พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้น ผมมีอารมณ์กับมะเขือยาว จบแล้ว ย้ายได้เลยค๊าา (17112559)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: ไอร่หมูแว่น ที่ 23-09-2016 22:10:08
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
สวัสดีจ้า เราเป็นนักเขียนมือใหม่หัดแต่ง ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขอคำแนะนำและชี้แจงด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ :mew1:
-
บทนำ
ผมเป็นคนมีปัญหา
ครับ ปัญหาหนัก และ ใหญ่หลวงมาก
หน้าตาไม่ดีหรอ ? ไม่หรอก ผมเป็นคนรูปหล่อ
ตัวจริงก็หล่อ อันที่จริงก็อยู่ในขั้นโอเคแหละ ตาโตนิดๆ
จมูกก็ไม่แหมบนะ ปากห้อยเหรอ?ไม่ๆผมไม่ใช่คุณโน้ต เชิญแย้มปากนะครับ
เรื่องรูปร่างผมก็ไม่ได้เตี้ยนะ ตัวสูงมาตรฐานชายไทย
อ้วนเหรอ โอ้ว ผมออกกำลังกายทุกวันนะครับ แถมผิวยังขาว
มีหกแพคน้อยๆที่พยายามได้มาอย่างยากลำบาก
งั้นตัดเรื่องรูปร่างหน้าตาไป รึจะเป็นเรื่องทางบ้าน
ก็ดีนะออกจะมีอันจะกินนิดหน่อยไม่ขัดสน มีพี่ชายและ
น้องชายอย่างละคนรักกันดีไม่มีเรื่องแย่งสมบัติเพราะ
มีแต่หนี้ (ล้อเล่นน่ะครับล้อเล่น) พ่อแม่แยกทาง? ไม่ครับ
ตอนนี้ยังไม่กลับจากการฮันนีมูนรอบที่14เลยครับ
แล้วปัญหาใหญ่ของผมคืออะไร ???
“พี่กล้า วันนี้ข้าวเช้าคือ ผัดไก่ใส่ มะเขือยาว ลงมากินเร๊ววววว !!!!!!! ”
ต้นไผ่น้องรัก(กัดฟันพูด)ตะโกนมาจากชั้นล่างของบ้าน
แต่เอ๊ะ มะ เขือ ยาว งั้นเหรอ !!!!!!!!
ตุ้บ !!! (หล่นจากเตียง)
ดวงตาโตสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้างจนตาที่โต
อยู่แล้วยิ่งโตขึ้นอีก ก่อนตาโตสวยนั้นจะก้มลง
มองส่วนล่างส่วนที่อ่อนไหวที่สุดของเพศชาย
ที่กำลังพองตัวขึ้นทีละนิดจนรู้สึกเจ็บ
ยังไม่พอแค่นั้น มันยังแข็งตัวพาดยาวตามแนวบอกเซอร์ในที่สุด
คนตาสวยสูดลมหายใจเข้าลึกๆอย่างต้องการ
ที่จะระงับอารมณ์ แต่
“ไอ้น้องเวรรรรรรร !!!!!!!!”
ใช่ครับ ผมมีอารมณ์กับมะเขือยาว.....
บทนำมาแล้วววว ฝากเนื้อฝากตัวอีกครั้งกับนักอ่านและนักเขียนทุกท่านนะคะ
จะเรียกเราว่าหมูแว่นก็ได้ ถ้าคำผิดเยอะต้องขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
บทที่ 1
เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ดวงตาโตสีน้ำตาล
ที่ฉายแววหงุดหงิดเล็กน้อย จนทำให้ดวงตาหวานๆ
นั้นออกจะดูดุขึ้น แลดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ ปากบางสี
ชมพูระเรื่อขยับตามการพูดของเจ้าของร่าง ที่ดูจะ
อารมณ์ไม่ดีอยู่หน่อย ถึงจะเป็นแบบนั้นก็สามารถ
เรียกสายตาจากเหล่านักเรียนไม่ว่าจะชายและหญิง
โรงเรียนมัธยมชื่อดังที่อยู่บริเวณรอบๆได้อย่างดี
แม้เจ้าตัวจะไม่ดีรู้ตัวเลยก็เถอะนะ
ป้าบบบบบ !!!!!
“โอ๊ยยยยย !!! ” เสียงหวานออกทุ้มเล็กน้อยตามประสา
ของเด็กผู้ชายร้องตะโกนออกมาเมื่อรู้สึกได้ถึง
ความเจ็บปวดบริเวณศรีษะ ไม่รอช้าต้นกล้าหันขวับไปทาง
ด้านหลัง พร้อมทั้งยกเท้าถีบเข้าที่เจ้าตัวต้นเหตุของ
ความเจ็บปวดทันทีอย่างไม่ออมแรง
“โอ้ยยยยย เจ็บบบบบ ไอ้กล้า กูล้อเล่นแค่นี้มึงถีบกูเลยเหรอว๊า”
เสียงห้าวๆของเด็กหนุ่มอีกคนกล่าวท้วง กระแสเสียงดูกวนตีนเป็นอย่างมาก
“ไอ้เวรชิน !!! ล้อเล่นบิดามึงเถอะครับ ตบมาแรงขนาดนี้กะเอาให้หัวกูหลุดเหรอ”
เสียงใสๆร้องแหวขึ้น ครับ ไอ้เวรที่ตบหัวผมเมื่อกี้ชื่อไอ้ชิน
มันเป็นเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มผมเอง มันหน้าตาดีนะครับ
แหงล่ะลูกครึ่งญี่ปุ่นนี่ครับ นิสัยก็เอ่อ ขี้เล่น ถ้าเอาภาษาบ้านๆก็กวน_ตีนน่ะแหละครับ
“น่าๆ ล้อเล่นหน่อยเดียวเองมึงงง”
“เออ !!!! แล้วนี่ไอ้สองตัวนั่นมารึยังวะ ใกล้จะเข้าแถวแล้วด้วย”
“จริงว่ะ ไม่ไหวๆพวกมาสายนี่ไม่ดีจริงๆ” ไอ้ชินพูดพร้อมกับเก๊กหน้าเสยผมขึ้นด้วยมือข้างเดียว เพื่ออะไร?
“โอ๊ยยย อีคนนิสัยดี นินทาพวกกุเหรอคะ”
ก่อนที่ไอ้ชินจะเก๊กหน้าใส่นักเรียนหญิงรอบๆตัวให้เคลิ้มไปมากกว่านี้
เสียงใสๆก็แหวขึ้นมา พร้อมกับร่างของคนสองคนที่เดินเข้ามาหาพวกเรา
“แน่นอนกูนิสัยดีและหน้าตาดีมาก” ชมตัวเองเสร็จสรรพกูชื่นชมในความมั่นหน้าของมึงมาก
คนอื่นก็คงจะเช่นกันดูได้จากสีหน้าของเพื่อนทั้งสองที่เดินเข้ามาใหม่
“น่าๆ อย่าทะเลาะกันน่า” ใช่ครับสองคนที่เข้ามาใหม่พวกมันเป็นเพื่อนผมเอง
คนแรกคือฟ่าง สาวตัวเล็กแต่นิสัยกลับถึกไม่เข้าหน้าตาแถมยัง
เป็นสาววสาววายอะไรของมันก็ไม่รู้ และอีกคนนะโม หนุ่มเรียบร้อยประจำกลุ่ม
ซะที่ไหนล่ะครับ ไอ้บ้านี่มันตัวจัญ เอ้ย ตัวทะลึ่งเลย เรื่องลามกนี่ขอให้ถามมัน
แต่ ไอ้นี่มันเรียนเก่งมากครับ ทำงานกลุ่มนี่ชาวเกาะเลย
“ถ้าอย่างคุณชินนี่เรียกหน้าตาดี ไอ้ดำหมาวัดข้างบ้านผมก็เคน ธีรชนแล้วล่ะครับ” เสียงทุ้มกวนตีนดังโต้ตอบทันที
“ก้ากกกกก นะโมมึงพูดโดนใจว่ะ” ผมเป็นเพื่อนที่ดีครับ เพื่อนล้มเราห้ามข้าม แต่ต้องกะทืบซ้ำ ว่าแล้วก็ประสานเสียงหัวเราะกับเพื่อนอีกสองคนทันที
“ไอ้พวกเวร มาให้กูเตะเลย” ไม่พูดเปล่า หนุ่มลูกครึ่งยุ่นก็ถีบเน้นๆเข้าที่ผู้โชคร้าย ซึ่งก็คือ ผมเอง !!!!
ตุ้บ !!!!!!
“โอ๊ะ ขอโทษๆพอดีว่า” ระหว่างที่ผมกำลังก้มหน้าก้มตาขอโทษอยู่นั้น…
“เกะกะ” เสียงเข้มติดจะเย็นชาเอ่ยขึ้นขัดเสียงใสของต้นกล้า
เมื่อเงยหน้าขึ้นต้นกล้าก็พบกับดวงตาสีดำสนิทแสนเย็นชาที่มองตรงมา
“ขะ ขอโทษ” ผมเอ่ยออกไปอย่างตะกุกกัก เพราะรู้สึกหนาวกับดวงตาเย็นชาที่มองตรงมา
เจ้าของดวงตาเย็นชาไม่ตอบอะไรแต่เดินผ่านต้นกล้าไปเหมือนกับต้นกล้าเป็นเพียงอากาศ
เด็กหนุ่มก้มหน้าลงอีกครั้งเพื่อซ่อนใบหน้าและดวงตาที่หมองลง
“ไม่เป็นไรนะมึง กล้า” ฟ่าง เพื่อนสาวของเค้าเอ่ยปลอบ
เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบกับดวงตาสามคู่ที่มองมาอย่างป็นห่วง
นั่นสินะ อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนที่รักเรานี่นา เมื่อคิดได้ดังนั้น
ผมจึงเลิกทำหน้าเศร้าและเอ่ยอย่างเสียงทะเล้น
“555 แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอก จิ๊บๆ พวกเราไปเข้าแถวกันดีกว่านะ”
ว่าจบก็เดินนำหน้าหลุ่มเพื่อนเพื่อตรงไปเข้าแถวทันที
แม้เพื่อนจะรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนตัวขาวอยู่บ้าง แต่เมื่อเพื่อนบอกว่าไหว
พวกเค้าก็จะคอยเป็นกำลังใจให้
หลังจากที่ทั้งสี่คนเดินจากไปแล้ว โดยไม่สังเกตถึงดวงตาสีเทาคู่หนึ่ง
ที่จับจ้องดูเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้น แต่เป้าหมายของเค้าไม่ใช่เรื่อง
ใหญ่อะไรมากหรอกนะ แต่เค้าแค่สนใจเจ้าของดวงตาโตสีน้ำตาล
นั่นต่างหาก ความสดใส ความร่าเริง ดวงตาสีน้ำตาลนั่นหากคลอ
ไปด้วยน้ำใสๆเมื่อต้องมาอยู่ใต้ร่างของเค้ามันจะเป็นยังไงกันนะ
“หึ น่าสนใจจริงๆ”
ด้วยความฟิตมากกกก เลยมาต่อให้อีกหนึ่งตอน
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew1: ติดตามค่ะ กดมาเพราะชื่อเรื่องเลย5555 :katai5:
-
รอสิครับ
-
:hao6: ม้าเขือยาววว เอิ้กๆขอจิ้นล่วงหน้าก่อนน่ะ :laugh:
-
ตอนที่ 2
เอ่อ ถึงจะไม่ใช่เด็กห้องหนึ่ง แต่บรรยากาศแบบนี้นี่มัน ห้องเรียนแน่เหรอ………
หันซ้าย กลุ่มเพื่อนผู้ชายส่วนหนึ่งเอาเก้าอี้เคลื่อนมาใกล้กัน พร้อมกับ
“ไส๊ วาสิบ่ถิ่มกันนนนนนน ” ปีนขึ้นไปร้องเพลงบนโต๊ะ ดั่งเสมือนโต๊ะคือเวที
“ไสสสสสสส วาสิ มี กันเรื่อยไป”
“ไสวาสิบ่ แบ่งงงงงงงใจ”
“ไสวาสิมีแค่ เฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ”
โอ๊ยยยยย นี่พวกมึงเรียกว่าการร้องเพลงใช่ไหม กูนึกว่า_หอน พอหันไปดูอีกด้าน
“ซี๊ดดดด อะ อย่าแรงสิ”
“อ๊า ก็นายน่ารัก ผมจะทนไหวได้ยังไง”
บอกเลยว่าไม่ได้มีแต่เสียง ภาพก็จัดมา !!!
บนโต๊ะเรียนตัวหนึ่งมีผู้ชายสองคนกำลังขี่ เอ้อ ซ้อนกันอยู่
โดยคนนึงหันหลังส่วนอีกคนประกบ แค่นั้นไม่พออิตัวข้างหลังยังกระแทก
เอ่อ เป้าใส่อิตัวข้างหน้า และแทนที่อิตัวข้างหน้าจะร้องห้ามมันดันร้องออกมาอย่ากะโดน_จริงๆนั่นแหละ !!!!
และเสื่อมที่สุดคืออะไรรู้ไหม ก็หญิงสาวผู้น่ารักน่าถีบแต่ละคนดันยืนดูและทำหน้าเคลิ้มซะงั้น
“อ๊ายยยยย ชินโม ชินโม”
“กรี๊ดดดดดด ชินกระแทก? โมแรงๆเลยยยย”
“ว๊ายยยย คู่จริงๆๆๆๆๆๆๆ”
ครับ ไอ้ตัวจัญไ_สองตัวที่ว่านั่นคือเพื่อนผมเอง ไอ้ชินและไอ้นะโม
พวกมึงทำอะไรของมึ๊งงงงงงง ก่อนที่จะเกิดหนังสดแบบ4D ชวนอุจาดตาขึ้น
เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นซะก่อน
“พวกมึ๊งงงงง หยุดจัญไรและอับปรีย์กันก่อน จารย์แม่มาเว้ย !!!!”
“เฮ้ย พวกมึงสลายโต๋” ว่าจบวงดนตรีย่อมๆกสลายตัวพร้อมกับที่เก้าอี้ทุกตัวกลับไปอยู่อย่างที่มันควรจะอยู่
“อ้ะ วันนี้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเซอร์วิตกันใหม่” ว่าจบไอ้เพือนเวรทั้งสองตัวรวมถึงฟ่างที่ถือกล้องอัดวิดีโอก็รีบวิ่งกลับมานั่งที่ตัวเองทันที ส่วนสาวๆจิตไม่ปกติทั้งหลายแม้จะเสียดาย
แต่อิทธิฤทธิ์อาจารย์แม่ช่างศักดิ์สิทธิ์ทำให้จำใจกลับไปนั่งโต๊ะแต่โดยดี
เม่อทุกอย่างกลับสู่สภาพห้องเรียน? ไม่ถึงสามนาที ที่ประตูก็
ปรากฏร่างของหญิงไม้ใกล้ฝั่ง เอ้ย หญิงวัยกลางคนในชุดกระโปรงยาว
เสื้อแขนยาว รวบผมเป็นมวย ใส่แว่นและถือไม้เรียวก็เดินเข้ามาในห้อง
และยังมีอาจารย์สาวสวยอีกคนที่เดินตามเข้ามาพร้อมถุงใบใหญ่
“เอ้าๆ เงียบๆกันหน่อยเจ้าลูกลิง” เสียงดุๆดังขึ้นและแทบจะทันทีที่เสียงในห้องเงียบลง
อาจารย์สุวรรณา หรืออาจารย์แม่ที่ทุกคนรู้จักจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“คาบนี้อันที่จริงคือคาบวิชาประวัติศาสตร์ แต่พอดีครูมีประชุมนิดหน่อย ดังนั้น…”
“เยยยยยยยย้ ๆๆๆๆ” เสียงดุๆพูดไม่ทันจบทั่วทั้งห้องก็ดั่งกระหึ่มทันที
“เงียบๆ !!!” กริบบบบบ
“ขอโทษที่ต้องทำให้ผิดหวัง เพราะครูได้แลกตาราสอนกับอาจารย์มุกดา คาบคหกรรมในวันพรุ่งนี้เรียนร้อยแล้ว” ว่าจบ จารย์แม่ผู้โหดเหี้ยมก็แสยะรอยยิ้มออกมาพร้อมกับกล่าว
“อย่าหวังว่าจะสมหวังเลยเจ้าพวกลิงทั้งหลาย โฮะโฮะโฮะ”
ไม่พอมีการป้องปากแบบนางมารร้ายก่อนจะเดินออกจากห้องพร้อมเสียงหัวเราะแห่งความสะใจ
“เอาล่ะ วันนี้ครูจะไม่สอนอะไรพวกเธอมาก แต่จะอธิบายถึงวิธีการนำผักแต่ละชนิดมาประกอบอาหาร”
อาจารย์มุกดาก้มลงไปหยิบเจ้าถุงที่ถือมาด้วยตั้งแต่ครั้งแรก
พร้อมล้วงหยิบเอาแครอทออกมาและอธิบายวิธีการปลอก
และรวมไปถึงการทำความสะอาด ทุกอย่างดูเรียยบร้อยและโอเคดีนะ
ถ้าผักชนิดต่อไปที่อาจารย์หยิบออกมาจะไม่ใช่
มะเขือยาว !!!!!!
ชิบหายแล้ววววววววววววววววววววววว
ตอนที่สอง มาต่อแบบดึกๆและง่วงๆ
-
จะสงสารหรือขำก่อนดี o13
-
มะเขือยาวมาแล้วว :hao7:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก เจอมะเขือไม่อารมณ์ขึ้นตลอดคาบเรอะ 5555555555555555
-
สนุกดีค่า น่าสนใจตั้งแต่ชื่อเรื่องแล้ว คือเห็นปุ๊ปนี่รีบกดเข้าาอ่านเลย
สงสารกล้าอ่ะ เจอมะเขือยาวทั้งคาบเลย อยากรู้จริงๆจะแก้ยังไง รออ
-
มีอารมณกับมะเขือยาว..เคยอะไรมาก่อน?
แล้วคนที่ชนกับคนที่มองนี่คนละคนใช่ป้ะ?
-
ตอนที่ 3
“มะเขือยาว โดยปกติจะมีทั้งสีม่วงและสีเขียว แต่ในวันนี้ที่
ครูนำมาสาธิตให้นักเรียนชมคือ มะเขือยาวสีเขียวซึ่งนิยม
นำมาทำอาหารมากกว่าสีม่วงนะคะ…” มือเรียวสวยจับบริเวณขั้วของสิ่งๆนั้น
ปลายเล็บที่ดูแลอย่างดีลูบขึ้นลงไปมาระหว่างการอธิบายถึงสรรพคุณของมัน
“อะ อึกก” ขาเรียวสองข้างหุบและเบียดเข้าหากันเพื่อลด
อาการร้อนรุ่มที่มากขึ้นเรื่อยๆบริเวณหว่างขา ต้นกล้าห่อตัว
ลงเล็กน้อย พร้อมกับตัวที่เริ่มสั่นขึ้น ตากลมโตสีน้ำตาลเอ่อ
คลอด้วยหยาดน้ำจนตาพร่า มองตามนิ้วเรียวของอาจารย์ที่
ขยับขึ้นลงตามความของยาวของมัน พยายามห้ามสายตา
ตัวเองแล้วนะ แต่มันหยุดไม่ได้!!!! ฮือออออ (ต้นกล้าไ้แต่กรีดร้องในใจ)
“การทำความสะอาดมะเขือยาวก็ไม่มีอะไรมากนะคะ
ก็แค่ตัวบริเวณขั้วของมะเขือยาว แล้วก็ล้างโดยจับมะเขือยาวให้เต็มมือ….”
ยิ่งอาจารย์สาวอธิบายมากขึ้นเท่าไหร่ ต้นกล้าก็ยิ่งตัวสั่นเทิ้มมากขึ้นเท่านั้น
“อ้ะ อะ อื้มมม” เสียงครางหวานหลุดออกมาเล็กน้อย
ต้นกล้าพยายามที่จะกลั้นมันเอาไว้แต่ยิ่งอาจารย์สาว
อธิบายถึงมะเขือยาวมากเท่าไหร่ ตาโตสีน้ำตาลก็ยิ่ง
ทั้งเยิ้มทั้งปรือมากขึ้น ในหัวของต้นกล้าก็มีแต่ภาพของ
มะเขือยาวสีเขียว เรียวๆ ยาวๆ ถูไถบริเวณน้องชายของเค้าแรงๆ
โดยเฉพาะเวลาจับจะรู้สึกลื่นๆ ถ้าเอาเข้าปากทั้งผลจะรู้สึกยังไงนะ
ยังไม่ทันที่ต้นกล้าจะคิดเลยเถิดไปมากกว่านั้น
พรวดดดด
“อาจารย์ครับ !!!! ผมขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำครับ !!!” ไม่รอให้
อาจารย์สาวอนุญาต ต้นกล้ารีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนจะวิ่งออกจาก
ห้องเรียนท่ามกลางสายตาของอาจารย์และเพื่อนร่วมห้องที่มองตามหลังอย่างสงสัย
"มันเป็นไรวะ" ฟ่างหันมาถามชินและนะโม เพื่อนชายทั้งสองได้แต่ส่ายหน้าแต่มองหน้ากันอย่างงงๆ
บริเวณพื้นกระเบื้องสีฟ้าซีดมีน้ำเลอะเป็นหย่อมๆ มีทั้งก้นบุหรี่
และเศษซากอารยธรรมของสิ่งป้องกันสำหรับกิจกรรมบางอย่าง
อีกทั้งกลิ่นของเสียที่มีมาทุกครั้งที่ลมพัดเข้ามาทางบานเกล็ด
ของห้องน้ำ มันไม่ใช่สถานที่ที่จะมามีอารมณ์สุนทรีเลยใช่ไหมครับ
ใช่ครับไม่มีอารมณ์สุนทรีแต่มีอย่างอื่นแทน
“อ๊ะ อ่า อื้ออออ” มือเรียวของผมรูดขึ้นรูดลงเจ้าลูกชายตัวดีที่เกือบ
ปล่อยพิษกลางห้องเรียน แบบหน้าไม่อายไป แต่แค่คิดถึง
เจ้ามะเขือยาวสีเขียวเรียวยาวนั่นแล้ว มันก็เกิดมีอารมณ์ขึ้นมาซะงั้น
แถมยังคึกคักยิ่งกว่ามีอาโออิ มาแก้ผ้าให้ดูซะอีก ทำไมผมถึงมีอารมณ์เพราะแค่เห็นมะเขือยาวอ่ะเหรอ ก็เพราะว่า….
