ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...........................................
ผลงานเรื่องยาว
พี่ว้ากตัวร้ายกับนายก้อนกลม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56420.0) ออนแอร์
ผลงานเรื่องสั้น
[เรื่องสั้น]วิศวะตัวร้ายกับนายหมอหมา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59949.msg3636904#msg3636904) ออนแอร์
รักร้อนที่1
รักร้อนซ่อนเร้น EP.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58923.msg3602225#msg3602225)
รักร้อนซ่อนเร้น EP.2 (NC) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58923.msg3602882#msg3602882)
รักร้อนซ่อนเร้น EP.3 (THE END) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58923.msg3603545#msg3603545)
รักร้อนที่ 2
รักร้อนในห้องลับ INTRO (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58923.msg3604768#msg3604768)
รักร้อนในห้องลับ EP.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58923.msg3605379#msg3605379)
รักร้อนในห้องลับ EP.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58923.msg3613148#msg3613148)
รักร้อนในห้องลับ END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58923.msg3628446#msg3628446)
เรื่องที่ 2 รักร้อนในห้องลับ
Intro
“ทำไมเราต้องมาอยู่หอร่วมกับคนอื่นด้วยเนี่ย” เด็กหนุ่มว่า พรางถอนหายใจทิ้งขว้างอยู่หน้าหอในประจำมหาวิทยาลัย เขาไม่ได้อยากอยู่หอในเลยสักนิด แต่มันจำเป็นกับนักศึกษาปีที่ 1 อย่างเขาต้องทำ ในหัวคิดเรื่องของรูมเมทคนนั้นตลอดเวลา ด้วยคำถามที่ว่า ไอ้รูมเมทนั่น หน้าตาเป็นยังไง ไว้ใจมันได้หรือเปล่า จะสกปรกมั้ย ทุกคำถามต่างๆนานา วนเวียนอยู่ในหัวเขาตลอด
พระพายจำใจเดินไปแนะนำตัวกับเจ้าหน้าที่หอพัก รู้มาว่าห้องพักเขาอยู่บนชั้น 5 เลขที่ห้อง 502 ว่าแล้วก็เดินขึ้นบันใดตรงไปยังห้องพักของตัวเอง กระเป๋าก็หนัก กว่าจะลากขึ้นมาถึงชั้น 5 ได้ ก็เล่นเอาเหนื่อยไม่น้อย เขาใช้กุญแจไขที่ลูกบิดประตูแต่ดันพบว่าห้องมันไม่ได้ล็อค ตัดสินใจเปิดบานประตูเข้าไปทันที
“โอ๊ะ.. ขอโทษครับ” ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ก็พบกับ ผู้ชายตัวสูงๆ หน้านิ่งๆ ที่เปลือยแผ่นอกเดินถือกระป๋องเป๊ปซี่กับจานขนมมาที่โต๊ะหน้าทีวี อีกฝ่ายหันมามองนิดหน่อยแต่ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ พยักหน้าแล้วกลับไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวีเหมือนเดิม
อะไรของมันวะ พระพายนึกในใจ เขาว่าตัวเองเป็นคนพูดน้อยแล้วนะ เจอหมอนี่เข้าไปนี่คิดว่ามันเป็นใบ้
“นี่นาย..เราชื่อพระพาย เรียกพายเฉยๆก็ได้ แล้วนายล่ะชื่ออะไร” พระพายถามรูมเมทออกไป ด้วยเสียงที่เป็นมิตร
“ตี๋” แค่นั้น.. สายตายังไม่ลดะจากหน้าจอทีวีแม้แต่น้อย ไม่เห็นจะมีอะไรน่าดูเลยว่ะ
“อ่ะ..อ้อ ตี๋ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” พูดยิ้มๆ แล้วเดินเข้าไปทางห้องนอน ในใจนึกว่าจะเป็นเตียงคู่ แต่พอมาเห็นแล้วว่าเป็นเตียงเดี่ยวก็สบายใจไม่ต้องนอนเบียดกับไอ้หมอนั่นให้อึดอัด
“ยืนมองอะไร” ไอ้คนที่ชื่อตี๋ยื่นหน้ามาถามพระพาย ที่ยืนมองห้องอยู่ ด้วยใบหน้านิ่งไร้ความรู้สึก
“เห้ย..ตกใจหมด” อุทานออกมาก่อนจะหันไปมองคนตัวสูง เขาว่าเขาก็สูงตั้ง 178 ตรงตามมาตรฐานชายไทยเป๊ะ แต่ทำไมหมอนี่ถึงได้สูงชะลูดอย่างนี้ สูงกว่าเขาเป็นสิบเซ็นเลยสิ
“ขวัญอ่อน” พูดจบก็เดินไปหน้าทีวีต่อ หึ นี่คนหรือตอไม้วะ ไร้ความรู้สึกชะมัดเลยให้ตายสิ! แล้วอย่างนี้จะอยู่ร่วมห้องกับมันรอดมั้ยวะเนี่ยย…
(พระพายพาร์ท)
สวัสดีครับ ผมพระพาย ตอนนี้เป็นว่าที่เฟรชชี่ปีหนึ่งครับ จริงๆ ส่วนสูงของผมถ้าไม่ใส่เสริมส้นก็ 178 เซนติเมตร ซึ่งมันเป็นความสูงมาตรฐานของชายไทยพอดี ผมเป็นคนคุยไม่เก่งหรอกครับ แต่ผมเป็นคนที่ชอบแสดงความรู้สึกมากกว่าคำพูด ยิ้มง่ายไปหน่อย บางทีฟังพวกเพื่อนๆพูดจาตลกๆ โยนมุกใส่กัน แค่นี้ผมก็ขำได้แล้วล่ะครับ ตอนนี้ผมกลับกลายเป็นคนพูดมากไปโดยปริยาย เมื่อเพื่อนร่วมห้องผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะพูด เวลาถามก็แค่ถามคำก็ตอบคำอย่างเช่นตอนนี้..
“นายเรียนคณะไรอ่ะ?”
“วิทย์..”
“เอกอะไร?”
“เคมี..”
“เห้ยเราก็เรียนคณะวิทย์ เอกเคมีด้วยนะ” ได้ยินอย่างนั้นผมก็พูดขึ้นทันที โชคดีไปที่มีเพื่อนเอกเดียวกันพักอยู่ด้วย
“อืม” ครับ แค่นี้แหละสำหรับคำตอบ
แล้วพวกคุณคิดว่าผมควรจะคุยอะไรกับมันต่อครับ ผมมองหน้ามันหน่ายๆ พร้อมกับเดินไปทางส่วนห้องครัว ถึงจะเป็นหอใน แต่หอพักดูหรูดูแพงมากเลยล่ะครับ เพราะมหาลัยที่ผมเรียนเป็นของเอกชน จริงๆผมสอบติดหลายที่ แต่พ่อแม่บอกว่าที่นี่ใกล้บ้านดี ผมเลยเลือกที่นี่
ตอนนี้ว่างครับ เลยสำรวจห้องนิดหน่อย เดินวนในครัวไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกถึงอะไรยุกยิกที่ขา เลยก้มไปดู ก็คิดว่าอะไรที่แท้ก็แมลงสาบ หื้อ? แมลงสาบเหรอ...
“ว้ากกกกกกก...แมงสาบ” ผมกระโดด สะบัดขาหวังจะให้ไอ้ตัวปีเตอร์มันออกจากขาผม ผมวิ่งไปรอบห้องด้วยความตกใจ แต่มันไม่ไปไหนเลยครับ ไต่ไปบนน่องแล้วด้วย
“นาย... ช่วยสิช่วย...ฮืออออ” ไอ้บ้านั่นหันมาทางผม พร้อมกับทำหน้าเอือม จะร้องไห้แล้วนะเว่ยเห้ยยย กูกลัว กูเกลียดแมงสาบ!!!!!
“ฮือออออ...อ๊ากกกก” ตกใจกว่าเดิมสุดขีดเมื่อมันยุกยิกอยู่ที่ขาอ่อน น้ำตามาจากไหนมากมายก็ไม่รู้พากันไหลลงมาเป็นสาย ฮืออออ
“เงียบ!” อยู่ๆไอ้ตี๋หน้านิ่งก็หันมาตวาดผมเสียงดัง
“ฮึกกก” ผมพยายามเงียบ แล้วใช้ขาสองข้างเบียดกันไปมา มันเดินมาหาผมช้าๆ พร้อมกับใบหน้านิ่งๆ ตอนนี้มันยืนตรงหน้าผมแล้วครับ มันก้มหน้าลงมองขาผมที่ยุกยิกอยู่ แล้วเดินไปข้างหลัง พร้อมกับ...
หมับ
เต็มไม้เต็มมือมันเลย ก้นผมเนี่ย เต็มมือมันเลย....
ผมที่ยืนอึ้งเพราะโดนจับก้นอยู่ มันยื่นไอ้ปีเตอร์ตัวปัญหามาใกล้ๆหน้าผม ผมตาโตด้วยความตกใจ อยู่ๆ โลกก็หมุนวน เท้าผมเหมือนไม่มีแรง หน้ามืดขึ้นมาฉับพัน
พรึ่บบบบ ล่าก่อนสติที่มีอันน้อยนิดของผม...
TBC.....
แวะมาเกริ่นเรื่องที่ 2 ค่ะ เรื่องนี้พระเอกพูดน้อยมากกก
ยังไงก็ฝากเรื่องสั้นชุดนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ
ปล. ขอบคุณคนอ่านนะคะ เลิฟฟฟฟฟ
เรื่องที่ 2 รักร้อนในห้องลับ
Episode 1
(ตี๋พาร์ท)
คนบ้าอะไรกลัวแมลงสาบจนเป็นลม อยู่ๆไอ้คนพูดมากนั่นล้มลงคอพับต่อหน้าผม ตอนแรกก็กะว่าจะปล่อยให้นอนคอพับอยู่ตรงนั้นจนกว่าจะตื่น แต่ผมยังมีความเป็นมนุษย์อยู่ ก็เลยพยุงมันไปนอนดีๆบนเตียง ขี้เกียจอุ้มครับ หนัก
เจอกันวันแรกก็มีแต่เรื่องน่าปวดหัวซะแล้ว คุณคิดว่าผมจะทนอยู่กับไอ้หน้าขาวนี่ได้นานแค่ไหนกันเหรอครับ แล้วทำไมผมต้องเช็ดตัวให้มันด้วย? มันไม่ได้ป่วย แค่เป็นลมเพราะตกใจแมลงสาบ หน้าซีดๆนั่น เห็นแล้วมันก็ตลกดีเหมือนกันนะครับ อย่างกับคนไข้ขาดเลือด ตัวสั่นเหมือนเจ้าเข้านั่นอีก ขำจริงๆครับ ถึงจะขำแค่ไหน หน้าผมก็ยังเหมือนเดิม
ผมเป็นพวกแสดงความรู้สึกไม่เป็น หน้าก็เลยเรียบเฉย ตึงๆ แบบนี้ คนนอกมาเห็น คงคิดว่าหน้าผมกวนตีน เคยมีเรื่องชกต่อยอยู่บ่อยครั้ง เพราะหน้าผมเป็นแบบนี้ยังไงล่ะครับ
“หนู..มา..ลี” หืออ คนที่นอนหลับไม่ได้สติพึมพำขึ้นมาเสียงเบา ละเมอเหรอ?
“เหมียววว~~~” เออ หนักจริงๆด้วยว่ะ มันอ่ะอาการหนัก มันคว้าแขนผมข้างที่เช็ดหน้าให้มันอยู่เข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับเอาแก้มมาถูไถไปมา
“พายคิดถึงผักบุ้งจังเลย โอ๊ะ ขงเบ้งอย่าน้อยจายยย” มีเอื้อมมือมาลูบหัวผมพร้อมกับตบเบาๆ แล้วก็หลับต่อ เอากับมันสิครับ
.
.
.
.
.
หลังจากวันนั้น ที่มันเป็นลม ผมพอรู้มาว่า บ้านมันเลี้ยงแมวพันธุ์เปอร์เซียร์ ชื่อว่าผักบุ้งกับขงเบ้ง มันชอบละเมอออกมาให้ผมได้ยินบ่อยๆ ทั้งละเมอชื่อแมว ลุกขึ้นนั่งบนเตียง แล้วก็นอนต่อ ลุกขึ้นมาเดินรอบห้องก็มีครับ ยิ่งตอนดึกๆ ผมตื่นมา คิดว่าผีทุกที ตอนแรกๆก็ตกใจครับแต่ตอนนี้เริ่มชิน
“ไอ้ตี๋ วันนี้กินไร จะซื้อกินหรือให้กูทำเอง” มันถามหลังจากเลิกคลาสเรียน
“มึงทำ..” ผมตอบแค่นั้น มันพยักหน้า พวกเพื่อนที่เดินตามหลังมันมา ชวนมันคุย ไม่มีใครกล้าคุยกับผมหรอกครับ มันบอกว่าผมหยิ่ง
“พาย..กูถามจริงเวลามึงอยู่ห้องเดียวกับมัน มึงไม่อึดอัดเหรอวะ?” เพื่อนมันซุบซิบกัน แต่ผมหูดี เลยได้ยินแต่แค่ทำเป็นเงียบ
“มันก็เพื่อนกูคนนึงป้ะวะ” พายว่า มุมปากยกขึ้นหน่อยๆ อย่างพอใจในคำตอบ
“แต่มันหยิ่งนะเว้ย” ใครอีกคนพูด ผมหันไปหาพาย พวกมันดูตกใจที่ผมหันไป
“รอใต้ตึกคณะ..” ผมว่าแล้วเดินออกห่างจากกลุ่มเพื่อนๆของพาย
“เห้ยน้อง.. ได้ข่าวว่าหยิ่งเหรอวะมึง” ทันทีที่เท้าสัมผัสกับบันใดขั้นสุดท้าย พวกรุ่นพี่ที่ชอบชอบทำตัวกร่างก็เดินเข้ามาหาผม
“อ้าวว จะไปไหนล่ะ?” ผมจะเดินจากฝูงหมา เอ้ย ฝูงรุ่นพี่ มันก็มาดักหน้าผมอีก
“หลีก” ผมพูด พรางผลักร่างรุ่นพี่ตรงหน้าออก
“กล้าผลักกูเหรอไอ้อ่อน” มันว่า พร้อมกับซัดผมเข้ามุมปาก
“อ่าว ไอ้เหี้ยนี่” ผมว่าแล้วซัดมันกลับ พวกเพื่อนๆมันก็รีบล็อคตัวผมไว้ทั้งสองข้าง ไอ้รุ่นพี่ที่โดนผมต่อย จะเข้ามาอีกรอบ แต่ผมเอาตีนยันไว้ พร้อมกับออกแรงถีบเบาๆ จนมันกระเด็นออกไป เรียกเสียงฮือฮาได้อย่างดี
ไอ้ตัวข้างๆผมก็ใช้ศอกกระแทรกเบาๆจนจุก แค่นี้ก็จบ
“ไอ้ตี๋” เสียงเรียกของพาย ทำให้ผมหันไปมอง ผมพยักหน้ากลายๆว่ากลับกัน ส่วนไอ้รุ่นพี่พวกนี้ ค่อยให้ยามมาเก็บ
“มึงทำอะไรพวกพี่ๆเค้าวะ” พายหันมาถามตอนที่เราเดินไปโรงรอดรถ
“มันต่อยกู” ผมพูดแล้วเดินนำมันไปที่รถ
“ไม่เจ็บ?” มันวิ่งมาหา แล้วดูรอยช้ำที่มุมปากผม
“เจ็บ” ผมตอบ โดนต่อยใครไม่เจ็บบ้างวะ
“ก็หน้ามึงอย่างนิ่งอ่ะ กูก็คิดว่าไม่เจ็บไง” มันว่า ส่วนผมส่ายหัวให้กับมัน
“ขึ้นรถ” ผมขับ Yaris ครับ ส่วนไอ้คนข้างๆ ผมขับรถยนต์ไม่เป็น อาศัยปั่นจักรยานเอา
“วันนี้ไปตลาดกัน..” มันว่า ผมก็พยักหน้าพามันยังจุดหมายทันที
“วันนี้มึงจะกินอะไร” มันถาม แต่เวลามันทำ ผมก็กินแต่ของโปรดมัน ส่วนผมก็ไม่มีอะไรเป็นของโปรดหรอกครับ กินง่าย อยู่ง่ายอีก
“อะไรก็ได้” ผมตอบ แต่มันกลับทำหน้าเบื่อ
“ทุกที..” มันว่า พร้อมกับทำหน้าเหมือนจะคิดอะไร
“ปลาราดพริกป้ะ?” มันหันมาถาม ผมรู้ทันทีว่ามันอยากกิน
“อืม” ผมตอบ
“อืมมม..แกงสายบัว หมูทอดกระเทียมด้วย แล้วก็... มึงอยากกินอะไร?” ของที่มันชอบทั้งนั้น ยังดีที่หันมาถามผมบ้าง
“ไข่ตุ๋น” ผมตอบ เพราะว่าเป็นเมนูแรกๆ ที่มันทำให้ผมกิน
“โอเค..เปิดเพลงนะ” ผมพยักหน้ามันเชื่อมบลูทูธ เข้ากับตัวเครื่องเสียง และเปิดเพลงที่มันชอบ
ได้ฟังเรื่องราวของเธอ กับความรักที่กำลัง จะจบลง
คงมีแค่ความเป็นห่วง จากคนที่เป็นเพียงเพื่อน จะเหมาะสม
* แต่เหมือนว่าในบางครั้งที่เธอจ้องมองฉัน คล้ายว่าเธอจะต้องการเป็นมากกว่านั้น
และฉันก็เป็นแค่เพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งภายในใจ นั้นสับสนและยังมีคำถาม
** อยากจะรู้เพียง ถ้าไม่มีเขาแล้วเราจะรักกันไหม
หรือแค่ตัวฉันคนเดียวที่คิดฝันไป จนไกลแสนไกล ว่าเธอนั้นให้ความหวัง
อยากจะรู้แค่เพียง ถ้าจบกับเขาแล้วเราจะรักกันไหม
อย่าปล่อยให้ฉันเฝ้ารอและคิดฝันไกล คนเดียวเรื่อยไป ถ้าเธอนั้นไม่ต้องการ
อย่าให้ฉันคิดไปเอง
อาจเป็นฉันที่คิดเกินไป อ่อนไหวเพราะเพียงแค่คำ ว่าใกล้ชิด
ที่ปรึกษาแค่เพื่อนสนิท เธออาจไม่คิดมากเกินจนเลย ไปอย่างฉัน
อย่าให้ฉันคิดไปเอง อยากจะรู้เพียง ถ้าไม่มีเขาแล้วเราจะ รักกันไหม
มันชอบฟังเพลงนี้ครับ ฟังทุกวัน ทุกคืน มันบอกว่าฟังเพลงนี้แล้วฝันดี คงจะจริงเพราะมันละเมอทุกคืน
เพลงเดิมเปิดซ้ำไปมาจนถึงตลาด ใกล้ๆมหาลัย ของผม
“กูอยู่ในรถ” ผมว่า กำลังจะปรับเบาะเอนตัวลงนอน เพราะง่วงจากการที่ไอ้พายเปิดเพลงเดิมวนไปวนมา
“หยุด ไปช่วยกูถือของ อย่าลืมนะค่ากินต้องหารกัน กูไม่ได้รวยขนาดเลี้ยงมึงได้” มันว่า พร้อมกับยื่นมือมาปลดเข็มขัดให้ผมเรียบร้อย หัวมันอยู่ใกล้กับไหล่ผมพอดี ได้กลิ่นแชมพูอ่อนจากหัวของมันเข้า กลิ่นหอมดีครับ
“มองไร?” มันถาม ผมยักไหล่แล้วเดินลงจากรถ
“กวนตีน” ได้ยินมันพึมพำเบาๆ
“ลงมา” ผมว่า อ้อมไปเปิดประตูให้คนที่ช้าแสนช้าลงมา
นี่เป็นเวลาเลิกงาน ตลาดดูจะคึกคักไปหน่อย เดินเบียดเสียดกัน ทางเดินก็เต็มไปด้วยน้ำที่มาจากแผงปลา เจิ่งนองเต็มไปหมด
“มึงดูปลาตัวนั้นดิสดว่ะ” มันสะกิดผมให้หันไปดูปลา มันคือปลาทับทิมครับ นอนอ้าปากพะงาบๆอยู่ไม่สดก็คงแปลก
“จะกินป่ะปลาราดพริกอ่ะ ยืนมองจะได้แดกมั้ย ไปสั่ง” มันว่า ดันหลังผมไปใกล้ๆแผงปลา
“เอาตัวนี้ครับป้า” มันยืนเลือกอยู่สักพัก ก็ชี้ปลาขนาดกลางๆ พรางบอกแม่ค้าไป
“เอาไปทำอะไรจ๊ะ ป้าทำเลยนะ” ทำกับข้าวไงครับ ป้าก็ถามแปลก
“ราดพริกครับ ขอดเกล็ดแล้วก็ควักไส้ออกให้ด้วยนะครับ” พูดจบก็ยิ้มให้ป้าแม่ค้าหนึ่งที ยืนรอเพียงไม่นานก็ได้ปลาทับทิมมาหนึ่งตัว จากนั้นก็เดินซื้อของสดกันไปเรื่อย จนเกือบๆหกโมงเย็น มือผมและมือพาย ทั้งสองข้างเต็มไปด้วยของแห้งและของสด ซื้อเยอะขนาดนี้ หลายอาทิตย์ก็ไม่หมด
เมื่อถึงห้อง ต่างคนก็ต่างทำธุระส่วนตัวกัน ไอ้พายทำกับข้าว ส่วนผมนั่งดูทีวี
“ตี๋ มาเอาผักใส่ตู้เย็นให้หน่อยมือกูเลอะ ของเต็มโต๊ะเดี๋ยวไม่มีที่กินข้าว” มันว่าผมก็ทำตามที่มันบอก
“ใส่ช่องฟรีซหาป้ามึงเหรอ ผักเหี่ยวหมดไอ้ห่า” กูช่วยแล้วยังหันมาด่ากูอีก
“เหมือนกันแหละน่า” ผมตอบ ยัดผักเข้าช่องฟรีซลวกๆ
“ไอ้เชี่ยตี๋เอาออกมา” มันว่า ยืนเท้าสะเอวทำหน้ามุ่ย ตลกดีครับ
“เออๆ” ต้องทำตามมันอีก
“ช่องไหน” ผมถาม
“เก๊ะชั่นล่างสุดอ่ะ..เออนั่นแหละ ฉลาดซะที” มันว่า แอบแซะผมด้วยแหน่ะ
“กุไม่ใช่ควาย” ผมตอบคิ้วเริ่มกระตุกนิดๆ
“มึงพูดเองนะ กูไม่ได้พูด” มันว่าพร้อมกับยิ้มขำๆ แก้มเป็นรอยบุ๋มจากการยิ้มที่ข้างขวา
“มองไรวะ ไรติดหน้ากูเหรอ” อ่า..เผลอมองลักยิ้มนั้นจนได้สิ
“ไม่มี” ผมเดินกลับไปนั่งหน้าทีวีตามเดิม ดูรายการอะไรไปเรื่อยเปื่อย สักพักใหญ่ๆมันก็ตะโกนถามออกมา
“ตี๋ปากมึงเป็นไงบ้างวะ” ผมหันไปมอง แล้วแตะแผลที่ขอบปากตัวเองเบาๆ
“ดีขึ้นแล้ว” ผมตอบ ตอนนี้เลือดที่มีอยู่นิดหน่อยมันแห้งไปหมดแล้ว
“เออดี งั้นมานี่” มันว่า ผมก็เดินไปหามัน
“ชิมหน่อย กูลดพริกลงแล้ว เผ็ดไปเดี๋ยวมึงเจ็บปากกินไม่ได้” มันว่า ยื่นช้อนน้ำราดพริกมาใกล้ๆปากผม ผมก้มหน้าลงไปชิม รสชาติอร่อย กลมกล่อม ไม่เผ็ดเกินไป แถมยังไม่เจ็บปากอีก ผมพยักหน้าบอกมันกลายๆว่าโอเคแล้ว ละสายตาจากปลายช้อนไปมองมัน มันก็เงยหน้ามองผมอยู่แล้ว เราเลยสบตากัน บางอย่างในดวงตามันเหมือนมีพลังดึงดูด ตากลมๆนั่นกระพริบตาปริบๆมองผมอยู่
ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก
หัวใจไม่รักดีดันเต้นแรงขึ้นมาซะดื้อๆ การสั่นไหวอย่างรุนแรงตรงอกข้างซ้ายของผม นี่ผมเป็นอะไรแค่มองตามันผมก็ใจเต้นได้อย่างงั้นเหรอ ผมผละปากออกจากช้อน กระแอมไอทีสองที ก็หันไปหามันเหมือนเดิม
“อร่อยแล้ว” ผมว่า มันยิ้ม จนเห็นรอยบุ๋มข้างแก้ม พร้อมกับใช้ช้อนอันเดียวกับที่ผมชิม ตักน้ำราดขึ้นมาชิมบ้าง สักพักมันก็ยิ้มขึ้นมาอีก
นั่นทำให้ผมใจเต้นมากกว่าเดิม เมื่อผมมองปลายช้อนที่หายเข้าไปในปากมัน ไม่สิ ผมมองปากมันต่างหาก ปากสีชมพู ที่มีรอยยิ้มเล็กๆนั่น มัน...
“ไอ้ตี๋เหม่อไหร่เนี่ย” ความคิดผมถูกเบรก มันเดินมาหาผม ท้าวสะเอวถามอย่างเอาเรื่อง นี่ผมเหม่ออีกแล้วเหรอ ทำไมไม่รู้ตัวเลยสักนิด ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ไม่มีอะไรก็ดี เรียกตั้งนานไม่เห็นตอบ..ไม่อาบน้ำเหอะ กูทำกับข้าวใกล้เสร็จละ” มันบอก ผมก็รีบเดินเลี่ยงไปยังห้องนอนทันที
ใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน อาบเสร็จก็เช็ดตัว พันผ้าขนหนูไว้ที่เอวหลวมๆ เปิดประตูออกไปก็เห็นพายนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง
“เสร็จแล้วเหรอ อาบมั่งๆ..” มันว่า เดินมาหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า เดินลิ่ว เข้าห้องนำ โดนไม่ลืมหยิบชุดนอนไปด้วย
ทุกครั้งเวลาที่ผมไม่ใส่เสื้อผ้า มันชอบเดินหนีผมไปไหนสักที่หนึ่ง ไม่ห้องน้ำ ก็ห้องครัว แต่แอบเห็นหน้ามันแดงๆทุกครั้งที่ผมทำแบบนี้ ผมแอบอมยิ้มเงียบๆอยู่คนเดียว แล้วมองไปยังประตูห้องน้ำที่ปิดสนิท เสียงน้ำ เสียงฮัมเพลงดังแว่วมา ให้ได้ยินตลอด
บางที อยู่กับมันแล้วดีเหมือนกันนะครับ มันเป็นคนที่แสดงออกทางอารมณ์เก่ง ซึ่งผิดกับผม ที่ไร้ความรู้สึก จนพวกเพื่อนๆพากันว่าผมว่าผมเป็นพวกตายด้าน แต่ผมยังมีความรู้สึกอยู่ ...
