ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
M y N o v e l ::
๐ ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง █ ▇ ▆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41260.0) [F i n i s h e d ]
๐ ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ☼ ☀ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51550.0) [ F i n i s h e d ]
๐ ※ MR.GREY ※ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58733.0) [ F i n i s h e d ]
๐ ♦ Wake me up #รีบตื่น ♦ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61411.0) [ F i n i s h e d ]
๐ ❄ Once upon a lie #บันทึกเด็กเลี้ยงแกะ ❄ (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64693.0) [ F i n i s h e d ]
๐ ❍ Into the moonlight #ณพระจันทร์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67098.0) [ I n P r o c e s s . . . ]
๐ [เรื่องสั้น] ✡ ส ม ห ม า ย ✎ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52526.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น] :: ◤| Summer Wine |⊿ :: (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52774.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น] ♪ ♫ :: SENSORY SERIES :: HEAR ♪ ♫ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56968.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น]░【 GROWTH 】#รีบโต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57556.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น] 。• ✈ Page 49 ✈ •。 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59146.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น]♡ ☽ Lucky Cat ☾ ♡ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60785.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น] ✖ Soon We'll be found ✖ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61590.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น] #อย่าปล่อยให้ความตายหลงรักคุณ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63610.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น] ▣ Don't kick the chair ▣ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=65435.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น] ■ Have a ghost day #ผีของผม ■ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64808.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น]┼ In another life ┼ #หากชาติหน้า (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66337.0) [ F i n i s h e d ]
๐ [เรื่องสั้น] ◎ #มนุษย์โอ่ง ◎ (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?board=33.0) [ F i n i s h e d ]
♪ ♫ ♩ ♬ ♭
บทเพลง...ที่เก็บเอาดาวทุกดวง
เขียนเป็นท่วงทำนองขับขาน
ถักทอและเรียงร้อยคำ
จากหัวใจ
♪ ♫ ♩ ♬ ♭
เพลงตื่นเช้าขึ้นมาอย่างงัวเงีย อย่างที่ว่าเขานอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่เมื่อนึกถึงเจ้าของหัวใจที่นอนอยู่ใกล้เขาเสียยิ่งกว่าครั้งไหนๆ แต่ด้วยความที่เป็นคนติดการตื่นเช้าทำให้ยอมลุกจากเตียงอย่างช่วยไม่ได้ เจ้าของบ้านเดินย่องลงบันไดไม่ให้เกิดเสียงเพราะเกรงใจแขกที่หลับอยู่
เพลงเดินไปยังห้องครัว หวังจะทำมื้อเช้าแบบง่ายๆต้อนรับเช้าวันใหม่แก่แขกกิตติมศักดิ์ ทว่ายังไม่ทันจะได้เริ่มทำอะไรเขากลับได้ยินเสียงไอค่อกแค่กดังมาจากห้องรับแขก ซึ่งหากไม่ใช่ซอลเป็นคนทำแล้วจะไปใครไปได้อีก ร่างสูงเปลี่ยนจุดมุ่งหมาย เดินเข้าไปหาก้อนผ้าห่มยักษ์นี่ขดอยู่กลางบ้านเขาแทน
“แค่กๆ” เสียงไอดังมาอีกระลอกทำให้เพลงลดตัวลงไปเลิกผ้าห่มหนาก่อนจะเห็นใบหน้าแดงก่ำของซอลที่ยังนอนหลับไม่รู้ความ มือหนาเอื้อมไปสัมผัสหน้าผากเบาๆเพื่อวัดอุณหภูมิและอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ซอลมีไข้
แน่ล่ะตากฝนจนชุ่มขนาดนั้น แถมยังหลับท่ามกลางอากาศหนาวๆอีกด้วย ให้ตายเถอะเขานี่มันงี่เง่าชะมัด ถ้ายอมดื้อดึงให้อีกฝ่ายขึ้นไปนอนที่ห้องตนดีๆก็คงไม่ต้องมานอนป่วยเช่นนี้
ไข่ดาวไส้กรอกในตอนแรกจำต้องเปลี่ยนเป็นข้าวต้มอ่อนๆแทน เพลงเดินนำอาหารเช้าไปเสิร์ฟคนป่วย สะกิดให้ซอลตื่นมาทานข้าวทานยาก่อนที่อาการจะทรุดไปมากกว่านี้ เนื่องจากช่วงวัยเด็กเพลงเป็นเด็กขี้โรคอย่างที่ว่าทำให้ในบ้านเขามียารักษาโรคแทบทุกชนิดติดอยู่อย่างไม่ต้องห่วงเลย
“อืออ..” เสียงแหบครางฮือเมื่อโดนขัดจังหวะการนอน คนป่วยดูง่วงเกินกว่าจะใส่ใจอะไร ร่างผอมมุดกลับเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาอีกครั้ง
“คุณครับ..ตื่นมากินยาก่อนนะครับ”
คนถูกเรียกขมวดคิ้วก่อนพยายามเปิดเปลือกตาขึ้นมามองคนขัดจังหวะ เสียงซอลตาปรือและพยายามลุกขึ้นมานั่งตัวตรงหลังจากตั้งสติได้แล้ว แต่เหมือนร่างกายเขาถูกหินถ่วงไว้ ขยับไปทางไหนก็หนักตัวไปเสียหมด เพลงเห็นดังนั้นจึงเข้าไปช่วยพยุง
“ซอลไม่สบาย..กินข้าวแล้วกินยานะครับ” คนไม่สบายได้แต่พยักหน้ารับคำเออออให้เรื่องมันจบๆไป ในหัวตอนนี้เขาคิดถึงแต่เรื่องนอนเท่านั้น รวมไปถึงไม่ทันสังเกตเสียด้วยว่าคนข้างบ้านรู้จักชื่อเขาได้อย่างไร
ริมฝีปากสีซีดขยับเคี้ยวข้าวต้มร้อนๆที่ถูกป้อนจากเจ้าของบ้านอย่างเชื่องช้า เชื่อเถอะเขาไม่ได้อยากทำตัวเอื่อยเฉื่อยขนาดนี้หรอก แต่ตอนนี้ร่างกายดูจะไม่เป็นใจเสียเลย… เมื่อข้าวคำสุดท้ายถูกป้อนจนหมด เพลงก็ป้อนน้ำเขาต่อด้วยยื่นยาหลากสีสองสามเม็ดไปให้คนตรงหน้า เขารู้ว่าทานยาหลังอาหารทันทีไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทางที่ดีควรจะรอให้อาหารย่อยสักพักหนึ่งก่อนค่อยทาน แต่คนตรงหน้าดูจะไม่สามารถรออาหารย่อยได้เสียแล้ว
ซอลกลืนยาลงไปอย่าง่ายดาย ก่อนจะปิดเปลือกตาอันหนักอึ้ง บ่งบอกว่าเขาทำตามคำขอแล้วจากนี้ก็ขอนอนอย่างสงบๆสักที
“ซอลครับ ขึ้นไปนอนข้างบน…” ไม่ทันที่จะพูดให้จบประโยค คนป่วยก็มุดหลับอยู่ใต้ผ้าห่มไปเสียแล้ว
เพลงลอบยิ้ม ขบขำในความขี้เซาของคนตรงหน้า แม้จะรู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ไข้ก็เถอะ ถึงอย่างนั้นก็น่ารักมากอยู่ดี เขาใช้ตัวเลือกสุดท้ายสั่งการให้อุ้มคนป่วยขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ ขืนยังนอนอยู่กลางบ้านที่ลมเย็นพัดเข้ามาตลอดเวลาเช่นนี้ซอลไม่มีทางหายแน่ๆ
ซอลตัวเบากว่าที่คิดแต่ก็ยังหนักอยู่ดี หากเขายังเป็นเด็กชายขี้โรคอยู่ล่ะก็คงไม่มีทางที่จะอุ้มไหวอย่างแน่นอน
ทันทีที่จัดแจงให้คนป่วยนอนบนเตียงนุ่มของตนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ตั้งใจจะลงไปเก็บจานชามที่ทิ้งไว้ข้างล่าง เพลงนึกขอบคุณสวรรค์ที่วันนี้เขามีเรียนช่วงบ่าย ทำให้พอมีเวลาอยู่กับเสียงซอลมากขึ้น ถึงแม้อีกฝ่ายจะป่วยหนักก็ตาม
“อือ..” เสียงครางแผ่วเบาของคนป่วยดังขึ้นเหมือนรู้ว่าถูกคิดถึง เพลงหันกลับไปหาคนบนเตียงแทบจะทันที ซอลปรือตาเล็กน้อยจ้องมายังเขาและนั่นทำให้หัวใจเจ้ากรรมกระตุกอย่างหนัก
“ลิล...ลิลลี่..”
เสียงแหบพร่าของคนป่วยยังคงเอ่ยต่อพลางจ้องมายังเขา เพลงไม่เข้าใจถ้อยคำที่คนตรงหน้าหวังจะสื่อ เขาขยับเข้าไปใกล้คนป่วยมากขึ้น
“ลิลลี่ครับ…”
ลิลลี่งั้นหรือ?..เป็นชื่อคนใช่ไหม ถ้างั้นอาจจะเป็นใครสักคนที่สำคัญของซอลก็ได้ เมื่อสมองประมวลผลได้เพลงจึงตัดสินใจหมุนตัวกลับอีกครั้งด้วยหัวใจที่ชาแปลกๆ เพราะคนป่วยไม่ได้ร้องเรียกขอความช่วยเหลืออะไร แถมยังเอ่ยถึงใครบางคนอีก แน่ล่ะ ถ้าคนอย่างซอลจะมีคนรักแล้วก็ไม่เห็นจะแปลกเลย
ยังไม่ทันที่จะได้ทำตามความคิดดี มืออุ่นๆก็คว้าจับข้อมือเขาไว้เสียก่อน เพลงตกใจจนสะดุ้ง หันกลับมามองเจ้าของดวงใจอีกครั้ง
เสียงซอลพยายามลืมตามองเขา จากฤทธิ์ไข้ทำให้เปลือกตาเจ้ากรรมหนักกว่าที่คิด แถมหยาดน้ำใสก็คลอเต็มเบ้าตา เพลงอดใจสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ริมฝีปากแห้งซีดพยายามเอื้อนเอ่ยอะไรบางอย่าง
“....เล่นเปียโนให้ฟังหน่อย….”
แม้น้ำเสียงคนป่วยจะแหบพร่าเพียงไหนแต่เพลงก็ฟังมันออกทุกคำ หัวใจเต้นโยนราวกับจะระเบิด
เล่นเปียโนให้ฟังในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ
เพราะความสงสัยที่ไม่สามารถปิดซ่อนใบหน้าไว้ได้ทำให้คนป่วยเค้นเสียงออกมาอีกที คนป่วยขยับมือที่คว้าข้อมืออีกคน เลื่อนลงไปกุมไว้ก่อนดึงมือเพลงให้เข้าใกล้กับใบหน้าหวานขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากสีซีดก้มลงบรรจงจูบแผ่วเบาไปยังมือของชายหนุ่ม ไล่วนไปตามนิ้วเรียวก่อนเอ่ยถ้อยคำอ้อนวอน
“...นะครับ...อยากฟัง….”
เพลงหน้าขึ้นสีอย่างห้ามไม่อยู่ เขาหันหน้าหลบคนป่วยใจเต้นไม่เป็นส่ำ ทำไมซอลถึงต้องการฟังเสียงเปียโนของเขากัน เขาใช้มือที่ว่างอีกข้างปัดป่ายหน้าตัวเองเป็นพัลวัน หวังให้ความร้อนบนใบหน้าระเหยออกไปได้บ้าง คนป่วยยังคงจ้องมองเขาอย่างอ้อนวอน มือที่กอบกุมฝ่ามืออีกฝ่ายไว้ค่อยๆคลายออก
อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเสียงเพลงของเขามีความสำคัญ
ชายหนุ่มหน้าขึ้นสีปลดพันธนาการที่แสนหวานก่อนเดินไปยังเปียโนที่ตั้งอยู่รอมหน้าต่างของห้องนอน โน้มตัวลงนั่ง พรหมนิ้วมือลงบนคีย์บอร์ด สายตาส่งกลับไปยังคนบนเตียงอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เสียงซอลยังคงนอนจ้องมาทางเขาแม้ว่าเปลือกตาแทบจะปิดแล้วก็ตาม รอยยิ้มหวานส่งกลับมาให้เจ้าของห้องใจกระตุกอีกครั้ง
นิ้วเรียวของนักเปียโนกดลงตัวโน้ต บทเพลงเริ่มบรรเลง…
| | | | | | | | | |
เขามีความฝันที่แสนหวานที่สุด อบอุ่นที่สุดและดีที่สุดของชีวิต หญิงสาวในความฝันบรรเลงบทเพลงไพเราะจนไม่อาจกลั้นความสุขที่มากล้นยามได้ฟังได้ เสียงเพลงหวานหูยังคงติดอยู่ในใจเขาแม้กระทั่งลืมตาตื่นจากฝัน อากาศที่อบอุ่นขึ้นไม่ต่างจากหัวใจทำให้ฤทธิ์ไข้ทุเลาลงไปมากพอสมควร
เสียงซอลชันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนขบคิด จ้องมองไปรอบๆห้อง จำต้องหยุดสายตาไปที่เปียโนสีขาวข้างหน้าต่าง ภาพเหตุการณ์ในช่วงเช้าไหลเข้าสู่หัวเขาอย่างรวดเร็ว คนป่วยหน้าขึ้นสีแทบจะทันที หันรีหันขวางเมื่อไม่เห็นเจ้าของห้องก็ทำให้โล่งใจได้เปราะหนึ่ง เขาพยายามดันตัวเองออกจากเตียง พับผ้าห่มเก็บทุกอย่างให้เข้าที่ ห้องสีขาวสวยและอบอุ่นไม่ต่างจากที่เขาเคยวาดฝันไว้ เสียแต่คนในจินตนาการกลับแตกต่างกันลิบ
เมื่อคิดได้อีกครั้งใบหน้าก็พลันร้อนผ่าวขึ้นมาอีก เพราะพิษไข้ทำให้เขาเห็นใบหน้าไม่ค่อยชัดเลยพลันนำเอาใบหน้าสวยหวานในจินตนาการใส่เข้าไปในความคิด เห็นเป็นภาพของหญิงสาวที่ตนวาดฝันจริงๆเสียอย่างนั้น
ทั้งที่ความจริงเขารู้ตัวว่าคนๆนั้นเป็นใคร
ก็จะเป็นใครได้อีกนอกจากเจ้าของบ้านหลังนี้! เพลงคงต้องคิดว่าเขาเป็นคนประหลาดไปแล้วแน่ๆ ทั้งเรียกชื่อใครออกมาก็ไม่รู้ ออดอ้อนขอฟังเสียงเปียโน แถมยังจูบ...ที่ฝ่ามือนั่นอีก
เขาหน้าร้อนขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง รู้ตัวดีว่าไม่ใช่เพราะฤทธิ์ไข้และก่อนที่จะระลึกอะไรที่น่าอายออกมานี่ได้อีกก็มีเสียงเรียกจากฝั่งตรงข้าม เรียกถึงชื่อเขา
“ซอล! ไอ้ซอล!” เสียงที่ฟังปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นใคร เสียงซอลวิ่งไปทางหน้าต่าง มองลงไปยังพื้นเบื้องล่างหาที่มาของต้นเสียงและก็อย่างที่เขาคิดไว้ไม่ผิด ไอ้โทน เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวยืนทำหน้างุดเงี้ยวอยู่หน้าบ้านเขา
ซอลรีบผละตัวออกจากห้องนอนอบอุ่น วิ่งลงไปยังชั้นล่างของบ้านหันซ้ายหันขวาแต่กลับไม่พบแม้แต่เงาของเจ้าของบ้าน บ้านทั้งหลังเงียบเชียบราวกับไม่มีคนอยู่และเขาก็มั่นใจเช่นนั้น เพลงคงต้องออกไปเรียนหรือมีธุระที่ไหนแน่ๆ คนป่วยมองหาเศษกระดาษแถวนั้นก่อนเขียนมันแปะไว้ที่หน้าตู้เย็น ที่ๆเขาคิดว่าเพลงจะต้องกลับมาเห็นแน่
ก่อนจะคิดอะไรได้อีกอย่าง ใบหน้าหวานขึ้นสีอีกครั้งแต่ก็บรรจงเขียนตัวหนังสือลงในกระดาษยับยู่ยี่ก่อนขึ้นชั้นบนของบ้าน นำมันไปวางไว้ตรงเปียโนสีอ่อน
เขาตรวจสอบความเรียบร้อยของบ้านคนแปลกหน้าอีกครั้งก่อนเดินออกมาถึงรั้วบ้านเพื่อพบว่ามันถูกล็อกไว้
ซอลหันรีหันขวางอย่างจนปัญญา เจ้าตัวตัดสินใจปีนรั้วบ้านสีขาวเพื่อนำตัวเองออกมา พอดีกับเพื่อนสนิทที่ยืนรออยู่หน้าบ้านหันมาเห็นเขากำลังทำท่าทุลักทุเลจนน่าขัน ร่างสูงแม้จะงงงันแค่ไหนก็ตามที่เพื่อนของตนมาปรากฏอยู่ที่บ้านหลังนี้แต่ก็ยอมเดินมาช่วยซอลให้ลงมาจากรั้วสูงจนได้
“มึงไปทำอะไรที่นี่เนี่ย”
“..เรื่องมันยาว” ซอลว่าพลางก้มหน้างุด เพราะรู้ว่าใบหน้าที่ร้อนผ่าวนั้นยังคงร้อนอยู่อย่างห้ามไม่ได้ เจ้าตัวรีบเอ่ยต่อ “ขอกูไปนอนหอมึงสักพักละกัน”
โทนรู้เรื่องราวก่อนหน้านี้ในระหว่างเดินทางไปยังหอพักของเขา เพราะวันนี้พวกเขาต้องนำผลงานที่ส่งเมื่อวานไปจัดนิทรรศการณ์ และเขาก็แปลกใจที่ไม่เห็นเพื่อนตัวเล็กอย่างทุกที ครั้นเมื่อโทรหาก็กลับปิดเครื่องเสียนี่ เขาไม่ว่าอะไรหากจำต้องเป็นคนขนย้ายผลงานของซี้ไปจัดตั้งแทนเจ้าของ แต่อย่างน้อยซอลก็จะบอกเขาก่อนทุกทีไม่เหมือนครั้งนี้
เขาจัดงานเสร็จก่อนจะมาหาเพื่อนซี้ที่ทำตัวเงียบไปทั้งวัน และก็อย่างที่คาด เพื่อนตัวดีมีเรื่องจริงๆ ช่างเป็นโชคร้ายในความโชคดีที่อย่างน้อยก็ยังมีที่ให้เพื่อนเขาพัก
“หยุดขำได้แล้ว!” ซอลว่าเสียงดังหลังจากเล่าทุกอย่างให้เพื่อนตนฟัง ทันทีที่ถึงหอพักซี้ของเขาก็ให้ความร่วมมืออย่างดีโดยการหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่หยุด
จนถึงห้องพักเสียงซอลจึงได้แต่ไล่เตะเพื่อนตัวดีที่เอาแต่หัวเราะจนคนยอมหยุดพร้อมกลั้นเสียงหัวเราะ
“ไล่เตะกูได้แบบนี้หายดีแสดงว่าหายแล้วใช่มะ” คนหายดีเบ้หน้าใส่ก่อนตอบ
“ก็ยังปวดหัวหน่อยๆแต่ก็ดีขึ้น”
“สงสัยได้ยาดี”
คนได้ยาดีตบไหล่เพื่อนดังพลั่ก ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้งเมื่อนึกย้อนเหตุการณ์ เพราะเป็นคนนิสัยแข็งกร้าว สนิทกับคนยากและไม่ค่อยแสดงออกด้านนี้มากเท่าไหร่ทำให้เขาเขินจนอยากมุดแผ่นดินหนีเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังออดอ้อนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนกับคนที่ไม่เคยคุยด้วยสักครั้ง
โทนหัวเราะชอบใจเห็นท่าทีของเพื่อน “เป็นไง คุณลิลลี่ของมึงสวยมั้ย” คำตอบคือหมัดหนักๆพุ่งเข้าที่ท้องน้อย เพื่อนตัวเล็กหน้าแดงก่ำเป็นอีกคำตอบ โทนไม่เข็ดกับการต่อต้านของเจ้าตัว เอ่ยถามขึ้นอีก
“แต่ถึงเขาเป็นผู้ชายมึงก็ไม่ได้เกลียดหรือเลิกชอบใช่ไหม”
ซอลถลึงตาใส่ซี้อย่างอาฆาต อย่างไรเสียใบหน้าแดงก่ำนั่นก็ยืนยันในความรู้สึกทุกอย่างได้หมดแล้ว
“กูจะนอน” ซอลว่าพลางมุดเข้าผ้าห่มตัดบทสนทนา
เพราะคำพูดของเพื่อนสนิทตนเชือดเฉือนหัวใจทุกประคำ ใช่ นอกจากเขาจะไม่ได้เกลียดที่คนในฝันของเขาเป็นผู้ชายร่างสูง ซอลเพียงแค่ตกใจมากก็เท่านั้น แต่เจ้าตัวรู้ไม่ว่าความรู้สึกหลังจากนี้คืออะไร เขารู้ว่าตัวเองตกหลุมรัก ‘เสียงเพลง’ ของบ้านข้างๆมานานแล้วก็จริง แต่ไม่เคยคิดว่าหากได้เจอตัวจริงเป็นเช่นไร อันที่จริงเขาไม่คิดว่าความรักนี้จะได้โคจรมาพบกันเสียด้วยซ้ำ
ใจดวงน้อยเป็นเป็นส่ำเมื่อคิดถึงเหตุการณ์น่าอาย ทั้งใบหน้าและน้ำเสียงของเพลง ทุกอย่างทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง หัวใจเขาเต้นรุนแรงขึ้นจนห้ามไม่ได้เมื่อค้นหาคำตอบของการกระทำตัวเองได้
โดยไม่ทันตั้งตัวเขากลับตกหลุมรักคนๆนี้อีกครั้ง และมากกว่าทุกครั้ง
.
วันใหม่เลยผ่านไป ตอนนี้พ่อแม่เขากลับมาจากต่างจังหวัดแล้วและเขาก็ได้เข้าบ้านตัวเองได้อีกครั้งเสียที เป็นอาทิตย์แล้วที่เขาแอบจ้องผ่านผ้าม่านมองไปยังบ้านตรงข้ามทุกเวลาที่เผลอตัว
เขาไม่ได้ยินเสียงเปียโนอีกเลย
ข้อความที่เคยเขียนไว้สองข้อความมีเพียง ‘ขอบคุณที่ช่วยดูแล’ และ ‘เพลงเพราะมาก’ ที่แปะอยู่หน้าตู้เย็นและเปียโนสีอ่อนตามลำดับ เขารู้ว่าเพียงแค่นี้ไม่อาจส่งความรู้สึกของเขาได้ทั้งหมดอยู่แล้ว เพียงแต่เขาไม่รู้จะเขียนอะไรให้มันมากกว่านี้
ถึงแม้จะรู้ว่าคนข้างบ้านไม่ได้เล่นเปียโนบ่อยอะไรขนาดนั้น แต่ในเวลานี้ใจเขากลับต้องการเสียงเพลงที่คุ้นเคยบรรเลงออกมา เสียงเปียโนที่บรรเลงในวันนั้นยังคงดังก้องในหัวเขาชัดเจนราวกับกดฟังในแผ่นเสียงก็ไม่ปาน ทุกตัวโน้ต ทำนองเขาจำมันได้ขึ้นใจ อันที่จริงต้องเรียกว่ามันติดอยู่ในใจตลอดเวลามากกว่า
ซอลไม่ได้คุยกับเพลงอีกเลยตั้งแต่วันนั้นเช่นกัน บรรยากาศในตอนนี้ดูจะเงียบเหงาเป็นพิเศษ เขาวางดินสอในมือลงก่อนเผลอหันไปมองบ้านตรงข้ามอีกแล้ว
หากแต่ครั้งนี้กลับไม่ว่างเปล่าเหมือนทุกครั้ง เขาเห็นเจ้าของผมสีกาไขกุญแจรั้วบ้านก่อนเปิดมันเข้าไป เพราะเมื่อก่อนไม่เคยที่จะใส่ใจบ้านตรงข้าม ไม่เคยพบเห็นหรือรู้จักแต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป พอได้ใกล้ชิดกันครั้งหนึ่งกลับทำให้เขาหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่นึกถึง หรือพบเห็น..
เพลงเดินหายเข้าไปในบ้านแล้วแต่หัวใจเขายังสั่นระรัว และสั่นมากขึ้นไปอีกเมื่อเจ้าตัวติดสินใจอะไรบางอย่าง ซอลเดินออกจากบ้านตัวเอง สูดลมหายใจเรียกกำลังใจครั้งที่หนึ่งร้อยของวัน กระชับถุงพลาสติกในมือแน่น ขาเรียวก้าวสั่นๆไปยังหน้าบ้าน พร้อมกับตัดสินใจกดกริ่งเรียกคนในบ้าน
เสียงหัวใจที่ดังทะลุออกมาจากอกทำลายความเงียบ ก้อนเนื้อในอกเต้นรัวมากจนเขากลัวว่ามันจะเด้งหลุดออกมานอนกองตรงพื้นเสียจริงๆ ไม่นานนักเจ้าของบ้านก็ออกมา
ซอลสูดลมหายใจเข้าอีกเฮือกใหญ่
ใบหน้าที่ไม่ได้เจอมาราวหนึ่งอาทิตย์เผยออกมาให้เห็น
ดวงตาสองคู่สอดประสาน
เพลงดูแปลกใจที่เห็นเขายืนจังก้าอยู่ตรงหน้า ส่วนแขกตรงหน้าก็อึกๆอักๆไม่ยอมพูดอะไรออกมาเสียที ซอลอ้าปากพร้อมๆกับหุบ วนอยู่อย่างนั้นได้สามสี่ครั้งจนตัวเองยังรู้สึกรำคาญ จะอะไรนักหนาก็แค่พูดๆไป เสียงซอลปิดปากสูดลมหายใจเข้าอีกเฮือกหนึ่ง
“เอา...เอาเสื้อมาคืน..”
“อ๋อ...ครับ..”
เขายื่นถุงพลาสติกที่ใส่เสื้อของคนตรงหน้าผ่านประตูรั้วสีอ่อน เจ้าของเรือนผมสีการับมันไว้ ทั้งคู่ยืนนิ่งสร้างความเงียบเสียงดังอีกครั้ง เจ้าของเปียโนสีขาวส่งสีหน้าสงสัยออกมา คิดว่าคนตรงหน้าน่าจะหมดธุระกับเขาแล้ว แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่าเสียดายที่จะไม่ได้พูดคุยกันอีกก็ตาม แต่คนตัวเล็กกว่ากลับเอาแต่ยืนก้มหน้านิ่งไม่ไปไหน ทำให้เขาต้องรอดูการกระทำของเจ้าของดวงใจ
เสียงซอลเงยหน้าขึ้นมาพลันรวบรวมความปรารถนาของเขาที่ใฝ่ฝันว่าอยากจะพูดคำนี้กับคนตรงหน้ามานาน
“เล่นเปียโนให้ฟังหน่อยสิ”
.
คนฟังเงยหน้าขึ้นมาสบตาพร้อมฉีกรอยยิ้มกว้าง….ได้เป็นคำตอบ
ให้เพลงผูกพันสองใจ...นานเท่านาน
[/i]
| | | | | | | | | |
กะให้ตอนนี้เป็นตอนจบ แต่คิดว่าคงมีตอนพิเศษออกมาอีกหน่อยๆ