ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับ
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
สวัสดีค่ะ
วันนนี้มาเปิดนิยายเรื่องใหม่
เรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติกที่อยากลองแต่งดูสักครั้ง
หวังว่านักอ่านจะชอบกันนะคะ^^
*ผลงานที่ผ่านมา*
✉ CorrespondencE สื่อรักทางจดหมาย!✉ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45471.0)
◣♥◥ Precinct ►◄ อาณาเขตรักของหัวใจ ◣♥◥ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47133.0)
(http://www.navaraclubthailand.com/images/icon_hot3.gif) ✥ Jurassic Heart ✥ดวงใจ กลายพันธุ์รัก
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47401.0)
(http://www.navaraclubthailand.com/images/icon_hot3.gif) ✣Jurassic Confidant✣ คู่หู กลายพันธุ์รัก
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51956.msg3307933#msg3307933)
(http://www.navaraclubthailand.com/images/icon_hot3.gif) ❣Secret heart❣ หัวใจ แอบรัก
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50864.msg3262162#msg3262162)
สามารถติดตามความเคลื่อนไหวของนิยายได้ในเพจนะคะ>>nicedog (https://www.facebook.com/novelistnicedog/)<<
ขอบคุณทุกนที่ติดตามค่ะ
*นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคล สถาบันหรือสถานที่ใดทั้งสิ้น*
สารบัญ
◢◇เกริ่นนำ◆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3462361#msg3462361)◣◢พบรัก ▪×วันที่1×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3462364#msg3462364)◣
◢พบรัก ▪×วันที่2×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3467575#msg3467575)◣◢พบรัก ▪×วันที่3×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3472870#msg3472870)◣
◢พบรัก ▪×วันที่4×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3477985#msg3477985)◣◢พบรัก ▪×วันที่5×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3482969#msg3482969)◣
◢พบรัก ▪×วันที่6×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3492357#msg3492357)◣◢พบรัก ▪×วันที่7×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3496856#msg3496856)◣
◢พบรัก ▪×วันที่8×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3501643#msg3501643)◣◢พบรัก ▪×วันที่9×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3506741#msg3506741)◣
◢พบรัก ▪×วันที่10×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3511785#msg3511785)◣◢พบรัก ▪×วันที่11×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3516862#msg3516862)◣
◢พบรัก ▪×วันที่12×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3530629#msg3530629)◣◢พบรัก ▪×วันที่13×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3535374#msg3535374)◣
◢พบรัก ▪×วันสุดท้าย×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3541295#msg3541295)◣◢พบรัก ▪×ส่งท้าย×▪ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3544570#msg3544570)◣
◢พบรักพิเศษ ▪×พิเศษส่งท้าย×▪ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55504.msg3841841#msg3841841)◣
(http://i205.photobucket.com/albums/bb186/mhilkas/th_New_avatar__3_by_Silverwolf90.gif)(http://i205.photobucket.com/albums/bb186/mhilkas/th_New_avatar__3_by_Silverwolf90.gif)(http://i205.photobucket.com/albums/bb186/mhilkas/th_New_avatar__3_by_Silverwolf90.gif)
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
◇เกริ่นนำ◆
ครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นใครต่างก็มีครอบครัวเป็นของตัวเองทั้งนั้น แม้อาจมีหลายคนที่ต้องพลัดพราก แยกจาก หรือสูญเสียครอบครัวไป ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็มีแต่ต้องเดินหน้าเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้...
ไม่มีใครที่จะอยู่คนเดียวไปทั้งชีวิต
แต่ก็ไม่มีใครที่จะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตด้วย
ครอบครัวเองเช่นกัน
แม้วันนี้อาจอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแต่ไม่แน่ว่าในวันพรุ่งนี้อาจต้องเสียใครสักคนไปด้วยเหตุการณ์บางอย่างที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดได้ เหมือนอย่างผมที่เพิ่งจะผ่านงานศพของครอบครัวไปเมื่อวันก่อน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วมากจนไม่อาจทำความเข้าใจได้ในทันที…
ตัวผม กิตติพิชญ์ ศิริวัฒนิวงศ์ หรือใบไผ่เติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างดีเรียกว่ารวยก็ไม่ผิดนัก เพราะแบบนั้นจึงได้ไปศึกษาที่ต่างประเทศตั้งแต่เด็กจนจบมหาวิทยาลัยที่มีชื่อของอังกฤษก่อนจะกลับมาสืบทอดกิจการของที่บ้าน แต่ถึงจะกลับมาที่ประเทศไทยผมก็ไม่ได้กลับไปอยู่กับครอบครัวที่บ้านเพราะซื้อคอนโดหรูติดกับที่ทำงานแทน และการที่ทางบ้านไม่คัดค้านอะไรก็อาจด้วยความที่มีเชื้อของคนอังกฤษอยู่ครึ่งหนึ่งจึงไม่แปลกที่ทางครอบครัวจะมีวิธีการเลี้ยงดูแบบปล่อยให้ใช้ชีวิตเอง
ทุกๆ วันที่ผ่านมานั้นผมใช้ชีวิตผ่านไปเหมือนปกติ จนกระทั่งคืนหนึ่งมีโทรศัพท์จากคุณตำรวจที่คาดว่าน่าจะเป็นคนในพื้นที่นั้นโทรมาแจ้งว่าพ่อและแม่ของผมได้เสียชีวิตแล้วเนื่องจากอุบัติเหตุเรือล่มขณะที่กำลังออกไปเที่ยวพักผ่อนที่เกาะทางตอนใต้แห่งหนึ่ง ตอนที่ผมได้ยินอย่างนั้น มันเหมือนกับโลกหยุดหมุนไปในทันที ทั้งที่อยากจะร้องไห้แต่กลับไม่มีน้ำตา เหมือนคนที่กำลังช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสุดๆ
แต่พอสติเริ่มกลับมา น้ำตากลับไหลมากกว่าที่คิดไว้เสียอีก
ครอบครัวของผมมีกันแค่สามคน เพราะแบบนั้นเลยได้รับความรักจากคนทั้งคู่มาเต็มๆ โดยไม่ต้องแบ่งให้เหล่าพี่น้องเหมือนครอบครัวอื่น ก็จริงที่ได้รับความรักมามากมายแต่พอตอนไม่เหลือใครก็อดคิดไม่ได้ว่าอยากมีพี่น้องสักคนสองคนอยู่เคียงข้าง
ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพ่อและแม่ถูกยกมาให้ผมที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียวตามคาด แต่นอกจากจะได้ทรัพย์สมบัติที่ใช้ทั้งชีวิตก็ไม่มีทางหมดแล้ว ยังมีจดหมายฉบับหนึ่งถูกส่งตามมาด้วย
ตราแสตมป์บนจนหมายระบุว่ามันถูกส่งก่อนวันที่จะเกิดอุบัติเหตุ อันที่จริงผมรับมันมาหลายวันแล้ว แต่เพราะยุ่งกับอะไรหลายๆ อย่างเลยไม่มีเวลาได้เปิดอ่าน อีกทั้งชื่อผู้ส่งบนหลังซองทำให้ความรู้สึกเศร้าและเสียใจวนกลับมา วันนี้เป็นวันที่ผมเริ่มเข้มแข็งขึ้นและพร้อมที่จะก้าวต่อไป จึงเป็นวันที่สมควรแก่การอ่านมันสักที…
ถึงใบไผ่
คงแปลกใจล่ะสิที่ได้รับจดหมายในยุคดิจิทัลแบบนี้ ความจริงจะส่งให้ลูกทางเมลก็ได้แต่คิดว่าแบบนี้มันน่าสนุกกว่าเป็นไหนๆ พ่อกับแม่คงเที่ยวต่ออีกหลายวัน ถ้าลูกยังไม่ลืมทางกลับบ้านแม่ไปเสียก่อน ก็ช่วยกลับไปดูแลให้หน่อยนะจ๊ะ
ฝากด้วยนะลูกรัก
ป.ล. รักลูกใบไผ่นะ
ข้อความที่ได้อ่านในจดหมายเพียงสี่ถึงห้าบรรทัดทำให้ความรู้สึกเศร้าเสียใจเข้ามาโจมตีอีกครั้งจนต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้น้ำตาหยดลงบนกระดาษที่มีลายมือสุดท้ายที่แม่เขียนไว้ แม้จะทำใจได้ยากกับการสูญเสีย แต่ผมก็ต้องสู้และมีชีวิตต่อไปเพื่อทดแทนในส่วนของพ่อแม่ด้วย
วันรุ่งขึ้นผมเดินทางไปยังบ้านเดี่ยวขนาดกลางที่พ่อและแม่อาศัยอยู่ในปัจจุบัน สำหรับตระกูลดังอย่างบ้านผม การมีบ้านหลายหลังถือเป็นเรื่องปกติเพราะพ่อกับแม่เป็นคนที่ชอบเปลี่ยนบรรยากาศอยู่เรื่อยๆ แค่ในประเทศก็มีบ้านอยู่ประมาณ 6 หลังได้
ถึงจะเป็นบอกว่ามีเยอะแต่ก็เป็นบ้านจริงๆ บ้านที่ไม่ใช่คฤหาสน์ขนาดกว้างใหญ่ หรือมีพื้นที่มากมายเหมือนอย่างในละคร ส่วนมากบ้านทุกหลังที่กระจายอยู่ตามจังหวัดต่างๆ ก็มีขนาดเหมือนบ้านคนปกติทั่วไป สองชั้นบ้าง ชั้นเดียวบ้าง บางทีก็มีเป็นบ้านแฝด หากหลังไหนเริ่มโทรม ไม่ได้ไปบ่อย หรือพ่อแม่เริ่มเบื่อก็จะปล่อยให้คนเช่าหรือไม่ก็ขายต่อในราคาราคาสมเหตุสมผล
หลังจากที่ใช้เวลาเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมง รถยนต์คันสีบรอนซ์ทองก็มาหยุดอยู่หน้ารั้วเหล็กที่สูงกว่าสองเมตร เพียงแค่เห็นรั้วบ้านขนาดใหญ่ ดวงตาเรียวสีน้ำตาลอ่อนจนเกือบทองของผมก็หรี่ลงพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ ที่แล่นเข้ามาในหัว คล้ายสัญชาตญาณกำลังร้องเตือนถึงอันตรายบางอย่าง ปกติพ่อกับแม่จะชอบบ้านที่มีรั้วค่อนข้างเตี้ยเพราะสามารถมองเห็นภายนอกได้ชัด แต่บ้านหลังนี้กลับแปลกกว่าบ้านหลังอื่นที่เคยไป ก่อนหน้านี้ผมเคยไปหาพ่อกับแม่ที่บ้านหลังอื่นอยู่บ้าง แต่สำหรับหลังนี้ ถึงพ่อกับแม่จะซื้อมาได้สามปีแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาเยือน
ผมหยิบกุญแจที่อยู่ในกระเป๋าออกมาไขประตูเหล็กสีเงินก่อนจะค่อยๆ ก้าวเข้าไปเหยียบพื้นหินด้านหน้าโดยที่ดวงตาก็หันไปมองดูสนามหญ้าขนาดใหญ่ที่ขนาบทั้งสองข้างของทางเดิน...
ฟุบ!
เสียงอะไรบางอย่างที่ได้ยินจากที่ไกลๆ ทำเอาผมรีบหันขวับไปมองอย่างหวาดระแวง แต่สิ่งที่พบก็มีแค่พุ่มไม้ที่ขยับไปมาเนื่องจากแรงลมที่พัดมา ...จะว่าไปวันนี้ก็ลมแรงอยู่ไม่น้อย
“หูฝาดสินะ” ผมบอกกับตัวเอง
ทั้งที่ปากบอกว่าไม่กลัว แต่ขาทั้งสองข้างกลับก้าวไปยังประตูบ้านที่อยู่ถัดไปไม่ไกลอย่างรวดเร็ว จนเมื่อถึงระยะที่สามารถเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูได้ จังหวะนั้นเองร่างอันปราดเปรียวของสิ่งมีชีวิตสี่ขาก็โผล่ออกมาจากพุ่มไม้ด้านข้าง
เจ้าตัวที่มีรูปร่างที่คล้ายหมาป่าแต่ว่าขนมีสามสี ทั้งขาว ดำ และน้ำตาล ค่อยย่างกรายออกมาให้เห็นอย่างเชื่องช้า ดวงตาสีน้ำตาลของมันจับจ้องมาราวกับกำลังวิเคราะห์ว่าคนที่ยืนอยู่นี่คือใครกัน
ถ้าเป็นคนอื่นอาจยิ้มรับและรอให้มันเดินเข้ามาทักทาย แต่ไม่ใช่กับผมที่กลัวสุนัขทุกชนิดเข้าขั้นรุนแรง ผมได้แต่ยืนตัวแข็ง ดวงตาทั้งสองข้างและปากเบิกกว้างอย่างคนทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าตอนนี้เริ่มมีเหงื่อไหลลงมาด้วยความหวาดกลัว
“ยะ...” เสียงที่ส่งออกไปเพียงเล็กน้อยทำให้สุนัขตรงหน้าหยุดขาที่กำลังก้าวเข้ามา หัวของมันเอียงเล็กน้อยเหมือนกำลังสงสัยในสิ่งที่พูดค้างไว้
แต่นั่นก็เพียงแป๊บเดียวเท่านั้น
บรู๊ววว~
“อย่าเข้ามานะ!”
เจ้าของบ้านคนใหม่อย่างผมร้องเสียงหลงอย่างหมดภาพลักษณ์เมื่อถูกสุนัขตัวใหญ่ตรงหน้าหอนพร้อมกับวิ่งเข้าใส่
ตอนนี้ในหัวคิดอะไรไม่ออกแล้ว ที่รู้คือต้องหนีให้เร็วที่สุดเท่านั้น...
“อย่าตามมาสิ!” คนถูกไล่ตะโกนระหว่างวิ่งหนีสุดกำลัง
แกร็ก!
ตึง!
ทันทีที่ถึงรั้ว ประตูเหล็กก็ถูกปิดอย่างรุนแรงพร้อมกับแรงกระแทกของสุนัขที่กระโจนใส่จากทางด้านใน
โชคยังดีที่ประตูเป็นแบบออโต้ล็อกทำให้ไม่สามารถเปิดได้ด้วยแรงกระแทก ผมทรุดตัวลงอย่างไม่อายผู้คนที่เดินผ่านทาง ขาทั้งสองข้างที่เพิ่งวิ่งเต็มสปีดยังคงสั่นไม่หยุด ถ้าคนอื่นมาเห็นคงจะคิดว่าผมกำลังหนีสัตว์ป่าที่หลุดออกมาจากสวนสัตว์เป็นแน่
ความจริงสุนัขตรงหน้านี่ก็สัตว์ป่าชัดๆ
ไม่ว่าดูยังไงก็หมาป่าเห็นๆ
ถ้าหนีไม่ทันคงได้กลายเป็นอาหารว่างแน่
ว่าแต่ทำไมพ่อแม่ถึงเลี้ยงสุนัขโดยไม่บอกกันก่อนเล่า!
ทั้งๆ ที่พ่อกับแม่ก็รู้อยู่ว่าอาการกลัวสุนัขของผมนั้นเรียกว่าเข้าขั้นวิกฤต ไม่ว่าจะเป็นสุนัขพันธุ์เล็กอย่างชิวาว่า ชิสุ ปอม หรืออะไรก็ตามแต่ ถ้าเข้าพวกนั้นวิ่งเข้ามาใกล้ก็ขอวิ่งก่อนล่ะ
ตัวผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงได้กลัวสุนัขนักหนา ทั้งที่ไม่ได้มีความทรงจำแย่ๆ อย่างถูกกัดหรือถูกขย้ำ
ช่วงที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ เสียงบางอย่างก็เรียกผมให้เงยหน้าขึ้นไปมองยังอีกฝั่งของรั้วด้วยหัวใจที่เต้นแรง และก็เป็นอย่างตามคาดเมื่อเจอสุนัขตัวเดิมนั่งจ้องอยู่หน้ารั้วโดยที่ปากเรียวของมันกำลังหอบอยู่เล็กน้อย
“...ไม่ต้องมามองหน้า” ผมพูดเสียงแข็งทั้งที่เริ่มขยับตัวไปด้านหลังอีกหน่อย
ห้ามแสดงออกว่ากลัวเด็ดขาด เพราะถ้าเป็นแบบนั้นสุนัขจะรับรู้ได้
ทฤษฎีทุกอย่างผมรู้หมด เพียงแต่ร่างกายมันไม่ยอมทำตาม
บรู๊ววว~
“เฮ้ย!” ผมที่ทรุดตัวนั่งอยู่บนพื้นถึงกลับหงายหลังเมื่อสุนัขตัวใหญ่ตรงหน้าหอนพร้อมกับกระโจนใส่รั้วเหล็กจนเกิดเสียงดังลั่น
ไม่เอาแล้ว
น่ากลัวชะมัด
ขอหนีก่อนละกัน
สิ่งที่คิดในหัวตรงข้ามกับสิ่งที่ตะโกนบอกกับสุนัขตรงหน้าด้วยขาสั่นๆ อย่างสิ้นเชิง...
“ที่กลับก่อนนี่ไม่ได้กลัวนะ...ไม่ได้กลัวจริงๆ นะ”
.....................................................................
กลับมารีไรท์ในรอบ 2 ปี
หวังว่าจะทำให้ทุกคนอ่านได้ลื่นไหนขึ้นนะคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