อาหารมื้อเย็นก็เหมือนๆกับทุกวัน แต่วันนี้ไม่ใช่ ปกติผมจะกินแค่จานเดียว แต่วันนี้ผมเบิ้ล เพราะอะไรน่ะเหรอครับ เพราะปลาทับทิมทอดราดพริกที่อร่อยมากอยู่ตรงหน้าผมนั่นแหละ ตอนชิมน้ำราดก็อร่อยแล้ว กินกับปลานี่อร่อยกว่าเดิมอีก ไข่ตุ๋นก็อร่อย อาหารบนโต๊ะอร่อยทุกอย่าง มันทำกับข้าวเก่งจริงๆครับ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ดูทีวีสักพัก ก็เข้านอน ช่วงนี้ยังไม่ค่อยมือการบ้านสักเท่าไหร่ ก็เลยสบายตัวไป
“กูปิดไฟนะ” มันว่า ผมพยักหน้าให้มัน พร้อมกับลมตัวนอน หัวถึงหมอนได้ไม่ถึงห้านาทีก็ไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อย ผิดกับผมที่นอนตะแคงมองหน้าคนหลับอยู่ ผ่านไปสักพักอาการละเมอก็เริ่มมา ผุดตัวลุกขึ้นนั่ง พึมพำอะไรสักอย่างแล้วลุกจากเตียง
เดินโซเซมานอนข้างๆผม ขยับแทบไม่ทันแหน่ะครับ ไม่ได้นอนเปล่าๆ มีการเอาขามาเกี่ยวขาผมด้วย เอาแขนมากอดผมเสียแน่น หายใจแทบไม่ออก แต่ก็อุ่นดี ไม่นานความง่วงมันก็โจมตีผม ผมกระชับเอวคอดนั่นเข้าหาตัว ไม่นานผมก็หลับ หวังว่าพรุ่งนี้มันตื่นมาคงไม่โวยวายใส่ผมหรอกนะครับ....
ฝันดีนะ..พระพาย
TBC...
....................................
สวัสดีค่ะคนอ่านทุกท่าน คนเขียนมาแล้วค่ะ
ตอไม้ของเราเริ่มรู้สึกตัวแล้วค่ะ ไม่นานเกินรอ ฉากนั้นก็จะมาถึงงงง
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ นี่คือกำลังใจของคนเขียนอย่างแท้จริง
ปล. ด้วยรักจากคนเขียน
เรื่องที่ 2 รักร้อนในห้องลับ
Episode 2
(พระพายพาร์ท)
แสงแดดอ่อนๆตกกระทบกับกระจกใสในห้องนอน ผมยังอยากนอนอยู่เลยสิ อากาศวันนี้วันสดใสกว่าทุกวัน ผมกระชับหมอนข้างแน่น กะจะหลับต่อ แต่รู้สึกว่าหมอนมันขยับได้?
ผมค่อยๆหรี่ตามองก็เจอกับแผงอกหนาๆอยู่ตรงหน้า ตาสว่างแทบจะทันที ค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมอง ชัดเลย ไอ้ตี๋นอนกอดผมอยู่ แต่เดี๋ยวนะ ผมก็กอดมันกอดก่ายแน่นกว่ามันที่โอบเอวผมด้วยมือเดียวเสียอีก
“ตื่นแล้วเหรอ” มันขยับตัวตื่น วางคางบนหัวของผม เหมือนจะหลับต่อ เห้ยยยย... คือมึงไม่คิดจะตกใจบ้างเหรอวะ
“อือ” ผมตอบ หาเสียงตัวเองแทบจะไม่เจอ พอจะขยับตัวออก มันก็กอดแน่นกว่าเดิม จนผมแทบจะจมหายไปกับแผงอก ได้ยินเสียงมันสูดหายใจเข้าเบาๆด้วย
“ปล่อยได้แล้ว กูจะไปอาบน้ำ” ผมว่า ตีแขนมันแปะๆ
“ขอนอนต่ออีกหน่อย” มันว่า มือยังไม่คลายจากเอวผมเลย
“มึงก็นอนไปสิ แล้วก็ปล่อยกูด้วย” ผมว่า พยายามดึงมือหนาๆ ออกจากเอวผม แต่ดึงเท่าไหร่มันไม่ออก แข็งเป็นบ้าเลย
“เหอะน่า” มันว่า แล้วเงียบไป ได้ยินเสียงสายใจอย่างสม่ำเสมอของมันเบาๆ ดึงมันออกอีกที คราวนี้หลุด เอวผมเป็นอิสระแล้ว หันหลังจะลุกจากที่นอน มันก็ดึงผมไปกอดอีก ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า ผมนอนหันหลังให้มันกอด
“เชี่ยตี๋ปล่อยกู” ผมตีมือมันแรงๆ หลายที จนมันตื่นแล้วชะโงกหน้ามามองหน้าผม พร้อมกับยักคิ้วหนึ่งที คิดว่าหล่อเหรอวะ
“ปล่อย!” ผมพูดเสียงเข้ม มันนิ่งเหมือนเดิมไม่ยอมปล่อย ผมจะหันหน้าไปด่ามัน มันก็ชิงจูบลงมาเสียก่อน ผมตาโตทันที มันไม่ได้ล่วงล้ำ แค่จูบลงมาเฉยๆ แล้วผละออก
“ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง” พอมันผละออก ผมก็ถีบมันสุดตีนทันที ก้นมันจ้ำเบ้าอยู่บนพื้นไปแล้ว
“สมน้ำหน้า แบร่” ผมว่า แล้วเข้าห้องน้ำ ไม่ลืมหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อผ้ามาด้วย วันนี้ผมมีเรียนสิบโมงครับ ตอนนี้แค่เจ็ดโมงเช้าเอง คงต้องเข้าครัวหาอะไรใส่ท้องไปก่อน
..................
(ตี๋พาร์ท)
ผมแตะปากตัวเองอย่างเบลอๆ เมื่อกี๊ผมจูบไอ้พาย มันจะโทษผมไม่ได้นะมันทำตัวของมันเอง ชอบทำหน้ามุ่ยใส่ผมจนผมอดรนทนไม่ไหว เลยเผลอไปจูบมันเข้า รับรู้ได้เลยว่ามันดูแลปากตัวเองดีมาก เพราะปากมันนุ่มโคตรๆ แค่ริมฝีปากยังหวานขนาดนี้ ถ้าได้ชิมทั้งตัวจะหวานขนาดไหน...
“คิดอะไรอยู่ไอ้กร๊วกกก!” มันอาบน้ำเสร็จตอนไหนไม่รู้ ผมมัวแต่คิดเรื่องนั้น หมอนหนุนบนเตียงมัน จึงลอยมาประทะกับหน้าผมจนแทบหงายหลัง
“ปากมึงหวาน” ผมว่า ยกมุมปากนิดๆไปหามัน มันดูตกใจกว่าเดิม เมื่อเห็นผมทำแบบนั้น
“ไอ้สัส!” มันด่าแล้วเดินกระทืบเท้าปึงปังไปทางครัว ส่วนผมก็นั่งยิ้มอยู่ตรงนั้น ห๊ะ? ยิ้มเหรอ นี่ผมกำลังยิ้มอยู่เหรอ?
ยกมือขึ้นมาแตะขอบปาก ที่ฉีกยิ้มขึ้นมานิดๆ ผมยิ้มจริงๆด้วย ผมมีความรู้สึกขึ้นมาได้...เพราะมัน พระพาย อย่างนั้นเหรอ
...........................................
“ไอ้ตี๋ ถ้ามึงยังไม่หยุดมองตูดกู กูจะฆ่ามึงเดี๋ยวนี้แหละ” หลังจากที่มันเดินออกจากห้องนอน แล้วเข้าไปทำอาหารในครัว ผมก็เดินตามมันไปในครัวด้วยเช่นกัน
และผมก็ไม่ได้มองก้นมันด้วยนะครับ ถึงมันจะน่าจับขนาดไหนผมก็ไม่มอง
“ไม่ได้มอง” ผมเปิดตู้เย็นจะหยิบเป๊ปซี่มาดื่มแต่ไอ้พายหันมาพอดี แถมยังทำตาเขียวใส่ผมอีกด้วย วางกระป๋องแทบไม่ทัน
“กลับมานั่งที่เดิม!” ไอ้ห่านี่ก็สั่งจังเลยเว้ย แล้วทำไมกูต้องทำตาม?
“นั่งเงียบๆ แล้วรอกูทำข้าวเสร็จ โอเค๊?” มันว่างั้น ผมก็ต้องพยักหน้าอีก มองมันขยับตัวไปมา หยิบจับทุกอย่างด้วยความคล่องแคล่ว มองเพลินจนมันทำข้าวต้มเสร็จ
“ตี๋ พักนี้มึงเหม่อบ่อย เป็นไรป่ะวะ?” มันถามหลังจากที่ตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้ว
“ไม่มีอะไร” ผมตอบ แล้วก้มหน้ากินข้าวต้มกุ้งที่สุดแสนจะอร่อย อร่อยเพราะมันเนี่ยแหละที่ทำ
“เออ พรุ่งนี้เพื่อนกูชวนกินเหล้า มึงจะไปด้วยกันป่ะ” มันเงยหน้าขึ้นมาถามผม
“เพื่อนมึง ไม่ได้ชวนกู” ผมตอบ มันก็ทำหน้ามุ่ยกลับมา
“ไม่ไปจริงอ่ะ?”
“ไม่ไป”
“ไปด้วยกันดิมึง ถ้าสมมติกูเมาแล้วเกิดมีคนลากกูไปทำอะไรมิดีมิร้าย บรึ๋ยยย! แค่คิดก็สยองแล้ว” มันพูด พร้อมกับทำท่าทางสยองไปด้วย
“ทำอย่างกับกลัวแมลงสาบไปได้นะมึง” ผมว่า พร้อมกับส่งเสียง หึ ให้รู้ว่าผมขำมันอยู่
“คนน่ากลัวกว่าแมลงสาบอีกนะ ยิ่งเป็นพวกแมงดายิ่งน่ากลัว” มันว่าอย่างงั้นครับ
“แมลงสาบ” ผมว่า
“หื้อ?” มันทำหน้างง
“ที่ตีนมึงอ่ะ” มันก้มมองสีหน้าตื่นๆ แล้วรีบหดเท้าทันที พร้อมกับเงยหน้ามองผมที่ยิ้มขำอยู่
“แกล้งกูเหรอเหี้ยตี๋!!” มันว่า สักพักมันก็ทำตาโต
“มึง..มึงยิ้มด้วย” มันว่า จ้องผมที่ยิ้มขำมันเมื่อกี๊ตาโต
“ยิ้มบ่อยๆดิ เวลามึงยิ้มแล้วหล่อมากเลยนะเว่ย” มันว่า ส่วนผมก็ทำหน้ากลับตามเดิม มันชมแต่ผมดันทำตัวไม่ถูก ก็ต้องทำหน้านิ่งๆแบบเดิมกลับไป
“หน้านิ่งอีกละ นี่กูถามจริงนะทำหน้านิ่งๆอย่างนี้ทั้งวันทุกวันตะคริวไม่กินหน้ามึงบ้างเหรอวะ?” มันเดินมาตรงหน้าผม พร้อมกับเอื้อมมือมาจิ้มที่มุมปากแล้วดึงมันออก
“เล่นไรของมึงเนี่ยเจ็บ” ผมว่า พร้อมกับปัดมือมันออก แต่มันไม่หยุด ยังจับผมฉีกปากอยู่นั่นแหละ
“ยิ้มสิ ยิ้มแบบเนี๊ยะ” มันว่าพร้อมกับสาธิตด้วยการยิ้มแฉ่งโชว์ฟันสามสิบสองซี่ใส่ผม ผมมองมันขำๆ พร้อมกับผลักหน้าผากมันจนหน้างาย
“เล่นแรงอ่ะมึง” มันว่า ลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆอย่างน่าสงสาร สักพักมันก็ยิ้ม แล้วมองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
ตัวอันตรายของมันคืบคลานมาใกล้ๆผม พร้อมกับ...
“โอ๊ย!” ผมร้อง เพราะไอ้ตัวที่มันคืบคลานเข้ามาดันจี้เอวผม
“เห้ย! มึงบ้าจี้นี่หว่า” มันหัวเราแล้วเข้ามาจี้เอวผมอีก
“เล่นเชี่ยไรของมึงเนี่ย เดี๋ยวกูถีบซะนี่” มันยังไม่ละความพยายาม ในขณะที่ผมกระถดหนี มันก็คลานตามมา
“หวายยย กูทำตอไม้เสียศูนย์หรือนี่ กระโดดเหมือนโดนน้ำร้อนลวกเลย ฮ่าๆๆๆ” มันดูสะใจมากที่ได้แกล้งผมนะนั่น
“เดี๋ยวกูจะเอาน้ำร้อนลวกปากมึง ไอ้เตี้ย” ผมชี้นิ้วด่ามัน คราวนี้มันก็ทำหน้าไม่พอใจใส่
“ด่ากูเหรอ มึงด่ากูเหรอ นี่แหน่ะ โดน..มึงโดน” มันกระโดดเข้ามา พร้อมกับใช้สองมือจี้เอวผม จนผมหายใจไม่ทัน จุกหน้าอกจนต้องยกมือมากำเอาไว้
“เห้ย! ตี๋..ไอ้ตี๋ มึงเป็นไรวะ ไอ้ตี๋”
“ตี๋ มึงมองกู หายใจเข้าลึกๆดิ มึงงงง!” แน่นิ่งไปแล้ว
……………………………
(พระพายพาร์ท)
ผมกระวนกระวายเมื่อไอ้บ้าตี๋เกิดช็อคขึ้นมา แล้วหมดสติไป ใครจะไปคิดว่าแค่เล่นจี้เอว ทำให้มันช็อคตาตั้งแบบนั้นกันล่ะวะ
แล้วผมจะทำไงดี จับชีพจร ใช่ๆ ต้องจับชีพจร
“ยังเต้นอยู่ ฟู่วววว~~~” ผมพ่นลมหายใจโล่งออกมาทันที
“แล้วถ้าแม่งหัวใจหยุดเต้นล่ะ?” ผมตาโตทันที มองหน้าคนที่นอนหมดสติไปแล้ว ผมจะร้องไห้แล้วนะ ถ้าเกิดมันตาย ก็เท่ากันว่าผมเป็นฆาตกรตั้งแต่ยังหนุ่มอยู่เลยสิ (โดนจี้เอวแบบนี้ถึงตายได้เลยเหรอวะ?)
ผมก้มลงไปฟังเสียงหัวใจมัน แนบหน้าลงตรงอกข้างซ้าย ได้ยินเสียงอัตราการเต้นของหัวใจถี่กระชั้น ราวกับว่ามันจะหลุดออกมา ผมยิ้มเมื่อคิดได้ว่ามันยังไม่ตาย ผละออกจากหน้าอกมัน แต่เหมือนมันอะไรมาล็อคตัวจนขยับไม่ได้
นี่ผีอำตอนเช้าเหรอ! ผมเอื้อมมือไปตรงเอว ก็รู้เลยว่ามันมีมือๆหนึ่งกดเอวผมแน่นจนขยับไม่ได้...มือไอ้เชี่ยตี๋
“เชี่ยตี๋..กูรู้มึงยังไม่ได้หลับ..แล้วก็ปล่อยเอวกูด้วย” ผมว่า แกะมือมันออกจากเอวผมไปด้วย
มันยักคิ้วใส่ผมจึกจึก กวนตีนได้ที่เลยนะมึง ไม่ใช่แค่นั้น รัดเอวผมแน่นจนแทบจะรวมร่างกับมันอยู่แล้ว ผมดันอกมันไม่ให้มันกดผมลงไปมากกว่านี้ แค่นี้ก็เกรงว่าจะโดนปากมันเข้าเลยเผลอเม้มปากไปเสียด้วย มันผงกหัวขึ้นมา โดนปากผมพอดีเป๊ะ มันลืมตาขึ้นมามองหน้าผมที่ตอนนี้ตาโตจนจะเท่าไข่ห่านอยู่แล้ว
“อื้อออ...” ผมไม่กล้าขยับปากที่เม้มเข้าหากันออกเลยแม้แต่น้อย เลยได้แต่ทุบหน้าอกมันรัวๆอยู่อย่างนั้น
“จุ๊บ..” เสียงจุ๊บเน้นๆ ดังมาจากปากของมันเอง จู่ๆผมก็หน้าร้อนขึ้นมากะทันหัน มันขยับตัวลุกขึ้นนั่งโดยที่มันยังกอดเอวผมแน่น เลยกลายเป็นว่าผมนั่งอยู่บนตักมัน
“มึงเล่นอะไรเนี่ยไอ้ตี๋” ผมถาม ผมต้องเบี่ยงหน้าตัวเองออกจากปากไอ้ตี๋ให้ได้มากที่สุด กลัวมันจะเล่นอะไรที่พิเรนท์ๆขึ้นมาอีก
“ทีมึงยังเล่นจี้เอวกูได้ แล้วทำไมกูจะเล่นจูบปากกับมึงไม่ได้?” มันว่า พร้อมกับขยับหน้าเข้ามาใกล้มอีก ส่วนผมก็เอนหลังหลังหนี แต่มันกลับโอบหลังผมให้ขยับไปใกล้ๆหน้ามัน
ผมหลับตาปี๋ กลัวมันจะจูบปากผมอีก แต่คราวนี้รู้สึกเพียงแค่ลมหายใจอุ่นๆของมัน รดอยู่ตรงข้างแก้มเท่านั้น
“พรุ่งนี้กูจะไปเป็นเพื่อนมึง” มันกระซิบใส่หูผม พร้อมกับเป่าเบาๆ จนผมขนลุก มันยกตัวผมออกจากตัก แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผมยังคงนั่งอยู่ที่เดิม จับปากตัวเองที่โดนไอ้ตี๋จูบไปถึงสองรอบ ร้อยวันพันปี ไม่เคยคิดจะไปจูบใครหรือให้ใครจูบ
แต่ดันมาเสียจูบแรกก็เพราะไอ้เชี่ยตี๋ที่หน้าด้านมาจูบผมเอง ผมถูปากตัวเองเบาๆอย่างลืมตัว
แกร๊ก..
“รังเกียจกูขนาดที่ต้องถูปากตัวเองเลยเหรอวะ?” มันออกมาตอนไหน ทำไมผมไม่รู้ แล้วนี่ผมนั่งถูปากตัวเองไปนานแค่ไหนแล้ว
“เปล่าซะหน่อย กูก็..แค่” ผมเว้นจังหวในการพูด ไม่กล้าบอกมันตรงๆ
“แค่อะไรวะ” มันถามกลับมา พร้อมกับใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กๆเช็ดผมที่เพิ่งสระ มันมีผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่ตรงเอว ตามตัวมีหยดน้ำเกาะอยู่ประปราย ค่อยๆไหลหลงมาตามลูกซิคแพ็คช้าๆ แลวค่อยๆซึมลงบนผ้าขนหนูที่มันพันไว้ตรงเอว
“มองกูแบบนี้กินกูเลยก็ได้นะ” มันว่า ผมเงยหน้าขึ้นไปมองมัน มันยักคิ้วให้ผมอีกแล้ว
“ใครมอง กูไม่ได้มองเหอะ” ผมว่า หันกลับไปนั่งนิ่งๆตามเดิม นั่งอยู่อยางนั้นอยู่พักนึง ไอ้ตี๋คงออกไปจากตรงนี้แล้วล่ะมั้ง กะจะหันกลับไปมองแต่ก็ดันไปปะทะเข้ากับแก้มของมันเข้า ผละออกแทบไม่ทัน ทำไมวันนี้มีแต่ซวยกับซวยนะ
“โอ๊ะ! มึงแต๊ะอั๋งกูเหรอ” มันแกล้งทำตาโต จับแก้มตังเองอย่างอึ้งๆ (อยากด่าแม่งว่าตอแหลมาก แต่ต้องสงบเสงี่ยมอารมณ์เอาไว้ก่อน)
“มึงเสือกเอาหน้ามาใกล้กูทำไมล่ะวะ ไป๊…ไปแต่งตัว กูจะไปเรียน” ผมว่า พร้อมกับไล่ให้มันไปแต่งตัว มันทำตามอย่างว่าง่าย ไม่หือไม่อือสักคำเดียว ทำแบบนี้บ่อยๆผมก็ได้ใจน่ะสิ ไม่อยากให้มันทำตามคำสั่งของใครนอกจากผมแค่คนเดียวเท่านั้น นี้ผมเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่าครับ ?....
TBC...
หลังจากที่คนเขียนหายไปนาน เนื่องจากออเดอร์สั่งขนมของคนเขียนเข้ามารัวๆ
จนแทบไม่มีเวลาปลีกตัวมาลงนิยาย แต่วันนี้ฤกษ์งามยามดี คนเขียนมาแล้วค่ะ
ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ :pig4:
เรื่องที่ 2 รักร้อนในห้องลับ
Episode 3
(ตี๋พาร์ท)
“มึงยังไม่ตอบกูเลยอ่ะว่าจะไปไม่ไป” ร่างสั้นๆของไอ้พระพายคนงาม(?) เดินมาทางนี้แล้วครับ หน้าตาบึ้งตึงเหมือนคนอมขี้ไว้ในปากเลย
“ตอบไปแล้ว” ผมว่า นั่นยิ่งทำให้ไอ้พายทำหน้างอนไปอีก
“ขอชัวร์กว่านี้” มันยังจะเอาคำตอบอยู่ได้
“ไม่ไป ชัดพอมั้ย” ผมว่า ผลักหน้ามันไปที
“ชิ” สะบัดหน้าหนีผมซะงั้น
“เมาเมื่อไหร่โทรมา เดี๋ยวกูตามไปเก็บซาก” ผมว่างั้น มันที่เปิดตู้เย็นหานมกิน(นั่นคืออุปกรณ์เพิ่มความสูงของมันครับ) จริงๆผมก็แค่อยากลองใจมันหรอกว่า ตอนเมามันนึกถึงใครคนแรกเท่านั้นเอง
..........................................
................................
“กูไปนะ” มันว่า มันแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตตัวโคล่ง ใหญ่กว่าตัวมันอีก กับกางเกงสามส่วน โชคดีที่ไม่ได้อวดเนื้อหนังสักเท่าไหร่ ให้ผ่านครับ
“ไม่ไปส่งนะ” ผมว่า ทำทีไม่สนใจมัน เดินเลี่ยงไปทางอื่น
“เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะมึง” มันว่า ตาเป็นประกายได้น่าถีบมาก เหมือนมันอยากให้ผมไปด้วยมากๆเลยนะ
“เสียงดัง กูไม่ค่อยชอบ” ผมว่า กรอกน้ำเข้าปากอึกใหญ่
“เออ ดึกๆกูจะกลับ” มันว่าหันหลังหนีผม
“เดี๋ยว” ไอ้พายหันมาด้วยรอยยิ้มดีใจ
“หอปิดสี่ทุ่ม อย่าลืม” ผมบอก ได้เห็นสีหน้าบึ้งตึงของมันอีกแล้ว สะบัดหน้าไปทางประตู แล้วกระชากมันออก ตามด้วยเสียงดังปัง ผมล่ะกลัวว่าประตูจะหักลงมาเสียจริงๆ
แต่ก็อดขำสีหน้าตลกๆของมันไม่ได้จริงๆ จะว่าไป ผมยิ้มให้กับมันหลายรอบแล้วนะ
…………………
อยู่ร่วมห้องกับคนที่ตัวเองแอบชอบ ควรวางตัวยังไงครับ
สวัสดีครับ ผมขอใช้นามสมมุติแล้วกันนะครับ ผมชื่อธีร์ เพิ่งขึ้นปีหนึ่งมาหมาดๆ จริงๆแล้วผมเป็นเกย์ครับ เป็นรุก ผมมีรูมเมทอยู่คนนึง เขาชื่อพาร์ท(ขอใช้นามสมมุติอีกครั้งนะครับ) เขาเป็นคนน่ารัก ไม่ค่อยพูด แต่เป็นคนที่ชอบแสดงความรู้สึก เขามีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา นั่นเป็นแค่ประเด็นรองครับ ประเด็นสำคัญคือ เวลาที่ผมอยู่ใกล้เขา หัวใจผมมันดันเต้นแรงทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้กัน แม้แต่มองตากันไม่ถึงเสี้ยววินาที ใจผมมันก็ไม่สงบทุกที ผมกลัวว่าถ้าวันนึงเขารู้ความจริงขึ้นมาเรื่องราวมันอาจจะยุ่ง กลัวเขาจะรับผมไม่ได้ และไม่อยากเป็นเพื่อนกับผมต่อไป ผมควรทำไงครับ เพื่อนๆช่วยบอกผมหน่อย...
ไม่น่าเชื่อว่าการที่ผมได้ระบายสิ่งที่มันอัดอั้นในใจมันหายไป ทันทีที่กดโพสท์ ยอดอ่านผมก็พุ่งขึ้นพรวดๆ ตามมาด้วยคอมเม้นท์มาอีกจนผมอ่านแบไม่ทัน
เราต้องเก็บไว้ค่ะ ค่อยๆเปิดเผยตอนที่เค้าอารมณ์ดีๆ ดีกว่าค่ะ
ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่าครับ เรื่องแบบนี้มันไม่เข้าใครออกใคร เกิดเขารับในตัวคุณไม่ได้ คุณเองจะเป็นฝ่ายเสียใจ
รวบหัวรวบหางเลยครับไม่ต้องเสียเวลาบิ๊วท์ให้เหนื่อย
จริงๆแอบคิดเหมือนความเห็นบนนะคะ แต่คิดไปคิดมา ถ้าพลาดพลั้งกันไป ยิ่งมองน้ากันไม่ติดเข้าไปใหญ่
รอจังหวะที่อีกคนเมาค่ะ เค้าไม่รู้ตัวแน่ว่าตัวเองทำอะไรลงไป
...............................
เวลาล่วงเลยเป็นเวลาสามทุ่มทว่าไอ้พายยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับ พันเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
“โหล~~” กดรับทันทีเพราะเป็นเบอร์ของไอ้พาย
“ไอ้ตี๋ นี่กูต้อลนะเว้ย มึงมารับไอ้พายกลับที... เมาแล้วแม่งเลื้อยเป็นงูเลย....เห้ยๆๆๆ มึงจับมันไว้อย่าให้เลื้อยนะเว้ย” แล้วเสียงสัญญาณก็ถูกตัดไป ผมคว้ากุญแจรถรีบไปรับมันก่อนที่มันจะเลื้อยไปมากกว่านี้
..............................
(พระพายพาร์ท)
“เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาวะ แม่งกระดกเอาอย่างกับคนไม่เคยแดกเหล้า” ก็กูไม่เคยแดกน่ะสิวะ
“ท้องฟ้าวิปริตแปลปรวนทันใด อังกอร์~~” ตอนนี้ผมกำลังอารมณ์ดี เหล้าเข้าปากปุ๊บ ผมก็กระดกพรวดๆ ไม่ยั้ง แดกเข้าไปได้ไงวะ ขมชิปหาย (แต่กูก็แดก)
“อังกอร์หน้ามึงสิ” ใคร! ใครด่ากู
“หน้ากูนี่ มึงเห็นมั้ยต้อล นี่หน้ากู” ผมจับคอไอ้ต้อล เข้ามาใกล้ๆ พรางชี้เข้าหาตัวเอง
จู่ๆแรงกระชากวืด จนหน้าผมปะทะกับแผงอกล่ำๆ ของใครก็ไม่รู้ แข็งจัง แต่อุ่นดี ขอมุดหน่อยเถอะ
“กลับห้อง” ไม่ว่าเปล่า มันคว้าตัวผมลอยจากพื้นทันที
“นี่เงินส่วนของมัน” ผมเห็นแบงค์พัน ตบป้าบลงบนโต๊ะ ไอ้พวกเพื่อนเพื่อนก็พากันสะดุ้ง เพราะเสียงมันดังพอสมควร
“ม่ายอาว ม่ายกับบบ” เสียงยานคางขึ้นมากะทันหัน
“อย่าพูดมาก” ขู่เค้าทำไมอ่า.... ผมหุบปากฉับทันที
อากาศมันร้อน ผมยากอาบน้ำจัง คิดได้ก็จับปลายเสื้อถลกขึ้นให้พ้นผัวทันที
“เห้ย!!..ทำบ้าอะไรของมึงเนี่ย” เสียงตะโกนดังขึ้นจนผมตกใจ
“ร้อน..” ว่าไป มือก็ปลดสายเข็มขัดไป
เอี๊ยดดดด!
ตัวรถกระชากอย่างแรงจนหน้าผมแทบจะทิ่มกับคอนโทรลหน้ารถ โชคดีที่ผมคาดเข็มขัดไว้หนาแน่น
“ร้อนเดี๋ยวเร่งแอร์ให้ แต่ไม่ต้องถอดเสื้อผ้า โอเคมั้ย” มันว่า ยึดข้อมือผมจากการปลดกระดุมกางเกง
“ก็ด้ายยย...” ผมพยักหน้าหงึกๆเห็นมันถอนหายใจโล่ง หันมาปรับเบาะให้ผม
ทันทีที่รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ สมองผมเบลอทันที คิ้วเข้มๆ ตาเรียวดุ จมูกโด่ง ริมฝีปากสีอ่อนอยู่ตรงหน้า มันทำให้ผม... อยากจูบจัง
“!!!” การกระทำมันนำความคิดผมซะแล้ว ผมรั้งใบหน้าหล่อลงมาจูบซะแล้ว ขบเม้มเบาๆที่ปากล่างแถมด้วยการกัดเบาๆ พอเป็นพิธี เข็มขัดนิรภัยของผมถูกปลดออก ของไอ้ตี๋เองก็เช่นกัน ถึงผมจะเมา แต่ผมก็รู้ว่าคนตรงหน้าคือใคร แต่อารมณ์ของผมมันกลบทุกอย่างไปเสียหมด ผมเมา แล้วผมก็...อยาก
อยากได้คนตรงหน้า.....
เหมือนตี๋จะตั้งตัวได้ก็จูบผมกลับ
ฉากต่อไปให้ไอ้ตี๋มันบรรยายเองแล้วกันนะครับ ตอนนี้ผมขอเป็นฝ่ายอยู่เฉยๆ ให้มันบรรยายท่าจะดีกว่า บายครับ....
(ตี๋พาร์ท)
ภายในรถ มีผู้ชายสองคนจูบกัน พายจูบผมด้วยท่าทางเงอะๆงะๆ ผมไม่ได้จูบพายกลับแค่เผยอปากให้พายเล่นลิ้นกับผมจนพอใจแล้วต่อไปก็จะเป็นหน้าที่ของเอง
พายยังคงสารวนกับการจูบปากดูดลิ้นผม ผมไม่ได้ตอบโต้พายกลับ เพียงแค่ลูบเอวบางเบาๆ เท่านั้น เข็มขัดนิรภัยของผมถูกปลดออกไปตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ พายขมวดคิ้วแน่นเมื่อผมไม่ตอบสนอง
“ฮื้อ” เจ้าตัวครางออกมาพร้อมกับคิ้วที่ขมวดน้อยๆทำให้ผมยิ้มกลิ่มในใจ
ถึงเวลาแล้ว...
ถึงเวลาที่ผมจะเป็นฝ่ายนำบ้าง ผมดันลิ้นของพายกลับกวาดต้อนลิ้นนุ่มๆของพายไปทั่วปาก อุ้มพายขึ้นเบาๆ พายเองก็กอดคอผมแน่นไม่ปล่อย ปากของเรายังไม่ละออกจากกัน ยังคงนัวเนียเกี่ยวกระหวัดกันดังเดิม
“ฮื้อ” เสียงคราง บวกกับการทุบหน้าอกผมปึกๆเป็นสัญญาณว่าพายเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว ผละจากปากบางเป็นซอกคอขาวเนียนแทน ขบเม้ม ดูดเบาๆจนขึ้นรอยแดงจางๆ
กางเกงของพาย ผมเป็นคนปลดมันออก แล้วโยนปางเบาะหลังอย่างไม่ใยดี ปากของผมยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไป ไล้เลียจากคอลงมาจนถึงหน้าอกสีสวย ตุ่มเม็ดเล็กชูชันขึ้นน้อยๆเพราะแรงอารมณ์ แต่ผมจะทำให้มันชูชันมากขึ้นอีก ไม่อยากรอให้เสียเวลาครอบปากลงบนยอดยกทันที ดูดดุนจนคนด้านบนได้แต่ครางเสียว ด้วยความกลัวว่าอีกข้างจะน้อยใจ ผละออกไปดูดอีกข้างเพื่อความเท่าเทียม
ร่างกายนี้ หุ่นแบบนี้ผมเพิ่งลองสัมผัสมันเป็นครั้งแรก ก็พบว่า มันดีกว่าทุกคนที่ผ่านมา ถึงผมจะนิ่งดั่งสายน้ำ แต่เรื่องอย่างว่า ผมไม่ได้นิ่งดูดายหรอกนะครับ เหรียญมันมีสองด้านเสมอ มนุษย์เองก็เช่นกัน
“อ๊า...” เสียงครางแหบพร่าของพายดังขึ้นส่วนล่างเบียดกระชั้นชิดกว่าเดิม ก็เพราะ ผมกำลังกอบกุมพื้นที่สงวนของเจ้าตัวทั้งยังรูดรั้งเบาๆอีกด้วย
กางเกงของผมร่อนไปอยู่ที่ตาตุ่มชั้นในก็เช่นกัน พายตัวสั่นขึ้นเรื่อยๆด้วยแรงอารมณ์ มือก็เริ่มจิกบ่าผมแน่นขึ้น ยามที่ผมใช้นิ้ววนช่องทางของพายเล่น ช่องทางขมิบถี่รัวจนผมแทบทนไม่ไหว อยากจะสอดใส่เข้าไปเดี๋ยวนี้เลย แต่สามัญสำนึกผมยังมีอยู่ เพราะนี่เป็นครั้งแรกของพาย ดูได้จากช่องทางที่ปิดสนิทตอนนี้
พายเบียดตัวเข้าหาผมเรื่อยๆ คงเป็นเพราะเหล้าที่มันกินเข้าไป ถึงทำให้มันกล้าได้ขนาดนี้ ตื่นมามันจะด่าผมมั้ยที่ผมไปมีอะไรกับมันตอนเมา
“อ๊ะ..ตี๋ มึงอย่าลีลาเยอะได้มัยเมื่อไหร่จะใส่เข้ามาซะที” คิ้วขมวดน้อยๆ พร้อมกับกาทุบอกผมเบาๆ พายอมนิ้วของตัวเองห่อปากดูดนิ้วจนชุ่มฉ่ำ แล้วค่อยๆกดเข้าไปทางช่องทาง เป็นภาพที่ผมแทบจะตายคาอกมันให้ได้ เมาขนาดนี้ แต่แม่งเซ็กซี่โคตรๆ
“กูจะไม่ไหวแล้วนะพาย” ผมว่า ดึงนิ้วมันออก จนพายต้องแอ่นตัวตามนิ้วตัวเองไปด้วย ราวกับหวงแหนมันมาก
“ฮื้อ..ไม่ไหวก็เข้ามาซะทีสิ” พายยังคงบดเบียดเข้ามาเรื่อยๆ จนพื้นที่สงวนของผมทิ่มร่องก้นของพายเรียบร้อย
“อ๊ะ..” ผมได้แต่มองมันตาไม่กระพริบ ผมว่าผมค่อนข้างจะเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้ แต่ตอนนี้ผมกลับสู้พายไม่เลยสักนิด แก่นกายของผมค่อยๆผลุบหายเข้าไปในตัวพายเรื่อยๆ ช่องทางที่คับแน่นของพายทำให้ผมแทบจะไป ได้แต่คว้าเอวคนที่รีบร้อนให้อยู่นิ่งๆ พอเริ่มเข้าที่ผมก็เสียบพรวดเดียวสุดโคน
“อ๊า...” พายแหงนหน้าอ้าปากครางสุดเสียงจนทำให้น้ำใสๆไหลย้อยลงมาตามแนวคาง
“อืม” เมื่อทุกอย่างเข้าที่ แต่ผมกลับไม่ขยับ แค่อยากลองเชิงคนด้านบนว่าจะเด็ดแค่ไหนเป็นไปดังคาด พายจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดพร้อมกับเป็นฝ่ายขยับขึ้นลงตามที่เจ้าตัวถนัด
“อ๊ะ.. จะ..อื๊อ...จูบ” ผมคว้าคอพายมาจูบแลกลิ้น ลิ้นของพายมันทั้งนุ่มละมุนเหมือนตอนนี้ผมกำลังกินมาชเมลโล่อยู่ ทั้งหวานทั้งนุ่ม และนุ่มนวล ชักจะติดใจซะแล้วสิเนี่ย
พายเริ่มหมดแรง ผมก็ทำการจับพายพลิกตัวนอนหงาย ส่วนผมอยู่ด้านบน จับขาพายพาดบ่าไว้ข้างหนึ่งแล้วกระแทกเข้าไปรัวและเร็ว
“อ๊า..แรง..แรงไป..แล้ว” สีหน้าเสียดเสียวของพายทำให้ผมอยากรังแกไปมากกว่านี้ แต่สถานที่มันไม่ค่อยอำนวยเท่าไหร่ เลยได้แต่ทำเรื่อยๆแต่จังหวะคงที่แต่ผมก็ทำให้พายเสียวได้เหมือนกัน
“ไม่..อื๊อ..ไม่ไหวแล้ว..อ๊า..” พายครางสุดเสียงบ่งบอกว่าตัวเองถึงสวรรค์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว จนผมตามไปประกบปากปกปิดเสียง พร้อมกับกวาดต้อนลิ้นเล็กไปด้วย มันรู้สึกดีจริงๆ
“อีกนิดนะพาย” ผมว่าแล้วขยับกายหนักๆสองสามที ผมก็ตามพายไป ทุกหยาดหยดของผมถูกพายรีดรัดไปจนหมด
“หายร้อนยัง” ผมถามคนที่ตาปรือแทบจะหลับคาอกผมอยู่รอมร่อ แอบหาเศษหาเลยด้วยการพรมจูบทั่งหน้าของพระพาย คนอะไร หอมไปทั้งตัว แถมยังนุ่มนิ่มได้อีก
“ไม่พอ” สิ่งที่ได้กลับมาคือการส่ายหัว แล้วไม่พอ ดึงหน้าผมไปจูบอีก แต่ผมยันตัวไว้ จับพายใส่เสื้อผ้า แล้วก็ใส่ให้ตัวเองด้วย ขืนจอดรถไว้นานกว่านี้ มีหวังโดนล็อคล้อแน่
“ค่อยไปต่อที่ห้องนะ” ผมว่า แล้วก้มลงจูบหน้าผากมันแรงๆ
“อือ” รับคำแค่นั้นก็หลับคอพับไปแล้ว ผมเลยอุ้มมันไปนอนดีๆที่ฝั่งข้างคนขับ พร้อมกับรัดเข็มขัดให้เรียบร้อย แล้วออกรถไปยังหอพักของเราสองคนทันที คงไม่ได้กินมันรอบสองหรอกครับ ก็หลับคอพับขนาดนั้น
“อือ..พายอยู่นิ่งๆ แล้วก็เลิกดูดคอกูได้แล้ว” ผมว่า อุ้มมันเข้ามาในลิฟต์แบบทุลักทุเล แถมยังเจอมือปลาหมึก ปากปลาหมึก ที่กำลังนัวเนียผมอยู่ตอนนี้
“กูเป็นเดวิล” มันว่า แต่ไม่ได้ว่าเปล่า เลียคอผมด้วยนี่สิ
“เดี๋ยวกูจะทำให้เดวิลกลายเป็นแมวน้อยครางใต้ร่างกูทั้งคืนเลยคอยดู” ว่าแล้วก็รีบสาวเท้ากลับห้องให้เร็วที่สุดเท่านี่เท้าผมมันจะเร็วได้ และหลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงครับ พูดได้คำเดียวว่า...ยันสว่าง หึหึ
“อืออ...” เสียงครางงัวเงีย ทำให้ผมที่คอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับคนที่หมดสติไปตั้งแต่รอบที่สามหันไปมอง ใบหน้าของพายตอนหลับนี่มันน่ากด..เอ่อ น่ากอดมากกว่าตอนที่ไม่หลับเสียอีก
“ตื่นแล้วเหรอ” ถามโง่มากเลยผมเนี่ย ก็เห็นๆกันอยู่ว่ามันตื่นแล้ว
“อือ” พายมันพยักหน้า ยันตัวลุกขึ้นจากเตียงโดยมีผมคอยพยุง เห็นมันเบ้หน้าหน่อยๆ คงเจ็บตรงนั้นล่ะมั้งครับ
“คือ..เรื่องเมื่อคืน..” คิดว่ามันคงจะมีสติอยู่บ้างที่รู้ว่าตัวเองทำอะไรต่อมิอะไรกับผม
“กูขอโทษ” ผมเอ่ยออกไปก่อนที่อีกฝ่ายจะต่อประโยคถัดมา
“กูขอโทษที่ทำอะไรไม่ยั้งคิด รู้ทั้งรู้ว่ามึงเมา แต่กูก็ยัง...” ผมรีบพูดละล่ำละลักแต่พายยกมือขึ้นมาปิดปากผม
“กูเมา...” พายตอบ ก้มหน้าลงมองฝ่ามือตัวเอง ส่วนผมจ้องหน้าพายอย่างไม่เข้าใจ
“กูไม่คิดว่าความเมามันจะทำให้กูเกิดความกล้าได้มากขนาดนี้” เสียงยิ่งเจือความเศร้าขึ้นเรื่อยๆ
“กูไม่คิดว่าจะได้มึงมาเป็นเมีย”
“หา?” งงสิครับ คือมันเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่าเมื่อคืนผมเป็นคนคร่อมมันทั้งคืนนะครับ
“มึงเจ็บมากมั้ยวะตี๋ แต่ก็รู้สึกเจ็บว่ะ” แหงสิ ผมกดมันหนิ่ครับ ครั้งแรกของมันด้วย ไม่เจ็บก็แปลก
“คือกูไม่ได้เจ็บตรงไหนเลย” ผมว่า พายกลับทำหน้าประหลาดใจ
“เป็นไปได้ไงอ่ะ ก็เมื่อคืนกูกดมึงอ่ะ” มันว่าหน้าหน้างอกว่าเดิมอีก
“งั้นมึงลองยืนดิ๊” ผมว่างั้น มันก็ลุกลงจากเตียงแล้วทรุดพรวดลงพื้นทันที
“มึง...” มันชี้หน้าผมอย่างอึ้งๆ
“เข้าใจแล้วรึยัง” ผมว่าแล้วพยุงมันขึ้นมานั่งบนเตียงเหมือนเดิม
“ฮืออออออ” อยู่ดีๆมันก็ปล่อยโฮขึ้นมาทนที
“เดี๋ยวๆ มึงใจเย็นๆ นะหายใจเข้าลึกๆ” ผมว่าอย่างลนลาน ไม่เคยปลอบใครด้วย ไม่คิดว่าจะต้องมาปลอบคนที่ยิ้มง่ายอย่างพาย
“ทำไม ทำไมมึงรุก ทำไมกูถึงไม่ได้รุกเมิงงงง” โวยวายเสียงดังจนผมต้องกอดมันแนบอกแน่นๆ
“มึงตัวบางแบบนี้รับให้กูก็พอแล้ว” ผมว่า โยกหันมันไปมาคล้ายกับกำลังกล่อมเด็กอยู่
“ไม่เอาอ่ะกูจะรุกมึง” มันว่าแล้วผลักผมอกอย่างแรง
“งั้นกูยอมให้มึงรุกกูคืนก็ได้ แต่ถ้ามึงแพ้ มึงต้องโดนกูรุกคืน” ผมว่า แล้วเดินด้วยท่าทีสบายๆ ไปที่เตียงของตัวเตียง นอนพิงหัวเตียงอย่างสบายอารมณ์
พายเดินมาหาก่อนจะคร่อมตัวผม แล้วกดจูบที่ริมฝีปาก ใช้ลิ้นของตัวเองเปิดปากผม มือของผมก็วางแหมะลงบนเอวบางนั่นเบาๆ แอบกระตุกยิ้มไม่ให้มันรู้ตัวแล้วเป็นฝ่ายพลิกเกม
“ขี้โกงนี่” มันว่าด้วยน้ำเสียงโกรธ แต่ตามันยังอึ้งอยู่
“ฝีมือเรามันคนละชั้นกันไอ้น้อง” ผมว่าแล้วยิ้มพราวใส่มัน ใครๆก็ต่างพากันหาว่าผมเป็นเสือยิ้มยาก แต่สำหรับพาย ผมจะยิ้มให้เค้าแบบนี้แค่คนเดียว
“อย่านะตี๋ มึงอย่า...อ๊ะ..ฮ..อย่าหยุดนะ” เป็นไงล่ะครับ ผมขอไปจัดการคนที่บังอาจอยากจะรุกผมก่อนนะครับ
จบ.
..................................
แถมตอนพิเศษ
(พระพายพาร์ท)
ตี๋ยังคงพูดน้อยเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ ผมกับมัน.. สถานะหลังจากคืนนั้น ผมกับมันต่างก็รู้ใจตัวเองขึ้นมาเสียที ผมใจเต้นกับมัน ตื่นเต้นทุกครั้งเวลาที่มันอยู่บนตัวผม คิดว่ามันเองคงจะคิดแบบนั้นเหมือนกัน ที่สำคัญความสัมพันธ์ของเราสองคนมีมากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขั้นเรียกว่าแฟนได้เต็มปาก
แต่พวกเพื่อนๆ มันคอยแซะ คอยแซวว่าคนนิ่งๆ แข็งๆ หวานไม่เป็นแบบไอ้ตี๋มันจะคบกันรอดเหรอ ทั้งที่พวกมันไม่รู้ว่า ใต้ร่มผ้านั้น ไอ้ตี๋มันเปลี่ยนเป็นอีกคนจนผมเสพติด คนอื่นจะคิดยังไงก็เรื่องของมันสิครับ นี่มันเรื่องส่วนตัวของเราสองคนนี่ครับ
“อ๊า..ตี๋..อื๊อ..ตรงนั้น” ตอนนี้ผมกลับมีความสุขที่ได้รับความรู้สึกทั้งหมดของตี๋เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น
“ตรงนี้เหรอ..หืม” นับวันมันยิ่งร้ายกาจขึ้นทุกวัน
“อ๊า...” ไม่ตอบแค่ส่งเสียงครางให้มันรู้เท่านั้นล่ะครับ
“รักพายนะ” มันว่าเสียงกระท่อนกระแท่นเพราะแรงกระแทก
“อื๊ออออ..รักตี๋ อ๊า..” ไงล่ะครับ โดนมันกินไปอีกหลายต่อหลายครั้งจนเกือบเช้า เหนื่อยสายตัวแทบขาด T_T
หลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงครับ หลับเป็นตาย แต่ไอ้คนข้างกายกลับยิ้มแบบไม่ทุกไม่ร้อน
อย่าให้กูกดคืนนะมึงงงงงง
จบ.
.................................
จบแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ รอเรื่องใหม่กันด้วยนะคะ
เหมือนตอนจบจะงงๆ เพราว่าอะไรคะ สมองเบลอค่ะ หาที่ลงไม่ได้นั่นเอง
:pig4: :pig4: