พิมพ์หน้านี้ - ➤➤ใจเย็นกับเป็นไท ◑แจ้งข่าวตีพิมพ์หน้า 19 ค่ะ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: แยมส้มขมคอ ที่ 07-02-2017 22:50:47
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับนิยาย : ต่างขั้ว - THE CONTRAST (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54497.0) (#เตติณ จบแล้ว)เรื่องสั้น: ถ้า 0072 คือนักโทษ คนทั้งโลกคงถูกจองจำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59730.0) (ตอนเดียวจบ)#ใจเย็นกับเป็นไท เย็นเป็นน้ำแข็งจะละลายลงเพราะไฟ สารบัญ
1 - ใจเย็น หากเป็นน้ำแข็ง เย็นเยียบ และบาดลึกกรีดถึงใจหากไม่ทันตั้งตัวให้ดี
สงสารคุณนายแม่ ทำไมใจเย็นถึงกลายเป็นเย็นเป็นน้ำแข็งไปได้ล่ะ
อิน น้ำตาซึมกับใจเย็นที่เป็นหมา
มาตอนแรกก็หน่วงเลย น้ำตาไหลซะและ
เฮ้อ สงสารคุณนายจัง ผัวมีเมียน้อยตั้งสองคนแถมหมาที่ตัวเองรักยังมาตายจากไปวันคลอดลูกอีก
รออ่านค่ะะะะะ :hao7:
รอติดตามต่อนะคะ
:3123: :3123: :3123: :3123:
นี่แค่ทีอินโทรหนูใจเย็นนะ โหยยยยยย
กลับมาดู ชื่อคนแต่งกัลปาบนี่นา มิน่าละเราถึงชอบสำนวนดี555
เป็นไทคนใจร้อน ต้องมาเย็นเพราะคนนี้นี่เอง
ใจจะเจ็บจนชาเหมือนกัลป์ปรายหรือเปล่า
อ่านแล้วสงสารหมา
รอค่ะ
ร้องไห้เลย
อะ...อ้าว...ทำไมได้มาแต่ "เย็น" ล่ะลูกกกกก
คุณเกษราไม่น่ากินหวานเย็นเยอะเลย หะ ๆ
สงสารคุณเกษรา
เกิดอะไรขึ้นกับหนูล่ะลูโตมาท่าทางจะเอาแต่ใจน่าดู
น้ำตาซึมตอนอ่านถึงเย็นใจโดนรถชน
แค่ตอนแรกก็ทำให้ใจชาๆเหมือนโดนน้ำแข็งมาวางทับไว้แล้ว 55555555 ชอบผลงานคุณแยมมากเลยค่ะ ตามอ่านมาทุกเรื่องแล้วนะคะ จะติดตามต่อไปเรื่อยๆเลยค่ะ รอตามฝั่งเป็นไทบ้างค่ะ ติดใจหนักมากจากเรื่องที่แล้ว ที่น้องปรายบอกว่า ก็จริงที่ว่าคนที่อะไรดีๆไปมักไม่รู้ตัวหรอก รู้สึกแทงใจคนอ่านอย่างบอกไม่ถูกกเลยค่ะ อยากรู้ว่าเป็นไทต้องเจอกับอะไรกันแน่ โอมมมม ตอน2มาไวไวๆ เพี้ยงงงงง ยำยำ หรือมาม่าไม่เอาค่ะ :impress2:
รอตอน2จ้า
เป็นไทอยากจะเป็นไฟที่เผาทำลายทุกอย่างให้มอดไหม้เสียเอง
รอตอน2จ้า
ปัญหาครอบครัว (ที่ส่งผลต่อตัวตน) ของทั้งคู่ช่างหนักหน่วง
สถาบันครอบครัวสำคัญจริงๆนะ :mew6:
โอ้ แม่ของเป็นไทช่างพร่ำเพ้อนัก
อื้อหือออออ
:ling3:
รอน้องใจเย็นมาเป็นน้ำแข็งให้ไฟอย่างเป็นไทยนะคะ
ติดตามค่ะ :mew2:
โอ้.... ไรท์ ชื่อเรื่อง ไม่ได้มุ้งมิ้งหรอก
โดนทำร้ายทั้งกายและใจจนฝังลึก
เป็นไทเจอแบบนี้มาแต่เด็กสินะ
:hao4: หนักจัง ตอนนี้เราคิดไปถึงตอนที่สองคนคบกัน มันน่าจะคล้ายกับคนโรคจิตรักกันอ่ะ ไม่รู้สิ :mew3:
สงสารเป็นไท บางทีแค่โดนด่าก็เจ็บมากแล้ว มาเจอแบบนี้อีก :hao5:
ตามมาจากเรื่องของ กัลป์ปลาย อยากอ่นต่อเร็วๆจัง แต่เข้าใจค่ะ รออออออ
ไฟจะละลายน้ำแข็งไปเอง และน้ำแข็งที่ละลายก็มากพอจะดับไฟ
หูยยยยยย กลลิ่นมาม่าหึ่งเลยค่ะเรื่องนี้ :katai1:
ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอออออ สงสารเป็นไททท แงงงงงงงงงงงง
โดยไม่รู้ตัวเลยว่า เขารู้สึกกับหล่อนไม่ต่างจากหมาตัวอื่นที่ไม่ใช่ทันใจเลยแม้แต่น้อย
ใจเย็น ไร้หัวใจ
อื้อหืออออออออออ
สนุกมากกกก รอนะคะะะะ :monkeysad:
ไร้หัวใจมาก เปรียบเด็กสาวคนนั้นเป็นทันใจได้ยังไง 55555
ควรเปลี่ยนชื่อจากใจเย็นเป็นใจร้ายอ้ะ!
นอกจากจะรักใครไม่เป็นแล้ว ยังเหมือนจะไร้ความรู้สึกซะด้วยไหมเนี่ย 555
ตามเรื่องนี้ต่อ มีปมกันทั้ง2คนเลย
ชอบครับ มาเร็วๆน่ะคับ อยากจะอ่านอีก สงสานแม่ของน้องใจเย็นมากกๆๆๆ แต่อยากจะ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: พ่อของใจเย็น ทำไมมีเมียหลายคนแบบนีี้ เอาตอนของคุณพ่อของใจเย็นมาให้อ่านหน่อยน่ะครับ อยากรู้เรื่องของพ่อใจเย็นด้วย ว่าพ่อของใจเย็นกำลังคิดอะไรอยู่ถึงได้มีเมียน้อยด้วยยยยย
:serius2:
ตามติด ติดตาม
บางทีก็เป็นเพราะผู้ใหญ่ไม่ยอมรับความจริงว่าครอบครัวตัวเองมีปัญหานะ เด็กอย่างใจเย็นเลยสับสนเลย
แย่เนอะ อะไรที่เด็กเป็นก็ล้วนหล่อหลอมมาจากผู้ใหญ่รอบตัวทั้งนั้น ความเจ็บปวดที่ไม่ได้เลือก เลี่ยงก็ไม่ได้ หน่วงจัง นิยายสนุกมากค่ะ รอติดตามน้าา :กอด1:
งงๆนิดๆแต่เราชอบอ่านของฝากใจเย็นมากๆอ่ะมันเป็นมุมมองที่ประหลาดดี 555
เด็กก็เหมือนเฟรมภาพแฟรมหนึ่ง คนในครอบครัวคือพู่กัน แงะสภาพแวดล้อมการเลียงดูคือสี เด็กจะกลายมาเป็นภาพอะไรสีอะไร ล้วนเกิดจากครอบครัวทั้งนั้น :katai1:
พระเอกคุณแยมส้มมาแนวเข้าใจยากอีกแล้วค่าา
ใจเย็นคงจะเป็นพวกร้ายตาใส
4 – ไอศกรีมรสสตรอเบอร์รี่ เรื่องที่เขาเกลียดปรายก็เหมือนกัน ไม่อยากถูกสะกิดบอกให้รู้ตัวเลยว่าที่จริงก็เพราะอิจฉา อิจฉาที่ปรายมีพ่อแม่มอบความรักให้อย่างเปี่ยมล้นแบบที่เขาไม่เคยได้รับเลยตลอดชีวิต
ใจเย็นแสดงอำนาจแบบเนียน ๆ
ใจเย็น เป็นไท
:pig4: :pig4:
ใจเย็นจะใช้วิธีไหนกลบหลุมลึกของใจเป็นไทกันน้อ~~
งืออ ขอให้ เจอกันบ่อยๆ ชอบบบบบ ชอบเป็นไทตอนที่อยู่กะใจเย็น :o8:
ใจเย็นรู้ได้ไงอ่ะ ว่าเป็นไทชอบไอศกรีมรสสตรอเบอร์รี่
ฮู้ยยยย ชอบเรื่องนี้อ่ะ :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4:
เป็นไทโดนแน่ 5555
ชอบอ่ะะ ชอบใจเย็น ชอบเป็นไทท
:L2: :L2:
สนุกมากค่ะ รออ่านต่อเลย ชอบๆแนวนี้
คนอ่านน่ะ เหมือนเป็นไท>>>>ใจร้อน
5 – คำนวณ แต่ไม่หรอก ความจริงแล้วใจเย็นก็ยังคงไม่ชอบวิชาคำนวณอยู่ดี
ชอบบบบบ :hao7:
:katai5:
o13
คนหนึ่งชอบค้นหา
ไม่ชอบวิชาเลข แต่ชอบคนที่สอนเลขใช่ปะ
ทำไมเป็นไท น่ารักนะ
คนหนึ่งชอบค้นหา
ไม่ชอบวิชาเลข แต่ชอบคนที่สอนเลขใช่ปะ ใช่เลย
เป็นไทดูใจเย็นกว่าใจเย็นอีก / ขอชื่อย่อทั้ง2ทีค่ะ พลีส พลีส
เป็นค่าเทอมที่คุณเกษราโอนให้ตั้งแต่วันที่เขาตอบตกลงต่างหาก
กรี๊ดดดดดดดดดดด ใจเย็นจะชวนเป็นไทกินไอติมแบบนี้ไม่ได้นะคะ คนอื่นเขาคิดลึก :hao6:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เข้าใกล้กัน แต่ดูจะสนิทกันยาก
เป็นไทอาจจะคิดในใจว่า นี่กูมาเจอมนุษย์ประเภทไหนวะ (หัวเราะ)
รอดูความหวงของต่อไป ใจเย้นจะทำให้เป็นไทระเบิดเมื่อไหร่น้าาา
เรื่อย ๆ มาเรียง ๆ
ยังนึกถึงภาพความรุนแรงทุกอย่างที่ปรายโดนตลอดเลยเมื่ออ่านเป็นไท
เป็นไทททท หวงเยอะๆเลยลูกกก จะได้สอนพิเศษใจเย็นไปนานๆ
ชวนกันกิมติม :hao6:
ใจเย็นกวนตีนเว่อออออ 555
อื้อหือออ คนรวยนี่ก็รวยจริงจริ๊งง สายเปย์ที่แท้จริงสินะใจเย็น
เป็นไทมีความเคะ ส่วนใจเย็นมีความเมะ แฮะ
ใจเย็นสายเปย์
7 – ใจกลางพายุ ว่าเขาอยากเห็นทุกๆ อารมณ์ของเป็นไท แม้แต่ใบหน้าตอนร้องไห้ก็ตาม
ภาษาอย่างนี้แหละค่ะ ชอบ
:pig4:
สนุกดี
นี่คือ ใจเย็นกำลังรุกแบบใึนๆป่ะ 555
ใจเย็นเหมือนเจ้าหนูจำไมแต่ชอบถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ ความรู้สึก จิตใจ อะไรแบบนี้
ใจเย็นนน รู้สึกอะไรกับเป็นไืทแล้วว
ความใกล้ชิด ทำให้เห็น สัมผัสกันมากขึ้น :mew1: :mew1: :mew1:
ใจเย็นคงเริ่มสนใจแล้วล่ะมั้ง
ใจเย็นอยากทำให้เป็นไทร้องไห้หรอ
ขอเข้ามาแอร๊ยยยกับคำว่าชอบของใจเย็นก่อนนะคะ
เอาแล้วววว ความรู้สึกที่ิอยากเห็นเขาร้องไห้
สััมผัสได้ถึงความ S
โอยยย ยิ่งอ่านยิ่งชอบอ่ะ
ชอบแบบงง ๆ สินะ
เป็นความสัมพันธ์ที่แปลกดี เริ่มจากสนใจในความแตกต่างระหว่างกัน แล้วจะกลายเป็นความรักได้ยังไงนะ
สายเอสก็มาน้องเย็นนนนนนนนน :hao7:
ชอบบบบบบบบบบบ ทุกอย่างในเรื่องนี้เลย เป็นกำลังใจให้นะคะ :mew1:
อ้าว ใจเย็นแบบนี้มันเรียกว่าตกหลุมรักแบบไม่รู้ตัวซะแล้วล่ะมั้ง
เป็นเรื่องที่ดูเรื่อยๆ แต่ก็น่าติดตาม ทั้งสองคนมีปมใในใจคนละอย่าง เหมือนมันจะอึมครึมครึ้มฟ้าครึ้มฝนแต่มันก็สนุกดี
เจอสำนวนแบบนี้ทีไร ติดตามทูกที
ใจเย็น อยากเข้าหา ค้นคว้า ตัวตนของเป็นไท
เดินหลงวนไปวนมาใต้ซุ้มม่านบาหลี
มันเป็นความสัมพันธ์ที่อึดอัดนะ ถึงไม่ได้บรรยายถึงความคิดของใจเย็นด้วย แต่เจ้าตัวน่าจะสับสนกับความรู้สึกที่มีต่อเป็นไทไม่น้อย ยังไงก็เด็กเนอะ ถึงจะความคิดอินดี้สุดโต่งก็เถอะ
ให้ความรู้สึกคลุมเครือ ทึม ๆ เหมือนเรื่องโน้นเลย
ถ้าเราเป็นเป็นไทก็ค่อนข้างจะงงๆและอึดอัดนะ o22
:pig4: :pig4: :pig4:
:pig4: :pig4:
ถ้าเราเป็นเป็นไทคงไม่เข้าใจกับความคิดของใจเย็นเหมือนกันแน่ๆ
เป็นไทคงงง
อยากให้ใจเย็นเป็นเคะ ที่จับเอาเป็นไทมาเป็นวัตถุทางเพศ
เข้าใจยากกันทั้งคู่อึมครึมกันดีแท้
:pig4: :pig4:
ชอบเป็นใจเย็นนน
แล้วก็นึกสงสัยให้เย็นวาบหัวใจขึ้นมาว่า แม้แต่กับคนที่ใจเย็นเพิ่งพูดถึง ถ้าวันใดไม่ทำให้ใจเย็นมีความสุขอีกแล้ว ใจเย็นจะตัดทิ้งไปแบบไม่นึกเสียดายเลยหรือเปล่า
เย็นชาเหลือเกินค่ะคุณใจเย็น :hao7:
ดีใจที่มีคนปกติมาปรากฏตัวในเรื่องนี้บ้าง พิชญะน่าเอ็นดูเกิ๊น
ดูเป็นเด็กมีความคิดนะ
น้องพิชญ์คือแฟนหนูอ่ะโอ้ยคนปกติที่สุดในบ้าน
ไม่นะะะะ โอยยยย เริ่มกลัวใจเย็น
กลัวใจเย็น :katai1:
ใจเย็น เย็นเกิ๊นนนนนน
พิชญะ จะปกติจริงหรือ
:pig4: :pig4:
:pig4:
ใจเย็น สืบยีนไร้หัวใจมาจากพ่อเหรอ
โหหหห ใจเย็นนี่แอบน่ากลัวนะเนี่ย จะเย็นชาไปไหน
พ่อคุณ นี่ไม่ใช่ใจเย็นแล้ว นี่เลือดเย็นจะเหมาะกว่า
10 – ไม่เข้าใจ และเป็นไทก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมตอนที่เดินกลับมาที่รถ เขาถึงเลือกเปิดประตูเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับ ให้ใจเย็นยิ้มออกมาเหมือนเด็กๆ
ลุ้นๆ
เป็นการเดทกันสินะคะ
ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ถ้าไม่เขินก็คงเบ้ปากใส่ แต่พอใจเย็นพูดทำไมคิดไม่ออกว่าต้องทำหน้ายังไง :hao4:
หวาน...มั้ย?
เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงติดเรื่องนี้
อ่านตอนนี้ แล้วก็อยากอ่านอีก อยากอ่นเรื่อยๆ
อ่านไปกลัวดราม่าไป
เขินอ่ะใจเย็นคนซึน โอ้ยๆหัวใจจะวายเป็นไทคือเคะไปเลยอ่ะ :hao7:
เดท!!! นี่คือการเดท :-[ #ใจเย็นสายเปย์
จริง ๆ แล้วใจเย็นก็ไม่ใช่คนซับซ้อนอะไร ชอบอะไรก็บอก แสดงออกมาแบบตรง ๆ ดูซื่อ ๆ ซะด้วยซ้ำ
พูดกันก็เข้าใจ จะมากจะน้อยก็ยังดีกว่าไม่พูดกันเลย
11 – สนิท สำหรับการที่เขาอยากจะได้มากกว่านี้ มากกว่านี้ จนกว่าจะได้ทั้งหมดของเป็นไท
ไม่ใช่นิยายตลก แต่ทำไมขำเวลาพระนายเขาคุยกัน :laugh:
โถ น่าสงสาร มันลอยมาเต็มหน้ากระดาษเลยค่ะตอนนี้
ถ้าได้ทั้งหมดแล้ว ใจเย็นจะเบื่อเป็นไทไหมอ่ะ
โหหหห ใจเย็นรุกเป็นไทหนักมากกกก
มันดูมีความหวังแบบที่รากฐานง่อนแง่น
ฟินนนนน
เป็นไทน่ารักจริงๆ :hao6:
อย่าได้ใจไปใจเย็น กำแพงของเป็นไทยังแข็งแกร่งอยู่ถึงจะทลายไปแค่ก้อนสองก้อนแต่ถ้ายังไม่ใช่ฐานของกำแพงมันก็ไม่ทลายง่ายๆ นะ
รุกเบอร์แรง
:katai5:
12 – ดอกไม้ “เป็นไท” “เรียกชื่อผมบ้างก็ได้ครับ” “เป็นไทอยู่ที่คอนโดหรือเปล่า” “งั้นเหรอ” หรืออาจจะล่องลอยลามเลยเข้าไปแม้แต่เรื่องในอดีตที่เป็นไทไม่เคยอยากบอกใครเลยสักคน
ไปค้างแรมแต่มีก้าง
เหมือนอยากได้ของเล่น... หรือเปล่า
รู้สึก เอออ เจอกันเวลาอื่นนอกจากตอนสอนพิเศษสักที ใจเย็น ตอไปรุกเยอะๆเลยลูกกก
อยากให้เป็นไทได้ระบายความหงุดหงิดลงบ้างจัง ด่าใจเย็นไปบ้างก็ได้นะเรื่องความเอาแต่ใจไม่คิดถึงคนอื่นว่าจะรู้สึกยังไง อยากไปด้วยมั้ยเนี่ย เป็นเราคงได้ด่าและตบตีใจเย็นไปบ้างแล้วนะเนี่ยที่ไม่ฟังความเห็นเราบ้างมามัดมือชกกันแบบนี้
ความเป็นใจเย็นค่อยๆซึมซาบไปในความคิดของเป็นไท
ไอ้การชวนไปไหนไม่บอกไม่กล่าว มาถึงมัดมือชกให้ไปนี่
นี่คือการจีบใช่มี้ย แน่ใจนะว่าจีบกัน ใจเย็นผู้เย็นชาและเอาแต่ใจ
พร้อมกับมืออีกข้างที่เอื้อมออกไปหมายจะสัมผัสให้ถึงตัวตนทั้งหมดของเป็นไท
:pig4: :pig4:
อร้างงงงงง น้องใจเย็นมือปลาหมึกไปอีกโอ้ยยยยยยยยย หนูเป็นสาวนะลูกไปลวนลามผู้ชายได้ไงโอ้ยยยยยย
ใช้พลังในการทำความเข้ใจเยอะมาก
ทำไมมีความเห็นด้วยกับคอมเม้นข้างบน
คืออาร้าย...
ตอนนี้มืดพอ ๆ กับห้องไฟดับและปั่นป่วนพอ ๆ กับพายุฝนข้างนอกนั่นเลย
ใจเย็นนะใจเย็น :hao7:
ความมืดที่มีฝนตกมันทำให้บรรยากาศพาไปได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ใจเย็นรุกแล้วววว รุกถึงตัวแล้วววว
อธิบายในนี้ด้วยก็ดีค่ะ ไม่ได้เล่นทวิตอ่ะ
เป็นไท ตอนนี้จะสงบเสงี่ยม ว่าง่าย เพราะกลัวความมืด
ขอบคุณสำหรับคำอธิบายที่คนเขียนเพิ่มให้ค่ะ เข้าใจมากขึ้น
อยากให้ใจเย็นปล้ำไปเลย
อย่าว่าเราโรคจิตเลยนะ แต่อยากให้ใจเย็นใช้ความกลัวของเป็นไทมาทำความเข้าใจกันมากขึ้นอ่ะ
อ่านไปด้วยความไม่เข้าใจ 5555555555555555555
14 – ดับ แล้วก็กลายเป็นฝ่ายลืมตัวเสียเองเมื่อประเด็นเปลี่ยน เขาก็ยังหลงกลคุยต่อจนดึกดื่นค่ำคืนเหมือนกับไฟนีออนที่เขาไม่ยอมดับมัน
สงสารเป็นไท
ไอ้ห้องที่นอนสองคนก็วุ่นวาย ปั่นปวน ชวนงงกันไป
ในตอนนี้สงสารน้องพิชญ์สุด
ใจเย็นหิวเจ้ไทมากอ่ะ ทิ้งน้องทิ้งนุ้งเลยอ่ะแบบแงๆ :katai1:
น้องใจเย็นน่ารักค่ะ อ่าว ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง
โถ่ พิชญะ
อ้าวพิชญะโทรมาหรอออ 5555555 ถถถถถถถ
เข้าใจยากกันจริงๆทั้งสองคน ให้บรรยากาศอึมครึมๆตลอดเวลา
เหมือนกับที่เขาเคยถามออกไปว่าพ่อรู้สึกอย่างไรที่มีภรรยาหลายคนแตกต่างจากบ้านอื่น รู้สึกผิดบ้างไหมอย่างที่สังคมมักจะรุมทึ้ง แต่พ่อก็เงียบ และไม่เคยตอบ
ใจเย็น ถามคำถามที่สุดยอด :ling1: :ling1: :ling1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
"เหมือนกับที่เขาเคยถามออกไปว่าพ่อรู้สึกอย่างไรที่มีภรรยาหลายคนแตกต่างจากบ้านอื่น รู้สึกผิดบ้างไหมอย่างที่สังคมมักจะรุมทึ้ง แต่พ่อก็เงียบ และไม่เคยตอบ" เป็นคำถามที่เราก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อขอใจเย็นรู้สึกยังไง ที่ทำให้เมียต้องทุกข์ใจและเป็นคนแก้ปัญหาที่ตัวเองเป็นคนก่อ
คือจีบเขาแต่ตัวเองก็ไม่คิดว่าจีบรึเปล่านะ
คิดมาแต่แรกแล้วว่าใจเย็นเป็นคนน่ารัก 555555555
หลับมาติ่งน้องเย็นละหลังจากเหม็นนางที่กล้าทิ้งน้องชายสุดน่ารักอย่างพิชญะลงคอ ค่อนข้างชอบตอน15มากถึงมากที่สุด เอาให้พ่อเงิบไปเล้ยยยยยย :katai2-1:
นับถือความสงสัยในเรื่องที่คนอื่นไม่กล้าแม้แต่จะคิดแถมยังกล้าถามออกไปอีก
ยิ้มมุมปากเลย ที่ใจเย็นถามคำถามแบบนั้นกับพ่อ
สมัครมาเม้นให้คุณแยมเลยค่ะ แอบอ่านมานานชอบมากๆค่ะ เป็นกำลังใจให้อัพนิยายบ่อยๆนะคะ:))
ใจเย็นถามพ่อด้วยคำถามนี้เป็นคำถามที่โดนมาก อ่านเรื่องนี้แล้วต้องใช้ความคิด และได้ข้อคิดอีกมุมนึงเลย ชอบมากๆ จากที่อ่าน 2 ตอนแรกแล้วหดหู่มากๆ คิดว่าจะอ่านต่อหรือไม่ อ่านมาถึงปัจจุบัน อยากบอกว่าไม่ควรพลาด มันดีจริงๆ
เป็นคำถามที่แบบ โอ้โหหหหห
เหมือนพ่อของใจเย็นจะเป็น.... มาก่อน
หรือไม่ ก็อาจเพราะมอดดับลงไปแล้วเขาถึงไม่รู้สึกอะไรถึงมันอีกเลยเมื่ออยู่กับใจเย็น
มีความฮาช่วงท้ายย 5555555
คู่นี้จะคุยกันดีได้สักกี่ประโยค เหมือนจะไม่กวนตีนแต่ก็นะ รุ้สึกได้ถึงความน่าหมั่นไส้
ติดงอมแงม
ใจเย็นก็ติดเหลือเกินพ่อคู้นนนนนน
ชอบการเปรียบเทียบ ของไรท์ :mew1: :mew1: :mew1:
มีความวกวน และงงงันในตัวเอง แต่ก็ไม่แปลก เพราะโลกมันบิดพร้ิวมาแต่แรก หล่อหลอมมายาวนาน แล้วไม่มีใครแก้ไข
“โทรมาเหี้ยอะไรข้ามปี” “ไม่ได้ยิน พอขึ้นปีใหม่ก็เลยหยิบมาเช็ก เห็นมึงโทรมาเนี่ย” “เออๆ แฮปปี้นิวเยียร์” “อ้าว แล้วงานเลี้ยงมึงล่ะ” “เหรอวะ” เป็นไทตอบรับ เงียบงันชั่วครู่ก่อนเอ่ยบอก “พรุ่งนี้มึงมาที่บ้านกูดิ” “เออ มีอะไรจะให้” “เฮ้ย แค่นี้นะ เพื่อนแม่งเมาละ” หากในตอนนี้เขากลับรู้สึกเหมือนน้ำแข็งที่มีในตัวเองกำลังละลายลง...เนิบช้า รอยยิ้มเองก็คลี่ออกมาด้วยท่วงทำนองเดียวกัน เพียงเพราะหนังสือและสมุดไม่กี่เล่มที่เป็นไทมอบให้
ความชอบที่เหมือนกันของใจเย็น เป็นไท คือไอศกรีมสตรอเบอรี่
มันกระจ่างขึ้นตรงหนายยยยย
หนูเย็นคือชอบเจ้ไทจริงๆใช่มะไม่นะม่ายยยยยยยย :ling1:หนูเย็นคือชอบเจ้ไทจริงๆใช่มะไม่นะม่ายยยยยยยยยย :ling1:
เป็นนิยายรักที่เย็นยะเยือกเหมือนไอศครีมจริงๆ แต่เราก็ยังแอบรู้สึกได้ถึงความหอมหวานของสตรอเบอร์รี
ละละละละลายแล้ววววว ค่อยๆทีละนิดๆ
มาคิดได้ว่า ใจเย็นนี่น่าสงสารเหมือนกัน อะไร ๆ ก็ไม่ค่อยเข้าใจ ความรู้สึกตัวเองก็ไม่รู้ เหมือนเด็กที่เพิ่งเริ่มเรียนรู้เลย บางที
ชอบสำนวนคนเขียนจัง อ่นตอนที่บีบอารมณ์ นี่ก็ไล่เรียงเรื่องราวได้บีบอารมณ์สุดๆ ^^
ความสัมพันธ์ก็ยังคลุมเคลือต่อไปครับท่าน เซ็งจิต
ใจเย็นคงเกิดความรู้สึกหมั่นเขี้ยวเป็นไทยเรื่อยๆเป็นพักๆเป็นช่วงๆต่อๆไปแน่ๆเลย555555555อ่านแล้วหมั่นเขี่ยวอะทั้งสองคนเลย
18 – กาแฟ “เป็นไท” “ผมอยู่ล่างคอนโดแล้วนะ” “เป็นไทเพิ่งตื่นเหรอครับ” “ง่วงเหรอ” “ถ้าไม่ง่วงไปกินข้าวกันนะครับ” “ไม่วางหรอกครับ” “หลับไปไม่ได้เปิดไฟใช่ไหมครับ” “เป็นไท” “วันเกิดครับ” เช่นว่า เขาจะมีคนคอยรับเอาไว้ยามที่ร่วงหล่น ให้ไม่ต้องแตกสลายกระจัดกระจายอีก
ใจเย็น ที่จริงๆไม่ได้ใจเย็นอย่างชื่อ
เหมือนใจเย็นจะบอกว่า เป็นไทเหมือนทันใจ
ขำสามบรรทัดสุดท้าย
สถานะภาพหมือนแค่ต้องการคนเข้ามาเติมเต็มความรู้สึกมากกว่ารู้สึกรักใคร่นะ
สงสารเป็นไท
เป็นไท กับ ทันใจ เอ็นดูเหมือนกันฝช่ม๊ะ ใจเย็น
ชอบบทบรรยายถึงการเปรียบเทียบอะไรน่างๆจัง อ่านๆไปก็งง 555 แต่สนุกดีค่ะ ชอบบ ><
สองคน เหมือนต้องรักษา และดูแลกันและกัน สู้ๆน้า ทั้งสองคน
กาแฟยี่ห้อใจเย็น ไม่ต้องกินก็ใจสั่นได้......
เริ่มเปิดใจทีละนิดแล้ว
เราว่ายังไม่รู้สึกรักเลยนะทั้งสองคนเลย ใจเย็นเอ็นดูเป็นใจมาก ในระดับเปรียบเทียบเป็นทันใจแล้วละก็ 555555 ส่วนเป็นไท อืมมม คงอีกนานกว่าจะรู้สึกอะไรๆ กับน้องจริงๆ รอติดตามค่ะะ
ทำไมน่ารัก
กาแฟยี่ห้อใจเย็น ไม่ต้องกินก็ใจสั่นได้......
สองคนนี้เป็นคนเข้าใจยากจริงๆ แต่ก็แปลกดีนะเข้าใจยากกันทั้งคู่แต่ก้ดูเหมือนทัั้งคู่จะเข้าใจกันได้ดี ต่างคนต่างทลายกำแพงของกันและกัน ชอบกันตอนไหนก็ไม่รู้แต่ว่ากว่าจะรู้ตัวกันคงขาดกันและกันไม่ได้แล้ว
เป็นภาพของคุณพิทักษ์ที่โอบไหล่หญิงสาวที่ไม่ใช่แม้แต่ทิพย์ หรือปัทมา
:z3: :z3: :z3: บรรยากาศฝั่งเหล่าลูกๆก็ยังอึนๆอยู่เลย อิตัวพ่อก็จะหาเรื่องเข้าบ้านซะงั้น
อีคุณพ่ออออ แค่มีคนอื่นแล้วไม่สำนึกนี่ก็ว่าแย่แล้วนะ
ชีวิตโหดร้ายมากค่ะ เหมือนไม่มีอะไร ใช้ชีวิตได้ค่อนข้างปกติ แต่ความจริงแล้ว มีบาดแผลเต็มไปหมด
ริวสัมผัสได้ถึงพลังแห่งดราม่าแรงมาก ในอนาคตกาลตอนหน้า
:pig4:
คุณเกษรา มีกรรม
คุณพิทักษ์ทำไมถึงไม่รู้จักพอซักที มีปมอะไรกันนักถึงต้องการความรักมากซะขนาดนี้ไม่ได้รู้ถึงจิตใจคนเป็นเมียบ้างหรือ คุณเกษรายอมมา 2 คนแล้วนะ ต้องมีอีกกี่คนถึงจะพอ เราไม่เข้าใจคุณพิทักษ์จริงๆ เราว่าคนแบบนี้สมควรที่จะได้อยู่ตัวคนเดียวนะ จะได้ไม่ต้องมีใครต้องเจ็บปวดกับความไม่ซื่อสัตย์ของผู้ชายคนนี้ หย่าเหอะคุณเกษราอยู่ไปก็ไม่มีความสุขลูกก็โตแล้วคงไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ เราว่าอธิบายแบบเปิดใจ เปิดความรู้สึกทั้งหมดให้ใจเย็นได้รู้ว่ารู้สึกยังไงตั้งแต่รู้ว่าพ่อของลูกมีเมียอีกคนและอีกคน ระบายความอัดอั้นออกมาบ้าง เผื่อใจเย็นจะได้เข้าใจความรู้สึกต่างๆ บ้าง เผื่อใจเย็นจะได้รู้ถึงชีวิตจริงๆ มันไม่ได้เป็นแบบที่แม่เคยสอนหรือที่แม่ปิดบังและบิดเบือนไป ไม่ได้อธิบายให้ใจเย็นรู้แบบชัดๆ ซะที
เพราะเราไม่อยากให้ผู้หญิงที่เป็นแม่ของใจเย็นเจ็บปวดไปมากกว่านี้อีกแล้ว :ling3:
อีกด้านของชีวิต
คุณพิทักษ์แย่มาก
บอกเลยโคตรแย่ แย่ แย่ พ่อของใจเย็นแย่มาก สงสารคุณเกษรา
:ling1:
:mew1: :mew1:
หายไปเลย
รออยู่น้าจร้า
หน่วง
“คุณเกษรากำลังจะฟ้องหย่า” “คิดว่าใจเย็นจะเลือกอยู่กับใครล่ะ” ตอนนั้นเองที่พริมารู้สึกว่าที่แท้แล้วหล่อนเองก็ไม่ได้ต่างจากใจเย็นเลยสักนิด เพราะที่คิดว่าเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกดีมาตลอด สุดท้ายก็ไม่ได้เข้าใจอะไรเลยแม้แต่เศษเสี้ยวของมัน
สงสารพริมา
เริ่มไม่เข้าใจตามไปด้วยเลย
ความคิดของใจเย็น :z6:
ดีใจ ไรท์มาต่อ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
มาแล้วววว ดีใจจจจ :hao5:
พายุลูกนี้ปูทางมายาวไกล แลดูน่าจะใหญ่มาก
เย้ๆๆๆ มาต่อแล้วดีใจ :mew1:
ใจเย๊นนนนน ฮือ คิดถึงในที่สุดก็มาาาา
เราคิดว่า ที่ใจเย็นเป็นแบบนี้ก้ความผิดของคนรอบตัวนั่นล่ะ
เรื่องของครอบครัวนี่น่าติดตามกว่าใจเย็นกับเป็นไทอีกอ่ะ แบบมันมัวๆอึมครึมๆเว่อมีมิติทุกตัวละคร
คนบ้านนี้เข้าใจยากกันไปหมด โลกที่รุ้จักกันมันช่างบิดเบี้ยวเพราะสิ่งที่เห็นสิ่งที่ถูกปลูกฝังกันมา
21 – บุหรี่ กระทั่งหมดทั้งซอง เขาก็ตอบได้แค่ว่าเพราะไม่อยากได้กลิ่นดอกไม้คลุ้งในจมูกจนหายใจไม่ออก
ในที่สุดก็มาแล้ววววว แถมสองตอนด้วย ตื่นเต้นมากเลยค่ะ ยิ่งกว่าถูกหวยเลย 555555
อ่าน 2 ตอนรวด ดีจายยยย
ก็เตรียมใจมาแล้วนะว่าเรื่องนี้มันโคตรจะดราม่า 55555555555
งานดราม่าก็มา
อยู่ในม่านบาหลีที่ครอบคลุมด้วยกลุ่มหมอกต่อไป
:pig4:
ใจเย็น เป็นไท :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มาแล้วววว มาเร็วมากเลยยยย แต่รู้สึกมันสั้นมากเลยค่ะ :sad4: อันนี้เรารู้สึกไปเอง รึมันสั้นจริงก็ไม่รู้ ฟฟฟฟฟ
รออ่านมาตลอดค่ะ อย่าหายไปนานๆ อีกนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
มันจะชัดเจนหรือสับสนกว่าเดิมเนี่ย
เป็นเรื่องที่มีเสน่ห์ชวนติดตามจริงๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ใจเย็นนนนน :hao5: ในที่สุดด
รู้ตัวสักทีนะ
ภาษาเขียนประหนึ่งเจ๊วีรพร
ยอมรับว่าชอบซึ่งกันและกัน ได้แบบ ความหวานมันอยู่ตรงหนายย
ให้ใจเย็นมันรักเป็น....ท่าจะยาก
แค่ความเข้าใจตัวเองยังยากเลย แล้วจะพยายามไปเข้าใจคนอื่นทำเพื่อ
อ๊ายยยย กร๊าวใจมากค่ะตอนล่าสุด
23 – ที่ตกลงกันไว้ “เพราะไม่อยากให้เศร้าเลย”
คุณพระคุณเจ้า ข้ามมาแบบนี้เลยย ตะเตือนใต จิตใจคนอยากรู้มันสั่นสะเทือนมากค่ะ แงงง :o12: :o12: รอตอนต่อจากนั้นอย่างใจจดใจจ่ออยู่นะคะ ฟฟฟฟฟฟฟฟ
เป็นตอนแรกที่ไม่อึมครึมเลยมั้งเนี่ยะ 55
ใจเย็น อ่านเป็นไทออกทุกอารมณ์สินะ
เล่าแบบนี้ก็โอเคน้าเราว่า ไม่ขัดใจค่าา
มึนแทนเป็นไท
:pig4: :pig4: :pig4
24 – สะท้อน มันเป็นแววตาของความขลาดกลัวที่รู้ดีว่าอะไรๆ ก็จะไม่เป็นดังหวังเลยสักอย่าง
เมื่อไหร่ใจเย็นจะมีหัวใจ
ใจเย็น กับเป็นไท
สับสน เจ็บปวด และว้าเหว่มาก
โอยยย อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ
เป็นไทชอบใจเย็นแล้วแน่ๆ :katai1:
เอาเข้าไป หน่วงกันเข้าไป
เริ่มเข้าประเด็นแบบจริงๆจังแล้ว ความสนุกมันเริ่มแล้ววววว
25 – อินทรีหัวขาว “แม่เพิ่งฟ้องหย่าพ่อ” หากไม่รู้ทำไม ใจเย็นกลับอยากยิงอินทรีหัวขาวตัวนั้นให้ตายคามือ ให้พ้นจากสายตาเขาเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี
เนี่ยเรื่องครอบครัวใจเย็นนี่แหละสนู๊กสนุก รอให้อีกสองแม่มาเล่าอย่างใจจดใจจ่อ
ความรักยับยั้งไม่ให้เราทำในสิ่งที่จะทำให้คนที่เรารักและรักเราเสียใจ
โอ้ยยยเข้มข้นนน
ใจเย็นค่อยๆเรียนรู้ไปลูก
ความรักยับยั้งไม่ให้เราทำในสิ่งที่จะทำให้คนที่เรารักและรักเราเสียใจ “มันคือการที่มนุษย์รู้ว่าคนอื่นจะเจ็บปวดจึงมีความยับยั้งชั่งใจไม่ทำ และนั่นแหละสิ่งที่ยกระดับมนุษย์ให้ต่างจากสัตว์” และสิ่งนั้นเรียกว่าความรัก
26 – ทำร้าย “แต่รู้ไหมครับ จะคิดยังไงผมก็ไม่เข้าใจ” รู้แค่ว่าตอนนี้เขาอยากทำร้ายกายตัวเองให้เจ็บปวด ให้มากกว่าที่ใจรู้สึกเป็นร้อยเท่าพันเท่า
ฮืออออออ เป็นไทททททททท สงสาร
น่าสงสารใจเย็น...เพราะตลอดชีวิตเข้าใจมาตลอด ว่าความเจ้าชู้ และมีเมียเยอะๆ เป็นชีวิตที่่ปกติ และไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วไม่ใช่ แต่เป็นชีวิตที่อยู่บนความเจ็บปวด จนกลายเป็นความชินชา
เป็นไทควรสตรองขนาดไหนถึงจะไม่เป็นบ้า
ฮืออออ สงสารเป็นไท
:mew6: :mew6:
ทำไมอ่ะๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมทำให้ความรู้สึกฟิวดาวน์ขนาดนี้
เป็นไทอย่าทำร้ายตัวเองนะ
ครั้งนี้คือเป็นไทต้องเคลียกับแม่อะ พูดให้รู้ตัวต่อให้แม่จะเสียใจก็พูดเลย
โอ๊ยยย ตอนนี้แตกสลายมากเลยค่ะ ทั้งใจเย็น เป็นไทแล้วก็ใจคนอ่าน โลกใบนี้ทำไมต้องแกล้งนายขนมต้มของเราขนาดนี้คะ แงงงงงง
เป็นไทททท ใจเย็นช่วยด้วยย :hao5:
เป็นไทลูกก
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: แม่เป็นไท ทำไมเป็นคนอย่างนี้ :z3: :z3: :z3:
โอ๊ยยยยย เป็นไทลูกกกกกกก :hao5: :hao5: :hao5:
ประจวบเหมาะกับที่ทั้งสองคนเกิดมีเรื่องราวหนักๆในชีวิต
ภาษาดีมากอ่ะ ไม่ค่อยได้อ่านแบบนี้ อาจจะด้วยเนื้อเรื่องที่มัน down ด้วย
พึ่งได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านเป็นเรื่องแรกของคนเขียนเลย อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุด อินมากกกกกกกก สงสารแม่ใจเย็นนะ แต่สงสารเป็นไทที่สุด แต่งดีจังเลยชอบบบบ รอต่อนะคะ
เพิ่งอ่านทันครับ มีความคิดว่าตัวเองมีนิสัยคล้ายๆ ใจเย็นอยู่ 555 เข้าใจยาก ชอบมองคนอื่น สังเกต อยากรู่ว่าถ้าเขาทำแบบนี้ผลจะเป็นไง เค้าคิดอะไร
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ชอบนะ ชอบภาษา การบรรยาย อ่านแล้วมันก็จะรู้สึกมึนๆหน่วงๆหน่อย
สงสารทั้งคู่ที่โตมากับความบิดเบี้ยวแบบนี้จริงๆ
ฮืออ เราชอบเรื่องนี้ เหมือนเรากำลังนั่งดูหนังอาร์ตๆที่เล่นกับความรู้สึกอยู่
อ่านแล้วรู้สึกหน่วงๆเลยค่ะ แต่ชอบนะ :hao5:
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ มึนๆกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครยิ่งกับใจเย็นนี่ยิ่งไปกันใหญ่ อ่านๆไปบางทีเราก็รู้สึกเหมือนใจเย็นเป็นเด็กที่พัฒนาการช้าแล้วถูกเลี้ยงดูแบบไข่ในหินไม่ให้รับรู้โลกภายนอกอะไรเลย ซึ่งเอาจริงๆมันผิดปกติสำหรับเด็กวัยนี้นะ
ว่าพวกเขาสามคนพี่น้อง – หรืออาจจะมนุษย์ทุกคน – ล้วนอยู่กึ่งกลางระหว่างความรักแท้จริงกับความเห็นแก่ตัว
รอตอนต่อไปค่ะ
สู้ๆนะใจเย็น สงสารทั้งคู่เลย เป็นไทก็เจอหนัก
มันจึงเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน~~~
บีบรัดหัวใจแท้ อย่าลากนานเด้ออ
น่าสงสารใจเย็น
เหมือนใจเย็นจะเริ่มมีความรู้สึกขึ้นเเฮะ
พ่อแม่ทะเลาะกัน
ความจริงมันแหลมคมและทำให้แสบร้อนได้เสมอ
สงสารทุกคนเลย ฮือออ
ใจเย็นฉลาดจนเบี้ยวไปหมดเลยค่ะ..
“เพราะถ้าผมไม่เชื่อแบบนั้น ผมก็จะไม่เหลืออะไร” และจมลงไปด้วยกันให้ถึงห้วงที่ลึกที่สุดของทะเลน้ำตา
จมดิ่งเหลือเกิน
:pig4: :pig4:
เรารู้สึกเหมือนโดนค้อนทุบหัวใจเลยค่ะ
ทำไมเราถึงต้องพยายามเข้าใจคนอื่นนะ บางทีเพราะเราเองยังอยากให้คนอื่นมาเข้าใจเราเลย มันไม่ได้ง่ายเลยที่จะเข้าใจและรับรู้ถึงความทุกข์ของคนสักคน ใจเย็นคงอยากให้เป็นไทเข้าใจมากที่สุดในเวลานี้ จริงๆคงเป็นทั้งสองคนเนี่ยแหละที่ต้องการใครสักคนที่เข้าใจ
วัยรุ่นสองคน ถูกพ่อแม่ตัวเองทำร้าย จนจมอยู่ในทะลน้ำตา
โอยยย ใจเย็นน่าสงสารอ่ะ หน่วงแต่ดีเหลือเกินตอนนี้
หนักอึ้งจนบอกไม่ถูกเลยว่าเรื่องมันจะเป็นยังไงต่อไป แล้วแม่ของทั้งคู่จะรู้สึกไหม
โอย จะรอดบ่เน้อ ฮึบบบ
รู้สึกเหมือนคนอ่านก็จะดำดิ่งลงไปในทะเลเหมือนกัน
เหนื่อย
เราเข้าใจนะ มันสะอิดสะเอียนนะกับการอ้างว่าทำเพื่อเราเพราะรักเรา แต่จริงๆแค่กลัวที่จะต้องอายกับสังคม กลัวที่จะควบคุมให้เราเดินในทางที่ต้องการไม่ได้
ฮืออออ เศร้า แต่ยังไงก็สงสารเป็นไทที่สุดแล้ว หาหนุ่มใหม่ให้เอาม้ายยยย
โอยยยย อึดอัดแทนใจเย็น แต่ิเสียใจแทนเป็นไท
:z3: :z3: :z3:
29 – ครั้งสุดท้าย ว่าครั้งสุดท้ายที่เขาร้องไห้ก็คือตอนนี้ ตอนที่คิดถึงเป็นไท คิดถึงจนทรมาน และร้าวราน
:z3: โอ๊ย....
:pig4:
ฮือออออ อยากให้เขากลับมาอยู่ด้วยกันอ่ะ สงสารทั้งคู่แต่สงสารเป็นไทมากกว่า ใจเย็นเข้าใจความรักแล้วรักเดียวใจเดียวได้แล้ววววววว รอต่อค่าาาา
โอย
บีบหัวใจค่ะ ทำไมโลกถึงบิดเบี้ยวขนาดนี้นะ
สงสารทั้งคู่เลย แต่พาร์ทนี้ใจเย็นก็มีพัฒนาแล้วนะ
ความหน่วงนี้ ฮรือออ
เพราะทั้งที่ทุกอย่างเงียบงัน ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากห้องที่เปิดไฟอยู่ตลอดคืน แต่ปรายรู้สึกว่าเป็นไทกำลังร้องไห้ และร้องไห้อยู่อย่างนั้นทั้งคืน
:pig4:
:z3: :z3: อีกแล้วววว คุณแยมมม all kill มากเลยค่ะ ตอนนี้นายขนมต้มของเราทำไมโดนทำร้ายขนาดนี้ น่าย่ำยีเพิ่มมากเลยค่ะ *โดนตี* ใจเย็นต้องช่วยพี่เป็นไทนะลูกกก เป็นไทก็ต้องช่วยน้อง ช่วยกั---- :hao6: :hao6: :hao6:
ทำไมชอบทำร้ายเป็นไทของเรา ฮือออออ สงสารอีกแล้วววว
ฮือออ หดหู่ไปหม๊ดดดด
โอ๊ยยยยยยยย เป็นไทลูก มาค่ะมาเดี๋ยวพี่กอดปลอบหนูเอง อ่านนี้ก็น้ำตาซึมอีกแล้ว
เนี่ยรักน้องปรายมากคนอะไรก็ไม่รู้จิตใจอ่อนโยนมากกกกก
หายใจเข้าลึก ๆ แล้วหน่วงต่อไป
หน่วงงงง :z3: :z3: :z3:
อ่านไปเหมือนคนหายใจไม่ค่อยออก
สงสารเป็นไท ทำร้ายคนอื่นเองแล้วก็เจ็บเอง
31 – ฝุ่นผง “งั้นเหรอ เดี๋ยวผมออกไปรับ” “มีเรื่องอยากให้ช่วยสอน ฟิสิกส์น่ะครับ” “ที่ผมทำได้มีแค่แตกสลายตาม เพราะงั้นต่อให้เป็นไทจะแหลกจนกลายเป็นฝุ่นผง ผมก็จะกลายเป็นฝุ่นแล้วปลิวตามไป”
โอ้ จะว่ายังไงดี คือก็สงสารเด็กน้อย (ถึงอายุไม่เด็กแต่ไม่รู้อะไรที่ทำให้เรามองว่าทั้งคู่ยังเด็ก) สองคนนี้นะ
ไม่ร้องน้าาาา เป็นไทไม่ร้องนะ ; w ; //โอ้ๆ
สนุกากค่ะ เจ็บปวดดี
ใจปลิวตามไปด้วย
เป็นตอนที่บีบคั้นความรู้สึก แต่จบได้โล่งมากเลยค่ะ รู้สึกเหมือนอะไรๆกำลังจะดีขึ้น (หรือเปล่านะ 5555)
เวลาจะทำให้ทุกเรื่องทุกอย่างดีขึ้นนะ อดทนกันอีกนิดนะเด็กๆ
เพราะการวางตัวเป็นคนนอกทำให้เราเจ็บปวดน้อยกว่า มันง่ายกว่าที่จะบอกกับตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องของเราและไม่เข้าไปยุ่ง
ชอบตอนนี้ รู้สึกชอบที่เป็นไทเจ็บปวดนะ ก็เป็นคนธรรมดานี่นา
เป็นไท ที่เจ็บปวดรวดร้าวในใจ เหมือนจมลงไปในความทุกข์
คนบอบช้ำสองคนจะเข้าใจกันและกัน มันก็น่าจะดี
ฮือออออ สงสาร รีบๆปรับความเข้าใจแล้วคบกันทีเถอะะะะ
เราตามอ่านเรื่องนี้มาก็นานแต่ยังไม่เคยได้มาเมนท์สักที ตามจริงเราสงสารแม่ของใจเย็นมากเพราะต้องทนกับสามีและอยากให้ใจเย็นเข้าใจด้วยว่าการที่แม่ทำแบบนั้นไม่ใช่การโกหกแต่เพื่ออยากให้ลูกโตมาในครอบครัวที่อบอุ่นแต่เราก็เข้าใจ ใจเย็นนะ เพราะการที่โตมาในครอบครัวที่พ่อเป็นแบบนี้แถมยังไม่นับตอนที่แม่เห็นพ่อควงผู้หญิงอื่นอีก เราเชื่อว่าจะผ่านไปได้และสองคนจะเรียนรู้จากกันและกัน.... :mew4: :mew4:
เพิ่งมีโอกาสมาอ่าน
ชอบประโยคสุดท้ายของใจเย็น ขนลุกเลยอ่ะ
32 – เกษรา งั้นเหรอ ผมขอโทษ เกษรา ผมขอโทษ คุณเกษรา – หรือเรียกให้ถูกในเวลานี้ว่าเกษรา หล่อนแค่รับฟัง ไม่หือไม่อือ ไม่ยิ้มรับหรือร้องไห้ สุดท้ายแค่เดินผ่านมาเฉยๆ ขณะที่ในใจภาวนาจนแทบจะอ้อนวอนให้คุณพิทักษ์พบความสุขในชีวิตที่เหลืออยู่ในบ้านอัครเสนีย์หลังนั้น
เศร้าจัง
น่าคิด (ไม่เคยคิดเชิงนี้มาก่อนเลยนะนี่)
:pig4:
ไม่ได้อยู่บนเงื่อนไขเดียวกัน....เท่านั้นเอง
แค่ไม่ได้อยู่ในเงื่อนไขเดียวกันก็เท่านั้น ไรท์ค่ะจะมีพาทย์ของคุณพิทักษ์ด้วยมั้ยค่ะ
สุดยอดดดด จริงๆ“มันไม่มีอะไรผิดเลยใจเย็น รักแบบไหนก็ไม่ผิดเลย ความรักทุกรูปแบบมีเงื่อนไขในตัวมันเองทั้งนั้น”
อ่านตอนนี้แล้ว ตอนที่คุณเกษราบอกว่าใจเย็นโตเป็นหนุ่มแล้ว เราพึ่งกลับมานึกขึ้นได้เลย ว่ามองดูตัวละครเติบโตมามากแค่ไหน ใจเย็นคนนั้นจากตอนที่1 กับใจเย็นคนนี้ต่างกันมากจริงๆ
อ่านแล้วน่ำตาจะไหล...
ชอบคำตอบของคุณเกษราจัง
แอบหน่วงๆ รอตอนต่อไปค่ะ สู้ๆนะทุกคน
ชอบคำว่า ไม่ได้อยู่เงื่อนไขเดียวกัน เข้าใจเปรียบเทียบ คือมันเข้าใจได้เลยอ่ะ
ซึ่งไม่กี่ประโยคเหล่านั้นนั่นแหละ ทำให้เขารู้แล้วว่าทำไมถึงควบคุมลูกชายคนนี้ไม่เคยได้เลย
:ling2:
ที่คุณพิทักษ์เป็นแบบนี้ก็มีเหตุผลนี่เอง ทุกอย่างมีเหตุผลของมันสินะ
สุดท้าย ก็มารู้ตัวเอาเมื่อมันสายไป เฮ้อออ ที่นอกใจเมีย หรืออะไรก็แล้วแต่ ท้ายที่สุดก็แค่อยากได้ของใหม่ที่เหมือนของเก่า แค่รู้สึกเบื่อ แค่รู้สึกตื่นเต้นไปกับของที่ได้มาใหม่ชั่วคราว เหมือนพวกที่ชอบอะไรสักอย่าง แต่พอเจออันที่คล้ายกันแต่คนละแบบก็เห่อสักพัก แล้วก็จะกลับมาสนใจของที่เคยมี ก็ตอนที่มันพังไปแล้วนั่นแหละถึงจะรู้คุณค่าของมัน พิทักษ์ก็น่าจะเห็นตัวอย่างของครอบครัวตัวเองแล้ว สุดท้ายก็กลับซึมซับมาแล้วก็ทำตามแบบอย่างพ่อของตัวเองไปโดยไม่รู้ตัว ซ้ำรอยเดิม....
นี่คือเหตุผลที่มีเมียน้อยใช่ไหม และก็น่าจะรู้นะว่ามันไม่มีครอบครัวไหนจะมีความสุขหรอกถ้าสามีตัวเองมีน้อยน่ะ
นิยายดูลึกมาก
อย่างนี้หรอกเหรอ
ยังดีที่คุณพิทักษ์ รู้สึก เมื่อขาดคุณเกษรา กับลูกชายใจเย็น
เด็กจะโตมาเป็นยังไงครอบครัวก็เป็นส่วนที่มีผลที่สุดจริงๆ ชอบมากค่ะ รอตลอดเลย จริงๆไม่ค่อยชอบนิยายแนวมีรสขมอย่างนี้เท่าไหร่แต่เรื่องนี้มันทำให้รู้สึกอบอุ่นเวลาที่ใจเย็นกับเป็นไทยอยู่ด้วยกัน ชอบค่ะ
:hao5:
นั่นสินะ
เป็นเรื่องที่เขียนได้ลึกซึ้ง สวยงาม ซึมลึกช้าๆ จนวางไม่ลง อ่านแล้วอ่านอีก จดจ่อรอคอยตอนต่อไป
ที่ควบคุมไม่ได้ เพราะแม้ใจเย็นจะทำตัวหลีกเลี่ยงความจริง แต่จริงๆลึกๆลงไปเขาค้นหามันอยู่ตลอด เขาสังเกต เขาคิด เขาวิเคราะห์ เขาตั้งคำถาม เขาเหมือนจะไม่แคร์อะไรเพราะสิ่งแวดล้อมผลักดันแต่พื้นยืนของนิสัยคือเป็นคนเก็บรายละเอียด เด็กแบบนี้ถ้าไม่มีอะไรบังตาอยู่ ชักจูงไม่ได้ง่ายๆ เพราะเขามีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่แปลกที่คุณพิทักษ์จูงจมูกลูกคนนี้ไม่ได้..
34 – เหนือผิวน้ำ “ไปเจอมาเหรอครับ” “เป็นไงบ้าง” “นั่นคือความหมายของรักเดียวใจเดียวของผม” แต่เป็นกลิ่นหอมนวลของดอกไม้ ดอกไม้ที่ใจเย็นมอบให้เขา...เพียงผู้เดียว
:hao5:
:ling3:
:pig4: :katai5:
ซึ้งอ่ะ คือถ้าไม่ปูเรื่องราวของตัวละครมาเลย จะไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแค่พูดปลอบใจไม่กี่ประโยคกะให้ดอกไม้ มันจะทำให้ประทับใจได้ขนาดนี้
:pig4:
มีกันและกัน :katai2-1:
ดีใจที่สองคนนี้มาถึงวันนี้ซักที
ดีใจที่ใจเย็นหาคำตอบได้ซะที ค่อยๆประคับประคองกันไปไม่แตกสลายไปด้วยกันอย่าที่เป็นไทกลัว
โล่งเลย
ดีใจที่เป็นไทมีใจเย็นอยู่ข้างๆ ณ ตอนนี้
อืมมม!! ในที่สุดก็เป็น "ใจเย็นกับเป็นไท" ซะที
ใจเย็นตอนนี้หล่อมากกกกกกกกกกก
รู้สึกยังผลุบ ๆ โผล่ ๆ อยู่เลย
ใจเย็นเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้นแล้วซินะ
ฮืออออ ชอบประโยคตอนจบมากๆเลยค่ะ
อ่า...กำลังจะเริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น
ไม่น่าเกิดมาเจอพ่ออย่างเขาเลย
:hao5: :hao5: :pig4: :pig4:
นราธิป ที่ในอดีตก็ถูกการแก่งแย่ง ชิงดี เป็นที่ระบายอารมณ์จากพวกพี่ๆ
โอ้โห
รอตอนต่อไปค่ะ
:hao5:
เขียนเก่งจริงๆ คมคาย
ดีใจกับเป็นไทที่ออกจากบ่วงใจได้สำเร็จ
คนไม่ใช่ตุ๊กตานะคุณนราธิป จะไปได้ดั่งใจได้ยังไง
ทุกคนคงมีเหตุผลของตัวเองสินะ...
เป็นไท ก้าวข้ามมันมาได้แล้วใช่มั้ย
ไรต์คะ คืออยากจะบอกว่า คุณเป็นคนที่เขียนเก่งมากๆจริงๆ คือบรรยายออกมาดีมาก เหมือนดึงตัวคนอ่านเข้าไปอยู่ในสถานการณ์นั้นๆ จมน้ำไปด้วยกัน พ้นน้ำไปด้วยกัน อ่านไปบางครั้งโคตรขนลุกอ่ะ ชอบมากๆค่าาา
อีกอย่าง ดอกไม้ของเกษราสวยงามมิใช่เพียงเพราะเราได้เฝ้ามองมันเติบโต แต่ดอกไม้เองก็เฝ้ามองผู้คนเติบโตและก้าวผ่านสิ่งต่างๆ ไปด้วยเช่นกัน
:pig4:
เป็นคนที่โชคดีจริงๆ นะคุณพิทักษ์ทั้งที่ทำให้ผู้หญิงดีๆ ต้องเสียใจ
สุดท้ายชีวิตก็เท่านี้ ดูเหมือนรุ่นพ่อแม่แต่ละคนจะปลงและรับได้แล้ว (มั้ง)
ไม่ว่าจะหักพังสักแค่ไหน ต้องอยู่อย่างอึมครึมสักเท่าไร คนเราก็มีตัวเลือกไม่มากนัก
ไม่ว่าจะหักพังสักแค่ไหน ต้องอยู่อย่างอึมครึมสักเท่าไร คนเราก็มีตัวเลือกไม่มากนัก
คนเรามักจะเห็นคุณค่าของกันและกันก็ต่อเมื่อสูญเสียมันไปแล้ว
“ผมว่ารักเดียวใจเดียวคือความกลัวว่าจะไม่ได้ให้ทั้งหมดที่เรามี แค่เหตุผลนี้ก็ทำให้คนเราไม่คิดอยากหาคนอื่นแล้ว” “ตอนนี้ผมแค่อยากให้ ให้อะไรก็ได้ จะทั้งหมดเลยก็ได้ถ้าทำให้เป็นไทหายกลัวความมืดได้” แสงสว่างหนึ่งเดียวของเขา
โอ้ยยยยย ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ขนาดไปค้นเมลล์หาชื่อกับรหัสผ่านที่ลืมไปแล้ว5555 เอาเป็นว่าเป็นกำลังใจให้นะคะ เป็นนิยายคุณภาพมาก ลึกซึ้ง มีไม่กี่เรื่องที่ต้องอ่านประโยคหนึ่งซ้ำๆเพราะอยากเข้าใจมันจริงๆ อินประหนึ่งเป็นไทที่พยายามเข้าใจใจเย็น /// รออออออ ตอนหน้านะคะ :oni3: :ped149:
เป็นคำบอกรักที่ใจเย็นมาก......ซับซ้อนได้อีกพ่อคู๊ณณณณณณณ
+เป็ดค่ะ
กรี้สสสสส //คนเขียนตัดแพนเข้าโคมไฟใช่มั้ยย :ling1:
ว้ายยย :pig4:
จะแค่จูบหรือมากกว่านั้นเนี่ย แต่บรรยากาศโคตรเป็นใจเลยอ่ะ
เป็นคำบอกรักที่ใจเย็นมาก......ซับซ้อนได้อีกพ่อคู๊ณณณณณณณ
กรี๊ดดดดด มาต่อสะะ ฮือๆๆๆๆ :z3:
ฮืออออออแ ทำไมดีต่อใจขนาดนี้คะ!
เราพยายามอ่านทุกคำพูดและความคิดของใจเย็นอย่างใจเย็น คิดว่าเข้าใจใจเย็นในแบบของเราแล้ว แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง แล้วก็ไม่รู้ว่าจะเข้าใจใจเย็นถูกไหม :laugh: ชอบทุกตัวละครของเรื่องนี้เลยค่ะ ทุกคนมีความบิดเบี้ยว อ่านแล้วอินมาก รอดูบทสรุปนะคะ :กอด1:
กระโดดกระทืบพื้น #รู้สึกค้าง
ใจเย็นกับเป็นไท. จบแล้ว เพราะการปิดด้วยคำว่า "ใจเย็นกับเป็นไท" มันดูสมบูรณ์มากเลยสำหรับแยมอย่าลืมม มีบทส่งท้ายอีกตอนนะคะ - รักทุกคนนะคะ รัก #ใจเย็นกับเป็นไท ด้วย :กอด1: :กอด1:
อิจฉาในความสัมพันธ์ทั้งคู่มาก ค่อยๆเรียนรู้และยอมรับในตัวตนกันและกัน และยังคงไว้ในความเป็นตัวตนแม้ว่าสถานะจะเปลี่ยนไป รักในความเป็นมนุษย์ที่นักเขียนใส่ลงไปให้ใจเย็นและเป็นไท ทั้งผุกร่อนและเติบโต รัก
โอย........ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:“อยู่ให้กูรำคาญนี่แหละ”
ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เวลาอ่านนิยายคุณแยมต้องใช้พลังเยอะมากจริงๆค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ถึงจะมาตามอ่านทีเดียวตอนจะจบ แต่ก็คอยแอบดูสปอยด์อยู่ตั้งแต่เปิดเรื่องนะคะ กลัวใจ 555555 เป็นกำลังใจให้นะคะ หลงรักภาษามาก เราอ่านแล้วซึมซับเข้าไปทุกตัวอักษร ดีใจที่ได้อ่านผลงานคุณภาพแบบนี้ค่ะ :L2:
:pig4:
ขอเม้น
นี่เป็นคำจบเรื่องที่ตรึงตรามาก และสรุปความเป็นมาได้ดีที่สุด
อย่าลืมรวมเล่มน้าจร้า :katai2-1:
ปริ่มมากอ่ะ จะติดตามไปเรื่อยๆนะคะ ชอบงานเขียนมากๆเลย
:pig4:
เขียนได้ดีมาก ลึกซึ้ง กินใจ ขอบคุณคร้าาาาาาาาาาา...สำหรับนิยายดีๆ อีกเรื่องนึง...................................
ประทับใจมากๆ :pig4: :pig4: :pig4:
กรี๊ดดดดดด จบแล้ว ร้องไห้ๆๆๆๆๆ คือดีย์อะ ป้าปลิ่มมากคะ
ใจเย็น ไม่ใจเย็นสมชื่อเลยน้าตอนนี้ :-[
ชอบมากถึงแม้เรื่องราวไม่ได้ดำเนินแบบต่อเนื่องให้เห็นการดำเนินชีวิตของตัวละคร แต่ชอบมากกกกก
อ่านมาตั้งแต่ต้น เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ ตัวละครมีความซับซ้อนแต่บางทีก็เรียบง่าย
อึดอัดมาตั้งแต่ต้นที่อ่าน เป็นเรื่องที่หน่วงเวอร์ๆ ปกติไม่ค่อยชอบอ่านดราม่าแต่ภาษาดีพล็อตดีเลยยอม รอตอนพิเศษนะคะ แม้ตอนนี้เราจะรู้สึกว่ามันพิเศษแล้วที่เป็นไทอยู่กับใจเย็นอย่างมีความสุข 5555
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดีที่มอบให้กัน
ชอบบบบ รู้สึกปลื้มปริ่ม อ่านแล้วขนลุกกับคำว่า ใจเย็นกับเป็นไท ในประโยคสุดท้ายของตอนจบมาก
จบได้ดีมากเลยค่ะ เราชอบแบบนี้มาก ไม่ว่าระหว่างทางจะเจออะไรแค่ไหน ร้องไห้กันมาเท่าไร แต่ตอนสุดท้ายก็ยังอยู่ด้วยกันแบบอยากอยู่ด้วยกัน
ทั้งคนที่ตั้งชื่อหมาว่าเป็นใจ ทั้งหมาชื่อเป็นใจ นั่นแหละ ทั้งหมดนั่นเลย. ***** จบบริบูรณ์. #ใจเย็นกับเป็นไท ด้วย ขอบคุณจริงๆ ค่ะ :pig4: :กอด1:
:man1:
เป็นคำบอกรักที่ไม่เหมือนใคร และคงไม่ซ้ำกับใครแน่
น่ารักกก ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ
น่ารักมากเลยค่ะ ถ้ารวมเล่มแล้วมาแจ้งข่าวคราวบ้างน้าา อยากเปย์แล้ววว
อบอุ่น
:pig4: :pig4: :pig4: :L2:
ต่างคนต่างเติบโต
หมั่นไส้ใจเย็นสุดด แต่ก็อยากจะให้แกล้งเป็นไทเยอะๆ :hao7:
โอ๊ยน่ารัก ทั้งหมาทั้งคน
ดีกว่าไม่ได้อยู่ด้วยกันเนอะ
ชอบเวลาเป็นไทบอกรำคาญมาก มันคือการแสดงความรักกลับให้ใจเย็นใช่ไหมคะ 55555555 น่ารัก :กอด1:
โอ๊ยน่าร้ากกก :-[
จบแล้วววววว เรื่องนี้เดี๊ยวยิ้ม เดี๊ยวหัวเราะ หลังๆเครียดเสียส่วนใหญ่ แต่ก็จบอย่างงดงาม
จบได้น่าร้ากมักๆเลย
นี่สินะที่เรียกว่าฟ้าหลังฝนมักสวยเสมอ :mew3: จบแล้วอยากให้มีตอนพิเศษมากๆเลย
รู้สึกเหมือนเติบโตมากับทั้งสองคน
น่ารัก กะแล้วหมาต้องชื่อเป็นใจแน่ๆ
อ่านตอนแรกๆ ไม่คิดว่า เป็นไทยจะโดนกด
อ้าว เข้าใจมาตลอดว่า ใจเย็นนะเป็นผู้รับ แป่ววว
ไม่ต้องมีคำพูดหวาน ๆ ให้กัน
เพิ่งมาตามอ่า แต่ก็รู้สึกอิ่มใจมากๆเลย ทั้งด้วยภาษาสำนวน
เพิ่งอ่านรวดเดียวจบ
เป็นเรื่องที่ลึกในความคิด แต่จบดี ชอบ ขอบคุณคนเขียนมากเลย
ภาษาดีมากเลย การเขียนแต่ละตอนดูเรียบๆ แต่ตอนต้น ตอนท้าย มีกิมมิคเก๋ๆ
อ่านๆไป เหมือนคำว่า "ความ" "การ" หายไปหมด
:L2: :3123: :กอด1:เราเพิ่งได้อ่านตอนเรื่องตบแล้วอ่านวันเดียวรวดแล้วทำให้รู้สึกถึงความใส่ใจรายละเอียดของคนเขียนมากใส่ใจในทุกคัวละครเพราะส่วนมากอ่านนิยายถ้าตัวร้ายทำอะไรก็ตะดูร้ายแบบแต่เกิดเลยแย่งกันไปมาตีกันไปมาแต่นี่ได้เห็นเหตุและผลจองทุกตัวละครเลยซึ่งเราประทับใจมากๆแต่ในบางจุดเราแอบคิดนะในความจริงคงไม่มีทางที่ภรรยาสามคนจะอยู่ร่วมกันแบบนี้ได้แอบดูเกินจริงแต่เราก็ยอมรับมันคงเป็นพลอตเพื่อสร้างปมให้ใจเย็น ซึ่งเราหลงรักตัวละครใจเย็นกับเป็นไทยมากจริงๆประทับใจจุดที่ทั้งสองเลิกขังตัวเองแล้วออกมาอยู่กับความเป็นจริงแม้โลกความจริงจะโหดร้ายแต่ทั้งสองก็จะผ่านมันไปด้วยกันซึ่งเรารู้สึกแล้วมันไม่ใช่ความรักที่ฉาบฉวยมันเหมือนค่อยๆเห็นพัฒนาการของทุกๆตัวละครเราชอบมากจริงๆขอบคุณที่สร้างตัวละครและเขียนเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้เราได้ร่วมเรียนรู้นะจ๊ะ :pig4: :L1: :mew1:
โอ้ยยย ขอรำคาญด้วยคนนนนน o13 :hao7:
มีความละมุนปนน้ำตา อ่านจบแล้วก็นึกถึงคำที่ว่า "ฟ้าหลงฝนย่อมสดใสเสมอ"
เขียนดีจังเลยค่ะ ละเอียดกับอารมณ์และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลมากๆๆๆ
:monkeysad:
อ่านจบแล้ววววว ตามมาจากกัลป์ปรายค่ะ แล้วก็สนใจเป็นไทมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ปรากฏว่าถูกหวย หมอนี่มันน่ารังแก---- น่าย่ำยี--- น่ารักแล้วก็น่าสงสารจริงๆด้วย /ไอรัวมาก
ชอบเรื่องนี้มากๆ รักเป็นไทกับใจเย็น
ชอบมากเลยค่าา ภาษาเขียนสวยมากเลยค่ะ เป็นกำลังให้ค่ะ
คิดถึงเรื่องนี้ :L2: :L1:
สุดท้ายใจเย็นกับเป็นไทก็หลุดพ้นออกมาได้เนอะ เย้ ถ้าไม่เข้มแข็งพอและจบลงด้วยการใช้ชีวิตตามแบบพ่อแม่ของตัวเอง คงกลายเป็นกงกรรมกงเกวียน ทุกข์กันไม่จบไม่สิ้นสักที
ขอบคุณนะคะ :mew1:
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ชอบมากที่สุดจริงๆ
อ่านรวดเดียวจบ ไม่หลับไม่นอน
แจ้งข่าว เรื่องใจเย็นกับเป็นไท ตีพิมพ์รวมเล่มกับสนพ. Hermit Books ค่ะ
สนุกมากๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ คือได้เห็นพัฒนาการของแต่ละคน ปมในใจ การแก้ปัญหา และการก้าวออกจากcomfort zoneของตัวเอง เผชิญหน้า สุดยอดมากๆเลยค่ะ แม้ระหว่างทางจะหน่วงไปมาก ฮือ :hao5:
ขอบคุณคุณแยมมากนะคะ เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่าน แต่ก็ชอบสำนวนการเขียนมากๆเลยค่ะ :pig4:
กว่าจะผ่านทะเลน้ำตามาได้ก้นานอยู่ องงดีใจที่ได้อ่าน ชอบภาษาเขียนมากเลยค่ะ รัวมือๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
:pig4: :pig4:
ชอบ narrative style ของเรื่องนี้มาก มีความแตกต่างจากนิยายวายเรื่องอื่นที่เคยอ่านมา ให้อารมณ์เหมือนอ่านวรรณกรรม
ชอบมาก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะ
ขอบคุณมากครับ เนื้อหาไม่งง น่ารักๆๆๆ ภาษาสะละสะรวยมากกก :pig4: :pig4:
เป็นนิยายที่ชอบที่สุดเรื่องนึงเลยค่ะ
อบอุ่น มีลูก ชื่อ "เป็นใจ"
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ เป็นนิยายที่ภาษาสละสลวยมาก ยิ่งอ่านช้าๆ ค่อยๆซึมซับมันเข้าไป ก็ยิ่งทำความเข้าใจกับมันไปเรื่อยๆ ตอนอ่านเรารู้สึกเหมือนว่าฝนกำลังตกอยู่จริงๆเลยค่ะ ใจเย็นกับเป็นไททำให้เรารู้ถึงแง่ชีวิตหลายๆอย่าง คุณคนเขียนเก่งมากๆเลยค่ะ เราอินและมีอารมณ์ร่วมทุกตอนเลย
สนุกมากเลยค่ะ ฮืออดีไปหมดเต็มอิ่มมากก