CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: memew ที่ 09-06-2016 03:30:30

หัวข้อ: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 09-06-2016 03:30:30

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


_____________________________________________________________________________

BROTHER
พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี

“ปล่อย! ผมคิดมาตลอดว่ามีพี่ชาย แต่ผมคงคิดผิด ความคิดพี่มันต่ำยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานบางตัวซะอีก"
“หึ แล้วรู้ไหมว่าสัตว์เดรัจฉานน่ะ มันทำได้ทุกอย่างโดยไม่เกรงกลัวความผิดหรอกนะ โดยเฉพาะ...ตอนที่มันโกรธ” พูดจบ สองมือใหญ่กระชากจับหัวไหล่ผมกดติดกำแพงแรง ตามมาติดๆ ด้วยริมฝีปากอันร้อนระอุบนปากผม ผมตาโต ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรแบบนี้...กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็น 'น้องชาย' อย่างผม

(http://upic.me/i/fh/2n350.jpg)
พี่ทัศน์ >>เป็นพี่ชาย >>เป็นพระเอก >>และเป็นตัวร้ายของเรื่องด้วย
 
(http://upic.me/i/vk/rx350.jpg)
ไทม์ >>เป็นน้องชาย >>เป็นนายเอก >> และเป็นคนดีของเรื่อง

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ   :-[

@@Noteพิเศษจากคนเขียน@@
ปล.1 เรื่องนี้แปลงมาจากเรื่อง'พ่ายรักซาตาน'เวอร์ชั่นชายหญิง(ในเด็กดี) เนื้อหาจะเปลี่ยนจากเดิมเล็กน้อยเพราะเพศที่แตกต่าง หวังว่าจะถูกใจน้าา ^^
ปล.2 คนเขียนลงนิยายแค่สามที่นะคะ คือ เด็กดี เล้าเป็ด และเป็น e-book ที่ Meb ค่ะ (นอกเหนือจากนี้บ่แม่นเน้อ)

**นิยายมี 19 ตอนจบ** เล้าจะอัพพร้อมเด็กดี (ยกเว้นเมพที่ลงครบเลย ^^)
..................................................

@@สารบัญ@@
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3397785#msg3397785)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3399106#msg3399106)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3399840#msg3399840)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3406021#msg3406021)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3411305#msg3411305)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3414294#msg3414294)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3417687#msg3417687)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3421560#msg3421560)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3427590#msg3427590)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3435711#msg3435711)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3441932#msg3441932)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3444973#msg3444973)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3448439#msg3448439)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3454217#msg3454217)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3460972#msg3460972)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3465381#msg3465381)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3469249#msg3469249)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3474668#msg3474668)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54258.msg3478235#msg3478235)(ตอนจบ)

เปิดจองแล้วค่าา มีทั้งหนังงสือ & E-Book
ดูรายละเอียด http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55039.0

(http://upic.me/i/6f/brotherbymemew500.jpg)

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 09-06-2016 16:18:27

BROTHER CH.01


สวัสดีครับ ผมชื่อไทม์ เป็นเด็กหนุ่มเดินดินกินข้าวแกงธรรมดา มีชีวิตธรรมดา หน้าตาธรรมดา ทุกอย่างธรรมดาหมด ยกเว้นอยู่อย่างเดียวที่ไม่ธรรมดาคือมีพี่ชายเป็นเทวดา

เขาชื่อทัศน์ครับ หรือพี่ทัศน์ที่ผมใช้เรียกประจำ

“จัดการให้หน่อย” มาถึงพี่แกก็ยื่นเงินมาให้ตรงหน้าพันหนึ่ง ผมมองเงินนั้น ก่อนเงยหน้ามองคนให้อีกที

“เรื่อง?” ผมถามกลับสั้น ๆ

“ผู้หญิง”

ผมถอนหายใจแรง ค้ำไม้ถูพื้น รับเงินมาถือ

“นุ่มนวลหรือแตกหัก”

“แล้วแต่”

“ความเร็ว”

“เร็วที่สุด รำคาญ ชอบโทรมาก่อกวน” พอพี่แกพูดจบก็ได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้นหน้าบ้าน ผมชะโงกหน้าเปิดม่านออกดู เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง แต่งตัวเปรี้ยวน่าดูมายืนชะเง้อคอยาวเป็นยีราฟอยู่นอกรั้ว มือรัวกดกริ่งไม่เกรงใจใคร

ผมทำหน้าแหยง แหวกม่านกว้างขึ้นให้คนตัวสูงดู

“คนนี้รึเปล่า”

พี่มันพยักหน้า

“ได้” ผมรับปาก “เมื่อไหร่พี่จะเลิกทำตัวแบบนี้สักที ถ้าจะแก้ต้องแก้ที่ตัวพี่ไม่ใช่ผู้หญิง”

“ยุ่ง”

“เอ้อ แช่งให้ติดเอดส์ตายเข้าสักวัน”

“จะเอามาติดนายเป็นคนแรก รีบ ๆ จัดการไปเลย” พี่มันบอกแค่นั้น หันหลังเดินเข้าห้องไป ผมถอนหายใจเบา ๆ อิงไม้ถูพื้นกับกำแพง สะดุ้งนิด ๆ เพราะรู้สึกว่ามีบางสิ่งกำลังพันรอบขา ผมก้มมองจนเห็นแมวตัวหนึ่ง สีขาวปนควันบุหรี่นิด ๆ หน้าตาคาดว่าไม่เคยรับแขกที่ไหนมาก่อน ตัวอ้วนตุ้บ เอาหัวไซ้ข้อเท้าผมไปมา ผมยิ้ม ก้มลูบหัวมันเบา ๆ

“รำคาญเหรอแสนดี รอก่อนนะ พี่จะรีบไปจัดการให้” แมวปากหนักของผมไม่ส่งเสียงอะไรตอบกลับ ไซ้หัวกับข้อเท้าผมอีกรอบ ผมก้าวลงบันได เดินออกไปทางหน้าบ้าน

“พี่ทัศน์อยู่ไหม” เธอส่งเสียงถามมาทันทีที่ผมเดินเข้าไปได้ระยะ

สวยดีครับ หน้าอกอย่างบึ้ม แต่ท่าทางเหมือนผ่านศึกมาแล้วอย่างโชกโชน

“นี่! ฉันถามว่าพี่ทัศน์อยู่ไหม ยืนบื้ออยู่ได้” เธอถามผมอีกรอบหลังผมมัวแต่ยืนตะลึงมองมะพร้าวสองลูกตรงหน้าอยู่

เดี๋ยว ขอเวลากูคิดแป๊บหนึ่ง ว่ามะพร้าวสองลูกตรงหน้ากูนี่คือของจริงหรือปลอมกันแน่ สมัยนี้ยิ่งดูยาก ๆ อยู่ด้วย หมอเล่นทำซะเหมือน

“นี่!!!” เธอตวาดมาอีกรอบเสียงดังยิ่งกว่าเดิม ผมรีบละสายตาจากมะพร้าวมามองใบหน้าสวย ๆ ของเธอทันที

“อยู่ครับ แต่ไม่ว่าง”

เจ้าหล่อนคลี่ยิ้มทันที

“ฉันต้องการพบพี่ทัศน์”

ผมแกล้งยกนาฬิกาขึ้นมอง ขมวดคิ้วทำท่าคิด

“ได้ครับ แต่ต้องรอก่อน เพราะเพิ่งเริ่มยกแรกไปเอง น่าจะสองหรือสามชั่วโมง”

คนตรงหน้าหูตั้งขึ้นมาทันที

“หมายความว่ายังไง” เธอถามเสียงขุ่น สีหน้าแย้มยิ้มเมื่อกี้แปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันที

“ก็เขาเพิ่งพาสาวเข้าห้องไป และเพิ่งได้ยินเสียงครางไปนิดเดียวเอง คงต้องรอไปก่อน”

เจ้าหล่อนกรี๊ดลั่นไม่อายใคร ปัดตูดเดินจ้ำอ้าวหนีไปทันที

“อะไรวะ” ผมเกาหัวแกรก ๆ บ่นตามหลัง ผู้หญิงของพี่แต่ละคนนี่นะ ผมส่ายหัวไปมา หันหลังเดินกลับเข้าบ้านไป

“หิวข้าว” พ่อเจ้าประคุณทูนหัวที่ผมเห็นเดินเข้าห้องไปเมื่อกี้ออกมานั่งไขว่ห้างกอดอกอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกด้านล่างแล้ว

“ทำไว้ให้แล้ว อยู่บนโต๊ะกินข้าว ไปกินสิ” ผมบอกแค่นั้น จะเดินไปถูบ้านต่อ

“ฉันจะกินตรงนี้”

“ไปกินที่โต๊ะดิ สะดวกกว่าที่นี่ตั้งเยอะ” 

“ถ้าไม่เอามา จะบอกแม่ว่านายแอบหนีไปเที่ยวกับผู้ชายดึก ๆ ดื่น ๆ”

ผมเบรกเท้ากึก หันขวับไปมอง

“ไทม์ไม่เคยเที่ยวกลางคืน ไม่เคยไปเที่ยวกับผู้ชายคนไหนด้วย”

“หึ แล้วนายคิดว่าแม่จะเชื่อใคร”

ผมเม้มปากแน่น เจ็บจี๊ดที่กลางอก กระบอกตาร้อนผ่าวขึ้นมานิด ๆ จริง ๆ ผมเป็นคนเข้มแข็งนะ แต่อะไรที่เกี่ยวกับครอบครัวผมมักจะอ่อนแอเสมอ ผมกำมือแน่น กัดฟันอย่างอดทน เปลี่ยนทิศทางเดินไปหยิบข้าวมาไว้บนโต๊ะรับแขกให้พี่มันแทน พอเรียบร้อยก็เดินไปถูบ้านต่อ

ตอนนี้ผมอยู่มอปลายปีสุดท้ายแล้ว พูดให้หรูไปงั้นแหละ เอาตรง ๆ ก็คือมอหกนั่นเอง เพิ่งเปิดเทอมมาได้แค่เดือนกว่า ๆ แต่เชื่อกันหรือเปล่าว่าพี่ชายสุดประเสริฐเลิศลอยของผมควงหญิงมาแล้วไม่ต่ำกว่าสิบคน

โอ้แม่เจ้า

ท่านเอาเวลาใดไปจีบหญิงกันแน่

เหอะ ไม่เห็นมีอะไรดีเลย ก็แค่…

รวย

ก็นะ บ้านเราเป็นคนมีฐานะนี่ แต่เจ็บใจสุด ๆ ก็ตรงที่เราเป็นพี่น้องกัน แต่พ่อดันยกสมบัติให้พี่คนเดียวทั้งหมด รวมถึงกิจการของทางบ้าน ที่พอพวกเราเรียนจบก็ต้องไปรับช่วงต่ออีกที พี่ทัศน์ได้เป็นเจ้าของบริษัทคนถัดไป แต่ผมเป็นได้แค่พนักงานเดินเอกสารเท่านั้น

ดูสิ ถ้าไม่คิดว่าพ่อลำเอียง แล้วจะให้ว่ายังไง

เงินเดือนพี่ทัศน์ก็ได้เยอะกว่า เดือนหนึ่งได้ตั้งสามหมื่น ส่วนผมน่ะเหรอ

หึ พูดแล้วก็เจ็บใจ

แม่บอกว่าผมเป็นน้อง ไม่ต้องใช้อะไรเยอะหรอก ได้ไปเยอะ เดี๋ยวก็เอาไปใช้กินเที่ยวทำตัวเสเพล ทั้งที่ผมก็ไม่เคยทำตัวแบบนั้นให้ท่านเห็นสักครั้ง บางครั้งก็กลัวว่าผมจะเอาไปเลี้ยงผู้ชายบ้าง(เหมือนน้องสาวต่างแม่ของแม่นั่นแหละ)

ทั้งที่ผมก็เป็นผู้ชายทั้งแท่ง แต่แค่หน้ากระเดียดไปทางหวานนิด ๆ เท่านั้น แค่นี้ก็ตัดสินว่าผมเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วแล้วเหรอ

เอาละ อย่าไปพูดถึงเรื่องหน้าตาผมดีกว่า พูดเรื่องพี่ทัศน์ต่อ พี่มันได้เงินเดือนสามหมื่น แล้วคุณคิดว่าผมจะได้เท่าไหร่

หมื่นหนึ่ง?

โอ้ หรูไป

พนักงานกินเงินเดือนยังไม่ได้ขนาดนี้เลย

ผมได้สามพันบาท

ครับ…

ฟังไม่ผิดหรอก พี่ทัศน์ได้สามหมื่นในขณะที่ผมได้แค่สามพันเท่านั้น

ผมเคยถามแม่นะว่าทำไมผมถึงได้น้อยกว่าพี่ขนาดนี้ แม่ก็ให้เหตุผลเดิมนั่นแหละ ให้ไปเยอะ เดี๋ยวก็ทำตัวเสียผู้เสียคนเหมือนลูกคนเล็กบ้านอื่น ๆ

เหอะ พี่ทำตัวเสเพลมากกว่าผมอีก 

เพราะความที่ผมได้เงินน้อย เลยทำให้ผมค่อนข้างเป็นคนงก ถามว่าจริง ๆ พอใช้ไหม เอาตามตรงเลยนะ

ไม่พอหรอก

ค่าใช้จ่ายเยอะจะตาย ไหนจะค่าใช้จ่ายจิปาถะเกี่ยวกับการเรียน ที่ผมต้องควักเนื้อออกเอง เพราะพอขอแม่ทีไร จะโดนด่าว่าหลอกแม่เอาเงินไปใช้ทำอย่างอื่นเรื่อย

ช่วงหลัง ๆ ผมเลยเลิกขอ แล้วหันมาใช้วิธีทำงานพิเศษเอา รับจ้างทำทุกอย่างที่ขวางหน้า ทั้งทำความสะอาด ทำการบ้าน งานอะไรผมทำหมด ขอให้ได้เงิน และเป็นงานสุจริต(รับทำการบ้านนี่ถือว่าสุจริตไหม?? – เอาเป็นว่าสุจริตระดับหนึ่งละกันนะครับ แหะ ๆ)

ถึงผมจะได้เงินเดือนน้อย แต่เชื่อกันหรือเปล่า ตอนนี้ผมมีเงินเก็บในบัญชีจะแสนแล้ว

เงินผมไม่พอ ขอพ่อแม่ไม่เคยให้ แต่ถ้าพี่ทัศน์เงินขาดมือเมื่อไหร่ พ่อกับแม่จะรีบโอนให้ทันที

ลำเอียงไหมล่ะ

แต่ก็นั่นแหละ ผมให้เหตุผลว่าเพราะพี่เป็นพี่คนโต อีกหน่อยต้องมาดูแลรับผิดชอบธุรกิจของครอบครัว ต้องถูกเอาใจมากเป็นพิเศษหน่อย ส่วนผม แม่มักบอกประจำว่าโง่ ไม่อยากให้ทำงานที่บริษัทเท่าไหร่ด้วย กลัวทำบริษัทพัง ซึ่งผมว่าก็ดีนะ เพราะถ้าได้ทำงานที่บริษัทจริง คงได้เป็นทาสพี่ตลอดไปแน่ ๆ

ผมวางแผนไว้แล้วว่าจะเก็บเงินให้ได้เยอะ ๆ แล้วทำธุรกิจของตัวเอง

แพล่มซะยาว ยังไม่จบครับ นอกจากความรวยแล้ว พี่ผมยังหล่ออีกต่างหาก ไม่ใช่หล่อแบบธรรมดา แต่เป็นพวกหล่อลาก หล่อเทพ หล่อจนดาราชั้นนำยังชิดซ้าย

อันนี้เพราะพี่ได้เค้าโครงที่ถูกหลอมรวมกันมาอย่างดีระหว่างพ่อกับแม่ ในขณะที่ผมไม่มีเศษเสี้ยวส่วนไหนเหมือนพวกท่านเลย(โดยเฉพาะส่วนสูง นี่แหละที่น่าเจ็บใจที่สุด T^T) ผมจึงเป็นลูกชายที่หน้าตาจืดชืดที่สุด

จริง ๆ ผมเองก็อยากแต่งตัวหล่อ ๆ แบบพี่มันบ้าง แต่พอแต่งทีไรก็โดนแม่ต่อว่าทุกที โดยเฉพาะต่อว่าว่าแต่งไว้อ่อยผู้ชาย

บอกตามตรงว่าผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแม่ต้องว่าผมแบบนี้ด้วย ผมไม่เคยแสดงออกในทางว่าสนใจคนเพศเดียวกันเลยสักนิด วันไหนแอบแต่งหล่อหน่อยก็โดนแม่ด่าแล้วว่าจะแต่งตัวออกไปล่าผู้ชาย ผมจึงชอบแต่งตัวให้ดูทุเรศรุ่มร่ามเข้าไว้ เสื้อกางเกงตัวโคร่ง ๆ รองเท้าผ้าใบเก่า ๆ หัวอย่าตัดให้เป็นทรงเลย เอารังนกหรือกะลามะพร้าวมาครอบได้แม่จะยิ่งชอบ ทั้งที่สายตาดีก็ต้องเอาแว่นกรอบหนา ๆ เหมือนพวกเด็กเนิร์ดมาใส่

ยิ่งทุเรศเท่าไหร่ แม่ยิ่งด่าน้อยเท่านั้น

ตั้งแต่ผมจำความได้ ไม่เคยมีโอกาสได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่ใส่เลย เสื้อผ้าทุกชิ้น(ยกเว้นกางเกงใน) เป็นของเก่าของพี่ทั้งนั้นหรือไม่ก็ของมือสองราคาไม่กี่สิบบาท

เพราะความหล่อบาดจิตบาดใจ ไปไหนจึงมีแต่สาว ๆ ตอมหึ่งเหมือนแมลงวันตอมขี้ ในขณะที่ผม…

กระซิก ๆ แม้แต่หางตาสาวยังไม่มอง

เพราะความที่พี่ทัศน์หล่อจัด ๆ เวลาไปไหนมาไหนจึงไม่ชอบให้ผมไปด้วย เดี๋ยวความขี้เหร่จะกระเด็นใส่ตัว

นอกจากจะหล่อลากไส้แล้ว พี่มันยังหุ่นดีอีกต่างหาก

อันนี้คงเพราะพี่เขาเป็นนักกีฬามาตั้งแต่เด็ก ๆ ชอบเล่นทุกอย่าง ทั้งกีฬาในร่มและนอกร่ม ทำได้ดีหมด ดูได้จากกล้ามที่เพิ่มขึ้นทุกวันจนจะกลายเป็นอาโนว์ไปแล้ว(อันนี้เวอร์ไปครับ แหะ ๆ) แค่มีกล้ามเฉย ๆ และรอยจูบรอยข่วนที่มีประดับเนื้อตัวตลอดไม่เคยขาด ถ้าวันไหนไม่มี แปลว่าวันนั้นโลกคงกำลังถล่มทลายแน่ ๆ

ซึ่งตั้งแต่พี่ทัศน์ขึ้นมอปลายมา ผมยังไม่เคยเห็นว่าวันไหนรอยจะจางหายไปจากตัวสักที

ส่วนผมน่ะเหรอ อย่าให้พูดเลยครับ เข้าใกล้สาวในระยะครึ่งเมตร สาวยังรีบกระเถิบถอยหนี

เฮ้อ…

หล่อ รวย หุ่นดี แล้วยังมีอะไรอีก

อ้อ อย่าคิดว่าพี่ผมจะมีดีแค่หน้าตานะครับ พี่เขาหล่อและพ่วงความฉลาดเข้าไปด้วย

ฉลาดไม่ฉลาดก็ถ้าพี่ต้องการทุนอะไรที่ไหนก็นั่งทางในจิ้มเอา ๆ ผ่านหมด สอบวิชาไหนได้คะแนนไม่เคยต่ำกว่า 95% จนบางทีผมยังแอบคิดว่าพี่ต้องฮั้วกับครูอาจารย์แน่

หรือไม่…

ครูคนนั้นก็ต้องเสร็จพี่ไปแล้วแน่ ๆ(ยกเว้นผู้ชาย = =)

ส่วนผมน่ะเหรอ

เฮ้อ!

แค่ผ่านก็หืดขึ้นคอ

ไม่แปลกใจที่จะโดนแม่ด่า โดนพ่อประณาม และโดนพี่ดูถูก ผมขยันน้า แต่เป็นพวกอ่านหนังสือช้า(แต่พี่ทัศน์อ่านเร็ว) ไม่ค่อยเข้าใจเนื้อหาเท่าไหร่(ในขณะที่พี่อ่านแค่นิด ๆ หน่อย ๆ ก็เข้าใจหมดแล้ว) เรื่องเก็งข้อสอบไม่ต้องไปพูดถึง ไม่เคยถูก แต่กับพี่ บอกตัวไหน ออกตัวนั้น(นี่แหละ ผมถึงได้บอกว่าพี่ต้องฮั้วกับอาจารย์แน่ ๆ)

พี่เขามีเพื่อนเยอะ ทั้งหญิงและชาย ในขณะที่ผมมีเพียงตัวเดียวเท่านั้น

ครับ…

ฟังไม่ผิดหรอก ตัวเดียวจริง ๆ

คบคนไม่ได้ โดนแม่เพ่งเล็ง เป็นคนดีไหม พากันเที่ยวหรือเปล่า จะพากันกลับดึกกลับดื่นอะไรมากมาย ผมเลยไม่คบกับคน แล้วหันมาคบกับแมวแทน

ถึงรูปร่างภายนอกมันจะเหมือนหมูขนาดไหน แต่มันก็คือแมว ไม่รู้ผมเลี้ยงมันอีท่าไหน ถึงได้อ้วนตุ๊ต๊ะแถมยังมีใบหน้าเหี้ยมโหดขนาดนี้

มันชื่อแสนดี(เก็บได้ระหว่างทางกลับจากโรงเรียน) เป็นแมวที่เกิดมาเพื่อกินแล้วก็นอน เป็นที่ปรึกษาที่ดี เวลาผมเสียใจมา ร้องไห้มา หรือมีเรื่องเครียด ๆ ก็มีแสนดีนี่แหละ ที่คอยรับฟังผมเสมอ

มีแมวเป็นเพื่อนดีกว่ามีพี่เป็นหมา(เดือนสิบสองอีกต่างหาก)

สรุปที่บ่นมาตั้งนานเนี่ยคือ ทำไมชีวิตผมมันถึงได้น้ำเน่าขนาดนี้นะ

พี่ชายหล่อ ตัวเองขี้เหร่

พี่ชายเรียนเก่ง ตัวเองเรียนแย่ T^T

พี่ชายเป็นที่รักของพ่อแม่ ส่วนผม…(อย่าไปพูดถึงเลยครับ บาปเปล่า ๆ)

พี่ชายมีเสน่ห์ ในขณะที่ผม คนแทบมองไม่เห็นหัว

เฮ้อ~ ผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ซะหน่อย จนหลาย ๆ คนพากันบอกว่า พี่เป็นเทวดาน้องเป็นข้าทาส แต่ถ้าพวกคุณ ๆ มารู้ธาตุแท้ของพี่ผม พวกคุณอาจถอนคำพูดก็ได้

โอเค จบการรายงานข่าวเพียงเท่านี้ กลับมาในห้องนอนผมต่อ ในห้องเล็ก ๆ ที่เคยเป็นห้องเก็บของมาก่อน ตอนนี้มันได้กลายมาเป็นสวรรค์น้อย ๆ ของผมแล้ว

บ้านนี้มีสามห้องนอน หนึ่งห้องครัว หนึ่งห้องรับแขกและหนึ่งห้องเก็บของ แต่ทำไมผมได้ห้องเก็บของก็เพราะพ่อกับแม่จะเก็บห้องหนึ่งเอาไว้เป็นห้องที่เวลาพวกท่านมาเยี่ยม พวกท่านสามารถนอนได้เลยโดยไม่ปะปนกับคนอื่น ส่วนอีกห้องเป็นห้องรับแขกบ้านแขกเรือน ซึ่งส่วนใหญ่ก็เพื่อน ๆ พี่ทัศน์ทั้งนั้นแหละ

ผมเลยต้องมาใช้ห้องนี้ไปโดยปริยาย

อย่า อย่าคิดว่าชีวิตผมอาภัพนะ เพราะผมคิดมาเยอะจนเลิกคิดแล้ว ตอนนี้ผมมีความสุขดี

 

ผมกลับมานั่งเปิดบัญชีดูหลังทำความสะอาดห้องและจานชามที่พี่กินทิ้งไว้เสร็จแล้ว

กว่าจะจบมอหก ผมว่าผมคงมีเงินเก็บอีกเยอะ อยากไปเช่าหออยู่ จะได้ไม่เบียดเบียนพ่อแม่

“เอาละไอ้ไทม์ สู้ ๆ” ผมกำหมัดฮึดสู้ ตอนนี้ผมต้องขยันกว่าเดิม เพราะอยากได้ทุนเรียนมหา’ลัย อยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจว่าผมก็สามารถทำได้เหมือนกัน

แต่…

ครอก…

รู้ตัวอีกที ผมก็มานั่งเลียน้ำลายต่างน้ำแล้ว

ทำไมนะ เห็นหนังสือเป็นต้องหลับทุกที แล้วอย่างนี้จะขอทุนได้ไหม

ไม่ได้ ๆ ผมรีบออกจากห้องหวังไปหากาแฟมาง้างตา ก้าวลงบันไดไปได้แค่ขั้นเดียวก็ต้องชะงักหยุดอยู่ที่เดิมมองใครบางคนที่นั่งเท่อยู่บนโซฟากลางห้องนั้น

ผมเองก็อยากลงไปนั่งอยู่ตรงนั้นเหมือนกัน(ถ้าพี่ทัศน์อยู่ พี่แกห้ามผมนั่งครับ) ผมยิ้ม ถึงพี่ชายจะนิสัยแย่ขนาดไหน แต่เขาก็เป็นพี่ชายที่ผมภาคภูมิใจเสมอ

ผมตัดสินใจหยิบหนังสือมานั่งอ่านตรงนี้แหละ เพราะพี่เป็นยาแก้ง่วงได้ดียิ่งกว่ากาแฟซะอีก มีพี่อยู่แล้วทำให้มีแรงฮึดในการเอาชนะเพิ่มขึ้น

 

“นี่!!”

ผมสะดุ้งเฮือก เลิ่กลั่กมองสิ่งรอบตัว

อ้าว…

มืดแล้วเหรอ หนังสือยังวางอยู่ที่เดิม และตัวเลขบนหัวกระดาษก็ยังไม่ได้ขยับไปไหน มันไม่ใช่ความผิดผมนะ กำลังนั่งอ่านอยู่ดี ๆ โดยมีพี่เป็นกาแฟ แต่พอดีสายเข้า พี่มันเลยเดินออกไปคุยหน้าบ้าน

รู้ตัวอีกที ก็ตอนที่พี่มันใช้ทรีนใหญ่ ๆ ยันจนผมล้มหัวโขกกำแพงนี่แหละ

“ทำอะไร”

“อ่านหนังสือน่ะสิ ถามอะไรแปลก ๆ” ผมกวนกลับ

“พอดีไม่เห็นคน เห็นแต่ควายกำลังนั่งหลับอยู่”

ฉึก!!

เหมือนมีอะไรมาทิ่มอกแปลก ๆ ผมรีบลุกยืนปัดก้น ทำท่าจะเดินเข้าห้อง แต่โดนฉุดไว้ก่อน

“คืนนี้จะพาผู้หญิงเข้าบ้าน จัดห้องรับแขกให้ด้วย แนวโรแมนติกเหมือนเดิม”

ผมแบมือไปตรงหน้า พี่ทัศน์ขมวดคิ้วมอง

“แค่จัดห้อง”

“ค่ากุหลาบ ค่าเทียน ค่าไวน์ และของตกแต่งอื่น ๆ ของเก่าหมดแล้ว หรือจะใช้อันเดิมก็ได้นะ เขาคงไม่สังเกตเห็นหรอก” เป็นอีกหนทางในการหารายได้ของผมเองครับ พี่มันตัดรำคาญด้วยการยื่นเงินมาให้ 500 บาท

หึ ๆ แต่ผมไม่ได้ใช้เงินที่ได้มานี่หรอก เพราะของทั้งหมด ผมสำรองเอาไว้หมดแล้ว ใช้ของเก่า ๆ นั่นแหละ แต่ใช้ความฉลาด(ในงานศิลปะ) ทำให้มันดูเหมือนใหม่ อย่างเทียนที่ใช้แล้วก็ตัดด้ายดำออก ลอกให้เหลือแต่ด้ายขาว ๆ แกะสลักตรงหัวนิด ๆ ให้ดูแปลกตา แม้ว่าจะสั้นลงแค่ไหน ก็ดูอาร์ตมากกว่า จนดูไม่ออกว่าเอาของเก่ามาใช้

ส่วนอาหารก็ใช้ของที่มีทำง่าย ๆ แต่เน้นจัดแต่งให้สวยงามจนดูเหมือนสั่งมาจากภัตตาคารสุดหรู ลงทุนซื้อจานชามดี ๆ มาไว้ใช้อีกนิด ข้าวของเครื่องใช้ก็วน ๆ เอา พี่จับไม่ได้หรอก ถึงผมจะโง่เรื่องการเรียน แต่เรื่องหาเงินเข้ากระเป๋าล่ะก็ ผมว่าผมไม่หมดมุกง่าย ๆ แน่

 แล้วคืนนั้น ผมก็ต้องปิดประตูทำตัวให้เงียบที่สุด นอนฟังเสียงเพลงเพราะ ๆ ที่พี่เปิดให้เหยื่อฟัง ผมเองก็อยากมีสาว ๆ มานั่งกินข้าวภายใต้แสงเทียนแบบนี้บ้างเหมือนกัน

แต่ผมไม่หวังฟันแบบพี่หรอก

แล้วหลังจากนั้น ผมก็นอนฟังเสียงครางของสาว ๆ ของพี่ไป ห้องหับมีก็ไม่ใช้ ชอบนอกสถานที่กันตลอด

ครับชีวิตธรรมดาของผมก็มีแค่นี้แหละ





To be Con...
 
ฝากเนื้อฝากตัว :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 09-06-2016 19:18:06

 :mc4: เรื่องใหม่น่าสนใจเห็นความต่างของลูกรักเลย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 09-06-2016 20:03:24

จริงๆไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อแม่ใช่ไหม ไม่มีแม่ที่ไหนเหน็บลูกตัวเองแบบนั้นหรอก ถึงหนูจะปลงแล้วแต่พี่ก็สงสารหนูไหนจะไอ้พี่ชายนิสัยไม่ดีอีก :a6:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 09-06-2016 20:05:47

 :mew3:

โครงเรื่องเดียวกับกับเรื่องพ่ายรักซาตานใช่มั้ยคะ? พี่แทนกับใบชา ถ้าจำไม่ผิด
เราก็แปลกใจที่ตัวเองอ่านเวอร์ชันวายแล้วตื่นเต้นกว่าเวอร์ชันเดิม 5555

จะรอดูบทสรุปของคู่นี้ อิอิอิ
ขอเอาใจช่วยไรท์กับน้องไทม์นะคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: Mura_saki ที่ 09-06-2016 20:28:28

ไทม์ทำไมน่ารักจังเลยลูก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 09-06-2016 22:21:12

 ขอถามคนแต่งจ้า พระเอกจะโดนเอาคืนมั้ย เพราะไม่บอบแนวพระเอกทำเลวจนตอนสุดท้าย แต่ได้รับความรักง่ายๆๆ อยากให้แบบ กงกรรมกงเกวียน ทำอะไรไว้ได้แบบนั้น บอกหน่อยนะ เพราะถ้าพระเอกทำเลว แล้วไม่ได้รับผลเลย เราจะได้หยุดทัน เพราะอ่านแล้วมันหงึดหงิด เราอยากให้นายเอกสู้คน สมน้ำสมเนื้อ ชอบแนวนี้จ้า บอกหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 09-06-2016 23:11:39

ไทม์เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 10-06-2016 10:54:25

ไทม์คงเป็นลูกน้องสาวแม่ที่บอกในเรื่องมั่ง

เลยชอบว่าบ่อยๆว่าจะหลงผู้ชาย

เฮอะ!! อย่างทัศน่ะ ต้องให้โดนทิ้งถึงจะรู้สึก.....(มั่ง)

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 10-06-2016 19:16:15

เรื่องนี้ทำเราเสียน้ำตาจริง ๆ



[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 2][หน้า 1][12-6-2559]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 11-06-2016 17:52:21

BROTHER CH.02



วันนี้วันจันทร์ ผมต้องไปเรียน พี่ทัศน์มีเรียนไม่เป็นเวลา สิ่งที่ผมต้องทำคือทำอาหารไว้ให้พี่เขากิน พี่ทัศน์ได้รถเบนซ์อย่างหรูขับไปม่อสาว
 
ในขณะที่ผม…
 
“จอดด้วย ๆ!!”
ผมโบกมือไหว ๆ ใส่รถเมล์ที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็วที่ผมเดาไม่ออกว่าคนขับจะวิ่งเพื่อมารับผู้โดยสารหรือวิ่งแข่งกันแน่ รถส้มเบรกหัวทิ่มตรงหน้าผมจึก ผมรีบก้าวขาขึ้น ขาหลังยังไม่ทันพ้นขอบประตูคนขับก็เหยียบคันเร่งพาตัวรถกระชากไปด้านหน้าทันที
 
จะรีบไปไหนครับพี่
หรือว่าเมียกำลังจะคลอด?
 
ผมเดินเบียดผู้คนที่แน่นขนัดเป็นปลากระป๋องเข้าไปยืนอยู่ในจุดที่คนบางที่สุด(ซึ่งแทบจะหาไม่เจอบนรถส้มไซส์มินิแบบนี้) อย่าหวังว่าชีวิตนี้จะได้เอาตูดไปแปะเบาะครับ คนเยอะ เราเป็นผู้ชายต้องเสียสละที่ให้ผู้หญิงเสมอ ผมจึงเลือกไม่นั่งเลยตั้งแต่ต้น เพราะไงพอผู้หญิงขึ้นผมก็ต้องลุกให้อยู่ดี
 
สิ่งที่ผมไม่เคยจะชินเลยในการขึ้นรถเมล์คือพวกโรคจิต ให้คนเบียดจนผมหายใจแทบไม่ออกยังรู้สึกดีกว่าถูกมือปริศนาที่ไหนก็ไม่รู้มาแอบลูบก้น ไม่ก็จับนม
 
มึง ชุดกูก็ชุดนักเรียนชาย นมก็ไม่มี มีแต่เมล็ดก๋วยจี๊ จะมาบีบทำเตี่ยอะไร ก้นก็เป็นเป้าหมายหลักที่พวกนั้นชอบจับ จะหลบจะหลีกก็ลำบาก เพราะคนเยอะ จับผู้ต้องหาไม่เคยได้สักที
 
สักวันเหอะ กูจะเอาฝาชีมาครอบมัดตูดไว้เวลาขึ้นรถเมล์
 
พี่ทัศน์ได้เรียนในโรงเรียนเอกชนตั้งแต่อนุบาล ส่วนผมเน้นเรียนโรงเรียนวัดใกล้บ้านครับ ดีหน่อยตรงที่พอขึ้นมอปลาย โรงเรียนรัฐใกล้บ้านมีระดับหน่อย ค่าเทอมถูก ระบบการเรียนดี(แม่เน้นเลือกที่ถูกที่สุดให้)
 
ก็ยังดีที่ท่านให้เรียนละ
 
เอาน่า สู้เว้ยไอ้ไทม์
 
 
 
 
 
“ไทม์ทำการบ้านให้หน่อย”
 
ผมเงยหน้าจากการบ้านขึ้นมอง รับสมุดการบ้านเล่มนั้นมาดู
 
“วิชานี้ห้าสิบนะ” 
เพื่อนผมพยักหน้าหยิบเงินมายื่นให้ พอทำของตัวเองเสร็จก็เอาของเพื่อนมานั่งทำต่อ ความสามารถพิเศษผมอีกอย่างคือผมสามารถเขียนหนังสือได้เหมือนเจ้าของลายมือจริง ๆ
 
ยิ่งฝึกให้ลายมือเหมือนมากเท่าไหร่ผมยิ่งได้เงินเยอะมากขึ้นเท่านั้น ผมเคยแอบเอาลายมือของเพื่อน ๆ ในห้องทุกคนมานั่งคัดนะ จนตอนนี้ใครมาใช้ให้ทำอะไรผมทำได้หมด
 
วันนี้ก็ได้มาอีกสองร้อย ว้าว
 
“อุ้ย! พี่ทัศน์นี่ ได้ลงนิตยสารหนุ่มฮอตด้วย”
 
ผมหูผึ่งทันทีที่ได้ยินเสียงอะไรทัศน์ ๆ ยืดคอมองสิ่งที่คนอื่นมองอยู่
 
สิ่งที่แม่เกลียดสุด คือผู้หญิงหรือตุ๊ดแต๋วที่ตามกรี๊ดผู้ชาย แต่แม่คงไม่รู้ว่าไอดอลผมน่ะคือพี่ชายนี่แหละ
 
พอเห็นภาพในนิตยสาร ผมตาวาวทันที และเย็นนั้นผมก็ต้องสูญเงินจำนวนแปดสิบห้าบาทเพื่อซื้อหนังสือแฟชั่นเล่มนั้นมาไว้ในมือ ถึงหน้าที่เขาลงจะมีแค่หน้าเดียวก็เถอะ
 
ถึงจะเกลียดพี่ทัศน์ขนาดไหน แต่คนที่ผมรักที่สุดก็พี่มันนี่แหละ เพราะถ้าไม่มีพี่ ผมคงต้องอยู่ให้พ่อแม่ด่าเช้าด่าเย็น(ถึงแม้พี่จะให้อยู่ด้วยเพราะต้องการเบ๊มากกว่าน้องก็เถอะ)
 
เพราะพี่ทัศน์นี่แหละ ผมถึงมีเงินเก็บ(ถึงจะเกิดจากการทำงานด้วยตัวเองอย่างยากลำบากก็เถอะ)
 
และเพราะพี่ทัศน์นี่แหละ ที่ทำให้ผมมีกำลังใจและมีค่าว่าต้องเอาชนะและมีชีวิตที่ดีกว่านี้ให้ได้
 
ทันทีที่กลับถึงบ้าน ผมรีบโยนลงกระเป๋าไว้บนเตียง เปลี่ยนจากแว่นเด็กเรียนมาเป็นแว่นแนวอินเทรนด์ เช็กประตูว่าล็อกเรียบร้อยแล้วกันพี่มาเห็น แล้วผมก็รีบทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เปิดไปที่หน้าเป้าหมายทันที
 
“โห ฉบับนี้ยอมให้สัมภาษณ์ด้วย”
เป็นภาพพี่ทัศน์ในชุดไปรเวทอย่างเท่เลย การมองพี่ในภาพกับตัวจริงแตกต่างกันสุด ๆ อย่างน้อยในภาพก็ไม่กดขี่ข่มเหง แล้วก็พูดจาดีกว่าอยู่กับผม
 
ผมยิ้ม วางปลายนิ้วลงบนผิวแก้มสีเข้มนั้น พี่ได้โครงหน้าที่หารกันมาระหว่างพ่อกับแม่ ในขณะที่ผมไม่มีส่วนไหนเหมือนพวกท่านเลย ไม่แปลกใจว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่ชอบผมนัก แถมยังไม่ฉลาดเท่าอีกต่างหาก
 
ผมอ่านบทความที่เขาเขียนไว้ ส่วนมากก็บอกว่าพี่ทัศน์เป็นใครฮอตขนาดไหน พี่ได้ลงนิตยสารบ่อยมาก มีหลายแมวมองมาชวนไปทำงานด้วย แต่เฮียแกไม่อยากดัง(ปัจจุบันนี้ไม่ดังเลยเนอะ) เลยปฏิเสธไปหมด
 
ผมก้มอ่านบทสัมภาษณ์ทุกคำ
 
“สเปคผู้หญิงของพี่ทัศน์เป็นแบบไหนคะ”
 
“พี่ชอบผู้หญิงสวย หุ่นดี น่ารัก ผมยาว ที่สำคัญต้องเข้ากันได้”
หึ ทำไมไม่เพิ่มโนตมเท่าลูกมะพร้าว เอวคอดกิ่วเป็นมดตะนอย สะโพกทอนาโดเป็นเจนนิเฟอร์ โลเปซ ผิวหยวกกล้วย ผมสลวยราวกับทำสปามาทุกชั่วโมง กลิ่นตัวหอมเหมือนตกบ่อน้ำหอมมาด้วยล่ะ
 
ผมนั่งอ่านไปวิจารณ์ไปด้วยความสนุกสนาน
 
ได้ยินเสียงทุบประตูด้านนอก(พี่ไม่เคยเคาะหรอกครับ ทุบตลอด) ผมรีบพับหนังสือยัดลงใต้เตียง เปลี่ยนจากแว่นแฟชั่นมาเป็นแว่นเฉิ่มเฉยเหมือนเดิมลุกวิ่งไปเปิดประตู
 
“ชักช้า มัวทำอะไรอยู่” พี่มันถามหน้าหงิก
 
“เข้าส้วม จะเข้าไปพิสูจน์ไหมล่ะ” ผมท้า พี่มันทำหน้าแหยง
 
“จัดห้องให้ด้วย อยากได้แนวผับหน่อย จะพาเพื่อนมาดื่ม”
 
ผมแบมือทันที
 
“ของเก่าล่ะ”
สงสัยพี่แกจะเริ่มจับทางผมได้
 
“แล้วแต่นะ ถ้าพี่จะหาเครื่องดื่มมาเอง”
ผมหันหลัง พี่ทัศน์รีบคว้าข้อมือผมไว้ ทำหน้าหงิกใส่ ล้วงหยิบเงินมายื่นให้
 
“ทำให้ดีละกัน คนสิบคน เน้นโซฟา”
 
ผมพยักหน้า รับเงินมาถือ ห้าพันบาท สมองผมเริ่มคิดคำนวณทันทีว่าจะตกแต่งแบบไหนไม่ให้ซ้ำกับที่เคยทำมา โดยใช้เงินน้อยที่สุด(ไม่ใช้เลยยิ่งดี)
 
พี่ทัศน์ชอบใช้บ้านเป็นสถานที่ทำทุกกิจกรรมเพราะมีผมคอยดูแลให้ ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมว่าพี่ต้องชอบฝีมือการจัดบ้านและทำอาหารของผมแน่ ๆ
 
“อย่าคิดว่าฉันชอบฝีมือนายล่ะ ไปข้างนอกมันเปลือง อยู่ที่นี่ถูกกว่า พอพวกมันเมาก็ถีบหัวส่งยัดกลิ้งที่ไหนก็ได้”
พี่มันดักทางชื่นชมตัวเองของผมทันที
 
ผมได้แต่พยักหน้า กลับไปนั่งร่างแบบและวางแผนว่าจะทำยังไงต่อ มันก็เหมือนกับผมมีอาชีพเป็นนักจัดอีเว้นท์นั่นแหละ เจ้านายให้งบมา ผมมีหน้าที่จัดการเรื่องอื่น ๆ เท่าที่จะทำได้
 
และเย็นนั้นผมต้องโยนการบ้านทิ้งแล้ววิ่งไปจัดห้องหับให้พี่ มีเวลาแค่สองชั่วโมง ต้องทำให้เร็วที่สุดและเรียบร้อยที่สุดด้วย ก่อนโดนด่า
 
 
 
 
 
“นี่”
 
ผมที่กำลังจะเดินลงบันไดเบรกกึกหันไปมองคนเรียก
 
ความร้อนจากไหนไม่รู้วิ่งชนผมดังโครม ผมขยับแว่นนิดหนึ่ง ทำตัวแทบไม่ถูก เพราะตอนนี้พี่ทัศน์มายืนอยู่ตรงหน้า ท่อนบนเปลือยเปล่า ท่อนล่างคาดผ้าขนหนูเอาไว้หลวม ๆ มันทำท่าจะหลุดมิหลุดแหล่ เห็นไรขนส่วนนั้นได้ชัดเจน เนื้อตัวพร่างพราวไปด้วยหยดน้ำจนดูเหมือนเพชรสะท้อนแสงตะวัน
 
เป็นผู้ชายที่ดูดีจริง ๆ ขนาดผมเป็นผู้ชายแท้ ๆ นะ มองแล้วยังตื่นเต้นเลย หรือว่านี่คือเสน่ห์ที่เขาล่ำลือกัน (ผมเคยได้ยินมาว่าดาราบางคนที่เจ้าเสน่ห์มาก ๆ จะมีเสน่ห์ทั้งต่อเพศเดียวกันและเพศตรงข้าม) สงสัยพี่ผมจะเป็นคนประเภทนั้น ไม่งั้นสาว ๆ คงไม่จับคิวเรียงแถวกันเข้ามาให้พี่นอนแทบไม่ซ้ำหน้าหรอก
 
“เมื่อกี้เพื่อนฉันโทรมาบอกว่าจะพาสาว ๆ มาด้วย เตรียมไว้สำหรับยี่สิบที่ละกัน”
น้ำจากเส้นผมสีดำหยดแหมะตกพื้น บางส่วนไหลรวมกับหยาดน้ำบนแผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น ๆ นั้น เห็นแล้วกำเดาแทบกระฉูด
 
“ยืนบื้ออะไรอยู่! รีบไปได้แล้ว!!”
พี่มันตะคอกสั่งเสียงเข้ม แต่ผมยังไม่ขยับ
 
“นี่!!”
พี่ทัศน์ตะคอกอีกทีจนผมสะดุ้ง
 
“พะ เพิ่มมาอีกสิบ เอางบมาอีกสิ”
ผมรีบแบมือขอเงินเพิ่ม เสหน้ามองไปทางอื่น
 
อิจฉาครับ อยากหุ่นดีและมีเสน่ห์แบบนี้บ้าง ได้ยินเสียงจิ๊ปากเบา ๆ พี่มันเดินกลับเข้าห้องไป สักพักก็เดินออกมาใหม่พร้อมเงินสามพันบาท
 
เอาวะ แค่นี้ก็ยังดี
 
“เป็นไร หน้าแดง ๆ”
 
“หะ หา หน้าแดงเหรอ อ๋อ คะ คือ มันร้อนน่ะ แค่นี้ก่อนนะ จะรีบไป”
ผมแทบจะเหาะลงบันได ก่อนตัวจะระเบิด
 
ผมลูบหัวใจตัวเองเบา ๆ มาตลอดทาง ถึงพี่จะมีเสน่ห์ขนาดไหนก็ไม่ควรจะไปตื่นเต้นด้วย ไงเขาก็เป็นผู้ชาย แถมยังเป็นพี่ชายอีกต่างหาก
 
ผมวิ่งไปลูบหัวใจตัวเองไป ปากท่องบ่น พี่ชายผู้ชายพี่ชายผู้ชาย
 
กระทั่ง…
 
“เอี๊ยดดดดดด”

..........................
..................
.........
....
..
.

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เสียงเบรกที่ได้ยินกับแรงประทะเบา ๆ ที่ขาทำเอาผมกลิ้งหลุน ๆ เป็นลูกขนุนไปนอนแหมะอยู่ที่พื้นข้างทาง   

หัวใจที่เต้นแรงอยู่ก่อนหน้าไหวแรงขึ้นอีกจากความตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ รถคู่กรณีจอดสนิทอยู่กับที่

“เป็นอะไรหรือเปล่า!”
ได้ยินเสียงทักอย่างตระหนก ผมรีบเงยหน้ามอง ก่อนหันหน้าหนีเพราะออร่าที่เรืองรองไปรอบ ๆ นั้น

โอ๊ย นอกจากพี่ทัศน์แล้ว ยังมีคนที่มีออร่าแบบนี้อยู่ในโลกอีกรึเนี่ย

“เป็นอะไรมากไหม โทษทีพี่เหยียบเบรกไม่ทัน มะพี่จะพาไปหาหมอ”
เขาละล่ำละลักถาม แต่ยังไม่กล้าจับส่วนไหนในร่างกายผม สงสัยจะกลัวแตกหัก สีหน้าเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

ช่างมีน้ำใจสมกับใบหน้าจริง ๆ ไม่เหมือนพี่ชายที่บ้าน นิสัยสวนทางกับหน้าตาสุด ๆ (ยกเว้นต่อหน้าสาว ๆ)

เนื่องจากมัวตะละลึงตึง ๆ กับใบหน้าหล่อ ๆ ผมเลยยังไม่ได้ขยับไปไหน

“นี่ รีบเคลียร์แล้วรีบ ๆ ไปกันเถอะค่ะ”

“รอแปบนะอิง เรามาก่อนเวลาตั้งเยอะ เขายังเตรียมของไม่เสร็จหรอก”
เทวดาสุดหล่อหันไปพูดกับสาวสวยหน้าหงิกในรถ ก่อนหันกลับมาสาดแสงหล่อ ๆ ใส่ผมอีกรอบ

ตาผมพร่ามัวไปหมดแล้วตอนนี้

“ไหวไหม ต้องไปหาหมอหรือเปล่า”
เทวดาใจดีถามต่อ ผมยังไม่ได้ขยับหรือตอบรับอะไรเพราะยังตะลึงไม่หายจากความหล่อที่เห็น

“หรือว่าจะไม่ไหว”
ยังไม่ทันที่ผมจะเรียกสติตัวเองคืน เทวดาหน้าหล่อก็ก้มลงมาช้อนอุ้มไว้แนบอกเหมือนอุ้มผู้หญิงสักคน ผมตาโต ถึงผมจะตัวเล็กขนาดไหน แต่ก็เป็นผู้ชาย ไม่คิดว่าจะถูกอุ้มแบบนี้

หรือว่าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้คิดเรื่องผู้หญิงผู้ชาย แต่แค่เห็นว่าเป็นคนบาดเจ็บเลยอยากช่วยโดยไม่สนใจเรื่องเพศ

สุดยอด นิสัยร่วมทางกับหน้าตามาก!

“พี่อิฐ ไปอุ้มเขาทำไมคะ นั่นผู้ชายนะ ซกมก สกปรกน่าดู ให้เงินไปก็พอแล้ว”
เจ้าหล่อนลงจากรถมายืนอยู่ไม่ห่าง ทำหน้าขยะแขยงอย่างเห็นได้ชัด บังคับให้เทวดาที่กำลังอุ้มผมอยู่วางผมลง จนเขาต้องวางลงจริง ๆ

“ไม่เอาน่าอิง เขาบาดเจ็บอยู่นะ”

“บาดเจ็บตรงไหน ท่าทางเหมือนพวกต้มตุ๋น อย่าไปจับค่ะ นี่ อยากได้เงินนักใช่ไหม เอานี่แล้วก็รีบ ๆ ไปเลยไป!”

ผมกะพริบตาปริบ ๆ มองด้วยความทึ่ง เพิ่งเคยเห็นคนที่มองคนอื่นอย่างเหยียดหยามแบบนี้ครั้งแรก

เจ้าหล่อนยัดเงินใส่มือผมแรง แต่ผมไม่ได้รับหรอก

“อิง!” เทวดาปรามเสียงเข้ม

“ไม่เป็นไรครับ”
ผมพูดเรียบ ๆ เสียดายเทวดาสุดหล่อ แต่ขนาดมาควงผู้หญิงนิสัยเห่ยแบบนี้ คงไม่ใช่คนฉลาดอะไรนักหรอก

เสียดายความหล่อจัง

“ก็อิงอยากเจอพี่ทัศน์เร็ว ๆ นี่”

ผมหูตั้งทันที อะไรทัศน์ ๆ มายุ่งอะไรกับคนที่มีชื่อเหมือนพี่ชายกูวะ ผมหยุดเท้าที่กำลังก้าวเดินลงกึก

“เดินไม่ไหวเหรอ”
เทวดาคงสังเกตเห็น รีบถามทันที ผมทำหน้าแหยง แกล้งขาอ่อนกะทันหัน เทวดารีบเข้ามาประคองทันที

“นี่!!” ยัยนั่นมากระชากมือเทวดาออก “อย่ามายุ่งกับพี่ชายฉันนะ อยากได้เงินอีกก็เอาไป” แล้วยัยปีศาจที่อ้างว่ามีพี่ชายเป็นเทวดาก็ยัดเงินใส่มือผมอีก

แอบตาโตครับ สงสัยการแสดงผมจะสมบทบาท งั้นแสดงต่ออีกหน่อยละกัน ผมแกล้งพ้อยท์เท้า บีบน้ำตานิด ๆ จนเทวดารีบเข้ามารองรับผมอีกรอบ

อ้าว ลืมไปว่าใส่แว่นอยู่ แล้วเขาจะเห็นน้ำตาผมไหมวะเนี่ย

“เดี๋ยวพี่พาไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า”
เทวดาทำท่าจะช้อนอุ้มผมอีกรอบ แต่ผมรีบเบรกไว้

“ไม่เป็นไรครับ ผมพอเดินได้ พอดีผมต้องรีบไปทำงานพิเศษ”

“งั้นก็รีบ ๆ เอาเงินแล้วไปได้แล้ว เสียเวลา”
แล้วยัยผู้หญิงคนนั้นก็ล้วงหยิบเงินมายื่นให้อีกปึ๊ง

นี่มึง วัน ๆ พวกมึงพกเงินติดกันกระเป๋ากันวันละเท่าไหร่เนี่ย

ผมอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ แม้ดวงตาภายในกำลังฉายแสงแวววาว ยังไม่ทันได้รับ ยัยนั่นก็ยัดเงินใส่กระเป๋าที่ผมสะพายติดตัวมาด้วย แล้วรีบผลักไหล่ผมให้เดินหนี

เงินอยู่ในกระเป๋าแล้วนี่ ขอชิ่งก่อนละกัน ผมไม่ได้รับน้า แต่เขาให้มาเอ๊งงงงงงง

โห เจ็บตัวนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ได้เงินกลับมาปึ๊งใหญ่ โชคดีจริง ๆ

ผมรีบเดินกะเผลก ๆ ไปหาซื้อของ ที่บ้านจัดของหมดแล้ว เหลือแต่ซื้อเครื่องดื่มเท่านั้นแหละ

ใจจริงอยากซื้อจักรยานหรือมอเตอร์ไซค์สักคัน แต่ก็เสียดายเงิน ผมรีบซื้อของในขณะที่สมองกำลังคิดหาหนทางหาเงินเพิ่มอยู่ ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ผ่านร้านขายกล้องถ่ายรูปร้านหนึ่ง จะไม่สนใจเท่าไหร่ หากมุมหนึ่งของหน้าร้านจะไม่มีภาพของพี่ทัศน์แปะอยู่ เป็นภาพเล็ก ๆ ครับ แต่ผมก็ยังมองเห็น ผมรีบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังวิ่งไปเกาะกระจกมองทันที

รูปพี่ทัศน์จริง ๆ ด้วย

“สนใจกล้องหรือว่าสนใจหนุ่มหล่อกันจ๊ะ”
เจ้าของร้านสาวสวยเดินออกมาถาม ผมหันไปยิ้มแห้งให้ อยากบอกเหลือเกินว่าผมเป็นผู้ชายแท้ ๆ ครับ แต่ก็ขี้เกียจจะอธิบายอะไร หันกลับมามองภาพพี่ทัศน์ต่อ

“ดูท่าจะเป็นแฟนคลับทัศน์เขาใช่ไหม”

ผมยิ้มแห้งให้อีกที

“แหม ไม่ต้องอายหรอก พี่เข้าใจ พี่ก็เป็นแฟนคลับทัศน์เขาเหมือนกัน หน้าตาหล่ออย่างกับดารา แต่ไม่ชอบเดินทางสายนี้ แฟน ๆ เลยต้องถ่ายแล้วสะสมกันเอง”

ผมเลิกคิ้วมองคนพูดด้วยความสงสัย

“มานี่ เดี๋ยวพี่พาไปดูอะไร”
พูดจบพี่แกก็คว้าข้อมือผม ลากเข้าไปในร้านตรงดิ่งไปทางหลังร้านทันที

เอาน่า ยังพอมีเวลาอยู่

พอไปถึงมุมหนึ่งของด้านหลัง ผมแทบจะจมไปกับความหล่อของพี่ทัศน์ ที่นี่เต็มไปด้วยภาพพี่มันในทุกอิริยาบถ ส่วนมากจะที่มหา’ลัยและตอนไปเที่ยวกลางคืน (บางฉากก็กำลังฟัดซอกคอสาว ๆ อยู่เลย โห ภาพแบบนี้ก็ขายได้ด้วย)

ผมรีบทิ้งข้าวของที่หิ้วมาด้วย วิ่งไปจับภาพพวกนั้นดูทันที

“หามาจากไหนเนี่ย”

“พวกแฟนคลับแอบถ่ายมาน่ะ ซื้อมา”

ผมเลิกคิ้วสูง ภาพแอบถ่ายก็เอามาขายได้ด้วยเหรอ

“ใบละเท่าไหร่”       

“ก็แล้วแต่ความยากง่ายของตัวภาพ ถ้าแบบทั่วไปก็ใบละร้อย แต่ถ้าหวิว ๆ เห็นกล้ามเยอะ ๆ ก็ห้าร้อย หรือภาพหายาก ตอนเอ็กซ์สุด ๆ ก็ราคาสูงเป็นหลักพัน” พี่เจ้าของร้านเลือก ๆ ภาพอยู่พักก่อนส่งภาพตอนพี่กำลังเปลือยท่อนบนมาให้ดู ผมรีบรับมาถือไว้

“อย่างภาพเนี่ย สามพัน เพราะเขาไม่ค่อยจะแก้ผ้าในที่สาธารณะเท่าไหร่หรอก นอกจากต่อหน้าสาว ๆ” อันนี้จริงครับ ขนาดอยู่บ้านผมยังไม่เคยเห็นเลย (ยกเว้นวันนี้ที่เจอะต่อหน้าเข้าเต็ม ๆ)

“มีอีกไหม”

“อุ๊ย พี่ไม่ขายต่อหรอก แต่ถ้าเอามาขายล่ะก็พี่รับ” พี่เจ้าของร้านบอกเขิน ๆ สงสัยจะเป็นเอามาก

แล้วไอเดียบางอย่างก็วิ๊งขึ้นมาในความคิด เขาผมเริ่มงอก ฟันเริ่มโง้ง มองไปทางหน้าร้านที่มีกล้องลดราคาโชว์อยู่

“พี่ ผมขอซื้อกล้องตัวนั้น”

“อ้าวเหรอ จะเอาไปแอบถ่ายบ้างรึไง”

“ใช่”
ผมตอบตรง ๆ พี่เจ้าของร้านหัวเราะร่วน

“งั้นพี่แนะนำตัวนั้นดีกว่า คุณภาพภาพชัดกว่าเยอะ และที่สำคัญ…” เธอเอียงหน้ามากระซิบใกล้ ๆ “ไม่มีเสียงด้วย รับรอง ถ่ายข้างหูเจ้าตัวก็ไม่ได้ยิน”

โอ้ ดีเลย

“ตัวละเท่าไหร่” ผมถามหวาด ๆ

“หมื่นห้า”

ผมอ้าปากค้าง

“แต่เห็นว่าน้องเป็นแฟนคลับทัศน์เหมือนกัน งั้นพี่ลดให้เหลือหมื่นเดียว”

ผมทำหน้าเป็นหมาหงอย แล้วจะเอาเงินหมื่นที่ไหนมาซื้อล่ะ ไม่อยากเอาเงินจากบัญชีเก็บมาใช้ด้วย

เอ้อ จริงสิ

ผมรีบเปิดกระเป๋าที่สะพายเฉียงมา เห็นแบงค์พันจำนวนมากมายในนั้น ผมรีบเทสิ่งที่อยู่ภายในออก แบงค์พันหลายแบงค์ร่วงกราวลงมา ผมหยิบมานับ

“เยส!!” หนึ่งหมื่นพอดี

แล้วผมก็ได้เป็นเจ้าของกล้องราคาแสนแพง เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะ ที่ลงทุนด้วยเงินจำนวนมหาศาลขนาดนี้

แต่เพื่อให้ได้รูปงาม ๆ ผมต้องทำให้ได้

ไอ้ไทม์ สู้ ๆ

_____B.T._____


กราบขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน (ประกบมือเข้าหากัน กราบแนบอก) ดีใจมาก นางมีกำลังใจในการอัพ นางมีพลังในการเขียนต่อ นางรักทุกคนเลย 
#รายงานตัวกันสักนิดด้วยคำว่า "อ่านแล้ว" (ที่เหลือจะเซย์อะไรก็เซย์ไป -,.-)

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 2][หน้า 1][12-6-2559]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-06-2016 19:28:23

อ่านแล้ว สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 2][หน้า 1][12-6-2559]
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 11-06-2016 19:47:05

น้องไทม์สู้ๆนะลูก!! เจ้เป็นกำลังใจ  :mew1:
ส่วนพี่ทัศน์นี่มีโอกาสตายแน่ๆ  :fire:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 2][หน้า 1][12-6-2559]
เริ่มหัวข้อโดย: locrawa123 ที่ 11-06-2016 20:30:34

น่าติดตามมากกกก  :call: :call:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 2][หน้า 1][12-6-2559]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 11-06-2016 20:44:39

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 2][หน้า 1][12-6-2559]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-06-2016 22:57:09

มาเอาใจช่วยน้องไทม์อีกรอบค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 2][หน้า 1][12-6-2559]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 11-06-2016 23:12:22

อ่านเวอร์ใบชาแล้ว มาอ่านเวอร์ไทม์บ้าง สู้ๆนะไทม์ :call: :call:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][16-6-2559] 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 12-06-2016 20:14:41

BROTHER CH.03


ผมรีบหอบข้าวของพะรุงพะรังเข้าบ้าน เห็นรถแขกมาจอดอยู่คันหนึ่ง คุ้น ๆ นะ ผมรีบเดินเลี่ยง ๆ ไปทางหลังบ้าน พี่ทัศน์ไม่ค่อยอยากให้คนอื่นรู้หรอกว่ามีน้องเห่ย ๆ แบบผมอยู่
 
“อ้าว น้องอยู่บ้านหลังนี้หรอกเหรอเนี่ย”
 
ผมสะดุ้งเฮือก หันขวับไปมอง ข้าวของบางอย่างที่ถือมาร่วงผล็อยลงพื้น
 
เทวดาคนนั้นนี่
 
งั้นพี่ทัศน์ที่ยัยนั่นพูดถึงก็พี่ทัศน์ของผมจริง ๆ น่ะสิ
 
คงเป็นหนึ่งในกิ๊กของพี่ล่ะมั้ง
 
“ไม่เป็นไรครับ เอ่อ พี่…”
ยัยนั่นเรียกเทวดาว่าอะไรนะอิฐ อัฐหรืออูฐ…
 
“พี่…”
 
“ไอ้อิฐ ห้องน้ำอยู่ด้านโน้น”
กำลังจะเดาสุ่มสักชื่อ พี่ทัศน์ก็เดินมาเรียกซะก่อน พอเห็นผมก็หน้าหงิกขึ้นมาทันที
 
มาละ มาดซาตาน
 
“พอดีเห็นน้องเขาทำของตกน่ะเลยช่วย”
 
“อย่าไปยุ่งเลย รีบเข้าห้องน้ำแล้วรีบออกไปเถอะ ส่วนนายรีบจัดการเข้า อีกไม่เกินชั่วโมงเพื่อน ๆ ก็จะมากันแล้ว”
 
“ครับ เจ้านาย” ผมตอบประชด ๆ
 
“อ้าว พ่อบ้านนายเหรอ ไหนว่าอยู่คนเดียว”
 
“อืม”
พี่ทัศน์ตอบแค่นั้น ลากคอเพื่อนเข้าไปข้างใน ผมว่าผมเคยเห็นเพื่อนพี่ทัศน์ทุกคนนะ แต่คนนี้เพิ่งเคยเห็นจริง ๆ สงสัยเพิ่งมาบ้านครั้งแรก 
 
ผมถอนหายใจเบา ๆ
 
“เฮ้อ… ก็เป็นได้แค่ขี้ข้าอยู่วันยังค่ำล่ะว้า”
ผมรวบเก็บข้าวเข้าไปในครัว ลงมือทำอาหารอย่างรวดเร็ว นำออกไปจัดเรียง ทั้งอาหารหลัก เครื่องดื่มและของว่าง ไม่นานเพื่อน ๆ พี่ทัศน์ก็มากันครบ ผมมองความเรียบร้อย กำลังจะเดินขึ้นห้องเพื่อทำตัวให้เงียบที่สุด แต่โดนใครสักคนเรียกไว้ 
 
“นี่นายนั่นน่ะ เอาอันนั้นมาให้หน่อย”
หนึ่งในผู้หญิงสักคนของเพื่อนพี่มันเรียก ผมจำต้องเดินไปหยิบให้ พอคนหนึ่งใช้ก็มีอีกหลายคนใช้ เดี๋ยวคนนั้นเอาแก้ว คนนี้เอาของกินเพิ่ม คนยี่สิบคน ผมนี่เดินแทบไม่หยุด
 
“นี่ อย่าใช้น้องเขามากนักสิ ดูสิ ทำคนเดียวเหนื่อยหมดแล้ว”
ถ้าพระเจ้ามีจริง ผมก็อยากจะก้มลงไปกราบงาม ๆ ด้วยท่าเบญจางคประดิษฐ์สักที
 
“หึ มึงก็ใจดีเกินเหตุ ก็แค่คนทำงาน รีบ ๆ ไปทำหน้าที่ของตัวเองได้แล้ว”
พี่ทัศน์แย้ง ผมจึงได้แต่เจ็บใจกับความอาภัพของตัวเอง
 
ไม่ใช่สิ โชคดีต่างหาก เพราะนอกจากจะได้อยู่บ้านหลังใหญ่ ได้กินอาหารหรูหราโดยไม่ต้องออกเงินเอง ยังได้เจอเทวดาและถูกเทวดาปกป้องอีกด้วย
 
มองโลกในแง่ดีไว้
 
ดีมากไทม์
 
แล้วผมก็ฮัมเพลงไปทำอาหารอีกเป็นรายการยาวเหยียด ผมมีเป้าหมายในการเปิดร้านของตัวเอง การเป็นเจ้าของต้องเจออะไรมากมาย ขืนผมมองโลกในแง่ร้าย คงพาลพาเอาร้านล่มไม่เป็นท่าแน่ ๆ
 
“มีอะไรให้พี่ช่วยไหม”
 
ผมหันไปมองคนถาม
 
“อ้าว พี่อิฐ อย่าดีกว่าครับ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมดีกว่า”
 
พี่อิฐยิ้มหล่อ
 
“ชื่อไทม์ใช่ไหม ไทม์นี่อารมณ์ดีตลอดเลยนะ ทั้ง ๆ ที่โดนใช้หนักขนาดนั้น”
 
ผมยิ้มให้
 
“ไม่หนักหรอกครับ ผมชินแล้ว” ผมบอกยิ้ม ๆ
 
“ให้พี่ช่วยดีกว่า พี่ชอบทำอาหาร”
 
ผมเลิกคิ้วสูง
 
“เดี๋ยวเขาจะว่าผมเอาได้นะครับ”
ผมพยักหน้าเข้าไปด้านในให้รู้ว่าผมหมายถึงใคร
 
“งั้นพี่จะบอกทัศน์มันเองว่าพี่อยากทำ”
 
“ตามใจละกันครับ”
บอกแล้วว่าผมเป็นคนโชคดี ตอนนี้แทบจะร้องไห้ ทำงานไปโดยมีเทวดาสุดหล่อมาช่วย
 
“ใครได้พี่อิฐเป็นแฟน คนนั้นคงโชคดีสุด ๆ พี่ทั้งหล่อทั้งนิสัยดี”
 
“หึ พี่ว่าผู้หญิงหลาย ๆ คนคงชอบผู้ชายนิสัยซ่า ๆ ร้าย ๆ เหมือนเจ้านายไทม์มากกว่า” พี่อิฐว่าเสียงเศร้า “คนดีบางทีก็กินไม่ได้”
 
ผมโบกตะหลิวต่อหน้าเขาทันทีจนเขาต้องเอนตัวไปด้านหลัง
 
“อย่ามองโลกในแง่ร้ายครับ พี่อิฐยังมีเวลาตามหาคนที่ใช่อีกนาน นี่เพิ่งมหา’ลัยเอง ยังไม่หมดลมหายใจอย่าเพิ่งยอมแพ้”
 
พี่อิฐหัวเราะเสียงดัง
 
“ก็จริงเนอะ พี่ก็คิดเทียบกับคนอื่นอยู่ได้”
 
“หือ อย่าบอกนะว่ายังไม่มีแฟน”
 
พี่อิฐทำหน้าอาย ๆ
 
“พี่มีดีแค่หน้าตากับฐานะเท่านั้นแหละ บางคนบอกนิสัยดีเกินไปจนไม่กล้าคบ”
 
“เออเนอะคนเรา แต่เชื่อเถอะ ว่าพี่ต้องเจอคนที่ทำให้พี่มีความสุข และมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้เขาแน่ ๆ”
 
“อืม พี่ก็อยากเจอเหมือนกัน”
 
“สู้ ๆ”
ผมยกตะหลิวขึ้นมาทำท่าสู้ ๆ พี่อิฐใช้มีดที่ถืออยู่เขี่ยมันออกห่างจากหน้าตัวเอง
 
“แหะ ๆ ขอโทษครับ”
 
“แต่ทำแบบนี้เหมือนเรากำลังสู้กันเลยแฮะ”
พี่อิฐบอก ผมมองปลายมีดเขากับปลายตะหลิวตัวเอง ก่อนจะตีจนเกิดเสียงดังแป๊ง พี่อิฐหัวเราะแล้วตีกลับบ้าง ห้องครัวจึงเกิดการต่อสู้ขนาดย่อมขึ้น       
 
“ให้มาทำอาหารไม่ได้ให้มายั่วผู้ชาย!”
 
ผมรีบเบรกตะหลิวลงกึกหันไปมองคนพูดที่ยืนกอดอกหน้าหงิกอยู่หน้าประตู
 
“พูดอะไรให้เกียรติน้องเขาหน่อยทัศน์”
พี่อิฐปรามเพื่อน
 
“มึงออกไปข้างนอกดีกว่าอิฐ”
 
“กูอยากอยู่ช่วยน้องเขา”
 
“รีบ ๆ ออกไป!!”
ดูพี่มัน ขนาดกับเพื่อนกับฝูงก็ยังไม่เว้น พี่อิฐถอนหายใจแรง คงไม่อยากขัดใจเจ้าของบ้านเท่าไหร่ หันมายิ้มหล่อให้ผมนิดหนึ่งแล้วเดินออกไป พี่ทัศน์มองตามก่อนหันมาจ้องหน้าผมเขม็ง
 
“อย่ามาทำตัวแรดร่านแถวนี้ ถ้าจะทำให้ไปทำที่อื่น”
 
“ผมเป็นผู้ชายนะพี่ พูดอะไรให้เกียรติกันบ้าง”
ผมเตือนฉุน ๆ พี่ทัศน์ยกยิ้มเยาะ
 
“พูดความจริงมันผิดตรงไหน วันนี้เพื่อนผู้ชายฉันเยอะ อย่าคิดยั่วหรือคิดจับใครแถวนี้ล่ะ”
 
ผมจ้องคนตรงหน้าตาเขียว
 
“ผมเป็นผู้ชาย” ผมยืนยันอีกรอบ “และตั้งแต่จำความได้ เกิดมาผมยังไม่เคยยั่ว อ่อย หรือถูกเนื้อต้องตัวผู้ชายหรือผู้หญิงคนไหนเลยสักคน พูดกันตามจริงเลยนะพี่ทัศน์” ผมนิ่งคิด “ผมไม่เคยมีอะไรกับใครเลยในขณะที่พี่ฟันผู้หญิงมาแล้วนับไม่ถ้วน ถ้าไม่แบ่งว่าชายหรือหญิง ผมบอกได้เลยว่าพี่น่ะ…”
ผมเขยิบเข้าไปยืนจนชิด แหงนหน้าเยอะ ๆ
 
เอ้า เยอะเข้าไปอีกจนคอตั้ง
 
โอ๊ย เมื่อยคอวุ้ย
 
“พี่น่ะร่าน ร้าย เลวทรามอีกต่างหาก นอกจากเขาจะให้ตำแหน่งป๊อบปูล่าโหวตพี่แล้ว น่าจะให้ตำแหน่งร่านโหวต สำส่อนโหวต หรือเจ้าชู้โหวตสักหน่อย พี่จะได้คว้าทุกตำแหน่งมาครอง”
ผมเชิดหน้ามากขึ้นไปอีก แม้ตอนนี้คอจะเริ่มเคล็ดแล้วก็ตาม
 
“หึ ไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนจับมือ แล้วที่เห็นเมื่อกี้คืออะไร เห็นหัวเราะคิกคัก นี่ถ้าไม่เกรงใจว่าคนเยอะ คงทำอะไรมากไปกว่านี้ล่ะสิ”
พี่มันจับข้อมือผมบีบแน่นจนผมเจ็บไปหมด
 
“อย่าเอานิสัยตัวเองมาเที่ยวโยนเป็นนิสัยคนอื่น ผมบอกแล้วว่าผมเป็นผู้ชายแท้ ๆ ที่สำคัญ ยังเวอร์จิ้น ผมจะมีอะไรเฉพาะกับผู้หญิงที่ผมรักและต้องการแต่งงานด้วยเท่านั้น ไม่คิดสำส่อนนอนกับคนไปทั่วแบบพี่หรอก”
ผมพยายามจะดึงมือออกแต่ไม่หลุด
 
“หึ ไอ้ตุ๊ด”
 
ผมตาวาว
 
“ถ้าผมเป็นตุ๊ด พี่ก็เป็นมนุษย์สำส่อน เนื้อตัวเน่าเหม็น เน่าด้วยคาวโลกีย์ ปล่อย ผมไม่อยากติดความคาวจากพี่”
 
พี่ทัศน์มองมือตัวเองที่จับข้อมือผมไว้ ก่อนสะบัดออกแรงจนเจ็บไปหมด
 
“หึ ฉันก็กลัวว่าจะโดนเสนียดติดมือเหมือนกัน”
แล้วพี่มันก็หันหลังเดินจากไป ผมหันหลังเหมือนกัน หันกลับมากัดปากแน่น พยายามบังคับไม่ให้น้ำตามันไหล 
 
ไอ้พี่บ้า ไม่เห็นว่าเป็นน้องก็น่าจะให้เกียรติกันบ้าง
 
มึงเองก็ปากหมาเหมือนกันไอ้ไทม์ ไปด่าเขาแบบนั้น เขาคงจะเอ็นดูหรอกนะ
 
เฮ้อ~ ทำตัวน่ารักไปก็เท่านั้น พี่มันคงมองไม่เห็นความน่ารักน่าเอ็นดูในตัวผมหรอก คงอยากกระทืบหลาย ๆ ทีมากกว่า
 
ผมรีบทำอาหารแล้วเอาไปเสิร์ฟให้พวกที่อยู่ด้านใน








 
กระทั่งเวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงคืน พวกเพื่อน ๆ พี่เริ่มทยอยกันกลับ บางส่วนก็นอนที่ห้องรับแขก ยกเว้นห้องพ่อกับแม่ที่พี่ทัศน์จะไม่ยอมให้ใครเข้าไปเด็ดขาด
 
หลายคนเมาแอ๋หมดสภาพ ผมมองแล้วก็ส่ายหน้า หน้าตาดีกันซะเปล่า พอเมาแล้วหมดสภาพกันทุกคน เพราะงี้แหละผมถึงไม่อยากดื่ม ผมรีบเก็บข้าวของก่อนดัน ๆ ลาก ๆ หลาย ๆ คนให้นอนเป็นที่เป็นทาง ดีนะที่กลับกันบ้างแล้ว ไม่งั้นไม่มีที่ว่างให้นอนกันแน่ ๆ
 
ผมมองคนสุดท้ายที่นั่งคอพับอยู่บนโซฟา จริง ๆ ก็อยากจะปล่อย แต่เขาก็มีห้องนอน ถ้าปล่อยไว้ก็ดูจะไม่ดีเท่าไหร่ ผมเลยจำต้องคล้องแขนพี่ทัศน์ยกด้วยความทุลักทุเล
 
“ยุ่ง!” พี่ทัศน์โวยวาย
 
“ไม่ได้อยากยุ่ง แต่จะพาไปนอนที่ห้อง”
 
“หึ ตุ๊ดร่านอย่างนายเล็งคนไหนไว้หะ”
 
“เล็งพี่ไง ถ้าไม่รีบ เดี๋ยวจับปล้ำซะหรอก”
ผมพูดขำ ๆ กับคนเมา ไม่รู้เรื่องหรอกครับ ตื่นมาก็ลืมหมดแล้ว
 
“อย่ามายุ่งกับฉัน ให้ตายยังไงแกจะเป็นคนสุดท้ายที่ฉันจะมอง ตุ๊ด ไอ้น้องสำส่อน ไอ้น้องนอกคอก”
คำว่าตุ๊ดกับสำส่อนยังไม่เจ็บเท่ากับคำว่าน้องนอกคอกเลย
 
ผมได้แต่ยิ้ม ปริ่ม ๆ ว่าน้ำตามันพาลจะไหล แต่ก็อดทนเอาไว้ ลากคนตัวสูงก้าวขึ้นบันได
 
“อย่ามายุ่ง ไอ้น้องนอกคอ..ก..ก”
พี่ทัศน์ยังพึมพำไม่หยุด กว่าจะพากันขึ้นห้องได้ แทบตาย ทำงานมาทั้งวันยังไม่เหนื่อยขนาดนี้เลย
 
ผมโยนพี่ทัศน์ลงบนที่นอน ยกขาขึ้น ลากให้นอนดี ๆ อยากปล่อยให้นอนไปเลยเหมือนกัน แต่ก็กลัวว่าจะไม่สบายตัวเลยคลี่ปลดเสื้อให้ ตอนแรกไม่อยากจะคิดอะไรหรอก แต่พอเห็นกล้ามแล้วหน้ามันร้อนแปลก ๆ ยังไงบอกไม่ถูก ผมรีบปิดเสื้อเข้าหากันทันที
 
“นี่พี่ชายนะไทม์ แถมยังเป็นผู้ชายด้วย ใจเย็น ๆ”
ผมรีบหลับหูหลับตาแก้เสื้อพี่ทัศน์ออก เอาน้ำมาชุบ ๆ เช็ด ๆ ให้พี่มันรู้สึกสบายตัวขึ้น ไม่แตะกางเกงครับ กลัวทัศน์น้อย ก๊ากกก (หื่นวุ้ย)
 
เหมือนเพิ่งนึกอะไรออก ผมรีบวิ่งกลับห้อง คว้ากล้องที่ซื้อใหม่มาถือ พี่อุ้มเซตให้แล้ว ถ่ายได้เลย
 
เอาไงดี จะลองดูไหม
 
หึ วันนี้พี่มันดูถูกผมไว้เยอะ ถือว่าเอาคืนละกัน
 
ผมวิ่งเข้าห้องพี่ชายอีกรอบ ก่อนเบรกกึก หน้าร้อนผ่าวราวกับโดนไฟครอก เพราะตอนนี้พี่ทัศน์กำลัง...
 
โป๊!!!!! 0.o

เมื่อกี้ยังไม่เห็นโป๊เลย
 
ผมหันรีหันขวาง เอาไงดี จะถ่ายรูปหรือจะกลับก่อนดี
 
“ยิ่งโป๊ยิ่งได้ราคานะไทม์”
ผมบอกตัวเอง
 
แต่พี่ทัศน์โป๊นะ!!
อันนี้ผมปรามตัวเองในใจ
 
“ไม่เป็นไรน่า เอาผ้าปิด ๆ ตรงนั้นไว้ก็พอ”
ผมเดินเอียง ๆ ไม่ให้สายตาเห็นบางส่วนที่ไม่พึงปรารถนา แล้วคว้าผ้าห่มมาปิด ๆ น้องพี่ทัศน์ไว้ จัดท่าให้ดูหล่อที่สุด (แบบกึ่งเปลือย)
 
“โอเค”
แล้วผมก็ลงมือถ่ายไปหลายแชะ กดชัตเตอร์รัวเป็นปืนกลเลย ยิ่งมองยิ่งเดาหลาก คนอะไร รูปร่างหน้าตาดีชะมัด
 
เห็นปากหยัก ๆ นั้นแล้วก็อดโฟกัสไม่ได้ ผมจ่อกล้องเข้าไปใกล้ ๆ แล้วถ่ายปากพี่ทัศน์ไปที ก่อนที่จะ…
 
“เฮ้ย!!”
ผมแหกปากลั่น เมื่อพี่ทัศน์กระชากผมลงไปกอด ผมดิ้นขลุกขลัก กล้องหล่นไปอยู่บนเตียง ผมดิ้นรนสลับกับยืดตัวหวังจะหยิบกล้องคืน พี่ทัศน์กอดผมแน่น หัวใจผมเต้นเร็ว พี่ทัศน์งัวเงียลืมตาเบลอ ๆ มอง
 
“นี่ ปล่อยนะ ผมไม่ใช่อีหนูของพี่”
ผมดิ้นพล่าน ยังไม่ทันจะหนีพ้น มือใหญ่ ๆ ก็ขยุ้มจับท้ายทอยผมไว้ กดหน้าลงไปหา
 
“อืม น้องเจน บริการพี่ทัศน์หน่อยสิครับ”
 
“เจนบ้าเจนบอน่ะสิ นี่ไทม์นะ พี่ทัศน์ปล่อย!”
ผมพยายามยื้อดันไว้ ดิ้นรนรุนแรง แต่ยิ่งดิ้นพี่เขายิ่งกอดแน่น ก่อนกดหัวผมต่ำลงไปอีก
 
กระทั่ง…
 
ผมตาโตเท่าไข่ห่าน เพราะตอนนี้ปากของผมแนบติดอยู่กับปากของพี่ทัศน์แล้ว
 
ทะ ทำยังไงดี…
 
ผมหลงลืมวิธีดิ้นรนไปชั่วขณะ แล้วพี่มันก็เริ่มขยับริมฝีปากจนผมเผลอตัวขยับปากตามไปด้วย
 
ไม่นะ นี่ผมต้องมาเสียจูบแรกให้พี่ชายตัวเองเหรอเนี่ย!
 
ผมพยายามดันตัวออก แต่ยิ่งดัน พี่ยิ่งรุกหนัก ปากที่บดเบียดเบา ๆ เริ่มขยับหนักหน่วงมากขึ้น ผมอ้าปากหวังท้วงห้าม แต่กลับกลายเป็นเปิดโอกาสให้บางสิ่งฉกเข้ามาเกี่ยวพันลิ้นผมอยู่ภายใน
 
ยิ่งดิ้นมือที่กดหัวไว้ยิ่งแรงขึ้นจนเป็นผมเองที่ยอมแพ้ยอมอยู่นิ่ง ๆ ให้เขาจูบอยู่อย่างนั้น
 
แล้วพี่ทัศน์ก็นิ่งไป
 
ผมรีบดันตัวลุก คว้าหยิบกล้อง วิ่งออกจากห้องไป
 
ปัง!!
 
ทันทีที่ประตูปิดลง ผมเอาหลังแนบบานไม้ไว้ รูดตัวลงไปนั่งที่พื้น จับปากตัวเองเบา ๆ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะกระดอนออกมานอกอก
 
ไม่เป็นไรไทม์ พี่มันเมา ๆ
 
ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก
 
ก้มมองกล้องในมือ…
 
เฮ้ย!!
 
กล้องพังหรือเปล่า ผมเลิกคิดเรื่องจูบหันมาห่วงเรื่องกล้อง วิ่งลิ่วกลับห้องไปเช็ก
 
เฮ้อ~ ดีนะที่กล้องไม่พัง พี่อุ้มบอกให้ซื้อคอมไว้สักเครื่องเพื่อปรับภาพ งานนี้ผมคงต้องลงทุนหน่อยแล้ว
 
 
 
 
รุ่งขึ้นผมนั่งเหม่อนึกถึงจูบเมื่อคืน
 
นุ่มดีแฮะ รู้สึกดีพิลึก
 
“เป็นไรไทม์ นั่งเหม่อเหมือนคนฝันกลางวัน”
 
ผมขยับตัวขยุกขยิก
 
“นี่แนน แนนเคยจูบไหม”
 
แนนหน้าแดงทันทีที่ผมถามจบ
 
“ใครจะไปเคยเล่า หน้าอย่างแนนใครจะมาสน”
ผมกับแนนเป็นเพื่อนกันได้ไม่นาน แนนเป็นเด็กเนิร์ด ไม่กินไม่เที่ยวเหมือนกันเลยคุยกันได้(เพราะเพื่อนคนอื่น ๆ ในห้องขาเที่ยวกันหมดเลย) แม่คงไม่ว่าถ้าผมจะคบกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่าเพื่อนผู้ชายที่จะชวนกันไปเสเพล
 
“สรุปที่มานั่งเหม่อนี่คือคิดเรื่องผู้หญิงใช่ไหม”
 
“เปล่า กำลังคิดถึงวิธีหาเงินเพิ่มต่างหาก”
 
“แล้วเกี่ยวอะไรกับจูบ”
 
“ถามไปงั้นแหละ พอดีเห็นภาพคนจูบกันเลยอยากรู้ว่าแนนเคยจูบไหม แค่นั้นเอง”
ผมมุสาไป
 
“บ้า คิดอะไรพิลึก” แนนหน้าแดงอีกรอบ “แล้วคิดได้รึยัง วิธีหาเงินเพิ่ม”
 
“พอได้ แต่ไม่รู้ว่าจะคุ้มไหม”
 
“อะไรเหรอ”
 
แล้วผมก็เล่าให้แนนฟัง
 
“แนนรู้จักคนที่ต้องการซื้อนะ”
 
ผมตาโตทันทีที่แนนรู้จัก
 
“ได้ไง”
 
“ในเน็ต เป็นกลุ่มแฟนคลับพี่ทัศน์ แนนเป็นสมาชิกอยู่”
 
ผมตาโตอีกรอบ
 
“แนนเป็นแฟนคลับพี่ทัศน์ด้วยเหรอ”
 
แนนพยักหน้ารับอาย ๆ 
 
“ก็พี่เขาหล่อจะตาย”
อันนี้ผมไม่เถียง ผมตาวาว จับมือแนนแน่น
 
“งั้นเรามาจับมือกัน แนนหาลูกค้า เราจะหาภาพเอง”
 
“โอเค”
 
 
 
 
 
 
“ทำไมทำหน้าเป็นตูดแบบนั้น”
ผมถามคนที่นั่งหน้าหงิกอยู่บนโซฟากลางห้องรับแขก พี่ทัศน์ปรายตามอง
 
“รำคาญพวกชอบยุ่งวุ่นวาย”
พี่ทัศน์เลื่อนหน้าจอมือถือที่มีภาพตัวเองขึ้นลงให้ดู ผมตาโต แต่ทำเนียนเป็นไม่สนใจ
 
“ใครเนอะ ตาต่ำมาหลงเสน่ห์พี่ได้”
ผมแกล้งมองภาพแบบไม่ใส่ใจ
 
อื้อหือ กว่าครึ่งเป็นภาพที่ผมถ่ายเองทั้งนั้น
 
“กำลังสงสัยว่าพวกนี้มาถ่ายภาพในห้องนอนได้ไง”
 
ผมยักไหล่
“พี่นอนกับผู้หญิงไม่เว้นวัน คงจะใครสักคนล่ะมั้ง”
ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้น จะเดินขึ้นห้อง
 
“หึ อย่าให้จับได้ว่าใครแถวนี้มาแอบถ่ายนะ”
 
ผมเบรกเท้าลงกึก หันไปมอง หรือว่าพี่ทัศน์จะรู้แล้ว
 
“หมายความว่ายังไง”
 
พี่มันเดินยิ้มเย็นเข้ามาใกล้ ผมเสียววูบไปทั่วทั้งสันหลัง
 
“แค่จะบอกว่า ถ้าวันไหนจับได้ว่าใครเป็นคนถ่าย จะยำให้แหลก แล้วจับมันแก้ผ้าถ่ายรูปประจานไปทั่วทั้งเน็ต”
 
ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เบ้ปากทำเป็นไม่สนใจ เดินขึ้นบันไดไป
 
“เดี๋ยวเสาร์นี้แม่จะมานะ ทำตัวให้ดี ๆ ไม่อยากได้ยินแม่บ่นเรื่องนายอีก”
 
ผมชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดินลง
 
ผมไม่ได้อยากเป็นลูกเนรคุณนะ แต่บางครั้งผมก็น้อยใจเหมือนกันที่แม่ไม่เคยใส่ใจหรือบอกรักผมเลย ในขณะที่พี่ได้รับทุกอย่างที่ต้องการ ทั้งความรักและการดูแล
 
_____B.T._____

#เม้นท์สักคำให้ชื่นใจโหน่ยยยย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][13-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 12-06-2016 20:27:09

สงสารน้องไทม์ ยกตำแหน่งพระเอกให้พี่อิฐได้มั้ย555

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][13-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-06-2016 20:30:09

 :katai1:     พูดมาได้ ด่าตัวเองล้วนๆเลยน่ะทั้งร่านทั้งสำส่อน
ทำไมนายเอกอาพัพแบบนี้อ่า.  แล้วอย่าใจอ่อนให้พี่มันง่ายๆนะขอร้อง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][13-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ouioui ที่ 12-06-2016 20:32:12

อ่าน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][13-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 12-06-2016 20:55:41

#อ่านแล้ว #ติดตาม #หื่นตาม #รอละเมอหื่นอีกเรื่อง

ชอบทุกเรื่องเลยครับ ตอนนี้ตามอ่านเรื่องพี่หมออยู่

รอที่เหลือนะคร้าบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][13-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-06-2016 21:44:51

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][13-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 12-06-2016 21:50:58

สู้ๆนะ ไทม์ ท่องไว้ เพื่อเงินๆๆๆๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][13-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 13-06-2016 00:46:20

ไม่เคยอ่านเวอร์นอร์มอลอะแต่เดาๆแล้วไทม์น่าจะไม่ใช่ลูกแท้ๆหรอก แล้วไทม์มองโลกในแง่ดีมันก็ดีนะแต่ดีเกินไปป่าวจนไม่สังเกตุความผิดปกติอะไรเลยว่าพ่อแม่พี่แท้ๆไม่น่าจะทำกันขนาดนี้ นี่มันยิ่งกว่าเด็กเก็บมาเลี้ยงอีกนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][13-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ashbyipcet ที่ 14-06-2016 09:49:54

สงสารน้องไทม์นะ อาภัพไปแล้วลูก  :hao5:
แต่อิพี่ทัศน์นี่ยั่วจริงๆ  :hao6:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][16-6-2559] 100%
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 18-06-2016 14:00:22

ไทม์คงต้องมีแฟนสาวซักคนละ จะได้ไม่โดนว่าตุ๊ดร่าน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 3][หน้า 1][16-6-2559] 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 18-06-2016 15:05:22

พี่ทัศน์ปากไม่ดีอ่ะ ไทม์ระวังนะ โดนจับได้ล่ะซวยแน่ :katai4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.1)(22-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 20-06-2016 21:11:20

BROTHER CH.04

 
“แม่คิดถึงทัศน์จัง”
แม่ลงจากรถมากอดพี่ทัศน์ทันที ในขณะที่ผมทำได้แค่ยืนสวัสดีอยู่ข้าง ๆ ใจอยากเดินเข้าไปกอดท่านบ้าง แต่แม่ไม่เคยให้ผมทำแบบนั้นหรอก
 
“ของอยู่ในรถ เอาไปจัดการซะ”
แม่หันมาสั่งแค่นั้น แล้วปล่อยให้พี่ประคองเข้าบ้าน
 
ผมปวดแปลบไปทั่วทั้งอก พยายามกลั้นบางสิ่งไม่ให้มันไหล ผมยิ้มอ่อน เดินไปเปิดรถ หิ้วถุงของฝากเข้าไปในบ้าน แม่นั่งอยู่บนโซฟาจับหน้าจับตาพี่ทัศน์ใหญ่
 
ผมอยากได้สัมผัสใกล้ชิดแบบนั้นบ้าง
 
“เอาน่า อย่างน้อยแม่ก็มา”
ผมยิ้ม แม้ตอนนี้น้ำตาจะร่วงเหมาะแหมะแล้วก็ตาม
 
“อย่าร้องน่าไทม์ น่าจะชินได้แล้วนะ”
ผมรีบเช็ดน้ำตา จัดของลงจาน เดินเอาไปวางไว้บนโต๊ะ ทิ้งตัวลงนั่งไม่ห่าง หวังว่าแม่จะพูดคุยถามไถ่อะไรบ้าง แต่แม่ไม่พูดกับผมสักคำ พูดแต่กับพี่เท่านั้น
 
ผมได้แต่ยิ้มบาง ลุกเดินไปทำความสะอาดห้องครัวแทน บางทีแม่อาจจะมีความสุขที่ไม่มีผมอยู่ใกล้ ๆ ก็ได้
 
“ไทม์”
ได้ยินเสียงแม่เรียกเบา ๆ ผมยิ้ม รีบหันไปหาทันที
 
“เฝ้าบ้านดี ๆ ล่ะ จะพาตาทัศน์ไปเที่ยว”
 
“คะ ครับ”
ผมตอบรับเสียงหงอย แม่ไม่เคยพาผมไปเที่ยวที่ไหนด้วยเลยและที่สำคัญไม่เคยแทนตัวเองว่าแม่กับผมสักครั้งด้วย

ทันทีที่รถวิ่งลับหายไป ผมกลับมาทิ้งตัวลงนั่งยังตำแหน่งที่พี่ชายเคยนั่งเมื่อกี้ ลูบมือตรงตำแหน่งที่แม่นั่งอยู่ หลับตาคิดว่าแม่กำลังกอดด้วยความรัก

“เอาน่าไทม์ แม่อยากให้แกทำหน้าที่ดูแลบ้านกับพี่ชายเท่านั้น”
ผมยิ้ม ลุกเดินขึ้นห้องไป
 
แม่มาค้างด้วยหนึ่งวัน ซึ่งพี่กลายร่างเป็นลูกที่ดีอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนทันที

“แม่รักลูกนะ”
ได้ยินเสียงแม่บอกรักพี่อีกครั้ง ส่วนผม ตั้งแต่จำความได้ ยังไม่เคยได้ยินคำนั้นเลยสักครั้ง

“แม่ทานนมก่อนนอนนะครับ”
ผมถือแก้วนมไปยื่นให้ ถึงยังไงผมก็อยากดูแลท่านให้ดี เพื่อให้ท่านมีความสุข แม่รับไปถือไว้

“อ้าว แล้วของตาทัศน์ล่ะ ทำไมไม่ดูแลพี่ให้ดี ๆ แค่นี้ก็ไม่มีหัวคิด”
แม่ต่อว่ามาเสียงขุ่น ผมยิ้ม

เอาน่าไทม์ แม่กำลังให้พร

“พอดีผมไม่ชอบดื่มนมจากแก้วน่ะครับ ชอบดื่มจากเต้ามากกว่า เสียดายแต่นมแม่หมดอายุไปนานแล้ว”

“ตาทัศน์นี่ล่ะก็ ทะลึ่งจริงเชียว” แม่ตีแขนพี่ทัศน์ดังเพี้ยะ หัวเราะร่วน “นี่ ได้ข่าวมาว่าเราน่ะเจ้าชู้มากเลยนี่”

“ผู้ชายก็มีบ้างแหละครับ แต่ผมไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนหรอก” พี่แสดงความหล่อเทพออกมา

“อืม แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ แม่เชื่อว่าทัศน์ฉลาดพอที่จะควบคุมตัวเองได้”

“ขอบคุณครับ แม่รีบเข้านอนดีกว่า ผิวจะได้สวย ๆ” พี่ทัศน์ออเซาะหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่

ผมเองก็อยากหอมแก้มแม่แบบนั้นบ้างเหมือนกัน

แต่คงไม่มีทาง

หรือคิดอีกแง่ ลูกคนเล็กไม่ควรทำ ต้องให้สิทธิ์พี่ชายคนโตเท่านั้น

อืม คงงั้นแหละ

พอส่งแม่เข้านอนเสร็จ พี่ก็เดินกลับไปนั่งที่โซฟา พาดขาไว้บนโต๊ะ

“นวดขาให้หน่อย เมื่อย”
พอลับตาแม่ พี่มันก็ปีศาจดี ๆ นี่เอง

“ง่วง”

“รีบ ๆ ทำ ไม่งั้นฉันจะฟ้องแม่ว่านายอ่อยเพื่อนฉันในครัว”

ผมเบรกขาลงกึก จริง ๆ ก็อยากจะเถียง แต่ถ้าพี่พูด แม่ต้องเชื่อแน่ ๆ และผมก็ยังไม่อยากให้แม่ด่าด้วย

ผมทิ้งตัวลงนั่งที่พื้นแล้วนวดขาให้ สักพักพี่ก็ขยับนอนคว่ำให้ผมนวดหลังให้ต่อ

ผมนวดไปเรื่อย ๆ จ้องมองเพียงแผ่นหลังกว้าง วันนี้ผมอดทนมาตลอด ได้ยินเสียงกรนเบา ๆ พี่คงหลับไปแล้ว และน้ำตาที่ผมพยายามกลั้นไว้มาตลอดก็ค่อย ๆ ไหลรินลงมา 

ผมไม่ได้อยากอ่อนแอ แต่เวลาที่แม่อยู่ใกล้ ๆ ผมเข้มแข็งไม่ได้จริง ๆ ผมอยากให้แม่รัก อยากให้แม่กอด อยากเก่งให้ได้สักครึ่งของพี่บ้าง ผมร้องไห้เงียบ ๆ อยู่อย่างนั้น ก่อนลุกไปล้างหน้า แล้วปลุกพี่ทัศน์ขึ้นนอน

แล้วคืนนั้นผมนอนหลับฝันไป ฝันไปว่าแม่กอดแน่น และพี่ทัศน์กำลังลูบหัวผมเบา ๆ ผมยิ้มอย่างมีความสุข และหวังแค่ว่าในชีวิตจริง ผมจะมีรอยยิ้มที่มีความสุขแบบนั้นบ้าง
 




ผมตื่นแต่เช้า แต่งตัวในชุดนักเรียนเรียบร้อย เพราะอยากให้แม่พอใจ ลงไปหุงหาอาหาร เตรียมมื้อเช้าให้พร้อม วันนี้เป็นของโปรดพี่ทัศน์ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งเป็นของแม่     

และตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน แม่แทบจะป้อนพี่ทัศน์ตลอด ในขณะที่ผมได้แค่นั่งกินไปเงียบ ๆ

“กลับดี ๆ นะครับแม่”
พี่หอมแก้มแม่เบา ๆ ผมทำได้แค่ก้มหน้าสวัสดี แม่หันมามองเหวี่ยง ๆ 

“ทำตัวดี ๆ ล่ะ อย่าให้เสียมาถึงฉัน”
ผมพยักหน้ารับคำ พี่ทัศน์เปิดประตูให้ แม่ขึ้นไปนั่ง ล่ำลาพี่อีกนิดหน่อย ก่อนรถยนต์คันนั้นจะค่อย ๆ ขับเคลื่อนออกไป   

“อิจฉา?”
พี่มันพูดขึ้นมาลอย ๆ ผมหันไปเชิดหน้าใส่

“ทำไมต้องอิจฉา”

“หึ ก็แม่รักฉันมากกว่า”
ถึงมันจะเป็นความจริงก็เถอะ แต่ผมจะไม่ยอมให้เขาได้ภาคภูมิใจเด็ดขาด

“ไม่เห็นจะเดือดร้อนเลย ยังไงแม่ก็เป็นแม่ ขอแค่แม่มีความสุข จะกอดผมหรือกอดพี่ก็มีค่าเท่ากัน” ผมบอกแค่นั้น หันหลังเดินจากไป ก่อนจะโดนแขวะอะไรเอาอีก

ผมยังไม่พร้อมที่จะอ่อนแอตอนนี้
 





ผมถือกระเป๋านักเรียน เดินออกจากบ้านหวังไปขึ้นรถเมล์ ได้ยินเสียงบีบแตรยาว พอหันไปมองก็เห็นรถคันหนึ่งขับปาดหน้าไป มันจะไม่เดือดร้อนเท่าไหร่ ถ้าพื้นตรงหน้าจะไม่มีแอ่งน้ำสกปรกขังอยู่ แล้วน้ำพวกนั้นก็กระเซ็นมาใส่จนเลอะไปหมดทั้งตัว ผมอ้าปากค้าง มองตามรถคันนั้นไปจนสุดสายตา   

คันที่เพิ่งขับออกจากบ้านหลังเดียวกับผม

“พี่ทัศน์”
ผมกำหมัดแน่น จำต้องเดินเข้าบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกรอบ

เจ็บใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมได้แต่ยิ้มให้กับโชคชะตา อีกไม่ถึงปีเท่านั้น พอเรียนจบ ผมก็จะได้เป็นอิสระแล้ว ออกไปอยู่คนเดียว หาทุนเรียนมหา’ลัย ยืนด้วยลำแข้งตัวเอง ทำให้แม่ภูมิใจ อยากให้แม่ลูบหัว

ผมอยากให้แม่รัก…
 




“แนน ช่วงนี้จะเพลา ๆ เรื่องภาพลงหน่อยนะ พอดีพี่ทัศน์เริ่มจับได้แล้ว” ผมบอกเพื่อนเสียงหงอย

“เป็นไรหรือเปล่า”

ผมส่ายหน้าไปมา ยิ้มหงอยเหมือนเดิม

“ไม่มีอะไรหรอก ไปนั่งทำโปสการ์ดขายกันดีกว่า”
ผมชวน แล้วเราสองคนก็นัดกันไปนั่งทำโปสการ์ดที่ร้านพี่อุ้ม แกเป็นลูกค้ารายใหญ่ รวมถึงเป็นมือกระจายสินค้าให้ด้วย

“นี่ มีลูกค้าออเดอร์ภาพหวิวอีกแล้ว แค่เปลือยแผ่นหลังก็พอ ใบละหมื่น”

ผมตาโตทันที

“หมื่นเลยเหรอพี่”

“ใช่ เพราะเท่าที่ดูด้านหน้าเรามีเยอะแล้ว แต่ด้านหลังไม่มีเลย”

ก็จริง

“ได้ งั้นผมจะลองดู”
คงต้องวางแผนให้รัดกุมกว่าเดิม เพราะพี่เริ่มจับได้แล้ว
 




ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา ตรงหน้ามีขนมขบเคี้ยวและผลไม้วางอยู่ พี่ทัศน์เดินหน้าหล่อเข้ามา กลิ่นเหล้าลอยคลุ้ง

สงสัยเพิ่งไปล่าสาว ๆ มา

“เหม็น”
ผมย่นจมูกปัดมือไปมาใส่คนที่กำลังจะเดินผ่านไป พี่ทัศน์เบรกกึก ขยับเข้ามาใกล้ เป่าลมฟู่ใส่หน้า ผมผงะถอยหนี พี่ทัศน์ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ หัวเราะหึ ๆ

“เหม็นกลิ่นหมาเน่า”

“อาราย สาว ๆ ออกจะชอบ”

“สาว ๆ โลว์คลาสน่ะสิ”

“ตุ๊ดไร้เสน่ห์อย่างนายจะไปรู้อะไร”

ผมเลิกคิ้วสูง

“ก็ไหนว่าผมร่าน”

พี่ทัศน์หน้าตึง ก่อนยิ้มเยาะ

“ก็นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่รึไง ว่าไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นจับมือ จูบหรือ…” พี่ทัศน์ขยับเข้ามาใกล้จนผมต้องเอนตัวไปด้านหลัง

“ทะ ทำไมจะไม่เคย ทั้งจูบทั้งจับมือ ผมทำมาหมดแล้ว แถมยังจูบแบบดีพคิสด้วย” ผมเชิดหน้าตอบออกไป พี่ทัศน์เลิกคิ้วสูง

“ใครเนอะ ตาต่ำมาจูบกับนายได้เนี่ย ไปยั่วเขาอีท่าไหนถึงได้หน้ามืดตามัวมาทำได้ล่ะ แต่จะว่าไปแล้ว พวกเกย์มันไม่ค่อยสนใจอะไรอยู่แล้วนี่ แค่มีรูก็เสียบมั่วไปหมด”

“เหมือนพี่ใช่ไหมล่ะ” ผมตอบกลับเสียงขุ่น

“ฉันเลือกเฉพาะคนมีระดับ”

“ระดับล่าง ๆ น่ะสิ สำส่อนก็คือสำส่อน” ผมลุกพรวดขึ้นยืน “จะบอกให้นะ ว่าคนที่จูบผมน่ะหน้าตาดีเอามาก ๆ ทั้งหล่อทั้งรวย แถมยังมีเสน่ห์สุด ๆ”

พี่ทัศน์เลิกคิ้วสูง

“ตาต่ำขนาดนั้นเชียว บอกหน่อยซิ ไปยั่วเขาอีท่าไหน”

“ไม่ได้ยั่ว แต่เขากระชากผมไปจูบเองต่างหาก” พูดแล้วก็เดินหนี แต่ไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกคว้าข้อมือไว้ 

“จะบอกแม่ แม่เคยห้ามไม่ให้นายทำตัวแบบนี้นี่”

“ผมไม่ได้เต็มใจ แต่ถูกบังคับจูบต่างหาก”
ผมรีบสลัดมือทิ้ง กำลังจะเดินหนี แต่นึกอะไรออก ย้อนกลับไปเอาน้ำในแก้วมาสาดใส่พี่ทัศน์จนเปียก 

“เด็กบ้า!! ทำอะไรของนาย”

“ไม่มีอะไร แค่อยากทำ ระวังนะ น้ำนั่นนะ ผมเพิ่งคายน้ำลายทิ้ง เอามือคน ๆ ด้วย”

พี่ทัศน์รีบถอดเสื้อออก เดินหงุดหงิดขึ้นบันไดไป ผมคว้ากล้องที่ซ่อนไว้มากดถ่ายทันที ยิ้มกริ่มพอใจ

“เอาซี้ ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วนี่ พี่ว่าผม ผมก็จะเอาคืนบ้าง”





[50%]





วันนี้ผมมาทำธุระแถว ๆ ร้านพี่อุ้ม คือจริง ๆ ก็เอาพวกโปสการ์ดที่ทำไว้มาให้พี่อุ้มช่วย ๆ ดูผลงานนั่นแหละ

“ไทม์”
ได้ยินเสียงใครบางคนเรียก ผมหยุดเท้าลงกึก หันไปมอง ก่อนฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

“พี่อิฐ”

พี่อิฐรีบเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา หล่อจนคนมองเหลียวหลัง พี่อิฐมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า

“ไทม์จริง ๆ ด้วย พี่อยู่ร้านซีดี เห็นไทม์เดินผ่าน ไม่แน่ใจเลยลองเรียกดู”

ผมยิ้มรับ พี่อิฐมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ไม่คิดว่าไทม์จะยังเรียนอยู่”

“ครับ มอหก”
ส่วนโรงเรียนอะไรนั้นคงไม่จำเป็นต้องบอก เพราะตราโรงเรียนโชว์หราอยู่กลางอกกับกระเป๋านักเรียน พี่อิฐยิ้มราวกับเทวดา

“แล้วไทม์มาทำอะไรอยู่แถวนี้”

“ธุระเรื่องงานพิเศษครับ”

“เสร็จรึยัง ถ้าไม่มีนัดที่ไหนต่อ ไปทานข้าวกับพี่นะ”
ลาภปากวุ้ย ผมพยักหน้ารับ แล้วเราสองคนก็มานั่งทานอาหารกันอยู่ในร้านอาหารแถว ๆ ร้านพี่อุ้มนั่นแหละ

บอกตามตรงว่าตั้งแต่ถูกพ่อแม่หรือพี่ชายประณามว่าเป็นตุ๊ด ผมหลีกเลี่ยงการเข้าหาผู้ชายมาก แต่พี่อิฐเป็นผู้ชายคนแรกที่ผมอยากเข้าใกล้ ไม่ได้คิดลึกนะครับ แต่เป็นความรู้สึกปลาบปลื้ม เหมือนผมปลื้มพี่ชายนั่นแหละ

“ไทม์ทำงานที่บ้านทัศน์วันไหนบ้าง”
ทุกวันแหละ อันนี้ผมตอบในใจ

“ก็ตอนที่ว่าง เขาไม่ได้บังคับ”

“ดีจัง ทำเป็นอิสระใช่ไหม ไปทำคอนโดพี่บ้างสิ พี่เพิ่งย้ายออกมาอยู่คนเดียว กำลังหาคนทำงานบ้านให้อยู่เลย”

“ทำไมไม่จ้างแม่บ้านที่คอนโดล่ะครับ น่าจะสะดวกกว่า”

“สะดวกก็จริง...” พี่อิฐหยุดนิ่งไปพัก ทำหน้าเขิน ๆ “แต่พี่อยากให้ไทม์ไปทำมากกว่า”

เดี๋ยวนะ พูดแล้วอายม้วนแบบนี้ อย่าบอกนะว่าพี่อิฐคิดอะไรเกินเลยกับผม!

ไม่หรอกน่า พี่อิฐไม่น่าจะใช่คนประเภทนั้น

ผมนิ่งคิดทบทวนอีกรอบ   

“ก็ได้นะ แต่ค่าจ้างแพงหน่อย”

“เท่าไหร่ก็จ่ายได้”
ลืมไปว่าเพื่อนพี่ทัศน์แต่ละคนก็รวย ๆ กันทั้งนั้น

“งั้น…” ผมนิ่งคิด “ขอผมไปทำแค่วันเว้นวันได้ไหม เพราะต้องทำที่บ้านพี่ทัศน์เป็นหลัก ติดทำการบ้านและงานพิเศษอื่น ๆ ด้วย” 

“ยังไงก็ได้ พี่คิดเป็นรายวัน วันไหนมาก็คิดเงิน ไม่มาก็ไม่ต้องคิด แต่อย่าให้พี่ถึงกับต้องนอนคลุกฝุ่นละกัน”

“ไว้ใจผมได้”

“แล้วไทม์พักอยู่ที่ไหน ถ้าวันไหนไม่มีเรียนพี่จะได้ไปรับ”

วันที่มาฉลองกันครั้งที่แล้วพี่อิฐพาน้องสาวกลับก่อน เลยไม่รู้ว่าผมพักอยู่ชั้นบนของที่บ้าน ผมนิ่งคิด

“ผมขอเก็บไว้เป็นความลับได้ไหม กลัวโดนพี่อิฐดักฉุด”
ผมแกล้งพูดไปงั้น พี่อิฐเกาแก้มเบา ๆ ทำท่าเขินใส่ ผมเบิกตากว้าง

เฮ้ย! จะฉุดกันจริงดิ!!

ผมหัวเราะแหะ ๆ กับท่าทางอีกคน

สงสัยพี่อิฐจะแกล้งทำ ผมหยิบน้ำขึ้นมาดูดแก้เก้อ คุยกันต่อกระทั่ง…

“มาล่าเหยื่อไกลจังนะ”
น้ำเสียงแบบนี้ ฟังดูคุ้น ๆ แฮะ ผมหันไปมอง

ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ

พี่ชายผมเอง         

“พูดดี ๆ กับน้องเขาหน่อยทัศน์”
พี่อิฐลุกขึ้นปกป้องทันที พี่ทัศน์เลิกคิ้วสูง

“อื้อ ลีลาน่าจะดี ไอ้อิฐถึงได้ลุกขึ้นมาปกป้องแบบนี้”

“ทัศน์!”
พี่อิฐปรามเสียงเข้ม ผมกำหมัดแน่น ไม่สนใจคนตัวสูง

“พี่อิฐจะให้ผมเริ่มงานวันไหน”

“อาทิตย์หน้าก็ได้”

“งานอะไร!!”
พี่ทัศน์ถาม แต่ผมกับพี่อิฐไม่มีใครสนใจตอบ

“เพื่อนพี่มาแล้ว งั้นผมขอตัวกลับก่อนละกัน”

“กลับยังไง เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“รถเมล์ครับ แต่ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมจะไปทำธุระอย่างอื่นต่อ”

“ทำธุระหรือหาผัวเพิ่ม”

“ไอ้ทัศน์!!”
พี่อิฐปรามเสียงดังกว่าเดิม

ผมไม่สนใจ ดันเก้าอี้ออก

“ขอบคุณที่เลี้ยงนะครับพี่อิฐ ผมขอตัวก่อน”
ผมยกมือไหว้ขอบคุณ หันไปไหว้พี่ทัศน์ลวก ๆ ตามมารยาท

“บายครับ”

พี่ทัศน์ไม่สนใจรับไหว้ ทิ้งตัวลงนั่งตรงจุดที่ผมลุก พี่อิฐมองตามด้วยความเป็นห่วง คงอยากตามมา แต่พี่ทัศน์เรียกไว้ ผมถอนหายใจแรง อุตส่าห์ได้อยู่กับเทวดาดันมีซาตานมาขวางซะได้
 




ผมกลับบ้านมาเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งทำการบ้านต่อจนเสร็จตามติดด้วยโปสการ์ด ได้ยินเสียงรถพี่วิ่งเข้ามาจอดภายในบ้าน ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นั่งทำไปเงียบ ๆ กระทั่งได้ยินเสียงทุบประตูแรง

ผมลุกขึ้นเดินเนือย ๆ ไปเปิด

“ขอเตือนไว้ก่อนว่าอย่ามายุ่งกับไอ้อิฐ มันเป็นคนดีเกินกว่าที่คนลักเพศแรดร่านอย่างนายจะมายุ่งได้”

“เคยมองน้องตัวเองในแง่ดีบ้างไหม”

พี่ทัศน์แสยะยิ้ม

“นายไม่คู่ควรกับไอ้อิฐ”

ผมฉุนกึก

“ผมจะคบกับใครมันก็เรื่องของผม ผมยังไม่เคยยุ่งเรื่องของพี่เลย”

“ไอ้มนุษย์ผิดเพศ แรด ร่าน ชอบทำให้แม่ผิดหวังตลอด”

ผมมองตาพี่ทัศน์ ซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ภายใน

“พี่จะว่ายังไงก็ช่าง แต่คนที่ผมแคร์ที่สุดคือแม่ แม้ท่านจะมองไม่เห็นก็ตาม”
 






“เฮ้อ~”
ผมถอนหายใจแรง เดินต็อกแต็กออกจากโรงเรียนไปรอรถที่ป้ายรถเมล์ ยืนคอยอยู่นานสองนานรถเมล์สายที่ต้องการก็ไม่มาสักที จนมีรถคันหนึ่งวิ่งมาจอดอยู่ตรงหน้า ทุกสายตาเพ่งมองเป็นตาเดียว กระจกรถเลื่อนลงจนสุดก่อนคนขับจะชะโงกหน้ามาเรียก

“ไทม์”

ผมตาโตทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร

“พี่อิฐ”

“ขึ้นมาสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
ยังไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธรถเมล์สายอื่นที่ขับตามมาติด ๆ ก็บีบแตรไล่เสียงดัง ผมรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งทันที พอ ๆ กับพี่อิฐที่ออกรถอย่างรวดเร็ว ผมดึงสายเบลท์มาคาด หันไปมอง

“เกรงใจพี่อิฐแย่ ปล่อยผมลงป้ายหน้าก็ได้ครับ”

“พี่คงไม่ใจร้ายรับไทม์มาจากป้ายหนึ่งเพื่อส่งลงอีกป้ายหรอกนะ”
พี่อิฐหัวเราะ แต่ผมเกรงใจจริง ๆ

“ไม่อยากนั่งรถไปกับพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ไม่ใช่หรอกครับ แต่ผมเกรงใจ”

พี่อิฐหันมายิ้ม

“ถ้าไทม์เกรงใจจริงงั้นอนุญาตให้พี่ไปส่งนะ”
ผมนิ่งคิด ให้ไปส่งแค่หน้าปากซอยก็ได้มั้ง 

“ก็ได้ครับ”
นี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่า ที่ผมได้นั่งรถหรูแบบนี้ จริง ๆ ที่บ้านมีรถหรูเยอะนะ ทั้งรถพ่อรถแม่แล้วก็รถของพี่ชาย แต่เชื่อกันหรือเปล่าว่าผมไม่เคยมีโอกาสได้นั่งสักครั้ง เวลาจะไปไหนมาไหนแม่จะให้ผมนั่งรถเมล์หรือรถแท็กซี่ตลอด

แต่คิดไปคิดมา แม่คงอยากฝึกให้ผมเก่งและเอาตัวรอดในสังคมได้มากกว่า

ผมซึมลงนิดหนึ่งเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

“อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นสิ ทำให้พี่รู้สึกผิดที่บังคับไทม์มาแบบนี้เลย”

“เปล่าครับ ผมไม่ได้คิดเรื่องพี่อิฐ แต่คิดเรื่องอื่นอยู่” 

“บอกพี่ได้ไหมว่าเรื่องอะไร” พี่อิฐมองหน้า “พี่พร้อมจะเป็นที่ปรึกษาได้เสมอนะ”

ผมแก้มร้อนนิด ๆ

“ขอบคุณครับ พี่อิฐใจดีจัง”

“พี่เต็มใจ”
พี่อิฐนิ่งคิดไปนิดหนึ่ง
“เกี่ยวกับทัศน์ด้วยรึเปล่า”

ผมชะงักไปบ้าง

“จริง ๆ พี่ก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องส่วนตัวอะไรของไทม์หรอกนะ แต่พี่เห็นทัศน์มันไม่ค่อยให้เกียรติไทม์เลย ต่อให้เป็นลูกจ้างก็เถอะ ไม่ควรพูดหรือทำกิริยาแบบนั้นด้วย ไทม์เองก็ดูจะเกรง ๆ ไม่ต่อต้านหรือลาออก ไทม์คงไม่ลำบากเรื่องหางานใหม่หรอก แต่ทำไมถึงยังทำ ถามไอ้ทัศน์มันก็ไม่ยอมตอบ”

ผมยิ้ม

“มันเป็นเรื่องบุญคุณที่ต้องทดแทนน่ะครับ”

“บอกลึกกว่านี้ได้ไหม”

“เอาไว้ให้พร้อมแล้วผมจะบอกนะครับ”

”ครับ พี่ขอโทษ ถ้ายุ่งมากไป”

“ไม่หรอก พี่อิฐใจดีมาก”

“ไทม์นี่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าอายุเยอะเลยนะ”

ผมอมลม

“จะบอกว่าผมหน้าแก่ใช่ไหม”

พี่อิฐหัวเราะ

“เปล่า พี่ไม่ได้พูดถึงเรื่องหน้าตา แต่หมายถึงอารมณ์และความรู้สึกต่างหาก เหมือน ๆ ไทม์อยากโตเร็ว ๆ”

“ครับ ผมอยากโตเร็ว ๆ จริง ๆ อยากเลี้ยงดูตัวเองได้โดยไม่ลำบากพ่อแม่ อยากให้ท่านภูมิใจ…ถึงพวกท่านจะไม่เห็นก็เถอะ”

“พูดเหมือนน้อยใจเลยแฮะ”

“แหะ ๆ ก็มีบ้าง”

“หายากนะที่เด็กมอปลายทำงานพิเศษ บอกเหตุผลที่แท้จริงหน่อยได้ไหมว่าทำไม เอ่อ…พี่ไม่ได้รังเกียจเรื่องฐานะนะ แต่อยากรู้จริง ๆ พี่อยู่มหา’ลัยแล้ว ยังแบมือของเงินพ่อแม่อยู่เลย เห็นไทม์แล้วรู้สึกละอายใจ”

ผมหัวเราะ

“อย่างที่ผมเคยบอกนั่นแหละครับ ส่วนหนึ่งเพื่อเงิน อีกส่วนก็เพื่อให้พ่อแม่ภูมิใจ”

พี่อิฐยิ้ม

“รีบกลับไหม”

“ทำไมครับ”

“พี่จะชวนไทม์เดทสักหน่อย”
เดท? ใช้คำนี้ชวน แปลว่าพี่อิฐคิดจะจีบผมจริง ๆ ใช่ไหม หรือเป็นแค่คำพูดติดปากเวลาชวนเพื่อนไปเที่ยวกันตามปกติ?

พี่อิฐยิ้มหล่อเมื่อผมยังนิ่ง

“กินข้าวกับพี่สักมื้อ แล้วพี่จะเลี้ยงหนังด้วย คิดซะว่าพี่เป็นพี่ชายอีกคนละกัน”
คงเป็นคำพูดติดปากจริง ๆ

ผมนิ่งคิด จริง ๆ ก็ไม่มีอะไรต้องทำอยู่แล้ว ยกเว้นทำงานบ้านตามปกติ ซึ่งผมจะทำตอนไหนก็ได้ ผมพยักหน้ารับ แล้วพี่อิฐก็พาไปกินข้าวตามด้วยดูหนังแล้วก็ซื้อของ
 




“พี่อิฐพอเถอะ”
ผมปรามคนที่ควักเงินซื้อของให้ผมหลายชิ้น

“ทำไมล่ะ หรือไทม์ไม่อยากได้”

“ไม่ใช่ครับ แต่ผมเกรงใจ ให้ผมซื้อเองดีกว่า”

“ก็พี่อยากซื้อให้”

“แต่ผมไม่อยากรับ” ผมปฏิเสธตรง ๆ พี่อิฐหน้าเสีย

“โทษที พี่คงบังคับมากไป”

ผมส่ายหน้าไปมายิ้ม ๆ

“ไม่หรอกครับ พี่อิฐเป็นคนใจดี เทียบกับพี่ชายผมแล้ว ต่างกันราวกับเทวดาและซาตานเลย”

พี่อิฐเปลี่ยนสีหน้านิดหนึ่ง

“แต่หลายคนเลือกซาตานมากกว่าเทวดา”

“คงไม่ใช่ผมแน่ ๆ”

“หึ พี่ก็หวังงั้น ไม่งั้นเทวดาคงร้าวรานแน่ ๆ”
อ้าว พูดงี้แปลว่าจะจีบผมจริง ๆ ใช่ไหม

ผมทำท่าอึกอัก

“เอ่อ.. พี่อิฐครับ ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ”
ผมอ้อมแอ้มบอก เผื่อพี่อิฐจะเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นคนประเภทนั้นเหมือนที่พี่ทัศน์ประณาม พี่อิฐมองหน้า ส่งรอยยิ้มเทวดามาให้

“พี่รู้ครับ”

แล้ว...

“พี่ก็ไม่ได้เป็น”

อ้าว งั้นแปลว่าผมเข้าใจผิดที่คิดว่าพี่อิฐกำลังเกี้ยวผมอยู่น่ะสิ

พี่อิฐจ้องตาผม

“แต่พี่กำลังจีบไทม์จริง ๆ”

ผมอ้าปากค้าง

พี่อิฐเกาแก้มตัวเองเบา ๆ ทำท่าเขินใส่

“คะ คือพี่ก็บอกไม่ถูกนะ แต่พี่ชอบไทม์จริง ๆ ชอบตั้งแต่วันที่พี่ขับรถเฉี่ยวไทม์แล้ว” พี่อิฐสารภาพ หน้าแดงหูแดงไปหมด ผมเองก็หน้าร้อนผ่าวไม่ต่าง

เกิดมาเป็นตัวเป็นตนก็เพิ่งเคยถูกผู้ชายจีบนี้แหละ

”ไทม์รังเกียจพี่ไหม”
พี่อิฐถามตรง ๆ ถามว่ารังเกียจไหม ผมคงไม่รังเกียจ แต่จะให้ยอมรับเลยก็เหมือนกับสมยอม 

“ขอโทษถ้าทำให้ไทม์ไม่สบายใจ”

ผมส่ายหน้าไปมา

”ผมไม่ได้รังเกียจพี่อิฐหรอก แต่...”

พี่อิฐยิ้มหล่อ

”แค่นั้นพี่ก็พอใจแล้ว พี่ไม่บังคับให้ไทม์ชอบพี่หรอกนะ แต่อย่ารังเกียจก็พอ พี่จะจีบไทม์ไปเรื่อย ๆ จนกว่าไทม์จะตอบตกลง”

”ไม่บังคับกันเลยนะ”
ผมอมลมใส่ พี่อิฐหัวเราะร่วน ๆ ลูบหัวผมเบา ๆ

“พี่ไม่บังคับจริง ๆ ค่อย ๆ ใช้เวลาศึกษาเรียนรู้กันไปละกัน แต่เปิดใจและให้โอกาสพี่หน่อยก็พอ”

ผมมองตาคนพูด

ถ้าผมตอบรับ ผมก็จะเป็นเหมือนที่พี่ทัศน์เคยประณามไว้ แต่ถ้าปฏิเสธมันจะเป็นการทำร้ายน้ำใจพี่อิฐไปไหม

“ไม่ต้องตอบรับหรือปฏิเสธพี่ตอนนี้ก็ได้ พี่รู้ว่าไทม์ลำบากใจ”
พี่อิฐพูดราวกับอ่านใจผมได้ ผมยิ้มให้ทีเป็นการบอกกลาย ๆ ว่าผมตอบรับหรือปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ

“ไทม์สายตาสั้นเท่าไหร่”
อยู่ ๆ พี่อิฐก็แถถามไปเรื่องอื่น ผมมองคนถามงง ๆ

“ไม่ได้สั้นครับ”

“อ้าว แล้วใส่แว่นทำไม”

“ใส่เก๋ ๆ ไปงั้นเอง”
ผมตอบรับแหะ ๆ พี่อิฐมองมาที่แว่นผม หัวเราะเบา ๆ

“งั้นเดี๋ยวพี่พาไปเลือกกรอบแว่นเก๋ ๆ เพิ่ม”

“อย่าดีกว่าครับพี่อิฐ”

“เอาน่า ไม่เอาก็ไม่เป็นไร พี่อยากไปดูแว่นกันแดดด้วย”
แล้วเขาก็จูงมือผมให้เดินตาม
________B.T________

พี่อิฐ พระรองผู้แสนดี งื้อ อยากได้

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 4][P.1][20-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 20-06-2016 21:51:36

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 4][P.1][20-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 20-06-2016 21:56:57

5555 ไนท์ปากสุดยอด 2 คนนี้ใครปากร้ายกว่ากันน้าาาาาาาาา  :hao7:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 4][P.1][20-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 20-06-2016 23:42:02

พระเอกจะมีมุมดีมั้ยคะ...

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี [ตอนที่ 4][P.1][20-6-2559] 50%
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 22-06-2016 19:49:14

สงสารไทม์ 

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.1)(22-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 22-06-2016 20:04:46

ทำไมไม่เปลี่ยนพระเอกซะเลยนะเนี่ย เอาพี่อิฐเป็นแทนได้มั้ยยยยยย :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.1)(22-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 22-06-2016 20:12:12

ไทน์ไม่ได้เป็นน้องแท้ๆของทัศป่ะ แบบเก็บมาเลี้ยงหรือไม่ก็พ่อมีเมียน้อยงี้ ถึงได้ไม่รักไทน์ อ่านแล้วหงุดหงิดจริงๆอยากจะกระโดดข่วนหน้าแม่จริงๆเลย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.1)(22-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-06-2016 00:55:37

สงสารไทม์จัง  :sad4:  :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.1)(22-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-06-2016 08:00:49

สงสารไทม์ อยากให้พี่อิฐเป็นพระเอก 5555

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.1)(22-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 23-06-2016 10:02:53

ทัศน์คงไม่ได้ไปไซโคกับเเม่งเรื่องน้องไทม์นะ :katai5:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.1)(22-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: teng ning ning ที่ 27-06-2016 12:11:06

สนุกมากค่ะ มาต่อเร็วๆน้า รออยู่ :mew1:
ชอบนิสัยนายเอก มองโลกในแง่ดีตลอดเลย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.2)(2-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 28-06-2016 06:57:48

BROTHER CH.05 [Up 100%]

 
ทันทีที่เปิดประตูรั้วเข้าบ้าน ก็เห็นใครบางคนยืนกอดอกพิงประตูบ้านมอง

“หึ ไม่สนใจงานบ้านงานเรือน ออกไปเที่ยวแรด ๆ กับผู้ชายอีกล่ะสิ แม่รู้คงผิดหวังแย่”

“ผมไม่ได้ไปแรดที่ไหน แค่ไปกินข้าวกับดูหนังเท่านั้น” ผมตอบแค่นั้น เดินสวนพี่มันเข้าไป แต่พี่ทัศน์รั้งข้อมือผมไว้

“อย่ามาทำตัวงี่เง่านะ อยู่แต่บ้านไปนั่นแหละดีแล้ว เที่ยวเอาตัวไปให้เขาฟัน มันจะมีศักดิ์ศรีไหม”

“คนที่ชอบฟันคนอื่นทิ้งไม่เลือกหน้าอย่างพี่ไม่มีสิทธิ์พูดหรอก ปล่อย จะขึ้นไปพักผ่อน”

“หึ ใช้งานหนักมากรึไง”

ผมถอนหายใจเบา ๆ

“กินข้าวรึยัง” แล้วเสถามไปเรื่องอื่น

“อย่ามานอกเรื่อง!”

“อยากกินอะไร เมื่อวานซื้อของสดมาเพิ่ม อยากกินอะไรทำได้หมด ยกเว้นอาหารฝรั่ง”

“ไทม์!!”

“โอเค รอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บเดียว จะลงมาทำให้กิน”
ผมตัดบทแค่นั้น เดินลิ่ว ๆ ขึ้นห้องไป

ผมวางข้าวของลงบนเตียง เหลือบมองถุงอะไรบางอย่างที่พี่อิฐให้มาก่อนลงจากรถ ไม่รู้ว่าข้างในเป็นอะไร ผมหยิบถุงนั้นมาเปิดดูทันที

เป็นเสื้อครับ เสื้อยืดแขนยาว เสื้อตัวนี้ผมเห็นในหุ่นก่อนเดินเข้าห้องน้ำ เมียงมองอยู่พักเพราะเห็นว่ามันเท่ดี (ในหุ่นกล้ามอย่างเท่อ่ะ) แต่ไม่คิดจะซื้อหรอก ไม่คิดว่าพี่อิฐจะแอบซื้อมาให้ ผมยิ้มนิด ๆ คงซื้อตอนผมเข้าห้องน้ำแน่ ๆ

ผมพลิกป้ายราคาดู

โอ้โห แพงจัง!

รู้สึกเกรงใจขึ้นมาทันที

แต่เอาเถอะ เขาอุตส่าห์ซื้อให้ ผมดึงป้ายราคาออก ถอดชุดนักเรียนสวมเสื้อตัวนั้นทันที หมุนซ้ายหมุนขวามองตัวเองในกระจก

ขมวดคิ้ว ทำไมมันไม่เท่เหมือนในหุ่นนะ ในหุ่นแขนยาวแค่ข้อมือ แต่ผมยาวจนคลุมหลังมือ ในหุ่นโชว์กล้ามอก แต่ของผมมันย้วยจนเห็นหน้าอกเหมือนกัน แต่ไม่มีกล้ามจะโชว์

โห คล้ายผู้หญิงจัง แม่เห็นจะด่าไหมเนี่ย

ผมถอนหายใจแรง เดินไปรื้อหากางเกงใส่ มีแต่กางเกงวอร์มกับกางเกงหลวม ๆ ตัวใหญ่ ๆ เท่านั้น ไม่มีตัวไหนเข้ากันเลย

เอาไงดี…

ผมนิ่งคิด ก่อนนึกได้ว่าแนนเคยให้เสื้อผ้ามาถุงหนึ่ง เป็นเสื้อผ้าของลูกพี่ลูกน้องแนนเอง เพิ่งเคลียร์ตู้เสื้อผ้าเลยแบ่งมาให้ผมส่วนหนึ่ง ตั้งแต่ได้มาผมก็ยังไม่ได้เปิดดูเลย ผมรีบตรงไปยังถุงเสื้อผ้าที่ยัดไว้มุมหนึ่งของห้อง แกะปากถุง เททั้งหมดบนลงบนเตียง เลือกหาเฉพาะกางเกงมาดู มีหลายตัวเลย ผมหยิบสีที่ชอบก่อน ขาสั้นไปนิดแต่ท่าทางน่าจะใส่สบาย ผมรีบใส่ทันที

ใส่สบายจริง ๆ ด้วย เสียแต่ขาสั้นไปหน่อยจริง ๆ เกิดมายังไม่เคยใส่ขาสั้นกับเขาเลย (เวลานอนผมก็ใส่กางเกงวอล์มครับ)

จะว่าไปมันก็โล่งขาดี ผมรีบหยิบมือถือมากดถ่าย ส่ง sms ไปให้พี่อิฐดูทันทีพร้อมข้อความกำกับ

‘ขอบคุณสำหรับชุดนะครับ ไม่เท่เหมือนในหุ่น แต่พอดูได้’

พี่อิฐตอบกลับมาทันที

‘ขอบคุณที่ใส่ ไทม์ใส่แล้วน่ารักมาก’’

เอิ่ม...

จะภูมิใจดีไหมเนี่ย มีคนมาชมว่าน่ารักเนี่ย ผมวางมือถือลง เดินออกจากห้องลงไปในครัว

ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงได้ชอบใส่ขาสั้นกันนัก ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะมันใส่แล้วสบายแบบนี้นี่เอง ผมฮัมเพลง หยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม เสียบปลั๊กอุ่นข้าว เปิดตู้เย็นหยิบของออกมาเตรียมไว้เพื่อทำไข่เจียวหมูสับ

ทำอย่างเดียวก็พอมั้ง

ผมเปิดแก๊ส เทน้ำมันใส่กระทะ พอร้อนได้ที่ก็เทไข่ใส่ลงไป

“อ๊ะ!”
น้ำมันกระเด็นมาถูกแว่น ดีนะที่ใส่แว่น ไม่งั้นคงเข้าตาแน่ ๆ ผมรีบถอดออกวางไว้ข้าง ๆ พลิกไข่ไปอีกด้าน พอสุกก็ตักใส่จานวางไว้ใกล้ ๆ แว่น ปิดแก๊ส เอากระทะไปล้าง

“หึ เดี๋ยวนี้หัดแต่งตัวยั่วผู้ชายแล้วรึไง”

ผมสะดุ้งเฮือกหันไปมอง เผลอปัดจานไข่ที่วางไว้ตกพื้น หนำซ้ำยังกวาดเอาแว่นที่วางไว้ข้างกันตกด้วย ผมรีบยกเท้าหนีด้วยความตกใจก่อนเหยียบลงไปอีกครั้ง

“แกรก!!”
เสียงนั้นทำเอาผมแหกปากร้องลั่น รีบดีดตัวหนี

แต่ช้าไปแล้ว...

แว่นนั้นแตกกระจาย ผมรีบก้มหยิบขึ้นมาดู

“โธ่ แว่นผม”
ผมเบะหน้าทำท่าจะร้องไห้

ไม่ใช่สิ…

แล้วไข่เจียวพี่ทัศน์ล่ะ!!

ผมก้มมองพื้นอีกรอบ ไข่เจียวพี่ทัศน์นอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น   

“โธ่ ไข่เจียวพี่ทัศน์...”
อุตส่าห์ทำ ผมถอนหายใจแรง ลุกหยิบไม้กวาดมาทำความสะอาด หันไปมองคนตัวสูง

“รอก่อนนะ จะรีบทำให้ใหม่”
ผมหันไปลงมือทำอีกรอบ รู้สึก  เหมือน ๆ กำลังถูกมอง ผมหันไปมองพี่อีกที

“มีอะไร อยากกินอะไรก็บอกสิ ยืนมองแบบนั้นจะรู้ไหม”

พี่เปลี่ยนสีหน้า ทำท่าอึกอัก

“อยากกินอะไร”
ผมถามอีกรอบ ตอกไข่ลงถ้วย สับหมูปรุงเครื่องแล้วทอดอีกรอบ กลิ่นไข่เจียวหอมคลุ้ง พอมันเหลืองกรอบได้ที่ก็ตักใส่จานวางไว้บนโต๊ะ พี่ทัศน์ยังไม่ขยับไปไหน ผมหันไปมองอีกที

“อยากได้อะไรเพิ่มไหม”

เขาจ้องหน้าผมนิ่ง ๆ จนผมรู้สึกแปลก ๆ

หรือว่ามีอะไรติดหน้า?

ผมลองจับ ๆ ดู

อ๋อ หน้าโล่งเพราะไม่มีแว่นนี่เอง แปลกนักรึไง

“มองมาก เดี๋ยวความขี้เหร่ก็กระเด็นใส่หรอก”
ข้าวดีดพอดี ผมหันไปตักข้าวใส่จานวางไว้บนโต๊ะ เตรียมน้ำเตรียมท่า

“ตามสบายนะ เดี๋ยวดึก ๆ จะลงมาล้าง”
ผมเก็บของเข้าที่ ถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้ที่เดิม กำลังจะก้าวผ่านพี่ทัศน์แต่วงแขนใหญ่ข้างหนึ่งเกี่ยวเอวผมไว้ ผมเงยหน้ามองเจ้าของวงแขนนั้นงง ๆ

“มีอะไร”

พี่ทัศน์จ้องหน้าผมนิ่ง ๆ

“พี่ทัศน์” ผมเรียกอีกรอบ

“อยากกินหมูทอด”

ผมหน้าหงิก

“แล้วเมื่อกี้ก็ไม่บอก”
ผมดันตัวออก หยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่ใหม่ เปิดตู้เย็นหยิบหมูออกมาหั่นเป็นชิ้นขนาดเท่ายางลบเด็กอนุบาล ปรุงรสอย่างรวดเร็ว

สงสัยกันไหมว่าทำไมผมกับข้าวเก่งจัง เพราะตั้งแต่เล็กจนโต ผมขลุกอยู่แต่กับแม่บ้านจนทำเป็นทุกอย่าง แม้แต่พ่อแม่ยังติดใจฝีมือผมเลย ไม่งั้นตอนออกมาพี่ทัศน์ไม่ลากผมออกมาอยู่ด้วยหรอก

“ไปซื้อชุดนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ไม่ได้ซื้อเอง พี่อิฐซื้อให้”

พี่ทัศน์หน้าหงิกทันที

“หึ ให้ผู้ชายซื้อเสื้อผ้าให้ รู้ความหมายหรือเปล่าว่าเขาซื้อให้เพราะอะไร”

“ไม่รู้ แค่อยากซื้อให้มั้ง”

“เพราะเขาต้องการถอดชุดนั้นด้วยตัวเองต่างหาก”

ผมถอนหายใจแรง ทำหน้าหน่าย เทน้ำมันใส่กระทะ

“อย่าเอาบรรทัดฐานความคิดตัวเองไปปรักปรำคนอื่นสิ คงไม่มีใครคิดแต่เรื่องใต้สะดือแบบพี่หรอก”
ผมใช้ตะหลิวเขี่ยหมูในถ้วยลงกระทะ เสียงทอดดังซู่

“หึ พูดเหมือนรู้จักผู้ชายดี ผ่านมากี่คนแล้วล่ะ”

อยากเอาตะหลิวแนบหน้าจริง ๆ

“เรื่องของผม”
ขี้เกียจจะเถียงว่าไม่ใช่แล้ว อยากเข้าใจแบบไหนก็ตามใจ ผมเกลี่ยหมูให้กระจายออกจากกัน   

“จะบอกแม่”

ผมถอนหายใจแรงอีกรอบ

“พี่นี่นอกจากจะเจ้าชู้แล้วยังขี้ฟ้องอีกนะ แต่ก่อนจะฟ้องอะไรช่วยสืบจากศพว่าเรื่องไหนจริงไม่จริงสักนิดก็ดี”
หมูสุกพอดี ผมปิดแก๊ส ตักหมูใส่จาน ล้างกระทะ เก็บข้าวของให้เข้าที่เข้าทาง หันไปมองคนที่ยืนหน้าบูดเป็นตูดเป็ดอยู่ 

“ผมเบื่อเหมือนกันกับคำขู่พวกนี้ จริงก็โดนด่า ไม่จริงก็โดนด่า จนขี้เกียจจะแก้ตัวแล้ว ถ้าพี่กับแม่จะมองว่าผมแย่ เห็นว่าเป็นตุ๊ดแรดร่านยังไงก็มองไปเถอะ ผมไม่เถียงแล้ว”
ผมยิ้มให้นิดหนึ่ง กำลังจะเดินจากไป แต่หยุดขาไว้ หันเสี้ยวหน้าไปมอง

“แต่อีกไม่นานหรอก ผมจะออกไปจากชีวิตพี่กับแม่แล้ว” พูดเองก็เจ็บเอง เดินไม่ทันไรก็ถูกคว้าแขนไว้อีกรอบ

ทำไมช่วงนี้โดนจับบ่อยจัง

“จะไปไหน ไปอยู่กับใคร ไอ้อิฐรึไง หึ มันขอคบแล้วเหรอหรือว่าจะหนีตามผู้ชายคนอื่นไป”

ผมยิ้ม

“ไม่ได้ไปอยู่กับใครทั้งนั้น ชีวิตผม ผมจัดการเองได้”
ผมดึงมือออก เดินกลับห้องไป


ผมกลับมาอาบน้ำ นั่งทำโปสการ์ดต่อจนถึงห้าทุ่ม ปิดคอมลงไปชั้นล่างเพื่อล้างจานที่พี่กินไว้ แปลกใจนิดหน่อยที่บนโต๊ะกินข้าวว่างเปล่า จานชามถูกล้างแล้วเรียบร้อย ผมมองขึ้นไปยังห้องพี่ชายที่ถูกปิดสนิท

พี่ทัศน์ล้างจานเอง สงสัยวันนี้ฝนจะตก
 
แล้วฝนก็ตกลงมาจริง ๆ

ผมนั่งมองสายฝนที่กำลังโปรยปรายจากทางหน้าต่าง แสงไฟสะท้อนเม็ดฝนแลดูแพรวพราวราวกับเพชร ผมลุกหยิบกล้องมากดถ่ายอย่างอดใจไม่ไหว ก่อนวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อหาภาพสวย ๆ ต่อ

ในสวนจะมีเสาหินประดับตุ๊กตาดินปั้นไว้ ภายในมีหลอดไฟให้แสงสว่างแบบกันน้ำอยู่ อยากถ่ายภาพนั้นมาก ผมคว้าร่มเดินดุ่ย ๆ ออกไปทันที ไม่ต้องกลัวว่ากล้องจะเปียก เพราะเป็นแบบกันน้ำ

ผมกดถ่ายไปเรื่อย ๆ จากมุมหนึ่งไปอีกมุม สักพักร่มเริ่มเกะกะ ผมโยนทิ้งแล้วถ่ายมันทั้งเปียก ๆ นั่นแหละ

คนเป็นช่างภาพห้ามกลัวฝน

อยากได้ภาพตุ๊กตาหมีริมหน้าต่างท่ามกลางสายฝนแฮะ

ห้องผมไม่มีตุ๊กตาหมีแบบที่ต้องการเลย แต่ห้องพี่มี ผมเงยหน้ามองหน้าต่างห้องพี่ ไฟยังเปิดอยู่แปลว่าพี่น่าจะยังไม่นอน

เอาไงดี ไม่อยากรบกวนเลย แต่ก็อยากได้ภาพมาก

เงินนะเงิน ผมบอกตัวเอง

ผมตัดสินใจวิ่งเข้าบ้านตรงขึ้นบันไดไปเคาะห้องพี่ทัศน์ ไม่นานบานไม้ก็แง้มเปิดออก พี่มันมองผมอึ้ง ๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ขอยืมตุ๊กตาหมีกับหน้าต่างหน่อย”

พี่ทัศน์มองงง ๆ ผมไม่รอให้เขาปฏิเสธ แทรกตัวเข้าไป หยิบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลไปวางไว้บนขอบหน้าต่าง กดถ่ายอย่างรวดเร็ว ปรับเปลี่ยนมุมมองอีกนิดให้ภาพดูเศร้า ๆ หยิบตุ๊กตาหมีอีกตัวไปวางไว้เคียงกัน กดถ่ายอีกรอบ พอเสร็จก็เอาตุ๊กตาไปคืน หันไปมองเจ้าของห้องที่มองผมอยู่

“ขอโทษที่ทำให้ห้องเปียก จะรีบมาทำความสะอาดให้”
กำลังจะก้าวออกจากห้อง แต่พี่ทัศน์รั้งไว้จนผมเซไปปะทะอกแกร่ง ผมเงยหน้ามอง พี่เขาไม่พูดอะไร ได้แต่จ้องหน้านิ่ง ๆ เท่านั้น

“มีอะไรหรือเปล่า”

สายตาแบบนั้นทำเอาผมรู้สึกอึดอัดยังไงพิกล

“พี่ทัศน์”

“ทำไมตัวเปียก”

“ไปตากฝนถ่ายรูปมา ปล่อย”
ผมดึงตัวออกเบา ๆ เดินกลับเข้าห้อง เปลี่ยนเป็นชุดสไตล์เดิม คว้าไม้ถูพื้นกลับไปทำความสะอาดห้องให้

 




ผมกลับมาทิ้งตัวลงนอน ล้วงหยิบสมุดบัญชีใต้เตียงขึ้นมาเปิดดู

หึ ๆ เก่งเหมือนกันน้า ทำได้เยอะแล้ว ตั้งสองแสนแน่ะ ผมนอนมองยอดเงินในบัญชียิ้ม ๆ ก่อนซ่อนมันไว้ที่เดิม ดับไฟลง

“อีกไม่นานก็จะไม่อยู่ให้แม่กับพี่รำคาญแล้ว”
ผมยิ้มแล้วเข้าสู่ภวังค์หลับใหลไป

[ UP 50%]

อืม เช้านี้ คงเป็นเช้าที่สดชื่นที่สุดสำหรับผม ผมคว้ากระเป๋าเรียน กล้องและกระเป๋าโน้ตบุ๊กเดินลิ่ว ๆ ลงมาข้างล่าง มุ่งตรงเข้าครัว หวังทำอาหารให้พี่ทัศน์กิน เลิกคิ้วแปลกใจที่เห็นใครบางคนมานั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา วันนี้พี่มีเรียนเช้าก็จริง แต่ไม่เคยเห็นตื่นเช้าแบบนี้มาก่อน ผมไม่สนใจ วางกระเป๋าไว้ เดินเข้าไปทำอาหาร

“ทำไมไม่ใส่แว่น มีแค่อันเดียวรึไง” พี่ทัศน์เดินเข้ามาถาม ผมหันไปมอง

ยุ่งอะไรด้วยเนี่ย

“มีหลายอัน แต่ขี้เกียจใส่แล้ว”

“ทำไม สายตาสั้นไม่ใช่รึไง”

“เปล่า”

“แล้วใส่ทำไม”

ผมไม่ตอบคำถาม ทำกับข้าวไปเงียบ ๆ จนเสร็จ ปกติผมจะรีบกินก่อนแล้วเก็บไว้ให้พี่ทาน แต่วันนี้คงต้องกินด้วยกัน ผมนั่งกินไปเงียบ ๆ ไม่มองหน้าใครอีกคนที่นั่งมองผมอยู่

ไม่รู้หรอกนะว่าพี่มองเพื่อจ้องจับผิดอะไรอีก ผมรีบกิน พออิ่มก็ยกจานไปล้าง พี่ทัศน์กินเสร็จพอดี ผมรับมาล้างด้วย เช็ดมือ คว้ากระเป๋าเดินออกจากบ้านไป

ผมเดินไปตามทางเพื่อขึ้นรถเมล์ ได้ยินเสียงแตรดังขึ้น ผมหันไปมอง เลิกคิ้วแปลกใจเพราะเป็นรถของพี่ทัศน์ ผมเดินเข้าไปใกล้ ก้มมองกระจกที่กำลังลดลง

“มีอะไร”

พี่มันทำท่าอึดอัดเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง ก่อนเลื่อนกระจกขึ้น กระชากตัวรถจากไปโดยไม่พูดไม่จาอะไร

“อะไรของเขา”
ผมมองงง ๆ ยังไม่ทันได้ก้าวเดินก็มีเสียงมือถือดังขึ้น ผมล้วงหยิบมาดูเบอร์

พี่อิฐ ผมรีบกดรับทันที

“ออกจากบ้านหรือยังครับ”

“ครับ กำลังจะถึงป้ายรถเมล์แล้ว”

“ยืนรออยู่ตรงนั้นแหละ พี่จะไปรับ”

ผมเลิกคิ้วสูง ยังไม่ทันได้พูดอะไรพี่อิฐก็กดตัดสาย ผมยืนรอ สักพักรถพี่อิฐก็ขับมาจอดตรงหน้า เขาก้าวลงจากรถเข้ามาใกล้

“จำเกือบไม่ได้แน่ะ”

“ทำไมครับ”
ผมถามด้วยความสงสัย พี่อิฐยิ้ม

“พอไม่ใส่แว่นแล้วน่ารักขึ้นเป็นกอง”

ผมแก้มร้อนผ่าว

“ผมเป็นผู้ชายนะพี่อิฐ มาชมแบบนี้ได้ไง”

“ความน่ารักมันไม่แบ่งเพศหรอกนะ”
ก็จริง จะว่าไปแล้วในโรงเรียนผมก็มีผู้ชายน่ารักเยอะเหมือนกัน พี่อิฐเปิดประตูให้

โห สุภาพบุรุษสุด ๆ ผมยิ้ม ขึ้นไปนั่ง พี่อิฐกลับไปนั่งประจำที่ ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงเรียน

“นั่งอยู่เฉย ๆ นะ”
พี่อิฐสั่ง เปิดประตูก้าวลงจากรถ ผมมองงง ๆ พี่อิฐเดินอ้อมมาเปิดประตูให้

“เชิญครับ”
โอ้โห อะไรจะสุภาพบุรุษขนาดนั้น ผมก้าวลงจากรถเขิน ๆ

“ขอบคุณครับ แต่ครั้งหน้าไม่ต้องก็ได้ ผมเป็นผู้ชายนะพี่”

“ชายหญิงไม่สำคัญ สำคัญแค่พี่อยากทำให้เท่านั้นก็พอ”

ผมมองคนตรงหน้าอย่างชื่นชม

“ตอนเย็นว่างไหม”

“ทำไมครับ”

“พี่จะขอมารับ”

“ไม่เป็นไรครับพี่ เกรงใจ”

“พี่เต็มใจ”

ผมหน้าร้อนผ่าว พยักหน้ารับ ก้มสวัสดีหันหลังเดินเข้าตึกเรียนไป

“แหม ๆ ใครมาส่งน่ะ”
แนนวิ่งเข้ามาทักทันที

“พี่อิฐ เพื่อนพี่ทัศน์ เจ้านายคนใหม่เราเอง”

แนนเลิกคิ้วสูง

“พี่เขาให้เราไปทำความสะอาดห้องที่คอนโดให้”

“ท่าทางเขาจะชอบไทม์นะ”

“บ้า เราเป็นผู้ชายนะ”
ผมพูดกลบเกลื่อน แนนยู่หน้า

“สมัยนี้เรื่องพวกนี้เขาเปิดกว้างกันมากแล้ว แล้วอีกอย่าง ถ้าแนนพูดไทม์ห้ามโกรธแนนนะ”

ผมพยักหน้า

“ไทม์เป็นผู้ชายก็จริง แต่หน้าหวานมาก จริง ๆ มีคนแอบมองไทม์เยอะนะ แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เพราะไทม์ค่อนข้างปิดตัว พอไม่ใส่แว่นแบบนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่”

“น่ารักน่าเริกอะไรกันเล่า รีบเข้าห้องกันเถอะ”
ผมตัดบทเพื่อนเอาดื้อ ๆ
 


วันนี้มีการบ้านให้ทำหลายวิชา ยิ่งเยอะยิ่งดี เพราะนั่นหมายถึงผมจะมีรายได้เพิ่มขึ้น ช่วงหลัง ๆ แนนจะอยู่ช่วยตลอด แนนเป็นคนทำการบ้าน ส่วนผมคัดลอก เพราะแนนปลอมลายมือไม่เป็น


“เรียบร้อย”
ผมวางการบ้านเล่มสุดท้ายลง ก่อนเอาไปยัดไว้ในเก๊ะของเพื่อน ๆ   

“ไปกินติมกัน” แนนชวน

“ไทม์อยากเก็บเงินง่า”
แนนรู้ว่าผมอยากเก็บเงินเพื่ออะไร

“แนนเลี้ยงน่า”

“ไม่เอา เดี๋ยวเราก็กลายเป็นเพื่อนจอมงกกันพอดี”

“ไม่หรอก แนนอยากมีเพื่อนกินจริง ๆ นี่นา กินคนเดียวไม่อร่อย”
แนนทำหน้าหงอย ผมจำต้องพยักหน้า แล้วเราสองคนก็พากันนั่งรถไปยังร้านไอศกรีมเจ้าอร่อย   

จริง ๆ ร้านนี้คนแน่นมาก ต้องรอคิวนาน แต่วันนี้มีที่ว่างเหลืออยู่ที่หนึ่ง เราสองคนรีบวิ่งไปจับจองทันที เป็นเก้าอี้แบบโซฟานั่งสบาย เรานั่งกันคนละฝั่ง พนักงานเดินมายื่นเมนูให้ แต่แนนโบกมือปฏิเสธเพราะรู้สิ่งที่ต้องการอยู่แล้ว เราสั่งแบบถ้วยใหญ่มานั่งกินด้วยกันสองคน

“อีกคำนะคะพี่ทัศน์”

หูผมกระดิกทันทีหันขวับไปมอง ตอนแรกคิดว่าเป็นใครสักคนที่ชื่อเหมือนกัน แต่พอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นพี่ทัศน์จริง ๆ นั่งอยู่โต๊ะในสุด ข้างกันเป็นสาวสวยหุ่นน่าฟัด พี่ทัศน์นั่งหน้าเรียบ แต่ผมดูออกว่ากำลังอยู่ในโหมดรำคาญสุด ๆ ผมหันกลับมาที่เดิม ไม่รู้พี่เห็นผมรึยัง เมื่อกี้ก็ไม่ได้สังเกต

“ย้ายร้านกันไหมแนน”

“ไม่ทันแล้ว”
แนนบุ้ยปากไปยังพนักงานที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมถ้วยไอศกรีม ผมเม้มปากแน่น แนนคงเข้าใจว่าทำไม

ผมลอบมองพี่ทัศน์อีกครั้ง เขามองผมอยู่เหมือนกัน ผมหันกลับมาที่เดิมไม่สนใจคนด้านหลังอีก นั่งกินไปเงียบ ๆ

“อีกคำนะคะ”
สาวนางออดอ้อนอีกรอบ เธอคิดผิดแล้วที่บังคับพี่ทัศน์แบบนั้น เพราะรายนั้นโคตรจะไม่ชอบของหวานเลย

เสียงเมสเสจดังเบา ๆ ผมล้วงหยิบขึ้นมอง เป็นข้อความจากพี่ทัศน์นั่นแหละ ผมกดเปิดอ่าน

‘สองพันเอาให้ขาด’

สั้น…แต่ได้ใจความ

ผมถอนหายใจแรง วางช้อนลง แนนมองงง ๆ ผมยื่นข้อความให้ดู แนนพยักหน้าเข้าใจ ผมขยับลุกยืน ปรับสีหน้าใหม่

“อ้าว พี่ทัศน์มาอู้อะไรอยู่แถวนี้ครับ วันนี้มีนัดติวสอบให้พวกไทม์นะ”
ผมเดินไปทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ กอดแขนแกร่งไว้ แกล้งทำตัวเหมือนตุ๊ดจริง ๆ อย่างที่พี่เขาเคยต่อว่ามา พี่ทัศน์คงรู้สึกขยะแขยง แต่ช่วยไม่ได้ ให้หาวิธีอื่นตอนนี้คิดไม่ออกจริง ๆ หลอกหน้างานไปก่อนละกัน

สาวนางมองผมตาเขียว

“นายเป็นใคร!”

“เป็น…”
ผมยิ้มยั่ว กอดแขนพี่ทัศน์แน่นขึ้น ซบหัวกับไหล่กว้าง “คนสำคัญ…”

สาวนางอ้าปากค้าง ผมฉุดพี่ทัศน์ลุกยืนทันที

“เรารีบไปกันดีกว่า แนนรออยู่ เอาบิลไปเคลียร์ด้วยเลย” ผมคว้าบิลบนโต๊ะมาถือ “กลับเองได้ใช่ไหม พรุ่งนี้เรามีสอบ พี่ทัศน์คงไปส่งไม่ได้”
ผมยิ้มหวาน บังคับให้หล่อนกลับเอง สองแขนผมยังกอดพี่ทัศน์แน่น หัวซบไม่ปล่อย ให้หล่อนไปคิดเอาเองว่าผมเป็นอะไรกับพี่ทัศน์กันแน่

“พี่ทัศน์!”
นางเรียกความสนใจ

“โทษที”
พี่ทัศน์ตอบแค่นั้นไม่พูดอะไรอีก สาวนางดีดตัวลุกยืน คว้ากระเป๋าเดินตุปัดตุป่องออกไป พอพ้นสายตา ผมคลายมือออก ยื่นบิลคืน แบมือขอเงิน

“ไม่ได้พกเงินสดมา กลับไปเอาที่บ้านละกัน”

ผมพยักหน้าเข้าใจ เดินกลับไปนั่งที่เดิม ไม่สนใจพี่มันอีก พี่ทัศน์เดินมาหยุดอยู่ข้าง ๆ แต่ผมทำเป็นไม่เห็น แนนเงยหน้ามอง

“เอ่อ…ไทม์”
แนนคงอยากบอกให้รู้ว่าเขามายืนอยู่ข้าง ๆ แล้ว แต่ผมทำเป็นไม่เห็นเหมือนเดิม

“เอ่อ พี่ทัศน์นั่งก่อนซิคะ”
แนนคงกลัวเสียมารยาท ขยับไปชิดด้านใน ผมเงยหน้ามอง พี่ทัศน์มองแนนด้วยสายตากรุ้มกริ่ม กำลังจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ แนน แต่ผมคว้าแขนแกร่งไว้ ดึงมานั่งข้าง ๆ ตัวเองแทนทันที

งานนี้ขอปกป้องเพื่อนตัวเองก่อนละกัน

to be con..
หน่วงเนอะ #ทัศน์ไทม์ #พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี #เม้นท์โหน่ย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.2)(28-6-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 28-06-2016 08:45:05

ไทม์สู้ๆ จะได้ไปจากบ้านนี้ซะที!!!
อิพี่ทัศน์ขี้หวงยังทำซึนอีกกก :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.2)(28-6-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 28-06-2016 09:43:33

เก่งแฮะ ตัวแค่นี้เก็บเงินได้ตั้ง2แสนแหนะ
กอดน้อง1ที  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.2)(28-6-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 28-06-2016 10:49:30

อีตาทัศน์ หลง น้อง แล้วอ่ะ ดี๊  :z6:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.2)(28-6-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-06-2016 12:08:52

ไทม์ ไม่ใช่น้องจริงๆ เด็กเก็บมาเลี้ยงหรือเปล่า
ดูการเลี้ยงดู การปฏิบัติ ระหว่างทัศน์ ไทม์ ต่างกันราวฟ้ากับเหว
ปฏิบัติกับพี่เหมือนเทวดา กับน้องเหมือนคนใช้ :katai1:
งง กับพ่อแม่ไทม์ :m16:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.2)(28-6-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 28-06-2016 23:04:03

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.2)(28-6-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-06-2016 23:26:01

เอ่ออออออ

คาาดว่าถ้าพล็อตธรรมดา จะมีคนเจอสมุดบัญชีแล้วซ่อนเปล่านะ??
หรือน้องจะออกจากบ้านได้!??

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.4 (P.2)(28-6-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-06-2016 23:41:47

น้องไทม์จะได้ไปไหมนะ. เกลียดอีทัศน์จริงๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.5 (P.2)(29-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 29-06-2016 23:32:27

ไทน์รีบเลยนะ รีบเลยยยย
รำอิพี่ทัศผู้ชายอะไรปากคอเราะร้ายจริงๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.5 (P.2)(29-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 30-06-2016 17:26:49

สู้ๆ นะไทม์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.5 (P.2)(29-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 30-06-2016 22:08:12

รออีก50%อ่ะครับ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.5 (P.2)(29-6-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: teng ning ning ที่ 01-07-2016 17:45:35

รอนะคะ :call:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(4-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 02-07-2016 11:43:53

>>>>ย้อนกลับไปอ่านตอนที่ 5 ครึ่งหลังก่อนนะคะ พอดีลืมอัพที่นี่ (ขออภัย T^T)<<<<ขอบคุณคุณ teng ning ning ที่ติงมานะคะ

BROTHER CH.06

และตลอดเวลาที่นั่งอยู่ด้วยกัน พี่ทัศน์พยายามชวนแนนคุยตลอด จนผมต้องหาจังหวะลากคนตัวสูงออกไปคุยกันข้างนอก
 
“พี่คิดจะทำอะไร”
 
“ทำอะไร”
 
“อย่ามาทำรุ่มร่ามกับเพื่อนผมนะ แนนเขาเป็นคนดี เป็นคนบริสุทธิ์”
 
“ทีนายยังยุ่งกับเพื่อนฉันเลย ทั้ง ๆ ที่ฉันห้ามแล้ว”
 
“มันคนละประเด็นกัน ผมคบกับพี่อิฐเพราะจริงใจไม่ได้หวังฟันแบบพี่”
 
“คนนี้ฉันอาจจริงจังก็ได้”
 
“รอให้ฟ้าถล่มก่อนเถอะพี่ถึงคิดจะจริงจังกับใคร”
 
“อย่ามาดูถูก!”
 
“งั้นพี่ก็ต้องเลิกดูถูกผมเหมือนกัน” ผมแหงนหน้าคอตั้งเถียง
 
“ฉันจะจีบใครมันก็ไม่เกี่ยวกับนาย”
 
“แต่คนคนนั้นต้องไม่ใช่แนน”
 
“ถ้าอยากปกป้องนักก็ทำไป แต่ทำให้ได้ละกัน”
 
ผมมองพี่ทัศน์ด้วยแววตาแค้นเคือง พอกลับถึงโต๊ะ ผมตามประกบเขาแจ
 
“ตอนแรกคิดว่าพี่ทัศน์จะเย็นชากว่านี้ซะอีก ตัวจริงน่ารักมากเลยค่ะ”
 
“บางทีไทม์เขาก็มองพี่ในแง่ร้ายเกินไป” หัวข้อสนทนาเริ่มวกกลับมาที่การนินทาผม ผมไม่โทษเพื่อนหรอกเพราะรู้ว่าแนนตามเล่ห์เหลี่ยมของพี่ชายไม่ทัน
 
“เอ้า ของโปรดพี่” ผมแกล้งตักไอศกรีมคำโตไปจ่อไว้ใกล้ปาก ยิ้มหวานสำทับบังคับให้กิน ผมรู้ว่าพี่ไม่ชอบ แต่ต่อหน้าเหยื่อพี่มักทำตัวเชื่องเสมอ
 
เขามองอึ้ง ๆ ผมแกล้งยิ้มหวานมากกว่าเดิม ทำตาเชื่อม ๆ บังคับให้กิน พี่ทัศน์ทำท่าอึกอัก คงแทบอ้วก แต่ก็รับเข้าปากโดยดี ตามติดด้วยกาแฟเข้ม ๆ เพื่อล้างปาก ผมหัวเราะหึ ๆ อยู่ในใจ
 
ได้ยินเสียงมือถือดังเบา ๆ ผมหยิบมากดรับ
 
“อยู่ไหนครับ พี่มารับแล้ว”
 
ผมตาโต
 
“ขอโทษ! ผมลืมไปเลยว่านัดพี่ไว้ ตอนนี้อยู่ร้านไอศกรีมฟูลลี่เลิฟกับเพื่อน”
 
“น่าน้อยใจจัง ถูกลืม”
 
“ขอโทษจริง ๆ ครับ มาด้วยกันไหม เดี๋ยวผมเลี้ยงโทษฐานลืมนัด”
 
“เปลี่ยนเป็นพี่เลี้ยงไทม์กับเพื่อนแทนได้ไหม”
 
“จริง ๆ มื้อนี้เพื่อนผมเขารับเลี้ยงไปแล้วล่ะครับ”
 
“งั้นพี่ขอเป็นเจ้ามืออีกทอด”
 
ผมหัวเราะ
 
“ได้ครับ”
 
“ใครอ่ะไทม์” แนนถามทันทีที่ผมกดวางสาย
 
“พี่อิฐ จะมาทานด้วย”
 
พี่ทัศน์หน้าหงิกทันที ไม่นานพี่อิฐก็โผล่ ทำหน้าแปลกใจที่เห็นเพื่อนตัวเองมานั่งอยู่ด้วย
 
“มาได้ไง” พี่อิฐถาม ผมลุกไปนั่งข้างแนน ปล่อยให้พี่อิฐนั่งข้างเพื่อนตัวเองไป
 
“บังเอิญผ่านมา” พี่ทัศน์ตอบแค่นั้น ทำหน้าบอกบุญไม่รับตามเดิม
 
ผมแนะนำให้เพื่อนกับพี่อิฐรู้จักกัน พี่อิฐสั่งไอศกรีมมากินด้วยถ้วยหนึ่ง เล็ก ๆ รสช็อกโกแลตชิพ
 
“ไทม์ชอบกินรสอะไร”
 
“สตรอว์เบอรี่ครับ”
 
“อืม พี่จะได้จำไว้”
 
ผมยิ้มเขินไปกับดวงตาหวาน ๆ นั้น ขนาดผมเป็นผู้ชายแท้ ๆ ใจยังชักแกว่ง ๆ สงสัยไอศกรีมจะทำให้ดวงตาคนกินหวานขึ้น พี่ทัศน์หน้าหงิกยิ่งกว่าเดิม หันไปทางแนน
 
“แนนเอาอะไรเพิ่มอีกไหม”
 
“อ้วนนะแนน” ผมสกัดดาวรุ่ง แนนรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที
 
“ขอบคุณคะพี่ทัศน์ แต่แนนพอแล้ว”
 
เรานั่งคุยกันต่อ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผมนั่งคุยกับพี่อิฐมากกว่า แล้วก็ชวนแนนคุยด้วยเพื่อไม่ให้พี่ทัศน์มีโอกาสได้คุยกับแนนมากเกินไป
 
เห็นว่าเย็นมากแล้ว พวกเราเลยยกโขยงกันไปหาข้าวเย็นกิน พี่อิฐเป็นเจ้ามือทั้งหมด ก่อนพากันแยกย้าย พี่อิฐอาสาจะไปส่งผมเหมือนเดิมแต่พี่ทัศน์ดักทางไว้
 
“ไทม์ต้องไปทำงานบ้านกูวันนี้”
ผมไม่ตอบโต้อะไร ดีแล้วที่พี่ทัศน์อาสาแบบนี้ เพราะถ้าพี่อิฐไปส่งผม นั่นหมายถึงพี่ทัศน์ต้องไปส่งแนนแน่ ๆ ซึ่งผมคงไม่ยอม พี่ทัศน์คงกลัวว่าผมจะล่อลวงพี่อิฐไปทำอะไรลับหลังแน่ ๆ
 
“ป่ะ เดี๋ยวไปส่งขึ้นแท็กซี่” ผมบอกแนน
 
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่ไปส่งแนนให้เอง” พี่อิฐอาสา ผมยิ้มดีใจ
 
“ขอบคุณครับพี่อิฐ ฝากเพื่อนผมด้วยนะ”
 
พี่อิฐยิ้มแก้มบาน ผมเดินไปส่งแนนกับพี่อิฐที่รถ พอพี่อิฐขับจากไปผมก็เดินตามพี่ทัศน์ไปที่รถบ้าง แต่ยังไม่ทันที่มือผมจะได้สัมผัสกับประตูรถ พี่ทัศน์ก็สตาร์ทเครื่อง ขับเคลื่อนหนีไปทันที 
 
ผมยิ้มใส่ตัวเอง
 
หวังอะไรไทม์ ก็รู้ ๆ นิสัยพี่มันอยู่
 
ผมเดินไปขึ้นรถเมล์เหมือนเดิม ไม่นานก็กลับถึงบ้าน พี่คงกลับมาถึงก่อนหน้านานแล้ว ผมเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ ลงมาทำความสะอาดบ้านต่อ ทำทุกอย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้นก็กลับขึ้นห้องไปนั่งทำโปสการ์ดต่อ
 
“หึ เอาใจผู้ชายเก่งดีนี่ เคยทำบ่อยล่ะสิ”
 
ผมสะดุ้งโหยงหันไปมอง
 
“พี่ทัศน์…”
เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ดีนะ ไม่ได้นั่งทำภาพพี่เขาอยู่
 
“เข้ามาได้ไง”
 
“ก็ไม่ไง เคาะแล้ว แต่ไม่ได้ยินเอง”

เคาะตอนไหน ไม่เห็นได้ยินเลย
 
พี่ทัศน์กวาดมองไปรอบ ๆ ห้อง ไม่ต้องมองมากหรอก เพราะไม่มีอะไรให้มอง ทั้งห้องมีเพียงเตียงขนาดคนเดียวนอนด้านซ้ายติดกำแพง หน้าต่างแบบบานเดียวเล็ก ๆ โต๊ะเล็ก ๆ ไว้อ่านหนังสือ ไม่มีตู้เสื้อผ้าเพราะมันคงใหญ่ไป มีแค่ชั้นพลาสติกใส่เสื้อผ้าแบบลิ้นชักสี่ชั้นราคาสองร้อยสี่เก้าบาทอยู่ปลายเตียง
 
“ขอโทษ คงตั้งใจทำงานมากไปหน่อย”
 
“งานอะไร”
 
“ออกแบบโปสการ์ดขาย”
 
พี่ทัศน์มองโปสการ์ดที่ผมกำลังทำอยู่
 
“ขายไปทำไม”
 
ผมถอนหายใจเบา ๆ หันไปมอง ยิ้มเหงาให้นิดหนึ่ง
 
“พี่คงลืมไปแล้วมั้ง ว่าผมได้เงินเดือนเดือนละสามพันไม่ใช่สามหมื่นแบบพี่ แค่ซื้อกับข้าวเข้าบ้านก็หมดแล้ว”
ข้อนี้พี่ทัศน์คงไม่รู้ เพราะนอกจากค่าน้ำค่าไฟแล้ว ที่เหลือแม่ให้ผมเป็นคนดูแลเองทั้งหมด พี่ทัศน์เปลี่ยนสีหน้าทันที
 
“ผมคิดว่าบ้านใหญ่เป็นคนออกซะอีก”
 
“ตอนแรกก็บ้านใหญ่นั่นแหละ แต่แม่บอกให้ผมดูแลเรื่องนี้แทน เลยไม่อยากเถียงอะไรมาก”
 
พี่ทัศน์มองหน้าผมอึ้ง ๆ
 
“ได้เงินเท่าไหร่กันพวกนี้”
 
“สิบยี่สิบบาท แล้วแต่ความยากง่ายของงาน” ผมบอกก่อนหันกลับไปเขียนโปสการ์ดต่อ สักพักพี่ทัศน์ก็ก้มหน้าลงมาแทบชิด ผมรีบเอียงหน้าหนี
 
“ฝีมือห่วยชะมัด”
 
“ก็มือสมัครเล่น แต่ห่วยยังไงก็มีคนซื้อละกัน”
 
“ตาต่ำน่ะสิ”
 
“คงงั้น” ผมไม่สนใจคำด่าว่าพวกนั้น
 
“ห้องแคบแค่นี้ อยู่ไปได้ไง”
 
“คิดอะไรมาก มีที่ซุกหัวนอนก็ดีแค่ไหนแล้ว”
ผมบอกด้วยน้ำเสียงขมขื่นนิด ๆ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ พี่ไม่เคยเข้ามาข้างในแบบนี้หรอก
 
พอออกแบบเสร็จ ผมก็หันไปหาคนที่ยังยืนอยู่ด้านหลัง
 
“มีอะไรหรือเปล่า”
 
“ทำไมไม่ขอเงินแม่เพิ่ม”
 
ผมยิ้มเพียงนิด
 
“ไม่อยากให้แม่ด่าว่าดูแลตัวเองไม่ได้ หรือเอาเงินไปปรนเปรอผู้ชายหมดน่ะ”
 
“มันจะไปพอใช้อะไรแค่สามพัน”
 
“ไม่พอไง ถึงต้องทำงานเพื่อหาเงินเพิ่ม”
 
พี่ทัศน์เงียบไปพัก
 
“ทำอะไรบ้าง” ก่อนถามต่อ ผมถอนหายใจเบา ๆ อีกรอบ
 
แล้วจะรู้ไปทำไมเนี่ย
 
“รับทำการบ้านบ้าง ล้างรถ ทำความสะอาดบ้าน ทำของชำร่วย มีงานอีเว้นท์ก็ไป ทำโปสการ์ดขาย ขายพวกกิ๊ฟช็อปบ้าง สอนการบ้านเด็ก ดูแลเด็กอ่อน ดูแลคนแก่ จริง ๆ ใครจ้างให้ทำอะไรก็ทำได้หมดแหละ”
ผมเว้นไว้นิด ไม่ได้บอกว่าแอบถ่ายรูปพี่ไปขายด้วย ขืนบอกไปคงโดนเตะ 
 
“ทำคนเดียวหมดเลยเหรอ”
 
ผมพยักหน้า จะมาสอบสวนอะไรวะเนี่ย
 
“แล้วคอมนี่ใครซื้อให้ ไอ้อิฐล่ะสิ”
 
ผมถอนหายใจแรง
 
“เก็บเงินซื้อเอา”
ได้จากค่าถ่ายภาพพี่นั่นแหละ
 
“เครื่องละเท่าไหร่”
 
“มือสอง ห้าพันกว่า ๆ”
ของพี่เป็นแมค ราคาร่วมแสนได้ แค่พี่บอกว่าอยากได้ แม่ก็รีบประเคนมาให้แล้ว ส่วนผมน่ะเหรอ อย่าบอกว่าอยากได้อะไรเชียว จะโดนด่ามากกว่า แล้วเขาก็หันหลังเดินออกไป

 
ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นั่งทำงานต่อจนถึงห้าทุ่มถึงได้ลงไปข้างล่างเพื่อหานมกินก่อนนอน(อยากสูงครับ ต้องกินนมเยอะ ๆ) เห็นพี่ทัศน์นั่งเอกเขนกถือแก้วเหล้าเขย่าเบา ๆ อยู่บนโซฟา ผมไม่สนใจเดินไปหยิบนมดื่ม ก่อนเดินกลับห้อง
 
“เดี๋ยว” พี่ทัศน์เบรกไว้ ผมหันไปมอง
 
“ไม่รู้สึกแย่บ้างรึไง”
 
“เรื่อง?”
 
“กับทุกเรื่อง”
 
ผมยิ้ม
 
“ถ้าคิดว่ามันแย่มันก็แย่ ถ้าคิดว่ามันไม่แย่ก็ไม่แย่ ผมคิดจนเลิกคิดแล้วเพราะยังไงก็ต้องอยู่กับมัน จนกว่าจะถึงเวลา…”
 
“เวลาอะไร!”
พี่แกกระชากถามเสียงเข้ม ผมไม่ได้ตอบ เดินกลับขึ้นห้องไป








วันนี้ผมส่งเมสเสจไปบอกพี่ทัศน์ว่าจะกลับดึก เพราะต้องมาช่วยพี่โจอี้ล้างรถที่อู่ ได้คันละสองร้อย ถือว่าเยอะอยู่
 
ผมใส่ชุดหมีสีเหลืองคัสตาร์ด ขัด ๆ ถู ๆ ไปทั่วทั้งคัน รถพวกนี้เป็นรถแข่งแรลลี่ ออกต่างจังหวัดกันแทบทุกเดือน พอกลับมาทีผมก็เปรมที พี่โจอี้ชอบจ้างผมเพราะผมล้างได้สะอาดหมดจดทุกซอกทุกมุม
 
ผมถือคติทำอะไรก็ต้องทำให้เต็มที่ งานจะได้มีมาไม่ขาดสาย วันนี้มีรถยี่สิบคัน แบ่งกันคนละสิบคัน รวมทิปด้วยก็น่าจะได้เฉียด ๆ สามพัน เหนื่อย แต่ไม่ท้อ
 
ได้ยินเสียงริงโทนดังเบา ๆ ผมกดรับทั้งที่ยังขัดล้อรถอยู่
 
“ไปอ่อยผู้ชายอยู่ที่ไหน”
 
“อ่อยนักแข่งอยู่ที่อู่ซอย 10 นี่แหละ”
 
“หึ คงได้หลายตังค์เลยล่ะสิ”
 
“อืม สองสามพันได้มั้ง”
แล้วพี่ทัศน์ก็วางสายไป ผมจิ๊ปากใส่มือถือ
 
“มีอะไรหรือเปล่า”
พี่โจอี้หันมาถาม พี่แกล้างรถอยู่เหมือนกัน
 
“ไม่มีอะไรครับพี่โจอี้ คุยกับพวกกบในกะลาน่ะ”
 
พี่โจอี้มองงง ๆ ผมไม่สนใจอธิบาย ตั้งหน้าตั้งตาล้างต่อไป ก่อนขยับมุดลงไปล้างใต้ท้องรถ
 
ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาจอด เสียงล้อบดถนนดังเอี๊ยด ผมหันไปมอง คนขับเปิดประตูก้าวลงมา เป็นคนที่ผมรู้จักดีซะด้วย
 
พี่ทัศน์
 
มาทำไม หรือว่าจะเอารถมาซ่อม พี่โจอี้วางมือทันทีเดินไปหา
 
“เชิญครับ ไม่ทราบต้องการให้เราดูแลเรื่องอะไรครับ”
 
“ทำอะไรกันอยู่”
 
“ตอนนี้ล้างรถครับ”
 
“รถแข่งเหรอ”
 
“ครับ”
 
“แล้วพวกนักแข่งล่ะ”
 
“อ๋อ ไม่อยู่รอหรอกครับ เอารถมาส่งเสร็จก็กลับเลย พรุ่งนี้มารับ”
 
“แล้ว…”
พี่ทัศน์หยุดคำ หันมองไปรอบ ๆ ไม่เห็นผมหรอกเพราะหัวอยู่ใต้ท้องรถ
 
“เฮ้ย! ไทม์น้ำล้นแล้ว”
มาเรียกกันทำไมเนี่ย ว่าจะอยู่เงียบ ๆ แล้วเชียว พี่ทัศน์มองมาทางผมทันที
 
“ปิดให้หน่อยดิเฮีย ขัดพุงเฮียนพอยู่”
ผมตะโกนออกไป
 
“คอยสักครู่นะครับ”
พี่โจอี้บอกพี่ทัศน์ วิ่งไปปิดน้ำ ลากสายยางไปไว้ในอ่างพักอีกที ผมไม่ได้สนใจออกไปทักทาย ขัดต่อไปเรื่อย ๆ พี่โจอี้วิ่งกลับมาเป็นเวลาเดียวกับที่ผมขัดพุงเฮียนพเสร็จพอดี ผมค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกจากใต้ท้องรถ ปาดคราบเปื้อนออกจากแก้ม มองคนที่มองผมอยู่เหมือนกัน แต่เราก็ไม่คิดจะทักทายกันหรอก
 
“ขออภัยที่ต้องให้รอ แล้วตกลงคุณลูกค้าต้องการให้เราบริการเรื่องอะไรครับ”
พี่โจอี้ถามต่อ 
 
“ล้างรถให้หน่อย”
 
“เอาไปเข้าศูนย์ไม่ดีกว่ารึไง”
ผมบอกแทรก
 
“นายให้พนักงานพูดกับลูกค้าแบบนี้รึไง”
 
“ขอโทษครับ ไทม์ขอโทษลูกค้าเร็ว”
 
“ขอโทษครับ ผมแค่เป็นห่วง”
 
“เอาน่า ลูกค้าให้ความไว้วางใจก็ดีแล้ว ขอโทษจริง ๆ ครับ”
พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร ยื่นกุญแจให้ พี่โจอี้รับมาถือแล้วโยนมาให้ผมอีกที ตอนแรกก็ว่าจะให้พี่โจอี้ล้างเอง แต่รู้ว่าแกมีงานอื่นให้ต้องไปทำต่อ
 
“เชิญคุณลูกค้าตามสบายนะครับ หรือจะไปนั่งรอในห้องรับรองก็ได้”
 
พี่ทัศน์พยักหน้ารับ พี่โจอี้เดินกลับไปล้างรถต่อ ส่วนผมถือกุญแจเดินไปที่รถ
 
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ได้สัมผัสกับกุญแจดอกนี้หรือแม้กระทั่งรถคันนี้ เพราะปกติพี่ทัศน์ไม่ยอมให้ผมแตะหรอก
 
“ขับเป็นรึไง”
 
“ทำงานที่อู่รถก็ต้องทำเป็นทุกอย่าง”
 
“ใครสอน”
 
“พี่โจอี้”
ผมขับรถเข้าประจำตำแหน่ง แล้วลงมือล้างทันที ห่างจากพี่โจอี้หน่อย ถึงไม่รู้ว่าเรากำลังคุยอะไรกันอยู่
 
“ได้คันละเท่าไหร่”
พี่ทัศน์ยืนกอดอกถามต่อ
 
“ห้าสิบถึงสองร้อย แล้วแต่ขนาดของรถ”
 
“วันหนึ่งได้กี่คัน”
 
“แล้วแต่วัน บางทีก็สอง บางทีก็ยี่สิบ”
ฟองกระเด็นใส่หน้าจนเกือบเข้าตา ผมใช้แขนปาดออก ก่อนยืนตะลึงเพราะพี่ทัศน์หยิบผ้าเช็ดหน้ามายื่นให้
 
“เช็ดซะ ตาบอดมาทำรถฉันเสียหมด”
 
ผมชั่งใจ ก่อนรับมาเช็ดหน้าดี ๆ ยื่นคืนให้
 
“ทิ้งไปเลย สกปรก”
ผมไม่ได้ทิ้งอย่างที่เขาบอกหรอก ยัดใส่กระเป๋าเสื้อ แอบดีใจหน่อย ๆ ที่พี่ทัศน์ทำแบบนี้
 
ถึงจะเพื่อรถก็เถอะ
 
“เดือน ๆ หนึ่งได้เงินเท่าไหร่ แล้วเอาไปทำอะไรหมด”
 
“เก็บ”
 
“เก็บทำไม”
ทำไมพี่ถามเป็นเจ้าหนูจำไมจัง ผมหันไปเผชิญหน้า
 
“เพื่ออนาคตไง กะว่าถ้างวดนี้ขอทุนเรียนไม่ได้ก็ยังมีเงินเรียนมหา’ลัยดี ๆ ที่อยากเรียนได้”
 
พี่ทัศน์มองอึ้ง ๆ
 
“แค่เรียนมหา’ลัยดี ๆ ที่บ้านก็ส่งได้”
 
“ถ้าเป็นพี่คงไม่ยาก แต่สำหรับผม แม่คงไม่ส่งให้เรียนมหา’ลัยแพง ๆ แน่ ดีไม่ดีไม่ให้เรียนด้วยซ้ำ ผมมีมหา’ลัยที่อยากเข้าอยู่ ซึ่งค่าเทอมมันค่อนข้างแพง กลัวแม่จะไม่ให้”
 
พี่ทัศน์นิ่งไป เพิ่งรู้รึไง
 
“นั่นเพราะนายมันโง่เองจนแม่ไม่อยากส่งเสียให้เปลืองเงินต่างหาก” 
 
ผมยิ้ม
 
“คงงั้น เพราะงั้นถึงต้องลองขอทุนดูเพื่อพิสูจน์ตัวเองไง”
แล้วผมก็เงียบไป ล้างรถต่อไปเรื่อย ๆ กระทั่งเสร็จ ตลอดเวลาที่ล้างพี่ทัศน์ก็ยืนมองอยู่ตลอด
 
ไม่รู้จะมองไปทำไม
 
“เรียบร้อยครับ” ผมเช็กความสะอาดครั้งสุดท้าย ยื่นกุญแจคืน “จ่ายเงินที่พี่โจอี้นะ ต้องไปล้างคันอื่นต่อ” แล้วผมก็เดินจากไป
 
 
“โห ไทม์นี่ฝีมือแน่นอนจริง ๆ” พี่โจอี้ชม ยื่นแบงค์ห้าร้อยมาให้
 
“ค่าอะไรครับ”
 
“ทิปจากลูกค้าคนเมื่อกี้”
 
ผมเลิกคิ้วสูง
 
“เยอะนะ นี่แหละน้าคนเก่ง” พี่โจอี้ตบบ่าผมเบา ๆ
 
ไม่รู้พี่ทัศน์คิดอะไรอยู่ แต่ผมอดดีใจไม่ได้จริง ๆ
 _____B.T._____
ปุจฉา : คิดว่าพี่ทัศน์คิดอะไรกับน้องไทม์ยัง??

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(2-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 02-07-2016 11:52:47

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(2-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Natsuki-ChaN ที่ 02-07-2016 12:16:35

ลงตอนไม่ครบหรือเปล่าคะ รุ้สึกว่าตอนก่อนหน้านี้หายไปอ่ะคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(2-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 02-07-2016 12:48:25

พี่ทัศน์ปากเสียมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(2-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 02-07-2016 13:10:12

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(2-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-07-2016 13:31:36

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(2-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: teng ning ning ที่ 02-07-2016 16:26:10

ตอนที่5 น่าจะเหลืออีก50% นะคะคนเขียน เหมือนมันขาดๆหายๆยังไงไม่รู้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(2-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 02-07-2016 19:53:59

เค้าจะไปรักกันได้ยังไงนะ
ก่อนจะฟินขอตบพี่ทัศน์ก่อน 555555
 :z6:  :z6:  :z6:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(2-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 03-07-2016 15:35:27

เหมือนตอนที่ 3 จะกลายเป็นตอนที่ 5  ค่ะะะะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(3-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 03-07-2016 22:32:32

ชีวิตแบบ น่าสงสารสุดอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(3-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 03-07-2016 22:53:39

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(3-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 03-07-2016 23:00:29

สู้ๆนะไทม์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(3-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 04-07-2016 01:50:18

คงไม่ไ้ด้โดนปล้ำนะคะ รอค๊าาา ชอบบทสู้ชีวิตกัดก้อนเกลือมากๆค๊าาาา

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(3-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-07-2016 05:33:57

พ่อแม่สองคนประหลาดจริง  :katai1:
แค่รูปร่างหน้าตาลูกก็ทำให้รัก ไม่รัก แล้วปฏิบัติต่างกัน :m31:
คราวนี้พี่สุดเพอเฟกส์ รู้แล้วจะเป็นยังไงนะ?
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(3-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: วันหนึ่ง ที่ 04-07-2016 05:59:57

มันเลยคำว่าแย่ไปแล้ว

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(4-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 04-07-2016 20:23:02

เอาอีกๆๆๆๆ   กำลังอินเลย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(4-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-07-2016 21:36:51

เห็นความพยายามของไทม์แล้วอึ้งเลยอะดิ อีพี่ทัศน์ เหอะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(4-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 04-07-2016 22:10:23

สรุปไอ่คุณพี่ชายนี่นอกจากเที่ยว กินเหล้า เอาหญิงแล้วคือไม่ได้รู้ความเป็นไปในบ้านเลยใช่มะ ว่าต้องใช้จ่ายอะไรในบ้านบ้างอะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.6 (P.2)(4-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 04-07-2016 23:09:30

เห็นแล้วอึ้งเลยสิอีพี่ทัศน์ เด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่ตัวเองปากหมาสบประมาทไปไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ทำอะไรบ้าง ต้องสู้เพื่อตัวเองขนาดไหน
ความดีของน้อง ความมองโลกในแง่ดีของน้องนี่แหละจะเป็นเสน่ห์ที่จะทำให้พี่มันหลงรัก
แต่เวลาน้องบอกว่าคิดมากจนไม่รู้สึก ทุกข์ใจจนชินชา อ่านแล้วเจ๊แบบจี๊ด สงสารจัง :sad4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 06-07-2016 19:48:19

BROTHER CH.07


ผมยืนตาโต จ้องมองภาพในนิตยสารที่มีพี่ทัศน์ยืนเท่อยู่หน้าปก นี่พี่เขายอมเป็นนายแบบแล้วเหรอเนี่ย ผมล้วงหยิบเงินมาจ่ายทันที รีบกลับมานั่งเปิดดูที่ห้อง
 
ว้าว ฉบับนี้ลงเยอะเลย มีบทสัมภาษณ์พิเศษด้วย
 
“ได้ข่าวว่าคุณปฏิเสธแมวมองไปหลายคน แล้วทำไมถึงได้ตัดสินใจมาถ่ายแบบครั้งนี้ได้ล่ะครับ”
 
“อยากลองหาเงินด้วยตัวเองดู ขอเงินพ่อแม่ใช้มาเยอะแล้ว”
เป็นบทสัมภาษณ์ที่ทำให้เรตติ้งพุ่งกระฉูดได้อีก
 
เฮ้อ~ ค่าตัวคงหูฉี่
 
ผมยิ้ม หยิบกรรไกรมาตัดเก็บบทสัมภาษณ์และภาพพี่ทัศน์ลงแฟ้ม ผมเปิดดูทุกครั้งที่มีโอกาส ภูมิใจที่มีพี่ชายเท่ ๆ แบบนี้
 
 
วันนี้วันอาทิตย์ พวกเราถูกเรียกตัวกลับบ้านตั้งแต่เที่ยง ผมดีใจมากเพราะวันนี้เป็นวันเกิดผม ผมหวังแค่ว่าแม่จะจำได้และแอบจัดงานให้
 
“ตาทัศน์ แม่คิดถึงจัง”
แม่เข้ามากอดพี่ทัศน์แน่น ส่วนผมทำได้แค่ยืนสวัสดีท่านอยู่ห่าง ๆ ผมกับพี่ไม่ได้มาพร้อมกันหรอก ผมมารถเมล์แต่ออกก่อนเลยมาถึงพร้อมกัน
 
หลังจากทักทายท่านทั้งสอง แม่ก็ให้ผมเข้าไปช่วยงานในครัว ผมลุ้นตลอดเวลาว่าจะมีใครจำได้ไหม
 
แต่ความหวังก็เป็นเพียงแค่ความหวัง พ่อเพิ่งเปิดตัวสินค้าตัวใหม่ เลยอยากเลี้ยงฉลองกันนิดหน่อย ที่เรียกผมมาเพราะผมทำอาหารอร่อย และท่านก็เชิญแขกเหรื่อมากันเยอะ
 
วันเกิดตัวเอง แต่ต้องมานั่งทำอาหารให้คนอื่นทาน ผมยืนทำอาหารไปเงียบ ๆ พร้อมแม่บ้านอีกสองคน
 
“คุณไทม์ฝีมือดีเหมือนเดิมเลยนะคะ”
ป้าแหววชมหลังชิมอาหารที่ผมทำเสร็จ
 
“ขอบคุณครับป้าแหวว”
 
“คุณไทม์ นี่ค่ะ ของขวัญวันเกิด สุขสันต์วันเกิดนะคะ”
ป้าแหววหยิบกล่องของขวัญมายื่นให้ ผมดีใจจนน้ำตาร่วง
 
“อย่าร้องไห้ซิคะ”
 
“ขอบคุณครับ ป้าแหววกับพี่หวานไม่เคยลืมวันเกิดไทม์เลย”
 
“คุณไทม์เป็นคนดี รับรองสวรรค์ต้องเห็นใจแน่ ๆ อดทนไว้นะลูก”
 
ผมเพียงยิ้มให้ป้าแหววไปบางเบาเท่านั้น
 
 
 
 
 
ผมหิ้วกล่องของขวัญกลับบ้านด้วยความปิติ จะเที่ยงคืนแล้วไม่มีรถเมล์หรอก ผมต้องนั่งแท็กซี่กลับบ้านคนเดียว
 
พอเข้าบ้านก็เห็นรถพี่ทัศน์จอดอยู่ก่อนแล้ว เจ้าของคงหลับไปนานแล้ว ผมเดินเข้าครัว หยิบเค้กก้อนเล็ก ๆ ที่เคยซื้อเก็บไว้มาจุดเทียนวางไว้บนโต๊ะในสวน
 
“สุขสันต์วันเกิดนะไทม์ หนุ่มขึ้นอีกปีแล้ว ขอให้ปีนี้มีแต่ความสุข มีแต่รอยยิ้ม แล้วก็ขอขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ที่ทำให้ไทม์ได้เกิดมาบนโลกใบนี้ ขอบคุณพี่ชายที่เกิดมาเป็นพี่ชายของไทม์ด้วย”
แล้วผมก็เป่าเทียนก้อนเท่าฝ่ามือนั้นเบา ๆ
 
เสียงมือถือดังขึ้น ผมหยิบขึ้นมาดู แนนนั่นเอง
 
“กลับมารึยัง ตกลงที่บ้านจัดงานวันเกิดให้ใช่ไหม”
แนนถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แนนโทรมาอวยพรผมตั้งแต่เช้าแล้ว
 
“เปล่าหรอก”
 
แนนเงียบเสียงไป
 
“แล้วตอนนี้ทำอะไรอยู่”
 
“นั่งฉลองวันเกิด”
 
“กับใคร”
 
“คนเดียว”
 
ปลายสายเงียบไปอีก ผมยิ้มเหงา แหงนหน้าขึ้นมองพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว
 
“แนนไปหาได้ไหม ไปฉลองด้วยกัน”
 
“อย่าเลย จะตีหนึ่งแล้วนะ”
 
“เอาน่า แค่วันเดียวเอง พรุ่งนี้เราค่อยตื่นไปโรงเรียนพร้อมกัน แนนอยากมอบวันพิเศษให้ไทม์บ้าง น่านะ”
ผมตอบตกลงในที่สุด แอบดีใจอยู่เหมือนกันที่จะได้ฉลองวันเกิดกับเขาบ้าง
 
“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้”
 
ผมสะดุ้งโหยงหันไปมอง
 
“พี่ทัศน์ เอ่อ...คิดว่าหลับไปแล้วซะอีก”
 
พี่ทัศน์มองเค้กก้อนเล็ก ๆ ตรงหน้า
 
“ทำอะไร”
 
“ฉลองวันเกิด”
 
“ของใคร”
 
“ของผม”
ผมบอกพร้อมรอยยิ้มเหงา
 
“ทำไมไม่บอกแม่กับฉันวันนี้”
 
“อย่าเลย ไม่อยากให้แม่เสียบรรยากาศ กลัวโดนด่าด้วย”
ผมหยิบกล่องของขวัญที่ป้าแหววกับพี่หวานให้มาถือ
 
“ใครให้”
 
“ป้าแหววกับพี่หวาน ให้ทุกปี ปีนี้คิดว่าลืมซะอีก”
ผมบอกยิ้ม ๆ แกะของขวัญออกช้า ๆ ของที่อยู่ภายในเป็นเพียงตุ๊กตาหมีตัวเล็ก ๆ ผมฉีกยิ้มกว้าง กอดมันแนบอกแน่น
 
“ดีใจอย่างกับไม่เคยได้มันมาก่อน”
 
“ได้ทุกปีแหละ แกให้ทุกปี ตั้งแต่มาทำงานด้วย”
 
“คนอื่นไม่มีใครให้บ้างรึไง”
 
“ไม่มี”
 
“เพื่อน ๆ ล่ะ”
 
“ไม่มี”
 
พี่ทัศน์มองอึ้ง ๆ
 
“ทำไม หยิ่งขนาดคบคนไม่เป็นเลยรึไง”
 
ผมถอนหายใจเบา ๆ
 
“ผมไม่อยากมีปัญหา กลัวแม่จะว่าเอาน่ะ ยกเว้นแนนที่เป็นเด็กเรียนเลยกล้าคบ แม่คงไม่ว่า”
 
พี่ทัศน์มองผมนิ่ง ๆ
 
“เดี๋ยวแนนจะมาฉลองวันเกิดด้วย จะไม่ให้เสียงดังรบกวนพี่ละกัน”
 
“ฉลองยังไง”
 
“ไม่รู้สิ คงแค่กินน้ำผลไม้กับขนมนมเนยละมั้ง ไม่เคยฉลองเลยไม่รู้”
 
พี่ทัศน์ไม่พูดอะไรต่อ ไม่นานแนนก็โผล่ ผมเดินออกไปรับหน้าบ้าน แนนให้พี่สาวมาส่ง ผมยกมือไหว้พี่นุ่น รายนั้นอวยพรวันเกิดให้ผมนิดหนึ่งแล้วก็ขับรถจากไป แนนหันมามอง ยื่นของขวัญให้กล่องใหญ่
 
“สุขสันต์วันเกิดนะ”
 
“ขอบใจ”
ผมรับมาถือ อุ้มสิ่งนั้นพากันเดินไปยังจุดที่ผมนั่งฉลองวันเกิดคนเดียวเมื่อกี้ พี่ทัศน์ยังอยู่ที่เดิม แนนยกมือไหว้คนตัวสูง 
 
“เปิดเลยได้ไหม”
ผมขอ แนนพยักหน้า ผมแกะออกดูทันที ข้างในเป็นเครื่องปริ้นรูปถ่ายครับ
 
“นี่มันแพงนะแนน”
 
“จริง ๆ ไม่ใช่ของแนนคนเดี๋ยวหรอก ไปอ้อนพวกพี่ ๆ เลยได้ไอ้นี่มา”
 
“ขอบใจนะ”
ผมยิ้มอย่างดีใจ เดินไปเอาขนมกับเครื่องดื่มมานั่งกินด้วยกัน โดยมีพี่ทัศน์นั่งมองอยู่เงียบ ๆ ไม่นานพี่เขาก็เดินขึ้นห้องไป ส่วนผมนั่งคุยกับแนนจนถึงตีสองก็ชวนกันเข้านอน
 
ห้องผมแคบครับ จะแยกไปนอนที่อื่นก็ไม่ได้ เราจึงต้องนอนด้วยกัน เราสนิทกันมากจนมองข้ามเรื่องเพศไปแล้ว
 
 
ผมกับแนนตื่นไปโรงเรียนด้วยกันตามปกติ พอเลิกเรียนก็กลับบ้าน พี่นั่งเอกเขนกอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา ผมเดินเลยขึ้นห้องไป
 
ผมชะงักทันที่เปิดประตูออก เพราะบนเตียงที่เคยโล่งโจ้ง ตอนนี้มีกล่องของขวัญวางไว้อยู่ ผมรีบเดินเข้าไปดูทันที
 
“มาได้ไง”
ผมลองเขย่านิด ๆ รีบแกะออกดู ตาโต เพราะข้างในเป็นโน้ตบุ๊กของ Mac ขนาด 14 นิ้ว ของใหม่ซะด้วย
 
ใครให้?
 
ถ้าคนที่เข้าห้องผมได้ก็มีแค่…
 
“พี่ทัศน์!”
ผมรีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที 
 
“พี่ทัศน์ ที่อยู่ในห้อง ของพี่ใช่ไหม”
 
“อะไร”
 
“ของขวัญ”
 
พี่ทัศน์ยักไหล่
 
“แค่ของที่ซื้อมาแล้วไม่ได้ใช้ เลยทำบุญทำทานไป”
 
ผมยิ้มแป้น
 
“ขอบคุณครับ ไทม์จะดูแลอย่างดีเลย”
 
พี่ทัศน์ทำหน้าอึกอัก ผมยิ้ม วิ่งกลับขึ้นห้องไปอีกรอบ หยิบโน้ตบุ๊กมานั่งลูบไล้เบา ๆ
 
“ไทม์สัญญาว่าจะเก็บไว้อย่างดีเลย”



[ต่อค่ะ 50%]


เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาทำกับข้าวให้พี่ชายเหมือนเคย แอบแปลกใจนิดหน่อยที่เห็นคนตัวสูงตื่นแต่เช้าลงมานั่งรอที่โต๊ะกินข้าวแล้ว ผมไม่ได้ทัก แต่เดินไปหยิบน้ำผักและผลไม้รวมมารินใส่แก้ววางไว้ให้ เขามองกลับด้วยสีหน้าอ่านยาก ซึ่งผมจะตีความเอาเองว่า ‘ยุ่งไรด้วย ไม่ได้ขอ’
 
ถึงพี่จะไม่ชอบผมยังไง แต่ผมก็อยากดูแลพี่ชายให้ดีที่สุดอยู่ดี ในช่วงเวลาที่ผมสามารถทำได้ เพราะอนาคตพี่คงต้องดูแลตัวเอง หรือไม่ก็ให้พวกสาว ๆ มาดูแลให้
 
แอบเสียใจนิดหน่อยที่ไม่สามารถดูแลแม่ได้ แต่แม่คงมีความสุขมากกว่าในเวลาที่ไม่มีผมอยู่ใกล้ ๆ
 
อาหารที่ผมทำส่วนใหญ่จะเป็นของโปรดของพี่ทั้งนั้น ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปจะได้ไม่เบื่อ ผมจดรายการอาหารสำหรับวันพรุ่งนี้ลงบนตารางข้างตู้เย็น 
 
“ไอ้นี่คืออะไร”
 
ผมสะดุ้งโหยงหันไปมอง มายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่
 
“ตารางอาหารประจำวันของพี่นั่นแหละ อยากเพิ่มหรือลดอะไรก็บอก เมนูเดิมตลอด กลัวพี่เบื่อเหมือนกัน”
 
พี่ทัศน์มองสิ่งที่อยู่ตรงหน้านิ่ง ๆ ไม่พูดอะไร เดินกลับไปนั่งอ่านหนังสือต่อ พอทำอาหารเสร็จผมก็มานั่งกินอาหารร่วมกับพี่ทัศน์ ผมชอบช่วงเวลาแบบนี้นะ ให้ความรู้สึกเป็นครอบครัวดี
 
ตื่นเช้าได้ขนาดนี้สงสัยมีนัดกับสาวแน่ ๆ
 
พอพี่อิ่ม ผมก็ส่งนมให้ตบท้าย เก็บจานชามไปล้าง เดินออกจากบ้าน ระหว่างทางเห็นรถพี่ขับผ่านเลยไป ผมยิ้ม
 
“จะมีสักวันไหมน้า ที่ผมจะได้นั่งเคียงข้างไปกับพี่เนี่ย”
 
หึ ฝันไปเถอะไทม์
 
ผมบอกตัวเองในใจ ได้ยินเสียงแตรรถดังเบา ๆ ผมหันไปมอง ยิ้มทันทีที่รู้ว่าเป็นใคร
 
พี่อิฐสุดหล่อของผมนี่เอง พี่อิฐจอดรถ ลงมาเปิดประตูให้
 
“ขึ้นรถได้แล้วครับเจ้าหญิง”
 
“เจ้าชายต่างหาก”
ผมท้วง พี่อิฐหัวเราะ ผมขึ้นไปนั่ง ยิ่งคบด้วยยิ่งรู้สึกสบายใจแฮะ
 
หรือว่าจะตกลงเป็นแฟนกับพี่อิฐเลยดี?
 
“ไทม์ พี่อยากได้ของขวัญให้ใครบางคน เลิกเรียนแล้วไทม์ไปช่วยพี่เลือกหน่อยได้ไหม”
 
“ได้ครับ” ผมรับปาก
 
แล้วหลังเลิกเรียนพี่อิฐก็มารับไปเดินห้าง พามาหยุดอยู่ที่ร้านขายเครื่องเพชร
 
“ช่วยพี่เลือกหน่อยสิ เอาแบบที่ไทม์ชอบเลยนะ”
 
“อืม แล้วเขาอายุเท่าไหร่ ผู้หญิงผู้ชาย จะได้เลือกแบบได้ถูก”
 
“ผู้ชาย อายุและนิสัยเหมือนไทม์เลย ถึงบอกว่าเลือกแบบที่ไทม์ชอบได้เลยไง”
 
ผมยิ้ม เลือกขึ้นมาแบบหนึ่งที่คิดว่าสวยและราคาก็ไม่แพง
 
“ห่อให้ด้วยนะครับ”
พี่อิฐบอกพนักงาน พอจ่ายเงินเสร็จ พี่อิฐก็พาไปเดินเล่นต่อ ดูหนังอีกเรื่อง ตบท้ายด้วยการไปแย่งกันกินหมูกระทะกันในร้านฮอตพอต
 
ไม่เกินสามทุ่ม พี่อิฐก็ขับรถมาส่งที่หน้าปากซอยเหมือนเดิม
 
“ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ”
 
พี่อิฐยิ้ม หันไปหยิบกล่องของขวัญที่บอกจะซื้อไปให้ใครสักคนมายื่นให้ ผมมองงง ๆ
 
“สุขสันต์วันเกิด ให้ช้าไปหน่อยอย่าว่ากันนะ แนนเพิ่งบอก”
 
โห สองคนนี้ไปคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่
 
“ล้อผมเล่นหรือเปล่าครับ ของแพงขนาดนั้น ผมไม่เอาหรอก”
 
“ทำร้ายน้ำใจกันจัง”
พี่อิฐทำหน้าหงอย
 
“ก็มันแพงนี่น่า”
 
“สำหรับไทม์น่ะใช่ แต่สำหรับพี่ถือว่าเป็นเงินเล็กน้อย รับไว้เถอะนะ”
เขาทำหน้าอ้อน ๆ ผมนิ่งคิด ก่อนพยักหน้ารับ
 
“ให้พี่เป็นคนใส่ให้ได้ไหม”
 
ผมพยักหน้าอีกรอบ พี่อิฐดึงกล่องของขวัญไปแกะเอง ใส่ให้เบามือ
 
“สุขสันต์วันเกิดนะ”
 
“ขอบคุณครับ”
 
“วันหน้าพี่จะพาไปทำบุญ”
 
“ดีเลย อยากทำอยู่เหมือนกัน วันเกิดใส่แต่บาตรอย่างเดียว”
 
“อืม งั้นวันเสาร์นี้ละกัน”
 
ผมยิ้มแป้น ก้าวขาลงจากรถ เดินเข้าซอย จับสร้อยที่คอมาตลอดทาง ก่อนรีบกระโดดเข้าข้างทางเพราะมีรถวิ่งมาเฉี่ยว ผมหันไปมองถึงได้รู้ว่าเป็นใคร
 
พี่ทัศน์
 
“อยากให้ตายขนาดนั้นไม่เหยียบกันไปเลยล่ะ”
ผมบ่นตามหลัง
 
“หึ ทำอะไรหัดเกรงใจชาวบ้านเขาบ้างนะ”
พี่ทัศน์ต่อว่าทันทีที่ผมเดินเข้าบ้าน
 
“ทำอะไร”
 
“ไปกอดกับผู้ชายในรถ ยังจะมาทำหน้าใสซื่ออีก”
 
“ผมว่าพี่เนี่ย นอกจากจะเจ้าชู้แล้วสายตายังไม่ดีอีกต่างหาก เป็นโรคคิดเองเออเองด้วย”
 
“ฉันเห็นมากับตา”
 
“นั่นแหละ ถึงได้บอกไงว่าสายตาไม่ดี ถ้าหมายถึงพี่อิฐล่ะก็ เขาซื้อของขวัญเป็นสร้อยคอให้ แล้วอาสาใส่ให้เฉย ๆ”
ผมบอกแค่นั้น ไม่รอให้เขาหาเรื่องต่อ เดินเลยจะขึ้นห้องแต่ถูกรั้งจับข้อมือไว้
 
“อย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อนอกบ้านแบบนั้น มันจะเสียมาถึงวงศ์ตระกูล”
 
ผมหลุบเปลือกตาลงต่ำ
 
“พี่คงลืมไปแล้วมั้งว่าผมไม่ได้ใช้นามสกุล ‘เทวาสถิต’ ถึงจะทำอะไรเสียหายไป รับรองได้ครับว่าไม่มีใครสาวมาถึงแน่ ๆ”
ผมบิดข้อมือออกเดินขึ้นห้องไป
 
ผมเคยถามว่าทำไมผมไม่ได้ใช้นามสกุลเทวาสถิต เหตุผลที่ได้ก็คือ แม่กลัวว่าถ้าวันใดวันหนึ่งผมเกิดทำตัวเสีย ๆ หาย ๆ ขึ้นมา จะได้ไม่เสียไปถึงวงศ์ตระกูล เพราะงี้แหละ เลยไม่มีใครรู้ว่าผมกับพี่เป็นพี่น้องกัน
 
 
ผมกลับมานั่งทำงานต่อ มองไปยังโน้ตบุ๊กที่พี่ชายให้มา ลูบไล้มันเบา ๆ ด้วยความดีใจ ได้ยินเสียงทุบประตูดังขึ้น ผมลุกไปเปิด พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร เดินตรงไปหยิบ Mac เครื่องนั้น
 
“พี่จะทำอะไร”
 
“เอาของของฉันคืน”
 
“แต่พี่ให้ผมแล้วนะ”
 
“ให้ได้ก็คืนได้ ได้ของจากคนอื่นแล้วนี่”
 
“พี่ทัศน์!!”
ผมเรียกหวังเตือนสติ
 
“สายชาร์จอยู่ไหน เอาคืนมาด้วย”
 
“พี่ทัศน์!!”
ผมเตือนสติอีกรอบ เขามองผมกลับด้วยสายตานิ่ง ๆ บ่งบอกว่าเอาจริง ผมกัดฟันแน่น จำต้องเดินไปหยิบสายชาร์จมายื่นคืนให้
 
“เอากล่องกับพวกกระดาษห่อด้วยไหม”
 
“ไม่ต้อง ขยะ”
 
“หึ ไม่หรอก นั่นแหละของขวัญจากพี่สำหรับผมเลยล่ะ”
ผมกลืนน้ำลายลงคอ ยิ้มเยาะตัวเองที่หวังดีใจอะไรไปกับผู้ชายคนนี้
 
“แค่นี้ใช่ไหม ผมจะได้ทำงานต่อ”
ผมเชิญเขาออกกลาย ๆ พยายามกลั้นบางสิ่งไม่ให้มันร่วงหล่น เขาหันหลังเดินออกไปพร้อมโน้ตบุ๊กเครื่องนั้น ผมปิดประตูลง ล็อกกลอนแน่นหนา แล้วน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ค่อย ๆ พากันไหลร่วง ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ ก้มหยิบกล่องเปล่าและกระดาษห่อของขวัญขึ้นมาดู
 
เพราะตอนนี้สองสิ่งนี้กลายเป็นของขวัญสำหรับผมไปแล้ว
 
“ไม่ได้นะไทม์ นายจะมายอมแพ้กับชีวิตแค่นี้ไม่ได้”
ผมปาดน้ำตาออก กัดฟันฮึดสู้ เก็บของเข้าที่ แล้วนั่งทำงานต่อ
 
To be Con...
ไหน ใครบอกว่าอยากได้ของขวัญจากพี่ทัศน์ ให้แล้วขอคืนแบบนี้ยังอยากได้ไหม
พระเอกข้าน้อยสติลคงความเลวเสมอต้นเสมอปลาย เรื่องหน้ายิ่งกว่านี้ อุวะฮ่าๆ เราจะทำฟาร์มเปลือกทุเรียนส่งออก ได้มาแยะตั้งแต่พี่หมอ เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่ หึๆ

มีคนถามมาว่าไม่มีเพจสำหรับติดตามนิยายเรื่องนี้เหรอ ถ้าเฉพาะเรื่องนี้ไม่มีค่ะ แต่ไปที่เพจนักเขียนได้เลย แจ้งอัพทุกเรื่อง = = >>facebook.com/Memew28 กดไลค์แล้วกดปุ่ม 'รับการแจ้งเตือน' และเห็นเพจนี้ก่อนด้วยนะคะ ไม่งั้นข้อมูลมันไม่โชว์ให้ทั้งหมดเน้อ ^^

เลิฟ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: PiiNaffe ที่ 06-07-2016 20:03:55

อิพี่ทัศทำหยิ่ง หมั่นไส้!!!

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-07-2016 20:06:46

เฮ้อออ. สงสารไทม์สุดๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 06-07-2016 20:12:13

 เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ววววว

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 06-07-2016 20:21:08

สงสารไทม์เกิ๊น

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-07-2016 20:46:23

อิพี่ทัศน์ปากเสียมากมายอ่ะ ไม่ชอบนิสัยทั้งแม่ทั้งลูกเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 06-07-2016 23:46:24

 :pig4: อย่างน้อยวันเกิดก็มีอะไรดี ๆบ้างเน้อ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 07-07-2016 02:31:48

ิดทนไว้ไทม์ รอวันที่อิพี่ทัศน์จะมาอ้อนวอนเรา :monkeysad: :heaven

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 07-07-2016 07:46:43

หมายังเลี้ยงลูกดีกว่านี้ พ่อแม่ประสาอะไรวะ ดูก็รู้แล้วไม่ใช่ลูกแท้ๆแน่นอน อยากให้นายเอกเอาคืนซะบ้าง  :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 07-07-2016 08:58:52

สงสารไทม์จัง :hao5: :mew2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(6-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Walitya ที่ 07-07-2016 09:12:39

สงสารไทม์ งื้อออ  :hao5:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 09-07-2016 11:54:46

สงสารไทม์ ถามจริงนี่ลูกแท้ๆ ของแม่หรือเก็บมาเลี้ยงกันแน่ๆ ทำไมถึงได้เลี้ยงลำเอียงแบบนี้

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 09-07-2016 13:16:46

แงงงสู้นะไทม์ :mew6:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-07-2016 14:02:25

พระเอกสันดานเสียแบบนี้ควรได้นายเอกเหรอ? อย่าตลกน่า

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 09-07-2016 14:28:34

อิพี่ทัศน์ นิสัยเสีย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 09-07-2016 17:07:55

เมื่อไหร่ไทม์จะออกจากบ้านนี้เสียที หมั่นไส้ทัศน์มาก เลวสุดๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 09-07-2016 17:40:46

 :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
บ้าไปแล้ว

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 09-07-2016 18:32:13

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-07-2016 20:44:41

โหห. อีทัศน์นี้เลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ อยากให้น้องไทม์ออกไปอยู่ข้างนอกไวๆจัง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 09-07-2016 21:15:21

พี่ทัศน์ใจร้ายสุดๆ ไปเลย นึกว่าจะดีกับน้องแล้ว ที่ไหนได้กลายเป็นหึงโหดซะงั้น อยากรู้ที่มาที่ไปของน้องไทม์  ทำไมถึงได้มาอยู่กับครอบครัวนี้ :laugh:  เริ่มสงสารพี่อิฐอีกคนแล้ว ขอให้ได้คู่ที่เหมเสมกันนะคะ


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 09-07-2016 21:41:26

ให้แล้วมาขอคืนแบบนี้นิสัยเด็กมากอะทัศน์ อยากให้ไทม์ไปจากบ้านนี้เร็วๆจัง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: cbqx ที่ 10-07-2016 01:24:13

น้ำตาไหล สงสารไทม์
คือเราเป็นคนนึงที่น้ำตาไหลได้ง่ายๆกับเรื่องครอบครัว เราเป็นลูกคนกลางอะ เราก็คิดตลอดเลยนะว่าพ่อแม่รักเราน้อยกว่าพี่กับน้องแต่มันไม่ได้เลวร้ายเหมือนไทม์อะ ไทม์น่าสงสารมากกกก เราว่าไทม์ไม่ใช่ลูกแท้ๆแน่ๆเลยอันนี้ไม่ใช่ว่าแม่รักไทม์น้อยกว่าพี่ทัศน์ แม่ไม่ได้รักไทม์เลยต่างหาก เราว่าถ้ารักน้อยอย่างน้อยก็น่าจะเลี้ยงด้วยเงินแต่ไม่ให้ความรักงี้ อันนี้เงินก็ได้เแค่นั้นความรักยิ่งไม่ได้เลยแสดงว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆแน่ แต่มันก็ไม่แน่ละนะ555555555 พี่ทัศน์อะเหมือนโดนแม่ครอบกะลาไว้ไม่ให้เห็นความจริงคือได้รู้ความจริงบางเรื่องก็ตอนถามน้องเอง ส่วนพี่อิฐอบอุ่นมากอะไรจะใจดีขนาดนี้ถ้าเราเป็นไทม์เราคบกับพี่แกละนะ คนที่ใจดีปฏิบัติต่อเราราวกับว่าเราเป็นเจ้าหญิงเดินเข้ามาในชีวิตที่ไม่เคยโดนทำแบบนี้ใส่ มันโคตรอุ่นหัวใจอะ เราจะไม่สนใจเรื่องเพศด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นนแหละ ไทม์ไม่ใช่เรา55555555 เม้นนี้คำพูดลิเกจัง มาต่อเร็วๆนะคะ รออยู่ สนุกมากกกกกก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 10-07-2016 14:20:15

คือนอกจากปากเสีย นิสัยแย่ แถมเหมือนเด็กอีกนะ พี่ทัศน์ :katai4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 10-07-2016 21:27:28

น้องไทม์น่าสงสารมากเลยค่ะ

สู้ๆ ต่อไปน้าา

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.7 (P.3)(9-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-07-2016 22:19:01

เฮ้อ  :เฮ้อ:  ไอ้พี่ตัวร้าย
ให้ของแล้วเอาคืน มะรืนนี้ตาย
กินยาถ่ายตายไวๆ หามผีเข้าวัด จุดประทัดโป้งป้าง
ไอ้พี่ทัศน์ นิสัยเลว อิจฉา ที่ไทม์ดีกับคนอื่น
หรือหึงหว่า  :katai1: :katai1: :katai1:
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 11-07-2016 19:56:47

BROTHER CH.08



ผมเปิดเพลงจากโน้ตบุ๊กเบา ๆ ขณะนั่งทำอาร์ตเวิร์คบนโต๊ะในสวนหลังเลิกเรียน วันนี้มีชั่วโมงว่างชั่วโมงหนึ่ง พอดีอาจารย์ไม่เข้า พวกเราเลยเปรม

“นี่ไทม์ วันเสาร์นี้ไปทำบุญกับพี่อิฐเหรอ”

“อืม” ผมครางรับ เงยหน้ามองเพื่อน “นี่แนนกับพี่อิฐคุยกันบ่อยเหรอ”

แนนหน้าแดงนิด ๆ

“ไม่มีอะไรหรอก พอดีแนนโทรไปปรึกษาพี่อิฐเรื่องเรียนบ่อย ๆ น่ะ เลยคุยกันมากขึ้น”

ผมยิ้ม พยักหน้า ก้มทำอาร์ตเวิร์คต่อ

“นี่…”
แนนเรียกเบา ๆ 

“อะไร”
ผมถามโดยไม่เงยหน้ามอง

“นี่…น…น”
แนนทำเสียงยืดเสียงยาว ผมอมยิ้มทำเป็นไม่สนใจเหมือนเดิม

“ชิ!”
แนนลุกยืน ทำท่าจะเดินหนี ผมเงยหน้ามอง

“อยากให้ชวนไปด้วยใช่ไหม”
ผมพูดอย่างรู้ทัน แนนหันกลับมามองงอน ๆ

“ไม่อยากชวนก็ไม่ต้องชวน”

ผมอมยิ้ม

“แนนคิดว่าแนนเป็นใคร”
ผมสวนกลับ แนนหน้าง้ำยิ่งกว่าเดิม

“ใช่ซี้ แนนมันแค่เพื่อนนี่ ไม่สำคัญเท่าว่าที่แฟนหนุ่มหรอก”

งอนเลเวลสี่เลยแฮะ ผมอมยิ้ม

“เพราะเป็นเพื่อนไง ถ้าไม่ไปมีเฮ”
ผมใช้ปากกาชี้หน้า คนที่กำลังงอนอยู่ปรับสีหน้าแทบไม่ทัน ตีแขนผมเพี้ยะ

“เล่นอะไรก็ไม่รู้ ดูสิ งอนไทม์ไปตั้งเยอะแน่ะ”

“ก็จะได้รู้ไว้ไงว่าแนนน่ะ ขี้งอน”

“ไทม์ง่ะ แนนไม่อยากเป็นคนขี้งอนน้า”

ผมหัวเราะหึ ๆ

“เขาบอกว่า ยิ่งเราไม่อยากเป็นอะไร เราจะยิ่งเป็นแบบนั้นนะ”

แนนทำแก้มป่อง ๆ ผมกระแซะตัวแนนที่ยืนอยู่เบา ๆ

“นี่ ไม่คิดจะช่วยกันทำมาหากินบ้างรึไงหะ”

“ก็ได้”
แนนกึ่งยิ้มกึ่งงอนทิ้งตัวลงมานั่งเหมือนเดิม

คนเขียนหลักเป็นผม เพราะลายมือสวยกว่า แต่เรื่องการออกแบบคำพูด แนนเก่งกว่า

“ไทม์ นั่นรถพี่ทัศน์หรือเปล่า”

ผมเงยหน้ามองรถเบนซ์คันหรูที่วิ่งเข้ามาจอดหน้าโรงเรียน เป็นรถพี่ทัศน์จริง ๆ ด้วย

“นี่ พี่เขามารับไทม์หรือเปล่า”

“เอาไว้ให้ฟ้ากลายเป็นสีชมพูก่อนเถอะ”
แล้วก็จริงอย่างที่ผมคาด เพราะพี่ทัศน์มารับเด็กมอหกที่ถือว่าเป็นดาวโรงเรียนของเรา

“โห พี่ทัศน์สอยของสูงแฮะ”

ผมยิ้ม ก้มลงไปทำอาร์ตเวิร์คต่อ

“ไทม์ พี่ทัศน์เดินมาทางนี้แล้ว”

“อืม”
ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่แนนพูด เพราะมัวใช้สมาธิกับการวาดรูปอยู่

“ไทม์”

“หือ”
ผมครางรับ แต่ไม่ได้ละสายตาไปจากกระดาษ

“ไทม์”

“อะไร ว่ามาสิ กำลังใช้สมาธิอยู่”

“เอ่อ…สวัสดีค่ะพี่ทัศน์”
เสียงทักแบบนั้นทำเอาผมรีบละสายตาจากกระดาษหันไปมองทันที เพราะรีบหันไปหน่อยไม่ทันระวัง ปากกาที่ถือไว้ในมือขีดเสื้อของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเข้าเต็ม ๆ เป็นทางยาว มันเห็นได้ชัดเลยเพราะเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว ผมอ้าปากค้าง ค่อย ๆ เงยหน้ามองเจ้าของเสื้อที่กำลังก้มมองผมอยู่เหมือนกัน

หน้าพี่ทัศน์ยังคงหล่อเหลาอยู่เหมือนเดิม แต่ทว่าดวงตาไม่ต่างกับราชสีห์ที่พร้อมจะสังหารหนูตัวเล็ก ๆ ที่บังอาจเดินผ่านมารบกวน

“พะ พี่ทัศน์”
พอตั้งสติได้ ผมรีบวางปากกา ดีดตัวลุกยืน ลากแขนพี่ทัศน์ให้เดินไปทางห้องน้ำหลังตึกด้วยกัน

“ถอดเสื้อก่อนพี่ทัศน์”
ผมรีบสั่ง แต่เขาไม่ทำตาม ยืนทำหน้าถมึงทึงเหมือนคนถ่ายไม่ออก ผมตัดปัญหาด้วยการปลดกระดุมเสื้อพี่ออกด้วยตัวเองเลย พี่ทัศน์มองผมอึ้ง ๆ แต่ผมไม่สนใจ คลี่ถอดเสื้อออกจากตัวให้

ต้องรีบครับ เพราะถ้าปล่อยไว้นาน ๆ อาจล้างไม่ออก เสื้อยิ่งแพง ๆ อยู่ด้วย ผมปล่อยให้พี่ทัศน์ยืนเท่เปลือยท่อนบนอยู่อย่างนั้น รีบนำเสื้อมาล้างน้ำตรงจุดที่เปื้อน แต่ล้างยังไงก็ล้างไม่ออก

ผมทิ้งพี่ไว้ วิ่งลิ่วไปซื้อสบู่ขนาดเล็กที่ร้านค้าสวัสดิการมาถูจนมันออกหมด ผมยิ้ม พอล้างสะอาดก็สะบัด ๆ จนมันหมาด

“ต้องเป่าให้แห้งก่อน”
ผมพาเขาเดินกลับไปยังร้านค้าสวัสดิการเพื่อไปขอยืมไดร์มาเป่าแห้ง ดีว่าผมพอรู้จักกับพี่เขาบ้าง ผมยืนเป่าโดยมีพี่ทัศน์ยืนเท่เปลือยท่อนบนให้สาว ๆ น้ำลายไหลเล่น 

“เอ่อ พี่ทัศน์หรือเปล่าคะ ที่ลงนิตยสารหนุ่มฮอต”
มีน้องสามคนเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“จำผิดแล้วล่ะ”
พี่ทัศน์บอกแค่นั้นเสหน้าไม่พอใจนิด ๆ ไปทางอื่น พวกน้อง ๆ หน้าจ๋อย ขอโทษขอโพยเดินจากไป ผมมองตามนิด ๆ

คิดผิดแล้วน้องที่มาชอบพี่ทัศน์ เพราะนอกจากผู้หญิงที่หวังฟันแล้ว พี่มันไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตหรอก

“แห้งแล้ว ขอบคุณครับพี่จอย”
ดีนะที่เป็นเสื้อแบบไม่ต้องรีด

“ไม่เป็นไรจ้า แหม ไม่ยักกะรู้ว่าแฟนไทม์หล่อขนาดนี้ เหมือนนายแบบเลย”

ผมมองหน้าคนพูดอึ้ง ๆ

“ไม่ใช่หรอกครับ”

“ไม่ต้องปิดบังพี่หรอกน่า พี่เข้าใจ”
พี่จอยขยิบตาให้นิดหนึ่ง ผมอยากอธิบายต่อว่าไม่ใช่ แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมากต่อหน้าพี่ทัศน์ หันมายื่นเสื้อคืนให้คนด้านหลัง 

พี่ทัศน์รับเสื้อไปใส่ช้า ๆ แต่ดูมันจะช้าเกินไปจนผมอดรนทนไม่ไหว รีบเขยิบเข้าไปติดกระดุมให้แทน พี่ทัศน์ชะงัก แต่ก็ยอมให้ผมทำดี ๆ ผมเงยหน้ามอง พี่มันมองตอบเหมือนกัน ผมรีบหลุบเปลือกตาหลบหนี

รู้สึกใจเต้นแปลก ๆ ยังไงพิกล

ผมพยายามไม่สนใจเสียงหัวใจที่กำลังเต้นในจังหวะแปลก ๆ ตอนนี้ พอติดกระดุมเสร็จก็ดึงมือพี่มันออกไปจากจุดนั้น

[ต่อ 40%]


“พี่ทัศน์ไปไหนมาคะ รอนานแล้วนะ แล้วคนนี้ใคร”

ผมปล่อยมือพี่ทัศน์ทันที เดินเลยไปหาแนนที่นั่งเขียนอาร์ตเวิร์คอยู่ พี่มันไม่ตอบ โอบไหล่เชอร์รี่พาเดินกลับไปที่รถ

“โห พี่ทัศน์นี่สุดยอดเลยเนอะ นิ่งได้ใจเลย ขนลุกเลยอะ”

ผมยิ้ม นั่งลงทำงานต่อ วันนี้พี่ทัศน์คงไม่กลับบ้านแน่ ๆ

“นี่คิดว่าสองคนนี้เขาคบกันหรือเปล่า”

ผมส่ายหน้า

“พี่มันไม่เคยคบใครจริงจังหรอก ที่คบหวังฟันทั้งนั้นแหละ”

“ไม่หรอกมั้ง คนนี้เขาอาจจริงใจก็ได้นะ”

“มาพนันกันไหม ถ้าเลิกในหนึ่งเดือนพันหนึ่ง”

“โห ไม่เอาอ่ะ งี้ไทม์ก็ได้เปรียบน่ะสิ”

“ไม่แน่จริงนี่น่า”

“ไม่เอา ๆ เรารีบทำกันดีกว่า”

ผมพยักหน้า ลอบมองไปยังพื้นที่ว่างเปล่าที่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เคยมีรถของใครบางคนจอดอยู่
 







“พรุ่งนี้ผมจะไปต่างจังหวัดนะ”

พี่ทัศน์เงยหน้ามอง ถามเสียงเครียด

“ไปไหน”

“อยุธยา ไปทำบุญ”

“วัดแถวนี้ก็มี ทำไมต้องไปต่างจังหวัด”

“พี่อิฐชวน”

“หึ ร่านไปกับผู้ชายต่างจังหวัด”

ผมถอนใจเบา ๆ

“ผมเป็นผู้ชายนะพี่ทัศน์ ไปกับผู้ชายด้วยกันมันดูร่านตรงไหน แนนก็ไปด้วย”
ผมพูดแค่นั้นหันหลังเตรียมจะเดินขึ้นห้อง แต่พี่ทัศน์ฉุดไว้

“นายทำเสื้อฉันเสีย เอาค่าเสียหายมา”

ผมเม้มปากแน่น

“มันไม่ได้เสียนี่น่า”

“หึ ฉันไม่อยากใส่เสื้อผ้าที่มีรอย แม้จะนิดหน่อยก็เถอะ”

ผมถอนใจเบา ๆ พยายามบิดข้อมือออก แต่มันไม่หลุด

“ได้ ตัวละเท่าไหร่ล่ะ ถ้าแพงมาก ขอผ่อนได้ไหม”
ผมต่อรอง พี่ทัศน์กระตุกยิ้ม

“หึ มีแหล่งสูบเงินใหม่แล้วรึไง”

“ถามจริงเหอะ ในหัวพี่คิดได้แต่เรื่องพวกนี้รึไง ผมทำงานบริสุทธิ์ ผมมีปัญญาหาเงินเลี้ยงตัวเองได้”

“หึ งี้แหละ พวกอกตัญญู พอโตแล้วก็ทำปีกกล้าขาแข็ง ยิ่งพอมีผู้ชายมาซับพอร์ตก็ลืมบุญคุณคน”

เพี้ยะ!!

สิ้นเสียงจากฝ่ามือผมที่ตกกระทบใบหน้าคมคาย ดวงตาที่เคยฉายแววดูถูกวาวโรจน์ขึ้นมาทันทีจนผมเสียววูบไปทั่วทั้งสันหลัง

“จะว่ายังไงผมก็ว่าได้ แต่ผมไม่เคยลืมบุญคุณใคร”
รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างคลออยู่ที่ดวงตา

“ใช่ ไม่ลืมบุญคุณใคร กระทั่งยอมอ้าขาตอบแทนคุณเงินคนด้วยใช่ไหมล่ะ”

เพี้ยะ!!!

แรงตบครั้งนี้หนักกว่าครั้งแรกมาก พร้อม ๆ กับน้ำตาที่ร่วงลงมาแต้มแก้ม ผมหันหลังเดินขึ้นบันได ปาดน้ำตาลวก ๆ กำลังจะเดินเข้าห้อง แต่ถูกรั้งข้อมือไว้แรงจนผมต้องหันไปมอง

“ปล่อย! ผมคิดมาตลอดว่ามีพี่ชาย แต่ผมคงคิดผิด ความคิดพี่มันต่ำยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานบางตัวซะอีก”

“หึ แล้วรู้ไหมว่าสัตว์เดรัจฉานน่ะมันทำได้ทุกอย่างโดยไม่เกรงกลัวความผิดอะไรหรอกนะ โดยเฉพาะเวลาที่มีใครมาทำให้มันโกรธ”
แล้วพี่ทัศน์ก็ดันผมติดกำแพงด้านหลัง กดจูบลงมาเต็มแรง ผมตาโต ช็อกค้างเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชายอย่างผม

ผมพยายามดิ้นรน แต่ถูกเบียดจนแทบไร้อากาศให้ถ่ายเท ผมทำได้แค่ครางห้ามในลำคอ เขาบดเบียดหนักขึ้นซ้ำยังแทรกลิ้นเข้ามาอีก

ไม่นะ นี่พี่ทัศน์คิดจะทำอะไร!!

จากแรงมากมายที่เคยดิ้นรนต่อสู้ ผมเริ่มอ่อนแรงแหงนหน้าตามแรงเบียดหนัก หนำซ้ำยังตอบสนองการชักนำอันเชี่ยวชาญนั้นอีกด้วย

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดพี่ทัศน์ก็ปล่อยให้ผมเป็นอิสระ

“หึ เป็นไงรสชาติของพี่ชาย เทียบเคียงไอ้อิฐได้ไหม”

ผมขยับมือหวังตบอีกรอบ แต่พี่มันรั้งเอาไว้ได้ทัน

“ทำตัวให้มันดี ๆ หน่อย”

“ผมไม่เคยทำอะไรผิด”

“หึ นายมันผิด ผิดตั้งแต่เลือกที่จะเกิดมาแล้วไทม์”
แล้วพี่ทัศน์ก็ปล่อยผมออก หันหลังเดินเข้าห้องไป ผมทรุดกายนั่งลงกับพื้น หวั่นไหวไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น

นี่มันอะไรกัน
 





ผมตื่นแต่เช้าแต่งตัวเพราะต้องออกไปรอพี่อิฐที่หน้าปากซอย เมื่อคืนนอนไม่หลับ พอหลับตาลงทีไรก็คิดถึงแต่รสจูบที่พี่ทัศน์มอบให้

ผมไม่ได้อยากตื่นเต้นหรือรู้สึกแบบนี้ และผมก็รู้ว่าพี่ทัศน์ทำไปเพราะอะไร เขาแค่ต้องการแกล้งผมเท่านั้น

“ไทม์!”
แนนโบกมือไหว ๆ ออกมาจากรถพี่อิฐ ผมเดินกึ่งวิ่งไปสมทบ ยังไม่ทันถึงก็มีรถวิ่งมาจอดต่อจากรถพี่อิฐ หัวใจผมหล่นไปอยู่แทบเท้า แต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ เดินตรงไปที่รถของพี่อิฐต่อ

ผมเบรกกึก เมื่อได้ยินเสียงมือถือดัง ผมหยิบมันขึ้นมาดู เงยหน้ามองไปยังคนที่นั่งเท่อยู่ในรถ กดรับ

“ขึ้นรถ”

“ก็กำลังจะขึ้น”
ผมกำลังจะเปิดประตูรถพี่อิฐ

“ไม่ใช่รถคันนั้น คันนี้”

มือผมค้างไว้กับที่

“ไม่จำเป็น ผมจะไปกับเพื่อน”

“หึ เพื่อนหรือคู่ขากันแน่ ถ้าไม่อยากให้คนอื่นนินทาว่านั่งรถไปกับคู่ขาก็มาขึ้นรถ”

ผมเม้มปากแน่น แนนทำหน้าแปลก ๆ มองผมใหญ่

“มีอะไรหรือเปล่า แล้วนั่นรถพี่ทัศน์ไม่ใช่เหรอ พี่ทัศน์จะไปด้วยเหรอ”

“อืม แนนนั่งไปกับพี่อิฐสองคนนะ ไทม์จะนั่งไปกับพี่ทัศน์”

แนนพยักหน้าเข้าใจ ผมก้มมองพี่อิฐที่ทำหน้าแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“พี่อิฐ พี่นั่งไปกับแนนนะครับ ผมจะนั่งไปกับพี่ทัศน์ พอดีแกมีเรื่องจะคุยกับผมน่ะครับ”

“ไม่เห็นมันบอกพี่สักคำว่าจะไปด้วย”

ผมได้แต่ยิ้มแหะ ๆ ก้มหัวขอโทษ แนนมองผมด้วยสายตาเป็นห่วง ผมจำต้องเดินไปที่รถคันหรู เปิดประตูรถออกก้มมองคนขับ

“แน่ใจแล้วเหรอ ที่จะให้ไทม์นั่ง”

“กลับมาค่อยล้างกลิ่นคาวให้สะอาดอีกทีก็ได้”

ผมกำมือแน่น ทิ้งตัวลงนั่ง แต่ก่อนเคยหวังไว้ว่าจะได้นั่งเคียงไปกับพี่แบบนี้ แต่มาวันนี้กลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด เพราะเจ้าของรถเขาไม่อยากให้นั่งไปด้วย

ผมนั่งเงียบพอ ๆ กับคนขับ เพิ่งรู้ว่ารถคันนี้เงียบสุด ๆ พี่ทัศน์กดเปิดเพลง ฟังไปฟังมามันก็เพลินดี เพลินจนผมเผลอหลับ
 



ตื่นอีกทีเพราะรู้สึกว่ารถจอดสนิทแล้ว ผมมองไปรอบ ๆ เห็นรถพี่อิฐจอดอยู่ไม่ห่าง กำลังขนของลงจากรถกันอยู่ หันไปมองคนขับข้าง ๆ ซึ่งพี่ทัศน์กำลังมองผมอยู่เหมือนกัน

“หึ วันนี้ต้องใช้งานหนักซินะ ถึงได้นอนออมแรงไว้ขนาดนี้”

ผมถอนหายใจเบา ๆ จ้องหน้าพี่ทัศน์ตรง ๆ

“พี่นี่มีความคิดสวนทางกับหน้าตาจริง ๆ”
พูดจบความเจ็บก็พุ่งตรงมาที่ปลายคาง พี่ทัศน์บีบแน่นจนเหมือนกระดูกจะแตก

“ปากดี เก็บปากไว้ทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ง”

ผมมองตาพี่ทัศน์หวั่น ๆ พยายามดันตัวออก พี่อิฐเดินใกล้เข้ามา ผมเหลือบมองก่อนริมฝีปากผมจะถูกครอบครองอีกครั้ง

ผมตาโต ถึงรถจะติดฟิล์มดำ แต่พี่อิฐอาจมองเห็นก็ได้ ผมรีบผลักตัวเองออก พี่ทัศน์ดันลิ้นเข้ามา เลาะไปทั่วร่องฟัน ก่อนค่อย ๆ ปล่อยออก

ได้ยินเสียงเคาะกระจก ผมหายใจหอบด้วยความตระหนกหันไปมอง กระจกถูกเลื่อนลงจากมือของคนที่โหมจูบผมเมื่อกี้

“คุยธุระกันเสร็จยังครับไทม์ พี่คิดถึงไทม์จัง”
มาถึงก็หยอดคำหวานเลย

“จะอ้วกว่ะอิฐ”

พี่อิฐทำหน้าไม่ยี่หระ เปิดประตูให้ ผมรีบก้าวลงจากรถทันที

“หาอะไรกินกันก่อนละกันเนอะ”
พี่อิฐชวน ผมพยักหน้า แล้วแนนก็เดินเข้ามารวมกลุ่ม พอ ๆ กับพี่ทัศน์ที่ล็อกรถและลงมาสมทบเหมือนกัน

มื้อนั้นผมแทบทานข้าวไม่ลง เพราะหวาดกลัวไปกับทุกการกระทำจากพี่ชาย กังวลแทนเพื่อนด้วย

“นี่ไทม์ ไทม์ว่าที่ไอ้ทัศน์มันขอตามมาด้วยเพื่อจีบแนนหรือเปล่า”
พี่อิฐกระซิบข้างหูให้ได้ยินกันสองคน ผมทำท่าอึดอัด

“ไม่รู้ครับ”

พี่อิฐยิ้ม ตักอาหารมาวางไว้บนจานให้ 

ผมยกเลิกการไปทำความสะอาดคอนโดพี่อิฐแล้ว โดยให้เหตุผลว่าช่วงนี้การบ้านเยอะมาก พี่เขาก็ไม่ว่าอะไร แต่เหตุผลจริง ๆ แล้วคือพี่อิฐออกตัวว่าจะจีบผมโต้ง ๆ ขนาดนั้น ขืนไปทำความสะอาด เกิดอะไรขึ้นคงช่วยเหลือตัวเองไม่ทัน

ผมไว้ใจพี่อิฐแน่ ๆ แต่ป้องกันตัวเองไว้สักหน่อยก็น่าจะดีกว่า

หลังจากมื้อเช้า เราก็ไปหาซื้อเครื่องสังฆทานเพิ่มแล้วไปทำบุญกันต่อ ปกติที่บ้านไม่ค่อยเข้าวัดกันหรอก ยกเว้นผม พี่นี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เข้าแต่ผับหรือโรงแรมเป็นกิจวัตรมากกว่า

ผมยังคิดอยู่เลยว่าพี่เคยเข้าวัดกับเขาบ้างหรือเปล่า และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นด้วย ก็ยังดีที่พนมมือเป็น เรากรวดน้ำรับศีลรับพรกันตามปกติ ตลอดระยะเวลาที่ทำเห็นแนนหน้าแดงตลอด

“แนนเป็นอะไร หน้าแดงจัง”
ผมถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง แนนยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ กุมแก้มตัวเอง

“ดะ แดงเหรอ”

“อืม แดงแป๊ดเลย เป็นไข้หรือเปล่า”

“ปะ เปล่า”

พี่อิฐเดินเข้ามากระซิบ

“พี่ว่าเพื่อนเรากำลังเขินไอ้ทัศน์มากกว่า”

ผมเลิกคิ้วสูง

ไม่มั้ง?

แต่ก็ไม่คิดจะค้าน พยักหน้าหงึกเดียว แล้วพวกเราก็เดินไปหลังวัดเพื่อปล่อยนกปล่อยปลา

“ที่วัดก็ยังไม่เว้นทำประเจิดประเจ้อนะ”
พี่ทัศน์เข้ามากระซิบข้างหู ตอนนี้พี่อิฐกำลังวิ่งไปช่วยแนนหิ้วกรงนกมาให้อยู่ ส่วนผมยืนถ่ายรูป ผมหันไปมอง

“คนที่คิดอุบาทว์ในวัดต่างหากที่สมควรจะสำนึก”
ผมเตรียมจะเดินไปหาเพื่อน แต่ถูกฉุดไว้

“คนชั่วทำความดีขนาดไหนมันก็ไม่ล้างความชั่วออกไปจากจิตใจได้หรอก”

ผมหันไปมอง

“เหมือนพี่ใช่ไหมล่ะ”
ผมแกะมือออก เดินลิ่ว ๆ ไปหาเพื่อนทันที

“เอานี่ นกเก้าตัว ชีวิตจะได้เจริญก้าวหน้า”
แนนบอกยิ้ม ๆ แล้วแนนก็แจกนกคนละเก้าตัวกับทุกคน

ผมไม่ได้สนใจคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อธิษฐานขอพร ขอให้ชีวิตมีแต่ความสุขและมีอิสระ ผมเปิดกรงปล่อยพวกมันขึ้นสู่ท้องฟ้า ขอให้มันไม่ถูกจับเข้ามาอยู่ในกรงอีกรอบ หลังจากนั้น พวกเราก็ไปเดินเล่นกันต่อ ผมพกกล้องตัวเก่งมาด้วย เผื่อได้ภาพสวย ๆ ไปทำโปสการ์ด

“นี่ ๆ ไทม์ เอามุมนี้สิสวยนะ”
แนนชี้บอก ผมรีบก้มลงถ่ายตาม

“อืม สวยจริง ๆ แนนนี่ตาถึงจัง”

แนนยิ้มแป้น

“ถ่ายแต่ธรรมชาติไม่ถ่ายคนบ้างรึไงครับ พี่อยากถ่ายรูปกับไทม์บ้าง มะทัศน์ถ่ายให้หน่อย”
พี่อิฐดึงกล้องจากมือผมไปยื่นให้เพื่อน แต่พี่ทัศน์ยืนนิ่ง แนนเลยเข้ามารับกล้องแทน

“ให้แนนถ่ายให้ดีกว่าค่ะ ศิษย์อาจารย์ไทม์อยากลองถ่ายบ้าง”
แนนพูดติดตลกพาเอาบรรยากาศดีขึ้นเป็นกอง

พี่อิฐยืนอยู่ข้าง ๆ เนื้อตัวแนบชิดเป็นพิเศษ

“ขออีกภาพ”
คราวนี้พี่อิฐโอบไหล่ผมไว้เลย แอบอึดอัดนิดหน่อย เหลือบไปเห็นสายตาไม่พอใจของใครบางคน พี่อิฐคงไม่เห็น ฉีกยิ้มกว้างแอ็คท่าตามที่แนนบอกอยู่

“เรียบร้อย”

แล้วพวกเราก็ถ่ายรูปกันไปอีกหลายเซต เหงื่อไคลไหลย้อยจนต้องหาน้ำมาดื่มกันหลายขวด

ทริปนี้มันจะสนุกกว่านี้ ถ้าไม่มีผู้ชายหน้าตายมายืนผิดที่ผิดทางแบบนี้ แต่พี่อิฐก็ดูจะไม่ใส่ใจหรือรู้นิสัยเพื่อนตัวเองดี เฮียแกเฮฮาได้ตลอดจนผมก็ลืม ๆ สีหน้าบูด ๆ ของพี่ไปเลย


 _____B.T._____

เปลือกทุเรียนขายดีมากกก #นั่งนับเงิน ตอนหน้า เตรียมเปลือกทุเรียนไว้หลาย ๆ เข่ง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(11-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 11-07-2016 20:04:07

อ่านกี่ทีๆก็หมั่นไส้ไอ้พี่ทัศน์มันทุกทีไป :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(11-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 11-07-2016 20:15:20

 :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(11-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 11-07-2016 20:43:36

ซื้อเปลือกทุเรียนหน่อยค่ะ ทุ่มไม่อั้น หมันไส้มันเหลือเกิน :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(11-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 11-07-2016 22:34:43

รู้สึกว่ายิ่งพี่อิฐทำดีกับน้องไทม์มากเท่าไร พี่ทัศน์ก็จะทำตัวแย่กับไทม์มากเท่านั้น 


ปล.ขอเปลือกทุเรียนไว้สักกิโลรอไว้เลยค่ะ  o18


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(11-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 11-07-2016 23:37:49

เดียวนะยะหล่อน หล่อนเอาเสื้อไปซักแห้ง นี้หล่อนทิ้งผู้ไว้เป็นชั่วโมงสองชั่วโมงนะยะให้ยืนเปลือย แทนที่จะไล่ไปรอในรถ หล่อนช่วยคิดถึงหน้าป้าคนนี้ที่นั่งอ่านชีวิตหล่อนด้วยนะยะ. ป้ายะไม่ทน ป้าจะเดินเข้าไปลากผู้บองหล่อนเข้ารถยะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(11-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 11-07-2016 23:41:56

ป้าพอมีฝีมือฉีกทุเรียนคะ ป้าจะฉีกแล้วเหวี่ยงฟาดตบแรงๆ ขอทีเดียวพอ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(11-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-07-2016 23:59:33

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(11-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 12-07-2016 02:05:14

นี่คิดจะอัพเวลเลวอีกเหรอทัศน์ โหหห

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(13-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 15-07-2016 10:38:37

ขอเปลือกทุเรียนสัก 5. กิโลนะคะ เอามาขว้างพี่อิฐโทษฐานขัดจังหวะ  :laugh: แต่เราอาจโดนแฟนคลับพี่อิฐปากลับมาได้  :z6:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(13-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 15-07-2016 19:41:45

เหมาเปลือกทุเรียนสักสิบคันรถ  :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-07-2016 21:44:29

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 15-07-2016 23:09:29

 :a5: :z3: :z6: :katai4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 15-07-2016 23:40:35

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 15-07-2016 23:50:57

รู้สึกเปลือกทุเรียนจะขาดแคลนนะคะ มองจากเม้นบนๆแล้ว

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 16-07-2016 12:08:31

ทัศน์นิสัยเสียมากนะ นิสัยเด็กด้วยไม่น่าเรียนมหาลัยเลยนะน่าจะกลับไปอยูประถมใหม่

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: choinudee ที่ 16-07-2016 13:21:35

บอกเลยว่าโกรธทัศน์มากๆ อีกนิดนึงจะเกลียดละ

น้ำตาไหลพรากมาก ชีวิตโคตรรันทด

อดทนไว้นะไทม์ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 16-07-2016 14:19:17

เอาใจช่วยน้องไทม์นะคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-07-2016 16:38:50

อิฐ เป็นตัวกระตุ้นทัศน์อย่างแรง
ทัศน์ เพื่อเข้าถึงไทม์ ใช้ความปากหมาเชือดเฉือน
ทั้งอิจฉา ริษยา และอยากเข้าหาใกล้ชิดไทม์
แนน หลงรูปทัศน์แล้วมั้ง
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.8 (P.4)(15-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 19-07-2016 19:46:41

สนุกมากเลยค่ะ น้องไทม์น่ารักกกก มาต่อไวไวนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 19-07-2016 21:13:45

BROTHER CH.09 [100%]



พวกเราอยู่เที่ยวกันจนเย็นถึงได้พากันกลับ ตอนแรกผมจะกลับกับพี่อิฐ แต่พี่ทัศน์บังคับให้กลับด้วยกัน จะขัดขืนมากก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวพี่อิฐสงสัยเอา

ผมเดินตามหลังพี่ทัศน์ไปที่รถ หันกลับไปมองสองคนด้านหลัง แนนมองมาด้วยสีหน้าเสียดายไม่ต่างกับพี่อิฐที่มองมาตาละห้อย

“พี่ทัศน์ ผมอยากกลับกับเพื่อน”
ผมหันไปร้องขออีกรอบ

“กับเพื่อนหรือกับผัวกันแน่ ขึ้นรถ” เขาบังคับ ผมถอนหายใจแรง ไม่ต่อล้อต่อเถียงอะไรอีก เปิดประตูก้าวขึ้นไปนั่ง แล้วนั่งเงียบอย่างนั้นมาตลอดทั้งเส้นทาง

“หึ ผิดหวังล่ะสิ ที่ไม่ได้ใช้แรงคืนนี้ แต่ถ้าอยากจริง ๆ…”
พี่มันหันมาเลียริมฝีปากตัวเองเบา ๆ ผมขนลุกซู่

“คิดอะไรของพี่ เราเป็นผู้ชายแถมยังเป็นพี่น้องกันอีก”

“หึ คนที่คิดอะไรคือนายต่างหาก นายคิดว่าฉันกำลังคิดอะไร รู้ดีจริง หรือว่ากำลังคิดอยู่”

ผมกำหมัดแน่นกับลีลายั่วปากแตกของอีกคน

“เงียบทำไม เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลยนี่”

แต่ผมไม่ตอบอะไร

“อืม อยากเก็บเสียงไว้ครางมากกว่ารึไง”

“พี่ทัศน์!!”
ผมตะโกนปรามลั่น

“หึ ก็มีปากนี่นา”

“จอดรถเลยดีกว่า ผมจะกลับรถทัวร์เอง”

พี่ทัศน์ยักไหล่

“อย่ามาหัวหมอ ถ้าฉันปล่อย นายก็โทรเรียกให้ไอ้อิฐมารับน่ะสิ”

“คนที่คิดเรื่องเจ้าเล่ห์พรรค์นี้ได้ก็มีแค่คนเจ้าเล่ห์เท่านั้นแหละ ในหัวคิดได้แต่เรื่องอกุศล”

“นอกจากจะร่านแล้วยังปากจัดอีกต่างหาก”

“ต่างกันตรงไหนล่ะ”
ผมเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้

“งั้นก็เถียงให้ถึงที่สุด อย่าเพิ่งยอมแพ้ก่อนละกัน”
แล้วผมก็ต้องนั่งกัดกับพี่ทัศน์มาตลอดทั้งเส้นทาง กลับถึงบ้านได้ผมแทบจะกระโดดเข้าห้อง ปิดประตูเงียบไม่สนใจคนที่เดินอารมณ์ดีเข้าห้องตัวเองไป
 



“นี่ไทม์ แนนว่าพี่ทัศน์เขาแปลก ๆ นะ”

“แปลกยังไง”

“ก็เหมือน ๆ เขาจะหวงไทม์ ไม่รู้สิเดา ๆ เอา”

“หึ หวงหรือห่วงว่าเราจะทำเขาเสียชื่อเสียงกันแน่”

“นี่ แต่ไทม์ก็ได้นั่งรถพี่เขาแล้วนะ”

“ไม่ดีใจสักนิด แนนไม่มาเป็นไทม์ล่ะ อยากกระโดดเอาหัวโขกกระจกแตกแล้วออกมาเดินกลับเอง”

แนนหัวเราะร่วนในขณะที่ผมยืนหน้าง้ำงอ

“คิดในแง่ดีสิ อย่างน้อยไทม์ก็ได้นั่งรถพี่ทัศน์แล้วนะ”
แนนให้กำลังใจ ผมยิ้มบ้าง แต่ลึก ๆ กำลังกังวลกับความคิดพี่ขึ้นทุกวัน

หรือว่าผมจะออกจากบ้านหลังนั้นเลยดีนะ ผมกำลังกลัว…กลัวว่าพี่คงไม่ใช่แค่ล้อเล่น ห่วงความปลอดภัยของตัวเองน่ะ ถึงผมจะชอบเขาขนาดไหน ยังไงก็เป็นพี่ เป็นผู้ชายด้วย

แถมตัวจริงยังเลวสุด ๆ อีกต่างหาก

“ไทม์ ๆ พี่ทัศน์ได้ลงนิตยสารอีกแล้ว ดูสิ”

ผมตาวาวรีบหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาดูทันที

โอ้โห เซ็กซี่เป็นบ้า

จริง ๆ ไม่ได้มีพี่ทัศน์คนเดียว ถ่ายคู่กับนายแบบอีกคนซึ่งผมไม่รู้จัก ผมรีบล้วงหยิบเงินมาจ่ายทันที       

“ชิ ทำเป็นบ่น ที่แท้ก็เป็นพวกเห่อพี่”

“ก็พี่ในหนังสือไม่ร้ายเท่าตัวจริงนี่นา”

“เทพบุตรซาตานว่างั้น”

“คงประมาณนั้นแหละ”

“ถ้าพี่ทัศน์ไม่ใช่พี่ชายของไทม์ ก็อยากจะเชียร์แหละน้า คนอะไรหล้อหล่อ”

“ไทม์เป็นผู้ชายแนน หรือต่อให้ไทม์เป็นพวกชอบพอเพศเดียวกันได้จริง นิสัยแบบนั้นไม่เอาหรอก เป็นพี่ยังป่วนขนาดนี้ เป็นแฟนคงได้ผูกคอตายวันละหลาย ๆ รอบ ยกให้เอาไหม แถมข้าวสารอีกสิบกระสอบ”

แนนยู่หน้า

“ไม่อยากได้เหมือนกัน”

ผมหัวเราะหึ ๆ พากันกลับบ้าน
 




“แสนดี!!!!”

พอเปิดประตูรั้วได้ ผมรีบวิ่งเข้าไปหาแสนดีที่ถูกล่ามตากแดดไว้กลางสวนทันที

“มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”

ผมรีบแก้ปมเชือก จับเนื้อตัวมันดูว่ามีบาดแผลอะไรตรงไหนไหม ปกติมันเป็นแมวที่รักสงบจะตาย ถ้าไม่นอนอยู่ในห้องก็เดินเล่นอยู่แถว ๆ กำแพง

ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ผมมองไปยังรถเบนซ์ที่จอดอยู่

“พี่ทัศน์” ผมรีบตรงดิ่งเข้าบ้านทันที “พี่ใช่ไหม ที่เอาเจ้าแสนดีไปมัดไว้นอกบ้าน”

“ใช่ พอดีเกดเขาแพ้ขนสัตว์”

“แล้วทำไมไม่ไปทำกันในห้อง มัดมันไว้แบบนั้นเป็นการทรมานสัตว์ชัด ๆ แมวนะไม่ใช่หมา”

“เรื่องของมัน”

“เลวที่สุด”

พี่ทัศน์ยักคิ้ว ยกแก้วเหล้าดื่ม เสื้อยังไม่ได้ติดกระดุมพอ ๆ กับเข็มขัดที่หลุดและซิปที่ยังไม่ได้รูดจนเห็นขอบกางเกงในชัดเจน ผมรีบหอบของพาแสนดีเดินขึ้นห้อง แสนดีดิ้นแรงจนของที่ถือมาด้วยหลุดมือ อย่างอื่นไม่เท่าไหร่ ห่วงสุดก็กล้องนี่แหละ ผมรีบก้มหยิบมาเช็กด้วยความตกใจ

“หึ ทำเป็นเหนียม ขาดผู้ชายไม่ได้ขนาดซื้อหนังสือมาไว้ดูเลยรึไงไอ้หมอนี่ก็ดูลีลาน่าจะดี”
พี่ทัศน์หยิบนิตยสารเล่มที่ผมซื้อมาขึ้นดู เล่มที่พี่ถ่ายคู่กับใครอีกคนนั่นแหละ

ผมรู้สึกวูบวาบ กลัวโดนจับได้ว่าเอามาเพราะเขา พี่ทัศน์โยนนิตยสารกลับมาตรงหน้า ผมรีบรวบเก็บลงกระเป๋า

“หึ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่บอกแม่หรอกว่านายน่ะชอบดูรูปผู้ชายโป๊”

ผมตาโต ภาพไม่ได้โป๊สักหน่อย แค่เซ็กซี่เฉย ๆ เพราะแต่ละคนไม่ได้ใส่เสื้อ ส่วนกางเกงก็เป็นแบบเอวต่ำจนเห็นขอบกางเกงลิง ผมรีบเก็บของมาถือ อุ้มแสนดีไว้ในอ้อมแขนอีกรอบ เดินลิ่ว ๆ ขึ้นห้องไป
 

“ไม่เป็นไรนะแสนดี โธ่ พี่ขอโทษ ไม่รู้ว่าไอ้พี่บ้านั่นมันจะเล่นอะไรพิลึกแบบนี้ ครั้งหน้าอยู่ที่ห้องนะ อย่าออกไปเดินเพ่นพ่านข้างล่างอีก”
ผมสั่ง ยิ้มแล้วลูบหัวมัน หยิบอาหารแมวมาเทใส่ชาม เติมน้ำ วางของเล่นไว้ให้ เดินเข้าห้องน้ำไป

วันนี้ไม่มีอารมณ์ทำกับข้าวให้พี่ทัศน์กินแล้ว หากินเองละกัน ข้อหาทำร้ายแสนดี

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อยืดแขนยาวกางเกงขาสั้น (แหะ ๆ ติดจนได้) อันนี้ไปได้มาตอนเดินเล่นกับแนน ใส่แล้วสบายดี ผมขยี้หัวด้วยผ้าเช็ดตัวเบา ๆ

“อิ่มรึยังแสนดี”
ผมถามโดยไม่มอง ก่อนสะดุ้งโหยงเพราะมีใครบางคนอยู่ในห้องด้วย ผมเผลอทำผ้าเช็ดตัวตกพื้น

“พี่ทัศน์ เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“มาเมื่อเห็น”
พี่มันพูดกวน ๆ ผมมองซ้ายมองขวาหาเจ้าแสนดี

“แสนดีอยู่ไหน”
ผมก้ม ๆ เงย ๆ มองหา

ใต้เตียงก็ไม่มี

“แสนดี”
ประตูห้องเปิดอ้าไว้ หัวใจผมเบาหวิว รีบวิ่งออกจากห้องไปตามหาทันที ร้องเรียกยังไงก็ไม่ร้องตอบ

ไปไหนของมัน

ปกติก็เป็นแมวไม่ชอบร้องอยู่แล้วด้วย ผมเริ่มใจไม่ดี วิ่งกลับเข้าห้องไปหาคนที่นั่งไขว่ห้างกอดอกอยู่ข้างเตียง

“พี่ทัศน์ พี่เอาแสนดีไปไว้ไหน”

“แสนดีอะไร”
พี่มันยักไหล่ทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“อย่าล้อเล่นนะ เอาแสนดีคืนมา”

“ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย”

“พี่ทัศน์!!”

จริงสิ…

ยังมีอีกห้องที่ผมยังไม่ได้เข้าไปเช็กดูเลยนี่

ผมวิ่งออกจากห้องตัวเองตรงไปยังห้องของพี่ทัศน์ทันทีโดยไม่ขออนุญาตก่อน ยกเว้นเวลาทำความสะอาดแล้ว เวลาอื่นพี่ไม่ให้ผมเข้าไปหรอก

เห็นปลอกคอแสนดีวางอยู่บนพื้น ผมรีบเข้าไปหยิบ มุดหาทุกซอกทุกมุม เผื่อพี่ทัศน์จับมัดหรือล่ามซ่อนไว้ที่ไหน บอกตามตรงว่าเดาความคิดพี่ไม่ออกจริง ๆ

“เข้าห้องคนอื่นโดยไม่ขออนุญาตก่อน”

ผมสะดุ้งเฮือก หันไปมอง

“พี่ทัศน์ พี่เอาแสนดีไปไว้ไหน ปล่อยมันออกมานะ”
ผมถามเหมือนจะร้องไห้

“ไม่รู้”
พี่ทัศน์ทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อ ผมกำลังจะก้าวออกจากห้อง แต่ถูกฉุดข้อมือไว้ ผมพยายามสะบัดออก แต่เขารั้งกลับ

“อยากรู้ไหมว่ามันอยู่ไหน”
พี่ทัศน์พูดช้า ๆ

“อยู่ไหน”
ผมถามหน้าตื่น พี่ทัศน์ยิ้มพราว

“จะเอาอะไรก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนสิ”

“เอาแสนดีคืนมา”

“หึ ได้ แต่หลังจากบริการฉันแล้วนะ พอดีเกดเขารีบกลับก่อน ยังกินไม่อิ่มเลย”
ผมตาโตจ้องหน้าพี่ทัศน์ตื่น ๆ

“คิดอะไรบ้า ๆ ผมเป็นผู้ชายนะ เป็นน้องพี่ด้วย”

“หึ ฉันไม่คิดมากหรอก อ้าขาให้ผู้ชายคนไหนมันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละ”

ผมฟาดมือใส่ใบหน้าคมคายสุดแรงจนหน้าพี่ทัศน์หันไปตามแรงมือก่อนหันกลับมาช้า ๆ มุมปากได้รูปกระตุกยกยิ้ม

“หึ ชอบแนวซาดิสม์ก็บอกสิ จะได้จัดให้”

พูดจบเขาก็จับผมเหวี่ยงลงบนที่นอนแรง ผมรีบพยุงตัวลุก หันไปมอง เห็นคนตัวสูงยืนอยู่ปลายเตียง ยกยิ้มนิด ๆ สองมือค่อย ๆ คลี่ปลดกระดุมเสื้อออกจากกันช้า ๆ

หัวใจผมหล่นวูบไปอยู่แทบเท้า

“พี่ทัศน์อย่าล้อเล่นแบบนี้นะ”
ผมกระถดถอยไปทางหัวเตียง ครึ่งหวาดครึ่งตั้งรับ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริง ๆ

กระทั่งเสื้อที่คนตัวสูงสวมอยู่หลุดปลิวหายไป และมือนั้นกำลังเลื่อนต่ำลงไปที่ขอบกางเกง ผมไม่รอให้สิ่งที่คาดคิดไว้เกิดขึ้น รีบโดดลงจากเตียงวิ่งลิ่วหวังออกจากห้อง แต่เขาเกี่ยวเอวผมไว้ ผลักลงไปนอนราบบนเตียงเหมือนเดิม ตามมาติด ๆ ด้วยร่างสูงใหญ่ของตัวเอง

“พี่ทัศน์!!”
ผมท้วงหน้าตื่น สองมือผลักอกกว้างออกห่าง พี่มันไม่ฟัง กระชากเสื้อออกจากตัวผม ตามไปติด ๆ ด้วยกางเกง

มานาทีนี้ ผมรู้แล้วล่ะว่าเขาเอาจริงแน่ ๆ

“พี่ทัศน์!!”
ผมตะโกนเตือนสติ ก่อนสะดุ้งเฮือกเพราะอีกคนก้มหน้าลงมาซุกซอกคอ ริมฝีปากนั้นร้อนผ่าวราวกับเปลวเพลิง

ไม่นะ!

“พี่ทัศน์ หยุด นี่พี่เมาแล้วนะ!!”
ผมทั้งทุบทั้งผลักอกอีกคนแรง 

“หุบปากแล้วอ้าแต่ขาก็พอ!!”
พูดจบเขาก็จับขาผมแยกกว้าง ดึงผมเข้าไปชิด ใจผมหายวูบ

“พี่ทัศน์!!” ผมตะโกนลั่นเมื่ออีกฝ่ายจับบางสิ่งฝืนแทรกเข้ามา “อย่าทำ!” แต่เขาไม่ฟัง ฝืนบังคับอยู่อย่างนั้น ผมทุบอีกคนแรงขึ้น เนื้อตัวเกร็งไปหมด น้ำตาพากันไหลพรากจากความเจ็บปวดที่บังเกิด ยิ่งดิ้นคนด้านบนยิ่งรุกหนัก

เหมือนร่างกายถูกจับแยกออกเป็นชิ้น ๆ ได้กลิ่นคาวเลือดจาง ๆ ลอยมาแตะจมูก ไม่นานบางสิ่งของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายก็หลอมรวมมาเป็นหนึ่งเดียวกับผม

ผมเลิกขัดขืน เพราะยิ่งทำมันยิ่งเจ็บปวด สิ่งที่ผมทำได้คือผ่อนคลายร่างกายแล้วเฝ้าภาวนาให้สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นเพียงความฝันเท่านั้น




 
ผมไม่รู้ว่าช่วงเวลาแห่งความทรมานมันยาวนานแค่ไหน ผมรู้แค่ว่าทั้งร่างกายและหัวใจผมกำลังร้าวรานไปกับการกระทำราวกับสัตว์เดรัจฉานของพี่ชายตัวเอง ผมนอนน้ำตาไหลพรากยันตัวลุก แต่ยังไม่ทันจะทรงตัวได้ ก็ถูกฉุดให้ลงไปนอนราบกับที่นอนอีกรอบ

มองเห็นแวววูบไหวจากดวงตาคู่นั้น แต่เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น

“นี่นายยังไม่เคยนอนกับใครใช่ไหม”
น้ำเสียงคนถามดูแหบแห้งยังไงพิกล แน่ล่ะ เสือดสาดเต็มที่นอนขนาดนั้น ดูไม่ออกก็โง่แล้ว

ผมไม่ตอบ ใช้แรงอันน้อยนิดที่มีผลักอกเขาออก ขยับร่างกายอันปวดร้าว คว้าหยิบเสื้อผ้ามาสวม หันหลังเดินออกจากห้องไป

เสียใจกับสิ่งที่พี่ทำ

เสียใจไปกับทุกอย่าง

ผมเดินไร้แรงกลับเข้าห้อง ทันทีที่ปิดประตูลง ผมทิ้งตัวลงนั่งที่พื้นกอดเข่าแน่น

“เมี๊ยว”
ได้ยินเสียงร้องเบา ๆ ผมเงยหน้ามองไปรอบ ๆ 

“เมี๊ยว”
ได้ยินเสียงร้องอีกรอบ ผมรีบลุกตรงไปยังถังขยะที่ถูกปิดฝาไว้ทันที

“แสนดี!”
พอเปิดออก ถึงได้เห็นว่ามันนั่งงัวเงียอยู่ในนั้น

“ให้ตายสิ นอนอยู่ในนี้ทำไมไม่ร้องบอกกันบ้าง”
ผมอุ้มมันขึ้นมากอด ตอนนี้มันไม่มีปลอกคอแล้ว ผมไม่ได้หยิบติดมือออกมาด้วย

“แสนดี พี่จะทำยังไงดี”
ผมซบหน้ากับตัวมัน เห็นมันทำท่าอึดอัด ผมใช้ขนมันเป็นที่ซับน้ำตา มันดิ้นจนเลิกดิ้น ผมนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้นกระทั่งผล็อยหลับไป ตื่นขึ้นมาอีกทีก็กลางดึกแล้ว แสนดีหลบขึ้นไปนอนอยู่บนเตียง ผมลุกขึ้น เดินไร้แรงไปอาบน้ำหวังชำระล้างคราบคาวของพี่ทัศน์ออก

แต่ล้างเท่าไหร่ก็ล้างออกไม่หมด

คราบของคนโสมม
 



ผมตื่นเช้ามากกว่าปกติ พาร่างกายเจ็บ ๆ มาทำอาหารเช้าไว้ให้พี่ทัศน์ทาน หายากินแล้วเดินทางไปโรงเรียนตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ส่องแสง ไม่อยากเจอหน้าพี่ทัศน์ พอเลิกเรียนก็ตรงไปที่อู่ทันทีเพื่อทำงาน

เจ็บครับ แต่ผมต้องทนให้ไหว

“เฮ้อ~ เจ้าเสกก็มาลาออกกะทันหัน คนไม่พอเลย”
พี่โจอี้บ่น ๆ

“หาสิพี่”

“หาอยู่ แต่คนฝีมือดี ๆ ไม่ได้หากันง่าย ๆ น่า”

“ให้ผมช่วยไหม แต่คงได้เฉพาะหลังเลิกเรียน”

“ไหวรึเรา”

“ก็ทำเท่าที่ทำได้ อีกอย่าง ผมไม่อยากกลับบ้านเร็วช่วงนี้”

“อืมได้สิ ว่าแต่ทำไมวันนี้ดูหน้าซีด ๆ”

“ก็ปกติ”
ผมมุสาไป เพราะไม่อยากให้พี่โจอี้เป็นห่วง คนไม่คิดอะไรมากอย่างพี่โจอี้พยักหน้า วันนี้ผมเลยได้เรียนรู้เทคนิคการดูรถ ซ่อมรถ แล้วก็แต่งรถจากพี่โจอี้เพิ่ม

สนุกดีนะ จริง ๆ ไม่อยากกลับบ้านเลย แต่เป็นห่วงเจ้าแสนดี ไม่รู้จะโดนทัศน์แกล้งอะไรอีกหรือเปล่า พอสี่ทุ่มผมก็ขอลากลับ

ไฟในบ้านมืดสนิท รถพี่ทัศน์ยังอยู่ แปลว่ากลับมาแล้วและคงเข้านอนแล้วด้วย ผมเดินเข้าบ้านให้เงียบที่สุด ไม่อยากให้พี่ทัศน์รู้

ก่อนสะดุ้งโหยงเพราะมีมือปริศนามาจับข้อมือไว้

“ทำไมกลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ หึ ออกไปล่าเหยื่อมารึไง”
ได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยคลุ้ง ผมบิดข้อมือออก แต่พี่ทัศน์รวบจับไว้ ลากลงไปนอนบนโซฟา

“อืม วันนี้ได้แขกกี่คน ใช้เทคนิคอะไรถึงได้ทำให้ร่างกายเหมือนพวกเวอร์จิ้นได้ ไอ้ฉันก็หลงนึกว่าได้แอ้มของสดซะแล้ว”

“พี่ทัศน์ ปล่อย! พี่เมาแล้วนะ”

“อืม พูดมากน่า”
แล้วเขาก็ปิดปากลงมา ผมพยายามดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นอีกคนยิ่งกดร่างผมจมกับโซฟามากขึ้น

“เจ็บพี่ทัศน์”
ผมท้วงเมื่อถูกรุกหนัก ผมอยากมีเรี่ยวแรงมากกว่านี้ในการขัดขืน แต่ดูเหมือนหนทางนั้นจะริบหรี่เต็มทน

ความเจ็บจากคืนวานยังไม่หาย วันนี้ผมต้องเจอความเจ็บแบบเดิมซ้ำ ๆ กระทั่งอีกคนสิ้นไร้กำลังลง
 

ผมค่อย ๆ ดันตัวลุกออกมาจากอ้อมแขนแกร่งของคนที่นอนไร้สติ คว้าชุดนักเรียน ถือกระเป๋าลากสังขารอันบอบช้ำเดินขึ้นห้อง

แสนดีเดินมาคลอเคลียที่ขา แต่ผมไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะพูดกับมัน ไม่มีแรงแม้กระทั่งจะลุกไปล้างคราบความใคร่ที่อีกคนทิ้งไว้กับผม ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

สติสุดท้ายก่อนจะดับสิ้น ผมถามตัวเองเบา ๆ

ทำยังไง ผมถึงจะหลุดพ้นจากพี่ทัศน์ได้


[80%]

ผมตื่นขึ้นมาในสภาพซอมบี้ แต่พยายามฝืนทำตัวให้ปกติที่สุด แต่งชุดนักเรียน จับแสนดียัดใส่ตะกร้า ย่องเงียบลงไปข้างล่าง พี่ยังนอนอยู่บนโซฟา ผมไม่สนใจปลุก เดินออกจากบ้านไป

“ว้าย แสนดี คิดถึงจัง”
แนนรีบเข้ามาทักทายทันที มันหาวหวอด แตะมือทักทายนิดหน่อยแล้วหลับต่อ แนนอมลมใส่แมว

“น่าน้อยใจจัง ทักกันแค่เนี้ย” 

ผมนั่งขำเนือย ๆ

“โอเคไหมไทม์ ทำไมหน้าซีดจัง ไม่สบายหรือเปล่า”
แนนอังมือกับหน้าผากผมเบา ๆ เมื่อเช้าเหมือนจะมีไข้นิด ๆ แต่ผมกินยาดักไว้แล้ว

“ไม่เป็นไร แค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย”

“เรื่องพี่ทัศน์?”

ผมไม่ได้ตอบอะไร

“แนน คืนนี้ขอไปนอนค้างด้วยได้ไหม”

แนนมองตาผม แต่ผมไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง

“เอาสิ ได้อยู่แล้ว เพราะงี้ถึงได้เอาแสนดีมาด้วยใช่ไหม”

ผมพยักหน้า แล้วแนนก็ปล่อยให้ผมนั่งคิดคนเดียวเงียบ ๆ หันไปเล่นกับแสนดีต่อ

ระหว่างเรียน ผมฝากแสนดีไว้กับพี่จอยที่ร้านค้าสวัสดิการ แสนดีเป็นแมวเลี้ยงง่าย กินอาหารแค่สองมื้อก็จบแล้ว

พอตกเย็น ผมก็ไปนอนกับแนน (แต่แยกห้องครับ)

“นี่ บอกได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ไม่มีอะไรหรอก ทะเลาะกับพี่แรงน่ะ”

“ปกติทะเลาะกันแรงขนาดไหน ไทม์ไม่เคยหมดความอดทนง่าย ๆ ถึงขนาดหนีออกจากบ้านแบบนี้นี่นา”

“ก็ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงกว่าทุกทีน่ะ”
ผมให้เหตุผล แนนพยายามค้นหาความจริง ก่อนถอนหายใจเบา ๆ

“เอาเถอะ อยากเล่าก็เล่า รอฟังได้เสมอ เนอะแสนดีเนอะ”

เกี่ยวไรกับแสนดีเนี่ย = =

เรานั่งทำอาร์ตเวิร์คด้วยกันและเข้านอนตอนสี่ทุ่ม ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน กระทั่งได้ยินเสียงมือถือที่ตั้งระบบสั่นไว้ดังเบา ๆ ผมเอื้อมหยิบดู เห็นเป็นเบอร์ของคนที่ผมไม่อยากเจอเป็นที่สุด ผมเลือกที่จะเมินมัน วางไว้ใต้หมอน ให้มันสั่นเงียบ ๆ อย่างนั้น

แต่มันไม่ยอมหยุดสักทีจนผมตัดสินใจกดปิด และล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

บางทีเวลาที่ผมได้วางเอาไว้ อาจมาถึงเร็วกว่าที่คิดก็ได้ ผมคงต้องเป็นผู้ใหญ่เร็ว ๆ ซะแล้ว
 





บางทีการไม่ต้องมานั่งดูแลคนอื่นนี่ก็ดีเหมือนกันนะ ผมไปเรียนตามปกติ พี่อิฐโทรมานัดทานข้าวเย็นด้วย แต่ผมตอบปฏิเสธ

ไม่มีอารมณ์และเรี่ยวแรงไปรื่นเริงกับใครตอนนี้

และอีกอย่าง ผมรู้สึกผิดด้วย

ร่างกายผมไม่บริสุทธิ์แล้ว จริง ๆ ผมเป็นผู้ชายไม่ควรคิดมากกับเรื่องพวกนี้ แต่ผมรู้สึกผิดจริง ๆ
วันนี้ผมตัดสินใจนอนกับแนนอีกวัน ทันทีที่เปิดเครื่อง พี่ทัศน์ก็โทรเข้ามาทันที แต่ผมไม่คิดจะรับอยู่แล้ว
 
ผมนั่งเหม่ออยู่ในห้องเรียนกระทั่งเลิกเรียน ท้องฟ้าปลอดโปร่งดีแฮะ

“นี่ รีบกลับกันเถอะ”
แนนชวน ผมพยักหน้า เดินออกจากห้องเรียนตรงไปหน้าโรงเรียน แต่ต้องชะงัก เพราะมีใครบางคนมายืนเท่พิงรถไว้ ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว เพราะออร่าโดดเด่นสะดุดตา ผมไม่สนใจ เดินตรงไปกับแนน

แต่ไปได้ไม่ไกลก็ถูกฉุดข้อมือไว้

“ทำไมไม่กลับบ้าน”

“เรื่องของผม”

“หึ”
พี่ทัศน์คงอยากต่อว่าอะไรผม แต่เห็นว่าแนนอยู่เลยเงียบเสียงไป

“กลับบ้าน”
แล้วพี่ทัศน์ก็ลากผมไปยัดใส่รถ ผมทำท่าจะก้าวลงจากรถอีกรอบ แต่ถูกกดไหล่ไว้

“ถ้าไม่อยากให้ฉันจูบประจานนายต่อหน้าผู้คนก็นั่งนิ่ง ๆ”

ผมมองพี่ทัศน์อึ้ง ๆ แล้วเขาก็เดินอ้อมไปฝั่งคนขับ สตาร์ทเครื่อง พุ่งตัวรถไปด้านหน้าแรง ไม่นานก็กลับถึงบ้าน เขาลากผมลงจากรถ ก้าวแถก ๆ ไปจนถึงห้องรับแขก ผมรีบสะบัดมือนั้นออก

“มีอะไรก็ว่ามาผมจะไปค้างบ้านเพื่อน”

“เพื่อนหรือผัว”

“จะใครก็ช่าง มีอะไรก็ว่ามา”
ผมตอบกลับเสียงแข็ง พี่ทัศน์กระตุกยิ้ม

“นี่ ที่ให้ไปยังไม่พออีกรึไง”
พี่ทัศน์ลูบแก้มผมเบา ๆ จนผมรู้สึกหวิวแปลก ๆ ผมรีบปัดมือใหญ่นั้นออก

“คนที่คิดแต่เรื่องต่ำ ๆ ก็มีแต่พี่นั่นแหละ ผมไม่อยากอยู่ร่วมชายคากับสัตว์เดรัจฉานอย่างพี่”

“หึ คำก็สัตว์เดรัจฉาน สองคำก็สัตว์เดรัจฉาน แต่นายคงลืมไปแล้วมั้งว่าได้สัตว์เดรัจฉานอย่างฉันเป็นผัว”
เร็วเท่าความคิด ผมวาดมือกลางอากาศหวังฟาดใส่หน้าพี่ทัศน์ แต่พี่มันคว้ารับไว้ได้

“ทนไม่ได้รึไง รึคนเดียวมันไม่พอ”
ผมวาดมืออีกข้างใส่ แต่ก็ถูกรั้งจับไว้ได้เหมือนกัน ผมมองพี่มันอาฆาต ก่อนเขาจะรวบจับสองข้อมือผมไพล่รวมกันไว้ด้านหลัง

“ปล่อย!!”
ผมพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการ พี่ทัศน์ยกยิ้ม จ้องตาผมไม่เคลื่อนไปไหน ยกมือขึ้นเกลี่ยผิวแก้มผมแผ่วเบาจนผมรู้สึกร้อนวูบไปกับสัมผัสนั้น

“ไม่ต้องห่วง รอบนี้ฉันจะอ่อนโยนให้”
พูดจบเขาก็ขยุ้มจับท้ายทอยผมไว้ ดันให้แหงนหน้าขึ้นแล้วกดจูบลงมา ผมพยายามดิ้นรน แต่ถูกวงแขนใหญ่กอดรัดไว้จนแทบขยับไม่ได้ หัวถูกตรึงแน่น เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้ามาภายใน กระตุ้นเร้าจนร่างกายผมรู้สึกปั่นป่วนไปหมด บางสิ่งของคนตัวสูงตื่นเร็วจนน่าใจหาย

“อย่า…”
ผมครางห้ามทันทีที่อีกคนถอนริมฝีปากออก คนตัวสูงไม่ได้ทำตามแม้แต่น้อย มือยังตรึงอยู่ที่ท้ายทอยเลือนปากต่ำลงไปยังซอกคอ เรี่ยวแรงผมหดหายลงไปเรื่อย ๆ สวนทางกับความต้องการที่มีมากขึ้น

ผมไม่ควรจะรู้สึกแบบนี้ เพราะอีกฝ่ายคือพี่ชาย

แต่ผมบังคับตัวเองไม่ได้

“อย่า…”
ผมครางห้ามอีกครั้งเมื่อร่างสูงโน้มผมลงนอนบนโซฟา เขาปล่อยสองแขนผมให้เป็นอิสระ เลื่อนมือมาปลดกระดุมเสื้อผมออกแผ่วเบา ผมพยายามหยุดมือนั้นไว้ แต่มันดูไม่มีประโยชน์เลยเมื่ออีกคนเลื่อนปากขึ้นมาจูบผมอีกรอบ

สมองผมขาวโพลนไปหมด น้ำตาพากันร่วงริน สาบเสื้อแยกออกจากกัน และไม่นานหลังจากนั้นมันก็ถูกจับพรากจากตัวผม ตามไปติด ๆ ด้วยกางเกง 

“พี่ทัศน์ ขอร้อง อย่าทำ…”
ผมสะอื้นฮักร้องขอ มือไล่ตามมืออีกคนเพื่อหยุดสิ่งที่เขากำลังจะทำ พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร ลูบไล้ผิวเนื้อเปลือยเปล่าของผม ปากซุกซอกคอเลื่อนต่ำลงไปครอบครองยอดอกผมไว้ ผมครางออกมาทันที มือที่กางกั้นแปรเปลี่ยนมาเป็นขยุ้มหัวคนด้านบนแรง พี่ทัศน์ตวัดปลายลิ้นกลั่นแกล้ง ฝ่ามือฟ้อนเฟ้นไปทั่วผิวเนื้อผม

“หยุด…”
เสียงห้ามผมออกมาได้ดังสุดไม่เกินเสียงกระซิบเท่านั้น พี่ทัศน์ยกตัวขึ้น ใบหน้านั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนา เขาถลกเสื้อออกทางหัวตามติดด้วยอาภรณ์เบื้องล่าง

ผมน้ำตาริน ส่ายหน้าไปมาหวังให้เขาหยุดความคิดนั้นลง พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร ก้มลงมาปิดเสียงห้ามผมอีกครั้ง ขยับยกตัวขึ้นแล้วค่อย ๆ จับร่างผมเชื่อมประสาน

อย่าถามความรู้สึกของผมในตอนนี้…เพราะหัวใจผมมันแตกสลายไปแล้วไปกับการกระทำของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชาย

ผมไม่พูดไม่ปรามอะไรอีก มันสายไปซะแล้วสำหรับครั้งนี้ ผมหลับตา เอียงหน้าแนบโซฟาหวังปิดกั้นไม่ให้ตัวเองรับรู้อะไรอีก

แต่ถึงแม้ดวงตาจะปิดสนิท หูผมก็ยังได้ยินเสียงครางทุ้ม ๆ ของคนตัวสูงได้ชัดเจน น้ำเสียงแบบนั้นแทบเผาไหม้สติด้านดีผมให้แตกดับ เนื้อตัวร้อนผ่าวไปหมด ผมกัดฟัน ยกสองมือปิดหูแน่น

ไม่อยากรับรู้ไม่รับฟังอะไรอีก

ร่างกายผมขยับเคลื่อนไหวไปตามการชักนำของผู้มีพลังเหนือกว่า ผมฝืนบังคับไม่ให้ตัวเองรู้สึกดีไปกับรสสวาทอันผิดประเวณีนี้ เฝ้าภาวนาให้มันสิ้นสุดลงเร็ว ๆ

พี่ทัศน์ดึงมือผมออกทั้งสองข้าง จับมันตรึงไว้เหนือหัว ได้ยินเสียงหอบหายใจและเสียงครางทุ้ม ๆ ของอีกฝ่ายได้ชัดเจน ผมพยายามจะดึงมือกลับ แต่พี่ทัศน์ไม่คืนอิสระให้ หนำซ้ำยังจับคางผมบังคับให้ตั้งตรง แล้วกดจูบลงมาอีก

รสจูบแบบนั้นทำเอาผมต้องค่อย ๆ ลืมตามอง และสุดท้ายผมต้องยอมจำนนท์ต่ออีกฝ่าย เลิกฝืน เลิกขัดขืน เลิกอดทน

ผมครางออกมาทันทีที่พี่ทัศน์ถอนริมฝีปากออก และดูเหมือนเขาจะชื่นชอบความพ่ายแพ้นี้ของผมน่าดู พี่ทัศน์คำรามอย่างถูกใจในลำคอ ก้มหน้าซุกซอกคอผมอย่างสัตว์ร้ายกระหายเหยื่อ

ผมครางพร่า น้ำตายังคงร่วงริน ผมหลับตาลงแหงนหน้า ปล่อยร่างกายให้เคลื่อนไหวไปตามการชักนำของอีกคนจนถึงปลายทาง

จบสิ้นกันแล้ว ความเป็นมนุษย์ของผม


To Be Con...

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 19-07-2016 21:23:43

ทัศน์มันเกินบรรยายจริงๆ  :ruready

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 19-07-2016 21:25:28

ปาไข่เน่าใส่ดีกว่านะคะ นิสัยแบบนี้  :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-07-2016 22:57:41

ไอ้พี่ทัศน์ บ้า รังแก ทรมาน สัตว์ :z6:
แล้วมาคิดหื่นกับน้อง ทั้งที่เพิ่งอยู่กับคู่ขาตัวเอง :m16:
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-07-2016 22:58:43

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 19-07-2016 23:06:05

 :ruready(มองด้วยสายตาเย็นชา....) ค้างงงงงง  :z3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-07-2016 23:56:20

 :katai1:  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: choinudee ที่ 20-07-2016 03:21:45

ถ้าเกลียดพระเอกเรื่องนี้จะเป็นไรมั้ย

บอกเลยตอนนี้หมดความรู้สึกดีทั้งหมด

เหลือแต่ความไม่ชอบ ซึ่งค่อนไปทางเกลียดเลยละ

โทษทีนะทัศน์ แต่เราคงมีความรู้สึกดีกับนายไม่ได้แล้วอะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 20-07-2016 03:34:47

ขอปาระเบิดเลยได้ไหม ทุเรียนยังน้อยเกินไป

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 20-07-2016 09:35:48

เมื่อไหร่อิพี่ทัศน์จะรู้สึก
ให้น้องไทม์เอาคืนหนักๆๆ เลย

 :m16: :z6:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 20-07-2016 20:30:45

เย้ๆๆๆ    มาแล้ว

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 20-07-2016 21:13:54

ป้าไม่อยากใช้ทุเรียนแต่อยากเดินเข้าไปบี้ไข่ให้แตกแล้วแหลกคาเท้าเลยคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 20-07-2016 22:46:17

ทำร้ายคนอื่นนี่ว่าแย่แล้ว  แต่ทำร้ายสัตว์นี่รับไม่ได้จริง ๆ น่าปาเปลือกทุเรียนให้สมองเสื่อมนัก เผื่อความเมตตาปราณีจะเข้ามาแทนความหึงน้องได้  :z6:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 20-07-2016 22:53:16

เหม็นหน้าอิพี่ทัศน์สุด ขอเหมาเปลือกทุเรียนคะ555555556

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(19-7-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 22-07-2016 23:43:14

 :sad4: :sad4:กรี๊ดดดดดมันเป็นความผิดฉันที่หลงมาอ่าน  ติดงอมเเงมเเน่ๆเลย ทำไงดีเรื่องยังไม่ไปไหนเลยเพิ่งเริ่มด้วยจะขาดใจ :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 23-07-2016 17:44:03

ขอเปลือกทุเรียนห้ากิโลค่ะ พร้อมมือปาแม่นๆ  :m16:  เมาแล้วพาลน้องตลอด  ไม่คุยกันตอนมีสติบ้างจะได้ใช้เหตุผลบ้าง สงสานน้อง ทำให้อยู่กับความรู้สึกอึดอัด และสับสน. พี่ทัศน์รู้สึกอะไรน่าจะบอกน้องด้วยนะคะ  :m15:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-07-2016 18:38:05

 :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 23-07-2016 19:48:29

ทัศน์เลวเกินไปนะข่มขืนนี่มันอาชญากรรมชัดๆแจ้งตำรวจจับเลยซะดีมั้ยจะได้สำนึกบ้าง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 23-07-2016 21:10:49

อิพี่ทัศน์อย่างเลว สงสารไทม์อ่ะ :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 23-07-2016 21:58:51

หนีๆๆๆไปเลยจ้า :mew2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: เจเจจัง ที่ 23-07-2016 22:18:05

คือโดนข่มขืนขนาดนี้ยังไม่คิดหนีเหรอ แปลกนะ ถ้าอยู่ต่อ  ยังงัยต้องโดนอีกอ่ะ มีครั้งแรก ต้องมีครั้งต่อไป ไทม์มีเงินเก็บแถมหาเงินเก่งน่าจะเอาตัวรอดได้  แล้วทนอยู่เพื่ออะไร

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-07-2016 22:35:35

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 23-07-2016 22:48:28

หนีไปลูก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 24-07-2016 11:50:43

อ่านถึงตอนที่. 6 โคตรสงสารไทม์ ชอบเรื่องนี้จังอ่านแล้วอิน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 24-07-2016 21:18:11

ไอ้ระยำเอ้ยยย #โทษทีพอดีว่าอินจัด

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 25-07-2016 17:04:28

เลวววววว หนีค่ะลูกหนีไปอย่าได้กลับมาอีกเลยดีที่สุดค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(23-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 25-07-2016 17:54:38

 :L2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 26-07-2016 21:48:48

คิดถึงน้องไทม์แล้ว :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 26-07-2016 22:12:08

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-07-2016 22:36:13

ไอ้พี่ทัศน์ อาศัยกำลังมาข่มเหง
 ปากก็ด่าให้เจ็บใจ
แต่ตัวก็ไม่ปล่อยให้ไปไหน
ยังไงกัน ปากเชือดใจ แต่รั้งไว้ทำรัก สินะ :ling1: :ling1: :ling1:
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-07-2016 00:08:44

 :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 27-07-2016 00:52:04

สงสารน้องจริงๆ แล้วแบบนี้จะทนได้ซะกี่น้ำกัน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 27-07-2016 21:55:39

หน่วงจิตดีจริงๆ  พี่ทัศน์ดูจะติดน้องมากกว่าอีก  :เฮ้อ: ไม่ได้ออกจากบ้านกันหรอกทีนี้ บางทีก็แอบคิดนะว่าพี่ทัศน์อาจจะมีด้านดีซ่อนเอาไว้บ้าง  :beat:



รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: swasdee ที่ 28-07-2016 09:37:01

พี่ชายบ้าอะไร ทำกับน้องชายตัวเองได้แบบนี้
หรือแท้ที่จริงแล้ว ไทม์ไม่ใช่น้องแท้ๆจริงๆ
แล้วมันจะรักกันได้ยังไงกันอ่ะ
เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาเลย :sad4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.9 (P.4)(26-7-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 28-07-2016 22:38:25

อีทัศน์มันคงรู้ว่าไทม์ไม่ใช่น้องแท้ๆ
แต่มันไม่ใช่ประเด็นละเพราะมันเลวเกิน

ไทม์ตัองเข้มแข็งนะ หนีออกมาเลย ดีกว่าอยู่กับคนเลวอย่างอีทัศน์
ไทม์สู้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(2-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 29-07-2016 15:04:08

Brother Ch.10





ผมพยายามลุกออกจากอ้อมแขนแกร่งที่ก่ายกอดผมไว้ แต่มันไม่เขยื้อนเลยสักนิดจนผมต้องดันแรงขึ้น
 
“อืม นอนเฉย ๆ น่า”
เขาปราม ผมพยายามดันแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นดิ้นรน
 
“บอกให้อยู่เฉย ๆ ไงเล่า!! หรืออยากได้อีกรอบ”
ผมหยุดดิ้นทันที ปล่อยหยาดน้ำตาให้ร่วงหล่นเงียบ ๆ
 
“ขอร้องล่ะ อย่าทำแบบนี้เลย เราเป็นพี่น้องกันนะ”
 
“ฉันไม่เคยคิดว่านายเป็นน้อง”
คำนั้นทำเอาผมเจ็บยิ่งกว่าถูกพี่ทำร้ายร่างกายซะอีก น้ำตาผมร่วงหนักยิ่งกว่าเดิม
 
“ทำไมพี่ต้องเกลียดผมขนาดนี้ด้วย”
ผมถามเสียงสะอื้น ไร้คำตอบรับ ผมหมดแรงที่จะขัดขืน ได้แต่นอนเงียบ ๆ ในอ้อมแขนของคนที่เกลียดตัวเองต่อไปจนเช้า
 
ผมตื่นอีกทีตอนตีห้ากว่า ๆ จริง ๆ อยากชิ่งหนี แต่พี่ทัศน์กอดไว้แน่น
 
“อย่าคิดหนีไปไหนล่ะ ไปทำอาหารเช้าให้ด้วย เมื่อวานกินแค่ตัวนายมันไม่อิ่มท้องเท่าไหร่หรอก”
ผมหน้าร้อนผ่าวไปกับคำพูดราบเรียบนั้น ผมรีบสลัดตัว เดินกลับห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ออกมาทำอาหารให้ กะว่ารีบทำให้เสร็จจะได้รีบไปโรงเรียน แต่ถูกพี่ทัศน์รั้งไว้อีกรอบ
 
“กินข้าวก่อน”
 
“ไม่เป็นไร ผมจะไปกินที่โรงเรียน”
 
“กิน”
 
“ไม่”
 
“ถ้าไม่กิน ฉันจะปล้ำนายจนไปโรงเรียนไม่ได้เลย”
 
ผมรีบเดินไปทิ้งตัวลงนั่งทันที ตักข้าวกินจนอิ่ม รีบคว้ากระเป๋า เดินลิ่ว ๆ จะออกจากบ้าน แต่ถูกคว้าแขนไว้อีกรอบ
 
“ปล่อย”
 
“จะไปส่ง”
 
“ไม่ต้อง”
 
พี่ทัศน์บีบข้อมือแรงขึ้นจนผมเบ้หน้า
 
“ก็ได้”
เขาปล่อยมือผมให้เป็นอิสระ ผมเดินตามเงียบ ๆ ไปยังรถหรูคันนั้น พอนั่งได้ก็เอาแต่มองนอกหน้าต่างกระทั่งมาถึงโรงเรียน
 
 
“เป็นไงบ้าง”
แนนรีบถามทันทีที่พี่ทัศน์ขับรถออกไป
 
“ไม่มีอะไรหรอก”
ผมบอกให้เพื่อนคลายใจ พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด กระทั่งเที่ยง
 
“แนนช่วยเราหาที่พักหน่อยสิ”
 
แนนเลิกคิ้วสงสัย
 
“สงสัยเราคงต้องเป็นผู้ใหญ่เร็วกว่าปกติแล้วล่ะ”
 
“แน่ใจนะ”
 
ผมพยักหน้า
 
“ได้ แล้วแนนจะช่วย”
 
พอตกบ่าย ผมเข้าเรียนแบบไม่มีสมาธิเหมือนเมื่อเช้า เมื่อพี่ทัศน์บีบบังคับให้ผมต้องเป็นคนอื่น ผมก็พร้อมที่จะเป็นเหมือนกัน
 
เลิกเรียน ผมกับแนนไปหาพี่โจอี้เพื่อบอกว่ากำลังหาที่พัก
 
“จริง ๆ ที่นี่มีที่พอทำเป็นห้องพักได้นะ ถ้าไม่ติดสบายเกินไป”
 
ผมยิ้ม
 
“ยังไงก็ได้ ผมอยู่ได้หมดเลย ขอแค่มีที่หลับนอนก็พอ”
 
แล้วพี่โจอี้ก็พาผมไปที่ชั้นสองของร้าน จริง ๆ มันเป็นหนึ่งในห้องเก็บของ
 
“คงต้องจัดเก็บหน่อยนะ”
 
“ไม่มีปัญหาครับ กว้างกว่าห้องผมหลายเท่าเลย”
 
“งั้นว่าง ๆ ก็มาทำความสะอาดได้เลย”
 
“งั้นผมขอทำเลยละกัน แนนช่วยหน่อยนะ”
ผมหันไปบอกเพื่อน
 
“เอาสิ ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว”
 
แล้วผมกับแนนก็ลงมือจัดการยกข้าวของที่ไม่ได้ใช้ไปทิ้ง ที่นี่เป็นเหมือนโรงยิมขนาดย่อม ตรงกลางเปิดโล่งจนเห็นหลังคา มีระเบียงที่เดินวนได้จนรอบ ห้องที่ผมได้ อยู่แถบซ้ายมือ ส่วนห้องอื่น ๆ เป็นห้องเก็บของและขายพวกของแต่งรถชนิดต่าง ๆ จริง ๆ โรงยิมนี้เป็นของพ่อพี่โจอี้ แล้วให้พี่โจอี้อีกที ลูกค้าเยอะครับ แต่คนงานมีกันแค่สองสามคน พี่โจอี้พักอยู่ห้องใหญ่สุด ที่นี่มีระเบียงที่เห็นดาวได้ด้วย ผมไม่เคยรู้หรอกจนวันนี้แหละ
 
“แคก ๆ ๆ ๆ”
แนนไอใหญ่เลย ผมลูบหลังเพื่อนเบา ๆ
 
มีคนโทรเข้าเครื่อง พอยกดูก็รู้ว่าเป็นใคร ผมไม่สนใจที่จะกดรับ เสียงเรียกเงียบไปนานเลย เขาคงยอมแพ้แล้วล่ะมั้ง
 
แล้วสักพักมือถือแนนก็ดังขึ้น
 
“ค่ะ ๆ”
 
“ไทม์”
 
ผมหันไปมอง
 
“ของไทม์”
 
“ใคร”
 
แนนทำหน้าแหยง ๆ ผมรับมาแนบหู
 
“อยู่ไหน”
เสียงคุ้นหูแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ทัศน์
 
“ทำงาน”
 
“ทำที่ไหน เลิกกี่โมง”
ผมกดปิดทันที ไม่ตอบคำถามอะไรทั้งนั้น
 
แนนมองผมแหยง ๆ ไม่รู้พี่ทัศน์เอาเบอร์แนนมาได้ไง แต่ผมไม่สนใจหรอก สักพักเสียงมือถือของแนนก็ดังขึ้นอีก แนนกล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะกดรับ
 
“ค่ะ ๆ”
แนนรับสายหวาด ๆ
 
“คือพี่เขาบอกว่า ถ้าไม่โทรกลับภายในหนึ่งนาทีนี้ จะโทรหาแม่”
 
ผมถอนหายใจเบา ๆ ผมไม่รู้หรอกว่าพี่ทัศน์จะโทรหาแม่เรื่องอะไร แต่ผมไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหา
 
“ทำงานอยู่ที่ไหน เลิกกี่โมง”
เขาถามเสียงเหี้ยม ผมถอนหายใจเบา ๆ
 
“อู่พี่โจอี้ เลิกสี่ทุ่ม”
 
แล้วเขาก็กดตัดสายไป ผมมองโทรศัพท์ ถอนหายใจแรงอย่างคิดไม่ตก
 
“ดูพี่เขาเป็นห่วงไทม์นะ”
 
“หึ หวงหรือ…” มากกว่า
 
“รีบ ๆ ทำเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาซื้อพวกที่นอนปิกนิกกันดีกว่า”
 
แนนพยักหน้า


[50%]


พวกเรารื้อค้นนู่นนี่กันอยู่สักพัก ผมรวบเก็บของที่ไม่ได้ใช้ลงลังแล้วยกมันขึ้นไปไว้บนชั้นเก็บของ ได้หลายลังอยู่เหมือนกัน ของพวกนี้ไม่กล้าทิ้ง แล้วค่อยยกไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บของข้าง ๆ อีกที
 
กล่องมันใหญ่ แทบยกไม่ขึ้น แต่ดีที่มือใหญ่ของใครบางคนมาช่วยดันให้เบา ๆ ผมหันไปมอง

“พี่ทัศน์...”
ผมรีบถอยกรูดไปด้านหลัง แนนคงเอาผ้าถูพื้นไปซัก
 
“นี่ไทม์ ไม่ต้องซื้อพวกชุดที่นอนปิกนิกแล้วนะ พวกพี่ ๆ แนนบอกว่าจะเอาพวกที่นอนกับของใช้จำเป็นมาให้ พวกเตาแก๊สกับเครื่องครัวก็…”
แนนเบรกตัวกึก หลังเห็นคนแปลกหน้าภายใน มือหนึ่งถือไม้ถู อีกมือถือถังน้ำใสสะอาด
 
พี่ทัศน์หันไปมอง
 
“ดีค่ะ พี่ทัศน์”
 
พี่ทัศน์พยักหน้านิดหน่อย
 
“อะนี่โคมไฟ แฟนพี่บอกให้เอามาให้ อยากได้อะไรเพิ่มเติมก็บอกนะ น่าจะมีครบทุกอย่าง อ้าวคุณลูกค้านั่นเอง วันนี้ต้องการทำอะไรดีครับ”
 
“เปล่า มีธุระคุยกับน้องคนนี้นิดหน่อย”
 
ผมทำท่าอึกอัก
 
“หมายความว่ายังไง”
พี่ทัศน์ถามเสียงเย็น ผมไม่ได้ตอบอะไร รับโคมไฟไปตั้งไว้ตรงจุดที่คิดว่าน่าจะทำเป็นที่นอน
 
“ฉันถามว่าหมายความว่าไง”
พี่ทัศน์บีบแขนผมแน่น
 
“ผมจะย้ายออกมาอยู่คนเดียว”
 
พี่ทัศน์มองหน้าผมอึ้ง ๆ
 
“หมายความว่ายังไง”
 
“ไม่ไง แค่คิดว่าถึงเวลาที่จะทำให้พี่กับแม่สบายใจซะที แค่นั้นแหละ”
ผมมองตา บิดมือตัวเองออกเบา ๆ แย่งผ้าถูพื้นจากแนนมาถือ ก้มถูพื้นไม่สนใจอีก
 
พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร หันหลังเดินจากไป
 
“น่ากลัวจังเลย” แนนรีบเข้ามาจับแขน
 
“หูย แดงเลย”
แนนยกแขนผมดู เป็นรอยมือเลย ผมเพียงแค่ยิ้ม
 
“ใครเหรอไทม์” พี่โจอี้ถามต่อ
 
“คนรู้จักน่ะครับ”
ผมตอบแค่นั้น พี่โจอี้มองหน้า
 
“พี่ชายไทม์ใช่ไหม”
ผมยิ้มให้นิดเดียว ไม่ตอบคำถามอะไรอีก พี่โจอี้ไม่เซ้าซี้ต่อ เดินออกไป
 
 
 
ห้าทุ่มกว่า ผมก็แยกทางกับแนนกลับบ้าน ดึกป่านนี้พี่คงนอนแล้วล่ะ ผมจะกลับไปแพ็คของ เตรียมย้าย
 
เพียงแค่ก้าวเข้าบ้านก็เห็นใครบางคนนั่งจิบเครื่องดื่มอยู่บนโซฟา ผมเดินเลยขึ้นห้อง แอบหวั่น ๆ เหมือนกันว่าจะโดนทำอะไรหรือเปล่า
 
ยังดีที่พี่ไม่สนใจ
 
หึ คงดีใจล่ะสิที่ผมจะออกไปจากชีวิตพี่เขาได้สักที
 
ผมนั่งพับเสื้อผ้าและจัดเรียงข้าวของจำเป็นลงกระเป๋า เอาเข้าจริง ของผมไม่เยอะหรอก มีแค่เสื้อผ้าไม่กี่ชิ้นกับหนังสือเรียนแค่นั้นเอง ผมเอากระดาษห่อของขวัญที่พี่ทัศน์เคยให้มาด้วย ถึงมันจะเป็นเพียงกระดาษ แต่มันก็มีค่ากับผมมากจริง ๆ
 
ได้ยินเสียงเคาะประตูแรง ผมสะดุ้ง หันไปมอง แต่ไม่คิดจะเปิด พี่เคาะแรงขึ้นจนผมกลัวว่าถ้าไม่เปิดจริง ๆ มีหวังเขาคงพังประตูเข้ามาเองแน่ ๆ
 
และผมจะซวยถ้าแม่รู้
 
พี่ยืนเมาแอ๋อยู่ตรงหน้า มองผมตาเชื่อม
 
“หึ ทำไมย้ายไปอยู่ในที่แบบนั้น ทำไมไม่ไปอยู่กับไอ้อิฐ หรือคนเลี้ยงเขาให้เงินไม่ดีถึงได้ย้ายไปอยู่แบบนั้น”
 
ผมถอนหายใจเบา ๆ ไม่สนใจคนเมา เดินกลับไปแพ็คของต่อ
 
“น้ำหน้าอย่างนายจะไปทำอะไรได้ นอกจากขายตัวประทังชีวิต”
 
ผมมองหน้าพี่ทัศน์
 
“จะขายหรือไม่ขายมันก็เรื่องของผม พี่ก็น่าจะดีใจที่ผมออกไปให้พ้นหูพ้นตาพี่ไม่ใช่รึไง”
ผมมองซ้ายมองขวา ดูว่ามีอะไรตกหล่นอีกบ้าง พอไม่มีก็จัดการรูดซิป ยกกระเป๋าเตรียมจะเดินออกจากห้องไป
 
จริง ๆ อยากอาลัยอาวรณ์ห้องเป็นครั้งสุดท้ายดี ๆ สักที แต่พอดีพี่ทัศน์อยู่เลยทำไม่ลง
 
ก้าวยังไม่พ้นขอบประตู ก็ถูกกระชากเด้งกลับมาที่เดิม
 
“หึ ๆ ไหน ๆ ก็จะไปรับแขกหลายคนแล้ว น่าจะรับแขกคนนี้บ้างสิ เดี๋ยวจะจ่ายให้งาม ๆ”
พี่ทัศน์คว้าผมไปไว้ในอ้อมแขน ก่อนเหวี่ยงแรงไปนอนอยู่บนเตียง
 
“พี่ทัศน์!”
ผมรีบเด้งตัวลุก แต่ร่างสูงใหญ่ขึ้นคร่อม ผมพยายามต่อสู้ดิ้นรน แต่สิ่งที่ได้คือแรงกดหนักและแรงโถมทับที่มีมากขึ้น
 
ผมนอนน้ำตาไหลภายใต้เรือนร่างของพี่ชายตัวเอง มีเสี้ยวหนึ่งของจังหวะรัก ผมกอดพี่เขาไว้แน่น เพราะนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่ใกล้พี่มันแล้ว
 
และคงจะไม่มีอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นพี่ทัศน์ พี่ชายของผม หรือพี่ทัศน์ ผู้ชายที่ได้สัมผัสเรือนร่างนี้ 
 
 
 
 
ผมรอเวลาให้พี่ทัศน์หลับสนิท ค่อย ๆ ดันตัวลุกจากเตียง ยิ้มนิด ๆ ให้คนหลับ ก้มลงไปกระซิบคำบางคำข้างหู
 
“ผมรักพี่นะ”
 
ผมแต่งตัว หิ้วกระเป๋า ก้าวออกจากห้องที่มีใครนอนอยู่อีกครั้ง
 
ไม่ได้โทรบอกแม่เลย แล้วแม่จะสนใจไหม โทรบอกแกหน่อยก็ดี แกจะได้สบายใจ ไงก็เป็นแม่
 
พอรุ่งเช้าผมรีบโทรหาแม่ แอบหวังไว้ลึก ๆ ว่าแกจะยื้อหรือต่อว่าอะไรบ้าง
 
แต่สิ่งที่ได้ก็คือ…
 
“ถ้าตัดสินใจดีแล้วก็ตามใจ”
แม่บอกแค่นั้น วางสายไป ผมนั่งกอดเข่าร้องไห้ ความรู้สึกตอนนี้ เหมือนคนไร้ญาติขาดมิตรเลย
 
ผมกวาดมองไปทั่วห้องนอนว่างเปล่า ทั้งห้องมีเพียงโคมไฟกับกระเป๋าใบเดียวที่ผมหิ้วมา บอกตามตรง ตอนนี้ผมเหงา เหงาเอามาก ๆ


[80%]

วันนี้ผมตื่นเช้าไปโรงเรียนตามปกติ พอเลิกเรียนก็กลับบ้าน(หลังใหม่) แล้วทำงานต่อ พี่โจอี้เน้นสอนแต่งรถให้ แกบอกว่าผมหัวดีเรื่องนี้ เพิ่งรู้ว่าเงินดีสุด ๆ พี่โจอี้หอบเอาพวกนิตยสารแต่งรถมาให้ศึกษาเพียบเลย
 
ผ่านมาร่วมอาทิตย์ ไม่มีคนโทรหาผมเลยสักคน
 
ทั้งพ่อทั้งแม่หรือพี่ชาย
 
หึ…
พวกเขาคงดีใจแน่ ๆ ที่ผมออกมาจากชีวิตของพวกเขาได้
 
ผมนอนอยู่ใต้ท้องรถ เช็กอาการรถอยู่ ได้ยินเสียงมือถือดังเบา ๆ ผมล้วงหยิบมากดรับโดยไม่มองเบอร์
 
“ครับ”
 
“ไทม์ พรุ่งนี้ว่างไหม พี่จะชวนไปงานฉลองวันเกิดพี่ซะหน่อย”
 
“หะ โอ๊ย!!”
ผมหน้าตื่นทันที รีบกระดกหัวแรงจนชนท้องรถเข้า
 
“เป็นไร”
 
“อู้ย ไม่เป็นไรครับแค่ชนท้องรถนิดหน่อย”
 
“หือ?”
 
“ซ่อมรถอยู่น่ะครับ”
 
“รถใคร? รถไทม์เหรอ ทำไมไม่เอาเข้าศูนย์”
 
“เปล่าครับ รถลูกค้า”
 
“อ้าว แล้วงานทำความสะอาดบ้านล่ะ”
 
“เลิกทำแล้วครับ ซ่อมรถได้เงินดีกว่าเยอะ” ผมพูดทีเล่นทีจริง “ไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้วันเกิดพี่”
 
“ไทม์ไม่เคยถามนี่”
 
“ฮ่า ๆ นั่นน่ะสิ แล้วจัดกี่โมงครับ ที่ไหน”
 
“บ้านพี่เอง เริ่มตอนหกโมงเย็น พี่จะไปรับ”
 
“แหม แค่บอกทางมาก็ได้”
 
“ไม่ได้หรอกคนสำคัญ”
 
ผมหัวเราะหึ ๆ ดึงสายสมอลทอล์คมาเสียบหู คุยไปทำงานไป
 
“ชวนแนนด้วยได้ไหม”
 
“เอาสิ”
 
ผมยิ้ม พรุ่งนี้คงต้องชวนแนนไปหาของขวัญก่อนแล้ว
 















วันนี้แนนดูสวยมากกว่าปกติในชุดแซกสีหวานจ๋า ในขณะที่ผม…
 
“นี่ เอาจริงเหรอแนน”
 
“ช่วยไม่ได้ พี่นุ่นบอกว่ายังไงเราก็ต้องใส่”
ชุดที่ผมใส่ตอนนี้ มันดูเหมือนชุดพวกคุณหนูคุณชายยังไงพิกล หวานจ๋าเลย
 
พี่นุ่นลงทุนมาจับเราแต่งตัวกันถึงที่อู่เลย (โดนแนนลากมา)
 
“แหม น่ารักจัง” พี่นุ่นชม
 
“ผมว่ามันดูแต๋ว ๆ ยังไงพิกล”
 
“ไม่หรอก เหมาะกับไทม์ดี หน้าตาออกจะน่ารัก แต่งตัวโทรม ๆ อยู่ได้”
 
“ผมซ่อมรถนะครับ”
 
“ซ่อมอะไรก็ไม่เกี่ยวกันหรอก นอกเหนือเวลางาน เราต้องแต่งตัวให้ดูดีเข้าไว้ คนจะได้หลง”
 
“พอดีผมไม่อยากให้ใครมาหลงซะด้วย”
 
“เพราะไทม์มีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่ม้า”
 
ผมมองตาพี่นุ่น
 
“เปล่าซะหน่อย”
 
“อย่ามาโกหกพี่ให้ยาก พี่ดูคนเก่ง”
 
“มั้งครับ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก รักพระจันทร์ยังสมหวังมากกว่าอีก”
 
พี่นุ่นเลิกคิ้ว
 
“ก็อย่างน้อยพระจันทร์ไม่เคยทำให้เราเจ็บ และอยู่เคียงข้างเราเสมอทุกครั้งที่แหงนมอง”
 
ทุกคนมองผมนิ่ง ๆ ไม่มีใครพูดอะไรต่อ
 
“เอาละ เรียบร้อย พร้อมสำหรับหนุ่ม ๆ แล้ว”
แล้วพี่นุ่นก็ผลักเราสองคนลงไปชั้นล่าง ประจวบเหมาะกับที่พี่อิฐเดินเข้ามาพอดี พี่อิฐมองมาตาค้างเลย
 
“อย่ามองเพื่อนผมตาค้างแบบนั้นสิครับ”
ผมแซว
 
“มองไทม์ต่างหาก”
 
พี่อิฐรีบแก้ ผมเขินจนทำอะไรแทบไม่ถูก
 
“ไปกันได้แล้วครับ”
พูดจบพี่อิฐก็เดินมายื่นแขนให้ผมคล้อง
 
ผมมองอึ้ง ๆ
 
“เอ่อ…ผมว่าอย่าดีกว่าครับพี่อิฐ ผมเป็นผู้ชายนะ”
 
“พี่อยากควงคนน่ารักไปงานนี่ครับ นะ ตามใจเจ้าของงานหน่อย”
โห มาพูดกันแบบนี้แล้วผมจะปฏิเสธได้ยังไงกัน ผมจำต้องคล้องแขนคนตัวสูงไว้ พี่อิฐยิ้ม ยื่นอีกแขนไปให้แนนควงบ้าง
 
แนนมองอึ้งไม่ต่าง แก้มแดงก่ำ แต่ก็ยอมคล้องแขนดี ๆ พากันเดินตรงไปที่รถ
 
ผมว่าผมคิดผิดนะที่ควงแขนพี่อิฐมาแบบนี้ เพราะพอเดินเข้าไปภายในบ้าน ทุกคนพากันหันมามองแล้วส่งเสียงแซวจนผมกับแนนทำตัวแทบไม่ถูก
 
“ควงสองเลยนะไอ้อิฐ ว่าแต่คนไหนตัวจริง”
จะปฏิเสธว่าไม่ใช่ก็ทำได้ยากแล้วครับ เพราะเล่นคล้องแขนเขามาแบบนี้
 
“ก็…”
ยังไม่ทันที่พี่อิฐจะบอก แขนผมก็ถูกกระชากจนตัวถลาไปปะทะอกกว้างของใครบางคน ผมเงยหน้ามอง
 
“พี่ทัศน์”
รู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจขึ้นมาทันที ผมพยายามดึงตัวออก
 
“อะไรทัศน์ อย่าเสียมารยาทกับไทม์”
พี่อิฐรีบเข้ามาหาผมทันที
 
“พอดีพี่น้องเขามีเรื่องต้องพูดคุยกัน”
พูดจบพี่ทัศน์ก็ลากผมออกมาจากงานเลี้ยง ผมช็อกไปกับคำนั้น ทิ้งให้พี่อิฐยืนงงอยู่ข้าง ๆ แนน
 
“ดะ เดี๋ยวช้า ๆ”
ผมรีบเบรกคนที่ยังไม่หยุดกระชากร่างผมให้เดินตาม ผมเซจะล้ม ดีว่าคนลากไหวตัวทันโฉบแขนรองรับได้
 
“นี่ พี่ทัศน์ปล่อยนะ”
แล้วพี่ทัศน์ก็ปล่อยผมจริง ๆ จนผมล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น ผมรีบพยุงตัวลุกทันที มองหน้าคนทำเคือง ๆ
 
“มีอะไรก็พูดมาอย่ามาทำรุ่มร่ามกันแบบนี้”
 
“ก็แค่คิดถึง อยากรื้อฟื้นความทรงจำบางอย่างด้วยแค่นั้นเอง ไม่ต้องห่วงน่า รับรองจ่ายงาม”
 
“อย่าคิดอะไรบ้า ๆ นะพี่ทัศน์ ผมไม่ได้ขายตัวหรือทำอะไรอย่างที่พี่คิดทั้งนั้น”
 
“หึ อย่าคิดมาโก่งค่าตัวน่า บอกว่าจ่ายก็จ่ายสิ”
แล้วพี่ทัศน์ก็ลากผมไปโยนไว้เบาะหลังของรถ 
 
“จะทำอะไร นี่มันข้างนอกนะ”
ผมท้วงตื่น ๆ เมื่อเขาขยับตามเข้ามาด้วย ผมรีบหันหลังหวังจะเปิดประตูลงอีกด้าน แต่พี่ทัศน์รวบจับมือผมไว้ ดึงขาผมแรงจนตัวราบไปกับเบาะ คนตัวสูงยกยิ้ม คร่อมร่างผมไว้ 
 
“พี่ทัศน์! อย่า”
ผมห้ามได้เพียงเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นผมได้เพียงปิดปากเงียบ ไม่ให้เสียงใด ๆ ดังเล็ดลอดออกมาให้ใครได้ยิน ปล่อยร่างกายให้ถูกรังแกอย่างหาทางหลีกเลี่ยงไม่ได้
_____B.T._____
อยู่ก็ไม่ได้ ไปก็ไม่พ้น TT ทำไมถึงเป็นแบบนี้ โดดเอาไม้ทุบหัวพี่ทัศน์แรง ๆ
#หนึ่งเม้นท์หนึ่งกำลังใจนะคะ



ปล. เปิดจองหนังสือรอบแรกแล้วนะคะ จองได้ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 8 สิงหาคมค่ะ
ดูรายละเอียดที่นี่ค่ะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55039.0

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 29-07-2016 15:12:46

จะหนีพ้นไหมเนี่ย :mew2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 29-07-2016 15:35:47

ไม่น่าพ้แน่เลยอ่าาา :ling1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 29-07-2016 15:46:51

คงจะพ้นหรอกตามติดซะขนาดนี้

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-07-2016 17:31:34

ไม่น่าพ้น แต่อยากให้พ้นนะ เอาใจช่วยไทม์ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 29-07-2016 17:33:25

จะรอดม้ายยย พี่ทัศน์รู้จักร้านนี่หน่าา  :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 29-07-2016 18:09:44

จะหนีพ้นไหมเนึ่ย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 29-07-2016 20:14:58

หนีให้พ้นนะไทม์ หนีให้ไกลยิ่งดี :m16:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 29-07-2016 20:46:18

นี้อยากให้เล่นใหญ่หนีหายกันไปเป็นปีๆเลยคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 29-07-2016 22:52:03

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 29-07-2016 23:02:30

ไม่พ้นหรอก เบื่อม้านนนนนนนน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-07-2016 00:17:11

หลังจาก.......
ไอ้พี่ทัศน์ เปลี้ยนไป๋ ดูหวงๆ
มีขับรถไปส่งด้วย ทั้งๆ ที่ปกติไม่เคยทำ น่าสงสัยจริงๆ :katai1: :katai1: :katai1:
มีจะโทรหาแม่ด้วย ขู่อีกแน่ะ :เฮ้อ:
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-07-2016 09:43:57

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 31-07-2016 00:42:30

ขอเชียร์นายเอกสุดตรีน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 31-07-2016 06:37:51

น้องไทม์จะหนีไปได้กี่วัน พี่ทัศน์คงอกแตกตายแน่ๆงานนี้  :katai1: ยังมีคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ สู้ๆ นะไทม์ คุณแม่หมางเมินน้องจังเลย น้องไปทำอะไรให้กัน  :m15:


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(29-7-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 31-07-2016 06:40:24

ถ้าอยากให้พ้นไทม์ควรหนีหายไปไกลกว่านี้แต่ก็อย่างว่าแหละติดเรียนไหนจะเรื่องเงินอีก ถ้าไทม์เรียนจบไวๆคงดี

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(31-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 31-07-2016 22:30:57

เอาใจช่วยน้องไทม์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(31-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 31-07-2016 23:46:45

อกไซค์เอ. นี้ ต้องใส่เสื้อซับก็พอนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(31-7-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-08-2016 02:44:52

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.11 (P.6)(9-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 06-08-2016 13:12:02

CHAPTER No.11



“แต่งตัวให้เรียบร้อย”
เขาสั่งเสียงเรียบ ผมขยับพาร่างสั่น ๆ ของตัวลุกขึ้นแต่งตัวดี ๆ ดีว่าครั้งนี้พี่ใส่ถุงด้วยจึงไม่เลอะเทอะมากเท่าไหร่ ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่ทัศน์มีอะไรกับใครในรถ แต่นั่นคือผู้หญิง คือคนที่สมยอม ไม่ใช่น้องชาย และคนที่ขัดขืนแบบผม
 
พอเห็นว่าผมเรียบร้อยดีแล้ว เขาก็ดึงผมลงจากรถ จะพากลับเข้าไปในงานต่อ แต่ผมยื้อไว้
 
“ผมจะกลับ”
เขาไม่ฟัง กระชากดึงผมแรงขึ้นให้ก้าวตาม ผมทำหน้าแทบไม่ถูก เพราะเพิ่งทำเรื่องแบบนั้นกับพี่ชายมา ไม่รู้จะมีใครสังเกตเห็นไหม พี่อิฐรีบเดินเข้ามาหาทันทีที่เห็น ตามมาติด ๆ ด้วยแนน
 
“ไทม์เป็นไงบ้าง นี่มันหมายความว่ายังไง”
พี่อิฐถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง หันไปถามพี่ทัศน์ต่อ พี่มันยักไหล่ขยับมาโอบไหล่ผมไว้เบา ๆ ผมพยายามจะดันตัวออกทำหน้าแทบไม่ถูก
 
“ไทม์เป็นน้องกู”
 
“ทำไมไม่เคยบอก”
 
“ก็ไม่เคยถามเอง”
 
ผมแอบดีใจอยู่ลึก ๆ ที่พี่พูดแบบนี้ นี่พี่ทัศน์ยอมรับผมเป็นน้องแล้วเหรอ
 
“ไม่เห็นรู้มาก่อนว่ามีน้อง นามสกุลก็ไม่เหมือนกัน”
 
พี่ทัศน์ยักไหล่อีกรอบ
 
“ลูกพี่ลูกน้อง”
 
ผมปวดแปลบไปทั่วหัวใจ ดันตัวออกเดินไปจับข้อมือแนน
 
“พี่อิฐ ผมขอตัวไปคุยธุระกับแนนสักครู่นะครับ”
 
พี่อิฐพยักหน้า ผมจูงมือแนนเดินไปยังพื้นที่ที่เงียบ ๆ ด้วยกัน
 
“ไม่เป็นไรนะ”
ทันทีที่อยู่กันเพียงลำพัง ผมคว้าตัวเพื่อนมาซบไหล่ร้องไห้ทันที
 
“ไทม์”
 
ผมได้แต่ร้องไห้ แนนไม่ถามอะไรลูบหลังปลอบใจเบา ๆ นานทีเดียวกว่าผมจะสงบใจได้ แนนผลักผมออกเบา ๆ
 
“ดูสิ หมดหล่อเลย”
 
ผมยิ้มให้นิด ๆ
 
“เราพยายามหนีแล้วนะ ทำไมยังไม่พ้นสักที”
 
“ไม่นานหรอก เชื่อแนนสิ”
 
ผมพยักหน้า ปรับสีหน้าให้ดี ๆ อีกที เดินออกไป
 
ทั้งที่ผมพยายามหนี แต่พี่ทัศน์ก็ยังประกบติดไม่หยุด โดยอ้างความเป็นพี่ชายมาคุมขังผมไว้
 
“น้องไทม์น่ารักจัง”
เพื่อนพี่อิฐคนหนึ่งทำสายตากรุ้มกริ่ม
 
“แต่เสียใจ ไทม์อะของกู”
พี่อิฐออกตัวโทง ๆ ทำเอาผมหน้าร้อนผ่าวเลย
 
“โห”
 
พี่อิฐยักไหล่ ยิ้มกริ่ม
 
“รอแต่เจ้าตัวจะตอบตกลงแค่นั้นแหละ”
 
“แต่เสียใจด้วยนะ พอดีไทม์เขามีแฟนอยู่แล้ว”
 
ผมหันขวับไปมองคนพูด ๆ พอ ๆ กับพี่อิฐที่มองหน้าผมสลับกับพี่ทัศน์เหมือนกัน
 
“จริงเหรอไทม์”
พี่อิฐถามเสียงเครียด
 
“ไม่มีครับ”
 
“มี”
 
“ไอ้ทัศน์ ไม่ต้องมาทำตัวเป็นพี่หวงน้องเลย”
พี่คนนั้นว่า พี่อิฐมองตาผมอีกที
 
“ไม่มีหรอกครับ” ผมปฏิเสธ
 
“มี อยากให้บอกไหมว่าใคร”
พี่ทัศน์หันมาขู่ทางตา ผมทำท่าอึดอัด กำมือแน่น ทำไมต้องมาบีบบังคับกันแบบนี้ด้วย
 
“ไทม์”
พี่อิฐเรียกด้วยน้ำเสียงหวั่นไหว
 
“แล้วผมจะเล่าทุกอย่างให้ฟังทีหลังนะครับพี่อิฐ”
ผมจำต้องพูดไปแบบนี้เพื่อให้ทุกคนยุติบทสนทนาอันแสนอึดอัดนี้ลง
 
หลังงานเลิกพี่ทัศน์ลากผมขึ้นรถกลับด้วย ผมขัดขืนได้ไม่มาก เพราะจะทำให้คนอื่นสงสัยเอา
 
“ปล่อยผมลงตรงนี้แหละ”
ผมบอกหลังพ้นเขตบ้านพี่อิฐมาได้ พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร เหยียบคันเร่งเร็วขึ้นกระทั่งรถวิ่งเข้ามาจอดสนิทภายในรั้วบ้าน ผมก้าวลงจากรถ เดินตรงไปที่หน้าประตู แต่ถูกรั้งจับมือไว้
 
“เข้าบ้าน”
 
“ผมมีที่พักอยู่แล้ว”
 
“อย่ามาทำตัวร่านแบบนี้”
 
“คำว่าร่านเป็นคำที่พี่ยัดเยียดให้ไม่ใช่สิ่งที่ผมเป็น”
ผมตอบกลับเสียงแข็ง มองเห็นแวววูบไหวจากดวงตาคู่นั้น แต่เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น ซึ่งบางทีผมอาจคิดไปเองก็ได้
 
“ผมออกไปเพื่อจะได้ไม่อยู่ขวางหูขวางตาพี่แล้ว เลิกยุ่งกับผมสักที”
ผมพยายามดึงมือออก แต่มันไม่หลุด แล้วพี่ทัศน์ก็กระชากผมเข้าไปชิด ตรึงท้ายทอยผมไว้ กดจูบลงมา ผมอยากขัดขืน แต่เขาบล็อกทุกการดิ้นรนผมลง
 
ผมรู้ว่าผมไม่ควรจะหวั่นไหว แต่ตอนนี้สมองผมกำลังพร่าเลือนไปกับรสจูบอันนุ่มนวลจากคนตัวสูง เขาถอนริมฝีปากออกช้า ๆ ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น มองตาคนตรงหน้า
 
“ปล่อยผมไปเถอะ ผมรู้ว่าพี่เกลียดผมมาก ผมสัญญาว่าผมจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้พี่ ไม่ทำให้เสียชื่อเสียงมาถึงวงศ์ตระกูล ไม่ทำให้แม่เดือดร้อน และไม่ทำให้คนรู้ว่าผมเป็นใคร ขอแค่พี่ปล่อยผมไปเท่านั้น”
 
ผมค่อย ๆ ก้มหน้าลง ปล่อยน้ำตาให้ไหลริน
 
“ปล่อยผมไป แล้วก็เลิกทำแบบนี้สักที ผมไม่ได้ขายตัว ไม่ได้มั่วหรือสำส่อนที่ไหนทั้งนั้น ผมรู้ว่าพี่ฉลาดพอที่จะรู้ว่าร่างกายนี้ใครกันแน่ที่ได้ครอบครอง พี่ผ่านเรื่องบนเตียงมาเยอะ ก็น่าจะดูออก ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้พี่ปักใจเชื่อว่าผมเป็นคนนิสัยไม่ดี แต่ผมไม่ใช่ ผมไม่ได้อยากเรียกร้องอะไร ผมขอแค่อย่างเดียว ปล่อยผมไป อย่ายุ่งกับผมอีก แค่นี้ก็พอ”
 
มือที่รัดผมอยู่ค่อย ๆ คลายออกพอ ๆ กับที่ตัวผมค่อย ๆ ก้าวถอยไปด้านหลัง
 
ผมเดินน้ำตารินก้าวตรงไปทางหน้าประตู แต่ยังไม่ทันจะถึงก็ถูกรั้งกลับมาอีกรอบ ลากเดินเข้าบ้าน
ผมยื้อมาตลอดทั้งเส้นทางกระทั่งมาหยุดอยู่กลางห้องรับแขก
 
“ปล่อย” ผมพยายามดึงมือออก “พี่ทำแบบนี้ทำไม ผมรู้ว่าพี่เกลียดผมมาก แต่พอเถอะ ผมออกไปจากชีวิตพี่แล้ว อย่าทำแบบนี้กับผมอีกเลย”
 
พี่ทัศน์มองผมนิ่ง ๆ
 
“แม่ให้นายกลับมาอยู่บ้าน”
 
“หึ คุยกับแม่ล่าสุด ท่านออกจะดีใจที่ผมออกไปอยู่คนเดียวได้”
มองเห็นแวววูบไหวจากดวงตาคู่นั้นอีกรอบ
 
“ปล่อย”
 
“หึ อยากออกไปอยู่คนเดียว เพื่อจะได้ล่าผู้ชายง่าย ๆ รึไง อ้อ ก็ลืมไปว่าพวกผู้ชายขับรถแข่งลีลามันเร้าใจ แถมเงินดีอีกต่างหาก ฉาบหน้าทำเป็นล้างรถ แต่เบื้องหลังคงล้างไปถึงไหนต่อไหนของผู้ชายล่ะสิ”
แต่ละน้ำคำของพี่ทัศน์คล้ายเครื่องสูบที่ดูดเอาพลังวิญญาณของผมออกจากร่างไป ผมหมดเรี่ยวแรงที่จะคัดค้าน เถียงไปก็ไม่เชื่ออยู่ดี
 
“ใช่ เงินดี ลีลาดี ทุกอย่างดีไปหมด เพราะงั้นปล่อยคนสกปรกอย่างผมไปเถอะ อย่าเก็บเอาไว้ให้รกบ้านพี่เลย”
 
“หึ จริง ๆ ก็ไม่อยากจะยุ่งนักหรอกนะ ของเกลือกกลั้วกับชาวบ้าน แต่ก็อยากพิสูจน์เหมือนกัน ว่าลีลาพวกนักแข่งกับฉัน ใครจะทำให้นายพอใจได้มากกว่ากัน”
เขากระชากดึงผมเข้าไปใกล้ กดจูบลงมา อยากขัดขืนอยากดิ้นรน แต่ดูเหมือนเรี่ยวแรงของผมมันหมดไปเพราะใจหมดกำลัง ผมขยับปากตอบรับรสจูบรุกเร้าของอีกคน น้ำตาผมยังคงไหลรินไม่หยุด เขากระชากร่างผมปลิวก้าวขึ้นบันได ตรงเข้าไปยังขุมนรกที่ผมเคยพานพบมาแล้ว
 
“อย่าพี่ทัศน์”
ผมส่ายหัว มองกลับอย่างเรียกร้องหวังให้อีกคนเห็นใจ เขยิบหนีขึ้นไปทางหัวเตียง พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร ปลดเปลื้องปราการที่ห่อหุ้มร่างกายตัวเองออก ผมน้ำตาริน ส่ายหัวอีกครั้งอย่างไร้เสียงที่จะเปล่งออกมา เขาย่างสามขุมขึ้นมาบนเตียง กระชากดึงผมลงไปนอนใต้ร่างของตัวเอง ผมกางกั้นร่างนั้นไว้ด้วยสองมือ น้ำตาร่วงรินหนักหน่วง
 
พี่ทัศน์ไม่สนใจน้ำตาผมเลยสักนิด กระชากปราการทุกชิ้นออกจากตัวผมโยนทิ้งไปไกล ซุกหน้ากับซอกคอ กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยคลุ้ง ผมสะอื้นฮัก พยายามดันปากที่กำลังซุกคอนั้นออก เรี่ยวแรงที่มีน้อยนิดก่อนหน้า แทบไม่มีเหลือหลอเมื่อร่างกายกำลังถูกเผาไหม้ด้วยเปลวไฟแห่งความปรารถนา เสียงครางผสมสะอื้นของผมดังให้ได้ยินอยู่เป็นพัก ๆ สองมือใหญ่ฟ้อนเฟ้น มันทั้งคุกคามและปรนเปรอในเวลาเดียวกัน
 
แม้จะเสียใจกับเรือนร่างที่ถูกเชื่อมประสาน แต่ในเวลาเดียวกันธรรมชาติก็รังสรรค์ความซาบซ่านเข้ามาสู่หัวใจผม ร่างสูงใหญ่ก่ายเกยโถมทับ ปากร้อนแนบสนิทกับปากผม สองฝ่ามือลามไล้ ท่อนล่างขับบรรเลงเป็นจังหวะ
 
ถึงผมจะเครือครางเพราะร่างกายถูกกระตุ้นจากแรงอารมณ์ขนาดไหน แต่ความรู้สึกเสียใจนั้นมีมากกว่า
 
แม้แต่ห้วงอารมณ์สุดท้ายที่ผมถูกชักนำให้ไปถึงปลายทาง น้ำตาก็ยังไม่หมดไปจากใบหน้าของผม
 
 


กระทั่งรุ่งเช้า
พี่ทัศน์ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้หนีไปแม้แต่น้อย รัดร่างผมแน่นในอ้อมแขนใหญ่
 
“ปล่อยพี่ทัศน์ ผมต้องไปโรงเรียน”
 
“อืม หยุดสักวัน จะโทรไปลาให้”
 
“ไม่ ปล่อยนะ” ผมดิ้นรน
 
“พูดมากน่า”
แล้วพี่ทัศน์ก็จัดการคร่อมร่างผมไว้อีกรอบ ผมได้แต่นอนไร้แรงกระทั่งผ่านไปอีกครึ่งวัน
 
 
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีตอนพี่ทัศน์กำลังกดวางสายจากใครสักคน
 
“ลาโรงเรียนให้แล้ว”
 
ผมไม่ได้โต้ตอบอะไร ดึงผ้าห่มมาห่อร่างเป็นดักแด้จะเดินเข้าห้องน้ำ แต่พี่ทัศน์ดึงผมทั้งผ้าห่มไปนั่งบนตัก ผมหน้าร้อนผ่าวจ้องหน้าคนตัวสูงตื่น ๆ
 
“ขี้เหร่”
 
“งั้นก็ปล่อยซะสิ”
 
เขายักไหล่ ปล่อยผมลง ผมห่อตัวแน่นขึ้น เดินเข้าห้องน้ำไป ใช้เวลาไม่นานก็เดินห่อตัวออกมา กำลังจะก้มหยิบเสื้อผ้าชุดเดิมมาใส่ แต่พี่เบรกไว้
 
“ใส่ชุดนี้”
พี่ทัศน์ยื่นเสื้อของตัวเองมาให้
 
“ไม่เป็นไร ผมใส่ชุดนี้ก็ได้ เดี๋ยวกลับไปเอาที่ห้อง”
 
“ใส่ชุดนี้!!”
เขาสั่งเสียงเข้ม ผมไม่ทำตาม หยิบชุดเดิมมาถือ พี่ทัศน์กระชากชุดนั้นออกไป
 
“ชอบนักรึไงชุดแบบนี้ อยากใส่ก็ตามใจ”
แล้วเขาก็จัดการฉีกชุดนั้นจนขาดวิ่น ผมมองตาค้าง
 
“อ่ะ ใส่ได้ตามสบาย”
พี่แกยื่นคืนมาให้ ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
 
“พี่ทำแบบนี้ทำไม นั่นชุดของพี่นุ่นเขา คนให้เขาจะรู้สึกยังไง”
 
พี่ทัศน์ยักไหล่เดินออกจากห้องไป ผมจำต้องหยิบเสื้อของคนตัวสูงมาใส่ พับชุดที่ขาดเข้าด้วยกันน้ำตาร่วงเปาะแปะ
 
ผมเดินลงไปข้างล่าง พี่ทัศน์ยืนเท่กอดอกอยู่ตรงปลายบันได
 
“ไปกินข้าวกันก่อน”
 
“ไม่ ผมจะกลับบ้าน”
 
“นี่แหละบ้าน”
 
“ของพี่ ไม่ใช่ของผม”
 
“หึ ที่รก ๆ ที่เต็มไปด้วยผู้ชายแบบนั้น เขาไม่เรียกว่าบ้านหรอก ซ่องมากกว่า แล้วไอ้เจ้าของร้านนั่นคงเป็นหนึ่งในลูกค้า หรือไม่ก็เป็นพ่อเล้าหาเหยื่อให้ล่ะสิ”
 
ผมฟาดมือใส่หน้าคนตัวสูงสุดแรง
 
“พี่จะดูถูกผมยังไงก็ได้ แต่อย่ามาดูถูกคนที่มีบุญคุณกับผมแบบนี้”

(http://upic.me/i/lq/cxmsz.gif)80%

พี่ทัศน์บดกรามแน่น ผมรอคอยว่าเขาจะโต้กลับยังไง แต่เขาไม่พูดอะไร คว้าจับต้นแขนผมลากกึ่งจูงเดินไปที่รถ
 
“จะไปไหน”
เขาไม่พูดอะไร ลากพาผมมานั่งอยู่ในร้านอาหารแบบสบาย ๆ ร้านหนึ่ง พอมาถึงก็สั่งอาหารมากมายจนเต็มโต๊ะไปหมด
 
แต่แปลกไหม รู้สึกว่าอาหารทั้งหมดจะเป็นอาหารที่ผมชอบทั้งนั้นเลย
 
ไม่หรอก คงเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า
 
ผมนั่งหวิวจำใจนั่งกินไปเงียบ ๆ โดยมีพี่ทัศน์นั่งกินอยู่ฝั่งตรงข้าม แม้จะเตือนใจว่าเป็นพี่น้อง แถมยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีก แต่ผมก็อดใจเต้นไม่ได้   
 
“พี่ทัศน์”
กินยังไม่ทันจะถึงครึ่งท้อง เสียงหวาน ๆ ของสาวนางบางคนก็ดังขึ้น ผมกับพี่ทัศน์หันไปมอง สาวนางปรายตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่พูดอะไรทิ้งตัวลงนั่งบนตักพี่ทัศน์แบบไม่เกรงใจใคร
 
รู้สึกคนนี้พี่ทัศน์จะเคยคั่วแล้วทิ้งมาก่อน
 
“บังเอิญจังเลยเนอะ ไม่คิดว่าจะเจอพี่ทัศน์ที่นี่ ว่าแต่...นี่ใครคะ”
 
สงสัยจะจำผมไม่ได้
ก็นะ แต่ก่อนใส่แว่นกับแต่งตัวโทรมกว่านี้ (ตัดผมทรงใหม่ด้วยครับ พี่นุ่นตัดให้) 
 
“แฟน”
พี่ทัศน์ตอบสั้น ๆ สาวนางหันขวับมามอง เบิกตากว้าง
 
“นะ นี่พี่ทัศน์เปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่”
 
พี่ทัศน์ยักไหล่ไม่พูดอะไร สาวนางอึ้งไปนาน ก่อนคลี่ยิ้ม
 
“ตกใจเหมือนกัน แต่หล่อ ๆ แบบพี่ทัศน์คงไม่ใช่เรื่องแปลกเท่าไหร่หรอก งั้นขอริต้ากลับไปเป็นหนึ่งในนั้นได้ไหม” ผู้หญิงสมัยนี้นี่กล้าดีจริง ๆ
 
พี่ทัศน์ไม่ตอบ ล้วงหยิบเงินมาวาง ลุกขึ้นจนอีกคนหลุดออกจากตัก กระชากแขนผมเดินไปด้วยกัน
 
“เดี๋ยวพี่ทัศน์ ยังกินไม่อิ่มเลย”
 
“กลับไปทำกินที่บ้าน”
เขาบอกแค่นั้น ผมหันกลับไปมองหญิงสาว รายนั้นยืนหน้าเสียอยู่กับที่ ทำท่าเหมือนจะโวยวาย แต่ระงับไว้ สงสัยจะกลัวเสียหน้า ผมหันกลับไปมองคนที่ยังไม่หยุดลากแขนผมออกไปจากที่เกิดเหตุ
 
เสียดายอาหารครับ อร่อยด้วย แต่เอาเถอะ เข้าใจว่ารีบชิ่งเพราะอะไร
 
“นั่นแหละคือผลของการสำส่อนไม่เลือกของพี่”
ผมว่าตามใจคิด พี่ทัศน์เบรกกึกจนผมที่เดินตามมาชนเขาเข้าเต็ม ๆ
 
“เหมาะกันดีนี่ นายก็สำส่อนไม่แพ้กัน”
 
ผมวาดมือหวังฟาดใส่หน้า แต่พี่ทัศน์รวบจับไว้แน่น
 
“ทั้งสำส่อนทั้งซาดิสม์ อย่าเพิ่งมามีอารมณ์ตอนนี้ไทม์ รอกลับถึงบ้านก่อน จะบริการให้ถึงพริกถึงขิงเลย”
 
ผมยื้อจะฟาดอีกรอบ แต่พี่ทัศน์รัดมือผมแน่นจนเจ็บไปหมด
 
“ปล่อย!!”
เขาไม่ปล่อย ซ้ำยังจับแน่นกว่าเดิมอีก
 
“ไม่มีของที่บ้านเหลือแล้ว ไปซูเปอร์หาซื้อข้าวของแล้วกลับไปทำกินที่บ้าน”
 
“มีเงินก็หาซื้อกินเองสิ ไม่ทำ”
ผมพยายามจะดึงมือกลับ พี่ทัศน์มองผมนิ่ง ๆ จนผมต้องยอมเงียบปาก เขาลากผมขึ้นรถไปหาซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ต
 
หวิวมาก...
ผมใส่เสื้อพี่ทัศน์ไว้ตัวเดียว กางเกงขาสั้นก็ไม่มี ดีว่าไม่ฉีกชั้นในทิ้งไปด้วย คนมองกันใหญ่ ถึงเสื้อจะหนาแต่ก็ดูไม่เรียบร้อยอยู่ดี
 
ผมพยายามยืนนิ่ง ๆ ไม่สนใจสายตาผู้คนที่พากันมองมารอบ ๆ เดินเลือกซื้อของใส่รถเข็นเงียบ ๆ
 
พี่ทัศน์เดินหายไปตรงแผนกข้าวของผู้ชาย คงไปซื้อพวกโฟมล้างหน้าไม่ก็น้ำยาโกนหนวด ผมเลือกขนมปังแถวเอาไว้ให้พี่กินวันหลัง จริง ๆ ไม่ได้อยากสนใจมากนักหรอก แต่เขาอยู่คนเดียวแบบนี้ ไม่รู้จะกินอาหารดี ๆ ถูกหลักบ้างไหม หน้าก็คล้ำ ๆ ลง ไม่รู้เพราะอาหารหรือเพราะร่อนสาวหนักไป
 
แต่น่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า
 
ผมสะดุ้ง เพราะอยู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมายืนอยู่ตรงหน้า
 
“เอ่อ ขอโทษ มาคนเดียวเหรอ น้องมีเบอร์ไหม”
มาถึงก็รีมิกซ์เลย
 
ผมอ้าปากค้าง เพราะไม่คิดว่าจะโดนจีบตรง ๆ แบบนี้
 
ถามหน้าตาว่าผ่านไหม
 
ก็โอเลยนะ
 
แต่ว่า…
 
“ไม่ได้มาคนเดียว แต่มากับผัว”
คนพูดไม่ใช่ผมหรอกครับ แต่เป็นพี่ทัศน์ พี่แกยืนหน้าเรียบอยู่ด้านหลังผู้ชายคนนั้น คนแปลกหน้ารีบหันไปมอง
 
ผมถอนหายใจเบา ๆ
 
“เอ่อ ขอโทษครับ”
แล้วเขาก็เดินจากไป
 
“อย่ามายั่วผู้ชายแถวนี้”
พี่ทัศน์บีบต้นแขนผมแน่น
 
“ไม่ได้ยั่ว”
 
“หึ ไม่ยั่วแล้วไอ้หมอนั่นจะมาขอเบอร์ได้ไง”
 
“ไม่รู้ ปล่อย พี่ทัศน์ ผมเจ็บ”
พี่ทัศน์ก้มมองมือตัวเองนิด ๆ สะบัดออกแรงด้วยสีหน้าโมโห ผมก้มมองข้อมือตัวเอง
 
ทีกับคนอื่นล่ะอ่อนโยน ทีกับน้องตัวเองล่ะบีบเอาบีบเอา ผมก็เป็นหนึ่งในคนที่เคยนอนกับพี่เหมือนกันนะ
 
อยากตะโกนบอกแบบนี้เหมือนกัน แต่มันไม่เหมาะ และไม่ควรจะเหมาะด้วย
 
เราควรจะหยุดความสัมพันธ์แบบนี้ลง
 
เพราะเราเป็นพี่น้องกัน



_____B.T._____

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(6-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 06-08-2016 14:32:12

ถึงเราจะสายดราม่าแต่ก็ไม่ชอบการบังคับแบบไร้เหตุผลแบบนี้นะ ไอ่พี่ทัศน์แย่มากอะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(6-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 06-08-2016 14:47:31

ไม่ชอบอิพี่จริงๆนะ เอะอะก็ลากไปปล้ำ ชอบพูดจาดูถูกทั้งๆที่รู้ว่าน้องเป็นคนยังไง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(6-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 06-08-2016 16:59:02

ถ้าทัศน์ยังทำอย่างนี้เรื่อยๆ ซักวันนึงน้องต้องพีคมากแล้วก็จะไปในที่ๆใครตามก็หาไม่เจอ แล้วจะรู้สึก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(6-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Shin b ที่ 06-08-2016 20:03:05

เมื่อไหร่จะหนีพ้นอะ ...สงสารไทม์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(6-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 06-08-2016 20:11:51

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(6-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 07-08-2016 01:20:28

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(6-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-08-2016 02:22:37

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(6-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 07-08-2016 08:36:22

พี่แม่งก็หื่นเหลือเกิน เอะอะจับกดๆตลอด

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(8-8-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 09-08-2016 00:27:51

รู้สึกว่านิยายแต่ละเรื่องของคนแต่ง มันวนลูปมาที่เดิมอีกแล้ว พระเอกก็ไม่รู้เป็น อะไรตอนมีอะไร
กับเขาก็รู้วายังบริสุมธิ์ แต่ชอบด่านายเอกจัง ว่าร่าน ขายตัว (แต่ก็บังคับจะเอาเขาให้ได้)
นายเอกก็ตัวอ่อนเหลือเกิน  เราว่านางควรสู้คนมากกว่านี้ ถึงจะตัวเล็กกว่าแต่ยังไงก็ผู้ชาย

อันนี้แค่ความรู้สึกเรานะ มันอาจจะเป็น Stly ของคนเขียนก็ได้
ถึงยังไงยังติดตามต่อคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.10 (P.6)(8-8-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 09-08-2016 13:46:55

เรื่องไม่ไปไหนเลยค่ะ วนลูปอยู่แบบนี้


ติดตามนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.11 (P.6)(9-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 09-08-2016 22:02:26

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.11 (P.6)(9-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 09-08-2016 22:19:58

พี่ทัศน์ไม่มีเหตุผลเลย เอะอะรังแกน้องตลอด  ไม่มีคำอธิบายอะไรให้กระจ่างสักนิดว่าอะไรที่ทำให้คิดแบบนั้น  :fire: สงสารน้อง ที่ต้องอยู่กับความไม่เท่าเทียม แล้วยังต้องมาอยู่ในความเศร้าเสียใจกับคนที่รักและเป็นพี่ชายอีก  :m15: แม้คนอ่านจะเดาได้บ้าง แต่น้องเดาไม่ได้ น้องคือนายเอก เพราะงั้นพี่ทัศน์ควรจะอธิบายเหตุผลให้น้องรับรู้บ้างนะคะ.  :z6:


รอตอนตาอไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.11 (P.6)(9-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 09-08-2016 23:18:08

หวงก็บอกตรงๆดิ ปากเลี้ยงหมาไว้ป่ะเนี่ย ไมปากมอมขนาดนี้ :m16:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.11 (P.6)(9-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-08-2016 00:22:07

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.11 (P.6)(9-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: heroza ที่ 10-08-2016 02:48:27

รอวันที่ได้หนีออกไปไกลๆได้จริงๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.11 (P.6)(9-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-08-2016 08:16:23

ไอ้พี่ทัศน์ ปากหมาตลอด :fire:
วาจาว่าร้าย ไม่เป็นความจริง สรรหามาพูด :z6: :z6: :z6:
ทีกับสาวๆ ล่ะอ่อนโยน
พูดดีๆ น่ะเป็นไหม อย่างนี้ใครเขาจะดีด้วย
ทำตัวร้ายกาจ ใส่ไทม์
วันหนึ่งไทม์ทิ้งทุกอย่างหายไป จะรู้สึก  :sad4: :sad4: :sad4:
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.11 (P.6)(9-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ▶August5th◀ ที่ 10-08-2016 18:56:14

เป็นดราม่าที่ชอบมาก ชอบดราม่าในตัวไทม์อ่ะ
ยิ่งฉากวันเกิดคือแบบ น้ำตาจะไหล กับฉากที่พี่มันเอาของขวัญคืน
ฉากที่ไปอยู่คนเดียว แล้วโทรบอกคนที่เป็นแม่ แต่แม่ไม่รั้งไว้เลย
เดาว่าไทม์ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของแม่ใช่ไหม เพราะถ้าแม่แท้ๆ ไม่น่าจะทำกับลูกตัวเองแบบนี้
และคงไม่ใช่น้องแท้ๆ พี่ทัศน์ด้วยใช่ไหม แต่ไทม์ยังไม่รู้ความจริงใช่ไหม

ถ้าเป็นแบบนั้น ไม่รู้ว่าพี่ทัศน์รู้ไหมว่าไทม์ใช่น้องแท้ๆหรือไม่ แต่คิดว่าพี่ไทม์น่าจะรู้แน่ๆ
ไม่งั้นคงไม่ทำเลวๆแบบนั้นกับน้องแน่ๆ


โทษทียาวไปหน่อย อ่านละอินมาก
อยากให้ไทม์หนีๆไปให้พ้นจริงๆ รอวันเรียนจบก่อน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 10-08-2016 19:31:33

CHAPTER No.12


“เอ้า ใส่ชุดนี้”
พี่ทัศน์โยนถุงผ้าใบหนึ่งมาให้ ผมมองงง ๆ

“อะไร”

“อยากใส่ชุดนั้นยั่วฉันทั้งวันก็ได้นะ”
เขาทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยมองมาที่ต้นขา ผมรีบคว้าถุงมาเปิดออกดู เป็นเสื้อยืดกางเกงผ้าธรรมดา

ผมไม่พูดอะไร ถือชุดนั้นเดินเข้าห้องน้ำไป พอแต่งตัวเสร็จก็ออกมายืนทำกับข้าวง่าย ๆ เพราะหิวมาก เมื่อกี้นี้กินไปได้แค่ครึ่งเดียวเอง พี่ทัศน์คงหิวไม่แพ้กัน

ชิ ถ้าพ่อเจ้าประคุณไม่ประเคนอาหารให้อากาศทานก่อนหน้านั้นก็จะได้กินอาหารดี ๆ นอกบ้านแล้วแท้ ๆ เป็นไงล่ะ ได้กินข้าวกับไข่เจียวธรรมดาเลย

สมน้ำหน้า

ผมไม่ได้ประชด แต่หิวจัดจนไม่มีอารมณ์จะทำอย่างอื่นให้กินแล้ว พี่ทัศน์ไม่ว่าอะไร กินจนหมดจาน พออิ่มผมเดินถือจานชามไปล้าง

ได้ยินเสียงมือถือดังเบา ๆ ผมหันไปมอง กำลังจะหยิบมากดรับ แต่พี่ทัศน์คว้าเอาไปดูหน้าจอ กดรับเองเลย ผมมองตาขวาง

“ไทม์ไม่ว่าง อืม แค่นี้แหละ”
ผมพยายามจะแย่งมือถือคืน

“เสียมารยาทที่สุด ไทม์ยังไม่เคยยุ่มย่ามกับของของพี่เลย”

พี่ทัศน์ดึงผมไปนั่งตัก โอบกอดไว้ในวงแขน ผมหน้าร้อนผ่าวไปกับความใกล้ชิดนั้น หัวใจแอบเต้นผิดจังหวะด้วย

อย่าหวั่นไหวสิไทม์

นั่นพี่ชายนะ

ถึงเขาจะทำตัวไม่เหมือนพี่ก็เถอะ = =

“ฉันเคยบอกว่าไง”

ผมมองคนพูดงง ๆ โทษทีเหอะ เรียนเยอะ แถมเพิ่งกินข้าวอิ่ม สมองประมวลผลไม่ทัน เคยบอกว่า…??

พี่ทัศน์ยกยิ้ม มองตาผมที่กำลังสังสัย ก่อนยกมือขึ้นเกลี่ยผิวแก้มเบา ๆ จนพื้นที่ส่วนนั้นร้อนผ่าวราวกับถูกไฟไหม้

“ความหมายที่ผู้ชายซื้อเสื้อผ้าให้คู่ควงเพราะเขาต้องการถอดให้ยังไงล่ะ”

ผมรีบเด้งตัวหวังลุกหนี แต่ก็ช้ากว่าวงแขนแกร่งที่รั้งผมกลับเข้าไปกอดเหมือนเดิม พี่ทัศน์จับคางผมแหงนขึ้น กดจูบลงมา ผมพยายามดิ้นรน สองมือผลักอก แต่ยิ่งดิ้นแรงรัดรอบตัวยิ่งมีมากขึ้นจนดิ้นแทบไม่ได้ หนำซ้ำรสจูบหนักหน่วงอย่างคนเชี่ยวชาญนั้นแทบล้างสมองวิธีดิ้นรนของผมลง

มันเป็นจูบที่ยาวนานมาก รสจูบที่รุนแรงตอนแรกค่อย ๆ อ่อนโยนขึ้น จนผมเริ่มมัวเมาไปกับรสจูบแสนหวานนั้น

สักพักพี่ทัศน์ก็ค่อย ๆ คลายริมฝีปากออกมอง ผมหายใจหอบถี่ สมองเบลอไปหมด

“ร่าน”
พี่มันกระซิบแผ่ว ผมกำลังจะอ้าปากเถียงอะไรสักอย่าง แต่พี่ทัศน์กดปิดลงมาอีกรอบ โหมแรงจนผมแทบสิ้นสติ

“ขี้เหร่ แถมยังไร้เสน่ห์อีกต่างหาก”

ผมหอบแฮก อยากถามเหมือนกันว่าถ้าขี้เหร่กับไร้เสน่ห์ขนาดนั้น แล้วมาทำแบบนี้กับผมทำไม แต่พี่ทัศน์ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้พูดได้ถามอะไร ทำตามที่พูดไว้จริง ๆ

คือซื้อชุดนี้มาให้ผมใส่เพื่อจะได้เป็นคนถอดมันด้วยตัวเอง
 
สรุป ผมได้ใส่ชุดใหม่ไม่ถึงชั่วโมง ที่เหลือก็แทบจะห่มเนื้อหนังมังสาพี่ไว้ทั้งวัน

ไม่รู้อะไรนักหนา ถึงจะรู้ว่าพี่เป็นคนมักมาก แต่ไม่รู้มาก่อนว่าเวลากกสาวครั้งหนึ่ง จะกกนานขนาดนี้

บางทีแทนที่จะพยายามดิ้นรนหลีกหนี การปล่อยให้เขาเบื่อเองอาจได้ผลมากกว่าก็ได้ เพราะพี่รักความท้าทาย อะไรที่ว่ายาก ๆ จะวิ่งเข้าหา แต่อะไรที่ได้มาง่าย ๆ หรือน่าเบื่อจะรีบสลัดทิ้งทันที(ตามสไตล์คนเจ้าชู้ทั่วไป)

แต่ว่า…
การสมยอมแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่พี่น้องเขาควรทำกันนะ มันผิดประเวณี แถมยังผิดต่อพ่อแม่และสวรรค์อีกต่างหาก

ผมถอนหายใจแรงอย่างคิดไม่ตก จะขัดขืนก็ถูกบังคับ จะสมยอมก็ใช่ที่

“ถอนหายใจทำไม!! หรือกำลังคิดถึงผู้ชายคนอื่นอยู่!!”
พี่ทัศน์ดึงตัวผมขึ้นไปบนอก กระชากถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ผมกวาดมองไปทั่วใบหน้าหล่อเหลานั้น

“นิสัยสวนทางกับหน้าตาจัง จะไม่คิดอกุศลสักเรื่องจะได้ไหม”

“ก็เห็นมีผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลัง ร่านแบบนี้ ถ้าในสมองไม่คิดเรื่องผู้ชายแล้วจะให้คิดเรื่องอะไร”

“คิดเรื่องพี่ไง คิดเรื่องที่พี่ทำกับผม มันผิด มันไม่สมควรเกิดขึ้น เราเป็นผู้ชายแถมยังพี่น้องกันอีก”
ผมพยายามย้ำให้พี่ทัศน์เข้าใจ

“แต่พี่ไม่เคยเห็นผมเป็นน้อง”
ผมพูดต่อก่อนที่เขาจะอ้าปากพูดคำนี้ออกมาเอง ผมกลืนน้ำลายลงคอ หลุบตาลงต่ำหวังซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ภายใน

พูดเองก็เจ็บเอง แต่พอแล้ว ผมไม่อยากได้ยินจากปากเขารอบสอง

“ปล่อย ผมจะไปอาบน้ำ แล้วก็เลิกทำแบบนี้สักที มีผู้หญิงเยอะแยะพร้อมให้พี่เล่นสนุก ปล่อยผมไปเถอะ”
กำลังจะลุก แต่พี่ทัศน์ฉุดกลับมาที่เดิม

เขาไม่พูดอะไร จับผมตีตราอีกรอบ


[ต่อค่ะ 50%](http://upic.me/i/0x/penguin129.gif)


จวบจนเย็น ผมถึงได้ขอพี่ทัศน์กลับไปทำงานพิเศษ ตอนแรกพี่ท่านจะไม่ยอม โทรไปลาพี่โจอี้ให้ แต่พี่โจอี้ไม่ยอมเพราะนัดลูกค้าไว้แล้ว พี่ทัศน์จำต้องขับรถพาผมไปที่อู่

ผมรีบผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดหมี เข้าไปนอนใต้ท้องรถ ไม่สนใจใครอีกคนที่เดินตามมาด้วย

“ไทม์ เสร็จแล้วไปล้างก้นให้เฮียนพหน่อยนะ”

“อ้าว เพิ่งล้างไปไม่ใช่เหรอ”

“ไม่รู้ เฮียแกรีเควสมา ไปดูหน่อยละกัน”

“ครับ”
ผมรับปาก ลุกจากรถคันที่ดูอยู่จะไปหาเฮียนพ แต่ถูกคว้าแขนไว้บีบแน่น

“ไปล้างให้มันทำไม!!”

ผมมองงง ๆ หรือว่าหมายถึงเฮียนพ

“เฮียนพน่ะเหรอ ลูกค้าสั่งมาก็ต้องทำสิ เงินดีออก ล้างนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ได้ตั้งหลายร้อย”

พี่ทัศน์บีบแขนผมแน่น

“ร่าน”
พี่ทัศน์กัดฟันกรอด

“ล้างรถนี่มันร่านตรงไหนครับพี่ชาย ถ้าจะมาหาเรื่องหรือมาเกะกะก็ถอยไปไกล ๆ คนจะทำงาน”
ผมปัดเขาออก เดินตรงไปหาเฮียนพทันที พี่ทัศน์เดินมาติด ๆ ทำหน้าเหมือนยักษ์ถูกเหยียบนิ้วตีน ผมไม่สนใจ ลูบก้นเฮียนพเบา ๆ

“เปื้อนขนาดนี้ เฮียคงไปแรลลี่มาอีกแล้วล่ะสิ”
บางทีก็แอบเสียดายเงินแทนลูกค้านะ ล้างทีก็ไม่ใช่ถูก ๆ

แต่ก็ดี ได้เงินเยอะดี

ผมหันไปลากสายยางมาเตรียมล้าง เห็นพี่ทัศน์ทำหน้าแปลก ๆ ด้านหลัง

“อยากเปียกก็ตามใจนะ จะล้างก้นเฮียนพ ถอยไปไกล ๆ”
ผมออกปากไล่ พี่ทัศน์ทำหน้าเหมือนปลาถูกทุบ เขยิบออกไปยืนห่าง ๆ ผมเอาสายยางฉีดเบามือ ทำความสะอาดทุกซอกทุกมุม

จวบจนเสร็จ ล้างคันหนึ่งเสียเวลามากเหมือนกัน เหงื่อไคลไหลย้อย ผมเอาแขนเสื้อเช็ดเหงื่อ พอเรียบร้อยก็ขับไปไว้ยังจุดปล่อยของรอลูกค้า กลับไปเช็กรถที่ทำค้างไว้ต่อ

เหลือบมองใครบางคนเป็นพัก ๆ ไม่รู้ว่าทำไมพี่ทัศน์ถึงได้ยังอยู่ สงสัยจะอยู่เฝ้าเพื่อดูว่าผมจะแอบเอาผู้ชายคนไหนมากกหรือเปล่าแน่ ๆ

ผมไม่สนใจ เร่งซ่อมรถต่อให้เสร็จ

กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปห้าทุ่ม ผมปาดเหงื่อเม็ดสุดท้ายออก

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
พี่โจอี้มาเช็กงาน มีติติงนิดหน่อยตามประสามือใหม่แรงน้อย แต่เดี๋ยวพี่โจอี้เขาจะมาเก็บงานอีกที

“พอได้แล้วป่ะ นี่ขนาดไม่สบายนะ ยังทำได้ขนาดนี้”
ไม่รู้พี่ทัศน์ไปแหลไว้   อีท่าไหนถึงได้เข้าใจผิดคิดว่าผมป่วยไปได้

“อยู่กับพี่นี่ห้ามป่วยห้ามลาห้ามตายห้ามสายห้ามขาดเลยใช่ไหม”

“ใช่แล้ว”

ผมหัวเราะ พี่โจอี้ลูบหัวผมเบา ๆ

“เสร็จแล้วก็กลับ!”
พี่ทัศน์เดินมาชวนด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“พี่ก็กลับไปสิ ผมจะนอนที่นี่”

พี่โจอี้มองหน้าเราสองคนไปมา

“งั้นพี่ไปก่อนนะ มีอะไรก็ให้รีบโทรบอก เข้าใจนะ”

“ขอบคุณครับ”
ผมบอกพี่โจอี้ยิ้ม ๆ


“สนิทสนมกันจังนะ”
พี่ทัศน์แขวะหลังพี่โจอี้เดินหายไปไกล

“เขาเป็นเหมือนพี่ชายผมคนหนึ่ง”

“หึ งั้นนายก็ทำเหมือนที่ทำกับฉันงั้นสิ”

ผมหันไปมองหน้าพี่ทัศน์ดี ๆ

“พี่โจอี้เขาทำตัวสมกับเป็นพี่ชายมากกว่าพี่ชายจริง ๆ ที่ไม่เคยคิดว่าผมเป็นน้องแบบพี่ซะอีก”
ผมไม่รอให้พี่ทัศน์ได้พูดอะไรเจ็บ ๆ ออกมาอีก เดินลิ่ว ๆ ขึ้นชั้นสองไป

อย่างน้อยที่นี่พี่ทัศน์คงไม่กล้ามาทำรุ่มร่ามอะไรหรอก กำลังจะปิดประตู แต่พี่ทัศน์รั้งเปิดไว้ ผลักเข้ามาเบา ๆ

“กลับไปสิ”

“จะมาเยี่ยมห้องน้องตัวเองทำไม่ได้รึไง”

ผมกัดปากเบา ๆ ยอมรับผมเป็นน้องตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงจะรู้เจตนา แต่ก็ไม่อยากมีปัญหา

“งั้นก็เชิญสำรวจให้เต็มตา ผมจะทำงานต่อ”

“งานอะไรอีก!”
พี่แกถามเสียงเข้ม คงคิดว่าจะจบวันไปแล้วล่ะสิ ถึงงานที่อู่จะให้เงินเยอะกว่า แต่ผมก็ยังไม่เลิกทำภาพหรอก ได้เงินหลายทางมันก็ดีกว่าทางเดียวอยู่แล้ว

“จะทำโปสการ์ดไปขาย พี่ไปนั่งตรงนู้นก็ได้”
ผมสละเก้าอี้ดี ๆ ให้ ส่วนตัวเองหิ้วคอมลงไปนั่งทำที่พื้นแทน

ห้องนี้ไม่มีอะไรหรอก มีแค่ที่นอนแบบปูนอนของพี่สาวแนน โต๊ะเขียนหนังสือที่พี่โจอี้ลงทุนต่อด้วยมือให้พร้อมเก้าอี้

แค่นี้แหละ ตู้เสื้อผ้าไม่มี เพราะยังไม่ได้ซื้อ เสื้อผ้าส่วนใหญ่จึงอยู่ในกระเป๋าเดินทางอันเดิม

“ทำไมไม่ซื้อตู้หรือเตียง”

“เปลือง”
ผมตอบโดยไม่มองหน้า พี่ทัศน์เงียบไป ผมไม่สนใจอีก นั่งทำงานไปเรื่อย ๆ กระทั่งผ่านไปถึงตีสอง

“ดึกขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย”
เข้านอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้า

ผมหันไปมองอีกด้าน พี่ทัศน์นั่งฟุบหน้าหลับคาโต๊ะไปแล้ว

ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่ทัศน์ถึงต้องทำแบบนี้ ทำเพราะเป็นห่วง หรือทำเพราะต้องการเช็กว่าผมจะแอบพาผู้ชายมาตอนไหนหรือเปล่า

จริง ๆ อยากปล่อยไว้แบบนั้นให้เข็ด แต่สำนึกด้านดีผมมีมากกว่า ผมเอาที่นอนลงมาปู ดึกแล้วไม่อยากให้ขับรถ กลัวหลับใน

“พี่ทัศน์” ผมเขย่าปลุก พี่ทัศน์สะลึมสะลือลืมตามอง “ไปนอนบนที่นอนดี ๆ เถอะ” พี่ทัศน์มองไปทางที่นอนนั้น “หรือจะกลับบ้านถ้าไหว” ผมให้ทางเลือก เขาปัดมือผมออกแรงเหมือนรังเกียจ เดินไปทิ้งตัวลงนอน

ผมเจ็บแปลบไปกับกิริยานั้น ทั้งที่น่าจะชินได้แล้วแท้ ๆ ผมมองตามคนที่เดินไปทิ้งตัวลงนอน ไม่รู้ว่าพี่จะนอนได้ไหม แต่คงจะง่วงจัด ๆ เพราะเผลอแผลบเดียวก็ได้ยินเสียงกรนแล้ว

ผมดึงเอาผ้าห่มมาห่มให้ดี ๆ ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ มองคนหลับ นี่คงเป็นครั้งแรกมั้ง ที่ผมได้เพ่งพินิจใบหน้าพี่ทัศน์แบบใกล้ชิดแบบนี้ ผมกอดเข่าไว้หลวม ๆ เอียงหน้าซบมันเบา ๆ เกลี่ยแก้มคนหลับ

ถึงนิสัยจะร้ายขนาดไหน แต่ยังไงพี่ก็คือพี่ชายที่ผมรักและนับถือจริง ๆ

ผมใช้ปลายนิ้วเกลี่ยตั้งแต่หน้าผากโค้งมนลงมาถึงปลายคาง พี่ทัศน์ได้ส่วนผสมระหว่างพ่อกับแม่มาอย่างลงตัวจริง ๆ แค่ผมมองหน้าพี่ชาย ก็เหมือนได้เห็นหน้าพ่อกับแม่ไปพร้อม ๆ กันแล้ว

แค่คิดถึงท่านทั้งสอง น้ำตาก็พากันร่วงหล่นทันที ผมปาดมันออกรีบลุกขึ้นยืน

ที่นอนมันนอนได้แค่คนเดียว ผมมองซ้ายมองขวา กำลังคิดอยู่ว่าจะนอนตรงไหนดี จริง ๆ จะนอนเบียดกันก็ได้ แต่ดูจะอันตรายไป

ผมมองไปที่โต๊ะ

เอาน่าไทม์ ไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว   

ผมปิดไฟ เดินไปนั่งบนเก้าอี้ ฟุบหน้าหลับตรงนั้นแหละ

ผมสะลึมสะลือตื่นด้วยความเมื่อยขบ ยืดตัวบิดขี้เกียจ หันไปก็เห็นใครบางคนมายืนทำหน้าแปลก ๆ อยู่ข้าง ๆ

“อ้าวพี่ ตื่นแล้วเหรอ โทษทีนะ หลับได้หรือเปล่า”
ผมถามด้วยความเป็นห่วง มองกลับไปบนที่นอน ย่นหน่อย ๆ คงเพราะอีกคนนอนดิ้น

“นอนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เมื่อคืน” ผมหาวหวอดตอบ “ไม่มีห้องน้ำส่วนตัวนะ ไปใช้ห้องน้ำลูกค้าด้านล่างได้เลย” ผมลุกไปพับเก็บที่นอนเข้าที่ เตรียมชุดนักเรียนออกมาพร้อมอุปกรณ์ในการอาบน้ำ

“กลับบ้าน” พี่ทัศน์พูดสั้น ๆ

“ไปสิ” ผมตอบแบบไม่คิดอะไร

“ไม่ นายนั่นแหละ ย้ายกลับไปอยู่บ้าน”

ผมหันไปยิ้มใส่

“พี่ควรจะดีใจนะ ที่ผมออกมาพ้นหูพ้นตาพี่ได้” ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ “ถ้าไม่ได้ห่วงกันจริงก็อย่ามาทำแบบนี้ดีกว่า ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำให้พี่เสียชื่อแน่ ๆ จริง ๆ ไม่ต้องไปบอกใครแบบที่แล้ว ๆ มาก็ได้ว่าผมเป็นน้อง”
ผมบอกอย่างขมขื่น กล้ำกลืนก้อนน้ำบางอย่างลงคอ

“ผมไปอาบน้ำก่อน พี่รีบไปเถอะ วันนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ”
ผมเดินลงไปอาบน้ำ สักพักก็กลับมาในชุดนักเรียน พี่ทัศน์ยังอยู่ในสภาพเดิม ผมไม่สนใจ คว้ากระเป๋านักเรียนมาถือเตรียมไปโรงเรียน

“มะ ไทม์ พี่จะไปส่ง พอดีต้องออกไปทำธุระด้วย”
พี่โจอี้อาสา

“ไม่ต้อง จะไปส่งเอง”
พี่ทัศน์รีบออกตัว จับแขนผมลากไปที่รถทันที พี่โจอี้มองมางง ๆ

ผมถอนหายใจเบา ๆ จำยอมนั่งรถมากับพี่ทัศน์เงียบ ๆ

ถ้าได้นั่งแล้วนั่งบ่อยเชียวนะ
 _____B.T._____

ลงให้อ่านกันเต็ม ๆ เลย >////< #เม้นท์กันให้ชื่นใจนี้ดด

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(10-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 10-08-2016 20:00:10

อีพี่ทัศน์ปากเสียสุดๆ ปากว่าแต่มือนี่ไม่ปล่อยเลยนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(10-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: tnkgif ที่ 10-08-2016 22:57:22

ไม่อยากจะคิดถึงตอนอีพี่ทัศน์รู้สึกถึงความรูสึกของตัวเอง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(10-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 10-08-2016 23:18:34

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(10-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-08-2016 23:44:35

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(10-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 10-08-2016 23:56:33

 :fire:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(10-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 12-08-2016 15:06:36

พี่ทัศน์นี้ร้ายยยยยยยย ร้ายกาจๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 12-08-2016 20:27:50

ร้ายกาจจริงๆ ปากแข็ง :katai4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 12-08-2016 20:35:38

อิพี่ทัศน์อย่างร้ายอ่ะ ระวังเถอะกว่าจะรู้ใจตัวเอง ทุกอย่างก็สายไปแล้ววววววว :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-08-2016 21:15:14

ทัศน์ ร้ายกาจ ปากหมา
ว่าไทม์ แต่ละคำ เจ็บปวด
ทำร้ายจิตใจตลอด
ไอ้ที่ด่า ว่า เป็นตัวเองทั้งนั้น
ทัศน์ เองคงรู้แก่ใจที่ด่าๆไป ไทม์ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
สักวัน ไทม์ทนไม่ไหว เตลิด หายไปจริงๆ
แล้วทัศน์ คงเจอกับตัวเองละนะ
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: BABYBB ที่ 12-08-2016 21:41:33

 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
ปากนี่ด่าน้องอย่างงั้นอย่างงี้ แต่จับน้องมันกดตลอด
น่าเอาเข็มมาเย็บปาก 555555

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-08-2016 22:00:01

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 12-08-2016 23:04:33

จะลากเขากลับบ้านท่าเดียวแต่ไม่เคยทำให้น้องมันรู้สึกเหมือนว่าที่นั่นคือบ้านอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 12-08-2016 23:31:36

พี่ทัศน์ขี้หึงได้โล่มาก   :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 12-08-2016 23:53:17

พี่ทัศน์ นี่ ห่วงก็บอกห่วง หวงก็บอกหวง เถอะนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(12-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 13-08-2016 10:55:44

อีพี่ทัศน์นี่จะเอายังไงกันแน่ :mew2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(17-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 15-08-2016 19:43:06

CHAPTER No.13



“ไทม์เป็นไงบ้าง”
แนนรีบเข้ามาถามทันที หลังจากพี่ทัศน์หย่อนผมลงเรียบร้อย

ผมยิ้มรับ

“เพราะไทม์ทำงานหนักไปน่ะสิ เห็นบอกไม่สบาย แต่ดันส่งไฟล์งานมาให้ตอนตีสอง คนไม่สบายที่ไหนเขาทำกัน” แนนอมลม

ผมรู้ว่าแนนเป็นห่วงผมมากแค่ไหน จริง ๆ ก็โชคดีนะ ได้เพื่อนคนแรกก็ดีเลย

“จะได้เสร็จเร็ว ๆ ไง”
แนนกระเง้ากระงอดให้ผมง้ออยู่สักพัก ก่อนทำหน้านึกได้

“เพราะพี่ทัศน์มาลากไทม์ไปวันก่อน พี่อิฐนอยด์ไปเลย”

ผมอดเป็นห่วงพี่อิฐไม่ได้จริง ๆ

“แนนก็พยายามอยู่เป็นเพื่อนปลอบใจพี่เขาไป”
แนนหน้าแดงก่ำ ผมมองหน้าแดงนั้นนิด ๆ ก่อนตาโต

“แนน!”

แนนเงยหน้ามอง

“แนนชอบพี่อิฐใช่…”  ยังพูดไม่ทันจบแนนรีบตะปบปิดปากผมไว้ทันที

“จริง ๆ เหรอเนี่ย”

“ขอโทษนะ”
แนนทำหน้าสำนึกผิด ผมมองหน้าแนน รู้สึกผิดต่อคนทั้งคู่อยู่ไม่น้อย

“แนนชอบพี่อิฐมากไหม”

แนนเงยหน้ามอง

“ชอบแค่ไหนพี่อิฐเขาก็ชอบไทม์”

ผมยิ้ม กอดคอเพื่อนไว้

“พี่อิฐเป็นคนดี”

แนนพยักหน้า

“ไทม์อยากให้แนนได้คนดี ๆ แบบพี่อิฐเป็นแฟนเหมือนกัน”

แนนตาโตเลยคราวนี้

ผมยิ้ม แอบเศร้าอยู่ภายใน

ผมไม่บริสุทธิ์และดีพอสำหรับพี่อิฐแล้ว

“ไทม์ คือแนนไม่อยากจะคิดนะ แต่แบบว่า เอ่อ ไทม์ชอบพี่ทัศน์แบบที่ไม่ใช่พี่ชายใช่ไหม”
แนนถามตรง ๆ

ตอนแรกก็ว่าจะปฏิเสธ แต่ลึก ๆ แล้วผมรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ แม้จะพยายามค้านแค่ไหน แต่เอาเข้าจริง ผมแค่ไม่อยากยอมรับความจริงเท่านั้น

ผมไม่พูดอะไร แนนรวบผมไปกอดแน่น ไม่ถามอะไรต่อ
 









พี่อิฐรีบโทรหาผมทันทีที่แนนรายงานว่าผมมาถึงโรงเรียนแล้ว บอกว่าตอนเย็นจะมารับและขอคุยเรื่องที่ค้างคาไว้

จริง ๆ ผมไม่อยากคุยเลย แต่เพื่อให้พี่อิฐตัดใจ และให้แนนได้รับโอกาสดี ๆ นั้นไป ผมว่าผมควรทำ

ส่วนคนที่จิตใจและร่างกายไม่บริสุทธิ์แบบผม ผมว่าผมควรอยู่คนเดียวน่าจะเหมาะกว่า

พอเลิกเรียนก็เห็นพี่อิฐมายืนรออยู่หน้าโรงเรียนแล้ว คนมองกันใหญ่ แนนหน้าแดงก่ำ ผมอมยิ้ม

“สวัสดีค่ะพี่อิฐ”

“สวัสดีครับ”

“งั้นแยกกันแค่นี้นะ เรียบร้อยยังไงจะโทรหา”
ผมบอกเพื่อน แนนพยักหน้า ผมก้าวขึ้นรถพี่อิฐไป ไม่นานก็มาถึงสวนสาธารณะไม่ห่างโรงเรียน

“ตกลงไทม์มีแฟนแล้ว”
พี่อิฐยิงคำถามแรกมาก่อน ผมยิ้ม

“ยังไม่มีหรอกครับ แต่คนที่แอบชอบน่ะพอมี”

พี่อิฐมองอึ้ง ๆ

“ไทม์ไม่อยากโกหกพี่นะ เอาเข้าจริง คนที่ไทม์แอบชอบไม่มีทางเป็นจริงขึ้นมาได้หรอก ไกลเกินเอื้อม เหมือนเขาอยู่บนพระจันทร์ รักยังไงก็ไม่มีทางได้ครอบครอง แต่ว่า มันห้ามความรู้สึกกันไม่ได้จริง ๆ”

“ไทม์ไม่คิดจะให้โอกาสพี่อีกสักหน่อยเหรอ”

ผมหันไปมองพี่อิฐตรง ๆ

“งั้นผมขอโอกาสนั้นให้เพื่อนผมแทนได้ไหม”

พี่อิฐขมวดคิ้วมองงง ๆ

“แนนเขาชอบพี่อยู่”

พี่อิฐมองอึ้ง ๆ

“จริง ๆ มันไม่ใช่เรื่องที่ควรพูด แต่แนนคือคนที่ผมรัก และพี่อิฐคือคนที่ผมรู้สึกไว้ใจไม่ต่างกับพี่ชายผมจริง ๆ ผมอยากรักพี่อิฐนะ แต่ผมไม่ใช่คนดีอย่างที่พี่อิฐคิด”

“พี่ไม่ได้ชอบคนที่ดีหรือไม่ดี ชอบก็คือชอบ”

ผมมองหน้าพี่อิฐ

“ขอบคุณครับ พี่ขอโอกาสผม ผมจะให้โอกาสนั้นกับพี่ แต่ผมก็จะขอโอกาสนั้นให้กับแนนเหมือนกัน ผมไม่บังคับให้พี่ชอบแนน และผมก็รู้ว่าพี่ไม่บังคับให้ผมชอบพี่เหมือนกัน”

“หึ ตรงจัง” พี่อิฐยิ้มขำ

อะไร คนกำลังซีเรียส =*=

“ให้เดาไหม”

“ครับ?”

“คนที่ไทม์ชอบ ต้องไม่ดีเท่าพี่แน่ ๆ”

“โหย ไปเอาความมั่นใจแบบนี้มาจากไหนเนี่ย”

“เดาเอา พี่ชอบไปชอบคนที่ชอบคนอื่น”

“งั้นทำไมพี่ไม่ลองชอบคนที่ชอบพี่ดูบ้างล่ะครับ”

พี่อิฐมองหน้า

“ความรู้สึกพวกนี้มันบังคับกันไม่ได้”

“เหมือนกัน” ผมตอบสั้น ๆ

“แต่พี่ไม่ยอมแพ้หรอกนะ พี่จะจีบไทม์ต่อ”

ผมมองตาคนตรงหน้า มองลึกเข้าไปภายใน พี่อิฐคือผู้ชายหน้าตาดี เป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมทั้งฐานะและชาติตระกูล แถมนิสัยก็ดี ดวงตาอ่อนโยน ใบหน้าก็อ่อนโยน

แต่ทำไมเวลาที่ผมมองตาพี่อิฐ หัวใจถึงไม่เต้นแรงเหมือนที่ผมมองตาพี่ทัศน์

การชอบคนอื่นทำง่ายกว่าชอบพี่ชายตัวเอง

แต่ทำไม ผมถึงได้สารเลวไปชอบพี่ชายตัวเองได้

แท้ที่จริงแล้ว ใครกันแน่คือซาตาน

พี่ที่ไม่เคยคิดว่าผมเป็นน้อง

หรือผมที่รู้ทั้งรู้ว่านั่นคือพี่ชาย แต่ก็ยังหลงรัก

ใครคือคนที่เลวกว่ากัน

“จ้องกันขนาดนั้นจะทำให้พี่ละลายรึไง คนเราจ้องกันนานเกินสิบห้าวิมันทำให้หัวใจหวั่นไหวนะ”

“ผมไม่เห็นเป็นเลย”

“แต่พี่เป็น”
พี่อิฐจับมือผมไปจับหัวใจตัวเอง มันเต้นแรงเกินปกติจริง ๆ

“เชื่อได้รึยังคราวนี้”

ผมยิ้มแหะ ๆ ค่อย ๆ ชักมือกลับ

คือที่จ้องตาเมื่อกี้ เพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง ไม่ได้กะจะทำให้พี่อิฐตื่นเต้นแบบนี้

“ผมขอโทษ”

“ไม่ยกโทษให้ รับผิดชอบมาเป็นแฟนพี่ดีกว่า”

“มัดมือชกจัง” ผมยิ้ม “ขอเวลาให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”

พี่อิฐยิ้ม

“แค่นั้นก็เกินพอแล้ว”

แล้วหลังจากนั้น พี่อิฐก็พาผมไปหาข้าวกิน ก่อนขับรถไปส่งที่อู่





ผมทำงานพิเศษจนถึงห้าทุ่มเหมือนเดิม เดินกลับเข้าที่พักไป

ดีแฮะ วันนี้ไม่มีคนมากวนเลย

ประตูกำลังจะปิดสนิท ถ้าไม่มีมือปริศนามาผลักเปิดไว้ก่อน ผมเงยหน้ามองคนทำ
[50%]
“พี่ทัศน์”

พี่ทัศน์ผลักเปิดเข้ามาแรงจนผมเด้งเข้ามาภายในห้อง

“ทำบ้าอะไรของพี่เนี่ย เดี๋ยวก็แจ้งตำรวจข้อหาบุกรุกหรอก”

“กล้าแจ้งจับผัวตัวเองก็เอาสิ”

ผมรีบผลักประตูปิดทันที กลัวว่าใครจะมาได้ยินเข้า

“พูดอะไรระวังหน่อยสิ หน้าต่างมีหูประตูมีช่องนะ”

“หึ กลัวผัวเจ้าของอู่มาได้ยินรึไง”

ผมทนไม่ไหวตบหน้าพี่ทัศน์ไปฉาดใหญ่

“เลิกคิดอกุศลสักที นอกจากพี่แล้วไม่มีใครได้สัมผัสร่างกายนี้ทั้งนั้น”

พี่ทัศน์นิ่งไปพัก ก่อนหรี่ตาลง คว้าจับแขนผมไปบีบแน่น

“งั้นที่ฉันเห็นนายไปจู๋จี๋กับไอ้อิฐล่ะ คืออะไร”
พี่ทัศน์บีบแรงจนผมเจ็บไปหมด

“พี่ทัศน์ ผมเจ็บ”
ผมร้องขอ พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร ผลักผมล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น ผมหันไปมองหน้าตื่น ร่างสูงทิ้งตัวลงมาคร่อมทับ

“หึ ได้ข่าวว่าชอบความรุนแรงไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ใช่นะพี่ทัศน์!”
ผมรีบผลักอีกคนออก แต่ร่างนั้นไม่ขยับเลยสักนิด สองมือใหญ่ช่วยกันพรากเสื้อผ้าออกจากตัวผม ยิ่งผมขัดขืนรุนแรงมากเท่าไหร่ เขายิ่งข่มเหงผมแรงกลับรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น

สิ่งที่ผมทำได้ มีเพียงปล่อยร่างกายให้เคลื่อนไหวไปตามการชักนำของเขาอย่างไร้หนทางขัดขืน

เจ็บครับ…

ไม่ใช่ร่างกาย แต่เป็นหัวใจดวงนี้ต่างหาก

 
ตราบจนพายุที่โหมรุนแรงนั้นจบลง พี่ทัศน์กอดร่างเปลือยผมไว้จากทางด้านหลัง กดจูบหัวไหล่ผมแผ่วเบา ผมขดตัวพยายามหลีกหนีจากร่างหนานั้นให้มากที่สุด ผิวเนื้อแดงเถือกเพราะแรงรัดและแรงครูดจากพื้นไร้สิ่งรองรับ

แต่อีกคนคงสนใจมันหรอก

“ปล่อย”
ผมพยายามดันตัวออก แต่พี่ทัศน์กระชับกอดแน่น

“ถ้าพูดคำว่าปล่อยอีกรอบ ฉันจะหมายถึงให้กอดอีกทีนะ”

ผมเม้มปากแน่น แล้วจะให้พูดคำไหนผมถึงจะเป็นอิสระ ผมไม่พูดแต่ใช้วิธีดิ้นหนีแทน

“ถ้าดิ้นอีกรอบ ฉันจะถือว่านายยั่วนะ”

ผมอ้าปากค้าง พูดห้ามก็หาว่าเชิญชวน ดิ้นรนก็หาว่ายั่ว แล้วทำวิธีไหน ผมถึงจะหลุดพ้นจากอ้อมแขนนี้ได้

ผมนอนนิ่งไม่กระดุกกระดิก ได้ยินเสียงหัวเราะหึ ๆ จากคนด้านหลัง ผมเม้มปากแน่น ไม่หือไม่อือไม่ดิ้นไม่หนี รอเวลาให้เขาปล่อยเอง แต่แทนที่พี่ทัศน์จะปล่อย กลับใช้ปากเกลี่ยหัวไหล่ผมอีกครั้งเบา ๆ

“พี่ทัศน์”
ผมเรียกหวังห้าม แต่ไม่พูดห้าม เพราะกลัวหาว่าเชิญชวนเอาอีก

“อะไร”
พี่ทัศน์แกล้งถาม เกลี่ยริมฝีปากไปทั่วทั้งช่วงไหล่ ผมแก้มร้อนผ่าว

“คะ คือไทม์หิว”
ผมอ้างไปเรื่องอื่น พี่ทัศน์ชะงัก

จะรู้ไหมว่าเป็นแค่ข้ออ้าง

“อืม” พี่ดันตัวลุก ผมรีบเด้งตัวหนีทันที คว้าเสื้อผ้ามาปกปิดร่างกาย ส่วนเขานั่งเปลือยอยู่ที่เดิม

“เอาข้าวไข่เจียวนะ”

ผมหันไปมอง คือจริง ๆ ไม่ได้หิวหรอก แต่แค่ต้องการหาข้ออ้างเป็นอิสระเท่านั้น

“ขอผมไปอาบน้ำก่อน”

เขาพยักหน้า ผมรีบไปอาบน้ำล้างตัว เข้าครัวไปทำข้าวไข่เจียวให้ เครื่องครัวที่นี่ไม่สะดวกเหมือนที่บ้านหรอก แต่ก็พอทำได้ ผมถือจานข้าวกลับห้อง พี่ทัศน์แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

“ของนายล่ะ”

“กินตั้งแต่อยู่ในครัวแล้ว”
ผมมุสา พี่ทัศน์หน้าตึงขึ้นมาทันที

“งั้นเอาไปเททิ้ง”

ผมมองอึ้ง ๆ
อะไรกันคนอุตส่าห์ทำให้

“เอาไปเททิ้ง!”

“พี่ทัศน์”

“ฉันจะกลับ”
พี่ทัศน์พูดแค่นั้น หันหลังเดินออกจากห้องไป ผมมองตามงง ๆ หันกลับมามองจานข้าวในมือ เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น แล้วพี่ทัศน์ก็บึ่งรถออกไป ผมถือจานข้าวเดินออกจากห้อง

“ได้ยินเสียงรถ พี่ชายมาเหรอ”
พี่โจอี้เดินออกมา ทำจมูกฟุดฟิดจ้องของในมือผมเขม็ง

“เอาไหม”
ผมยื่นให้ พี่โจจี้รีบรับไปถือทันที

“กำลังหิวพอดีเลย”

“กินดึกมาก ๆ เดี๋ยวก็อ้วนหรอก”

“แล้วทำทำไม”

“บังเอิญมีคนอยากกิน แต่เปลี่ยนใจกะทันหัน”

พี่โจอี้เลิกคิ้ว แต่คงเดาออกว่าเป็นใคร

“ทำไมนิสัยต่างกันจัง”

ผมได้แต่ยิ้มแหะ ๆ กับคำนั้น     
 
รุ่งขึ้นผมได้รับโทรศัพท์แต่เช้า ผมดีใจมาก เพราะนานทีปีหนแม่ถึงจะโทรหา

“สวัสดีครับแม่”

“ย้ายกลับไปอยู่บ้านกับตาทัศน์วันนี้เลยนะ”
นี่คือคำแรกที่แม่ทัก ผมหุบยิ้มดีใจลงทันที

“ก็ไหนแม่อนุญาตแล้ว”

“ตาทัศน์บอกว่าไม่มีคนทำงานบ้านกับทำกับข้าวให้กิน ให้หากินนอกบ้านก็ไม่สะดวก ให้คนอื่นดูแลก็ดูจะไม่น่าไว้วางใจ ทำไม่ถูกใจด้วย กลับไปดูแลตาทัศน์ นี่คือคำสั่ง”

ผมเม้มปากแน่น พอแม่ตัดสายผมรีบโทรหาพี่ทัศน์ทันที

“คิดถึงผัวรึไง ถึงได้โทรมาได้”

“พี่โทรบอกแม่ใช่ไหม ที่จะให้ผมกลับบ้าน”
ผมไม่สนใจคำนั้น ถามกลับทันที

“หือ ไม่นี่”
โกหกได้ไม่เนียนเลยนะ ผมกำโทรศัพท์แน่น

ผมโทรหาแม่อีกรอบเพื่อขออยู่ข้างนอกต่อ สุดท้ายก็โดนด่ากลับกระเจิง ผมจำต้องไปบอกลาพี่โจอี้ พับเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเหมือนเดิม

“อย่าเพิ่งเอาห้องให้ใครนะพี่ เผื่อผมต้องออกจากบ้านนั้นอีกรอบ”

“มีปัญหารึไง ให้พี่ช่วยอะไรไหม”

ผมส่ายหัวไปมา

“แค่พี่ให้ผมทำงาน สอนผมเรื่องรถ ให้ที่พักพิงบ้างนี่ก็บุญหัวผมแล้ว พี่โจอี้เหมือนพี่ชายผมเลย”

“แต่พี่รู้สึกเหมือนมีน้องสาวทอมบอยมากกว่าว่ะ”

ผมหัวเราะก๊าก กำลังซึ้ง ซึ้งแตกเลย

“โอเค งานยังเหมือนเดิม แต่แค่กลับบ้านไปนอนแค่นั้นแหละ”

พี่โจอี้พยักหน้ารับ

ผมหิ้วกระเป๋าเข้าบ้าน อารมณ์นั้นเหมือนตัวเองเป็นพจมานยังไงบอกไม่ถูก คือเข้าไปนี่รู้ได้เลยว่าจะโดนรังแกอะไรยังไงบ้าง

“หึ ไปไม่รอด สุดท้ายก็ต้องกระเสือกกระสนกลับบ้าน”
เจ้าบ้านแขวะทันทีที่เห็นหน้า ผมไม่สนใจเดินขึ้นห้องไป 

โอ้ ทุกคนลืมอะไรกันไหม

เรื่องแสนดี ตอนที่ผมไปค้างบ้านแนน ผมเอาแสนดีไปด้วย พอไปบ้านนู้นคนบ้านนู้นก็รักแสนดีกันมาก เลยฝากไว้ยาวกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่ได้รับกลับ 

ถ้าอยู่อู่ ก็พอจะรับกลับมาได้อยู่หรอก แต่ที่นี่ ผมกลัวจริง ๆ ว่าพี่ทัศน์จะทำอะไรบ้า ๆ เอาอีก

“หิวแล้ว มาทำอะไรให้กินด้วย”
พี่ทัศน์สั่งตามหลัง

ผมปิดประตูล็อกกลอน รู้สึกกลอนมันแปลก ๆ ไป แต่ไม่ได้สนใจอะไร เอากระเป๋าวางไว้ที่พื้น คลี่ถอดเสื้อผ้าจนหมด กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ ถ้าไม่ได้ยินเสียงประตูที่ล็อกไว้เปิดออก ผมหันไปมอง ตาโตมองคนเข้ามาใหม่

“พี่ทัศน์!!”
เพราะชะล่าใจว่าเป็นห้องส่วนตัวเลยไม่คิดจะปกปิด ผมรีบเดินไปคว้าผ้าห่มมาปิดช่วงหน้าไว้ มองคนเข้ามาใหม่เอาเรื่อง

“พี่เข้ามาได้ไง ผมล็อกแล้วนะ”

พี่ทัศน์ชูกุญแจเสมอหน้า ผมมองอึ้ง ๆ

“เสียมารยาทมาก ๆ เอามา”
ผมโถมตัวเข้าไปหาหวังคว้ากุญแจคืน แต่เหมือนอีกคนรอจังหวะนี้อยู่แล้วรวบตัวผมเข้าไปกอดแน่น

“นายเป็นคนวิ่งเข้ามาหาฉันเองนะ”

ผมอ้าปากค้าง ก่อนจะได้พูดอะไรพี่ทัศน์ก็จัดการปิดปากผมลง ผ้าห่มถูกกระชากทิ้งไปไกล แล้วร่างเนื้อไร้อาภรณ์ของผมก็ถูกแผดเผาจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายอีกครั้ง

 _____B.T._____

เปลือกทุเรียนไม่พอ!! ต้องปืนอาก้าเท่านั้น จะยิงให้ไข่พรุนเลย :m16:


+++++++++++++++++++
เปิดจองรวมเล่มนิยาย Memew ค่ะ ^^ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.12 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 15-08-2016 19:51:36

ตอบ ข้อ ก. ค่ะ  เพราะจิตใจเอนเอียงอยากให้เป็นพี่ทัศน์  :กอด1:


ลุ้นๆ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yingcnx1 ที่ 15-08-2016 20:15:48

กอเอ๋อกอไก่.คร้า    รอลุ้นๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 15-08-2016 20:46:44

ค. ครับ
เอาขำๆแบบมาคุยเรื่องงาน
ไม่อยากให้พี่ทัศร์แกล้งน้อง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-08-2016 21:01:52

พี่ทัศน์แน่ๆ ชอบผลุบๆ โผล่ๆ อยุู่ด้วย
ไม่ใช่มาแค่มาเพื่อจับผิด แต่อยากมาอยู่ใกล้ไทม์
ติดใจไทม์แล้วละม้างงง
       พี่ทัศน์ปากหมา    วาจาใส่ร้าย
   ว่าไทม์ร่านหลาย      พ่ายสวาทเสียเอง
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-08-2016 21:26:41

ก. ชัวร์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 15-08-2016 21:40:17

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-08-2016 22:00:12

อีพี่ทัศน์ชัวร์ๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 16-08-2016 00:57:35

เจ้โจ้คะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 16-08-2016 03:25:08

ก. แหงชอยบผลุบๆโผล่ ช่วงนี้อิพี่มันเหมือนคนตามเมียกลับบ้าน5555

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(15-8-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 16-08-2016 15:16:56

เจอพี่ทัศน์ใช่ป่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(17-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 18-08-2016 20:45:58

ไม่พูดไม่จากันให้มากความ จัดหนักจัดเต็มกันเลยทีเดียว อย่างกับคู่ข้าวใหม่ปลามัน ปกติแม่สามีจะต้องไล่ลูกสะใภ้ให้ไกลจากลูกชายนะ แต่คุณแม่กลับอยากให้กลับมา ช่างเป็นแม่ยายในอุดมคติของคนอ่านอย่างเราจริง ๆ  :laugh:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(17-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 18-08-2016 21:55:20

หมั่นไส้พี่ทัศน์มากกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(17-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-08-2016 23:28:18

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(17-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 20-08-2016 22:24:28

โอ้ยโอ่ยยยยย พี่ทัศน์ นะ ร้ายกาจยิ่งกว่าอะไรดี รังแกน้องไทม์ตลอด

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.13 (P.7)(17-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 22-08-2016 19:45:47

เอาอีกๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 23-08-2016 19:58:47

CHAPTER No.14

 
สุดท้ายผมก็ต้องกลับมาสู่ขุมนรกเดิม ๆ อีกครั้ง

“ปล่อย จะไปทำกับข้าวให้กิน”
ผมบอกคนตัวสูง พี่ทัศน์คลายอ้อมแขนออกให้ ผมลุกไปอาบน้ำแต่งตัวลงไปทำอาหารให้พี่ทาน

ตอนแรกผมคิดว่าแม่พูดเล่นเรื่องที่พี่ไม่มีคนดูแล เพราะสภาพบ้านตอนกลับมานั้นนรกสุด ๆ

“ทำไมตอนผมไม่อยู่ไม่จ้างแม่บ้านมาทำ”

“รำคาญ”

ผมถอนหายใจแรง ถือถังขยะเก็บเศษขยะที่เกลื่อนเต็มพื้นบ้าน เสื้อผ้านี่วางเกลื่อนไปหมด ถุงเท้าอยู่หลังโซฟา กางเกงในอยู่ในครัว

เอาผู้หญิงมาฟัดกันในนี้รึไงฮึ

กว่าจะหมดทั้งบ้าน ผมแทบปาดเหงื่อ พอเก็บของในบ้านเสร็จก็มานั่งซักผ้าด้วยมืออยู่ที่พื้น ผ้าพวกนี้ลงเครื่องไม่ได้ เดี๋ยวผ้าเสียหมด

ผมปาดเหงื่อเบา ๆ นั่งขยี้ถุงเท้า ส่วนพี่ชายสุดประเสริฐมายืนเอ็กซ์ใส่เพียงกางเกงตัวเดียวไม่รูดซิป ในมือถือแป๊ปซี่กระป๋องพิงประตูมอง

ถึงจะรู้ว่าพี่ไม่ได้คิดอะไร แต่ผมรู้สึกร้อน ๆ บนหน้ายังไงพิกล บอกตามตรงว่าไม่ว่าพี่จะทำอะไรก็ทำให้ผมใจเต้นได้ตลอดสิพับผ่า

ขนาดพี่อิฐ ผมยังเฉย ๆ เลย

แต่นั่นพี่ชายนะไทม์

ผมพยายามสั่งใจตัวเองให้หยุดคิด

“เฮ้ย!!!”
ผมเผลอร้องตกใจเพราะอยู่ ๆ พี่ทัศน์ก็มานั่งยอง ๆ ตรงหน้า จิ้มฟองผงซักฟอกมาป้ายจมูก

“เล่นอะไร!”
ผมรีบปาดมันออกมองตาขวาง

“สนุกนักรึไง ซักผ้าด้วยมือแบบนี้ ทำไมไม่เอาเข้าเครื่อง”

“ผ้าพวกนี้มันซักเครื่องไม่ได้ เวลาซื้อชอบซื้อแต่เสื้อผ้าแนวซักยากมาทำไมล่ะ”
ผมบ่น มองกลับตาขวาง

พี่ทัศน์ยักคิ้วไม่แยแส

“ก็เห็นนั่งซักเหมือนสนุก”

“ลองซักเองดูสิ จะได้รู้ว่าสนุกหรือไม่สนุก”
คือผมกะจะประชด แต่พี่มันดันเอาจริง หยิบถุงเท้าในกะละมังยกดู ตั้งแต่ชีวิตเกิดมาเป็นคุณชายเนี่ย พี่ทัศน์ไม่เคยแตะของอะไรพวกนี้หรอก แต่ผมนี่ต้องทำทุกอย่าง ทั้งงานบ้านงานสวน

“ซักยังไง”

“อย่ามาล้อเล่น มันไม่เหมาะกับพี่”
ผมรีบดึงถุงเท้าจากมือพี่ทัศน์เอามาขยี้รวมกับอันแรกที่ถือไว้ เขานั่งยอง ๆ มอง

หน้าผมร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิม รู้สึกอึดอัดไม่เบาที่พี่มาอยู่ตรงนี้ ก่อนแหกปากร้องลั่นอีกรอบเพราะคนตัวสูงเอาฟองมาป้ายจมูกอีก ผมโมโหเลยเอาฟองที่ติดมืออยู่ไปป้ายหน้ากลับบ้าง ป้ายเยอะกว่าที่พี่ทัศน์ทำด้วย

“อยากเล่นนักใช่ไหม งั้นมานี่เลย!”
ผมหยิบถุงเท้ามาป้ายหน้าป้ายตัว พี่ทัศน์รีบลุกหนี

“เฮ้ย! นั่นมันถุงเท้านะเด็กบ้า”
พี่ทัศน์รีบหลบเป็นพัลวัน

“นี่แหละดีแล้ว มานี่เลย อยากแกล้งกันดีนัก”
ผมไล่แปะป้าย รายนั้นก็เดินอ้อมหนีไปมา

อยากเริ่มก่อนทำไมล่ะ

“เด็กบ้า ฉันป้ายนายนิดเดียวเองนะ”

“ไม่รู้ล่ะ”
ผมไม่ยอมแพ้ ไล่ต้อนจนพี่ทัศน์หลังติดกำแพง

เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่ทัศน์กลัวถุงเท้าเปียก

ผมกะจะแกล้งเอาไปป้ายหน้าอีกรอบ แต่พี่ทัศน์จับสองมือผมไว้ มองหน้าผมนิ่ง ๆ

“ปละ ปล่อย ผมไม่แกล้งแล้ว”
ผมพยายามดึงมือกลับ พี่ทัศน์ปล่อยมือเพียงข้างเดียว เลื่อนอีกข้างมาแต้มฟองบนแก้มผมออก มันคงกระเด็นมาใส่ตอนผมแกล้งกลับ

หน้าผมร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิม

“ผะ ผมว่าพี่รีบไปอาบก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันกัด”
ผมชักมือกลับ หันหลังเดินกลับไปนั่งชักผ้าต่อ แอบกุมหัวใจตัวเองเบา ๆ

เพราะแรงเต้นของมันตอนนี้มีเยอะจนเกินควบคุมแล้ว

อย่านะไทม์…

อย่ารู้สึกอย่างนั้นกับพี่ชายเด็ดขาด




..............................................40%...............................................


 
วันนี้แม่มาเยี่ยม พอเห็นบ้านสะอาดเอี่ยมก็ทำหน้าดีใจ แค่แม่ดีใจผมก็ดีใจแล้ว แม่ไม่สนใจผมเหมือนเดิม คุยแต่กับพี่ทัศน์ ผมได้แต่ยืนหั่นผลไม้เพื่อเอาให้ไปให้คนทั้งคู่ทาน

“เออนี่ไทม์”

“ครับ”
ผมรีบตอบรับทันทีด้วยความดีใจ

“พรุ่งนี้แต่งตัวดี ๆ หน่อยนะ จะพาไปกินข้าวด้วย”

ผมยิ้มทันทีที่แม่พูดจบ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่แม่ชวนไปกินข้าวด้วย เพราะปกติผมจะเป็นคนเดียวที่ไม่เคยถูกพาไปกินข้าวที่ไหนด้วยเลย

“กินที่ไหน แล้วทำไมไม่ชวนผมบ้าง”
พี่ทัศน์ออเซาะถามแม่

ผมดีใจจนแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่แล้วตอนนี้

“ไม่ได้หรอกลูก แม่จะพาไทม์ไปดูตัว”

ผมหุบยิ้มลงทันที มองแม่อึ้ง ๆ

“ดูตัว? กับใครที่ไหนครับ”
พี่ทัศน์ถามในขณะที่ผมยังอึ้งอยู่

“เป็นลูกชายคนรู้จักแม่เองลูก เขาเคยเห็นแล้วชอบ จริง ๆ แม่ก็ไม่อยากยกให้หรอกเพราะกลัวเสียชื่อเสียง แต่ทางนั้นรบเร้ามา ฝั่งนู้นเป็นคนมีหน้ามีตากว่าเราอีก อยู่เฉย ๆ ก็ไร้ค่า เอาไปทำประโยชน์บ้างก็ดี ไหน ๆ ก็มาทางนี้แล้วนี่”

“แม่! แต่ไทม์ไม่ใช่...”

“หุบปากไปเลย!”
แม่ตวาดกลับมาเสียงดัง ผมเม้มปากแน่น แม่หันไปคุยกับพี่ทัศน์ต่อ ในขณะที่ผมหันหลังไปปลดปล่อยน้ำตาให้ไหลริน ผมกัดกรามกำมือแน่น หวังไม่ให้คลื่นน้ำอีกระลอกร่วงหล่นลงมา

“ได้รึยัง ช้าจริงเชียว หิวแล้วนะ”

“คะ ครับ”
ผมรีบปาดน้ำตา เดินถือของว่างเอาไปวางไว้บนโต๊ะ

“ทำตัวดี ๆ ล่ะ อย่าให้เสียมาถึงฉัน”

“ครับ แต่แม่ ไทม์ไม่ได้เป็น…”

“อย่าให้ฉันต้องพูดรอบสอง”

ผมหุบปากลงฉับ

“ครับ”
ก่อนหันหลัง เดินกลับเข้าครัวไป

แม่อยู่คุยกับพี่ทัศน์จนถึงสองทุ่มถึงได้กลับ แม่กอดพี่ทัศน์แน่น ผมอยากได้อ้อมกอดแบบนั้นบ้างจัง

มันจะอบอุ่นแค่ไหนนะ อ้อมกอดจากแม่














 
“ดีใจหรือเปล่า มีผู้ชายมาขอ อยากได้มานานแล้วนี่”

ผมชะงัก มองคนที่ยืนกอดอกพิงขอบประตูมอง ผมไม่พูดอะไร ถือของเดินเข้าบ้าน

“ถ้าได้แต่งงานจริง ๆ ทำเหมือนที่นอนกับฉันครั้งแรกนะ เขาจะได้ไม่รู้ว่านายน่ะผ่านมาเยอะ”

ผมหันกลับไปฟาดแก้มพี่ทัศน์สุดแรง ไม่พูดอะไร วิ่งลิ่ว ๆ กลับห้อง พี่ทัศน์เข้าห้องผมไม่ได้หรอก เพราะผมซื้อกลอนแบบล็อกจากภายในมาใส่ ต่อให้ไขกุญแจได้ก็เข้ามาไม่ได้ ผมทิ้งตัวลงนั่ง ปล่อยน้ำตาให้ไหลรินอีกรอบ


[80%]



วันนี้ผมแต่งตัวดีอย่างที่แม่บอก แต่ก็ไม่ได้ดีไปกว่าทุกวันหรอก เอาแค่ไม่ให้แม่ขายหน้าก็พอ

ผมเดินทางออกจากบ้านไปยังที่หมายตามที่แม่บอก ไม่ได้ไปพร้อมแม่หรอก ผมนั่งรถแท็กซี่ไปเอง ที่นัดหมายเป็นร้านอาหาร แม่นั่งอยู่ตรงนั้น พร้อมผู้หญิงคนหนึ่งที่อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ และผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก

ผมนั่งลงข้าง ๆ แม่ รู้สึกดีใจนิด ๆ ที่ได้ทำหน้าที่ลูกที่ดี ผิดแต่แทนที่จะได้เป็นเจ้าบ่าวกลับกลายมาเป็นเจ้าสาวแทนนี่แหละ

ทั้งที่แม่ไม่ชอบให้ผมเป็นแบบนั้นมาตลอด

แต่ทำไม...

หรือแม่แค่ต้องการผลักไสผมออกจากบ้าน ทั้งที่เพิ่งเรียกตัวผมกลับมาดูแลพี่ทัศน์เนี่ยนะ

“น้องไทม์น่ารักจังเลยครับ”

ผมยิ้มรับคำชมของคู่ดูตัวผม

“ถึงเป็นผู้ชาย แต่รับรองได้ว่าเป็นแม่บ้านที่ดีแน่ ๆ เพราะทำงานบ้านเก่งมาก ทำอาหารก็อร่อย”
แม่บอกอย่างภาคภูมิ ผมยิ้มอย่างรักษามารยาท แล้วหลังจากนั้นผู้ใหญ่ก็ปล่อยให้เราทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง

ผมนั่งนิ่ง ไม่ได้อยากสานต่อความสัมพันธ์แบบนี้เลยสักนิด

“วันหน้าไปทานข้าวกับพี่นะ” พี่ต๊ะชวน ผมยิ้มรับเพียงนิดเท่านั้น “อาจเร็วไปนิด แต่พี่เห็นไทม์มานานแล้ว ตั้งแต่สมัยไทม์ยังไม่น่ารักขนาดนี้”

ผมมองคนตรงหน้างง ๆ

“ไทม์อาจจำพี่ไม่ได้”
พี่ต๊ะยิ้ม

“ลูกหมูสามตัว”
ก่อนพูดอะไรสักอย่าง ผมมองงง ๆ ยิ่งกว่าเดิม แล้วเบิกตากว้าง

“ซูเปอร์แมน!”

คนตรงหน้ายิ้มอีกรอบ

“จำได้สักที”

ผมอ้าปากค้าง เพราะซูเปอร์แมนที่ผมรู้จัก เป็นเด็กผู้ชายแถวบ้าน แต่ก่อนอ้วนฉุ ไม่ได้หล่อลากขนาดนี้ พี่เขาจะเป็นคนที่มาช่วยผมประจำตอนโดนพี่ทัศน์รังแก ก่อนจะย้ายตามครอบครัวไปอยู่ต่างประเทศ

โธ่ ตอนแรกคิดว่าเป็นใครที่ไหนไกลตัวซะอีก

“พี่ก็ดูว่าเราจะจำกันได้ไหม สุดท้ายก็จำไม่ได้”

ผมอมลมเต็มแก้ม

“จะไปจำได้ยังไงล่ะ เล่นเปลี่ยนไปซะขนาดนี้”

“แต่พี่จำไทม์ได้ ยิ่งโตยิ่งน่ารัก”

ผมหน้าร้อนผ่าวไปกับคำชมของอีกคน

“แต่ไทม์เป็นผู้ชายนะ”

“พี่ไม่สนว่าไทม์จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายนะ ชอบก็คือชอบ พี่ชอบไทม์มาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ แล้ว พ่อแม่พี่ก็รู้ พี่เลยขอพวกท่าน ถ้าพี่เรียนจบเมื่อไหร่ ช่วยมาสู่ขอไทม์ให้พี่ที”

ผมมองคนพูดอึ้ง ๆ

“เอ่อ พี่ต๊ะเป็นเกย์?”
ผมถามหยั่งเสียง พี่ต๊ะส่ายหัว

“แต่คนที่พี่ชอบคือไทม์”

ผมมองคนพูดอึ้ง ๆ ยิ่งกว่าเดิม

“พี่ต๊ะมั่นใจได้ยังไงว่าไทม์จะตกลง”

“ไม่มั่นใจหรอก แต่ขอเข้าทางผู้ใหญ่ก่อน อะไร ๆ จะได้ง่ายขึ้น ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเราแล้ว”

ผมมองตาคนตรงหน้า พี่ต๊ะเปลี่ยนไปมากจริง ๆ หล่อขึ้นเป็นกอง หล่อพอ ๆ กับพี่ทัศน์เลย

“ทัศน์ยังแกล้งไทม์อยู่ไหม”
พี่ต๊ะถามขึ้น ผมยิ้มเศร้า โดนแกล้งหนักยิ่งกว่าเดิมอีก

แต่คงพูดไม่ได้หรอก

“ไทม์ยังอยากได้ซูเปอร์แมนคอยปกป้องอยู่ไหม”

ผมมองตาคนถาม

บางที นี่อาจเป็นผลดีก็ได้นะ ได้หลุดออกมาจากอ้อมแขนพี่ทัศน์ ได้ตอบแทนบุญคุณพ่อกับแม่ด้วย

แล้วพี่อิฐล่ะ

จริง ๆ ผมน่าจะเลือกพี่อิฐ เพราะพี่เขามาก่อน แต่ผมก็สงสารแนน และอีกอย่าง ผมรู้สึกกับพี่อิฐแบบพี่ชาย ให้เป็นมากกว่านั้น ผมทำไม่ได้จริง ๆ

“ไทม์ไม่ใช่คนดีนะ”

ไม่บริสุทธิ์แล้วด้วย

“พี่ไม่ได้จีบเทวดาสักหน่อย แค่มนุษย์เดินดินกินข้าวแกงธรรมดา มีทั้งดีและเลว พี่เข้าใจ พี่ยังเคยเลวขนาดแย่งตุ๊กตาไทม์เลย”

“นั่นมันตอนเด็กแล้วพี่”
ผมว่างอน ๆ

“ให้โอกาสพี่นะ”

ผมมองตาคนตรงหน้า ก่อนพยักหน้าตอบรับ ผมตัดสินใจแล้ว ถึงจะเร็วไปหน่อย แต่นี่อาจเป็นทางเลือกที่ดีก็ได้
 _____B.T._____
แวบมาอัพ


หนังสือ&ebook >>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(23-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 23-08-2016 20:50:22

น่าสงสารไทม์ สุดท้ายก็โดนลากกลับมาที่นี่อีกจนได้ :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(23-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 23-08-2016 21:25:42

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(23-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 23-08-2016 21:27:01

ถ้ามันห้ามไม่ได้ เลยตามเลยไปเลยไม๊หละไทม์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(23-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-08-2016 21:51:38

ไทม์ ชอบไปแล้วล่ะ
แต่พี่ทัศน์ นี่สิ รู้ใจตัวเองหรือยังว่าคิดกับไทม์แค่ไหน
กลัวทำให้ไทม์เสียใจอีก
เพราะสาว กับเด็กในสังกัด เยอะเกิน
เดี๋ยวมารังควาน ทำร้ายไทม์ น่ะสิ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(23-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 23-08-2016 22:17:20

พี่ท้ศน์เล่นมายั่วแบบไม่รู้ตัวอย่างนี้ ไทม์คงห้ามใจไม่ไหวอ่ะค่ะ.


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(23-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-08-2016 23:29:09

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(23-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-08-2016 11:47:49

ทัศน์คิดยังไงไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ คือนายเอกของเราชอบไปแล้วแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(23-8-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 24-08-2016 16:58:34

อยากอ่านความรู้สึกของพี่ทัศน์บ้าง คงได้รู้อะไรบ้างแหละ ไม่มากก็น้อย 555

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(25-8-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 25-08-2016 21:13:17

พอคิดได้อยู่ว่าพระรองเราแน่นอน

บอกเลย เจออย่างงี้คนที่จะตายน่ะ คือนาย ทัศน์

ไม่ใช่น้องไทม์ เราหรอก พอไม่มีเขาแล้วก็ไปตาม

ไอ้ค_าย ....ไม่รู้จะด่าไงดี =_=

รอตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(25-8-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: ์E_D_N ที่ 25-08-2016 21:21:22

สนุกมากเลยครับ ลุ้นทุกตอน

เมื่อไหร่ทัศน์จะทำดีกับน้องบ้างนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(25-8-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-08-2016 21:45:06

พ่อแม่ อะไรเนี่ย เลี้ยงลูกต่างกัน
คนพี่ เป็นคุณหนู ประคบ ประหงม ไม่ต้องทำงานอะไรเลย
คน น้อง เป็นขี้ข้า ทำงานงกๆ ไม่เคยให้ความรัก
แล้วตอนนี้จะยกให้ลูกชายคนรู้จักที่ฐานะดีกว่า
แถมบอกทำตัวดีๆ อย่าให้เสียมาถึงพ่อแม่
ไอ้พี่ทัศน์ ยังเสือกมาพูดเสียดสีให้เจ็บช้ำใจอีก
ทั้งที่เป็นมันที่ข่มขืนน้อง
โอ๊ย........ไทม์ อย่าอยู่มันเลย บ้านหลังนี้
มันเป็นบ้านไม่มีรักให้ไทม์ แม้เศษเสี้ยวฝุ่นธุลี
เขาไม่เห็นค่าของไทม์เลย
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(25-8-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 25-08-2016 23:19:03

อยากกระโดดถีบหน้าแม่ทัศน์อะ :z6: :z6: :z6:

เกลียดมากกกกกกกก มีแต่ทำน้องไทม์เสียใจ  :katai4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(25-8-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 27-08-2016 11:02:26

ฮื่อออออ :o12:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 28-08-2016 22:32:00

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-08-2016 23:11:06

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 29-08-2016 16:22:35

แม่อะไรไม่รักลูก  สงสารไทม์มาก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ekuto ที่ 29-08-2016 18:37:16

เอ่อ...เอาคนนี่ล่ะกัน

พี่ต๊ะ พาน้องออกไปจากที

เกรียดตัวกินไข่ชิป

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 29-08-2016 19:59:16

พี่ต๊ะมาแรงแซงโค้งไปเรียบร้อย. คุณแม่สนับสนุนอีก พี่ทัศน์แย่แล้ว  :ling1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 29-08-2016 21:56:17

สงสารไทม์ชะมัด ไม่ไหวจริงๆกับบ้านนี้

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 29-08-2016 22:17:33

โอ้ พี่ต๊ะ หล่อพอๆ กับพี่ทัศน์  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ไทม์ เจอคนที่เคยปกป้อง มาแต่เด็ก  :mew1: :mew1: :mew1:
ไทม์ เริ่มใหม่กับพี่ต๊ะเลย
แต่ ดูแล้ว ไอ้พี่ทัศน์ มันคงไม่ยอมให้ไทม์ไปหรอก
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-08-2016 11:28:51

เราว่าน้องเขาเป็นลูกน้องสาวต่างแม่ของแม่หรือเปล่านางเลยเกียจอ่ะแต่เราเชียร์ต๊ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.14 (P.8)(28-8-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 31-08-2016 05:47:28

:m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(5-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 01-09-2016 18:49:10

CHAPTER No.15

“เป็นไงว่าที่ผัวใหม่ หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ไหม”

ผมหันไปมองคนพูด ส่ายหัวไปมาในความคิดของอีกคน เดินลิ่ว ๆ เข้าไปในบ้าน แต่ยังไม่ถึงบันไดพี่ทัศน์ก็ฉุดแขนผมไว้

“ปล่อย”

“ก่อนไปบริการผัวใหม่ ดูแลผัวเก่าให้ดีก่อนสิ”
พูดจบพี่ทัศน์ก็ผลักผมติดกำแพงด้านหลัง ผมมองหน้าตื่น

“อย่านะพี่ทัศน์!”

“อย่าช้า อย่าเบา อย่าทำรอบเดียวหรืออย่าอะไร”

“อย่า อ๊ะ พี่ทัศน์!!”
ผมปรามเสียงตื่นเมื่ออีกคนซุกปากลงมายังซอคอ

“อย่าทำ”
คิดว่าเสียงร้องของผมมันจะได้ผลไหม

คำตอบที่ได้ก็คือ…

ไม่มีทาง

สุดท้ายผมก็ถูกรังแกอยู่ดี
 



ผมตื่นเช้าตามปกติแต่งตัวเพื่อเตรียมไปโรงเรียน เสียงมือถือดังเบา ๆ ผมคว้ามามองเบอร์

ไม่มีชื่อ ผมกดรับเอามาแนบหู

“ไทม์”

ผมขมวดคิ้วงง

“พี่ต๊ะเองครับ”

“พี่ต๊ะ” ผมยิ้มดีใจ

“ไทม์ออกจากบ้านรึยัง”

“ยังครับ กำลังแต่งตัว”

“งั้นให้พี่ไปรับนะ”

“ไม่เป็นครับพี่ เสียเวลาเปล่า ๆ”

“โห เป็นหน้าที่ของซูเปอร์แมนนี่ครับ รออยู่บ้านนั่นแหละ พี่ซุปจะรีบเหาะไปรับ”

“ครับ”
ผมตอบรับยิ้ม ๆ พี่ต๊ะเป็นคนอารมณ์ดีเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ

ตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ แล้ว พี่ต๊ะเป็นคนอารมณ์ดีเสมอ นิสัยก็ดีด้วย ถึงจะอ้วนแต่ก็แข็งแรง เป็นคนเดียวที่หุ่นพอ ๆ กับพี่ทัศน์ แล้วก็กล้าพอที่จะต่อกลอนกับพี่ทัศน์ด้วย คอยปกป้องผมเสมอตอนถูกพี่ทัศน์รังแก

พอแต่งตัวเสร็จ ผมรีบลงไปข้างล่าง ทำอาหารง่าย ๆ ไว้ให้พี่ทัศน์ทาน รายนั้นตื่นสายประจำ ถ้าไม่ติดเรียนเช้านะ

พอทำอาหารเสร็จก็ได้ยินเสียงกริ่งดัง ผมเดินไปเปิดประตู

“พี่ต๊ะ”

พี่ต๊ะยิ้ม หอบดอกไม้ช่อเบ้อเร่อเข้ามา

“โห” ผมมองดอกไม้ช่อนั้นอึ้ง ๆ

“พี่ให้”

ผมรับมาถือ

“ขอบคุณครับ ผมว่าดอกไม้มันไม่เหมาะกับผู้ชายนะครับ”

“มันไม่ใช่ดอกไม้ธรรมดานะ”

ผมก้มมองหาความพิเศษจากดอกไม้ช่อนั้น ไม่มีอะไรเลยครับ การ์ดเกิ้ดหรือว่าจะแทรกอะไรแปลก ๆ ไว้ก็ไม่เห็น พี่ต๊ะหัวเราะร่วน

“มันมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า ต้องใช้ตรงนี้มอง” พี่ต๊ะชี้ไปที่ตำแหน่งหัวใจตัวเอง “มันมาจากใจพี่เอง”

ผมหน้าร้อนผ่าว รีบก้มหน้าหลบซ่อนดวงตาอบอุ่นนั้น

“ขอบคุณครับ เข้าบ้านก่อน พี่ทานอะไรมารึยัง”

“กะมาฝากท้องเลย ไม่งั้นไม่มาเช้าขนาดนี้หรอก”

ผมมองพี่ต๊ะยิ้ม ๆ

“งั้นขอเวลาทำเพิ่มนะ นี่ทำไว้ให้พี่ทัศน์คนเดียว”

พี่ต๊ะพยักหน้า

“ทัศน์ยังไม่ตื่นเหรอ”

“ครับ คงใกล้เที่ยงนู่นแหละ พี่ทัศน์มีเรียนตอนบ่าย”

พี่ต๊ะทิ้งตัวลงนั่ง ผมเอาดอกไม้ไปปักไว้ในแจกัน หันไปทำอาหารง่าย ๆ ให้พี่ต๊ะทาน
 




“ดีจัง ว่าที่ภรรยาพี่ทำอาหารเก่งขนาดนี้”
พี่ต๊ะชมทันทีที่ข้าวคำแรกแตะปาก

เรานั่งกินกันไป ก่อนใครบางคนจะเดินหัวฟูหน้าหงิกลงมา พี่ทัศน์มองพี่ต๊ะไม่สบอารมณ์

“ดีทัศน์ จำกันได้ไหมเนี่ย หล่อขึ้นเยอะเลยนะ”

พี่ทัศน์มองงง ๆ คงจำไม่ได้พอกัน พี่ต๊ะยิ้ม

“ต๊ะไง”

พี่ทัศน์หน้าหงิกทันที

พวกเขาสองคนเป็นอริกันครับ

ก็นะ เพราะพี่ทัศน์ชอบแกล้งผมนั่นแหละ ในขณะที่พี่ต๊ะจะคอยปกป้องผมเสมอ จนผมให้ฉายาพี่ต๊ะว่าซูเปอร์แมน และให้พี่ทัศน์เป็นจอมมาร

“ฝากตัวเป็นว่าที่น้องเขยด้วยนะ”
จริง ๆ พี่ต๊ะอายุเยอะกว่าพี่ทัศน์ แต่สองคนนี้เขาไม่เรียกพี่เรียกน้องกันหรอก

“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
พี่ทัศน์ไม่สนใจคำฝากหันไปถามเรื่องอื่น

“เดือนกว่า ๆ กลับมาก็ไม่เห็นพวกนาย เลยรู้ว่าแยกออกมาอยู่ต่างหาก”
พี่ต๊ะว่าอารมณ์ดี

ผมยกอาหารมาไว้ตรงหน้าพี่ทัศน์ พี่มันกินไปแค่คำเดียวแล้วปัดทิ้ง

“รสชาติไม่ได้เรื่อง ไปทำอย่างอื่นมา”
พี่ทัศน์เริ่มออกลาย ผมไม่ว่าอะไร เดินกลับไปทำใหม่

ชินแล้วครับ โดนประจำ

“นี่ โต ๆ กันแล้วนะ เลิกแกล้งไทม์สักที”

“หึ งั้นนายก็ปกป้องให้ได้ตลอดสิ”

“ทำแน่ แต่คงต้องรอไทม์เรียนจบก่อน”

พี่ทัศน์ยกยิ้มเหยียด

“แต่ไม่แน่ ถ้าไทม์โดนนายรังแกเอามาก ๆ อาจเปลี่ยนใจมาสู่ขอไทม์เร็วขึ้นก็ได้”

“พี่ต๊ะ”
ผมปราม เพราะมันดูจะเร็วไป

“กาแฟ”
พี่ทัศน์ไม่สนใจ หันมาสั่งผมแทน ผมรีบตรงดิ่งไปทำมาให้ พี่ต๊ะถอนหายใจแรง

“นิสัยนายนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยจริง ๆ”

พี่ทัศน์ไม่ใส่ใจ ผมเหลือบมองเวลา

“ผมว่าเรารีบทานแล้วรีบไปกันดีกว่าครับ เดี๋ยวสาย…กินอิ่มก็วางไว้นะ เดี๋ยวเย็นผมมาจัดการเอง”
ผมบอกพี่ต๊ะ แล้วหันไปบอกพี่ชาย พี่ต๊ะพยักหน้า ลุกจากที่นั่ง ผมเดินออกไปพร้อมพี่ต๊ะ หันกลับไปมองพี่ทัศน์นิดหนึ่ง พี่มันยกยิ้ม เลียริมฝีปากตัวเองเบา ๆ

ผมรีบหันกลับทันที

บางทีเรื่องมันอาจไม่ง่ายอย่างที่ผมคิดก็ได้


[50%](http://upic.me/i/ao/unnamed21.gif)


“โดนแกล้งตลอดเลยเหรอ” พี่ต๊ะถามขณะนั่งรถมาด้วยกัน ผมหันไปยิ้มให้ พี่ต๊ะส่ายหัวไปมา “เราก็ยอมพี่เขาตลอด”

“เคยขัดได้ที่ไหนล่ะ” ผมพูดงอน ๆ

“ไม่เป็นไรนะ พี่จะปกป้องไทม์เอง”

ผมยิ้ม พี่ต๊ะมาส่งถึงโรงเรียนก่อนขับรถกลับ

“ไทม์ ใครน่ะ”
แนนรีบวิ่งเข้ามาทักหลังจากพี่ต๊ะวนรถออกไปแล้ว

“พี่ต๊ะน่ะ คนข้างบ้านสมัยเด็ก พี่เขาย้ายไปเรียนต่อ เพิ่งกลับมา แล้วก็…” ผมหยุดคำไป เพราะสิ่งที่ผมจะบอกต่อไปนี้ มันจะนำไปหาใครบางคนด้วย

“เราตกลงเป็นแฟนกับพี่ต๊ะแล้วนะ”

“หมายความว่ายังไง!!” แนนถามตาโต

ผมเล่าเรื่องราวคร่าว ๆ ให้เพื่อนฟัง

“ไม่เข้าใจความคิดพ่อแม่ของไทม์เลย ..เอ่อ แล้วพี่อิฐล่ะ”

ผมยิ้ม

“เราคิดกับพี่อิฐแค่พี่นะ อีกอย่าง เราอยากให้แนนสมหวังด้วย”

“แล้วความรู้สึกของพี่อิฐล่ะ”

“คนเรามันบังคับให้ชอบหรือไม่ชอบใครไม่ได้นะ เหมือนที่แนนยังห้ามใจไม่ให้ชอบพี่อิฐไม่ได้เลยใช่ไหม”

แนนจ้องตาผม

“แล้วไทม์ชอบพี่ต๊ะได้เหรอ แล้วพี่ทัศน์”

“พี่ทัศน์เป็นพี่ชายนะแนน”
ผมย้ำเตือนเพื่อน รวมถึงหัวใจตัวเองด้วย

“ก็จริง”

“พี่ต๊ะคือคนที่เราไว้ใจที่สุด” ผมบอกยิ้ม ๆ




 
ตกเย็นพี่ต๊ะก็มารับอีก บอกตามตรง ได้คบพี่ต๊ะ ผมว่าผมอาจมีชีวิตคู่ที่ดีก็ได้

“ไทม์เสาร์นี้ว่างไหม ไปเที่ยวสวนสนุกกัน”

ผมฉีกยิ้ม

“ไปครับ ไทม์ยังไม่เคยไปเลย” ผมทำท่าคิด “พี่ต๊ะจะว่าอะไรไหม ถ้าไทม์จะชวนเพื่อนไปด้วย แนนเพื่อนสนิทไทม์เขาบ่น ๆ ว่าอยากไปอยู่เหมือนกัน”

พี่ต๊ะมองหน้า

“ได้สิ”

“ขอบคุณครับ”

ผมโทรชวนแนนไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ พอกินข้าวอิ่ม ผมไปทำงานที่อู่เหมือนเดิม พี่ต๊ะอึ้งไปเลยกับสิ่งที่ผมทำ บอกว่าถ้าชอบ เดี๋ยวเปิดให้เลยร้านหนึ่ง ผมได้แต่หัวเราะ
 



วันเสาร์

วันนี้แอบตื่นเต้นนิดหน่อย ผมลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า ลาพี่โจอี้ไว้หนึ่งวัน ดีว่าพี่แกยอม

“ระริกระรี้แต่วันเลยนะ จะได้ไปข้างนอกกับผู้ชายเนี่ย”
พี่ทัศน์ทักตอนผมเดินออกมาจากห้อง พี่ต๊ะมารออยู่หน้าบ้านแล้ว

“เมื่อไหร่จะเลิกหาเรื่องผมสักที ผมจะแย่จะดียังไงก็ปล่อยผมไปดีกว่า ผมยังไม่เคยยุ่งเรื่องของพี่เลย”

พี่ทัศน์ยักไหล่ ก้มกระซิบข้างหู

“ขอให้สนุกนะ”

ผมหน้าร้อนผ่าว รีบเดินลงไปชั้นล่าง

“น่ารักจัง”
พี่ต๊ะชมทันทีที่เห็น ผมยิ้มเขิน เดินไปขึ้นรถด้วยกัน ไม่นานก็มาถึงสวนสนุก ผมนัดเจอแนนที่นี่เลย รอไม่ถึงสิบนาทีแนนก็โผล่ แต่มาพร้อมใครบางคนที่ผมคาดไม่ถึงว่าจะมาด้วย

“พี่อิฐ…”
ผมครางเรียก พี่อิฐทำหน้าเศร้า ๆ จนผมรู้สึกผิด พี่อิฐเดินเข้ามาใกล้

“จีบตั้งนานไม่ติด นายมาแป็บเดียวได้ไทม์ไปครองเฉยเลย”
พี่อิฐพูดตรง ๆ ผมอ้าปากค้าง พี่ต๊ะมองอึ้ง ๆ ก่อนหันมามองหน้าผม

“ขอโทษนะ แต่จริง ๆ แล้วผมชอบไทม์มาจะสิบปีแล้ว”
พี่ต๊ะบอก คราวนี้เป็นพี่อิฐที่อึ้งแทน

“แนน”
ผมหันไปหาแนน

“แนนขอโทษ พอดีแนน…”

“พี่ขอมาเอง อย่าโทษแนนเลย หรือว่าไม่อยากเห็นหน้าพี่แล้ว”
พี่อิฐหน้าเศร้ายิ่งกว่าเดิม

“เปล่าครับ แต่ผมเป็นห่วงความรู้สึกพี่”

พี่อิฐยิ้มอ่อนโยน ลูบหัวผมเบา ๆ

“คิดจีบคนเจ้าเสน่ห์ก็ต้องทำใจ”

“ตรงไหน”

“ก็ตรงที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองมีเสน่ห์นี่แหละ” พี่อิฐบอกยิ้ม ๆ “ทัศน์ล่ะ เห็นบอกว่าจะมาด้วยนี่ ไม่ได้มาพร้อมกันเหรอ”

“เอ๊ะ?”
ผมทำหน้างง ไม่เห็นพูดอะไรเมื่อเช้า ก่อนเห็นใครบางคนเดินหน้าหล่อเข้ามา

“คิดว่าจะไม่มาซะอีก ทำไมไม่มาพร้อมไทม์เลย”
พี่อิฐถามเพื่อน

“พอดีติดธุระส่วนตัว”

พี่ต๊ะดึงผมไปยืนใกล้ ๆ ให้รู้กันว่าพี่ซุปพร้อมปกป้องเสมอ

“ป่ะ ไปซื้อตั๋วกันเถอะ”
พี่ต๊ะชวนทุกคน ดึงผมไปเดินเคียงข้าง ผมหันไปมองพี่อิฐ รายนั้นมองตามตาละห้อยเลย ส่วนแนนแก้มแดงนิด ๆ ในขณะที่พี่ทัศน์…

มองมาด้วยสายตาน่ากลัวสุด ๆ

หลังจากได้ตั๋ว พวกเราเริ่มเล่นกันเบา ๆ ด้วยรถไฟเหาะ

โห นี่เบาแล้วเหรอ

พี่ต๊ะให้ผมนั่งคู่กับตัวเอง พี่อิฐคู่กับแนน ส่วนพี่ทัศน์นั่งคนเดียว

ไม่ใช่สิ นั่งคู่กับคนแปลกหน้ามากกว่า

ผมแหกปากร้องลั่น จะว่าไปมันก็สนุกดี ลงมาทีนี่หัวหางฟูหมด

“น่ากลัวเป็นบ้า ขาแนนยังสั่นไม่หายเลย”

ผมชี้ไปที่ขาตัวเองบ้าง

“ต่างกันตรงไหน”
พวกเราพากันหัวเราะร่วน ผมคว้าจับมือแนน ชี้ไปที่เครื่องเล่นอีกตัว

“เราไปเล่นไอ้นั่นกันดีกว่า”

คนอื่น ๆ ขอบายเพราะอยากพักบ้าง ผมกับแนนจึงไปเล่นกันแค่สองคน พวกเราพากันหัวเราะร่วนด้วยความสนุกสนาน

“ไหวไหมไทม์”
แนนถามด้วยความเป็นห่วง คงสังเกตเห็นสายตาไม่ปกติของพี่ทัศน์เหมือนกัน

“อย่าคิดมากเลย เรามาเพื่อสนุก อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เราขี้เกียจจะกลัวแล้ว”

“เก่งจัง” แนนชม “แนนเห็นแล้วยังกลัวแทน”

[80%]

[80%]
 
ผมหัวเราะหึ ๆ ลากแนนไปเล่นต่อรอบสอง ต่อด้วยเครื่องเล่นอื่น ๆ บางอย่างก็เล่นกันสองคน บางอย่างก็เล่นกันยกแก๊ง แทบอ้วกเลย พี่ทัศน์ที่ว่าเก่ง ๆ ยังหน้าซีด

“เป็นไง”
พี่อิฐถามเพื่อน

“เอ้าพี่ ดมสักหน่อย”
ผมยื่นยาดมไปให้ด้วยความเป็นห่วง พี่ทัศน์ปัดมือผมออกแรงจนเจ็บ

“ถ้ามันไม่ก็เอามานี่ พี่จะอ้วกอยู่แล้ว”
พี่อิฐคว้ายาดมไปดม แต่ไม่ได้คว้าแค่ยาดมอย่างเดียวนี่สิ คว้ามือผมติดไปด้วย สูดซ้ายสูดขวา ผมหัวเราะกับสิ่งที่พี่อิฐทำ

“หอมจัง”
พี่อิฐมองตาเชื่อม ไม่รู้ชมยาดมหรืออะไรกันแน่

“ยาดมก็ต้องหอมเป็นธรรมดาสิ”

“เปล่า พี่หมายถึงมือไทม์ หอมดี”

ผมรีบชักมือกลับอาย ๆ เล่นมาชมกันแบบนี้ไม่ไหวนะ

“ขอพี่ดมบ้างสิ”
พี่ต๊ะขอบ้าง ผมยื่นไปให้ พี่ต๊ะไม่ได้จับมือผมอย่างพี่อิฐ แต่ก้มลงมาดมใกล้ ๆ

“กลิ่นหอมจริง ๆ ด้วย”

“กลิ่นมือผมใช่ไหม”
ผมถามยิ้ม ๆ

“เปล่า กลิ่นยาดม”

ผมอมลม คิดว่าพี่ต๊ะจะชมเหมือนที่พี่อิฐทำ พี่ต๊ะหัวเราะอย่างรู้ทัน ลูบหัวผมเบา ๆ

“ตัวไทม์หอมอยู่แล้ว”

ผมยิ้ม

เราพักเบรกไปหาข้าวกินกัน ผมแอบดีใจนิดหนึ่งที่เห็นแนนสนิทกับพี่อิฐมากขึ้น ไม่แน่ใจว่าเพราะผมอยู่กับพี่ต๊ะมากเกิน หรือเพราะพี่อิฐเปิดใจรับแนนกันแล้วแน่

แนนอยากกินน้ำแข็งไส พี่อิฐเลยอาสาพาไปซื้อ ในขณะที่พี่ต๊ะขอตัวเข้าห้องน้ำ ผมอยู่กับพี่ทัศน์สองคน

ผมไม่สนใจคนตัวสูงเดินไปดูตุ๊กตาในร้านแถว ๆ นั้น ผมหยิบตุ๊กตาหมีตัวหนึ่งขึ้นมาดู 

“อันนี้ตัวเท่าไหร่ครับ”

“950 ครับ”

โห แพงจัง
ผมวางมันลง ออกมายืนคอยนอกร้าน สักพักรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแปะหน้า ผมดันตัวออกมอง จนเห็นตุ๊กตาหมีตัวเมื่อกี้มาลอยอยู่ตรงหน้าแล้ว

ผมมองงง ๆ

“เอาไป”

ผมรับมาถือไว้ หัวใจเต้นแรง นี่อย่าบอกนะว่าพี่ทัศน์ตั้งใจซื้อให้เพราะเห็นว่าผมอยากได้

อยากถาม แต่ไม่กล้า 

“ขอบคุณครับ”
ผมบอกขอบคุณเบา ๆ ก้มหน้ายืนนิ่งคอย จวบจนพี่ต๊ะเดินออกมา

“น่ารักจัง”

“ตุ๊กตา”
ผมพูดอย่างรู้ทัน

“เปล่าเรานั่นแหละ”
อ้าว เงิบซะงั้น ผมหัวเราะร่วน พี่อิฐกับแนนเดินกลับมาสมทบ แนนมีน้ำแข็งไสสีสวยอยู่ในมือ

“น่ารักจัง”
พี่อิฐชม ผมเดาทางพี่อิฐได้ละ

“ผมใช่ไหม”

“เปล่า พี่หมายถึงตุ๊กตา”

ผมหน้าบูดทันที

อะไร เดาผิดหมดเลย

“ซื้อมาจากร้านไหนอ่ะไทม์ น่ารักจัง แนนอยากได้บ้าง”
แนนเข้ามาดูใกล้ ๆ

“ร้านนี้ไง พี่ทัศน์ซื้อให้”
ผมบอกยิ้ม ๆ มองไปทางพี่ชาย พี่ทัศน์เบนหน้าหนีไปทางอื่น

“แนนอยากได้ พาแนนไปซื้อหน่อย”
แนนรีบชวน ผมพาแนนไปทันที ตามติดด้วยคนอื่น ๆ

พี่ต๊ะถามใหญ่ว่าอยากได้ตัวไหนเพิ่มไหม จะซื้อให้ ผมปฏิเสธไปเพราะไม่อยากให้เปลือง ผมแอบเห็นว่าพี่อิฐซื้อตุ๊กตาให้แนนด้วย

ผมยิ้มแก้มปริ ไม่ใช่ว่าผลักพี่อิฐออกได้หรอก แต่กำลังดีใจที่แนนจะได้สมหวังต่างหาก

เราใช้เวลาเที่ยวกันจนดึกก็ต่างแยกย้ายกันกลับ ผมกลับพร้อมพี่ต๊ะเหมือนเดิม จริง ๆ ถ้าเป็นพี่น้องทั่วไป ผมน่าจะกลับกับพี่ชาย แต่มันไม่ปลอดภัยกับผมเอาซะเลย กลับพร้อมพี่ต๊ะปลอดภัยกว่าเยอะ

รถเรามาถึงบ้านใกล้เคียงกัน พี่ต๊ะลงมาเปิดประตูให้อย่างสุภาพบุรุษ

“นอนหลับฝันดีนะครับ อย่าลืมฝันถึงพี่ด้วยนะ”

“ครับ เดินทางกลับดี ๆ นะ”
ผมโบกมือลา



_____B.T._____

[To be Con..]
อีก 4 ตอนก็จบแล้วจ้า (ใจหายเบา ๆ TT) เรื่องนี้มาไกลกว่าที่คิดมากโข ขอบคุณทุกแรงใจ การเข้ามาอ่าน และทุกคอมเม้นท์น้าาา คนอ่านสู้ ๆ น้องไทม์สู้ ๆ ส่วนอิพี่ทัศน์ คำนี้เหมาะสุด รู้ตัวเมื่อสายเสียแล้ว หึ ๆ





.............
 o13 หนังสือ&ebook >>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(1-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-09-2016 19:45:04

พี่ต๊ะมาขอไทม์ไวๆๆเลย อีพี่ทัศน์ไปตายซะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(1-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 01-09-2016 19:56:41

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 04-09-2016 09:00:59

คนมันมีเสน่ห์
คนมาหลงรักต้องทำใจ
เข้าใจตรงกันนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 04-09-2016 09:50:03

มาสั้นๆแต่กระตุ้นต่อมมาก สงสารพี่อิฐจังเลยค่ะ แต่ก็ดีจะได้มีผู้พิทักษ์น้องไทม์เพิ่มมาอีกคน  :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: donut4top ที่ 04-09-2016 11:22:15

ทำไมต้องทำมาเป็นหมาหวงก้างด้วย เกลียดโว้ยยยยย :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 04-09-2016 18:37:00

รำคาญพี่ทัศ!

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Baitaew ที่ 04-09-2016 19:15:22

หวังว่าเรื่องนี้คงไม่ยืดเยื้อนะ ไม่งั้นจากสนุกๆ จะกลายเป็นน่าเบื่อเอาได้

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: MissMay ที่ 04-09-2016 20:48:24

ลำใยพี่ทัศน์ หมาหวงก้างชัดๆ :z6:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 04-09-2016 21:13:11

เชียร์พี่ต๊ะ 55555

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: mareya.no7 ที่ 04-09-2016 21:24:08

หวังว่าคงไม่วนอยู่แต่แบบเดิมนะคับ กลับไม่ได้ไปไม่ถึง อิฐไปต๊ะมา ต๊ะไปจะใครมา? ทัศหวงก้างแต่ก็ไม่คิดจะทำไรนอกจากเอา ซ้ำไปเวียนมาอยู่อย่างนี้ จะอืดเอาได้ แต่ก็เป็นกำลังใจให้นะคับ รอดูจุดพีคจริงๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-09-2016 21:40:07

พี่ทัศน์ ประชดประชันไทม์
แต่สุดท้าย ก็ห่างไทม์ไม่ได้
      :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 04-09-2016 21:50:01

กลัวมากว่าจะจบไม่สวยสงสารน้องมาก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: cbqx ที่ 04-09-2016 22:49:33

พี่ทัศน์น่ารำคาญมาก แบบจะด่าอะไรขนาดนั้นคือทำไมต้องฟอร์มเยอะอะ ด่าไทม์ไปเพื่ออะไรวะงง
ส่วนไทม์เว้ย อยากให้ดัดนิสัยพี่แกมาก อยากเจอตอนพี่ทัศน์เสียใจหนักๆนี่จะคอยสมนำหน้า สุดท้ายนี้ทำไมไทม์น่าอิจฉามีแต่ผู้ชายมารุมล้อม. สงสารพี่อิฐ พี่แกน่าสงสารอ่าาาาาาา

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 05-09-2016 00:51:39

 :L1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(3-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 05-09-2016 00:57:23

โอ๊ย ทัศน์ท่าจะหวงขนาดนี้ ไปบอกแม่เถอะ
เราว่าถ้าเป็นพี่น้องจริงๆ ทัศน์คงไม่กล้าทำกับไทม์แบบนี้หรอก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(5-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 06-09-2016 22:49:51

จะจบแล้วหรอ นี่ยังเดาทางไม่ออกเลยนะ 555555

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(5-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 07-09-2016 01:52:53

เดี๋ยวอิพี่ทัศน์ก็มาด่าไทม์อีกหรอก แลคลายพวกเรียกร้องความสนใจเกิ๊นนนนน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(5-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 07-09-2016 08:42:48

จะคอยสมน้ำหน้าอีพี่ทัศน์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(5-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ▶August5th◀ ที่ 07-09-2016 16:09:47

พี่ทัศน์ปากไม่ตรงกับใจเลยนะ หึหึ

ชอบตอนซื้อตุ๊กตาให้อ่ะ เล็กๆ น้อยๆ แต่ดูเหมือนสนใจกัน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(5-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: LovEYouOnLy ที่ 07-09-2016 16:57:17

จะจบแล้วหรอ ไวจัง ยังรู้สึกว่าปัญหามันยังเยอะอยู่เลย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.16 (P.9)(10-9-2016) 150%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 07-09-2016 20:28:26

CHAPTER No.16

 
พอกลับถึงบ้าน เราก็ต่างแยกย้ายกันเข้าห้อง ผมมานั่งมองตุ๊กตาที่พี่ชายซื้อให้ มองมันยิ้ม ๆ

“หวังว่าคงไม่ผีเข้ามาเอาตุ๊กตาคืนนะ”
ผมจิ้มจมูกมันเบา ๆ เดินเข้าห้องน้ำไป

ยังไม่ง่วงเท่าไหร่ หลังอาบน้ำ ผมหิ้วตุ๊กตาตัวนั้นลงไปนั่งมองพระจันทร์อยู่ในสวน กอดแน่นแทนใครบางคนที่ผมไม่สามารถกอดได้

จวบจนรู้สึกง่วงถึงได้ลุกขึ้น เตรียมจะเดินกลับห้อง แต่มีใครบางคนมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังก่อน

“พี่ทัศน์ ยังไม่นอนอีกเหรอ”
ผมแอบใจเต้นแรงหน่อย ๆ แต่พยายามไม่คิดอะไรมาก

“งั้นผมขอตัวไปนอนก่อน ราตรีสวัสดิ์ครับ”
ผมเดินเลยพี่ทัศน์ไป แต่พี่มันรั้งจับข้อมือผมไว้ ผมเงยหน้ามอง

ไม่ได้อยากคิดเข้าข้างตัวเองเท่าไหร่ แต่สายตาพี่ทัศน์ตอนนี้เหมือนมีความหมายอะไรแฝงซ่อนอยู่เลย
“มีอะไรหรือเปล่า ผมจะไปนอนแล้ว”
ผมดึงมือกลับ แต่พี่ทัศน์รัดแน่น ดึงตัวผมเข้าไปไว้ในอ้อมแขน

“พี่ทัศน์ อย่า”
ผมรีบยื้อ พี่ไม่พูดอะไร ก้มจูบผมแผ่วเบา

จริง ๆ ผมต้องขัดขืน ต้องเตือนพี่ทัศน์ว่าไม่ควร ควรบอกพี่ว่าต้องหยุด

แต่เชื่อกันไหม

ผมเลวแค่ไหน

แทนที่จะทำอย่างว่า ผมกลับตวัดวงแขนโอบรอบลำคอคนตัวสูงไว้ ตอบรับรสจูบอบอุ่นนั้น

แต่สติด้านดีของผมยังอยู่ ผมรีบผลักคนตัวสูงออก

“ผมขอตัว”
ผมรีบเดินกลับห้อง พยายามตัดขาดทุกความรู้สึกออก

มันไม่ควรเกิดขึ้น มันผิด

ยังไม่ทันจะถึง พี่ทัศน์ฉุดแขนผมไว้ กดหลังผมติดกำแพง

“พี่ทัศน์ อย่านะ”
ผมร้องเตือน พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร ก้มปิดปากผมไว้ ตวัดอุ้มผมไว้ในอ้อมแขน พาเดินเข้าห้องตัวเอง

ผมอยากขัดขืน ผมอยากท้วงห้าม แต่จิตใจผมกลับทำในสิ่งที่ตรงข้ามกัน

ผมมันเลวใช่ไหม

คนที่เป็นซาตานไม่ใช่พี่ทัศน์หรอก

แต่เป็นผมต่างหาก



“พี่ทัศน์ หยุดทำแบบนี้เถอะขอร้อง”
ผมร้องขอภายในอ้อมแขนของอีกคน พี่ทัศน์ไม่พูดอะไร กระชับอ้อมแขนกอดผมแน่น

ผมควรทำยังไงดี

หนีไปให้สุดหล้าฟ้าเขียว

ออกไปอยู่กับพี่ต๊ะทั้งที่ยังไม่ถึงเวลา

หรือว่าจะอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ดี



 
ผมปล่อยให้ทุกอย่างล่วงเลยมาจนกระทั่งใกล้จบมอหก ความรู้สึกผิดเกาะกุมในจิตใจผมมากขึ้นไม่ต่างกับความรักที่ผมมีให้พี่ทัศน์

ผมไม่รู้ว่าเขากอดผมด้วยความรู้สึกแบบไหน แต่สำหรับผม เขาคือคนที่ผมรักที่สุด

ไม่ใช่ความรักอย่างพี่ชาย…

แต่มันเป็นมากกว่านั้น

ผมอยู่ในอ้อมแขนของพี่ทัศน์แทบทุกคืน เขาก่ายกอดผมด้วยความรู้สึกไหนไม่รู้ แต่สำหรับผม มันคือความรักที่ผมมีให้ชายคนหนึ่ง

ผมยังคบกับพี่ต๊ะ แต่ยิ่งนานวัน หัวใจผมยิ่งทุ่มโถมให้พี่ทัศน์มากขึ้นจนไม่สามารถแบ่งปันความรักให้พี่ต๊ะได้

ยิ่งนานยิ่งรู้สึกผิด ยิ่งผิดผมยิ่งนิ่งเฉย

ผมแค่รอเวลาเท่านั้น

รอเวลาให้เรียนจบ

ผมจะทำทุกอย่างให้จบสิ้นเสียที

 
วันที่ผมเรียนจบ ไม่มีใครในบ้านมายินดีด้วยเลยสักคน มีเพียงแนนเพื่อนสนิท พี่สาวของแนนทั้งสอง พี่ต๊ะและพี่อิฐ ผมรักพวกเขามาก ไม่ต่างกับพี่ชายแท้ ๆ

ผมกลับถึงบ้าน ดูแลพี่ทัศน์เหมือนอย่างที่เคยทำ เพราะวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้ว ที่ผมจะดูแลได้

วันนี้ผมเคาะห้องพี่ทัศน์แบบที่ไม่เคยทำมาก่อน เสนอเอาตัวไปให้เขากอด พี่คงจะคิดว่าผมร่าน ผมง่าย แบบที่พี่เข้าใจมาตลอด

แต่ผมไม่สน ผมยินดีบริการพี่ทัศน์อย่างดี

ก่อนจะไม่มีอีกแล้วสำหรับวันต่อไป

และทันทีที่พี่ทัศน์ตื่น

เขาจะไม่ได้พบกับน้องชายคนนี้อีกต่อไป
……………
……
..
[..50%]








[50%]








4 ปีต่อมา

“พี่ไทม์”

“หือ?”
ผมตอบรับลูกน้อง

“เขายังไม่มาส่งของเลยพี่”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เช็กเอง”
ผมรับปาก ปาดเหงื่อออกจากขมับ

ตอนนี้ผมอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งห่างไกลกรุงเทพพอควร เอาเงินที่เก็บได้ทั้งหมดมาซื้อที่และเปิดร้านซ่อมรถเล็ก ๆ โดยไม่ติดต่อกับใครเลย ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวหรือเพื่อนสนิท

แอบรู้สึกผิดในใจไม่น้อย แต่ผมไม่อยากให้พวกเขาเดือดร้อน

ป่านนี้แนนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ พ่อล่ะ แม่ล่ะ พี่ทัศน์ล่ะ

คิดถึงพวกท่านจัง

แต่ผมไม่อยากอยู่ตรงนั้นอีกต่อไป อยากหยุดซาตานตัวนั้นไว้

“พ่อฮะ”

ผมหันไปมองเด็กน้อยวัยสามขวบกว่า ๆ ที่เรียกผมว่าพ่อ ลูกชายตัวน้อยของผมเอง

ผมยังไม่ได้แต่งงานหรอกครับ ไม่ได้ไปทำผู้หญิงที่ไหนท้องด้วย แต่วันที่ผมซัดเซพเนจรนั่งรถหนีมาอย่างไร้จุดหมาย มีคุณยายและหลานสาวที่กำลังท้องแก่ช่วยเหลือผมไว้ ผมไม่ได้บอกอะไรมากมายแต่ทั้งสองก็ไว้ใจให้ผมมาพักอาศัยอยู่ด้วยกัน โมอายุเท่าผม ท้องแบบไม่มีพ่อในวัยเรียน ผมเลยอาสาเป็นพ่อเด็ก ช่วยกันดูแลกระทั่งโมเสียหลังจากเด็กน้อยหย่านมได้ไม่กี่เดือน แล้วยายก็ตามไปติด ๆ ทิ้งเด็กน้อยไว้ให้ผมดูแลเพียงคนเดียว (ยายอยู่กับหลานสาวเพียงสองคนเพราะโมกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก) ผมเลี้ยงดูลูกน้อยวัยแบเบาะมาคนเดียว

ถามว่าลำบากไหม ก็ทุลักทุเลพอควร แต่ก็ไม่หนักหนาสาหัสเท่าไหร่ ยิ่งหลัง ๆ มีเฟ้ย ลูกน้องที่อู่มาช่วยดูแล งานผมเลยเบาขึ้น 

“ธันวา”
ผมอ้าแขนรับคนที่วิ่งเข้ามาหา

ไม่รู้ว่าเพราะผมคิดถึงพี่ทัศน์มากไปหรือเปล่า ธันวาถึงได้มีใบหน้าถอดแบบพี่ทัศน์ออกมาเด๊ะ ๆ แบบนี้ ผมอุ้มลูกน้อยแนบอก หอมแก้มนิ่มไปฟอดใหญ่

ธันวาเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ฉลาด เกิดปลายปีเลยยังไม่ได้ไปโรงเรียน

“เมื่อวานมีคนมาถามหาพี่ด้วย”

“เหรอ ใคร”

“ไม่รู้สิ สงสัยลูกค้ามั้ง”

“อืม พรุ่งนี้พี่จะพาธันวาไปฉีดวัคซีน ฝากดูร้านด้วยนะ”

“ครับ”
 


รุ่งขึ้นผมก็พาเด็กน้อยเดินทางไปโรงพยาบาลแต่เช้าตรู่ ด้วยรถกระบะมือสองที่ซื้อต่อมาจากชาวบ้านที่ร้อนเงินอีกที สภาพมันยังดีอยู่ เอามาซ่อมแซมนิดหน่อยก็ใช้ได้ไม่แพ้รถใหม่แล้ว 

“เชิญน้องธันวาด้านในเลยค่ะ”
พี่นางพยาบาลออกมาเรียกเสียงหวาน 

“ไม่ฉีดไม่ได้เหรอฮะ”
ธันวาต่อรอง ผมยิ้ม อุ้มลูกน้อยแนบอก เดินไปหาคุณหมอ นิสัยธันวาค่อนข้างจะเหมือนพี่ทัศน์หลายอย่าง แม้แต่ความใจแข็ง กลัวขนาดไหนก็ไม่ร้องเด็ดขาด

“เก่งมาก” พี่หมอลูบหัวธันวาเบา ๆ หลังฉีดวัคซีนเสร็จ เงยหน้ามองผม “แล้วคุณพ่อน้องธันวาว่างไปทานข้าวกับพี่รึยัง”

ผมเพียงแค่ยิ้ม ไม่ได้ตอบรับอะไรออกไป ผมรู้ว่าพี่หมอกำลังจีบผมอยู่ แต่ผมไม่เปิดรับใครเข้ามาในชีวิตทั้งนั้น ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เพราะตราบาปที่มีติดตัวมาตลอด จริง ๆ เป็นผู้ชายไม่ควรจะคิดมาก

แต่ผมคิด

โดยเฉพาะตราบาปที่เกิดจากหัวใจ
 
ผมรีบพาลูกน้อยกลับเข้าบ้าน เห็นรถหรูมาจอดอยู่หน้าร้าน บ้านนอกแบบนี้มีด้วยรึไง

“เฟ้ย”
ผมตะโกนเรียกลูกน้อง ปล่อยลูกชายตัวน้อยลงพื้นให้วิ่งเล่น ธันวาวิ่งหายเข้าไปภายในบ้าน

“รถคันนี้ของใคร เสียตรงไหนเหรอ”
ผมเดินเข้าไปภายใน ก่อนชะงัก มองใครบางคนที่มีหน้าตาคล้ายธันวาราวกับแกะ หัวใจผมหล่นวูบไปอยู่แทบเท้า

นี่ถึงเวลาที่ผมต้องหนีอีกรอบแล้วใช่ไหม

ธันวาวิ่งไปหยุดกึก มองคนแปลกหน้า คนสองวัยจ้องกันเขม็ง ธันวาคงงงว่าเขาคนนั้นเป็นใคร ส่วนเขาคงอดทึ่งไม่ได้ที่เด็กน้อยเหมือนตัวเองขนาดนั้น

“ธันวามานี่ลูก”
ผมรีบกวักมือเรียกลูกน้อย แต่คนตัวสูงคว้าจับเด็กน้อยไว้ก่อน ปกติธันวาไม่ชอบให้ใครแตะเนื้อต้องตัวถ้าไม่ใช่คนรู้จัก แต่กลับยอมยืนนิ่งเฉย พี่ทัศน์มองหน้าเด็กน้อยอีกครั้ง ก่อนหันมองมาทางผม ผมกลืนน้ำลายลงคอ รีบเดินไปรั้งลูกน้อยคืน ซึ่งพี่ทัศน์ก็ยอมคืนง่าย ๆ 

“ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการจะซ่อมรถตรงไหนครับ”
ผมถามเสียงเรียบ ทำเสมือนหนึ่งเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

ที่ผมหนีมาได้นานขนาดนี้ เพราะทันทีที่ผมย้ายมา ผมก็เปลี่ยนทั้งชื่อและนามสกุลเพื่อลบตัวตนของตัวเองออก ไม่ต้องห่วง ผมมีทะเบียนบ้านที่แยกกับครอบครัวอีกที เป็นบ้านที่ไหนไม่รู้ แล้วย้ายสำมะโนครัวมาที่นี่แทน (ตอนนี้ผมเป็นเจ้าบ้านหลังนี้อยู่) ผมเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านหลัก ซึ่งบ้านหลังนั้นปล่อยให้คนเช่าอยู่ ผมทำเรื่องย้ายปลายทางมาอยู่ที่นี่

ผมไม่ได้เรียนต่อ เพราะที่นี่มันไกลจากมหา’ลัยพอควร ติดลูกด้วย ติดร้านด้วย ไม่คิดว่าพี่ทัศน์จะตามมาจนเจอ นี่พี่เขามาตามหาผม หรือว่าบังเอิญผ่านมากันแน่

“ลูกนายเหรอ”
พี่ทัศน์ถามเสียงแหบ

“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
ผมไม่สนใจคำถามนั้น เลี่ยงไปทางอื่น

“ไทม์”
พี่ทัศน์เรียก ขยับเข้ามาใกล้ จับมือผมไว้

“ขอโทษนะครับคุณลูกค้า ผมว่าเชิญด้านนอกดีกว่า”
ผมชักมือกลับเบา ๆ

“ไทม์”
พี่ทัศน์จับมือผมไว้อีกรอบ ผมดึงกลับอีกทีเหมือนกัน

“ขอโทษนะครับ ผมเป็นผู้ชาย มาจับมือถือแขนกันอย่างนี้คงไม่เหมาะ”

“ไทม์”
พี่ทัศน์กระชากผมเข้าไปกอดแน่น ผมแทบอดใจไม่ไหว อยากกอดเรือนร่างหนานั้นไว้เหลือเกิน ผมค่อย ๆ กำมือแน่น ฝืนใจเอาไว้

“ขอโทษนะครับ” ผมดันพี่ทัศน์ออก “เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้องเช็กรถให้ ออกไปรอที่ห้องรับรองกันดีกว่า”

“พี่มีเรื่องจะคุยกับไทม์”

ผมกลืนน้ำลายลงคอ

‘พี่’ งั้นเหรอ

หึ

“ได้ครับ งั้นเชิญที่ห้องรับรอง”
ผมเชิญพี่ทัศน์ไปที่ห้องรับรองแขก ธันวาวิ่งไปที่กองของเล่นทันทีไม่สนใจใคร ห้องนี้เป็นห้องเล็ก ๆ เอาไว้ให้แขกนั่งรอ ไม่มีแอร์ แต่มีพัดลมสภาพเน่า ๆ ตัวหนึ่งเอาไว้พัด ที่เหลือก็อาศัยลมจากธรรมชาติช่วย

“ต้องการให้ซ่อมตรงไหนครับ”
ผมยังไม่หยุดยื้อ

“พี่อยากจะคุยเรื่องส่วนตัว เรื่องที่ไทม์หนีมา”
พี่ทัศน์กลืนน้ำลายลงคอ ผมยังนั่งนิ่งไม่พูดโต้ตอบอะไร

“นายแต่งงานมีครอบครัวแล้วเหรอ”

“ใช่” ผมโกหกไป พี่ทัศน์หน้าเสีย “ผมหนีมาไกลแล้วนะพี่ทัศน์ อย่าให้ผมต้องหนีไปไกลกว่านี้เลย ไม่รู้ว่าทำไมพี่ถึงผ่านมาแถวนี้ได้ แต่อย่ามายุ่งกับผมอีก ผมขอร้องให้มันจบ คิดซะว่าพี่ไม่มีน้องชายเหมือนที่พี่เคยรู้สึกนั่นแหละ ผมมีชีวิตใหม่แล้ว เรื่องที่แล้วมาถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เชิญพี่กลับไปเถอะ”
ผมไล่เอาดื้อ ๆ พี่ทัศน์มองหน้าผมอึ้ง ๆ ขยับเข้ามาชิด ดึงผมเข้าไปกอดแน่น

“พี่ทัศน์ ปล่อย”
ผมพยายามดันตัวออก

“หนีมาทำไม แล้วทำไมถึงไม่ยอมส่งข่าวบ้าง”

“พี่โตแล้ว พี่น่าจะเข้าใจว่าผมทำไปเพราะอะไร เราเป็นพี่น้องกัน”

“เราไม่ใช่พี่น้องกัน”

ผมหัวเราะขึ้นจมูก

“ผมรู้ครับ” ไม่ว่าจะนานแค่ไหน พี่ก็ไม่เคยเห็นผมเป็นน้องเลยจริง ๆ “รู้ว่าสำหรับพี่ พี่ไม่เคยเห็นผมเป็นน้องเลย ผมมันก็แค่ผู้ชายร่าน ๆ คนหนึ่ง สำส่อน นอนกับผู้ชายไม่เลือก”

“ไทม์!”
พี่ทัศน์ตะคอกเสียงดัง

“ทำไมครับ พี่ไม่ใช่เหรอที่เป็นคนยัดเยียดสิ่งนี้ให้ผม เลว ร่าน ไม่รักดี สำส่อน ผมยอมรับตรง ๆ แล้วไง”
น้ำตาที่ผมพยายามกลั้นไว้ค่อย ๆ ไหลรินลงมา 

“ไทม์ พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่าง”

ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่โกรธพี่หรอก แต่ขอให้พี่ปล่อยผมไป ขอร้อง”

“พี่ปล่อยนายไปไม่ได้นะไทม์ ยังไงนายก็เป็นเมียพี่”

ผมยกยิ้ม มองหน้าคนตัวสูงตรง ๆ

“ผมเป็นผู้ชายนะครับพี่ทัศน์ คงเป็นเมียใครไม่ได้ และอีกอย่างเราเป็นพี่น้องกัน”

“เราไม่ใช่พี่น้องกัน”

ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างเจ็บปวด

จะตอกย้ำกันไปถึงไหน

“ผมรู้”

[100%]

“เราไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริง ๆ นะไทม์ นายไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพ่อกับแม่ เป็นแค่ลูกบุญธรรม เป็นลูกของน้าออยน้องสาวแม่ที่เป็นลูกคนละแม่กับยายอีกที”

เหมือนสมองผมถูกทุบด้วยค้อนขนาดใหญ่ ผมยืนอึ้งอยู่กับที่

อะไรนะ
 
ผมกับพี่ทัศน์ไม่ใช่พี่น้องกัน
 
ผมไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพ่อแม่
 
เป็นแค่ลูกเลี้ยง..

เป็นคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกัน

เพราะอย่างนี้ซินะ พ่อกับแม่ถึงไม่เคยแคร์ผมเลย

น้ำตาผมร่วงหนักยิ่งกว่าเดิม

การรู้ว่าพ่อแม่ไม่รัก มันก็เจ็บหนักพออยู่แล้ว นี่ผมยังเป็นแค่กาฝาก

หึ เขาจะไม่รักไม่สนก็ถูกแล้ว

นี่ผมเรียกร้องเยอะเกินความเป็นจริงไปซินะ

“เชิญพี่กลับไปเถอะ”
ผมบอกอย่างหมดแรง กำลังจะเดินไปหาลูก แต่พี่ทัศน์รั้งจับผมไว้ 

“ไทม์”

ผมมองหน้าคนตัวสูงด้วยดวงตาอันปวดร้าว ภาพตรงหน้าพร่าไปหมดด้วยหยาดน้ำที่กำลังหลั่งริน

“พี่เลวมากที่ปิดบังผมมาตลอด ให้ผมจมอยู่กับความรู้สึกผิด ให้ผมหวังสูง หวังให้พ่อกับแม่แบ่งเศษเสี้ยวความรักมาให้บ้าง ให้ผมคาดหวังให้พี่หันมารักผมในฐานะน้องชายบ้าง สนุกมากสินะ ที่เห็นผมหัวหมุน สนุกมากสินะ ที่เห็นผมเศร้าผมเสียใจ สนุกมากสินะ ที่เห็นผมรู้สึกผิดและย่ำยีโดยที่ตัวเองไม่รู้สึกอะไร ปล่อยให้ผมรู้สึกผิดเจียนบ้าอยู่คนเดียว ถ้าพี่ต้องการแบบนั้น ยินดีด้วยครับ พี่ได้ทั้งหมด ผมมันเลว จมอยู่กับความเลว เลวที่คิดว่าตัวเองเป็นซาตาน หลงรักพี่ชายมาตลอดหลายปี จมอยู่กับความทุกข์ ส่วนพี่ก็มีความสุขกับการได้เสพสมเรือนร่างของผม เห็นผมทุกข์ พอใจแล้วใช่ไหมครับ อย่ามายุ่งกับผมอีก เฟ้ยส่งแขก!”
ผมตะโกนเรียกเด็กในร้านมาส่งพี่ทัศน์ เฟ้ยรีบวิ่งเข้ามา ทำหน้าเลิ่กลั่กมองผมทีมองพี่ทัศน์ที ผมไม่สนใจอธิบายอะไร เดินไปอุ้มธันวาแนบอกก้าวฉับ ๆ เข้าห้องนอนไป

พี่ทัศน์ไม่ใช่พี่ชาย

พ่อแม่ไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริง

จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีก

“ธันวา”
ผมกอดลูกน้อยแน่น ธันวากอดตอบไม่พูดอะไร

ผมควรจะทำยังไงดี ผมจะกล้ามองหน้าท่านได้ยังไง ผมไม่ใช่ลูกท่าน

ไม่แปลกว่าทำไมท่านถึงได้รังเกียจผมขนาดนี้

ผมจำได้ว่าแม่เคยด่าไม่ให้ผมทำนิสัยเหมือนน้าสาวคนหนึ่งที่สำส่อน นอนไม่เลือกและทำตัวมารยา

ผู้หญิงคนนั้นคงเป็นแม่ผมซินะ

แม่ที่แท้จริง
 


ไม่รู้ว่าผมนั่งร้องไห้อยู่นานแค่ไหน นานจนธันวาหลับคาอก ผมยิ้ม ลูบหัวลูกน้อยเบา ๆ ท่ามกลางการสูญเสียคนรอบข้าง ผมก็ได้สมบัติล้ำค่ามาไว้กับตัว ถึงธันวาจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของผม แต่ผมก็รักเขามาก 

“บางทีเราอาจต้องย้ายบ้านกันนะลูก”
ผมบอกลูกน้อย ธันวาสะลึมสะลือลืมตาตื่นมองอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ผมยิ้ม อุ้มลูกไปอาบน้ำ พอเรียบร้อยก็ออกไปข้างนอก อึ้งนิดที่เห็นพี่ทัศน์ยังอยู่ แต่ผมไม่สน ทำอาหารให้ลูกทานเงียบ ๆ

“ไทม์” พี่ทัศน์เดินเข้ามาใกล้ “พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกความจริงแต่ต้น”
ผมไม่สนการมีตัวตนของอีกคน ทำอาหารกินกันสองคนพ่อลูก

ดูจะใจร้าย แต่ผมไม่ต้องการให้พี่ทัศน์อยู่ที่นี่

“ไทม์ พี่รู้เรื่องทั้งหมดจากเฟ้ยแล้วนะ รู้ด้วยว่าธันวาไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของไทม์ และไทม์ยังไม่มีใคร เลี้ยงลูกบุญธรรมมาเพียงลำพัง กลับบ้านพร้อมพี่นะ พี่เล่าให้แม่ฟังทุกอย่างเรื่องที่พี่ทำลงไปแล้ว”

ผมชะงักนิด ก่อนทำเป็นไม่สนใจต่อ

“แม่โกรธมาก”

ผมไม่สน ปล่อยให้พี่ทัศน์พูดไป

“แต่ไทม์...”

ผมหยิบทิชชู่มาเช็ดปากธันวาเบา ๆ

“แต่พี่บอกแม่ไปว่าพี่…”

“ผมจะทำอะไรให้ทาน รอสักครู่ครับ”
ผมตัดทุกสิ่งที่พี่ทัศน์กำลังจะพูด มันไม่สำคัญอีกแล้ว เพราะเขาทำร้ายชีวิตผมมามากพอแล้ว ผมจะทำเพื่อเขาอีกครั้ง ถ้าพี่ทัศน์ยังบีบบังคับผมอีก ผมก็จะหนี

ผมทำอาหารให้พี่ทัศน์ทานแล้วพาลูกเข้านอน ผมจะทิ้งร้านไปเลยเหมือนที่ทิ้งบ้านไม่ได้ เพราะที่นี่ผมเป็นเจ้าของจริง ๆ

หลังจากลูกหลับ ผมออกมาหาที่หลับที่นอนให้พี่ทัศน์

“ไทม์” เขาฉุดแขนผมไว้อีกรอบ “ฟังพี่ก่อน”

ผมมองหน้าพี่ทัศน์ตาขวาง

“เราไม่มีอะไรต้องพูดกันครับ”

“ไทม์ แต่พี่รักไทม์นะ”

ผมแทบหยุดหายใจ มองหน้าคนพูดอึ้ง ๆ

“พี่ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง พี่รักไทม์ แต่ไม่รู้ตัวว่ารักไทม์ จวบจนไทม์หนีมาพี่ถึงรู้ว่าไทม์คือคนที่พี่ขาดไม่ได้ พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่าง ยกโทษให้พี่ด้วยนะ”

ผมมองคนตรงหน้านิ่งค้าง

“พี่ขอโทษที่พี่ไม่ได้บอกความจริงก่อนหน้านี้ พี่ไม่คิดว่าไทม์จะทิ้งพี่มาแบบนี้ พี่ขอโทษ”

น้ำตาผมไหลลงมาอีกรอบ ดันคนตัวสูงออกเบา ๆ

“จะแกล้งอะไรผมอีก แกล้งให้ผมดีใจ แล้วมาทำร้ายผมแบบที่เคยทำใช่ไหม”
มองเห็นแววตาวูบไหวจากดวงตาคู่นั้น พี่ทัศน์เคยบอกรักผมครั้งหนึ่ง ก่อนจะมาตอกหน้าทีหลังว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแค่เรื่องล้อเล่น

“ผมขอตัว ที่นี่ไม่มีแอร์นะ ขอโทษด้วยที่อาจหลับไม่สบาย ถ้าทนไม่ไหว กลับบ้านไปก็ได้”
ผมให้ทางเลือก เดินตรงกลับห้อง แต่พี่ทัศน์ฉุดไว้ กอดผมแน่น

“พี่ขอโทษ”

ผมควรจะทำไงดี ให้อภัยแล้วลืมทุกอย่าง หรือว่าจะหนีอีกรอบดี

To be Con...

อย่าใจอ่อนง่ายๆ นะไทม์ พาธันวาหนีไปเล้ย!! แง้งงงงง

ปล. แจ้งข่าว วันที่ 1 ตุลาคมนี้มีงานหนังสือตลาดฟิคที่โรงพยาบาลเซ็นหลุยส์นะคะ จองแล้วไปรับหนังสือเรื่องนี้กันได้เลย ^^ บูท A8 จ้า




หนังสือ&ebook http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(7-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 07-09-2016 20:39:00

แล้วจะไปอยู่ไหน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(7-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 07-09-2016 20:48:36

ก็แอบหวังให้ไทม์หนีน่ะ
แต่ก็จะรอดูว่าทัศน์จะทำไงต่อ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(7-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 07-09-2016 21:14:01

น้องไทม์  :dont2: :dont2: สงสารพี่ทัศน์เถอะนะ อย่าไปเลย


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(7-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 07-09-2016 21:16:46

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(7-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 07-09-2016 21:17:17

คนอย่างทัศน์ถ้าไม่สูญเสียคงยังไม่รู้ตัวหรอก ต้องให้เสียก่อนถึงจะรู้ใจตัวเองได้ซะที :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(7-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 07-09-2016 22:38:14

ต้องให้มันรู้จักคำว่าเสียใจบ้าง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(7-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 07-09-2016 22:57:44

กลัวใจน้องจังเลย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(7-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-09-2016 23:32:27

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(8-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 08-09-2016 22:22:24

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(8-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-09-2016 23:56:12

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(8-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 09-09-2016 00:41:29

หึ สมน้ำหน้าอิพี่ทัศน์ ไทม์อย่าเพิ่งใจอ่อนนะ ใจแข็งไว้ๆๆ :katai4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(8-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 09-09-2016 11:58:20

อยากให้ทัศน์รับกรรมหนักเหมือนกันนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(8-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 09-09-2016 18:40:26

 :z2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(8-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 09-09-2016 19:30:10

น้องไทม์เก่งมาก เข้มแข็งมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.15 (P.9)(8-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-09-2016 19:50:38

ไม่ใช่พี่น้อง ของพี่ทัศน์
คือ ไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกัน
แต่ไทม์ ไปคิดว่าพี่ทัศน์ไม่คิดว่าไทม์เป็นน้องชายจริงๆ
เพราะไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัวเลย
พี่ทัศน์ก็พูดไม่ชัดเจนซะที
เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.16 (P.9)(10-9-2016) 150%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 11-09-2016 10:11:58

อึมครึมได้อีก รอน้องไทม์ตกตะกอนความคิด  :กอด1: พี่ทัศน์อย่ายอมแพ้นะคะ พิสูจน์ความรักต่อไปให้น้องเห็น  :L2:



รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.16 (P.9)(10-9-2016) 150%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-09-2016 14:13:34

หนีแล้วลูกล่ะจะทำไง

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.16 (P.9)(10-9-2016) 150%
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 11-09-2016 17:53:23

การหนีอีกคงไม่ใช่การแก้ปัญหาทั้งหมด
เพราะหนีมา 4 ปียังตามเจอ
ดังนั้นไทม์ต้องพุ่งชนอย่างเดียว
ต้องใจแข็ง ต้องทำให้ทัศน์เจ็บหนักยิ่งกว่าที่ทำกับไทม์ไว้

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.16 (P.9)(10-9-2016) 150%
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 11-09-2016 20:27:33

จ้า งี้ต้องแกล้งให้เข็ดไทม์
ทำเราเสียใจมาตลอด

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.16 (P.9)(10-9-2016) 150%
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 11-09-2016 21:56:43

พ่อแม่ที่ทุเรศแบบนี...พี่ที่เลวเช่นนี้
ใจไทม์ที่โหยหาความรักจากพวกเลวๆ..ทั้งหมดตัวเองเป็นคนยอมเองทั้งนั้น!!
อย่างที่บอก..คนดีๆไม่ชอบ ดันใฝ่ต่ำรักคนเลวๆ..ยอมทำตัวเป็นยิ่งกว่า??จะเปรียบกับอะไรดีล่ะ
คนที่ขายตัวยังได้เงิน..แต่ไทม์นี่สุดๆนะ...ดันยอมเขาเอง..ขนาดโดนทัศน์ข่มขืน..ยังไปรับใช้รองมือรองตีนอยู่ได้เป็นปีๆ ซึ่งคนปกติน่าจะไปอยู่ที่อื่นแล้ว..มีคนที่พร้อมให้ความช่วยเหลืออีกหลายคน..แต่ที่ไทม์ทำคือไม่ใช่แค่รัก...ไทม์หลงทัศน์จนหน้ามืดตามัว...คำด่าที่แม่ด่ามันเลยเป็นความจริงทุกอย่าง!!จะว่าไทม์รักพ่อแม่ มันไม่น่าใช่..เพราะถ้าพ่อแม่รู้เรื่องนี้ย่อมผิดหวังและเสียใจแน่..เหมือนแก้แค้นพ่อแม่พร้อมสนองนี้ดความ..อยากได้ใคร่ดีในตัวพี่ชายมากว่านะ
ท้ายที่สุดยังดีที่มีสามัญสำนึกได้..ไปตั้งต้นชีวิตใหม่..ผ่านไป 4 ปี~ดูแววแล้วคงกลับไปจมในหลุมเน่าๆที่อิพี่ทัศน์มันขุดไว้เหมือนเดิม!!
รักตัวเองให้มากๆนะไทม์.

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.16 (P.9)(10-9-2016) 150%
เริ่มหัวข้อโดย: ▶August5th◀ ที่ 11-09-2016 22:13:46

นี่ผ่านมา 4 ปีนะ มันก็นานนะ
ในเมื่อไทม์รู้ความจริงแบบนี้ ก็อย่าคิดว่าตัวเองผิดอีกเลย ให้อภัยตัวเองได้ก็ทำเถอะ ในเมื่อเรื่องราวมันผ่านมาแล้ว
เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันยาก ดีซะอีกที่รู้ว่าไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ

ส่วนเรื่องพ่อแม่ เรื่องพี่ทัศน์ที่ไม่ยอมบอกก็อีกเรื่องนะ เข้าใจคงรู้สึกแย่มากๆ ที่ต้องมารู้แบบนี้
แต่ตอนนี้ที่จะทำได้คงต้องทำใจยอมรับ ในเมื่อมีชีวิตใหม่แล้ว อีกอย่างมีน้องธันวาที่ต้องดูแลอีก
จะมายึดติดเรื่องเก่าๆคงไม่ได้แล้ว

พอมาถึงแบบนี้ก็อยากรู้ฝั่งพี่ทัศน์เหมือนกัน ว่า4ปีมา ตั้งแต่น้องหายไป จะเป็นยังไงบ้าง
คงเสียใจมากแค่ไหน หึหึ  กว่าจะรู้ใจตัวเองเนอะ ไม่รู้ว่าสายไปไหม

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(17-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 12-09-2016 19:20:33

CHAPTER No.17

ผมตื่นนอนตอนเช้า หลังจากคิดหาวิธีหนีอีกรอบ งานนี้ยุ่งยากกว่าเดิมเพราะเรื่องร้าน ธันวาเป็นเด็กตื่นเช้า พอผมออกมาทำอาหาร ธันวาก็ตื่นขึ้นมาตาม พี่ทัศน์เองก็ตื่นแต่เช้าเหมือนกันออกมาเล่นกับเด็กน้อย ผมไม่ได้ห้ามปรามอะไร ทำหน้าที่ของตัวเองไปเงียบ ๆ

ผมป้อนอาหารธันวา ทำอาหารไว้ให้พี่ทัศน์กินด้วย พอสาย ๆ ก็เปิดร้านตามปกติ ผมเรียกเฟ้ยมาลองคุย ๆ ดูเรื่องร้าน

ถ้าพี่ทัศน์ไม่จบ ผมนี่แหละ จะเป็นคนจบมันเอง

“ให้ผมดูแลคนเดียวไหวเหรอพี่ ผมยังไม่เก่งเท่าพี่เลยนะ”

ผมตบบ่าเฟ้ยเบา ๆ

“เก่งสิ ไม่เก่งพี่จะไว้ใจยกร้านให้ได้ไง”

“จะไปกับเขาเหรอพี่” เฟ้ยพยักหน้าไปทางคนด้านหลัง “เอ่อ...แฟนเก่าพี่หรือเปล่า เมื่อวานเขาสอบถามข้อมูลพี่กับผมใหญ่เลย”

“ไม่ใช่หรอก”
เพราะผมจะหนีไปให้ไกลจากเขาต่างหาก ผมไม่พูดอะไรอีก เดินไปทำอย่างอื่นต่อ
 




ในขณะที่ผมกำลังซ่อมรถก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาจอด ผมละตัวจากรถขึ้นดู ยืนนิ่งเป็นหินตอนเห็นบุคคลทั้งสอง

ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงอยากให้พวกท่านทั้งสองกอดมาก

แต่มาตอนนี้ ผมรู้แล้วว่าไม่ควร

ผมไม่เคยคู่ควรกับพวกท่านเลย

ผมเป็นแค่ลูกของผู้หญิงสำส่อนมากผู้ชายอย่างที่ท่านดูถูก ผมกลืนน้ำลาย กะพริบตาหวังหยุดน้ำตาที่กำลังจะไหล ก้มหน้าสวัสดี

“สวัสดีครับ คุณพ่..เอ่อ คุณลุงคุณป้า”
ผมกลืนก้อนน้ำลงคอ ไงท่านก็เป็นผู้มีพระคุณกับผม ตาแม่ดูแดง ๆ

“ไทม์”
แล้วเรียกผมเสียงแหบ

“เชิญข้างในครับ ข้างนอกแดดร้อน เดี๋ยวผิวจะเสียเปล่า ๆ”
ผมถอดถุงมือออก ยังไม่ทันได้ขยับทำอะไรพี่ทัศน์ก็อุ้มธันวาออกมา พวกท่านยืนอึ้ง ถึงธันวาจะไม่ใช่ลูกของพี่ทัศน์ แต่หน้าตาถอดแบบกันมาราวกับแกะ

“ดูสิคุณ หน้าตาเหมือนตาทัศน์อย่างกับแกะเลย”

“ธันวาใช่ไหมลูก นี่ปู่นะ”
คุณพ่อ ไม่สิ คุณลุงขยับไปลูบหัวธันวาเบา ๆ

ความหวาดกลัวเกิดขึ้นในใจผมนิด ๆ ผมกลัวว่าความเอ็นดูที่พวกท่านมีต่อธันวาจะมาพรากธันวาไปจากผม

“พี่ทัศน์ ผมขอลูกคืน”
ผมขยับเข้าไปขอเสียงสั่น

“ใจเย็นไทม์ พวกเราไม่ได้คิดจะแย่งธันวาไปจากไทม์นะ”
เหมือนพี่ทัศน์จะอ่านความคิดผมออก แต่ผมไม่เชื่อ ผมกลัว กลัวเหลือเกิน ตอนนี้ผมเหลือแค่ธันวาคนเดียวเท่านั้น

“เอาลูกผมมา”
ผมร้องขออีกรอบ

“ใจเย็นไทม์ เข้าไปคุยกันในบ้านก่อนไป”
แม่สั่ง

ผมจำต้องกลืนน้ำลาย เดินเข้าไปภายใน



 
“แม่ขอโทษ สำหรับเรื่องที่ผ่านมา” แม่ออกปาก ผมนั่งฟังเงียบ ๆ “อย่างที่ตาทัศน์บอกนั่นแหละ ไทม์ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเรา แต่เป็นลูกที่เกิดจากน้องสาวคนละแม่มาคลอดทิ้งไว้ ลูกที่เกิดจากผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ แม่เลยรับเป็นลูกบุญธรรม เพราะออยเขาทำเสียหลายอย่าง เราไม่อยากให้เธอเป็นแบบนั้น เลยสั่งสอนเธอมาแบบนั้น แต่ไม่คิดว่าจะเป็นการทำร้ายเธอมากมายขนาดนี้”

ผมนั่งน้ำตาไหลริน

ผมไม่ได้ใจแข็งเป็นหิน แต่มันก็เจ็บปวดเกินไป

“ยกโทษให้พ่อกับแม่ด้วย กลับบ้านกันเถอะนะ กลับบ้านเรา ตาทัศน์มาสารภาพว่ารักไทม์มาก ไทม์รู้ไหม ว่าตาทัศน์แทบบ้าหลังไทม์หนีไป แม่ไม่เคยเห็นทัศน์เป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ”

“ขอโทษที่ทำให้ลูกชายคุณลุงคุณป้าต้องเสียใจนะครับ” ผมพูดอย่างรักษาระยะห่าง “แต่ผมคงกลับไม่ได้ ผมไม่เหมาะกับครอบครัวท่านหรอกครับ ถึงไม่ใช่พี่น้องกันจริง ๆ แต่ยังไงก็เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่”

“เรารับเรื่องนี้ได้นะไทม์”

“แต่ผมรับไม่ได้ครับ ขอโทษด้วยจริง ๆ”

“คุณ ใจเย็นก่อน ให้เวลาไทม์เขาหน่อย”
คุณพ่อปลอบใจ
 
คุณพ่อคุณแม่จะอยู่ค้างด้วย คงติดใจธันวา ในขณะที่พี่ทัศน์กลัวผมหนีมากจนแทบจะตามประกบทุกฝีก้าว

“พ่อทัศน์ฮะ ธันวาอยากได้ไอ้นู้น”

“เรียกลุงทัศน์ลูก”
ผมสอนลูกใหม่ เพราะทันทีที่พี่ทัศน์รู้ว่าธันวาเป็นแค่ลูกบุญธรรมผมก็ให้ธันวาเรียกตัวเองแบบนี้มาตลอด

“เรียกพ่อทัศน์นั่นแหละดีแล้ว มีพ่อหลายคนย่อมดีกว่าคนเดียวเนอะ”

ธันวาพยักหน้ารับคำพี่ทัศน์หงึก ผมก็ขี้เกียจจะค้านแล้ว เพราะดูท่าธันวาจะชอบเรียกพ่อทัศน์มากกว่าลุงทัศน์จริง ๆ

“ธันวาอยากได้”
ธันวาชี้ไปยังของเล่นอีกรอบ พี่ทัศน์หยิบให้ทันที แต่ผมหยิบคืน

“ธันวาอยากได้นะ”

“ถ้าอยากได้อะไรเขาต้องทำงานก่อน ผมไม่อยากให้ธันวาเสียนิสัย โดยเฉพาะนิสัยเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้”

“แต่ไทม์ นี่เด็กนะ”

“ครับ เพราะเป็นเด็กนี่แหละ ถึงต้องฝึกให้มาก โตมาก็สอนอะไรลำบาก คราวนี้อยากได้อะไรก็ต้องเอาให้ได้ แบมือขอเงินพ่อแม่ไปวัน ๆ เอาแต่ใจตัวเอง และไม่เห็นหัวคนอื่น”

“เหมือนพี่…”
พี่ทัศน์บอกเสียงเบา ผมไม่สนใจ หยิบของเล่นมาถือตรงหน้าลูก

“อยากได้ใช่ไหมครับ”

ธันวาพยักหน้าหงึก ธันวาไม่งอแงหรอก เพราะรู้เส้นผมดี

“พ่อจะซื้อให้ แต่ยังไม่ให้เล่นจนกว่าจะล้างรถช่วยพ่อสองคัน โอเคไหม”

ธันวาพยักหน้าอีกที พี่ทัศน์ยิ้ม

“ไทม์สอนลูกดีจัง”

ผมไม่ฟังคำชม ล้วงหยิบเงินมาจ่ายแม่ค้า วันนี้เรามาเที่ยวตลาดนัดของหมู่บ้านกัน คนพากันมองใหญ่ คงงงว่าทำไมลูกผม แต่หน้าตาดันเหมือนพี่ทัศน์ราวกับพิมพ์เดียวกันขนาดนั้น
 




พ่อกับแม่แทบจะพากันถลาเข้าหาธันวาทันทีที่ผมกับพี่ทัศน์พากันกลับบ้าน

“ให้โอกาสพวกเราได้แก้ตัวนะไทม์ แม่กับพ่อและตาทัศน์ทำผิดมามาก และพวกเราก็ได้บทเรียนแล้ว ให้พวกเราได้แก้ตัวบ้าง พวกเราจะได้ช่วยไทม์ดูแลตาธันวาด้วย”
คุณพ่อพูดอีกรอบจนผมชักใจอ่อน สุดท้ายผมก็ยอมยกร้านให้เฟ้ยดูแล แต่ผมก็ยังเป็นเจ้าของอยู่ อย่างน้อยเกิดอะไรขึ้น ที่นี่จะเป็นอู่ข้าวอู่น้ำผม

ผมเดินทางกลับกรุงเทพพร้อมทุกคน มาอยู่บ้านที่ผมกับพี่ทัศน์เคยอยู่ด้วยกัน ตอนแรกพ่อกับแม่จะให้ไปอยู่บ้านใหญ่ แต่พี่ทัศน์บอกขออยู่ที่นี่เพราะชอบมากกว่า พวกท่านเลยจะแวะมาหาบ่อย ๆ

กลับมา พ่อก็หาที่ให้ผมเปิดร้าน ทำร้านซ่อมรถอย่างที่ชอบ แต่ผมไม่ได้ใช้เงินคุณพ่อหรอก เช่าพื้นที่ใกล้บ้านและทำเอาเอง จริง ๆ แม่ไม่ให้ทำ แต่ผมไม่อยากอาศัยเงินท่าน อีกอย่าง ยืนด้วยลำแข้งตัวเองจะดีกว่า เกิดอะไรขึ้นจะได้ไม่มีปัญหา

พอมาถึง ธันวาก็ได้เข้าโรงเรียนอนุบาล ส่วนพี่ทัศน์ก็ไม่มาบังคับขืนใจอะไรผมอีก เรียกได้ว่า ไม่ทำอะไรที่เสี่ยงจะทำให้ผมหนีอีกแน่ ๆ

และผมเองก็ไม่ได้กลับมาที่นี่ในฐานะอะไรที่มากไปกว่าลูกบุญธรรมของพ่อกับแม่อีกครั้ง อยู่ที่นี่เพื่อดูแลพี่ทัศน์ตอบแทนพระคุณพ่อแม่เคยที่เลี้ยงดูผมมา

...50%....











ผมตื่นขึ้นมาทำมื้อเช้าไว้ให้พี่ทัศน์ทาน เขาเดินหล่อลงมา ตอนนี้พี่ทัศน์ต่อเอกอยู่ ทำงานที่บริษัทกับคุณพ่อควบคู่ไปด้วย แต่งหล่อเต็มยศมาแบบนี้สงสัยจะเข้าบริษัท

“หอมจัง ทำอะไรกิน”
พี่ทัศน์ถาม เดินมาโอบเอวผมไว้หลวม ๆ ผมเบี่ยงตัวหนี มองเห็นดวงตาคู่นั้นวูบลงนิดหนึ่ง

“ของโปรดพี่ทั้งนั้นแหละ”
ผมบอกอย่างรักษาระยะห่าง

ทำไมผมทำแบบนี้ ผมบอกไม่ถูกเหมือนกัน คงเป็นอาการของคนที่เจ็บมาเยอะล่ะมั้ง ผมรักพี่ทัศน์ อันนี้เป็นสิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ผมไม่คิดจะเปลี่ยนสถานะอะไรกับพี่ทัศน์นอกจากน้องชายบุญธรรมธรรมดาเท่านั้น

ธันวาวิ่งตุบ ๆ ลงมาจากห้องวิ่งไปหาพี่ทัศน์

“ว่าไงคนเก่ง”

“นี่ฮะ การบ้าน”
ธันวาโชว์การบ้านให้พี่ทัศน์ดู พี่ทัศน์ทำหน้าชื่นชม ผมพยายามไม่สนใจท่าทางแบบนั้น

“วันเสาร์นี้พี่จะพาไทม์กับธันวาไปเที่ยวสวนสัตว์นะ ตั้งแต่มายังไม่เคยไปเลย”

“สวนสัตว์ ๆ เย้ ๆ ธันวาอยากไปฮะ”
หนูน้อยร้องดีใจ พี่ทัศน์ก้มลงไปหาลูก

“งั้นคนเก่งของพ่อทัศน์ต้องตั้งใจเรียนนะครับ”

“ครับผม”

แล้วพี่ทัศน์ก็ขับรถไปส่งธันวาที่โรงเรียนด้วยตัวเอง ส่วนผมหลังจากเสร็จจากงานบ้านก็ไปทำงานที่อู่ จริง ๆ พ่อกับแม่ไม่อยากให้ผมทำต่อ แต่ผมยืนยันจะทำ

ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงถือคำพูดของแม่เป็นประกาศิต แต่มาตอนนี้ไม่ใช่ อดีตที่ผ่านมาสอนให้ผมเป็นคนเข้มแข็งและต่อสู้ดิ้นรนด้วยตัวเอง เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยเหลือตัวเองได้ทัน

ผมยังอาศัยอยู่ในห้องเล็กเหมือนเดิม ในขณะที่ธันวาใช้ห้องคุณพ่อคุณแม่เป็นห้องส่วนตัว พี่ทัศน์จะให้ผมไปพักอยู่ในห้องรับแขก แต่ผมยืนยันจะใช้ห้องเดิม

ผมกลับไปหาพี่โจอี้กับแนน พี่โจอี้มีน้องคนที่สองแล้ว ร้านก็ขยายใหญ่ขึ้น มีลูกน้องใหม่ร่วมสิบกว่าชีวิต พี่แกโมโหใหญ่ที่ผมไม่ยอมส่งข่าว ผมเล่าความจริงทุกอย่างให้พี่โจอี้ฟัง พี่แกถึงได้ให้อภัย แถมจะมาต่อยพี่ทัศน์อีกต่างหาก ข้อหาทำน้องชายตัวเองหนีไป

ส่วนแนน ยอมรับว่ากลัวกับการเจอแนนมาก เพราะผมไม่ได้ติดต่อเพื่อนเลย

“แนน”
ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์

“ไทม์ นั่นไทม์ใช่ไหม! ไทม์จริง ๆ ด้วย ไทม์หายไปไหนมา รู้ไหมว่าแนนเป็นห่วงขนาดไหน”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไร แนนก็ร้องไห้ใหญ่ ผมยิ้มทั้งน้ำตา คิดว่าเพื่อนจะโกรธจนไม่ยอมพูดด้วยซะอีก

ผมนัดแนนออกมาเจอกัน แนนมาในชุดนักศึกษาสไตล์เรียบร้อย เรากอดกันแน่น

“เล่ามาเลย ทำไมไม่ติดต่อ แล้วนี่ไทม์หายไปไหนมา”
แนนรัวถามสิ่งที่อยากรู้

ผมตั้งต้นเล่าเรื่องทุกอย่างให้แนนฟัง ตั้งแต่เรื่องในอดีตที่ถูกพี่ทัศน์ข่มเหง เรื่องที่หนีไป และเรื่องที่ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพ่อแม่กระทั่งปัจจุบัน

“เหมือนนิยายเลยเนอะ ว่าแต่อย่าหายไปอีกนะ แนนเป็นห่วงไทม์มากนะรู้ไหม พี่ทัศน์นี่แทบบ้า มาตามหาไทม์ที่บ้าน บอกว่าไม่รู้ไม่เห็นก็ไม่เชื่อ จำได้ว่าปีที่ไทม์หายไป พี่ทัศน์นี่โทรมไปเยอะเลย”

ผมนึกภาพตามไม่ออกเลยจริง ๆ

“พี่ทัศน์บอกว่ารักเรา”

แนนนิ่งฟัง

“แต่เราจะเชื่อได้แค่ไหนกับคนที่ทำกับเราไว้แบบนั้น”

“แนนเข้าใจนะ แต่ก็เข้าใจว่าพี่ทัศน์น่าจะรักไทม์จริง ๆ ถึงจะผิดที่พี่ทัศน์ไม่บอกความจริง แต่แนนก็เชื่อว่าเขารักจริง”

ผมยิ้ม

“แต่เราคงตอบรับพี่ทัศน์ไม่ได้หรอก เราไม่อยากเจ็บอีก”

“ไม่ลองให้โอกาสพี่เขาหน่อยเหรอ เพราะตั้งแต่ไทม์หนีไป พี่ทัศน์เองก็เปลี่ยนไปเยอะนะ”

ผมยิ้มอีกที ส่ายหน้าไปมา

“เราไม่อยากเจ็บจริง ๆ”

“ทำหน้าอย่างนี้ จะหนีอีกใช่ไหม”
แนนทำหน้างอนใส่ นิสัยไม่เปลี่ยนเลยจริง ๆ

“ถ้ามีโอกาส”

“อย่านะ ไม่เห็นแก่ตัวเองก็เห็นแก่ธันวา อย่าพาเขาเร่ร่อนเลย”

ผมมองเพื่อนอึ้ง ๆ

จริงสินะ

แต่…

“ให้โอกาสพี่ทัศน์สักครั้ง ถ้าเขายังทำตัวไม่ดีอีก แนนนี่แหละจะเป็นคนพาไทม์หนีเอง ไปให้ไกล ๆ เลย ซาอุดิก็ได้ จะได้ตามหากันไม่เจอ”

“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้ง”

“ช่วยไม่ได้ อยากมาทำไทม์ก่อนทำไมล่ะ”
แนนอมลม ผมอมยิ้ม เราคุยกันเรื่องผมต่ออีกเป็นชั่วโมง ก่อนผมจะถามชีวิตเพื่อนบ้าง

“ว่าแต่แนนเถอะ กับพี่อิฐไปถึงไหนแล้ว”

แนนหน้าแดงก่ำ

“กะ ก็หลังจากไทม์หนีไป พี่อิฐก็เศร้ามากเลย หลังจากนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้น ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้ว”

ผมยิ้ม รู้สึกผิดกับทุกคนจริง ๆ โดยเฉพาะกับพี่ต๊ะ

ผมโทรหาพี่อิฐ รายนั้นเป็นห่วงใหญ่ ผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังเหมือนเล่าให้แนนฟัง พี่อิฐเข้าใจผมได้ดีไม่แพ้แนน ก่อนโทรหาคนสุดท้าย

คนที่ผมรู้สึกผิดด้วยมากที่สุด

“พี่ต๊ะ”
...80%...
ปลายสายดูจะอึ้งไปหลังจากได้ยินเสียงผม

“ไทม์”

“ว่างไหมครับ ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม ไทม์มีเรื่องจะคุยด้วย”

พี่ต๊ะแทบจะเหาะมาหาทันที พี่ต๊ะเปลี่ยนไปเยอะเลย แต่ก่อนว่าหล่อแล้ว มาตอนนี้หล่อกว่าเดิมอีก

“ไปไหนมา ทำไมไม่ส่งข่าวกันบ้าง”

“นั่งคุยกันดี ๆ ดีกว่าครับ เรื่องมันยาว”
ผมตั้งต้นเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่ต๊ะฟังทั้งหมด แบบไม่มีปิดบังเลย พี่ต๊ะรั้งผมไปกอดแน่น

“โทษนะ พี่ไม่รู้มาก่อนเลยว่าไทม์เจอเรื่องหนักขนาดนั้น อยากกระทืบมันให้จมดิน”

ผมยิ้ม

“ขอโทษนะครับ ผมเลยไม่ได้ทำตามสัญญาว่าจะดูแลพี่ไปจนแก่เฒ่าเลย”

“ไม่เป็นไร” พี่ต๊ะลูบหัวผมเบา ๆ ส่งรอยยิ้มเข้าใจมาให้ “แค่ไทม์กลับมา แค่รู้ว่าไทม์ยังมีชีวิตอยู่และปลอดภัยดีพี่ก็ดีใจแล้ว”

ผมยิ้มให้คนตัวสูงอีกรอบ พี่ต๊ะจ้องหน้าผม ถอนหายใจแรง ทำท่าเหมือนจะพูดแต่ไม่อยากพูด

“รู้ใช่ไหมว่าพี่ไม่ถูกกับทัศน์มาตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ แล้ว สาเหตุหลักก็เพราะเขาชอบรังแกไทม์นั่นแหละ”

ครับ ผมรู้

“แต่ถึงพี่จะไม่ชอบขนาดไหน พี่ก็เข้าใจว่าทัศน์รักไทม์มากจริง ๆ”

ผมมองตาคนพูด พี่ต๊ะถอนหายใจแรงอีกรอบ

“ตอนที่ไทม์หายไป มันแทบไม่หลับไม่นอน มานั่งเฝ้าพี่ที่หน้าบ้านทุกวัน เพราะคิดว่าคนที่เอาไทม์ไปคือพี่เอง”

ผมมองพี่ต๊ะนิ่งค้าง

“มาคอยอยู่เป็นเดือน หน้านี่โทรมได้ใจ มันเองก็แทบบ้าเหมือนกัน แต่ตอนนั้นพี่ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริง คิดว่าที่คลั่งเพราะน้องหายไปธรรมดา ตลอดสี่ปีที่ผ่านมามันก็เทียวมาสอดส่องถามหาไทม์กับพี่ตลอด”

พี่ต๊ะมองตาผม นัยน์ตาอ่อนโยนขึ้น

“พี่ว่ามันเป็นบทลงโทษที่ดีนะ แต่พอแค่นี้เถอะ พี่เองก็สงสารมันเหมือนกัน”

“ผมรู้ครับ ผมพยายามอยู่ แต่ผมทำใจยอมรับพี่ทัศน์ไม่ได้จริง ๆ ผมเจ็บมาเยอะนะพี่ต๊ะ เยอะจนไม่รู้ว่าจะให้อภัยเขายังไงดี”

พี่ต๊ะลูบหัว

“พี่เข้าใจ ค่อย ๆ ปรับตัวกันไปละกัน ให้เวลาทั้งตัวไทม์เองและทัศน์มันด้วย”

พี่ต๊ะถอนหายใจแรงเป็นรอบที่สาม

“จริง ๆ ถ้าไทม์ไม่ได้รักมัน เรื่องมันจะง่ายขึ้น แต่นี่หัวใจไทม์เป็นของมันไปหมดแล้ว ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ขนาดคบกับพี่ ไทม์ยังหยุดรักมันไม่ได้เลย เพราะงั้นก็ค่อย ๆ ศึกษาเรียนรู้กันไปละกัน ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์”

ผมยิ้มให้คนตัวสูง พี่ต๊ะลูบหัวผมอีกที

“แต่ถ้าไม่ไหวจริง ๆ พี่พร้อมจะเป็นที่พึ่ง เป็นคนรักษาเยียวยาจิตใจไทม์เองนะ”

ผมมองตาคนตัวสูง พี่ต๊ะยิ้ม

“พี่ต๊ะยังโสดครับ เฝ้ารอคอยใครบางคนกลับมานี่แหละ”

“พี่ต๊ะ...”
ผมครางเรียกอึ้ง ๆ ไม่คิดจริง ๆ ว่าพี่ต๊ะจะยังคอยผมอยู่

สี่ปีแล้วนะ

แต่จะว่าไปแล้ว ขนาดรอจนเรียนจบแล้วกลับมาหาผมได้ก็เกือบสิบปี แค่สี่ปีคงไม่ใช่เรื่องน่าตกใจเท่าไหร่

ผมมองตาคนตรงหน้าอย่างรู้สึกผิดผสมชื่นชมอยู่ในที

“ทำไมนะ ผมถึงไม่รักพี่สักที”

“คำตอบมันอยู่ตรงนี้ของไทม์ไม่ใช่เหรอ” พี่ต๊ะจิ้มนิ้วลงบนอกซ้ายผม “ถามมันสิ ว่าทำไม”

นั่นน่ะสิ ทำไม…

“พี่ให้ทางเลือกไทม์สองอย่างนะ ระหว่างให้อภัยทัศน์มัน กับเลิกรักมันแล้วมารักพี่แทน”
พี่ต๊ะพูดออกมาหน้าตาเฉย ผมหัวเราะ

อยู่กับผู้ชายคนนี้ทีไรผมอารมณ์ดีได้ตลอดจริง ๆ พี่ต๊ะหัวเราะตามบ้าง ดึงผมเข้าไปกอดปลอบใจ กอดอย่างพี่ชายคนหนึ่งจะพึงมีต่อน้องชาย กอดให้หายคิดถึง
 
ผมอยู่คุยกับพี่ต๊ะเกือบครึ่งวันพี่ต๊ะถึงขับรถพาผมมาส่งที่บ้าน พี่ทัศน์กลับมาแล้ว อึ้งเหมือนกันที่พี่ต๊ะมาส่ง

พี่ต๊ะเดินเข้าไปในบ้านนิ่ง ๆ ง้างหมัดต่อยหน้าพี่ทัศน์เต็มแรง

“พี่ต๊ะ!”
ผมอุทานลั่นด้วยความตกใจ

“อันนี้สำหรับที่นายทำมาทั้งหมด” ก่อนซัดอีกหมัด “อันนี้สำหรับเตือนไม่ให้ทำอีก”

พี่ทัศน์พ่นเลือดออกจากปาก ผมรีบวิ่งเข้าไปดู พี่ต๊ะตั้งท่ารอ พร้อมเสมอถ้าพี่ทัศน์จะเอาคืน แต่พี่ทัศน์ยืนนิ่ง พูดออกมาคำเดียว

“ขอโทษ”

พี่ต๊ะทำเสียงขึ้นจมูก หันไปมองธันวาที่นั่งมองมางง ๆ

“ซ้อมมวยกันเหรอฮะ ต้องเปลี่ยนเป็นกางเกงมวยก่อนสิ”
เด็กน้อยถามอย่างไร้เดียงสา

พี่ต๊ะยิ้ม เดินเข้าไปหา ย่อตัวลงไปตรงหน้าธันวา

“น้องธันวาใช่ไหมครับ นี่ลุงต๊ะนะ จะเรียกพ่อต๊ะก็ได้นะลูก”

“ต๊ะ!!”

พี่ต๊ะทำเป็นไม่ได้ยินเสียงพี่ทัศน์

“ธันวา ถ้าหมอนี่เขารังแกหนูเมื่อไหร่ ให้รีบพาพ่อไทม์หนีมาหาพ่อต๊ะนะ เข้าใจไหมครับ”

เด็กน้อยพยักหน้ารับ

“ต๊ะ!!”
พี่ทัศน์ท้วง อุ้มธันวาแนบอก

“ไทม์ พี่หิวจัง ฝากท้องไว้สักวันนะ”

“ครับ”
ผมแอบหัวเราะหึ ๆ พี่ต๊ะคงอยากแกล้งพี่ทัศน์กลับ หลังจากนั้นพี่ต๊ะก็อยู่สอนการบ้านธันวา โดยมีพี่ทัศน์ประกบ ผมอมยิ้ม

หลังจากนั้นพวกเราก็พากันกินข้าว พี่ทัศน์ออกอาการหึงผมอย่างออกนอกหน้า ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงรู้สึกดี แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ความรู้สึกพวกนั้นมันหายไปไหนหมดก็ไม่รู้

มันคงหมดไปแล้ว ตั้งแต่วันที่ผมตัดสินใจหนีพี่ทัศน์ออกจากบ้าน พี่ต๊ะอยู่จนถึงทุ่มกว่า ๆ ก็กลับ สัญญาว่าจะมาหาใหม่บ่อย ๆ





 
“จะกลับไปคบกับต๊ะเหรอ ไหนไทม์บอกว่ารักพี่”
พี่ทัศน์จับมือผมแน่น ผมดึงกลับเบา ๆ พี่ทัศน์ไม่ยื้อหรือบังคับจับอีก

“นั่นมันแต่ก่อนครับ ผมรักพี่ทัศน์มาก รักที่สุด รักมาตลอด”

พี่ทัศน์มองตาผมนิ่ง ๆ

“แต่นั่นเป็นแค่อดีต มันถูกทำลายลงจนหมดแล้ว เพราะพี่เห็นผมเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์ เป็นตัวตลก เป็นแค่เครื่องบำบัดความใคร่ให้ตัวเอง”

“ไม่ใช่!”

“ใช่ไม่ใช่ผมก็เข้าใจว่าเป็นแบบนั้น เพราะการกระทำ เพราะทุกสิ่งที่พี่ทำ พี่จะมาเรียกร้องให้ผมไม่รู้สึกแบบนั้นไม่ได้ เหมือนคนโดนมีดบาดพี่ทัศน์ ถึงแผลจะหาย รอยแผลเป็นและความรู้สึกเจ็บนั้นยังอยู่ มันรักษากันไม่ได้ง่าย ๆ หรอกนะ”

ผมบอกไปแค่นั้น อุ้มธันวาไปอาบน้ำ
_____B.T._____
เอาล่ะสิ เริ่มมีการแบ่งพรรคแบ่งพวก พวกหนึ่งให้อภัย อีกพวกไม่ มาเร็วเคลมเร็วนะ ไอเดียกำลังพุ่ง >////<
.
.
ปล. ฝากนิยายใหม่ค่าา Try love รักครับ ขอจีบได้ไหมครับอาจารย์ (ในเด็กดี)
.
.
#เจอกันงานตลาดฟิคครั้งที่ 8 บูท A8 นะคะ
หนังสือ&ebook http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(12-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: zaturday ที่ 12-09-2016 20:24:27

เอาจริงๆนะอ่านตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ สิ่งที่ทุกคนทำกับไทม์มันเกินไป แม้ตัวแม่จะบอกว่ากลัวไทม์จะนิสัยเสียเหมือนแม่ แต่ลักษณะการเลี้ยงนี่ หมายังถูกเลี้ยงดีกว่าไทม์ ไม่เคยให้ความรัก ไม่เคยถูกกอด ถูกด่าและเหยียดหยามมาโดยตลอด อย่างน้อยไทม์ที่เป็นลูกน้องสาวก็มีศักดิ์เป็นหลาน ไม่รักเหมือนลูกแต่รักเหมือนหลานหน่อยไม่ได้เหรอ นี่เลี้ยงกันยังกะขี้ข้า เงินเดือน 3000 ทั้งๆที่บ้านรวยล้นฟ้า โคตรทุเรศ ไทม์เป็นเด็กที่ต้องแบบรับอะไรที่โหดร้ายมาตั้งแค่เด็ก ตลอดระยะเวลา18ปี เหมือนอยู่ในขุมนรก มาวันหนึ่งมาบอกเพราะรักและหวังดี เหอะ! ตลกหว่ะ
ถ้าเรื่องนี้จบแบบแฮปปี้เอน ไทม์ทัศครองรักกันพร้อมลูกน้อยธันวา และพ่อแม่ใจร้ายกลายเป็นคนใจดี เราคงเสียความรู้สึกมาก สิ่งที่คนเขียนปูเรื่องมาตั้งแต่ต้นมันทำให้เราเกลียดครอบครัวนี้มาก เกลียดมากสุดคือทัศและแม่ อยากให้ไทม์หลุดพ้นจากครอบครัวนี้ และไปเริ่มใหม่กับลูกสองคน หาผัวใหม่ไปเลย
#ขอโทษที่อินมาก แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(12-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-09-2016 22:41:40

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(12-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: fcsunaree ที่ 13-09-2016 03:46:52

มาต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(12-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-09-2016 06:15:27

พ่อแม่ทัศน์ ตลกมาก ทำกับไทม์ขนาดนี้
หวังให้ไทม์ กลับมาคืนดีกับทัศน์
การเลี้ยงดู อบรมสั่งสอนแบบที่ไทม์ได้รับ
มันไม่ได้ช่วยเรื่องกลัวไทม์จะทำเรื่องเสียหาย เหมือนแม่จริง
แต่มันทำให้เป็นคนโหยหาความรัก ความอบอุ่น
ถ้าเกิดกับคนอื่น อาจเตลิดเป็นเด็กไม่ดีไปแล้ว
ตอนนี้มาบอกเสียใจ คงเพราะทัศน์
ลูกหัวแก้วหัวแหวนรักไทม์ และเป็นทุกข์ที่ไทม์หนีไป
เลยกลับมาทำดีกับไทม์
ไทม์ จะเอาคืนทัศน์ยังไงนะ รออออ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(12-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 13-09-2016 06:48:42

หาผัวใหม่เออดีนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(12-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ์E_D_N ที่ 13-09-2016 14:38:59

ถึงพี่ทัศน์จะร้ายแต่ก็อยากให้จบแบบแฮปปี้นะ :hao5:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(14-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Walitya ที่ 14-09-2016 20:49:46

ถึงพี่ทัศน์จะนิสัยไม่ดี ก็ยังอยากให้ไทม์ได้กะพี่ทัศน์   :ling1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(14-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 14-09-2016 21:13:44

ขอเลือกพี่ทัศน์ค่ะ # ชอบพระเอกกลับตัว แต่ไม่กลับใจ เพราะไม่ว่าจะเป็นยังไงพี่ทัศน์ก็คงไม่ปล่อยไทม์ไปอีกแล้ว (ใช่ไหม?)  :m16:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(14-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-09-2016 21:18:00

เลือกพี่ทัศน์จ้าาาาา  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(14-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 14-09-2016 21:44:01

หนีอีกเลยไทม์    เรื่องนี้จะได้ไม่จบ 


จะได้อ่านต่ออีกเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(14-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 15-09-2016 15:02:59

ขอเปนต๊ะนะ เอาความรู้สึกจิงๆ แม่ของทัศน์ก็ยังเห็นแก่ตัวเหมือนเดิม ไม่ได้สำนึกผิดอะไร เพื่อลูกขอตัวเองแล้วทำใด้ทุกอย่าง มันน่ารังเกลียดนะทั้งแม่ทั้งลูก คนเลวได้เปนพระเอก บอกตรงรับไม่ได้ :m16:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(14-9-2016) 80%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 15-09-2016 16:55:11

เบื่ออีพีทัศน์ไม่ได้รับผลกรรมอะไรเลย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(17-9-2016)
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 18-09-2016 16:16:54

เห็นใจน้องไทม์ แต่อยู่แบบนี้น้องไทม์จะทรมานตัวเองไหม อยากให้เปิดอกมาคุยกัน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(17-9-2016)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 18-09-2016 17:01:51

เททัศน์บอกเลยไม่ไหวเจอคนแบบนี้ไล่ไปตายไกลๆเถอะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.17 (P.10)(17-9-2016)
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 18-09-2016 20:54:23

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(22-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 19-09-2016 19:46:02

CHAPTER No.18


พี่ทัศน์ไม่แตะเนื้อต้องตัวหรือทำอะไรที่จะทำให้ผมต้องเจ็บช้ำน้ำใจเลย จริง ๆ เขาไม่อยากให้ผมทำงาน เพราะลำพังเงินที่พี่ทัศน์หามาได้ และจากที่พ่อแม่ให้มาก็เยอะแล้ว แต่ผมก็ยังยืนยันที่จะทำและไม่ยอมรับเงินจากเขาสักบาท ยกเว้นค่าเทอมของธันวา เพราะมันคือโอกาสของเด็ก   

“ช้าง ๆ ๆ น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า”
ธันวาร้องเพลงมาตลอดทาง พี่ทัศน์ร้องคลอเบา ๆ บางทีเห็นเขาทำตลกใส่กันผมก็อดหัวเราะไม่ได้

พี่ทัศน์ขับรถ ผมนั่งเคียงข้าง มีลูกน้อยอยู่บนตัก ผมแพ็คของกินใส่ตะกร้ามาเพียบ ทั้งผลไม้และอาหาร ของโปรดของสองคนเขานั่นแหละ

“โอ้ว ๆ ช้าง ๆ”
ธันวาชี้ให้ดูหุ่นตัวโตหน้าสวนสัตว์ พี่ทัศน์ขับรถไปจอดไว้ที่ลานจอด พอเรียบร้อยก็พากันหิ้วตะกร้าเดินตรงเข้าไปภายใน

ผมจะสอนลูกให้ช่วยเหลือตัวเอง เพราะงั้นจึงไม่ชอบให้พี่ทัศน์อุ้มลูกมากนัก ยกเว้นเวลาอยู่บ้าน เพราะต้องการให้ลูกเรียนรู้การเผชิญโลกกว้างด้วยตัวเอง พี่ทัศน์ทำหน้าที่หิ้วตะกร้าและข้าวของทั้งหมด พากันเดินตรงเข้าไปภายใน ดูนู่นดูนี่ จนหลัง ๆ คนเริ่มเยอะ เบียดกันจนแน่น พี่ทัศน์เลยต้องอุ้มธันวา ผมถือของ

“ให้พี่ถือดีกว่า”

“ไม่เป็นไร อุ้มธันวาเถอะ”

“พี่ไหวน่า คนเบียดเอามานี่”
พี่ทัศน์ยกตะกร้าไปถือเอง คนเบียดกันเยอะจนพี่ทัศน์ต้องโอบตัวผมไว้ ทั้งที่แขนหนึ่งถือตะกร้าอีกมืออุ้มลูก ผมหน้าร้อนผ่าวตอนเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนนั้น

รู้สึกอบอุ่นไปทั่วทั้งหัวใจ

“ไม่เป็นไรนะ”
พี่ทัศน์ถาม ผมส่ายหน้าไปมา มองนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เฮโลกันเข้ามาดู ธันวามองด้วยความตื่นตาตื่นใจกระทั่งเที่ยง พวกเราพากันไปหาที่นั่งพัก ได้ที่ว่างเป็นใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ผมปูเสื่อ มีหลายครอบครัวและคู่รักมานั่งพักกันประปราย

ผมเอากระดาษกับดินสอที่เตรียมมาให้ธันวาวาดรูปเล่น ในขณะที่ผมเตรียมของกินโดยมีพี่ทัศน์คอยช่วยเหลือ

“คนเก่งครับ กินก่อนเร็ว”
พี่ทัศน์อุ้มธันวาไปนั่งตัก ป้อนแซนด์วิช เจ้าตัวน้อยงับกินเอร็ดอร่อย

“ธันวาวาดช้าง ธันวาวาดลิง ธันวาวาดหมี สวยไหมฮะ”

“สวยครับ”
พี่ทัศน์ชม หอมแก้มธันวาไปที

“ข้างนี้ด้วย” ธันวาชี้แก้มตัวเองอีกข้าง พี่ทัศน์ทำตาม “หอมพ่อไทม์ด้วยสิ”

ผมมองอึ้ง ๆ ยังไม่ทันจะปฏิเสธ พี่ทัศน์ก็ก้มลงมาหอมแก้มผมซ้ายขวา ผมหน้าร้อนผ่าว กำลังจะอ้าปากต่อว่า

“เพื่อลูก”
พี่ทัศน์ดักทาง กำลังจะเถียง แต่พอเห็นท่าทางธันวาที่ดีใจจนน่ารัก ผมก็ต้องเงียบเสียงลง หยิบแซนด์วิชกินบ้าง

แก้มร้อนมาก ไม่รู้ร้อนเพราะแดดยามเที่ยง หรือเพราะรอยจูบที่อีกคนแอบฝังเอาไว้เมื่อกี้กันแน่

กินไปได้สักพัก หนังตาเริ่มหย่อนคล้อย ธันวาหาวหวอด

“ง่วงเหรอครับ มานี่มา มานอนบนตักพ่อทัศน์นี่”
พี่ทัศน์ตบตักตัวเองเบา ๆ ธันวาขยับไปนั่ง ก่อนหลับไปในอ้อมแขนใหญ่นั้น ผมหาวบ้าง เห็นว่าลูกนอนกว่าจะตื่นคงอีกพัก ของีบสักหน่อยก็ดี

ผมล้มตัวลงนอน ไม่ได้สนใจอะไรอีก





 
กระทั่งสะลึมสะลือลืมตาตื่น สิ่งแรกที่เห็นคือแผงอกกว้างของใครบางคน โดยมีธันวาแทรกอยู่ตรงกลาง

ผมค่อย ๆ เงยหน้ามอง จนเห็นใบหน้าคมคายนิ่งสนิทอยู่ด้านบน ผมหน้าร้อนผ่าว ค่อย ๆ ขยับลุก พี่ทัศน์ลืมตาตาม

“ตื่นแล้วเหรอ”

ผมไม่ตอบอะไร ลูบหัวธันวาเบา ๆ ขยับนั่งกอดเข่า มองใบไม้ที่กำลังพัดไหว พี่ทัศน์ชันตัวลุกนั่ง ดึงผมไปนั่งใกล้ ๆ ผมยื้อไว้

“ชู่ว์ เดี๋ยวธันวาตื่น”

ผมมองไปทางเจ้าตัวเล็ก หยุดดิ้นทันที พี่ทัศน์โอบรอบเอวผมไว้ จริง ๆ มันก็เป็นเรื่องปกติถ้าเป็นแฟนกัน

แต่ผมรู้ว่าผมไม่ใช่ และไม่เต็มใจจะใช่ด้วย

“พี่ขอโทษสำหรับทุกเรื่องนะ” ผมนิ่งไม่พูดอะไรตอบกลับ “พี่จะรอ รอคอยเวลาที่ไทม์จะให้อภัยในสิ่งที่พี่ทำผิดมาตลอด”

ผมไม่พูดไม่โต้ตอบอะไร นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น

เพราะถ้าผมพูดอะไรออกไป นั่นหมายถึงผมคงให้อภัยแล้ว

และที่ไม่ปฏิเสธ เพราะผมก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมาย พี่ทัศน์กระชับกอดผมแน่น วางคางไว้บนหัวไหล่เบา ๆ

ผมยังนั่งนิ่งเหมือนเดิม

ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า กระทั่งธันวาตื่นถึงได้พากันไปเดินเล่นต่อ

มารอบนี้ มีภาพเราเป็นครอบครัวเยอะมาก พี่ทัศน์ส่งบางภาพไปให้แม่กับพ่อดูทางถือมือ สองคนนั้นบ่นคิดถึงใหญ่

“พ่อฮะ ธันวาอยากได้น้องแบบคนนั้นบ้าง”
ธันวาชี้ไปหาอีกครอบครัว

พี่ทัศน์ยิ้ม

“งั้นบอกพ่อไทม์ให้ยอมให้อภัยพ่อทัศน์ก่อน แล้วพ่อจะหาน้องอีกคนให้”

“พ่อไทม์ฮะ ให้อภัยพ่อทัศน์นะ ธันวาอยากได้น้อง”
ธันวาหันมารบเร้าผม ผมยิ้ม ไม่พูดโต้ตอบอะไร

“นะ นะ นะ”

“เอาไว้พ่อพร้อมก่อนนะครับ ตอนนี้พ่อยังไม่พร้อม”

“รีบ ๆ พร้อมสิฮะ นะนะ”
ธันวาอ้อน ผมหน้าร้อนผ่าว เพราะมีอีกสายตาช่วยกันออดอ้อนด้วย

“เราไปดูจระเข้กันดีกว่า”
ผมเลี่ยง พี่ทัศน์หน้าสลด

 
เราเดินเที่ยวกันจนขาลากถึงได้พากันกลับ ธันวาสลบมาตลอดทาง ผมก็แทบจะไม่ไหว พี่ทัศน์ดูจะเหนื่อยสุด เพราะทั้งอุ้มธันวา ถือของ ไหนจะขับรถอีก

“ไหวไหม ให้ผมขับได้นะ”

พี่ทัศน์หันมายิ้ม

“เหนื่อยแค่ไหนก็ไหว แค่เห็นไทม์กับธันวามีความสุข พี่ก็หายเหนื่อยแล้ว”
พูดซะซึ้งเลย ผมรีบละความสนใจหันไปดูธันวา ได้ยินเสียงคนตัวสูงหัวเราะหึ  ๆ

“หิวน้ำจัง”
พี่ทัศน์บ่น ผมหันไปมอง หาน้ำมายื่นให้

“ป้อนหน่อยสิ”

ผมอยากบอกให้พี่ทัศน์กินเองเหมือนกัน

แต่ก็นะ เอาใจหน่อย ดูแลกันถึงขนาดนี้แล้ว ผมจับหลอดใส่ปาก พี่ทัศน์ดูดช้า ๆ ดูดตั้งนานไม่อิ่มสักที พอรถติดไฟแดง พี่ทัศน์หันมามองตาผม ปากคาบหลอดไม่ปล่อย

“ถ้าอิ่มแล้วก็ปล่อย”

“ยังเลย”
เขางับหลอดแน่น ทำสายตากรุ้มกริ่ม ผมรีบละสายตาหนี

“ไฟเขียวมาแล้ว”
ผมดึงขวดน้ำกลับ พี่ทัศน์รีบหันไปขับรถดี ๆ อีกที

พอถึงบ้าน พี่ทัศน์อุ้มธันวา ในขณะที่ผมหอบหิ้วสัมภาระเข้าบ้าน ผมปลุกเจ้าตัวเล็กขึ้นมาอาบน้ำ ธันวางอแงนิดหน่อยจนพี่ทัศน์ต้องหลอกล่อให้อาบด้วยกันถึงยอม ผมออกไปจัดชุดเอามาให้ตัวเล็ก

“จัดชุดให้พี่หน่อยสิ”
พี่ทัศน์ร้องขอ ออกมาในชุดผ้าขนหนูผืนเดียว ผมหน้าร้อนผ่าว เดินไปจัดให้ เอาที่เห็นว่าเป็นชุดเก่งพี่ทัศน์นั่นแหละ พอเรียบร้อยผมจะเดินกลับ แต่พี่ทัศน์รั้งไว้

“นอนด้วยกันกับพี่นะ”

ผมมองตาพี่ทัศน์ไม่ยอม

“พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำอะไรไทม์เด็ดขาด ถ้าไทม์ไม่อนุญาต พี่แค่อยากนอนกอดไทม์กับธันวา นะ”

“นอนด้วยกันนะฮะ ธันวาอยากนอนกอดพ่อทัศน์กับพ่อไทม์บ้าง”

“ธันวาโตแล้วนะครับ” ผมบอกเด็กน้อย

“คืนเดียว นะ” พี่ทัศน์ขอร้อง

“คืนเดียว นะฮะ”
ธันวาเสริม ผมทำหน้าอึดอัด

“พี่สัญญาแล้วนะ”

“พี่สัญญา”

“ก็ได้”

“เย้!!”
ธันวาร้องลั่น กระโดดขึ้นเตียง ผมเดินกลับห้องไปอาบน้ำ ใส่ชุดให้มิดชิดที่สุด เดินกลับเข้ามา พี่ทัศน์กำลังนอนอ่านนิทานให้ลูกฟังอยู่ ผมเดินไปนอนข้าง ๆ ลูก พี่ทัศน์ยิ้ม

“จะฟังเรื่องนี้”
ธันวาชี้ พี่ทัศน์อ่านบ้าง ก่อนหาวหวอดเพราะความเหนื่อย

“เอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหมครับ วันนี้พ่อทัศน์เหนื่อยแล้ว” ผมบอกเด็กน้อย “พรุ่งนี้จะอ่านให้ฟังหลาย ๆ เรื่องเลย นะครับ”

“ฮะ”
ธันวารับปาก ผมยิ้ม นอนวางมือไว้บนหน้าอกลูก ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็หลับ พี่ทัศน์เลื่อนมือมาจับมือผมบนอกธันวา ผมจะชักมือกลับแต่พี่ทัศน์จับไว้แน่น

“แค่จับมือ นะ”

ผมเม้มปากแน่น ไม่ว่าอะไร พี่ทัศน์ขยับเข้ามาใกล้ แต่ไม่ได้ทำอะไร นอกจากจับมือผมไว้บนอกธันวาอีกที

คืนนั้น ผมฝันว่าถูกพี่ทัศน์โอบกอดด้วยความรัก วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกอบอุ่นในหัวใจจริง ๆ
 




รุ่งขึ้นคุณพ่อกับคุณแม่ก็พากันมา หอบหิ้วของเล่นมาให้หลานเยอะแยะ แต่ผมยังไม่ให้ธันวาได้เล่น จนกว่าจะทำตามข้อตกลงอะไรสักอย่าง แม่หาว่าผมเคี่ยวมาก แต่ผมไม่อยากให้ธันวานิสัยเสียจริง ๆ ซึ่งท่านก็ไม่ว่าอะไร

ผมว่าพวกท่านกลัวว่าผมจะหนีไปอีกรอบแน่ ๆ

วันนี้เราทำบาร์บีคิวกินกัน ธันวากำลังสนุกกับการย่างบาร์บีคิวกับคุณพ่อคุณแม่ ในขณะที่ผมเตรียมของกินไว้ให้ท่าน

ผมว่าพ่อกับแม่เองก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน ไม่แน่ใจว่าเพราะอายุ หรือเพราะกลัวว่าพี่ทัศน์จะเสียใจอีกรอบกันแน่

ธันวาเป็นเด็กช่างคุยช่างเอาใจ นิสัยหารครึ่งกันมาเลยระหว่างผมกับพี่ทัศน์

“คุณย่าฮะ ธันวาจะมีน้องแล้วนะ”

“จริงเหรอ จะหาน้องมาให้ตาธันวาอีกคนเหรอลูก”
คุณแม่หันมาทางพี่ทัศน์

“ยังหรอกครับ” พี่ทัศน์ตอบ “จนกว่าไทม์เขาจะยอมให้อภัยผม”

“นี่ เรายังไม่หายโกรธพี่เขาอีกเหรอ ตาไทม์”

ผมไม่พูดอะไร เดินเอาของกินไปวางไว้ให้ แม่ส่ายหน้าไปมา

“ถ้าไม่ไว้ใจพี่เขา ให้พ่อกับแม่จัดงานแต่งงานให้ไหม หรือจะบินไปจดทะเบียนสมรสที่ต่างประเทศก็ได้”

“อย่าดีกว่าครับ”
ผมรีบปฏิเสธ หันไปทำอย่างอื่นต่อ ไม่เปิดโอกาสให้ใครได้พูดอะไรอีก

คุณพ่อคุณแม่อยู่กันจนค่ำ ถึงได้พากันเตรียมตัวกลับ

“ไทม์”

“ครับ”

แม่เดินเข้ามากอดผมแน่น ผมมองท่านอึ้ง ๆ

“ขอโทษนะ ที่แต่ก่อนแม่ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน หรือแทนตัวเองว่าแม่ ที่แม่ทำแบบนี้ ไม่ใช่เพราะอยากให้เราหายโกรธตาทัศน์หรอกนะ แต่เพราะแม่อยากทำจริง ๆ”

ผมมองท่านอึ้ง ๆ

“แต่ก่อนแม่มีทิฐิเพราะภาพฝังใจที่มีต่อออย และไทม์ก็หน้าตาเหมือนออยมาก แต่แม่รู้แล้วว่าไม่ใช่ ออยคือออย ไทม์คือไทม์ นิสัยพวกเธอสองคนแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ขอโทษที่ไม่เคยเห็นเธอเป็นลูกมาก่อน ตอนนี้อาจดูช้าและสายไปในสายตาไทม์ แต่แม่อยากให้ไทม์เป็นลูกของแม่จริง ๆ”

ผมก้มหน้า พยายามเก็บน้ำตาเอาไว้ภายใน แม่กอดผมแน่นอีกรอบ ผมกอดตอบ

อ้อมกอดที่ผมโหยหาและต้องการมันมานานแสนนาน

ตอนนี้ผมได้มันมาแล้ว

“ขอโทษนะลูก อะไรที่มันผ่านมาแล้วก็ขอให้มันผ่านไป พวกเราทุกคนได้รับบทเรียนกันแล้ว ตอนนี้อย่างน้อยก็ให้เห็นแก่ตาธันวานะ เด็กไม่มีใครแล้ว พวกเราจะได้ให้ความรักแกได้เต็มที่”

ผมไม่พูดไม่รับปากอะไร แม่ปาดน้ำตาออกเบา ๆ คุณพ่อขยับเข้ามาโอบแม่กลับไปขึ้นรถ ผมไม่พูดอะไร อุ้มธันวาไว้แนบอก ส่งพวกท่านกลับบ้าน

พี่ทัศน์ลูบหัวผมเบา ๆ พากันก้าวเข้าบ้าน ผมทำหน้าที่เก็บซากข้าวของที่กินกันไว้ โดยมีผู้ช่วยตัวน้อยและพี่ทัศน์ช่วยอยู่ไม่ห่าง

พี่ทัศน์เดินมายกกองจานในมือผมไปวาง ผมเดินไปยืนล้างจาน ล้างไปได้ไม่เท่าไหร่ พี่ทัศน์ก็เดินมาโอบผมไว้จากทางด้านหลัง

“พี่ช่วยล้าง”
พี่ทัศน์ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าเอามือมาช่วยล้างของที่อยู่ในอ่าง เสียงหัวใจผมเต้นรัว กลิ่นอายคนตัวสูงลอยคลุ้ง ยิ่งนานหัวใจผมยิ่งเต้นแรง พอล้างเสร็จ ผมรีบดันตัวออกไปทำอย่างอื่นต่อ

นับวัน หัวใจผมยิ่งอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ

ผมกลัว กลัวเหลือเกินว่าวันหนึ่ง หากผมยอมใจอ่อน ผมจะต้องเจ็บอีกรอบ
 







วันนี้พี่ทัศน์เดินเหนื่อยกลับเข้าบ้านมา หน้าตาดูอิดโรยจนน่าเป็นห่วง ผมรีบเดินไปรับกระเป๋าจากมือใหญ่ ให้ไปนั่งพักแล้วหาน้ำเย็น ๆ มาให้ พอพี่ทัศน์ดื่มเสร็จก็รั้งผมลงไปนั่งบนตัก

ผมพยายามจะยื้อตัวออก แต่พี่ทัศน์ซบหัวกับไหล่ผมเบา ๆ

“ขอพี่อยู่แบบนี้แป๊บนะ วันนี้เจอหลายเรื่อง เหนื่อยเหลือเกิน”
ผมนั่งนิ่ง ไม่เคยเจอพี่ทัศน์ในสภาพแย่แบบนี้มาก่อนเหมือนกัน

พี่ทัศน์นั่งอยู่แบบนั้น ผมอยากให้กำลังใจ ค่อย ๆ เลื่อนมือไปโอบคนตัวสูงไว้ ลูบหัวเบา ๆ พี่ทัศน์เอียงแนบหน้ากับหน้าอกผม

ผมพยายามสั่งใจไม่ให้เต้นแรง แต่มันห้ามไม่ไหวจริง ๆ พี่ทัศน์ดันหน้าออกมามองยิ้มนิด ๆ

“หัวใจเต้นแรงจัง”

ผมรีบดันตัวออก แต่พี่ทัศน์รั้งกอดผมไว้แน่น

“ไทม์” เขาจับมือกุมไว้ “พี่ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ตอนนี้ทั้งไทม์และธันวาคือทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับพี่แล้วนะ พี่รักไทม์จริง ๆ”

ผมมองคนตรงหน้านิ่งค้าง เขาเกลี่ยแก้มผมแผ่วเบา

“พี่อยากได้สิทธิ์สัมผัสแก้มนี้ พี่อยากได้สิทธิ์สัมผัสริมฝีปากนี้ พี่อยากได้สิทธิ์กอดเรือนร่างนี้เหมือนที่เคยกอดเมื่อสี่ปีที่แล้ว ตกลงคบกับพี่นะ”

ผมมองเจ้าของร่างสูงอึ้ง ๆ

“พี่รู้ว่าไทม์รักพี่ และรู้ว่าไทม์ยังเจ็บและให้อภัยพี่ยังไม่ได้ พี่จะไม่บังคับไทม์ แต่พี่อยากให้ไทม์รู้ไว้ว่าพี่รักไทม์จริง ๆ”
เขากระชับกอดผมแน่นขึ้น

ผมไม่ได้พูดโต้ตอบอะไร ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ เท่านั้น

_____B.T._____
 เอาไปเต็ม ๆ สำหรับตอนนี้ ตอนหน้าก็จบแล้วค่ะ T^T งื้อ #เม้นท์ให้ข้าด้วย

...........................
เจอกันงานฟิค บูทA8
หนังสือ&ebook >>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-09-2016 20:01:05

พี่ทัศน์ น่ารัก ทำตัวดีมากกกก
ไม่ข่มเหงน้ำใจไทม์ เลย
ผิดไปจากเดิม
นี่ใช่พี่ทัศน์ คนเก่าแน่หรือ
เพราะรักหรือ ถึงเปลี่ยนได้
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 19-09-2016 20:25:47

อ่านรวดเดียวเลยสนุกมากค่ะ คนเขียนบรรยายได้ดีไม่เวิ่นเว้อไม้น่าเบื่อ
มีบ้างบางทีที่ใช้คำไม่ถูก แต่โดยรวมสำนวนดีมากเลยค่ะ
ชอบพล็อตเรื่องนี้นะคะ แต่แอบเสียดายที่ตอนท้ายๆรวบรัดไปหน่อย

ไทม์น่าสงสารมากแต่ตอนต้นเรื่องนี่เป็นเด็กคิดบวกจริงๆ ทำเอาร้องไห้ให้ไทม์เลย
เพราะโดนกระทำมาโดยตลอด เด็กคิดบวกวันนั้นจึงเป็นไทม์ที่มีกำแพงสูงมากวันนี้ ถ้าพี่ทัศน์จริงจังก็พยายามปีนเข้าล่ะ

ส่วนพี่ทัศน์นี่ หมั่นไส้นางมาตั้งแต่แรกเวลานางมากวนใจจิกกัดไทม์ทีไร มีแต่คำว่า"กวน-ีน"เต็มหัวเราไปหมดเลยค่ะ 5555
กับพี่ทัศน์นี่ไม่ชัดเจนมาก อยากฟังเรื่องเล่าจากฝั่งพี่ทัศน์บ้างค่ะว่าเริ่มชอบไทม์มาได้ไง อย่าบอกนะว่าเริ่มหลงไทม์วันใส่ขาสั้นทอดไข่เจียวแล้วเหยียบแว่นตัวเองแตก คืออยู่ด้วยกัน ดูถูกไทม์มาตลอด แล้วมาเริ่มชอบง่ายๆกับโมเม้นต์นั้น เราไม่ค่อยเข้าใจ อยากฟังจากปากพี่ทัศน์ค่ะ 5555

ส่วนเรื่องที่ตอนนี้ไทม์ใจแข็งมาก แล้วพี่ทัศน์ก็เข้าใจแล้วไม่บังคับขืนใจไทม์เลยนี่ เราว่าพี่ทัศน์โตขึ้นมากแล้วจริงๆก็ดีใจกับพี่ด้วย ก็เป็นคนดีต่อไป เพราะที่ไทม์เป็นแบบนี้ก็เพราะพี่เองแหละ คนที่จะแก้ได้คงมีแต่พี่ เข้าใจนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 19-09-2016 20:28:48

พี่ทัศน์ทำตัวแบบนี้ค่อยดูเป็นคนหน่อยยย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 19-09-2016 20:35:09

พี่ทัศน์สู้ๆ  :mew1: เพื่อนน้องธันวา

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-09-2016 20:52:09

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-09-2016 21:16:44

สนุกจริงๆเลยแต่สงสารต๊ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-09-2016 22:05:44

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-09-2016 22:35:47

 :pig4:   :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 19-09-2016 23:58:17

มั่นหน้ามั่นโหนกมากพี่ทัศน์ ใช้ลูกเพื่อคืนดีเลยน่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 20-09-2016 09:25:04

โถถถถ. อ่านมาน้ำตาร่วงเผาะๆๆ.  อุตส่าคิดว่าอีตาทัศไม่ใช่พระเอกอยู่แล้วเชียววววววว

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(19-9-2016) 40%
เริ่มหัวข้อโดย: lek2512 ที่ 21-09-2016 09:38:41

 :hao5: :hao5: อ่านแล้วสงสารไทม์  ถ้าเป็นเราคงจะเลือกพี่ต๊ะ  คนทีดีเสมอต้นเสมอปลาย  น่าจะมีความสุขกว่า เพราะพ่อแม่พี่ทัศน์บอกรับได้เนี่ยมันง่ายไปไหม  เลี้ยงเค้าแบบทิ้งขว้าง แต่เป็นเพราะลูกตัวเองบอกว่ารักก็บอกรับได้  จริงๆอาจจะรับไม่ได้มากกว่า  แต่รักลูกเลยบอกว่ารับได้  อยากให้ทัศน์ได้รู้เป็นบทเรียนว่าที่ผ่านมาอีกคนเค้าทรมานยังไงบ้าง  ผลของการกระทำที่ผ่านมาเป็นไงบ้างจะได้ระวังในการใช้ชีวิตไม่เผลอไปทำร้านใครเข้าอีก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(22-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 22-09-2016 18:40:02

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(22-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 22-09-2016 19:42:03

เป็นเราก็เลือกต๊ะนะดูมั่นคงในความรักดีเราชอบอ่ะคนแบบนี้

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(22-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-09-2016 20:23:24

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(22-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 22-09-2016 23:34:22

พี่ทัศน์แลดูน่าสงสารขึ้นมาทันทีเลย อ้อนไทม์ได้ตลอดสินะ ถ้าน้องใจอ่อนให้อภัยคงจะกลายเป็นครอบครัวที่น่ารักมากทีเดียว  :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(22-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 23-09-2016 08:02:45

ทำตัวดีๆก็เป็นนิ นึกว่าจะหาความดีไม่เจอซะล่ะ เฮียทัศน์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(22-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 23-09-2016 16:59:15

ทำไมคนดีๆถึงไม่ได้เป็นพระเอกบ้างคะ
เราว่าครอบครัวทัศน่าจะได้รับบทเรียนสักบท
หวังว่าจะมีตอนพิเศษสี่ปีนะคะ และขอให้นั้นคือบทลงโทษคนทำผิด
บทจบอยากแนะนำว่าจบแบบต่างคนต่างเริ่มต้นใหม่จะดีมาก 5554

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(22-9-2016) 100%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 24-09-2016 18:54:13

รอตอนต่อไปนะคะ อยากให้น้องไทม์ใจอ่อนกะพี่ทัศน์ไวไวจัง ทั้งสองคนจะได้มีความสุข

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.19 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: memew ที่ 24-09-2016 19:13:58

__________
 
BROTHER
NO.19
__________
 
สืบเนื่องจากพี่ทัศน์ไม่สบายเพราะโหมทำงานหนักมาตลอดทั้งอาทิตย์ ผมเพิ่งรู้ว่าเพราะอะไร

“พี่จะพาไทม์กับธันวาไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปบ้านที่ไทม์เคยอยู่นั่นแหละ”

ผมยิ้มทันที ยอมรับว่าดีใจมาก แต่ก่อนอื่นต้องดูแลพ่อท่านให้หายดีก่อน เพราะเล่นโหมงานหนักทั้งเรียนทั้งทำงาน ไข้กินกันเลยทีเดียว

พี่ทัศน์พักฟื้นอยู่สองวัน วันที่สามก็บอกว่าไหวแล้ว ผมแอบเป็นห่วง แต่เขายกกล้ามให้ดูบอกว่าไหวแล้วจริง ๆ

“ไหวแน่นะ เราต้องขับรถกันอีกไกล”

“เพื่อไทม์กับธันวาพี่ทำได้อยู่แล้ว”

ผมหน้าร้อนผ่าว นับวันปราการแกร่งที่ผมเพียรสร้างไว้มันค่อย ๆ พังทลายลง จนไม่แน่ใจว่าจะอยู่ค้ำหัวใจผมได้สักกี่น้ำกี่ฝนกันแน่

และพี่ทัศน์ก็ทำได้อย่างที่พูดจริง ๆ ผมนี่ต้องคอยเช็กอาการตลอด คอยป้อนน้ำป้อนขนมไม่ให้หลับ คอยถามเช็กว่าไม่เหนื่อยไม่ง่วงใช่ไหม

“ยิ้มอะไร”
ผมถาม เพราะเห็นอีกคนยิ้มมากผิดปกติ

“พี่กำลังดีใจ”

“ว่า…”

“พี่ดีใจที่เรามีวันนี้ด้วยกันได้ ถึงไทม์จะยังไม่ให้อภัยพี่ แต่พี่ก็มีความสุขที่มีไทม์ มีธันวา พี่ทำกับไทม์มาเยอะ นี่ไทม์คงกำลังลงโทษพี่อยู่ แต่พี่ก็ดีใจที่ไทม์คอยดูแลพี่ ยอมให้พี่ได้เป็นพ่ออีกคนของธันวา เทวดาตัวน้อยของพวกเรา” พูดจบเขาก็มองไปทางด้านหลังที่มีเทวดาตัวน้อยกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่

ผมไม่พูดอะไร เสหน้าไปทางอื่นด้วยความเขินอาย
 
หลายชั่วโมงผ่านไปเราก็มาถึง ผมโทรบอกเฟ้ยแล้ว ทันทีที่ผมก้าวลงจากรถ เฟ้ยรีบวิ่งเข้ามาหา กอดผมแน่น น้ำหูน้ำตาไหลพราก

“คิดถึงพี่มากเลยรู้ไหม พอพี่ไม่อยู่ ชาวบ้านพากันถามหากันใหญ่”

ผมยิ้ม

“พี่เฟ้ย!!”
ก่อนเจ้าตัวเล็กที่ตื่นพอดีจะรีบวิ่งเข้ามาหาบ้าง เฟ้ยปล่อยตัวผมออก อ้าแขนรับเจ้าตัวน้อย พูดจาทักทายกันฟังไม่ได้ศัพท์ ผมปล่อยให้เฟ้ยดูแลลูกไป หันไปหาคนที่กำลังขนของลงจากรถ ผมเดินเข้าไปอังมือกับหน้าผากพี่ทัศน์

ตัวรุมนิดหนึ่งด้วย

“ผมว่าพี่ไปนอนพักสักหน่อยดีกว่า”

พี่ทัศน์มองหน้า จับมือผมไว้ มองตาแล้วยิ้ม

“เขาว่าถ้าโดนหอมแก้มสักทีมันจะหายป่วยเร็วขึ้น”

“ทฤษฎีไหนของพี่เนี่ย ไปนอนเลยไป ที่เหลือผมจัดการเอง”

พี่ทัศน์คงเหนื่อยจัดจริง ๆ ถึงได้ยอมง่าย ๆ ผมเดินไปเปิดห้องนอนให้ ดีว่าสั่งให้เฟ้ยทำความสะอาดไว้แล้วก่อนมา พอมาถึงพี่ทัศน์ก็ทิ้งตัวลงนอนแล้วหลับไปเลย ผมยิ้ม จับปรับท่าทางให้พี่แกดี ๆ ดึงผ้าห่มมาห่มให้ถึงเอว ที่นี่ไม่มีแอร์ ผมยกพัดลมมาวางไว้ข้าง ๆ กดเปิดเบอร์สองให้ ธันวาวิ่งตุบ ๆ เข้ามา ผมรีบอุ้มลูกออกไปทันทีเพื่อไม่ให้กวนคนหลับ

ชาวบ้านที่พอรู้ว่าผมมา รีบพากันแวะมาหามาทักทาย ยอมรับเลยว่ารู้สึกดีมากจริง ๆ ถ้าพี่ทัศน์ไม่ได้พาผมไปอยู่กรุงเทพด้วย การมีชีวิตที่นี่ก็ดีไปอีกแบบนะ อยู่อย่างพอเพียง ปลูกผักปลูกหญ้ากิน ชาวบ้านก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกันดี

ผมปล่อยให้พี่ทัศน์นอนยันเช้าของอีกวัน รุ่งขึ้น ผมลุกขึ้นหุงหาอาหาร

“อืม สดชื่นจัง”
พี่ทัศน์ออกมายืนบิดขี้เกียจ

“ธันวา พาพ่อทัศน์ไปอาบน้ำป่ะลูก พ่อทัศน์ตัวเหม็นแล้ว”
ผมบอกลูกน้อย

“พ่อทัศน์ตัวเหม็น ๆ”

“ไหน พิสูจน์สิ”
พี่ทัศน์จับเจ้าตัวเล็กเอาหน้าซุกอก

“ไม่เห็นเหม็นเลย”

“ฮ่า ๆ ใช่ม้า แต่พาพ่อไปอาบน้ำดีกว่า ไม่สบายตัวเลย”

“ฮะ”
แล้วเจ้าตัวน้อยก็พาพี่ทัศน์เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ผมเตรียมชุดไว้ให้เขาแล้ว พี่แกเดินตัวเปียกเข้ามาหา ผมเผลอมองตามแผงอกกว้างนั้น หน้าร้อนไปหมด รีบชี้บอกชุดที่เตรียมไว้ให้

ไม่นานพี่ทัศน์ก็แต่งหล่อออกมา ผมทำโต๊ะแบบง่าย ๆ ไว้นั่งทานอาหาร พอพร้อม พวกเราก็นั่งกินพร้อมกัน พี่ทัศน์คอยดูแลเรื่องความเรียบร้อยของธันวา ผมมองสองพ่อลูกยิ้ม ๆ

“มองพี่แบบนี้ เดี๋ยวพี่จะเข้าใจเอาเองว่าเราหายโกรธพี่แล้วนะ”

“แค่มองพี่กับลูก”

พี่ทัศน์หัวเราะหึ ๆ เช็ดปากให้ธันวาเบา ๆ พออิ่ม ผมก็ปล่อยให้ธันวานั่งเล่นของเล่น ส่วนตัวเองมานั่งเล่นชิลล์ ๆ หน้าบ้าน พี่ทัศน์เดินมาทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ ก่อนขยับมานั่งจนชิด ผมจะดันตัวออก แต่พี่ทัศน์โอบเอวรั้งไว้

“พี่รู้ว่าไทม์หายโกรธพี่แล้ว”

ผมไม่พูดโต้ตอบอะไร เขาหันมาจูบหน้าผากผมเบา ๆ ผมนั่งหน้าร้อน ยอมรับว่าอ้อมกอดนี้อบอุ่นมาก อบอุ่นจนผมไม่อยากให้เขาขยับหนีไปไหนเลย สุดท้าย ผมก็ยอมนั่งอยู่เฉย ๆ ในอ้อมแขนนั้น


[...50%]





ตกบ่าย ผมชวนพี่ทัศน์ไปขี่รถมอเตอร์ไซค์เล่นรอบหมู่บ้าน คนตัวสูงเห็นด้วย

“ไหวไหม รถเก่านะ”
ผมถามเพราะพี่แกอาสาจะขับเอง

“โหยระดับนี้”
พี่แกคุย สตาร์ทเครื่องเสียงดังแก๊ก ๆ มันเป็นรถเกียร์ธรรมดาเก่า ๆ ที่มีคนเอามาจำนำไว้นานแล้ว พี่ทัศน์หันมายิ้มแหะ ๆ

“พี่ว่าไม่น่าจะรอด”

ผมหัวเราะ ขยับขึ้นไปนั่งแทนที่ สตาร์ทเครื่อง มันกระตุกนิดหน่อย สั่นด้วย

“ไหวไหม เดินกันก็ได้นะ”
พี่ทัศน์ว่าแหยง ๆ ผมหัวเราะ พอเครื่องอยู่ตัว พี่ทัศน์ก็อุ้มธันวามายืนบนเบาะ จับสองมือเล็กเกาะไหล่ผมไว้ แล้วตัวเองก็นั่งซ้อน

ผมขับจนรอบหมู่บ้าน เจอคนรู้จักก็จอดทัก พี่ทัศน์จะโดนแซวหนักหน่อย เพราะหล่อเกินมนุษย์

“พี่ว่าถ้านานกว่านี้พี่ต้องละลายติดพื้นแน่ ๆ”

“อะไร ก็โดนชมออกบ่อย”

“ไม่รู้สิ คนต่างจังหวัดชมกับคนกรุงชม มันคนละอารมณ์กัน”

ผมหัวเราะ ขับรถพาพี่ทัศน์ไปจอดไว้ริมบึงท้ายหมู่บ้าน ฝั่งหนึ่งติดถนน อีกฝั่งติดท้องทุ่งนาที่พืชผลกำลังเจริญงอกงาม สองฝั่งรอบบึงมีต้นไม้ขึ้นให้ความร่มรื่น บรรยากาศเหมาะกับการมานั่งเล่นชมวิวดีครับ ผมยืนอยู่ข้างตัวรถ ในขณะพี่ทัศน์พาธันวาไปวิ่งเล่น ก่อนจะปล่อยให้ลูกวิ่งเล่นคนเดียว แล้วกลับมายืนอยู่ข้าง ๆ ผมแทน

พี่ทัศน์โอบไหล่ผมไว้ หัวใจผมไหวแรง

มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่มันคือความอบอุ่น ก่อนคนตัวสูงจะขยับมายืนอยู่ตรงหน้า ดึงมือผมขึ้นไปกุมแน่น

“ไทม์”

ผมก้มหน้าทันทีไม่มองตอบ พี่ทัศน์เสยคางผมขึ้นสบตา

“พี่รักไทม์นะ”

แก้มผมร้อนผ่าวไปกับคำนั้น

“ให้อภัยและคบกับพี่เถอะ พี่รักไทม์มากจริง ๆ”

ผมไม่โต้ตอบอะไร ก้มมองเพียงพื้นดิน ตอนนี้มันสองจิตสองใจ ความโกรธความกลัวแทบไม่มีเหลือแล้ว ปราการผมมันพังทลายลงตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ พี่ทัศน์เสยคางผมขึ้นสบตาอีกรอบ

“นะ”
พี่มันร้องขอเสียงนุ่ม ผมเม้มปาก หลุบตาหลบหนี

“ไทม์…”
เขากระซิบเรียกเสียงแผ่ว ดันคางผมขึ้นอีก สายตาออดอ้อนแบบนั้นทำเอาหน้าผมเห่อร้อนยิ่งกว่าเดิม ผมไม่พูดอะไร ดึงหน้าออกแล้วขยับเข้าไปซุกอกกว้าง โอบสองแขนรอบลำตัวแกร่ง หวังใช้การภาษากายแทนคำตอบ

“ตกลงยอมพี่แล้วใช่ไหม”
พี่ทัศน์ดันตัวผมออกไปถามดี ๆ ผมไม่กล้าสบตา เพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น เขารวบดึงผมเข้าไปกอดแน่น

“พี่ดีใจจัง พี่รักไทม์มากนะรู้ไหม”
ครับ ผมรู้ และผมเองก็รักพี่ทัศน์มากเหมือนกัน รักมาก รักทั้งตัวและหัวใจ ระยะเวลาที่ผ่านมา มันนานมากพอให้พี่เขาได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว ผมกระซับกอดคนตัวสูงแน่นขึ้น

อ้อมกอดที่ผมโหยหามานาน
 
แล้วเราก็หันกลับมานั่งมองวิวสวยรอบด้านกันต่อ ธันวายังคงห่วงเล่นอยู่ไม่สนใจใคร ผมยิ้ม ยืนพิงอกกว้างของคนที่ยืนกึ่งนั่งอยู่บนเบาะรถมอเตอร์ไซค์ สองแขนแกร่งโอบกอดผมไว้ราวกับกลัวว่าผมจะหายไปไหนอีก หัวใจผมเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข

“ไทม์”
ได้ยินเสียงเรียกเบา ๆ ผมเงยหน้ามอง พี่ทัศน์ยิ้มหวาน ก้มหอมแก้มผมเบา ๆ ที เบี่ยงปากมากระซิบข้างหู

“พี่อยากกอดไทม์…คืนนี้...ได้ไหม”
ผมหน้าร้อนผ่าวไปกับคำขอนั้น รีบดันตัวออกห่าง

“แค่ยอมคบ ไม่ได้หมายความว่าจะยอมเรื่องอื่นด้วยนี่”

พี่ทัศน์หน้าเบี้ยว

“ใครเขาคบกันแล้วมานั่งมองหน้ากันเฉย ๆ เล่า รู้ไหมพี่ต้องอดทนมากแค่ไหน ตั้งแต่ไทม์หนีไปพี่ก็ไม่เคยแตะต้องใครอีกเลยนะ”

ผมมองพี่ทัศน์อึ้ง ๆ

จะเชื่อได้ไหม

“ไทม์จะไม่เชื่อก็ได้ เพราะพี่ทำตัวเลวมาเยอะ แต่เพราะไทม์นั่นแหละถึงทำให้พี่เปลี่ยนไป”

พี่ทัศน์มองตา จับมือผมไว้ ทำหน้าออดอ้อน

“นะ”
ผมส่ายหัวไปมา พี่ทัศน์หน้าจ๋อย ผมก้มหน้าหลบซ่อนความร้อนที่แผ่ซ่านอยู่ตอนนี้ ตอบกลับอ้อมแอ้ม

“ห้องมันไม่เก็บเสียง”

เรียวปากได้รูปของคนตัวสูงค่อย ๆ เผยรอยยิ้มออกกว้าง พี่ทัศน์ดึงผมเข้าไปกอดแน่น 

“งั้นรอกลับไปกอดที่บ้านก็ได้ ไม่เป็นไร พี่รอได้ อดทนมาได้ตั้งสี่ห้าปี รออีกแค่ไม่กี่วันพี่ทนได้อยู่แล้ว”
เขาคลายอ้อมแขนออก หันไปตะโกนเรียกธันวา เด็กน้อยหันขวับมามอง พี่ทัศน์กวักมือเรียก ธันวารีบวิ่งเข้ามาหา พี่ทัศน์อุ้มเด็กน้อยขึ้นไปยืนบนเบาะ 

“พ่อไทม์ให้อภัยพ่อแล้วนะรู้ไหม”
พี่ทัศน์บอกธันวาอย่างดีใจ ธันวามองกลับตาปริบ ๆ คงงงว่ามันน่าดีใจตรงไหน (คงลืมไปแล้วมั้ง เรื่องที่ตัวเองเคยขอน้องไว้) พี่ทัศน์หัวเราะกับท่าทางแบบนั้น หอมแก้มนิ่มไปหนึ่งฟอด

แล้วเราสามคนก็จูงมือกันเดินเล่นรอบบึงน้ำ ธันวาอยู่ตรงกลางจับมือเราไว้คนละข้าง

“ธันวาอยากเป็นซูเปอร์แมน”
ธันวาพูดขึ้นมาลอย ๆ

“เอาเลยครับ”
พี่ทัศน์พูด มองตาผม เรายิ้มให้กันอย่างรู้งาน ช่วยกันยกตัวธันวาขึ้นกลางอากาศในท่าคว่ำหน้า ประคองกันไว้คนละด้าน ธันวาร้องเหวอ แต่ก็หัวไวเอาการ รีบทำท่าซูเปอร์แมน แต่โห่ร้องเป็นทาร์ซาน

ผมกับพี่ทัศน์หัวเราะร่วน

เราอาจไม่ใช่ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบที่สุด แต่เราจะเป็นครอบครัวที่มีความสุขที่สุด

แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับเราแล้ว

ขอบคุณครับ

The End...
จบแล้ววววว TT ดีใจและเสียใจในเวลาเดียว ดีใจที่ทำให้นิยายอีกเรื่องจบลงได้ แต่ก็เสียใจที่ต้องจากลาตัวละคร จากลาคนอ่าน มันสุขปนเศร้า ทุกงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา มีเริ่มก็ต้องมีจบ
ดีใจที่ได้เขียนนิยายเรื่องนี้ออกมา ดีใจที่ทุกคนชื่นชอบและมีความสุข ดีใจที่ได้พบกัน
รักทุกคนที่อยู่เคียงกันตั้งแต่ต้นจนจบ

เก็บพี่ทัศน์กับไทม์ไว้ในใจ ไม่แน่ เขาอาจกลับมาทักทายทุกคนอีกครั้ง (ถ้าคนเขียนมันมีไอเดีย ฮ่า ๆ) ขอให้ทุกคนมีความสุข

เจอกันเรื่องหน้าค่ะ ^^

...FIN....

v
v
แจ้งข่าววววว
วันที่ 1 ตุลาคมนี้มีงานตลาดฟิค ไปสอยหนังสือเรื่องนี้ได้ที่งานตลาดฟิคนะคะ บูท A8

ดูรายละเอียด >>http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54068.msg3389162#msg3389162

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 [ตอนจบ] (P.11)(24-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 24-09-2016 19:59:19

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 [ตอนจบ] (P.11)(24-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-09-2016 20:07:06

โอ๊ย ใจอ่อนแล้ว พี่ทัศน์ใกล้หายฝ่อแล้ว 555+

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 [ตอนจบ] (P.11)(24-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-09-2016 21:16:04

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 [ตอนจบ] (P.11)(24-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-09-2016 22:51:05

ขงจะจบแล้วหรอเนี่ยยยย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 [ตอนจบ] (P.11)(24-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 25-09-2016 09:08:52

รอขอรับ

อยากเห็นความสุข

ในตอนต่อๆไป

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 [ตอนจบ] (P.11)(24-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 25-09-2016 10:36:15

รอติดตามต่ออีก 50% นะคะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 [ตอนจบ] (P.11)(24-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 26-09-2016 22:35:48

อ่านไปอมยิ้มไป. นี่ชั้นบ้าไปแล้วหรือเปล่าเนี่ย  แม้ว่าพี่ทัศน์จะเคยทำร้ายกาจกับไทม์มาก่อน แต่ด้วยว่าทั้งสองคนมีความรักให้กัน เลยทำให้เรื่องบางเรื่องก็สามารถให้อภัยกันได้  และคิดว่าคู่รักก็ไม่จำเป็นต้องรักกันมากหรืออยู่ด้วยกันมากแล้วจะมีความรู้สึกรัก แต่บางทีการที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันนี่แหละที่พิสูจน์ว่ารักจริงๆ หรือแค่คิดถึง กันแน่ ความพยายามตามหาน้องของพี่ทัศน์ก็เป็นสิ่งนึงที่บอกว่าต้องการไทม์มากแค่ไหน  :กอด1:


รอตอนต่อไปค่ะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 [ตอนจบ] (P.11)(24-9-2016) 50%
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 28-09-2016 09:41:25

ไทม์รักพี่ทัศน์นั่นแหละ แต่กำแพงจากการโดนกระทำมันสูงไปหน่อย
คนก่อกำแพงคือพี่ทัศน์ เพราะงั้นคนที่ทำลายมันได้ก็คือพี่ทัศน์
ถ้าพี่ทัศน์ดีกับไทม์มากๆ สุดท้ายไทม์จะกลับมาเป็นไทม์ของพี่ทัศน์เต็มตัวแน่นอน

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-09-2016 20:37:32

 :กอด1: ครอบครัวสุขสันต์สักที

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-09-2016 20:46:00

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 28-09-2016 20:53:16

นับว่าพี่ทัศน์มีความอดทนดีมาก หวังว่าจะดีเสมอไปสมกับที่ไทม์ให้อภัยในความผิดของพี่แกอ่ะ
ดีที่สุดท้ายก็แฮปปี้ๆ o13

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 28-09-2016 21:40:51

Happy ending ดีใจกับน้องไทม์ด้วยจ้ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-09-2016 03:03:12

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-09-2016 10:15:22

จบแล้วรอตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 29-09-2016 18:57:19

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 07-10-2016 22:43:35

มาจิ้มไว้ก่อน น่าอ่านๆ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: paew_08 ที่ 08-10-2016 00:32:18

สนุกมากเลย บางตอนน้ำตาไหลเลย  :sad4: o18

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 08-10-2016 00:49:56

ดราม่าชีวิตรันทดซะใจมากกกกกก เราชอบแนวนี้ที่สุด!

Edit: อ่านจบแล้วววว ตอนจบหวานมาก ครอบครัวอบอุ่น
ดีใจที่เห็นคุณพระเอกและพ่อแม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง
สงสารพี่อิฐอ้ะ หาคู่ให้แกที

 :pig4: :pig4:
รอติดตามเรื่องต่อๆไปนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: habanice ที่ 08-10-2016 01:31:58

 :oo1: ชอบมากครับสนุกและมีคติในการใช้ชีวิตดีมาก :heaven

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: isuloveU Soly ที่ 08-10-2016 18:14:32

นั่งอ่านเรืองนี้ตอนแรกสงสารไทม์มาก แต่พอหลังๆดีใจที่ไทม์แกร่งขึ้นตอนที่หนีมา แต่เจอหนูธันวาเข้าไปนี้รักเลยจ้า พี่ทัศน์ดีแล้วที่เปลี่ยนตัวเอง ดีใจที่เห็นไทม์มีความสุขแบบเต็มที่สักที  :L2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 09-10-2016 00:02:05

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [ตอนจบ]
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 10-10-2016 04:06:45

ดีชอบบบบบบบบ อั้ยยย :ling3:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: winning ที่ 14-10-2016 04:24:07

อ่านไปร้องไห้ไปกับชีวิตนุ้งไทม์ ฮืออออ ดีใจด้วยค่ะที่มีความสุขจริงๆซะที

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 14-10-2016 21:32:48

 :3123: ขอบคุณคะ
ตอนหนีมาลุ้นแย่เลย. สรุป  พี่ทัศสมควรได้รับบทเรียนจริงๆ.  :L1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 23-10-2016 12:31:05

ในที่สุดก็มีความสุขเหมือนคนอื่นเขาสักทีนะไทม์  :mew4:
 :L2: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 23-10-2016 16:05:52

นางซินมากเลยยยย น่าสงสารอ่ะ ใครๆก็ใจร้ายใส่นางเอกเรา

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 26-10-2016 19:01:39

อ่านตอนแรกๆก็สงสัยอยู่ว่าไทม์ใช่ลูกบ้านนี้จริงๆมั้ย
พอผ่านไปหลายๆตอน มั่นใจเลยว่าเด็กเก็บมาเลี้ยงแน่ๆ ถึงในเรื่องจะยังไม่เฉลยก็เถอะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 26-10-2016 23:46:45

ไม่อยากให้ ไทม์ ยกโทษให้เลย แต่เพื่อความสุขของ ไทม์  ลงโทษพี่มันสี่ห้าปี ... ก้อโอเคล่ะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 27-10-2016 01:08:57

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: Natti ที่ 27-10-2016 19:35:08

 :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: popular ที่ 29-10-2016 04:02:40

 o13 ขอบคุณครับ  o13

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: Kerberossss ที่ 30-11-2016 01:46:28

ขอบคุณนะคะ อ่านเพลินเลย
นิยายสนุกมากๆเลยค่ะ
 :ruready :mew1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: konjingjai ที่ 08-01-2017 20:03:21

 :mew2: :mew1: :mew2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: somakimi ที่ 17-02-2017 17:56:21

 :-[ ชอบนิยายเรื่องนี้มากเลยค่ะขอบคุณนักเขียน  :mew1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 27-05-2017 18:40:48

งื้อออ สงสารไทม์ โดนรังแกมาตลอด
นี่แหละกว่าจะรู้ตัวว่ารักขนาดไหนก็เสีย
ไทม์ไปตั้ง 4 ปี กลับมารอบนี้พี่ทัศน์ทำตัวดีขึ้น
 :katai2-1: ขอบคุณนักเขียนพี่มิว เอาไปสั้นๆ  o13

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 27-05-2017 21:07:50

ทำไมรู้สึกว่าอิพี่ทัศยังรับกรรมไม่พอเลยให้ตาย แค้นนนนนนนนนนนน  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 29-05-2017 22:38:04

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: whoami ที่ 30-05-2017 10:19:09

อร้ายยยย จบแล้ว อ่านรวดเดียวจนจบเลย สนุกมากค่ะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: The darkness ที่ 30-05-2017 16:57:15

ทัศน์ร้าย ส่วนไทม์ก็มองโลกแง่ดีเกิ๊น

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 01-06-2017 00:50:14

เกลียดจัง นิสัยผู้ใหญ่อย่างนี้พ่อแม่ทัศน์นี่คือ โอย เพลีย  ส่วนทัศน์ก็มีความน่ารำคาญสูงมาก  อินเกิน55 ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: casper75 ที่ 06-06-2017 22:29:07

สนุกมากๆ  o13
คาใจ ทำไมธันวา ถึงหน้าเหมือนพี่ทัศน์

ขอบคุณคนเขียนนิยายนะคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 11-11-2017 11:11:17

พี่ชายนะพี่ชาย ตบ อย่างงี้ต้องตบ ฮึ้ยยยยย

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 15-01-2018 13:26:10

วุ้ยแนวชอบแนวมักเลย555

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 17-01-2018 05:11:12

อ่านแล้วปวดใจแทนไทม์ ดราม่าสุดฤทธิ์ ใจสั่นเลย ก็สมควรแล้วที่ได้ทัศน์ได้รับบทเรียนแบบนี้ แต่ก็จบได้ดี :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: shin_endlesslove ที่ 18-01-2018 12:17:20

คือสนุกครับ ขอบคุณครับ. แต่อยากรู้เรื่องทัศบ้าง ว่ทน้องหายไปรู้ยังไงเจ็บแค่ไหน ทำอะไร  อยากเห็นทัศทรมานบ้าง สงสารไทน์

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 19-01-2018 00:07:51

เคยอ่านแล้วกลับมาอ่านอีก โอ้ยยย ชอบบบบบบ 

 :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: cookie12ck ที่ 02-04-2018 15:57:45

มาอ่านสามรอบแล้ว :mew1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: mouymai ที่ 03-04-2018 20:18:02

Happy ending ดีใจกับน้องไทม์ :mew1: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 11-04-2018 03:25:06

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 22-04-2018 22:58:37

ครบรสมากครับ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 07-05-2018 10:11:30

ก่อนอืื่ื่น ต้องขอสารภาพก่อนเลยนะคะ ว่าอยากเลิกอ่านตั้งแต่5ตอนแรกแล้ว เพราะไม่เคยเจอฟิคแนวนี้มาก่อน คือพี่ทัศน์ทำตัวเลวเสมอต้นเสมอปลายมาก ไม่เคยคิดจะดีกับน้องเลย คือไม่รักน้องอ่ะ ไม่เป็นไร แต่อย่าเกลียดน้องขนาดนี้ได้มั้ยอ่ะ เราสงสารชีวิตไทม์มาก พอมีคนใหม่ๆเข้ามา ก็มาทำตัวหวงก้าง แล้วน้องก็ดันให้ใจไปกับคนแบบเนี้ย เราเสียดายคนดีๆที่เข้ามาในชีวิตไทม์แต่ละคน คนที่เหมาะสมกับไทม์ ทั้งพี่อิฐ พี่ต๊ะ พ่อแม่ก็เหมือนกัน เราก็พอเดาออก ว่าไม่น่าจะใช่พ่อแม่แท้ๆ ฟังจากตอนแรกที่ไทม์บรรยายว่าหน้าตาพี่ทัศน์ถอดแบบจากพ่อแม่มาเลย แต่ตัวเองกลับจืดชืด จนคนอื่นยังไม่รู้เลยว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ไหนจะเรื่องนามสกุลอีก แล้วพี่ทัศน์อ่ะ เริ่มหันมามองไทม์เพราะ เหมือนเห็นว่าจริงๆน้องก็หน้าตาดี มาหวงตอนน้องจะได้เจอคนดีๆ นิสัยไม่ดีเลยจริงๆ เราอุส่าห์แอบหวังให้ไทม์กลับไปให้โอกาสพี่ต๊ะ เพราะในชีวิตจริง ถ้ามีคนแบบพี่ทัศน์แบบนี้ ถึงรักมากแค่ไหนก็จะจำ แบบเจ็บแล้วจำ คงไม่กล้าเสี่ยงแบบไทม์แน่ๆ คนแบบพี่ทัศน์ สมควรได้รับบทเรียน คือให้อภัยก็อีกเรื่อง แต่จะกลับไปอยู่
่ด้วยกันรึเปล่าก็อีกเรื่อง ให้อภัย แต่ไม่ได้รักแล้วมีถมไป เนี้ย พิมไปก็น้ำตาไหลไป ไรท์ใจร้ายมากเลย ที่ให้ไทม์สมหวังกับพี่ทัศน์ เราเสียใจ เราอิน เราเกลียดพี่ทัศน์มาก  :ling1: แต่ก็ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ จะตามอ่านต่อเรื่อยๆเลยค่ะ รัก :monkeysad:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 02-01-2019 14:55:47

อ่านแล้วเกือบเททิ้งเลิกอ่าน..เพราะทุกอย่างมันวนลูปเดิมซะครึ่งเรื่อง..ไม่รู้นะ  :เฮ้อ:

ถ้าไทม์ตัดสินใจหนีไปก่อนหน้านี้ไม่ดึงเกมไปมา คงมีเรื่องราวให้เอาคืนทัศน์ได้มากกว่านี้  :m31:

คือ อ่านแล้วขัดใจ  :angry2:  ทัศน์ได้อะไรคืนมาง่ายเกินไป

พ่อกับแม่บุญธรรมนี่ก็เกินไป :m16: แต่เพราะอาจไม่ได้กล่าวถึงมากมายเลยปล่อยผ่าน

แต่กับทัศน์  :katai1: สบายเกิน ถึงจะขัดใจแต่ก็อ่านจนจบแบบ......... :ruready

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 02-01-2019 18:04:18

ขอตอนพิเศษด้วยจ้าาา
อยากอ่านอีก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ  o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 03-01-2019 11:44:40

สนุกมว๊ากๆ ชอบแนวนี้ ภาษาสละสลวย ดำเนินเรื่องได้ไหลรื่น  รักน้องไทม์ น่ารัก  สดใส คิดบวก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 06-01-2019 12:35:53

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 04-03-2019 12:33:43

สนุกมากค่ะ พี่ทัศน์เลวได้ร้ายกาจมาก ไทม์ก็เก่งน่ารัก นายเอกยอดเยี่ยมเลย แนนกับพี่อิฐก็น่ารัก ส่วนพี่ต๊ะจีบได้ไหมคะ55555555555  สนุกมาก ชอบมาก สุดท้ายก็เป็นครอบครัวสุขสันต์ อบอุ่นหัวใจ ขอบคุณนักเขียนมากนะคะ ที่แต่งนิยายเรื่องสนุกๆแบบนี้  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 28-07-2019 14:15:27

เป็นอีกโมเม้นท์์  ทีี่ี่ี่ี่น่ารักมาก
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 31-07-2019 21:52:43

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 16-08-2019 10:08:04

อบอุ่น จุกอก ดำดิ่ง ผ่อนคลาย ยิ้มบางๆ มาหมดทุกอารมณ์ ทุกความรู้สึกจริงๆ
คนแต่งเก่งมากกกกกกก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 21-08-2019 16:01:30

นังทัศน์มันร้ายกาจนักกกกก  :m16:

ส่วนนุ้งไทม์ก็มีแต่คนรักคนหลง อิอิ

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 06-09-2019 21:19:26

ชีวิตนายเอกรันทนเกิ้น  :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 26-04-2020 03:24:56

มาเจอนิยายดีดีหลังจากผ่านตอนจบมาหลายปีแล้ว

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 26-04-2020 06:59:15

 o13

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 29-05-2020 00:48:27

 :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 03-09-2020 21:16:17

สงสารน้องไทม มากครับ
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้ ^^

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 05-09-2020 03:44:41

เสียน้ำตาไปหลายลิตรเลยเรื่องนี้
เพราะอ่านไปสงสารไทม์มากๆ
กว่าจะแฮปปี้ก็ท้ายเรื่องแล้ว

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 17-01-2021 17:11:37

ธันวาน่ารักจริงๆ 

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 26-01-2021 17:42:57

 :o8: กลับมาอ่านอีกรอบ
ฮืออออออ น้องไทม์ที่น่ารัก

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 09-05-2021 19:51:36

happy ending ~•

ขอบคุณค่าา

 :L2:

หัวข้อ: Re: Brother พี่ตัวร้ายกับนายตัวดี Ch.18 (P.11)(28-9-2016) [จบแล้ว]
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 06-10-2023 22:58:15

เพิ่งมีโอกาสได้กลับมาอ่าน สงสารไทม์มากมาย โดนรังแกจากไอ้พี่ทัศน์ โดนพ่อกับแม่บุญธรรมให้ความรักเหมือนไม่ใช่ลูกบุญธรรม ทำกับไทม์เหมือนเป็นคนใช้เลย

ขอบคุณคนแต่งมากๆ (ย้อนหลังไป 7 ปี ห้าๆๆ)  :pig4: