พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: janeta ที่ 04-03-2017 00:29:39

หัวข้อ: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 04-03-2017 00:29:39
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม





เรื่องสั้น เซ็ตผิดแผน
▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾
เรื่องทั้งหมดแต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน บุคคลและสถานที่ในเรื่องไม่มีอยู่จริง

สารบัญ

ขอทานได้แฟน 1.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58591.msg3590892#msg3590892) 1.2 END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58591.msg3591803#msg3591803)
ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58591.msg3593846#msg3593846) 1.2 END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58591.msg3596766#msg3596766)
สัญญาพาซวย 1.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58591.msg3599246#msg3599246) 1.2 END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58591.msg3602071#msg3602071)
Special  END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58591.msg3609040#msg3609040)

เรื่องสั้นเซ็ตผิดแผนมีทั้งหมดสามเรื่องค่ะ

ผลงานที่จบแล้ว
❤Inside love: เปลี่ยนยังไงสุดท้ายก็มึง❤ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58249.msg3578571#msg3578571)
║.♪.เสียงของคุณ.♪.║ (เรื่องสั้น) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60062.msg3641672#msg3641672)
 At Night in the Rain (เรื่องสั้นตอนเดียวจบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62384.msg3711756#msg3711756)
☂เหตุเกิดเพราะชอบคุณ☂  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58552.msg3589656#msg3589656)

ติดตามการอัพได้ที่ Facebook   Janeta  (https://www.facebook.com/janeta0214)
▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾▵▵▾



บทนำ




“เราจะเอาไงดี” ตองหนุ่มน้อยน่ารักผิวขาวใสถามเพื่อร่วมกลุ่มหลังจากที่พวกเขาได้รับโจทย์จากอาจารย์


โจทย์ที่ตองจับฉลากมาด้วยตัวเอง


“ก็ตามที่โจทย์บอกนั่นแหละ คนไทยคิดอะไร เราก็แค่เดินไปถามคนแถวนี้ว่าคิดอะไรแล้วถ่ายคลิปก็พอแล้ว” เสือตอบเพื่อนแล้วนั่งเคี้ยวปลาเส้นหงุบหงับไม่ได้สนใจโปรเจ็คซ์ที่อาจารย์ให้ทำเท่าไรนัก เพราะปกติก็ให้เด็กเรียนอย่างเพื่อนอีกสองคนจัดการแล้วใส่ชื่อก็พอแล้ว


“สิ้นคิดจริงๆ ไอ้เสือ เราต้องหาแง่มุมที่น่าสนใจแล้วถ่ายทอดออกมาสิวะ” หลามเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่มแย้งขึ้นเพราะไม่เห็นด้วยกับวิธีของเสือ ตองพยักหน้าเห็นด้วยแล้วส่งแก้วน้ำผึ้งมะนาวให้เพื่อนดื่ม หลามรับมาดื่มอย่างชื่นใจแล้วก้มมองกระดาษเอสี่ที่ว่างเปล่าตรงหน้า


“เชิญพ่อหัวสมองล้ำเลิศคิดตามสบายเลยครับ กูไปนอนแป๊บ” พูดจบร่างกำยำของเสือก็นอนทอดกายบนโซฟา คนตัวสูงถอดเสื้อทิ้งไว้แถวๆ นั้นเพราะร้อนเกินจะทน ไม่รู้ทำไมไอ้รูมเมทจอมงกอย่างหลามถึงไม่ยอมให้เปิดแอร์ ทั้งที่เขาอุตส่าห์ออกค่าไฟให้ทุกบาททุกสตางค์


ไม่เสียอะไรแล้วยังงกอีก


เสือคิดอย่างอารมณ์เสียแล้วหลับไป


“เหลือแค่เราสองคนแล้วว่ะ” หลามหันไปมองเพื่อนที่ส่งเสียงกรนเบาๆ เขาไม่ได้คาดหวังหรอกว่าเพื่อนตัวโตจะมาช่วยคิดอยู่แล้ว อย่างมันถนัดนักแหละเรื่องแรงงาน ใช้ให้ไปซักผ้า ยกของ ทำได้หมด แต่เรื่องใช้สมองนอกจากเรื่องสอบแล้วเสือไม่เคยสนใจ


“แล้วเอาไงดี สิ่งที่คนไทยคิด อืม...คิดไม่ออก” ตองเอียงคออย่างน่ารัก แต่ไม่มีผลอะไรกับหนุ่มแว่นร่างบางอย่างหลาม เขามีน้องชายหน้าตาบ้องแบ๊วแบบนี้หลายคน เห็นจนชินไปแล้ว


“ลองนึกอาชีพที่น่าสนใจดิ ไม่ใช่แม่ค้าพ่อค้าทั่วไปด้วย” หลามเสนอเพื่อน ตองจึงปิ๊งไอเดีย


“ขอทานไง อืม...สาวไซด์ไลน์ด้วย”


“น่าสนใจแฮะ ถ้าเราเลือกประเด็นว่าคนไทยคิดอย่างไรกับอาชีพเหล่านี้ เออ ดีๆ ใช้ได้ สมควรแล้วที่เป็นหัวสมองของกลุ่ม” หลามลูบหัวเพื่อนเบา แล้วทั้งคู่ก็นั่งเขียนสตอรี่บอร์ดเพื่อใช้ถ่ายทำในวันรุ่งขึ้น


“คิกๆ” เสียงหัวเราะของเพื่อสองคนปลุกเสือให้ตื่นจากการหลับใหล เสือลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะเดินมาหาเพื่อนทั้งสอง ที่นั่งเขียนอะไรยุกยิกกันอยู่สองคน


“งานถึงไหนแล้ว” แม้เจ้าตัวจะไม่ได้ทำแต่ก็ยังสนใจความคืบหน้าของงาน อย่างน้อยก็ต้องมีส่วนร่วมในขั้นตอนใดขั้นตอนหนึ่งเพื่อไม่ให้อาจารย์สงสัย เพราะอาจารย์ของเขาชอบถามขึ้นมาว่านายทำอะไรในงานชิ้นนั้น เสือที่ไม่ได้ทำก็ได้แต่อ้ำอึ้งขายหน้าสาวๆ ในเซคทุกที


“เนื้อหาเกือบเสร็จล่ะ” เสือนั่งลงข้างๆ หลามพลางมองสตอรี่บอร์ดที่มีรูปวาดหยาบๆ และข้อความในกรอบคำพูด


“โห ความคิดดีนี่” เสืออ่านข้อความและแนวคิดที่เพื่อนนำเสนอแล้วภูมิใจในตัวเพื่อนมาก ดีแล้วที่เขาหลับไปจะได้ไม่ขัดขวางความคิดบรรเจิดเช่นนี้ เสืออ่านไปเรื่อยๆ จนถึงข้อความล่างก็รู้สึกทะแม่งๆ เหมือนลางร้ายบางอย่างกำลังคืบคลาน


“ไซด์ไลน์นี่อะไร ทำไมมีชื่อกู” เสือชูกระดาษแล้วชี้ไปที่ชื่อนักแสดงตัวเล็กๆ ข้างล่าง หลามรู้สึกผิดแผนนิดหน่อยที่เพื่อนจับได้ว่าเขาจะให้มันทำอะไร


“ก็ตามบทนั่นแหละ ไอ้ตองเป็นขอทาน มึงเป็นเด็กไซด์ไลน์ไง”


“ทำไมต้องกู ไอ้ตองดูน่าเอาน่าล่อลวงกว่ากูอีก” เสือโมโห เขารู้สึกผิดพลาดมากที่ปล่อยให้เพื่อนสองคนยัดเยียดบทนี้ให้และเสือหมายมั่นไว้แล้วว่าจะไม่มีทางแสดงบทนี้อย่างแน่นอน


“ปฏิเสธไม่ได้ครับเพื่อน หน้าตาดีอย่างมึงไปเป็นขอทานไม่ได้ดูน่าสงสารเลย เดี๋ยวสาวๆ ก็แห่กันมาถ่ายรูปมึงกันหมด แล้วงานจะถ่ายเสร็จไหม” หลามตอบโต้เพื่อนโดยมีตองพยักหน้าสนับสนุน ความจริงแล้วตองเถียงกับหลามอยู่นานกว่าจะรอดพ้นบทเด็กขาย เขาไม่ยอมนุ่งน้อยห่มน้อยไปยืนเรียกแขกแน่ ขอแต่งตัวซอมซ่อไปขอทานยังดีเสียกว่า


“กูจะแต่งตัวให้ดูแย่เลย ดูไม่หล่อเลย ให้กูเป็นขอทานนะ นะไอ้หลาม” เมื่อเถียงด้วยคำพูดไม่ได้ก็ต้องใช้ลูกอ้อน หลามดันแว่นขึ้นแล้วแสยะยิ้มชั่วร้าย


“โทษฐานที่อู้ มึง-ต้อง-เป็น-เด็ก-ขาย” แว่นเน้นทีละคำแล้วสะบัดตัวออกจากเพื่อน ตองถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากที่ลุ้นอยู่นาน ผิดกับเสือที่ทรุดตัวลงไปนอนแผ่หลาบนพื้นอย่างหมดสภาพ


“เดี๋ยวกูไปหาแหล่งถ่ายก่อน ฝากดูมันด้วยมันด้วยนะ ไอ้เสืออยากกินอะไรเดี๋ยวกูซื้อมาให้” เสือลุกขึ้นนั่งตาวาว มองเพื่อนอย่างมีความหวังว่าไอ้งกแว่นจะเลี้ยงของกิน


“อยากกินไก่เคเอฟซี” พูดแล้วก็น้ำลายไหล เสือจินตนาการถึงความกรอบนุ่มของไก่ที่ไม่ได้ลิ้มรสมานาน


“เดี๋ยวกูซื้อข้าวมันไก่มาให้นะ” ไม่รอให้เสือได้เถียงหลามก็ออกจากห้องไป ทิ้งให้ตองยืนหัวเราะคิกคักกับความงกของเพื่อนและความผิดหวังของเพื่อนอีกคน


“ไอ้หลามมมมมมมมมมมมมม” เสือร้องอย่างสุดจะทน เขาอยากกินไก่เคเอฟซีไม่ใช่ข้าวมันไก่ต้มหน้าหอ




___________________________
เปิดตัวชายหนุ่มทั้งสามค่า :mc4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.1[04-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 04-03-2017 00:44:11
ขอทานได้แฟน 1.1



“เอาล่ะ มึงนั่งตรงนี้นะ นี่กะลา” หลามจัดแจงให้เพื่อนตัวเล็กนั่งลงริมฟุตบาทใต้ต้นไม้ข้างซอยตลาดแห่งหนึ่ง หลามหาข้อมูลมาแล้วว่าตรงนี้ได้เงินดี คนผ่านไปผ่านมาเยอะน่าจะมีสักสองสามคนให้เราได้พูดคุยเกี่ยวกับการให้เงินขอทาน


“ทำไมต้องกะลาวะ ในทีวีเห็นเขาใช้กระป๋องอะลูมีเนียมก็ได้” เสือถามเพราะเขาไม่เห็นความจำเป็นต้องซื้อกะลามาเลย หาตามแถวนี้เอาก็ได้


“พร็อบเป็นสิ่งที่ทำให้มันดูน่าสงสาร” หลามชี้ไปที่เพื่อนตัวเล็กที่ถูกน้องสาวเมกอัพใบหน้าให้ดูเหมือนขอทานนั่งเจี๋ยมเจี้ยมอยู่บนพื้น สวมเสื้อผ้าแบรนด์เนมที่เพื่อนรักฉีกจนขาดวิ่นแล้วเอาไปคลุกดินจนไม่เหลือเค้าเดิมว่าเคยมีราคาเกือบพัน


“แล้วทำไมไม่ซื้อไมค์หนีบเสื้อมา”


“ตังไม่พอ ไปๆ มึงไปตั้งกล้องตรงโน้นไป” หลามไล่เพื่อนแล้วยื่นเครื่องบันทึกเสียงที่ยืมจากพี่ส่งให้เพื่อน เขาไม่คิดจะซื้อไมค์เพราะโปรเจ็คซ์นี้เก็บแค่สิบคะแนน ไม่จำเป็นต้องทุ่มเงินซื้ออุปกรณ์เหล่านั้นให้เปลืองแม้ว่าเพื่อนจะออกเงินซื้อให้ก็เถอะ


“ตอง มึงพูดตามที่ซ้อมไว้นะ ขอเงินหน่อยคร้าบ เข้าใจใช่ไหม เขาจะให้ไม่ให้ก็เรื่องของเขา เอาเป็นว่าเดี๋ยวกูเข้าไปสัมภาษณ์เขาเอง มึงทำหน้าที่เป็นแบล็กกราวน์ขอทานต่อไป เคนะ” ตองพยักหน้าเออออพลางมองเพื่อนที่เดินห่างไปหลายเมตร


ตองนั่งเงียบๆ พลางนึกถึงหน้าพี่ธร รุ่นพี่หนุ่มที่เขาแอบชอบมาหลายปีแต่ไม่กล้าเปิดเผยเพราะเขาไม่ได้โดดเด่นอะไร ไม่กล้าหวังให้รุ่นพี่สุดฮอตคนนั้นมาหลงรัก อีกทั้งกิตติศัพท์ลือลั่นว่าเป็นเจ้าพ่อมาเฟียทำให้ตองคิดว่าสถานะของเขาและพี่ธรยิ่งห่างไกลกันไปอีก แม้เขาจะชอบตามเป็นสตอร์กเกอร์ทุกครั้งที่พบก็เถอะ แต่พี่ธรก็ขึ้นรถติดฟิล์มดำหายเข้ากลีบเมฆไปทุกที เรียกได้ว่าตัวจริงเจอยากกว่าตามเพจมหาวิทยาลัยเสียอีก


คิดแล้วก็อดไม่ได้ต้องหยิบโทรศัพท์มาส่องรูปให้ชื่นใจก่อนจะเริ่มถ่ายงาน ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายโมง ไม่ค่อยมีคนผ่านไปผ่านมาเท่าไรนัก คนจะมาจับจ่ายซื้อของช่วงเย็นเสียส่วนใหญ่ตองจึงไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครโผล่มาเวลานี้ หรือถึงมีเพื่อนอีกสองคนก็คงตะโกนบอกเขาเอง


รูปพี่ธรปรากฏขึ้นในสายตาของตอง เขายังคงหล่อล้ำในเสื้อนักศึกษาตัวบาง เพิ่มเติมคือควงแขนมากับหญิงสาวสวยเข้าร้านอาหารสุดหรูไป เห็นแล้วก็ใจแป้ว ตองเองก็อยากอยู่ใกล้ชิดพี่ธรเหมือนกัน แต่พี่ธรชอบผู้หญิงไม่ได้ชอบผู้ชาย หน้าตาบ้านๆ อย่างเขาคงถูกไล่ตะเพิดตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้าแล้วละมั้ง


ตองนั่งมองรูปรุ่นพี่อีกสักพักหลามก็ตะโกนให้เก็บโทรศัพท์แล้วกดอัดเสียง เขานั่งขอทานไปเรื่อยๆ จนครบสี่ชั่วโมง บางคนใจดีให้เศษเงินเล็กน้อย บางคนก็เดินผ่านไปไม่ได้สนใจเขา ตองเหลือบมองก็เห็นเพื่อนขอสัมภาษณ์ได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะหลายคนก็ไม่ชอบให้ถ่ายวีดีโอ


พอคนเริ่มซา เสือก็บอกจะไปเซเว่นและเดินมาถามเขาว่าอยากได้อะไรโดยทำทีเป็นให้เศษเงินขอทานไม่ให้ใครสงสัย


“น้ำขวดหนึ่ง เออ เดี๋ยวอีกสักพักกูเลิกล่ะนะ อยากกลับห้องแล้ว” เสือเดินจากไปไม่นานก็ที่มีคนเข้ามาให้ทานตอง ตองก็ทำหน้าที่ต่อไปไม่ได้สนใจเสียงรถที่เข้ามาใกล้


จังหวะนั้นหญิงสาวที่ให้ทานตองเดินไปคุยกับหลามพอดีพร้อมกับให้สัมภาษณ์ที่ตรงใจหลาม หลามจึงคุยเพลินไม่ได้สังเกตเพื่อนตัวเล็กที่ถูกฉุดกระชากขึ้นรถหายไป


“อื้อ” ตองร้องลั่นเมื่อเห็นชายฉกรรจ์หลายคนบนรถ


“ดิ้นทำไม อย่าทำเหมือนไม่เคยหน่อยเลย” ผู้ชายที่ปิดปากตองพูดเสียงดัง


“แต่กูไม่เคยเห็นเด็กนี่เลยนะ แน่ใจเหรอว่าถูกคน” ชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามมองตองอย่างสงสัย เพราะเขาไม่เคยเห็นเด็กขายคนไหนผิวดีแบบเด็กตรงหน้า แม้หน้าตาจะคล้ำเหมือนเด็กขอทานทั่วไป แต่ผิวขาวภายใต้เสื้อตัวบางก็บอกได้เป็นอย่างดีว่าสุขภาพดี บางทีอาจจะดีกว่าเด็กทั่วไปด้วยซ้ำ


“ก็ตกลงจ่ายเงินไปแล้ว บางทีอาจจะส่งคนใหม่มาให้นายก็ได้ ที่ตรงนั้นก็มีอยู่เจ้าเดียวแหละ” ชายหน้าบากพูดขึ้นแล้วจับคางตองเชิดขึ้น


“เอาเถอะ อย่างน้อยเด็กก็ดูมีราคาอยู่” เขาปล่อยคางเด็กน้อยแล้วหันไปเร่งเพื่อนอีกคนที่ขับรถอยู่


“ขับให้มันเร็วๆ ดิวะ เจ้านายรออยู่นะโว้ย!” คนขับส่งเสียงในลำคอแล้วเร่งเครื่องจนทุกคนต้องหาที่ยึด ตองมองทุกคนด้วยความหวาดกลัวนึกถึงเพื่อนทั้งสองที่ไม่รู้ว่ารู้หรือยังว่าเขาหายตัวไป


ตัดมาที่เพื่อนทั้งสอง


“ขอบคุณมากครับ คุณน้าพูดได้ตรงใจผมมากเลย” หลามไหว้หญิงสาวแล้วหันไปหาเพื่อนที่ควรจะนั่งอยู่ใต้ร่มไม้


“ไอ้ตอง!” หลามร้องลั่นแล้ววิ่งไปหยิบกะลาที่ยังมีเงินอยู่หลายบาทแล้วเดินกลับมาที่กล้อง เขาหวงของมากเพราะกล้องนี่ก็ยืมลุงมา เกิดทำหายหรือพังเขาไม่มีปัญญาจ่ายแน่นอน


“ถ่ายเสร็จแล้วเหรอ ตองล่ะ” เสือเดินเข้ามาพร้อมถุงเซเว่นที่บรรจุขนมและน้ำหลากหลายชนิด แม้เขาจะไม่ได้ทำอะไรนอกจากยืนมองเพื่อนนั่งขอทานแต่เขาก็หิวเป็นเหมือนกัน


“ไม่รู้ ทิ้งเงินเฉยเลย เกิดใครขโมยไปทำไงเนี่ย” หลามกอดกะลาไว้แนบอกพลางนับจำนวนเหรียญในนั้น


“กลับไปแล้วปะวะ เมื่อกี้มันบอกว่าอยากกลับห้องแล้ว” เสือนึกถึงประโยคที่เพื่อนพูด เขาว่าเขาจำได้แม่นนะว่ามันบอกว่าจะกลับหอแล้ว


“อ้าว ไปไม่บอกกูเลย เครื่องอัดเสียงก็อยู่ที่มันเนี่ย”


“เออ พรุ่งนี้ค่อยโทรให้มันเอามาให้ที่หอเรา” เสือพูดพลางมองหลามที่กำลังหยิบเงินในกะลา


“เดี๋ยว! มึงจะมางุบงิบเงินนี้ไม่ได้ ต้องหารโว้ย” เสือจับมือเพื่อนที่กำเศษเหรียญจำนวนมากไว้แน่น ถึงเขาจะไม่ได้ทำอะไรเลยแต่เขาควรได้เงินจากงานนี้เหมือนกัน


“เงินแค่ยี่สิบสองบาทมึงยังมาขอแบ่งกับกูอีกเหรอ” หลามแหวทันทีที่เงินจะถูกแบ่งออกไป


“คนละสิบสองบาทไง” เสือพูดหน้าตายไม่มีท่าทีจะเสียสละเงินน้อยนิดให้หลามเลย


“แล้วไอ้ตองล่ะ” หลามคิดว่าถ้าจะหารก็ควรหารให้ครบทั้งสามคน แต่ประเด็นคือเงินจะต้องถูกแบ่งออกไปแล้วเขาก็จะได้เงินน้อยลง คิดอย่างไรเขาก็ยอมไม่ได้อยู่ดี คนละ 7 บาทซื้อมาม่าได้ห่อเดียวเอง


“ไอ้ตองไม่อยู่ถือว่ามันชวดเงินนี้ไป โอเคไหม” เสือยื่นข้อเสนอเพราะเขาเองก็อยากได้เงินเต็มจำนวนเหมือนกัน จะให้ไปแบ่งกับไอ้คุณหนูตองรวยล้นฟ้าอย่างนั้นก็คงไม่ใช่ แต่ยังไงก็ต้องได้จากไอ้งกหลามสักนิดก็ยังดี


“เออ คนละสิบสองบาท ห้ามมึงโกงนะ หยิบคนละบาท” หลามปล่อยเงินลงกะลาแล้วหยิบเหรียญบาทขึ้นหนึ่งเหรียญ เสือหยิบหนึ่งเหรียญ


ปัญหาอยู่ที่ว่ามีเหรียญห้าสามเหรียญและเหรียญบาทหนึ่งเหรียญที่ไม่รู้จะแบ่งต่อยังไง


“หยิบเหรียญห้าคนละอันก่อน” หลามบอกแล้วหยิบหนึ่งเหรียญ เสือเองก็หยิบอีกหนึ่งเหรียญ


“ไอ้สัดหกบาท กูแบ่งต่อไม่ถูกเลย” เสือสถบลั่นเมื่อเงินอยู่ตรงหน้าแต่ไม่รู้จะแบ่งต่อยังไง


“ไปขอแลกเหรียญบาทไหม” หลามที่ไม่ได้ฉลาดต่างกันมากนักถึงเสนอทางเลือก


ทั้งคู่เก็บกล้องก่อนจะเดินเข้าเซเว่นที่หน้าปากซอยเพื่อขอแลกเหรียญบาทแล้วเดินกลับหอไปด้วยกัน



Tbc.




________________________________________________________________
ไม่ได้สนใจเพื่อนเลยไอ้สองตัวนี้ 555 เรื่องสั้นเซ็ตผิดแผนมีทั้งหมดสามตอนค่ะ ตามสารบัญเลย
เอาเรื่องแรกมาเสิร์ฟก่อนครึ่งหนึ่ง ครึ่งหลังเดี๋ยวมาต่อจ้า เม้นเป็นกำลังใจหน่อยน้าาาา :mew1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.1 [04-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 04-03-2017 13:42:36
ตองจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย เพื่อนก็ไม่ห่วงเล้ย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.1 [04-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 04-03-2017 17:03:23
ตองโดนอุ้ม..มมมมมม ใคร?? พี่ธรอ่อ??   :a5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.1 [04-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 04-03-2017 17:21:41
โธ่. ไอ้เพื่อนเฮง(ซวย). ตองหายไปยังมีหน้ามาแบ่งเงินกันอีก.  อยากแจกลูกถีบให้คนละที :z6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.1 [04-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 04-03-2017 22:39:06
 :mew5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.1 [04-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 04-03-2017 23:04:15
รักเพื่อนมากกกกก
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.1 [04-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 05-03-2017 13:48:43
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.2 end [05-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 05-03-2017 17:40:34
ขอทานได้แฟน 1.2


ชายหน้าบากเอาถุงผ้าสีดำคลุมหัวตองไว้แล้วมัดข้อมือด้วยเชือก ตองมองไม่เห็นอะไรเลยจึงยิ่งกลัวมากกว่าเดิม นึกถึงเพื่อนทั้งสองที่ป่านนี้คงวิ่งวุ่นตามหาตัวเขาไปทั่วแล้วอยากร้องไห้


ตองเป็นภาระให้เพื่อนอีกแล้ว


ตั้งแต่เล็กจนโตเพื่อนของตองทุกคนจะถูกคุณหญิงแม่พาเข้าห้องดำเพื่อสอบถามประวัติและเรียนรู้ควรระวังทั้งหลายเพื่อให้อยู่ร่วมกับตองได้เพราะตองป่วยง่าย นิดๆ หน่อยก็ไม่สบาย เพื่อนส่วนใหญ่จึงมักจะทนไม่ได้และยอมเลิกคบกับตองไป ตองจึงไม่ค่อยมีเพื่อนนัก


โชคดีที่หลามกับเสือย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับตอง ทั้งคู่ไม่หยี่ระกับแบบทดสอบของคุณหญิงแม่ และเป็นเพียงสองคนที่ผ่านแบบทดสอบทั้งหมด


นอกจากทำหน้าที่เพื่อนที่ดีแล้วพวกเขายังต้องเป็นบอดิการ์ดของตองอีกด้วย ทุกครั้งที่ใครมารังแกตอง ทั้งคู่จะปกป้องตองเสมอ แม้หลังๆ จะเริ่มตีกับคนอื่นเอามันจนขึ้นห้องปกครองบ่อยๆ ก็ตาม


ตองไม่อยากเป็นภาระเพื่อนจึงเลือกเรียนมหาวิทยาลัยไกลบ้าน กิติศัพท์ไร้พ่ายของทั้งคู่โด่งดังคุณหญิงแม่จึงวางใจให้ตองมาเรียนเชียงใหม่พร้อมกับหลาม เสือและน้องสาวฝาแฝด ตองเลือกที่จะอยู่หอเดียวกับน้องแต่คนละหอกับเพื่อนเพราะอยากมีชีวิตอิสระ ซึ่งทั้งคู่ก็ไม่ได้ตามติดตองมากนักนอกจากในห้องเรียน ส่วนน้องสาวก็ไม่ค่อยห่วงเขาเท่าไรนัก


แต่ถ้าคุณหญิงแม่รู้ว่าตองหายตัวไปและเพื่อนป้องตองไม่ได้ตองต้องถูกพากลับกรุงเทพอย่างแน่นอน


แค่คิดน้ำตาก็พาลจะไหล


“รีบเอาตัวไปได้แล้ว กูจะไปกลับรถ พวกมึงรีบมาให้ทันแล้วกัน” คนขับบอกเพื่อนนักเลงของเขา เพราะเขาไม่ชอบจอดรถรอใคร คนอื่นๆ เองก็พอรู้ว่าถ้าขืนช้าก็เดินกลับเอาเอง สำหรับพวกเขาคนที่โหดรองจากนายก็ไอ้คนขับนี่ล่ะ ไม่เคยชะลอรถรอใครเลย


ตองถูกจับพาดบ่าแล้วพาเดินไปเรื่อยๆ กลิ่นชื้นของป่าทำให้คนตัวเล็กอยากร้องไห้ นี่เขากำลังจะถูกฆ่าหมกป่าเหรอ


ผมทำอะไรผิดครับ ทำไมต้องทำกับผมแบบนี้


ตองนึกถึงตอนที่เขาหลงทางตอนเข้าค่ายลูกเสือได้ดี แค่เดินตามผีเสื้อแสนสวยไปแป๊บเดียวเขาก็คลาดกับเพื่อนเสียแล้ว เดือดร้อนให้หลามกับเสือต้องวิ่งวุ่นตามหาทั่วป่า แต่ในที่สุดตองก็ได้พบกับเพื่อนที่สองอีกครั้ง จำได้ว่าตอนนั้นหวาดกลัวมากแค่ไหน


แอด


เสียงเปิดประตูทำให้ตองโล่งใจ อย่างน้อยเขาคงไม่ถูกฆ่าแล้ว


ตองถูกจับไปวางบนเตียงก่อนเสียงทุ้มสั่นๆ จะตะโกนบอก


“ล็อกให้แน่นหนาแล้วรีบไสหัวไปได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยกลับมารับกู” สิ้นคำนั้น ประตูก็ปิดลงพร้อมล็อกกรเสร็จสรรพ ก่อนที่เสียงรถจะแล่นห่างออกไป


ตองนั่งตัวสั่นเพราะมองอะไรไม่เห็นเลย สัมผัสร้อนลูบแขนตองเบาชวนให้รู้สึกสยิว


“มานี่มา เด็กดี” เขาจับตองให้หันหน้าไปแล้วแล้วอุ้มขึ้นนั่งบนตักเขา ก่อนที่แสงสว่างจะเข้ามาแทนที่เพราะผ้าคลุมถูกดึงออกไป


“น้องตอง/พี่ธร” เราพูดพร้อมกันก่อนที่พี่ธรจะผลักตองออกออกเหมือนเป็นของร้อน เขาถอยไปยืนติดผนังด้านหนึ่งแล้วควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า


“ชิส์” พี่ธรกดหน้าจอโทรศัพท์แรงๆ แต่ไม่มีสัญญาณเลยว่าจะใช้งานได้


“น้องตองมีโทรศัพท์ไหม” พี่ธรถามเสียงสั่นๆ ตองจึงรีบควานหาโทรศัพท์ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าชายหน้าบากยืมไปเล่นเกม


ตองส่ายหน้าพลางมองหน้าผู้ชายที่เขาแอบชอบมานาน พี่ธรหน้าแดงแถมเหงื่อแตกพลั่ก


“ไม่สบายเหรอครับ” เสียงใสๆ ของตองทำให้ธรเกือบปลดปล่อย เขามองหน้าเด็กน้อยที่ตัวเองสนใจมานาน ตั้งแต่คุณหญิงป้าเพื่อนสนิทแม่ของเขาพาเด็กน้อยไปออกงาน เขาคิดว่าคงไม่เจอน้องตองอีกแล้ว แต่ทำไมคนตัวเล็กถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เพราะคนตัวเล็กเองก็ร่ำรวยไม่ต่างจากเขา คงไม่คิดมาทำอาชีพนี้แน่


“เปล่าครับ แล้วน้องตองมาได้ยังไง” ตองส่ายหน้าแล้วบอกว่าไม่รู้ ถ่ายวีดีโอกับเพื่อนอยู่ดีๆ ก็ถูกพาขึ้นรถมาที่นี่


ตองมองหน้าพี่ธรอย่างช่างใจ เขาคิดว่าไหนๆ ก็เจอพี่ธรแล้วก็อยากบอกความในใจให้พี่ธรฟัง


คนตัวเล็กก้าวลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามาหาธร แต่ธรก็ตวาดไล่ตองรีบกลับไปอยู่ที่เดิมเพราะกลัวจะระงับความอยากเบื้องล่างไม่ไหว ยิ่งเห็นผิวขาวๆ ที่อยู่ใต้เสื้อขาดๆ มากเท่าไหร่ ธรยิ่งอยากจับตัวเล็กกดมากเท่านั้น


ธรคิดอย่างเจ็บใจ เขาไม่น่าไปทานข้าวกับผู้หญิงคนนั้นเลย คาดไม่ถึงว่าเจ้าหล่อนจะกล้าใส่ยาปลุกลงในแก้วของเขา คงหวังจะรวยทางลัดเพราะกลายเป็นผู้หญิงของเขา โชคร้ายที่เขาแค่คุยธุระแล้วรีบออกมาเธอจึงไม่ได้ตัวเขาไป


แต่ฤทธิ์ยาที่เธอใส่ไว้ก็แรงพอดู ธรต้องฝืนทนเพื่อกลับมายังบ้านเล็กในป่าใหญ่ของเขา ระหว่างนั้นก็โทรบอกลูกสมุนให้หาเด็กขายมาให้เขาสักคน คนที่สะอาดๆ อย่างขอทานข้างตลาดที่เขาเคยใช้บริการเป็นประจำ


คิดไม่ถึงเลยว่าคราวนี้จะกลายเป็นเด็กน้อยที่เขาสนใจ


ฝ่ายตองที่กำลังใจเสียเพราะคนที่ชอบไม่ยอมให้เข้าใกล้ ได้แค่คิดว่าตัวเองคงน่าเกลียดจนพี่ธรไม่อยากรับรู้ความรู้สึกของเขา ตองคิดในแง่ร้ายไปต่างๆ นานา จนกระทั่งพี่ธรเดินเข้ามาใกล้ ใจของตองเต้นตึกตักเพราะคิดว่าพี่ธรไม่รังเกียจเขาแล้ว


ฟุบ


ธรแก้ปัญหาด้วยการหยิบผ้าห่มมาคลุมคนตัวเล็กแล้วรีบเดินกลับไปอยู่ที่มุมห้อง เขาคิดว่าการจินตนาการว่าคนตัวเล็กเป็นศพเดินได้คงช่วยบรรเทาให้อาการดีขึ้น อีกทั้งยังหันหน้าเข้ากำแพงพยายามหยุดคิดเรื่องลามกในหัวที่อยากจับร่างเล็กกระแทกให้หนำใจระบายความกำหนัดที่กำลังปะทุโดยไม่รู้เลยว่า...เด็กน้อยกำลังร้องไห้


ตองเจ็บไปทั้งใจ ตอนแรกเขาคิดว่าพี่ธรคงไม่อยากให้เข้าใกล้ เขาไม่เข้าไปก็ได้แค่ได้อยู่ในสายตาก็ยังดี แต่ตองไม่คิดว่าพี่ธรจะรังเกียจเขาจนแม้กระทั่งหน้าก็ไม่อยากมอง


ตองร้องไห้สะอึกสะอื้นจนธรต้องเอ่ยถามทั้งที่หันหลังให้


“ร้องไห้ทำไมน้องตอง”


“ฮึก พี่ธรเกลียดตอง แม้แต่หน้าก็ไม่อยากเห็น ฮึก ตองไปก็ได้” ตองสะบัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วเดินเข้ามาใกล้ธร อันที่จริงจะเปิดประตูที่อยู่ข้างธรมากว่า


คนตัวเล็กพยายามเปิดประตูแต่กระชากเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก ธรต้องหันมามองคนตัวเล็กที่โยกไหวอย่างแรงแล้วได้แต่หลบตา


เซ็กซี่อะ


ธรลอบกลืนน้ำลาย เลียริมฝีปากเมื่อจินตนาการที่พยายามอดกลั้นไว้


“น...น้องตองครับ กะ...กลับไปนั่งโน่นโน๊ะ” เดี๋ยวของพี่ตื่นน้องจะนั่งไม่ได้นะครับ ธรปาดเหงื่อที่แตกพลั่กและหวังว่าน้องจะเข้าใจ


ตองมองค้อนคนตัวโตแล้วเดินเข้าไปใกล้ ไหนๆ ไอ้ตองก็เป็นที่น่ารังเกียจของคนที่เขาชอบแล้ว งั้นเขาจะขอบันทึกความทรงจำดีๆ เก็บไว้เป็นที่ระลึกแล้วกัน


จุ๊บ


สัมผัสแผ่วเบากระชากสติสัมปชัญญะไปจากธรทันที ตอนนี้ในหัวเขาขาวโพลนไม่สนใจเรื่องถูกผิดอะไรทั้งนั้น ริมฝีปากนุ่มของคนตรงหน้าสิที่น่าสนใจยิ่งกว่า


จูบกระชากวิญญาณของพี่ธรเป็นที่เลื่องลือไปทั่วและตองไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้เขาจะได้สัมผัสมัน เขาปล่อยให้พี่ธรจูบจนกว่าจะพอใจ ไม่ได้ตัวแต่ได้จูบก็ดีใจแล้ว


ถึงตายตองก็ยอมครับ อ้า ฟิน



“น้องตอง พี่จะไม่ปล่อยเราไปแล้วนะ” ตองที่กำลังเคลิ้มพยักหน้าหงึกหงัก เขาจินตนาการถึงดรีฟคิสในซีรีส์เกาหลีที่น้องสาวชอบเปิดให้ดู ทำปากจู๋รอมาราธอนจูบ


แต่ธรถอดกางเกงเขาลงแล้วสอดนิ้วเข้าไปที่ช่องทางด้านหลัง ความคับแน่นทำให้คนตัวสูงกังวล เขามีแค่ถูกยางป้องกัน ไม่เคยซื้อเจลมาเพราะเด็กๆ รู้หน้าที่ดีและเตรียมพร้อมมาแล้ว


“อดทนหน่อยนะน้องตอง” ตองมองหน้าพี่ธรอย่างตกใจเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะถูกทำอะไร ช่องทางข้างหลับขมิบนิ้วธรจนน้องชายเขาปวดหนึบ ธรเบ้หน้าด้วยความทรมาน มองขาขาวที่ตั้งฉากจนเห็นช่องทางน่ารัก ธรอยากเข้าไปจนตัวสั่นแต่ต้องผ่อนคลายคนตัวเล็กเสียก่อน


“พ...พี่ธรจะ...ทำกับผมเหรอ” สำหรับตองนี่มันเหนือความคาดหมายมาก จูบจากคนระดับพี่ธรให้ตายแล้วเกิดใหม่คงไม่มีวันได้รับ แต่นี้เจ้าโลกของพี่ธรจะเข้ามาในตัวเขาเชียวนะ โอ้ย แค่คิดตองตื่นเต้นไปหมดแล้ว


ใบหน้าขึ้นสีของคนตัวเล็กทำให้ธรใจชื้น อย่างน้อยก็ไม่ถูกรังเกียจที่เจอกับปั๊บก็จะเสียบน้องแล้ว ธรคิดว่าคนตัวเล็กเองก็น่าจะมีใจให้เขาบ้างแหละ


“อึก” ธรที่เริ่มทนไม่ไหวแล้วขออนุญาตคนตัวเล็กที่ส่งยิ้มให้อย่างยินดี ก่อนจะช่วยเบิกทางพลางจูบไปทั่วตัวเพื่อให้ตองผ่อนคลายก่อนสอดนิ้วที่สองและสามเข้าไปตามลำดับ ขยับเข้าออกไม่กี่ครั้งก็จ่อแก่นกายที่สวมถุงยางเรียบร้อยเข้ากับช่องทางเล็ก


“จะเจ็บไหมอะพี่ธร” ตองนึกถึงตอนที่เขาสืบหาข้อมูลพี่ธรมาจากหลายที่ บ้างก็ว่าหลังจากนอนกับพี่ธรแล้วอยากนอนอีก บ้างก็บอกว่าถ่ายไม่ได้อีกเลย ตองกลัวว่าเขาจะกลายเป็นอย่างหลังจึงลังเลใจ


“เจ็บนิดเดียวเองครับตัวเล็ก” ธรก้มลงจูบปิดปากคนตัวเล็กแล้วสอดตัวเข้าไปในช่องทางร้อน แช่ไว้นิ่งๆ แล้วขบเม้นซอกคอคนตัวเล็ก ลอบสังเกตสีหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นมีอารมณ์ร่วมเมื่อธรขยับกายเข้าออกช้า


“อะ...อ้า พี่ธร” เสียงครางหวานของตองทำให้ความดิบเถื่อนของธรเผยออกมา เขาขยับกายแรงขึ้นต่อเนื่องโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดในเร็วๆ นี้ ขณะที่คนตัวเล็กปลดปล่อยไปแล้วสองรอบ


“แฮ่ก น้องตอง” ตองมองเชิดหน้าขึ้นเมื่อพี่ธรจับตัวเขานั่งบนตักทำให้ยิ่งลึกขึ้นกว่าเดิม มือทั้งสองขยับก้นนิ่มขึ้นลงเป็นจังหวะก่อนจะเร่งขึ้นเมื่อถึงขีดสุด เขากระตุกสองสามครั้งก่อนจะถอนกายออก


ธรอุ้มคนตัวเล็กไปต่อที่ระเบียงอีกสองครั้งและไปต่อในห้องน้ำอีกครั้ง เขารู้แค่ว่าตัวเองปลดปล่อยไปแล้วสี่รอบ ขณะที่น้องนอนสลบเหมือดอยู่ในอ้อมแขนเพราะหมดสติไปก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมง แต่เพราะเขายังไม่สร่างฤทธิ์ยาจึงทำต่อไปโดยไม่สนใจว่าน้องจะหลับไปแล้ว


เขาเพิ่งมาคิดได้เมื่อชั่วโมงที่แล้วเอง เลือดสีสดและช่องทางที่ฉีกขาดทำให้ธรรู้สึกผิดจึงรีบทำความสะอาดให้น้องแล้วพามานอนบนเตียง


“นายครับ” เสียงลูกน้องตัวดีดังขึ้นก่อนจะเปิดประตูเข้ามา ตอนนี้หกโมงเช้าแล้ว ปกติธรจะต้องกลับคอนโดเพื่อเตรียมตัวไปเรียน แต่วันนี้เขาจะหยุดดูแลเด็กน้อยที่เริ่มจะตัวรุมๆ


“วันนี้กูหยุด ไปตามไอ้หมอเก่งมา เอาโทรศัพท์ไปชาร์จให้กูด้วย” ลูกน้องเดินเข้ามารับโทรศัพท์แล้วรีบปิดประตูลง


ธรลูบแก้มใสแล้วก้มลงหอมแก้มอย่างสุขใจ


“ไม่ปล่อยไปแล้วนะครับน้องตอง”
.
.
.
สามวันต่อมา


“กรี๊ด ที่เขาว่ากันว่านายเป็นแฟนพี่ธรจริงเหรอ” ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาถามขณะที่ตองเดินขึ้นอาคาร


แหม่ รถแฟนก็เพิ่งขับออกไปเมื่อกี้เองครับ จะปฏิเสธก็กะไรอยู่ ตองคิดในใจอย่างมีความสุข ไม่เสียแรงที่นอนโรงพยาบาลตั้งสามวัน


“ก็อย่างที่เขาว่ากันครับ” ตองยิ้มก็เดินเข้าไปหาเพื่อนที่นั่งเถียงกันอยู่


“ข่าวจริง” หลามพูด


“ข่าวมั่ว” เสือพูด


“ข่าวจริง”


“ข่าวมั่ว”


“ข่าวอะไร” ทันทีที่ตองพูดขึ้นเพื่อนทั้งสองก็สะดุ้งเฮือกแล้วส่งยิ้มแหยๆ มาให้ รอยจางบนต้นคอช่วยสรุปปัญหาที่พวกเขาถกเถียงกันเมื่อกี้ได้อย่างดี


มันเสร็จเฮียธรแล้ว


“เออ ที่อัดเสียงกูล่ะ” สิ่งเดียวที่หลามห่วงเมื่อตองหายตัวไปคือเครื่องบันทึกเสียง


“อะ” ตองค้นกระเป๋าสะพายก่อนจะยื่นเครื่องบันทึกเสียงให้เพื่อนเพราะต้องรีบทำโปรเจ็กซ์ให้เสร็จก่อนวันศุกร์


“แล้วจะถ่ายของเสือวันไหน” ตองถาม


“วันนี้แหละ เลิกเรียนแล้วกลับไปเปลี่ยนชุดแล้วค่อยหาเหยื่อมาถ่าย มึงก็ต้องไปด้วยเผื่อหน้าไอ้เสือไม่เรียกแขก” เสือตาวาวหันเมื่อเห็นโอกาสเปลี่ยนตัวกับเพื่อนตัวเล็ก


“ให้มันเป็นไปเลยดิ ไหนๆ ก็มีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วฟีโรโมนคงสะพรั่งจนใครๆ ก็อยากได้” หลามคิดในใจ จะว่าไปก็ถูกของเสือ แม้จะเป็นเพื่อนกันมานานแต่วันนี้ตองดูเปลี่ยนไป ดูมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าเก่าน่าจะถูกใจคนใช้บริการ


“หยุดอู้เลยมึง กูนั่งขอทานตั้งสี่ชั่วโมงไปแล้ว หน้าที่ไซด์ไลน์อะของมึงเลย” ตองโวยแล้วหันมาพูดเหตุผลร้อยแปดกับหลามว่าทำไมต้องเป็นเสือ


“อย่างน้อยเสือก็ไม่โดนเอาแน่ๆ อะ แต่ถ้ากูเป็นอะไรขึ้นมามึงคิดว่าพี่ธรจะปล่อยให้มึงรอดเหรอ” หลามคิดตามคำพูดเพื่อนแล้วพยักหน้าเบาๆ แม้เขากับเสือจะตีกับสถาบันอื่นบ่อยๆ แต่กับมาเฟียอย่างพี่ธรหลามไม่กล้าสู้ด้วยเด็ดขาด กลัวจะโดนนั่งยางก่อนเรียนจบ


“เหตุผลของไอ้ตองผ่าน ทำตามแผนเดิม” พอหลามพูดจบ ตองก็แลบลิ้นใส่เสือที่นั่งหน้าบึ้งหมดมาดเดือนคณะไปเลย


ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ตอง!
.
.
.
“เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน ฝากมึงเอาเสียงใส่หน้าเดสก์ท็อปให้กูที เปิดฟังให้กูด้วยว่าเสียงชัดไหม” ทันทีที่ถึงห้องไอ้คนรักสะอาดอย่างหลามก็ถอดแว่นออกแล้วเดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป


“ใช้เป็นขี้ข้าเลยนะไอ้หลาม”


เสือต่อสายเครื่องบันทึกเสียงเสียบใส่โน้ตบุ๊กแล้วย้ายไฟล์ไปไว้ที่เดสก์ท็อป จากนั้นก็เปิดฟังไปเรื่อยๆ กดเลื่อนไปจนถึงตอนที่เขาถามตองว่าจะกินอะไรก็มีคนมาเคาะประตู


เสือจึงลุกขึ้นไปก็เห็นว่าเป็นพี่ข้างห้องที่ชวนลงไปซื้อของที่มินิมาร์ทข้างล่าง เสือก็ตามลงไปเพราะอัธยาศัยดี


“อะ...อ้า” เสียงร้องครางดังขึ้นพอดีกับที่หลามเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขามองหาต้นเสียงเพราะคิดว่าไอ้หื่นเสือคงเปิดหนังโป๊ดู แต่ปรากฏว่าเป็นไฟล์เสียงที่กำลังเล่นอยู่


“อะ...อ้า พี่ธร” สิ้นประโยคนั้นหลามก็ได้รู้ว่าใครคือเจ้าของเสียงหวาน


ลูกชายกูขึ้นเลยไอ้ตอง!





End.




___________________________________________________________________
จบเรื่องแรกแล้วจ้า ตอนหน้าต่อด้วยเรื่องที่สองนะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วคอมเมนต์กันนะคะ ^^ :mew1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.2 end [05-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 05-03-2017 20:20:55
อร๊าย..ยยยยย มันดีอ่ะ รอตอนต่อไป   :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.2 end [05-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 06-03-2017 14:34:37
ดีต่อใจ

รอตอนต่อไปค่ะ

 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.2 end [05-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: W2P5 ที่ 06-03-2017 15:41:28
รอเซตต่อไปค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.2 end [05-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 06-03-2017 16:39:39
ไฟล์คงใหญ่น่าดูนะนี่
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.2 end [05-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 06-03-2017 16:49:20
 :haun5: :haun5: :haun5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ขอทานได้แฟน1.2 end [05-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 07-03-2017 20:21:40
ฟินเลย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 08-03-2017 18:54:35
ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1


“กูต้องทำจริงๆ เหรอวะ” เสือหันไปถามเพื่อนอีกสองคนที่กำลังตั้งกล้องอยู่ไม่ไกล หลามพยักหน้ารับอย่างไม่สนใจเพราะกำลังปรับแสง


“เพื่อนมึงออกจะเยอะแยะ กลัวอะไร” ตองเพยิดหน้าไปยังชายหนุ่มร่างบางอีกหลายคนที่ยืนรอให้ลูกค้าเลือก บางคนหลามเข้าไปขอสัมภาษณ์มาแล้ว เพราะอยากรู้ว่าหนุ่มไซด์ไลน์มีมุมมองต่ออาชีพของตัวเองอย่างไร และมีวิธีต่อรองราคากับแขกอย่างไรให้คุ้มค่า


ตองยิ้มร้ายแล้วดันร่างสูงให้ออกไปยืนริมฟุตบาทก่อนจะรีบกลับไปอยู่หลังเสากับเพื่อนอีกคน เสือได้แต่ภาวนาให้ลูกค้าของเขาพูดประเด็นสำคัญจะได้รีบๆ กลับห้องสักที แม้จะไม่ได้นุ่งน้อยห่มน้อยหรือแต่งตัวให้เป็นสาวเรียกแขก แต่งตัวธรรมดาที่แสดงออกว่าแมนเต็มร้อยแต่ก็อดกังวลไม่ได้ว่าจะมีผู้ชายประเภทที่ชอบแบบเขาอยู่เหมือนกัน


รอไม่นานนักรถกระบะคันหนึ่งก็ขับมาจอดเทียบ เสือทำอย่างที่คิดไว้โดยยื่นหน้าเข้าไปคุยกับลูกค้า เธอเป็นผู้หญิงเปรี้ยวเข็ดฟันสวมเดรสสีแดงสั้นโชว์ร่องอกและขาอ่อน เห็นแล้วเสือก็มีกำลังใจที่จะเป็นหนุ่มไซด์ไลน์ขึ้นมาทันที


งานนี้น่าจะได้กำไรมากกว่าขาดทุนแฮะ


เสือกวาดตามองเนื้อตัวเธออย่างจาบจ้วง คิดฝันจินตนาการไปถึงเตียงนุ่มที่มีหญิงสาวโยกไหวอยู่ใต้ร่าง เขาเองก็อยากให้น้องชายได้ปลดปล่อยบ้าง


“เท่าไหร่คะ” เสียงแหบต่ำฉุดเสือให้ได้สติว่าเธอไม่ใช่หญิงแท้ เธอยิ้มหวานเอื้อมมือมาจับต้นแขนเขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างถูกใจ สัมผัสที่ลูบผิวเขาทำเอาขนลุกซู่ไปหมด เสือคิดไม่ออกเลยว่าจะออกจากสถานการณ์นี้อย่างไรดี


“เอ่อ 500 ครับ” ต่อราคาแพงไปก่อน ยังไงก็คงไม่มีใครซื้อหรอกราคานี้น่ะ เขาแอบถามเพื่อนไซด์ไลน์ด้วยกันมาแล้ว ส่วนใหญ่ไม่เกินห้าร้อยหรอกถ้าไม่ใช่เด็กประจำ


“ทำอะไรได้บ้างอะ” เธอจื่อปากเชิญชวนแต่เสือไม่หลงกลคนสวยนั่นเด็ดขาด เขาต้องปกป้องน้องชายตัวเอง


เสือคิดหาทางออกในใจ แต่ก็จำใจพูดตามสคริปท์ไปก่อน


“ก็ทุกอย่างอะครับรุกรับซุกไซร้ดูดควง” พูดจบเสือก็ยิ้มแหยให้เธอ


ปล่อยผมไปเถอะนะ


“500 พี่ว่าแพงไปนะ แต่เอาเถอะวันนี้พี่กำลังต้องการผู้ชายแมนๆ สักคน” เชี่ย! เสืออุทานในใจลอบเลียริมฝีปากอย่างกังวล พลางเหลือบไปมองเพื่อนสองคนที่โบกมือไล่ให้เขารีบขึ้นรถเพื่อล้วงความลับตามแผนที่วางกันไว้


พวกมึงไม่เป็นกูอะ พวกมึงไม่เข้าใจ


“ตกลงไหมคะน้อง ถ้าไม่พี่จะได้ไปหาคนอื่น พี่รีบมากเดี๋ยวมีประชุมบอร์ดตอน 2 ทุ่ม” เสือยกนาฬิกาดู อีกชั่วโมงจะสองทุ่ม นั่งรถไปถึงโรงแรมกว่าจะเล้าโลมอะไรก็หมดเวลาแล้ว


แค่ชั่วโมงเดียวเองอดทนหน่อยนะน้องรักเดี๋ยวเสร็จงานพี่จะพาไปหาของดีๆ กิน ฮือ


เสือพยักหน้าอย่างจำใจแล้วขึ้นไปนั่งข้างคนขับ เธอวางมือลงบนต้นขาเขาแล้วลูบไล้ไปมาจนเสืออยากร้องไห้แต่จำต้องทนเพื่อให้งานออกมาสมบูรณ์ที่สุด เธอกวาดตาไปทั่วตัวเสืออย่างช้าๆ แล้วกัดริมฝีปากล่างเบาๆ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเขาผงะหลังชิดประตู


“โห หล่อขนาดนี้รอดมาได้ยังไง อะ พี่ให้นามบัตรพี่ไว้ก่อนเลย อยากได้อะไรให้โทรหาพี่นะพี่พร้อมเปย์” เสือยกมือไหว้เธอแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก


“เอ่อ ปกติพี่ซื้อแถวนี้บ่อยเหรอครับ” เสือเริ่มสัมภาษณ์ตามสคริปท์


“ไม่หรอกแถวxx โน่นแหละที่ซื้อบ่อย แต่จะให้ขับรถอ้อมไปซื้อก็คงไม่ทันการณ์ พอดีรีบไง เห็นแถวนี้มีเด็กๆ อย่างเราอยู่พี่ก็เลยซื้อมาก่อน ไม่คิดว่าจะงานดีขนาดนี้” เธอยิ้มหวานให้เสือแล้วเลี้ยวรถไปอีกทาง ถนนสายนี้เสือคุ้นเคยดีเพราะเคยพาเพื่อนมากินอาหารพื้นบ้านบ่อยๆ


เสือมองไปรอบๆ ก่อนจะเริ่มคำถามใหม่อีกครั้ง พอมีประเด็นอะไรที่หน้าสนใจก็ถามลึกลงไปอีกจนเธอหันมามองเขาอย่างสงสัย


“เป็นตำรวจปลอมตัวมาหรือเปล่าเนี่ย ทำไมถามเหมือนจะลอบจับคนซื้อบริการเลย” แม้คำถามเหล่านั้นจะไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตเธอมากนัก แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเด็กที่เธอซื้อมาถึงถามเก่งเหมือนพวกนักข่าวที่นัดสัมภาษณ์เธอบ่อยๆ


“เอ่อ ผมก็สงสัยไปอย่างนั้นแหละครับ” เสือแสร้งตีหน้าซื่อแล้วมองคฤหาสน์หลังใหญ่จนต้องเหลือบมองเธอหลายครั้งว่าทำงานอะไรทำไมถึงรวยขนาดนี้


“เอ่อ ไม่ใช่ว่าเราจะไปโรงแรมกันเหรอครับ” เสือถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ กลัวว่าเธอจะจริงจังกับเขาเพราะถึงขั้นพามาบ้าน มีคนซื้อที่ไหนพาเด็กขายมานอนบ้านบ้างล่ะครับ


“โรงแรมมันไม่สะอาดนี่” เธอขับรถมาจอดเทียบประตูบ้านซึ่งมีลุงคนรับใช้วิ่งออกมาต้อนรับอย่างดี เธอส่งกุญแจให้ลุงคนนั้นแล้วเดินนำเสือเข้าบ้านไป


“เก่ง” เธอตะโกนเรียกใครบางคนอยู่ ไม่นานผู้ชายคนหนึ่งก็เดินลงบันได้มาจากชั้นสอง เขาขมวดคิ้วนิดหน่อยเมื่อเห็นเสือยืนอยู่ข้างหลังเธอ


“พี่แสนมีอะไร” เก่งยืนกอดอกทำหน้าบอกบุญไม่รับพอเห็นหน้าเสือแล้วเขาหงุดหงิดยังไงบอกไม่ถูก ไม่สิต้องบอกว่าเขารู้ดีเลยล่ะ


“บอกให้เรียกแซนดี้เดี้ยๆ” แซนดี้คว้าแขนเสือให้มายืนข้างกัน “พี่เอามาให้กล้า”


สิ้นคำพูดของเธอผู้ชายอีกสองคนก็ได้แต่ชะงัก คนหนึ่งตกใจเมื่อเธอยกเขาให้คนอื่น อีกคนก็ไม่คิดว่าเพื่อนพี่ชายจะกล้าหาผู้ชายมาให้ถึงที่


“เดี๋ยวครับ หมายความว่ายังไงเนี่ย” เสือแย้งออกมาทันที เพราะอุตส่าห์เตรียมใจมาตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว จู่ๆ เธอมายกเขาให้คนอื่นอย่างนี้ใช้ได้ที่ไหน


“ผมไม่ทำแล้วครับ ขอลา” เขาได้บทสัมภาษณ์ครบแล้วไม่จำเป็นต้องเปลืองตัว เสือเดินกลับไปที่ประตูทางออกแต่เธอเรียกไว้เขาจึงหันกลับไปหา


“ไม่อยากได้นี่คืนเหรอ” เครื่องบันทึกเสียงที่แกว่งไปแกว่งมาก็ทำให้เสือรู้ว่าตัวเองพลาดท่า เขาจะชิ่งไปเลยก็ได้แล้วค่อยซื้อเครื่องใหม่ให้หลาม แต่เพราะต้องใช้บทสนทนาเหล่านั้นประกอบงานเสือจึงยอมเดินกลับมาแต่โดยดี


“พี่ไม่รู้นะว่าเราทำไปเพื่ออะไร แต่ขอหน่อยได้ไหม สละเวลาน้อยนิดของเราเพื่อเพื่อนมนุษย์สักคน” แซนดี้บอกเขาด้วยแววตาขอร้อง เธอไม่รู้จะพึ่งใครแล้วเพราะเพื่อนของเธอเอาแต่คร่ำครวญถึงคนรักที่ตีจากไปคบกับชายอื่น เธออยากให้เพื่อนคุยกับใครสักคนที่ไม่ใช่คนใกล้ตัวเผื่อเพื่อนจะสบายใจขึ้นบ้าง


“ไม่นาน...ใช่ไหม” เสือถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะยังไม่อยากเสียตัวให้ใคร ถึงเขาจะแมนทั้งแท่งแต่ใครจะรู้ล่ะว่าคนที่เขาจะไปคุยอาจจะแมนยิ่งกว่าก็ได้ เกิดมันหน้ามืดอยากขืนใจเขาจะทำยังไง


“ผมไม่เห็นด้วย พี่กล้ากำลังเสียใจ เราไม่ควรให้ใครก็ไม่รู้มาเข้าใกล้เขา” สายตาไม่เป็นมิตรส่งตรงมาที่เสืออย่างโจ่งแจ้ง เสืออยากรู้นักว่าไปทำอะไรให้ผู้ชายคนนั้นไม่พอใจจึงยอมตกลง สร้างความไม่พอใจให้น้องชายคนโปรดของแซนดี้หัวเสียมากกว่าเดิม


“ตกลงตามนี้ค่ะหนุ่มๆ ไปค่ะตามพี่มา” แซนดีเดินนำเสือขึ้นไปชั้นสอง เคาะประตูเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป คนที่นั่งอยู่บนเตียงทำเอาใจเสือกระตุกอย่างแรง


เชี่ย โมเอะมาก


ผู้ชายตัวเล็กผิวขาวอมชมพูนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียง ดวงตาบวมช้ำและใบหน้าเปื้อนน้ำตาทำให้คนมองสงสารอย่างมาก ยกเว้นเพียงคนเดียวที่รู้สึกว่าผู้ชายตัวเล็กน่าย่ำยีมากถึงมากที่สุด


เสือลอบกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะถูกน้องชายคนตัวเล็กถองศอกอย่างแรง


“หยุดคิดเรื่องในหัวมึงเดี๋ยวนี้เลย” คำพูดของคนข้างๆ ทำให้เสือแสร้งกระแอมไอเรียกสติตัวเอง


“เอ่อ พวกคุณออกไปก่อนนะผมจะคุยกับเขาเอง” แซนดี้จับมือเสืออย่างมีหวังแล้วลากน้องชายเพื่อนให้ตามออกไป แม้เก่งจะไม่ไว้ใจแต่ก็ยอมเดินไปตามแรงฉุดของเพื่อนพี่ ขาลองมาทุกวิธีแล้วแต่พี่ชายก็ยังไม่ดีขึ้น บางทีวิธีของพี่แสนอาจจะเรียกพี่ชายคนเดิมของเขากลับมาได้


เสือรอจนได้ยินเสียงฝีเท้าห่างไปไกลแล้วรีบล็อกกรทันที








Tbc.










________________________________________________________________
มาต่อเรื่องที่สองแล้วค่ะ เสือมันร้าย ^^  :hao6:
 
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: W2P5 ที่ 08-03-2017 18:59:31
กรี๊ดดดดดเสือมันได้ของดี :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 08-03-2017 19:29:23
เสือรีบล็อกกลอนไมอะ คิดอะไรรึเปล่าาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 08-03-2017 20:06:51
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 08-03-2017 20:53:15
อย่างน้อยพี่เสือก้อรอดจากการ.... 555   :oo1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 10-03-2017 04:53:32
รอต่อจ้าาาา
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 10-03-2017 10:25:14
ล็อคทำไมอ่ะเสือ
ใจเย็น ๆ นะ


 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 10-03-2017 11:11:32
เดี๋ยวนะ เสือจะได้เมียเหรอนี่ เราอุตส่าห์เชียร์ให้เป็นเมีย (หัวเราะ) ว่าแต่ นายรีบไปหรือเปล่าเสือ กล้ายังเสียใจอยู่นะ... อย่าปล้ำเขาละ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: แมวดำ ที่ 10-03-2017 13:46:23
เสือจะผัวหรือเมียเขาได้หมดถ้าสดชื่น
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.1 [08-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 10-03-2017 14:32:51
ติดตาม
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.2 end [13-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 13-03-2017 18:24:01
ไซด์ไลน์จำเป็น 1.2


“สวัสดีครับ” เสือเอ่ยทักคนตัวเล็กที่ดูเหม่อๆ พอเห็นท่าว่ายืนทักต่อไปคุณกล้าคงไม่หันมาสนใจเสือจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อสบตา


อีกฝ่ายสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นคนแปลกหน้า กล้าเบิกตากว้างก่อนจะผลักเสือออกอย่างแรง


“นายเป็นใครน่ะ” เสียงหวานใสจับใจเสือ เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้โดยไม่สนใจว่าหมัดเล็กๆ นั่นจะทำอะไรเขาบ้าง


กล้าทั้งทุบทั้งผลักคนตัวโตออกไป แต่เสือก็ยึดข้อมือของเขารวบไว้ด้วยมือเดียว


“คุณกล้า!” เสือขึ้นเสียง คนตัวเล็กนิ่งไปเพราะไม่เคยมีใครกล้าเสียงดังใส่เขา แล้วไอ้คนแปลกหน้านี่กล้าดียังไงมาขึ้นเสียงใส่


“ปล่อย!” กล้าตะโกนขึ้นบ้าง แต่เสียงของเขาไม่ได้ทรงพลังน่าเกรงขามเหมือนอีกฝ่าย แต่เหมือนแมวตัวเล็กๆ ขู่ฟ่อจนเสือได้แต่ยิ้มขำ สร้างความหงุดหงิดให้กล้ามากขึ้นไปอีก


“นายเข้ามาได้ยังไง” กล้าถามอย่างสงสัย เพราะบ้านเขามีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี ถึงคนตรงหน้าจะหน้าตาดีน่าไว้ใจแค่ไหนแต่ก็ไม่มีใครกล้าอนุญาตพาเข้ามาโดยไม่ได้บอกเขาก่อน


“คุณแซนดี้พาผมมาถวายคุณ” เสือหลุบมองเนื้อตัวขาวของคนตัวเล็กภายใต้เสื้อตัวบางพลางสูดกลิ่นหอมโดยไม่ให้เจ้าของรู้ตัว


โอ้ย ขาวเนียน แถมยังหอมอีก ถ้าปล่อยไปเฉยคงไม่ใช่ไอ้เสือแน่ เสือลอบเลียริมฝีปาก คิดหาวิธีตะล่อมคนตัวเล็กให้คล้อยตาม


ส่วนกล้าเมื่อได้ฟังคำตอบจากเสือก็เข้าใจเรื่องทั้งหมด หากถามว่าใครเข้าออกบ้านเขาได้ทั้งที่ไม่ใช่ญาติก็คงมีแค่แซนดี้คนเดียว และเจ้าแผนการอย่างเธอคงไม่พ้นหาผู้ชายมาเยียวยาหัวใจเขาแน่ๆ หัวใจที่บอบช้ำเพราะคนรักไปคบกลับชายอื่น


(กล้าอยู่ไหนแล้ว) แฟนหนุ่มของกล้าโทรเข้ามาถามในเวลาที่กล้ากำลังเตรียมเอกสารเข้าประชุมพอดี


“ขอโทษนะเจโรม วันนี้เค้ามีประชุมน่ะ คงกลับดึกเลย ตัวเองกินข้าวไปก่อนนะไม่ต้องรอเค้า”


(ไม่เป็นไรครับที่รัก ตั้งใจทำงานนะ) กล้ายิ้มเขินและรู้สึกเปี่ยมด้วยพลังพร้อมประชุมหฤโหดที่กำลังจะมีขึ้น เจ้านายของเขาคือเพื่อนซี้อย่างแสนแสบหรือตอนนี้ที่ผันตัวมาเป็นแซนดี้อย่างเป็นทางการ หลังจากไปทำศัลยกรรมที่เกาหลีทั้งตัว


“แหมๆ ผัวโทรมาล่ะสิคะ ยิ้มหน้าบานเชียว” แซนดี้แซว


“ก็หาให้ดีแบบเราสิ จะได้ยิ้มหน้าบานทุกวัน” กล้าตอบ ถือแฟ้มเอกสารแล้วดุนหลังเพื่อนซี้เข้าห้องประชุมไป


โชคดีที่วันนี้ประชุมไม่นานนัก กล้าจึงรีบเก็บของแล้วไปซุปเปอร์เพื่อซื้อของเข้าไปทำอาหารให้แฟนหนุ่มกิน กะเวลาไว้แล้วว่าน่าจะทันมื้อค่ำของอีกฝ่าย เพราะดลแฟนหนุ่มของกล้าเป็นพวกกินข้าวตรงเวลา ดังนั้นยังมีเวลาเหลือเฟือกว่าจะถึงสองทุ่ม


กล้าเปิดประตูเข้าไปในห้อง อุณหภูมิติดลบบอกได้อย่างดีว่าแฟนหนุ่มของเขาอยู่ในห้อง กล้าซื้อห้องนี้ให้ดล รวมถึงเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายต่างๆ ในห้องนี้ เขาปรารถนาให้คนรักอยู่อย่างสบาย ไม่ต้องอยู่ในห้องเท่ารูหนูอย่างแต่ก่อน ซึ่งดลก็มีความสุขมากเมื่อได้อยู่ห้องกว้างและได้เปิดแอร์ทั่วห้องอย่างไม่ต้องกลัวเปลืองค่าไฟเพราะกล้าจะเป็นคนจ่ายให้ทั้งหมด


“อ่า...” เสียงครางแผ่วดังมาจากห้องนอน กล้าคิดว่าคนรักคงหลับอยู่เพราะช่วงนี้ดลบ่นบ่อยๆ ว่าเหนื่อย แต่กล้าก็ไม่คิดว่าดลจะคลายเหนื่อยด้วยวิธีที่เหนื่อยกว่าเดิม


“อะ...อ้า พี่ดลครับ พี่ดล!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นผู้มาใหม่เปิดประตูเข้ามาขณะที่ร่างกายโยกคลอนอยู่บนเตียง


เตียงของเขากับคนรักเปรอะเปื้อนน้ำกามของชายทั้งสอง


กล้ารู้สึกเหมือนถูกตบจนหน้าชา ได้แต่นิ่งอึ้งมองคนรักขยับควบอยู่บนตัวของเด็กหนุ่มตัวเล็กที่ดูบอบบางกว่าเขาเท่าหนึ่งได้ เด็กคนนั้นพยายามผลักดลออกแล้วชี้มาทางผมที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตู ดลหันมาทางผมก่อนจะลุกพรวดมาหาทั้งที่ได้นั่นยังตั้งโด่อยู่


“ฟังผมก่อนนะกล้า” มือหยาบกร้านที่กล้าเคยคิดว่าอบอุ่น ตอนนี้กลับกลายเป็นสิ่งน่าขยะแขยงจะกล้าต้องรีบสะบัดออก


“ไม่ต้องอธิบาย เชิญพวกคุณเสวยสุขกันต่อไปเถอะ” กล้าพยายามไม่ให้เสียงสั่น ยอมข่มน้ำตาเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเห็น เขาไม่ควรใจอ่อนกับการกระทำต่ำช้านี้อีกเป็นครั้งที่สอง ครั้งแรกเขายังพอทำใจได้ว่าเกิดขึ้นเพราะเมา แต่นี่ไม่ใช่ แฟนของเขาไม่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ไว้อ้างอีกแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่กล้าต้องยอมให้สวมเขาอีกต่อไป


“พรุ่งนี้เช้าช่วยเก็บของของคุณออกไปจากห้องผมด้วย” กล้าสบตาอดีตคนรัก “ไม่อย่างนั้นผมเรียกรปภ.มาไล่คุณออกไป” กล้าเดินออกมาจากห้องนั้นทันทีโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แม้จะเจ็บเจียนตายแต่กล้าจะไม่กลับไปคบหาอีกฝ่ายเด็ดขาด


.
.
.
“เฮ้! คุณทำอะไร” กล้าที่หลุดอยู่ในภวังค์ได้สติทันทีที่ต้นคอของเขาถูกขบเม้นอย่างแรงจนน่าจะขึ้นรอย


“ก็คุณน่ารัก คิดอะไรอยู่ครับหืม รีบมาใช้บริการผมสิ เพื่อนคุณอุตส่าห์ซื้อผมมาน้า” เสือยอมขายตัวเองแบบหน้าด้านๆ งานนี้ได้ทั้งงาน ได้ทั้งเงิน ได้ทั้งสวรรค์ ไอ้เสือจะไม่ยอมพลาดอะไรไปสักอย่าง ก้มมองคนตัวเล็กในอ้อมแขนที่ทำตาเขียวใส่ เสือเห็นแล้วก็หมันเขี้ยวจนอดไม่ได้ก้มลงต้องฟัดแก้มนิ่มแรงๆ ไปข้างละที


“พะ...พอแล้ว ปล่อยเลยนะ!” แมวเหมียวตัวน้อยขู่ฝ่อ แต่จะไปสู้เสือตัวโตเจ้าแผนการอย่างเขาได้อย่างไร


“โอ๋ๆ ไม่แกล้งแล้ว” เสือสบตาคนตัวเล็กที่จ้องเขม็งมา “ทุกคนเป็นห่วงคุณนะ จะมานั่งร้องไห้ให้ได้อะไรขึ้นมา เขาทิ้งคุณไปก็หมายความว่าเขาไม่ได้รักคุณแล้ว ต่อให้คุณร้องไห้จนตายเขาก็ไม่มีวันกลับมาหาคุณ” กล้ามองผู้ชายที่ดูอย่างไรก็น่าจะอายุน้อยกว่าพูดเสียงจริงจัง


“ทำไมไม่รักตัวเองบ้าง ทั้งคุณแซนดี้ ทั้งคุณเก่งต่างก็รักคุณ คุณไม่เห็นค่าความรักของพวกเขาบ้างเหรอ” เสือพูดต่อ เขาหวังให้คนตัวเล็กรักตัวเองให้ได้สักครึ่งของรักที่ให้ไอ้เลวนั่นบ้าง ตอนที่คุณแซนดี้กระซิบบอกว่าคุณกล้าอกหักเสือแทบไม่อยากเชื่อ ใครมันกล้าทิ้งลูกแมวน้อยตัวนี้ลง ทั้งน่ารัก น่าฟัดขนาดนี้ มันคงโง่ดักดานแบบสุดๆ


แต่เสือก็อดขอบคุณใครคนนั้นไม่ได้ เพราะถ้าเขาไม่หักอกคนตัวเล็กเสือก็คงไม่มีโอกาสให้ใกล้ชิดขนาดนี้ จะว่าไปรวดรัดทำเมียเลยดีไหมเผื่อลีลาของเขาจะช่วยกลบความทุกข์ในใจคุณกล้าได้บ้าง เสือแย้มยิ้มร้ายพอดีกับที่กล้าหันมามองพอดี


ไอ้ประโยคเมื่อกี้ที่คนตัวโตพูดก็ดูดีอยู่หรอก กล้าเข้าใจดี แต่มันขัดแย้งกับรอยยิ้มที่เขาเห็นเกินไปหรือเปล่า ตกลงผู้ชายคนนี้มาช่วยให้เขาคลายทุกข์หรือเป็นทุกข์มากกว่าเดิมเนี่ย


“เข้าใจแล้ว ไม่ร้องแล้ว” อย่างน้อยกล้าก็ไม่อยากทำให้เพื่อนและน้องต้องเศร้าใจ เขาเก็บตัวอยู่ในห้องมาสองวันเต็มนับจากวันที่กล้าเดินออกมาจากห้องนั้น กดปิดเครื่องเพื่อตัดช่องทางที่คนรักจะติดต่อเขาได้แล้วนั่งซึมอยู่ในห้องไม่ตอบใครทั้งนั้น พอตกดึกก็ร้องไห้คร่ำครวญเรียกหาทั้งที่รู้ตัวดีว่าคงไม่มีวันเอาใจไปฝากคนแบบนั้นอีก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ด้วยความเสียใจ


“งั้นมาเริ่มต้นใหม่กันไหม คบกับผมก็ได้” เสือพูดขึ้น เขาพร้อมทำงานนี้มากจริงๆ ไม่เอาค่าตัวก็ได้แต่ขอกอดคนตัวเล็กเต็มรักสักยกสองยกให้ชื่นใจสักหน่อย


“คบอะไร?” กล้าขมวดคิ้วสงสัยก็จะทำหน้าเข้าใจเมื่อผู้ชายตรงหน้ามองเขาด้วยสายตาหวานเชื่อม


“น้องครับ พี่ไม่ใช่พวกวันไนท์แสตนด์และยังไม่อยากได้ใครตอนนี้ น้องกลับไปเถอะเดี๋ยวพี่จ่ายให้สองเท่า” กล้าเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเงินแล้วส่งแบงค์พันให้คนตัวสูง เสือส่ายหน้าปฏิเสธ “รับไปสิ หรือไม่พอพี่ให้เพิ่มก็ได้” กล้าหยิบแบงค์พันอีกใบออกมา สำหรับเขาเสียเงินไม่ใช่เรื่องสำคัญ ประตูหลังสำคัญกว่า เพราะกล้าเองก็ดูออกว่าตอนนี้คนตรงหน้ากำลังมีอารมณ์กับเขา


“ลองสักครั้งเถอะแล้วพี่จะติดใจ” เสือพยายามหลอกล่อ “ลืมคนเก่าเป็นปลิดทิ้งอะเชื่อผม นี่ยอมไม่รับเงินเลยด้วย” เสือลูบไล้ต้นขากล้าเบาๆ ฝ่ายกล้าที่ยังคงยึดมั่นว่าวันนี้จะไม่ยอมเสียประตูหลังแน่ๆ ก็รีบตะปบมือเสือไม่ยอมให้ลูบขึ้นมามากกว่านี้ เพราะต้นขาคือจุดอ่อนไหวของเขาและกล้าไม่ยอมให้คนแปลกหน้ารู้เด็ดขาด


“ตรงนี้รู้สึกไวสินะครับ” เสือรวบมือคนตัวเล็กไว้ด้วยมือเดียว อีกมือก็ลูบไล้สร้างอารมณ์ให้อีกฝ่ายมากขึ้น


กล้าหายใจหอบถี่เพราะอารมณ์วาบหวามค่อยๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาพยายามขยับหนีฝ่ามือร้อนแต่ก็ไม่ค่อยช่วยอะไรมากนักเมื่อถูกผลักให้ล้มตัวนอนบนเตียงก่อนที่คนตัวโตจะคร่อมทับ ขาของกล้าถูกจับแยกออกจากกันเพื่อให้เสือแทรกตัวเข้ามา


“จะ...จะทำอะไร” กล้ารู้สึกตื่นกลัวแต่ก็ดิ้นหนีไม่ได้


“ผมจะทำให้พี่มีความสุข สัญญา” เสื้อโน้มตัวเข้าไปกระซิบที่หูคนตัวเล็ก แลบลิ้นเลียติ่งหูก่อนจะไซร้ไปตามซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มสร้างรอยไปทั่วลำคอ ปลดกระดุมเสื้อของตัวบางออกช้าๆ เผยให้เห็นยอดอกสีชมพูน่ารัก เสือแลบลิ้นเลียพลางมองใบหน้าขึ้นสีของคนตัวเล็ก ปฏิกิริยาเล็กน้อยนั่นทำให้น้องชายของเสือขยายอย่างรวดเร็ว


ทำไมน่าเอาอย่างนี้ล่ะครับคุณกล้า


เสือดึงกางเกงของกล้าออกไปเผยให้เห็นส่วนกลางน่ารักที่กำลังมีอารมณ์ เขาขยับรูดรั้งช้าๆ ก่อนจะก้มลงครอบครองด้วยริมฝีปากของตัวเอง


“อ้า!” เสียงครางหวานทำให้เสือมีกำลังใจ รีบขยับปากรูดเข้าออกเร็วขึ้นเพื่อให้คนตัวเล็กไปถึงฝั่งฝัน


“อ่า” เสือรับน้ำขาวข้นจากคนตัวเล็กเข้าไปเต็มปากก่อนจะคายออกมาเพื่อใช้แทนเจลขยับขยายช่องทางด้านหลัง แต่กล้าร้องห้ามเสียงสั่น


“อย่า”


“ผมขอเถอะนะพี่ มาถึงขั้นนี้แล้วอะ” เสือก้มมองกลางกลายของตัวเองที่ปวดหนึบ แต่คนตัวเล็กก็ไม่ยอมโอนอ่อนแม้จะมีอารมณ์เช่นกัน เขาไม่อยากมีอะไรกับคนที่ไม่ได้รัก ยิ่งกับคนแปลกหน้าแบบนี้ด้วย


“ไม่!” สิ้นเสียงเล็ก ประตูก็ถูกเปิดออกโดยน้องชายเจ้าของบ้าน เก่งวิ่งพรวดเข้ามากระชากเสือออกห่างจากพี่ชายอย่างรวดเร็วก่อนจะปล่อยหมัดใส่หน้าเสือไม่ยั้งแรง


“พอได้แล้วเก่ง” กล้ารีบลงจากเตียงมาห้ามน้องไม่ให้ทำร้ายอีกฝ่ายไม่มากกว่านี้


“มันจะข่มขืนพี่อยู่แล้วนะ!” เก่งตะโกนด้วยความโกรธ ถ้าเขาเข้ามาไม่ทันพี่ของเขาคงตกเป็นเมียไอ้เสือแน่ๆ คิดแล้วเก่งก็ถลาจะเข้าไปกระทืบซ้ำอีกสักสองสามทีแต่กล้าเข้ามาขวางไว้


“พี่บอกว่าพอได้แล้ว!” กล้าตะโกนสุดเสียง เป็นครั้งแรกที่เสียงของเขาดังก้องกว่าน้องตัวเอง เก่งชะงักพลางหันมาสบตาพี่ชายที่เต็มไปด้วยความโมโห


โมโหเขาเนี่ยนะ


“ออกไปจากห้องพี่ แล้วห้ามเข้ามาเด็ดขาด” เก่งเดินหูตกหางลู่ออกจากห้อง เขายังคงตกใจกับท่าทีโมโหของพี่ชาย พี่กล้าไม่เคยโกรธเขาไม่ว่าเรื่องอะไร ทำไมเพราะผู้ชายคนนั้นถึงได้โมโหขนาดนี้


กล้าพาร่างสูงมานอนบนเตียงก่อนจะรีบหากล่องปฐมพยาบาลมาเช็ดแผลให้ น้องชายเขาหมัดหนักจะตายแต่คนตรงหน้ากลับไม่มีท่าทีตอบโต้ใดๆ นอนปล่อยให้ถูกต่อยอยู่ได้


“ทำไมไม่สู้ล่ะ”


“ให้เขาต่อยน่ะดีแล้ว อารมณ์หื่นจะได้หายไปไง” กล้ายิ้มนิดๆ ก่อนจะร้องซี๊ดเพราะแสบแผล


“เดี๋ยวทำแผลเสร็จพี่จะให้คนขับรถไปส่ง กลับไปนอนพักซะนะ”


“นอนนี่ไม่ได้เหรอ เกิดปวดแผลตอนกลางคืนจะทำยังไงอะ” เสือพูดอ้อน


“เฮ้อ งั้นก็นอนไป พรุ่งนี้ค่อยกลับ” พูดจบกล้าก็ลุกขึ้นตั้งใจจะไปนอนที่โซฟาเพื่อให้คนเจ็บได้นอนสบายๆ แต่เสือรั้งแขนไว้


“พี่จะไปไหน”


“นอนโน่นไง” กล้าชี้ไปที่โซฟาตัวยาว


“นอนด้วยกันสิ เกิดผมเป็นไข้กลางดึกแล้วส่งเสียงไม่ได้ใครจะช่วยผมอะ”


“เฮ้อ เรื่องมากจริงๆ เขยิบไปดิ๊” กล้าสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันแต่ก็เว้นระยะห่างกับอีกฝ่าย


“ฝันดีครับ” เสือส่งยิ้มให้ก่อนจะหลับตาลง กล้าเองก็ค่อยๆ เข้าสู่ห้วงนิทราตามไป คงเป็นเพราะร้องไห้อย่างหนักมาหลายชั่วโมง กล้าจึงไม่รู้เลยว่าใครอีกคนขยับเข้ามาใกล้แล้วรวบตัวเขาไว้แนบอกตลอดทั้งคืน
.
.
.
“เชดโด้ หน้าไปโดนอะไรมาวะ” หลามทักเพื่อนซี้ที่เดินหน้าช้ำเข้ามาในห้อง ตองเองก็เบิกตากว้างก่อนจะหัวเราะสมน้ำหน้า


“สาวคนนั้นเขาเป็นซาดิสม์เหรอ ซัดมึงซะน่วมเลย”


“ไม่ใส่เกือกสิครับตอง อะที่กูสัมภาษณ์มา” เสือส่งเครื่องบันทึกเสียงให้เพื่อนก่อนจะนั่งลงอย่างอารมณ์ดี เพื่อนทั้งสองอดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร ใบหน้าเปื้อนยิ้มทั้งที่มีร่องรอยบวมช้ำ


หรือว่ามันเป็นมาโซ หลามกับตองสบตากันก่อนจะพยักหน้า


“เพิ่งจะเข้าใจรสนิยมตัวเองสินะเพื่อน ยังไงก็เพลาๆ ลงบ้างเดี๋ยวอาจารย์คิดว่ามึงไปมีเรื่องมา” หลามตบบ่าเพื่อนเบาๆ แม้รสนิยมทางเพศของเพื่อนจะต่างไปจากเขา แต่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนหลามก็พร้อมเคียงข้างเช็ดคราบเลือดให้เสมอ


“อะไรของมึง” เสือขมวดคิ้วสงสัย


“ไม่ต้องปิดบังพวกกูหรอก พวกกูเข้าใจ ถ้ามึงเลือกทางนี้แล้วก็อยากให้ดูแลตัวเองมากๆ กูยังไม่อยากไปงานศพมึง” ตองพูด ทิ้งให้เสือได้แต่นั่งงงอย่างไม่เข้าใจตลอดคาบเรียน




ครืนๆ
เขามองหน้าจอมือถือที่ปรากฏข้อความจากคนตัวเล็ก แอบแลกเบอร์ไว้เมื่อเช้าก่อนที่คนขับรถจะมาส่งเขาที่มหาวิทยาลัยพร้อมกับเก่งเพราะถ้ากลับไปเปลี่ยนที่หออาจจะไม่ทันเรียนคาบแรกที่มีสอบเก็บคะแนน เสื้อและกางเกงนิสิตที่เสือสวมอยู่ก็ยืมมาจากเก่งแลกกับข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ ที่เขารู้ดี


Kla พี่กำลังทำงาน นายจะส่งอะไรมานักหนาเนี่ย


เสืออมยิ้มก่อนจะพิมพ์ตอบคนตัวเล็กกลับไป


Tigger ก็คิดถึงเลยต้องส่งข้อความไปหาไงครับ


Kla สรุปจะจีบพี่ให้ได้เลยใช่ไหม


Tigger แน่นอนครับ ก็บอกแล้วว่าชอบ


ใช่ เมื่อเช้าเสือบอกกล้าไปตรงๆ ว่าชอบกล้าและขอจีบไปตรงๆ ตอนที่กล้าได้ยินก็ถอยหลังหนีเพราะไม่รู้ว่าเสือมาไม้ไหน ไม่รู้ว่าเข้ามาใกล้เพราะผลประโยชน์หรือว่าชอบเขาจริงๆ กล้าจึงไม่ตอบอะไรนอกจากเร่งให้เสือและน้องชายรีบไปมหาวิทยาลัยโดยเร็ว


Tigger ให้โอกาสผมเถอะนะ


Kla อืม


“เย่!” เสือผุดลุกแล้วตะโกนลั่นห้อง เรียกให้อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หันมามองด้วยดวงตาคมกริบ


“นายพยัคฆ์ ถ้าจะส่งเสียงดังเชิญออกไปนอกห้องค่ะ” เสือยกมือไหว้ขอโทษอาจารย์ก่อนจะนั่งลงแล้วพิมพ์ข้อความ


Tigger จริงนะ ขอบคุณคร้าบบบบ


ไม่เสียแรงที่ยอมเป็นไซด์ไลน์จริงๆ





พี่กล้าครับ




คราวหน้า...





ผมไม่พลาดแน่






End.



________________________________________________________________
 :serius2:  คนอ่านจะป่าหินใส่ไหม 55555 เราไม่อยากให้เสือได้กล้าไปง่ายๆ อะ

เราคิดว่าคนจะรักกันมันต้องใช้เวลา ถ้าเสือได้พี่กล้าไปง่ายๆ แทนที่จะรักก็อาจกลายเป็นขืนใจ

แต่แอบกระซิบบอกว่าถ้าเก่งไม่เข้ามาพี่กล้าอาจสมยอม 5555 (เก่ง: เอ้า โทษผมอีก)

เพราะพี่กล้าไม่ใช่คนเจ้าชู้ ไม่ได้ยอมให้ใครก็ได้ และเสือก็เป็นคนแปลกหน้าสำหรับกล้า

ต่างจากคู่ธรตองที่เขาแอบชอบกันมาก่อนแล้ว ดังนั้นเสือก็ต้องอดต่อไป จนกว่าพี่กล้าจะให้มัน 555 

พบกันตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.2 end [13-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 13-03-2017 18:33:07
อย่างนี้ก็ดีค่ะ หมั่นไส้เสือเหลือเกิน
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.2 end [13-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 13-03-2017 22:18:14
เฮ้ย..ยยยยยยยย!!! ถ้าไรต์จะจบแบบนี้ คนอ่านคนเน้ ก้อช้ำเซ่ ช้ำเซ่ #แรปสไตล์หน้ากากจิงโจ้     :ruready
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.2 end [13-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 15-03-2017 13:16:06
โอ๊ยยย อดไปนะเสือนะ น้องชายเขาหวง 5555555555555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ไซด์ไลน์จำเป็น 1.2 end [13-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-03-2017 02:39:26
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.1 [18-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 18-03-2017 03:55:18
สัญญาพาซวย 1.1



ณ หอสมุดแห่งหนึ่ง


ชายหนุ่มร่างบางกำลังนั่งเคร่งเครียดกับโปรแกรมตัดต่อที่ต้องรีบทำให้เสร็จภายในวันนี้


เพื่อนของเขาอีกสองคนก็ช่างมีน้ำใจ รีบหนีหายไปทันทีหมดคาบสุดท้ายของวัน ทิ้งให้หลามนั่งทำงานอยู่เพียงคนเดียว


อันที่จริงถึงเพื่อนอีกสองคนอยู่ก็ช่วยอะไรหลามไม่ได้ หลามรู้ดีจึงให้พวกมันจัดเต็มเรื่องการแสดง แต่ใครจะไปรู้ว่างานนั้นจะทำให้เพื่อนทั้งสองคนได้แฟน


ทิ้งให้เขาโสดอยู่คนเดียว


หลามมองซ้ายมองขวา เขารู้สึกมาสักพักแล้วว่ามีใครบางคนมองเขาอยู่ แต่พอเงยหน้าก็ไม่เห็นว่าใครมองเขาเลย


หลามนั่งทำงานไปเรื่อยเมื่อรู้สึกว่ามีคนมองก็เงยหน้าขึ้นอีก เขาเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ


อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร


ทำไมน่ะเหรอ


จะจับเป็นแฟนให้รู้เรื่องไง


บางทีการมีแฟนก็อาจจะช่วยลดภาระค่าใช้จ่ายของหลามได้มาก เขารู้ดีว่าหน้าตาอย่างเขาผู้หญิงไม่มองหรอก คว้าผู้ชายรวยๆ มาสักคนดูท่าจะง่ายกว่า หลามยอมรับว่าไม่เคยคิดจะรักใคร แต่เขาอยากคบใครสักคนแบบที่เพื่อนมีบ้าง


ก่อนหน้านี้หลามปิดกั้นตัวเองมาตลอดเพราะเขามีความสุขที่ได้อยู่กับด้วยกันทั้งสามคน แต่เพื่อนทั้งสองกลับชิงมีแฟนไปก่อน วันๆ ก็เอาแต่คุยกับแฟนจนเขารู้สึกเหงานิดหน่อย


หลามนั่งตัดเสียงบทสัมภาษณ์ของเสืออีกนิดก็เซฟไฟล์ก่อนจะแรนเดอร์ไฟล์* เขานั่งมองคลิปวีดีโอยาว 10 นาทีที่ใช้เวลาถ่ายสองวัน และใช้เวลานอนของหลามตัดต่อคลิปในส่วนของตองจนเสร็จ เหลือเพียงส่วนของเสือที่ขาดเสียงประกอบ เขาเพิ่งได้นอนก่อนมาเรียนแค่สองชั่วโมงเท่านั้นและตอนนี้เขาก็ง่วงมากจนแทบจะหลับคาโน้ตบุ๊ก


แถบแสดงเวลาในการรวมไฟล์บอกว่าอีก 2 ชั่วโมงไฟล์จะเสร็จเรียบร้อย หลามทำได้แค่รอโดยไม่กล้าแตะต้องอะไรบนโน้ตบุ๊กเด็ดขาด ไอ้แก่ของเขาชอบค้างบ่อยเขาจึงต้องระวังทุกครั้งที่ตัดต่อวีดีโอ


หลามหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดดูเรื่องราวต่างๆ ในเฟซบุ๊ก ดูไอจีตองที่มีรูปคู่ของมันกับพี่ธร หวานแววจนน้ำตาลเรียกพี่ ดูก็รู้ว่าไปกินไอศกรีมที่ห้าง เหอะ ไม่คิดจะใส่ใจเพื่อนคนนี้เลยนะ เลื่อนดูไอจีเสือก็เห็นภาพแผ่นหลังเล็กของใครบางคนในเสื้อสูทเดินอยู่ข้างหน้า ใต้ภาพมีแคปชั่นว่า


#ว่าที่แฟน


ก็พอรู้มาบ้างว่าเสือหายไปทั้งคืนเพราะอยู่กับพี่คนนี้ ส่วนไอ้เรื่องใต้สะดือหลามไม่คิดจะสนใจหรอก เขาแค่หมันไส้เสือ หวังว่าพี่คนนั้นจะไม่ใจอ่อนยอมคบกับเสือง่ายๆ เรื่องอะไรจะให้มันมีความสุขล่ะ จริงไหม


เสียงโน้ตบุ๊กแจ้งเตือนว่าแบตกำลังจะหมดทำให้หลามกังวล เขาคิดว่าเสียบสายชาร์จแล้วนะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงชาร์จไฟไม่เข้า หลามชักออกแล้วเสียบสายใหม่หลายครั้งแต่ไม่เป็นผลใดๆ เขาเริ่มลนลานแล้วเพราะอะแดปเตอร์ต้องเสียอย่างแน่นอน ทั้งที่เขาเพิ่งจะซื้อมาเมื่อเดือนก่อน


หลามรีบลุกขึ้น มองโน้ตบุ๊กคนอื่นโดยรอบแล้วรีบถืออะแดปเตอร์เข้าไปขอเทียบเพื่อยืมมาชาร์จก่อนแบตโน้ตบุ๊กหมด เพราะถ้าแบตหมดฉิบหายยกกลุ่มแน่ๆ


หลามเดินไปหยุดที่โน้ตบุ๊กยี่ห้อเดียวกันแล้วรู้เลยว่านี่แหละความหวังของเขา “คุณครับ ผมขอยืมสายชาร์จแป๊บนึงได้ไหม แบตผมกำลังจะหมด สายชาร์จผมก็เสีย” ผมจ้องสายชาร์จด้วยสายตาแน่วแน่ ดูเหมือนจะเป็นของใหม่เพราะเจ้าของไม่ได้เสียบชาร์จไว้ หลามตั้งใจว่าหากยืมได้เขาจะรีบหยิบแล้ววิ่งไปทันที


“แลกกับอะไร” หลามเงยหน้ามองชายหนุ่ม ก็เห็นใบหน้าคมเข้มที่ดูคุ้นๆ คลับคล้ายคลับคลาว่าหลามเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่ก็จำไม่ได้ว่าที่ไหน


“คุณอยากได้อะไร ผมรีบเดี๋ยวค่อยให้ได้ไหม” มือหลามพร้อมคว้ามาก แต่เขามีมารยาทมากพอที่จะรอให้เจ้าของอนุญาตก่อน


“งั้นมาถ่ายรูปก่อนเผื่อว่าคุณขโมยที่ชาร์จของผม” หลามพยักหน้าแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชายคนนั้นอย่างรวดเร็วเพื่อให้เขาเก็บภาพ “ยิ้มด้วยสิ” หลามชักสีหน้าเมื่อเริ่มหงุดหงิด เขากังวลว่าโน้ตบุ๊กจะดับก่อนวิ่งไปถึง และหลามสาบานได้ว่าถ้าไปไม่ทันเขาจะด่าผู้ชายคนนี้ให้ลืมไปเลยว่าเคยเป็นคน


“ชีส” หลามยิ้มกว้าง ทำเหมือนตัวเองมีความสุขเสียเต็มประดา พอชายหนุ่มพยักหน้าว่าผ่านหลามก็คว้าอะแดปเตอร์วิ่งสี่คูณร้อยกลับไปหาไอ้แก่ของเขาทันที กลั้นหายใจอย่างลุ้นๆ เมื่อเสียบสายชาร์จแล้วไม่ดับอย่างที่คิด


“เฮ้อ” หลามรู้สึกอยากเป็นลมไปเดี๋ยวนั้น เขาเหนื่อยล้าเกินกว่าจะลุกไปไหนแล้ว


“แค่นี้เหนื่อยแล้วหรอ ถ้ามากกว่านี้คงเดี้ยงแน่ๆ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นข้างหูก่อนชายหนุ่มเจ้าของสายชาร์จจะนั่งข้างๆ หลาม


“ผมได้นอนแค่สองชั่วโมงเองคุณ ยังมีสติก็ดีแค่ไหนแล้ว” หลามนั่งมองจอแล้วปล่อยให้โปรแกรมทำหน้าที่ต่อไป


“งั้นมาเริ่มข้อตกลงกันดีกว่า”


“อยากได้อะไรล่ะ”


“เป็นแฟนกัน”


“ห้ะ” หลามมองหน้าอีกคนอย่างไม่เข้าใจ เขาอาจจะหูฝาดไปเองก็ได้ คนตรงข้ามรู้ว่าหลามคิดอะไรจึงพูดย้ำอีกครั้ง


“เป็นแฟนกันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” เมื่อได้ยินชัดเต็มสองหูหลามก็โวยทันที


“คุณจะบ้าเหรอ”


“ไม่บ้า คุณสัญญาแล้วนะว่าจะให้”


“นานแค่ไหน” เมื่อแย้งไม่ได้หลามก็ต้องยอมทำตามคำพูดของตัวเอง หากเจ้าของสายชาร์จไม่พอใจแล้วกระชากสายชาร์จไปหลามจะทำอย่างไรล่ะ


“เป็นแค่จนกว่าผมจะชาร์จเสร็จได้ไหม” หลามต่อรอง เขาใช้เวลาชาร์จเท่ากับงานเสร็จพอดี หลังจากนั้นจะรีบคืนแล้วค่อยหาซื้อสายชาร์จใหม่ ไม่มีโน้ตบุ๊กใช้วันสองสามวันหลามไม่เดือดร้อนเท่าไรนัก ขอแค่งานเสร็จทันพรุ่งนี้ก็พอ


“ก็ได้ งั้นเริ่มเลยนะ ผมชื่อเก่ง”


“ห้ะ อ้อ ผมชื่อหลาม”


“เป็นแฟนกันแล้วเพราะงั้นไปเดทกันเถอะ” เก่งถือวิสาสะจับมือหลามพาเดินออกมาจากหอสมุด โดยที่คนร่างบางยังมึนๆ งงๆ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น


“เดี๋ยว! โน้ตบุ๊กผม ผมทำงานอยู่” หลามดึงข้อมือออก สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือไอ้แก่ของเขา


เก่งมองหน้าหลามแล้วแสร้งตีหน้าเครียด  “แล้วถ้านั่งรอจนงานคุณเสร็จผมก็ไม่ได้อะไรสิครับ ไม่แฟร์กับผมเลยนะ”


หลามไม่รู้หรอกว่าเขารอเวลานี้มานานมาก ถึงขั้นต้องสืบจากเพื่อนซี้ของเจ้าตัวที่จ้องจะงาบพี่ชายเขาอยู่  แต่ก็นะ พี่กล้าก็ดูมีใจให้เสือเหมือนกัน หากเก่งขัดขวางทางรักของทั้งคู่เดี๋ยวกรรมตามสนองเขาพอดี


อุตส่าห์แอบมองมาตั้งสองปี คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้หลามจะเข้ามาหาเขา แม้จะเพื่ออะแดปเตอร์ก็เถอะ แต่นั่นก็เป็นโอกาสเดียวที่เก่งฉวยไว้ก่อนจะถูกพรากไป อันที่จริงเก่งซื้อโน้ตบุ๊กยี่ห้อนี้รุ่นนี้ตามหลาม แม้จะผลิตมาหลายปีแล้วและรองรับอะไรได้ไม่มากนัก แต่เก่งก็อยากมีอะไรที่เหมือนหลามสักอย่าง จะเรียกโน้ตบุ๊กคู่รักก็ได้เพราะเขาจงใจให้เป็นอย่างนั้น


“หลังจากงานเสร็จแล้วค่อยไปได้ไหม จะพาผมไปไหนก็ได้ แต่ตอนนี้ผมห่วงงานจริงๆ” หลามหันกลับไปมองโน้ตบุ๊กตัวเอง


“ก็ได้ สัญญาแล้วนะ” เก่งยกนิ้วก้อยขึ้นมา หลามมองอย่างขบขันก่อนจะยกนิ้วก้อยเกี่ยวกันเพื่อทำสัญญา


หลังจากนั้นทั้งคู่ก็กลับไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ เก่งเปิดภาพยนตร์ดูแล้วเสียบหูฟังให้หลามที่ยังคงง่วนอยู่กับเกม


“ดูหนังกัน” เก่งพูดแล้วกดเล่น หลามละสายตาจากเกมมือถือแล้วหันไปดูหน้าจอโน้ตบุ๊กตัวเองที่อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็น่าจะเสร็จเรียบร้อย เหลือบมองแบตเตอรี่โน้ตบุ๊กของเก่งที่ลดลงไม่มากนักก็โล่งใจ หากเก่งต้องชาร์จแบตเร็วๆนี้หลามก็คงต้องคืนอย่างไม่มีทางเลือก


เสียงภาพยนตร์ดึงความสนใจของหลามได้ดี เขานั่งดูหนังไปพร้อมๆ กับเก่ง แต่ดูได้ไม่นานนักร่างกายเขาก็ฝืนต่อไปไม่ไหว หลับคอพับคออ่อนไปเฉยๆ เก่งที่แอบมองหลามอยู่ตลอดก็รีบฉวยโอกาสนั้นจับศีรษะร่างบางวางลงบนไหล่ของเขา


หลามขยับหัวนิดๆ เพื่อหาท่าที่นอนสบายที่สุดแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไปทันที ไม่รู้เลยว่าใครอีกคนเฝ้ามองเขาด้วยสายตารักใคร่มากแค่ไหน





หลามเข้ามาในวันที่เก่งเจ็บหนักจากความรัก วันที่เก่งคิดฆ่าตัวตายเพื่อประชดเธอคนนั้นโดยวิ่งออกไปให้รถชน


แต่มือเล็กๆ ที่ดูบอบบางกลับดึงเขาออกมาจากความทุกข์นั้น หลามไม่ใช่แค่ช่วยชีวิตเก่ง แต่คำพูดของร่างบางเรียกสติของเขาให้กลับมาเพื่อเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง


"อยากตายก็เรื่องของมึง แต่อย่าไปสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น" เสียงเล็กประกาศกร้าว ท่าทางหาเรื่องและร่องรอยชกต่อยบนใบหน้าเนียนทำให้เก่งคิดว่าช่างไม่เข้ากับใบหน้าน่ารักเลยสักนิด เก่งได้แต่สงสัยว่าใครกันที่กล้าทำร้ายคนตัวเล็กไร้ทางสู้คนนี้


"มึงรู้ไหมว่าการกระทำของมึงจะทำให้รถติดแค่ไหน เจ้าของรถที่ชนมึงต้องมารับผิดชอบทั้งที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้น แล้วครอบครัวของเขาจะอยู่ยังไง เมื่อคนที่พวกเขารักต้องติดคุกเพราะคนอย่างมึง"


เก่งยังจำคำพูดของหลามได้จนถึงทุกวันนี้  เขามองภาพในอดีตเหมือนเป็นเรื่องตลกขำขันและดีใจที่ตนยังมีชีวิตอยู่เพื่อพบกับความงดงามของชีวิต


อย่างน้อย...คนที่นอนพิงไหล่ของเก่งก็เป็นสิ่งสวยงามที่สุดของเขาแล้ว



แสงสว่างของผม



เก่งหยิบไอโฟนขึ้นมาเพื่อถ่ายรูปเก็บไว้เป็นความทรงจำ ไม่สิ วันนี้เขามีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวหลาม คิดได้อย่างนั้นเก่งก็กดเข้าไอจีแล้วโฟสรูปคู่ของพวกเขาลงไป


#แฟนครับ


ไม่รู้หรอกว่าหากหลามตื่นจะเกิดอะไรขึ้น แต่ช่วงเวลานี้เก่งขอเก็บทุกอย่างไว้ เขาก้มลงจูบขมับหลามแผ่วเบาแล้วถ่ายภาพเก็บไว้




เพียงครั้งหนึ่งเคยได้อยู่ใกล้คุณ...เท่านี้ก็พอแล้ว









Tbc.







  :L2: :กอด1:
_______________________________________
คู่นี้มาแนวหวานๆ ค่ะ ยังคงคอนเซปต์ทำโปรเจ็กซ์งานต่อไป งานกลุ่มน่ะเสร็จวันนี้แน่นอน (เพราะส่งพรุ่งนี้) แต่หลามจะเสร็จเก่งวันนี้ด้วยไหม ติดตามได้ตอนหน้าค่ะ 555555 (หัวเราะอย่างชั่วร้าย)

ปล. เรนเดอร์* คือการ export เพื่อนำสิ่งที่ตัดต่อทั้งหมดรวมเป็นไฟล์เดียวและเลือกนำไปใช้ให้เหมาะสมกับงานได้ เช่น MP4, AVI,FLV ฯลฯ เหมือนที่แปลงไฟล์ word เป็น pdf. (งงไหมเอ่ย มันเป็นศัพท์เฉพาะของโปรแกรมค่ะ กลัวคนอ่านไม่เข้าใจ เอ๊ะหรืออธิบายแล้วงงกว่าเดิม 555)


หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.1 [18-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 18-03-2017 06:52:53
เข้าหาอย่างมีเป้าหมาย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.1 [18-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-03-2017 12:07:35
ไม่ว่า ไม่ปาหิน แต่ไรท์ จบแบบค้างงงงงงง มาก
ไม่มีตอนต่อที่เสือ บอกจะไม่พลาดเหมือนคราวที่แล้ว หรอ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.1 [18-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 18-03-2017 12:47:47
อ้าว คนใกล้ตัวนี่เอง 5555555555555
แล้วเก่งรู้รึยังว่าหลามนี่เพื่อนใคร
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.1 [18-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 18-03-2017 15:19:29
ชอบแนวนี้ หวานๆ ดับร้อน รอจ้า   :katai5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.1 [18-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 19-03-2017 07:27:55
หลามต้องเสร็จเก่งวันนี้ เหมือที่งานจะต้องเสร็จวันนี้
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.1 [18-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae123 ที่ 19-03-2017 08:35:21
เอาแล้วๆๆๆๆๆ
เก่งแอบชอบหลามเหรอเนี้ยยยยย
อ่านแล้วมีความละมุนมากกกก
แบบเบาๆ หวานนิดๆทอิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.2 end [22-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 22-03-2017 21:20:09
สัญญาพาซวย 1.2



หลามไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน เขาลืมตาขึ้นขณะนอนพิงไหล่กว้างของชายที่เพิ่งรู้จัก


‘เก่ง’


หลามขยับนั่งตัวตรงพลางขยี้ตาไล่ความง่วงงุน เก่งหันมองร่างบางอ้าปากหาวด้วยท่าทางน่ารักก็ยิ้มตามโดยไม่รู้ตัว


“งานเสร็จแล้วนี่” เก่งชี้ไปยังหน้าจอที่เรนเดอร์ไฟล์เสร็จแล้ว


“อื้อ” หลามอัพโหลดไฟล์ลงกูเกิ้ลไดร์ฟ แล้วแชร์ไฟล์ไปให้อาจารย์ก่อนจะไรท์ลงซีดีอีกครั้งก็เสร็จเรียบร้อย เขาหันมามองร่างสูงที่กำลังปิดเครื่องโน้ตบุ๊กแล้วจัดการปิดของตัวเองบ้าง แต่เพราะเป็นรุ่นเก่าจึงใช้เวลาอีกซักพัก ระหว่างรอหลามก็เข้าไอจีตัวเอง น่าแปลกที่มีคนขอติดตามมากขนาดนี้ทั้งๆ ที่เขาไม่ใช่คนเด่นดังอะไร พอกดดูแจ้งเตือนก็เห็นภาพของเขากับคนข้างๆ โชว์หลาอยู่บนโซเชียลเน็ตเวิร์ก


#แฟน


“นี่มันอะไรกันคุณ”


เก่งมองหน้าจอที่ปรากฏภาพและข้อความที่เขาเพิ่งลงไปเมื่อชั่วโมงก่อนแล้วส่งยิ้มให้หลาม


“ก็ภาพกับแคปชั่นไง” เขาไม่ได้กวนอีกฝ่ายนะ ก็หลามถามเขาแบบนั้นนี่


“ก็นั่นแหละ โพสแบบนั้นไปได้ยังไง”


“อ้าว ลืมไปแล้วเหรอว่าเราเป็นอะไรกัน” หลามขมวดคิ้วก่อนจะนึกถึงสัญญาที่เขาตกลงกับเก่งก่อนหน้านี้แล้วกัดฟันกรอด


ไอ้สัญญาเฮงซวยนั่น!


“ถ้าไม่ทำตามสัญญานี่หมาเลยนะครับ” เก่งลอบยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลามที่ดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด แต่เรื่องอะไรเขาจะปล่อยโอกาสไปล่ะ ไหนๆ ก็มีสิทธิ์แล้ว ต้องใช้ให้คุ้มสิครับ


“เออๆ” หลามรับคำส่งๆ รีบจัดการเก็บของใส่กระเป๋าจนเสร็จเรียบร้อยแล้วหันไปหาอีกฝ่าย “จะไปไหมเนี่ยคุณ”


เก่งอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะกุมมือหลามไว้โดยที่เจ้าตัวไม่ทันตั้งตัว


“ขั้นแรกเรารู้จักกันแล้ว ขั้นที่สองก็กุมมือครับ” หลามอ้าปากพะงาบๆ จะตอบโต้ก็ไม่ได้เพราะสัญญาที่ตกลงไว้ค้ำหัวอยู่ ได้แต่เดินตามแรงจูงของอีกฝ่ายไปยังออดี้สีขาวที่เขาหลงรัก


เก่งเหลือบมองหลามที่จ้องรถของเขาตาเป็นมัน ดูท่าคงอยากพุ่งเข้าไปลูบไล้เสียเต็มประดา ส่วนเขาที่เพิ่งเป็นเจ้าของได้สองวันนั้นแทบจะไม่แยแสรถคันนี้เลยถ้าไม่ใช่เพราะหลามชอบ


‘ไอ้หลามันโคตรรักออดี้ ยิ่งสีขาวนะแทบจะวิ่งไปเลีย ส่วนเฟอร์รารี่สีแดงเพลิงของมึงน่ะอย่าหวัง คิดจะจีบมันต้องเลือกรถให้ถูกคันด้วย’ เสือเคยบอกไว้อย่างนั้น และภาพที่เห็นตอนนี้ดูท่าจะจริงเสียด้วย


“ชอบไหม” เก่งก้มลงกระซิบถาม


“สุดๆ อะ ไปๆ อยากขึ้นไปนั่งแล้ว” สายตาหลามไม่ได้มองเขาเลย เอาแต่เร่งให้เก่งเปิดประตูรถก่อนจะเข้าไปนั่งลูบไล้เบาะรถด้วยแววตาเปี่ยมสุข


อยากเป็นรถให้หลามลูบบ้างจัง


หลามกวาดตาไปทั่วอย่างหลงใหล เขาเริ่มคิดนิดๆ แล้วว่าจะตกลงเป็นแฟนอีกฝ่ายยาวไปเลย เขาจะได้นั่งรถที่ตัวเองรักมามหาวิทยาลัยทุกวัน


คงมีความสุขพิลึก


แต่หลามก็เพียงเริ่มคิดนิดๆ เท่านั้น เอาเข้าจริงเขาก็กลัวที่จะมีแฟน จำได้ว่าเคยไปห้ามใครบางคนไม่ให้ฆ่าตัวตายเพราะอกหักจากความรัก ตอนแรกก็โมโหที่มันทำอะไรไม่รู้จักคิด แต่พอได้นั่งคุยก็ได้รู้ความจริงที่ว่าความรักไม่อาจคงอยู่ตลอดไป สักวันก็ต้องมีผิดหวัง มีเลิกรา และก็ต้องเสียน้ำตาเมื่อเราไม่ใช่สำหรับเขา


“ไปไหนกันดี” เสียงทุ้มถามขึ้น


“คุณอยากไปไหนล่ะ ตามใจคุณเลย” หลามเอนตัวพิงเบาะ เขาหลงรักออดี้มากจริงๆ


อยากนอนในรถชะมัด


“โรงแรมไหม” เก่งพูดทีเล่นทีจริง เผื่อฟลุคว่าหลามเอาจริงขึ้นมา เขาก็พร้อมจะ ‘เอา’ จริงเหมือนกัน


“ตลกแล้วคุณ” หลามมองอีกฝ่ายตาขวางก่อนจะคิดบางอย่างได้ “ผมหิวอะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า”


เก่งตามใจหลาม เขาขับออดี้สีขาวตามทางที่อีกฝ่ายบอกอย่างคล่องแคล่ว ความจริงถนนเส้นนั้นทอดยาวไปจนถึงบ้านเก่ง ร่างสูงตกใจนิดๆ เพราะคิดว่าอีกฝ่ายรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่สุดท้ายหลามก็ชี้ไปยังร้านอาหารข้างทางที่ยังเปิดอยู่แม้จะใกล้เที่ยงคืนแล้วก็ตาม


“คุณเคยมากินอาหารร้านนี้ไหม” หลามถามพลางปลดสายเบลท์ แต่ดึงเท่าไรก็ไม่ออก เดือดร้อนให้อีกคนยืดตัวเข้ามาปลดให้อย่างแผ่วเบา กลิ่นน้ำหอมที่เขาเคยบ่นกับเสือว่าอยากได้ฟุ้งอยู่บนตัวชายหนุ่มตรงหน้า หลามชะงัก มองใบหน้าที่ยื่นเข้ามาใกล้อย่างไม่เข้าใจ


ก่อนทุกอย่างจะจบลงที่ริมฝีปากนั้นแนบสนิทกับริมฝีปากของเขาโดยไม่อาจแย้งได้


แค่จูบแผ่วเบาไม่ได้ล่วงล้ำแต่ก็ปลุกอะไรบางอย่างได้เป็นอย่างดี


เชี่ย ตั้งจนได้


เก่งสบถในใจ เขาคิดแค่จะเข้ามาช่วยปลดสายเบลท์ให้หลามเท่านั้น แต่ดวงตากลมโตและริมฝีปากชมพูระเรื่อกลับดึงดูดให้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ยิ่งพอได้แตะความนุ่มหยุ่นหัวใจก็เริงร่า อารมณ์ทุกอย่างจึงประทุออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ


หลามผละออกมาด้วยใบหน้าแดงซ่าน


นี่เป็นจูบแรกของเขา


หลามเคยคิดว่าเขาจะรังเกียจจูบของเพศเดียวกัน แต่น่าแปลกที่หัวใจกลับเต้นรัวมากอย่างนี้


ต่างฝ่ายต่างตกอยู่ในความเงียบ หลามมองโน่นมองนี่ไปเรื่อยก่อนจะหน้าแดงยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นอะไรบางอย่างนูนขึ้นมาจากหว่างขาของเก่ง ขณะที่อีกฝ่ายพยายามข่มอารมณ์โดยนึกถึงเรื่องอุบาทว์อย่างเสือโชว์รูดเสาให้พี่กล้าดู


“เอ่อ คุณเป็นอะไรไหม” หลามเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง แต่เสียงหวานของเขากลับทำให้มันนูนยิ่งกว่าเดิม


เก่งอุตส่าห์พยายามนึกอะไรก็ได้ที่ทำให้เขาหมดอารมณ์ แต่อีกฝ่ายกลับพูดให้มันประทุขึ้นมาอีกจนได้


“ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็กลับเป็นเหมือนเดิม” ร่างสูงข่มอารมณ์ ขณะที่หลามไม่เข้าใจว่าจะอดทนไปทำไม ไอ้เสือเพื่อนเขายังหน้าด้านชักกลางดึกทุกวันเลย ไอ้ของแบบนั้นเขาเองก็มีและรู้ดีว่าทนไปก็มีแต่ทรมาน


“ให้ผมช่วยไหม” แค่มือคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง 


“ห้ะ” เก่งตกใจมากที่อีกฝ่ายเอ่ยช่วยเขา รีบยกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน เกิดให้ช่วยขึ้นมาจริงๆ ดีไม่ดีจะได้เสียกันในรถนี่ล่ะ


“เถอะน่า ไหนๆ ก็เป็นแฟนกันแล้วนี่จะมาเกรงใจเรื่องพรรค์นี้ไปทำไม เดี๋ยวพอเที่ยงคืนเลิกกันแล้วจะเสียดาย” คำว่าเลิกที่ออกจากปากของอีกฝ่ายทำให้เก่งหยุดคิดที่จะปฏิเสธ


ใช่สิ สำหรับหลามน่ะ เขาก็แค่คนแปลกหน้าที่หลามตกลงทำสัญญาแลกเปลี่ยนระยะสั้นๆ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่คิดจะสานต่อแล้วเขาก็ขอกำไรเล็กๆ น้อยๆ ส่งท้ายก็แล้วกัน


แม้จะอยากได้ใจมากกว่าก็ตาม


เก่งเคลื่อนรถออกจากบริเวณหน้าร้านแล้วขับไปจอดในซอยที่ไม่ค่อยมีคนผ่าน ดับไฟหน้ารถแล้วหันมามองหลามที่ทำตาหลุกหลิกไปมาเหมือนไม่รู้จะเริ่มอย่างไร


“คุณลงไปรอข้างล่างก็ได้ เดี๋ยวผมจัดการเอง” หลามรีบพยักหน้าแล้วเปิดประตูลงไปทันที


ปัง!


หัวใจของหลามเต้นตึกตักทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังทำใจกล้าว่าจะช่วยอีกฝ่าย แต่สุดท้ายเขาก็ยอมแพ้แล้วลงมายืนรอนอกรถ อากาศยามค่ำคืนค่อนข้างอบอ้าว อันที่จริงอบอ้าวมาตั้งแต่เช้าแล้ว หลามคิดว่าอีกไม่นานฝนต้องตกอย่างแน่นอน


เปาะแปะ


หยดน้ำร่วงลงจากฟากฟ้าทีละนิดก่อนสายฝนจะเทลงมาอย่างไม่ปรานี เร่งให้หลามต้องรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างใน


“หลาม อ่า เห้ย!” หลามหันไปเผชิญหน้ามังกรยักษ์ที่ผงาดอยู่ในอุ้งมือหยาบของเจ้าของ เก่งชะงักมือที่กำลังทำอยู่แล้วรีบคว้าเสื้อคลุมมาปิดส่วนล่างทันที


“เอ่อ คือฝนตกน่ะ” หลามปาดน้ำออกจากใบหน้า เสื้อนักศึกษาสีขาวเปียกชุ่มจนเห็นเนื้อใน เก่งได้แต่ข่มอารมณ์ที่ทวีความอยากมากขึ้นกว่าเดิมพลางคิดหาทางออกจากสถานการณ์นี้


“เชิญคุณทำต่อเถอะ” หลามหันไปทางประตูรถ มองไปยังสายฝน พยายามหยุดคิดถึงภาพกลางกายของอีกฝ่ายที่แวบเข้ามาในหัว


แม่ง ใหญ่กว่ากูอีก





“ฮื่อ อึก อื้อ อ่า” เสียงรูดเนื้อจากเบาะข้างๆ เรียกความร้อนให้แล่นริ้วไปทั่วใบหน้าของหลาม เขาพยายามที่จะไม่หันไปมองแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย บ้างก็ร้องเพลงในหัวหวังว่าจะช่วยผ่านช่วงเวลานี้ไป


เก่งกวาดตาไปทั่วร่างของคนที่เขาชอบแล้วเริ่มเร่งจังหวะขึ้น 


อยากเข้าไปในตัวหลามจัง อึก


ในจังหวะนั้นหลามเหลือบไปเห็นแสงประหลาดแวบๆ เขาตกใจเพราะคิดว่าสิ่งนั้นเป็นผีจึงหันหน้าไปอีกทาง ปะทะเข้ากับสายตาหวานเชื่อมที่มองเขาอยู่ ฝ่ายเก่งที่กำลังอดกลั้นก็สิ้นสุดความอดทนคว้าท้ายทอยหลามเข้ามาบดจูบทันที


หลามที่ถูกจู่โจมพยายามดิ้นหนี  แต่รสจูบแปลกใหม่ชวนวาบหวามกลับทำให้เขาคล้อยตามอย่างง่ายดาย เขาปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่อีกฝ่ายต้องการ หรือความจริงแล้วหลามก็ต้องการเหมือนกัน


รสจูบที่ไม่ประสีประสาของหลามกระตุ้นให้เก่งสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อมากขึ้น อีกมือค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของหลามก่อนจะผละออกมาก้มลงชิมผิวหวานของหลามไปทั้งตัว


“อ้า” ความเสียวแล่นวาบไปทั่วร่าง หลามเกร็งตัวเมื่อมือหนาเลื่อนลงไปถอดกางเกงของเขาออกก่อนที่เก่งจะขยับเข้ามาคร่อมทับหลามพลางปรับเบาะให้เอนลง


เก่งผละออกมามองใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของคนที่เขาแอบชอบ และเขามีความสุขหากได้ทำให้คนที่รักสุขสมยิ่งไปกว่านี้


“อื้อ” หลามแทรกนิ้วเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังเพื่อเบิกทางก่อน เน้นย้ำจนกระทั่งคิดว่าหลามพร้อมจึงแทรกตัวตนเข้าไป


“อ้า อึก จะ...เจ็บ ฮื่อ เอาออกไป” หลามหวีดร้องลั่น เก่งจึงแช่ตัวอยู่นิ่งๆ แล้วประคองใบหน้าหลามขึ้นรับจูบของเขาก่อนจะเริ่มขยับช้าๆ


สวบๆ


ช่องทางรักตอดรัดแน่นจนเก่งแทบจะปลดปล่อย แต่เขาไม่อยากให้บทรักจบลงเร็วเกินไปจึงเร่งจังหวะสลับกับขยับเนิบนาบ ฟังเสียงครางแผ่วจากหลามที่เริ่มมีอารมณ์ร่วมไปด้วยกัน เก่งมองใบหน้าใสชื้นเหงื่อด้วยแววตารักใคร่ จับคางคนที่แอบรักให้หันมามองกัน


“ผมรักคุณ”


เมื่อเอ่ยความลับในใจแล้ว เก่งจุมพิตแผ่วเบาก่อนจะเร่งจังหวะเพื่อพาหลามไปถึงปลายทางด้วยกัน
.
.
.
เช้าวันต่อมา


“ส่งงานครบทุกกลุ่มแล้ว เลิกคลาสได้” ทันทีที่อาจารย์ออกจากห้องหลามก็ฟุบลงนอนทันที เขายังคงปวดหน่วงไปทั้งสะโพก แต่ต้องถ่อมาพรีเซ้นต์งานถึงมหาวิทยาลัย ส่วนคนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้น่ะเหรอ


“เห้ย! ไอ้หลาม ผัวมึงมา” เสียงตะโกนของเพื่อนร่วมห้องปลุกหลามให้เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องอย่างอารมณ์ดี สองมือเต็มไปด้วยถุงขนมร้านโปรดที่หลามไม่เคยบอกใครนอกจากเพื่อนซี้ทั้งสอง


ควับ


หลามสบตาใสแจ๋วของตองที่มองหลามสลับกับเก่งอย่างสนใจเพราะเขาเคยได้ยินชื่อเสียงของเดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์สุดหล่อมานานแล้ว ไม่คิดเลยว่าคนหล่อๆ แบบนี้จะมาคบกับเพื่อนขี้งกของเขาได้ ขณะที่เสือหลบตาเพื่อน รีบทำทีคุยแชทกับว่าที่แฟน ซึ่งหลามเพิ่งมารู้ทีหลังว่าพี่กล้าเป็นพี่ชายของเก่ง


“มาทำไม” เรื่องเมื่อวานหลามไม่คิดจะใส่ใจเท่าไรนัก แม้ว่าเขาจะอายที่ถูกพี่ชายของอีกฝ่ายเห็นสภาพนั้นของตัวเองก็ตาม ทั้งที่คิดว่าควรจะจบแค่บนรถ แต่ร่างสูงกลับตรงดิ่งมายังคฤหาสน์หรูแล้วอุ้มร่างปวกเปียกของเขาเข้าไปในบ้านหน้าตาเฉย ไม่สนใจพี่ชายที่ร้องทักเลยสักนิด เพื่อเริ่มบทรักครั้งใหม่อีกครั้งจนกระทั่งเขาสลบไปนั่นแหละ


“ผมซื้อขนมมาฝาก” เก่งวางถุงขนมลงบนโต๊ะแล้วส่งยิ้มให้หวังช่วยเยียวยาอีกฝ่ายที่ต้องรองรับอารมณ์เขาเกือบทั้งคืน


“ขอบใจ” หลามหยิบขนมปังมาแกะกินพลางมองเพื่อนตัวเล็กที่ยื่นจมูกฟุดฟิดใกล้ๆ ถุงขนม หลามรีบกอดถุงขนมแน่นอย่างหวงแหน “นี่ของกู มึงไปซื้อแดกเองไป”


ตองย่นจมูกเมื่อเพื่อนรักไม่ยอมแบ่งให้ “แค่นี้ก็หวง งั้นกูแดกผัวมึงก็ได้” ตองทำท่าจะกระโจนเข้าหาเก่ง แต่มือเรียวผลักหัวเพื่อนออกห่างจากคนของเขา


ใช่ เก่งเป็นคนของเขาแล้ว กว่าจะได้มาเจ็บตัวไปหมด เรื่องอะไรจะให้เพื่อนตัวเล็กมาแย่งไปได้ล่ะ


“คนนี้กูก็หวง ไปหาพี่ธรของมึงโน่นไป” หลามกอดแขนแกร่งไว้แน่น สร้างความประทับใจให้แฟนหมาดๆ ได้อย่างดี เก่งลอบยิ้มพลางแท็กมือกับเสือใต้โต๊ะเมื่อข้อตกลงระหว่างพวกเขาเสร็จสมบูรณ์



“ถ้ากูช่วยให้มึงคบกับไอ้หลาม มึงจะให้อะไรกู”


“กูให้พี่กล้ามึงไปเลย”



หึหึ พี่กล้าครับ คืนนี้เจอกัน






END







_______________________________________
ไม่ว่า ไม่ปาหิน แต่ไรท์ จบแบบค้างงงงงงง มาก
ไม่มีตอนต่อที่เสือ บอกจะไม่พลาดเหมือนคราวที่แล้ว หรอ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

คู่นี้จะอยู่ในตอนพิเศษตอนหน้าค่ะ รออ่านน้า  :mew1:
เซตหลักจบแล้วจ้า เหลือตอนพิเศษของเจ้าเสือร้ายที่รอโอกาสแอ้มพี่กล้าอยู่ค่ะ ยิ่งน้องชายทำข้อตกลงเปิดทางให้ขนาดนี้  รอลุ้นนะคะว่าพี่กล้าจะจัดการยังไง :z1:

 

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.2 end [22-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 22-03-2017 21:37:08
หลามมมมมมมมมม
ได้แฟนแป๊บเดียว
ก้าวหน้ากว่าเสืออี๊ก

 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.2 end [22-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 22-03-2017 22:47:21
รอตอนพิเศษ....... :katai5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.2 end [22-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 23-03-2017 10:49:22
เสือจะได้กินพี่กล้าในตอนพิเศาใช่ไหมคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.2 end [22-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 24-03-2017 05:12:34
รอตอนพิเศษจ้าาาา
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.2 end [22-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 24-03-2017 20:56:30
เก่งไวไฟฟฟฟฟ
ต้องขอบคุณฝนที่ตกเลยนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ สัญญาพาซวย 1.2 end [22-03-17]
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae123 ที่ 25-03-2017 18:47:11
อร๊ายยยยยย
หลามเสร็จเก่งแล้วค่าาาา ในรถซะด้วย!!! :haun4:
แอบรอเสือกับพี่กล้า อิอิ :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: janeta ที่ 03-04-2017 01:43:50
Special




วันนี้เสือจงใจแต่งตัวหล่อเฟี้ยวและฉีดน้ำหอมแบรนด์ดังเพื่อให้ถูกใจพี่กล้า แอบถามน้องชายมาหมดแล้วว่าพี่กล้ามีรสนิยมแบบไหน ชอบกลิ่นแบบใด รับรองคืนนี้สนุกกันยาวหึหึ


“ป้าครับ พี่กล้ากลับมาหรือยัง” เสือเอ่ยถามป้าแม่บ้านใจดีที่ทำอาหารเขากินวันก่อน เขาเข้าบ้านมาได้เพราะเก่งบอกลุงยามและป้าแม่บ้านไว้แล้วว่าอนุญาตให้เสือเข้ามา


“เอ คุณกล้าเหรอคะ เห็นบอกว่าจะไปดูงานต่างประเทศเดือนหนึ่งนะคะ”


“ห้ะ! ป้าล้อเล่นใช่ไหม” เขาอุตส่าห์แต่งหล่อมาเชียวนะ พี่กล้าไม่อยู่ได้ยังไง แล้วไปตั้งเดือนหนึ่งจิตใจทำด้วยอะไรอะ


ไม่ยอม เสือไม่ยอม


“เอ่อ ป้าไม่ล้อเล่นหรอกค่ะคุณ เมื่อกลางวันคุณกล้าเพิ่งเก็บกระเป๋าไปเอง” เสือปล่อยให้ป้าแกเข้าไปจัดการในครัวแล้วเดินไปนั่งโซฟาอย่างปลงๆ กดโทรหาพี่กล้าซึ่งฝ่ายนั้นก็ปิดเครื่อง


โว้ย! อดได้เมีย หงุดหงิดโว้ย


Tigger พี่ทำแบบนี้กับผมได้ไง


เสือส่งข้อความไปหาอีกคนแม้จะรู้ดีว่ากล้ายังไม่เปิดเครื่องและคงตอบอะไรเสือไม่ได้


Tigger พี่ใจร้ายมากรู้ไหม ไปไหนไม่บอกผมเลย


Tigger ผมคิดถึงพี่ รีบกลับมานะ


Tigger งอน ผมงอนพี่กล้าแล้ว ทำไมยังไม่เปิดเครื่องอีก


Tigger นี่สองวันแล้วนะพี่กล้า


Tigger พี่กล้ากินข้าวหรือยัง หลับสบายไหม


Tigger พี่เป็นอะไรหรือเปล่า สองอาทิตย์แล้วนะที่พี่ไม่ตอบผมเลย


Tigger จะทิ้งผมเหรอ ผมไม่ยอมนะ ไม่ยอม!


และอีกสารพัดข้อความที่ทำให้กล้าอมยิ้มนิดๆ


โทรศัพท์ของกล้าเพิ่งซ่อมเสร็จเพราะเขาเผลอทำตกตอนจะขึ้นเครื่องก็เลยต้องเอาไปซ่อมที่ต่างประเทศ ระหว่างนั้นก็ยุ่งกับงานจนไม่มีเวลาสนใจเรื่องส่วนตัวจนกระทั่งน้องชายติดต่อผ่านเลขาของเขาแล้วขอคุยด้วย


(ไอ้เสือจะลงแดงตายแล้วที่พี่ไม่ตอบข้อความมันเลย ตอนแรกผมก็ห่วงพี่นะ แต่คุณสรบอกว่าพี่ประชุมอยู่ผมถึงวางใจ)


กล้าบอกน้องชายไปแล้วว่าโทรศัพท์ของเขาเสีย และบอกผู้จัดการที่ไทยแล้วว่าระหว่างนั้นหากใครมีธุระด่วนให้ติดต่อผ่านเลขา เขาเองก็ลืมไปว่ายังมีผู้ชายตัวโตอีกคนที่คงกังวลไม่น้อยเมื่อเขาไม่ตอบข้อความ


กล้ามองข้อความเหล่านั้น ก่อนโทรศัพท์จะสั่น


‘เสือ’


ชื่อของคนปลายสายทำเอาใจของกล้ากระตุก เขายืนชั่งใจนิดๆ ว่าจะกดรับหรือไม่ แต่เพราะความเป็นห่วงที่ส่งผ่านข้อความเหล่านั้นกล้าจึงยอมกดรับสาย


(พี่กล้า พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม) เสียงร้อนรนของคนปลายสายทำให้กล้าหัวเราะนิดๆ (ขำอะไรพี่ ผมไม่ตลกด้วยนะ)


“พี่ไม่เป็นอะไร ขอโทษนะ โทรศัพท์เสียน่ะ เก่งบอกแล้วใช่ไหม”


(ไม่เห็นมันบอกผมเลย พี่เองก็เงียบหาย รู้ไหมว่าผมใจไม่ดีน่ะ กลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไป ห่วงไปหมดเลย อย่างหายไปอีกนะพี่) เสือพูดรัวจนกล้าฟังแทบไม่ทัน เขารับรู้ถึงเสียงสั่นๆ ของเสือได้อย่างดีจึงรีบเอ่ยปลอบใจ


“พี่ไม่หายไปไหนหรอก อาทิตย์หน้าก็กลับแล้ว”


(ผมไปหาพี่ได้ไหม)


“มาทำไม พี่งานยุ่งไม่มีเวลาให้เราจีบหรอกนะ” กล้าเอ่ยอย่างรู้ทัน ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเด็กโข่งคนนี้คิดอะไร ที่จะตามมาก็คงไม่พ้นเกาะแกะเขาอีกตามเคย ถ้าให้มาเดี๋ยวไม่ได้ทำงานกันพอดี ต้องคอยระวังมือปลาหมึกยั้วเยี้ยนั่นอีก


(ผมจะดูแลพี่เอง คอยนวดไหล่ให้ตอนพี่ทำงาน เห็นไหมผมมีประโยชน์จะตาย)


“ไม่ได้ครับ”


(แอบมีผู้ชายใหม่ก็เลยไม่ยอมให้ผมไปหาใช่ไหมล่ะ หึ ผมมันก็แค่เด็กมหาลัยจนๆ คงสู้ลีลาฝรั่งมังค่าไม่ได้หรอก)


“ไปกันใหญ่แล้ว” กล้าวางเอกสารลงเพื่อคุยกับปลายสายให้รู้เรื่อง


“กล้าครับได้เวลาแล้วนะ” เจโรมเพื่อนคู่ค้าของกล้าเปิดประตูเข้ามาหา วันนี้เรามีงานเลี้ยงลูกค้าร่วมกันจึงไปสายไม่ได้


“ไว้ค่อยคุยกันนะ พี่มีธุระ” กล้ากดตัดสายแล้ววางโทรศัพท์ไว้ในห้อง รีบร้อนหยิบสูทที่แขวนไว้มาสวมลวกๆ เจโรมเข้ามาช่วยแต่งตัวพอดีกับที่ซาร่าแฟนของเขาเดินเข้ามา


“น่ารักจังเลย” ซ่าร่าเอ่ยทักเป็นภาษาอังกฤษ


“คุณก็สวยมากครับ” จุมพิตบนหลังมืออีกฝ่ายอย่างสุภาพ


“อะแฮ่ม นี่เมียฉันนะ” เจโรมอดหงุดหงิดไม่ได้เมื่อภรรยาของเขามีท่าทีเขินอายเพื่อนร่วมธุรกิจ คงเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นชาวเอเชียตัวเล็กดูน่ารักสำหรับเธอ


“ฉันไม่แย่งเธอจากนายหรอก ฉันก็มีคนของฉันนะ” กล้านึกถึงเสือที่กำลังตามจีบเขาอยู่ ตอนแรกมัวแต่ทำงานจึงลืมเสือ แต่พอได้คุย ได้รู้ถึงความห่วงใยก็หยุดคิดถึงอีกฝ่ายไม่ได้เลย


“ดูนายมีความสุขนะ กับแฟนหนุ่มคนนั้นเหรอ” กล้าส่ายหน้า


“ไม่ใช่คนนั้นหรอก คนนี้ดีกว่ามาก” ใช่ ดีกว่ามาก ดีกว่าแฟนเก่าของเขาเสียอีก กล้าหวังว่าเขาคงไม่คิดผิดถ้าจะให้โอกาสเสือสักครั้ง


ในฐานะแฟน
.
.
.
.
.
“อือ” กล้ารู้สึกเหมือนมีมือคู่หนึ่งกำลังลูบไล้ไปตามร่างกายของเขา ริมฝีปากขบเม้มไปทั่วจนกล้ารู้สึกเสียวซ่าน


กว่าเขาจะออกจากงานได้ก็เกือบตีสองเพราะลูกค้าค่อนข้างชอบเที่ยวจึงชวนไปต่อ ส่วนเจโรมและซาร่าขอตัวกลับก่อนเพราะต้องไปดูแลลูกน้อย เหลือเพียงกล้าและกลุ่มลูกค้าที่กระดกเหล้าเพียวๆ ไม่รู้กี่แก้วต่อกี่แก้ว และตอนนี้กล้าไม่รู้เลยว่าคนที่นัวเนียเขาอยู่เป็นใคร แต่กลิ่นคุ้นเคยก็ทำให้กล้าเบาใจและปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์


“พี่ทำให้ผมโกรธมากเลยรู้ไหม ใครให้พี่กินเหล้าขนาดนี้ห้ะ” เสือจ้องใบหน้าเร้าอารมณ์ของพี่กล้าอย่างหงุดหงิด


ตอนที่ได้ยินเสียงผู้ชายเล็ดลอดเข้ามาในปลายสาย และพี่กล้าก็รีบตัดสายไปทันทียิ่งทำให้เขาร้อนรนอย่างหนัก ต้องโทรหาคุณหญิงแม่ของไอ้ตองเพื่อขอใช้เส้นจองตั๋วเครื่องบินโดยเร็วที่สุด รวมถึงยึดตัวหลามไว้ไม่ให้ไอ้เก่งได้เข้าใกล้จนกว่ามันจะบอกที่อยู่ของพี่กล้า


พอนั่งเครื่องมาถึงก็อุตส่าห์คิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พี่กล้าคงนั่งทำงานงกๆ เหมือนปกติ ส่วนเขาก็จะดูแลห้องให้รออีกฝ่ายกลับมา แต่พอเห็นสภาพเละเทะของห้องรวมไปถึงร่างบางที่นอนเปลือยอกอยู่บนเตียงกลิ่นคลุ้งเหล้าก็ทำให้เสือหัวเสีย


ถ้าคนที่เข้ามาเป็นผู้ชายคนอื่นพี่กล้าคงเสร็จมันแน่


เพราแม้แต่เขายังไม่ทนเลย






“อื้อ เจ็บ” ช่องทางด้านหลังของพี่กล้าตอดแน่นจนเสือกังวล เหลือบมองอีกฝ่ายที่ลืมตาขึ้นมามองเขาอย่างงงๆ “เสือเหรอ”


“ครับ” เสือตอบรับแล้วยื่นหน้าเข้าไปจูบอีกฝ่ายอย่างร้อนแรงแล้วผละออกให้กล้าได้หายใจ


“นายมาได้ไง” ดวงตาฉ่ำน้ำของอีกฝ่ายกระตุ้นเสือได้ดี เสือขบเม้มซอกคอของกล้าแล้วสูดกลิ่นหอมรัญจวนเข้าเต็มปอด เขาหลงใหลกล้าจนถอดตัวไม่ขึ้น ระยะเวลาที่ห่างกันโดยไม่ได้คุยกันสักประโยคทำให้เสือรู้ใจตัวเอง


เขาชอบกล้ามากจริงๆ มากจนกังวลไปหมดว่าร่างบางจะเป็นอะไรไปเพราะติดต่อไม่ได้ กระวนกระวายจนกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เรียนไม่รู้เรื่อง เดือดร้อนเพื่อนอีกสองคนต้องมานั่งสอนใหม่ซ้ำๆ แฟนของพวกมันก็เขม่นเขาที่ได้อยู่กับทั้งสองคนมากกว่า


เสือยิ้มเยาะเย้ยแฟนเพื่อนไปอย่างนั้น แต่ในใจของเสือไม่เคยรู้สึกดีเลยที่ติดต่อพี่กล้าไม่ได้ เสือยอมยกเพื่อนให้แฟนพวกมันเลยหากใครช่วยพาพี่กล้ามาหาเขาได้ หรือติดต่อให้เขาได้คุยกับอีกฝ่ายสักนิดก็ยังดี เขาอยากรู้ว่าผิดอะไรถึงถูกทิ้งขว้างอย่างนี้ พี่กล้าจงใจปิดเครื่องหนีเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้เลย


แต่ตอนนี้พอได้เห็นพี่กล้า ได้รู้ว่าอีกฝ่ายมีอารมณ์เพราะเขาหัวใจก็อดเต้นรัวไม่ได้ เป็นความสุขที่เสือไม่เคยพบมาก่อนแม้จะเคยมีอะไรกับแฟนคนก่อนๆ ก็ตาม ไม่มีใครเทียบพี่กล้าตอนนี้ได้เลยสักคน


“ความลับ เรามาทำเรื่องสนุกกันดีกว่าพี่กล้า” เสือก้มลงมองร่างกายเปล่าเปลือยที่เขาปลดเปลื้องเองกับมือ “เพราะพี่เองก็คงไม่ไหวเหมือนกัน” เขาจับแก่นกายของอีกฝ่ายไว้แล้วขยับให้พี่กล้าได้ไปก่อน


“อะๆ อ๊า” กล้าปลดปล่อยออกไปได้ไม่นานเขาทั้งสองข้างก็ถูกเจ้าเสือร้ายแยกออก “ยะ...อย่าเพิ่งสิ”


“ผมขอนะพี่กล้า ผมรักพี่มากจริงๆ นะ” เสือสบตาหวานฉ่ำของกล้า มองใบหน้าขึ้นสีที่ดูเขินอายจนเกือบจะเผลอกระทำลงไปเพราะทนความน่ารักของอีกฝ่ายไม่ไหว


กล้าหลบตาเสือก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ เสือร้องอย่างลิงโลด รีบจัดการเบิกทางให้ร่างบางอย่างรวดเร็ว โน้มตัวลงไปจูบพี่กล้าอย่างรักใคร่แล้วใช้จังหวะที่อีกฝ่ายผ่อนคลายส่งน้องชายเข้าสู่โพรงอุ่นร้อนที่โอบกระชับเขาทันที


“อ่า พี่กล้า เป็นแฟนของผมนะ” เสือแช่ตัวนิ่ง เอื้อมมือไปจับมือร่างบางไว้อย่างไม่แน่ใจ


เขาจะอย่างคาดหวังได้ไหมว่าพี่กล้าก็อยากคบกัน เราไม่ได้มีเซ็กส์เพราะความต้องการเพียงอย่างเดียว


“ให้ตัวและหัวใจไปแล้วลองไม่เป็นสิน่าดู” กล้ายู่หน้าใส่แฟนหมาดๆ เจ้าเด็กนี่คิดว่าเขาเป็นคนอย่างไรกัน ไม่ชอบไม่รักจะให้ตัวไปง่ายๆ รึไง เขาไม่ได้ต้องการแค่เซ็กส์เท่านั้นสักหน่อย


“จริงนะพี่” พอเห็นกล้าพยักหน้าเสือก็เริ่มขยับทันที เขาอยากทำรักและเติมเต็มความสุขให้พี่กล้า


“ขอบคุณครับพี่กล้า”


“แฮ่กๆ อื้อ ระ...เร็วไปแล้ว” กล้าผลักหน้าท้องของเสือออกไป เขาเห็นช่องทางที่สอดประสานกันก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง เสือเห็นคนรักเบือนหน้าไปทางอื่นจึงรั้งคอกล้าเข้ามาจูบอย่างดูดดื่มแล้วอุ้มร่างบางขึ้นมานั่งบนตัวเขาเพื่อให้ลึกขึ้นกว่าเดิม


“อ้า ลึกเกินไป” กล้าฟาดแขนเสืออย่างแรงก่อนจะครางเสียงหวานเมื่อถูกจู่โจมอย่างหนัก ได้แต่จิกไหล่เสือแล้วปลดปล่อยเป็นครั้งที่สอง


เสือขยับเนิบนาบสลับถี่ยิบเพราะไม่อยากให้ทุกอย่างจบเร็วเกินไป อุ้มกล้าที่หมดแรงซบไหล่เขาพาไปต่อที่ระเบียง โซฟา เคาน์เตอร์ครัว ละเลงรักแทบทุกตารางนิ้วของห้อง เขาไม่อยากให้ทุกอย่างจบสิ้นแม้พี่กล้าจะตัวอ่อนยวบยาบเกือบสลบคาอกของเขาไปแล้วก็ตาม


“อื้อ พะ...พอแล้ว พี่ไม่ไหวแล้วนะเสือ” ดวงตาปรือของกล้าบวกกับริมฝีปากบวมช้ำทำให้เสืออดขย้ำอีกฝ่ายซ้ำอีกสีกทีไม่ได้


“ขออีกรอบนะพี่กล้า อ่า” กล้าตอบรับเสือรับทุกท่วงท่าเพราะหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย


“อะ อ้ะ อ๊า!” กล้าทิ้งตัวอย่างหมดแรง เสือขยับเข้าออกอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยหมดทุกหยาดหยด เขารวบตัวพี่กล้าเข้ามากอดไว้แนบอก แล้วก้มลงกระซิบแผ่วเบา


“ฝันดีครับที่รัก”
.
.
.
“เฮ้ นายโดนรุมโทรมหรือไง ทำไมสภาพแย่แบบนั้น” กล้าส่ายหน้าให้เจโรมแล้วค่อยๆ หย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้ช้าๆ แต่ความเจ็บแปลบพุ่งขึ้นจนกล้าอยากร้องไห้ ไม่รู้เสือไปตายอดตายอยากจากไหนถึงได้ทำเขาซะช้ำไปทั้งตัว


“เหลืองานอีกเยอะไหม”


“แค่นิดหน่อยฉันจัดการได้ นายกลับไทยได้แล้วล่ะ ว่าแต่ ใครทำนายกันแน่ ฉันฟ้องให้ได้นะ” สีหน้าจริงจังของเจโรมทำให้กล้าต้องรีบโบกมือไปมา


“แฟนผมน่ะ ไม่เป็นอะไรมากหรอก”


“นายเคยบอกว่าเป็นรุกไม่ใช่เหรอ ทำไม...”


“กับคนนี้ยอมเป็นรับก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก” กล้าตอบเพื่อนคู่ค้าก่อนจะตรวจเอกสารที่เพิ่งได้รับมา นวดสะโพกเบาๆ พลางคิดถึงคนที่อยู่ในโรงแรม เสือบอกว่าจะจัดการห้องให้เรียบร้อยและทำอาหารรอเขากลับไป


กล้ายิ้มนิดๆ เมื่อนึกถึงเสือใส่ผ้ากันเปื้อนยืนทำอาหารให้เขาอยู่ในครัว


ก็ดูน่ารักดี


แม้เมื่อก่อนกล้าจะเคยเป็นรุก กับแฟนกล้ามใหญ่คนเก่ากล้าก็รุกมาแล้ว เพิ่งมาเป็นรับเพราะเจ้าเสือตัวร้ายนี่แหละ ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้จับมันทำเมียเลย


แต่ก็เอาเถอะจะบนหรือล่างก็ได้เสือมาเหมือนกัน


แต่ว่า...


คราวหน้าพี่จะรุกนายบ้างนะเสือ







End Special








..................................................................
อันที่จริงตั้งใจจะให้พี่กล้ากินเสือค่ะ
แต่ดูๆ ไปสภาพตอนเมาของพี่กล้าคงสู้แรงเสือไม่ได้แน่ๆ
ก็เลยปล่อยเลยตามเลย 555
ขอบคุณที่ตามอ่านกันจนถึงตอนพิเศษน้า
เขียนเรื่องสั้นเพราะอยากลองเขียนเอ็นซีล้วนๆ
สาระไม่ค่อยมีเลย หวังว่าทุกคนจะชอบนะ  :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 03-04-2017 07:35:31
เสือได้กินพี่กล้าแล้วววว

 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 03-04-2017 09:19:12
พี่กล้าอยากกินเสือ งื้อ..ออออ  :hao5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: flimflam ที่ 03-04-2017 12:31:03
อยากอ่านพี่กล้ากินเสือบ้างจัง /////////////
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 03-04-2017 12:56:54
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 03-04-2017 21:25:29
เสือระวังตัวดีดีนะ อาจจะโดนพี่กล้าจับทำเมียได้ :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: dena ที่ 05-04-2017 18:05:22
อยากอ่านตอนที่พี่กล้าจับเสือทำเมียอะ 55555555+  :oo1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 28-05-2017 20:11:15
อยากให้พี่ธรเป็นคนเล่าบ้าง ว่าแอบชอบแอบมองน้องตองยังไงบ้าง มันคงฟินนนน  //  ให้พี่เก่งมอมเหล้าเสือเลยจ้า โลดดดด  :hao6:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 28-05-2017 21:56:45
สนุกอ่ะ อมยิ้มปนหื่นกับทุกคู่เลยน่ะ
จะมีตอนพิเศษเพิ่มไหมน่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: MorethanMore ที่ 06-06-2017 08:30:25
พี่กล้า รุกเลยคะ รุกดสือเถอะ ฟิน ขอบคุณน่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 14-06-2017 20:33:35
 :laugh:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 10-08-2017 21:18:36
สนุกทุกคู่เลย. ฟิน
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 27-08-2017 08:06:22
น่ารักทุกคู่เลยค่ะ สมหวังทุกคู่
แล้วได้กันแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่จองจำกันไปอีกนาน

ตอนแรกคิดว่าตองดูแบ๊วสุด แต่ทำไมตอนตองเจอธร ดูแอบพร้อมอะ 5555
ตลกคู่เสือกล้า เสือเพ้อหนักมาก จนต้องตามไปคุม
เก่งก็ดูไม่น่าจะรักใคร แต่ไหงมาหลงแหลมตั้งสองสามปี ทีนี้ไม่รอดแล้ว
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 23-09-2017 02:44:39
ร้ายยยยยย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 04-12-2017 18:15:24
 :o8: ถ้าพี่กล้าไม่เมานี้ มีเฮนะพ่อเสือน้อย
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: Mayana ที่ 13-12-2017 01:10:40
เป็นกำลังใจให้เสื้อ 55555
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]◮เซ็ตผิดแผน◮ ตอนพิเศษ (จบ) [03-04-17]
เริ่มหัวข้อโดย: FeaRes ที่ 31-12-2017 12:52:35
 :mc4: