-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
♡♡ลงจากคาน♡♡
ผมเดินดูของเรื่อยเปื่อยในห้าง ตาก็มองนาฬิกาบนข้อมือขวาว่าใกล้ถึงเวลานัดหรือยัง เมื่อเห็นว่าอีกสิบนาทีก็จะถึงเวลานัดแล้วผมเลยตัดสินใจเดินไปรอในร้านกาแฟที่เป็นจุดนัดหมายดีกว่า หวังว่าคราวนี้อีกฝ่ายจะไม่เบี้ยวเหมือนคนก่อนหน้าหรอกนะ
“น้องฟ้าใช่ไหมครับ” เสียงทักดังมาจากด้านหลัง เพราะผมหันหลังให้ทางเข้านั่นเอง
ผู้ชายคนนี้ตัวสูงทีเดียว หุ่นกำลังดีไม่หนาไม่บางเกินไป สวมเสื้อคอวีสีน้ำเงินเข้มพอดีตัวที่เจ้าตัวอาจจะไม่รู้ว่าเน้นกล้ามเนื้อตรงแขนให้ดูน่าซบเหลือเกิน ไม่รู้จะบรรยายหน้าตาอย่างไรดี เอาเป็นว่าด้วยทรงอันเดอร์คัตของเจ้าตัวบวกกับผมที่เซตมาอย่างดูดีนั่น ทำให้เป็นจุดสนใจในร้านสุดๆ ทั้งสาวทั้งหนุ่มเหลียวมองเป็นทิวแถว
“สวัสดีครับพี่อุ๋น” ผมลุกขึ้นยืนรับพี่เขาพร้อมยกมือไหว้ อุตส่าห์ยิ้มให้แต่พี่เขาไม่ยิ้มตอบเลย สงสัยจะเคืองที่ต้องมาตามนัดวันนี้ แต่จะเคืองก็ไปเคืองแม่พี่นู่น มาทำหน้าบึ้งใส่ผมทำไม
“สวัสดีครับ แล้วสั่งอะไรยัง” ผมส่ายหัว พี่อุ๋นเลยเดินไปที่เคาน์เตอร์ เมื่อผมบอกความต้องการของตัวเองเรียบร้อยแล้ว
“พี่ไม่โอเคมากๆ เรื่องที่ผู้ใหญ่อยากให้เราสองคนคบกัน” พี่อุ๋นเปิดประเด็นขึ้นมา หลังจากดื่มกาแฟไปหนึ่งอึก
คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ พี่สาวผมกับแม่พี่อุ๋นทำงานด้วยกัน คุยไปคุยมาแบบไหนไม่รู้ เกิดอยากให้เราสองคนทำความรู้จักกันและคบกันเป็นแฟนซะงั้น ใครที่ไหนจะดีใจดูหน้าพี่อุ๋นเมื่อครู่ก็รู้ แต่ยกเว้นผมไว้คนหนึ่งแล้วกัน ก็แฟนหายากจะตายนี่ เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลย ถ้าเกิดได้แฟนจากกิจกรรมหาคู่อย่างนี้ผมก็โอเคนะ ลองมีความรักดูสักทีก็ดีเหมือนกัน ไม่งั้นผมก็อาจจะต้องนอนกอดคานเหมือนพี่สาวสามใบเถาของผมไปตลอดชีวิตแน่นอน
“แหม ลองทำความรู้จักกันสักหน่อย เรียนรู้กันไปสักนิดก็ไม่เสียหายนี่ครับ” ผมพยายามโน้มน้าวสุดฤทธิ์
พี่อุ๋นหรี่ตามองผม ก่อนจะยิ้มเยาะ
“เป็นเกย์สินะเราน่ะ”
“แต่พี่ไม่ใช่เกย์!!! รู้ไว้ด้วย” พี่อุ๋นทำเสียงเข้มลอดไรฟัน
ผมรู้นะว่าถ้าพี่เขาตะโกนได้คงตะโกนลั่นร้านไปแล้ว แต่นี่มันร้านกาแฟที่คนเยอะมากไง เกิดตะโกนจริงขึ้นมามีคนอายแน่นอน ผมนี่แหละคนหนึ่ง
“พี่ดูหน้าอย่างผม จืดสนิท” ผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้คู่สนทนา นิ้วชี้ชี้เข้าหาตัว
“สายตาก็สั้น ใส่แว่นยิ่งเฉิ่มเข้าไปใหญ่”
“เป็นเกย์มั้ยไม่รู้ ผมยังไม่เคยชอบผู้ชายซักคน อ้อ แต่เคยชอบเพื่อนผู้หญิงสมัยอนุบาลคนหนึ่งนะ”
ผมอดนึกถึงยัยผมเปียคนนั้นไม่ได้ ตอนอนุบาลน่ารักมากทีเดียว เด็กผู้ชายรุมชอบกันทั้งห้อง
“แล้วทำไมไม่ปฏิเสธการดูตัวไปล่ะ”
“พี่คงไม่รู้ว่าผมเรียนสายวิทย์ ตอนนี้เพิ่งจะเรียนโทปีสอง กว่าจะจบเอกคงเกือบสามสิบมั้งนั่น ดูท่าว่าได้โหนคานแน่ๆ อ่ะ ที่บ้านก็อยากให้มีสักคนได้แต่งงานไง แจ็กพอตเลยมาตกที่ผมเพราะพี่ๆ กอดคานอย่างเหนียวแน่นเลย”
ผมเป็นนักศึกษาทุนครับ ข้อผูกพันในสัญญาบอกว่าต้องเรียนจนจบเอก บ่นกับเพื่อนตลอดว่าคิดถูกคิดผิดเนี่ยมารับทุน กลัวเรียนไม่จบจริงๆ
.
.
.
...สมองไม่มี สามีก็เช่นกันครับ...
.
.
“แต่พี่ไม่ได้ชอบเรา”
“ผมรู้” ผมพูดพลางถอนหายใจ
“ผมไม่ได้ตัวเล็ก ไม่ขาว ไม่ได้น่ารัก ไม่แบ๊วเกาหลี ไม่ป๊อบ ไม่ฮอต ไม่มีเสน่ห์ ไม่...” ผมกำลังจะบ่นต่อแต่พี่อุ๋นยกมือห้ามไว้ก่อน
“เราก็น่ารักในแบบของเราน่า”
“ขอบคุณนะครับที่ปลอบใจ” ผมฉีกยิ้มไร้อารมณ์ก่อนจะดูดลาเต้ที่วางตรงหน้าไปอีกหนึ่งอึก
น้องฟ้าไม่รู้หรอกว่าที่พี่อุ๋นพูดเมื่อกี้นั้นหมายความตามที่พูดจริงๆ แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ที่ได้คุยกันแต่อีกคนก็แสดงความเป็นตัวเองออกมามากทีเดียว นั่นล่ะเสน่ห์ของน้องฟ้าที่พี่อุ๋นมองเห็น
.
.
.
.
“พี่อุ๋นตอนนี้โสดใช่รึเปล่าครับ งั้นมาลองคบกันดูมั้ย” ผมเสนอหลังจากที่ระหว่างเรามีแต่ความเงียบ
“งั้นบอกข้อดีมาหน่อยสิ ถ้าคบกับเราแล้วพี่จะได้อะไร” พี่อุ๋นเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ยกขาไขว่ห้าง มือขวายกแก้วกาแฟมาดื่ม
ผมขอบอกอย่างไร้อคติ ไม่มีความเอนเอียงแม้แต่น้อยเลยว่า
.
.
พี่อุ๋น..ดูดีมาก
.
.
.
“หนึ่ง...พี่จะได้เป็นแฟนคนแรกของผม”
“สอง...พี่จะได้แฟนที่ดีมาก ม้ากมาก จริงๆ นะครับ” ผมรีบยืนยันเมื่อพี่อุ๋นทำหน้าแบบ พูดอะไรออกมาเนี่ย นี่คิดก่อนพูดแล้วเหรอ
“ผมเป็นพ่อศรีเรือน ปัด กวาด เช็ด ถู ซักผ้า ทำกับข้าว...” พูดยังไม่ทันจบพี่อุ๋นก็พูดแทรกมาว่า
“พี่อยู่กลางทะเล อยู่อ่าวไทยนู่น เคนะ ไม่ต้องการพ่อบ้านครับ”
“สาม...” ผมเว้นช่วงเมื่อพบว่าเหตุผลของผมมันไม่เข้าท่าเลยสักอย่างแม้แต่ข้อสุดท้ายที่นึกออก
.
.
.
“สาม...พี่อุ๋นก็จะได้เป็นเกย์ไงครับ”
.
พรวด
.
พี่อุ๋นพ่นกาแฟเต็มโต๊ะเลย กระเด็นโดนเสื้อเชิร์ตผมด้วยแน่ะ
.
.
.
.
“เอางี้ เรามายื่นหมูยื่นแมวกัน” ผมเสนออีกครั้ง
“พี่มีปัญหาอะไรในชีวิตบ้างครับ ที่ผมจะสามารถช่วยได้”
“แลกกับอะไร” พี่อุ๋นหรี่ตาทำท่าไม่ไว้วางใจผมอีกครั้ง
คิดถูกแล้วครับพี่ที่จะไม่ไว้ใจผมน่ะ เพราะ...
“แลกกับการที่เรามาลองคบกันไงครับ”
“เอ๊ะ เรานี่ยังไง ดูอยากคบกับพี่จนตัวสั่นเลยนะ”
“แหม พี่อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ” ผมไม่คิดถือสาคำพูดที่เหมือนจะดูถูกของพี่อุ๋นหรอกครับ ก็คำพูดคำจาของผมมันส่อไปในทางนั้นนี่นา แม้ว่าตัวตนผมจริงๆ จะไม่ใช่อย่างนั้นก็เถอะ
“ผมอยากลองมีแฟนดูบ้างนี่นา ก็ถ้าหาเองได้ก็คงมีไปนานแล้วล่ะครับ”
“แต่พี่เป็นผู้ชาย นี่เราชอบพี่เหรอ อืม...พี่ก็พอจะเข้าใจนะก็พี่ออกจะดูดี” ไอ้ท่าเสยผมและขยิบตานั่นขอซื้อได้ไหม ดูดีเกินไปแล้วนะ
“ชอบอะไรกันล่ะพี่ นี่เราเพิ่งเจอกันนะ อ่านนิยายมากไปเหรอ” แหม อดสะใจนิดๆ ไม่ได้ เหน็บแนมนิดๆ ชีวิตเป็นสุข
“อยากคบกัน ทั้งที่ไม่ได้รัก?”
“ผมก็อยากลองมีรักดูเหมือนกัน”
“บางทีอกหัก มันแย่กว่ารักไม่เป็นอีกนะ” พี่อุ๋นเหม่อมองไปนอกร้าน แวบหนึ่งที่ผมรู้สึกได้ว่าพี่อุ๋นเจ็บปวด สายตาพี่อุ๋นมันฟ้องหมดทุกอย่าง
ที่ว่ากันว่า ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจก็คงจะจริง
“ให้ผมได้พิสูจน์สิว่ามันจริงหรือเปล่า พี่ทำให้ผมรักพี่สิ ผมจะได้ตอบได้ว่าอกหักมันแย่กว่ารักไม่เป็นจริงไหม”
เป็นความคิดชั่ววูบ ที่ผมเผลอใช้ใจตัดสินโดยไม่ผ่านการกลั่นกรองจากสมองเหมือนทุกที ผมอยากรู้ว่าอะไรที่เป็นสาเหตุของความเจ็บปวดนั้น
อาจจะดูมั่นใจในตัวเองไปนิด แต่ถ้าผมรักใคร ผมจะไม่ทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดแน่นอน
.
ผมจะรักษาใจพี่อุ๋นเอง
.
.
.
.
.
ฟ้า...นายนี่เท่ห์จริงๆ เลย
.
.
.
.
.
“งั้นมาลองคบกัน” พี่อุ๋นกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว พร้อมสีหน้าปลงกับชีวิต
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มตาหยีโชว์รอยบุ๋มสองข้างแก้ม
.
.
.
.
.
.
.
.
มันอาจจะดูมีเงื่อนไขไปนิด
แต่ผมแน่ใจ
ถ้าผมจะรักใคร
ผมรักโดยไม่มีเงื่อนไขแน่นอน
-จบ-
--*----*----*----*-----*----*--
สวัสดีค่ะ :-[
คิดเห็นอย่างไร
มีคำแนะนำอะไรบอกได้นะคะ :กอด1:
ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ
:mew1: :mew1:
-
ขอตอนพิเศษได้ไหมค่ะ T/^\T
-
ขออีกตอนเถอะค่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อไป ได้โปรดดดด :hao5: :hao5:
-
ตอนเพิ่มเติมหนึ่ง
อุ๋นกลับไปทำงานที่แท่นกลางทะเลได้ห้าวันแล้ว พอนึกถึงเรื่องที่ยอมคบกับน้องฟ้าแบบจำใจทีไรก็ได้แต่ส่ายหัวทุกที เขาบอกว่ายอมคบด้วยแต่ไม่ได้บอกว่าจะยอมจีบเด็กนั่นนี่
อยากคบเองก็ลองจีบเขาเองแล้วกัน
ครืด ครืด...
เสียงมือถือสั่นเวลาสองทุ่มตรงไม่ขาดไม่เกินมาได้สามวันแล้ว ไม่ตรงดูหน้าจอก็รู้ว่าใครโทรมา ตรงเวลาขนาดนี้มีคนเดียว
“ฮัลโหล” เขากรอกเสียงลงไป
“สวัสดีครับพี่อุ๋น” ทางฝั่งน้องฟ้าก็กรอกเสียงระรื่นมาเชียว
หลังจากคุยกับน้องฟ้าในร้านกาแฟวันก่อนนู้น พวกเขาสองคนก็ได้แลกเบอร์กัน และได้อนุญาตให้อีกฝ่ายโทรหาเขาได้หลังสองทุ่มเป็นต้นไป หรือจะทักไลน์มาก็ตามใจ
เขาพักอยู่ที่คอนโดบนถนนเพชรบุรีหนึ่งอาทิตย์ จนกระทั่งมาทำงานที่แท่นขุดเจาะได้สองวันก็ยังไร้วี่แววการทักทายจากอีกฝ่ายผ่านทั้งเสียงหรือข้อความ จนวันที่สามนี่แหละถึงได้โทรมา และหลังจากนั้นก็โทรมาทุกวัน แม้จะไม่ค่อยได้คุยอะไรกันก็เถอะ
“นี่ฟ้า ไม่ต้องโทรมาตรงเวลาขนาดนี้ก็ได้นะ”
ได้ยินหัวเราะเก้อๆ ดังมาจากปลายสาย
“ก็ฟ้าไม่รู้ว่าต้องโทรไปตอนไหนนี่ นี่ก็นั่งจ้องมือถือรอสองทุ่มปุ๊บ โทรปั๊บ รีบคุย พี่อุ๋นจะได้ไปพักผ่อนไง”
ไอ้เด็กซื่อบื้อเอ๊ย
“ทักไลน์มาก็ได้ เดี๋ยวพี่ว่างตอนไหนก็จะตอบ”
“ไม่ได้หรอกครับ ช่วงนี้ฟ้าไม่ค่อยอยากเล่นไลน์ พอไลน์เด้งทีไรนี่ใจจะวายมากอ่ะ กลัวอาจารย์ที่ปรึกษาทักมาทวงงานชะมัด”
“อู้งาน ไม่ยอมรีบทำงานส่งล่ะสิ ไอ้เด็กขี้เกียจ” อุ๋นอดไม่ได้ที่จะบ่นอีกฝ่ายไปตามเรื่อง สงสัยจะอู้ ดองงานไว้เป็นดินพอกหางหมูแน่ๆ ถึงได้ระแวงเสียงไลน์ขนาดนั้น
“จริงๆ ก็ทำนะ” อีกฝ่ายลากเสียงพยางค์สุดท้ายยาว
“แต่มันไม่คืบหน้าเลยอ่ะ เหมือนวนอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะเอาอะไรไปส่งอาจารย์” ปลายสายระบายเสียงหงอยๆ
“นั่นยิ่งต้องไปคุยกับอาจารย์ อาจารย์จะได้แนะนำว่าควรทำยังไงต่อดี กลัวอาจารย์ทำไม ท่านไม่ได้จะกินหัวเราสักหน่อย” อุ๋นแนะนำอย่างผู้มีประสบการณ์
“ครับ เดี๋ยวจะลองไปคุยกับอาจารย์ดู”
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราคุยกันยาวขนาดนี้ ปกติเจ้าเด็กนั่นจะโทรมาสวัสดี ถามว่ากินข้าวหรือยัง ทำอะไรอยู่ แล้วก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะบอกฝันดีและวางสาย ส่วนเขาก็ไม่ได้ชวนคุยอะไร กะจะรอดูลูกไม้จากอีกฝ่ายน่ะว่าจะมีวิธีจีบแบบไหน สองวันก็รู้แล้วว่าจีบไม่ได้เรื่องจริงๆ
คิดแล้วก็ได้แต่อมยิ้มอย่างเอ็นดู
ปลายสายเงียบไปสักพัก ก่อนจะต่อบทสนทนา
“พี่อุ๋นครับ กลางทะเลตอนกลางคืนมันเป็นยังไงเหรอ”
อุ๋นมองลอดหน้าต่างห้องพักบานเล็ก ได้กลิ่นทะเลชัดเจน
“ก็เหมือนเป็นจุดเล็กๆ กลางทะเลกว้างใหญ่ เคยได้ยินคำว่า คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเลมั้ย มันเป็นอย่างงั้นเลยแหละ”
“ไม่มีตึกสูงในคลองสายตา ไม่มีแสงไฟ มีแต่แสงจันทร์กระทบผืนน้ำส่องแสงแวววาวจางๆ มีดาวเยอะแยะเต็มไปหมด เหมือนเพชรเม็ดเล็กๆ ที่เปล่งประกายท่ามกลางความมืด”
“โห” เสียงอีกฝ่ายอุทานเบาๆ ก่อนจะเงียบไป
“ดูโดดเดี่ยวนะครับ”
“แล้วพี่อุ๋น...เหงามั้ย”
อุ๋นรับรู้ถึงความเป็นห่วงเป็นใยที่อีกฝ่ายส่งมาถึงกันได้ไม่ยาก
...เหงามั้ย...
นานแล้วเหมือนกันที่อุ๋นไม่มีใครข้างกาย
...อาจจะ...เหงา...จนชิน...
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
...ใจเขาไม่ได้ด้านชาหรอกนะ...
.
.
.
“เหงาสิ” เขาตอบเสียงเรียบ ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ
“งั้นก็รีบๆ กลับมานะครับ”
.
.
.
.
“คนทางนี้คิดถึง”
ตู้ด
อีกคนกดวางอย่างรวดเร็ว ก่อนจะส่งข้อความมาบอกฝันดี
อุ๋นอดยิ้มกับดาวไถที่มองเห็นจากหน้าต่างห้องไม่ได้
.
.
.
...ไอ้เด็กบ้านี่...
อีกสองอาทิตย์กว่าๆ เจอกันนะครับ
-จบตอนเพิ่มเติมหนึ่ง-
--*--*--*--
สวัสดีค่ะ :กอด1:
จริงๆ ตอนจบมันไม่ควรจะเป็นตอนแรก
เพราะมันยังไม่สมบูรณ์ :hao5:
แต่เรานิสัยเสียนิดนึง :เฮ้อ:
ถ้าไม่ทำให้ตอนแรกจบ
เราจะนึกตอนต่อไปไม่ออก ฮ่าๆ
เรื่องนี้จะจบจริงๆ ที่ตอนเพิ่มเติมนะคะ
รู้สึกพล็อตในหัวกำลังพลุ่งพล่าน
รอติดตามด้วยนะคะ :-[ :o8:
ขอบคุณคอมเม้นท์ด้วยนะคะ ดีใจมาก
ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ
:bye2: :bye2:
-
มารอลุ้นน่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
มีอีกไหมๆ มีอีกตอนไหมเทอออ น่ารักมากเลย
-
น่ารักดี อยากรู้จะรักกันยังไง
-
น่ารักดีอ่ะ
ชอบค่ะ รอตอนต่อไป
-
น้องจีบไม่ได้เรื่อง พี่อุ๋นก็จัดการเปลี่ยนบทบาทเลยสิคะ รออะไร....ฮาาาาา
-
ตอนเพิ่มเติมสอง
ช่วงที่พี่อุ๋นได้พักจากการทำงานที่กลางทะเลก็จะมาอยู่ที่คอนโดบนถนนเพชรบุรีเป็นส่วนใหญ่ ช่วงนี้แหละที่เราสองคนได้ใช้เวลาร่วมกัน
.
“เอาการบ้านมานั่งทำเลยนะ หนึ่งชั่วโมงนั่งทำไป ไม่ต้องลุก” พี่อุ๋นสั่งผม ตอนนี้เจ้าตัวนั่งบนโซฟาหน้าทีวี กำลังดูละครหลังข่าว พร้อมจิบเบียร์หลังจากที่เราช่วยกันเก็บกวาดปาร์ตี้สุกี้มื้อเย็นเล็กๆ ที่ผ่านมา
.
.
ที่ผมชอบอีกอย่างก็คือได้ช่วยกันทำกับข้าว เพราะแต่ละคนชอบรสชาติต่างกันถูกไหมครับ อย่างผมชอบรสจืดแบบกลมกล่อม แต่พี่อุ๋นชอบเผ็ดเค็ม เวลาเราทำกับข้าวจึงต้องต่อสู้เพื่อให้ได้ปรุงรสให้ถูกปากตัวเองที่สุด เป็นช่วงเวลาที่สนุกสุดๆ ไปเลย แต่เรามีกติกาด้วยนะ ถ้ารสชาติถูกปากใครคนนั้นต้องล้างจานด้วย
“ฟ้า จานนอนรอในซิงค์นานแล้วนะ ไปล้างได้แล้ว” พี่อุ๋นเบียดผมเกือบตกโซฟา เมื่อผมทำหูทวนลมดูละครหลังข่าวไม่สนใจคำพูดเมื่อครู่
อาจจะเป็นแผนของพี่อุ๋นที่อาหารวันนี้ดันมีรสชาติถูกใจผม หรือพี่อุ๋นหันมาชอบรสชาติเดียวกับผมแล้ว
.
.
หรือพี่อุ๋นชอบผมแล้ว
บ้าน่า...เราเป็นเป็นผู้ชายต้องไม่มโนนะ...
“ฟ้า เหม่ออะไร ดูผีต่อยกันรึไง ไปล้างจานได้แล้ว” ผมได้แต่ยู่ปาก แอบขัดใจแต่ทำอะไรไม่ได้
.
.
ผมนอนคอนโดพี่อุ๋นหลายครั้งแล้วเหมือนกัน ส่วนมากจะเป็นช่วงหยุดเสาร์ อาทิตย์ ช่วงแรกๆ ที่มาคอนโดพี่อุ๋นจะมาตอนเช้ากลับตอนเย็น มีพี่อุ๋นคอยรับส่งด้วยเจ้าฮอนด้าแอคคอร์ดสีดำมุก แต่หลังๆ นี่มาตอนเย็นวันศุกร์กลับเช้าวันจันทร์ตลอด พี่อุ๋นบอกว่าช่วงนี้เหนื่อย ขี้เกียจไปส่ง คนเหนื่อยอะไรหน้าตาสดใสยิ้มแย้มทั้งวัน ผมไม่เข้าใจ
“นอนดิ้นพี่ถีบตกเตียงแน่” พี่อุ๋นขู่ทุกครั้งที่พาผมมาค้างที่คอนโดด้วย
ไม่รู้ผมนอนดิ้นไหม สงสัยจะนอนดิ้นมากจนพี่อุ๋นทนไม่ไหวแน่ๆ
เพราะทุกเช้า
.
.
...ผมอยู่ในอ้อมแขนพี่อุ๋นเสมอเลย...
ผมไม่รู้สึกถึงความเย็นจากเครื่องปรับอากาศก็เพราะอ้อมกอดพี่อุ๋น
เวลาถูกกอดอุ่นอย่างนี้ทุกครั้งรึเปล่านะ ผมก็ไม่รู้เพราะไม่เคยถูกกอดนานมากแล้ว พอโตมาแม่และพี่ก็ไม่กอดอีกเลย
หรือเฉพาะบางคนเท่านั้นที่มีอ้อมกอดอุ่นๆ อ้อมกอดที่ไม่ได้บรรเทาแค่หนาวกาย แต่อุ่นวาบไปทั้งใจ
...ใจเต้นรัว...
สำหรับเด็กต่างจังหวัดที่มาเรียนอย่างโดดเดี่ยวกลางกรุงอย่างผม มักจะเลือกนอนโง่ๆ อยู่หอ ดูทีวี ดูซีรีย์ไปเรื่อยเมื่อไม่ต้องไปมหาลัย เพราะสนิทกับคนอื่นยากผมจึงมักใช้ชีวิตคนเดียวเป็นส่วนใหญ่ ยามท้อจากงานที่อาจารย์มอบหมายก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองอย่างเดียวดายเพราะไม่อยากให้ทางบ้านเป็นกังวล แม้จะชินกับความเหงาแต่ผมก็ไม่ได้หน้าชื่นตาบานกับความแข็งแกร่งตรงนี้หรอกนะ
ผมอยากมีใครสักคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ คนที่ผมวางใจและเชื่อใจ คนที่ผมพร้อมจะเล่าทุกเรื่องราวในชีวิตให้เขาได้รับรู้
พี่อุ๋นจะรู้มั้ยว่าช่วงเวลาที่เราได้ใช้ร่วมกัน มันมีความหมายกับผมมากมายแค่ไหน
.
.
“พี่อุ๋น ทำไมตอนนี้ถึงโสดล่ะครับ” ผมถามขึ้นขณะที่เราสองคนนั่งริมระเบียงของคอนโดชั้นสามสิบห้า พี่อุ๋นจิบเบียร์เหมือนทุกที ส่วนผมดื่มชามะลิร้อนๆ ที่ชงเองเมื่อกี้
แสงไฟตามตึกสูงทำให้กรุงเทพดูเป็นเมืองไม่หลับใหล รถรายังวิ่งเต็มถนนแม้จะสองทุ่มเข้าไปแล้วก็ตาม คืนนี้เป็นคืนเดือนมืด แต่ผมกลับมองไม่เห็นดาวเลยซักดวง แวบหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าบางทีการดูดาวคนเดียว ก็ทำให้เหงาไม่น้อยเลย
เพราะพี่อุ๋นเงียบไป ผมเลยถามอีกครั้ง อาจจะเหมือนการโยนหินถามทางเพราะผมไม่รู้หรอกว่าในอดีตของพี่อุ๋นเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผมรู้แค่เพียงตอนนี้ผมอยู่ข้างๆ พี่อุ๋น
“กับครั้งก่อน เจ็บมากเลยหรือครับ”
พี่อุ๋นละสายตาจากถนนข้างล่างมามองหน้าผม
“พี่อุ๋นลืมมันไป...ไม่ได้เหรอครับ”
พี่อุ๋นดูครุ่นคิดก่อนตอบ
“ฟ้า... ต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตพี่ก็คงไม่ลืม”
ผมสบตาพี่อุ๋นขณะที่พี่พูดประโยคเมื่อครู่ รู้สึกได้ว่าตัวเองน้ำตาคลอ เหมือนกับเรามีความสุขมากๆ จู่ๆ ก็ต้องผิดหวังกระทันหัน
“ฟ้า...ฟ้าชอบพี่อุ๋น” เสียงผมสั่นเครือและเบาหวิว
.
.
.
“เด็กโง่ ร้องให้ทำไม” เสียงทุ้มของพี่อุ๋นดังข้างหู มือซ้ายเอื้อมมากอดไหล่รั้งตัวผมให้ขยับเข้าใกล้และซับน้ำตาให้ผมอย่างอ่อนโยน
“พี่ไม่ลืม เพราะทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมันทำให้พี่เป็นพี่อย่างทุกวันนี้”
“พี่ไม่ลืม แม้ว่ามันไม่สำคัญและไม่มีความหมายกับพี่อีกต่อไปแล้ว”
“รักครั้งก่อนพี่ไม่เจ็บอีกแล้วครับ” นิ้วโป้งพี่อุ๋นไล้แก้มผมแผ่วเบาก่อนจะใช้สองมือประคองหน้าผม
.
.
“เป็นแฟนกันนะ”
-จบตอนเพิ่มเติมสอง-
--/--/---/--/--
สวัสดีค่ะ :mew3:
ขอบคุณที่แวะมานะคะ :กอด1: :กอด1:
-
งูยยย จะมีต่ออีกมั้ยคะ??
-
น่ารักจัง :-[
-
ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
มีตอนเพิ่มเยอะๆ หลายๆ สิบตอนยิ่งดี
มีพัฒนาการเพิ่มขึ้น ของคนเหงาสองคน
อยากเห็นพัฒนาการของสองคน มากๆ กว่านี้ขึ้นไป :mew1: :mew1: :mew1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอเป็นแฟนแล้ว เย้ๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆ
-
อุ้ยยยยย เขาเป็นแฟนกันแล้ววววววว
-
โง้ยยยยย เขินนนนน น่ารักมากข้าาาาาา
-
คือดี น่ารัก #อยากมีแบบนี้ :o8: :-[
-
รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
ตอนเพิ่มเติมสาม
อุ๋นไม่ใช่คนทำกับข้าวเก่ง เขาทำแค่บางอย่างที่เขาชอบ และเพราะเขาไม่ค่อยชอบไปกินข้าวข้างนอกเท่าไหร่ เตาปิ้งย่างไฟฟ้าจึงไม่เครื่องครัวที่แปลกเลยสำหรับคอนโดห้องนี้
อุ๋นกำลังจัดเตรียมพื้นที่สำหรับกินปิ้งย่างกัน กินกันในครัวนี่แหละ เก็บกวาดง่ายดี เนื้อหมูหมักเรียบร้อยสามชามใหญ่ กุ้งเยอะๆ ผักสลัดให้น้องฟ้าล้างเรียบร้อยอีกหนึ่งถาด น้ำจิ้มก็เอาแบบสำเร็จรูปเลยครับง่ายดี กินกันให้พุงกางไปเลย
ไม่อ้วนชาตินี้...จะไปอ้วนชาติไหนล่ะ
“แตกๆ ไปเลยก็ดีนะ” ได้ยินเสียงน้องฟ้าบ่นอะไรก็ไม่รู้แถวๆ หน้าประตู
“บ่นอะไรน่ะเรา” อดไม่ได้ที่จะถามเมื่อเจ้าตัวกลับมาจากเซเว่นใต้คอนโด โดนใช้แรงงานไปซื้อเบียร์มาครับ
“แว่นตกเมื่อกี้ครับ แต่ไม่แตกอ่ะ ฟ้าอยากได้ใหม่แล้ว อันนี้มันเริ่มไม่ค่อยชัดแล้วเนี่ย” แว่นถูกยื่นมาให้ดูในสภาพไม่บุบสลาย
“แว่นมัวแล้วก็รีบไปตัดใหม่ มันเสียสายตา เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาไป”
“มันก็ยังพอมองได้อยู่ ฟ้าไม่อยากทรยศแว่นเก่านี่ อันเก่ายังใช้ได้ จะไปตัดใหม่ได้ไง” เสียงคนพูดเริ่มแผ่วลงเมื่อเห็นสีหน้าเขา
“อย่าดื้อ” เห็นคนทำหน้าหงอยแล้วมันอารมณ์ดีจริงๆ
.
.
“พี่อุ๋น ห้ามมาจิ้มเนื้อฝั่งนี้นะ นี่มันข้ามเขตแดนกันแล้ว” น้องฟ้าเอาตะเกียบตัวเองคีบตะเกียบเขาแล้วดันออกมา
“ฝั่งพี่มันยังไม่สุกนี่” อุ๋นเถียงเป็นเด็กๆ ถ้าเบะปากด้วยนี่ใช่เลย แต่เขาไม่ทำหรอก ใช่ว่าทำแล้วจะน่ารักเหมือนคนตรงหน้านี่นา
มองน้องฟ้าเอาเนื้อวางบนผัก ราดน้ำจิ้ม แล้วหันไปพลิกเนื้อบนเตาต่อ
“อ้ำ” เสียงคนตรงข้าม พร้อมกับห่อเนื้อเมื่อกี้อยู่ชิดปากเขา
.
.
เฮ้อ ทำไมทำตัวน่ารักอย่างนี้ เลยตอบแทนด้วยการคีบชิ้นเนื้อบนเตา เป่าให้เย็นลง ฟู่ ฟู่ จิ้มน้ำจิ้มเล็กน้อยแล้วป้อนอีกคนตอบแทน
.
.
“พี่อุ๋น เรามาเล่นเกมกัน ผลัดกันถามตอบ ถ้าอีกฝ่ายตอบคำถามถูกใจ คนถามต้องคีบเนื้อจากฝั่งตัวเองให้อีกคน ถ้าตอบไม่ถูกใจ คนตอบต้องคีบเนื้อมาให้คนถาม ตอบความจริงเท่านั้นนะ” น้องฟ้ายกตะเกียบขู่
.
.
“ฟ้าหล่อไหม”
เห็นรอยยิ้มแบบที่คิดว่าตัวเองคือผู้ชนะแล้วรู้สึกมันเขี้ยวจริงๆ
“ไม่หล่อครับ” ยิ้มไปตอบไป มือก็เลือกเนื้อเตรียมให้อีกฝ่าย
“รู้น่า ตอบเสียงหนักแน่นเชียว คำตอบไม่ถูกใจ ส่งเนื้อมาเลยครับ” เจ้าตัวหัวเราะถูกใจ อ้าปากรับชิ้นเนื้อจากตะเกียบเขา
บางคนชอบคิดว่าตัวเองใส่แว่นแล้วเฉิ่ม โดยเฉพาะคนตรงหน้าเขาเนี่ย ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองน่ารักจะแย่ ยิ้มโคตตรมีเสน่ห์เลย รวมกับบุคลิกของเจ้าตัวแล้ว ช่างเป็นคนที่อุ๋นอยากจะอยู่ใกล้ๆ ไปทุกวัน
.
.
“อยากหอมพี่ตรงไหน” อุ๋นถามบ้าง นี่เริ่มด้วยคำถามเบาๆ แล้วนะ
อากาศในห้องครัวไม่ได้ร้อนด้วยซ้ำ แต่ทำไมบางคนหน้าแดง
“ ปะ...เปลือกตา” อุ๋นยิ้มถูกใจพลางคีบเนื้อป้อนน้อง
.
.
“คิดยังไงกับฟ้า” แน่ะ...คนบางคนอัพเลเวลเร็วดีจริง
“รัก” อุ๋นสบตาคนพูด พร้อมเอ่ยคำนั้นด้วยความมั่นใจ รู้สึกอย่างไรก็บอกออกไป...มันก็เท่านั้น
คนเขินป้อนเนื้อให้เขา สงสัยจะเขินจนลืมเป่า ลิ้นพองแน่ๆ เลยอุ๋นเอ๊ย
.
.
“จะไปขอได้เมื่อไหร่”
“ให้ฟ้าสามสิบก่อน” น้องฟ้าสามสิบ เขาก็สามสิบเก้า ให้ตายเถอะ แก่ไปนะ
“คำตอบไม่ถูกใจ ส่งเนื้อมา” เขาพูดพลางอ้าปากรอ
.
.
“อยากจูบฟ้าตรงไหน”
“ทั้งตัว” อุ๋นส่งสายตาหื่นแกล้งน้อง แต่คำตอบนั่นน่ะ ความจริงจากใจเลยนะ
“คำตอบไม่ถูกใจ เอาเนื้อมาสองชิ้น” เสียงเข้มแต่คนพูดเขินหน้าแดง มันไม่ได้น่ากลัวเลย
.
.
“ให้พี่รักฟ้าได้ตอนไหน” อุ๋นพูดเน้นคำบางคำจนเจ้าตัวเรียกชื่อผมเสียงเข้ม และหน้าแดงเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้
“ฟ้าไม่เล่นแล้ว เก็บของๆ อิ่มแล้ว” อุ๋นหัวเราะถูกใจปฏิกิริยาจากอีกคน ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองมีนิสัยชอบแกล้งเด็กขนาดนี้
.
.
เก็บของเสร็จเลยให้น้องฟ้าเข้าไปอาบน้ำก่อน ส่วนเขาถือเบียร์ไปนั่งจิบดูละครหลังข่าวรอ สักพักได้ยินเสียงเหมือนของตก ก่อนจะมีเสียงโอ๊ยดังออกมาจากห้องน้ำ
“เสียงอะไรเมื่อกี้” อุ๋นถามคนหัวเปียกที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
“ลื่นในห้องน้ำครับ มือไปปัดขวดแชมพูกับแว่นตก แว่นแตกแล้ว เย่ๆ”
อุ๋นดึงตัวอีกคนมานั่งข้างๆ พลิกซ้ายขวาหาที่เจ็บ ก่อนจะเจอรอยตรงเข่าและศอกขวา
“ทำไมไม่ระวังเลย” อุ๋นพูดเสียงเรียบ ก่อนจะเดินไปหยิบน้ำแข็งในตู้เย็น เอาผ้าเช็ดหน้าห่อแล้วมาประคบให้น้อง
“ฟ้าขอโทษ” อีกฝ่ายช้อนตามองเอ่ยเสียงเบา
“พี่ไม่ได้โกรธ แต่พี่เป็นห่วงเข้าใจมั้ยครับ” เขาส่งห่อผ้าให้น้องประคบเองก่อนจะไปอาบน้ำบ้าง
.
.
“ฟ้า ทำไมนั่งใกล้ทีวีจัง ถอยมานั่งบนโซฟาเร็ว มันเสียสายตา” ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นน้องฟ้านั่งแทบจะติดกับทีวี น้ำแข็งที่ให้ประคบเองก็วางทิ้งไว้บนโต๊ะข้างโซฟา
“ก็ฟ้ามองหน้านางเอกไม่ชัดนี่” ไม่วายเถียงข้างๆ คู แต่ก็ยอมเดินมานั่งข้างเขาบนโซฟา
“แล้วมองหน้าพี่ชัดมั๊ย” อุ๋นยื่นหน้าไปติดกับหน้าน้อง พร้อมกับประคบน้ำแข็งบนเข่าให้น้องด้วย
.
.
ใกล้จนเห็นแพขนตาชัดเจน
ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจของอีกคน
ใกล้จนรับรู้จังหวะหัวใจ ว่าเต้นแรงแค่ไหน
ใกล้จนได้กลิ่นครีมอาบน้ำที่โชยมาจากตัวคนข้างกาย...หอมขนาดนี้เชียวเหรอ
.
.
อุ๋นกดริมฝีปากของตนเองบนหน้าผากน้อง ไล้ลงมาที่จมูก ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากอิ่ม และมอบรสจูบที่ลึกซึ้งให้อีกคนโดยไม่รอฟังคำตอบ
.
.
เที่ยงคืนพอดี อุ๋นปิดไฟในห้อง สอดตัวเข้าใต้ผ้าห่ม อุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศเย็นสบายกำลังดี ตอนนี้ต่างคนต่างนอนครับ อยากคว้าตัวน้องมานอนกอดจะแย่ แต่น้องบอกอึดอัด ต้องรอจนดึกๆ ที่น้องดิ้นถีบผ้าห่มออกจากตัว แล้วขยับมาซุกเขาเพราะความหนาวนั่นแหละ ถึงจะได้กอดสมใจ
“พี่อุ๋น” เสียงคนข้างๆ ดังขึ้นท่ามกลางความมืด
“หืม”
“ที่พี่อุ๋นบอกฟ้าว่ารักเมื่อเย็นอ่ะ ขอบคุณนะครับ” น้ำเสียงไม่แน่ใจจนเขารู้สึกได้
น้องฟ้ากังวลอะไรบอกพี่อุ๋นมาให้หมดเถอะนะคนดี
“ฟ้ายังไม่รู้เลยว่าฟ้ารักพี่อุ๋นหรือยัง แต่ฟ้าชอบพี่อุ๋นมากๆ นะครับ”
“รัก มันเป็นยังไงเหรอครับ”
อุ๋นเอามือลูบหัวน้องเบาๆ
“เดี๋ยวฟ้าจะรู้ด้วยตัวฟ้าเอง...ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องรีบร้อน”
“ตอนนี้รู้ไว้อย่างเดียว...พี่รักฟ้ามากๆ นะครับ”
-จบตอนเพิ่มเติมสาม-
--/--//--//---/--//--//--/--
สวัสดีค่ะ :o8:
หัวเริ่มว่างเปล่า เริ่มหมดมุกคิดฉากแล้ว ฮ่าๆ
เพื่อนๆ มีอะไรจะแนะนำมั้ยคะ :mew3:
จริงๆ มีอีกฉากที่เราอยากเขียน แต่ไม่รู้จะเขียนโยงไปยังไง :o12:
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์เลยนะคะ ดีใจมากเลย :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ :L1:
-
ฉากขอแต่งงานค่ะ :o8: :-[
-
น่ารักอ่ะ น้องอย่างน่าแกล้ง ฮ่าๆๆๆ :impress2:
-
น้องฟ้าน่ารักจัง ปากตรงกับใจนะนี่เรา
ปอลิง พี่อุ๋นรอน้องหน่อยเนอะ ช้าๆได้พร้าเล่มงามนะเออ
-
ตอนแรกน้องฟ้ารุก แต่ตอนนี้กลายเป็นพี่อุ่นรุกแทนล่ะ 555
-
เกมถาม-ตอบความจริง ดีนะ
ได้รู้ความคิดของอีกฝ่าย
ทำให้ใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น
อยากอ่านต่อ อุ่นรักฟ้าแล้ว
อยากรู้ว่าฟ้าจะรักอุ่นเมื่อไหร่
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารัก .............
-
น่ารักอ่ะ
อยากเห็นพี่อุ๋นหื่น ฮ่าๆๆๆ
-
งือออออ เขาหวานกันละเกินค่ะหัวหน้าาาาา
-
:pig4: :pig4:
-
ตัดไปฉากงานแต่งเลยจ๊ะ จะได้จบบริบูรณ์
-
น่ารัก :mew1:
-
ตอนเพิ่มเติมสี่
ตอนนี้พี่อุ๋นอยู่กลางทะเล ส่วนผมอยู่กลางเมือง มหานครที่ไม่ใหญ่แต่สำคัญ พื้นที่เล็กแต่คนมหาศาล ถนนที่ตัดเท่าไหร่ก็ไม่เคยเพียงพอต่อรถบนท้องถนน และเป็นเมืองที่แปลกเพราะเอาทางเท้าสำหรับคนเดินไปวางขายของกลาดเกลื่อน
ผมขี้บ่นเนอะ
เมื่อก่อนผมได้แต่บ่นลงไดอารี่ออนไลน์ แต่ตอนนี้มีพี่อุ๋นคอยรับฟังผมด้วยความใส่ใจ และให้คำปรึกษาที่ดีที่สุดเท่าที่เขาจะสามารถให้ผมได้
ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองก็โหยหาความรู้สึกแบบนี้ไม่น้อยเหมือนกัน
...ความรู้สึกของการถูกใส่ใจ
สองทุ่มกว่าแล้ว ผมอาบน้ำเสร็จก็หยิบโทรศัพท์มาโทรหาพี่อุ๋น
“พี่อุ๋น” ผมเรียกปลายสายก่อนจะทักทาย
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ อาบน้ำรึยัง” พี่อุ๋นรู้ว่าผมเป็นหวัดบ่อยๆ เลยอยากให้อาบน้ำแต่หัวค่ำ ปกติถ้าโทรไปหาก่อนอาบน้ำ พี่อุ๋นก็จะวางสายก่อนเพื่อไล่ผมไปอาบน้ำ อาบเสร็จค่อยโทรมาใหม่
“อาบแล้วครับ” ผมเงียบไปสักพักก่อนพูดต่อ
“พี่อุ๋น ฟ้าส่งอีเมลไปถามอาจารย์เรื่องงานอ่ะ ฟ้าบอกในอีเมลว่าฟ้าทำตรงนี้อยู่ ฟ้าคิดว่ามันน่าจะมีปัญหาตรงนี้ แล้วอาจารย์คิดว่ายังไง แต่สองอาทิตย์กว่าแล้วอาจารย์ยังไม่ตอบอีเมลฟ้าเลย ฟ้าควรทำไงดี แต่อาจารย์บอกฟ้าว่าอาจารย์เห็นอีเมลแล้วนะ แต่ยังไม่ได้ตอบ”
“นานจัง แล้วเราเจออาจารย์บ้างมั้ย”
“เจอครับ หลังจากนั้นฟ้าส่งอีเมลหาอาจารย์อีกฉบับเป็นไฟล์เค้าโครงวิทยานิพนธ์ให้อาจารย์ตรวจ อาจารย์ก็ตอบกลับวันนั้นเลยว่าเดี๋ยวดูให้ พอเจอตัวอาจารย์ก็มัวแต่คุยเรื่องวันนำเสนอเค้าโครง เลยลืมถามอาจารย์เรื่องงานตลอดเลย”
“อาจารย์อาจจะอยากให้เราเตรียมตัวสำหรับการนำเสนอเค้าโครงก่อนก็ได้”
“พี่อุ๋นคิดว่าอย่างนั้นเหรอ”
“แต่ถ้าเจออาจารย์อีกทีห้ามลืมถามนะ”
“ครับ ฟ้าจะไม่ลืมถามแน่นอน ตอนนี้ฟ้าโคตรกังวลเลยอ่ะ กลัวอาจารย์ทิ้งมากๆ แบบว่างานก็ดูไม่คืบหน้าเลย”
“อย่าเพิ่งกังวลมาก ตอนนี้ฟ้าก็ทำงานในส่วนที่พอทำได้ไปก่อน ตั้งใจและสู้ๆ นะครับ”
“ครับผม แล้วพี่อุ๋นเป็นยังไงบ้าง ทำงานวันนี้เหนื่อยมั้ย”
“เหนื่อยบ้าง แต่นอนพักก็หาย เหนื่อยกายหายไวครับ แล้วคิดถึงคนไกลต้องทำยังไงจะหายเหรอ” ผมอดเขินไม่ได้กับคำหยอดของอีกฝ่าย
...แม้เราจะอยู่ไกลกัน แต่ใจเรากลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย
“อาจจะต้องเจอหน้ากันมั้งครับถึงจะหาย”
“นั่นน่ะสิ ต้องเจอหน้า กับจูบหวานๆ หลายๆ ทีด้วย”
“งั้นก็...กลับมาเร็วๆ นะครับ ฟ้าคิดถึง”
“พูดจาน่ารักนะเรา พี่ก็คิดถึงเหมือนกันครับ”
.
.
หน้าหนาวปีนี้หนาวกว่าทุกปี ลมหนาวจากทิศเหนือพัดกิ่งไม้ไหวเอนจนน่ากลัวว่าจะหักเสียให้ได้ พี่อุ๋นได้หยุดยาวหลายวัน ผมก็ไม่ต้องไปมหาลัยช่วงนี้เช่นกัน เราเลยตกลงกันว่าจะกลับมาพักผ่อนที่บ้าน
บ้านผมกับบ้านพี่อุ๋นอยู่คนละอำเภอซึ่งห่างกันเกือบร้อยกิโลเมตร เราเลยแบ่งวันพักครึ่งหนึ่งอยู่บ้านผม อีกครึ่งหนึ่งอยู่บ้านพี่อุ๋น
ผมขอแม่ไปกางเต้นท์นอนอยู่ที่ทุ่งนาซักคืน มันเป็นความฝันตั้งแต่สมัยเด็กๆ ของผมเลยครับว่าอยากนอนในลอมฟางซักครั้ง แต่แม่เป็นห่วงบอกว่ากลัวไฟไหม้บ้างล่ะ อันตรายบ้างล่ะ พ่อผมเสียตั้งแต่เด็กๆ ครับ เหลือแต่แม่กับพี่สาว ที่ท่านเป็นห่วงผมก็เข้าใจ
จนรอบนี้ได้โอกาสขอแม่อีกครั้ง เพราะมีพี่อุ๋นด้วยแน่ๆ แม่เลยสบายใจขึ้น อนุญาตให้ไปเติมเต็มฝันสมัยเด็กได้ ไม่ได้นอนลอมฟางแต่ได้นอนในเต้นท์กลางทุ่งก็ยังดี
เราใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ถุงเท้าถุงมือเต็มยศ ก่อนออกจากบ้านแม่เอาหมวกไหมพรมทำเองมาสวมให้ผมกับพี่อุ๋น พร้อมด้วยน้ำขิงอุ่นๆ ในขวดเก็บความร้อนและข้าวเกรียบว่าวหอมๆ แผ่นใหญ่หนึ่งถุง
เรากางเต้นท์กันตรงพื้นที่โล่งไม่มีต้นไม้บัง จะได้รับลมหนาวได้เต็มที่ จากนั้นไปนั่งเบียดกันในเต้นท์ โผล่แต่หัวออกมาดูดาวกัน
คืนนี้เป็นคืนเดือนมืด ทุ่งนาชนบทเงียบสงบไม่มีรถแล่นผ่าน แม้ว่าเต้นท์เราจะอยู่ห่างถนนไม่เท่าไหร่ ไม่มีเสียงดัง ไม่มีแสงไฟรบกวน
นานแล้วที่ผมไม่ได้เห็นดาวชัดเจนขนาดนี้
“ดาวสวยเนอะพี่อุ๋น”
“นั่นสิ ยิ่งมีคนดูดาวด้วยข้างๆ ดาวสวยขึ้นพันเท่าเลย” พี่อุ๋นละสายตาจากกลุ่มดาวบนฟ้ามามองหน้าผม
“พี่อุ๋นชอบทำให้ฟ้าเขิน” ผมบ่นพลางเอาไหล่กระแทกอีกคนเบาๆ
“ก็พี่อยากเห็นคนเขิน”
อากาศกลางทุ่งหนาวจนทรมาน ใช่ว่าคนโสดเพียงกลุ่มเดียวสักหน่อยที่เข้าใจความเหน็บหนาวนี้
...คนมีคู่ก็เช่นกัน
พี่อุ๋นเห็นผมหนาวจนฟันกระทบกัน เลยให้ผมมานั่งตรงหว่างขา ส่วนขาพวกเราเหยียดออกไปนอกเต้นท์ สองมือของพี่อุ๋นกอดเอวผม ส่วนคางเอาเกยไหล่
“นั่นไง ดาวลูกไก่” ผมชี้ให้พี่อุ๋นดู
“ตรงนั้นดาวไถ” พี่อุ๋นจับมือผมชี้ไปบนฟ้าบ้าง
“เห็นมั้ยที่เป็นดาวสามดวงเรียงกัน ยิ่งหน้าหนาวยิ่งเห็นชัด ส่วนสี่ดวงสว่างๆ ที่ล้อมรอบดาวไถเหมือนสี่เหลี่ยมเบี้ยวๆ เรียกดาวเต่า”
ผมอดตื่นเต้นไม่ได้ ที่รู้จักดาวอื่นนอกจากดาวลูกไก่แล้ว
“พี่อุ๋นสอนฟ้าดูดาวดวงอื่นอีกนะครับ”
“ตรงนั้นดาวจระเข้ ที่เป็นดาวสว่างๆ เจ็ดดวงน่ะ สี่ดวงเหมือนสี่เหลี่ยมเป็นตัวจระเข้ อีกสามดวงเป็นหาง” พี่อุ๋นจับมือผมชี้ไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
“ตรงนั้นดาวเหนือ” พี่อุ๋นจับมือผมชี้ไปตรงนั้นตรงนี้ บางทีก็เล่าตำนานของดาวให้ฟังเสริมด้วย
“พี่อุ๋น” ผมเรียกเมื่อจบคอร์สดูดาวระยะสั้นแล้ว ตอนนี้พี่อุ๋นกอดเอวผมเอาไว้อีกครั้ง มือผมก็วางทับมือพี่อุ๋น
“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณทุกเรื่องเลย ที่คอยดูแล คอยให้คำปรึกษา” ผมพูดอย่างที่ใจรู้สึกออกไป
“ขอบคุณที่รักฟ้า”
.
.
“ขอบคุณเหมือนกันนะครับที่คอยอยู่ข้างๆ พี่”
“เพราะพี่รู้...ว่าการเป็นคนรักที่ดีของใครสักคนมันมีความหมายมากแค่ไหน"
"พี่อยากเป็นคนรักที่ดีของฟ้านะครับ”
.
.
“พี่อุ๋นเป็นคนรักที่ดีของฟ้าแล้วครับ”
“แล้วฟ้า...เป็นคนรักที่ดีพอสำหรับพี่อุ๋นไหม” ผมเอี้ยวตัวไปมองคนที่นั่งกอดผมอยู่
“ฟ้าเป็นรักที่ดีที่สุดของพี่ครับ” พี่อุ๋นพูดจบก็จูบหน้าผากผมเบาๆ
“เวลาพี่อุ๋นไม่อยู่ฟ้าก็คิดถึง อยากเจอหน้าตลอดเวลา อยากให้พี่อุ๋นสนใจฟ้าคนเดียว ฟ้ามีความสุขมากๆ เวลาอยู่ใกล้ๆ พี่อุ๋น และอีกหลายอย่างที่ฟ้าไม่รู้จะอธิบายยังไง ฟ้าไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกว่ารักมั้ย ถ้าใช่...”
“ฟ้ารักพี่อุ๋นนะครับ”
พี่อุ๋นยิ้มกว้าง นัยน์ตาเป็นประกายท่ามกลางความมืดเมื่อได้ยิน
“ขอบคุณนะครับที่รักพี่ ดีใจมากเลยที่ได้ยินคำนี้”
“หลังจากนี้เราจะจับมือเดินไปด้วยกัน เข้าใจกันบ้างไม่เข้าใจกันบ้าง พี่ก็อยากให้พวกเราเรียนรู้กันและกัน สุขด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน เติบโตไปด้วยกันนะครับ”
ผมกระชับมือพี่อุ๋นแน่นขึ้นก่อนรับคำ
“ครับ เราเดินไปด้วยกัน”
“พี่อุ๋นจำได้มั้ยครับ ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกน่ะ พี่อุ๋นบอกว่าอกหักมันแย่กว่ารักไม่เป็นอีก”
“แต่ฟ้าว่าถ้าได้มีรักดีๆ สักครั้งในชีวิต ถ้าได้พยายามแล้วทุกอย่างมันไม่ดีขึ้น จนต้องปล่อยมือกัน ต้องอกหัก ฟ้าว่ามันคุ้มนะครับ”
“พี่อุ๋นเป็นรักที่ดีที่สุดของฟ้าเหมือนกันนะครับ”
ผมขยับตัว นั่งหันหน้าเข้าหาพี่อุ๋น และยืดตัวจูบเปลือกตาทั้งสองข้างของพี่อุ๋น พี่อุ๋นปิดตารับสัมผัสอ่อนโยนจากผม รอยยิ้มยังคงแต้มริมฝีปาก
พี่อุ๋นปลดสร้อยออกจากคอ หยิบแหวนทองคำขาวเกลี้ยงออกจากสร้อย มือหนาคว้ามือของผมและสวมแหวนลงไปที่นิ้วนางข้างขวา
...ประคองมือขวามาจรดที่ริมฝีปาก
เราส่งยิ้มให้กันและกัน
“จองไว้ก่อนนะครับ ไปขอได้เมื่อไหร่จะสวมแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายให้”
“พี่อุ๋นไม่บอกล่วงหน้า ฟ้าไม่มีแหวนเลย” ผมพูดแก้เขิน
“แต่ก็จองเหมือนกันนะครับ”
ผมพูดจบก็ใช้สองมือโน้มคอพี่อุ๋นลงมา ปากเราสัมผัสกัน ริมฝีปากพี่อุ๋นมีรสชาติน้ำขิงจางๆ ต่างๆ จากทุกทีที่เป็นรสชาติเบียร์ ค้างไว้ไม่นานผมก็ผละออก
“ฟ้าจูบมัดจำพี่”
“เด็กน้อย”
พี่อุ๋นอมยิ้ม ก่อนจะใช้มือหนึ่งประคองท้ายทอยให้รับจูบได้ถนัด อีกมือวางอยู่ที่เอว และสอนการจูบแบบผู้ใหญ่ให้ผมได้รับรู้
ท่ามกลางท้องนา ผืนฟ้าและหมู่ดาว
-จบตอนเพิ่มเติมสี่-
-*******************-
สวัสดีค่ะ :กอด1:
ตอนนี้ก็จบแล้วนะคะ เย่ :katai2-1:
(หรือเพื่อนๆ คิดว่ายังไง) :hao3:
เราคิดว่าเราเขียนบรรยายไม่ค่อยเก่ง
ตรงบทสนทนาก็ไม่ค่อยบรรยายเอาซะเลย :ling2:
ส่วนตัวคิดว่าจะได้อ่านแล้วจินตนาการเอง
(และบางฉากก็บรรยายไม่เป็น อย่างฉากจูบงี้) :ling1:
ดีไม่ดียังไงบอกกันให้รู้ เพื่อจะได้ปรับปรุงนะคะ :mew2:
มีคำแนะนำเรื่องฉากแต่งงานมา แต่งออกมาแล้วได้ประมาณนี้ ฮ่าๆ
ฉากที่อยากเขียนก็ไม่ได้เขียนค่ะ กลัวออกทะเลแล้วจบไม่ได้
เพราะมันเป็นเรื่องสั้น มันเลยข้ามหลายสิ่งหลายอย่างเลยทีเดียว
และคงมีข้อบกพร่องอยู่หลายจุดเหมือนกัน
จะพยายามปรับปรุงนะคะ
ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นท์เลย ดีใจจริงๆ :L1:
หรือแค่แวะมาอ่านก็ดีใจมากมายแล้วค่ะ :pig4:
//ยาวมาก ข้ามได้นะคะ :katai5:
(หรือถ้าอ่านถึงตรงนี้ ก็ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ) :bye2: :bye2:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ชอบบบบ
เป็นความสัมพันธ์ที่ไปเรื่อยๆ ไม่เร่งรีบ
ไปตามสภาพตัวตนของพี่อุ่น น้องฟ้า
คนอ่าน แอบจินตนาการไปไกลกว่าเรื่องซะและ
แหม.....ก็ฉากอยู่ในเต้นท์ กลางทุ่ง อากาศหนาวๆ
ฟ้ามืด ดาวกระจายเต็มฟ้า อยู่กันแค่สองคน :mew1: :mew1: :mew1:
น้องฟ้านั่งตรงกลางหว่างขาพี่อุ่น :ling1: :ling1: :ling1:
พี่อุ่น นี่สุภาพบุรุษ สุดอ่อนโยนจริงๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เนื้อเรื่องน่ารักค่ะ เรียนรู้กันแบบค่อยเป็นค่อยไป
ชอบตอนป้อนเนื้อย่างค่ะ ไม่ถูกใจให้ป้อน น่ารัก!
-
:mew1: :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หวาน ละมุน อบอุ่น :กอด1:
-
เขินนน ทั้งสองคนน่ารักจังเลยค่ะ
-
ดีแล้วค่ะ ส่วนตัวชอบนะ แต่รู้สึกยังไม่จุใจขอยาวกว่านี้ได้ไหม55555
ความจริงเขียนเป็นเรื่องยาวก็ได้นะคะจะได้ยัดพล็อตลงไปได้หลายฉาก
ฟินยาวๆ อยากอ่านเรื่องยาว สักสิบห้าตอนก็ได้นะ55555
-
น่ารักมากเลยค่ะ
-
:-[
-
น่ารักอ่ะ
-
อ่านแล้วเพลินดีค่ะ ชอบๆๆ แต่งอีกสัก5-6ตอนก็ดีนะคะหรือจะมากกว่านี้ก็ได้ค่ะ 555 เหมียวไม่โลภไปใช่มั้ย?? :mew1:
-
:pig4: :pig4:
-
น่ารักอ่ะ มันค่อยๆเลือนความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆ ไม่เร็วหรือช้าเกินไป ชอบๆๆๆ :mew1:
-
เรื่องน่ารัก ชอบอ่ะ แต่แอบตกใจแรงมากที่เจอคำว่าจบในตอนแรก แต่พอเจอตอนพิเศษ เลยให้อภัย
-
น้องฟ้าาาาาาาาาา ดีงามมากอะ อุ่นๆละมุนๆเลยยยย :กอด1: อยากมีรักดีๆอย่างนี้บ้างงง :katai1:
-
:-[
-
โง้ยยยยน่ารัก ตอนแรกหมั่นไส้พี่อุ๋นเล่นตัวจริงๆ5555555
-
น้องฟ้าน่ารักกกกกกก อยากเห็นตอนแต่งงานกันค่าาา
-
:pig4:
-
น่ารักทั้งคู่เลย
-
อ่านไปยิ้มไปกับความน่ารักของน้องฟ้า น้องฟ้าน่ารักกก :o8:
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
เรื่อยๆ น่ารักแล้วก็อบอุ่นมากค่ะ
-
เป็นการลงจากคานที่หวานละมุนมากค่ะ
ถ้าคนพาลงจะงานดีแบบพี่อุ๋น ก็ลงเร็วๆเลยจ้า
ที่ทางบนคานไม่ต้องห่วง ทางนี้จะดูแลให้เป็นอย่างดี
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
-
อ่านแล้วเขินในความรักของทั้งคู่อ่ะ :-[ :impress2:
-
น้องฟ้าน่ารักอะ พี่อุ๋นก็อบอุ่นดี ฮืออออ เขาเหมาะสมกันมากจริงๆ :hao7: :-[
-
ฮื่ออออออออออ พี่อุ๋นแสนดีที่หนึ่ง เขินมาก เขินแทนน้องแล้ว แง้ :hao5:
-
เรื่องน่ารักแต่มีบางท่อนที่ยังไม่สมูท คือ กำลังฟินถึง
ความน่ารักของทั้งคู่แล้วโดนตัดอารมณ์ไปแบบน่าเสียดาย..แต่รวมๆน่ารักดีค่ะ..ชอบๆ :pig4:
-
เป็นอะไรที่แบบน่ารักมากกกกกกกกกกก พี่อุ๋นน้องฟ้า >.,<