5ปีก่อน
ผมอายุ12ปี มีเพื่อนสนิทมากๆคนหนึ่งที่บ้านอยู่ข้างๆกัน
เราสนิทกันมาก จนครอบครัวของเรายังบอกว่าถ้าไม่ใช่ลูกชาย
ทั้งคู่จะจับแต่งงานกันซะแล้ว (ผมก็ไม่ขัดนะคีคี) ผมน่ะชอบซัน
เพื่อนข้างบ้าน เพื่อนสนิทของผมคนนี้ ผมรู้ตัวมานานแล้ว (แก่แดดเนอะ)
จนวันหนึ่ง ครอบครัวของผมติดธุระทำให้ต้องกลับบ้านมาดึก ซันเลยชวนผมไปที่บ้านของซัน
“แล้ววันนี้เราจะทำอะไรอ่ะซัน เล่นเกมส์เหรอ” ผมหันไปถามซันที่กำลังล็อกประตูห้องอยู่
“ใช่ วันนี้เราจะเล่นเกมส์แต่เป็นเกมส์แบบใหม่นะ” ซันตอบและทำหน้าเจ้าเล่ห์
ผมเอียงคอมองด้วยความสงสัย ซันไม่ตอบอะไรอีกแต่ดันผมให้นั่งลงบนเตียง และเดินไปเปิดวิดีโอ
“วันนี้จะดูหนังเหรอซัน” ผมถามซันที่เดินมานั่งข้างๆผม ซันหันมายิ้มให้พร้อมกับกดรีโมทเล่นวิดีโอ
“ซี๊ดดดดดด อะ อะอ้า”
“โอ้ววว รัดแน่นมาก”
“แรง แรงเลย เยสสสส โอ๊ววส”
ทันทีที่เปิดวิดีโอเสียงครางก็ดังกระหึ่มขึ้นมาทันที
ผมตกใจมากหันไปมองซันและจะดันตัวลุกจากเตียง
แต่ซันกดตัวผมนั่งลง และกระซิบเบาๆ
“ชู่ววว นายไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่เหรอ นี่น่ะคือเกมส์ที่ผู้ใหญ่เค้าเล่นกันไง”
ซันพูดพร้อมกับจับหน้าของผมให้หันไปมองที่หน้าจออีกครั้ง คราวนี้ในทีวี
ผู้ชายคนนั้นกำลังกดหัวของผู้หญิงให้ก้มลงไปที่ระหว่างขาของตนเอง
ผู้ชายทำหน้าเหมือนทรมานแต่ก็ไม่บอกให้ผู้หญิงหยุด
“อยากรู้ไหมว่าเค้าทำอะไรกัน”ซันถามและไม่รอคำตอบ
กลับเอามือตะปบเข้าที่เป้ากางเกงของผม และควักลูกชายผมออกมารูดขึ้นลง
“อะ อ๊า เจ็บ ซัน” ผมร้องออกมาทันทีเพราะรู้สึกเจ็บเล็กน้อย ผมไม่เข้าใจว่านี่คือความรู้สึกอะไร
“เดี๋ยวซันทำให้กล้ารู้สึกดีเอง ยังไม่เคยช่วยตัวเองสินะ” ซันพูดพร้อมกับขยับมือขึ้นลงเร็วขึ้นกว่าเดิม ผมไม่มีแรงจะตอบอะไรทั้งนั้น จากตอนแรกที่รู้สึกเจ็บเล็กน้อย ตอนนี้กลับรู้สึกเสียวไปหมดทั้งตัว
“อะ อ๊างงง ซันปล่อย ปล่อยเรา เรารู้สึกปวดฉี่ อ๊า” ผมรีบบอกซันทันทีเพราะรู้สึกเสียววาบที่ลูกชาย
แต่ซันกลับไม่ปล่อยแต่รูดรั้งน้องชายผมแรงขึ้นกว่าเดิม ผมเชิดหน้าขึ้นและหลับตาก่อนจะปล่อยฉี่ (ตามที่ผมคิดออกมา)
“ไม่ใช่ฉี่หรอกน่า มองดูสิ”ซันกะซิบบอกผม เมื่อมองลงไปที่ลูกชาย
ก็พบว่ามีน้ำสีขาวออกใสๆออกมาเต็มไปหมด มันคืออะไร ทำไมฉี่ผมเป็นสีขาว
“คราวนี้ กล้าลองทำให้ซันบ้างนะ” ยังไม่ทันทีผมจะพิจารณาฉี่?
ไปมากกว่านี้ ซันก็ลุกคลานเข่ามาอยู่ด้านหน้าผม พร้อมทั้ง
รูดกางเกงนอกในออกไปด้วย สิ่งๆหนึ่งที่มีขนาดเล็กๆ เรียวๆ
แข็งตั้งโด่ชี้ตรงมาที่ผม ไม่รู้ทำไมผมถึงนึกถึง
“มะเขือยาว” เอ๊ะ ผมหันหน้าไปมองหน้าซันที่ตอนนี้มีสีหน้าชอคสุดขีด
ใบหน้าที่ฉายแววหล่อตั้งแต่เด็ก ซีดลงเล็กน้อยก่อนที่เจ้าตัวจะ
“แงงงงงงง” ร้องไห้ และวิ่งกลับบ้านตัวเองไปเลย เอ๋
ผมทั้งตกใจและงงมากว่าทำไมซันถึงหนีกลับบ้านทั้งน้ำตาแบบนั้น
แถมพอหลังจากนั้น เจ้าตัวก็ไม่ยอมออกมาเจอกับผมอีก รู้อีกทีก็
ตอนที่แม่ของซันมาบอกว่าซันจะไปเรียนกับคุณตาคุณยายที่อังกฤษ
ผมทั้งตกใจ เสียใจและโกรธมาก ว่าผมทำผิดอะไร(ยังไม่รู้ตัว)
ด้วยความทิฐิแบบเด็กๆผเลยไม่ไปส่งซันที่สนามบิน กว่าจะได้เจอกัน
ก็ตอนจะขึ้นมอสี่ แถมเจ้าตัวยังทำเย็นชาไม่รู้จักกันซะงั้น
และที่เป็นปัญหาสุดๆก็คือหลังจากนั้นพอเห็นมะเขือยาวทีไร
ผมจะคิดถึงเจ้าลูกชายตัวจ้อยของซันทุกที พอเห็นแล้วก็นึกถึงตอนที่ซันทำให้
สุดท้ายก็กลายเป็นมีอารมณ์เฉยเลย
“เฮ้อออออ” ผมถอนหายใจออกมาน้อยๆ พลางก้มลงมองลูกชายที่กระตุก
สองสามครั้งพร้อมพ่นหยาดน้ำสีขาวๆออกมา สิ้นฤทธิ์ลงซักทีนะ
“อ้าว เสร็จซะแล้ว ว่าจะขอเข้าไปช่วยซะหน่อย” ผมหันขวับไปมองประตูห้องน้ำ ชายร่างสูง ตัวใหญ่ ดวงตาสีเทาคมกริบที่ฉายแววเจ้าเล่ห์ ใบหน้าหล่อเหลาที่มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ
"ดะ ดาร์ค นาย..."ผมที่กำลังจะถามว่าอีกฝ่ายมาทำอะไรที่นี่ ก็พบกับดวงตาสีเทาที่เป็นประกายแปลกๆที่มองตรงมาที่ผม ไม่สิ ไม่ได้มองตรงมาที่ผม แต่มอง ลูกชายของผมต่างหาก เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลูกชายผมมมมมมมมมมมมมม !!!!!!!!!!
ขอบอกอีกครั้งนะครับ ชิบหายแล้วววววววววววววววว
ต่อตอนที่สามแล้วจ้า ตอนหน้ามาช้านิดนึงเนอะ
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาค่ะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ดาร์คนี่คือพระเอกใช่ไหมคะ แลดูแบด
-
ซันกับดารก์. ใครคือตัวจริง
-
ทำไมบอกว่ามะเขือยาวแล้วซันต้องร้องไห้วิ่งหนีเนี่ย
-
วี่แวว 3p? :haun4:
-
ที่ร้องไห้วิ่งหนีนี่ เพราะเล็กเหรอ?
เอ่อ เรื่องใหญ่ของผู้ชาย 555
-
:impress2:
-
:z1: :call:มาเร็วๆๆๆๆๆ จงมาต่อเร็วๆ
-
รอตอนต่อค่ะ ><
-
รอมาต่อน่ะ
-
เห็นชื่อเรื่องเลยเข้ามาแปลกดี ปรากฎว่าสนุกกกกกค่าาา น้องกล้าตลกดี 5555
-
ตอนที่4
เมื่อเห็นสายตาของดาร์ค เพื่อนต่างห้อง
ผมก็รีบเก็บเจ้าลูกชายตัวดีเข้ากางเกงอย่างรวดเร็ว
ยังไม่ทันที่จะได้รูดซิบ มือหนาของดาร์คที่เดินเข้า
มาใกล้ผมตอนไหนก็ไม่รู้ ก็จับหมับเข้าที่มือของผมซะก่อน
“อะ ดาร์ค คะ คือว่า ” ผมรีบเอ่ยปากจะห้าม แต่เมื่อ
ได้สบตากับดวงตาสีเทาของดาร์ค หัวใจของผมก็
เต้นเร็วขึ้นกว่าเดิม อ่า หรือผมจะเป็นโรคหัวใจกันนะ
ผมจ้องมองใบหน้าแสนมีเสน่ห์นั่นอย่างเหม่อๆ
จนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันจนชิดขนาดนี้
ชิดจนปากของผมกับดาร์คแนบสนิทกันจนไม่มีช่องว่าง
ปากนุ่มๆของดาร์คที่บดขยี้ลงบนเรียวปากของผม อื้อออ ปากของผมเหรอ!!!
“อะ อื้อ ดะ ดาร์ค อื้มมม” ผมพยายามผลักดาร์ค
ออกไปแต่ก็หมือนเอาไม้จิ้มฟันงัดไม้ซุง ดาร์คไม่ขยับซักนิด
แถมยังขยับเข้ามาจนตอนนี้เราแทบจะรวมร่างกันอยู่แล้ว
ลิ้นลื่นๆของดาร์คสอดแทรกเข้ามาในปากของผม
ผมพยายามดันลิ้นของดาร์คออกไป กลับกลายเป็นว่า
กำลังแลลิ้นกับดาร์คซะงั้น ดาร์คเอามือข้างหนึ่งจับเข้า
ที่ท้ายทอยของผม ขยับให้ได้มุมที่เรียวปากของเราจะแนบสนิทกันได้มากกว่าเดิม
“อ๊า ดาร์คคคค” ผมสะดุ้งจนหยุดการแลกเปลี่ยยนเอนไซม์กับดาร์ค
เมื่อมือหนาของดาร์คควักเอาลูกชายผมออกมาบดคลึงเล่น
นวดไปมาแถมมันยังหน้าไม่อายตื่นมาสู้มือหนาอย่างคึกคัก
ไม่เห็นแก่หน้าพ่อมันเลยยย
ดาร์คไม่ตอบอะไร เพียงแต่เงยหน้ายิ้มมุมปากให้อย่างเจ้าเล่ห์
ก่อนที่ปากนุ่มๆนั่นจะคลอบลงบนลูกชายของผม
“ซี๊ดดดด อ๊า อะ” ปลายลิ้นขยี้ลงบนส่วนหัวบานแดงฉ่ำซ้ำๆ
จนมีน้ำสีขาวขุ่นออกมาเป็นสาย ดาร์ครูดปากขึ้นลงตามความยาวของมัน
พร้อมกับใช้มือช่วยไปด้วย มือทั้งสองข้างของผมขยุ้มเข้าที่
เส้นผมนุ่มสลวยของเขา ยิ่งจิกแน่นเข้าไปอีก เมื่อดาร์ครูดปากเข้าออกเร็วขึ้นกว่าเดิม
“อะ เร็ว เร็วกว่านี้ อ๊า” สองมือจับผมของดาร์คแน่น
ก่อนที่สะโพกเล็กจะยกตัวขึ้นเล็กน้อยและกระแทกเข้าออกในปากของดาร์ค
พั่บ พั่บ พั่บ พรวดดด
“อ๊า อ๊า ซี๊ดดดดดดดด แฮ่กๆ ” ผมถอนเจ้าลูกชายออกมาจากปากของดาร์ค
หยาดน้ำสีขาวขุ่นหยดออกมาจากมุมปากของดาร์ค ลำคอหนากลืนน้ำของผมลงไปจนเป็นสียง อึก
“อ่า ข้นจังนะ นายไม่ค่อยได้เอาออกงั้นหรอ” เสียงเข้มๆออกออกมาอย่างหยอกเย้า
“อะ ขะ ขอโทษนะดาร์ค” ผมเอ่ยขอโทษออกไปอย่างตะกุกตะกัก
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ก็เราจะผลัดกันหนิ” ผมเบิกตาโตๆกว้างขึ้น
ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร ดาร์คก็จับเข้าที่คอของผมพร้อมกับกดลงไป
ที่เป้ากางเกงของเค้าที่มันตุงและนูนออกมาจนเห็นได้ชัดเจน
“ขอความกรุณาด้วยนะคร้าบบบบ” เสียงหล่อๆเอ่ยออกมาอย่างทะเล้นๆพร้อมรอยยิ้ม
ม่ายยยยยยยยยย
ตอนนี้ผมกำลังเดินกลับบ้านด้วยจิตใจที่ห่อหี่ยว(ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเลิกเรียนนานแล้ว)
หลังจากเหตุการณ์ในห้องน้ำเก่าในโรงเรียนผ่านไป ผมก็ได้รับประสบการณ์ใหม่
ซึ่งก็คือการเลี้ยงดูลูกชายสุดรักสุดหวงของคนอื่นด้วยมือและปะ ปาก
ให้ตายเถอะๆๆๆๆ ก่อนที่ผมจะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่ง
ที่เดินเคียงกันมาและกำลังจะผ่านมาที่ต้นไม้ที่ผมยืนหลบมุมอยู่ เอ๊ะ นั่นมัน
“ขอบคุณมากเลยนะคะ พี่ซัน ที่วันนี้อุตส่าห์ติวให้แคทซะค่ำเลย ไว้คราวหน้าแคทเลี้ยงข้าวนะคะ”
หญิงสาวพูดบอกพร้อมกับยิ้มเขินๆ ซึ่งมันก็อ่าคงจะน่ารักมากอ่ะนะ
ถ้าผู้ชายที่น้องเค้าอ่อยอยู่ไม่ใช่ คนที่ผมแอบรัก
ใบหน้าหล่อที่ฉายแววเย็นชายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะยื่นมือ
ออกมาขยี้ผมนุ่มของหญิงสาวอีกคน
“ได้สิ แต่พิ่กินจุนะ” ทั้งสองคนเดินออกไปไกลจากตรงที่ผมหลบอยู่
ทำให้ผมไม่ได้ยินบทสนทนาของคนทั้งคู่อีก ผมรู้สึกว่าตอนนี้ใบหน้า
ผมกำลังชาและคงซีดมากแน่ๆ เพราะตอนนี้ใจของผม มันกำลังเจ็บ เจ็บมากเลยล่ะ
รอยยิ้มนั่นที่ผมคงไม่มีโอกาสที่จะได้รับมันอีกแล้วนอกจากสายตาแสนเย็นชา
“ฮะฮะ นั่นสินะ”ผมหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ก่อนจะค่อยๆเดินกลับบ้านซึ่ง
เป็นทางเดียวกับคนสองคนที่เพิ่งทำร้ายจิตใจของผมไป
“กลับมาแล้ว” ผมทักทายพี่ชายและน้องชายของผมที่นั่งอยู่ที่บริเวณห้องนั่งเล่น
“กลับมาแล้วเหรอ วันนี้ทำต้มยำกุ้งของชอบกล้าด้วยนะ”พี่ต้นไม้ พี่ชายสุดหล่อ
ของผมเอ่ยด้วยใบหน้านิ่งเฉย พอเห็นใบหน้านิ่งๆของพี่ต้นไม้แล้วก็พาลนึกถึง
ใครบางคนที่มีใบหน้าเย็นชาให้ผมเสมอ คนที่ทำผมเจ็บแต่ผมก็ยังรัก
“รีบๆลงมานะ ไม่งั้นผมกินหมดจริงๆด้วย ฮ่าๆ”นี่ก็อีกคนไอ้ต้นไผ่
น้องชายน่ารักสุดสวาทสุดขั้วหัวใจ พอเห็นหน้าไอ้ไผ่ก็นึกถึงผู้ชายอีกคน
ที่ผมเพิ่งทำความรู้จักด้วยอย่างลึกซึ้ง อ่า ไม่ๆ ผมจะไม่นึกถึงมัน
ผมส่ายหน้าแรงๆสองสามครั้งก่อนจะหันไปบอกทั้งสองคน
“ได้ครับบบบบ เดี๋ยวกล้ารีบลงมานะพี่ต้นไม้ ส่วนมึงไอ้ต้นไผ่ อย่ากินกุ้งกูหมดนะเว้ย !!”
ผมบอกก่อนจะหันหลังวิ่งขึ้นบรรไดไป
วันต่อมา
หลังเข้าแถวตอนเช้า
“เฮ้ย หลังคาบสามมึงก็หายเลยนะ เป็นไร ขี้แตกเหรอมึง ฮ่าๆๆ” ไอ้เวรชินพอเจอหน้ากันก็ถามคำถามที่กวนส้นมาก
“กู…”
“เออว่ะ หรือว่ามึงชักว่าวเพลินเหรอวะ ถึงขั้นไม่เข้าเรียน ฮ่าๆๆๆๆ” คำเดาสุ่มจังไรมั่วๆของไอ้นะโมที่ทำผมแอบสะดุ้งก่อนจะรีบแก้ตัวอย่างรวดเร็ว
“ไอ้พวกเวรรรรรร” ผมว่า แล้วตบหัวพวกันไปคนละที
“พอๆ พวกมึงนี่ แล้วตกลงเมื่อวานมึงเป็นไรวะกล้า หายไปเลย” คราวนี้เป็นฝ่ายฟ่างที่ถามผม
“ก็ไม่มีไรหรอก พอดีพี่ เอ่อ พี่ต้นเรียกกลับบ้านว่ะ มีธุระด่วนเลยไม่ได้มาบอกก่อน โทษทีๆเว้ย” ผมรีบขอโทษขอโพยอย่างรวดเร็วป้องกันการโดนสงสัย พวกมันก็พยักหน้าไม่ถามอะไรต่อ ก่อนจะแยกย้ายกลับไปนั่งโต๊ะตัวเอง
“ไอ้โม”
“ไรวะ” มันหันหน้ากลับมาหาผม
“เอ่อ คือ มึงว่า เอ่อ”
“โอเค คิดได้เมื่อไหร่ค่อยมามกูนะ”มันว่าและทำท่าจะเดินกลับไปที่โต๊ะ
“เฮ้ย เดี๋ยว คือว่า มึงคิดว่าคนที่โกรธกันน่ะ แบบว่า แต่ก่อนเคยสนิทกันมากน่ะ มึงคิดว่าวิธีไหนวะ เราถึงจะรู้ว่าเค้าโกรธเราเรื่องอะไร ” ผมตัดสินใจถามมัน
“ถ้าตอนนี้ไม่สนิทกันแล้ว และอยากรู้ว่าเค้าโกรธอะไร มึงก็ต้องไปค้นหาที่ตัวเค้าดิวะ ไม่ก็ถามตรงๆไปเลย”มันตอบผมและเดินกลับไปที่โต๊ะ ผมกำมือและคิดในใจ เอาวะ !!!!
เอ่อ ไอ้นะโมบอกให้ค้นที่ตัวของซัน แต่ตอนนี้ซันอยู่โหมดเย็นชาคงไม่ง่าย งั้นค้นห้องซันก็คงได้ล่ะมั้ง….
ใช่ครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องของซัน มาได้ยังไงอ่ะเหรอ ก็ปีนระเบียงไงครับ ก็อย่างที่บอกผมกับมันน่ะสนิทกันมาก ตอนที่มีห้องของตัวเองก็เลยขอห้องที่มันสามารถคุยกันได้ตอนอยู่ในห้อง ตอนเด็กก็ปีนไม่ได้หรอกแต่พอโต ตัวสูงขึ้นก็เลยปีนข้ามได้สบายๆ
แกรกๆ เสียงไขลูกบิดประตู
เฮ้ย!!!! ไหนแม่ไอ้ซันบอกวันนี้มันมีติวให้อิน้องแมวไงวะ แล้วทำไมกลับมาเร็วแบบเน๊ๆๆๆๆ
ฉิบหายแล้ววววววววววววววววววววววววววววว
ขอโทษที่มาช้าคร๊าาาา ต่อให้แล้วน้าาา อีกไม่กี่วันจะสอบแล้ว
เลยหาเวลาว่างได้น้อยนิด อาจช้าไปหน่อย ชดเชยให้แต่งมายาวกว่าเดิม (นิดนึง) แหะๆ
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
ใครเข้ามาในห้อง? ไม่น่าใช่ซัน~
-
โกรธไรนั่นดิๆ ต่อๆๆๆ เวลาต่อเปลี่ยนหัวข้อบอกหน่อยจิ
-
แปลก ชอบดี
-
มะเขือยาววว :hao6: :hao6: :hao6: 555 น่ารักดี กล้าตลกอ้ะ ใครน้อจะเป็นพระเอกของกล้า อิอิ
แต่ขอเชียร์ซันได้มั้ย ชอบอ้ะ :laugh:
-
ใครมา......
-
กดมาเพราะชื่อเรื่อง55555555555 น่ารักดี ติดตามต่อไปครับ :z1: :z1: :z1:
-
ตอนที่ 5
ฉิบหายแล้ววววววววววววววววววววว
แกรก แกรก
ก่อนที่เจ้าของห้องจะเปิดมาเจอผู้บุกรุกซึ่งก็คือผม
ผมก็รีบไถลตัวคลานเข้าใต้เตียงนอนขนาดคิงไซค์ของซันซะก่อน
แอ๊ดดดดดด ปัง
เสียงปิดประตูเบาๆดังขึ้น ก่อนที่จะมีแรงยุบลงบนเตียงเบาๆ
“เฮ้อออออ” เสียงถอนหายใจเหนื่อยๆของซันดังขึ้น
เป็นอะไรรึป่าวนะ รึว่าจะไม่สบาย ผมคิดอย่างเป็นห่วงซัน
แรงยุบบนเตียงหายไป ผมมองเห็นขายยาวของซันเดินไปหยุดที่มุมห้อง
ก่อนที่จะโยนเสื้อใส่ตะกล้า พร้อมทั้งก้มลงถอดกางเกงนักเรียนขาสั้น
ออกเผยให้เห็นขาแข็งแรงอย่างคนออกกำลังกาย ผมถอนหายใจ
อย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าซันถอดเพียงเสื้อและกางเกงนักเรียน
ซันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนที่จะชะงัก และถอดบ็อกเซอร์พร้อมชั้นในสีดำออกมาด้วย!!!
ร่างสูงคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
ผมรีบคลานออกจากใต้เตียง เพื่อจะรีบกลับ(ปีนระเบียง)บ้าน
ก่อนที่เจ้าของห้องจะจับได้ ผมชะงักเท้าที่จะก้าวไปที่ระเบียง
เหลือบสายตามองไปที่ชั้นในสีดำของซัน ก่อนที่หัวใจจะเต้นรัวเร็วขึ้น
เมื่อคิดถึงสิ่งที่จะทำหน้าของผมก็ร้อนยิ่งกว่าเดิม ผมสะบัดหน้าไปมาเรียกสติ
ก่อนที่จะตัดสินใจคว้าเอาเจ้าผ้าชิ้นน้อยนั่นกลับไปด้วย โดยที่ถ้าต้นกล้า
อยู่นานกว่านี้ซักนิดคงจะได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่ดังออกมาจากห้องน้ำอย่างแผ่วเบา
“ซี๊ดดดด อ๊า ต้นกล้า อ่า”
สุดท้ายก็เอามาจนได้ เฮ้อออออ ผมคิดอย่างปลงตก
พลางจ้องมองเจ้าผ้าสีดำชิ้นเล็กบนมือ ใช่ครับมันคือ
กางเกงชั้นในของซัน พอรู้ตัวอีกทีก็เผลอ(แน่ใจว่าเผลอ)หยิบมาจนได้
พอมองชั้นในแล้วก็นึกนึกเจ้าของ ตัวโตขนาดนั้น
เจ้ามะเขือยาวนั่นจะเป็นยังไงบ้างนะ จะยาว หรือว่าใหญ่ขึ้นรึป่าว
แล้วจะมีป่าเกิดขึ้นไหมน้า ต้องมีสิก็ซันโตแล้วนี่นา
ขณะที่ผมจินตนาการถึงเจ้ามะเขือยาว(ในตอนเด็ก)อยู่
มือบางก็คอยๆเลื่อนลงไปที่เป้ากางเกงของตัวเอง ผมเอามือขยุ้มมันเบาๆ
ก่อนจะล้วงเจ้าลูกชายออกมาสัมผัสกับอากาศภายนอก
“อ่า อืม” ผมค่อยๆลูบไปตามความยาว ก่อนที่จะขยับเบาๆตรงส่วนหัว
ให้หัวบานนิดๆสีแดงก่ำนั่น โผล่ออกมา ก่อนที่จะค่อยๆรูดเจ้าลูกชาย
ตัวน้อยให้ค่อยๆขยายใหญ่ขี้น โดยไม่รู้ตัวมือข้างหนึ่งละจากเจ้าตัวจ้อย
ก่อนที่จะคว้าเอาชั้นในสีดำขึ้นมา ต้นกล้าเอาผ้าสีดำนั่นโปะเข้าทีจมูกของ
ตัวเองเบาๆ ก่อนจะสูดดมจนได้ยินเสียงสูดลมหายใจ
“ซี๊ดดดดดดด อ๊า” ต้นกล้าเอาชั้นในสีดำนั่นล้วงเข้าไปลูบไล้ที่
หัวนมทั้งสองข้างที่กำลังชูชันที่เกิดจากอารมณ์ที่แสนร้อนแรง
มือบางเอาชั้นในสีดำมาสูดดมอีกครั้งพร้อมกับค่อยๆรูดเจ้าลูกชายแรงขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊า อา จะออก จะออกแล้วซัน” มือบางเอาเจ้าผ้าสีดำมาคลุม
ที่ลูกชายก่อนที่มือทั้งสองข้างจะทำการชักขึ้นชักลงให้
แรงและเร็วมากกว่าเดิม เพื่อพาตนเองไปถึงฝั่งฝัน
“อ๊า ออก ออกแล้ว ซี๊ดดดดดด” มือบางรูดแรงๆอีกสองครั้งก่อนที่
น้ำสีขาวจะฉีดพุ่งออกมาจนถึงอกและเลอะที่ปลายคางเป็นบางส่วน
แฮ่ก แฮ่ก
ร่างบางหอบเล็กน้อย ก่อนที่จะก้มลงมองเจ้าชั้นในเจ้าปัญหา
ที่ตอนนี้เลอะไปด้วยหยาดน้ำสีขาขุ่นของตัวเอง ผมสถบกับตัวเองเล็กน้อย
ก่อนที่จะรีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกายและ
ห้องนอนก่อนที่จะมีใครมาเห็นหลักฐานความโรคจิตของตัวเอง
โดยที่ต้นกล้าไม่ได้รู้เลยว่า เหตุการณ์ตั้งแต่การ
ปีนระเบียงเข้าบ้านซันจนถึงเมื่อสักครู่ได้อยู่ในสายตาของ
ใครบางคนที่อยู่บ้านตรงข้ามกับต้นกล้าอย่าง บังเอิญ
ใครคนนั้นคือเจ้าของดวงตาสีเทาที่เฝ้ามองทุกอย่าง
ที่เกิดขึ้นผ่านกล้องส่องทางไกลแบบพิเศษที่ราคาแพงหูฉี่
แต่ของแค่นี้สำหรับลูกชายคนเล็กของนักธุรกิจพันล้าน
ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก ริมฝีปากได้รูปมีสีคล้ำเล็กน้อย
แย้มรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่น่าขนลุกออกมา
“หึหึ น่าสนุกจริงๆ”
ตอนเช้า
“กล้า ลงมาทานเข้าเร็ว นี่เพื่อนบ้านที่เพิ่งย้ายมาใหม่เค้ามาทักทายแหน่ะ”เสียงพี่ต้นไม้เรียกมาจากด้านล่างของบ้าน
“คร้าบบบบบ” ผมขานรับก่อนที่จะรีบวิ่งมาด้านล่าง เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ตอนนี้นั่งหันหลังให้กับอยู่
“อ้าว มาแล้วเหรอกล้า มาๆรู้จักเพื่อนบ้านคนใหม่ก่อน เค้าชื่อดาร์ค เพื่งย้ายมาได้สองสามวันนี่เอง เห็นว่า…”
ผมไม่ได้ยินอะไรอีกแล้วหลังจากที่ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามาหาผม
ดวงตาผมก็เบิกก้างขึ้นและหน้าคงเหวอมาก เพราะพี่ต้นไม้กำลังหัวเราะคิกคักกับเจ้าไผ่
“หึหึ พอดีว่าผมกับกล้าเป็นเพื่อนชั้นเดียวกันน่ะครับแต่อยู่คนละห้องเฉยๆ
นี่ก็กะว่าจะมารับเดินไปเรียนด้วยกันน่ะ” เสียงทุ้มๆเอ่นออกมาอย่างสุภาพ
ขัดกับภาพลักษณ์ชายผู้เหี้ยมโหดที่พาผมเปิดโลกใหม่ไปซะหมดเลย
“อ้าว งั้นเหรอ งั้นก็ฝากด้วยนะ ดาร์ค”พี่ต้นไม้พูดฝากฝังเสร็จสรรพ เดี๋ยววววว
พี่ไม้ทำไมเชื่อคนง่ายแบบนั้นนน มันไม่ใช่คนดี มันเป็นคนชั่ว
ที่พรากความบริสุทธิ์ของปากผมไป ผมได้แต่โวยวายในใจ
ไม่กล้าออกเสียงเพราะดวงตาสีเทาคู่นั้นจ้องเขม็งมาอย่างข่มขู่
“งั้นเราก็ปกันเถอะ” ว่าไม่พอยังจับเข้าที่ข้อมือของผมก่อนที่จะ
ลากออกจากบ้าน ผมที่กำลังจะขัดขืนก็ต้องตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยิน
“รสนิยมดีนะ ดมชั้นในสีดำของชาวบ้านน่ะ”
บอกได้สามคำเลยครับ
ชิบหายแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
มาแล้วจ้าาาา ต่อตอนที่5แล้วน้าาาา ตอนนี้เเต่งแบบด้นสด
คำผิดคงบานเบอะมาก เบลอสุดๆค่ะ ขอระบายนิดนุงงงง 555
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้มาค่ะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เฮ้อ พ่อนายเอกของเรา โลกจิตเต็มขั้น ปกติไม่เชียร์ 3P แต่เรื่องนี้น่าจะเข้าท่า ไม่อยากให้ซันผิดหวัง ท่าทางจะชอบกล้ามาก
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ สนุกค่ะ ชอบมาก
-
3P ๆ เอาเลย
-
จัดให้หนักเลยตรั่บๆ ก้ากกก 555 ต้นกล้านี่สุดๆเลย
-
สามพี :heaven :heaven :heaven
-
เชียร์ดาร์กอ่ะ ดาร์กกกกกกกกกกกกกกกก
-
ใครพระเอกหนอ
-
3p เหอะ แบบว่ารักพี่เสียดายน้องมาก
-
ดาร์คถ้ำมองนะค่ะ น้องกล้าหื่นนะเรา 555 :haun4: :hao6: :hao6:
-
#แจ้งข่าว#
เราไม่หายไปไหนน้าาา
เนื่องจากตอนนี้ เข้าสู่ช่วงสอบแล้ววววว
จะขอหายไปอ่านหนังสือและสอบสักแปบน้าาา
ไม่ทิ้งต้นกล้าและทุกคนแน่นอน สอบ8วิชาในหนึ่งอาทิตย์
แคลคูลัสและสรีระกำลังทำร้าย
#ขอโทษจริงๆค่ะ แล้วเราจะกลับมา....
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
กลับมาแล้วคร๊าาาา สอบเพิ่งจะจบสิ้นไป
เค้าเลยมาแจ้งทุกคนว่าจะกลับมาอัพตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปน้าาา
ปล.ทุกคนยังไม่ทิ้งคนเขียรชิมิ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
รอๆ
-
รออยู่นะคะ :o8:
-
ปู่เสื่อเลย
-
ตอนที่ 6
“รสนิยมดีนะ ดมชั้นในสีดำของชาวบ้านน่ะ”
บอกได้สามคำเลยครับ
ชิบหายแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
พอได้ยินประโยคนั้น ผมก็ได้แต่ตัวแข็งทื่อ
หน้าที่ปกติขาวอยู่แล้วก็ยิ่งขาวจนซีดเข้าไปกันใหญ่
ผมนิ่งงันได้แต่ปล่อยให้แขนยาวๆหนักๆของดาร์คพาด
มาที่ไหล่จนดูเหมือนว่าเขากำลังโอบผมอยู่
พอเหลือบมองขึ้นด้านบนก็เห็นแค่ปลายคางได้รูป
และริมฝีปากที่กำลังแสยะยิ้มน้อยๆ จนต้องรีบเบนสายตา
กลับมามองทางเพราะรู้สึกได้ว่ารอยยิ้มนั้นมันอันตรายจนเกินไป
“หึหึ”
คนตัวสูงไม่ได้พูดอะไรแต่เพียงแค่หัวเราะน้อยๆเหมือนเทวดา?
ก่อนจะพาผมเดินออกตัวเพื่อตรงไปโรงเรียนโดยที่ยังไม่ได้ปล่อย
แขนออกจากไหล่ของผม เมื่อคิดได้แบบนั้นผมก็สะดุ้งนิดๆก่อน
จะรีบผละตัวออกจากดาร์ค มือเรียวสวยเกินผู้หญิงขยับดันแผ่นอกหนา
ของอีกคนเพื่อที่จะขยับออกห่างมากขึ้น แต่คนตัวสูงนั้นไวกว่า
มือหน้าข้างหนึ่งขยับเข้าล็อคเอวของคนตัวบางไว้ ส่วนอีกข้าง
ก็จับเอามือทั้งสองรวบไว้ข้างหลัง ก่อนที่จะดันให้ร่างบางของต้นกล้าหันหน้าเข้ากำแพง
“อ๊ะ นี่ ดาร์ค ปล่อยนะ!!!” เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นรวดเร็วจนผม
ไม่ทันได้ขัดขืนอะไร รู้ตัวอีกที ร่างกายด้านหน้าของผมก็แนบ
เข้าไปกับกำแพง ในขณะที่ด้านหลังของผมก็แนบกับด้านหน้า
ของดาร์คจนชิด จนรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังดุนดันมาทที่สะโพกของผม
“ดะ ดาร์ค อื้อ จะทำอะไร…” ผมกล่าวห้ามดาร์ค แต่ทำไมไม่รู้ผมถึงรู้สึกว่า
เสียงของผมมันดูเชิญชวนให้ทำเรื่องอนาจารมากกว่าจะเป็นการห้ามก็ไม่รู้สิ
“อืมม เสียงแบบนี้ จะห้ามหรือจะยั่วฉันกันแน่ หือ แม่กวางน้อย”
เสียงของดาร์คกระซิบแผ่วเบาติดใบหู ลมหายใจร้อนๆของดาร์คที่รินรดมันทำให้รู้สึกแปลกๆ
“ซี๊ดดด” ผมสะดุ้งน้อยๆ เมื่อมือของดาร์คกอบกุมเข้าที่เจ้าลูกชาย
ของผมก่อนที่จะขยุ้มเบาๆ พร้อมกับที่ดาร์คเริ่มถูไถเป้ากางเกง
ของตัวองที่กำลังนูนออกมาไปตามร่องก้นของผม แต่ก่อนที่อะไรๆจะเลยเถิดไปมากกว่านั้น…
ตุ๊บ !!! เพล้ง แกร๊งๆ
เสียงดังของอะไรบางอย่างและเสียงแก้วแตก
ทำให้ผมสะดุ้งและรีบผละออกมาจากดาร์ค ซึ่งดาร์คก็ไม่ได้ว่าอะไร
เราทั้งสองหันหน้าไปตามเสียงที่ได้ยิน ผมไม่รู้ว่าดาร์คทำหน้ายังไง
แต่สำหรับผมพอเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างเศษซากถังขยะที่ล้มลงเกลื่อน
พร้อมเศษแก้วนั้น ทำให้ผมชะงัก และใจวูบวาบขึ้นมาทันที ใช่เขาคือ ซัน !!!!!
“โอ๊ะ นึกว่าใคร ที่แท้ก็คุณเพื่อนบ้านอีกคนนี่เอง สนใจจะเดินไปเรียนกับ เรา ไหมครับ”
เสียงของดาร์คถามซันที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเย็นชาสุดขีด
ซันไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับออกเดินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในขณะที่ซันกำลังก้าวผ่านผมกับดาร์คไปนั้น ดาร์คก็ยื่นมือไป
คว้าไหล่ไว้ ก่อนที่ซันจะได้พูดอะไรดาร์คก็กระซิบอะไรไม่รู้
ข้างหูของซันโดยที่ผมเองก็ไม่ได้ยิน ดาร์คหันมาคว้า
มือของผมไว้ก่อนจะออกแรงดึงให้เดินไปด้วยกัน ผมชะงัก
เล็กน้อยก่อนที่จะขัดขืนก็มองไปเห็นสายตาของซันที่มองมา
ก็พาลนึกไปถึงเหตุการณ์น่าอายที่ตัวเองเพิ่งได้ทำลงไปเมื่อคืน
ทำให้ผมเดินตามแรงดึงของดาร์คไปโดยไม่ได้ขัดขืน ในหัวของผมคิดอย่างเดียวคือ
ซันจะรู้รึยังนะว่ากางเกงลิงของเค้าหายไปตัวหนึ่ง…
ชายหนุ่มผมสีดำ ดวงตาสีดำแสนเย็นชา
ทำได้เพียงกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ยิ่งพอคิด
ถึงคำพูดของไอ้เวรดาร์คนั่นกระซิบบอก ดวงตาสีดำของ
เขาก็ยิ่งวาวโรจณ์ไปด้วยโกรธจัด ที่กล้ามาแตะของรักของเขา!!!
“กวางน้อยน่ะหวานดีนะ อ้อ ถ้านายไม่เอาแล้ว ฉันขอรับไปเลี้ยงดูเองละกัน หึหึ”
ใครบอกว่าฉันไม่เอา ของๆฉันก็ต้องให้ฉันดูและเลี้ยงเองเท่านั้น ต้นกล้าเป็นของฉัน ฉันไม่มีวันยกให้ใคร!!!!!
“ไม่รอแล้ว ฉันไม่รอให้นายมาง้อฉันแล้ว แต่ฉันจะไปเอานายมาเอง”
เสียงทุ้มออกเย็นๆพูดกับตัวเองเบาๆ โดยที่สายตายังมองตรงไปในทางที่ต้นกล้ากับดาร์คเพิ่งจะเดินลับตาออกไป
ณ ห้องเรียน
“เฮ้ย ไหงวันนี้มึงมาเรียนกับคุณชายดาร์คได้วะ ไปสนิทกันตอนไหน” ไอ้ชินถามผมอย่างสงสัย
“นั่นดิ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นคุณชายตระกูลใหญ่จะสนใจใคร เห็นมีเพื่อนสนิทแค่คนหรือสองเองนี่แหละมั้ง”
ไอ้โมพูดเสริมอีกทอด
“ก็ไม่ได้สนิทอะไรหรอก แค่ไอ้หมอนั่นเป็นเพื่อนบ้านคนใหม่เท่านั้นเอง”
ผมบอกไอ้สองตัวอย่างไม่ใส่ใจ มันสองตัวกำลังจะอ้าปากถามผมอีกครั้ง
แต่อาจารย์เข้าห้องมาซะก่อน ผมเลยไม่ต้องมาอธิบายอะไรจนเกิดพิรุธให้มันจับได้ถึงความไม่ปกติ
ติ้ง ติ่ง ติง ติ้ง ติ่ง ติง ติ้ง ติ๊ง (กรุณาคิดว่ามันเป็นเสียงออดทีค่ะ แหะๆ)
“เลิกเรียนแล้ว วันนี้พวกมึงจะไปไหนป่ะวะ” ฟ่างหนมาถามพวกมสามคน
ไอ้สองตัวนั้นส่ายหน้าเบาๆ ในขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากตอบฟ่าง
หางตาก็เห็นใครคนนึงกำลังเดินตรงมาที่พวกเราทั้งสี่คนซะก่อน
เพื่อนของผมทั้งสามคนก็คงสังเกตเห็นเพราะพวกมันหันหน้ามา
ยิ้มให้นิดนึงก่อนที่จะพากันเดินออกไป ตอนนี้ซันเดินมาหยุดที่
ตรงหน้าของผม ผมก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเองก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นเมื่อซันพูดขึ้นมา
“วันนี้ ขอไปค้างที่บ้านกล้านะ”
ห๊ะ ห๊ะ ฮ๊า ครั้งนี้ชิบไม่หายแล้วววววว!!!!!!
#อ่านหน่อยน้าาา ไม่งั้นจะเสียจายยย คึคึ#
มาต่อแล้วจ้า ขอบคุณทุกคนที่ยังไม่ทิ้งเราไปนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเมนท์แสดงความคิดเห็นทุกคนด้วย
ตอนนี้ เรายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะให้ต้นกล้าคู่กับใครดี ระหว่าง
กด1 ดาร์ค หนุ่มเจ้าเล่ห์นักถ้ำมอง
กด2 ซัน หนุ่มเย็นชาผู้ขาดความมั่นใจ
กด3 3พีไปเล๊ยยย มันส์ๆ แฮปสะปี้ทุกคน
กด4 ดาร์คกับซันได้กันเอง!!!
ปล.ถามไปงั้น สุดท้ายตามใจคนเขียนค่ะ โดนตบ!!! 555 ล้อเล่นค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
กด 3 เอ....หรือว่ากด 4 ดีหว่าาาาาา
-
กด2 ดีมั้ยนะ ซันรักกวางน้อย กวางน้อยรัก เพราะเกิดมาคู่กัน หรือว่าจะกด3 มันคือทางออกที่ดีที่สุดแล้วววว จะได้ไม่มีใครเสียใจ แบ่งๆกันนะกวางน้อย
-
กด3ค่ะ
เลือกยาก
-
มันทำใจเลือกยากจริงๆ ขอสาม 55+
-
คิดไรมาก 3 ไปสิ ช่วงนี้เราไม่เน้นคนไทยทะเลาะกันค่ะ
-
กด3 3พีไปเล๊ยยย
คนนึงก้ได้ไปแล้ว อีกคนก้หวงมานาน
มาต่ออีกๆๆๆ
-
กด3 ลัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ งาน3pต้องมา :hao6:
-
กด3ค่ะ แบบว่ารักพี่เสียดายน้องมาก :hao6:
-
3 3P
-
ติดงอมแงมแล้วนะนี่ (แอบเชียร์กระทู้บนนะ 5555 )
#3P จงเจริญ
#มาต่อไวๆน้า รออยู่วว เป๋นกำลังใจให้น้า จู้บบบ :mew1: o13
-
3 ค่ะ :hao6:
-
ตอนที่ 7
บรรยากาศยามเย็นช่างร่มรื่น เสียงใบไม้ปลิวหล่นไปตามแรงลม
เสียงเด็กชายวัยประถมหลายคนหัวเราะรื่นเริง เสียงคุณป้าขายกับ
ข้าวกำลังด่าคุณลุงผู้เป็นสามี หรือแม้กระทั่งเสียงหมากัดกับแมว
ถึงเสียงเหล่านั้นจะดังและฟังดูวุ่นวายมากแค่ไหน ก็เทียบไม่ได้กับ….
เสียงหัวใจของผมที่ตอนนี้มันเต้นดัง ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ดังเสียจนกลัวว่าคนที่เดินอยู่ข้างๆกันจะได้ยิน
“ล้า กล้า ต้นกล้า!!!” ผมสะดุ้งจนสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองดังๆจนเหมือนจะเป็นเสียงตะโกน
“ห๊ะ อะ อะไรเหรอซัน” ผมหันไปมองซันที่ตอนนี้กำลังยืนมองมาที่ผมและทำหน้าแปลกๆอยู่
“จะไปไหนน่ะ ถึงบ้านแล้วนะ” พอซันพูดจบผมก็รีบหันหน้าไปมองตามทิศที่ซันชี้อยู่ อ่าว ถึงบ้านแล้วเหรอ
ผมหันไปมองซันอีกครั้ง พร้อมกับที่ยิ้มออกมาแหยๆ
“ไม่สบายหรือป่าวน่ะ วันนี้ก็ดูเหม่อๆนะ”ซันถามพร้อมทำหน้าเป็นห่วง
“เหม่อตรงไหนกัน กล้าสบายดีเหมือนทุกวันแหละ” ผมยิ้มออกมาเพื่อให้ซันสบายใจ
“ไม่จริงหรอก ก็ปกติทุกวันกล้าไม่เป็นแบบนี้”
“เอ๊ะ”
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก รีบเข้าบ้านได้แล้ว”ซันยกมือขึ้นลูบหัวของผมแผ่วเบา
ผมรู้สึกร้อนที่ขอบตาขึ้นมาทันที คามรู้สึกในวัยเด็กกำลังย้อนกลับมา
ความรู้สึกที่บอกว่า ซันคนเดิมของผมกำลังกลับมาแล้ว
“อื้ม” ผมรับคำเบาๆ กำลังจะหันหลังกลับเข้าบ้านแต่
ซันก็คว้าแขนของผมไว้อีกครั้ง
“รอซันนะ เดี๋ยวคืนนี้ซันไปหา”ซันพูดเบาๆพร้อมปล่อยแขน
ของผม ผมพยักหน้ารับก่อนจะรีบเปิดประตูเข้าบ้านไป
แกรก ปัง
ผมเอนหลังพิงประตูบ้าน เอามือแนบเข้าที่หัวใจที่ตอนนี้
กำลังเต้นกระหน่ำรุนแรง เสียจนต้องกดไว้แรงๆ
ผมสะบัดหน้าแรงๆครั้งหนึ่งก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น
“อ้าว กลับมาแล้วเหรอ” พี่ต้นไม้เอ่ยทัก
“กลับมาแล้วครับ”
“เอ้อ วันนี้พี่กะเจ้าไผ่ไม่อยู่บ้านนะ พอดีงานด่วนน่ะต้องเข้าไปดู
ส่วนเจ้าไผ่เห็นว่ามีซ้อมที่ชมรมคงค้างที่นั่นเลย ไม่ได้กลับมานอนบ้านนะ”
พี่ต้นไม้พูดพร้อมกับหันหน้ากลับไปมองที่โทรทัศน์
แสดงว่าคืนนี้…. ผมก็ต้องอยู่กับซัน สองต่อสองน่ะสิ อ๊ากกกกกกกก
แค่คิดทำไมใจมันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้เนี่ยยยยยยย
หลังจากที่ทานข้าวเย็นเสร็จผมก็ขึ้นมานอนเล่นบนห้อง
พี่ต้นไม้เพิ่งจะออกจากบ้านไปไม่นานนี้เอง แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง
ผมเคยดูหนังเอวี จีวีก็เคยดู แล้ว แล้วผมต้องทำความสะอาดตรงนั้นไหม
แล้วมันจะเจ็บรึป่าวนะ ผมสะดุ้งสุดตัว นี่เราคิดอะไรอยู่เนี่ย
ซันแค่จะมาคุยด้วยไม่ได้มาทำอะไรซักหน่อย ผมเอา
หมอนมาซุกหน้าพร้อมกับขยี้หน้าใส่หมอนแรงๆเป็นการเรียกสติ
พอคิดถึงซัน หน้าของผู้ชายอีกคนก็ลอยเข้ามาในความคิด
ดาร์ก ผู้ชายอีกคนที่ทำให้ใจผมเต้นแรง ทั้งๆที่เราก็รู้จักกันไม่นาน
ผม ผมรักซันนะ แล้วทำไมผมถึงได้ใจเต้นแรงกับดาร์คด้วยล่ะ
หรือจะเป็นความกลัว ไม่สิ ผมไม่ได้กลัวดาร์ค แม้แต่ตอนที่ดาร์ค
บังคับให้อม เอ่อ อมนั่นแหละ ผมก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรเลยด้วยซ้ำ
แล้วรู้สึกเจ็บปวดเวลาเห็นซันเดินกับผู้หญิงคนอื่นด้วยท่าทีสนิทสนม
แล้วถ้าดาร์คไปบังคับคนอื่นล่ะ คิดแค่นั้นใจของผมก็กระตุกวูบ ไม่
ไม่เอานะ หรือว่าผม จะรักทั้งซันและดาร์ค
ติ๊งน่อง ติ๊งน่อง
ก่อนที่ผมจะคิดฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ เสียงกริ่งที่หน้าประตูบ้านก็ดังขึ้น
ผมเด้งตัวขึ้นจากที่นอนก่อนจะรีบลงบรรไดเพื่อเปิดประตู
แกรก แอ๊ดดดดดดด
“มาแล้ว…เหรอ”ผมเงยหน้าขึ้นก่อนจะเห็นเจ้าของดวงตาสีเทาๆคู่คม
“ดาร์ค” เขาไม่พูดอะไรแต่เดินตรงเข้ามา ผมถอยหลังเล็กน้อยก่อนที่
จะเบี่ยงตัวหลบให้ดาร์คเข้ามาในบ้าน หลังจากที่ปิดประตูแล้วผมเดิน
ไปคุยกับดาร์คที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เราสองคน
มองหน้ากนเงียบๆ ผมครุ่นคิดเรื่องที่กังวลอยู่ในใจก่อนที่จะตัดสินใจได้
“ฉันชอบซัน”ผมพูดด้วยเสียงที่หนักแน่น ก่อนจะเงยหน้ามองคนตาคม
ดวงตาสีเทามีร่องรอยความเจ็บปวดผ่านไปก่อนจะกลายเป็นเจ้าเล่ห์เหมือนเดิม
“เฮ้อ อะไรกัน นี่ฉันเหรอเนี่ยไม่สนุกเลยแฮะ” เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืนหันหลังให้ผม
“งั้นฉันกลับก่อนดีกว่า เดี๋ยวแฟนนายมาแล้วฉั…”
ผมไม่รอให้ดาร์คพูดจบก็รีบพูดแทรกออกมาก่อนทันที
“แล้วฉันก็ชอบนายด้วย”ดาร์คชะงักคำพูดไปก่อนที่จะเบิกตา
กว้างพร้อมหันมามองผมแบบอึ้งๆ เป็นจังหะเดียวกับที่
เจ้าของดวงตาสีดำ เพื่อนสมัยเด็กและเป็นอีกคนที่ผมชอบเปิด
ประตูเข้ามาและยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
เกิดความเงียบขึ้นระหว่างเราทั้งสามคน ความอึดอัด
ความสับสนค่อยๆก่อตัวขึ้น ก่อนที่จะมีใครพูดออกมาผม
ก็เป็นฝ่ายที่ทนไม่ไหวเปิดปากพูดออกมาก่อน
“ขอโทษนะทั้งสองคน!!! แต่ฉันน่ะ ขาดใครก็ไม่ได้ ฉันชอบซันที่อบอุ่นใจดีคอยดูแลฉัน แต่ฉันก็ขาดไอ้คนเจ้าเล่ห์ที่คอยกวนประสาทฉัน ทำให้ฉันไม่เหงาอย่างดาร์คไม่ได้เหมือนกัน พวกนาย…เกลียดฉันไหม”
เมื่อพูดจบผมก็ได้แต่ก้มหน้าลงมองปลายเท้าของตัวเอง
ยิ่งทั้งสองคนเงียบมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น
ก่อนที่ผมจะได้ปล่อยโฮออกมาเพราะความอึดอัด ดาร์คก็พูดขึ้นมาซะก่อน
“เฮ้อ ถึงจะหงุดหงิดไอ้น้ำแข็งเดินได้นี่ แต่ถ้ามันเป็นความสุขของต้นกล้าล่ะก็ ดาร์คยอมนะ”
พูดจบดาร์คก็เดินเข้ามาใกล้ผม ก่อนจะเชยคางผมขึ้น
ดวงตาสีเทานั่นขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ผมหลับตาลง
พร้อมกับความรู้สึกหนักๆที่บดคลึงลงบนเรียวปาก
ดาร์คขบเม้มริมฝีปากของผมเบาๆสลับกับกดลงหนักๆ
ก่อนที่ดาร์คจะถอนริมฝีปากออกไป ผมลืมตาขึ้น ยังรู้สึก
ได้ถึงความอ่อนโยนของดาร์คอยู่เลย ทั้งๆที่ไม่ได้จูบกัน
แบบดูดดื่มแท้ๆ ดาร์คหันหน้าไปมองซันที่ตอนนี้หายอึ้งแล้ว
“กูไม่รู้ว่ามึงคิดอะไรอยู่ แต่สำหรับกูความสุขของกล้าเป็นที่หนึ่ง”พูดจบก็ช้อนตัวผมขึ้นอุ้มก่อนจะเดินขึ้นไปที่ชั้นสองทันที ผมได้ยินซันสถบอะไรอย่างก่อนที่จะเดินตามขึ้นมา
“ใครจะไปยอมให้มึงได้กล้าไปครองคนเดียว”
มาต่อแล้วววว ไม่มีข้อแก้ตัวค่ะ นอกจากแต่งไม่ออก ฮืออออ ขอโทษจริงๆค่ะ
ที่หายไปนานมากกกกก :m15: ตอนนี้มาต่อให้แล้วนะคะ ตอนแรกกะให้จบในตอนนี้ดั๊นนน
ยืดเย้อซะงั้น ขอบคุณทุกคนที่รอนะคะ ขอโทษอีกครั้งค่ะ :mew6: :mew6: :mew6:
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาค่ะ
-
3P สินะ เอื้อกๆๆๆๆ :hao6: :hao6: :hao6:
-
เอิ๊กๆๆ ต้นกล้ารับศึกหนัก 5555
-
เย่ๆ มาแล้ว
ค้างงง
-
:impress2:
-
ตอนจบ
เอ่อ ความรู้สึกตอนนี้ทำไมมันเหมือนกำลัง
เดินในป่าช้าอย่างนี้ล่ะ ตอนนี้ผมได้แต่ยืนเก้ๆกังๆ
อยู่ข้างๆเตียงนอนของตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจนั่ง
ลงที่ปลายเตียง ส่วนอีกสองคนที่ผมเพิ่งจะสารภาพ
เรื่องน่าอายออกไป ก็ยืนมองสำรวจของในห้องไป
แต่ก็มีบ้างครั้งที่หันมาเหลือบๆมองผม ก่อนที่ผมจะ
ตัดสินใจได้ทำอะไร ซันก็เดินมาหยุดตรงหน้าของ
ผมที่นั่งอยู่บนเตียง ผมมองขายาวๆของซันก่อนจะ
ค่อยๆเงยหน้ามามองหน้าซัน ซันเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะถามออกมา
“ทำไม กล้าถึงไม่มาง้อซันเลยล่ะ”
“เอ๋ๆๆๆ ” ผมทำหน้าเหวอสุดขีด
“ไม่ต้องมาเอ๋เลยนะต้นกล้า ซันน่ะขนาดทำหน้าบึ้ง
ตาขวางขนาดนั้นแท้ๆ ต้นกล้าก็ไม่ยอมมาง้อกันซักที สุดท้ายก็เลย…กลัวเสียฟอร์มเลยต้องเก๊กหน้าต่อเลย”
ซันพูดออกมาพร้อมทั้งทำหน้าบูดบึ้งนิดหน่อย ผมหน้าเหวอทันที
นี่ผมหลงคิดมาตลอดเลยนะว่าซัน เกลียดหรือโกรธอะไรผมหรือเปล่า
ที่ไหนได้รอให้ผมง้อซะงั้น
“เอ่อ ใครจะไปรู้ล่ะว่าซันอยากให้ง้อ เห็นทำหน้าเย็นชาซะขนาดนั้น” ผมพูดเสียงอุบอิบ
“ที่จริง ก็งอนนิดหน่อยอ่ะนะ”ซันพูดออกมาเบาๆ
แต่เนื่องด้วยอยู่ใกล้ากันเกินไปทำให้ได้ยินชัด ผมมองหน้าซันพลางทำหน้าสงสัย
“ก็ ก็ใครให้ต้นกล้ามาว่าซันน้อยว่าเป็นมะเขือยาวกันล่ะ!!!”
ซันหลับหูหลับตาตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าที่สุดแสนจะมั่นใจ
“แต่ว่าตอนนี้ ซันว่าต้นกล้าคงไม่คิดว่ามันเป็นมะเขือยาวแล้วล่ะ”
ซันพูดจบก็นั่งลงข้างๆผมที่เตียง และจับมือผมให้กอบ
กุมเข้าที่เป้ากางเกงที่เริ่มนูนดันกางเกงออกกมาเรื่อยๆ
ผมหน้าแดงก่ำกัดริมฝีปากตัวเองแน่น แต่ก็ไม่ได้ชักมื
อกลับแต่อย่างใด เพราะผมเองก็อยากรู้ว่ามัน….
จะยังเป็นมะเขือยาวอันเดิมหรือมังกรใหญ่กันแน่
แต่ก่อนที่ผมกับซันจะหลุดไปในโลกเราสองคน
ก็มีแขนยาวๆเอ้อมออกมาโอบที่เอวของผมแล้วรัดแน่น
เสียงลมหายใจร้อนๆทิ่รินรดตรงต้นคอทำให้ขนตรงคอ
ของผมลุกตั้ง ก่อนที่เสียงแหบพร่าจะเอ่ยออกมา
“อย่าลืมฉันสิ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเราแต่เป็นเราสามคนนะ”
พูดจบดาร์คก็แลบลิ้นเลียใบหูขาวๆที่เรื่มแดงขึ้นของผมไปทีหนึ่ง
ซันจิ๊ปากไม่พอใจเบาๆก่อนจะดันให้ผมเอนตัวลงนอน
ทั้งๆที่กำลังนอนทับดาร์คอยู่ ซันค่อยๆก้มลงมามอบ
ความหอมหวานให้ผมช้าๆแต่นุ่ม และอุ่นละมุน จูบของ
ซันหวานเหมือนขนมพุดดิ้งนิ่มๆที่ให้รสชาติหวานและปลอบประโลม
ซันสอดลิ้นเข้ามาที่ปากของผมก่อนที่ลิ้นของเราทั้งคู่
จะเกี่ยวกะหวัดกันจนไม่รู้ว่าเป็นลิ้นของใคร
“อ๊ะ อื้อ” ผมหลุดเสียงร้องครางออกมาเมื่อดาร์คสอดแขนเข้ามา
มือทั้งสองลูบเบาๆที่หัวนมของผมทั้งสองข้าง ก่อนที่นิ้วเรียวๆ
นั่นจะจิกลงที่หัวนมของผม แทนที่จะรู้สึกเจ็บ ผมกลับรู้สึก
เสียววาบตั้งแต่หัวนมลงไปสู่กลางลำตัว จนหน้าร้อนผ่าวและตัวกระตุกนิดๆ
“โอ้ จุดอ่อนอยู่ตรงนี้เองเหรอต้นกล้า” ซันดพูดเบาพร้อมทั้ง
ถอดเสื้อของผมออกด้วย ไม่นานร่างกายของผมก็เปลือย
เปล่ากลางแสงไฟ ให้ผู้ชายสองคนที่ผมรักจ้องมองอย่าง
หื่นกระกาย ซันค่อยๆก้มหน้าลงมาที่ส่วนกลางลำตัวของผม
ลิ้นร้อนๆค่อยๆแตะเลียแผ่วเบาที่ปลายน้องน้อยของผม
ก่อนจะค่อยๆเอ็นดูมันด้วยปากของตัวเอง
ดาร์คค่อยๆขยับเข้ามาซ้อนที่ด้านหลังของผม
ก่อนจะเอานิ้วที่เคลือบวาสลีนตอนไหนไม่รู้ แตะเบาๆ
ที่ช่องทางด้านหลังของผม และค่อยๆสอดเข้ามาช้าๆ
“อ๊ะ อื้อ” ผมหลุดครางออกมาแผ่วเบา ด้วยความเสียวปน
เจ็บนิดๆ ดาร์คค่อยๆใส่เข้ามาจนครบทั้งสามนิ้วและ
ขยับแรงๆขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ผมรู้ได้เลยว่าตัวผมต้องแดงเป็นมะเขือเทศแน่ๆ
“อ่า ทนไม่ไหวแล้ว อย่าเกร็งนะต้นกล้าของดาร์ค”
ดาร์คค่อยๆเอานิ้วทั้งสามออกจากช่องด้านหลังช้าๆ
และเอาส่วนหัวป้านมนของตัวเอง ถูไถรูดขึ้นลงที่ร่องก้น
ของผมแรงก่อนที่ดาร์คจะจ่อมันเอาไว้และทำสิ่งที่ผมคาด
ไม่ถึงคือการ กระแทกเข้ามาแรงๆทันที
“โอ้ยยยยยย เจ็บ ฮือ เจ็บ จะจังเลย ไม่เอาแล้ว เอาออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
ผมสะดุ้งจนสุดตัวรู้สึกได้เลยว่าตรงนั้นของผมบีบรัดดุ้นของดาร์คแค่ไหน
“ชู่วว ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวก็หาย อย่าเกร็งๆ”ดาร์คกระซิบปลอบผมเบาๆ
“ไอ้เวรดาร์คอย่ารุนแรงสิวะ”ซันที่เงยหัวขึ้นมาจากการทำให้
ผมพูดออกมาเบาๆ ก่อนที่จะลูบหัวของผมและเอาซันน้อยมาจ่อที่ปากของผมไว้
“ซันรู้ว่าวันนี้ ต้นกล้ารับเราทั้งสองคนไม่ไหวหรอก ดังนั้นซัน
จะไม่รังแกต้นกล้าแต่ต้นกล้าต้องช่วยซันนะ”ใบหน้าหล่อ
คมที่มองมาอย่างอ้อนวอทำให้ผมใจอ่อนยอมอ้าปากรับเอาน้องหนูของซันเข้ามา
“จะขยับล่ะนะ” หลังพูดจบดาร์คก็ค่อยๆขยับตัวกระทุ้งเข้ามาใน
ตัวผมเบาๆก่อนที่จะเร่งเครื่องขึ้น เมื่อเห็นว่าผมเริ่มชินกับส่วน
ทีแสนใหญ่โตนั่นได้แล้ว รวมทั้งซันที่ตอนนี้จับเข้าที่หัวของผม
พร้อมทั้งกระแทกเข้ามาแรงจนผมรู้สึกหายใจไม่ออก
“ซี๊ดดด อ๊า แน่นชิบเลย”
“อ่า แตะลิ้นตรงปลายหัวด้วยกล้า นั่นแหละเด็กดี”
“อ่ะ อื้อ อื้อ อ่า อือ อื้อออ”
ผมนอนนิ่งรับแรงกระแทกทั้งทางปากและด้านหลังสักพัก
ก่อนที่ทั้งคู่จะกระแทกเข้ามาแรงๆอีกสองสามครั้งและน้ำอุ่นร้อนจะพุ่งเข้ามา
แฮ่ก แฮ่ก
เสียงหอบหายใจของเราสามคนดังก้องทั่วห้อง
ก่อนที่ดาร์คกับซันจะหันมาโอบกอดผมเอาไว้และค่อย
หลับตาลง ผมไม่รู้ว่าชีวิตรักของเราสามคนจะเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้เรามีความสุขกับปัจจุบันก็พอแล้ว…..
THE END
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันและเข้ามาอ่านมาคอมเมนท์แสดงความคิดเห็นนะคะ :mew1: :mew1: :mew1:
เราดีใจมากเลยยยย เรื่องสั้นนี้เป็นเรื่องแรกที่เราแต่ง ผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะคะ :mew2: :mew2: :mew2:
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขออีกๆๆๆๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
จบแล้วเหรอ
ขอพิเศษ 10 ตอน
-
จบอย่างไวเลย แต่ก็สนุกดีค่ะ อ่านเพลินๆได้สบายเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
ขอบคุณค่ะ
-
หือ จบแล้ว ซันก็ยังไม่ได้...
-
เอ็นดูน้องกล้า
ได้ดูเอ็น2เลยจ้าาาา
ถถถถ ดีย์
-
มีตอนพิเศษมั้ยคะ
-
:haun4:
-
:hao6:
-
คือชอบอ่ะ
-
o13
-
ค้นเรื่องเก่าๆมาอ่านแล้วเลือดลมดี :oo1: :haun4:
-
:m25:
-
แซ่บบบบ
-
คนที่่สมหวังที่สุดคือกล้าอยุ่ดี
งานดีทั้งคู่เลยยยยย
-
โอ้ สุดท้ายก็สามพีจิงๆ :hao6:
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
สรุปก็ยังไม่เห็นของซันอยู่ดี :hao5:
จะมีซีนซันกับดาร์คด้วยมั๊ยครับ อิอิ :haun4:
ขอบคุณนะครับ
-
สุดยอดไปเลย ไม่คิดว่าจะเป็น3p
อยากให้มีคู่รองเพื่อนของกล้าที่เป็นคู่จิ้นอะครับ
ให้ผีผลักอยากเล่นกันดีนัก
-
อยากให้มีพาร์ทจบ2พาร์ทแบบแยกคู่อ่าา ซันXกล้า และก็ ดาร์คXกล้า งุ้ยยยย
-
จะมีภาคต่อพี่ต้นไม้ไหมนะ มโนไปไกลลลล :hao7: :hao7: :hao7:
-
เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเหมือนกัน 555
แอบเสียดายนิดๆที่ซันมาก่อนแต่ได้กล้าทีหลังดาร์คทั้ง 2 ช่องทางเลยอ่า
-
มาสั้นๆแต่เสียเลือดมากกกกกกกกกกกก :m25: :m25:
-
สงสารซันนน ดาร์คทำกำไรแซงหน้าไปเยอะมาก5555555
-
:pighaun:
-
อัยยะ 3p
-
จัดตอนพิเศษทีจ้าาาาาา :mew1:
-
:3123: :pig4:
-
ชื่อเรื่องดึงดูด ยิ่งเป็น 3p ยิ่ง :pighaun:
-
ทะลุเพดานไปเลย :haun4:
-
สนุกดีคับ มุกมะเขือยาวน้อยไปนิด
-
ตะลึงกับตอนจบ
-
อะโหลูกแม่ควบ2ไปเลยเนอะลูกเนอะ ซันก็ได้ดาร์คก็ดี :katai2-1: