะ..."




"ป๊ะป๋า...พี่ข้าวแข็งเป็นหินไปแล้วฮะ"




น้องโชเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนใหม่มีสีหน้าเหมือนวิญญาณออกจากร่างไปแล้ว จักรภัทรโบกมือไปมาผ่านหน้าเลขาของน้องชาย ก่อนจะหันไปขยับมือบอกลูกชาย




'พังแล้วล่ะ ให้พ่อเอาลงกล่องไหน?'



"ป๊ะป๋า!"




น้องโชงอแง ขวัญข้าวที่เพิ่งได้สติกลับคืนมาจ้องหน้าชายหนุ่มไม่วางตา เขาเคยค




จินตนาการอยู่หลายครั้งถึงใบหน้าของคนที่สามารถสร้างสรรค์โลกทั้งใบจากจินตนาการได้แบบนี้ หากให้สารภาพตามตรง อีกฝ่ายเป็นคนดังที่เขาแอบปิ๊งสมัยเด็กๆคนแรกด้วยซ้ำทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน




"ขะ...ขะ..."



จักรภัทรเลิกคิ้วมองคนที่พยายามพูดอะไรบางอย่างกับเขา




"ขอบคุณมากเลยครับ!"



คำขอบคุณที่เคยคิดไว้ว่าซักวันอยากจะพูดกับอีกฝ่ายไหลพรั่งพรูออกมาจนลิ้นแทบพันกัน ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงก่ำ แต่เขาก็ดีใจที่ในที่สุดก็ได้พบกับนักเขียนที่เขานับถือสักที








"เค้กใหญ่เกินไปแล้วนะครับแม่ แบบนี้ใครจะไปกินหมด"



จอมทัพโอดครวญ แถมยังเป็นสปันจ์เค้กที่ใช้น้ำเชื่อมสัปปะรดเพิ่มรสชาติ เรียงหน้าด้วยสัปปะรดเชื่อมแถมยังเคลือบครีมบัตเตอร์สัปปะรดแทนครีมเนยสดธรรมดา เรียกได้ว่าจบงานนี้เขาคงไม่อยากกินสัปปะรดไปอีกนาน




เขาไม่เข้าใจความรักของหลานชายที่มีต่อผลไม้ชนิดนี้เลยสักนิด




"โวยวายอะไรตานาย ยังไม่ชินอีกเหรอ"




คุณหญิงแขไขว่า จอมทัพกำลังจะเถียงว่ายังไงเขาก็ไม่ชิน แต่คำพูดของเขาถูกขัดโดยเสียงหัวเราะหวานใส เสียงที่เขาจำได้ดีว่าเป็นของเลขาตัวเล็ก ร่างสูงเดินตามเสียงนั้นไปอย่างสงสัย ภาพที่เห็นคือพี่ชายของเขากับขวัญข้าวกำลังคุยกันอย่างถูกคอด้วยภาษามือ ขวัญข้าวมีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า เช่นเดียวกับพี่ชายของเขาที่ยิ้มอย่างเอ็นดูอีกฝ่ายอย่างที่เขาไม่เคยเห็นจักรภัทรยิ้มให้ใครแบบนี้นอกจากลูกชายของตัวเอง




"หนูขวัญข้าวเนี่ยน่ารักจริงเลยนะ" มารดาของเขาเอ่ยขึ้น




"ครับ..." จอมทัพตอบส่งๆ ขมวดคิ้วมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่ชอบใจที่เห็นขวัญข้าวกับพี่ชายของเขาเข้ากันได้ดี




...ดีจนเกินไป




"แม่ไม่เคยเห็นตาเอ็มอารมณ์ดีแบบนี้เลยตั้งแต่หญิงเสียไป น้องโชก็ชอบเขามาก"




คุณแขไขเอ่ยด้วยน้ำเสียงอิ่มเอมใจที่เห็นลูกชายคนโตกลับมามีความสุขอีกครั้ง




"นี่นาย คุยกับน้องข้าวให้แม่หน่อยได้มั้ย ถ้าน้องข้าวลาออกมาดูแลตาเอ็มกับน้องโช แม่จะจ่ายให้สองเท่า สวัสดิการทุก
อย่างมีเหมือนที่บริษัทหมด"




"อะไรนะครับ?!"




ร่างสูงเบิกตากว้างอย่างตกใจ มารดาของเขาเป็นคนที่คิดอะไรแล้วจะทำตามเป้าหมายให้ได้ แต่เขาไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดจะออกมาเป็นแบบนี้




"ไม่รู้ล่ะ แม่จะให้หนูข้าวมาดูแลตาเอ็ม ถ้าแกคุยไม่ได้แม่จะคุยเอง" แขไขเอ่ยอย่างมุ่งมั่น "ดีไม่ดีอาจจะได้หนูข้าวมาเป็นพี่สะใภ้แกก็ได้นะ ดูสิ กระหนุงกระหนิงกันน่ารักเชียว"




"ไม่ครับ!"




จอมทัพเริ่มขึ้นเสียง คนเป็นแม่หันกลับมาอย่างไม่พอใจ




"เอ๊ะ ตานาย แม่รู้นะว่าเราเป็นคนขี้หวง แต่นี่พี่แท้ๆของแกนะ กับอีแค่เลขาคนเดียวมันจะอะไรกันนักกันหนา"




"ผมไม่ให้!"




"จอมทัพ! อย่าพูดจาไม่รู้เรื่องแบบนี้นะ! ไม่เห็นเหรอว่าพี่เราชอบน้องข้าวแค่ไหนน่ะ"




"แต่ผมชอบขวัญก่อน! ผมรักขวัญ! ขวัญเป็นของผมครับแม่! ผมจะไม่ยกขวัญให้ใครทั้งนั้น!"




เสียงทุ้มที่ตะโกนลั่นจากหน้าห้องทำให้คนในห้องชะงักค้าง ขวัญข้าวที่นั่งคุยเรื่องนิยายกับจักรภัทรอยู่ก่อนหน้านี้เบิกตากว้างอย่างสับสนกับเสียงของชายหนุ่มที่ดังลอดเข้ามา ร่างเล็กลุกขึ้นจากที่นั่ง ชะโงกหน้าออกมาจากห้องด้วยสีหน้าสับสน ทว่าเมื่อจอมทัพที่ตะโกนเสียงดังจนหายใจหอบเห็นหน้าเขา ร่างสูงก็หมุนตัวจ้ำอ้าวหนีไปทันที




"คุณจอมทัพครับ!"




ขวัญข้าวรีบตามไปถึงแม้จะรู้ว่าขาสั้นๆของตัวเองไม่มีทางตามอีกฝ่ายทันก็ตาม




"ชั้นสองห้องริมขวาสุดจ้ะ"




เสียงของคุณนายของบ้านดังตามเขามา ขวัญข้าวพยักหน้าขอบคุณแล้วรีบวิ่งตามเจ้านายของตนไปยังชั้นบนของบ้าน




---------------


เห็นมีคนสนใจเรื่องของคุณเอ็ม

จะบอกว่าเรื่องของคุณเอ็มนี่แหละ ที่รู้สึกว่าค่อนข้างแรง เลยพยายามแก้เนื้อหาอยู่ :hao5: :hao5:


คุณเอ็มแซ่บเกินความใสๆของคนเขียน มีความต้องหาข้อมูลหนักมาก :katai4: :katai4: :katai4:


บอกได้แค่ว่า....

คู่ของคุณเอ็ม...ชื่อคุณเอสค่ะ

//ทิ้งระเบิดแล้วจากไป
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 01-09-2017 11:13:34
คุณแม่นี่จงใจรึเปล่า  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 01-09-2017 12:35:27
คุณแม่เล่นใหญ่มาก
ถ้าไม่ได้คุณแม่เรื่องไม่เดินแน่นอน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-09-2017 13:07:52
เดี๋ยวววว คู่ ชื่อ เอส ติดใจสปอยหนักมาก 555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: NuNam ที่ 01-09-2017 14:25:00
รอคู่ เอ็มเอส  :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 01-09-2017 15:34:58
คุณแม่เป็นคนทำให้เนื้อเรื่องเกิดการกระเตื้องมากเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-09-2017 16:26:35
ถ้าไม่ได้คุณแม่นะ สองคนนี้อาจจะยังเข้าโหมดซึนกันอยู่
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 01-09-2017 17:20:23
//กราบแม่สิคะ
แม่ของทุกเรื่องคือผู้หยั่งรู้ใช่ไหมคะ 555555 ติดมาจากเรื่องแฝด มาจนเรื่องนี้
จริงๆแม่น่าจะเอ๊ะตั้งแต่อยู่ๆจอมทัพมาเลขามาด้วยแล้วล่ะสิ งานบุญในครอบครัวส่วนตัวสุดๆขนาดนี้ พาเลขามาทำไม๊
แล้วยังไงๆก็ไม่มีงานให้ทำแน่ๆ มีอยู่เหตุผลเดียวจริงๆ
ต้องขอบคุณคุณแม่นะคะที่ทำให้คุณจอมทัพเลิกซึนซะที แล้วก็ตอนหน้าก็สารภาพรักกันได้แล้วค่ะ!
อยากเห็นน้องขวัญย้ายข้าวของมาอยู่คอนโดคุณเจ้านายเป็นเรื่องเป็นราวแล้วก็สวีทกันซะที ลุ้นจนเหนื่อยยยยจะแย่
ขอบพระคุณค่า

//จริงๆตามอ่านผลงานของผู้เขียนอยู่ตลอดทุกเรื่องทุกตอน ก่อนนอนต้องเปิดดูเป็นประจำ
จะอัพ 50% หรือ 100% ก็ตามอ่านตลอด บางทีตอนใหม่ยังไม่อัพก็อ่านตอนเก่าซ้ำๆ จะบอกว่าชอบมากๆทุกเรื่องเลยนะคะ
แล้วก็ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่เม้นให้น้อยมากๆ(จนแทบไม่ได้เม้นเลยประหนึ่งนักอ่านเงาทั้งที่อ่านทุกวัน)
ทั้งนี้เพราะอ่านในมือถือค่ะ แล้วมันพิมพ์เม้นยากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก ล้านตัว
วันๆเราก็แทบไม่ได้เปิดคอมเลยด้วยเพราะเรียนกับไอแพดตลอด (พิมพ์เม้นในไอแพดก็ยากพอกันค่ะ อยากจะกลอกตาบน)
สรุปคือกว่าจะได้เปิดคอมมาเม้นแบบถนัดมือก็ต้องรอสอบเสร็จปิดบล็อก เลยนานครั้งจริงๆ แต่อยากจะบอกว่าเป็นกำลังใจให้เสมอ
และคอยติดตามอยู่เสมอจริงๆนะคะ T ____ T v ชอบทุกคู่ทุกเรื่องเลยค่ะ รอเรื่องของพี่ริน รอเรื่องของคุณแดนดินxน้องเลนส์
(จักรวาลใหญ่มากจนอยากจะวาดแผนผังแต่เริ่มวาดไม่ถูกค่ะ โง่เกิน 5555555555)

ปล. พี่รินเป็นตัวละครสุดลึกลับที่เราชอบสุดเลยค่ะ เม้นปนเรื่องกันอย่าโกรธเลยนะคะ TT
ชอบมากและรอติดตามมากจริงๆค่ะ!
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 01-09-2017 17:45:59
หึหึหึ แผนคุณแม่ใช่มั้ย
มัวแต่เก็กเป็นไงละ ต้องเจออิทธิฤิทธิ์คุณแม่เข้าไป
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 01-09-2017 21:08:49
แม่ก็คือแม่ คุณแม่มีรึจะดูลูกไม่ออก ลองเห็นจอมทัพวิ่งหนีข้าววิ่งตาม แล้วคุณแม่บอกที่จอมทัพจะไป งานนี้ปรบมือให้คุณแม่ค่ะ 555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 01-09-2017 21:13:39
เดี๋ยวๆๆ  ไรท์ทำไมทิ้งให้รู้แล้วจากไป โหยยย 55555 ครอบครัวนี้น่ารักจริง ๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 01-09-2017 22:14:11
หึงจนลืมตัว  :m20:
+1 ให้กับการเปิดตัวสะใภ้เล็ก ได้อย่างราบรื่น  :z2:
ปล. เปิดตัวแรงนะเนี่ย นายเอ็ม คริ คริ ....
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 01-09-2017 22:30:23
คุณหญิงแม่ยังไม่ถึงวันทำให้ลูกชายบอกรักได้ นี่ดำเนินมาไม่รู้กี่ตอนยังไม่กล้าพูดเอง แม่ก็คือแม่จริงๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 01-09-2017 22:36:42
กลับมาต่อก๊อนนนนนน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 01-09-2017 23:12:49
ต้องให้คุณแม่ออกโรงเรื่องถึงจะคืบหน้าสินะจอมทัพ หึหึ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 02-09-2017 13:43:35
คุณแม่สุดยอดดดดดดดด
เป้นตัวเร่งปฏิกริยาที่ได้ผลมาเลยค่ะ 555555
ปล. รอติดตามต่อๆไปนะคะ ^0^
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 03-09-2017 01:56:37
ขุ่นแม่สุดยอด 5555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: arissara ที่ 03-09-2017 02:27:06
โอ้ววว !! แผนนี้ท่านแม่ได้แต่ใดมา ความหลุดออกจากปากภายในไม่กี่วิ //
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 03-09-2017 17:21:28
สงสารหนูจอมทัพจริงๆโดนแกล้ง รอเชียร์ เอ็ม เอส
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#13 100% คห307 P11 [1/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 04-09-2017 06:43:52
Rule #14 Understand his feelings



ขวัญข้าวเปิดประตูของห้องริมขวาสุดออกอย่างระมัดระวัง ภายในห้องมืดสลัวจากผ้าม่านที่ปิดสนิท แต่ด้านหลังศีรษะของจอมทัพที่โผล่ขึ้นมาจากข้างเตียงนอนขนาดใหญ่ทำให้ขวัญข้าวรู้ว่าตัวเองไม่ได้มาผิดห้อง ร่างเล็กเดินอ้อมเตียงขนาดใหญ่นั้นอย่างระมัดระวัง ร่างสูงของชายหนุ่มที่นั่งกอดเข่าซุกหน้ากับหัวเข่าอยู่บนพื้นข้างเคียงปรากฏแก่สายตา ขวัญข้าวทรุดตัวลงข้างๆอีกฝ่าย จอมทัพสะดุ้งเล็กน้อยแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ จนกระทั่งเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างเจ็บปวด




"ขวัญ เกลียดฉันรึยัง?"




"...ทำไมคุณจอมทัพถึงคิดอย่างนั้นล่ะครับ?"




ขวัญข้าวรู้สึกเจ็บตามน้ำเสียงของร่างสูง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้คิดว่าคำพูดนั้นจะทำให้เขาเกลียดตัวเองไปได้




"ฉัน..."




จอมทัพไม่รู้ว่าจะตอบว่าอย่างไร เขารู้ว่าขวัญข้าวไม่ได้รังเกียจอะไรเขา แต่เขาก็คิดว่าขวัญข้าวไม่ได้คิดกับเขาแบบที่เขาคิด
กับอีกฝ่ายเช่นกัน




หากเขาไม่ได้พูดโพล่งไปอย่างเมื่อกี้ เขาอาจจะมีโอกาสที่จะชนะใจขวัญข้าวได้บ้าง แต่สุดท้ายเขาก็ทำลายโอกาสของตัวเองอย่างน่าสมเพช




"ทำไม...คุณจอมทัพถึงมาชอบคนอย่างผมล่ะครับ?"




ร่างเล็กเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่เข้าใจ จอมทัพเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินดังนั้น




"ขวัญ..."




"ผมน่ะ หน้าตาก็ไม่ดี ตัวก็เตี้ย เรียนหนังสือก็ไม่เก่ง จบแค่มอหก เงินก็ไม่มี " ร่างเล็กว่า "คุณจอมทัพน่ะ ชอบคนอย่างผมที่ตรงไหนเหรอครับ?"




"แล้วคนอย่างฉันมีดีอะไรล่ะขวัญ?"




จอมทัพย้อนคำถามของอีกฝ่ายด้วยคำถาม





"ฉันน่ะ ทำอะไรก็ไม่เป็น จะตื่นนอนก็ต้องมีขวัญคอยปลุก กับข้าวก็ต้องมีขวัญคอยทำให้ จะทำอะไรก็ต้องถามขวัญตลอด เหมือนเด็กที่ต้องให้ขวัญคอยดูแล คอยเป็นห่วง คนอย่างฉันมีสิทธิ์อะไรที่ชอบคนที่ทั้งเก่ง ทั้งน่ารัก ทั้งอ่อนโยนใจดี แถมยังเป็นที่รักของทุกคนอย่างขวัญล่ะ?"





"คุณจอมทัพอย่าคิดแบบนั้นสิครับ"ขวัญข้าวขยับชิดกับร่างของเจ้านาย




"ทีขวัญยังคิดแบบนั้นกับตัวเองได้เลยนี่" จอมทัพหันมาหาเลขาของตน "ทำไมฉันจะคิดไม่ได้ล่ะ?"




"...."




ขวัญข้าวไม่รู้ว่าควรจะตอบอะไร จอมทัพกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างประหม่า หลับตาลงแล้วเอนศีรษะพิงกับขอบเตียง ปล่อยให้บรรยากาศในห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบอีกครั้ง




ต่อจากนี้ เขากับขวัญขะมองหน้ากันติดมั้ยนะ?




แค่นึกถึงความเป็นไปได้ที่อีกฝ่ายจะหายไปจากชีวิตเขา จอมทัพก็ไม่อยากจะลืมตาตื่นขึ้นมาเจอวันพรุ่งนี้




จุ๊บ...




สัมผัสนุ่มหยุ่นที่ข้างแก้มทำให้ร่างสูงลืมตาโพลงอย่างตกใจ จอมทัพหันไปหาร่างที่อยู่ข้างกายอย่างสับสน ในความมืดสลัวเขายังคงเห็นใบหน้าเนียนของเลขาตัวน้อยขึ้นสีเรื่อ




"ผม...ผมก็ชอบคุณจอมทัพครับ..."



ขวัญข้าวตะกุกตะกัก เสียงแหลมเล็กเบาเสียจนแทบไม่ได้ยิน แต่ในความเงียบนั้นจอมทัพสามารถจับคำพูดของอีกฝ่ายได้เต็มสองรูหู




"จริงเหรอขวัญ? ขวัญไม่ได้แค่พูดไม่ให้ฉันเสียใจใช่มั้ย?"




ร่างสูงแทบจะเขย่าเอาความจริงออกมาจากปากของคนตัวเล็กขวัญข้าวพยักหน้า อายเกินกว่าจะพูดคำคำนั้นซ้ำอีกครั้ง




"ขวัญ..."




รอยยิ้มของจอมทัพแทบจะฉีกไปถึงใบหู หัวใจเต้นระรัวดังก้องอยู่ในอกจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอก ขวัญข้าวยิ้มเขินกับใบหน้าคมในระยะประชิดนั้น




"คะ...ครับ...."




"เป็นแฟนกันนะ"




งื้อ...เขินอ่ะ




ร่างเล็กพยักหน้า อมยิ้มจนแก้มป่องๆพองขึ้นไปอีก จอมทัพอดใจไม่ไหวขโมยหอมแก้มเนียนใสนั้นไปฟอดใหญ่ให้สมกับที่อยากทำมานาน




"คุณจอมทัพ!"




ร่างเล็กยกมือขึ้นกุมแก้มของตัวเองอย่างตกใจ แต่คนทำกลับยิ้มเผล่อย่างไม่สำนึก




"เอาคืนเมื่อกี้ไง"




"ทีคืนนั้นผมยังไม่ว่าเล...อ๊ะ!"



ร่างเล็กตะครุบปากของตัวเองอย่างตกใจ จอมทัพหรี่ตาลงอย่างจับผิด



"แปลว่าตื่นอยู่จริงๆสินะ"



"ผะ...ผมไปช่วยคุณเอ็มดูน้องโชนะครับ เหวอ!"




ขวัญข้าวที่พยายามจะลุกหนีเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเผชิญหน้ากับการคาดคั้น แต่แขนยาวไว้กว่าโอบรั้งเอวบางให้เซลงมานั่งปุ
ลงบนตักแข็ง เสียงทุ้มกระซิบอย่างเจ้าเล่ห์




"คิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอขวัญ หึๆ"




"อ้าว...ทำไมผมถึงกลายเป็นคนผิดล่ะครับ"




ร่างเล็กร้องขอความเป็นธรรมจากคนที่โบ้ยความผิดให้ตัวเอง ขยับหลบจมูกโด่งเป็นสันที่ฉกเข้ามาหวังกดลงบนแก้มนิ่มอีกข้างแต่หลบไม่พ้น



"พะ...พอแล้วครับ"





"เท่าไหร่ก็ไม่พอหรอกขวัญ" จอมทัพเอ่ยเสียงจริงจัง "ฉันทำแบบนี้ได้ตลอดชีวิตเลยล่ะ"




"แต่ตอนนี้ปล่อยผมก่อนเถอะครับ งานจะเริ่มแล้ว น้องโชคงรอแย่แล้ว"




ขวัญข้าวแกะตัวเองออกจากอ้อมกอดอุ่น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตัวเองกำลังฝันไปหรือไม่ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นรวดเร็วจนเขาตั้งตัวไม่ติด สิ่งที่ทำได้มีเพียงกลับออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงเพื่อประมวลผลว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่




“ถ้าฉันปล่อย ขวัญห้ามเปลี่ยนใจนะ” จอมทัพเอ่ยเสียงกระเง้ากระงอดเหมือนเด็กเล็กๆ “ขวัญเป็นแฟนฉันแล้วนะ”




“ครับ ผมสัญญา”




ขวัญข้าวให้สัญญา เมื่อได้ยินดังนั้นชายหนุ่มจึงยอมปล่อยอีกฝ่ายเป็นอิสระในที่สุด แต่ก่อนที่ขวัญข้าวจะได้ทำอะไร มือใหญ่ก็เอื้อมมาคว้ามือเขาไว้เสียก่อน




“ฉันไปด้วยดีกว่า เผื่อขวัญคิดจะหนี”




ร่างสูงเอ่ยอย่างไม่ไว่ใจ เรียกรอยยิ้มเอ็นดูระคนเหนื่อยใจจากคนรักหมาดๆของตัวเองได้เป็นอย่างดี แต่ขวัญข้าวก็ยอมให้อีกฝ่ายจับมือ โดยมีข้อแม้ว่าต้องปล่อยหากมีคนเห็นพวกเขา ขวัญข้าวยังไม่อยากโดนมารดาและบิดาของชายหนุ่มรวมถึงแขกเหรื่อในงานมองด้วยสายตาแปลกๆหรอกนะ






กลายเป็นว่าเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้นสักนิด




“เป็นไงบ้างลูก หนูข้าวตกลงจะมาเป็นลูกชายแม่อีกคนแล้วใช่มั้ย?”




คุณแขไขและทุกคนในบ้านยืนรออยู่ปลายบันไดตอนที่พวกเขาเดินลงมา น้องโชมีสีหน้าตื่นเต้น ส่วนจักรภัทรและบิดามีสีหน้านิ่งเฉยแม้จะไม่ยอมขยับไปไหนก็ตาม




“เอ่อ...”



ขวัญข้าวรีบดึงมือออกจากมือของจอมทัพ อีกฝ่ายกลับดึงมือของเขาไว้ไม่ยอมปล่อย





“ระดับผมแล้วนะครับแม่”




ร่างสูงยิ้มอย่างภูมิใจ แต่คนเป็นแม่กลับเบ้ปากอย่างรู้ทัน




“ถ้าเมื่อกี้แม่ไม่ทำอะไรนี่จะได้คุยกันมั้ย?”



“…..”




ความเงียบของจอมทัพเป็นคำตอบที่ดีที่สุด



“พี่ข้าวๆ พี่ข้าวเป็นแฟนอานายแล้วเหรอฮะ?”



น้องโชดึงชายเสื้อเขายิกๆ ใบหน้าขงขวัญข้าวขึ้นสีเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ในเวลาอันสั้นนี้ ร่างเล็กหันไปหาจอมทัพอย่างขอความช่วยเหลือ แต่เจ้านายตัวดีของเขากลับฉวยโอกาสโอบแขนรอบเอวบางแล้วดึงร่างเล็กเข้ามาแนบชิดเสียอย่างนั้น



“ใช่ครับน้องโช”



“อ้าว แต่เมื่อกี้พี่ข้าวบอกว่าชอบป๊ะป๋าที่สุดนี่ฮะ?” เด็กน้อยเอ่ยอย่างงุนงง “พี่ข้าวไม่ใช่แฟนป๊ะป๋าเหรอฮะ?”




“มะ…ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ คุณเอ็ม ช่วยหน่อยสิครับ”




ขวัญข้าวเอ่ยด้วยสิหน้าแตกตื่น หันไปหาจักรภัทรที่ยืนอยู่หลังลูกชายอย่างร้อนรน แต่คุณชายคนโตของบ้านกลับมีสีหน้า
เจ็บปวดอย่างเสแสร้งเมื่อลูกชายของตนหันมาด้วยเช่นกัน





‘นั่นสิ พ่อก็นึกว่าข้าวเป็นแฟนพ่อแล้วซะอีก’




อ้าว ไหงเป็นงั้นล่ะครับ?




ขวัญข้าวนึกอยากจะร้องไห้กับความขี้แกล้งของร่างสูง ส่วนคนน้องน่ะเหรอ หน้าบูดไปโดยสมบูรณ์แล้ว




“ตาเอ็ม อย่าแกล้งน้อง เดี๋ยวก็หนีไปร้องไห้อีกหรอก”




“แม่ครับ!”




จอมทัพโอดครวญ ทำไมเวลาแม่ช่วยเขาแต่ละทีเขาถึงรู้สึกแย่กว่าเดิมล่ะ




“น้องโช พี่แค่ชอบนิยายของคุณพ่อน้องโชนะครับ...” ขวัญข้าวย่อตัวลงอธิบายด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “เรา...ไม่ได้เป็น
แฟนกัน”




“ว้า…น้องโชอดเล่นกับพี่ข้าวตลอดเวลาเลย”เด็กชายบ่นอุบ “พี่ข้าวแน่ใจนะฮะ ป๊ะป๋าหล่อกว่าอานายน้า อยู่บ้านทั้งวันด้วย...”




“น้องโช!มานี่เลย เดี๋ยวอาพาไปเล่นกับเพื่อน”




จอมทัพอุ้มหลานชายที่กำลังขายบิดาเพื่อหาเพื่อนเล่นอย่างจริงจังขึ้นมาก่อนที่ขวัญข้าวจะบ้าจี้เปลี่ยนใจตามขึ้นมาจริงๆ




“ขอโทษนะจ๊ะน้องข้าว บ้านนี้ก็จะวุ่นวายแบบนี้แหละ”




คุณแขไขยิ้มอย่างเพลียหัวใจกับลูกชายที่ไม่โตกับเขาเสียที




“ไม่เป็ฯไรครับ สนุกดี”




ขวัญข้าวยิ้มแห้ง นอกจากจะไม่ได้ไม่ชอบอะไรแล้ว เขายังรู้สึกอบอุ่นกับบรรยากาศแบบนี้ แถมยังรู้สึกดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของอีกมุมนึงของชีวิตจอมทัพอีกต่างหาก




เขานี่ท่าจะอาการหนักมากแล้วจริงๆ


---------

รู้สึกว่าลงเช้าขึ้นเรื่อยๆ  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 04-09-2017 06:55:30
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-09-2017 07:30:08
เอ็มเอสหรือเอสเอ็มค้าาา
แค่ชื่อก็ร้องแรงแล้ววว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 04-09-2017 08:22:11
ขวัญกับคุณจอมทัพก็ลงเอยกันซะที :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 04-09-2017 10:09:22
ลงเอยด้วยดี
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 04-09-2017 10:25:02
ลงเอยกันแล้ว แต่เรื่องคืนนั้นเมื่อไรจอมทัพจะรู้ว่าเป็นขวัญน้า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-09-2017 16:22:09
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 04-09-2017 16:45:26
จอมทัพความรู้สึกช้าเกือบเสียขวัญไปแล้ว :hao7: :hao6: :katai3:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-09-2017 18:01:11
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 04-09-2017 18:20:03
คุณแม่กระตุ้นหน่อยเดียว เป็นแฟนกันเลยอ่ะ >\\\\<
แต่คุณจอมทัพเรานี่ มีมึงงอล กอดเข่าน้ำตาไหลอ่ะ นางน่าเอ็นดู~~~~~ (นี่คือทีมพระเอกขั้นสุดดดด)
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 04-09-2017 21:42:14
น่ารักกกก  ที่แท้แผนคุณแม่นี่เอง  55555555 คุณจอมทัพถ้าไม่ได้แม่จะปากแข็งแบบนี้ไหม
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 04-09-2017 21:47:19
เป็นครอบครัวที่น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 04-09-2017 22:20:14
เป็นแฟนกันแล้ว  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 05-09-2017 00:40:55
เป็นแฟนอย่างเป็นทางการซะที
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 05-09-2017 02:27:03
งานนี้สนุกแน่
ต้องขอบคุณ
แม่ของคุณจอมทัพที่ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น

เรารู้สึกชอบคุณเอ็มมากเลย
คุณพี่ชายคนนี้ต้องมีอะไร
เราว่ามันน่าสนใจมากกับหนุ่มหน้าคมคนขี้แกล้ง
แต่เหมือนยังมีกำแพงอะไรอีกมากมาย

และอยากจะบอกว่า
คุณจอมทัพเด็กกว่าที่เราคิด
ในตอนแรกคุณจอมทัพดูเป็นผู้ชายบุกๆ ลุยๆ
ชอบใครก็เข้าหาตรงๆ เหมือนตอนคุณมธุวัน
แต่กับขวัญข้าว
คุณจอมทัพได้ทำลายความคิดนั้นไปหมด
ดูเป็นผู้ชายขาดความมั่นใจ
ไม่กล้าเข้าหาตรงๆ
ยิ่งมาอยู่กับคุณแม่
ยิ่งทำให้เราคิดว่า
คุณจอมทัพยังต้องการตัวกระตุ้น

คุณเอ็มน่าจะแกล้งอีกหนักๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MissMay ที่ 05-09-2017 20:30:47
ในที่สุดก็ได้คบกันสักที ลุ้นหนักมาก5555
ส่วนน้องโช อย่าเสียใจไปเลยจ้ะ
เดี๋ยวป๊าเราก็จะได้ม๊าสายเอส เอ๊ย ชื่อเอสแล้ว 5555  :hao6:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 06-09-2017 21:48:31
เป็นแฟนกันแล้วจ้า :กอด1: ถ้าไม่มีคุณแม่สงสัยข้าวอาจจะต้องรอยันแก่ ก็เป็นได้ :laugh:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 50% คห326 P11 [4/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 07-09-2017 11:53:23

“คุณจอมทัพ...โกรธผมเหรอครับ”



หลังจากตามออกมาสมทบกับจอมทัพที่งานปาร์ตี้ในสวนหน้าบ้าน อีกฝ่ายยังไม่ยอมคุยกับเขาอยู่ดี




“พี่ขุนศึก ไปเล่นตรงนั้นกันฮะ”






น้องโชจับมือเด็กชายวัยสิบสองพี่ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของตนพาไปเล่นที่ชิงช้าข้างบ้าน ถึงแม้จะยังเป็นเด็ก แต่ขวัญข้าวพอจะดูออกว่าขุนศึกจะต้องโตขึ้นเป็นหนุ่มหล่อไม่แพ้จักรภัทรและจอมทัพแน่ สังเกตได้จากจักรภัทรที่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันมองภาพลูกชายสุดที่รักที่กอดลูกพี่ลูกน้องของตนกลมแถมยังหอมซ้ายหอมขวาตามประสาเด็กชอบการสัมผัส




ว่าแต่...จะหวงทำไม เขาเป็นญาติกันไม่ใช่เหรอ






ขวัญข้าวคิดอย่างสงสัย




“เฮอะ...”




คนที่งอนอยู่นานเมื่อไม่เห็นเลขาตัวเล็กง้อต่อเสียทีส่งเสียงกระตุ้น ขวัญข้าวอมยิ้ม ก่อนจะหันไปสนใจเด็กโข่งข้างๆเขาต่อ




“คุณจอมทัพ ทานสัปปะรดมั้ยครับ”




“….”




เจ้าของชื่อเหลือบมองเขา แต่ก็สะบัดหน้าหนีอย่างเล่นตัว





“ทานหน่อยนะครับคุณจอมทัพ หรือว่าอยากทานอย่างอื่น เดี๋ยวผมตักมาให้”




ขวัญข้าวเสนออย่างใจเย็น บางครั้งการทำงานกับจอมทัพก็เหมือนการเป็นพี่เลี้ยงเด็กอยู่กลายๆ ต้องคอยหลอกล่ออีกฝ่ายให้ทานอาหารที่มีประโยชน์ ทานให้ตรงเวลา และพักผ่อนให้เพียงพออยู่เสมอ โชคดีที่จอมทัพเลี้ยงง่าย ไม่ค่อยจะงอแงอะไรให้เขาปวดหัวเท่าไหร่นัก




อย่างน้อยตามปกติก็ไม่งอแงน่ะนะ




“โห ข้าวอบสับปะรดนี่อร่อยมากเลย คุณจอมทัพลองชิมหน่อยนะครับ”




เลขาตัวน้อยพยามบิวท์เต็มที่ จอมทัพเหลือบมองคนข้างกายอีกครั้งก่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ




“ป้อน”




ฮะ?




“คุณจอมทัพครับ แขกในงานเยอะแยะ...”



“ฮึ!”



ก่อนที่เจ้านายของเขาเข้าโหมดงอนไปอีกรอบ ขวัญข้าวจึงรีบตักข้าวอบสับปะรดไปจ่อที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย จอมทัพอ้าปากรับแต่โดยดี สีหน้ายิ้มแย้มอย่างกระทันหันนั้นทำให้ขวัญข้าวรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้งอนเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว




“อร่อยมั้ยครับ?”




“อะไรที่ขวัญป้อนก็อร่อยหมดนั่นแหละ”




ชายหนุ่มหยอดคำหวาน ขวัญข้าวยิ้มเขิน ก่อนจะตักข้าวอบป้อนชายหนุ่มต่ออีกคำ




“คุณจอมทัพจะดื่มอะไรมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปหยิบให้”




ขวัญข้าวถาม




“ไปด้วยกันนี่แหละ เดี๋ยวขวัญโดนใครอุ้มไป”




จอมทัพลุกขึ้นตามคนรักหมาดๆของตน ขวัญข้าวนึกขำความหวงไม่เข้าเรื่องของคุณจอมทัพ ถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร ร่างสูงชอบหวงไม่ให้ใครเข้าใกล้เขามาตั้งแต่สมัยที่ขวัญข้าวเข้ามาเป็นเลขาใหม่ๆแล้ว เรียกได้ว่าความขี้หวงของอีกฝ่ายเป็นลักษณะเด่นของจอมทัพมาตั้งแต่ต้นก็ว่าได้




จอมทัพหยิบคอกเทลสีฟ้าสดใสจากถาดของบริกรที่เดินไปมาขึ้นจิบ ขวัญข้าวไม่ชอบดื่ม แต่เขาก็เคยจิบบ้างด้วยความอยากรู้รสชาติตามประสาเวลาที่มีงานเลี้ยงประจำซอย ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นเหล้าขาวผสมโซดาไม่ก็น้ำอัดลมก็เถอะ
แต่ของเหลวสีสันสดใสที่อยู่บนถาดของบริกรนั้นดูน่าลองอยู่เหมือนกัน ขวัญข้าวเอื้อมมือขึ้นหยิบคอกเทลสีเขียวจากถาดของบริกรร่างสูงที่กำลังเดินผ่าน แต่ชายหนุ่มในเครื่องแบบยกถาดขึ้นให้พ้นมือเขา ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหมือนผู้ใหญ่เวลาจับได้ว่าเด็กเล่นซน





“ถาดนี้ไม่ใช่น้ำหวานนะครับหนูน้อย น้ำผลไม้อยู่ซุ้มตรงนั้นนะครับ”




“หึๆ…"




คนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาเบือนหน้าหนี ยกมือปิดปากกลั้นหัวเราะ ขวัญข้าวหน้าแดงก่ำด้วยความอาย ตะกุกตะกักอธิบายอย่างยากลำบาก แต่บริกรหนุ่มกลับเข้าใจผิดว่าเขาไม่เข้าใจที่อีกฝ่ายพูดเสียอย่างนั้น




“มาครับ เดี๋ยวพี่พาไป”




ร่างสูงเอื้อมมือมาให้เขาจับไว้ นั่นเป็นตอนที่จอมทัพยอมก้าวเข้ามาช่วยเขาเสียที




“ไม่เป็นไร ผมพาไปเอง”




แต่นอกจากจะไม่แก้ข่าวแล้วชายหนุ่มยังเอื้อมมือมาจับมือของเขาไว้เสียด้วย




“ไม่ได้นะขวัญ เป็นเด็กเป็นเล็กห้ามดื่มเหล้านะ”




ฮือ...คุณจอมทัพขี้แกล้งอ่ะ





ร่างเล็กไม่รู้จะหนีไปที่ไหนถึงจะไม่โดนคนในบ้านแหย่ คนพี่ก็ไม่ได้ดีไปกว่าคนน้อง หลานชายตัวน้อยก็แกล้งเขาด้วย
ใบหน้าใสซื่อจนขวัญข้าวแยกไม่ออกว่าอีกฝ่ายจงใจหรือไม่ คุณแม่ก็ดูเหมือนพร้อมจะประกาศสถานะของเขากับคุณจอมทัพให้คนในงานรู้ได้ทุกเวลา คนเดียวที่ดูจะไม่อะไรมากกับขวัญข้าวน่าจะเป็นเจ้าของบ้านที่มีหน้าที่พยักหน้าตามคำพูดของภรรยาเทานั้น




“พี่ข้าวฮะๆ น้องโชบินได้~”




เจ้าของวันเกิดขี่หลังเด็กชายตัวโตทีี่ชื่อขุนศึกร่อนไปมาในสวน ขวัญข้าวยังคงเห็นจักรภัทรเดินตามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างเป็นห่วงไปทั่วงาน ขวัญข้าวเดินตามแรงจูงของชายหนุ่มร่างสูงไปยังซุ้มน้ำผลไม้ที่ไม่มีคนอยู่ ใบหน้าเนียนยังคงแดงก่ำจากความอับอายเมื่อครู่ จอมทัพยิ้มเมื่อเห็นว่าคนรักงอนเขาแก้มป่องไม่พูดไม่จา ดึงร่างเล็กมาด้านหลังต้นปาล์มปลอมขนาดใหญ่ภายในซุ้ม





“ไหน เด็กน้อยอยากดื่มอะไรครับ?”




“คุณจอมทัพอ่ะ...” ขวัญข้าวก้มหน้างุดด้วยความอาย ถึงเขาจะเตี้ยแต่เขาก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ




“โอ๋…หอมทีนึงก่อนเดี๋ยวให้ชิมคอกเทล”



ร่างสูงยกแก้วที่ยังเหลือของเหลวสีฟ้าอยู่ครึ่งนึงให้อีกฝ่ายดู




“ผมไม่ได้อยากกินขนาดนั้นซักหน่อยครับ”





ขวัญข้าวกอดอกหน้ามุ่ยเมื่อโดนแกล้ง ร่างเล็กเบิกตากว้างเมื่อถูกเชยคางมนให้รับริมฝีปากได้รูปที่ประกบจูบลงมา ของเหลวรสหวานแต่ยังคงบาดคอนิดหน่อยจากแอลกอฮอล์ในนั้นไหลลงลำคอของคนที่ไม่ทันตั้งตัวอย่างง่ายดาย คนขี้แกล้งฉีกยิ้มกว้าง ใช้นิ้วปาดของเหลวสีฟ้าไหลลงมาตามมุมปากของร่างบางแล้วส่งเข้าปากตัวเองอย่างไม่รังเกียจ




“อยากทำแบบนี้กับขวัญมานานแล้ว”





“ผม…ผมไปห้องน้ำนะครับ”




ขวัญข้าวรู้สึกร้อนจนเหมือนใบหน้าจะระเบิด รีบเดินหนีอีกฝ่ายออกมาจากซุ้มตรงเข้าไปในบ้าน ตั้งใจแล้วว่าจนกว่าจะจบงานจะขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำไม่ออกไปไหน




“โธ่ขวัญ อย่าโกรธฉันเลยนะ”





เดินหนีเข้ามาได้ถึงแค่ในตัวบ้านอีกฝ่ายก็ตามเขาทันเสียแล้ว ขวัญข้าวคิดว่าจอมทัพยอมปล่อยให้เขาเดินลิ่วๆมาก่อนเพื่อที่จะได้เข้ามาในบ้านที่ไม่มีคนอยู่ข้างในนี่ด้วยซ้ำ วงแขนแข็งแรงโอบรอบเอวบางไว้ก่อนที่ขวัญข้าวจะได้หนีเข้าไปในห้องน้ำอย่างที่วางแผนไว้ จอมทัพนั่งลงบนโซฟาโดยมีร่างในอ้อมกอดที่โดนกดของแรงโน้มถ่วงและแรงของคนรักดึงให้ลงมานั่งตักอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้




“ปะ..ปล่อยก่อนครับ”




ขวัญข้าวพยายามขยับหนีจากชายหนุ่ม เขาไม่สามารถมองหน้าจอมทัพได้โดยไม่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ เขาก็อายเป็นนะ!




“ขวัญ โกรธฉันจริงๆเหรอ?”




จอมทัพถามเสียงอ่อยเมื่อคิดว่าขวัญข้าวโกรธตัวเองแล้วจริงๆ ชายหนุ่มเกยคางบนไหล่ของคนตัวเล็กอย่างออดอ้อน หารู้ไม่ว่าใจคนงอนอ่อนยวบลงไปกองกับพื้นตั้งแต่ได้ยินคำแรกแล้ว




“…”




ขวัญข้าวไม่พูดอะไร อยากรู้ว่าร่างสูงจะทำอะไรต่อไปหากคิดว่าเขากำลังโกรธ




“ฉันขอโทษนะขวัญ ฉันลืมตัวไป...”จอมทัพแทบจะครางหงิงอย่างน่าสงสาร “แค่คิดว่าขวัญเป็นของฉันแล้วจริงๆ ฉันก็อยากทำทุกอย่างที่เคยจินตนาการถึงขวัญ ขอโทษนะที่ทำให้รู้สึกแย่”




“…ก็…ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรหรอกครับ”





ขวัญข้าวเกาแก้มเขินๆ ทำไมคำขอโทษของอีกฝ่ายมันยิ่งทำให้เขาอายกว่าเดิมล่ะเนี่ย





“เอ้า เด็กๆ มาทำอะไรกันตรงนี้จ๊ะ เขาจะเป่าเค้กกันแล้วนะ ออกไปข้างนอกได้แล้ว”




มารดาของจอมทัพชะโงกหน้าเข้ามาในบ้าน ขวัญข้าวสะดุ้ง พยายามดิ้นลงจากตักของชายหนุ่มแต่ลูกชายคนเล็กของบ้านไม่ยอมปล่อย มิหน้ำซ้ำยังโอบเอวเขาไว้เสียแน่น





“ครับแม่ เดี๋ยวผมไป”




“เร็วๆเข้าล่ะ”




คุณแขไขทิ้งท้ายก่อนจะกลับออกไปจัดเตรียมเค้กสัปปะรดขนาดใหญ่ให้หลานชายของเธอเป่าเทียน จอมทัพยอมปล่อยร่างเล็กเป็นอิสระในที่สุด แต่มือหนายังกุมมือของเลขาตัวน้อยไว้ไม่ปล่อย





“ถ้าไม่ได้รู้สึกแย่...ฉันทำอีกได้มั้ย?”





ขวัญข้าวลอบอมยิ้มกับเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความหวังของเจ้านาย




“อย่าทำต่อหน้าคนอื่นแล้วกันนะครับ”





สุดท้าย เขาก็แพ้ทางผู้ชายคนนี้เหมือนทุกครั้งจนได้


---------

สั้นมาก โซซอรี่ //ถือว่าบาลานซ์กับเมฆหมอกทีลงเร็วขึ้นละกันนะ555555


 :hao5: :hao5: :hao5:

วีคหน้าจำศีลลลลล
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-09-2017 13:18:16
ได้ทีแล้วเอาใหญ่เลยนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 07-09-2017 13:26:20
น่ารักกกก พอใจตรงกันลูกอ้อนของจอมทัพก็เพิ่มมาอีกล้าน%
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 07-09-2017 14:13:17
คนปากหนัก 2 คน เป็นแควนกันแล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 07-09-2017 21:32:34
 :katai2-1: รีบมาลงก่อนจำศีลน๊าาา
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม่น้องเปา ที่ 07-09-2017 21:36:05
ขวัญน่ารักจัง...ถ้าคุณจอมทัพรู้ว่าคนในคืนนั้นคือขวัญ..ไม่อยากจิคิด... :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 08-09-2017 01:02:23
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 08-09-2017 12:38:03
อย่าจำศีลนานนนน
แงงงงงงง

ขอบคุณคนเขียนจ้า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 08-09-2017 21:02:13
5555 ตอนนี้จอมทัพเอาใหญ่เลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 09-09-2017 00:52:13
กว่าจะลงเอยกันได้ ต้องขอบคุณคุณแม่จอมชงนะคะ ไม่งั้นคุณจอมทัพก็คงอึนต่อไป
ว่าแต่คุณแม่รู้ได้ยังงัยว่าคู่นี้กั๊กกันอยู่อ่ะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#14 100% คห343 P12 [7/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 10-09-2017 10:05:28
Rule #15: Be proud of who you are.




“Happy Birthday to you~”




น้องโชเป่าเทียนวันเกิดเมื่อเพลงจบลง เด็กชายชูมือขึ้นให้ป๊ะป๋าอุ้มแล้วหอมแก้มบิดาฟอดใหญ่




“ป๊ะป๋ามีความสุขมากๆนะฮะ ทุกคนก็มีความสุขมากๆนะฮะ”




ถึงแม้จะเป็นวันเกิดของตัวเอง แต่เด็กน้อยไม่ได้คิดถึงแค่ความสุขของตัวเอง ขวัญข้าวนึกภูมิใจในตัวน้องโชแทนผู้ใหญ่ที่เลี้ยงเด็กน้อยให้มีหัวใจกว้างขวางแบบนี้




เค้กถูกตัดแบ่งให้พวกผู้ใหญ่ตามลำดับอาวุโส เจ้าของงานตัวน้อยวิ่งวุ่นแจกจานเค้กเพื่อรับศีลรับพรจากคนเฒ่าคนแก่ด้วยรอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้า




“พี่ข้าว พี่ข้าวจะกินกับอานายหรือจะเอาอีกชิ้นฮะ”




น้องโชถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงคนทั้งสอง แต่ยังไม่ทันทีขวัญข้าวจะตอบ ร่างที่ยืนอยู่ข้างเขาก็ตอบแทนเสียก่อน




“อาทานกับพี่ข้าวก็ได้ครับคนเก่ง เป็นเด็กดี สุขภาพแข็งแรงนะครับ”




“ฮะ!”




น้องโชยิ้มกว้างรับคำอวยพรแล้ววิ่งกลับไปเอาเค้กที่บิดากำลังตัดไปให้แขกคนอื่นๆต่อ



“ขวัญไม่ค่อยชอบขนมฝรั่งใช่มั้ยล่ะ กินกับฉันนี่แหละจะได้ไม่เสียดาย”




เจ้านายของเขาเอ่ยอย่างรู้ทัน ใช้ส้อมตัดเอาเค้กสีเหลืองนวลที่มีกลิ่นสัปปะรดลอยออกมาไปจ่อที่ริมฝีปากรูปประจับนุ่มหยุ่นที่เขาเพิ่งได้ลิ้มรสไปเมื่อครู่เพียงไม่กี่วินาที ขวัญข้าวอ้าปากรับ รู้สึกเขินอายเล็กน้อยแต่คิดว่าภายในความมืดแบบนี้คงไม่มีใครเห็นพวกเขา




“อร่อยมั้ย?”




“ครับ”




ร่างเล็กยิ้มให้คนป้อนที่ตักเค้กกินเองคำนึง ก่อนจะตักมาป้อนเขาอีกครั้งด้วยส้อมคันเดิม แม้จะรู้สึกขัดเขิน แต่ขวัญข้าวก็ต้องยอมรับว่าหัวใจของเขาในตอนนี้พองโตจนแทบคับอก



“บัดสี”




เสียงแหลมของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น ขวัญข้าวและจอมทัพหันไปทางต้นเสียงอย่างตกใจ หญิงสาวคนหนึ่งในชุดราตรีและเครื่องเพชรหรูหราไม่เข้ากับงานวันเกิดเด็กเจ็ดขวบกอดอกมองพวกเขาด้วยสีหน้าขยะแขยง



“นี่คุณ...”




จอมทัพขมวดคิ้ว ไม่คุ้นหน้าผู้หญิงที่กำลังยืนประณามพวกเขาอยู่ในตอนนี้




“น่ารังเกียจ เป็นผู้ชายด้วยกันแท้ๆมายืนป้อนเค้กกันกลางงานแบบนี้ ทุเรศที่สุด”




ขวัญข้าวยืนตัวลีบเล็กอยู่ด้านหลังของจอมทัพที่ก้าวเข้ามาบังคนรักไว้ บรรดาแขกเหรื่อในงานที่ได้ยินเสียงเริ่มหันมาสนใจพวกเขา เช่นเดียวกับครอบครัวของจอมทัพที่มีสีหน้าตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น




“คุณ!”




จอมทัพจะขยับเข้าใกล้หญิงสาวตรงหน้า แต่ถูกขวัญข้าวกอดแขนไว้แน่น เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายมีเรื่องกับผู้หญิงต่อหน้าน้องโช




“ทำไม? จะทำอะไรฉัน? รู้เอาไว้ซะด้วยว่าฉันเป็นภรรยาของคุณสุชาติ ญาติสนิทของคุณแขไข คนงานต่ำๆอย่างพวกแกฉันออกปากท่านก็เฉดหัวทิ้งแล้ว!”





การแต่งกายของจอมทัพในตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อยืดฟรีจากงานอะไรซักอย่างของบริษัทและกางเกงยีนส์ขาสามส่วน ส่วนขวัญข้าวนั้นยิ่งกว่าเด็กกะโปโลในชุดไปรเวทเพราะเชื่อคำของเจ้านายที่ว่าเป็นแค่งานวันเกิดเล็กๆ หากจะให้พูดกันตรงๆบริกรของงานนี้ยังแต่งตัวดูมีคลาสกว่าพวกเขามากนัก ร่างเล็กจึงพอจะเข้าใจได้ว่าคุณตู้เพชรเคลื่อนที่ตรงหน้าไปได้ความคิดนี้มาจากไหน




“ใช่ ฉันเป็นเจ้าของงานนี้ ฉันจะเฉดหัวใครออกจากงานก็ได้”




คุณนายแขไขเอ่ยเสียงเย็นหลังจากที่เช็คจนแน่ใจแล้วว่าจักรภัทรอุดหูลูกชายของตัวเองไว้แน่นดีแล้ว




เมื่อได้ยินเสียงสนับสนุนจะคนที่ไม่คาดคิด ริมฝีปากสีแดงสดของหญิงสาวยิ่งเหยียดยิ้มกว้าง



“รวมทั้งผู้หญิงหิวเงินไร้วุฒิภาวะอย่างเธอ ออกไปจากงานของหลานชายฉันเดี๋ยวนี้!”




คำด่าของหญิงชราทำเอาจอมทัพหลุดขำพรืดออกมา





“แม่ครับ เขาพูดภาษาคนได้รึเปล่า ผมว่าเรียกกรมปศุสัตว์มาจัดการดีมั้ยครับ?”




ร่างสูงหยอก เรียกเสียงหัวเราะจากคนในงานได้เป็นอย่างดี




“มะ..แม่?”




หยิงสาวหันมองหญิงชราในชุดผ้าไหมราคาแพงและชายหนุ่มในเสื้อยืดฟรีสีซีดสลับไปมาอย่างสับสน




“อ้าว ไม่เข้าใจภาษาคนจริงด้วย? จะให้ฉันเอาเชือกมาร้อยห่วงที่จมูกแล้วจูงไปมั้ย?”




คุณแขไขท้าวสะเอวอย่างไม่พอใจ น้องโชที่โดนอุดหูแน่นเห็นคุณย่าท้าวสะเอวก็รีบชี้ให้ป๊ะป๋าของตัวเองดู




“คุณย่าโกรธแล้วฮะ”




จักรภัทรพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับลูกชาย




“ยังไม่ไปอีก ต้องเอาน้ำมนต์มาสาดมั้ย”




หญิงชราแค่ขยับเข้าใกล้ หญิงสาวในชุดราตรีก็สะดุ้งโหยงอย่างตกใจแล้ว




“เชอะ..ที่..ที่ฉันมาเพราะสามีไม่ว่างหรอกนะ ไม่งั้นฉันไปดินเนอร์ที่มิลานแล้ว” ใบหน้าสวยสะบัดอย่างไม่สำนึก คว้าแขนของน้องขุนศึกที่ยืนอยู่ใกล้ๆแล้วกระชากอย่างแรง




“ไอ้ศึก! กลับ!”




เด็กชายไม่พูดไม่จา พยายามดึงแขนออกจากมือของหญิงสาว แต่เมื่อโดนเล็บยาวๆจิกครูดจนได้เลือดซิบ เด็กชายก็ยอมเดินตามด้วยไม่อยากเจ็บตัวมาก





“ปล่อยเด็ก พรุ่งนี้ฉันให้คนไปส่งได้ ส่วนเธอ มาทางในไปทางนั้นก่อนที่ฉันจะให้คนมาโยนเธอออกไป”





คุณแขไขก้าวเข้ามาช่วยเด็กชาย หญิงสาวที่โดนไล่เชิดหน้า กระแทกส้นเท้าเดินออกจากงานไป แขไขส่ายหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ หันไปหาขุนศึกที่ยืนตัวสั่นอยู่ข้างๆถึงแม้จะไม่พูดอะไร




“พ่อเราแต่งงานใหม่อีกแล้วเหรอ”




เด็กชายพยักหน้าเงียบๆ





“คืนนี้นอนที่นี่ละกัน มานี่มา เดี๋ยวป้าไปทำแผลให้”




“ป๊ะป๋า น้องโชเป็นเด็กไม่ดีเหรอฮะ ทำไมมีแม่มดมางานวันเกิดน้องโชด้วย”





เด็กชายเงยหน้าขึ้นถามบิดา เรียกเสียงหัวเราะจากแขกเหรื่อกับความใสซื่อของเด็กชายได้อีกระลอก จักรภัทรมีสีหน้าลำบากใจ ก่อนจะอุ้มลูกชายไปอธิบายสถานการณ์ให้ฟังในบ้าน





“เชิญทุกคนตามสบายนะ อยากกินอะไรเพิ่มได้เลยนะ”




บิดาของจอมทัพเอ่ยขึ้นในที่สุดเพื่อสลายบรรยากาศตึงเครียดเมื่อครู่ ชายชราเดินมาหาลูกชายคนเล็กกับขวัญข้าวที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม





“พาน้องไปพักก่อนไป ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าแล้วน่ะ”




ขวัญข้าวเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองยังคงตัวสั่นกอดแขนจอมทัพไว้แน่น ร่างสูงพยักหน้า กล่าวขอบคุณบิดาแล้วพาคนรักเข้าไปในบ้าน





“ขอโทษนะครับ ที่ผมทำให้งานวุ่นวายไปหมดเลย”




ขวัญข้าวเอ่ยอย่างรู้สึกผิดเมื่อพวกเขากลับเข้ามาในห้องนอนของจอมทัพ ร่างสูงขมวดคิ้ว ดึงคนรักที่มีสีหน้าเศร้าสร้อยให้นั่งลงบนบนเตียงข้างเขา




“ขวัญ เมื่อกี้ขวัญไม่ผิดอะไรเลยนะ อย่าโทษตัวเองแบบนั้นอีกนะเข้าใจมั้ย”




ร่างเล็กพยักหน้า แต่ดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้เชื่อสิ่งที่เขาพูดสักนิด จอมทัพถอนหายใจ คุกเข่าลงบนพื้นตรงหน้าคนที่ก้มหน้างุดอย่างไม่สบายใจ กุมมือเล็กที่วางอยู่บนตักของคนคิดมากไว้หลวมๆ




“ขวัญ ขวัญอายเหรอที่มีฉันเป็นแฟน?”



“มะ…ไม่ใช่นะครับ!”



ขวัญข้าวส่ายหน้าพรืดอย่างตกใจ จอมทัพกระตุกยิ้มจางอย่างเอ็นดู





“ถ้าเราเป็นผู้ชายกับผู้หญิง คนอื่นคงจะไม่รังเกียจที่เรากินเค้กชิ้นเดียวกัน ขวัญกำลังคิดแบบนั้นอยู่ใช่มั้ย?”





ดวงตากลมโตไหววูบ บ่งบอกว่าสิ่งที่ร่างสูงพูดตรงกับสิ่งที่เขาคิด





“ขวัญ...”




ชายหนุ่มไล้นิ้วหัวแม่มือวนบนหลังมือเล็กอย่างทะนุถนอม




“ต่อให้เราเป็นผู้หญิงกับผู้ชาย คนที่เขาอยากเห็นคนอื่นทรมาน อยากขุมหลุมฝังคนอื่นให้ตัวเองดูสูงขึ้น เขาก็จะหาเรื่องมาทำให้เรารู้สึกแย่อยู่ดี”




ขวัญข้าวเม้มปาก เขารู้ว่าเขาไม่ควรคิดมาก แต่เขาก็อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องเมื่อครู่เขาก็มีส่วนผิดด้วยหรือไม่




“ฉันรู้นะว่าขวัญชอบโทษตัวเองเวลาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่ฉันขอนะขวัญ....” จอมทัพยกมือเรียวขึ้นประทับจุมพิตลงไปบนหลังมือขาว “อย่าคิดว่าความรักของเราเป็นเรื่องผิดเลยนะ”




คำพูดหวานเลี่ยนที่หากได้ยินจากปากคนอื่นคงทำให้เขารู้สึกขนลุก แต่พอคนตรงหน้าเป็นผู้ชายที่เขาแอบรักมานานกว่าหนึ่งปี ทุกสิ่งทุกอย่างที่อีกฝ่ายพูดมักจะทำให้เขาหน้าแดงเสมอ





ใบหน้าคมโน้มเข้ามาใกล้ ขวัญข้าวหลับตาลงตามสัญชาตญาณ ริมฝีปากรูปกระจับเผยออ้าเล็กน้อยเตรียมรอรับสัมผัสจากร่างสูงอย่างเต็มใจ




ก็อกๆๆ





“พี่ข้าว อานาย มาเล่านิทานให้น้องโชฟังหน่อยสิฮะ”





เสียงร้องเรียกของหลายชายจากด้านนอกทำให้คนทั้งสองผละออกจากกันแทบจะในทันที




“ครับ ไปรอที่ห้องก่อนนะ เดี๋ยวอาตามไป”




จอมทัพตะโกนตอบ




“โอเคฮะ ไปกันเถอะฮะพี่ศึก”




ประโยคหลังอีกฝ่ายน่าจะพูดกับน้องขุนศึกที่อยู่ด้วยกัน ขวัญข้าวแล้วจอมทัพลุกขึ้นยืน เพื่อเตรียมตัวไปที่ห้องของเจ้าของวันเกิดตามสัญญา





“ผู้หญิงคนนั้น...เป็นแม่เลี้ยงของน้องขุนศึกสินะครับ”




ขวัญข้าวอดสงสารเด็กชายไม่ได้ ตอนเขาเห็นแผลที่แขนของขุนศึกเขายังรู้สึกเจ็บแทนแต่เด็กชายกลับไม่ร้องออกมาสักแอะ ราวกับว่าถูกปฎิบัติด้วยแบบนี้เป็นเรื่องปกติ





“อือ พ่อของขุนศึกเป็นญาติห่างๆฝ่ายแม่น่ะ เอาเข้าจริงแม่ก็ไม่ชอบได้ยุ่งกับบ้านนั้นเขาหรอก เปลี่ยนเมียบ่อยอย่างกับกระดาษทิชชู่ แถมแต่ละคนนิสัยก็ไม่ไดเข้ากับหน้าตาเล้ย” ร่างสูงถอนหายใจ “ถ้าไม่ใช่เพราะสงสารขุนศึกแม่คงไม่คุยกับอาสุชาติด้วยซ้ำ”





ทั้งสองเปิดประตูห้องของน้องโชออก เจ้าของห้องกำลังหัวเราะคิกคักดูรูปในหนังสือนิทานที่ได้มาใหม่เป็นของขวัญกับขุนศึกที่นั่งอยู่ข้างๆ แขนของเด็กชายพันผ้าก๊อซขาวไว้เป็นทางยาว





“มาแล้วเจ้าตัวแสบ ไหนอยากให้าอ่านเล่มไหนว่ามา”




ร่างสูงกระโดดขึ้นบนเตียงของหลานชายที่หวีดร้องอย่างสนุกสนาน ขวัญข้าวอมยิ้ม ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆคนรักที่รับหนังสือมาจากหลานชาย




“เริ่มละนะ อะแฮ่มๆ”




จอมทัพเล่นใหญ่ทำท่ากระแอมกระไอ น้องโชหัวเราะคิกคัก ขยับเข้ามาใกล้อาของตน ไม่ลืมที่จะดึงเพื่อนรุ่นพี่ให้ขยับตามมาด้วย




“กาลครั้งหนึ่ง นานนนนนนมาแล้ว...”












“....แล้วเจ้าหญิงกับเจ้าชายก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป จบ”




จอมทัพปิดหนังสือนิทานพร้อมรอยยิ้มกว้าง วางหนังสือไว้บนโต๊ะหัวเตียงของน้องโช




“อานายฮะ”




ร่างเล็กที่่กอดตุ๊กตาฟังนิทานตาแป๋วเรียกเสียงเบา



“ครับ?”




เจ้าของชื่อขานรับตามเสียงเรียก




“อานายก็จะอยู่กับพี่ข้าวอย่างมีความสุขตลอดไปใช่มั้ยฮะ? พี่ข้าวเป็นเจ้าหญิงของอานายรึเปล่า?”




ขวัญข้าวสะอึกกับคำถามใสซื่อของเด็กน้อย แต่จอมทัพกลับตอบอย่างมั่นใจโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด




“ใช่ครับ”




บางที่เลขาตัวน้อยก็สงสัยว่าคำว่าอายเคยอยู่ในสารบบของเจ้านายของตัวเองหรือไม่




“ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่ข้าวยังเรียกอานายว่าคุณจอมทัพล่ะฮะ?”




ร่างเล็กถามต่ออย่างไม่เข้าใจ





“นั่นสินะครับ เป็นแฟนกันก็ต้องเลิกเรียกคุณจอมทัพได้แล้วเนอะ”




ชายหนุ่มรีบพยักหน้าเห็นดีเห็นงามกับหลานชาย ขวัญข้าวอดรู้สึกหมั่นไส้คนโมเมไม่ได้




ที่น้องโชพูดก็มีเหตุผล...




แต่ว่าเขาเพิ่งเลื่อนสถานะตัวเองขึ้นมาเป็นคนรักของอีกฝ่ายได้แค่ไม่กี่ชั่วโมงเองนะ!




“ละ..แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะครับ”




ขวัญข้าวหลบสายตาคาดหวังของคนรักแล้วถามเสียงสั่น




“เรียกพี่นายให้ฟังหน่อยสิขวัญ”




รอยยิ้มของชายหนุ่มและดวงตาใสแจ๋วของเด็กทั้งสองทำให้ขวัญข้าวรู้สึกว่าตัวเองกำลังหลังชนฝา ร่างเล็กหลุบตาลงมองผ้าห่มลายสัปปะรดของน้องโช ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบาๆ




“พะ..พี่นาย”




“….น้องโชปิดไฟนอนได้แล้วนะครับคนเก่ง อาพาพี่ข้าวไปนอนก่อน”




ขวัญข้าวที่ยังก้มหน้างุดร้องเหวอออกมาเมื่อถูกร่างสูงช้อนตัวขึ้นอุ้มต่อหน้าเด็กทั้งสอง ร่างเล้กรีบคว้าคอของคนรักไว้เพราะกลัวตก จอมทัพวางร่างของเลขาตัวน้อยลงบนเตียงของตัวเองทันทีที่มาถึงห้อง สีหน้าของชายหนุ่มในตอนนี้ทำให้ขวัญข้าวรู้สึกอยากจะซักหน้าลงบนหมอนแล้วปล่อยให้เตียงดูดเขาหายไป




“ขวัญ เรียกอีกสิ”




“พี่นาย...อ๊ะ”




ชายหนุ่มก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนอย่างลุ่มหลง



“เรียกอีก”




“พะ…อ๊ะ…พี่นาย”





ความรู้สึกอุ่นชื้นที่ดูดดุนผิวกายขาวเนียนบริเวณซอกคอทำให้ขวัญข้าวหลุดครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ แต่ดูเหมือนจอมทัพจะสนุกสนานเกินกว่าจะหยุดอยู่แค่นี้




“หวานไปหมดเลยขวัญ ฉันคลั่งขวัญจะตายอยู่แล้วรู้มั้ย”




เสียงทุ้มพึมพำอย่างลุ่มหลง ผิวกายเนียนนุ่มของคนรักยิ่งทำให้เขาอยากได้อีกเรื่อยๆ แต่จอมทัพรู้ดีว่ามันยังเร็วเกินไป เขาไม่ต้องการให้ขวัญข้าวคิดวาเขาอยากได้อีกฝ่ายแค่เพราะร่างกาย





“คุณ..คุณจอมทัพ..ฮะ...”




ร่างเล็กสะดุ้งเมื่อติ่งหูเย็นถูกขบเบาๆ




“เรียกพี่นายสิ” เสียงของจอมทัพแหบพร่าด้วยแรงอารมณ์




“พี่นาย...”





จะเรียกแบบไหนเขาก็โดนหม่ำทั้งนั้นแหละ!





ขวัญข้าวร้องประท้วงในใจ แต่ก็ปล่อยให้จอมทัพซุกไซร้ทำความรู้จะกับผิวกายที่ร่างสูงยังคงเข้าใจว่าตัวเองไม่เคยสัมผัสต่อไป





นุ่มอย่างที่คิดไว้ ลื่นอย่างที่ฝันไว้





จอมทพไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกในเวลาอันแสนสั้นแบบนี้





“ขวัญ ทำไมฉันถึงเสพติดขวัญแบบนี้นะ”




ร่างสูงตวัดโอบแขนรอบเอวบางเข้ามาในอ้อมกอด ร่างเล็กๆของเลขาตัวน้อยแทบจะจมหายเข้าไปในอ้อมกอดของชายหนุ่ม แต่ขวัญข้าวกลับไม่รู้สึกอึดอัด ตรงกันข้าม เขารู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน




“พอ…แล้วเหรอครับ?”




ขวัญข้าวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงประหม่า





“อือ…ถ้ามีความสุขกว่าฉันต้องตายแน่ๆเลย”




เสียงทุ้มดังขึ้นจากริมฝีปากที่แนบอยู่กับหลังคอของเขา ขวัญข้าวหน้าแดงก่ำกำลังแรงสั่นจากเสียงของร่างสูง ร่างเล็กพยายามข่มตาลง แต่ยังคงไม่สามารถจมสู่ห้วงนิทราได้อย่างเจ้านายที่หลับสนิทไปแล้ว อาจเป็นเพราะลึกๆในใจของขวัญข้าว เขายังคงกลัวว่าหากเขาหลับไปจริงๆ เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาจะกลับไปอยู่ในห้องนอนของตัวเอง และกลับไปเป็นเลขาที่ได้แต่แอบมองเจ้านายของตัวเองอยู่ห่างๆคนนั้นอีกครั้ง



------------

คู่นี้ก้หวานไม่เกรงใจดราม่าคู่หลักแล้วเว้ยยยยย ให้เกียรติคุณเมฆนิดนึงลูก55555
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-09-2017 10:30:00
 o13
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 10-09-2017 11:14:56
เหม็นนนนนน
                       ความมมมมมมม
                                                    รักกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 10-09-2017 11:47:18
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 10-09-2017 12:20:38
 :mew3: ชอบค่ะชอบ เมื่อไหร่จอมทัพจะรู้เรื่องคืนนั้นนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-09-2017 12:50:56
หวานจุงเบยย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 10-09-2017 14:58:48
หวานเกิ๊นนนนนน :-[
สงสารน้องขุนศึก ฮือออออออออ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 10-09-2017 17:17:05
 คุณจอมทัพคะ..ของคุ้นเคยนะ  :katai3:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: missm2c ที่ 10-09-2017 18:26:51
รู้สึกเหมือนความหลงของ...พ..พี่นาย...  5555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-09-2017 18:41:35
เมื่อไหร่เค้าจะรู้ว่าเค้าได้กันแล้วนะ :z1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 10-09-2017 20:03:25
ยังจำไม่ได้อีก  :mew5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 10-09-2017 20:36:03
น้องขุนศึกน่าสงสารอ่ะ จะมีใครมาช่วยน้องได้บ้างเนี่ย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 10-09-2017 21:42:01
หวานไปนะ แอบเชียร์ขุนศึก&น้องโช อยากให้แต่งคู่นี้ด้วย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 11-09-2017 10:56:50
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 11-09-2017 18:56:40
 :o8: :o8: :o8: ฟิน แต่  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 12-09-2017 22:21:49
คู่พี่เมฆหวานตามให้นคู่นี้นะ คู่นี้หวานเว่อร์ o18
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 12-09-2017 23:33:43
คุณจอมทัพขยันหยอด ขยันแทะโลมน้องเหลือเกิน   :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 13-09-2017 08:17:42
เหม็นนนนนน
                       ความมมมมมมม
                                                    รักกกกกกกกกกก

เหม็นด้วยคนนนนนนนนน

อยากจะรู้นัก
ถ้าจำได้ว่าเป็นคนข่มขืนขวัญข้าว
จะรู้สึกยังไง
555555555555555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 13-09-2017 14:01:42
มันต้องมีคนมาตอแยแน่ๆเลย สู้ๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#15 100% คห353 P12 [10/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 14-09-2017 07:09:45
Rule #16 Let the new chapter begin



“ฮืม....อือ...”




เสียงครางหวานในลำคอสลับกับเสียงของริมฝีปากชื้นแฉะที่กำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในห้องของจอมทัพไปเสียแล้ว





“อือ…อือ....”





ขวัญข้าวที่นอนทับอยู่บนตัวของร่างสูงไม่สามารถถอนริมฝีปากออกได้ด้วยอีกฝ่ายใช้มือกดท้ายทอยของเขาไว้แน่น เลขาตัน้อยที่กำลังขาดอากาศหายใจจึงมีแค่สองทางเลือกคือยอมให้อีกฝ่ายตักตวงความหอมหวานจากโพรงปากอ่อนนุ่มจนพอใจหรือไม่ก็เบือนหน้าหนีให้อีกฝ่ายสลับมาซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนเพื่อพักยกให้กับริมฝีปากนุ่มนิ่มที่บอบช้ำจากการโดนทารุณจนชาไปหมด





“คุณจะ...พี่นาย...พอแล้วครับ...”





ขวัญข้าวปรามคนรักเมื่อเห็นนาฬิกาบอกเวลาเกือบแปดโมงแล้ว จอมทัพส่งเสียงฮึดฮัดในลำคออย่างขัดใจ แต่ก็ยอมปล่อย
ขวัญข้าวเป็นอิสระแต่โดยดี





กิจวัตรประจำวันของขวัญข้าวในตอนนี้นอกจากการเป็นขนมหวานให้จอมทัพไล้ลิ้มชิมรสแทบทุกเวลาที่มีโอกาสและทำอาหารง่ายๆให้ร่างสูงก็ไม่มีอะไรมาก จอมทัพไม่ยอมให้เขาทำอะไรทั้งนั้นด้วยกลัวว่านิ้วจะไม่หายดี หมอนัดเขาไปถอดเฝือกดามนิ้วเย็นนี้ หลังจากนั้นก็น่าจะไม่มีอะไรแล้ว




“พี่นายครับ”




ถึงแม้จะกระดากปากอยู่บ้าง แต่เมื่อเห็นสีหน้าเปี่ยมสุขของคนรักเวลาได้ยินเขาเรียกชื่อขวัญข้าวก็ไม่อยากจะให้อีกฝ่ายเสียใจ แต่ร่างเล็กอธิบายแล้วว่าถึงยังไงถ้าอยู่ในบริษัทเขาก็ยังจะเรียกอีกฝ่ายเหมือนเดิมเพื่อไม่ให้พนักงานคนอื่นมองว่าไม่เหมาะสม ถึงแม้จะอยากเอาร่างเล็กขึ้นเสลี่ยงแห่โชว์รอบบริษัทเหมือนนางแมวให้ทุกคนรู้ว่าขวัญข้าวเป็นของเขา แต่
จอมทัพก็เห็นด้วยเรื่องการรักษาความเหมาะสม




“มีอะไรเหรอขวัญ”




คนถูกเรียกถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า เขาจริงๆตั้งแต่กลับมาจากงานวันเกิดของน้องโช เขาก็ไม่เคยคนตรงหน้าหุบยิ้มเลยด้วยซ้ำ





“ถ้าถอดเฝือกแล้ว ผมขอกลับบ้านเลยได้มั้ยครับ?”




รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของอีกฝ่ายมาหลายวันหุบลงทันทีที่ได้ยิน ถึงแม้จะคาดไว้แล้วแต่ขวัญข้าวก็อดรู้สึกขวัญหนีดีฝ่อกับปฎิกิริยาของร่างสูงไม่ได้




 “ทำไมล่ะขวัญ ขวัญไม่อยากอยู่กับฉันเหรอ”




เจ้าของห้องถามเสียงอ่อย หางลู่หูตกจนร่างเล็กแทบจะถลาไปลูบหูลูบหางอย่างสงสาร





“อย่าพูดแบบนั้นสิครับ ผมแค่อยากกลับไปหาพ่อกับแม่ อีกอย่าง นิ้วผมหายดีแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องอยู่ที่นี่แล้วนี่ครับ”




ขวัญข้าวพยายามอธิบาย แต่เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นคำตอบที่ผิดเมื่อจอมทัพมีสีหน้าหมดอาลัยตายอยากมากกว่าเดิม





“ฉันไม่พอที่จะเป็นเหตุผลให้ขวัญอยู่ต่อสินะ”





ชายหนุ่มร่างสูงนั่งกอดเข่าใช้นิ้วชี้วาดวงกลมบนพื้นอยู่ในมุมห้อง ขวัญข้าวแทบจะรู้สึกถึงเมฆฝนครืนๆที่เทลงมาบนศีรษะของจอมทัพเป็นภาพประกอบ




ฮือ...ผมทำผิดอีกแล้วเหรอ





เจ้าหนูแฮมสเตอร์ตัวน้อยพยายามทุกวิถีทางที่จะทำให้คนรักอารมณ์ดีขึ้น สุดท้าย ร่างเล็กก็มาจบที่การถูกบดขยี้ริมฝีปากอยู่บนเตียงนุ่มของร่างสูงอีกครั้งจนพวกเขาไปทำงานสายทั้งคู่จนได้










“สวัสดีครับคุณแม่ ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วันคุณแม่สวยวันสวยคืนเลยนะครับ ผมซื้อครีมบำรุงมาฝากครับ เห็นขวัญบอกว่าใกล้หมดแล้ว”





“คุณพ่อครับ ผมซื้อปลากระพงผัดฉ่ามากฝาก เห็นขวัญบอกว่าคุณพ่อชอบ มีต้มแซ่บซี่โครงหมูด้วยนะครับ เปื่อยพิเศษสำหรับคุณพ่อโดยเฉพาะเลย”





“ผมซื้อผลไม้มาฝากด้วยนะครับ เห็นว่าที่บ้านชอบทานกัน ขวัญบอกว่าคุณพ่อปลูกสวนไว้หลังบ้านด้วยใช่มั้ยครับ สุดยอดเลยนะครับ”





ขวัญข้าวได้แต่นั่งกระพริบตาปริบๆมองพ่อกับแม่ของตัวเองตื่นเต้นดี๊ด๊าดีใจไปกับลูกชายคนใหม่ คนที่งอแงไม่ยอมให้เขากลับบ้านในตอนเช้าแทบจะสิงอยู่ในโซฟาบ้านเขาคุยจ้อกับบิดามารดาของร่างเล็กอย่างออกรส ร่างเล็กได้แต่ยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะลุกเอาข้าวของที่คนรักซื้อมาอย่างบ้าคลั่งไปเก็บในครัว




“…โอ๊ย เรื่องสินสอดทองหมั้นอะไรพ่อกับแม่ไม่สนใจหรอก แค่เจ้าข้าวมันมีความสุขพ่อก็พอใจแล้ว”





ขวัญข้าวที่กลับออกมาจากในครัวอ้าปากค้าง นี่เขาเข้าไปเก็บของแป๊บเดียว บทสนทนามันเบี่ยงไปทางนั้นได้ยังไง?!





“พ่อครับ แม่ครับ คุยอะไรกันน่ะครับ ไม่เอาๆ เปลี่ยนเรื่องๆ”




ขวัญข้าวรีบมุดตัวไปนั่งแทรกกลางระหว่างคนรักกับผู้ปกครองของตัวเองอย่างร้อนรน นี่พวกเขาเพิ่งคบกันได้ไม่กี่วันมาคุยเรื่องสินสอดทองหมั้น เดินหน้าคุณจอมทัพไม่ยกขันหมากมาขอเขาเลยเหรอ





“ถ้าเดือนหน้าผมจะพาผู้ใหญ่มาสู่ขอขวัญไว้...”




นั่นปะไร! ไม่ทันจะขาดคำ!   




“คุณจอมทัพครับ! หยุดโมเมเอาเองเดี๋ยวนี้เลยครับ!”




ร่างเล็กรีบเบรกเจ้านายของตัวเองไว้ก่อนที่จอมทัพจะวาดฝันปั้นวิมานเสร็จเรียบร้อยโดยไม่ถามอะไรเขา ถึงแม้เขาจะยังไม่ได้บอกอะไรพ่อกับแม่เรื่องความสัมพันธ์ของพกเขา แต่ดูจากสายตารู้ทันของผู่ใหญ่ทั้งสองขวัญข้าวก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พ่อกับแม่เขาแค่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็เท่านั้น






ถ้ารู้ว่าแฟนลูกชายคุยเรื่องสู่ขอตั้งแต่คบกันไม่ถึงสัปดาห์ แม่เขาไม่หัวใจวายเลยเรอะ




“ทำไมล่ะ? ขวัญไม่อยากอยู่กับฉันตลอดไปเหรอ?”





เอาอีกแล้ว สายตาพิฆาตนั่นอีกแล้ว จะมีครั้งไหนมั้ยที่จอมทัพไม่งัดเอาลูกไม้นี้ออกมาใช้เวลาไม่ได้ดั่งใจ




“คือ….”





ร่างเล็กส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทางมารดาอย่างจนใจ หญิงวัยกลางคนหัวเราะอย่างอารมณ์ดี




“ใจเย็นๆกันก่อนดีกว่าจ้ะนาย ถึงลูกข้าวของแม่จะรักเรามาเป็นปี แต่นี่ก็เพิ่งคบกันมาไม่เท่าไหร่เองใช่มั้ยล่ะ ค่อยๆเรียนรู้กัน
ไปดีกว่า”




แทนที่เรื่องจะดีขึ้น คำพูดของมารดาของเขากลับทำให้ขวัญข้าวอายจนแทบจะมุดโซฟาหนี ฮือ ทำไมแม่ต้องแฉความลับที่เขาคิดจะปิดไปจนวันตายนั่นออกมาด้วยนะ




“เป็นปี...เหรอครับ?”




รอยยิ้มของจอมทัพแข็งค้าง ชายหนุ่มเอียงคออย่างไม่เข้าใจคำพูดของมารดาของคนรัก





“แม่ยังจำได้อยู่เลยนะ วันที่ข้าวไปสมัครตำแหน่งเลขาน่ะ ตอนกลับบ้านหอบกุหลาบช่อโตยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กลับมา พอแม่ถามว่าใครให้ข้าวก็พูดถึงนายไม่หยุดเลย บอกว่าเหมือนเจ้าชายจากในนิยายเลย”





มารดาของขวัญข้าวยิ้ม เม้าท์ลูกชายคนเดียวที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึงอย่างออกรส จอมทัพยังคงยิ้ม ถึงแม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะลดลงทีละนิดทุกครั้งที่ได้ยินสิ่งที่หญิงวัยกลางคนพูดก็ตามที




“แม่ครับ คืนนี้ผมขอนอนที่นี่ได้มั้ยครับ”




“พี่นายครับ!”




ขวัญข้าวกระซิบเสียงตกใจ พวกเขาตกลงกันแล้วนี่นาว่าจอมทัพจะไม่ทำแบบนี้




“ได้จ้า คิดซะว่าเป็นบ้านของลูกเลยก็ได้จ้ะ” เจ้าของบ้านตัวจริงเอ่ยอย่างไม่ถือสา “แม่รู้นะว่าเราสองคนรู้ว่าอะไรเหมาะสม
โตๆกันแล้ว แม่ไม่ห้ามหรอก”




“ขอบคุณครับแม่”





จอมทัพยกมือไหว้ แทบจะลงไปกราบตักมารดาคนใหม่ของตน ขวัญข้าวถอนหายใจ รู้ว่าถึงจะอยากห้ามอีกฝ่ายเขาก็คงห้ามไม่ได้





เอาเถอะ คิดซะว่าดีกว่าสามคนนี้เข้ากันไม่ได้ก็แล้วกัน









“เตียงผมเป็นเตียงเดี่ยว เบียดหน่อยนะครับ”





ขวัญข้าวเปิดประตูเดินนำจอมทัพเข้ามาในห้องนอนขนาดจิ๋วของตัวเอง เรียกได้ว่าตู้เสื้อผ้าในห้องอนที่บ้านของจอมทัพยังใหญ่กว่าห้องของเขาเสียอีก ร่างเล็กได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่รังเกียจสภาพพที่ตัวเองจะต้องอยู่ในคืนี้ เพราะนี่คือตัวตนของเขา และขวัญข้าวไม่คิดว่ามันจะเปลี่ยนไปในเร็ววัน




กริ๊ก





เสียงล็อคประตูห้องทำให้เจ้าของห้องหันไปหาคนรักอย่างงุนงง จอมทัพนั่งลงบนเตียงเล็กๆของเขา กินพื้นที่เกือบครึ่งหนึ่งบนนั้นอย่างง่ายดาย ชายหนุ่มตบที่พื้นที่ว่างข้างกายของเขาเบาๆ




“ขวัญ ขอคุยด้วยหน่อยสิ”




น้ำเสียงจริงจังของคนรักทำให้ขวัญข้าวรู้สึกเครียดตามไปด้วย ขวัญข้าวนั่งลงข้างจอมทัพอย่างประหม่า




“มีอะไรรึเปล่าครับ?”





“ขวัญ ที่คุณแม่พูดเมื่อกี๊เป็นความจริงเหรอ?”




จอมทัพขมวดคิ้วถามด้วยสีหน้าไม่สบายใจ ขวัญข้าวอยากจะปฎิเสธ อยากจะโกหกไปว่าเป็นเพียงความเข้าใจผิด เขาไม่อยากให้จอมทัพคิดว่าเขาเป็นพวกขี้แพ้ที่ได้แต่มองตามคนที่เขาไม่ได้สนใจ แต่ขวัญข้าวรู้ว่าอีกฝ่ายรู้คำตอบของคำถามนี้ดีอยู่แล้ว





“ครับ”




ร่างเล็กพยักหน้า รอปฎิกิริยาของร่างสูงต่อคำตอบนั้นอย่างใจหวาดกลัวลึกๆ





“ตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่ขวัญช่วยฉันตามจีบคุณหมอก ที่ขวัญช่วยเลือกของขวัญ ช่วยส่งดอกไม้ ช่วยสืบข้อมูลของคุณหมอกให้ฉันว่าเขาชอบอะไร ขวัญชอบฉันมาตลอดเลยเหรอ?” จอมทัพถามด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด





ขวัญข้าวพยักหน้า แต่รีบแก้ตัวทันทีด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจผิดว่านั่นเป็นสาเหตุที่ตนจีบมธุวันไม่ติด




“แต่ผมทำเต็มที่จริงๆนะครับ ผมไม่เคยแกล้งให้คุณส่งอะไรผิดๆไปให้คุณมธุวันเลย ผมอยากให้คุณสมหวังกับคุณมธุวันจริงๆนะครับ...”





ร่างเล็กถูกรวบเข้าไปในอ้อมกอดของชายหนุ่มแน่นจนแทบหายใจไม่ออก จอมทัพซุกหน้าลงกับบ่าเล็กๆของคนรักอย่างหมดแรง แค่เขาเห็นขวัญข้าวกับไอ้สองหรือไอ้คุณขี้ดินอะไรนั่นเขาก็หึงจนแทบบ้า อยากจะจับขวัญมาม้วนๆๆใส่ผ้าห่มแล้วกอดไว้ไม่ให้ใครแย่งไป เขาไม่อยากจินตนาการเลยว่าขวัญข้าวที่ต้องทนเห็นเขาวิ่งไล่ตามมธุวันทุกวี่ทุกวันมาตลอดหนึ่งปี แถมยังเป็นคนช่วยเขาวางแผนทุกอย่าง จะรู้สึกเจ็บแค่ไหน





ทำไมเขาถึงทำให้คนที่รักเขามากขนาดนี้เสียใจอยู่ได้เป็นปีโดยไม่รู้ตัว ทำไมเขาถึงโง่แบบนี้ ให้ตายเถอะ!





“ทำไมขวัญถึงไม่เคยบอกฉันเลยล่ะ?”





“บอกไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมานี่ครับ มีแต่จะทำให้คุณลำบากใจเปล่าๆ”ขวัญข้าวตอบตามความเป็นจริง “ผมรู้ตัวเองดีว่าไม่มีอะไรสู้คนอย่างคุณมธุวันได้”




“เด็กโง่...ทำไมถึงชอบดูถูกตัวเองนักฮึ?”




จอมทัพลูบศีรษะของคนรักเบาๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ





“ก็มันจริงนี่ครับ...”






ขวัญข้าวยังคงปักใจเชื่ออย่างนั้น ต่อให้เอาคนอื่นมาถามว่าคิดว่าใครมีเสน่ห์กว่า เขารู้ว่าร้อยทั้งร้อยจะต้องตอบว่ามธุวัน ถึงจะเป็นจอมทัพก็ต้องยอมรับเรื่องนั้น เพราะไม่อย่างนั้นชายหนุ่มคงไม่หลงมธุวันจนหัวปักหัวปำในตอนแรกหรอก





“ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นหรอกขวัญ สำหรับฉัน ขวัญดีที่สุดอยู่แล้ว”





จอมทัพผละออกมาเล็กน้อยเพื่อที่จะได้จ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตคู่นั้น ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาหมายความตามนั้นทุกคำพูด





"เสน่ห์ของคนคนนึงมันไม่สารถเอามาแข่งกันได้หรอกนะ ของแบบนี้มันอยู่ที่ความรู้สึก ถ้าฉันจะชอบใคร ต่อให้มีซักกี่คนมาบอกฉันว่าคนคนนั้นด้อยกว่าคนอื่นทุกอย่าง ในสายตาของฉัน คนคนนั้นก็ยังเป็นที่สุดอยู่ดี”





ขวัญข้าวหลบสายตาอีกฝ่ายพยักหน้า  ถึงแม้จะคิดว่านั่นเป็นเพียงคำปลอบใจของคนรักที่อยากให้เขารู้สึกดีกับตัวเองมากกว่านี้ก็ตาม





“ขวัญ ฟังฉันนะ”จอมทัพเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเคลือบแคลงใจของอีกฝ่าย ชายหนุ่มจับหัวไหล่มนทั้งสองข้างเพื่อบังคับให้คนรักหันมาที่เขา “ฉันเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกที่มีขวัญอยู่ข้างๆ ฉันไม่สนด้วยว่าใครจะคิดแบบไหน ฉันรู้แค่ว่าขวัญดีพอที่จะเลือกผู้ชายคนไหนในโลกก็ได้ แต่ขวัญเลือกฉัน”






ขวัญข้าวรู้สึกว่าสีเลือดฝาดบนใบหน้าของตัวเองแดงขึ้นแข่งกกับรอยยิม้ที่กว้างขึ้นเรื่อยๆบนใบหน้าของคนรัก





“เพราะฉะนั้น เลิกคิดว่าตัวเองมีอะไรที่ด้อยกว่าคนอื่นเถอะนะ”




“ขอบคุณนะครับคุณจอม...พี่นาย”




ยังไงก็ยังไม่ค่อยชินทุกทีสิน่า...




“ฉันอนุโลมให้เรียกเฉพาะเวลาที่ขวัญอยากเรียกก็ได้นะ” จอมทัพยิ้มหวานให้คนรัก “จริงๆจะเรียกแบบไหนฉันก็โอเคทั้งนั้นแหละถ้าขวัญเป็นคนเรียก”









ผู้ชายคนนี้จะฆ่าเขาให้ตายด้วยรอยยิ้มแบบนั้นสักกี่ครั้งถึงจะพอใจ




ถึงแม้จอมทัพจะสัญญาว่าจะกลับไปนอนที่ห้องของตัวเองในคืนวันถัดไป แต่ยังไงคืนนี้พวกเขาสองคนก็ต้องนอนเบียดกันบนเตียงขนาดสามฟุตครึ่งที่ขวัญข้าวใช้มาสิบกว่าปีโดยที่สปริงยังไม่เด้งออกมาแทงเขาตายอย่างปาฎิหาริย์
“ผมนอนบนพื้นดีกว่าครับ”
ขวัญข้าวว่า ต่อให้เขาตะแคงแค่ไหนยังไงก็ไม่สามารถยัดตัวเองกับจอมทัพบนเตียงของตัวเองได้
“นอนด้วยกันนี่แหละ”
จอมทัพยังคงดื้อแพ่ง ขวัญข้าวกำลังจะชี้ให้อีกฝ่ายเห็นว่าพวกเขาไม่สามารถนอนบนเตียงเดียวกันได้ด้วยขนาดอันเล็กจิ๋วของมัน แต่ร่างสูงดึงเขาขึ้นมาบนตักก่อนที่จะได้พูดอะไร จอมทัพโอบร่างเล็กแล้วเอนตัวลงนอนหงายบนเตียง โดยมีร่างของขวัยข้าวนอนทับอยู่ข้างบนอย่างช่วยตัวเองไม่ได้
“คุณจอมทัพ ทำอะไรครับเนี่ย”
ขวัญข้าวพยายามลุกขึ้นจากตัวของคนรัก แต่จอมทัพไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดจากอ้อมกอดโดยง่าย
“แบบนี้ก็นอนด้วยกันได้แล้ว”
“แต่แบบนี้ทั้งคืนคุณจะเมื่อยเอานะครับ”
ตัวขวัญข้าวน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่คนโดนทับที่ยังยิ้มร่าอยู่นี่ต่างหากที่น่าเป็นห่วงมากกว่า
“ไม่หรอก”ร่างสูงหัวเราะในลำคอ “ขวัญนอนอยู่บนตัวฉันตลอดทั้งคืนฟังดูเหมือนฝันมากกว่านะ”
“คุณจอมทัพ!”
ขวัญข้าวตีไหล่หนาเบาๆด้วยใบหน้าขึ้นสี เรียกเสียงหัวเราะจากจอมทัพได้อีกระลอก เลขาตัวน้อยซุกหน้าลงกับอกของคนรักเมื่อรู้ว่าจอมทัพไม่มีแผนจะปล่อยมือจากเอวของเขาโดยง่าย
ได้! ถ้าคุณจอมทัพอยากจะโดนเขาทับทั้งคืนแบบนี้ก็ตามสบายเลย เขาไม่สนหรอก

“ผมบอกแล้วไงครับว่าจะเมื่อยเอา”
ขวัญข้าวกดน้ำหนักมือลงบนแผ่นหลังตามแนวกล้ามเนื้อที่ระบมไปหมดจากการนอนท่าเดิมโดยมีน้ำหนักของคนทั้งคนกดทับเขาตลอดทั้งคืน
“โธ่ ก็ฉันอยากอยู่ใกล้ๆขวัญตลอดทั้งคืนนี่นา”
คนที่นอนถอดเสื้อคว่ำกับเตียงให้ร่างเล็กนวดให้โอดครวญ ถามว่าปวดหลังมั้ยมันก็ปวดแหละ แต่หากถามว่าเขาจะทำอีกมั้ย เขาสามารถตอบได้โดยไม่ครับเลยว่าทำอีกแน่นอน แค่ใบหน้าหวานนุ่มนิ่มที่คลอเคลียกับอกของเขาเหมือนลูกแมวเหมียวตลอดคืนก็ทำให้จอมทัพปลื้มปริ่มจนแทบสำลักความสุขตายอยู่แล้ว
“ถ้าเจ็บก็บอกนะครับ ผมจะได้เบามือลง”
หมอนวดจำเป็นทิ้งน้ำหนักตัวบางส่วนลงบนฝ่ามือของตัวเองเพื่อเพิ่มแรงกด เรียกเสียงครางอือในลำคออย่างสบายตัวจากคนรักได้เป็นอย่างดี
“ขวัญนวดเก่งที่สุดเลย”
“ไม่ต้องมาปากหวานเลยครับ แบบนี้จะไปทำงานได้มั้ยครับเนี่ย ให้ผมลาให้มั้ยครับ?”
ร่างเล็กถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
“แค่เมื่อยตัวนิดหน่อยเองขวัญ อย่ากังวลเลย” จอมทัพตอบ ก่อนจะเสริมขึ้นด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “แต่ถ้าได้วอร์มกล้ามเนื้อก่อนนอนฉันว่าฉันคงไม่เมื่อยง่ายแบบนี้แน่เลย”
“ถ้าไปทำงานได้ก็รีบไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวจะสายเอา”
ร่างเล็กทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่คนรักต้องการจะสื่อ จอมทัพขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ บิดไปมาด้วยท่าทีเมื่อยขบ ทำเอาตัวต้นเหตุรู้สึกผิดอีกรอบ
“ขอบใจนะขวัญ รู้สึกสบายขึ้นเยอะเลย”
“ถ้าอย่างนั้นผมไปช่วยแม่ทำอาหารเช้านะครับ”
“อื้อ เดี๋ยวฉันอาบน้ำเสร็จจะตามลงไป”ร่างสูงหาวหวอด
ขวัญข้าวเดินลงมาตามบันไดบ้าน ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ช่วงหลายวันที่ผ่านมา ถึงแม้การเริ่มต้นคบกันจะเปิดโอกาสให้ร่างสูงสัมผัสเขามากขึ้น หยอดคำหวานใส่เขาอย่างตรงไปตรงมามากขึ้น แต่นอกเหนือไปจากนั้น ระหว่างเขากับจอมทัพก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมากเท่าไหร่นัก เขายังคงปลุกอีกฝ่ายในตอนเช้า นวดให้อีกฝ่ายเวลาเมื่อย ทำอาหารเช้าให้อีกฝ่ายในตอนเช้า และเตรียมชุดทำงานให้ร่างสูงในแต่ละวัน เหมือนกับที่ทำเป็นปกติทุกเช้าตั้งแต่เป็นเลขาของจอมทัพมา ถึงแม้วันนี้พวกเขาจะต้องแวะกลับคอนโดให้จอมทัพไปเปลี่ยนชุดก็ตาม
ปกติเวลาคบกันเราจะต้องทำอะไรต่างไปจากเดิมบ้างนะ
คนไม่เคยมีแฟนอดนึกสงสัยไม่ได้


---------------

มีความน้ำตาลอีกแล้วคู่นี้
หมั่นไส้อีตาคุณจอมทัพ ชิๆๆๆๆ
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 14-09-2017 09:38:04
เมื่อไหร่จะทะเลาะกัน เศร้า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม่น้องเปา ที่ 14-09-2017 09:53:38
หวานนนน... :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 14-09-2017 10:56:23
ชอบคู่นี้  :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 14-09-2017 11:21:06
เขินจัง ขวัญน่ารักที่สุด
คุณจอมทัพเนี่ยะ หลงขวัญยิ่งกว่าอะไร555555
รอคืนเข้าหอ คริคริ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 14-09-2017 13:44:50
น่ารักจัง
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 14-09-2017 13:59:15
หวานจนน่าอิจฉา :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 14-09-2017 14:29:13
ดีใจกับข้าวกับคุณจอมทัพด้วย
แต่ก็อิจฉามากๆเลยค่ะ 555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 14-09-2017 15:04:26
ทำตัวเป็นคู่สามีภรรยา มานานแล้วอ่ะเน้อออออ
เลยรู้สึกไม่แตกต่าง ใช่ไหมคะน้องขวัญ~~~
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-09-2017 20:02:53
เบาหวานขึ้นตา :o8:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 14-09-2017 20:28:14
เสิร์ฟของหวานบ่อยแบบนี้ ตบท้ายด้วยมาม่าแน่ๆ
กลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกล
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 14-09-2017 21:21:31
แม่บอกความลับของขวัญซะแล้ว หวานเฟอร์ :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 14-09-2017 21:29:35
หมั่นไส้จริงจริ๊งงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 14-09-2017 22:44:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 15-09-2017 19:07:18
หวานไม่เกรงใจน้ำตาลเลยคู่นี้ :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#16 100% คห372 P13 [14/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 17-09-2017 12:17:09

Rule #17 Let him in



“ฉันยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมขวัญถึงอยากเก็บเรื่องของเราไว้เป็นความลับ”




จอทัพทำหน้ามุ่ย เอ่ยด้วยน้ำเสียงขัดใจระหว่างที่พวกเขาก้าวเข้ามาในลิฟต์ที่ว่างเปล่า





“ผมไม่ได้อยากให้เก็บเป็นความลับหรอกครับ” ขวัญข้าวแก้ไขความเข้าใจของคนรักด้วยน้ำเสียงใจเย็น “ถ้าใครถาม เราก็ตอบ ไม่ต้องโกหกใคร ผมแค่คิดว่าเราไม่จำเป็นต้องแสดงออกให้คนทั้งออฟฟิศรู้ก็ได้ครับ ยังไงซะนี่ก็เป็นสถานที่ทำงาน มันไม่เหมาะสม”





“ขวัญน่าจะบอกประธานบริษัทของเรามากกว่านะเรื่องนั้น”




ร่างสูงบ่นอุบ คุณธีรเชษฐ์ประธานของบริษัทมีชื่อเสียงเรื่องการเปลี่ยนคู่นอนเร็วกว่ากระดาษชำระ แต่ถึงกระนั้นนอกจากข่าวลือเกี่ยวกับคุณมธุวันแล้ว อีกฝ่ายก็ไม่เคยแตะต้องพนักงานคนไหนในบริษัท ถึงแม้จะเคยพาคู่นอนจากข้างนอกมาทำอะไรๆในห้องทำงานจนโดนคุณมธุวันงอนไปเป็นวันเลยก็ตาม




“นี่มันบริษัทของเขานี่ครับ”ขวัญข้าวได้แต่ตอบไปแบบนั้น




“งั้นฉันจะออกมาเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง”ร่างสูงเอ่ยอย่างมุ่งมั่น “ฉันจะได้กอดขวัญทั้งวันทั้งคืนตลอดไปแล้วไม่ต้องกลัวใครจะว่าด้วย”





เอ้า เป็นงั้นไป




ขวัญข้าวได้แต่ยิ้มกับความจริงจังของร่างสูง เขาเชื่อว่าคนอย่างคุณจอมทัพ ถ้าอยากจะทำอะไรก็ย่อมทำได้ แต่ว่าเหตุผลนี่ทำเอาเขาอดหน้าร้อนนิดๆไม่ได้เลยแฮะ





ติ๊ง!




เสียงลิฟต์เปิดออกให้คนที่อยู่ด้านนอกเดินเข้ามา ซึ่งคนที่กดเรียกลิฟต์นั้นไม่ใช่ใครอื่น คือพี่สองที่หลังจากเขาไม่ได้ไปเรียนภาษาอังกฤษกับพี่จีนและขอติดรถอีกฝ่ายกลับบ้าน พวกเขาก็ไม่ได้เจอกันบ่อยนัก ชายหนุ่มหอบเอกสารตั้งใหญ่ก้าวเข้ามาในลิฟต์อย่างทุลักทุเล




“พี่สอง ผมช่วยครับ”





ขวัญข้าวรีบอาสา แต่จอมทัพเร็วกว่าคว้ากองกระดาษกว่าครึ่งไปถือไว้เอง




“เอ่อ..อรุณสวัสดิ์ครับคุณจอมทัพ”




“อรุณสวัสดิ์ครับ”




จอมทัพทักตอบพอเป็นพิธี ถึงจะเหม็นขี้หน้าอย่างไรคนคนนี้ก็เป็นเพื่อนของขวัญข้าว เขาต้องญาติดีไว้เผื่อมีอะไรที่ต้องไหว้วานในภายภาคหน้า





“เอ้อ ข้าว ช่วงนี้หายไปไหนมาอ่ะ เมื่อวานพี่ว่าจะชวนไปกินหมูกระทะเปิดใหม่ปากซอยซะหน่อย”





พนักงานหนุ่มชวนเลขาตัวน้อยคุย ขวัญข้าวอึกอัก ถึงแม้เขาจะอยากโกหกเพียงใดแต่คำพูดที่เพิ่งบอกจอมทัพไปรวมถึงสายตาที่ร่างสูงมองข้ามพี่สองมาที่เขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าคาดหวังอะไรจากเขา




“ไป…ไปช่วยงานคุณจอมทัพน่ะครับ”




นั่นไม่ถือเป็นคำโกหกเสียทีเดียว เขาแค่พูดความจริงไม่หมดก็เท่านั้น





ขวัญข้าวปลอบตัวเอง




“กลางคืนด้วยเหรอ”





แต่สองไม่คิดจะปล่อยหัวข้อนั้นไปง่ายๆ หลังจากโดนผู้หญิงบ้านั่นอาละวาดวันนั้น น้องรักของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย ติดต่อไม่ได้ตั้งหลายวัน ถ้าแค่ไปช่วยงานมันเจ้านายก็ดูจะทุ่มเทเกินไปหน่อย ถึงจะเป็นขวัญข้าวก็เถอะ




“ใช่ครับ”




คนที่ตอบกลับเป็นจอมทัพที่ยืนฟังอยู่เงียบๆเมื่อครู่ สองหันมาตามเสียงด้วยสีหน้าประหลาดใจ




“ครับ?”




“ขวัญอยู่ช่วยงานผม ทั้งวัน...ทั้งคืน”




จอมทัพเน้นคำหลังให้อีกฝ่ายรับรู้ความหมายอย่างมีนัยยะสำคัญ พนักงานหนุ่มอ้าปากค้าง ก่อนจะหันขวับกลับไปหาขวัญข้าวด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ




“ไปทำอีท่าไหนล่ะเนี่ยฮึ?”




“ก็หลายท่าอยู่...โอ๊ย! ขวัญ เจ็บๆๆ”




คนขี้โม้โดนคนรักตีเข้าให้ดังเพี๊ยะ แกล้งโอดครวญเกินความเป็นจริงจนขวัญข้าวสงสัยว่าเมื่อครู่ตนมือหนักไปรึเปล่า




“เอ้า ข้าว กว่าจะได้มาเสียน้ำตาไปกี่ปี๊บแล้ว อย่ารุนแรงนักสิ”




พนักงานฝ่ายุคคลเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ หันไปขอเอกสารคืนจากจอมทัพเมื่อถึงชั้นที่กดจะออก เมื่อเหลือพวกเขาแค่สองคน
อีกครั้ง จอมทัพก็อดเอ่ยถามขึ้นมาไม่ได้




“เขา..รู้เหรอ?”




“ผมไปปรึกษาพี่สองบ่อยๆน่ะครับ”




ขวัญข้าวพยักหน้ายอมรับ นั่นยิ่งทำให้จอมทัพรู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม




“ขอโทษนะขวัญ”




“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ ก็คุณจอมทัพไม่รู้นี่นา”




ร่างเล็กหันมายิ้มให้คนรัก ก่อนจะก้าวนำอีกฝ่ายออกไปเมื่อถึงชั้นที่พวกตนทำงานอยู่ จอมทัพเดินตามออกมาอย่างใจลอย ในหัวครุ่นคิดถึงแผนการเขาจะสามารถชดเชยที่ทำให้ขวัญข้าวต้องเจ็บปวดมาตลอดระยะเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาได้







“ข้าว พี่รบกวนเอาเอกสารพวกนี้ไปวางไว้ที่ห้องประชุมบีได้มั้ย คุณมธุวันจะใช้น่ะ พี่ต้องรีบเอางานไปให้พี่แจน”





หลังจากทำงานไปได้ซักพัก ขวัญข้าวก็เข้ามาในครัวห้องเบรกเพื่อชงอะไรอุ่นๆดื่มตอนที่สองเพิ่งถ่ายเอกสารงานพอดี ชายหนุ่มที่ค่อนข้างรีบจึงเอ่ยไหว้วานรุ่นน้องด้วยสีหน้าเกรงใจ




“ได้สิครับ”





ขวัญข้าวตอบพร้อมรอยยิ้ม วางแก้วของตัวเองไว้ที่โต๊ะแล้วรับเอาเอกสารตั้งนั้นมาหอบไว้ ร่างเล็กเดินไปตามทางเดินอีก
ฟากของบริษัทที่เขาไม่ค่อยได้มานัก ร่างเล็กดันประตูห้องประชุมเปิดอย่างทุลักทุเล เอาไหล่กดสวิชต์ไฟแล้ววางเอกสารลงบนโต๊ะ ขวัญข้าวมองไปรอบๆห้องประชุมขนาดเล็กที่เคยใช้เป็นห้องสัมภาษณ์ตอนที่เขามาสมัครเป็นเลขา จะว่าไปเขาก็ไม่ได้มาห้องนี้อีกเลยตั้งแต่วันสัมภาษณ์ แอบคิดถึงเหมือนกันแฮะ





จริงสิ...ที่นี่เป็นที่ที่เขาเจอกับคุณจอมทัพเป็นครั้งแรกนี่นา





ร่างเล็กอมยิ้มกับความทรงจำในครั้งนั้น ภาพของร่างสูงที่หอบกุหลาบสีแดงช่อโตชนกับเขาหน้าห้องสัมภาษณ์นี้กลับเข้ามาในหัว ขวัญข้าวปิดไฟห้องแล้วเดินออกมา




“อ๊ะ!”




ร่างเล็กชนเข้ากับคนที่เดินผ่านมาอย่างไม่เบานัก ขวัญข้าวแทบหงายหลังลงไปกองกับพื้นหากไม่ได้มือใหญ่ที่ตวัดรวบเอวของเขาไว้อย่างทันท่วงที ขวัญข้าวผวาคว้าคอเสื้อของอีกฝ่ายไว้อย่างตกใจ




“เป็นอะไรรึเปล่า?”





เสียงทุ้มในระยะประชิดเอ่ยขึ้น ขวัญข้าวลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของคนรัก ใบหน้าของจอมทัพที่ใกล้จนริมฝีปากจะแนบไปกับริมฝีปากนุ่มทำให้ขวัญข้าวต้องรีบเบือนหน้าหนีไม่ให้โดน





“มะ..ไม่เป็นไรครับ”




ร่างเล็กตะกุกตะกักหน้าแดงก่ำ




“ค่อยยังชั่ว”




จอมทัพยิ้ม ยอมปล่อยให้ขวัญข้าวเป็นอิสระในที่สุด เมื่อกลับมายืนเองได้ ขวัญข้าวสังเกตเห็นว่าร่างสูงถือกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ไว้ที่มืออีกข้าง จอมทัพยิ้มเมื่อเห็นคนรักจ้องมองดอกไม้ในมือของตนด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้ เหมือนไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองจะเป็นคนที่ได้รับมันไป




“ฉันให้”




ชายหนุ่มยื่นกุหลาบช่อโตให้ร่างเล็กที่รับมาทั้งที่ยังทำตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ ขวัญข้าวก้มลงมองดอกไม้ในมือ ก่อนที่รอยยิ้มกว้างที่จอมทัพไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเองตั้งหน้าตั้งตารอจะได้เห็นทุกครั้งที่สั่งดอกไม้ให้มธุวันจะปรากฏขึ้นบนริมฝีปากรูปกระจับที่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าหวานกว่าที่เขาคิดเพียงใด





“เอ่อ...เนื่องในโอกาสอะไรเหรอครับ”




ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นถามอีกฝ่ายอย่างสงสัย รอยยิ้มหวานยังคงค้างอยู่บนใบหน้า





“ไม่จำเป็นต้องมีโอกาสหรอก” จอมทัพยิ้ม “ดอกไม้สวยๆก็ต้องคู่กับคนน่ารักๆอย่างขวัญอยู่แล้วล่ะ”





“…ขอบคุณครับ”





ขวัญข้าวซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำของตนไว้หลังดอกไม้ช่อโต ท่าทางน่าเอ็นดูนั้นยิ่งทำให้จอมทัพนึกอยากจะจับอีกฝ่ายมาฟัดให้หายอยาก




“ต่อไปนี้ฉันจะให้ดอกไม้ขวัญแค่คนเดียว ฉันจะให้ขวัญแค่คนเดียวตลอดไปเลย ฉันสัญญา”




แค่เห็นใบหน้าที่สว่างไสวของร่างเล็ก จอมทัพก็รู้สึกว่าค่าดอกไม้ที่เสียไปมันช่างคุ้มแสนคุ้มทุกบาททุกสตางค์
สงสัยเขาต้องลงทุนเปิดร้านดอกไม้ซักร้านแล้วล่ะ










“อ๊ะ…อ๊า...พะ...พี่นาย...”





เสียงหวานขาดห้วง มือเล็กขยุ้มกลุ่มผมสีดำสนิทที่ตัดสั้นเกรียนจนยากแก่การยึดเกาะไว้ พยายามดึงศีรษะของคนรักที่กำลังทำความรู้จักกับเม็ดทับทิมสีชมพูน่าทานของตัวเองผ่านเนื้อผ้าบางเบาของเสื้อทำงานสีขาวของตน สุดท้ายเขาก็แพ้ลูกอ้อน
ของอีก่ายแล้วแวะกลับมาคอนโดของจอมทัพก่อนกลับบ้านจนได้ ทันทีที่เข้ามาในห้อง ชายหนุ่มร่างสูงพุ่งเข้าจู่โจมคนรักแทบจะในทันที ขวัญข้าวที่ยังไม่ทันถอดแม้แต่เนคไทค์ร้องประท้วงเมื่อร่างของตนถูกผลักติดผนัง ก่อนที่เสียงหวานจะถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากนุ่มนิ่มถูกบดขยี้อย่างหิวกระหายด้วยริมฝีปากได้รูป ก่อนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาก็มาโผล่ในห้องนอนของร่างสูงเสียแล้ว





“พี่นาย...อ๊ะ...พอ..อ๊า...สะ...เสียว....”





ร่างสูงยังคงไม่ยอมผละจากแผ่นอกของเขาโดยง่าย ขวัญข้าวจิกเล็บข่วนลงบนแผ่นหลังกว้างที่ยังคงถูกป้องกันด้วยเสื้อทำงานที่เขาเป็นคนเลือกให้คนรักเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงขึ้น แต่ยิ่งขอร้อง จอมทัพยิ่งปลุกเร้า กระตุ้นยอดอกอ่อนไหวเสียจนขวัญข้าวไม่สารถคิดอะไรอย่างอื่นได้นอกจากสัมผัสของร่างสูง





"อ๊ะ...พอ...พอ...."




ร่างเล็กหอบหายใจ มือเรียวปัดป่ายไปโดนอุ้งมือของเจ้าหมีตัวโตในชุดสูทที่นั่งจ้องการกระทำของคนบนเตียงตาแป๋วตั้งแต่เริ่ม





"ขวัญ...ฉันรู้ว่านี่อาจจะฟังดูประหลาด..."





เสียงที่ดังลอดออกมาจากตุ๊กตาหมีตัวยักษ์ทำให้สติของขวัญข้าวกลับมาอย่างรวดเร็ว





"อะไรน่ะครับ?"




จอมทัพชะงัก ขณะที่เสียงของเจ้าตุ๊กตายังคงดังต่อ





"ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่รู้ว่าฉันคิดกับขวัญมากกว่าเพื่อนร่วมงานตั้งแต่ตอนไหน แต่รู้ตัวอีกที ฉันก็ละสายตาไปจากขวัญไม่ได้แล้ว"





ใบหน้าที่แดงระเรื่อจากกิจกรรมเมื่อครู่ยิ่งแดงก่ำขึ้นไปอีกจากคำพูดของคนรักที่ถูกอัดไว้ เขาสัมผัสได้ถึงความประหม่าจากน้ำเสียงของร่างสูง และนั่นยิ่งทำให้เขาอมยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู





"ฉันชอบขวัญนะ ชอบมากๆด้วย....แต่...แต่ถ้าขวัญไม่ได้รู้สึกเหมือนฉันก็ไม่เป็นไรนะ ฉันเข้าใจ คิดซะว่าไม่เคยได้ยินที่ฉันพูดก็แล้วกัน" เสียงทุ้มแผ่วลง "ฉันน่ะ...แค่มีขวัญอยู่ข้าวๆแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆก็มีความสุขมากแล้วล่ะ"




"นี่รึเปล่าครับ สาเหตุที่คุณทำหน้าเหมือนคนอกหักตอนที่เราไปงานวันเกิดน้องโชกัน"




ขวัญข้าวหันกลับมาหาคนที่ทำหน้าเจื่อนอยู่บนร่างของเขา




"ก็...ขวัญทำเหมือนไม่เคยได้ยินอะไรเลยนี่นา"




คนรักของเขาเอ่ยเสียงอ่อน





"ก็ผมไม่เคยได้ยินน่ะสิครับ"




ขวัญข้าวถอนหายใจ อะไรทำให้คุณจอมทัพคิดว่าเขาจะรู้ว่าเจ้าหมีนี่เป็นตุ๊กตาอันเสียงกันเล่า





"...."




ร่างสูงซุกหน้าลงกับไหล่ของเขาอย่างไม่มีคำตอบ ขวัญข้าวยิ้ม ยกมือขึ้นลูบศีรษะของคนรักอย่างอ่อนโยน





"แต่ถึงจะได้ยินตอนไหน คำตอบของผมก็ยังเหมือนเดิมนะครับ"





"คืนนี้นอนที่นี่ได้มั้ยขวัญ?"





ชายหนุ่มงึมงำเสียงออดอ้อน





"ได้ไงล่ะครับ? ผมต้องกลับไปดูแลพ่อกับแม่"





ขวัญข้าวให้เหตุผล ถึงแม้จอมทัพจะไม่อยากปล่อยอีกฝ่ายกลับไป แต่เขารู้ดีว่าขวัญข้าวรักและเป็นห่วงพ่อกับแม่ของตัวเองมากแค่ไหน และนั่นเป็นอีกคุณสมบัติหนึ่งที่ทำให้เขาหลงรักคนตรงหน้า






---------------

หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: missm2c ที่ 17-09-2017 13:19:06
อย่าปล่อยให้ค้างนานนนนน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 17-09-2017 13:27:58
หวานกันมากเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 17-09-2017 13:36:35
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 17-09-2017 14:30:36
มีความค้าง  :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 17-09-2017 15:05:24
อัดเสียงไว้ในตุ๊กตาหมี อะไรจะน่ารักขนาดนี้  :-[
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 17-09-2017 17:02:38
จอมทัพก็รอต่อไป 
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 17-09-2017 17:03:17
ความหวานในเรื่องนี้นั้นมันสูงไป เอื๊อกกกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 17-09-2017 18:13:58
 :ruready :ruready มดเต็มจอ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-09-2017 21:22:55
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 17-09-2017 23:13:10
พอรู้ใจตัวเองก็รุกหนักเลยนะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-09-2017 23:31:03
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 17-09-2017 23:58:32
ชอบ ติดตาม
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 18-09-2017 23:56:11
ตั้งแต่ตกลงเป็นแฟนกัน คุณพี่นายก็ถึงเนื้อถึงตัวตลอดๆ เลยนะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 19-09-2017 14:47:30
โดนกิน5555 จอมทัพอยากกินทุกวัน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 20-09-2017 09:04:05
จอมทัพจะรู้เมื่อไหร่ว่าคืนนั้นเป็นขวัญ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-09-2017 09:45:38
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 20-09-2017 16:34:14
คิดถึงคุณจอมทัพกับน้องขวัญแล้วววว ต้องการความหวานมาฮีลจิตใจเหลือเกินค่า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 21-09-2017 10:54:39
หวานเกินไปแล้ว  :-[
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 50% คห387 P13 [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 24-09-2017 10:13:12
"ข้าว มาช่วยแม่ทำน้ำปลาหวานมา ป่านนี้พ่อกับนายเก็บมะม่วงหมดตอนแล้วมั้งเนี่ย"




หญิงวัยกลางคนหัวเราะ หลังจากมาส่งคนรักจอมทัพที่เห็นบิดาของเขากำลังจะเดินไปเก็บมะม่วงหลังบ้านจึงรีบอาสาช่วยอย่างแข็งขัน นี้ก็หายกันไปนานพอสมควรแล้ว




"ครับแม่"




ขวัญข้าวเดินไปล้างมือเพื่อมาช่วยมารดาทำน้ำปลาหวานในครัว ร่างเล็กเปิดประตูตู้เย็นมองหาน้ำตาลปี๊บ แล้วหันกลับมาเจอหญิงที่ให้กำเนิดเข้ามายืนกอดอกอยู่ที่เคาท์เตอร์ครัว




"ข้าว แม่ถามเราจริงๆเถอะ ทำไมถึงไม่ย้ายไปอยู่กับเขาล่ะ?"




"ครับ?" ขวัญข้าวเอียงคออย่างไม่เข้าใจ




"ที่นั่นใกล้กว่าบ้านเรา เดินทางก็สะดวกกว่า แถมยังไม่ต้องให้นายเขาเหนื่อยขับรถรับส่งลูกไปมาด้วย เท่าที่ดูแม่ว่านายเขาก็อยากให้ลูกไปอยู่ด้วยนี่ ทำไมถึงไม่ไปอยู่กับเขาล่ะ?"




"ถ้าผมไปใครจะอยู่ดูแลแม่ล่ะครับ?"




ขวัญข้าวว่า พ่อกับแม่เขาก็เริ่มมีอายุแล้ว จะให้อยู่กันแค่สองคนเขาก็ไม่สบายใจ




อีกอย่าง เขาไม่เคยนอนนอกบ้านมากไปกว่าการเข้าค่ายหรือตอนที่ไปค้างห้องจอมทัพเลย




"ถ้าอย่างนั้นก็กลับมาเยี่ยมแม่ซักอาทิตย์ละครั้ง โทรมาหาแม่บ่อยๆก็พอแล้ว แม่กับพ่อดูแลตัวเองได้จ้ะ"หญิงวัยกลางคนลูบศีรษะของเขาอย่างเอ็นดู "ลองไปคิดดูแล้วกันนะ แม่เห็นสีหน้านายเขาดูเพลียมากเลย แม่ไม่อยากให้เกิดอะไรบนถนน"




ขวัญข้าวพยักหน้ารับ จังหวะเดียวกับที่จอมทัพและบิดาของเขากลับมาพร้อมมะม่วงหลายลูก




"ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อนนะครับคุณพ่อคุณแม่ เดี๋ยวดึกกว่านี้รถจะติด"




จอมทัพยกมือไหว้ทั้งบิดาและมารดาของเขา ก่อนจะยิ้มให้กับขวัญข้าว นั่นเป็นครั้งแรกที่ร่างเล็กเห็นรอยคล้ำใต้ตาของคน
รัก จะว่าไปช่วงที่เขาเจ็บมือร่างสูงก็แทบไม่ยอมให้เขาแตะงานเอกสารเลย คงจะเพลียสะสมมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว




"ฉันไปนะขวัญ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามารับไปกินข้าวเช้าที่ร้านโจ๊กที่ขวัญอยากกินข้าวๆบริษัท ดีมั้ย?"




"ครับ ขับรถดีๆนะครับ"




ขวัญข้าวเดินออกมาส่งคนรัก หลังจากได้ยินที่แม่พูด ขวัญข้าวก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างไรบอกไม่ถูก




ก่อนที่จอมทัพจะเปิดประตูเข้าไปในรถ ขวัญข้าวก็เขย่งเท้าขึ้นโน้มคออีกฝ่ายลงมาประทับจุมพิตที่ข้างแก้มของคนรัก




"ถึงแล้วโทรมาหาผมด้วยนะครับ"




"อื้อ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ไปนะ"




จอมทัพหอมแก้มเขาคืนฟอดใหญ่ ก่อนจะสตาร์ทรถ ขวัญข้าวยืนมองรถของอีกฝ่ายขับออกไปจนลับสายตาด้วยความกังวล ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านไป









"ข้าวๆ ตื่นเร็วลูก!"




เสียงของมารดาดังขึ้นพร้อมกับแรงเขย่าที่ทำให้ขวัญข้าวตื่นจากห้วงนิทรา



"มีอะไรครับแม่"




ขวัญข้าวถามเสียงสะลึมสะลือ เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา อีกห้านาทีจะถึงเวลาตื่นของเขา แต่วันนี้เป็นวันพระ คาดว่ามารดาน่าจะออกไปซื้อของมาใส่บาตรแล้วอยากให้เขาไปทำบุญเป็นเพื่อน




"แม่ไปตลาดมา แม่ค้าที่ตลาดบอกว่าเมื่อกี้มีรถชนหน้าหมู่บ้าน เป็นรถสปอร์ตสีดำแบบที่นายขับเลยลูก แม่ไม่สบายใจเลย
ข้าวโทรหานายหน่อยได้มั้ย?"





ขวัญข้าวตาสว่างแทบจะในทันทีที่ได้ยินดังนั้น ร่างเล็กรีบกดโทรออกหาเบอร์ของจอมทัพทันทีแต่ไม่มีใครรับสาย ขวัญข้าวลองโทรอีกสามสี่ครั้งรวมถึงโทรศัพท์ห้องแต่ยังคงไม่มีการตอบรับจากหมายเลขนั้น




"เขาไม่รับครับแม่" ขวัญข้าวหันมาหามารดาที่มีสีหน้าวิตกพอสมควร




"แม่ว่าไปดูที่โรงพยาบาลกันมั้ย แม่ได้ยินว่าคนขับทั้งสองคนโดนหามไปส่งโรงพยาบาลข้างบ้านเรา"




"ครับ"




ขวัญข้าวรีบแต่งตัวด้วยจิตใจว้าวุ่น ตลอดทางจากบ้านไปโรงพยาบาล ขวัญข้าวพยายามโทรหาจอมทัพบนรถแท็กซี่แต่ยัง
คงไม่มีใครรับสาย




"เป็นไงบ้างข้าว?"




มารดาของเขาถามเป็นระยะ ขวัญข้าวทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างเป็นกังวล ได้แต่ภาวนาขออย่าให้สิ่งที่เขากลัวเป็นจริงเลย







"ขอโทษนะครับ ผมเป็นคนรู้จักของคนที่ถูกรถชนก่อนหน้านี้ เป็นผู้ชายอายุสามสิบปีชื่อจอมทัพ..."



"บอกแล้วไงว่ายี่สิบเก้า ขวัญจะรีบให้ฉันแก่ไปไหนเนี่ย"





เมื่อมาถึงโรงพยาบาล ขวัญข้าวแทบจะตะกายปีนเคาท์เตอร์ไปคีย์ข้อมูลเพื่อหาว่าร่างสูงอยู่ที่ไหน แต่เสียงของคนรักที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้เขาและมารดาหันขวับไปเสียก่อน




"คุณจอมทัพ! เป็นอะไรมากมั้ยครับ? บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า?"




ขวัญข้าวรีบปรี่เข้าไปหาจอมทัพทันทีที่เห็นร่างสูงในสภาพที่ไม่มีบาดแผล แต่กระนั้นก็ยังสำรวจหมุนซ้ายหมุนขวาจนจอมทัพที่เริ่มเวียนหัวต้องจับอีกฝ่ายไว้




“ฉันไม่เป็นไรขวัญ ฉันโอเค”




“แต่…แม่บอกว่ารถชน...”




“คนขับเขาย้อนศรแล้วหลับในด้วยน่ะ ตอนนั้นฉันกำลังจะเลี้ยวเข้าหมู่บ้านเลยไม่ทันมอง แต่โชคดีที่เขาชนข้างรถค่อนไปด้านหลัง ฉันเลยไม่เป็นไร หัวกระแทกกับกระจกนิดหน่อย” ร่างสูงชี้หน้าผากที่บวมเป็นรอยช้ำเล็กน้อยของตน “คนที่หนักน่ะคืออีกคันต่างหาก รถไม่มีถุงลมนิรภัย เลยหน้ากระแทกพวกมาลัยเลือดอาบเลย ฉันแค่พาเขามาส่งโรงพยาบาลก็เลยมาลองเช็คให้เสร็จๆ แต่หมอบอกว่าไม่มีอะไร”




“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะจ้ะ ว่าแต่รถเป็นยังไงบ้าง”มารดาของขวัญข้าวถามขึ้้น




“ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ ผมมีประกัน”จอมทัพยิ้ม




“แล้วทำไมคุณถึงได้มาเช้านักล่ะครับ ปกติยังไม่ตื่นเลยไม่ใช่เหรอ?”




ขวัญข้าวถามคนรักเมื่อนึกขึ้นได้ จอมทัพเกาแก้มเขินๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอายๆ




“ฉันนอนไม่หลับ...ฉันคิดถึงขวัญ”





“….”





ขวัญข้าวหันไปมองมารดาที่ยิ้มเขินแทนลูกชาย ก่อนจะหันกลับมาหาคนรัก




“ถ้าอย่างนั้นไปนอนพักที่บ้านผมก่อนซักงีบนะครับ จะได้ไม่เพลีย วันนี้ไม่มีอะไรสำคัญ ไม่ต้องเข้าเช้ามากก็ได้ครับ”





---

สั้นมาก555555
จะรีบมาต่อเน้ :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 24-09-2017 10:17:32
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 24-09-2017 10:40:11
เกือบไปแล้ว ดีนะที่ไม่เป็นไร
ตัดสินใจได้แล้วมั้งข้าว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-09-2017 11:07:40
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 24-09-2017 11:11:46
คู่นี้ก็น่ารักเหมือนเดิม :-[
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 24-09-2017 11:22:25
ใจหายใจคว่ำาา
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 24-09-2017 11:28:37
 ถึงขนาดนี้แล้ว..ย้ายไปอยู่กะพี่นายเค้าเถอะน้องข้าวว   :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 24-09-2017 11:33:20
 :o8: ชอบคู่นี้ ขออีกสักสองหน้าหน่อยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 24-09-2017 11:45:51
วันนี้ก็เก็บข้าวของได้แล้วนะขวัญ ไปอยู่กับจอมทัพได้แล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 24-09-2017 12:30:24
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 24-09-2017 13:18:15
ขนาดแม่ยังห่วงลูกเขยขนาดนี้ ไม่อยากให้ลูกเขยเหนื่อย ขวัญก็ใจอ่อนยอมไปอยู่กับคุณจอมทัพเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 24-09-2017 13:59:16
ไปอยู่ด้วยกันเฉยๆ ไม่ดีหรอก สู่ขอ มีพิธีแต่งน่ารักๆ ให้น้องข้าวหน่อยก็ดีนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 24-09-2017 15:22:42
แม่ยายใส่พานยกให้ซะแล้ว ครึๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 24-09-2017 16:54:58
น่าร้ากกก  :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 24-09-2017 19:06:54
ใจหายหมด  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 24-09-2017 19:21:59
ดีที่คุณจอมทัพไม่เปนอะไรนะเนี่ยยยยยยย
คุณแม่เข้าใส่พาน เอ๊ย! แนะนำขนาดนี้แล้วนะข้าว
ต้องเชืรอฟังคุณแม่สิคะ ^///^
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 25-09-2017 22:13:35
โอ้ยยยยย พี่นายยย
ทำไมมม ต้องขนาดนี้ เขินโว้ยยย
ข้าว รีบเก็บข้าวเก็บของย้ายไปอยู๋กับพี่นายเถอะ
แม่ก้ให้แล้ว 5555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 26-09-2017 07:02:32
เกือบแล้วมั๊ยล่ะ  คุณแม่มองการไกลดีมากค่ะ ช่วยลูกตัดสินใจได้เร็วขึ้น   :katai1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 26-09-2017 13:33:55
เป็นเราก็ตัดสินใจยากเหมือนกันนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#17 100% คห406 P14 [24/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 27-09-2017 06:59:58
Rule#18 Be the prize in gambling.


สุดท้ายพวกเขาจึงกลับมาที่บ้านของขวัญข้าว จอมทัพทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มขนาดเล็กของคนรัก แล้วดึงเอาร่างนุ่มนิ่มของเจ้าของห้องลงมานอนทับบนตัวแล้วกอดไว้แน่น



“คุณจอมทัพ นอนคนเดียวจะสบายกว่ามั้ยครับ”




ขวัญข้าวถาม แต่ชายหนุ่มส่ายหน้าปฎิเสธ



“ไม่เอาอ่ะ ไม่มีขวัญแล้วฉันนอนไม่หลับ”




"อย่าพูดแบบนั้นสิครับ เอาอย่างนี้นะครับ ผมจับมือคุณไว้แบบนี้ ดีมั้ยครับ?"




ขวัญข้าวนั่งลงบนพื้นข้างเตียงแล้วยื่นมือให้อีกฝ่ายกุมไว้ จอมทัพฮึดฮัดเล็กน้อย แต่ก็ยอมแต่โดยดี ไม่นานนักร่างสูงก็ผล็อยหลับไป คิดว่าเมื่อคืนคงจะนอนไม่หลับอย่างที่ว่าไว้จริงๆ




"ข้าว...อุ๊ย..."




มารดาของเขาที่เดินขึ้นมาตามสะดุดกับภาพกุกกิ๊กของลูกชาย หญิงวัยกลางคนอมยิ้มให้กับลูกชายที่ยิ้มเจื่อนๆให้ ขวัญข้าวเป็นเด็กขี้อาย เธอจึงไม่อยากให้ลูกชายรู้สึกอึดอัด




"แม่ทำกับข้าวไว้แล้วนะจ๊ะ ถ้านายตื่นก็พากันลงไปกินซะล่ะ"




"ขอบคุณครับแม่"




ขวัญข้าวพยักหน้าอย่างซาบซึ้งใจเนื่องจากโดนคนรักจับมือไว้แน่นจนไม่สามารถไปไหนได้ ร่างเล็กเกยคางลงบนแจนของตัว นั่งมองใบหน้ายามหลับสนิทของคนรักที้เขาคุ้นเคย






"ขวัญ ฉันขอเสื้อขวัญตัวนึงได้มั้ย?"



จู่ๆคนที่ทานอาหารเช้าอยู่ก็พูดขึ้น ขวัญข้าวมีสีหน้าประหลาดใจกับคำขอพิลึกพิลั่นนั้น




"ทำไมเหรอครับ?"




"คือ...ฉันอยากมีกลิ่นของขวัญไว้นอนกอดตอนกลางคืนน่ะ"




คนถูกถามยิ้มเผล่อย่างเขินอาย ขวัญข้าวอึ้งไปเล็กน้อยอย่างไม่รู้จะตอบอะไร ก่อนจะพยักหน้าอายๆ ก้มลงทานอาหารเช้าต่ออย่างเงียบเชียบ หลังจากนั้นพวกเขาก็ออกไปทำงานตามปกติ แต่รอยบุบที่ข้างรถทำให้ขวัญข้าวอดคิดไม่ได้ว่าหากรถคันนั้นชนแรงมากกว่านี้จอมทัพจะเป็นอย่างไร




พวกเขามาถึงบริษัทก่อนเวลาทำให้ไม่มีคนเข้ามาทำงานมากนัก




"ขวัญ มานี่หน่อย ฉันมีอะไรให้ดู"




ยังไม่ทันจะได้ไปที่ห้องจอมทัพก็เรียกให้คนรักตามไปเสียแล้ว ขวัญข้าวเดินตามอีกฝ่ายไปด้วยสีหน้าสงสัย จนกระทั่งพวกเขามาถึงห้องเก็บเอกสารซึ่งเป็นห้องที่อัดแน่นไปด้วยเอกสารของบริษัทที่ไม่มีใครคิดจะหยิบไปดู เพราะตอนนี้งานทุกอย่าง
อยู่ในคอมพิวเตอร์หมดแล้ว




"คุณจอมทัพอยากได้เอกสารอะไรเหรอครับ?"




ขวัญข้าวถามอย่างงุนงง แทนคำตอบ จอมทัพดึงแขนเรียวให้ก้าวตามเข้าไปในห้องเก็บเอกสารที่จุคนได้เพียงสองคนแบบเบียดๆเท่านั้น ก่อนจะดึงประตูปิด




"คุณจอมทัพ ทำอะไรครับเนี่ย?"




ขวัญข้าวขยับตัวอย่างอึดอัด




"ก็หาที่ส่วนตัวให้เราเวลาทำงานไง"



ร่างสูงยิ้มอวดฟันขาวอย่างภาคภูมิใจ  ต้องยกให้ชายหนุ่มจริงๆเรื่องการสรรหาสถานที่แบบนี้ก่อนจะคิดเรื่องงาน




“แต่ ถ้าเกิดมีคนมาเอาเอกสาร....”




“ไม่มีหรอก เดี๋ยวนี้ใครเขาใช้เอกสารกระดาษกัน ถึงมีเขาก็ปริ๊นท์ใหม่จากไฟล์ในคอมอยู่ดีนั่นแหละ”




ร่างสูงให้เหตุผลหลังจากซักซ้อมมาอย่างดีเป็นเวลานาน ขวัญข้าวอยากจะถอนหายใจกับความคิดแต่ละอย่างของคนรัก




“ครับๆ ถ้าอย่างนั้นเราออกไปได้รึยังครับ”



“เดี๋ยวสิ...”น้ำเสียงงอแงกับมาทันตาราวกับเสกได้ จอมทัพโอบเอวร่างที่อยู่ใกล้เขาจากความคับแคบของพื้นที่อยู่แล้วเข้ามาใกล้  ชนิดที่อีกนิดนึงขวัญข้าวก็จะปีนขี่คอเขาได้แล้ว “ทดสอบห้องก่อนสิ”




 “…แค่นี้พอนะครับ”




ขวัญข้าวโน้มคออีกฝ่ายลงมาประทับริมฝีปาก ทว่าก่อนจะผละออกคนเจ้าเล่ห์ก็ใช้มือกดท้ายท้ายเขาไว้เสียนี่ พอขวัญข้าวจะเอ่ยประท้วงก็เสียรู้โดนลิ้นร้อนฉกเข้ามาอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กจึงตกอยู่ในสถานะสมยอมแต่ไม่เต็มใจไปโดยปริยาย
จูบของจอมทัพทำให้ขวัญข้าวเคลิ้มตามไม่ยากนัก ในที่สุดเลขาตัวน้อยของเขาก็หลับตาพริ้ม จูบตอบโดยไม่มีเสียงบ่นใดๆเล้ดลอดออกมาจากริมฝีปากคู่สวยนั้น




“หยิบสรุปงบประมาณไตรมาสที่แล้วให้ผมด้วย”




เสียงเย็นๆอันเป็นเอกลักษณ์ทำให้คนทั้งสองผละออกจากกันราวกับโดนไฟช็อต แต่นอกจากมธุวันจะไม่ละสายตาจากแท็บเลตในมือแล้ว ยังเอ่ยเตือนเพื่อนร่วมงานของตนด้วยน้ำเสียงไม่เปลี่ยนแปลง




“เนคไทค์เบี้ยว”





ขวัญข้าวก้มลงมองเครื่องแบบของตัวเองแล้วจัดให้เข้าที่เข้าทางเช่นเดียวกับเจ้านาย ก่อนจะรีบหยิบเอกสารส่งให้เลขารุ่นพี่ด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ




โดนโกรธแน่ๆ




“ขอบคุณ”




แต่สิ่งที่มธุวันพูดมีเพียงแค่นั้น ก่อนที่ร่างโปร่งจะหันหลังเดินกลับไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง




“เห็นมั้ยครับโดนคุณมธุวันเห็นเลย คุณมธุวันจะต้องโกรธผมแล้วแน่ๆ”




ขวัญข้าวเอ่ยอย่างเป็นกังวล คนที่เขาไม่อยากให้ให้เห็นที่สุดดันเป็นคนมาเจอพวกเขาเสียอย่างนั้น สิ่งที่เขาอยากจะเป็นมากที่สุดคือการเป็นสุดยอดเลขาที่เป็นมืออาชีพในทุกสถานการณ์อย่างคุณมธุวัน และทำให้คนที่เชื่อในตัวเขาถึงขั้นเลือกเขาจะผู้สมัครนับร้อยมาฝึกด้วยตัวเองภูมิใจว่าเลือกคนไม่ผิด





แต่ตอนนี้อีกฝ่ายคงจะคิดไปแล้วว่าเขาเป็นพวกแยกแยะเวลาทำงานกับเวลาส่วนตัวไม่เป็น




“อย่างห่วงเลยขวัญ ถ้าจะมีใครที่ไม่ต้องกลัวว่าคุณหมอกจะไม่ชอบในบริษัทนี้ก็น่าจะเป็นขวัญนี่แหละ”




จอมทัพยิ้มอย่างไม่สำนึก




“ทำไมล่ะครับ?” ขวัญข้าวถามอย่างไม่เข้าใจ




“ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นแหละว่าขวัญเป็นคนโปรดของคุณหมอกเขา”





ร่างสูงว่าอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร จูงมือคนรักออกมาจากห้องเอกสาร แต่ขวัญข้าวที่ได้ยินประโยคนั้นเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่างไปช่วงหนึ่ง ไม่รับรู้สภาพแวดล้อมใดๆทั้งสิ้น








“พี่สองครับ ผมถามอะไรหน่อยสิ”





ขวัญข้าวโพล่งขึ้นระหว่างมื้ออหาร วันนี้จอมทัพต้องไปประชุมนอกสถานที่ ทำให้เขาสามารถลงมาทานอาหารกลางวันกับพนักงานรุ่นพี่ได้เหมือนตัวเองเคยทำ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากชามก๋วยเตี๋ยวทั้งที่ยังมีเส้นบะหมี่คาอยู่ในปาก




“อะไออ๋อ?”





“คุณมธุวันเขามีคนโปรดด้วยเหรอครับ?”




สองกลืนบะหมี่ลงคอก่อนจะตอบคำถามด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง




“ก็ข้าวไง”




“ฮะ? ทำไมถึงมีแต่คนพูดแบบนั้นล่ะครับ”




ขวัญข้าวถามอย่างไม่เข้าใจ ไม่ว่าใครที่เขาลองถามก็มีแต่คนพูดอย่างนั้นกันทั้งนั้น




“ก็มันจริงนี่”รุ่นพี่ของเขาว่า “ข้าวลองคิดดูนะว่ามีซักกี่คนบริษัทที่คุณมธุวันไม่ดุจนร้องไห้เวลาทำงานพลาด”




“แต่….แต่คุณมธุวันก็ดุผมนะครับ”





ขวัญข้าวเถียงเสียงอ่อน ถึงแม้ว่ามธุวันจะเป็นคนดุอยู่แล้ว แต่เขาสัมผัสได้ว่าตลอดเวลาที่อีกฝ่ายสอนงานเขา เลขารุ่นพี่ไม่เคยอารมณ์เสียที่จะต้องสอนเรื่องเดิมให้เขาฟังหลายต่อหลายรอบ หรือช่วยแก้เอกสารที่เขาไม่เข้าใจ ขอแค่เขาถาม มธุวันจะตอบ แต่เขาคิดว่าอีกฝ่ายก็ทำแบบนั้นกับพนักงานทุกคน





“ข้าวไม่สังเกตเหรอว่าตอนที่ข้าวฝึกงานกับคุณมธุวัน จู่ๆพนักงานในบริษัทก็เอ็นดูข้าวซะงั้น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ข้าวก็อยู่ที่นี่มาตั้งนาน พวกนั้นน่ะก็แค่อยากให้คุณมธุวันเอ็นดูเหมือนกันแค่นั้นแหละ”




ขวัญข้าวนึกย้อนไปถึงช่วงที่พนักงานทุกคนทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม ซื้อขนมมาฝากและถามเขาเสมอว่าอยากได้อะไรมั้ย ทีแรกขวัญข้าวแค่คิดว่าทุกคนคงเริ่มคุ้นเคยกับเขามากขึ้นก็เท่านั้น




“แล้ว...ทำไมถึงเป็นผมล่ะครับ?”




ขวัญข้าวถามอย่างไม่เข้าใจ สองหัวเราะ ดึงแก้มป่องๆของคนที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองน่ากอดน่าฟัดแค่ไหนอย่างมันเขี้ยว




“ก็ดูตัวเองสิขวัญ หน้าตาแบบนี้ นิสัยแบบนี้ใครที่ไหนจะไม่เอ็นดู”




“อะแฮ่ม!”





เสียงกระแอมกระไอของคนที่เพิ่งบึ่งรถกลับมาจากการประชุมดังขึ้น ขวัญข้าวสะดุ้ง แต่คนที่บิดแก้มเขาไปมาอย่างสนุกสนานไม่ยอมปล่อย ทำเอาคนขี้หวงหน้าถมึงทึงขึ้นมาทันที




“ขวัญ! นอกใจฉันเหรอ?!”




“ไอ้ไออ้อ๊ะอ่อยอั๊บ!อ้วยอ้วยยย(ไม่ใช่ซะหน่อยครับ!ช่วยด้วยยย)”




ขวัญข้าวโวยวาย เจ็บแก้มก็เจ็บแต่คนรักที่งอนเขาผิดเวลาดันไม่ช่วยอะไรเขาสักนิด ส่วนพี่สองก็ดึงไปสิ ดึงจนแก้มเขายืดเป็นมาร์ชเมโล่วแล้ว




“ไม่เอาแล้ว! พี่สองใจร้าย”




ขวัญข้าวที่หนีจากกรงเล็บของมารร้ายได้รีบเข้าไปหลบหลังคนรัก กว่าที่สองจะทำให้เลขาตัวน้อยยอมกลับมานั่งกับเขาได้ต้องเอาขนมหวานมาล่อให้หายตื่น




หลังจากรู้เรื่องของเขากับจอมทัพ ความสัมพันธ์ของสองกับคนรักของขวัญข้าวก็ดีขึ้นตามลำดับจนถึงขั้นที่ทั้งสองเม้าท์เรื่องของขวัญข้าวต่อหน้าเขาแล้ว ถึงแม้จะดีใจที่คนทั้งคู่เข้ากันได้ดี แต่ขวัญข้าวก็อดรู้สึกว่าตัวเองกำลังโดนรุมรังแกไม่ได้




“ผมบอกแล้วว่าข้าวน่ะเป็นคนโปรดของคุณมธุวัน”สองยังคงไม่จบประเด็นนี้




“อ้าว นี่ขวัญไม่รู้เหรอ?”




จอมทัพหันไปหาร่างเล็กที่นั่งงับข้าวต้มมัดที่พี่สองซื้อมาง้อ ขวัญข้าวส่ายหัว เคี้ยวตุ้ยๆจนแก้มป่องพองกลมน่าหอมให้ช้ำในสายตาของร่างสูงยิ่งนัก




“จะรู้ได้ยังไงล่ะครับคุณจอมทัพ ขนาดเรื่องที่คุณมธุวันกับท่านประธานกิ๊กกั๊กกัน รายนี้ยังไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย”สองหัวเราะ




“เอ่อ...นั่นน่าจะเป็นเพราะสองคนนั้นเขาไม่ได้มีอะไรมากกว่าล่ะมั้งครับ”



จอมทัพขมวดคิ้ว เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเรื่องนั้นเป็นข่าวลือ ถึงแม้ความใกล้ชิดของสองคนนั้นมักจะทำให้เขารู้สึกตงิดใจก็ตาม





“พนันกันมั้ยล่ะครับ?”




สองยิ้มท้าทาย ซึ่งจอมทัพไม่ใช่คนที่จะโดนท้าแล้วจะถอยง่ายๆ




“ถ้าผมชนะผมจะได้อะไร?”




ชายหนุ่มเลิกคิ้ว สองนิ่งคิด ก่อนที่รอยยิ้มชั่วร้ายจะค่อยๆปรากฎขึ้นบนริมฝีปาก




“ผมมีวีดีโอที่ข้าวหัดอ่านนิทานภาษาอังกฤษให้ลูกผมฟัง....” สองหัวเราะหึๆ “...ใส่ที่คาดผมหูกระต่ายสีชมพูด้วย”




ขวัญข้าวสามารถเห็นได้จากดวงตาของร่างสูงว่าสมองของอีกฝ่ายโดนชัตดาวน์ไปตั้งแต่คำว่าหูกระต่ายแล้ว




“ตกลง!”




“แต่ถ้าผมชนะ คุณห้ามแตะต้องข้าวหนึ่งวัน”




สิ่งที่ควรจะเป็นเรื่องง่ายๆสำหรับคนปกติกลับทำให้จอมทัพสะอึก สีหน้าลังเลของร่างสูงยิ่งทำให้สองได้ใจ




“แต่ถ้าคุณไม่กล้า....”




“ใครบอกว่าผมไม่กล้า”จอมทัพไม่ยอมโดนลูบคมง่ายๆ จ้องตอบอีกฝ่ายอย่างขึงขัง




“แล้ว...เราจะรู้ได้ยังไงครับว่าใครชนะ”




ขวัญข้าวถามขึ้นอย่างสงสัย แทนคำตอบ ดวงตาสองคู่หันกลับมามองเขาพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้ร่างเล็กเสียวสันหลังวาบ









"ขวัญ ไปสิ"



"เอ๊ะ ทำไมต้องเป็นผมล่ะครับ"




ขวัญข้าวโอดครวญ แต่คนรักและเพื่อนร่วมงานทั้งหลายที่บังเอิญได้ยินเรื่องการพนันของคนทั้งคู่กลับไม่สนใจ ผลักเลขาตัวน้อยเบาๆให้เซออกไปจากซอกหลืบที่พวกเขาแอบดูอยู่




“อ๊ะ"




ราวกับรู้คิว ร่างเล็กเซเข้ามาในวงแขนของเลขาที่มีรายได้สูงที่สุดในบริษัทอย่างพอดิบพอดี




“ระวังหน่อยสิ"




เสียงเย็นดุ ยังไม่ทันจะได้ทรงตัวดีมธุวันก็ปล่อยเขาให้ยืนเองเสียแล้ว



"ขะ..ขอโทษครับคุณมธุวัน อ๊ะ..ดะ...เดี๋ยวก่อนครับ!”



ขวัญข้าวรีบเรียกคนที่กำลังจะเดินต่อไว้ ร่างโปร่งยอมหยุดเดินตามคำขอแต่ไม่ได้หันกลับมา แต่นั่นก็ถือว่าเป็นความเมตตามากกว่าที่คนอื่นในบริษัทได้รับแล้ว





ก็ขวัญข้าว...เป็นคนโปรดของมธุวันนี่นะ




“คะ...คือ...."




“ผมไม่มีเวลาทั้งวัน”




มธุวันเอ่ยอย่างเริ่มหมดความอดทน ทั้งจอมทัพ สอง และพนักงานคนอื่นๆลอบกลืนน้ำลายอย่างหวาดกลัวว่างูจงอางที่กำลังจะกัดหัวหนูแฮมสเตอร์ตัวน้อยแล้วสะบัดไปมาจนเลือดสาด




“คุณมธุวันกับท่านประธานเป็นอะไรกันเหรอครับ?"



ขวัญข้าวกลั้นใจถามออกไป เพราะเรื่องบ้าๆอย่างการโต้เถียงกันเป็นเด็กๆของคุณจอมทัพกับพี่สองทำให้เขาต้องมาตกที่นั่งลำบากแบบนี้




"ผมว่ายังไงก็กินกันอยู่ชัวร์" สองเอ่ยอย่างมั่นใจ





“เหอะ อย่างคุณหมอกน่ะอาเชษฐ์เอาไม่อยู่หรอก”จอมทัพก็มั่นใจไม่แพ้กัน





มธุวันหันกลับมาอย่างช้าๆ ขวัญข้าวนึกถึงฉากสยองขวัญในหนังที่ตัวเอกซึ่งไม่รู้เวลาที่ควรจะหนียืนประจันหน้ากับฆาตกรถือเลื่อยไฟฟ้ารอเวลาตายขึ้นมา




ฮือ คุณจอมทัพไม่รักผมแล้วใช่มั้ยครับถึงได้ส่งผมมาตายแบบนี้




"เรื่องบนเตียงของผม มันไปหนักส่วนไหนของคุณ”




เสียงเย็นเยียบเอ่ยลอดไรฟัน พร้อมกับรังสีสังหารที่แผ่กระจายจนคนที่แอบมองอยู่ขนลุกเกรียว ไม่ต้องพูดถึงขวัญข้าวที่ดูใกล้จะเป็นลมเมื่อเห็นคนมธุวันสาวเท้าเข้ามาใกล้ ร่างเล็กถอยกรูดชิดกำแพงอย่างหวาดกลัว แต่กลับนึกขึ้นได้เมื่อมธุวันตบมือลงบนกำแพงข้างศีรษะของเขา ว่านั่นทำให้เขาหมดทางหนีทีไล่ไปโดยปริยาย ร่างโปร่งโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตาสีเทาฟ้ามีแววสนุกสนานอยู่ในที





“แต่จะให้บอกก็ได้นะ..."





“จะ..จริงเหรอครับ..."




ขวัญข้าวเอ่ยเสียงแหลมเล็ก แทบจะสิงเข้าไปในเนื้อปูนเมื่อรู้สึกลมหายใจอุ่นๆที่รินรดต้นคอ ริมฝีปากเรียวแสยะยิ้ม ก่อนที่นิ้วหัวแม่มือจะแตะลงบนริมฝีปากรูปประจับของเลขารุ่นน้องแล้วนวดคลึงเบาๆให้เผยออ้าเล็กน้อย





“แต่มีข้อแลกเปลี่ยน...."






คุณจอมทัพช่วยด๊วยยยยยยย





"พอ!!!แยกๆๆๆๆๆ"
จอมทัพที่ทนดูคนรักของตัวเองโดนปีศาจน้ำแข็งปู้ยี่ปู้ยำไม่ไหวกระโดดเข้ามาแยกทั้งสองคนอย่างทันท่วงที ร่างสูงกอดคนรักไว้แน่นอย่างหวงแหนแถมยังส่งสายตาอาฆาตให้กับคนที่เขาเคยแอบชอบ





“หึ...."




มธุวันกระตุกยิ้มมุมปาก หมุนตัวเดินจากไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะหยุดอีกครั้งเมื่อเดินผ่านจุดที่สองกับพนักงานคนอื่นกำลังซ่อนตัวอยู่





"ถ้ายังไม่อยากรู้ว่าผมมีอิทธิพลกับการจ้างงานของพวกคุณมากแค่ไหน ผมแนะนำให้พวกคุณกลับไปทำงาน”





เหล่าพนักงานที่อยากรู้อยากเห็นเมื่อครู่สลายตัวอย่างรวดเร็ว ด้วยหวาดกลัวเกินกว่าจะรู้ถึงพลังอำนาจที่แท้จริงของปีศาจตนนี้





และแล้วตำนานของปีศาจน้ำแข็ง ก็ถูกเล่าขานกันปากต่อปากอีกเรื่องหนึ่ง เพิ่มความน่าสะพรึงกลัวให้กับมธุวัน อย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน

------------------


โธ่วหนูขวัญ
อยูกับใครก็โดนงาบเนอะลูกเนอะ :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 27-09-2017 08:33:18

ชอบมธุวัน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-09-2017 09:09:06
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nuja ที่ 27-09-2017 09:10:41
ชอบคุณหมอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  มากค่ะ  ขอสมัครเป็น FC นะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 27-09-2017 09:15:02
 o18 o18  อิมเมจย้องข้าวนี่น่าจะเหมือนหนูแฮมเตอร์ตัวเล็กๆ ขี้ตื่น ตูม
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 27-09-2017 09:54:38
หมอกน่ากลัวมากจริงๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 27-09-2017 10:37:41
อยากเห็นความเบี้ยนเสียดายยยยไม่น่ารีบแยกเลย :ling1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 27-09-2017 11:39:23
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 27-09-2017 16:02:01
อะๆๆๆ เลสเบี้ยนก็มา จอมทัพรีบมาแยกทำไมเนี่ยะ555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tuffina ที่ 27-09-2017 16:29:36
โอ้ยฮาาาาาา งานเบี้ยนก็มา ส่งน้องขวัญไปทำไรแปลกๆก็เข้าปากหมอกสิคะ แซ่บอยู่แล้วด้วย5555555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 27-09-2017 17:06:51
ขงัญน่าสงสารรรรรร
ส่วนคุณจอมทัพคือแบบสำออยมาก ขอเสื้อมานอนกอดเพราะกลัวนอนไม่หลับงี้ แหมมมมมมม
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-09-2017 17:10:44
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 27-09-2017 18:02:31
ชอบบุคลิกของหมอกมากเลย ชอบทั้งในเรื่องนี้และเรื่องนู่นมากเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 27-09-2017 18:21:51
โอ้ยยยย...หนูขวัญคนโปรดของคุณหมอกน่ารักจริง
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 27-09-2017 20:02:41
หนูแฮมกับขวัญข้าว มันใช่นะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mingyue26 ที่ 27-09-2017 21:01:34
(http://pm1.narvii.com/6343/dd72b500b8ece89555fea259b4b5e55a1e45010d_hq.jpg)

อ่านตอนนี้แล้ว นึกถึงมังงะเรื่องนี้เลยยยยยย  มาดคุณหมอกในเรื่องนี้ คือภาพขึ้นมาเลยอะ ดูเจ้าเล่ห์ เย็นชา ขี้แกล้ง แต่พออ่านเรื่องของเมฆหมอกแล้ว คุณหมอกกลายเป็นเด็กน้อยเลยอ่า เปลี่ยนพระเอกได้มั้ยค่ะ

#จิ้นขวัญหมอกซะแล้ว ๕๕๕๕๕
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 27-09-2017 21:14:26
ขวัญเอ้ยยย ขวัญมานะ 555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 27-09-2017 22:08:14
 โถ่ๆ น่าสงสารน้องขวัญ  :mew5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 27-09-2017 22:11:24
ขวัญข้าว - ขวัญใจของใครๆ  น่าเอ็นดู๊  o18
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 28-09-2017 07:48:18
ชอบหมอก ดูเป็นคนหลายมิติมากกกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 28-09-2017 22:38:09
หมอกโหดได้ใจ ปีศาจน้ำแข็ง o18
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 28-09-2017 23:44:23
อ่านตอนนี้ไม่รู้ จะร้องไห้ให้น้องข้าวดี หรือ หัวเราะดี  :เฮ้อ:
หมอกก็ทำให้ไอปีศาจ ได้กระจายดีจริง ๆ  o13
เป็นกำลังใจให้นะครับ  :L2: + กับคู่หลักไปแล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#18 100% คห425 P15 [27/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 29-09-2017 07:07:26
Rule #19 Keep the promise.



แต่สัญญาต้องเป็นสัญญา




“ขวัญ....”




“ไม่ต้องเลยครับ ไปเล่นอะไรแผลงๆเองช่วยไม่ได้”




ขวัญข้าวตอบอย่างไม่สนใจ เดินดุ่มๆเข้าไปในบ้านของตัวเองโดยมีคนรักตามมาง้อไม่ห่าง มีอย่างที่ไหนเอาเขามาเป็นของพนันโดยไม่ถามความสมัครใจของเขาสักคำ แถมยังโยนเขาออกไปให้คุณมธุวันเขมือบอีก เกิดเขาโดนงาบกลืนลงท้องในคำเดียวอีกฝ่ายจะทำอะไรทัน





“โธ่ขวัญ ก็ฉันอยากเห็นขวัญในหูกระต่ายนี่นา...”




“ไม่ต้องมาแตะผมเลยครับ ไม่อย่างนั้นผมจะฟ้องพี่สองว่าคุณจอมทัพผิดกติกา”




เลขาตัวน้อยขู่ ฝ่ายที่ชนะบอกว่าหากจับได้ว่าจอมทัพโกง ชายหนุ่มจะถูกห้ามไม่ให้แตะต้องขวัญข้าวเพิ่มอีกวันไปเรื่อยๆ ขวัญข้าวก้อยากจะสงสารอยู่หรอกนะถ้าหากเขาไม่งอนคนตรงหน้าอยู่




“เอ้าๆ เป็นอะไรกันจ๊ะเด็กๆ เสียงดังเชียว”




มารดาของขวัญข้าวทักเมื่อได้ยินเสียงของลูกชายและคนรัก จอมทัพทำคอตกอย่างน่าสงสาร แต่ครั้งนี้ขวัญข้าวไม่ยอมหันกลับไปมอง ด้วยรู้ว่าหากเผลอแค่นิดเดียวตัวเองจะใจอ่อนเข้าไปโอ๋อีกฝ่ายทันทีแน่นอน




“ให้มีอะไรหรอกครับแม่” ร่างเล็กตอบ ก่อนจะพูดกับคนรักโดยไม่หันกลับไปมอง “ของที่คุณจอมทัพของไว้เมื่อเช้า....ผมจะไปเอาให้นะครับ”




ร่างสูงหูผึ่งขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายยังคงยอมให้เขาเอาเสื้อของตัวเองไปนอนกอดอย่างที่ขอ ชายหนุ่มนั่งลงบนโซฟารอขวัญข้าวอย่างเรียบร้อย เงยหน้ามองบันไดที่คนรักยอมขึ้นไปไม่วางตาเหมือนสุนัขนั่งรอเจ้านายไม่มีผิด มารดาของขวัญข้าวยิ้มขำ ส่ายหัวกับภาพตรงหน้า เธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงเคยกังวลว่าลูกชายจะโดนจอมทัพทำร้ายจิตใจ ในเมื่อเห็นได้ชัดว่าร่างสูงต่างหากที่เป็นฝ่ายผูกหัวใจไว้กับลูกชายของเธออย่างแน่นหนา





“แม่ครับ ผมยืมกระเป๋าเดินทางก่อนนะครับ”




เสียงของร่างเล็กดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะหอบกระเป๋าเดินทางใบโตเดินลงมาจากชั้นสอง จอมทัพรีบลุกไปช่วยคนรักยกของลงมาด้วยกลัวว่าน้ำหนักของกระเป๋าเดินทางใบนั้นจะดึงเอาขวัญข้าวลงมาด้วย




“โห ขวัญ หอบอะไรลงมาเยอะแยะเนี่ย”




จอมทัพขมวดคิ้ว ทำอย่างกับจะย้ายบ้านงั้นแหละ




“ก็…คุณขอมทัพบอกเองนี่ครับว่านอนไม่หลับถ้าไม่มีผม”ร่างเล็กก้มหน้างุด พยายามซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำไว้ไม่ให้อีกฝ่ายเห็น “แล้วผมก็ไม่อยากให้คุณไปๆมาๆระหว่างบ้านผมกับคอนโดตอนดึกดื่นกับเช้ามืดแบบนี้ มันอันตราย”




“ให้ตายเถอะ ฉันอยากกอดขวัญที่สุดในโลกเลยตอนนี้”




ร่างสูงโอดครวญ แต่เขาไม่อยากโดนลงโทษให้ห่างจากขวัญข้าวอีกวัน ร่างสูงจึงได้แต่เกาะกระเป๋าไว้แน่นประหนึ่งงว่าหากอีกฝ่ายเปลี่ยนใจ ร่างสูงจะเก็บกระเป๋าใบนี้ไว้เป็นตัวประกันให้ขวัญข้าวมาอยู่กับเขา




“อันนั้นคุณทำตัวเองนี่ครับ”





ขวัญข้าวเอ่ยอย่างจนปัญญาจะช่วย ถึงแม้ลึกๆจะรู้สึกดีที่ได้แกล้งอีกฝ่ายบ้างก็ตาม




“ถ้าอย่างนั้นก็รีบกลับกันเถอะจ้ะ เดี๋ยวดึกๆรถจะติดอีก”




หญิงวัยกลางคนที่ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มกว้างจนแก้มปริเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี ชายหนุ่มทั้งสองพยักหน้า ก่อนที่จอมทัพจะลากกระเป่าพาคนรักกลับไปที่ห้องของตัวเองที่กำลังจะกลายเป็นห้องของพวกเขาสองคนในไม่ช้า












“แค่กอดขวัญก็ไม่ได้เหรอ...”




“ไม่ได้ครับ ทีหลังจะได้รู้ว่าไม่ควรเล่นอะไรแบบนี้”





ขวัญข้าวเป็นคนขี้ใจอ่อน เขารู้นิสัยของตัวเองดี แต่ครั้งนี้เขาจำเป็นต้องใช้ไม้แข็งเพื่อให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่ทำอะไรแบบนี้อีก จอมทัพครางหงิงอย่างน่าสงสาร ขวัญข้าวหยิบเจ้าตุ๊กตาหมียักษ์มาแล้วยื่นให้อีกฝ่าย




“กอดพี่หมีไปก่อนนะครับ”




“ฉันอยากกอดขวัญนี่นา...คืนแรกที่ขวัญย้ายมาห้องฉันแท้ๆ”




ร่างสูงงอแง แต่ก็รับตุ๊กตาหมีที่มีกลิ่นหอมของคนรักติดอยู่จางๆมากอดย่างไม่มีทางเลือก เอาเถอะ มีให้กอดก็ดีกว่าไม่มี
ขวัญข้าวอมยิ้มมองร่างสูงที่นอนขดตัวเป็นก้อนกลมกอดตุ๊กตามีตัวยักษ์ราวกับเด้กห้าขวบ ร่างเล็กขยับเข้าไปใกล้คนรักแล้วก้มลงมอบจุมพิตเบาๆที่ข้างแก้มคนที่ดูเหมือนพลังชีวิตโดนสูบจนเหือดหาย จอมทัพเด้งตัวฟื้นคืนชีพกลับมาเร็วกว่าตุ๊กตาล้มลุกที่โดนผลัก ดวงตาสีรัติกาลเป็นประกายวาววับกับสัมผัสของคนรัก




“พี่สองบอกว่าห้ามคุณจอมทัพแตะต้องผม....”ขวัญข้าวยิ้ม “ไม่ได้บอกว่าห้ามผมแตะต้องคุณนี่ครับ”




สีหน้าของจอมทัพสดใสขึ้ินมาทันตากับคำพูดดังกล่าว ขวัญข้าวอมยิ้ม ก่อนขยับจากข้างแก้มมาแตะริมฝีปากลงบนมุมาปากของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบาราวแมลงปอแตะผิวน้ำ แต่กลับส่งคลื่นทำลายล้างไปยังทุกอณูของร่างกาย




“ฉันรักขวัญนะ ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว”




จอมทัพเอ่ยอย่างสำนึกผิด ขวัญข้าวได้แต่ทอดถอนใจกับความขี้ใจอ่อนของตัวเอง แล้วโอบรอบคอของร่างสูงพร้อมรอยยิ้ม




“รู้ตัวก็ดีแล้วครับ”




ขวัญข้าวหลับลงดื่มด่ำกับรสจูบของอีกฝ่าย แต่ยังคงสังเกตว่าตลอดเวลาจอมทัพกอดเจ้าหมีไว้แน่น ไม่ยอมแตะต้องเขาสักนิด และนั่นทำให้ขวัญข้าวรู้สึก...อย่าแกล้งอีกฝ่ายขึ้นมา




“อือ…ขวัญ...”




จอมทัพร้องเบาๆอย่างประหลาดใจเมื่ออีกฝ่ายผละจากริมฝีปากของเขา ริมฝีปากนุ่มหยุ่นประทับเบาๆไล่สำรวจลงมาตามลำคอของชายหนุ่มอย่างใคร่รู้ ถึงแม้จะไม่ได้มีเทคนิคอะไรที่ควรทำให้คนเจนสนามอย่างจอมทัพประทับใจ แต่แค่ความจริงที่ว่าคนที่กำลังทำคือขวัญข้าวก็ทำให้จอมทัพแทบละลาย




“ขวัญ...พอก่อน....”




มือเล็กค่อยๆปลดกระดุมชุดทำงานของอีกฝ่ายทีละเม็ดอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากสีสดประทับจุมพิตตามลงมาบนแผงอกแกร่งสีแทนสม่ำเสมอลงมาตามแนวกระดุมจนถึงบริเวณหน้าท้องแกร่ง เงยหน้าขึ้นยิ้มให้คนรักที่ขยำเจ้าหมีแน่นเสียจนเขากลัวว่านุ่นที่ยัดไว้จะหลุดติดมือมาด้วย




“ไหวมั้ยครับคุณจอ...อ๊ะ!”




ร่างเล็กร้องเมื่อถูกอีกฝ่ายผลักให้ลงไปนอนแผ่อยู่บนเตียง ก่อนจอมทัพจะเข้าจู่โจมซอกคอขาวที่ล่อจาล่อใจเขามาตลอดทั้งวัน




“คะ..คุณจอมทัพ อะ...ที่พนันไว้ล่ะครับ...”





ขวัญข้าวรีบร้องเตือนเมื่อเห็นเสื้อของตัวเองลอยหวือไปตกอยู่มุมใดมุมหนึ่งของห้องอย่างรวดเร็ว




“ดูนาฬิกาสิ”




ขวัญข้าวก็รีบหันขวับไปยังนาฬิกาที่บ่งบอกเวลาเที่ยงคืนหนึ่งนาที




“….”




“หึๆๆ”




ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง...





ขวัญข้าวสามารถบอกได้จากเสียงหัวเราะของคนรัก ว่าวันนี้คือวันที่เขาจะถูกร่างสูงกินอย่างมีสติเป็นครั้งแรกเสียที
ร่างเล็กไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกตื่นเต้น หวาดกลัว หรือเป็นกังวลกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นดี












แต่ปรากฎว่าเขาไม่มีอะไรต้องห่วง เพราะไม่อะไรเกิดขึ้นนอกจากจูบที่ทำให้ปากเขาบวมชาจนไม่รู้สึกและร่องรอยรักที่ชายหนุ่มทิ้งไว้ในทุกจุดที่สามารถทำได้ ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่แตะต้องกางเกงของเขาเลยแม้กระทั่งตอนที่กอดเขาหลับไป
ขวัญข้าวมองตัวเองในกระจกของห้องน้ำชายในบริษัทอย่างไม่เข้าใจ คุณจอมทัพทำทุกอย่างมากเกินกว่าที่ร่างเล็กจะเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่อยากทำอะไรมากเกินกว่านั้น แต่ทุกครั้งที่จอมทัพบอกว่าขวัญข้าวยังไม่พร้อม ร่างเล็กก็อดสงสัยไม่ได้ว่ามีอะไรในตัวเขาที่ทำให้อีกฝ่ายคิดว่าเขวยังไม่พร้อมรึเปล่า




ทั้งที่เคยทำไปแล้วครั้งนึงแท้ๆ





จนถึงตอนนี้ขวัญข้าวก็ยังไม่กล้าบอกอีกฝ่ายว่าเขาเคยฉวยโอกาสกับจอมทัพในคืนที่อีกฝ่ายเมาจนจำอะไรไม่ได้




“จะให้บอกยังไงล่ะ...”




ร่างเล็กพึมพำ ดึงกระดาษเช็ดมือมาซับมือให้แห้งแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาตัดสินใจว่าจะปล่อยให้เรื่องนั้นเป็นความลับเล็กๆของเขาต่อไป แต่เขาไม่รู้ว่าจะบอกอีกฝ่ายอย่างไรให้จอมทัพสบายใจที่จะทำ‘อะไรๆ’มากกว่าจูบเขาอย่างโหยหาแล้วปล่อยให้ค้างเติ่งอยู่กลางอากาศทุกรอบไป




แต่...เขาไม่รู้ว่าควรจะไปปรึกษาใครกับเรื่องแบบนี้





ใครที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา คนที่เขาสบายใจที่จะคุยด้วย แต่ไม่สนิทพอที่จะเอาเรื่องนี้มาล้อเขาทีหลัง











“ผมดีใจนะครับที่คุณขวัญคิดถึงผม”





แดนดินยิ้มให้ร่างเล็กที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ ขวัญข้าวยิ้มเจื่อนอย่างประหม่า เหลือบมองแขกไม่ได้รับเชิญอีกท่านที่นั่งดูดชานมเย็นด้วยท่วงท่าสง่างามน่าเกรงขาม




“เอ่อ...ไม่คิดเลยนะครับว่าคุณมธุวันจะมาด้วย...”




“ผมคิดว่าพี่หมอกเขาน่าจะช่วยได้มากกว่าผมน่ะครับ” แดมดินอธิบาย ถองสีข้างพี่ชายบุญธรรมเบาๆอย่างเย้าแหย่ “พี่หมอกอ้อนแฟนเก่งจะตาย”




ฮึ?




ขวัญข้าวไม่มั่นใจว่าตัวเองฟังอะไรผิดไปหรือไม่




“คือ…แล้วผมต้องทำยังไงเหรอครับ?”




ขวัญข้าวถามอย่างเป็นทุกข์ใจ แดนดินหันไปหาพี่ชายอย่างสงสัยเช่นกันว่าอีกฝ่ายจะตอบว่าอย่างไร




“พี่อยากกินชีสเค้ก”




แทนที่จะตอบคำถาม มธุวันกลับหันไปพูดกับน้องชาย




“ไม่ได้นะครับ สัญญาแล้วไงว่าถ้ากินน้ำหวานแล้วพี่หมอกจะไม่กินขนม”




คนที่พยายามดัดนิสัยชอบกินของหวานให้พี่ชายเตือนอย่างเป็นห่วง




“….”




ชายหนุ่มยกแก้วชานมขึ้นดูด ประกาศชัดในท่าทางว่าจะไม่ยอมตอบหากไม่ได้กิน




“…แค่ครึ่งชิ้นพอนะครับ”




แดนดินยอมแพ้ก่อนจะยกมือเรียกพนักงานมาสั่งเพิ่ม มธุวันยิ้มอย่างผู้ชนะ วางแก้วน้ำหวานของตนลงแล้วตอบคำถามของขวัญข้าวในที่สุด





“ที่เขาไม่ทำอะไร เพราะเขากลัวที่จะเข้าหาคุณ”




“เอ๊ะ?”ขวัญข้าวเอียงคออย่างไม่เข้าใจ




“อย่างคุณน่ะดูเหมือนแค่โดนแมวตะปบก็ตายแล้ว” ร่างโปร่งไหวไหล่ “ไม่แปลกหรอกที่คนตัวใหญ่แบบนั้นจะกลัวคุณตายคามือ”





“คะ…คนนะครับไม่ใช่หนูตะเภา”




ร่างเล็กร้องจี๊ดๆประท้วง ซึ่งไม่ได้ช่วยให้ตัวเองดูน่าเชื่อถือสักนิด




“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงให้เขาเห็นสิ ว่าคุณรับได้ แล้วก็ต้องการเขาเหมือนที่เขาต้องการคุณ”




ร่างโปร่งตอบเหมือนแค่แนะนำยี่ห้อน้ำยาปรับผ้านุ่มให้เพื่อนร่วมงาน ส่วนขวัญข้าวนั้นดูจะเครียดยิ่งกว่าเดิมเสียอีก




“แล้วผมต้องทำยังไงเหรอครับ?”




มธุวันกระดิกนิ้วเรียกให้คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามโน้มตัวเงี่ยหูให้อีกฝ่ายกระซิบกระซาบใส่ แดนดินขมวดคิ้ว เขาไม่ได้ยินอะไรที่พี่ชายพูด แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่ามันไม่น่าจะใช่เรื่องดีแน่นอน




“มะ…ไม่ไหวหรอกครับแบบนั้น....”




ร่างเล็กส่ายหน้าพรืด ใบหน้าขาวซีดเป็นไก่ต้มหลังจากได้ยินแผนของอีกฝ่าย




“ถ้าขอให้ผมช่วยแล้วไม่ฟังคำแนะนำของผม จะเรียกผมมาให้เสียเวลาทำไม”




มธุวันถามเสียงดุ ยิ่งทำให้ขวัญข้าวหงอเข้าไปใหญ่




“คะ…ครับ ผมจะลองคิดดู ขอตัวนะครับ”




ลับหลังร่างเล็ก แดนดินหันกลับมาหาพี่ชายด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ




“พี่หมอกตั้งใจจะช่วยคุณขวัญเขาจริงๆรึเปล่าครับเนี่ย?”




“หึ…ดินนี่น่ารักจังนะที่ยังคิดว่าพี่เป็นคนดีชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่”






มธุวันเท้าคางมองน้องชายยิ้มๆ มืออีกข้างขยี้ผมอีกฝ่ายอย่างมันเขี้ยว ส่วนแดนดินที่เพิ่งรู้ตัวว่าส่งหนูตะเภาเข้าปากเสือไปเรียบร้อยแล้วก็ได้แต่ขออโหสิกับขวัญข้าวเงียบๆในใจ

-----------------

แดนดินก็ยังคงเป็นพี่ชายเป็นพี่หมอกที่แสนดีไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน :hao5:
โชคดีนะหนูขวัญ :hao6:


หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: คุณจัตวา ที่ 29-09-2017 07:38:15
โอโฮ่     คุณหมอกนี้ตั้งใจส่งขวัญเป็นเครื่องบรรณาการชัดๆเลย  :hao6:   ลาภปากจอมทัพละ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 29-09-2017 19:58:14
ขวัญข้าวเอ้ย ไหวไหมลูก555 อย่าลืมทำตามคำแนะนำนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-09-2017 20:48:42
 :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 29-09-2017 22:05:14
หนูขวัญตายแน่ๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 29-09-2017 22:22:00
ค้างงงงงง
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 30-09-2017 11:22:06
โอ้ยยตาย คำแนะนำของพี่หมอก
ผู้ที่...แซ่บลืมมมกับเมฆ

แนะนำอะไรเนี่ยยยยยยยย
นู๋ขวัญๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: OoniceoO ที่ 30-09-2017 13:20:03
เละแน่นอน ขวัญโดนกินแน่ๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 30-09-2017 18:36:55
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-09-2017 18:49:09
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 30-09-2017 19:16:06
เห็นว่าเป็นคเด็กที่เอ็นดู เลยอยากให้เด็กมันสมหวังเร็วๆ ใช่มั๊ย คุณหมอก 
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 01-10-2017 20:48:08
หนูเอ๊ยยย ได้คำแนะนำของคุณหมอกไปจะรอดมั๊ยเนี้ย เอ็นดู :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#19 100% คห447 P15 [29/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 02-10-2017 08:03:19
Rule #20 Don’t try to flirt

“ขวัญ ทำงานอยู่เหรอ?”




เมฆาที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำถามร่างที่อาบเสร็จก่อนเขาซึ่งตอนนี้นั่งจดจ่ออยู่กับหน้าจอคอม ขวัญข้าวไม่ตอบ เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะถามคนรักด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ




“คุณ…คุณจอมทัพเพิ่งล้างมือมาใช่มั้ยครับ”




“อื้อ มีอะไรเหรอ?”ชายหนุ่มถาม




“ผมขอ...ยืมมือหน่อยได้มั้ยยครับ?”




“เอ่อ ได้สิ”




ร่างสูงยื่นมือให้อย่างงุนงง ยังไม่ทันได้ถามว่าจะเอาไปทำอะไร มือเล็กทั้งสองข้างก็คว้ามือของเขาไว้แล้วดึงเข้ามาใกล้ ริมฝีปากเล็กรูปกระจับเผยออ้า ก่อนจะงับปลายนิ้วของเขาเบาๆ ลิ้นเล็กลากผ่านปลายนิ้วลงมาถึงโคนอย่างเชื่องช้า เรียกให้คนอ่อนตามร่างกายของจอมทัพลุกพรึ่บพร้อมกับมังกรยักษ์ที่ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอเมื่อถูกรบกวนการพักผ่อน




“ขะ..ขวัญ ทำอะไรน่ะ...”




ร่างสูงตะกุกตะกัก ดวงตาคมเหลือบไปยังจอคอมพิวเตอร์ที่อีกฝ่ายกำลังดูอยู่ก่อนหน้านี้




“เฮ้ย!”




ภาพของหญิงสาวที่กำลังใช้ริมฝีปากทำเรื่องที่เขาไม่เคยคิดฝันว่าจะได้เห็นขวัญข้าวทำในระยะเวลาอันใกล้กับชายหนุ่มบนเตียง พร้อมทั้งวิธีทำเขียนเป็นขั้นตอนให้ทำตามอย่างละเอียด




ขวัญข้าวปล่อยมือของจอมทัพให้เป็นอิสระทันทีที่เห็นท่าทางตื่นตกใจของร่างสูง เขาว่าแล้วว่าแผนแบบนี้มันจะต้องไม่ได้ผล เขาไม่ใช่คุณมธุวันที่จะได้ชายตามองคนก็มากองแทบเท้าซักหน่อย




“ถะ…ถ้าผมไม่ฝึก..ผมกลัวจะทำได้ไม่ดี...”




ขวัญข้าวแก้ตัวเสียงเบา จอมทัพกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ไม่อยากบอกอีกฝ่ายว่าแค่นี้เขาก็แทบจะขึ้นสวรรค์โดยไม่ต้องทำอะไรแล้ว




“เดี๋ยวสิขวัญ... ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ”




ร่างสูงนั่งลงข้างๆคนรักอย่างกังวลใจ เขาไม่อยากให้ขวัญข้าวรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองแบบนี้




“ก็..ก็คุณจอมเคยทำกับคนตั้งเยอะแยะ แต่ผม....”ร่างเล็กเม้มริมฝีปาก “อีกอย่าง คุณจอมทัพไม่เคยคิดจะทำ...อะไรแบบนั้นเลยซักครั้ง ผมเลยคิดว่าเป็นเพราะผมไม่มีประสบการณ์....”



“โธ่ขวัญ ทำไมถึงคิดมากอย่างนี้ฮึ?”




จอมทัพเอ่ยอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ดึงอีกฝ่ายเข้ามาในอ้อมกอด ขวัญข้าวนั่งบนตักของชายหนุ่มขยับซุกตัวเข้าหาไออุ่นนั้นอย่างรู้สึกผิด หรือว่าเขาควรจะเลิกล้มความคิดบ้าๆนี่ไปซะ




“ผมรักคุณจอมทัพนะครับ”




ร่างเล็กกระซิบ แขนเรียวโอบกอดตอบคนรักถึงแม้ว่าจะไม่สามารถโอบรอบร่างใหญ่นั้นได้




“อึก…”




จอมทัพกัดฟันกรอด กลิ่นหอมยั่วยวนของคนบนตักเพิ่มขึ้นสิบเท่าหลังจากอาบน้ำเสร็จ แถมการที่อีกฝ่ายขยับยุกยิกไปมาบนตักของเขายิ่งทำให้เจ้ามังกรที่โดนรบกวนแล้วครั้งหนึ่งเริ่มตื่นเต็มตา




“เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”




ดวงตากลมโตช้อนมองคนทีี่ส่งเสียงประหลาดออกมาอย่างสงสัย ถึงแม้จะยังคงซุกอกเขาอยู่อย่างนั้นก็ตาม



“ขวัญ...ลุกก่อน”




“ครับ? อ๊ะ...”




ร่างเล็กร้องออกมาเบาๆเมื่อก้อนเนื้อกลมกลึงขยับชนกับอะไรบางอย่างที่เข้าค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ใช่รีโมตโทรทัศน์ที่วางอยู่ผิดที่ ขวัญข้าวแทบจะลุกออกไปในทันทีด้วยความเขินอาย แต่อะไรบางในห้วงความคิดหยุดเขาไว้เสียก่อน




“ขวัญ...ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งยุกยิกได้มั้ย”




จอมทัพซุกหน้าลงบนซอกคอขาว กอดอีกฝ่ายไว้แน่นเพื่อให้คนรักหยุดขยับไปมา แต่นั่นเป็นความคิดที่ผิดมหันต์ กลิ่นหอมอบอวลที่ได้รับจางๆทวีความรุนแรงขึ้นจากการที่จมูกสัมผัสโดยตรงกับผิวกายเนียนนุ่ม




“ยุกยิก...แบบนี้เหรอครับ?”




สะโพกกลมกลึงขยับบดเบียดกับเจ้าตัวที่พองตัวขู่คำรามอย่างเกรี้ยวกราด จอมทัพถึงกับร้องซี้ดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ คว้าสะโพกมนไว้ให้หยุดการเคลื่อนไหวก่อนที่เขาจะสติหลุดไปมากกว่านี้




“พอ...พอแล้ว...”




“คิก…น่ารักจัง”




คนแกล้งหลุดขำออกมากับท่าทีของร่างสูง เสียงหวานที่ดังขึ้นข้างหูเปรียบเสมือนฟางเส้นสุดท้ายของจอมทัพ ชายหนุ่มผลักร่างเล็กลงบนเตียงด้วยแรงไม่เบานัก โชคดีที่ความนุ่มของเตียงทำให้ขวัญข้าวไม่กระแทกโดนอะไร ดวงตากลมโตช้อนมองร่างของคนรักที่ทาบทับอยู่ข้างบน ก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นแววตาที่เข้มขึ้นของร่างสูง




“รู้ใช่มั้ย เด็กดื้อที่พูดไม่ฟังต้องโดนอะไร...”




“ผม…อ๊ะ!”




เสียงหวานหลุดลอดออกมาเมื่อจอมทัพก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน ร่างเล็กสั่นระริกกับความรู้สึกวาบหวามของลิ้นร้อนและริมฝีปากได้รูปที่ดูดดึงผิวเนื้อขาวไล่ตามกกหูลงมาถึงกระดูกไหปลาร้า ทิ้งรอยจ้ำสีกุหลาบไว้ตามทางแสดงความเป็นเจ้าของ




“ขวัญ...ฉันไม่ไหวแล้ว...อึก...วันนี้...ขอได้มั้ย..”





เสียงของจอมทัพฟังดูหมดแรง ราวกับเหนื่อยล้าจากการอดกลั้นความต้องการของตัวเองไว้จนแทบระเบิด ขวัญข้าวอมยิ้ม ยกมือขึ้นลูบศีรษะคนรักเบาๆอย่างอ่อนโยน มืออีกข้างค่อยๆปลดกระดุมของตัวเองทีละเม็ดอย่างเชื่องช้าแทนคำตอบ จอมทัพเบิกตากว้าง เลียริมฝีปากที่แห้งผากมองตามมือของคนรักตาไม่กระพริบ











ครั้งแรกของขวัญข้าวกับจอมทัพอย่างเป็นทางการ ร่างเล็กรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ





“อ๊ะ…อ๊ะ....”




เลขาตัวน้อยบิดเร่า ร่อนสะโพกตามจังหวะการกระแทกของสะโพกสอบตามสัญชาตญาณ จอมทัพกัดฟันกรอดกับความคับแน่นที่เพิ่งเคยสัมผัสของคนรัก แต่กลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด ชายหนุ่มซุกหน้าลงกับไหล่บางเร่งจังหวะพาคนรักไปสู่จุดหมายปลายทางที่พวกเขาตามหา




ขวัญข้าวหอบหายใจอย่างยากลำบาก ดวงตาสีน้ำตาลจดจ้องอยู่บนเพดาน ไม่กล้าหันไปมองคนที่ทิ้งตัวลงนอนข้างเขาพร้อมกับดึงร่างเล็กเข้ามากอด




ไม่ใช่ว่ามันไม่ดี หรือว่าไม่ทำให้ขวัญข้าวพึงพอใจอะไร แต่หากเทียบกับครั้งที่จอมทัพเมาในตอนนั้น ครั้งนี้ถือว่านุ่มนวลกว่ามากจนแทบจะเป็นคนละคน




และขวัญข้าวอดรู้สึกไม่ได้ว่าเขา...ชอบครั้งนั้นของเขากับจอมทัพมากกว่าเล็กน้อย





“เจ็บมั้ยขวัญ...ฉันรุนแรงไปรึเปล่า”




ร่างสูงถามอย่างเป็นกังวลเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป ขวัญข้าวส่ายหน้า ยิ้มให้อีกฝ่ายรู้สึกสบายใจ




“ไม่เจ็บครับ ไม่ต้องห่วงหรอก”




“เหรอ...ค่อยยังชั่ว”ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอก ตวัดผ้าห่มลุกขึ้นจากเตียง “ฉันไปอาบน้ำนะ ขวัญนอนไปเลยก็ได้”




“ครับ”




ขวัญข้าวพยักหน้า แต่อะไรบางอย่างในสีหน้าของร่างสูงทำให้เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ร่างเล็กรอจนอีกฝ่ายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะลุกจากเตียงอย่างเงียบเชียบ แนบใบหูกับประตูห้องน้ำอย่างสงสัย




“อึ่ก...ขวัญ...ขวัญ....”




เสียงทุ้มครางต่ำในลำคอทำให้เขารู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นภายในนั้น ขวัญข้าวถอนหายใจ ก่อนจะเดินกลับไปที่เตียงอย่างเหงาหงอย




ทั้งที่คิดว่าพวกเขาเข้าใจกันแล้วแท้ๆ








หลังจากนั้นจอมทัพก็กอดเขาทุกคืน




แต่ทุกครั้งก็เป็นเหมือนเดิม หลังจากทำไปได้ครั้งเดียว อีกฝ่ายก็ขอตัวไปห้องน้ำ แล้วนอกใจเขาด้วยน้องนางทั้งห้าของตัวเองหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะกลับมานอนกอดเขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น




ถึงแม้ขวัญข้าวจะพยายามออดอ้อนขอต่อยกสองอย่างโจ่งแจ้งที่สุดเท่าที่หนังหน้าบางๆของเขาจะเอื้ออำนวย แต่จอมทัพมักจะหัวเราะแล้วปัดคำขอร้องนั้นทิ้งไป ราวกับไม่อยากเชื่อว่าร่างบอบบางของคนรักจะสามารถรองรับอารมณ์เขาได้มากกว่าหนึ่งรอบต่อคืน




ส่วนขวัญข้าวก็ได้แต่ข่มตานอนอย่างค้างคา อายเกินกว่าจะทำอะไรๆด้วยตัวเองในห้องน้ำทั้งที่เขารู้ว่าร่างสูงอยู่ในห้องนอนแบบนี้










ขวัญข้าวไม่เคยรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้มาก่อนในชีวิต




คิ้วเรียวขมวดมุ่นอยู่ตลอดเวลาจนพนักงานที่ผ่านไปมาซึ่งชอบไหว้วานให้เขาทำโน่นทำนี่ให้ยังไม่กล้าเข้าใกล้




“ทำหน้าน่ากลัวแบบนั้น คนจะหนีหมดนะ”




แต่คนที่เตือนเขาในที่สุดกลับเป็นคนที่ขวัญข้าวคิดว่าจะเป็นคนสุดท้ายมีปัญหากับหน้าตาบูดบึ้งของเขาในบริษัท มธุวันวางเอกสารลงบนโต๊ะของเขา เหลือบมองจอมทัพที่นั่งทำงานอย่างขะมักเขม้นอยู่ในห้อง




“แฟนไม่ทำการบ้านเหรอ”




“คะ…คุณมธุวัน!”




ร่างเล็กแตกตื่น มองซ้ายขวาเลิ่กลั่กด้วยกลัวว่าใครจะได้ยินคำพูดของเลขารุ่นพี่ แต่โชคดีที่ในบริเวณไม่มีใครอยู่ในรัศมีการได้ยิน




“ว่าไง?”




ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ขวัญข้าวลังเล ก่อนจะตอบเสียงอ้อมแอ้ม




“ก็…ไม่เชิงว่าไม่ทำหรอกครับ..”




ก่อนจะรู้ตัว ร่างเล็กก็ย้ายสังขารมาระบายทุกข์กับมธุวันในห้องเบรกอย่างอัดอั้นตันใจ ชายหนุ่มกอดอกฟังคำบ่นของเขาเงียบๆ ขวัญข้าวไม่เคยรู้เลยว่าท่าทีของมธุวันมีความหมายว่าเจ้าตัวกำลังตั้งใจฟังหรือไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพูดกันแน่




“ผมไม่รู้ว่าจะบอกยังไงให้ชัดเจนกว่านี้แล้วครับ”




ขวัญข้าวฟุบลงกับโต๊ะห้องเบรกอย่างหมดแรง เหลือบมองเลขารุ่นพี่อย่างรอคอยคำชี้แนะและทางสว่าง





“ก็บอกไปสิ ว่าเลือกเอาว่าจะทำหรือจะให้ใช้มะเขือยาวแทน”




ขวัญข้าวไม่เคยชินกับคำพูดแต่ละอย่างกับใบหน้าเป็นการเป็นงานของหนุ่มแว่นร่างโปร่งที่ไม่เคยไปทางเดียวกันเลยให้ตายสิ




“มะ…มะเขือยาว?”




“จริงๆก็แล้วแต่ไซส์” มธุวันไหวไหล่ “ถ้าปกติชินกับเบบี้แครอทก็ตามนั้น”




ก็...ก็ต้องมะเขือยาวอยู่แล้วสิครับ!!




ไม่สิ..มันใช่ปัญหาตรงนั้นซะเมื่อไหร่ล่ะครับ?!!!!   




“คะ...เคยทำเหรอครับ?”




ความอยากรู้อยากเห็นประกอบกับการที่มธุวันดูจะพูดคุยกับเขามากกว่าปกติในวันนี้ทำให้ขวัญข้าวหลุดถามออกไป มธุวันเลิกคิ้ว เท้าแขนกับโต๊ะโน้มลงมาหาร่างเล็กที่รู้ตัวทันทีว่าตัวเองเพิ่งข้ามเส้นที่ไม่ควรข้ามไป




“ทำไม....อยากให้สอนเหรอ?”




“มะ…ไม่เป็นไรครับ ขอโทษครับ!”




คนโดนแหย่แทบจะมุดหนีลงไปใต้โต๊ะ มธุวันหัวเราะในลำคอ ก่อนจะหยิบแก้วกาแฟของตัวเองเดินออกไป ขวัญข้าวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ไม่รู้ว่าเขาชอบมธุวันแบบนี้หรือแบบที่ไม่พูดอะไรกับเขาเกินความจำเป็นมากกว่ากัน









จอมทัพกำลังง่วนอยู่กับงานเอกสารเมื่อเสียงกดกริ่งหน้าห้องดังขึ้น ขวัญข้าวลงไปซื้อของสดมาทำอาหารสักพักแล้ว เขาจึงลุกไปเปิดประตูด้วยคิดว่าคนรักลืมคีย์การ์ดไว้ในห้อง แต่คนตรงหน้ากลับเป็นชายในชุดพนักงานส่งของ




“พัสดุคุณขวัญข้าวครับ”




“ขอบคุณครับ”




จอมทัพเซ็นรับพัสดุงงๆ นึกไม่ออกว่าอีกฝ่ายบอกเขารึเปล่าว่าสั่งอะไรไว้ ทีแรกชายหนุ่มคิดจะวางกล่องไว้ให้อีกฝ่ายบนโต๊ะ แต่ชื่อเว็บไซต์ที่ค่อนข้างโจ่งแจ้งว่าขายอะไรทำให้ร่างสูงยกกล่องขนาดกลางขึ้นมาสำรวจ ก่อนจะตัดสินใจเอากรรไกรกรีดเทปที่แปะปิดกล่องกระดาษนั้นไว้





“คุณจอมทัพ วันนี้ผมทำแกงจืดเต้าหู้กับไข่เจียวนะครั...ทำอะไรน่ะครับ?!”




ขวัญข้าวที่เพิ่งกลับมาร้องเสียงสูงเมื่อเห็นอุปกรณ์จำลองที่อยู่ในมือของคนรัก จอมทัพก้มมองเจ้าอุปกรณ์ขนาดสมจริงสีดำสนิทในมือสลับกับคนรักด้วยสีหน้าช็อคถึงขีดสุด




“ขวัญ..นี่อะไร?”




“เอ่อ คือ…” ขวัญข้าวอึกอัก ยกมือขึ้นเกาแก้มอย่างไม่รู้จะอธิบายอย่างไร “ผม...”





“….”




จอมทัพตั้งใจฟังคำแก้ตัวของคนรัก ใบหน้าคมที่แสดงสีหน้าเป็นกังวลทำให้ขวัญข้าวตัดสินใจเอ่ยตามความเป็นจริง




“ผมแค่รู้สึกว่าที่เราทำมัน...ไม่ค่อยพอ”




“ขวัญ...ที่เคยบอกว่าอยากทำอีก ไม่ใช่แค่เกรงใจฉันเหรอ?”




ร่างสูงถามอย่างไม่อยากเชื่อ ขวัญข้าวส่ายหน้า ทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างอับอาย เขาคิดอะไรอยู่ถึงได้บ้าจี้ทำตามที่คุณมธุวันแนะนำ ต้องให้แผนล่มใส่เขาอีกกี่ครั้งถึงจะพอใจ




“ผมขอโทษนะครับที่ทำให้คุณลำบากใจ แต่ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ”



“ขวัญ...”




“ผมรู้ว่าคุณจอมทัพคิดว่าผมเป็นตุ๊กตากระเบื้องที่แตะนิดแตะหน่อยก็พัง แต่ผมเป็นคนนะครับ ผมก็มีความต้องการ ผมก็มีความอยาก ผมพยายามบอกคุณแล้วว่าผมรับได้ แต่คุณก็....อื้อ....”




ริมฝีปากรูปกระจับถูกปิดด้วยริมฝีปากของร่างสูง จอมทัพดึงแขนของอีกฝ่ายให้โอบรอบคอเขา ขวัญข้าวตวัดขาโอบรอบเอวสอบอย่างรู้งาน ปล่อยให้คนรักอุ้มไปยังห้องนอน วางร่างเล็กลงบนเตียงทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ละจากกันแม้แต่วินาทีเดียว




“ฉันขอโทษนะขวัญ...ฉันไม่รู้เลยว่าขวัญรู้สึกแบบนี้....”




“ถ้าอย่างนั้น...”ขวัญข้าวปลดกระดุมเสื้อให้ร่างสูงด้วยมืออันสั่นเทา เอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำตามประสาคนขี้อาย “...วันนี้ก็ชดเชยก่อนหน้านี้ด้วยแล้วกันนะครับ”




“….ตามที่ขวัญต้องการเลยครับ”




จอมทัพฉีกยิ้ม ก่อนจะเริ่มต้นบทเพลงรักที่เขาติดค้างอีกฝ่ายไว้ เสียงหวานครางสอดประสานกับจังหวะรักของสะโพกสอบ ผ้าปูที่นอนสีขาวยับย่นจากทุกท่วงท่าที่ถูกอีกฝ่ายรุกเร้าจนแทบละลาย







…ส่วนเจ้าของเล่นที่สั่งมาก็นอนอยู่บนโต๊ะห้องนั่งเล่นอย่างไม่มีใครเหลียวแล


-------------

สั้นๆ งงๆ เบลอๆ5555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 02-10-2017 08:19:35
ขวัญข้าวร้อนแรงมากกกกก รู้สึกคุณจอมทัพดูซอร์ฟลงไปเลย :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 02-10-2017 09:34:39
กุนซืิอของข้าวนี่ ไม่ธรรมดา หึหึ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 02-10-2017 10:04:40
 o18 o18 o18  แด่คุณหมอก ผู้สนันสนุนอย่างเป็นทางการ หึหึหึ =..=
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-10-2017 11:25:36
 o13
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Meaw Evezaaaaa ที่ 02-10-2017 12:22:50
บรรทัดที่2 คุณเมฆามาผิดงานรึเปล่าค่ะ
ชอบหมอกมาก มองหาทุกตอน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 02-10-2017 12:52:24
ทำเอาอยากอ่านของคุณหมอกเลยค่ะ ผุ้เชี่ยวชาญ หุหุหุหุหุหุหุ :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 02-10-2017 12:53:42
น้องขวัญแอบร้อนแรง  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 02-10-2017 12:55:17
รักคุณมธุวันนนน
ฉันรักเขาาาาาาาาาาา
แซ่บอ่ะ

หมั่นไส้ความขี้เกรงใจและคิดไปเองของทั้งคู่
เดี๋ยวปั้ดส่งขวัญไปเบี้ยนกับคุณมธุวันเสียเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 02-10-2017 13:57:11
วรั้ยยยยยยย :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 02-10-2017 14:49:37
 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-10-2017 17:27:13
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 03-10-2017 22:08:27
บอกให้ทำตั้งแต่แรกก็ไม่เชื่อ เสียเงินซื้อของมาทิ้งเลยเห็นมะ :m16:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#20 100% คห459 P15 [2/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 05-10-2017 12:28:22
Rule #21 never get drunk


ถึงแม้สะโพกมนจะปวดระบมอย่างที่ไม่เคยเป็นตั้งแต่ครั้งที่จอมทัพกอดเขาที่โรงแรม แต่ใบหน้าของขวัญข้าวกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จอมทัพจะแทบไม่ปล่อยให้เขานอน แต่อีกฝ่ายก็อ่อนโยนเสียงจนเขาแทบละลายยวบลงไปในอ้อมกอดอุ่น




“ไงข้าว อารมณ์ดีเชียวนะ มีอะไรเหรอ?”




พี่สองที่ถือถุงกระดาษเดินมาทางโต๊ะทำงานของเขาทัก ขวัญข้าวอมยิ้ม ไม่ยอมเผยความลับให้รุ่นพี่ที่เขาสนิทรู้ สองเลิกคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ซักอะไร วางถุงกระดาษสีน้ำตาลลงบนโต๊ะของเขา





“เมื่อกี้พี่เจอคุณมธุวัน เขาฝากนี่มาให้”




ขวัญข้าวเปิดถุงก้มลงดูภายในอย่างประหลาดใจ ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าของที่อยู่ภายในคืออะไร




“ชอบกินเบบี้แครอทเหรอ? ไม่น่าล่ะผิวพรรณดีเชียว เดี๋ยวพี่ซื้อไปให้จีนบ้างดีกว่า” ชายหนุ่มหัวเราะ “เออ คุณมธุวันบอกว่า
เวลากินใส่ถุงไว้ด้วยเดี๋ยวเลอะเทอะ”




แค่ก!




ขวัญข้าวสำลักอากาศ ส่วนสองที่ยังไม่เข้าใจความนัยของคำพูดนั้นเดินจากไปโดยไม่ได้รู้เลยว่าทำให้รุ่นน้องหน้าแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว




“อ้าว ขวัญ ทำไมหน้าแดงๆล่ะ ไม่สบายเหรอ?”




จอมทัพที่เพิ่งกลับมาจากห้องน้ำถาม ขวัญข้าวส่ายหน้า ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ยังยกมือขึ้นทาบหน้าผากเขาเพื่อความมั่นใจอยู่ดี




“อือ ตัวไม่ร้อนจริงด้วย อ้าว เบบี้แครอทนี่ ขวัญชอบเหรอ?”



“มะ…ไม่ใช่นะครับ!” ร่างเล็กปฎิเสธเสียงสูง ส่ายหน้าอย่างจริงจังเสียจอมทัพเวียนหัวแทน “ผมชอบมะเขือยาว! ผมชอบมะเขือยาวที่สุดเลยครับ!”




“เอ่อ...ไว้วันหลังฉันซื้อมาให้นะ”จอมทัพเอ่ยอย่างไม่มั่นใจว่าทำไมคนรักของเขาต้องจริงจังกับพืชผักสวนครัวปานนั้น “จริง
สิ สัปดาห์หน้าฉันมีประชุมที่เชียงรายสี่วัน ลืมบอกขวัญไปเลย”




“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมเก็บกระเป๋าให้นะครับ”




ขวัญข้าวเอ่ยอย่างใจหาย สี่วันที่ไม่มีคุณจอมทัพ....เขากลับไปนอนบ้านดีมั้ยนะ




“คือ…อันที่จริงฉันบอกคุณหมอกไปแล้วว่าจะเอาขวัญไปด้วยน่ะ”จอมทัพยิ้มเจื่อน “ขอโทษนะที่ไม่ได้ถาม แต่ถ้าฉันต้องไปต่างจังหวัดสี่วันโดยไม่มีขวัญ ฉันต้องบ้าตายแน่ๆเลย”




ดวงหน้าขาวสดใสขึ้นทันทีที่ได้ยินดังนั้น ขวัญข้าวพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อแรงสั่นสะเทือนทำให้ส่วนที่ร้าวรระบมเจ็บขึ้นมาอีก




“ไหวมั้ยขวัญ ฉันอุ่นกระเปาะน้ำร้อนมาให้ประคบเพิ่มมั้ย”




จอมทัพรีบถามเมื่อเห็นสีหน้าของคนรัก ขวัญข้าวรีบส่ายหน้า




“ไม่เป็นไรครับ ผมโอเค”




“ถ้าอย่างนั้นวันนี้อย่าหักโหมมากนะ เย็นนี้อยากกินมะเขือยาวใช่มั้ย?”




ร่างสูงลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมากลับทำให้ขวัญข้าวสะดุ้งอย่างร้อนตัว




“อยะ…อย่าเสียงดังสิครับ ถึงผมจะอยากกินแต่ไม่ต้องพูดออกมาก็ได้ครับ!”




“อ่า…โอเค งั้นฉันไปทำงานน่ะ”




จอมทัพเกาศีรษะเดินเข้าไปในห้องทำงาน ยังคงไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้พืชผักผลไม้ถึงกลายเป็นประเด็นอ่อนไหวสำหรับร่างเล็กขึ้นมาเสียอย่างนั้น แต่ถ้าหากขวัญข้าวไม่สบายใจจะพูดถึงมัน เขาก็จะไม่พูด








“คุณจอมทัพ ผมถือเองได้ครับ”




ขวัญข้าวก้าวยาวๆตามจอมทัพที่แย่งเขาลากกระเป๋าของพวกเขาทั้งคู่ออกมาจากสนามบินหลังจากได้รับกระเป๋ามาจากสายพาน แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่ยอมให้เขาได้ออกแรงอะไรเอง ที่ทางออกมีชายหนุ่มอายุใกล้ๆกับจอมทัพในชุดสูทถือป้ายชื่อจอมทัพยืนรออยู่ จอมทัพโบกมือให้อีกฝ่าย ลากกระเป๋าส่งให้ชายหนุ่มแล้วหันมาหาคนรัก




“ขวัญหิวมั้ย อยากหาอะไรกินก่อนรึเปล่า”




“ไม่เป็นไรครับ ไปถึงรีสอร์ทค่อยทานก็ได้”




ขวัญข้าวตอบ พวกเขาตามชายหนุ่มที่มารับไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่ไม่ไกล นี่เป็นครั้งแรกที่ขวัญข้าวได้นั่งเบาะหลังกับจอมทัพ ร่างเล็กแอบรู้สึกขัดเขินเล็กน้อยไม่ได้ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ขวัญข้าวหันมองวิวทิวทัศน์แปลกตานอกหน้าต่างอย่างสนใจ ท้องฟ้าที่เริ่มกลายเป็นสีส้มอาบย้อมทุกสิ่งให้ดูนวลตา ทั้งดูสวยงามและเศร้าหมองในเวลาเดียวกัน เขาไม่เคยขึ้นเหนือมาก่อน อันที่จริงเขาไม่เคยไปเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆมาก่อนซักที่




ร่างเล็กหันกลับมาเมื่อรู้สึกถึงมือใหญ่ที่เอื้อมมากุมมือของเขาไว้ จอมทัพยิ้ม ก่อนจะขยับชิดเพื่อดูทิวทัศน์จากหน้าต่างด้าน
เดียวกับขวัญข้าว เลขาตัวน้อยอมยิ้ม ชี้ชวนให้อีกฝ่ายดูโน่นดูนี่ไปตลอดทางอย่างมีความสุข




"ไอ้นาย! มาสายนะมึง”



“สายอะไรวะ ประชุมพรุ่งนี้”




เมื่อพวกเขาก้าวออกมาจากรถ ร่างสูงที่ขวัญข้าวไม่รู้จักก็ดึงคนรักของเขาเข้าไปกอดแน่น จอมทัพหัวเราะ ตบหลังเพื่อนเบาๆ ก่อนที่คนคนนั้นจึงขวัญข้าวเข้าไปในอ้อมกอดแน่นๆนั้นโดยที่คนตัวเล็กไม่ทันได้ตั้งตัว



"โอ้โห เมียมึงแม่งนุ่มนิ่มสมคำร่ำรื่อจริงๆ ไม่น่าล่ะถึงรักถึงหลงขนาดนี้"



"พอเลยไอ้เอส"



จอมทัพรีบแกะเอาขวัญข้าวที่เริ่มขาดอากาศหายใจออกจากเพื่อน หลังจากได้รับออกซิเจนกลับเข้ามาเลี้ยงสมอง ขวัญข้าวถึงเพิ่งได้เห็นหน้าของคนประทุษร้ายตัวเองเมื่อครู่




คนที่ชื่อคุณเอสคนนี้ดูจะอายุพอๆกับคุณจอมทัพ เป็นชายหนุ่มร่างสูงพอๆกับคนรักของเขา ชุดสูทที่ใส่ไม่ได้ช่วยบดบังกล้ามเนื้อที่เรียงตัวอย่างสมบูรณ์แบบภายใต้เนื้อผ้า และจากการถูกกอดเมื่อกี้ขวัญข้าวสามารถบอกได้ทันทีว่ากล้ามเนื้อนั้นแน่นแค่ไหน



 ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาฉีกยิ้ม ดวงตาคมสีรัติกาลเช่นเดียวกับเส้นผมวาววับเป็นประกายสนุกสนาน เมื่อยืนอยู่ข้างจอมทัพที่มีสีผิวค่อนข้างเข้มยิ่งทำให้ผิวขาวๆของอีกฝ่ายดูชัดเจนกว่าเดิม



"สวัสดีครับคุณเพื่อนสะใภ้ อคิราห์ อัครพันธุ์ ยินดีรับใช้ครับ"




"ได้ข่าวว่านี่ไม่ใช่เขตมึงนะไอ้เอส"



ร่างบางในชุดสูทที่สูงประมาณร้อยเจ็ดสิบต้นๆเดินออกมาจากรีสอร์ทพร้อมกับชายหนุ่มอีกคนที่ตัวสูงที่สุดในบรรดาคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ แต่ใบหน้าออกแนวหนุ่มตี๋มีแก้มเล็กน้อยที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลาและหุ่นที่ดูนุ่มนิ่มน่ากอดทำให้เขาไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนกับท่านประธานและลูกชาย ออกจะน่ารักน่ากอดเหมือนตุ๊กตานุ่มๆตัวใหญ่ยักษ์เสียมากกว่า




“ขวัญ สองคนนี้ก็เพื่อนฉันเหมือนกัน คนตัวผอมๆนั่นชื่อรเมศ เรียกเมศก็ได้  แล้วก็คนตัวโตสุดนี่ชื่อชยกร เรียกโซ่ก็ได้ พวกมันไม่ถือ”




จอมทัพแนะนำ รู้สึกอับอายเหลือเกินที่มีเพื่อนแบบนี้ ขวัญข้าวเงยหน้ามองทุกคนพร้อมรอยยิ้ม




“สวัสดีครับคุณเอส คุณเมศ คุณโซ่”




ทั้งสามรีบยกมือรับไหว้กันยกใหญ่เมื่อคนมือไม้อ่อนพนมมือทักทาย



“พวกมึง นี่ขวัญข้าว แฟนกู”



คำว่าแฟนที่ไม่ค่อยได้ยินบ่อยนักทำเอาเจ้าของสถานะหน้าแดง ชายหนุ่มทั้งสามที่เพิ่งได้เจอแฟนของจอมทัพที่เพื่อนสนิทหลงหัวปักหัวปำจนพร่ำเพร้อให้พวกเขาฟังเช้าเย็นในแชทกลุ่มยิ้มอย่างเอ็นดู นึกถูกชะตากับเลขาตัวน้อยน่าเอ็นดูคนนี้




“เอากระเป๋าไปเก็บไปมึง เดี๋ยวคืนนี้ไอ้โซ่จะพาไปเลี้ยงต้อนรับร้านเดิม”




“อะไรมึง ใครบอกว่าจะเลี้ยง หยุดมโนเลย”




แต่คนที่โวยวายกลับเป็นรเมศ อคิราห์ไหวไหล่ ก่อนจะโอบบ่าชายหนุ่มร่างสูงที่ไม่หือไม่อือกับการโดนยัดเยียดอย่างสนิทสนม





“เฮ้ยไอ้โซ่ มึงเคลียร์กับเมียมึงดิ๊ เบิกเงินมาเลี้ยงเหล้าพวกกูเลย นี้อุตส่าห์บินมาหาถึงที่ยังจะให้พวกกูจ่ายอีกเหรอ?”




“ที่มึงแดกไปต่อสายตรงเข้ากระเพาะกูด้วยมั้ย ถ้าไม่มึงก็จ่าย”




รเมศยังคงไม่ยอมหยุด จนคนกลางอย่างชยกรต้องรีบปรามด้วยน้ำเสียงใจเย็น




“น่าๆ นานๆทีมันก็มาจริงๆแหละ ไม่เป็นไร กูเลี้ยงไหว”



“มึงก็เป็นซะอย่างนี้ ใครอยากเอาเปรียบมึงก็ยอมเขาไปซะหมด”




รเมศฮึดฮัดอย่างขัดใจ ส่วนชยกรก็ได้แต่ยิ้มรอให้เพื่อนใจเย็นลงกว่านี้ จอมทัพที่เห็นว่าเพื่อนอของตนท่าจะทะเลาะกันยาวจึงจูงมือขวัญข้าวเข้าไปข้างใน ร่างเล็กหันกลับมามองเหตุการณ์ที่หน้ารีสอร์ทอย่างเป็นห่วง แต่เมื่อเห็นรเมศดูจะใจเย็นลงจากท่าทีนิ่งสงบสยบบการเคลื่อนไหวของชยกร เขาถึงค่อยวางใจหน่อย




“คุณเมศกับคุณโซ่เขา...”




“เปล่าหรอก สองคนนั้นเขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันน่ะ ไอ้เอสมันก็แซวไปงั้นแหละ” จอมทัพหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ“ขอโทษทีนะขวัญ เพื่อนๆฉันมันก็บ้าๆบอๆแบบนี้แหละ”





ชายหนุ่มว่า รับกุญแจห้องของพวกเขาจากเคาท์เตอร์ ร่างเล็กยิ้มแล้วส่ายหน้า




“ไม่หรอกครับ ผมว่าน่ารักดีออก”




ภายในรีสอร์ทที่โอบล้อมไปด้วยธรรมชาติของป่าไม้และขุนเขาตัวอาคารถูกตกแต่งด้วยแผ่นไม้ฉลุเป็นลวดลายสวยงามประณีต พนักงานแต่งกายด้วยชุดไทยประยุกต์ทำผมสวยงาม ขวัญข้าวรู้สึกเหมือนตัวเองหลุดเข้ามาในอีกยุคหนึ่ง ตามทางเดินไปยังบ้านพัก สวนสวยเขียวชะอุ่มที่มีต้นไม้ใหญ่อยู่บางต้นเพื่อให้ร่มเงาทำให้ขวัญข้าวรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลาย ทั้งน้ำตกปลอมขนาดเล็กและโต๊ะไม้ที่วางให้หันหน้าชมพระอาทิตย์ตกดินหลังภูเขาดูโรแมนติกจนร่างเล็กรู้สึกเขินทั้งที่แค่เดิน
ผ่าน




“ถึงแล้ว”




จอมทัพเปิดประตูที่พักซึ่งเป็นเหมือนบ้านชั้นเดียวหลังเล็กๆ ภายในถูกจำลองให้เหมือนสร้างจากใหม่เป็นบ้านพักตากอากาศสไตล์ป่าเขา ตรงกลางมีเตียงขนาดใหญ่ ผ้าปูสีขาวสะอาดตัดกับเฟอนิเจอร์ไม้โดยรอบ บนเตียงโรยกลีบกุหลาบสีแดงเป็นรูปหัวใจขนาดยักษ์ ส่วนโต๊ะข้างเตียงมีแชมเปญกับสตรอเบอร์รี่เคลือบชอกโกแลต กับขวดเหล็กบรรจุวิปครีมที่น่าจะเพิ่งเอาเข้ามาวาง รวมถึงเทียนหอมที่ถูกจุดไว้รอบห้อง เข้ากับแสงไฟสีส้มสลัวที่ถูกหรี่ไว้ตั้งแต่ก่อนพวกเขาเข้ามา




“โห นี่มันอะไรครับเนี่ย”




ขวัญข้าวอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้า ก่อนจะรู้สึกถึงแขนแกร่งที่โอบรอบเอวของเขาไว้จากด้านหลัง ริมฝีปากอุ่นแนบชิดลำคอขาวเนียน




“ชอบมั้ย?”



“ทำอะไรครับเนี่ย?”




ขวัญข้าวยิ้มเขินกับบรรยากาศหวานๆที่อีกฝ่ายอุตส่าห์จัดมาเพื่อเซอร์ไพร์สเขา จอมทัพฉวยโอกาสกดจมูกหนักๆลงบนแก้มป่องที่แดงระเรื่อหลังจากอัดอั้นตันใจมาหลายชั่วโมง




“ก็มาเที่ยวกับขวัญครั้งแรกทั้งที ก็ต้องจัดเต็มหน่อยสิ”




“เดี๋ยวเราต้องออกไปทานข้าวกับพวกคุณเอส ทำอะไรไม่ทันหรอกนะครับ”




ขวัญข้าวเตือน ตีมือปลาหมึกที่เริ่มเลื้อยเข้ามาใต้เสื้อของตัวเองจนหงอกลับไป




“โถ่ขวัญ เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นรึไง...”




“แล้วเมื่อกี้มือใครครับ”



“ขวัญอ่า....”



ขวัญข้าวไม่สนใจเสียงอ่อนเสียงหวานของคนรัก พวกเขามีนัดกับเพื่อนของคุณจอมทัพในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า เขาจะไม่ยอมสร้างความประทับใจแรกผิดๆให้กับตัวเองหรอกนะ




“ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดได้แล้วครับ เดี๋ยวผมจะได้อาบต่อ”




“ไม่เอาอ่ะ ขวัญไปอาบด้วยกันหน่อยสิ นะนะ”




“คุณจอมทัพ อย่าดื้อสิครับ”




ขวัญข้าวเอ่ยอย่างอ่อนอกอ่อนใจ มาทำตาวิ้งๆแบบนี้ใส่เขาก็ใจอ่อนกันพอดีน่ะสิ!



“นะขวัญนะ ฉันอยากอาบน้ำกับขวัญนี่นา”




“ไม่ได้ครับ”




“นะขวัญน้า...”



“ไม่…”



“น้า….”









สุดท้ายก็อาบน้ำด้วยกันจนได้





“คุณจอมทัพ เสื้อผ้าที่จะใส่คืนนี้ผมวางไว้บนเตียงนะครับ”



ขวัญข้าวที่รีบอาบน้ำด้วยความเร็วยิ่งกว่าวิ่งผ่านด้วยกลัวว่าจะถูกคนมีจุดประสงค์แอบแฝงฉวยโอกาสหากอยู่นานกว่านั้น
เคาะประตูห้องน้ำบอกชายหนุ่มที่ยังคงอยู่ด้านใน เขาได้ยินเสียงตอบรับของคนรักดังแว่วผ่านเสียงน้ำที่กระทบกับพื้นกระเบื้อง ขวัญข้าวจัดการเก็บสตรอเบอร์รี่และของกินอื่นๆเขาตู้เย็นก่อนมดจะขึ้น แล้วนั่งลงบนขอบหน้าต่างที่ถูกทำให้หนาเป็นพิเศษแล้วปูด้วยเบาะนุ่มๆเพื่อให้คนที่มาพักได้เห็นดาวอย่างชัดเจนที่สุดในห้อง




การได้เห็นท้องฟ้ากระจ่างดาวทำให้ขวัญข้าวนึกถึงโต๊ะไม้ที่เขาเดินผ่านก่อนหน้านี้




“คุณจอมทัพครับ ผมออกไปรอที่ม้านั่งข้างนอกนะครับ”




“เดี๋ยวยุงกัดนะขวัญ”ร่างสูงในห้องน้ำตะโกนกลับมา




“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมทายากันยุงแล้ว แค่ออกไปดูดาวแป๊บเดียว เสร็จแล้วตามมานะครับ”




ร่างเล็กหยิบกุญแจของตัวเองแล้วเปิดประตูที่พักออกไป อากาศภายนอกเย็นสบาย มีลมพัดผ่านเป็นระยะ ขวัญข้าวนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ เงยหน้ามองท้องฟ้าสีรัติกาลที่ประดับด้วยดวงดาวส่องแสงประกาย ความเงียบสงบรอบกายรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางแสงดาวนับพันนั้น จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา




“ขอโทษครับคุณขวัญข้าว ผมไม่เห็นว่ามีคนอยู่”



ชยกรเอ่ยขึ้นเมื่อสังเกตเห็นขวัญข้าว เสียงนุ่มอ่อนโยนบ่งบอกลักษณะนิสัยของคนพูดได้ดี




“ไม่เป็นไรครับ เชิญเลยครับคุณโซ่”




ร่างสูงยิ้มอย่างขอบคุณ ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ไม้อีกตัวตามคำเชื้อเชิญ




บอกตามตรงขวัญข้าวรู้สึกประหม่ากับการไปทานข้าวกับเพื่อนของจอมทัพมาก การอยู่กับจอมทัพที่เอ็นดูเขาตั้งแต่วันแรกที่เข้าทำงานเป็นเรื่องนึง แต่เพื่อนของคุณจอมทัพที่เป็นผู้บริหารโปรไฟล์ของบริษัทลูกในเครือทรัพย์ดำรงไม่ใช่คนที่ขวัญข้าวคิดว่าจะมีอะไรที่เขาสามารถคุยด้วยได้มากนัก




“คืนนี้ดาวสวยดีนะครับ”




ชยกรเอ่ยขึ้น ดวงตายังคงจับจ้องอยู่บนผืนฟ้ากว้างใหญ่ ขวัญข้าวหันไปมองคนที่เริ่มบทสนทนาอย่างแปลกใจ ก่อนจะตอบเพื่อไม่ให้เสียมารยาท




“ครับ แถวบ้านผมดูดาวไม่ค่อยสวยแบบนี้เลย”




“เมืองใหญ่ครับ มีแต่แสงไฟสว่างจ้ารอบตัว จะให้ดาวที่อยู่ไกลเป็นปีแสงมาแข่งก็คงจะไม่ได้”




ขยกรหัวเราะในลำคอกับคำพูดของตัวเอง แต่เสียงหัวเราะนั้นกลับดูขมขื่นอย่างบอกไม่ถูกในความคิดของคนฟัง ขวัญข้าวลอบพิจารณาชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเขา ชยกรจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง ถึงแม้จะรวมเรื่องสรีระที่เหมือนตุ๊กตาหมียักษ์นุ่มนิ่มไปแล้วก็ยังจัดว่าอยู่ในหมวดคนหน้าตาดี ถึงแม้จะไม่ได้หล่อแบบพิมพ์นิยมแบบจอมทัพหรืออคิราห์ แต่รอยยิ้มใจดีกับความนุ่มนิ่มน่ากอดของร่างสูงก็เอาชนะใจคนพบเห็นไปได้มากแล้ว




ขวัญข้าวจึงรู้สึกหดหู่ตามไปด้วยเมื่อเห็นอีกฝ่ายดูไม่มีความสุข




“ไม่รู้สิครับ ผมว่าต่อให้เป็นคนที่เคยชินกับแสงไฟ ถ้าได้มีโอกาสเห็นว่าดวงดาวบนท้องฟ้าสวยแค่ไหน อาจจะอยากปิดไฟแล้วเงยหน้ามองฟ้าก็ได้”




ร่างเล็กตอบตามความคิดของตัวเอง คำตอบของเขาเรียกรอยยิ้มกลับคืนมาบนใบหน้าของร่างสูงได้บ้าง ชยกรหันมาหาเขาเหมือนมีอะไรจะพูดด้วย แต่เสียงของจอมทัพก็ดังขึ้นขัดความเงียบสงบรอบตัวพวกเขาเสียก่อน




“ขวัญ มาอยู่นี่นี่เอง อ้าวโซ่ ไอ้เมศไปไหนอ่ะ?”




“อาบน้ำอยู่มัั้ง เมื่อกี้ไปเคาะห้องไม่มีใครตอบ”ชยกรไหวไหล่




“เออ งั้นเดี๋ยวกูไปรอไอ้เอสที่ล็อบบี้ มึงจะไปด้วยมั้ย”




จอมทัพถามเมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลานัดแล้ว ชยกรส่ายหน้า




“เดี๋ยวกูขับตามไปพร้อมเมศ คงใกล้เสร็จแล้วล่ะ”




“โอเค งั้นเราไปกันเถอะขวัญ”




จอมทัพหันมาพูดกับคนรัก ขวัญข้าวพยักหน้า หันไปกล่าวลากับชยกรแล้วปล่อยให้คนรักจูงมือพาเขากลับไปยังล็อบบี้ที่พวกเขาไปเอากุญแจห้องก่อนหน้านี้ เมื่อพวกเขาไปถึง คนที่พวกเขาคิดว่าจะมารอนั่งเล่นโทรศัพท์รอพวกเขาอยู่บนโซฟาหน้าเคาท์เตอร์




“เอส ไปยัง”




จอมทัพถาม อคิราห์เงยหน้าขึ้นโทรศัพท์ เลิกคิ้วเมื่อเห็นชุดเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวของร่างเล็ก ก่อนจะหันไปหาเพื่อนของตนด้วยสีหน้ายียวน




“นี่กะว่ากลับจากร้านจะพาเมียไปเดินจงกรมรอบวัดเหรอมึง”




“ขวัญเขาขี้หนาว” จอมทัพแก้ตัวแทนคนรัก “อีกอย่าง แต่งตัวมิดชิดแบบนี้แหละดีแล้ว ไม่เห็นจะต้องโชว์ใครเลย กูดูคน

เดียวก็พอ”





“คุณจอมทัพครับ!”



ขวัญข้าวหน้าแดงก่ำ ประโยคหลังนั่นไม่ต้องบอกก็ได้มั้ย?




“อ่ะๆ เอาที่มึงสบายใจ ไอ้โซ่ขับไปเองใช่มั้ย? งั้นไปเลยละกัน”ชายหนุ่มกดต่อสายแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู



“โอเค วนรถมาเลย”




“วันนี้มึงไม่ขับเองเหรอ?” จอมทัพเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ




“เออ คืนนี้ไม่เมาไม่กลับเว้ย”




อคิราห์เอ่ยด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นเสียจนขวัญข้าวอดคิดไม่ได้ว่าหากอีกฝ่ายจริงจังกับเรื่องงานได้เท่านี้ บริษัทที่อคิราห์ทำอยู่คงประสบความสำเร็จน่าดู

-------


คุณเอสแอนด์เดอะแก๊งมาล้าววววว

ช่วยนี้ธุระเยอะมาก สปีดอาจเต่าหน่อยเน้อ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 05-10-2017 13:36:54
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 05-10-2017 13:57:07
 :L2: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 05-10-2017 14:29:47
ทำไมโซ่ดูเศร้า แอบรักเพื่อนในกลุ่มหรือเปล่า (มโน)
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 05-10-2017 16:54:57
มีแก้งเพื่อนมาป่วน 55555555
ขำมุกเบบี้แครอทกับมะเขือยาว อิอิอิ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 05-10-2017 17:09:18
คุณเอส เนื้อคู่พี่เอ็มมาแล้ว เย้
ดูเป็นคนขี้เล่นน่าดูเลย แต่จะ sm , ms ยังเดาไม่ออกเลย 55555
 
ขำหมอก ราชินีเคะสุดๆ 
ศิราณีปรึกษาได้ทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องลับเฉพาะคนรู้ใจ
จำได้ว่าสมัยคบกับเมฆหมอกแซ่บบมาก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 05-10-2017 19:26:26
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-10-2017 19:30:11
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 05-10-2017 20:32:23
 :katai2-1: :3123:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 05-10-2017 23:00:01
อยากให้คนเขียนทำผัง universe จังเลยค่า น้ำตานองงง T ____ T
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 05-10-2017 23:20:16
ขวัญยั่วเองเลยให้นายตบะแตก แต่เรื่องคืนแรกนายจะไม่รู้ไปจนจบเลยหรอ ถ้านายจำได้ว่าขวัญเคยมีร่องรอยพวกนี้จะไม่มีเรื่องหรอ อยากให้รู้เรื่องคืนแรกแล้วจัง
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#21 100% คห471 P16 [5/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 07-10-2017 06:39:02
Rule #22 Be honest



“น้องข้าวกินไรดี? อันนี้อร่อยมากเลยนะ นี่ๆ พี่สั่งให้ดีกว่า เอาอันนี้ครับ”




ขวัญข้าวยิ้มอย่างเกรงใจรเมศที่นั่งอยู่ข้างเขาในบูธทรงครึ่งวงกลมของร้านอาหารกึ่งผับแห่งนี้ จอมทัพที่นั่งอยู่อีกข้างของเขายิ้มขำ กระซิบข้างหูของร่างเล็กที่ไม่ค่อยได้ยินอะไรเนื่องจากเสียงเพลงที่ค่อนข้างดังด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ



“ปล่อยมันสั่งไปเถอะ ไอ้เมศมันเซียนของกิน”



“อ๋อ…”




ขวัญข้าวพยักหน้าอย่างเข้าใจ อีกข้างของจอมทัพ อคิราห์ก็กำลังไล่รายการเครื่องดื่มมึนเมาให้บริกรฟังรายกับกำลังอ่านชื่อเครื่องดื่มทุกชนิดในเมนู ถึงแม้จะไม่เห็นด้วยกับการดื่มที่ดูเยอะเกินความจำเป็นนั้น แต่ขวัญข้าวก็นึกชื่นชมที่อีกฝ่ายเลือกที่จะให้คนขับรถรับส่งแทนที่จะเสี่ยงขับเอง




“ไอ้โซ่ มึงเอาอะไร?”




“ไม่อ่ะ กูขับรถมา” ชยกรส่ายหน้าปฎิเสธ




“น่ามึง ซักแก้ว”อคิราห์ว่า แต่ชยกรที่นั่งอยู่ข้างรเมศยังยืนยันคำเดิม ชายหนุ่มหน้าหล่อจึงหันมาทางขวัญข้าวที่ตอนนี้กลายเป็น ‘น้องข้าว’ของทุกคนไปแล้ว




“แล้วน้องข้าวล่ะครับ ดื่มอะไรดีคืนนี้?”



“น้ำเปล่าแล้วกันครับ” ขวัญข้าวตอบ




“โห มาเที่ยวทั้งที...แอดเวนเจอร์หน่อยสิครับ”




อคิราห์ยังคงคะยั้นคะยอ ขวัญข้าวนิ่งคิด ก่อนจะตอบ




“มะนาวโซดาก็ได้ครับ”




คนถามแทบหัวทิ่ม คนอื่นๆหัวเราะอย่างขบขันกับสีหน้าใสซื่อนั้น อคิราห์ยกมืออย่างยอมแพ้ ก่อนจะหันไปสั่งมะนาวโซดาให้คนตัวเล็กที่ยังไม่รู้ว่าทุกคนหัวเราะอะไรกัน









ทีแรกขวัญข้าวคิดว่าอคิราห์จะกระดกเครื่องดื่มทุกอย่างที่สั่งหมดด้วยตัวคนเดียว




ดูจากสีหน้าประหลาดใจของอคิราห์ อีกฝ่ายก็ตั้งใจไว้อย่างนั้นเช่นกัน แต่พวกเขาทำได้เพียงนั่งมองรเมศที่กระดกแก้วแล้วแก้วเล่าโดยไม่สนใจว่าแก้วที่บริกรวางลงจะเป็นอะไร




“เมศ..ช้าลงหน่อย...”




ขวัญข้าวได้ยินเสียงชยกรกระพริบอย่างเป็นห่วง แต่ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆเขากลับกระดกเร็วขึ้นโดยไม่สนใจคำเตือนของเพื่อน




“น้องข้าวเป็นเลขาของไอ้นายแบบนี้ มันก็วอกแวกไปไหนไม่ได้เลยสิ”




อคิราห์ชวนคุยแทนคนเมาที่เอนซบอกของเพื่อนตัวใหญ่อยู่ข้างขวัญข้าว ร่างเล็กยิ้มเจื่อน



“ไม่หรอกครับ ต่อให้ผมไม่เป็นเลขาของคุณจอมทัพ ผมก็เชื่อใจว่าเขาจะไม่ทำให้ผมเสียใจแบบนั้น”



“ขวัญ...” จอมทัพที่ถึงแม้จะไม่ได้ตะบี้ตะบันกินเหมือนรเมศแต่ก็ดื่มไปพอสมควรดึงเขาเข้าไปกอดไว้แน่น คนที่อยู่ในสภาพนั่งเกยอยู่บนตักคนรักพยายามขยับหนี แต่ชายหนุ่มไม่ยอมให้เขาลุกไปไหน “...ฉันรักขวัญที่สุดเลย”



“เอ้า แค่นี้เมาแล้วเหรอวะไอ้นาย”



อคิราห์หัวเราะ ขวัญข้าวไม่อยากจะบอกเลยว่าไอ้อาการมือปลาหมึกของชายหนุ่มในตอนนี้ต่อให้ไม่เมาจอมทัพก็ทำอยู่ดี




“ขวัญ....”




ริมฝีปากได้รูปเอ่ยงึมงำอยู่กับซอกคอขาว ขวัญข้าวหัวเราะแห้งๆ จิ้มกับแกล้มในจานขึ้นมาหลอกล่อให้ร่างสูงกินเพื่อช่วยชะลอการดูดซึมของแอลกอฮอล์เข้าสู่กระแสเลือด ถึงแม่จะรู้ว่าช้าไปเยอะแล้วก็ตาม




“ทานหน่อยนะครับคุณจอมทัพ”




 “งือ...จะกินขวัญ”




ร่างสูงกระซิบข้างหูอย่างเอาแต่ใจ ขวัญข้าวเหลือบมองรอบข้าง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครได้ยินจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก




“ไปห้องน้ำนะ”



ที่หางตาเขาเห็นชยกรก้มลงบนเพื่อนที่ฟุบอยู่บนอกของตัวเอง รเมศมีสีหน้าหงุดหงิดรำคาญใจ แต่ก็ยอมผละออกจากชาย
หนุ่มแต่โดยดี ขวัญข้าวสังเกตเห็นว่าใบหน้าของร่างที่ตัวสูงกว่าเขาเพียงเล็กน้อยมีเหงื่อผุดพราย ใบหน้าที่แดงจากฤทธิ์
แอลกอฮอล์ดูมึนๆเล็กน้อย รเมศนั่งหายใจเข้าออกลึกๆอยู่ซักพักก่อนจะลุกขึ้นตามชยกรไป ขวัญข้าวมองตามร่างบางไปอย่างเป็นกังวล แต่เขาก็มีคนเมาของตัวเองต้องดูแลเช่นกัน




“ขวัญ รักน้า...”




“ครับ รักเหมือนกันครับ ทานอีกหน่อยนะครับ”




ขวัญข้าวพยายามป้อนลูกชิ้นให้กับคนรักอย่างยากลำบาก รู้สึกเหมือนกำลังสู้รบปรบมือกับเด็กอายุสามขวบที่มีแรงเท่าผู้ชายโตเต็มวัย




เหล้านี่มันใส่อะไรเข้าไปบ้างเนี่ย?!




“ไหวมั้ยนั่น”




อคิราห์หัวเราะ จังหวะเดียวกับที่โทรศัพท์ของตนที่วางอยู่บนโต๊ะสั่น ร่างสูงกดรับสาย ขวัญข้าวไม่ได้ยินบทสนทนาของอีกฝ่าย อคิราห์หันมาหาพวกเขาเมื่อวางสาย




“ไอ้โซ่บอกว่าไอ้เมศเมามาก มันเลยจะกลับไปก่อน”




“ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับบ้างเถอะครับ คุณจอมทัพภก็เมาใหญ่แล้ว”




ขวัญข้าวดันใบหน้าที่โน้มเข้ามาใกล้ออกไปอย่างสุดกำลัง อคิราห์หัวเราะ ส่ายหน้ากับสภาพของเพื่อนแล้วยกมือเรียกพนักงานมาเก็บเงิน







“ไหวมั้ยเนี่ยไอ้นาย”





อคิราห์ช่วยขวัญข้าวหิ้วปีกเพื่อนมาส่งถึงหน้าที่พัก ถึงแม้จะค่อนข้างเมา แต่จอมทัพก็ดูจะครองสติได้มากกว่าที่ขวัญข้าวเห็นครั้งที่แล้วพอสมควร



“เออ ไหวๆ ขอบจาย”




ชายหนุ่มเอ่ยเสียงยานคาง ตบไหล่เพื่อนเบาๆแสดงความขอบคุณเมื่อมีห้องหน้าบ้านหลังที่เป็นของเขากับขวัญข้าว




“เออ กูมีเรื่องจะคุยกับมึงหน่อย” น้ำเสียงของอคิราห์ดูเคร่งเครียดขึ้นมา ร่างสูงหันไปหาขวัญข้าว “น้องข้าวเข้าไปเปิดแอร์รอก่อนก็ได้ครับ แป๊บเดียว”




“อ๋อ ครับ”




ขวัญข้าวพอจะรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการความเป็นส่วนตัวจึงพยักหน้าแล้วไขกุญแจเปิดประตูเข้าไปก่อน เขาได้ยินเสียงพูดคุยงึมงำดังลอดเข้ามาบ้างแต่ฟังไม่ได้ศัพท์ ที่เขาได้ยินจริงๆคือเสียงด่าของจอมทัพและเสียงหัวเราะของอคิราห์ ก่อนที่คนรักของเขาจะพุ่งเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าตื่นตกใจ




“ขวัญ! เป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง?”




“รู้สึก...?ก็ปกติดีนี่ครับ”




ขวัญข้าวตอบอย่างไม่เข้าใจ ปล่อยให้คนรักหมุนเขาไปมาเพื่อสำรวจหาร่องรอยความเสียหายที่ไม่มีอยู่จริงจนสบายใจ จอมทัพถอนหายใจอย่างโล่งอก ทรุดตัวลงนั่งบนเตียงอย่างหมดแรง




“มีอะไรรึเปล่าครับ?”




ขวัญข้าวทรุดตัวลงข้างคนรักอย่างเป็นกังวล จอมทัพส่ายหน้า



“ก็ไอ้เอสน่ะสิ เมื่อกี้มันบอกฉันว่ามันใส่ยาปลุกในมะนาวโซดาของขวัญ ถือว่าเป็นของขวัญจากมัน” ชายหนุ่มก้มหน้ามองพื้น “มันคงแกล้งพูดไปอย่างนั้นให้ฉันสร่างขึ้นล่ะมั้ง ไอ้นี่มันชอบเล่นอะไรแปลกๆ”





“ไม่รู้สิครับ” ขวัญข้าวขมวดคิ้ว “เพราะผมยังไม่ได้น้ำที่สั่งไปเลย”




“เอ๊ะ?”จอมทัพเงยหน้าขึ้นมองคนรักอย่างงุนงง




“ผมมัวแต่ดูคุณ เลยไม่ได้ดื่มเลยซักอึก ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเอามาเสิร์ฟรึเปล่า”




ขวัญข้าวว่า เขาไม่รู้ชะตากรรมของเครื่องดื่มแก้วนั้น ได้แต่หวังว่าอคิราห์คงจะพูดเล่นเพื่อแกล้งจอมทัพจริงๆ




“โล่งอกไปที”




จอมทัพทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาบนเตียงใหญ่ ความมึนเมากลับมาแทบจะในทันทีที่อะดรินาลีนหลั่งหมดไปเมื่อครู่ ขวัญข้าวยิ้ม ช่วยปลดกระดุมเสื้อให้คนรักได้นอนสบายๆ




“ขวัญจะทำอะไรฉันเหรอ...”




คนเมาหยอกเสียงยานคาง ขวัญข้าวส่ายหัวยิ้มๆ




“เมาขนาดนี้วันนี้นอนเถอะครับ”




“ถ้าฉันไม่อยากนอนล่ะ”




จอมทัพพลิกตัวคร่อมร่างที่นั่งอยู่ข้างๆเมื่อครู่ ขวัญข้าวที่ลงไม่นอนแผ่บนเตียงตามแรงของคนรักรีบจับมือที่มีจุดหมายเป็นกระดุมเสื้อของเขาก่อนที่จอมทัพจะได้ทำอะไรตามใจ




“คุณจอมทัพ ไม่เอาครับ ไม่รีบนอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไปประชุมไม่ทันหรอก”




“น่า…นิดเดียวเองขวัญ”




ริมฝีปากร้อนเริ่มยึดครองพื้นที่บริเวณซอกคอขาว ขวัญข้าวอยากจะร้องประท้วง แต่สิ่งที่ดังลอดออกมากลับเป็นเสียงน่าอายกับคำปฎิเสธที่ไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด




"คุณจอมทัพ...เดี๋ยวครับ...อ๊ะ..."




จอมทัพชะงัก ไม่รู้ทำไม ทั้งที่ไม่ได้เพิ่งเคยได้ยินประโยคนี้เป็นครั้งแรก แต่เขาที่ตอนนี้กำลังอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอลืกลับนึกย้อนไปถึงเสียงครางหวานหูของคนแปลกหน้าในโรงแรมที่เขาเมามากกว่าหลายเท่าแล้วละเมอไปว่าเป็นขวัญข้าว
อาจเป็นเพราะความเมาทำให้เขาเพิ่งเห็นถึงความเหมือน




เหมือน...คนมากเกินกว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ




“คุณจอมทัพ...เป็นอะไรรึเปล่าครับ”




ร่างเล็กชันตัวขึ้นนั่งเมื่อคนรักผละออกไปดื้อๆ จอมทัพกัดริมฝีปากด้วยสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ




“ขวัญ...คืนที่ฉันเมา ขวัญได้ไปหาฉันที่โรงแรมรึเปล่า?”




“อะ…อะไรนะครับ?”





ขวัญข้าวสะอึกทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น




“คืนที่ฉันกินเหล้าเมากับเมฆอยู่ที่โรงแรมก่อนที่เราจะคบกัน ฉันนอนกับคนคนนึง...” จอมทัพเอ่ยขึ้นอย่างครุ่นคิด “ในตอนนั้นฉันนึกว่ามันต้องเป็นความฝัน เพราะคนอย่างขวัญจะมาอยู่บนเตียงกับฉันได้ยัง”




“….”




“แต่ตอนนี้...พอมาคิดดูดีๆแล้ว วันหลังจากนั้นขวัญก็มีรอยที่คอด้วยนี่”




ร่างสูงขมวดคิ้ว คนที่ใกล้จะโดนจับได้พยายามนึกหาทางออก แต่ประโยคถัดมาของอีกฝ่ายที่ซุกหน้ากับฝ่ามือทำให้คำแก้ตัวของขวัญข้าวถูกกลืนหายไปในลำคอ




“ฉันน่ะ เพราะคิดว่าตอนนั้นเป็นแค่ฝัน ฉันเลยเผลอทำเรื่องที่อยากทำกับขวัญลงไปตั้งมาก...”



“แต่คืนนั้นคุณยังเรียกชื่อคุณมธุวันอยู่เล...”




ขวัญข้าวยกมือปิดปาก ไม่ยากเชื่อว่าตัวเองจะเผลอหลุดความลับที่อุตส่าห์เก็บรักษามาได้ตั้งนานสองนาน




“เป็นขวัญจริงๆสินะ...”




ดวงตาคมช้อนมองคนที่เพิ่งหลุดปากสารภาพด้วยแววตาเจ็บปวด ถึงแม้เขาจะพอเดาได้ แต่ความจริงที่ได้ยินก็ยังทำให้ร่างสูงรู้สึกถูกทรยศอยู่ดี




“ทำไมขวัญถึงไม่โกรธฉันเลยล่ะ คืนนั้นฉัน...ฉัน...ทำเรื่องเลวๆแบบนั้นลงไปแท้...”




เลขาตัวน้อยเริ่มลุกลี้ลุกลน พยายามคิดหาวิธีอธิบายสถานการณ์ในตอนนั้นให้กับคนที่กำลังโทษตัวเองในตอนนี้



“คุณจอมทัพครับ...คืนนั้น ผมไม่ได้รู้สึกว่าถูกคุณเอาเปรียบ หรือถูกทำร้ายเลยนะครับ” มือเล็กแตะลงบนไหล่กว้างอย่างแผ่วเบา “ผมต่างหาก...ที่เป็นคนเอาเปรียบคุณในคืนนั้น”




“ขวัญ?”




จอมทัพเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจความหมายของสิ่งที่ร่างเล็กต้องการจะสื่อ ขวัญข้าวถอนหายใจ




“คืนนั้น ผมแค่คิดว่า...ถ้าถูกคนที่ผมแอบรักมาโดยตลอดกอดซักครั้งในชีวิต ผมก็คงจะเก็บความทรงจำนั้นไว้แล้วอยู่เคียงข้างคุณต่อไปได้เรื่อยๆ...” ดวงตาสีรัตติกาลเบิกกว้างกับสิ่งที่ได้ยิน “ถึงจะเป็นได้แค่ตัวแทน...ผมก็ยอม”




“ไม่ใช่นะ ขวัญไม่ใช่ตัวแทนของใคร”




จอมทัพรีบแก้ไขความเข้าใจผิดให้คนรัก ขวัญข้าวยิ้มเศร้า ไม่เชื่อคำแก้ตัวของคนรักแม้แต่น้อย




“คืนนั้น คุณยังพูดชื่อคุณมธุวันอยู่เลยนะครับ”




“เพราะก่อนหน้านั้นฉันเพิ่งปรึกษากับคุณหมอกเรื่องขวัญไง ฉันฝันเรื่องนั้นอยู่!”




จอมทัพอยากจะทึ้งหัวตัวเอง เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองละเมอชื่อของมธุวันออกมา ขวัญข้าวยังคงมีสีหน้าไม่เชื่อถึงแม้จะรู้สึกผิดที่เห็นจอมทัพดูใจสลายจากคำพูดของเขาก็ตาม




“รู้มั้ย ตอนตื่นขึ้นมา มีอยู่ส่วนนึงในใจของฉันที่ดีใจที่ไม่ได้เห็นขวัญนอนอยู่ข้างๆ...” ร่างสูงถอนหายใจ “ฉันคิดว่าอย่างน้อย ฉันก็ไม่ได้ทำให้ขวัญเจ็บ...”




“ฟังผมนะครับ!”ขวัญข้าวขึ้นเสียงใส่ชายหนุ่มอย่างหมดความอดทน “คืนนั้นที่โรงแรมเป็นคืนที่ดีที่สุดในชีวิตผม ที่เราทำมาตั้งแต่คบกันไม่เคยได้ครึ่งของสิ่งที่ผมรู้สึกในครั้งนั้นด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นอย่าเอาความคิดของคุณมาตัดสินว่าผมรับไม่ได้ เข้าใจมั้ยครับ?!”





คนที่โดนเสียงเล็กๆตะคอกเป็นครั้งแรกในชีวิตพยักหน้าหงึกหงักอย่างไม่รู้จะตอบอีกฝ่ายว่าอย่างไร





“ถ้ามีครั้งต่อไป ผมจะโกรธแล้วนะครับ”




ขวัญข้าวกอดอก เอ่ยเสียงอ่อนลงด้วยกลัวจะทำให้ร่างสูงตกใจมากเกินไป จอมทัพพยักหน้าด้วยสีหน้าสำนึกผิด




“ขอโทษนะขวัญ...”




“นอนเถอะครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นไปประชุม”




ร่างเล็กทิ้งตัวลงนอนออย่างอ่อนเพลียกับพลังงานที่ใช้ในการโกรธอีกฝ่ายเป็นครั้งแรก ถึงแม้ความโกรธนั้นจะหายไปตั้งแต่ท่อนแขนแกร่งโอบรอบเอวของเขา แต่ขวัญข้าวก็ตัดสินใจปล่อยให้คนที่กำลังสำนึกผิดได้ใช้เวลาในคืนนี้ทบทวนการกระทำของตัวเอง




-------------

ชีวิตวุ่นวายมาก อัพช้าอย่าโกรธกันเน้อ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-10-2017 07:20:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 07-10-2017 07:57:27
ไม่ใช่สำนึกผิดว่าปล้ำนะ ให้สำนึกว่ามันดีสุดๆ อย่ามาหาว่าตัวเองทำไม่ดี โฮ้ย คุณจอมทัพ รักน้องข้าวเยอะๆ นานๆ นะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 07-10-2017 08:55:01
เอ๊ะ อย่างนี้ยาปลุกต้องเป็นรเมศที่กินเข้าไปแน่เลย เพราะกินแบบไม่ได้ดูเลยนิ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 07-10-2017 09:22:20
มธุวันนางแซ่บจริง  5555

ขวัญก็พาซื่อ แต่ก็ได้ผลที่ดีเน๊อะ    :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 07-10-2017 12:23:22
น้องขวัญมาโซรึเปล่าเนี่ย 5555555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 07-10-2017 13:05:10
ก็รู้ความจริงแล้วเนอะ  แล้วคนที่โดนดื่มน้ำมะนาวโซดา ใช่รเมศป่าวอ่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-10-2017 16:48:35
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 07-10-2017 17:57:59
 :3123:น้องขวัญผู้ตามรอยคุณหมอก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: naplatoo ที่ 07-10-2017 21:08:13
สำนึกผิดว่าที่ทำมามันไม่พอ ไม่ใช่สำนึกผิดที่คืนนั้นรุนแรงเกินไปนะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 07-10-2017 22:14:12
เข้าใจแล้วใช่มั้ยคุณจอมทัพ
เพราะฉะนั้น
จัดให้ขวัญข้าวแบบคืนที่เมาเลย
ให้ขวัญกระอักความสุขตาย
วู้ววววววววววววว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 07-10-2017 22:14:40
ขวัญข้าวโกรธซะแล้ว แต่ก็ยังดีที่คุณจอมทัพรู้สักที ว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 07-10-2017 22:31:03
ตัดภาพไปที่คู่โซดามะนาวด้วยได้ไหม อุกรี๊ดดดด
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 07-10-2017 23:46:09
คู่นี้แต่งงานกันได้แล้วววววว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 09-10-2017 13:08:06
หนูขวัญจะเจริญรอยตามคุณหนูหมอกทุกเรื่องไม่ได้นะลูก5555
หื่นแบบนี้เจ้ชอบ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 09-10-2017 17:59:11
รอการฮันนิมูนนอกสถานที่ :haun4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 09-10-2017 22:37:16
 :L2: +1 ให้กับความคิขุ ของหนูแฮมเตอร์ 
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#22 100% คห483 P16 [7/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 12-10-2017 06:00:06
Rule #23 Let him pick your clothes.

“ขวัญ หายโกรธฉันแล้วจริงๆใช่มั้ย?”




“ถ้าคุณจอมทัพถามอีกครั้งผมจะโกรธแล้วนะครับ”




ขวัญข้าวกระซิบตอบคนที่สะกิดถามเขายิกๆตลอดการประชุมจนเขาแทบไม่ได้จดอะไร เขาแอบเห็นคนที่นั่งตรงข้ามส่ง
สายตาไม่พอใจมาที่พวกเขาสองสามครั้งแล้ว แถมคนที่พูดเสนอหัวข้อในที่ประชุมตอนนี้ยังเป็นอคิราห์ที่ดูจะสนใจเรื่องของพวกเขาเป็นพิเศษอีกต่างหาก




“คุณจอมทัพ มีอะไรจะเสริมเรื่องที่ผมพูดไปเมื่อกี้มั้ยครับ?”




“ผมคิดว่าท่านประธานน่าจะสนใจโปรเจ็คคอนโดที่ว่านะครับ...ถ้าหายโกรธแล้วคืนนี้เราไปดินเนอร์กันนะ ฉันจองร้านไว้แล้ว”
ประโยคหลังจอมทัพกระซิบใส่หูเลขาตัวน้อย โชคดีของจอมทัพที่ชายหนุ่มเป็นคนที่แยกประสาทได้ดี จึงไม่มีปัญหากับการง้องอนคนรักระหว่างฟังหัวข้อการประชุมสักนิด





“เหนื่อยหน่อยนะน้องข้าว ไอ้นายมันกวนทั้งคืนเลยสิ”




อคิราห์ทัก โอบไหล่ร่างเล็กขณะเดินออกมาจากห้องประชุมอย่างสนิทสนมจนเดือดร้อนคนขี้หวงที่ต้องดึงขวัญข้าวเข้าไปขังไว้ในอ้อมกอดแล้วแลกเขี้ยวขู่ไอ้เพื่อนเวร




“ไม่หรอกครับ เมื่อคืนหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายเลย”




ร่างเล็กยิ้มแห้ง ถึงแม้จะรู้สึกไม่ค่อยดีที่เกือบถูกอีกฝ่ายวางยา แต่เขาเป็นคนที่โกรธใครจริงจังได้ยากมาก แถมเขายังใช้พลังงานการโกรธไปกับคุณจอมทััพเมื่อคืนหมดแล้วด้วย




“เหรอๆ”อคิราห์พยักหน้าหงึกหงักด้วยรอยยิ้มรู้ทันที่บอกว่าไม่เชื่อซักคำที่ร่างล็กพูด “ไปกินข้าวเที่ยงกัน พวกไอ้โซ่มันไปรอที่ห้องอาหารแล้ว”




“เออ เมื่อเช้าไม่เห็นพวกมันมากินข้าวเลย”




จอมทัพเอ่ยขึ้น ความจริงและคนที่มีงานจริงๆมีเพียงแค่เขากับอคิราห์เท่านั้น ส่วนอีกสองคนที่ทำงานอยู่ที่สาขาเชียงรายอยู่แล้วแค่หาข้ออ้างมาเปลี่ยนบรรยากาศ แต่ปกติอย่างน้อยชยกรก็จะมาทักทายพวกเขาตอนเช้าตามประสาเจ้าบ้านที่ดี




“คงโดนเมียมันงอแงไม่ยอมให้มาล่ะมั้ง”




อคิราห์หัวเราะ เมืื่อพวกเขามาถึงห้องอาหารที่ทางรีสอร์ทจัดไว้ให้แขกที่เข้าประชุม ขวัญข้าวก็สังเกตเห็นคนทั้งสองที่โต๊ะริมหน้าต่าง ชยกรยกมือให้พวกเขา ส่วนรเมศก็นั่งคนข้าวต้มในถ้วยโดยไม่สนใจเพื่อนที่เดินมาหา




“เป็นอะไรวะไอ้เมศ ทำไมวันนี้ขรึมเชียว”




อคิราห์ตบไหล่เพื่อนดังป้าบอย่างหยอกล้อ ขวัญข้าวสังเกตว่ารเมศสะดุ้งเฮือก แสดงสีหน้าเจ็บปวดที่แค่เห็นขวัญข้าวก็รู้ดีว่าแรงตบเมื่อครู่สะเทือนไปถึงไหน



แต่...เมื่อคืนคุณรเมศกลับกับคุณชยกรนี่...โอ้...




ขวัญข้าวเบิกตากว้าง แต่เลือกที่จะหุบปากเงียบด้วยกลัวว่าข้อสันนิษฐานของตัวเองจะผิดพลาด




“เมศ..เอาอะไรอีกมั้ย”




ชยกรหันมาถามเพื่อนข้างๆ มือใหญ่เอื้อมไปแตะเบาๆที่ข้อศอกของเพื่อนเพื่อดึงความสนใจ แต่รเมศกลับชักแขนหนีราวกับถูกของร้อน




“ไม่ต้อง..กูอิ่ม”




ร่างบางตอบเบาๆ เสียงที่มักจะตะโกนโหวกเหวกดังลั่นแหบพร่า




“เมศ…ไหวมะ...”




“อือ”




คนถูกถามตัดบทด้วยสีหน้าอิดโรย ชยกรดูจะเป็นห่วงเพื่อนสนิทมากแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ ขวัญข้าวมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกสงสาร แต่ก็รู้ว่าไม่ใช่พื้นที่ของตัวเองที่จะไปอยากรู้อยากเห็น




“ขวัญ จะกินอะไร เดี๋ยวฉันไปตักให้”




ร่างเล็กหันไปหาคนรักที่แตะไหล่ตนเบาๆอย่างต้องการคำตอบ จอมทัพดูจะไม่ได้รับรู้ถึงอะไรก็ตามมที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ส่วนอคิราห์เดินร่อนไปตักอาหารเรียบร้อยแล้ว




“ผมไปด้วยดีกว่าครับ”




ขวัญข้าวลุกตามร่างสูง เขาขอออกไปจากบรรยากาศอึดอัดแถวนี้สักพักดีกว่า








จอมทัพโดนอคิราห์ลากตัวไปที่โต๊ะสนุ๊กเกอร์ตั้งแต่ข้าวคำสุดท้ายเข้าปากเรียบร้อยแล้ว ขวัญข้าวที่ได้เวลาเงียบสงบกลับมาอย่างที่ไม่ได้มีมาเนิ่นนานตัดสินใจใช้มันไปกับการเดินชมสวนสวยและภูเขาที่เป็นทิวทัศน์ที่เขามองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ




“เจอกันอีกแล้วนะครับ คุณข้าว”




ขวัญข้าวหมุนตัวกลับไปเมื่อได้ยินเสียงของชยกรที่ดังขึ้นจากด้านหลัง ชายหนุ่มร่างใหญ่ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน แต่แววตาเศร้าหมองนั้นทำเอาขวัญข้าวอยากจะเขาไปกอดปลอบแล้วโยกโอ๋ไปมาราวกับอีกฝ่ายเป็นเด็กตัวเล็กๆ




“คุณโซ่ทานเสร็จแล้วเหรอครับ”




ชยกรเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ยังคงเรียกเขาว่าคุณข้าว ร่างสูงดูจะสนิทใจกับคำเรียกนั้นมากกว่าซึ่งขวัญข้าวก็ไม่ได้ว่าอะไร




“ครับ ทานมากกว่านี้เดี๋ยวจะโดนเข้าใจผิดว่าเป็นแพนด้าหลุดมาจากสวนสัตว์”




ร่างสูงตบที่หน้าท้องภายใต้ชุดสูทพร้อมกับหัวเราะเบาๆ




“อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ อีกอย่าง แพนด้าก็น่ารักดีออกครับ”




ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นอย่างกระอักกระอ่วนใจ เขายังไม่สนิทกับชายหนุ่ม จึงไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้น แต่ดูจากสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงนั้น เขาคงไม่ได้ทำให้ชยกรรู้สึกแย่ลงกว่าเดิม




“คุณข้าวดูชอบธรรมชาติมากเลยนะครับ”




ร่างสูงหันไปมองตามวิวทิวทัศน์ของภูเขาเบื้องหน้าที่ขวัญข้าวกำลังชื่นชมก่อนหน้านี้





“ครับ ผมไม่ค่อยได้เที่ยวต่างจังหวัดเท่าไหร่” ขวัญข้าวสูดหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด “ผมชอบความรู้สึกไม่เร่งรีบ ไม่วุ่นวายแบบนี้”




“เวลามีเรื่องไม่สบายใจ แค่ได้ยืนมองต้นไม้สีเขียวบนภูเขาพวกนั้น ก็รู้สึกว่าปัญหาทุกอย่างต้องมีทางออก” ชยกรเอ่ยขึ้น
ลอยๆ “ผมก็ไม่คิดเหมือนกันนะครับว่าจะตกหลุมรักเสน่ห์ของธรรมชาติได้แบบนี้”




“เรื่องที่ไม่สบายใจนี่...เรื่องคุณเมศเหรอครับ?”




ขวัญข้าวเผลอหลุดปากออกไป ชยกรชะงัก ถึงแม้สีหน้ายิ้มแย้มนั้นจะยังไม่จางหายไป 




จนขวัญข้าวเริ่มสงสัยแล้วว่าอีกฝ่ายโกรธเป็นกับใครเขารึเปล่า?




“ดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”




“ผมแค่เดาดูน่ะครับ”




ขวัญข้าวยิ้มเจื่อน ไม่กล้าถามอะไรต่อด้วยกลัวว่าจะดูเป็นการบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวของอีกฝ่าย ชยกรยิ้มอย่างขอบคุณกับความเข้าใจ ก่อนจะหันไปทางที่พักที่อยู่ไม่ไกลจากที่ของเขา ดวงตาเรียวรีตามประสาหนุ่มตี๋เจือไปด้วยแววกังวล




“ผมขอตัวไปดูเมศก่อนแล้วกันครับ เห็นบ่นว่าปวดหัว”




“ครับ”




ขวัญข้าวพยักหน้า ปล่อยให้ชายหน่มเดินไปดูเพื่อนของตน ขวัญข้าวได้แต่หวังว่าคนทั้งคู่จะผ่านพ้นปัญหาอะไรก็ตามที่มีอยู่ในตอนนี้ไปด้วยดี




แต่ดูจากสายตาที่รเมศมองชยกรเวลาที่อีกฝ่ายไม่เห็น ขวัญข้าวคิดว่าชายหนุ่มร่างใหญ่มีโอกาสมากกว่าที่ตัวเองคิด



“ขวัญ...”




เสียงของคนรักของเขาดังขึ้นหลังจากที่ชยกรเดินจากไปได้ไม่นาน จอมทัพยังคงไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เขาอย่างแนบชิดสนิทกันเหมือนปกติ ราวกับกำลังสังเกตการณ์อยู่ว่าขวัญข้าวหายโกรธแล้วจริงๆหรือยัง




ขวัญข้าวหันไปหาคนรักพร้อมรอยยิ้มกว้าง เอื้อมมือไปจับมือใหญ่ไว้แล้วดึงเบาๆให้เดินตามมา




“ไปดูวิวทางนู้นกันดีกว่านะครับ”




“..อื้อ!”




ร่างสูงพยักหน้าหงึกหงักด้วยดวงตาเป็นประกาย ทั้งสองเดินจูงมือลัดเลาะไปตามทางเดินหินที่มีเสาโค้งพันรอบด้วยเถาวัลย์อย่างสวยงาม สัมผัสธรรมชาติให้คุ้มกับที่ได้มาเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันเป็นครั้งแรก




ความรักของพวกเขาเรียบง่าย หวานละมุน และอบอุ่นอย่างที่น้อยคนนักจะได้ประสบพบเจอ




ขวัญข้าวตระหนักดีว่าเขาโชคดีแค่ไหน และเขาจะไม่ให้ความโกรธเล็กๆน้อยๆที่หายไปหมดแล้วในตอนนี้มาทำให้เขากับ
จอมทัพต้องมาผิดใจด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้











“ข้าว มานั่งด้วยกันมั้ยจ๊ะ”



เลขาสาวของผู้บริหารคนหนึ่งที่เข้าร่วมการประชุมในช่วงเช้าโบกมือให้เขาเมื่อเห็นว่าขวัญข้าวกำลังเดินหันซ้ายและขวาราวกับกำลังหาใครอยู่ในงานปาร์ตี้บาร์บีคิวในสวนนี้ ทั้งเหล่าผู้บริหารและเลขาที่เข้าร่วมงานยืนตักอาหารกันประปราย บ้างก็จับกลุ่มคุยกัน บ้างก็กำลังมองหาคนรู้จักอย่างที่ขวัญข้าวกำลังทำ




ขวัญข้าวตั้งท่าจะจะปฎิเสธ แต่เลขาหนุ่มของผู้บริหารอีกคนกลับบล็อคทางออกของเขาไว้เสียก่อน



“มาๆนั่งๆ ไม่ต้องเกรงใจ พวกเราเข้าประชุมกับคุณจอมทัพหลายครั้งแล้ว เพิ่งเคยเห็นเขาพาเลขามาด้วยครั้งแรกนะเนี่ย"



“เอ่อ...ขอบคุณครับ”




คนปฎิเสธคนอื่นไม่เป็นอย่างขวัญข้าวเมื่อเจอแบบนี้จึงต้องเลยตามเลย คุณจอมทัพโดนคุณอคิราห์ลากตัวไปอีกแล้วทันทีที่จบการประชุม คงอีกสักพักกว่าจะมา ถึงตอนนั้นเขาค่อยขอตัวก็คงไม่สาย




“น้องข้าวเป็นเลขาคุณจอมทัพมานานรึยัง?” หญิงสาวใส่แว่นสีแดงที่เป็นคนชวนเขามานั่งเปิดประเด็น



“ก็…ประมาณปีนึงแล้วครับ”ขวัญข้าวตอบ




“โห ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่เลยนะเนี่ยที่คุณจอมทัพไม่เคยพาน้องข้าวมา”



หญิงสาวร่างอวบอัดในชุดลำลองแสนวาบหวิวที่นั่งอยู่ข้างเขาเอ่ยอย่างประหลาดใจ



“ก็ดูเข้าสิ ตัวเล็กขนาดนี้คุณจอมทัพเขากลัวเฉามือตายรึเปล่า”


ชายหนุ่มที่นั่งอยู่อีกข้างของเขาเอ่ยติดตลก ขวัญข้าวยิ้มเจื่อนอย่างไม่รู้จะโต้ตอบว่าอย่างไร




“ว่าแต่...อยู่กับคุณจอมทัพมาตั้งปีนึง พอจะรู้มั้ยจะว่าคุณจอมทัพเขามีใครรึยัง”



สาวอึ๋มกระแซะถามอย่างสนใจ แต่ก่อนที่ขวัญข้าวจะได้คิดคำตอบของคำถามที่ทำให้เข้ารู้สึกกระอักกระอ่วนนั้น หญิงสาว
แว่นแดงก็ขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเสียก่อน



“เจ้านายของตัวเองเปย์ให้ไม่พอรึไงยะถึงต้องไปหาเกาะเจ้านายชาวบ้าน”



“แล้วหล่อนเกี่ยวอะไรด้วยไม่ทราบ” สาวอึ๋มยิ้มเยาะ “ไม่มีอะไรให้เจ้านายสนใจก็อย่ามาเห่าชาวบ้านเขา”



“คนอย่างฉันทำงานใช้สมองย่ะ ไม่ได้ใช้เต้าไต่แบบเธอ จริงมั้ยน้องข้าว”



“อะ…เอ่อ...”



ขวัญข้าวเอ๋อไปอีกครั้งเมื่อถูกถามคำถามที่เขาไม่สะดวกใจที่จะตอบ ในเมื่อสถานการณ์ของเขากับคุณจอมทัพไม่สามารถเข้ามาประยุกต์ใช้กับคนอื่นได้




แต่เป็นอีกครั้งที่เขาถูกช่วยไว้ด้วยมือใหญ่ที่วางลงบนไหล่ ชยกรยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตรเมื่อขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นอย่างงุนงง




“คุณข้าว รีบกลับไปที่โต๊ะเถอะครับ เดี๋ยวถ้านายมันไม่เจอคุณจะอาละวาดเอา”



“คุณชยกรสวัสดีครับ/ค่ะ”




บรรดาเลขาที่นั่งล้อมโต๊ะกลมกล่าวทักทายผู้มีตำแหน่งสูงกว่าตามมารยาท ชยกรพยักหน้ารับ ก่อนจะหันกลับมาสนใจร่างเล็กอีกครั้ง




“รีบไปเถอะครับ”




ขวัญข้าวพยักหน้า ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมเอ่ยขอตัวกับคนรอบข้าง ร่างเล็กเดินตามเพื่อนของคนรักไปยังโต๊ะอีกฟากที่ชายหนุ่มอีกสองคนที่ไม่ใช่คนรักของเขานั่งรออยู่




“คุณจอมทัพล่ะครับ?”เลขาตัวน้อยถาม




“เมื่อกี้พอเห็นซุ้มขนมไทยก็พุ่งเข้าไปเลย ยังไม่ออกมาเลยตอนนี้”




อคิราห์ตอบ รเมศที่ยังคงมีสีหน้าอ่อนเพลียพยักหน้าตามคำพูดของเพื่อน ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อชยกรนั่งลงข้างๆ ก่อนจะปรับสีหน้ากลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว



“ขวัญ~ มาแล้วเหรอ ฉันตักของโปรดขวัญมาเยอะแยะเลยนะ”




จอมทัพที่เดินกลับมาพร้อมจานที่มีขนมพูนเต็มสองมือ ขวัญข้าวอ้าปากค้างกับปริมาณขนมที่คนรักตักมาให้ ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงอึ้งๆ




“ผมจะทานหมดได้ยังไงครับ?”




“ไม่เป็นไร ขวัญกินไม่หมดก็มีพวกเราช่วยน่า ไอ้โซ่ไม่ปล่อยอาหารเหลืออยู่แล้ว”




จอมทัพแซวเพื่อนที่ยิ้มอ่อนอย่างไม่ถือสาเอาความ ร่างสูงเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นว่ารเมศไม่ลุกขึ้นมาตะแง้วๆปกป้องคนที่ไม่คิดจะสู้เช่นทุกครั้ง แต่ก็ตัดสินใจหันกลับไปสนใจคนรักของตัวเองเมื่อได้ยินเสียงมือเล็กๆตีเพี๊ยะลงบนขาขาวเนียนนั้น




“ยุงกััดเหรอขวัญ”




“ครับ”



ขวัญข้าวขมวดคิ้วเมื่อยุงตัวที่สองบินมาเกาะบนขา เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้ายุงพวกนี้ถึงได้ชื่นชอบเลือดของเขามากกว่าเลือดของคนอื่นนักนะ




“ถ้าอย่างนั้นเรากลับไปกินที่ห้องดีกว่า โห ลายเต็มขาเลยขวัญ ลุกเลย ไปรอที่ห้อง เดี๋ยวฉันยกจานตามไป”




จอมทัพดึงคนรักให้ลุกขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล ไม่เปิดช่องว่างให้ขวัญข้าวได้ปฎิเสธ ร่างเล็กที่ไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นกังวลไปมากกว่านี้กล่าวลาเพื่อนของจอมทัพทั้งที่เพิ่งนั่งลงมาเมื่อครู่ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องพักของตัวเองโดยต้องก้มลงเกาขาเป็นระยะไปตลอดทาง


-----

กระดึ้บๆ :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 12-10-2017 06:55:27
เลขาเป็นแฟนกับเจ้านาย แถมเป็นผู้ชาย โดนนินทาแน่ๆน้องข้าวต้องเข้มแข็งนะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 12-10-2017 08:36:29
คนที่หวังเดินทางลัดมีทุกวงการสินะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-10-2017 09:06:40
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-10-2017 11:59:30
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 12-10-2017 15:22:09
คุณจอมทัพคือยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลยจร้า
หวงขั้นสุด เบอร์แรงจิงๆ 55555555
เชียร์คุณโซ่นะคร้าาาาาา >0<
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-10-2017 20:05:46
ได้กันไปอีก 1 คู่  :hao3:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 13-10-2017 00:51:43
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 13-10-2017 06:17:28
แจ้งงดอัพนะคะ

เนื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงไว้ทุกข์ ไรท์ขออณุญาตหยุดอัพนิยายจากวันนี้ไปจนถึงวันที่27นะคะ

จะกลับมาอัพตามปกติวันที่28 ถ้าหากไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

จึงเรียนมาเพื่อทราบ
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60] แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 13-10-2017 12:32:33
จะรอนะคะ
ขวัญข้าวตัวน้อย สู้ๆ นะ
เดี๋ยวโดนนินทาแน่เลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60] แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 16-10-2017 10:20:50
 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60] แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 22-10-2017 20:17:24
รับแซ่บ รอคับโผม
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60] แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กเลี้ยงแมว ที่ 23-10-2017 00:51:17
ขวัญเป็นนายเอกที่น่ารักนุ่มนิ่มมาก มากจนคิดว่าเอามดลูกเราไปเถอะ :katai3:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60] แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 27-10-2017 15:52:01

ขวัญข้าวเอื้อมหยิบฝักบัวบนหัวของอ่างอาบน้ำลงมาถือไว้แล้วนั่งลงบนขอบอ่าง ก่อนจะเริ่มพับขากางเกงขึ้นให้พ้นน้ำแล้ว
เริ่มเปิดฝักบัว ความเย็นของน้ำที่ชะลอมาตามหน้าแข้งช่วยลดอาการคันยุบยิบจากการถูกยุงกัดได้เป็นอย่างดี




“ขวัญ เป็นไงบ้าง”จอมทัพโผล่เข้ามาสังเกตการณ์คนรัก




“โอเคแล้วครับ หายคันแล้ว”





ขวัญข้าวตอบ เอื้อมมือไปปิด๊อกแล้ววาดขาข้ามขอบอ่างมาแตะที่พรมเช็ดเท้าเพื่อไม่ให้ห้องน้ำเลอะเทอะ แต่ก่อนที่จะได้ลุกขึ้นยืน จอมทัพที่เตรียมผ้าขนหนูไว้แล้วก็คุกเข่าลงบนพื้นแล้วซับท่อนขาขาวที่มีจุดแดงประปราย ถึงแม้จะตกใจ แต่ก็ใช่ว่าขวัญข้าวจะไม่เริ่มชินกับพฤติกรรมที่คอยเอาอกเอาใจของคนรักแล้ว ร่างเล็กจึงปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจปรารถนา




“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว อาบน้ำเลยมั้ยค่อยไปกินต่อ”จอมทัพเงยหน้าขึ้นถามคนรัก




“อืม…ก็ดีเหมือนกันนะครับ จะได้สบายตัวด้วย”




ขวัญข้าวพยักหน้าเห็นด้วย ทันทีที่ได้สัญญาณไฟเขียวชายหนุ่มที่คุกเข่าอยู่บนพื้นก็ลุกขึ้นถอดเสื้อของตัวเองก่อนทันที เล่นเอาคนที่ไม่ทันเตรียมใจถึงกับรีบหันหน้าหนีตามสัญชาตญาณ



“ยังไม่ชินอีกเหรอขวัญ” จอมทัพยิ้มขำ โยนเสื้อของตัวเองลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี



“ทะ..ที่บอกว่าจะอาบคือผมจะอาบคนเดียวครับ”




คนขี้อายดันแผงอกแกร่งอุดมไปด้วยมัดกล้ามที่ขยับเข้ามาใกล้ ดวงหน้าหวานแดงก่ำอย่างห้ามไม่อยู่ทั้งที่ได้สัมผัสมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง




“แต่ฉันอยากอาบน้ำกับขวัญนี่นา”




จอมทัพงอแง ทำตาวิ้งๆอย่างออดอ้อนแบบที่รู้ว่าขวัญข้าวไม่เคยปฎิเสธได้




“…แค่อาบน้ำอย่างเดียวนะครับ”




ขวัญข้าวปรามอย่างไร้ความหมาย รู้ชะตากรรมของตัวเองก่อนที่มันจะเริ่มขึ้นเสียอีก และดูจากรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของคนตรงหน้า ชายหนุ่มก็รับรู้ได้ถึงคำอนุญาตไร้เสียงนั้นแล้วเช่นกัน




“ถ้าอย่างนั้นขวัญเข้าไปอาบรอก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันออกไปเอาเสื้อผ้าให้”




จอมทัพรีบอาสา เขาไม่เคยได้เลือกเสื้อผ้าให้ขวัญเลยสักครั้ง ขวัยข้าวมีสีหน้าไม่ไว้วางใจ แต่ก็รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองแพ็คมาไม่มีอะไรที่ดูล่อแหลมมากพอที่ร่างสูงจะนำมาให้ใส่ได้จึงพยักหน้าตกลง




เมื่อลับร่างของจอมทัพ ขวัญข้าวรีบจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว ถึงแม้เขาจะต้องโป๊ต่อหน้าคุณจอมทัพ แต่เขาก็ไม่ได้อยากให้อีกฝ่ายมายืนจ้องตอนตัวเองกำลังถอดหรอกนะ




ร่างเล็กก้าวเข้าไปในห้องอาบน้ำแล้วเปิดฝักบัวให้สายน้ำไหลกระทบลงบนร่างของตน ขวัญข้าวหลับตาพริ้ม เงยหน้าให้น้ำเย็นๆไหลผ่านอย่างอย่างสดชื่น เลขาตัวน้อยได้ยินเสียงครืดเบาๆของประตูกระจกที่ถูกเปิดออกและอุณหภูมิของร่างสูงที่แนบชิดเข้ามาด้านหลัง



“สบายตัวขึ้นมั้ยขวัญ?”




เสียงทุ้มกระซิบถาม ท่อมแขนแข็งแรงสอดเข้ามารั้งเอวบางให้ขยับแนบชิดหน้าท้องของตน ขวัญข้างสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงเจ้าจอมทัพจัมโบ้ที่เริ่มหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวนการพักผ่อน



“ก็…ดีครับ”



ร่างเล็กตอบเสียงเบา จอมทัพหัวเราะในลำคอ ซุกหน้าลงกับหัวไหล่มน จมูกโด่งไล้สูดกลิ่นหอมหวานจากหัวไหล่ไปจนถึงซอกคอขาว มือใหญ่เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปตามเรือนร่างขาว มือข้างหนึ่งสะกิดตุ่มไตสีหวานที่เริ่มชูชันจากการถูกน้ำเย็น ส่วนอีกข้างไล้วนรอบสะดือแล้วเคลื่อนต่ำลงเพื่อปรนเปรอความสุขให้กับคนรัก ขวัญข้าวเอนพิงแผงอกแกร่งตามความเคยชิน
ดวงตากลมโตปรือปรอยอย่างห้ามไม่อยู่ ปล่อยให้คนรักได้เล่นซุกซนเป็นนักสำรวจตามความต้องการ



“ขวัญ รู้มั้ยว่าฉันอยากทำอะไรกับขวัญมากที่สุด”



เสียงที่แหบพร่าไปด้วยแรงอารมณ์กระซิบ ขวัญข้าวส่ายหน้า สติยังขมุกขมัวจากสัมผัสของคนรัก



“ฉันอยากทำให้ขวัญมีความสุขจนร้องไห้ออกมา...” ลิ้นร้อนลากไปตามแนวกรอบของใบหูบาง เรียกขนอ่อนตามร่างของคน
ตัวเล็กให้ลุกชัน “ฉันอยากทำให้ขวัญสำลักความสุขจนแทบคลั่ง”




ขวัญข้าวรู้สึกว่าร่างกายลอยขึ้นจากพื้นพร้อมกับความรู้สึกของละอองน้ำที่หายไป เมื่อปรือตาขึ้น เขาพบว่าตัวเองถูกจอมทัพอุ้มออกมาที่หน้าเคาท์เตอร์อ่างหน้าล่างซึ่งมีกระจกบานใหญ่ที่กินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของผนังติดอยู่ ภาพสะท้อนของร่างเปลือยเปล่าของพวกเขาทั้งคู่ทำให้คนขี้อายรีบเบือนหน้าหนี แต่ดูเหมือนนั่นจะไม่ใช่สิ่งที่คนรักของเขาต้องการ




“ดูนั่นสิขวัญ...”



มือใหญ่จับคางของขวัญข้าวให้หันหน้ากลับไปหากระจกบานนั้น สายตาของคนรักที่มองเขาผ่านกระจกทำให้ขวัญข้าวรู้สึกเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าช็อตทั่วร่าง




“สิ่งที่ฉันอยากทำมากที่สุด...คือการทำให้ขวัญเห็นตัวเอง อย่างที่ฉันเห็นขวัญ”



จอมทัพประทับริมฝีปากลงบนหลังคอของขวัญข้าวอย่างแผ่วเบา




“น่ารัก...”




ร่างสูงจูบไล่ลงมาตามแนวกระดูกสันหลังของร่างที่เกาะขอบเคาท์เตอร์ไว้เหมือนเรี่ยวแรงหายไปดื้อๆ




“ฉลาด...”




ขวัญข้าวหลุดครางออกมาเสียงแผ่วเมื่อริมฝีปากนั้นขยับต่ำลงมาเรื่อยๆ




“เก่งไปหมดทุกอย่าง...”



“คุณจอม..อ๊ะ...”



ร่างเล็กหลุดครางออกมาเสียงหวาน ฟุบลงกับเคาท์เตอร์เมื่อรับรู้ถึงลิ้นร้อนในที่ที่ตนไม่คุ้นเคย ปล่อยให้คนรักได้เล่นสนุกตามอำเภอใจ เมื่อปรับอารมณ์ได้มากพอที่จะเงยหน้าขึ้นมา ภาพเงาสะท้อนที่แสนน่าอายของเขาก็ทำให้ขวัญข้าวแทบจะร้องไห้ออกมา แต่คำพูดก่อนหน้านี้ของร่างสูงที่กำลังคุกเข่าอยู่ด้านหลังของเขากลับทำให้ร่างเล็กละสายตาจากดวงตาหวานเชื่อมฉ่ำเยิ้มที่บ่งบอกว่าเขากำลังมีความสุขมากแค่ไหนไปไม่ได้ ยิ่งเมื่อคิดว่าความรู้สึกนี้เกิดจากลิ้นร้อนของคนรักที่ขยับหมุนควงผ่านจุดที่ทำให้นิ้วเท้าของเขาจิกเกร็งอย่างเสียวซ่าน ความอับอายที่ได้รับกลับทำให้เขารู้สึกต้องการมันมากขึ้นไปอีก



ขวัญข้าวรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้า



“ขวัญเห็นมั้ย...ว่าตอนนี้ขวัญน่ารักแค่ไหน”




ขวัญข้าวสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วของอีกฝ่ายเข้ามาทำหน้าที่แทนลิ้นร้อนที่ช่วยให้การเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างราบรื่น จอมทัพขยับลุกขึ้นยืนซ้อนด้านหลังของเขาอีกครั้ง ชายหนุ่มสอดมือข้างหนึ่งรองใต้หน้าท้องแบนราบแล้วดึงให้ร่างที่แทบจะนอนราบไปกับเคาท์เตอร์เอนตัวมาพิงร่างของเขา ซึ่งความใกล้ชิดนั้นยิ่งทำให้ความรู้สึกอะไรก็ตามที่ขวัญข้าวกำลังรู้สึกเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าทวีคูณ




“อ๊ะ…อ๊ะ...มะ...ไม่เอา...”




คนถูกทรมานร้องออกมาเมื่อนิ้วของร่างสูงจงใจกระแทกย้ำในจุดที่ไวต่อสัมผัส ราวกับจะปรนเปรอเขาให้ไปถึงฝั่งฝันแค่คน
เดียว




“ไม่เอา...อะไรครับ?”



คนขี้แกล้งถามเสียงหยอกเย้า ขวัญข้าวเม้มปาก ไม่ยอมเอ่ยในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการได้ยินง่ายๆ จอมทัพหัวเราะในลำคอ นิ้วเรียวยาวทั้งสองเริ่มหมุนควงภายในอย่างช่ำชองจนร่างเล็กกระตุกเกร็งไปหมดทั้งร่าง แต่ยังคงไม่ยอมทำตามคำขอไร้เสียงของคนรักที่ช้อนดวงตากลมโตที่สีเข้มขึ้นด้วยแรงอารมณ์มองเขาอย่างอ้อนวอน




“ว่าไงครับขวัญ...”




“ฮึก…คนใจร้าย...ฮึก...”




เมื่อไม่ได้ดั่งใจถึงแม้จะอ้อนวอนด้วยสายตามากเพียงไร คนขี้อายที่หมดทางเลือกจึงต้องงัดไม้ตายสุดท้ายออกมาใช้ หยาดน้ำตาสีใสร่วงเผาะจากดวงตากลมโตราวกับสั่งได้ ริมฝีปากรูปกระจับสั่นระริก



จอมทัพจูบซับน้ำตาบนพวงแก้มใสอย่างอ่อนโยน ขวัญข้าวกัดริมฝีปากเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ค่อยๆแทรกเข้ามาแทนที่นิ้วของร่างสูง



“ยอมแล้วครับขวัญ ไม่ร้องนะคนเก่ง”




ชายหนุ่มพึมพำข้างหูคนรักอย่างปลอบประโลม สะโพกสอบค่อยๆขยับเริ่มบรรเลงจังหวะรักให้ร่างที่สั่นระริกด้วยความต้องการ




“พี่นาย..อื้อ...อะ....”





ร่างที่ตัวโยกคลอนไปตามการเคลื่อนไหวของคนตัวใหญ่กว่าให้รางวัลคนรักด้วยเสียงครางหวานหู มือเรียวเล็กเอื้อมปัดป่ายสะเปะสะปะหาที่ยึดเกาะ จอมทัพสอดมือเกี่ยวประสานกับคนรัก ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะให้ร้อนแรงขึ้นโดยที่คนในอ้อมกอดไม่ปริปากเอ่ยประท้วงสักคำ




“อึก…ขวัญ...”





“พี่นาย...อ๊ะ...”




ร่างทั้งสองกระตุกเฮือก จอมทัพรู้สึกเหมือนตัวเองเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ ร่างสูงกอดคนที่อ่อนยวบเซพิงเขาไว้แน่นด้วยกลัวว่าตัวเองจะมีสติไม่มากพอที่จะประคองคนรักไว้ ขวัญข้าวหอบหายใจอย่างหนัก เรือนร่างเปลือยเปล่าที่เพิ่งอาบน้ำไปได้ไม่เท่าไหร่เต็มไปด้วยเหงื่อจากกิจกรรมเผาผลาญพลังงานเมื่อครู่



“คงต้องอาบใหม่แล้วล่ะขวัญ”



จอมทัพเอ่ยเสียงหยอกเย้า ขวัญข้าวขยับตัวซุกหน้ากับแผงอกแกร่ง ไม่มีแรงแม้แต่จะโต้ตอบคนรัก ปล่อยให้ร่างสูงอุ้มตัวเองเข้าไปในอ่างเพื่อชำระร่างกายอีกครั้ง










“คุณจอมทัพ ไหนว่าเตรียมชุดไว้ให้แล้วไงครับ”




ขวัญข้าวค้อนเมื่อเรี่ยวแรงของตนกลับมาหลังอาบน้ำเสร็จ จอมทัพยิ้มให้ร่างที่พยายามห่อตัวเองด้วยผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กอย่างมีความสุข




“ก็ชุดวันเกิดไงขวัญ”


“…ผมไม่พูดด้วยแล้ว”




ร่างเล็กก้มหน้างุดเดินผ่านอีกฝ่ายไปยังกระเป๋าเดินทางของตัวเองช้าๆ จริงๆก็อยากจะเดินเร็วกว่านี้ แต่สภาพสังขารของเขาไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่นัก



“ไม่ใส่ไม่ได้เหรอ?”



คนที่ตามมาวอแวเขาไม่เลิกถามเสียงออดอ้อน  ขวัญข้าวดึงเสื้อยืดในกระเป๋าออกมาสวมอย่างไม่สนใจ  ก่อนจะโดนจมูกโด่งขโมยหอมแก้มฟอดใหญ่สลับซ้ายขวา



“ฮะๆ คุณจอมทัพ..แก้มช้ำหมดแล้วครับ”




ขวัญข้าวเบี่ยงหลบ หลุดหัวเราะคิกออกมา ที่พยายามแอ๊บโกรธมาได้เกือบสองนาทีหายไปทันทีที่โดนหอมพวงแก้มใส



“ขวัญ ขอบใจนะ...”


“เรื่องอะไรเหรอครับ?”ขวัญข้าวเอียงคออย่างสงสัย




“ขวัญทำให้ฉันเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกเลยนะรู้มั้ย?”




จอมทัพกระซิบตอบ เลขาตัวน้อยอมยิ้ม เขย่งปลายเท้าขึ้นจุมพิตหน้าผากของคนรักเบาๆ




“ขอบคุณนะครับที่เลือกผม”



“ขอบใจเหมือนกันขวัญที่เลือกฉัน”



-----------
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23 50% คห500 P17 [12/10/60] แจ้งข่าว
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 27-10-2017 15:55:04
Rule #24 BE a babysitter

“ครับแม่ ครับๆ”




เสียงจอมทัพดังแว่วออกมาจากในห้องนอนบ่งบอกว่าเขาไม่จำเป็นต้องไปปลุก ขวัญข้าววางจานใส่แพนเค้ก ไส้กรอก เบ
ค่อน และไข่ดาวสองจานลงบนโต๊ะอาหาร หลังจากพวกเขากลับมาจากเชียงราย คุณจอมทัพก็ขยันทำการบ้านจนได้เอบวกแทบทุกวัน ตอนนี้ขวัญข้าวต้องกินอาหารเช้าปริมาณพอๆกับร่างสูงเพื่อเพิ่มพลังงานในแต่ละวัน



“ขวัญ เย็นนี้เราต้องกลับเร็วหน่อยนะ เดี๋ยวพี่เอ็มจะเอาน้องโชมาฝากซักคืน เห็นว่ามีธุระ”




จอมทัพโอบแขนรอบเอวของเขาแล้วหอมแก้มรับอรุณยามเช้าอย่างเคยชิน ขวัญข้าวพยักหน้าอย่างตื่นเต้น คิดถึงเด็กน้อย
อารมณ์ดีที่เขาเคยเจอก่อนหน้านี้




“ได้ครับ วันนี้ไม่ค่อยมีอะไรอยู่แล้วด้วย”




“ขวัญ..ลืมอะไรไปรึเปล่า?”



จอมทัพเคาะแก้มตัวเองอย่างไม่แนบเนียนนัก ขวัญข้าวยิ้มบาง กดจมูกลงบนแก้มสากของคนรักอย่างแผ่วเบา



“รีบทานอาหารเช้าได้แล้วครับ เดี๋ยวสาย”









“อานาย พี่ข้าว สวัสดีครับ”



น้องโชในชุดเครื่องแบบโรงเรียนนานาชาติชื่อดังในย่านนี้ยกมือไหว้พวกเขา ด้านหลังมีจักรภัทรยืนถือกระเป๋าเป้ขนาดกลางและกระเป๋านักเรียนให้ลูกชาย



“ว่าไงครับน้องโช ไหนมาให้อาชื่นใจหน่อยซิ”



จอมทัพดึงเด็กน้อยเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงด้วยความคิดถึง ขวัญข้าวอมยิ้มกับภาพของชายหนุ่มกับหลานชายหัวแก้วหัวแหวน ก่อนจะหันไปทักทายพี่ชายของคนรัก



“สวัสดีครับคุณจักรภัทร”



‘เรียกพี่เอ็มก็ได้’


ร่างสูงขยับมือ ขวัญข้าวพยักหน้า



“ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมกับคุณจอมทัพจะดูแลน้องโชเป็นอย่างดีเลย”



‘โทษทีนะที่ต้องให้ดูแลเด็กตั้งสองคนพร้อมกัน’



จักรภัทรยังคงกัดน้องชายอย่างสม่ำเสมอทั้งต่อหน้าและลับหลัง ขวัญข้าวยิ้มอย่างอ่อนใจ



“อยู่ทานอาหารเย็นก่อนมั้ยครับ?”



‘ไม่ล่ะ ฉันรีบ โรงพิมพ์มีปัญหานิดหน่อย’



นอกจากจะเป็นนักเขียนชื่อดังแล้ว จักรภัทรยังเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ขนาดกลางที่ขวัญข้าวกำลังติดตามอยู่อีกด้วย ร่างเล็กนับถือใจคุณพ่อใบเลี้ยงเดี่ยวคนนี้จริงๆ



“ถ้าอย่างนั้น....”




“ป๊ะป๋าๆ ดูสิฮะ พี่ข้าวกับอานายมีจรวดด้วย ฟิ้วววว”




ขวัญข้าวหันไปทางเด็กน้อยพร้อมกับร่างสูงที่ประตูอย่างงุนงง ดวงตาสองคู่เบิกกว้างเมื่อเห็นวัตถุสีดำขนาดใหย่กว่ามือของเด็กน้อยที่เขาและจอมทัพวางลืมไว้ตั้งแต่คืนที่เขาสั่งมา จอมทัพที่เอาของเข้าไปเก็บในห้องได้ยินเสียงหลานชายจึงออกมาดู ร่างสูงตาถลนรีบพุ่งเข้ามาคว้าเจ้าของเล่นที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กนั้น แต่มือของพี่ชายไวกว่าคว้าเอาเจ้าของเล่นชิ้นนั้นไป
เสียก่อน



“ป๊ะป๋าฮะ?” น้องโชเอียงคอมองบิดาตาแป๋วอย่างไม่เข้าใจ




‘ป๊ะป๋าขอนะครับโช...อันนี้เด็กเล่นไม่ได้ เดี๋ยวเข้าคอ’ จักรภัทรขยับมือ ‘ไว้น้องโชโตกว่านี้ค่อยเล่นนะครับ’




เด็กน้อยขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจว่าของเล่นชิ้นใหญ่ขนาดนั้นจะ‘เข้าคอ’ตัวเองอย่างไร แต่เมื่อป๊ะป๋าไม่ยอมให้เล่น เด็กว่านอนสอนง่ายอย่างน้องโชก็พยักหน้าหงึกหงักแต่โดยดี




“เอ่อ...”




ขวัญข้าวไม่รู้ว่าตัวเองควรจะแบมือขอคืน หรือเอื้อมไปหยิบมันมาจากมือของร่างสูง หรือขุดดินมุดลงไปหนีความอับอาย แต่จักรภัทรกลับพลิกเจ้าของเล่นขนาดมาตรฐานนั้นดูอย่างสนใจ ก่อนจะหันมาหาเขา



‘ฉันไม่มีของธรรมดาแบบนี้ ขอยืมหน่อยแล้วกันนะ’



ห๊ะ?



อะไรนะ?




เมื่อกี้เขาอ่านอะไรผิดไปรึเปล่า?




“อย่าถามจะดีกว่านะขวัญ”




จอมทัพแตะไหล่คนรักที่เพิ่งค้นพบด้านใหม่ของนักเขียนที่ตัวเองปลาบปลื้มอย่างรู้ทันความคิด หลังจากที่จักรภัทรกลับไป ขวัญข้าวก็หันกลับมาสนใจสองอาหลานที่ลงไปนอนเกลื้อกกลิ้งกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว



“คุณจอมทัพ น้องโช ทานสัปปะรดรองท้องก่อนนะครับ ข้าวเย็นอยากทานอะไรครับ”



ขวัญข้าววางจานสัปปะรดหวานฉ่ำลงข้างจอมทัพที่นอนเท้าคางมองหลานชายนอนทำการบ้านอยู่บนพื้น



“อะไรก็ได้ฮะพี่ข้าว”เด็กน้อยเอ่ยอย่างไม่เรื่องมาก คนถามจึงหันไปหาคนรักแทน





“คุณจอมทัพล่ะครับ”



“แมคแอนด์ชีส~”



ร่างสูงตอบกลับมาด้วยเสียงเหมือนเด็กน้อยเอาแต่ใจ ขวัญข้าวพยักหน้ายิ้มๆ ปล่อยให้สองอาหลานช่วยกันทำการบ้าน ส่วนตัวเองก็กลับเข้าไปในครัวเพื่อทำมักกะโรนีอบชีสตามที่คนรักอยากทาน





“อาอ่ออยอังเอยอ๊ะอี้อ้าว(อาหย่อยจังเลยฮะพี่ข้าว)”



น้องโชชมอาหารเย็นฝีมือคนรักของอาทั้งที่ยังมีมักกะโรนีเต็มปาก จอมทัพพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย แก้มทั้งสองข้างพอง
กลมจากมักกะโรนีที่ร่างสูงยัดเข้าไป ขวัญข้าวมองสองอาหลานด้วยแววตาเอ็นดู



“จริงสิ คืนนี้น้องโชจะนอนที่ไหนครับ?” ขวัญข้าวถามเมื่อนึกขึ้นได้




“ปกติน้องโชนอนที่นอนเป่าลมน่ะ เขาชอบที่นอนเด้งดึ๋ง”



จอมทัพตอบเมื่อกลืนอาหารลงคอหมด เขาตัวน้อยพยักหน้าเข้าใจ ตอนเขาเป็นเด็กก็กินง่ายนอนง่ายแบบน้องโชนี่แหละ





“พี่ข้าว นอนกับน้องโชได้มั้ยฮะ?”เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นตามเขา ดวงตากลมโตมีประกายคาดหวัง “น้องโชอยากฟังพี่ข้าวเล่านิทานบ้าง”



“ได้สิครับ” ขวัญข้าวยิ้มตอบอย่างไม่คิดมาก น้องโชยิ้มดีใจ ก่อนจะกลับไปสนใจมักกะโรนีตรงหน้าตัวเองต่อ




“ขวัญอ่ะ....”



แต่เขาลืมคิดไปว่า นอกจากเด็กตัวเล็กแล้ว เขายังมีเด็กตัวใหญ่ที่จะต้องรับมืออีกคน




“คืนเดียวครับคุณจอมทัพ ไม่เอาไม่งอแงนะครับ”



ถ้ามีกระดิ่งกุ๊งกิ๊งในมือเขาคงไม่ลังเลที่จะเขย่าหลอกล่ออีกฝ่ายไปแล้ว จอมทัพทำหน้ามุ่ย เบือนหน้าหนีคนรักอย่างต้องการจะให้อีกฝ่ายง้องอน ขวัญข้าวถอนหายใจ ต่อหน้าหลานก็ยังไม่เว้นนะคนเรา




“งั้นน้องโชมานอนเตียงใหญ่กับพี่กับคุณจอมทัพมั้ยครับ?”




ขวัญข้าวเสนอทางออกที่ดีที่สุดที่ตัวเองคิดได้ในตอนนี้ เด็กน้อยรีบพยักหน้าหงึกหงักทันที ส่วนจอมทัพนั้นไม่ได้มีสีหน้าดีขึ้นกว่าก่อนหน้านี้เลย





“พี่ข้าวฮะ...”





ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นจากอ่างล้างจานตามเสียงเรียก หลังจากมื้ออาหารเย็นจบลง จอมทัพเข้าไปอาบน้ำเป็นคนแรก ส่วนร่างเล็กกับเด็กน้อยก็ช่วยกันเก็บจานชามล้าง ความจริงขวัญข้าวบอกให้น้องโชไปนั่งดูโทรทัศน์รออาบน้ำ แต่เด็กชายยืนกรานที่จะช่วยเขาเก็บโต๊ะ




“มีอะไรเหรอครับน้องโช?”




“พี่ข้าวรักอานายมากมั้ยฮะ?”




ขวัญข้าวประหลาดใจกับคำถามของเด็กน้อย ถึงแม้จะรู้สึกเขินอายกับคำถามและดวงตาใสแป๋วที่รอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ แต่ก็พยักหน้ารับ



“ครับ”



“เพราะพี่ข้าวรักอานายมากๆใช่มั้ยฮะ อานายถึงได้ยิ้มแบบนั้น”



น้องโชถามเสียงใสซื่อ ไม่ได้รู้เลยว่าคำถามของตัวเองทำให้คนเป็นผู้ใหญ่รู้สึกหน้าร้อนฉ่าแค่ไหน



“ทำไมเหรอครับน้องโช...”




“ถ้าพี่ข้าวรักป๊ะป๋าเหมือนที่รักอานาย ป๊ะป๋าจะยิ้มได้อย่างอานายมั้ยฮะ?”




คำถามนั้นทำเอาขวัญข้าวสะอึก ร่างเล็กเพิ่งรู้จักกับคุณจักรภัทรได้ไม่นาน แต่สีหน้าเรียบเฉยของอีกฝ่ายรวมถึงการที่ชายหนุ่มพูดไม่ได้ทำให้เขาเหมารวมไปเองว่าชายหนุ่มเป็นพวกรักสันโดษ ไม่ชอบสุงสิงกับคนอื่น
แต่ถ้าทั้งหมดนั่นเกิดจากการที่ชายหนุ่มไม่มีใครกล้าผูกมิตรด้วย...




“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ” ขวัญข้าวยิ้ม “แค่มีน้องโช พี่เชื่อว่าป๊ะป๋าของน้องโชก็มีความสุขแล้วล่ะครับ”




ร่างเล็กลูบศีรษะเด็กน้อยอย่างเอ็นดู ก่อนจะร้องออกมาเบาๆเมื่อถูกอ้อมแขนแกร่งซึ่งยังมีหยดน้ำเกาะพราวของคนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำกอดเอวไว้แน่นโดยไม่ได้สนใจเลยว่าวันนี้พวกเขามีแขกตัวน้อยนั่งมองการกระทำของอาตัวเองตาแป๋ว




“ทำอะไรอยู่ครับสองคน?” จอมทัพถาม ยังคงไม่ยอมปล่อยร่างที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่ในอ้อมกอดเป็นอิสระ



“น้องโชกับพี่ข้าวล้างจานเสร็จแล้วฮะ” เด็กน้อยรายงานเสียงเจื้อยแจ้ว เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากผู้ใหญ่ทั้งสองได้เป็นอย่างดี



“ถ้าอย่างนั้นน้องโชไปอาบน้ำนะครับ พี่ข้าวเขาจะได้อาบต่อ”



 จอมทัพบอกหลานชาย เด็กน้อยพยักหน้าอย่างว่าง่ายแล้วกระโดดแผล็วลงจากเก้าอี้ที่ตัวเองลากมาช่วยขวัญข้าวเช็ดจานแล้ววิ่งตื๋อหายไปในห้องนอนของอาตัวเอง ขวัญข้าวมองตามร่างของน้องโชไป ก่อนจะรีบย่นคอหนีเมื่อถูกปีศาจจูจุ๊บพยายามฉวยโอกาสกับตัวเองทีเผลอ




“คุณจอมทัพ ผมบอกแล้วไงครับว่าวันนี้ไม่ได้...”




ขวัญข้าวร้องประท้วง แต่คนที่พรมจูบลงบนผิวเนื้อเนียนหลังคอของคนรักไม่ยอมฟังสักนิด




“ฉันคิดถึงขวัญจนแทบบ้าอยู่แล้วรู้มั้ย?”




คนหลงแฟนพึมพำอย่างมัวเมาทั้งที่ริมฝีปากยังคงแนบชิดผิวกายเนียนขาว ความลุ่มหลงที่มีต่อร่างเล็กในอ้อมกอดนับวันยิ่งทวีความรุนแรงจนเขาไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถมีลมหายใจอยู่ได้หากไม่มีอีกฝ่ายอยู่ข้างๆ




“ผมก็อยู่กับคุณจอมทัพทั้งวันแล้วนี่ครับ คุณเอาเวลาไหนไปคิดถึงผมครับเนี่ย?”



ขวัญข้าวพยายามให้เหตุผล จอมทัพส่งเสียงคำรามในลำคออย่างขัดใจ



“อยู่ใกล้ๆแต่สัมผัสขวัญไม่ได้มันก็เหมือนตายทั้งเป็นนั่นแหละ”



แฟนใครหนอ เล่นใหญ่จริงๆ



ขวัญข้าวรู้สึกปวดขมับตุบกับความงอแงของเด็กโข่งตัวใหญ่ของเขา แต่ร่างเล็กก็ยอมให้อีกฝ่ายกอดจูบลูบคลำเสียให้พอใจก่อนที่น้องโชจะอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาเห็นภาพที่ไม่เหมาะสมกับดวงตาของเด็กน้อย



ถ้าเป็นแบบนั้นเขาอาจจะถูกคุณจักรภัทรตามมาแหกอกก็เป็นได้









“พี่ข้าวฮะ ทำไมเจ้าชายต้องสู้กับมังกรร้ายด้วยล่ะฮะ?”




น้องโชที่นอนอยู่ข้างเขาเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อขวัญข้าวอ่านนิทานมาจนถึงฉากที่เจ้าชายรูปงามต้องสู้กับมังกรร้ายเพื่อช่วยเจ้าหญิงออกมา ขวัญข้าวกระพริบตาปริบๆ หันไปมองคนรักที่นอนกอดเขาแทนหมอนข้างอยู่ด้านหลังอย่างขอความช่วยเหลือ จอมทัพวางคางลงบนหัวไหล่มน ก่อนจะตอบหลานชายด้วยเสียงทุ้มต่ำที่ขวัญข้าวรับรู้ถึงแรงสั่นของเสียงและลม
หายใจอุ่นๆที่รินรดต้นคอ




“เพราะถ้าเจ้าชายไม่ฆ่ามังกรร้าย เขาก็จะเข้าไปช่วยเจ้าหญิงไม่ได้ยังไงล่ะครับ”



“แต่ถ้าเจ้าชายแค่เดินอ้อมปราสาทไป มังกรก็ไม่เห็นเจ้าชายแล้วนี่ฮะ”




น้องโชชี้ไปที่รูปวาดของปราสาทที่รายล้อมไปด้วยป่าทึบ ผู้ใหญ่ทั้งสองได้แต่ยิ้มกับความช่างสงสัยของเด็กน้อย ขวัญข้าวพยายามอ่านหนังสือนิทานต่อให้น้องโชฟังโดยไม่สนใจใบหน้าคมที่ประทับริมฝีปากลงบนหลังคอของเขาอย่างแผ่วเบา ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงแรงดูดดึงที่จะฝากรอยรักสีชมพูไว้ที่ผิวอย่างไม่ต้องสงสัย




“พี่ข้าวฮะ”





เสียงของน้องโชดึงร่างเล็กออกจากความรู้สึกวาบหวามที่คนรักกำลังมอบให้ ลิ้นร้อนที่ลากผ่านหลังคอขาวเนียนอย่างสนุกสนานทำเอาขวัญข้าวอยากหันไปทุบคนข้างหลังสักสองสามตุ้บ




“วะ…ว่าไงครับน้องโช?”



“ถ้าพี่ข้าวเป็นเจ้าหญิงของอานาย แล้วมังกรร้ายเป็นใครเหรอฮะ?”



ไม่รู้ทำให้ สมองของขวัญข้าวกลับมีภาพของมธุวันที่กำลังพ่นไฟใส่พวกเขาลอยมาอย่างไม่ได้คาดหมาย ร่างเล็กหลุดขำออกมา แต่ก็ส่ายหน้าปฏิเสธ



“ไม่มีหรอกครับ”




“แล้วคุณป้าแม่มดใจร้ายที่งานวันเกิดของน้องโช ไม่ใช่มังกรร้ายของพี่ข้าวเหรอฮะ?”



เด็กน้อยเอียงคออย่างสงสัย คราวนี้จอมทัพที่มัวแต่แกล้งเขามาตั้งแต่เริ่มอ่านนิทานเป็นฝ่ายช่วยเขาตอบคำถาม




“ไม่ใช่หรอกครับ คนแบบนั้นไม่ทำให้อาเจ็บไม่ได้หรอก” มือใหญ่เอื้อมมือลูบศีรษะของเด็กน้อย “มังกรร้ายที่จะทำให้เรา
รู้สึกเจ็บได้ มีแค่คนที่เราให้ความสำคัญเท่านั้นแหละครับ”




“ฮะ”



เด็กน้อยพยักหน้าหงึกหงักแม้จะเข้าใจครึ่งไม่เข้าใจครึ่ง หลังจากที่ปิดไฟเข้านอนแล้ว น้องโชก็ผล็อยหลับไปแทบจะในทันที่ตามประสาเด็กว่าง่าย ขวัญข้าวหลับตาลง แต่มือที่ยุกยิกอยู่แถวสะโพกของเขาไม่ยอมให้ร่างเล็กได้พักผ่อนง่ายๆ




“ไม่เอาครับคุณจอมทัพ” เลขาตัวน้อยกระซิบด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าจริงจังที่สุดที่ตัวเองจะทำได้ แต่คนขี้อ้อนยังไม่ยอมรามือง่ายๆ




“โธ่ขวัญ....”



“ไม่ต้องเลยครับ วันนี้ยังไงก็ไม่ได้!”




ขวัญข้าวเอ่ยเสียงแข็ง เขาจะไม่ยอมให้จอมทัพทำรุ่มร่ามกับเขาต่อหน้าน้องโชโดยเด็ดขาด จอมทัพส่งเสยงครางงี้ดอย่างน่าสงสาร แต่ขวัญข้าวไม่ใจอ่อนง่ายๆ จอมทัพขยับซุกเข้าใกล้คนรักมากกว่าเดิม ขวัญข้าวส่งเสียงออกมาเบาๆอย่างตกใจเมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิร้อนๆที่นาบอยู่บริเวณก้อนเนื้อกลมกลึงทั้งสองที่จอมทัพโปรดปรานนักหนา




“แต่ว่า...ฉันคิดถึงขวัญขนาดนี้แล้วนี่นา”




ร่างสูงงอแง ขวัญข้าวถอนหายใจ ก่อนจะหันไปเช็คดูว่าเด็กน้อยหลับสนิทไปแล้วจริงๆรึยัง




“ถ้าอย่างนั้นไปห้องน้ำ...”




“เย้! ฉันรักขวัญที่สุดเลย!”




คนที่ได้ดั่งใจในที่สุดหอมแก้มป่องๆของคนรักฟอดใหญ่ ขวัญข้าวได้แต่นึกสมเพชในความอ่อนแอของตัวเองและความหื่นไม่เลือกเวลาและสถานที่ของคนรัก








สุดท้ายคืนนี้เขาก็ไม่ได้พักผ่อนอยู่ดีสิน่า


-------
ลาเพิ่มอีกหนึ่งสัปดาห์กว่าๆนะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23-24 คห513-514 P18 [27/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-10-2017 16:17:56
ของธรรมดาที่จักรภัทรเอาไปมันคืออะไรอ่ะ เราอยากรู้ :ling1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23-24 คห513-514 P18 [27/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 28-10-2017 08:55:16
หมั่นไส้ 5555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23-24 คห513-514 P18 [27/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 28-10-2017 16:21:05
ชักสนใจเรื่องราวของจักรภัทรบ้างแหละ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23-24 คห513-514 P18 [27/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 28-10-2017 19:18:10
555หื่นได้โล่จริง เมียก็ตามใจเกิ้นนน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23-24 คห513-514 P18 [27/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 29-10-2017 20:29:05
หื่น ไม่มีคำบรรยา 5555555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23-24 คห513-514 P18 [27/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 29-10-2017 21:56:09
ตอนนี้ ถ้าไม่มีน้องโช มาคั่นกลางนี่ ทั้งตอนมีแต่นายจอมหื่น  :z1: ขอโทษพิมพ์ผิด จอมทัพล้วน ๆ
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23-24 คห513-514 P18 [27/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 30-10-2017 16:22:10
หมั่นไส้อ่ะ   หื่นมากเลยอ่ะ  สงสารขวัญ  5555555555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#23-24 คห513-514 P18 [27/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 06-11-2017 08:51:11
Rule #25 Let him be a babysitter


หลังจากที่จักรภัทรมารับน้องโชกลับไป จอมทัพก็หมายมั่นปั้นมือว่าจะชดเชยเวลาสวีทหวานของเขากับขวัญข้าวที่เสียไปในการดูแลเด็กน้อยอย่างเต็มที่ ถึงแม้เลขาของเขาจะประท้วงว่าคนที่ทำหน้าที่ดูแลน้องโชคือตัวเองก็ตาม



“คุณจอมทัพครับ ผมจะลงไปจ่ายค่าไฟ แล้วจะซื้อของมาทำข้าวเย็นด้วยเลย อยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ยครับ?”



คนที่เพิ่งเก็บผ้าเสร็จโผล่หน้าออกมาจากระเบียง จอมทัพส่ายหน้า กุลีกุจอไปช่วยคนรักยกตะกร้าผ้ามาแทลงบนพื้นห้องที่
ขวัญข้าวถูจนสะอาดเอี่ยม แล้วผลุบนั่งลงพับผ้าช่วยแบ่งเบาภาระให้ขวัญข้าวอย่างแข็งขัน



“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมกลับมานะครับ”




ร่างเล็กคว้ากระเป๋าเงินของตัวเองออกไป ส่วนจอมทัพก็เปิดโทรทัศน์ดูระหว่างพับผ้าตามประสาพ่อศรีเรือนที่ดี




Rrrrr




เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ขวัญข้าวทำให้ชายหนุ่มหันไปมองที่โต๊ะอย่างงุนงง ดูเหมือนคนรักของเขาจะลืมเอาโทรศัพท์ลงไปด้วย จอมทัพลุกขึ้นไปดูชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอ ชื่อของ’น้าน้อย’ที่ขวัญข้าวเคยเล่าให้ฟังว่าเป็นน้องสาวของมารดาและเป็นเจ้าของร้านแว่นที่มารดาของตนทำงานอยู่ด้วยแสดงหราอยู่บนโทรศัพท์ที่สั่นครืดๆอยู่บนโต๊ะ จอมทัพตัดสินใจปล่อยให้โทรศัพท์ดังต่อไปด้วยไม่อยากละลาบละล้วงเรื่องในครอบครัวของคนรัก




Rrrrr




Rrrrr




แต่เมื่อคนเสียงเรียกเข้าดังขึ้นเป็นครั้งที่สาม จอมทัพจึงตัดสินใจกดรับโทรศัพท์ด้วยกลัวว่าปลายสายจะมีเรื่องด่วนอะไรหรือไม่




“สวัสดีครับ พอดีขวัญข้าวลืมโทรศัพท์น่ะครับ....”



“นี่…จอมทัพใช่มั้ยจ๊ะ? แฟนน้องข้าวหอม?”




ตำแหน่งแฟนที่ออกมาจากปากของน้องสาวของมารดาคนรักทำเอาคนฟังหัวใจพองโต จอมทัพยิ้มจนแก้มแทบปริก่อนจะกรอกเสียงตอบกลับไป




“ใช่ครับ คุณน้ามีอะไรฝากผมไว้ได้นะครับ พอดีขวัญเขาลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง"




“พอดีเลย คือตอนนี้น้าอยู่ใต้คอนโดน่ะจ้ะ น้าทำแกงส้มกับผัดถั่วงอกมาฝาก จอมทัพช่วยลงมาเอาหน่อยได้มั้ยจ๊ะ?”
จอมทัพแทบจะพุ่งตัวลงไปจากคอนโดเพื่อไม่ให้คุณน้าของขวัญข้าวต้องรอนาน เมื่อลงมาถึง ร่างของหญิงสาวที่ดูอายุน้อยกว่ามารดาของขวัญข้าวพอสมควรนั่งอยู่บนโซฟาในล็อบบี้พร้อมปิ้นโตบนตัก ข้างกายมีเด็กชายที่ดูน่าจะอายุประมาณสิบสองปีนั่งก้มหน้ามองพื้นอยู่เงียบๆ




“คุณน้าสวัสดีครับ ขอบคุณมากเลยนะครับที่อุตส่าห์เอามาฝาก”




จอมทัพยกมือไหว้คนอายุมากกว่า หญิงสาวยิ้ม ยกมือรับไหว้คนรักของหลานชาย




“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แล้วข้าวหอมไปไหนซะล่ะ?”



“ลงมาจ่ายค่าไฟน่ะครับ น่าจะใกล้...”



“น้าน้อย น้องเลนส์ มาทำอะไรที่นี่ครับเนี่ย?”



ขวัญข้าวที่หิ้วถุงพลาสติกหลายถุงกลับมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตถามขึ้นอย่างงุนงง ยิ่งเมื่อเห็นคนรักกำลังยืนคุยกับน้าตัวเองอย่างสนิทสนมยิ่งทำให้ร่างเล็กสับสนขึ้นไปอีก




“น้าทำแกงส้มกับผัดถั่วงอกน่ะจ้ะ พอดีผ่านมาแถวนี้้เลยเอามาฝาก”



“แล้วน้าน้อยมาทำอะไรแถวนี้เหรอครับ?” ขวัญข้าวถาม




“น้าจะไปหาหมอน่ะจ้ะ ปวดแขนมาหลายวันแล้วไม่หายซักที” หญิงสาวตอบ ขยับแขนที่เมื่อยขบไปมา “นี่ก็ไม่มีใครอยู่บ้านเลยต้องหิ้วเลนส์มาด้วย”




เด็กน้อยยังคงก้มหน้านิ่งไม่พูดไม่จาถึงแม้จะได้ยินมารดาพูดชื่อของตัวเอง จอมทัพนึกสงสัยว่าอะไรที่ทำให้เด็กน้อยตัวเท่านี้ดูไม่หยี่ระต่อโลกได้มากขนาดนี้




“ถ้าอย่างนั้นทิ้งน้องเลนส์ไว้กับผมก็ได้นะครับ” ขวัญข้าวเสนอขึ้น “โรงพยาบาลเชื้อโรคเยอะ เดี๋ยวน้องเลนส์จะป่วยเอา”
จอมทัพบังคับตัวเองไม่ให้หันขวับไปมองคนรักไว้ได้อย่างทันท่วงที ฝ่ายหญิงสาวเมื่อได้ยินข้อเสนอของหลานชายก็รีบพยักหน้าตกลงพร้อมกับขอบอกขอบใจเสียยกใหญ่ เล่นเอาร่างสูงปิดปากเงียบ เหลือบมองเด็กน้อยที่ยังคงไม่ยินดียินร้ายว่าตนจะต้องติดอยู่ในห้องของคนแปลกหน้าไปอีกไม่รู้กี่ชั่วโมง





“เอ่อ....”




จอมทัพกระพริบตาปริบๆมองร่างเล็กของเด็กชายวัยสิบสองปีที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ไหวติงราวกับกับรูปปั้นในห้องนั่งเล่นของเขา ใบหน้าขาวดูน่ารักน่าเอ็นดูไม่ต่างจากขวัญข้าวมากนักจะดูสมวัยกว่านี้หากเจ้าตัวขยับยิ้มให้เขาบ้างสักนิด




หรือขยับร่างกายให้เขารู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ก็ยังดี



“เลนส์ หิวมั้ย? ให้พี่ทำอะไรให้ทานมั้ย?”




ขวัญข้าวที่เอาของไปเก็บในครัวเสร็จถามขึ้น เด็กน้อยเพียงแต่ส่ายหน้าแค่สองครั้ง ก่อนจะกลับสู่โหมดภาพนิ่งเหมือนเดิม แต่กระนั้นขวัญข้าวก็ยังยึดมั่นที่จะทำกับข้าวให้อยู่ดี จอมทัพนั่งเกร็งอยู่ที่เดิมอย่างไม่รู้จะชวนคุยอะไร




เขาเป็นคนที่มีบรรยากาศง่ายๆสบายๆรายล้อมรอบตัวตลอดเวลา ทำให้ชายหนุ่มไม่เคยมีปัญหาเรื่องการเริ่มบทสนทนา แถม
การเป็นน้องชายของจักรภัทรยังทำให้เขามีความอดทนสูงต่อความเงียบสงัดรอบกาย แต่เด็กชายตรงหน้ากลับทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังโดนจ้องอาฆาตและถูกเมินในเวลาเดียวกัน




“อ้าว เข้ามาทำอะไรในนี้ครับคุณจอมทัพ? ไม่นั่งรอกับน้องเลนส์เหรอครับ?”




ขวัญข้าวหันไปถามเมื่อเห็นคนรักเดินเข้ามาหาเขาในครัว



“ฉันอยากช่วยขวัญทำกับข้าว…”




คนที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะเข้าครัวกับเขาเอ่ยเสียงมีพิรุธ ขวัญข้าวหรี่ตาลงอย่างจับผิด ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงรู้ทัน




“ไม่อยากอยู่กับน้องเลนส์คนเดียวสินะครับ?”




“มะ…ไม่ใช่นะขวัญ น้องเลนส์เป็นเด็กที่…น่ารักมาก ฉันเลยอยากช่วยขวัญทำกับข้าวให้น้องไง”




จอมทัพไม่อยากโกหกคนรัก แต่เขาไม่สามารถยอมรับกับขวัญข้าวได้เต็มปากว่ารู้สึกเกร็งเมื่ออยู่กับลูกพี่ลูกน้องของอีกฝ่าย
จริงๆ



ขวัญข้าวส่ายหน้ายิ้มๆแต่ก็ยอมให้คนรักเป็นลูกมือทำอาหารแต่โดยดี




ถึงแม้จะยังทุลักทุเลอยู่มาก แต่ขวัญข้าวก็ต้องยอมรับว่าความตั้งใจของจอมทัพไม่มีใครสู้ได้จริงๆ เขานึกอยากจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปชายหนุ่มยามที่ตั้งอกตั้งใจปอกเปลือกแครอทจนเผลอแลบลิ้นออกมา



“แบบนี้ครับ”




ขวัญข้าวเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ แย่งเอามีดปอกมาจากมือของคนรักอย่างนิ่มนวลแล้วเริ่มสาธิตวิธีการปอกเปลือกแครอทที่ถูกต้อง ชายหนุ่มร่างสูงจ้องเขาตาไม่กระพริบ ทีแรกขวัญข้าวนึกประหลาดใจที่อีกฝ่ายดูมีสมาธิกับการอธิบายของเขาอย่างผิดวิสัย แต่เมื่อสังเกตดีๆ ขวัญข้าวพบว่าแววตาของคนรักมีประกายบางอย่างที่เขาคุ้นเคยดี



“นี่…ไม่ได้ฟังเลยสินะครับ”เลขาตัวน้อยถอนหายใจ




“ก็ขวัญทำแบบนั้นฉันจะไปมีสมาธิได้ยังไงล่ะ”




จอมทัพแก้ตัว ขวัญข้าวก้มมองมือของตัวเองที่ไม่ได้ทำอะไรนอกจากขูดเปลือกแครอทออกเป็นเส้นตรงยาวๆเลย



“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”




“แค่ขวัญยืนทำตัวน่ารักแบบนี้ฉันก็จะเป็นบ้าอยู่แล้วรู้มั้ย?”




จอมทัพดึงคนรักเข้าไปในอ้อมกอด จมูกโด่งฉกชิงหอมแก้มกลมนุ่มสลับซ้ายขวาหลายฟอดให้หายอยาก ไม่สนใจเสียงประท้วงของคนตัวเล็ก




“คุณจอมทัพ ไม่เอาครับ เดี๋ยวน้องเลนส์…”



ไม่ทันขาดคำคนที่ขวัญข้าวห่วงว่าจะมาเห็นมากที่สุดก็เดินดุ่มๆผ่านพวกเขาไปอย่างไม่ใส่ใจ ร่างเล็กรีบสลัดตัวออกจากการเกาะกุมของคนรัก ปั้นรอยยิ้มหวานโน้มตัวลงคุยกับเด็กชายที่เดินไปทางตู้เย็น



“อยากได้อะไรเหรอครับเลนส์ พี่หยิบให้มั้ย?”



เด็กน้อยส่ายหน้า เปิดประตูตู้เย็นหยิบเอาเหยือกน้ำออกมาเงียบๆแล้วเดินไปหยิบแก้วมารินน้ำใส่ลงไป การหระทำทั้งหมดอยู่ในสายตาของผู้ใหญ่ทั้งสองที่กระพริบตาปริบๆมองอย่างไม่รู้จะชวนคุยอะไรต่อ ขวัญข้าวพยายามทุกวิถีทางแล้วที่จะ
กระตุ้นให้เลนส์พูดตามที่น้าน้อยกำชับ แต่เด็กชายที่ครั้งหนึ่งเคยสนิทกับเขามากกว่าพี่ชายแท้ๆของตัวเองกลับไม่เคยปริปากพูดอะไรออกมา




“ขวัญ ฉันถามจริงๆเถอะ น้องเขาเป็นอะไรเหรอ? ทำไมถึงได้เงียบผิดเด็กขนาดนี้ นี่ฉันว่าพี่เอ็มยังดูร่าเริงกว่าน้องเขาอีกนะ”
จอมทัพอดถามขึ้นมาไม่ได้เมื่อมั่นใจแล้วว่าคนในหัวข้อสนทนาพ้นไปจากระยะของการได้ยิน ขวัญข้าวถอนหายใจ ก่อนจะอธิบายให้อีกฝ่ายฟังเท่าที่ตัวเองรู้มาจากมารดา




“น้องแว่น พี่ชายของเลนส์น่ะครับ คือเหมือนเขาจะมีปัญหาถูกเด็กที่โรงเรียนแกล้งแรงมากจนกลายเป็นคนเก็บกด ปกติน้องเลนส์เป็นเด็กที่ร่าเริงช่างพูด แต่ช่วงนั้นน้องแว่นเครียดมากจนมีปากเสียงแล้วน้องเลนส์พลัดตกบันไดลงมา ทางร่างกายน่ะไม่มีบาดแผลอะไรหรอกครับ แต่หลังจากนั้นน้องก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละครับ”




จอมทัพขมวดคิ้วหลังจากฟังคำบอกเล่าของคนรัก ถึงแม้จะยังรู้สึกสงสัยแต่ก็คิดว่ายังไม่ใช่พื้นที่ของเขาที่จะไปก้าวก่ายตอนนี้




“ถ้าเอาน้องโชกับน้องเลนส์มารวมกันหารครึ่ง คงจะพอดีเป๊ะเลยเนอะ”




ชายหนุ่มเลือกที่จะเบี่ยงประเด็นสนทนาออกไปทางอื่น ขวัญข้าวหัวเราะเบาๆ พยักหน้าเห็นด้วยเมื่อคิดถึงเจ้าหนูจำไมที่พูดได้ไม่หยุดราวกับหายใจทางรูขุมขนแทนจมูก



“นั่นสินะครับ”




“ถ้าอย่างนั้น ไว้วันหลังเราพาสองคนนี้มาเจอกันดีมั้ย? น้องโชน่าจะช่วยชวนเลนส์คุยได้”




จอมทัพเสนอ ขวัญข้าวมีสีหน้าลังเล แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพักก็พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของคนรัก อย่างน้อยลองดูก็ไม่เสียหาย




“แต่ตอนนี้ผมว่าคงต้องให้คุณอาของน้องโชช่วยฉายเดี่ยวก่อนแล้วล่ะครับ”




เลขาตัวน้อยเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันการถ่วงเวลาของร่างสูง จอมทัพคอตก แต่ก็ยอมทำตามคำขอของคนรักอย่างไม่อยากปฎิเสธ


-----------

หนูข้าวมาล้าววววว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 50% คห522 P18 [6/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 06-11-2017 14:07:29
ว้าวๆ น้องเลนส์อารมณ์แบบฝังใจจากเหตุการณ์ตอนเด็กนะเนี่ย ใครจะช่วยได้เนี่ย พี่เอ็มรึเปล่า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 50% คห522 P18 [6/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kobyp_lu ที่ 07-11-2017 10:43:41
รออ่านตอนต่อไปค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 50% คห522 P18 [6/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 07-11-2017 15:50:49
ตามอ่านมาจนทัน. สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ^^
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 50% คห522 P18 [6/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 07-11-2017 19:30:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 50% คห522 P18 [6/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 07-11-2017 20:03:52
คนอ้อนเมีย2017
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 50% คห522 P18 [6/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 07-11-2017 22:00:08
ในหัวของจอมทัพ มีแต่เรื่องกินเลขา จริง ๆ  :hao6:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 50% คห522 P18 [6/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 10-11-2017 05:53:56
“เฮ้อ อยู่กันสองคนจริงๆซะที วันนี้ฉันไม่ให้ขวัญไปไหนแล้วนะ”



จอมทัพดึงร่างของคนรักขึ้นมาบนเตียงทันทีที่อีกฝ่ายเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนลายหมี ขวัญข้าวยอมโอนอ่อนเอนหลังพิงกับแผงอกแกร่งแต่โดยดี เป็นรางวัลให้กับคนรักที่พยายามพูดคุยกับน้องเลนส์อย่างต่อเนื่องถึงแม้จะไม่ได้รับอะไรตอบกลับมาเลยก็ตาม




“งานผมยังไม่เสร็จเลย ขอแก้เอกสารแป๊บนึงนะครับ”




ขวัญข้าวพยายามมุดตัวออกจากอ้อมกอดของคนรักเมื่อคนที่ไม่ยอมฟังอะไรเริ่มซุกไซร้ด้วยเทคนิคที่รู้ว่าจะทำให้ร่างเล็กใจอ่อนยวบ แต่ครั้งนี้เลขาตัวน้อยดื้อแพ่งกว่าทุกที ขวัญข้าวขยับยุกยิกไปมาจนเป็นอิสระจากอีกฝ่ายในที่สุด จอมทัพขมวดคิ้วมองร่างเล็กที่คว้าเอาแล็ปท้อปของตัวเองเดินดุ่มๆออกไปนอกห้อง เดี๋ยวนี้ขวัญข้าวชักจะงานเยอะเกินไปแล้ว เขาเห็นคนรักนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่หน้าแล็ปท้อปของตัวเองแทบจะทุกเวลาที่ไม่ได้ทำงานบ้านหรือถูกเขาก่อกวน เห็นที่ต้องหาอะไรไปเซ่นไหว้คุณหมอกให้ช่วยพูดกับอาของเขาให้ลดภาระลงสักหน่อยแล้ว




จอมทัพทิ้งตัวลงนอนรอคนรัก เหม่อมองเพดานสีนวลอย่างเบื่อหน่าย แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีวี่แววของคนที่ขอตัวไปแก้เอกสารแค่แป๊บเดียวนั้น ในที่สุดชายหนุ่มก็หมดความอดทนเด้งตัวขึ้นจากเตียงออกไปหาเลขาของตนอย่างเงียบเชียบ




ภายนอกมีเพียงแสงไฟจากห้องครัวและเสียงรัวนิ้วมือบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็วที่ทำให้จอมทัพหาตัวคนรักเจอได้ไม่ยาก ขวัญข้าวหันหลังให้เขา เพ่งสมาธิไปกับเนื้อหาบนจออย่างเต็มที่จนไม่ได้สังเกตถึงเงาตะคุ่มขนาดใหญ่ด้านหลัง




แต่ทำไมจอมทัพถึงรู้สึกว่าสิ่งที่ร่างเล็กกำลังคร่ำเคร่งอยู่นั้นไม่ใช่เอกสารของบริษัทอย่างที่เจ้าตัวบอกเขาไว้กันนะ?




“ขวัญ ทำอะไรอยู่เหรอ?”




เจ้าของชื่อสะดุ้งโหยง กระแทกปิดฝาคอมพิวเตอร์บนโต๊ะอย่างร้อนรนผิดวิสัย




“เอ่อ..แก้...แก้เอกสารอยู่ครับ”




“ถ้าแก้เอกสารอยู่จริงๆ ทำไมต้องปิดฉันด้วยล่ะ”ร่างสูงถามอย่างไม่เข้าใจ เอื้อมมือไปหวังจะเปิดหน้าจอแล็ปท้อปขึ้นอีกครั้งแต่กลับถูกขวัญข้าวคว้าข้อมือไว้แน่น “ขวัญ?”




“เอ่อ...”




ขวัญข้าวอึกอัก ปล่อยมือจากข้อมือใหญ่อย่างละล้าละลัง จอมทัพขมวดคิ้วจนแทบผูกกันเป็นปม ความสงสัยยิ่งเพิ่มขึ้นร้อยเท่าพันทวี ยิ่งเมื่อเห็นว่าคอมพิวเตอร์ของคนรักติดพาสเวิร์ดไว้ทั้งที่ไม่เคยเป็นยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามปิดบังอะไรบางอย่างจากเขาแน่นอน




“ขวัญ มีอะไรรึเปล่า?”




จอมทัพถามอย่างเป็นกังวล ยิ่งเห็นท่าทีมีพิรุธแบบนี้ยิ่งทำให้เขาใจเสียเข้าไปใหญ่ ขวัญข้าวที่เห็นว่าทำให้คนรักรู้สึกม่ดีกัดริมฝีปาก กดรหัสผ่านที่ถึงแม้จะพิมพ์เร็วแค่ไหนจอมทัพก็ยังคงมองออกว่าเป็นชื่อของเขา ซึ่งนั่นทำให้ชายหนุมรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย




บนหน้าจอปรากฎเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัยหลายแห่ง รวมถึงกระทู้สอบถามเกี่ยวกับเรื่องการเรียนต่อมหาวิทยาลัยสำหรับวัยทำงานหลายกระทู้ ร่างสูงขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ หันไปหาคนรักที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนักอย่างสับสน




“นี่อะไรเหรอขวัญ?”



“คือ…” ขวัญข้าวกัดริมฝีปากรูปกระจับอย่างต่อเนื่องจนริมฝีปากสีสวยเริ่มบวมแดง จอมทัพขมวดคิ้ว ใช้นิ้วหัวแม่มือคลึงที่ริมฝีปากล่างของคนรักอย่างอ่อนโยนเพื่อช่วยให้อีกฝ่ายคลายกังวลลงมาบ้าง “ผม...อยากเรียนต่อมหาวิทยาลัยครับ”




“หืม? เรื่องแค่นี้เอง ทำไมขวัญต้องปิดบังฉันด้วยล่ะ?”




จอมทัพลากเก้าอี้มานั่งข้างคนรักอย่างไม่เข้าใจ ขวัญข้าวก้มหน้างุดตอบเสียงอ้อมแอ้ม




“ผมไม่รู้ว่าผมจะทำงานพร้อมกับเรียนไปได้มั้ย ผมโง่ หัวไม่ดี แถมยังไม่เก่งเรื่องทำอะไรหลายๆอย่างพร้อมกันอีก...”




“ขวัญ ฉันบอกแล้วไง อย่าดูถูกตัวเองแบบนี้” จอมทัพเอื้อมมือขึ้นแตะที่ใบหน้าขาวอย่างแผ่วเบา “ฉันเชื่อว่าขวัญเก่งพอที่จะทำอะไรก็ได้ถ้าขวัญตั้งใจมากพอ”




“ถ้า…ถ้าผมอยากลาออกไปเรียนต่อ คุณจอมทัพจะว่ายังไงครับ?”




ร่างเล็กกลั้นใจถามสิ่งที่กัดกินหัวใจมาระยะหนึ่ง ตอนนี้พ่อกับแม่ของเขาก็มีรายได้เลี้ยงตัวเองมากพอ บ้านก็ผ่อนหมดแล้ว เงินเก็บที่ได้มาก็มากพอที่จะส่งตัวเองเรียนมหาวิทยาลัยจนจบได้ และจากที่มารดาของเขายกเรื่องนี้มาพูดหลายต่อหลายครั้ง ขวัญข้าวก็รู้ว่าแม่อยากให้เขามีการศึกษาที่สูงขึ้นเพื่อความมั่นคงในการทำงาน แต่จอมทัพติดเขาขนาดไหนทำไมเขาจะไม่รู้ แค่ห่างกันไม่กี่ชั่วโมงร่างสูงก็โวยวายแล้ว ไม่ต้องพูดถึงการลาออกจากงานเลย





ดังคาด จอมทัพมีสีหน้าเหมือนถูกเขาตบหน้าฉาดใหญ่ ขวัญข้าวยกมือขึ้นจับมือใหญ่ที่ประคองใบหน้าของเขาอยู่อย่างต้องการปฎิกิริยาตอบรับอื่นจากอีกฝ่ายบ้าง เขากลัวว่าจะทำให้จอมทัพเครื่องช็อตจนไม่สามารถทำงานปกติได้อีกต่อไปแล้ว




“คุณจอม...พี่นาย...”




ขวัญข้าวเปลี่ยนคำเรียกเพื่อดึงความสนใจของอีกฝ่ายกลับมาที่โลกภายนอก จอมทัพกระพริบตาปริบๆ ราวกับลืมไปชั่วขณะว่าเมื่อครู่พวกเขากำลังพูดเรื่องอะไรกัน




“ถ้าขวัญคิดว่ามันดีกับขวัญฉันก็จะสนับสนุน”




ผิดคาดเมื่อคำตอบที่ได้รับกลับเป็นการเห็นด้วยของร่างสูง ถึงแม้แววตาของอีกฝ่ายจะดูเศร้าหมองลงเล็กน้อย แต่มุมปากของจอมทัพมีรอยยิ้มบางราวกับจะยืนยันกับขวัญข้าวว่าตนไม่เป็นอะไร




“คุณจอมทัพจะ...ไม่ว่าอะไรเหรอครับ?”




ขวัญข้าวขมวดคิ้ว จอมทัพส่ายหน้ายิ้มๆ




“ถึงฉันจะดูงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่ฉันก็แยกออกนะว่าอะไรที่ดีที่สุดสำหรับขวัญ” ชายหนุ่มโน้มตัวมาข้างหน้า แตะหน้าผากของตัวเองลงบนหน้าผากของขวัญข้าวอย่างแผ่วเบา “ฉันอยากให้ขวัญมีความสุข ถ้าขวัญคิดว่านี่เป็นสิ่งที่ขวัญอยากทำ ฉันก็จะช่วยขวัญเต็มที่เลย ขวัญไม่ต้องห่วงเรื่องค่าเทอม เรื่องคุณพ่อคุณแม่ หรือเรื่องฉันหรอกนะ”




“…..”




ขวัญข้าวโผเข้ากอดคนรักแน่น เขาไม่รู้ว่าตัวเองทำความดีอะไรมาถึงได้คนคนนี้มาอยู่ข้างๆ ความรู้สึกที่มีอยู่ในอกตอนนี้มีมากกว่าคำว่าขอบคุณจนเขาไม่รู้ว่าจะสามารถพูดออกมาให้อีกฝ่ายฟังได้อย่างไร




“เอ้า อย่าอ้อนฉันแบบนี้สิ เดี๋ยวฉันก็ไม่ปล่อยให้ไปกันพอดี”




จอมทัพกอดตอบ กระซิบหยอกทีเล่นทีจริงข้างใบหูของร่างเล็ก ถึงกระนั้นขวัญข้าวก็ไม่ยอมปล่อยให้คนรักเป็นอิสระ ใบหน้า
ขาวซุกกับอกของจอมทัพแน่น




“หะ...ห้ามเอาเลขาน่ารักๆมาแทนผมนะครับ”




แม้เสียงจะอู้อี้จากใบหน้าที่ซุกอยู่แต่จอมทัพก็ได้ยินเต็มสองรูหู ร่างสูงที่นานๆจะถูกคนรักออกคำสั่งด้วยความหึงหวง(?)ทีแทบจะกระดิกหางตอบรับอย่างมีความสุข ขวัญข้าวที่ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มต่ำในลำคออย่างพึงพอใจยิ่งอายจนแทบจะ
แทรกแผ่นดินหนี




“อันที่จริง...ตำแหน่งของฉันไม่ได้สูงพอที่จะมีเลขาส่วนตัวหรอก”



“เอ๊ะ?”




ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นมองคนรักอย่างงุนงง ข้อมูลใหม่ที่ได้รับสร้างความประหลาดใจให้แก่เขาเป็นอย่างมาก




“ที่ฉันขอขวัญมาเป็นเลขาเป็นกรณีพิเศษ เพราะฉันกลัวว่าพวกลุงๆในบริษัทจะทนความน่ารักของขวัญไม่ไหวน่ะสิ” จอมทัพ
ขมวดคิ้ว “ดีนะที่ฉันเชื่อสัญชาตญาณของตัวเอง ไม่งั้นจะมีใครงาบขวัญไปไหนต่อไหนแล้วบ้างก็ไม่รู้”




“ถ้าอย่างนั้นผมก็กลับมาเป็นเลขาของคุณไม่ได้น่ะสิครับ?” ร่างเล็กถามเสียงอ่อย




“ไม่ต้องห่วงหรอกขวัญ ดูจากผลงานที่เลขาคนเก่งช่วยฉันมาตลอดปีนี้ ฉันคงได้เลื่อนขั้นเร็วๆนี้นั่นแหละ” คนเป็นเจ้านายขยิบตาให้ หันไปสนใจเนื้อหาของคณะที่คนรักกำลังเลือกดู “ไหนดูซิว่ามีคณะไหนบ้าง...”




ขวัญข้าวเอนศีรษะพิงอกของคนที่ยังคงกอดเขาไว้หลวมๆ อมยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่ตอบคำถามของคนรักเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยและคณะที่เขาสนใจ




------
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 10-11-2017 06:08:33
จะว่าไปแล้ว คุณนาย เอ้ยยย! พี่นายก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยะ
เมียไม่อยู่จะเฉาไหมคะคุณจอมทัพ  :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 10-11-2017 06:32:57
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 10-11-2017 07:00:05
ตอนนี้ก้อยังลั่นล้าได้อยู่~~~~~~
แต่เด๋วขวัญไม่อยู่ขึ้นมาจิงๆ ไม่รู้พี่นายจะสภาพไหน อิอิอิ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 10-11-2017 07:03:00
ท่าทางจะได้เห็นคนโดดงานเพิ่มขึ้น 1 อัตรา
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 10-11-2017 09:00:40
พี่นายน่ารักมากเลย ถึงแม้ว่าจะต้องเฉาแน่นอนที่ขวัญไม่อยู่ ก็ยอมให้ขวัญไปเรียนต่อ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 10-11-2017 14:32:20
โอ้ยยยยยยน่ารัก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 10-11-2017 21:03:43
การอนุญาติให้เรียนต่อ เชื่อว่า พี่นายต้องมีข้อแม้เป็นแน่แท้  :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 10-11-2017 21:15:55
พี่นายน่ารักมาก สนับสนุนน้องดีมาก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม้วธวัลหทัย ที่ 10-11-2017 22:26:04
กัดฟันทนเพื่อเมีย
ดีมากพ่อเอ๋ย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-11-2017 09:56:05
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 11-11-2017 12:28:00
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 11-11-2017 14:10:48
เพิ่งมาอ่านเพลินมาก มีหลายคู่ให้ติดตามต่อ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 11-11-2017 15:05:19
พี่นายห่างน้องขวัญนานไม่ได้เลย รู้สึกอะไรที่เกี่ยวกับน้องนี่ทำช็อคสติหลุดตลอด55555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#25 100% คห529 P18 [10/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 15-11-2017 06:16:03
Rule #26Be his and his only

เสียงกลองคณะตีเรียกความสนใจดังเซ็งแซ่ไปทั่วมหาวิทยาลัย ถึงแม้มหาวิทยาลัยแห่งนี้จะเป็นมหาวิทยาลัยเปิดที่เขาไม่จำเป็นจะต้องเข้าเรียนหรือทำกิจกรรมอะไร แต่ขวัญข้าวก็อยากสัมผัสการรับน้องให้คุ้มกับชีวิตนักศึกษาที่เขาเพิ่งได้รับ
สุดท้ายร่างเล็กก็เลือกที่จะดำรงตำแหน่งเลขาของจอมทัพต่อไป ถึงแม้ขวัญข้าวจะกลัวว่าตัวเองจะทำได้ไม่ดี แต่เขารักการเป็นเลขาของร่างสูงเกินกว่าจะสามารถตัดใจเดินจากมาได้ง่ายๆ แม้จะรู้ดีว่าตำแหน่งที่ไม่มีจริงนั้นไม่มีใครมาแย่งเขาไปก็ตาม




อีกอย่าง ก่อนหน้าที่เขาจะสมัครเขาเรียน เขาได้ทดลองขีดความสามารถของคนรักโดยการไม่เข้าทำงานหนึ่งวันเต็มไปช่วยแม่ขายของที่ร้านแว่น ผลลัพธ์ที่ได้น่ะเหรอ...






“อ๊ะ…อ๊า...พี่..พี่นาย..อ๊า!!!”




ขวัญข้าวทรุดฮวบลงนอนคว่ำบนเตียงที่ยับยู่ยี่อย่างหมดแรงหลังจากถูกคนรักต้อนรับกลับบ้านตั้งแต่สี่โมงเย็นยันเที่ยงคืน ร่างสูงที่เหงื่อโทรมกายไม่ต่างกันพรมจูบไล่ตามแนวกระดูกสันหลังฝากรอยรักบนผิวขาวเนียนอย่างหลงใหล เล่นเอาคนที่บริหารเส้นเสียงจนแหบพร่าร้องห้ามแทบไม่ทัน จอมทัพเพียงแต่หัวเราะในลำคอ ตระกองกอดร่างที่หอบหายใจอย่างอ่อนล้าไว้ในอ้อมแขนทั้งที่ร่างของคนทั้งสองยังไม่แยกจากกัน





“พี่นาย อื้อ...เอาออกไป...”




ขวัญข้าวร้องขอเสียงเบาด้วยความอึดอัด แต่จอมทัพไม่คิดจะตามใจคนรักอย่างทุกครั้งที่ผ่านมา




“ขออยู่อย่างนี้ซักพักนะ...”




วงแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดรอบเอวบาง ขวัญข้าวถอนหายใจ แต่ก็ทำได้เพียงปล่อยให้คนรักทำตามอำเภอใจอย่างที่แล้วมา




“ไหนว่าอยู่ได้ไงครับ?”




“ก็อยู่ได้ไง วันนี้ฉันโทรหาขวัญแค่สี่ครั้งเองนะ” ร่างสูงท้วง




“ครั้งละชั่วโมงเนี่ยนะครับ?”




เลขาตัวน้อยนึกเพลียใจกับความเกาะหนึบของคนรัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งความต้องการที่เพิ่มจากปกติซึ่งมากอยู่แล้วหลาย
เท่าตัวแทบจะในทันทีที่เขาก้าวผ่านประตูห้องมา ขวัญข้าวค่อยข้างมั่นใจว่าแค่ในช่วงระยะทางจากประตูห้องมาจนถึงเตียงเมื่อครู่อีกฝ่ายแสดงความคิดถึงเขาไม่ต่ำกว่าสามรอบแล้ว




ที่ขวัญข้าวเลือกที่จะทำงานต่อไปไม่ใช่เพราะกลัวจอมทัพจะขาดใจตายในวันแรกของการเปิดเทอมเท่านั้น แต่เป็นเพราะหากเจ้านายร่างสูงเล่นแสดงความคิดถึงอย่างหนักหน่วงกับเขาแบบนี้ทุกวัน ขวัญข้าวกลัวว่าเขาจะไม่มีแรงลุกจากเตียงภายในเวลาไม่ถึงสัปดาห์แน่นอน









ร่างเล็กในชุดนักศึกษานั่งขัดสมาธิบนพื้นเช่นเดียวกับเพื่อนๆร่วมชะตากรรมที่ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กอายุสิบเจ็ดสิบแปด แต่ก็ยังมีคนที่อายุพอๆกับเขานั่งอยู่ด้วยกันจำนวนมากกว่าที่คิดไว้โข ด้วยความที่หน้าตาดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงของตัวเองอยู่มาก ทำให้ขวัญข้าวกลมกลืนไปกับเหล่านักศึกษาใหม่อย่างง่ายดาย





เขาเลือกที่จะเรียนต่อคณะมนุษยศาสตร์ สาขาภาษาอังกฤษ ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้แก่คนที่รู้จักเขาเป็นอย่างมาก แต่ขวัญข้าวอยากที่จะปรับปรุงข้อด้อยของตัวเอง เสริมให้กลายเป็นจุดแข็ง เพื่อการเป็นเลขาที่ดีที่สุดที่เขาจะเป็นได้ของจอมทัพ




“….เชิญคนมีคู่ลุกขึ้นมาแจว!”




เสียงร้องเพลงสันทนาการของรุ่นพี่ปีสองทำให้ขวัญข้าวลุกขึ้นมาเต้นกับเพื่อนๆอีกไม่กี่คน เรียกเสียงหัวเราะและเสียงโอดครวญอย่างผิดหวังจากเหล่าบรรดาหนุ่มๆที่เล็งร่างเล็กไว้ตั้งแต่แรกเห็นไปตามๆกัน




ความจริงแล้วคนขี้อายอย่างขวัญข้าวจะไม่ลุกขึ้นมาเต้นก็ได้ แต่สายตาแผดเผาจากคนรักที่นั่งเฝ้าเขาอยู่ใต้ร่มไม้ถัดจากซุ้มของเขาไปไม่เท่าไหร่บ่งบอกเป็นอย่างดีว่าหากร่างเล็กไม่ประกาศตัวว่ามีคนจับจองแล้ว บทลงโทษในคืนนี้อาจจะทำให้เขาเข้าทำงานไม่ทันในวันรุ่งขึ้น










“เหนื่อยมั้ยขวัญ?”




นั่นเป็นคำแรกที่จอมทัพถามหลังจากที่เขาขึ้นมาบนรถของอีกฝ่าย แววตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความเป็นห่วง ขวัญข้าวอมยิ้ม วางมือลงบนต้นขาของคนรัก โน้มตัวหอมแก้มสากของคนที่นั่งเฝ้าเขาทั้งวันอย่างไม่รู้จักเบื่อแล้วเอนซบไหล่ของคนรักอย่างเอาใจ




“ไม่เหนื่อยเลยครับ คราวหน้าไม่ต้องมาเฝ้าผมก็ได้นะครับ ร้อนเปล่าๆ”




“อยู่ห้องฉันก็คิดถึงขวัญอยู่ดี สู้อยู่ที่ที่มีขวัญซะตั้งแต่ต้นยังจะดีกว่า” ร่างสูงว่า




ขวัญข้าวได้แต่ยิ้มกับความคิดความอ่านของคนรักที่เหมือนสมองตอนทำงานกับตอนอยู่กับเขาใช้คนละระบบอย่างสิ้นเชิง เขาคิดว่าตัวเองโชคดีที่จอมทัพยังคงสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพทั้งที่ตามเขาแจ ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะถูกคุณมธุวันรับประทานหัวหากทำให้งานของบริษัทต้องล่าช้าเป็นแน่




“คุณจอมทัพหิวมั้ยครับ?แวะหาอะไรทานก่อนมั้ยครับ?”




ร่างเล็กถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนไม่เคยเห็นชายหนุ่มลุกไปซื้ออาหารหรือเครื่องดื่มเลยตลอดกิจกรรม อย่างน้อยขวัญข้าวก็ยังได้รับข้าวกล่องแจกจากรุ่นพี่ในซุ้ม ถึงแม้กิจกรรมต่างๆจะทำให้เขาเริ่มหิวขึ้นมาอีกครั้งก็ตาม




“ไม่หรอก...ฉันอยากกลับมากกว่า”




เสียงทุ้มที่ปกติจะก้องกังวาลและเต็มไปด้วยความร่าเริงงึมงำในลำคอ ขวัญข้าวเงยหน้ามองคนพูดอย่างประหลาดใจ ก่อนจะ
พบว่าลำคอและใบหน้าของคนรักขึ้นสีแดงเรื่อซึ่งปกติจะเป็นเรื่องที่ดูยากมากจากเฉดสีผิวที่ค่อนข้างเข้มของจอมทัพ




“หน้าแดงแจ๋เลย...ขับรถไหวมั้ยครับเนี่ย”




ขวัญข้าวยกมือขึ้นอังที่หน้าผากของคนรักอย่างเป็นห่วง กลัวว่าคนที่นั่งรอเขาทั้งวันจะโดนผิดของแดดเล่นงาน จอมทัพพยักหน้าด้วยสีหน้าลำบากใจ




“อือ…ทนไหวอยู่”



“ถึงขนาดต้องทนเลยเหรอครับ? ผมว่าเราขึ้นแท็กซี่ไปโรงพยา....”




ขวัญข้าวที่เอนเข้าไปใกล้คนรักมากขึ้นอย่างเป็นห่วงชะงักเมื่อมือที่วางท้าวบนต้นขาของคนรักลื่นไปวางแปะตรงจุดที่ไม่ควรจะแปะ ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อรู้สึกถึงสาเหตุของอุณหภูมิร่างกายที่รุ่มร้อนของคนรัก




“ขวัญ...อย่าจับ”



จอมทัพกัดฟันกรอด เล่นเอาคนที่นั่งแช่อยู่ท่าเดิมรีบผละออกจากอีกฝ่ายอย่างตกใจ




“พี่นาย เป็นอะไรครับ? ทำไมถึงได้....”



ขวัญข้าวขมวดคิ้วอย่างเป็นกังวล ไม่เข้าใจว่าอะไรที่ทำให้ร่างสูงมีปฎิกิริยารุนแรงแบบนี้ ทั้งที่เมื่อวานจอมทัพก็ตักตวงทุกอย่างไปจากเขาจนเต็มอิ่ม ไม่ได้อดอยากปากแห้งมาจากไหนเสียหน่อย




“พอเห็นขวัญใส่ชุดนักศึกษา ร่างกายมันก็....”




คนที่ตอบสนองต่อภาพของคนรักในชุดนักศึกษาเหมือนหนุ่มน้อยวัยแรกรุ่นที่ยังไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เบือนหน้าหนีด้วยความอับอาย ขวัญข้าวอมยิ้มอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ รู้สึกเอ็นดูคนอายุมากกว่าที่นานๆทีจะเขินอายกับความต้องการของตัวเองสักครั้ง




“ถ้าอย่างนั้นเรารีบกลับกันดีกว่านะครับ” มือเล็กวางลงบนต้นขาของคนรักอีกครั้ง จอมทัพสะดุ้ง แต่ขวัญข้าวยังคงวางมือไว้
ที่เดิมไม่ขยับไปไหน แม้จะเขินอาย แต่ขวัญข้าวก็ยังคงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม“วันนี้ดูแลผมมาทั้งวันแล้ว กลับไปที่ห้องให้ผมดูแลนะครับ”




ถ้าหากจอมทัพไม่กลัวว่าความเร็ววบนท้องถนนจะทำให้ขวัญข้าวตกใจกลัวแล้ว รถของเขาคงวิ่งเร็วเสียยิ่งกว่าเรือเหาะหลายเท่า


-------

จะจบแล้ววววววว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: แม่น้องเปา ที่ 15-11-2017 07:35:38
งื้อออออ :z1: คุณจอมทัพก็นะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 15-11-2017 08:36:35
นู๋ขวัญโดนรับน้องจากพี่นายหนักแน่ :mew4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: love boy ที่ 15-11-2017 11:36:24
คุณจอมทัพคะ คุณเลขาจะแย่ละนะ  :z1: :haun4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 15-11-2017 19:20:43
กลับไปรับน้องกันส่วนตัวด้วยอ่ะ *////////*
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 15-11-2017 19:24:52
 :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-11-2017 19:53:37
สุดท้ายก็ไม่พ้นความหื่น  :laugh:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 15-11-2017 20:05:15
เค้ามีรับน้องนอกรอบที่ห้องสองคนด้วย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 15-11-2017 21:30:07
พี่นายรับน้องให้น้องขวัญซะด้วย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 15-11-2017 23:05:26
อิตานี่หื่นตลอดๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 15-11-2017 23:12:54
แหม่....พี่นายก็รับน้องซะหนักหน่วงเลยนะ   :hao6
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-11-2017 18:41:14
 :oo1: :oo1: :oo1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 50% คห543 P19 [15/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 20-11-2017 10:15:32
กว่าจะลุกออกจากเตียงได้เล่นเอาคนโดนรับน้องรอบพิเศษระบมไปทั้งตัว ทั้งที่บอกตัวเองว่าควรจะชินกับการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องที่คนรักมักจะออดอ้อนกึ่งบังคับทุกคืนได้แล้ว แต่ร่างกายก็ยังไม่ยอมฟังเสียที

   
“ขวัญ รีบลุกไปไหน ไม่เจ็บเหรอ?”



คนที่เป็นต้นเหตุของความเจ็บปวดดังกล่าวคว้าข้อมือเขาไว้อย่างงัวเงียก่อนที่จะได้เข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำอย่างที่ตั้งใจ




“เช้าแล้วครับ รีบลุกดีกว่านะครับคุณจอมทัพ เดี๋ยวจะไปทำงานสาย”




ขวัญข้าวเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นั่งกลับมาบนเตียงแล้วโน้มตัวลงจุมพิตอรุณสวัสดิ์บนหน้าผากของคนขี้เซาอย่างเอาใจ
จอมทัพขยี้ตา ชันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงส่งผลให้ผ้าห่มผืนหนาร่นลงมากองปิดส่วนที่ตื่นเต็มตาก่อนเจ้าของอย่างหมิ่นเหม่ ขวัญข้าวไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเป็นกังวลกับปฏิกิริยาของร่างกายตัวเองที่ถึงแม้จะยังหน้าขึ้นสีอยู่บ้างแต่ไม่ได้ใจเต้นตึกตักมือไม่สั่นทำอะไรไม่ถูกอย่างที่เคยเป็น




“ไม่ปวดจริงๆเหรอขวัญ...”




มือใหญ่เอื้อมมาจับที่ข้างสะโพกมนอย่างเป็นห่วง ขวัญข้าวนิ่วหน้ากับความรู้สึกปวดแปลบที่ได้รับ แต่ร่างเล็กเพียงแค่ส่าย
หน้าเล็กน้อย



“ผมโอเคครับ คุณจอมทัพลุกมาอาบน้ำดีกว่านะครับ เดี๋ยวจะสายเอา”




คนตัวเล็กกว่าฉุดรั้งร่างสูงขึ้นจากเตียงเข้าไปในห้องน้ำ กว่าจะแต่งตัวทานอาหารเช้าแล้วขึ้นรถไปทำงานกันได้ ขวัญข้าวก็ค่อนข้างมั่นใจว่าพวกเขาน่าจะสายแล้ว











“คุณขวัญข้าวคะ จะเดินไปทางนั้นเหรอคะ รบกวนเอาขยะไปทิ้งให้หน่อยสิคะ”



“คุณขวัญข้าวจะลงไปชั้นล่างเหรอคะ พอดีเลย ยกลังพวกนี้ลงไปให้ห้องไปรษณีย์หน่อยสิคะ”





“คุณขวัญข้าวจะไปห้องน้ำเหรอคะ รบกวนคัดลอกเอกสารชุดนี้สามสิบชุดนะคะ”





ขวัญข้าวไม่เคยบอกจอมทัพ แต่ตั้งแต่กลับมาจากงานสัมนาที่เชียงใหม่ พนักงานในบริษัทก็ปฏิบัติตัวกับเขาต่างไปจากเดิม   อย่างที่เขาว่ากัน ข่าวลือมักจะเดินทางไวยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง คาดว่าคนที่เข้าร่วมประชุมจะสังเกตถึงพฤติกรรมของเขากับจอมทัพที่สนิทสนมกันเกินสมควร ถึงแม้ขวัญข้าวจะนึกเสียใจที่ไม่ระวังตัวมากกว่านี้ แต่เขาก็ไม่คิดว่าสิ่งที่พวกเขาทำอยู่มีอะไรผิด





สิ่งที่ขวัญข้าวรู้สึกว่าต่างออกไปไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายไม่มีมารยาทหรือทำนิสัยแย่ๆใส่เขา แต่ขวัญข้าวรู้สึกว่าพนักงานหลายคนโดยเฉพาะหญิงสาวมักจะทักทายเขาด้วยน้ำเสียงสุภาพที่ไร้ซึ่งความจริงใจ เรียกเขาว่า‘คุณ’ขวัญข้าว แถมยังการไหว้วานที่นับวันชักจะหนักข้อเสียจนคนมีน้ำใจอย่างขวัญข้าวยังรู้สึกลำบากใจที่จะรับปากช่วย




ขวัญข้าวรู้ว่าเขาไม่ควรเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว แต่เขาไม่อยากให้จอมทัพรู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องที่ไม่ควรจะเป็นเรื่องใหญ่อะไรแบบนี้




 “มาทำอะไรตรงนี้”




เสียงของมธุวันดังขึ้นจากด้านหลัง ขวัญข้าวที่ก้มๆเงยๆอยู่หน้าเครื่องถ่ายเอกสารสะดุ้ง นึกหงุดหงิดตัวเองที่ผ่านไปปีกว่าแล้วยังไม่ชินกับความเงียบราวกับเสือดาวจ้องตะครุบเหยื่อของอีกฝ่ายเสียที




“มาถ่ายเอกสารครับ”




ร่างเล็กหันกลับไปตอบเลขารุ่นพี่ด้วยสีหน้าตื่นๆ มธุวันเลิกคิ้ว ถามด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ขวัญข้าวรู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็นพนักงานฝึกงานใต้อาณัติของชายหนุ่มอีกครั้ง




“มันเป็นหน้าที่ของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?”



“เอ่อ...คือ...”




ดวงตาสีเทาเย็นเยียบบ่งบอกว่าต้องการคำตอบ และขวัญข้าวรู้ดีว่าหากปล่อยให้มธุวันถามซ้ำ ชีวิตการทำงานของเขาอาจจะจบไม่สวยเท่าไหร่




“มัน…เป็นทางผ่านพอดีน่ะครับ”



เลขารุ่นน้องจัดสินใจตอบออกไปแบบนั้น แต่ดูท่าว่าคำตอบของเขาจะไม่เป็นที่พอใจแก่ร่างโปร่งเท่าไหร่นัก มธุวันกอดอก แบมือข้างหนึ่งเป็นเชิงขอเอกสารที่ขวัญข้าวกำลังจะเอาใส่เครื่องถ่ายเอกสาร ร่างเล็กลังเล ไม่อยากให้เพื่อนร่วมงานต้องตกที่นั่งลำบาก แต่จากสีหน้าของมธุวัน เขาคิดว่าถ้าไม่ยอมทำตาม คนที่ซวยน่าจะเป็นเขามากกว่า




“..นี่ครับ”




ขวัญข้าวยื่นเอกสารปึกนั้นในกับมธุวันที่รับมาแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องไปโดยไม่สนใจว่าเลขารุ่นน้องจะเดินตามมาหรือไม่




แน่นอนว่าขวัญข้าวรีบเดินตามอีกฝ่ายไปทันที











พนักงานในแผนกการตลาดแทบทุกคนหยุดอยู่กับที่เมื่อเห็นร่างโปร่งที่ย่างฝีเท้าเข้ามาในออฟฟิศ ชื่อเสียงของมธุวันเป็นที่โจษจัณฑ์แม้ในแผนกที่เขาเข้ามาแทบจะนับครั้งได้ แม้แต่หัวหน้าแผนกอย่างเจนจิราซึ่งเคยเป็นเลขาเก่าของธีรเชษฐ์มาก่อนมธุวันและรองหัวหน้าแผนกซึ่งปรึกษางานกันอยู่ยังเงยหน้าขึ้นมองการมากเยือนอย่างไม่บอกกล่าวของเลขาหนุ่มอย่าง
ประหลาดใจ




คนเดียวที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ เอนพิงเก้าอี้อยากสบายใจโดยไม่สนใจคนรอบข้างคือพนักงานสาวที่ไหว้วานให้เขาช่วยถ่ายเอกสารให้มาหลายต่อหลายครั้งโดยไม่มีแม้แต่คำขอบคุณ




ปัง!




เสียงเอกสารปึกใหญ่กระแทกลงกับโต๊ะทำให้หญิงสาวตกใจจนแทบหงายหลังลงไปกองกับพื้น คนที่ชะตาใกล้ขาดเงยหน้ามองผู้พิพากษาชะตากรรมของตัวเองด้วยใบหน้าซีดเผือด




“ถ้ารับผิดชอบงานของตัวเองไม่ได้ ผมจะติดต่อฝ่ายบุคคลให้”




มธุวันเอ่ยเสียงเย็น แววตาของชายหนุ่มไร้ซึ่งความรู้สึก หากขวัญข้าวตกอยู่ในสถานะเดียวกับหญิงสาวตรงหน้า เขาคิดว่าตัวเองคงจะตกใจจนตัวแข็งทื่อไปแล้ว เขาจึงประหลาดใจมากกว่าจะรู้สึกแย่เมื่อพนักงานสาวหันมาเล่นงานเขา




“ถ้าไม่เต็มใจจะทำก็บอกสิ ฉันจะได้ใช้คนอื่น”




เจนจิราที่กำลังจะเข้ามาห้ามทัพถึงกับส่ายหน้ากับทักษะการเอาตัวรอดที่ติดลบของลูกน้องในแผนก มธุวันกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปหาเจนจิรา




“ฝากอบรมคนในแผนกด้วยนะครับ ท่านประธนาคงจะไม่พอใจถ้าได้ยินว่าเงินบริษัทรั่วไหลไปกับพนักงานที่วันๆเอาแต่เล่นโทรศัพท์”



“ค่ะคุณมธุวัน ดิฉันจะจัดการให้เหมาะสมที่สุดค่ะ”




หญิงสาวอายุมากกว่าตตอบอย่างมืออาชีพ เลขาหนุ่มพนักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะหันกลับมาหาพนักงานสาวที่ชักสีหน้าใส่เขาอย่างโจ่งแจ้ง ดวงตาสีเทาอมฟ้าเหลือบมองป้ายชื่อบนบัตรพนักงาน




“คุณน่าจะดีใจนะครับ คุณดวงกมล พนักงานใหม่ที่ผมจำชื่อได้มีไม่กี่คนหรอก”ร่างโปร่งทำท่านิ่งคิด“ไม่สิ อาจจะเป็นเพราะ
หลังจากที่ผมจำได้ คนพวกนั้นก็ไม่มีชื่ออยู่ในฐานระบบของบริษัทแล้วมากกว่า”




ชายหนุ่มหันหลังเดินกลับไปอย่างเงียบเชียบเช่นเดียวกับขามา แน่นอนว่าขวัญข้าวก็วิ่งดุ๊กดิีกตามเลขารุ่นพี่ไปเท่าที่ขาสั้นๆของตนจะเอื้ออำนวย



“ขอบคุณนะคร..”




“ไม่มีใครอยู่ปกป้องคุณได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงหรอกนะ”




มธุวันเอ่ยขัดคำขอบคุณของเขาโดยไม่หันกลับมามอง น่าแปลกที่ทั้งที่เขาก็ทำงานพลาดมาหลายต่อหลายครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินความผิดหวังในน้ำเสียงของมธุวัน และนั่นยิ่งทำให้ขวัญข้าวรู้สึกผิดที่ตัวเองยอมถูกคนรอบข้างกลั่นแกล้งได้ตลอดเวลาจนทำให้คนที่ดีกับเขาต้องเป็นห่วง




“ขอโทษครับ...” ร่างเล็กเอ่ยเสียงอ่อย รู้สึกเหมือนเด็กเล็กๆที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง




“อ่อนโยนเป็นเรื่องดี แต่ถ้าไม่รู้จักสู้เพื่อตัวเอง คุณก็ไม่ได้ดีไปกว่าคนพวกนั้นที่จิกหัวใช้คุณอยู่ทุกวี่ทุกวันหรอกนะ”




คำพูดของมธุวันทำให้ขวัญข้าวตระหนักว่าอีกฝ่ายลอบสังเกตการณ์เรื่องของเขามาหลายวันแล้ว แต่ก่อนที่ขวัญข้าวจะได้เอ่ยคำขอโทษอีกครั้ง ร่างที่ยังคงหันหลังให้เขาก็เอ่ยขึ้นเสียก่อน




“คุณขวัญข้าว...”




“คะ..ครับ?” เจ้าของชื่อขานรับเสียงสูง




“รอยคิสมาร์กที่คอ จัดการด้วย มันไม่เหมาะสม”




“เอ๊ะ…เอ๋????”





เลขาตัวน้อยกระโดดแผล็วเข้าไปในห้องน้ำทันทีที่ได้ยินดังนั้น ดึงคอเสื้อสำรวจความเสียหายอยู่หน้ากระจก ในใจนึกโมโหคนรักของตัวเองที่เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ทั้งที่เขาก็ย้ำนักย้ำหนาทุกครั้งว่าอย่าทำรอยในจุดที่เสื้อผ้าไม่สามารถปิดได้ แต่นอกจากรอยจ้ำแดงที่ถูกปิดไว้ด้วยปกเสื้อของเขา ร่างเล็กก็ไม่เห็นรอยอะไรที่โผล่พ้นร่มผ้าออกมา




“หึๆ…”




เสียงหัวเราะในลำคอของเลขารุ่นพี่ดังขึ้นในหัวของเขา กว่าที่ขวัญข้าวจะรู้ตัวว่าโดนอำคนขี้แกล้งก็หายเข้ากลีบเมฆไปเสียแล้ว




นี่เขาควรจะดีใจหรือเสียใจที่ตัวเองเป็นคนโปรดของมธุวันดีนะ?











“วันนี้ฉันซื้อผัดไทเจ้าอร่อยกับขนมต้มมาด้วยนะ ขวัญอยากกินอะไรอีกมั้ย?น้ำมะพร้าวมั้ย?”




จอมทัพถามเมื่อพวกเขากลับมาถึงคอนโด ขวัญข้าวส่ายหน้า รู้สึกเหนื่อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าเกินกว่าจะออกไปซื้ออะไร ร่างเล็กยังรู้สึกโชคดีที่อย่างน้อยคนรักก็ซื้อกับข้าวมาแล้ว




“คุณจอมทัพคะ มีพัสดุมาส่งค่ะ”




พนักงานประจำคอนโดทักเมื่อเห็นคู่รักหวานเจี๊ยบที่ไม่ว่าใครเห็นก็อดรู้สึกอิจฉาตาร้อนไม่ได้เดินเข้ามา ก้มลงหยิบกล่องกระดาษขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ออกมาจากใต้เคาท์เตอร์ จอมทัพขมวดคิ้ว จำไม่ได้ว่าตนสั่งอะไรไป แต่ก็เดินไปเซ็นรับกล่อง
แต่โดยดี ขวัญข้าวชะเง้อมองชื่อผู้รับ




“จากคุณจักรภัทรนี่ครับ”






“พี่เอ็มเหรอ? ส่งอะไรมาล่ะเนี่ย”




จอมทัพหยิบกล่องที่ไม่ค่อยหนักนักมาถือไว้ เมื่อกลับมาถึงห้อง ร่างสูงวางของทุกอย่างลงบนโต๊ะ ก่อนจะหันมาสนใจกล่องกระดาษที่ตนวางไว้บนโต๊ะ ขวัญข้าวนั่งลงข้างคนรักอย่างสนใจไม่แพ้กัน จอมทัพลอกเทปที่ปิดตายกล่องไว้อย่างหนาแน่นแล้วดึงเอากล่องพลาสติกเรียวยาวที่อยู่ด้านในออกมา ขวัญข้าวก้มลงหยิบกระดาษโน๊ตจากในกล่องที่ตกลงบนพื้นขึ้นมาอ่าน





“‘แลกกับของธรรมดาที่เอาไป’?อะไรครับเนี่ย?”




“อ่า….”




จอมทัพชูกล่องของเล่นสำหรับผู้ใหญ่ที่มีขนาดใหญ่กว่าขนาดปกติที่ขวัญข้าวคุ้นชินสองถึงสามเท่า มิหนำซ้ำยังเต็มไปด้วยปุ่มพลาสติกตะปุ่มตะป่ำรอบๆให้คนรักดูด้วยสีหน้าเจื่อนๆ ขวัญข้าวรีบส่ายหน้าพรืดทันทีที่ได้สติจากการช็อค




“ไม่ครับ! ไม่เอาเด็ดขาด!”




“ครับๆ ไม่เอาก็ไม่เอา”ร่างสูงหัวเราะกับท่าทีของคนรัก โยนกล่องพลาสติกทั้งกล่องลงไปในถังขยะอย่างไม่ใยดี “มีฉันอยู่แล้วทั้งคน ขวัญไม่เห็นต้องสนของพรรค์นั้นเลยนี่เนอะ”




“พอเลยครับ นี่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดินเลยนะครับ”




ขวัญข้าวเตือนเมื่อคนที่นั่งอยู่ข้างๆเริ่มเลื้อยมือปลาหมึกมาลูบไล้แผ่นหลังของตน แต่คนทำกลับทำหน้าไม่สำนึกสักนิด





“ก็ดีสิ จะได้กอดขวัญไปดูพระอาทิตย์ตกไป”



ให้ตายเถอะ ในหัวของผู้ชายคนนี้มีอะไรนอกจากเรื่องใต้สะดือบ้างมั้ยเนี่ย?




แต่ก็...ใช่ว่าจะไม่ชอบซักทีเดียวหรอกนะ





“งั้นฉันไปแกะอาหารใส่จานให้ขวัญดีกว่า เดี๋ยวเย็นหมด”




จอมทัพเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ ถึงแม้มื้ออาหารส่วนใหญ่ขวัญข้าวจะเป็นคนทำ และร่างเล็กก็ไม่เคยรู้สึกว่าการทำอาหารให้อีกฝ่ายเป็นภาระ แต่ทุกครั้งที่จอมทัพซื้อของกินมาจากข้างนอก ชายหนุ่มจะรีบเสนอตัวจัดโต๊ะเก็บจานทำความสะอาดเองทุกครั้ง ราวกับกลัวว่าหากไม่ยอมทำอะไรแล้วขวัญข้าวจะไม่พอใจอย่างไรอย่างนั้น




“ขอบคุณนะครับ”




ขวัญข้าวยิ้มตอบ อะไรที่จอมทัพทำแล้วมีความสุข เขาก็ไม่คิดจะขัดใจ










“กินเยอะๆนะขวัญ จะได้มีแรง”





ชายหนุ่มตักผัดไทยส่วนของตัวเองโปะให้คนรักเพิ่มอย่างกระตือรือร้น ขวัญข้าวยิ้มอย่างไม่มั่นใจว่าวันนี้คุณจอมทัพของเขาอยู่ในอารมณ์แบบไหน




“เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณจอมทัพ ทำไมดู...ตื่นเต้นแปลกๆ”



“หือ? ฉันเหรอ? ไม่นี่”




ชายหนุ่มส่ายหน้าพรืด เพิ่มพิรุธให้กับตัวเองอีกเป็นเท่าตัว ขวัญข้าวเอียงคออย่างงุนงงกับอาการมีพิรุธของอีกฝ่าย แต่ก็ไม่
ได้ซักถามอะไรเพิ่มเติม ก้มหน้าลงทานผัดไทในจานของตัวเองต่อ ก่อนจะสังเกตถึงความผิดปกติอีกเรื่องในมื้ออาหารมื้อนี้
จอมทัพก้มหน้าก้มตาทานอาหารโดยไม่ส่งเสียงใดๆออกมา ทั้งที่ปกติอีกฝ่ายมักจะชวนเขาคุยจนมื้ออาหารลากยาวไปเป็ฯชั่วโมงทุกวัน




ขวัญข้าวเริ่มรู้สึกไม่สบายใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของคนรัก ร่างเล็กเอื้อมมือไปแตะที่ข้อมือของจอมทัพเบาๆ เรียกความสนใจของอีกฝ่ายจากจานอาหารกลับมาที่เขาอีกครั้ง




“…ผมป้อนนะครับ”




เลขาตัวน้อยเอ่ยอย่างเอาใจ ได้ผลเมื่อดวงตาสีรัตติกาลที่ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่เปล่งประกายขึ้นมาราวกับไฟต้นคริสต์มาส




แทนที่จะม้วนเส้นผัดไทในจานของตนป้อนให้คนรัก ขวัญข้าวเลือกที่จะลุกจากที่นั่งของตนไปยังคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแล้วนั่งลงบนตักของร่างสูงอย่างช้าๆด้วยท่าทีประหม่าเขินอาย ราวกับจะเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายปฏิเสธ แต่จอมทัพที่อ้าปากค้างตัวแข็งทื่อกับการกระทำของคนรักไม่อยู่ในสภาพที่จะพูดอะไรทั้งนั้น




ขวัญข้าวม้วนเส้นผัดไทด้วยส้อมให้พอดีคำแล้วยกขึ้นจ่อที่ริมฝีปากของคนรักโดยมีมืออีกข้างรองไว้ไม่ให้มีอะไรหก จอมทัพอ้าปากงับด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข เหมือนจอมทัพในเวลาปกติที่เขาคุ้นเคยดี ทำให้ขวัญข้าวอดยิ้มอย่างโล่งใจไม่ได้
แต่กระนั้นร่างเล็กก็ยังคาใจถึงสาเหตุที่ทำให้อีกฝ่ายทำตัวแปลกๆก่อนหน้านี้อยู่ดี




“ขวัญ คือ...ฉันมีของที่อยากจะให้ขวัญอยู่น่ะ แต่...แต่ถ้าขวัญไม่อยากรับไว้ก็บอกได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”





จอมทัพเอ่ยขึ้นหลังจากที่พวกเขาเริ่มอิ่มกันแล้วด้วยสีหน้าประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เห็นได้บ่อยบนใบหน้าของร่างสูงที่ความมั่นใจเหลือล้นนี้ ขวัญข้าวไม่รู้ว่าสิ่งที่ร่างสูงอยากจะให้เขาคืออะไร แต่ร่างเล็กค่อนข้างมั่นใจว่าน่าจะเกี่ยวกับท่าทีมีพิรุธของอีกฝ่ายตลอดมื้ออาหารนี้




“อะไรที่คุณจอมทัพอยากให้ ผมก็จะรับไว้ครับ”




ขวัญข้าวเอ่ยอย่างให้ความมั่นใจ ขยับลุกจากตักของคนรักเพื่อให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหวได้สะดวก สีหน้าของจอมทัพดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น ชายหนุ่มก้มลงหยิบเอาอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าทำงานที่วางอยู่ข้างกายยื่นให้เลขาตัวน้อย ขวัญข้าวรับมาด้วยสีหน้างุนงงเมื่อพบว่าสิ่งที่อยู่ในมือคือสมุดบัญชีเล่มหนึ่ง




“อะไรเหรอครับ?”



“คือ…มันเป็นธรรมเนียมของบ้านฉันน่ะ”




จอมทัพยกมือขึ้นลูบหลังต้นคอ ก้มหน้าอย่างเขินอาย แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้ขวัญข้าวเข้าใจอะไรมากขึ้นเท่าไหร่นัก




“ธรรมเนียม?”





“คือ ตอนที่พ่อฉันแต่งงานกับแม่ สิ่งที่พวกท่านใช้เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่ คือการที่พ่อให้เงินเดือนเดือนแรกหลังจากแต่งงานทั้งหมดให้แม่....” ดวงตาคมสีรัตติกาลไหวระริกช้อนขึ้นสบตาขวัญข้าวที่ยืนนิ่งอึ้งอย่างไม่รู้จะโต้ตอบอย่างไร “ฉันรู้ว่าเราแต่งงานกันตามกฏหมายไม่ได้ แล้วขวัญก็ไม่ใช่คนที่จะอยากจัดงานแต่งใหญ่โตให้ใครรับรู้ ฉันเลยอยากให้สิ่งนี้เป็นก้าวแรกของชีวิตที่เราจะใช้ร่วมกันต่อจากนี้...ถ้าขวัญยังไม่พร้อม...ฉันก็เข้าใจนะ”




ดวงหน้าขาวเนียนแดงระเรื่อราวมะเขือเทศสุกปลั่ง ขวัญข้าวก้มมองสมุดบัญชีในมือด้วยหวังว่าเส้นผมที่ปรกบนใบหน้าจะช่วยซ่อนน้ำตาที่เอ่อคลอหน่วยของเขาในตอนนี้




“ขอบ…ฮึก...ขอบคุณครับ...”




“ขวัญ เป็นอะไร? ร้องไห้ทำไม?”




จอมทัพเอ่ยอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงที่สั่นเครือของคนรัก ก่อนที่จะได้ทำอะไรร่างเล็กก็โถมตัวเข้ากอดเขาไว้แน่น ใบหน้าขาวซุกลงกับซอกคอของจอมทัพด้วยไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นดวงตาที่แดงก่ำของตนในตอนนี้




“มะ…ไม่ให้เปลี่ยนใจแล้วนะครับ”



“อื้อ...ไม่เปลี่ยนแน่นอน”






จอมทัพยิ้มออกมาจากโล่งใจกับคำตอบของคนรัก กอดตอบร่างที่อยู่บนตักของตนแน่น คล้ายคำสัญญาว่าจะไม่มีวันปล่อยมือจากขวัญข้าวไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาปล่อยให้ร่างเล็กซุกหน้าอยู่กับไหล่ของเขาอย่างนั้น ลูบศีรษะของคนที่ยังทำเสียงฟุดฟิดจากการร้องไห้อย่างอ่อนโยน




“ไว้วันหยุดเราพาคุณพ่อคุณแม่ขวัญไปทานข้าวบ้านฉันกันนะ....ฉันอยากให้ทุกคนรู้จักกันอย่างเป็นทางการซะที”




“ครับ...”




ขวัญข้าวยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาป้อยๆ จอมทัพที่อดใจไม่ไหวโน้มเข้าไปประทับจุมพิตซับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มป่องน่าเอ็นดูนั้นอย่างปลอบโยน




“อยู่ข้างๆฉันไปตลอดชีวิตเลยนะขวัญ”




“พี่นายก็อยู่ข้างๆผมไปตลอดชีวิตเลยนะครับ”




รอยยิ้มสดใสของขวัญข้าวทำให้โลกทั้งใบของจอมทัพสว่างไสวขึ้นมาทันตา ร่างสูงฉีกยิ้มกว้าง นึกของคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เขาได้พบกับความรักที่ทำให้หัวใจของเขาพองโตจนแทบจะหลุกออกมาจากอกแบบนี้





“อื้ม จะไม่ยอมใหเ้ขวัญอยู่คนเดียวซักวินาทีเลยล่ะ”







THE END


----------

จบแล้วเหวยยยยยยยยยยย :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
เหลือตอนพิเศษสินะ55555

เนื่องจากความยุ่งระดับล้านของไรท์รวมถึงปัญหาสุขภาพร้อยแปด คิดว่าหลังจากลงตอนพิเศษเรื่องนี้ครบ อาจจะยังไม่ได้ลงคุณเชษฐ์เพื่อทุ่มเวลาให้เมฆหมอก แต่ถ้าลงได้ก็คงลงแบบช้าๆ หรือสั้นๆ ต้องกราบขออภัยทุกท่านมา ณ ที่นี้และขอบคุณสำหรับความอดทนนะคะ :pig4: :pig4: :pig4:

ขอบคุณที่เดินทางมาในบันทึกรักหวานเจี๊ยบเรียกอินซูลินของพี่นายกับน้องข้าวนะคะ เลิฟยูว


น้องขวัญจะตีพิมพ์กับ สนพ.Hermit books เจ้าเก่าเน้อ น่าจะออกมาปีหน้าไล่ๆกับน้องแว่นและคู่แฝด ถ้ามีความคืบหน้าจะมารายงานค่ะ ฝากอุดหนุนด้วยเน้อ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-11-2017 11:32:59
 o13
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 20-11-2017 11:42:05
 :m1: :m3: :m3: :m1:

          o13 o13

 :mc3: :mc2: :mc3: :mc2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 20-11-2017 17:26:18
 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: npsp2555 ที่ 20-11-2017 17:33:38
 :กอด1:  ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 20-11-2017 18:56:14
น่ารักมาก น้องขวัญแบบแบบว่าแอบชอบรุนแรงนิดนึง :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 20-11-2017 20:23:05
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wildride ที่ 20-11-2017 21:42:27
 :katai2-1:

ahh the end

น้องกระต่ายน้อยขี้ตื่นวัยกระเตาะกะจอมเต๊าะขี้หื่นวัยฉกรรจบแล้วรึนี่
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tiffany ที่ 20-11-2017 21:48:07
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะคนเขียน ถ้าเป็นไปได้ขอตอนพิเศษเยอะๆด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 20-11-2017 23:17:09
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 20-11-2017 23:27:34
อยากเห็นวันรับปริญญาของขวัญจังเลยยยย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 21-11-2017 00:03:00
จบแบบละมุนละไมจริงๆ 

ดีใจกับการเริ่มชีวิตคู่จริงๆ ของทั้งคู่ด้วยนะคะ   :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 21-11-2017 01:08:14
จบซะแล้ว
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 21-11-2017 04:39:58
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 21-11-2017 06:37:38
มีความสุขมากๆ นะ นายขวัญ คู่นี้หวานกันดีจัง
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-11-2017 08:14:06
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 21-11-2017 09:00:19
จบแล้ว คู่นี้ดูมีความสุขมาก อยากรู้เรื่องเพื่อนของพี่นายจังเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 21-11-2017 15:13:47


น่ารักจัง

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 21-11-2017 21:21:39
แฮปปี้มีความสุข
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 22-11-2017 21:21:11
น่ารักกกกกก   อยากอ่านเมศโซ่อีกกกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 23-11-2017 21:13:55
มีความสุข ซึ้งมากๆ รักกันไปนานๆนะ พี่นาย น้องขวัญ :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 23-11-2017 21:43:26
 :mc4:จบแบบนี้ ก็ Happy  แบบงงนะครับ
หวังว่า น้องข้าว จะได้เป็นดารารับเชิญ ตอนของเมฆ นะครับ  :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 24-11-2017 04:46:18
น้องขวัญน่ารักมากๆ จอมทัพต้องรักน้องให้มากๆ และตลอดไปนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 26-11-2017 00:56:25
ขอบคุณครับ นี่นายเนี้ยผู้ชายที่ดีจริงๆ อยากได้ อิอิ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lalun ที่ 26-11-2017 13:40:58
งือสนุกมากกกเลย
น้องขวัญน่าร้ากกก
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์Rule#26 จบ คห555 P19 [20/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 28-11-2017 07:31:00
Special Rule#1

“หนูข้าว เป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ?”


ขวัญข้าวที่เหลือบมองประตูรั้วบ้านสลับกับมันฝรั่งที่กำลังปอกสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมารดาของจอมทัพทักขึ้น วันนี้เป็นวันที่พ่อกับแม่ของเขาจะมาพบกับพ่อแม่ของจอมทัพเป็นครั้งแรก ร่างสูงอาสาไปรับพ่อกับแม่ของเขาที่บ้านขณะที่ขวัญข้าวอยู่ช่วยแขไขจัดเตรียมอาหารกลางวัน ร่างเล็กถูกคนรักพามาปล่อยทิ้งไว้ที่บ้านหลังนี้ตั้งแต่เช้า ซึ่งถือเป็นเรื่องดีเพราะเขาวิ่งวุ่นอยู่ในครัวทั้งวันจนแทบไม่มีเวลากังวลอะไรมากนัก แต่เมื่อเขาเผลอเมื่อไหร่ ความกังวลที่สะสมมาตลอดหลายวันก็ผุดขึ้นมาในหัวเสมอ




“เปล่าครับ ผมแค่คิดว่าพี่นายน่าจะใกล้ถึงแล้วน่ะครับ”




ขวัญข้าวตอบมารดาของคนรัก คุณหญิงแขไขอมยิ้ม เอื้อมไปหยิบมันฝรั่งอีกหัวในตะแกรงล้างขึ้นมาช่วยร่างเล็กปอกอีกแรง




“เมื่อกี้นายโทรมาบอกแล้วจ้ะว่าขอแวะซื้อขนมหวานก่อน เห็นว่าผ่านเจ้าโปรดของหนูข้าวพอดีน่ะจ้ะ”




“เอ๋…อีกแล้วเหรอครับ”



ขวัญข้าวเอ่ยอย่างหนักใจ ตั้งแต่คบกับจอมทัพมาน้ำหนักของเขาขึ้นมาตั้งสองกิโล นี่เขาต้องใช้เวลาหมกตัวอยู่ในฟิตเนสอยู่หลายสัปดาห์กว่าจะเอาน้ำหนักกลับลงมาได้ แต่จอมทัพก็ยังคงไม่ยอมหยุดประเคนเขาด้วยของกินมากมาย จนตอนนี้ขวัญข้าวต้องชิงป้อนอีกฝ่ายเพื่อลดปริมาณอาหารที่ตนต้องกิน แต่นอกจากจอมทัพจะไม่พองขึ้นแล้ว กล้ามเนื้อเป็นมัดสมส่วนที่ได้จากการออกกำลังทุกครั้งที่มีโอกาสยังดูฟิตและเฟิร์มมากกว่าตอนที่พวกเขาคบกันใหม่ๆเสียอีก



“เดี๋ยวแม่ทำในนี้ต่อเอง หนูข้าวพาน้องโชไปจัดโต๊ะเถอะจ้ะ”




เนื่องจากในครัวมีทั้งมารดาของจอมทัพและเด็กรับใช้อีกสองสามคน ขวัญข้าวจึงพยักหน้ารับโดยไม่ต้องกังวลว่าคุณแขไขจะต้องทำอาหารทุกอย่างคนเดียว ร่างเล็กเอาจานและเครื่องเงินต่างๆออกมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารตัวยาวที่ทำจากไม้สักราคาแพงเคลือบเงาอย่างดี ข้าวของในบ้านหลังนี้ไม่ว่าจะหยิบจับอะไรขวัญข้าวก็รู้สึกเกร็งไปหมด ถ้าทำตกขึ้นมาต่อให้ขายบ้านใช้ขวัญข้าวก็ไม่แน่ใจว่าจะมีเงินพอ




“น้องโชช่วยนะฮะ”




เด็กน้อยที่กำลังเก็บข้าวของที่วางระเกะระกะให้เข้าที่เข้าทางเตรียมต้อนรับแขกอย่างที่คุณย่าของตัวเองสั่งวิ่งตื๋อมาหาเขาโดยไม่ต้องเรียก ขวัญข้าวนึกชื่นชมการเลี้ยงดูหลานของคุณแขไขที่ทำให้หลานชายมีบุคลิกที่มครเห็นก็ต้องเอ็นดูแบบนี้




“ครับ งั้นน้องโชวางแผ่นรองจานกับช้อนส้อมนะครับ เดี๋ยวพี่จะจัดจานกับแก้วน้ำ”




เมื่อจัดแจงแบ่งหน้าที่กันเสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็เริ่มลงมือจัดโต๊ะอาหาร ถึงแม้ขวัญข้าวจะดีใจที่จัดเตรียมทุกอย่างเสร็จทันเวลา แต่นั่นก็หมายความว่าเขามีเวลามากพอให้ความคิดที่วนเวียนอยู่ในสมองของเขาก่อนหน้านี้




เขารู้ว่าครอบครัวของจอมทัพเอ็นดูเขาแค่ไหน และบิดามารดารวมถึงน้าของเขาก็เอ็นดูจอมทัพไม่ต่างกัน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าครอบครัวของพวกเขาทั้งสองจะเข้ากันได้ แค่พื้นฐานด้านการเงินของบ้านเขากับบ้านของจอมทัพก็คนละเรื่องกันแล้ว ขวัญข้าวไม่อยากคิดเลยว่าความแตกต่างของพวกเขาจะทำให้การสร้างความสัมพันธ์ของทั้งสองบ้านยุ่งยากกว่าที่ควรจะเป็นหรือไม่





“พี่ข้าวฮะ...”




ยิ่งคิดจิตใจยิ่งไม่สงบ





“พี่ข้าวฮะ...”




แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น เรื่องของเขากับคุณจอมทัพ...




“พี่ข้าวฮะ น้ำล้นหมดแล้วฮะ!!”



ขวัญข้าวสะดุ้งกับเสียงของน้องโช ก้มลงมองน้ำที่ไหลท้นจากแก้วจนเจิ่งนองรอบฐานแก้ว เลขาร่างเล็กรีบหยิบกระดาษทิชชู่มาซับน้าบนโต๊ะก่อนที่จะเกิดความเสียหายมากกว่านี้ นึกโกรธตัวเองที่ใจลอยไม่รู้เวล่ำเวลา




“พี่ข้าว ไปนั่งเล่นกับน้องโชรออานายดีกว่านะฮะ”





เด็กน้อยที่เห็นว่าคนรักของอามีท่าทีไม่ค่อยดีเสนอขึ้น จูงมือขวัญข้าวให้เดินตามไปที่ห้องของเล่น ขวัญข้าวนั่งลงบนพื้นตามแรงดึงของน้องโช พยายามปั้นสีหน้าให้กลับมาสดใสเพื่อที่เด็กชายจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องของเขาไปด้วย




“วันนี้คุณเอ็มไปไหนเหรอครับ?”



“ป๊ะป๋าไปประชุมที่สำนักพิมพ์ฮะ พี่ข้าวฮะ...” น้องโชขยับเข้ามานั่งใกล้ๆเขา ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยความเป็นห่วงที่เด็กอายุเท่านี้ไม่ควรจะรู้จัก “...ทะเลาะกับอานายมาเหรอฮะ?”




“เอ๊ะ..เปล่าครับ” ขวัญข้าวส่ายหน้าพรืด นี่เขาทำให้น้องโชต้องเป็นกังวลไปด้วยจริงๆด้วยสิ




“เหรอฮะ ค่อยยังชั่ว” รอยยิ้มสดใสกลับคืนสู่ใบหน้าของเด็กน้อยอีกครั้ง ก่อนที่เสียงรถยนต์ที่หน้าบ้านจะทำให้ทั้งสองหูผึ่ง



“อานายมาแล้วแน่ๆเลยฮะ ไปรับอานายกันดีกว่าฮะพี่ข้าว”




ขวัญข้าวลุกตามน้องโชที่ลุกเด้งจากพื้นประหนึ่งลูกบอลเด้งดึ๋งที่เต็มไปด้วยพลังงาน ภาพแรกที่เห็นคือคนรักจนรถแทบจะเกยประตูบ้านเพื่อให้พ่อและแม่ของเขาเดินในระยะทางที่น้อยที่สุด แถมยังกุลีกุจอรีบลงมาจากถเพื่อเปิดประตูให้ผู้อาวุโสทั้งสองแล้วเปิดท้ายรถหอบเอาข้าวของมากมายลงมาเองคนเดียวอีกด้วย




“ผมช่วยถือครับ” ขวัญข้าวรีบเข้าไปช่วยคนรัก แต่อีกฝ่ายส่ายหน้าพรืด ซ้ำยังยกถุงขนมหนีไม่ให้เขาช่วยอีกด้วย




“ไม่เอา เดี๋ยวขวัญเหนื่อย”




แต่ก่อนจะได้เถียงอะไรไปมากกว่านั้นเหล่าคนรับใช้และคนสวนก็เข้ามาช่วยจอมทัพถือและเอารถของร่างสูงไปเก็บในโรงรถ เป็นภาพความวุ่นวายที่เห็นได้แทบจะทุกครั้งที่เขามาบ้านของจอมทัพ




“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่”ขวัญข้าวยกมือไหว้บิดามารดาของตน




 “สวัสดีฮะคุณตาคุณยาย”




น้องโชร้องขึ้นเสียงใส กระพุ่มมือไหว้เลียนแบบคนรักของอาพร้อมด้วยรอยยิ้มน่ารัก เรียกได้ว่าขโมยหัวใจผู้มาใหม่ทั้งสองไปแทบจะในทันที




“โอ๊ย ทำไมถึงได้น่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้ ชื่ออะไรจ๊ะหนูน้อย”




“น้องโชฮะ เป็นหลานอานายฮะ”




รู้ตัวอีกทีเด็กน้อยที่เพิ่งเคยเห็นบิดามารดาของขวัญข้าวเป็นครั้งแรกก็จูงมือคนทั้งสองเข้าไปในบ้าน พูดคุยเรื่อยเปื่อยเสียงเจื้อยแจ้วไปตลอดทางเสียแล้ว ขวัญข้าวกระพริบตาปริบๆ ไม่มั่นใจว่าควรจะรีบตามไปดีหรือไม่




“ทำกับข้าวกับแม่เหนื่อยมั้ยขวัญ แม่ฉันเวลามีแขกมาชอบจัดชุดใหญ่ทุกที”




สัมผัสของผ้าเช็ดหน้าเนื้อดีนุ่มลื่นที่ขวัญข้าวเป็นคนเลือกซื้อเองกับมือซับลงบนหน้าผากที่ชื้นเหงื่อจากการวิ่งวุ่นมาตลอดทั้งเช้า ขวัญข้าวส่ายหน้า




“ไม่เหนื่อยเลยครับ สนุกดี”





“อย่าพูดอย่างนี้ให้แม่ได้ยินนะ เดี๋ยวแม่เอาตัวขวัญมาทำครัวด้วยทุกวันฉันเหงาแย่เลย” จอมทัพหยอกยิ้มๆ เก็บผ้าเช็ดหน้ากลับใส่กระเป๋าแล้วเอื้อมมือมาจับมือของคนรักไว้ “เข้าบ้านกันดีกว่า”




“ครับ”




ขวัญข้าวเพิ่งรู้สึกตัวว่าขาของตนแข็งจนแทบก้าวไม่ออก ดีที่จอมทัพออกแรงดึงเบาๆทำให้เขาก้าวตามอีกฝ่ายไปอย่างเชื่องช้า




เวลาแห่งความจริงมาถึงแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด











“…ละครเรื่องนั้นสนุกจริงๆนะคะ บ้านนี้เนี่ยติดกันงอมแงม...”



“พระเอกคนนั้นก็ล้อหล่อนะคะ...”




กลายเป็นว่าเวลาและสุขภาพจิตที่ใช้กังวลทั้งหมดนั้นหมดไปโดยเปล่าประโยชน์ มารดาของเขากับคุณนายแขไขยังไม่หยุดพูดคุยกันตั้งแต่เจอหน้า ราวกับเป็นเพื่อนสนิทที่พลัดพรากจากกันมานาน พ่อของเขากับบิดาของจอมทัพถึงแม้จะไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากแต่ก็พอดูออกว่าเข้ากันได้ดี ส่วนน้องโชนั้นก็โดนหญิงทั้งสองกอดไปหอมมาจนเริ่มตาลาย แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไรตามประสาเด็กดีว่าง่าย




“ทุกคนดูจะเข้ากันได้ดีนะว่ามั้ย”




จอมทัพกระซิบข้างหูเขา ขวัญข้าวพยักหน้า ตักผัดผักใส่จานของจอมทัพตามความเคยชิน จอมทัพไม่ได้เป็นคนทานผักยาก แต่ถ้าให้เจ้าตัวทานเองชายหนุ่มก็มักจะไม่ค่อยตักเท่าไหร่ ขวัญข้าวรู้สึกถึงรอยยิ้มรู้ทันของทุกคนรอบโต๊ะ พวงแก้มป่องน่ารักแดงระเรื่ออย่างเขินอาย ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตากับใคร



“ขวัญ อ้ำ”




แต่คนที่มีภูมิต้านทานต่อโลกภายนอกมากเสียจนขวัญข้าวเป็นห่วงหาได้สะทกสะท้าน จิ้มขนมชั้นพอดีคำจ่อป้อนที่ริมฝีปากของคนรัก ถึงแม้จะอายจนแทบม้วนลงไปใต้โต๊ะ ขวัญข้าวก็ยังคงอ้าปากรับอย่างกลัวคนรักเสียน้ำใจ




“หวานกันเข้าไปคู่นี้ นี่จะไม่เกรงใจคุณพ่อคุณแม่หนูข้าวหน่อยเหรอตานาย”




คุณแขไขดุเสียงไม่จริงจังนัก จอมทัพยิ้มกว้าง




“เอาพวงมาลัยไปขอขมาไว้เรียบร้อยแล้วครับ”




บรรยากาศในโต๊ะอาหารดำเนินต่อไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ขวัญข้าวช่วยคนรับใช้นำจานชามกลับไปล้างในครัวทั้งที่เจ้าของบ้านยืนยันว่าไม่จำเป็นต้องช่วย เมื่อกลับออกมา ผู้ใหญ่ทุกคนก็ย้ายสถานที่คุยไปที่ศาลาในสวนหลังบ้าน ส่วนน้องโชนั้นกลับไปนั่งเล่นในห้องของเล่นของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว




“…ตอนเช้าพี่ว่าเราน่าจะทำบุญเลี้ยงพระกันซักหน่อยนะคะ แล้วก็พิธีรดน้ำสังข์ ตอนเย็นก็จัดงานเลี้ยงที่บ้าน....”




“คุยอะไรกันอยู่ครับเนี่ย”




ขวัญข้าวนั่งลงข้างจอมทัพ กระซิบถามคนรักที่นั่งเงียบฟังคำพูดของมารดาของตนที่คุยกับแม่ของคนรักอย่างผิดวิสัย ถึงแม้
แขไขจะดูเป็นคนเดียวที่พูดโดยที่คนอื่นพยักหน้าสมทบเท่านั้น



“กำลังคุยเรื่องงานแต่งของพวกเราอยู่น่ะ”




“อ๋อ ครับ...ห๊า!!”




ร่างเล็กร้องเสียงหลง เรียกความสนใจของพวกผู้ใหญ่ให้หันมาหาเขา




“มาพอดีเลยหนูข้าว ตอนกลางคืนหนูข้าวอยากจัดงานที่โรงแรม หรือจัดที่บ้านดีจ๊ะ”




“เอ่อ...คะ..คือว่า...”ขวัญข้าวหันไปหามารดาของตนอย่างขอความช่วยเหลือ แต่นอกจากอีกฝ่ายจะไม่ช่วยแล้วยังจ้องตอบกลับมาอย่างต้องการคำตอบเช่นกัน ร่างเล็กกลืนน้ำลาย ก่อนจะตอบตามความเป็นจริงด้วยคำพูดที่ถนอมน้ำใจทุกฝ่ายที่สุด“ผม...ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย ขอโทษด้วยนะครับ”




“เอ๊ะ...ทำไมล่ะจ๊ะหนูข้าว ไม่อยากแต่งงานกับตานายเหรอ?” แขไขถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล ยังไม่ทันจะได้คำตอบ คุณนายของบ้านก็ฟาดป้าบเขาไปที่หลังของลูกชายตัวดีจนสะดุ้งโหยง “ตานายนะตานาย ได้เด็กดีขนาดนี้มาเป็นยังจะไม่รักษาไว้อีก มันน่านัก ฮึ่ย!”




“มะ…ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ”ขวัญข้าวรีบปกป้องคนรักก่อนจะโดนประทุษร้ายไปมากกว่านี้ “คือ...ผมแค่รู้สึกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีเกินที่ผมฝันไว้แล้วน่ะครับ”




“โธ่ หนูข้าว...” แขไขยกมือขึ้นทาบอก รู้สึกเอ็นดูความคิดความอ่านของเด็กคนนี้เสียเหลือเกิน “แล้วแบบนี้แม่ประกาศให้คนอื่นรู้ได้ยังไงละจ๊ะว่าหนูข้าวมีเจ้าของแล้ว”




“ขวัญเขาไม่ชอบเป็นจุดสนใจน่ะครับ” จอมทัพตอบแทนคนรัก โอบเอวบางของร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆเข้ามาใกล้ “อะไรที่ขวัญทำแล้วไม่สบายใจ ผมก็ไม่อยากให้ทำหรอกครับ”




“อย่างน้อยๆก็ทำบุญเลี้ยงพระให้แม่หน่อยได้มั้ยจ๊ะหนูขวัญ ให้เป็นศิริมงคลกับชีวิต ตอนเย็นก็ทำอาหารทานกันแค่ครอบครัวเรา ถือว่าเป็นการฉลองเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้ทั้งสองคน ดีมั้ยจ๊ะ”




มารดาของจอมทัพหว่านล้อม ดึงมือของขวัญข้าวมากุมไว้ เลขาตัวน้อยพยักหน้าช้าๆอย่างเกรงใจ




“ได้ครับคุณแม่...”




“น่ารักจริงๆลูกข้าวของแม่ มาให้แม่กอดทีซิ”




ขวัญข้าวยิ้มเจื่อน ได้แต่เลยตามเลยกับแผนการที่ว่าที่แม่สามี(?)ของเขาร่ายยาวเป็นหางว่าว ถึงแม้จะยืนยันกับขวัญข้าวว่าจะเป็นเพียงแค่งานเล็กๆก็ตาม













“ขวัญ ฉันคุยด้วยหน่อยสิ”




จอมทัพเรียกคนรักที่กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำ ขวัญข้าวหันกลับมาอย่างงุนงง ทีแรกร่างเล็กคิดว่าจะขอตัวไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยกลับมาคุยเรื่องอะไรก็ตามที่จอมทัพอยากคุย แต่สีหน้าอมทุกข์ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงทำให้เขารีบกลับมานั่งข้างอีกฝ่ายแทบจะในทันที




“มีอะไรรึเปล่าครับ?”




“ขวัญ... ฉันรู้นะว่าเหตุผลที่ขวัญไม่อยากจัดงานอะไรเพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจ แล้วก็ไม่อยากให้คนต้องวุ่นวาย...” จอมทัพเอ่ยเสียงอ่อย “แต่ฉันแค่อดคิดไม่ได้...ว่าอีกสาเหตุที่ขวัญไม่อยากทำ เพราะว่าใจเราไม่ได้ตรงกันอย่างที่ฉันคิดรึเปล่า...”




“พี่นาย! ทำไมถึงคิดแบบนั้นครับ?”




ขวัญข้าวไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน จอมทัพเบือนหน้าหนีด้วยแววตาเศร้าหมอง




“อีกสิบปี...อีกยี่สิบปี...หรือต่อจากนี้ไปจนกว่าฉันจะตาย ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่เห็นขวัญอยู่ในชีวิต”ร่างสูงถอนหายใจ “แต่ฉันเข้าใจนะ ว่าจากระยะเวลา เราไม่ได้คบกันมานานขนาดนั้น ฉันรู้ว่านี่ไม่ได้หมายความว่าขวัญจะไม่มีวันคิดเหมือนฉัน แต่ฉันแค่อยากรู้...ว่าตอนนี้ขวัญเห็นฉันในชีวิตของขวัญไปอีกนานแค่ไหน?”




นี่เป็นครั้งแรกที่ขวัญข้าวนึกอยากทำร้ายคนที่เขาหลงรักอย่างหมดหัวใจ ผู้ชายคนนี่กล้าดีอย่างไร ถึงคิดว่าเขาไม่รักตัวเองเท่าที่ตัวเองรักเขา กล้าคิดได้อย่างไรว่าเขาจะสามารถใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ต่อจากนี้ได้โดยไม่มีอีกฝ่ายอยู่ข้างๆ




“ถ้าจะให้ผมบอกว่าอยากจะมีคุณอีกด้วยไปอีกนานแค่ไหน ผมคงตอบไม่ได้...” ขวัญข้าวตอบเสียงเบา มือเรียวเล็กประคองมือของร่างสูงขึ้นมาเกาะกุมไว้ ก่อนจะนำมาทาบไว้ที่กลางอกของตัวเอง จอมทัพหันกลับมาหาคนรัก ดวงตาสีรัตติกาลสบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลด้วยแววตาคาดหวัง “แต่ตราบใดที่หัวใจดวงนี้ยังเต้นอยู่ ไม่มีวันไหนที่ผมไม่เห็นคุณอยู่ในชีวิต เพราะฉะนั้น ถ้าพูดแบบนี้อีกครั้ง ผมจะโกรธจริงๆแล้วนะครับ”




“ขวัญ....ขอโทษน้า ฉันพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องให้ขวัญคิดมากอีกแล้ว”คนรักของเขาเข้าสู่โหมดเด็กโข่งขี้อ้อนอย่างรวดเร็ว ร่างสูงใหญ่โถมเข้ากอดขวัญข้าวจนเซหงายหลังลงไปนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง “งือ...ขวัญอย่าโกรธฉันนะ...”




“ครับๆ ผมไม่โกรธครับ”ขวัญข้าวกอดตอบคนรัก เอ่ยด้วยเสียงกระดากอาย “อีกอย่าง...หลังจากที่พี่นายเอาเงินเดือนให้ผมทุกเดือน ก็ถือว่าเราใช้ชีวิตด้วยกันอย่างสมบูรณ์แล้วไม่ใช่เหรอครับ?”



“ยังซักหน่อย...ยังเหลืออีกอย่างนึง...”




จอมทัพเอ่ยเสียงกระเง้ากระงอด แต่ดวงตาแพรวพราวของเด็กโข่งจอมเจ้าเล่ห์นั้นไม่ได้ทำให้ขวัญข้าวรู้สึกไว้ใจ




“อะไรเหรอครับ?”



“ทำลูกไง”




และแล้วจอมทัพโหมดหื่นก็เครื่องติดอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันจะได้ห้ามปรามเสื้อของขวัญข้าวก็ปลิวตกลงไปกองที่มุมห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว




“พี่นาย! พอเลยครับ ของแบบนั้นทำกันได้ที่ไหน”




ขวัญข้าวพยามดันคนรักออก แต่จอมทัพไม่ยอมแพ้โดยง่าย คว้าข้อมือเล็กทั้งสองข้างรวบไว้ด้วยมือข้างแล้วกดตรึงไว้เหนือศีรษะของคนตัวเล็ก




“ไม่แน่นะ ทำบ่อยๆอาจจะติดขึ้นมาจริงๆก็ได้”




“ถ้าแบบนั้นผมคงตั้งทีมฟุตบอลได้แล้วล่ะครั...อื้อ...”




ขวัญข้าวได้แต่ทอดถอนใจกับความต้องการที่ไม่รู้ก้นบึ้งของคนรัก แต่ริมฝีปากร้อนที่ปลุกเร้าอยู่นี้ก็ทำให้เขาเริ่มโอนอ่อนไป
กับตรรกะประหลาดของจอมทัพแล้วเหมือนกัน




“มาทำลูกกับพี่นะขวัญ...”




เสียงทุ้มกระซิบแหบพร่า นอกจากพยักหน้าอย่างหมดแรงต่อสู้ หนูตะเภาตัวน้อยที่โดนจอมทัพตะปบไว้ใต้อุ้งมือเสียอยู่หมัดจะสามารถทำอะไรได้





------------

 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 28-11-2017 09:40:31
 :hao6: :hao6: อะไรจะขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 28-11-2017 09:58:04
 :-[ o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 28-11-2017 09:59:17
ทำลูกเหรอ ลูกชิ้นใช่ปะ  :hao4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: net. net_n2537 ที่ 28-11-2017 13:11:33
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Kitsune_Mizu ที่ 28-11-2017 16:23:36
 :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 28-11-2017 18:15:33
พี่นายพยายามทำลูกขนาดนี้ก็อยากให้ขวัญมีลูกได้จริงๆแล้วสิ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-11-2017 18:25:05
อิพี่นายหื่นตลอด  อยู่ใกล้น้องไม่ได้เลยหาเรื่องปล้ำอยู่เรื่อย :z1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 28-11-2017 20:54:31
 :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: วายซ่า ที่ 28-11-2017 21:00:12
อย่างคุณจอมทัพ จะสลดได้ถึง 5 นาทีมั๊ยนะ 5555

น้องขวัญเตรียมตัวเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลได้เลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 28-11-2017 22:08:00
หื่นจนหยดสุดท้ายจริงๆ พี่นาย :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 28-11-2017 22:27:12
ชอบอ่าาาาาาาาาา :hao7:
แต่กว่าจะรู้ใจและลงเอยกันเนี่ย เล่นเอาหน่วงจิตไปหลายตอนเลออ o22
ชอบมากๆๆๆๆเลยจ้าาา ขอบคุณนะคะ :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 28-11-2017 22:33:24
 :haun4: :haun4: :haun4:ไม่รู้ว่าจะให้อีกสักกี่ตัว ถึงจะสาสมกับความหื่นของตานาย
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. ไม่รู้สงสารดีหรือสมใจดีกับหนูข้าว  :z1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 28-11-2017 22:38:01
พี่นายมันร้าย  :z1: :haun4: :z1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 28-11-2017 23:32:51
พี่นายร้ายมากบอกเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 29-11-2017 17:28:02
หวานซึ้งมากๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-11-2017 20:44:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lalun ที่ 30-11-2017 07:06:46
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 30-11-2017 21:07:32
 :hao3:  ตลอด เอะอะจับกินตลอด
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 02-12-2017 12:19:28
เรื่องนู้นยังไม่ลงรายละเอียดเรื่องความหื่น

แต่เท่าที่ผ่านมา ดูหมอกจะหื่นกว่าเมฆ

เราเลยแอบคิดว่า หมอกเหมาะกับนายมากกว่า ฮ่าาา

อยากอ่านเรื่องของโซ่กับเมศจังเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mayniemo ที่ 02-12-2017 20:59:15
 :z2:แหมอ่านวันเดียวจบ ตาแห้งแล้ว 5555
อ่านๆไปเริ่มหลงรักคุณเลขาหมอก แต่ไม่ชอบแนวดราม่าอ่า
อยากอ่านms รึ sm น้า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 02-12-2017 22:16:09
น่ารักมากค่า อ่านเพลินเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Haruya ที่ 03-12-2017 21:27:48
ขวัญข้าวน่ารัก น่าทะนุถนอมมาก  ส่วนคุณจอมทัพ นี่ก็อ่อนโยน ละมุนเหลือเกิน รักขวัญมาตั้งนานก็ยังไม่รู้ตัว แอบฮาตอนพี่นายสะกดรอยตาม  :hao7:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 09-12-2017 02:03:51
ขวัญข้าวน่ารักมากเลยค่ะ ตัวเล็กมีแก้มกลมๆเป็นคนซื่อๆ แต่มีอาจารย์เป็นหมอกซะงั้น โอ้ยย ยอมแพ้เลยยยย จอมทัพก็ตลก ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 23-12-2017 08:45:43
 :hao7: พี่นายเป็นคนเสมอต้น เสมอปลายจริงๆค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 23-12-2017 16:36:38
อ่านเรื่องนี้จนจบในวันเดียว อยากบอกว่าน่ารักมากกกกกกกกกก ดอนแรกดราม่าแต่หลังๆนี่หวานเชียวว ชอบบบบบ
ขวัญข้าวน่ารักมากมายยย  :impress2: จอมทัพก็หลงเมียซะะ เขินนน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: unnonym ที่ 24-12-2017 18:46:29
 :mew1:

โอ้ยยย น่ารัก จิกหมอนแน่นมาก

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 24-12-2017 23:18:47
น้องขวัญน่ารักมากๆ แต่คุณพี่นายนี่ขี้หื่นมากๆเลย 5555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 1 คห580 P19 [28/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: littlepig ที่ 30-12-2017 12:01:59
Special Rule #2


“เอ้าๆ เครื่องแกงตำเสร็จรึยัง”



“ผลไม้ปอกถึงไหนแล้ว”




“มีใครนึ่งปลารึยัง?”



ความโกลาหลในบ้านใหญ่ใจกลางเมืองของจอมทัพในวันนี้ยิ่งกว่าสมรภูมิรบ





พวกเขากำลังช่วยกันทำอาหารเพื่อเลี้ยงพระเพื่อความเป็นสิริมงคลในการ ‘เริ่มต้นชีวิตคู่’ ตามที่คุณแขไข มารดาของจอมทัพได้กล่าวไว้ นอกจากครอบครัวของจอมทัพ ครอบครัวของขวัญข้าว และกองทัพแม่บ้านขนาดย่อมแล้ว มารดาของเขายังเกณฑ์เอาน้าน้อย น้องแว่น น้องเลนส์ และน้องต้นกล้า แฟนของน้องแว่นมาอีกด้วย เรียกได้ว่ายิ่งกว่าวันรวมญาติเสียอีก




และที่ต้องรออยู่เกือบค่อนปีกว่าจะได้เลี้ยงพระเป็นเพราะมารดาของจอมทัพยืนยันว่าลูกชายของเธอจะต้องได้ฤกษ์ที่ดีที่สุดเท่านั้น




สรุปแล้วต่อให้เรียกว่าอะไร พิธีในวันนี้ก็ไม่สามารถมองเป็นอื่นได้นอกจากงานแต่งงานนั่นแหละ




ขวัญข้าวเงยหน้าขึ้นจากหม้อแกงขนาดใหญ่ที่กำลังเดือด แขนเรียวยกขึ้นปาดเหงื่อที่กำลังไหลย้อยลงมาตามใบหน้า แต่มือใหญ่แย่งหน้าที่เขาโดยการเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองมาซับเหงื่อให้คนรักตัวน้อยอย่างเบามือ




“ร้อนมั้ยขวัญ? ยืนอยู่หน้าเตาตั้งแต่เช้ามืดแล้ว? ไปพักก่อนมั้ย?” จอมทัพถามด้วยความเป็นห่วง ขวัญข้าวส่ายหน้า เขาไม่อยากปล่อยให้คนอื่นต้องทำงานเพิ่มในส่วนของเขา




“หิวน้ำมั้ยแว่น? อยากกินอะไรมั้ย?”




เสียงทุ้มของน้องต้นกล้าหรือกวินภพ คนรักของน้องแว่นดังขึ้น เจ้าของชื่อที่ยืนเฝ้าเตาข้างๆขวัญข้าวส่ายหน้า แต่กวินภพยังคงดึงดันจะให้คนรักดื่ม แว่นถอนหายใจก่อนจะก้มลงดูดน้ำจากหลอดที่ร่างสูงนำมาจ่อที่ริมฝีปากอย่างพร้อมบริการเต็มที่ ใช้พัดกระดาษขนาดเล็กปรนิบัติพัดวีให้ญาติผู้น้องของเขา ก่อนจะได้รับรางวัลเป็นการดุของคนตัวเล็ก




“พอเลยครับ ควันเข้าตาพี่ข้าวหมดแล้ว”




“ไม่เข้าหรอก ฝั่งนั้นก็พัด”




ขวัญข้าวเพิ่งสังเกตว่าขณะที่เขากำลังสนใจคู่รักนักศึกษาอยู่นั้น คนรักของเขากำลังใช้พัดลมมือถือขนาดจิ๋วที่คาดว่าน่าจะขโมยมาจากน้องโชเปล่าไล่ควันให้เขาเช่นกัน




ไม่น่าล่ะรู้สึกเย็นๆ




“ไม่ต้องก็ได้ครับพี่นาย ผมไม่ได้ร้อน...”





“ไม่ร้อนอะไรล่ะขวัญ เหงื่ออกเต็มเลย” จอมทัพแย้ง ยังคงไม่ยอมปิดพัดลมมือถือขนาดจิ๋วที่ประสิทธิภาพดีเกินหน้าตา




“พี่กล้า เลิกพัดได้แล้วครับ”




“ไม่เอาอ่ะ พี่นายยังพัดให้พี่ข้าวได้เลย”




กวินภพดึงดันด้วยน้ำเสียงโทนเดียวกับจอมทัพไม่ผิดเพี้ยน คนตัวเล็กทั้งสองมองหน้ากันอย่างจนปัญญา เห็นได้ชัดว่าคนรักของพวกเขาไม่คิดจะมีใครยอมใคร




“น้องแว่นคะ คุณแม่มาแล้วค่ะ”




เด็กรับใช้คนหนึ่งในบ้านเดินมาแจ้ง แม่ของน้องแว่นต้องพาเลนส์ไปหาหมอตามนัดจึงบอกว่าจะขึ้นแท็กซี่ตามมาทีหลัง ถึงแม้ทั้งกวินภพและจอมทัพจะเสนอตัวไปรับก็ตาม




“พี่นาย ผมฝากดูเตาได้มั้ยครับ ถ้าน้ำงวดแล้วก็ปิดเตาให้หน่อยนะครับ”




ขวัญข้าวหรี่ไฟลงจนสุด แม้จะไม่คิดว่าน้ำแกงจะงวดก่อนที่เขาจะกลับมา แต่การมีคนเฝ้าหน้าเตาไว้ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจมากกว่า




“อื้อ วางใจได้เลย” จอมทัพดี๊ด๊าที่คนรักยอมให้ช่วยงาน ทางด้านน้องแว่น เด็กหนุ่มหรี่ไฟลงจนสุดเช่นกัน ก่อนจะหันไปหากวินภพ




“พี่กล้าไปยืนไกลๆเตาเลยครับ อย่าเกะกะพี่นาย”




“แว่นอ่า...ให้พี่ช่วยดูให้ก็ได้นี่” กวินภพเอ่ยเสียงอ่อย คนตัวเล็กกว่าเลิกคิ้ว




“ใครกันครับที่ทำสัญญาณไฟไหม้ดังเพราะต้มมาม่าเมื่อคืน”





“….”




ขวัญข้าวแอบรู้สึกสงสารคนรักของญาติผู้น้องไม่ได้ แต่ดูจากรอยยิ้มเผล่ของกวินภพ คำพูดของแว่นนั้นไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายเศร้าสลดแม้แต่น้อย





ขวัญข้าวเดินตามแว่นไปหน้าบ้านเพื่อทักทายมารดาของเด็กหนุ่ม น้องเลนส์ยืนนิ่งอยู่หลังมารดาของตน ยังคงไม่ปริปากพูดกับใครแม้แต่คำเดียว




ขวัญข้าวย่อตัวลงให้เสมอกับระดับสายตาของเด็กชาย ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน




“เลนส์ พี่มีคนอยากแนะนำให้เลนส์รู้จัก...”





“พี่ข้าววววววว”




ไม่ทันขาดคำ ลูกบอลเด้งดึ๋งพลังงานเต็มเปี่ยมก็กระโดดเข้าใส่ผู้ใหญ่ตัวเล็กจนขวัญข้าวเซวูบ เลขาตัวน้อยหัวเราะออกมา
เบาๆ ลูบกลุ่มผมหยักศกสีช็อกโกแลตของน้องโชอย่างเบามือ




“ตื่นแล้วเหรอครับน้องโช พอดีเลย นี่พี่เลนส์ เป็นญาติของพี่ พี่ฝากน้องโชพาพี่เขาเดินดูบ้านได้มั้ย?”




“จะดีเหรอลูก?” น้าน้อยเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เหลือบมองลูกชายคนเล็กที่ไม่หือไม่อือกับคำพูดใดๆของคนรอบข้าง ขวัญข้าวกัดริมฝีปากล่างของตนเบาๆ บอกตามตรง จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่มั่นใจว่านี่เป็นความคิดที่ดีหรือไม่ แต่จากที่เขาอธิบายสถานการณ์ให้ทั้งน้องโชและจักรภัทรฟังเมื่อคืน น้องโชดูจะตื่นเต้นกับความคิดที่จะได้ช่วยเหลือเลนส์มาก และถึงแม้จักรภัทรจะดูเคลือบแคลงใจ แต่ร่างสูงก็ไม่อาจขัดใจลูกชายหัวแก้วหัวแหวนได้





“ได้ฮะ!” น้องโชตอบอย่างกระตือรือร้น คว้ามือของเด็กชายอายุมากกว่า เลนส์สะดุ้ง พยายามสะบัดมืออกแต่น้องโชยึดมือของเด็กชายไว้แน่น ก่อนจะออกแรงลากเลนส์ไปสำรวจบ้านของตนตามคำขอของขวัญข้าว




ร่างเล็กมองตามเด็กชายทั้งสองไปอย่างเป็นกังวล ก่อนจะกลับไปทำงานของตัวเองในครัวต่อโดยมีน้าน้อยและแว่นตามมาติดๆ






“เหนื่อยมั้ยขวัญ” จอมทัพถาม บีบนวดไหล่บอบบางที่แข็งเกร็งจากการทำงานหลังขดหลังแข็งทั้งวันเมื่อพวกเขาได้โอกาสขึ้นมาพักหายใจที่ห้องของจอมทัพหลังจากเลี้ยงพระเพลเสร็จ ขวัญข้าวยิ้ม ส่ายหน้าให้กับคนรักอย่างอ่อนเพลียถึงแม้
เปลือกตาแทบจะปิดอยู่แล้วก็ตาม




“เดี๋ยวงานเลี้ยงตอนเย็นจะเริ่มแล้ว เปลี่ยนชุดเลยมั้ยขวัญ?”




จอมทัพหันมาถามคนรัก แต่เมื่อเห็นดวงตาของอีกฝ่ายเริ่มปรือปรอยจะความอ่อนล้า ร่างสูงจึงตัดสินใจหยิบชุดของขวัญข้าวออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้วจัดการลอกคราบคนรักอย่างเบามือ




“อือ พี่นาย ไม่เอาครับ ขี้เกียจอาบน้ำ...” ขวัญข้าวปัดป้องอย่างอ่อนแรง จอมทัพหัวเราะเบาๆในลำคอ




“คิดอะไรเนี่ยเรา พี่แค่จะเปลี่ยนชุดให้จะได้ไม่ต้องลุก”




คนเข้าใจผิดหน้าแดงก่ำ ทั้งจากความคิดเลยเถิดและการแทนตัวเองด้วยน้ำเสียงหยอกเย้าของร่างสูง แต่ก็ยอมให้คนรัก
เปลี่ยนชุดให้แต่โดยดี




“อ้าว คุณมธุวัน คุณเมฆา สวัสดีครับ”




ขวัญข้าวทักทายด้วยน้ำเสียงประหลาดใจเมื่อเห็นแขกทั้งสองในบ้าน ทีแรกร่างเล็กแอบสงสัยว่าทำไมทั้งสองมาด้วยกัน ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าคุณมธุวันควบเอาตำแหน่งคนขับรถให้กับลูกชายคนโตของท่านประธานมาเป็นหนึ่งในหน้าที่ของตนด้วย



“ยินดีด้วยนะ”




รอยยิ้มอ่อนจางที่หาได้ยากยิ่งประดับมุมปากของมธุวันเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะอันตรธานหายไป




“ขอบคุณครับ” ขวัญข้าวยิ้มกว้าง รู้สึกถึงวงแขนของจอมทัพที่เพิ่งเดินตามมาสอดเข้ามาโอบเอวของตนไว้ ก่อนที่พวกเขาจะขอตัวไปทักทายแขกคนอื่นๆ ถึงแม้งานเลี้ยงช่วงเย็นจะห่างไกลกับคำว่า ‘เล็กๆ’และ ‘มีแต่คนกันเอง’ ในพจนานุกรมของร่างเล็กมาก แต่ขวัญข้าวก็ต้องยอมรับว่าในมุมมองของบ้านจอมทัพ นี่น่าจะเป็นงานที่เล็กที่สุดที่พวกเขาเคยจัดมาแล้ว




ด้วยความที่งานเลี้ยงนี้ไม่ได้ระบุอย่างเป็นทางการว่าเป็นงานแต่งงาน ขั้นตอนทั้งหลายจึงไม่ได้เป็นพิธีรีตรองอะไร เหมือนกับเป็นแค่งานเลี้ยงสังสรรค์ที่คนในงานมาอวยพรให้เขาเยอะเป็นพิเศษก็เท่านั้น




“พวกไอ้เอสส่งข้อความมาแสดงความยินดี พวกมันติดงานเลยมาไม่ได้” จอมทัพยื่นโทรศัพท์ให้ขวัญข้าวดู ซึ่งนอกจากข้อความอวยพรลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองสิบแปดบวกทะลึ่งทะเล้นของอคิราห์แล้ว เพื่อนคนอื่นๆของจอมทัพต่างก็แสดง
ความยินดีและอวยพรให้พวกเขามีความสุข เรียกรอยยิ้มให้กับคนอ่านได้เป็นอย่างดี




เพล้ง!



ขวัญข้าวหันกลับไปตามเสียงเมื่อเห็นว่าแขกในงานเผลอปัดจานตกแตก เหล่าคนรับใช้รีบกระวีกระวาดเขามาเก็บเศษกระเบื้องด้วยกลัวว่าคนเดินผ่านไปมาจะเผลอเหยียบเข้า




“เดี๋ยวผมไปเอาไม้กวาดกับที่ตักขยะมานะครับ” ขวัญข้าวรีบจ้ำอ้าวไปทางห้องเก็บไม้กวาดก่อนที่ใครซักคนในกลุ่มแม่บ้านจะโดนแก้วบาดมือเสียก่อน จอมทัพเดินตามไปช่วยคนรัก เมื่อร่างเล็กเปิดประตูตู้เก็บไม้กวาด พวกเขาทั้งสองได้แต่ยืนทื่ออ้าปากค้างกับภาพที่เห็น




ขวัญข้าวไม่มั่นใจว่ามธุวันกับเมฆากำลังพลอดรักหรือทะเลาะกันด้วยริมฝีปาก มือเรียวของเลขาร่างโปร่งขยุ้มกลุ่มผมสีดำสนิทของรองประธานร่างสูง แขนอีกข้างโอบรอบคอของเมฆาไว้พร้อมด้วยเรียวขาทั้งสองข้างที่เกี่ยวกระหวัดรอบเอวสอบอย่างมั่นคง ริมฝีปากเรียวบดขยี้เข้ากับริมฝีปากได้รูปอย่างร้อนแรงจนคนมองหน้าร้อนฉ่า ขวัญข้าวพยายามที่จะส่งเสียงแต่ไม่มีอะไรเล็ดรอดออกมาจากริมฝีปาก มือเรียวของมธุวันละจากศีรษะของเมฆา เอื้อมไปหยิบไม้กวาดกับที่ตักขยะแล้วยื่นให้เขา ร่างโปร่งเบือนหน้ามาทางพวกเขา เอียงคอเล็กน้อยเพื่อให้ริมฝีปากได้รูปของเมฆาลิ้มชิมผิวเนื้อบอบบางบริเวณซอกคอของตน ดวงตาสีเทาอมฟ้าไม่ได้มีแววตื่นตกใจกับการมาของขวัญข้าวแม้แต่น้อย




“ปิดประตูด้วยครับ”



“คะ…ครับ!”




ขวัญข้าวตอบรับเสียงสูง รีบรับไม้กวาดกับที่ตักขยะจากเลขารุ่นพี่ที่ยังคงเยือกเย็นในสถานการณ์ที่ไม่ควรแล้วรีบปิดประตูให้คนทั้งสองราวกับเป็นความผิดของเขาที่เปิดเข้าไปแต่แรก




“ถือว่าที่คุณหมอกเห็นเราตอนนั้นก็หายกันแล้วเนอะ” จอมทัพเอ่ยยิ้มๆ



ไม่อ่ะ...เขาไม่เห็นจะรู้สึกหายกับคุณมธุวันเลยซักนิด!







ขวัญข้าวแทบจะทรุดตัวลงไปกองกับพื้นจากความเหนื่อยหลังจากงานเลี้ยงจบลง ร่างเล็กเดินผ่านห้องของเล่นของน้องโชที่เด็กชายลากญาติผู้น้องคนเล็กของเขาเข้าไปตั้งแต่บ่ายก่อนจะหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของน้องโชที่คุยเจื้อยแจ้วอยู่คนเดียว ร่างเล็กตัดสินใจแอบแง้มประตูห้องเปิดออกเล็กน้องเพื่อลอบสังเกตสถานการณ์ภายใน



“พี่เลนส์ฮะ พี่เลนส์ชอบกินผลไม้อันไหนเหรอฮะ? น้องโชชอบสัปปะรดมากๆเลยฮะ! แต่มังคุดก็อร่อย ส้ม... แตงโม...กล้วย...”



น้องโชยังคงชวนคนอายุมากกว่าคุยราวกับว่าอีกฝ่ายสนใจที่จะสานต่อบทสนทนา สีหน้าของเลนส์ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงมาตลอดสองปีเจือไปด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ ขวัญข้าวรู้สึกใจคอไม่ดี แต่ก่อนที่เขาจะได้เข้าไปแยกเด็กทั้งสองออกจากกัน เลนส์ก็ใช้นิ้วเชยคางมนของเด็กน้อยขึ้นแล้วใช้ริมฝีปากของตนปิดริมฝีปากรูปกระจับที่ขยับพูดไม่ยอมหยุด



“จะเงียบได้รึยัง?”




เสียงที่เขาไม่ได้ยินมานานถึงสองปีฟังดูเย็นเยียบจนขวัญข้าวแอบขนลุก น้องโชหุบปากฉับ ดวงตากลมโตสีช็อกโกแลตจ้องคนอายุมากกว่าตาแป๋ว ในดวงตาไม่มีแววของความหวาดกลัวหรือไม่พอใจสักนิด




แต่ขวัญข้าวไม่สามารถอยู่เฉยกับเหตุการณ์เมื่อครู่ได้



“น้องเลนส์! ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ!”



เดี๋ยวทั้งสองสะดุ้ง หันมาทางขวัญข้าวที่รีบคว้าเอาน้องโชมายืนด้านหลังของตัวเอง



“น้องเลนส์ครับ เรื่องแบบนี้ถ้าอีกฝ่ายเขาไม่ได้ยินยอมด้วย ห้ามทำเด็ดขาดเลยนะครับ”



เลนส์เพียงแต่มองเขาอย่างเงียบเชียบ แต่แววตาของเด็กชายไหววูบต่างจากความเฉยเมยที่ทำให้ขวัญข้าวนึกเป็นห่วงอยู่หลายครั้ง เด็กชายอายุมากกว่ายกมือขึ้นขยับเป็นสัญลักษณ์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะหมุนตัวเดินหนีไปจากพวกเขาทั้งคู่




‘ขอโทษ’




ภาษามือสั้นห้วนแต่บ่งบอกว่าอีกฝ่ายไม่ได้ไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ตัวเองทำ ซึ่งนั่นก็มากกว่าขวัญข้าวคาดหวังไว้มากแล้ว
แต่ให้ตายเถอะ เขาไม่น่าเอาน้องโชเข้ามายุ่งเลยจริงๆ




“ขอโทษด้วยนะครับน้องโช” ขวัญข้าวย่อตัวลงคุยกับเด็กชายตัวเล็กอย่างรู้สึกผิด น้องโชเอียงคออย่างไม่เข้าใจ



“ทำไมเหรอฮะ?”




“….”




ขวัญข้าวใบ้รับประทานไปครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกได้ว่า สำหรับน้องโชที่เที่ยวกอดหอมจุ๊บคนนั้นคนนี้ไปทั่ว...เรื่องเมื่อครู่อาจจะไม่ใช่เรื่องผิดปกติเท่าไหร่



“น้องโชครับ ร่างกายของเรา ถ้าเราไม่ยอม ใครก็ห้ามแตะต้อง เข้าใจมั้ยครับ” ขวัญข้าวพยายามเรียบเรียงคำพูด “ถ้าน้องโชเจอใครที่พยายามจะจุ๊บหรือกอด แล้วน้องโชไม่อยาก น้องโชต้องไม่ยอมให้เขาทำ เขาใจมั้ยครับ?”




“ฮะ น้องโชรู้ ป๊ะป๋าเคยสอนน้องโชบ่อยๆ” เด็กชายตอบพร้อมรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วงหรอกฮะพี่ข้าว น้องโชไม่ถือ”



ขวัญข้าวไม่รู้ว่าควรจะยิ้มหรือร้องไห้กับความชิวของหลานชายคนรัก




“อ๊ะ พี่ข้าวฮะ พี่เลนส์ชอบกินผลไม้อะไรเหรอฮะ? น้องโชถามแล้วพี่เขาไม่ตอบ”เด็กชายเปลี่ยนเรื่องเร็วจนเขาตามไม่ทัน ขวัญข้าวขมวดคิ้ว



“ชอบเหรอ? แอปเปิ้ลล่ะมั้ง”



“ขอบคุณฮะพี่ข้าว”



น้องโชยิ้มกว้าง วิ่งหายไปจากตรงหน้าเขาก่อนที่ขวัญข้าวจะได้ห้ามปรามอะไร ร่างเล็กยกมือขึ้นนวดขมับ ก่อนจะกลับออกไปจากห้องของเล่นนั้น








“ฮ่าๆๆๆๆ”



“มันไม่ตลกนะครับ!” ขวัญข้าวค้อนคนรักเมื่ออีกฝ่ายหัวเราะออกมาดังลั่นหลังจากฟังสิ่งที่เขาพูดจบ พวกเขานอนแผ่อยู่บน
เตียงขนาดใหญ่ของจอมทัพหลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเสร็จ ความสบายตัวทำให้ขวัญข้าวนึกอยากจะปิดเปลลือกตาแล้วหลับเสียตั้งแต่ตอนนี้ แต่เสียงหัวเราะของร่างสูงทำเอาเขาตื่นเสียเต็มตา



“เอาน่า เด็กๆเล่นกัน น้องเลนส์ก็ขอโทษแล้วไง"



จอมทัพเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ



“แต่ว่า...”ขวัญข้าวขมวดคิ้วอย่างเป็นกังวล



“ถึงจะเจอกันไม่กี่ครั้ง แต่ฉันก็ดูออกว่าเลนส์เป็นเด็กดีนะขวัญ” จอมทัพแตะริมฝีปากลงบนขมับของคนรัก “ส่วนน้องโช...น้องโชเป็นเด็กที่ให้อภัยคนอื่นง่ายที่สุดที่ฉันเคยรู้จักแล้ว ขวัญไม่ต้องห่วงหรอก”



ร่างเล็กผ่อนคลายลงเล็กน้อยกับคำพูดของคนรัก ขยับซุกตัวเข้ากับแผงอกแกร่ง ใบหน้าขาวคลอเคลียคนรักด้วยความเคยชิน




“อยากเข้าหอแล้วเหรอครับขวัญ?”



เสียงทุ้มกระซิบถามอย่างหยอกเย้า มือใหญ่สอดเข้ามาใต้เสื้อนอนตัวหลวมของคนรัก นิ้วเรียวลากไล้ขึ้นไม้ตามแนวกระดูกสันหลังที่เรียงตัวสวยอย่างเชื่องช้า เรียกเสียงครางผะแผ่วให้หลุดรอดออกมาจากริมฝีปากของขวัญข้าวได้เป็นอย่างดี



“พี่นาย...ขวัญเหนื่อย...”



แต่การอยู่กับคนรักนานๆเข้าทำให้ขวัญข้าวก็มีวิธีออดอ้อนให้อีกฝ่ายทำในสิ่งที่เขาต้องการไม่ต่างกัน



“เหนื่อยเหรอครับคนดี...” จอมทัพเกลี่ยเส้นผมออกจากใบหน้าของคนรักอย่างเบามือ “ถ้าอย่างนั้นก็นอนเถอะครับ”



“แล้ว...พี่นายจะไหวเหรอครับ?”



ขวัญข้าวถามเสียงอ่อย จอมทัพหัวเราะในลำคอ รั้งเอวบางให้ขยับเข้ามาใกล้ตนยิ่งกว่าเดิมก่อนจะกระซิบ



“ไม่เป็นไรหรอกครับ รับรองว่าฮันนีมูนของเรา พี่จะทบต้น ทบดอก ถอนทุน กินกำไรจนขวัญลุกไม่ขึ้นไปหลายวันเลย”



“พี่นายอ่ะ ไม่พูดด้วยแล้ว”



ขวัญข้าวพลิกตัวหันหน้าหนีอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเขินอาย ซึ่งนั่นเปิดโอกาสให้จอมทัพซอกหน้าลงบนซอกคอขาว ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดต้นคอทำให้ขวัญข้าวยุกยิกจากความรู้สึกวาบหวาที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง



“ขวัญเป็นของพี่แล้วนะครับ”



“ขวัญก็เป็นของพี่มาตลอดอยู่แล้วนี่ครับ..”



 ขวัญข้าวพึมพำ ซุกหน้ากับหมอนนุ่มเพื่อปกป้องใบหน้าที่แดงก่ำและรอยยิ้มเขินอายของตน




“บอกแล้วไงครับ ถ้าพี่นายอยากให้ขวัญอยู่ ขวัญก็จะอยู่ครับ”



“ถ้าอย่างนั้น ขวัญคงต้องอยู่กับพี่ไปตลอดชีวิตแล้วล่ะ”




จอมทัพกระซิบข้างหูเล็ก ขวัญข้าวอมยิ้ม หันกลับไปทาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของคนรักเพื่อจูบราตรีสวัสดิ์เช่นทุกวัน





“ก้ฟังดูไม่เลวร้ายเท่าไหร่นี่ครับ”



THE END


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
//เนื่องด้วยปัญหาทางสุขภาพ นี่อาจจะเป็นตอนพิเศษสุดท้ายในตอนนี้ จะขอเทเวลาให้คุณหมอกค่ะ กลัวน็อคก่อนคุณหมอกจบ55555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jittrawa ที่ 30-12-2017 13:25:43
น้องข้าวมีความสุข ทั้งโล่งอก ทั้งดีใจ ขอบคุณคนเขียนมากเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 30-12-2017 13:32:44
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 30-12-2017 13:52:03
ขอบคุณคนแต่งค่า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 30-12-2017 14:58:38
 :pig4: น้องเลนส์น้องโช หรอ  :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Quatree ที่ 30-12-2017 16:09:58
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 30-12-2017 16:13:08
 :pig4: :pig4: :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-12-2017 17:20:49
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ppapple ที่ 30-12-2017 17:43:15
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 30-12-2017 18:25:59
น้องโช ไม่ได้นะยอมให้น้องเลนส์จูบง่ายๆได้ยังไง  5555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JokerGirl ที่ 30-12-2017 19:43:56
ขอขอบคุณค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็วๆ นะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: veevee ที่ 30-12-2017 19:53:35
ขอบคุณค่ะ  แล้วขอให้สุขภาพแข็งแรงไวๆ นะคะ แล้วมาต่อน้องเลนส์ น้องโช  :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 30-12-2017 20:00:58
คิดถึงงงงงงงงงง :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 30-12-2017 20:18:01
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 30-12-2017 21:03:40
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
หวังว่าน้องโชจะช่วยน้องเลนส์ได้นะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 30-12-2017 21:30:53
พี่นายหวานซะข้าวระทวยหนีไปไหนไม่รอดหรอก  :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 31-12-2017 09:07:48
อ่านตอนนี้พี่นายหวานมาก แต่น้องเลนส์เนี่ยรุกหรือรับล่ะเนี่ยไปจูบปิดปากน้องโชซะด้วย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: AdLy ที่ 31-12-2017 12:47:49
น่ารักมากกกกกกกกกกก.ไก่ไปล้านตัวเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 31-12-2017 21:48:07
น่าร้ากกก แต่งงานกันแล้ว หวานเชียว ขอบคุณค่ะ
น้องเลนส์น้องโชที่ยังไง น้องโชหนูลูกกก น่ารักก แต่ชิวไปปปนะลูกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 03-01-2018 19:28:33
 :pig4: น่ารักกกก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 04-01-2018 00:19:47
ขอบคุณนักเขียนที่สุด :pig4: น่ารักเหมือนเดิม o13 ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะจ้ะ  :L1:

แต่ก็หวังเล็ก ๆ กับเรื่องน้องโชน้องเลนส์นิดหน่อยน๊า  :impress2:

#เลนส์โช..คู่นี้ มาน้อย ๆ แต่ก็น่ารัก  :impress2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-01-2018 01:23:47
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lalun ที่ 04-01-2018 10:38:09
หวานมากๆๆๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: janeyuya ที่ 05-01-2018 23:29:06
เมฆหมอกนี่เกิดเผยปุดๆ555555555

หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-01-2018 01:04:39
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
สนุกและน่ารักมากๆค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: net. net_n2537 ที่ 06-01-2018 04:21:44
มาอีกคู่แล้ว #เลนส์โช ตอนนี้ใครยังไม่มีคู่หรือคู่ยังไม่ลงตัวต้องรีบๆได้แล้วนะ จะหมดทั้งเรื่องแล้วเนี่ย  o13
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: __puppy ที่ 18-01-2018 05:14:56
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ เอ็นดูน้องข้าวววว ชอบมากเลยค่า อ่านจบแล้วขอบคุณมาก ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 19-01-2018 21:42:26
พี่นาย... หื่น... อัพเวลตลอดเวลา
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 07-02-2018 11:17:12
น้องโชน่ารัก คู่พี่นายกับข้าวก็หวานซะ

ว่าแต่เมฆกับหมอกนี่เค้าคู่กันหรอก แล้วประธานนี่ไม่ใช่?
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 07-02-2018 16:40:49
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 08-02-2018 00:43:40
ขอบคุณนะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Meen2495 ที่ 08-02-2018 03:30:29
หมอกในพาร์ทนี้
เหมือนเป็นคนละคนกับใน Your Stranger รัก||ไม่||ลืม เลยนะคะ

ตรงนี้ดูเป็นคนสงบ เยือกเย็น แอบร้ายนิด ๆ ดุหน่อย ๆ
ตรงโน้นเหมือน .. พลุ่งพล่าน โวยวาย ไม่ค่อยน่ารัก 
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 09-02-2018 08:12:55
ขำตอนพี่นายแอบสะกดรอยตาม กับตอนน้องขวัญสั่งของเล่นมา 555
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 10-02-2018 17:26:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 11-02-2018 18:26:22
อยากอ่านคู่เด็ก เมื่อไหร่จะโตน้ออออออ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 12-02-2018 21:09:30
สนุกมากเลยจ้า  ขอบคุณจ้า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 23-02-2018 17:15:42
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 25-03-2018 10:08:29
 :pig4:สนุกค่า
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 26-03-2018 21:46:49
สนุกมากๆๆๆๆ  :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mouymai ที่ 27-03-2018 19:33:18
สนุกมากคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 28-03-2018 21:04:25
แฮ~~~~~  น่ารักมากเลยยยย พี่นายโง่อยู่พักนึง หมั่นใส้ :m31: :m31: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 21-04-2018 15:36:14
อ่านรัวๆ มากค่ะ ปวดตานิดนึง 5555

ขวัญข้าวตัวเล็กน่ารัก เป็นเด็กดีมากเลยค่ะ
แรกๆ ก็อาจมีหลอนบ้าง กลัวบ้าง แต่นานๆไป
สกิลความอ้อยและความอ้อนมีแต่เพิ่มนะ สงสัยครูดี
รักแรกพบที่รักข้างเดียวก็แอบเจ็บพอสมดู
ตอนนี้สมหวังแล้ว และไม่หลุดลอยไปไหนแน่

คิดว่าเจ้านายชอบขวัญข้าวตอนเจออีกรอบแล้ว
แต่ยังไม่รู้ตัว เพราะดูจากอาการหลายอย่างคือความหวงแรง
ทีมเพื่อนคือบ้าบอและไม่พอดี มีความล้น และเงียบเชียบ รวมกัน

น้องโชน่ารักมาก ทำคนไม่พูดถึงขั้นออกปาก จะจ้อขนาดไหนล่ะ
แต่ดีที่น้องโชเด็กฉลาด รู้ เข้าใจ และเป็นคนชิลมาก เลยไม่คิดว่าแปลก
น้องน่าจะชิน กับคนที่สนิท ก็จับตัว ลูบผม กอดหอมปกติ เด็กน้อยเอ้ย

หมอกชอบเจ้าหนูแฮมเนาะ สอนน้องแต่ละอย่างไม่ต่างกับแกล้งน่ะ
แล้วทำไมหมอกช่างร้าย โดนเห็นขนาดนั้นแล้วยังเนียนไปต่อได้อีก

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เรารอติดตามเรื่องอื่นๆ นะ
เผื่อจะมีเอ็มเอส เลนส์โช ตามมาหลังหมอกเมฆ หรือคุณเชษฐ์มีน 5555
เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 23-04-2018 16:25:01
อ่านเพลินเกินห้ามใจ..น่ารัก  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 23-04-2018 22:42:17
 :m20:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 25-04-2018 21:28:00
อ่านจบภายในวันเดียวตาแฉะหมดแล้วเพราะขวัญข้่วนี่แหละ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 26-04-2018 14:57:45
น่ารักมาก ๆ ครับ ขวัญข้าว-จอมทัพ  น้องโชก็น่ารัก



ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 27-05-2018 12:38:57
เกือบจะพลาดของดีๆไป ทั้งที่คนรอบตัวก็เห็นอะไรๆก่อนทั้งคู่จะรู้ตัวเสียอีก
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ichi_ichigo15 ที่ 27-06-2018 21:38:02
สนุกมากก อ่านรวดเดียวจบเลย ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่านนะคะ  :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 28-06-2018 12:22:06
 :z2: :z2: ขวัญน่ารัก นุ่มนิ่ม ไม่มีพิษภัยกะจอมทัพเลย
น่าจะให้จอมทัพตามง้อมากกว่านี้ ชอบน้องโช กะเลนส์ อยากอ่านต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 30-06-2018 17:49:03
 :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 03-07-2018 14:52:41
ตอนแรกอ่านแล้วชาๆหน่วงๆเลยค่ะ สงสาร แอบลุ้นให้ดราม่าหนัก ให้น้องหนีคุณจอมทัพไปเลยยยย แต่แบบนี้ก็ดีค่ะ เบาๆหัวใจ ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-07-2018 09:56:41
อ่านสองวันจบ เรื่องน่ารักมากคุณจอมทัพเป็นพระเอกที่ดูซื่อมาก ถึงจะมีความเจ้าเล่ห์ก็แค่น้อยนิดอะ ขวัญก็น่ารักตอนแรกสงสารมากที่แอบรักแต่พอเข้าใจกันแล้วขวัญก็แซ่บมากเลยเหอะ เรื่องนี้มีหลายคู่ให้อยากอ่านมาก ทั้งเอสเอ็ม ทั้งคู่เด็กน้อยซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเป็นคู่เลนส์โช หรือขุนศึกโชกันแน่ ไหนจะโซ่เมศอีกซึ่งคู่นี้เห็นแววดราม่ามาแต่ไกลเลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Zuz7676 ที่ 29-07-2018 08:50:53
 :z6: :z6: :z6:อิพี่จอมทัพ!อยากจิขว้างวิตามินบำรุงสมองให้จริงจริ๊งงงงงงง อ้ากกกกกลูกข้าวของช้านนนน
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: noveeo ที่ 04-08-2018 02:20:32
 :pig4: สนุกจนวางไม่ลงเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: สีหราช ที่ 15-10-2018 13:02:37
 :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 17-11-2018 15:22:05
 :pig4: :pig4: :pig4:

ขอบคุณค่ะ  :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 18-11-2018 04:19:04
ยอมความหลงเมียและความหื่นของจอมทัพมากคือยอมมมมมมมมมมมมมมมมอะไรจะปานนั้นนนนนแต่ตอนพิเศษนี่โฟกัสฉากฉากไปเอาไม้กวาดมากจริงๆขุ่นหมอกแซ่บลืมมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tn ที่ 30-11-2018 00:05:36
ดองนิยายเป็นปี
ใครหรอ
เค้าเอง
งือออออออออ
รู้สึกผิดเท่าความหื่นของคุณจอมทัพเลยค่ะ
 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 16-12-2018 13:35:50
น่ารักหวานๆสไตล์คนซื่อปากหนักมากเรื่องนี้ ขวัญข้าวน่ารักมากแอบแซ่บเบาๆเพราะได้เทรนเนอร์ดีคือคุณหมอกแซ่บลืมมายันเรื่องของข้าวกันเลยทีเดียว จอมทัพนี้หลงน้องหัวปักหัวปำมาก หลงสุดๆ คู่เอสเอ็ม นี่น่าติดตามมากเลยว่าจะเอสเอ็มเหมือนขื่อไหม แค่กๆๆ คู่เพื่อนสนิทก็น่าติดตามว่าเขาจะเป็นไงบ้าง ในส่วนคู่ที่เราสนใจสุดตอนนี้ก็น้องเลนส์กับน้องโช โตไปจะเป็นยังไงเนี่ย น้องโชน่ารักมากเลยน้องเลนส์ก็ยอมพุดกับน้องโชด้วยถึงแม้จะเพราะรำคาญก็เถอะแต่ชอบ น่ารักมาก ขอบคุณคนเขียนมากนะ นิยายสนุกทุกเรื่องเลย
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 17-12-2018 16:57:46
กว่าจะจบหมดยาพาราไปหลายกระปุกมากกับคุณเอก :laugh:

กว่าจะรู้ใจ กว่าจะขอเป็นแฟน โอ๊ย  :katai1:  ว่าแต่คุณหมอก

ท่าทางจะแซ่บน่าดูนะคะนั่น
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 15-01-2019 09:18:04
ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า ดราม่าไม่มีคือดีงาม ไม่หน่วงด้วย มาแบบใสเว่อวัง ความม่าไปใส่คู่นั้นหมดแล้ววววววว อ่านแล้วอยากเห็นน้องโชตอนโตจังเลยยยยยยยย จะคู่กับใครอ่าาาาาาาาา :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ Special rule 2 P21 [30/12/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pamhicc ที่ 22-01-2019 22:59:51
หวานมากกกก พี่นายพอรู้ใจตัวเองนี่รักน้องหลงน้องสุด
ขอบคุณค่า สนุกมากก  :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 16-06-2019 23:37:49
สนุกมากเลยค่ะอ่านไปยอมใจในความหลงเมียของจอมทัพจริงๆเลยค่ะส่วนขวัญข้าวก็น่ารักน้าแกล้งมากจริงๆเป็นคู่ที่อ่านไปคลายเครียดจากเมฆและ หมอกได้ดีจริงๆเลยค่ะ....สนุกมากค่ะขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 21-06-2019 22:03:28
 o13
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 21-07-2019 07:50:17
จบแล้วน่ารักมากมาย
จอมทัพหื่นได้ตลอดเวลา
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 22-07-2019 01:44:01
 :impress3: o13

 :mew1:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: ReiiHarem ที่ 28-07-2019 07:14:50
อยากบีบแก้มขวัญ หมั่นเขี้ยว
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 04-08-2019 00:45:08
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: Bananaz ที่ 26-11-2019 23:56:53
น่ารักๆๆ มีแต่คำว่าน่ารักเต็ม​ไป​หมด​

Sent from my CLT-L29 using Tapatalk

หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: Majariga ที่ 08-12-2019 23:33:19
ขวัญน่ารักมากกกกกก เวลาอยู่กับจอมทัพให้ความรู้สึกเหมือนแฮมเตอร์โดนโกลเด้นวอแว
แต่พออยู่กับคุณมธุวันให้ความรู้สึกเรมี่ชื่นชมกุสโตร์  น่ารักมากๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 12-12-2019 01:13:46
กลับมาอ่านรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้..ที่รู้คือยังฟินเหมือนเดิม :impress2:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 20-01-2020 18:10:07
สนุกค่ะน้องขวัญน่ารักมากๆ :กอด1:  :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 23-01-2020 15:07:16
น่ารัก อบอุ่น อิ่มเอิมใจมากกก

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 21-03-2020 21:44:48
น้องขวัญน่ารัก พี่นายก็เจ้าเล่ห์ จ้องแต่จะกินน้อง สนุกค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 15-04-2020 08:37:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: pmuntana ที่ 16-03-2022 10:37:34
 :o8: :mew1:ชอบนิยายเรื่่องนี้มากค่ะ สนุกมากค่ะ ขอบคุณนะคะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 16-03-2022 20:03:07
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: sakura_sung ที่ 17-03-2022 20:50:41
น่ารักทั้งเรื่องเลย o13
หัวข้อ: Re: [ตีพิมพ์แล้ว ]How to คู่มือการเป็นเลขาฉบับเกือบสมบูรณ์ แจ้งข่าวนิยายเล่มออกแล้วน้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 15-05-2022 10:54:56
น่ารักมากเลย ขอบคุณค่า